speciale uitgave 27 september 2014
!
LIVE
P O N E V O B F F N T E H onafhankelijk magazine over Utrecht
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
WELKOM
De Dakhaas is live op het Nederlands Film Festival De Dakhaas is het onafhankelijke magazine over Utrecht. Journalisten, fotografen, illustratoren en ontwerpers uit de stad geven je hierin hun unieke blik op hun eigen stadsie. Of je er al je hele leven woont of slechts ĂŠĂŠnmalig op bezoek bent, De Dakhaas blijft je verrassen. Want een stad is eigenlijk net als een film: hoe langer je blijft kijken, hoe meer je ziet. Vandaag zit De Dakhaas bovenop het Nederlands Film Festival. In het festivalhart maakt de redactie deze speciale editie, gewoon waar je bij staat: een minimagazine, met kalverenpost, interviews, roddels en brekend nieuws. Veel plezier ermee! Gemaakt door: Jimme Bakker, Elja Looijestijn, Rosa Scholtens, Marieke Verhoeven, Gracia Visscher Dakhaas nummer 4 verschijnt 24 oktober! Meer info: www.dedakhaas.nl Liken: www.facebook.com/dedakhaas Volgen: www.twitter.com/dakhaasutrecht Instagram: @dedakhaas
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
‘ER HEBBEN HIER NOG NET GEEN MENSEN GESLAPEN’
Tekst Rosa Scholtens
REPORTAGE
Een lange industriële gang geeft je toegang tot het epicentrum van het NFF. Het laat weinig los van de spanningen boven, maar eenmaal boven betreed je het kloppende festivalhart. Tenminste, alleen als je doorvraagt, want aan de oppervlakte bonkt er weinig.
Loulou, stagiaire bij het secretariaat, zit rustig met haar schoenen uit en een krantje op schoot op de bank. ‘Afgelopen week was er wel veel stress, maar nu is het voor mij wel redelijk rustig. Vooral rond de opening was het heel druk. Je werkt er zo lang aan. Pas als je in TivoliVredenburg staat zie je waar je het voor doet. En wat er allemaal op kantoor gerealiseerd is. Heel apart om mee te maken.’ Dan roept de plicht weer. ‘Sorry, deze moet ik echt even pakken.’ Amber zit gelijk om de hoek aan een bureau druk te bellen, ze is vrijwilliger en het eerste gezicht dat mensen zien op kantoor. Haar ogen staan wat wakkerder dan die van de meesten hier, en dat is ook niet zo gek. ‘Dit is pas mijn tweede dag, dus ik heb niet zoveel van de stress meegemaakt. Het is best goed te overzien. Iedereen is er lekker vroeg en goedgehumeurd. Wat ik ervan kan zien is het heel geslaagd. Je loopt natuurlijk altijd achter dingetjes aan, maar de sfeer is goed.’ Ze is heel bewust vrijwilliger geworden bij het NFF. ‘Ik heb het al heel vaak
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
“We maken wel lange dagen, zo gemiddeld van 9 tot 11, soms 12” gedaan. Het is gewoon leuk om iedereen weer te zien, films te kijken en te netwerken.’ Loulou wijst de weg naar het bureau waar het voor de buitenwereld allemaal gebeurt: de webredactie. Alles wat je voorbij ziet komen van het NFF wordt geproduceerd door drie vrolijke dames. Marieke, Lisette en Johanne zitten ergens diep weggestopt in het oude pand, maar houden alles nauwlettend in de gaten.‘Het is een race tegen de klok’, zegt Lisette. ‘We verzamelen alles wat op de grote schermen voorbij komt met hashtag nff2014, we houden de site bij en alle social media. Via een groepsapp houden we contact met mensen op locatie, zij sturen ons foto’s van wat er zoal gebeurt en dat kunnen wij dan weer verwerken.’ In tegenstelling tot Loulou is het voor deze dames nu topdrukte. ‘Maar dat was het de afgelopen weken ook al hoor. De deadline van het programma eind augustus, pff, dat was heftig. Web gaat gewoon altijd door, maar we zijn nog goed wakker. We maken wel lange dagen, zo gemiddeld van 9 tot 11, soms 12. ’s Avonds zijn we wel wat minder scherp en moeten we alles goed van elkaar controleren, maar de adrenaline houdt je wakker.’ Je kunt wel een stretcher neerzetten. ‘Haha, ja, maar gelukkig hebben hier nog geen mensen geslapen. In ieder geval tot nu toe niet.’
BREKEND!
BREKEND NIEUWS
KOEKJESTIP Ga om 14.30 naar de première van de superleuke documentaire Punselie in Wolff City. Die gaat over de derde generatie koekenbakker in de oude fabriek in Gouda. En al kom je niet binnen, het loont om voor de deur rond te hangen want er zijn GRATIS KOEKJES.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
UTRECHT, DE (ON) ZICHTBARE FILMHELD Met elke wandeling en fietstocht wordt Utrecht mooier. De stad lijkt soms uit een oud sprookjesboek te zijn ontsnapt en de tand des tijds te hebben doorstaan. Ons mooie Utrecht is dan ook eigenlijk één groot filmdecor. Heel wat filmmakers hebben stiekem de schoonheid van Utrecht meegenomen in films, maar nooit de hoofdrol gegeven. Hierbij, de ontmaskering.
Tekst Gracia Visscher
ACHTERGROND
AMSTERDAMNED Meest bekend is de thriller Amsterdamned uit 1988, geregisseerd door Dick Maas. Onze hoofdstad is het decor voor een psychopathische moordenaar die de Amsterdamse grachten onveilig maakt. Tijdens de opnames werd er echter naar Utrecht uitgeweken om de bekende speedbootachtervolging op te nemen. Zo blijkt maar weer dat ons Utrecht unieke werfkelders heeft waar de terrasjes elke zomer vol zitten. Suck it, Amsterdam.
MOEDER IK WIL BIJ DE REVUE Ook in 2012 werd Utrecht het filmdecor van een grote Nederlandse productie. De populaire MAX-serie ‘Moeder ik wil bij de revue nam voor filmopnames de Domstraat over. Er was opeens een Van Woekom’s winkel in elektronica, de familie winkel van hoofdrolspeler Bob’s grote liefde Jeanne. Het verhaal speelt zich niet af in een specifieke stad maar Utrecht is duidelijk in de film aanwezig.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
HET BOMBARDEMENT Ook de film Het Bombardement uit 2012 werd voor een deel in Utrecht opgenomen. Hoewel het verhaal zich heel duidelijk afspeelt rond het bombardement op Rotterdam in 1940 week filmmaker Ate de Jong uit naar Utrecht. Het prachtige gemeentelijk monument de Zeven Steegjes werd het unieke decor voor de huiselijke setting van Het Bombardement. Tja, je hebt de looks of je hebt ze niet.
WOLF Ook buiten het centrum blijkt Utrecht een geschikte setting te zijn voor het witte doek. De misdaaddrama Wolf uit 2013 werd voor een groot deel in de wijk Kanaleneiland opgenomen. Utrecht wordt niet specifiek benoemd als stad in de film. Toch is Kanaleneiland het decor van de buitenwijk waar de hoofdpersonage woont. Verschillende straten, zoals de Beneluxlaan en ’t Goylaan werden afgesloten voor opnames.
DIEREN
BIJ GEBREK AAN DIEREN Tekst Rosa Scholtens De stad is niet de meest diervriendelijke plek. Gelukkig denkt het NFF daar anders over, en wij van De Dakhaas zijn het daar natuurlijk roerend mee eens. Zo is het boegbeeld van ’s lands grootste filmfestival een Kalf. Met een hoofdletter K uiteraard, want dit is niet zomaar een Kalf, het is een gouden Kalf. Het Kalf draait al jaren overuren rond het NFF, maar ook daarbuiten, want NFFKalf ben je of ben je niet. Ook door het jaar heen verschijnt hij zo af en toe op plekken om de aandacht weer even op Hollands glorie te vestigen. Of kalveren en paarden het altijd al goed met elkaar hebben kunnen vinden weet ik niet, maar in ieder geval hebben we in Utrecht nu een heus PaardencafÊ. Het Gegeven Paard in TivoliVredenburg voorziet ons hardwerkende
Dakhaasjes de hele dag van koek en zopie. Bij elk theetje, colaatje of koffietje krijgen we een lekker hapje (maar echt heel lekker) en ze lopen er zelfs een stukkie voor om. Enkel lof voor onze paardjes. In de categorie boerderijdieren mag De Dakhaas natuurlijk niet ontbreken. De verklaringen lopen uiteen, maar zo algemeen genomen is een Dakhaas een kat. Hongerige mensen in de oorlog schoten deze poezelige diertjes van het dak zodat ze konden eten, en noemden dat dan voor het gemak een Dakhaas. Er zijn ook mensen die zeggen dat een dakhaas een duif is. Het is ons allemaal om het even, wij zijn toch de enige echte Dakhaas. Liefs uit de TivoliVredenburgBoerderij!
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
Q&A MET DE VIKTOR, 20, FESTIVALGIDS zich minder moet concentreren op het blockbuster actie gevoel, dat moet je gewoon lekker aan Hollywood overlaten. Je ziet bijvoorbeeld in Zweden dat ze een hele eigen stijl en categorie hebben ontwikkeld. Dat kun je importeren, dat is uniek. Ik hoop dat Nederland dat ook kan doen. Q: Waarom ben je vrijwilliger geworden?
A: Ik studeer Theater- Film- en Televisiewetenschappen en kreeg heel duidelijk mee van medestudenten dat als ik ook maar iets met deze studie wil doen ik dit gewoon moest meemaken. Vorig jaar heb ik het een beetje gemist, maar ik wilde dit jaar er gewoon volledig induiken. Meer leren van de Nederlandse film. Q: Krijg je tijdens de studie ook veel mee over de Nederlandse film?
A: Niet echt heel veel. Nee. Q: Wat vindt je zelf van de Nederlandse film?
A: Ik vind dat de Nederlandse film
Q: Heb je tips voor de NFF-bezoekers, welke films moeten we zien?
A: Ik ben al naar een paar films geweest die nog niet in première zijn gegaan (*zegt hij glunderend). Aanmodderfakker van Michiel ten Horn is wel echt een aanrader, die was echt echt heel tof. Die gaat dinsdag in première. Mooi opgenomen, goed gespeeld, aanrader. Q: Heb je bekend Nederland al een beetje gespot?
A: Ja, ik was woensdag bij de première van Bloedlink. Ik ben alleen niet echt een kenner van bekende Nederlanders, maar een meisje waar ik mee werkte was behoorlijk enthousiast, haha!
Q&A
Q&A MET DE INEKE, 67, KASSAVRIJWILLIGER Q: Zijn er veel leeftijdsgenoten onder de vrijwilligers?
A: Nou, kijk maar hier rond! Het zijn vooral jongeren hoor. Ook niet piepjong maar jonger dan ik, haha! Er zijn wel een paar leeftijdsgenoten maar ik ben wel een van de oudere vrijwilligers. Q: Is dit uw eerste keer als vrijwilliger?
Q: Heeft u al wat films mogen zien?
A: Nee, ik ben de afgelopen twee jaar ook vrijwilliger geweest bij het Film Festival. Als je niet meer hoeft te werken ga je gewoon andere leuke dingen doen.
A: Nee, ik heb nog niks kunnen zien helaas! Ik heb bepaalde diensten en dan zit ik gewoon bij de kassa. Daarna kan ik wel naar films gaan maar ik heb er gewoonweg nog geen tijd voor gehad! Maar we zijn ook nog maar net begonnen hé. Ik ga vanmiddag wel naar Dorsvloer vol Confetti van Tallulah Hazekamp Schwab.
Q: Waarom het Nederlands Film Festival?
A: Ik heb wel wat met film. Ik hebt altijd veel films gekeken en nog steeds wel. Vroeger vond ik de Nederlandse film niet zo interessant, maar de afgelopen jaren vind ik de ‘Nederlandse film’ in het algemeen wel wat beter geworden. Zo ben ik hier terecht gekomen.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DE RODE LOPER
KOM ALS COWBOY, INDIAAN OF MUMMIE Tekst Rosa Scholtens
Fotografie Marieke Verhoeven
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
Het is een drukte van belang voor TivoliVredenburg. Dummy de Mummie gaat zo in première, en een hoop dolle kindjes staan te wachten tot ze naar binnen mogen. Overal verschijnen cowboyhoedjes. Roze, bruine, cowboylaarzen, leren jasjes. Niet echt een première-outfit, zou je denken, maar het heeft een reden. Een mevrouw die met twee ongeduldige maar breed lachende meisjes staat te wachten maakt me los. ‘Deze (ze wijst naar de cowboyhoeden van haar dochters) hebben we van thuis meegenomen. Het is de dresscode, je moest als cowboy, indiaan of mummie verkleed komen. De een heeft er wat meer werk van gemaakt dan de ander, en de meeste ouders dachten dat het alleen voor hun kroost op ging, die dresscode. Toch is er zowaar hier en daar een volwassene die de uitnodiging serieus heeft genomen en voor de gelegenheid de cowboyhoed uit de mottenballen heeft getrokken. De een wat succesvoller dan de ander, maar het gebaar is leuk.
DE RODE LOPER
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DE RODE LOPER
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DE RODE LOPER
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DE RODE LOPER
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DE RODE LOPER
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
ZE KOMT!
Tekst Gracia Visscher
REPORTAGE
Een lange, grote man stormt de ingang van het Louis Hartlooper Complex binnen. ‘Ze komt! Ze komt!’ Blijdschap, nerveusheid, intensiteit: het is allemaal van zijn gezicht af te lezen. We lopen net de NFF-locatie binnen en het is nu al spannend! We proberen te raden wie er komt. Een prinses, zijn vrouw, een dierbare vriend die na jaren weer in beeld is? De man blijkt de Nederlandse scenarioschrijver en regisseur Paul Ruven te zijn, de vrouw één van de sterren van zijn korte film. De dementerende actrice Shireen Strooker. Actrices Shireen Strooker en Marja Kok kennen elkaar bijna vijftig jaar. Ze vormden vaste spelers van het bijzonder theatergezelschap Het Werkteater. Ik spreek de Nederlandse scenarioschrijfster Marian Batavier die er net wat rustiger uitziet dan meneer Ruven. ‘Het Werkteater werd in de jaren ’70 opgericht en werkte anders dan andere theatergezelschappen. Ze speelden erg met het idee van de gewone mens op het toneel.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
Shireen was een bijzonder energieke actrice en een enorme drive achter deze gedachte.’ Het gesprek wordt even onderbroken: Shireen Strooker wordt aan de hand van Paul Ruven het Louis Hartlooper Complex binnen gebracht. De korte film Mar & Sien staat volledig in teken van dierbare herinneringen ophalen. Het is een prachtig beeld van twee vrouwen die een passionele loopbaan van vijftig jaar samen afsluiten. Na het enthousiasme van Paul te hebben gezien voelt de aankomst van Shireen ook als een grote gebeurtenis. ‘Shireen is dementerend, maar had vandaag een goede dag, dus we zijn heel blij dat ze er nog bij heeft kunnen zijn.’ Wij zijn eigenlijk net zo blij.
De korte film Mar & Sien is op 30 september nog te zien in Wolff City.
COLUMN
TIM TEMT DE TIJGER
In de zoektocht van Tim Treffers (25) naar de ware liefde is elk middel geoorloofd.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
Tekst: Tim Treffers Fotografie: Marleen Kuipers
DE ACTEUR Er is één soort binnen het homolandschap die bovenaan mijn date-shortlist staat: de creatieveling. De zoektocht is makkelijk: de homoscene zit er vol mee. Ik heb de leukste tijden gehad met zangers, architecten, zeefdrukkers, schilders, origamikunstenaars en… acteurs. En daar wil ik het even met jullie over hebben. De acteur. Ik heb nog nooit zo’n enerverend datingtraject doorstaan als met deze telg uit een befaamd toneelgezelschap. Vanaf de eerste ontmoeting in ‘t Hoogt was het alsof ik een glansrol had gekregen in het toneelstuk over zijn leven. Zijn reacties waren vijftig procent heftiger dan een gemiddeld mens en zijn liefde voor mij ook. Toch had ik direct een zwak voor de acteur. Hij leerde me wie Gerardjan Rijnders en Eddy Habbema zijn, introduceerde me in semi-intellectuele acteurskringen en hun rode ijnfeestjes. Ik vond dat dus heel interessant. Maar ik werd ook gefrustreerd door zijn overdreven drang zich in mijn spotlight te werpen. Maar the show must go on en te veel rode win bracht ons samen in bed in zijn door scripts en vergeelde polaroids bedekte slaapkamertje. Die alcohol had ik nodig, want voor zijn laatste rol had-’ie een nazikapsel genomen en zichzelf best wel moeten laten verslonzen. De seksuele aantrekkingskracht was niet op een hoogtepunt, zullen we maar zeggen.
COLUMN Toen bleek dat-’ie in bed een willekeurige Shakespeare aan het naspelen was, met veel drama en volumineuze noodkreten, heb ik ons bedfeestje gestaakt. Met een vage smoes heb ik mijn verloren libido geprobeerd te maskeren. Het was als een brute commercial break in Schindler’s list. Een kleine anti-climax. Het doek was gevallen. Een maand later zat ik in de zaal bij zijn solovoorstelling, die radicaal van onderwerp was veranderd en over mij bleek te gaan. Ik zat tussen het geshockeerde en lachende publiek te luisteren naar mijn eigen verhaal. Ik kreeg overigens wel een consumptiebon. Toch wel prettige mensen, die acteurs.
Die alcohol had ik nodig, want voor zijn laatste rol had-’ie een nazikapsel genomen en zichzelf best wel moeten laten verslonzen.
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
UIT DE SCHOOLBANKEN EN AAN DE FILM
Tekst: Gracia Visscher
‘Praktijkbureau Film is een platform dat is opgezet door de Universiteit Utrecht om studenten een stukje praktijk te bieden. Met het bestuur begeleiden we het hele jaar studenten bij het verwezenlijken van hun filmdromen. Elk jaar hebben we drie blokken waar mensen zich voor in kunnen schrijven. De projecten begeleiden we van begin tot eind: van idee en scenario schrijven tot montage en het uitbrengen. Daarnaast organiseren we losse workshops die voor iedere student toegankelijk zijn. Volgende maand start de cursus sounddesign, een aspect van film die dit jaar ook bij het NFF extra wordt belicht. De cursus geven we niet zelf. Hiervoor spreken we echt mensen uit het werkveld aan die zich specifiek met deze onderwerpen bezig houden.’
REPORTAGE
Mathijs is dit jaar voorzitter van het bestuur en maakt zich hard om met Praktijkbureau Film meer studenten te bereiken maar ook een verbindpunt te zijn tussen studenten en de Utrechtse filmscene. ‘Dit jaar hebben we al in de zomer hard gewerkt. We zijn een partnerschap begonnen met RTV Utrecht. De films die worden gemaakt zijn op dinsdagavond te zien op de zender, wat voor de studenten superleuk is! Daarnaast hebben we een partnerschap met het Louis Hartlooper Complex, waar het NFF ook een partnerschap mee heeft. Zo proberen we lokale organisaties te koppelen aan studenten. Voor ons leuk, maar zeker ook voor hen.’ Wat moeten we doen om aan Praktijkbureau Film deel te nemen? ‘Utrechtse studenten kunnen allemaal meedoen. In de praktijk zijn het vooral studenten van Theater- Film- en Televisiewetenschappen, Taal- en Cultuurstudies, Muziekwetenschap en Communicatie- en Informatiewetenschappen, maar van elke studie zijn mensen welkom. Deelname kost maar vijf euro! We hebben elk blok een ander thema maar als je al een volledig idee hebt is daar ook gewoon ruimte voor. Geld is in de gehele filmindustrie een probleem, dus wat je zelf kan investeren is je budget. Maar al het materiaal die je nodig kan hebben om een film te maken hebben wij in huis.’ Mathijs neemt snel afscheid en snelt naar zijn zaalwachtdienst. Of hij nog een tip heeft? ‘Ik heb de film Helium gezien, dat is echt een aanrader. Het is wel een arthouse film maar ontzettend mooi! Deze is te zien in het Louis Hartlooper Complex op maandag 29 september en dinsdag 30 september. Doei!’
DE DAKHAAS — NFF SPECIAL
DINGEN DIE IEDEREEN AL WEET OVER BARRY ATSMA - Hij is acteur. - Nederlander. - Hij heeft kinderen. - Woont in Utrecht, maar we zien hem weinig. Je zou Barry in het wild kunnen spotten. Maar mensen als Barry, acteursmensen, houden zich graag een beetje los van de rest. Misschien heeft hij wel geheime tunnels. Zeker reist hij nooit met de trein. Dat doen Barry’s niet. - Sterker, hij woont in Leidsche Rijn. Zo’n plek waar de doorgewinterde Utrechter liever niet komt omdat we het geen Utrecht meer vinden. Een soort bakfietsreservaat. We hebben goede redenen om aan te nemen dat Barry een bakfiets heeft. - Hij speelde die ene man in Komt een Vrouw bij de Dokter van Kluun. Dat hij vreemd ging terwijl zijn vrouw aan het doodgaan was niet zo gezellig, maar met zo’n charmante kop kun je veel maken. - Hij is ook gescheiden. - Heel veel vrouwen vinden hem knap. - Hij staat in De Dakhaas. Andere dingen over Barry Atsma weet nog niet iedereen.
KALVEREN
U P C