Σελίδες αντιπληροφόρησης
από τις εξελίξεις στην Ουκρανία
Εις μνήμην αντιφασιστών–κομμουνιστών
Ένας µικρός δικός µας επίλογος - επί του πιεστηρίου… Από την πλευρά µας, ως κοµµάτι του πολύµορφου ταξικού ανταγωνιστικού κινήµατος, έχουµε πολλές φορές επισηµάνει, σε αυτό το κείµενο και αλλού, ότι µόνο µια αυτόνοµη πολιτική οργάνωση της τάξης θα µπορούσε να αντιληφθεί πόσο επικίνδυνες είναι οι συµµαχίες µε τον ταξικό εχθρό –στη συγκεκριµένη περίπτωση και µε τον ρωσικό ιµπεριαλισµό– και να διαµορφώσει µια στρατηγική εναντίον του. Όπως και µια στρατηγική απέναντι στην ίδια την ενδοϊµπεριαλιστική σύγκρουση. Μόνο µια τέτοια οργάνωση, χτισµένη µέσα από επίµονες, σταδιακές, κοινωνικοπολιτικές διεργασίες, θα µπορούσε να πολεµήσει τους νεοναζί σε κάθε επίπεδο, πολεµώντας τη ρίζα της ύπαρξής τους, την επίθεση του Κεφαλαίου. Η οποία, όπως βλέπουµε και στην Ουκρανία, θα συνεχιστεί µε ή χωρίς νεοναζί στην κυβέρνηση, µε στολές παραλλαγής ή µε κεντροδεξιά κουστούµια. Προς αυτή την κατεύθυνση της οργάνωσης στηρίζουµε τις αντιφασιστικές-αντικαπιταλιστικές οµάδες και δράσεις στην Ουκρανία και συνεχίζουµε την προσπάθειά µας για την αντιπληροφόρηση µέσα από τα µέσα που διαθέτουµε... (blogspot, έντυπο κ.λπ.) Γιατί, αν για τους καπιταλιστές η µόνη λύση είναι η καταστροφή, για την εργατική τάξη η µόνη λύση είναι η καταστροφή του καπιταλισµού. Ή όπως έχει ήδη τεθεί: Κοµµουνισµός ή Βαρβαρότητα .
2
Εισαγωγή Η παρούσα μπροσούρα συντάχθηκε πάνω στην αναγκαιότητα πληροφόρησης, έξω από την καθεστωτική γραμμή αφήγησης, για το πραξικόπημα και την αντιδραστική/φασιστική κυβέρνηση που έχει προκύψει στην Ουκρανία. Μαζεύτηκε υλικό και έγινε προσπάθεια διασταύρωσης των πηγών ως προς την εγκυρότητά τους, λόγω της δυσκολίας πληροφόρησης, αλλά και για εκτιμήσεις που γράφονταν κυρίως στον διεθνή τύπο. Μέρος σε όλη αυτήν τη δραστηριότητα πήραν σύντροφοι από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος, βοηθώντας με κάθε τρόπο στο μάζεμα υλικού, θέτοντας προβληματισμούς, ανοίγοντας ζητήματα από προλεταριακές διεθνιστικές θέσεις. Την τελική επεξεργασία για την παρουσίαση του υλικού πραγματοποίησε η ομάδα εργασίας από το περιοδικό Bίδα και το blogspot proletconnect. Παρά τις όποιες δυσκολίες, τη ρευστότητα και τη συνεχή ροή, η μπροσούρα θέλει να συμβάλλει στην αντιπληροφόρηση, βοηθώντας κι αυτή με τη σειρά της επεξεργασίες ομάδων και συλλογικοτήτων με σκοπό την ευρύτερη κατανόηση των γεγονότων και των συμπερασμάτων που θα βγουν από αυτά. Τυπώθηκε στην Αθήνα, τον Ιούνη του 2014 σε 500 αντίτυπα.
3
Τον καιρό της ΕΣΣΔ… …«Τα δημόσια κτίρια του Κιέβου ήταν ξακουστά σε όλη τη Ρωσία. Ήταν θρησκευτικό κέντρο. Τώρα όμως είναι κατά το ήμισυ ερειπωμένο. Εδώ έδειξαν οι Γερμανοί τι ήταν ικανοί να κάνουν. Όλα τα δημόσια κτίρια, όλες οι βιβλιοθήκες, όλα τα θέατρα, ακόμη και το τσίρκο, ήταν κατεστραμμένα, αλλά όχι από πυρά, όχι από τις μάχες, παρά από φωτιά και δυναμίτη. Το πανεπιστήμιο είναι καμένο και γκρεμισμένο, τα σχολεία χαλάσματα. Αυτό δεν ήταν μάχη, ήταν μια ξέφρενη καταστροφή ολόκληρης της πολιτιστικής υποδομής της πόλης, σχεδόν όλων των ωραίων κτιρίων που είχαν ανεγερθεί μέσα σε χίλια χρόνια. Εδώ έκανε τη δουλειά του ο γερμανικός πολιτισμός, και ένα από τα ελάχιστα δείγματα δικαιοσύνης στον κόσμο είναι ότι οι Γερμανοί αιχμάλωτοι βοηθούν στο συμμάζεμα του χάους που οι ίδιοι προκάλεσαν. …Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταστραφεί ολοσχερώς από τη Νέα Υόρκη ως το Κάνσας, θα είχαμε περίπου την έκταση της καταστροφής που υπέστη η Ουκρανία. Αν είχαν σκοτωθεί έξι εκατομμύρια άνθρωποι, μη συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτών, δηλαδή το 15% του πληθυσμού, θα παίρναμε μιαν ιδέα για τις απώλειες των Ουκρανών. Αν συνυπολογίσουμε τους στρατιώτες, οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες, ωστόσο έχουν σκοτωθεί έξι εκατομμύρια από τα σαράντα πέντε εκατομμύρια των αμάχων. Υπάρχουν ορυχεία που δεν θα ανοίξουν ποτέ, γιατί οι Γερμανοί έχουν ρίξει χιλιάδες πτώματα στους αεραγωγούς. Τα εξαρτήματα όλων των μηχανημάτων στην Ουκρανία έχουν καταστραφεί ή αφαιρεθεί, οπότε μέχρι να γίνουν καινούργια, τα πάντα γίνονται με τα χέρια. Τα συνεργεία είναι υποχρεωμένα να σηκώνουν την κάθε πέτρα και το κάθε τούβλο της ερειπωμένης πόλης και να τα κουβαλάνε με τα χέρια, γιατί δεν υπάρχουν μπουλντόζες. Επίσης, ταυτόχρονα με την ανοικοδόμηση, η Ουκρανία πρέπει να παράγει τρόφιμα, γιατί είναι ο μεγάλος σιτοβολώνας του έθνους.» Ρώσικο ημερολόγιο, Τζον Στάινμπεκ …«Το υπόλοιπο τμήμα της Ουκρανίας, με εξαίρεση τις περιοχές κοντά στο μέτωπο (Ντονμπάς και μερικές άλλες), βρισκόταν υπό την εξουσία του ονομαζόμενου ράιχσκομισαριάτ. Παντού επιβλήθηκε τρομοκρατικό καθεστώς. Στη διάρκεια της κατοχής oι φασίστες εξόντωσαν στην Ουκρανία γύρω στα 5 εκατ. ανθρώπους και πάνω από 2 εκατ. στάλθηκαν να δουλέψουν στην Ευρώπη. Στα κακουργήματα αυτά συμμετείχαν και oι Ουκρανοί αστοί εθνικιστές, όπως ο Στεπάν Μπαντέρα»... …«Η ΣΣΔ της Ουκρανίας είχε μια συμμετοχή της τάξης του 12% στο παραγωγικό δυναμικό της ΕΣΣΔ και 24% στη συνολική οικονομική ικανότητα της ΕΣΣΔ. Η Ουκρανία εφοδίαζε το ένα τρίτο της σοβιετικής παραγωγής με κάρβουνο, χάλυβα, ουράνιο και αγροτικά λιπάσματα. Μόνο στο Κριβόι Ρογκ εξορυσσόταν το ήμισυ του σοβιετικού σιδηρομεταλλεύματος. Σ' αυτά θα πρέπει να προστεθεί το ένα πέμπτο της σοβιετικής παραγωγής σιτηρών, το ένα τέταρτο της παραγωγής κρέατος, πατάτας και λαχανικών. Ταυτόχρονα, η Ουκρανία διέθετε ένα ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μια αναπτυγμένη βιομηχανία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι μηχανοκατασκευές και η ηλεκτρονική.»
8/2/2014 Κίεβο, Διαδηλωτές κρατούν φωτογραφίες νεαρών κομσομόλων που δολοφονήθηκαν από τους φασίστες.
4
…«Το 1990 η Ουκρανία συγκέντρωνε 51 εκατομμύρια τόνους σιτηρά, δηλαδή θα μπορούσε να πει κανείς, σύμφωνα με τον πληθυσμό, ένας τόνος για τον καθένα…» …«Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ουκρανία πριν από 10-12 χρόνια (1987-1989) ανήκε μεταξύ των 10 πιο αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης…»
Α. Η νέα αστική τάξη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ Στις 24 Αυγούστου 1991 η Ουκρανία ανακηρύχθηκε «ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος» και από τις 4 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, με απόφαση του κοινοβουλίου, υψώθηκε στο μέγαρο του Κιέβου η εθνική σημαία της Ουκρανίας. H ανακήρυξη, βέβαια, της δημοκρατίας δεν ήταν τίποτε άλλο από την πολιτική κατοχύρωση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Έτσι, αρχίζει η μεγάλη καταλήστευση του συσσωρευμένου κοινωνικού πλούτου από ιδιώτες και η ισχυροποίηση της νέας αστικής τάξης. Ιδρύεται το Ταμείο Κρατικής Περιουσία που αναλαμβάνει τις αποκρατικοποιήσεις – δηλαδή όλη τη μεταφορά κεφαλαίου (γη, επιχειρήσεις κ.λπ.) από τα κρατικά ταμεία στις τσέπες ιδιωτών. Από τη μια μέρα στην άλλη, όπως και συνολικά στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, οι νεοκαπιταλιστές πλουτίζουν και ο δυτικός αστικός κόσμος πανηγυρίζει τη νίκη του καπιταλισμού και το άνοιγμα μιας τεράστιας αγοράς προς εκμετάλλευση. Χαρακτηριστικά, για να θυμηθούμε λίγο το κλίμα των ημερών, ο κομμουνιστοφάγος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον δηλώνει το 1993, μετά από επίσκεψή του στη Μόσχα και το Κίεβο, ότι δεν υπάρχουν πλέον τρεις κόσμοι. Μόνο δύο. Η προπαγάνδα του δυτικού ιμπεριαλισμού περί δεύτερου κόσμου των σοσιαλιστικών κρατών μπορεί πλέον να σταματήσει.*1 Καταλαμβάνοντας με αυτόν τον τρόπο την πολιτική εξουσία, η νέα αστική τάξη της Ουκρανίας διαμορφώνει και το αντίστοιχο πεδίο στην παραγωγή. Μια εκ θεμελίων επίθεση στην εργασία (όλες τις σοσιαλιστικές κατακτήσεις), στον μισθό, στη σύνταξη, στις μεταφορές, σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Το ιδεολογικό-πολιτιστικό εποικοδόμημα του δυτικόφιλου τμήματος της αστικής κυριαρχίας είναι ο αντικομμουνισμός, κατά τα δυτικά πρότυπα (βλ ΕΕ), με συστηματική παραχάραξη της ιστορίας, εθνικιστική ρητορική και ενίσχυση των φασιστικών οργανώσεων. Οι τελευταίες οργανώσεις δεν έπαψαν να λειτουργούν υπονομευτικά για δεκαετίες και με πολυποίκιλες δραστηριότητες στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Ήδη από την αρχή της καπιταλιστικοποίησης, της ανεξαρτησίας, η «δημοκρατική δεξιά» βαφτίζει επίσημα ήρωες τους συνεργάτες των ναζί, ενώ δύο μόνο μήνες μετά τον Αύγουστο του 1991 συγκαλείται το ιδρυτικό συνέδριο του ναζιστικού κόμματος «Ελευθερία» (Σβομπόντα) με πρώτο αρχηγό τον Αντρουσκί.
2006, από συνάντηση φασιστών, SS, UPA και υποστηρικτών τους
*1 Δεν είναι εδώ, βέβαια, ο κατάλληλος χώρος για μια συνολική κριτική της μεγάλης αυτής ιστορικής παρένθεσης των σοσιαλιστικών κρατών και της σημασίας της για την εργατική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο, για οποιονδήποτε τάσσεται με το συμφέρον της εργατικής τάξης, των καταπιεσμένων, για να αποτελέσει η κριτική αυτή όπλο για το μέλλον πρέπει να αρχίζει χωρίς δογματικούς, αντιδιαλεκτικούς φραγμούς και να συνεχίζει αποβάλλοντας τη χρόνια, σκληρή πολεμική του αστικού στρατοπέδου.
Β. Η διαπλοκή με τους ιμπεριαλισμούς και η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Παράλληλα με την ισχυροποίηση της ντόπιας αστικής τάξης μετά την παλινόρθωση, ο ουκρανικός «τόπος προς εκμετάλλευση» ανοίγει και για το ξένο κεφάλαιο. Ενδεικτικά, από το 1996 μέχρι το 2005 ιδρύθηκαν 21 ΕΟΖ (!!!), Ειδικές Οικονομικές Ζώνες σε βιομηχανικές περιοχές και περιοχές «αναπτυξιακής προτεραιότητας» που κάλυπταν το 10% της ουκρανικής επικράτειας. Το κράτος μπήκε εγγυητής για αυτές τις ζώνες υπερεκμετάλλευσης (παροχή φτηνού αλλά και ειδικευμένου εργατικού δυναμικού) με ειδικούς νόμους, φοροαπαλλαγές κ.λπ. προς ενίσχυση του ισχυρού ξένου κεφαλαίου. Σε αυτή την πορεία της ξέφρενης αρπαγής υπεραξίας και ραγδαίας αύξησης κερδών, ένα κομμάτι της ουκρανικής αστικής τάξης διαπλέκεται με τη ρωσική αστική τάξη και ένα άλλο με το γερμανικό και αμερικάνικο κεφάλαιο. Αυτή ακριβώς η διαπλοκή αντικατοπτρίζεται και στις κινήσεις του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Ο προηγούμενος πρόεδρος Λεονίντ Κούτσμα, ήδη πριν το 2000, είχε ρίξει το σύνθημα «ριζοσπαστική πολιτική για μια οικονομία της αγοράς», με κύρια επιδίωξη τη χορήγηση δανείων από δυτικούς
5
πιστωτές. Πολιτική που φτάνει μέχρι τα δάνεια του ΔΝΤ, τα χρέη στην Gazprom, και την πολιτική άγριας λιτότητας σε κατάσταση ήδη οξυμένης φτώχειας. Η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αστικής τάξης, ως προς την επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, ήταν η πραγματική διαδικασία πίσω από την εικόνα των πορτοκαλί συγκεντρώσεων του 2004. Αυτών που για μια ακόμη φορά ο δυτικός αστικός τύπος βάφτισε «πορτοκαλί επανάσταση», «για τη δημοκρατία». Τότε ο δυτικός ιμπεριαλισμός και το αντίστοιχο κομμάτι του ντόπιου κεφαλαίου είχαν επιλέξει τον δρόμο της θεσμικής επέμβασης. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα. Νοέμβρης 2004: Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών κερδίζει το Κόμμα των Περιφερειών (Γιανουκόβιτς), κεντροαριστερά με τη στήριξη του ΚΚ Ουκρανίας (ΚΚΟΥ), συνδεδεμένη με το ρωσικό κεφάλαιο. Ακολουθούν κατηγορίες για νοθεία από το κόμμα της αντιπολίτευσης «Η Ουκρανία μας» (Γιούστσενκο), δεξιά που περιείχε και νεοναζί (Τιάγκνιμποκ). Οι «ειρηνικές», όπως χαιρετίστηκαν τότε, πορτοκαλί συγκεντρώσεις υποστηρίζουν τον εκλεκτό των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών Γιούστσενκο αλλά είναι το Ανώτατο Δικαστήριο αυτό που αποφασίζει επανάληψη δεύτερου γύρου και έτσι η συνεργάτιδα του τελευταίου, η Τιμοσένκο, γίνεται πρωθυπουργός. Ένα θεσμικό όργανο επεμβαίνει και η εξουσία περνάει στα χέρια των φιλοδυτικών εθνικιστών.
Γ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στο γεωστρατηγικό πεδίο: Ουκρανία – παγκόσμια κρίση – όξυνση και σύγκρουση
Η Μέρκελ σε χειραψία με την Τιμοσένκο, επιβραβεύοντας την επικράτηση του φασισμού. «Η επιστροφή της Τιμοσένκο στην πολιτική ζωή θα συμβάλλει επίσης στη διαφύλαξη της ενότητας στην Ουκρανία και θα βοηθήσει (τη χώρα) να ακολουθήσει τον δρόμο των ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων».
Συνάντηση Ομπάμα-Γιάτσενιουκ, 13 Μάρτη. Ομπάμα: «Θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας στις προσπάθειές της να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα και κυριαρχία».
6
Με αυτήν την κυβέρνηση, βαθιά αντικομμουνιστικής και εθνικιστικής προπαγάνδας, που βάφτισε τους αντίστοιχους γερμανοτσολιάδες του Στεπάν Μπαντέρα «υπερασπιστές της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας ενάντια στη σοβιετική και ναζιστική κατοχή»*2, με πλήρη στήριξη στους νεοναζί αλλά βέβαια και στα γαλλογερμανικά και αμερικανικά μονοπώλια, εισέρχεται η Ουκρανία στην παγκόσμια κρίση υπερσυσσώρευσης το 2008. Σε αυτήν τη δομική αντίφαση του καπιταλισμού, που βασίζεται πάνω στην κύρια αντίθεση μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων παραγωγής, οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί παγκοσμίως ως αναγκαία διαδικασία καταστροφής κεφαλαίου και δημιουργίας νέων αγορών. Οι χώρες που βρίσκονται στην περιφέρεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων αποτελούν το πρόσφορο πεδίο αυτής της σύγκρουσης. Έτσι, τον ίδιο χρόνο, το 2008, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός κάνει κι αυτός την κίνηση του στην Ουκρανία στο πλαίσιο του ενεργειακού πολέμου. Η Gazprom απαιτεί την αποπληρωμή χρέους ύψους 1,5 δις δολαρίων και φτάνει μέχρι τη σταδιακή περικοπή φορτίων. Μπορούμε να υπολογίσουμε τη σημασία της κίνησης αυτής, από τη στιγμή που οι σημαντικότεροι ενεργειακοί αγωγοί περνούν από ουκρανικό έδαφος. Ακολουθούν έντονες διαπραγματεύσεις και αυτή η φάση της σύγκρουσης διατυπώνεται από τον αστικό τύπο ως «ένταση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας πάνω στην αγορά και διαμετακόμιση φυσικού αερίου». Παράλληλα πρέπει να τονίσουμε ότι μέχρι το 2008, τουλάχιστον, ο κύριος όγκος των εμπορικών συναλλαγών –εισαγωγές και εξαγωγές– γίνεται με το ρωσικό κεφάλαιο. Οι πίνακες δείχνουν την ουκρανική αγορά –διόλου αμελητέα σε μέγεθος– σε στενή σχέση με τη ρωσική αστική τάξη. Γίνεται έτσι κατανοητό πόσο μεγάλη ανατροπή των συσχετισμών θα επέφερε μια συμφωνία του επανεκλεγμένου από το 2010 Πρόεδρου Γιανουκόβιτς με την ΕΕ για ελεύθερο εμπόριο και τελωνειακή σύνδεση. Για αυτό ακριβώς και τον Νοέμβριο του 2013 οι ρώσοι καπιταλιστές αντιδρούν σε αυτήν τη συμφωνία και πιέζουν στην κατεύθυνση της Ευρασιατικής Τελωνειακής Ένωσης. Η απάντηση σε αυτή την πολιτική, από τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και τους ντόπιους υποστηρικτές τους, ήταν η Μαϊντάν και το φασιστικό πραξικόπημα που ακολούθησε.
*2 Αμέσως μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση έδρασαν στην Ουκρανία εθνικιστικές ομάδες. Το 1929 ιδρύθηκε από διάφορες τέτοιες ομάδες η «Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN-B), που από τον Ιούνη του 1941, αμέσως μετά την επίθεση του Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ, ανοιχτά άρχισε να συνεργάζεται με τους ναζί. Το 1942 από τις ίδιες δυνάμεις και τους ναζί ιδρύθηκε ο «Ουκρανικός Στασιαστικός Στρατός» (UPA), με βασικό στόχο την εξόντωση των Σοβιετικών παρτιζάνων, που δρούσαν στην Ουκρανία, όπως και κάθε ανθρώπου που εκδήλωνε την υποστήριξη και συμπάθειά του προς την ΕΣΣΔ. Χιλιάδες εγκλήματα διαπράχθηκαν από τη συγκεκριμένη οργάνωση ενάντια στον σοβιετικό λαό. Ο Στεπάν Μπαντέρα υπήρξε επικεφαλής της εθνικιστικής οργάνωσης «ΟΟΥΝ», γνωστός αντικομμουνιστής και συνεργάτης των ναζί. Με την οργάνωσή του έδρασε ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και τον λαό στην Ουκρανία από το 1941 και ενάντια στην ΕΣΣΔ μέχρι το 1959, ενώ ήταν αυτός που επέβλεψε τη σφαγή 7 χιλιάδων Εβραίων στο Λβοφ. Πολλά επιζώντα μέλη της OUN κατέφυγαν στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ με τη βοήθεια και της CIA. Στην Ουάσιγκτον ίδρυσαν την Ukrainian Congress Committee of America (UCCA). Μέλη της κατείχαν υψηλά πόστα στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας των ΗΠΑ και πρόσφατα πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση συλλαλητηρίων στις ΗΠΑ ενάντια στην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς.
Φασίστες της OUN στη Μαϊντάν
Δ. Το φασιστικό πραξικόπημα Έχουμε ήδη αναφερθεί στη συνεχή αντιπρολεταριακή, αντικομμουνιστική επίθεση των προαναφερθέντων δυνάμεων και τη δημιουργία φασιστικών οργανώσεων ως εφεδρεία στη φαρέτρα της αστικής τάξης. Η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς χρηματοδότησε επίσης τους φασίστες για να «χτυπήσει» την πολιτική αντίπαλο Τιμοσένκο. Η φασιστική αυτή εφεδρεία ενισχύεται μέσα στην καπιταλιστική κρίση. Μέχρι το 2004 το νεοναζιστικό κόμμα Σβομπόντα, αργότερα με αρχηγό τον Τιάγκνιμποκ, είχε μια μικρή παρουσία σε ορισμένες μόνο περιοχές της δυτικής Ουκρανίας. Τον Οκτώβριο του 2005, ακροδεξιές γκρούπες της OUN και UPA (βλ. σημ. 2) προσπάθησαν να παρελάσουν στους κεντρικούς δρόμους του Κιέβου. Εκεί τους προϋπάντησαν κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές με αυγά, ντομάτες, πέτρες και ξύλο και με το σύνθημα «Δεν περνάει ο φασισμός». Τέσσερα όμως χρόνια αργότερα, το 2009, οι ακροδεξιοί καταφέρνουν να κάνουν την πρώτη μεγάλη συγκέντρωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του φασίστα Μπαντέρα. Στη συνέχεια βρίσκουμε αναφορές ότι μέσα στο 2010 οι νεοναζί του Σβομπόντα κάνουν πάνω από εκατό διαδηλώσεις για αντίστοιχα ιστορικά ζητήματα. Στην Πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου –η ιστορία πάντα επιφυλάσσει την τραγική της ειρωνεία– οι νεοναζί του Σβομπόντα είναι παρόντες μαζί με τον ανεπίσημο παραστρατιωτικό συνασπισμό Δεξιό Τομέα, συνασπισμό διαφόρων φασιστικών οργανώσεων όπως η «Τρίαινα» του Γιάρο και με ακροδεξιούς χουλιγκάνους στις γραμμές τους. Παίρνουν θέσεις στην πλατεία, τσακίζουν την αμυδρή αριστερή διαφωνία και προχωρούν στο ένοπλο φασιστικό πραξικόπημα. Έπειτα από συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις καταλαμβάνουν διοικητικά κτίρια, εκδιώκοντας τον νόμιμα εκλεγμένο Γιανουκόβιτς. Ανατρέπουν την πολιτική εξουσία και αναλαμβάνουν στρατηγικούς τομείς της. Η μάχη που δόθηκε στην πλατεία του Κιέβου δεν ήταν μάχη υπέρ της τά-ξης των καταπιεσμένων αλλά εναντίον της. Και έγινε στο πλαίσιο ενός μακροχρόνιου πολέμου που προσπαθήσαμε παραπάνω να περιγράψουμε. Το κριτήρια της εικόνας, όπως προσφέρθηκε απλόχερα από τα ζητωκραυγάζοντα μίντια, όπως και το κριτήριο της «εξαγριωμένης μάζας», του «αγανακτισμένου πλήθους», του «οπλισμένου λαού» ας τα επιστρέψουμε εκεί που ανήκουν: στη μικροαστική αντίληψη για το ιστορικό γίγνεσθαι που αναζητά μεσσίες και θεαματικές, «αυθόρμητες», εν μία νυκτί σωτηρίες. Το ταξικό πολιτικό κριτήριο, οι ταξικοί συσχετισμοί, οι αντικειμενικές συνθήκες, η ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα, το επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης είναι τα δικά μας εργαλεία.
Δεξιός Τομέας - Μαϊντάν
7
Καταστροφή μνημείου Λένιν από φασίστες
Περιφρούρηση μνημείου Λένιν
Ο βασανισμός του γενικού γραμματέα του ΚΚΟΥ, Ρόστισλαβ Βασίλκο, στην πόλη Λβοφ
8
Γιατί λοιπόν στην Ουκρανία του 2013 όπως και σε άλλες χώρες παγκοσμίως, ενώ υπάρχουν πρόσφορες οι αντικειμενικές συνθήκες, μια βαθιά καπιταλιστική κρίση που αφήνει το βασιλιά γυμνό και μια βαθιά πολιτική κρίση μέσα στο εσωτερικό της αστικής τάξης, δεν έγινε η στροφή υπέρ του προλεταριάτου και της απελευθέρωσης; Μπορούμε να αναφέρουμε κάποια σημεία που θεωρούμε κομβικά: • Η κριτική που έγινε απέναντι στην ΕΣΣΔ αφέθηκε μέσα σε μια εικοσαετία στα χέρια των νικητών. Δεν έγινε κτήμα και πλούτος του υποκειμένου που αφορούσε περισσότερο: της ίδιας της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Έτσι, επί μια εικοσαετία οι καπιταλιστές τη στρέφουν εναντίον της. Με μεγάλη επιμονή, με απίστευτη συνέπεια, με τόνους μελανιού και σάλιου, γιατί η ίδια η αστική τάξη κατάλαβε πολύ καλά και εξαρχής ότι αυτό που χτυπούσε με τον λυσσαλέο αντισοβιετισμό, τη μαύρη αντιδραστική ιστορία, την αναθεώρηση, την παλιά, προπολεμική συνταγή εξίσωσης φασισμού-κομμουνισμού δεν ήταν ούτε η πρώην ΕΣΣΔ ούτε η Λαική Δημοκρατία της Κίνας. Ο στόχος ήταν το παγκόσμιο προλεταριάτο και η υποταγή του. Προς αυτόν τον στόχο κινήθηκε και η ουκρανική δεξιά όλα αυτά τα χρόνια. Έθετε συνεχώς ζήτημα απαγόρευσης του νόμιμα εκλεγμένου και με βουλευτικές έδρες Κομμουνιστικού Κόμματος. Για ποιον άλλωστε λόγο να παραμένουν σκληροί αντισοβιετικοί τόσα χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση; • Ο ιδεολογικός αυτός αφοπλισμός, που συνόδευε πάντα ιστορικά την επίθεση ενάντια στην Εργασία, αντιμετωπίστηκε εδώ και χρόνια από την οργάνωση του ΚΚΟΥ σε κοινοβουλευτικό μόνο πεδίο. Και όχι μόνο παραμερίστηκε η μαζική εξωκοινοβουλευτική προπαγάνδα και δράση, αλλά ακόμη χειρότερα ο δρόμος που επιλέχτηκε κοινοβουλευτικά ήταν ο δρόμος του οππορτουνισμού. Προκειμένου να εξασφαλίσει τη νομιμότητα της ύπαρξης του, το ΚΚΟΥ στήριξε την κεντροαριστερά και τις σοσιαλδημοκρατικές της λύσεις. Μέσω αυτής της συμμαχίας, το ίδιο εκμηδένισε την προοπτική μιας δυνάμει σθεναρής αντίστασης στα νέα σχέδια, από τη βάση του. Με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ο ολοκληρωτισμός του κεφαλαίου, μέσα σε αυτόν και η ανάπτυξη του φασισμού, που βέβαια σε κάθε χώρα τίθεται με διαφορετικούς όρους, δεν αποτελεί αυθαίρετη επιλογή της αστικής τάξης, αλλά αναγκαιότητα για την επιβίωσή της. Για να γίνει «εύρυθμη» η καπιταλιστική λειτουργία, για να ξεπεράσει την αντίφασή της, την κρίση υπερσυσσώρευσης, πρέπει να περάσει από την καταστροφή. Ο σοσιαλδημοκρατικός δρόμος του Γιανουκόβιτς, στενά συνδεδεμένος με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, όδευε προς αυτή την καταστροφή, σπέρνοντας μάλιστα στο κομμάτι της εργατικής τάξης που τον στήριζε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Αυτές τις αυταπάτες στήριξε και το ρεφορμιστικό ΚΚ Ουκρανίας. Ποιος μπορούσε όμως τελικά να αποτρέψει όχι μόνο το φασιστικό πραξικόπημα αλλά και το σύνολο της επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο ενάντια στον κόσμο της εργασίας; • Μόνο μια αυτόνομη πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, μια οργάνωση που θα καθόριζε τις στρατηγικές, όχι σύμφωνα με τις ανάγκες του Κεφαλαίου, αλλά σύμφωνα με τις δικές της ανάγκες. Στον μόνο δρόμο που μπορεί να ανακόψει τη βαρβαρότητα, τον επαναστατικό. Η τρανταχτή αυτή απουσία –υπήρχαν, βέβαια, οργανώσεις αλλά ήταν αδύναμες– είναι που οδήγησε αυτόν τον κόσμο που πνίγεται από τις φασιστικές κτηνωδίες, αυτούς που προστάτευσαν με τα ίδια τους τα κορμιά τα μνημεία της εργατικής τάξης στο να συνεχίσουν να τα προασπίζονται ή να χτυπιούνται με τους φασίστες στους δρόμους, αλλά ως επί το πλείστον κάτω από ξένη σημαία. Με την αυταπάτη του «μικρότερου κακού» και την ψευδαίσθηση ότι η σημαία του ρωσικού ιμπεριαλισμού, των ρωσικών μονοπωλίων θα μπει εμπόδιο στο φασιστικό πραξικόπημα, ως σύμμαχος της τάξης των εκμεταλλευόμενων.
Ε. Οι φασίστες - ΗΠΑ - ΕΕ στην εξουσία. Υπό αυτές τις συνθήκες ανέλαβαν τα φασιστοειδή στην Ουκρανία να εκπληρώσουν τις στρατηγικές αποφάσεις της ντόπιας αστικής τάξης και του ευρωατλαντικού ολοκληρωτισμού. Οι πρώτοι νόμοι που ξέρασαν, τον Φλεβάρη του 2014, ήταν χαρακτηριστικοί: • Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας • Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής • Κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε τη ναζιστική προπαγάνδα • Διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών του ακροδεξιού Αβάκοφ και διορισμό των μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο • Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων» • Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών • Σχέδιο ψηφίσματος για απόδοση τιμών στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των ειρηνικών διαδηλώσεων • Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του μέλους του κόμματος «Σβομπόντα» Α. Μαχνίτσκογκο στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα • Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας • Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό μέλους του (φιλογερμανικού) κόμματος «UDAR» ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας • Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων) • Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, Ρουμανικά, Ουγγρικά και Ελληνικά. Το γεγονός ότι πρώτο μέλημα των φασιστών ήταν η απαγόρευση του ΚΚΟΥ είναι απόδειξη της βαθιάς αντεργατικής τους πολεμικής αλλά και ταυτόχρονα θλιβερή ανάδειξη της ήττας που χαράσσει η συνεχής επίκληση προς την αστική νομιμότητα από πλευράς των οργανώσεων της εργατικής τάξης. Η εμπιστοσύνη στους αστικούς θεσμούς οδηγεί σε αυταπάτες και σε επικίνδυνα αδιέξοδα την τάξη των καταπιεσμένων. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πρώτους νόμους αφορούν τη νομοθέτηση της ιστορικής αποκατάστασης του ναζισμού, ενώ αυτή η κυβέρνηση αναγνωρίστηκε από σύσσωμο το δυτικό αστικό κόσμο, είναι μια τρανταχτή απόδειξη της υποκρισίας της αστικής τάξης κάθε φορά που κόπτεται για τις «δημοκρατίες» και τα «δημοκρατικά δικαιώματα». Αυτή η αναγνώριση είναι η ολοφάνερη ιστορική απόδειξη ότι ο φασισμός και η αστική δημοκρατία δεν είναι δύο διαφοροποιημένες «ιδεολογίες» αλλά δύο στρατηγικές επιλογές της ίδιας πολιτικής: της πολιτικής της αστικής κυριαρχίας. Τέλος, η απαγόρευση των γλωσσών πέραν της ουκρανικής είναι η χειροπιαστή απόδειξη του σκοταδισμού και τσαρλατανισμού των ντόπιων φασιστών της Χ.Α. που φωτογραφίζονταν περήφανα με τα αδελφά ουκρανικά φασιστοειδή πριν το πραξικόπημα. Η κωλοτούμπα που ακολούθησε είναι αγαπημένη πλέον τακτική των κοπρόσκυλων του κεφαλαίου.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον μεταβατικό πρόεδρο/φασίσταπραξικοπηματία Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, στο Κίεβο της Ουκρανίας, 2 Μάρτη. Βενιζέλος: «Χαιρόμαστε, γιατί η προσωρινή ουκρανική κυβέρνηση αποφάσισε να συνεχίσει τη διαδικασία που συνδέει την Ουκρανία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης και Σταθεροποίησης».
Η Τιμοσένκο σε συνάντηση με ουκρανούς φασίστες εθελοντές, λίγο πριν τις εκλογές της 25ης Μάη.
Ο διεθνής φασισμός αποτελεί εξ ορισμού αντίφαση. Η εξωτερική πολιτική των φασιστικών κρατών δεν μπορεί να είναι παρά μόνο εκείνη των άκρως επιθετικών ιμπεριαλιστικών κρατών, με όλους τους επακόλουθους ανταγωνισμούς να εντείνονται στο έπακρο. Η ταυτοσημία στην αντεπαναστατική πολιτική δεν παράγει ταυτοσημία στην εξωτερική πολιτική. Ρατζανί Πάλμε Ντατ Τους μήνες που ακολούθησαν αυτοί οι νόμοι έγιναν πράξη με τις ευλογίες και του «ανθρωπιστικού» ΟΗΕ. Η φασιστική κυβέρνηση στο Κίεβο άρχισε ασφυκτικό έλεγχο στα ΜΜΕ αλλά και στα τυπογραφεία. Οι φασίστες του 9
Σβομπόντα επιτέθηκαν με γροθιές στον γραμματέα του ΚΚ Ουκρανίας ενώ παράλληλα συνέχιζαν όλον αυτό τον καιρό τις επιδρομές σε γραφεία αριστερών οργανώσεων, τους τραμπουκισμούς στα μέλη τους και το στήσιμο «κατηγοριών». Τέτοιες επιθέσεις δέχτηκαν τα μέλη και οι δομές του ΚΚΟΥ στη βορειοδυτική Ουκρανία, όπως στις πόλεις Ρόβνο και Σούμι.
ΣΤ. Ανατολική Ουκρανία: το πεδίο της Αντιφασιστικής Αντίστασης
Κρατικό Κτίριο Διοίκησης Κιέβου. H φωτογραφία κυκλοφορεί «πειραγμένη» με τον Χίτλερ στη θέση του Μπαντέρα, κάτι που αναδεικνύει τον επικοινωνιακό πόλεμο και των δύο πλευρών.
29 Μάρτη, Ντόνετσκ
Οδοφράγματα γύρω από κατειλημμένο δημόσιο κτίριο στο Ντόνετσκ, 11 Απρίλη.
10
Με τους νεοναζί να τσακίζουν τις δομές αντιπληροφόρησης στη δυτική Ουκρανία, κλείνοντας τη στρόφιγγα της ενημέρωσης, και τους δυτικούς συμμάχους τους –όπου ανήκει και η προεδρεύουσα της ΕΕ, Ελλάδα– να την ανοίγουν για να εξυπηρετήσουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σκοπούς, βαφτίζοντας ό,τι δεν υποστηρίζει τα σχέδιά τους τρομοκρατία ή πουτινικό σχέδιο, η αντιπληροφόρηση όντως καθίσταται δύσκολη. Όχι όμως και αδύνατη. Είναι καταρχήν τα ίδια τα γεγονότα που μπορούν να μας δώσουν ασφαλή συμπεράσματα και κατά δεύτερον η φωνή των αντιφασιστικών αντικαπιταλιστικών ομάδων. Ήδη από τις αρχές του Μάρτη –πριν από την προσάρτηση της Κριμαίας– είχαν ξεκινήσει σε πόλεις της ανατολικής Ουκρανίας αντιναζιστικές-αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Στις άοπλες αυτές διαδηλώσεις οι νεοναζί αποστέλλουν ένοπλα σώματα του Δεξιού Τομέα που δολοφονούν διαδηλωτές. Χαρακτηριστικές είναι οι φασιστικές επιθέσεις στο Χάρκοβο. Στη συγκεκριμένη πόλη, από την αρχή του φασιστικού πραξικοπήματος, γίνεται κάθε μέρα αντιφασιστική διαδήλωση και συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της πόλης κάτω από το άγαλμα του Λένιν. Οι ναζί δεν έχουν δυνάμεις στον ντόπιο πληθυσμό, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα στις 15 Μαρτίου, όταν στέλνουν μια τριανταριά ένοπλα φασιστοειδή του Δεξιού Τομέα από την πόλη Πολντάβα –πολύ μακριά από το Χάρκοβο– για να χτυπήσουν τους διαδηλωτές. Οι ένοπλοι απομονώνονται από τους διαδηλωτές και καταφεύγουν στα τοπικά γραφεία του Σβομπόντα. Περικυκλωμένοι θα πυροβολήσουν προς το πλήθος δολοφονώντας δύο διαδηλωτές και τραυματίζοντας σοβαρά άλλον έναν. Με την προσάρτηση, στις 18 του Μάρτη, της Κριμαίας στην καπιταλιστική Ρωσία –δε θα περιμέναμε βέβαια ένα ισχυρό ιμπεριαλιστικό κράτος να χαρίσει μια από τις κυριότερες ναυτικές του βάσεις, στην καρδιά της Μαύρης Θάλασσας, στους αντίπαλους ιμπεριαλιστές– η ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση οξύνεται. Παράλληλα, εντείνεται το σχέδιο ΗΠΑ-ΕΕ-φασιστών για κυριαρχία στην ανατολική Ουκρανία. Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, με τη μορφή διαδηλώσεων και καταλήψεων διοικητικών κτιρίων, συνεχίζονται σε πολλές πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας. Στις 6 Απρίλη στο Ντόνετσκ, κατά βάση εργατούπολη βαριάς βιομηχανίας, οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν, μετά από σύντομες συμπλοκές με την αστυνομία, την έδρα της περιφερειακής διοίκησης. Την επόμενη μέρα πληροφορίες μιλούν για συνέλευση που αποφάσισε την κήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνρτσκ. Στην Λουγκάνσκ, επίσης, διαδηλωτές κατέλαβαν την έδρα των υπηρεσιών ασφαλείας. Η ψήφιση νόμου από τους νεοναζί του Κιέβου για διπλασιασμό των ποινών για πράξεις που στρέφονται «εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας» (8/04/2014) και η αποστολή του διευθυντή της CIA John Brennan στο Κίεβο (12/04/2014) σηματοδοτούν την έναρξη της «αντιτρομοκρατικής» φασιστικής επέλασης στην ανατολική Ουκρανία. Από αυτό το σημείο βλέπουμε ότι οι αντιφασίστες προχωρούν αυτοοργανωμένα στην οχύρωση και περιφρούρηση των πόλεων, με πολιτοφυλακές, οδοφράγματα, έλεγχο στους δρόμους. Στην πόλη Σλαβιάνσκ (13/04/2014) δίνεται μια από τις πρώτες μάχες ένοπλης πολιτοφυλακής από το κατειλλημμένο αρχηγείο της αστυνομίας ενάντια στις δυνάμεις του Κιέβου. Στη Μαριούπολη καταλαμβάνουν το Δημαρχείο και στήνουν οδοφράγματα. Επιτροπές αυτοάμυνας καταλαμβάνουν κυβερνητικά
κτίρια και αστυνομικά τμήματα και αποκτούν τον έλεγχο σε σημαντικά τμήματα των πόλεων Ντόνετσκ, Κραματόρσκ, Κράσνι Λιμάν, Ντρουσχόφκα και Κράσνοαρμεϊσκ. Η «ειδική αντιτρομοκρατική επιχείρηση» των πραξικοπηματιών εντείνεται στις 16 Απριλίου, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών της συνόδου της Γενεύης, πετυχαίνει την ανακατάληψη του αεροδρομίου του Κραματόρσκ αλλά χάνει τη μάχη στο Ντόνετσκ. Μέχρι στιγμής αυτό που αποδίδουμε με τον γενικό όρο «αντιφασίστες» είναι το γεγονός ότι στις πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας υπήρξε ισχυρή λαϊκή αντίδραση ενάντια στο φασιστικό-πραξικοπηματικό καθεστώς και τα σχέδια των διεθνών υποστηρικτών του. Τι περιέχει όμως ο όρος «λαϊκή»; Τον αστικό «αντιφασισμό» που παίρνει θέση στην ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη υπέρ του ρωσικού καπιταλισμού και με το σχέδιο της ομοσπονδοποίησης ή προσάρτησης σε αυτόν. Τη ρωσική σημαία. Αλλά και τον ταξικό αντιφασισμό που μάχεται να υπερασπίσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ενάντια στη φασιστική επέλαση, στον ολοκληρωτισμό και στην ιμπεριαλιστική επέμβαση. Τη σημαία του σοβιετομνήμονα αντιφασισμού, με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας (Ντόνετσκ). Και οι δύο σημαίες, με ό,τι αυτές σημαίνουν, συνυπήρξαν στα κατειλήμμενα κυβερνητικά κτίρια. Το να παρακάμπτουμε τη δεύτερη αυτή τάση της αντιφασιστικής αντίστασης –όσο μειοψηφική και αν είναι αυτή– κάτω από τη γενίκευση «ενός λαού έρμαιου και φορέα της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης», σημαίνει ότι παραδίνουμε ένα κομμάτι του αντιφασιστικού, αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού ταξικού αγώνα βορά στις κυρίαρχες ιστορικές συνθήκες: στην απουσία οργανωμένης μαχητικής εργατικής τάξης, στην υπαναχώρηση του επαναστατικού κινήματος παγκοσμίως, κάτω από τη μπότα του πολυπολικού καπιταλισμού και της πολυδαίδαλης διαπλοκής και σύγκρουσης των σύγχρονων ιμπεριαλισμών. Σημαίνει, σε τελική ανάλυση, ότι αφήνουμε εμείς τη σημαία του Προλεταριακού Διεθνισμού.
Από κατάληψη κτιρίου στο Ντόνετσκ (Λουγκάνσκ)
23 Απρίλη - Έξω από το κατειλημμένο κυβερνείο του Ντόνετσκ.
Ζ. 17/04/2014 Συμφωνία της Γενεύης – Η συμφωνία καταστολής του Αντιφασιστικού Αγώνα. Κι ενώ στην Ανατολική Ουκρανία μαίνονται οι μάχες ενάντια στις φασιστικές δυνάμεις του Κιέβου, ενώ αυξάνεται η δυτικότροπη πρακτορολογία για υποκίνηση της αντίστασης από τη Ρωσία – παρόλο που η μόνη στρατιωτική επέμβαση που ανακηρύχτηκε επίσημα ήταν η εκστρατεία Νεοναζί, ΗΠΑ και ΕΕ– και το ρωσικό καπιταλιστικό κράτος αντλεί τη δική του υπεραξία από τους νεκρούς αντιφασίστες διαδηλωτές, οι υπουργοί εξωτερικών της Ουκρανίας, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας υπογράφουν τη συμφωνία της Γενεύης. Οι όροι της συμφωνίας ήταν οι εξής: • Όλες οι παράνομες ένοπλες ομάδες πρέπει να παραδώσουν τα όπλα. • Οι καταληψίες διαδηλωτές πρέπει να φύγουν από όλα τα κτίρια που έχουν καταληφθεί παράνομα. • Θα πρέπει να αδειάσουν οι πλατείες, οι δρόμοι, οι δημόσιοι χώροι που έχουν καταληφθεί. • Το Κίεβο παρέχει αμνηστία σε διαδηλωτές και καταληψίες, με εξαίρεση εκείνους που κατηγορούνται για σημαντικά αδικήματα. • Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (OSCE), που βρίσκεται ήδη στην Ουκρανία, θα αναλάβει προεξάρχοντα ρόλο στη διαχείριση της κρίσης. ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία δεσμεύτηκαν να στηρίξουν την αποστολή και να παρέχουν παρατηρητές, δήλωσε ο Κέρι. • Θα ξεκινήσει άμεσα ευρύς διάλογος, με τη συμμετοχή όλων των περιοχών και των πολιτικών ομάδων. • Όλες οι πλευρές είναι έτοιμες για οικονομική στήριξη στην Ουκρανία εάν εφαρμοστούν τα παραπάνω.
Κέρι-Γιάτσενιουκ. Αρσένι Γιάτσενιουκ: «Η Ουκρανία δεν θα παραδοθεί ποτέ στη Ρωσία. Η Ουκρανία είναι και θα είναι μέρος του δυτικού κόσμου.» 11
Επαφές του έλληνα πρωθυπουργού με ευρωπαίους ηγέτες, Δουβλίνο, 7 Μάρτη.
Αν ο πρώτος όρος, περι παράνομων ένοπλων ομάδων, αφήνει περιθώρια παρερμηνείας, οι υπόλοιποι όροι είναι σαφέστατοι για την κοινή κατεύθυνση που πάρθηκε από τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα: νομιμοποίηση των φασιστών του Κιέβου και αφοπλισμός και παράδοση του αντιφασιστικού αγώνα. Αν ο υποτιθέμενος στόχος «αποκλιμάκωσης της έντασης» δεν επιτεύχθηκε –μια ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση δεν λύνεται στα χαρτιά– ο τρόπος σίγουρα επιτεύχθηκε: ένταση της φασιστικής επέλασης για την καταστολή των διαμαρτυριών στα ανατολικά. Την ίδια μέρα οι κάτοικοι της Μαριούπολης συγκεντρώθηκαν μπροστά από το κατειλλημμένο δημαρχείο. Διαδήλωσαν ενάντια στην πραξικοπηματική ηγεσία του Κιέβου, καταγγέλλοντας τη δολοφονία τριών διαδηλωτών και τον τραυματισμό δεκατριών και τη γενικότερη τρομοκρατία από ένοπλους φασίστες-μισθοφόρους της Academi (πρώην Blackwater) και του Δεξιού Τομέα το προηγούμενο βράδυ.
Η. Κλιμάκωση της φασιστικής τρομοκρατίας: Οδησσός, 2 Μαΐου 2014.
Σπίτι συνδικάτων
Παρά τη συμφωνία της Γενεύης και τη φασιστική εκστρατεία, οι καταλήψεις κρατικών κτιρίων και η προάσπισή τους με οδοφράγματα συνεχίζονται σε όλη την Ανατολική Ουκρανία. Στη Μαριούπολη ζητούν δημοψήφισμα για αυτονομία και ομοσπονδοποίηση και νοτιοανατολικά, στην Οδησσό, ανακηρύσσουν κυρίαρχη δημοκρατία με παράλληλο το αίτημα της ομοσπονδοποίησης. Χαρακτηριστική για τη συνέχεια των αγώνων είναι η δήλωση του ναζί προέδρου Τουρτσίνοφ, στις 22 Απριλίου, ότι «μετά τη Συμφωνία της Γενεύης, οι αυτονομιστές αντί να αφοπλισθούν και να αποχωρήσουν… κατέλαβαν το κτίριο της αστυνομίας στο Κραματόρσκ». Δύο μέρες μετά, ο επίσης ναζί υπουργός εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ πανηγυρίζει την ανάκτηση (ασαφές το για πόσο) από τις φασιστικές δυνάμεις του δημαρχείου της Μαριούπολης: «το δημαρχείο απελευθερώθηκε, στους τρομοκράτες θα δοθεί σκληρή απάντηση, μέχρι εξοντώσεως». Το ναζιστικό σχέδιο εξόντωσης δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί στις περιοχές όπου ο αντιφασιστικός αγώνας ήταν συντονισμένος και περιφρουρημένος. Στην επαρχία Ντόνετσκ οι αντιφασιστικές πολιτοφυλακές συνέχισαν την επίθεση σε αρχηγεία της αστυνομίας (πόλη Κοστιαντίνιβκα) και συνέλαβαν ομήρους στρατιωτικούς παρατηρητές του ΟΑΣΕ και ουκρανούς αξιωματικούς. Ωστόσο, με την πλήρη στήριξη των συμμάχων ΗΠΑ και ΕΕ, για την εξόντωση των αντιναζιστικών διαμαρτυριών χρησιμοποιήθηκε για ακόμα μια φορά στην πρόσφατη ιστορία των βαλκανικών λαών (βλ. γιουγκοσλαβικό εμφύλιο), η, έξωθεν των πόλεων αυτών, συνδρομή των χουλιγκάνων φασιστών. Την Κυριακή 27 Απριλίου, μερικές χιλιάδες φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων Ντνίπρο και Μέταλιστ της Ουκρανίας συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος του Χάρκοβο και ενώθηκαν με περίπου 250 υποστηρικτές της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου. Πορεύθηκαν προς το στάδιο της Μέταλιστ, όπου θα διεξαγόταν στη συνέχεια ο αγώνας μεταξύ των δύο συλλόγων, κρατώντας πυρσούς και φωνάζοντας συνθήματα εθνικιστικά και ναζιστικά, όπως «Δόξα στην Ουκρανία - Δόξα στους ήρωες» και «Η Ουκρανία υπεράνω όλων». Η ίδια συνταγή του εσμού των ναρκωχουλιγκάνων φασιστοειδών χρησιμοποιήθηκε και στην Οδησσό στις 2 Μαΐου 2014. Για το πιο αγνό προιόν του καπιταλισμού, την απάνθρωπη βαρβαρότητα, αφήνουμε να μιλήσει η προκήρυξη των αγωνιστών του «Μπορότμπα»: 2/05 Νεοναζιστική τρομοκρατία στην Οδησσό: πάνω από 40 δολοφονήθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν Στις 2 Μαΐου, με πρόσχημα τη λεγόμενη πορεία «για την ενότητα της Ουκρανίας» (η οποία είχε προγραμματιστεί πριν τον ποδοσφαιρικό αγώνα Τσερνομόρετς-Μέταλιστ), παραστρατιωτικές ομάδες και ουκρανοί εθνικιστές από όλη
12
τη χώρα συγκεντρώθηκαν στην Οδησσό. Έφτασαν με λεωφορεία και με τρένα. Από την αρχή –μόλις άρχισαν να συγκεντρώνονται στην πλατεία Σομπόρναγια– μεταξύ των απλών ακροδεξιών οπαδών θα μπορούσε κανείς να δει πάρα πολλούς καλά εξοπλισμένους παραστρατιωτικούς. Είχαν ασπίδες, κράνη, ρόπαλα και άλλο εξοπλισμό μάχης. Ήταν κυρίως άνδρες περίπου 3040 ετών, οι οποίοι προφανώς δεν ήταν οπαδοί του ποδοσφαίρου. Κάποιοι από αυτούς είχαν ασπίδες, όπου ήταν γραμμένο: «1400 φρουρά του Μαϊντάν». Αυτές οι εθνικιστικές παραστρατιωτικές ομάδες έγιναν η κύρια δύναμη κρούσης της αιματηρής σφαγής των κατοίκων της Οδησσού στην πλατεία Kουλίκοβο. Συνολικά υπήρχαν περισσότεροι από χίλιοι εθνικιστές που συμμετείχαν στην πορεία και τη σφαγή που ακολούθησε. Οι κάτοικοι της περιοχής της Οδησσού ήταν η μειοψηφία μεταξύ τους, ενώ η πλειοψηφία των ακροδεξιών ήταν παρακρατικοί που μαζέυτηκαν απ’ όλη την Ουκρανία. Αυτό έγινε φανερό ιδίως από τη διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν (δεν συνηθίζεται στην περιοχή της Οδησσού), ωστόσο πολλοί από αυτούς δεν δίσταζαν ανοιχτά να πουν από πού ήρθαν. Οι οπαδοί της τοπικής ομάδας Τσερνομόρετς εγκατέλειψαν την πορεία από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι συγκρούσεις, –αφού ήταν εκεί μόνο για την παραδοσιακή πορεία στο γήπεδο και όταν συνειδητοποίησαν ότι οι «επισκέπτες» και προβοκάτορες τούς οδηγούσαν ενάντια στον τοπικό πληθυσμό– η πλειοψηφία των οπαδών της Τσερνομόρετς (με τα μαύρα-μπλε κασκόλ του club της Οδησσού) αποχώρησαν από τη δήθεν «ειρηνική» πορεία. Ταυτόχρονα, οι «φιλοξενούμενοι συμμορίτες» δεν πήγαιναν στο γήπεδο. Στόχος τους ήταν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους της πόλης και να εξαπολύσουν βίαιες επιθέσεις κατά των ακτιβιστών του κινήματος που παλεύουν ενάντια στη χούντα του Κιέβου. Η δράση των εθνικιστών από την αρχή δεν είχε κανέναν ειρηνικό χαρακτήρα, από τη στιγμή που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει τη σφαγή. Στην περιοχή υπήρχαν μόνο λίγοι αστυνομικοί, αν και το προσωπικό της τοπικής αστυνομίας στην Οδησσό ήταν σε θέση να ελέγξει ένα πλήθος από χίλια άτομα και, ως εκ τούτου, να εμποδίσει το πογκρόμ και τις δολοφονίες. Όπως αποδείχθηκε, η πλειοψηφία των αστυνομικών διατάχτηκε να φυλάξει το κτίριο του Τμήματος Εσωτερικών Υποθέσεων. Έτσι, ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε στα χέρια των παρακρατικών νεοναζί. Αυτό άλλωστε δεν ήταν καθόλου περίεργο, δεδομένου ότι ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοβ έχει μακρές και στενές σχέσεις με τις νεοναζιστικές ομάδες, που περιλαμβάνονται στο «Δεξιό Τομέα». Όταν οι συμμορίτες εθνικιστές παρέλασαν κατά μήκος της οδού Γκρετσέσκαγια, περίπου 200-250 ακτιβιστές της τοπικής πολιτοφυλακής της Οδησσού προσπάθησαν να τους σταματήσουν, αλλά σύντομα οι εθνικιστές αντέδρασαν πετώντας πέτρες, μπουκάλια και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Εκεί ακούστηκαν και οι πρώτοι πυροβολισμοί. Ο ακτιβιστής του «Μπορότμπα», Ιβάν, πληγώθηκε από πυροβολισμό στην κοιλιά από στρατιωτικό όπλο. Στη συνέχεια, οι ακτιβιστές και μέλη της πολιτοφυλακής της Οδησσού προσπάθησαν να διαφύγουν στο εμπορικό κέντρο «Αθηνά» στην πλατεία «Ελληνικού». Ένα πλήθος από ακροδεξιούς εθνικιστές ξεκίνησαν ένα μακελειό σε βάρος τους. Οι ακροδεξιοί παραστρατιωτικοί αμέσως προετοίμασαν τις μολότωφ στην πλατεία, προκειμένου να πυρπολήσουν το εμπορικό κέντρο στο οποίο κλείστηκαν τα μέλη της πολιτοφυλακής της Οδησσού. Οι αστυνομικοί κατάφεραν εκεί να σώσουν τις ζωές των ακτιβιστών καθώς οδηγούσαν τα αυτοκίνητα της αστυνομίας απευθείας στην είσοδο του εμπορικού κέντρου. Στη συνέχεια, το πλήθος των εθνικιστικών κατευθύνθηκε προς την πλατεία Κουλίκοβο, όπου υπήρχε μια κατασκήνωση ενάντια στη χούντα του Κιέβου. Οι ακτιβιστές του «Μπορότμπα», μαζί με άλλους ακτιβιστές και απλούς κάτοικους της Οδησσού, βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στην κατασκήνωση διαμαρτυρίας. Συνολικά υπήρχαν εκεί περίπου 200 άτομα, οι μισοί από αυτούς ήταν γυναίκες και ηλικιωμένοι άνδρες. Οι νεοναζί άρχισαν να ρίχνουν μολότωφ στις σκηνές τυλίγοντάς τες στις φλόγες. Ακτιβιστές από την κατασκήνωση διαμαρτυρίας αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο κοντινό «Σπίτι των Συνδικάτων».
Ο εμπρησμός στο κτίριο της έδρας του ΚΚΟΥ (9/4)
Το σπίτι του ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας Πιότρ Σιμονένκο
13
Ο Βαντίμ Παπούρα, δολοφονημένος στην Οδησσό, μέλος της κομμουνιστική νεολαίας.
Εκεί οι ακροδεξιοί προσπαθούν να δολοφονήσουν τους κατοίκους της Οδησσού, πυρπολώντας το ισόγειο του κτιρίου. Η φωτιά εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα σε όλο το κτίριο. Οι άνθρωποι άρχισαν να πηδούν από τα παράθυρα των επάνω ορόφων – προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις φλόγες. Στο έδαφος όμως τους περίμεναν για να τους αποτελειώσουν οι παρακρατικοί εθνικιστές. Έτσι, ο σύντροφός μας –μέλος της ένωσης Μπορότμπα, Αντρέι Μπραζέβσκι– δολοφονήθηκε άνανδρα. Το μέλος του περιφερειακού συμβουλίου Βιατσεσλάβ Μάρκιν (ένας συνεργάτης του ηγέτη του Μπορότμπα στην Οδησσό Αλεξέι Άλμπου) επίσης δολοφονήθηκε βάναυσα με τον ίδιο τρόπο, όταν πήδηξε από το παράθυρο. Πάνω από 40 ακτιβιστές κάηκαν ζωντανοί, δηλητηριάστηκαν από καπνό ή δολοφονήθηκαν από τους ναζί, ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν από το φλεγόμενο κτίριο. Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους συντρόφους μας κατάφεραν να ξεφύγουν ζωντανοί. Μερικοί από τους συντρόφους του Μπόροτμπα, μεταξύ και ο επικεφαλής μας δημοτικός σύμβουλος Αλεξέι Άλμπου, ξυλοκοπήθηκαν άγρια από τα φασιστόμουτρα, με αποτέλεσμα μώλωπες, σπασμένα κόκαλα και τραύματα στο κεφάλι. Η σφαγή στην Οδησσό οργανώθηκε από τη χούντα του Κιέβου προκειμένου να εκφοβίσουν τον πληθυσμό που είναι δυσαρεστημένος με το νέο καθεστώς, καθώς και να τσακιστούν οι ενεργοί μαχητές εναντίον του. Απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι οι ακροδεξιοί συμμορίτες ήταν άρτια εξοπλισμένοι. Επιπλέον, η αδράνεια της αστυνομίας, καθώς και το γεγονός ότι η επίθεση των ακροδεξιών στην Οδησσό έγινε ταυτόχρονα με την «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» στο Σλαβιάνσκ είναι ακόμα μια απόδειξη περί αυτού. Η χούντα του Κιέβου πορεύεται ανοιχτά προς ένα βίαιο μακελειό εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων. Και τα εργαλεία αυτής της βάναυσης βίας είναι οι νεοναζί αλήτες – που δρουν στενά μαζί με τη μυστική αστυνομία, καλά οπλισμένοι και χρηματοδοτούμενοι ανοιχτά από την ολιγαρχία. Η σφαγή στην Οδησσό αποκαλύπτει, τέλος, ότι το καθεστώς των εθνικιστών και των ολιγαρχών στο Κίεβο γίνεται όλο και περισσότερο μια ολοκληρωτική τρομοκρατική δικτατορία φασιστικού τύπου.
Το συμβούλιο της ένωσης Μπορότμπα, 3 Μάη 2014
Ο Αντρέι Μπραζέβσκι, μέλος της Μπορότμπα, που δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 2 Μάη.
14
Παράρτημα Οι αντιφασίστες αγωνιστές του Μπορότμπα –της οργάνωσης «ο Αγώνας» που προέκυψε από την ενοποίηση ορισμένων αντικαπιταλιστικών ομάδων καθώς και κάποιων που αποχώρησαν από το ΚΚ Ουκρανίας– έχουν πάρει θέση από την αρχή του φασιστικού πραξικοπήματος και έχουν κάνει έκκληση για διεθνιστική αλληλεγγύη. Παραθέτουμε εδώ αποσπάσματα από δυο συνεντεύξεις του μέλους του Μπορότμπα, Σεργκέι Κιριτσούκ:
Για την οργάνωση Μπορότμπα: Το κίνημά μας δημιουργήθηκε πριν από τρία χρόνια, ενοποιώντας διάφορες αριστερές ομάδες. Κάναμε καλή δουλειά σ’ αυτό το διάστημα, καλύπτοντας όλη την Ουκρανία, τόσο στα ανατολικά, όσο και στα δυτικά. Υποστηρίζουμε τον σοσιαλισμό, είμαστε ένα σοσιαλιστικό κίνημα. Τα περισσότερα μέλη της οργάνωσης έχουν κομμουνιστικές απόψεις[...] Πρέπει, ωστόσο, να αναγνωρίσουμε πως κι εμείς κάναμε λάθος, γιατί πιστεύαμε ότι θα είχαμε αστική δημοκρατία για μερικά χρόνια ακόμη κι έτσι προσπαθούσαμε να κινητοποιήσουμε και να οργανώσουμε νέους ανθρώπους κι εργάτες, αλλά δεν ήμαστε προετοιμασμένοι ούτε εκπαιδευμένοι να εμπλακούμε σε μια ένοπλη σύγκρουση. Δεν έχουμε όπλα, δεν είμαστε έτοιμοι για αντάρτικο, κι έτσι αυτή τη στιγμή το κίνημά μας βρίσκεται σε βαθιά κρίση[...] Η πυροδότηση της κρίσης στη χώρα: Η ΕΕ και οι ΗΠΑ, υποστήριζαν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, υπήρξαν εξαιρετικά ανεκτικές στους νεοναζί κι ασκούσαν πίεση στον ανατραπέντα Πρόεδρο Γιανουκόβιτς. Το αστείο είναι πως κι ο Γιανουκόβιτς έλεγε ότι η εμπορική σύνδεση με την ΕΕ είναι κάτι καλό, απλώς χρειαζόταν λίγο χρόνο για διαπραγματεύσεις, ώστε να επιτευχθεί με πιο προνομιακούς όρους, και ξαφνικά ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις. Η Βικτόρια Νούλαντ, βοηθός γραμματέας της αμερικανικής κυβέρνησης με πεδίο εργασίας τις ευρωπαϊκές και τις ευρασιατικές υποθέσεις, είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ είχαν επενδύσει 5 δις δολάρια για την προώθηση της δημοκρατίας στην Ουκρανία, γεγονός που σημαίνει πως είχαν σημαντική υποδομή εκεί, ότι οργάνωναν τα πάντα, υποστήριζαν τις ακροδεξιές δυνάμεις[...] Ρόλος των ΜΜΕ: [...] Τα ΜΜΕ ελέγχονταν από ολιγάρχες κι επιδίδονταν σε προπαγάνδα για τις ευρωπαϊκές αξίες, ισχυριζόμενα ότι η Ευρώπη είναι «παράδεισος», πως όλοι είναι πλούσιοι εκεί κι ότι το μόνο πρόβλημα είναι ο Γιανουκόβιτς, οι αριστερές δυνάμεις και η λεγόμενη «σοβιετική νοοτροπία»[...] ακόμα και χώρες που βιώνουν κρίση, όπως η Ελλάδα, αυτό είναι συνέπεια της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης που επέτρεπε στους κατοίκους της να μην δουλεύουν, να ζουν με δανεικά. Επρόκειτο για μαζική προπαγάνδα[...] Τα ουκρανικά μέσα δείχνουν τρομοκράτες, φιλο-Ρώσους και φιλο-Πουτινικούς. Το αγαπημένο τους θέμα είναι οι πράκτορες του Πούτιν. Όλοι είναι πράκτορες του Πούτιν: όσοι ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, όσοι δρουν εναντίον της[...] Ουκρανικός και Ρώσικος εθνικισμός: Δεχόμαστε επίθεση από τους εθνικιστές και των δύο πλευρών. Οι Ουκρανοί εθνικιστές μας μισούν, θέλουν να μας σκοτώσουν. Οι Ρώσοι είναι, επίσης, πολύ επιθετικοί, γιατί δεν υποστηρίζουμε την Ορθόδοξη Εκκλησία, ούτε την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη Ρωσία. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, υπάρχει πόλωση και πολλοί υιοθετούν τώρα φιλο-ρωσικές θέσεις περισσότερο απ’ ότι δύο μήνες πριν[...] Νεοναζί - Από τις διαδηλώσεις μέχρι και σήμερα: Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτή η κατάσταση συνέβαινε επί χρόνια.
15
Ο Γιανουκόβιτς τους χρησιμοποιούσε (τους νεοναζί) για να προκαλέσει διάσπαση στην αντιπολίτευση, ενδυνάμωσε το νεοναζιστικό κίνημα[...] Υπάρχουν αυτοί που στελεχώνουν την κυβέρνηση κι αυτοί που κινούνται στους δρόμους, νιώθουν πολύ ελεύθεροι, περιπολούν σε συνεργασία με την αστυνομία, ελέγχουν ταυτότητες, στήνουν μπλόκα[...]
Μαϊντάν: Τα αιτήματα (στο Μαϊντάν) κατ’ αρχήν ήταν θετικά: ενάντια στη διαφθορά, ένταξη στην ΕΕ, απόκτηση ευημερίας. Από την πρώτη στιγμή, όμως, υπήρχε εναντίωση σε κάθε κοινωνικό αίτημα [...] Αυτό που έκαναν (κάποιοι αφελείς) τροτσκιστές ήταν να πάρουν μια κόκκινη σημαία, να σταθούν στην πλατεία, να τραβήξουν μια φωτογραφία κι έπειτα να τη δημοσιεύσουν ισχυριζόμενοι ότι αποτελούν σημαντικό κομμάτι του κινήματος. Ψεύδονται, εξάλλου, σχετικά με την Ακροδεξιά, υποστηρίζοντας πως υπάρχει μόνο μια μειοψηφία κι ότι το κίνημα είναι μαζικό και δημοκρατικό. Και μπορεί, όντως, οι νεοναζί να μην αποτελούν την πλειονότητα, αλλά διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα του κινήματος κι οι άνθρωποι το ανέχονται[...] Εμείς από την αρχή ισχυριζόμαστε πως είναι ένα μεγάλο, μαζικό, αντιδραστικό κίνημα[...]
Ο Βιτάλι Κλίτσκο χαριεντίζεται με ναζιστάκο στο Μαϊντάν
Στοχοποίηση και τρομοκρατία: Κάποιοι νέοι άνθρωποι από το κίνημά μας που ήταν πολύ δραστήριοι εγκατέλειψαν τα διαμερίσματά τους και μένουν σε φίλους, για να σώσουν τις ζωές τους[...] Θέλω να είμαι ελεύθερος, δε θέλω να γίνω εθνικός ήρωας. Κρίση - Προεδρικές εκλογές, "ευκαιρία" ή ''φάρσα'': Δεν βλέπουμε το τέλος της κρίσης, βρισκόμαστε στην αρχή της. Θα υπάρξει ένας ευρύς εμφύλιος πόλεμος σ’ όλη τη χώρα[...] Δεν αναγνωρίζουμε τις λεγόμενες «εκλογές» στις 25 Μαΐου, γιατί είναι αδύνατο να διεξάγονται πολιτικές εκλογές, όταν υπάρχει η νεοναζιστική τρομοκρατία, όταν γραφεία αντιπολιτευόμενων κομμάτων καίγονται ή είναι ακόμη κατειλημμένα από νεοναζί και τα κόμματα αυτά δεν μπορούν να δράσουν. Εμφύλιος πόλεμος - Ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας, προσάρτηση κάποιων περιοχών από τη Ρωσία: Το σχέδιό μας είναι ένα μεγάλο, δημοκρατικό, ομοσπονδιακό κράτος, με ευρεία αυτονομία των νοτιοανατολικών περιοχών, αυτονομία στην κατάρτιση των τοπικών προϋπολογισμών κι αναγνώριση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων[...] Μετά τη σφαγή στην Οδησσό είναι αδύνατο να έχουμε ενότητα στη χώρα, γιατί αυτή η σφαγή οργανώθηκε υπό την επίδραση του σλόγκαν «Ενότητα για τη χώρα». Την ίδια στιγμή, οι ολιγάρχες που έχουν την εξουσία στα νοτιοανατολικά, ετοιμάζουν ιδιωτικούς στρατούς. Οπότε δεν μιλάμε για ομοσπονδιοποίηση, αλλά για φεουδαρχικοποίηση. Ορισμένοι κάτοικοι σ’ εκείνες τις περιοχές περιμένουν την επέμβαση της Ρωσίας, όχι γιατί είναι φίλα προσκείμενοι στον Πούτιν ή τη Ρωσία, αλλά για να σώσουν τις ζωές τους[...] Το κίνημα Μπορότμπα - Πάλη ενάντια στους ολιγάρχες: [...] Δρούμε τα τελευταία τρία χρόνια αφού ενωθήκαμε με πολλές άλλες αριστερές ομάδες και απλούς ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλισμό και την ολιγαρχία. Η Ουκρανία ελέγχεται απόλυτα από λίγες πλούσιες οικογένειες που τους αποκαλούμε ολιγάρχες και κάνουν ότι θέλουν[...] Η πάλη ενάντια σ΄ αυτό το σύστημα είναι ένας από τους στόχους μας και κάνουμε ότι μπορούμε για να αλλάξουμε την πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία[...] Φασισμός στην Ουκρανία και γενικά στην Ευρώπη: Αυτό που έχουμε στην Ουκρανία, αλλά και σε όλη την ανατολική και δυτική Ευρώπη είναι μια πολιτική αλλαγή. Δεν έχουμε παραδοσιακά φασιστικά κόμματα πια. Έχουμε τα λεγόμενα ακροδεξιά κινήματα. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αλλάξει στην πορεία της Ιστορίας και στρέφονται προς τον Λαϊκισμό[...] Προσπαθούν να είναι αστοί και μέρος του ουκρανικού πολιτικού κατεστημένου. Έτσι υπάρχουν δυο ειδών φασίστες. Ο ένας είναι ένα
16
είδος αστού φασίστα που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο και την κυβέρνηση και το άλλο είδος είναι ο φασισμός του δρόμου[...]
Σβομπόντα - Φασισμός και εθνικιστική προπαγάνδα: Το Σβομπόντα ήταν ένα πολύ μικρό κόμμα που δρούσε στη δυτική Ουκρανία. Το επίσημο όνομα τους ήταν Κοινωνικό-Εθνικιστικό Κόμμα Ουκρανίας, αλλά επειδή αυτό παρέπεμπε ευθέως στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ, το άλλαξαν σε Σβομπόντα που σημαίνει Ελευθερία. Υποστηρίχτηκαν από ορισμένες άλλες ομάδες και την αστική κυβέρνηση επειδή η κυβέρνηση του Γιανουκόβιτς προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τους φασίστες για να χτυπήσει τους πολιτικούς του εχθρούς[...] ο Γιανουκόβιτς και η παρέα του χρησιμοποίησαν τους φασίστες για να χτυπήσουν την Τιμοσένκο. Έκαναν σημαντικές χρηματικές δωρεές στην Σβομπόντα και έτσι σε λίγα χρόνια αυτή η ομάδα κατάφερε να γίνει σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη[...] Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και η Ουκρανία αντιμετώπισε σοβαρή οικονομική κρίση, ο λαός έδειξε ότι ήθελε να πολεμήσει τον καπιταλισμό επειδή δεν προμήνυε τίποτε καλό για τον κόσμο. Τότε το σύνολο της ουκρανικής ολιγαρχίας, οι νέοι επιχειρηματίες και οι νεόπλουτοι πρόβαλαν την εθνικιστική ιδεολογία για να εμποδίσουν την επιστροφή της χώρας στο «Κόκκινο Παρελθόν». Είχαμε μια εθνικιστική προπαγάνδα επί 20 χρόνια στα ΜΜΕ και τα σχολεία, ενίσχυαν οικονομικά τα φασιστικά κινήματα. Αυτά τα δυο στοιχεία επέτρεψαν την παρουσία των φασιστών στο ουκρανικό κοινοβούλιο. Δύση - ΗΠΑ - Παρακράτος: Δεν είναι κύριος στόχος μας οι φασίστες. Είναι η ουκρανική ολιγαρχία και η ουκρανική άρχουσα τάξη γιατί οι ουκρανοί φασίστες είναι ένα σύμπτωμα αυτής της αρρώστιας που λέγεται καπιταλιστική ανάπτυξη[...] Η μεγάλη ανεργία και η φτώχεια βοηθάνε στην ανάδειξη αυτών των νεο-ναζιστικών κινημάτων[...] Αυτοί, (οι φασίστες) δεν είναι παρά τμήμα και φύλακες της άρχουσας τάξης. Όσο για τους παραστρατιωτικούς που δρουν τώρα στην Ουκρανία δεν έχω στοιχεία για συνεργασία τους με τη CIA ή τις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες αλλά ξέρω ότι μερικοί από τους γκάνγκστερ αυτούς έχουν εκπαιδευτεί στη Λετονία και ότι έχουν στρατιωτικές βάσεις στις Βαλτικές χώρες. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι τους προετοίμασαν. Δεν ξέρω ποιοι, αλλά μπορούμε να εικάσουμε ότι η αμερικάνικη κυβέρνηση ήταν πολύ ενεργή στα ουκρανικά πράγματα, δυτικοί διπλωμάτες δήλωναν ότι έχουν ρίξει πέντε δις δολάρια για την ανάπτυξη της δημοκρατίας στην Ουκρανία, όμως δεν έχουμε ιδέα πώς ξοδεύτηκαν αυτά τα χρήματα και που πήγαν, όμως πέντε δις δολάρια επενδύθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια σε διάφορες πολιτικές οργανώσεις. Μαϊντάν - Δεξιός Τομέας: Δεν θα πιστεύατε ότι ο Δεξιός Τομέας δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς. Αυτοί προκάλεσαν ορισμένες διαδηλώσεις για να καταδείξουν τη φασιστική συμμετοχή σ΄ αυτές[...] Ο κόσμος ήταν τόσο οργισμένος με την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς που ακολούθησαν και στήριξαν τον Δεξιό Τομέα με αποτέλεσμα τη φυγή του Γιανουκόβιτς. Ο Δεξιός Τομέας έγινε ισχυρή πολιτική δύναμη. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο ηγέτης του Δεξιού Τομέα Ντιμίτρι Γιάρος προσπαθεί να γίνει πρόεδρος της Ουκρανίας[...] Άκρα δεξιά και ρατσισμός: Η βασική ιδεολογία της Άκρας Δεξιάς στη Ουκρανία είναι ένα εθνικιστικό, συντεχνιακό κράτος. Είναι ενάντια στα συνδικάτα και τη ρωσική γλώσσα[...] Είναι ενάντια στον φεμινισμό και τα δικαιώματα της γυναίκας και είναι ομοφοβικοί. Δύση - ΗΠΑ και υπερσυντηρητισμός: Δεν μας εκπλήσσει η δυτική πολιτική επειδή η Ουκρανία είναι ένα μεγάλο τμήμα μιας μεγάλης αλυσίδας. Βλέπετε τι κάνουν στη Συρία, την Ουκρανία, τη Βενεζουέλα, την Ταΐλάνδη. Είναι το ίδιο. Στηρίζουν υπερσυντηρητικές κυβερνήσεις. Όλες αυτές οι κυβερνήσεις, του Άσαντ, του Γιανουκόβιτς κ.λπ., δεν είναι πραγματικά προοδευτικές[...] Ο Γιανουκόβιτς δεν ήταν σοσιαλιστής. 17
Δεν ήταν αντιιμπεριαλιστής. Το όραμα του ήταν να γίνει τμήμα του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Η στήριξη υπερ-συντηρητικών δυνάμεων είναι μια από τις θεμελιώδεις πολιτικές των ΗΠΑ.
Κριμαία, 28 Φλεβάρη
Ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί: [...] Τώρα είμαστε πεδίο μάχης ανάμεσα στο ρωσο-κινεζικό μπλοκ και το δυτικό μπλοκ. Είμαστε στην πρώτη γραμμή και δεν νομίζω ότι η δυτική επιρροή μπορεί να έχει κάτι το θετικό για μας. Το πρόβλημα με τη Ρωσία από την άλλη είναι ότι δεν έχει κάποιο προοδευτικό καθεστώς[...] ο λαός εδώ δεν θέλει ούτε το ένα μπλοκ ούτε το άλλο. Έχουμε υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, ανθρώπους που θέλουν να είναι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και έχουμε άλλους που βρίσκονται κοντά στη Ρωσία νοερά και οικονομικά αλλά έχουμε και μια τρίτη ομάδα που υποστηρίζουν την ουκρανική ανεξαρτησία και το κίνημα μας είναι ένα από τα κινήματα που αγωνίζονται για την ουκρανική ανεξαρτησία και δεν θα πρέπει να ανήκουμε σε κανένα από αυτά τα μπλοκ. Αυτή όμως η άποψη μας είναι δύσκολο να περάσει γιατί οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι πρέπει να είμαστε είτε με την ΕΕ είτε με τη Ρωσία. Το άλλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι στην ανατολική Ουκρανία υπάρχει η υψηλή τεχνολογική βιομηχανική παραγωγή. Εκεί κατασκευάζονται αεροπλάνα και διαστημόπλοια καθώς και υλικά για τους πυρηνικούς σταθμούς. Είναι βιομηχανία πολύ υψηλής τεχνολογίας και οι μόνες αγορές που μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν και να απορροφούν αυτά τα προϊόντα είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και άλλες ανατολικές χώρες. Είναι φανερό ότι η ΕΕ δεν πρόκειται να κρατήσει τα αεροπλάνα, τα διαστημόπλοια και τα πυρηνικά υλικά, καθώς κλείσανε όλα τα εργοστάσια που τα παρήγαν σε όσες ανατολικές χώρες ενσωμάτωσαν. Γι΄ αυτόν τον λόγο στην ανατολική Ουκρανία ο κόσμος φοβάται την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση και την ελεύθερη ζώνη της ΕΕ. Τι θα εξάγουμε στις αγορές της ΕΕ; Τι άλλο θα μπορούσαμε να εξάγουμε; Η Ουκρανία είναι από τις μεγαλύτερες παραγωγούς σιταριού και η μεγαλύτερη παραγωγός ηλιέλαιου στον κόσμο, όμως αυτά είναι πρωτογενή προϊόντα (χαμηλότερης αξίας) ενώ με την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση θα χάσουμε τη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας. Γεωπολιτικά συμφέροντα: Ένα από τα όνειρα της αμερικάνικης διοίκησης ήταν η δημιουργία στην Ουκρανία ενός αντι-ρωσικού καθεστώτος με σκοπό την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Η Ρωσία είναι στην πράξη περικυκλωμένη από χώρες συμμαχικές με τις ΗΠΑ. Το Αφγανιστάν ελέγχεται ουσιαστικά από το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία είναι χώρα δυτικότροπη και ελέγχει τη Μαύρη Θάλασσα γεγονός που ενοχλεί τη Ρωσία. Τώρα προσπαθούν να αποκτήσουν την Ουκρανία. Νομίζω ότι ένας από τους βασικούς λόγους αυτού του πραξικοπήματος ήταν οι στενές σχέσεις της Ουκρανίας με την Κίνα που έγιναν στενότερες όταν ο Γιανουκόβιτς απογοητεύτηκε από τους όρους της συνθήκης με την ΕΕ. Η Κίνα συμφώνησε να δώσει πιστώσεις στην Ουκρανία και να κάνει ορισμένες επενδύσεις στην ουκρανική βιομηχανία και γεωργία. Ο ρόλος του ΔΝΤ: Το σχέδιο του ΔΝΤ σκοτώνει την Ουκρανία[...] Οι ουκρανοί πολιτικοί κατηγορούσαν παλιότερα τον Γιανουκόβιτς για την αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική του[...] Τώρα που έγιναν κυβέρνηση εφαρμόζουν τις ίδιες αυτές μεταρρυθμίσεις και προωθούν κοινωνικές περικοπές και μέτρα λιτότητας. Προωθούν το σχέδιο του ΔΝΤ που οδηγεί το κοινωνικό κράτος στον θάνατο. Για το ενδεχόμενο εισβολής ή γενικευμένης σύρραξης: Ελπίζω ότι ένας πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας είναι αδύνατος γιατί πρόκειται για δυο βιομηχανικές χώρες και η ανατολική πλευρά θα καταληφθεί από τη Ρωσία[...] Πιστεύω ότι θα υπάρξει απλώς μια ένταση ανάμεσα στις δυο χώρες για πολλά χρόνια. Κάτι ανάλογο που συμβαίνει εδώ και χρόνια ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Βλέπετε υπάρχουν ορισμένοι του ρωσικού κατεστημένου που θέλουν να επιτύχουν στρατιωτικά συμβόλαια και κάτι τέτοιο θα τους επιφέρει κέρδη[...] Και τη ρωσική και την ουκρανική κυβέρνηση
18
συμφέρει η ένταση γιατί στρέφουν τον κόσμο στα εξωτερικά προβλήματα και σιωπούν για τα εσωτερικά. Σήμερα στην Ουκρανία αρχίζουμε να κινητοποιούμαστε ενάντια στη δικτατορία, για ειρήνη, δημοκρατία και αλληλεγγύη ανάμεσα στους διάφορους λαούς επειδή κανείς στη χώρα μας δεν θέλει τον πόλεμο.
Οργάνωση, πειθαρχία και διεθνής Αλληλεγγύη: Καλούμε τον λαό στην Ουκρανία και σ΄ όλο τον κόσμο να στηρίξει τις προσπάθειές μας να αποφύγουμε έναν αιματηρό πόλεμο με τη Ρωσία και καλούμε σε οργάνωση, συνειδητοποίηση και πειθαρχία. Αυτό είναι το μοναδικό μας όπλο, οι ιδέες μας, που πρέπει να προβάλουμε ενάντια στην πολεμική υστερία και φυσικά ελπίζουμε στη διεθνή αλληλεγγύη για να σταματήσουμε αυτήν την πολιτική και στρατιωτική κρίση. Φυσικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κάποια προβοκάτσια από τη μια ή την άλλη πλευρά. Παλιότερα κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο για τα ουκρανικά πράγματα όμως σήμερα δυστυχώς τα πάντα μπορούν να συμβούν γιατί η κατάσταση είναι πάρα, πάρα πολύ ασταθής. Κολωνία, 24 Φλεβάρη, «Καμιά ειρήνη με τον Ιμπεριαλισμό»
Στοκχόλμη, 1 Μάρτη
Επίσημο site της οργάνωσης Μπορότμπα στα αγγλικά: borotba.org/eng.html Επίσημο site της οργάνωσης στα ουκρανικά: borotba.org Αυτούσιες οι συνεντεύξεις στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.hitandrun.gr/sergei-kirichuk-dechomaste-epithesi-apo-tous-ethnikisteske-ton-dio-plevron/ antigeitonies.blogspot.gr/2014/04/sergey-kirichuk.html
Βερολίνο, 4 Μάη
19
Τη διεθνιστική αλληλεγγύη εξέφρασαν ομάδες και σύντροφοι του ταξικού κινήματος με διάφορες παρεμβάσεις.
Λόγω της συμμετοχής του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 24/2/2014, συγκέντρωση στην Κολωνία. Το κείμενο που μοιράστηκε:
Ο ρόλος της Γερμανίας στο πραξικόπημα στην Ουκρανία Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η ουκρανική κυβέρνηση υπό τον Γιανούκοβιτς ανατράπηκε με πραξικόπημα. Αυτή η συμμαχία των φασιστών και εθνικιστών εν μέρει κατασκευάστηκε και καθοδηγείται από τη Γερμανία. Φασιστικές ένοπλες φρουρές ελέγχουν από το Σάββατο την πρωτεύουσα του Κιέβου, το δυτικό τμήμα της χώρας και τα σύνορα. Το δικαίωμα χρήσης της ρωσικής γλώσσας έχει περιοριστεί. Στο Κίεβο ο ραβίνος συμβουλέυει τους Εβραίους να φύγουν από την πόλη και κλείνει τα εβραϊκά ιδρύματα. Οι μετανάστες, οι κομμουνιστές και οι ομοφυλόφιλοι τρομοκρατούνται. Μεταξύ άλλων, οι διαδηλώσεις του ουκρανικού πληθυσμού ενάντια στη φτώχεια, την απελπισία και τη διεφθαρμένη κυβέρνηση Γιανουκόβιτς έχουν γίνει ένα πιόνι των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και βρίσκονται κυρίως υπό την ηγεσία φασιστικών κομμάτων και κακοποιών. ΕΕ και ΗΠΑ σκοπεύουν να κάνουν χρήση των πλούσιων ορυκτών πόρων της Ουκρανίας και να επεκτείνουν την περιοχή ελέγχου τους μέχρι τα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας, προκειμένου να ανταγωνιστούν τους αντιπάλους τους για την παγκόσμια κυριαρχία, τη Ρωσία και την Κίνα. Στη θέση της κυβέρνησης που ανάτραπηκε, η μεταβατική κυβέρνηση δεν χάνει καθόλου χρόνο να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση ώστε τα συμφέροντα της ΕΕ και οι πολιτικές δυσβάσταχτων χρεών, όπως η πολιτική της Γερμανίας, να βρουν τον δρόμο ανοιχτό. Την ίδια στιγμή, οι φασιστικές συμμορίες, με κυρίαρχο τον Δεξιό Τομέα, εγκληματίες που υμνούν τον συνεργάτη των Ναζί και δολοφόνο των εβραίων Στεπάν Μπαντέρα, έχουν το πεδίο ελεύθερο. Αυτοί οι φασίστες, σύμφωνα με τη δήλωση του Κλίτσκο, είναι οι «μόνοι που μπορούν να διατηρήσουν την τάξη». Το απροκάλυπτο μίσος κατά των Εβραίων, η επέλαση των φασιστών και τα καλέσματά τους να τους υποστηρίξουν με όπλα και πυρομαχικά είναι εδώ και μήνες γνωστά. Από τον Ιανουάριο έχουν καθαιρεθεί με τη βία περιφερειακοί διοικητές σε πολλές δυτικές περιοχές. Η γερμανική κυβέρνηση τα γνώριζε όλα αυτά και συνεχίζει την υποστήριξή της στην ουκρανική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένων των φασιστών, του Δεξιού Τομέα, της Σβομπόντα και των υπολοίπων χωρίς δισταγμό, για να διεκδικήσει τα συμφέροντά της στην Ανατολική Ευρώπη. Μέσα από διάφορες εμφανίσεις Γερμανοί πολιτικοί και κυρίως με τη χρήση του Κλίτσκο, του μύθου της πυγμαχίας και του κόμματός του Udar, η γερμανική κυβέρνηση νομιμοποιεί την εξουσία των φασιστών προς το συμφέρον της. H δική του γροθιά όμως είναι η χειραψία με τον ηγέτη του Σβομπόντα Όλεχ Τιάγκνιμποκ, τον οποίο δέχτηκε ως έταιρο στη συμμαχία, νομιμοποιώντας την τρομοκρατία κατά των μειονοτήτων. Όλα αυτά δείχνουν σαφώς πόσο υποκριτικές είναι οι ομιλίες του γερμανικού κράτους για την ειρήνη, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που τα βγάζει από το καπέλο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, αδελφοποιείται με τους φασίστες για να αυξήσει την επιρροή του. 20
Τελικά, δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον οι φασίστες θα κρατήσουν την εξουσία στην Ουκρανία. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο ουκρανικός πληθυσμός εξαρτάται από το σύνολο της αλληλεγγύης και επαγρύπνησης μας, για να μην ποδοπατηθεί κάτω από τις τρέχουσες διαμάχες για την εξουσία των κυβερνώντων και της φασιστικής βίας. Ειδικότερα, δυνατή είναι η αλληλεγγύη μας προς τους προοδευτικούς ανθρώπους στην Ουκρανία, των οποίων η πολιτική δραστηριότητα απαγορεύεται. Αλληλεγγύη σημαίνει αντίσταση – Πόλεμος στον φασισμό σε κάθε χώρα! Να εκθέσουμε τον ρόλο του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία! Σύνθημα από τη συγκέντρωση: “Hinter dem Faschismus steht das Kapital - der Kampf um Befreiung ist international” (Πίσω από τον Φασισμό είναι το Κεφάλαιο – ο αγώνας για την Απελευθέρωση είναι Διεθνής)
Αθήνα, 8 Μάη Συγκέντρωση έξω από την Ουκρανική πρεσβεία
Αμβούργο, 29 Μάη
«Αγωνιζόμαστε! Κάτω οι ολιγάρχες και οι εθνικιστές! Δημοψήφισμα! Αυτοδιαχείριση! Σοσιαλισμός!» 21
Στις 5 Μάρτη, το απόγευμα, σύντροφοι πέταξαν χιλιάδες τρικάκια έξω από την ουκρανική πρεσβεία στην Αθήνα.
Στις 9 Mάρτη πετάχτηκαν τρικάκια και κρεμάστηκε πανό στο άγαλμα του ουκρανού εθνικού ποιητή Τάρας Σεβτσένκο στο πάρκο Γουδή, σε προγραμματισμένη εκδήλωση του ουκρανικού προξενείου. «Ούτε δεξιός τομέας, ούτε Tιμοσένκο, ούτε σβομπόντα - ενάντια στους ιμπεριαληστές - εργατική αντιφασιστική ενότητα/δράση.» Τις ίδιες μέρες κρεμάστηκε πανό στο ΕΜΠ επί τις Πατησίων.
22
Πρόσφατες επενδύσεις στην Ουκρανία
Στις 12 Ιανουαρίου 2014 ένα πλήθος 50.000 «φιλοδυτικών» διαδηλωτών διαδήλωνε στην Πλατεία Ανεξαρτησίας (γνωστή ευρύτερα ως Μαϊντάν) ενάντια στην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς. Την ίδια μέρα ανακοινώθηκε μια μεγάλη εμπορική συμφωνία, ο κολοσσός στον τομέα της διατροφής Cargill έδωσε 200 εκατ. δολάρια για να αγοράσει τμήμα της UkrLandFarming, 8ης μεγαλύτερης εταιρείας καλλιεργειών στον κόσμο και 2η στην παραγωγή αβγών. Παρατηρούμε ότι ελάχιστα ενόχλησε την εταιρεία η κατάρρευση των συνομιλιών για ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε. και η αναταραχή που ακολούθησε. Την αισιοδοξία της δείχνει να συμμερίζεται και η μεγαλύτερη εταιρεία γενετικά τροποποιημένων τροφών στον κόσμο, η Monsanto, που επένδυσε 140 εκατ. δολάρια σε ένα εργοστάσιο καλαμποκιού στην Ουκρανία. Να σημειώσουμε εδώ ότι ενώ η Ρωσία επηρεάστηκε έντονα από την παγκόσμια οικονομική κρίση, ο αγροτικός τομέας της Ουκρανίας σημείωσε άνοδο στην ανάπτυξη κατά 13,7% το 2013. Παρόλο που η Ουκρανία συχνά ονομάζεται «σιτοβολώνας της Ευρώπης» είναι εξίσου μεγάλη και η παραγωγή κρέατος στο έδαφός της. Οι προβλέψεις είναι ξεκάθαρα ανοδικές, με το συνολικό ύψος των εξαγωγών κρέατος να αυξάνεται συνολικά κατά 8,1%, με μπροστάρη τις εξαγωγές χοιρινού που αυξάνονται ιλιγγιωδώς κατά 71,4%. Παράλληλα προβλέπεται μείωση στις εισαγωγές κρέατος χωρίς μεταβολή στα ποσοστά κατανάλωσης. Πολύς λόγος γίνεται επίσης για τους αγωγούς φυσικού αερίου που περνάνε από το έδαφος της Ουκρανίας και διοχετεύουν ρωσικό αέριο στην Ευρώπη. Ήδη, το 2006 και το 2009 είχαμε κρίσεις στις σχέσεις των δύο χωρών με αφορμή τις τιμές του φυσικού αερίου και η διακοπή της παροχής του από τη Ρωσία «απείλησε να παγώσει την Ευρώπη». Εκεί εντοπίζονται και οι ρίζες του Τρίτου
Ενεργειακού Πακέτου της Ε.Ε. που, μεταξύ άλλων, δίνει έμφαση στην ποικιλομορφία εφοδιασμού. Με απλά λόγια, δηλαδή, να μην εισάγεται φυσικό αέριο μονάχα από τη Ρωσία αλλά και από άλλους προμηθευτές. Όμως, ίσως η πιο σημαντική εξέλιξη τα τελευταία χρόνια να είναι η ανακάλυψη και προώθηση του σχιστολιθικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, η λεγόμενη «σχιστολιθική επανάσταση» με πρωτοστάτη τις Η.Π.Α. που από εισαγωγέας ενέργειας μετατρέπονται αργά αλλά σταθερά σε εξαγωγέα. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι του παζλ της σύρραξης αυτής, καθώς οι Η.Π.Α. φιλοδοξούν να εξάγουν το φυσικό αέριό τους και στην Ευρώπη. Προφανώς αυτό θα γίνει μονάχα αν σπάσει το «μονοπώλιο» της ρωσικής εταιρείας Gazprom. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2013 η πετρελαϊκή εταιρεία Chevron υπέγραψε συμβόλαιο ύψους 10 εκατ. δολαρίων για την παραγωγή σχιστολιθικού αερίου στην περιοχή Ολέσσκα της δυτικής Ουκρανίας με εκπεφρασμένο σκοπό την «ενεργειακή ανεξαρτησία από τη Ρωσία μέχρι το 2020». Επίσης, η Shell είχε υπογράψει το 2013 ένα συμβόλαιο που της παραχωρούσε τη διερεύνηση και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σχιστολιθικού αερίου στην περιοχή του Ντόνετσκ για 50 χρόνια. Στα μέσα Μαΐου, τοποθετήθηκε στο διοικητικό συμβούλιο της Burisma Holdings, της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ουκρανία, ο γιος του αμερικανού αντιπροέδρου Μπάιντεν. Με τις διαπραγματεύσεις Ουκρανίας-Ρωσίας για τις τιμές του φυσικού αερίου να καταρρέουν, οι Η.Π.Α. «προθυμοποιούνται να βοηθήσουν» τη φασίζουσα κυβέρνηση της Ουκρανίας, με εξαγωγή αερίου αλλά και τεχνογνωσίας. Οι αγωγοί, όπως παλιότερα τα σύνορα, γίνονται οι «φλέβες του πλανήτη» αλλά το αίμα συνεχίζει να κυλάει γύρω τους για το κέρδος.
23