Ερωτήσεις προς τους ''Μάρτυρες του Ιεχωβά''

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ''ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ''

Ιωάννης. Γ. Ματθαίος

Αφιερώνεται στους γονείς μου Ελένη († 2011),και Γεώργιο, που μου έδωσαν το μεγαλύτερο απο τα αγαθά: Tην Ορθή πίστη του Χριστιανισμού. ΠΡΟΛΟΓΟΣ Στην Εκκλησιαστική Ιστορία βλέπουμε ότι, μόλις καταργήθηκε η ειδωλολατρία με τη διάδοση του Χριστιανισμού, ο εφευρέτης των κακών, ο δολοπλόκος Σατανάς έσπειρε σε ορισμένους εγωιστές βλάσφημες θεωρίες εναντίον του Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας. Γι' αυτό οι θείοι Πατέρες, που συνήλθαν με τη χάρη του Θεού στις Αγίες Συνόδους, καταδίκασαν και εξόρισαν αυτούς από την Εκκλησία του Χριστού.Ως παράγωγο του Νεοπλατωνισμού εμφανίστηκε τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η αίρεση του Αρείου που είδε τη σχέση του Υιού με τον Πατέρα να αντικατοπτρίζεται στην ιδέα των Νεοπλατωνικών για τη σχέση μεταξύ του νου με το θείο. Ο Υιός επομένως βρισκόταν πολύ κοντά ίσως με τον Πατέρα, αλλά ήταν λιγότερο τέλειος από τον Πατέρα, όμως θείος και υπέρτατος στον υλικό κόσμο. Οι οπαδοί του Αρείου γνώριζαν καλά τα ιερά κείμενα και βρήκαν πολλές αναφορές ώστε να υποστηρίξουν τις απόψεις τους. Επέμεναν ότι οι προσδιορισμοί πατέρας και ο υιός πιστοποιούσαν το ότι ο Υιός ήταν λιγότερο τέλειος από τον Πατέρα. Υιοθετώντας τη νεοπλατωνική σκέψη, υποστήριξαν ότι ο πατέρας που είναι η αιτία του υιού ήταν απόδειξη της θεότητας του Πατέρα, και ακριβώς επειδή ο Υιός δε γέννησε, αλλά γεννήθηκε, δεν ήταν ίσος με τον Πατέρα... Δε σταμάτησε όμως και πάλι ο εχθρός μας διάβολος να ταλαιπωρεί την Αγία μας Εκκλησία με τις ποικίλες αιρέσεις. Ιδίως στα τέλη του προηγούμενου αιώνα μέχρι και σήμερα έσπειρε διάφορες αιρέσεις για να παραπλανήσει τους πιστούς. Έτσι, όταν είδε ότι πλέον η ισχύς του κυριολεκτικά κατερρακώθη με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, άρχισε να πολεμά την Εκκλησία με μίαν νέα μέθοδο, με την μέθοδο της νοθείας. Δεν έρχεται να πεί ότι ο Χριστός δεν είναι τίποτε γιατί ενικήθη∙ έρχεται όμως να μιλήσει με την γλώσσα της νοθείας και να πεί: «Ναι, βεβαίως! εγώ δέχομαι τον Ιησού Χριστό. Βεβαίως! Αλλά, ξέρετε, ο Ιησούς Χριστός - σπουδαίος άνθρωπος!- αλλά...δεν είναι Θεός»! Ή το άλλο: «Βεβαίως! είναι Θεός!... Αλλά δεν έγινε άνθρωπος ήτανε ''φαινομενικά'' άνθρωπος»! Και ούτω καθ΄ εξής. Δηλαδή με κάθε τρόπο επιδιώκει να δημιουργήσει ο Διάβολος μίαν απόκλιση από την αλήθεια. Κι αυτή η απόκλισης από την αλήθεια λέγεται αίρεσις. Αίρεση είναι η θρησκευτική διδασκαλία που παρεκκλίνει από τη γνήσια και αυθεντική χριστιανική πίστι και επομένως πλανεμένη, αντορθόδοξη και αντιχριστιανική. Η Αίρεση είναι χωρισμός από τον Θεό. Άλλο είναι αμαρτωλός και άλλο αιρετικός. Ο αμαρτωλός μένει στους κόλπους της Αγίας Εκκλησίας, στο έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού, ενώ ο αιρετικός γίνεται αποστάτης, εχθρός του Θεού και χάνει τη θεία χάρη. Ο εχθρός μας διάβολος, επειδή δεν μπορεί να προτρέψει τους Ορθοδόξους στην έμπρακτη αμαρτία, σοφίζεται τις δεξιές πλάνες και αιρέσεις μέσω του κρυφού εγωισμού και ους κάνει υποχείριους με απρόβλεπτες συνέπειες. Στις αιρέσεις ταλαιπωρούνται οι πιστοί και το φοβερότερο, εάν πεθάνουν ενώ βρίσκονται σε αυτές, μένουν μακριά από το Χριστό. Έτσι,όταν ο Παπισμός απομακρύνθηκε από την Ορθόδοξη πίστη τής Εκκλησίας, απώλεσε την κατανόηση σημαντικών ζητημάτων που άπτονται τής σωτηρίας. Οι Προτεστάντες με τη σειρά τους, αγνοώντας την πλάνη αυτών τών θεμάτων, ΄΄κληρονόμησαν΄΄ τις εσφαλμένες Παπικές θέσεις, και συχνά μάλιστα, τις συσκότισαν ακόμα περισσότερο με την άρνηση της Ιεράς Παράδοσης,λόγω της ''Διαμαρτύρησης'' προς τον Παπισμό. 'Ετσι,έμειναν με το δόγμα ''Μόνο η Γραφή'',μη έχοντας καμία Αποστολική διαδοχή,ούτε Ιερά Παράδοση,και,φυσικά,καμία συνέχεια απο τους πρώτους Πατέρες της Εκκλησίας,τους ΑΜΕΣΟΥΣ μαθητές των Αποστόλων. Ενω δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει όλα τα παραπάνω, οι διάφορες Προτεσταντικές παραφυάδες έχουν μόνο την Αγία Γραφή (και απο αυτή έχουν αφαιρέσει 10 βιβλία). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα,να έχουν δημιουργηθεί 33.000 αιρέσεις μόνο στην Αμερική,και κάθε εβδομάδα να έχουμε περίπου πέντε νέες. Προτεσταντικό παρακλάδι είναι και οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Πολλές φορές χτυπούν την πόρτα μας,για να μας μεταφέρουν τα ''Καλά Νέα''-όπως λένε. Ποιοί είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι; Πολλά ακούγονται για αυτούς. Είναι αλήθεια ότι είναι Χριστιανοί, ότι έχουν την ''αλήθεια''-όπως λένε,ότι,δεν κάνουν μεταγγίσεις αίματος; Τι πιστεύουν για το Θεό,για την Αρχαία Εκκλησία που άφησε ο ίδιος ο Ιησούς;

Αυτά,και άλλα,πάμπολλα ερωτήματα μας τίθενται.Για να ''μάθουμε την Αλήθεια -η οποία θα μας ελευθερώσει'' (Ἰωάν. 8,32) Μελετήσαμε λοιπόν τα περιοδικά και βιβλία της,ακούσαμε τις απόψεις των οπαδών της για 2 χρόνια, ενώ,είχαμε την ''πρόταση'' να γίνουμε κι εμείς ''Μάρτυρες'' για να γνωρίσουμε την ''Αλήθεια από μέσα''...Όμως,κατ' αυτόν τον τρόπο θα έπρεπε να γίνουμε αλκοολικοί(;)για να δούμε αν είναι σωστά τα όσα λένε για τον αλκοολισμό; Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο με τρόπο αντίστροφο απο ότι η εταιρία Σκοπιά ''σερβίρει'' τα περιοδικά τηςδηλαδή, ενώ η Σκοπιά πρώτα κάνει το κήρυγμα, τις δογματικές της πλάνες, και μετά ζητάει την απάντηση...(Βάζει και ''αρίθμηση'' μάλιστα,ώστε να σε οδηγεί),ονομάζοντάς τες:''Ερωτήσεις Μελέτης''... Εδώ, πρώτα γίνεται η ερώτηση, και κατόπιν δίδεται η σωστή απάντηση. Ακυρώνοντας έτσι τις πλάνες της αμερικανόφερτης εταιρείας ''Σκοπιά'' -η οποία εμφανίστηκε 1846 (!) χρόνια μετά τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, αλλά και των Αποστόλων, Των Πατέρων, των Αγίων,Οσίων, και πραγματικών μαρτύρων του Χριστού. Πόσες δεκάδες φορές έχουμε δει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, κάποιον ήρωα που τον ''καταψύχουν'' με την μέθοδο της κρυογενετικής ,και όταν ξυπνάει μετά από δεκάδες η εκατοντάδες χρόνια όλα τριγύρω του είναι διαφορετικά, δεν έχει καμία ιδέα τι μεσολάβησε στα τόσα χρόνια που κοιμόταν.Έτσι λοιπόν, και η εταιρεία ''Σκοπιά'' έρχεται να μας διδάξει ένα καινούργιο Ευαγγέλιο,δεκαοχτώ αιώνες μετά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια!!! Σκοπός είναι τα πλανεμένα αδέλφια μας,να καταλάβουν το ψέμα και την πλάνη τους και, να καθίσουν και να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι θα κάνουν με την ψυχή τους και την αιωνιότητα. Πρώτα πρέπει να εξηγήσουμε, ότι το όνομά τους δεν είναι ούτε: «Ιεχωβάδες», ούτε «Χιλιαστές». Το «Ιεχωβάδες» είναι απαράδεκτη παραποίηση του ονόματος του Θεού των Χριστιανών, που στην Παλαιά Διαθήκη εμφανίστηκε ως «Γιαχβέ». Χιλιασμός πάλι, είναι μια μεγάλη ομάδα θρησκειών, που πιστεύουν ότι η Χιλιετής Βασιλεία της Αγίας Γραφής είναι μελλοντική. Χιλιαστές είναι οι οπαδοί των περισσοτέρων Προτεσταντικών ομάδων στη χώρα μας, όπως οι Ευαγγελικοί και οι Πεντηκοστιανοί. Οι ίδιοι οι οπαδοί της Σκοπιάς, θέλουν να λέγονται: «Μάρτυρες του Ιεχωβά», επειδή δήθεν «μόνο αυτοί μαρτυρούν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά». Αυτός είναι και ο λόγος που οι Χριστιανοί δεν μπορούν να δεχθούν ένα τέτοιο όνομα ως έγκυρο, καθώς όχι μόνο δεν είναι οι μόνοι που μαρτυρούν το όνομα αυτό, αλλά το διαστρεβλώνουν επίσης. Για το λόγο αυτό, όποτε αναφέρουμε το όνομα αυτό, το βάζουμε σε εισαγωγικά, ώστε να δηλώσουμε ότι δεν το αποδεχόμαστε, αλλά το χρησιμοποιούμε «συγκαταβατικά». Ως καλύτερη περιγραφή τους θα ήταν ο όρος: «Μάρτυρες της Σκοπιάς», όπως θα διαπιστώσετε.Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι μια ομάδα που κουβαλά πάνω της, ίσως τις περισσότερες κακοδοξίες, τουλάχιστον στον δογματικό χώρο, από όλες τις υπόλοιπες ομολογίες. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι η δογματική της, αποτελεί μια ανθολογία των αιρετικών της Εκκλησίας, όλων των προηγουμένων αιώνων. Δεν είναι τελείως άστοχος ο χαρακτηρισμός της, σαν: «παναίρεση». Ας θυμηθούμε ότι προέρχονται από τον Προτεσταντικό χώρο, και επομένως φέρουν όλες τις κακοδοξίες του Λουθήρου, του Καλβίνου και του Ζβιγγλίου. Όπως την απόρριψη της Ειδικής Ιεροσύνης και της Αποστολικής Διαδοχής, των Μυστηρίων της Χάριτος, του προσώπου της Θεοτόκου, και τόσα άλλα. Παράλληλα όμως, έχουν αλλοιώσει και το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Κηρύττουν εσχατολογία και ταξικό χριστιανισμό. Και το κυριότερο, έχουν αλλοιώσει και το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Ακολουθώντας τον αιρετικό Άρειο του 4ου αιώνος, κηρύττουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι κτίσμα, ενώ διδάσκουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι απρόσωπη δύναμις. Θα λέγαμε, ότι οι κακοδοξίες που είναι ένα υπερσύνολο όλων των υπολοίπων, ενώ κάθε άλλη «χριστιανική» ομολογία, αποτελεί ως προς τα εσφαλμένα της δόγματα, απλώς ένα μερικό υποσύνολο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Γι’ αυτό το λόγο τους επιλέγουμε, Διότι αποτελούν το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα δογματικών διδασκαλιών, και την δυσκολότερη αφετηρία, για τον ήδη δύσκολο δρόμο της επιστροφής. Ιωάννης.Γ.Ματθαίος e-mail: jmatthe29@yahoo.gr Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης Ιδρυτής της Εταιρίας Σκοπιά, ήταν ο Σκοτσεζο - Ιρλανδικής καταγωγής, Αμερικανός Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ. Πλούσιος έμπορος, και πιθανότατα μελλοντικό μέλος της Μασονικής Στοάς, ίδρυσε αρχικά έναν όμιλο μελέτης της Αγίας Γραφής το 1870 στο Αλεγγένι των ΗΠΑ, σε ηλικία 17 περίπου ετών. Αν και ήταν πανέξυπνος, η απειρία του τον έκανε να ασπασθεί τις απόψεις ακραίων Προτεσταντικών και αποκρυφιστικών ομάδων που δρούσαν τότε στην Πενσυλβανία. Ο ηγέτης μιας τέτοιας ακραίας Αντβεντιστικής ομάδας, ο Νέλσον Μπάρμπουρ, τον προσυλήτισε, και τον έπεισε ότι μπορούσε να προβλεφθεί το τέλος του κόσμου. Ο Ρώσσελ με τα χρήματα που διέθετε, έγινε τότε συνεκδότης του Μπάρπουρ, για το περιοδικό: «Κήρυκας της Πρωϊας» που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ, και κήρυτταν ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει το 1874. Όταν η

ψευδοπροφητεία αυτή διαψεύστηκε, ο Ρώσσελ εγκατέλειψε τον Μπάρμπουρ, και το 1879 εξέδωσε το δικό του περιοδικό: «Η Σκοπιά της Σιών και κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας», τη σημερινή «Σκοπιά». Έτσι, κατάφερε να κλέψει τους αναγνώστες του Μπάρμπουρ, και να ιδρύσει σε διάφορες περιοχές, ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής, που ονόμαζε «Σπουδαστές της Γραφής». Οι ομάδες αυτές αυξήθηκαν σε αριθμό και μέλη, και θεωρούσαν τον Ρώσσελ ως δάσκαλό τους για «το λόγο του Θεού». Ο Ρώσσελ στα βιβλία και τα περιοδικά του, μεταξύ άλλων αιρετικών θέσεων, δίδασκε αποκρυφιστικές διδασκαλίες για τις πυραμίδες, και όρισε ως νέα ημερομηνία του τέλους το 1914. Και αυτή όμως η ημερομηνία πέρασε, όπως και η νέα που όρισε, το 1918. Έτσι, ως τον θάνατό του, παρέμεινε ψευδοπροφήτης, χωρίς ποτέ να επιτύχει ούτε μία προφητεία. Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «πιστό και συνετό». Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπελίτσα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του. Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα. Παρ' όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον "δικαστή" Ρόδερφορδ Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «Σκοπιά» του Ρώσσελ για τον εαυτό του, και αυτούς τους χαρακτήρισε «Πονηρούς Δούλους», και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «Σπουδαστές της Γραφής», και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια δικτατορική οργάνωση. Αυτός τους ονόμασε: «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου, και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «Μπεθ Σαρίμ», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε. Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ. Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «Κυβερνών Σώμα» υπερηλίκων κυρίως ηγετών. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια παγκόσμια Σέκτα (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε: «καταστροφικές λατρείες») και αριθμεί πάνω από 7 εκατομμύρια μέλη. Στη χώρα μας είναι περίπου 27.000. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση, τιμωρείται με «αποκοπή», και στον αποκομμένο απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν τα άλλα μέλη, για να μην αποκοπούν και αυτοί. Έτσι καταστρέφονται οικογένειες, διαλύονται φιλίες και συγγένειες, χάνονται εργασίες, και πολλά θύματα της οργάνωσης αυτής, υποφέρουν από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και φοβίες. Με τις απολυταρχικές αυτές μεθόδους, ελέγχει και εξαναγκάζει τους δύστυχους οπαδούς της να υποτάσσονται στις διαταγές της, είτε επειδή τους απειλεί με θάνατο από τον Θεό στον «Αρμαγεδδώνα», είτε επειδή φοβούνται την αποκοπή, και πολλοί παραμένουν εκεί, παρά τη θέλησή τους, για να μη διαλυθεί η οικογένειά τους. Με την απαγόρευση να μιλούν οι οπαδοί της στα πρώην μέλη της, απομονώνει τους οπαδούς της, να μη μάθουν την αλήθεια για τα όσα παραποιημένα διδάσκει, τόσο για την ιστορία της, όσο και για τα δόγματά της. Τα σπουδαιότερα σημεία τής διδασκαλίας της Η Σκοπιά έχει κάνει δική της μετάφραση της Αγίας Γραφής, (τη Μετάφραση Νέου Κόσμου), όπου έχει διαστρέψει και αλλοιώσει όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που διαφωνούν με τις πλάνες της. Τα βασικά της δόγματα ΣΗΜΕΡΑ, είναι τα εξής: Από το 1914 έγινε αόρατα (!!!) η παρουσία του Χριστού, και περιμένουμε την έλευσή του «σύντομα». Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, και λίγους μήνες μετά την (αόρατη κι αυτή) ουράνια ανάσταση των «αγίων» που έγινε το 1918, ο Θεός διάλεξε την οργάνωση της Σκοπιάς ως «τον αγωγό» που θα δίνει στους Χριστιανούς την «αλήθεια». Η «αλήθεια» που πρέπει να πιστεύουν οι οπαδοί της, δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει ανάλογα με το «νέο φως» που δίνει η Σκοπιά μέσω των εντύπων της.

Επειδή λοιπόν το τέλος είναι κοντά, οι οπαδοί της Σκοπιάς οφείλουν να κηρύττουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, και ότι θα «καταστρέψει» τους κακούς. Αυτό το κάνουν σε κάθε ευκαιρία, για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί αν το τέλος τους βρει έξω από την οργάνωση, (δηλαδή κοσμικούς), τότε θα τους σκοτώσει ο ίδιος ο Θεός. Όσοι όμως είναι στην οργάνωση, θα επιζήσουν, και θα καλοπερνάνε σε έναν επίγειο φθαρτό παράδεισο, χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Εκεί θα αναστηθούν όλοι οι υπόλοιποι νεκροί που προορίζονται για τη γη. Εξαίρεση σε αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα, αποτελούν όσοι στο τέλος των 1000 ετών βασιλείας, θα επαναστατήσουν στον Θεό, και θα αφανιστούν για πάντα. Η Σκοπιά χωρίζει τους πιστούς σε δύο «τάξεις». Στους 144.000 που θα πάνε στον ουρανό, και στον αμέτρητο «Πολύ Όχλο» που θα μείνει στη γη. Τον Χριστό τον θεωρούν «δημιούργημα» του Θεού, και τον ταυτίζουν με τον αρχάγγελο Μιχαήλ, και δεν τον ονομάζουν κι αυτόν: «Γιαχβέ» όπως οι Χριστιανοί. Τον Θεό τον θεωρούν ως κάτι με σώμα, που δεν είναι «πανταχού παρών», αλλά που αντιλαμβάνεται με τον «εγκέφαλό» του τα γεγονότα, μέσω μιας απρόσωπης δύναμης, που την ταυτίζουν με το Άγιο Πνεύμα, το οποίο αρνούνται ότι είναι πρόσωπο. Αρνούνται ακόμα και την κατά χάριν αθανασία της ψυχής, και γι' αυτούς ο θάνατος είναι πλήρης εκμηδένιση. Οι δυστυχείς οπαδοί της Σκοπιάς, προτιμούν να πεθάνουν για να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, γιατί παρερμηνεύουν την «αποχή από αίμα» της Αγίας Γραφής, η οποία στην πραγματικότητα μιλάει μόνο για τη βρώση αίματος. Αν και οι ίδιοι αρνούνται τη στράτευση, η Σκοπιά είναι μέτοχος εταιριών που συνεργάζονται με το Στρατό των ΗΠΑ εν αγνοία των οπαδών τους. Έτσι κερδίζει κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια, που μαζί με τις εισφορές των οπαδών της, την κάνει μια από τις πλουσιότερες επιχειρήσεις. Ομοίως, ενώ οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο ΟΗΕ είναι «το θηρίο» της Αποκαλύψεως, η οργάνωση της Σκοπιάς, για κάποιο διάστημα σχετικά πρόσφατα, είχε γίνει μέλος του, εν αγνοία των οπαδών της. Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ», πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα δόγματά της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών. Περιληπτική αναίρεση μερικών κακοδοξιών τής Σκοπιάς Αν και τα θέματα είναι τεράστια, θα δώσουμε εδώ απλώς μία ιδέα των δογματικών σφαλμάτων της Σκοπιάς. Ο Θεός δεν μπορεί να ζει μέσα στο σύμπαν, ούτε να περιορίζεται στο χώρο και στο χρόνο αφού είναι ο δημιουργός τους. Το ίδιο ισχύει και με τον Ιησού Χριστό, αφού «όλα έγιναν δι' αυτού, και χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτα απ' όσα έγιναν» (Ιωάννης 1:3). Το ότι είναι υιός του Θεού, δεν σημαίνει ότι είναι μικρότερος στο χρόνο, αλλά κατά την αιτία. Γιατί αιτία και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι ο Πατέρας. Οι αναφορές που δείχνουν τον Χριστό να συμπεριφέρεται ως κατώτερος σε άλλα ζητήματα, είναι επειδή μιλάει ως άνθρωπος. Ως Θεός όμως είναι ίσος σε όλα εκτός από την αιτία. Και φυσικά δεν είναι άγγελος (Εβραίους 1:5-. Ομοίως το Άγιο Πνεύμα δεν είναι δύναμη, (Β΄ Κορινθίους 6:4-7), αλλά Πρόσωπο (Ιωάννης 14:26. 16:13,14. Ρωμαίους 8:26,27 κλπ). Όσο για το όνομα τού Θεού, είναι Γιαχβέ και όχι Ιεχωβά, και σημαίνει: «ο Ων», «ο Είναι». Όμως για τους Χριστιανούς, ο Χριστός είπε ότι πρέπει να τον λέμε «Πατέρα», και όχι με το όνομά του, όπως «πατέρα» αποκαλούμε τον ανθρώπινο πατέρα μας, και όχι με το όνομά του. Οι 144.000 δεν είναι απ' όλα τα έθνη όπως λέει η Σκοπιά, αλλά μια ομάδα Ισραηλιτών που θα πιστέψουν στον Χριστό λίγο πριν την παρουσία του Χριστού (Αποκάλυψις 7:1-6 κλπ). Ο «Πολύς Όχλος», δεν είναι επίγεια, αλλά ουράνια τάξη αγίων, όπως φαίνεται στην Αποκάλυψη 19:1 κλπ. Και οι 144.000 και ο Πολύς Όχλος, αφού ως ψυχές θα ανεβούν στον ουρανό κατά τον θάνατό τους (Αποκάλυψις 6:9-11), θα λάβουν σώματα στην ανάσταση, και θα ζήσουν στη γη ως άφθαρτοι άνθρωποι (Αποκάλυψις 21:1-5 κλπ). Η γη και η υπόλοιπη κτίση, θα γίνει επίσης τότε άφθαρτη (Ρωμαίους 8:19-24 κλπ) καθώς θα αλλάξουν οι φυσικοί νόμοι (Β΄ Πέτρου 3:10-13 κλπ). Στην δε ανάσταση, θα αναστηθούν ΟΛΟΙ, και όχι μόνο λίγοι, όπως λέει η Σκοπιά (Ιωάννης 5:28,29). Το 1914 δεν έγινε η 2α Παρουσία, επειδή η λέξη «Παρουσία» στην εποχή του Χριστού, δεν είχε εννοιολογική σημασία («ίσταμαι παρών» έστω και αόρατα), αλλά ήταν τεχνικός όρος που δήλωνε τον

ΕΡΧΟΜΟ εμφανώς και με δόξα, ενός άρχοντα (π.χ. νομίσματα με την επετειακή επιγραφή: «επί παρουσία Τιβερίου» κλπ). Επίσης, ακόμα και η ημερομηνία αυτή είναι λάθος, γιατί υπολογίζεται με βάση την πτώση της Ιερουσαλήμ, που κατά τη Σκοπιά έγινε το 607 π.Χ. Αντιθέτως, οι εγκυκλοπαίδειες και οι ιστορικοί, αναφέρουν ότι η πτώση έγινε το 587 π.Χ. βάσει ιστορικών (αλλά και Αγιογραφικών) αποδείξεων. Έτσι καταρρίπτεται και ο ισχυρισμός της Σκοπιάς ότι το 1918 έγινε αόρατα η ανάσταση των αγίων, (επίσης αυτό καταρρίπτεται, και από το εδάφιο Α΄ Θεσσαλονικείς 4:16,17, που δείχνει ότι η ανάσταση των αγίων, θα γίνει ταυτόχρονα («άμα») με την αρπαγή των ζώντων αγίων). Ομοίως είναι παραποιημένα και τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρει η Σκοπιά, ότι δήθεν μετά το 1914 είχαμε περισσότερη πείνα, αρρώστιες, σεισμούς κλπ. Μια ματιά στις εγκυκλοπαίδειες, θα σας πείσει ότι ο χειρότερος αιώνας ήταν ο 14ος και όχι ο 20ος. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την αύξηση του παγκοσμίου πληθυσμού, λόγω μικρότερης θνησιμότητας. Αλλά ούτε ο Χριστός ανέφερε ότι η αύξηση των παθημάτων στην ιστορία θα ήταν σημείο του τέλους. Αντιθέτως, είπε: «όταν θα τα δείτε αυτά, μη ταραχθείτε, γιατί όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά δεν είναι ακόμα το τέλος» (Ματθαίος 24:6). Και είπε ακόμα: «προσέξτε μη πλανηθείτε. Επειδή πολλοί θα πουν ...; ο καιρός πλησίασε. Μη τους ακολουθήσετε» (Λουκάς 21.

EΡΩΤΗΣΕΙΣ: Για τη "Σκοπιά", "το ότι η ψυχή ζει μετά το θάνατο είναι ένα ψέμα που το είπε ο Διάβολος"("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 88, 89). Κατά συνέπεια, η ύπαρξη αγίων και η δράση τους στη ζωή μας παρουσιάζεται ως άλλο ένα ψέμμα του διαβόλου.

1) Ερώτηση: Εάν η ψυχή πεθαίνει, τότε, πως συνομιλεί ο πλούσιος στον Αδη, ζητάει τη δροσιά από το βρεγμένο δάκτυλό του Λαζάρου και ζητάει να στείλει ο Θεός ειδοποίηση στα αδέλφια του; (Ομιλία,ακοή,συναισθήματα,κτλ.). Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ? (Κατά Λουκάν 16:1931) Μαρτυρίες τής Αγίας Γραφής περί ψυχής και Άδη Χαρακτηριστικά, και ανάλογα της παραβολής του Πλουσίου και του Λαζάρου, είναι και τα κεφάλαια 2 και 3 του βιβλίου της Σοφίας Σολομώντος. Αντιπροσωπευτικά διαβάζουμε τους στίχους 1-4, του 3ου κεφαλαίου του βιβλίου: ''Των δικαίων οι ψυχές βρίσκονται στα χέρια του Θεού και δεν πρόκειται να τις αγγίξει βάσανος. Φάνηκαν στα μάτια των αφρόνων ότι πέθαναν, και θεωρήθηκε ο θάνατός τους τιμωρία, και συντριβή η αναχώρισίς τους από αυτή τη ζωή. Ακριβώς όπως και ο θάνατος του Λαζάρου μέσα στην πείνα, τη στέρηση, τη μιζέρια και την αρρώστια. Αυτοί όμως ζουν ειρηνικά. Διότι έστω και αν φαίνεται στου ανθρώπους ότι τιμωρήθηκαν, το αποτέλεσμα της ελπίδας τους είναι πλήρες αθανασίας''. (Σοφία Σολομώντος 3: 1-4). Όμως η ίδια ελπίδα και πίστη επικρατούσε και στην εποχή του Χριστού. Γι’ αυτό και ο Χριστός ήλεγξε τους Σαδδουκαίους, που μόνοι αυτοί δεν πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και στην Ανάσταση. ''Διότι οι μεν Σαδδουκαίοι λέγουν ότι δεν υπάρχει ανάστασις ούτε άγγελος ούτε ψυχή έξω από το σώμα. Οι δε Φαρισαίοι ομολογούν και τα δύο, και την ανάστασιν των νεκρών και την ύπαρξιν αγγέλων και ψυχών''. (Πράξεις 23: 8). Και μάλιστα τους ήλεγξε ο Κύριος λέγοντάς τους: «Ουκ ανέγνωτε το ρηθέν υμίν υπό του Θεού λέγοντος: “Εγώ ειμι ο Θεός Αβραάμ, και ο Θεός Ισαάκ, και ο Θεός Ιακώβ”; Ουκ εσίν ο Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» (Ματθαίος 22: 31,32). Με άλλα λόγια, τους απεδείκνυε ότι ο Αβραάμ, και ο Ισαάκ, και ο Ιακώβ, δεν ήταν πεθαμένοι, διότι τότε θα συστηνόταν ο Θεός επικαλούμενος νεκρούς, αλλά αντίθετα οι πατριάρχες ήταν ζωντανοί. Ζωντανός επίσης ήταν ο Μωυσής, έστω και αν είχε σωματικά πεθάνει, όταν φάνηκε μαζί με τον προφήτη Ηλία στο όρος Θαβώρ, κατά την μεταμόρφωση του Σωτήρος και συνομιλούσαν. Δεν ήταν φαντασιοπληξία των μαθητών, ούτε οπτική απάτη, ούτε μαγικό τρυκ, διότι ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τέτοια μέσα. Και δεν εξεπλάγησαν καθόλου οι μαθηταί, αλλά αντίθετα ο Πέτρος, πρότεινε να του φτιάξουν σκηνή για να μείνει. Ήταν λοιπόν σαφής και ορθή η αντίληψη των Εβραίων περί αθάνατης ψυχής, (όχι φύσει, αλλά Χάριτι Θεού), και βεβαίως η ίδια αντίληψη και διδασκαλία,κηρυσσόταν και από τον Χριστό, αλλά και αργότερα από τους μαθητές του. Έτσι, στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουμε: «Αλλ' έχετε προσέλθει στο όρος της νέας Σιών, εις την

πνευματικήν πόλιν του ζώντος Θεού, εις την επουράνιον Ιερουσαλήμ και εις τας μυριάδας των αγγέλων, εις πανευφρόσυνον πανήγυριν και εις χαρμόσυνον συγκέντρωσιν των εκλεκτών τέκνων του Θεού, τα οποία έχουν πλέον καταγραφή ως πολίται της βασιλείας των ουρανών. Επλησιάσατε και στον Θεόν, τον δικαιοκρίτην όλων, και εις τα πνεύματα των δικαίων, που έχουν πλέον αποκτήσει την ηθικήν τελείωσιν και αναμένουν την τελείαν μακαριότητα». (Εβραίους 12:22,23). Στο χωρίο αυτό, ο ιερός συγγραφέας, κατονομάζει τις ασύγκριτες υπεροχές της Καινής Διαθήκης από την Παλαιά, και τις τιμές που απολαμβάνει όποιος συγκαταλέγεται ως μέτοχός της. Λέγει λοιπόν για όσους προσέρχονται στην Εκκλησία, ότι προσέρχονται στο όρος Σιών, στην επουράνια Ιερουσαλήμ που είναι η πόλη του Θεού του Ζώντος, και σε πανήγυρη μυριάδων αγγέλων, και σε Εκκλησία πρωτοτόκων, που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στους ουρανούς, και σε πνεύματα δικαίων τετελειωμένων». Αυτά δεν είναι άλλα, από τις ψυχές των δικαίων, που έχουν πεθάνει μεν σωματικά, ευρίσκονται όμως τελειωθέντες ως προς την αρετή, κοντά στον Θεό. «Πνεύματα δικαίων τελελειωμένων». Αυτές λοιπόν οι ψυχές, με κύριο εκπρόσωπο τον πατέρα της πίστεως, τον πατριάρχη των Εβραίων τον Αβραάμ, υπεδέχθησαν την ψυχή του δικαίου Λαζάρου της παραβολής. Η Αγία Γραφή για τη μετά θάνατον ζωή των ψυχών ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ Ζουν οι ψυχές των ανθρώπων μετά το θάνατο; Ή μήπως (όπως διδάσκουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά & λοιποί προτεστάντες) οι νεκροί βρίσκονται σε κατάσταση ανυπαρξίας ή «λήθαργου», κατά την οποία δεν έχουν συνείδηση, σκέψεις κ.τ.λ. και από την οποία θα «ξυπνήσουν» για πρώτη φορά όταν θα γίνει η ανάσταση των νεκρών; Η καθημερινή εμπειρία των χριστιανών όλων των εποχών (αλλά και ανθρώπων από άλλες θρησκείες, ακόμη και «άθεων») περιέχει αμέτρητες καταγεγραμμένες μαρτυρίες ότι οι άνθρωποι διαθέτουν ψυχή που δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά αμέσως μετά τη στιγμή του σωματικού θανάτου συνεχίζει να ζει, ασώματη, στον πνευματικό κόσμο, τον κόσμο των ψυχών. Αυτές βέβαια τις μαρτυρίες τις απορρίπτουν –αυθαίρετα– ως ψεύδη, μύθους, φαντασίες κ.τ.λ. όσοι θέλουν, για τους δικούς τους ιδεολογικούς λόγους, να αρνηθούν τη ζωή μετά το θάνατο (μια ενδελεχή μελέτη του φαινομένου των εμπειριών από τον κόσμο των πνευμάτων σε διάφορες θρησκείες και στο σύγχρονο κόσμο και προσεκτική εξέταση της αξιοπιστίας τους βλ. στο βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ «Η ψυχή μετά το θάνατο – Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της ορθόδοξης διδασκαλίας», εκδ. Μυριόβιβλος). Οι εμπειρίες αυτές δεν έχουν σχέση με τα τεχνάσματα των μέντιουμ, γι' αυτό και δε συγγενεύουν καθόλου με την απατηλή "εμφάνιση" της ψυχής του προφήτη Σαμουήλ στο βασιλιά Σαούλ, που δήθεν κατόρθωσε μια ειδωλολάτρισσα μάγισσα στο βιβλίο Α΄ Βασιλειών 28:7-20. Ο πνευματισμός είναι γνωστός και απορριπτέος στην Ορθοδοξία, ενώ οι πνευματικές εμπειρίες εξετάζονται προσεχτικά ώστε να διακρίνονται και να απορρίπτονται οι απατηλές. Οι προτεστάντες κατηγορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία ότι διδάσκει την «αθανασία της ψυχής». Χρησιμοποιούν αυτό τον όρο θέλοντας έτσι να υποστηρίξουν πως οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού, από τους πρώτους κιόλας αιώνες, νόθευσαν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής με ιδέες που πήραν από τον Πλάτωνα. Ο ισχυρισμός αυτός βέβαια δεν είναι σωστός. Η Εκκλησία διδάσκει ότι αθάνατος εκ φύσεως είναι μόνον ο Θεός (όπως και άγιος εκ φύσεως). Οι ψυχές, όπως και οι άγγελοι, είναι δημιουργήματα και, συνεπώς, είναι εκ φύσεως θνητά. Λαμβάνουν αθανασία λόγω της θείας χάριτος, που τους παρέχει ο μόνος αθάνατος και δημιουργός Θεός. Το ίδιο θα συμβεί και με τα ανθρώπινα σώματα μετά την ανάσταση των νεκρών. Η Αγία Γραφή όμως τι άποψη έχει γι’ αυτό το θέμα; Ο ιερός Εκκλησιαστής Οι αδελφοί μας Μάρτυρες του Ιεχωβά προβάλλουν το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:18-21, για να τεκμηριώσουν τη διδασκαλία τους ότι στον άνθρωπο δεν υπάρχει ψυχή, που να μένει ζωντανή μετά το θάνατο του σώματος. Ο ιερός Εκκλησιαστής όμως, αν και γράφει με τη σοφία που του δόθηκε από το Θεό, δεν αναφέρεται πουθενά ότι γράφει «πλήρης Πνεύματος Αγίου», ούτε, πολύ περισσότερο, ότι ο Θεός μιλάει με το στόμα του, όπως μιλάει με το στόμα των προφητών. Γράφει ως άνθρωπος και μιλάει έτσι, γιατί είναι θλιμμένος και απογοητευμένος: «είπα μέσα στην καρδιά μου για την κατάσταση των υιών των ανθρώπων» (στίχ. 18). Γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να ερμηνεύσουμε κατά γράμμα όσα αναφέρει για τους νεκρούς. Αυτό γίνεται φανερό και από τα εξής: α) Η επωδός «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» δε μπορεί να ερμηνευθεί κατά γράμμα, γιατί

τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε «ματαιότητα» και το να λατρεύουμε το Θεό και να κάνουμε το θέλημά Του. β) Ο Εκκλησιαστής μιλάει σα να μην πρόκειται να υπάρξει ποτέ ανάσταση νεκρών. Μήπως δε γνώριζε ότι θα γίνει ανάσταση; Αν πάντως το γνώριζε, και αν το είχε λάβει υπόψιν στο κείμενό του, δε θα σύγκρινε τους ανθρώπους με τα ζώα. Οι άνθρωποι δεν είναι ζώα – εκτός αν και τα ζώα πρόκειται ν’ αναστηθούν! Ας έχουμε υπόψιν ότι δεν είχε γίνει ακόμη η ενανθρώπιση του Χριστού και ο θάνατος δεν είχε νικηθεί ακόμη. Ο Εκκλησιαστής μιλάει με απελπισία για το θάνατο, γιατί βρίσκεται ακόμη στην Παλαιά Διαθήκη. γ) Στον αμέσως επόμενο στίχ. 22, γράφει το εξής εκπληκτικό: «δεν υπάρχει λοιπόν για τον άνθρωπο τίποτα καλύτερο, από το να ευφραίνεται για τα έργα του, γιατί αυτή είναι η μερίδα του…»! Ο λόγος αυτός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει δεκτός από έναν χριστιανό – το να ευφραίνεται για τα έργα του παραπέμπει στην παραβολή του άφρονα πλούσιου (Λουκ. 12:13-21). Για το χριστιανό αυτό είναι η μεγαλύτερη «ματαιότητα», ενώ το καλύτερο είναι να ευφραίνεται για τη σχέση του με το Θεό και να προετοιμάζεται για τη βασιλεία Του. δ) Ακόμη και η περίφημη κατακλείδα του βιβλίου, όπου μιλάει για την πίστη και τη λατρεία του Θεού, δεν περιέχει κανένα θεολογικό νόημα ούτε και αναιρεί την τρομερή απαισιοδοξία του. Δεν αναφέρει καν τη βασιλεία του Θεού ή έστω την αγάπη προς Αυτόν ως λόγο για να κάνουμε το θέλημά Του. Με το ίδιο πνεύμα κατανοούνται σωστά και άλλες παρόμοιες αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης, όπως το Ησαΐα 38:18 : «Διότι, αυτοί που ευρίσκονται στον άδην δεν σε υμνολογούν, ούτε οι νεκροί σε δοξολογούν, ούτε και έχουν ελπίδας στο έλεός σου όσοι ευρίσκονται στον άδην». (λόγια του βασιλιά Εζεκία, καθώς ήταν συντετριμμένος για την αμαρτία του). Υπάρχουν αντιθέτως πολλά σημεία στην Αγία Γραφή (ιδιαίτερα στην Καινή Διαθήκη), όπου φαίνεται καθαρά ότι ο Ιησούς και οι συγγραφείς των θεόπνευστων βιβλίων θεωρούν τη μετά θάνατον ζωή των ψυχών τόσο αυτονόητη, όσο τη θεωρούσε και η γιαγιά μας και όλοι οι παραδοσιακοί χριστιανοί όλων των γενεών (που συχνά στην εποχή μας, υπεροπτικά, τους περιφρονούμε ως «πρωτόγονους» ή/και «αγράμματους»). Ας δούμε μερικά από αυτά τα σημεία. Ο Αβραάμ, ο Μωυσής και ο Θεός των ζώντων 1.Και τι ήταν αυτό που είδαν οι τρείς μαθητές στο όρος της Μεταμορφώσεως όταν αντίκρισαν τον Μωυσή ''Και ιδού, εφάνησαν εις αυτούς ο Μωϋσής και ο Ηλίας, οι οποίοι συνομιλούσαν μαζί του''.(κατά Ματθαίον 17:3)- αν όχι η ψυχή του, η οποία εμφανίστηκε με έναν τρόπο απολύτως ''εξωτερικό''; Μάλιστα αυτή η φανέρωση κατά κάποιον τρόπο επιβεβαιώνει τη διστακτικότητα του Αποστόλου Παύλου να δηλώσει αν το δικό του όραμα εκδηλώθηκε εντός ή εκτός του σώματος :Ο λόγος του δισταγμού του ήταν ότι ο προφήτης Ηλίας ''κατοικεί'' στούς ουρανούς εντός του σώματος, εφόσον δεν έχει ποτέ πεθάνει, ενώ ο Μωυσής βρίσκεται εκεί ''εκτός'' του σώματος, εφόσον το σώμα του βρίσκεται μέσα στο μνήμα-και οι δύο τους όμως εμφανίστηκαν κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού.Εμείς που κατοικούμε στη γη δεν μπορούμε ούτε καν να καθορίσουμε τη διαφορά μεταξύ των δύο καταστάσεων, αλλά δεν μας είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο. Η απλή περιγραφή τέτοιων φανερώσεων, καθώς και εμπειριών που βιώνουν οι ''νεκροί'' στον άλλο κόσμο, προφανώς μας παρέχει την πληρέστερη δυνατή η κατανόηση αυτών των θεμάτων και δεν μας είναι αναγκαίο να προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε με οποιοδήποτε άλλο στόχο εκτός από τον απλό τρόπο με τον οποίο μας τα παρουσιάζει η Εκκλησία. Ο προφήτης Ηλίας, ως γνωστόν, δεν πέθανε, αλλά «αναλήφθηκε προς τον ουρανό μέσα σε άρμα πυρός» σύμφωνα με τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, στο βιβλίο Δ΄ Βασιλειών 2:11 (δηλ. εντός του ακτίστου Φωτός, κατά τους αγίους της Αρχαίας Εκκλησίας και της ορθόδοξης συνέχειάς της). Ήρθε επομένως στο Θαβώρ από κάποιο τόπο, όπου βρίσκεται ζωντανός. Ο Μωυσής δίπλα του όμως προφανώς ήρθε από τον τόπο των ψυχών. Οι αρνούμενοι τη ζωή των ψυχών μετά θάνατον ισχυρίζονται ότι δεν υπήρχε πραγματική παρουσία των δύο ανδρών στη μεταμόρφωση, ακριβώς γιατί ο Ιησούς χαρακτηρίζει «όραμα» την εμπειρία των τριών μαθητών του (Ματθ. 17:9). Όμως δεν επρόκειτο για μια οπτασία χωρίς πραγματικό περιεχόμενο, γιατί οι δύο άντρες «συζητούσαν» με τον Ιησού για το επικείμενο πάθος του (Λουκ. 9, 31) – και μάλιστα εμφανίστηκαν ενώ οι μαθητές αρχικά δεν τους έβλεπαν, αλλά «ήσαν βεβαρυμένοι ύπνω» (στίχ. 32). Άρα ήταν πράγματι παρόντες. Εκτός αυτού όμως, η λέξη «όραμα» στην Αγία Γραφή δε σημαίνει μόνο μια συμβολική οπτασία, αλλά και μια οπτασία ρεαλιστική και πραγματική (π.χ. Πράξεις των αποστόλων 9, 10. 10, 3. 18, 9). Αυτό και μόνον το γεγονός, αρκεί για να αποδείξει, τουλάχιστον σε κάποιον που θεωρεί έγκυρη την Αγία

Γραφή, ότι οι ψυχές των ανθρώπων ζουν μετά το θάνατο του σώματος.

2. Στο ευαγγέλιο κατά Ιωάννην, 8:56, ο Κύριος λέει προς τους ακροατές Του: «ο Αβραάμ, ο πατέρας σας, προσδοκούσε να δει την ημέρα μου και την είδε και χάρηκε». Η «ημέρα του Κυρίου» είναι μια έκφραση που χρησιμοποιεί στην Παλαιά διαθήκη ο Ίδιος ο Θεός εννοώντας είτε τον ερχομό του Χριστού είτε τη Δευτέρα Παρουσία Του (π.χ. Αμώς 5:18 και 20, Ιωήλ 2:1 και 11, Ιωήλ 3:14, Ησ. 2:12, Ιεζ. 30:3 κ.λ.π.). Με τη δεύτερη έννοια χρησιμοποιείται ο όρος στην Καινή Διαθήκη (π.χ. Β΄ Πέτρ. 3:10), όπου γίνεται και «ημέρα του Κυρίου Ιησού», «ημέρα του Υιού του ανθρώπου» ή και «ημέρα του Χριστού» (π.χ. Λουκ. 17:24, Ιω. 8:56, Α΄ Κορ. 1:8 και 5:5, Β΄ Κορ. 1:14, Β΄ Θεσσ. 1:2, Φιλιππ. 1:10). Εδώ φυσικά προφανώς εννοείται η γέννηση του Χριστού, την οποία, όπως ο Ίδιος λέει, «είδε» ο Αβραάμ και χάρηκε. Πώς την είδε, αφού ήταν ήδη νεκρός περισσότερο από δύο χιλιετίες; Την είδε η ψυχή του. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και την εμφάνιση δύο αγίων προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης, κεκοιμημένων από χρόνια, στο όνειρο του Ιούδα του Μακκαβαίου, στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Β΄ Μακκαβαίων, κεφ. 15, 11-17: του αρχιερέα Ονία (185-174 π.Χ.) και του προφήτη Ιερεμία, που εμφανίστηκαν να προσεύχονται υπέρ του λαού του Θεού και μάλιστα ο Ιερεμίας έδωσε μια χρυσή ρομφαία (συμβολικά, την ευλογία του Θεού) στον Ιούδα το Μακκαβαίο για να νικήσει τους καταπιεστές του λαού και καταστροφείς της λατρείας του αληθινού Θεού. Όμως αυτή η εμφάνιση για τους ορθόδοξους σημαίνει πολλά, αλλά για τους προτεστάντες προφανώς δε σημαίνει τίποτα, γιατί το Β΄ Μακκ. (καθώς και η ''Σοφία Σολομώντος'' που προαναφέραμε) περιλαμβάνεται στα 10 βιβλία που έχουν αφαιρέσει από την Παλαιά Διαθήκη, όταν απέρριψαν το κείμενο των Ο΄ (=Εβδομήκοντα), δηλ. την ελληνική Παλ. Διαθήκη (αυτή που χρησιμοποιεί η Καινή Διαθήκη και οι χριστιανοί γενικά μέχρι το Λούθηρο) και υιοθέτησαν το μασοριτικό, δηλ. το εβραϊκό κείμενο της Παλ. Διαθήκης. Τα βιβλία αυτά έχουν γραφτεί εξαρχής στα ελληνικά, γι’ αυτό και δεν περιλαμβάνονταν στην εβραϊκή Βίβλο, με συνέπεια να μην περιλαμβάνονται και στην προτεσταντική βίβλο, αυτή που χρησιμοποιούν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (ως προτεστάντες) και όλα τα λοιπά παρακλάδια του προτεσταντισμού. Ο προφήτης Ιερεμίας. Η περγαμηνή γράφει λόγια του Θεού, από τη διδασκαλία του προφήτη Ιερεμία: "Είμαι Θεός που βρίσκεται κοντά σας κι όχι μακριά σας", από το προφητικό βιβλίο του Ιερεμία, κεφ. 23, στίχ. 23).

3. Στο Ματθ. 22:31-32, ο Κύριος λέει: «σχετικά με την ανάσταση των νεκρών, δε διαβάσατε το λόγο του Θεού που είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ»; Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζώντων». Τα λόγια αυτά έχουν νόημα μόνο αν οι τρεις αναφερόμενοι άγιοι άνδρες ήταν ζωντανοί την ίδια ώρα που μιλούσε ο Κύριος. Διότι, αν ήταν νεκροί, έστω και προσωρινά (μέχρι την ανάσταση), αν έστω κι ένας άνθρωπος έχει υπάρξει νεκρός έστω και για μια στιγμή, τότε ο Θεός δεν είναι μόνο Θεός ζώντων, αλλά και νεκρών! Εφόσον φυσικά δεχόμαστε ότι είναι ο Θεός των πάντων.

4. Με βάση τα παραπάνω, κατανοούμε ορθά και το Ιω. 11:26, «εκείνος που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει· και κάθε ζωντανός που πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ» καθώς και το Ιω. 5:24, όπου ο Κύριος λέει: «αλήθεια σας λέω, ότι, όποιος ακούει το λόγο μου και πιστεύει σ’ Εκείνον που με έστειλε, έχει ζωή αιώνια και δεν έρχεται σε κρίση [=δίκη], αλλά προχώρησε από το θάνατο στη ζωή»! Εφόσον έχει «αιώνια ζωή», επομένως δεν μεσολαβεί θάνατος, παρά μόνον ως στιγμιαίο γεγονός. Δηλαδή από τη στιγμή του θανάτου ήδη «προχώρησε» από το θάνατο στη ζωή –σ’ αυτά τα λόγια δεν απομένει «κενό διάστημα» ανάμεσα στο θάνατο και την αιώνια ζωή. Η πρόσκληση προς τους νεκρούς 5. Στο ίδιο Ιω. 5:28, διαβάζουμε: «μην απορείτε, γιατί έρχεται ώρα, που όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θα ακούσουν τη φωνή Του και θα προχωρήσουν εκείνοι που έκαναν τα καλά σε ανάσταση ζωής και εκείνοι που διέπραξαν τα φαύλα σε ανάσταση κρίσης». Από τα λόγια αυτά συμπεραίνουμε τα εξής: α) ενώ οι άνθρωποι θα είναι ακόμη νεκροί («εν τοις μνημείοις» = μέσα στους τάφους) θα ακούσουν το κάλεσμα του Υιού του Θεού και θα αναστηθούν – επομένως οι ψυχές είναι ζωντανές, αφού μπορούν να ακούσουν το κάλεσμα· β) όλοι θα αναστηθούν, οι μεν για την αιώνια ζωή, οι δε για την «κόλαση», στους οποίους θα τους οδηγήσουν τα φαύλα, που διέπραξαν. Το τελευταίο μας χρειάζεται παρακάτω. Το ότι όλοι θα αναστηθούν, και όχι μόνον οι σεσωσμένοι (όπως νομίζουν οι ΜτΙ), φαίνεται και από άλλα σημεία, όπου αναφέρεται καθαρά ότι «όλα τα έθνη» θα συγκεντρωθούν μπροστά στον Ιησού κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του και θα μιλήσει και στους σωσμένους και στους «καταδικασμένους» (Ματθ. 25:31-46). (Θέτω το «κόλαση» και το «καταδικασμένους» σε εισαγωγικά, γιατί,

ως γνωστόν, δεν πρόκειται για τιμωρία από το Θεό, αλλά από την αιώνια κατάσταση στην οποία έφεραν οι ίδιοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί τον εαυτό τους –όπου εύχομαι να μην περιλαμβανόμαστε κι εμείς). Επομένως, όταν λέει λίγο πριν, στο Ιω. 5:25, «και οι ακούσαντες ζήσονται» (και αυτοί που άκουσαν θα ζήσουν) εννοεί όλους τους ανθρώπους (αφού άλλωστε έχει πει ότι «οι νεκροί» θα ακούσουν τη φωνή Του, άρα όλοι, όχι μόνον «κάποιοι νεκροί» ή έστω «πολλοί νεκροί») και όχι μόνον κάποιους ανθρώπους. Μια αντίρρηση σ’ αυτά θα μπορούσε να λέει ότι ο Κύριος μιλάει με ανθρωπομορφικούς συμβολισμούς, όταν λέει ότι «θα ακούσουν τη φωνή Του» (όπως ο άγιος προφήτης Ιεζεκιήλ, στο κεφ. 37, που, με εντολή του Θεού, «διατάζει» τα ξηρά οστά να αποκτήσουν σάρκες και πνεύμα και να ζωντανέψουν). Άλλωστε οι ψυχές σαφώς δεν βρίσκονται μέσα στους τάφους. Το τελευταίο είναι σωστό, στους τάφους βρίσκονται μόνο τα σώματα. Όμως, εφόσον πρώτα θα ακούσουν τη φωνή του Κυρίου και έπειτα, «αυτοί που άκουσαν», θα ζήσουν, επομένως όταν θα ακούσουν θα είναι ακόμη νεκροί. Άρα ο τάφος είναι το σύμβολο της κατάστασης του νεκρού. Εκεί βρίσκονται τα λείψανα των σωμάτων και συνεπώς από εκεί θα βγουν οι αναστημένοι άνθρωποι. Για το συμβολισμό της πρόσκλησης όμως, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Κύριος ανέστησε την κόρη του Ιάειρου, το γιο της χήρας στη Ναΐν και τον άγιο Λάζαρο ακριβώς με αυτό τον τρόπο: τους κάλεσε, όπως λέει ότι θα καλέσει τους νεκρούς (βλ. Μάρκ. 5:41, Λουκ. 7:14, Ιω. 11:43). Και δεν είναι σωστό να πούμε ότι το έκανε απλώς επειδή «κάπως έπρεπε να το κάνει» ή, πολύ περισσότερο, για να εντυπωσιάσει τους θεατές Του με μια «θεατρική» κίνηση. Η απλοϊκή αυτή ερμηνεία είναι φανερό πως δεν ταιριάζει στον Ιησού. Η ανάσταση του Λαζάρου Άλλωστε και ο απόστολος Παύλος, στην Α΄ Θεσσαλ. 4:16, γράφει ότι ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό «εν κελεύσματι» (=με πρόσταγμα), «εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού» και θα ακολουθήσει η ανάσταση των νεκρών. Η δε προφητική εμπειρία του Ιεζεκιήλ η «διαταγή» προς τους νεκρούς δεν ήταν σχήμα λόγου, αλλά προτύπωση της πράξης που θα κάνει ο Κύριος, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στους στίχους Ιεζ. 37:11-14 (σημειωτέον δε ότι ο Κύριος που μιλάει στον Ιεζεκιήλ λέει ότι θα κάνει αυτό που ο Ιησούς λέει ότι θα κάνει Αυτός, άρα ο Κύριος του Ιεζεκιήλ, όπως ξέρουμε οι ορθόδοξοι, δεν είναι ο Πατήρ, αλλά ο Υιός). Επί τη ευκαιρία, γιατί τα σώματα των νεκρών στον Ιεζεκιήλ, αφού αποκαταστάθηκαν, χρειάζονταν και «πνεύμα» για να ζωντανέψουν, αν «δεν υπάρχει ιδιαίτερο πνευματικό τμήμα στον άνθρωπο», όπως νομίζουν οι ΜτΙ; Επειδή η ψυχή πάντοτε ζει, γι’ αυτό το λόγο υποθέτω ότι ο Κύριος είπε για την κόρη του Ιάειρου ότι «δεν πέθανε, αλλά κοιμάται» και για τον άγιο Λάζαρο ότι «κοιμήθηκε» (Μάρκ. 5:39, Ιω. 11:11): ο άνθρωπος, όταν κοιμάται, δεν έχει τις αισθήσεις του σε επιφυλακή ούτε συναισθάνεται την ύπαρξή του, όμως ο νους του είναι παρόν, ξύπνιος, βρίσκεται «μέσα του» και έχει πλήρως τη συνείδησή του. Αν ο νεκρός χάνεται εντελώς μέχρι την ανάσταση, δεν έχει νόημα να τον χαρακτηρίσουμε «κεκοιμημένο». Το «βραβείον» του αποστόλου Παύλου 6. Στην προς Φιλιππησίους επιστολή, 1:23, ο άγιος απόστολος Παύλος αναφέρει ότι επιθυμεί σφόδρα «αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (να διαλυθώ [=να πεθάνω] και να βρίσκομαι κοντά στο Χριστώ). Η εκπληκτική αυτή μαρτυρία αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι, για τον άγιο απόστολο, αμέσως μετά το θάνατο, ακολουθεί η συνύπαρξη με το Χριστό. Αν πίστευε ότι θα παρέμενε νεκρός μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, δε θα μπορούσε να ποθεί τόσο έντονα να πεθάνει για είναι μετά το θάνατό του μαζί με το Χριστό, αφού ήταν μαζί Του ενώ ζούσε (βλ. στο ίδιο, στίχ. 21). Για την περίπτωση του Παύλου –σχετικά με το συγκεκριμένο σημείο– οι ΜτΙ διδάσκουν ότι ο Παύλος «γνώριζε πως θα περιλαμβανόταν στους 144.000 αγίους της Αποκάλυψης, που τα “αγγελικά τους σώματα” βρίσκονται ήδη στον ουρανό μαζί με το Χριστό», σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους, που θα «κοιμούνται» μέχρι την ανάσταση. Προβάλλουν μάλιστα το στίχο του αποστόλου Φιλιππ. 3:14, «τρέχω με σκοπό το βραβείο της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού» ως επιχείρημα για το ότι, δήθεν, γνώριζε ποια θα είναι η μετά το θάνατο θέση του (η «άνω κλήσις» στους 144.000 αγίους). Αντίθετα όμως, εδώ φαίνεται ότι προσπαθεί να λάβει αυτό το βραβείο, που τόσο πολύ ποθεί (όχι επειδή είναι υστερόβουλος, αλλά γιατί το «βραβείο» είναι η αιώνια συνύπαρξη με τον αγαπημένο του Ιησού). Ομοίως, λίγο πιο πάνω, στο Φιλιπ. 3, 7-11, φαίνεται καθαρά ότι ο Παύλος δεν ένιωθε καθόλου βέβαιος για τη θέση του κοντά στον Κύριο. Αφού απαριθμεί τις προσπάθειές του να είναι συνεπής χριστιανός, καταλήγει: «μήπως και καταλήξω στην ανάσταση των νεκρών». Δεδομένου ότι όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν –όπως είπαμε– εδώ ο απόστολος εννοεί καταφανώς τη σωτηρία του, δηλ. τη συμμετοχή του στην ουράνια δόξα του Χριστού, την οποία κοινώς ονομάζουμε «παράδεισο». Ωστόσο, γεγονός είναι ότι δεν εμφανίζεται να έχει κάποια «πληροφορία» για τη μετά θάνατον κατάληξή του.

Το κήρυγμα του Κυρίου στους νεκρούς 7.Μία από τις μεταθανάτιες εμπειρείες που απορρίπτει η θεωρία του ''ύπνου'' της ψυχής και η οποία είναι καθολικώς αποδεκτή από την Εκκλησία, από τα πρώτα κιόλας χρόνια Της, είναι η κάθοδος του νεκρού Χριστού στον 'Αδη:'' 'Εν τάφω σωματικώς εν άδου δέ μετά ψυχής ως Θεός,έν Παραδείσου δέ μετά ληστού,και έν θρόνω υπήρχες μετά Πατρός και Πνεύματος πάντα πληρών,ο Απερίγραπτος''. Οι Χριστιανοί της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας γνώριζαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Χριστός, ενώ ''κοιμόταν'' μέσα στο μνήμα, όπως αναφέρεται στο Εξαποστειλάριον του Πάσχα, το κοντάκιο του μεγάλου Σαββάτου δηλαδή,κλπ. ''ενώ και έν φυλακή (δηλ. στον 'Αδη) πνεύμασι πορευθείς εκύρυξεν''. Αποτελεί κραταιά παράδοση της Εκκλησίας ότι, ακόμη και πρίν την κάθοδο του Χριστού στον 'Αδη, ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε πει : ''χαίρων ευαγγελίσω και τοίς εν 'Αδη Θεόν φανερωθέντα εν Σαρκί''. Στην Α΄ Πέτρου επιστολή, 3:19-20, αναφέρεται ότι ο Κύριος, κατά το διάστημα του τριήμερου θανάτου Του, «πήγε και κήρυξε στα πνεύματα στη φυλακή, που είχαν απειθήσει κάποτε, όταν περίμενε η μακροθυμία του Θεού, τις ημέρες του Νώε»… κ.τ.λ. Οι ΜτΙ ερμηνεύουν αυτό το εδάφιο ως αναφερόμενο στους «υιούς του Θεού», που πόθησαν τις θυγατέρες των ανθρώπων και ενώθηκαν με αυτές (Γένεσις, 6, 1-4), οι οποίοι, κατ’ αυτούς, ήταν άγγελοι που «υλοποιήθηκαν», ζευγάρωσαν με γυναίκες ανθρώπους και γέννησαν τους γίγαντες του Γέν. 6, 4. Όμως αυτή η ερμηνεία πάσχει σε δύο σημεία: α) Τι νόημα είχε να πάει ο Κύριος και να κηρύξει σε έκπτωτους αγγέλους; Μήπως επρόκειτο να μετανοήσουν και να σωθούν; Πουθενά δεν φαίνεται κάτι τέτοιο – αντίθετα οι έκπτωτοι άγγελοι θεωρούνται αμετανόητοι. Αντίθετα, το να κηρύξει στους νεκρούς ανθρώπους, που βρίσκονταν «στον Άδη», είχε τεράστιο νόημα: έτσι τους δίνει την ευκαιρία να σωθούν, δηλαδή να κριθούν μαζί με τους μετά Χριστόν ανθρώπους και να ενωθούν με αυτούς στη βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η ευκαιρία των αρχαίων νεκρών, όχι κάποια «προσωρινή» ανάσταση, ανάμεσα στο θάνατο και στην Τελική Κρίση, για «να μάθουν τις εντολές του Θεού» και να «δοκιμαστεί» η πίστη και η ηθική τους, όπως νομίζουν οι ΜτΙ. Σε όλες τις αναφορές της Αγίας Γραφής στην ανάσταση και στην Τελική Κρίση (Ματθ. 25:31-46, Ιω. 5:28, Δανιήλ 7:910, Β΄ Θεσσαλ., 1:6-11, Β΄ Πέτρου, κεφ. 3 κ.λ.π.) δεν φαίνεται να μεσολαβεί κάποιο διάστημα ανάμεσά τους. Άλλωστε «επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν μία φορά και, μετά από αυτό, κρίση», Εβρ.

9:27). Ένας θάνατος υπάρχει, άρα και μία ανάσταση, και οι αναφορές του κεφ. 20 της Αποκάλυψης σε «πρώτη ανάσταση» και «δεύτερο θάνατο» πρέπει να κατανοηθούν πνευματικά, αλλιώς αντιφάσκουν με τα προηγούμενα. β) Λίγο πιο κάτω, Α΄ Πέτρου 4:6, αναφέρεται ότι ο Κύριος «και νεκροίς ευηγγελίσθη» (έδωσε το μήνυμα του ευαγγελίου και στους νεκρούς)! Εδώ οι ΜτΙ γράφουν ότι αναφέρεται σε «πνευματικά νεκρούς», δηλ. σε ανθρώπους απομακρυσμένους από το Θεό. Όμως τότε ποιοι είναι οι «ζώντες», αφού πρό Χριστού όλοι οι άνθρωποι ήταν πνευματικά νεκροί. Άλλωστε, αν εδώ διαβάζουν για «πνευματικό θάνατο», γιατί δεν δέχονται και ότι η «πρώτη ανάσταση» της Αποκάλυψης είναι «πνευματική ανάσταση», δηλαδή η ένταξη του ανθρώπου στο «σώμα Χριστού», την Εκκλησία; Ας αναφέρουμε και ότι η κάθοδος του Χριστού στον Άδη προαναγγέλλεται στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, στον Ψαλμό 23 (στην προτεσταντική Βίβλο –και των ΜτΙ– που ακολουθεί την εβραϊκή αρίθμηση, έχει τον αριθμό 24), στίχ. 7-10, γράφει: «Ας ανοίξουν τις πύλες οι άρχοντές σας, σηκωθείτε, αιώνιες πύλες, για να μπει ο βασιλιάς της δόξας. Ποιος είναι αυτός ο βασιλιάς της δόξας; Κύριος ισχυρός και δυνατός, Κύριος δυνατός στον πόλεμο. Ας ανοίξουν τις πύλες οι άρχοντές σας, σηκωθείτε, αιώνιες πύλες, για να μπει ο βασιλιάς της δόξας. Ποιος είναι αυτός ο βασιλιάς της δόξας; Ο Κύριος των δυνάμεων, αυτός είναι ο βασιλιάς της δόξας». Οι «αιώνιες πύλες», αφού είναι αιώνιες, δε μπορεί να είναι πύλες κάποιας γήινης πόλης. Πρόκειται για τις «πύλες του Άδη», που αναφέρει αρκετές φορές η Παλαιά Διαθήκη (Ησαΐας 38:10. Σοφία Σολομώντος 16:13. Γ΄ Μακκαβαίων 5:51), αλλά και ο Χριστός στο Ματθ. 16:18. Ως γνωστόν, ο Χριστός αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως βασιλιάς (π.χ. Ματθ. 25:31-34, όπου αναφέρεται ότι στη Δευτέρα Παρουσία θα καθίσει «επί θρόνου δόξης αυτού», ενώ ο απόστολος Παύλος τον χαρακτηρίζει «Κύριο της δόξης», αναφέροντας μάλιστα ότι είχε ήδη αυτή την ιδιότητα από πριν σταυρωθεί: «γιατί αν γνώριζαν, δε θα σταύρωναν τον Κύριο της δόξας» (Α΄ Κορινθίους 2:8). Ο «βασιλεύς της δόξης» λοιπόν, που εισέρχεται στις αιώνιες πύλες, είναι ο Χριστός και εισέρχεται στον Άδη ως κατακτητής και ελευθερωτής. Ας σημειωθεί ότι ο Ψαλμός αυτός είναι ψαλμός «της Μίας των Σαββάτων», δηλ. της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, ημέρας κατά την οποία αναστήθηκε ο Κύριος (Ματθ.

28:1) και που οι χριστιανοί από τα πρώτα κιόλας χρόνια ονομάζουμε Κυριακή (Αποκάλυψη 1:10).

Α΄ Θεσσαλ. 4:16-17: Δύο αναστάσεις; Εδώ πρέπει να αναφέρουμε μία αναφορά, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι θα γίνουν «δύο αναστάσεις»: είναι το Α΄ Θεσσαλ. 4:16β-17: «...και οι νεκροί εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα, έπειτα εμείς οι ζωντανοί, που θα απομένουμε, αμέσως μαζί με αυτούς θα αρπαχτούμε σε σύννεφα, για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα, και έτσι θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο)». Το εδάφιο αυτό μπορεί να σημαίνει: α) πρώτα θα αναστηθούν οι «νεκροί εν Χριστώ», δηλαδή οι χριστιανοί, και έπειτα οι υπόλοιποι άνθρωποι, β) πρώτα θα αναστηθούν οι νεκροί (όλοι) «εν Χριστώ», δηλαδή η ανάστασή των νεκρών θα γίνει «εν Χριστώ», διά της χάριτος, της δυνάμεως και του «κελεύσματος» του Χριστού, και έπειτα όσοι ζωντανοί έχουν απομείνει θα αρπαχτούν μαζί με τους αναστημένους στον αέρα κ.τ.λ. Ό,τι κι αν σημαίνει όμως, ακόμη κι αν ισχύει η εκδοχή α΄, δεν έπεται ότι θα γίνουν δύο αναστάσεις (αμέσως μετά θα αναστηθούν οι υπόλοιποι). Άλλωστε, αν ίσχυε ο ισχυρισμός ότι, όσοι δεν γνώρισαν το μήνυμα του Χριστού στη ζωή τους, θα το γνωρίσουν μετά την ανάστασή τους και στη συνέχεια θα κριθούν, θα έπρεπε να αναστηθούν πρώτοι οι «άλλοι» και τελευταίοι οι «εν Χριστώ». Το «νέφος μαρτύρων» 8. Στην προς Εβραίους 11:32-40, ο απόστολος Παύλος, απαριθμεί τα μαρτύρια που υπέστησαν οι έως τότε άγιοι (ιδίως της Παλαιάς Διαθήκης) για την πίστη τους και καταλήγει στο ότι, παρ’ όλα αυτά, «δεν έλαβαν αυτό που τους υποσχέθηκε, καθώς ο Θεός πρόβλεψε κάτι καλύτερο για μας, ώστε να μη φτάσουν στην τελειότητα χωρίς εμάς». Εδώ ένας ΜτΙ θα μπορούσε να πει ότι υπονοείται η ανυπαρξία του ανθρώπου στο διάστημα ανάμεσα στο θάνατο και την ανάσταση. Όμως, αμέσως παρακάτω (11:1) ο απόστολος λέει: «λοιπόν κι εμείς, έχοντας γύρω μας τόσο νέφος μαρτύρων»... κ.τ.λ. Άραγε με ποια έννοια οι μάρτυρες συνιστούν «νέφος» που «μας περικυκλώνει»; Αν και θα μπορούσε κάποιος, αυθαίρετα, να θεωρήσει την έκφραση αυτή απλό λογοτεχνικό εύρημα του αποστόλου, ωστόσο η εικόνα στο κείμενο είναι σαφής: οι ψυχές των μαρτύρων «πετούν γύρω μας» σαν σύννεφο (ομίχλης, γιατί αυτό το σύννεφο περικυκλώνει τους ανθρώπους, όχι τα σύννεφα του ουρανού): πυκνές (λόγω του πλήθους τους), «άυλες» και διάφανες, όπως το σύννεφο. Ο ληστής στο σταυρό και ο «κόλπος του Αβραάμ» 9. Άμεση μαρτυρία για τη ζωή των ψυχών συνιστά αυτονόητα για την αρχαία Εκκλησία και την ορθόδοξη ο λόγος του Κυρίου προς το ληστή πάνω στο σταυρό «αλήθεια σου λέω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (Λουκ. 23:43). Η άποψη των ΜτΙ, ότι ο Κύριος είπε «αλήθεια σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο», είναι λογικά αστήρικτη από κάθε άποψη, το «σήμερα» θα ήταν περιττό, πολλώ μάλλον για έναν άνθρωπο καρφωμένο στο σταυρό, που,γνωρίζει όχι μόνο οτι ζεί την τελευταία του μέρα,αλλά,και τις τελευταίες του ώρες,(οπότε,δεν υπάρχει ''αύριο''),και που δεν έχει την πολυτέλεια να λέει περιττές λέξεις. Απο site τους διαβάζουμε:

''Τι αλήθεια είπε ο Ιησούς στον ληστή στον σταυρό; Ένα απόσπασμα που συχνά χρησιμοποιείται για την υποστήριξη της διδασκαλίας ότι οι νεκροί συνεχίζουν να ζουν, αμέσως μετά τον θάνατο τους είναι τα παρακάτω λόγια που ο Χριστός είπε στον μετανοημένο ληστή που σταυρώθηκε μαζί του: Κατά Λουκά 23:42-43 «Και έλεγε προς τον Ιησούν. Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.» Έτσι πολλοί παίρνουν τον στίχο 43 και λένε: «βλέπεις: ο νεκρός ληστής ήταν εκείνη την ημέρα με τον Ιησού στον Παράδεισο». Όμως όταν προσπαθείς να καταλάβεις ένα απόσπασμα θα πρέπει επίσης να λάβεις υπόψη σου όλα τα άλλα αποσπάσματα που αναφέρονται στο ίδιο θέμα. Και όπως εκτενώς καλύψαμε στο άρθρο: «Ανάσταση ή ζωή αμέσως μετά τον θάνατο;» η μεγάλη ελπίδα του Χριστιανού δεν είναι ο θάνατος αλλά η ανάσταση! Τι συμβαίνει λοιπόν με το παραπάνω απόσπασμα; Η απάντηση είναι η εξής: το αρχαίο ελληνικό κείμενο δεν είχε σημεία στίξης. Έτσι το κόμμα μετά την λέξη «λέγω» είναι προσθήκη από τον μεταφραστή. Αυτό δεν είναι υπόθεση αλλά γεγονός! Μ’ άλλα λόγια ο στίχος φαίνεται να λέει ότι ο Ιησούς υποσχέθηκε στον ληστή ότι θα βρίσκονταν εκείνη την ημέρα μαζί Του στον Παράδεισο, μόνο και μόνο λόγω του κόμματος αυτού! Αφαιρώντας το κόμμα ο στίχος διαβάζεται ως εξής: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.» Και η ερώτηση λοιπόν τώρα είναι: τι αλήθεια είπε ο Ιησούς στον ληστή; Μπορεί αλήθεια να του είπε ότι

εκείνη την ημέρα θα ήταν στον παράδεισο, όπως η προσθήκη του κόμματος μετά την λέξη «λέγω» κάνει το απόσπασμα να διαβάζεται; Η απάντηση είναι όχι. Αν ο Ιησούς δεν είχε αναστηθεί από τους νεκρούς, θα είχε δει φθορά. Ο Ιησούς δεν ήταν εκείνη την ημέρα στον παράδεισο (ο οποίος είναι ακόμα κάτι μελλοντικό) αλλά στον τάφο. Με κανένα τρόπο λοιπόν δεν θα μπορούσε να είχε υποσχεθεί στον ληστή ότι εκείνη την ημέρα θα ήταν μαζί Του στον Παράδεισο''! Οι Μ.τ.Ι. διδάσκουν ότι το σώμα του Ιησού που θανατώθηκε στον Σταυρό δεν αναστήθηκε !!! Ο Ιησούς λένε, έδωσε την ανθρώπινη ζωή του ως Αντίλυτρο για τις αμαρτίες μας και συνεπώς δεν μπορούσε να λάβει πάλι πίσω την ανθρώπινη ζωή του. Ο Ιησούς σύμφωνα με την Εταιρεία Σκοπιά Αναστήθηκε ως Ισχυρό Πνευματικό Πρόσωπο, ως Αρχάγγελος Μιχαήλ, όπως ήταν πριν γίνει άνθρωπος !!! Το ανθρώπινο σώμα του Ιησού ολοκλήρωσε την αποστολή του και απομακρύνθηκε από τον Ιεχωβά μέσα από τον τάφο χωρίς να επανέλθει στη ζωή ! Αυτά τα ασεβή διδάσκει η ''Σκοπιά''. Η λέξη ΑΝΑΣΤΑΣΗ προέρχεται από την πρόθεση ΑΝΑ (που σημαίνει ΞΑΝΑ) και το ρήμα ΙΣΤΗΜΙ (που σημαίνει ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ). Επειδή η όρθια στάση είναι γνώρισμα του ζωντανού ανθρώπου, ΑΝΑΣΤΑΣΗ σημαίνει την ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στη Ζωή, το ΞΑΝΑ-ΖΩΝΤΑΝΕΜΑ. Για να ξανα- ζωντανέψει κάτι πρέπει να πεθάνει. ΑΥΤΟ που πεθαίνει, ΑΥΤΟ ΑΝΙΣΤΑΤΑΙ. Ήδη από αυτόν τον ορισμό της λέξης ΑΝΑΣΤΑΣΗ, καταφαίνεται το άτοπον των Χιλιαστικών δοξασιών. Οι μάρτυρες της Σκοπιάς αρνούνται την Ανάσταση του θανατωθέντος σώματος του Ιησού και ομιλούν για «Ανάσταση» του Χριστού με ΑΛΛΟ - πνευματικό σώμα. Το υποτιθέμενο πνευματικό σώμα όμως ΔΕΝ θανατώθηκε ! Πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού είναι πνευματικό;;; Δηλαδή αγαπητοί αναγνώστες, η Σκοπιά στην ουσία ΑΡΝΕΙΤΑΙ την Ανάσταση του Ιησού και ας ομιλεί για την «Ανάσταση του Ιησού» ! Το πονηρό Πνεύμα που καθοδηγεί την Εταιρεία είναι ο εισηγητής τέτοιων κακοδιδασκαλιών. Το Αντίλυτρο έγκειται στην Θυσία του Ιησού. Η Ανάσταση δεν αίρει την Θυσία οπότε δεν καταργεί το Αντίλυτρο. Άλλωστε ο ίδιος ο Ιησούς διακήρυξε για την ανθρώπινη ζωή του ότι «Δια τούτο ο Πατήρ μου με αγαπά, διότι εγώ θυσιάζω την ζωήν μου προς χάριν των προβάτων, δια να την πάρω και πάλιν με την ανάστασίν μου και να είμαι ο αιώνιος ποιμήν και αρχιερεύς. Κανείς δεν έχει την δύναμιν να μου αφαιρέση την ζωήν. Αλλά εγώ από τον ευατόν μου και την θέλησίν μου θυσιάζω αυτήν. Εχω εξουσίαν να δώσω την ζωήν μου, και έχω εξουσίαν να την πάρω πάλιν. Αυτήν την εντολήν και την εξουσίαν έχω λάβει και ως άνθρωπος από τον Πατέρα μου» Ιωάννης 10:17-18. Κακώς λοιπόν λένε ότι ο Ιησούς δεν Αναστήθηκε ως άνθρωπος. Χρόνια μετά την Ανάσταση και Ανάληψη του Ιησού ο Απ. Παύλος ονομάζει τον Ιησού ΑΝΘΡΩΠΟ – «εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς» Α Τιμόθεον 2:5. Ο ίδιος ο Ιησούς προφήτευσε την ανάσταση του σώματός του και μάλιστα την Αυτό- ανάσταση. «Απήντησεν ο Ιησούς και τους είπε· “κρημνίσατε τον ναόν τούτον και εγώ εις τρεις ημέρας θα τον ανοικοδομήσω”. (Και ενοούσε· Θανατώσατε σστον ναόν του σώματός μου, και εγώ μετά τρεις ημέρας θα αναστηθώ από τον τάφον). Είπαν λοιπόν, οι Ιουδαίοι· “σαράντα εξ χρόνια εχρειάσθησαν, δια να κτισθή ο ναός αυτός και συ λέγεις, ότι θα τον ανοικοδομήσης έντος τριών ημερών;” Εκείνος όμως έλεγε δια τον ναόν του σώματός του. Οταν δε ανεστήθη εκ νεκρών, εθυμήθηκαν οι μαθηταί του ότι τούτο ακριβώς, το θαυμαστόν γεγονός ενοούσε τότε και επίστευσαν εις την Αγίαν Γραφήν, που είχε προφητεύσει την ανάστασιν, και στον λόγον, τον οποίον είχε πει κατά την περίστασιν εκείνην ο Ιησούς» Ιωάννης 2:19-22. Ο Ιησούς ονόμασε το σώμα του Ναό τον οποίον θα γκρέμιζαν-θανάτωναν οι Ιουδαίοι και ο ΙΔΙΟΣ (ΕΓΕΡΩ=Θα εγείρω) θα ξανα-έχτιζε /ξανά-ζωντάνευε. Το ανθρώπινο σώμα του Ιησού θανάτωσαν οι Ιουδαίοι, ΑΥΤΟ Ανέστησε ως Θεός ο Ιησούς. Η Αυτό-ανάσταση του Ιησού, που αποδεικνύει την Θεότητά του, προφητεύεται και στην Παλαιά Διαθήκη σε ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΑΤΑ εδάφια στα οποία γίνεται λόγος για Αυτοσωτηρία του Γιαχβέ !!! Για τους Χριστιανούς,ο Θεός είναι Πανταχού Παρών,όπως γνωρίζουμε, κάτι που τον κάνει ασώματο και

αχώρετο.Ο Θεός δεν έχει σώμα. Δεν είναι δυνατόν ο Δημιουργός του χώρου, να περιορίζεται σε σώμα στον χώρο.('Οπως ο ''ειδωλολατρικός Θεός της Σκοπιάς''). Εφόσον λοιπόν ο Χριστός είναι ΘΕΟΣ-άχρονος και αχώρετος, ισχύουν και γι' Αυτόν τα ίδια.Ο Χριστός ,ο Πατήρ,και το 'Αγιο Πνεύμα,ΔΕΝ περιορίζονται στο χώρο και τον χρόνο.Καταλαβαίνουμε λοιπόν,ότι ο Χριστός ήταν ΚΑΙ στον Παράδεισο στον ουρανό ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΛΗΣΤΗ. Στο εδάφιο Ησαΐας 63:5(Μασοριτικό) ο Γιαχβέ προλέγει την ΑΥΤΟΣΩΤΗΡΙΑ Του (Αυτοανάστασή του ως Ανθρώπου) «ο βραχίων μου ενήργησε σωτηρίαν εις εμέ» ! Παράδοξος πράγματι λόγος ! Ο Παντοδύναμος Θεός να σώζει τον Εαυτό του ! Από τι θα μπορούσε να ΣΩΣΕΙ τον Εαυτό του ο Γιαχβέ ως Θεός ; Από ΤΙΠΟΤΕ !!! Ο Γιαχβέ έσωσε τον Εαυτό του ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Ιησούς Χριστός) με την Αυτοανάστασή του ! Ο Γιαχβέ έγινε άνθρωπος ( χωρίς να παύσει να είναι Θεός) , σταυρώθηκε, πέθανε και Αναστήθηκε ! Βλέπε και Ψαλμό 97(98):1. ''Και ενώ μιλούσαν γι' αυτά, ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε στο μέσον τους, και λέει σ' αυτούς: Ειρήνη σ' εσάς. Και εκείνοι, ενώ εκπλάγηκαν και έγιναν έντρομοι, νόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Και τους είπε: Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί ανεβαίνουν συλλογισμοί στις καρδιές σας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, ότι εγώ ο ίδιος είμαι· ψηλαφήστε με και δείτε· επειδή, ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως βλέπετε εμένα ότι έχω. Και αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια''. Λουκ 24: 36-40. Αν δεν είχε αναστηθεί ο Ιησούς ως άνθρωπος αλλά ως Αρχάγγελος Μιχαήλ, όπως μωρολογούν οι αιρετικοί, γιατί λέει ότι «αυτός εγώ ειμι» = είμαι εγώ ο ΙΔΙΟΣ ;;; Μάλιστα προκειμένου οι Μαθηταί να πειστούν ότι ο Ιησούς είναι ο ΙΔΙΟΣ, καλούνται να τον ψηλαφήσουν για να διαπιστώσουν ότι φέρει το ΙΔΙΟ ΣΩΜΑ. Λέγοντας δηλαδή ο Ιησούς «αυτός εγώ ειμι» εννοεί ότι αναστήθηκε με το ίδιο σώμα όχι ότι είναι το ίδιο Πρόσωπο με άλλο σώμα ! Διότι με την ψηλάφηση δεν θα ήταν δυνατόν να αποδειχθεί ότι ο ομιλών στους μαθητές είναι ο ίδιος ο Ιησούς ως πρόσωπο με άλλο σώμα. Η προσωπικότητα δεν μπορεί να ψηλαφηθεί ! Ούτε φυσικά είναι σοβαρή η άποψη των Χιλιαστών ότι ο Ιησούς παρουσιάστηκε με άλλο σώμα που έμοιαζε στο σώμα που θανατώθηκε! Ο Ιησούς δεν είναι απατεώνας σαν τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» του Μπρούκλιν ! Το χωρίο είναι καταπέλτης ενάντια στην αίρεση ! ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ Α ΠΕΤΡΟΥ 3:18 Ερχόμαστε τώρα να αναλύσουμε το βασικό επιχείρημα των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά σχετικά με την υποτιθέμενη «ανάσταση» του Ιησού με «πνευματικό σώμα». Γράφει η Μετάφραση Νέου Κόσμου : «Μάλιστα ακόμη και ο Χριστός πέθανε μία φορά για πάντα σχετικά με αμαρτίες, ένας δίκαιος για αδίκους, για να σας οδηγήσει στον Θεό, καθώς θανατώθηκε ως σάρκα, αλλά ζωοποιήθηκε ως πνεύμα» ΜΝΚ 1 Πέτρου 3:18 Εδώ, λένε οι αιρετικοί, ο Απ. Πέτρος λέει ότι ο Ιησούς πέθανε ως άνθρωπος και αναστήθηκε ως Πνεύμα! Η Μετάφραση Νέου Κόσμου για άλλη μία φορά κακοποιεί την Γραφή. Ας δούμε τι γράφει το αρχαίο κείμενο με τα συμφραζόμενα και πως ερμηνεύονται τα λόγια του Απ. Πέτρου. Α Πέτρου 3:18 – 20 «Διότι και ο Χριστός μια φορά έπαθεν επάνω στον σταυρόν δια την εξάλειψιν των αμαρτιών μας, ο αναμάρτητος και ο άγιος, δι' ημάς τους αδίκους και αμαρτωλούς, με τον σκοπόν να μας οδηγήση και μας συμφιλιώση με τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά το σώμα επάνω στον σταυρόν, ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος της θεότητος. Με την ψυχήν δε ηνωμένην μαζή με την θεότητα επήγεν αμέσως μετά τον σταυρικόν του θάνατον εις τας ψυχάς, που εκρατούντο μέσα στον Αδην, και εκήρυξε το Ευαγγέλιον της σωτηρίας.Αυτά δε τα πνεύματα είχαν απειθήσει κάποτε, όταν η μακροθυμία του Θεού τα επερίμενε να μετανοήσουν και επιστρέψουν στον δρόμον της αρετής, κατά τας ημέρας του Νώε, οπότε κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις την οποίαν ολίγαι μόνον ψυχαί, δια την ακρίβειαν οκτώ μόνον, εσώθησαν από τον κατακλυσμόν του ύδατος». Αυτό το χωρίο πολλές φορές παρερμηνεύεται ακόμη και από Ορθοδόξους. Η αιτία της παρερμημείας είναι ότι δεν κατανοείται σωστά η λέξη «ζωοποιηθείς». Η λέξη «ζωοποιηθείς» στο παρον χωρίο δεν σημαίνει «αναστηθείς». Το ρήμα ΖΩΟΠΟΙΩ στα αρχαία Ελληνικά δεν σημαίνει μόνο «επαναφέρω στη ζωή» αλλά σημαίνει επίσης «ΔΙΑΤΗΡΩ ΣΤΗ ΖΩΗ». Το ρήμα «ζωοποιώ» με την έννοια της διατήρησης στη ζωή συναντούμε στο Ελληνικό κείμενο της μετάφρασης των Εβδομήκοντα στην Παλαιά Διαθήκη. Ιώβ 36:6 (κείμενο Εβδομήκοντα) «ασεβή ου μη ζωοποιήσει και κρίμα πτωχών δώσει». Ο Κύριος δεν θα διατηρήσει στη ζωή τον ασεβή, θα τον τιμωρήσει με πρόωρο θάνατο.

Η ΜΝΚ των μαρτύρων της Σκοπιάς μεταφράζει αυτό το εδάφιο με τον ορθό τρόπο : «Δεν θα αφήσει ζωντανό κανέναν πονηρό, Αλλά θα αποδώσει την κρίση των ταλαιπωρημένων» ΜΝΚ Ιώβ 36:6. Εκκλησιαστής 7:12 (κείμενο Εβδομήκοντα) «και περισσεία γνώσεως της σοφίας ζωοποιήσει τον παρ ‘ αυτής». Ομοίως μεταφράζει η ΜΝΚ Εκκλησιαστής 7:12 «αλλά το πλεονέκτημα της γνώσης είναι ότι η σοφία διατηρεί στη ζωή τους κατόχους της». Δ Βασιλειών/ Β Βασιλέων 5:7 (κείμενο Εβδομήκοντα) «και εγένετο ως ανέγνω βασιλεύς Ισραήλ το βιβλίον, διέρρηξε τα ιμάτια αυτού και είπεν· ο Θεός εγώ του θανατώσαι και ζωοποιήσαι ότι ούτος αποστέλλει προς με αποσυνάξαι άνδρα από της λέπρας αυτού; ότι πλήν γνώτε δη και ίδετε ότι προφασίζεται ούτος μοι». Ομοίως μεταφράζει η ΜΝΚ 2 Βασιλέων 5:7 «Και μόλις διάβασε την επιστολή ο βασιλιάς του Ισραήλ, έσκισε τα ενδύματά του και είπε: «Θεός είμαι εγώ ώστε να θανατώνω και να διατηρώ στη ζωή; Διότι αυτός μου στέλνει μήνυμα να θεραπεύσω έναν άνθρωπο από τη λέπρα του· διότι προσέξτε το, παρακαλώ, και δείτε ότι επιζητεί να φιλονικήσει με εμένα». Οι Εβδομήκοντα για την έννοια της ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ χρησιμοποιούν και την λέξη ΖΩΟΓΟΝΩ. Έξοδος 1:17-18, 22 (κείμενο Εβδομήκοντα) « εφοβήθησαν δε αι μαίαι τον Θεόν και ουκ εποίησαν καθότι συνέταξεν αυταίς ο βασιλεύς Αιγύπτου, και εζωογόνουντα άρσενα. εκάλεσε δε ο βασιλεύς Αιγύπτου τας μαίας και είπεν αυταίς· τι ότι εποιήσατε το πράγμα τούτο και εζωογονείτε τα άρσενα;……….. συνέταξε δε Φαραώ παντί τω λαω αυτού λέγων· παν άρσεν, ό εάν τεχθή τοις Εβραίοις, εις τον ποταμόν ρίψατε· και παν θήλυ,ζωογονείτε αυτό». Ομοίως μεταφράζει η ΜΝΚ. Έξοδος 1:17-18, 22 «Ωστόσο, οι μαίες φοβούνταν τον αληθινό Θεό, και δεν έκαναν όπως τους είχε πει ο βασιλιάς της Αιγύπτου, αλλά άφηναν ζωντανά τα αρσενικά παιδιά. Αργότερα ο βασιλιάς της Αιγύπτου κάλεσε τις μαίες και τους είπε: «Γιατί κάνατε αυτό το πράγμα και αφήσατε ζωντανά τα αρσενικά παιδιά;»……..Τελικά, ο Φαραώ διέταξε όλο το λαό του, λέγοντας: «Κάθε νεογέννητο γιο θα τον ρίχνετε στον ποταμό Νείλο, αλλά κάθε κόρη θα την αφήνετε ζωντανή». Άξιο προσοχής ότι οι Εβδομήκοντα δια των λέξεων «ζωοποιώ» και «ζωογονώ» μετεφράζουν την ΙΔΙΑ Εβραϊκή λέξη όχι διαφορετική. Αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο (πέρα από την συνάφεια των εδαφίων που παραθέσαμε) που δείχνει ότι οι Εβδομήκοντα χρησιμοποιούν το «ζωοποιώ» και με την έννοια του «διατηρώ στην ζωή». Ιώβ 36:6 (κείμενο Εβδομήκοντα) «ασεβή ου μηζωοποιήσει () και κρίμα πτωχών δώσει». Γ Βασιλειών / Α Βασιλέων 21(20):31 (κείμενο Εβδομήκοντα) «. και είπε τοις παισίν αυτού· οίδα ότι βασιλείς Ισραήλ βασιλείς ελέους εισίν· επιθώμεθα δη σάκκους επί τας οσφύας ημών και σχοινία επί τας κεφαλάς ημών και εξέλθωμεν προς βασιλέα Ισραήλ, ει πως ζωογονήσει () τας ψυχάς ημών». Επανερχόμαστε στο χωρίο Α Πέτρου 3:18 – 20 «ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι· εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν, απειθήσασί ποτε, ότε απεξεδέχετο η του Θεού μακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ην ολίγαι, τούτ' έστιν οκτώ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ύδατος». Ο Απ. Πέτρος λέγει ότι ο Ιησούς Χριστός θανατώθηκε ως προς τη σάρκα αλλά διατηρήθηκε στην ύπαρξη ως προς το πνεύμα (την ανθρώπινη λογική ψυχή ), με το οποίο πνεύμα πήγε και δίδαξε το Ευαγγέλιο στον Άδη –« τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν» Α Πέτρου 3:19, «εις τούτο γαρ και νεκροίς ευηγγελίσθη» Α Πέτρου 4:6. Αυτή είναι η ορθή ερμηνεία και όχι οι Χιλιαστικές ανοησίες.

10. Αφήσαμε τελευταία την πασίγνωστη παραβολή του πλούσιου και του Λάζαρου (Λουκ. 16:19-31). Εκεί οι ψυχές των δύο ανθρώπων συναντιούνται στον Άδη, του μεν πλούσιου σε κατάσταση αιώνιας δίψας, του δε Λάζαρου σε κατάσταση αναψυχής. Ο δεύτερος μάλιστα αναπαύεται «στους κόλπους» (στην αγκαλιά) του Αβραάμ, και ο Αβραάμ συνομιλεί με τον πλούσιο. Οι περιγραφές αυτές, κατά τους ΜτΙ, δεν σημαίνουν τίποτε απολύτως για την κατάσταση των ανθρώπων μετά το θάνατο. Είναι λογοτεχνικό εύρημα του Ιησού, για να περάσει το φιλανθρωπικό Του μήνυμα.Φτάνουν δε,και σε σημείο να λένε-βλάσφημα,ότι,ο Κύριος, υιοθέτησε ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ (!) Φυσικά, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Ο Κύριος εδώ δίνει ένα κίνητρο στους ακροατές Του: αν

συμπεριφερθούν με καλοσύνη, θα βρεθούν στους «κόλπους του Αβραάμ», ενώ, αν ζήσουν με σκληρότητα και δαπανήσουν τα πλούτη τους μόνο για τον εαυτό τους, θα βρεθούν «σ’ αυτό τον τόπο της βασάνου», όπως χαρακτηριστικά λέει ο πλούσιος (στίχ.28) αγωνιώντας για την τύχη των πέντε αδελφών του! Αν ο τόπος της βασάνου και ο κόλπος του Αβραάμ δεν υπάρχουν, τότε –ας με συγχωρέσει ο Θεός– ο Κύριος έδωσε ψεύτικο κίνητρο στους ακροατές Του, δηλαδή τους εξαπάτησε! Πώς κάποιος να αγωνιστεί να αποφύγει την τύχη του πλούσιου και να απολαύσει την τύχη του Λάζαρου, αν όλα αυτά δεν ήταν παρά κενά περιεχομένου ρητορικά σχήματα; Αν ο Κύριος μιλούσε για κάποια μελλοντική βασιλεία Του, θα μπορούσε κάλλιστα να τοποθετήσει τη σκηνή στο μέλλον, ενώ τώρα αναφέρεται σε άμεση γι’ αυτό οι πέντε αδελφοί του πλούσιου ζούσαν ακόμη στη γη «ανταπόδοση», αμέσως μετά το θάνατο, ! Άλλωστε, αν ο Κύριος χρησιμοποιούσε κενά λογοτεχνικά ή ρητορικά ευρήματα στις παραβολές Του, πρέπει να δεχτούμε ότι θα μπορούσε να αναφερθεί ακόμη και στο… Δία. Τι είναι όμως ο «κόλπος του Αβραάμ»; Αυτό ασφαλώς είναι μια εικόνα συμβολική. Συμβολίζει όμως όχι κάτι ανύπαρκτο, αλλά τη στοργή και την ασφάλεια που νιώθει ο άνθρωπος στον παράδεισο – καθώς ίσως και την επικοινωνία με τα πνεύματα των αγίων, που πατρικά τον περιβάλλουν με την αγία αγάπη τους. Θα τολμούσα να πω πως ο «κόλπος του Αβραάμ» είναι η πρόγευση της σωτηρίας, σωτηρίας που θα υπάρξει στην απερίγραπτη πληρότητά της μετά τη Δευτέρα Παρουσία και την ανάσταση όλων των νεκρών. Αναφορά στους πνευματικούς συμβολισμούς της παραβολής του πλούσιου και του Λάζαρου γίνεται και από τους αγίους διδασκάλους της αρχαίας και της ορθόδοξης Εκκλησίας. Δες π.χ. τη διδασκαλία της αγίας Μακρίνας για την αθανασία της ψυχής, όπως φαίνεται στο συγκλονιστικό διάλογό της –λίγο πριν πεθάνει– με τον αδελφό της άγιο Γρηγόριο Νύσσης, τον οποίο ο ίδιος κατέγραψε υπό τον τίτλο «Τα Μακρίνεια – Περί ψυχής και αναστάσεως», παρ. 45-52. ΕΠΙΣΗΣ,ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΤΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ? Εξαιρετική είναι μια ανάλογη περίπτωση κάποιας 70χρονης τυφλής γυναίκας που έχασε το φως της στα 18. Μετά την ''επαναφορά'' της περιέγραψε στο γιατρό τα εργαλεία που εκείνος χρησιμοποίησε. Εργαλεία που δεν υπήρχαν πριν 52 χρόνια όταν ακόμα έβλεπε,απόδειξη ότι έλεγε την αλήθεια! Ακόμη και αν για τους δύσπιστους οι εξωσωματώσεις αυτές δεν αποδεικνύουν ότι υπάρχει συνέχεια μετά το θάνατο, το σίγουρο είναι ότι αποδεικνύουν οριστικά την ύπαρξη της ψυχής. Εδώ οι ''Μάρτυρες'' μας απαντούν οτι ''ο Διάβολος βάζει τέτοιες σκέψεις στο άτομο,για να πλανήσει''... Είναι γνωστή η ''Δαιμονοποίηση'' ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ βρίσκονται εκτός της οργάνωσης της Σκοπιάς... Μια απορία μόνο: Γιατί ο Διάβολος να ''βάλει'' στο μυαλό αθεϊστών κάτι τέτοιο και,όταν οι αθεϊστές ''γύρισαν'' στο σώμα τους,να πιστέψουν στο Χριστό και μάλιστα διηγούνται ότι ''είδαν πράγματα φρικτά''-σε πολλές περιπτώσεις και μάλιστα, φωνάζοντας: ''φέρτε μου ΑΜΕΣΩΣ ΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ να εξομολογηθώ!'' Γιατί να χάσει τους άθεους απο ''πελάτες''; Γιατί να παρουσιαστεί ο Γέροντας-Ιάκωβος Τσαλίκης χρόνια μετά το θάνατό του σε παρέα νεαρών και να τους πει ''να προσέχουν στη ζωή τους,να προσεύχονται,να εξομολογούνται και να κοινωνούν''; Ο Άγιος Στέφανος την ώρα του λιθοβολισμού είδε τους ουρανούς ανοιχτούς και τον Χριστό δεξιά του Θεού. Ο Απ. Παύλος αρπάχτηκε έως τον 3ο ουρανό και άκουσε άρρητα ρήματα-(Γνωρίζω ένα άνθρωπο, που ζούσε εν Χριστώ, και ο οποίος προ δεκατεσσάρων ετών-είτε ευρίσκετο στο σώμα του κατά την ώραν εκείνην δεν γνωρίζω είτε ήτο εκτός του σώματος, δεν γνωρίζω, ο Θεός το γνωρίζει-είχεν αρπαγή και αναληφθεί έως τον τρίτον ουρανό. Και γνωρίζω, ότι αυτός ο άνθρωπος-είτε με το σώμα του έξω από το σώμα του, δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζειότι ηρπάγη έως στον παράδεισον και ήκουσε λόγους, τους οποίους ανθρωπίνη γλώσσα δεν ημπορεί να διατυπώση και τους οποίους δεν είναι επιτετραμμένον στον άνθρωπο να τους είπη και τους αποκαλύψη. ''μάτι δεν είδε,αυτί δεν άκουσε,λογισμός δεν έβαλε'' ,για όσα ο Θεός ετοίμασε για όσους τον αγαπούν.

TI BΛΕΠΟΥΜΕ ΕΔΩ?

1) Που είναι ο''Παράδεισος στη Γή''-όπως ισχυρίζεται η ''Σκοπιά''?

2) Αν ήταν αληθινές οι δογματικές κακοδοξίες ότι η ''ψυχή πεθαίνει'',δεν θα γνώριζε ο Παύλος ότι,δεν είχε πεθάνει,και τα έβλεπε;

2) Ερώτηση: Τι γνωρίζετε για την Νέα Εποχή - Νέα Τάξη Πραγμάτων; Είναι η πίστη στο Θεό εμπόδιο για τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης; Είναι λογικό να θέλει ο ''Άρχοντας του αιώνος τούτου'' (Προς Εφεσίους 2:2) να κάμψει την ορθή πίστη δημιουργώντας εμπόδια; (π.χ. ΑΙΡΕΣΕΙΣ). ΕΠΙΣΗΣ: Τί γνωρίζετε για την ΕΛΕΝΑ ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΥ (φωτο) -ιδρύτρια του κινήματος της ''Νέας εποχής'' που ξεκίνησε το 1875- ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΟΛΙΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ο Ρώσσελ ξεκινήσει τους ''Σπουδαστές της Γραφής'' και σταλθεί στην αποστολή του απο τον...Θεό; Η Νέα Εποχή του Υδροχόου, κίνημα (ή δίκτυο κινημάτων) με δεκάδες εκατομμυρίων οπαδούς παγκοσμίως, έχει τις ρίζες του στην διδασκαλία δύο κυρίως ηγέτιδων της Θεοσοφικής Εταιρείας -ίδρυση 1875 Ν. Υόρκη ΗΠΑ-όπου εδρεύει και η ''Σκοπιά'',(άραγε...σύμπτωση?), της Έλενας Π. Μπλαβάτσκυ (1831-1891), της και συνιδρύτριας της Θ.Ε., και της Αλίκης Μπέιλυ (1880-1949). Η Νέα Εποχή του Υδροχόου δεν παραδέχεται την ύπαρξη Αγίας Τριάδος Προσώπων. (σύμπτωση?) Η σπορά αιρέσεων-ώστε να κτυπηθεί ο Χριστιανισμός,είναι αυτό που προσπαθούν περισσότερο οι οπαδοί της...(σύμπτωση?) Η οργάνωση Σκοπιά,ξεκίνησε ως ιδιωτική επιχείρηση του (πρώην προτεστάντη και ''αντβεντιστή) Ρώσσελ, μεταβλήθηκε σε μετοχική εταιρία - φυλλαδική εταιρία "Σκοπιά"-, έγινε θρησκευτική αίρεση, οικοδομήθηκε σε "θεοκρατία" ή καλύτερα σε δικτατορία και σε "μόνη νόμιμη κυβέρνηση σ' όλη τη γη", με έδρα το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Πιστεύει ότι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, της Πολιτείας και του οικονομικού εμπορίου συγκροτούν την οργάνωση του Διαβόλου, είναι όργανα του Αντιχρίστου, του 666, και πρέπει να καταστραφούν. "Φονεύσατε τους λάτρεις του Διαβόλου", γράφουν στα βιβλία τους (Διεκδίκηση Γ, σελ. 97). Με αχαλίνωτο θράσος και χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, αλλά με πολλή αυθάδεια ονομάζονται "Χριστιανοί", δηλαδή οπαδοί του Χριστού, ενώ δεν πιστεύουν το Χριστό ως Θεό τέλειο ίσο με τον Πατέρα Θεό και τέλειο άνθρωπο, δηλαδή ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ, ούτε και στη διδασκαλία Του, είναι δηλαδή αντίχριστοι, πολέμιοι του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Ενώ ο Χριστός φανέρωσε το Όνομα του Θεού, που είναι τα Τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας μαζί, ο Πατέρας Θεός, ο Υιός Θεός και το Άγιο Πνεύμα Θεός, μας δίδαξε να βαπτιζόμαστε στο " Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (Ματθ. 28:19), Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Ποιος γνωρίζει την αλήθεια και ποιος την διδάσκει; Ο Χριστός. Αυτοί είναι πλανεμένοι ψεύτες! Δεν πιστεύουν ότι το Αγιο Πνεύμα είναι Θεός, όπως διδάσκει ρητά η Καινή Διαθήκη (Πράξ. 5:3-4). Ο Χριστός και οι Απόστολοι διδάσκουν ότι η Βασιλεία του Θεού είναι ουράνια και πνευματική, δηλαδή ο Παράδεισος (Β' Τιμ. 4:18) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την ταυτίζουν με υλική κυβέρνηση του Χριστού στη γη. Μεγάλη πλάνη "Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των ουρανών" είπε ο Κύριος (Ματθ. 4:17). "Αλλά και στο μέλλον θα με γλυτώση ο Κυριος από κάθε πονηρόν έργον και θα με σώση εις την επουράνιον του

βασιλείαν'' λέγει ο Απόστολος Παύλος (Β΄Τιμ 4:18). Αρνούνται και υβρίζουν χυδαία την εκκλησία του Χριστού, τα ιερά Μυστήρια, τους Αγίους και γενικά ό,τι παραδέχεται η Εκκλησία ως αλήθεια και πίστη. Δεν παραδέχονται ότι είναι σε τέλεια πνευματική τύφλωση και σύγχυση, επειδή έχουν βλασφημήσει το Αγιο Πνεύμα και το έργο Του, που είναι η Εκκλησία μας (Εβρ. 6,4) Ο Κύριος λέει ότι όποιος βλασφημήσει το Αγιο Πνεύμα είναι καταδικασμένος στην αιώνια κόλαση (Ματθ. 12:31). Ονομάζουν το Άγιον Όρος ''άντρο του διαβόλου'', τις Εκκλησίες μας "οίκημα πορνικόν", "πορνοστάσιο εν πάση πλατεία", δηλαδή οίκους ανοχής, ''Γραία χαμαιτύπη'',''πορνεία'', και τους Ιερείς "δεσμοφύλακες του Διαβόλου", "πράκτορες του Σατανά" και προαγωγούς (Διεκδίκησις Α΄σελ.194). "Η οργανωμένη Χριστιανοσύνη είναι θρησκεία του Διαβόλου" (Φώς, Α΄, σελ. 96), "βδέλυγμα" στον Ιεχωβά. (Θρησκεία, σελ.

142), "πόρνη Βαβυλώνα" (Φώς, Β΄σελ.47). Μεγάλωνουν με την διδαχή, πως η Ορθόδοξη Εκκλησία (κυρίως), είναι η Βαβυλώνα, που σε λίγο θα καταστραφεί από το κραταιό χέρι του Ιεχωβά, και θα πληρώσει για όλα τα δεινά που προκάλεσε στους δούλους του (Μάρτυρες της Σκοπιάς), και θα καταστραφεί, και ο αρχηγός της ο σατανάς, και θα φυλακιστεί για χίλια χρόνια, καθώς θα λάβουν την κυριαρχία της γής οι Μάρτυρες της Σκοπιάς, όταν ο πλανήτης θα είναι σπαρμένος, από τα πτώματα όλων όσων δεν υποτάχθηκαν στή κυριαρχία της εταιρείας Σκοπιά, μετά την μάχη του Αρμαγεδδώνα. Χαρακτηριστικά ένας μάρτυρας της Σκοπιάς έλεγε: "Δεν με νοιάζει το πότε θα πεθάνω, για ένα μόνο πράγμα παρακαλώ τον Ιεχωβά, να είμαι ζωντανός για να δω με τα ίδια μου τα μάτια, την καταστροφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Βαβυλώνα) στο Αρμαγεδδώνα!" Έντυπο της Σκοπιάς με τίτλο:''Εκατομμύρια ήδη ζώντων Ουδέποτε θα Αποθάνουν'' Προσέξτε πάνω απο τον τίτλο: ΜΙΑ ''ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ !!! Γιατί η ''Σκοπιά'' μιλάει για ''ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' , ΓΙΑ ''ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''και ακόμη (πιο καθαρά) για: 'Νέα Τάξη Πραγμάτων του Ιεχωβά'! (σύμπτωση?) και πολλούς άλλους παρόμοιους Νέο -Εποχίτικους χαρακτηρισμούς; Σε ποιο ακριβώς σημείο μιλάει η (αυθεντικη) Γραφη για ''Σύστημα πραγμάτων'' ή ''Σύστηματος πραγμάτων''; (Αρχαίο κείμενο για απάντηση παρακαλώ).

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΟΚ! ΟΙ ''ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ''ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ'' ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (ΑΝΤΙ ΜΕΣΣΙΑ) ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ!

Ο Ρόδερφορντ, Επί 30 χρόνια χρησιμοποιούσε και προωθούσε ειδικό πίνακα για επικοινωνία με πνεύματα (Ouija board). Μέχρι σήμερα, η εταιρεία χαρακτηρίζει τη Μασονία και το Σιωνισμό ως σατανικά. Ακόμα κι αν είναι ειλικρινής, είναι φανερό ότι οι θεωρίες της Σκοπιάς περί άρνησης της στράτευσης, σατανικότητας του έθνους, κ.τ.λ., εξυπηρετούν θαυμάσια τους σκοπούς της Μασονίας, αλλά και της "Νέας Τάξης", που θέλει να καταργήσει τα έθνη κάτω από μια παγκόσμια εξουσία. ας σημειωθεί εδώ ότι η Σκοπιά χρησιμοποιεί συχνά τον όρο "Νέα Τάξη" του Θεού..."(σύμπτωση?) Ακόμα δεν δέχεται ότι ο Αντίχριστος είναι πρόσωπο που θα παραστήσει το Χριστό, αλλά ερμηνεύει τα θηρία της Αποκάλυψης ως έθνη και οργανισμούς, και το 666 ως "κατάλληλο όνομα για το γιγαντιαίο πολιτικό σύστημα του κόσμου" που ήδη υπάρχει, κι όχι ως "όνομα ανθρώπου", όπως διευκρινίζει ο Ιωάννης. Άρα οι οπαδοί της μπορούν θαυμάσια να παραπλανηθούν από τον Αντίχριστο. Όσο για τα "προφητευμένα" έτη, παραδόξως το 1914 οι μυστικές εταιρείες μεθόδευσαν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, το 1926 λανσάρισαν τον Ινδό Κρισναμούρτι ως νέο... Χριστό και το 1975 δημοσιοποίησαν το σχέδιο της "Νέας Εποχής".Κάπως έτσι,έγινε το... Έγκλημα των αιώνων! ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Η νέα Γραφή τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά. ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΥΜΦΩΝΗ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» Η «Σκοπιά» εξέδωσε μια δική της μετάφραση της Αγίας Γραφής και την ονόμασε: «ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ». Για την έγκρισή της επικαλέστηκαν Λόγιους της Ελληνικής Γλώσσας και ένας από αυτούς ήταν και ο Δρ. Μάντι. Ο ίδιος όμως είχε άγνοια των πραγμάτων και όταν ενημερώθηκε και διάβασε το βιβλίο δήλωσε τα εξής: «Πρώτη φορά συναντώ μια μετάφραση της Καινής Διαθήκης τόσο αποπροσανατολιστική. Έχουν αλλάξει άρδην πολλές λέξεις από το αυθεντικό κείμενο και απορρίπτουν την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Την απορρίπτω λοιπόν». Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Αλλοιωμένη Από τούς ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' Τα περιοδικά ''Σκοπιά'' και ''Ξύπνα!'' οι Μ.τ.Ι.τα θεωρούν ανώτερα από την Αγία γραφή,αφού χωρίς αυτά δεν θα τους δείτε ποτέ! Ο λόγος είναι ότι,η Γραφή αναλύεται δογματικά απο τα περιοδικά,και αφήνει στην άκρη,τα λόγια των Αποστόλων και των μαθητών τους. Επιλεκτικά,δε,μερικές φορές,αναφέρει και κάποιες άλλες πηγές,π.χ: Στην Σκοπιά της 1 Φεβρουαρίου 2013 και στη σελ. 11 στο άρθρο: ''Όταν έχετε παιδί με αναπηρία'', διαβάζουμε : ΕΙΣΗΓΗΣΗ:Ενημερωθείτε για την πάθηση του παιδιού σας. ''Με τη Σοφία χτίζεται ένα σπίτι'', λέει η Γραφή,''Και με τη σύνεση προοδεύει η οικογένεια''. - Παροιμίες 24:3, Η Παλαιά Διαθήκη, κείμενον και ερμηνευτική απόδοσης, Ι.Θ.Κολιτσάρα. Εδώ βλέπουμε ακόμη μία παλινωδία της εταιρείας σκοπιά, η οποία σε αυτό το κείμενο μας παραθέτει από την Παλαιά Διαθήκη του Κολιτσάρα,όμως σε ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ θέματα ΔΕΝ την παραδέχεται,εμμένοντας στις πλάνες του ''δικού της Ευαγγελίου'',που αλλάζει κάθε τόσο-(και οι άμοιροι οι οπαδοί ακολουθούν)... Έτσι,(σήμερα),οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι ο αντίχριστος δεν είναι πρόσωπο, αλλά...μια κατάσταση η ένα κράτος! Έτσι λοιπόν ο διάβολος οδηγεί τους ανθρώπους στην αίρεση, στην πλάνη, και στην παραπλάνηση ώστε να μην ξέρουν τι να περιμένουν. Κατά τον ίδιο τρόπο που πλανά τις αιρέσεις σχετικά με τον Υιό του Θεού,Τον οποίο υποβιβάζει σε κτίσμα, εξυψώνει τον Σατανά σε θεό,και κατά τον ίδιο τρόπο ονομάζει τον αντίχριστο μία απρόσωπη δύναμη,μία κατάσταση, καθώς και το 'Αγιο πνεύμα το υποβιβάζει σε απρόσωπη δύναμη. Πλήρης διαστρέβλωση! ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ Αρνούνται οι Μ.Ι. να πιάσουν όπλο και το καταδικάζουν ως σατανική ενέργεια, γι’ αυτό και δεν υπηρετούν στον στρατό την θητεία τους αλλά φυλακίζονται. Από μια άποψη είναι καλή ενέργεια διότι εάν όλος ο κόσμος ηρνείτο να πιάσει όπλο η ειρήνη θα υπήρχε σε όλον τον κόσμο. Η άλλη πλευρά όμως είναι πιο επικίνδυνη, διότι κρύβει σκοτεινές δυνάμεις και παράλογες απαιτήσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται προσπάθεια για κατάργηση των συνόρων με μοναδικό σκοπό την αποδοχή του παγκόσμιου κυβερνήτη δικτάτορα… του αντίχριστου. Όσο πιο βαθιά σκάβεις στο παρελθόν της Σκοπιάς τόσο πιο πολλά ανακαλύπτεις για αυτό το σκοτεινό της παρελθόν. Ένα παρελθόν που φρόντισε πολύ καλά να το κρύψει από τα μέλη της. Τα πιο κάτω που θα σας παραθέσουμε είναι αδιάσειστα στοιχεία από τα περιοδικά της Σκοπιάς “Χρυσούς Αιών” και “Σκοπιά” για την ανάμιξη του ιδρυτή και πρώτου προέδρου, της του Κάρολου Ρώσσελ με τον αποκρυφισμό. Ο Ρώσσελ παρότρυνε τους οπαδούς του να διαβάσουν το βιβλίο ¨Άγγελοι και Γυναίκες¨ (Angels and

Women). Ο ίδιος προσωπικά επίβλεψε την συγγραφή αυτού του βιβλίου και ανάφερε ότι ήταν ωφέλιμο γιατί έριχνε φως σε ορισμένα βιβλικά θέματα. Το πρόβλημα του βιβλίου ¨Άγγελοι και Γυναίκες¨, είναι ότι υπαγορεύθηκε από έναν έκπτωτο άγγελο (δαίμονα) σε μία γυναίκα που ασκούσε πνευματισμό (μέντιουμ). Μπορείτε να φανταστείτε ένα χριστιανό πάστορα να έχει σχέση με ένα τέτοιο βιβλίο; Αυτή είναι μια δυνατή απόδειξη ότι οι ρίζες του Ρώσσελ προέρχονται από τον αποκρυφισμό. (Και για αυτούς που μπορεί να μην πιστέψουν αυτά που λέμε, έχουμε τα φωτοαντίγραφα των περιοδικών της Σκοπιάς). Για κάποιους Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνώστες που θέλουν να βεβαιωθούν για αυτά που λέμε, δεν θα τα βρουν στην βιβλιοθήκη της αίθουσας τους, ακόμα ούτε και στου Μπέθελ της Ελλάδος. Μάλιστα στο Μπρούκλυν, σε αυτές τις παλιές Σκοπιές και Χρυσούς Αιών και στα άλλα βιβλία του Ρώσσελ, δεν έχεις εύκολη πρόσβαση. Παρεμπιπτόντως ο δεύτερος πρόεδρος της Σκοπιάς Ιωσήφ Ρόδερφορντ συνέπλευσε με την συμβουλή του προκατόχου του, με το να διαφημίσει αυτό το βιβλίο στο περιοδικό Χρυσούς Αιών, προσφέροντας και έκπτωση στους αναγνώστες του Χρυσούς Αιών που θα ήθελαν να το αγοράσουν. Μάλιστα ένα γράμμα δημοσιεύθηκε στο Χρυσούς Αιών από κάποιον αναγνώστη που το σύστηνε σαν καλό Χριστουγεννιάτικο δώρο ή δώρο γενεθλίων!!! Μερικοί οπαδοί της Σκοπιάς έγραψαν στην Σκοπιά και ρώτησαν: «γιατί να προωθείτε ένα βιβλίο που ήταν φανερά δαιμονικό;». Η Σκοπιά όχι μόνο δεν υπεράσπισε την θέση της αλλά το έκανε πιο προσιτό στους αναγνώστες της με δωροκουπόνια!!! Είναι φανερό ότι ο Ρώσσελ και οι διάδοχοί του, προωθούσαν τον αποκρυφισμό και δαιμονισμό. Εμείς θέλοντας να σας προβληματίσουμε, θα σας αφήσουμε με ορισμένα ερωτήματα; 1. Αφού η Σκοπιά παραδέχεται ότι ο Ρώσσελ παρασύρθηκε και πίστευε στην πυραμιδολογία (θρησκεία νέας εποχής), γιατί όταν αναφέρεται στην ιστορία της τον έχει σαν την αρχή της αποκατάστασης της ¨αλήθειας¨; 2. Ποια αλήθεια διδάσκει η Σκοπιά, αφού όσα έχει διδάξει ο Ρώσσελ δεν τα πιστεύει πλέον η οργάνωση; Πως είναι δυνατόν να περηφανεύεται για τον Ρώσσελ, την στιγμή που δεν αποδέχεται τις περισσότερες διδασκαλίες του; 3. Πως είναι δυνατόν ο Ιησούς Χριστός να διάλεξε ένα άτομο σαν τον Ρώσσελ με φανερή ανάμιξη στον αποκρυφισμό/πνευματισμό για την αποκατάσταση της ¨αληθινής λατρείας¨; Η έρευνα, μας οδηγεί σε ορισμένα συμπεράσματα: Για να συνεχίζει η Σκοπιά να αναγνωρίζει τον ιδρυτή της τον Ρώσσελ, σημαίνει ότι δεν έχει αποκοπεί από το σκοτεινό παρελθόν της και οι ρίζες της παραμένουν στον αποκρυφισμό. Ακόμα ίσως είναι συνδεδεμένη με τον Μασονισμό και πιθανόν να είναι ένα από τα προπύργια του Μασονισμού μαζί με τους Μορμόνους, για να επιβάλουν στον κόσμο την ''Νέα Τάξη Πραγμάτων'', ένα όρο καθόλου τυχαίο, που για χρόνια χρησιμοποιεί η Σκοπιά. Γιατί η εταιρία στήριξε για χρόνια αποκρυφιστικές μεταφράσεις απο τους Westcott και Hort,Johannes Graber-ο οποίος έκανε μετάφραση της Βίβλου με τη βοήθεια της γυναίκας του που ήταν μέντιουμ,και με την επίκληση ''πνευμάτων'',(όπως θα διαβάσετε σε επόμενη ερώτηση); Για μας τα κομμάτια του παζλ που λέγεται: «Σκοπιά», σιγά - σιγά βρίσκονται και ενώνονται και σχηματίζουμε μια πλήρη εικόνα. Ένα κομμάτι από εδώ, ένα από εκεί, αργά αλλά σταθερά έχουμε αρχίσει να βλέπουμε την εικόνα. Μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που για τόσα χρόνια οι ηγέτες της Σκοπιάς προσπαθούσαν να μας πουλήσουν με τα ψέματα τους. Μια Οργάνωση με ένα σκοτεινό παρελθόν που προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι κερδοσκοπική, ενώ την ίδια στιγμή βρίσκεται στην θέση 34 στον κατάλογο των πρώτων 100 πιο πλούσιων Εταιριών της Νέας Υόρκης, κτίζοντας μια αυτοκρατορία δισεκατομμυρίων δολαρίων με το αίμα των αθώων θυμάτων της. Οι απαντήσεις είναι εκεί, αρκεί να ψάξεις. Ο πατήρ Παϊσιος προφήτευε λέγοντας: Τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων είναι ο οικουμενισμός, η κοινή αγορά, ένα μεγάλο κράτος και μια θρησκεία που να τους βολεύει. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν τον Μεσσία τους, ο οποίος θα κυβερνήσει πάνω στη γη. Επίγειο βασιλιά περιμένουν και οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'', οι οποίοι θα δεχτούν αυτόν που θα τους παρουσιάσουν οι Σιωνιστές. Θα δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση και όλοι θα ψάχνουν να βρουν έναν Μεσσία για να τους σώσει. Τότε θα εμφανιστεί κάποιος που θα ισχυριστεί ότι είναι ο Μωάμεθ, ο πέμπτος Βούδας, ο Χριστός, ο Μεσσίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά και ο Μεσσίας των Εβραίων. Αυτή η ερώτηση είναι, γιατί, η ''Νέα Παγκόσμια Τάξη'' -(που τόσο επιθυμούν οι Μ.τ.Ι.) περιμένει τον Αντίχριστο-ως Μεσσία. Η βασιλεία του Αντίχριστου θα είναι το αποκορύφωμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων ... Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα τον δεχθούν ως Μεσσία-επίγειο,αφού θα ξεγελαστούν (και αυτό δεν θα είναι σύμπτωση)...

3)Ερώτηση:Έχει ο Θεός ''Οργάνωση'' ή Εκκλησία; Εάν Έχει Οργάνωση,πως προέκυψε αυτή; Οι άλλες Εκκλησίες είναι ...''του Σατανά''; Τελικά,τι είναι; Εταιρία; Θρησκεία; Οργάνωση; Η οργάνωση έχει λάβει ποτέ μέρος σε οργανώσεις που θεωρεί ''Σατανοκίνητες'';; Η σχέση της Σκοπιάς με τις άλλες θρησκείες Ακόμα μια συμμετοχή της Σκοπιάς μαζί με άλλες θρησκείες, με θέμα την ειρήνη. Βάζουμε πιο κάτω τον δεσμό για να το δείτε και από μόνοι σας. Είναι για το Αρκάνσας των Η.Π.Α που θα λάβει χώρα. http://www.nwaonline.net/281216684861365.bsp "The Morning News" (Arkansas News) Religious Leaders To Describe Traditions Of Peace Tue, Jan 14, 2003 Public To Join Discussion Of Differing Faiths Λόγου αυτού του γεγονότος θα σας παραθέσουμε και τι μας λέει η Σκοπιά, έτσι για να είμαστε πιο σωστοί σε αυτά που λέμε: Τα πιο κάτω είναι από την επίσημη ιστοσελίδα της Σκοπιάς (διότι υπάρχει και ακόμα μια που δεν την γνωρίζουν τα απλά μέλη της) και από τις Αγγλικές της εκδόσεις: http://www.watchtower.org/library/br78/article_03.htm: Ο Σατανάς είναι ο αόρατος άρχοντας του κόσμου – Α Ιωάννου 5:19, Β Κορ. 4:4, Ιωάννης 12:31 Ο Χριστιανός δεν πρέπει να συμμετέχει σε κινήματα άλλων θρησκειών. -- 2 Κορ. 6:14-17, 2 Κορ. 11:13-15, Γαλ. 5:9, Δευτ. 7:1-5 Ο Χριστιανός πρέπει να μην είναι μέρος του κόσμου: Α Ιωάννου 2:15, Ιωάννης 15:19, Ιωάννης 17:16 Σκοπιά 15 Νοεμβρίου 2001 σελ 19: "Η υποκρισία.. θα αποδειχτεί θανατηφόρα σε αυτούς που την εξασκούν. Στο τέλος η υποκρισία θα φανερωθεί. Δεν υπάρχει τίποτε κρυμμένο που δεν θα αποκαλυφτεί, είπε ο Ιησούς Χριστός και μυστικό που δεν θα φανερωθεί. (Ματθαίος 10:26; Λουκάς 12:2) Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών διακήρυξε: Ο αληθινός Θεός θα φέρει την κάθε είδους πράξη σε κρίση σε σχέση με το κάθε κρυφό πράγμα, είτε είναι καλό είτε κακό. Εκκλησιαστής 12:14." Ξύπνα! 22 Νοεμβρίου 1975 σελ 23: "Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν τίποτε κοινό με άλλες θρησκευτικές ομάδες και δεν ζητούν οποιαδήποτε συναναστροφή μαζί τους." Σκοπιά 1 Ιουλίου 1993 σελ 16, παράγραφος 17: Όχι στον οικουμενισμό Δύο άλλα παράπονα που γίνονται εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι γιατί αρνούνται να λάβουν μέρος σε οικουμενικά κινήματα και ότι έχουν εμπλακεί σε ¨επιθετικό προσηλυτισμό¨. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υπήρχαν και για τους πρώτους χριστιανούς. Ο χριστιανισμός με τα Καθολικά, Ορθόδοξα και Προτεσταντικά στοιχεία, είναι χωρίς αμφιβολία μέρος αυτού του κόσμου. Σαν τον Ιησού οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου (Ιωάννης 17:14) Πως μπορούν να συμμαχήσουν και να συμμετέχουν μαζί με άλλα θρησκευτικά κινήματα που προωθούν τη μη χριστιανική συμπεριφορά και πιστεύω; Σκοπιά 15 Ιουλίου1989, σελ 25: Σίγουρα, δεν πρέπει να έχουμε να κάνουμε τίποτε με την υποστήριξη των κινημάτων συκριτισμού ή την συμμετοχή μας με την ψεύτικη θρησκεία. Τα σχόλια μας μετά τις πιο πάνω δηλώσεις της Σκοπιάς είναι περιττά. ΕΠΙΣΗΣ: H Σκοπιά έγινε μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών!!! Χρειάζεται μεγάλη θρασύτητα για να κατηγορείς κάποιον, για κάτι που έχεις κάνει εσύ ο ίδιος! Όμως τής Σκοπιάς δεν της λείπει το θράσος, ούτε το ψεύδος. Της λείπει η αλήθεια και η συνείδηση.

Η «Σκοπιά» και το «θηρίο». Η οργάνωση των «μαρτύρων του Ιεχωβά» που λειτουργεί με αυτό το όνομα από το 1931, αποκαλεί τον Ιεχωβά, Δαρείο και τον Ιησού Χριστό, Κύρο. Πρόκειται για δυο ονόματα που μας οδηγούν ιστορικά στους Μήδους και τους Πέρσες της προχριστιανικής εποχής (Δαρείο 521 – 484 π.Χ. και Κύρο 538 – 529 π.Χ.). Και όσοι βρίσκονται με το μέρος της «Σκοπιάς» θα απολαύσουν τα υλικά αγαθά της γης. Λένε λοιπόν : «…εκείνοι που τώρα τάσσονται με το μέρος του μεγαλύτερου Δαρείου, του Ιεχωβά Θεού, και του μεγαλύτερου Κύρου, του Χριστού Ιησού, εισέρχονται σε μια θαυμαστή ευημερία. Είσασθε ένας απ’ αυτούς»; («Ελθέτω η βασιλεία σου» σελ. 165, έκδοσις μαρτύρων του Ιεχωβά 1982). Αν δεν είστε … τυχεροί ν’ ανήκετε στην ανωτέρω κατηγορία του Δαρείου Ιεχωβά και του Κύρου Χριστού, και τυχόν ανήκετε στην Χριστιανική Εκκλησία, τότε, σύμφωνα με τη «Σκοπιά» δεν ανήκετε στον Ιεχωβά, αλλά στο: «Θηρίο με τα κέρατα» Αυτό το θηρίο έχει «επτά κεφαλές και δέκα κέρατα» (Αποκ. 17:2). Ποιο είναι αυτό το θηρίο; Την απάντηση θα την πάρουμε απ’ την Οργάνωση των «μαρτύρων» απ’ το ανωτέρω βιβλίο τους που γράφει: «Σε μια διεθνή συνέλευση των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1942 … ο ομιλητής, ο πρόεδρος της Σκοπιάς Ν.Χ. Νορρ απέδειξε «το θηρίο το οποίο … ήτο». Ήταν η Κοινωνία των Εθνών»! … Ο πρόεδρος Νορρ προχώρησε και έδειξε ότι … «το θηρίο εκείνο αναζωογονήθηκε το 1945 σαν Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών» δηλαδή ο ΟΗΕ. Και συνεχίζει: «Αυτό το διεθνές «θηρίο» … είναι στην πραγματικότητα «γέμον ονομάτων βλασφημίας» («Ελθέτω η βασιλεία σου» σελ. 166). Αγαπητοί μας «μάρτυρες», για τα ανωτέρω ευτράπελα και παιδαριώδη που γράφετε στα βιβλία σας και στη «Σκοπιά» σας , δεν θα σας κατηγορήσει κανείς. Μπορείτε να γράφετε και άλλα πιο … γλαφυρά και πιο … κωμικοτραγικά, αφού με τον Άλφα λόγο ή Βήτα τρόπο καταφέρετε και πείθετε τους ατυχείς οπαδούς της «Σκοπιάς» και τους κάνετε να πιστέψουν ότι δήθεν αυτά προέρχονται απ’ το Δαρείο Ιεχωβά ως «εύπεπτη τροφή». Εκείνο για το οποίο μπορεί να κατηγορηθείτε απ’ τους οπαδούς της «Σκοπιάς» είναι ότι, εν αγνοία τους, και πίσω απ’ τις πλάτες τους παίξατε κάποτε μια ατιμία σε βάρος τους υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους και θεωρώντας τους για χαχόλους. Είναι ότι ζητήσατε επιμόνως να γίνετε μέλος του «θηρίου» δηλαδή σ’ ένα θηρίο «γέμον ονομάτων βλασφημίας», του ΟΗΕ. Το ζητήσατε και το πετύχατε.

Tο σχετικό απόσπασμα κειμένου της σύνδεσης με το «θηρίο» σε μετάφραση: «ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ» «Τελευταίως το τμήμα NGO είχε λάβει έναν μεγάλο αριθμό αιτήσεων που αφορούσαν την σύνδεση της Watchtower Bible and Tract Society of New York με τα τμήμα δημοσίων πληροφοριών (Department of Public Information (DPI). Αυτή η Οργάνωση έκανε αίτηση για σύνδεση με το DPI το 1991 και της χορηγήθηκε η σύνδεση το 1992. Δεχόμενη την σύνδεση με το DPI, η οργάνωση συμφώνησε να πληροί τα κριτήρια που απαιτούνται για την σύνδεση, όπως υποστήριξη και σεβασμό στις αρχές του Χάρτη των Ενωμένων Εθνών και υποχρέωση και μέσα για να διεξάγουν αποτελεσματικά προγράμματα πληροφοριών με τα μέλη που συνιστούν τον Οργανισμό, και σε ένα ευρύτερο, ακροατήριο σχετικά με τις δραστηριότητες των Ενωμένων Εθνών …» (μεταφρασμένο απόσπασμα από αγγλόγλωσσο κείμενο). Γιατί λέτε ψέματα;;; Αγαπητοί μας «μάρτυρες» σας ερωτούμε, και αν θέλετε, απαντήστε μας: Πρώτον. Το Μπέθελ Αθηνών γνωρίζει ότι κάποτε (1992) συνδέθηκε η «Σκοπιά» με το θηρίο «το γέμον ονομάτων βλασφημίας»; Αν το γνώριζε, τότε για ποιο λόγο, εσείς δεχτήκατε αυτήν την ατιμία; Και αν εσείς σκεπάσατε αυτήν την νοθεία του Κυβερνώντος Σώματος της «Σκοπιάς», τότε γιατί δεχόσασταν να διδάσκετε στους άτυχους οπαδούς ότι τα Χριστιανικά και άλλα έθνη θα τα καταστρέψει ο Δαρείος Ιεχωβά στη μάχη του Αρμαγεδδώνα; Φοβάσθε μήπως φύγουν από τη «Σκοπιά»; Δεύτερον. Όταν εν γνώσει σας διδάσκετε το ψέμα μήπως έχετε την εντύπωση ότι έχετε μερίδιο στην αγάπη του Αληθινού Θεού ή απλώς εμπορεύεσθε τις ελπίδες αφελών και άτυχων ανθρώπων με τα πολλά ψέματά σας! … Η μόνη αξιοπιστία της Σκοπιάς είναι, ότι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτήν ότι πάντοτε είναι αναξιόπιστη. Για ακόμη μία φορά πιστή σε αυτή την αρχή της, μας έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα όπου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έδωσαν έμφαση στο γεγονός ότι η Σκοπιά ήταν εγγεγραμμένο μέλος των Ηνωμένων Εθνών στους "Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς" (Non Governmental Organizations) γνωστό με τα αρχικά Ν.G.O. Περιττό να πούμε τα σχόλια της Σκοπιάς για αυτόν τον Οργανισμό. Κατά το παράδειγμα λοιπόν του δευτέρου προέδρου της τού Ρόδερφορδ, ο οποίος το 1919 εκθείαζε την

"Κοινωνία τών Εθνών" ως "αποτέλεσμα τής θείας προνοίας", η ίδια η Σκοπιά προχώρησε ακόμα πιο πέρα, ως το σημείο να γίνει ΜΕΛΟΣ τού ΟΗΕ, που κατά τα ίδια της τα δόγματα, αποτελεί το σατανοκίνητο ΘΗΡΙΟ. Λίγα λόγια για το N.G.O. Μέλη του μπορούν να εγγραφούν οργανώσεις οι οποίες δεν ανήκουν σε Κυβερνήσεις και υπάρχουν στα επίσημα μέλη του, Θρησκείες, Κόμματα, Περιβαλλοντικές Οργανώσεις και άλλοι. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κάποια Οργάνωση μέλος του N.G.Ο. είναι να αποδεχτεί πλήρως το καταστατικό του Ο.Η.Ε καθώς και να υποστηρίζει της αρχές του. Στο επίσημο έγγραφο του N.G.O. του 2002 φαίνεται καθαρά η Σκοπιά σαν επίσημο μέλος στην σελίδα 354. Επίσημο μέλος από το 1992 η Σκοπιά Η Σκοπιά είχε κάνει αίτηση για εγγραφή της σε αυτό τον Οργανισμό το 1991 και έγινε αποδεκτή ώς επίσημο μέλος το 1992. Όμως όπως λέει και η Γραφή: «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Έτσι το 2001 έγινε γνωστό ότι η Σκοπιά «ίππευε το Θηρίο» κατά τη δική της διδασκαλία. Μετά από το σάλο που δημιουργήθηκε στις τάξεις τών Μαρτύρων και στα Μ.Μ.Ε., ζήτησε από τον Ο.Η.Ε. όπως διαγραφεί από το Ν.G.Ο. Στο τέλος τής παραγράφου παραθέτουμε την επίσημη επιστολή τού διευθυντή τού Ν.G.Ο. που δείχνει ότι η Σκοπιά ζήτησε τη διαγραφή της, και αυτή έγινε στις 9 Οκτωβρίου τού 2001, καθώς και ακόμα μια άλλη τού Ο.Η.Ε. για το ίδιο θέμα. Τις επιστολές αυτές τις έδωσε ο Ο.Η.Ε. σε Μ.Μ.Ε. που ρώτησαν για τη Σκοπιά και τη σχέση τής με τον Οργανισμό. Η δικαιολογία Για το κάθε ατόπημα που κάνει η Σκοπιά έχει και μιά δικαιολογία. Έτσι στην επιστολή που έστειλε στα διάφορα τμήματα παγκόσμια, αναφέρει ότι επειδή υπήρξαν πιέσεις από τους εναντιουμένους ότι είχαν σύνδεση με τον Ο.Η.Ε., εξηγεί τον λόγο, ότι η Σκοπιά ήταν μέλος του Ν.G.O. ώστε να μπορεί να έχει πρόσβαση σε διάφορα αρχεία του Ο.Η.Ε. που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, την υγεία, και τα κοινωνικά, και ότι το να γίνουν μέλος του δεν έρχεται σε σύγκρουση με χριστιανικές αρχές. Όταν ¨είδαν¨ ότι το 2001 ο N.G.O. περιείχε φραστικές διατυπώσεις που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές, αμέσως ζήτησαν την διαγραφή τους!!! Λες και κατά το ίδιο τους το δόγμα, δεν γνώριζαν ότι ως "Σατανικό Θηρίο" ο ΟΗΕ θα είχε διατυπώσεις αντίθετες με το Θεό, και έπρεπε πρώτα να γίνουν μέλος του για να το διαπιστώσουν εκ τών υστέρων, μετά από 10 χρονια. Η Απάντηση Όμως δεν χρειάζεται κάποιος να είναι μέλος του N.G.O. για να έχει πρόσβαση στα αρχεία του Ο.Η.Ε. Μια απλή κάρτα μέλους σαν αυτή που παίρνεις από μια βιβλιοθήκη, είναι αρκετή, και αυτό επιβεβαιώθηκε από ένα τηλεφώνημα στον Ο.Η.Ε. Άρα η Σκοπιά κάτι άλλο είχε υπόψη της όταν έκανε την αίτηση το 1991. Και εδώ θα σταθούμε λίγο για να δείξουμε ότι για 10 χρόνια κανένα μέλος της Σκοπιάς δεν ήξερε για το θέμα αυτό, αφού η Σκοπιά το κρατούσε κρυφό. Στο κάτω-κάτω ας έγραφε ένα άρθρο για να εξηγήσει την θέση της! Όμως κατόπιν εορτής προσπάθησε να καλύψει τα λάθη της. Αυτό το οποίο φαίνεται και από τα άρθρα της Σκοπιάς είναι μια διαφορετική στάση και ύφος απέναντι στον Ο.Η.Ε. Είναι πιο φιλική και αυτό φαίνεται από τα άρθρα της ειδικά στο Ξύπνα 22 Νοεμβρίου 1998 σελ.6-10 όπου αναφέρει για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προσπάθεια του Ο.Η.Ε. να τα προασπίσει. Ίσως ο λόγος που η Σκοπιά γράφτηκε σαν N.G.O. να έχει να κάνει με την επιθυμία της να γίνει πιο αποδεκτή και αναγνωρισμένη σε Διεθνής Οργανισμούς, με στόχο φυσικά να προωθήσει καλύτερα τα συμφέροντά της. Παρόλα αυτά, η ενοχή της είναι μεγάλη. Είναι ένοχη αφού για χρόνια τώρα καταδικάζει τον Ο.Η.Ε. με τα έντυπα της και τις διακηρύξεις της, ενώ αυτή για 10 χρόνια είχε σχέση με τον Οργανισμό και μάλιστα την απόκρυψε από τα μέλη της. Ένοχη γιατί κατηγορεί της άλλες θρησκείες για την σχέση τους με τον Ο.Η.Ε. ενώ αυτή δεν είχε κανέναν ενδοιασμό έστω και για λόγους έρευνας, να γίνει μέλος του. Μήπως αυτός δεν είναι συμβιβασμός; Όμως η Σκοπιά έστελνε στον θάνατο και στον εξευτελισμό χιλιάδες συνανθρώπους μας στη Μαλάουϊ απλώς και μόνο γιατί δεν έπαιρναν μια κάρτα από την κυβέρνηση, που να δείχνει ότι είναι μέλος του κόμματος (σίγουρα δεν υποστηρίζουμε ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά όπως και στην Σοβιετική Ένωση, η κυβέρνηση είχε μόνο ένα κόμμα) ενώ στο Μεξικό οι Μάρτυρες εξαγόραζαν τη στρατιωτική τους θητεία κάτω από το τραπέζι. Όλα αυτά μας κάνουν πραγματικά να ανατριχιάζουμε με την υποκρισία της Σκοπιάς. Ποια θρησκεία λοιπόν αποτελεί (κατά την ερμηνεία τής Σκοπιάς) την "πόρνη Βαβυλώνα" που κάθεται επί τού Θηρίου τής Κοινωνίας τών Εθνών; Ποια θρησκεία εξύμνησε την Κοινωνία τών Εθνών ως "αποτέλεσμα τής θείας προνοίας", με "υψηλές αρχές" και "αξιοθαύμαστες ιδέες"; Οι θρησκείες τού Χριστιανικού κόσμου,

ή η ίδια η Σκοπιά;

4) Ερώτηση:ΤΟ ''Κυβερνών Σώμα'' ποια Αποστολική διαδοχή έχει; Σε ποιά εδάφια η Γραφή απαγορεύει να ονομάσουμε ''πατέρα'' τον ιερέα, αλλά κάνει πουθενά λόγο για ''κυβερνών σώμα'', το οποίο θα ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ στό να καθορίσει ποιός θα λάβει Θεία Κοινωνία, ποιός θα καεί στον Αρμαγεδδώνα, ποιός θα είναι στον παράδεισο (στη γη κατά τη σκοπιά), και ποιός θα πάει στούς 144.000; Ας πούμε δυο λόγια για το ''Κυβερνών Σώμα'',που οδηγεί εκατομμύρια οπαδούς της ''Σκοπιάς'', και ελέγχει τα πάντα:Περιοδικά,δόγματα,πωλήσεις προϊόντων,αποκοπή πιστών,''δικαστήρια'',κτλ. Το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, το οποίο βρίσκεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, λαβαίνει αποφάσεις σε ζητήματα που αφορούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια. Μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1970, αυτό το σώμα ήταν συνώνυμο με το διοικητικό συμβούλιο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Από το 1976 το Κυβερνών Σώμα άρχισε να λειτουργεί με έξι επιτροπές, η καθεμιά από τις οποίες διορίστηκε να φροντίζει για συγκεκριμένες πλευρές του παγκόσμιου έργου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Από το 2000, ο διορισμός των υπευθύνων για τα διάφορα νομικά σωματεία γίνεται από τα ίδια τα μέλη των σωματείων, έτσι ώστε το Κυβερνών Σώμα να έχει τη δυνατότητα να δαπανάει περισσότερο χρόνο για την προετοιμασία και τη φροντίδα των αναγκών των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια. Έτσι, ο σημερινός πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Ντον Άνταμς δεν είναι μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Ως τον Οκτώβριο του 2005, τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν τα εξής: Στίβεν Λετ Γκέριτ Λος Τζον Ε. Μπαρ Κάρεϊ Γ. Μπάρμπερ Γκάι Πιρς Ντάνιελ Σίντλικ Ντέιβιντ Σπλέιν Άλμπερτ Ντ. Σρόντερ Θεοντόρ Τζάρας Σάμιουελ Χερντ Το Κυβερνών Σώμα επιβλέπει όλες τις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο το πρόσωπο της γης. Αυτό περιλαμβάνει τη συγγραφή, τη μετάφραση και την έκδοση εντύπων, τον σχεδιασμό του προγράμματος των συναθροίσεων των εκκλησιών, τις διευθετήσεις για τις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας, την αποστολή ιεραποστόλων, το διορισμό πρεσβυτέρων, διακονικών υπηρετών και επισκόπων περιοχής και περιφερείας και την οργάνωση της παροχής βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών. Το έργο του Κυβερνώντος Σώματος εκπληρώνεται μέσω έξι επιτροπών: Η Επιτροπή Προσωπικού χειρίζεται ζητήματα που αφορούν το εθελοντικό προσωπικό, περιλαμβανομένων των συμφερόντων όλων όσων υπηρετούν στα κατά τόπους γραφεία τμήματος και στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Η Επιτροπή Εκδόσεων χειρίζεται όλα τα νομικά ζητήματα, όπως είναι τα περιουσιακά στοιχεία και η εκτύπωση. Η Επιτροπή Υπηρεσίας ασχολείται με το έργο μαρτυρίας και επιβλέπει τους περιοδεύοντες επισκόπους, τους σκαπανείς καθώς και τις δραστηριότητες των ευαγγελιζομένων στις εκκλησίες. Η Επιτροπή Διδασκαλίας είναι υπεύθυνη για τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, τις ημέρες ειδικής συνέλευσης, τις συνελεύσεις περιοχής, τις συνελεύσεις περιφερείας και τις διεθνείς συνελεύσεις, καθώς και για τις διάφορες σχολές που διεξάγονται με σκοπό την πνευματική εκπαίδευση των πρεσβυτέρων, των διακονικών υπηρετών, των σκαπανέων και των ιεραποστόλων. Η Επιτροπή Συγγραφής επιβλέπει την προετοιμασία και τη μετάφραση των εντύπων σε όλες τις μορφές (περιοδικά, ειδικά βιβλιάρια, βιβλία, κασέτες ήχου, βιντεοκασέτες, CD και DVD).

H Επιτροπή Εισηγητή φροντίζει για τις έκτακτες καταστάσεις, για την παροχή βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών καθώς και για άλλα επείγοντα ζητήματα. Μερικοί ακόμη πρεσβύτεροι, που δεν είναι μέλη του Κυβερνώντος Σώματος, υπηρετούν ως βοηθοί σε κάποιες από αυτές τις επιτροπές. Νομικά Όργανα Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας είναι ένα από τα νομικά σωματεία που χρησιμοποιούνται για την εκπροσώπηση αυτής της θρησκευτική ομάδας. Άλλα σωματεία που χρησιμοποιούνται παρόμοια είναι η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης, η Χριστιανική Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά και ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, με έδρα το Λονδίνο. Στην πλειονότητα των χωρών παγκόσμια, έχουν σχηματιστεί κατά τόπους σωματεία για να προωθήσουν το έργο της οργάνωσης. Στην Ελλάδα, ένα από τα σωματεία που χρησιμοποιούνται για αυτόν το σκοπό είναι το σωματείο Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας. Δυστυχώς, όσο ειλικρινείς μπορεί οι περισσότεροι από αυτούς να (προσπαθούν) να είναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια ψεύτικη θρησκεία, με ψεύτικη διδασκαλία και ψεύτικα δόγματα κατά των Γραφών. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν ένα ψεύτικο ευαγγέλιο, που επιβάλλει τον προσυλητισμό,την πώληση προϊόντων ή μοίρασμα βιβλίων,την ΔΙΑΡΚΗ τρομοκρατία για τον Αρμαγεδδώνα. Η αίρεση απαιτεί επίσης τακτική-υποχρεωτική συμμετοχή στην Αίθουσα Βασιλείας για να πάει ενα άτομο στον ουρανό (με τους 144.000). Αρνούνται αρκετά θεμελιώδη δόγματα του Λόγου του Θεού, συμπεριλαμβανομένων της Θεότητος του Ιησού, την σωματική ανάσταση του Χριστού,και πολλά άλλα... Τα περιοδικά ''Σκοπιά'' και ''Ξύπνα!'' είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τους ανθρώπους λόγω της εξαιρετικής καλλιτεχνικής ποιότητας και ζωντανών χρωμάτων, που είναι ευχάριστα οπτικά. Δυστυχώς, τα περιοδικά είναι γεμάτα με αντιβιβλικές διδασκαλίες που οδηγούν άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε ψεύτικη θρησκεία, μακριά από την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στα γραπτά τους θέλουν να δείχνουν σαν αληθινοί Χριστιανοί,αλλά δεν είναι! Διδάσκουν ότι ο Ιησούς είναι η ενσάρκωση του αρχάγγελου Μιχαήλ. Αυτό πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά! Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ(!) Γραφή ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ που να λέει, ούτε καν να υπονοεί , ότι ο Μιχαήλ έγινε ο Ιησούς. Είναι απόλυτη βλασφημία! Ο κ. Ευθύμιος Ζουλιανίτης είναι ο εκδότης – ιδρυτής του μηνιαίου οκτασέλιδου περιοδικού «Μαχόμενη Ορθοδοξία». Στις σελίδες του περιλαμβάνονται ανοιχτές επιστολές προς τους αιρετικούς και ιδιαίτερα τους «μάρτυρες του Ιεχωβά». Την «Μαχόμενη Ορθοδοξία» αποστέλλει σε 120 αιρετικούς μηνιαίως, στα κεντρικά γραφεία των Αθηνών και του Brooklyn, αλλά και σε γραφεία των Τρικάλων, Καρδίτσας και όπου αλλού οι «μάρτυρες» έχουν τοπικές «εκκλησίες». Σύμφωνα με δήλωσή του ουδείς «μάρτυρας του Ιεχωβά» έχει απαντήσει στις επιστολές του. Η τελευταία επιστολή του κ. Ζουλιανίτη προς τους μάρτυρες του Ιεχωβά, έχει τον τίτλο «Προβατοειδείς άνθρωποι» (και η «Σκοπιά» του ψεύδους). Την δημοσιεύουμε και εμείς γιατί πιστεύουμε πως αξίζει τον κόπο: Αγαπητοί ψευδομάρτυρες Στο απόρρητο βιβλίο της Βορειοαμερικανικής Εταιρείας ΣΚΟΠΙΑ, με το τίτλο: «Λύχνος» και στις σελίδες 88 – 89, η Οργάνωσή σας ενδιαφέρεται να βρίσκει ανθρώπους «προβατοειδείς» για να τους κάνει οπαδούς της «Σκοπιάς» και μέλη της Οργάνωσής σας. Γράφετε λοιπόν στο ανωτέρω βιβλίο και δίνετε οδηγίες λέγοντας: «Έχετε το νου σας ότι προσπαθούμε να βρούμε εκείνους που εκδηλώνουν προβατοειδείς ιδιότητες …. Αφού βρήτε κάποιον στον τομέα σας που παρουσιάζει προβατοειδείς ιδιότητες συνήθως είναι επωφελές να κάνετε γρήγορα επανεπισκέψεις»! Μου κίνησε την περιέργεια, αγαπητοί μας «μάρτυρες» η λέξη «προβατοειδείς» και θέλησα να βρω την πραγματική της σημασία και έννοια. Ανέτρεξα λοιπόν στο πλέον επίσημο ελληνικό λεξικό του Δημητράκου. α) προβατοειδής: Είναι ο μωρός, ο ανόητος, ο νωθρός στη διάνοια, ο ευήχης, ο βλάκας. β) προβατοειδής επί ανθρώπου: Είναι ο μωρός, ο ανόητος, ο νωθρός και οκνηρός άνθρωπος. Το δε λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη στο λήμμα «πρόβατο» χαρακτηρίζει: «μια ομάδα ανθρώπων χωρίς βούληση, που ακολουθούν τυφλά, ή άνθρωπο που δεν έχει δική του βούληση, χωρίς οντότητα. Τώρα αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα γιατί η «Σκοπιά» αναζητάει προβατοειδείς οπαδούς (= ανόητους, νωθρούς στη διάνοια, βλάκες …) Έτσι μόνο μπορεί να περνάει διδασκαλίες παράλογες, ανόητες και προπάντων αντιγραφικές.

Έτσι μόνο, αυτές οι αντιΓραφικές διδασκαλίες, να ισχυρίζεται, ότι δήθεν διδάσκονται στην Αγία Γραφή. · Μόνο σε τέτοιους προβατοειδείς ανθρώπους μπορεί εύκολα η «Σκοπιά» να μετατρέψει την Αλήθεια σε ψέμα και το ψέμα σε αλήθεια. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να βλέπουν το φως σαν σκοτάδι και το σκοτάδι να το βλέπουν ως φως. · Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν το λογικό για παράλογο και το παράλογο για λογικό. · Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν τον ενανθρωπήσαντα Θεό (Ρωμ. 9:5) ως κτίσμα του Θεού και την προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος σαν ενεργό δύναμη, αλλ’ όχι σαν πρόσωπο. · Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να δεχθούν μία παγκόσμια επίγεια κυβέρνηση των σιωνιστών και όχι την Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός με το τίμιο Αίμα Του και την εγκαινίασεν το Άγιο Πνεύμα με την κάθοδό του κατά την Πεντηκοστή. · Μόνο τέτοιοι άνθρωποι που έχουν προβατοειδείς ιδιότητες μπορούν εύκολα να υποταχθούν στην Οργάνωση και να θεωρούν τη «Σκοπιά» πιο έγκυρη από την Αγία Γραφή. Δεν ενδιαφέρεσθε λοιπόν, αγαπητοί μας «μάρτυρες» για οπαδούς νοήμονες που να μπορούν ελεύθερα να διαβάζουν, να κρίνουν κείνο που διαβάζουν και να συγκρίνουν ώστε, ελεύθερα, να βρουν την αλήθεια. Και όταν αυτοί που έχουν «προβατοειδείς ιδιότητες» ενταχθούν στην Οργάνωση και εκ των υστέρων διαπιστώνουν τη σατανική προέλευση της Οργάνωσης και τους περάσει από το μυαλό ότι πρέπει σύντομα να απομακρυνθούν απ’ αυτή την Οργάνωση, τότε …. αρχίζουν τα όργανα. Τότε αρχίζουν να διαλύονται και οι οικογένειες, τα νοικοκυριά με τις ψυχολογικές πιέσεις και να χάνεται και να κατεδαφίζεται το οικοδόμημα των ονείρων τους, το οποίο η «Σκοπιά» τους έκτισε πάνω στην άμμο! Αγαπητοί μας «μάρτυρες» Οι ανωτέρω καταστάσεις των δύστυχων οπαδών της «Σκοπιάς», δεν είναι δικές μας διαπιστώσεις. Είναι τραυματικές εμπειρίες πρώην «μαρτύρων του Ιεχωβά» που ελεήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, και φωτίστηκαν απ’ το Άγιο Πνεύμα και υιοθετήθηκαν από τον ουράνιο Πατέρα και απέκτησαν την πολυπόθητη Ελευθερία. Και το πέτυχαν αυτό γιατί γνώρισαν την Αλήθεια που είναι ο Χριστός και απομακρύνθηκαν από το σκοτάδι που τους δίδασκε η «Σκοπιά».

5)Ερώτηση:Πως γίνεται ότι φοβίζει και διώχνει το Διάβολο να είναι ''δαιμονικό'' ή ''ειδωλολατρικό''; (όπως ισχυρίζεται η ''εταιρία''); (Σταυρός,η Θεία Κοινωνία,οι Ιεροί Ναοί,ο αγιασμός,η νηστεία,το βάπτισμα,κτλ.) Εκτός αυτών,ας μας πεί η ''Σκοπιά''- με ποιόν τρόπο μπορούμε να φυλαχτούμε από τον διάβολο; ΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, ''ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ'',ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ,ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ, ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ 1. Την Ιερά Παράδοση 2. Την Παναγία ως Μητέρα του Θεού 3. Τους ιερούς Ναούς 4. Τους Ιερείς 5. Τη θεία Κοινωνία ως Σώμα και Αίμα του Κυρίου 6. Τη νηστεία 7. Την Εξομολόγηση 8. Τον Τίμιο Σταυρό 9. Τις ιερές εικόνες 10.Τα καντήλια 11.Το λιβάνι 12.Τις εορτές 13.Το νηπιοβαπτισμό 14.Τις Πρεσβείες των Αγίων 15.Τα ιερά μυστήρια 16.Τα μνημόσυνα 17.Τα κεριά 18.Την Αγία Τριάδα (μερικές αιρέσεις) Αφού τόσο πολύ κατηγορείτε τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ως ''ειδωλολάτρες'' για την τιμή περί των Αγίων εικόνων,γιατί στα περιοδικά της ''Σκοπιάς'' εμφανίζεται ο Χριστός στα εξώφυλλα-αλλά και

εσωτερικά; Τον παρουσιάζει δε, με τακτοποιημένο μούσι,καλοκουρεμένο,λες και έχει βγει από το κομμωτήριο. Πώς γνωρίζετε ότι ήταν έτσι η μορφή του Χριστού; Βλέπετε για να μην υπάρχει η Αποστολική διαδοχή,η Ιερά παράδοση,ότι έχετε ''μαύρα μεσάνυχτα''; (Έστω και με την εμφάνιση του Ιησού η οποία δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα),άλλα πράγματα είναι -τα Σωτηριολογικά και τα δογματικά τα οποία σας διαφεύγουν, μη έχοντας καμία σχέση με την Αρχαία Εκκλησία. Το πρόβλημα δηλαδή είναι το ότι ασπαζόμαστε την εικόνα; ''Διαβαίνει επί του πρωτοτύπου'',το έχετε ακουστά; Πως εσείς ασπάζεστε τον πατέρα σας, τη μητέρα σας,το παιδί σας, και γενικά,κάποιον που αποχωρίζεστε ή φεύγει για ταξίδι; Μπορείτε να ασπαστείτε (από αγάπη, τιμητικά) την φωτογραφία των νεκρών σας,αλλά,όχι την εικόνα του Χριστού και των αποστόλων που διαβάζετε τις Γραφές τους; Η Αγία Γραφή, τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή διαθήκη είναι γεμάτες από προσκυνήσεις, τιμητικές. Γνωρίζετε ότι στο εβραϊκό Ταλμούδ Οι Χριστιανοί κατηγορούνται (όπως και από κάποιες εβραϊκές αιρέσεις) ως ''ειδωλολάτρες''; Υπάρχει μάλιστα ολόκληρο κεφάλαιο στο Ταλμούδ, το ''Avodah Zarah''.Το οποίο σημαίνει ''Λάτρεις ειδώλων – ειδωλολάτρες''!

Ας σκεφτούν καλά οι ΜτΙ τα λόγια της Καινής Διαθήκης που απαντούν στις δοξασίες και τις πρακτικές τους: · «κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού» (Γαλ. 5:11) (ενώ οι ΜτΙ συνεχίζουν να τον θεωρούν «σκάνδαλο») · «μη γένοιτο καυχασθαι ει μη εν τω σταυρώ» (Γαλ. 6:14) (κάυχημα ο Σταυρός για τους Χριστιανούς, ενώ οι ΜτΙ θεωρούν τον σταυρό όργανο ντροπής και αισθάνονται αποστροφή γι αυτό)-ΑΡΑ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!! · «τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, ων το τέλος απώλεια» (Φιλ. 3:18-19) (οι ΜτΙ να συλλογιστούν την προειδοποίηση αυτή, καθώς αυτή τη στιγμή θέλουν να λέγονται χριστιανοί και ότι τάχα κατέχουν την οδό της σωτηρίας, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς του σταυρού). Συχνά παρουσιάζεται ως επιχείρημα ενάντια στο σταυρό, αυτό που έχει γραφτεί στην Παλαιά Διαθήκη: "κεκατηραμένος υπό Θεού πας κρεμάμενος επι ξύλου" (Δευτ. 21:22-23), και το υπενθυμίζει και ο Παύλος: "επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου" (Γαλ. 3:13) Αυτά τα δύο χωρία όμως, δεν αναφέρονται στο όργανο βασανισμού, αλλά στο πρόσωπο που πεθαίνει επάνω στο όργανο αυτό. Ποια σχέση έχει το επιχείρημα αυτό με το Σταυρό, μπορούν να εξηγήσουν οι ΜτΙ; Δεν λέει πουθενά ότι είναι καταραμένος ο σταυρός, αλλά λέει ότι είναι καταραμένος εκείνος που σταυρώνεται! Άρα, το πρόβλημα, θα έμπαινε στην πραγματική του διάσταση αν θεωρούσαν οι χριστιανοί τον Ιησού ως ένα "κεκατηραμένο υπό Θεού" πρόσωπο ή αν ο Παύλος θα καταφερόταν ενάντια στον Ιησού ώστε να τον ονομάσει καταραμένο! Οι ΜτΙ δηλ. ισχυρίζονται πως ο σωτήρας Ιησούς αναφέρεται στην Γραφή ως καταραμένο πρόσωπο; Βεβαίως κάτι τέτοιο είναι γνωστό ότι δεν συμβαίνει στην χριστιανική θρησκεία και θα ήταν περιττό να μείνουμε περισσότερο. Ο ίδιος ο Παύλος λοιπόν, απευθυνόμενος προς Ιουδαίους και Εθνικούς για τους οποίους ο σταυρός ήταν αισθητικά αποκρουστικός και απόδειξη αδυναμίας περισσότερο παρά δυνάμεως (υπέμεινεν σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας Εβρ. 12:2), και απευθυνόμενος συνάμα και προς εκείνους που σήμερα σκανδαλίζονται ακόμη από το σταυρό, λέει μην αφήνοντας πλέον περιθώρια για παρανοήσεις: "άρα κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού" (Γαλ. 5:11) Είμαστε στην ώρα της Καινής Διαθήκης. Πρίν το Πάσχα, ο Ιησούς ήταν ο μόνος που βεβαίωνε την αναγκαιότητα του σταυρού (Μτ 16:21) για να υπακούσει στο θέλημα του Πατέρα (Πράξ. 2:23). Μετά όμως από την Πεντηκοστή, οι μαθητές, φωτισμένοι πλέον, κηρύττουν και εκείνοι με τη σειρά τους την αναγκαιότητα αυτή, τοποθετώντας το σκάνδαλο του Σταυρού στη πραγματική του θέση μέσα στη Θεία Οικονομία: Ο Μεσσίας σταυρώθηκε "κρεμασθείς επί ξύλου" (Πράξ. 5:30) με σκανδαλώδη τρόπο (βλ Δευτ. 21:23), όμως αυτό συνέβει εξαιτίας του μίσους των αδελφών του. Το γεγονός όμως αυτό, κάτω από το φως της προφητείας, παίρνει μια νέα διάσταση: εκπληρώνει "πάντα τα περί Χριστού γεγραμμένα" (Πράξ 13:29). Για το λόγο αυτό, τα ευαγγελικά κείμενα που περιγράφουν το θάνατο του Ιησού, περιέχουν πολλές

αναφορές στους Ψαλμούς (Μτ 27:33-60 / Ιω 19:24,28,36 εξ): "ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν", σύμφωνα με τις Γραφές, όπως θα πει κι ο ίδιος ο Αναστημένος Χριστός (Λκ. 24:25 εξ). Ο σταυρός δεν είναι πια όνειδος, αλλά απαίτηση και τίτλος δόξας, πρώτα για το Χριστό και έπειτα για τους χριστιανούς: "Όστις ου βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ου δύναται είναι μου μαθητής" (Λκ. 14:27) "Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ εστί μου άξιος" (Μτ. 10:38) "Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και άράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι" (Μτ. 16:24, Μκ. 8:34, Λκ. 8:23) Ο σταυρός όχι μόνο δεν είναι αποκρουστικός, αλλά είναι καύχημα: "Εμοί δε μη γένοιτο καυχασθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού" (Γαλ. 6:14) Στην καθημερινή ζωή του χριστιανού, "ο παλαιός άνθρωπος συνεσταυρώθη" (Ρωμ. 6:6) και ελευθερώθηκε τελείως από το κακό και πλέον η αποδοχή του σταυρού, χαρακτηρίζει τους φίλους ή μή του Χριστού: "νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, ων το τέλος απώλεια" (Φιλ. 3:18-19) (ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ''ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ'' ΑΡΑΓΕ); Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν εορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού, αλλά το θάνατό του! Αναφορά σε μια κολοσσιαίων διαστάσεων σύγχρονη πλάνη. Με την δύναμη και την Χάρη της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θέλουμε να γνωρίσουμε μια σοβαρή παρεκτροπή. Την στιγμή που σύμπας ο χριστιανικός κόσμος, εορτάζει με ξεχωριστό τρόπο την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το μεγαλύτερο και λαμπρότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, η Εταιρεία «Σκοπιά», η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποτελούν θλιβερή εξαίρεση, αρνούνται την Ανάσταση του Χριστού και ως εκ τούτου δεν θέλουν να την εορτάζουν, αν και τελευταία αυτοαποκαλούνται «χριστιανοί». Και δεν σταματούν εκεί, αλλά χαρακτηρίζουν τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, εορτή σατανικής εμπνεύσεως, ειδωλολατρική εορτή (Σκοπιά, 15-5-95, σελ.18-19)! Αντί της Αναστάσεως του Χριστού, εορτάζουν, στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, μαζί με το εβραϊκό Πάσχα, την εορτή του θανάτου Του! Αρνούνται να εορτάσουν την Ανάσταση του Κυρίου και εορτάζουν το θάνατό Του! Για μας τους Χριστιανούς, ανάσταση σημαίνει ξαναζωντάνεμα αυτού που πεθαίνει, ήτοι του φθαρτού σώματος, διότι η ψυχή είναι αθάνατη και δεν πεθαίνει. Ως ανάσταση του Κυρίου πιστεύουμε την επιστροφή του πνεύματος του Κυρίου από τον Άδη στο νεκρό σώμα Του, την αναζωογόνησή του, την αφθαρτοποίησή του και τη θριαμβευτική ψυχοσωματική Του έγερση. Αντίθετα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά θάνατος σημαίνει θανάτωση, εκμηδένιση, του όλου ανθρώπου, τόσο του φθαρτού σώματος, όσο και της ψυχής, διότι αρνούνται τη θεμελιώδη χριστιανική διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής, έχοντας υιοθετήσει την αρχαία κακοδοξία των θνητοψυχιτών, αφού κατ’ αυτούς «το ότι τάχα η ψυχή ζει μετά τον θάνατον, είναι ένα ψέμα που το είπε ο διάβολος» (Μπορείτε να ζείτε για πάντα…, 1982,σελ.77)! Ο νεκρός εκμηδενίζεται ολοσχερώς και το μόνο που απομένει είναι η ενθύμησή του στο νου του Ιεχωβά! Κι’ αυτό που θεωρούν ως «ανάσταση νεκρών» είναι η δημιουργία νέων ανθρώπων, με νέο σώμα και ψυχή, εντελώς διαφορετική από αυτή που χάθηκε στη γη, στους οποίους ο Ιεχωβά θα βάλει στη μνήμη τους την ενθύμηση του ανθρώπου που εκμηδενίστηκε! Ο Χριστός, κατ’ αυτούς, δεν ήταν Θεός, αλλά κάποιος εξέχων άνθρωπος, τον οποίο υιοθέτησε ο Θεός, «ένας τέλειος άνθρωπος, τίποτε περισσότερο, και τίποτε λιγότερο» (Αγαθά Νέα, 1976-1978,σελ.118). Είχε θνητή φύση και γι’ αυτό πέθανε επάνω στο σταυρό. Εξυπακούεται πως ο θάνατός Του δε διέφερε από το θάνατο των υπολοίπων θνητών, δηλαδή εκμηδενίστηκε, και Αυτός όπως οι άλλοι, αφού μαζί με το σώμα Του και «η ανθρώπινη ψυχή (σ.σ. του Χριστού) πέθανε» (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, 1982, σελ.58) και μαζί της ολόκληρη η οντότητά του εξαφανίστηκε, όπως εξαφανίζονται και εκμηδενίζονται όλοι οι θνητοί μετά το θάνατό τους, κατά την οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά! Όμως αυτός που θλίβεται και πολεμά την Ανάσταση του Κυρίου είναι πρωτίστως και ιδιαιτέρως ο διάβολος, διότι διά της λαμπροφόρου και πανένδοξης Ανάστασής Του ο Χριστός τον νίκησε κατά κράτος και διέλυσε το σκοτεινό του βασίλειο. Μαζί με το διάβολο θλίβονται και λυπούνται για την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου και όλοι οι χριστιανομάχοι, άθεοι, αγνωστικιστές, αμοραλιστές, υλιστές, μηδενιστές και όλοι οι επί γης εκλεκτοί του διαβόλου, προσπαθώντας ταυτόχρονα με ευτελή επιχειρήματα να αμφισβητήσουν το υπέρτατο και κοσμοσωτήριο αυτό γεγονός. Μαζί με όλους αυτούς αρνείται την Ανάσταση του Κυρίου και προφανώς λυπάται και οργίζεται, που την

εορτάζουμε εμείς και η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι ολοφάνερο, ότι τους ενοχλεί η πανένδοξη νίκη του Κυρίου μας κατά του διαβόλου και η κατάργηση του θανάτου μας! Τους ενοχλεί ο Αναστημένος Χριστός, γι’ αυτό πασχίζουν να αρνηθούν τη Θεότητά Του και να τον εξισώσουν με τους κοινούς θνητούς, ο οποίος τελείωσε στον υγρό τάφο Του! Για να δεχτούν την Ανάστασή Του είναι αναγκασμένοι να δεχτούν και τη Θεότητά Του, και προκειμένου να μη δεχτούν τη θεότητά Του, αρνούνται και την Ανάστασή Του! Γι’ αυτό έπλασαν την πλάνη, μιάς αλλόκοτης ανάστασης του Χριστού, χωρίς την ανάσταση του σώματός Του και της ψυχής Του, «ο Ιησούς απέθανεν ως άνθρωπος, αλλ’ ηγέρθη ως πνευματικόν ον», (Καταλλαγή,1928,σελ.144), ισχυρίζονται, που σημαίνει, ότι ο Χριστός, ως ψυχοσωματική οντότητα, που ήρθε στον κόσμο και έζησε για τριάντα τρία χρόνια στη ζωή, σάπισε στον τάφο, τελείωσε, δε διασώθηκε τίποτε από Αυτόν, και στη θέση του ο Ιεχωβά δημιούργησε κάποιο άλλο «πνευματικό ον», ταυτισμένο (αυθαίρετα από αυτούς) με τον αρχάγγελο Μιχαήλ! Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν, οργίζεται και θρηνεί η ηγεσία του Μπρούκλιν και μαζί της οι άμισθοι ανά τον κόσμο πωλητές της πολυεθνικής εταιρείας, επειδή εμείς γιορτάζουμε την λαμπροφόρο Ανάσταση του Αυτού του Ιδίου του Κυρίου μας, και όχι τη δημιουργία στη θέση Του κάποιου άλλου όντος, την οποία ονομάζουν ανάσταση! Επειδή πιστεύουμε στην αιώνια ύπαρξη του Θεού Λόγου, όπως ξεκάθαρα μαρτυρούν πλήθος χωρίων της Αγίας Γραφής, στον Οποίο, ως χορηγός της ζωής (Ιωάν.14,6), ο θάνατος δεν έχει εξουσία, «εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ.6,9). Επειδή είμαστε ενωμένοι με το πραγματικό και πανάγιο Σώμα του Λυτρωτή μας Χριστού, αυτό που θεωρούν οι πλάνοι σάπιο στον τάφο, με τη Θεία Κοινωνία, αντλώντας από Αυτό και τη δική μας αφθαρσία, ως το μοναδικό φάρμακο της αθανασίας.

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ''. (Γιατί ''περιορίζετε έτσι'' τον ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ Ιησού; Για τους Χριστιανούς ΚΑΜΙΑ από τις παραπάνω εικόνες ΔΕΝ είναι σωστή). Για τους Χριστιανούς ο Ιησούς είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας,Πανταχού παρών και Παντοκράτωρ.(Αμώς Θ' 6),το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος» (Αποκ. ΚΑ’ 6). ΕΠΙΣΗΣ,ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ,ΑΝ ΑΠΛΩΣ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ''ΑΝΑΜΝΗΣΗ'',Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΤΟ ''ΒΙΒΛΙΟ ΕΤΟΥΣ'' ΤΗΣ (ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ),ΘΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΩΣ ''ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ''!Έτσι,απο 7.500.000 μέλη παγκοσμίως,θα υπερηφανεύεται: ''Ενδιαφερόμενοι 19.000.000''... Κάνουμε έκκληση αυτές τις άγιες ημέρες στους αδελφούς μας, οι οποίοι έπεσαν θύματα της πλάνης των αρνητών της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού Μαρτύρων του Ιεχωβά, να ξανασκεφτούν με νηφαλιότητα την απόφασή τους να προσχωρήσουν σε μια τέτοιας έκτασης πλάνη, μελετώντας τα άγια Ευαγγέλια, τα οποία μαρτυρούν ξεκάθαρα την πραγματική Ανάσταση του Κυρίου από τους νεκρούς. Να διαπιστώσουν στα ιερά κείμενα την βεβαιότητα των ιερών Ευαγγελιστών, οι οποίοι έγραψαν για τον αναστημένο Χριστό, γι’ Αυτόν που είδαν τα ίδια τους τα μάτια, μίλησαν μαζί Του, συμπορεύτηκαν, συνέφαγαν και έβαλαν τα χέρια τους στους τύπους των ήλων (Ιωάν.20,28), «Ο ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν» (Α΄Ιωάν.1,1)!

ΕΠΙΣΗΣ: απο site τους διαβάζουμε: http://wol.jw.org ''Κεριά και Θυμίαμα

Ορισμός: Το κερί είναι ένα ραβδί κατασκευασμένο από κερί μελισσών ή άλλες υποκατάστατες ουσίες, στο κέντρο του οποίου υπάρχει ένα φιτίλι που παράγει καθώς καίγεται φωτιστική φλόγα. Το θυμίαμα είναι μείγμα αρωματικών κομμέων και βαλσάμων που καίγεται αργά αναδίδοντας ευωδιαστό άρωμα. Πολλές θρησκείες παγκόσμια χρησιμοποιούν κεριά και θυμίαμα στη λατρεία. Συστήνει η Αγία Γραφή τη χρήση κεριών στη λατρεία; Στη Γραφή δεν αναφέρεται τίποτα για χρήση κεριών. Τότε χρησιμοποιούσαν για φωτισμό λυχνάρια, δηλαδή πήλινα ή μπρούντζινα σκεύη με φιτίλι τα οποία παρήγαν φως με καύση λαδιού. Στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα και στο πρωτότυπο κείμενο των Ελληνικών Γραφών χρησιμοποιούνται για αυτά τα λυχνάρια οι λέξεις λύχνος και λαμπάς. Στον αρχαίο Ισραήλ, υπήρχε στα Άγια της σκηνής της μαρτυρίας ένας χρυσός λυχνοστάτης ο οποίος φώτιζε το χώρο για να μπορούν οι ιερείς να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Οι αρχιερείς φρόντιζαν το λυχνοστάτη «από το βράδυ μέχρι το πρωί ενώπιον του Ιεχωβά μόνιμα». (Λευιτ. 24:3, 4· Αριθ. 8:3) Αργότερα, χρησιμοποιούνταν στο ναό αρκετοί λυχνοστάτες.—1 Βασ. 7:48, 49· 1 Χρον. 28:15. Ωστόσο, όπως έδειξε ο απόστολος Παύλος, η σκηνή της μαρτυρίας, τα βασικά χαρακτηριστικά της οποίας ενσωματώθηκαν στους μεταγενέστερους ναούς του Σολομώντα, του Ζοροβάβελ και του Ηρώδη, αποτελούσε «συμβολική απεικόνιση και σκιά των ουράνιων πραγμάτων». (Εβρ. 8:1‐5) Οι τελετουργίες που γίνονταν στη σκηνή και αργότερα στο ναό καταργήθηκαν όταν ο Χριστός εισήγαγε τη νέα διαθήκη το 33 Κ.Χ.—Κολ. 2:14. Στο εδάφιο Πράξεις 20:8 αναφέρεται ότι σε κάποια συνάθροιση των μαθητών στην Τρωάδα υπήρχαν «λυχνάρια (λαμπάδες, Κείμενο)». Μήπως υπήρχαν εκεί για λατρευτικούς σκοπούς; Το εδάφιο 7 δείχνει ότι η συνάθροιση αυτή έγινε αργά το βράδυ. Ήταν λογικό, λοιπόν, να υπάρχει φωτισμός. (Παράβαλε Ματθαίος 25:1, 3, 4, 7, 8 και Ιωάννης 18:3, όπου επίσης αναφέρεται η χρήση “λυχναριών [λαμπάδων, Κείμενο]” για φωτισμό το βράδυ.) Άρα λοιπόν, τίποτα δεν υποδεικνύει στην Αγία Γραφή ότι οι πρώτοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν κεριά, λαμπάδες ή άλλα μέσα φωτισμού στη λατρεία. Τι υπάρχει πίσω από τη χρήση τέτοιων μέσων στη λατρεία; Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, λέει: “Πρέπει δε να παρατηρηθεί ότι η χρήση λύχνων και κανδηλών κατά τη λατρεία των θεών και των νεκρών είναι συνήθης και κατά την αρχαιότητα και σήμερα. . . . Πολυτελείς λύχνοι έκαιγαν ενώπιον των αγαλμάτων των θεών στην Αίγυπτο, μάλιστα ο λύχνος του Άμμωνος ήταν άσβεστος. . . . Όσον αφορά τους θεούς του αρχαίου ελληνικού πανθέου, ο λύχνος έκαιγε προς τιμήν του Ερμή του Αγοραίου. . . . Όσο για τη λατρεία των νεκρών, είναι αδιάψευστη η μαρτυρία της εύρεσης λύχνων σε τάφους από τη μυκηναϊκή μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή. . . . Η συνήθεια αυτή δικαιολογείται από την καλλιεργηθείσα πίστη των αρχαίων ότι οι νεκροί ζούσαν σε σκοτεινούς τόπους, περιπλανιούνταν τις νύχτες και είχαν ανάγκη φωτός”.—Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 8, (Αθήνα, 1966), στ. 424, 425. Σχετικά με το πώς έβλεπε ο Χριστιανικός κόσμος των πρώτων αιώνων τη χρήση κεριών στις συνάξεις και στις νεκρώσιμες τελετές, η ίδια εγκυκλοπαίδεια λέει: “Κατά την ημέρα απέφευγαν τους πρώτους αιώνες τη χρήση κεριών, διότι και οι εθνικοί το έπρατταν αυτό, το οποίο και καταδικάζουν ο Τερτυλλιανός (Apol.

XLVI, XXV και De idol, XV), ο Λακτάντιος, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (λόγος Ε΄ 35) κ.λπ. Επομένως, αρχικά τα κεριά χρησιμοποιούνταν απλώς ως φωτιστική ύλη. Ιδίως στα κοιμητήρια απαγορευόταν η χρήση φώτων κατά την ημέρα (Σύνοδος της Ελβίρας του έτους 305, καν. 34). Αν και οι στρατιώτες του Μ. Κωνσταντίνου έθεσαν κεριά γύρω από το σκήνωμά του, το έπραξαν αυτό από εθνική συνήθεια μάλλον και όχι από χριστιανική πίστη. . . . Συν τω χρόνω γενικεύτηκε η χρήση των κεριών και η απαγόρευση της συνόδου της Ελβίρας λησμονήθηκε και εισάχθηκαν οι λαμπάδες και στα κοιμητήρια και κατά τις κηδείες”.— Τόμ. 7, (Αθήνα, 1965), στ. 539, 540. Το Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου (Τόμ. 12, σ. 66) αναφέρει: “Κατά την τρίτη εκατονταετηρίδα οι χριστιανοί ανάβουν λαμπάδες στα κοιμητήρια των μαρτύρων της εκκλησίας, αν και αυτή η χρήση κατακρίθηκε από πολλούς, ιδίως επειδή θύμιζε τη συνήθεια των εθνικών να ανάβουν την ημέρα φώτα στη λατρεία των θεών τους. Αλλά η συνήθεια υπερίσχυσε από τις επικρίσεις. . . . Από την 5η εκατονταετηρίδα αρχίζει η χρήση των λαμπάδων κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου”. Γιατί κατέχουν τα κεριά ιδιαίτερη θέση στη λατρεία του Χριστιανικού κόσμου;

Πολλοί αποδίδουν στα κεριά διάφορους συμβολισμούς οι οποίοι δεν εναρμονίζονται με τη Γραφή. Η Γραφή προτρέπει τους Χριστιανούς να εστιάζουν την προσοχή τους στα πράγματα που είναι όντως σπουδαία και όχι σε πιθανές έννοιες και συνδέσεις οι οποίες δεν έχουν προφανή σημασία.—1 Θεσ. 5:21· 2 Τιμ. 2:14. Παραδείγματος χάρη, σύμφωνα με τη Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, “στο αγνό κερί της μέλισσας, από το οποίο κατασκευάζονται τα κεριά, διέκριναν κατά τον Μεσαίωνα ένα σύμβολο της ανθρώπινης φύσης του Χριστού. Όπως το κερί παράγεται από μέλισσες, οι οποίες είναι παρθένοι, έτσι και από τους παρθενικούς κόλπους της Αειπαρθένου προήλθε και το σώμα του Κυρίου”. (Τόμ. 7, στ. 541) Είναι όμως γνωστό ότι οι μέλισσες αποτελούσαν ιδιαίτερο σύμβολο και σε αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες. “Οι αρχαίοι διέβλεπαν κάτι το θεϊκό στη μέλισσα και γι’ αυτό τη συσχέτιζαν με διάφορες θεότητες”. (Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν του Ελευθερουδάκη, Τόμ. 9, σ. 290) Ο Ρωμαιοκαθολικός ιεράρχης Τζον Χένρι Νιούμαν εξηγεί ότι η χρήση κεριών στη λατρεία έχει “ειδωλολατρική προέλευση και καθαγιάστηκε με την υιοθέτησή της μέσα στην Εκκλησία”. (Δοκίμιο Σχετικά με την Ανάπτυξη της Χριστιανικής Διδασκαλίας [An Essay on the Development of Christian doctrine], σ. 373) (Για επιπρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την προέλευση των κεριών, βλέπε σελίδες 117, 118, στο λήμμα «Γενέθλια».) Είναι σωστό να αναμειγνύεται η Χριστιανοσύνη με ειδωλολατρικά σύμβολα; Βλέπε σελίδα 39, στο λήμμα «Άγιοι». Υποστηρίζει η Γραφή την καύση θυμιάματος για θρησκευτικούς σκοπούς; Η καύση θυμιάματος αποτελούσε σημαντικό καθήκον των ιερέων στον αρχαίο Ισραήλ. Ο νόμος που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ μέσω του Μωυσή παρείχε συγκεκριμένες οδηγίες για το θυμίαμα, περιλαμβανομένου και του τρόπου παρασκευής του. (Έξοδ. 30:34‐38) Ωστόσο, όπως δείχνει η Γραφή, δεν ήταν όλες οι προσφορές θυμιάματος αποδεκτές από τον Θεό.—Αριθ. 16:16‐18, 35‐40· Ησ. 1:13, 15. Μολονότι το θυμίαμα χρησιμοποιείται σήμερα σε ορισμένα θρησκεύματα του Χριστιανικού κόσμου, καθώς και σε Βουδιστικούς ναούς, δεν υπάρχει τίποτα στη Γραφή που να υποστηρίζει τη χρήση θυμιάματος από τους Χριστιανούς. Η διαθήκη του Νόμου, περιλαμβανομένης και της εντολής που είχε δοθεί στους ιερείς σχετικά με την προσφορά του αγίου θυμιάματος, τερματίστηκε όταν ο Χριστός εγκαινίασε τη νέα διαθήκη το 33 Κ.Χ. (Κολ. 2:14) Δεν αναφέρεται πουθενά ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έκαιγαν θυμίαμα για θρησκευτικούς σκοπούς. Σύμφωνα με τη Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, “ο χριστιανισμός κατά τους πρώτους αιώνες της ιστορίας του αποστρεφόταν το θυμίαμα επειδή οι άλλες θρησκείες και κυρίως η εθνική θρησκεία έκαναν συχνότατη χρήση του”. (Τόμ. 6, [Αθήνα, 1965], στ. 560) Τα θυμιατήρια δεν συγκαταλέγονται στα εκκλησιαστικά σκεύη των πρώτων τεσσάρων αιώνων της Κοινής μας Χρονολογίας, οι δε πρώτες σαφείς ενδείξεις για τη χρήση θυμιάματος στην εκκλησιαστική λειτουργία ανάγονται στα τέλη του έκτου αιώνα''. Κοπτοραπτική δηλαδή... Γράφει πουθενά στην Αγία Γραφή για θυμίαμα και κερί; ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΓΡΑΦΕΙ! Ψαλ. 17,29 (Μασ. 18) ''Συ, Κύριε, αναζωογόνησες και θα αναζωογονείς τον λύχνο της ζωής μου.Συ, Κύριε ο Θεός μου,έρριψες το φως της χαράς και διέλυσες το σκοτάδι της δυστυχίας μου''. Ψαλμός 119:105 ''Ο Λόγος Σου είναι λυχνάρι στα πόδια μου και φως στα μονοπάτια μου'' Μαρκ. 4,21-23 Και έλεγεν εις αυτούς· “αυτά που σας εδίδαξα είναι φως, αλλά μήπως φέρνουν τον αναμμένον λύχνον δια τον θέσουν κάτω από το μόδιο-από το δοχείον που μετρούν το σιτάρι-η κάτω από το κρεββάτι; Οχι βέβαια, αλλά δια να τον θέσουν στον λυχνοστάτην. (Σεις είσθε ο λύχνος ο αναμμένος, το πνευματικόν φως. Με τα λόγια και με το παράδειγμά σας πρέπει να φωτίζετε τους άλλους και να μη κρύπτετε αυτά, που έχετε ακούσει από εμέ).Διότι δεν υπάρχει τίποτε κρυφόν και μυστικόν, που να μη φανερωθή και κανένα απόκρυφον που να μη έλθη στο φως. Εάν κανείς έχη αυτιά να ακούη, ας ακούση τας διδασκαλίας αυτάς”. ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; Πολύ φοβούμαστε πως αν μας επισκεπτόταν ένας αλλόθρησκος και μας έθετε το παραπάνω ερώτημα, ότι οι περισσότεροι από εμάς πολύ πιθανόν να μην γνωρίζαμε τι θα έπρεπε να του απαντήσουμε. Ο πιστός κατά την είσοδό του στον Ιερό Ναό το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι το να πάρει κερί και να το ανάψει. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ειρωνικό ακούγεται να μην ξέρουμε να απαντήσουμε σε κάποιον που μας ρώτησε για κάτι που μάθαμε να κάνουμε από μικρά παιδιά. Δεν είναι μόνο η ντροπή, είναι και η ηθική ικανοποίηση που θα νιώσει ο εκάστοτε αλλόθρησκος που θα μας έχει φέρει σε μια τόσο δύσκολη θέση με ένα τόσο απλό ερώτημα. Μόλις μας καταλάβει ότι δεν έχουμε ιδέα για ποιο λόγο ανάβουμε κερί στην Εκκλησία του Θεού, σας

υποσχόμαστε ότι δεν θα διστάσει να σας πει ότι τα κεριά κατασκευάστηκαν από τους παπάδες καθαρά για εμπορικούς σκοπούς. Κι όταν κανείς βρίσκεται σε άγνοια γύρω από τέτοια ζητήματα, δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρασυρθεί σε διδασκαλίες πλάνης. Με τις σκέψεις αυτές καταλήξαμε στην απόφαση να αρθρογραφήσουμε για τη σημασία τού κεριού στη Θεία Λατρεία της Εκκλησίας αλλά και του καντηλιού. Το κερί χρησιμοποιείται από τα πανάρχαια χρόνια, αφού υπήρχε σε αφθονία στις κυψέλες των μελισσών. Εξ ού και η ονομασία «Μελισσοκέρι». Το χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες ως φωτιστικό μέσο στην Σκηνή του Μαρτυρίου, όπου φυλάγονταν οι Πλάκες της Διαθήκης, η Ράβδος του Ααρών και το Μάνα εξ Ουρανού. Ακόμη το χρησιμοποιούσαν και ως φαγώσιμο για την καλή χώνεψη της τροφής: «Και εκείνοι έδωσαν σ' αυτόν ένα μέρος από ψημένο ψάρι, και ένα μέρος κηρήθρας από μέλι». Λουκ. 24:42. Το κερί αρχικά ως φωτιστικό μέσο, χρησιμοποιείται στους Ιερούς Ναούς σε κάθε Ιερή Ακολουθία. Λαμπάδες τοποθετούνται πάνω στην Αγία Τράπεζα και στην Ιερά Πρόθεση. Τις κρατούν οι πιστοί κατά την τέλεση της Αναστάσεως του Κυρίου, οι νεοφώτιστοι μετά την Βάπτισή τους . ακόμη στην εξόδιο Ακολουθία και στις Ακολουθίες του Μνημοσύνου, της Λιτανείας και του Ευχελαίου. Κεριά ανάβοντας στους τάφους και στα κατ΄ οίκον εικονοστάσια. Το κερί είναι η ελάχιστη προσφορά κάθε πιστού στον Θεό για την ψυχή του και την ψυχή των προσφιλών του προσώπων, ζώντων και κεκοιμημένων. Οι Ορθόδοξοι όταν ανάβουν το κερί, εκφράζουν την πίστη τους στην Αγία Τριάδα ζητώντας το πλούσιο έλεος του Θεού και τις πρεσβείες των Αγίων. Να τονίσουμε πως δεν έχει σημασία το μέγεθος του κεριού ή της λαμπάδας, αλλά η εσωτερική διάθεση της ψυχής του πιστού. Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, το κερί συμβολίζει την καθαρότητα και την πλαστικότητα της ψυχής. Πάντοτε έχει σχέση με τη φλόγα. Η φλόγα είναι το Φως του Χριστού, το οποίο διαλύει κάθε πνευματικό σκοτάδι και γεμίζει με αγάπη και ειρήνη την ψυχή του πιστού. Συμβολίζει επίσης τα καλά και αγαθά έργα αυτών που ευαρεστούν στον Θεό και με αυτόν τον τρόπο δοξάζεται και ο Θεός: «Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα, και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς». Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Κεφ. 5, Στίχος 16.. Εισερχόμενοι στο Ναό κάνουμε το σταυρό μας με μικρή υπόκλιση λέγοντας μυστικώς: ''Εισελεύσομαι εις τον οίκον Σου, προσκυνήσω προς Ναόν 'Αγιον Σου εν φόβω Σου'' (Ψαλμοί Ε.7-8). Κατευθυνόμαστε, (εάν θέλουμε), στο παγκάρι και παίρνουμε 1 ή 2 κεριά. Η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά είναι λανθασμένη νοοτροπία και δημιουργεί προβλήματα. Ένα κερί προς τιμή του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων Του και ένα για τη σωτηρία των ψυχών των δικών μας ζώντων και τεθνεώτων (ή ένα κερί για όλα). ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΑΝΔΗΛΕΣ; ΚΑΝΔΗΛΕΣ ή αλλιώς ΚΑΝΤΗΛΙΑ – ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ Στα Ορθόδοξα σπίτια συνηθίζεται στο εικονοστάσι να υπάρχει (ιδιαίτερα τις μεγάλες εορτές αλλά και κάθε Κυριακή), ένα καντηλάκι αναμμένο. Ας υποθέσουμε ξανά ότι μας επισκέπτεται σπίτι μας ένας πλάνος / αιρετικός άνθρωπος και από τη θέση εις την οποία κάθεται είναι εμφανές το εικονοστάσι με το καντηλάκι αναμμένο και μας ρωτά το εξής απλό: «Εσείς οι Ορθόδοξοι ανάβετε καντήλια..Τι σημαίνει το καντήλι και το ανάβετε; Είπε ο Χριστός να ανάβουμε καντήλια;» Τι θα απαντούσατε εάν σας έκανε αυτήν την ερώτηση; Οι αιρετικοί μάλιστα ζητούν να τους απαντήσετε κυρίως μέσα από την Αγία Γραφή, διαφορετικά οποιαδήποτε άλλη πηγή τους αναφέρετε θα σας την απορρίψουν. ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ! Οι κανδήλες είναι γνωστές από τα αρχαία χρόνια. Τις χρησιμοποιούσαν ως λυχνίες για να φωτίζουν το χώρο όπου δεν επαρκούσε το φως της ημέρας και κυρίως όταν έδυε ο ήλιος, κατά τη διάρκεια της νύκτας.

Η κανδήλα που καίει μπροστά στο Ιερό Αρτοφόριο λέγεται «ακοίμητος», διότι πρέπει να ανάβει μέρα νύχτα..: (ίνα καίηται λύχνος δια παντός) «Και εσύ θα προστάξεις τους γιους Ισραήλ να σου φέρουν καθαρό λάδι από κοπανισμένες ελιές για το φως, για να καίει πάντοτε το λυχνάρι». Π. Διαθήκη – ΕΞΟΔΟΣ Κεφ. 27, Στίχος 20.. ..και συμβολίζει την διαρκή παροχή της Θείας χάριτος. Είναι εικόνα του αληθινού Φωτός, του Θεού, που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ενώ το λάδι της ακοιμήτου κανδήλας είναι σύμβολο του Πνεύματος του Θεού. Σε πολλούς Ναούς η φλόγα είναι από το «Άγιο Φως» που βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και διατηρείται πάντοτε αναμμένο εις ένδειξη του αιωνίου φωτός. Για την κανδήλα η οποία ανάβει συνεχώς, χρησιμοποιούμε την λέξη «ακοίμητος», όταν όμως τη σβήσουμε, τότε λέμε ότι η κανδήλα «κοιμάται». Οι κανδήλες που κρέμονται μπροστά στις εικόνες των Αγίων, αποδεικνύουν την τιμή και τον σεβασμό των πιστών. Για την ανύψωση και την κατάβαση των κανδηλιών υπάρχει ειδικός εξοπλισμός. Το λάδι που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι ελαιόλαδο καλής ποιότητας . «σύνταξον τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ καὶ λαβέτωσάν σοι ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν ἄτρυγον καθαρὸν κεκομμένον εἰς φῶς καῦσαι, ἵνα καίηται λύχνος διαπαντός». Π. ΔΙΑΘΗΚΗ – ΕΞΟΔΟΣ, Κεφ. 27, Στίχος 20.. Συμβολίζει την ειρήνη του Θεού και την ευσπλαχνία Του προς το ανθρώπινο γένος. Όπως είδαμε τα κεριά και οι κανδήλες δεν προστέθηκαν τυχαία στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Δεν ήταν μια ιδέα κάποιου σχεδιαστή προς στολισμό των Ναών. Είναι ιερές προσφορές που «ταξιδεύουν» ανά τους αιώνες και φτάνουν έως τις μέρες μας. ΛΙΒΑΝΙ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποκόψει οτιδήποτε χρησιμοποιεί η Αρχαία Εκκλησία του Χριστού στην Λατρεία-ως...ειδωλολατρικό. Πέραν όλων των άλλων και τη χρήση θυμιάματος (λιβάνι). Θα μάς ρωτήσει κάποιος : που λέει η Αγία γραφή για θυμίαμα; ( κλασσική προτεσταντική ερώτηση). Ας δούμε λοιπόν την ίδια την Αγία γραφή που θα μας οδηγήσει στην απάντηση.

Tο θυμίαμα αναφέρεται συχνά σε όλη την Παλαιά, όσο και στην Καινή διαθήκη.Ο καπνός από το θυμίαμα συμβολίζει τις προσευχές των πιστών που ανεβαίνουν προς τον Θεό,π.χ: Ψαλμ 140:2 (μασ. 141):''2 Ας κατευθυνθεί η προσευχή μου μπροστά σου σαν θυμίαμα· η ύψωση των χεριών μου ας γίνει σαν εσπερινή θυσία''. Ο καπνός από θυμίαμα σε διάφορες εβραϊκές και χριστιανικές λειτουργίες χρησιμεύει επίσης και ως επιπλέον υπενθύμιση προς τους πιστούς της παρουσίας του Θεού, όπως ο ίδιος εκδηλώνεται σε διάφορες θεοφάνειες σε όλη την ιστορία σωτηρίας,π.χ: Εξ. 19,18:''Και το βουνό Σινά κάπνιζε ολόκληρο· επειδή, ο Κύριος κατέβηκε μέσα σε φωτιά επάνω σ' αυτό· και ο καπνός του ανέβαινε ως καπνός από καμίνι, και ολόκληρο το βουνό σειόταν υπερβολικά''. Ειδικότερα,τα Έξ.30:1-10 και Έξ.30:34-38 προσφέρουν θαυμάσιες λεπτομέρειες που ο Κύριος έδωσε στο Μωυσή τόσο για την κατασκευή του θυσιαστηρίου του θυμιάματος, οσο και πώς να προετοιμάσει το ίδιο το θυμίαμα π.χ.: Εξ. 30,7-10:''Και ο Ααρών θα θυμιάζει επάνω σ' αυτό ευωδιαστό θυμίαμα, κάθε πρωινό· όταν ετοιμάζει τα λυχνάρια, θα θυμιάζει επάνω σ' αυτό. Και όταν ο Ααρών ανάβει τα λυχνάρια την εσπέρα, θα θυμιάζει επάνω σ' αυτό, θυμίαμα παντοτινό μπροστά στον Κύριο στις γενεές σας.Δεν θα προσφέρετε επάνω σ' αυτό ξένο θυμίαμα ούτε ολοκαύτωμα ούτε προσφορά από άλφιτα ούτε θα χύσετε επάνω σ' αυτό σπονδή''. (Παρατηρούμε τις οδηγίες του Θεού,τις οποίες η Αρχαία Εκκλησία (Ορθόδοξη) κρατά απο την αρχή).Να προσφέρεται θυμίαμα το πρωί,αλλά,και το βράδυ-όταν ανάβονται τα κανδήλια (λύχνοι). Αξιοσημείωτη είναι η νουθεσία που ο Κύριος δίνει στον Μωυσή να μην χρησιμοποιήσει θυμίαμα για βλάσφημους σκοπούς. Ο Κύριος αφήνει και πάλι στον Μωυσή παρόμοιες προειδοποιήσεις σχετικά με την κατάλληλη προετοιμασία και τη χρήση του θυμιάματος: Εξ. 30,36-37: ''και θα κοπανίσεις ένα μέρος απ' αυτό, πολύ λεπτό, και θα βάλεις απ' αυτό μπροστά στο

μαρτύριο στη σκηνή τού μαρτυρίου, όπου θα εμφανίζομαι σε σένα· αυτό θα είναι σε σας αγιότατο. Και σύμφωνα με τη σύνθεση του θυμιάματος αυτού, που θα κάνεις, εσείς δεν θα κάνετε για τον εαυτό σας· άγιο θα είναι σε σένα για τον Κύριο''. Παλαιά Διαθήκη - Προφήτες Υπενθυμίζοντας τις εντολές του Θεού στον Μωυσή, προφήτες όπως ο Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ και Ωσηέ ελέγχουν αργότερα τους Ισραηλίτες αυστηρά για την καύση θυμιάματος με βέβηλο τρόπο προς τους ψεύτικους θεούς, όπως ο Βάαλ, η Αστάρτη,ο Μολώχ,ο Χεμώς, κ.λπ. και όχι κρατώντας το ιερό και αποκλειστικά μόνο για το Θεό,π.χ: Ιερεμίας 7:9-10: ''Κλέβετε, φονεύετε, και μοιχεύετε, και ορκίζεστε αναληθώς, και θυμιάζετε στον Βάαλ, και περπατάτε πίσω από άλλους θεούς, που δεν γνωρίζετε· έπειτα, έρχεστε και στέκεστε μπροστά μου σ' αυτό τον οίκο, επάνω στον οποίο αποκλήθηκε το όνομά μου, και λέτε: Ελευθερωθήκαμε, για να κάνετε όλα αυτά τα βδελύγματα''; Ο καπνός από λιβάνι κατά τη διάρκεια λειτουργικών υπηρεσιών,θυμίζει άλλες θεοφάνειες, όπως του προφήτη Ησαΐα,στην οποία καπνός συνόδευε την παρουσία του Θεού. δηλαδή: Ησαΐας 6:3-4: ''Και το ένα έκραζε προς το άλλο, και έλεγε: Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων· ολόκληρη η γη είναι πλήρης από τη δόξα του.Και οι παραστάτες τής θύρας σείσθηκαν από τη φωνή εκείνου που έκραζε, και ο οίκος γέμισε από καπνό''. Λευιτικό 2:1-2: ''Kαι αν κάποιος προσφέρει δώρο, προσφορά από άλφιτα, στον Κύριο, το δώρο του θα είναι σιμιγδάλι· και θα χύσει επάνω σ' αυτό λάδι, και θα βάλει επάνω σ' αυτό λιβάνι.Και θα το φέρει στους γιους τού Ααρών, τους ιερείς· και ο ιερέας θα πάρει μια χούφτα από το σιμιγδάλι του και από το λάδι του, όσο χωράει το χέρι του, και ολόκληρο το λιβάνι του· και ο ιερέας θα κάψει την αναμνηστική του θυσία επάνω στο θυσιαστήριο· είναι θυσία που γίνεται με φωτιά σε οσμή ευωδίας στον Κύριο''. Λευιτικό 24:7: ''Και θα βάλεις επάνω σε κάθε σειρά καθαρό λιβάνι, και θα είναι επάνω στο ψωμί σε ανάμνηση, σε προσφορά που γίνεται με φωτιά στον Κύριο''. Αριθμοί 16:17: ''και πάρτε ο κάθε ένας το θυμιατήριό του, και βάλτε θυμίαμα επάνω σ' αυτά, και φέρτε ο κάθε ένας το θυμιατήριό του μπροστά στον Κύριο, 250 θυμιατήρια· και εσύ, και ο Ααρών, κάθε ένας το δικό του θυμιατήριο''. Μαλαχίας 1:11: ''Επειδή, από την ανατολή τού ήλιου μέχρι τη δύση του το όνομά μου θα είναι μέγα ανάμεσα στα έθνη· και θα προσφέρεται θυμίαμα, σε κάθε τόπο στο όνομά μου, και καθαρή θυσία· επειδή, το όνομά μου θα είναι μέγα ανάμεσα στα έθνη, λέει ο Κύριος των δυνάμεων''. Καινή Διαθήκη Σε αρκετά σημεία, η Καινή Διαθήκη συνεχίζει επίσης να επιστά την προσοχή μας στην ορθή χρήση που διαδραματίζει το θυμίαμα ως τύπος των προσευχών των πιστών που ανεβαίνουν στον ουρανό. Μερικά παραδείγματα παρατίθενται παρακάτω: Λουκάς 1:8-11: ''Και ενώ αυτός ιεράτευε στην τάξη τής εφημερίας του μπροστά στον Θεό, σύμφωνα με τη συνήθεια της ιερατείας, έπεσε σ' αυτόν ο κλήρος να θυμιάσει, μπαίνοντας μέσα στον ναό τού Κυρίου·και, έξω, ολόκληρο το πλήθος προσευχόταν κατά την ώρα τού θυμιάματος.Φανερώθηκε δε σ' αυτόν ένας άγγελος του Κυρίου, που στεκόταν δεξιά από το θυσιαστήριο του θυμιάματος''. Εβραίους 9:1-4: ''Eίχε μεν, λοιπόν, και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας, και το κοσμικό άγιο·επειδή, κατασκευάστηκε η πρώτη σκηνή, στην οποία ήταν και η λυχνία, και το τραπέζι, και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται Άγια.Μετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα Άγια των αγίων, η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, που από παντού ήταν περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το μάννα, και η ράβδος τού Ααρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης''. Αποκάλυψη 5:6-8: ''6 Και είδα, και να! στο μέσον τού θρόνου και των τεσσάρων ζώων, και στο μέσον των πρεσβυτέρων, ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγμέ νο, έχοντας επτά κέρατα, και επτά μάτια· που είναι τα επτά πνεύματα του Θεού, τα οποία έχουν αποσταλεί σε ολόκληρη τη γη.Και ήρθε και πήρε το βιβλίο από το δεξί χέρι εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο. Και όταν πήρε το βιβλίο, τα τέσσερα ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι έπεσαν μπροστά στο Αρνίο, έχοντας κάθε ένας κιθάρες, και χρυσές φιάλες γεμάτες από

θυμιάματα, οι οποίες είναι οι προσευχές των αγίων''. Αποκάλυψη 8:3-6: ''Και ήρθε ένας άλλος άγγελος, και στάθηκε μπροστά από το θυσιαστήριο, κρατώντας ένα χρυσό θυμιατήρι· και του δόθηκαν πολλά θυμιάματα, για να τα προσφέρει μαζί με τις προσευχές όλων των αγίων επάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, που είναι μπροστά από τον θρόνο.Και ο καπνός των θυμιαμάτων, με τις προσευχές όλων των αγίων, ανέβηκε από το χέρι τού αγγέλου μπροστά στον Θεό·και ο άγγελος πήρε το θυμιατήρι, και το γέμισε από τη φωτιά τού θυσιαστηρίου, και την έρριξε στη γη· και έγιναν φωνές και βροντές και αστραπές και σεισμός. Και οι επτά άγγελοι, που είχαν τις επτά σάλπιγγες, ετοίμασαν τον εαυτό τους για να σαλπίσουν''. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Ο λαός μας λέει ότι ό διάβολος φοβάται τό λιβάνι. Όταν όμως τό φοβούνται καί οι αιρετικοί Μάρτυρες του Ίεχωβά τι φανερώνει αυτό; Φανερώνει την σχέση που έχουν μαζί του γιατί αυτός τούς βάζει νά λέγουν ψέματα καί νά διαστρεβλώνουν τις Αγίες Γραφές. Ένα παράδειγμα. Για τους τρεις Μάγους πού αναφέρει τό Ευαγγέλιο ότι πήγαν καί προσκύνησαν τό Θείο βρέφος στην Βηθλεέμ λέγουν ότι ήσαν απεσταλμένοι του Σατανά(!). Υπάρχει μεγαλύτερη διαστρέβλωση από αυτήν; Ο Σατανάς θα πήγαινε ποτέ νά προσκυνήσει τόν Χριστό αφού είχε την απαίτηση Εκείνος νά τόν προσκυνήσει; (Ματθ. 2:11). 'Αδέλφια μας που γίνατε μάρτυρες του Ιεχωβά συνέλθετε! «Ώρα ημάς ήδη έξ ύπνου έγερθηναι» (Ρωμ. 13:11). Ξυπνήστε από τόν λήθαργο της πλάνης καί του ψεύδους της Οργανώσεως της Σκοπιάς. Λυπηθείτε τις αθάνατες ψυχές σας. Μην τις αφήσετε για πάντα στα χέρια του Σατανά. Ο Χριστός μας έχυσε τό Τίμιο Αίμα Του στον Σταυρό καί για σας. Μυστήρια «Προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν, το μυστήριον τούτο μέγα εστίν» (Εφεσ.Ε’ 31). «Χειροτονήσαντες αυτοίς πρεσβυτέρους κατ’ εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τω Κυρίω» (Πραξ. ΙΔ’ 23). «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. ΚΗ’ 19). «Βάπτισαι και απόλουσαι τας αμαρτίας σου, επικαλεσάμενος το όνομα του Κυρίου» (Πραξ. ΚΒ’ 16). «Και πολλοί των πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι…» (Πράξ. ΙΘ’ 18). «Όσα αν λύσητε επί της γης έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. ΙΗ’18). «Λάβετε φάγετε, τούτό εστι το σώμα μου…Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστι το αίμα μου» (Ματθ. ΚΣΤ’ 26). «…Προσευξάσθωσαν επ’ αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω…και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος, κάν αμαρτίας ή πεποιηκώς, αφεθήσεται αυτώ» (Ιάκ. Ε’ 14-15). Άγιοι «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών» (Ρωμ. Ι’ 18). «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιάκ. Ε’ 16). «Τοις Αγίοις τοις εν τη γη Αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος» (Ψαλμ. ΙΕ’ 3). Ιερός κλήρος «Έθετο Επισκόπους ποιμαίνειν την εκκλησίαν» (Πραξ. Κ’ 28). «Χειροτονήσαντες αυτοίς πρεσβυτέρους…» (Πραξ. ΙΔ’ 22).«Κατέλιπόν σε εν Κρήτη ίνα τα λείποντα επιδιορθώση και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους» (Τίτ. Α’ 5). «Πάσι τοις αγίοις εν Χριστώ Ιησού τοις ούσιν εν Φιλίπποις συν Επισκόποις και Διακόνοις χάρις υμίν…» (Φιλιπ. Α’ 1). Ιδέ και την επίκλησιν «Πάτερ» (Δ’ Βασιλ. Β’ 12). Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά (και γενικώς η πλειονότης τών αιρετικών), προκειμένου να απορρίψουν την χρήση τών εικόνων ως δήθεν αντιγραφική, ένα από τα χωρία που επικαλούνται έχει σχέση με την δευτέρα από τις δέκα εντολές που έχει ως εξής: «Μη κάμεις εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γής• μη προσκυνήσης αυτά, μηδέ λατρεύσης αυτά» (Έξοδ. κ:4-5). Ο Θεός δηλαδή απαγορεύει να κατασκευασθεί ομοίωμα (περιλαμβανομένου και τών αγγέλων που είναι ‘εν τώ ουρανώ άνω’) και να λατρεύεται ως είδωλο, διότι θέλει να προστατεύσει τον λαό Του από την ειδωλολατρία. Αυτό το ομολογεί και η Σκοπιά γράφοντας: «Ο Νόμος του Θεού απαγόρευε να κατασκευάζονται αναπαραστάσεις ως αντικείμενα λατρείας» (Σκοπιά 01.07.2002, σελ.6). Παρόλο όμως την

κατηγορηματική απαγόρευση, ο ΙΔΙΟΣ ο Θεός αργότερα υποδεικνύει εις τον Μωυσή να κατασκευάσει δύο χρυσά Χερουβείμ και να τα τοποθετήσει εις τα άκρα τού ιλαστηρίου τής κιβωτού (Έξοδ. κε:17-18). Προτρέπει μήπως ο Θεός σε ειδωλολατρία; Σημειωτέον δε ότι ο Παύλος τα αποκαλεί ένδοξα Χερουβείμ (Εβρ.θ:5) Το ίδιο έκανε και ο Σολομών εις τον Ναόν που έκτισε για τον Θεό [Β΄ Βασ. στ: 23-28 (Γ΄ Βασ. Ο΄) και Β΄ Χρον. γ:7, 10-11 (Β΄ Παρ. Ο΄)]. Όλοι δε οι τοίχοι εσωτερικά κι εξωτερικά τού Ναού είχαν αναπαραστάσεις γλυπτών Χερουβείμ και φοινίκων [Β΄ Βασ. στ:29 (Γ΄ Βασ. Ο΄)]. Αυτό σημαίνει, ότι επιτρέπεται η κατασκευή και χρήση μέσων που διευκολύνουν την δική Του λατρεία. Κάτι βεβαίως που και η ΙΔΙΑ η Σκοπιά αναγκάζεται να παραδεχθεί σε άρθρο της με τον τίτλο «Τα Χερουβείμ στη Λατρεία του Ισραήλ - Γιατί Δεν Είναι Ειδωλολατρία; Δεν είναι όλες οι εικόνες είδωλα» που εδημοσιεύθη εις το περιοδικό Σκοπιά 01.02.1981, σελ.28-30. Άρα εφόσον η ΙΔΙΑ η Σκοπιά παραδέχεται ότι τα Χερουβείμ εξυπηρετούσαν την λατρεία προς τον Θεό, τότε είναι ψευδής και παραπλανητικός ο μεταγενέστερος ισχυρισμός της ότι «Είναι αλήθεια ότι πολλοί επιμένουν πως η χρήση αναπαραστάσεων στη λατρεία δεν είναι ειδωλολατρία» (Σκοπιά 01.07.2002, σελ.6). Μέσα στούς πολλούς δεν περιλαμβάνεται και η Σκοπιά που παραδέχθηκε το 1981 ότι η κατασκευή μέσων διευκολύνουν την λατρεία προς τον Θεό; Είναι οι άγιες εικόνες είδωλα; Δεν είναι είδωλο κάθε εικόνα, παρά μόνο όταν απεικονίζει τον Θεό, με τρόπο που Εκείνος δεν μας έδειξε! Είναι πολλές οι κατηγορίες που συσσώρευσε ο Σατανάς στο διάβα τών αιώνων εναντίον τής Εκκλησίας τού Κυρίου μας τού Ιησού Χριστού. Εκμεταλλευόμενος την αμάθεια κάποιων ανθρώπων, τους έπεισε πως κάποια αντικείμενα που η Εκκλησία συνηθίζει να τιμά, είναι είδωλα, και πως όσοι τα τιμούν, είναι ειδωλολάτρες. Στη συνέχεια, θα δείξουμε τη σαθρότητα αυτής τής άποψης, και τών επιχειρημάτων που επιστρατεύουν οι σύγχρονοι εικονομάχοι.

1. Πότε μια εικόνα θεωρείται είδωλο; Είναι αλήθεια, πως υπάρχουν πολλά εδάφια, κυρίως στην Παλαιά, αλλά και στην Καινή Διαθήκη, που καταδικάζουν την λατρεία, ακόμα και την κατασκευή ειδώλων. Θα εξετάσουμε λοιπόν, μερικά χαρακτηριστικά Αγιογραφικά εδάφια, για να καταλάβουμε το πραγματικό νόημα αυτής τής απαγόρευσης, και τη σημασία τών λέξεων: "είδωλο" και "εικόνα". Ένα χωρίο που κακοποιείται κατά κόρον από τους συχρόνους εικονομάχους, είναι το Ησαϊας 40:18-20, που αναφέρει τα εξής: "Με τίνα λοιπόν θέλετε εξομοιώσει τον Θεόν; ΄Η τι ομοίωμα θέλετε προσαρμόσει εις Αυτόν; Ο τεχνίτης χωνεύει εικόνα γλυπτήν, και ο χρυσοχόος εκτείνει χρυσόν επ' αυτήν, και χύνει αργυράς αλύσεις. Ο πτωχός, κάμνων προσφορά, εκλέγει ξύλον άσηπτον, και ζητεί εις εαυτόν επιδέξιον τεχνίτην, δια να κατασκευάσει εικόνα γλυπτήν μη σαλευομένην." Σε αυτό το χωρίο, παρατηρούμε τα εξής: Η λέξη "εικόνα", χρησιμοποιείται ταυτόσημα με τη λέξη "ομοίωμα". Εδώ όμως, θα πρέπει να τονισθεί το εξής: Τα παραπάνω εδάφια αντιτίθενται στην κατασκευή ομοιωμάτων τού Θεού, και όχι ομοιωμάτων κτισμάτων. Σε αρμονία με αυτά τα εδάφια, η Ορθόδοξη Εκκλησία, απαγορεύει την κατασκευή οποιουδήποτε ομοιώματος τού Θεού. Έτσι, Ορθόδοξες εικόνες, είναι μόνο αυτές τών αγίων, και τού Κυρίου Ιησού Χριστού, κατά την ανθρώπινη φύση του. Εικόνες που υποτίθεται πως απεικονίζουν τον Θεό, θεωρούνται από την Εκκλησία είδωλα. Σε αυτό το πνεύμα, κινούνται και όλα τα εδάφια τής Αγίας Γραφής που καταδικάζουν τα είδωλα. Δεν καταδικάζεται η κατασκευή και η τιμή εικόνων κτισμάτων, παρά μόνο εάν αυτή η εικόνα σκοπεύει να απεικονίσει τον άκτιστο και αόρατο Θεό, και λατρεύεται ως Θεός. Μόνο τότε θεωρείται είδωλο. Ας δούμε μερικά ακόμα χωρία: Ησαϊας 44:9-20: "Όσοι κατασκευάζουν είδωλα, πάντες είναι ματαιότης ... Τις έπλασε Θεόν...Κόπτει εις εαυτόν κέδρους... και εξ' αυτού λαμβάνει και θερμαίνεται. Προσέτι καίει αυτό, και ψήνει άρτον. προσέτι κάμνει αυτό θεόν, και προσκυνεί αυτό. Κάμνει αυτό είδωλον, και γονατίζει έμπροσθεν αυτού... Και το εναπολειφθέν αυτού κάμνει θεόν, το γλυπτόν αυτού. Γονατίζει έμπροσθεν αυτού, και προσκυνεί, και προσεύχεται εις αυτό, και λέγει: Λύτρωσόν με, διότι είσαι ο θεός μου." Και εδώ επίσης, η αναφορά γίνεται σε απεικόνιση θεού, και όχι σε εικόνες αγίων, όπως και σε όλα τα σχετικά εδάφια τής Αγίας Γραφής. Ρωμαίους 1:23, 25: "Και ήλλαξαν την δόξαν τού αφθάρτου Θεού, εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών ...και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα..." Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία πως λατρεύει τους αγίους ως θεούς. Οι άγιοι δεν λατρεύονται, παρά μόνο τιμούνται ως άνθρωποι Τού Θεού. Συνεπώς, τα εδάφια αυτά βρίσκουν

εφαρμογή μόνο σε όσους κατασκευάζουν εικόνες Τού Θεού, και τις λατρεύουν. Εφ' όσον λοιπόν είδωλο είναι μόνο η απεικόνιση τού Θεού, το να κατηγορούν κάποιοι την Εκκλησία ότι δήθεν λατρεύει είδωλα, αποτελεί ψεύδος και άδικη κατηγορία, και οι άνθρωποι αυτοί θα δώσουν κάποτε λόγο στο Θεό για την κακοπιστία τους απέναντι στην Εκκλησία Του.

2. Οι 10 εντολές και η απεικόνιση τών αγίων Ας δούμε όμως, άλλο ένα κακοποιημένο χωρίο, που χρησιμοποιούν οι εχθροί τών εικόνων. Βρίσκεται στην Έξοδο 20:4, και είναι μία από τις 10 εντολές: "Μη κάμης εις εαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω τής γης. Μη προσκυνήσεις αυτά, μηδέ λατρεύσεις αυτά, διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου, είμαι Θεός ζηλότυπος..." Οι αρνητές τών εικόνων, λένε: "Να ένα χωρίο, που απαγορεύει την απεικόνιση και τών κτισμάτων! Σε αυτούς, απαντάμε τα εξής: "Και αυτό το εδάφιο, αναφέρεται σε απεικόνηση κτισμάτων ως θεών, και αυτό φαίνεται στο παράλληλο χωρίο: Δευτερονόμιον 4:12-19: "Και ελάλησε Κύριος προς εσάς... αλλά δεν είδετε ουδέν ομοίωμα. Μόνον φωνήν ηκούσατε. Και εφανέρωσεν εις εσάς ...τας δέκα εντολάς... Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, (διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα εν τη ημέρα καθ' ην ο Κύριος ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου τού πυρός.) Μήπως διαφθαρείτε, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού, ...κτήνους, ...ορνέου,... έρποντος,... ιχθύος... και μήπως υψώσεις τους οφθαλμούς σου εις τον ουρανόν, και ιδών τον ήλιον, και την σελήνην και τα άστρα, και πάσαν την στρατιάν τού ουρανού, πλανηθείς και προσκυνήσεις αυτά, και λατρέψεις αυτά". Εδώ, αναφέρονται αναλυτικά ποια ήταν αυτά που απαγορευόταν να απεικονισθούν "ως ομοιώματα τού Θεού". Για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται, πως δεν υπάρχει απαγόρευση στην απεικόνιση αγίων, παρά μόνο τού Θεού. Εδώ φαίνεται ακόμα, και ο λόγος που απαγορευόταν η απεικόνιση τού Θεού: "επειδή, δεν υπήρχε ομοίωμά Του". Τώρα, με τη σειρά μας, θα ρωτήσουμε το εξής: Πώς παρά την απαγόρευση, υπήρχαν στο ναό τού Σολωμόντα ομοιώματα βοδιών; Πώς υπήρχαν πάνω από την Κιβωτό τής Διαθήκης ομοιώματα αγγέλων; Πώς υπήρχαν ομοιώματα αγγέλων εσωτερικά στη Σκηνή τού Μαρτυρίου; Άραγε, τα ομοιώματα τών αγίων ενόχλησαν τους συγχρόνους εικονομάχους; (Έξοδος 25:18. 36:35. Β΄ Χρονικών 4:4) 3. Η απεικόνιση τού Ιησού Χριστού Ας δούμε κάτι ακόμα: Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, εμείς οι Χριστιανοί που δεν είμαστε κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, έχουμε δικαίωμα να απεικονίζουμε τον Θεό; Όπως είδαμε, όταν δόθηκαν οι δέκα εντολές, δεν είχε δοθεί από το Θεό ομοίωμά Του. Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα τού χρόνου, ο Θεός μας έδειξε την εικόνα του, τον Ιησού Χριστό, όπως φαίνεται στο Κολοσσαείς 1:15: "...ός εστιν εικών τού Θεού τού αοράτου, πρωτότικος πάσης κτίσεως". Και στο: Ιωάννης 14:9, λέει ο Ιησούς Χριστός: "...ο εωρακώς εμέ εώρακεν τον Πατέρα". Σήμερα λοιπόν, μπορούμε να βλέπουμε (και να απεικονίζουμε) τον Θεό, στο πρόσωπο τού Ιησού Χριστού. Όχι όμως κατά τη Θεϊκή του φύση, αλλά κατά την ανθρώπινη, μια και τη Θεϊκή Του δεν την είδαμε.

4. Απεικονίσεις τού Θεού Οι μόνες άλλες περιπτώσεις που επιτρέπεται από την θεόπνευστη Εκκλησία Τού Κυρίου η απεικόνιση τού Θεού, είναι η εικόνα τής "Φιλοξενίας τού Αβραάμ", όπου απεικονίζονται οι τρεις αγγελιοφόροι, όχι ως εικόνα Θεού, αλλά ως τύπος τής Αγίας Τριάδος, και η βάπτιση τού Κυρίου, όπου το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται ως περιστερά. Και φυσικά, με αυτή την εικόνα δεν εννοούμε πως το Άγιο Πνεύμα έχει εμφάνιση πτηνού, αλλά απλώς πήρε εκείνη τη μορφή. Και στις δύο αυτές εικόνες, απεικονίζουμε μόνο αυτά που είδαμε ως άνθρωποι, και δεν έχουμε κανένα σκοπό να απεικονίσουμε την αόρατη και απερίγραπτη φύση τού Θεού. Στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης δικαίως θα αναρωτηθεί γιατί υπάρχει σε Ορθόδοξες Εκκλησίες η (λεγόμενη): "εικόνα τής Αγίας Τριάδος". Δυστυχώς, θα συμφωνήσουμε μαζί του, πως αυτή η εικόνα κακώς υπάρχει, και η προέλευσή της δεν είναι Ορθόδοξη, αλλά Παπική.

ΛΕΝΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ''ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ'',ΑΛΛΑ, ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ) ΚΑΙ ΤΟ ''ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' ΠΟΥ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΜΕ ΠΟΤΕ! ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥΣ: Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! Η 7η οικουμενική σύνοδος, την απαγορεύει, και οι υπεύθυνοι τών εκκλησιών που την επιτρέπουν, φέρουν μεγάλη ευθύνη, επειδή γίνονται αίτιοι ειδωλολατρείας. (Πράξεις 7ης Οικ. Συνόδου). Σε αυτό όμως, δεν φταίει το σώμα τής Εκκλησίας, αλλά οι συγκεριμένοι υπεύθυνοι τών εκκλησιών αυτών, που δεν σέβονται, ή από αμέλεια αγνοούν βασικά σημεία τής πίστεως. Φταίει βέβαια και ο προσκυνητής αυτής τής εικόνας, που δεν φρόντισε να μάθει τα τής πίστεώς του, και ενώ νομίζει πως ενεργεί Ορθόδοξα, ενεργεί Παπικά. Η εν λόγω εικόνα, εκτός από είδωλο, είναι και αιρετική στην παρουσίαση τών προσώπων τής Αγίας Τριάδος, με πολλούς τρόπους. ("Απαγορευμένες απεικονίσεις", Γεωργίου Ε. Γαβριήλ).

5. Η τιμή τού προσώπου Ένα άλλο ζήτημα στο οποίο κατηγορείται η Εκκλησία, είναι πως δήθεν τιμούμε το ξύλο! Αυτό είναι εντελώς ψευδές! Αυτό που τιμάται στην πραγματικότητα, είναι το εικονιζόμενο πρόσωπο, και όχι το ξύλο, όπως σε μία φωτογραφία κάποιου γνωστού μας, δεν τιμάται το χαρτί, αλλά το πρόσωπο. "Μα τότε, γιατί άλλες εικόνες είναι θαυματουργές και άλλες όχι;" Ίσως ρωτήσει κάποιος. Σε αυτό, δεν παίζει ρόλο το ξύλο, αλλά το θέλημα τού Θεού. Εκείνος γνωρίζει για ποιό σκοπό επιλέγει κάποια συγκεκριμμένη εικόνα. Ίσως για την ευσέβεια τού εικονογράφου που την ζωγράφισε, ίσως για χάρη κάποιας συγκεκριμμένης περιοχής στην οποία βρίσκεται, ίσως και για πολλούς άλλους λόγους, που Εκείνος γνωρίζει. Άλλωστε, και στις αναφορές τής Αγίας Γραφής, δεν ήταν όλες οι κολυμβήθρες τού Ισραήλ θαυματουργές όπως η κολυμβίθρα Βηθεσδά! (Ιωάννης 5:2-4). Πού ξέρουμε όμως πώς ήταν τα πρόσωπα τών αγίων μετά από τόσους αιώνες; Κάθε γενιά Χριστιανών, φρόντισε να διατηρήσει την εικόνα τών συγχρόνων τους αγίων. Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που η εικόνα τους δεν διατηρήθηκε, τους δίνουμε μία εμφάνιση που να μοιάζει με τού Κυρίου Ιησού Χριστού, τού οποίου είναι εικόνες. Σημασία έχει ο άγιος, και όχι η ακριβής του εμφάνιση. Αυτό εξηγεί, και το γιατί υπάρχουν διαφορές από εικόνα σε εικόνα για κάποιους αγίους. Άλλωστε, τώρα πλέον, οι άγιοι δεν είναι όπως όταν ζούσαν στη γη! Για τον λόγο αυτό, χρησιμοποιείται η Βυζαντινή εικονογραφία, πλούσια σε συμβολισμούς, όπου τα χαρακτηριστικά τού εικονιζόμενου αγίου, δεν προσπαθούν να αποδώσουν την πιστότητα τής εμφάνισης τού προσώπου, αλλά να συμβολίσουν κάποια χαρακτηριστικά του.

6. Σκιά, εικόνα και "πράγματα" Τέλος,θα εξετάσουμε μία διαφορά μεταξύ τής Παλαιάς και τής Νέας Διαθήκης, που έχει σχέση με το θέμα μας: Η Αγία Γραφή, στην προς Εβραίους επιστολή 10:1, αναφέρει τα εξής: "Σκιάν γαρ έχων ο νόμος τών μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα τών πραγμάτων..." Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, βλέπουμε πως η Παλαιά Διαθήκη ήταν η σκιά, και η Νέα Διαθήκη είναι ΑΥΤΗ, (ΔΗΛΑΔΗ Η ΠΑΡΟΥΣΑ) εικόνα τών μελλόντων.

Η Παλαιά Διαθήκη, μιλούσε αινιγματικά για τον Θεό, σκιωδώς, και συνεπώς δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί εικόνες. Η Νέα Διαθήκη όμως, μας έδειξε την εικόνα τών ιδίων τών επουρανίων, δηλαδή μία καθαρότερη άποψή τους. Τώρα που είδαμε πια την εικόνα τού Θεού τον Ιησού Χριστό, και τους κατ' εικόνα του ποιηθέντες αγίους, τους απεικονίζουμε, ώσπου να έρθει η στιγμή, να τους αντικρύσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο, όταν θα βρεθούμε στα ίδια τα μέλλοντα. Είναι λατρεία η προσκύνηση; Αγιογραφικοί λόγοι, που δείχνουν ότι οι Προτεστάντες πλανώνται στο θέμα τής προσκύνησης τών αγίων Εικόνων Είναι συνηθισμένο να κατηγορούν οι Προτεστάντες τούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, πως δήθεν λατρεύουν τις εικόνες, ή τους αγίους. Αυτή όμως είναι μία άδικη συκοφαντία, που ξεκινάει από την άγνοια τών ανθρώπων αυτών για το θέμα.Ας δούμε την πραγματική σημασία τών λέξεων: "προσκύνηση", και "λατρεία".

1. Άλλο "Λατρεία" και άλλο "Προσκύνηση" Ευθύς εξ' αρχής, πρέπει να διαχωρήσουμε τις δύο αυτές λέξεις. Η προσκύνηση, δεν είναι πάντοτε λατρεία! Μπορεί να είναι λατρεία, μπορεί όμως να είναι και τιμητική υπόκλιση. Όταν σ' ένα ξενοδοχείο ο πορτιέρης υποκλίνεται στον επισκέπτη, φυσικά δεν τον λατρεύει! Απλά, τον τιμάει με μία τιμητική υπόκλιση. Όταν όμως υποκλίνεται κάποιος στον Θεό, τότε η προσκύνηση αυτή, είναι και λατρευτική επίσης. Όταν ένας Χριστιανός υποκλινεται μπροστά σε έναν άνθρωπο τού Θεού, δεν τον λατρεύει, αλλά τον τιμά ως άνθρωπο τού Θεού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν υποκλίνεται μπροστά σε μία εικόνα ενός Αγίου, δεν λατρεύει την εικόνα, αλλά τιμά το εικονιζόμενο πρόσωπο. Εάν η εικόνα είναι τού Κυρίου Ιησού Χριστού, τότε μόνο το εικονιζόμενο πρόσωπο λατρεύεται. ΄Οχι η εικόνα, αλλά το πρόσωπο. ΕΙΚΟΝΑ- (ΑΡΑ,ΕΙΔΩΛΟ;) ΤΩΝ ''ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ'' ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! ΕΤΣΙ ΕΜΟΙΑΖΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ; 2. Ποια προσκύνηση απαγορεύει η Αγία Γραφή; Ας δούμε όμως μερικά χωρία τής Αγίας Γραφής, τα οποία χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι εικονομάχοι, για να μας πείσουν ότι η προσκύνηση είναι λατρεία. Αναφέρονται στις Πράξεις 14,11-15. Εκεί, όταν οι όχλοι νόμισαν ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας ήταν οι θεοί Δίας και Ερμής, επεχείρησαν να τους προσφέρουν θυσία, όμως οι δύο Χριστιανοί αρνήθηκαν Εδώ, η θυσία που θα προσφερόταν, ήταν λατρευτική, μια και τους εξέλαβαν για θεούς. Δεν πρόκειται περί τιμητικής προσκύνησης, κι έτσι, φυσικό ήταν να αρνηθούν κάτι που αρμόζει μόνο στο Θεό. Στην Έξοδο 20:4,5, σε μία από τις 10 εντολές, λέει για τα ομοιώματα όσων βρίσκονταν στον ουρανό ή στη γη, ή στη θάλασσα: "μη προσκυνήσεις αυτά μηδέ λατρέψεις αυτά". Έχουμε λοιπόν να παρατηρήσουμε τα εξής: Κατ' αρχήν, (ακόμα κι αν ήταν ακόμα σε ισχύ οι 10 εντολές), και πάλι μιλάει εδώ για λατρευτική προσκύνηση, και όχι για τιμητική. Αυτό φαίνεται στο Δευτερονόμιο 4:12-19. Εκεί, φαίνεται πως πρόκειται περί ομοιώματος θεού, κι όχι κτισμάτων. Συνεπώς, μιλάει για λατρευτική προσκύνηση, κι αυτήν απαγορεύει. Δεν απαγορεύει την τιμή. Κατά τον ίδιο τρόπο, μιλάει για λατρευτική προσκύνηση όπου αναφέρεται σε ομοίωμα θεών. (π.χ. Ησαϊας 44:9-20) Η φράση: "μη προσκυνήσεις αυτά μηδέ λατρέψεις αυτά", είναι Εβραϊσμός. Είναι ένα γλωσσικό ιδίωμα τών Εβραίων, να επαναλαμβάνουν το ίδιο σχεδόν πράγμα, με διαφορετικές λέξεις, που έχουν ελαφρώς διαφορετική σημασία. Εδώ η λέξη "προσκύνηση", συνδυάζεται με τη λέξη "λατρεία", και συνεπώς πρόκειται για λατρευτική προσκύνηση. Ένας παρόμοιος Εβραϊσμός, υπάρχει και στα γνωστά λόγια τής μητέρας τού Κυρίου, όταν προφήτευε μαζί με την Ελισσάβετ, στο Λουκάς 1:46, 47: "Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασεν το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου". Επίσης, το ίδιο βλέπουμε στην προς Εβραίους επιστολή, 13:5: "Δεν θα σ' αφήσω, ούτε θα σ' εγκαταλείψω". Και τα παραδείγματα, είναι πολλά ακόμα. Τα εδάφια τής που είδαμε λοιπόν, δεν απαγορεύουν την οποιαδήποτε προσκύνηση, αλλά αυτή που γίνεται μαζί με τη λατρεία. Απαγορεύουν τη λατρευτική προσκύνηση.

3. Ποια προσκύνηση πλασμάτων απαγορεύεται;

"Μα τότε, γιατί αρνήθηκε ο άγγελος να τον προσκυνήσει ο Ιωάννης, στην Αποκάλυψη 19:10; " ίσως ρωτήσει κάποιος. Κατ' αρχήν, πρέπει να πούμε πως ο Ιωάννης, παρά την αντίσταση τού αγγέλου, επεχείρησε και δεύτερη φορά να τον προσκυνήσει, στο 22:8,9. Και πάλι όμως, ο άγγελος δεν τον άφησε. Αν η προσκύνηση ισοδυναμούσε με λατρεία, άραγε ο απόστολος Ιωάννης, ήθελε να λατρέψει τον άγγελο ασεβώντας προς τον Θεό; Άραγε, οι σημερινοί αρνητές τής προσκύνησης, ξέρουν καλύτερα από τον απόστολο Ιωάννη τι απαγορεύεται και τι επιτρέπεται; Και αν ακόμα υποθέσουμε ότι ο Ιωάννης ήθελε (από άγνοια ίσως) να λατρέψει τον άγγελο, όταν ο άγγελος τον εμπόδισε, γιατί το ξαναέκανε; Τόσο αμετανόητος ειδωλολάτρης ήταν "ο μαθητής εκείνος τον οποίον αγαπούσε ο Κύριος"; Φυσικά, αποκλείεται να μην ήξερε ο απόστολος ότι μόνο ο Θεός λατρεύεται. Συνεπώς, η προσκύνησή του, δεν ήταν λατρευτική, αλλά τιμητική! Και ο άγγελος αρνήθηκε, όχι επειδή ήταν αυτό αμαρτία, αλλά από ταπεινότητα δεν δέχτηκε προσκύνηση από έναν απόστολο. Και ο απόστολος όμως, θεωρούσε πρέπον, παρά τις αντιρρήσεις τού αγγέλου, να επιχειρήσει κατ' επανάληψιν να τον προσκυνήσει, μια και κάτι τέτοιο δεν ήταν αμαρτία. Αντιθέτως, ο άγγελος που αναφέρεται ως Αρχιστράτηγος τής δυνάμεως τού Κυρίου, δέχτηκε την προσκύνηση τού Ιησού τού Ναυή, όπως αναφέρεται στο Ιησούς τού Ναυή 5:13-15: "Και έπεσεν ο Ιησούς επί την γην, κατά πρόσωπον αυτού, και προσεκύνησε". Για να μη μείνει όμως οποιαδήποτε αμφιβολία ότι η προσκύνηση τών Αγίων επιτρέπεται τιμητικά, ας δούμε τη γνώμη τού ιδίου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Βρίσκεται στην Αποκάλυψη 3:7-10. Εκεί, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μιλάει προς τον "άγγελο" τής Εκκλησίας τής Φιλαδελφείας. Πρόκειται για τον Επίσκοπο τής τοπικής Εκκλησίας, και όχι για ουράνιο άγγελο, όπως φαίνεται από το εδάφιο 10, που τον τοποθετεί μεταξύ τών "κατοικούντων επί τής γης". Εφ' όσον κατοικούσε στη γη ήταν άνθρωπος! Αφού ο Κύριος τον παινεύει για τα έργα του, τού λέει το εξής σημαντικό: "ιδού διδώ εκ τής συναγωγής τού Σατανά τών λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ εισίν αλλά ψεύδονται. Ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσιν και προσκυνήσουσιν ενώπιον τών ποδών σου, και γνώσιν ότι εγώ ηγάπησά σε". Προσέξτε! ο ίδιος ο Κύριος, δηλώνει ότι θα κάνει ανθρώπους να προσκυνήσουν μπροστά στα πόδια τού Επισκόπου τής Εκκλησίας τής Φιλαδελφείας, επειδή τον αγαπάει. Μήπως ο Κύριος δεν θα το ήξερε αν αυτό ήταν αμαρτία; Μήπως θα τους έκανε να προσκυνήσουν τον Επίσκοπό του ως θεό; Φυσικά όχι, επειδή δήλώνει, πως θα τον προσκυνήσουν, και θα γνωρίσουν ότι ο Κύριος τον αγάπησε. Συνεπώς, θα τον προσκυνούσαν τιμητικά, ως δούλο τού Θεού, και όχι ως θεό. Αν λοιπόν αυτοί που μας επικρίνουν πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από τον Κύριο, ας συνεχίσουν να επικρίνουν την τιμητική προσκύνηση που αποδίδουμε στους δούλους τού Θεού.

4. Υπάρχουν νεκροί άγιοι; "Μα ο Κύριος μιλούσε για ζωντανό άνθρωπό, και όχι για νεκρούς! Εσείς προσκυνάτε εικόνες νεκρών Αγίων!" θα πει κάποιος. Μήπως όμως αυτός που το λέει προσκυνάει έστω και ζωντανούς; Ή θεωρεί ειδωλολατρεία ακόμα κι αυτό; Εμείς δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ ζωντανών και "νεκρών" Αγίων, επειδή δεν υπάρχουν νεκροί Άγιοι! Αν υπάρχουν νεκροί Άγιοι, ο Κύριος είπε ψέματα στην αδελφή τού Λαζάρου, ότι "όποιος ζει και πιστεύει σ' εμένα, δεν θα πεθάνει στον αιώνα". (Ιωάννης 11/ια΄ 26). "Επειδή όλοι ζούν στον Θεό", και "δεν είναι ο Θεός νεκρών, αλλά ζώντων". (Λουκάς 20:38). Και ο απόστολος Ιωάννης, δείχνει πως όλοι οι πιστοί, ζουν και παρακολουθούν και προσεύχονται στον ουρανό. (Αποκάλυψις 6:9-11. 18:20. 19:1,4,6. 20:4-6 κλπ). Το ότι πέθανε το σώμα τους, δε σημαίνει πως και αυτοί είναι νεκροί! "...εάν η επίγειος ημών οικία τού σκήνους καταλυθεί, οικοδομήν εκ Θεού ΕΧΩΜΕΝ (από τώρα που ζούμε στη γη, πόσω μάλλον στους ουρανούς), οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς. (Β΄ Κορινθίους 5:1-4). Πράγματι, οι άγιοι ζουν! Και αν τα παραδείγματα τής Αγίας Γραφής που αναφέραμε μιλούν για προσκυνήσεις ζώντων αγίων, πολύ περισσότερο αρμόζει η προσκύνηση σε κεκοιμημένους (όχι πεθαμένους) αγίους. Αυτοί στάθηκαν "πιστοί έως θανάτου", και έλαβαν "τον στέφανο τής ζωής". (Αποκάλυψις 2:10). Κι αν λέγονται "κεκοιμημένοι", η λέξη αναφέρεται στο σώμα τους, που κοιμήθηκε ως την ανάστασή του, κι όχι στην ψυχή. Αυτοί σήμερα είναι "βασιλείς και ιερείς τού Κυρίου" (Αποκάλυψις 20:4-6), και τους αρμόζει η ανάλογη τιμή. Στην Αποκάλυψη 6:9-11, φαίνεται πως οι κεκοιμημένοι (σωματικά) άγιοι, στην πραγματικότητα παρακολουθούν άγρυπνα από τον ουρανό τι συμβαίνει στη γη, και προσεύχονται γι' αυτό. Όσο για το Θεό, εισακούγοντας αυτές τις προσευχές τους, "κρίνει την κρίση τους", ( Αποκάλυψις 18:20,21), και ενεργεί σύμφωνα με τις προσευχές τους. (Αποκάλυψις 8:3-5). Εκεί φαίνεται, πως η φωτιά που ανάβει στο ουράνιο θυσιαστήριο, και τα όσα γίνονται στη γη, είναι αποτέλεσμα αυτών τών προσευχών. Όλα αυτά, είναι σαφής απόδειξη πως οι άγιοι ζούν και βασιλεύουν με τον Κύριο.

5. Οι προσευχές τών αγίων "Μα μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης Θεού και ανθρώπων! Πώς προσεύχεστε στους Αγίους;" Θα επιμείνει ίσως κάποιος συνομιλητής μας. Ας σκεφθεί όμως: Άραγε δεν ζητάμε συχνά τις προσευχές τών αδελφών μας; Αν και δεχόμαστε πως μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης, πώς ζητάμε από τους ζώντες αδελφούς μας, να προσευχηθούν για εμάς; Δεν είναι αυτή μία σχετική μεσιτεία; Δεν τους ζητάμε να σταθούν απέναντι στο Θεό για χάρη μας; Και ο απόστολος Παύλος συνήθιζε να ζητάει τις προσευχές τών Χριστιανών. (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:25). Αν λοιπόν ζητούμε και δεχόμαστε να σταθούν στην προσευχή μπροστά στο Θεό οι αδελφοί μας που δεν απεδείχθησαν ακόμα πιστοί έως θανάτου, δεν θα ζητήσουμε να προσευχηθούν για εμάς πολύ περισσότερο οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας, που απεδείχθησαν Άγιοι μέχρι θανάτου; Δεν ακούει αυτούς ο Κύριος πολύ περισσότερο; 6. Η τιμή τών αγίων λειψάνων "Και γιατί τιμάτε τα λείψανά τους;" ίσως πει ο δύσπιστος αναγνώστης. Επειδή υπήρξαν "ναός τού Θεού", (Α΄ Κορινθίους 3:16), όπως το σώμα κάθε αγίου. Τα λείψανα αυτά, παραμένουν φορείς τής Χάριτος, όπως υπήρξε το λείψανο τού προφήτη Ελισσαιέ, που όταν κάποιος νεκρός ακούμπησε τα κόκκαλά του, αναστήθηκε! (Β΄ Βασιλέων 13:21). Αυτό, συμβαίνει πολύ περισσότερο τώρα στη Νέα Διαθήκη. Και ας μην αναρωτηθεί κανείς γιατί τιμούμε τα αντικείμενα τών αγίων που έφθασαν ως τις ημέρες μας. Το ίδιο έκαναν οι Χριστιανοί και στον καιρό τών αποστόλων, όταν έφερναν αντικείμενα τών αποστόλων για τη γιατρειά τών αρρώστων, ή χρησιμοποιούσαν ακόμα και τη σκιά τους!!! (Πόσο μάλλον την εικόνα τους). (Πράξεις 5:15. 19:11,12). Τόσο τα σώματα τών Αγίων λοιπόν, όσο και τα αντικείμενά τους, είναι φορείς τής Θείας Χάριτος, γι' αυτό τα τιμούμε. (Δεν τα λατρεύουμε όμως). Τέλος, επισημαίνουμε, ότι ο Θεός σε κάθε εποχή φροντίζει δια θαυματουργικών σημείων και αποκαλύψεων, να μας πληροφορεί ποιούς αγίους επιθυμεί να μας κάνει γνωστούς, ώστε να τους καλούμε σαν βοηθούς στη θλίψη μας και τις δυσκολίες μας. Δεν επιλέγουμε αυθαίρετα το ποιους θα τιμήσουμε ως αγίους. Η προσευχή μας όμως, απευθύνεται πρώτα στο Θεό, και μετά σ' αυτούς. Κι όπως εμείς ζητούμε τις προσευχές τους, προσευχόμαστε με τη σειρά μας γι' αυτούς, καθώς μας ενώνει ο ίδιος Κύριος και η ίδια Εκκλησία, είτε στον ουρανό βρισκόμαστε, είτε στη γη. Λεοντίου Νεαπόλεως της Κύπρου (από το λόγο Κατά Ιουδαίων, για την προσκύνηση του σταυρού του Χριστού και των εικόνων των αγίων και των ιδίων των αγίων μεταξύ τους και για τα λείψανα των αγίων). Εάν λοιπόν με κατηγορείς πάλι, Ιουδαίε, λέγοντας ότι προσκυνώ το ξύλο του σταυρού ως Θεό, γιατί δεν κατηγορείς τον Ιακώβ που προσκύνησε την άκρη του μπαστουνιού; Άλλ' είναι ολοφάνερο ότι προσκύνησε το ξύλο χωρίς να το τιμά, αλλά μέσω του ξύλου προσκύνησε τον Ιωσήφ, όπως ακριβώς και εμείς μέσω του σταυρού δοξάζουμε το Χριστό και όχι το ξύλο. Σχόλιο. Εφόσον λοιπόν προσκυνούμε τον τύπο του σταυρού, κατασκευάζοντας εικόνα του σταυρού από οποιαδήποτε ύλη, πως δε θα προσκυνήσουμε την εικόνα αυτού που σταυρώθηκε; Και πάλι του ιδίου Λεοντίου. Όταν και ο Αβραάμ προσκύνησε εκείνους που του πούλησαν τον τάφο, ανθρώπους ασεβείς, και γονάτισε στη γη, δεν τους προσκύνησε ως θεούς· και ο Ιακώβ επίσης ευλόγησε τον Φαραώ, που ήταν ασεβής και ειδωλολάτρης, αλλά δεν τον ευλόγησε ως Θεό, και τον Ησαύ επίσης έπεσε και τον προσκύνησε, αλλά δεν τον προσκύνησε ως Θεό. Και πάλι. Πως παραγγέλλει σε σάς ο Θεός να προσκυνείτε και τη γη και τα όρη; Γιατί λέει˙ δοξάστε τον Κύριο και

Θεό μας και προσκυνάτε αυτόν στο άγιο όρος του. Και προσκυνάτε το στήριγμα των ποδιών του, επειδή είναι άγιος, δηλαδή τη γη. Γιατί ο ουρανός είναι θρόνος μου, λέει, ενώ η γη στήριγμα των ποδιών μου, όπως βεβαιώνει ο Κύριος. Και πως ο Μωϋσής προσκύνησε τον Ιοθόρ, που ήταν ειδωλολάτρης, και ο Δανιήλ τον Ναβουχοδονόσορα; Πως με κατηγορείς επειδή τιμώ και προσκυνώ εκείνους που τίμησαν και προσκύνησαν το Θεό; Πες μου, δεν συμφέρει να προσκυνούμε τους αγίους και να μη τους λιθοβολούμε, όπως εσύ; Δεν συμφέρει να προσκυνούμε τους ευεργέτες και να μη τους πριονίζουμε ούτε να τους ρίχνουμε σε λάκκο με λάσπη; Αν αγαπούσες το Θεό, θα τιμούσες οπωσδήποτε και τους δούλους του. Και εάν τα οστά των δικαίων είναι ακάθαρτα, πως μετακομίσθηκαν τα οστά του Ιακώβ και του Ιωσήφ με κάθε τιμή από την Αίγυπτο; Πως νεκρός άνθρωπος που άγγιξε τα οστά του Ελισαίου αμέσως αναστήθηκε; Αν λοιπόν ο Θεός θαυματουργεί μέσω των οστών, είναι ολοφάνερο ότι μπορεί να θαυματουργεί και μέσω εικόνων και λίθων και άλλων πολλών, όπως έγινε και με τον Ελισαίο, ο οποίος έδωσε τη ράβδο του στο δούλο του και του είπε να πάει και να αναστήσει με αυτήν το γιο της Σωμανίτιδας. Και ο Μωυσής με τη ράβδο τιμώρησε τον Φαραώ και έσκισε τη θάλασσα και γλύκανε το νερό και άνοιξε το βράχο και έβγαλε νερό. Και ο Σολομών λέει· ευλογήθηκε το ξύλο, μέσω του οποίου γίνεται η σωτηρία. Και ο Ελισαίος έρριξε ένα ξύλο στον Ιορδάνη και έφερε προς τα επάνω σίδερο. Και το δένδρο της ζωής και το φυτό Σαβέκ, δηλαδή της συγχωρήσεως. Και ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στο ξύλο και ζωοποίησε το λαό· με ξύλο επίσης που βλάστησε στη σκηνή ανέδειξε την ιερατική φυλή του Ισραήλ. Άλλ' ίσως μου πεις, συ ο Ιουδαίος, ότι όλα της σκηνής του μαρτυρίου τα διέταξε ο Θεός στο Μωϋσή να γίνουν και εγώ σου λέω ότι ο Σολομών έκανε στο ναό πολλά και διάφορα πράγματα, γλυπτά και χωνευτά, τα οποία ούτε ο Θεός τον πρόσταξε να τα κάνει, ούτε η σκηνή του μαρτυρίου τα είχε, ούτε ο ναός που ο Θεός υπέδειξε στον Ιεζεκιήλ, και δεν καταδικάστηκε γι αυτό ο Σολομών γιατί αυτές τις μορφές τις έκανε για τη δόξα του Θεού, όπως τώρα και εμείς. Είχες και συ πολλές και διάφορες για την ανάμνηση του Θεού εικόνες και σήμαντρα πριν τα στερηθείς εξαιτίας της αγνωμοσύνης σου, δηλαδή τη μωσαϊκή ράβδο, τις θεοχάρακτες πλάκες, την πυρένδροση βάτο, την ξηρένυδρη πέτρα, την μανναφόρο κιβωτό, το πυρένθεο θυσιαστήριο, το θεώνυμο πέταλο, το θεοφαντορικό Έφούδ, τη θεοίσκιωτη σκηνή. Εφόσον λοιπόν και συ καταγινόσουν μ όλα αυτά νύχτα και μέρα λέγοντας, δόξα σε σένα, μόνε παντοκράτορα Θεέ, ο οποίος με όλα αυτά έκανες στον Ισραήλ θαυμαστά έργα, και εφόσον με όλα αυτά τα του νόμου, που είχες κάποτε, πέφτοντας προσκυνούσες το Θεό, βλέπεις ότι μέσω των εικόνων προσφέρεται στο Θεό η προσκύνηση. Και ύστερα από μερικά. Εκείνος που αγαπά ειλικρινά ένα φίλο η βασιλιά και μάλιστα τον ευεργέτη του, έστω κι αν δει το γιό του, το ραβδί του, το θρόνο του, το στεφάνι του, το σπίτι, του, τον δούλο του, τα πιάνει και τα ασπάζεται και μέσω αυτών τιμά τον ευεργέτη του, τον βασιλιά και προπαντός το Θεό. Μακάρι, σου το επαναλαμβάνω, να κατασκεύαζες και συ εικόνες μωσαϊκές και προφητικές και κάθε μέρα να προσκυνούσες σ' αυτές το δεσπότη τους Θεό. Όταν λοιπόν δεις παιδιά των Χριστιανών να προσκυνούν το σταυρό, μάθε ότι προσφέρουν την προσκύνηση στο Χριστό που σταυρώθηκε και όχι στο ξύλο. Γιατί, αν σέβονταν τη φύση του ξύλου, τότε θα προσκυνούσαν και τα δένδρα και τα άλση, όπως τα προσκύνησες συ ο Ισραήλ κάποτε, λέγοντας στο δένδρο και στο λίθο, ότι συ είσαι ο Θεός μου, συ με γέννησες. Εμείς όμως δε λέμε αυτά στο σταυρό, ούτε στις μορφές των αγίων γιατί δεν είναι θεοί μας, αλλά βιβλία ανοιγμένα για την ανάμνηση του Θεού και απόδοση τιμής σ' αυτόν, που τοποθετούνται φανερά στις εκκλησίες και προσκυνούνται. Γιατί εκείνος που τιμά τον μάρτυρα, τιμά το Θεό, για τον οποίο ο μάρτυρας μαρτύρησε˙ εκείνος που προσκυνά τον απόστολο του Χριστού, προσκυνά αυτόν που τον απέστειλε˙ και εκείνος που γονατίζει στη μητέρα του Χριστού, είναι φανερό ότι στον Υιό της προσφέρει την τιμή. Γιατί κανένας δεν είναι Θεός, παρά μόνο ένας, ο οποίος γνωρίζεται και λατρεύεται ως Τριάδα και Μονάδα. ''Δια τούτο σας λέγω, Πάσα άμαρτία καί βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους' η κατα τού Πνεύματος όμως βλασφημία δέν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους. Καί όστις είπη λὀγον κατα τού Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθη εις αυτόν- όστις όμως είπη κατά τού Πνεύματος του Αγίου, δέν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε έν μέλλοντι''. (Ματθαίος 12:31-32). Σε αυτό επίσης το εδάφιο (και σε πάμπολλα ακόμη) βλέπουμε και τη χρησιμότητα των μνημοσύνων,που τόσο ενοχλούν τους Προτεστάντες. Επειδή ο Χριστός ‘’είναι έτοιμος να κρίνη ζώντας και νεκρούς’’ (Α Πέτρου, δ 5). Ο ίδιος ο Κύριος μίλησε για δυνατότητα άφεσης και συγχώρεσης μετά θάνατον· ‘’ Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθεί εις τους ανθρώπους. Η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθεί εις τους ανθρώπους. Και

όστις είπει λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθεί εις αυτόν, όστις όμως είπει κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθεί εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι, ΟΎΤΕ ΕΝ ΤΩ ΜΈΛΛΟΝΤΙ» (Ματθαίος 12:31-32). Ώστε, υπάρχει δυνατότητα συγχώρεσης ΚΑΙ στον μέλλοντα αιώνα. Διαφορετικά, θα ήταν περιττό να το πει. Παρατηρούμε ταύτιση του χωρίου αυτού με χωρίο του Χρυσοστόμου· «Χήραι περιεστώσαι και δακρύουσαι, ουχί τού παρόντος, αλλά και τού μέλλοντος δύνανται εξαρπάσαι θανάτου» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, ΚΑ Ομιλία εις τας Πράξεις τών Αποστόλων, P.G. τόμ.60, σελ.169). Και οι δύο λόγοι υπαινίσσονται ή υπονοούν άφεση αμαρτημάτων και πέρα από τον τάφο, εκτός από το αμάρτημα της βλασφημίας του αγίου Πνεύματος. Την ίδια ερμηνεία δίνει και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός· ‘’…από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, στο οποίο ο Σωτήρας λέει ότι ‘’δεν θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες σε αυτόν που έχει βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα, ούτε σε αυτήν ούτε στην μέλλουσα ζωή’’, επειδή υφίσταται η άφεση και στη μέλλουσα ζωή’’. (Η Ψυχή μετά θάνατον, Ομιλία πρώτη αγίου Μάρκου του Ευγενικού-απολογία προς τους Λατίνους, σελ. 319). Μνημόσυνο είναι, η τέλεση θείας Λειτουργίας κατά την ημέρα του θανάτου του μάρτυρα προς τιμή του, η σύναξη της Εκκλησίας προς τιμή του την επέτειο του μαρτυρίου του , η προσευχή της Εκκλησίας υπέρ των κεκοιμημένων και η μνημόνευση του ονόματος του Μάρτυρα στη θεία Λειτουργία. Αναπέμπονται δεήσεις υπέρ των κεκοιμημένων και σύσσωμη η Εκκλησία εορτάζει και δέεται στον Κύριο όπως αναπαύσει την ψυχή του μάρτυρα. Κατά τα λόγια του απ Παύλου, ‘’Εάν τε λοιπόν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου είμεθα’’ (Ρωμαίους, 14:8). Υπάρχει λοιπόν η εκκλησία στην γη (η στρατευόμενη), υπάρχει όμως και η εκκλησία στον ουρανό (η θριαμβεύουσα), στην οποία πηγαίνει κάθε άνθρωπος που κοιμάται εν Κυρίω. Η μνήμη των κεκοιμημένων (το μνημόσυνο) είναι μέλος της λειτουργικής δομής της εκκλησίας και αποτελεί κοινωνία ζώντων και τεθνεώτων στο ένα σώμα της σύναξης. Ο Ν. Ματσούκας αναφέρει στην Δογματική του· "η αγάπη του Θεού δεν υπόκειται σε κανένα νόμο, αν η ψυχή τον ζητάει και τον θέλει. Το έλεός του είναι απροσμέτρητο. Αυτό το νόημα έχουν οι ευχές και τα μνημόσυνα" (Δογματική και Συμβολική θεολογία Γ΄, σελ. 547). Τα μνημόσυνα τελούνται για τα πιστά παιδιά της Εκκλησίας. Ο Ανδρούτσος αναφέρει στην Δογματική του· ‘’Το γενικόν όμως πόρισμα της περί τούτου διδασκαλίας των Πατέρων είναι ότι οι παντελώς κακοί και αδιόρθωτοι αποθνήσκοντες δεν δύνανται να καρπωθώσι τι εκ των υπέρ αυτών ελεημόνων έργων των επιζώντων ή των ευχών της Εκκλησίας». (Δογματική Ανδρούτσου, σελ. 428- 429). Σε άλλο σημείο αναφέρει χαρακτηριστικά· ‘’…αι υπέρ των κεκοιμημένων δεήσεις παρίστανται ως απλαί δεήσεις του θείου ελέους επι τους εν πίστει κεκοιμημένους…’’. (σελ. 434). Και τέλος, αναφέρει· ‘’…ο ιερός Δαμασκηνός παρατηρών ότι ο Θεός ‘’βούλεται ίνα υπ άλλων οι πάντες ευεργετώμεθα και ζώντες και μετά θάνατον’’, ο δε ‘’υπέρ της του πλησίον σωτηρίας αγωνιζόμενος πρώτον εαυτόν ονίνησιν, είτα το πέλας’’. Ότι η εξήγησις αύτη των μνημοσύνων είναι η μόνη υγιής, αποδίδουσα το πνεύμα της αρχαίας εκκλησίας μνήμην των κεκοιμημένων ποιουμένης, εμβλέπει τις και εν τη γενική των μνημοσύνων χρήσει. Εν ω δήλα δε κατά θεωρίαν διδάσκεται Ορθοδόξως ότι τα μνημόσυνα ωφελούσι μόνον μετανοήσαντας ή μη βαρέως αμαρτήσαντας, ουδέ πρέπει να τελώνται υπέρ αμετανόητων, καθόσον όμως αγνοείται η ηθική κατάστασις των αποδημούντων, πρακτικώς τα μνημόσυνα τελούνται υπέρ πάντων…’’. (σελ. 436). Ουδεμία σχέση έχουν οι επιμνημόσυνες δεήσεις με δήθεν περί αποκαταστάσεως των πάντων ή άλλων παρόμοιων διδασκαλιών. Ο Τρεμπέλας στην Δογματική του, αναφέρει την αντίληψη της Πατέρων και της Εκκλησίας που επιβεβαιώνουν το παραπάνω. "Είναι λοιπόν σαφές, ότι αμφότεροι οι μνημονευθέντες Πατέρες [ενν. Κύριλλο Ιεροσολύμων και Χρυσόστομο] ποιούμενοι λόγον περί ονήσεως [δηλ. οφέλους] και βοηθείας τινός εκ μέρους των ζώντων προς τους τεθνεώτας παρεχομένης, δεν εννοούσι ταύτην ως απαλλαγήν μεν εκ των δεινών του Άδου, ως μεταβίβασιν δ' αυτών από της κολάσεως εις τον Παράδεισον, αλλ' ως ανακούφισιν και βοήθειαν μικράν, 'βοηθείν όμως δυναμένην', ως 'κούφην την κόλασιν’’. (Τρεμπέλας Ν. Παν., 'Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας', τόμ. Γ', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ.

412). Κλείνοντας τα περί της εννοίας των μνημοσύνων, παραθέτουμε από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ· ‘’Οι Προτεστάντες γενικώς θεωρούν τις προσευχές της Εκκλησίας για τους νεκρούς κατά κάποιο τρόπο ασύμβατες με την ανάγκη να βρει ο άνθρωπος τη σωτηρία στην επίγεια ζωή του. ‘’εάν μπορούμε να σωθούμε μέσω της Εκκλησίας μετά το θάνατο, τότε γιατί να μπούμε στον κόπο να παλέψουμε ή να αποκτήσουμε πίστη σε αυτήν την ζωή? Ας φάμε, ας πιούμε, κι ας γλεντήσουμε…’’. Φυσικά, κανείς απ ‘ όσους εφάρμοσαν αυτήν την φιλοσοφία όσο ζούσαν δεν σώθηκε ποτέ χάρη στις προσευχές της Εκκλησίας μετά τον θάνατό του, και είναι προφανές ότι ένα τέτοιο επιχείρημα είναι απολύτως τεχνητό, ακόμα και υποκριτικό. Οι προσευχές της Εκκλησίας δεν μπορούν να σώσουν τον οιονδήποτε δεν επιθυμεί την σωτηρία του, ή αυτόν που ποτέ δεν αγωνίστηκε ο ίδιος να την κατακτήσει κατά την διάρκεια της ζωής του. Κατά μία

έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι προσευχές της Εκκλησίας ή του κάθε χριστιανού ξεχωριστά για κάποιο νεκρό δεν προκύπτουν παρά ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του…’’. (Η Ψυχή μετά θάνατον, σελ.

296-297). Οι ψυχές δεν βρίσκονται από τώρα στην τελική κατάστασή τους. Δεν ήρθε ακόμα η ώρα της τελικής κρίσης. Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γράφει· ‘’Εμείς δεν ισχυριζόμαστε ούτε ότι οι δίκαιοι απολαμβάνουν τελείως τον δικό τους κλήρο και εκείνη την μακαρία κατάσταση την οποία προετοίμασαν για τους εαυτούς τους από την παρούσα ζωή ούτε ότι οι αμαρτωλοί αμέσως μετά τον θάνατο οδηγούνται στην αιώνια κόλαση, στην οποία θα βασανίζονται αδιαλείπτως, αλλά ότι αυτά, και τα δύο, θα γίνουν υποχρεωτικά μετά την έσχατη ημέρα της Κρίσεως και την Ανάσταση όλων των ανθρώπων’’. (Η Ψυχή μετά θάνατον, Δεύτερη Απολογία προς Λατίνους, αγίου Μάρκου του Ευγενικού). Αυτή η ώρα έρχεται μετά την ανάσταση λοιπόν. Στην Αποκάλυψη αναφέρεται · ‘’ Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ' αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος δι' αυτά. Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός’’. (Αποκάλυψη, 20:11-15). Ο Ιησούς Χριστός, αφού θανατώθηκε κατά σάρκα, μετά ‘’…εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε…’’ (Α Πέτρου, 3:19-20). Μάλιστα ο απ Πέτρος αναφέρει και τον λόγο· ‘’ Επειδή διά τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς, διά να κριθώσι μεν κατά ανθρώπους εν σαρκί, να ζώσι δε κατά Θεόν εν πνεύματι’’ (Α Πέτρου, 4:6). Η Σκοπιά, της 15ης Ιανουαρίου του 1991, σελ. 21, γράφει ότι «ο άρτος που ευλόγησε ο Χριστός και έδωσε στους Μαθητές Του ήταν το Σύμβολο και όχι το Σώμα του Χριστού». Τι γράφει όμως το Ευαγγέλιο; Ματθαίον 26:26-28 Καί ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τόν αρτον, καί ευλογήσας, έκοψε, καί έδιδεν εις τούς μαθητάς, καί είπε, Λάβετε, φάγετε' τούτο είναι τό σώμα μου. Καί λαβών τό ποτήριον, καί ευχαριστήσας, έδωκεν είς αυτούς, λέγων, Πίετε εξ αύτού πάντες' διότι τούτο είναι τό αίμα μου τό τής καινής διαθήκης, τό ύπέρ πολλών εκχυνόμενον είς άφεσιν α μαρτιών. Ίωαννην 6:47-58 Αληθώς, αληθώς σάς λέγω,Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αίώνιον. Εγώ είμαι ο άρτος τής ζωής. Οι πατέρες σας έφαγον τό μάννα εν τη ερήμω καί απέθανον. Ούτος είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ τού ούρανού, διά νά φάγη τις εξ αυτού και νά μη αποθάνη. Εγώ είμαι ό αρτος ο ζών, ο καταβάς εκ τού ούρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σάρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ τής ζωής τού κόσμου. Εμάχοντο λοιπόν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι, λέγοντες, Πώς δύναται ούτος να δώσn εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού; Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς, 'Αληθώς, αληθώς σάς λέγω, 'Εάν δεν φάγητε τήν σάρκα τού Υιού τού άνθρώπου, και πίητε το αίμα αυτού, δέν έχετε ζωήν έν εαυτοις. Oστις τρώγει τήν σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, καί έγώ θέλω άναστήσει αυτόν έν τη έσχάτη ήμέρα. Διότι ή σάρξ μου αληθώς είναι τροφή, και τό αίμά μου άληθώς είναι ποσις. Οστις τρώγει τήν σάρκα μου, καί πίνει τό αίμα μου, έν εμοί μένει, καί εγώ εν αύτω. Καθώς με άπέστειλεν ο ζών Πατήρ, και εγώ ζω δια τον Πατέρα, ούτω καί όστις μέ τρώγει, θέλει ζήσει καί εκείνος δι' έμέ. Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς έκ του ουρανού ούχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα, καί απέθανον" όστις τρώγει τούτον τόν αρτον, θέλει ζήσει εις τόν αιώνα. Πράξεις 2:42 Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς. Πράξεις 2:46 Και καθ΄ ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ και κόπτοντες τον άρτον κατ΄οίκους μετελάμβανον την τροφήν εν αγαλλιάσει και απλότητι καρδίας. Α' Κορινθίους 10:16-17 Το ποτήριον της ευλογίας το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος τον οποίον κόπτομεν δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού;Διότι είς άρτος, έν σώμα είμεθα οι πολλοί επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν. Α' Κορινθίους 10:21

Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων, δεν δύνασθε να είσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων. Α' Κορινθίους 11:23-28 Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ΄ ην παρεδίδετο, έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκοψε και είπε Λάβετε φάγετε τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον , τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον αφού εδείπνησε λέγων Τούτο το ποτήριον είναι η Καινή διαθήκη εν τω αίματί μου τούτο κάμνετε οσάκις πίνητε εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατόν μου καταγγέλετε μέχρι της ελεύσεως αυτού. Ώστε όστις τρώγη τόν άρτον τούτον ή πίνη το ποτηριον τού Κυρίου άναξίως, ένοχος θέλει είσθαι τού σώματος και αίματος τού Κυρίου. Ας δοκιμάζει δε εαυτόν ο άνθρωπος και ούτως ας τρώγει εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου. Α' Κορινθίους 11:29 Διότι ο τρώγων καί πίνων άναξίως, τρώγει καί πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων τό σώμα του Κυρίου. Εβραίους 13:10 Έχομεν θυσιαστήριον εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Καθώς φαίνεται ολοκάθαρα στα εδάφια που διαβάσαμε, η Θεία Κοινωνία δέν είναι απλό σύμβο λο ούτε απλή ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου, αλλά το ίδιο το Σώμα, η ίδια η Σάρκα και το Αίμα του Χριστού μας. Με το να μη πιστεύουν οι πλανεμένοι αδελφοί μας Μάρτυρες του Ιεχωβά αυτό το Μυστήριο καταδικάζουν τον εαυτό τους στον αιώνιο θάνατο. Διότι το λέγει τόσο καθαρά ο Χριστός. Εάν δέν φάτε την Σάρκα του Υιού του ανθρώπου (δηλαδή έμένα που έγινα άνθρωπος για χάρη σας) και δέν πιείτε το Αίμα Του δέν θα έχετε ζωή, θα αποθάνετε. Ενώ αντίθετα, σ' αυτούς που το πιστεύουν λέγει: 'Όποιος τρώγει την Σάρκα μου και πίνει το Αίμα μου έχει ζωή αιώνια και θα τον αναστήσω στην τελευταία ήμέρα. Καθ' ότι ή Σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το Αίμα μου αληθινή πόση. Επίσης: Συζητώντας στο διαδύκτιο με κάποιους ''μάρτυρες'',μια κοπέλα έγραψε:''Εγω πηγαινα στην ορθοδοξη εκκλησία αλλα εφυγα γιατι δεν αντεξα αλλο την ψυχικη κακοποιηση.Τις απειλες για κολαση και τιμωρια! Οταν αποφασισα μονη μου να διαβασω Αγια Γραφη ειδα οτι η θρησκεια που πιστευα μεχρι τοτε,δεν ηταν η σωστη''. Δυστυχώς πολλοί αγνοούν την σωστή Δογματική της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,και του πως βλέπει την ''Κόλαση'',και έχουν στο μυαλό τους τα ''καζάνια'' που διδάσκει η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ-περι κολάσεως... Φευγεις και πας σε μια αίρεση,επειδή ...φοβήθηκες,ενώ η αίρεση σε ''καλοπιάνει'';Δηλ,αν αποφύγεις να πιστεύεις στην κόλαση,δεν θα καταληξεις εκεί; Μα,αυτό,ειναι,σαν να λεμε,ΔΕΝ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΒΡΟΥΝ ΣΑΚΧΑΡΟ! 'Εχεις μάθει ποτέ σαν Ορθόδοξος τι σημαίνει κόλαση; Απο site τους,διαβάζουμε: Κόλαση—Σχετίζεται με τη Θεϊκή Δικαιοσύνη;

Έχετε δει ποτέ να βασανίζουν κάποιον; Ελπίζουμε όχι. Τα βασανιστήρια είναι κάτι νοσηρό και απεχθές. Τι γίνεται, όμως, αν το βασανισμό τον προκαλεί ο Θεός; Μπορείτε να φανταστείτε κάτι τέτοιο; Ωστόσο, αυτό ακριβώς υπονοεί η διδασκαλία της κόλασης, η οποία αποτελεί επίσημο δόγμα πολλών θρησκειών. Φανταστείτε για μια στιγμή την εξής φρικτή σκηνή: Ένα άτομο ψήνεται πάνω σε μια πυρωμένη σιδερένια πλάκα. Μέσα στην οδύνη του κραυγάζει για έλεος, αλλά κανείς δεν ακούει. Ο βασανισμός συνεχίζεται ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέραχωρίς σταματημό! Ό,τι έγκλημα και αν είχε διαπράξει το θύμα, δεν θα το λυπόσασταν; Τι θα λέγατε για εκείνον που έδωσε την εντολή για το βασανισμό; Θα μπορούσε να είναι στοργικό άτομο; Κάθε άλλο! Η αγάπη δείχνει έλεος και ευσπλαχνία. Ένας στοργικός πατέρας μπορεί να τιμωρήσει τα παιδιά του, αλλά ποτέ δεν θα τα βασάνιζε! Εντούτοις, πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι ο Θεός βασανίζει τους αμαρτωλούς σε μια αιώνια κόλαση. Ισχυρίζονται ότι έτσι είναι η θεϊκή δικαιοσύνη. Αν κάτι τέτοιο αληθεύει, τότε ποιος δημιούργησε αυτόν τον τρομερό τόπο αιώνιων βασάνων; Και ποιος ευθύνεται για τα φρικτά μαρτύρια στα οποία υποβάλλονται όσοι βρίσκονται εκεί; Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Αν ένα τέτοιο μέρος υπάρχει πράγματι, τότε δημιουργός του και υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν εκεί θα πρέπει να είναι ο Θεός. Μπορείτε εσείς να το δεχτείτε αυτό; Η Αγία Γραφή λέει: «Ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8 ) Θα προκαλούσε ένας Θεός αγάπης βασανιστήρια τα οποία ακόμα και άνθρωποι με τη στοιχειώδη ευπρέπεια θα

έβρισκαν αποκρουστικά; Ασφαλώς όχι! Διδασκαλία Ασυμβίβαστη με τη Λογική Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι οι πονηροί θα πάνε σε μια πύρινη κόλαση και θα βασανίζονται για πάντα. Είναι λογική αυτή η διδασκαλία; Η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής περιορίζεται σε 70 με 80 χρόνια. Ακόμα και αν κάποιος έκανε υπερβολικά πονηρές πράξεις σε όλη του τη ζωή, θα αποτελούσαν άραγε τα αιώνια βάσανα δίκαιη τιμωρία; Όχι. Θα ήταν μεγάλη αδικία να βασανίζεται κάποιος παντοτινά για τον περιορισμένο αριθμό αμαρτιών που είναι σε θέση να διαπράξει στη διάρκεια της ζωής του. Ποιος γνωρίζει την αλήθεια σχετικά με το τι συμβαίνει μετά θάνατον; Μόνο ο Θεός μπορεί να το αποκαλύψει αυτό, πράγμα που έχει κάνει στο γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Να τι λέει η Αγία Γραφή: «Όπως πεθαίνει [το ζώο], έτσι πεθαίνει και [ο άνθρωπος] και όλα έχουν ένα και το αυτό πνεύμα . . . Όλα πηγαίνουν στον ίδιο τόπο. Όλα έχουν γίνει από χώμα και όλα επιστρέφουν στο χώμα». (Εκκλησιαστής 3:19, 20) Εδώ δεν γίνεται καμιά αναφορά σε κάποια πύρινη κόλαση. Όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, επιστρέφουν στο χώμαστην ανυπαρξία Για να βασανίζεται κάποιος πρέπει να έχει συνειδητότητα. Έχουν οι νεκροί συνειδητότητα; Όχι. «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως ούτε έχουν πια απολαβή, επειδή η ενθύμηση για αυτούς έχει ξεχαστεί». (Εκκλησιαστής 9:5) Οι νεκροί, οι οποίοι «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως», είναι αδύνατον να νιώσουν τους φρικτούς πόνους της κόλασης. Επιβλαβής Δοξασία Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η διδασκαλία της κόλασης είναι χρήσιμη, είτε αληθεύει είτε όχι. Γιατί; Λένε ότι αποτρέπει την αδικοπραγία. Ισχύει αυτό; Τι λέτε, είναι μικρότερο το ποσοστό εγκληματικότητας στις περιοχές όπου οι άνθρωποι πιστεύουν στην κόλαση από ό,τι είναι σε άλλα μέρη; Ούτε κατά διάνοια! Στην πραγματικότητα, η δοξασία της κόλασης είναι πολύ επιβλαβής. Αν ένα άτομο πιστεύει ότι ο Θεός βασανίζει ανθρώπους, θα βλέπει άραγε το βασανισμό άλλων ως κάτι το απεχθές; Τι λόγο θα έχει να τον βλέπει έτσι; Εκείνοι που πιστεύουν σε έναν σκληρό θεό, πολλές φορές γίνονται εξίσου σκληροί με το θεό τους. Από όποια άποψη και αν εξετάσει αυτό το ζήτημα ένα λογικό άτομο, δεν μπορεί να δεχτεί την ύπαρξη μιας κόλασης όπου κάποιοι βασανίζονται. Η λογική επαναστατεί σε αυτή τη σκέψη. Η ανθρώπινη φύση απωθείται από αυτήν. Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό, ο Λόγος του Θεού δεν λέει ότι υπάρχει τέτοιο μέρος. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, «επιστρέφει στη γη του εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται».Ψαλμός 146:4. Ποια Είναι η Τιμωρία για την Αμαρτία; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν τιμωρούμαστε για τις αμαρτίες μας; Όχι, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ο άγιος Θεός μας τιμωρεί τους αμαρτωλούς, αλλά δεν τους βασανίζει. Και όταν οι αμαρτωλοί μετανοούν, τους συγχωρεί. Ποια είναι η τιμωρία για την αμαρτία; Η Αγία Γραφή δίνει ξεκάθαρη απάντηση: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Η ζωή είναι δώρο από τον Θεό. Όταν αμαρτάνουμε δεν αξίζουμε πλέον ένα τέτοιο δώρο, γι' αυτό πεθαίνουμε. Ίσως ρωτήσετε: "Με ποια έννοια είναι δίκαιο κάτι τέτοιο; Αφού όλοι πεθαίνουν!" Αυτό αληθεύει επειδή είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Στην ουσία, κανείς δεν αξίζει τη ζωή. «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει».Ρωμαίους 5:12. Σε αυτό το σημείο ίσως σκέφτεστε: "Αν όλοι αμαρτάνουμε και εξαιτίας αυτού όλοι πεθαίνουμε, τότε γιατί να προσπαθούμε να είμαστε ενάρετοι; Φαίνεται ότι ο πονηρός άνθρωπος έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν που προσπαθεί να υπηρετεί τον Θεό". Αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Παρότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί, ο Θεός συγχωρεί εκείνους που μετανοούν ειλικρινά και προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους. Ανταμείβει τις προσπάθειες που καταβάλλουμε ώστε να "ανακαινίζουμε το νου μας" και να κάνουμε το καλό. (Ρωμαίους 12:2) Αυτές οι αλήθειες αποτελούν τη βάση μιας θαυμαστής ελπίδας. Ανταμοιβή για τους Καλούς Ανθρώπους Όταν πεθαίνουμε, παύουμε να υπάρχουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τελειώνουν. Ο πιστός Ιώβ ήξερε ότι θα πήγαινε στον τάφο (Σιεόλ) όταν θα πέθαινε. Προσέξτε, όμως, την προσευχή του στον Θεό: «Μακάρι να με έκρυβες στον Σιεόλ, να με κρατούσες κρυμμένο μέχρι να απομακρυνθεί ο θυμός σου, να έβαζες προθεσμία σε σχέση με εμένα και να με θυμόσουν! Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει; . . . Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω».Ιώβ 14:13-15.

Ο Ιώβ πίστευε ότι, αν έμενε πιστός μέχρι θανάτου, ο Θεός θα τον θυμόταν και θα τον ανάσταινε. Αυτό πίστευαν όλοι οι υπηρέτες του Θεού στους αρχαίους καιρούς. Ο ίδιος ο Ιησούς επιβεβαίωσε αυτή την ελπίδα όταν είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [Θεού] και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης».Ιωάννης 5:28, 29. Πότε θα αρχίσει η ανάσταση; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πολύ σύντομα. Οι Βιβλικές προφητείες δείχνουν ότι το 1914 αυτός ο κόσμος μπήκε «στις τελευταίες ημέρες» του. (2 Τιμόθεο 3:1) Πολύ σύντομα, όταν έρθει "το τέλος του κόσμου", όπως το αποκαλούν πολλοί, ο Θεός θα εξαλείψει την πονηρία και θα εγκαθιδρύσει έναν νέο κόσμο υπό ουράνια διακυβέρνηση.Ματθαίος, κεφάλαιο 24 Μάρκος, κεφάλαιο 13 Λουκάς, κεφάλαιο 21 Αποκάλυψη 16:14. Το αποτέλεσμα θα είναι ένας παράδεισος ο οποίος θα καλύπτει ολόκληρη τη γη και θα κατοικείται από εκείνους που προσπαθούν ειλικρινά να υπηρετούν τον Θεό. Οι πονηροί άνθρωποι δεν θα καίγονται στην κόλαση, αλλά ούτε θα έχουν θέση στον επερχόμενο Παράδεισο. Στα εδάφια Ψαλμός 37:10, 11 διαβάζουμε: «Ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια και θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει. Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». Μήπως όλα αυτά είναι απλώς ένα όνειρο; Όχι, είναι υπόσχεση του Θεού. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «Άκουσα μια δυνατή φωνή από το θρόνο να λέει: "Δείτε! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει"».Αποκάλυψη 21:3, 4. ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΛΕΥΡΑ: Πολλοί παραδέχονται τον Ιησού Χριστό ως τον μεγαλύτερο κοινωνικό αναμορφωτή, τον θαυμάζουν ως το υψηλότερο ηθικό ανάστημα, τον εγκωμιάζουν ως τον μοναδικό διδάσκαλο της αληθείας. Εντούτοις αμφισβητούν τη μέλλουσα κρίση, σοκάρονται από τις εικόνες και τις περιγραφές της κολάσεως, τις οποίες δίνει η αγία Γραφή. Αλλά μία τέτοια αμφισβήτηση αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι αυτοί δεν δέχονται τον αληθινό Χριστό. Εξυμνούν και θαυμάζουν ένα πρόσωπο που υπήρξε πλάνος και απατεώνας, που δεν είχε καμία σχέση με την αξιοπιστία και την αγαθότητα του Ιησού Χριστού. Επιπλέον, ο λόγος δεν είναι για μία θεωρία η έστω για το χαρακτηρισμό ενός προσώπου. Ο Ιησούς Χριστός, με τη διαβεβαίωσή του για τη μέλλουσα ζωή, επηρέασε την ιστορία κι έγινε αιτία να ταλαιπωρηθούν, να κακοποιηθούν και να οδηγηθούν στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπων, οι οποίοι πύκνωσαν τις φάλαγγες των μαρτύρων και των αγίων της πίστεως. Αν δεν αληθεύει η υπόσχεσή του για τον παράδεισο, πως θα εξηγήσουμε τα μαρτύρια των αγίων; Πως θα δικαιολογήσουμε π.χ. τον φρικτό θάνατο των Σαράντα μαρτύρων στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας, που καθώς ένιωθαν τη νέκρωση να τυλίγει ένα - ένα τα μέλη τους έψαλλαν· «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος, αλγεινή η πήξις, αλλ’ ηδεία η απόλαυσις», επειδή ακριβώς πίστεψαν στη μετά θάνατον πραγματικότητα που υποσχέθηκε ο Χριστός; Είναι δυνατόν να παραδεχθούμε ότι είπε ψέματα ο Χριστός, αυτός που γι’ αυτό ακριβώς ήρθε στον κόσμο, για να μας αποκαλύψει την αλήθεια (Ιω 18,37) και για χάρη της αληθείας δέχθηκε το σταυρικό θάνατο; Διαψεύδεται, λοιπόν, από την ίδια την ιστορία ο ισχυρισμός ότι δεν είναι πραγματικότητα η κόλαση και ο παράδεισος και οι υποστηρικτές του ισχυρισμού αυτού αποδεικνύονται αντιφατικοί, παράλογοι και εξωπραγματικοί. Εύλογα ερωτήματα 1. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ; Ολα τα επιχειρήματα που ανέφερα και που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια της μετά θάνατον πραγματικότητας δεν αναιρούνται μεν, αλλά φαίνονται αδύναμα να πείσουν, όταν καταλαμβάνει τη σκέψη μας η ζάλη των αμφιβόλων λογισμών. Μάλιστα οι λογισμοί αυτοί δεν εμφανίζονται καθόλου με τη μορφή της απιστίας και της αρνήσεως. Αντίθετα φαίνονται να εμπνέονται από μία υπερβολική σύνεση και ευλάβεια προς τον πανάγαθο Θεό. Μόλις θελήσει κάποιος να μιλήσει για την κόλαση, έρχεται αμέσως αντιμέτωπος με το ερώτημα· «Υπάρχει κόλαση;». Και ακολουθεί ο λογισμός· «Πως συμβιβάζεται η σκληρή και αιώνια τιμωρία των ανθρώπων με την αγαθότητα και την ευσπλαγχνία του Θεού; Οταν ένας άνθρωπος πατέρας κάμπτεται από το φίλτρο το πατρικό και συγχωρεί το άσωτο παιδί του, είναι δυνατόν ο πανάγαθος Θεός να ανεχθεί την αιώνια τιμωρία των πλασμάτων του;». Είναι ανάγκη, λοιπόν, να

απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά. α. «Μη ον» Η κόλαση είναι μία τραγική πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν οι ασεβείς και αμετανόητοι αμαρτωλοί, που δεν αναγνωρίζουν τον Κύριο και δεν δέχονται τη σωτηρία και τη λύτρωση που αυτός προσφέρει. Η άποψη ότι δημιουργός της κολάσεως είναι η δικαιοσύνη του Θεού, η οποία απαιτεί την τιμωρία των αμαρτωλών, δεν στηρίζεται στη διδασκαλία της αγίας Γραφής. Σύμφωνα μ’ αυτήν η κόλαση δεν είναι δημιούργημα του Θεού, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι κάτι θετικό, αλλά μία άρνηση, ένα «μη ον», κατά την πατερική διατύπωση. Μιλούμε για δημιουργία φωτός και όχι σκότους, διότι το σκότος δεν είναι μία οντότης, είναι απλώς η απουσία του φωτός. Μιλούμε επίσης για αγάπη και ορίζουμε το μίσος ως απουσία της αγάπης. Παρόμοια, η απουσία του Θεού, ο οποίος είναι η πηγή κάθε αγαθού, συνεπάγεται την κόλαση. β. Ετοιμάσθηκε για τον διάβολο Την κόλαση δεν την έκανε ο Θεός. Πολύ περισσότερο δεν την έκανε για τους ανθρώπους. Την διάλεξε ο διάβολος, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον του Θεού, έγινε αναρχικός, με αποτέλεσμα να ξεκοπεί από τον Θεό και από εωσφόρος έγινε σατανάς από την κατάσταση του φωτός και της δόξης έπεσε στην κατάσταση του σκότους, του άδη, που δεν είναι άλλη από την κατάσταση της κολάσεως. Η δημιουργία, λοιπόν, της κολάσεως υπήρξε η άμεση συνέπεια της αποστασίας και της απομακρύνσεως του διαβόλου από τον Θεό. Για τον διάβολο και τους αγγέλους του είχε ετοιμασθεί η κόλαση, όπως αποκαλύπτει το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας στη μοναδική εκείνη προφητεία του για τη μέλλουσα κρίση, όπου τον ακούμε να λέει στους κολασμένους «Πορεύεσθε απ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Μθ 25,41). Οι άνθρωποι που παραδόθηκαν στον διάβολο κι έκοψαν κάθε δεσμό που τους ένωνε με τον Θεό, μόνοι τους τοποθετούν τον εαυτό τους στην κόλαση. Αυτοί, κι αν ακόμη υποθέσουμε ότι τους ανάγκαζε ο Θεός να μείνουν στον παράδεισο, δεν θα τον άντεχαν, διότι δεν αντέχουν την παρουσία του Θεού. γ. Τι είναι η οργή του Θεού Δεν οργίζεται ποτέ ο Θεός εναντίον των ανθρώπων, διότι η ίδια η φύση του είναι απαθής. Ο Θεός είναι αγάπη. Ούτε να θυμώσει μπορεί ούτε να εκδικηθεί τους κακούς. Γιατί όμως η αγία Γραφή και μάλιστα η Παλαιά Διαθήκη μιλά τόσο συχνά για οργή και θυμό του Θεού; Τη θεολογική ερμηνεία αυτού που ονομάζουμε θυμό και οργή του Θεού τη διατυπώνει πολύ καθαρά ο προφήτης Δαυίδ στον 37ο ψαλμό. «Ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου από προσώπου της οργής σου, ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου από προσώπου των αμαρτιών μου» (στ. 4). Ο αμαρτωλός άνθρωπος λέει στον Θεό «Το οργισμένο σου πρόσωπο δεν αφήνει να γιάνει η σάρκα μου, η αμαρτωλή ζωή μου δεν αφήνει να ειρηνεύσουν τα κόκκαλά μου». Αυτό που στο α ημιστίχιο του ψαλμού ονομάζεται «ίασις της σαρκός», στο β λέγεται «ειρήνη των οστέων». Αντίστοιχα το «πρόσωπον οργής» του α ημιστιχίου ονομάζεται «πρόσωπο των αμαρτιών». Δηλαδή η οργή του Θεού είναι αυτή η ίδια η αμαρτία μας, που μας ταλαιπωρεί και μας συνθλίβει. Τα αμαρτήματα και η αθλιότητα του αμαρτωλού δημιουργούν ένα διάφραγμα και χωρίζουν την ψυχή του από τον Θεό. Ερχονται σαν ένα σκοτεινό σύννεφο και κρύβουν από τα μάτια του τον ουρανό. Η διακοπή της επαφής του ανθρώπου με τον Θεό αφαιρεί την ειρήνη του πρώτου, κάνει θλιβερή τη ζωή του και διαταράσσει όλη την ύπαρξή του. Αυτή την οδυνηρή για τον άνθρωπο κατάσταση, όταν θέλουμε να την εκφράσουμε σε ενεργητική διάθεση, την αποδίδουμε λέγοντας ότι ο Θεός θυμώνει και οργίζεται η ο Θεός τιμωρεί. Απλούστερα καταλαβαίνουμε την αλήθεια αυτή με ορισμένα παραδείγματα από την καθημερινή ζωή. * Φαντασθείτε έναν πατέρα που κάθεται στην πόρτα του σπιτιού του και με ανοιχτή την αγκαλιά περιμένει να υποδεχθεί τα δύο παιδιά του, που επιστρέφουν από το σχολείο. Το πρώτο παιδί έχει πάρει άριστα στα μαθήματα και στη διαγωγή. Μόλις βλέπει τον πατέρα του, νομίζει ότι εκείνος έμαθε τα ευχάριστα νέα του και γι’ αυτό το λόγο βγήκε να το καλοδεχθεί και να το συγχαρεί. Αισθάνεται ήδη στο ιλαρό πρόσωπο του πατέρα όλη την αγάπη και τη στοργή του κι ορμά χαρούμενο στην πατρική αγκαλιά, για να εκφράσει τη χαρά του και να τη νιώσει διπλή, καθώς τη μοιράζεται με τον αγαπημένο του πατέρα. Το άλλο παιδί όμως που πήγε άσχημα στα μαθήματα, έμεινε στάσιμο και χαρακτηρίσθηκε κακή η διαγωγή

του, καθώς βλέπει τον ίδιο πατέρα, με τις ίδιες διαθέσεις, τον νιώθει εντελώς διαφορετικά. Νομίζει ότι βγήκε και το περιμένει για να το δείρει, να το τιμωρήσει. Γι’ αυτό τρέμει κι απομακρύνεται φοβισμένο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στη σχέση μας με τον Θεό. Εκείνος που πιστεύει και αγαπά τον Θεό, που αγωνίζεται να εφαρμόσει το θέλημά του και ζη εν μετανοία εδώ στη γη, λαχταρά τη συνάντηση μαζί του και, όταν φύγει από τη γη αυτή χαίρεται στον παράδεισο. Εκείνος όμως που πέρασε τη ζωή του στην ασέβεια και έφυγε από τον κόσμο αμετανόητος, τρέμει στη θέα του Κυρίου. * Ανατέλλει το πρωί ο ήλιος και φωτίζεται η πλάση. Οι ηλιακές ακτίνες ζεσταίνουν τον πάγο και τον λειώνουν, ζωογονούν τα φυτά. Οι ίδιες ακτίνες καθώς πέφτουν πάνω στη λάσπη την ξηραίνουν και τη σκληραίνουν και μαραίνουν τα φυτά εκείνα που, μη έχοντας ρίζα, χάνουν την ικμάδα τους. Ασφαλώς το μυστικό της διαφοράς βρίσκεται στα ίδια τα υλικά που δέχονται την ηλιακή ακτινοβολία. * Μία πινακίδα επάνω στο ηλεκτροφόρο καλώδιο, που προστατεύει την ιδιοκτησία κάποιου, πληροφορεί τους ανθρώπους ότι δεν πρέπει να αγγίζουν το καλώδιο, διότι σ’ αυτό υπάρχει «Κίνδυνος – Θάνατος». Ο κλέφτης αδιαφορεί για την πινακίδα και προσπαθεί να οικειοποιηθεί τα ξένα αγαθά, με αποτέλεσμα να πάθει ηλεκτροπληξία και να πέσει κάτω νεκρός. Ποιος θα κατηγορήσει τον ιδιοκτήτη της περιουσίας για το θάνατο αυτό; Κανείς. Παρόμοια ο Θεός θέσπισε τα όρια της ζωής μας, με τα οποία μας αποτρέπει από την αμαρτία και το θάνατο όπου αυτή μας οδηγεί. Οταν εμείς εν γνώσει μας παραβαίνουμε το θέλημα του Θεού, περιφρονούμε την εντολή του και κάνουμε την αμαρτία, φυσικό είναι να οδηγηθούμε στον πνευματικό, στον αιώνιο θάνατο, στην κόλαση. Δεν μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε γι’ αυτό τον Θεό, διότι ακριβώς το θέλημα και η εντολή του γίνεται αιτία σωτηρίας για εκείνους που υπακούν. Το φως της Θεότητας, όπως εξηγεί ο Μ. Βασίλειος, τους μεν δικαίους, τους εκλεκτούς και τους μετανοημένους αμαρτωλούς τους φωτίζει και τους ευφραίνει, ενώ για τους αδίκους και τους αμετανοήτους γίνεται φωτιά που τους καίει. δ. Αλλης συχνότητας Πολλοί δυσκολεύονται να παραδεχθούν τη μέλλουσα πραγματικότητα, διότι δεν βρίσκουν μία ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα πως είναι η κόλαση και ο παράδεισος. Αλλοι με δίψα αναζητούν περιγραφές και οράματα, που με τις λεπτομερείς διηγήσεις τους ικανοποιούν μόνο την ανθρώπινη περιέργεια σχετικά με τη μορφή και τη ζωή του παραδείσου και της κολάσεως. Αλλοι πάλι υψώνουν με αδιαφορία τους ώμους η γελούν περιφρονητικά, όταν ακούσουν να γίνεται λόγος για τα θέματα αυτά, διότι βρίσκουν παιδαριώδεις και φανταστικές αυτές τις διηγήσεις. Σε όλους αυτούς πρέπει να εξηγήσουμε ότι η μεταφυσική πραγματικότητα υπάρχει σε μία άλλη διάσταση, σε άλλη συχνότητα, την πνευματική. Είναι αδύνατο να την κατανοήσει, πολύ περισσότερο να την εκφράσει ο άνθρωπος. Υποθέστε ότι μία μέλισσα με κάποιο υπερφυσικό τρόπο γινόταν άνθρωπος, γνώριζε τον ανθρώπινο πολιτισμό, ζούσε στην ανθρώπινη κοινωνία και έπειτα επανερχόταν στην κατάσταση της μέλισσας και αναλάμβανε να μεταφέρει στις άλλες μέλισσες τι είδε και τι άκουσε ως άνθρωπος. Θα ήταν εντελώς αδύνατη μία τέτοια μεταφορά, διότι σε άλλη διάσταση ζη η μέλισσα και σε άλλη ο άνθρωπος. Η, για να χρησιμοποιήσω ένα πιθανότερο παράδειγμα, σκεφθείτε ότι παίρνουμε έναν πρωτόγονο υπανάπτυκτο άνθρωπο από αυτούς που ζουν σαν τα άγρια θηρία και που συνεννοούνται μ’ ένα πενιχρότατο λεξιλόγιο 300-500 λέξεων, έναν Κάφρο π.χ. η έναν Εσκιμώο. Τον ημιάγριο αυτόν τον εγκαθιστούμε στο Παρίσι, στη Ν. Υόρκη, στη Μόσχα η σε κάποια άλλη μεγαλούπολη. Φαντασθείτε τον να περιεργάζεται και να χρησιμοποιεί τα σύγχρονα επιτεύγματα του πολιτισμού, να χειρίζεται υπολογιστές, να κάνει ένα διαστημικό ταξίδι. Μετά από όλα αυτά, τον ξαναφέρνουμε στους ανθρώπους της φυλής του. Γεμάτοι ενδιαφέρον εκείνοι ζητούν να μάθουν τις εμπειρίες που γνώρισε στη νέα του ζωή. Τον πολιορκούν με επίμονες ερωτήσεις. Τι να τους πεί όμως, πως να εκφράσει αυτά που γνώρισε; Θα επαναλαμβάνει ότι είδε και άκουσε παράξενα πράγματα, ότι είχε πρωτόγνωρες εμπειρίες, αλλά δεν θα χει τη δυνατότητα να μεταφέρει τίποτε από αυτά που έζησε. Κάθε περιγραφή αυτόν μεν δεν θα τον ικανοποιεί, διότι δεν θα αποδίδει την πραγματικότητα, στους ομοφύλους του δε θα δίνει μία πολύ υποτυπώδη εικόνα. Αυτήν την αλήθεια καταθέτει ο απόστολος Παύλος με την εικόνα του νηπίου, που χρησιμοποιεί στο Α´ Κο

13,11· «ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην· ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου». Είναι πολύ νηπιώδης η κατάστασή μας εδώ στη γη. Δεν μας παρέχει τις προϋποθέσεις για να συλλάβουμε και να εννοήσουμε την πέραν του τάφου πραγματικότητα. Γι’ αυτό είναι υποτυπώδεις και ατελέστατες οι διάφορες εικόνες και παραστάσεις που χρησιμοποιεί η αγία Γραφή για τον παράδεισο, όπως η εικόνα του ωραίου κήπου, του βασιλικού γάμου, του πλουσίου δείπνου κτλ. Με τις απλοϊκές αυτές παραστάσεις, που εκφράζουν την ευφροσύνη, τη χαρά και την απόλαυση στην επίγεια ζωή μας, προσπαθεί να μας δώσει μία εικόνα του ασύλληπτου υπερφυσικού μεγαλείου. Με αντίστοιχες δυσάρεστες και φρικτές παραστάσεις της παρούσης ζωής, όπως σκοτάδι, φωτιά, σκουλήκια κτλ., προσπαθεί να μας δώσει την εικόνα της κολάσεως. Περισσότερα δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε, διότι δεν έχουμε ανάλογες παραστάσεις. ε. Ανθρωπομορφικές οι περιγραφές Ολες οι εκφράσεις και περιγραφές με τις οποίες αναφέρεται η αγία Γραφή στην κόλαση και στον παράδεισο είναι καθαρώς ανθρωπομορφικές. Ανθρωποπρεπώς και όχι θεοπρεπώς εκφράζεται στις περιπτώσεις αυτές η αγία Γραφή, επισημαίνουν οι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας. Τονίζουν όμως ότι οι ανθρωποπαθείς εικόνες προσφέρονται για την παχύτητα της δικής μας αντιλήψεως. «Επειδή ακούς για φωτιά», λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, «μη νομίσεις ότι είναι τέτοια εκείνη η φωτιά. Δεν είναι υλική σαν τη δική μας φωτιά, αλλά τέτοια που γνωρίζει ο Θεός».Αργότερα, και μάλιστα στο μεσαίωνα, οι ανθρωποπαθείς παραστάσεις πλήθυναν και η φαντασία σχετικά μ’ αυτές οργίασε. Στο υλικό της ρητορείας προστέθηκε η ποιητική και η λοιπή καλλιτεχνική παραγωγή. Ολα αυτά ενέπνευσαν πλήθος αποκρύφων ιστοριών, που κυκλοφόρησαν σε φυλλάδια και όπου γίνονται φρικτές περιγραφές της κολάσεως. Το αποτέλεσμα ήταν ο μεν λαός να τρομοκρατείται από τις περίεργες αυτές παραστάσεις, οι δε κάπως διανοούμενοι, που νομίζουν ότι είναι «καλλιεργημένοι άνθρωποι», να δυσανασχετούν και να διατυπώνουν το ερώτημα· «Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά;». Τέλος, οι ορθολογιστές έδωσαν αρνητική απάντηση στο ερώτημα και μαζί με την τερατώδη εικόνα της κολάσεως απέρριψαν και τον ποθητό, πανωραίο και γλυκύτατο παράδεισο και τον ίδιο τον κριτή Θεό.

2. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ; Η Καινή Διαθήκη δηλώνει την κατάσταση της κολάσεως με τα εξής ονόματα· απώλεια (Φι 3,19· Β´ Πέ 2,3), όλεθρος αιώνιος (Β´ Θε 1,9), θλίψις μεγάλη (Μθ 24,21), μέλλουσα οργή (Μθ 3,7· Λκ 3,7), κόλασις αιώνιος (Μθ 25,46), πυρ αιώνιον (Μθ 18,8), πυρ άσβεστον (Μρ 9,43), όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά και το πυρ ου σβέννυται (Μρ 9,44), πυρ εσθίον τους υπεναντίους (Εβ 10,27), κάμινος του πυρός (Μθ 13,42), σκότος εξώτερον (Μθ 8,12· 22,13· 25,30), ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων (Μθ 8,12· 24,51· Λκ 13,28), ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετηρημένος (Β´ Πέ 2,17· Ιδ 13), θάνατος (Απ 21,4), δεύτερος θάνατος (Απ 20,14). Αλλά η πιο συγκλονιστική ονομασία της κολάσεως για τους συγχρόνους του Κυρίου ήταν «γέεννα» (Μθ 5,22. 29· 10,28 κ.α. Μρ 9,43. 47· Λκ 12,5· Ια 3,6), διότι σήμαινε έναν συγκεκριμένο τόπο, τον οποίο γνώριζαν όλοι. α. Γέεννα Γέεννα η φάραγξ του Εννόμ λεγόταν ένα φαράγγι, μία χαράδρα έξω από τα Ιεροσόλυμα. Ο τόπος αυτός είχε μιανθεί με τη λατρεία του ειδωλολατρικού θεού Μολώχ, στον οποίο γίνονταν ανθρωποθυσίες. Πάνω στα χέρια του πυρωμένου χάλκινου αγάλματος εναπέθεταν οι Ισραηλίτισσες τα βρέφη τους, για να καούν ζωντανά και να συμμετέχουν έτσι στη βάρβαρη και αποτροπιαστική λατρεία του Μολώχ. Αργότερα, όταν ο λαός μετανόησε για την παρεκτροπή, έδειξε κι όλη την αποστροφή του στον βδελυρό τόπο της γεέννης. Τον μετέτρεψε σε κοπρώνα, όπου πετούσαν όλα τα σκουπίδια, τις ακαθαρσίες της πόλεως και τα ψοφίμια, τα οποία καθώς σάπιζαν έτρεφαν πλήθος σκουληκιών που μαζεύονταν εκεί. Επειδή η χαράδρα γέμιζε και η αποσύνθεση μόλυνε την ατμόσφαιρα, μετέφεραν εκεί πίσσα από τη γειτονική Νεκρά θάλασσα κι έβαζαν φωτιά στο σκουπιδότοπο, που έκαιγε ακατάπαυστα μέρα και νύχτα. Ετσι, ακαθαρσία, φωτιά, βρόμα και καπνός γέμιζαν συνεχώς την περιοχή. Αυτό το χώρο ο Χριστός τον χρησιμοποιούσε ως συμβολική εικόνα της κολάσεως των αμαρτωλών. β. Η ζωή στην κόλαση Περισσότερα στοιχεία για τη ζωή στην κόλαση αποκαλύπτει ο Κύριος με συμβολική γλώσσα, με ζωηρές και

έντονες εικόνες στην προφητεία περί μελλούσης κρίσεως (Μθ 25,31-46). Τονίζω ότι δεν πρόκειται για μία παραβολή, όπως νομίζουν πολλοί, αλλά για προφητεία, την οποία διατυπώνει ο Κύριος με σαφή διδασκαλία. Εκεί, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι οι κολασμένοι: * Ζουν αποκομμένοι και απομακρυσμένοι από τον Θεό. Η κατάσταση αυτή είναι αιώνια, χωρίς καμία ελπίδα αλλαγής. Φαντασθείτε τον εαυτό σας κλεισμένο σ’ ένα δωμάτιο η έστω σ’ ένα άνετο και ωραίο σαλόνι, όπου θα μένατε αιώνια ολομόναχος. Δεν σάς είναι φρικιαστική η σκέψη; * Κατοικούν μαζί με τους δαίμονες, που είναι οι χειρότεροι συγκάτοικοι. * Βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλήθεια. Εκεί βλέπουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Οι σκληροί και άσπλαχνοι διαπιστώνουν ότι οι δυστυχισμένοι για τους οποίους αδιαφόρησαν είναι οι αδελφοί του Ιησού Χριστού, ο ίδιος ο Κύριος. Οι εγκληματίες και κακούργοι αναγνωρίζουν ότι σκότωσαν όχι έναν ξένο, όχι έναν εχθρό, αλλά τον ίδιο τον αδελφό τους, που ο Θεός τον είχε βάλει δίπλα τους για να τον αγαπήσουν. Οι υπερήφανοι αναγνωρίζουν ότι περιφρόνησαν και πλήγωσαν τον ίδιο τον εαυτό τους, οι αλαζόνες βρίσκονται αντιμέτωποι με το κενό τους και οι φθονεροί διαπιστώνουν ότι πλήγωσαν και φαρμάκωσαν όχι κάποιον ξένο, αλλά τον εαυτό τους. Το γεγονός ότι θα αντιληφθούν οι κολασμένοι την αλήθεια, αλλά δεν θα μπορούν να μετανοήσουν και να αλλάξουν τίποτε, χαρακτηρίζει αρκετά την τραγικότητα της καταστάσεώς τους. Το πρώτο περιστατικό τοποθετείται στη νεότερη ιστορία της πατρίδος μας, στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Ενας γενίτσαρος μπαίνει σ’ ένα ελληνικό σπίτι κι αφού άρπαξε και κατέστρεψε ό,τι βρήκε μπροστά του, επιχειρεί ν’ ατιμάσει την κόρη της οικογένειας. Για να κάνει μάλιστα τη βδελυρή πράξη σκοτώνει τους γονείς και τους αδελφούς της που πρόβαλαν αντίσταση. Αργότερα όμως αποκαλύπτεται ότι αυτή η οικογένεια, την οποία τόσο βάναυσα και απάνθρωπα κατέστρεψε, ήταν η δική του οικογένεια. Δεν μπόρεσε ν αντέξει την αλήθεια· παραφρόνησε. Το δεύτερο παράδειγμα είναι η υπόθεση της αρχαίας τραγωδίας του Οιδίποδα. Οταν διαπίστωσε ότι η μητέρα των παιδιών του ήταν η δική του μητέρα, την οποία είχε κάνει σύζυγο, αφού προηγουμένως σκότωσε τον πατέρα του, αισθάνθηκε ανυπόφορη τη ζωή του, έβγαλε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια και περιφέρονταν «τυφλός τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματα». Τα δύο αυτά περιστατικά ζωγραφίζουν πολύ ζωηρά την κατάσταση του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια, την οποία αδίκησε. Δεν χρειάζεται κάποια επιπλέον τιμωρία. Η ταραγμένη συνείδησή του γίνεται ο αμείλικτος κατήγορος που τον ταράσσει, τον πληγώνει περισσότερο από χίλια βασανιστήρια και τον καίει χειρότερα από μύριες φωτιές. Ενα πρόσφατο παράδειγμα από τη σύγχρονη πραγματικότητα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν να καίγονται οι κολασμένοι, χωρίς να υπάρχει εκεί φυσική φωτιά. Πριν μερικά χρόνια οι εφημερίδες ανέφεραν μία τραγική είδηση από τη Θεσσαλονίκη. Μία μητέρα που είχε βγεί στο μπαλκόνι του σπιτιού της με το μωρό της στην αγκαλιά, δεν πρόσεξε, με αποτέλεσμα να της γλιστρήσει το παιδί από τα χέρια, να πέσει κάτω και να σκοτωθεί. Χτυπιόταν και έκλαιγε απαρηγόρητα η τραγική μάνα φωνάζοντας «καίγομαι!». Ηταν η φωτιά της συνειδήσεως που την έκανε να νιώθει πως βρίσκεται μέσα στις φλόγες. Κάπως έτσι θα καίγονται και οι κολασμένοι.

3. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ; Οπως η κόλαση έτσι και ο παράδεισος είναι μία κατάσταση ασύλληπτη και απερίγραπτη με τις δυνατότητες που διαθέτει ο άνθρωπος. Οπως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να περιγράψουμε τον Θεό, διότι «Θεός καταλαμβανόμενος ουκ έστι Θεός», έτσι και ο παράδεισος είναι μία υπόθεση, λέει ο Ηλίας Μηνιάτης, «που υπερβαίνει κάθε γλώσσα και κάθε νού, διότι ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος μπορεί να μας εξηγήσει τον παράδεισο καθώς είναι». «Ω παράδεισε!», έλεγε κάποιος, «ημπορούμεν να σε κερδίσωμεν, μά δεν ημπορούμεν να σε κατανοήσωμεν». α. Αρρητα ρήματα Αυτήν τη δυσκολία αισθάνεται ο απόστολος Παύλος, που θέλει να μας μεταφέρει την εμπειρία του παραδείσου. Γι’ αυτό περιορίζεται στο επιγραμματικό «α οφθαλμός ουκ οίδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α´ Κο 2, 9).

Αυτά που ετοίμασε ο Θεός για τους αγαπητούς του είναι τόσο εξαίσια, που όχι μόνο δεν τα γεύθηκαν οι ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά ούτε κι αυτή η φαντασία δεν έχει τη δυνατότητα να τα συλλάβει ποτέ. Στη Β´ προς Κορινθίους Επιστολή ο ίδιος απόστολος χαρακτηρίζει τον παράδεισο με τη φράση «άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β´ Κο 12,4). Στη Γραφή αλλού λέγεται ότι στον παράδεισο υπάρχει θέα, αλλού άκουσμα, αλλού άλλα. Ολα αυτά εκφράζονται εδώ με το «ρήματα», που ερμηνεύεται «πράγματα, γεγονότα». Ο φυσικός άνθρωπος έχει διαιρεμένη την αίσθηση του φυσι-κού κόσμου σε όραση, ακοή, γεύση κτλ. Για τον πνευματικό άνθρωπο και τον πνευματικό κόσμο δεν υπάρχει αυτή η διαίρεση. Ολα είναι ταυτόχρονα και θέαμα και άκουσμα και γεύση και λογισμός. Η διαίρεση ανήκει στην ύλη. Το πνευματικό είναι απλό και ενιαίο. Η παραδείσια κατάσταση είναι κατά τον Παύλο άρρητη, ανέκφραστη. Αυτό σημαίνει το «α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι», δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα εκφράσει με λόγια. Η ανθρώπινη νοσηρή περιέργεια με αφορμή αυτό το χωρίο έπλασε ολόκληρο βιβλίο, την Αποκάλυψη Παύλου η Αναβατικό Παύλου. Εκεί, σαν να μετάνιωσε ο απόστολος που δεν μίλησε στη Β´ προς Κορινθίους Επιστολή του, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια όλα τα «άρρητα ρήματα» που άκουσε στον παράδεισο. Το βιβλίο αυτό το απέρριψε η Εκκλησία ως απόκρυφο, όπως απορρίπτει και αποδοκιμάζει και κάθε παρόμοιο κείμενο οραματιστών, που με πολλές φλυαρίες περιγράφουν αυτά που «είδαν». Ο Παύλος, ο οποίος πράγματι είδε τον παράδεισο, λέει ότι αδυνατεί να μιλήσει γι’ αυτόν άνθρωπος. Εκείνοι που δεν είδαν τίποτε μπορούν να περιγράφουν λεπτομερώς, επειδή ακριβώς περιγράφουν τα γεννήματα της φαντασίας τους και όχι την πραγματικότητα. Και μόνον αυτή η περιγραφή αρκεί για να βεβαιώσει το ψέμα τους. β. «Ομοιοι αυτώ εσόμεθα» «Εν δόξη» χαρακτηρίζει την παραδείσια κατάσταση ο απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς Επιστολή. «Οταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη» (Κλ 3,4). Δόξα, δηλαδή λάμψη και ακτινοβολία, εκπέμπει η ζωή του παραδείσου. Ο μαθητής της αγάπης, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, δίνει μία σύντομη αλλά αποκαλυπτική περιγραφή του παραδείσου στην Α´ Επιστολή του. «Αγαπητοί, νυν τέκνα Θεού εσμεν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα· οίδαμεν δε ότι εάν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστι» (Α´ Ιω 3,2). Η υιοθεσία των χριστιανών δεν είναι μόνο μία παρούσα ευλογία. Είναι και μία εγγύηση για τη δόξα του μέλλοντος, τη λάμψη του παραδείσου. Κι αυτή ορίζεται ως θέα του Θεού και θέωση του πιστού. Θα βλέπουμε τον Θεό όπως είναι και θα αποκτήσουμε κι εμείς τις ιδιότητές του, σε σχετικό βέβαια βαθμό. Να, τι είναι ο παράδεισος. Ποθώντας τον ο πιστός προετοιμάζει τον εαυτό του για τη μεγάλη συνάντηση με τον Θεό. Πριν γίνει όμοιος μ’ Εκείνον, εξαγνίζει τον εαυτό του, γίνεται όπως ήταν ο Χριστός στην επίγεια ζωή του. Κι όσο πιο πολύ μοιάζει με τον Χριστό, τόσο πιο σίγουρα θα εξομοιωθεί με τον Θεό και θα αξιωθεί του παραδείσου. Οτι στον παράδεισο θα ζούμε σαν άγγελοι στην πνευματική διάσταση το αποκαλύπτει ο Κύριος, απαντώντας στην απορία των Σαδδουκαίων (Μθ 22,30). γ. Μαζί με τον Χριστό Πιο συγκεκριμένη πληροφορία για τη ζωή στον παράδεισο δίνει ο Χριστός στους μαθητές του με την υπόσχεση ότι θα τους έχει μαζί του, διότι «εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισιν» (Ιω 14,2). Την ίδια μαρτυρία επαναλαμβάνει ο απόστολος Παύλος γράφοντας στους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης· «πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα» (Α´ Θε 4,17) και· «ίνα είτε γρηγορώμεν είτε καθεύδωμεν άμα συν αυτώ ζήσωμεν» (Α´ Θε 5,10). Αυτό ακριβώς είναι ο παράδεισος, ζωή με τον Χριστό. Το καθορίζει ρητά ο ίδιος ο Κύριος στην αρχιερατική προσευχή του· «Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω 17,3). Οποιος δέχεται τον Ιησού Χριστό γίνεται κοινωνός της αιωνίου ζωής, μέτοχος του παραδείσου, διότι ο παράδεισος αρχίζει από την παρούσα ζωή, από την εκλογή και την τοποθέτηση του ανθρώπου απέναντι του Ιησού Χριστού.

Το πρόσωπο του Χριστού κρίνει και τοποθετεί στον παράδεισο τον πιστό. Κι αντίστροφα, παράδεισος για τον πιστό είναι ο Χριστός. Γι’ αυτό ο άγιος Χρυσόστομος έλεγε· «Αν πάω στον παράδεισο και μου πούν ότι ο Χριστός δεν είναι εκεί αλλά στην κόλαση, θα ζητήσω να πάω στην κόλαση, διότι η κόλαση με τον Χριστό γίνεται παράδεισος, όπως και ο παράδεισος χωρίς τον Χριστό γίνεται κόλαση». Όπως βλέπουμε,έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ο Παράδεισος-αλλά,και η Κόλαση των Ορθοδόξων απο τα καζάνια και τις φλόγες των παπικών- αυτών που εκφοβίζουν τον κόσμο και που τον διώχνουν ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. Γράφει λοιπόν η Γραφή ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ,ή όχι; Πέρα από τις Γραφές όμως,υπάρχει και η Ιερά Παράδοση. Δύο πόδια έχει ο άνθρωπος για να στηρίζεται γερά: Την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Εσείς το ένα το κόψατε από τη ''ρίζα'',λέγοντας κακόδοξα ''ανθρώπινες παραδόσεις'',και το άλλο,το σπάσατε με την υιοθέτηση του κανόνα της εβραϊκής γραφής,με τα 39 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης,το Μασοριτικό δηλαδή ,αντί του Xριστιανικού κανόνα των Γραφών,ο οποίος είναι και ο παλαιότερος μεταφρασμένος από τους εβδομήκοντα,και είναι πλήρης,και με τα 49 βιβλία-Κάτι που δεν βόλευε την ''εταιρεία'' και που επικυρώνει τις προφητείες για τον αναμενόμενο Μεσσία, περί ύπαρξης της ψυχής, της Θεότητος του Χριστού,ωφέλειας των μνημοσύνων,κτλ... Αλλά εσείς ΔΕΝ διαβάζετε την Αγία Γραφή,αλλά,την άποψη της ''Σκοπιάς'' για την Αγία Γραφή! 'Η,μήπως γράφει πουθενά για για ''ΟΡΓΑΝΩΣΗ'', για ''ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ,'' για ''ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' και για ΧΡΙΣΜΕΝΟΥΣ... μπορείτε να μας δείξετε που ΑΚΡΙΒΩΣ στη Γραφή αναφέρονται αυτές οι ορολογίες ? λενε οι μαρτυρες του ιεχωβα.. ΠΟΥΘΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ.... Απαντηση... πιστεύουν οι αιρετικοί οτι οι Άγγελοι είναι ΑΘΑΝΑΤΟΙ ? Εαν ναι, μπορούν να μας δείξουν που η Γραφή λεει κατι τετοιο ? επίσης σε ποιο σημείο η Γραφή κάνει λόγο για το προνόμιο η το αξίωμα του ''ΣΚΑΠΑΝΕΩΣ'' και που λέει η Γραφή ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Θεού;Για ''Αίθουσες Βασιλείας'',για κοστούμια και γραβάτες,για την μή μετάγγιση-για την ''αποκοπή'' και το μίσος που διδάσκει η ''Οργάνωση'',παραφράζοντας χωρία,και για πλασάρισμα περιοδικών και προϊόντων; Τα δαχτυλίδια στο γάμο, έχουν επίσης ρίζες παγανιστικές. Και άλλα παρόμοια σύμβολα χρησιμοποιούνται και στον καθημερινό κόσμο των επιχειρήσεων. Μήπως πρέπει να ξεδιαλέγουμε, όλα τα μικρά και μεγάλα πράγματα, για να βρούμε τι ρίζα έχει το καθένα, και έτσι να τα απορρίψουμε; Αυτός είναι ο στόχος της Χριστιανικής μας πορείας; Μήπως αυτό φέρνει στη μνήμη μας τους Φαρισαίους οι οποίοι «διύλιζαν τον κώνωπα, και κατάπιναν την κάμηλο», ψάχνοντας να βρουν τι είναι καθαρό και τι είναι ακάθαρτο; Αυτός είναι ο στόχος της σωτηρίας μας; Σε αυτό το σημείο η εταιρία Σκοπιά λέει: «όχι, χρειάζεται να έχουμε μια ισορροπία, και υπάρχει ένα άρθρο στο περιοδικό της «Ξύπνα» της 22ας Δεκεμβρίου 1976, (στην Αγγλική), στις σελίδες 12-15, που εκεί αναφέρεται πολύ συγκεκριμένα, ότι ''το γεγονός ότι άλλες θρησκείες μπορεί να χρησιμοποιούν κάποια πράγματα που είναι της φύσης που ο Θεός δημιούργησε, και να τα χρησιμοποιούν ως σύμβολα στη λατρεία των ειδώλων, δεν καθιστά αυτά τα πράγματα εσφαλμένα για τους αληθινούς λάτρεις, που τα χρησιμοποιούν διαφορετικά». Οποιοσδήποτε επισκεπτόταν τον Ναό του Θεού του Σολομώντα, μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι λάτρεις του Θεού, ΔΕΝ ΛΑΤΡΕΥΑΝ εκείνα τα διακοσμητικά σύμβολα που υπήρχαν στους τοίχους. Έτσι, οι Χριστιανικές ανάγκες, δεν πρέπει πρωτίστως να επικεντρώνονται σ’ ένα συγκεκριμένο σύμβολο, και να σκέπτονται τι μπορεί αυτό να εννοούσε και να σήμαινε πριν από χιλιάδες χρόνια, ή πώς μπορεί να το θεωρούν στην άλλη μεριά του κόσμου. Αλλά θα πρέπει να επικεντρώνονται στο ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ, για τους περισσότερους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων οι Χριστιανοί ζουν''. Αυτό λέει το περιοδικό «Ξύπνα» του 1976, και τα ίδια αναφέρει και η «Σκοπιά» 15 Μαϊου του 1972. Ότι εάν ένα αντικείμενο είναι είδωλο ή όχι, πρωτίστως εξαρτάται, από το πώς το θεωρεί κανείς. Αυτά δείχνουν κάτι πολύ βασικό. Η εταιρία Σκοπιά, τονίζει ότι: 1. Ότι τα σχήματα ή τα σύμβολα καθεαυτά, δεν είναι κάτι κατ’ ανάγκην κακό, να χρησιμοποιούνται σήμερα, ακόμα και αν κάποτε χρησιμοποιούνταν από τους ειδωλολάτρες στην εσφαλμένη λατρεία.

2. Ότι είναι χάσιμο χρόνου, και δεν είναι αναγκαίο, να καθίσουμε να δούμε, τι σήμαινε κάθε αντικείμενο που βρίσκεται πάνω στη γη στο παρελθόν, ή σήμερα. Οι ίδιοι λοιπόν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ερχόμενοι σε σύγκρουση με τους εαυτούς τους, αντιφάσκοντας, έχουν γράψει στα επίσημα έντυπά τους, ότι δεν χαρακτηρίζει την λατρεία η ιστορία των μέσων που χρησιμοποιούνται, αλλά η λατρεία χαρακτηρίζεται άμεσα, από το πώς χρησιμοποιείται και το πώς τελείται. Λέγουν λοιπόν, ότι δεν είναι ανάγκη αφ’ ενός να εξετάζει κανείς με λεπτομέρεια τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί, εάν είχαν ειδωλολατρική προέλευση, και αφ’ ετέρου ότι εάν κανείς χρησιμοποιεί τρόπους ή

μεθόδους για τη λατρεία του αληθινού Θεού, που πιθανόν χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν και από μη Χριστιανικούς λαούς, αυτό δεν αλλοιώνει την απόδοση της λατρείας. Έτσι λοιπόν, στηριζόμενοι στα ίδια τους τα λεγόμενα, μπορούμε να πούμε, ότι η γιορτή των Χριστουγέννων,για παράδειγμα, όπως και κάθε άλλη Χριστιανική γιορτή, αποδίδει δόξα και τιμή και Λατρεία και αίνο, στον αληθινό Θεό, και κατά συνέπειαν κανένας δεν πρέπει να εξετάζει και να ασχολείται, με το ποιοι και πότε στο παρελθόν, εόρταζαν πιθανόν σε παρόμοιες ημέρες θεούς ειδωλολατρικούς. Εκτός από τις παραπομπές στα έντυπά τους, τα επιβεβαιώσαμε όλα αυτά μέσα από το λόγο του Θεού. «Δουλειά» των αιρέσεων είναι να αμφισβητούν την Εκκλησία του Θεού. Πριν πιστέψουμε τον αιρετικό που μας επισκέφτηκε καλό θα είναι πρώτα να γνωρίζουμε τις θέσεις την Ορθοδόξου πίστεώς μας. Ένας πιο γρήγορος τρόπος για τον άνθρωπο που κλονίστηκε η πίστη του από κάποιον αιρετικό, είναι να έρθει το γρηγορότερο σε επαφή με τον Ιερέα της ενορίας του ώστε να ζητήσει εξηγήσεις κι εκείνος θα τον καθοδηγήσει. Έτσι με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν θα μπορούν να μας παρασύρουν σε διδασκαλίες πλάνης, αντιθέτως θα είμαστε και σε θέση να κηρύξουμε την αλήθεια της Ορθόδοξου πίστεώς μας.

6)Ερώτηση: Η ''Αλάθητη Οργάνωση'' έχει αλλάξει Ευαγγέλιο ή δόγματα; Έχει αλλάξει τέσσερεις(ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) φορές ημερομηνία της 2ας Παρουσίας; (1914-1918-1925-1975); Γιατί έχει αλλάξει δόγμα ως προς τη λατρεία του Χριστού άλλες τέσσερεις; Οι διδασκαλίες της "Σκοπιάς" τροποποιούνται συνεχώς. Μπορούμε λοιπόν να τις χωρίσουμε σε μεταβλητές και αμετάβλητες. Μέχρι στιγμής, αμετάβλητες είναι οι εξής: * Η εταιρεία "Σκοπιά" είναι ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" που "δίδει εν καιρώ" "πνευματική τροφή" στους υπηρέτες του Θεού ("Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη", σελ. 193) και αποτελεί την "τάξη του Ιωάννη", είναι δηλ. ανάλογη με τον Ιωάννη το Θεολόγο! * Οι Κεχρισμένοι της (το κυβερνών σώμα της) είναι "μια αυθεντική προφητική τάξις Χριστιανών" (Σκοπιά, 1 Ιουνίου 1973). * Η θρησκεία "...έλαβε την αρχή της από τον Διάβολο και χρησιμοποιήθηκε έκτοτε όλους τους χρόνους από αυτόν, για να εξαπατήσει τους ανθρώπους και να τους απομακρύνει από τη λατρεία του Παντοδυνάμου Θεού" ("Θεοκράτεια", σελ. 20, 21). * "Ο Σατανάς είναι πράγματι ο αόρατος άρχοντας όλων των εθνών του κόσμου!" ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 17). "Ο κόσμος του Σατανά είναι αυτή η οργανωμένη ανθρώπινη κοινωνία που υπάρχει έξω από την ορατή οργάνωση του Θεού", δηλ. έξω από την Σκοπιά. ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 209). * Ο "πατριωτισμός... είναι το πνεύμα αυτού "του Σατανά" ("Tο τετελεσμένον μυστήριον", εκδ. 1923, σελ.

309). Tου Σατανά είναι και οι σημαίες, οι εθνικοί ύμνοι κ.τ.λ. * Η "Σκοπιά" δεν δέχεται την Αγία Τριάδα, παρά μόνο το Θεό Πατέρα, και λέει πως όποιος δεν τον αποκαλεί "Ιεχωβά", θα καταφαγωθεί η σάρκα του και θα διαλυθεί ενώ θα στέκει στα πόδια του! ("Από τον απολεσθέντα Παράδεισο", σελ. 209). Όμως, λέξη "Ιεχωβά" δεν υπάρχει. Πρόκειται για λάθος προφορά του "τετραγράμματου", δηλ. των συμφώνων της φράσης "Εγώ ειμί ο Ων". Οι Ιουδαίοι λόγιοι το 500 - 1000 μ.Χ. συνδύασαν τα σύμφωνα αυτά με τα φωνήεντα της λέξης "Αδονάι" (άλλο όνομα του Θεού στην Εβραϊκή), και βρήκαν την ξεχασμένη σωστή προφορά, που είναι "Γιαχβέ". Η εταιρεία το ξέρει αυτό (!) και επιμένει στο λάθος: "Μολονότι διατιθέμεθα να θεωρήσωμε την προφορά "Γιαχ-βε" ως την πιο ορθή, διετηρήσαμε τη μορφή "Ιεχωβά" λόγω της εξοικειώσεως του λαού με αυτή από τον 14ον αιώνα"("Σκοπιά", 1 Νοεμ. 1960, σελ. 502). * Η Σκοπιά λέει πως ο Θεός έχει άφθαρτο σώμα με μάτια, αυτιά, χέρια, πόδια κ.τ.λ. ("Πάντα δοκιμάζετε", σελ. 216). Περιορίζεται "στους ουρανούς", απ' όπου "μπορεί να εξαποστείλει το άγιο πνεύμα του, την ενεργό δύναμή του, και να κάνει ό,τι θέλει ακόμα κι όταν βρίσκεται πολύ μακριά". ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 37). * Tο Άγιο Πνεύμα θεωρείται ως απρόσωπη "δημιουργική δύναμη του Θεού", παρ' ότι ο Χριστός αποκαλύπτει ότι έχει όνομα ("εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος"), και παρ' ότι σε πολλά χωρία της Αγίας Γραφής προσκαλεί, προσεύχεται, μιλά, αποστέλλει ανθρώπους κ.τ.λ. (βλ. Πράξ. ιγ΄ 2, ι΄ 1920 κ.λπ.), όπως μόνο ένα πρόσωπο κάνει.

* "Ο διάβολος υποστήριξε ότι οι άνθρωποι μπορούν να αυτοκυβερνηθούν με επιτυχία, χωρίς τη βοήθεια του Θεού" κι ότι "μπορούσε να απομακρύνει από τον Θεό όλους τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας". Ο Θεός δεν κατέστρεψε το Σατανά για να μην αφήσει "ερωτήματα στις διάνοιες των αγγέλων γύρω", αλλά του έδωσε διορία 6000 χρόνια "να προσπαθήσει να αποδείξει τους ισχυρισμούς του". Αυτό είναι το περίφημο "επίμαχο ζήτημα". ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 20). * Πάντα κατά την εταιρεία, ο Χριστός ήρθε στη γη για να διαψευσθεί ο διάβολος και ν' αποκατασταθεί το γόητρο του Θεού(!): "Ο πρωταρχικός σκοπός του Ιεχωβά είναι όχι η σωτηρία των ανθρώπων, αλλά η δικαίωση του δικού του ονόματος ή όπως θα λέγαμε σήμερα, η δικαίωση της κυριαρχίας του" ("Διαγγελείς της Βασιλείας", σελ. 167). * Δευτερεύων σκοπός της θυσίας του Χριστού είναι "να λάβουμε το δώρο της αιώνιας (σωματικής) ζωής στη δίκαιη νέα τάξη του Θεού". ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 63). * Η "Σκοπιά" παρουσιάζει τον άναρχο Υιό του Θεού ως το πρώτο κτίσμα, που αποτέλεσε "το ισοδύναμο του τέλειου ανθρώπου Αδάμ" ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 62, 63), και ως... αδελφό του Σατανά! "Εν αρχή ο Θεός είχε δύο υιούς. Αυτοί οι δύο υιοί ονομάζοντο Λόγος και Εωσφόρος... Αν και ο Εωσφόρος δεν ήταν τόσο ευνοούμενος όσο ο Λόγος, όμως μαζί με το Λόγο ήσαν προσδιορισμένοι ως ο πρωινός αστήρ"("Ελευθερία", σελ. 26, 33). Ισχυρίζεται ότι δεν αναστήθηκε το σώμα του Χριστού αλλά το πνεύμα του, που έγινε... αρχηγός της ουράνιας κυβέρνησης του Ιεχωβά, η οποία ιδρύθηκε το 1914 στους ουρανούς! * "Πολύ σύντομα ο Χριστός και οι ουράνιοι άγγελοί του θα αναλάβουν δράση για να απαλλάξουν τη γη απ' όλες τις τωρινές κοσμικές κυβερνήσεις" ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 68). * "... το αμπέλι της γης θα αφανιστεί... τα ουράνια στρατεύματα, που ακολουθούν τον Ιησού στον τελικό πόλεμο ενάντια στο σύστημα πραγμάτων του Σατανά... είναι εκείνοι που πατούν το αμπέλι της γης... θα λάβει χώρα εξόντωση (των μη οπαδών της "Σκοπιάς"). Το ποτάμι αίματος... είναι πολύ βαθύ, φτάνει μέχρι τα χαλινάρια των αλόγων... Η καταστροφή θα είναι πλήρης... είθε να μην πατηθούμε με το αμπέλι της γης όταν θα εκτελεστεί η δυσμενής κρίση του Ιεχωβά" ("Αποκάλυψη, το μεγαλειώδες αποκορύφωμά της πλησιάζει", σελ.

212-215). * "Η επιβίωσις θα εξαρτηθεί από το αν εκλέξουμε συνετά μια αληθινή θρησκεία (δηλ. αυτήν της "Σκοπιάς", που πρώτα έλεγε ότι οι θρησκείες προέρχονται από το Σατανά) διότι όλες οι άλλες θρησκείες (και οι οπαδοί τους!) θα απολεσθούν"("Ξύπνα", 22-12-1958). Για να γλυτώσουμε, πρέπει να μας σημειώσει στο μέτωπο ο άνθρωπος που έχει το καλαμάρι του γραμματέα, δηλ. η Σκοπιά (Σκοπιά, 15-4-1984, σελ. 17), και επιπλέον: 1) να μην "κυβερνώμεθα με δημοκρατικούς τρόπους και μεθόδους", αλλά "το θείο θέλημα" να "ρέει σ' εμάς μόνο θεοκρατικά μέσω της από τον Θεό παρεχομένης ηγεσίας του "πιστού και φρονίμου δούλου"".2) "να μένωμε άγρυπνοι με την υπηρεσία μας και τις οικονομικές μας συνεισφορές στην Εταιρεία Σκοπιά", γιατί "ο Ιεχωβά έχει κάνει πάρα πολλά για μας μέσω της αντιπροσωπείας αυτής". ...Πρέπει "να συνεισφέρουμε από τα χρήματά μας και τον χρόνον μας για την επέκταση του παγγηΐνου έργου του κηρύγματος. Από τους πόρους μας σε χρόνο και χρήμα ας δίνωμε γενναιόδωρα"(Σκοπιά, 15 Οκτ. 1960). Δεκτά "ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής, ανώνυμες και ονομαστικές μετοχές, ομολογίες, έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου, τραπεζικά ομόλογα, κληρονομιές κ.ά. περιουσιακά στοιχεία" (Σκοπιά, 1 Νοεμ. 1997). * 3) χρειάζεται "βαθύτατος σεβασμός και ολόκαρδη υπακοή" στην "εταιρεία, καθώς διευθύνεται από το άγιο πνεύμα του Θεού" (Σκοπιά, 15 Οκτ. 1960). "...το να πράττωμε ό,τι λέγει η οργάνωση, σημαίνει να πράττουμε ό,τι αυτός (ο Ιεχωβά) λέγει. Αντίστασις στην οργάνωση είναι αντίσταση σ' αυτόν" (Σκοπιά, 1-81959). Η εταιρεία χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, στους 144.000 που θα βρίσκονται στον ουρανό και μόνοι αυτοί αποτελούν την Εκκλησία (σ' αυτούς ανήκει και η ηγεσία της) και στον όχλο, και διδάσκει δύο αναστάσεις: α) μία για όσους από τους 144.000 είχαν πεθάνει, που έγινε δήθεν το 1918. Υποτίθεται ότι έκτοτε ο καθένας από τους 144.000 που πεθαίνει ανασταίνεται αμέσως στους ουρανούς σαν πνεύμα.

β) Μία για τον πολύ όχλο μετά τον Αρμαγεδώνα. * Οι του όχλου θα δοκιμαστούν ζώντας για 1000 χρόνια στη γη υπό την κυβέρνηση του Ιεχωβά, δηλ. τον Ιησού, και τους 144.000, που θα διοικούν από τους ουρανούς. Θα εργάζονται και θα παντρεύονται, αλλά ο Ιεχωβά θα κάνει να πάψουν κάποια στιγμή να τεκνοποιούν για να μην υπάρξει υπερπληθυσμός! Στο τέλος των 1000 ετών, ο Σατανάς θα λυθεί και θα πλανήσει τα έθνη. Όσοι δείξουν ακεραιότητα, θα ζήσουν για πάντα στη γη. Επίσης η εταιρεία απορρίπτει όλα τα μυστήρια. Για τη θεία κοινωνία διδάσκει ότι ο άρτος και ο οίνος είναι σύμβολα, που όμως μπορούν να πάρουν μόνο οι 144.000 που έχουν ουράνια ελπίδα, ενώ ο πολύς όχλος απλά παρατηρεί. * Η τιμητική προσκύνηση των αγίων και της Παναγίας χαρακτηρίζεται ως ειδωλολατρεία. Άγγελοι και γυναίκες. Άλλες δευτερεύουσες διδασκαλίες είναι: * "Ορισμένοι άγγελοι... προσέλαβαν σάρκινα σώματα. Τότε ήρθαν στη γη για σεξουαλικές σχέσεις με τις όμορφες γυναίκες" (!) και γέννησαν τους γίγαντες ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 93, 94). * Οι τρεις Μάγοι οδηγήθηκαν στη Βηθλεέμ από το διάβολο! Θα συνεργάζονταν, λέει, με τον Ηρώδη για το φόνο του Χριστού! ("Η κιθάρα του Θεού", σελ. 101, 104). ΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, Ή ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ; Η εταιρεία Σκοπιά δηλώνει πως είναι "...ο μόνος συλλογικός αγωγός του Θεού για τη ροή της βιβλικής αληθείας στους ανθρώπους επάνω στη γη..." (Σκοπιά, 15 Οκτ. 1960), και πως "ο Ιεχωβά ποτέ δεν κάνει λάθος... είναι συνεπής, αξιόπιστος και αληθινός στο λόγο του" (Σκοπιά 1954, σελ. 327). Όμως η δογματική αστάθεια στα κείμενά της δείχνει ότι είτε ο Θεός δεν πληροφορεί σωστά τον αγωγό του, είτε ότι τον αγωγό τον μεταχειρίζεται κάποιος άλλος - κατά την εταιρεία, ο ίδιος ο Σατανάς! Ακολουθούν λίγες μόνο από τις μεταβλητές διδασκαλίες της: Ψευδοπροφητείες και αλλαγές δογμάτων της Σκοπιάς: 1. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ - ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Επί προεδρίας Ρώσσελ, το ευαγγέλιο της "Σκοπιάς" ήταν ότι το 1874 έγινε η... Δευτέρα Παρουσία, (Β΄ τόμος γραφικών μελετών, σελ. 277) ενώ το 1878 ο "Ιεχωβά" με τον Χριστό ίδρυσαν τη Βασιλεία στους ουρανούς και αναστήθηκαν οι κεκοιμημένοι εν Ιησού (Γ΄ τόμος γραφικών μελετών, εκδ.

1920, σελ. 348). Το 1914, με τον Αρμαγεδώνα η εξουσία της "κυβέρνησης του Ιεχωβά" θα απλωνόταν σε ολόκληρη τη γη (Γ΄ τόμος γραφικών μελετών, εκδ. 1920, σελ. 139). ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. Ο Ρόδερφορντ δίδασκε ότι το 1918 ο Θεός θα καταστρέψει τις χριστιανικές εκκλησίες ("το τετελεσμένον μυστήριον", αγγλ. εκδ., σελ. 485) και ότι οι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ θα ανασταίνονταν το 1925 ("εκατομμύρια ζώντων...", σελ. 77). Μέχρι το 1925, δεχόταν όπως ο Ρώσσελ την εγκαθίδρυση της βασιλείας το 1878, αλλά την 1-1-1925, τη μετέφερε στο 1914, λέγοντας ότι θα επεκταθεί στη γη αφού εκλείψει η γενεά των ανθρώπων που ζούσαν το 1914. Ομοίως ο καθαρισμός του ναού και η ανάσταση των αριστέων μεταφέρθηκαν στο 1918. Οι επισκέψεις των "μαρτύρων" στα σπίτια χώριζαν τα ερίφια από τα πρόβατα μέχρι τον Αρμαγεδώνα του... 1975. ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Σε συγκέντρωση στη Ριζούπολη το 1975, απεσταλμένοι της Σκοπιάς δήλωσαν ότι ποτέ δεν όρισαν ημερομηνίες (!) Αργότερα κατηγορήθηκαν για τις ημερομηνίες οι... αρθρογράφοι της "Σκοπιάς" (που ελέγχονται από την εταιρεία). ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Στη Σκοπιά 15-10-1995, η γενεά του 1914 σημαίνει την πονηρή και μοιχαλίδα γενεά που υπάρχει σε κάθε εποχή, κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία και κανείς δεν πρέπει να ασχολείται με χρονολογίες!

2. ΟΙ ΥΠΕΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Στο "Σχέδιον των αιώνων" (τόμος Α΄, σελ. 302), διαβάζουμε ότι οι "υπερέχουσες εξουσίες" του Ρωμ. ιγ΄ 1 είναι "αι του παρόντος κόσμου κυβερνήσεις".

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. Το 1929, η πρώτη εκδοχή χαρακτηρίζεται "διαστροφή της Γραφής"! Αι "υπερέχουσαι εξουσίαι" είναι η εταιρεία και οι κυβερνήσεις είναι "οι πολιτικοί επίσημοι της ορατής οργανώσεως του Σατανά" ("Η αλήθεια ελευθερώσει υμάς"). "Ο Σατανάς επλάνησε τους ανθρώπους, καταπείσας αυτούς να πιστεύσουν ότι το "θηρίον" (η πολιτική εξουσία) αποτελεί τας "υπερεχούσας εξουσίας"" ("Φως"). Άρα μέχρι το 1929 η "Σκοπιά" ήταν "αγωγός" του Σατανά! ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Στις 15 Μαρτίου του 1963, η "Σκοπιά" ξαναγυρνά στη "διαβολική διδασκαλία" του 1929, παραπέμποντας στο "Θείον σχέδιον των αιώνων": "Οι "υπερέχουσες εξουσίες" έχουν το πλαισίωμά τους λογικά στον κόσμο που είναι έξω από την εκκλησία" (δηλ. την εταιρεία)!

3. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΧΑΗΛ; ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Στον Γ΄ τόμο των "Γραφικών Μελετών" ("Ελθέτω η βασιλεία σου", σελ. 63), διαβάζουμε: "Μιχαήλ (όπερ σημαίνει "όστις ως Θεός" ή ο εκπροσωπών τον Θεόν), είναι το αποδιδόμενον ενταύθα όνομα εις τον μέγαν ημών λυτρωτήν", τον Χριστό. Η Αγία Γραφή αποδεικνύει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν είναι άγγελος (π.χ. Εβρ. α΄ 5 "Διότι προς τίνα των αγγέλων είπε ποτέ, Υιός μου είσαι εσύ..." κ.ά.), όμως η εταιρεία δεν αρκείται μόνο σ' αυτό το λάθος: ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. Το 1917, στο "τετελεσμένον μυστήριον" ανασκευάζει: "Ο Μιχαήλ - "Όστις ως Θεός", ο Πάπας. - Γ΄ 63", μας λέει, ενώ στο Γ΄ 63 ο Ρώσσελ λέει Μιχαήλ τον Χριστό, όχι τον πάπα! (Μάλιστα στο Β΄ τόμο, σελ. 407, γράφει: "...η Παπωσύνη είναι ο Αντίχριστος, ο άνθρωπος της Ανομίας"). ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Μερικά χρόνια μετά, στην "Δημιουργία", διαβάζουμε ότι "ο τίτλος "Μιχαήλ"... ανήκει ειδικώς... εις τον Υιόν του Θεού"! Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λένε συνέχεια τους χριστιανούς ειδωλολάτρες, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι οι ειδωλολάτρες! Πέραν του ότι ακούν,υπακούουν, σέβονται και λατρεύουν...ένα ιλουστρασιόν περιοδικό και όχι τον Θεό,εκτός του οτι,ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΔΕΧΘΕΣΤΕΡΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑΣ- δια της ''μη παροχής αίματος''- ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ εδαφια (κι εδω έχουν αλλάξει ΔΟΓΜΑ!!!) βλέπουμε σε πολλά έντυπα τους να λατρεύεται ο Ιεχωβά Θεος, αλλά και ο Ιησούς Χριστός - κλίνοντας έτσι προς την ''ΔΥΑΔΑ'' ΚΑΙ την ειδωλολατρία διότι : οι ορθόδοξοι πιστεύουμε στον ΟΜΟΟΥΣΙΟ Τριαδικό Θεό, αδιαίρετο,ΑΝΑΡΧΟ,δηλαδή σε ΕΝΑΝ ΘΕΟ και όχι τρείς.Η Τριάδα γίνεται μονάδα, και η μονάδα είναι Τριάδα. Στον αντίποδα οι μάρτυρες του Ιεχωβά με τα δόγματα που έχουν αλλάξει έχουν (κατά καιρούς έστω), λατρέψει δύο θεούς! Και αυτό το λέμε διότι διαβάζοντας στον Προφήτη Ησ. 9,6 από την ''μετάφραση νέου κόσμου'' λέει: ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς-Ησ. 9,6: ''Διότι παιδί γεννήθηκε σε εμάς,+ γιος δόθηκε σε εμάς+ και η αρχοντική διακυβέρνηση θα είναι στον ώμο του.+ Και το όνομά του θα κληθεί Θαυμαστός Σύμβουλος, + Κραταιός Θεός,+ Αιώνιος Πατέρας,+ Άρχοντας Ειρήνης''. ''ο κραταιός Θεός με ''Θ'΄κεφάλαιο αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ...ας δούμε ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ(απο τα περιοδικά που λατρεύουν,πάντα): 4. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; (Εβρ. Α΄ 6) ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. "Είναι καθήκον των πιστών να λατρεύουν τον Ιησού Χριστό" ("Σκοπιά της Σιών", αγγλική έκδοση, 15 Ιουλίου 1898). ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. "Μη συμπεραίνετε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να λατρεύουν το Χριστό. Δεν είναι αυτό που δίδαξε" ("Σκοπιά", αγγλική έκδοση, 15 Ιουλίου 1959). ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Το 1970 στην αναθεωρημένη έκδοση της ΜΝΚ (μετάφραση του νέου κόσμου) διαβάζουμε ότι ο Χριστός πρέπει να λατρεύεται! ΤΕΤΑΡΤΗ (!) ΕΚΔΟΧΗ. Στην αναθεώρηση του 1971 (και του 1984) της ΜΝΚ, διαβάζουμε ότι ο Χριστός δεν λατρεύεται! Η διαφορά λοιπόν των ορθοδόξων είναι τεράστια κι οπωσδήποτε δεν λατρεύουμε τον ίδιο Θεο με τους μάρτυρες του Ιεχωβά... εμείς πιστεύουμε στον έναν Τριαδικό Θεό, ενώ οι Μ.τ.Ι λατρεύουν (έστω,κατά

καιρούς) δύο θεούς-ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ-μιας και θεωρούν τον Ιησου...''κτίσμα'',και ''Αδελφό του Εωσφόρου''!!!!

5. Η ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Η "μετάγγισις αίματος ανθρώπου εις άνθρωπον, προς πρόληψιν θανάτου" είναι "μικρά τις θυσία υπέρ του πλησίον. Εάν ο Χριστός έθεσε την ψυχήν του - ζωήν του υπέρ του ανθρωπίνου γένους, δεν χρεωστούμε και ημείς μέρος της ενεργείας της ζωής μας, ήτις είναι εις το αίμα μας, να διαθέσωμεν υπέρ του πλησίον μας;"(αγγλική έκδοση της Σκοπιάς, 15 Απρ. 1909). ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. "Η Βίβλος μας λέει να "απέχετε από... αίματος" (των ζώων που θυσιάστηκαν σε ειδωλολατρικούς θεούς)... η αποχή από το αίμα σημαίνει ότι δεν πρέπει να βάλετε καθόλου αίμα στο σώμα σας"(!) ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 216). "Οι μεταγγίσεις αίματος μπορούν να καταστρέψουν την προσωπικότητα του ατόμου... είναι μετάγγιση χαρακτηριστικών προσωπικότητας"(Σκοπιά, αμερικάνικη έκδοση, 15-5-1962, σελ. 302). "Η ηθική ασθένεια, οι σεξουαλικές διαστροφές, τα συμπλέγματα κατωτερότητας, τα μικροεγκλήματα, εμφανίζονται πολύ συχνά μετά από μεταγγίσεις αίματος"(αμερικάνικη "Σκοπιά", 15-9-1961, σελ. 563-564).

6. Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Υποτίθεται ότι "ο Πάστωρ Ρώσσελ, ως αντίτυπον του Ιεζεκιήλ, ενετάλη να είπη εις τους Εβραίους, οίτινες ήσαν... εις την αιχμαλωσίαν της Μυστικής Βαβυλώνος, του χριστιανικού κόσμου, ότι... ο λόγος του Θεού υποδείκνυε... * την εγκαθίδρυσιν (εις τα Ιεροσόλυμα) της παγκοσμίου εβραϊκής κυριαρχίας εφ' ολοκλήρου του κόσμου... * την συνάθροισιν... πάντων των Εβραίων όλων των αιώνων, εκ της αιχμαλωσίας του θανάτου - εκ του τάφου - δια να ζήσωσιν... εις την επίγειον φάσιν της Βασιλείας του Θεού..." ("το τετελεσμένον μυστήριον", σελ. 698) "Η έναρξις της επιγείου φάσεως της Βασιλείας κατά το τέλος του 1914... θα συνίσταται... εκ των αναστάντων αγίων ανδρών της αρχαιότητος" (των "αριστέων" Ιωάννου Βαπτιστού, Αβραάμ, Ισαάκ κ.ά.) οι οποίοι "ευρέθησαν άξιοι να γίνωσιν υπουργοί επίγειοι και αντιπρόσωποι της πνευματικής Βασιλείας"("Η μάχη του Αρμαγεδώνος", σελ. 565). "Η Ιερουσαλήμ θα γίνει η πρωτεύουσα του κόσμου...". "Με τους τελείους τότε ραδιοτηλεφωνικούς σταθμούς... ο Αβραάμ θα διευθύνει τις υποθέσεις της γης εκ του όρους Σιών" ("Η επιθυμητή κυβέρνησις", σελ. 33). ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. Όμως μετά το Ρώσσελ η γραμμή άλλαξε: Η "σύναξις πληθών γηγενών ή φυσικών "ορθοδόξων" Ιουδαίων σε μια λεγόμενη "Αγία γη" (την Παλαιστίνη) με το σύνθημα του "Σιωνισμού"... προήρχετο από το πνεύμα του πρωτίστου εχθρού του Ιεχωβά, δηλαδή του Σατανά, ο οποίος έχει εξαπατήσει ολόκληρη την οικουμένη" (Σκοπιά, 1 Οκτ. 1955), μαζί με τον... αγωγό του Ιεχωβά.

7. Η... ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Ο Ρώσσελ πίστευε στη "Μαρτυρία του εκ λίθων Μάρτυρος και προφήτου του Θεού, της Μεγάλης Πυραμίδος της Αιγύπτου", την οποία κατά την γνώμη του έχτισε ο... Μελχισεδέκ. τον αριθμό 1914 τον έβγαλε μετρώντας με τον αγγλικό δάκτυλο από την είσοδο της πυραμίδας μέχρι το θάλαμο του βασιλέως, και τον αριθμό 144.000 μετρώντας την ανηφορική στοά προς τον βασιλικό θάλαμο, που τάχα εξεικόνιζε τον θρόνο του Ιεχωβά (!) ("Ελθέτω η βασιλεία σου", σελ. 355, 377-421). ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. Όμως μετά ο Ρόδερφορντ εξέφρασε άλλη γνώμη: "Κανείς σήμερον ας μη προσθέτει εις την προφητείαν του λέγων, ότι είς σωρός λίθων εις την γην της Αιγύπτου αποτελεί μάρτυρα του Θεού". ("Φως", Τόμος 2ος, σελ. 302).

8. ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ Σήμερα η Σκοπιά αποκαλεί τις εικόνες είδωλα και απαγορεύει την προσκύνησή τους. Παλαιότερα όμως έλεγε ότι ο Θεός επιτρέπει την απλή τιμή (Σκοπιά 1-2-81, σελ. 28).

9. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ Εδώ και χρόνια η εταιρεία διδάσκει ότι ο Χριστός πέθανε πάνω σε πάσσαλο και στη "μετάφραση του Νέου Κόσμου" η λέξη Σταυρός έχει αντικατασταθεί με τον όρο "ξύλο βασανισμού". Όμως μέχρι το 1932 φορούσαν σταυρό. Ο Ρώσσελ ζητούσε από τους οπαδούς του να είναι στρατιώτες του Σταυρού (βλ. και "Άγγελο της Λαοδικείας"), ενώ στα έντυπά τους υπήρχε ο σταυρός - έμβλημα των μασόνων Ναϊτών ιπποτών!

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ... ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ! "Επειδή (η εταιρεία Σκοπιά) δεν είναι αλάνθαστη, ούτε ποτέ ισχυρίστηκε ότι είναι (μα, δεν είναι ο μόνος συλλογικός αγωγός ροής της βιβλικής αλήθειας;) από καιρό σε καιρό χρειάζεται να γίνονται διορθώσεις. Αν το πνεύμα του Ιεχωβά ενεργούσε με τον ίδιο τρόπο που ενεργούσε και στους συγγραφείς της Αγ. Γραφής, ... τότε δε θα υπήρχε... ανάγκη μελλοντικών διορθώσεων... Αλλ' επειδή το πνεύμα δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο σήμερα, γίνονται μερικές διορθώσεις από καιρό σε καιρό". Δηλαδή για τα λάθη της εταιρείας φταίει το... Άγιο Πνεύμα. "Καμμιά άλλη οργάνωσις δεν έδειξε αυτή την ευκαμψία στο να αλλάσση τις απόψεις της", καμαρώνει η "Σκοπιά"! "Στις Παροιμίες δ΄ 18 αναφέρει: "Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γίνει τελεία ημέρα". Ενόσω το φως είναι ακόμη αμυδρό, μπορεί να είναι ορατή η γενική διαμόρφωσις ενός αντικειμένου, αλλά οι λεπτομέρειές του δεν είναι πάντα ευδιάκριτες. Καθώς δεν αυξάνει το φως, οι λεπτομέρειες αυτές μπορούν να διακρίνωνται με περισσότερη διαύγεια και λαμβάνεται έτσι μια διορθωμένη άποψις... (Ώστε είναι "απόψεις" και όχι προφητείες;) όταν υπάρχει μεγαλύτερη διαύγεια και κατανόησις, διακρίνονται νέες αλήθειες και κάτι που εφαίνετο άλλοτε πολύ λογικό, μπορεί να χρειάζεται αναθεώρηση"(Σκοπιά, 15 Σεπτ. 1957, σελ. 358-359). Εδώ η Σκοπιά κρύβει ότι: 1. το εν λόγω εδάφιο μιλά για την αύξηση των δικαίων στην αγιότητα και όχι για αλληλοαναιρούμενες ερμηνείες της Γραφής.

2. το φως αποκαλύπτει λεπτομέρειες των αντικειμένων, δεν αλλάζει τα αρχικά περιγράμματά τους.

3. Ακόμα περισσότερο, το φως δεν κάνει τις "απόψεις" μας να αλλάξουν δυό και τρεις και τέσσερις φορές, ταυτιζόμενες με παλιότερες απόψεις του... σκότους!

4. Η αλήθεια του Θεού παραδόθηκε "άπαξ τοις αγίοις" (επ. Ιούδ. 3) και είναι αμετάβλητη, όπως και ο ίδιος ο Θεός. τα μεταβλητά είναι "διδασκαλίες και εντάλματα ανθρώπων" (Ματθ. ιε΄ 10). ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ! "Όσοι γίνονται αποστάται... αφήνουν το όνομά τους για κατάρα και αποβάλλονται για να έχουν το μέρος των με τους υποκριτάς, οι οποίοι τελικά εκτελούνται στον Αρμαγεδώνα. (!) Ο θάνατός τους δεν προξενεί θλίψιν μεταξύ της κοινωνίας του νέου κόσμου του Θεού, επειδή είναι καταραμένοι λόγω της υποκρισίας, της αποστασίας και της παρακοής των αποκόπτονται από κάθε μέλλουσα ζωή" ("Νέος Ουρανός και νέα γη"). Πριν "αποστατήσει" ένας οπαδός, περνάει από "θεοδικεία" που δεν έχουν ακροατήριο, έχουν όμως θύματα από συγκοπές, εγκεφαλικά κ.ά. που παθαίνουν οι κατηγορούμενοι. Οι "αποστάτες" συκοφαντούνται συστηματικά και η επαφή μαζί τους απαγορεύεται - πράγμα που ευθύνεται και για αυτοκτονίες ακόμα. Συχνά "αποστάτες" καταγγέλλουν παρακολουθήσεις, παρενοχλήσεις, μέχρι και απόπειρες δολοφονίας από πρώην "αδελφούς"... Καθόλου παράξενο, αφού στο βιβλίο "Επιβίωση", σελ. 126-127, η ύπουλη δολοφονία του Σισάρα από την Ιαήλ, την ώρα που κοιμόταν, θεωρείται καλό παράδειγμα! Οι "αποστάτες" συχνά ξέρουν πολλά, όπως ο Γουΐλιαμ Σνελ, που το 1925 μετέφρασε τη συζήτηση των Ρόδερφορντ, Ρ. Μάρτιν και των άλλων επικεφαλής της Σκοπιάς με τους επικεφαλής του γερμανικού τμήματος, σχετικά με τον αντίκτυπο των προφητειών για τον Αρμαγεδώνα και την επιστροφή των Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ το 1925. Γνώριζαν από πριν ότι ήταν ψευδοπροφητείες! Ο Ρόμπερτ Μάρτιν είπε: "Προτείνω να ασχοληθούμε αποκλειστικά με τη μαζική παραγωγή βιβλίων και να εξαναγκάσουμε όλη την αδελφότητα να επιδοθεί στην ανάγνωση βιβλίων. να τους απασχολήσουμε για να ξεχάσουν τις αποτυχίες κι έτσι σύντομα θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις απογοητεύσεις αυτές όπως ένας εξαπατημένος εραστής που εγκαταλείφθηκε από τη μέλλουσα σύζυγό του και που σύντομα βρίσκει μια άλλη ερωμένη". ΤΙΝΟΣ ΔΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΔΟΥΛΟΣ"; Ο Ρώσσελ χρησιμοποίησε κατά κόρον μασονικούς όρους (όπως "Μέγας αρχιτέκτων", "χρυσή εποχή" και "Ιεχωβά", που μόνον οι μασόνοι και οι "μάρτυρες" προτιμούν από το "Γιαχβέ") και μασονικά σύμβολα όπως ο πύργος (σκοπιά), το έμβλημα των μασόνων Ναϊτών ιπποτών, ο αιγυπτιακός φτερωτός ηλιακός δίσκος (σύμβολο του 33ου βαθμού!) και η πυραμίδα. 'Εφτιαξε μια πυραμίδα για τάφο του και πίστευε στην ανωτερότητα της λευκής φυλής - για καιρό οι μαύροι "σπουδαστές των γραφών" υποχρεώνονταν σε χωριστές συναθροίσεις. Μασονικός ήταν και ο Σιωνισμός του, αφού δεν είχε εβραϊκή καταγωγή όπως πολλοί νομίζουν, και συχνά οι "μελέτες" των οπαδών του και κάποιες ομιλίες του γίνονταν σε μασονικές στοές. Είχε δηλώσει ότι πλησίαζε τις γυναίκες σαν μέδουσα, ενώ καταγγέλθηκε για σεξουαλική παρενόχληση γυναικών υπαλλήλων του. Γι' αυτό το λόγο τον χώρισε η σύζυγός του. Περίεργα πράγματα για ένα προφήτη... Ο Ρόδερφορντ, νομικός που αυτοαποκαλείτο "δικαστής" επειδή κάποτε αντικατέστησε ένα

κανονικό δικαστή έγραφε ότι άγγελοι μετέδιδαν στο μυαλό του πληροφορίες από ένα Θεό που ζούσε στο άστρο Αλκυόνη, στις Πλειάδες! (διδασκαλία του Ρώσσελ, βλ. αμερικάνικη "Σκοπιά", 15-5-1895 και 1-121896). Τέτοια πληροφορία ήταν πως οι εμβολιασμοί είναι... δαιμονικοί! Η οργάνωση για άλλη μια φορά ντροπιάστηκε από τα ψεύδη της, και για να αποκαταστήσει το όνομα της δίδασκε ότι το έτος 1919 ο Χριστός ήλθε πάλι στη γή αόρατος και χρειαζόταν μια οργάνωση για να κηρύξει την Βασιλεία Του. Εξέτασε όλες τις Χριστιανικές Θρησκείες και αφού είδε πως όλες ήταν όργανα του σατανά, διάλεξε την «Σκοπιά» για κήρυκα της βασιλείας Του.Στο βιβλίο τους «ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ» γράφουν ότι το έτος 1918 εκατομμύρια άνθρωποι θα πέθαιναν στους δρόμους. Αυτό… δεν έγινε!!! Υποστήριζαν ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και οι Άγγελοι του ήταν ο Πάπας και οι Καρδινάλιοι. Τώρα λένε ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο… Χριστός. Γράφανε ότι το 1918 οι δαίμονες θα καταλάβουν την Χριστιανική Εκκλησία. ΠΕΡΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η εταιρία «Σκοπιά» υποστηρίζει ότι,“από τότε που έγινε η αποστασία από την αληθινή χριστιανική πίστη, το Θεϊκό όνομα τέθηκε στο περιθώριο και σχεδόν εξαλείφθηκε από τις χριστιανικές συζητήσεις (Πράξεις: κ’ 29-30). Από την στιγμή που άρχισε να αποδίδεται μεγαλύτερη σπουδαιότητα στο Όνομα του Γιού του Θεού και να επισκιάζεται το Όνομα του Πατέρα, η λατρεία των κατ’ όνομα χριστιανών προς τον Πατέρα γινόταν όλο και πιο απρόσωπη, της έλειπε η οικειότητα και έτσι δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντική. Έτσι, όταν οι ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ, που ήταν συνταυτισμένοι με την εταιρία «Σκοπιά», υιοθέτησαν το όνομα «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» το 1931, αυτό ήταν αιτία για ανείπωτη χαρά. Το γεγονός αυτό δεν προξένησε μόνο χαρά, αλλά ήταν και πολύ ενθαρρυντικό. Γι’ αυτό οι Σπουδαστές της Γραφής, που μόλις είχαν πάρει καινούριο όνομα, μπορούσαν να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον” («Σκοπιά», 15 Δεκ. 1990, σελ.

22). Ούτε λίγο ούτε πολύ, η λατρεία στον Ιησού Χριστό ενοχλεί τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Επικαλούνται – ψευδώς- τον Απ. Παύλο για την αλλοίωση αυτή του ονόματος του Πατέρα Θεού, όμως ο Παύλος λέει: «Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον» (Α’ Κορινθ: β’ 2). Ο ίδιος ο Ιησούς εξάλλου, δίνει ίσα τιμή στον εαυτό Του με τον Πατέρα: «…διά να τιμώσι πάντες τον Υιόν καθώς τιμώσι τον Πατέρα. Ο μη τιμών τον Υιόν δεν τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα αυτόν» (Ιωάννης: ε’ 23). Ο ΕΓΩΪΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ… «ΤΑΠΕΙΝΩΝ» Η πλάνη του ιδρυτή της «Σκοπιάς» Κάρλ Ρώσσελ, φτάνει έως την ασέβεια κατά της Αγίας Γραφής. Ο ίδιος, για την εργασία του «ΓΡΑΦΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ» στην «Σκοπιά» 15 Σεπτ. 1910, σελ. 298 (Αγγλική έκδοση), γράφει ότι οι τόμοι του είναι: «Γραφή τακτοποιημένη σε θέματα» και αν κανείς διαβάσει τις «ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ» του, δεν χρειάζεται να διαβάσει την Αγία Γραφή, διότι όποιος μελετά τους τόμους του βρίσκεται στο φως, ενώ όταν κάποιος μελετά την Αγία Γραφή μόνο, δίχως τους τόμους του, βρίσκεται στο σκοτάδι». Τέτοιος λοιπόν εγωϊσμός ούτε στον Σίμωνα τον μάγο δεν υπήρχε (Πράξεις: η’ 9-25). Η ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΑΚΡΙΔΩΝ Στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, 9:1-11, διαβάζουμε για την πληγή των ακρίδων που καταστρέφουν την βλάστηση και βασανίζουν τον άνθρωπο για πέντε μήνες. Οι ακρίδες αυτές βγήκαν από την άβυσσο με σκοπό την καταστροφή. Είχαν βασιλιά τον άγγελο της αβύσσου που Εβραϊκά ονομάζεται Αβαδδών και στα Ελληνικά Απολλύων και σημαίνει καταστροφέας. Αυτές οι ακρίδες είναι πονηρά πνεύματα με αρχηγό τους έναν άγγελο του σκότους. Στην «Σκοπιά» 15 Οκτ. 1979 διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επήλθαν στον χριστιανικό κόσμο σαν μια πληγή ακρίδων». Αποκαλυπτικό το άρθρο αυτό για την αποστολή της οργάνωσης των Μ.Ι. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται σαν φρικτές ακρίδες που βγήκαν από την άβυσσο, και σημειώνουν εκεί την προφητεία του Ιωήλ: Β’ 2-3. Έτσι φαίνεται η σκοτεινή αβυσσαλέα προέλευση της οργάνωσης. Βγήκαν από την άβυσσο ως ακρίδες για να καταστρέψουν. Η «Σκοπιά» αποκαλύπτει ότι: «Μπρός από το στράτευμα -των Μαρτύρων- πύρ κατατρώγει, φλόγα κατακαίει πίσω τους. Η γή είναι σαν τον παράδεισο της Εδέμ μπροστά τους και πίσω τους πεδιάδα αφανισμένη». Για το κεντρί σαν του σκορπιού που είναι στην ουρά των ακρίδων, λένε ότι είναι το μήνυμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ενώ ο Αβαδδών ή ο Απολλύων (που είναι ο σατανάς), οι Μάρτυρες υποστηρίζουν ότι είναι ο ίδιος ο Χριστός(!!!).

ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΗ ''ΖΙΓΚ-ΖΑΓΚ'' ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥΣ: Ο Θεός δεν Είναι Συγγραφέας Σύγχυσης O Iησούς πλήρωσε το Λύτρο 1929: Για όλους. (Βιβλίο ‘Ζωή’, σελ. 207).

1937. Όχι για όλους. (Βιβλίο ‘Εχθροί’, σελ.126). Ανάσταση 1938: Δεν θα γίνει στη διάρκεια των 1000 ετών. (Αντιμετωπίστε τα Γεγονότα σ. 55).

1939: Θα γίνει στη διάρκεια των 1000 ετών. (΄Σωτηρία’, σ. 355 και Σκοπιά 15/12/1939, παρ.24). Αποκατάσταση 1921: Για όλους τους ανθρώπους. (‘Η Κιθάρα Του Θεού’, σελ. 330). (πρώτη έκδοση).

1934: Όχι για όλους τους ανθρώπους. (‘Ιεχωβά’, σελ. 206). Μεσίτης 1928: Η Εκκλησία δεν χρειαζόταν Μεσίτη. [‘Καταλλαγή’ (Recοnciliation), 171, 172, 161].

1934: Η Εκκλησία χρειάζεται Μεσίτη. (‘Ιεχωβά’, σελ. 206). Απολύτρωση του Αδάμ 1929: Απολυτρώθηκε από τον Χριστό. (‘Ζωή’, σελ 207, 339).

1939: Δεν απολυτρώθηκε από τον Χριστό. (‘Σκοπιά 1939, σελ. 149). Ο Πολυμήχανος Ναβουχοδονόσορ 1930: Αντιπροσωπεύει το Σατανά. (‘ΦΩΣ’, σελ.311-313).

1930: Αντιπροσωπεύει τον Θεό. (‘Σκοπιά’ 1930, σελ. 131, 134, 137). Η Δοκιμασία του Ιησού 1928: Ο Ιησούς δοκιμάσθηκε και επιδοκιμάσθηκε στην 1η Έλευσή του. (‘Κυβέρνησις’ σελ. 104).

1930: Ο Ιησούς θα δοκιμασθεί κατά τη Δευτέρα Έλευσή του. (‘ΦΩΣ’, σελ. 324). Επάνοδος του Ιησού Επέστρεψε το 1874. (‘Προφητεία’, σελ. 65). Επέστρεψε το 1914. (‘Διεκδίκησις Ι,’ σελ. 287). Πολύς Όχλος 1933: Γεννημένος από το Πνεύμα. (‘Προετοιμασία’, σελ. 164).

1936: Δεν είναι Γεννημένος υπό του Πνεύματος (‘Πλούτη’, 324) Ανάπτυξη Χαρακτήρος 1923: Έργο Θεού. (Σκοπιά 1923, σελ. 184).

1927: Έγινε πλάνη του Σατανά. (Σκοπιά 1927, σελ. 195, 196, 201.

1925 Το 1924, Η ΣΚΟΠΙΑ ανήγγειλε ότι όλα θα τελείωναν το 1925. (Βλέπε Η ΣΚΟΠΙΑ 1924,σελ.159). Αλλά το 1926, ανέφερε ότι ‘κάποιοι άλλοι’ ανέμεναν πως τα πράγματα θα τελείωναν το 1925. (Βλέπε Η ΣΚΟΠΙΑ 1926, σελ. 232). Αρχαίοι Αριστείς Θα δοκιμάζονταν στη διάρκεια της Χιλιετίας. (Σκοπιά 1925, σελ. 23). Θα δοκιμάζονταν πλήρως πριν τη Χιλιετία. (Σκοπιά 1926, σελ. 87). Θρησκεία Η αληθινή θρησκεία ήταν από τον Θεό. (‘Πέρα από τον Τάφο’, σελ. 12).

1939: Όλες οι θρησκείες ήταν του Σατανά. (‘Σωτηρία’, σελ. 116). ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΤΕΛΙΚΑ; Εάν η οργάνωση δεν είχε πραγματικά προφητεύσει το τέλος το 1925 και το 1975, τότε γιατί τόσοι πολλοί Μάρτυρες εγκατέλειψαν την οργάνωση αμέσως μετά; ("Έχασαν περίπου τα τρία τέταρτα των οπαδών μεταξύ 1925 και 1928, στη συνέχεια, υπέστη τεράστιες απώλειες μετά το 1975, όταν το τέλος δεν ήρθε όπως έλεγαν ξανά και ξανά. Μήπως η Εταιρεία έχει Γραφική διδασκαλία λάθος τώρα; Δεδομένου ότι ο Οργανισμός έχει λάβει "νέο φως" όσον αφορά την γενεά του 1914, και άλλαξαν εντελώς την άποψή τους για το θέμα αυτό, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι αποκόπηκαν χρόνια πρίν για αυτό που είναι τώρα διδασκαλία του οργανισμού αυτομάτως να γίνουν δεκτοί πίσω στην Οργάνωση πάλι; Πριν από μερικά χρόνια οι αδίστακτοι μάρτυρες του Ιεχωβά διέπραξαν το μεγαλύτερο έγκλημα των αιώνων. Τύπωσαν και κυκλοφόρησαν δική τους Αγία Γραφή, στην οποία άλλαξαν Ονόματα, ρήματα, λέξεις, φράσεις, σημεία στίξεως, ώστε να συμφωνεί με τις πλανεμένες σατανικές αντιλήψεις τους. Δηλαδή διδάσκουν άλλο ευαγγέλιο, από το Ευαγγέλιο του Χριστού και των Αποστόλων, που περιλαμβάνει "την άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν" (Ιούδα 3), γι' αυτό είναι αναθεματισμένοι και καταραμένοι (Γαλ. 1, 8-10).

Το Ευαγγέλιό τους είναι Ευαγγέλιο του Διαβόλου, κείμενο ψεύδους. Τα βιβλία και τα φυλλάδια των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελούνται από ένα συνοθύλευμα σοφιστειών, παράλογων λογικώς ακροβατισμών, φανταστικών υποθετικών συλλήψεων, τα οποία πάσχουν από τα λογικά σφάλματα της λήψεως του ζητουμένου και της προκρουστείου κλίνης. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί που τα γράφουν ή δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, στην οποία είναι γραμμένη η Καινή Διαθήκη, ή σκόπιμα και υστερόβουλα την παρερμηνεύουν, όντες όργανα του διαβόλου "του πατρός του ψεύδους" (Ιωάν.8,44). Για χρόνια η Εταιρεία Σκοπιά μας διακηρύσσει ότι μόνο αυτή κάνει το έργο του Κυρίου, και κατηγορεί της άλλες Εκκλησίες ότι έχουν αποτύχει στην διακήρυξη των «καλών νέων». Όμως τι κηρύττει και τι κήρυττε στο παρελθόν η Σκοπιά; Και τι κήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί; Τι περιλαμβάνει το Χριστιανικό Ευαγγέλιο; Και είναι κάτι που αλλάζει ανάλογα με τα κέφια του κάθε αιρεσιάρχη; 1. Ποιο ήταν το Ευαγγέλιο των αποστόλων; Θα αρχίσουμε με το Βιβλίο των Πράξεων όπου είναι και το πιο κατάλληλο να μας περιγράψει τι κήρυτταν οι Απόστολοι τότε. Πρώτο εδάφιο έχουμε το Πράξεις 8:35-37 όταν ο Φίλιππος κήρυξε το Ευαγγέλιο στον Αιθίοπα αξιωματούχο. ¨Και ο Φίλιππος ανοίγοντας το στόμα του, και αρχίζοντας από τούτη την γραφή ευαγγέλισε σ’αυτόν τον Ιησού. Και καθώς εξακολουθούσαν τον δρόμο, ήρθαν σε κάποιον τόπο με νερό ¨και ο ευνούχος λέει: Να, νερό! τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;¨ Και ο Φίλιππος είπε: Αν πιστεύεις με όλη σου την καρδιά, μπορείς. Κι αποκρινόμενος είπε: Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Πράξεις 9:20 το οποίο αναφέρει: ¨Και αμέσως κήρυττε τον Χριστό μέσα στις συναγωγές, ότι αυτός είναι ο υιός του Θεού¨. Το κήρυγμα εδώ του Απ. Παύλου είχε να κάνει με τον Ιησού Χριστό. Πράξεις 10:34-43 την περίπτωση που ο Απ. Πέτρος κήρυξε στον εθνικό Κορνήλιο. Στο 42 αναφέρει ¨και μας παρήγγειλε να κηρύξουμε στον λαό, και να δώσουμε μαρτυρία ότι αυτός είναι ο ορισμένος από τον Θεό κριτής ζώντων και νεκρών. Σε τούτο όλοι οι προφήτες δίνουν μαρτυρία ότι διαμέσου του ονόματος του θα λάβει άφεση αμαρτιών καθένας που πιστεύει σε αυτόν. Πράξεις 17:30 Η γνωστή ομιλία του Απ. Παύλου στον Άρειο Πάγο όπου στο τέλος αναφέρει ¨παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τους καιρούς της αγνοίας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν, επειδή, προσδιόρισε ημέρα να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, διαμέσου ενός ανδρός, που τον διόρισε, και έδωσε για αυτό διαβεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντας τον από τους νεκρούς¨. Α Κορινθίους 1:23 ο Απ. Παύλος αναφέρει για το Ευαγγέλιο: ¨εμείς, όμως κηρύττουμε Χριστόν εσταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία. Α Κορινθίους 2:1-4 ο Απ. Παύλος αναφέρει: ¨Αδελφοί, κι εγώ ήρθα σε σας, ήρθα όχι με υπεροχή λόγου ή σοφίας, κηρύττοντας σας την μαρτυρία του Θεού. Επειδή, αποφάσισα να μη ξέρω ανάμεσα σας τίποτε άλλο παρά μονάχα τον Ιησού Χριστό, κι αυτόν εσταυρωμένον. Κι εγώ ήρθα σε εσάς με ασθένεια, και με φόβο, και με πολύν τρόμο. Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν γίνονταν με καταπειστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά με υπόδειξη Πνεύματος και δύναμης¨. Κολοσσαείς 1:27,28 ο Απ. Παύλος αναφέρει: ¨στους οποίους ο Θεός θέλησε να φανερώσει, ποιος είναι ο πλούτος της δόξας του μυστηρίου στα έθνη, που είναι ο Χριστός μέσα σας, η ελπίδα της δόξας, τον οποίο εμείς κηρύττουμε νουθετώντας κάθε άνθρωπο, και διδάσκοντες κάθε άνθρωπο με κάθε σοφία για να παραστήσουμε κάθε άνθρωπο τέλειο εν Χριστώ Ιησού. Εφεσίους 3:1-13 και πάλι ο Απ. Παύλος αναφέρει για την χάρη που του δόθηκε από τον Θεό να ευαγγελίσει το μυστήριο του Ιησού Χριστού στα έθνη που ήταν κρυμμένο, καθώς και την κοινωνία του μυστηρίου για να γνωριστεί καλύτερα ο Χριστός και να δοξαστεί δια μέσου της Εκκλησίας Του. Αυτά είναι μόνο μερικά αλλά βασικά εδάφια που μας αναφέρουν το τι ήταν το κήρυγμα των καλών νέων για τους Χριστιανούς. Με λίγα λόγια όλοι κήρυτταν την έλευση του Ιησού, τον Μαρτυρικό του θάνατο πάνω στον Σταυρό, την ανάσταση Του, και ότι ο Θεός δια μέσω του Χριστού θα κρίνει ζώντες και νεκρούς με δικαιοσύνη την μέρα της κρίσεως. Αυτά ήταν το Ευαγγέλιο που κήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί και οι Απόστολοι της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας. Μήπως κήρυτταν τότε ότι υπάρχουν δύο κλήσεις και δύο διαφορετικά βαπτίσματα όπως λέει σήμερα η Σκοπιά; Τι λέει η Αγία Γραφή;

Εφεσίους 4: 4 "εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών· 5 εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα". Μήπως κήρυτταν ότι η παρουσία του Χριστού έγινε στο παρελθόν ή ότι θα γίνει στο μέλλον; Τι λέει η Αγία Γραφή; Α΄ Θεσσαλον. 4:15-17: ''Τούτο δε σας το λέγομεν όχι από ιδικήν μας επινόησιν, αλλ' από λόγον και αποκάλυψιν, που έκαμεν εις ημάς ο Κυριος, ότι δηλαδή ημείς που θα ζώμεν ακόμη, και κατά την Δευτέρα Παρουσίαν του Κυρίου θα έχωμεν απομείνει και θα ευρισκώμεθα εις την γην, δεν θα προφθάσωμεν τους κοιμηθέντας, επειδή αυτοί θα έχουν πρώτον αναστηθή. Επειδή αυτός ο ίδιος ο Κυριος με παντοδύναμον πρόσταγμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβή από τον ουρανόν και οι νεκροί, που έχουν πεθάνει με την πίστιν στον Χριστόν, θα αναστηθούν πρώτοι. Επειτα από αυτό ημείς που θα ζώμεν και θα έχωμεν απομείνει εις την γην, θα αρπαχθώμεν μαζή με αυτούς μέσα εις νεφέλας, δια να προυπαντήσωμεν τον Κυριον στους ουρανίους χώρους. Και έτσι θα είμεθα πάντοτε μαζή με τον Κυριον στον ουρανόν''. Οι πρώτοι Χριστιανοί λοιπόν κήρυτταν πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που κηρύττει σήμερα η Σκοπιά. Κήρυτταν όχι τη σωτηρία από έναν άγριο "θεό" στον Αρμαγεδδώνα. Κήρυτταν τον Ιησού Χριστό, ως ένα Σώμα, με μία Κλήση, και με ένα Βάπτισμα. Κήρυτταν ως παρελθούσα την πρώτη παρουσία τού Χριστού, αλλά τη δεύτερη την κήρυτταν ως μέλλουσα.

2. Το Ευαγγέλιο της Σκοπιάς και οι αλλαγές του Ποιο είναι το άγγελμα της Σκοπιάς; Η Σκοπιά πιστεύει ότι αυτή και μόνο διδάσκει αυτά που ζήτησε ο Ιησούς. Και τι μας διδάσκει η Σκοπιά; Μας λέει για μια αόρατη παρουσία του Χριστού που έγινε στον ουρανό το 1914 και που την είδε (ερμήνευσε με βάση προφητείες που είχαν σαν κύριο οδηγό τους τις Πυραμίδες) μόνο μια ομάδα οπαδών της, με αρχηγό τον ιδρυτή της τον Κάρολο Ρώσσελ. Ότι σύντομα ο Ιησούς θα καταστρέψει όλους τους μη Μάρτυρες ( που σημαίνει ότι δεν είναι και πολύ καλά νέα αυτά για το 99,6% του πληθυσμού της γης!!!) και μέσω της Χιλιετούς Βασιλείας θα φέρει την ανθρωπότητα στην τελειότητα. Μια ανθρωπότητα που θα αποτελείται κυρίως από τους αναστημένους νεκρούς και τους Μάρτυρες που θα επιζήσουν από την καταστροφή του Αρμαγεδώνα. Όμως υπάρχει και το εξής παράδοξο. Η ίδια η Σκοπιά ερμηνεύει το Γαλάτας 1:6-9 κατηγορώντας της άλλες χριστιανικές θρησκείες ότι κηρύττουν άλλο ευαγγέλιο. Κρίνοντας την Σκοπιά με τα ίδια της τα λόγια βλέπουμε το εξής: Η ίδια η Σκοπιά στην σύντομη ιστορία της έχει αλλάξει το ευαγγέλιό της αρκετές φορές. Περιληπτικά έχουμε τις εξής : Από το 1874 που άρχισε ο Ρώσσελ να γράφει, τότε πίστευε ότι: Η αόρατη παρουσία του Χριστού έγινε το 1874, και το 1914 θα λάμβανε χώρα ο Αρμαγεδδώνας. Με αυτό τον πόλεμο ο Ιησούς θα κατέστρεφε το σύστημα των κυβερνήσεων και την ψεύτικη θρησκεία, όπου όλοι οι κάτοικοι της γης θα είχαν την ευκαιρία να δουν την δίκαιη βασιλεία του Χριστού που θα διαρκούσε χίλια χρόνια. Οι άνθρωποι θα έρχονταν στην τελειότητα και θα κρίνονταν βάσει των πράξεών τους. Τότε μόνο θα γίνονταν η τελική κρίση. Και μάλιστα θα ήταν αδιανόητο για τον Θεό να καταστρέψει τον κόσμο γιατί η ανθρωπότητα βρίσκεται στο σκοτάδι και στην αμαρτία βουτηγμένη. Τόσο ο πολύς όχλος τόσο και οι 144,000 θα κληρονομούσαν τον ουρανό, όπου οι 144,000 κατείχαν μια πιο εξέχουσα θέση από τον Όχλο. Ο χωρισμός των προβάτων και τον εριφίων θα γίνει στην διάρκεια της Βασιλείας του Χριστού. Μπορούμε να πούμε ότι ο Ρώσσελ ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα της Αγίας Γραφής παρά ο Ρόδερφορντ, ο οποίος αυτός είναι ο πραγματικός ιδρυτής της Σκοπιάς, αφού μετά που σφετερίστηκε την εξουσία το 1916 αποσχίστηκε από τους Σπουδαστές της Γραφής. Ακόμα μέχρι και σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός Σπουδαστών της Γραφής που δεν διαφοροποιήθηκαν από την διδασκαλία του Ρώσσελ μέχρι σήμερα. Μάλιστα δεν δέχονται την Σκοπιά να λέει ότι ο Ρώσσελ είναι ο ιδρυτής της. Έτσι κατά τον Ρόδερφορντ έχουμε το εξής άγγελμα. Το 1925 θα γίνονταν ανάσταση των προφητών που... θα έρχονταν να μείνουν στην πολυτελή βίλα του Δικαστή στην Καλιφόρνια!!! Αφού θα λάμβαναν τα διοικητικά τους καθήκοντα θα άρχιζε ο Αρμαγεδδώνας. Όταν και αυτό δεν έγινε, το άγγελμα της Σκοπιάς αλλάζει για τρίτη φορά. Ο Δικαστής με την πάροδο του χρόνου σβήνει από την μνήμη των οπαδών της Σκοπιάς το 1874 που μέχρι το 1930 αναφέρεται στην έλευση του Χριστού και την μετάφερε στο 1914 όπου άρχισε ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο χωρισμός των προβάτων και των εριφίων άρχισε από το 1914 και γίνεται αυτό αν οι άνθρωποι θα είναι θετικοί στο κήρυγμα της

Σκοπιάς. Ο πολύς όχλος δεν είναι ουράνια τάξη, και το τέλος, (ο Αρμαγεδδώνας) θα άρχιζε το 1942. Αφού ο Β Παγκόσμιος πόλεμος ήταν η αρχή του Αρμαγεδδώνα. Με την προεδρία του Νορρ του 1942 μέχρι το 1977 βλέπουμε η Σκοπιά να εξελίσσεται σε ακόμα πιο απολυταρχική, και να αρχίζει η εμπέδωση στους οπαδούς της για το δόγμα του Πιστού και Φρονίμου Δούλου, σαν τον απόλυτο εκπρόσωπο του Θεού στην γη που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση στα δόγμα του. Ο χωρισμός των προβάτων και των εριφίων παραμένει όπως το ερμήνευσε ο Ρόδερφορδ. Και εδώ αρχίζει να πλασάρεται στους οπαδούς το δόγμα της γενεάς που θα δει το σημείο της έλευσης του Κυρίου το 1914 και δεν θα παρέλθει, μάλιστα θα δει το τέλος. Το 1975 είναι η νέα ανεπίσημη ημερομηνία και με ομιλίες καθώς και με άρθρα στο περιοδικό Σκοπιά οδηγούν τους οπαδούς τους να πιστέψουν ότι το τέλος θα έρθει το 1975 με την λήξη 6000 χρόνων από την δημιουργία του Αδάμ. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση τίποτε δεν γίνεται και πολλοί Μάρτυρες αποχωρούν μεταξύ των ετών 1975 -1977. Στην προεδρία του Φρανς έχουμε το ίδιο μοτίβο με το να δίνεται η έμφαση στην γενιά και ότι το τέλος θα ερχόταν πριν το 2000, αφού η περίφημη γενιά δεν πρέπει να παρέλθει. Αυτό κρατάει μέχρι το 1995 όπου ο νέος πρόεδρος της Σκοπιάς Χένσελ Μίλτον αλλάζει τα δεδομένα. Εδώ έχουμε την πιο συνταρακτική αλλαγή στο δόγμα της Σκοπιάς. Αν και αφήνουν το 1914 για την αόρατη έλευση του Κυρίου, η έννοια της γενεάς αλλάζει, και εδώ δεν έχει χρονική διάρκεια 70 ή 80 ετών όπως πριν, αλλά μπορεί να επεκταθεί για μεγαλύτερο χρονικό όριο. Το πιο σημαντικό, ο χωρισμός των προβάτων και των εριφίων δεν έγινε ακόμα και θα αρχίσει στην διάρκεια της Χιλιετούς βασιλείας, επαναφέροντας και πάλι το αρχικό δόγμα που είχε ο Ρώσσελ!!! Εδώ έχουμε μια «θρησκεία» η οποία δεν μπορεί να κρατήσει σταθερό ένα δόγμα, και συνεχώς αλλάζει το άγγελμά της. Η ανικανότητα της ηγεσίας της Σκοπιάς είναι έκδηλη στο σύντομο χρονικό πλαίσιο ύπαρξής της, των 140 ετών, όπου σε καμιά περίπτωση δεν φαίνεται ικανή να δει το απλό μήνυμα της έλευσης του Χριστού, και μέσα από ένα λαβύρινθο διδασκαλιών και «λογικεύσεων» προσπαθεί να επιβάλει και να πείσει ότι είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού στην γη. Το παράδοξο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι η εμμονή της Σκοπιάς ότι οι άνθρωποι για να σωθούν πρέπει να ακούσουν και να πιστέψουν στο άγγελμα της. Εδώ θα σταθούμε για λίγο και θα ρωτήσουμε: Για πιο άγγελμα μας μιλά που πρέπει να ακούσουμε; Αφού μέσα σε 140 χρόνια αυτό άλλαξε πέντε φορές στα βασικά του θέματα. Και πως μπορεί η Σκοπιά να πείσει με τα ίδια της τα γραφόμενα ότι εκπληρώνει το Γαλάτας 1:6-9 αφού και η ίδια συνεχώς αλλάζει το άγγελμα της; Και αν αυτό γίνεται συχνά πως μπορεί να είναι πειστική στον κόσμο ότι είναι ο πραγματικός ακόλουθος του Χριστού; Σαν μια εσχατολογική αίρεση που ρίζα της έχει τις θρησκείες της ''νέας εποχής'' που ξεκίνησαν στον 19ο αιώνα στην Αμερική, η Σκοπιά απέτυχε να δει και να κηρύξει το απλό άγγελμα της έλευσης του Ιησού Χριστού, όπως αυτό έχει μείνει αναλλοίωτο από την Εκκλησία, στα 2000 χρόνια της Χριστιανοσύνης. Αυτό το απλό άγγελμα που βασίζεται στην πίστη της Σταύρωσης του Κυρίου και την ανάσταση, και ότι πιστεύοντας σε αυτή την θυσία του θα έχουμε άφεση αμαρτιών. Η μανία της Σκοπιάς στο να κάνει τα εύκολα δύσκολα και να θέλει να έρθει η καταστροφή του κόσμου, την έχει οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο που μόνη της εγκλωβίστηκε και δεν μπορεί να βγει. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός ανάφερε στον Λουκά 22:8 στα σημεία της ορατής του Δευτέρας Παρουσίας: "Κι εκείνος είπε: Βλέπετε μην πλανηθείτε επειδή, πολλοί θα έρθουν στο όνομα μου λέγοντας, ότι Εγώ Είμαι, και ο καιρός πλησίασε. Μη τους ακολουθήσετε!" Ένα εδάφιο που η Σκοπιά το προσπερνά και σε καμιά περίπτωση δεν έχει καθίσει να το αναλύσει γιατί γνωρίζει ότι εφαρμόζεται σε αυτήν. Γιατί είναι ένοχη για ψευδοπροφητείες και γιατί πάσχει από καταστροφικό σύνδρομο αφού για 140 χρόνια έχει προφητεύσει ότι το τέλος θα έρθει τουλάχιστον πέντε φορές, και δεν ήρθε.

3. Αλλάζει ποτέ το Ευαγγέλιο; Τώρα μήπως το Ευαγγέλιο που κήρυτταν οι απόστολοι, θα άλλαζε στην πάροδο τον χρόνων και θα ήταν διαφορετικό; Η απάντηση βρίσκεται στην Επιστολή του Απ. Παύλου προς Γαλάτες 1:6-9. Ο ίδιος ο Άγιος Παύλος που ήταν ο Απόστολος των εθνών μας αναφέρει: ¨Υπάρχουν μερικοί που σας ταράζουν, και θέλουν να μετατρέψουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Αλλά αν εμείς ή άγγελος από τον ουρανό κηρύττει σε εσάς ένα άλλο ευαγγέλιο, παρά εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα. Όπως είχαμε πει πρωτύτερα, λέω και ξανά: Αν κάποιος κηρύττει σε εσάς άλλο ευαγγέλιο, παρά από εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα¨ Ο Απ. Παύλος ήταν ξεκάθαρος!!! Όσα χρόνια και αν περάσουν, το άγγελμα των καλών νέων θα ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ. Ο ίδιος μάλιστα το τονίζει έντονα αυτό, επαναλαμβάνοντάς το δύο φορές. Να μην δεχτούν άλλο κήρυγμα παρά μόνο αυτό που άκουσαν. Και όποιος τολμούσε να κηρύξει κάτι διαφορετικό θα

είναι ανάθεμα. Ανάθεμα σημαίνει: "παραδομένος στον Διάβολο" εξ' αιτίας της ανομίας του. Με τα βιβλία τους αυτά έρχονται στα σπίτια των χριστιανών με επίπλαστα χαμόγελα και ευγένειες, προσποιούμενοι τους γεμάτους ενδιαφέρον και αγάπη σωτήρες, θεωρώντας τους "προβατοειδείς" (Λύχνος, σελ.88-89), δηλαδή ανοήτους, χρήσιμους βλάκες και προσπαθούν με διάφορα ύπουλα τεχνάσματα να τους παραπλανήσουν κάνοντας πλύση εγκεφάλου, ώστε να τους φέρουν στην οργάνωσή τους και εκείνοι μεν να χάσουν την ψυχή τους, αυτοί δε να γεμίσουν την τσέπη τους! Σ' αυτούς ανήκει το "ουαί" του Χριστού (Ματθ. 23,15). Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οργάνωση και εταιρία ψεύδους και απάτης. Είναι "λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου", εναυάγησαν περί την πίστιν λαλούντες διεστραμμένα" (Πράξ. 20, 29-30, Α' Τιμ.

1,19). Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σ' αυτούς. Ο διάβολος μέσα από την οργάνωσή τους συνεχίζει το έργο του κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Η Εκκλησία έχει απαντήσει απόλυτα στις πλάνες τους, τους έχει καλέσει σε διάλογο αληθείας και αγάπης, αλλά αυτοί αρνούνται να επιστρέψουν, μένουν εγωιστικά και αυτάρεσκα στην άβυσσο της πλάνης τους. Μακρυά λοιπόν από τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, τους αδίστακτους παραχαράκτες και διαστρεβλωτές του Ευαγγελίου του Χριστού και τους επαίσχυντους και αναίσχυντους υβριστές της Εκκλησίας Του. Κοντά και μέσα στην Εκκλησία μας, που είναι "ο στύλος και το θεμέλιο της αλήθειας του Χριστού", που μας σώζει (Α' Τιμ.3, 15). Ο Κύριος μας συμβουλεύει σχετικά, με τα εξής λόγια Του: "Φυλαχτείτε από τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έρχονται σ' εσάς ντυμένοι σαν αθώα πρόβατα, από μέσα όμως είναι λύκοι αρπακτικοί" (Ματθ.7,15) . Τέτοιοι είναι όλοι οι αιρετικοί, κυρίως όμως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και όλο το σατανικό δίχτυ της οργάνωσής τους, η οποία είναι οργάνωση του Αντιχρίστου Διαβόλου! Ο Απ. Παύλος ήταν ξεκάθαρος. Αν ακόμα και οι ίδιοι οι απόστολοι, ή άγγελοι από τον ουρανό, κηρύξουν άλλο άγγελμα από αυτό που παρέλαβαν αρχικά οι Χριστιανοί, ας είναι ανάθεμα. Και η Σκοπιά για χρόνια τώρα είναι κήρυκας άλλου αγγέλματος. Ανάθεμα!

7)Ερώτηση:Το Βάπτισμα των ''Μαρτύρων'' γίνεται -όπως λέει η Αγία Γραφή; (Κατά Ματθαίον 28:19 ) Εις το όνομα (ενικός αριθμός, ένα όνομα) του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος"; Αν ναι,εφόσον αρνούνται την ''Τριάδα'' πως γίνεται: 1)Να βαπτίζεται κάποιος: α) Στο Θεό, β) Σε ένα κτίσμα του και γ) Στην ''απρόσωπη δύναμη του''; 2) Γιατί δεν λέει ''στα ονόματα''; 3) η ''είς το όνομα του Πατρός και είς το όνομα του Υιού και είς το όνομα του Αγίου Πνεύματος;(μήπως το όνομα ειναι κοινό και για τα τρία Πρόσωπα; - Γιαχβέ). Διαβάζουμε στο site των ''μαρτύρων'':

'''Ποιά είναι η προέλευση του δόγματος της Τριάδας; Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα λέει: «Ούτε η λέξη Τριάδα ούτε η συγκεκριμένη δοξασία εμφανίζονται στην Καινή Διαθήκη, και ούτε ο Ιησούς ούτε οι ακόλουθοί του είχαν την πρόθεση να αντικρούσουν τη Σεμά της Παλαιάς Διαθήκης: “Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος” (Δευτ. 6:4). . . . Η δοξασία αναπτύχθηκε σταδιακά με το πέρασμα αρκετών αιώνων και μέσα από πολλές αντιλογίες. . . . Στο τέλος του 4ου αιώνα . . . η δοξασία της Τριάδας πήρε ουσιαστικά τη μορφή που έχει από τότε».—The New Encyclopædia Britannica (1976), Micropædia, Τόμ. 10, σ. 126''. Και παρακάτω δίνει ''οδηγίες αγρού'':(κατεύθυνση που πρέπει ο κάθε Μ.τ.Ι. Να μάθει απ'έξω,σαν μάθημα).

''Αν Κάποιος Πει— “Εσείς πιστεύετε στην Τριάδα;” Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Αυτή είναι μια πολύ δημοφιλής δοξασία στην εποχή μας. Αλλά γνωρίζετε ότι ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές του δίδαξαν κάτι τέτοιο; Γι’ αυτό λοιπόν, εμείς λατρεύουμε Εκείνον τον οποίο είπε ο Ιησούς να λατρεύουμε”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Στη διδασκαλία του ο Ιησούς είπε πως η μεγαλύτερη εντολή είναι η εξής . . . (Μάρκ. 12:28‐30)”. (2) “Ο Ιησούς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν ίσος με τον Θεό. Είπε . . . (Ιωάν. 14:28)”. (3) “Ποια είναι, λοιπόν, η προέλευση του δόγματος της Τριάδας; Προσέξτε τι λένε σχετικά με αυτό πολύ γνωστές εγκυκλοπαίδειες. (Βλέπε σελίδες 447 ‐449.)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Όχι, δεν πιστεύω. Βλέπετε, υπάρχουν εδάφια στην Αγία Γραφή τα οποία δεν μπόρεσα ποτέ να τα ταιριάξω με αυτή τη δοξασία. Να σας δείξω ένα από αυτά. (Μάρκ. 13:32) Ίσως εσείς να μπορείτε να μου το εξηγήσετε”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Αν ο Γιος είναι ίσος με τον Πατέρα, πώς γίνεται να γνωρίζει ο Πατέρας πράγματα που ο Γιος δεν τα γνωρίζει;” Αν απαντήσουν ότι αυτό ίσχυε για την ανθρώπινη φύση του, τότε ρωτήστε: (2) “Τότε γιατί δεν γνωρίζει αυτά τα πράγματα το άγιο πνεύμα;” (Αν το άτομο εκδηλώσει ειλικρινές ενδιαφέρον για την αλήθεια, δείξτε του τι λένε οι Γραφές για τον Θεό. [Ψαλμ. 83:18· Ιωάν. 4:23, 24]) Άλλη εισήγηση: “Πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό αλλά όχι στην Τριάδα. Γιατί; Επειδή πιστεύουμε ό,τι πίστευε και ο απόστολος Πέτρος για τον Χριστό. Δείτε τι είπε εκείνος . . . (Ματθ. 16:15 ‐17)”. Μια επιπρόσθετη εισήγηση: “Έχω διαπιστώσει πως δεν εννοούν όλοι το ίδιο πράγμα όταν μιλούν για την Τριάδα. Ίσως θα απαντούσα καλύτερα στο ερώτημά σας αν μου λέγατε τι εννοείτε εσείς”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Σας ευχαριστώ για αυτή την εξήγηση. Αλλά εγώ πιστεύω μόνο σε ό,τι διδάσκει η Αγία Γραφή. Είδατε ποτέ τη λέξη «Τριάδα» στην Αγία Γραφή; . . . (Αναφερθείτε στο ευρετήριο λέξεων της Αγίας σας Γραφής.) Αναφέρεται όμως ο Χριστός στην Αγία Γραφή; . . . Φυσικά, και εμείς πιστεύουμε σε αυτόν. Δείτε εδώ στο ευρετήριο, στη λέξη «Χριστός», μία από τις παραπομπές: Ματθαίος 16:16. (Διαβάστε το.) Αυτό ακριβώς πιστεύω εγώ”. Ή θα μπορούσατε να απαντήσετε (αν το άτομο αναφέρει συγκεκριμένα το εδάφιο Ιωάννης 1:1): “Γνωρίζω καλά αυτό το εδάφιο”. (1) “Γιατί, κατά την άποψή σας, λέει ότι ο Ιησούς ήταν «μαζί με τον Θεό»;” (2) “Πώς θα εξηγούσατε το εδάφιο Ιωάννης 1:18;” (3) “Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν ο ίδιος ο Ιησούς λατρεύει κάποιον ως Θεό; (Ιωάν. 20:17)” “Πιστεύετε στη θεότητα του Χριστού;” Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Ναι, βεβαίως πιστεύω. Αλλά ίσως δεν εννοώ αυτό που εννοείτε εσείς όταν αναφέρεστε στη «θεότητα του Χριστού»”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γιατί το λέω αυτό; Παραδείγματος χάρη, στο εδάφιο Ησαΐας 9:6, ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται ως «Κραταιός Θεός», αλλά μόνο ο Πατέρας του αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως ο Παντοκράτωρ, ή Παντοδύναμος, Θεός”. (2) “Επίσης, προσέξτε ότι στο εδάφιο Ιωάννης 17:3 ο Ιησούς λέει ότι ο Πατέρας του είναι «ο μόνος αληθινός Θεός». Επομένως, ο Ιησούς δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από αντανάκλαση του αληθινού Θεού”.

(3) “Τι απαιτείται από την πλευρά μας για να ευαρεστούμε τον Θεό; (Ιωάν. 4:23, 24)'' Πλήρες μάθημα ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ δηλαδή... Ας δούμε τη Χριστιανική πλευρά,και τι λέει η Αρχαία Εκκλησία,ο Ιγνάτιος,και άλλοι Πατέρες,οι οποίοι ΕΙΔΑΝ το Χριστό και ήταν μαθητές των αποστόλων,και ας αφήσουμε τις δοξασίες των αιρέσεων, που λένε οτι η ''Τριάδα'' εμφανίστηκε τον 4ο μ.Χ. Αιώνα: Πίστευε η αρχαία Εκκλησία στην Αγία Τριάδα; Οι σύγχρονοι Αριανιστές, ενώ από τη μια μεριά λένε ότι δήθεν "δέχονται μόνο την Αγία Γραφή", από την άλλη, στηριζόμενοι στην άγνοια των οπαδών τους, διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες, ότι δήθεν η πρώτη Εκκλησία δεν πίστευε στην Αγία Τριάδα, αλλά αυτή εισήχθη τον 4ο αιώνα μ.Χ. Βεβαίως στην πραγματικότητα, Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ, εισήχθη τον 4ο αιώνα μ.Χ., ενώ ως τότε, οι Χριστιανοί πίστευαν αδιάσπαστα από τον καιρό των Αποστόλων, στην Τριαδικότητα του Θεού, και στη Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και αυτό θα του δείξουμε άμεσα: Οι σύγχρονοι ακόλουθοι του Άρειου, γράφουν ότι «εάν ο Ιησούς δίδαξε και αποκάλυψε τον εαυτό του ως τον αδημιούργητο Θεό Υιό… θα έπρεπε να έχει γίνει οικουμενικά αποδεκτό από τους πρώτους αδελφούς της Εκκλησίας. Τα γραπτά τους θα έπρεπε να φανερώνουν την Τριάδα ώστε να κατανοήθηκε και να αναπτύχθηκε από το ξεκίνημα της Αποστολικής Περιόδου… Ας εξετάσουμε οι μαθητές των Αποστόλων, οι φίλοι τους, οι σύντροφοί τους και οι επόμενοι μαθητές τι είχαν να πουν μεταξύ των ετών 96 μ.Χ ως 320 μ.Χ». Θα δεχτούμε την πρόκληση και θα εξετάσουμε τα γραπτά των πρώτων χριστιανών, οι οποίοι ήταν άμεσα διδαγμένοι από τους Αποστόλους ή έμμεσα από τους μαθητές των Αποστόλων. Αν κι εμείς θα περιοριστούμε ως το έτος 200-220 μ.Χ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ (110-120 μ.Χ.) Προς Εφεσίους 7:2 «Ένας γιατρός υπάρχει σαρκικός και πνευματικός, γεννημένος και αγέννητος, ο οποίος έγινε Θεός σαρκωμένος, ζωή αληθινή που θανατώθηκε… ο Ιησούς Χριστός ο Κύριός μας». Προς Εφεσίους 18:2 «Ο Θεός μας Ιησούς Χριστός…» Προς Εφεσίους 19:3 «Η άγνοια καταργήθηκε, καταστράφηκε η παλιά βασιλεία, καθώς ο Θεός εμφανιζόταν με ανθρώπινη μορφή, για να φέρει την καινοτομία της αιώνιας ζωής».

Προς Ρωμαίους ΕΙΣΑΓΩΓΗ: «..με την αγάπη του Ιησού Χριστού του Θεού μας…» Προς Σμυρναίους 1:1 «Δοξάζω τον Ιησού Χριστό τον Θεό..» Προς Τραλλιανούς 7:1 «…τον Θεό Ιησού Χριστό…» Προς Ρωμαίους 3: 3 «…ο Θεός μας Ιησούς Χριστός που βρίσκεται στον Πατέρα του…» Προς Πολύκαρπον 8: 3 «Προσεύχομαι να είστε υγιείς πάντοτε ενωμένοι με τον Θεό μας Ιησού Χριστό..» Επιστολή προς Διόγνητον 7:2-4 (175-200 μ.Χ.) «Ο ίδιος ο παντοκράτωρ και παντοκτίστης και αόρατος Θεός… δεν έστειλεν εις τους ανθρώπους, όπως θα υπέθετε κανείς, κάποιον υπηρέτην ή άγγελον ή άρχοντα, κάποιον από τους επιφορτισμένους με την κυβέρνησιν των επιγείων ή από τους διαπιστευμένους με την διοίκησιν των ουρανίων, αλλά τον ίδιον τον τεχνίτην και δημιουργόν των όλων…Τον απέστειλεν… ωσάν βασιλεύς αποστέλνων τον υιόν, ως Θεόν τον απέστειλεν..». Ιππόλυτος (180-217 μ.Χ.) Εις αίρεσιν Νοητού 6 «Ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός γεγένηται, και άνθρωπος γενόμενος, Θεός εστίν εις τους αιώνας». Εις αίρεσιν Νοητού 8 «Ανάγκην ουν έχει και μη θέλων ομολογείν Πατέρα Θεόν παντοκράτορα, και Χριστόν Ιησούν Υιόν Θεού, Θεόν άνθρωπον γενόμενον, ώ πάντα Πατήρ υπέταξε παρεκτός εαυτού, και Πνεύματος Αγίου, και τούτους είναι ούτως τρία. Ει δε βούλεται μαθείν, πως εις Θεός αποδεικνύεται…Και όσον μεν κατά την δύναμιν, εις εστί Θεός. όσον δε κατά την οικονομίαν, τριχής η επίδειξις» Εις αίρεσιν Νοητού 9 «Όσα τοίνυν κηρύσσουσιν αι Θείαι Γραφαί, ίδωμεν, και όσα διδάσκουσιν, επιγνώμεν, και ως θέλει Πατήρ πιστεύεσθαι, πιστεύσωμεν, και ως θέλει Υιόν δοξάζεσθαι, δοξάσωμεν, και ως θέλει Πνεύμα άγιον δωρείσθαι, λάβωμεν» Εις αίρεσιν Νοητού 10 «Θεός μόνος υπάρχων… ουδέν πλην αυτός ην. αυτός δε μόνος ων, πολύς ην» (Ο Θεός είναι μόνος, αλλά πληθυντικός αριθμός). Εις αίρεσιν Νοητού 12 «Ουκούν ένσαρκον Λόγον θεωρούμεν, Πατέρα δι’ αυτού νοούμεν, Υιώ δε πιστεύομεν, Πνεύματι αγίω προσκυνούμεν» Εις αίρεσιν Νοητού 14 «Εις γαρ εστίν ο Θεός. ο γαρ κελεύων Πατήρ, ο δε υπακούων Υιός, το δε συνετίζον άγιον Πνεύμα. Ο ων Πατήρ επί πάντων, ο δε Υιός δια πάντων, το δε άγιον Πνεύμα εν πάσιν….[Ο Ιησούς] αναστάς παρέδωκεν τοίς μαθηταίς λέγων: ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’ και δεικνύων ότι πας ος αν εν τι τούτων εκλίπη, τελείως Θεόν ουκ εδόξασεν. Δια γαρ της Τριάδος ταύτης Πατήρ δοξάζεται. Πατήρ γαρ ηθέλησεν, Υιός εποίησεν, Πνεύμα εφανέρωσεν. Πάσαι τοίνυν αι Γραφαί, περί τούτου κυρύσσουσι». Ιουστίνος ο Μάρτυρας και Απολογητής (100-165 μ.Χ.) Απολογία Α’ 6:2 « Σεβόμεθα και προσκυνούμεν Εκείνον [τον Θεό και Πατέρα] και τον εξ αυτού προελθόντα Υιόν και τον διδάξαντα ημάς ταύτα… και το προφητικόν Πνεύμα, τιμώντες αυτούς με λόγον και αλήθειαν και διδάσκοντες περί αυτών δαψιλώς εις πάντα επιθυμούντα, όπως εδιδάχθημεν» Απολογία Α’ 13:1-4 «…Σεβόμεθα τον Δημιουργόν του Σύμπαντος, λέγοντες αυτόν ανενδεή αιματηρών θυσιών και σπονδών και θυμιαμάτων, όπως εδιδάχθημεν… Θα αποδείξωμεν επίσης ότι τιμώμεν ελλόγως τον γενόμενον εις ημάς διδάσκαλον τούτων και προς τούτο γεννηθέντα Ιησούν Χριστόν,… διδαχθέντες ότι είναι Υιός αυτού του όντως Θεού και τοποθετούντες αυτόν εις δευτέραν θέσιν, και το προφητικόν Πνεύμα εις τρίτην τάξιν» Βλέπουμε πως ο Πατέρας είναι το πρώτο πρόσωπο της Τριάδος, ο Υιός το δεύτερο και το Πνεύμα το τρίτο πρόσωπο. Διάλογος προς Τρύφωνα 34:2 «Ο Χριστός είναι εκείνος ο οποίος έχει κηρυχθεί βασιλεύς και ιερεύς και Θεός και Κύριος». Διάλογος προς Τρύφωνα 36:2 «Και Θεός και Κύριος των Δυνάμεων είναι ο Χριστός». Διάλογος προς Τρύφωνα 48:2 «…ούτος Χριστός του Θεού… προϋπήρχεν ως Υιός του ποιητού των όλων, Θεός ών, και εγεννήθη ως άνθρωπος εκ παρθένου». Διάλογος προς Τρύφωνα 126:1-2 «..έχει κληθεί και άγγελος μεγάλης βουλής κάποτε δια του Ησαίου και Χριστός και προσκυνητός Θεός δια του Δαβίδ… Επειδή εάν είχετε κατανοήσει τα λεχθέντα υπό των προφητών, δεν θα ηρνείσθε ότι αυτός είναι Θεός, υιός του μόνου αγέννητου και αρρήτου Θεού».

Διάλογος προς Τρύφωνα 128:1,3-4: «Ότι ο Χριστός Κύριος ων και Θεός, Θεού Υιός υπάρχων…. έχει αποδειχθή από τα λεχθέντα δια μακρών. Είναι δε άτμητος και αχώριστος από τον Πατέρα… καθ’ ον τρόπον λέγουν επί της γης είναι άτμητον και αχώριστον το φως του ηλίου… Εγεννήθη από τον Πατέρα, δια της δυνάμεως και βουλής αυτού, αλλ’ ουχί κατά αποκοπήν, ως να αποχωρίζεται η ουσία του Πατρός…». ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ (177 μ.Χ.) Πρεσβεία περί Χριστιανών 10 «…Όλα έγιναν υπ αυτού [του Υιού του Θεού] και δι’ αυτού, καθώς ο Πατήρ και ο Υιός είναι εν. Αφού δε ο Υιός είναι εις τον Πατέρα και ο Πατήρ εις τον Υιόν δια της ενότητος και δυνάμεως του Πνεύματος, ο Υιός του Θεού είναι νους και λόγος του Πατρός… Είναι το πρώτον γέννημα του Πατρός, όχι ως δημιουργούμενον (διότι ο Θεός, ων εξ αρχής νους αίδιος, είχεν αυτός εντός εαυτού τον Λόγον, ων αιδίως λογικός)… Εξάλλου λέγομεν ότι και αυτό το ενεργούν δια των εξαγγελλόντων προφητικώς άγιον Πνεύμα είναι απόρροια του Θεού, ότι απορρέει και επαναφέρεται ως ακτίς ηλίου. Ποίος λοιπόν δεν θα ηπόρει ακούων να καλούνται άθεοι εκείνοι οι οποίοι δέχονται Θεόν Πατέρα και Υιόν Θεόν και Πνεύμα Άγιον, δεικνύουν δε και την εν ενώσει δύναμιν αυτών και την εν τη τάξει διαίρεσιν;» Πρεσβεία περί Χριστιανών 12 «Άλλοι δε άνθρωποι, ημείς,… οδηγούμεθα δε υπό του πόθου να γνωρίσωμεν τον όντως Θεόν και τον Λόγον αυτού, ποία είναι η ενότης του Παιδός προς τον Πατέρα, ποία η κοινωνία του Πατρός προς τον Υιόν, τι είναι το Πνεύμα, ποία η ένωσις των τριών τούτων και διάκρισις εν τη ενώσει, του Πνεύματος, του Παιδός, του Πατρός». Πρεσβεία περί Χριστιανών 24 «Διότι καθώς λέγομεν Θεόν και Υιόν τον Λόγον αυτού και Πνεύμα Άγιον, ενούμενα κατά την δύναμιν, τον Πατέρα, τον Υιόν, το Πνεύμα, διότι ο Υιός του Πατρός είναι νους, λόγος, σοφία και το Πνεύμα απόρροια ως φως από πυρ». Ειρηναίος (180 μ.Χ.) Έλεγχος κατά Ψευδωνύμου Γνώσεως 10:1 «Η μεν γαρ Εκκλησία, καίπερ καθ’ όλης της οικουμένης έως περάτων της γης διεσπαρμένη, παρά δε των Αποστόλων και των εκείνων μαθητών παραλαβούσα την εις ένα Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα «τον πεποιηκότα τον ουρανόν και την γην και τας θάλασσας και πάντα τα εν αυτοίς», πίστιν. Και εις ένα Χριστόν Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, τον σαρκωθέντα υπέρ της ημετέρας σωτηρίας. Και εις Πνεύμα Άγιον, το δια των προφητών κεκηρυχός τας οικονομίας και τας ελεύσεις, και την εκ Παρθένου γέννησιν, και το πάθος, και την έγερσιν εκ νεκρών, και την ένσαρκον εις τους ουρανούς ανάληψιν του ηγαπημένου Χριστού Ιησού του Κυρίου ημών, και την εκ των ουρανών εν τη δόξη του Πατρός παρουσίαν αυτού, επί το «ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα» και αναστήσαι πάσαν σάρκα πάσης ανθρωπότητος, ίνα Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών και Θεώ και Σωτήρι και βασιλεί, κατά την ευδοκίαν του Πατρός του αοράτου, «παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται αυτώ» και κρίσιν δικαίαν εν τοις πάσι ποιήσηται, «ταν μεν πνευματικά της πονηρίας» και αγγέλους παραβεβηκότας, και εν αποστασία γεγονότας, και τους ασεβείς και αδίκους και ανόμους και βλασφήμους των ανθρώπων εις το αιώνιον πυρ πέμψη. τοις δε δικαίοις και οσίοις και τας εντολάς αυτού τετηρηκόσι, και εν τη αγάπη αυτού διαμεμηνηκόσι, τοις απ’ αρχής, τοις δε εκ μετανοίας, ζωήν χαρισάμενος, αφθαρσίαν δωρήσηται, και δόξαν αιώνιαν περιποίηση». Προσέξτε ότι η φρασεολογία του Ειρηναίου είναι ταυτόσημη με το δύο αιώνες μεταγενέστερο Σύμβολο της Πϊστεως. Συνεπώς το ‘Πιστεύω’ βασίστηκε στην προϋπάρχουσα διδασκαλία και θεολογία της Εκκλησίας, και δεν ήταν μια εφεύρεση του 4ου αιώνα για πολιτικές σκοπιμότητες, όπως κατηγορούν οι πολέμιοι της Τριάδας. Έλεγχος κατά Ψευδωνύμου Γνώσεως -Βιβλίον Γ’ ΧΧΙ, 1 «Ο Θεός ουν άνθρωπος εγένετο και αυτός Κύριος έσωσεν ημάς». Τερτυλλιανός (206 μ.Χ.) ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Γ 4-8 «Δεν μπορείς να απαντήσεις ότι [ο Ιησούς ] φοβόταν μήπως και με τη γέννηση ως και την πρόσληψη της αληθινής ανθρώπινης φύσεως, έπαυε να είναι Θεός, χάνοντας αυτό που ήταν προκειμένου να γίνει αυτό που δεν ήταν. Πράγματι, δεν υπάρχει για τον Θεό ο κίνδυνος να εκπέσει από την κατάστασή του. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, αποκρίνεσαι ‘αρνούμαι πως ο Θεός έγινε πραγματικά άνθρωπος μέχρι του σημείου να γεννηθεί και να σχηματισθεί σε σώμα με τη σάρκα, επειδή εκείνος που είναι αιώνιος πρέπει να μείνει και αμετάβλητος’…Γνωρίζω ασφαλώς, ότι η φύση των όντων που υφίστανται αλλαγές υπόκεινται σε τούτο το νόμο: να μη συνεχίζουν να υφίστανται σ’ εκείνο που άλλαξε σ’ αυτά. Έτσι, εφόσον δεν εξακολουθούν να υπάρχουν, χάνονται, επειδή μεταβαλλόμενα χάνουν αυτό που ήσαν. Αλλά τίποτε δεν προσομοιάζει με τον Θεό. Η φύση του διαφέρει από την υπόσταση των κοινών όντων… Ο Θεός μπορεί να μεταβάλλεται σε οτιδήποτε και ταυτόχρονα να παραμένει αυτός που ήταν. Διαφορετικά, θα είναι απλώς όμοιος προς τα όντα εκείνα τα οποία, μεταβαλλόμενα, χάνουν αυτό που

ήσαν. αλλ’ ο Θεός, επειδή ασφαλώς δεν είναι όμοιος προς αυτά, κάτω από οποιαδήποτε άλλη άποψη, δεν είναι λοιπόν όμοιος ούτε και ως προς το αποτέλεσμα της μεταβολής… Έτσι οι άγγελοι που είναι κατώτεροι από τον Θεό μπόρεσαν, μεταβαλλόμενοι δια της προσλήψεως της πραγματικότητας της ανθρώπινης σάρκας, να μη παύσουν να παραμένουν άγγελοι, κι εσύ θα αρνηθείς τη δύναμη αυτή σε ένα Θεό πολύ πιο ισχυρό, ωσάν ο Χριστός Του να μην είχε τη δυνατότητα να παραμένει Θεός προσλαμβάνοντας αληθινά την ανθρώπινη φύση; …Το Ευαγγέλιον του Ιωάννου θα σου προκαλούσε κατάπληξη στο θέμα αυτό, αφού διακηρύττει ότι το Πνεύμα κατήλθε στο σώμα μιας περιστεράς και επικάθησε επάνω στον Κύριο. Τώρα, το Πνεύμα, υπ’ αυτή τη μορφή, ήταν εξίσου περιστερά όσο και Πνεύμα: προσλαμβάνοντας μια εξωτερική ουσία δεν απέβαλε την δική του ουσία». Ε 7 « Η προέλευση των δύο αυτών φύσεων απέδειξαν ότι [ο Ιησούς] ήταν ταυτόχρονα άνθρωπος και Θεός: από την μια γεννήθηκε, από την άλλη δεν γεννήθηκε. Από την μια είχε σάρκα, από την άλλη ήταν άυλος. Από την μια ήταν αδύναμος, από την άλλη παντοδύναμος. Από την μια έθνησκε, από την άλλη εξακολουθούσε να υπάρχει. Οι ιδιότητες των δύο αυτών καταστάσεων, της ανθρώπινης και της θείας, παρέμειναν ασύγχυτες χάρη στην αντίστοιχη πραγματικότητα και των δύο φύσεων, χάρη στην υποστατική αλήθεια του πνεύματός του και της σάρκας του: με τα θαύματα που τελούνταν με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού απεδείκνυε ότι ήταν Θεός. με το πάθος του απεδείκνυε ότι η σάρκα του καταγόταν από τον άνθρωπο». ΣΤ 2 «Εάν κάθε λόγος του Θεού στηρίζεται σε τρεις μάρτυρες (Δευτ. 19:15, Β’ Κορ. 13:1) τόσο περισσότερα θα στηρίζονται σ’ αυτούς τα δώρα του. Δυνάμει της βαπτισματικής ευλογίας θα έχουμε λοιπόν ως κριτές της πίστεως τα ίδια εκείνα πρόσωπα που μας εγγυώνται τη σωτηρία. τα θεία πρόσωπα που είναι τρία, υπερεπαρκούν ώστε να βεβαιώσουν την ελπίδα μας. Επειδή δε τόσο η ομολογία της πίστεως όσο η εγγύηση της σωτηρίας τελούν υπό την εγγύηση των τριών θείων προσώπων, είναι προφανής ο λόγος για τον οποίον γίνεται κατ’ ανάγκην μνεία της Εκκλησίας× τούτο γίνεται επειδή όπου είναι τα τρία θεία πρόσωπα, δηλ. ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, εκεί είναι και η Εκκλησία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την εκ τριών τουλάχιστον προσώπων συναθροισμένη ομήγηρη (Ματθ. 18:20)». ΙΓ 3 «Τώρα λοιπόν προστέθηκε η νέα εντολή που προβλέπει το βάπτισμα, του οποίου η δομή περιγράφεται στο ευαγγελικό κείμενο που λέγει: ‘Πηγαίνετε, μαθητεύσετε τους λαούς, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’(Ματθ.28:19)». Συμπέρασμα Τα κείμενα που παραθέσαμε μιλάνε από μόνα τους. Αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η πρώτη Εκκλησία πίστευε για τον Χριστό πως δεν είναι κτίσμα αλλά Θεός, ενώ αποδέχονταν την Τριάδα: Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα. Και αυτά τα λένε οι μαθητές των αποστόλων, και αυτοί που διδάχτηκαν από αυτούς έπειτα. Η αποδοχή της μαρτυρίας της αρχαίας Εκκλησίας στηρίζεται στην Αγία Γραφή. Διότι διαβάζουμε στην Β Τιμόθεον 2:2 «Και όσα άκουσες από μένα διαμέσου πολλών μαρτύρων, αυτά παρέδωσέ τα σε πιστούς ανθρώπους, που θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν». Το εδάφιο αυτό αναφέρει τρεις γενιές: τον συνεργάτη του Παύλου Τιμόθεο, τους χριστιανούς που διδάσκει ο Τιμόθεος και τους χριστιανούς που διδάσκονται από όσους είχαν δάσκαλο τον Τιμόθεο. Η τήρηση αυτής της παρακαταθήκης και του υποδείγματος των υγιαινόντων λόγων είναι εντολή των αποστόλων (Β Θεσσαλονικείς 2:15, Β’ Τιμόθεον 1:13-14). Η μαρτυρία της αρχαίας Εκκλησίας είναι ομόφωνη υπέρ της Θεότητας του Χριστού και της Τριαδικότητας του Θεού. Η θεολογία του Άρειου ήταν σε αντίθεση με την διδασκαλία που παρέλαβε η Εκκλησία από τους αποστόλους και από αυτούς που δίδαξαν οι απόστολοι. Η άρνηση της θεότητας του Χριστού και η θεώρησή του ως ένα κτίσμα ήταν ξένη διδασκαλία μέσα στην Εκκλησία του Θεού και γι’ αυτό έπρεπε να απορριφθεί. Ο Αρειανισμός ήταν ένας αιρετικός νεωτερισμός. Οι πρώτοι χριστιανοί κρατούσαν την διδασκαλία που παρέλαβαν: πως ο Ιησούς είναι Θεός κι ο Θεός είναι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Συνεπώς η Τριάδα δεν είναι μια επινόηση του 4ου αιώνα, αλλά η ομόφωνη πίστη της πρώτης Εκκλησίας. ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ: ΕΧΕΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ; Συχνά μερικοί επικαλούνται διάφορες μελέτες, και κυρίως το βιβλίο ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΒΥΛΩΝΕΣ του Χίσλοπ, ο οποίος ήταν προτεστάντης ιστορικός , για να ισχυριστούν ότι η Τριάδα έχει ειδωλολατρική προέλευση.

Όμως παρερμηνεύουν τι πραγματικά αναφέρει αυτό το βιβλίο. Ο Χίσλοπ υποστηρίζει ότι η Ειδωλολατρική Θρησκεία διατηρεί πολλά στοιχεία της βιβλικής θρησκείας, αλλά διαστρεβλωμένα. Έτσι η πίστη στον Έναν Υπέρτατο Θεό υπάρχει και στους ειδωλολάτρες, χωρίς αυτό να κάνει τον Μονοθεϊσμό ειδωλολατρικής προέλευσης! Στην σελ.24 γράφει σχετικά: «Κι εδώ πρέπει να σημειώσω την ταυτότητα των λατρευτικών αντικειμένων στη Βαβυλώνα και στη Καθολική Ρώμη. Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι, όπως ακριβώς και οι σύγχρονοι Ρωμαιοκαθολικοί, αναγνωρίζουν με λόγια την ενότητα της τριαδικής θεότητας, κι ενώ λάτρευαν ένα πλήθος από κατώτερες θεότητες…καθαρά αναγνώριζαν ότι υπήρχε ΕΝΑΣ άπειρος και Παντοδύναμος Δημιουργός υπέρτατος όλων. Πολλά έθνη έκαναν το ίδιο. Κατά τα πρώτα βήματα της ανθρωπότητας- λέει ο Γουίλκινσον στο έργο του ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ, η ύπαρξη μοναδικής και παντοδύναμης Θεότητας που δημιούργησε τα πάντα φαίνεται ότι ήταν παγκόσμια πεποίθηση». Για τον Χίσλοπ δεν ήταν η Τριάδα το πρόβλημα, αλλά οι απεικονίσεις του Θεού. Έτσι στην σελ.28 γράφει: «Για να παρουσιάσουν την ενότητα εκείνου του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, οι Βαβυλώνιοι έδειχναν τρία πρόσωπα, και για να συμβολίσουν το δόγμα της Τριάδας, χρησιμοποίησαν….το ισόπλευρο τρίγωνο, ακριβώς όπως κάνει σήμερα η Παπική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Και στις δύο περιπτώσεις, τέτοια σύγκριση είναι πολύ μειωτική για το μόνο αληθινό Θεό και Αιώνιο Βασιλιά, και είναι ό,τι πρέπει για να παραπλανά τα μυαλά εκείνων που τη σκέπτονται, σαν να είχε ή θα μπορούσε να έχει κάποια ομοιότητα με απεικονίσεις ο Παντοκράτωρ Θεός..». Ο Χίσλοπ πίστευε στην Τριάδα! Στην σελ. 124 υποσημείωση 25 γράφει: «Μερικοί είπαν ότι, ο πληθυντικός αριθμός του ονόματος του Θεού στην εβραϊκή γλώσσα της Γένεσης, δεν παρέχει επιχείρημα για την ύπαρξη πολλαπλής προσωπικότητας του Θεού στη θέση της μοναδικότητάς του, διότι η ίδια λέξη στον πληθυντικό αφορά ειδωλολατρικές θεότητες. Αν όμως η υπέρτατη θεότητα σε όλα σχεδόν τα αρχαία ειδωλολατρικά έθνη ήταν τρισυπόστατη, τότε πρέπει να είναι έκδηλο το μάταιο αυτής της αντίρρησης». Επίσης γράφει στην σελ.29 : «..όλες οι παρόμοιες απεικονίσεις της Αγίας Τριάδας αναγκαστικά και ολοφάνερα υποτιμούν και εξευτελίζουν τις αντιλήψεις εκείνων μεταξύ των οποίων υπάρχουν τέτοιες εικόνες σε σχέση με εκείνο το έξοχο μυστήριο της πίστης…Παρότι κατάφορτη από ειδωλολατρία, η αναγνώριση μιας Τριάδας ήταν οικουμενική σε όλα τα αρχαία έθνη του κόσμου και δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φυλή ήταν η πανάρχαια αυτή διδασκαλία όπως ακριβώς παριστάνεται στη Γένεση». Συνεπώς ο Χίσλοπ πίστευε στην Τριάδα και ότι αποτελεί διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Αυτό που απέρριπτε είναι η κατασκευή εικόνων της Θεότητας. Ακόμη πίστευε ότι οι Τριάδες στα ειδωλολατρικά έθνη ήταν μία διαστρεβλωμένη μορφή της βιβλικής αποκάλυψης για τον αληθινό Τριαδικό Θεό. Όλο του το βιβλίο ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΒΥΛΩΝΕΣ αποδεικνύει ότι στις ειδωλολατρικές θρησκείες υπήρχαν πολλές βιβλικές ιδέες και αντιλήψεις, αλλά διαστρεβλωμένες και αλλοιωμένες. Το σημαντικό είναι πως ο Χίσλοπ τεκμηριώνει ότι προϋπήρχαν οι βιβλικές αντιλήψεις για τον Θεό, από την μεταγενέστερη ειδωλολατρική διαστρέβλωσή τους. Έτσι, η Τριάδα δεν είναι ειδωλολατρικής προέλευσης. Όπως ούτε κι ο Κατακλυσμός του Νώε είναι ειδωλολατρικής προέλευσης, επειδή αναφέρεται σε πολλούς ειδωλολατρικούς λαούς η ιστορία αυτή με πολλές παραλλαγές! Αντίθετα, επειδή οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον αληθινό Θεό και τις αρχές Του, έπεσαν στην ειδωλολατρία, αλλά διατήρησαν ξεθωριασμένα πολλές βιβλικές ιδέες και ιστορίες που γνώριζαν από πριν. Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι η προηγήθηκε η αληθινή λατρεία του Θεού της Βίβλου, κι έπειτα την πτώση του ανθρώπου, ακολούθησε η ειδωλολατρία. Το συμπέρασμα είναι πως η ειδωλολατρία αντέγραψε την Βίβλο, κι όχι το αντίθετο! Η Τριαδικότητα στην Π.Δ. φαίνεται: (α) Όταν φιλοξένησε τρείς άντρες ο Αβραάμ, και προσφωνεί μόνο τον έναν, ονομάζοντάς τον ‘Κύριε’ (Γεν.

18,1-3), (β) Όταν καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα από δύο Κυρίους εξ ονόματος τρίτου Κυρίου (Γεν.

19,24), (γ) Ο ψλμ. 109 μιλάει για τρεις Κυρίους κ.α. Στην Καινή Διαθήκη (Κ.Δ.) αναφέρονται ολοκάθαρα τα τρία θεία πρόσωπα. Μερικά παραδείγματα: (α) Στη Βάπτιση του Κυρίου (Ματθ. 3,17), (β) Στην αποστολή των μαθητών του Χριστού: «Πηγαίνετε και κάντε όλα τα έθνη μαθητές μου, βαπτίζοντες αυτούς στο όνομα (και όχι στα ονόματα) του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ.

28,19), (γ) Στην τριπλή ευλογία του απ. Παύλου: «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος να είναι μαζί με όλους εσάς» (Β΄ Κορ. 13,13), (δ) Στην προτροπή του προς τους ιερείς της Εφέσου: «Προσέχετε πώς θα ζείτε και πώς θα φέρεσθε στο ποίμνιό σας, στο οποίο το Άγιο Πνεύμα σάς έθεσε επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Θεού, την οποία απέκτησε με το αίμα του» (Πράξ. 20,28). Δεδομένου ότι ο Θεός απέκτησε την Εκκλησία δίνοντας το αίμα Του, τότε ισχύει πράγματι ότι ο Χριστός που έδωσε το αίμα του είναι ο Θεός,

(ε) Στη Β΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του Παύλου: «Ο Κύριος (Άγιο Πνεύμα) να κατευθύνει τις καρδιές σας στην αγάπη του Θεού (Πατέρα) και στην υπομονή του Χριστού». Τα τρία πρόσωπα της Θεότητας δεν είναι βέβαια τρεις τρόποι εμφανίσεως τού ενός Θεού στην ιστορία (όπως πίστευε ο αιρετικός Σαβέλλιος), αλλά κάθε πρόσωπο είναι τέλειος Θεός, ίσο, ομοδύναμο και ομοούσιο με τα άλλα. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στις προσωπικές ιδιότητες ενός εκάστου των προσώπων. Μόνο ο Πατέρας είναι αγέννητος, μόνο ο Υιός γεννάται προαιωνίως και μόνο ο Παράκλητος εκπορεύεται (βγαίνει ως από πηγή) από τον Πατέρα. Οι ιδιότητες της ουσίας όμως είναι κοινές και στα τρία πρόσωπα (παντοδυναμία, πανσοφία, πανταχού παρουσία κ.α.), αλλά και κάθε πρόσωπο ενεργεί ομού με το άλλο για τη σωτηρία του κόσμου (δημιουργία του κόσμου, σταυρική θυσία του Ιησού, Πεντηκοστή κ.λπ.). ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΡΩΤΟΥΝ: ''Στο Δευτ. 6:4 λέγει: «Άκουε, Ισραήλ: Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος», «και ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος Θεός παρά μόνο ένας» (1 Κορ. 8:4). Εσείς με ποιο δικαίωμα τον κάνατε Τριαδικό Θεό; Μπορείτε να μας το δείξετε αυτό είτε από τη Παλαιά είτε από τη Καινή Διαθήκη''; Οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά θα πρέπει να μάθουν, ότι η λέξη ‘είς’ (δηλαδή ‘ένας’) είναι απόδοση τού Εβραϊκού όρου ‘εχάντ’ (ehad) που εκτός από αριθμητικό επίθετο (‘είς’, ‘έκαστος’, ‘μόνος’, ‘ο αυτός’), εκτός από αόριστο άρθρο (ένας–μία–ένα) κι εκτός από τακτικό αριθμητικό (πρώτος–πρώτη–πρώτο), εκτός δηλαδή από την έννοια τής απολύτου μονάδος, έχει επίσης και την έννοια τής συνθέτου μονάδος ή ενότητος διαφόρων στοιχείων ή ακεραίων μερών. Τα χωρία που ακολουθούν έχουν αντληθεί από την μετάφραση τού Εβραϊκού κειμένου υπό τού Αρχιμ. Νεοφύτου Βάμβα και αναφέρονται όλα εις την Εβραϊκή λέξη ‘εχάντ’ αποδεικνύοντας τού λόγου το ασφαλές: 1) Γεν. β:24 ο άντρας και η γυναίκα γίνονται ‘σάρκα μία’ αλλά τα πρόσωπα είναι δύο, 2) Γεν. ια:6 υπάρχει μεν ‘είς λαός’ που όμως αποτελείται από αρκετές χιλιάδες ή κι εκατομμύρια ανθρώπους, 3) Έξοδ. κδ:3 όπου ‘ο λαός απεκρίθη με μία φωνή’ αλλά αυτή η μία φωνή αποτελείτο από πλήθος ανθρώπων, 4) Κριτ. κ:1, 8, 11 όπου ο ‘είς άνθρωπος’ αποτελείται από όλο το πλήθος τής συναγωγής, 5) Α΄ Βασ. κβ:13 όπου αναφέρεται περί ‘ενός στόματος’ αποτελουμένου όμως από πολλούς προφήτες, 6) Ιεζ. λζ:17 όπου η ‘μία ράβδος’ αποτελείται από δύο ράβδους, 7-8) Έξοδ. κστ:11, λστ:13, 18 όπου η ‘μία σκηνή’ αποτελείται από 10 ή 11 παραπετάσματα, 9-13) Γεν. λδ:16, 22, Α΄ Σαμ. ια:7, Β΄ Σαμ. ιθ:14, Έσδρα β:64, γ:1, 9 εις τα οποία χωρία αναφέρεται η φράση ‘είς λαός’ αποτελούμενος όμως αυτός ο λαός από πολλά πρόσωπα. Ό,τι λοιπόν ισχύει εις τα ανωτέρω χωρία, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, το ίδιο ισχύει και εις το Δευτ. στ:4 ή αλλιώς ‘σεμά’ (δηλ. ‘άκουε’) όπως είναι γνωστό εις τούς Εβραίους. Ο ένας Θεός, δεν είναι ένας με την έννοια τού ενός προσώπου, αλλά με την έννοια που δεικνύουν τα προαναφερόμενα χωρία, δηλαδή με την έννοια τής συνθέτου μονάδος ή τής ενότητος διαφόρων προσώπων. ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ Α΄ ΚΟΡ. Η:4-6 Όσον αφορά τώρα σε δεύτερο Αγιογραφικό χωρίο που επικαλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Προκειμένου να αποκλείσουν την Θεότητα τού Ιησού Χριστού, επικαλούνται το Α΄ Κορ. η:4-6 νομίζοντας, ότι τα συγκεκριμένα χωρία περιορίζουν την Θεότητα εις τον Πατέρα αποκλείοντας τον Υιό ή το Άγιο Πνέυμα. Πλανώνται όμως πλάνην οικτράν, διότι ό,τι απεδείξαμε ότι ισχύει εις το Δευτ. στ:4 το ίδιο ισχύει κι εδώ. Το αριθμητικό ‘είς’ δεν απολυτοποιεί την έννοια τής προτάσεως, ούτε δακτυλοδεικτεί τον Πατέρα ως τον μόνο Θεό, αποκλείοντας κάθε άλλο πρόσωπο. Διότι εάν ακολουθήσουμε την συλλογιστική τών ακολούθων τής Εταιρίας Σκοπιά, τότε ο Πατήρ αποκλείεται από το να είναι Κύριος, εφόσον το ανωτέρω χωρίο λέγει ότι «και είς Κύριος Ιησούς Χριστός» (στίχ.6). Δέχονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ότι ο Πατήρ δεν είναι Κύριος εφόσον ο Παύλος λέει ότι ΕΝΑΣ είναι ο Κύριος κι αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός; Αγωνιζόμενοι λοιπόν οι ακόλουθοι τής Σκοπιάς να απορρίψουν την Θεότητα τού Υιού καταλήγουν εις το εσφαλμένο συμπέρασμα που αμφισβητεί την κυριότητα τού Πατρός! Ας εφαρμόσουμε όμως την συλλογιστική τής Σκοπιάς και εις ένα ακόμη χωρίο τής Γραφής, το Ιούδ. στίχ.4 «...και τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι». Κατ’ αυτό το χωρίο μοναδικός Δεσπότης και Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός.

Το δέχονται αυτό οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Δέχονται ότι ο Πατήρ δεν είναι Κύριος και Δεσπότης εφόσον ο μόνος Κύριος και Δεσπότης είναι ο Ιησούς Χριστός; ΧΩΡΙΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Πώς, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, από την μία μεριά μάς λέγει η Γραφή ότι υπάρχει ‘είς Κύριος’, ‘είς Θεός’, ‘είς Πατήρ’, ‘είς Ποιμήν’, ‘είς Διδάσκαλος’ και από την άλλη να κάνει λόγο για πολλούς ‘κυρίους’, ‘θεούς’, ‘πατέρες’, ‘ποιμένες’, ‘διδασκάλους’; Ορίστε και μερικά παραδείγματα τα οποία θα πρέπει να εξηγήσετε και να δώσετε μίαν ικανοποιητική απάντηση εις εμάς αλλά και εις τούς εαυτούς σας. «είς Κύριος» (Α΄ Κορ. η:4) - «κύριοι» (Πράξ. ιστ:19, 30, Α΄ Κορ. η:5, Εφεσ. στ:9, Κολασ. δ:1) - «κυρίοις» (Ματθ. στ:24, Λουκ. ιστ:13, Πράξ. ιστ:16, Εφεσ. στ:5, Κολασ. γ:22) «είς (ο) Θεός» (Ρωμ. γ:30, Α΄ Κορ. η:4, 6, Γαλ. γ:20, Εφεσ. δ:6, Α΄ Τιμ. β:5, πρβλ. και Ησα. μδ:6) - «θεοί» [Ψαλμ. πβ:6 (πα Ο΄)], Ιωάν. ι:34, Πράξ. ιδ:11, ιθ:26, Α΄ Κορ. η:5, Γαλ. δ:5, ) «είς πατήρ» (Ματθ. κγ:9) – «πατέρες» (Λουκ. στ:26, ια:47, Ιωάν. στ:31, 49, 58, Πράξ. ζ:2, 11-12, 15, 19, 45, 51-52, ιε:10, κβ:1, Ρωμ. θ:5, Α΄ Κορ. ι:1, Εφεσ. στ:4, Κολασ. γ:21, Εβρ. γ:9, Β΄ Πέτρ. γ:4, Α΄ Ιωάν. β:13-14) «πατέρων» (Ματθ. κγ:30, 32, Λουκ. α:17, 72, ια:48, Ιωάν. ζ:22, Πράξ. γ:13, 22, ε:30, ζ:32, 38-39, 45, κβ:14, Ρωμ. ιε:8, Εβρ. ια:23) - «πατέρας» (Λουκ. α:55, Πράξ. ιγ:17, 32, 36, κστ:6, κη:25, Ρωμ. ια:28, Α΄ Κορ. δ:15, Εβρ. ιβ:9) «είς ποιμήν» (Ιωάν. ι:16, Εβρ. 13:20, Α΄ Πέτρ. α:25) - «ποιμένες» (Εφεσ. δ:11) (πρβλ. και Α΄ Πέτρ. ε:4 όπου ο Χριστός χαρακτηρίζεται ως Αρχιποίμην υπονοώντας δι’ αυτού τού χαρακτηρισμού ότι άρχει πολλών ποιμένων)! «είς διδάσκαλος» (Ματθ. κγ:8) - «διδασκάλους» (Α΄ Κορ. ιβ:28-29, Εφεσ. δ:11) – «διδάσκαλοι» (Ιακ. γ:1). «είς αγαθός ο Θεός» (Ματθ. ιθ:17, Μάρκ. ι:18, Λουκ. ιη:19) - «αγαθούς» (Ματθ. ε:45), «ο αγαθός άνθρωπος» (Λουκ. στ:45), «Ιωσήφ...ανήρ αγαθός και δίκαιος» (Λουκ. κγ:50), ο δε Βαρνάβας χαρακτηρίζεται ως «ανήρ αγαθός» (Πράξ. ια:24). Ο δε Παύλος ονομάζει ο ίδιος τον εαυτό του «διδάσκαλο εθνών» και τού Ευαγγελίου (Α΄ Τιμ. β:7, Β΄ Τιμ.α:11) και εις την Α΄ Τιμ. β:12 απαγορεύει εις την γυναίκα να διδάσκει (εις τις εκκλησιαστικές συνάξεις) πράγμα που αφήνει να εννοηθεί, ότι οι διδάσκαλοι πρέπει να προέρχονται από τούς άνδρες. Εις άλλα δε σημεία τής αυτής επιστολής λέγει εις τον Τιμόθεο: «Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε» (Α΄ Τιμ.δ:11), «ταύτα δίδασκε» (Α΄ Τιμ.στ:3). Επίσης κάνει λόγο για «πρεσβυτέρους...κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία» (Α΄ Τιμ.ε:17), δηλαδή για πρεσβυτέρους διδασκάλους! Ο δε αδελφόθεος Ιάκωβος εις την επιστολή του (γ:1) προτρέπει «μη πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε». ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Η Γραφή αναφέρει την εξής ιδιότητα για τον Θεό: «ο μόνος έχων αθανασίαν» (Α΄ Τιμ. στ:16). Ερωτούμε λοιπόν τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: «Οι άγγελοι είναι θνητοί ή αθάνατοι; Οι άγγελοι έχουν την ιδιότητα τής αθανασίας;». Κι αν είναι και αυτοί αθάνατοι, τότε πώς η Γραφή λέγει ότι ο Θεός είναι ο ΜΟΝΟΣ που είναι αθάνατος; Πώς η Γραφή λέγει, ότι ο Θεός είναι ο ΜΟΝΟΣ που έχει την ιδιότητα τής αθανασίας; Η ΟΡΘΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ Α΄ ΚΟΡ. Η:4-6 Κατόπιν λοιπόν όλων τών ανωτέρω, τα οποία αναιρούν κι αποδεικνύουν ως εσφαλμένο το σκεπτικό τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, η ορθή ερμηνεία τού Α΄ Κορ. η:4-6 έχει ως εξής: Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί περί τών ψευδωνύμων θεών και κυρίων τού κόσμου τούτου. Η σύγκριση, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, δεν γίνεται μεταξύ Πατρός και Υιού, αλλά μεταξύ Αληθινού Θεού και ψευδών θεών, μεταξύ τού όντως Θεού και τών ανυπάρκτων θεών. Επικαλείται δηλαδή ο Παύλος την Θεότητα τού Πατρός προκειμένου να αποδείξει τούς ψευδείς θεούς ως ανυπάρκτους χωρίς να αποκλείει τον Υιό ως Θεό. Επικαλείται επίσης την κυριότητα τού Υιού για να αποδείξει ως ψευδείς την κυριότητα τών ανυπάρκτων θεών, χωρίς να αποκλείει βεβαίως τον Πατέρα ως Κύριο. Οι λέξεις ‘Θεός’ και ‘Κύριος’, αναφερόμενες εις τον Πατέρα και τον Υιό, είναι συνώνυμες και χρησιμοποιούνται παραλλήλως, ώστε να μην δημιουργηθεί σύγχυση ότι υπάρχουν δύο διάφοροι Θεοί και δύο διάφοροι Κύριοι και γίνει αυτό αιτία να επιστρέψουν οι Κορίνθιοι εις την πολυθεΐα.

Κατόπιν δε προσεκτικής εξετάσεως τών συγκεκριμένων χωρίων διαπιστώνουμε, ότι εφόσον το ‘είς Θεός’ τού στίχ.4 αντιτίθεται προς το ‘πολλοί θεοί’ και συνωνύμως ‘πολλοί κύριοι’ τού στίχ.5 και ισοδυναμεί προς το ‘εις Θεός, ο Πατήρ’ και συνωνύμως ‘είς Κύριος, Ιησούς Χριστός’ τού στίχ.6, τότε ο Ιησούς Χριστός, όπως και ο Πατήρ, περιλαμβάνεται εις την έννοια τού αληθινού Θεού. Αφού δηλαδή το ‘είς Θεός’ τού στίχ.4 εκφράζεται δια τού ‘εις Θεός, ο Πατήρ’ και ‘είς Κύριος, Ιησούς Χριστός’ τού στίχ.6, Πατήρ και Υιός έχουν την ίδια ουσία. Όπως δε το ‘είς Κύριος’, προκειμένου περί τού Υιού, δεν αποκλείει από τής κυριότητος τον Πατέρα, έτσι και το ‘εις Θεός’, προκειμένου περί τού Πατρός, δεν αποκλείει από τής Θεότητος τον Υιό. Παρόμοια διατύπωση συναντούμε εις την Β΄ Επιστολή τού Ιωάννου:«Πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή τού Χριστού Θεόν ουκ έχει. Ο μένων εν τη διδαχή τού Χριστού, ούτος και τον Πατέρα και τον Υιό έχει» (Β΄ Ιωάν. στίχ.9) δηλαδή «Καθένας που εκτρέπεται και δεν μένει εις την διδασκαλία τού Χριστού, Θεό δεν έχει. Όποιος μένει εις τη διδασκαλία τού Χριστού, αυτός και τον Πατέρα και τον Υιό έχει». Αντί δηλαδή ο Ιωάννης να πει, ότι όποιος μένει εις την διδαχή τού Χριστού έχει Θεό, λέγει ότι έχει και τον Πατέρα και τον Υιό, διότι αμφότεροι περιλαμβάνονται εις την έννοια τού Θεού! Και για να ολοκληρώσουμε την ανάλυση, είναι δηλαδή σα να λέγει ο Απόστολος, ότι για τούς άλλους υπάρχουν πολλοί κύριοι, αλλά για εμάς τούς πιστούς υπάρχει είς Κύριος, ο Ιησούς Χριστός. Οι πολλοί λέγονται κύριοι με καταχρηστική και ψευδή έννοια, ο ένας όμως είναι Κύριος με κύρια και αληθινή έννοια. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο είς και ο μοναδικός Κύριος, διότι είναι ολόκληρος η θεία ουσία, Όπως επίσης ο Πατήρ είναι ο ‘είς Θεός’, αλλά βεβαίως είναι και ο ‘είς Κύριος’, έτσι και ο Υιός είναι ο ‘είς Κύριος’, αλλά βεβαίως είναι και ο ‘είς Θεός’. Κάθε ένα θείο πρόσωπο, επειδή είναι η όλη θεία ουσία, ο όλος Θεός, είναι ο μοναδικός Θεός και Κύριος! Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ Ερχόμεθα τώρα να απαντήσουμε και εις το τελευταίο σκέλος τού ερωτήματος τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά που έχει ως εξής: «Εσείς με ποιο δικαίωμα τον κάνατε Τριαδικό Θεό; Μπορείτε να μας το δείξετε αυτό είτε από τη Παλαιά είτε από τη Καινή διαθήκη;» Αφού έως τώρα απεδείξαμε, ότι το σκεπτικό τών ακολούθων τής Σκοπιάς, εις τα δύο χωρία που επικαλέστηκαν προκειμένου να απορρίψουν την Τριαδικότητα τού Θεού, είναι εσφαλμένο, τώρα θα αποδείξουμε, ότι δεν είμαστε ΕΜΕΙΣ αυτοί που εφηύραμε τον Τριαδικό Θεό, αλλά ότι η ΙΔΙΑ η Γραφή βοά γι’ αυτό! Η ΙΔΙΑ δηλαδή η Γραφή θα αποδείξει την πλάνη τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι αρνούνται την μεγαλυτέραν αλήθεια τής Πίστεώς μας. Θα αποδείξει, δηλαδή, ότι ο ένας όσον αφορά την ουσία Θεός, είναι Τριαδικός ως προς τις υποστάσεις ή τα πρόσωπα., Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Είναι πλήθος τα χωρία που μάς δείχνουν ότι η Θεότης αποτελείται από παραπάνω από ένα πρόσωπα. Υπάρχουν αμέτρητα παράδοξα και καταπληκτικά χωρία, αδιανόητα και ανεπινόητα ανθρωπίνως, που υπονοούν ή σαφώς εννοούν το μυστήριον τού Τριαδικού Θεού. Εις την συνέχεια θα αναφέρουμε ορισμένα εξ αυτών. Ξεκινάμε από την Παλαιά Διαθήκη παραθέτοντας πάντα από την μετάφραση τού Εβραϊκού κειμένου υπό Νεοφύτου Βάμβα, μετάφραση που χρησιμοποιούσαν άλλωστε επί πολλές δεκαετίες και οι ίδιοι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά: ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΔΥΟ Ή ΤΡΙΩΝ ΘΕΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ 1) «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών...Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν». (Γεν. α:26-27) Ο Θεός δεν είπε «Ας κάμω άνθρωπο συμφώνως προς την εικόνα ΜΟΥ», αλλά χρησιμοποίησε πληθυντικό ‘κάμωμεν’, ‘ημών’. Η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι ο Θεός απευθύνεται εις τον Υιό Του (Βιβλίο ‘Δάσκαλος’, κεφ.3, σελ.22, Σκοπιά, 15.01.1992, σελ.21, Σκοπιά, 01.02.1991, σελ.17, παρ.8) ή αλλιώς εις τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Εις την έννοια όμως τού πληθυντικού αποκλείεται να περιλαμβάνονται άγγελοι, διότι τον άνθρωπο ‘εποίησεν ο Θεός’, όχι και άγγελοι ή αρχάγγελοι όπως είναι ο Μιχαήλ. Τον εποίησε δε ‘κατ’ εικόνα Θεού’, όχι κατ’ εικόνα αγγέλου ή αγγέλων. Ο Θεός δηλαδή, κατά το ανωτέρω χωρίο, δεν είναι ΕΝΑ μόνο πρόσωπο, αλλά περισσότερα, τα οποία συνεργάστηκαν για την δημιουργία τού ανθρώπου. Η Σκοπιά όμως, προκειμένου να αποφύγει τον ‘σκόπελο’ τής Τριαδικότητος τού Θεού, ισχυρίζεται, ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με πληθυντικό ευγένειας ή μεγαλοπρέπειας, φέρνοντας το εξής παράδειγμα: «Μερικοί έχουν ισχυριστεί ότι το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται σ’ αυτή την έκφραση

καταδεικνύει μια Τριάδα. Αλλά, αν εσείς λέγατε, ‘Ας κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας’, κανείς φυσιολογικά δεν θα κατανοούσε ότι αυτό υπονοεί πως μέσα σας συνυπάρχουν πολλά πρόσωπα. Απλώς εννοείτε ότι δύο ή περισσότερα άτομα θα εργαστούν μαζί για να κάνουν κάτι. Έτσι και ο Θεός όταν χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο απλώς απευθυνόταν σ’ ένα άλλο άτομο, το πρώτο πνευματικό δημιούργημά του, τον ‘πρωτομάστορα’, τον προανθρώπινο Ιησού.» (‘Τί λέει η Αγία Γραφή Σχετικά με τον Θεό και τον Ιησού’, σελ.14. Βέβαια η γελοιότητα τού επιχειρήματος είναι κραυγαλέα, διότι εάν την φράση ‘Ας κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας’ την απευθύνει κάποιος εις τον εαυτό Του, τότε βεβαίως ενδέχεται να είναι πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, χωρίς να συνυπάρχουν πολλά πρόσωπα μέσα εις αυτόν που το λέει. Αλλά εφόσον η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι αυτή την φράση δεν την είπε ο Θεός εις τον Εαυτό Του, αλλά εις τον Υιό Του, τότε το επιχείρημα που επικαλείται η Σκοπιά είναι γελοίο και εντελώς άσχετο με την υπόθεση. Πώς είναι άλλωστε δυνατόν να ομιλεί κάποιος εις τον εαυτό του με πληθυντικό μεγαλοπρέπειας και ταυτοχρόνως να ‘εννοεί ότι δύο ή περισσότερα άτομα θα εργαστούν μαζί για να κάνουν κάτι’; Ή εις τον εαυτό του θα ομιλεί κάποιος ή εις άλλους! Ή το ένα θα ισχύει ή το άλλο. Πώς είναι δυνατόν να ισχύουν ταυτοχρόνως και τα δύο; Τί παρανοϊκά και αλλοπρόσαλλα πράγματα είναι αυτά που δημοσιεύει η Σκοπιά προκειμένου να ρίξει ‘στάχτη’ εις τα μάτια τών ακολούθων της, ώστε να τούς αποπροσανατολίσει αλλοιώνοντας και διαστρεβλώνοντας την μεγαλυτέραν αλήθεια τής Πίστεως; Και για να καταρρίψουμε άπαξ δια παντός το γελοίο, αποτυχημένο και παραπλανητικό επιχείρημα που επικαλείται η Σκοπιά, προκειμένου να παροδηγήσει τούς ακολούθους της όσον αφορά εις την Τριαδικότητα τού Θεού, θα επικαλεστούμε το Γεν. γ:22 που ξεκαθαρίζει τα πράγματα τού Γεν. α:26-27 και ξεσκεπάζει τις ψευδοδιδασκαλίες τού ‘δούλου’. Αναφέρει ο Θεός για τον Αδάμ μετά την πτώση του το εξής: «Ιδού, έγινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών...». Η φράση ‘είς εξ ημών’ αποκλείει να είναι το ‘ημών’ πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, διότι ο Θεός είπε ότι ο Αδάμ έγινε ως ΕΝΑΣ από ΕΜΑΣ τα θεία πρόσωπα! Όπως λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, το ‘ημών’ τού προαναφερθέντος χωρίου δεν είναι πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, αλλά δηλώνει πλήθος θείων προσώπων, έτσι και το ‘κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών’ (Γεν. α:26) δεν είναι το ‘ημών’ πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, αλλά δηλώνει εμφανώς το πλήθος τών θείων προσώπων από τα οποία αποτελείται η Θεότης!

2) Και είπεν ο Κύριος...έλθετε, ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσα αυτών...εκεί συνέχεεν ο Κύριος την γλώσσα πάσης τής γης» (Γεν. ια:6-9). Ευθύς αμέσως παραθέτουμε και την Μετάφραση Νέου Κόσμου για να διαπιστώσουν οι αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, την κραυγαλέα αλλοίωση τού ιερού κειμένου εις την οποίαν προέβη ο ‘πιστός και φρόνιμος δούλος’ ή όπως υπερφιάλως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ‘αυθεντικός προφήτης τής γενεάς μας’ και ‘αληθινός εκπρόσωπος τού Ιεχωβά’ (Σκοπιά, 01.06.1973, σελ.342): «Εμπρός! Ας κατεβούμε και ας συγχύσουμε εκεί την γλώσσα τους ώστε να μην καταλαβαίνουν ο ένας την γλώσσα τού άλλου» (Μ.Ν.Κ. έκδ.1997. Γιατί άραγε μετέφρασε η Εταιρία Σκοπιά το ‘έλθετε’ τού πρωτοτύπου κειμένου με ‘Eμπρός!’; Διότι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι εμφανέστατο, ότι εδώ δεν πρόκειται για πληθυντικό μεγαλοπρέπειας, αλλά για ΕΝΑ πρόσωπο που απευθύνεται σε τουλάχιστον άλλα ΔΥΟ πρόσωπα! Έχουμε δηλαδή ΤΡΙΑ θεία πρόσωπα που κατέβηκαν και εσύγχυσαν την γλώσσα τών ανθρώπων τού Πύργου τής Βαβέλ. Τα δε ΤΡΙΑ πρόσωπα που ενήργησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο εις τον στίχ.9 η Γραφή τα ενοποιεί εις ΕΝΑΝ Κύριο και λέγει, ότι ‘συνέχεεν ο Κύριος την γλώσσα πάσης τής γης’! ΤΡΙΑ πρόσωπα αλλά ΕΝΑΣ Κύριος, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που ισχυρίζεστε, ότι η Τριαδικότητα τού Θεού είναι εφεύρεση δική μας λέγοντας: «Εσείς με ποιο δικαίωμα τον κάνατε Τριαδικό Θεό;». Σάς απαντούμε λοιπόν: «Με το δικαίωμα που μάς δίδει η ΙΔΙΑ η Αγία Γραφή»! ΕΜΕΙΣ, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, κηρύττουμε αυτά που λέει το ιερό κείμενο τής Γραφής. ΕΣΕΙΣ όμως, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και ειδικώτερα οι υπεύθυνοι ΑΝΩΝΥΜΟΙ τής ‘περίφημης’ Μεταφράσεως Νέου Κόσμου, γιατί αλλοιώνουν το κείμενο ώστε να μην μπορούν οι αναγνώστες να διακρίνουν την μεγαλυτέραν αλήθειαν τής Πίστεως, την Τριαδικότητα τού Θεού; Και για να μην υποψιαστούν οι αναγνώστες την παραχάραξη τού κειμένου, η Εταιρία Σκοπιά αλλοίωσε και το ‘έλθετε’ τών στίχ. 3 και 4 σε ‘Eμπρός!’, διότι ήταν πολύ κοντινά τα χωρία κι αν μεταφράζονταν ορθώς, δηλαδή ‘έλθετε’, θα υποψιάζονταν εύκολα οι αναγνώστες την παραχάραξη κάνοντας την σύγκριση.

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΥ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.Ν.Κ. Εις άλλην όμως παρομοία περίπτωση, που όμως είναι αρκετά μακριά από το υπό έρευνα χωρίο, η Εταιρία Σκοπιά μετέφρασε ΣΩΣΤΑ το ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ Εβραϊκό ρήμα ( ‫הבה‬ ‫ה ה‬- hā·ḇāh) τού Γεν. ια:3,4,7 σε ‘Ελάτε’!!! Ας εξετάσουμε το επίμαχο χωρίο που αποδεικνύει κι επιβεβαιώνει περιτράνως την ΣΚΟΠΙΜΗ αλλοίωση τού Γεν. ια:7: «Έλθετε, ας σοφισθώμεν κατ’ αυτών, δια να μην πολυπλασιασθώσι...» (Έξοδ. α:10). Διαβάστε τώρα και την ΟΡΘΗ Μετάφραση Νέου Κόσμου: «Ελάτε! Ας φερθούμε έξυπνα απέναντί τους, μήπως και πληθύνουν...» (Έξοδ. α:10, Μ.Ν.Κ. έκδ.1997). Εδώ το ‘Ελάτε!’ το απευθύνει εις τον λαό του ο καινούργιος Φαραώ που ανέλαβε βασιλεία εις την Αίγυπτο, ο οποίος δεν εγνώριζε τον Ιωσήφ. Γιατί όμως η Σκοπιά, αγαπητοί αναγνώστες, δεν μετέφρασε εδώ το ‘ελάτε’ με ‘Εμπρός!’ όπως έκανε με το Γεν. ια:7; Για τον απλούστατο λόγο, ότι το χωρίο είναι ‘ανώδυνο’ γι’ αυτήν. Το χωρίο δηλαδή δεν περιέχει κάποια δογματική αλήθεια που να εκθέτει το πιστεύω της ως πεπλανημένο και το άφησε αναλλοίωτο, κάτι βέβαια που δεν έκανε εις το αντίστοιχο τής Γενέσεως που κάνει ξεκάθαρα λόγο για Τριαδικότητα προσώπων εις την Θεότητα. Εάν η Εταιρία Σκοπιά αλλοιώνει κατ’ αυτόν τον τρόπο τα χωρία που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την Τριαδικότητα τού Θεού, ΕΣΕΙΣ, οι ακόλουθοί της, που την έχετε εμπιστευθεί για την σωτηρία σας, πώς θα διακρίνετε την μεγαλυτέραν αλήθεια τής Πίστεως, την Τριαδικότητα τού Θεού; Αντί, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να κατηγορήσετε την Εταιρία Σκοπιά για τις εξόφθαλμες αλλοιώσεις και παραχαράξεις που έχει κάνει εις το ιερό κείμενο, κατηγορείτε ΕΜΑΣ ως εφευρέτες τού Τριαδικού Θεού, ως δήθεν δηλαδή εφευρέτες αντιγραφικών διδασκαλιών; Για σκεφτείτε καλύτερα, σάς παρακαλούμε πολύ, εάν έχουν ίχνος λογικής αυτά που λέτε.

3) Κι ερχόμαστε τώρα εις τα πιο παράδοξα και μυστηριώδη κεφάλαια τής Παλαιάς Διαθήκης, αυτά τής Γεν. ιη – ιθ κεφάλαια. Δύο κεφάλαια γεμάτα με παραδοξότητες, με μυστηριώδεις Ενικούς και Πληθυντικούς, με εκφράσεις και νοήματα που έχουν καταργήσει κάθε έννοια Συντακτικού! Θα λέγαμε, ότι εις τα συγκεκριμένα κεφάλαια, ευρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα στοιχεία που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν το μεγαλείο τής Τριαδικότητος τού Θεού! Επειδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τα συγκεκριμένα δύο μυστηριώδη κεφάλαια τα έχουμε αναλύσει λεπτομερώς, σάς παραπέμπουμε επί τούτου στην αντίστοιχη μελέτη που ευρίσκεται δημοσιευμένη στο blog http://eleftheros-aitos.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html και φέρει τον τίτλο «Η Τριαδικότης τού Θεού κατά τα μυστηριώδη ΙΗ και ΙΘ κεφάλαια τής Γενέσεως. Ο περίφημος ‘άγγελος Κυρίου’ τής Παλαιάς Διαθήκης και οι εμφανίσεις αυτού. Η μελέτη που αναδεικνύει και αποδεικνύει το μυστήριον τής Τριαδικότητος τού Θεού στα περίφημα και μυστηριώδη ΙΗ και ΙΘ κεφάλαια τής Γενέσεως». Διαβάστε την με προσοχή και θα χαρούμε πολύ να την σχολιάσετε και να μάς εκφράσετε τις τυχόν απορίες, ενστάσεις ή αντιρρήσεις σας.

4) «Ούτω λέγει Κύρος ο Θεός περί τού Εδώμ· Ηκούσαμεν αγγελία παρά Κυρίου, και μηνυτής απεστάλη προς τα έθνη...» (Αβδιού α:1) Εις αυτό το παράδοξο και μυστηριώδες χωρίο ομιλεί ο Κύριος (Γιαχβέ) και λέγει: «ηκούσαμεν παρά Κυρίου»!!! Ομιλεί δε κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι περισσότερα από ΕΝΑ πρόσωπα, ΕΝΑΣ όμως κατά την ουσία Κύριος, άκουσαν από ΑΛΛΟΝ Κύριο, προφανώς από τον Πατέρα! Και για να προλάβουμε τυχόν ένσταση τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι εδώ δήθεν ομιλεί ο προφήτης Αβδιού, λέγουμε ότι για τρεις λόγους δεν ισχύει κάτι τέτοιο: α) Εις ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις τής Παλαιάς Διαθήκης κατά τις οποίες συναντούμε την έκφραση ‘Τάδε (ή ούτω) λέγει Κύριος», αυτή ΠΑΝΤΟΤΕ εισάγει αυτολεξεί, αυτούσιους λόγους τού Κυρίου (Γιαχβέ), β) Ο πληθυντικός (‘ηκούσαμεν’) είναι εντελώς απίθανο να είναι τής μεγαλοπρέπειας, διότι δεν συνηθίζουν να ομιλούν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης, και γ) Εάν τελικά ο πληθυντικός είναι κανονικός και όχι τής μεγαλοπρέπειας, τότε είναι εντελώς αδύνατο να συνυπονοήσουμε μαζί με τον προφήτη και τον λαό ως μέτοχο τής προφητικής εμπνεύσεως! Να λοιπόν, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, άλλο ένα χωρίο που αναδεικνύει την Τριαδικότητα τού Θεού, την μεγαλυτέραν αληθεία τής Πίστεως, την οποίαν όχι μόνον αρνείστε, αλλά κατηγορείτε επίσης τούς Ορθοδόξους ως εφευρέτες της.

5) «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ηκούσαμεν φωνή τρομεράν, φόβον και ουχί ειρήνην. Ερωτήσατε τώρα και ίδετε...» (Ιερ. λ:5-6 Εβρ.). Όπως καταλαβαίνουμε, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παρόμοιο με το προηγηθέν χωρίο. Ομιλεί ο Κύριος και λέγει σε πληθυντικό αριθμό ‘ηκούσαμεν’, υπονοώντας βεβαίως ότι εις την έννοια τού Κυρίου περιλαμβάνονται περισσότερα τού ΕΝΟΣ πρόσωπα! Το ότι ομιλητής είναι θείο πρόσωπο (Γιαχβέ) και ΟΧΙ ο προφήτης, συνηγορεί και το κατά δεύτερο (β΄) πρόσωπο ρήμα ‘ερωτήσατε’ υπονοώντας βεβαίως ‘εσείς οι άνθρωποι’, ξεχωρίζοντας έτσι τον Εαυτό Του από τούς ανθρώπους!

6) Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου. 2. Εκ τής Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον τής δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω τών εχθρών σου... 4. Ώμοσεν ο Κύριος, και δεν θέλει μεταμεληθεί... 5. Ο Κύριος, ο εκ δεξιών σου, θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα τής οργής αυτού» [Ψαλμ. ρι:1-5 (ρθ Ο΄)]. Συμφώνως προς το πρώτο χωρίο, εις αυτόν τον Ψαλμό ένας ‘Κύριος’ (ο Πατήρ) απευθύνεται προς έναν ΔΕΥΤΕΡΟ ‘Κύριο’ (τον Υιό-Μεσσία), τον οποίον θέτει εκ δεξιών Του και τού παρέχει διάφορες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις. Ομιλώντας δε ο Πατήρ προς τον Υιό-Μεσσία εις τούς στίχ.2, 4 και 5 αναφέρει ΤΡΙΤΟ ‘Κύριο’, πιο συγκεκριμένα κάνει λόγο για ΔΕΥΤΕΡΟ Γιαχβέ (όπως αναφέρεται εις το πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο), περί τού οποίου ομιλεί σε τρίτο (γ΄) πρόσωπο (δεν λέγει δηλαδή ‘θα σού εξαποστείλω ΕΓΩ’, αλλά λέγει ‘θέλει εξαποστείλει ο ΚΥΡΙΟΣ’ στίχ.2). Συνεχίζοντας δε ο Κύριος τού στίχ.1 (ο Πατήρ) τον λόγο Του προς τον Υιό-Μεσσία, αναφέρεται εις τον ΤΡΙΤΟ Κύριο (δηλαδή εις τον ΔΕΥΤΕΡΟ Γιαχβέ) ως να παρίσταται εκ δεξιών τού Υιού-Μεσσία! (‘Ο Κύριος, ο εκ δεξιών σου’ στίχ.5) Να λοιπόν η Τριαδικότητα τών θείων προσώπων την οποίαν οι ακόλουθοι τής Σκοπιάς αρνούνται ισχυριζόμενοι, ότι την εφηύραμε εμείς οι Ορθόδοξοι! ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΛΙΓΜΟ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΝ ‘ΣΚΟΠΕΛΟ’ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΤΟΥ ΨΑΛΜ. ΡΙ:1-5 (ΡΘ Ο΄) Για να αποφύγει όμως η Εταιρία Σκοπιά τον ‘σκόπελο’ τών πολλών Κυρίων, ισχυρίζεται, ότι από τον στίχ.2 κι εξής δεν ομιλεί ο Γιαχβέ, αλλά ο Δαυίδ προς τον Υιό-Μεσσία, εφόσον όλος ο ψαλμός απευθύνεται εις Αυτόν, και ότι ο Γιαχβέ τού στίχ.5 είναι ο Θεός-Πατήρ που «υποστηρίζει τον Αρχιερέα Του και ταυτοχρόνως ισχυρό πολεμιστή Του» (Σκοπιά, 01.07.1990, σελ.20, παρ.12)! Δηλαδή, με λίγα λόγια, η Σκοπιά δεν θεωρεί την παρουσία κάποιου Κυρίου εκ δεξιών τού Μεσσία κατά κυριολεκτική έννοια, αλλά την ερμηνεύει με μεταφορική έννοια ως «μία κατάσταση που χρησιμοποιείται μεταφορικά σε σχέση με την βοήθεια και την προστασία που παρέχει ο Θεός σε εκείνους που τον υπηρετούν» Ενόραση, τόμ.2, σελ.1273.και ότι «ο Ιεχωβά είναι ‘στα δεξιά’ τών υπηρετών του ώστε να πολεμάει για χάρη τους. Με αυτόν τον τρόπο τούς παρέχει προστασία και βοήθεια...» (Σκοπιά, 01.09.2006, σελ.14, παρ.8). Η ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΑΛΜ ΡΙ:1-5 ΕΙΣ ΤΗΝ Μ.Ν.Κ. Γνωρίζοντας λοιπόν η Σκοπιά, ότι δεν είναι δυνατόν να ομιλεί ο Δαυίδ κατ’ αυτόν τον τρόπο και να διατάζει τον Μεσσία, εφηύρε, ή κατ’ άλλην εξήγηση μιμήθηκε, εις την Μ.Ν.Κ. έναν τρόπο ώστε η επίμαχη φράση ‘κατακυρίευε εν μέσω τών εχθρών σου’ να μην υπονοεί τον Δαυίδ ως ομιλητή: πρόσθεσε την λεξούλα ‘λέγοντας’ ώστε η συγκεκριμένη φράση να αναφέρεται ως λόγος τού Γιαχβέ (προς τον Μεσσία) και όχι ως λόγος τού Δαυίδ (προς τον Μεσσία)!!! Ας θαυμάσουμε λοιπόν όλοι τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’ επί το γνωστό πλέον ‘θεάρεστον’ έργον τής αλλοιώσεως και διαστρεβλώσεως τού νοήματος τού ιερού κειμένου τής Γραφής: «Το ραβδί της ισχύος σου θα στείλει ο Ιεχωβά από την Σιών, λέγοντας: ‘Κατακυρίευε ανάμεσα στους εχθρούς σου’» (Ψαλμ. ρι:2 Μ.Ν.Κ., έκδ.1997). Όσοι όμως μπορούν να διαβάσουν από το πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο ή από αντίστοιχες Αγγλικές μεταφράσεις, παρατηρούν, ότι δεν υπάρχει κάποια Εβραϊκή λέξη που να πρέπει να μεταφραστεί με την μετοχή ‘λέγοντας’ την οποία αυθαιρέτως πρόσθεσε η Μ.Ν.Κ.! Το πρωτότυπο δηλαδή Εβραϊκό κείμενο, λέει αυτό που έχει ορθώς μεταφραστεί εις την μετάφραση τού Νεοφύτου Βάμβα κι έχει ως εξής: «Εκ τής Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον τής δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω τών εχθρών σου». Από τις 50 και πλέον Αγγλικές μεταφράσεις τού Εβραϊκού κειμένου που έχουμε υπ’ όψιν μας, μόνον εις 3 παρατηρείται η προσθήκη τής μετοχής ‘λέγοντας’, και αυτές είναι οι εξής: The New American Bible, New American Standard Bible, Today’s New International Version. Η Σκοπιά, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, επέλεξε να ακολουθήσει και να μιμηθεί την μειοψηφία (3 μεταφράσεις) και όχι την ισχυρή πλειοψηφία (47 μεταφράσεις)!

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΨΑΛΜ. ΡΙ:1-5 (ΡΘ Ο΄) Συνοψίζοντας λοιπόν, όσον αφορά εις το συγκεκριμένο ψαλμικό χωρίο, παρατηρούμε τα εξής: α) Η συνάφεια τού κειμένου δεν μάς επιτρέπει να θεωρήσουμε αλλαγή ομιλητού εις τον στίχ.2 όπως διακαώς επιθυμεί η Εταιρία Σκοπιά. Οπότε για να ισχύει το σκεπτικό τού ‘δούλου’ περί αλλαγής ομιλητού (από τον Γιαχβέ δηλαδή εις τον Δαυίδ), θα πρέπει να παραθέσει και την αντίστοιχη επιχειρηματολογία και όχι να εισαγάγει επιπλέον λέξεις (π.χ. ‘λέγοντας’) για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. β) Το ότι ομιλητής συνεχίζει να είναι ο Γιαχβέ ΚΑΙ εις τον στίχ.2 είναι εμφανές από την φράση ‘κατακυρίευε εν μέσω τών εχθρών σου’ και ειδικά από την προστακτική ‘κατακυρίευε’ με την οποίαν διατάσσει ο Γιαχβέ τον Μεσσία. Είναι δυνατόν να ομιλεί κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Δαυίδ εις τον Μεσσία και να τον διατάσσει να κάνει κάτι; Φυσικά και όχι! γ) Εάν τελικά εις τον στίχ.2 συνεχίζει να ομιλεί το ίδιο πρόσωπο που ομιλεί εις τον στίχ.1, δηλαδή ο Γιαχβέ, τότε είναι εμφανέστατο ότι ο Γιαχβέ κάνει λόγο περί ΑΛΛΟΥ Γιαχβέ εφόσον λέγει: «Εκ τής Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος...». δ) Εάν τελικά ομιλητής είναι ο Δαυίδ, όπως ισχυρίζεται η Εταιρία Σκοπιά, αυτή η άποψη έχει εναντίον της το γεγονός που ήδη προαναφέραμε, ότι δεν είναι δυνατόν να ομιλεί κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Δαυίδ εις τον Μεσσία και να τον διατάσσει να κάνει κάτι (‘κατακυρίευε’). ε) Το ότι η Σκοπιά έχει συνταχθεί με το μέρος τών τριών (3) μεταφράσεων, οι οποίες έχουν αυθαιρέτως προσθέσει την επιπλέον λέξη ‘λέγοντας’, και όχι με το μέρος τών 47 που δεν αναφέρουν την ανωτέρω λέξη, μάς κάνει να υποπτευόμαστε ότι αγωνίζεται απεγνωσμένα να πείσει τούς αναγνώστες της, ότι ομιλητής εις το συγκεκριμένο χωρίο (και όχι μόνον εις αυτό, αλλά και εις όλο τον ψαλμό) είναι ο Δαυίδ και όχι κάποιο άλλο Θείο πρόσωπο. Οπότε, δι’ αυτής τής τακτικής, αποφεύγει τον ‘σκόπελο’ τού δευτέρου Γιαχβέ και ο ψαλμός είναι ερμηνευτικά πλέον ‘ανώδυνος’ γι’ αυτήν!

7) «Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών·...Σήμερον εάν ακούσητε τής φωνής αυτού, 8. μη σκληρύνετε την καρδίαν σας, ως εν τω παραπικρασμώ, ως εν τη ημέρα τού πειρασμού εν τη ερήμω· 9. όπου οι πατέρες σας με επείρασαν, με εδοκίμασαν, και είδον τα έργα μου. 10. Τεσσαράκοντα έτη δυσηρεστήθην με την γενεάν εκείνη, και είπα, Ούτος είναι λαός πεπλανημένος την καρδίαν, και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου. 11. Δια τούτο ώμοσα εν τη οργή μου, ότι εις την ανάπαυσή μου δεν θέλουσιν εισέλθει» [Ψαλμ. 95: 7-11 (94: 811 Ο΄)] Στην ανωτέρω ενότητα ομιλεί ένα θείο πρόσωπο ως Γιαχβέ για τον Εαυτό Του (‘με επείρασαν’, ‘με εδοκίμασαν’, ‘είδον τα έργα μου’, ‘δυσηρεστήθην’, ‘τας οδούς μου’, ‘ώμοσα’, ‘εν τη οργή μου’, ‘εις την ανάπαυσή μου’), το οποίο όμως διακρίνει και ξεχωρίζει τον Εαυτό Του από άλλο θείο πρόσωπο - Γιαχβέ (‘ο Θεός ημών’), εις το οποίο αναφέρεται με την αντωνυμία ‘αυτού’. Το μυστήριο τού ομιλούντος Γιαχβέ αποκαλύπτει η Καινή Διαθήκη. Σύμφωνα με την προς Εβραίους Επιστολή, αυτός ο ομιλητής Γιαχβέ εις το υπό έρευνα χωρίο είναι ρητώς το Άγιον Πνεύμα! «Διο, καθώς λέγει το Πνεύμα το Άγιον· σήμερον εάν τής φωνής αυτού ακούσητε…» (Εβρ. γ:7) Ο δε άλλος Γιαχβέ, τον Οποίον το Άγιον Πνεύμα εννοεί με την αντωνυμία ‘αυτού’, δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος, ότι είναι ο Θεός Πατήρ. Εξηγούμε λοιπόν εν συντομία το Ψαλμικό χωρίο εις το οποίο το Άγιον Πνεύμα λέγει: «Σήμερα, κατά την μεσσιακή ημέρα (Εβρ. δ:7), όταν ακούσετε την φωνή Αυτού, τού Θεού Πατρός, ο Οποίος τώρα λαλεί δια τού Υιού (Εβρ. α:1), μην πράξετε τα ίδια, τα οποία έπραξαν εις Εμένα τον Παράκλητο οι πατέρες σας εις την έρημο». Δι’ αυτού λοιπόν τού τρόπου λύνεται το αίνιγμα τού παραδόξου τούτου χωρίου και αποκαλύπτεται η Δυαδικότητα τών θείων προσώπων εις την Θεότητα. Δι’ αυτού επίσης τού τρόπου το Άγιον Πνεύμα τρανώς διακηρύσσεται υπό τής Γραφής ΟΧΙ ως ‘ενεργός δύναμις’, όπως πεπλανημένως διδάσκεται από την Εταιρία Σκοπιά και τούς ακολούθους της, αλλά ως Γιαχβέ! ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Εσείς οι ίδιοι τώρα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά,λέτε εξής: «Σας κάνουμε λοιπόν γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αληθινοί χριστιανοί που έχουν σαν οδηγό και καθοδηγούνται από ολόκληρη την

Αγία γραφή...». Σε αυτό λοιπόν το σημείο επιθυμούμε να σάς ερωτήσουμε το εξής απλό: Εφόσον δέχεστε οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ολόκληρη την Αγία Γραφή όπως ισχυρίζεστε, τότε λογικά θα πρέπει να δέχεστε και αυτό το χωρίο που διακηρύσσει το Άγιο Πνεύμα ως Γιαχβέ! Δέχονται λοιπόν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αυτή την ξεκάθαρη Αγιογραφική αλήθεια, ότι το Άγιον Πνεύμα είναι κι αυτό Γιαχβέ, δηλαδή πρόσωπο τής Θεότητος, όπως εμφανέστατα διακηρύσσεται υπό τού Αποστόλου Παύλου εις την προς Εβρ. γ:7 ή το έχουν υποβιβάσει και υποτιμήσει εις μίαν απλή απρόσωπη δύναμη; 8) «Άκουσόν μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον εγώ εκάλεσα· εγώ αυτός είμαι· εγώ ο πρώτος και ο έσχατος.

13. Και η χειρ μου εθεμελίωσε την γην, και η δεξιά μου εμέτρησε με σπιθαμήν τούς ουρανούς· όταν καλώ αυτούς, παρίστανται ομού. 14. Συνάχθητε, πάντες εσείς, και ακούσατε· τις εκ τούτων ανήγγειλε ταύτα; Ο Κύριος ηγάπησεν αυτόν· (ενν. τον Κύρο)...15. Εγώ, εγώ ελάλησα· ναι, εκάλεσα αυτόν· έφερα αυτόν, και εγώ θέλω ευοδώσει την οδόν αυτού. 16. Πλησιάσατε προς εμέ, ακούσατε τούτο· απ’ αρχής δεν ελάλησα εν κρυπτώ· εξότου έγινε τούτο, εγώ ήμην εκεί· και τώρα Κύριος ο Θεός απέστειλεν εμέ, και το πνεύμα αυτού» (Ησα. μη:12-16). Είναι φανερό, ότι εις την ανωτέρω ενότητα ομιλεί από την αρχή ένα Θείο πρόσωπο, εφόσον λέγει για τον Εαυτό Του, ότι είναι αιώνιος (‘εγώ ο πρώτος και ο έσχατος’ στίχ.12), δημιουργός τής γης και τού ουρανού (‘η χειρ μου εθεμελίωσε την γην, και η δεξιά μου εμέτρησε με σπιθαμήν τούς ουρανούς’ στίχ.13) κι ότι είναι Αυτός που εκάλεσε τον Κύρο (‘Εγώ, εγώ ελάλησα· ναι, εκάλεσα αυτόν· έφερα αυτόν, και εγώ θέλω ευοδώσει την οδόν αυτού’ στίχ.15). Αλλά εις τον στίχ.16 το Θείο αυτό πρόσωπο παρουσιάζει τον Εαυτό Του, καθώς και το Πνεύμα, ως απεσταλμένο τού Κυρίου (Γιαχβέ)! Γίνεται δηλαδή φανερό, ότι εις αυτήν την ενότητα ομιλεί ο Υιός. Ο δε Κύριος, ο Οποίος απέστειλε Αυτόν και το Πνεύμα, είναι ο Πατήρ! Εις επιβεβαίωσιν τής παραπάνω ερμηνείας έρχεται η Αποκάλυψη τού Ιωάννου, η οποία μάς διευκρινίζει, ότι το Θείο πρόσωπο που απεστάλη από τον Κύριο, και που εις την ανωτέρω ενότητα χαρακτηρίζεται ως ‘πρώτος και έσχατος’ (στίχ.12), δεν είναι άλλος από τον Υιό! (Αποκ. α:17, β:8, κβ:13) Να λοιπόν τα ΤΡΙΑ θεία πρόσωπα τού Θεού που αδυνατούν να διακρίνουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και λόγω τής συγκεκριμένης αδυναμίας τους κατηγορούν ΕΜΑΣ τούς Ορδοδόξους ως δήθεν εμπνευστές και εφευρέτες τής Τριαδικότητος τού Θεού!

9) Εις το τελευταίο χωρίο εκ τής Παλαιάς Διαθήκης που ακολουθεί, λόγω τών πολλών επαναλήψεων τής λέξεως ‘Κύριος’, προκειμένου να διευκολύνουμε εις την κατανόηση τού νοήματος, εις ποίον δηλαδή ακριβώς Κύριο αναφέρεται κάθε φορά, προέβημεν εις ορισμένες διευκρινίσεις εντός παρενθέσεων. «...διότι εγώ, λέγει Κύριος (το Άγιον Πνεύμα), θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κύκλω, και θέλω είσθαι προς δόξαν εν μέσω αυτής... 7. Ω! Διασώθητι, Σιών, η κατοικούσα μετά τής θυγατρός τής Βαβυλώνος. 8. Διότι ούτω λέγει ο Κύριος τών δυνάμεων· (ο Υιός-Μεσσίας) Μετά την δόξα με απέστειλε προς τα έθνη, τα οποία σάς λεηλάτησαν· διότι όστις εγγίζει εσάς εγγίζει την κόρη τού οφθαλμού Αυτού (τού Πατρός). 9. Διότι, ιδού, εγώ (ο Υιός-Μεσσίας) θέλω σείσει την χείρα μου επ’ αυτά και θέλουσιν είσθαι λάφυρον εις τούς δουλεύοντας αυτά· και θέλετε γνωρίσει ότι ο Κύριος τών δυνάμεων με απέστειλε. (δηλ. ο Πατήρ) 10. Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών· διότι, ιδού, έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει Κύριος. (Υιός-Μεσσίας) 11. Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθεί μετά τού Κυρίου (τού Πατρός) εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου· (τού Υιού-Μεσσία) και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, και θέλεις γνωρίσει ότι ο Κύριος τών δυνάμεων (ο Πατήρ) με εξαπέστειλε προς σε» (Εμένα τον Υιό) [Ζαχ. β:5-11 (9-15 Ο΄)]. Ο ΠΡΩΤΟΣ Κύριος (Γιαχβέ), στίχ.5, ο οποίος λέγει «θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κύκλω κ.λ.π.», είναι το Άγιον Πνεύμα, το οποίο εις την συνέχεια τού λόγου αναφέρεται εις ΔΕΥΤΕΡΟ Κύριο (Γιαχβέ), στίχ.8, ο οποίος λέγει για τον Εαυτό Του, ότι απεστάλει να σείσει τα έθνη, να κατοικήσει εις την Σιών και να ελκύσει εις την πίστη έθνη πολλά. Πρόκειται προφανώς για τον Υιό-Μεσσία, ο Οποίος αναφέρεται με σειρά Του εις ΤΡΙΤΟ Κύριο (Γιαχβέ), στίχ.9, ο οποίος τον απέστειλε, όπως επανειλημμένως τονίζει, και είναι προφανώς ο Πατήρ. Όπως βλέπουμε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εδώ έχουμε να κάνουμε με ΤΡΙΑ πρόσωπα, που ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ονομάζονται με το όνομα ‘Κύριος’, το οποίο εις τα Εβραϊκά είναι Γιαχβέ! Επιμένετε ακόμη εις τον ισχυρισμό σας, ότι η Τριαδικότης τού Θεού είναι δική μας εφεύρεση και όχι διδασκαλία τής Γραφής;

Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ Το μυστήριο τού Τριαδικού Θεού αποκαλύπτεται σαφέστατα ΚΑΙ εις την Καινή Διαθήκη. Αναφέρουμε ενδεικτικώς τα εξής χωρία: 1) «Ο δε Κύριος κατευθύναι υμών τας καρδίας εις την αγάπην τού Θεού και εις την υπομονήν τού Χριστού» (Β΄ Θεσ. γ:5) Εις το καταπληκτικό τούτο χωρίο, αγαπητoί αναγνώστες, αναφέρεται ένας ‘Κύριος’, ο Οποίος κατευθύνει τούς πιστούς εις την αγάπη τού ‘Θεού’ (Πατέρα) και εις την υπομονή τού ‘Χριστού’! Ποιος άραγε λέτε εσείς, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να είναι ο συγκεκριμένος Κύριος, που μάς κατευθύνει εις τον Πατέρα και εις τον Υιό; Έχετε κάποιον υπ’ όψιν σας; Εις την ερώτηση που μάς θέσατε εσείς οι ίδιοι δεν ισχυριστήκατε, ότι ο Κύριος είναι ΕΝΑΣ; Έχουμε και άλλον Κύριο, εκτός από τον Πατέρα, που εδώ αναφέρεται ως ‘Θεός’, και από τον Υιό, που εδώ αναφέρεται ως ‘Χριστός’; Ίσως για εσάς τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά το χωρίο να έχει κάποια δυσκολία εις την εξήγησή του, για εμάς όμως τούς Ορθοδόξους δεν υφίσταται ουδεμίαν δυσκολία. Εις τα χωρία τής Παλαιάς Διαθήκης που αναφέραμε προηγουμένως, είδαμε εμφανέστατα η Γραφή να κάνει λόγο για την Κυριότητα τού Αγίου Πνεύματος, ότι είναι δηλαδή ΚΑΙ Αυτό Κύριος. Οπότε το Άγιον Πνεύμα, εν προκειμένω ως Κύριος, κατευθύνει τις καρδιές τών πιστών εις την αγάπη τού Θεού και εις την υπομονή τού Χριστού! Μήπως, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, επειδή το χωρίο είναι εμφανέστατα Τριαδικό, γι’ αυτό και η Σκοπιά το έχει κυριολεκτικά εξαφανίσει από τις εκδόσεις της, μην τυχόν και πέσει εις την αντίληψη τών ακολούθων της; Αναρωτιόμαστε επ’ αυτού, διότι εις την μοναδική Σκοπιά εις την οποίαν αναφέρεται (από το 1950 έως σήμερα!!!) είναι εις αυτήν τής 15.07.1961, σελ.421 («Θυμηθείτε ότι ο...υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Ματθ.κδ:13, Β΄ Θεσ. γ:5») χωρίς βέβαια να τολμάει ‘ο δούλος’ να σχολιάσει και να αναλύσει ποιος τελικά είναι ο εν λόγω Κύριος! Γιατί άραγε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, μέσα σε διάστημα 62 ολόκληρων ετών (!!!) η Σκοπιά δεν έχει τολμήσει να σχολιάσει δογματικά το συγκεκριμένο χωρίο, και να εξηγήσει εις τούς αναγνώστες ποιος τελικά είναι αυτός ο ΚΥΡΙΟΣ που κατευθύνει τούς πιστούς εις την αγάπη τού ΘΕΟΥ και εις την υπομονή τού ΧΡΙΣΤΟΥ; Τί φοβάται και κρύβει επιμελώς το συγκεκριμένο χωρίο; ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ‘ΚΥΡΙΟΣ’ (ΕΒΡ. ΓΙΑΧΒΕ) Αλλά αυτό (Β΄ Θεσ. γ:5) δεν είναι το μοναδικό σημείο εις το οποίο η Καινή Διαθήκη κάνει λόγο περί τής Κυριότητος τού Αγίου Πνεύματος. Αναφέρουμε ενδεικτικώς και το Β΄ Κορ. γ:16-17 όπου διαβάζουμε τα εξής: «Ηνίκα δ’ αν επιστρέψη προς Κύριον, περιαιρείται το κάλυμμα. 17. Ο δε Κύριος το Πνεύμά εστιν· ού δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία» δηλαδή «Αλλά όταν ο άπιστος Ιουδαίος (επι)στρέψει προς τον Κύριο, τότε αφαιρείται το κάλυμμα. Ο δε Κύριος (σ’ αυτήν την περίπτωση) είναι το Πνεύμα. Όπου δε είναι το Πνεύμα τού Κυρίου (τού Θεού Πατρός), εκεί είναι ελευθερία». Ρητώς εις το ανωτέρω χωρίο αναφέρεται, αγαπητοί αναγνώστες, ότι το Πνεύμα είναι ‘ο Κύριος’. Το δε ‘Κύριος’ τούτο εις την Έξοδ. λδ:34, απ’ όπου αντλείται η φρασεολογία τού χωρίου υπό τού Αποστόλου, εις τα Εβραϊκά είναι ‘Γιαχβέ’! Παραδόξως όμως, κατά μεν το Β΄ Κορ. γ:17 ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα Κυρίου’, κατά δε τον προηγούμενο στίχ.16 είναι αυτός ‘ο Κύριος’! Πράγματι, ως πρόσωπο ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα Κυρίου’, δηλαδή το Πνεύμα τού Γιαχβέ Πατρός, και ταυτοχρόνως ως ουσία είναι ‘ο Κύριος’, ο Γιαχβέ, διότι είναι η όλη Θεία ουσία, ο όλος Θεός! [πρβλ. τον περίφημο ‘άγγελο Κυρίου’ ή ‘άγγελο Θεού’ τής Παλαιάς Διαθήκης ο Οποίος είναι ταυτοχρόνως αυτός ‘ο Κύριος’ και ‘ο Θεός’ (Γεν. ιστ:7-14, κα:17-19, κβ:11-18 κλπ). Όσοι εκ τών αναγνωστών ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν περισσότερο εις το συγκεκριμένο θέμα, τού περιφήμου δηλαδή ‘αγγέλου’ τής Παλαιάς Διαθήκης, παραπέμπουμε εις την ειδική ημών μελέτη με τον τίτλο «Η Τριαδικότης τού Θεού κατά τα μυστηριώδη ΙΗ και ΙΘ κεφάλαια τής Γενέσεως. Ο περίφημος ‘άγγελος Κυρίου’ τής Παλαιάς Διαθήκης και οι εμφανίσεις αυτού. Η μελέτη που αναδεικνύει και αποδεικνύει το μυστήριον τής

Τριαδικότητος τού Θεού εις τα περίφημα και μυστηριώδη ΙΗ και ΙΘ κεφάλαια τής Γενέσεως» που ευρίσκεται δημοσιευμένη εις το blog http://eleftheros-aitos.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html] 2) «Υμάς δε ο Κύριος πλεονάσαι και περισσεύσαι τη αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, καθάπερ και ημείς εις ημάς, εις το στηρίξαι υμών τας καρδίας αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν τού Θεού και πατρός ημών εν τη παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά τών αγίων αυτού» (Α΄ Θεσ. γ:12-13) δηλαδή «Εις εσάς δε ο Κύριος είθε να δώσει να έχετε πλουσίως και με το παραπάνω την αγάπη μεταξύ σας και προς όλους, όπως και εμείς έχουμε προς εσάς. Έτσι θα σάς κάνει να σταθείτε άμεμπτοι με αγιωσύνη μπροστά εις τον Θεό και πατέρα μας κατά την παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού μαζί με όλους τούς αγίου Του». Ό,τι ισχύει για το προηγηθέν χωρίο (Β΄ Θεσ. γ:5) το ίδιο ισχύει και εις αυτό. Ποιος είναι αυτός ο Κύριος , αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που θα κάνει τούς πιστούς να σταθούν άμεμπτοι με αγιωσύνη μπροστά εις τον Θεό και πατέρα μας κατά την παρουσία τού Κυρίου Ιησού; Μήπως εδώ γίνεται λόγος για ακόμη μία φορά για την κυριότητα τού Αγίου Πνεύματος; Μήπως ΚΑΙ ΑΥΤΟ το χωρίο αποδεικνύει, ότι η Σκοπιά διδάσκει άλλο ευαγγέλιο ως προς το πρόσωπον τού Αγίου Πνεύματος, ευαγγέλιο όχι τού Χριστού, αλλά τού Μπρούκλιν, και κατά τον Παύλο τέτοιος ‘κήρυκας’ είναι ΑΝΑΘΕΜΑ; (Γαλ. α:8) Και όλως τυχαίως πάλι, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ Σκοπιά τα τελευταία 62 έτη (!!!) που να σχολιάζει το συγκεκριμένο χωρίο ώστε να εξηγήσει εις τούς αναγνώστες για ποιον ακριβώς ΚΥΡΙΟ κάνει λόγο ο Απόστολος Παύλος; Σαν πολλές ‘συμπτώσεις’ δεν νομίζετε ότι έχουν μαζευτεί; 3) «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. κη:19). Εδώ, αγαπητοί αναγνώστες, έχουμε να κάνουμε με ένα από τα κλασικότερα Τριαδικά χωρία τής Καινής Διαθήκης. Ερωτούμε λοιπόν τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Εφόσον το όνομα τού Πατρός (κατ’ αυτούς) είναι Ιεχωβά, το όνομα τού Υιού είναι Ιησούς (Λουκ. α:31, β:21) και το όνομα τού Αγίου Πνεύματος (κατά την Γραφή) είναι Παράκλητος (Ιωάν.ιδ:16, 26, ιε:26, ιστ:7), κι εφόσον οι επιτελούντες την βάπτιση είναι τρεις, (ή κατ’ άλλην διατύπωση ο πιστός βαπτίζεται εις τρία τινά Πατέρα - Υιό - Άγιον Πνεύμα), μπορούν οι ακόλουθοι τής Εταιρίας Σκοπιά να μάς εξηγήσουν, γιατί ο Χριστός χρησιμοποίησε την λέξη ‘όνομα’ εις τον ενικό αριθμό και δεν είπε: «εις τα ονόματα τού Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»; Κι εφόσον το Άγιον Πνεύμα (κατά τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά) δεν είναι πρόσωπο, αλλά δύναμις όπως ο ηλεκτρισμός, πώς είναι δυνατόν να συντάσσεται και να τίθεται παραλλήλως προς πρόσωπα, αλλά και πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να βαπτίζονται σε πρόσωπα και σε απρόσωπες δυνάμεις ταυτοχρόνως; Πώς είναι δηλαδή δυνατόν να ισχύει η γελοία ερμηνεία τής Σκοπιάς, ότι όταν βαπτίζεται κάποιος σημαίνει ότι για μεν τον Πατέρα: «Το να βαφτιστεί ‘εις το όνομα του Πατρός’, σημαίνει ότι ο υποψήφιος για βάφτισμα αναγνωρίζει τη θέση και την εξουσία του Θεού... (σημ. για δε τον Υιό) Το να βαφτιστεί κάποιος ‘εις το όνομα του Υιού’ σημαίνει να δεχτεί τη θέση και την εξουσία του Χριστού... (σημ. αλλά για το Άγιο Πνεύμα) Ένα άτομο πρέπει επίσης να βαφτιστεί ‘εις το όνομα του αγίου πνεύματος’. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το άγιο πνεύμα δεν είναι πρόσωπο, αλλά η ενεργός δύναμη του Θεού...» (Σκοπιά, 15.01.1989, σελ.12, παρ.12-14 πρβλ.και Σκοπιά, 15.01.1992, σελ.21-22). Κατά την Σκοπιά δηλαδή, αγαπητοί αναγνώστες, βαπτιζόμεθα εις πρόσωπα και εις απρόσωπες δυνάμεις!!! Το ‘ευαγγέλιο’ τού Μπρούκλιν εις όλον του το μεγαλείο, που όμως, όπως προείπαμε, κατά τον Παύλο, τέτοιοι κήρυκες υπάγονται εις ΑΝΑΘΕΜΑ! (Γαλ. α:8) Κατά την Εκκλησία τού Χριστού, το συγκεκριμένο αινιγματικό χωρίο έχει την εξής εξήγηση: Τα τρία πρόσωπα που αναφέρονται (Πατήρ - Υιός - Άγιον Πνεύμα), είναι ΕΝΑ κατ’ ουσίαν ‘όνομα’, ΜΙΑ δηλαδή ουσία, ΕΝΑΣ Θεός. ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΚΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘ. ΚΗ:19 ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΑΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΠΟΚ. ΚΒ:3-4 Εις αυτό το σημείο ας θυμηθούμε επίσης το παραδοξότατο και καταπληκτικότατο χωρίο Αποκ. κβ:3-4 όπου αναφέρει πλήθος ενικών, όπου κανονικώς ανεμένοντο πληθυντικοί:

«...ο θρόνος (αντί ‘οι θρόνοι’) τού Θεού και τού αρνίου εν αυτή έσται (αντί ‘έσονται’), και οι δούλοι αυτού (αντί ‘αυτών’) λατρεύσουσιν αυτώ (αντί ‘αυτοίς’) και όψονται το πρόσωπον αυτού (αντί ‘τα πρόσωπα αυτών’), και το όνομα αυτού (αντί ‘τα ονόματα αυτών’) επί τών μετώπων αυτών». Δηλαδή «...ο θρόνος τού Θεού και τού Αρνίου θα είναι σ’ αυτή (την πόλη), και οι δούλου αυτού (τού Θεού και τού Αρνίου) θα λατρεύουν αυτόν, και θα βλέπουν το πρόσωπό του (την μορφή του), και το όνομά του θα είναι στα μέτωπά τους» Συμφώνως προς το ανωτέρω συντακτικώς ‘αλλόκοτο’ χωρίο, ‘ο Θεός’ και το ‘το Αρνίον’ είναι κατ’ ουσίαν ΕΝΑΣ Θεός και έχουν ΕΝΑ όνομα, γι’ αυτό δε τον λόγο, ενώ τα υποκείμενα τής προτάσεως είναι ΔΥΟ (‘Θεός’ και ‘Αρνίον’) όλα τα ρήματα, τα ουσιαστικά και οι αντωνυμίες αναφέρονται εις Ενικό και όχι εις Πληθυντικό αριθμό! Το μυστήριο τού Τριαδικού Θεού έχει καταργήσει πάσαν έννοια συντακτικού! Εις το υπό έρευνα χωρίο, η Θεότης τού Υιού και η προσωπικότητα τού Αγίου Πνεύματος, φαίνονται και εκ τού ότι ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα τίθενται παραλλήλως προς τον Πατέρα, αναφέρονται δηλαδή μαζί με τον Πατέρα ως πρόσωπα τής ΙΔΙΑΣ φύσεως με τον Αυτόν. Επίσης φαίνεται και από την έννοια τής βαπτίσεως. Διότι ‘βαπτίζομαι εις το όνομα τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος’ σημαίνει: «παραδίδομαι δια πίστεως εις τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα και ανήκω πλέον εις Αυτούς, γίνομαι δηλαδή ιδιοκτησία Αυτών». Προφανώς ο άνθρωπος παραδίδεται και ανήκει εις πρόσωπο, όχι εις πράγμα. Με την θρησκευτική δε έννοια ο άνθρωπος παραδίδεται και ανήκει εις τον ΘΕΟ και όχι εις κάποιο κτίσμα! (Πρβλ. «Μη Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; Ή εις το όνομα Παύλου εβαπτίσθητε;» Α΄ Κορ. α:13) Ολοκληρώνοντας την ανάλυση τού υπό έρευνα χωρίου, να ενημερώσουμε τούς αγαπητούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι δεν θεωρούν καν πρόσωπο το Άγιο Πνεύμα, αλλά το εκλαμβάνουν απλώς ως δύναμη, δηλαδή ως πράγμα, ότι κατά την Γραφή ουδέποτε γίνεται κάτι ‘εις το όνομα’ πράγματος, αλλά πάντοτε ‘εις το όνομα’ προσώπου. Δια πλήθους λοιπόν Ενικών, η ουσιαστική ενότητα τού Θεού και τού Αρνίου αναδεικνύεται και αποδεικνύεται κατά τρόπο τον οποίον θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ΚΛΑΣΙΚΟ! Ο Θεός και το Αρνίο έχουν ΕΝΑ θρόνο, ΜΙΑ μορφή, ΕΝΑ όνομα! Ιδιαιτέρως δηλαδή αξιοπαρατήρητο είναι, ότι ο Θεός και το Αρνίο έχουν ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Και οι πιστοί εις τον Θεό και το Αρνίο είναι δούλοι ΕΝΟΣ και λατρεύουν ΕΝΑΝ! ΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΑΤΟ ΧΩΡΙΟ ΙΩΑΝ. Ι:28-30 Παρόμοια παραδοξότατη έννοια συναντούμε και εις το Ιωάν. ι:28-30 «...καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ τής χειρός μου. 29. Ο Πατήρ, ός δέδωκέ μοι, (ενν. τα πρόβατα) μείζων πάντων εστί, και ουδείς δύναται αρπάζειεν εκ τής χειρός τού Πατρός μου.

30. Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν» δηλαδή «...και εγώ τούς δίνω ζωή αιώνια, και δεν θα θανατωθούν ποτέ, διότι δεν θα τα αρπάξει κανείς από το χέρι μου. Ο Πατέρας, ο οποίος μού τα έχει δώσει, είναι ανώτερος όλων, και κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι τού Πατέρα μου. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». Κατά τον στίχ.28 ο Χριστός για τα πρόβατά Του είπε ότι ‘δεν θα τα αρπάξει κανείς από το χέρι μου’ λόγος που σημαίνει, ότι τα πρόβατα ευρίσκονται εις το χέρι τού Χριστού. Αλλά συμφώνως προς τον αμέσως επόμενο λόγο τού Χριστού εις τον στίχ.29, παραδόξως τα πρόβατα ευρίσκονται εις το χέρι τού Πατρός, παρόλο που ο Πατήρ τα έδωσε εις τον Χριστό!!! Πώς είναι δυνατόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τα πρόβατα να ευρίσκονται συγχρόνως και εις το χέρι τού Χριστού και εις το χέρι τού Πατρός; Εάν κάτι ευρίσκεται εις το χέρι τού Α, είναι αδύνατον να ευρίσκεται συγχρόνως και εις το χέρι τού Β. Το παράδοξο τούτο και η απορία αυτή λύνεται με την δήλωση και διακήρυξη τού Χριστού εις τον επόμενο στίχ.30 «Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν», Εγώ και ο Πατήρ είμαστε ένα! Και συνεπώς το χέρι τού Πατρός είναι ΚΑΙ χέρι τού Χριστού. Δεν υπάρχουν δύο χέρια, αλλά ΕΝΑ χέρι, δηλαδή ΜΙΑ Θεότης και ΜΙΑ δύναμη! Μπορεί τα πρόσωπα που αναφέρονται εις την δήλωση τού Χριστού να είναι ΔΥΟ, αλλά τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ΕΝΑ πράγμα, ΜΙΑ ουσία ή Θεότης. Ο Πατήρ και ο Υιός είναι ομοούσιοι, έχουν δηλαδή ομού την θεία ουσία, από κοινού και εξ αδιαιρέτου. Και συνεπώς ο Χριστός, κατά την ανωτέρα φύση Του, ως Υιός δηλαδή, δεν είναι κατώτερος από τον Πατέρα, όπως δίδασκαν οι Αρειανοί και διδάσκουν σήμερα οι πνευματικοί του απόγονοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά και

άλλοι Αντιτριαδίτες. Ο Χριστός ως Υιός είναι ίσος προς τον Πατέρα, ΙΣΟΘΕΟΣ, όπως ο Απόστολος Παύλος βροντοφωνάζει εις το Φιλιπ. β:6 με τις φράσεις για τον Χριστό ‘εν μορφή Θεού’ και ‘ίσα Θεώ’. ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ (!!!) ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΦΙΛΙΠ. Β:6-7 Κι αν ενδιαφέρεστε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να ενημερωθείτε επιπλέον για τις όχι ΜΙΑ ούτε ΔΥΟ, ούτε ΤΡΕΙΣ, αλλά ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ (!!!) παραχαράξεις και αλλοιώσεις εις τις οποίες προέβη η Σκοπιά εις το εν λόγω χωρίο (Φιλιπ. β:6-7), θα σάς προτείναμε ανεπιφυλάκτως να αναγνώσετε την μελέτη μας με τον τίτλο «Ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ» (Φιλιπ. β:6). Συντακτικές παρατηρήσεις επί τού ανωτέρω δυσκόλου χωρίου τής Αγίας Γραφής, που αναδεικνύουν την πραγματική του έννοια και αναιρούν την παραχάραξη και διαστρέβλωσή του από τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά» που ευρίσκεται δημοσιευμένη εις τον ακόλουθο δεσμό: http://oodegr.com/paratir/mnk/isa2.htm Επίσης την ισότητα τού Υιού προς τον Πατέρα αποδεικνύει και το γεγονός, ότι ο Χριστός ΠΡΟΤΑΣΣΕΙ τον Εαυτό Του από τον Πατέρα! Αναφέρει δηλαδή ΠΡΩΤΑ τον Εαυτό Του και ΜΕΤΑ τον Πατέρα! Δεν λέγει δηλαδή «Ο Πατήρ και εγώ έν εσμέν», αλλά λέγει «Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν»! Κάτι παρόμοιο απαντάται και εις το χωρίο Β΄ Κορ. ιγ:13 «Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη τού Θεού και η κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών». Οι δε Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αρνητές τής Θεότητος τού Χριστού, ισχυρίζονται, ότι ο λόγος τού Ιησού «Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν», σημαίνει ότι συμφωνεί με τον Πατέρα, ότι ήταν ένα σε σκέψη και σκοπό μαζί Του (Σκοπιά, 01.06.1988, σελ.16, παρ.5), όχι ότι είναι ένα πράγμα, μία ουσία ή Θεότης μαζί με τον Πατέρα. Ισχυρισμός ανοητότατος, διότι και εμείς οι μηδαμινοί άνθρωποι, παραδεχόμεθα την διδασκαλία, συμφωνούμε με τον Θεό (όσοι δεν έχουμε την αυθάδεια να διαφωνούμε με τον Θεό), αλλά όταν ερωτήσουν έναν από εμάς ‘Ποιος είσαι;’ και απαντήσει «Εγώ και ο Θεός είμαστε ένα» (!!!), θα γίνει καταγέλαστος και θα κινδυνεύει να εγκλειστεί σε ψυχιατρείο. Την δήλωση «Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν», ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος μπορούσε να διατυπώσει, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά μόνον ο Χριστός, διότι είχε την συνείδηση, ότι είναι ο Υιός τού Θεού, ομοούσιος και ομόθεος με τον Πατέρα. ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΕΝΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Πλήθος χωρίων, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, που περιλαμβάνουν μυστηριώδεις Ενικούς, εμπεριέχει η Καινή Διαθήκη, που αναδεικνύουν την ενότητα και την σχέση Πατρός-Υιού, ότι δηλαδή πρόκειται περί ΕΝΟΣ κατά την ουσίαν ΘΕΟΥ και όχι περί ‘Θεού’ και ‘κτίσματος’ (!!!), όπως εσείς οι Μάρτυρες έχετε υποβιβάσει το πρόσωπου τού Χριστού. Αναφέρουμε ενδεικτικώς μερικά ακόμη χωρία μήπως και αφυπνιστούν κάποιοι εξ υμών, συνειδητοποιήσουν την πλάνη τού ‘δούλου’ και ανανήψουν.

1) «Αυτός δε ο Θεός και πατήρ ημών, και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κατευθύναι την οδόν ημών προς υμάς» (Α΄ Θεσ. γ:11) δηλαδή «Ο δε Θεός και πατέρας μας και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είθε να κατευθύνει τον δρόμο μας προς εσάς» Αφού πρόκειται περί δύο, τού Θεού και τού Χριστού, κανονικά ο Απόστολος έπρεπε να χρησιμοποιήσει Πληθυντικό αριθμό, ‘κατευθύναιεν’ (είθε να κατευθύνουν). Αλλά εχρησιμοποίησε Ενικό αριθμό ‘κατευθύναι’ (είθε να κατευθύνει), διότι οι ΔΥΟ είναι ΕΝΑ κατά την ουσία. Είναι ΕΝΑΣ Κύριος. Παραθέτουμε και την Μετάφραση Νέου Κόσμου για να διαπιστώσουμε όλοι την ΣΚΟΠΙΜΗ αλλοίωση και παραχάραξη που υπέστη το ιερό κείμενο από τούς μεταφραστές τού Μπρούκλιν: «Είθε ο ίδιος ο Θεός και Πατέρας μας και ο Κύριός μας Ιησούς να κατευθύνουν ευνοϊκά την οδό μας προς εσάς» (Α΄ Θεσ.γ:11 - ΜΝΚ). Γιατί όμως, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ενώ το κείμενο είναι εις Ενικό αριθμό η Σκοπιά μετέφρασε εις Πληθυντικό; Τί προσπαθεί παντιοτρόπως να αποκρύψει από τούς αναγνώστες; Γιατί πολεμάει με ‘νύχια και με δόντια’ την μεγαλυτέραν αλήθεια τής Γραφής, την Θεότητα και ισότητα τού Υιού μετά τού Πατρός; (πρβλ. ‘είναι ίσα Θεώ’ Φιλιπ. β:6) Μήπως όλα αυτά είναι σοβαροί λόγοι και αιτίες που θα πρέπει να προβληματισθείτε και να αναρωτηθείτε εις ποίον δρόμο απωλείας σάς οδηγεί τελικά το ‘ευαγγέλιο’ και η ‘αλήθεια’ τού Μπρούκλιν; 2) «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών,...παρακαλέσαι υμών τας καρδίας

και στηρίξαι ημάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β΄ Θεσ. β:16-17) δηλαδή «Αυτός δε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, και ο Θεός και πατέρας μας,...ας ενισχύσει τις ψυχές σας και ας σάς στηρίξει εις κάθε καλό λόγο και καλό έργο». Αφού πάλι πρόκειται περί δύο, τού Χριστού και τού Θεού, κανονικά ο Απόστολος έπρεπε να χρησιμοποιήσει Πληθυντικούς, ‘παρακαλέσαιεν’, ‘στηρίξαιεν’, (είθε να παρηγορήσουν, είθε να στηρίξουν). Αλλά χρησιμοποίησε Ενικούς, ‘παρακαλέσαι’, ‘στηρίξαι’ (είθε να παρηγορήσει, είθε να στηρίξει), επειδή οι δύο είναι κατά την ουσία ΕΝΑΣ Θεός! Τώρα γιατί η Σκοπιά, εις την ‘περίφημη’ Μετάφραση Νέου Κόσμου, έχει ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ αλλοιώσει μεταφραστικά το ιερό κείμενο έχοντας αποδώσει τούς Ενικούς με Πληθυντικούς «...να παρηγορήσουν τις καρδιές σας και να σάς κάνουν σταθερούς...», το έχουμε επανειλημμένως σχολιάσει κι έχουμε πλέον άπαντες εμπεδώσει εις ποίον πνευματικό γκρεμό οδηγεί ο ‘δούλος’ αυτούς που τον εμπιστεύθηκαν για την σωτηρία τους! Το ότι το χωρίο (Αποκ. κβ:18-19), που κάνει λόγο για αυτόν που προσθαφαιρεί και αλλοιώνει το ιερό κείμενο τής Γραφής καθώς και την τιμωρία που τον αναμένει, και που εφαρμόζεται ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ εις την Εταιρία Σκοπιά, νομίζουμε ότι είναι εις όλους γνωστό και περιττεύει περαιτέρω σχολιασμός 3) «Εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών και τού Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τούς αιώνας τών αιώνων» (Αποκ. ια:15) δηλαδή «Η βασιλεία τού κόσμου περιήλθε εις τον Κύριό μας και εις τον Χριστό Του, και θα βασιλεύσει αιωνίως» Αφού οι βασιλείες περιήλθαν εις ΔΥΟ πρόσωπα, τον Κύριο και τον Χριστό, κανονικά έπρεπε να λεχθή ‘βασιλεύσουσι’ (θα βασιλεύσουν). Αλλά εχρησιμοποιήθη Ενικός, ‘βασιλεύσει’ (θα βασιλεύσει), επειδή οι δύο είναι ΕΝΑΣ κατά την ουσία βασιλεύς, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς!

4) «...έσονται ιερείς τού Θεού και τού Χριστού και βασιλεύσουσι μετ’ αυτού χίλια έτη» (Αποκ. κ:6) δηλαδή «...θα είναι ιερείς τού Θεού και τού Χριστού, και θα βασιλεύσουν μαζί του χίλια έτη». Το ίδιο ισχύει κι εδώ. Κανονικά το ιερό κείμενο έπρεπε να λέγει ‘και βασιλεύσουσι μετ’ αυτών’, αλλά λέγει ‘και βασιλεύσουσι μετ’ αυτού’, διότι ο Θεός και ο Χριστός είναι κατά την ουσία ΕΝΑΣ Θεός! Μετά από όλα τα ανωτέρω, καταλαβαίνουμε πλέον ευκόλως, για ποιον λόγο η λέξη ‘όνομα’ (‘εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος’, Ματθ. κη:19) τοποθετήθηκε εις Ενικό και όχι εις Πληθυντικό αριθμό. Η λέξη ‘όνομα’ αναφέρεται εις την ουσία, εις την Θεότητα, που είναι μεν ΜΙΑ, όμως αποτελείται από ΤΡΙΑ πρόσωπα ή υποστάσεις, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα. Εις την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός αποκαλύπτεται με το όνομα ‘Γιαχβέ’. Το οποίο σημαίνει ‘ο Ων’, ‘ο Υπάρχων’. Εις την Καινή Διαθήκη αποκαλύπτεται με το βαθύτερο και υψηλότερο όνομα, το τριπλό και πλήρες όνομα ‘Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα’. Το όνομα τής Παλαιάς Διαθήκης σημαίνει ότι ο Θεός υπάρχει, το όνομα όμως τής Καινής Διαθήκης σημαίνει ότι ο Θεός υπάρχει κατά ΤΡΕΙΣ συγχρόνως τρόπους, κατά ΤΡΙΑ δηλαδή πρόσωπα!!!

5) «Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα· και διαιρέσεις διακονιών εισί, και ο αυτός Κύριος· και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δε αυτός εστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν» (Α΄ Κορ. ιβ:4-6) δηλαδή «Υπάρχουν δε διάφορα χαρίσματα, αλλά το Πνεύμα (που τα δίδει) είναι ένα και το αυτό (το Άγιον Πνεύμα δηλαδή). Και υπάρχουν διάφορες διακονίες, αλλά ο Κύριος (που αναθέτει τις διακονίες) είναι ένας και ο αυτός (ο Κύριος Ιησούς Χριστός). Υπάρχουν επίσης διάφορες ενέργειες, αλλά ο Θεός, που ενεργεί όλα σε όλους, είναι ένας και ο αυτός (ο Θεός Πατήρ). [πρβλ. το παρόμοιο με αυτό χωρίο «Έν Πνεύμα...Είς Κύριος...Είς Θεός και πατήρ πάντων» (Εφεσ. δ:4-6)] Το ανωτέρω χωρίο, αγαπητοί αναγνώστες, είναι εκ τών λαμπροτέρων Τριαδικών χωρίων τής Καινής Διαθήκης. Συμφώνως προς αυτό υπάρχουν πολλά χαρίσματα, αλλά το Πνεύμα, το Οποίο δίδει τα χαρίσματα, είναι ένα και το αυτό. Κατά τον στίχ.11 όλα τα χαρίσματα «...ενεργεί έν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται» δηλαδή «...ενεργεί το ένα και το αυτό Πνεύμα, και τα διανέμει ιδιαιτέρως εις τον καθένα όπως αυτό θέλει». Ως πρόσωπο το Άγιον Πνεύμα ‘βούλεται’ έχει βούληση, θέληση. Και ως Θεός ενεργεί και διαιρεί τα χαρίσματα όπως αυτό επιθυμεί.

Επίσης υπάρχουν πολλές διακονίες, αλλά ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός δηλαδή, ο Οποίος ορίζει τις διακονίες, είναι ένας και ο αυτός. Και τέλος υπάρχουν πολλές ενέργειες, αλλά ο ενεργών είναι ένας και ο αυτός, ο Θεός-Πατήρ. Άξιον δε ιδιαιτέρας προσοχής εις το υπ’ όψιν χωρίο είναι, ότι ο Απόστολος αναφέρει πρώτον το Άγιον Πνεύμα, δεύτερον τον Κύριο (Ιησού Χριστό) και τελευταίον τον Θεό (Πατέρα). Επειδή και τα τρία πρόσωπα είναι ίσα, τα αναφέρει χωρίς να τηρεί κάποια ορισμένη τάξη. Άλλοτε θέτει πρώτον τον Πατέρα, άλλοτε τον Υιόν και άλλοτε το Άγιον Πνεύμα. Εάν λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, όπως απεδείχθη περιτράνως από την σωρεία τών χωρίων που αναφέραμε, ο Υιός δεν είναι τελικά Αρχάγγελος και το Άγιον Πνεύμα δεν είναι μία απρόσωπος δύναμη, όπως κακοδόξως διδάσκει η Εταιρία Σκοπιά, αλλά πρόσωπα τής Θεότητος, όπως απεδείχθη περιτράνως ότι είναι ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ, τότε η Καινή Διαθήκη βρίθει από Τριαδικά χωρία τα οποία δυστυχώς ΕΣΕΙΣ αδυνατείτε να αντιληφθείτε. Αναφέρουμε ενδεικτικώς μερικά εξ αυτών: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΡΙΑΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ 1) «Και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ τών ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα» (Ματθ. γ:16-17) δηλαδή «Και ιδού άνοιξαν σ’ αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα τού Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι και να έρχεται επάνω Του. Και ιδού φωνή ήλθε από τούς ουρανούς, που έλεγε! ‘Αυτός είναι ο Υιός Μου ο εκλεκτός (ο μονογενής), τον οποίον εξέλεξα’ (και κατέστησα Μεσσία)». Το χωρίο αναφέρεται εις την βάπτιση τού Ιησού. Κατά το γεγονός τούτο εφανερώθη η Αγία Τριάς: Ο Υιός βαπτίζεται, ο Θεός Πατήρ ομιλεί εξ ουρανού, και το Πνεύμα το Άγιον κατέρχεται ως περιστερά, ‘σωματικώ είδει’ (με σωματική δηλαδή μορφή) κατά το παράλληλο χωρίο Λουκ. γ:22, για να δειχθεί ότι το Άγιον Πνεύμα είναι ΖΩΣΑ ΥΠΑΡΞΗ και όχι απλώς δύναμη!

2) «Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, ε κ ε ί ν ο ς υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει πάντα ά είπον υμίν» (Ιωάν. ιδ:26) δηλαδή «Ο δε Παράκλητος (ο Βοηθός), το Πνεύμα το Άγιον, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, ε κ ε ί ν ο ς θα σάς διδάξει όλα και θα σάς υπενθυμήσει όλα, όσα σάς είπα». Στο χωρίο τούτο ομιλεί ο Υιός και αναφέρει τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα ή Παράκλητο. Αξιοπρόσεκτο επίσης, ότι ο Παράκλητος διδάσκει και υπομνήσκει (υπενθυμίζει), τα οποία δεικνύουν εμφανέστατα, ότι ο Παράκλητος είναι πρόσωπο. Το ότι είναι πρόσωπο υποδηλώνει ο χαρακτηρισμός δια τής δεικτικής αντωνυμίας ‘εκείνος’ που δεν θα μπορούσε να λεχθεί για μία απρόσωπη δύναμη καθώς και αυτό το όνομα ‘Παράκλητος’ δηλαδή Παρηγορητής ή Συνήγορος υπέρ ημών προς τον Πατέρα.

3) Όταν δε έλθει ο Παράκλητος, ον εγώ πέμψω υμίν παρά τού Πατρός, το Πνεύμα τής αληθείας ό παρά τού Πατρός εκπορεύεται, ε κ ε ί ν ο ς μαρτυρήσει περί εμού» (Ιωάν. ιε:26) δηλαδή «Όταν δε έλθει ο Παράκλητος (ο Βοηθός), τον οποίον εγώ θα στείλω από τον Πατέρα, το Πνεύμα τής αληθείας, το οποίο από τον Πατέρα εκπορεύεται, ε κ ε ί ν ο ς θα δώσει μαρτυρία για εμένα». Και εις το χωρίο αυτό ομιλεί ο Υιός και αναφέρει τον Πατέρα και τον Παράκλητο, το Πνεύμα τής αληθείας. Άξιον δε παρατηρήσεως, ότι το Άγιον Πνεύμα ‘εκπορεύεται’ εκ τού Πατρός, το οποίο σημαίνει, ότι είναι τής ιδίας ουσίας με τον Πατέρα καθώς και η δεικτική αντωνυμία ‘εκείνος’ την οποία σχολιάσαμε ανωτέρω.

4) «...εις το είναι με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τα έθνη, ιερουργούντα το ευαγγέλιον τού Θεού, ίνα γενηται η προσφορά τών εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. ιε:19) δηλαδή «...για να είμαι λειτουργός τού Ιησού Χριστού εις τούς εθνικούς και να ιερουργώ το Ευαγγέλιο τού Θεού, για να προσφερθούν οι εθνικοί ως θυσία ευπρόσδεκτη, αγιασμένη από το Πνεύμα το Άγιον» Ο Απόστολος διατυπώνει εδώ τον λόγο του κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να αναφέρει και τα τρία πρόσωπα, τον Ιησού Χριστό, τον Θεό (Πατέρα) και το Πνεύμα το Άγιο. Το ίδιο ακριβώς κάνει εις τα Ρωμ. ιε:19, Α΄ Κορ. στ:11, Β΄ Κορ. α:21-22, Γαλ. δ:6, Φιλιπ. γ:3, Εβρ. β:3-4, Α΄ Πέτρ. α:2 και Ιούδ. 20-21 κατά το οποίο χωρίο ως πηγή τού ελέους παρουσιάζεται ο Ιησούς Χριστός, ενώ αλλού παρουσιάζεται ο Θεός Πατήρ. Και από τα δύο ή μάλλον και από τα τρία πρόσωπα πηγάζει το έλεος, διότι και τα τρία πρόσωπα είναι ΜΙΑ ουσία ή Θεότης!

5) «Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και δια τής α γ ά π η ς τού

Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχές υπέρ εμού προς τον Θεόν» (Ρωμ. ιε:30) δηλαδή «Σάς παρακαλώ δε αδελφοί, για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και για την α γ ά π η τού Πνεύματος, να αγωνίζεστε μαζί μου στις προσευχές (ή ‘με τις προσευχές’) προς τον Θεό για εμένα». Και εδώ ο Απόστολος αναφέρει τρεις, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, το Πνεύμα και τον Θεό (Πατέρα). Άξιον δε παρατηρήσεως, ότι ομιλεί περί ‘αγάπης τού Πνεύματος’. Το Πνεύμα δηλαδή έχει αγάπη, αγαπά, άρα είναι ΠΡΟΣΩΠΟ, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Για τον ηλεκτρισμό που είναι μία δύναμη μπορεί να ειπωθεί ότι αγαπά; (!!!) Άξιον παρατηρήσεως επίσης, ότι αλλού η Γραφή ομιλεί περί ‘αγάπης τού Θεού – Πατρός’ (Β΄ Κορ. ε:14, Εφεσ. γ:19) και αλλού περί ‘αγάπης τού Χριστού’ (Β΄ Κορ. ε:14, Εφεσ. γ:19). Ό,τι δηλαδή έχει το ένα, έχουν και τα άλλα δύο πρόσωπα, διότι και τα ΤΡΙΑ πρόσωπα είναι ΜΙΑ ουσία, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς!

6) «Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη τού Θεού, και η κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος μετά πάντων ημών» (Β΄ Κορ. ιγ:13) Εις το ανωτέρω χωρίο απευθύνοντας ο Απόστολος την αποστολική ευλογία, μνημονεύει και τα τρία θεία πρόσωπα. Και τον μεν Κύριο Ιησού Χριστό αναφέρει πρώτο, το Θεό (Πατέρα) δεύτερο και το Άγιον Πνεύμα τρίτο. Επίσης, κατά το χωρίο τούτο, η χάρις προέρχεται από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ενώ κατ’ άλλα χωρία προέρχεται από τον Θεό (Β΄ Κορ. η:1, Εφεσ. γ:2) και κατ’ άλλα από το Άγιο Πνεύμα (Αποκ. α:4, Εβρ. ι:29). Εις την πραγματικότητα προέρχεται και από τα ΤΡΙΑ πρόσωπα (Αποκ. α:4-5), διότι και τα ΤΡΙΑ πρόσωπα είναι ΜΙΑ ουσία ή Θεότης! Επίσης εις το χωρίο τούτο γίνεται λόγος περί ‘αγάπης τού Θεού’, ενώ αλλού γίνεται λόγος περί ‘αγάπης τού Χριστού’ (Β΄ Κορ. ε:14, Εφεσ. γ:19) και αλλού περί ‘αγάπης τού Πνεύματος’ (Ρωμ. ιε:30). Ομοίως πάλι, εις το συγκεκριμένο χωρίο, γίνεται λόγος περί ‘κοινωνίας τού Αγίου Πνεύματος’, ενώ αλλού γίνεται λόγος περί ‘κοινωνίας τού Πατρός και μετά τού Υιού αυτού’ (Α΄ Ιωάν. α:3). Ό,τι δηλαδή ισχύει για ΕΝΑ θείο πρόσωπο, ισχύει και για τα άλλα ΔΥΟ! ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ελπίζουμε το φως όλων τών ανωτέρω χωρίων, τού πραγματικού δηλαδή ευαγγελίου τού Χριστού, να ξεδιάλυνε το σκότος και τις πλάνες τού ‘ευαγγελίου’ τού Μπρούκλιν και να ξεσκέπασε τις δήθεν ‘αλήθειες’ που κηρύττει η Εταιρία Σκοπιά, όσον αφορά εις την Τριαδικότητα τού Θεού. Ευελπιστούμε δε η παρούσα μελέτη όπως γίνη αιτία να αφυπνιστούν Ποιμένες κι Ευαγγελιζόμενοι τής Οργανώσεως, ώστε συγκρίνοντας τις ανωτέρω αλήθειες με το ‘ευαγγέλιο’ τής Σκοπιάς, να διαπιστώσουν πόσο πολύ τούς έχει πλανήσει εκτός αληθείας ο ‘πιστός και φρονίμος δούλος’ ή, όπως υπερφιάλως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, ο ‘αυθεντικός προφήτης τής γενεάς μας’ και ‘αληθινός εκπρόσωπος τού Ιεχωβά’ (Σκοπιά, 01.06.1973, σελ.342). Να έχουν δε υπ’ όψιν τους άπαντες οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά και να μην ξεχνούν, ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παρ. ιδ:12, ιστ:25 Εβρ.)

8)Ερώτηση:Πότε ΑΚΡΙΒΩΣ αποστάτησε η Εκκλησία; Σας είναι γνωστές οι κάτωθι ημερομηνίες; 1054-1517-1879; Αποστάτησε ποτέ η Εκκλησία; Λόγω τής ξαφνικής εμφάνισης τών Προτεσταντών κατά τον 16ο αιώνα, δημιουργήθηκε σ'αυτούς η ανάγκη να δείξουν πως έχουν κι αυτοί θέση στην ιστορία τής Εκκλησίας, και πως αποτελούν μέρος της. Έτσι, δημιούργησαν μία θεωρία, πως δήθεν η Εκκλησία τών αποστόλων αποστάτησε μετά το θάνατό τους, και πως δεν υφίστατο για αιώνες σε οργανωμένη μορφή. Άλλες ομάδες λένε ότι η Εκκλησία αποστάτησε τον 4ο αιώνα, άλλες τον 3ο, άλλες τον 2ο, και άλλες ακόμα και τον 1ο (!), ανάλογα με το τι συμφέρει την κάθε ομάδα. Ως δικαιολογία, χρησιμοποιούν τα σκάνδαλα που κατά καιρούς αναφύονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και το βλέπουν αυτό ως απόδειξη τού ισχυρισμού τους, ότι ΄΄η Εκκλησία αποστάτησε, επειδή έχει μεγάλο ποσοστό αναξίων πρεσβυτέρων, και απίστου λαού΄΄.

Μπορεί η Εκκλησία να έχει ακαθάρτους πρεσβυτέρους; Κρίση με ποσοστά; Μπορεί κάποιος να πει: ΄΄Εντάξει, μπορεί ο λαός να είναι αδιάφορος, και έτσι να έχει μεγάλο ποσοστό ακαθάρτων. Μπορεί κάπου κάπου, κάποιος πρεσβύτερος να ασεβεί, μα όχι στο βαθμό που γίνεται εδώ στην Ελλάδα! Όταν υπάρχει τόσο μεγάλο ποσοστό σκανδάλων, και μάλιστα στην ανώτερη ΄΄ηγεσία΄΄ τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν μπορεί ο Θεός να δέχεται τη λατρεία μιας θρησκείας που επιτρέπει να συνεχίζονται τα σκάνδαλα!΄΄. Φυσικά, το ποσοστό τών σκανδάλων, δεν είναι τόσο μεγάλο όσο θα ήθελαν οι αλλόθρησκοι. Πολλές φορές, το ίδιο θέμα ακούγεται ξανά και ξανά, κάποιοι μπερδεύονται και το λένε για άλλον πρεσβύτερο, και το ίδιο θέμα, παίρνει άλλες διαστάσεις. Ακόμα όμως κι αν ήταν αλήθεια όλα όσα διαδίδονταν, ακόμα κι αν είχε μείνει μόνο ένας καλός πρεσβύτερος, ο Θεός δεν κρίνει το λαό του με ποσοστά, ακόμα και αν πρόκειται για πρεσβυτέρους. Και ο πρεσβύτερος θα κριθεί προσωπικά ως άνθρωπος, και θα λάβει ό,τι του αξίζει στη δικαιοκρισία τού Θεού. Δεν θα καταδικάσει τον αθώο μαζί με τον ένοχο! Άλλωστε, υπάρχουν εκκλησιαστικοί κανόνες, που φροντίζουν για τη διαπαιδαγώγηση ασεβούντων κληρικών, όταν η ενοχή τους αποδεικνύεται. Ως άνθρωποι, χρειάζονται κι αυτοί παιδεία! Το ερώτημα όμως που παραμένει είναι: ΄΄Δέχεται ο Θεός τη λατρεία ενός ακατάλληλου πρεσβυτέρου; Μπορεί να έχει αξία η λειτουργία του;΄΄ Ας δούμε για μία ακόμα φορά, τι λέει γι' αυτό η Αγία Γραφή, την οποία οι Προτεστάντες υποστηρίζουν ότι ακολουθούν. Ανάξιοι Ιερείς τής Παλαιάς Διαθήκης Το πρώτο παράδειγμα που θα αναφέρουμε (από τα πολλά που υπάρχουν), είναι από το βιβλίο Α΄ Σαμουήλ, 2:22-25. Εκεί μιλάει για τους δύο γιους τού Ηλεί, τού αρχιερέα τού Ισραήλ, τους μελλοντικούς αρχιερείς τού λαού. Αυτοί, με την ανοχή τού πατέρα τους, πόρνευαν με τις γυνάικες που έρχονταν στο ναό τού Θεού, και σύμφωνα με το 2:2-17, έτρωγαν από το λίπος τών θυσιών, πράγμα το οποίο ο Θεός απαγόρευε στο νόμο του, και μάλιστα το έπαιρναν με τη βία από τους πιστούς. Έτσι σκανδάλιζαν τον κόσμο και οι άνθρωποι απέφευγαν να θυσιάζουν στο Θεό. Όμως, παρέμεναν και αυτοί, και ο αρχιερέας πατέρας τους στο ναό, ως ιερείς τού Θεού. Δεχόταν άραγε ο Θεός τις θυσίες αυτών τών αναξίων ιερέων; Και βέβαια τις δεχόταν! Και αυτό φαίνεται στο κεφάλαιο 1:3-5 και 1:19, όπου ο Θεός δέχθηκε τη θυσία τών γονέων τού προφήτη Σαμουήλ, και απάντησε χαρίζοντάς τους ένα γιό προφήτη! Μάλιστα, η Άννα η μητέρα τού Σαμουήλ, πήρε, και δέχτηκε την ευλογία τού αναξίου αρχιερέως Ηλεί! (1:17,18). Βεβαίως, ο Θεός τελικά απέσυρε την προστασία του από τους αναξίους ιερείς, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους, σύμφωνα με τη συνέχεια τής αφήγησης. (2:31-36). Εκείνος όμως ήταν που εκτέλεσε κρίση, και όχι οι άνθρωποι. Ο Θεός ούτε τον Ισραήλ απέρριψε εξ' αιτίας τών αναξίων αρχιερέων, ούτε τους δικαίους Λευίτες. Ούτε έπαψε να δέχεται τις θυσίες τών πιστών Ισραηλιτών, από τα χέρια τών αναξίων ιερέων. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Ακόμα και όταν κάποια ασέβεια γίνεται ανεκτή από τους υπευθύνους και σκανδαλίζει τους πιστούς, ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο. Δεν απορρίπτει την Ορθόδοξη Εκκλησία του, ούτε τους δικαίους και αξίους πρεσβυτέρους. Ακόμα συνεχίζει να δέχεται την ιερουργία από τα χέρια τών αναξίων, ώσπου Εκείνος να αποδώσει δικαιοσύνη. Έτσι, οι κατήγοροι σκανδαλοθήρες μένουν αδικαιολόγητοι, μια και ό,τι συνέβει στον Ισραήλ τότε, θα συνέβαινε και στη Χριστιανική Εκκλησία, σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο, στη Β΄ Πέτρου 2:1-3 κλπ. Ας δούμε ένα δεύτερο παράδειγμα, που δείχνει πως ο Θεός δέχεται ως λειτουργό του ακόμα κι έναν ακάθαρτο. Ανάξιοι Ιερείς στην εποχή τού Χριστού Είναι γνωστό πως η σταύρωση τού Κυρίου έγινε κατά την επιβουλή τών αρχιερέων τού τότε λαού τού Θεού, τού Ισραήλ. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο ευαγγέλιό του, στο 11:47-53, μας αποκαλύπτει το εξής γεγονός: Ο Καϊάφας, ο αρχιερέας εκείνης τής χρονιάς, σε μία συνάντηση που είχε με άλλους ιερείς και με τους Φαρισσαίους, συνωμότησε να δολοφονήσουν τον Ιησού Χριστό, επειδή έκανε πολλά θαύματα, και έπειθε το λαό. Είπαν λοιπόν: ΄΄Εάν αφήσουμε αυτόν τον άνθρωπο, θα τον πιστέψουν όλοι, και τότε θα έλθουν οι Ρωμαίοι να αφανίσουν τον λαό και το έθνος μας΄΄. Είπε λοιπόν και ο αρχιερέας Καϊάφας: ΄΄Μας συμφέρει να πεθάνει ένας άνθρωπος υπέρ τού λαού, και να μη απολεσθεί όλο το έθνος΄΄. Στο σημείο αυτό, ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας πληροφορεί ότι ΄΄αυτό δεν το είπε ο Καϊάφας από μόνος του, αλλά επειδή ήταν αρχιερέας τής χρονιάς εκείνης, προφήτευσε ότι έμελλε ο Ιησούς να πεθάνει υπέρ τού έθνους΄΄.

Σκεφθήτε! Ο Θεός έδωσε προφητεία σ' έναν άνθρωπο, τη στιγμή που σχεδίαζε τη δολοφονία τού Ιησού Χριστού, μόνο και μόνο επειδή ήταν αρχιερέας τής χρονιάς εκείνης! Τι δείχνει αυτό; Δείχνει τα εξής: Μπορεί ο Θεός να αποδοκιμάζει έναν ασεβή λειτουργό του, μα τον αποδοκιμάζει ως άνθρωπο. Ως ιερέα τον δέχεται, και ευλογεί τη θεόδοτη λειτουργία του. Ανάξιοι Ιερείς στην εποχή τών αποστόλων Πώς όμως φέρονταν οι απόστολοι απέναντι σε τέτοιους αναξίους ιερείς; Ακολούθησαν την τακτική τών συγχρόνων ευσεβοφανών κατηγόρων; Ας δούμε: Στις Πράξεις 23:1-5, αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μία ιστορία με τον απόστολο Παύλο. Είχαν φέρει τον απόστολο στο συνέδριο ως κατηγορούμενο, και την ώρα που τους μιλούσε, ο αρχιερέας Ανανίας, πρόσταξε τους παρισταμένους να τον χτυπήσουν στο στόμα. Τότε ο Παύλος τού είπε: ΄΄Ο Θεός μέλλει να σε χτυπήσει τοίχε ασβεστωμένε. Και συ κάθεσαι να με κρίνεις κατά το νόμο, και παρανομώντας διατάζεις να με χτυπούν;΄΄ Τότε οι παριστάμενοι τού είπαν: ΄΄Τον αρχιερέα τού Θεού βρίζεις;΄΄ Ο απόστολος ζήτησε αμμέσως συγνώμη: "Δεν ήξερα αδελφοί ότι είναι αρχιερέας! Επειδή είναι γραμμένο: Αρχοντα τού λαού σου δεν θα κακολογήσεις". Τι έχουν να πουν γι' αυτό οι επικριτές τών πρεσβυτέρων τού Θεού; Έχουν τον ίδιο σεβασμό για τους πρεσβυτέρους; Ανάξιοι πρεσβύτεροι στην εποχή τών αποστόλων Ας δούμε όμως, και κάποια παραδείγματα για την κατάσταση που επικρατούσε ΜΕΣΑ στη Χριστιανική Εκκλησία, τον καιρό τών αποστόλων, όπως αυτά περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Στη Β΄ Κορινθίους 10-12 ιδιαίτερα, μαθαίνουμε ότι ο απόστολος Παύλος, ήταν λυπημένος, επειδή κάποιοι ΄΄απόστολοι΄΄ λεγόμενοι, είχαν καταδουλώσει την Εκκλησία τής Κορίνθου, και κατηγορούσαν τον απόστολο Παύλο. Έτσι, ο απόστολος αναγκάζεται να επιχειρηματολογήσει σε αυτά τα τρία κεφάλαια, για να τους θυμίσει τον κόπο του γι' αυτούς, ώστε να καταλάβουν πως οι κατήγοροί του, είναι κακοί ποιμένες τής Εκκλησίας τής Κορίνθου. Παρακαλούμε τον αναγνώστη να διαβάσει προσεκτικά αυτά τα τρία κεφάλαια, ώστε να βεβαιωθεί για την αναξιότητα τών ποιμένων τής Κορίνθου. Αυτή όμως, δεν ήταν η μοναδική περίπτωση! Ο απόστολος Ιωάννης, γράφει στη Γ΄ Ιωάννου 9,10 προς τον Χριστιανό Γάιο: ΄΄΄Εγραψα κάτι στην Εκκλησία. Αλλά ο φιλοπρωτεύων (φίλος τής αρχηγίας) Διοτρεφής, δεν μας δέχεται. Γι' αυτό όταν έρθω, θα τού θυμίσω τα έργα που κάνει, φλυαρώντας με λόγια πονηρά για εμάς, και μη αρκούμενος σ' αυτά, ούτε τους αδελφούς δέχεται, και τους... εμποδίζει, και διώχνει από την Εκκλησία΄΄. Σκεφθήτε! Ο πρεσβύτερος τής Εκκλησίας αυτής, δεν δεχόταν τον απόστολο Ιωάννη και άλλους Χριστιανούς στην Εκκλησία! Και παρ' όλα αυτά, ήταν Εκκλησία τού Χριστού, και ας είχε ανάξιο και διώκτη τών αποστόλων πρεσβύτερο. Και μάλιστα, ούτε ο Γάιος ή κάποιος άλλος, ούτε ο ίδιος ο Ιωάννης, ζήτησαν την καθαίρεσή του, και ούτε τον αρνήθηκαν σαν πρεσβύτερο! Στα πρώτα κεφάλαια τής Αποκάλυψης, ο Κύριος υπαγορεύει 7 επιστολές, προς ισάριθμες Εκκλησίες τής εποχής εκείνης. Η κάθε επιστολή απευθύνεται προς τον ΄΄άγγελο΄΄ τής Εκκλησίας αυτής, δηλαδή τον ΄΄αγγελιοφόρο΄΄ τών βουλών τού Θεού προς αυτούς, τον Επίσκοπό τους. Το ότι δεν πρόκειται για πνεύμα αλλά για άνθρωπο, μπορούμε να το καταλάβουμε, από το χωρίο 3:7,10, όπου ο Ιησούς Χριστός απευθύνεται προς τον ΄΄άγγελο τής Εκκλησίας τής Φιλαδελφείας΄΄, και στο εδάφιο 10, τον συμπεριλαμβάνει μεταξύ τών ΄΄κατοικούντων επί τής γης΄΄. Εάν λοιπόν κατοικεί στη γη, δεν είναι άγγελος με την έννοια τού πνεύματος, αλλά τού ΄΄αγγελιαφόρου΄΄. Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν, και ο άγγελος τής Εκκλησίας τών Σάρδεων, είναι ο Επίσκοπος, ο υπεύθυνος ποιμένας της. Στην Αποκάλυψη 3:1-4 λοιπόν, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, παραγγέλλει προς τον επίσκοπο αυτής τής Εκκλησίας, ΄΄να ξυπνήσει, επειδή μόνο το όνομα έχει ότι ζει, ενώ είναι (πνευματικά) νεκρός΄΄. Του λέει πως ΄΄γνωρίζει τα έργα του΄΄, και πως ΄΄πρέπει να συνέλθει, και να στηρίξει ό,τι άλλο μέλλει να πεθάνει εξ' αιτίας του, επειδή τα έργα του δεν είναι τέλεια ενώπιον τού Θεού΄΄. Τον προειδοποιεί, πως ΄΄θα τον πιάσει στον ύπνο αν δεν αγρυπνήσει, σαν κλέφτης΄΄. Του λέει επίσης, πως ΄΄έχει μερικούς στην Εκκλησία του, που είναι ακόμα καθαροί, και πως θα πάρουν άξιο μισθό, επειδή είναι άξιοι΄΄. Τι λέει εδώ; Πως στην Χριστιανική Εκκλησία τής εποχής τών αποστόλων, υπήρχαν Επίσκοποι (που όπως είδαμε και στα προηγούμενα παραδείγματα), ήταν πνευματικά νεκροί! Είχαν κακά έργα, σκανδάλιζαν τους Χριστιανούς, και γίνονταν αιτία πνευματικού θανάτου για πολλούς. Στην Εκκλησία τών Σάρδεων μάλιστα, μόνο μερικοί είχαν μείνει καθαροί Χριστιανοί, πράγμα που σημαίνει ότι η πλειονότητα τής Εκκλησίας ήταν ακάθαρτοι. Υπήρχε εκεί μία ακάθαρτη κατά την πλειονότητα Εκκλησία, με έναν πνευματικά νεκρό

Επίσκοπο! Κατά τις ευσεβοφανείς λοιπόν αυτές ομάδες, μία τέτοια διεφθαρμένη Εκκλησία, δεν είναι τού Χριστού. Όμως, σύμφωνα με αυτά τα λόγια τού Κυρίου, Εκείνος συνέχιζε να την αποδέχεται, έτσι ακάθαρτη, όσο λίγοι κι αν ήταν άξιοι! Ακόμα δεν αρνήθηκε την ιδιότητα τού Επισκόπου του ως ΄΄αγγέλου΄΄ του, και μάλιστα τον καλεί να σταθεί στο ύψος τής αποστολής του, και δεν τον ΄΄καθαιρεί΄΄ άμεσα, ούτε ο ίδιος, ούτε ο Ιωάννης επειδή αμάρτησε. Ακόμα, παρατηρούμε ότι η Εκκλησία αυτή συμπεριλαμβάνεται μεταξύ τών 7 Εκκλησιών που είχαν ως έλαιο το Άγιο Πνεύμα, σαν λυχνίες τού Θεού που ήταν. (Αποκάλυψις 1:20). Και το σπουδαιότερο, είναι ότι κατά τα εδάφια 16 και 20, ο Κύριος είναι ο "έχων εν τη δεξιά αυτού χειρί αστέρας επτά", και "οι επτά αστέρες άγγελοι τών επτά εκκλησιών εισιν". Είναι ενδιαφέρον, ότι ο ανάξιος εκείνος επίσκοπος, ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 7 ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΩΝ 7 ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ 7 ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. Όλα αυτά δείχνουν, ότι η Εκκλησία παραμένει ταμειούχος τής χάριτος, έστω κι αν ο ποιμένας της και η πλειονότητα τού εκκλησιάσματος, είναι ΄΄πνευματικά νεκροί΄΄. Η Εκκλησία ΠΟΤΕ δεν αποστάτησε Πολλές προτεσταντικές και άλλες σύγχρονες θρησκευτικές κινήσεις σήμερα διατείνονται πως η Εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Χριστό και τους αποστόλους, αποστάτησε και δεν διατήρησε την αλήθεια. Με αυτό τον τρόπο προφανώς θέλουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, αλλά και την πρόσφατη ιστορική εμφάνισή τους στους τελευταίους έναν ως πέντε αιώνες. Οι κινήσεις που μιλάνε για την αποστασία της Εκκλησίας περιλαμβάνουν πολλές προτεσταντικές εκκλησίες, τους Αντβεντιστές, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους Μορμόνους, αλλά ακόμη και… τους Μουσουλμάνους! Οι ισχυρισμοί των Προτεσταντών Θα παραθέσουμε μερικούς από τους ισχυρισμούς των θρησκευτικών αυτών ομάδων: «Άρχισε ο διάβολος να εισηγείται δογματικές αλλαγές από την εποχή του Μ.Κωνσταντίνου, εξαπατώντας αρκετούς από τους επισκόπους…Έτσι ανέπτυξαν μια διαφορετική θεολογία απ’ εκείνη της Γραφής επειδή αγκάλιασαν πολλή από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα…Τελικά η διάβρωση έγινε πλήρης…Με την πάροδο των ετών και των αιώνων ο ιστορικός χριστιανισμός έγινε μια θρησκεία η οποία έχει απομακρυνθεί τελείως από την αποστολική απλότητα και πνευματικότητα, ώστε σήμερα να είναι εντελώς παραμορφωμένος…Τον πέμπτο αιώνα ο χριστιανισμός φάνηκε ότι είχε κατακτήσει την ειδωλολατρεία, αλλ’ όμως η ειδωλολατρεία είχε διαφθείρει το χριστιανισμό» (ευαγγελικό περιοδικό ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ-Μάρτιος-Απρίλιος 1992 σελ.8). «Αλλά μετά το θάνατο των αποστόλων επήλθε βαθμιαία αλλαγή στην εκκλησία. Κατά το 2ο, τον 3ο και τον 4ο αιώνα πολλοί στην εκκλησία αλλοίωσαν και ακόμη απέρριψαν τις αλήθειες που ο Χριστός και οι απόστολοι είχαν διδάξει» (αντβεντιστικό περιοδικό ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2004, σελ.19). «Διότι η Εκκλησία στις απρόσεκτες θέσεις της άλλαξε το θεοσύστατο πολίτευμά της και έτσι ανατράπηκαν τα πάντα» (βιβλίο ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ- Σ.Χαραλαμπάκη, σελ. 26). Ο ίδιος συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Εκκλησία που «μας παρέδωσαν οι Μαθηταί του Θείου Λυτρωτού, αύτη διετηρήθη μέχρι του 3ου περίπου αιώνος» γι’ αυτό προτείνει «σ’ αυτή την Εκκλησία πρέπει να επιστρέψουμε- στις ρίζες» (ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΓΝΗΣΙΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ, σελ.9). Σε άλλο κείμενό του υποστηρίζει ότι η αποστασία έγινε αργότερα: «Με βάση τα βιβλικά και ιστορικά δεδομένα, ξέρομε, ότι η Εκκλησία διατήρησε την αποστολική γραμμή μέχρι το 500 μ.Χ. περίπου» (φυλλάδιο Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ). Έτσι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το πότε αποστάτησε η Εκκλησία: άλλοι την τοποθετούν από τον 2ο αιώνα, άλλοι από τον 3ο και άλλοι από τον 4ο ή 5ο. Ποια όμως είναι η αλήθεια; Πράγματι η Εκκλησία του Χριστού έπεσε σε αποστασία; Τι διδάσκει η Αγία Γραφή γι’ αυτό; Και αν συνέβη η αποστασία, πότε έγινε ιστορικά και ποιες διδασκαλίες επηρέασε; Μια μεγάλη αντίφαση Αν όμως η Αρχαία Εκκλησία δεν έμεινε στην αλήθεια, όπως υποστηρίζουν διάφορες προτεσταντικές ομάδες και αιρέσεις, τότε έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να αποδεχτούν την εξουσία μίας αποστατημένης Εκκλησίας στο να αποφασίσει τον κανόνα της Καινής Διαθήκης! Πώς μπορούν να εμπιστεύονται τον κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης, που έφτιαξαν αποστάτες από την αλήθεια; Πώς είναι βέβαιοι ότι έκαναν σωστή επιλογή στο ποια βιβλία είναι θεόπνευστα ή όχι, αφού είχαν αποστατήσει από την θεϊκή αλήθεια; Πώς είναι σίγουροι ότι αφού ήταν αποστατημένη η Εκκλησία, δεν επέλεξε τα βιβλία που την συνέφεραν και απέρριψε αυτά που δεν την συνέφεραν; Αν όμως, εμπιστεύονται τον κανόνα της Καινής Διαθήκης, τότε –ασυνείδητα- εμπιστεύονται και την Εκκλησία που τον δημιούργησε! Ο αρχαιότερος πλήρης κατάλογος των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε μέχρι το 367 μ.Χ.

όταν ο Μέγας Αθανάσιος έγραψε την 39η εορταστική επιστολή του! Ο κανόνας που έχουμε έκλεισε το 397 μ.Χ. με την Σύνοδο της Καρθαγένης. Τουλάχιστον εκείνη η Εκκλησία που μας έδωσε τον κανόνα της Καινής Διαθήκης ήταν «στύλος και εδραίωμα της αλήθειας» (Α΄ Τιμ. 3:15). Αν πράγματι διαφύλαξε η Εκκλησία την αποστολική παράδοση, μπορούσε να αποφασίσει τον κανόνα των έγκυρων βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Αν όμως είχε διαφθαρεί και αποστατήσει, προφανώς δεν θα κρατούσε πλέον την αποστολική παράδοση, επομένως όποια απόφαση και να έπαιρνε για τον κανόνα, θα ήταν εσφαλμένη! Όπως λέει η Αγία Γραφή: «Τις δύναται να εξαγάγη καθαρόν από ακαθάρτου; Ουδείς» (Ιώβ 14:4, Μετάφραση Βάμβα). Όμως αν δεχτούμε ότι σωστά διατήρησε την αποστολική παράδοση εκείνη η Εκκλησία, ώστε να μπορεί να αποφασίσει για τον κανόνα, τότε δεν μπορεί να ήταν αποστατημένη! Επομένως όσοι υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία αποστάτησε, έχουν μόνο δύο επιλογές: Να απορρίψουν τον κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης της «αποστάτιδας» Εκκλησίας. Και να ξεκινήσουν δικές τους συνόδους και συζητήσεις ώστε να αποφασίσουν έναν νέο κανόνα της Καινής Διαθήκης. Να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος και ότι ο κανόνας της Καινής Διαθήκης που έχουν, δεν μπορεί να δημιουργήθηκε από μια «αποστάτιδα» Εκκλησία. Αντιρρήσεις με "αποδεικτικά" εδάφια Διάφοροι προτεστάντες επικαλούνται μερικά εδάφια για να υποστηρίξουν την λεγόμενη αποστασία της Εκκλησίας. Λένε ότι «εκπληρώθηκε αυτό που προφητεύει ο Απ. Παύλος στην Α΄ επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ότι δηλαδή: " ... Στους έσχατους καιρούς ορισμένοι θα αποστατήσουν από την Πίστη, προσέχοντας σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων κτλ."». Όμως το εδάφιο Α΄ Τιμ.4:1 δεν υποστηρίζει πως δήθεν η Εκκλησία θα αποστατούσε. Το εδάφιο λέει ότι «ορισμένοι θα αποστατήσουν από την Πίστη», και όχι όλη η Εκκλησία! Και σε άλλα εδάφια μιλάει η Αγία Γραφή για μερικούς που αποστατούν από την πίστη: «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν» (Α΄ Τιμ. 1:19), «την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι επλανήθησαν κατά την πίστιν» (Α΄ Τιμ. 6:21). Επίσης και το εδάφιο Πράξεις 20:28-30 δεν υποστηρίζει την αποστασία όλης της Εκκλησίας, αλλά ότι «θα παρουσιαστούν ορισμένοι άνδρες που θα διδάσκουν διαστρεβλωμένη την αλήθεια» (ευαγγελική Μετάφραση «Λόγου»). Η Αγία Γραφή λέει: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ' υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών» (Α΄ Ιωάννου 2:19). Συνεπώς το εδάφιο αυτό αποδεικνύει ότι όσα άτομα αποστατούν από την αληθινή πίστη, ΔΕΝ μένουν στην Εκκλησία, αλλά φεύγουν, κι έτσι η Εκκλησία συνεχίζει να διατηρεί καθαρή την δογματική της διδασκαλία! Η Εκκλησία δεν μπορεί να αποστατήσει! Σύμφωνα με τον Κύριο Ιησού Χριστό η Εκκλησία δεν μπορεί να αποστατήσει: «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής» (Ματθ. 16:18). Επίσης η Αγία Γραφή δηλώνει ξεκάθαρα ότι η αλήθεια θα παραμείνει παντοτινά στην Εκκλησία: «διά την αλήθειαν, ήτις μένει εν ημίν και θέλει είσθαι μεθ' ημών εις τον αιώνα» (Β΄ Ιωάννου 2). Όπως και ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπόσχεται ότι θα μένει συνέχεια με την Εκκλησία από τον 1ο αιώνα ως την συντέλεια, αδιάλειπτα: «εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28:20). Επίσης και το Άγιο Πνεύμα μένει αιωνίως στην Εκκλησία συνεχώς από τον 1ο αιώνα: «Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα» (Ιωάννης 14:16). Άρα, η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να πέσει σε αποστασία, γιατί ο Χριστός, η κεφαλή της μένει παντοτινά ενωμένος μαζί με το Σώμα Του, όπως και το Άγιο Πνεύμα μένει συνεχώς για να την οδηγεί σε όλη την αλήθεια (Ιωάννης 14:26), ενώ και η αλήθεια μένει συνέχεια στην Εκκλησία! Αν η Εκκλησία έπεσε σε αποστασία, όπως ισχυρίζονται διάφοροι διδάσκαλοι της πλάνης, αυτό θα σήμαινε ότι ο Χριστός έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις, που δεν τις τήρησε! Όμως, είναι βλασφημία ένα τέτοιο συμπέρασμα! Κάποιοι προτεστάντες όμως, ισχυρίζονται ότι ισχύουν αυτές οι υποσχέσεις, αλλά δεν αφορούν την ορατή Εκκλησία, αλλά την αόρατη! Όμως η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει πως η Εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Χριστό είναι αόρατη! Αντιθέτως, μιλάει σαφώς για ορατή Εκκλησία: «Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης» (Ματθ.18:17). Αν η Εκκλησία είναι αόρατη, τότε πως θα μιλήσει κάποιος στην Εκκλησία, και πως η…αόρατη Εκκλησία θα ελέγξει αυτόν που έχει αμαρτήσει; «Διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζωμαι απόστολος, διότι κατεδίωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α΄ Κορ.15:9). Αν η Εκκλησία είναι αόρατη, τότε πώς κατάφερε ο Παύλος να την καταδιώξει; «Διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πως θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» (Α΄ Τιμ. 3:5). Πώς κάποιος επίσκοπος μπορεί να επιμεληθεί μία…αόρατη Εκκλησία;

Αυτά είναι λίγα από τα εδάφια που αποδεικνύουν ότι η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός είναι ορατή, κι όχι αόρατη. Επομένως σ’ αυτή την ορατή Εκκλησία ισχύουν οι υποσχέσεις πως δεν μπορεί να αποστατήσει, και ότι η αλήθεια, ο Ιησούς Χριστός και το Άγιο Πνεύμα θα παραμείνουν σ’ αυτή αιωνίως! Θαυμάσια παραδοχή ενός Ευαγγελικού λόγιου Ο ευαγγελικός θεολόγος Rick Wade γράφει σχετικά στο άρθρο του “Scripture and Tradition in the Early Church” (www.probe.org/docs/tradition.html): «Περιστασιακά κάποιος θα βρει αναφορές στην ιδέα μιας "πτώσης" της εκκλησίας μετά από τη μεταστροφή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου κατά τον 4ο αιώνα. Μερικοί θεωρούν ότι κάτω από τον Κωνσταντίνο η εκκλησία άρχισε να ολισθαίνει σε μια κρατική θρησκεία, που έχει διαφθαρεί από την εξουσία και τα χρήματα....Αυτό ρίχνει ένα βαρύ πέπλο πάνω σε όλη την εκκλησιαστική ιστορία μέχρι την Μεταρρύθμιση. Η παράδοση θεωρείται ως ένα στοιχείο της διεφθαρμένης και θεσμοποιημένης εκκλησίας. Ενώ είναι αλήθεια ότι η νέα ελευθερία που η εκκλησία δοκίμασε κάτω από τον Κωνσταντίνο είχε την αρνητική πλευρά της, δεν έπεται ότι η εκκλησία "έπεσε" όπως λένε μερικοί. Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας η εκκλησία έχει κάνει λάθη στις δοσοληψίες της με την κοσμική κοινωνία και στο να γνωρίσει πώς να χειρίζεται κατάλληλα την ελευθερία και την δύναμη που έχει αποκτήσει…. Αλλά η ιδέα ότι η εκκλησία έγινε γρήγορα διεφθαρμένη, και ότι οι σύνοδοι που συγκαλούνται κατά τη διάρκεια της δικής του βασιλείας ήταν απλά πιόνια του αυτοκράτορα είναι απλοϊκή. Η εκκλησία συνέχισε να είναι πιστή στο καθήκον της αποσαφήνισης και της μετάδοσης της αποστολικής παράδοσης. "Η πίστη που ομολογούσαν και που ασκούσαν οι αρχαίες εκκλησίες, δεν καθορίστηκε από τις πολιτικές μηχανορραφίες των αυτοκρατόρων και τις επισκοπικές ιεραρχίες," λέει ο Ουίλιαμς. " Η ουσιώδης μορφή και δομή της χριστιανικής ταυτότητας ήταν κάτι το οποίο ο τέταρτος αιώνας έλαβε και συνέχισε να επεκτείνει μέσω της βιβλικής εξήγησης και της λειτουργικής ζωής όπως εκφράζεται στην παράδοση των Συμβόλων της Πίστεως." Εξετάστε τι προέκυψε από την περίοδο της βασιλείας του Κωνσταντίνου. Λέει ο Ουίλιαμς: ‘…Η θεολογία που αναπτύχθηκε μετά από τον Κωνσταντίνο δεν ήταν μια μετακίνηση ριζικά ανατρεπτική στην Αγία Γραφή και στην αποστολική πίστη. Αντίθετα, τα σημαντικότερα Σύμβολα της Πίστεως και οι επίσημες δογματικές συζητήσεις ήταν μια συνειδητή επέκταση της προηγούμενης Παράδοσης και της διδασκαλίας της Καινής Διαθήκης, ενώ προσπαθούσαν στο φως των νέων προκλήσεων, να διατυπώσουν την Χριστιανική κατανόηση του Θεού και της σωτηρίας’. Ο λόγος ότι αυτό είναι σημαντικό, είναι ότι μερικοί έχουν αφήσει την ιδέα ότι η εκκλησία έπεσε προς το τέλος της πατερικής εποχής, να τούς προκαλέσει να απορρίψουν ολόκληρη εκείνη την εποχή. Αυτό είναι λάθος. Υπήρξε καλό και κακό για την εκκλησία κάτω από την βασιλεία του Κωνσταντίνου. Εν τούτοις, η εκκλησία συνέχισε να αναπτύσσεται στην κατανόησή της τής αποστολικής Παράδοσης. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την αρχαία εκκλησία λόγω των περιστασιακών αποτυχιών». Δείχνει αποστασία η εύνοια της πολιτικής εξουσίας; Οι περισσότεροι Έλληνες προτεστάντες, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Μορμόνοι κλπ., πιστεύουν ότι η Εκκλησία αποστάτησε επειδή ο Μέγας Κωνσταντίνος τερμάτισε τους διωγμούς και στράφηκε η εύνοια της Αυτοκρατορίας προς τους χριστιανούς. Όμως συμφωνεί η Αγία Γραφή με αυτό; Ας δούμε ως παράδειγμα τον Αυτοκράτορα της Περσίας Κύρο. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός παρακίνησε την καρδιά του Κύρου για να οικοδομήσει (αυτός, ένας ειδωλολάτρης βασιλιάς!) τον κατεστραμμένο ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ, και να επιστρέψει μάλιστα τα ιερά σκεύη που είχε κλέψει ο Ναβουχοδονόσορ (Έσδρας, 1ο κεφάλαιο). Μήπως η εύνοια του ειδωλολάτρη βασιλιά προς τους Ιουδαίους, και μάλιστα η πρωτοβουλία που πήρε για την επανοικοδόμηση του Ναού του Θεού, αποδεικνύουν ότι ο Ισραήλ αποστάτησε από την αλήθεια; Η Αγία Γραφή απαντάει με ένα ηχηρό ΟΧΙ, διότι για τον ειδωλολάτρη βασιλιά Κύρο ο Θεός δηλώνει: «Αυτός είναι ο ποιμένας μου, και θα εκπληρώσει όλα τα θελήματά μου· και λέω στην Ιερουσαλήμ: Θα ξανακτιστείς· και στον ναό: Θα μπουν τα θεμέλιά σου» (Ησαΐας 44:28, Μετάφραση «ΠΕΡΓΑΜΟΣ»). Συνεπώς η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς πως ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμα και κοσμικούς άρχοντες προκειμένου να γίνει το θέλημά Του (Παροιμίες 21:1). Έτσι έγινε και με τον Μέγα Κωνσταντίνο. Ο Θεός έστρεψε την εύνοια του ειδωλολάτρη Αυτοκράτορα προς την υπόθεση των χριστιανών, και τον χρησιμοποίησε ως όργανό Του για να τερματιστούν οι κρατικοί διωγμοί εναντίον της Εκκλησίας και να διαδοθεί ελεύθερα το ευαγγέλιο σε όλη την Αυτοκρατορία. Επομένως η θέση πολλών σύγχρονων θρησκευτικών κινημάτων πως η Εκκλησία αποστάτησε, είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή, αλλά και με την κοινή λογική, αφού αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός τους τότε θα χάσει την εγκυρότητά του ο κανόνας της Καινής Διαθήκης που έχουν στα χέρια τους! Κλείνουμε, παραθέτοντας τι λέει ο γνωστός προτεστάντης Hank Hanegraaf, αναφερόμενος στους Μορμόνους, αν και ισχύουν γενικά για κάθε θρησκευτική ομάδα που κάνει τον ίδιο ισχυρισμό:

«Σε απάντηση σε αυτή τη διδασκαλία [της αποστασίας της εκκλησίας], θα πρέπει να ρωτήσουμε τους Μορμόνους ακριβώς πως η εκκλησία θα μπορούσε να καταφέρει να δοξάζει τον Θεό ‘σε όλες τις γενεές τού αιώνα των αιώνων’- καθώς ο Απόστολος Παύλος σαφώς έγραψε στην Εφεσίους 3:21- εάν έπεφτε σε πλήρη αποστασία» (www.equip.org/free/CP0306.htm). Στην Ορθόδοξη Εκκλησία Ιδρυτής είναι ο Ιησούς Χριστός,και ιδρύθηκε το 33 μ.Χ.Η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας στα 325 με το πρώτο «Σύμβολο της Πίστεως» δήλωσε ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από το Θεό – Πατέρα («το εκ του Πατρός εκπορευόμενον»). Αυτό το Σύμβολο τροποποιήθηκε στην Οικουμενική Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381. Ως εκ τούτου, καλείται συνήθως Σύμβολο Νικαίας Κωνσταντινουπόλεως. Βάσει της «αίρεσης του Filioque» οι Ρωμαιοκαθολικοί θεωρούνται αιρετικοί από την Ορθόδοξη εκκλησία με απόφαση της Η' Οικουμενικής Συνόδου που συγκλήθηκε το 879 στην Κωνσταντινούπολη. Στην Παπική (Ρωμαιο)Καθολική, η οποία αποστάτησε και ''ιδρύθηκε'' το 1054 μ.Χ,είναι ο Πάπας Λέων Θ΄(αλλά,και ο εκάστοτε Πάπας-ανά τους αιώνες),με το αλάθητο,τα πρωτεία (που ήθελε,όπως ο Εωσφόρος),με την προσθήκη του Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως(Το Άγιο Πνεύμα δηλ εκπορεύεται ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΥΙΟΥ)-τις κακοδοξίες του,που στοίχισαν τόσο πολύ στον Χριστιανισμό... Υπό την προεδρία του Καρλομάγνου, η Σύνοδος της Φρανκφούρτης το 794 απέρριψε τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας (787), αρνήθηκε ότι υπήρξε Οικουμενική Σύνοδος, καταδίκασε τον Πάπα Αδριανό για την ενεργή υποστήριξη του προς αυτήν και απέρριψε την προσφορά οιουδήποτε είδους τιμής προς τις εικόνες. Επίσης υπό τον Καρλομάγνο, η Σύνοδος του Άαχεν το 809 αποφάσισε ότι το Filioque ήταν απαραίτητο για τη σωτηρία και εξουσιοδότησε την προσθήκη του στο Σύμβολο της Πίστεως. (άρα,τότε εισήχθη...είναι ΑΙΡΕΣΗ ο παπισμός,ή όχι;) Γιαυτό και ΟΛΕΣ οι αιρέσεις-διαιρέσεις προέρχονται απο τη Δύση του Πάπα,και την αντίδρασηΔιαμαρτύρηση...Στον Προτεσταντισμό, ιδρυτής είναι ο Λούθηρος,με συνεργάτες τον Καλβίνο και τον Σβίγγλιο,ΤΟ 1517...Απο εκεί και μετά,ο κόσμος ΓΕΜΙΣΕ αιρέσεις,μια εκ των οποίων είναι και οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' που ασχολούμαστε εδώ (Προτεσταντική ακραία αίρεση),με ιδρυτή τον Κάρολο Τέιζ Ρώσσελ,το 1879...

9)Ερώτηση:Τι ακριβώς έγινε το 1914; γιατί το ''Κυβερνών Σώμα'' αφού είδε οτι περνούσαν τα χρόνια και δεν ήρθε η Δευτέρα παρουσία σκέφτηκε να μεταθέσει την ημ/νια στο 1957(κάτι που δεν έκανε τελικά). Αν έγινε η Δευτέρα παρουσία, γιατί δεν την είδε κανείς; Γιατί να γίνει αν ήταν ''αόρατη'' όπως λέει η ''Σκοπιά'',τι εξυπηρετούσε; Πάλι κάνει λάθος η Αγία Γραφή και ο Χριστός; Μαρκ. 13,32: «περί δε της ημέρας εκείνης ή ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ ουδέ ο υιός, ει μη ο πατήρ» Αποκάλυψη 1:7 “να, έρχεται μαζί με τα σύννεφα, και θα τον δει κάθε μάτι, κι εκείνοι που τον λόγχισαν και θα θρηνήσουν εξαιτίας της παρουσίας του όλες οι φυλές της γης” Λένε ότι η έλευση έγινε αόρατα το 1914 και ότι δεν θα περάσει η γενεά του 1914 και θα έρθει το τέλος («ΞΥΠΝΑ» 8 Οκτ. 1974, σελίδα 18). Φοβούμενοι όμως ότι η γενεά αυτή τελειώνει, με έγγραφό τους προτείνουν μια νέα ημερομηνία, την γενεά του έτους 1957. Ο Ρέυμον Φράνς, πρώην Μάρτυρας του Ιεχωβά για 40 και πλέον χρόνια, και επί 14 χρόνια μέλος του «Κυβερνώντος Σώματος» (μια δικαστική τάξη που δικάζει «άτακτες» υποθέσεις των μελών της και επιβάλει ποινές) έχει στην κατοχή του αυτό το έγγραφο. Ο Φράνς αφού κατάλαβε ότι η «Σκοπιά» στις αποφάσεις της σπάνια συμβουλευόταν την Αγία Γραφή, άρχισε μόνος του να συμβουλεύεται την Βίβλο και μέσα εκεί γνώρισε τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό του σωτήρα και αποχωρίστηκε από την οργάνωση υπηρετώντας τον Κύριο του πλέον. ΠΩΣ ΚΑΤΕΛΗΞΕ Η «ΣΚΟΠΙΑ» ΣΤΟ ΕΤΟΣ 1914; Με βάση την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 606-607 π.Χ., η οργάνωση κάνοντας διάφορους -ως συνήθωςυπολογισμούς, έφτασαν στην ημερομηνία του 1914. Ο Κάρλ Τζόνσον –πρώην Μ.Ι - συγγραφέας του βιβλίου «ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟΙ», όταν εδίδασκε την Βίβλο σε μια ομάδα μαθητών του, ρωτήθηκε για την ημερομηνία της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και επειδή δεν μπορούσε να απαντήσει με

ακρίβεια αναγκάστηκε να ερευνήσει αρκετά για την αλήθεια. Βρήκε ότι οι ιστορικοί τοποθετούσαν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 587 με 586 π.Χ., και όχι στο 607 π.Χ. που η εταιρία «Σκοπιά» έβγαλε τα συμπεράσματα της για το 1914. Την ίδια χρονολογία (587 με 586 π.Χ.,) έχει και η Εγκυκλοπαίδεια “BRITANICA”, 15η έκδοση της, τόμος 22, σελίδα 334 –Αγγλική έκδοση-). Ο Τζόνσον μετά από αυτή του την ανακάλυψη ζήτησε τον λόγο από την εταιρία «Σκοπιά» για την διαφορά αυτή της χρονολογίας. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ Η «ΣΚΟΠΙΑ» ΑΦΟΡΙΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΛ ΤΖΟΝΣΟΝ, και έτσι απαλλάχτηκε από την υποχρέωση της να απαντήσει στο ερώτημα αυτό. Το ίδιο παθαίνει όποιος «Μάρτυρας» αντισταθεί στις απόψεις του «Κυβερνώντος Σώματος» της οργάνωσης. Πρίν όμως την “προφητεία” του Ρώσσελ για το έτος 1914, “προφήτευσαν” ότι ο καιρός της θλίψεως θα άρχιζε το έτος 1874, και καθώς δείχνουν τα πράγματα έπεσαν έξω -ως γνήσιοι ψευδοπροφήτες- και στις δύο περιπτώσεις. Ο μασόνος και ψευδοπροφήτης Ρώσσελ (C.T. RUSSELL) ιδρυτής της οργάνωσης, για να φθάσει στις παραπάνω ημερομηνίες βασίστηκε στις μυστικές τέχνες της Πυραμιδολογίας και στήριξε την… “θεολογία” του στην “Μεγάλη Πυραμίδα” την οποία επίστευε ότι ήταν “ο Πέτρινος Προφήτης και Μάρτυρας του Θεού”. Σε τέτοιες όμως μετρήσεις επίστευαν και άλλοι, θεωρώντας ότι το σχήμα και οι διαστάσεις της Μεγάλης Πυραμίδας κατέχουν θείες και προφητικές αποκαλύψεις, όπου μεταξύ αυτών ήταν και ο μαθηματικός John Taylor καθώς και ο αστρονόμος Charles Piazza Smyth, όπως μας αναφέρει η “Εγκυκλοπαίδεια του Μυστικισμού και της Παραψυχολογίας”, ενώ την αναφορά για τον Ρώσσελ και την Πυραμιδολογία του την διαβάζουμε στο “JW RESEARCH JOURNAL” Vol.2, No 3,4, SUMMER/FALL, 1995, page 35. Η παραπάνω Εγκυκλοπαίδεια μας αναφέρει ότι ο Ρώσσελ βάσιζε την “προφητεία” του για την δεύτερη έλευση του Χριστού στους υπολογισμούς του αστρονόμου Smyth (Encyclopedia of Occultism and Parapsychology, 3thirt edition, pages 1107-8). Πιθανολογώντας, ότι, ίσως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (δηλαδή οι κυβερνήτες τους, διότι τα απλά “πρόβατα” ίσως δέν γνωρίζουν) θα αρνηθούν αυτές τις αποκαλύψεις για τις πλάνες τους (βλέπε απάτες τους) θα σας αποδείξουμε και του λόγου το αληθές από τα δικά τους συγγράμματα. Οι ίδιοι τους παραδέχονται ότι μετρώντας την εν λόγω Πυραμίδα κατέληξαν στο έτος 1874 μ.Χ. εφόσον η απόσταση από την “Είσοδο του Διαδρόμου” της Πυραμίδας, έως την “Είσοδο του Πηγαδιού” είναι 3.416 ίντσες. Από τις 3.416 ίντσες -οι οποίες μας λένε ότι είναι 3.416 χρόνια, αφαιρούν το έτος 1542 π.Χ. που το “προφήτευσαν” από άλλες μετρήσεις, και το αποτέλεσμα αυτής της αφαιρέσεως είναι το εξής, δηλαδή 3.416 – 1.542 = 1874, όπου και έδειξε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι η αρχή των προβλημάτων για την παγκόσμια θλίψη πρίν την έλευση του Ιησού Χριστού θα ήταν το έτος 1874 μ.Χ. Όλα αυτά τα υποστήριζαν στο βιβλίο τους “Thy Kingdom Come” [ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ] και στην σελίδα 342 σε κάθε τους έκδοση έως το έτος 1904. Βλέποντας όμως ότι το έτος εκείνο ήλθε και πέρασε όπως όλα τ’ άλλα δίχως να συμβεί αυτό που… “προφήτευσαν”, στην επόμενη έκδοση του παραπάνω βιβλίου τους, στο έτος 1905 και στην ίδια σελίδα, οι ίντσες της απόστασης από την “Είσοδο του Διαδρόμου” έως την “Είσοδο του Πηγαδιού” από 3.416 που έως και το έτος 1904 έγραφαν πως ήταν, “ξεχείλωσαν” ξαφνικά και έγιναν -ώ! του θαύματος- 3.457 ίντσες, και έτσι οι Μάρτυρες του… σατανά μετατόπισαν την αρχή των προβλημάτων και της παγκοσμίου θλίψεως από το έτος 1874 μ.Χ. στο έτος 1914 μ.Χ. ΟΙ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΩΝ ΤΗΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» 1799, 1874, 1914, 1915, 1918, 1925, 1975. ΤΑ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΨΕΥΔΗ Για την Β’ Έλευση του Ιησού Χριστού, γράφουν: «Καθώς παρατηρούμε πίσω στα χρόνια που πέρασαν, μπορούμε να ιδούμε καθαρά πως η Οργάνωση του Θεού στη σύγχρονη εποχή προόδευσε σε κατανόηση. Παραδείγματος χάρη, έμαθε ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού επρόκειτο να γίνει εν Πνεύματι, και όχι κατά σάρκα όπως πολλοί κατ’ όνομα χριστιανοί πιστεύουν. Η διακυβέρνησίς του θα ήταν από τους ουρανούς. Αυτή ήταν μια νέα αποκάλυψις μεγάλης σπουδαιότητας για τον λαό του Θεού, ο οποίος ανέμενε με ανυπομονησία την Δευτέρα του έλευση (παρουσία) κατά το τέλος του 19ου αιώνος (το 1874 από τον ψευδοπροφήτη Ρώσσελ). Η αλήθεια ότι το 1914 εσημείωσε το τέλος των «Καιρών των εθνών», που άρχισαν το 607 π.χ. και την έναρξη του «εσχάτου καιρού» για τα έθνη και επομένως την έναρξη της παρουσίας του, ήταν μια νέα γνώσις, για την οποία ο λαός του Θεού μπορούσε να χαίρει. Όφειλαν όμως να αλλάξουν τον τρόπο των σκέψεων από τις απόψεις που διακρατούσαν προηγουμένως. Η συνεχιζόμενη πρόοδος τους έφερε την κατανόηση ότι τόσο ο Ιεχωβά όσο και ο εχθρός του, ο σατανάς, έχουν μια αόρατη Οργάνωση. …Αυτά τα πράγματα είναι σήμερα θεμελιώδη για τη γνώση του λαού του θεού, αλλά πρίν από μερικά χρόνια ήσαν νέες αντιλήψεις, οι οποίες μερικά άτομα δυσκολεύτηκαν πολύ να προσαρμοστούν. Το 1938 ήταν που η «Σκοπιά» εδημοσίευσε ένα άρθρο περί οργανώσεως, το οποίο απεδείκνυε πως η οργάνωση του Θεού έπρεπε να είναι Θεοκρατική. Έπρεπε να κυβερνάται από τον Θεό μέσω του πιστού και φρόνιμου δούλου, του ηνωμένου υπολοίπου των κεχρισμένων κληρονόμων της Βασιλείας» («Σκοπιά», 1 Νοεμβρίου 1965, σελ.

652). Με μεγάλη όμως τέχνη η «Σκοπιά» δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Στο ίδιο περιοδικό και στη σελίδα 653, γράφουν: «Σε όλη την ιστορία της προοδευτικής πορείας της οργανώσεως του Θεού επί της γης, υπήρχε μία τάσις από μερικούς μέσα σ’ αυτή ν’ ανθίστανται στις αλλαγές, προτιμώντας να μένουν προσκολλημένοι στους παλιούς τρόπους και τις παλιές απόψεις. Η αλλαγή, όμως, είναι αναγκαία, διότι ο Θεός δίνει στο λαό του κατανόηση του Λόγου και των σκοπών του λίγο κάθε φορά. Η αύξησις στη γνώση της αλήθειας, απαιτεί όπως ένα άτομο να είναι προοδευτικό, όχι στάσιμο. Μολονότι ένα άτομο πιθανόν στην αρχή να μη εκτιμά την ανάγκη μιάς αλλαγής, με την πάροδο του χρόνου όμως θα αρχίσει να διαπιστώνει πόσο αυτό ωφελεί την Οργάνωση. Έτσι αντί να αντισταθεί σε μια αλλαγή όσον αφορά Γραφική κατανόηση, τρόπο οργανωτικής ενεργείας ή οργανωτικής διαρθρώσεως, είναι καλύτερο να προσαρμοστεί κανείς σ’ αυτή, έχοντας υπ’ όψιν του ότι, οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται από την οργάνωση του Θεού, η αλλαγή αυτή θα είναι για το καλό εκείνων που είναι μέσα σ’ αυτή. Το να αντισταθεί κανείς σ’ αυτή την πρόοδο σημαίνει ν’ αντισταθεί στο πνεύμα του Ιεχωβά, το οποίον λειτουργεί πάνω στην οργάνωση, κάνοντας την να προχωρεί». Σύμφωνα λοιπόν και μ’ αυτό το κείμενό τους, μας λένε εμμέσως πλην σαφώς, ότι, ο Θεός κάνει λάθη και μετά τα διορθώνει με «νέο φως» που δίνει στην οργάνωση της «Σκοπιάς», κάνοντας… αλλαγές(!!!) στο πιστεύω τους και προτρέποντας τα «πρόβατα» τους να μη αντιστέκονται στις αλλαγές αυτές. Για να έχουν οι «κεφαλές» της «Σκοπιάς» πάντα το «πάνω χέρι» φέρουν ως παράδειγμα το Β’ Τιμόθεος: 3:8, που λέει: «Και καθ’ ον τρόπον ο Ιαννής και Ιαμβρής αντέστησαν εις τον Μωϋσήν, ούτω και αυτοί ανθίστανται εις την αλήθειαν, άνθρωποι διεφθαρμένοι τον νούν, αδόκιμοι εις την πίστιν» [Β’ Τιμόθεος: 3:8] Στην ίδια σελίδα γράφουν και το εξής: «Έχομε ανάγκη τον Λόγο του Θεού, και της Οργανώσεως του». Να λοιπόν και Θεόπνευστη η Οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Ισότιμη με τον Λόγο του Θεού!!! Σε άλλο σημείο γράφουν: «Ναι, πόσο ευγνώμονες είμαστε που έχουμε ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά και τον Γιό του» («Σκοπιά», 15 Δεκ. 1990, σελ. 25), και εύλογα ερωτούμε, πώς έχουν ακριβή γνώση εφόσον κάθε τόσο αλλάζουν το πιστεύω τους και… την «γνώση» τους;;; «Η «ΣΚΟΠΙΑ» ΓΝΩΡΙΖΕΙ(;;;) ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (!!!) Πίνακας ψευδοπροφητειών της Σκοπιάς για το τέλος Δευτερονόμιο 18:22:"Όταν τις προφήτης λαλήση εν τω ονόματι τού Κυρίου και ο λόγος δεν γείνη, ουδέ συμβή, ούτος είναι ο λόγος τον οποίον ο Κύριος δεν ελάλησεν. Ελάλησεν αυτόν ο προφήτης εν υπερηφανία. Δεν θέλετε φοβηθή απ' αυτού" Όταν ένας ψευδοπροφήτης διαψεύδεται κατ' επανάληψιν στις "αποκαλύψεις" του για τον καιρό του τέλους, αλλά συνεχίζει να αυτοπαρουσιάζεται ως "αγωγός του Θεού", πόσο φανατισμό, πόση ευπιστία, και πόση ανοησία, και πόση έλλειψη σοβαρότητας χρειάζεται κάποιος, για να συνεχίσει να τον εμπιστεύεται; Εκτός και αν δεν γνωρίζει τις ψευδοπροφητείες! Γι' αυτό, ο παρακάτω πίνακας, βοηθάει να δείτε συγκεντρωμένες τις βασικές ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς κατά έτος, για το πότε θα ερχόταν το τέλος! Πρόκειται για ψευδοπροφητείες που κηρύχθηκαν ως "λόγος Θεού" και ως δόγμα σωτηρίας! Αποκάλυψη προς τον "αγωγό" του Θεού", και την άλλη χρονιά, αποτελούν "ψευδές δόγμα"!

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ

Αναμενόμενο Γεγονός -->> Ποια έτη κηρύχθηκε

Έναρξη Εσχάτων Ημερών

Επιστροφή του Χριστού

Ο Χριστός Βασιλιάς

Ανάσταση 144.000

Η Κρίση Θρησκειών

Ποια έτη υποτίθεται ότι εκπληρώθηκε 1914, 1915, 1918, 1920

1879 - 1920 1878 1920 - 1925 1925 - 1927

Το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων

1925 1799

1874

1878 1878

1927 - 1930

1914

εντός της γενεάς του 1914

1930 - 1933 1933 - 1966 1966 - 1975

1975

1918 1919

1975 - 1995

1914

1995 - ΣΗΜΕΡΑ

εντός της γενεάς του 1914 ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ

Φίλοι Μάρτυρες της Σκοπιάς ΞΥΠΝΗΣΤΕ! Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι ενημερωμένοι πολίτες, η αμερικάνικη εκδοτική εταιρία Σκοπιά ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και έχει σήμερα τους περισσότερους αμισθί υπαλλήλους στο κόσμο από κάθε άλλη εκδοτική εταιρία. Οι υπάλληλοί της όχι μόνο δεν πληρώνονται, αλλά δεν έχουν ούτε ασφαλιστικήιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην εταιρία Σκοπιά, για πολλά χρόνια, πολλοί δε και ισοβίως. Επιπλέον, είναι οι μοναδικοί υπάλληλοι, που πέρα από τις δωρεάν εργατοώρες που προσφέρουν στην Σκοπιά, υποχρεώνονται να καταβάλλουν τα χρήματα για τα δωρεάν έντυπα που μοιράζουν, αλλά ταυτόχρονα υποχρεώνονται να καταβάλλουν και άλλες δωρεές σε ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, καταθέσεις. Πως, όμως, η εκδοτική εταιρία Σκοπιά τα κατάφερε να έχει ένα τόσο πειθαρχημένο “στρατό” αμισθί- υπαλλήλων- πλασιέ ;;; Η εξήγηση είναι απλή. Η εταιρία Σκοπιά παρουσιάζει τον εαυτό της ως τον “μοναδικό αντιπρόσωπο του Θεού” στη γη, τη μοναδική νόμιμη “κυβέρνηση του Ιεχωβά” στον πλανήτη !!! Άρα, οι υπάλληλοι της πείθονται και νομίζουν ότι υπηρετούν τον Θεό και όχι μια εκδοτική εταιρία θρησκευτικών εντύπων ! Όποιο μέλος της εταιρίας Σκοπιά δεν μοιράζει έντυπα και βιβλία πόρτα -πόρτα θεωρείται ότι παρακούει στις “εντολές του Θεού” και απειλείται με “σφαγή” στον Αρμαγεδώνα και αιώνια εξαφάνιση, ότι – δηλαδή- θα πάθουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουμε την εταιρία Σκοπιά ως “κυβέρνηση του Ιεχωβά” και δεν εκτελούμε πρόθυμα τις διαταγές της που διοχετεύονται μέσα από τα περιοδικά και τα βιβλία της !!! Πως, όμως, δημιουργήθηκε η μυθολογία της Σκοπιάς ; Το βασικό της δόγμα ήταν η “γενιά του 1914″, δηλαδή ότι προετοίμασε την ανθρωπότητα για τη δευτέρα Παρουσία του Χριστού στον Ουρανό το έτος 1914 και ότι οι άνθρωποι που ζούσαν το 1914 θα δουν το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, δηλαδή τη σφαγή του Αρμαγεδώνα και την έναρξη της επίγειας χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού στη γη. Αυτό, όμως, ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Γιατί η Σκοπιά , πριν από το 1914, προετοίμαζε τα μέλη της για τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού στη ΓΗ ( και όχι στον ουρανό, όπως ψευδέστατα υποστήριξε μετά !!! ), όπως μπορείτε να δείτε στα ντοκουμέντα που ακολουθούν : Τέλος πάντων, το βασικό της δόγμα ήταν ότι το ΤΕΛΟΣ θα το δει η “γενιά του 1914″, όσοι ζούσαν το 1914 και ΑΠΟΔΕΙΞΗ γι’ αυτό ήταν ο αριθμός των “αγίων” της Σκοπιάς που μειώνονταν όσο θα πλησιάζαμε στο “τέλος” … Στα ντοκουμέντα που μπορείτε να δείτε, υπάρχουν πολλές πληροφορίες που έδινε ( δήθεν ) ο

Ιεχωβά στην εταιρία Σκοπιά για το τέλος του κόσμου πολλά χρόνια πριν το 2000. Τα μέλη της Σκοπιάς ( οι γνωστοί μας “μάρτυρες του Ιεχωβά” ) πιστεύοντας στις ψεύτικες διαδόσεις της ( που φυσικά και δεν προέρχονταν από τον Θεό ) υποχρεώνονταν να σταματήσουν κάθε άλλη δραστηριότητα ( ή να την περιορίσουν ) και να τρέχουν σε σπίτια και δρόμους και να μοιράζουν τα έντυπα της Σκοπιάς ( περιοδικά και βιβλία ) , γιατί το … τέλος πλησίαζε. Πολλοί υποχρεώθηκαν να δωρήσουν ποσά και ακίνητα στην εταιρία Σκοπιά, άλλοι ανέβαλλαν σπουδές και γάμο και τεκνοποίηση, γιατί έπρεπε να προειδοποιήσουν τον κόσμο για το … τέλος !!! Και πράγματι το … τέλος ήρθε : βλέποντας ότι δεν έρχεται ο Αρμαγεδώνας ( η “σφαγή” όλων των μη μαρτύρων του Ιεχωβά )και η χιλιετής βασιλεία, αφαίρεσαν – αρχικά – από τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα τον όρο “γενιά του 1914″, κατάργησαν – ουσιαστικά- το βασικό τους θρησκευτικό δόγμα. Και η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ έρχεται για τα μέλη της Σκοπιάς , έρχεται τον Απρίλιο του 2010 ( στην ελληνική έκδοση , γιατί στα αγγλικά έχει κυκλοφορήσει ) : ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ” ΓΕΝΙΑΣ του 1914″ , δηλαδή όσοι ζούσαν το 1914 ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ και το ΤΕΛΟΣ του κόσμου, όπως υποστήριζε η Σκοπιά, ακόμα και το 2008 ! Το “νέο φως” που δεν έχουν λάβει ακόμα οι Έλληνες μάρτυρες της Σκοπιάς ( και όχι του Θεού ) είναι ότι αυτοί που ζούσαν το 1914 θα ΔΟΥΝ, θα γνωρίσουν μερικούς “Αγίους” της Σκοπιάς που θα δουν το ΤΕΛΟΣ , αλλά οι ΙΔΙΟΙ δεν θα το ΔΟΥΝ τελικά!!! Διαβάστε όλες τις αλλαγές της διδασκαλίας περί “γενιάς του 1914″ και φρίξτε με τον τρόπο που η αμερικάνικη εκδοτική εταιρία Σκοπιά εμπαίζει τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, αλλά περισσότερο τα μέλη της που θα υποχρεωθούν να διδάξουν άλλα πράγματα από τον Απρίλιο του 2010 !!! ( http://www.oodegr.com/paratir/neofws/genea_afti_1.htm ) Φυσικά, υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση για το πως θα περάσει αυτό το νέο δόγμα , με κάθε τρόπο, στα μέλη της Σκοπιάς, ώστε να μην επαναστατήσουν, ώστε να μην ξεσηκωθούν κατά του Κυβερνώντος Σώματος για τον φανερό αυτό εμπαιγμό, την κοροϊδία ακόμα και της στοιχειώδους νοημοσύνης τους. Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνεται η ετήσια ( πλέον ) αύξηση ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ” αγίων” της Σκοπιάς. Σύμφωνα με την μυθολογία της Σκοπιάς μόνο οι 144.000 “άγιοι” της θα πάνε στον Ουρανό, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της θα ζήσουν σε επίγειο παράδεισο στη γη ( εάν μοιράζουν τα έντυπά της- δεν υπάρχει προϋπόθεση άλλη, αφού η εταιρία Σκοπιά δεν συντηρεί ούτε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα πάνω στο πλανήτη, ούτε ενισχύει ανθρωπιστικές οργανώσεις ) !!! Ενώ, σύμφωνα με τη θεωρία της Σκοπιάς, όσο πλησιάζουμε στο τέλος θα μειώνονταν το υπόλοιπο του αριθμού των “αγίων” της, ξαφνικά από το 2005 οι “άγιοι” της , δηλαδή αυτοί που συμμετέχουν στη θεατρική αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου και λαμβάνουν τα “εμβλήματα” της Σκοπιάς ( παρωδία της Θείας Κοινωνίας ) άρχισαν – ξαφνικά- να πολλαπλασιάζονται !!! Από 8.524 το 2005 έφτασαν το 2009 στους 10.857, δηλαδή πάνω από 2000 νέοι “άγιοι” μέσα σε 5 χρόνια !!! Ανανέωση : 2011 και οι ψευτοάγιοι της Σκοπιάς ξεπέρασαν τους 11.800 ! Κάθε χρόνο φυτρώνουν κι άλλοι που τρέχουν να πάρουν τα ” εμβλήματα” για να μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση στην ιεραρχία της Εκδοτικής εταιρίας Σκοπιά και κατά συνέπεια στη τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία της παγκοσμίως !!! Ανανέωση : Το 2012 οι ψευτοάγιοι της Σκοπιάς έφτασαν αισίως τους 12.604 ! Ένας μεγάλος αριθμός συμμετέχει για να μπορέσει να μπει στο Διοικητικό Συμβούλιο – Κυβερνών Σώμα της εταιρίας Σκοπιά ! Σε 23 χρόνια οι ψευτοάγιοι της Σκοπιάς θα είναι διπλάσιοι από ότι το 2005 και έτσι καταρρίπτεται και αυτός ο μύθος της Σκοπιάς, περί 144.000 “αγίων” που θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, ενώ οι υπόλοιποι θα μείνουν στη γη ! Μετά το παραμύθι για το 1914, άλλο ένα “δόγμα” των μαρτύρων του Ιεχωβά γκρεμίζεται ! Αυτό δείχνει πολλά πράγματα. Κάποιοι προσπαθούν, ενόψει των νέων εξελίξεων και του νέου δόγματος της Σκοπιάς για τη γενιά του 1914, να εισχωρήσουν στα ανώτατα κλιμάκια της εταιρίας , αυτοπαρουσιαζόμενοι ως “άγιοι” και – ίσως- να διεκδικήσουν μερίδιο στην ένταξή τους στο Κυβερνών Σώμα που ελέγχει όλη τη κινητή, ακίνητη και ανθρώπινη “περιουσία” της Σκοπιάς. Κάποιοι – πιο έξυπνοι- από άλλους γίνονται ” άγιοι” και οι “άγιοι” της Σκοπιάς κλωνοποιούνται και αυξάνονται, απαιτώντας την πλήρη υποταγή των υπολοίπων μελών της Σκοπιάς : γιατί αυτή η διδασκαλία δεν άλλαξε , δηλαδή για να σωθούν τα υπόλοιπα μέλη της Σκοπιάς πρέπει να υπακούουν στους “αγίους” τυφλά και να μην εκφράζουν ούτε την παραμικρή διαφωνία. Εξάλλου σε όλες τις συνάξεις της Σκοπιάς δεν μελετούν την Αγία Γραφή, αλλά τα περιοδικά και τα βιβλία της Εταιρίας Σκοπιά με την δική της ερμηνεία, ενώ έχουν ως συμπλήρωμα μόνο μια κακέκτυπη ψευτομετάφραση της Αγίας Γραφής, για να παρασύρουν όσους δεν γνωρίζουν αρχαία ελληνικά.Ούτε επιτρέπεται διάλογος, αλλά μαθαίνουν απέξω τις έτοιμες ερωτήσεις που έχει από κάτω κάθε περιοδικό ή βιβλίο, τα οποία γράφονται όλα στην Αμερική και απλά μεταφράζονται στις άλλες γλώσσες !!!

Το ζήτημα, λοιπόν, που τίθεται προς τα υπόλοιπα μέλη της Σκοπιάς, προς τους Έλληνες “μάρτυρες του Ιεχωβά” είναι απλό : Ως πότε θα ανέχεστε τα ψεύδη της Σκοπιάς ; Ως πότε θα δέχεστε να είστε υποχείρια μιας αμερικάνικης εκδοτικής εταιρίας που εμπαίζει Θεό και ανθρώπους ; Ως πότε κάποιοι θα εκμεταλλεύονται την αγάπη σας για τον Θεό και σας πλασάρουν δικές τους διδασκαλίες ως δήθεν διδασκαλίες από το Άγιο Πνεύμα ; Τελικά , σκεφτείτε : θα υπηρετήσετε για μια ακόμα φορά τους ανθρώπους μιας εκδοτικής εταιρίας ή θα ελευθερωθείτε εν Χριστώ έχοντας κοινή ΕΛΠΙΔΑ με όλους τους Χριστιανούς, τη Βασιλεία των Ουρανών ; 10)Ερώτηση:Τηρείτε τις εντολές του Χριστού; ''Αγαπάτε αλλήλους'',αλλά και '' Αγαπάτε τους εχθρούς υμών''; Η μέθοδος της ''αποκοπής'' που αναφέρεται μέσα στη Γραφή; Αν δεν επιτρέπεται να συναναστρεφόμαστε με ''αποστάτες'',πως θα τους βάλουμε ξανά στον ''ίσιο δρόμο''; Γιατί τότε οι ''Μάρτυρες'' χτυπούν πόρτες στα σπίτια ''αλλόθρησκων'' η αυτών που αποκαλούν ''ειδωλολάτρες''; Και ποιος έχει το δικαίωμα να αποκόπτει κάποιον απο την Εκκλησία του Θεού; (Οι παραπομπές μας από έντυπα τής οργάνωσης, και η μετάφρασή τους, έχει γίνει από τις Αγγλικές εκδόσεις τής Σκοπιάς. Έτσι, οι παλαιότερες Ελληνικές εκδόσεις, διαφέρουν κατά λίγους μήνες στη δημοσίευσή τους). Ευαγγέλιο αγάπης ή μίσους; Η έντυπη ύλη των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι γεμάτη με Αγιογραφικά εδάφια για την αγάπη. Φυσικά το να χρησιμοποιούν την λέξη αγάπη δεν σημαίνει και ότι έχει «Η Σκοπιά» αγάπη. Οι αρχηγοί της Σκοπιάς (πολυεθνική εκδοτική Εταιρεία) στο Ξύπνα 6/22 1984, σελ 4, ρωτούν γιατί να υπάρχει τόσο πολύ μίσος στον κόσμο και αν κάποτε θα εκλείψει… Επίσης Η Σκοπιά 6/15 1995, σελ 4, αναφέρει ότι το μίσος και η θρησκευτική προκατάληψη και ο εθνικισμός, έχουν οδηγήσει σε μίσος και θάνατο. Παρόλα αυτά, αν ερευνήσουμε σε βάθος τα έντυπα της Σκοπιάς, θα δούμε ότι για τη Σκοπιά υπάρχει το «κατάλληλο μίσος».

ΚΟΛΥΜΠΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ! (Απο τη ''Σκοπιά). Πολεμοχαρής Οργάνωση-που δεν αφήνει τα θύματά της να υπηρετήσουν την Πατρίδα,αλλά,ονειρεύεται το Χριστό ως σφαγέα,υλικούς Παραδείσους στη γη,και υλικό Αρμαγγεδών,στον οποίον οι Μ.τ.Ι. Θα βγάλουν τα ''απωθημένα'' τους-πάνω στους Χριστιανούς!!! Αίμα στο συνάνθρωπο και στρατιωτική υπηρεσία στην Πατρίδα ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ,ΟΜΩΣ,ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΦΑΓΕΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΣΤΟΝ ''ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ'',θα κολυμπήσουν δε,στο αίμα τους,και θα ''δικαιωθούν'' γι'αυτά που πίστευαν και κήρυτταν... ΑΥΤΟ είναι το ΜΟΝΟ που τους νοιάζει... ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ τα πάμπολλα λάθη-αλλά, το θέμα είναι να ''δικαιωθεί'' η Οργάνωση.Κάπως έτσι δεν εξέπεσε και ο...Εωσφώρος-όπως αναφέρει ο μέγας των Προφητών Ησαίας: "πώς εξέπεσε από τον ουρανό ο Εωσφόρος, που ανατέλλει το πρωί;". Συντρίφθηκε στη γη αυτός που στέλνονταν σε όλα τα έθνη. Εσύ (ο Εωσφόρος) είπες με την διάνοια σου, θα ανέβω στον ουρανό και επάνω από τους αστέρες του ουρανού θα στήσω το θρόνο μου και θα γίνω όμοιος με τον Ύψιστο (Ησαίας 14,12-15)". Εξοργιστική υποκρισία τής εταιρίας Σκοπιά

για την ελευθερία αλλαγής θρησκείας Νέα απίστευτη πρόκληση τής εταιρίας Σκοπιά προς τα θύματά της, τών οποίων καταπιέζει ασύστολα τη θρησκευτική ελευθερία με την Ιεροεξεταστική μέθοδο τής "αποκοπής". Παρά την εγκληματική και συκοφαντική της συμπεριφορά προς τα πρώην μέλη της, τολμάει σε άρθρο της να υπεραμύνεται υπέρ τής ελευθερίας να αλλάζει κάποιος θρησκεία χωρίς κοινωνικές επιπτώσεις από την παλιά του θρησκεία! Όταν η εταιρία Σκοπιά στερεί από τα πρώην μέλη της την κοινωνική συναναστροφή, την οικογένεια, την ηθική υπόσταση, συχνά και την εργασία τους, με την κατάπτυστη πρακτική τής "αποκοπής", δεν ενοχλείται! Όταν όμως αυτά που η ίδια κάνει στους άλλους, τα κάνουν άλλες θρησκείες στα μέλη της, τότε διαμαρτύρεται, και κόπτεται για τη θρησκευτική ελευθερία! Ω Φαρισαίοι υποκριτές! Πώς θα εκφύγετε την κρίση τού Θεού; "Εσύ, λοιπόν, που διδάσκεις τον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου; ... Εσύ που καυχάσαι στον νόμο, ατιμάζεις τον Θεό με την παράβαση του νόμου;" (Ρωμαίους 2: 21-23). Πώς η Οργάνωση τής Σκοπιάς, διαστρέφοντας τα εδάφια και τις προφητείες τής Αγίας Γραφής, διδάσκει να μισούν οι "Μάρτυρες": 1. Τα πρώην μέλη τής οργάνωσης. 2. Όλες τις άλλες Χριστιανικές θρησκείες. 3. Όλο τον υπόλοιπο κόσμο με το να εύχονται την καταστροφή του. Μίσος για τα πρώην μέλη Σαν μια ενεργός Θρησκεία Προσηλυτισμού, η Σκοπιά συχνά αναφέρει εμπειρίες ατόμων που άλλαξαν την θρησκεία τους και είχαν διωγμό. (Στις πιο πολλές περιπτώσεις αυτοί που αλλάζουν θρησκεία γίνονται υποκείμενα μίσους, θυμού, και βίας από μέλη της οικογενείας τους). Η εμπειρία της Σκοπιάς 10/1 1992 σελ 22, αναφέρει για κάποιον πατέρα που απαγόρευσε στην γυναίκα του και την κόρη του να μελετούν τα ¨έντυπα¨ της οργάνωσης, και αφού τις χτύπησε, τα έκαψε. Μπροστά σε τέτοια παραδείγματα, ελπίζαμε ότι η Σκοπιά θα έδειχνε συμπάθεια και ανεκτικότητα, αν κάποια παιδιά των ¨Μαρτύρων¨ θα θέλανε να ακολουθήσουν κάποια άλλη θρησκεία. Αλλά δεν είναι έτσι! Υπάρχουν παραδείγματα οικογενειών που εδίωξαν τα παιδιά τους, γιατί άλλαξαν θρησκεία και το κυριότερο ο διωγμός πρώην μελών, είναι Επίσημη Πολιτική Της Σκοπιάς. "…αν το παιδί σας αρχίζει να κηρύττει ή να προφητεύει κάτι που είναι αντίθετα στο άγγελμα της βασιλείας, και αρχίσει να επηρεάζει άλλους στην Οργάνωση; Τι θα πρέπει η βαπτισμένοι γονείς να κάνουν; Δεν πρέπει να αφήσουν να τους ελέγξουν τα μητρικά αισθήματα. Πρέπει να το προειδοποιήσουν για την θανατηφόρα αμαρτία του, που είναι ενάντια στο κήρυγμα της Βασιλείας. Δεν πρέπει να ανεχτούν το ίδιο τους το παιδί να μιλά ψεύδος στο όνομα του Ιεχωβά. Πρέπει να τον θεωρήσουν πνευματικά νεκρό και σαν άτομο που δεν πρέπει να έχουν οποιαδήποτε θρησκευτική επαφή μαζί του. (Σκοπιά 1/10 1961, σελ 596) Το μίσος της Σκοπιάς για τα πρώην μέλη της φτάνει μέχρι και του σημείου της φυσικής βίας. Σε μια περίπτωση η Σκοπιά δείχνει να λυπάται, γιατί οι Χριστιανικοί νόμοι αλλά και οι νόμοι του κράτους, της απαγορεύουν να σκοτώσει τα πρώην μέλη της: "Δεν ζούμε ανάμεσα σε Θεοκρατικά έθνη σήμερα όπου σαρκικά μας μέλη θα μπορούσαν να εξολοθρευτούν για αποστασία από την Θεοκρατική Οργάνωση του Θεού, όπως ήταν δυνατό και διατάχτηκε από τον Θεό ο λαός Ισραήλ που ήταν στην έρημο του Σινά και στην γη της Παλαιστίνης… Είμαστε περιορισμένοι από τους νόμους των κρατών στα οποία ζούμε καθώς και στους νόμους του Θεού μέσω του Χριστού, γι’ αυτό μπορούμε μόνο μερικώς να δράσουμε εναντίον τους. Ο νόμος της χώρας που ζούμε αλλά και οι νόμοι του Χριστού, μας εμποδίζουν να σκοτώνουμε τους αποστάτες, αν και μπορεί να είναι μέρος της οικογενείας μας. (Σκοπιά 15/11 1952, σελ 703. ) Ενώ λυπούνται για την ανικανότητα τους να σκοτώσουν τα πρώην μέλη τους (αποστάτες), οι Μάρτυρες τουλάχιστον μπορούν να τους μισούν και να κάνουν ό,τι μπορούν, για να τους δείξουν πόσο τους μισούν: "Αυτούς που μισούν τον Θεό και τον λαό του, πρέπει να τους μισούμε, αλλά δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσουμε φυσική βία εναντίον τους… σίγουρα αυτοί που μισούν τον Θεό, δεν θα ζήσουν στην όμορφη γη. (Η Σκοπιά, 1/10 1952, σελ. 599) Προσέξετε την ρητορική απάντηση: Αυτοί που εγκαταλείπουν την θρησκεία της Σκοπιάς, σύμφωνα με την Σκοπιά είναι «εχθροί του Θεού». Ποτέ δεν έχει παραδεχτεί η Σκοπιά στα έντυπα της ότι ένα άτομο που εγκαταλείπει την Σκοπιά μπορεί ακόμα να αγαπά τον Θεό, αφού για αυτούς, η Οργάνωση και ο Θεός είναι το ίδιο πράγμα: «Μερικοί αποστάτες ομολογούν ότι γνωρίζουν και υπηρετούν τον Θεό, αλλά απορρίπτουν της γραφικές αρχές που αναγράφονται στην Γραφή. Άλλοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στην Αγία Γραφή αλλά απορρίπτουν την Οργάνωση του Θεού και προσπαθούν ενεργά να υποσκάψουν το έργο της». Όταν εσκεμμένα διαλέγουν αυτή την κακή πορεία αφού γνωρίζουν ποιο είναι το ορθό, τότε οι Χριστιανοί πρέπει να τους μισούν (με την βιβλική έννοια της λέξης). Οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν τα ίδια συναισθήματα που

έχει και ο Ιεχωβά απέναντι στους αποστάτες, και δεν είναι περίεργοι για να μάθουν τις αποστατικές ιδέες, αλλά περιμένουν τον Ιεχωβά να εκτελέσει την οργή του πάνω τους» ( Σκοπιά, 1/10 1993, σελ 19) Το μέτρο μίσους, γίνεται φανερό και η Σκοπιά «αφήνει» τον Θεό να εκτελέσει την θανατική ποινή. Είναι ατυχές για τους Μάρτυρες που θεωρούν τον Θεό σαν τον Εκτελεστή της Σκοπιάς και Θεό μίσους, αντί για Θεό Αγάπης. Θα δούμε όμως, ότι όπως και στους καιρούς της Ιεράς Εξέτασης, ο αμαρτωλός δεν αφηνόταν να υποφέρει στα χέρια του Θεού, αλλά τα βάσανα άρχιζαν από αυτή την ζωή. Αποκοπή και απομόνωση Η οργάνωση βρίσκει περιορισμένες τις επιλογές της όταν πρόκειται για εκτέλεση ή τιμωρία κάποιου πρώην μέλους της. Παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιεί 2 μεθόδους εναντίον τους: Την αποκοπή, και την απομόνωση. Όταν το νομικό δικαίωμα της Σκοπιάς για αποκοπή αμφισβητείται σε μερικές χώρες, η Σκοπιά κρύβεται πίσω από τον όρο απομόνωση, όρος που δεν χρησιμοποιείται εσωτερικά. Πολλοί δεν αμφισβητούν το γεγονός ότι κάποια οργάνωση έχει το δικαίωμα να τερματίσει κάποιο μέλος της. Όμως το θέμα είναι ο ανήθικος πόλεμος που διατηρεί η οργάνωση στα πρώην μέλη της, ακόμα και μετά τον τερματισμό της ταυτότητας μέλους: "Η αποκοπή είναι κατάλληλη λέξη για τον αμετανόητο παραβάτη. Η άρνησή τους να συναναστραφούν το αποκομμένο άτομο σε πνευματική και κοινωνική βάση δείχνει σεβασμό στης αρχές του Θεού και υπακοή στης διαταγές του. (Σκοπιά, 15/9 1981 pp. 22-23) Η λέξη κλειδί είναι «απομόνωση», και η Σκοπιά μας έδειξε ότι η αποκοπή είναι το ίδιο με την εκτέλεση (θάνατο) κάποιου ατόμου. Όλες οι οικογενειακές και φιλικές σχέσεις τερματίζονται. Το άτομο θεωρείται σαν να μην υπάρχει. Και αυτή είναι η πραγματικότητα της αποκοπής: "Ο Θεός αναγνωρίζει ότι η εφαρμογή των δικαίων κανόνων του σχετικά με την αποκοπή θα επηρεάσει και τις σχέσεις τις συγγενικές. ‘Όπως αναφέραμε πιο πάνω, όταν ένας Ισραηλίτης παραβάτης εκτελείτο δεν υπήρχε και η οικογενειακή σχέση… Μπορείτε να εκτιμήσετε ότι δεν θα ήταν εύκολο για αυτούς. Φανταστείτε πως θα ένιωθαν οι γονείς και τα αδέλφια του παραβάτη. Αλλά το να βάζουν τους δικαίους νόμους του Θεού πάνω από την οικογενειακή στοργή, θα τους έσωζε την ζωή (Σκοπιά, 15/4 1988, σελ. 28) Η μόνη εξαίρεση είναι για τα άτομα που ζουν κάτω από την ίδια σκέπη σαν αποκομμένα. Άλλα έχοντας υπ΄ όψιν πως βλέπουν το αποκομμένο άτομο, εύκολα καταλαβαίνεις ότι η σχέσεις βλάπτονται ανεπανόρθωτα.

"H αποκοπή από τη Χριστιανική Εκκλησία δεν περιλαμβάνει τον άμεσο θάνατο του ατόμου, γι’ αυτό και οι οικογενειακοί δεσμοί συνεχίζονται. Γι’ αυτό ένας άνδρας που αποκόπηκε, μπορεί να ζει στο σπίτι του με την πιστή σύζυγο του και τα παιδιά του. Ο σεβασμός για τους νόμους του Θεού θα υποκινήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του να αναγνωρίζουν ότι με την στάση του έχει γκρεμίσει τον πνευματικό δεσμό που υπήρχε μεταξύ τους. (Σκοπιά, 15/4 1988, σελ 28). Φυσικά είναι εύκολο δεις που θα οδηγήσει μια τέτοια συμβουλή τον γάμο αυτόν, και θα χρειαστεί ένα θαύμα για να βελτιωθούν οι σχέσεις τους. Ενώ θα προσπαθούν να εργαστούν σαν οικογένεια, από την άλλη θα υπάρχει η πολιτική της Σκοπιάς για τα «πιστά» μέλη, να απομονώσουν τον αποκομμένο. Και φυσικά οι "νόμοι τού Θεού" δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που εφαρμόζει η Σκοπιά. Τα μέλη δεν είναι ελεύθερα να εκφράσουν την γνώμη τους για θέματα αποκοπής. Αν δεν ευθυγραμμιστούν με την Σκοπιά, τότε θα έχουν την ίδια μοίρα με τους αποκομμένους: "Αν ένας ευαγγελιζόμενος αρνηθεί να το κάνει αυτό και αγνοήσει την προειδοποίηση να μην συναναστρέφεται τέτοιο άτομο, τότε στασιάζει ενάντια στην Εκκλησία του Ιεχωβά και αν συνεχίσει να συναναστρέφεται με τέτοιο άτομο αντί να ευθυγραμμιστεί με την οργάνωση του Θεού τότε και αυτός θα αποκοπεί" (Σκοπιά 1/10 1955, σελ 607) Δεν βοηθά να προσπαθήσει κάποιος να φύγει θεληματικά, αν δεν πιστεύει το «ευαγγέλιο» της Σκοπιάς: "Κάποιος που ήταν αληθινός Χριστιανός μπορεί να αποκηρύξει την οδό της αληθείας δηλώνοντας ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του πλέον Μάρτυρα... Ή κάποιος μπορεί με τις ενέργειές του να αποκηρύξει την θέση του από την Χριστιανική εκκλησία με το να γίνει μέρος κάποιας άλλης οργάνωσης που αντιτίθεται στην Γραφή... Άτομα που κάνουν γνωστό ότι έχουν αποκηρύξει τα πιστεύω των Μαρτύρων του Ιεχωβά πρέπει να τα βλέπομε σαν αποκομμένα. (Σκοπιά, 15/9 1981, σελ 23) Σε όλη την ιστορία της, η Σκοπιά ποτέ δεν έχει εκφράσει οποιαδήποτε ανησυχία για το άτομο που αποκόπηκε. Ούτε για τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο αποκομμένος (εργασίας, οικογενείας, και ψυχολογικά) Αντίθετα, βρίσκουμε άρθρα σαν αυτό:

"Οφείλουμε να υποστηρίζουμε τα μέλη της οικογενείας που είναι πιστοί Χριστιανοί. Μπορεί να νιώθουν πόνο γιατί ζουν στο σπίτι με ένα αποκομμένο άτομο το οποίο μάλιστα μπορεί να αποθαρρύνει τους πνευματικούς τους στόχους. Μπορεί να μην θέλει να έχει επισκέψεις από Χριστιανούς στο σπίτι του που θα έρχονται να δουν την πιστή οικογένεια, ή και αν έρθουν επίσκεψη σπίτι του, μπορεί να μην είναι δυνατόν να μένει απομονωμένος από τους επισκέπτες" (Σκοπιά, 15/4 1991, p. 24) Η υπεροπτική στάση της Σκοπιάς είναι φανερή εδώ, για ένα άτομο που είναι τόσο αγενές, ώστε να συνεχίζει να διαφωνεί με την Σκοπιά, παρά την απειλή της αποκοπής και τα επακόλουθά της (να μην του μιλά κανένας φίλος του, και η οικογένειά του να μην έχει πνευματική επικοινωνία μαζί του). Όμως για τη Σκοπιά δεν είναι αρκετό αυτό. Μάλιστα όταν τον επισκεφθούν στο σπίτι του, πρέπει να μένει κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο για να μην έρθει σε επαφή με τους Μάρτυρες επισκέπτες του, οι οποίοι θα κάθονται στον καναπέ του, θα τρώνε το φαγητό του, και θα βλέπουν από την τηλεόραση του. Οι Μάρτυρες περιμένουν στα σοβαρά να κινούνται στο σπίτι του χωρίς τον κίνδυνο να συναντήσουν αυτό το ¨ακάθαρτο κακό¨ άτομο που τόλμησε να αμφισβητήσει την Σκοπιά. Είναι μια αλαζονική στάση από αυτούς και μεταφράζεται στο ότι βλέπουν το άτομο αυτό, κάτι λιγότερο από ανθρώπινο. Σε μια αξιοσημείωτη επίδειξη «Διπλής Σκέψης» η Σκοπιά ισχυρίζεται: "Η αποκοπή είναι μία πράξη αγάπης, αγάπη από μέρους του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού Ιησού, από πλευράς της Θεοκρατικής οργάνωσης και από πλευράς των υπηρετών στην εκκλησία που κατάλληλα αναλαμβάνουν δράση." (Σκοπιά, 1/11 1956, σελ 667) Μίσος για τις άλλες θρησκείες Το άγγελμα της Σκοπιάς δεν περιορίζεται στο «κατάλληλο μίσος» για τα πρώην μέλη της, και η Σκοπιά διδάσκει ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος για τον Θεό. Όσοι δεν είναι Μάρτυρες θα εξαφανιστούν στον Αρμαγεδδώνα (και σύμφωνα με την ιστορία της Σκοπιάς ο Αρμαγεδδών είναι κοντά) και για σωτηρία πρέπει να είναι προσκολλημένοι στην Οργάνωση (που σημαίνει φυσικά τη Σκοπιά). Μην ξεχνάτε ότι μόνο η Οργάνωση του Θεού θα σωθεί από το τέλος του συστήματος πραγμάτων. Ενεργήστε σοφά και κάνετε σχέδια για αιώνια ζωή, κτίζοντας το μέλλον σας με την οργάνωση του Ιεχωβά. (Σκοπιά 15/7 1984, σελ. 20) "Αλλά τι χρειάζεται να κάνουν για να επιβιώσουν από την βίαιη καταστροφή του κόσμου του Σατανά, και να μπουν στον νέο κόσμο του Θεού, κάτω από τον Μεγάλο Ιησού του Ναυή τον Ιησού Χριστό; (β Πέτρου γ:13) Πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις οργανωτικές διευθετήσεις του πυρήνα της ορατής οργάνωσης του Ιεχωβά, το πιστό υπόλοιπο." (Σκοπιά, 1/9 1989, p. 15) Φυσικά αυτό εφαρμόζεται σε όποιους δεν είναι μέρος της Σκοπιάς, αφού αποτελούν την «παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας». Όπως με όλες τις ψευδοχριστιανικές αιρέσεις η Σκοπιά χτίζει την θεολογία της, βασισμένη στην «ειδική ερμηνεία» και τους συμβολισμούς που δίνει το βιβλίο της Αποκάλυψης, στο οποίο υποτίθεται ότι όλες οι άλλες θρησκείες αποτελούν την Βαβυλώνα την Πόρνη και συμφωνούν με την εικόνα του θηρίου τα Ηνωμένα Έθνη. Φυσικά και αυτή η ερμηνεία για τη Βαβυλώνα είναι λάθος, όπως έχουμε δείξει σε σχετική ερώτηση. "Σαν μια επαγγελματίας πόρνη ο Χριστιανικός κλήρος προσπάθησε να κάνει τον εαυτό του όσο πιο ελκυστικό στον κόσμο μπορούσε. Δέχεται πολιτικούς που είναι μέρος αυτού του εγωιστή, ειδωλολάτρη και αιμοσταγή κόσμου, και σαν πληρωμή για οποιαδήποτε θρησκευτική χάρη που τους φέρνει ηδονή, δοξάζουν την Χριστιανοσύνη. Για να ομορφήνουν τα αιματοβαμμένα χέρια τους, φορούν βραχιόλια και βάζουν στέμμα στο κεφάλι τους, δίνοντας στον κλήρο θρησκευτική ηγεσία πάνω από αυτούς. "(Σκοπιά, 1/2 1973, σελ 93) Όσα η Σκοπιά εφαρμόζει σε όλες τις θρησκείες γενικά, εφαρμόζεται και σε πιο μεγάλη έκταση στις Χριστιανικές Θρησκείες, που έχουν διακοσμηθεί με ειδικούς τίτλους τιμής: "Χωρίς αμφιβολία η τάξη του Χριστιανικού κλήρου μπορεί να ταυτιστεί με τον άνθρωπο της ανομίας"! (2 Θεσσαλ. 2:3) Αυτό το μέρος της όμοιας με Πόρνης Βαβυλώνας της Μεγάλης, θα εκτεθεί και θα καταστραφεί, μαζί με την υπόλοιπη ψευδή θρησκεία." (Σκοπιά, 15/1 1990, σελ 18) Η Σκοπιά διδάσκει ότι η θρησκεία δεν θα επιβιώσει για να σφαχτεί στον Αρμαγεδδώνα, αλλά θα καταστραφεί από τους πολιτικούς ηγέτες πριν από αυτόν.. "Στο έτος 1979, ο πάπας και άλλοι κληρικοί συνεχίζουν να εκθειάζουν τον Ο.Η.Ε. Αλλά πού ανήκουν αυτοί οι κληρικοί; Είναι δεμένοι με την θρησκευτική πόρνη την ¨Βαβυλώνα την Μεγάλη¨ την μητέρα των πόρνων

και των βδελυγμάτων της γης." ( Αποκ 17:1, 3-6) Σαν την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας εμπορεύεται με τα έθνη και τους πολιτικούς ηγέτες, και δηλώνει την πίστη της στον Ο.Η.Ε. το θηρίο που επιδιώκει να καθίσει σαν βασίλισσα πάνω του καθοδηγώντας το. (Αποκ. 18:7) Αλλά ενώ φαίνεται να κάθεται ωραία με τους πολιτικούς εραστές της, ο Ο.Η.Ε. με τα 10 κέρατα θα την καταστρέψει και θα την μισήσει και θα την γυμνώσει ολοκληρωτικά" (Σκοπιά, 15/10 1979, σελ 15) (Και μάλιστα το ενδιαφέρον είναι, ότι η ίδια η Σκοπιά "πόρνευε" από την αρχή, και συνεχίζει να "πορνεύει" με τον ΟΗΕ!) Το αποτέλεσμα αυτής της Θεολογίας (ή μάλλον ιδεολογίας) είναι οι Μάρτυρες να μισούν όλες της άλλες θρησκείες. Μάλιστα αυτό το δείχνουν στις συνελεύσεις με δημόσια ψηφίσματα, όπου με μια φωνή έδειξαν αυτό το μίσος τους δημόσια: "Ψήφισμα Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά δηλώνουμε ότι: (1) Αποδοκιμάζουμε την μομφή που η Βαβυλώνα η Μεγάλη και ιδιαίτερα ο Χριστιανικός κόσμος έχει επιφέρει στο όνομα του ενός και αληθινού θεού, του Ιεχωβά.

(2) Αποδοκιμάζουμε τον Χριστιανικό κόσμο για την προσκόλλησή του στις Βαβυλωνιακές διδασκαλίες και ειδικά στην διδασκαλία της Τριάδας, την αθανασία της ψυχής, τα αιώνια βάσανα στην κόλαση, και την λατρεία των ειδώλων – όπως του Σταυρού και της Παναγίας.

(3) Αποδοκιμάζουμε τις φιλοσοφίες και ενέργειες που είναι ενάντια στον Θεό, όπως την θεωρία της εξέλιξης, μεταγγίσεις αίματος, εκτρώσεις, ψέμα, απληστία, ανεντιμότητα." (Σκοπιά, 4/15 1989 σελ 18) Και αυτό συνεχίστηκε μέχρι που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μαζί με άλλους παρευρισκόμενους γύρω στα 6.500.000 άτομα ανακοίνωσαν την καταδίκη τους για την ψεύτικη θρησκεία 7 φορές (κάτι παρόμοιο έγινε στης δεκαετίες του1920 και 30 όπου κατόρθωσαν να γραφτούν στην ειδική ερμηνεία της Σκοπιάς στο βιβλίο της Αποκάλυψις - Το μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει!). Αυτό ήταν μέρος μιας ειδικής ομιλίας όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο: Αποκάλυψις - Το μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει . Το βασικό μήνυμα σε αυτή την έκδοση, όπως θα έχετε καταλάβει, είναι ότι οι Μάρτυρες απορρίπτουν και μισούν όλες της άλλες θρησκείες εκτός από τη δική τους. Αυτό το μίσος και αποδοκιμασία δεν περιορίζεται στις θρησκείες αλλά και επεκτείνεται για όλο τον κόσμο. Μίσος για τον υπόλοιπο κόσμο Όπως έχουμε δει, όσοι δεν είναι μέρος της Οργάνωσης της Σκοπιάς, υποτίθεται ότι θα καταστραφούν στον πλησιάζοντα Αρμαγεδδώνα. Η Σκοπιά δεν κρύβει τον πόθο της γι’ αυτή την μεγάλη εθνική εκκαθάριση που και ο Χίτλερ θα ζήλευε: "Στο πλευρό του Σατανά θα είναι και η υπόλοιπη ανθρωπότητα, περισσότερο το 99% της γης όπως διαβάζουμε: "Όλος ο κόσμος είναι κάτω από την πονηρία του σατανά." Περιλαμβάνει όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου και τους υποστηρικτές τους, τα εμπορικά και θρησκευτικά και κοινωνικά ιδρύματα, ακόμα και τις Χριστιανικές Οργανώσεις, επειδή αυτοί που είναι φίλοι του κόσμου γίνονται εχθροί του Θεού." (Σκοπιά, 15/10 1958, σελ 614-5) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορεί να μην είναι οι μοναδικοί που θέλουν την καταστροφή του κόσμου, αλλά έχουν περιγράψει με ένα παραστατικό τρόπο την «Μητέρα των Ολοκαυτωμάτων»: "Οι άνθρωποι μπορούν να ψεκάσουν χημικά που σκοτώνουν τα ζιζάνια στις καλλιέργειες. Κρίμα που δεν μπορούν να ψεκάσουν πάνω από της πόλεις με βόμβες για να εξολοθρεύσουν τους κακούς και να αφήσουν άθικτους τους καλούς ." (Σκοπιά, 15/7 1955, σελ 436) "Στους βιβλικούς χρόνους τα άτομα που θεωρούνταν άξια για ανάσταση τα έθαβαν αξιοπρεπώς. Αυτοί που θα σφαχτούν στον Αρμαγεδδώνα, θα αφεθούν ως τροφή για τα άγρια ζώα και πουλιά. Δεν θα θαφτούν με στρατιωτικές τιμές ούτε θα μπουν σε τάφους που θα θυμίζουν την ύπαρξη τους. Αυτούς που θα καταστραφούν, κανένας δεν θα τους κλάψει γιατί έχουν δείξει ότι δεν είναι άξιοι για έλεος. Με την καταστροφή τους θα καθαρίσει η γη." (Σκοπιά, 1/7 1967, σελ 407-8) Το αίμα που αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ζωή χύνεται σε μεγάλη απόσταση. Το Αποκάλυψις ιδ:20 μας περιγράφει με χαρακτηριστική περιγραφή, το αποτέλεσμα της μάχης του Ιησού ενάντια στους εχθρούς του: "Και το πατητήρι του Θεού στήθηκε έξω από την πόλη (την οργάνωση του Θεού), και το αίμα έτρεχε έξω από το πατητήρι και έφτανε μέχρι το στήθος τον αλόγων σε απόσταση 600 σταδίων ή 200 μιλίων. (Σκοπιά, 1/12 1961, σελ 725-6)

Το δύσκολο έργο της εκκαθάρισης των πτωμάτων αφήνεται στα πουλιά: "Είναι προς το συμφέρον των πουλιών να αφεθούν να καθαρίσουν τα κοκάλα των εχθρών του θεού. Πολλοί ήταν η αιτία για γίνουν καταστροφές και πόλεμοι στο παρελθόν. Αυτή η νίκη θα είναι ένα συμπόσιο όχι μόνο για τα πουλιά, αλλά και γι’ αυτούς που θα επιβιώσουν, επειδή θα είναι μια γιορτή απαλλαγής από την ανομία." (Σκοπιά, 1/7 1967, σελ. 408) Οι Μάρτυρες περιμένουν μετά από την καταστροφή των γειτόνων τους να απολαύσουν τα λάφυρα πολέμου, και ειδικά σε πλούσιες περιοχές που κηρύττουν να πάρουν τα σπίτια τους, τα αυτοκίνητα τους και ότι άλλο έχουν. Όμως σε αυτό το σενάριο υπάρχει το εξής πρόβλημα: Πως θα ξεφορτωθείς τα πτώματα; Σίγουρα δεν είναι και ωραίο θέαμα να απολαμβάνεις την νεοαποκτηθείσα βίλα σου, λάφυρο του πολέμου και γύρω σου να υπάρχουν πτώματα που τα τρωνε τα πουλιά και να είναι στη φάση της αποσύνθεσης. Να ξεφορτωθείς τα πτώματα είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γκάνκστερς σε μικρή κλίμακα και σε μεγαλύτερη οι Ναζί. Αφού είδε αυτά τα προβλήματα, η ηγεσία της Σκοπιάς συμπέρανε ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήσει και άλλα μέσα για να καθαρίσει τη γη από τα πτώματα: "Τα σώματα που θα σφαχτούν δεν θα ταφούν σε τόπους ταφής. Θα είναι άταφα καθώς θα λιώνουν οι σάρκες τους και θα μείνουν μόνο γυμνά κοκάλα. Τα πουλιά τα άγρια θηρία και η φύση θα φροντίσουν γι’ αυτό τον σκοπό. Γι’ αυτό είναι λογικό να αναμένουμε από τον Θεό να καθαρίσει αυτά τα πτώματα σε ένα λογικό χρονικό πλαίσιο για λόγους υγείας. Τι κατάλληλο τέλος για τους εχθρούς του Θεού και της Μεσσιανικής του Βασιλείας στον Αρμαγεδδώνα!" (Man’s Salvation Out of World Distress at Hand!, 1975, pp.

275-6) Αυτό το πρόβλημα είχε δημιουργήσει αρκετό πονοκέφαλο στην ηγεσία της Σκοπιάς, αφού έφτασαν και στο σημείο να πουν ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήσει υψηλή τεχνολογία για να ξεφορτωθεί τα απομεινάρια των πτωμάτων, και τις κοσμικές ακτίνες, για να δημιουργήσει παράνοια στον κόσμο!!! (μάλλον σε κάποιους άλλους φαίνεται να έχει κάνει χρήση αυτών των κοσμικών ακτίνων ο Θεός, και αυτό φαίνεται από τα παραληρηματικά λεγόμενά τους) Στο βιβλίο της Σκοπιάς ¨Γενηθήτω το Θέλημά σου¨ (1958 σελ 321-322) αναφέρει τα περί κοσμικής ακτινοβολίας και παράνοιας των ανθρώπων: " Έρευνες που έχουν γίνει για την παρενέργεια των κοσμικών ακτίνων στα ζωντανά κύτταρα σε σώματα ζώων, έχουν δείξει ότι μπορούν να φέρουν παρενέργειες στο μυαλό. Όμως τι επιρροή μπορεί να επιφέρουν στην συμπεριφορά των ανθρώπων πάνω στην γη; Σίγουρα ο Δημιουργός των κοσμικών ακτινών ο Ιεχωβά Θεός, μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ενάντια στο μυαλό των εχθρών του συμπεριλαμβανομένων και του Βασιλιά του Βορρά και του Νότου που θα τους οδηγήσει σε μια μεγάλη σφαγή ¨το σπαθί του κάθε ανδρός θα στραφεί ενάντια στον αδελφό του¨ (Ιεζεκιήλ 38:21) Σε αυτή την προφητεία ο Θεός προειδοποιεί ότι θα χρησιμοποιήσει και άλλες φυσικές δυνάμεις, πιθανόν και βροχή από αντί-ύλη που εξαφανίζει την κάθε ύλη στο πέρασμα της. Ο εξαφανισμός αυτός του 99% της ανθρώπινης φυλής, ωχριά μπροστά στο ολοκαύτωμα των Ναζί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά σίγουρα θα είναι καθαρότερος από τα κρεματόρια!!! Και μην πει κάποιος ότι αυτά είναι λόγια τής Αγίας Γραφής! Η Αγία Γραφή, δεν μιλάει εκεί για μια τέτοια καταστροφή σαν αυτή που ισχυρίζεται η Σκοπιά. Ο Αρμαγεδδών, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτά που υποστηρίζει η Σκοπιά, γιατί "ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ". Την πραγματική σημασία όμως τού εσχατολογικού αυτού πολέμου, μπορείτε να τη δείτε στις σύντομες μελέτες μας, όπου αναλύουμε τα σχετικά τμήματα τής Αποκάλυψης και τής Παλαιάς Διαθήκης. Όμως η Σκοπιά χρησιμοποιεί τον όρο ολοκαύτωμα στο «Ξύπνα» 8/22 του 1984 στην σελίδα 9 που αναφέρει: ¨Ανάμεσα στις Θρησκευτικές ομάδες που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανικές, ποια από αυτές χρησιμοποιεί το όνομα του Θεού και εμπιστεύεται τις υποσχέσεις του, ενθαρρύνοντας τα μέλη της να δίνουν μαρτυρία γι’ αυτόν; (Ησαΐας 43:10) Χωρίς αμφιβολία είναι αυτοί που εκζητούν τον Ιεχωβά, και παροτρύνουν άλλους να ενωθούν μαζί τους για να μάθουν την μόνη οδό για σωτηρία από το επερχόμενο παγκόσμιο ολοκαύτωμα¨ Η Σκοπιά χαρακτηρίζει την δράση του δικού της θεού με τον όρο που χρησιμοποιήθηκε για να προσδιορίσει η ανθρωπότητα την εξαφάνιση των Εβραίων από τους Ναζί, δηλαδή: «Ολοκαύτωμα»! κατά τα άλλα ο θεός της είναι Θεός «αγάπης»!!! Η Σκοπιά δεν έχει καθόλου ενδοιασμούς στο να δίνει περιγραφικές παραστάσεις γι’ αυτήν την παράνοια και σφαγή των ανθρώπων, και μάλιστα μπροστά στα μικρά παιδιά τους, όπου τα παιδιά των Μαρτύρων πρέπει να είναι παρόντα σε όλες τις συναθροίσεις και να ακούν και να διαβάζουν ξανά και ξανά τα ίδια αρρωστημένα σχόλια.(περιττό να πούμε τι επίδραση έχει σε ένα μικρό παιδί αυτό το καταστροφικό

περιβάλλον, τόσο συναισθηματικά όσο και ψυχολογικά, για την περαιτέρω ανάπτυξή του). Ακόμα και σε βιβλία που απευθύνονται σε μικρά παιδιά, βρίσκονται αυτά τα σχόλια, που ούτε λίγο ούτε πολύ, βλέπουν τους φίλους τους να καταστρέφονται στον Αρμαγεδδώνα και να γίνονται τροφή για τα πουλιά και λίπασμα για την γη. Στο βιβλίο : «Από τον απωλεσθέντα στον Αποκατεστημένο Παράδεισο» σελίδα 209 διαβάζουμε: ¨Μια πληγή της σάρκας θα καταστρέψει πολλούς. . . . Φαγωμένες θα είναι οι γλώσσες αυτών που κορόιδεψαν και γέλασαν στην προειδοποίηση του Αρμαγεδδώνα. Φαγωμένα θα είναι τα μάτια αυτών που αρνήθηκαν να δουν το σημείο του τέλους. Φαγωμένες θα είναι οι σάρκες αυτών που δεν έμαθαν ότι το όνομα του ζωντανού θεού είναι Ιεχωβά. Θα φαγωθούν ενώ θα στέκονται στα πόδια τους¨. Η πραγματικότητα και για τα μικρά αθώα παιδάκια ότι όλοι οι μη Μάρτυρες θα καταστραφούν στον Αρμαγεδδώνα μπορούν να φανούν από εμπειρίες όπως αυτή που αναγράφεται στο ¨Βιβλίο του Έτους 1983¨: "Μια μέρα η πεντάχρονη κόρη του, του είπε: Πατέρα θέλω να μεγαλώσω για να βαπτισθώ¨, και αργότερα του είπε, ¨Πατέρα σε παρακαλώ μελέτα την γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για να μην καταστραφείς και να είσαι μαζί μας στον Παράδεισο." Μερικοί Μάρτυρες βρήκαν ανούσια αυτή την γραφική περιγραφή της καταστροφής του κόσμου στον Αρμαγεδδώνα, αλλά η Σκοπιά το έθεσε ξεκάθαρα ότι αυτή η στάση είναι λανθασμένη: "‘Πόσο τρομερά είναι αυτά!’ Μήπως αυτή πρέπει να είναι η αντίδραση μας σχετικά με την προφητεία της καταστροφής του Γωγ, των πιστών και ειρηνικών λάτρεων του Θεού και το τέλος του συστήματος πραγμάτων; Ασφαλώς όχι!" ("Τα έθνη θα γνωρίσουν ότι είμαι ο Ιεχωβά " 1971, σελ 377-8) Όχι μόνο απαιτείται από τους Μάρτυρες να μην θρηνήσουν για τον χαμό των συγγενών τους των φίλων τους και όλων των άλλων που θα σφαχτούν, αλλά αυτή η «περίσταση» πρέπει να είναι και πηγή χαράς. Σε άρθρο της Σκοπιάς 1/1 1991 σελίδα 4 που εξηγεί πόσο χαρούμενοι είναι οι Μάρτυρες με τον τίτλο: ¨Το χαρούμενο Έθνος¨ λέει αυτή την ενθαρρυντική παρότρυνση για τους μη Μάρτυρες: ¨Και εσείς επίσης μπορείτε να μοιραστείτε αυτή την χαρά. Μπορείτε να μάθετε για την γοργά επερχόμενη μέρα όπου ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα αφαιρέσει καταστροφικούς ανθρώπους και κυβερνήσεις και θα αποκαταστήσει τον παράδεισο στην γη.¨ Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 1968, σελίδα 83: Οι ΜτΙ θα πλύνουν τα πόδια τους στο αίμα μας και θα το γλείψουν!!! Σε αυτή την γραμμή της προπαγάνδας, το αίμα και ο πόνος κρύβονται πίσω από την λέξη ¨αφαιρέσει¨. Κάποιος μπορεί να διερωτηθεί: «τι δίνει αυτή την θαυμάσια χαρά στους Μάρτυρες; η προοπτική της αφαίρεσης του 99% του πληθυσμού της γης; Ακόμα και ο Σατανάς θα ήταν λιγότερο μισάνθρωπος από έναν τέτοιο θεό, και μια τέτοια οργάνωση! Η νέα πρόκληση τής Σκοπιάς προς το κοινό αίσθημα και τη λογική, έγινε στο τεύχος τού περιοδικού της "Ξύπνα", τού Ιουλίου 2009, σε άρθρο τών σελίδων 28,29, με τίτλο: "Είναι κακό να αλλάξετε θρησκεία;" Το θέμα τού άρθρου είναι η... απαράδεκτη αποκοπή που υπέστη μία γυναίκα πρώην Σιχ, όταν έγινε Μάρτυρας τού Ιεχωβά! Μάλιστα η Σκοπιά ως πρόλογο τού άρθρου, τολμάει να παραθέτει με μεγάλα γράμματα τα λόγια τής γυναίκας αυτής, που λέει το εξής: "Κλείνοντας λοιπόν αυτή τη δημόσια διαπόμπευση τής υποκρισίας τής αίρεσης τής Σκοπιάς, ως επίλογο θα παραθέσω τις οδηγίες που δίνει προς τους οπαδούς της στο εσωτερικό τους έντυπο "Η Διακονία μας τής Βασιλείας" Αυγούστου 2002, διαστρεβλώνοντας χωρία τής Αγίας Γραφής για να πείσει τους οπαδούς της ότι δήθεν οι Χριστιανοί πρέπει να φέρονται με αυτή τη γαϊδουρινή συμπεριφορά στους γνωστούς και τους συγγενείς τους:

Όταν η Άβταρ άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή, η οικογένεια της, που ήταν Σιχ στο θρήσκευμα, αναστατώθηκε πολύ. «Στην πατρίδα μου», λέει η Άβταρ, «η αλλαγή θρησκείας σε κάνει απόκληρο της κοινωνίας Ακόμα και τα ονόματα μας έχουν θρησκευτική σημασία. Αν αλλάξεις θρησκεία, αυτό θεωρείται άρνηση της ταυτότητας σου και έλλειψη σεβασμού για την οικογένεια σου»"! Προφανώς η καημένη η Άβαταρ, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι εντάχθηκε στη θρησκεία εκείνη που κατ' εξοχήν παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία τών πρώην (και όχι μόνο) μελών της, κάνοντάς τους "απόκληρους τής κοινωνίας" τών οπαδών της! Και αυτό το κάνει όχι μόνο σε μία χώρα, αλλά σε όλες τις χώρες! Η Σκοπιά συνεχίζει στο άρθρο, επιχειρηματολογώντας, ότι αφού οι διάφορες θρησκείες έχουν αλληλοαντικρουόμενες απόψεις, ο άνθρωπος που θέλει να βρει την πραγματική αλήθεια, εκτός από ζήλο για τον Θεό, θα πρέπει ΝΑ "ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ" την Αγία Γραφή, για να αποκτήσει "ακριβή γνώση τής αληθείας". Και αυτό το γράφει η Σκοπιά, που αποθαρρύνει τους οπαδούς της από την "προσωπική έρευνα", λέγοντάς τους ότι μόνο το Κυβερνών Σώμα έχει το δικαίωμα να δίνει στους πιστούς την "εν καιρώ τροφή", και να μην ψάχνουν μόνοι τους χωρίς τη Σκοπιά ερμηνείες τής Αγίας Γραφής! Τι υποκρισία! Εξακολουθεί η Σκοπιά να προκαλεί με την υποκρισία της, γράφοντας: "η Αγία Γραφή λέει στους αναγνώστες της να μην πιστεύουν οτιδήποτε ακούν, αλλά να "δοκιμάζουν τις εμπνευσμένες εκφράσεις για να δουν αν προέρχονται από τον θεό". (1 Ιωάννη 4:1) Για παράδειγμα, κάθε διδασκαλία που προέρχεται πράγματι από τον θεό πρέπει να εναρμονίζεται με την προσωπικότητα του, περιλαμβανομένης και της κυρίαρχης ιδιότητας του, της αγάπης". Προφανώς με αυτό το περί "αγάπης", υπονοεί ότι το να αποκλείει κοινωνικά μια θρησκεία ένα μέλος της, ΔΕΝ του δείχνει την αγάπη που οφείλει, όπως θα έπρεπε, αν εναρμονιζόταν με την αγάπη τού Θεού! Η πιο αφιλάγαθη και εχθρική προς τα πρώην μέλη της οργάνωση, κάνει μαθήματα... αγάπης! Αλλά σε ανθρώπους που δεν την γνωρίζουν! Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι το ακόλουθο που γράφει στη συνέχεια: "Η Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι ο Θεός θέλει όντως να "τον βρούμε". (Πράξεις 17:26,27) Εφόσον ο Δημιουργός μας θέλει να αναζητήσουμε την αλήθεια, δεν μπορεί να είναι κακό το να ενεργήσουμε σύμφωνα με τα στοιχεία που θα βρούμε—ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξουμε θρησκεία."Αν βρείς κάποια στοιχεία και έχεις δίκιο, θα περιμένεις να το πει ο "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος", που είναι γι' αυτή τη δουλειά. Δεν είναι δική σου δουλειά να ερευνάς πέρα απ' αυτά που μας δίνει το Κυβερνών Σώμα"! Και αν πείς ότι: "Να σας πω λοιπόν τι ντοκουμέντα ΕΧΩ από την Αγία Γραφή, και να μας πει το Κυβερνών Σώμα αν έχω δίκιο ή άδικο και θα το δεχθώ!" Λένε: "Δεν θέλουμε να ξέρουμε τι βρήκες. Εμείς θα περιμένουμε να μας πει το Κυβερνών Σώμα αν είναι κάτι σωστό ή όχι". Την ΑΛΗΘΙΝΗ αφήγηση αυτή, για το τι έλεγαν, μπορεί ο αναγνώστης να τη βρει στο βιβλίο του Κ.Νικολάου Μαυρομάγουλου "Αναζητώντας την Αλήθεια", και ειδικότερα στα κεφάλαια 24, 26, 27, 29 και κυρίως το 30. Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω λόγια τής Σκοπιάς, και γνωρίζοντας από προσωπική εμπειρία τον εντελώς αντίθετο τρόπο με τον οποίο ενεργεί, πραγματικά εξοργίζεται για την υποκρισία αυτής της οργάνωσης, για το ψέμα της και τη θρασύτητά της!

Συνεχίζοντας η Σκοπιά την υποκριτική τακτική της να παριστάνει την δήθεν "υπέρμαχο τής ελευθερίας", αφού παραδέχεται ότι "μερικές φορές η αφοσίωση στον θεό μπορεί να σας οδηγήσει σε μια απόφαση η οποία δεν θα αρέσει σε κάποια μέλη της οικογένειας σας", καταλήγει με μια ακόμα πιο εξοργιστική υποκριτική δήλωση: "Παρότι η Γραφή διαχωρίζει με σαφήνεια τις αληθινές διδασκαλίες από τις ψευδείς, ο θεός παραχωρεί σε κάθε άτομο την ελευθερία να επιλέξει πώς θα ενεργήσει. (Δευτερονόμιο 30:19, 20) Κανένας δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να αποδίδει λατρεία με τρόπο που δεν θεωρεί αποδεκτό ούτε να υποχρεώνεται να επιλέξει μεταξύ των πεποιθήσεών του και της Οικογένειας του". Στο σημείο αυτό, οι έχοντες γνώση τών τακτικών ψυχολογικής και κοινωνικής βίας τής Σκοπιάς, αρχίζουμε να τραβάμε τα μαλλιά μας! Σαν να έρχεται ο παιδεραστής τής γειτονιάς στο σπίτι σας, και να συμβουλεύει τα παιδιά σας για το τι πρέπει να προσέχουν! Γιατί εάν υπάρχει μια οργάνωση που να ΜΗ ΣΕΒΕΤΑΙ τη θρησκευτική ελευθερία τών άλλων, και την οικογενειακή και κοινωνική τους γαλήνη, αυτή είναι η Σκοπιά! Και έρχεται εδώ, και γράφει ότι "Κανένας δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να αποδίδει λατρεία με τρόπο που δεν θεωρεί αποδεκτό ούτε να υποχρεώνεται να επιλέξει μεταξύ των πεποιθήσεών του και της Οικογένειας του"! Μήπως υπερβάλλουμε; Μήπως ψεύδονται, ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ που έφυγαν απ' αυτήν, όταν λένε ότι τους έχει στερήσει βασικές ατομικές ελευθερίες; Πραγματικά είναι να αγανακτείς με τόση υποκρισία! "Κλείνοντας λοιπόν αυτή τη δημόσια διαπόμπευση τής υποκρισίας τής αίρεσης τής Σκοπιάς, ως επίλογο θα παραθέσω τις οδηγίες που δίνει προς τους οπαδούς της στο εσωτερικό τους έντυπο "Η Διακονία μας τής Βασιλείας" Αυγούστου 2002, διαστρεβλώνοντας χωρία τής Αγίας Γραφής για να πείσει τους οπαδούς της ότι δήθεν οι Χριστιανοί πρέπει να φέρονται με αυτή τη γαϊδουρινή συμπεριφορά στους γνωστούς και τους συγγενείς τους:

Ας θυμίσουμε τι γράφει η ίδια η Σκοπιά, σε άλλα της έντυπα (αποσπάσματα από τεύχη διαφόρων χρονολογιών στην Αγγλική), που δείχνουν ότι η οργάνωση τής Σκοπιάς, ακολούθησε αυτή την τακτική μίσους στο μεγαλύτερο μέρος τής ιστορίας της: Οδηγίες μίσους τής Σκοπιάς προς τους οπαδούς της: "…αν το παιδί σας αρχίζει να κηρύττει ή να προφητεύει κάτι που είναι αντίθετα στο άγγελμα της βασιλείας, και αρχίσει να επηρεάζει άλλους στην Οργάνωση; Τι θα πρέπει η βαπτισμένοι γονείς να κάνουν; Δεν πρέπει να αφήσουν να τους ελέγξουν τα μητρικά αισθήματα. Πρέπει να το προειδοποιήσουν για την θανατηφόρα αμαρτία του, που είναι ενάντια στο κήρυγμα της Βασιλείας. Δεν πρέπει να ανεχτούν το ίδιο τους το παιδί να μιλά ψεύδος στο όνομα του Ιεχωβά. Πρέπει να τον θεωρήσουν πνευματικά νεκρό και σαν άτομο που δεν πρέπει να έχουν οποιαδήποτε θρησκευτική επαφή μαζί του. (Σκοπιά 10/1 1961, σελ 596) "Δεν ζούμε ανάμεσα σε Θεοκρατικά έθνη σήμερα όπου σαρκικά μας μέλη θα μπορούσαν να εξολοθρευτούν για αποστασία από την Θεοκρατική Οργάνωση του Θεού, όπως ήταν δυνατό και διατάχτηκε από τον Θεό ο λαός Ισραήλ που ήταν στην έρημο του Σινά και στην γη της Παλαιστίνης… Είμαστε περιορισμένοι από τους νόμους των κρατών στα οποία ζούμε καθώς και στους νόμους του Θεού μέσω του Χριστού, γι’ αυτό μπορούμε μόνο μερικώς να δράσουμε εναντίον τους. Ο νόμος της χώρας που ζούμε αλλά και οι νόμοι του Χριστού, μας εμποδίζουν να σκοτώνουμε τους αποστάτες, αν και μπορεί να είναι μέρος της οικογενείας μας. (Σκοπιά 11/15 1952, σελ 703). "Αυτούς που μισούν τον Θεό και τον λαό του, πρέπει να τους μισούμε, αλλά δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσουμε φυσική βία εναντίον τους… σίγουρα αυτοί που μισούν τον Θεό, δεν θα ζήσουν στην όμορφη γη. (Η Σκοπιά, 10/1 1952, σελ. 599) «Μερικοί αποστάτες ομολογούν ότι γνωρίζουν και υπηρετούν τον Θεό, αλλά απορρίπτουν της γραφικές αρχές που αναγράφονται στην Γραφή. Άλλοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στην Αγία Γραφή αλλά απορρίπτουν την Οργάνωση του Θεού και προσπαθούν ενεργά να υποσκάψουν το έργο της». Όταν εσκεμμένα διαλέγουν αυτή την κακή πορεία αφού γνωρίζουν ποιο είναι το ορθό, τότε οι Χριστιανοί πρέπει να τους μισούν (με την βιβλική έννοια της λέξης). Οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν τα ίδια συναισθήματα που έχει και ο Ιεχωβά απέναντι στους αποστάτες, και δεν είναι περίεργοι για να μάθουν τις αποστατικές ιδέες, αλλά περιμένουν τον Ιεχωβά να εκτελέσει την οργή του πάνω τους» ( Σκοπιά, 10/1 1993, σελ 19).

"Η αποκοπή είναι κατάλληλη λέξη για τον αμετανόητο παραβάτη. Η άρνησή τους να συναναστραφούν το αποκομμένο άτομο σε πνευματική και κοινωνική βάση δείχνει σεβασμό στης αρχές του Θεού και υπακοή στης διαταγές του. (Σκοπιά, 9/15 1981 σελ. 22-23). "Αν ένας ευαγγελιζόμενος αρνηθεί να το κάνει αυτό και αγνοήσει την προειδοποίηση να μην συναναστρέφεται τέτοιο άτομο, τότε στασιάζει ενάντια στην Εκκλησία του Ιεχωβά και αν συνεχίσει να συναναστρέφεται με τέτοιο άτομο αντί να ευθυγραμμιστεί με την οργάνωση του Θεού τότε και αυτός θα αποκοπεί" (Σκοπιά 10/1 1955, σελ 607) "Κάποιος που ήταν αληθινός Χριστιανός μπορεί να αποκηρύξει την οδό της αληθείας δηλώνοντας ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του πλέον Μάρτυρα... Ή κάποιος μπορεί με τις ενέργειές του να αποκηρύξει την θέση του από την Χριστιανική εκκλησία με το να γίνει μέρος κάποιας άλλης οργάνωσης που αντιτίθεται στην Γραφή... Άτομα που κάνουν γνωστό ότι έχουν αποκηρύξει τα πιστεύω των Μαρτύρων του Ιεχωβά πρέπει να τα βλέπομε σαν αποκομμένα. (Σκοπιά, 9/15 1981, σελ 23). Αυτή είναι λοιπόν η Σκοπιά! Η ίδια που τα γράφει όλα αυτά, εμφανίζεται να παριστάνει την "ανοιχτόμυαλη", και να δηλώνει ότι: "Κανένας δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να αποδίδει λατρεία με τρόπο που δεν θεωρεί αποδεκτό ούτε να υποχρεώνεται να επιλέξει μεταξύ των πεποιθήσεών του και της οικογένειάς του". Τα λέει αυτά την ίδια στιγμή που έχει καταστρέψει τις οικογένειες εκατομμυρίων ανθρώπων! Λοιπόν αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, βλέπετε την τακτική τής οργάνωσής σας τίμια; Το να μετράει με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Το να μιλάει υπέρ τής ελευθερίας να αλλάζει κάποιος τη θρησκεία του ΧΩΡΙΣ οικογενειακές επιπτώσεις, όταν πρόκειται για το συμφέρον της, και να κάνει το ακριβώς αντίθετο, όταν κάποιος φεύγει απ' αυτή; Να απομονώνει μητέρες από τα παιδιά τους για να ασκήσει σ' αυτές κοινωνική και ψυχολογική πίεση ώστε να επιστρέψουν; Θεωρείτε τίμιους αυτούς τους ανθρώπους, για να σας δώσουν κατεύθυνση ζωής; Μήπως νομίζετε, ότι είσαστε αμέτοχοι τών ευθυνών σας, παραμένοντας υποστηρικτές τους; Νομίζετε ότι ο Θεός θα σας απαλλάξει από την ευθύνη τής υποκρισίας, όταν στους έξω υποστηρίζετε την ελευθερία αλλαγής πίστεως, αλλά στους ομοθρήσκους σας δημιουργείτε πλήθος οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων, αν θελήσουν να αλλάξουν πίστη; Ένας Μ.τ.Ι. μίλησε για την συγκλονιστική απόφαση που αναγκάσθηκε να πάρει μεταξύ της θρησκείας του και της ζωής του παιδιού του. Το μωρό του γεννήθηκε με σοβαρή περίπτωση κήλης. Απαιτούνταν άμεση χειρουργική επέμβαση για να σωθεί η ζωή του μωρού, αλλά αυτό προϋπέθετε την χρήση μετάγγισης αίματος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκονται ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στο νόμο του Θεού, και η ποινή αν δεν υπακούσει κάποιος σ’ αυτόν τον κανόνα είναι η απομάκρυνση από την οργάνωση και η απομόνωση απ’ όλους τους φίλους και τα μέλη της οικογένειας που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο συγκλονισμένος κατάκαρδα πατέρας επέλεξε να υπακούσει στο ‘νόμο του Θεού’, και δυο μέρες αργότερα το μωρό του πέθανε. Άλλα άτομα που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία είχαν ζήσει τον πόνο της βίαιης απομάκρυνσης από την οργάνωση που ονομάζεται ‘αποκοπή’. καποια γυναικα είχε αποκοπεί γιατί είχε πάει στην εκκλησία με το σύζυγό της ο οποίος δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα αυτού, τα παιδιά της και τα εγγόνια της δεν της μιλούσαν πλέον, εφαρμόζοντας αυτόν τον απάνθρωπο κανόνα της θρησκείας τους που αποτελεί όνειδος για τον πολιτισμό μας σήμερα. Τι είδους οργάνωση είναι αυτή, που ισχυριζόμενη ότι έχει για ηγέτη της τον Χριστό, απαγορεύει στα παιδιά και στα εγγόνια να δούν τη μητέρα και γιαγιά τους ή να μιλήσουν σ’ αυτήν; Αυτές είναι λίγες μόνο από τις περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν υποστεί βλάβη από τις εκκεντρικές πολιτικές της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε αυτή τη σκοτεινή πλευρά (της Σκοπιάς) όταν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά χτυπά το κουδούνι μας ή όταν διαβάζουμε τα προπαγανδιστικά έντυπα της Εταιρίας. Αυτή η αλήθεια κρύβεται έντεχνα πίσω από την εικόνα εντυπωσιακών στατιστικών. Τι περιλαμβάνει η πρακτική της Αποκοπής από τη Σκοπιά Έχουμε γράψει πολλά για την αντιδημοκρατική και ολοκληρωτική αυτή μέθοδο σε άλλα μας άρθρα. Εδώ όμως, θα δούμε μια περιληπτική αλλά σχεδόν πλήρη περιγραφή της Αποκοπής, με τις διάφορες παραμέτρους και διακρίσεις του θέματος.

1. Τι είναι η Αποκοπή και πώς εφαρμόζεται Πρόκειται για την πρακτική των Μαρτύρων του Ιεχωβά να διώχνουν από τη θρησκεία τους οποιονδήποτε βαπτισμένο θεωρούν ότι αμάρτησε αμετανόητα για τα αμαρτήματα εκείνα που θεωρούν σοβαρά. Η αποκοπή επιβάλλεται από θρησκευτικό δικαστήριο που αποτελείται από πρεσβυτέρους των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και τελείται κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς ακροατήριο, εκτός αν κάποιος πρέπει να παρίσταται για να καταθέσει ως μάρτυρας. Σοβαρά αμαρτήματα άξια αποκοπής, θεωρούνται η πορνεία με όλες τις υποκατηγορίες της, η ψευδορκία, η κλοπή, ο φόνος, η μετάγγιση αίματος εν γνώσει του ανθρώπου, (στον εαυτό του ή σε παιδί του), η στράτευση, η παρακολούθηση συνάξεων άλλης θρησκείας, η αντίρρηση ή αμφισβήτηση των βασικών δογμάτων και της εξουσίας που ασκεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά το Κυβερνών Σώμα, κλπ. Η αποκοπή, ισχύει για τον αμφισβητία βασικών δογμάτων της οργάνωσης, ακόμα και αν ΔΕΝ του δοθεί επιχειρηματολογία και απάντηση στα δόγματα στα οποία διαφωνεί ή αμφισβητεί. Οφείλει να τα αποδεχθεί χωρίς αντίρρηση, για να παραμείνει Μάρτυς του Ιεχωβά.

«Σκοπιά» 1 –3– 1965 σελ. 148 Όσοι αντιστέκονται στους Χιλιαστές θα ξεσκιστούν σε κομμάτια!

Ως κριτήρια αποκοπής, εξετάζονται η εμμονή (ή επανάληψη) του ανθρώπου σε κάποιο "αδίκημα", και το πόση δημοσιότητα έλαβε η πράξη, για το φόβο σκανδαλισμού κάποιων. Αν αποφασισθεί η αποκοπή κάποιου, ο αποκομμένος έχει δικαίωμα να ζητήσει έφεση της υπόθεσής του, που συγκαλείται σε λίγες ημέρες, και διαπιστώνει απλώς αν οι διαδικασίες έγιναν με τον προβλεπόμενο τρόπο, ή όχι. Ο άνθρωπος που αποκόπτεται, δεν θεωρείται πλέον Μάρτυς του Ιεχωβά από τους πρώην ομοπίστους του, και δεν μπορεί να συμμετέχει στις δραστηριότητες της οργάνωσης. Αν δείξει σημάδια μετανοίας, μπορεί να του επιτραπεί να παρακολουθεί τις συνάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά χωρίς να συμμετέχει, και χωρίς να μιλάει, ούτε να του μιλά κανένας τους. Εξαίρεση αποτελούν κάποιοι πρεσβύτεροι, που έρχονται κατά καιρούς σε συνδιαλλαγή μαζί του, ή τον ελέγχουν αν είναι έτοιμος για επανένταξη. Μια τέτοια επαφή Πρεσβυτέρων όμως με ανθρώπους που αποκόπηκαν με την κατηγορία της Αποστασίας από τη Σκοπιά, δεν συνηθίζεται, αντιθέτως αποφεύγεται. Επίσης, απαγορεύεται στους άλλους να χαιρετούν έναν αποκομμένο, και να του μιλούν ακόμα. Δεν μπορούν να κάνουν παρέα μαζί του, να τρώνε μαζί του, να τον επισκέπτονται, ή να έχουν οποιαδήποτε άλλη κοινωνική επαφή. Ακόμα και σε θέματα εργασίας, (όσο περνάει από το χέρι του Μάρτυρα του Ιεχωβά), θα πρέπει να αποφεύγει τις εργασιακές σχέσεις με έναν Αποκομμένο. Εάν ο Αποκομμένος είναι συγγενής, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δικαίωμα να του μιλούν και να τον επισκέπτονται ΜΟΝΟ όταν βρίσκονται στο ίδιο σπίτι. Αν ο συγγενής τους βρίσκεται σε άλλο σπίτι, οφείλουν να τον αποφεύγουν, έστω και αν είναι συγγενής πρώτου βαθμού, όπως γονέας ή παιδιά. Εάν ο Αποκομμένος βρίσκεται στο ίδιο σπίτι, οι επαφές και συνομιλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά μαζί του, θα πρέπει να περιορίζονται σε οτιδήποτε άλλο, εκτός από θρησκευτική συζήτηση, έστω και αν αυτός είναι γονέας ή παιδί του Μάρτυρα. Οποιοσδήποτε Μάρτυρας του Ιεχωβά συλληφθεί να μην τηρεί την εντολή απομάκρυνσης και μη συνομιλίας με Αποκομμένους, αρχικά επιπλήττεται από τους Πρεσβυτέρους, και αν συνεχίσει περνάει από δικαστική επιτροπή, (θρησκευτικό δικαστήριο), αντιμετωπίζοντας και ο ίδιος την ποινή της Αποκοπής, αν συνεχίσει να μην υπακούει στην εντολή αυτή της Οργάνωσης. Παλαιότερα η εταιρία Σκοπιά απέκοπτε και ανθρώπους αβάπτιστους σε αυτή, που απλώς έδιναν στην οργάνωση δελτίο έργου, δηλαδή περιοδική στατιστική των ευαγγελιστικών τους δραστηριοτήτων. Αλλά αργότερα περιορίσθηκε μόνο στους βαπτισμένους. Ο Αποκομμένος κατά την πίστη των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αν πεθάνει, ή αν έρθει ο Αρμαγεδώνας, (που κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το τέλος του παρόντος συστήματος), και τον βρει εκτός οργάνωσης, θα πεθάνει, χωρίς δικαίωμα ανάστασης. Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά λοιπόν, η αποκοπή,

ισοδυναμεί με θανατική εκτέλεση του πρώην μέλους τους, καθώς τον θέτουν με αυτήν εκτός ελπίδας σωτηρίας. Η αποκοπή δεν είναι απαραίτητα μόνιμη. Εάν ένα αποκομμένο άτομο μετανοήσει από την προηγούμενη διαγωγή του, μπορεί να γίνει αποδεκτός στην εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν υπάρχει καθορισμένη χρονική περίοδος για να συμβεί αυτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, περνούν τουλάχιστο έξι μήνες, και σε αρκετές περιπτώσεις, αρκετά μεγαλύτερος καιρός. Οι στατιστικές δείχνουν ότι περίπου το ένα τρίτο από αυτούς που αποκόπτονται τελικά επιστρέφουν στην εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί που δεν επιστρέφουν, παραμένουν εφ' όρου ζωής απόβλητοι και απαγορευμένη συναναστροφή για τους υπόλοιπους.

2. Αποσυνταύτιση Εκτός από τους αποκομμένους, υπάρχει και η κατηγορία των Αποσυνταυτισμένων. Πρόκειται για ανθρώπους που για οποιονδήποτε λόγο επιθυμούν να μην ονομάζονται πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί πρέπει να υπογράψουν ένα χαρτί ότι πράγματι δεν επιθυμούν να είναι πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά, και από τη στιγμή εκείνη παύουν να είναι. Η συμπεριφορά των Μαρτύρων του Ιεχωβά προς τους Αποσυνταυτισμένους, είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν προς τους Αποκομμένους, έστω και αν οι Αποσυνταυτισμένοι δεν βαρύνονται με απολύτως καμία κατηγορία παραπτώματος. Το ότι υπήρξαν Μάρτυρες του Ιεχωβά και πλέον δεν είναι, είναι επαρκής κατηγορία για να θεωρηθούν ανάξιοι συναναστροφής, χαιρετισμού, συνομιλίας και σωτηρίας.

3. Αποστασία Μια ειδική κατηγορία Αποκομμένων ή Αποσυνταυτισμένων, είναι οι Αποστάτες από τη Σκοπιά. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν πιστεύουν πλέον στα δόγματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και δεν επιθυμούν πλέον να επιστρέψουν, επειδή θεωρούν ότι βρήκαν κάτι σωστότερο. Για τους ανθρώπους αυτούς υπάρχει ειδική υπόδειξη της οργάνωσης της Σκοπιάς, με τακτικότατα άρθρα στα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, να είναι όσο το δυνατόν πιο απομονωμένοι από τα μέλη τους. Αν κάποιος χαρακτηρισμένος "Αποστάτης" δραστηριοποιείται με δημοσιεύσεις ή ευαγγελισμό της πίστης του μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά (κρυφά φυσικά), τότε στις συνάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά γίνεται ανάγνωση ειδικών επιστολών (από την ηγεσία) γι' αυτόν ονομαστικά, ώστε να τον αποφεύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο, και να μη συζητήσουν μαζί του, ή να μη δουν τα όσα δημοσιεύει. Όταν ο Αποστάτης, λάμβανε άρτο και οίνο στις ετήσιες εορτές της Ανάμνησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά όταν ήταν μέλος τους, και μετά αποστατήσει (=αποστασιοποιηθεί) από αυτούς για δογματικούς λόγους, χαρακτηρίζεται επιπλέον και "Πονηρός Δούλος", καθώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τον τοποθετούν σε ειδική κατηγορία "αγίου που ξέπεσε".

4. Αντιρρήσεις ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα Πέραν από τις ερμηνευτικές αντιρρήσεις που έχουμε εκθέσει, οι αρνητές της πρακτικής αυτής της εταιρίας Σκοπιά, επικεντρώνουν κυρίως στα κοινωνικά, συνταγματικά και ηθικά προβλήματα που δημιουργεί η πρακτική αυτή, τα οποία συνοψίζονται περιληπτικά ως εξής: 1. Καταστρατηγείται το συνταγματικό δικαίωμα της ανεξιθρησκείας, καθώς η αλλαγή θρησκείας τους κωλύεται και τιμωρείται με τα παρακάτω προβλήματα.

2. Κλονίζεται η οικογενειακή τους ενότητα και επαφή, καθώς απαγορεύεται στα μέλη της οικογενείας τους να έχουν μαζί τους πνευματική επαφή.

3. Αποστερούνται συγγενείς που δεν μένουν στο ίδιο σπίτι, ακόμα και από την απλή κοινωνική επαφή των μελών της οικογενείας τους που είναι ακόμα Μάρτυρες του Ιεχωβά.

4. Κινδυνεύει η εργασία αποκομμένων που εργάζονται σε Μάρτυρες του Ιεχωβά εργοδότες.

5. Καταστρέφονται κοινωνικές γνωριμίες και φιλίες χρόνων, λόγω της απαγόρευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ακόμα και να μιλούν με αποκομμένους φίλους τους.

6. Αποθαρρύνεται έτσι η αποχώρηση μελών της οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά που επιθυμούν να αποχωρήσουν, και παραμένουν εκεί παρά τη θέλησή τους, για να μην υποστούν τις ανωτέρω συνέπειες.

7. Δημιουργείται κοινωνική πίεση σε ανθρώπους να επανέλθουν παρά τη θέλησή τους στην οργάνωση της Σκοπιάς, για να πάψουν οι ανωτέρω "ποινές".

8. Δημιουργούνται "στεγανά" για να μη μάθουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τους πραγματικούς (ίσως και άδικους) λόγους αποκοπής κάποιου, μια και μετά δεν του μιλούν, και να μη μάθουν τους λόγους για τους οποίου διαφώνησε με το δόγμα της εταιρίας Σκοπιά, και τα επιχειρήματα που διαθέτει εναντίον της οργάνωσης.

9. Δημιουργείται ΜΕΣΑ στη Σκοπιά μεγάλος αριθμός ανθρώπων που αμαρτάνουν κρυφά επειδή δεν πιστεύουν πλέον τη Σκοπιά, αλλά δεν αποχωρούν για να μην υποστούν τις συνέπειες.

10. Διαλύονται οικογένειες, μένουν παιδιά με χωρισμένους γονείς, μένουν ηλικιωμένοι χωρίς τα παιδιά και τα εγγόνια τους, παιδιά διώχνονται από το σπίτι, και άλλα τέτοια, λόγω της αποκοπής τους. Τα παραπάνω δέκα σημεία είναι ενδεικτικά των απαράδεκτων συνεπειών της αποκοπής σε πολλούς ανθρώπους, που τόλμησαν να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμα της ανεξιθρησκείας, και να φύγουν από τη Σκοπιά για να προσχωρήσουν σε μια άλλη πίστη που θεωρούν σωστότερη. Η απορία είναι η εξής: Αυτοί, πότε θα ξυπνήσουν; Τι υποκρισία, βλασφημία και υπερηφάνεια που υπάρχει στους Μάρτυρες του Ιεχωβά!!! Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής, ο Δαβίδ και τόσοι άλλοι, ακόμα και αυτός ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν είναι για τον Ουρανό –όπως λένε στην «Σκοπιά»- ενώ για τον Ουρανό είναι ο Ρώσσελ, ο Ράδερφορντ, και τόσοι άλλοι ψευδοπροφήτες με τις τόσες πλάνες, απάτες και τερατώδη ψεύδη που έχουν. ΤΟ ΘΕΟΣΕΒΕΣ ΜΙΣΟΣ Συμπερασματικά σημειώνουμε ότι η Εταιρία έχει καταφέρει να εμφυσήσει στους δύστυχους οπαδούς της αντί για αγάπη προς τους εκτός Οργάνωσης, ένα πρωτόγνωρο μίσος, το ονομαζόμενο και Θεοσεβές μίσος. Αυτό το Θεοσεβές μίσος έχει δημιουργήσει προβλήματα στην ψυχική ισορροπία των Μ. του Ιεχωβά και τους έχει οδηγήσει σε διάφορες αψυχολόγητες ενέργειες. Σύμφωνα με τον Γκύτερ Πάπε (Gunther Pape), πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος των ΜτΙ στη Γερμανία, τη μαρτυρία του οποίου επικαλείται ο μακαριστός πατέρας Αντώνης Αλεβιζόπουλος στο βιβλίο του “Η Λατρεία της Σκοπιάς”, τόμος Β΄ σελ. 310-311, μια μάρτυρας του Ιεχωβά σκότωσε τη γυναίκα του αδελφού της στη πόλη Βούρτσμπουργκ (Wurzburg) της Γερμανίας. Κάτι ανάλογο και πολύ χειρότερο ακόμη συνέβη και σε μια άλλη πόλη της Γερμανίας τη Λούντβιχσμπουργκ (Ludwigsburg), όπου ένας μάρτυρας του Ιεχωβά τρελάθηκε, πήρε ένα οπλοπολυβόλο αμερικανού στρατιώτη, όρμησε στην αίθουσα βασιλείας (κτίριο που συγκεντρώνονται οι Μ. του Ιεχωβά) και γάζωσε 16 άτομα. Επίσης ένας άλλος κατέστρεφε εκκλησίες και άγιες τράπεζες επειδή θεωρούσε ότι όλα αυτά είναι εχθροί του Ιεχωβά. Έχουμε και μαρτυρίες από πρώην Μ. του Ιεχωβά, ότι αρκετοί οπαδοί της Εταιρίας μην αντέχοντας αυτό το διπλό παιχνίδι να δείχνουν δηλ. ότι αγαπούν, ενώ στην πραγματικότητα μισούν, πάσχουν από σχιζοφρένεια, γι’ αυτό και καταφεύγουν σε ψυχοφάρμακα. Και πώς να μην υπάρχει σχιζοφρένεια όταν πολλές φορές οι Μ. του Ιεχωβά καλούνται να πιστέψουν και να διδάξουν πράγματα που είναι ταυτόχρονα αντιφατικά μεταξύ τους. Το κυριότερο όπλο της Σκοπιάς είναι η οικογένεια. Την χρησιμοποιεί με τον πιο σκληρό και ανήθικο τρόπο. Την στρέφει εναντίον σου με στόχο να σε διαλύσει. Για ένα μέλος της Σκοπιάς το χειρότερο που θα μπορούσε να του συμβεί είναι κάποιο συγγενικό του πρόσωπο φύγει από την Οργάνωση. Και το χειρότερο να γίνει αποστάτης. Ο αποστάτης είναι για αυτούς ένας ζωντανός νεκρός, όπου τον περιμένει η αιώνια καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα. Φαντασθείτε αν είναι δυνατόν να λειτουργήσει μια οικογένεια με τέτοιες συνθήκες. Όταν τα ίδια σου τα παιδιά σε κοιτάζουν με ένα βλέμμα μίσους και οργής γιατί τόλμησες να αμφισβητήσεις την ηγεσία της Σκοπιάς. Ετσι διδάσκει η ''Οργάνωση του Θεού'' την αγάπη; Σοβαρευτείτε επιτέλους! Υπάρχει και Θεός!

11)Ερώτηση:Που λέει η Γραφή για ''ώρες αγρού'', ''υπηρεσία αγρού'' , ''σκαπανείς'', ''καταγραφή επιδόσεων''

κτλ Σας υποχρεώνουν να συμπληρώνετε μια έκθεση ''ευαγγελιζομένων'' για εβδομαδιαία υπηρεσία στον ''αγρό'',ώστε έτσι να συμπληρώνετε τις εβδομαδιαίες ώρες που πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι και προωθείτε τα περιοδικά ''Σκοπιά'' και ''Ξύπνα''; Για ποιο λόγο κρατάτε ''ώρες επιδόσεων'' στον αγρό; Τι θα συμβεί εάν ''πέσουν'' οι επιδόσεις κάποιου;Υπάρχει έτσι κάποιος έλεγχος για το εάν ο οπαδός ''είναι χρήσιμος'' η όχι; Εφόσον δεν δέχεστε την Ιερά παράδοση πως δέχεστε ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ...ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ;Μπορείτε να πάτε σε ένα σπίτι για ''κήρυγμα αγρού'' και να μην έχετε κοντά σας τα περιοδικά αυτά;

Κάρτα ''επιδόσεων'' των Μ.τ.Ι. Είναι υποχρεωμένος κάποιος ''μάρτυρας'' να καταγράφει επιδόσεις? Αλλιώς τι συνέπειες έχει; Οργανωτική δομή των Μαρτύρων του Ιεχωβά Ευαγγελιζόμενοι Όλοι όσοι συμμετέχουν στη δραστηριότητα της επίδοσης μαρτυρίας που διευθετείται από τις Χριστιανικές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι γνωστοί ως ευαγγελιζόμενοι. Κάθε ευαγγελιζόμενος συμμετέχει στο κήρυγμα "των καλών νέων (του ευαγγελίου) της Βασιλείας". (Ματθαίος 24:14) Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκδίδουν βιβλία, περιοδικά, ειδικά βιβλιάρια, βιβλιάρια, κασέτες, CD, DVD, φυλλάδια και πληροφορίες σε ηλεκτρονική μορφή στο ίντερνετ, η κύρια σημασία του όρου ευαγγελιζόμενος σε αυτή την περίπτωση αναφέρεται στο άτομο που ενασχολείται στη δημόσια (από σπίτι σε σπίτι και σε δημόσιους χώρους) διακονία μετάδοσης Βιβλικών πληροφοριών σε άλλους ανθρώπους. Βαφτισμένοι ευαγγελιζόμενοι Βαφτισμένος ευαγγελιζόμενος είναι το άτομο που έχει κάνει προσωπική αφιέρωση να υπηρετεί ολόκαρδα τον Θεό και το έκανε φανερό αυτό μέσω του δημόσιου βαφτίσματός του στο νερό. Από τότε και έπειτα μπορεί ορθά να αποκαλείται Μάρτυρας του Ιεχωβά με την έννοια ότι δίνει μαρτυρία με τις πράξεις και με τα λόγια του υπέρ της δικαιωματικής κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού. (Ησαΐας 43:10-13) Δεν υπάρχει κάποιο αναμενόμενο όριο από τους τακτικούς ευαγγελιζομένους όσον αφορά το χρόνο που θα δαπανήσουν στη διακονία κηρύγματος. Οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει το κάθε άτομο είναι δεκτό. Ευαγγελιζόμενοι που είναι ηλικιωμένοι ή έχουν άλλους σωματικούς περιορισμούς μπορεί να διαθέτουν 15 λεπτά στη δημόσια διακονία κάθε μήνα. Όμως, αν ένας ευαγγελιζόμενος δεν είναι τακτικός στη συμμετοχή στη διακονία κάθε μήνα μπορεί να θεωρηθεί μη τακτικός ή ακόμη και αδρανής, περιορίζοντας έτσι τα επιπρόσθετα προνόμια υπηρεσίας που να έθα μπορούσε χει μέσα στην εκκλησία. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι πρεσβύτεροι της εκάστοτε εκκλησίας είναι άγρυπνοι ώστε να παράσχουν την απαιτούμενη στοργική

υποβοήθηση ώστε να ανακάμψει ο ευαγγελιζόμενος.

Κάρτα ''επιδόσεων'' των Μ.τ.Ι. (ώρες,ημερομηνία,περιοδικά που έδωσε,κτλ). Αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι Αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι μπορεί να είναι παιδιά ή άλλα άτομα που κάνουν πρόοδο με σκοπό το βάφτισμα. Ένα άτομο έχει τα προσόντα για να γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος όταν ήδη εφαρμόζει στη ζωή του τις ηθικές αρχές της Βίβλου, όταν κατανοεί και αποδέχεται τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ώστε να είναι σε θέση να δώσει ειλικρινή μαρτυρία για την πίστη του. Το άτομο που διεξάγει μαζί του τη Γραφική μελέτη πλησιάζει την Επιτροπή Υπηρεσίας της εκκλησίας του ώστε να κάνει γνωστή την επιθυμία του σπουδαστή. Η επιτροπή κανονίζει ώστε δύο πρεσβύτεροι να έχουν μία συνάντηση με τον σπουδαστή ώστε να εξετάσουν τη δυνατότητα του σπουδαστή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ως εκπροσώπου του αγγέλματος της Βασιλείας του Θεού. Αν πράγματι έχει τα προσόντα, τότε ο σπουδαστής (ή η σπουδάστρια) μπορεί να αρχίσει να συμμετέχει επίσημα στη δημόσια διακονία. Συνήθως το άτομο που μελετάει την Αγία Γραφή με κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά έχει ήδη αρχίσει να μοιράζεται με φίλους και συγγενείς του τις πληροφορίες που μαθαίνει στη μελέτη του. Άλλες μορφές ευαγγελιζόμενων Υπάρχουν διάφορες μορφές υπηρεσίας οι οποίες είναι διαθέσιμες για τους ευαγγελιζόμενους μέσα στη Χριστινική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά και οι οποίες περιλαμβάνουν αυξημένη δραστηριότητα στη διακονία κηρύγματος. Τακτικοί Σκαπανείς: Βαφτισμένοι ευαγγελιζόμενοι με καλή υπόσταση, οι οποίο εγκρίνονται από τους πρεσβυτέρους της εκάστοτε τοπικής εκκλησίας και οι οποίοι έχουν ως μέσο μηνιαίο στόχο τις 70 ώρες στην υπηρεσία αγρού. Βοηθητικοί Σκαπανείς: Βαφτισμένοι ευαγγελιζόμενοι με καλή υπόσταση, οι οποίοι για οποιονδήποτε μήνα (ή μήνες) επιθυμούν έχουν ως στόχο τους να εργαστούν στη διακονία αγρού για 50 ώρες ανά μήνα. Ιεραπόστολοι και Ειδικοί Σκαπανείς: Βαφτισμένοι ευαγγελιζόμενοι οι οποίοι διορίζονται από την οργάνωση να αναλάβουν ένα ειδικό έργο, όπως για παράδειγμα το κήρυγμα των καλών νέων σε απομονωμένες περιοχές ή χώρες. Οι υποψήφιοι ιεραπόστολοι, πριν λάβουν το διορισμό τους, παρακολουθούν την πολύμηνη ιεραποστολική Σχολή Γαλαάδ η οποία διαξάγεται από την Εταιρία Σκοπιά. Εκκλησίες Ο όρος εκκλησία χρησιμοποιείται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά με κυριολεκτικό τρόπο και αναφέρεται σε μια "σύναξη ατόμων". Καθεμιά από τις οργανωμένες εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελείται από περίπου 80 ως 120 ευαγελιζομένους οι οποίοι κατοικούν στην ίδια περιοχή. Σύμφωνα με την άποψή τους, το σύνολο αυτών των κατά τόπους εκκλησιών παγκόσμια αποτελεί την Χριστιανική εκκλησία του Θεού. Η Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας Οι συναθροίσεις διεξάγονται στις Αίθουσες Βασιλείας σε εβδομαδιαία βάση, ενώ μία από αυτές διεξάγεται σε ιδιωτικά σπίτια κατά ολιγομελείς ομάδες, συνήθως των 10 ως 20 ευαγγελιζομένων, οι οποίες ονομάζονται κέντρα Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας. Σε κάθε κέντρο υπάρχει ένας επίσκοπος, ο οποίος είναι συνήθως πρεσβύτερος της εκκλησίας και ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον όμιλο. Ο επίσκοπος φροντίζει για τη δράση του ομίλου όσον αφορά το έργο κηρύγματος και την πνευματική κατάσταση του κάθε μέλους του ομίλου. Η δημόσια διακονία οργανώνεται συνήθως από αυτά τα κέντρα Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας. Συναθροίσεις της Εκκλησίας Τα κέντρα Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας συναποτελούν την κάθε εκκλησία. Ολόκληρη η εκκλησία συναθροίζεται στην πλησιέστερη Αίθουσα Βασιλείας δύο φορές την εβδομάδα, διεξάγοντας δύο

συναθροίσεις κάθε φορά. Αυτές οι τέσσερις συναθροίσεις είναι οι εξής: Η Μελέτη Σκοπιάς, η οποία αποτελεί εξέταση με συμμετοχή του ακροατηρίου ενός άρθρου μελέτης από το τρέχον τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά με βάση την Αγία Γραφή. Η Δημόσια Συνάθροιση, περιλαμβάνει μια διάλεξη γύρω από κάποιο Γραφικό θέμα. Η Συνάθροιση Υπηρεσίας, η οποία εξαρτίζει τους ευαγγελιζόμενους όσον αφορά τη διακονία κηρύγματος. Η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, η οποία εκπαιδεύει τον κάθε ευαγγελιζόμενο ώστε να βελτιώνεται στη διακονία κηρύγματος. Η κάθε συνάθροιση διαρκεί από 45 ως 60 λεπτά. Όλες οι συναθροίζεις αρχίζουν και τελειώνουν με προσευχή, συνήθως περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε Ύμνους της Βασιλείας και είναι ανοιχτές ώστε να τις παρακολουθήσει οποιοσδήποτε, χωρίς να περιφέρεται δίσκος. Περιοχές, Περιφέρειες και Ζώνες και οι αντίστοιχοι Επίσκοποι Η κάθε εκκλησία ανήκει σε μία Περιοχή, για την οποία φροντίζει ο Επίσκοπος Περιοχής. Η κάθε περιοχή εκκλησιών ανήκει σε μια Περιφέρεια, για την οποία φροντίζει ο Επίσκοπος Περιφερείας. Οι περιφέρειες είναι με τη σειρά τους κάτω από την επίβλεψη του τοπικού Γραφείου Τμήματος. Το Γραφείο Τμήματος βρίσκεται κάτω από την άμεση επίβλεψη του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Όλα τα Γραφεία Τμήματος ανήκουν σε μια Ζώνη και ο κάθε Επίσκοπος Ζώνης διορίζεται από το Κυβερνών Σώμα. Περιοχές Οι εκκλησίες συγκεντρώνονται σε συνελεύσεις ανά Περιοχή δύο φορές το χρόνο και επίσης δέχονται δύο φορές το χρόνο τις επισκέψεις του Επισκόπου Περιοχής, ενός έμπειρου και κατάλληλα εκπαιδευμένου πρεσβυτέρου ο οποίος εκπροσωπεί το τοπικό Γραφείο Τμήματος. Αυτές οι επισκέψεις διαρκούν μία εβδομάδα, στη διάρκεια της οποίας ο επίσκοπος περιοχής εκφωνεί ομιλίες που αφορούν την εκκλησία αλλά και γενικότερα το κοινό, έχει συναντήσεις με τους πρεσβυτέρους, τους διακονικούς υπηρέτες και τους σκαπανείς της εκκλησίας και συμμετέχει στο ευαγγελιστικό έργο από σπίτι σε σπίτι. Περιφέρειες Η Περιφέρεια αποτελείται από ένα σύνολο Περιοχών και την υπηρετεί ένας Επίσκοπος Περιφερείας. Οι αρμοδιότητές του περιλαμβάνουν την επίσκεψη στις εκκλησίες για μία εβδομάδα μαζί με τον επίσκοπο περιοχής και την συμμετοχή στη διεξαγωγή της ετήσιας διήμερης συνέλευσης περιοχής. Κάθε χρόνο, συνήθως το καλοκαίρι, διεξάγεται μια τριήμερη (ή τετραήμερη) Συνέλευση Περιφερείας. Παρά την ονομασία της, μπορεί να περιλαμβάνεται σε μια τέτοια συνέλευση είτε μέρος της περιφέρειας είτε ένας αριθμός περιφερειών μαζί. Τέτοιες συνελεύσεις διεξάγονται σε κατάλληλες εγκαταστάσεις, οι οποίες έχουν συνήθως χωρητικότητα χιλιάδων ακροατών. Ζώνες Η Ζώνη αποτελείται από μερικά Γραφεία Τμήματος και την υπηρετεί ένας Επίσκοπος Ζώνης ο οποίος διορίζεται από το Κυβερνών Σώμα. Το κύριο έργο τους είναι η παροχή βοήθειας στις Επιτροπές Τμήματος για προβλήματα και ζητήματα που αφορούν τη διακονία. Υπηρέτες Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν διαχωρίζονται σε κληρικούς και λαϊκούς, κάτι που είναι συνηθισμένο σε πολλές άλλες θρησκευτικές ομάδες. Μάλλον πιστεύουν ότι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, όλοι οι λάτρεις του Ιεχωβά είναι διάκονοι. Εντούτοις, αποτελεί πρακτική ανάγκη να υπάρχουν επίσκοποι που είναι διορισμένοι να αναλαμβάνουν την ηγεσία στη διακονία και στη διδασκαλία στις κατά τόπους εκκλησίες. Οι Πρεσβύτεροι Η κάθε εκκλησία έχει ένα σώμα Πρεσβυτέρων, ή αλλιώς Επισκόπων, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα των ζητημάτων που αφορούν τις δραστηριότητες και την ευημερία της τοπικής εκκλησίας. Ανάμεσα στις ευθύνες που έχουν οι πρεσβύτεροι περιλαμβάνεται η διδασκαλία της εκκλησίας από το βήμα, οι ποιμαντικές επισκέψεις στα μέλη της εκκλησίας και η ανάληψη της ηγεσίας στο ευαγγελιστικό έργο. Ο πρεσβύτερος που ηγείται στις συναθροίσεις του πρεσβυτερίου ονομάζεται Προεδρεύων Επίσκοπος, ενώ ο Επίσκοπος Υπηρεσίας χειρίζεται τα ζητήματα που αφορούν το έργο της διακονίας της εκκλησίας και ο Γραμματέας χειρίζεται την απαιτούμενη αλληλογραφία. Επιπρόσθετα, ένας πρεσβύτερος μπορεί ταυτόχρονα να διοριστεί και ως Επίσκοπος Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας, διορισμός που περιλαμβάνει τις διευθετήσεις για την εβδομαδιαία διεξαγωγή της μελέτης βιβλίου. Οι Διακονικοί Υπηρέτες Οι Διακονικοί Υπηρέτες διορίζονται για να βοηθούν τους πρεσβυτέρους σε διάφορες συνήθεις εργασίες,

όπως η φροντίδα της Αίθουσας Βασιλείας, οι ηχητικές εγκαταστάσεις, η διάθεση των εντύπων, οι λογαριασμοί της εκκλησίας, κ.α. Σε μερικές περιπτώσεις λαβαίνουν μέρος και στη διδασκαλία της εκκλησίας. Διορισμοί των Πρεσβυτέρων και των Διακονικών Υπηρετών Οι καινούριοι πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες διορίζονται από τα τοπικά Γραφεία Τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα οποία εξουσιοδοτούνται να αντιπροσωπεύουν το Κυβερνών Σώμα σε αυτό το θέμα. Οι διορισμοί γίνονται συνήθως έπειτα από σύσταση του τοπικού πρεσβυτερίου που γίνεται κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του επισκόπου περιοχής. Μόνο άντρες μπορούν να διοριστούν πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες, αν και οι γυναίκες μπορούν να αναλαμβάνουν τα περισσότερα καθήκοντα των διακονικών υπηρετών που αναφέρονται παραπάνω, εκτός από τη διδασκαλία στην εκκλησία. (Αυτό γίνεται ως επί το πλείστον σε μικρές εκκλησίες και σε αυτές που για κάποιο λόγο δεν έχουν αρκετούς άντρες με τα κατάλληλα προσόντα.) Γραφεία Τμήματος Γραφεία Τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχουν σε περίπου 110 χώρες , περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το Γραφείο Τμήματος μπορεί να περιλαμβάνει μεταφραστικό τμήμα, νομικό τμήμα, τμήμα πληροφοριών για νοσοκομεία, όπως επίσης και εκτυπωτικές εγκαταστάσεις στα μεγαλύτερα τμήματα. Το κάθε τμήμα έχει μια Επιτροπή Υπηρεσίας η οποία βρίσκεται σε επαφή με τις εκκλησίες και επιβλέπει το έργο των επισκόπων περιοχής και περιφερείας. Επίσης, σε κάθε τμήμα, μια επιτροπή τριών ή περισσοτέρων ατόμων υπηρετεί ως Επιτροπή Τμήματος, η οποία διορίζεται απο το Κυβερνών Σώμα. Και,για ποιό λόγο (εφόσον υπάρχει το ίντερνετ-και άλλα μέσα), πρέπει οι οπαδοί να πηγαίνουν απο πόρτα σε πόρτα? (η χρήση δε,του ίντερνετ,αποθαρρύνεται απο την εταιρία). Ο λόγος είναι απλός: Η Σκοπιά κυκλοφορεί σε ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ αριθμό περιοδικών,ώστε,να έχει την ''δικαιολογία'' να ζητά ''συνεισφορές'' απο τις ''Αίθουσες Βασιλείας''. Αν δεν έχει τα απαιτούμενα έσοδα, (ξανα)ζητάει απο τους πρεσβυτέρους της τα υπόλοιπα. Κάτι τέτοιο όμως,δεν γίνεται (σχεδόν) ποτέ,αφού τα έξοδα της έκδοσης είναι μηδαμινά (δική της τυπογραφική ύλη,δωρεάν εθελοντές στα τυπογραφεία της,αμισθί πλασιέ,κτλ). Έτσι,με έναν αριθμό 7.500.000 οπαδών (σύμφωνα με τις στατιστικές της),εκδίδει ΠΟΛΥ περισσότερα. Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε αυτή τη σκοτεινή πλευρά (της Σκοπιάς) όταν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά χτυπά το κουδούνι μας ή όταν διαβάζουμε τα προπαγανδιστικά έντυπα της Εταιρίας. Αυτή η αλήθεια κρύβεται έντεχνα πίσω από την εικόνα εντυπωσιακών στατιστικών. Η καθημερινή παραγωγή έντυπης ύλης από την εκδοτική αυτοκρατορία της Σκοπιάς είναι ασύλληπτη και ξεπερνά την παραγωγή όλων των άλλων θρησκειών μαζί!! Καυχώνται ότι έχουν 7.500.000 ενεργά μέλη σε παραπάνω από 230 χώρες και νήσους σε όλο τον κόσμο. Και το καθένα από αυτά τα μέλη δαπανά τουλάχιστον δέκα ώρες το μήνα προωθώντας το άγγελμα της Σκοπιάς και πουλώντας τις εκδόσεις της. Αυτό που δεν θα σας πουν ποτέ είναι ο αριθμός των ανθρώπων που αποχωρούν απ’ την οργάνωση, πολλοί εκ των οποίων μετά από δεκαετίες πιστής υπηρεσίας. Τα μέλη διαρκώς εναλλάσσονται καθώς νέα μέλη εισέρχονται από τη μπροστινή πόρτα και απογοητευμένα μέλη αποχωρούν από την πίσω. Κάτι παρόμοιο με την περιστρεφόμενη πόρτα ενός καταστήματος από την οποία άλλοι μπαίνουν και άλλοι βγαίνουν. Αν αναλύσει κάποιος τον αριθμό των μελών της Σκοπιάς από τις στατιστικές των νεοβαπτιζομένων σε μια περίοδο δέκα ετών, χρησιμοποιώντας τις ετήσιες εκθέσεις που δημοσιεύονται στα ‘Βιβλία του Έτους’ των Μ.τ.Ι., ανακαλύπτει ένα απίστευτο έλλειμμα. Σε μια τυπική δεκαετή περίοδο, 750.000 έως 950.000 Μάρτυρες εγκαταλείπουν την «κιβωτό της σωτηρίας». Ομολογουμένως, κάποιοι θα έχουν αποκοπεί και άλλοι θα έχουν πεθάνει, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τερματίζει τη συνταύτισή του από μόνο του. Πώς η Εταιρία Σκοπιά έχει αποκτήσει μια τέτοια κολοσσιαία ακίνητη περιουσία και πώς έχει οικοδομήσει αυτή την εκδοτική αυτοκρατορία; Πώς μπορεί να επεκτείνεται με τόσο ταχύ ρυθμό; Η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι η επέκτασή της αποτελεί απόδειξη της ευλογίας του Θεού. Εάν, όμως, το μέγεθος και η συσσώρευση πλούτου ήταν νομιμοποιημένο κριτήριο, πολλές από τις άλλες θρησκείες θα μπορούσαν να προβάλλουν τον ίδιο ισχυρισμό όντας πλουσιότερες και μεγαλύτερες. Στην πραγματικότητα, όμως, στα πρώτα της χρόνια η Εταιρία μείωνε τη σημασία τέτοιων πραγμάτων, τονίζοντας αντίθετα την ποιότητα του αγγέλματος της Σκοπιάς, και επικρίνοντας τα μεγέθη και τον πλούτο των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο πλούτος έχει οικοδομηθεί πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων ειλικρινών ανθρώπων τους οποίους η Εταιρία έχει μετατρέψει σε πωλητές των εντύπων της από πόρτα σε πόρτα. Η μέθοδος της πώλησης προϊόντων από πόρτα σε πόρτα, από ηλεκτρικές σκούπες μέχρι εγκυκλοπαίδειες,

έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί βαρόμετρο της πνευματικότητας ούτε αποτελεί προϋπόθεση για να ευαρεστηθεί ο Θεός. Εντούτοις αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον ο μέσος Μάρτυρας βλέπει τα πράγματα. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά μάλλον αποτελεί έξυπνο σχεδιασμό από την ηγεσία της Σκοπιάς, διότι αυτοί οι απλήρωτοι πωλητές εντύπων είναι σημαντική πηγή εσόδων για την αυτοκρατορία που έχει στηθεί στο Μπρούκλυν. Μπορεί να αποδειχθεί ότι η διακονία από πόρτα σε πόρτα είναι άκρως ανεπαρκής εάν ο σκοπός είναι να ελκυσθούν προσήλυτοι. Για παράδειγμα, οι στατιστικές για το 1986 δείχνουν ότι απαιτήθηκαν 3014 ώρες διακονικής δράσης για να αποκτηθεί ένα νέο μέλος! Αυτό ισοδυναμεί με το να εργάζεται ένας Μάρτυρας 40 ώρες την εβδομάδα επί 75 εβδομάδες για να κάνει ένα νέο μαθητή. Η ηγεσία το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, εντούτοις, ούτε εξετάζει ούτε συνιστά άλλες μεθόδους διάθεσης των εντύπων της. Γιατί; Διότι η μέθοδος από πόρτα σε πόρτα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατεθούν στο κοινό. Μια γρήγορη ματιά στα έσοδα που περιλαμβάνονται μας δίνει κάποια ιδέα του πράγματος. Οι Μάρτυρες όταν αγοράζουν τα έντυπα της Εταιρίας από την τοπική Αίθουσα Βασιλείας για να τα διανείμουν στο κοινό, νομίζουν ότι η τιμή που πληρώνουν μόλις που καλύπτει το κόστος παραγωγής τους. Στην πραγματικότητα, όμως, για κάθε έντυπο που διατίθεται προκύπτει ένα σημαντικό κέρδος. Λόγου χάρη, τα κύρια περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! έχουν ενωμένες ετήσιες πωλήσεις 900.000.000 αντίτυπα! Σε μια συνέντευξη με τον Ράνταλ Γουότερς (Randall Watters), πρώην μέλους του προσωπικού των κεντρικών γραφείων στο Μπρούκλυν, του οποίου η εργασία εκεί (ήταν υπεύθυνος τυπογραφείου) αφορούσε την ανάλυση του κόστους εκτύπωσης, μάθαμε ότι στη διάρκεια της εκεί υπηρεσίας του (το 1980), το κάθε περιοδικό πωλούνταν 20 λεπτά το τεύχος, ενώ το κόστος παραγωγής ήταν μόνο 4 λεπτά. Αργότερα (το 1990) η τιμή του περιοδικού αυξήθηκε στα 25 λεπτά. Χρησιμοποιώντας την ίδια αναλογία, το κόστος παραγωγής είναι πλέον 5 λεπτά. Σήμερα τα έντυπα της Εταιρίας υποτίθεται ότι προσφέρονται δωρεάν στο κοινό και γίνονται δεκτές μόνο εκούσιες συνεισφορές. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την κάθε εκκλησία. Οι εκκλησίες των Μαρτύρων για την έντυπη ύλη που παίρνουν από την Εταιρία στέλνουν μια συνεισφορά κάθε μήνα η οποία, αν δεν καλύπτει το καθορισμένο για τα έντυπα που παίρνουν ποσόν, λαβαίνουν μια ωραία επιστολή από το Μπέθελ που τους ζητά να στείλουν από το ταμείο της εκκλησίας το απαιτούμενο υπόλοιπο. Συνεπώς, τα περιοδικά και λοιπά έντυπα που λαβαίνει κάθε εκκλησία πληρώνονται άμεσα τοις μετρητοίς, ανεξάρτητα από το αν διατεθούν στο κοινό ή όχι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η πληρωμή των εντύπων είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων.

μικρά παιδιά ''επί το έργον'' Γιατί οι Μάρτυρες Είναι Τόσο Απασχολημένοι; Το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν επιθυμεί να έχουν οι ακόλουθοί του επαρκή χρόνο να σκεφτούν. Συνειδητοποιούν ότι αν οι άνθρωποι είχαν χρόνο να διαβάσουν την Αγία Γραφή, ποτέ δεν θα γίνονταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, ή αν είναι ήδη μέλη, τελικά θα εγκατέλειπαν την Εταιρία. Γι’ αυτό το λόγο στις συναθροίσεις και στις αποκαλούμενες «Γραφικές Μελέτες», μελετώνται μόνο εκδόσεις της Εταιρίας. Έχοντας να παρακολουθήσουν πέντε εβδομαδιαίες συναθροίσεις και μερικά «ξεκινήματα για την υπηρεσία αγρού», και πιεζόμενοι να δαπανούν δέκα ώρες το μήνα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν καθόλου χρόνο να εξετάσουν την κατάστασή τους και την ιστορία της θρησκείας τους. Αυτό αποτελεί μια μορφή ελέγχου και χειραγώγησης της διάνοιας

Ας δούμε πώς λειτουργεί η οργάνωση.Αφού έχει δώσει πρώτα το κείμενο,μετά,υποβάλλει...''Ερωτήσεις Μελέτης''. (απο το site της ''Σκοπιάς): ''1. (α) Ποια διαβεβαίωση δίνει ο άγγελος στον Ιωάννη σχετικά με όλες τις θαυμαστές υποσχέσεις που βρίσκονται στην Αποκάλυψη; (β) Ποιος είναι εκείνος που λέει: «Έρχομαι γρήγορα», και πότε πραγματοποιείται αυτός ο “ερχομός”; 2. (α) Πώς αντιδρά ο Ιωάννης σε αυτή την αφθονία αποκαλύψεων, και τι του λέει ο άγγελος; (β) Τι μαθαίνουμε από τα λόγια του αγγέλου «Πρόσεχε!» και «Τον Θεό λάτρεψε»; 3, 4. Τι λέει στη συνέχεια ο άγγελος στον Ιωάννη, και πώς έχει υπακούσει στα λόγια του το χρισμένο υπόλοιπο; 5. (α) Τι θα συμβεί αν οι άνθρωποι θέλουν να αγνοήσουν τις προειδοποιήσεις και τις συμβουλές που βρίσκονται στην Αποκάλυψη; (β) Ποια θα πρέπει να είναι η ανταπόκριση των πράων και δίκαιων ατόμων; 6. Τι λέει ο Ιεχωβά καθώς απευθύνεται στους αναγνώστες της Αποκάλυψης για τελευταία φορά στην προφητεία; 7. (α) Για ποιο πράγμα “έρχεται γρήγορα” ο Ιεχωβά; (β) Γιατί δεν θα έχουν καμιά συμμετοχή στη Νέα Ιερουσαλήμ οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου; 8. (α) Ποιοι μόνο «πάνε στα δέντρα της ζωής», και τι σημαίνει αυτό; (β) Πώς «έπλυναν τις στολές τους» τα μέλη του μεγάλου πλήθους, και πώς διατηρούν καθαρή υπόσταση; 9. Ποια λόγια λέει ο Ιησούς, και σε ποιους απευθύνεται πρωτίστως το άγγελμά του και ολόκληρη η Αποκάλυψη; 10. Γιατί αποκάλεσε ο Ιησούς τον εαυτό του (α) “ρίζα και απόγονο του Δαβίδ”; (β) «λαμπρό πρωινό άστρο»; 11. Ποια ανοιχτή πρόσκληση παρουσιάζει τώρα ο Ιωάννης, και ποιοι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτήν; 12. Πώς ανταποκρίνεται το μεγάλο πλήθος στην πρόσκληση του εδαφίου Αποκάλυψη 22:17; 13. Ποια προειδοποίηση δίνει ο Ιησούς; 14. Πώς θεωρεί η τάξη του Ιωάννη την “προφητεία” της Αποκάλυψης; 15. Τι σημαίνουν τα λόγια του Ιησού ότι «δίνει μαρτυρία για αυτά τα πράγματα» και ότι “έρχεται γρήγορα”; 16. Ποια αποφασιστική δράση πρέπει να αναλάβετε αφού γνωρίζετε ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς έρχονται γρήγορα; 17. Πώς πρέπει να σας επηρεάζει η εκτίμησή σας για την αγιότητα του Ιεχωβά; 18. Σε τι πρέπει να συμμετέχετε όσο το δυνατόν πληρέστερα, και γιατί είναι αυτό το έργο επείγον σήμερα; 19. Με ποια λόγια τελειώνει ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης, και πώς ανταποκρίνεστε εσείς σε αυτά''; Ζητάει δηλ. να μάθει καλά το μάθημά του ο κάθε πιστός,που θα βγεί μετά,με συγκεκριμένες ερωταπαντήσεις στον ''αγρό''με την άποψη της ''Σκοπιάς'' για την Αγία Γραφή! Προσέξτε πόσα βιβλία και ΠΩΛΗΣΕΙΣ έχει κάνει η ''Οργάνωση του Ιεχωβά'': (Απο δικό τους site):

''Η Βιβλική εγκυκλοπαίδεια Ενόραση στις Γραφές έγινε διαθέσιμη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά το 2008 στα ελληνικά, παρέχοντας πληροφορίες σε βάθος σε θέματα της Αγίας Γραφής καθαυτής που αφορούν την αρχαιολογία, την Ιστορία, τη γλωσσολογία κ.ά. Ειδικές εκδόσεις όπως το Δείτε την Καλή Γη, με πολυάριθμους σύγχρονους χάρτες, παρέχουν σαφείς πληροφορίες για ζητήματα που σχετίζονται με τη γεωγραφία και την Ιστορία που καλύπτει η Βιβλική περίοδος. Θέματα που αφορούν τη μετάδοση του κειμένου της Αγίας Γραφής, των αρχαίων και σύγχρονων Βιβλικών μεταφράσεων και άλλων συναφών πληροφοριών καλύπτονται στο μεγάλου μεγέθους βιβλίο "Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη" και στο βιβλίο Η Αγία Γραφή—Λόγος Θεού ή Ανθρώπων;. Η σύγχρονη ιστορία της οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά παρουσιάζεται διεξοδικά σε βιβλία όπως το Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, το Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Θείο Σκοπό και το ειδικό βιβλιάριο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Η Εταιρία Σκοπιά έχει παραγάγει Γραφικά έντυπα σε πάνω από 290 γλώσσες. Μεταξύ των βοηθημάτων για τη μελέτη της Αγίας Γραφής τα οποία έχουν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία περιλαμβάνονται τα ακόλουθα: Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή (1968 ως το 1992): 107.553.888 αντίτυπα σε 117 γλώσσες Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη (1982 ως το 2000): 81.000.000 και πλέον αντίτυπα σε 115 γλώσσες Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα! (1982 ως το 1992): 76.203.646 αντίτυπα σε 200 γλώσσες Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή (1996 ως το 2000): 75.000.000 και πλέον αντίτυπα σε 146 γλώσσες Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; (1996 ως το 2000): 113.000.000 και πλέον αντίτυπα σε 240 γλώσσες''.

Η Εταιρία εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποκρύπτει τα γιγαντιαία περιθώρια κέρδους που αποκομίζει με τη χρησιμοποίηση εθελοντών εργατών στα εργοστάσιά της και στις πόρτες των ανθρώπων. Οι ηγέτες της οργάνωσης, επιθυμώντας οι ακόλουθοί της να αισθάνονται ότι το έργο τους είναι μια ιερή υπηρεσία, δηλώνουν στη Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1986, σελ. 22: «Γυρολόγοι του λόγου του Θεού για ιδιοτελές όφελος—πόσο αποκρουστική σκέψη!.......Σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιμούνται το θαυμάσιο παράδειγμα του αποστόλου [Παύλου] με το να μην εμπορεύονται τον ανεκτίμητο Λόγο του Θεού, αλλά με το να τον κάνουν προσιτό σε όλους. Δεν εμπορεύονται ένα τέτοιο άγιο πράγμα». Η δήλωση αυτή είναι εξόχως υποκριτική! Εάν η Εταιρία Σκοπιά δεν είχε σκοπό να εμπορευθεί ένα τέτοιο άγιο πράγμα, δεν θα πουλούσε το κάθε περιοδικό σε πενταπλάσια τιμή απ’ ότι κοστίζει. Επίσης, εάν το ενδιαφέρον της ήταν μόνο η πληροφόρηση του κόσμου για το άγγελμά της τι το πιο φυσικό από το να αναρτά στο διαδίκτυο την ύλη των εντύπων της αντί να τα πουλάει; Γιατί δεν το κάνει αυτό; Ας συγκρίνει ο αναγνώστης τον παραπάνω υποκριτικό ισχυρισμό της Σκοπιάς με αυτό που κάνει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν ορισμένοι που μπορεί να νομίζουν ότι η Εταιρία Σκοπιά είναι μια αβλαβής θρησκεία που απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν μια αξιοσημείωτη άποψη για τη Βίβλο και τη ζωή. Αλλά,υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άλλοι που γνωρίζουν καλύτερα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποφέρει πολλά κάτω από τις σκληρές απαιτήσεις της οργάνωσης. Έχουν δει αγαπημένα τους πρόσωπα να πεθαίνουν εξαιτίας παράλογων κανονισμών σχετικά με την υγεία. Έχουν στερηθεί γιορτές όπως τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια. Έχουν στερηθεί τις ευκαιρίες για ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, για καριέρα, για έγγαμη ζωή και τεκνοποίηση, για να αφιερώσουν τη ζωή τους πουλώντας βιβλία και περιοδικά και προσηλυτίζοντας υποψήφια θύματα. Έχουν πληρώσει πρόστιμα ή υπέστησαν φυλάκιση αρνούμενοι να υπακούσουν ορισμένους νόμους της χώρας τους. Αυτές οι θυσίες θα ήταν επαινετές αν η αιτία ήταν δικαιολογημένη και αφορούσε την πίστη στο Θεό. Αλλά αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Σκοπιάς. Τους καταδικάζει το ίδιο το υπόμνημά τους. Οι προφητείες τους δεν επαληθεύτηκαν. Η λογική τους είναι αντιφατική. Οι πολιτικές τους διαρκώς αλλάζουν. Και η ερμηνεία τους της Αγίας Γραφής, στην οποία υποτίθεται ότι στηρίζονται οι διδασκαλίες τους, συχνά δεν εναρμονίζεται με την καθολικά αναγνωρισμένη ερμηνεία στο διάβα της ιστορίας. Ελπίζουμε ότι πολλοί Μ.τ.Ι, και άλλοι ενδιαφερόμενοι θα εξετάσουν με προσοχή τις πληροφορίες που παρουσιάζονται σ’ αυτό το άρθρο, με την πεποίθηση ότι η γνώση της αλήθειας μόνο καλό μπορεί να κάνει στον καθένα που την κατέχει και ευθυγραμμίζει τη ζωή του μ’ αυτήν. Κάθε εβδομάδα, οι οπαδοί της παρακολουθούν τουλάχιστον 5 ώρες κατήχησης, σε 3 διαφορετικές «συναθροίσεις», όπου διδάσκονται επιχειρηματολογία και «μάρκετινγκ»,πώς να μιλούν και να πείθουν τους άλλους. Η Σκοπιά, τους εντυπωσιάζει με τα ψηλά και πολυτελή της κτίρια, με τα υπερσύγχρονα τυπογραφεία της, και με τις εξαιρετικής ποιότητας εκτυπώσεις της. Προσπαθούν επίσης να εντυπωσιάσουν τους άλλους, φανερώνοντας μια «βιτρίνα» ηθικής καθαρότητας για την οργάνωσή τους, καθώς όποιον ανακαλύψουν να παραβιάζει τους κανόνες ηθικής, τον διώχνουν από την οργάνωση, με όλα τα επακόλουθα. Δεν υπάρχει οίκτος, ούτε ενδιαφέρον για τον διωγμένο. Αυτό που μετράει είναι η καλή εικόνα της οργάνωσης, γιατί τους οπαδούς της τους βλέπει ως αριθμούς, και όχι ως πρόσωπα. Για να τους κρατήσει, πεπεισμένους στα δόγματά της, η οργάνωση φροντίζει να τους έχει διαρκώς απασχολημένους με δικά της έντυπα, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν διδασκαλίες άλλων θρησκειών.

12)Ερώτηση: Γιατί η εταιρία Σκοπιά αφού δέχεται οτι το όνομα ''Ιεχωβά''είναι λάθος δεν το διορθώνει; (ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΧΒΕ-αλλά,δεν είναι το μόνο όνομα του Θεού στη Γραφή). Και αυτό το λέμε, επειδή στο έντυπο της Οργάνωσης «Σκοπιά» του 1960 σελ.502, η Οργάνωση Σκοπιά γράφει κάτι που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη προέλευση του τεχνητού ονόματος Ιεχωβά.

Συγκεκριμένα υποστηρίζει, ότι χρησιμοποιεί στα έντυπά της το όνομα Ιεχωβά, όχι γιατί είναι πιο σωστό, αλλά γιατί έχουν εξοικειωθεί οι άνθρωποι μαζί του, από τον 14ο αιώνα. Το όνομα του Θεού και η Καινή Διαθήκη 1) Πρέπει να θεωρήσουμε σίγουρο ότι η Καινή Διαθήκη δεν ονομάζει, ούτε ποτέ ονόμαζε, το Θεό «Ιεχωβά», παρά μόνο στα τέσσερα «αλληλούια» της Αποκάλυψης (λέξη που, σημειωτέον, η Εκκλησία χρησιμοποιεί πολλές φορές στη λατρεία του αληθινού Θεού, ακολουθώντας τη Βίβλο). Αν κάποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, ότι δηλ. υπήρξε μια παλαιότερη μορφή της Κ.Δ., όπου ο Θεός ονομαζόταν Ιεχωβά (και η οποία αλλοιώθηκε), θα πρέπει να το τεκμηριώσει με αρχαία χειρόγραφα της Κ.Δ. ή τεμάχια παπύρων ή παραθέματα εδαφίων της Κ.Δ. σε έργα αρχαίων συγγραφέων… Τέτοια τεκμηρίωση, δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι οι απόστολοι δεν παρέδωσαν στους χριστιανούς τη χρήση του ονόματος Ιεχωβά για το Θεό, αλλιώς αυτό θα αναφερόταν στην Κ.Δ., όπως κάνατε εσείς –από μόνοι σας– στη ΜΝΚ. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο οι χριστιανοί, εξ αρχής, δε χρησιμοποιούμε αυτό το όνομα για το Θεό, και όχι ότι «δε γνωρίζουμε το όνομά Του», που το γνωρίζουν μόνο οι «αληθινοί πιστοί», οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν Τον ονομάζουμε Ιεχωβά, όχι γιατί… αποστατήσαμε ομαδικώς, αλλά γιατί οι απόστολοι του Κυρίου δεν μας δίδαξαν κάτι τέτοιο. Η διδασκαλία τους, προφορική αρχικά, εκφράζεται γραπτώς στην Καινή Διαθήκη και οι δύο μορφές της δεν μπορεί να αντιφάσκουν. Εκεί λοιπόν, όπως είπα, δε βλέπουμε ο Θεός να ονομάζεται Ιεχωβά. Οι χριστιανοί Τον ονομάζουμε όπως η Κ.Δ. Ας επισημάνουμε ότι και η διδασκαλία του Ιησού Χριστού έφτασε στους χριστιανούς όλων των εθνών, εκτός από τους συγκριτικά λίγους αυτήκοους ακροατές Του, μέσω του κηρύγματος των αποστόλων, προφορικού και γραπτού. Σε αυτή τη διδασκαλία (αυτή που παρέλαβαν οι χριστιανοί όλων των εθνών μέσω της Κ.Δ. και του αποστολικού κηρύγματος) απλώς ο Κύριος δεν χρησιμοποιεί το όνομα Ιεχωβά. Τη διδασκαλία Του δεν την έχουμε από μια αραμαϊκή ή εβραϊκή ηχογράφηση, αλλά από τα κείμενα της Κ.Δ. Το ότι εκεί ο Θεός δεν ονομάζεται Ιεχωβά, αλλά Πατήρ, μας διδάσκει πώς να Τον ονομάζουμε – δε χρειάζεται να αναφέρει ή να «υπαινιχθεί» ο Κύριος τη μη χρήση του ονόματος. Απλώς, η χρήση του δεν παραδόθηκε καν στους χριστιανούς από τους αρχικούς διδασκάλους του χριστιανισμού, δηλ. τον Ιησού και τους αποστόλους. Με βάση την Καινή Διαθήκη, εννοώ· αν εσείς, που θεωρείτε τη Βίβλο «επιστολή του Θεού στην ανθρωπότητα», στο ζήτημα αυτό δεν ικανοποιείστε με το κείμενο, αλλά προσπαθείτε να αναχθείτε σε κάποιο προφορικό κήρυγμά τους, μη καταγεγραμμένο στην Κ.Δ., είναι δικαίωμά σας φυσικά. Εμείς δεν παραλάβαμε κάτι τέτοιο, αλλά ακολουθούμε αυτά που παραλάβαμε. Και η Κ.Δ. που έχουμε, δε μπορεί να αντιφάσκει με το προφορικό κήρυγμα των αποστόλων, το οποίο εκφράζει.

2. Το όνομα του Θεού και η Παλαιά Διαθήκη Είναι αξιοσημείωτο ότι η Κ.Δ. δεν ονομάζει το Θεό Ιεχωβά ούτε και όταν παραθέτει από την Παλ. Διαθήκη (δηλ. από τους Ο΄)! Σ’ αυτά τα παραθέματα (ακόμη και στην προς Εβραίους – εκτός αν έχετε χειρόγραφα που να τεκμηριώνουν το αντίθετο) η ορολογία συμφωνεί με την Παλ. Διαθήκη που χρησιμοποιούν πάντα οι χριστιανοί (μέχρι το Λούθηρο). Αυτό σημαίνει ότι η Π.Δ. που διάβαζαν οι συγγραφείς της Κ.Δ., και κατ’ επέκτασιν οι πρώτοι χριστιανοί, είναι αυτή που χρησιμοποίησαν και οι άγιοι Πατέρες των επόμενων αιώνων και χρησιμοποιούν οι ορθόδοξοι διαρκώς, μέχρι και σήμερα: μια Π.Δ. χωρίς το όνομα Ιεχωβά!... Αυτό μας δείχνει και ποια είναι η πραγματικά αποδεκτή από το χριστιανισμό μορφή των Ο΄: χωρίς το όνομα (και ας διασώζονται τήδε κακείσε κάποια εβραϊκά χειρόγραφα που το περιέχουν ). Δεν πρόκειται για «την άποψη κάποιων μεταφραστών», αλλά για την αληθινή Παλαιά Διαθήκη των χριστιανών, αντίθετα φυσικά με τις «εβραϊκές γραφές», που μελετάτε εσείς, αφότου ο Λούθηρος αντικατέστησε μ’ αυτές τη χριστιανική Π.Δ … Βεβαίως, ο Θεός προφανώς μίλησε στο Μωυσή εβραϊκά και αποκάλεσε τον εαυτό Του «Γιαχβέ» (όχι «Ιεχωβά», αν μου επιτρέπετε). Όμως, οι Ο΄ το Γιαχβέ το μετέφρασαν στο μεν Έξοδος 3, 14 ως «ο Ων», όχι τυχαία ασφαλώς, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις ως «ο Κύριος» (Έξ. 15, 3: «Κύριος όνομα αυτώ» = το όνομά του είναι Κύριος), και πάλι όχι τυχαία. Το ότι η απόδοση με αυτούς τους δύο όρους είναι ορθή, τεκμηριώνεται από την ίδια την Κ.Δ. Αυτούς τους όρους χρησιμοποιεί και η Κ.Δ. (π.χ. «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος» Αποκάλυψις, 1, 4 & 8. 4, 8 κ.α. – μάλιστα το «Κύριος» κατ’ εξοχήν για το Χριστό), αυτούς παραλάβαμε από τους αποστόλους και κατ’ επέκτασιν από τον Ιησού και αυτούς χρησιμοποιούμε εξ αρχής, διά μέσου των αιώνων. Ας αναφέρουμε εδώ ότι στο Έξοδος 3, 14-15, οι χριστιανοί διαβάζουμε ότι ο Θεός λέει: «εγώ ειμί ο ων», και παρακάτω: «Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ απέσταλκέ με προς υμάς· τούτό μου εστιν όνομα αιώνιον και μνημόσυνον γενεών γενεαίς», δηλ. το «όνομα αιώνιον και

μνημόσυνον γενεών γενεαίς» είναι «Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ». Σημειωτέον ότι έτσι Τον ονομάζει και η Καινή Διαθήκη, παραθέτοντας αυτή τη φράση χωρίς το όνομα Ιεχωβά (Ματθ. 22, 32, Πράξεις, 3, 13, Πράξ. 7, 32). Το όνομα Γιαχβέ λοιπόν το γνωρίζουμε, αλλά το αποδεχόμαστε ως αποκάλυψη του Θεού προς τον παλαιό Ισραήλ.Ο νέος Ισραήλ, η Εκκλησία, παραλαμβάνοντας τη Βίβλο στη μορφή που προαναφέραμε, ακόμη από τα αποστολικά χρόνια, δεν το παρέλαβε.

3. «Πατήρ»: το όνομα του Θεού στην Καινή Διαθήκη ή «τίτλος συγγένειας»; 2. Λένε οι Μ.τ.Ι. πως «ο Πατήρ» δε μπορεί να είναι το όνομα του Θεού, γιατί είναι μια λέξη που δηλώνει σχέση συγγένειας, συνεπώς «είναι τίτλος συγγενείας, άρα δε μπορεί να είναι όνομα». Λάθος, διότι: Α) Από γλωσσική άποψη, όνομα είναι κάθε ουσιαστικό και επίθετο, με το οποίο προσδιορίζουμε («ονομάζουμε») πρόσωπα και πράγματα. Και οι λέξεις Θεός, άνθρωπος, άγγελος κ.τ.λ. είναι επίσης ονόματα. Στην Παλ. Διαθήκη «έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ, ιδείν τι καλέσει αυτά. και παν ό εάν εκάλεσεν αυτό Αδάμ ψυχήν ζώσαν, τούτο όνομα αυτώ. και εκάλεσεν Αδάμ ονόματα πάσι τοις κτήνεσι και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και πάσι τοις θηρίοις του αγρού» (Γέν. 2, 19-20). «Ονόματα», δηλ. άλογο, πρόβατο, λιοντάρι κ.τ.λ. Δεν υπάρχει εμπόδιο στο να ονομάζεται ο Θεός με ένα όνομα που η έννοιά του, ως λέξης, είναι μια σχέση συγγένειας, γιατί το αληθινό, ουράνιο και προαιώνιο όνομα του Θεού (αν υπάρχει τέτοιο όνομα) είναι άγνωστο και ασύλληπτο για τους ανθρώπους. Όλα τα ονόματα, με τα οποία ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του, είναι ανθρώπινες λέξεις, προορισμένες να μας φανερώσουν ιδιότητες του Θεού. Το ίδιο ισχύει και για το όνομα Γιαχβέ. Το ίδιο και για το όνομα Πατήρ. Β) Είναι φανερό ότι οι όροι «ο Πατήρ» και «ο Υιός», όταν χρησιμοποιούνται στην Κ.Δ. με απόλυτο τρόπο (δηλ. χωρίς να αναφέρεται τίνος ο πατήρ και τίνος ο υιός είναι), χρησιμοποιούνται ως ονόματα. Και σε μια ανθρώπινη οικογένεια, όταν τα παιδιά λένε «ο πατέρας» ή «ο παππούς» κ.τ.λ., οι λέξεις αυτές είναι τα ονόματα με τα οποία εκείνα ονομάζουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Το ίδιο, όταν ο Χριστός λέει «ο Πατήρ», αυτό γίνεται όνομα του Θεού (το αληθινό όνομα του Θεού, επαναλαμβάνω, είναι ασύλληπτο για μας – έχουμε μόνο λέξεις που μας αποκαλύπτει ως ονόματα). Όταν ο Κύριος λέει «ο Πατήρ μου» ή «ο Πατήρ υμών», τότε δεν είναι όνομα [γι’ αυτό και στον Ησαΐα 64, 8 («και νυν, Κύριε, πατήρ ημών συ, ημείς δε πηλός, έργα των χειρών σου πάντες») το «πατήρ» δεν χρησιμοποιείται ως όνομα]. Το ότι «ο Πατήρ» είναι το όνομα, με το οποίο ο Θεός αποκαλύπτεται στο νέο Ισραήλ, στο λαό της νέας διαθήκης, είναι σαφές και πέρα από τα ευαγγέλια. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος γράφει «είς Θεός, ο Πατήρ» (Α΄ Κορ., 8, 6) και όχι «είς Θεός, ο Ιεχωβά», βλ. και Α΄ Ιωάννου 1, 3 («η κοινωνία δε η ημετέρα μετά του πατρός και μετά του υιού αυτού Ιησού Χριστού») και 2, 24 («και υμείς εν τω υιώ και εν τω πατρί μενείτε») κ.λ.π. Γ) Τέλος, ότι ο Πατήρ ονομάζεται έτσι μόνον ως Πατήρ του Υιού, γιατί είναι φανερό ότι οι δύο όροι χρησιμοποιούνται σε αντιστοιχία. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν έχει άλλα τέκνα παρά μόνο τον Υιό, αλλιώς δεν έχει νόημα να ονομάζεται μονογενής. Ο Θεός ονομάζεται «πατήρ πάντων» μεταφορικά, ως δημιουργός των πάντων. Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από χωρία όπως π.χ. το Μάρκ. 13, 32 («ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ, ουδέ ο υιός, ει μη ο πατήρ» – το εδάφιο που επικαλείστε κατά της θεότητας του Υιού), Ιω. 5, 16-47 (εκτός από τους στίχ. 17 και 43, όπου λέει «ο πατήρ μου»), κ.α. Παρεμπιπτόντως, και οι άγγελοι είναι τέκνα του Θεού εξ υιοθεσίας, γι’ αυτό και οι δαίμονες –που απέρριψαν αυτή τη θέση– δε νομίζω να ονομάζονται πουθενά τέκνα του Θεού (ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι «υιοί του Θεού» του Γέν. 6, 4, είναι εκπεσόντες άγγελοι, ονομάζονται «υιοί του Θεού» για την προ της πτώσεως θέση τους ).Στο Ησαΐα 9, 6-7, ο Χριστός δεν ονομάζεται «αιώνιος πατέρας», αλλά «πατήρ του μέλλοντος αιώνος», πράγμα μεταφορικό και εντελώς διαφορετικό φυσικά. Εννοώ βέβαια τις χριστιανικές γραφές της Παλαιάς Διαθήκης (όχι τις ιουδαϊκές ιερές γραφές), όπου οι χριστιανοί διαβάζουμε: «ότι παιδίον εγενήθη ημίν, υιος και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού, και καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελός, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος· εγώ γαρ άξω ειρήνην επί τους άρχοντας, ειρήνην και υγίειαν αυτώ. μεγάλη η αρχή αυτού, και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον επί τον θρόνον Δαυίδ και την βασιλείαν αυτού κατορθώσαι αυτήν και αντιλαβέσθαι αυτής εν κρίματι και εν δικαιοσύνη από του νυν και εις τον αιώνα· ο ζήλος Κυρίου σαβαώθ ποιήσει ταύτα».

Ποιο όνομα του Θεού «φανέρωσε ο Ιησούς»; Λένε πως, όταν ο Ιησούς λέει πως φανέρωσε το όνομα του Θεού στους ανθρώπους (Ιω. 17:6), εννοεί το πρόσωπο του Θεού και όχι κάποιο συγκεκριμένο όνομα (ο Πατέρας είναι μια ξεχωριστή οντότητα*, εννοείται, που βρίσκεται σε ενότητα με τον Υιό, χωρίς να συμβαίνει κάποιο «συνονθύλευμα»). Με αυτό,δίνουν και μια απάντηση στον ισχυρισμό των ΜτΙ για τη σπουδαιότητα της χρήσης του θείου ονόματος. Όταν η Βίβλος λέει «το όνομα του Θεού», εννοεί το Πρόσωπο του Θεού και όχι κάποιο συγκεκριμένο όνομα. Το όνομα του Θεού είναι άγιον ή μέγα = ο Θεός είναι άγιος και μέγας. «ένεκεν του ονόματος αυτού» (Ψλμ. 22 (23), 22) = εξαιτίας των ιδιοτήτων Του. «αγιασθήτω το όνομά σου» (Ματθ. 6:9) = να αγιαστείς εσύ, κ.ο.κ. Ακόμη και το Έξ. 20:7 «ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» εννοεί «μάταιη» αναφορά στο Θεό ως οντότητα, όχι συγκεκριμένα αναφορά στο «όνομά Του» (ομοίως Λευιτικόν 18:21 κ.λ.π.). Ομοίως, «εν τω ονόματι Ιησού» = με τη δύναμη και την παρουσία του προσώπου του Ιησού. Αυτό το θέμα οι ΜτΙ το παρανόησαν. Ανήγαγαν σε θεμέλιο της πίστης τους και κριτήριο αυθεντικότητας το να ονομάζουν το Θεό Ιεχωβά. Έτσι, όλα τα αντίθετα τεκμήρια της χριστιανικής Βίβλου (την απουσία του ονόματος και τη χρήση άλλων ονομάτων) τα απέρριψαν και τα θεώρησαν εκπτώσεις από την πίστη… Πρόκειται για μια συνέπεια της υιοθέτησης της εβραϊκής Βίβλου από τον προτεσταντισμό (διότι τα εδάφια της Π.Δ., όπου εντοπίζετε το όνομα του Θεού, τα μελετούμε και εμείς και τα εντάσσουμε στη λατρεία του Αληθινού Θεού, μόνο που λένε «Κύριος», όπως κάνει και η Κ.Δ.)

«Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τώ ουρανώ λεγόντων: Αλληλούϊα! η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις τού Θεού ημών, ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού. ότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις διέφθειρε την γην εν τη πορνεία αυτής, και εξεδίκησε το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής. και δεύτερον είρηκαν: Αλληλούϊα! και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των αιώνων. και έπεσαν οι είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τώ Θεώ τώ καθημένω επί τώ θρόνω λέγοντες: Αμήν, Αλληλούϊα. και φωνή από τού θρόνου εξήλθε λέγουσα: Αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι. Καί ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων: Αλληλούϊα, ότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ» (Αποκ. 19:1–6). Στο χωρίο Αποκ. 19:1–6 της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ περιέχεται ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ η Εβραϊκή φράση Αλληλούϊα . Τί σημαίνει όμως Αλληλούϊα; Αλληλούϊα σημαίνει αινείτε τον Γιάχ (ΧΑΛΛΕΛΟΥΓΙΑΧ). Το Γιάχ αποτελεί σύντμηση του ονόματος Γιαχβέ. Στη Νέα Διαθήκη, ο Θεός παρουσιάζεται όχι ως Κύριος πλέον, αλλά ως Πατέρας! «Ούτω προσεύχεστε: Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς…» και... «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, και θέλω φανερώσει…». Ποιο όνομα φανέρωσε ο Χριστός; Και το «Κύριος», και το «Θεός», και το «Γιαχβέ», οι Εβραίοι το γνώριζαν. Αυτό που φανέρωσε, ήταν το όνομα: «Πατέρας». Μας έδειξε ότι ο Θεός δεν είναι «ένας σκληρός Κύριος», αλλά ένας «στοργικός Πατέρας». Όμως αυτή την αποκάλυψη την έκανε σε ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, που είχαν μια σχέση «δούλου – Κυρίου» με το Θεό. Δεν ήταν εύκολο να τους «περάσει» αυτή τη νέα αντίληψη, την πληρέστερη και καθαρότερη εικόνα της Καινής Διαθήκης. Τους μιλούσε λοιπόν με σκιώδεις παραβολές από αυτές που μπορούσαν να αντιληφθούν. Τους μιλούσε για «τιμωρία», για «Κύριο που θα

γύριζε ξαφνικά ως κλέπτης εν νυκτί για να ελέγξει τους δούλους Του», για «σκότος εξώτερο της Βασιλείας», για «πυρ αιώνιο και σκουλήκια που δεν τελευτούν». Τους μιλούσε στη γλώσσα τους. Δεν έλεγε όμως ψέματα. Φόβιζε τους δούλους, με τον τρόπο που αρμόζει σε δούλους!

Απο το περιοδικό Σκοπιά: το όνομα ''Ιεχωβά'' είναι τεχνητό! Όμως σε άλλα σημεία, η Καινή Διαθήκη μιλάει καθαρότερα. Λέει: «δεν ελάβατε πνεύμα δουλείας για να φοβόσαστε πάλι. Αλλά λάβατε Πνεύμα Υιοθεσίας, το οποίο κράζει στις καρδιές σας: «Αββά ο Πατήρ» (Ρωμαίους 8:15. Η Καινή Διαθήκη λοιπόν μας καλεί να αινέσουμε τον Γιαχβέ. Αν ο Γιαχβέ δεν ήταν ο Αληθινός Θεός ημών των Χριστιανών, θα μας έλεγε η Καινή Διαθήκη να Τον αινέσουμε ; Όχι βέβαια. Όμως ο Γιαχβέ είναι ο Αληθινός Θεός, γιαυτό και ορθώς η Καινή Διαθήκη μας καλεί να Τον αινέσουμε . Το χωρίο Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6 , αποτελεί σωστό κόλαφο για τους αρνητές του Γιαχβέ και της Παλαιάς Διαθήκης. Ξανά εδώ φαίνεται το λάθος που κάνουν περί του ονόματος Ιεχωβά.Συγκεκριμένα λένε : Ναι, αλληλούια !Αινείτε τον ΓΙΑΧ (ΒΕ) ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΤΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΗΛΟΥΓΙΑΧ(ΒΕΧ) Αν επιμένουν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά,το πιο σίγουρο είναι ότι θα έπρεπε να λέει: Αινείτε τον ΙΕΧ(ΩΒΑ) ΑΛΛΗΛΟΥ-ΙΕΧ(ΩΒΑ)? Ακόμη και στα ίδια τους τα βιβλία δεν μπορούν να υπερασπιστούν το όνομα αυτό! (από το βιβλίο τους):''Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει''!

13)Ερώτηση: η Γραφή απαγορεύει την βρώση αίματος ρητά. Απαγορεύει σε κάποιο εδάφιο τη μετάγγιση;(με σκοπό να σωθεί μια ζωή;) Είχε ανακαλυφθεί η μετάγγιση τον καιρό της συγγραφής της; Ι) ΓΙΑΤΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ; ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ. Η "μετάγγισις αίματος ανθρώπου εις άνθρωπον, προς πρόληψιν θανάτου" είναι "μικρά τις θυσία υπέρ του πλησίον. Εάν ο Χριστός έθεσε την ψυχήν του - ζωήν του υπέρ του ανθρωπίνου γένους, δεν χρεωστούμε και ημείς μέρος της ενεργείας της ζωής μας, ήτις είναι εις το αίμα μας, να διαθέσωμεν υπέρ του πλησίον μας;"(αγγλική έκδοση της Σκοπιάς, 15 Απρ. 1909). ΙΙ) ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ; ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. "Η Βίβλος μας λέει να "απέχετε από... αίματος" (των ζώων που θυσιάστηκαν σε ειδωλολατρικούς θεούς)... η αποχή από το αίμα σημαίνει ότι δεν πρέπει να βάλετε καθόλου αίμα στο σώμα σας"(!) ("Μπορείτε να ζείτε...", σελ. 216). "Οι μεταγγίσεις αίματος μπορούν να καταστρέψουν την προσωπικότητα του ατόμου... είναι μετάγγιση χαρακτηριστικών προσωπικότητας"(Σκοπιά, αμερικάνικη έκδοση, 15-5-1962, σελ. 302).

"η ηθική ασθένεια, οι σεξουαλικές διαστροφές, τα συμπλέγματα κατωτερότητας, τα μικροεγκλήματα, εμφανίζονται πολύ συχνά μετά από μεταγγίσεις αίματος"(αμερικάνικη "σκοπιά", 15-91961, σελ. 563-564). Τι ισχύει τελικά απο τα δυο; Η έκτρωση είναι έγκλημα-στο αγέννητο παιδι; Η μη προσφορά αίματος-με συνέπεια το σίγουρο θάνατο πως ονομάζεται; Τι ποσοστό υπάρχει στο να μολυνθεί ο ασθενής,και τι θα προτιμούσε ο πρόεδρος του ''κυβερνώντος σώματος'' για την κόρη του; να ''ρισκάρει'' με τη μετάγγιση,ή να επιλέξει τη σιγουριά του θανάτου της; Οι Εβραίοι που ακολουθούν τον μωσαϊκό νόμο κάνουν η όχι μετάγγιση αίματος; Από τον καιρό της οργάνωσης των πρώτων εκκλησιών των Σπουδαστών της Γραφής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σπάνια έπαιρναν οποιαδήποτε θέση σε σχέση με τις ιατρικές θεραπευτικές διαδικασίες εκτός από το ζήτημα των εμβολιασμών, παρά τους εξάψαλμους του Κλέϋτον Γούντγουορθ εναντίον της θεωρίας των μικροβιακών ασθενειών και της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Γενικά, πήγαιναν στους γιατρούς χωρίς οποιαδήποτε σοβαρή διαμάχη μ’ αυτούς. Αλλά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά αυτή η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Οι Μάρτυρες αποδέχθηκαν τις αυστηρές Γραφικές εντολές κατά της βρώσης αίματος, όπως του αίματος στα λουκάνικα. Το ζήτημα της ηθικής για τις μεταγγίσεις αίματος δεν είχε εγερθεί μέχρι το 1937, μετά την ίδρυση της πρώτης μεγάλης κλίμακας τράπεζας αίματος στο Νοσοκομείο Κουκ Κάουντυ (Cook County Hospital) στο Σικάγο εκείνο το έτος. Ακόμη και τότε υπήρχε ελάχιστο ενδιαφέρον για το ζήτημα, το οποίο επηρέαζε λίγους πολίτες, μέχρι το 1945. Μολαταύτα, πριν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελειώσει, η Σκοπιά έλαβε θέση στο ζήτημα στο τεύχος του Ιουλίου 1945. Από εκείνον τον καιρό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται επίσημα της μεταγγίσεις αίματος ή συστατικών του αίματος (με κάποιες εξαιρέσεις στην περίπτωση των τελευταίων) ως αντιτιθέμενες στις Γραφικές διδασκαλίες, ειδικά σε σχέση με εδάφια όπως της Γένεσης 9:5, 6 Λευϊτικού 17:10 και Πράξεων 15: 20, 28 ,29. Μολονότι τονίζουν σταθερά τις θρησκευτικές τους αντιρρήσεις για τις μεταγγίσεις αίματος, οι Μάρτυρες δικηγόροι και λόγιοι έχουν υποστηρίξει ότι η εφαρμογή τέτοιων μεταγγίσεων συχνά αποτελεί απλά ιατρικό καπρίτσιο, ότι στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων δεν είναι αναγκαίες, αφού υπάρχουν εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι — και ότι η χρήση τους συνεπάγεται μεγάλους κινδύνους. Αφού το ζήτημα της αποδοχής τους ή της μη αποδοχής τους περιλαμβάνει την ευημερία των Μαρτύρων, και αφού, όπως γίνεται παραδεκτό από ένα ιατρικό κείμενο «οι μεταγγίσεις πρέπει να θεωρούνται σαν μια μέθοδος θεραπείας η οποία περιλαμβάνει σημαντικούς κινδύνους που ίσως είναι θανατηφόροι», οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται ότι πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι να τις απορρίπτουν για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Πολλές χιλιάδες έχουν πεθάνει ή έχουν υποστεί σοβαρή βλάβη από μεταγγίσεις, ένα γεγονός που δεν είναι γνωστό στο κοινό, και προφανώς και στους γιατρούς. Ωστόσο, η άρνηση των Μαρτύρων δεν έχει γίνει εύκολα αποδεκτή από τα μέλη του ιατρικού επαγγέλματος, τα νοσοκομεία, ή τον τύπο. Σε φιλελεύθερες δημοκρατικές χώρες σήμερα μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει τις εκκλησίες, τους πολιτικούς, ακόμη και τον εθνικισμό, αλλά η επιστήμη, και ειδικά η ιατρική επιστήμη, έχει παραμείνει ιερή αγελάδα. Έτσι, σε παιδιά Μαρτύρων του Ιεχωβά και σε ενήλικες έχουν δια της βίας επιβληθεί μεταγγίσεις αίματος σε κοινωνίες όπου τα δικαστήρια, υπό άλλες συνθήκες, έχουν παραδεχθεί ότι μερικά άτομα ίσως αρνηθούν κάποια ιατρική θεραπευτική μέθοδο και έχουν το δικαίωμα να πεθάνουν. Οι Μάρτυρες απαντούν ότι τέτοια εξαναγκαστική θεραπεία συχνότερα καταλήγει στο θάνατο και όχι στη σωτηρία του ασθενούς. Στον Καναδά μόνο, κάπου δώδεκα παιδιά δέχθηκαν υποχρεωτικά μεταγγίσεις και επεστράφησαν στους γονείς τους νεκρά. Το αν αυτά τα παιδιά θα είχαν πεθάνει ή όχι αν δεν τους γινόταν μετάγγιση είναι αδύνατον να ειπωθεί με βεβαιότητα. Αλλά δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Μάρτυρες υποστήριξαν πως τα παιδιά πέθαναν επειδή τους έγινε μετάγγιση.

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ότι τα επιχειρήματα των Μαρτύρων έχουν λάβει περισσότερη προσοχή. Επίσης, είναι γεγονός ότι έχουν χρησιμοποιηθεί σαν ιατρικά πειραματόζωα. Εντούτοις, και το ιατρικό επάγγελμα και τα δικαστήρια συχνά εξακολουθούν να αψηφούν αυτό που οι Μάρτυρες θεωρούν αναφαίρετο ιερό δικαίωμά τους για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, ενώ σε μερικές περιπτώσεις οι ίδιοι οι Μάρτυρες φυσούν τις φλόγες της προκατάληψης πάνω σ’ αυτό το ζήτημα χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Ιδιαιτέρως στον Καναδά, ο Γ. Γκλεν Χάου (W. Glen How), και άλλοι Μάρτυρες, χρησιμοποιούν συχνά υβριστικούς όρους για ορισμένα μέλη του ιατρικού επαγγέλματος στα δικαστήρια, και ο Χάου συχνά έχει χρακτηρίσει τις αναγκαστικές μεταγγίσεις σαν ένα είδος ‘βιασμού’. Κατά περίεργο τρόπο, παρά τη σπουδαιότητα της αντιπαράθεσης και του όλου ζητήματος της ιατρο-θρησκευτικής ηθικής που αυτό αναδεικνύει, λίγοι λόγιοι διαθέτουν τον απαιτούμενο χρόνο να εξετάσουν τις σοβαρές επιπτώσεις μιας τέτοιας αναγκαστικής θεραπευτικής μεθόδου από την άποψη του νόμου, της ιατρικής ή της ηθικής. Και ακόμη λιγότερο έχουν εξετάσει τις διδασκαλίες των Μαρτύρων επί του θέματος από δογματική άποψη. Μόνο τώρα υπάρχουν ορισμένα άτομα που είτε εγκατέλειψαν τη θρησκεία των Μαρτύρων είτε διαφωνούν μυστικά με τη στάση του Μπρούκλυν πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, τα οποία προχωρούν στην προσεκτική διερεύνηση που αυτό αξίζει.

1. Τα επιχειρήματα τής εταιρίας Σκοπιά Με λίγα λόγια, η θέση τής εταιρίας Σκοπιά, είναι η εξής: "Οι (λεγόμενοι) "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", αν και διδάσκουν ότι η μετάγγιση είναι επικίνδυνη για λόγους υγείας από μολύνσεις, δεν απαγορεύουν το αίμα γι' αυτό το λόγο. Οι λόγοι είναι καθαρά δογματικοί. Από την αρχή, ο Θεός έδειξε την απέχθειά του για τη χρησιμποίηση τού αίματος ως τροφή, όταν έδωσε στο Νώε την εντολή να μη φάνε "κρέας με το αίμα του". (Γένεσις 9:4). Εφ' όσον ο Νώε ήταν προπάτοράς μας, η απαγόρευση ισχύει και για εμάς. Αιώνες μετά, ο Θεός έδειξε ότι η απαγόρευση ίσχυε ακόμα, όταν απαγόρευσε στους Ισραηλίτες και όσους ζούσαν ανάμεσά τους, να τρώνε αίμα. (Λευϊτικό 17:10 - 14). Και στους Χριστιανούς όμως, έδειξε ότι αυτό απαγορεύεται, όταν στην Αποστολική Σύνοδο (στις Πράξεις 15:20,28,29), δόθηκε εντολή "να απέχουν από αίμα, και πνιχτό, και ειδωλοθύτων, και πορνείας". Το εδάφιο δεν λέει απλά "να μην τρώνε", αλλά "να απέχουν", που σημαίνει, ότι δεν πρέπει να το βάζουν καθόλου στο σώμα τους, όπως δεν θα έπρεπε να βάζει στο σώμα του οινόπνευμα, εκείνος που θα του το απαγορεύσει ο γιατρός. Και φυσικά, αν κάποιος βάλει κάτι απαγορευμένο στις φλέβες του, δεν απέχει! Δεν επιτρέπεται να συντηρείς τη ζωή σου με αίμα, ούτε τρεφόμενος με αυτό από το στόμα, ούτε από τις φλέβες."

2. Μόλυνση ή θάνατος; Ας δούμε όμως προσεκτικά τα επιχειρήματα αυτά, για να εντοπίσουμε τα λογικά και δογματικά σφάλματα αυτής τής οργάνωσης, σε σχέση με το αίμα: Βεβαίως το αίμα είναι επικίνδυνο σε κάποιες μεταγγίσεις, αλλά όταν η ζωή κινδυνεύει, και δεν υπάρχει άλλη εναλακτική θεραπεία, τότε θα ήταν παράλογο να σκεφθούμε τους κινδύνους από ηπατίτιδα, AIDS, ή άλλες μολύνσεις. Τότε, επιβάλλεται η άμεση σωτηρία τού ασθενούς.

3. Ο λόγος τής απαγόρευσης στο Νώε να τρώει αίμα Είναι όμως Χριστιανικό κάτι τέτοιο; Ας αρχίσουμε από τον καιρό τού Νώε. Μία προσεκτική ανάγνωση τού εδαφίου, θα μας αποκαλύψει το λόγο για τον οποίο ο Θεός απαγόρευσε στο Νώε τη βρώση αίματος. Το εδάφιο Γένεσις 9:4 λέει τα εξής: "κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει". Παρατηρούμε, ότι το αίμα είναι σύμβολο τής ζωής, συνεπώς πρέπει να έχουμε γι' αυτό τον απαραίτητο σεβασμό. Όμως, είναι άραγε συνετό και ευπρόσδεκτο στο Θεό, (σε περίπτωση κινδύνου), να θυσιάσουμε την ίδια τη ζωή για χάρη τού συμβόλου της; Τι είναι ιερότερο τη στιγμή εκείνη; η ζωή, ή το σύμβολό της; Τι θα θυσιάζαμε, τη σημαία ή τη χώρα μας; Γιατί όμως ο Θεός απαγορεύει τη βρώση αίματος μαζί με το κρέας; Εφ' όσον ο Θεός είναι ο δοτήρας τής ζωής, (Ιώβ 33:4), και "η γη το υποπόδιο τών ποδών του", (Πράξεις 7:49), χύνοντας στη γη ο Νώε το αίμα, το σύμβολο τής ζωής τού ζώου, είναι σαν να του λέει: "Θεέ μου, εγώ χρησιμοποιώ το κρέας τού ζώου για να συντηρήσω τη ζωή μου, (όπως μου επέτρεψες), όμως η ζωή του ανήκει σ' εσένα. Χύνω λοιπόν το αίμα του, (το σύμβολο τής ζωής του) στη γη, στα πόδια σου, δείχνοντάς σου έτσι ότι αναγνωρίζω την αποκλειστική εξουσία σου πάνω στη ζωή του". Η απαγόρευση τού αίματος λοιπόν, δεν γίνεται για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο για τη συμβολική αυτή αποδοχή τής εξουσίας τού Θεού, πάνω στη ζωή τού πλάσματός του, που είναι πλέον νεκρό.

Όταν όμως γίνεται μετάγγιση, ο δότης τού αίματος, δεν είναι νεκρός! Ζει ακόμα, και ενώ διατηρεί ακόμα τη ζωή του, δίνει λίγο από το αίμα του, για να διατηρήσει και τη ζωή τού αδελφού του. Εφ' όσον όμως ζει ακόμα, δεν τίθεται θέμα επιστροφής τής ζωής του στο υποπόδιο τού Θεού. Την ζωή του την έχει ακόμα! Δεν τίθεται λοιπόν και θέμα απαγόρευσης για τη μετάγγιση αίματος. Το ίδιο συμβαίνει, και με τα σημεία τού Μωσαϊκού Νόμου, όπου απαγορεύεται η βρώση αίματος, και που έπρεπε να χύνεται στη γη, πριν τη βρώση τού ζώου, ή πριν από τη θυσία.

4. Η λέξη: "απέχετε" τής αποστολικής συνόδου Τι θα πούμε όμως για την Καινή Διαθήκη; Τι ενοούσε η απόφαση τών αποστόλων, όταν επέβαλαν την "αποχή" από το αίμα; Μιλούσαν μόνο για βρώση, ή χρησιμοποιήθηκε η λέξη με απόλυτο τρόπο; Η Εταιρία Σκοπιά, πιστεύει ότι η λέξη, χρησιμοποιείται με απόλυτο τρόπο, και σημαίνει: "κρατώ απόσταση" από το αίμα. Αν είναι έτσι, πράγματι η μετάγγιση, θα έπρεπε να απαγορεύεται. Αν όμως η λέξη χρησιμοποιήθηκε με απόλυτο τρόπο, ένας "Μάρτυρας τού Ιεχωβά", δεν θα έπρεπε να γίνεται χασάπης! Ένας χασάπης, δεν απέχει από το αίμα! "Απέχω", σημαίνει κρατώ απόσταση! Δηλαδή, ούτε καν το αγγίζω! Αν πάλι η λέξη δεν χρησιμοποιείται με αυτό τον απόλυτο τρόπο, μπορεί να σημαίνει μόνο τη βρώση, κι όχι τη μετάγγιση, δεδομένου ότι τότε που γράφτηκαν τα λόγια τών αποστόλων, δεν υπήρχε μετάγγιση, συνεπώς εννοούσαν μόνο τη βρώση. Με αυθαιρεσία λοιπόν, η Εταιρία Σκοπιά ερμηνεύει τη λέξη: "απέχετε", απόλυτα για τη μετάγγιση, ενώ όχι απόλυτα, για το άγγιγμα τού αίματος, το οποίο επιτρέπει. Γιατί όμως χρησιμοποιείται η λέξη "απέχετε", και όχι "μην τρώτε", αν εννοούσε μόνο τη βρώση; Ο λόγος είναι, ότι η απαγόρευση μιλάει για τέσσερα πράγματα: "ειδωλόθυτα, πνικτά, αίμα, και πορνεία". Αν χρησιμοποιείτο η φράση: "μην τρώτε", δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει την "πορνεία". Αν πάλι χρησιμοποιούντο οι φράσεις: "μη διαπράττετε", ή "μη συμμετέχετε", δεν θα ήταν ταιριαστό για τα τρία πρώτα. Έτσι, γίνεται σαφές, ότι η καταλληλότερη λέξη για να αναφερθούν και οι τέσσερεις αυτές απαγορεύσεις σε μία πρόταση, ήταν η λέξη: "απέχετε"! Η λέξη αυτή λοιπόν, χρησιμοποιήθηκε για καθαρά συντακτικούς λόγους, και εννοεί τη βρώση. "Μα το ίδιο δεν είναι αν πάρεις το αίμα μέσα σου από το στόμα, ή από τη φλέβα;" Ίσως ρωτήσει κάποιος. Όχι! η διαφορά είναι τεράστια. Δεν είναι σαν το οινόπνευμα, που είτε το πάρεις από το στόμα, είτε από τη φλέβα, γίνεται τροφή για τον οργανισμό. Το αίμα, όταν το πάρεις από το στόμα, γίνεται τροφή. Από τη φλέβα όμως, γίνεται "πιάτο"! Η λειτουργία τού αίματος στη φλέβα, είναι να μεταφέρει στα κύταρα οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Δεν γίνεται το αίμα τροφή. Η μετάγγιση λοιπόν, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από τη βρώση αίματος.

5. Η αυστηρότητα τής απαγόρευσης Πόσο δεσμευτική όμως είναι η απαγόρευση τής βρώσης τού αίματος; Ας δούμε: Στην ίδια απαγόρευση, αναφέρεται και η αποχή από ειδωλόθυτα. Άραγε, είναι αυτή μία απαγόρευση, για την οποία αξίζει ακόμα και να πεθάνεις; Ο απόστολος Παύλος, ένας από τους αποστόλους που συμμετείχαν στην αποστολική σύνοδο που επέβαλε αυτή την απόφαση, σε άλλο σημείο τής Αγίας Γραφής λέει τα εξής: Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 25 - 29: "Ότι πουλιέται στο χασάπη, τρώτε το, μη εξετάζοντας τίποτα για τη συνείδηση ...τρώγετε ότι βάζεται μπροστά σας, μη εξετάζοντας τίποτα για τη συνείδηση. Εάν όμως κάποιος σας πει: "Αυτό είναι ειδωλόθυτο", μη το φάτε, για εκείνον που το φανέρωσε, και για την συνείδηση... όχι τη δική σου, αλλά τού άλλου". Παρατηρούμε το εξής εκπληκτικό: Αν και τα ειδωλόθυτα απαγορεύονται ρητά από τη Σύνοδο τών Αποστόλων, ο απόστολος Παύλος, επιτρέπει τη βρώση τους, αν αυτό δεν σκανδαλίζει κάποιον. Εκείνο δηλαδή που απαγορεύεται μαζί με το αίμα, η Αγία Γραφή αλλού το επιτρέπει! Πόσο μάλλον η μετάγγιση, που γίνεται όχι για ένα απλό γεύμα, αλλά για τη σωτηρία μιας ζωής! Μάλιστα λέει ο απόστολος, να μην ελέγχουμε αν αυτό που τρώμε είναι ειδωλόθυτο! Αυτό είναι εντελώς αντίθετο από την πρακτική τής Εταιρίας Σκοπιά, που καλεί τους οπαδούς της, να ψάχνουν από πριν αν αυτό που τρώνε είναι πνιχτό, ή αν σε κάποια εγχείρηση θα χρησιμοποιηθεί αίμα.

6. Ο λόγος τής απαγόρευσης τής συνόδου Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά, το λόγο για τον οποίο απαγορεύτηκαν αυτά τα τέσσερα πράγματα από την Αποστολική Σύνοδο, και γιατί ο απόστολος Παύλος δεν τα τηρεί τόσο αυστηρά.

Αν προσέξουμε, θα παρατηρήσουμε ότι τα αποκαλεί "αναγκαία βάρη" (Πράξεις 15/ιε΄ 28). Γιατί άραγε, αν "οι εντολές τού Θεού δεν είναι βαρειές"; (Α΄ Ιωάννου 5:3). Επίσης, λέει ότι "εκτός από αυτά τα τέσσερα αναγκαία", τα άλλα δεν απαγορεύονται (Πράξεις 15:28). Δηλαδή, εκτός από το πνιχτό, την πορνεία, το αίμα και τα ειδωλόθυτα, όλα τα άλλα επιτρέπονται; Επιτρέπεται ο φόνος; Η κλοπή; Η βλασφημία; Φυσικά όχι! Τότε, γιατί το γράφει αυτό; Από ποιον απαγορεύονται αυτά; Από το Μωσαϊκό Νόμο! Ας μην ξεχνάμε, ότι η Αποστολική αυτή Σύνοδος, έγινε για το πρόβλημα τής Περιτομής, δηλαδή, για το αν θα έπρεπε να περιτέμνονται κατά το Μωσαϊκό Νόμο οι εθνικοί. Αυτά τα τέσσερα πράγματα λοιπόν, είναι τα μόνα βάρη, στα οποία υποχρεούντο οι εθνικοί να τηρούν το Νόμο! Είναι τα μόνα πράγματα που ο Νόμος πρόσταζε να τηρούν οι μη Εβραίοι που ζούσαν ανάμεσά τους, σύμφωνα με το χωρίο Λευϊτικό 17:7 - 18. Είναι ενδιαφέρον, ότι αν προσέξουμε τη σειρά με την οποία αναφέρονται τα τέσσερα απαγορευόμενα πράγματα, καταλαβαίνουμε ότι οι απόστολοι είχαν υπ' όψιν τους το Λευϊτικό κεφάλαια 17,18, όταν επέβαλαν τις τέσσερεις αυτές απαγορεύσεις. Όταν ο πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων ο Ιάκωβος μιλάει στο εδάφιο Πράξεις 15:20, λέει από μνήμης τις τέσσερεις απαγορεύσεις: "να απέχωσι από τών μιασμάτων τών ειδώλων, και από τής πορνείας, και τού πνικτού, και τού αίματος". Στο τέλος τής Συνόδου όμως, προφανώς είχαν ανοίξει το Νόμο στο Λευϊτικό, και είχαν διαβάσει τη σωστή σειρά, και έτσι στην τελική εντολή τα έγραψαν με την ίδια σειρά που τα διέταζε ο Μωυσής: "Να απέχητε από ειδωλοθύτων, και αίματος, και πνικτού και πορνείας" (Πράξεις 15:29). Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο 21, όπου αναφέρεται ότι αυτά θα έπρεπε να τηρούνται, "επειδή σε κάθε πόλη, οι Εβραίοι έχουν συναγωγές, που διαβάζεται ο νόμος..." Συνεπώς, η απαγόρευση έγινε, όχι τόσο επειδή είναι κακό να φας ειδωλόθυτα ή αίμα ως Χριστιανός, αλλά για να μη σκανδαλιστούν οι Εβραίοι, και εμποδιστούν στην πορεία τους προς τον Χριστό! Αυτός είναι και ο λόγος που ο απόστολος Παύλος, είναι τόσο χαλαρός στην εφαρμογή τής απαγόρευσης τών ειδωλοθύτων: Επειδή το βασικό πρόβλημα είναι ο σκανδαλισμός τών άλλων. Πιστεύει η Ηγεσία των ΜΤΙ στο δόγμα της για το Αίμα; Elder Lee 22 Ιουνίου 2009 - Αμερικανική Ένωση ΜΤΙ για την Αναθεώρηση στο Ζήτημα του Αίματος Βήμα - βήμα, η εταιρία Σκοπιά έφθασε να δέχεται τη μετάγγιση αίματος... τμηματικά! Αρνείται μεν το αίμα, αλλά δέχεται τα κλάσματα αίματος ξεχωριστά το καθένα! Η ασυνέπεια τής Σκοπιάς σε όλο της το μεγαλείο! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί για την απόλυτη άρνησή τους να δεχτούν μετάγγιση αίματος, ακόμη κι’ αν αυτό σημαίνει ότι θα υποστούν πρόωρο θάνατο. Αυτή η στάση πηγάζει από τη διδασκαλία της ηγεσίας αυτής της θρησκείας ότι η αποδοχή μιας μετάγγισης αίματος είναι θανάσιμη αμαρτία. Η προηγούμενη ηγεσία των ΜΤΙ εισήγαγε το δόγμα για το αίμα στη βάση ενός συλλογισμού που η σημερινή ηγεσία αυτής θρησκείας υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δεν τον πιστεύει πλέον. Παρόλα αυτά το δόγμα εξακολουθεί να επιβάλλεται επί ποινή αποκοπής διασυρμού και πλήρους απομόνωσης των μελών της. Το 1945, η ηγεσία των ΜΤΙ (η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά) εισήγαγε και εφάρμοσε το νέο της δόγμα στηριγμένο στην υπόθεση ότι το αίμα είναι μια ιερή ουσία. Καθώς αναπτυσσόταν το δόγμα τα επόμενα χρόνια προστέθηκαν και άλλες υποθέσεις. Το ότι ο Θεός περιόρισε τη χρήση του αίματος μόνο στις θυσίες για την εξιλέωση αμαρτιών και το ότι το αίμα ανήκει μόνο στον Θεό είναι δυο τέτοιες υποθέσεις. Βασιζόμενη σ’ αυτή την κεντρική δογματική υπόθεση, η ηγεσία της Σκοπιάς κατέληξε σε συγκεκριμένα αυστηρά συμπεράσματα σχετικά με το αίμα και για το πώς τα μέλη της δεν πρέπει να χρησιμοποιούν αυτή την ουσία, ιδιαίτερα τρώγοντάς την ή εισάγοντάς την στο σώμα τους. Ένα από αυτά τα συμπεράσματα ισχυρίζεται ότι είναι αμαρτία να αποδέχονται μια μετάγγιση αίματος, ακόμη κι’ αν ήταν ουσιώδης για τη διάσωση της ζωής ενός μέλους ή του παιδιού του. Από το 1961 η Σκοπιά άρχισε να εφαρμόζει με αυστηρότητα το δόγμα της για το αίμα επιβάλλοντας κοινωνικό αποκλεισμό στα μέλη που συνειδητά αποδέχονταν μια μετάγγιση αίματος. Αυτός ο αποκλεισμός είναι αυστηρός στο έπακρον. Απαιτεί από τα μέλη της να αποφεύγουν κάθε κοινωνική συναναστροφή με το άτομο που παραβίασε αυτή τη θέση. Ακόμη και τα άμεσα οικογενειακά μέλη που δεν ζουν στο ίδιο σπίτι πρέπει να αποφεύγουν οποιαδήποτε συναναστροφή περιλαμβανομένης και της διατήρησης επαγγελματικών σχέσεων στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο. Στην ουσία, αυτός ο αποκλεισμός μετατρέπει το άτομο σε κοινωνικό απόβλητο στο οποίο κανείς δεν πρέπει να λέει ούτε ένα «γεια σου». Αυτός ο αποκλεισμός είναι ισόβιος, ή μέχρι το άτομο να μετανοήσει για την αμαρτία του. Η δεδηλωμένη αιτιολογία γι’ αυτό το Δόγμα

Η Εταιρία Σκοπιά επικαλείται διαρκώς την ίδια βασική αιτία για το περί αίματος δόγμα της, ισχυριζόμενη ότι «το αίμα είναι ιερό». Αυτό ήταν αλήθεια το 1945 όταν πρωτοπαρουσιάστηκε αυτό το δόγμα, και μέχρι σήμερα η Σκοπιά επικαλείται την ίδια υπόθεση ως τον θεμελιώδη λόγο γι’ αυτή τη θέση της αναφορικά με το αίμα. Για τη στάση της ότι η Αγία Γραφή απαγορεύει τη μετάγγιση αίματος, το 2006 η Σκοπιά δήλωσε ότι «η απαγόρευση ήταν βασισμένη, όχι σε ιατρικούς λόγους, αλλά στην ιερότητα του αίματος». Ενώ οι βασικοί λόγοι για την ύπαρξη του δόγματος υποστηρίζονται με συνέπεια, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ισχυρισμούς της Εταιρίας ως προς τον τρόπο με τον οποίον τα μέλη της πρέπει να εκδηλώνουν την πίστη τους ότι το αίμα είναι κάτι ιερό. Στην αρχή περίπου της καθιέρωσης αυτής της θέσης, τα μέλη διδάσκονταν ότι ο σεβασμός της ιερότητας του αίματος υπονοούσε πως δεν έπρεπε να δέχονται να μεταγγισθεί «καμία μορφή αίματος». Μολονότι εκείνο τον καιρό η θέση της οργάνωσης ήταν κατά της αποδοχής οποιουδήποτε κλάσματος αίματος, κατονομάζονταν συγκεκριμένα η λευκωματίνη και η αιμοσφαιρίνη ως συστατικά του αίματος που έπρεπε να αποφεύγονται. Μέχρι το 1998, η δογματική θέση της Σκοπιάς έθετε την αιμοσφαιρίνη στα συστατικά του αίματος τα οποία τα μέλη δεν έπρεπε να αποδέχονται. Δεκαετίες μετά τη διατύπωση του δόγματος ότι είναι αμαρτία η αποδοχή αίματος με οποιαδήποτε μορφή, η θέση της Σκοπιάς άλλαξε επιτρέποντας την αποδοχή κάποιων συστατικών του αίματος. Το 1978, η Σκοπιά δήλωσε ότι δεν ήταν κατά της αποδοχής από τα μέλη της λευκωματίνης που προερχόταν από αίμα. Αργότερα, το 2000, η Σκοπιά δήλωσε ότι δεν ήταν κατά της αποδοχής από τα μέλη της αιμοσφαιρίνης προερχόμενης από αίμα. Σήμερα, τα μέλη διδάσκονται ότι «μπορούν να δεχτούν όλα τα κλάσματα που εξάγονται από οποιοδήποτε βασικό συστατικό του αίματος». Η δεδηλωμένη από τη Σκοπιά αιτία για το δόγμα της σχετικά με το αίμα έχει παραμείνει η ίδια, εντούτοις, το περιεχόμενό του έχει αλλάξει. Έχουμε τις ακόλουθες σαφώς διαφορετικές παρουσιάσεις του δόγματος: «Το αίμα είναι ιερό και ως εκ τούτου η αποδοχή αίματος με οποιαδήποτε μορφή μέσω μετάγγισης είναι εσφαλμένη και τα μέλη που ενεργούν διαφορετικά πρέπει ν’ αποκόπτονται από την οικογένεια και τους φίλους στη θρησκεία για το υπόλοιπο της ζωής τους ή εωσότου μετανοήσουν για την παράβασή τους». «Το αίμα είναι ιερό και οι μόνες μορφές αίματος που είναι εσφαλμένο να αποδεχόμαστε είναι το ολικό ή πλήρες αίμα, τα ερυθρά κύτταρα, τα λευκά κύτταρα, και τα αιμοπετάλια ή πλάσμα. Διαφορετικά, εάν το αίμα έχει επαρκώς μετατραπεί σε κλάσματα, δεν είναι κατ’ ανάγκην εσφαλμένη η αποδοχή τους». Επομένως, το περιεχόμενο του δόγματος αλλοιώθηκε τόσο ώστε μετέβη από την πλήρη απαγόρευση του αίματος στην πλήρη αποδοχή του αίματος, εφόσον αυτό έχει μετατραπεί σε κλάσματα. Αυτή η δραματική αλλαγή στο περιεχόμενο του δόγματος εγείρει την ερώτηση: Πιστεύει η παρούσα ηγεσία της Σκοπιάς στο δόγμα ότι «το αίμα είναι ιερό;» Εάν ναι, αυτό σημαίνει ότι η ηγεσία πιστεύει πως ο σεβασμός σε μια υποτιθέμενη ‘ιερή ουσία’ που ανήκει μόνο στον Θεό είναι συνεπής με την πλήρη κατανάλωση αυτής της ιερής ουσίας, εφόσον αυτή έχει μετατραπεί πριν σε κλάσματα. Με άλλα λόγια, μπορούμε χωρίς τη ρητή άδεια του ιδιοκτήτη να αποσυναρμολογήσουμε ένα αυτοκίνητο και να το κάνουμε δικό μας, και μετά να πούμε ότι δεν το κλέψαμε; Εφόσον μια τέτοια δικαιολογία θα ήταν παράλογη, είναι συνεπώς, τουλάχιστον αμφίβολο, εάν πραγματικά οι σημερινοί ηγέτες της Σκοπιάς πιστεύουν στην υπόθεση ότι «το αίμα είναι ιερό». Επίσης: Παλινωδίες τής εταιρίας Σκοπιά για τις Μεταμοσχεύσεις Πόσο τραγικό είναι κάποιος να δεσμεύει την ζωή του σε μια οργάνωση που συνεχώς αλλάζει τα δόγματα της, και να είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί χωρίς να έχει το δικαίωμα άποψης! Το πιο τραγικό είναι όταν αυτά τα δόγματα έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές, και στην προκειμένη περίπτωση της Σκοπιάς, ζωές έχουν χαθεί γι’ αυτό το οποίο ονομάζει «αλήθεια». Κάποτε η Σκοπιά ήταν εναντίον των εμβολιασμών επί εποχής του Ρόδερφορδ, και μάλιστα έγραφε στα έντυπά της πόσο βλαβεροί είναι... σήμερα τους συστήνει... Το ίδιο ακριβώς έγινε και με την τραγική περίπτωση των μεταμοσχεύσεων ανθρωπίνων οργάνων. Αλλά θα ήταν καλύτερα να το δούμε μέσα από τα δικά της έντυπα, ειδικά από τη Σκοπιά, το ‘μέσο’ όπου υποτίθεται ότι εκφράζει ο Ιεχωβά την άποψη του!!! Το 1961 η Σκοπιά 1 Αυγούστου, σελ. 480 (Αγγλική) αναφέρει στις ερωτήσεις από αναγνώστες: Υπάρχει αναφορά στη Γραφή που να είναι εναντίον στο να δώσει κάποιος το μάτι του (μετά το θάνατό του) για να μεταμοσχευθεί σε ένα ζωντανό άτομο; Η απάντηση της Σκοπιάς ήταν: Δεν φαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε γραφική αρχή, ή νόμος που να το απαγορεύει αυτό. Ο καθένας είναι υπεύθυνος να αποφασίσει για τον εαυτό του. Εάν είναι ικανοποιημένος με την συνείδησή του να το κάνει αυτό ας το κάνει, και κανένας δεν πρέπει να τον κρίνει.

Αυτή ήταν η σύντομη απάντηση της Σκοπιάς... Δηλαδή είναι θέμα συνείδησης... Μετά από 6 χρόνια, στη Σκοπιά του 1967: 15 Νοεμβρίου, σελ. 702 – 704 (Αγγλική) αναφέρει στις ερωτήσεις από αναγνώστες: Υπάρχει αναφορά στη Γραφή που να είναι εναντίον στο να δώσει κάποιος το σώμα του για ιατρικούς σκοπούς ή μεταμόσχευση οργάνου; Το αξιοσημείωτο σε αυτή την περίπτωση είναι η απάντηση της Σκοπιάς σε σχέση με την προηγούμενη απάντηση. Είναι περίπου 3 σελίδες!!! Σίγουρα δεν θα την δώσουμε όλη, αφού υπάρχει η Σκοπιά που μπορείτε να τη δείτε, αλλά η ουσία της απάντησης είναι ότι ο Θεός μετά τον Νώε (Γεν. 9:24) του έδωσε το δικαίωμα να τρώει κρέας, αλλά χωρίς το αίμα του. Μήπως αυτό περιλάμβανε να τρώνε ανθρώπινη σάρκα ή μέρος του σώματος άλλου ανθρώπου ζωντανού η νεκρού; Όχι. Αυτό θα ήταν κανιβαλισμός, και ο Θεός είχε κάνει ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Αυτοί οι οποίοι υπόκεινται σε τέτοιες εγχειρήσεις ζουν με την σάρκα κάποιου άλλου ανθρώπου και αυτό είναι κανιβαλισμός. Και παραθέτει η Σκοπιά από διάφορες "κοσμικές" πηγές (όπως συχνά συνηθίζει να κάνει) για να υποστηρίξει την άποψη της. Μετά ερχόμαστε το 1980 στη Σκοπιά 3/15 31 (Αγγλική). Εκεί αναφέρει στις ερωτήσεις από αναγνώστες: Πρέπει η Εκκλησία να λάβει μέτρα εναντίον κάποιου βαπτισμένου Χριστιανού ο οποίος δέχεται ανθρώπινο όργανο για μεταμόσχευση, όπως νεφρούς ή συκώτι; Η σύντομη απάντηση της Σκοπιάς ήταν και πάλι: «είναι θέμα συνείδησης, και δεν υπάρχει Γραφική αρχή που να το απαγορεύει». Πόσο τραγική είναι η πνευματική κατάσταση της ηγεσίας της Σκοπιάς! Για 13 χρόνια έστελνε στο θάνατο αθώα θύματα γι’ αυτό που ονομάζει: «Γραφικές αρχές». Το πιο τραγικό είναι ο τρόπος με τον οποίο το ‘Φως’ φέγγει. Τι είδους ‘Φως’ είναι αυτό; Το 1961 ήταν θέμα συνείδησης οι μεταμοσχεύσεις. Το 1967 ήταν αντιγραφικές και κανιβαλισμός. Το 1980 ξανά πίσω στο 1961 να είναι θέμα συνείδησης. Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να κατευθύνει αυτή τη δήθεν Οργάνωσή του με τέτοια χονδροειδή λάθη; Πώς είναι δυνατόν η τυφλή ηγεσία αυτής της αίρεσης να ρίχνει το φταίξιμο στο Πνεύμα του Θεού για τα λάθη της, χωρίς μάλιστα να ζητήσει συγνώμη από τα θύματά της; Το τραγικότερο είναι ότι εκατομμύρια αθώα θύματα στηρίζονται στην καθοδήγηση της ηγεσίας της Σκοπιάς. Στ’ αλήθεια πόσο ένοχοι αίματος πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι, και πια κρίση τους επιφυλάσσει ο Χριστός... Αλλά με την ίδια λογική των μεταμοσχεύσεων στέλνουν χιλιάδες στο θάνατο με το θέμα του αίματος. Το αίμα είναι υγρό μόσχευμα. Ο ασθενής δεν το πίνει για να το χωνεύσει. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα η πόση και η μετάγγιση, ακριβώς όπως και τα άλλα μοσχεύματα. Είναι το ίδιο να φας μία ανθρώπινη καρδιά από να την μεταμοσχεύσεις στο σώμα σου; Δηλαδή εάν έχω πρόβλημα καρδιάς και φάω μια καρδία θα γιατρευτώ; Ακριβώς αυτή είναι η «λογική» της ηγεσίας της Σκοπιάς. Ενώ στην περίπτωση των οργάνων άλλαξε πολιτική, στο αίμα παρέμεινε στην αρχική της σκέψη. Αυτό και αν είναι παραλογισμός... Σκέψου πώς θα ένιωθες να έχανες το παιδί σου το 1979 επειδή νόμιζες ότι ήταν υπακοή στη θεϊκή κατεύθυνση, και το 1980 να άλλαζε και να ήταν θέμα συνείδησης! Η αν εσύ δεν άκουγες τη Σκοπιά και έκανες μεταμόσχευση στο παιδί σου για να ζήση και η Σκοπιά σε απέκοπτε, μήπως θα έρχονταν οι πρεσβύτεροι να σε επανεντάξουν το 1980; Θα ζητούσαν συγνώμη; Όλος ο κόσμος έχει υποστεί μετάγγιση αίματος αλλιώς δεν θα ζούσε κανένας από εμάς. Αν η μητέρα μας στην κοιλιά της δεν μας έδινε από το αίμα της δια της μεταγγίσεως πώς θα ζούσαμε σήμερα εμείς; Αν δεν θηλάζαμε απο τη μητέρα μας,πως θα επιζούσαμε; Με το θηλασμό λαμβάνουμε ΚΑΙ ΑΙΜΑ,το οποίο ειναι απαραίτητο.Επίσης, ο Θεός έφτιαξε απο το ίδιο αίμα όλους τους ανθρώπους και όλα τα Έθνη. Πραξ. 17,26: '' ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν''. (Αυτός έκαμε από ένα αίμα όλα τα έθνη των ανθρώπων, να κατοικούν στο πρόσωπον της γης και ώρισε δια τον καθένα από αυτά προσδιωρισμένους καιρούς εμφανίσεως και ζωής, όπως επίσης και τα σύνορα της κατοικίας των).

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ Τελικά οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' σέβονται ή όχι ότι το αίμα ανήκει αποκλειστικά στον Ιεχωβά όπως λένε; Ποιό εδάφιο της Γραφής τους δίνει το δικαίωμα να δίνουν σε γιατρούς λίγο από το αίμα τους προκειμένου να εξεταστούν; Μετά τις εξετάσεις αίματος, τί γίνεται αυτό το αίμα, που καταλήγει; Στα σκουπίδια! Λοιπόν, είναι σωστό αυτό; Αυτός είναι ο σεβασμός που τρέφουν για το αίμα που ανήκει στον Ιεχωβά; Είναι ολοφάνερο νομίζω ότι η Οργάνωση και οι οπαδοί της, ζούν μια αρρωστημένη κατάσταση. Δεν μπορεί η αλήθεια να είναι του στιλ ''ολίγον έγκυος''. Ας τα προσέξει λοιπόν όλα αυτά το κάθε θύμα τής Σκοπιάς, και ας αποφασίσει τις ενέργειές του, γιατί η ζωή είναι ιερή και ανεπανάληπτη, και πρέπει να την προστατεύουμε, αν θέλουμε να είμαστε ευάρεστοι ενώπιον τού Θεού. Οι Μ.τ.Ι. ενώ γράφουν ψεύδη για την Ορθόδοξη Εκκλησία, εκείνοι υιοθετούν την ειδεχθέστερη ειδωλολατρική πρακτική που υπήρξε, αυτή των ανθρωποθυσιών, η οποία επιβάλλεται από τη «Σκοπιά» στα αθώα θύματά της μέσω της απαγόρευσης των μεταγγίσεων αίματος, που έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενηλίκων ή και παιδιών ακόμα (με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών τους), δήθεν στο όνομα του Θεού! Η Εταιρία Σκοπιά φέρνει στις πόρτες μας ένα άλλο Ευαγγέλιο, όπου ο Ζωοδότης Θεός που έδωσε το αίμα Του πάνω στο Σταυρό για να λυτρώσει την ανθρωπότητα, αρνείται τη ζωή στα πλάσματά του (ακόμα και μικρά παιδιά) που πάσχουν από ασθένειες που χρειάζονται μετάγγιση αίματος(μεσογειακή αναιμία, άλλες παθήσεις του αίματος, λευχαιμία) ή χρειάζονται μετάγγιση αίματος, σε δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις. Την απαγόρευση πόσης αίματος ζώου από ειδωλολατρικές θυσίες ή ανθρωποθυσίες ( που αφαιρούν ζωή), τη γενικεύει και στη μετάγγιση αίματος, που δεν υπήρχε τότε! Αλλά ο ίδιος ο Χριστός καθιέρωσε τη πρώτη ''μετάγγιση αίματος'' δίνοντας μας ΣΕ ΟΛΟΥΣ (και όχι μόνο σε λίγους διορισμένους εκλεκτούς, όπως λέει η Σκοπιά )τη δυνατότητα να σωθούμε μέσα από τη διαρκή Θεία Κοινωνία, τη λήψη του Σώματος και του Αίματος του Ιησού Χριστού, που οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία και στην αιώνια ζωή, όπως ο ίδιος μας υποσχέθηκε . Η εταιρία Σκοπιά προσπαθεί να δημιουργήσει ''μάρτυρες '' με ψυχολογική πίεση, πείθοντας τους (αποκόπτοντας και παρερμηνεύοντας την Αγία Γραφή ) ότι η άρνηση υπεράσπισης της πατρίδας τους ή η άρνηση μετάγγισης αίματος είναι επιβεβλημένες από τον ''Ιεχωβά'' και ότι η μετάγγιση αίματος είναι θανάσιμη αμαρτία. Έτσι, στη λογική της Σκοπιάς, εκατομμύρια άνθρωποι που γεννήθηκαν άρρωστοι ή απέκτησαν αρρώστια ή έπαθαν ατύχημα και κάνουν μεταγγίσεις αίματος είναι αμαρτωλοί και ο Θεός θα τους ''τιμωρήσει'' και θα τους κλείσει έξω από τη Βασιλεία των Ουρανών !

14) Ερώτηση:Τι θα συμβεί στον ''Αρμαγεδδώνα''; ο Θεός θα θανατώσει τους ανθρώπους ''που δεν ειναι πιστοί''; Αν ναι,ποιοί θα ειναι αυτοί; Πως θα επιλέξει τους 144.000 ''εκλεκτούς'' που θα πάνε στον ουρανό; (Όπως λέει η ''Σκοπιά''); Οι 144.000 δεν είναι απ’ όλα τα έθνη όπως λέει η Σκοπιά, αλλά μια ομάδα Ισραηλιτών που θα πιστέψουν στον Χριστό λίγο πριν την παρουσία του Χριστού (Αποκάλυψις 7:1-6 κλπ). Ο «Πολύς Όχλος», δεν είναι επίγεια, αλλά ουράνια τάξη αγίων, όπως φαίνεται στην Αποκάλυψη 19:1 κλπ. Και οι 144.000 και ο Πολύς Όχλος, αφού ως ψυχές θα ανεβούν στον ουρανό κατά τον θάνατό τους (Αποκάλυψις 6:9-11), θα λάβουν σώματα στην ανάσταση, και θα ζήσουν στη γη ως άφθαρτοι άνθρωποι (Αποκάλυψις 21.

1-5 κλπ). Η γη και η υπόλοιπη κτίση, θα γίνει επίσης τότε άφθαρτη (Ρωμαίους 8:19-24 κλπ) καθώς θα αλλάξουν οι φυσικοί νόμοι (Β΄ Πέτρου 3:10-13 κλπ). Στην δε ανάσταση, θα αναστηθούν ΟΛΟΙ, και όχι μόνο λίγοι, όπως λέει η Σκοπιά (Ιωάννης 5:28,29). Οι 144.000 Εσφραγισμένοι Μεταξύ τών ομάδων που εμφανίζονται στην Αποκάλυψη, αναφέρεται και η ομάδα τών 144.000 εσφραγισμένων. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί γι' αυτούς κατά καιρούς από διαφόρους ερμηνευτές. Μερικές θρησκείες μάλιστα, στηρίζουν σε αυτή την ομάδα μεγάλο μέρος τής δογματικής τους. Στη μελέτη αυτή, θα προσπαθήσουμε να δούμε τι μας λέει η ίδια η Αγία Γραφή γι' αυτή την ομάδα, προσπαθώντας να αποφύγουμε τις συνήθεις ερμηνευτικές αυθαιρεσίες κάποιων Προτεσταντικών ομάδων. Η ομάδα τών 144.000, εμφανίζεται αριθμητικά, σε δύο σημεία τής Αποκάλυψης: Στο Αποκάλυψις 7:1 - 8, και στο 14:1 - 5. Στο πρώτο διαβάζουμε τα εξής: Αποκάλυψις 7:1 - 8: ΄΄ΚΑΙ ύστερα απ' αυτά είδα τέσσερις αγγέλους να στέκονται επάνω στις τέσσερις

γωνίες τής γης, που κρατούσαν τούς τέσσερις ανέμους τής γης, για να μη πνέει ο άνεμος επάνω στη γη ούτε επάνω στη θάλασσα ούτε επάνω σε κάθε δέντρο. Και είδα έναν άλλον άγγελο που ανέβηκε από την ανατολή τού ήλιου, έχοντας τη σφραγίδα τού ζωντανού Θεού· και έκραξε με δυνατή φωνή προς τους 4 αγγέλους, στους οποίους δόθηκε να βλάψουν τη γη και τη θάλασσα,λέγοντας: Μη βλάψετε τη γη ούτε τη θάλασσα ούτε τα δέντρα, μέχρις ότου σφραγίσουμε τους δούλους τού Θεού μας επάνω στα μέτωπά τους. Και άκουσα τον αριθμό των σφραγισμένων· 144.000 ήσαν σφραγισμένοι από κάθε φυλή των γιων Ισραήλ''. Και στη συνέχεια, αναφέρει δώδεκα φυλές τού Ισραήλ, επί 12.000 σφραγισμένους από την κάθε φυλή.

(12Χ12.000=144.000). Αποκάλυψις 14:1 - 5: ''Και είδον και ιδού το Αρνίον, το οποίον εστέκετο επάνω στο όρος της νέας Σιών, της αγωνιζομένης Εκκλησίας, και μαζί με αυτό πολυάριθμοι εκλεκτοί πιστοί από όλα τα έθνη, που συμβολίζονται με τον αριθμόν εκατόν σαράντα τέσσαρες χιλιάδες και έχουν γραμμένο επάνω εις τα μέτωπά των το όνομα του Αρνίου και του Πατρός αυτού. Και ήκουσα φωνήν από την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν του ουρανού, σαν την βοήν υδάτων πολλών, που πίπτουν σαν καταρράκτες από ψηλά, και σαν φωνήν μεγάλης βροντής. Και η φωνή, την οποίαν ήκουσα, δεν ήτο τρομακτική αλλ' ευχάριστος, διότι ήτο σαν φωνή κιθαρωδών, που ψάλλουν και συγχρόνως παίζουν με τας κιθάρας των. Και ψάλλουν νέον ύμνον εμπρός στον θρόνον του Θεού και εμπρός εις τα τέσσαρα ζώα και τους εικοσιτέσσαρες πρεσβυτέρους. Και κανείς άλλος δεν ημπορούσε να κατανοήση την νέαν αυτήν ωδήν, παρά μόνον οι εκατόν σαράντα τέσσαρες χιλιάδες, οι οποίοι είχαν εξαγορασθή με το αίμα του Αρνίου ανάμεσα απ' όλους τους κατοίκους της γης. Αυτοί είναι οι αγνοί και αφωσιωμένοι στο Αρνίον, οι οποίοι δεν ήλθαν εις καμμίαν συνάφειαν με γυναίκας και δεν εμολύνθησαν, διότι είναι παρθένοι. Αυτοί είναι που ακολουθούν πιστώς και θαρραλέως το Αρνίον, όπου και αν υπάγη. Αυτοί έχουν εξαγορασθή ανάμεσα από το πλήθος των ανθρώπων, ως εκλεκτή απαρχή και ευάρεστος προσφορά στον Θεόν και στο Αρνίον.Και δεν ευρέθηκε ποτέ ψέμα στο στόμα των, διότι είναι άμεμπτοι και ακέραιοι''. Είναι Ισραηλίτες Μία πρώτη παρατήρηση, είναι ότι οι ΄΄144.000΄΄ είναι Ισραηλίτες, και μάλιστα μοιρασμένοι, από ΄΄12.000΄΄ σε κάθε φυλή από τις 12 τού Ισραήλ. Όμως, αν και λέει: ΄΄εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ΄΄, στην πραγματικότητα λείπει η φυλή τού ΄΄Δαν΄΄, και στη θέση της, υπάρχει η φυλή ΄΄Ιωσήφ΄΄, χωριστά από τη φυλή ΄΄Μανασσή΄΄, που ήταν γυος τού Ιωσήφ μαζί με τον Ευφραϊμ που εδώ δεν αναφέρεται. Ακόμα, υπάρχει η φυλή ΄΄Λευί΄΄, μια φυλή που δεν αναφερόταν πάντοτε στην Παλαιά Διαθήκη ξεχωριστά, μια και οι Λευίτες βρίσκονταν διασκορπισμένοι ως ιερείς μεταξύ τών άλλων φυλών. Εδώ η φυλή τού Λευί αναφέρεται ξεχωριστά, επειδή στη Χριστιανική Εκκλησία, όλοι οι Χριστιανοί είναι ΄΄βασίλειον Ιεράτευμα΄΄, (Α΄ Πέτρου 2:5,9), και συνεπώς δεν έχουν τη Λευιτική ιερωσύνη. Για την έλλειψη τής φυλής Δαν, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε κάποιους λόγους. Ένας απ' αυτούς, είναι ότι πιθανόν στη μελλοντική αυτή εποχή που αναφέρει η προφητεία, δεν θα έχει διασωθεί η φυλή τού Δαν. Πιθανότερο όμως φαίνεται, ότι επειδή από τη φυλή αυτή θα προέλθει ο Αντίχριστος, η φυλή αυτή θα τον ακολουθήσει στο σύνολό της, και έτσι δεν θα υπάρχουν (αρκετοί) Χριστιανοί απ' αυτή τη φυλή, όπως θα υπάρχουν από τις άλλες. Δεν ισχύει λοιπόν το επιχείρημα κάποιων κύκλων, ότι εφ' όσον λείπει η φυλή τού Δαν, δήθεν οι 144.000 δεν είναι κατά γράμμα Ισραηλίτες, αλλά όλος ο ΄΄Πνευματικός Ισραήλ΄΄, δηλαδή η Εκκλησία. Άλλωστε η Εκκλησία, δεν έχει 12 φυλές! Εδώ είναι ενδιαφέρον, το ότι όταν σφραγίζονται οι 144.000, έχουν στα μέτωπά τους ΄΄το όνομα τού Ιησού Χριστού, (αλλά) και το όνομα τού Πατρός΄΄ τού Ιησού Χριστού. (7:3. 14:1). Αυτό προφανώς σημαίνει, ότι δεν είναι απλά ΄΄μάρτυρες τού Χριστού΄΄, (Πράξεις 1:8), όπως οι εθνικοί Χριστιανοί, αλλά και ΄΄μάρτυρες τού Πατρός΄΄, (Ησαϊας 43:10) τον οποίο αναγνωρίζουν οι Ιουδαίοι, αν και αρνούνται τον Υιό, και για τον οποίο μπορούν να μαρτυρήσουν την θαυμαστή ιστορία τους. ΄Ενας ακόμη λόγος που μας κάνει να πιστεύουμε ότι πρόκειται εδώ για φυσικούς Ισραηλίτες, είναι ότι από το Αποκάλυψης 7/ζ΄ 9 και μετά, εμφανίζεται μία άλλη ομάδα, που όμως προέρχεται από όλα τα έθνη. Αν οι 144.000 ήταν ολόκληρη η Εκκλησία, δεν θα αντιδιαστέλλονταν με τους εθνικούς, που και αυτοί είναι μέλη τής Εκκλησίας.

Το ότι οι 144.000 είναι κατά γράμμα Ισραηλίτες, είναι η φυσική και αβίαστη ερμηνεία τής Αποκάλυψης 7, και αυτή θα πρέπει να δεχθούμε. Αν όμως κάποιος έχει αποδείξεις (και όχι εικασίες) ότι η όραση αυτή εκπληρώνεται και με άλλον τρόπο, θα ήταν ενδιαφέρον να το δούμε, καθώς οι προφητείες τής Αγίας Γραφής έχουν συχνά περισσότερες από μία εκπληρώσεις.

O αριθμός 144.000 Θα ήταν κάπως δύσκολο, οι πιστοί τού Ισραήλ, να είναι ακριβώς τόσοι, και μάλιστα ακριβώς ΄΄12.000 από κάθε φυλή τού Ισραήλ΄΄! Ο αριθμός αυτός, είναι προφανώς συμβολικός, τόσο για τις φυλές τού Ισραήλ, όσο και για τον αριθμό τών εσφραγισμένων τής κάθε φυλής. Ο αριθμός 12 είναι στην Αγία Γραφή ιερός. (12 φυλές, 12 απόστολοι, 12 αστέρες, κλπ). Το 12.000, δημιουργείται από το 12 Χ 1.000, όπου το 1.000 συμβολίζει το πλήθος, που όμως δεν είναι τόσο πολύ όσο η μυριάδα. (A΄ Σαμουήλ 18:7). Πολλαπλασιάζοντας λοιπόν τρεις συμβολικούς αριθμούς, (12Χ12Χ1.000), μπορούμε να έχουμε έναν πραγματικό; Κάτι τέτοιο φαίνεται παράλογο.Κάποιοι, λένε ότι επειδή ο Ιωάννης λέει: ΄΄Και ήκουσα τον αριθμόν τών εσφραγισμένων΄΄, (7:4), σημαίνει ότι ήταν κατά γράμμα τόσοι, καθώς μάλιστα αντιπαραβάλλονται με έναν αναρρίθμητο Πολύ Όχλο. (7:9). Οι ίδιοι όμως, υποστηρίζουν ότι τα στρατεύματα που αναφέρονται στο 9:16, ως ΄΄δύο μυριάδες μυριάδων΄΄, είναι συμβολικός αριθμός, και ας λέει κι εδώ ο Ιωάννης: ΄΄και ήκουσα τον αριθμόν αυτών΄΄. (΄Ενα ακόμα παράδειγμα πρόχειρης και αυθαίρετης ερμηνείας). Όσο για την αντιπαράθεση με έναν αναρρίθμητο πολύ όχλο, αυτό δεν γίνεται για να δείξει ότι ο αριθμός είναι κατά γράμμα, αλλά για να δείξει, ότι οι πιστοί σε όλα τα έθνη, θα είναι αναρρίθμητοι, ενώ στον Ισραήλ, που υπήρξε κάποτε λαός τού Θεού, ΄΄λείμα (υπόλοιπο) κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν΄΄ (όπως συμβαίνει πάντοτε). (Ρωμαίους 11:5). Και φυσικά, ο αριθμός 144.000, είναι ένας σχετικά μικρός (συμβολικός και ίσως και κατά προσέγγισιν) αριθμός, που δείχνει ότι λίγοι μόνο θα πιστέψουν τότε σε σύγκριση με το σύνολο τού λαού, ως ΄΄απαρχή΄΄ τού Ισραήλ (Αποκάλυψις 14:4). Αυτό φαίνεται και από μία παράλληλη όραση που είδε ο προφήτης Ιεζεκιήλ για το ίδιο θέμα, και περιγράφεται στο Ιεζεκιήλ 9:1- 11. Στο προηγούμενο κεφάλαιο, περιγράφονται τα βδελύγματα που έκανε ο λαός Ισραήλ, ώστε να επέμβει ο Θεός. Ας δούμε αποσπάσματα από αυτή την παράλληλη όραση, περί τών 144.000: Ιεζεκιήλ 9:1- 11: ''Και έκραξε στα αυτιά μου με δυνατή φωνή, λέγοντας: Ας πλησιάσουν οι ταγμένοι ενάντια στην πόλη, κάθε ένας έχοντας το όπλο του της εξολόθρευσης στο χέρι του.Και ξάφνου, έξι άνδρες έρχονταν από τον δρόμο τής ψηλότερης πύλης, αυτής που έβλεπε προς βορράν, κάθε ένας έχοντας στο χέρι του όπλο κατασυντριμμού· και στο κέντρο τους ένας άνθρωπος ντυμένος λινά, με καλαμάρι γραμματέα στην οσφύ του· και αφού μπήκαν μέσα, στάθηκαν κοντά στο χάλκινο θυσιαστήριο.Και η δόξα τού Θεού τού Ισραήλ ανέβηκε επάνω από τα χερουβείμ, επάνω από τα οποία ήταν, στο κατώφλι τού οίκου· και φώναξε προς τον άνδρα, που ήταν ντυμένος τα λινά, αυτόν που είχε στην οσφύ του το καλαμάρι τού γραμματέα· και ο Κύριος του είπε: Πέρασε μέσα από την πόλη, μέσα από την Ιερουσαλήμ, και κάνε ένα σημάδι επάνω στα μέτωπα των ανδρών, αυτών που στενάζουν και βοούν για όλα τα βδελύγματα που γίνονται ανάμεσά της. Και στους άλλους είπε, ενώ εγώ άκουγα: Περάστε πίσω απ' αυτόν μέσα από την πόλη, και πατάξτε· το μάτι σας ας μη λυπηθεί, και μη ελεήσετε· γέροντες, νέους, και παρθένες, και νήπια, και γυναίκες, φονεύστε μέχρι εξάλειψης· σε όποιον άνθρωπο, όμως, επάνω στον οποίο είναι το σημάδι, μη πλησιάσετε· και αρχίστε από το θυσιαστήριό μου. Και άρχισαν από τους άνδρες των πρεσβυτέρων, που ήσαν μπροστά στον οίκο. Και τους είπε: Μολύνετε τον οίκο, και γεμίστε τις αυλές από τραυματίες· βγείτε έξω. Και βγήκαν έξω, και πάταξαν μέσα στην πόλη.Κι ενώ αυτοί συνέχιζαν να τους πατάσσουν, εγώ που εναπέμεινα έπεσα επάνω στο πρόσωπό μου, και αναβόησα, και είπα: Αλλοίμονο! Κύριε Θεέ! Εσύ εξαλείφεις ολόκληρο το υπόλοιπο του Ισραήλ, εκχέοντας την οργή σου επάνω στην Ιερουσαλήμ; Και μου είπε: Η ανομία τού οίκου τού Ισραήλ και του Ιούδα υπερπλήθυνε σε υπερβολικό βαθμό, και η γη είναι γεμάτη από αίματα, και η πόλη είναι γεμάτη από διαφθορά· επειδή, λένε: Ο Κύριος εγκατέλειψε τη γη, και: Ο Κύριος δεν βλέπει.Κι εγώ, λοιπόν, το μάτι μου δεν θα λυπηθεί, και δεν θα ελεήσω· επάνω στο κεφάλι τους θα ανταποδώσω τους δρόμους τους.Και ξάφνου, ο άνδρας, που ήταν ντυμένος τα λινά, αυτός που είχε στην οσφύ του το καλαμάρι, έφερε απάντηση, λέγοντας: Έκανα όπως με πρόσταξες”.

Στην όραση αυτή, βλέπουμε και πάλι ότι οι 144.000 είναι Ισραηλίτες, και μάλιστα κάτοικοι τής Ιερουσαλήμ, σε έναν καιρό ανομίας τής πόλεως. Πρόκειται για το ΄΄υπόλοιπο΄΄ που θα απομείνει σε αυτή, μετά από την καταδικαστική κρίση τού Θεού, για τις ανομίες τής πόλεως. Πρόκειται για τους ίδιους ΄΄σφραγισμένους΄΄ που είδαμε στην Αποκάλυψη, καθώς παρατηρούμε τις εμφανείς ομοιότητες. Για παράδειγμα, 1. πρόκειται και εδώ για Ισραηλίτες. 2. Έχουμε και εδώ κάποιον που σημειώνει στα μέτωπά τους, εν όψει καταδικαστικής κρίσεως. 3. Και εδώ περιμένει η καταστροφή ώσπου να τελειώσει το σφράγισμα, για να εκδηλωθεί. Το σφράγισμα Τι είναι όμως το σφράγισμα στα μέτωπα; Η πράξη αυτή, θυμίζει το παλαιό ανατολικό έθιμο, να χαράζει ο ιδιοκτήτης στο μέτωπο τού δούλου του τη σφραγίδα του, σε ένδειξη τής κυριότητός του σ' αυτόν. Ακόμα, κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, γινόταν σε ένδειξη κυριότητος κάποιου θεού. (Ησαϊας 44:5. Γ΄ Μακκαβ. 2:29). Επίσης, το σημείο επί τής πόρτας τών Ισραηλιτών, τους είχε σώσει από τον εξωλοθρευτή άγγελο, στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:13 κλπ). Κατά τον ίδιο τρόπο, το σημείο αυτό θα σώσει τους 144.000 από την καταστροφή. Είναι ενδιαφέρον, ότι στο Ιεζεκιήλ 9:4, (΄΄κάμε σημείον επί τών μετώπων τών ανδρών΄΄), το Εβραϊκό κείμενο, λέει για το ΄΄σημείο΄΄: ΄΄Ταβ΄΄. Αυτό, είναι το τελευταίο γράμμα τής τότε Εβραϊκής αλφαβήτου, και είχε αρχικά το σχήμα τού σταυρού. (+ ή Τ ή Χ). Ήταν το απλούστερο γράμμα τής αλφαβήτου, και χρησιμοποιείτο ως κοινό σημάδι, ως σφραγίδα, και ως υπογραφή τών αγραμμάτων. Σταυρός όμως είναι και το σφράγισμα που δίνεται στους Χριστιανούς κατά το Χρίσμα, ως ΄΄Σφραγίς Πνεύματος Αγίου΄΄. Είναι λοιπόν σαφές, ότι οι 144.000 σφραγίζονται κατά το βάπτισμά τους με το Σταυρό τού Μυστηρίου τού Χρίσματος. Για το Χρίσμα αυτό, διαβάζουμε και στα εδάφια: Εφεσίους 1:3,14. Β΄ Κορινθίους 1:21,22. Α΄ Ιωάννου 2:20,27. Τέλος, η σφραγίδα αυτή είναι η αντίθετη από αυτή που θα δώσει ο Αντίχριστος στους δικούς του ΄΄πιστούς΄΄, που θα ζήσουν στον καιρό τών 144.000. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι ο αντίχριστος δεν είναι πρόσωπο, αλλά μια κατάσταση ή, ένα κράτος. Έτσι λοιπόν ο διάβολος οδηγεί τους ανθρώπους στην αίρεση, στην πλάνη, και στην παραπλάνηση ,ώστε να μην ξέρουν τι να περιμένουν.Κατά τον ίδιο τρόπο που πλανά τις αιρέσεις σχετικά με τον Υιό του Θεού,Τον οποίο υποβιβάζει σε κτίσμα,εξυψώνοντας τον Σατανά σε θεό,και κατά τον ίδιο τρόπο ονομάζει τον αντίχριστο μία απρόσωπη δύναμη,κατάσταση.Έτσι και το 'Αγιο πνεύμα το υποβιβάζει σε απρόσωπη δύναμη.Πλήρης διαστρέβλωση... Πεντακάθαρα η Αγία γραφή μας προειδοποιεί ότι ο αντίχριστος είναι πρόσωπο: To Σπέρμα τού Όφεως Ο Κύριος και οι απόστολοι, μίλησαν για κάποιον πανίσχυρο εχθρό τής πίστεως, που θα ερχόταν λίγο πριν από την δεύτερη παρουσία τού Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο εχθρός αυτός είναι γνωστός στους Χριστιανούς ως ΄΄Θηρίο΄΄, ή ΄΄Αντίχριστος΄΄. Από παλιά, πλήθος Χριστιανών σχολιαστών και προφητών, δήλωναν ότι η καταγωγή τού ανόμου αυτού, θα ήταν από την Εβραϊκή φυλή τού Δαν. Στη μελέτη αυτή θα δούμε μερικές προφητείες τής Αγίας Γραφής, που αποκαλύπτουν ότι πράγματι από αυτή τη φυλή θα προέλθει ο Αντίχριστος.

To σπέρμα τού Όφεως Μία από τις πρώτες προφητείες τής Αγίας Γραφής, αναφέρεται στην έχθρα που θα είχε ο Σατανάς και το ΄΄σπέρμα΄΄ του, με την Εκκλησία και το ΄΄σπέρμα΄΄ της. Πρόκειται για τα λόγια που είπε ο Θεός στον ΄΄όφι΄΄, (το Διάβολο σύμφωνα με την Αποκάλυψη 20:2), μετά την αμαρτία τών πρωτοπλάστων: ΄΄Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και τής γυναικός, και αναμέσον τού σπέρματός σου, και τού σπέρματος αυτής. Αυτό, θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού΄΄. (Γένεσις 3:15). Όπως ακριβώς η Εκκλησία θα είχε σπέρμα, έτσι και ο Όφις (ο Διάβολος), θα είχε κι αυτός το δικό του σπέρμα, σε συνεχή πάλη κατά τής Εκκλησίας. Και όπως η Εκκλησία τού Ισραήλ θα γεννούσε τον Χριστό, έτσι και ο Όφις, θα έφερνε σε ύπαρξη τον Αντίχριστο. Ο απόστολος Παύλος, μας δίνει το κλειδί για να το κατανοήσουμε αυτό, καθώς μας εξηγεί ότι οι προφητείες που μιλούσαν για κάποιο ΄΄σπέρμα΄΄, μιλούσαν κυρίως για τον Ιησού Χριστό, ενώ όλοι οι υπόλοιποι που θα αναφέρονταν ως ΄΄σπέρμα τού Αβραάμ΄΄, θα γίνονταν σπέρμα του κατ' επέκτασιν, λόγω τής πίστεώς τους στον Ιησού Χριστό: ΄΄τω δε Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι και τω σπέρματι αυτού. ου λέγει: "και τοις σπέμασιν" ως επί πολλών, αλλ' ως επ' ενός: "και τω σπέρματί σου", ος εστιν Χριστός ...πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού. Ει δε υμείς Χριστού, άρα τού Αβραάμ σπέρμα εστε...΄΄

(Γαλάτας 3:16,28,29). Περί τού Ιησού Χριστού μιλάει η Αγία Γραφή στον ενικό για ένα σπέρμα, και παρ' όλα αυτά πολλοί είναι αυτοί που γίνονται σπέρμα τού Αβραάμ, ενδυόμενοι το Χριστό. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν η Αγία Γραφή μιλάει στη Γένεση για το ΄΄σπέρμα τού Όφεως΄΄, μιλάει στον Ενικό, ΄΄ως περί ενός σπέρματος΄΄, ο οποίος είναι ο Αντίχριστος, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Και κατά τον ίδιο τρόπο, όπως αυτοί που έχουν το ΄΄Πνεύμα τού Χριστού΄΄ γίνονται ΄΄σπέρμα τού Αβραάμ΄΄, αυτοί που έχουν το πνεύμα τού Αντιχρίστου, γίνονται ΄΄σπέρμα τού Όφεως΄΄. Οι μεν ντύνονται το Χριστό, οι δε τον Αντίχριστο. (Ρωμαίους 8:9. Εφεσίους 2:2). Επίσης, κατά τον ίδιο τρόπο που οι Χριστιανοί προσπαθούν να ομοιάσουν στο Χριστό, έτσι και τα σπέρματα τού Όφεως, μοιάζουν με τον Δράκοντα, τον Σατανά. ΄Ετσι, στην Αποκάλυψη 12:3, και 13:1, παρατηρούμε ότι ο Δράκων - Σατανάς, έχει όμοια χαρακτηριστικά με το Θηρίο - Αντίχριστο. Έχουν (προφητικά) 7 κεφάλια και 10 κέρατα. Δαν: Όφις, Δράκων και Λέων Ο Ησαϊας, αφού στην αρχή τού 14ου κεφαλαίου μας μιλάει για τον Αντίχριστο ως ομοίωση τού Σατανά, λέει στο 29: ''Μη χαίρετε και μη πανηγυρίζετε όλοι σεις, οι Φιλισταίοι, επειδή συνετρίβη ο ζυγός της δουλείας του μονάρχου, ο οποίος σας εκτύπα και σας έθλιβε. Διότι από τους απογόνους του φαρμακερού αυτού όφεως, θα βγουν παιδιά αντάξιά του, δηλητηριώδεις οχιές, θα βγουν ως απόγονοι του φίδια φτερωτά''. ΄΄Φίδι΄΄ όμως, αναφέρεται από τον Ιακώβ προφητικά και η φυλή τού Δαν, συνδέοντάς την με διάφορες άλλες προφητείες: Με το ότι από τη φυλή αυτή θα εξέλθει ηγέτης, (΄΄κριτής΄΄), με το ΄΄δάγκωμα τής φτέρνας΄΄, κάτι που είχε προειδοποιήσει ο Θεός στην Εδέμ, με την πτώση τού ΄΄αναβάτη΄΄ ΄΄προς τα οπίσω΄΄, δηλαδή το αντίθετο τής ευθείας οδού, και τέλος με την ΄΄αναμονή τής ελεύσεως τού Κυρίου για σωτηρία΄΄. Γένεση 49:6,17: ΄΄Ο Δαν θα κρίνει τον λαό του ως μία από τις φυλές Ισραήλ. Θα είναι όφις επί τής οδού, ασπίς επί τής τρίβου, δάκνων τας πτέρνας τού ίππου, ώστε ο ιππεύς αυτού θέλει πίπτει εις τα οπίσω. Την σωτηρίαν σου περιέμεινα Κύριε΄΄. Και ο Ιερεμίας όμως συνδέει το σπέρμα τού Όφεως με τη φυλή τού Δαν, κατά τον καιρό τού Αντιχρίστου, που θα υπόσχεται ΄΄ειρήνη και ασφάλεια΄΄. Εδώ δείχνει συγκεκαλυμένα και διφορούμενα την προέλευση τού Αντιχρίστου, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις ίδιες λέξεις με την προφητεία τού Ησαϊα 14:29 που είδαμε πιο πάνω, για ΄΄ όφεις, βασιλίσκους΄΄. Ιερεμίας 8:15 - 17: ΄΄Προσμείναμε ειρήνη, όμως κανένα αγαθό· καιρό θεραπείας, όμως, δέστε, ταραχή.Το φρύαγμα των αλόγων του ακούστηκε από τη Δαν· σείστηκε ολόκληρη η γη από τον ήχο τού χρεμετισμού των ρωμαλέων αλόγων του· επειδή, ήρθαν και κατέφαγαν τη γη, και το πλήρωμά της· την πόλη, κι αυτούς που κατοικούν σ' αυτή·επειδή, δέστε, εγώ σας στέλνω φίδια, οχιές, που δεν θα γοητεύονται, αλλά θα σας δαγκώνουν, λέει ο Κύριος΄΄. Ας δούμε όμως και την προφητεία τού Ησαϊα 30:6, σύμφωνα με τη μετάφραση τών Εβδομήκοντα, (Ο΄): ΄΄...Εν τη θλίψει και τη στενοχωρία, λέων και σκύμνος λέοντος εκείθεν, και ασπίδες και έκγονα ασπίδων πετομένων, οι έφερον επί όνων και καμήλων τον πλούτον αυτών προς έθνος, ο ουκ ωφελήσει αυτούς΄΄. Εδώ, μιλώντας για τον καιρό τής ΄΄μεγάλης θλίψεως΄΄ τού καιρού τού Αντιχρίστου, ο προφήτης συνδέει τα ΄΄φίδια΄΄ και τα σπέρματά τους τα ΄΄έκγονα ασπίδων΄΄ με τον ΄΄λέοντα΄΄ και το ΄΄σκύμνο λέοντος΄΄, το σπέρμα του. Αυτή η σύνδεση τών φιδιών με τα λιοντάρια, δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για παραπομπή σε μια άλλη προφητεία για τη φυλή τού Δαν. Βρίσκεται στο Δευτερονόμιο 33:22: ΄΄Ο Δαν σκύμνος λέοντος. Θέλει πηδήσει από Βασάν΄΄. Γιατί όμως αναφέρεται ως λιοντάρι; Ας θυμηθούμε τα λόγια τής Αγίας Γραφής στο Α΄ Πέτρου 5:8, ότι ο Σατανάς, ΄΄ως λιοντάρι ζητά ποιον να καταπιεί΄΄. Ομοίως και το σπέρμα του, ο Αντίχριστος από τη φυλή τού Δαν, θα είναι όμοιος με αυτόν. Υπάρχει όμως και άλλος λόγος που ο Αντίχριστος παρομοιάζεται με λιοντάρι. Θα μιμηθεί τον Ιησού Χριστό, και θα παρουσιαστεί ως ο υποσχεμένος Μεσσίας. Έτσι, αναφέρεται ως ΄΄λέων΄΄, όπως ο Ιησούς Χριστός, αναφέρεται ως ΄΄λέων από τη φυλή τού Ιούδα΄΄, στην προφητεία τού Ιακώβ, στη Γένεση 49:9: ΄΄Σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας. Εκ τού θηρεύματος υιέ μου ανέβης. Ανεπεσών εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος...΄΄ (Δες και Αποκάλυψη 5:5).

Μια άλλη προφητεία που συνδέει τον ΄΄Λέοντα΄΄ με τον ΄΄Δράκοντα΄΄, είναι τού Ιεζεκιήλ 32:2. Εκεί, ο Αντίχριστος εξεικονίζεται από τον Φαραώ: ΄΄...Ομοιώθης με σκύμνον λέοντος τών εθνών, και είσαι ως δράκων εν ταις θάλασσαις. Και εφώρμησας εις τους ποταμούς σου, και ετάραττες τα ύδατα με τους πόδας σου, και κατεπάτεις τους ποταμούς αυτών΄΄. Αν και εμφανίζεται ως ΄΄σκύμνος λέοντος΄΄, είναι ΄΄δράκων΄΄, όμοιος με τον πατέρα του τον ΄΄δράκοντα, το διάβολο΄΄. (Αποκάλυψη 20:2). Ομοίως προφητεύει ο Ιεζεκιήλ και στο 29:3 - 5: ΄΄...Ιδού εγώ...εναντίον σου Φαραώ βασιλεύ Αιγύπτου, μεγάλε δράκων, κοιτώμενε εν μέσω τών ποταμών αυτού...΄΄ Και ο Ησαϊας 27:1, λέει: ΄΄...θέλει παιδεύσει ο Κύριος δια τής μαχαίρας αυτού τής σκληράς και μεγάλης και δυνατής, τον Λευιάθαν, τον σκολιόν όφιν, και θέλει αποκτείνει τον δράκοντα τον εν τη θαλάσση΄΄. Ας δούμε και το χωρίο Ψαλμοί 74:13,14: ΄΄Συ διεχώρησας δια τής δυνάμεώς σου την θάλασσαν. Συ συνέτριψας τας κεφαλάς τών Δρακόντων εν τοις ύδασι. Συ συνέτριψας τας κεφαλάς τού Λευιάθαν΄΄. Εδώ είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε, ότι στην Αποκάλυψη ο Δράκων και το Θηρίο, εμφανίζεται με πολλά κεφάλια! Η αποστασία τής φυλής Δαν Από τα παραπάνω λοιπόν, φαίνεται ότι σε όλη την ιστορία τού λαού τού Θεού, υπήρχε μία μάχη μεταξύ του λαού τού Θεού, και τού λαού τού Σατανά, οι οποίοι παρομοιάζονται με ΄΄όφεις΄΄, ή ΄΄δράκοντες΄΄. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως ο Φαραώ ή άλλοι εκάστοτε εχθροί τού τότε πιστού Ισραήλ, χρησιμοποιήθηκαν στις προφητείες τής Αγίας Γραφής, ως προσκιάσεις τού πραγματικού Αντιχρίστου, τού κατ' εξοχήν ΄΄σπέρματος τού Όφεως΄΄, που θα προέλθει από τη φυλή Δαν. Προφανώς, αυτός είναι και ο λόγος που η φυλη Δαν δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ τών σεσωσμένων φυλών τού Ισραήλ, στην Αποκάλυψη 7:1 - 8. Εκεί, περιγράφεται το υπόλοιπο τών πιστών Ισραηλιτών τής εποχής τού Αντιχρίστου, που αριθμείται συμβολικά σε 144.000. Ο λόγος που παραλείπεται αυτή η φυλή, είναι προφανώς, ότι θα ακολουθήσουν εξ' ολοκλήρου τον ΄΄συμπατριώτη΄΄ τους Αντίχριστο, με αποτέλεσμα να μην αφήσουν επαρκές ΄΄υπόλοιπο΄΄ σεσωσμένων, όπως οι άλλες φυλές. Έτσι, δεν θεωρούνται ως ΄΄αληθώς Ισραηλίτες΄΄, αλλά αντί για σπέρμα τού Αβραάμ, θεωρούνται σπέρμα ΄΄τού διαβόλου΄΄. (Ρωμαίους 2:29. Αποκάλυψις 3:9. Ιωάννης 8:39 - 44). Η πτώση τής φυλής τού Δαν, φαίνεται σε μία εσχατολογική προφητεία, στο Αμώς 8:14: ΄΄οι ομνύοντες εις την αμαρτίαν τής Σαμαρείας, και οι λέγοντες: "Ζει ο Θεός σου Δαν"... θέλουσι πέσει, και δεν θέλουσι σηκωθεί πλέον΄΄. Γιατί άραγε; Προφανώς επειδή ο Δαν τής προφητείας αυτής, δε λατρεύει τον αληθινό Θεό, αλλά έναν ψεύτικο, τον Αντίχριστο. Και είναι σημαντικό, ότι δεν αναφέρεται άλλη φυλή (ως φυλή) να συμμετέχει σ' αυτή την πλάνη. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι ο Αντίχριστος θα αξιώσει να λατρεύεται ως Θεός. (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:4). Αυτόν θα δεχθεί η φυλή του στο σύνολό της, και δεν θα μείνει απ' αυτήν υπόλοιπο. Αλλά ως τότε, πολλοί πρόδρομοι τού Αντιχρίστου θα φανούν. ΄΄Παιδιά, τελευταία ώρα είναι. Και καθώς ακούσατε, ότι ο Αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν... Αυτός είναι ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Γιό και τον Πατέρα. Όποιος αρνείται τον Γιό, δεν έχει ούτε τον Πατέρα... Όποιος γεννήθηκε από τον Θεό, αμαρτία δεν κάνει, επειδή το σπέρμα του μένει σ' αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από το Θεό. Έτσι γνωρίζονται τα παιδιά τού Θεού και τα παιδιά τού Διαβόλου. Όποιος δεν ζει με δικαιοσύνη, δεν είναι από το Θεό. Ούτε όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του΄΄. (Α΄ Ιωάννου 2:18,22,23. 3:9,10).

To Aντίχριστο Θηρίο Το πολιτικό Αντίχριστο Θηρίο Ας αναφέρουμε το χωρίο τής Αποκάλυψης 1-10: "1 ΚΑΙ στάθηκα επάνω στην άμμο τής θάλασσας· και είδα ένα θηρίο να ανεβαίνει από τη θάλασσα, το οποίο είχε επτά κεφάλια, και δέκα κέρατα· κι επάνω στα κέρατά του ήσαν δέκα διαδήματα, κι επάνω στα κεφάλια του υπήρχαν ονόματα βλασφημίας. Και το θηρίο που είδα, ήταν όμοιο με πάρδαλη, και τα πόδια του σαν αρκούδα, και το στόμα του σαν στόμα λιονταριού· και ο δράκοντας έδωσε σ' αυτό τη δύναμή του, και τον θρόνο του, και μεγάλη εξουσία.Και είδα ένα από τα κεφάλια του σαν να ήταν πληγωμένο θανατηφόρα· και η θανατηφόρα πληγή του θεραπεύτηκε· και θαύμασε ολόκληρη η γη, που ήταν πίσω από το θηρίο.Και προσκύνησαν τον δράκοντα, που έδωσε εξουσία στο θηρίο, και προσκύνησαν το θηρίο, λέγοντας: Ποιος είναι όμοιος με το θηρίο; Ποιος μπορεί να πολεμήσει μαζί του; Και του δόθηκε στόμα που μιλούσε μεγάλα, και έλεγε λόγια βλασφημίας, και του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο για 42 μήνες. Και άνοιξε το στόμα του σε βλασφημία ενάντια στον Θεό, να βλασφημήσει το όνομά του, και τη σκηνή του, κι αυτούς που κατοικούν μέσα στον ουρανό. Και του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους, και να τους νικήσει· και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος. Και θα το προσκυνήσουν όλοι αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, των οποίων τα ονόματα δεν γράφτηκαν στο βιβλίο τής ζωής τού Αρνίου, που είναι σφαγμένο

από τη δημιουργία τού κόσμου. Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει. Όποιος φέρνει σε αιχμαλωσία, θα πάει σε αιχμαλωσία· όποιος φονεύσει με μάχαιρα, αυτός πρέπει να φονευθεί με μάχαιρα. Εδώ είναι η υπομονή και η πίστη των αγίων''. ''Εδώ είναι η υπομονή και η πίστη των αγίων''. Ο απόστολος Ιωάννης εδώ, μιλάει για κάποιο θηρίο που είχε 7 κεφάλια και 10 κέρατα και βγήκε από τη θάλασσα. Ήταν σαν λεοπάρδαλη με πόδια αρκούδας και στόμα λιονταριού. Αυτά τα χαρακτηριστικά του ήταν όμοια με τα χαρακτηριστικά τριών ζώων που είχε δει ο προφήτης Δανιήλ σε αρχαιότερο όραμα, που εξεικόνιζε πολιτικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές ήταν οι τρεις πρώτες υπερδυνάμεις που έδρασαν στην περιοχή τού Ισραήλ, από τον καιρό τού Δανιήλ ως τον καιρό τού Ιωάννη. Σύμφωνα με τις οράσεις τού Δανιήλ 7:2-7, τα ζώα αυτά συμβόλισαν τις εξής δυνάμεις: Λεοντάρι = Βαβυλώνα Αρκούδα = Μηδοπερσία Λεοπάρδαλη = Ελλάδα Όμως οι ενέργειες τού ιδίου τού θηρίου τής Αποκάλυψης, ήταν ίδιες με τις ενέργειες τού τετάρτου θηρίου που είδε ο Δανιήλ, το οποίο εξεικόνισε τη Ρώμη, την επόμενη παγκόσμια δύναμη, που είχε την εξουσία στην εποχή τού Αποκαλυπτή Ιωάννη. (Παράβαλλε Δανιήλ 7:7,8,20-22 με Αποκάλυψη 13:1,5-7. Επίσης περισσότερες πληροφορίες για τις πολιτικές αυτές δυνάμεις, μπορεί ο αναγνώστης να βρει στα κεφάλαια 2 και 8 τού προφήτη Δανιήλ).

To θηρίο αυτό λοιπόν, αντιπροσώπευε τη θηριωδία τών ανθρώπινων πολιτικών δυνάμεων. Στα 10 κέρατά του είχε 10 βασιλικά διαδήματα, και γραμμένα στα κεφάλια του ήταν ονόματα βλασφημίας. Βλασφήμησε το Θεό και τους αγίους, και του δόθηκε εξουσία να πολεμήσει τους αγίους και να τους νικήσει! Στο εδάφιο 13:2 μάλιστα, λέει ότι ο Σατανάς (ο δράκων) ήταν αυτός που του έδωσε όλη του την εξουσία, συνεπώς το θηρίο έχει σατανική προέλευση. Σε άλλο σημείο τής Αποκάλυψης, ένας άγγελος δίνει περισσότερες πληροφορίες στον Ιωάννη για το θηρίο: Αποκάλυψις 17:8-14: ''Το θηρίο που είδες, ήταν, και δεν είναι, και πρόκειται να ανέβει από την άβυσσο και να πάει σε απώλεια· και θα θαυμάσουν αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, των οποίων τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στο βιβλίο τής ζωής από τη δημιουργία του κόσμου, βλέποντας το θηρίο που ήταν, και δεν είναι, αν και είναι. Εδώ είναι ο νους που έχει σοφία. Τα επτά κεφάλια είναι επτά βουνά, όπου επάνω τους κάθεται η γυναίκα. Και είναι επτά βασιλιάδες· οι πέντε έπεσαν, και ο ένας είναι, ο άλλος δεν ήρθε ακόμα, και όταν έρθει, πρέπει να μείνει για λίγο. Και το θηρίο που ήταν, και δεν είναι, κι αυτός είναι ο όγδοος, και είναι από τους επτά, και πηγαίνει σε απώλεια. Και τα δέκα κέρατα, που είδες, είναι δέκα βασιλιάδες, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν βασιλεία, αλλά παίρνουν εξουσία, για μία ώρα, σαν βασιλιάδες μαζί με το θηρίο. Αυτοί έχουν μία γνώμη, και θα παραδώσουν στο θηρίο τη δύναμη και τη δική τους εξουσία. Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνίο, και το Αρνίο θα τους νικήσει, επειδή είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλιάδων· και όσοι είναι μαζί του, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί''. Ο άγγελος λέει στον Ιωάννη ότι το θηρίο "ην και ουκ έστιν και μέλλει αναβαίνειν εκ τής αβύσσου", μια φράση που είναι το αντίθετο τής φράσεως: "ο ων και ο ην και ο ερχόμενος" που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό (Αποκ. 1:4. 4:8). Ενώ ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται: "ο είναι και ο ήταν και ο ερχόμενος" από τον ουρανό για να μείνει με την Εκκλησία Του, το Θηρίο ονομάζεται: "ο ήταν και δεν είναι, και θα ανεβεί από την άβυσσο", (τον τόπο δέσμευσης τών δαιμόνων), και πάλι θα χαθεί. Ύστερα ο άγγελος εξηγεί ότι τα 7 κεφάλια αντιπροσωπεύουν 7 βασιλιάδες διαχρονικά, ενώ τα 10 κέρατα 10 βασιλιάδες που θα βασίλευαν μελλοντικά μαζί με το Θηρίο όταν θα έβγαινε από την άβυσσο, και θα παρέδιδαν σ' αυτό όλη τους τη δύναμη και την εξουσία, επειδή θα είχαν την ίδια γνώμη μαζί του. Όσο για το Θηρίο, αυτό αντιπροσωπεύει τον 8ο βασιλιά, ο οποίος θα είναι ηγέτης παγκόσμιας δύναμης όπως και οι 7 προηγούμενες απ' αυτόν παγκόσμιες δυνάμεις ή βασιλείες που πέρασαν από την Ανατολική Μεσόγειο. (Οι 6 προηγούμενες είναι οι εξής κατά σειράν εμφάνισης: Αίγυπτος, Ασσυρία, Βαβυλώνα, Μηδοπερσία, Ελλάδα και Ρώμη. Ως 7η πιθανόν να εννοείται η Οθωμανική Αυτοκρατορία). Στο 17:9-11 τής Αποκάλυψης, ο άγγελος εξηγεί ότι τα 7 κεφάλια (εκτός από 7 όρη στα οποία είναι κτισμένη η Ρώμη ως τύπος τής Μεγάλης Βαβυλώνας), σημαίνουν επίσης και 7 βασιλείς από τους οποίους οι 5 πρώτοι στην εποχή τού Ιωάννη είχαν πέσει (από Αίγυπτο ως Ελλάδα). Ο έκτος βασιλιάς (η Ρώμη), ήταν σε ισχύ τη στιγμή τής όρασης τού Ιωάννη, και ο 7ος βασιλιάς θα ήταν κάποιος μελλοντικός που θα εξουσίαζε την περιοχή τού Ισραήλ, αλλά θά έμενε λίγο. Το ίδιο το Θηρίο θα ήταν ο 8ος βασιλιάς, ο οποίος θα ίσχυε στην περιοχή τής Μεσογείου θαλάσσης, (ένας από τους λόγους που αναφέρεται ότι "ανέβηκε από τη θάλασσα" -

Αποκ. 13:1) και θα συγκέντρωνε όλη την εξουσία τών προηγουμένων παγκοσμίων δυνάμεων τής περιοχής. Το Θηρίο λοιπόν (ο 8ος), θα είναι ο ηγέτης - εκπρόσωπος ενός βασιλείου μεγάλης πολιτικής δύναμης, ο οποίος σύμφωνα με το Αποκ. 17:13 και 14, θα συμμαχήσει με 10 βασιλιάδες τής εποχής του, για να πολεμήσει με τον Ιησού Χριστό, και να νικηθεί (Αποκάλυψις 19).

To ότι η βασιλεία αυτή έχει τα χαρακτηριστικά όλων τών προηγουμένων δυνάμεων τής περιοχής, δηλώνει ότι συγκεντρώνει όλη την εξουσία που είχε δώσει κάποτε ο Σατανάς σε όλες αυτές, σύμφωνα με το Αποκάλυψις 13:2 που παραθέσαμε.

Oι 10 βασιλείς, καθώς και οι 7, περιλαμβάνονται στο ίδιο το Θηρίο σαν κέρατα και κεφαλές, επειδή το Θηρίο αυτό ενεργεί όλη τη δική τους εξουσία. Θα είναι λοιπόν μια κυβέρνηση πρωτοφανούς εξουσίας και δύναμης. Ο Ιωήλ 2:2 μάλιστα, αναφερόμενος στον πόλεμο τού Γώγ εναντίον τού Ισραήλ κατά τον Αραμαγεδώνα, λέει: "...λαός πολύς και ισχυρός. Όμοιος αυτού δεν εστάθει απ' αιώνος, ουδέ μετ' αυτόν θέλει σταθεί πλέον ποτέ εις γενεάς γενεών". Εδώ πιθανώς αναφέρεται στο στρατό τού Θηρίου, καθώς η Αποκάλυψη 19:11 ως 20:9, ταυτίζει τα στρατεύματα τού Θηρίου με τα στρατεύματα τού Γωγ. Οι μεν 7 βασιλείς (οι 7 κεφαλές) σημαίνουν τις παγκόσμιες δυνάμεις σε όλη τη διάρκεια ύπαρξης τού Ισραήλ, οι δε 10, μόνο τους συμμάχους τού Θηρίου, τής 8ης δύναμης, μόνο στον καιρό τού πολέμου, στον Αρμαγεδώνα. Το 4ο θηρίο τού Δανιήλ Πολλούς αιώνες πριν γράψει ο Ιωάννης την Αποκάλυψη, ο Θεός είχε μιλήσει στον Δανιήλ για το ίδιο Θηρίο. Ο Θεός πολλές φορές στην Αγία Γραφή μας δίνει κάποια όραση ή προφητεία που έχει περισσότερες από μία εκπληρώσεις. Μας προφητεύει για κάτι που εκπληρώνεται, και που μετά από καιρό ξαναεκπληρώνεται με λίγο διαφορετικό τρόπο. Έτσι η 1η του εκπλήρωση γίνεται τύπος ή σκιά, ή παράδειγμα τής μεταγενέστερης εκπλήρωσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την προφητεία που θα εξετάσουμε. Έτσι ενώ στα προηγούμενα εδάφια ο Δανιήλ είδε τις τρεις παγκόσμιες δυνάμεις από την εποχή του και μετά, (Δανιήλ 7:27), στη συνέχεια βλέπει ένα 4ο θηρίο, διαφορετικό από τα άλλα, τη Ρώμη: Δανιήλ 7:7,8: "...θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν, και ισχυρόν σφόδρα. και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας. κατέτρωγε και κατεσύντριβε, και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού. Και αυτό ήτο διάφορον πάντων τών θηρίων τών προ αυτού. και είχε 10 κέρατα. Παρετήρουν τα κέρατα, και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβει μεταξύ αυτών, έμπροσθεν τού οποίου τρία εκ τών πρώτων κεράτων εξεριζώθησαν. και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί, ως οφθαλμοί ανθρώπου, και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα". Δανιήλ 7:17-27: " Αυτά τα μεγάλα θηρία, που είναι τέσσερα, είναι τέσσερις βασιλιάδες, που θα σηκωθούν από τη γη. Αλλά, οι άγιοι του Υψίστου θα παραλάβουν τη βασιλεία, και θα έχουν το βασίλειο στον αιώνα, και στον αιώνα τού αιώνα.Τότε, ήθελα να μάθω την αλήθεια για το τέταρτο θηρίο, που ήταν διαφορετικό από όλα τα άλλα, υπερβολικά τρομερό, του οποίου τα δόντια ήσαν σιδερένια, και τα νύχια του χάλκινα· κατέτρωγε, κατασύντριβε, και καταπατούσε το υπόλοιπο με τα πόδια του· και για τα δέκα κέρατα, που ήσαν στο κεφάλι του, και για το άλλο, που ανέβηκε, και μπροστά στο οποίο έπεσαν τρία· λέω για το κέρατο εκείνο, το οποίο είχε μάτια, και στόμα που μιλούσε μεγάλα πράγματα, του οποίου η όψη ήταν ρωμαλαιότερη από τους συντρόφους του. Θωρούσα, και το κέρας εκείνο έκανε πόλεμο με τους αγίους, και υπερίσχυε εναντίον τους· μέχρις ότου ήρθε ο Παλαιός των ημερών, και η κρίση δόθηκε στους αγίους τού Υψίστου· και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία. Και εκείνος είπε: Το θηρίο θα είναι η τέταρτη βασιλεία επάνω στη γη, η οποία θα διαφέρει από όλες τις βασιλείες, και θα καταφάει ολόκληρη τη γη, και θα την καταπατήσει, και θα την κατασυντρίψει. Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλιάδες, που θα σηκωθούν απ' αυτή τη βασιλεία· και ύστερα απ' αυτούς θα σηκωθεί ένας άλλος· κι αυτός θα διαφέρει από τους πρώτους, και θα υποτάξει τρεις βασιλιάδες. Και θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους τού Υψίστου, και θα διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους· και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς, και μισόν καιρό. Όμως, θα καθίσει κριτήριο, και η εξουσία του θα αφαιρεθεί, για να φθαρεί και να αφανιστεί μέχρι τέλους. Και η βασιλεία, και η εξουσία, και η μεγαλοσύνη των βασιλειών, που είναι κάτω από κάθε ουρανό, θα δοθεί στον λαό των αγίων τού Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνια, και όλες οι εξουσίες θα λατρεύσουν και θα υπακούσουν σ' αυτόν''. Πράγματι, η Ρώμη κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τον κόσμο, και συνέτριβε τους εχθρούς της, σαν να τους πατούσε με σιδερένια πόδια. Το κεφάλι όμως τού θηρίου είχε 10 κέρατα, όπως το θηρίο που είδε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη!

Ξαφνικά, φύτρωσε άλλο ένα κέρατο μικρό, που ξερίζωσε 3 από τα 10 άλλα κέρατα. Συνεπώς έχουμε: 10-3=7 Θυμηθήτε πως και τα κεφάλια τού Θηρίου τής Αποκάλυψης ήταν 7, ενώ τα κέρατα ήταν 10! Η ομοιότητα είναι προφανής. Όμως αν προσθέσουμε στα 7 κέρατα που έμειναν αυτό που φύτρωσε, έχουμε: 7+1=8!!! Σύμφωνα με τον Ιωάννη, το θηρίο τής Αποκάλυψης ήταν "ο 8ος" βασιλιάς, "και είναι εκ τών 7" (Αποκάλυψις 17:10,11). ΄Ετσι εξηγεί και ο άγγελος στον Δανιήλ το όραμα: Δανιήλ 7:24: "Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλιάδες, που θα σηκωθούν απ' αυτή τη βασιλεία· και ύστερα απ' αυτούς θα σηκωθεί ένας άλλος· κι αυτός θα διαφέρει από τους πρώτους, και θα υποτάξει τρεις βασιλιάδες". Αν και δεν θα ασχοληθούμε με όλες τις λεπτομέρειες και εκπληρώσεις αυτής τής προφητείας, στη συγκεκριμένη εκπλήρωση περί τού Αντιχρίστου, παρατηρούμε ότι όπως και στην Αποκάλυψη, εδώ μιλάει για 7 βασιλείς, και έναν 8ο, που στον μεν Δανιήλ συμβολίζεται από το μικρό κέρατο τού 4ου θηρίου, στη δε Αποκάλυψη συμβολίζεται από ολόκληρο το Θηρίο με τα 10 κέρατα και τα 7 κεφάλια. Εκεί αναφέρεται ως 8ος, όπως 8ο ήταν και το ΄΄μικρό κέρατο΄΄. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως εκτός από την εκπλήρωση τής προφητείας στη θηριώδη προχριστιανική Ρώμη, έχουμε για το θηρίο και κάποια εσχατολογική εκπλήρωση στην 8η και τελευταία υπερδύναμη τής ιστορίας, στην περιοχή τού Ισραήλ. Πρόκειται για το θηρίο που συγκεντρώνει όλη τη θηριωδία τών προ αυτού δυνάμεων, και που θα πολεμήσει με τον Ιησού Χριστό κατ' ενέργειαν τού Σατανά. Ο τρόπος ενεργείας του θα είναι όμοιος με τής Ρώμης, από την οποία προσκιάστηκε στο Δανιήλ 7:20, 21,25: "...λέω για το κέρατο εκείνο, το οποίο είχε μάτια, και στόμα που μιλούσε μεγάλα πράγματα, του οποίου η όψη ήταν ρωμαλαιότερη από τους συντρόφους του. Θωρούσα, και το κέρας εκείνο έκανε πόλεμο με τους αγίους, και υπερίσχυε εναντίον τους,μέχρις ότου ήρθε ο Παλαιός των ημερών, και η κρίση δόθηκε στους αγίους τού Υψίστου· και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία''. Είναι γνωστό, πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν η πολιτική εκείνη δύναμη που δίωξε τους Χριστιανούς, και που συνέβαλε στη σταύρωση τού Ιησού Χριστού. Ακόμα, οι αυτοκράτορές της, θεωρούνταν θεοί, στους οποίους έπρεπε να προσφέρεται θυμίαμα. Σίγουρα, όλα αυτά είναι "μεγάλα λόγια" σαν αυτά που έλεγε το μικρό κέρατο. Και επίσης, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν όχι μόνο αυτή που "κατέτρεξε" τους Χριστιανούς αγίους, μα επίσης αυτή που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την "αγαπημένη πόλη" τού Χριστού, το 70 μ.Χ. Κάτι παρόμοιο θα είναι το βασίλειο τού Θηρίου στο μέλλον. Όχι μόνο θα στείλει στρατεύματα στον πόλεμο τού Αρμαγεδώνα εναντίον τού Ισραήλ, αλλά θα λέει μεγάλα λόγια και θα κατατρέχει τους Χριστιανούς. Πράγματι, μια μεγαλύτερη απεικόνιση τής Ρώμης, λίγο πριν από το τέλος τού παρόντος συστήματος. Η προτύπωση τού Αντιόχου τού Επιφανούς Ο Δανιήλ όμως, μας περιγράφει ένα ακόμα όραμα γι' αυτό το κέρατο που προεικόνισε την 8η υπερδύναμη. Αναφέρεται στο Δανιήλ 8:9-12, 23-25. Μόνο που εκεί το εσχατολογικό Θηρίο προεικονίζεται όχι από τη Ρώμη, αλλά από τον Αντίοχο τον Επιφανή. (Περισσότερες πληροφορίες για τον Αντίοχο και την πρώτη εκπλήρωση τής προφητείας αυτής, ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο εξαίρετο σχολιολόγιο τού Δανιήλ, τού Ιωήλ Γιαννακόπουλου). Δανιήλ 8:9-12: " Και από το ένα απ' αυτά βγήκε ένα μικρό κέρατο, που μεγαλύνθηκε υπερβολικά προς τον νότο και προς την ανατολή, και προς τη γη τής δόξας·και μεγαλύνθηκε, μέχρι το στράτευμα του ουρανού· και έρριξε στη γη ένα μέρος της στρατιάς και από τα αστέρια, και τα καταπάτησε·μάλιστα, μεγαλύνθηκε, μέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύματος· και αφαίρεσε απ' αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε· και το στράτευμα παραδόθηκε σ' αυτόν μαζί με την παντοτινή θυσία εξαιτίας τής παράβασης, και έρριξε την αλήθεια καταγής· και έπραξε και ευοδώθηκε". Δανιήλ 8:23-25: "Και στους έσχατους καιρούς τής βασιλείας τους, όταν οι ανομίες θα φτάσουν στο πλήρες, θα σηκωθεί ένας σκληροπρόσωπος βασιλιάς, και συνετός σε πανουργίες. Και η δύναμή του θα είναι ισχυρή, όχι όμως από δική του δύναμη· και θα αφανίζει με θαυμαστόν τρόπο, και θα ευοδώνεται και θα κατορθώνει, και θα αφανίζει τούς ισχυρούς, και τον άγιο λαό. Και με την πανουργία του θα κάνει να ευοδώνεται στο χέρι του η απάτη· και θα μεγαλυνθεί στην καρδιά του, και σε περίοδο ειρήνης θα αφανίσει πολλούς· και θα σηκωθεί ενάντια στον Άρχοντα των αρχόντων· όμως, θα συντριφτεί χωρίς χέρι". Όπως ο Αντίοχος, έτσι και ο βασιλιάς αυτός που συμβολίστηκε από το κέρατο, θα είναι πανούργος και θα εναντιωθεί ακόμα και στο Θεού. Η εξουσία του θα απλωθεί προς το Νότο, προς την Ανατολή και προς "τη γη τής δόξης", τους Αγίους Τόπους, όπου θα επιτεθεί κατά τής Ιερουσαλήμ. Το τέλος του όμως θα είναι η συντριβή:

Δανιήλ 11:31-36: "Και οι βραχίονες θα σηκωθούν εξαιτίας του, και θα βεβηλώσουν το αγιαστήριο της δύναμης, και θα αφαιρέσουν την παντοτινή θυσία, και θα στήσουν το βδέλυγμα της ερήμωσης.Κι εκείνους που ανομούν στη διαθήκη, θα τους διαφθείρει με κολακείες· ο λαός, όμως, που γνωρίζει τον Θεό του, θα ισχύσει και θα κατορθώσει. Και οι συνετοί τού λαού θα διδάξουν πολλούς· όμως, θα πέσουν με ρομφαία, και με φλόγα, με αιχμαλωσία, και με λαφυραγώγηση, πολλών ημερών.Και όταν πέσουν, θα βοηθηθούν με μικρή βοήθεια· πολλοί, όμως, θα προστεθούν σ' αυτούς με κολακείες.Και από τους συνετούς θα πέσουν, για να δοκιμαστούν, και να καθαριστούν, και να λευκανθούν, μέχρι τον έσχατο καιρό· επειδή, κι αυτό θα γίνει στον ορισμένο καιρό. Και ο βασιλιάς θα κάνει σύμφωνα με τη θέλησή του, και θα υψωθεί, και θα μεγαλυνθεί πιο πάνω από κάθε θεό, και θα μιλήσει αλαζονικά ενάντια στον Θεό των θεών, και θα ευημερεί, μέχρις ότου συντελεστεί η οργή· επειδή, το ορισμένο θα γίνει". Δανιήλ 11:40-45: "Και στον έσχατο καιρό, ο βασιλιάς τού νότου θα συγκρουστεί μαζί του· και ο βασιλιάς τού βορρά θάρθει εναντίον του σαν ανεμοστρόβιλος, με άμαξες, και με καβαλάρηδες, και με πολλά πλοία· και θάρθουν στους τόπους, και θα πλημμυρίσουν, και θα διαβούν· θα μπει ακόμα μέσα στη γη της δόξας, και πολλοί θα καταστραφούν· αυτοί, όμως, θα διασωθούν από το χέρι του, ο Εδώμ, και ο Μωάβ, και οι πρώτοι των γιων τού Αμμών. Και θα εκτείνει το χέρι του επάνω στους τόπους· και η γη της Αιγύπτου δεν θα ξεφύγει. Και θα κυριεύσει τούς θησαυρούς από το χρυσάφι και από το ασήμι, και όλα τα επιθυμητά της Αιγύπτου· και οι Λίβυοι και οι Αιθίοπες θα είναι πίσω από τα βήματά του. Όμως, αγγελίες από την ανατολή και από τον βορρά θα τον ταράξουν· γι' αυτό, θα βγει έξω με μεγάλον θυμό, για να αφανίσει, και να εξολοθρεύσει πολλούς. Και θα στήσει τις σκηνές τής βασιλικής του κατοίκησης ανάμεσα στις θάλασσες, επάνω στο ένδοξο βουνό τής αγιότητας· όμως, θάρθει στο τέλος του, και δεν θα υπάρχει εκείνος που να τον βοηθάει".

O Αντίχριστος κατά τους αποστόλους Στις παραπάνω προτυπώσεις, θα πρέπει να συδυάσουμε και κάποιες άμεσες πληροφορίες που παίρνουμε από τους αποστόλους σχετικά με τον Αντίχριστο: Β΄ Θεσσαλονικείς 2:1,3-11: "ΣΑΣ παρακαλούμε, μάλιστα, αδελφοί, για την παρουσία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και την επισύναξή μας σ' αυτόν, μη σαλευτείτε γρήγορα από το φρόνημά σας ούτε να αναστατώνεστε, ούτε με πνεύμα ούτε με λόγο ούτε με επιστολή, σαν δήθεν να γράφεται από μας, ότι τάχα πλησίασε η ημέρα τού Χριστού.Ας μη σας εξαπατήσει κάποιος με κανέναν τρόπο· επειδή, δεν θάρθει εκείνη η ημέρα, αν πρώτα δεν έρθει η αποστασία, και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος τής απώλειας, αυτός που θα αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να καθήσει στον ναό τού Θεού ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός. ...Και τώρα γνωρίζετε εκείνο που τον εμποδίζει, ώστε να αποκαλυφθεί στον δικό του καιρό. Επειδή, το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται· μονάχα μέχρις ότου βγει από τη μέση αυτός που τώρα εμποδίζει·και, τότε, ο άνομος θα αποκαλυφθεί, τον οποίο ο Κύριος θα τον απολέσει με το πνεύμα τού στόματός του, και θα τον καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του·ο οποίος θάρθει με ενέργεια του σατανά με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους,και με κάθε απάτη τής αδικίας, ανάμεσα σ' αυτούς που χάνονται· επειδή, δεν δέχθηκαν την αγάπη τής αλήθειας για να σωθούν.Και γι' αυτό, ο Θεός θα στείλει επάνω τους ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστέψουν στο ψέμα''·

Τα εδάφια αυτά συνοψίζουν όλα όσα είδαμε ως εδώ, περί τού Αντιχρίστου Θηρίου, και τα αποδίδουν σε έναν άνθρωπο. Μας μιλάει με τα ίδια λόγια, όπως στο Δανιήλ 7:25, 10:36, και Αποκάλυψη 13:5,6, ότι θα υπερηφανευθεί εναντίον κάθε θεού, ακόμα και τού αληθινού Θεού. Στο Β΄ Θεσσαλονικείς 2:4, μας λέει πως θα καθίσει στο Ναό τού Θεού βεβηλώνοντάς τον, όπως μας λέει και το Δανιήλ 11:31. Στο 2:8 ο Παύλος λέει στους Θεσσαλονικείς πως ο Κύριος θα τον αναιρέσει στην παρουσία Του, "με το πνεύμα του στόματός Του", ενώ στην Αποκάλυψη 19:15,21, ο Ιησούς Χριστός νικάει το στράτευμα του Θηρίου με τη ρομφαία που βγαίνει από το στόμα του. Η καταστροφή του στρατεύματος του Θηρίου, ισοδυναμεί με αναίρεση και κατάργηση του Θηρίου ως εξουσιαστή του κόσμου, αντί του Χριστού. Η λέξη: "ανελεί" που χρησιμοποιεί ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς, σημαίνει: "αναιρέσει", "αφαιρέσει", "καταργήσει". Ο Αντίχριστος ως κυβερνήτης, αναιρείται, καταργείται, με την καταστροφή του στρατεύματός του. Ενώ κατά την Παρουσία του Χριστού, καταργείται και το "πνεύμα του

αντιχρίστου", που θα υπάρχει ακόμα σε μερικούς ακολούθους του που θα έχουν απομείνει. Στο Β΄ Θεσσαλονικείς 2:9, λέει ότι αυτός ο άνομος "θα έλθει κατ' ενέργειαν τού Σατανά, με κάθε δύναμη και σημεία και τέρατα ψεύδους και με κάθε απάτη τής αδικίας", ενώ στα εδάφια Αποκάλυψη 19:20, 20:7,8, 16:13,14, 17:8, 13:2,4,12-14, Δανιήλ 8:24, φαίνεται πως ο βασιλιάς αυτός, το Θηρίο, θα προέρχεται από την άβυσσο, τον τόπο τών δαιμόνων, η δύναμή του θα είναι σατανική και όχι δική του, και πως θα πλανά τον κόσμο με σημεία και τέρατα. Πρόδρομοι τού Αντιχρίστου Είναι σαφής η ταύτιση αυτών τών εδαφίων απ' όσα είπαμε, και βλέπουμε πως όλες αυτές οι προφητείες μαρτυρούν για την έλευση ενός ηγέτη, ο οποίος θα συγκεντρώσει στα χέρια τους όλη την παγκόσμια εξουσία τού Σατανά, πλανώντας τα έθνη, και στέλνοντας τα εναντίον τού κράτους τού Ισραήλ και τών Χριστιανών. Θα είναι πιστό αντίγραφο παλαιοτέρων αντιθέων ηγετών όπως ο Αντίοχος ο Επιφανής και ο Νέρων τής Ρώμης. Θα βεβηλώσει το ναό τού Θεού, και θα βλασφημίσει το Θεό, κάνοντας ακόμα και θαύματα για να πλανήσει τον κόσμο.

O απόστολος Ιωάννης αναφέρει στην Α΄ Ιωάννου 2:18, 4:3: "Παιδία εσχάτη ώρα εστιν, και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστιν... ...και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ τού Θεού ουκ εστιν. και τούτο εστιν το τού αντιχρίστου, ό ακηκόατε (ακούσατε) ότι έρχεται, και νυν εν τω κόσμω εστιν ήδη" Ο απόστολος μας δείχνει πως αν και υπήρχαν αντίχριστοι στην εποχή του, οι οποίοι διακατέχονταν από το πνεύμα τής πλάνης, οι Χριστιανοί περιμένουν ΤΟΝ Αντίχριστο, κάποιον που θα συγκεντρώνει όλο αυτό αντίχριστο και αντίθεο πνεύμα, σ' έναν άνθρωπο. Μια προφητεία γίνεται απόλυτα κατανοητή μόνο όταν εκπληρωθεί. Έτσι παρά τις παραπάνω κατανοήσεις τών προφητειών, οι γράφοντες αισθανόμαστε να έχουμε ακόμα πολλά κενά για τον τρόπο με τον οποίο θα εκπληρωθούν οι παραπάνω προφητείες. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα περιμένουμε τον Κύριο να μας αποκαλύψει στο δικό του χρόνο τις απαντήσεις. Ο ''Πολύς όχλος'',κατά τη «Σκοπιά»,ανά καιρούς: 1916. «Σκοπιά», σελ. 140: «Ο "πολύς όχλος είναι ουράνιος τάξις… "».

1917. «Τετελεσμένον Μυστήριον», σελ. 175: «Η μεγάλη ομάς δεν θα είναι επί τον θρόνου όπως η νύμφη… Ο Ιησούς Χριστός θα τους οδήγηση εις πνευματικήν ευλογία, εις τελειότητα επί του κατωτέρου επιπέδου των πνευματικών υπάρξεων. Θα διέλθει δια της μεγάλης θλίψεως, θέλει παραδοθεί στο Σατανά κατά τον καιρόν της θλίψεως. Όσοι αποτύχουν να συμμορφωθούν και να εκζητήσωσι τον Κύριον θα αποθάνουν το δεύτερο θάνατο. Όσοι συμμορφωθούν νικηταί. Δια τούτο ενώπιον τον θρόνου, αν και δεν θα γίνουν ο ζων Ναός, θα είναι δούλοι εν τω ναώ, ποτέ στο θρόνο, θα έχουν το προνόμιο να υπηρετούν ενώπιον του θρόνου».

1928. «Καταλλαγή», σελ. 172-3: «Ο πολύς όχλος ορθώς ορίζεται ως μέρος της Εκκλησίας, διότι εκλήθησαν να αποτελέσουν μέλη του σώματος του Χριστού».

1928. «Κυβέρνησις», σελ. 151: «Εκείνοι που θα συμμετέχουν μετά του Κυρίου εν τη Βασιλεία είναι μικρός αριθμός. Η βασιλική οικογένεια θα είναι μικρόν τι ποίμνιον ή ομάς. Η Γραφή δεικνύει ότι θα υπάρξει μέγα πλήθος το οποίον θα λάβει ζωή επί πνευματικού επιπέδου».

1930. «Φως», τόμος Α σελ. 101-102: «"μέγα πλήθος". Αυτοί δεν είναι στη διαθήκη ούτε εχρίσθησαν δι’ αυτήν. Τα λευκά ενδύματα μαρτυρούν ότι έχουν επιδοκιμασθή μόνον δια την θέση, δηλαδή ως δούλοι του μεγάλου Αρχιερέως δια τούτο ίστανται ενώπιον του θρόνου. Οι κλάδοι φοινίκων συμβολίζουν προσχώρηση ως δούλων… ».

1930. «Φως», τόμος Β σελ. 166: «Αποκ. ιθ' 6: "μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνο του αρνίου". Αυτό αναφέρεται μόνο εις το υπόλοιπον και εις κανένα άλλον. Γιατί πολλά εδάφια της Γραφής δεικνύουν ότι η τάξις του πολύ όχλου είναι αμελείς και απαντούν πολύ αργά στη κλήση μη λαμβάνοντας μέρος στο δείπνο. Το Λουκά ιδ' 24 περιγράφει ακριβώς τι η τάξις αυτή κάνει, δηλαδή φέρει δικαιολογίες για την αποχή από υπηρεσίας». Σελ. 168: «Η τάξις αυτή του πολύ όχλου αψήφισε την πρόσκληση και άλλοι καθιερωθέντες ηρνήθησαν να

υπηρετήσουν, έτσι ουδείς εφόρεσε το ένδυμα γάμου». Σελ. 169: «(Δείπνο Κυρίου). Το δείπνο αυτό είναι η ανάπτυξις των προφητειών πράγμα, που δεν απολάμβαναν προ της ελεύσεως του Κυρίου, οι καθιερωμένοι. Ο κατάλογος των φαγητών περιέχει τροφή την οποίαν ο πολύς όχλος δεν δύναται να φάγη. Οι αγαπώντες αυτόν τηρούν τας εντολάς του. Ο πολύς όχλος δεν πράττει τούτο».

1936. «Πλούτη», σελ. 89: «Ο Ιωναδάβ παριστά την τάξη των ανθρώπων των ευρισκομένων σήμερον επί της γης κατά την διάρκεια του καιρού καθ’ ον το έργον της σφαγής ευρίσκεται εν προόδω, οι οποίοι είναι αγαθής διαθέσεως, και ευρίσκονται εκτός αρμονίας με την οργάνωσιν του Σατανά, οι οποίοι τάσσονται με το μέρος της δικαιοσύνης, και είναι εκείνοι, τους οποίους, εάν μείνουν πιστοί και ευπειθείς, ο Κύριος θα διαφυλάξει κατά τον καιρόν του Αρμαγεδδώνος, θα τους διαβιβάσει δια της θλίψεως και θα τους δώσει αιώνιον ζωήν επί της γης. Αυτοί αποτελούν την τάξιν των "προβάτων" οι οποίοι δεικνύουν εύνοιαν προς τον κεχρισμένον λαόν του Θεού, διότι γνωρίζουν ότι οι κεχρισμένοι του Κυρίου κάμνουν το έργον του». Σελ. 133: «Η τάξις του Ιωναδάβ πρέπει να παραμείνη εις την άμαξαν ή οργάνωσιν τον Κυρίου με τον μεγαλύτερον και πρέπει να εξακολουθήση ευρισκομένη εις εγκάρδιον συμπάθειαν και αρμονίαν μετά του Κυρίου και της οργανώσεώς του και πρέπει ν' αποδείξη την κατάστασιν της καρδιάς του συνεργαζόμενος με τους μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρις ότου τελειώσει η υπηρεσία της τάξεως του Αρχιερέως, η οποία ακόμη ευρίσκεται επί της γης».

1950. «Έστω ο Θεός αληθής», σελ. 159: «Πάτερ ημών… Όσοι προσευχήθησαν κατ' αυτόν τον τρόπο έχουν επωφεληθή από την λυτρωτική θυσία του Χριστού και είναι είτε πνευματικοί υιοί του Θεού είτε πιθανοί επίγειοι υιοί. Ένα υπόλοιπο πνευματικών υιών παραμένει ακόμη επάνω στη γη. Ενωμένοι μαζί τους από το έτος 1918 μ. Χ. Είναι ένα διαρκώς αυξανόμενο πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως. Κι αυτοί επίσης μπορούν να προσφωνήσουν τον Ιεχωβά "Πάτερ ημών", διότι στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού καθίστανται επίγεια τέκνα του ζωοδότου Χριστού Ιησού και γι’ αυτό βρίσκονται τεχνικώς στη θέση να γίνουν "εγγονοί" του Θεού. Στη Γραφή ο πάππος συχνά αναφέρεται ως πατέρας.

1953-57. «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 317-318: Όσοι εβαπτίσθησαν με το πνεύμα του Ιεχωβά κι εβαπτίσθησαν έτσι στο σώμα του Χριστού αριθμούνται τελικά μόνο σε 144.000 πιστούς. Ιδιαίτερα από το έτος 1931 εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι έλαβαν το εν ύδατι βάπτισμα και ενώθηκαν με το χρισμένο υπόλοιπο στην διακήρυξη τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδων, με το εν ύδατι βάπτισμά των εσυμβόλισαν την αφιέρωσή τους στον Θεό δια Χριστού να πράττουν το θείο θέλημα και να λάβουν οποιανδήποτε παροχή μελλούσης ζωής μέσα στον νέο κόσμο επιφυλάσσει γι’ αυτούς ο Θεός. Όπως δείχνουν τα γεγονότα, αυτοί δεν έχουν βάπτισμα και χρίσμα με το πνεύμα του Θεού μαζί μ' ένα βάπτισμα στο σώμα του Χριστού και στο είδος του θανάτου του, θανάτου που φέρνει πλήρη αποξένωση από κάθε προοπτική τέλειας ανθρώπινης ζωής στον νέο κόσμο. Εν τούτοις αυτοί απολαμβάνουν μέρος του πνεύματος του Θεού καθώς κι ένα ειδικό βάπτισμα εκτός από την κατάδυσί τους στο νερό. Αυτό το βάπτισμα είναι στον Μεγαλύτερον Νώε».

1958. «Γεννηθήτω το θέλημα σου», σελ. 166: «Τα παρατηρούντα (την ανάμνηση) άλλα πρόβατα, έχουν προσωπική Γραφική μαρτυρία, ότι δεν είναι σ' εκείνη την διαθήκη για την βασιλεία».

1961. «Αγιασθήτω το όνομά σου», σελ. 333: «Το 1923, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ είχε ομιλήσει για την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων (Ματθαίος κε΄ 31-46). Είχε τονίσει ότι οι λαοί των εθνών θα διηρούντο σε δύο τάξεις, συμβολικά πρόβατα και ερίφια, και ότι η τάξη των προβάτων κάνει καλό στο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού που θα διέλθη ζωντανή δια της μάχης του Αρμαγεδδώνος για ν' απολαύση επίγειες ευλογίες κάτω από την βασιλεία του Θεού (Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1923)».

1975. «Ξύπνα», 21-1-75, σελ. 28: «Τα πράγματα αυτά μας βοηθούν να κατανοήσωμε τη δήλωση του Αποστόλου Ιωάννου ότι "πας" όστις πιστεύει στον Ιησούν εγεννήθη εκ Θεού (Α' Ιωάν. ε' 1). Ο Ιωάννης έγραψε σε έμπιστούς του, του πρώτου αιώνος μ. Χ., εκ των οποίων όλοι ήσαν της ουρανίου τάξεως που ήταν η "απαρχή" δηλαδή τα πρωτοκάρπια. Μία εξέτασις των συμφραζομένων δείχνει ότι ο Ιωάννης δεν εννοούσε ότι κάθε άτομο σε όλους τους αιώνες που θα πίστευε στον Ιησού θα εγεννάτο εκ νέου και θα πήγαινε στους ουρανούς. Αυτό που ήθελε να πη ήταν ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αναγεννηθή εκτός αν πίστευε στον Ιησού Χριστό. Μήπως πρέπει να αναγεννηθήτε; Όχι αν είσθε από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους είναι να ζήσουν στη γη κάτω από την κυριαρχία της ουράνιας βασιλείας του Θεού».

1976. «Το άγιον Πνεύμα η Δύναμις… », σελ. 130: «Από το 1935 έγινε σαφές ότι ο πολύς όχλος αποτελεί μία επίγεια τάξη που δεν έχει αναγεννηθεί. Αυτοί θα εξέλθουν από τη μεγάλη θλίψη για να εισέλθουν στη δίκαιη νέα τάξη για να απολαύσουν εκεί ένα επίγειο παράδεισο κάτω από την ουράνιο βασιλεία του Ιησού και των 144.000 συγκληρονόμων».

1984. «Επιβίωση», σελ. 87: «Μη Ισραηλίτες Νεθινείμ και γυιοί των δούλων τον Σολομώντα αυτοί είναι ο πολύς όχλος». Σελ. 92: «Ο Ιωναδάβ σαν μη Ισραηλίτης προσκίαζε τα "άλλα πρόβατα"». Σελ. 126: «Σήμερα υπάρχουν άτομα που εξικονίζονται από τον Οβάβ. Μολονότι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες αποφασίζουν να ενωθούν μαζί τους καθώς εκείνοι ταξιδεύουν προς την Νέα Τάξη του Θεού. Για να γίνει αυτό πρέπει να κόψουν δεσμούς με κοσμικούς συγγενείς και ανθρώπινες κυβερνήσεις».

1985. «Χιλιετής βασιλεία…», σελ. 35: «Αποκ. κ' 5… "Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη". Αυτό δεικνύει ότι και "ο πολύς όχλος" των λάτρεων στον πνευματικό ναό του Θεού, οι οποίοι επιζούν από την μεγάλη θλίψη δεν θα γίνουν αμέσως τέλειοι στη σάρκα και δεν θα κριθούν άξιοι αιωνίας ζωής πάνω στη γη αμέσως μετά το δέσιμο και το ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά του διαβόλου και των δαιμόνων του. Με τα εξυψωτικά βοηθήματα και τις ευλογίες της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού θα προοδεύσουν σιγά-σιγά σε ανθρώπινη τελειότητα και σε ικανότητα να ζουν στη σάρκα αναμάρτητα και να τηρούν αψεγάδιαστα τους νόμους του Θεού. Αλλά τι θα γίνουν τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κοιμούνται στα επίγεια μνήματα και στους υδάτινους τάφους; Αποκ. κ' 13: Ανάμεσα σ' εκείνους που θα βγουν από τον Άδη ή τον κοινό τάφο των νεκρών ανθρώπων θα είναι και ο κακοποιός που κρεμάστηκε στον πάσσαλο δίπλα στον Ιησού και που ο Ιησούς είπε "Αλήθεια σου λέω σήμερα… ". Αυτός ο κακοποιός θα βγει από τον Άδη και θα μπει στον επίγειο παράδεισο που θα αποκατασταθεί πάλι το ανθρώπινο γένος από την βασιλεία τον Ιησού Χριστού. Σ' εκείνο τον παράδεισο θα έχει την ευκαιρία μαζί με άλλους αναστημένους νεκρούς ανθρώπους να διορθώσει τη ζωή του και να γιατρευτεί από τις ανθρώπινες ατέλειες και την αμαρτωλότητα. Με τον τρόπο αυτό στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας Χριστού θα μπορεί να φθάσει στο στόχο της ανθρώπινης τελειότητας και να γίνει κατά την εικόνα και ομοίωση του Θεού. Όλοι εκείνοι που θα φθάσουν να είναι τέλειοι και αναμάρτητοι πάνω στη γη, στο τέλος των χιλίων χρόνων θα πρέπει ωστόσο για να διατηρήσουν την τέλειαν ζωή τους να περάσουν μια τελική δοκιμή της οσιότητάς τους στην παγκόσμια κυρίαρχη διακυβέρνηση του Θεού».

1992. «Σκοπιά», 15-4-92, σελ. 13-15: «Νεθινείμ μη Ισραηλίτες αντιστοιχούν με τα σημερινά "άλλα πρόβατα". Οι Ισραηλίτες δεν ήταν οι μόνοι οι οποίοι έφυγαν από την Βαβυλώνα μαζί με τον Κυβερνήτην Ζοροβάβελ, υπήρχαν και άλλοι μη Ισραηλίτες οι δούλοι… Και οι απόγονοι των δούλων του Σολομώντος… Είναι λοιπόν λογικό να σκεφτεί κανείς σήμερα ότι άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες οι οποίοι δεν είναι πνευματικοί Ισραήλ θα ταυτίζονταν με το χρισμένο υπόλοιπον και θα προωθούσαν την λατρεία του Ιεχωβά… Φυσικά οι Νεθινείμ δεν εξισώθηκαν με τους ιερείς και τους Λευίτες».

1995. «Σκοπιά», 15-10-95, σελ. 26: «Στα πρόσφατα χρόνια εκατομμύρια περισσότερα άτομα έχουν ακολουθήσει την αληθινή λατρεία ως άλλα πρόβατα και έχουν γίνει "ένα ποίμνιο" μαζί με τους χρισμένους. Αυτοί που έχουν επίγειες ελπίδες αναγνωρίζουν τους αδελφούς του Ιησού ως πρεσβευτές της βασιλείας και γι’ αυτό τους βοηθούν κατά γράμμα και πνευματικά. Ο Ιησούς υπολογίζει σαν να γίνεται στον ίδιο αυτό που κάνουν τα άλλα πρόβατα για τους αδελφούς του στη γη. Τέτοιου είδους άτομα που θα είναι ζωντανοί όταν θα έρθει για να κρίνει τα έθνη θα κριθούν ως πρόβατα».

1998. «Σκοπιά», 1-2-98, σελ. 19-20: «Τα μέλη του μεγάλου πλήθους δεν συμμετέχουν στη Νέα διαθήκη. Στις ημέρες μας οι "αλλοεθνείς που προσκολλήθηκαν τον Ιεχωβά" είναι το μεγάλο πλήθος. Ο Θεός δεν τους υιοθετεί ως πνευματικούς γιους όπως με τους 144.000. Εντούτοις ανακηρύσσει αυτούς δικαίους με την έννοια που ανακηρύχθηκε ο Αβραάμ δίκαιος ως φίλος του Θεού».

1998. «Σκοπιά», 15-2-98: «Το 1935 "ο πολύς όχλος" ή αλλιώς το "μεγάλο πλήθος" που προηγουμένως θεωρούνταν δευτερεύουσα πνευματική τάξη τα μέλη της οποίας θα ήταν "σύντροφοι" της νύμφης του Χριστού στον ουρανό προσδιορίστηκε ως άλλα πρόβατα που έχουν επίγεια ελπίδα (Αποκ. ζ' 4-5, κα' 2, 9 και Ψαλμοί με' 14-15)».

1999. «Σκοπιά», 1-3-99, σελ. 14: «Ιεζεκ. μ' 1-17: Στα συμφραζόμενα του οράματος του Ιεζεκιήλ οι 12 φυλές του Ισραήλ εξεικονίζουν τα "άλλα πρόβατα"».

1999. «Σκοπιά», 1-4-99, σελ. 19: «Αποκ. ζ' 9-14. Ναι ο πολύς όχλος θα επιζήσει από τη μεγάλη θλίψη, κατά την οποία θα τερματιστεί ο παρών πονηρός κόσμος και θα περάσει στο νέο κόσμο του Θεού. Εκεί η υπάκουη ανθρωπότητα θα μπορέσει να ωφεληθεί πλήρως από τη θαυμάσια προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός προκειμένου να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την αμαρτία και το θάνατο (Αποκ. κβ' 1-2). Επομένως το "μεγάλο πλήθος" δεν θα αναγκαστεί ποτέ να γευτεί το θάνατο. Τι μοναδική προοπτική είναι αυτή!». Πολύς Όχλος (επισήμανση) Ο «πολύς όχλος», όπως κηρύττει το «Κυβερνών σώμα» του «πιστού και φρόνιμου δούλου», είναι μια ομάδα ανθρώπων, οπαδών της εταιρίας, όμως δευτέρας κατηγορίας. Όπως παρατηρούμε στα κείμενα της, η οργάνωση δεν είχε από την αρχή της ιδρύσεως της μια σταθερή θέση για την μετά θάνατον τύχη του «πολλού όχλου». Στην αρχή τον τοποθετούσε στον ουρανό και τον θεωρούσε μέλη της Εκκλησίας, μέλη του σώματος του Χριστού. Ήλθε όμως «νέο Φως» και αρχίζει η υποβάθμιση· ναι μεν είναι σε πνευματικό επίπεδο, όχι όμως μέλη της βασιλικής οικογενείας του Αρχιερέως (Χριστού). Ώσπου τους εξοστρακίζει από τις διάφορες θέσεις σε πνευματικό επίπεδο για να τους χαρακτηρίσει αμελείς, οκνηρούς, «Γαβαωνίτες», «νεροκουβαλιτές», αρνούμενους να προσφέρουν υπηρεσίες. Τώρα πλέον, μετά από όλες αυτές τις υποβαθμίσεις γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι, πώς τους χαρακτηρίζει η εταιρία και το αποδέχονται διότι το είπε ο «αγωγός» του Θεού. Είναι εκτός ουρανίου δόξης, έκτος του σώματος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, δεν είναι αναγεννημένοι από το Πνεύμα. Είναι δούλοι και παιδιά δούλων, αμπελουργοί και ξυλοκόποι, όπως ήταν στην Παλαιά Διαθήκη οι μη Ισραηλίτες- δεν έχουν τον Θεό Πατέρα. Προορισμό έχουν να ζήσουν στη γη και αυτό ακόμη με προϋποθέσεις. Διότι επί 1000 ακριβώς έτη θα διδάσκωνται και θα κρίνωνται έως ότου, στο τέλος αυτής της χιλιετίας, θα περάσουν από μία ακόμη κρίση. Η «Σκοπιά», φυσικά, αποφάσισε για όλα αυτά. Όπως συνήθως, όλες αυτές οι διδασκαλίες της «Σκοπιάς» «περί πολλού όχλου» ευρίσκονται έκτος Αγίας Γραφής. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, στην Αποκάλυψη, ορά τον «πολύ όχλο» ενώπιον του θρόνου του Θεού (Αποκ. ιθ' 1). Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» έχει το δικό του «ευαγγέλιο». Τους θέλει στη γη και σαν άλλος Φαρισαίος «κλείνει την βασιλεία των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων». Η τελική ανάσταση κατά τη Σκοπιά Τι είναι η τελική ανάσταση; Τι διδάσκει η Αγία Γραφή στο θέμα αυτό και ποια ερμηνεία δίνει η Σκοπιά; Ας δούμε πως η Σκοπιά εξηγεί την τελική ανάσταση ως ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ της προσωπικότητας του ατόμου και την δημιουργία ενός νέου σώματος, σε αντίθεση με την Βιβλική τελική ανάσταση που είναι η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ του παλιού σώματος σε καινούργιο. (Φιλιπ. 3:21. Α΄ Κορ.15:51-52). Σε αυτή την ανάλυση που θα κάνουμε θα διευκρινίσουμε τις κύριες διαφορές μεταξύ της Βιβλικής ανάστασης και την δημιουργία ενός νέου σώματος που διδάσκει η Σκοπιά, όπου σύμφωνα με την λανθασμένη λογίκευση της Σκοπιάς, ο Χριστός δεν θα μπορούσε να αναστηθεί από τους νεκρούς!

1. Προσδιορισμός της Τελικής Ανάστασης της Σκοπιάς: "Η ανάσταση περιλαμβάνει την επανέναρξη της ζωής κάποιου ατόμου, του οποίου, το δικαίωμα της ζωής του, το φυλάει ο Θεός στην μνήμη του." Η «ανάσταση» δηλαδή κατά τη Σκοπιά, δεν έχει σχέση με το σώμα, αλλά με τη ζωή ενός προσώπου.

2.Αγιογραφικός Προσδιορισμός Τελικής Ανάστασης:Ανάσταση είναι η λήψη του ιδίου σώματος που πέθανε, (ανα – σταίνομαι = ξανα – στέκομαι), αλλά αλλαγμένου. Είναι το «ξαναστήσιμο» ενός κατεστραμμένου σώματος που ήταν θνητό και φθαρτό, αλλά αυτή τη φορά αθάνατο και άφθαρτο, με καινούργια χαρακτηριστικά (Φιλ. 3:21; 1 Α Κορ. 15:51-54). Είναι επίσης η σωτηρία του θνητού σώματος (Ρωμ. 8:11,23).

Σκοπιά 15 Ιανουαρίου 1965, σελίδα 49 Ο Θεός θα καταστρέψει την ψυχή και το σώμα των ΜτΙ, αν σταματήσουν το κήρυγμα!!!

Η Σκοπιά διδάσκει: Ότι το δικαίωμα της ζωής ή η καταγραφή της ζωής ενός ατόμου (που επίσης λέγεται προσωπικότητα) καταγράφεται (αντιγράφεται) από τον

Θεό κατά την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Και μας αναφέρει το γνωστό παράδειγμα/επιχείρημα όπου οι άνθρωποι έχουν τα μέσα να καταγράψουν την ζωή κάποιου ανθρώπου σε ταινία και να τον θυμούνται με τα δικά του χαρακτηριστικά. Μάλιστα μπορεί να βλέπουμε κάποια ταινία ενός ατόμου που πέθανε πριν πολλά χρόνια. Έτσι αφού οι άνθρωποι έχουν τα μέσα και την δυνατότητα να το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο Θεός που είναι δημιουργός του ανθρώπου να μην μπορεί να το κάνει αυτό. Όταν το άτομο πεθάνει το δικαίωμα ζωής μένει και αποθηκεύεται στην μνήμη του Θεού. Κατά την ανάσταση το δικαίωμα ζωής επαναδραστηριοποιείται και μπαίνει σε ένα νέο σώμα δημιουργημένο από τον Θεό. Η Αγία Γραφή δεν μας αναλύει στην κάθε λεπτομέρεια το ΠΩΣ ο Θεός θα αναστήσει τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά ο Απόστολος Παύλος μας δίνει ένα σημαντικό παράδειγμα της φυσικής μεταμόρφωσης του σπόρου που γίνεται φυτό ( Α Κορ. 15:35-38). Με άλλα λόγια ο σπόρος αποσυντίθεται, όπως αποσυντίθεται το ανθρώπινο σώμα. Τότε αυτός ο σπόρος από την φάση της αποσύνθεσης και αποδιοργάνωσης του ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ σε ένα καινούργιο ζωντανό σώμα. Έτσι και το ανθρώπινο σώμα μεταμορφώνεται σε ένα δοξασμένο αθάνατο σώμα που έχει σχέση με την προηγούμενη κατάσταση που ήταν, αλλά έχει πλέον άλλα χαρακτηριστικά. Θα διαχωρίσουμε την διδασκαλία της Σκοπιάς σε πέντε κύρια σημεία: 1. Η Σκοπιά πιστεύει ότι: Το δικαίωμα ζωής είναι η πληροφορία για ένα άτομο με λίγα λόγια η ζωή του, όπως για παράδειγμα η ενθύμηση της ζωής κάποιου ατόμου. Ανάλυση: Αφού το δικαίωμα ζωής είναι μόνο καταγραμμένη πληροφορία όπως ένα βιβλίο ή μια κινηματογραφική ταινία, τότε από μόνη της, δεν έζησε ποτέ της, δεν πέθανε ποτέ και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς.

2.Η Σκοπιά πιστεύει: Όταν πέθανε ο Ιησούς, ο Θεός διατήρησε Την πληροφορία του δικαιώματος ζωής στην μνήμη του. Η μνήμη του Θεού είναι ο αποθηκευτικός χώρος για όλους όσους έζησαν πάνω σε αυτή την γη. Ανάλυση: Αφού το δικαίωμα ζωής είναι στη μνήμη του Θεού, άρα είναι και ότι σκέφτεται ο Θεός για τον Ιησού. Κατά την αντίληψη της Σκοπιάς, δεν υπάρχει το πρόσωπο Ιησούς, παρά μόνο πληροφορία γι’ Αυτόν. Οι Μάρτυρες έχουν διδαχτεί ότι η μνήμη του Θεού περιλαμβάνει το δικό του νου και τον νου των πιστών του. Εκεί είναι που αποθηκεύεται όλη πληροφορία (κάτι σαν τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή σας, όπου φυλάγονται διάφορα προγράμματα και αρχεία). Πριν την ανάστασή Του λοιπόν κατ’ αυτούς, δεν υπήρχε τίποτα από τον Ιησού παρά μόνο πληροφορία σχετικά με τον Ιησού.

3.Η Σκοπιά πιστεύει: Το Δικαίωμα της Ζωής επαναδραστηριοποιείται. Αυτό λέγεται «ανάσταση». Ανάλυση: Η επαναδραστηριοποίηση είναι πληροφορία ΜΟΝΟ. Η επαναδραστηριοποίηση ΔΕΝ μπορεί να είναι ανάσταση γιατί η λέξη ανάσταση προσδιορίζεται με την έννοια του: «στέκομαι ξανά» και αναφέρεται στην ανάσταση από τους νεκρούς. Η πληροφορία δεν μπορεί να σταθεί ξανά γιατί δεν πέθανε και δεν πήγε πουθενά. Ήταν πάντοτε στην μνήμη του Θεού. Αυτό που είχε «πέσει», και πρέπει να «σταθεί ξανά», είναι ΤΟ ΣΩΜΑ. α. Η επαναδραστηριοποίηση σημαίνει ότι ο Θεός θυμήθηκε όλο το Δικαίωμα Ζωής. β. Σύμφωνα με την λογική της Σκοπιάς στην μνήμη του Θεού το Δικαίωμα Ζωής ήταν αδρανές για κάποιο χρονικό διάστημα. γ. Η δραστηριοποίηση περιλαμβάνει την πρόσβαση του Θεού στο υποσυνείδητό Του για να ΘΥΜΗΘΕΙ όλο την πληροφορία του Δικαιώματος της Ζωής 4. Η Σκοπιά πιστεύει: Όταν το Δικαίωμα Ζωής επαναδραστηριοποιηθεί, ο Θεός το βάζει σε ένα καινούργιο σώμα. Ανάλυση: Κανένα σώμα δεν ανασταίνεται από τους νεκρούς. Ο Θεός αντιγράφει την πληροφορία του Δικαιώματος της Ζωής από την μνήμη Του και το βάζει σε ένα καινούργιο σώμα. α. Έτσι λοιπόν ο Θεός διατηρεί το δικαίωμα ζωής στην μνήμη του ενώ βάζει το αντίγραφο στο καινούργιο σώμα. β. Το νέο "άτομο" είναι αντιγραφή των στοιχείων τού δικαιώματος της ζωής και δημιουργημένο, δεν είναι αναστημένο σώμα. γ. Το νέο σώμα είναι ο κλώνος από την μνήμη του Θεού και όχι το πραγματικό άτομο αλλά κάποιο άλλο άτομο που αντιγράφτηκε σε ένα νέο σώμα, και έχει τις μνήμες του παλιού.

Σε αντίθεση, η Εκκλησία διδάσκει για ένα ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ και όχι νέο σώμα. Το νέο σώμα, είναι κάτι που δεν υπήρχε πριν, κάτι πρωτοφανές. Το καινούργιο, είναι κάτι που υπήρχε μεν, αλλά είναι «ανακαινισμένο», με νέα χαρακτηριστικά. Και σε αυτό το καινούργιο και άφθαρτο πλέον σώμα, θα υπάρχει η ίδια εκείνη ψυχή, η ίδια εκείνη προσωπικότητα, από την οποία χωρίσθηκε το παλιό σώμα πριν καταστραφεί.

5. Η Σκοπιά πιστεύει: Η ανάσταση είναι αποκατάσταση: Σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο το άτομο ή αποκαθίσταται σε ανθρώπινη ζωή ή πνευματική ζωή και διατηρεί την ταυτότητα του και την προσωπικότητα του, έχοντας την ίδια προσωπικότητα και αναμνήσεις που ζούσε. Ανάλυση: Δεν υπάρχει πραγματική ανάσταση στην δοξασία της Σκοπιάς. Το άτομο δεν μπορεί να αποκατασταθεί έτσι. Γιατί: α. Γιατί το άτομο προσδιορίζεται από τη Σκοπιά σαν: 1. Σώμα…

2. …μαζί με τη δύναμη της ζωής (ή πνεύμα κατ’ αυτούς, δηλαδή ενέργεια που δίνει στο σώμα ζωή). Η Σκοπιά αρνείται ότι αυτά τα δύο ανασταίνονται! β. Το "άτομο" (το σώμα και η δύναμη της ζωής) δεν επαναδραστηριοποιούνται παρά μόνο το Δικαίωμα Ζωής. Τίποτα δεν συμβαίνει κατά τη διδασκαλία τους, στο σώμα και την δύναμη έπαψαν να υπάρχουν. Συμπέρασμα: Ο Ιησούς της Σκοπιάς που αναστήθηκε δεν είναι ο Ίδιος που πέθανε, αλλά αναστήθηκε με ένα καινούργιο δημιουργημένο σώμα όπου ο Πατέρας Του, έβαλε μέσα την πληροφορία για την ύπαρξη του Ιησού. Με λίγα λόγια διδάσκει ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΙΗΣΟΥ (2 Κορ. 11:4) όχι Αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε (Αποκ.1:18) γ. Όταν πέθανε ο Ιησούς είχε (κατά τη Σκοπιά) την φύση του ανθρώπου και τίποτε περισσότερο. Υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή. Και αφού η ανάσταση ορίζεται σαν έγερση από τον θάνατο, τότε δεν εγέρθηκε από τους νεκρούς ο Ιησούς. Η Σκοπιά διδάσκει την εξαφάνιση του Ιησού! Καθώς επίσης την δική μου και δική σας! Ας σκεφτούμε το ακόλουθο σενάριο: Υπήρχε κάποτε ένα χειρόγραφο που περιέγραφε την ζωή κάποιου ατόμου. Ήταν μοναδικό έργο στο είδος του, και η αξία του ήταν ανυπολόγιστη. Εκτιμήθηκε στα δέκα εκατομμύρια Ευρώ. Έγινε ένα φωτοαντίγραφο του Χειρογράφου αυτού. Αργότερο το αρχικό Χειρόγραφο καταστράφηκε ολοκληρωτικά σε μια πυρκαγιά. Έγινε στάχτες. Το υφιστάμενο αντίγραφο εξυπηρέτησε ώστε να γίνει άλλο αντίγραφο για να τυπωθεί ένα βιβλίο. Αυτό είναι αντιγραφή της αντιγραφής του αρχικού χειρογράφου. Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό το αντίγραφο αξίζει δέκα εκατομμύρια Ευρώ; Με αυτή την απλή λογίκευση, κάνουμε την εξής ερώτηση: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ; Και η απλή απάντηση είναι: ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ!!! Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» πιστεύουν ότι είναι σημαντικό να ΕΚΘΕΤΕΙΣ την ΕΛΛΕΙΨΗ λογικής στις εσφαλμένες διδασκαλίες, ότι είναι σημαντικό να εξετάζονται τέτοιες διδασκαλίες αν είναι σε αρμονία με το Ευαγγέλιο για να τις επιδοκιμάζει ο Θεός: ...είναι σημαντικό να εξετάζουμε τις γραφικές διδασκαλίες, όπως τους Βεροιείς στην πόλη της Βεροίας που ερεύνησαν τις γραφές μετά που τους κήρυξε ο Απ. Παύλος για να βεβαιωθούν αν πράγματι αυτά που τους είπε ήταν αλήθεια. (Πράξ. 17:10,11). Η θρησκεία που επιδοκιμάζει ο Θεός πρέπει να συμφωνεί κατά πάντα με την Γραφή. Δεν θα δέχεται ορισμένα κομμάτια και θα απορρίπτει άλλα.- 2 Τιμ.3: 16 Έτσι και το δόγμα της Σκοπιάς για την Ανάσταση, είναι παράλογο και αντιγραφικό και ΔΕΝ επιδοκιμάζεται από τον Θεό. Ούτε και ο Θεός επιδοκιμάζει αυτούς που το διδάσκουν.

15)Ερώτηση:Είναι ΟΛΑ τα θαύματα... ''του Σατανά''; Ακόμη και η αναστροφή του Ιορδάνη ποταμού την ημέρα των Θεοφανείων προς τα πίσω; Μέσα στον Πανάγιο Τάφο το Άγιο Φως; Δίνει ο Θεός τόση εξουσία στο Σατανά για να πλανήσει τον κόσμο -για... ''να διαλέξει λάθος θρησκεία-και όχι την...Οργάνωση''; Καθώς και αυτός οπού λέει ότι δεν μπορεί κάποιος στην παρούσα γενιά να γίνει μέτοχος του Αγίου Πνεύματος, αλλά και αυτός που δυσφημεί τις ενέργειες του Πνεύματος και τις αποδίδει στο αντίθετο πνεύμα, εισάγει νέα αίρεση στην Εκκλησία του Θεού. Το ιερότατο απόφθεγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού λέει, ότι « Κάθε αμαρτία και βλασφημία θα

συγχωρηθεί στους ανθρώπους , όποιος όμως βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος , δεν θα συγχωρηθεί ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στον μέλλοντα» . Ας εξετάσουμε λοιπόν ποια είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Βλασφημία λοιπόν κατά του Αγίου Πνεύματος είναι το να αποδίδουμε τις ενέργειές του στον αντίθετο Πνεύμα, καθώς αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος. Πώς όμως το κάνει κάποιος αυτό? Όταν ή ενώ γίνονται θαύματα δια του Αγίου Πνεύματος, ή ενώ βλέπει κάποιο άλλο θείο χάρισμα σε έναν από τους αδελφούς του -εννοώ δηλαδή , κατάνυξη, δάκρυα, ταπείνωση, θεία γνώση, λόφο της άνωθεν σοφίας ή κάποιο άλλο που χαρίζεται από το Άγιο Πνεύμα σε όσους αγαπούν τον Θεό- ισχυρίζεται ότι αυτό προέρχεται από απάτη του διαβόλου . Αλλά και όποιος λέει ότι ότι πλανώνται από τους δαίμονες όσοι οδηγούνται από το θείο Πνεύμα ως υιοί του Θεού, και πράττουν τις εντολές του πατέρα τους και Θεού, και αυτός βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα που ενεργεί σε αυτούς, όπως ακριβώς δηλαδή έπραξαν κάποτε και οι Ιουδαίοι στον Υιό του Θεού. Εκείνοι έβλεπαν δαίμονες να διώχνονται από τον Χριστό, και βλασφημούσαν κατά του Αγίου Πνεύματος κι έλεγαν οι αναιδείς με αναίδεια: «Δια του Βεελζεβούλ του άρχοντα των δαιμονίων , βγάζει τα δαιμόνια». Αλλά μερικοί ενώ τα ακούνε αυτά, δεν τα ακούνε, και ενώ τα βλέπουν, και όλα τα έργα που αναφέρει η θεία Γραφή ότι γίνονται από το Άγιο Πνεύμα και από θεία ενέργεια- σαν να έχασαν τα λογικά τους και απέρριψαν όλη τη θεία Γραφή από την ψυχή τους και απέβαλαν τη γνώση της διανοίας τους που προέρχεται από αυτή- δεν φρίττουν να λένε ότι γίνονται από μέθη και δαιμονική ενέργεια. Όπως λοιπόν οι άπιστοι και τελείως αμύητοι στα θεία μυστήρια, κι αν ακόμη ακούσουν περί θείας έλλαμψης , κι αν περί φωτισμού της ψυχής και του νου, κι αν περί θεωρίας και απαθείας, κι αν περί ταπείνωσης και δακρύων που ρέουν με την ενέργεια και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, αμέσως, σαν να μην μπορούν να αντέξουν την υπερβολική αίγλη και δύναμη των λόγων , επειδή μάλλον σκοτίζονται, παρά φωτίζονται τα μάτια της καρδιάς, αποφαίνονται με θράσος ότι αυτά προέρχονται από την πλάνη των δαιμόνων. Και δεν φρίττουν ούτε με την κρίση του Θεού, ούτε για την βλάβη που προκαλούν σε όσους την ακούν , αλλά οι θρασείς σε όλους με αναίδεια διακηρύσσουν ότι τίποτε τέτοιο δεν γίνεται από τον Θεό σε κανέναν από τους πιστούς. Αυτό είναι ασέβεια μάλλον παρά αίρεση. Αίρεση είναι μεν το να παρεκκλίνει ένας σε κάποιο από τα υπάρχοντα δόγματά μας σχετικά με την ορθή πίστη μας, το να λέει όμως ότι στα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν αυτοί που αγαπούν τον Θεό, ούτε αξιώνονται να λάβουν το Άγιο Πνεύμα και να βαπτιστούν `από αυτό ως υιοί του Θεού, ώστε να γίνουν θεοί με γνώση και εμπειρία και θεωρία, ανατρέπει ολόκληρη την οικονομία του Θεού και σωτήρα μας Ιησού Χριστού, και αρνείται φανερά την ανακαίνιση και ανάκληση της φθαρμένης; Και θανατωμένης εικόνας, που πλάστηκε για να μείνει άφθαρτη και να κληθεί στην αθανασία. Και όπως δεν είναι ποτέ δυνατόν να σωθεί εκείνος που δεν βαπτίσθηκε δι΄ύδατος και Πνεύματος, έτσι ούτε αυτός που μετά το βάπτισμα αμάρτησε, αν δεν βαπτισθεί άνωθεν και δεν αναγεννηθεί, καθώς ο Κύριος βεβαιώνοντας αυτό, είπε στον Νικόδημο: « Εάν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν, δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών» και προς τους αποστόλους πάλι: « ο Ιωάννης βάπτισε με νερό εσείς όμως θα βαπτισθείτε με το Άγιο Πνεύμα». Αυτός λοιπόν που αγνοεί και το βάπτισμα που έλαβε σε νηπιακή ηλικία μέσα στο νερό, και δεν γνωρίζει καν ότι βαπτίσθηκε, αλλά δέχθηκε με το βάπτισμα με την πίστη μόνο και το αποδυνάμωσε με μύριες αμαρτίες, και αρνείται το δεύτερο- εννοώ αυτό που δίνεται άνωθεν από το Πνεύμα με την φιλανθρωπία του Θεού σε όσους το ζητούν με μετάνοια-, με ποιόν άλλον τρόπο θα μπορέσει ποτέ να σωθεί? Με κανέναν. Για αυτό σας λέγω, και δεν θα πάψω να λέγω: «Όσοι μολύνατε το πρώτο βάπτισμα με την παράβαση των εντολών του Θεού, να μιμηθείτε την μετάνοια του Δαυίδ και των άλλων αγίων, και με κάθε προσπάθεια με ποικίλα έργα και λόγια να επιδείξετε άξια μετάνοια, ώστε να προσελκύσετε πάνω σας την χάρη του Πνεύματος». Διότι αυτό το Πνεύμα, αφού κατέλθει πάνω σας, θα γίνει για σας κολυμπήθρα φωτόμορφη, και αφού αγκαλιάσει όλους σας με ανείπωτο τρόπο, θα σας αναγεννήσει και θα σας καταστήσει, από φθαρτούς, άφθαρτους και από θνητούς αθάνατους, και από παιδιά ανθρώπων υιούς του Θεού και θεούς δια της υιοθεσίας και της χάριτος- αν βέβαια και θέλετε να αναδειχθείτε συγγενείς και συγκληρονόμοι των αγίων, και να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών μαζί με όλους αυτούς. Όσα θαυμάσια του Θεού είδα, και γνώρισα έμπρακτα και με την πείρα, τα διακηρύσσω ως ευρισκόμενος ενώπιον του Θεού και φωνάζω με δυνατή φωνή: «Τρέξτε όλοι πριν κλειστεί για σας με το θάνατο η θύρα της μετανοίας. Τρέξτε για να προλάβετε πριν από το θάνατο. Βιαστείτε, για να λάβετε. Κτυπήστε ώστε, πριν πεθάνετε, να σας ανοίξει ο Δεσπότης τις πύλες του Παραδείσου και να σας εμφανιστεί.

Βιαστείτε να αποκτήσετε μέσα σας συνειδητά τη βασιλεία των ουρανών, η οποία είναι το Άγιο Πνεύμα, και να μη φύγετε από δω χωρίς αυτήν, και μάλιστα, όσοι φαντάζεστε ότι την έχετε μέσα σας χωρίς να το γνωρίζετε, ενώ δεν έχετε τίποτα εξαιτίας της υπερηφάνειας σας». Πώς λοιπόν, πες μου σε παρακαλώ, μπορεί να δει τον Πατέρα του Χριστού αυτός που δεν απέκτησε νου Χριστού? Διότι λέει: « Εμείς έχουμε νου Χριστού, και με τούτο ξέρουμε ότι ο Χριστός είναι μέσα μας, από το Πνεύμα το οποίο μας έδωσε. Διότι δεν λάβαμε πνεύμα δουλείας που φέρει πάλι την κατάσταση του φόβου, αλλά πνεύμα υιοθεσίας, δια του οποίου φωνάζουμε αββά, Πατέρα», και «ο Θεός που είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, αυτός έλαμψε μέσα μας». Και πάλι «Αν ζητάτε απόδειξη για τον Χριστό ο οποίος μιλά δι' εμού» διότι όπως η γυναίκα δεν χρειάζεται να πληροφορηθεί από άλλον ότι συνέλαβε στην κοιλιά της, αλλά αυτή η ίδια μέσα της αντιλαμβάνεται από το σταμάτημα των αιμάτων, από τα σκιρτήματα του βρέφους εντός της και από την ανορεξία για πολλές τροφές, ότι έχει συλλάβει, έτσι και η ψυχή, όταν ο Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος κατοικήσει μέσα της, δεν χρειάζεται να το πληροφορηθεί από άλλον. Η ίδια βλέπει ευθύς να σταματούν τα ακάθαρτα αίματα των συνηθισμένων της παθών και να κόβεται η όρεξη για πολλές τροφές και να μισεί υπερβολικά κάθε ηδονή. Τότε και αυτή που έγινε πνευματοφόρος, μαζί με τον προφήτη λέει στον Θεό: «Για τον φόβο σου Κύριε, συνελάβαμε και νιώσαμε τους πόνους του τοκετού και γεννήσαμε πνεύμα σωτηρίας σου πάνω στη γη.» Αυτός όμως που δεν βλέπει μέσα του τον Χριστό να λαλεί, δια μέσου ποιού ή πως θα πει «Αββά ο Πατήρ»; Και αυτός που δεν απέκτησε ενσυνείδητα μέσα του την βασιλεία των ουρανών, πως θα εισέλθει σε αυτήν μετά τον θάνατο; Αυτός που δεν βλέπει να μένει μέσα του δια του Πνεύματος ο Υιός μαζί με τον Πατέρα, πως είναι δυνατόν στον μέλλοντα αιώνα να βρεθεί μαζί τους, καθώς ο Κύριος είπε: «Πατέρα , θέλω όπου είμαι εγώ, να είναι μαζί μου και εκείνοι που μου έδωσες», και πάλι « Δεν παρακαλώ μόνο για αυτούς αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν με το κήρυγμά τους σε μένα, για να είναι όλοι ένα, καθώς εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος με εμένα κι εγώ με σένα, να είναι ενωμένοι και εκείνοι με εμάς. Κι εγώ τους έδωσα τη δόξα που μου έδωσες, για να είναι ένα μεταξύ τους , όπως είμαστε εμείς ένα. Εγώ ενωμένος μαζί τους και εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε να αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι με έστειλες εσύ και τους αγάπησες όπως αγάπησες εμένα.» Απαντήστε μου , παρακαλώ στην ερώτηση: «Τι λοιπόν, ο Πατήρ αγαπά τον Υιό χωρίς να τον γνωρίζει και να τον βλέπει;» Ασφαλώς θα απαντούσατε «Όχι». Γιατί αν παραδεχθούμε αυτό και δογματίσουμε ότι ο πατέρας και ο υιός δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, η πίστη μας εξαφανίζεται και χάνεται. Και αν εκείνοι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι κι εμείς δεν τους γνωρίζουμε καθόλου. Αν συμβαίνει αυτό, τότε είμαστε άθεοι μη έχοντας γνώση. Εάν όμως- καθώς εκείνος λέει- «γνωρίζει ο Πατέρας τον υιό και ο Υιός γνωρίζει τον Πατέρα» και ως Θεός συνυπάρχει με τον Θεό και Πατέρα, και ο Πατέρας ομοίως συνυπάρχει με τον Υιό, όπως όταν λέει: « Όπως εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος με εμένα και εγώ με εσένα, έτσι και αυτοί να μείνουν ενωμένοι μαζί μου και εγώ μαζί τους» δηλώνει ότι στη μεταξύ τους ένωση είναι καθ΄ όλα ίσοι. Με την διαφορά ότι η μεν ένωση του Υιού με τον πατέρα είναι φυσική και συνάναρχη, ενώ η δική μας ένωση με τον Υιό γίνεται δια της υιοθεσίας και της χάριτος, όμως όλοι είμαστε ενωμένοι με τον Θεό και αχώριστοι επί το αυτό, καθώς ο ίδιος πάλι λέει: « Εγώ ενωμένος μαζί τους και εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε να αποτελούν μια τέλεια ενότητα» διατί; « για να γνωρίζει ο κόσμος ότι συ με έστειλες και ότι τους αγάπησα καθώς εσύ αγάπησες εμένα» και ο Παύλος λέει: «Τώρα δεν υπάρχει πια Έλληνας και Ιουδαίος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά ο Χριστός είναι τα πάντα και εις πάντας». Αυτά λοιπόν να τα ακούσετε όσοι νομίζετε ότι είστε πνευματικοί, και να πιστεύετε σε εκείνον που τα λέει, και εμένα που σας μιλώ με τα λόγια της χάριτος και τις δωρεές τις οποίες λαμβάνουν από τον Θεό όσοι με πίστη θερμή προστρέχουν σε αυτόν και πράττουν τις εντολές του, να με απαλλάξετε από κάθε κατηγορία. «Εάν όμως», λέει, « δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος στους σημερινούς καιρούς, τι απαντάς;» Γιατί δεν υπάρχει, πες μου; «Διότι,»λέει «και να θέλει κάποιος δεν μπορεί να γίνει τέτοιος στους σημερινούς καιρούς, αλλά και εκείνος που δεν θέλει , δεν μπορεί να γίνει». Εάν λοιπόν ισχυρίζεται ότι και αν θέλει δεν μπορεί, τότε που θα αποδώσουμε το «Όσοι όμως τον δέχτηκαν, τους έδωσε την εξουσία να γίνουν υιοί του Θεού» και το «Εγώ είπα, είσαστε θεοί και υιοί του Υψίστου όλοι σας» και το « Να γίνεσθε άγιοι, διότι εγώ είμαι άγιος»; Εάν όμως αυτός που δεν θέλει δεν γίνεται, βλέπε ότι συ καταδίκασες τον εαυτό σου, με το να μην θέλεις και να μην έχεις την προαίρεση να γίνεις. Γιατί αν θέλεις, μπορείς να γίνεις. Κι αν εσύ δεν συγκαταλέγεσαι στους αγίους, όμως υπάρχουν πάρα πολλοί, Θεού θέλοντος, τους οποίους

εσύ δεν γνωρίζεις. Γιατί αν στην εποχή του Ηλία ο Θεός είχε επτά χιλιάδες που δεν προσκύνησαν τον Βάαλ, πολύ περισσότερο τώρα, που σκόρπισε πλουσιοπάροχα πάνω μας το Άγιο Πνεύμα του. Αν κάποιος δεν πετάξει από πάνω του , όλα όσα τον εμποδίζουν να εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών και δεν προσέλθει γυμνός και δεν ζητήσει να λάβει, η αιτία έγκειται σε αυτόν που δεν θέλει κι όχι στον Θεό. Διότι όπως ακριβώς η φωτιά με σφοδρότητα και φυσιολογικά πλησιάζει τα ξύλα και τα ανάβει, με τον ίδιο τρόπο και η χάρις του παναγίου και προσκυνητού Πνεύματος, ζητεί να αγγίξει τις ψυχές μας για να φωτίσει όσους βρίσκονται στον κόσμο και, δια μέσου των φωτιζόμενων, να κατευθύνει τα βήματα των πολλών, ώστε προχωρώντας και αυτοί καλά να πλησιάσουν στη φωτιά, και ένας ένας ή όλοι μαζί, εάν είναι δυνατόν, να ανάψουν μαζί και να λάμψουν ως θεοί ανάμεσά μας, για να ευλογείται και πληθύνεται το σπέρμα του Θεού του Ιακώβ και πάντα να υπάρχει ο θεοειδής άνθρωπος που θα λάμπει ως φως επάνω στη γη. Γι΄ αυτό λοιπόν, όπως βλέπετε, φωνάζω προς εσάς, χρησιμοποιώντας τα προφητικά λόγια: «Προσέλθετε προς αυτόν και φωτισθείτε και τα πρόσωπα των συνειδήσεων σας, δεν θα καταισχυνθούν». Γιατί αφού παραδώσατε τους εαυτούς σας στην ραθυμία και στην αμέλεια και στις επιθυμίες και ηδονές της σάρκας, ισχυρίζεστε ότι σας είναι αδύνατον να καθορισθείτε με την μετάνοια και να προσεγγίσετε τον Θεό? Και όχι μόνον αυτό, αλλά και ότι τάχα δεν είναι δυνατόν να λάβετε τη χάρη του Πνεύματος του, και με αυτή να αναγεννηθείτε και να υιοθετηθείτε και να ομοιωθείτε με αυτόν? Δεν είναι αυτό αδύνατον, δεν είναι! Ήταν βέβαια αδύνατον, πριν από την παρουσία του πάνω στη γη από τότε όμως που ευδόκησε να γίνει άνθρωπος και να εξομοιωθεί μαζί μας κατά πάντα εκτός της αμαρτίας ο δεσπότης των όλων Θεός τα έκανε αυτά δυνατά και εύκολα για μας, δίνοντας μας την εξουσία να γίνουμε παιδιά Θεού και συγκληρονόμοι του. ο Χριστός είπε:''(Ιω:14:12) ''Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, όποιος πιστεύει σε μένα, τα ΈΡΓΑ που εγώ κάνω, θα κάνει κι εκείνος, και μεγαλύτερα απ' αυτά θα κάνει· επειδή, εγώ πηγαίνω προς τον Πατέρα μου''. Εμείς είμαστε άγιοι και ηθικοί! Εμείς καταπατούμε τον διάβολο! Εμείς είμαστε οι καταφερτζήδες, και μόλις έλθουν τα μεγάλα κακά στην γη, θα δικαιωθούμε- μόλις έλθη ο Αντίχριστος θ’ ανεβούμε στο μεσουράνημα και θα γλυτώσουμε. Εμείς,Εμείς,Εμείς. . . . Το Άγιο Πνεύμα δεν συνεργάζεται με εγωιστές... Το πονηρό πνεύμα όμως τα πάει καλά μαζί τους. Κι επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον, γι΄ αυτό οι δικοί του προφήτες διαψεύδονται. Όσες προφητείες δεν προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού πέφτουν στο χώμα. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είχε το ταπεινό φρόνημα που στολίζει την Ορθόδοξο Εκκλησία, συνεργαζόταν με το Άγιο Πνεύμα και όσες προφητείες είπε βγήκαν αληθινές, και συνεχίζουν να βγαίνουν. Στους εγωιστές όμως, δεν δίδεται τέτοια χάρις...

Θαύμα σε Θεία Λειτουργία,αποτυπώθηκε όταν εμφανίσθηκε η φωτογραφία.

Ως γνωστόν, ο ήλιος ανατέλλει επί δικαίους και αδίκους ωστόσο ο Θεός δείχνει την ορθότητα της πίστης, και το σωστό δρόμο, κάνοντας τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα θαύματα μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία (αγιασμός που δεν χαλάει για πολλά χρόνια, το 'Αγιο φώς, ιάσεις ανίατων ασθενειών, εξορκισμοί δαιμονίων,κτλ).Αυτά είναι το 90% των θαυμάτων,κάτι που καμία θρησκευτική παραφυάδα δεν μπορεί να αρνηθεί. Ό ισχυρισμός ότι καί στήν Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία γίνονται θαύματα, όπως στό προσκύνημα τής Παναγίας τής Λούρδης, είναι μονομερώς αληθής.Παραχωρεί στο να δίνονται ΣΤΙΓΜΑΤΑ,σε πιστούς ανθρώπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ώστε να καταλάβουν ότι η ορθότητα έχει φύγει από την πίστη τους. Καί τό λέμε αυτό γιατί άν σκεφτούμε τά εκατοντάδες θαυματουργικά προσκυνήματα πού υπάρχουν μόνο στήν Ελλάδα μέχρι καί τό τελευταίο χωριό, ( άς αφήσουμε τήν μαρτυρική Μικρά καί Μεγάλη Ασία), τίς εικόνες πού κλαίνε καί μυροβλύζουν, τά θαύματα τών αγίων καί τίς θεραπείες πού γίνονται, όλα αυτά δείχνουν συγκριτικά πώς τά Ρωμαιοκαθολικά θαύματα δέν είναι παρά μία σταγόνα, μέσα στόν Ωκεανό τής Ορθοδοξίας θαυμάτων! Καί άν γίνεται καμιά φορά νά κάνει θαύματα στούς μουσουλμάνους ό Αη-Γιώργης, καί ή Παναγία Σεϊδάναγια, τό κάνει αυτό, ελεώντας τό σώμα γιά νά φωτιστεί ή ψυχή τους, νά γίνουν Ορθόδοξοι, καί νά σωθούν. Δέν έπεται όμως μ΄ αυτό, ότι άν παραμείνουν έτσι, σώζονται... Στον προτεσταντισμό γίνονται επίσης θαύματα -αλλά, ελάχιστα είναι εκ Θεού,(Εκτός αν λάβουμε την ''γλωσολλαλιά'' και τις ''προφητείες'' της έπαρσης, ιάσεις ασθενειών( που δίνει ο ίδιος ο... ιδρυτής των αιρέσεων),και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να σκανδαλίσει. Πάντοτε βέβαια χρειάζεται διάκριση, κάτι που στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει επιλυθεί,με την άσκηση, με την φώτιση των Αγίων πατέρων, με την εξομολόγηση,τη Θεία κοινωνία και το βάπτισμα εν Χριστώ.(Αφού το βάπτισμα των αιρετικών είναι άκυρο). Κάποιος μου είπε:'' Εσείς κακώς προσκυνάτε εικόνες,αν εμφανιζόταν ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ,μόνο τότε θα τον προσκυνούσα''... ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως θα γνωρίζεις οτι ο Ιησούς έχει παρουσιαστεί σε σένα-απο τη στιγμή που ΑΚΟΜΗ και μεγάλοι ασκητές (κάποιες φορές ''πειράχτηκαν'' απο ''άλλα πνεύματα''; Τί είδους διάκριση έχετε; 1 Ιωαννου 4:1: '' Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον''. Βλέπετε, αυτά τα ''όπλα'' που ΑΡΝΕΙΣΤΕ (κατόπιν υποδείξεως του Σατανά),-Σταυρός, αγιασμός, Θεία Κοινωνία, Αγία Τριάδα,Ιερό Βάπτισμα,Χρίσμα,είναι οι ανιχνευτές του αληθινού η ψευδούς θαύματος. Μπορεί λοιπόν,να ξεγελαστεί ο καθένας μας (πόσο μάλλον οι Εχθροί του Σταυρού!). ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ: Γιατί να γίνει το θαύμα στην Μαρία την Αιγυπτία (απο τον...Σατανά?), και να αλλάξει τη ζωή της,να γίνει Χριστιανή,να παρατήσει την πορνεία και την αθεϊα,και τελικά άγια; Εγείρεται όμως το ερώτημα:Γιατί όμως ΠΟΤΕ στα χρονικά δεν έχει γίνει ούτε ΕΝΑ θαύμα στούς ''μάρτυρες του Ιεχωβά''; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο που ποτέ δεν έχει γίνει και στούς αθεϊστές,δηλ.Εφόσον πιστεύουν στην αντί-βιβλική δοξασία ότι τα θαύματα γινόταν μόνο μέσα στη Βίβλο...ο '''Οφις ο Αρχαίος'',με εκατομμύρια χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του, τους πείθει ότι ο Θεός ΔΕΝ θαυματουργεί σήμερα, αποδυναμώνοντας Τον-και μειώνοντας Τον στα μάτια των απίστων και των αιρετικών . Αυτό γίνεται διότι η Χάρις του Αγίου πνεύματος ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ (όταν είσαι άπιστος,αιρετικός, ή αβάπτιστος),και έτσι οργιάζει και παραπλανά ο Σατανάς. Στον αθεϊστή δεν εμφανίζεται ποτέ (γιατί έτσι αναγκαστικά θα πίστευε-και θα τον ''έχανε'' ),και τον κακόδοξο αιρετικό τον αφήνει στην πλάνη (και βλασφημία) του,εφόσον έχει γίνει υποχείριο του. Έτσι αποκτά ''πελατεία''... Ίσως γι' αυτό το λόγο σε πολλούς εξορκισμούς οι δαίμονες ουρλιάζουν: ''Oι μασόνοι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ειναι οι καλύτεροι μας φίλοι''!!!

16) Ερώτηση:H Βαβυλώνα η Μεγάλη ποιά είναι; Απο που δίδεται αυτή η ερμηνεία; η Μ.Ν.Κ. εχει ερμηνεύσει ολόκληρη την Αποκάλυψη? Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της ''Σκοπιάς'':

''1. Είναι καλές όλες οι θρησκείες; Σε πολλές θρησκευτικές ομάδες υπάρχουν ειλικρινείς άνθρωποι που θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό. Εκείνος τους βλέπει και ενδιαφέρεται για αυτούς. Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι έχουν χρησιμοποιήσει τη θρησκεία για κακούς σκοπούς. Μάλιστα, στο παρελθόν θρησκευτικοί ηγέτες βασάνισαν τους αντιπάλους τους. (2 Κορινθίους 4:3, 4· 11:13‐15) Σήμερα, σύμφωνα με τις ειδήσεις, μερικοί από αυτούς προωθούν τρομοκρατικές ενέργειες ή υποστηρίζουν τον πόλεμο ή είναι αναμειγμένοι σε κακοποίηση παιδιών.— Διαβάστε Ματθαίος 24:3‐5, 11, 12. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι υπάρχουν δύο είδη θρησκείας—η αληθινή και η ψεύτικη. Η ψεύτικη θρησκεία δεν διδάσκει την αλήθεια για τον Θεό. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός θέλει να ξέρουν οι άνθρωποι την αλήθεια για αυτόν.

—Διαβάστε 1 Τιμόθεο 2:3‐5.

2. Ποια είναι τα καλά νέα σχετικά με τη θρησκεία; Ο Θεός δεν θέλει να εξαπατώνται οι άνθρωποι από θρησκείες που ισχυρίζονται ότι τον αγαπούν αλλά στην ουσία τον δυσφημούν. Μάλιστα, οι οπαδοί αυτών των θρησκειών θέλουν πολύ να είναι φίλοι με τον κόσμο τον οποίο έχει υπό τον έλεγχό του ο Σατανάς ο Διάβολος. (Ιακώβου 4:4- 1 Ιωάννη 5:19) Ο Λόγος του Θεού παρομοιάζει με πόρνη τις θρησκείες που στηρίζουν ανθρώπινες κυβερνήσεις και όχι τον Θεό. Η Γραφή δίνει σε αυτή την πόρνη τον τίτλο «Βαβυλώνα η Μεγάλη», από το όνομα της αρχαίας πόλης όπου ξεκίνησε η ψεύτικη θρησκεία μετά τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Σύντομα, ο Θεός θα φέρει αιφνίδια το τέλος της θρησκείας που εξαπατάει και καταπιέζει την ανθρωπότητα.—Διαβάστε Αποκάλυψη 17:1, 2, 5, 1718:8, 23, 24.'' Όπως βλέπουμε,ως ακραία Προτεσταντική αίρεση,ονομάζει ''Χριστιανισμό'' την (επίσης) αίρεση του Παπισμού-η οποία κατέσφαξε και,πραγματικά,ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΕ τον κόσμο,διαδίδοντας τον Χριστιανισμό ''με το σπαθί''.Και,ναι μεν,το σχίσμα έγινε επίσημα το 1054,με τα εκατέρωθεν αναθέματα,αλλά,είχε ξεκινήσει πολυ πιο νωρίς. Ο Πάπας Λέων Γ' (796-816), επειδή γνώριζε από πρώτο χέρι τις πιέσεις των Φράγκων σ'το ζήτημα του filioque [δηλ η προσθήκη της λέξεως «και εκ του Υιού» για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, στο σύμβολο της πίστεως], προχώρησε σε μια πράξη που φανερώνει το πλήρες μέγεθος της παπικής αντίδρασης στις φράγκικες αυθαιρεσίες. Φρόντισε ώστε το ορθόδοξο Σύμβολο της Πίστεως (χωρίς το filioque) να αναγραφεί σε δύο ασημένιες πλάκες (μια στα λατινικά και μια στα ελληνικά) τις οποίες ανήρτησε σε ψηλό σημείο στο ναό του Αγίου Πέτρου για να είναι ευανάγνωστες από όλους τους πιστούς. Οι μεγάλες ΑΣΗΜΕΝΙΕΣ ΠΛΑΚΕΣ που έγραφαν το Ορθόδοξο σύμβολο της πίστης είχαν την επιγραφή: «HAEC LEO POSUI AMORE ET CAUTELA ORTHODOXAE FIDEI» δηλαδή: «Εγώ, ο Λέων βάζω εδώ (τις πλάκες) για την αγάπη και την προστασία της Ορθόδοξης Πίστης.» Σχετική αναφορά μπορείτε να βρείτε στο :VITA LEONIS , LIBER PONTIFICALIS (Ed.Duchene, TII, p.26 -η πηγή είναι από βιβλιογραφία των Παπικών!)

Ο Λέων πίστεψε ότι οι Φράγκοι δε θα τολμούσαν να προσβάλουν το ιερότερο κέντρο της δυτικής Χριστιανοσύνης. Το 809 οι τελευταίοι προχώρησαν στην επίσημη καθιέρωση του filioque με τη σύνοδο του

Άαχεν. Μια και ο Πάπας εξακολουθούσε να διατηρεί την Ορθόδοξη παράδοση, ο Καρλομάγνος έστειλε μια αντιπροσωπεία στη Ρώμη υπό το μοναχό Σμάραγδο για να τον μεταπείσει. Στα πρακτικά της συνάντησης, που διασώζονται μέχρι σήμερα, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Λέων αρνήθηκε κατηγορηματικά. Οι διάδοχοι του συνέχισαν να είναι αντίθετοι στο filioque μέχρις ότου οι Φράγκοι κατέλαβαν δια της βίας το Πατριαρχείο Ρώμης και εγκατέστησαν οριστικά δικό τους Πάπα (πιθανόν από το 1009 και μετά). Με Ιερές Εξετάσεις,με εκταφή και δίκη πτώματος(!!!) και στη συνέχεια αφορισμό του,με τα περίφημα ''συγχωροχάρτια'',με ακρότητες,με βαναυσότητες,μεχρι ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΠΟΝΤΙΚΟΥ!!! 'Ετσι λοιπόν,η σύνοδος που συνήλθε το 897 στη Ρώμη, ξέθαψε το από εννεαμήνου ενταφιασμένο πτώμα του πάπα Φορμόζο, το έντυσε με τα παπικά ενδύματα, το κάθισε στον παπικό θρόνο και ανέθεσε σ' έναν έντρομο διάκονο το ρόλο του συνηγόρου του πτώματος. Η μακάβρια αυτή παράσταση, που καταγράφηκε στην ιστορία με το όνομα «πτωματική σύνοδος» ("Synodus Horrenda" λατ. ή "Concile cadaverique" γαλ.), διήρκεσε πολλές ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο νεκρός Φορμόζο κατηγορήθηκε για άπειρα αδικήματα, όπως προδοσία, υφαρπαγή του παπικού θρόνου, κατάλυση των εκκλησιαστικών κανόνων και άλλα.Όπως ήταν φυσικό, κηρύχθηκε έκπτωτος του παπικού αξιώματος, ακυρώθηκαν όλες οι πράξεις (βούλες) που υπέγραψε ως προκαθήμενος της ρωμαϊκής εκκλησίας, του αφαιρέθηκαν τα παπικά διάσημα της στολής του και του απεκόπησαν τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού του με τα οποία ευλογούσε -εν ζωή- το ποίμνιό του. Τέλος το ημιαποσυντεθημένο πλέον πτώμα του ρίχτηκε στο Τίβερι απ’ όπου, μέρες αργότερα, περισυνελέγη από κάποιους ψαράδες. Ο αφορισμός του τυφλοπόντικα Yπήρξαν δε, και δίκες ζώων, εντόμων, ψαριών και ερπετών. Η πρώτη τέτοια δίκη προκύπτει, από ιστορικά αρχεία, ότι έγινε στην κοιλάδα Αόστα της Ιταλίας-όταν μία ομάδα ασπαλάκων (βλέπε τυφλοπόντικες) αφορίστηκε-αναθεματίστηκε επειδή εισέβαλε σε χωράφια με αγροτική παραγωγή. Η τοπική κοινωνία που έβλεπε, για παράδειγμα, τη σοδειά της να καταστρέφεται από επιδρομή ακρίδων, κατέφευγε στον επίσκοπο της περιοχής και ζητούσε από αυτόν απόδοση δικαιοσύνης. Ο επίσκοπος θα έστελνε τότε επιτόπου έναν ιερέα που θα «διερευνούσε την κατάσταση», και τότε, στη δίκη που θα ακολουθούσε, θα προσεύχονταν όλοι ομαδικώς «να φύγουν οι ακρίδες ή να ψοφήσουν». Εάν οι προσευχές δεν έφερναν αποτέλεσμα, τότε το δικαστήριο εξέδιδε εντολή να προσαχθεί σε δίκη «ολόκληρο το σμήνος των δραστών». Υπάρχει καταγεγραμμένη στα ιστορικά αρχεία μία περίπτωση τέτοιας δίκης στη Βέρνη το 1475, όταν ένα σμήνος από μηλολόνθες (γένος κολεοπτέρων εντόμων που προκαλούν μεγάλες καταστροφές στα δέντρα) εκλήθη «να εμφανιστεί ενώπιον του επισκόπου για να απολογηθεί». Αργότερα, λέει η Ανάντα ΜπράξτονΣμιθ, ο επίσκοπος είπε πως είχε ακούσει την «άγρια και αποτρόπαιη απάντηση» των μηλολονθών «που, ωστόσο, ουδέποτε βεβαίως εμφανίστηκαν στο δικαστήριο». Πότε η Αρχαία Εκκλησία του Χριστού έκανε κάτι τέτοιο; Αντιθέτως,όταν εσείς δεν υπήρχατε καν, διώχθηκε και κατεσφαγιάσθη απο τη Δυτική αίρεση του Παπισμού,που έχυσε αίμα ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (βλ. 1204 -'Α άλωση), κατόπιν το 1942-(Μετέπειτα ''οσιοποιημένος από τον πάπα) - καρδινάλιος Στέπινατς -Κροατία),με 800.000 ΣΕΡΒΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΣΦΑΓΙΑΣΜΕΝΟΥΣ... Διαβάζουμε από το βιβλίο ''Νεομάρτυρες Σέρβοι στον 20ο αιώνα'', δύο γενοκτονίες μέσα σε 50 χρόνια, του ιστορικού Στεφάνου Σωτηρίου, των εκδόσεων Αρμός, Αθήναι 1995, δημοσιεύουμε λίγα αποσπάσματα, μέσα από τα οποία διαπιστώνεται το σατανικό μίσος των λεγομένων χριστιανικών κρατών της Ευρώπης εναντίον ορθοδόξων λαών, δυστυχώς και με τις ευλογίες του παπισμού. Αξίζει να τα προσέξουμε, γιατί και σήμερα οι άσπονδοι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού εργάζονται υπούλως για την καταστροφή μας. Από το αρχείο της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας 1941-45. Προσωπική μαρτυρία της Γιοβάνκα Τριβούντσιτς από το Γιασένοβατς, για τη μεταφορά των Σερβίδων και των παιδιών τους στα στρατόπεδα Γιασένοβατς και Στάρα Γκράντισκα. Τις ηλικιωμένες γυναίκες, που από την αδυναμία δεν ήταν ικανές για καμιά εργασία, τις φόρτωναν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε φορτηγά και τις οδηγούσαν έξω από τη Στάρα Γκράντισκα, όπου τις εκτελούσαν. Με αυτόν τον τρόπο, δολοφονήθηκαν γύρω στις 500-600 γυναίκες... Στις 28.6.1942, οι Ούστασι ξεχώρισαν τα παιδιά από εμάς, δηλώνοντας ότι θα τα στείλουν για εκπαίδευση στο Ζάγκρεμπ, ενώ εμάς (τις νεώτερες γυναίκες), για εργασία στη Γερμανία. Αμέσως μεταφέρθηκαν τα παιδιά μας σε άλλη πτέρυγα της φυλακής και από τότε, δεν τα ξαναείδαμε. Στις 29.6.1942... μας συνόδευσαν σιδηροδρομικώς οι Ούστασι μέχρι το Μάριμπορ (Σλοβενία), αλλά οι εκεί Γερμανικές αρχές δεν ήθελαν να μας δεχτούν, επειδή είμαστε όλες εξαντλημένες από την πείνα και ανίκανες για κάθε εργασία. Τότε οι Ούστασι μας οδήγησαν πίσω και μας εγκατέστησαν σε διάφορα

χωριά, για εργασία...... Τριβούντσιτς Γιοβάνκα (Γνήσια υπογραφή). Αρχείο Ι. Συνόδου 1941-45 (Από την σελ. 64-65 του βιβλίου). Ορόσημο αυτών των σφαγών το Γιασένοβατς, μια μικρή πόλη δίπλα στο ποταμό Σάβα. Το τρίτο σε μέγεθος στρατόπεδο συγκέντρωσης στην κατεχόμενη από τις δυνάμεις του άξονα Ευρώπη. Σ' αυτό το στρατόπεδο εξόντωσης δολοφονήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβοι, Εβραίοι και Τσιγγάνοι. Αποτέλεσε το "επιχειρησιακό κέντρο", την καρδιά του Βαλκανικού Ολοκαυτώματος, της μαζικής γενοκτονίας μέσα από την εθνικοθρησκευτική εκκαθάριση. Σχεδιάστηκαν, δοκιμάσθηκαν και υλοποιήθηκαν φρικτές μέθοδοι δολοφονίας όπως το Σρμπό-Σέκ ("η κοπτική μηχανή για τους Σέρβους", καμπυλωτές λάμες για την μαζική δολοφονία με αποκεφαλισμό των κρατουμένων). Στο δρόμο, ο αντισυνταγματάρχης συνάντησε ένα σκύλο. Τον κάλεσε κοντά του και του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί. Ύστερα έφερε από την κατοικία του Σέρβου ιερέα ένα ράσο και το τύλιξε στο λαιμό του σκύλου λέγοντας: «Άιντε σκύλε! Κάνε το γύρο του Ορθόδοξου χωριού. Φέρε και το αγιασμένο νερό! Αγίασε τους αβάπτιστους και τους αντίχριστους».... Το πιστόλι ακούστηκε πέντε φορές, ο σκύλος έπεσε εμπρός σε μια οξυά σπαρταρώντας, τυλιγμένος με το ιερό ράσο του παπά Ντούσαν Μαλομπάμπς».

Mile Dakic, «Έγκλημα στο Κόλαριτς», Vojnic, 1983. «Το Βάπτισμα των παιδιών»: Από τις αναμνήσεις ενός αιχμαλώτου, στο στρατόπεδο Γιασένοβατς. «...Με φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο και κοστούμι κυνηγετικό, ο Ρωμαιοκαθολικός ιερέας Μαστόροβιτς παρατηρούσε με ευχαρίστηση τα θύματά του. Πλησίασε τα παιδιά, χαϊδεύοντάς τα στο κεφάλι. Στη συντροφιά προστέθηκε και ο Λιούμπο Μίλος και ο Ίβιτσα Μάτκοβιτς. Ο ιερέας Ούστασι Μαστόροβιτς, είπε στις μητέρες των παιδιών ότι έφτασε εκείνη η στιγμή που θα βαπτιστούν τα παιδιά τους. Άρπαξαν βίαια τα παιδιά από τις μητέρες, ενώ το αθώο χεράκι του παιδιού, που κρατούσε ο Μαστόροβιτς, χάιδευε το πρόσωπο του μελλοντικού φονιά του. Οι μητέρες τρελές από την αγωνία, παρακολουθούσαν τη σκηνή και πρόσφεραν τη ζωή τους, ζητώντας έλεος για τα μικρά παιδάκια. Δυο παιδιά έπεσαν αμέσως στο χώμα, ενώ το τρίτο το πέταξε σαν μπάλα ο ιερέας Μαστόροβιτς, κρατώντας στο χέρι το στιλέτο στραμμένο προς τα πάνω. Τρεις φορές αστόχησε, αλλά την τέταρτη, το παιδί βρέθηκε καρφωμένο, με έκδηλη την ικανοποίηση του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα Μαστόροβιτς, που αποτυπωνόταν στα μάτια και στο χαμόγελό του. Οι μητέρες έπεσαν στα γόνατα θρηνώντας...... Έγκον Μπέργκερ («44 μήνες στο Γιασένοβατς», Ζάγκρεμπ, 1966, σελ. 57-58). Ο επίσκοπος Γορνιοκαρλοβάτσκι Σάββας Γεννήθηκε το 1884, χειροτονήθηκε το 1909 και έγινε επίσκοπος το 1934. Το 1938 τοποθετήθηκε στο Γορνιοκαρλοβάτσκι. Τον καιρό της κατοχής, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το λαό του και έμεινε μαζί του. Ταπεινώθηκε, εξευτελίστηκε και τελικά πέθανε μαρτυρικά περί το 1941. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τον τόπο της ταφής του. ....Ο Ρωμαιοκαθολικός κλήρος στην αθεϊστική κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία, δρούσε και λειτουργούσε με κάθε ελευθερία. Ενώ ο Τίτο, είχε επιτρέψει τη λειτουργία 2-3 Ορθοδόξων εκκλησιαστικών Σχολών, για να εξυπηρετηθεί τότε (μετά το 1945), το 41% του Ορθοδόξου Γιουγκοσλαβικού πληθυσμού, την ίδια εποχή, για το 31% των Ρωμαιοκαθολικών λειτουργούσαν 33 Ρωμαιοκαθολικές Σχολές, με 2.155 μαθητές (στοιχεία του 1961). Ο Σέρβος δε βάφτιζε τα παιδιά του στην εκκλησία γιατί αυτό το σημείωναν στο φάκελλό του και κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του ή μέχρι και να πάει και φυλακή, για «μεγαλοσερβική-σωβινιστική πράξη, κατά της ενότητας και της αδελφοσύνης των λαών της Γιουγκοσλαβίας». Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αναβαθμίστηκε στην Κροατία με την εκλογή του Cheper ως Καρδινάλιου του Ζάγκρεμπ και διαδόχου του «ευλογήσαντος τις σφαγές» Stepinac, τον οποίον παραδόξως και σε αντίθεση με κάθε λογική, ήθελε να ανακηρύξει άγιο το Βατικανό το 1992! Το αίτιο, που έχει αιωνόβιες ρίζες, είναι η Παπική βουλιμία για κατάκτηση κοσμική. Αυτό μας θυμίζει την Pax Romana, που οι Πάπες δεν την ξέχασαν ποτέ. Το Βατικανό και σήμερα προσπαθεί να αναπληρώσει το ευαγγελικό κενό του Ρωμαιοκαθολικισμού, με την εδαφική εξάπλωσή του. Και αυτό, επειδή μειονεκτεί εμπρός στην πρωτοχριστιανικά παραδοσιακή Ορθοδοξία. Η Αιώνια Δικαιοσύνη, όμως, θα αντιμάχεται διαχρονικά τη συνεχιζόμενη αδικία κατά των Σέρβων. Αυτό οι αρχαίοι Έλληνες το πίστευαν και το χαρακτήριζαν ως «Θεοδικία». Δηλαδή, αυτός που αδικεί θα πρέπει να περιμένει και τη θεία τιμωρία. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται: 1991-95

«Ο πόλεμος εναντίον της Κροατίας πρέπει να σταματήσει», είπε ο Πολωνός Πάπας, Ιωάννης Παύλος Β', στις 13.11.1991. Κι όμως η εφημερίδα της Ιταλίας «Corriere della Sera», η οποία απηχεί απόψεις του Βατικανού, έγραψε ότι το Βατικανό ήταν αυτό που πολύ πιο πριν, είχε κάνει τις απαραίτητες προεργασίες, για τον κατατεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας και την έναρξη του πολέμου, την επανάληψη της γενοκτονίας των Σέρβων, του 41-45. Η καταστροφή του μνημείου του Γιασένοβατς Για το Γιασένοβατς, θέλησαν να σβήσουν τα ίχνη του στρατοπέδου. Στα τέλη Σεπτεμβρίου λοιπόν του 1991, ένοπλες ομάδες Κροατών μπήκαν στο χώρο του μνημείου, έστησαν εκεί το στρατόπεδό τους και άρχισαν τη συστηματική καταστροφή του. Την ίδια τύχη είχαν και τα Ορθόδοξα Μοναστήρια στην Κροατία και τα Ορθόδοξα Μνημεία. Οι Ορθόδοξοι ιερείς μαζί με τον Επίσκοπο Σλαβονίας Λουκιανό, συνελήφθηκαν και φυλακίστηκαν. Οι δραματικές σκηνές της τραγωδίας του 1941-45 άρχισαν να ξεδιπλώνονται, μαζί με τα ίδια Σύμβολα, σ' ολόκληρη την Κροατία για δεύτερη φορά. Υπήρξαν φοβερές καταγγελίες για βιολογικά πειράματα, στα σώματα άτυχων Σέρβων αιχμαλώτων σε στρατόπεδα, τα οποία οι Κροάτες ίδρυσαν για «Σέρβους και για Σκύλους», όπως τα χαρακτήριζαν. Αποδείχτηκε ακόμη με φωτογραφικά ντοκουμέντα, τα οποία η Σερβική Εκκλησία έστειλε στον ΟΗΕ, πως Σέρβοι κρατούμενοι ξεκοιλιαζόταν ζωντανοί και τους αφαιρούσαν τα ζωτικά τους όργανα, τα οποία έστελναν στη Γερμανία για μεταμοσχεύσεις. Φυσικά οι Γερμανοί πλήρωναν γι' αυτό το είδος του «εμπορεύματος» αδρά και σε πολεμικό υλικό. Σε όπλα που ήταν απαραίτητα για να συνεχίσουν οι Ούστασι το «Μεγαλοκροατικό» έργο τους! (Σελίς 104-105 από το βιβλίο). Επίσης,ένα από τα σημαντικότερα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν απο τον παπισμό κατά της Ορθοδοξίας,είναι η Ουνία. Ουνίτες [Ουνιάτες η Ελληνοκαθολικοί]. Έτσι ονομάζονται όσοι ορθόδοξοι έχουν προσηλυτιστεί στον καθολικισμό. Αυτοί αναγνωρίζουν τον Πάπα, αλλά διατηρούν το ορθόδοξο ιερατικό σχήμα, τη γενειάδα και το γάμο των ιερέων. Δημιούργημα του Βατικανού, ακολουθεί το ορθόδοξο τελετουργικό αλλά "υπακούει" και ακολουθεί το δόγμα της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Η Ουνία, ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα που επινοήθηκε, ιδρύθηκε, οργανώθηκε και καθοδηγείται από το Βατικανό και που στοχεύει τον "εκδυτισμό της μη λατινικής Ανατολής, την πνευματικό-πολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα". Έλαβε επίσημα το όνομα ΟΥΝΙΑ, από τη λατινική λέξη unio, unionis (ένωση), το 1596 στην Πολωνία, όταν ορισμένοι ορθόδοξοι αποφάσισαν την προσχώρησή τους στον Παπισμό με την αναγνώριση του Πάπα ως κυρίαρχου, μοναδικού αλάθητου ηγέτη. Η Ουνία ταυτίστηκε με την Ιερά Εξέταση και συμβαδίζουν ιστορικά. Στοχεύουν την εξουδετέρωση των ανυπότακτων στη παποφραγκική εξουσία, έτσι δικαιολογείται η χρησιμοποίησή της από το καθεστώς Πάβελιτς με την προτροπή του Βατικανού ώστε να καμφθεί η άρνηση των ορθοδόξων Σέρβων να ασπασθούν τον καθολικισμό. Η Ορθοδοξία λοιπόν, δέχτηκε επιθέσεις και ΔΕΝ έκανε πολέμους. Έπειτα,ο Λούθηρος απηυδισμένος ''διαμαρτυρήθηκε'',δημιουργώντας τον Προτεσταντισμό (του οποίου ξαδέλφια είστε) το 1517,και έτσι, ολη η Δύση ξέφυγε από το πραγματικό Χριστιανισμό. Γι' αυτό ευνοήθηκε και αναπτύχθηκε και η αθεϊα-και βέβαια,η χαρά του Σατανά-οι αιρέσεις!!! 'Ολα αυτά ηταν αρκετά για να επαληθευτεί αυτο που είχε πει ο Κοσμάς ο Αιτωλός ''Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα ειναι η αιτία''... Το αποτέλεσμα; Σήμερα οι διαμαρτυρόμενες ομολογίες είναι πάνω από 33.000,και για αυτό φταίει περισσότερο ο παπισμός,Και η μή μεταστροφή των διαμαρτυρομένων στην Ανατολή,αλλά,να προσπαθούν μόνοι τους να βρούν (με ενα χάσμα 1500-1800 ετων !) Θεολογικές εξηγήσεις. Όμως όχι μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και αυτός ο ίδιος ο λαός τής Παπικής ΄΄εκκλησίας΄΄, βασανιζόταν από την καταπίεση τής Ιεράς Εξετάσεως τού πάπα. Σύντομα, η Ευρώπη βυθίστηκε στο πνευματικό σκοτάδι, χάνοντας μια κεντρική διδασκαλία και μέθοδο τής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τη σωτηρία τού ανθρώπου: Της διδαχής για την κάθαρση τής καρδιάς, το φωτισμό τού νοός, και την κατά χάριν μετοχή τής άκτιστης Θείας Ενεργείας. Φυσικό επακόλουθο αυτής τής απωλείας, υπήρξε στη Δύση, αυτό που ονομάζουμε: ΄΄Σκοτεινοί αιώνες΄΄. Αηδιασμένοι από τα αντιχριστιανικά δόγματα τού πάπα, αμφισβήτησαν τη Θεόπνευστη Ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας. Και όταν μιλάμε για την Ιερά Παράδοση, δεν εννοούμε την κάθε συνήθεια που διατήρησαν κάποιοι λαοί.

Ιερά Παράδοση, είναι η ΄΄εν Αγίω Πνεύματι εμπειρία τών Αγίων΄΄, που διατηρήθηκε από την Εκκλησία, ως οδηγός τών πιστών. Αυτή είναι η πίστη, που ΄΄μία φορά μόνο παραδόθηκε στους Αγίους΄΄, (Ιούδας 3), και που βιώθηκε από πλήθος πιστών, που νίκησαν στο Χριστιανικό αγώνα τους. Η πίστη αυτή, βιώνεται από εκείνους που καθάρισαν την καρδιά τους, και παρέδωσαν τη ζωή τους στα χέρια τού Κυρίου. Αυτή η ζωή, περιγράφεται και στην Αγία Γραφή, στις αφηγήσεις τής εμπειρίας κάποιων Αγίων. Ο απόστολος Παύλος, μίλησε για την ανάγκη ΄΄να κρατούν (οι Χριστιανοί) τις παραδόσεις τών αποστόλων, που παρέλαβαν είτε δια τού λόγου τους, είτε δια τής επιστολής τους΄΄. Στην Αγία Γραφή όμως, έχουμε μόνο τις επιστολές τους, όχι όμως και τα λόγια τους, τα οποία δεν είχαν καταγραφεί ακόμα τότε. (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:15). Οι Προτεστάντες λοιπόν, "κράτησαν μόνο ένα μικρό μέρος " τών Παραδόσεων που είχαν γραφεί κατά τον 1ο αιώνα. Κράτησαν μόνο την Καινή Διαθήκη, και ένα μέρος τής Παλαιάς. Όσα βιβλία τής Αγίας Γραφής δημιουργούσαν προβλήματα στην Μεταρρυθμισμένη πίστη τους, ο Λούθηρος τα θεώρησε αναξιόπιστα. Αυθαίρετα, επέλεξε εκείνα που κατά τη γνώμη του ήταν σωστά. Έτσι, ο Προτεσταντισμός από το ξεκίνημά του, δεν υποτάχθηκε στη Χριστιανική πίστη, αλλά θέλησε να την υποτάξει και να τη βάλει στην εξουσία του. Έκοψε στα μέτρα τών δικών του παραδόσεων όσα ταίριαζαν, από το σύνολο τών Θεοπνεύστων Παραδόσεων. Από αυτές που διατηρήθηκαν αναλλοίωτες από τους Χριστιανούς δια μέσου τών αιώνων! Μετά απο όλα αυτά,εύκολα καταλαβαίνουμε οτι,ο Σατανάς, αφού δεν μπορούσε να διαβάλλει την ορθή Λατρεία του Θεού,χρησιμοποίησε ένα (ακόμη) κόλπο-τον ''Δούρειο ίππο'' των αιρέσεων. Και βέβαια,όταν δεν έχουν να πούν για δογματικά,για να δικαιολογήσουν την ξαφνική τους εμφάνιση χιλιάδες χρόνια μετά τη Σταύρωση,μιλάνε για αποστασία,για ειδωλολατρεία,για ''βρώμικη Ορθοδοξία'',)ενώ αυτοί είναι πεντακάθαροι-(λεπτομέρειες παρακάτω...),για μερσεντές και τις ''κοιλιές των παπάδων'',κ.α. Δυστυχώς,η αίρεση βασιλεύει στις μέρες μας,ειδικά από 'Ελληνες που ,έχουν ''δυτικοποιηθεί''. (Πάντα απο τη Δύση,υιοθετούμε τις κακές συνήθειες).

H Βαβυλώνα η Μεγάλη Γραμμένη στα όρια τής Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης, η παρούσα Αγιογραφική μελέτη εισηγείται ότι η εν λόγω πόλη ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ τού καιρού τού πολιτικού Αντιχρίστου(Β΄ Θεσσαλονικείς 2:3-12),η οποία θα εξακολουθεί να βρίσκεται σε αποστασία. Ο πόλεμος εναντίον της θα φέρει οριστικό τέλος στην αποστασία της. Στον ορισμένο από το Θεό καιρό, θα μεταστραφεί εις Χριστόν ο κατά σάρκα Ισραήλ (Ρωμ. 11:25-31).

H Βαβυλώνα στην Αποκάλυψη Αποκάλυψις 11:3,7,8:"Και δώσω τοις δυσίν μάρτυσιν μου και προφητεύσουσιν... Και όταν τελέσωσιν την μαρτυρίαν αυτών, το θηρίον το αναβαίνον εκ τής αβύσσου(προφανώς ο κατ' εξοχήν πολιτικός Αντίχριστος)ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς. και το πτώμα αυτών επί τής πλατείαςτής πόλεως τής μεγάλης ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο κύριος αυτών εσταυρώθη". Αποκάλυψις 17:2:"Και ήλθεν είς εκ τών επτά αγγέλων τών εχόντων τας επτά φιάλας και ελάλησεν μετ' εμού λέγων: ΄΄δεύρο, δείξω σοι το κρίμα τής πόρνης τής μεγάλης τής καθημένης επί υδάτων πολλών, μεθ' ης επόρνευσαν οι βασιλείς τής γης και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ τού οίνου τής πορνείας αυτής΄΄". Αποκάλυψις 18:1, 2α, 9α, 10β:"Μετά ταύτα είδον άλλον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού έχοντα εξουσίαν μεγάλην, και η γη εφωτίσθη εκ τής δόξης αυτού. και έκραξεν εν ισχυρά φωνή λέγων: ΄΄έπεσεν έπεσεν Βαβυλών η μεγάλη,και εγένετο κατοικητήριον δαιμονίων...ότι εκ τού οίνου τού θυμού τής πορνείας αυτής πέπωκαν πάντα τα έθνη και οι βασιλείς τής γης μετ' αυτής

επόρνευσαν...΄΄ Και κλαύσουσιν και κόψονται επ' αυτήν οι βασιλείς τής γης οι μετ' αυτής πορνεύσαντες... λέγοντες: ΄΄Ουαί ουαί,η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών η πόλις η ισχυρά,ότι μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου...΄΄" Αποκάλυψις 18:21:"Και ήρεν είς άγγελος ισχυρός λίθον ως μύλινον μέγαν και έβαλεν εις την θάλασσαν λέγων: ΄΄ούτως ορμήματι βληθήσεται Βαβυλών η μεγάλη πόλις...΄΄" Αποκάλυψις 19:1, 2:"Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ λεγόντων: ΄΄αλληλούια! η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις τού Θεού ημών, ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού. ότι έκρινεν την πόρνην την μεγάλην ήτις έφθειρεν την γην εν τη πορνεία αυτής, και εξεδίκησεν το αίμα τών δούλων αυτού εκ χειρός αυτής.΄΄" Παραλληλισμοί Βαβυλώνος και Ιερουσαλήμ Στη συνέχεια θα παραθέσουμε 19 ομοιότητες που παρατηρήσαμε μεταξύ τών προφητειών που αναφέρονται στην Ιερουσαλήμ και στη Βαβυλώνα:

1

ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ "Πόρνη" - "Μήτηρ πορνών"

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ "Πόρνη" (με "πόρνες θυγατέρες")

(Αποκ. 17/ιζ΄1,5)

(Ιεζεκιήλ 16/ις΄. Ωσηέ 1/α΄ 2. Ησαϊας 1/α΄ 21)

"Καθήμενη επάνω υδάτων Πολλών" (Αποκ. 17/ιζ΄ 1-15) 2

Από την Ιερουσαλήμ αφαιρείται "άπαν το υποστήριγμα (:ισχύς - Ο΄) τού [Στην αρχαία Βαβυλώνα στερεύουν τα ύδατα, ύδατος (Ν.Μ.)." (Ησαϊας 3/γ΄ 1) όπου κατοικεί.(Ιερεμ. 50/ν΄ 38. 51/να΄ 13 Ν.Μ.)] "Πορνεία με τους βασιλείς τής γης"

3

(Αποκ. 17/ιζ΄ 2)

Πορνεία με αλλοεθνείς γενικά (Ιεζεκιήλ 16/ις΄ 26-29. Ωσηέ 1/α΄ 8-11. 5/ε΄ 13.

7/ζ΄ 8-11) Ο λαός Ισραήλ περιπλανήθηκε στα όρη

4

5

Κάθεται πάνω σε "επτά όρη - βασιλείς κεφαλές" (Αποκ. 17/ιζ΄ 2,10)

(Ιερεμίας 50/ν΄ 6,7)

Με αυτήν πορνεύουν οι βασιλείς τής γης και μεθύουν οι κάτοικοι τής γης από τον οίνο τής Σε πλήθος παρόμοια βδελύγματα ενέχεται και πορνείας της. Στο χέρι της κρατά χρυσό πρωταγωνιστεί η Ιερουσαλήμ ποτήρι γεμάτο από τα βδελύγματα και τα ακάθαρτα τής πορνείας της. (Ιεζεκιήλ 16/ις΄ 22-63) (Αποκ. 17/ιζ΄ 2,4. Ιερεμ. 51/να΄ 7)

6

Σ' αυτήν βρέθηκε αίμα αγίων. Μεθάει με το αίμα τους.

Η Ιερουσαλήμ ένοχη αίματος δούλων τού Θεού

7

(Αποκ. 17/ιζ΄ 6. 18/ιη΄ 24. 19/ιθ΄ 2)

(Ματθ. 23/κγ΄ 34-37. Ιεζεκ.16/ις΄ 21,38)

Της ανταποδίδουν το ποτήρι που έδωσε

H Iερουσαλήμ πίνει το ποτήρι τού θυμού τού Θεού

(Αποκ. 18/ιη΄ 6. 16/ις΄ 19)

Γυμνώνεται, ερημώνεται από τους εραστές της και κατακαίγεται.

8 (Αποκ. 17/ιζ΄ 16. 18/ιη΄ 7,8)

Διαίρεση σε τρία μέρη.

9

(Αποκ. 16/ις΄ 19)

Σεισμός 10

(Αποκ. 16/ις΄ 18)

(Ιερεμ. 25/κε΄ 15-18. Ησαϊας 51/να΄ 17-19) Ερημώνεται από τους εραστές της και καίγεται (Ιεζεκιήλ 16/ις΄ 35-41. Ιερεμ.15/ιε΄ 14. Ζαχαρίας 14/ιδ΄ 2) Διαίρεση σε τρία μέρη (Ζαχαρίας 13/ιγ΄ 8,9 έχοντας υπ' όψιν το ακόλουθο κεφάλαιο14/ιδ΄). Σεισμός (Αποκ. 11/ια΄ 13. Ζαχαρ. 14/ιδ΄ 4,5. Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 19,20.παράβαλλε με ομοιότητα Νο 18)

Έθνη από το Βορρά ως ακρίδες εναντίον της Έθνη από το Βορρά ως ακρίδες εναντίον της 11

(Ιερεμίας 50/ν΄ 3,9,41. 51/να΄ 14)

[Ιωήλ 2/β΄ 1-9 (25)]

Πόνοι (ωδίνες) σαν εκείνους τής γυναίκας στον τοκετό, από φόβο.

Ωδίνες φόβου

12 (Ιερεμίας 50/ν΄ 43) Φυγή από τη Βαβυλώνα 13

14

15

(Ιερεμίας 30/λ΄ 5-7)

Φυγή από την Ιερουσαλήμ

(Ιερεμίας 51/να΄ 6. 50/ν΄ 8. Ησαϊας 48/μη΄ 20. (Ματθαίος 24/κδ΄ 15-20) Αποκ. 18/ιη΄ 4) Πλούσια ενδυμασία

Πλούσια ενδυμασία

(Αποκ. 17/ιζ΄ 4)

(Ιεζεκιήλ 16/ις΄ 10-14)

Βασίλισσα

Βασίλισσα

(Αποκ. 18/ιη΄ 7,16)

(Ιεζεκιήλ 16/ις΄ 13)

"Ισχυρός λίθος ως μύλινος μέγας" που ρίχνεται στη θάλασσα.

"Λίθος καταπατούμενος πάσιν τοις έθνεσιν" (Ο΄) "Λίθος καταβαρύνων" (Εβρ. κείμ.)

16 (Αποκ. 18/ιη΄ 21. Ιερεμ. 51/να΄ 63,64)

(Ζαχαρ. 12/ιβ΄ 3)

Γοητεία επί τών εθνών.

17

"Και εξαρώ τα φάρμακά σου εκ τών χειρών σου, και αποφθεγγόμενοι ουκ έσονται εν σοι"

"ότι εν τη φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα [Μιχαίας 5/ε΄ 11 (Ο΄)] τα έθνη" "Θα εξαφανίσω τα μαγικά φίλτρα από τα χέρια (Αποκ. 18/ιη΄ 21. Ιερεμ. 51/να΄ 63,64) σας και δεν θα υπάρχουν πλέον μεταξύ σας μάντεις". -Ερμην. απόδοση Κολιτσάρα. Η πόλις η μεγάλη (Παράβαλλε με ομοιότητα Νο 10) Η πόλις η μεγάλη

18

Αποκ. 11/ια΄ 8 μαζί με Ησαϊας 1/α΄ 9,10. (Αποκ.17/ιζ΄ 18) Αποκ. 11/ια΄ 13 μαζί με 16/ις΄ 18,19. (Δες και Ιερεμίας 23/κγ΄ 14).

19

Το θηρίο πολεμάει τη Βαβυλώνα

Το θηρίο πολεμάει με την Ιερουσαλήμ

(Αποκ. 17/ιζ΄ 16)

(Αποκ. 19/ιθ΄ 19. 20/κ΄ 8,9. Ιεζεκ.38/λη΄)

Είναι πιθανόν ότι σε ορισμένα από τα παραπάνω ίσως πρόκειται για ομοιότητα φρασεολογίας. Πάντως καταθέτουμε αυτή την παραλληλία ενώπιον τών αδελφών μας, προσμένοντες τον Κύριο να φανερώσει στον κατάλληλο καιρό την πλήρη συνάφεια τών προφητειών.

ΕΠΙΣΗΣ: Έγινε η Σκοπιά μέρος της Βαβυλώνας; Περιττό να πούμε για το πώς βλέπει η Σκοπιά τις άλλες θρησκείες, (και όταν λέμε άλλες, αναφερόμαστε κυρίως στις Χριστιανικές), καθώς και για την πληθώρα άρθρων που έγραψε καταδικάζοντας τις, όταν βρίσκονταν μεταξύ τους και προσπαθούσαν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους, ή και ακόμα να προσευχηθούν για την ειρήνη. Όμως η Σκοπιά σταθερή στην πολιτική της, των δύο μέτρων και δύο σταθμών, δεν δίστασε να συμπαραταχθεί με το CESNUR, ένα κίνημα στην Ιταλία που αγωνίζεται για τις ¨ελευθερίες¨ παραθρησκειών και αιρέσεων για να μπορούν να έχουν ελευθερία γνώμης και έκφρασης σε χώρες όπου υπάρχουν νόμοι εναντίων των σεκτών. Μέλη σε αυτό το κίνημα είναι οι Μορμόνοι, η Ενωτική Εκκλησία, θρησκείες Νέας Εποχής και όπως έχετε καταλάβει και η Σκοπιά. Εμείς σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εναντίον της πολυφωνίας και αναγνωρίζουμε το δικαίωμα όλων, να πρεσβεύουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι σωστό (έστω και αν "κάποιοι" απ' αυτούς στερούν σε εμάς το ίδιο δικαίωμα). Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι εμείς σαν Έλληνες διδάξαμε αυτό το δικαίωμα ελεύθερης άποψης και έκφρασης πριν από 2500 χρόνια, και δεν υιοθετούμε τον ολοκληρωτισμό, πράγμα που κάνουν οι πιο πάνω αιρέσεις στους οπαδούς τους. Το

παράδοξο είναι ότι τη στιγμή που οι ίδιες αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους (ελεύθερης άποψης και γνώμης), αυτά τα δικαιώματα τα στερούν από τους οπαδούς τους και μάλιστα τους καταδιώκουν όταν αυτοί τολμήσουν να εκφράσουν αυτή την άποψη. Σε χώρες όπως στην Γαλλία και Γερμανία, οι κυβερνήσεις τους έχουν ψηφίσει νόμους που προστατεύουν τους πολίτες τους από τις σέκτες (και όταν μιλάμε για σέκτες, εννοούμε τις ολοκληρωτικές και καταστροφικές αιρέσεις, γιατί υπάρχουν και αιρέσεις που σε καμία περίπτωση δεν είναι ολοκληρωτικές), και για αυτούς τους λόγους ιδρύθηκε το CESNUR για την δήθεν ελεύθερη έκφραση, στις χώρες που ¨καταπιέζουν¨ τις σέκτες και φυσικά μιλούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως την μοναδική ομάδα χωρών στον κόσμο, που υπάρχει ελευθερία σε όλα τα επίπεδα μέχρι στιγμής για τις ομάδες αυτές. Μόνο η ελευθερία πρώην μελών τέτοιων σεκτών (σαν τη Σκοπιά) καταπιέζεται … Η Σκοπιά εν αγνοία των οπαδών της βρέθηκε σε ένα τέτοιο συνέδριο μαζί πολλές άλλες σέκτες και με τους Μορμόνους. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτές οι δύο αιρέσεις, (η Σκοπιά και οι Μορμόνοι), ίσως έχουν δημιουργηθεί από τους Μασόνους με στόχο να επιβάλουν την λεγόμενη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», όρο που η Σκοπιά τον χρησιμοποιεί για χρόνια, και δεν είναι τυχαίο αυτό. Τόσο οι Μορμόνοι αλλά και η Σκοπιά έχουν ρίζες που φτάνουν στη Μασονία, αλλά και η χρονική περίοδος που ξεκίνησαν, συμπίπτει με εκείνη την έκρηξη των διαφόρων αποκρυφιστικής προέλευσης ¨Χριστιανικών¨ κινημάτων του 19ου αιώνα (πάντρεμα χριστιανισμού και Νέας Εποχής, μαζί με εσχατολογία) και οι ομοιότητες των 2 αυτών αιρέσεων, τόσο στην δομή τους αλλά και στα δογματικά ζητήματα, κάτι παραπάνω από τυχαίες φαίνεται να είναι. Βρήκαμε λοιπόν την ιστοσελίδα αυτού του Κέντρου Νέων Θρησκειών και σας παραθέτουμε το πρόγραμμα που είναι καταχωρημένη και η Σκοπιά, όπου εκπρόσωπός της στάλθηκε να μιλήσει στο συνέδριο αυτό. Μπορείτε και εσείς να την δείτε στο www.cesnur.org και να δείτε τόσο για τα συνέδριά του, όσο και για άλλες πληροφορίες που αφορούν την Σκοπιά. Όταν ένας πρώην μάρτυρας στις Η.Π.Α. το ανακάλυψε και εξέθεσε δημόσια στην ιστοσελίδα του την είδηση αυτή στης 10-12 Σεπτεμβρίου 1998 (που ήταν και το συνέδριο), δέχτηκε επίθεση από την Σκοπιά αλλά και τους Μορμόνους και απειλήθηκε από τους δικηγόρους και των δύο ότι θα τον έστελναν φυλακή. Αυτό το γεγονός, αλλά και άλλα που έχουμε μαζέψει από το διαδίκτυο, μας φανερώνουν ότι η Σκοπιά (και Μορμόνοι) παρακολουθούν τις ιστοσελίδες πρώην μελών τους και μάλιστα τους καταδιώκουν όταν τα συμφέροντά τους θίγονται. Σε μια άλλη περίπτωση η Σκοπιά έστειλε στην φυλακή πρώην μάρτυρα γιατί έβαλε στην ιστοσελίδα του το βιβλίο για τους πρεσβυτέρους Προσέχετε… Γι’ αυτούς τους λόγους είμαστε πεπεισμένοι ότι η Σκοπιά έχει ειδική ομάδα που παρακολουθεί τις «αποστατικές» σελίδες στο διαδίκτυο και κάνει ό,τι μπορεί για να τις σταματήσει. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που στη δική μας ιστοσελίδα παρουσιάζουμε μόνο ό,τι μπορούμε να αποδείξουμε, από αυτά που γνωρίζουμε για τη Σκοπιά… Εδώ έχουμε το πρόγραμμα της συνέλευσης και την πρώτη σελίδα όπου παρουσιάζεται η Σκοπιά με τους Μορμόνους και άλλους:

Το πρόγραμμα περιελάμβανε ομιλητές της Σκοπιάς από τα κεντρικά γραφεία, καθώς και τους δικηγόρους της. Αυτά είναι τυπωμένα στο πρόγραμμα του CESNUR και αποδεικνύουν την συμμετοχή της Σκοπιάς μαζί με άλλες θρησκευτικές οργανώσεις (σέκτες) σε αυτό το συνέδριο. Πρόκειται για ένα συνέδριο που το έκρυψε από τους οπαδούς της. Γι’ αυτό και εμείς, επειδή πιστεύουμε ότι δεν ζούμε στο μεσαίωνα, αλλά στην εποχή της διαφάνειας και του διαλόγου, με αδιάσειστα στοιχεία έχουμε φέρει ενώπιόν σας, ακόμα μια διπλοπροσωπία της Σκοπιάς. Στόχος είναι να εκθέτουμε τα ψέματα της Σκοπιάς με την ελπίδα ότι δεν θα παρασύρει άλλα θύματα στις πλεκτάνες της, αλλά και αυτοί που είναι σκλάβοι στο σύστημα της να απελευθερωθούν κάποια μέρα. Όσο μας το επιτρέπει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, συνεχώς θα εκθέτουμε τα ψεύδη της. Τι μεγάλη ιδέα έχει τελικά αυτή η Οργάνωση για τον εαυτό της!Οταν αγοράζουμε ένα ευτελές αντικείμενο,πχ,ένα πλυντήριο,δεν θα κοιτάξουμε τις οδηγίες χρήσεως;Πόσο μάλλον κάτι,ΠΟΛΥ πιο σύνθετο-(αλλά και για τη Σωτηρία μας)!!! Αποστολική διαδοχή,Ιερά Παράδοση,που,φυσικά,είναι συνέχεια απο τους πρώτους Πατέρες της Εκκλησίας,τους ΑΜΕΣΟΥΣ μαθητές των Αποστόλων. Ποιά είναι η καλύτερη πιθανότητα? α) να γράψει ενα γράμμα κάποιος προσωπικός σου φίλος για κάποιο περιστατικό που έγινε το 1960 ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΕ,ή,έστω,το ΑΚΟΥΣΕ απο αυτόπτες μάρτυρες, ή, β) να το ακούσεις απο ένα παιδί 18 χρονών ΣΗΜΕΡΑ,που το άκουσε απο κάποιον,που και αυτός το άκουσε απο ένα άλλο παιδί 16 χρονών,κτλ...Τα κείμενα της Αγίας Γραφής, δεν είναι απλώς κείμενα φιλολογικά. Προ παντός, είναι κείμενα εκκλησιαστικά. Η Αρχαία Εκκλησία συνέγραψε αυτά τα κείμενα και η Εκκλησία μπορεί να τα ερμηνεύσει αυθεντικά. Ποια είναι η Εκκλησία? Εκκλησία είναι οι άγιοι που αποτελούν κοινωνία με την Κεφαλή της, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Εκκλησία είναι η ενότητα της Κεφαλής, δηλαδή του Χριστού και των αγίων, τα μέλη του Σώματος Του, σύμφωνα με τη διδασκαλία του απ. Παύλου: «Υμείς δε εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους." (1 Κορινθ. κεφ. 12, Κολοσσ.

1: 18, Εφεσ. κεφ 4)...Άρα,ΜΟΝΟ μέσα απο την Εκκλησία που έχει την Αποστολική διαδοχή(και ΑΜΕΣΗ Διδαχή απο τους Αποστόλους ΤΟΥΣ ίδιους,την Ιερά Παράδοση (και όχι παραδόσεις ανθρώπων),μπορούμε ακόμη να κατανοούμε εδάφια... Έτσι π.χ. στην Αποκάλυψη, κεφ. 11:7-11, προφητεύεται η φωτογραφική τέχνη και η τηλεόραση. ''Και όταν εκπληρώσουν την αποστολήν των και κηρύξουν την μαρτυρίαν των και συμπληρωθούν οι σαράντα δύο μήνες, τότε το θηρίον, που αναβαίνει από τον Αδην, ο αντίχριστος, θα κάμη πόλεμον εναντίον αυτών και θα τους νικήση και θα τους φονεύση.Και τα πτώματα των θα αφεθούν άταφα εις την πλατείαν της μεγάλης πόλεως της Ιερουσαλήμ, όπου και ο Κυριος αυτών ο Ιησούς Χριστός εσταυρώθη, και η οποία δια την φαυλότητα και ειδωλολατρικήν ζωήν των κατοίκων της ονομάζεται αλληγορικώς Σοδομα και Αίγυπτος. Και ΒΛΕΠΟΥΝ (καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν) οι αμαρτωλοί και αμετανόητοι από τους διαφόρους λαούς και τας φυλάς και τας γλώσσας και τα έθνη τα πτώματα αυτών τρεις κατά συνέχειαν και μισή ημέρας... Εδώ λέει ότι για 3 ημέρες ΘΑ ΔΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ,από όλες τις φυλές και γλώσσες,άρα,παγκοσμίως! Την εποχή εκείνη,για να στείλεις μόνο ένα γράμμα,έπρεπε να περάσει μια εβδομάδα. Στον Ζαχαρία,προφητεύεται η ατομική βόμβα,και οι συνέπειές της... ΟΛΑ ΑΥΤΑ,δεν μας ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΑ μέχρι 100 χρόνια πρίν? «Τσακήσονται οι σάρκες αυτών, εστηκότων αυτών επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών ρυήσονται εκ των ώτων αυτών, και η γλώσσα αυτών τακήσεται εν τω στόματι αυτών»-(Θα λυώσουν αι σάρκες των, καθ' ον χρόνον ακόμη θα ίστανται αυτοί στους πόδας των. Τα μάτια των θα χυθούν από τας κόγχας των και η γλώσσα των θα λυώση μέσα στο στόμα των). (Ζαχαρίας 14:12). Αλήθεια, ποιο όπλο υπήρχε εκείνη την εποχή, που μπορούσε να προκαλέσει τέτοια αποτελέσματα; Το τόξο, τα βέλη, το μαχαίρι, η σφενδόνα, ο κριός; Διαβάζοντας μια επιστημονική περιγραφή των αποτελεσμάτων της ατομικής βόμβας, θυμόμαστε το Ζαχαρία: «Όταν πέσει μια ατομική βόμβα, οι επιπτώσεις στον πληθυσμό εξαρτώνται από την απόσταση που βρίσκεται ο καθένας από το σημείο της έκρηξης... Όσοι βρίσκονται μέσα σε μια πρώτη ζώνη, ανάλογα την ισχύ της βόμβας, τήκονται και εξαφανίζονται... Όσοι βρίσκονται σε μια δεύτερη ζώνη, παθαίνουν τα εξής: Λιώνουν οι σάρκες τους, τα μάτια τους, η γλώσσα τους, παραμένουν δε μόνο τα κόκκαλα που αντέχουν σε

μεγαλύτερες θερμοκρασίες...» Ο λόγος του Ζαχαρία έμεινε ανεξήγητος για πολλούς αιώνες. Οι υλιστές συγγραφείς βρήκαν ευκαιρία, και τον ένταξαν στη σφαίρα της φαντασίας, του οράματος, της έκστασης στην οποία οδηγείται κανείς από χρήση ναρκωτικών ουσιών και μέθης, και τόσα και τόσα άλλα. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να μη δει την προφητεία, για το τέλος αυτού του κόσμου. Θα γίνει λοιπόν θερμοπυρηνικός πόλεμος... (Διαβάζουμε στο κεφάλαιο Η’ της αποκάλυψης για την περίπτωση αυτού του πυρηνικού ατυχήματος: Και ο τρίτος Αγγελος εσάλπισε και έπεσε ένα μεγάλο αστέρι από τον ουρανό που καιγόταν σαν λαμπάδα . Και έπεσε στο 1/3 των ποταμών και στις πηγές των υδάτων. Και το όνομα του αστέρος είναι ΑΨΙΝΘΟΣ . Και έγινε το 1/3 των υδάτων σε άψινθο και πολλοί από τους ανθρώπους απέθαναν από τα ύδατα διότι επικράνθησαν. Το κλειδί σε αυτές τις φράσεις είναι η λέξη ΑΨΙΝΘΟΣ που είναι ένα πικρό φυτό και κατά περίεργη σύμπτωση στην Ουκρανική γλώσσα ονομάζεται ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ!! Ετσι με τη λέξη ΑΨΙΝΘΟΣ μας δίδεται συμβολικά ο ακριβής τόπος (Τσερνομπιλ-Ουκρανία) μιας έκρηξης που θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα πυρηνικό ατύχημα με συνέπεια και τη μόλυνση των υδάτων). Υπάρχουν δε,και μερικά,που,ΔΕΝ ΑΓΓΙΖOYME,περιμένοντας ο Θεός να μας φανερώσει τις προθέσεις του,π.χ. ''Ποιά είναι η πόρνη Βαβυλώνα''? Δεν έχουν ολα τα εδάφια ερμηνευτεί,γιατί μερικά (λίγα),είναι ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ! Θα τα δούμε να συμβαίνουν,όπως και το Τσερνομπίλ,ως το 1986 ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ οτι αναφέρεται μέσα στην Αποκάλυψη!!!Καλό λοιπόν να μην προβαίνουμε σε ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ,που,το ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ είναι να αποβούν ΒΛΑΣΦΗΜΕΣ...Αναμένουμε λοιπόν,προσμένοντες τον Κύριο να φανερώσει στον κατάλληλο καιρό την πλήρη συνάφεια τών προφητειών.

17) Ερώτηση: Σε ποιό εδάφιο λεει η Γραφή ότι απαγορεύεται τα νήπια να βαπτίζονται; 'Οταν γεννηθεί ο κάθε άνθρωπος είναι αναμάρτητος; ''Πηγαίνετε λοιπόν και κάντε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάξτε τους να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα''. Οι ''μάρτυρες του ιεχωβά'' λένε οτι δεν πρέπει να βαπτίζουμε τα νήπια,πρέπει να γνωρίζει το παιδί τι ακριβώς κανει και πρώτα να έχει διδαχθεί.. ΕΡΩΤΗΣΗ στους ''μάρτυρες του ιεχωβά'': Όταν κάποιο παιδι βρίσκεται στο νοσοκομείο και χρειαστεί μετάγγιση αίματος το ρωτάνε? ΟΧΙ φυσικά, απλά εκτελούν την απόφαση της Σκοπιάς που οδηγεί προς το θάνατο... Επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός; Λόγω τής αγνοίας τους για την αληθινή σημασία τού βαπτίσματος, ένα μεγάλο μέρος τού Προτεσταντικού κόσμου απορρίπτει τον νηπιοβαπτισμό. Στη μελέτη αυτή, θα δούμε περιληπτικά μερικές από τις παρανοήσεις τους.

1. Παρανόηση τής σημασίας τού βαπτίσματος Ένας σημαντικός λόγος που οι Προτεστάντες αρνούνται τον νηπιοβαπτισμό, είναι ότι οι ίδιοι έχουν παρεξηγήσει τη σημασία τού βαπτίσματος. Γιατί βαπτιζόμαστε λοιπόν; Σε αυτό κάθε Προτεσταντική αίρεση, θα απαντήσει τα δικά της. Άλλοι θα πουν σωστά: "εις άφεσιν αμαρτιών". Άλλοι ακόμα πιο ακραίοι, θα πουν: "Ως αφιέρωση στον Θεό". Εάν πράγματι το βάπτισμα αποτελούσε "αφιέρωση", ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρέπει να είναι ενήλικος. Όμως το Χριστιανικό βάπτισμα είναι κάτι άλλο. Δεν είναι "αφιέρωση" το βάπτισμα. Είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ τού βαπτιζομένου. Αυτό το δείξαμε σε άλλες μας μελέτες. Εδώ θα πούμε μόνο μερικά αναγακαία. Και ξεκινάμε με τον απόστολο Παύλο: "΄Η αγνοείτε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν (λοιπόν) αυτώ δια τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα (έτσι ώστε) ώσπερ ηγέρθει Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού Πατρός ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Ει γαρ (επειδή εάν) σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα. Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία... ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν αυτώ" (Ρωμαίους 6:3 - 8). Με το Άγιο Βάπτισμα λοιπόν, ο άνθρωπος ανασταίνεται Πνευματικά λαμβάνοντας το Άγιο Πνεύμα. Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο: Πράξεις 2:38: "Μετανοήσατε φησιν, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών υμών, και λήμψεσθε την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος".

Στο παραπάνω εδάφιο, είναι εμφανέστατο και το ότι το βάπτισμα γίνεται "εις άφεσιν αμαρτιών", και όχι "εις αφιέρωσιν". Φαίνεται επίσης στο εδάφιο αυτό, ότι εκείνο που έχασε ο Αδάμ όταν αμάρτησε, και τον κατέστησε Πνευματικά Νεκρό, μπορεί ο άνθρωπος να το λάβει με το Άγιο Βάπτισμα. Πρόκειται για "την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος". Όταν το μωρό μας είναι άρρωστο, και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε; Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε τού στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί; Γιατί λοιπόν ενοχλεί τους Αναβαπτιστές Προτεστάντες, όταν εμείς οι Χριστιανοί γιατρεύουμε δια τού βαπτίσματος το παιδί μας από τον Πνευματικό θάνατο που κληρονόμησε από τον Αδάμ; Γιατί όπως είπαμε, αυτός είναι ο σκοπός τού βαπτίσματος: Να ξαναλάβει ο άνθρωπος (είτε μικρός είναι είτε μεγάλος), το Άγιο Πνεύμα, που έχασε ο Αδάμ με την αμαρτία του, και κατέστη Πνευματικά Νεκρός. Τη σωματική υγεία τού παιδιού μας την αποκαθιστάμε φωνάζοντας γιατρό χωρίς να το ρωτήσουμε. Την πνευματική υγεία του δεν θα την αποκαταστήσουμε; Είναι υποδεέστερη η πνευματική του υγεία στα μάτια τών Αναβαπτιστών Προτεσταντών; Όμως και η ίδια η Αγία Γραφή μαρτυρεί ότι τα παιδιά μπορούν να βαπτίζονται, λέγοντας: "...Ας βαπτισθεί έκαστος υμών...εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών" -Πράξεις 2:38,39.

Σκοπιά 1/10/2000-σελ. 28:Βάπτιση πρίν τα οκτώ. Το "διότι" εδώ πιο πάνω, δείχνει ότι ο λόγος είναι περί τού βαπτίσματος εις άφεσιν αμαρτιών. Και τα τέκνα τών Χριστιανών λοιπόν έχουν μετοχή σε αυτό. Ίσως εδώ μας πει κάποιος: Μα τι αμαρτία έχει το μωρό για να βαπτιστεί "εις άφεσιν αμαρτιών";

Σκοπιά 1/10/2006 σελ.12: Βάπτιση στα επτά! Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Ιώβ 14:4,5 Ο΄ "τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; Αλλ' ουθείς. Εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί τής γης" Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και μιας ημέρας αν είναι κάποιος, δεν είναι καθαρός. Και αυτό μαρτυρείται και σε άλλα εδάφια τής Αγίας Γραφής. Ας δούμε άλλο ένα: "Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου" - Ψαλμός 50:7. Σκεφθήτε! Ακόμα και από τη σύλληψη ο άνθρωπος είναι δεμένος με την αμαρτία. Ή μήπως ο ερωτών, δεν γνωρίζει ότι και τα παιδιά μας μετέχουν τού προπατορικού αμαρτήματος; Δεν κληρονόμησαν από τον Αδάμ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, και δεν γεννήθηκαν ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ από το Άγιο Πνεύμα που είχε ο Αδάμ; Αν καταλάβει ο Αναβαπτιστής Προτεστάντης ότι σκοπός τού βαπτίσματος είναι να αποκαταστήσει τη μετοχή τού Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο, όπως το είχε ο Αδάμ, θα κατανοήσει και κάτι ακόμα: Ποιος ρώτησε την Εύα αν ήθελε να της δώσει ο Θεός το Άγιο Πνεύμα όταν την έπλασε; Αν η Εύα, ενήλικη ούσα, δεν ρωτήθηκε, αλλά τής δόθηκε το Άγιο Πνεύμα ευθύς εξ' αρχής με τη δημιουργία της, γιατί πρέπει να ερωτηθούν τα παιδιά; Και αν η Εύα δημιουργήθηκε με το Άγιο Πνεύμα ως συστατικό τής ύπαρξής της, (ασχέτως αν μετά το απώλεσε), γιατί πρέπει να αρνηθούμε το ίδιο αυτό Άγιο Πνεύμα προς τα παιδιά, για να το έχουν ευθύς από την αρχή τής ζωής τους, ως συστατικό τής ύπαρξής τους;

Για να πάμε ακόμα πιο πέρα, ποιος ρώτησε τα παιδιά ή εμάς, τι χαρακτηριστικά θα έχει το σώμα μας; Γιατί λοιπόν πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να έχουν από την αρχή τής ζωής τους, το χαρακτηριστικό τού Αγίου Πνεύματος, ως μέρος τής ύπαρξής τους; ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΑΣ ΤΟ ΔΙΩΞΟΥΝ, όπως το έδιωξε η Εύα, όπως το διώχνει και ο κάθε ενήλικος που αρνείται τον Θεό. Και ο Θεός αυτό το σέβεται, και φεύγει από όποιον Το αρνείται. Όμως υπάρχουν και άλλα! Προσέξτε τι λέει η Αγία Γραφή στην Κολοσαείς 2:11,12: "εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει τού σώματος τών αμαρτιών της σαρκός εν τη περιτομή τού Χριστού συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας τού Θεού τού εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών". Το βάπτισμα λοιπόν, είναι η "περιτομή τού Χριστού". Και ποιος ήταν ο ρόλος τής περιτομής στους Ισραηλίτες; Ήταν να γίνουν μέλη τής Εκκλησίας τού Ισραήλ. Ομοίως, πότε κάποιος γίνεται μέλος τής Χριστιανικής Εκκλησίας; Όταν βαπτίζεται στο Χριστιανικό βάπτισμα. Όμως η περιτομή γινόταν ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ, και μάλιστα ΤΗΝ ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ. (Γένεσις 17:10-14). Έχουμε λοιπόν ένα σαφέστατο παράλληλο: Όπως ένα παιδί μπορούσε να περιτμηθεί στον αρχαίο Ισραήλ για να γίνει μέρος τού λαού τού Θεού, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Ένα παιδί, μπορεί και σήμερα να γίνει μέρος τού λαού τού Θεού, τής Εκκλησίας. Και όπως δεν ήταν τότε αναγκαίο να το ρωτήσει κάποιος, το ίδιο ισχύει και σήμερα. Γιατί πάντοτε έχει τη δυνατότητα μεγαλώνοντας, αν θέλει να αρνηθεί το βάπτισμα αυτό. Όπως είναι γραμμένο: "άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών". (Ματθαίος 19:14). Όμως οι Αναβαπτιστές τού Προτεσταντισμού, σε αντίθεση με τα λόγια αυτά τού Χριστού, εμποδίζουν τα παιδιά να πολιτογραφηθούν με το βάπτισμα, μέλη τής Εκκλησίας, και να έχουν μετοχή στη βασιλεία τών ουρανών. ΕΙΚΟΝΑ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ 2. Υποτίμηση τών δυνατοτήτων τών παιδιών "Τι καταλαβαίνει ένα μωρό όταν το βαπτίζετε;" ρωτούν κάποιοι. Όμως οι άνθρωποι αυτοί, μαθημένοι σε μια νοησιαρχική Δυτική διδασκαλία, αγνοούν τη σημασία τού Πνεύματος. Γιατί δεν είναι απαραίτητο να περνούν όλα από τη λογική. Εκτός από τη λογική, υπάρχει και η ωφέλεια τού πνεύματος. Αυτό φαίνεται στα λόγια τού αποστόλου Παύλου, στην Α΄ Κορινθίους 14:14,15. Εκεί ο απόστολος μιλάει για δύο ειδών ωφέλειες: Τού νου, και τού πνεύματος. Και λέει ότι οι χαρισματούχοι "γλωσσολαλούντες", πρέπει να διερμηνεύουν τα γλωσσολαλούμενα εφ' όσον αυτά γίνονται μπροστά στην Εκκλησία, ώστε όχι μόνο το πνεύμα τους, αλλά και ο νους αυτών που τους ακούουν να οικοδομηθεί. Λέει λοιπόν: "εάν γαρ προσεύχωμαι γλώσση το πνεύμα μου προσεύχεται, ο δε νους μου άκαρπος εστιν. Τι ουν εστίν; Προσεύξομαι τω πνεύματι, προσεύξομαι δε και τω νοϊ. Ψαλώ τω πνεύματι, ψαλώ δε και τω νοϊ". Συνεπώς, υπάρχει ωφέλεια πνευματική, την οποία ο άνθρωπος λαμβάνει ακόμα και χωρίς να καταλαβαίνει κάτι. Μιλάμε για ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΦΕΛΕΙΑ, που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα που λαμβάνει κάποιος στο βάπτισμα, και που εργάζεται μυστικά στο δικό του πνεύμα. Μια τέτοια ωφέλεια, ανεξάρτητη από τη νοησιαρχική νοοτροπία τών Δυτικών, λαμβάνει το μωρό βαπτιζόμενο. Και μπορούμε να δούμε ένα τέτοιο παράδειγμα στην Αγία Γραφή. Ο Ιωάνης ο Πρόδρομος, όλοι ξέρουν ότι βάπτιζε. Τον ίδιο όμως ποιος τον βάπτισε; Κανείς! Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, είχε ένα ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ: Ήταν γεμμάτος με Άγιο Πνεύμα, από την κοιλιά τής μητέρας του, όπως μας πληροφορεί ο Λουκάς, στο 1:15: "...και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας τής μητρός αυτού". Αυτό ήταν κάτι που του δόθηκε στα πλαίσια στα πλαίσια τής αποστολής του να προετοιμάσει το δρόμου τού Χριστού (Μαλαχίας 3:1). Τι συνέβει λοιπόν στην πρώτη φορά που

συναντήθηκε ο Χριστός με τον Ιωάννη; Μας το περιγράφει ο Λουκάς στο 1:43,44. Εκεί, μόλις αντικρύζει η έγκυος μητέρα τού Ιωάννη την έγκυο μητέρα τού Κυρίου, λέει: "και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ τού Κυρίου μου προς εμέ; Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή τού ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία μου". Ερώτηση: Ποιο βρέφος; ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ Ιωάννης σκίρτησε με αγαλλίαση όταν άκουσε τη φωνή τής Παναγίας που ήταν έγκυος στον Χριστό. Πώς καταλάβαινε το έμβρυο ποια ήταν η Παναγία και ποιος ήταν ο Χριστός που είχε στην κοιλιά της ώστε να αντιδράσει με αγαλλίαση; Καλά το μωρό. Το έμβρυο;;; Δια "Πνεύματος Αγίου" έγινε! Θα μας πει ο Αναβαπτιστής Προτεστάντης αναγνώστης. Όμως ο ίδιος αυτός άνθρωπος, δεν σκέφτεται λόγω προκατάληψης, ότι όπως ακριβώς ένα έμβρυο μπορεί δια Αγίου Πνεύματος να αντιλαμβάνεται την Παναγία και τον Χριστό, και να αντιδρά με αγαλλίαση καθώς ωφελείται πνευματικά, ομοίως ένα μωρό αντιλαμβάνεται με το πνεύμα του το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα του όταν βαπτίζεται, και ωφελείται πνευματικά.

3. Παρανόηση τής Αγίας Γραφής Ένας σημαντικός λόγος που συνηγορεί στην αντιχριστιανική στάση τών Αναβαπτιστών, είναι η παρανόηση τών Αγιογραφικών εδαφίων, αλλά και η άγνοια που έχουν για το ρόλο τής Εκκλησίας στην ερμηνεία τής Αγίας Γραφής. Αφ' ενός θεωρούν την Αγία Γραφή ως "καταστατικό πίστης" και ψάχνουν να βρουν εκεί μέσα ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αφ' ετέρου δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησία που μόνο αυτή μπορεί να δώσει τη σωστή ερμηνεία τής Αγίας Γραφής, καθώς Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ την έγραψε. Και έτσι παρανοούν τα πάντα. Ας δούμε όμως μερικά εδάφια που είτε παρανοούν, είτε δεν τα σκέφτονται: Χρησιμοποιούν συχνά το χωρίο Ματθαίος 28:19,20: "πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. Και ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας τας ημέρας, έως τή συντελείας τού αιώνος". Μας λένε λοιπόν: "Σύμφωνα με τα λόγια αυτά, πρώτα μαθητεύεται κάποιος, και μετά βαπτίζεται". Και αυτό το λένε όχι μόνο ξενόφωνοι, αλλά ακόμα και Έλληνες!!! Λες και δεν γνωρίζουν Ελληνικά! Τι λέει εδώ το εδάφιο; Λέει: "...κάντε μαθητές όλα τα έθνη" (ΠΩΣ;) "βαπτίζοντας αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντας αυτούς..." Προσέξτε! Δεν λέει: "πρώτα να τους διδάξετε και μετά να τους βαπτίσετε"! Λέει ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ που γίνεται κάποιος μαθητής. Το "βαπτίζοντες", δείχνει με ποιο τρόπο θα γίνει κάποιος μαθητής. Διαφορετικά δεν θα έλεγε "βαπτίζοντες", αλλά θα έλγε: "μαθητέψτε τους και βαπτίστε τους". Όμως η διατύπωση δείχνει σαφώς ότι το βάπτισμα αναφέρεται στον ΤΡΟΠΟ (μαζί με το "διδάσκοντας"), με τον οποίο θα γίνουν τα έθνη μαθητές. Αν κάποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, ας ξαναδεί τα Ελληνικά του... Και αν είχε εδώ σημασία η σειρά, (που σαφώς δεν έχει), θα παρατηρούσαμε ότι το "βαπτίζοντες" προηγείται τού "διδάσκοντες". Τι θα πούμε λοιπόν; ότι επειδή το βαπτίζοντες προηγείται, πρέπει κατ' ανάγκην η διδασκαλία να γίνεται μετά το βάπτισμα; Φυσικά όχι. Αν βαπτίζεται ενήλικος, πρώτα κατηχείται. Αν βαπτίζεται μωρό, πρώτα βαπτίζεται και μετά κατηχείται. Και αυτό το λέμε, επειδή οι ίδιοι αυτοί αιρετικοί Αναβαπτιστές, χρησιμοποιούν εδάφια του τύπου: "όποιος πιστεύση και βαπτισθεί, θα σωθεί". (Μάρκος 16:16). Και δείχνουν τη σειρά, για να πούνε ότι με αυτή τη σειρά είναι το σωστό. Όπως φαίνεται όμως από το προηγούμενο εδάφιο που δείξαμε, η σειρά εκεί είναι αντίθετη. Η σειρά λοιπόν δεν έχει σημασία. Και το μωρό, όταν βαπτισθεί, έχει πάντοτε τη δυνατότητα μεγαλώνοντας να πιστέψει και να σωθεί. Για να δείξουμε μάλιστα την αξιολύπητη δογματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται κάποιες Αναβαπτιστικές θρησκείες, θα αναφέρουμε το παράδειγμα μιας ακραίας τέτοιας οργάνωσης, που αν και τα μέλης της βλέπουν και χρησιμοποιούν τα εδάφια Ματθαίος 28:19,20, οι ίδιοι βαπτίζονται όχι "εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος" όπως λέει το εδάφιο, αλλά στο όνομα τού "Πατρός, τού Υιού, ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ" (!!!) Πλήρης ακύρωση τού Χριστιανικού βαπτίσματος. Και οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, έρχονται να πουν στους Χριστιανούς, ότι κακώς βαπτίζουν τα νήπια! Ας δούμε όμως και κάποιες άλλες έμμεσες αναφορές τής Αγίας Γραφής για βαπτισμό νηπίων. "Απόστειλον εις Ιόππην άνδρας και μεταπέμψαι Σίμωνα τον επικαλούμενον Πέτρον, ος λαλήσει ρήματα προς σε εν τοις σωθήσει συ και πας ο οίκός σου" (Πράξεις 11:14-18, 10:44,47,48). Εδώ ο Πέτρος βαπτίζει όλους εκείνους στους οποίους έπεσε το Άγιο Πνεύμα, από την οικογένεια τού Κορνηλίου, όλους όσους τον άκουγαν (Πράξεις 10:44,47,48). Δεν υπήρχαν άραγε παιδιά στον οίκο αυτό; Γιατί λέει: "πας ο οίκος σου".

Και μάλιστα, εδώ είχαμε το ειδικό φαινόμενο, να λάβουν το Άγιο Πνεύμα πριν βαπτισθούν. Εδώ το βάπτισμα στο νερό, ακολούθησε το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Για ποιο λόγο η διδασκαλία δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει το βάπτισμα στο νερό για ένα μωρό; Ας δούμε όμως και άλλα εδάφια. "Ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, περεκάλεσε λέγουσα..." (Πράξεις 16:15). Εδώ μιλάει για τη βάπτιση τού "οίκου" τής Λυδίας. Δηλαδή, ούτε στον οίκο τής Λυδίας δεν υπήρχαν παιδιά; Ομοίως ο Δεσμοφύλακας με την οικογένειά του: "Και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες" (Πράξεις 16:33). Μήπως και αυτός άκληρος ήταν; "Κρίσπος δε ο αρχισυνάγωγος επίστευσε τω Κυρίω συν όλω τω οίκω αυτού, και πολλοί τών Κορινθίων ακούσαντες, επίστευον και εβαπτίζοντο" (Πράξεις 18:8). Μήπως και αυτός επίσης δεν είχε παιδιά; "Εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον" (Α΄ Κορινθίους 1:16). Μα τι γίνεται; Δεν υπήρχε ένα σπίτι στον κόσμο που να έχει παιδιά; Ήδη αναφέραμε 5 περιπτώσεις όπου αναφέρεται ότι βαπτίσθηκε όλος ο οίκος. Με την κοινή λογική αν το δούμε, θα καταλάβουμε ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπήρχε ούτε ένα παιδί σε 5 σπίτια! Ενώ λοιπόν εμείς αναφέραμε τόσα στοιχεία, τι στοιχείο έχουν να μας αναφέρουν οι Προτεστάντες; Ας μας δείξουν έστω και ένα εδάφιο στην Αγία Γραφή που να απαγορεύει τον νηπιοβαπτισμό. Έστω και ένα. Αν δεν μας δείξουν, ας παραδεχθούν τουλάχιστον ότι ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΝ υποστηρίζοντας ότι η Αγία Γραφή λέει πράγματα που δεν λέει, και ακυρώνουν το λόγο τού Θεού για την Αναβαπτιστική παράδοσή τους.

4. Ιστορικά στοιχεία Αν ο νηπιοβαπτισμός ήταν πρόβλημα στην πρώτη Εκκλησία όπως υποτίθεται ότι είναι σήμερα (για τους Αναβαπτιστές), είναι φυσικό να βρίσκαμε ΚΑΤΙ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, είτε μια απαγόρευση, είτε κάποια αναφορά, ή στην Αγία Γραφή, ή στα σωζόμενα αρχαιο - Χριστιανικά κείμενα που έχουμε. Όμως, αρχαιοχριστιανικές αναφορές εναντίον τού νηπιοβαπτισμού δεν έχουμε στην Αγία Γραφή. Έχουμε όμως μερικά εξω-Γραφικά κείμενα που αναφέρονται σε αυτό. Ας δούμε μερικά: Ο άγιος Ειρηναίος (202 μ.Χ.) έγραψε πως ο Χριστός "ήλθε να σώσει δια τού εαυτού του όλους, λέγω, όσοι δι' αυτού αναγεννώνται εις Θεόν, βρέφη και παιδιά και νέους και γέρους. Γι' αυτό ήλθεν χάριν όλων τών ηλικιών και έγινε βρέφος για τα βρέφη, αγιάζων τα βρέφη. Νήπιος μεταξύ τών νηπίων αγιάζων τους έχοντας την ηλικίαν αυτήν..." (Ειρηναίου, εν MPL 7, 784). Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι ο λόγος του είναι για την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Και η αναγέννηση προϋποθέτει το άγιο Βάπτισμα, όπως έχουμε δείξει σε άλλη μελέτη μας. Είναι λοιπόν σαφές ότι στην εποχή τού Ειρηναίου γινόταν νηπιοβαπτισμός. Ο Ωριγένης (185-253/4) μας πληροφορεί επίσης για την πράξη τής Εκκλησίας τής εποχής του: "Τα παιδιά βαπτίζονται εις άφεσιν αμαρτημάτων... μήποτε επεί ουδείς καθαρός από ρύπου, τον ρύπον δε αποτίθεταί τις δια τού μυστηρίου τού βαπτίσματος, δια τούτο και τα παιδιά βαπτίζονται" (Υπόμνημα εις Ρωμαίους 5/ε΄ 9, βλ. Π. Τρεμπέλα, Δογματική, τόμος 3, σ. 114). Ο Τερτυλλιανός (196 - 212 μΧ), επιρρεασμένος από αιρετικές επιδράσεις τής εποχής του, (ήταν Μοντανιστής), αντιτίθεται στην τότε πράξη τής Εκκλησίας, και αναφέρει: "Γιατί η αθώα ηλικία σπεύδει εις την άφεσιν τών αμαρτιών; Επιθυμεί ίσως να συμπεριφερθεί σε πρόσκαιρα πράγματα με μεγαλυτέρα προσοχή, και τα θεϊκά αγαθά να εμπιστευθεί σε κάποιον, στον οποίον δεν εμπιστεύεται ακόμη τα γήινα;" (Τερτυλιανού, Περί βαπτίσματος 18). Εδώ είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε, ότι παρά το ότι ο Τερτυλιανός διαφωνεί με τον νηπιοβαπτισμό, δεν τον αναφέρει "αντιχριστιανικό" ή "αντιγραφικό" όπως λένε οι σύγχρονοι αναβαπτιστές. Ούτε λέει ότι τα βαπτισμένα παιδιά πρέπει να ξαναβαπτισθούν ενήλικες. Αποδέχεται το βάπτισμα αυτό, αλλά το θεωρεί "πρόωρο", όχι επειδή δεν ισχύει, αλλά επειδή θεωρεί ότι είναι καλύτερα να γίνεται σε πιο ώριμη ηλικία. Επίσης, είναι σημαντικό να δούμε ότι ούτε κι αυτός διαφωνεί με το ότι το βάπτισμα είναι "εις άφεσιν αμαρτιών", και όχι "αφιέρωση" όπως λένε κάποιες σύγχρονες αιρέσεις. Ο άγιος Κυπριανός (258 μ.Χ.) μας πληροφορεί ότι "δεν επιτρέπεται να αρνηθούμε σε κανένα άνθρωπο που γεννήθηκε, το έλεος και τη χάρη τού Θεού. Διότι, αφού ο Κύριος λέγει στο ευαγγέλιό του πως ο Υιός του ανρθώπου δεν ήλθε να καταστρέψει τις ψυχές τών ανθρώπων, αλλά να τις σώσει (Λουκ. 9/θ΄ 56), δεν επιτρέπεται, καθόσον εξαρτάται από μας, να απωλεσθεί καμμία ψυχή. Διότι τι λείπει ακόμη σε αυτόν που σχηματίσθηκε στην κοιλία τής μητέρας του με το χέρι τού Θεού;". "Εάν κάτι θα μπορούσε να εμποδίσει τους ανθρώπους να λάβουν τη χάρη, τότε θα ήταν πιο πολύ για τους ενήλικες και ηλικιωμένους και γέροντες εμπόδιο οι βαρύτερες αμαρτίες. Εάν όμως παρέχεται άφεση αμαρτιών ακόμη και σε πιο βαρειά αμαρτωλούς και σε εκείνους που προηγουμένως πολλαπλά αμάρτησαν εναντίον τού Θεού και δεν αποκλείεται κανείς από το βάπτισμα και τη χάρη, εάν αργότερα επιστρέψει,

πόσο λιγότερο επιτρέπεται το να εμποδίζει κανείς ένα παιδί, που είναι νεογέννητο και δεν διέπραξε καμμία αμαρτία, αλλά έχει υποστεί μόνο με την πρώτη του γέννηση τη δραστικότητα τού παλαιού θανάτου, επειδή κι αυτό, όπως ο Αδάμ εγεννήθη κατά σάρκα! Έτσι μπορεί να φθάσει στην άφεση αμαρτιών γι' αυτό το λόγο πιο εύκολα, επειδή δεν υπάρχουν για συγχώρηση προσωπικές αμαρτίες, αλλά μόνο ξένες αμαρτίες" (Κυπρ. Επιστ. προς Φίντους, BKV 2, 273-275). Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, για να κατοχυρώσει τον νηπιοβαπτισμό, αναφέρει την περιτομή, που γινόταν την όγδοη ημέρα από τη γέννηση τού παιδιού (Γέννεσις 17:12) και την επάλειψη τών θυρών με το αίμα τού αμνού (Έξοδος 12:7) και υπογραμμίζει: "Έχομεν αιτιολογίαν, την οκταήμερον περιτομήν, που ήτο μια τυπική σφραγίς και εδίδετο εις αυτούς, τους οποίους δεν είχεν αναπτυχθεί ακόμη το λογικόν. Ομοίως και η επάλειψις τών φλιών τών θυρών, η οποία εφύλαττε με τα αναίσθητα, τα πρωτότοκα". (Γρηγ. Θεολ. Λόγος μ΄ 28, ΕΠΕ, 4, 339). "Έχεις νήπιον; μη δίδεις καιρόν εις την κακίαν. Βάπτισέ το από την βρεφικήν ηλικίαν, αφιέρωσέ το εις το Πνεύμα από την ηλικίαν τών μαλακών ονύχων" (Γρηγ. Θεολ. Λόγος μ΄ 17, ΕΠΕ 4, 311). Στα παραπάνω, είδαμε όχι μόνο τους λόγους που επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός, αλλά και τις παρανοήσεις αυτών που τον αρνούνται. Είδαμε επίσης, ότι όχι μόνο υπάρχουν έμμεσες μαρτυρίες στην Αγία Γραφή, αλλά και σε όλη τη Χριστιανική ιστορία, ότι αυτός ήταν εξ' αρχής ο τρόπος τής Εκκλησίας. Αντιθέτως, δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο, είτε για άρνηση τού νηπιοβαπτισμού από τους πρώτους Χριστιανούς, ούτε από τη μετα - αποστολική ιστορία. Όλα αυτά, θα πρέπει τουλάχιστον να βάλουν σε σκέψεις τους συγχρόνους Αναβαπτιστές. Ο Θεός να τους φωτίζει!

18)Ερώτηση:Ποιά η γνώμη σας για τη νηστεία; Ο Χριστός έκανε λάθος, ή έχασε τον καιρό του 40 ημέρες; Ποιό πρότυπο πρέπει να έχει ο Χριστιανός; α) το Χριστό ή β) τον πρόεδρο των γραφείων στο Μπρούκλυν; «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία». Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. 17:14 – 23 Στην ευαγγελική αυτή περικοπή,οι μαθητές του Κυρίου δεν πετυχαίνουν να διώξουν από το σεληνιαζόμενο νέο, το φοβερό δαιμόνιο που μαστίζει αυτό για χρόνια. Γι΄ αυτό και ρωτούν ιδιαίτερα τον Κύριο να τους πει που οφειλόταν η αδυναμία τους αυτή. Κι ο Ιησούς μαζί με τ΄ άλλα που τους λέει, προσθέτει ότι το γένος αυτό των δαιμονίων, δεν βγαίνει από τον συγκεκριμένο άνθρωπο, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία. Έτσι, οι λόγοι αυτοί του Κυρίου, φανερώνουν τη δύναμη που έχουν η προσευχή και η νηστεία, στον αγώνα κατά του διαβόλου. Πρόκειται, πράγματι, για δυο ισχυρά πνευματικά όπλα που είναι απαραίτητα στον αγώνα εναντίον των δαιμόνων και γενικά πολύ αποτελεσματικά, στην καθημερινή πνευματική μας ζωή. Και παρ΄ όλο ότι και τα δυο είναι σπουδαία και σημαντικά, εμείς σήμερα θα περιορισθούμε μόνο στη νηστεία, για να δούμε πως καθορίστηκε και πόσο σπουδαία σημασία έχει αυτή για τη ζωή μας. Η νηστεία, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι η πρώτη εντολή που δόθηκε στους ανθρώπους. Όταν ο Θεός, μετά τη δημιουργία, έλεγε στους πρωτοπλάστους, να φάγετε απ΄ όλα τα δένδρα του παραδείσου, « από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν ου φάγεσθε απ΄ αυτού » ( Γεν. Β΄ 17), έδινε σ΄αυτούς και την πρώτη εντολή. Σαν τέτοια την δέχονται οι Τρείς Ιεράρχες της Εκκλησίας μας. Για τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο, η νηστεία είναι « αρχαία εντολή» και για το Μέγα Βασίλειο ότι « ενομοθετήθη εν τω Παραδεί-σω». Και ο Ιερός Χρυσόστομος, συμπληρώνοντας, λέει ότι αν στον Παράδεισο η νηστεία ήταν αναγκαία, «πολλώ μάλλον», είναι αναγκαία, «εκτός του Παραδείσου». Γι΄ αυτό και γίνεται συχνά λόγος για τη νηστεία στην Αγία Γραφή, τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη. Ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος, ενήστευσε και όχι μόνο ενήστευσε, αλλά και ενέκρινε τη νηστεία και έδωσε και συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς πρέπει να γίνεται για να είναι θεάρεστη και να διαφέρει

από τη φαρισαϊκή (Ματθ. ΣΤ΄ 16 – 18 ). Δεν είναι επομένως ανθρώπινη εφεύρεση η νηστεία, όπως νομίζουν μερικοί. Είναι θεσμός ιερός της Εκκλησίας βασισμένος στο νόμο του Θεού. Ο ίδιος ο Ιησούς, όπως είδαμε και πιο πάνω, ενήστευσε, υποδεικνύοντας σ΄όλους εμάς τη νηστεία και την προσευχή, σα μέσο εγκράτειας και κίνητρο πνευματικής ανάτασης. Όταν οι Απόστολοι επρόκειτο να αναλάβουν κάποια σπουδαία αποστολή, όπως ήταν η διάδοση του Ευαγγελίου στα Έθνη, ενήστευαν, όπως μας πληροφορεί το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων (Πραξ. ΙΓ΄ 2 – 3). Όταν οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, επρόκειτο να έλθουν στην Κύπρο, για να κηρύξουν τον χριστιανισμό για πρώτη φορά στα Έθνη, οι Προφήτες και οι Διδάσκαλοι, που ανήκαν στην Εκκλησία Αντιοχείας, τους απέστειλαν στην σημαντική αυτή αποστολή, αφού ενήστευσαν και προσευχήθηκαν. Κι εδώ αξίζει να πούμε ότι τη βάση των χριστιανικών νηστειών , αποτέλεσαν στην αρχή, τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού. Γι΄ αυτό και από την πρώτη εκείνη εποχή, έχουμε ιερούς κανόνες, που καθορίζουν και εξηγούν ορισμένες νηστείες. Πρώτη και αρχαιοτάτη είναι η πρίν το Πάσχα νηστεία, γνωστή και σα νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που έχει την προέλευσή της από τους Αποστολικούς Χρόνους, σε ανάμνηση των Παθών του Κυρίου και του αποχωρισμού. Έχουμε μετά τη νηστεία των Χριστουγέννων, των Αγίων Αποστόλων και του Δεκαπενταυγούστου, που διανύουμε, τη νηστεία της Τετάρτης, για την προδοσία του Ιούδα και της Παρασκευής, για το Σταυρικό θάνατο του Χριστού και ακολουθούν οι ημερήσιες νηστείες. Μας έδωσε, λοιπόν, το παράδειγμα της νηστείας ο Κύριος. Θα πρέπει παρακινούμενοι κι εμείς από αυτό να Τον μιμούμαστε. Να αγαπήσουμε τη νηστεία, την εγκράτεια, την κάποια κακοπάθεια, αφού τόσο πολύ αυτά μας βοηθούν στον αγώνα μας. Κι όσοι δεν εμποδιζόμαστε από λόγους υγείας, να τηρούμε τη νηστεία της Εκκλησίας μας με κάθε επιμέλεια. Η νηστεία είναι μια βία που πράττει θεληματικά ο άνθρωπος, που στενοχωρεί τη φύση του και τη βιάζει να πεινά….και να διψά, για να καθαρισθεί από τις κακίες της, μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Και προσθέτει: Είναι εγκράτεια τροφών, αλλά και εγκράτεια παθών και ότι όταν λέγουμε νηστεία, εννοούμε όχι μόνο την αποχή ορισμένων τροφών αλλά και την των αμαρτημάτων. « Τι γαρ όφελος», μας λέει και πάλιν, « όταν ορνίθων και ιχθύων απεχόμεθα, τους δε αδελφούς δάκνωμεν και κατεσθίωμεν»; ( Ομιλ. Γ΄ εις ανδριάντας ). Και είναι από την πείρα βεβαιωμένο ότι η κατά Θεό νηστεία, όταν γίνεται χωρίς επίδειξη και αλαζονεία, μας βοηθά πάρα πολύ πνευματικά. Μας κάμνει προθυμότερους στην προσευχή, υπομονητικότερους, περισσότερον ειρηνικούς και μας βοηθά σε πνευματικότητα και συγκεκριμένα στην ταπείνωση. Σαν ιερός θεσμός και εντολή που έχει μεγάλη σημασία, η νηστεία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά υπακοή στην Εκκλησία. Γιατί το να δεχθούμε για ένα χρονικό διάστημα να μη τρώγουμε ορισμένα φαγητά, που πολλές φορές μας ευχαριστούν, μόνο και μόνο γιατί το καθορίζει η Εκκλησία, τούτο σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι παρακολουθούμε τη ζωή και την πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο αυτό και συντασσόμαστε με αυτή. Προετοιμαζόμαστε για τις γιορτές, όπως θέλει η Εκκλησία. Δεν ανήκουμε στους αδιάφορους και κατ΄ όνομα μόνο χριστιανούς, ούτε πολύ περισσότερο, στους εχθρούς και πολέμιους της Εκκλησίας. Δεν φτιάχνουμε ένα χριστιανισμό και μια θρησκεία της αρεσκείας μας, που να μη μας ενοχλεί και να μη θίγει την άνεση μας, αλλά συμμορφωνόμαστε ευχάριστα σ΄αυτά που η Εκκλησία αποφασίζει. Η νηστεία δεν είναι σκοπός αλλά μέσο για κάποιο ανώτερο σκοπό, που είναι η ωφέλεια της ψυχής μας . Η νηστεία είναι εξάσκηση και εκγύμναση της θέλησης και προετοιμασίας για τους πνευματικούς αγώνες. Είναι όπλο, με το οποίο αποκρούουμε τους πειρασμούς. Φάρμακο με το οποίο ο νους γίνεται λαμπρότερος και η καρδιά μας καθαρότερη. Για τούτο και οι Πατέρες της Εκκλησίας, λένε ότι η νηστεία είναι « μήτηρ σωφροσύνης» , «παιδαγωγία ψυχής» και «θύρα του Παραδείσου» . Αλλά και η ιατρική επιστήμη ούτε λίγο ούτε πολύ συμφωνεί με τη νηστεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όλα τα συμπεράσματα επίπονων και μακροχρόνιων μελετών, που έχουν δημοσιευθεί και δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς κύρους, αναφέρουν διαιτητικές οδηγίες, που συμπίπτουν με αυτά που ορίζει και διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Με βάση και τους Ιερούς Κανόνες , οι ασθενείς απαλλάσσονται από τη νηστεία. Όλοι όμως εμείς οι υγιείς ας την αγαπήσουμε. Ας τη διανύουμε με ευχάριστη διάθεση. Τότε θα δούμε πόσο ωφέλιμη είναι και πόση σημασία έχει για τον αγώνα μας, ο ιερός αυτός θεσμός της νηστείας. († Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος – Μητρόπολη Πάφου).

Η νηστεία στην Αγία Γραφή Το παράδειγμα της νηστείας στην Εκκλησία το έδωσε ο ίδιος ο Κύριος, ο όποιος νήστεψε 40 ήμερες (Ματθ.

4,2). Βεβαίως, την αναγκαιότητα της νηστείας την βλέπουμε ήδη στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Μωϋσής πραγματοποίησε διπλή νηστεία σαράντα ημερών (Εξ. 34,27 κ.ε.) και αξιώθηκε να γίνει δέκτης του θείου φωτός. Νηστεία και προσευχή έκαμε και ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα (Δαν. 9,1 κ.ε.). Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η αληθινή νηστεία πρέπει να είναι ενωμένη με την αγάπη για τον πλησίον, να περιέχει την αναζήτηση της αληθινής δικαιοσύνης και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να διαχωριστεί ούτε από την ελεημοσύνη ούτε από την προσευχή (Ησ. 58,2-11). Ο Ιησούς επέμεινε περισσότερο στην απαγκίστρωση από τα πλούτη (Ματθ. 19,21), στην εκούσια εγκράτεια (Ματθ. 19,12) και κυρίως στην αυταπάρνηση και στην άρση του Σταυρού (Ματθ. 10,38-39). Οι Πράξεις των Αποστόλων μνημονεύουν λατρευτικές τελετουργίες που περιλαμβάνουν νηστεία και προσευχή (Πραξ. 13,2 κ.ε. 14,23), ενώ ο Απόστολος Παύλος στη διάρκεια του εξαντλητικού ιεραποστολικού του έργου, δεν αρκείται στην πείνα και στη δίψα που του επιβάλλουν οι περιστάσεις, αλλά προσθέτει και τις συχνές νηστείες (Β΄ Κορ. 6,5. 11,27). Πάντως η εφαρμογή της Νηστείας από τον άνθρωπο εμπεριέχει ορισμένους κινδύνους όπως είναι η τυπολατρία ή ο κίνδυνος υπεροψίας και επιδείξεως, αν νηστεύει κανείς "όπως φανή τοις ανθρώποις" (Ματθ.

6,16). Ο Ιησούς καλεί τον άνθρωπο να νηστεύει με απόλυτη διακριτικότητα, διότι αλλιώς η ψυχή του δεν θα ωφεληθεί τίποτα, αλλά μόνο θα αμοιφθεί πρόσκαιρα από την ηδονή της επίδειξης (Ματθ. 6,16). Η νηστεία πρέπει να είναι γνωστή μόνο στο Θεό (Ματθ. 6,17), μια νηστεία ταπεινή, που θα συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, σε αντίθεση με την φαρισαϊκή επίδειξη (βλ. Λουκ 18,12-14). Η νηστεία στην Αρχαία Εκκλησία Οι πρώτες χριστιανικές νηστείες θεσπίστηκαν κατ' αναλογία και αντίθεση προς τις αντίστοιχες ιουδαϊκές. Έτσι, αντί της Δευτέρας και Πέμπτης, ορίστηκε η νηστεία της Τετάρτης για την προδοσία του Ιούδα και της Παρασκευής για τον σταυρικό θάνατο του Ιησού, οι οποίες αναφέρονται για πρώτη φορά στη Διδαχή των Αποστόλων (τέλη 1ου αιώνα): "Αι δε νηστείαι υμών μη έστωσαν μετά των υποκριτών· νηστεύουσι γαρ δευτέρα σαββάτων και πέμπη· υμείς δε νηστεύσατε τετράδα και παρασκευήν." (8,1) και αργότερα, οι Αποστολικές Διαταγές σημειώνουν: "Τετράδα και Παρασκευήν προσέταξεν ημίν νηστεύειν, την μεν δια την προδοσίαν, την δε διά το Πάθος" (Ε, 15). Επίσης, ο Επιφάνιος Κύπρου θεωρεί πως η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής πηγάζει από Αποστολική παράδοση (Κατά αιρέσεων 76, 6). Από τον 4ο αιώνα άρχισαν να διαμορφώνωνται οι τρεις μεγάλες νηστείες: η Μεγάλη Τεσσαρακοστή (= συνολικά 49 ημέρες), των Χριστουγέννων (= 40 ημέρες) και του Δεκαπενταύγουστου (= 15 ημέρες). Πως όμως να νηστέψει ο ''Μάρτυρας'',όταν η Οργάνωση ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τη λέξη ''νηστεία'' απο την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Γραφή που δέχονται-τη Μ.Ν.Κ; Δείτε: Μάρκ.9:29 Αρχαίο κείμενο: Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. ================================================================================== Μετάφραση: Kι εκείνος τους απάντησε: ''Tο γένος αυτό με τίποτε δεν μπορεί να βγει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία''. ================================================================================== ΜΝΚ – Μετάφραση Νέου Κόσμου: ''Και εκείνος τους είπε: ''αυτό το είδος δεν μπορεί να βγει με τίποτα παρά μόνο με προσευχή''.(---) ================================================================================== Πραξ. 10,30 καὶ ὁ Κορνήλιος ἔφη· ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην ΝΗΣΤΕΥΩΝ, καὶ τὴν ἐνάτην ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ, ================================================================================== Πραξ. 10,30 Και ο Κορνήλιος είπε· “τέσσαρες ημέρες, από το πρωϊ και έως την ώρα αυτήν, ΕΝΗΣΤΕΥΑ και εις τας τρείς το απόγευμα προσευχόμουν στο σπίτι μου και ιδού ένας άνθρωπος, με λαμπράν ενδυμασίαν, εστάθηκε εμπρός μου ================================================================================== Πράξεις 10:30-MNK (ONLINE):''Και ο Κορνήλιος είπε: «Πριν από τέσσερις ημέρες, μετρώντας από αυτή την ώρα, προσευχόμουν στο σπίτι μου την ένατη ώρα, όταν ένας άντρας με λαμπρή στολή στάθηκε μπροστά μου'' 1η επιστολή προς Κορινθίους, Κεφ. 7, Στίχος 5... Αρχαίο Κείμενο: «αν εκ σύμφωνου προς καιρόν ίνα σχολάσητε τη νηστεία και τη προσευχή..» Κ.Δ. Βάμβα:

«εκτός εάν ήναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν, διά να καταγίνησθε εις την νηστείαν και εις την προσευχήν» ΜΝΚ : «προκειμένου να αφιερώσετε χρόνο για (-----) προσευχή» Η λέξη «νηστεία» εξαφανίσθηκε. ================================================================================== Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφ. 17, Στίχος 21... Αρχαίο Κείμενο: «τουτο δε το γενος ουκ εκπορευεται ει μη εν προσευχη και νηστεια.» Κ.Δ. Βάμβα: «Τούτο δε το γένος δεν εξέρχεται, ειμή διά προσευχής και νηστείας.» ΜΝΚ : (----------------------------------------------------------) Δεν υπάρχει ολόκληρο το εδάφιο, το έχουν εξαφανίσει(!!!) ================================================================================== Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, Κεφ. 9, Στίχος 29... Αρχαίο Κείμενο: «τουτο το γενος εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προσευχη και νηστεια» Κ.Δ. Βάμβα: «Τούτο το γένος δεν δύναται να εξέλθη δι' ουδενός άλλου τρόπου ειμή διά προσευχής και νηστείας.» ΜΝΚ : «αυτό το είδος δεν μπορεί να βγει με τίποτα παρά μόνο με προσευχή». (--------) Η λέξη «νηστεία» εξαφανίσθηκε. Αλήθεια,περιμένατε ο ''Ιδρυτής Των Αιρέσεων και Άρχοντας Του Αιώνος Τούτου''να... προτρέπει σε νηστεία; Αφού πείραζε τον Ιησού «Πέσε προσκύνησέ με, γιατί θα γίνουνε ψωμιά αυτές οι πέτρες που βλέπεις»... (Περισσότερες αλλοιώσεις της Μ.Ν.Κ παρακάτω).

19)Ερώτηση: οι Ορθόδοξοι,όπως και πολλοί ηγέτες και οπαδοί άλλων θρησκειών,κατά καιρούς έχουν πέσει σε σκάνδαλα,κτλ... Βέβαια,σε ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ περιπτώσεις,(και όχι απλά ''φήμες,διαβολές,και...εικασίες). ΠΑΝΤΑ υπήρξε η ανάλογη ποινή.(Μιλάμε ΠΑΝΤΑ για την Ορθόδοξη Εκκλησία,και όχι τις ''συγκαλύψεις του Βατικανού). Είναι γνωστοί οι ισχυρισμοί τής οργάνωσης τής Σκοπιάς, ότι δήθεν αποτελεί μια "καθαρή οργάνωση", ότι "όλες οι άλλες θρησκείες είναι ακάθαρτες", και ότι "έχει γίνει στην οργάνωση ο διαχωρισμός τού σίτου από τα ζιζάνια" (αν και αυτό τελευταία η ίδια η Σκοπιά τείνει να το αλλάξει κατά τη συνήθεια της ανευθυνότητάς της).

Η ''Αγία οργάνωση'' του Μπρούκλιν είναι τέλεια; Οι άνθρωποι που την στελεγχώνουν-αλλά και που την ακολουθούν ειναι ηθικοί,τίμιοι και καλοί χριστιανοί; Υπήρξαν στιγμές που στην ''οργάνωση'' έγινε κάποιο ''σκάνδαλο''; Τι γνωρίζετε για τους 23.720 ''μάρτυρες'' παιδόφιλους για τους οποίους εγινε σάλος τον Ιούνιο του 2002; Το θέμα ήταν πρώτη είδηση στα παγκοσμίου φημης κανάλια NBC και BBC,και αφορούσε την σεξουαλική κακοποίηση 4.000 παιδιών απο τους 23.720 ''μάρτυρες'' παιδόφιλους... οι οποίοι είναι γνωστοί για αυτή τους την ''ιδιότητα'' στα κεντρικά της ''Σκοπιάς''. Ιούλιος 2002: 4.000 άνθρωποι μηνύουν την οργάνωση τής Σκοπιάς, ζητώντας αποζημίωση, επειδή καλύπτει σχεδόν 24.000 παιδεραστές οπαδούς της! Το ΒΒC και το ΝΒC ασχολούνται εκτενώς με το γεγονός. Στις 20 Σεπτεμβρίου προετοιμάζεται μεγάλη διαδήλωση έξω από τα γραφεία τής Σκοπιάς στο Μπρούκλυν. Η δήθεν "καθαρή" οργάνωση τής Σκοπιάς, ξεσκεπάζεται για μια φορά ακόμα, σε όλη της τη σαπίλα, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει θρησκεία που να αποτελείται μόνο από "καθαρούς", και ακόμα αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι οι λόγοι που παρουσιάζει η Σκοπιά για την αντιχριστιανική συνήθεια τής αποκοπής, είναι φτηνές δικαιολογίες, που όχι μόνο δεν οδηγούν σε "κάθαρση", αλλά δημιουργούν πολλούς κρυφούς αμαρτωλούς μέσα στις τάξεις της.

Παιδεραστές Μάρτυρες του Ιεχωβά. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ-YOUTUBE,GOOGLE: ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ! (NBC) ΣΟΚ! ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ! (BBC) Τι δημοσίευσε το ΒΒC Στα παρακάτω, θα κάνουμε μια περίληψη τών όσων διαβάσαμε στην ιστοσελίδα τού ΒΒC. Για μια φορά ακόμα, θα τονίσουμε ότι δεν είμαστε κατ' ανάγκην υπέρ τής δημοσίευσης τών ονομάτων τών παιδεραστών, αλλά απλώς επισημαίνουμε τα γεγονότα, για να μη μπορεί η Σκοπιά να ψεύδεται, ότι δήθεν είναι μια "καθαρή" οργάνωση. Αν η Σκοπιά ήταν συνεπής, και δεχόταν ότι "βράζει στο ίδιο καζάνι" με όλους τους ανθρώπους, και δεν διαχώριζε τον εαυτό της αυτοδικαιώνοντάς τον, δεν θα είχαμε λόγο να ασχοληθούμε κι εμείς με το θέμα αυτό, γιατί δεν χρειαζόμαστε ούτε τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ούτε καμμία αποκάλυψη για να πιστοποιήσουμε ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ. Μην περιμένετε επίσης "πιπεράτες" λεπτομερείς ιστορίες βιασμών και αποπλανήσεων. Όχι εδώ μέσα. Εμείς θα μείνουμε στα γεγονότα, έτσι ψυχρά. Και ούτε θα δημοσιεύσουμε τις φωτογραφίες και τα πλήρη ονόματα τών θυμάτων. Προτιμάμε να τα αφήσουμε στην ανωνυμία. Τα παρακάτω, είναι μετάφραση ενός σημαντικού αρχείου από την ιστοσελίδα τού ΒΒC, που μπορείτε να βρείτε στις διευθύνσεις: http://news.bbc.co.uk/olmedia/cta/progs/panorama/latest.ram και http://news.bbc.co.uk/hi/english/audiovideo/programmes/panorama/newsid_2114000/2114320.stm : Η οργάνωση μαρτύρων του Ιεχωβά, κρατά έναν κατάλογο παραβατών μελών της, τα οποία ισχυρίζεται ότι κανένας έξω από την "εκκλησία" δεν επιτρέπεται να δει. Ο Bill Bowen, που έχει δαπανήσει 20 χρόνια ως πρεσβύτερος τών "Μαρτύρων τού Ιεχωβά", λέει ότι υπάρχουν 23.720 παιδεραστές στον κατάλογο, οι οποίοι προστατεύονται από το σύστημα τής Σκοπιάς. "Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θέλουν να ξέρουν οι άνθρωποι ότι έχουν αυτό το πρόβλημα", λέει το "Πανόραμα" τού ΒΒC. Προτιμούν να βλάψουν ένα πρόσωπο, παρά να βλάψουν την εικόνα τής "εκκλησίας". Σύμφωνα με την ερμηνεία των μαρτύρων του Ιεχωβά για την Αγία Γραφή, οι ισχυρισμοί της κατάχρησης παιδιών πρέπει πρώτα να αναφερθούν στο νομικό γραφείο της οργάνωσης. Η αστυνομία μερικές φορές δεν το μαθαίνει ποτέ.

Κάποια ενέργεια μπορεί να γίνει μέσα στην κοινότητα τών "Μαρτύρων", μόνο εάν υπάρχουν δύο μάρτυρες σε ένα έγκλημα ή μια ομολογία από κατηγορούμενο.(ΛΕΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΣΤΗΣ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ)! Και εάν ένα μέλος της κοινότητας υποψιάζεται ή ακόμα και καταδικάζεται ως παιδεραστής, αυτό το γεγονός κρατιέται μυστικό. Όταν η A. κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατέρα της ακολούθησε τη διαδικασία που είχε διδαχθεί: Πήγε σε κάποιον "πρεσβύτερο". Σε άγνωστο σε αυτή χρόνο, η αδελφή της είχε επίσης μαρτυρήσει σε πρεσβύτερο τη δική της κακοποίηση από τον πατέρα τους. Παρά τη γνώση για τρία έτη ότι ο πατέρας της A. ήταν παιδόφιλος, οι ίδιοι πρεσβύτεροι έστειλαν την A. πίσω στο σπίτι, όπου συνέχισε να κακοποιείται. Στο τέλος η A. το κατήγγειλε στην αστυνομία και ο πατέρας της καταδικάστηκε σε πέντε έτη φυλάκιση. Αλλά η αστυνομία ήταν η τελευταία που το έμαθε. "Όσον αφορά οποιοδήποτε ισχυρισμό σχετικά με την παρενόχληση παιδιών, οι πρώτες εντολές σε πρεσβυτέρους που δίνονται, είναι να καλέσουν το νομικό τμήμα", λέει ο Bowen που μετά από 20 χρόνια παραιτήθηκε από πρεσβύτερος το 2.000 ως διαμαρτυρία στην πολιτική τής Σκοπιάς για το ζήτημα. Και στην Αυστραλία όμως,υπήρξε κύμα κακοποιήσεων,αλλά και συγκαλύψεων. Σε μια περίπτωση μάλιστα, Ένα μικρό παιδί, ο S.T. ανέφερε στους τοπικούς πρεσβύτερους την κακοποίησή του,και το μόνο που έκαναν αυτοί,ήταν ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΠΙΠΛΗΞΗ στο δράστη! Αργότερα,όταν (επιτέλους) συνελήφθη, ο δράστης είχε κακοποιήσει ακόμη 40 παιδιά! (ποιά θα ήταν η εξέλιξη αν ΕΙΧΕ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ- ως όφειλε η Σκοπιά να τον παραδώσει στις Αρχές); Δείτε τα ντοκιμαντέρ στο youtube,google,CNN και σε πολλά άλλα κανάλια με τίτλο: ''Shocking! PEDOPHILIA ON JEHOVAH'S WITNESSES CULT!-(Greek subtitles)''.

Kαι: ''BBC Panorama-Jehovah's Witnesses documentary 'Suffer the Little Children'-(Greek Subtitles)''. ΕΠΙΣΗΣ: Τι γνωρίζετε για τη σχέση του Ρώσσελ με την μικρή δεσποινίδα Boyle που φιλοξενούσαν με τη γυναίκα του στο σπίτι τους, και την οποία έλεγε: «μικρή του σύζυγο»; Τι γνωρίζετε ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΡΟΔΕΡΦΟΡΝΤ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ''ΚΑΠΩΣ'' ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ''ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ'' ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ? ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ WESTCOTT KAI HORT ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΕΣ? Ο γιος του Διορθωτή Αγιογραφικών Κειμένων Westcott δηλώνει: «Ο Πατέρας μου ήταν Πνευματιστής» Η Σκοπιά επικαλείται ως αυθεντίες Αποκρυφιστές και εκδόσεις Αποκρυφιστών! Όχι μόνο στο απώτερο παρελθόν της, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν της, η Σκοπιά απέδειξε τη συγγένειά της με τον Πνευματισμό, παραθέτοντας από Πνευματιστές ως... αυθεντίες σε επιστημονικά, αλλά (ακόμα χειρότερα) σε θέματα μετάφρασης Θεολογικών τμημάτων της Αγίας Γραφής!!! Η σχέση που είχε στης πρώτες δεκαετίες της ιστορίας της η Σκοπιά με τον αποκρυφισμό είναι γνωστή πλέον. Φαίνεται όμως ότι ακόμα και στα πρόσφατα χρόνια η Σκοπιά προστρέχει σε τέτοιου είδους υποστήριξη όταν χρειάζεται να στηρίξει της κακοδοξίες της. Νιώθει σίγουρη ότι οι οπαδοί της σε καμιά περίπτωση δεν θα αμφισβητήσουν τις πηγές που τους παραθέτει και θα αποδεχτούν όποιον τους παρουσιάσει σαν αυθεντία, είτε σαν Γραφική, είτε σαν επιστημονική. Το να ανήκεις στην αίρεση της Σκοπιάς σημαίνει ότι πρέπει συνειδητά να αποδέχεσαι χωρίς αμφισβήτηση ό,τι και να σου παρουσιάσει η ηγεσία της. Εδώ το «πίστευε και μη ερεύνα» έχει μια ιδιαίτερη εφαρμογή. Ερευνάς ΜΟΝΟ από τα βιβλία που εκτυπώνει ο μεγαλύτερος εκδοτικός οίκος στον κόσμο η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Έχοντας αφαιρέσει την ικανότητα σκέψης από τα μέλη της, μπορεί να διαλέγει όποιον επιθυμεί και να παραθέτει από αυτόν, τις περισσότερες φορές επιλεκτικά, με στόχο να στηρίξει της διδασκαλίες της. Ενώ διατηρεί το δικαίωμα της έρευνας από κοσμικές πηγές για τον εαυτό της, απαγορεύει από τα μέλη της να κάνουν το ίδιο. Έχοντας ιδιαίτερη συμπάθεια σε άτομα που έχουν σχέση με τον αποκρυφισμό, πολλές φορές δανείστηκε πηγές από τέτοια άτομα, αφού δεν βρήκε πουθενά αλλού πηγές που να την στηρίζουν. Περιττό να αναφέρω ότι σε περίπτωση που κάποιος μάρτυρας'; αποκαλύπτει ότι έχει στην κατοχή του έντυπα που έχουν σχέση με αποκρυφισμό θα αποκοπεί. Όμως αυτό δεν συμβαίνει με την ηγεσία τους που έχει στην κατοχή της αποδεδειγμένα τέτοια έντυπα. Στη συνέχεια θα δούμε δύο περιπτώσεις τέτοιας κατοχής αλλά και χρήσης εντύπων πνευματιστικού περιεχομένου από τη Σκοπιά.

Francis Hitching και το βιβλίο Δημιουργία ή Εξέλιξη Ποιος είναι αυτός ο Φράνσις Xίτσινκ; Είναι ένας πνευματιστής/αποκρυφιστής μέλος τον Άγγλων μάγων. Σε

μια σύντομη έρευνα που κάναμε στο ίντερνετ για το όνομά του, το βρήκαμε στις πιο κάτω ιστοσελίδες που ασχολούνται με τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Ancient Order of Druids in America, The Avalon όπου μπορείς να αγοράσεις τα βιβλία του με την ίδια θεματολογία, το Earth Magic, Pendulum: the Phi Connection. Δεν χρειάζεται και πολύ να καταλάβει κάποιος τελικά τι είναι αυτός. Το παράδοξο είναι ότι η Σκοπιά τον χρησιμοποίησε στο βιβλίο της: Ζωή πως βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία;, και παραθέτει συνεχώς από ένα βιβλίο που έγραψε ο Hitching ¨Τhe neck of the giraffe¨ (Ο λαιμός της καμηλοπάρδαλης). Αν κοιτάξετε πίσω στο βιβλίο «Δημιουργία...» θα δείτε ότι ένα μεγάλο μέρος του είναι βασισμένο στο βιβλίο του Hitching, που έχει σαν στόχο να υποστηρίξει την δημιουργία. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο Hitching δεν είναι επιστήμονας, και δεν μπορεί κάποιος πνευματιστής να θεωρείται σαν αυθεντία για θέματα εξέλιξης! Εάν ο άνθρωπος αυτός ήταν επιστήμονας, και οι θέσεις του είχαν πραγματική βαρύτητα στον Επιστημονικό τομέα περί του οποίου εκφράζει γνώμη, τότε ίσως δεν θα ήταν προβληματικό το να χρησιμοποιήσει η Σκοπιά την ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ του ιδιότητα, για να στηρίξει κάτι, ανεξαρτήτως αν ο άνθρωπος αυτός ασχολείτο και με τον αποκρυφισμό στην προσωπική του ζωή. Αυτός όμως δεν είναι επιστήμονας. Δεν είναι αυθεντία. Συνεπώς, τι περισσότερο έχει ένας αποκρυφιστής, χωρίς επιστημονική ιδιότητα, από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο, ώστε να τον παρουσιάζει η Σκοπιά ως αυθεντία; Εδώ μόνο ο αποκρυφισμός του είναι που του δίνει κάποια ειδικότητα! Όμως η Σκοπιά θέλοντας να στηρίξει τις θέσεις της στο ζήτημα της Δημιουργίας, κατέφυγε σε έναν αποκρυφιστή! Έρχεται στο μυαλό μας η ιστορία στο βιβλίο των Πράξεων που ο Απόστολος Παύλος απαγόρευσε σε μια γυναίκα που είχε κακό πνεύμα μέσα της, να διακηρύττει ότι ήταν Απόστολοι του Ιησού Χριστού του Υιού του αληθινού Θεού. Ο άγιος Παύλος δεν είχε ανάγκη τα δαιμόνια να κηρύττουν για αυτόν. Είχε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος για αυτόν το σκοπό, και εξέβαλε το κακό πνεύμα από την γυναίκα. Γιατί λοιπόν η Σκοπιά θεωρεί έναν αποκρυφιστή αυθεντία σε έναν τομέα που στον οποίο δεν είναι αρμόδιος; Εφ' όσον εμείς με μια απλή έρευνα βρήκαμε ποιος είναι αυτός από τον οποίο παραθέτει η Σκοπιά, τότε προφανώς και η Σκοπιά γνωρίζει την ταυτότητά του. Μήπως θα μας παρότρυνε να διαβάσουμε και τα άλλα βιβλία που έχει γράψει ο Hitching; Σίγουρα όχι. Δεν θα ήταν καλύτερα να μην τον χρησιμοποιούσε καθόλου παρά να προστρέχει σε ένα πνευματιστή και να δίνει όπλα στους εχθρούς της; Η Σκοπιά επιλεκτικά με μισοαλήθειες προσπαθεί να στηρίξει τα δόγματά της αποκρύπτοντας τα πραγματικά γεγονότα από τους οπαδούς της. Υπάρχει ακόμα ένα σημείο που αξίζει να δούμε. Το γεγονός είναι ότι για 14 χρόνια η ηγεσία της Σκοπιάς χρησιμοποιούσε την μετάφραση του Γκρέιμπερ (που έγινε με τη βοήθεια μέντιουμ!) για να στηρίξουν τη δική τους παράξενη μετάφραση, την Μ.Ν.Κ. και τα δόγματα τους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στην μετάφραση του Γκρέιμπερ αναφέρει τον Λόγο σαν θεό'; στο Ιωάννης 1:1. Το ερώτημα που εγείρεται είναι γιατί η Σκοπιά και η πνευματιστές έχουν κοινό συμφέρον να ονομάζουν τον Ιησού "θεό" και όχι "Θεό", όπως όλες η μεταφράσεις που έγιναν από αναγνωρισμένους λόγιους των Ελληνικών Γραφών; Γιατί η Σκοπιά χρησιμοποίησε αυτή την δαιμονική μετάφραση για την υποστήριξη των δογμάτων της αφού το Δευτερονόμιο 18:10-12 απαγορεύει καθαρά την οποιαδήποτε επαφή με τον αποκρυφισμό; Δεν θα μπορούσαν να βρουν κάποιον άλλο αναγνωρισμένο λόγιο αντί του πνευματιστή Γκρέιμπερ; Τόση αξία έχει για τη Σκοπιά η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ απόδοση της μετάφρασης του Γκρέιμπερ, και η γνώμη των δαιμονίων για τον Θεό Λόγο; Επιπρόσθετα, αν η Σκοπιά είναι σωστή στο να αποκαλεί τον Ιησού "θεό" (με μικρό θήτα), γιατί τότε στο Ιωάννης 5:23 ο Ιησούς απαιτεί όλοι να τιμούν τον Υιό όπως τιμούν τον Πατέρα; Γιατί το δημιούργημα να ζητά να έχει την ίδια τιμή όπως ο Δημιουργός; Και γιατί ο Ιησούς είπε στο χωρίο Ιωάννης 15/ιε: 26, ότι όταν το πνεύμα της αληθείας έρθει από τον Πατέρα θα μαρτυρήσει για τον Ίδιο και όχι για τον Γιαχβέ Πατέρα; Η λανθασμένη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενή κρίση από τον Θεό. Εμπιστευθείτε τη σωτηρία σας στα χέρια του Ιησού, γιατί «δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό δια του οποίου μπορούμε να σωθούμε».(Πράξεις 4:12) Είναι φανερό ότι η Σκοπιά δεν είναι η οργάνωση του Θεού. Αν είναι δυνατόν, ο Θεός να έχει επιλέξει αυτή την αίρεση που για να βρει υποστήριξη στης κακοδοξίες της, προστρέχει σε πνευματιστές και δαιμόνια, αφού κατά κανόνα οι λόγιοι της Καινής Διαθήκης ΔΕΝ υποστηρίζουν τις ερμηνείες της. Έχει εξαπατήσει και παροδηγήσει αρκετά ειλικρινή και Θεοφοβούμενα άτομα από τον καιρό της ίδρυσής της το 1879. Και εμείς η ίδιοι συνεχίζουμε να πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της αίρεσης αυτής, και πιστέψετέ το είναι ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ. Γι'; αυτό τον λόγο κάνουμε αυτή την προσπάθεια με την ευχή να αποτρέψουμε τυχόν καινούργια θύματα, αλλά και να βοηθήσουμε να βγουν από την φυλακή της όσοι είναι δυνατόν να βοηθηθούν. Σταθείτε ενώπιον του Χριστού σαν Μάρτυρες του Ιησού όπως οι πρώτοι Χριστιανοί (Πράξεις 1/α:8) Γιατί αυτός που ομολογεί τον Υιό έχει και τον Πατέρα, αλλά αυτός που αρνείται τον Υιό δεν έχει ούτε τον Πατέρα (Α΄ Ιωάννου 2:23, Ματθαίος 10:40, Ιωάννης 12:44-45).

ΕΠΙΣΗΣ: Ποιους εννοεί λοιπόν ο Μάρτυρας τού Ιεχωβά, όταν αναφέρεται σε: "Μάρτυρες τού Ιεχωβά"; Όταν εξετάζουμε το ερώτημα αυτό, διαπιστώνουμε ότι και οι ίδιοι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχουν ΣΥΓΧΥΣΗ στον αυτοπροσδιορισμό τους! Γιατί άλλο εννοούν με τη φράση αυτή στη μία περίπτωση, και άλλο στην άλλη! Εάν για παράδειγμα τους ρωτήσουμε: "Πόσοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά υπάρχουν σήμερα στον κόσμο;" Θα μας απαντήσουν: "7.000.000", με βάση τις στατιστικές τους, που δημοσιεύονται στο τρέχον "Βιβλίο τού Έτους" τους. Εκεί πράγματι, θα διαπιστώσουμε ότι τόσοι είναι οι Ευαγγελιζόμενοί τους, δηλαδή αυτοί που κηρύττουν το ευαγγέλιο τής Σκοπιάς παγκόσμια. Εάν πάλι, ρωτήσουμε δύο Μάρτυρες τού Ιεχωβά που θα έρθουν στην πόρτα μας να μας κηρύξουν: "Τι είσαστε εσείς;", θα μας απαντήσουν: "Μάρτυρες τού Ιεχωβά". Όταν τους ρωτάμε: "Πόσοι είναι οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά παγκόσμια;", μας απαντούν χωρίς δισταγμό, βάζοντας μέσα στον αριθμό τους, βαπτισμένους και αβάπτιστους Μάρτυρες. Όταν όμως τους θέσουμε θέμα διαγωγής ενός μέλους τους, αμέσως θυμούνται το βάπτισμα! Τότε αμέσως, τα 7.000.000 Μαρτύρων τού Ιεχωβά γίνονται πολύ λιγότερα, επειδή έχουν μέσα και αβάπτιστους! ΕΠΙΣΗΣ: ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Ο ιδρυτής της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά Κάρολος Ρώσσελ ο πρώτος διδάξας την … αγιότητα και … ηθική καθαρότητα. Εικονίζεται με την σύζυγό του Μαίρη η οποία τον οδήγησε στα δικαστήρια για μοιχεία με την προστατευόμενή του Ρόουζ Μπωλ! Η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Σκοπιά» στα έντυπά της εγκωμιάζει την «αγιότητα» και την «ηθική καθαρότητα» του λαού του Ιεχωβά δηλαδή των οπαδών της σε αντίθεση με τον διεφθαρμένο κόσμο εκτός «Σκοπιάς», εννοώντας βέβαια όλους εμάς. Μια «αγιότητα» και μια «ηθική καθαρότητα» που γίνεται αιτία μάλιστα να εξοργίζεται και ο Σατανάς! Γράφει λοιπόν στο περιοδικό «Σκοπιά» της 1ης Αυγούστου 1997: «Καθώς ο Ιεχωβά παρατηρεί αυτόν το διεφθαρμένο κόσμο, βλέπει ελάχιστη οσιότητα.(Μιχαίας 7:2) Πόση χαρά θα πρέπει να νιώθει στην καρδιά του καθώς παρατηρεί την οσιότητα του λαού του! Ναι, η δική σας οσιότητα του φέρνει ευχαρίστηση. Εξοργίζει, όμως, τον Σατανά, τον αρχικό στασιαστή και αποδεικνύει ότι εκείνος είναι ψεύτης». Και η επίθεση αυτή της «Σκοπιάς» προς όλους εμάς εκτός της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά γίνεται πιο προκλητική και βίαιη αφού μας χαρακτηρίζει όλους συλλήβδην και αδιάκριτα ως σεξουαλικά ανώμαλους και την Κοινωνία μας ως σύγχρονα Σόδομα!! ... « Η ίδια κατάστασις αληθεύει και στην Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ζη ανάμεσα σ’ ένα κατεχόμενο από παραφροσύνη του φύλου κόσμο, κανονικά σύγχρονα Σόδομα … Και όσο περισσότερες είναι οι δεκάδες χιλιάδων που έρχονται σ’ αυτή την Κοινωνία από τον σεξουαλικώς ανώμαλο αυτόν κόσμο…» «Σκοπιά» 15 Μαρτίου 1965 σελίδα 177. Την ίδια βέβαια τακτική με την Οργάνωσή τους ακολουθούν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν κάνουν την προπαγάνδα τους στα σπίτια μας και ιδιαίτερα όταν «στριμωχτούν» θεολογικά. Τα βάζουν με όλους και με όλα, κατά προτίμηση με τους Ιερείς, και δαιμονοποιούν τα πάντα εκτός Οργάνωσης. Πριν όμως δούμε τι συμβαίνει μέσα σ’ αυτόν τον …. «αποκαταστημένο Παράδεισο» της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κρίνουμε σκόπιμο να δούμε πρώτα τις αντιφάσεις γύρω από το θέμα αυτό που έχουν αναδείξει την «Σκοπιά» «πρωταθλήτρια» στα ψέματα, τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες. Αφού λοιπόν, μας έχει σύρει μύρια όσα για την σεξουαλική μας ανηθικότητα, προτρέπει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να μην καταδικάζουν τις ακάθαρτες συνήθειές μας! «Καθώς κηρύττουμε με τόλμη σχετικά με τις πεποιθήσεις μας, ο στόχος μας δεν είναι να εκθέσουμε ή να καταδικάσουμε τις ακάθαρτες συνήθειες των ακροατών μας» «Σκοπιά» 1 Σεπτεμβρίου 1998 σελίδα 31. Η τέλεια σχιζοφρένεια λοιπόν. Και η σχιζοφρένεια αυτή έχει και συνέχεια. Γιατί ενώ έχει παρουσιάσει ως όσιους και αθώες περιστερές τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε ζητήματα ηθικής αλλάζει το «τροπάριο» και κάνοντας στροφή 180 μοιρών υποστηρίζει πως όλοι μας αμαρτάνουμε ακόμα και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά: «Ποιος ανάμεσά μας δεν διαπράττει ανομίες; (Ψαλμ. να΄5). Η διάπραξις αμαρτιών και ανομιών προκαλεί έντασι σχέσεων με το Θεό μας και τους αδελφούς μας στην εκκλησία» «Σκοπιά» 1 Ιανουαρίου 1965 σελίδα 17. Αφού μιλάμε για μέθυσους και αλκοολικούς θα ήταν λάθος μας να μην αναφερθούμε στον δεύτερο πρόεδρο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ιωσήφ Ράδερφορντ, μια πραγματική «μπεκροκανάτα»! Έφτασε μάλιστα – την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στις Η.Π.Α. το 1930 – να επιτεθεί μέσω του ραδιοφώνου στον τότε πρόεδρο του Συνδέσμου Κατά των Ποτοπωλείων στις Η.Π.Α. ο οποίος ήταν εναντίον της πώλησης των ποτών. Βέβαια στους «Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 182 η «Σκοπιά» ισχυρίζεται πως το έκανε αυτό ο Ράδερφορντ όχι γιατί ήταν εναντίον της ποτοαπαγόρευσης, η οποία του στερούσε το … «βασικό του

καύσιμο» αλλά για να υπερασπιστεί τον λόγο του Θεού!!! ο οποίος δεν απαγορεύει το κρασί. Δεν έχουμε ανάγκη να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τα ψεύδη της «Σκοπιάς». Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δημοσιεύσουμε την φωτογραφία του Ράδερφορντ που «τα πίνει» με τους φίλους του και βλέποντας το όλο παρουσιαστικό του θα αφήσουμε εσάς να βγάλετε τα συμπεράσματά σας για τον λόγο της επίθεσης του κατά της ποτοαπαγόρευσης. Ομοίως και στο έντυπο «Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 187 «μας σκάει το παραμύθι» πως «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ισχυρίζονται πως έχουν άψογη διαγωγή!» Τι έγινε παιδιά; Τι δεν καταλάβαμε καλά; Ο Ιεχωβά δεν ήταν αυτός που χαιρόταν και «έσκαγε από την ζήλεια του» ο Σατανάς για την οσιότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σύμφωνα με την «Σκοπιά» της 1ης Αυγούστου 1997 που εκθέσαμε στην αρχή; Μήπως υπάρχουν «κρυφο-ιεχωβάδες» που κάνουν σαμποτάζ στα έντυπα της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά και δεν το ξέρουμε; Αφού λοιπόν ξεμπερδέψαμε με την σχιζοφρένεια της «Σκοπιάς» πάμε τώρα να παρακολουθήσουμε μέσα από τα έντυπα της Οργάνωσης την … οσιότητα και … ηθική καθαρότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο «άγιος» Ρόδερφορντ (καθιστός) που ήταν εναντίον της ποτοαπαγόρευσης!! Αξίζει βέβαια στο σημείο αυτό να επισημάνουμε πως θα εκθέσουμε ένα ελάχιστο μόνο μέρος από την … οσιότητα και … ηθική καθαρότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αφού ως γνωστών κατέχουμε εκατοντάδες έντυπα της Εταιρείας «Σκοπιά». Στις τάξεις λοιπόν των Μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχουν: Μέθυσοι και αλκοολικοί σύμφωνα με το «Βιβλίο Έτους 1985», Τρίτη 2 Απριλίου και μεθύσια σε γάμους Μαρτύρων του Ιεχωβά όπως μας πληροφορεί η «Σκοπιά» της 1ης Μαΐου 2000, σελίδα 19 «Βιβλίο Έτους 1985», Τρίτη 2 Απριλίου: Μάρτυρες του Ιεχωβά μέθυσοι και αλκοολικοί. Κλέφτες όπως περιγράφεται στην «Σκοπιά» της 15ης Ιουλίου 1997 σελίδα 13. Ο συγκεκριμένος μάλιστα Μάρτυρας του Ιεχωβά εκτός από κλέφτης αποδείχτηκε και καταχραστής αφού ιδιοποιήθηκε χρήματα άλλων καθώς επίσης και απατεώνας αφού ψευδώς διαβεβαίωνε πως όσοι επενδύσουν στην επιχείρησή του θα έχουν τεράστια κέρδη. Αληθινό «διαμάντι» δηλαδή!«Σκοπιά» της 15ης Ιουλίου 1997 σελίδα 13: Μάρτυρες του Ιεχωβά κλέφτες.Βέβαια εκεί που η «Σκοπιά» «δίνει όλα τα ρέστα της», είναι όταν αναφέρει το πως έγινε κλέφτης ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο οποίος μάλιστα είχε κάνει ουκ ολίγες κλοπές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άμα σας πούμε τον λόγο, όχι μόνο δεν θα το πιστεύετε αυτό που θα διαβάσετε αλλά «θα σκάσετε» και από τα πολλά γέλια. Γιατί – σύμφωνα με την «Σκοπιά» – ο συγκεκριμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά έγινε κλέπτης επειδή του είχε γίνει μετάγγιση αίματος και το αίμα που χρησιμοποιήθηκε ήταν από κάποιον κλέφτη!!!!! Ιδού και το ντοκουμέντο:

«Σκοπιά» 1970 σελίδα 312: Μάρτυρας του Ιεχωβά έγινε κλέφτης μετά από μετάγγιση αίματος!!!!!

«Σκοπιά» 1976 σελίδα 314: Μάρτυρες του Ιεχωβά ναρκομανείς «Σκοπιά» 1970 σελίδα 766: Μάρτυρες του Ιεχωβά ομοφυλόφιλοι

Ομοφυλόφιλοι όπως αναφέρεται στην «Σκοπιά» 1970 σελίδα 766. Ο συγκεκριμένος ομοφυλόφιλος μάλιστα που δεν … «κρατιόταν» να ζει μακριά από τους ομοφυλόφιλους φίλους του ήταν και διάκονος · Απατεώνες και φοροφυγάδες που εκμεταλλεύονται οικονομικά όχι μόνο το κράτος και τους άλλους, αλλά και τους ίδιους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά όπως γλαφυρά περιγράφεται στο «Βιβλίο Έτους 1985», Παρασκευή 24 Μαΐου. Στο ίδιο ντοκουμέντο που παραθέτουμε, εκτός από τους απατεώνες Μάρτυρες του Ιεχωβά, η «Σκοπιά» μιλάει και για μοιχούς και μοιχαλίδες «Βιβλίο Έτους 1985», Παρασκευή 24 Μαΐου: Μάρτυρες του Ιεχωβά απατεώνες, φοροφυγάδες, μοιχοί και μοιχαλίδες · Κτηνοβάτες, αιμομίκτες, πόρνοι, μοιχοί, ομοφυλόφιλοι κ.λ.π. άντρες και γυναίκες σύμφωνα με την «Σκοπιά» της 1ης Απριλίου 1999 σελίδα 31. «Σκοπιά» της 1ης Απριλίου 1999 σελίδα 31: Μάρτυρες του Ιεχωβά κτηνοβάτες, αιμομίκτες, πόρνοι, μοιχοί, ομοφυλόφιλοι Βέβαια στο ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε τις παραπάνω ανηθικότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά τις αναφέρει η «Σκοπιά» ως συνήθειες των Χαναναίων. Για να προλάβουμε τυχόν ενστάσεις και αντιρρήσεις για το ποιες ανήθικες και ακάθαρτες συνήθειες εννοεί η «Σκοπιά» δημοσιεύουμε και το απόσπασμα από την «Σκοπιά» της 15ης Απριλίου 1981 σελίδα 6. Γράφει λοιπόν επί λέξει η «Σκοπιά»: «Οι Χαναναίοι εκείνοι είχαν γίνει αηδιαστικοί σε πράξεις αιμομιξίας, σεξουαλικής ανηθικότητας, μοιχείας, θυσίας παιδιών, ομοφυλοφιλίας και κτηνοβασίας». Και για τους «άπιστους Θωμάδες» ιδού και το ντοκουμέντο:

«Σκοπιά» της 15ης Απριλίου 1981 σελίδα 6: Οι Χαναναίοι ήταν αιμομίκτες, μοιχοί, ομοφυλόφιλοι κ.λ.π.

«Σκοπιά» της 1η Απριλίου 1972 σελίδα 223: Η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία δεν διαλύουν τον γάμο!!! Δέον να προσεχτεί από τον αναγνώστη πως η «Σκοπιά» της 1ης Απριλίου 1999 δεν μιλάει μόνο για άντρες αιμομίκτες, πόρνους, μοιχούς, ομοφυλόφιλους κ.λ.π. αλλά και γυναίκες. Και στο σημείο αυτό ας μας επιτραπεί να εκθέσουμε κάτι που όταν το διαβάσαμε όχι μόνο δεν το πιστεύαμε στα μάτια μας αλλά δεν χωρούσε και στο μυαλό μας πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό από μία Οργάνωση που διακηρύττει πως είναι αγία και καθαρή. Ελπίζουμε να μην σοκαριστείτε όταν το διαβάσετε. Ρωτάει λοιπόν κάποιος ή κάποια Μάρτυρας του Ιεχωβά – γιατί η ερώτηση είναι ανώνυμη – την «Σκοπιά» την 1η Απριλίου 1972 σελίδα 223: «Πράξεις ομοφυλοφιλίας εκ μέρους ενός εγγάμου ατόμου αποτελούν Γραφική βάσι για διαζύγιο, ελευθερώνοντας το αθώο μέλος για να νυμφευθή και πάλι; - Η.Π.Α». Και ορίστε τι απαντάει η «Σκοπιά»: «Μολονότι και η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία είναι αηδιαστικές διαστροφές, σε καμμιά απ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν διαλύεται ο δεσμός του γάμου». Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά τους λέει η «Σκοπιά» πως δεν έγινε και τίποτα αν ο άντρας τους είναι κτηνοβάτης και η γυναίκα τους ομοφυλόφιλη! Προχωρημένα πράγματα από την «Σκοπιά», δεν συμφωνείτε; Παραθέτουμε και το ντοκουμέντο μην μας πουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πως … συκοφαντούμε και την «Σκοπιά»! Και πάμε τώρα να ασχοληθούμε με τους αντίστοιχους «ιερείς» των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αφού όπως είπαμε τα κύρια βέλη περί ηθικής ζωής τα στρέφουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους δικούς μας ιερείς. Τι φρονείτε λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες; Λέτε να υπάρχουν ανήθικοι «ιερείς» στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή όλοι τους είναι άγιοι και αμόλυντοι όπως υποστηρίζει η «Σκοπιά»; Για να δούμε λοιπόν τι λένε τα έντυπά της. Υπάρχουν λοιπόν: · Πρεσβύτεροι πόρνοι και μοιχοί σύμφωνα με το «Βιβλίο Έτους 1985», Τρίτη 7 Μαΐου και την «Σκοπιά» της 15ης Φεβρουαρίου 2000 σελίδα 31. Ο συγκεκριμένος μάλιστα πρεσβύτερος που αναφέρεται στην «Σκοπιά» ήταν πραγματικό «μπουμπούκι»! Όχι μόνο επί χρόνια διήγε διπλή ζωή πορνεύοντας και μοιχεύοντας αλλά είχε και το θράσος να κρίνει και να καταδικάζει τους άλλους όντας υπεύθυνος δικαστικών επιτροπών – ναι, ναι υπάρχουν και δικαστήρια στους Μάρτυρες του Ιεχωβά – για την … ανήθικη ζωή τους!!! Ορίστε και το ντοκουμέντο για να απολαύσετε το «μπουμπούκι» αυτό! «Σκοπιά» της 15ης Φεβρουαρίου 2000 σελίδα 31: Πρεσβύτεροι Μάρτυρες του Ιεχωβά μοιχοί και πόρνοι Και πάμε σε πιο ανώτερες βαθμίδες «ιερωμένων» της «Σκοπιάς». · Ανήθικοι επίσκοποι σύμφωνα με το «Βιβλίο Έτους 1985», Παρασκευή 19 Απριλίου «Βιβλίο Έτους 1985», Παρασκευή 19 Απριλίου: Ανήθικοι Επίσκοποι Μάρτυρες του Ιεχωβά

Μοιχός ανώτερος αξιωματούχος της «Σκοπιάς» που υπηρετούσε ως επίσκοπος περιοχής στο Ελ Σαλβαδόρ και μοιχαλίδα ιεραπόστολος όπως μας πληροφορεί το «Βιβλίο Έτους 1981» , σελίδα 94 «Βιβλίο Έτους 1981» , σελίδα 94: Μοιχός Επίσκοπος περιοχής και μοιχαλίδα ιεραπόστολος · Ανήθικος εκπρόσωπος της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αφρικανική χώρα Μαλάουι που μάλιστα έγινε αιτία να διωχτεί από τις τάξεις της Οργάνωσης. Για τους μη γνωρίζοντες η αντιστοιχία του αξιωματούχου αυτού της «Σκοπιάς» είναι κάτι σαν τον δικό μας αρχιεπίσκοπο. Που μπορούμε να διαβάσουμε για τον … «άγιο» και … «καθαρό» αυτό εκπρόσωπο της Οργάνωσης; Μα που αλλού. Στα έντυπα της Οργάνωσης και συγκεκριμένα στο «Βιβλίο Έτους 1999» , σελίδες 157 – 158. «Βιβλίο Έτους 1999» , σελίδες 157 – 158: Ανήθικος εκπρόσωπος της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μαλάουι

Η ΑΝΗΘΙΚΗ… ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» Η οργάνωση καυχάται για την σπάνια ηθική στην οικογενειακή τους κατάσταση. Η αλήθεια όμως εφόσον είδε το φως της δημοσιότητας ανάγκασε την Οργάνωση να παραδεχτεί ότι, «ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΚΑΙ ΕΞΕΧΟΝΤΑ ΜΕΛΗ ΜΑΣ ΥΠΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΟΠΩΣ ΟΜΟΦΥΛΛΟΦΙΛΙΑ, ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ, ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΣΥΖΥΓΩΝ” κ.λ.π. ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ''ΣΚΟΠΙΑΣ'' ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ! (Δεν φταίμε εμείς,αλλά,οι ... ''πικάντικες λεπτομέρειες που ενδιαφέρουν το Κυβερνών Σώμα)...

Από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα στην οργάνωση, οι οπαδοί τους άρχισαν πλέον να αραιώνουν. Η «Σκοπιά» υπολόγισε τότε ψυχρά και προσδιόρισε μια νέα χρονολογία του τέλους. Ήταν το περιβόητο έτος του 1975. Θα κέρδιζαν πολλούς από φόβο και θα έχαναν λίγους από το ψέμα τους. Έτσι και έγινε. Τώρα όμως, οι «εκλεκτοί» της οργάνωσης αρνούνται ότι προσδιόρισαν την χρονολογία αυτή. Είναι δε τόσο … «άγια» και … «καθαρή» η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που κάθε τόσο και σχεδόν κάθε χρόνο διώχνει χιλιάδες οπαδούς της επειδή είναι … «καθαροί» και … «άγιοι». Και όλο καθαρίζει, καθαρίζει, καθαρίζει και όλο ακάθαρτη μένει!! Ενδεικτικά να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για να μην μας πούνε οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' πως τους … συκοφαντούμε κιόλας!! Το 1964 λοιπόν διώχνονται (αποκόπτονται) λόγω ανηθικότητας 3000 Μάρτυρες του Ιεχωβά στις ΗΠΑ, «Σκοπιά» 1965 σελίδα 565. Ομοίως το 1967 στις ΗΠΑ ξανά διώχνεται το 1% των Μαρτύρων του Ιεχωβά για λόγους ανηθικότητας και πάλι, «Σκοπιά» 1968 σελίδα 667. Και για να μην μακρηγορούμε περισσότερο επί του θέματος ας αφήσουμε την ίδια την «Σκοπιά» να μας τα πει καλύτερα: «Δυστυχώς, στους πρόσφατους καιρούς έχει γίνει αναγκαία η αποκοπή δεκάδων χιλιάδων αμετανοήτων αδικοπραγούντων ετησίως. Σ’ αυτούς έχουν περιληφθεί και εξέχοντες πρεσβύτεροι» «Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 187. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Πριν από χρόνια συγγενικό μου πρόσωπο είχε αντιπαραθέση - συζήτηση σε ανοιχτό κύκλο με ''μάρτυρα του Ιεχωβά'',ο οποίος,εξυμνούσε τον εαυτό του,''έχω σπουδάσει-εγώ έχω δεί πράγματα που εσείς δε θα δείτε ποτέ'',κτλ. Επάνω στην συζήτηση, ο συγγενής μου είπε:' -'Άν είσαι Χριστιανός,κάνε το Σταυρό σου''.

-Δηλαδή αν το Χριστό τον κρεμούσαν,θα έπρεπε να κάνουμε ''γαργάρες'';(κάνοντας την κίνηση).

-Τέτοια είναι λοιπόν η μόρφωσή σου; Αργότερα στην ίδια συζήτηση ο συγγενής μου τον έφερε σε τόσο δύσκολη θέση επάνω σε δογματικά ζητήματα, και τότε το ηγετικό στέλεχος σηκώθηκε επάνω βρίζοντας χυδαία και λέγοντας επί λέξει : -''να είχα ένα μαχαίρι τώρα...(ακατονόμαστη φράση) θα σου πέταγα τα έντερα έξω''.

-Βλέπετε ποιά είναι η ''μόρφωση και η ηρεμία του''; Είπε ο συγγενής μου. Αν είχε τώρα ένα μαχαίρι,θα με ξεκοίλιαζε... Μετά από αρκετές μέρες,καθώς περπατούσε στο δρόμο ακούει πίσω του αυτοκίνητο να μαρσάρει επιταχύνοντας πολύ γρήγορα. Σχεδόν αστραπιαία πετάχτηκε στο πεζοδρόμιο,και βλέπει ένα κόκκινο

αυτοκίνητο με το ηγετικό στέλεχος των ''μαρτύρων'' μέσα σε αυτό να περνάει πάρα πολύ γρήγορα, με σκοπό να τον χτυπήσει. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ!!!Έτριζε δε,και τα δόντια του αναψοκοκκινισμένος.Το προσωπείο Έπεσε... Τα χαμόγελα, οι ευγένειες, η ηρεμία που επικαλούνται, (δεν λέμε βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις) αλλά σε πολλές από αυτές είναι ψεύτικα και επίπλαστα. Αυτοί είναι,οι ''μάρτυρες'',όλο γλύκα στα λόγια,αλλά... Σημ: Πάνε περίπου 30 χρόνια από τότε. Αυτοί είναι λοιπόν οι ''καλοί χριστιανοί'' ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'',οι οποίοι βάζουν τον εαυτό τους πάνω ακόμη και απο τους αποστόλους. Αλλά,και οι Ορθόδοξοι,είμαστε σωστοί;Τρέξαμε ποτέ στον πόνο και το πένθος του συναδέλφου μας,του χριστιανού της διπλανής πόρτας,του πλησίον μας, που πονάει;Ή, τον αφήσαμε στην απογοήτευση, και έρμαιο στα χέρια των αιρετικών; Ως γνωστόν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ''χτυπούν'' εκεί που υπάρχει πόνος, θλίψη,απελπισία, πένθος,και συμφορά,έτσι ώστε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να προσηλυτίσουν αυτούς που εμείς αρνούμαστε να βοηθήσουμε...Λοιπόν,δεν φέρουμε κι εμείς ευθύνη προς τον αδελφό μας που δεν του συμπαρασταθήκαμε; Είμαστε σωστοί στην ζωή μας γενικώς; Η εικόνα μας είναι σωστή; Θέλουμε να λεγόμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, αλλά πιστεύουμε στην τύχη,στο ''Γραμμένο'' (το ''κισμέτ''-που έλεγε ο Γέροντας Παίσιος οτι πιστεύουν οι Τούρκοι), στις δεισιδαιμονίες,π.χ. στο ξεμάτιασμα με το λάδι και το νερό, μιλάμε για 'Κάρμα'',για ''μετενσάρκωση'' και άλλες Νεο- εποχίτικες διδαχές;Τρέχουμε στούς αστρολόγους, στα μέντιουμ,-και μετά πάμε και στα μοναστήρια; Μήπως ρίχνουμε τα χαρτιά, λέμε τον καφέ (λευκή μαγεία), τις κάρτες ταρώ, σκανδαλίζοντας έτσι τους αιρετικούς και δίνοντάς τους λαβή να λένε ότι ''έχουμε ειδωλολατρικές επιρροές'';Πάμε με συντριβή να κοινωνήσουμε Σώμα και αίμα,ΜΕΤΑ απο εξομολόγηση,ή,λέμε: ''Πάω και τα λέω στις εικόνες,δεν έχω ανάγκη εξομολογήσεως''.Αν είμαι άρρωστος θα πάω στο ΓΙΑΤΡΟ,ή, θα πάρω τη φωτογραφία του γιατρού και θα πάρω γνωμάτευση-θεραπεία; ''Ας πάνε οι παπάδες να εξομολογηθούν πρώτα και μετά ΕΓΩ''! Με νοιάζει να...γίνει ο γιατρός καλά,ή,εγώ; Βλέποντας τον βίο που διάγουμε, ίσως έτσι να σκανδαλίζονται,απο την ''ασυδοσία'' της κοινωνίας μας, και απο την άλλη, το μεγάλο τους λάθος είναι να εκπλήσσονται από την ''καθαρότητα της βιτρίνας'' που δείχνει η εταιρεία Σκοπιά,και έτσι να οδηγούνται στην απώλεια,ακολουθώντας την. Κάποιοι από αυτούς λένε : ''Και λάθος να κάνω με το να ακολουθώ τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δηλαδή όλα να είναι όπως λέτε ψέματα και σκοπιμότητες, έχω τόσο ωφεληθεί από τη ζωή μου μέχρι στιγμής που συνεχίζω...παραδείγματα: έκοψα την πορνεία, μοιχεία, περιττά καταναλωτικά έξοδα, ανούσιες οινοποσίες και ξενύχτια με πονηρούς ανθρώπους...αποτέλεσμα: περισσότερος χρόνος με την οικογένεια και το παιδί μου. Εξοικονόμηση ανέλπιστων χρημάτων σε σημείο να είμαι άνετος...Ούτε δάνεια, ούτε διακοπές χλιδάτες και ακριβά αξεσουάρ στο αμάξι...ούτε τσιγάρα ούτε ουσίες.. Παράδειγμα 2ο: Σε περίοδο κρίσης όλο δουλειές μου παρουσιάζονται...με θέλουν όλοι..γιατί? Γιατί τους αγαπάω σαν τον εαυτό μου και δεν τους κλέβω ούτε τεμπελιάζω στη δουλειά...Αυτά δεν είναι ευλογία??? Όσο για την εσωτερική μου αρμονία και ειρήνη δεν περιγράφεται...Απο τα χάπια που έπαιρνα,το μόνο που παίρνω είναι καθημερινή δόση Αγίου Πνεύματος μέσω Αγ. Γραφής''... Έπρεπε να γίνει κάποιος αιρετικός για να τα καταφέρει όλα αυτά; Προφανώς αγνοεί -πέρα απο τις (άπειρες) ψευδοπροφητείες που κατέστρεψαν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, τα σκάνδαλα στους κόλπους της ''οργάνωσης'' και τις ''αποκρυφιστικές''- σατανικές διδασκαλίες της. Δεν τα λέμε εμείς αυτά,αλλά,η ίδια η Σκοπιά! .Αν είναι δυνατόν να είναι αυτή η ''οργάνωση του Θεού''!!! Επίσης,ας μην ξεχνάμε και το ''νεαρό της ηλικίας'', χρειάζεται,για μερικούς απο εμάς,να περάσουν κάποιες καταστάσεις,να ''ωριμάσει'' ίσως από ορισμένα πράγματα το άτομο,και μετά ''να ψάξει το Θεό''... (το λεωγιατι ακριβως αυτο εκαναν πολλοί-αλλά,απο τη σωστή μεριά,την Ορθόδοξη,και όχι μέσα απο κάποια αίρεση) οπότε,ΣΙΓΟΥΡΑ αν παρέμενες Ορθόδοξος θα ήσουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ,με σωστή μελέτη,με προσπάθεια,με πραγματική Θεία Κοινωνία. Στην ορθοδοξία έχουμε πληθώρα αγίων που έρχονται από αμαρτωλό παρελθόν. Το Βάπτισμα τους καθαρίζει από την αμαρτία και η Εξομολόγηση είναι η διαρκής μετάνοια που πρέπει να βιώνει ως αλλαγή σκέψης και ζωής ο κάθε πιστός. Όπως ο π. Σεραφείμ Ρόουζ (1931-1982), κατά κόσμον Γιουτζήν Ντένις Ρόουζ, από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Προικισμένος, ευφυής, ωραίος, όχι πλούσιος, άριστος μαθητής με πολλές υποτροφίες, αλλά πρόωρα ώριμος, μοναχικός και στοχαστικός, ο Γιουτζίν (Ευγένιος) ήταν ένα κολεγιόπαιδο μεσοαστικής προέλευσης, που έμοιαζε να βγήκε από τον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών»… Ανήσυχος και πνευματικά διψασμένος, πέρασε από τη φιλοσοφία,την αθεΐα,την Νέα Εποχή,και κατέληξε στο βουδισμό ζεν. Πτυχιούχος των Ασιατικών Γλωσσών στην Ακαδημία Ασιατικών Σπουδών του Σαν Φρανσίσκο και μάστερ στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του καθηγητή Τζι Μινγκ Σιεν, τον οποίο βοήθησε να μεταφράσει το Ταό Τε Κινγκ και άλλα κλασικά έργα από τα αρχαία κινεζικά. Μετά από σοβαρή μαθητεία στις ανατολικές παραδόσεις, την ομοφυλοφιλία, ασπάστηκε την ορθοδοξία, για

την οποία είχε ασαφή ιδέα, λόγω του συγκλονιστικού αισθήματος που ένιωσε την πρώτη φορά που παρακολούθησε τη θεία λειτουργία του ρωσικού ναού της Θεοτόκου (παλιού καθεδρικού) στο Σαν Φρανσίσκο. Ωστόσο η μεταστροφή του δεν ήταν ραγδαία και ενθουσιώδης, αλλά σταδιακή και προσεκτική. Επέλεξε το μοναχικό βίο παίρνοντας το όνομα του Ρώσου αγίου του 19ου αιώνα Σεραφείμ του Σάρωφ, μελέτησε βαθύτατα κι έζησε σε μια καλύβα στα δάση του Νόουμπλ Ριτζ, στη βόρεια Καλιφόρνια. Υπήρξε δε και πνευματικό παιδί του γίγαντα της φιλανθρωπίας με την παιδική ψυχή αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς του Θαυματουργού (1896-1966), ενός παγκόσμιου αγίου, που το άφθαρτο σώμα του βρίσκεται στο Σαν Φρανσίσκο. Δυο από τα έργα του, που κυκλοφόρησαν παράνομα και στην Ε.Σ.Σ.Δ. κι έχουν μεταφραστεί ακόμα και στα μαλαγιαλάμ της νότιας Ινδίας, κυκλοφορούν και στα ελληνικά: «Η ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» (ο διάλογος της ορθοδοξίας με τη πανθρησκειακή πνευματικότητα της Νέας Εποχής, που ανακατεύει διαλογισμό και άλλες ασιατικές πρακτικές και διδασκαλίες με δυτικό μυστικισμό) και «Η ψυχή μετά το θάνατο – Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της ορθόδοξης διδασκαλίας», που πραγματεύεται ένα θέμα πολύ γνωστό και συζητούμενο σήμερα. Ο π. Σεραφείμ κοιμήθηκε σε ηλικία 48 ετών μετά από μια σύντομη αλλά εξαιρετικά βασανιστική ασθένεια και, μετά την κοίμησή του, έχουν σημειωθεί πολλά περιστατικά που φανερώνουν την αγιότητά του (δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα, γιατί είναι πολύ νωρίς). Στο τελευταίο κεφάλαιο της βιογραφίας του αναφέρονται μερικά. (Δείτε online την εξαιρετική μελέτη του : ''Η Ψυχή μετά το θάνατο''): http://www.rel.gr/arxeia/psixi_meta_thanaton.pdf ΠΑΝΤΟΥ λοιπόν υπάρχουν λουλούδια,αλλά,και ΑΓΚΑΘΙΑ... Το Μεγάλο Σανχεντρίν (Μεγάλο Συνέδριο), με 71 μέλη, ήταν το ανώτατο Εβραϊκό νομοθετικό και θρησκευτικό συμβούλιο που λειτουργούσε και ως δικαστήριο το οποίο είχε έδρα την Ιερουσαλήμ, και αποτελούσε τη μεγαλύτερη θρησκευτική αυθεντία του Ιουδαϊσμού στην όλη περιφέρεια της Γης του Ισραήλ, ιδιαίτερα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Ο Νικόδημος είναι πρόσωπο που εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη,μέλος του Σανχεντρίν. Ήταν Φαρισαίος και μέλος του Σανχεντρίν, ο οποίος, με βάση το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, υποστήριξε τον Ιησού. Εμφανίζεται τρεις φορές στη διήγηση του Ιωάννη: την πρώτη επισκέπτεται τη νύχτα τον Ιησού για να ακούσει τη διδασκαλία του (κατά Ιωάννη 3:1-21), τη δεύτερη επικαλείται το νόμο σχετικά με την υπόθεση της σύλληψης του Ιησού κατά τη γιορτή της Σκηνοπηγίας (κατά Ιωάννη 7:45-51) και την τελευταία μετά τη Σταύρωση, όπου και βοηθάει τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία να ετοιμάσει το σώμα του Ιησού για την ταφή (κατά Ιωάννη19:39-42). Από αυτούς λοιπόν που κυνήγησαν (μετά μανίας) τον Ιησού,για να τον θανατώσουν, ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ (!) που ήταν υπέρ του,και από τους μαθητές του,ΕΝΑΣ τον πρόδωσε! Οι απόστολοι ΟΙ ΙΔΙΟΙ,Δεν καταλάβαιναν τον Χριστό, δεν τον υπάκουαν, τους µιλούσε για ταπείνωση, και αυτοί ονειρεύονταν θρόνους. Έδειξαν ολιγοπιστία, αµφιβολία. Η συµπεριφορά τους πολλές φορές τον λύπησε. Και η λύπη κορυφώθηκε σε γεγονότα που συνέβηκαν στο στενό τους κύκλο. Ο ένας τον πρόδωσε για τριάντα αργύρια, ο άλλος τον αρνήθηκε τρείς φορές (τη μία µπροστά σε µια υπηρέτρια), άλλος ''ήθελε να ψηλαφίσει τα σημάδια της Σταύρωσης για να πιστέψει'',παρ'όλο που είχε δεί τόσα θαύματα,και οι υπόλοιποι μαθητές του διασκορπίσθηκαν και τον άφησαν µόνο. Να προχωρήσουµε τώρα πιο βαθειά; Άν εξετάσουµε τον εαυτό µας, θα δούµε οτι η πιο µεγάλη αιτία λύπης του Χριστού, για την οποία είπε «περίλυπος ἐστιν ἡ ψυχή µοὐ ἕως θανάτου». είµαστε όλοι εµείς οι Χριστιανοί. Οι Ρωμαίοι µια φορά τον σταύρωσαν, με τις πιέσεις και παραινέσεις των Εβραίων. Κάτι που συνεχίζεται ώς σήμερα (Οι Εβραίοι δεν τον δέχονται και περιμένουν τον...άλλον''...και οι (Ρωμαιο)καθολικοί δημιούργησαν τη μεγαλύτερη αίρεση-τον παπισμό,την αποστασία απο την ορθή πίστη,με συνέπεια,όπως αναφέραμε στην αρχή,τη διαμαρτύρηση,και τις αιρέσεις-σαν κι αυτή που μελετάμε στο βιβλίο. Αντίθετα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ποτέ δεν καυχήθηκαν για την οσιότητά τους και την ηθική τους καθαρότητα. Πως θα μπορούσαν άλλωστε αφού οι Γραφές είναι σαφείς: «Εάν πούμε πως δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατάμε τον εαυτό μας, και η αλήθεια δεν είναι ανάμεσά μας» 1 Επιστολή Ιωάννη κεφάλαιο 1, στίχος 8. Άλλωστε οι συνειδητοί πιστοί είτε κοσμικοί είτε μοναχοί δεν σταματούν να επαναλαμβάνουν το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό» ζητώντας την χάρη του Θεού. Είναι άλλωστε γνωστό στην Εκκλησία μας, πως πρόσωπα εγνωσμένης αγιότητας, εκούσια και αδιαμαρτύρητα αναλάμβαναν την αλλότρια ενοχή και αμαρτία τονίζοντας την προσωπική τους

αμαρτωλότητά όχι με διάθεση ψευτοταπείνωσης, αλλά με μια έμπρακτη πεποίθηση για την κοινότητα της αμαρτίας, μια αυτονόητη μετοχή στο κοινό σταυρό της εκκλησίας, στη καθολική πτώση και αποτυχία του ανθρώπου. Ας αφήσουμε λοιπόν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Φαρισαϊκό τους «Παράδεισο» που όπως αποδείξαμε είναι γεμάτος βρωμιά και ανηθικότητα και ως άλλοι Τελώνες ας ψιθυρίσουμε: «Θεέ μου συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό»!

20)Ερώτηση:Ποια στοιχεία αποδεικνύουν οτι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ έγινε το 607 π.χ; ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΔΙΝΟΥΝ ΩΣ ΣΩΣΤΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 587 π.Χ; Εκδόσεις τής εταιρίας Σκοπιά που αποδεικνύουν το λάθος τού 607 π.Χ. και τού 1914!! Η Σκοπιά επίσημα αρνείται τα ιστορικά ντοκουμέντα τού Βηρωσσού και τού Πτολεμαίου ως εσφαλμένα, επειδή αποδεικνύουν ότι η κεντρική της χρονολογία (το 607 π.Χ.) από το οποίο βγάζει το 1914, είναι λάθος. Όμως, αν ελέγξουμε προσεκτικά τις εκδόσεις τής εταιρίας Σκοπιά, διαπιστώνουμε ότι ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΕΙ με ακρίβεια τα μήκη τών βασιλειών τών βασιλέων τής περιόδου αυτής, όπως ακριβώς τα καταγράφουν οι Βηρωσσός και Πτολεμαίος! Με τις δηλώσεις της ίδιας της Οργάνωσης "Σκοπιά", μας είναι δυνατόν να ξαναφτιάξουμε τον κατάλογο των Βαβυλώνιων βασιλέων και την διάρκεια των βασιλειών τους, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της εναντίον τών ανωτέρω πηγών. Γιατί η εταιρία Σκοπιά αρνείται μεν τις ιστορικές πηγές όταν είναι όλες οι πληροφορίες μαζεμένες, αλλά όταν τις δημοσιεύει ΣΚΟΡΠΙΕΣ, έτσι ώστε οι οπαδοί της να μη μπορούν να τις ελέγξουν συνολικά και να μετρήσουν τα έτη, τότε δεν δείχνει να έχει πρόβλημα να πει την αλήθεια! Στη συνέχεια, θα δείτε μέσα από βιβλία και περιοδικά τής ίδιας τής εταιρίας Σκοπιά, να καταγράφονται με ακρίβεια τα έτη τών βασιλέων, όπως τα μαρτυρεί ο Βηρωσσός και ο Πτολεμαίος, τους οποίους όμως η Σκοπιά αρνείται (!!!) επειδή τής χαλάνε το 607 και το 1914! Οι παρακάτω παραπομπές από τα έντυπα τής οργάνωσης, είναι από τις Αγγλικές της εκδόσεις, γι' αυτό και σε αρκετά παλαιά της έντυπα, ίσως να υπάρχει διαφορά λίγων μηνών από τα ίδια άρθρα τής Ελληνικής έκδοσης. Οι συντομογραφίες που ακολουθούν από έντυπα τής Σκοπιάς, είναι οι εξής: W=Περιοδικό"Σκοπιά" dp =Βιβλίο: "Δώστε Προσοχή στην Προφητεία του Δανιήλ" it-1=2008 - Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 1 it-2=2008 - Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2 si= Βιβλίο: "Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστη και Ωφέλιμη" Δείτε περισσότερες αποδείξεις: http://www.oodegr.com/oode/istoria/ierus2.htm http://www.oodegr.com/oode/istoria/ierus1.htm http://www.oodegr.com/oode/istoria/israil1/ABCD.htm

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ Ναβουχοδονόσωρ

Επισήμανση

"Βασίλευσε επί 43 χρόνια"

Πού αναφέρεται

Σημ.1

Σημ.2

Σημ.3

Σημ.4

Σημ.5

Σημ.6 Σημ.7 Σημ.8

Σημ.9

Εβίλ Μεροδάχ

Νεριγκλισάρ

Λαμπσί - Μαρδούκ

Ναβονίδης

"Ακολούθησε τον Λαμπσί Μαρδούκ"και" "Διάδοχος του "Αντικατέστησε τον Εβίλ "Διαδέχθηκε τον πιστεύεται Ναβουχοδονόσσωρα"και"β Μεροδάχ" και"βασίλευσε Νεριγκλισάρ"και πως είχε ασίλευσε δύο χρόνια" 4 χρόνια" "βασίλευσε 9 μήνες" βασιλεύσει 17 χρόνια, 556539 π.Χ. Πού Πού αναφέρεται Πού αναφέρεται Πού αναφέρεται αναφέρεται

dp κεφ.4 σελ.50 παρ.9 "The Rise and Fall of an Immense Image" (Η άνοδος και πτώση μιας μεγάλης μορφής) w.86 11/1 σελ.5 "A Dream Reveals How Late It Is" (Ένα όνειρο αποκαλύπτει πόσο αργά είναι) it-2 σελ.480 "Nebuchadnezzar" (Ναβουχοδονόσωρ) dp. Κεφ.7 σελ.99 παραγρ.2 "Four Words That Changed the World" (τέσσερις λέξεις που άλλαξαν τον κόσμο) w00 5/15 σελ.12 "Pay attention to God's Prophetic Word for our Day" (Να προσέχετε τον Προφητικό Λόγο του Θεού για τις Μέρες μας) it-1 σελ.238-239 "Babylon" (Βαβυλών) it-1 σελ.147"Archaeology" (Αρχαιολογία) it-1 σελ.238-239 "Babylon" (Βαβυλών) w65 1/1 σελ.29 "The Rejoicing of the Wicked is Short-lived" (Η χαρά των πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη) Σελ.183 "Babylon the

dp. Κεφ.7 σελ.99 παραγρ.2 "Four Του υπερήφανου Βασιλέα Ναβουχοδονόσσωρα η 43χρονη Words That 4 Changed the World" βασιλεία… (τέσσερις λέξεις που άλλαξαν τον κόσμο) w00 5/15 σελ.12 "Pay attention to God's Prophetic Word for our Day" Ο Ναβουχοδονόσσωρ […] κατά την 43χρονη βασιλεά του […]

5 (Να προσέχετε τον Προφητικό Λόγο του Θεού για τις Μέρες μας) it-1 σελ.238-239 6 "Babylon" (Βαβυλών) it-1 σελ.147 7 "Archaeology" (Αρχαιολογία) it-1 σελ.238-239 8 "Babylon" (Βαβυλών) w65 1/1 σελ.29 "The Rejoicing of the Wicked is Short9 lived" (Η χαρά των πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη)

Μετά από μια 43χρονη βασιλεία, […] ο Ναβουχοδονόσσωρ Β απέθανε […] και διαδέχθηκε από τον Εβίλ Μεροδάχ […] Ο Νεριγκλισάρ, προφανώς ο διάδοχος του Εβίλ Μεροδάχ, και του Λαμπσί Μαρδούκ Ο Εβίλ Μεροδάχ, διάδοχος του Ναβουχοδονόσσορα. Μετά από μια 43χρονη βασιλεία, […] ο Ναβουχοδονόσσωρ Β απέθανε… και διαδέχθηκε από τον Εβίλ Μεροδάχ […] Ο Νεριγκλισάρ, προφανώς ο διάδοχος του Εβίλ Μεροδάχ, και του Λαμπσί Μαρδούκ

Ο Εβίλ Μεροδάχ, ως ο μεγαλύτερος υιός, διαδέχθηκε τον Ναβουχοδονόσσορα… ΟΕβίλ Μεροδάχ βασίλευσε δύο χρόνια και δολοφονήθηκε από τον σύζυγο της αδελφής του, τον Νεριγκλισάρ, ο οποίος βασίλευσε επί τέσσερα χρόνια, τα οποία ξόδεψε κυρίως σε κατασκευαστικά έργα. Ο ανήλικος υιός του, ο Λαμπσί Μαρδούκ, ένα άγριο αγόρι, τον διαδέχθηκε και δολοφονήθηκε μέσα σε εννέα μήνες. Ο Ναβονίδης, ο οποίος υπηρέτησε ως κυβερνήτης της w65 1/1 σελ.29 Βαβυλώνος και που ήταν ο αγαπημένος γαμπρός (σύζυγος της "The Rejoicing of the Wicked is Short- κόρης) του, πήρε τον θρόνο και απόλαυσε μια σχετικά ένδοξη 11 lived" (Η χαρά των βασιλεία, μέχρι την πτώση της Βαβυλώνος το 539 π.Χ.. πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη) w65 1/1 σελ.29 "The Rejoicing of the Wicked is Short14 lived" (Η χαρά των πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη) w65 1/1 σελ.29 "The Rejoicing of the Wicked is Short16 lived" (Η χαρά των πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη) 19 w65 1/1 σελ.29 "The Rejoicing of the Wicked is Short-

lived" (Η χαρά των πονηρών είναι βραχυπρόθεσμη) Σελ.183 "Babylon the Great Has 10 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS Σελ.184 "Babylon the Great Has 12 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS Σελ.184 "Babylon the Great Has 15 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS Σελ.184 "Babylon the Great Has 17 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS Σελ.184 "Babylon the Great Has 18 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS Σελ.184 "Babylon the Great Has 21 Fallen" (Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε) 1963 WTBTS 13

it-1 σελ.773 "EvilMerodach"

20

it-2 σελ.458 "Nabonidus"

si σελ.139 "Bible Book Number 27" 22 (Βιβλίο Αγίας Γραφής Νο.27)

Ο Amel-Marduk (Εβίλ Μεροδάχ), ως μεγαλύτερος υιός, διαδέχθηκε τον Ναβουχοδονόσσορα.

Αφού βασίλευσε μόλις δύο χρόνια, ο Βασιλέας Evil-Merodach δολοφονήθηκε από τον σύζυγο της αδελφής του, τον Neriglissar [...] Αυτός ο σφετεριστής του θρόνου […] βασίλευσε τέσσερα χρόνια […] ο Labashi-Marduk τον διαδέχθηκε […] Εντός εννέα μηνών έβαλαν να του κόψει τον λαιμό του ένας δολοφόνος. Ο Nabonidus τώρα πήρε τον θρόνο, και είχε μια σχετικά ένδοξη βασιλεία, μέχρι που έπεσε η Βαβυλών το 539 π.Χ..

Ο Εβίλ Μεροδάχ αντικαταστάθηκε από τον Νεριγλισσάρ (NergalSharezer) Η άνοδος του Ναβονίδη στον θρόνο ακολούθησε την δολοφονία τουΛαμπσί Μαρδούκ (Εκδόσεις 1963, 1983):Σύμφωνα με το λεξικό Westminster Dictionary of the Bible (Λεξικό Westminster της Βίβλου), 1944, σελίδα 64, και το "Babylonian Chronology" (Βαβυλωνιακό Χρονολόγιο), 1956, Parker & Dubberstein, σελίδες 13, 29, ο Βαλτάσσαρ άρχισε να βασιλεύει ως συμβασιλέας κατά το τρίτο έτος της βασιλείας τουΝαβονίδη, η οποία ήταν το 553 π.Χ.. (Έκδοση 1990): ο Βαλτάσσαρ προφανώς άρχισε να βασιλεύει ως συμβασιλέας, από το τρίτο έτος τουΝαβονίδη και μετά. Εφ' όσον πιστεύεται πως ο Ναβονίδης άρχισε την βασιλεία του το 556 π.Χ., το τρίτο έτος της βασιλείας του και "το πρώτο έτος του Βαλτάσσαρ" ήταν προφανώς το 553 π.Χ.. -- Δανιήλ 7: 1. (όρα "Insight on the Scriptures" (Ενόραση εις τις Γραφές), Τομ.1, σελ.283 και Τομ.2, σελ.457.)

it-2 σελ.457 23 "Nabonidus"

Με βάση τα σφηνοειδή κείμενα, πιστεύεται πως (αυτός) βασίλευσε περίπου 17 χρόνια (556-539 π.Χ.)

ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΩΣΗΠΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ Ο ΝΑΒΟΝΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΕΠΙ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΟΠΙΑ - 15 Μαϊου 1971, σελ.316 - Μαρτυρία του Χρονικού του Ναβονίδη: "…Μπορεί επίσης να σημειωθεί πως ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος (αναφερόμενος στα λόγια του Βαβυλώνιου ιερέα Βηρωσσού του 3ου αι. π.Χ.) αναφέρει πως ο Κύρος πήρε την Βαβυλώνα κατά το 17ο έτος της βασιλείας του Ναβονίδη. --- Κατ' Απίωνος, Βιβλίο 1, παρ.20..." Κατ' Απίωνος, Βιβλίο 1, παράγραφος 20 " Ο Ναβουχοδονόσσωρ, αφού είχε αρχίσει να χτίζει το προαναφερόμενο τείχος, αρρώστησε και αναχώρησε από αυτή τη ζωή, αφού είχε βασιλεύσει επί σαραντατρία χρόνια. Οπότε, ο υιός του Εβίλ Μεροδάχ πήρε το βασίλειο. Διεύθυνε τις δημόσιες σχέσεις με ένα παράνομο και ακάθαρτο τρόπο, και υπέκυψε στο σχέδιο που είχε οργανώσει εναντίον του ο Νεριγκλισσάρ, ο σύζυγος της αδελφής του, και εσφάγη από αυτόν, όταν είχε βασιλεύσει μόλις δύο χρόνια. Μετά την σφαγή του, ο Νεριγκλισσάρ, ο άνθρωπος που σχεδίασε εναντίον του, τον διαδέχθηκε στον θρόνο και βασίλευσε τέσσερα χρόνια˙ ο δε υιός του ο Laborosoarchod απέκτησε το βασίλειο, αν και δεν ήταν παρά ένα παιδί, και το κράτησε εννέα μήνες. Όμως, λόγω εκείνης της δυστροπίας του και τις κακές πρακτικές που επιδείκνυε στον κόσμο, συστήθηκε σχέδιο εναντίον του και από τους φίλους του, και βασανίσθηκε μέχρι θανάτου. Μετά τον θάνατό του, οι συνομώτες συνήλθαν και με κοινή συμφωνία έβαλαν το στέμμα επάνω στο κεφάλι του Ναβονίδη, έναν άνδρα της Βαβυλώνος, και έναν από εκείνους που ανήκε σε εκείνη την εξέγερση. Στην διάρκεια της δικής του βασιλείας συνέβη τα τείχη της Βαβυλώνος να χτίσθηκαν περιέργως με καμένα τούβλα και άσφαλτο. Όμως όταν έφτασε στο17ο έτος της βασιλείας του, εξήλθε ο Κύρος από την Περσία με μεγάλο στρατό, και, έχοντας ήδη κατακτήσει όλη την υπόλοιπη Ασία, ήρθε βιαστικά στην Βαβυλωνία. Όταν ο Ναβονίδης αντιλήφθηκε πως ερχόταν να του επιτεθεί, τον συνάντησε με τις δυνάμεις του, και, εμπλεκόμενος μαζί του στην μάχη ηττήθηκε, και, δέσμιος μαζί με λίγα από τα στρατεύματά του, κλείσθηκε μέσα στην πόλη Borsippus. Κατόπιν αυτών, ο Κύρος πήρε την Βαβυλώνα..." Όταν ολοκλήρωσε την πιο πάνω αναφορά του Βηρωσσού, ο Ιώσηπος έγραψε: "Αυτές οι αφηγήσεις συμφωνούν με την αληθινή ιστορία μέσα στα δικά μας βιβλία, καθ' όσον μέσα σε αυτά γράφεται πως ο Ναβουχοδονόσσωρ, κατά το 19ο έτος της βασιλείας του, ερήμωσε τον Ναό μας, και έτσι παρέμεινε, σε εκείνη την κατάσταση αφάνειας, επί πενήντα έτη..." (Κατ' Απίωνος, Βιβλίο 1, παράγραφος 21) Αυτό το απόσπασμα από τον Ιώσηπο όχι μόνο δηλώνει σαφώς πως ο Nabonidus βασίλευσε επί 17 χρόνια, αλλά επίσης επιβεβαιώνει τον αποδεκτό κατάλογο των Βαβυλώνιων βασιλέων και την διάρκεια των βασιλειών τους. Η Σκοπιά αποκρύπτει όλα εκείνα τα κομματάκια που δεν θέλει οι άνθρωποί της να γνωρίζουν.

Η ΣΚΟΠΙΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΛΕΓΟΥΝ ΠΩΣ Ο ΝΑΒΟΝΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΕΠΙ 17 ΧΡΟΝΙΑ

ΣΚΟΠΙΑ - 15 Αυγούστου 1968, σελ.491-492 - Το Βιβλίο των Ειλικρινών Ιστορικών Χρονολογιών: Επιβεβαιώνοντας την χρονολογία του 539, σημειώστε τι λέει ο καθηγητής Jack Finegan, στο "Light from the Ancient Past" (Φως από το Αρχαίο Παρελθόν) (1959), σελ.227-229: "Εις το 17ο έτος του Βασιλέα Ναβονίδη, η Βαβυλών έπεσε στον Κύρο τον Πέρση. Το Χρονικό του Ναβονίδη δίνει ακριβείς χρονολογίες. Κατά τον μήνα Tashritu, την 14η ημέρα, (10 Οκτωβρίου 539 π.Χ.), οι Περσικές δυνάμεις πήραν την Sippar. Την 16η ημέρα, (12 Οκτωβρίου 539 π.Χ.), ο στρατός του Κύρου μπήκε στην Βαβυλώνα αμαχητί, και κατά τον μήνα Arahsamnu, την τρίτη ημέρα, (29 Οκτωβρίου), ο ίδιος ο Κύρος ήλθε στην πόλη." Άλλοι ερευνητές λένε αυτό: "Το Χρονικό του Ναβονίδη […] δηλώνει πως η Sippar έπεσε στις Περσικές δυνάμεις VII/14/17 (10 Οκτωβρίου, 539 π.Χ.), πως η Βαβυλών έπεσε VII/16/17 [Υποσημείωση της Σκοπιάς: "VII/14/17": κατά τον 7ο Εβραϊκό μήνα Tishri, την 14η ημέρα, 17ο έτος της βασιλείας του Nabonidus.] (12 Οκτωβρίου), και πως ο Κύρος μπήκε στην Βαβυλώνα VIII/3/17 [Υποσημείωση της Σκοπιάς: O 8ος Εβραϊκός μήνας Heshvan] (29 Οκτωβρίου). Αυτό καθορίζει το τέλος της βασιλείας του Ναβονίδη και την αρχή της βασιλείας του Κύρου. Έχει αρκετό ενδιαφέρον, πως η τελευταία πλάκα που έχει χρονολογηθεί από τον Uruk προς τον Ναβονίδη έχει ημερομηνία την ημέρα μετά την παράδοση της Βαβυλώνος στον Κύρο. Τα νέα της κατάκτησής της δεν είχαν φτάσει ακόμα στην πόλη του Νότου, κάπου 125 μίλια σε απόσταση." -- Μελέτες Πανεπιστημίου Brown, Τομ.ΧΙΧ (19), "Babylonian Chronology" (Βαβυλωνιακό Χρονολόγιο) 626 π.Χ. - 75 μ.Χ., Parker & Dubberstein, 1956, sel. 13." Κατά το 17ο έτος του Ναβονίδη (539 π.Χ.), ο Κύρος κατέκτησε την Βαβυλώνα." -- The Popular & Critical Bible Encyclopedia and Scriptural Dictionary (Λαϊκή και Κριτική Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια και Αγιογραφικό Λεξικό), Fallows, 1913, Τομ.1, σελ.207

Δεν θα σας κουράσω άλλο,το μόνο σίγουρο είναι οτι ΚΑΙ εδώ η Σκοπιά λέει ψέματα-και μάλιστα εις γνώση της...Μπορείτε για εκτενέστερη έρευνα,αν ενδιαφέρεστε,να δείτε την εξαιρετική μελέτη του Carl Olof Jonsson στο βιβλίο: ''Οι καιροί των Εθνών αναθεωρημένοι'' στην ηλ. διεύθυνση: http://www.oodegr.com/paratir/biblia/kte1/perieh.htm όπου θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε άμεσα το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, και να αποκτήσετε ένα επιστημονικό και ατράνταχτο επιχείρημα που δίνει τη χαριστική βολή σε ολόκληρο το δογματικό οικοδόμημα της Σκοπιάς. Η περίπτωση του Γιόνσον μοιάζει εκπληκτικά με την ιεροεξεταστική δίκη του Γαλιλαίου Γαλιλέι, καθόσον οι κριτές του Γιόνσον όπως κι εκείνοι του Γαλιλαίου, ενδιαφέρονταν περισσότερο για την παραδοσιακή τους δογματική, παρά για την αλήθεια. Συνεπώς, εκείνο που ήθελαν να πετύχουν ήταν να τον εξαναγκάσουν ν’ αποκηρύξει τις θέσεις του ή, αν αυτό δεν ήταν δυνατό, να τον απομονώσουν και να χαρακτηρίσουν τις ιδέες του ως αιρετικές. Οπωσδήποτε, λοιπόν, το βιβλίο αυτό, για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αποτελεί μέρος του Librorum Prohibitorum (Καταλόγου Απαγορευμένων Εκδόσεων) και η ανάγνωσή του θεωρείται σοβαρό αμάρτημα. Ωστόσο, η μελέτη του Γιόνσον έχει ήδη επιδράσει βαθιά την κοινωνία των ''Μαρτύρων''. Όπως εξηγεί ο ίδιος, πριν από χρόνια διένειμε φωτοαντίγραφα του δακτυλογραφημένου κειμένου του σε ερευνητικούς φίλους, που με τη σειρά τους το μεταβίβασαν και σε άλλα άτομα ίδιας διανοητικής κλίσης, μέσα στην κοινωνία των Μαρτύρων. Το αποτέλεσμα ήταν να φθάσουν μερικά φωτοαντίγραφα του βιβλίου "Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι" σε μακρινά μέρη όπως στην Αυστραλία, στον Καναδά και στη Λατινική Αμερική, όπου ήδη διατυπωνόταν μεγάλη αμφισβήτηση του επίσημου δόγματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί, αυτά τα φωτοαντίγραφα χρησίμευσαν για να ρίξουν ''λάδι στη φωτιά'' της διάστασης και της εξέγερσης που έχει φουντώσει μέσα στις τάξεις των ''Μαρτύρων του Ιεχωβά'' ή, όπως συχνά ονομάζεται, του "Κινήματος της Σκοπιάς". Το βιβλίο αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί απλά σαν επίθεση στο δογματικό σύστημα των ''Μαρτύρων του Ιεχωβά''. Αντίθετα, αποτελεί προσπάθεια που αποσκοπεί να βοηθήσει όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους, είτε είναι Μάρτυρες είτε όχι, ν' αποκτήσουν μεγαλύτερη κατανόηση της σπουδαιότητας της αρχαιολογίας, της αστρονομίας και, πάνω απ’ όλα, της Χριστιανικής θρησκείας. Γιατί μια πίστη που

αποφεύγει τα αποδεδειγμένα γεγονότα δεν είναι μόνο τυφλή ευπιστία, είναι ανοησία. Για άλλη μια φορά εκτίθεται η διπροσωπία της Οργάνωσης της Σκοπιάς. Όλες οι αυθεντίες που αναγνωρίζει και επικαλείται η Σκοπιά ομόφωνα συμφωνούν πως η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 576/586 π.Χ.. Όλες οι αυθεντίες που αναφέρει η Σκοπιά συμφωνούν μεταξύ τους, και εξ ίσου ομόφωνα διαφωνούν με εκείνες τις χρονολογίες που είναι κρίσιμες για την Σκοπιά. Και συμφωνούν και με την Αγία Γραφή που βγάζει ακριβώς 587 π.Χ.ως τη χρονιά πτώσης τής Ιερουσαλήμ, και όχι 607 π.Χ. που θέλει η Σκοπιά, για να φθάνει στο 1914. Μόνο η Σκοπιά διαφωνεί με όλους και με όλα, προκειμένου να μην καταλάβουν οι οπαδοί της ότι τους εξαπατά, και ότι αφού ο Χριστός δεν ήρθε ακόμα στην παρουσία του, η Σκοπιά δεν είναι ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" όπως ισχυρίζεται!

21)Ερώτηση:ΟΙ ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' προτείνουν σε ''αλλόθρησκους'' να επισκέπτονται τις ''Αίθουσες Βασιλείας''. Με αυτή τη λογική ,οι ίδιοι επισκέπτονται τις ορθόδοξες εκκλησίες ''προς αναζήτησιν της αληθείας;'' Eσείς είστε που αναφέρετε (συνέχεια) το Βιβλικό εδάφιο: ''θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει'' (Ιω. 8:31-32) Πείτε μας,ποια αλήθεια να γνωρίσουμε,1850 χρόνια μετά το Χριστό,και τι είδους ελευθερία θα μας προσφέρει? Ότι η Αγία τριάδα ''δέν υπάρχει'', ή, ότι έχει ''ειδωλολατρική προέλευση''; Ότι αυτό που υποστηρίζατε έως το 1932 για τον Σταυρό του Ιησού Χριστού, έχει και αυτό ''ειδωλολατρική προέλευση'' και είναι ''όνειδος για τους χριστιανούς''; Ότι ο ''νέος κόσμος του Ιεχωβά'' θα χωριστεί σε δύο μέρη; Στούς 144.000 Και στον ''πολύ όχλο''; Δηλαδή σε δύο κατηγορίες πιστών ανθρώπων, Οι οποίοι θα αναγκαστούν να χωρίσουν τις οικογένειές τους,Και να μείνουν σε απόσταση από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ποια είναι η αλήθεια του θα γνωρίσουμε και θα μας ελευθερώσει? Πράγματα που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να κάνουν: Μπορείτε να:Διαβάσετε αυτό το βιβλίο?

Μπορείτε ... Να διαφωνήσετε με τους κανόνες της οργάνωσής και τον κώδικα δεοντολογίας,να διαφωνήσετε με τα δόγματα της οργάνωσής ,μπορείτε να συναναστραφείτε με ανθρώπους εκτός της οργάνωσης εάν αυτό δεν είναι απαραίτητο, να χαιρετίσετε τη σημαία,να ψηφίσετε,να πείτε τον Εθνικό Ύμνο... Να διαβάσετε βιβλία, περιοδικά, εκδόσεις, λογοτεχνία και από άλλες θρησκείες,να βάλετε υποψηφιότητα για το κυβερνών σώμα,ή πρέπει να σας προτείνει κάποιος, να υπηρετήσετε στο στρατό, να δεχτείτε μετάγγιση αίματος, να κάνετε δωρεά αίματος, να συζητάτε για πολιτική και αθλητικά γεγονότα, να συμβουλευτείτε ή να γίνεται ψυχίατρος, ή γιατρός, να έχετε στο σπίτι σας κάποια θρησκευτική εικόνα,να φοράτε σταυρό,να πάρετε ένα ηγετικό ρόλο στο σχολείο, να κάνετε πάρτι με τους συμφοιτητές σας στο σχολείο, να παίξετε μπίνγκο ,να τραγουδήσετε οποιοδήποτε χριστουγεννιάτικα τραγούδια , να γιορτάσετε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα,να δεχτείτε και να κάνετε δώρα εορτών, να γιορτάσετε οποιεσδήποτε γιορτές εκτός από το θάνατο του Ιησού,να αγοράσετε ένα εισιτήριο στη λοταρία,να λάβετε απο τα ''εμβλήματα'' (Σύμβολο του αίματος και του σώματος του Ιησού Χριστού Το οποίο λαμβάνουν Μόνον οι 144.000 ''Χρισμένοι''), να πιστεύετε στα θαύματα (εκτός από αυτά που βρίσκονται στην Αγία Γραφή),να παίξετε ανταγωνιστικά αθλήματα σε ομάδα

σχολείου,να παίξετε ανταγωνιστικά αθλήματα επαγγελματικά,βάλετε υποψηφιότητα για πρόεδρος ,να γίνετε μαζορέτα, να πάτε στο χορό του σχολείου ή σχολή χορού,να πάτε σε συγκέντρωση παλαιών συμμαθητών,να εγγραφείτε σε άλλη οργάνωση ή σύλλογο και να έχετε συναναστροφή με ''μη πιστούς'',ή άτομα αλλόθρησκα,οι καλύτεροι φίλοι σας να μην είναι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'',να συνεργαστήτε με ανθρώπους έξω από την οργάνωσή, όταν αυτό δεν είναι απαραίτητο,να παρακολουθήσετε κοινωνικές εκδηλώσεις που χρηματοδοτούνται από τον εργοδότη σας, εκτός εάν απαιτείται η παρουσία σας, να πάρετε μέρος στις ένοπλες δυνάμεις και να υπερασπιστείτε τη χώρα σας-(μπορείτε ομως να χρησιμοποιήστε όπλο για την προστασία από άνθρωπο), να είστε διαχειριστής στην πολυκατοικία ή καταστημάτων,να συμμετέχετε σε απεργία, να γίνετε αστυνομικός εφόσον χρειάζεται όπλο,να φορέσετε στρατιωτικές στολές ή ρούχα που σχετίζονται με τον πόλεμο,να καπνίσετε πούρα ή καπνό,να εργαστείτε σε κατάστημα πώλησης καπνού και πούρων,να παρακολουθήσετε το πρόγραμμα ''Ανώνυμων Αλκοολικών'',να αποδεχτείτε τον Ιησού ως Μεσίτη σας,να υπηρετήσετε σε καθήκοντα δικαστηρίου (πολιτικού), να μελετήσετε ψυχολογία, φιλοσοφία, κοινωνιολογία, και απόψεις που μπορεί να κλονίσουν την πίστη σας,να παρακολουθήσετε άλλες χριστιανικές εκκλησίες,να παντρευτείτε σε άλλη εκκλησία... Ραντεβού με μη πιστούς δεν συνιστάται,μπορείτε να ρίξετε ρύζι σε γάμο, να φοράτε blue τζιν, σορτς, και casual ενδύματα στην Αίθουσα Βασιλείας, να φοράτε παντελόνι σε Αίθουσα Βασιλείας (εάν είστε γυναίκα), να έχετε μακριά μαλλιά ή γένια (εξαρτάται από τις τοπικές συνήθειες της χώρας που είστε),να υποστηρίξετε ή να υπονοήσετε ότι η Σκοπιά δεν διοικείται από τον Ιεχωβά Θεό,να έχετε συζητήσεις και να εκφράζετε απόψεις που βασίζονται στην Αγία Γραφή,και που έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις της Σκοπιάς,να πείτε κάτι αρνητικό για την Σκοπιά (ο Μ.τ.Ι. πρεπει να μιλάει σε ''συμφωνία'' με τους « ομοϊδεάτες του,να σκεφτείτε άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις ως έγκυρες και αληθείς,εκπαίδευση σε πυγμαχία, ή πολεμικές τέχνες,να έχετε ελπίδα στον ουρανό, (εκτός αν αποτελείτε τμήμα των 144.000),να λατρέψετε τον Ιησού ως Θεό,να τιμήσετε τους Αγίους (ακόμη και τους πρώτους,μαθητές του Χριστού),να θαυμάσετε κάποια προσωπικότητα,οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι πρεσβύτεροι(?),να αποκαλύψετε ''μυστικές πληροφορίες'' στους εχθρούς και σε εκείνους που δεν δικαιούνται να γνωρίζουν,να χαιρετήσετε ή να μιλήσετε με πρόσωπο που αποκόπηκε (με ορισμένες εξαιρέσεις),να έχετε σχέσεις με πρόσωπο που αποκόπηκε-εκτός από την άμεση οικογένεια που ζει στο ίδιο σπίτι,(πάλι καλά...),να κρατήσετε μυστικά από την Οργάνωση.Μπορείτε να : σπουδάσετε θεολογία,φιλοσοφία,ανώτατη εκπαίδευση,να επισκεφτείτε τον Πανάγιο τάφο του Χριστού (ως χριστιανοί που ισχυρίζεστε ότι είστε),ή,να πάτε στους Αγίους Τόπους για να δείτε τα μέρη που περπάτησε και σταυρώθηκε ο Χριστός,να ψάξετε εκεί την αλήθεια,αλλά,και στις Ελληνικές Γραφές (που έχετε δίπλα σας) ,και όχι στα γραφεία της Νέας Υόρκης; Μπορείτε να μην γυρνάτε απο σπίτι σε σπίτι για να δίνετε τα περιοδικά στα σπίτια; Να μην έχετε συνέχεια στο μυαλό σας ότι είστε ''ένοχοι απέναντι στον Ιεχωβά''; Να διαβάσετε άλλη Αγία γραφή (εκτός της μετάφρασης νέου κόσμου) με το αρχαίο κείμενο και να διασταυρώσετε;να μπείτε σε Εκκλησία, (τότε γιατί καλείτε εμάς στις 'Αιθουσες Βασιλείας σας; ),να πάτε σε γάμο,κηδεία, βάπτιση κάποιου ορθόδοξου-ακόμη και αν είναι συγγενής σας; ( τι επιπτώσεις θα έχετε αν κάνετε κάτι τέτοιο;) Μπορείτε να δεχτείτε ένα φυλλάδιο που θα σας δώσει ορθόδοξος χριστιανός;( εκτός κι αν είστε πρεσβύτερος )... Εκτός αν είναι κάποιος Πρεσβύτερος, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να διαβάσουν τα βιβλία: 1. Αναζητώντας την αλήθεια-Νικολάου Μαυρομάγουλου 2. Παρατηρώντας τη Σκοπιά των "Μαρτύρων του Ιεχωβά"-Νικόλαου Μαυρομάγουλου 3. Κρίση Συνείδησης-Τού Ραίημοντ Φρανς (πρώην μέλους τού Κυβερνώντος Σώματος τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά).

4. Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι-Καρλ Όλοφ Γιόνσον 5. Ευσεβοφάνεια και Εκκλησία-Νικολάου Μαυρομάγουλου 6. "Μάρτυρες του Ιεχωβά" από το Α στο Ω - Άννα Μπουρδάκου 7. Γιαχβέ ο Θεός των Χριστιανών - Χρήστου Σαλταούρα 8. Αναζητώντας την Χριστιανική Ελευθερία - Ρέιμοντ Φρανς (πρώην μέλους τού Κυβερνώντος Σώματος τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά)... δεν μπορούν να πιστέψουν οτιδήποτε πούν πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά,- ακόμα κι αν είναι αλήθεια,Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναφέρουν τους φίλους και τα μέλη της οικογένειας τους-που παραβιάζουν τους κανόνες... Οι γυναίκες δεν μπορούν να αναλάβουν το ρόλο ενός άνδρα στην κοινότητα. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορεί να είναι ''μέρος αυτού του κόσμου'',πρέπει να είναι χωρισμένοι από τον

κόσμο. Ας ξαναδούμε λοιπόν το εδάφιο: ''θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει '' (Ιω. 8:31-32) Πείτε μας,ποια αλήθεια,και τι είδους ελευθερία σας προσφέρει? (Δεν εννοούμε βεβαίως την ασυδοσία), αλλά,απ'ότι βλέπουμε,Ο στόχος της εταιρείας σκοπιά δεν είναι να γνωρίσουμε την αλήθεια, και βέβαια ούτε αυτή να μας ελευθερώσει,αλλά αντιθέτως να δημιουργήσει πειθήνια όργανα τα οποία θα υπακούουν στα δόγματα της,τα οποία αλλάζει πολύ συχνά-χωρίς να ανέχεται μια ερώτηση,ή να δίνει εξηγήσεις... Στόχος της είναι να απομονώσει τους οπαδούς της από ανθρώπους που γνωρίζουν την αλήθεια,Για αυτόν τον λόγο έχει θέσει τόσους περιορισμούς. Έτσι το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί άτομα αντικοινωνικά,στερώντας τους από τις βασικές ανάγκες Ιατρικές, κοινωνικές, μορφωτικές, Ακόμη και περιορισμούς στο ντύσιμο και στον αθλητισμό. Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΡΑΧΟΥ "Αν βάλεις το βάτραχο κατευθείαν στο βραστό νερό, φεύγει αμέσως, ενώ αν τον ζεστάνεις σιγά - σιγά βράζει ζωντανός χωρίς να το καταλάβει". Βάσει αυτού του υποδείγματος, η Σκοπιά παγιδεύει σταδιακά τα θύματά της με τις παρακάτω τακτικές: 1. Απόκρυψη της αληθινής ταυτότητας και λειτουργίας της οργάνωσης: Οι "μάρτυρες" εμφανίζονται ως Χριστιανοί, ενώ Χριστιανοί είναι μόνον όσοι ομολογούν το Χριστό "Θεό αληθινό εκ Θεού αληθινού". Εμφανίζονται ως ερευνητές των Γραφών, ενώ στην πραγματικότητα δέχονται μόνο την ερμηνεία της "Σκοπιάς" για τη Γραφή και τους είναι απαγορευμένη η προσωπική έρευνα. ("Εν τούτοις, μην προσπαθείτε να ερμηνεύσετε τις Γραφές. Ο Θεός είναι ο ερμηνευτής. Η εταιρεία Σκοπιά είναι το μέσον", λέει το Θεοκρατικό βοήθημα για τους διαγγελείς της βασιλείας).

2. "Βομβαρδισμός αγάπης": Φέρονται με προσχεδιασμένη συμπάθεια και καλοσύνη, που η οργάνωση αποκαλεί "πολεμικό δόλο". Έτσι, πολλοί που ζητούν ζεστασιά και αγάπη εξαρτώνται συναισθηματικά.

3. Κατηγορίες κατά της διδασκαλίας και των λειτουργών της Εκκλησίας. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για την εξύψωση της οργάνωσης.

4. Αναγόρευση της οργάνωσης σε μόνο γνήσιο εκπρόσωπο του Θεού. Αυτό νομιμοποιεί κάθε πράξη, διδασκαλία και απαίτησή της.

5. Εξύψωση των οπαδών σε μόνους γνήσιους "Χριστιανούς", δηλαδή κολακεία.

6. Καλλιέργεια ανταγωνισμού μεταξύ των μελών, με την καταγραφή της "απόδοσης" του κάθε οπαδού σε ειδικό δελτίο, που υποβάλλεται κάθε μήνα στη συνάθροιση. "Κάθε "αδελφός" αξιολογείται και εκτιμάται μέσα στην οργάνωση ανάλογα με τα νούμερα που καταγράφονται στο ατομικό του "Αρχείο Ευαγγελιζομένων". Ακολουθούν μέθοδοι πνευματικής τρομοκρατίας και ελέγχου της σκέψης, όπως: 7. Διαβολοποίηση του κόσμου έξω από την οργάνωση, και οποιουδήποτε διαφωνεί με αυτήν: Έτσι ο οπαδός "κλείνει τ' αυτιά του" σε όσους προσπαθούν να του ανοίξουν τα μάτια, θεωρώντας τους όργανα του Σατανά.

8. Διαβολοποίηση της κριτικής σκέψης: Κάθε αμφιβολία για την εταιρεία εκλαμβάνεται από "τάση ατελών ανθρώπων", που "κινδυνεύουν πνευματικά", έως... δαιμονισμός!

9. Καλλιέργεια του διλήμματος "αγία οργάνωση ή κόσμος του Σατανά": Έτσι, ο οπαδός που θέλει να αποδεσμευθεί φοβάται τον "έξω κόσμο". Ενδεικτικά αναφέρονται μερικά μόνο θέματα του περιοδικού "Ξύπνα", το 1976: "Η άνοδος των αυτοκτονιών", "Ξυλοδαρμός των συζύγων", "Όταν σας σταματήσει ένας εγκληματίας"(!), "Το μεγαλύτερο παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας", "Φονείς και φόνοι", "Το διαζύγιο", "Πολιτική τρομοκρατία", "Το σχολικό έγκλημα αυξάνει", "Η σύγχρονη πείνα", "Κλοπή - μια βιομηχανία σε άνθηση", "Βία στα σχολεία: Ληστείες, βιασμοί, φόνοι", "Παιδιά εγκληματίες, διαρρήκτες", "Θάνατοι πυροσβεστών, μεταλλωρύχων, αστυνομικών" κ.ά. παρόμοια, συνοδευμένα με τρομακτική εικονογράφηση, που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τις χαρούμενες εικόνες της "Νέας Τάξης του Ιεχωβά".

10. Καλλιέργεια άγχους και ενοχών: Η Σκοπιά καλεί το κάθε θύμα της να "σώσει το Θεό", ν' αποδείξει Αυτόν αληθινό και το διάβολο ψεύτη, με "κατώτατα όρια" που υπερβαίνουν τις δυνατότητές του: μελέτη 4 τευχών περιοδικών το μήνα, προετοιμασία πέντε εβδομαδιαίων συναθροίσεων όπου θα λάβει μέρος, κατανάλωση

τουλάχιστον 10 ωρών το μήνα στον "αγρό", διεύθυνση μίας τουλάχιστον γραφικής μελέτης, συμμετοχή στις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας, κ.ά.(!) συν το "κοσμικό επάγγελμα" που συντηρεί τον ίδιο και την οικογένειά του, αφού τα παραπάνω γίνονται αμισθί. Ο οπαδός δεν καταφέρνει να τα προλάβει όλα, οπότε γεμίζει άγχος κι ενοχές απέναντι στον "Ιεχωβά", που παρ' όλα αυτά τον ανέχεται...

11. Έλλειψη ελεύθερου χρόνου: Όλες αυτές οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν χρόνο για σκέψη και έρευνα.

12. Άμεση πίεση από τους ανώτερους στην ιεραρχία (που κι αυτοί πιέζονται από άλλους ανώτερους), όταν η "απόδοση" είναι χαμηλή.

13. Διαρκής υπενθύμιση του Αρμαγεδώνα... ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ Ο Δρ. Τζέρυ Μπέρμαν στο βιβλίο του "Η πνευματική υγεία των μαρτύρων του Ιεχωβά" αναφέρει ότι οι "μάρτυρες": 1. Υποφέρουν από υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και ψυχικής ασθένειας, περισσότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

2. Ζουν τη ζωή τους υπό το φόβο των δαιμόνων. Κάθε τι κακό που κάνουν τείνουν να το δικαιολογούν "ο διάβολος με έκανε να το κάνω". Βλέπουν το Σατανά να ελέγχει τους ανθρώπους σαν πιόνια, να έχει περισσότερη εξουσία από το Θεό, και τον θεωρούν υπεύθυνο: α) για τα προβλήματα που δεν κατανοούν, β) για την έλλειψη υπακοής και οργανωτικού ζήλου, γ) για τις πνευματικές ασθένειες και τις τάσεις αυτοκτονίας

22)Ερώτηση:Τι ακριβώς σημαίνει ''μάρτυρας''; α) Αυτός που φοράει γραβάτα και κηρύττει απο πόρτα σε πόρτα;

β) Αυτοί (οι περίπου 11.000.000) που εως τον 4ο αιω μ.χ σταυρώθηκαν, βασανίστηκαν, κατάπιναν λιωμένο μόλυβδο, γδάρθηκαν ζωντανοί, κατασπαράχτηκαν απο τα λιοντάρια - μη δεχόμενοι να απαρνηθούν τη Θεότητα του Χριστού; Ποιοί απο αυτούς θα δούν -κατά τη ''Σκοπιά'' την Βασιλεία των Ουρανών; Ποιοί θα ειναι οι 144.000; Οι διωγμοί των πρώτων αιώνων: 64 μ.Χ. ο επί Νέρωνος διωγμός των Χριστιανών 81 μ.Χ. ο επί Δομετιανού διωγμός των Χριστιανών 112 μ.Χ. ο επί Τραϊανού διωγμός των Χριστιανών 202 μ.Χ. ο επί Σεπτιμίου διωγμός των Χριστιανών 249 μ.Χ. ο επί Δεκίου διωγμός των Χριστιανών 258 μ.Χ. ο επί Ουαλεριανού διωγμός των Χριστιανών 303-311 μ.Χ. ο επί Διοκλητιανού διωγμός των Χριστιανών Τον Χριστιανισμό στην Ελλάδα τον έφερε ο Απόστολος Παύλος το 50 μ.Χ., ιδρύοντας την πρώτη

Ευρωπαϊκή τοπική Εκκλησία (Εκκλησία των Φιλίππων). Η ιστορική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού στα χρόνια των πρώτων μεγάλων διωγμών από τους ειδωλολάτρες βασιλιάδες, δεν διέκοψε το Αποστολικό έργο της και η απόδειξη γι' αυτό είναι τα ίδια τα λόγια του πανταχού παρόντος Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού που είπε για την Εκκλησία Του ότι "ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ΚΑΙ ΠΥΛΑΙ ΑΔΟΥ ΟΥ ΚΑΤΙΣΧΥΣΟΥΣΙΝ ΑΥΤΗΣ" (Ματθ. 16:18). Επίσης, αν όπως ισχυρίζονται οι ψευδαπόστολοι "Μάρτυρες του Ιεχωβά" η Εκκλησία την εποχή των διωγμών είχε σταματήσει το Αποστολικό έργο της, δεν θα υπήρχε λόγος οι ειδωλολάτρες να κάνουν όλους αυτούς τους διωγμούς. Ο Χριστός πάντα διαφύλαγε και διαφυλάει την Εκκλησία Του, διότι είναι "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ" (Α΄ Τιμ.

3:15). Νέφη Αγίων Μαρτύρων! Χριστιανών που προτίμησαν να υπομείνουν σκληρά βασανιστήρια επί μήνες ολόκληρους από τους ειδωλολάτρες αντί να αρνηθούν τον Χριστό, είχε η Εκκλησία τα έτη εκείνα των διωγμών. Παραμένοντας ζωντανή η Εκκλησία, συνέχιζαν οι Χριστιανοί να λατρεύουν τον αληθινό Θεό, Τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό (Ιωάν. 20:28). Κρυφά μεν από τους διώκτες τους, αλλά Τον λάτρευαν. Τον λάτρευαν στις κατακόμβες. Λόγω των διωγμών δεν μπορούσαν πλέον οι Χριστιανοί να λατρεύουν τον Χριστό σε κατ' οίκον Εκκλησίες. 11.000.000 Μάρτυρες είχε τους τρείς πρώτους Χριστιανικούς αιώνες η Χριστιανική Εκκλησία, απ' τους οποίους τα 8.000.000 ήσαν Έλληνες! Ας δούμε βίους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ μαρτύρων του Χριστού: Άγιος Γαβριήλ, ο παιδομάρτυρας του Μπιαλιστόκ Πολωνίας Ο Παιδομάρτυρας Γαβριήλ γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου το 1684, στο χωριό Ζβιέρκι, δίπλα στο Ζαμπλούδουβ – περίπου 10 χλμ. από το Μπιαλίστοκ. Προερχόταν από ευλαβή οικογένεια χωρικών. Οι γονείς του, ο Πέτρος και η Αναστασία Γόβδελ, κρατούσαν την πίστη των προγόνων τους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των δύσκολων ημερών – όταν η ουνία του Μπρέστ κυριαρχούσε στην περιοχή. Ο Γαβριήλ βαπτίστηκε στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, στο Ζαμπλούδουβ. Από μικρός διακρινόταν για την ευσέβεια και ευλάβειά του. Τον χαρακτήριζε μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία και είχε έφεση για καθημερινή προσευχή στον Κύριό μας, παρά σε παιδικές διασκέδασεις. Στις 11 Απριλίου του 1690, στο σπίτι των Γόβδελ συνέβηκε μεγάλη τραγωδία. Ο Γαβριήλ δολοφονήθηκε και απήχθηκε. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η μητέρα του μη διαισθανόμενη το επερχόμενο κακό έφυγε, για να πάρει φαγητό στον άνδρα της, ο οποίος δούλευε στο χωράφι. Ενώ αυτή έλειπε, εισέβαλε στο σπίτι ο Διοικητής του χωριού, ονόματι Σούτκο, ο οποίος άρπαξε το παιδί και το βασάνισε μέχρι θανάτου. Ο δολοφόνος, για να αποκρύψει το έγκλημά του, μετέφερε το άψυχο σώμα του Γαβριήλ στην άκρη ενός δάσους, κοντά στο Ζβέρκι. Ο Γαβριήλ ήταν τότε 6 χρονών. Το σώμα του μάρτυρος εντοπίστηκε μετά από 9 ημέρες. Γύρω-γύρω από αυτό κάθονταν πολλά σκυλιά, που το προστάτευαν από διάφορα αρπακτικά, πουλιά και ζώα. Τότε ενταφιάσαν το σεπτό σκήνωμά του δίπλα στην εκκλησία ενός χωριού, πλησίον του Μπιαλίστοκ, όπου παρέμεινε για περίπου 30 χρόνια. Κοντά στο σημείο, όπου βρισκόταν ο τάφος του παιδομάρτυρα, συχνά ενταφίαζαν μικρά παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να τιμήσουν τον Γαβριήλ για τον μαρτυρικό του θάνατο. Κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας κηδείας, οι πιστοί πρόσεξαν πως το άγιο σώμα του Γαβριήλ ευωδίαζε και δεν είχε υποστεί φθορά. Έτσι, έλαβαν το άφθαρτο σκήνωμα του Γαβριήλ και το τοποθέτησαν στον υπόγειο χώρο του ιερού ναού του Ζβέρκι. Το γεγονός διαδόθηκε πολύ γρήγορα και έτσι η τιμή του κόσμου προς τον άγιο παιδομάρτυρα μεγάλωσε. Μαζί με αυτό το σημείο του Θεού παρατηρήθηκαν και πολλά θαύματα και επίσης σταμάτησε η επιδημία. Το 1746 η εκκλησία στο Ζβέρκ κάηκε, αλλά το σκήνωμα του παιδομάρτυρα σώθηκε, εκτός από το ένα χεράκι του, που έπαθε μόνο μερικά εγκαύματα. Τότε, μετέφεραν το σκήνωμα επισήμως στο μοναστήρι του Ζαμπλούδουβ, όπου το τοποθέτησαν μέσα στο Ιερό Βήμα και το χεράκι του επανήλθε στην αρχική του κατάσταση. Στο τόπο όπου βρισκόταν το σπίτι του Γαβριήλ, το 1894 έχτισαν μικρό ξύλινο εκκλησάκι, το οποίο δυστυχώς κάηκε το 1902. Αργότερα, με την ευλογία του Μητροπολίτη Κιέβου, το σκήνωμα μεταφέρθηκε στη μονή της Αγίας Τριάδος στο Σλούτσκ. Από τότε επικράτησε να ονομάζεται «ο άγιος Γαβριήλ του Σλούτσκ». Τον 19ο αιώνα η μνήμη τού παιδομάρτυρα στην πατρίδα του Πολωνία ξαναζωντάνεψε. Όμως, λόγω των

διαρκών μεταβολών των συνόρων και της εκκλησιαστικής ευθύνης στην περιοχή, το ιερό λείψανο γνώρισε πολλές μετακινήσεις. To 1910-1912 από τον καθεδρικό ναό του Μπιαλίστοκ, όπου βρισκόταν, μεταφέρθηκε στο μοναστήρι του Σούπρασλ. Το 1915 μετατέθηκε στο Σλούτσκ ενώ, στη δεκαετία του 1930, επί του αθεϊστικού καθεστώτος τοποθετήθηκε στο μουσείο και αργότερα στο ναό της Μεταμόρφωσης του Μίνσκ, της Σοβιετικής Λευκορωσίας. Το 1944 μεταφέρθηκε στο ναό της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου στο Γρόδνο. Εκεί παρέμεινε μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου του 1992. Τότε, με ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Μπιαλίστοκ και Γκντανσκ κ. Σάββα, ζητήθηκε το λείψανο του αγίου Γαβριήλ από τον Αρχιεπίσκοπο Γρόδνο και Βολκοβύσκ κ. Βαλεντίνο και έτσι το σκήνωμα του αγίου μεταφέρθηκε επισήμως στο Μητροπολιτικό Ναό του Μπιαλίστοκ, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα σε μία μικρή λάρνακα. Στην κοινότητα Ζβιέρκι ιδρύθηκε γυναικείο Μοναστήρι, εντός του οποίου ανεγείρεται εκκλησία αφιερωμένη στον παιδομάρτυρα Γαβριήλ, όπου στο μέλλον θα μεταφερθεί η λάρνακα με τα ιερά του λείψανα. ΕΠΙΣΗΣ: Εκτός των χιλιάδων μαρτύρων κατά τους διωγμούς, υπάρχουν κι άλλοι άγιοι που αρνήθηκαν να πολεμήσουν, κατανοώντας την περί πολέμου άποψη της πνευματικής τους κληρονομιάς. Ο άγιος Βονιφάτιος, φωτιστής των Γερμανών, το 754 μ.Χ., αρνήθηκε να αμυνθεί, όταν δέχτηκε επίθεση βαρβάρων στα δάση πέραν του Ρήνου, και σκέπασε απλά το κεφάλι του με το χειρόγραφο του ευαγγελίου. Οι Ρώσοι άγιοι πρίγκηπες Μπόρις και Γκλεμπ, το 1015, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός τους Σβιατοπόλκος τους κάλεσε στο παλάτι του, κατάλαβαν ότι ήθελε να τους δολοφονήσει, αλλά πήγαν, και μάλιστα σε διάστημα ενός μήνα ο ένας από τον άλλο, θεωρώντας αντίθετο προς τη χριστιανική τους πίστη το να βάλουν τους στρατιώτες τους να πολεμήσουν για χάρη τους. Το 452 μ.Χ., όταν η Ρώμη πολιορκήθηκε από τον Αττίλα, ο πάπας άγιος Λέων ο Μέγας απέτρεψε την κατάληψη της πόλης βγαίνοντας να τον συναντήσει άοπλος, εν στολή, μαζί με τους ιερείς της Ρώμης. Τον άθλο αυτό επανέλαβε ο πάπας άγιος Γρηγόριος Β΄ (717-731 μ.Χ.), αποτρέποντας την κατάληψη της Ρώμης από το βασιλιά των Λομβαρδών Λιουπτράνδο. Στον αντίποδα όλων αυτών,οι ψευδαπόστολοι οι οποίοι αυτοονομάζονται "Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά" , είναι μία απ' τις 33.000 περίπου στον αριθμό Προτεσταντικές / Διαμαρτυρόμενες (protest = διαμαρτυρία) ομολογίες οι οποίες σαν κλαδιά δέντρων ξεκίνησαν να ιδρύονται μέσα από διαρκή σχίσματα απ' το 1517 μ.Χ. κι έπειτα, από μια διαμαρτυρία που έγινε το έτος εκείνο με αρχηγούς τους Ρωμαιοκαθολικούς Λούθηρο, Ζβίγγλιο και Καλβίνο, για τα έκτροπα ("Σταυροφορίες", "Ιερά Εξέταση", σφαγή των μη Ρωμαιοκαθολικών λαών, "αλάθητο" του Πάπα της Ρώμης κτλ) του σχισματικού Ρωμαιοκαθολικισμού ο οποίος αποκόπηκε από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού το 1054 μ.Χ. Απόδειξη ότι η αιρετική ομολογία των ψευδαποστόλων "Μαρτύρων του Ιεχωβά"" και οι υπόλοιπες 33.000 περίπου στον αριθμό Προτεσταντικές ομολογίες ανήκουν στο Προτεσταντικό δόγμα είναι ότι η διδασκαλία τους είναι το "ΜΟΝΟΝ Η ΓΡΑΦΗ" (Sola Scriptura) απορρίπτοντας την παράδοση, διαφέροντας μεταξύ τους στο πως η συγκεκριμένη ομάδα ερμηνεύει την Γραφή, στην ονομασία της ομολογίας και στους κήρυκες. Για την ακριβή αναίρεση των ψευδαποστόλων "εργατών" με αγιογραφικά χωρία και μόνο, διαβάστε το "Αντιχιλιαστικό Εγχειρίδιον", του Νικολάου Ιω. Σωτηρόπουλου, εκδ. "Ο Σταυρός". Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν παραδέχονται ότι η οργάνωσή τους είναι απλώς ένα από τα πολλά παρακλάδια του προτεσταντισμού, παρά το ότι οι θρησκευτικές καταβολές του ιδρυτή τους, Κάρολου Ρώσσελ, αποτελούν μια μετεξέλιξη των ιδεών της προτεσταντικής κίνησης των Αντβεντιστών. Όμως, εκτός από αυτά, όλα τα βασικά χαρακτηριστικά των ΜτΙ είναι προϊόντα του προτεσταντισμού και προέρχονται από τις προτεσταντικές ρίζες τους. Ας τα δούμε εν συντομία: 1) Η ιδέα ότι η μόνη πηγή της χριστιανικής αλήθειας είναι η Αγία Γραφή. Πρόκειται για το θεμελιώδες δόγμα του προτεσταντισμού, το περίφημα Sola Scriptura («Μόνο Γραφή»). Το δόγμα αυτό επινοήθηκε αναγκαστικά από το Λούθηρο, για να μπορέσει να παρακάμψει το κύρος των ερμηνευτών που ανήκαν στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ιδιαίτερα εκείνων που θεωρούνταν άγιοι. Έτσι όμως, χωρίς να καταλαβαίνει το μέγεθος του σφάλματός του, απέρριψε και το κύρος των Πατέρων της Εκκλησίας, που ήταν όντως άγιοι και που αποτελούν τους πνευματικούς διδασκάλους των χριστιανών ήδη αμέσως μετά τους αποστόλους. Αυτούς, ο Λούθηρος και κατόπιν όλοι οι προτεστάντες τους απέρριψαν συλλήβδην, αρνούμενοι το θείο φωτισμό τους και τιτλοφορώντας τις διδασκαλίες τους «παραδόσεις ανθρώπων», συνεπώς σχετικές και στερημένες της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Το Sola Scriptura βέβαια η ίδια η Αγία Γραφή δεν το δέχεται, αφού: α) σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι άγιοι που πρωταγωνιστούν στην Αγία Γραφή (προφήτες και απόστολοι) λαμβάνουν αποκάλυψη απευθείας από το Θεό και όχι μελετώντας τις Γραφές, ενώ β) ο απόστολος Παύλος

λέει στο Β΄ Θεσσαλονικείς, 2, 15: «Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» – άρα κατά τον Παύλο ο χριστιανισμός έχει μεταδοθεί και προφορικά και όχι μόνο μέσω κειμένων. Ο τρόπος που λειτουργούσαν ή νήστευαν οι πρώτοι χριστιανοί π.χ. δεν περιγράφεται στην Αγία Γραφή! Άρα μήπως «δε λειτουργούσαν» και «δε νήστευαν»; Όχι, και τα δύο αναφέρεται ότι τα έπρατταν (Πράξεις, 13, 2), χωρίς όμως να τα έχουν παραλάβει μέσω κάποιου «ιερού βιβλίου». Αποτελούσαν πρακτικές που είχαν μεταδοθεί από τους αποστόλους στην πράξη και δε χρειάζονταν να καταγραφούν στα αποστολικά κείμενα, δηλ. εκείνα που κατόπιν αποτέλεσαν την Καινή Διαθήκη. Το ίδιο ισχύει και για ερωτήματα όπως: μήπως οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν ιερείς; μήπως δεν πίστευαν στην Αγία Τριάδα; μήπως δεν τιμούσαν το σταυρό, την Παναγία και τους αγίους; μήπως, μήπως… κ.τ.λ. Βέβαια, οι προτεστάντες επέλεξαν το Sola Scriptura ως τη μόνη ασφαλή βάση για να βρουν την αυθεντική εκδοχή του χριστιανισμού, επειδή τους χώριζε ένα χάσμα 15 αιώνων από την πρωτοχριστιανική εποχή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δε χωρίζεται από την πρωτοχριστιανική εποχή με κανένα χάσμα, αλλά ενώνεται μέσω της αδιάσπαστης αλυσίδας των αγίων της, από τους ίδιους τους αποστόλους και τους άμεσους μαθητές τους μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και σ’ εμάς δεν τίθεται θέμα «διαφωνίας» και «αντίθεσης» μεταξύ Αγίας Γραφής και παράδοσης: και τα δύο παραδόθηκαν στους ανθρώπους από τους αποστόλους και διαφυλάχτηκαν μέσα στους αιώνες.

2) Για να παρακάμψει τη διδασκαλία των αγίων, ο προτεσταντισμός επινόησε και το επόμενο δόγμα του, την «αποστασία της Εκκλησίας αμέσως μετά το θάνατο των αποστόλων», και τη νόθευση του αυθεντικού (βιβλικού) χριστιανισμού από τους Πατέρες της Εκκλησίας, ακόμη και το 2ο αι. μ.Χ., με ειδωλολατρικές και φιλοσοφικές επιρροές. Βέβαια, τίθεται το θέμα πώς μια τέτοια «αποστατική» Εκκλησία μπόρεσε να συγκροτήσει ένα γνήσιο κανόνα της Αγίας Γραφής, ώστε να τον παραλάβουν οι προτεστάντες, ενώ «σε όλα τα άλλα ζητήματα» έκανε μονίμως λάθος… Έτσι, εν πάση περιπτώσει, οι προτεστάντες απέρριψαν όλα τα στοιχεία της εκκλησιαστικής παράδοσης και επέστρεψαν με ένα ιστορικό άλμα σε αυτό που νόμιζαν πως είναι η πρωτοχριστιανική αυθεντικότητα. Φυσικά, η ιδέα ότι η Εκκλησία αποστάτησε (ολόκληρη!) είναι αυθαίρετη. Επιχειρείται η τεκμηρίωσή της σε σημεία της Καινής Διαθήκης όπου γίνεται λόγος για τη μεγάλη αποστασία των τελευταίων ημερών, αλλά εκεί – ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι μιλάει για μια περίοδο κρίσης που αρχίζει αμέσως μετά τους αποστόλους, αφού από την ανάσταση του Χριστού και μετά ήδη μπαίνουμε στις έσχατες μέρες – σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται συνολική αποστασία της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού με κεφαλή το Χριστό, αλλά μόνο συγκεκριμένων προσώπων. Ολόκληρη η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να αποστάτησε, γιατί τότε το Άγιο Πνεύμα απέτυχε στο έργο του, οι «πύλες του άδη» νίκησαν την Εκκλησία (αντίθετα με τη διαβεβαίωση του Ιησού στο Ματθ. 16, 18), ενώ δε φαίνεται να εκπληρώνεται πουθενά η υπόσχεση του Κυρίου ότι θα είναι με τους χριστιανούς «όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του αιώνων» (Ματθ. 28, 20). Εξάλλου, η ίδια η Εκκλησία, όπως είπαμε, είναι σώμα Χριστού με κεφαλή το Χριστό (ο Χριστός είναι μέλος της Εκκλησίας και μάλιστα το σημαντικότερο, το κεφάλι), συνεπώς δε γίνεται να αποστάτησε, ώστε να υπάρχει κενό πίστης από τους αποστόλους μέχρι τον εκάστοτε προτεστάντη ιδρυτή κάποιας εκκλησιαστικής οργάνωσης, που φαντάζεται ότι ο ίδιος και η οργάνωσή του διασώζουν τη χριστιανική αλήθεια – κοινός τόπος σε όλα τα προτεσταντικά παρακλάδια. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, οι προτεστάντες επινόησαν την ιδέα της «αόρατης Εκκλησίας», στην οποία περιλαμβάνονται όλοι οι «αληθινοί χριστιανοί» όλων των ιστορικών παραλλαγών του χριστιανισμού, που όμως είναι ετερόκλητοι και «άγνωστοι», άρα δε μπορούν να χρησιμεύσουν ως άγιοι διδάσκαλοι των χριστιανών. – έτσι, οι χριστιανοί δεν έχουν οδηγούς, παρά «μόνο την Αγία Γραφή». Ακόμη κι αν ανάμεσά τους τοποθετούνται κάποιοι γνωστοί άγιοι, είτε ορθόδοξοι είτε ρωμαιοκαθολικοί (δηλ. άνθρωποι που φαίνονται ειλικρινείς πιστοί), δεν τους αναγνωρίζεται καμιά αυθεντικότητα στην προσέγγιση του Θεού, ενώ αναγνωρίζεται με σεβασμό το κύρος των ερμηνευτών που ερμήνευσαν τη Βίβλο κάνοντας φιλολογικές έρευνες ή μαθηματικούς υπολογισμούς… Όμως «αόρατη Εκκλησία» δε μπορεί να υπάρχει, γιατί δε συγκεντρώνεται στο κυριακό δείπνο, δηλ. στη θεία μετάληψη (την οποία οι ΜτΙ και γενικά οι προτεστάντες έχουν ερμηνεύσει αλληγορικά ως προς τις βιβλικές αναφορές και τροποποιήσει κατά βούλησιν). Η Εκκλησία οφείλει να είναι πάντα ορατή και συγκεκριμένη, έστω κι αν περιλαμβάνει και ανάξιους (και η Εκκλησία των αποστολικών χρόνων είχε αρκετούς), και συγκροτημένη σε ένα σώμα με κέντρο την ευχαριστία (θεία μετάληψη). Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται και οι άγγελοι και ο Χριστός, γι’ αυτό και ποτέ δεν αποστατεί, αλλά πάντα είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας», όπως γράφει ο απόστολος Παύλος στο Α΄ Τιμόθεον, 3, 15. Επίσης, οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας αμέσως μετά τους αποστόλους είναι οι ίδιοι οι μαθητές των

αποστόλων, που εκείνοι επέλεξαν και τοποθέτησαν στις θέσεις τους. Ανάμεσά τους είναι ο Τίτος, ο Τιμόθεος, ο Κλήμης, οι ευαγγελιστές Λουκάς και Μάρκος κ.π.ά. Αποστάτες ήταν όλοι αυτοί; Ή μήπως αποστάτες είναι μόνο ο Ιγνάτιος και ο Πολύκαρπος, αφού από τα γραπτά τους συνάγεται ότι η Εκκλησία του 2ου αι. μ.Χ. είναι ίδια με Εκκλησία των επόμενων αιώνων και τελικά με την Ορθόδοξη; Τα γραπτά αυτών των αγίων δε μπορεί να γίνουν αποδεκτά χωρίς πρόβλημα από τους προτεστάντες. Όμως, αν αυτοί οι άγιοι υπήρξαν αποστάτες, πού είναι οι αντιδράσεις όλων των υπολοίπων και πώς είναι δυνατόν να κατάφεραν ν’ αλλάξουν ολόκληρη τη φυσιογνωμία του χριστιανισμού; Για κάθε ειλικρινή μελετητή, τα κείμενα των αγίων του 2ου αι. μ.Χ. διασώζουν την αυθεντικότητα της Εκκλησίας, αυτά που οι άγιοι παρέλαβαν από τους άμεσους διδασκάλους τους, τους αποστόλους και μαθητές του Χριστού. Γι’ αυτό και πολλοί προτεστάντες, μελετώντας τα, έχουν μεταστραφεί στην Ορθοδοξία, ενώ οι υπόλοιποι, όσοι τα μελετούν, προτιμούν να τα θάψουν κάτω απ’ το χαλί τιτλοφορώντας τα «προϊόντα αποστασίας».

3) Η χρήση του εβραϊκού (Μασοριτικού) κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης αντί για τη Μετάφραση των 70 (Ο΄) που χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί πάντα η Εκκλησία. Ο Λούθηρος απέρριψε τους Ο΄ και υιοθέτησε το Μασοριτικό, νομίζοντας πως έτσι ανακαλύπτει την αρχαιότερη και άρα γνησιότερη εκδοχή της Παλ. Διαθήκης. Έτσι, έπαθε τα εξής: α) απέρριψε 10 ολόκληρα βιβλία της Παλ. Διαθήκης, που ήταν γραμμένα απ’ ευθείας στα ελληνικά και δεν περιελήφθησαν ποτέ στην Εβραϊκή Βίβλο! β) ήρθε σε αντίθεση με την ίδια την Καινή Διαθήκη, γιατί εκεί οι παραπομπές στην Παλαιά γίνονται με εδάφια των Ο΄! Οι ΜτΙ δεν αποδέχτηκαν αυτούσιο το Μασοριτικό, αλλά κατασκεύασαν ένα νέο κείμενο της Αγίας Γραφής, τη «Μετάφραση Νέου Κόσμου», όπου όμως – όπως ήταν αναμενόμενο – η Παλαιά Διαθήκη έχει ως βάση το εβραϊκό κείμενο. Είναι μια «επιστημονική» μετάφραση της Βίβλου, τροποποιημένη κατά τις απόψεις τους. Πάντως, πρέπει να τονίσουμε ότι είναι παράδοξο μια οργάνωση «μελετητών των Γραφών» να θεωρεί εγκυρότερες τις απόψεις σύγχρονων φιλολόγων, όσες περγαμηνές κι αν εμφανίζουν, από τις απόψεις των ίδιων των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, που παρέθεταν από τους Ο΄, το κείμενο των οποίων αποτελεί από την αρχή και για όλους τους αιώνες την Παλαιά Διαθήκη των αληθινών χριστιανών, δηλαδή της Εκκλησίας ανατολής και δύσης (στη δύση η χρήση του διατηρήθηκε από τους Ρωμαιοκαθολικούς, παρότι ο ρωμαιοκαθολικισμός δεν αποτελεί συνέχεια της πίστης των αρχαίων δυτικών χριστιανών, αλλά αίρεση με πάρα πολλές αποκλίσεις που εμφανίστηκε γύρω στο 1000 μ.Χ.).

4) Με αποκλίσεις, ανάλογα με τον προτεσταντικό κλάδο όπου ανήκουν, οι προτεστάντες απορρίπτουν την ειδική ιεροσύνη, υποβιβάζουν τα μυστήρια σε απλές συμβολικές τελετές, δεν κάνουν το σταυρό τους, ακόμη κι όταν τον χρησιμοποιούν ως χριστιανικό σύμβολο (ενώ οι ΜτΙ ούτε κι αυτό το κάνουν), ενώ συλλήβδην δεν αναγνωρίζουν την ιερότητα των εικόνων, δεν τιμούν την Παναγία και τους αγίους, ούτε μιλάνε με αυτούς, ούτε και προσεύχονται για τους νεκρούς, νομίζοντας πως οι ψυχές κοιμούνται κατά το διάστημα από το σωματικό θάνατο μέχρι την τελική ανάσταση. Όλες αυτές οι δοξασίες των ΜτΙ είναι προϊόντα των προτεσταντικών καταβολών τους, για τα οποία στη συνέχεια αναζητήθηκαν βιβλικά ερείσματα και, για να βρεθούν, επανερμηνεύτηκαν ως σύμβολα, αλληγορίες και οράματα χωρίς αληθινό περιεχόμενο όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής που φανερώνουν το αντίθετο. Μάλιστα την τιμή προς την Παναγία και το σταυρό οι ΜτΙ τη χαρακτηρίζουν «λατρεία» («της Μαρίας» και του σταυρού) και την πίστη στη ζωή των ψυχών μετά το θάνατο τη χαρακτηρίζουν «αθανασία της ψυχής», για να δείξουν πως πρόκειται για επιδράσεις από την ειδωλολατρία και την αρχαία φιλοσοφία. Στην πραγματικότητα, αυτά δεν έχουν καμία σχέση, αλλά αποτελούν διδασκαλίες των χριστιανών εξ αρχής, θεμελιωμένες σε πολλά σημεία της Καινής Διαθήκης, αλλά και στην πραγματική εμπειρία των αγίων χριστιανών των πρώτων γενεών και, κατόπιν, όλων των αγίων όλων των εποχών. Οι προτεστάντες ωστόσο, μεταξύ αυτών και οι ΜτΙ, την ερμηνεία των σχετικών σημείων της Αγίας Γραφής από την Εκκλησία την απορρίπτουν, ενώ την εμπειρία των αγίων από τη θεία χάρη και τον ουράνιο κόσμο τη θεωρούν πλάνη (γιατί «έρχεται σε αντίθεση με τη Βίβλο» – όπως την ερμηνεύουν αυτοί βέβαια) και επίσης την απορρίπτουν.

5) Και απομένουν δύο στοιχεία: ο εσχατολογικός προσανατολισμός των ΜτΙ και η χρήση του ονόματος Ιεχωβά ως «του θείου ονόματος». Ο εσχατολογικός προσανατολισμός υπάρχει και σε άλλες προτεσταντικές ομάδες, όπως οι Αντβεντιστές, από τους οποίους γεννήθηκαν οι αρχικές δοξασίες των ΜτΙ. Φυσικά, όλοι οι χριστιανοί είμαστε εσχατολογικά προσανατολισμένοι, αλλά στους ΜτΙ διακρίνω δύο διαφορές από την Ορθοδοξία, εκτός φυσικά από την εμμονή τους με τον ακριβή καθορισμό της χρονολογίας της Δευτέρας Παρουσίας: α) Φαίνεται να ενδιαφέρονται κατά κύριο λόγο για τις πράξεις του Θεού πάνω στο σύνολο της ανθρωπότητας (σα να πρόκειται για ένα πολιτικό πρόγραμμα) και δευτερευόντως για την προσωπική σωτηρία κάθε ανθρώπου. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για αντανάκλαση της ιουδαϊκής νοοτροπίας

σχετικά με τον περιούσιο λαό. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος καθοδηγούσε το λαό Του ως σύνολο, κι έτσι οι ΜτΙ, που, ως προτεστάντες, είναι υπερβολικά προσκολλημένοι στην Παλ. Διαθήκη, παραβλέπουν τον προσωπικό χαρακτήρα της εν Χριστώ αποκάλυψης. Αυτό ωστόσο θεωρώ πως έχει σχέση και με την τακτική της «αποκοπής»: ο «λαός του Θεού» γίνεται αυτοδύναμο, που υπερβαίνει τα μέλη του και είναι, ως σύνολο, πιο σημαντικός απ’ αυτά, κι έτσι ένα πρόσωπο που «παρεμποδίσει» το σκοπό του Θεού μπορεί να αποβληθεί σαν σάπιο φρούτο, χωρίς να ενδιαφερόμαστε πλέον για τη σωτηρία του. β) Οι ορθόδοξοι, όπως και οι αρχαίοι χριστιανοί, έχουμε την πρόγευση των εσχάτων ήδη από αυτή τη ζωή, στο βαθμό που ο άνθρωπος ενώνεται με το Θεό εν Χριστώ, μετέχει στη θεία χάρη, γίνεται άγιος. Πρόκειται για την πρώτη ανάσταση, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη. Οι προτεστάντες, για να μην υποχρεωθούν να αναγνωρίσουν αγίους (άρα και θεόπνευστους διδασκάλους και ερμηνευτές που θα πρέπει να ακολουθήσουν), μεταθέτουν τα πάντα για το τέλος, με εξαίρεση τους πεντηκοστιανούς, που έχουν πέσει στην αντίθετη πλάνη και φαντάζονται ότι, με τις εκστασιακές τους επιδόσεις, πραγματώνουν το χαρισματική κατάσταση των πρώτων χριστιανών (χωρίς όμως κι αυτοί να αναγνωρίζουν τις γνήσιες χαρισματικές καταστάσεις που συμβαίνουν στους αγίους όλων των εποχών). Η χρήση του «θείου ονόματος» είναι μια εξειδικευμένη συνέπεια της υπερβολικής έμφασης όλων των προτεσταντών στην Παλαιά Διαθήκη, υπό το φως της οποίας κατανοούν την Καινή Διαθήκη, αντί για το αντίθετο. Έτσι, οι ΜτΙ χρησιμοποιούν για το Θεό ένα όνομα που έχει αποκαλυφθεί στην Παλαιά Διαθήκη και απορρίπτουν την άποψη ότι το όνομα, με τον οποίο Τον αποκάλυψε ο Χριστός, είναι «Πατήρ» (μάλιστα εισήγαγαν στη «μετάφραση» της Καινής Διαθήκης τον όρο Ιεχωβά σε όλη την έκταση του κειμένου, θεωρώντας ότι, από «επιστημονική» άποψη, «θα έπρεπε» να υπάρχει), ενώ απορρίπτουν εντελώς και την πίστη στην ύπαρξη της Αγίας Τριάδας («της Τριάδας»), αφού κατανοούν την Παλαιά Διαθήκη ιουδαϊκά (τυπικό προτεσταντικό χαρακτηριστικό). Έτσι, όλα τα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης όπου φαίνεται το πολυπρόσωπο του Θεού (πρώιμες υποδηλώσεις της τριαδικότητας), καθώς και τα σημεία της Καινής Διαθήκης όπου γίνονται αναφορές στην Αγία Τριάδα (όπως στην κατακλείδα του κατά Ματθαίον), οι ΜτΙ τα ερμηνεύουν έτσι ή αλλιώς, ώστε να ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις τους, και απορρίπτουν την ερμηνεία και τις πεποιθήσεις των αγίων, ακόμη και του πρώτου αιώνα, ως …αντιγραφικές (αντίθετες προς την Αγία Γραφή)! Η ερμηνεία της Βίβλου από τους ΜτΙ φυσικά είναι καθαρά φιλολογική, αφού δεν έχουν αγίους που να θεωρηθούν αυθεντικοί ερμηνευτές. Ως γνήσιοι προτεστάντες, θεωρούν ότι ο δρόμος που οδηγεί στη σωστή ερμηνεία της Βίβλου είναι ο δρόμος της λογικής και όχι ο δρόμος της θείας χάριτος. Η ίδια η μελέτη της Βίβλου «είναι πηγή χάριτος», τουλάχιστον για έναν «ειλικρινή μελετητή». Τα ίδια λένε όλοι οι προτεστάντες (δες π.χ. το βιβλίο Διψώντας για το Θεό, του πρώην προτεστάντη πάστορα Ματθαίου Γκάλλατιν, που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία όταν ανακάλυψε και μελέτησε τους Πατέρες της Εκκλησίας της αμέσως μετά τους αποστόλους γενιάς, δηλ. τους μαθητές των αποστόλων – «Αποστολικούς Πατέρες»). Το παραπάνω βιβλίο, καθώς και το βιβλίο του π. Πήτερ Γκίλκουϊστ Καλώς ήλθατε στο σπίτι σας (όπου εξιστορείται η μεταστροφή στην Ορθοδοξία μιας ολόκληρης προτεσταντικής κοινότητας των ΗΠΑ, μετά από έρευνα των αρχαίων χριστιανικών πηγών) ίσως μπορούν να βοηθήσουν έναν ΜτΙ να κατανοήσει τις πραγματικές ρίζες της διδασκαλίας της Οργάνωσής του και ίσως να καταλάβει για ποιο λόγο η Ορθοδοξία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και απόψεις στο ένα ή το άλλο ζήτημα, καθώς και πώς σχετίζονται αυτά με τις πρωτοχριστιανικές καταβολές και την ίδια την Αγία Γραφή. ΛΟΙΠΟΝ;Ποιοί είναι πραγματικοί ΜΑΡΤΥΡΕΣ;

23)Ερώτηση:Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει κάποια περιοδικά που μπορεί κανείς να διαβάσει ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ. Έχει η οργάνωση κάποια ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ περιοδικά; Μήπως είναι αναγκαίο να τα προμηθεύεται ο Μ.τ.Ι; Γίνονται καταγραφές -επιδόσεις στο πόσα περιοδικά έδωσε ; Διαβάζουμε στην σκοπιά της 1ης Μαρτίου 2013,σελ.16: ''Αν Ο Ιησούς είναι ο Θεός, τότε πως ανέστησε τον εαυτό του? Χρειάζονται ιδιαίτερες θεολογικές γνώσεις για να καταλάβετε ότι : α) Για τον Θεό όλα είναι δυνατά : "Τα αδύνατα παρ' ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν''. (Λουκ. 18,27). β) Ότι ο Χριστός δεν πέθανε ΚΑΙ ως Θεός, αλλά ΜΟΝΟ ως άνθρωπος. Έτσι καταρρίπτονται τα επιχειρήματα των Αρειανιστών, που θέλουν Τον Ιησού Χριστό να είναι ''Ο μεγαλύτερος ανθρωπος που περπάτησε ποτέ στη γη'',Και ένα απλό κτίσμα,Αλλά όχι Θεός παντοδύναμος.Όπως είχε προφητεύσει :

''Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρείς μέρες θα τον ξαναχτίσω''. γ) Και βέβαια πιστή η ''σκοπιά'' όπως πάντα στην πλάνη, στην παραπλάνηση,και στις ''έγκυρες πηγές'' της ,Παρακάτω επικαλείται ''Κάποιον λόγιο της Γραφής'',Έτσι ανώνυμο, όπως ακριβώς ΑΝΩΝΥΜΑ (άρα,ανεύθυνα)έχει μεταφράσει την ''μετάφραση του νέου κόσμου'', και δεν αφήνει τα θύματα της να κοιτάξουν και από άλλες πηγές,να διασταυρώσουν την αλήθεια. Κατά τα άλλα ,''γνωρίστε την αλήθεια κι αυτή θα σας ελευθερώσει''... Να αγνοεί δηλαδή τους Αποστόλους, τους μαθητές τους, και πολλές φορές τον ίδιο το Χριστό,αλλά να επικαλείται τον άγνωστο Χ (Αν υπάρχει,και δεν μας λέει ΚΑΙ ΕΔΩ ψέματα) ,ως αυθεντία της Γραφής ''κάποιον λόγιο'' που ποτέ δεν μάθαμε το όνομα του,αλλά και δεν αναφέρει πουθενά την πηγή !

Aπο site τους στο ίντερνετ διαβάζουμε: ''Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλουν σθεναρές προσπάθειες προκειμένου να διαδώσουν τις πεποιθήσεις τους σε όλο τον κόσμο με ποικίλους τρόπους, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο γραπτό λόγο. Η Αγία Γραφή είναι η κύρια πηγή διδασκαλίας.

Η Αγία Γραφή-Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ): Πρόκειται για μια μετάφραση της Αγίας Γραφής σε σύγχρονη γλώσσα η οποία εκδίδεται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά (νομικό σώμα της οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά). Η αγγλική έκδοση αυτής της μετάφρασης είναι διαθέσιμη σε διάφορες μορφές, περιλαμβανομένης της έντυπης, της Μπράιγ, της ηχογραφημένης και της ηλεκτρονικής στο ιντερνέτ. Με βάση την αγγλική έκδοση, και συμπληρωματικά από τις πρωτότυπες γλώσσες, γίνεται η μετάφραση και σε πολλές άλλες γλώσσες, εν μέρει επειδή υπάρχει δυσκολία στο να βρεθούν ικανοί μεταφραστές που να μεταφράζουν από τις πρωτότυπες γλώσσες σε πολλές από τις πιο ασαφείς σύγχρονες γλώσσες. Εξαίρεση αποτελούν οι πιο διαδεδομένες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εκδίδει επίσης άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής και παραθέτει από πολλές άλλες στις εκδόσεις της. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου έχει δεχτεί μεγάλη κριτική, με τον ισχυρισμό ότι η μετάφραση έχει προσαρμοστεί ώστε να υποστηρίζει τη θεολογία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εντούτοις, πολλοί λόγιοι της Αγίας Γραφής την έχουν περιγράψει ως ακριβή και συνεπή μετάφραση.'' (ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΟΙ ''ΠΟΛΛΟΙ ΛΟΓΙΟΙ'' ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ...ΟΝΟΜΑΤΑ,ΠΑΡΑΚΑΛΩ;) ''Οι διδασκαλίες τους παρουσιάζονται μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας βιβλίων, περιοδικών και άλλων εκδόσεων. Οι εκδόσεις τους κάνουν εκτενή χρήση αναφορών και παραπομπών από την Αγία Γραφή. Συνήθως αναγνωρίζονται από τη χρήση και διάθεση ενός συγκεκριμένου ζεύγους περιοδικών: Η Σκοπιά-Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά: Περιοδικό που επικεντρώνεται κυρίως σε δογματικά θέματα και εκδίδεται σε περισσότερες από 150 γλώσσες. Με κυκλοφορία κατά μέσο όρο 26,4 εκατομμύρια αντίτυπα ανά δεκαπενθήμερο τεύχος, αποτελεί το πιο ευρέως διαδεδομένο θρησκευτικό περιοδικό στον κόσμο και είναι διαθέσιμο σε διάφορες εκδόσεις και σε διάφορα μέσα (CD, DVD, mp3 κλπ). Ξύπνα!: Περιοδικό γενικού ενδιαφέροντος το οποίο εκδίδεται σε περισσότερες από 87 γλώσσες κάθε δεκαπενθήμερο (από το 2006 σε μηνιαία βάση) και καλύπτει πολλά θέματα μέσα από ένα θρησκευτικό πρίσμα. Έχει μέση κυκλοφορία 22,8 εκατομμυρίων αντιτύπων ανά τεύχος. Τόσο Η Σκοπιά όσο και το Ξύπνα! εκδίδονται ταυτόχρονα σε πολλές δεκάδες γλώσσες. Εκτός από τα μέσα στα οποία εκδίδονται και αναφέρθηκαν παραπάνω, και τα δύο περιοδικά είναι διαθέσιμα σε διάφορες ηχητικές και ψηφιακές μορφές και κάποια από τα άρθρα είναι διαθέσιμα στο ίντερνετ. Στο τέλος κάθε χρόνου, όλα τα τεύχη συγκεντρώνονται και εκδίδονται ως ετήσια έντυπη έκδοση σε μορφή δεμένων τόμων. Επιπρόσθετα, το πρόγραμμα για υπολογιστή "Βιβλιοθήκη της Σκοπιάς" σε CD (στην αγγλική και σε άλλες γλώσσες εκτός της ελληνικής προς το παρόν) περιλαμβάνει δεκαετίες από τα τεύχη και των δυο περιοδικών και παράγεται ενημερωμένη έκδοσή του κάθε δυο χρόνια. Νέα έντυπα, ειδικά βιβλιάρια και άλλα είδη εκδίδονται κατά καιρούς, οι κυριότερες όμως εκδόσεις ανακοινώνονται στις ετήσιες συνελεύσεις τους. Επιπρόσθετα, παράγουν ένα πλήθος ηχογραφημένων κασετών, βιντεοκασετών και DVD τα οποία παρουσιάζουν διάφορες πτυχές των διδασκαλιών, των πρακτικών, της οργάνωσης και της ιστορίας τους. Επίσης περιλαμβάνονται σε αυτά δράματα (αναπαραστάσεις) τα οποία βασίζονται σε Βιβλικές αφηγήσεις. Τα πρόσφατα χρόνια πολλαπλασιάστηκε η ύλη που είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα τους.''

Μπορεί κανείς να γίνει ''μάρτυρας'' χωρίς να μοιράζει τη ''Σκοπιά'' και το ''Ξύπνα''; ( ΕΦ'ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ) ; Ή μήπως τελικά η ''στρατιά'' τους είναι φερόμενη και καθοδηγούμενη από μία ηγετική ομάδα, η οποία εφαρμόζει σύγχρονες πρακτικές μάρκετινγκ για προσηλυτισμό; Παρακάτω παρατίθενται κείμενα από το περιοδικό τους:''Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει''! (Είναι τακτική των εκδόσεων της ''Σκοπιάς'', σε κάθε λέξη στις επικεφαλίδες-κεφάλαια των εκδόσεών της,να ξεκινάει απο κεφαλαίο γράμμα-τονίζοντας ότι,έχει να πεί κάτι σοβαρό)... Με λίγα λόγια, αναφέρει ότι όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Τους ονομάζει ''Το Μεγάλο Ιππικό'')-χτυπούν την πόρτα μας ,άν δεν ανοίξουμε,αν δεν τους δεχτούμε,ή δεν γίνουμε κι εμείς ''μάρτυρες'', τότε...ο Ιεχωβά θα εξαπολύσει επίθεση προς τον χριστιανικό κόσμο! (δηλαδή προς όλους εμάς). Είναι χριστιανικό αυτό που διδάσκει η εταιρεία; Μήπως είναι η ΤΕΛΕΙΑ μέθοδος μάρκετινγκ; Βλέπετε πουθενά χριστιανική αγάπη, η μήπως βλέπουμε τεχνητό εκφοβισμό για ακόμη μια φορά από την εταιρεία Σκοπιά,προς τους αμισθί πλασιέ,που έχουν την υποχρέωση να έρχονται στα σπίτια μας να χτυπούν τις πόρτες μας και να διαδίδουν όχι το λόγο του Θεού,αλλά το λόγο της εταιρείας του Μπρούκλιν-τους αποκαλεί,δε:''τάξη του Ιωναδάβ'',''Το Μεγάλο Ιππικό'',και ''τάξη του Ιωάννη''! Αυτά τα λέει η Αγία γραφή κάπου; Αυτή η οργάνωση που δεν δέχεται να υπερασπιστεί την πατρίδα ΤΟΥ ο κάθε χριστιανός,διδάσκει τέτοια πολεμική;Ονομάζει ''εξοπλισμό του Ιεχωβά'' δηλαδή τα... περιοδικά της εταιρείας; Στη χώρα μας οι αυξήσεις τους έχουν σταματήσει τα τελευταία χρόνια. Μόλις άρχισαν να φεύγουν οι Αλβανοί λόγω τής κρίσης, σταμάτησαν να αυξάνουν και αυτοί, γιατί εκμεταλλεύονταν την άγνοια αυτών τών ανθρώπων και αυτοί ήταν το βασικό τους στήριγμα για αυξήσεις εδώ. Και παγκοσμίως δηλαδή, πλέον παρά όλες τους τις προσπάθειες, ίσα που περνάνε το μέσο όρο πληθυσμιακής αύξησης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες, (ναι, δεν το λέω προς τιμήν μας αυτό), είναι η ταχύτερα αυξανόμενη Εκκλησία παγκοσμίως. Γιατί έχουμε αλήθεια, και όποιος αγαπάει την αλήθεια τη βρίσκει με στοιχειώδη έρευνα. Μόνο οι φανατικοί δεν τη βρίσκουν, οι αγράμματοι και οι πονηροί. Πώς η Εταιρία Σκοπιά λοιπόν,έχει αποκτήσει μια τέτοια κολοσσιαία ακίνητη περιουσία και πώς έχει οικοδομήσει αυτή την εκδοτική αυτοκρατορία; Πώς μπορεί να επεκτείνεται με τόσο ταχύ ρυθμό; Η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι η επέκτασή της αποτελεί απόδειξη της ευλογίας του Θεού. Εάν, όμως, το μέγεθος και η συσσώρευση πλούτου ήταν νομιμοποιημένο κριτήριο, πολλές από τις άλλες θρησκείες θα μπορούσαν να προβάλλουν τον ίδιο ισχυρισμό όντας πλουσιότερες και μεγαλύτερες. Στην πραγματικότητα, όμως, στα πρώτα της χρόνια η Εταιρία μείωνε τη σημασία τέτοιων πραγμάτων, τονίζοντας αντίθετα την ποιότητα του αγγέλματος της Σκοπιάς, και επικρίνοντας τα μεγέθη και τον πλούτο των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου.

Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο πλούτος έχει οικοδομηθεί πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων ειλικρινών ανθρώπων τους οποίους η Εταιρία έχει μετατρέψει σε πωλητές των εντύπων της από πόρτα σε πόρτα. Η μέθοδος της πώλησης προϊόντων από πόρτα σε πόρτα, από ηλεκτρικές σκούπες μέχρι εγκυκλοπαίδειες, έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί βαρόμετρο της πνευματικότητας ούτε αποτελεί προϋπόθεση για να ευαρεστηθεί ο Θεός. Εντούτοις αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον ο μέσος Μάρτυρας βλέπει τα πράγματα. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά μάλλον αποτελεί έξυπνο σχεδιασμό από την ηγεσία της Σκοπιάς, διότι αυτοί οι απλήρωτοι πωλητές εντύπων είναι σημαντική πηγή εσόδων για την αυτοκρατορία που έχει στηθεί στο Μπρούκλυν. Μπορεί να αποδειχθεί ότι η διακονία από πόρτα σε πόρτα είναι άκρως ανεπαρκής εάν ο σκοπός είναι να ελκυσθούν προσήλυτοι. Για παράδειγμα, οι στατιστικές για το 1986 δείχνουν ότι απαιτήθηκαν 3014 ώρες διακονικής δράσης για να αποκτηθεί ένα νέο μέλος! Αυτό ισοδυναμεί με το να εργάζεται ένας Μάρτυρας 40 ώρες την εβδομάδα επί 75 εβδομάδες για να κάνει ένα νέο μαθητή. Η ηγεσία το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, εντούτοις, ούτε εξετάζει ούτε συνιστά άλλες μεθόδους διάθεσης των εντύπων της. Γιατί; Διότι η μέθοδος από πόρτα σε πόρτα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατεθούν στο κοινό. Μια γρήγορη ματιά στα έσοδα που περιλαμβάνονται μας δίνει κάποια ιδέα του πράγματος. Οι Μάρτυρες όταν αγοράζουν τα έντυπα της Εταιρίας από την τοπική Αίθουσα Βασιλείας για να τα διανείμουν στο κοινό, νομίζουν ότι η τιμή που πληρώνουν μόλις που καλύπτει το κόστος παραγωγής τους. Στην πραγματικότητα, όμως, για κάθε έντυπο που διατίθεται προκύπτει ένα σημαντικό κέρδος. Λόγου χάρη, τα κύρια περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! έχουν ενωμένες ετήσιες πωλήσεις 900.000.000 αντίτυπα! Σε μια συνέντευξη με τον Ράνταλ Γούτερς (Randall Watters), πρώην μέλους του προσωπικού των κεντρικών γραφείων στο Μπρούκλυν, του οποίου η εργασία εκεί (ήταν υπεύθυνος τυπογραφείου) αφορούσε την ανάλυση του κόστους εκτύπωσης, μάθαμε ότι στη διάρκεια της εκεί υπηρεσίας του (το 1980), το κάθε περιοδικό πωλούνταν 20 λεπτά το τεύχος, ενώ το κόστος παραγωγής ήταν μόνο 4 λεπτά. Αργότερα (το 1990) η τιμή του περιοδικού αυξήθηκε στα 25 λεπτά. Χρησιμοποιώντας την ίδια αναλογία, το κόστος παραγωγής είναι πλέον 5 λεπτά. Σήμερα τα έντυπα της Εταιρίας υποτίθεται ότι προσφέρονται δωρεάν στο κοινό και γίνονται δεκτές μόνο εκούσιες συνεισφορές. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την κάθε εκκλησία. Οι ''εκκλησίες'' των Μαρτύρων για την έντυπη ύλη που παίρνουν από την Εταιρία στέλνουν μια συνεισφορά κάθε μήνα η οποία, αν δεν καλύπτει το καθορισμένο για τα έντυπα που παίρνουν ποσόν, λαβαίνουν μια ωραία επιστολή από το Μπέθελ που τους ζητά να στείλουν από το ταμείο της εκκλησίας το απαιτούμενο υπόλοιπο. Συνεπώς, τα περιοδικά και λοιπά έντυπα που λαβαίνει κάθε εκκλησία πληρώνονται άμεσα τοις μετρητοίς, ανεξάρτητα από το αν διατεθούν στο κοινό ή όχι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η πληρωμή των εντύπων είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων.

Από το βιβλίο:''Να Ζείτε με την Ημέρα του Ιεχωβά Υπόψη'':Κλέβεις την ''Οργάνωση''; ΚΛΕΒΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ!

Από το ίδιο βιβλίο:-μη χάνετε συναθροίσεις,δεν θα είστε καλοί Χριστιανοί! ΣΕΛ.59

Η Εταιρία εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποκρύπτει τα γιγαντιαία περιθώρια κέρδους που αποκομίζει με τη χρησιμοποίηση εθελοντών εργατών στα εργοστάσιά της και στις πόρτες των ανθρώπων. Οι ηγέτες της οργάνωσης, επιθυμώντας οι ακόλουθοί της να αισθάνονται ότι το έργο τους είναι μια ιερή υπηρεσία, δηλώνουν στη Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1986, σελ. 22: «Γυρολόγοι του λόγου του Θεού για ιδιοτελές όφελος—πόσο αποκρουστική σκέψη!.......Σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιμούνται το θαυμάσιο παράδειγμα του αποστόλου [Παύλου] με το να μην εμπορεύονται τον ανεκτίμητο Λόγο του Θεού, αλλά με το να τον κάνουν προσιτό σε όλους. Δεν εμπορεύονται ένα τέτοιο άγιο πράγμα». Η δήλωση αυτή είναι εξόχως υποκριτική! Εάν η Εταιρία Σκοπιά δεν είχε σκοπό να εμπορευθεί ένα τέτοιο άγιο πράγμα, δεν θα πουλούσε το κάθε περιοδικό σε πενταπλάσια τιμή απ’ ό,τι κοστίζει. Επίσης, εάν το ενδιαφέρον της ήταν μόνο η πληροφόρηση του κόσμου για το άγγελμά της τι το πιο φυσικό από το να αναρτά στο διαδίκτυο την ύλη των εντύπων της αντί να τα πουλάει; Γιατί δεν το κάνει αυτό; Ας συγκρίνει ο αναγνώστης τον παραπάνω υποκριτικό ισχυρισμό της Σκοπιάς με αυτό που κάνει στην πραγματικότητα. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα του χάσματος αξιοπιστίας που έχει κάνει πολλά παλαίμαχα μέλη να εγκαταλείψουν την Εταιρία.

''ΒΙΒΛΙΟ ΕΤΟΥΣ'': Εδώ γράφονται οι ''επιδόσεις'' της εταιρίας. (Αν παραστείτε -έστω απο περιέργεια- στην ''Ανάμνηση'',θα σας περάσει σε αυτό η Σκοπιά ως ''ενδιαφερόμενους'',και θα κοσμείτε την τέταρτη σειρά... (Παρόντες Στην Ανάμνηση Παγκόσμια).

ΕΠΙΣΗΣ: Απομαγνητοφώνηση απο συνάθροιση ''Μαρτύρων του Ιεχωβα'' σε στάδιο στη Μόντσα, Ιταλία στις 22/05/2005. Ομιλητής, βασικό στέλεγχος του Κυβερνώντος Σώματος,ο Gerrit Losch -ομιλία ''Περί πανεπιστημιακής εκπαίδευσης''.

''Το να πάτε στο Πανεπιστήμιο η όχι μπορεί να αντανακλά την πίστη σας, ή,την έλλειψη της. Και μπορεί να δείχνει το κατά πόσο έχετε κατά νου την επικείμενη ''Μεγάλη Θλίψη''. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καιρός που απομένει έχει ελαττωθεί... Όπως λέει ο Παύλος 1 Κορ.7:29: ''αν ήδη πηγαίνετε στο Πανεπιστήμιο γιατί δεν κάνετε θέμα προσευχής την πιθανότητα να το εγκαταλείψετε και να κάνετε κάτι καλύτερο; Για μας που εξετάζουμε προσεκτικά την σημασία των παγκόσμιων γεγονότων, υπό το φως της βιβλικής προφητείας,υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να μην βάζουμε με την κοσμική σταδιοδρομία πρώτη στην ζωή μας.

Θα παρομοιάζαμε με τον εαυτό μας με έναν άνθρωπο που βλέπει ένα κτίριο με μια πινακίδα που γράφει: ''Αυτή η επιχείρηση πτώχευσε''. Θα κάνατε αίτηση να εργαστείτε εκεί; Φυσικά όχι. Και αν δουλεύαμε σε αυτή την επιχείρηση, θα κοιτάζαμε να βρούμε άλλη εργασία. Λοιπόν σε όλους τους οργανισμούς αυτού του κόσμου υπάρχει η πινακίδα που λέει :''Άμεση Διάλυση- Το Τέλος Είναι Κοντά''! Ναι,η Βίβλος μας διαβεβαιώνει ότι ο κόσμος παρέρχεται. Άρα, θα ήταν φρόνιμο να μην μιμούμαστε αυτούς που είναι μέρος του. Τώρα που ακούσατε αυτή την συμβουλή τι θα κάνετε εσείς; Μερικοί δικαιώνουν την απόφασή τους,με βάση παραδείγματα τέκνων πρεσβυτέρων που πάνε,ή, πήγαν στο Πανεπιστήμιο δεν μπορούμε,ούτε επιθυμούμε να σας πούμε τι θα κάνετε. Οι γονείς σας και εσείς θα πρέπει να πάρετε αυτή την απόφαση. Δεν είμαστε κύριοι της Πίστεως σας. ΟΜΩΣ, ο ''Πιστός και Φρόνιμος Δούλος'', έχει την ευθύνη να μας προειδοποιήσει για τους πνευματικούς κινδύνους και να ενθαρρύνει να θέτουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας σε πρώτη θέση. Έτσι, ο ''Δούλος'' μας αποθαρρύνει και από το να πηγαίνουμε στο Πανεπιστήμιο επί μακρόν. Συχνά ακούω περιπτώσεις ατόμων που σχεδόν τελείωναν τις σπουδές τους,και τις εγκατέλειψαν όταν έμαθαν την ''Αλήθεια''. Άλλοι Βαπτίσθηκαν και η απέρριψαν υποτροφίες.Τι θα κάνετε ΕΣΕΙΣ; Τι θα αποφασίσετε; Θα αρνηθείτε η όχι; Θα λάβετε πανεπιστημιακή εκπαίδευση η όχι; Αυτό θα το απαντήσετε στον Ιεχωβά. Θέλουμε να επαινέσουμε αυτούς στο ακροατήριο του αφού έμαθαν την ''Αλήθεια''.... Εγκατέλειψαν το Πανεπιστήμιο και το ίδιο κάνουμε γι αυτούς που μετά από αυτήν την ομιλία θα κάνουν το ίδιο'' (!!!) ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ''ΕΤΑΙΡΙΑ'' ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ; Πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μια θρησκεία που λέει στα μέλη της να μη σπουδάζουν; Η μόνη ''επιχείρηση που πτώχευσε'' είναι η δική σας!

ΘΕΛΕΤΕ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ;

Σκοπιά 15/11/1963: Επιβεβαίωση του ονόματος ''Μάρτυρες της Σκοπιάς''!!! Άλλοι μαρτύρησαν για τον Χριστό,αυτοί για 16 σελίδες ενός περιοδικού!!!

24)Ερώτηση: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΟ, ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ''ΣΚΟΠΙΑ'' να απαγορεύει ρητώς την στρατιωτική θητεία?(με μόνο γνώμονα βέβαια τα αμυντικά καθήκοντα της πατρίδας -οχι επεκτατικούς πολέμους). Ο Χριστός επέπληξε την μοιχαλίδα γυναίκα για την αμαρτία της? (Ιωάν.η:3). Ο Χριστός επαίνεσε τον στρατιωτικό εκατόνταρχο? (ματθ. 8, 7). Εάν,όπως λέει η ''σκοπιά'' είναι αμαρτία να πιάσεις όπλο- το πρώτο που θα έκανε δεν θα ήταν να τον διορθώσει? 'Οπως ειπε στον πλούσιο (Λουκά κεφ. ιη' στίχοι 18-27). ''πούλα όλα σου τα υπάρχοντα,μοιρασέ τα στους πτωχούς και ακολούθησέ με''. Ο iδιος ο Θεός δεν βοήθησε τον Ιησού του Ναύη-κρατώντας τον ήλιο ψηλά? 'Εκανε λάθος ο Θεός? Στην προς Ρωμαίους επιστολή, 13, 4, ο απόστολος Παύλος γράφει πως ο βασιλιάς «ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι» (δε φέρει σπαθί χωρίς λόγο, αλλά υπηρετεί το Θεό, αποδίδοντας δικαιοσύνη σε εκείνον που κάνει το κακό).

Αν ο Παύλος το λέει αυτό για τον ειδωλολάτρη άρχοντα και βασιλιά, όταν ο βασιλιάς είναι χριστιανός (ή μήπως οι βασιλείς θα έπρεπε να αποκλείονται του βαπτίσματος και της σωτηρίας;) και επιτίθενται ορδές βαρβάρων, η Εκκλησία πρέπει να προσεύχεται για θεία βοήθεια στο βασιλιά ή όχι; Αν όχι, και πολύ περισσότερο αν επιβάλει την κατάργηση του στρατού, τότε καταδικάζει το λαό σε υποχρεωτικό μαρτύριο, αλλά το μαρτύριο δε μπορεί να επιβάλλεται υποχρεωτικά – δεν είναι όλοι έτοιμοι να σφαγούν ως άρνες και πολλοί θα είναι εκείνοι που θα βαρυγκωμήσουν κατά του Θεού και θα χάσουν την ψυχή τους κατά την επέλαση των εχθρών, επειδή πεθαίνουν οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η Εκκλησία παρακαλεί το Θεό για νίκες μόνο του βασιλιά («νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος»), όχι για νίκες του στρατού, γιατί στο Ρωμ. 13, 4, ο βασιλιάς «ουκ εική την μάχαιραν φορεί» (δε φέρει το σπαθί του τυχαία) και, όταν τη χρησιμοποιεί κατά του κακόν πράσσοντος, είναι «Θεού διάκονος». Δεν υπάρχει εκκλησιαστική ευχή για να νικάει ο στρατός, όχι μόνο στα σημερινά εκκλησιαστικά βιβλία, αλλά ούτε στα παλιά, όταν η χώρα ήταν σε περίοδο πολέμου! Η μόνη σχετική ευχή είναι το «υπέρ του φιλοχρίστου στρατού ημών του Κυρίου δεηθώμεν». Φυσικά οι στρατιώτες δε μπορεί να αποκλειστούν από τις προσευχές της Εκκλησίας, δηλαδή να αφοριστούν και να παραδοθούν στο διάβολο! (Αφήνω ότι οι ευχές αφορούν μόνο «το φιλόχριστο» στρατό –άρα και φιλάνθρωπο– και όχι κάθε στρατό). Φυσικά δεν υπάρχει εκκλησιαστική ευχή για ευλογία των όπλων. Αντίθετα, σε κάθε εκκλησιαστική τελετή η πρώτη ευχή γίνεται υπέρ της ειρήνης και ακολουθούν κι άλλες ευχές για το θέμα αυτό. Και ο σταυρός (διά του οποίου ζητάμε «νίκας τοις βασιλεύσι») χαρακτηρίζεται «όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον». Ο χαρακτηρισμός αυτός συναντά τις πολεμικές παρομοιώσεις της Κ. Διαθήκης, όπως του Εφεσ. 6, 11-17.

Aφού κατηγορούν την Εκκλησία ότι εύχεται ''υπέρ του φιλοχρίστου στρατού'',ΚΑΙ οι ίδιοι οι ''μάρτυρες'' ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΝ για ''την έκβαση του Παγκοσμίου πολέμου''!!! Γνωρίζετε ότι η Εταιρία Σκοπιά προσπάθησε να συμμαχήσει με το Χίτλερ, κάνοντάς του έγγραφη δήλωση νομιμοφροσύνης προς το 3ο Ράιχ; Το ότι οι οπαδοί τής Σκοπιάς διώχθηκαν στη Γερμανία, δεν ήταν το αποτέλεσμα τής "ουδετερότητάς τους" απέναντι στον Χίτλερ. Απλώς ο Χίτλερ δεν αποδέχθηκε την ''κολακεία" που του έκανε τότε η Σκοπιά, καθώς προτίμησε να συμμαχήσει με τους Παπικούς εχθρούς της, που ήταν ισχυρότεροι από μια μικρή αίρεση... Υπάρχει τίποτε πιο αντιχριστιανικό και άδικο από το να μην υπερασπιστείς κάποιον που τον χτυπούν; Αν το κάνεις σε ατομικό επίπεδο σαν άμυνα επιτρέπεται,ενώ το να υπερασπιστείς την πατρίδα, την οικογένειά σου, τον αδελφό σου, αυτό απαγορεύεται; Η Παλαιά Διαθήκη όπως βλέπουμε, είναι γεμάτη με πολέμους και με την ευλογία του Θεού,ο οποίος έχει καθορίσει τα σύνορα, τα Εθνη, ακόμη και τις σημαίες των στρατοπέδων των Ισραηλιτών.

ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ; Η αίρεση που είναι γνωστή σήμερα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκδίδει δύο περιοδικά που κατά κανόνα περιέχουν την διδασκαλία της αίρεσης. Αυτά είναι το 15νθήμερο «Σκοπιά» και το μηνιαίο «Ξύπνα». Στη «Σκοπιά» λοιπόν της 1ης Μαρτίου 1965, σελίδα 141, η Οργάνωση υποστηρίζει, ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (πρέσβεις της Βασιλείας, στο κείμενο), σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, αρνήθηκαν να πάρουν όπλο και να πολεμήσουν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο˙ γι’ αυτή τους την ουδετερότητα για στράτευση έγιναν αντικείμενα μίσους και καταδίωξης: “Σκοπιά” 1 -3- 1965, σελ.141: Οι Μ. του Ιεχωβά αρνούνται να πολεμήσουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ίσως τώρα ν’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί χρειαζόταν η παράθεση του παραπάνω ντοκουμέντου , αφού είναι γνωστό σε όλους – και αιτία αληθινής υπερηφάνειας για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά – η αγάπη για την ειρήνη που έχουν και η εξ αυτής απορρέουσα ουδετερότητα.... Μία ουδετερότητα, την οποία πράγματι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά, είτε με φυλακίσεις και διώξεις, είτε ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή, αρνούμενοι να ενταχθούν στο στρατό και να πιάσουν όπλο. Έτσι σύμφωνα με τα παραπάνω εκτεθέντα, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, τα οποία χρήζουν επιτακτικώς απαντήσεων, οι οποίες και θα δικαιολογούν την αναγκαιότητα της συγγραφής του συγκεκριμένου κεφαλαίου: Η Οργάνωση “Σκοπιά” και κατ’ επέκταση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου; Είναι υπέρ ή κατά της ύπαρξης φονικών όπλων; Γιατί η Οργάνωση είναι υπέρ της ουδετερότητας σε καιρό πολέμου; Πράγματι, σύμφωνα με τη Σκοπιά της 1ης Μαρτίου 1965, οι Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Για να δοθούν λοιπόν πειστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, καθώς και για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χρησιμοποιήσουμε την εξής μέθοδο. Αντί ν’ απαντήσουμε εμείς, θ’ αφήσουμε την ίδια την Οργάνωση ν’ απαντήσει μέσα από τα κείμενα των εντύπων της. Έτσι στο έντυπο της Οργάνωσης, “Ξύπνα”, της 8ης Μαΐου 1997, σελίδα 23, η ίδια η Οργάνωση μας διαλύει οποιαδήποτε αυταπάτη μπορούσαμε να έχουμε ότι είναι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, αφού υποστηρίζει, ότι όχι μόνο οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές, αλλά περιμένουν με χαρά! τον πόλεμο που θα κάνει ο Θεός: “Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές! Στο ίδιο έντυπο υπάρχει και κάτι που είναι άκρως ανησυχητικό. Ποιο είναι αυτό; Το ότι η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά αναγνωρίζει το δικαίωμα του Θεού να διεξάγει πόλεμο. Και όπως – σύμφωνα με την αίρεση– διεξήγαγε την παλιά εποχή εξουσιοδοτώντας τον Ισραήλ, ο οποίος ήταν τότε το μοναδικό του όργανο πάνω στη γη, μπορεί να κάνει σήμερα κάτι ανάλογο εξουσιοδοτώντας κάποιον άλλο. Ποιος μπορεί να είναι άραγε σήμερα αυτός που μπορεί να πάρει τη θέση του αρχαίου Ισραήλ και να διεξαγάγει τον πόλεμο του Θεού; Ποιος άλλος από το “μοναδικό αγωγό του Ιεχωβά”, τον “πιστό και φρόνιμο δούλο του Θεού” (σ.σ. χαρακτηρισμοί που αποδίδει η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον εαυτό της) δηλ. την Οργάνωση “Σκοπιά”; “Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Ο Θεός πολεμάει μέσω του αρχαίου Ισραήλ! Για όσους ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμα, στο παραπάνω ντοκουμέντο, υπάρχει μια καλυμμένη απειλή από μέρους της αίρεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά , ότι όποτε την “ειδοποιήσει” ο Ιεχωβά, δηλ. όποτε αποφασίσει αυτή, μπορεί να διατάξει τα πλήθη των οπαδών της να ξεκινήσουν πόλεμο με όποιο τρόπο και όποια μέθοδο, της φανεί αυτής αρεστό. Και μην νομίζετε ότι θα έχει πρόβλημα. Οι οπαδοί της την υπακούουν τόσο τυφλά, που δεν θα διστάσουν καθόλου, αφού θα νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν τα σχέδια του Ιεχωβά, για εξάλειψη του κακού και επικράτηση του καλού, με την εξόντωση όλων των πονηρών ανθρώπων, δηλ. όλων όσων βρίσκονται εκτός της Οργάνωσης! Ήδη τα πρώτα μηνύματα – για τη τυφλή υποταγή των οπαδών της – τα έχει στείλει, αφού όπως ξέρουμε, τους υποχρεώνει να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, όταν αυτό κριθεί αναγκαίο από τους γιατρούς, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να έχουν χάσει της ζωή τους, ενώ θα μπορούσαν να ζουν σήμερα, ιδίως θύματα τροχαίων ατυχημάτων. Ίσως στα παραπάνω εκτεθέντα να υπάρξει κάποια ένσταση για τη διαφαινόμενη αντίφαση που υπάρχει, η οποία και μας οδηγεί στην επόμενη ερώτηση που έχουμε θέσει. Πως θα πολεμήσουν οι Μ. του Ιεχωβά, αφού όπως έχουμε υποστηρίξει για λόγους συνείδησης αρνούνται να πιάσουν όπλο, με αποτέλεσμα να κακοπάθουν ουκ ολίγες φορές; Η απάντηση είναι πολύ απλή και μας έρχεται από τη “Σκοπιά” της 15ης Αυγούστου 1973, σελίδα 510. Εκεί διαπιστώνουμε ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον των όπλων, αφού υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αντίρρηση από την Αγία Γραφή για οπλοφορία (άρα και χρήση των όπλων) από ανθρώπους που υπερασπίζουν ιδιοκτησίες, ανθρώπους ή προσπαθούν να επιβάλουν το νόμο. Άρα αν επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από αστυνομικούς κ.λ.π. για διαφόρων μορφών υπεράσπισης, πόσο μάλλον δεν θα επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από τους Μ. του Ιεχωβά – όταν αυτό βέβαια διαταχθεί από την Οργάνωση – για την υπεράσπιση του μεγαλύτερου σκοπού που υπάρχει γι’ αυτούς δηλ. των συμφερόντων του Ιεχωβά; “Σκοπιά” 15 -8- 1973, σελ. 510: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι εναντίον των όπλων!

Άλλωστε στα έντυπα της Οργάνωσης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον της χρήσης των όπλων, αφού αφήνει τον ίδιο τον Μάρτυρα του Ιεχωβά ν’ αποφασίσει αν θα ασκήσει το επάγγελμα του αστυφύλακα, του φρουρού ή του νυκτοφύλακα, άρα και να φέρει όπλο το οποίο θα χρησιμοποιήσει αν παραστεί ανάγκη.Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε από πού προκύπτει η ουδετερότητα των Μ. του Ιεχωβά σε καιρό πολέμου, γεγονός που έχουμε θέσει και στην τρίτη ερώτησή μας; Το θέμα λοιπόν της ουδετερότητας, προέκυψε στην εποχή του δεύτερου προέδρου της Οργάνωσης, Ιωσήφ Ρόδερφοντ, ο οποίος στο βιβλίο του “Εχθροί”, το οποίο έγραψε το 1937, χώρισε τον κόσμο στα δύο. Από τη μια πλευρά είναι τα έθνη και οι στρατοί που ανήκουν στην οργάνωση του Διαβόλου και από την άλλη βρίσκεται “η αγία Οργάνωση του Ιεχωβά”. Έτσι ο κάθε Μ. του Ιεχωβά καλείται ν’ αποφασίσει σε ποια πλευρά θέλει να βρίσκεται. Στη πλευρά του Διαβόλου, υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή στη πλευρά του Θεού μη υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή κάποιο υποκατάστατό της. Δηλαδή οι Μ. του Ιεχωβά παραμένουν ουδέτεροι, όχι γιατί είναι ειρηνιστές και κατά των όπλων, αλλά γιατί πιστεύουν ότι υπηρετώντας τη στρατιωτική τους θητεία, υπηρετούν το Διάβολο. Άρα, άμα τύχει και γίνει ο Αρμαγεδδώνας (τοποθεσία του Ισραήλ όπου θα γίνει συμβολικά πριν τη Δευτέρα Παρουσία η μάχη μεταξύ καλού και κακού, την οποία όμως οι Μ. του Ιεχωβά την εκλαμβάνουν κυριολεκτικά), θα βρεθούν απέναντι στο Θεό, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους και την μη ανάστασή τους: “Σκοπιά” 1 -3- 1975, σελ. 156: Όποιος δεν είναι Μ. του Ιεχωβά, είναι με το Σατανά! Ερχόμενοι τώρα ν’ απαντήσουμε στην τέταρτη και τελευταία ερώτηση που έχουμε θέσει αν συμμετείχαν ή όχι οι Μ. του Ιεχωβά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να προσέξετε – όταν εκθέτουμε τα ντοκουμέντα – τη μαεστρία με την οποία προσπαθεί ν’ αναδιπλωθεί η Εταιρία στο θέμα αυτό, αφού πρόκειται για μια ακόμα “αλήθεια” της, από τις τόσες που έχει πει. Μια μαεστρία που θυμίζει γάτα όταν στην προσπάθειά της να καλύψει τις ακαθαρσίες της, ανοίγει ένα λάκκο για να τις θάψει και να τις σκεπάσει με χώμα, για να μην τις βλέπουν οι άλλοι. Δυστυχώς για την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι άλλοι βλέπουνε τις “ακαθαρσίες” της – άλλωστε η ίδια τις έχει δημοσιεύσει – και την χλευάζουν, γι’ αυτό και την αναγκάζουν ν’ αναδιπλωθεί και όχι γιατί την έπιασε ο πόνος ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια. Έτσι στη σελίδα 129 ενός εντύπου της Οργάνωσης, που φέρει την επωνυμία “Βιβλίο του Έτους” και αφορά το έτος 1983, σαν το μικρό παιδί που το έχουν συλλάβει να λέει ψέματα για κάποια αταξία του, αρχίζει και αυτή να λέει κάποιες αλήθειες, μισές βέβαια κατά τη προσφιλή της τακτική, για τη συμμετοχή ή μη, των Μ. του Ιεχωβά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ στο περιοδικό “Σκοπιά” της 1ης Μαρτίου 1965, που είδαμε πιο πάνω, η Οργάνωση υποστήριζε ότι κανένας Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχε ούτε έπιασε όπλο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα τα γυρίζει ελαφρώς και υποστηρίζει, ότι ναι μεν μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) συμμετείχαν στον πόλεμο αυτό, αλλά σημειωτέον δεν έπιασαν όπλο γιατί δέχτηκαν τη μη μάχιμη υπηρεσία: “Βιβλίο του Έτους 1983” σελ. 129: Οι Μ. του Ιεχωβά δέχονται τη μη μάχιμη υπηρεσία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Να την συγχωρήσουμε λοιπόν την Οργάνωση “Σκοπιά” γι’ αυτό το μικρό ψεματάκι της, αφού έτσι και αλλιώς οι οπαδοί της δεν πιάσανε όπλο; Θα το θέλαμε πολύ αν δεν μας πετύχαινε στο κεφάλι η “κεραμίδα” από ένα άλλο έντυπο της Οργάνωσης που ονομάζεται “Διαγγελείς της Βασιλείας”. Μια “κεραμίδα” την οποία αναγκάστηκε να πετάξει η Οργάνωση γιατί φαίνεται ότι δεν είχε λάβει υπ’ όψιν της τη σοφή συμβουλή των Λατίνων, πως τα λόγια πετούν, αλλά τα γραπτά μένουν. Αυτά τα “άτιμα” γραπτά τα οποία αναγκάζουν τη “Σκοπιά” σε καινούργια διευκρίνιση (ούτε κυβερνητικός εκπρόσωπος να ήταν), για το αν έπιασαν όπλο και πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Μ. του Ιεχωβά, αφού οι κοροϊδίες και οι ειρωνείες από τους αντιπάλους της δεν έχουν τελειωμό. Έτσι με βαριά καρδιά αναγκάζεται στους “Διαγγελείς της Βασιλείας” (έτος έκδοσης 1993), σελίδα 191, να κάνει στροφή 180 μοιρών και να παραδεχτεί ότι οι οπαδοί της όχι μόνο έπιασαν όπλο αλλά πήγαν και στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν. Για να “χρυσώσει όμως το χάπι” και να μην φανεί ανακόλουθη

με τα όσα υποστήριζε έως τώρα, δεν διστάζει να εξαπολύσει τη “κεραμίδα” για την οποία κάναμε λόγο πιο πάνω. Ναι μεν, λέει η “Σκοπιά”, οι Μ. του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) πήγαν στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν, αλλά είτε πυροβολούσαν στον αέρα, είτε – καλυφθείτε – πυροβολούσαν το …. όπλο του αντιπάλου για να του φύγει από τα χέρι “Διαγγελείς της Βασιλείας” σελ. 191: Οι Μ. του Ιεχωβά πυροβολούν το όπλο του αντιπάλου τους για να του φύγει από τα χέρια!!!

Γι’ αυτό και εμείς μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε όταν συνήρθαμε από τη “κεραμίδα” που φάγαμε στο κεφάλι, απονείμαμε δικαίως το πρώτο βραβείο σκοποβολής στους Μ. του Ιεχωβά, το οποίο – πιστεύουμε ότι θα συμφωνήσετε και εσείς – το κέρδισαν επαξίως. Οι Ελβετοί Μάρτυρες στη διάρκεια τού πολέμου Ο επόμενος πρόεδρος τής Σκοπιάς Νάθαν Νορρ, δεν κράτησε διαφορετική στάση από τον τυχοδιώκτη προκάτοχό του, τον Ρόδερφορδ. Με ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ τής Ελβετίας, κατάφερε να διασώσει το εκεί τμήμα της, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως ορμητήριο για ολόκληρη την Ευρώπη, μετά τη λήξη τού πολέμου, καθώς όλα τα άλλα τμήματα τής Σκοπιάς είχαν κλείσει. Για να το πετύχει αυτό, στο περιοδικό "Παρηγορία" (γερμανική έκδοση Βέρνης 1/10/1943) δημοσίευσε στα Γερμανικά και Γαλλικά την εξής ειδική "Διακήρυξη": Η παραπάνω διακήρυξη, μεταξύ άλλων λέει τα εξής (μετάφραση π. Α. Αλεβιζόπουλου βιβλίο "Η λατρεία τής Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 188): "Δηλώνουμε κατηγορηματικά πώς ο σύλλογός μας ούτε απαγορεύει, ούτε συνιστά, ούτε παρακινεί με οποιοδήποτε τρόπο σε δράση εναντίον στρατιωτικών κανονισμών. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν αναλύονται στις συναθροίσεις μας, ούτε στα έντυπα που εκδίδονται από το Σύλλογο... εκατοντάδες μελών μας και φίλων τής πίστεώς μας εξεπλήρωσαν και συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα στρατιωτικά των καθήκοντα... ...Παρακαλούμε τα μέλη μας και τους φίλους τής πίστεως, όπως πάντοτε, και στο εξής να περιορίζονται στο κήρυγμα τού ευαγγελίου τής βασιλείας (Ματθ. κδ' 14), και ν' αποφεύγουν κάθε τι που θα μπορούσε να δώσει αφορμή παρερμηνείας, σαν πρόκληση ανυπακοής σε στρατιωτικούς κανονισμούς". Αν λοιπόν κάποιος Μάρτυς τού Ιεχωβά μας πει ότι η Εταιρία Σκοπιά παρέμεινε ουδέτερη στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, είναι σαν μας λέει, ότι η ηγεσία τής Σκοπιάς που έγραψε την παραπάνω διακήρυξη, ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. Αν πάλι πράγματι οι Μάρτυρες στην Ελβετία πολέμησαν υπέρ τού Χίτλερ, δεν μπορεί να μας μιλάει για ουδετερότητα τής οργάνωσης στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο! Διαλέξτε φίλοι Μάρτυρες: Η Σκοπιά διοικείτο από Ναζιστές, ή από Ψεύτες και Απατεώνες; Αποφασίστε τι από τα δύο είναι οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύεστε να σας οδηγήσουν στη σωτηρία!!! ΕΠΙΣΗΣ: Η Ναζιστική δήλωση νομιμοφροσύνης της Σκοπιάς Γνωρίζετε ότι η Εταιρία Σκοπιά προσπάθησε να συμμαχήσει με το Χίτλερ, κάνοντάς του έγγραφη δήλωση νομιμοφροσύνης προς το 3ο Ράιχ; Το ότι οι οπαδοί τής Σκοπιάς διώχθηκαν στη Γερμανία, δεν ήταν το αποτέλεσμα τής "ουδετερότητάς τους" απέναντι στον Χίτλερ. Απλώς ο Χίτλερ δεν αποδέχθηκε τις ''κολακείες" που του έκανε τότε η Σκοπιά, καθώς προτίμησε να συμμαχήσει με τους Παπικούς εχθρούς της, που ήταν ισχυρότεροι από μια μικρή αίρεση. Τα όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια, είναι μια ιστορία δόλου και απάτης, ενδεικτικά τής τυχοδιωκτικής πολιτικής τής Σκοπιάς, και τής σχέσης της με τις θηριώδεις εξουσίες αυτού τού κόσμου... Όπως θα γνωρίζετε, η Σκοπιά κάνει μεγάλο "ντόρο" για τα μέλη της στη Γερμανία που υπήρξαν κρατούμενοι σε Γερμανικά στρατόπαιδα συγκέντρωσης. Και πράγματι, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί

οτιδήποτε μπορεί, ώστε να πείσει τους οπαδούς της, ότι δεν είναι μέρος τού κόσμου, ότι δεν είναι μέρος τής πολιτικής εξουσίας, και ότι δήθεν παρέμεινε ως "οργάνωση τού Θεού" μακρυά από τις διαμάχες αυτού τού κόσμου, και ότι ήταν το "θύμα" τών κακών τού κόσμου. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική! Τα παρακάτω ντοκουμέντα θα δείξουν το πραγματικό πρόσωπο τής Σκοπιάς, όσο απίστευτο κι αν φανεί σε αυτούς που έχουν συνηθίσει να τη θεωρούν ως "πολιτικά και στρατιωτικά ουδέτερη". Γιατί όχι μόνο "Μάρτυρες τού Ιεχωβά" πολέμησαν στο πλευρό τού Χίτλερ, αλλά ο ίδιος ο Ρόδερφορδ έκανε εκ μέρους τής Σκοπιάς, δήλωση νομιμοφροσύνης προς το 3ο Ράιχ!!! Μια δήλωση, που σήμερα η Σκοπιά αποκρύπτει με κάθε τρόπο, και προσπαθεί να "ρίξει" στις πλάτες άλλων. Όμως τα στοιχεία υπάρχουν, και θα τα παρουσιάσουμε εδώ, και για τον πιο δύσπιστο.

1. Η πρώτη επιστολή τού Ρόδερφορδ προς τον Χίτλερ Το 1933, η Εταιρία Σκοπιά έστειλε την παρακάτω επιστολή στον Χίτλερ Στο βιβλίο τού έτους 1985, σελ. 111, η ίδια η Εταιριά Σκοπιά, μεταφράζει ένα τμήμα τής επιστολής που έστειλε στον Χίτλερ, ως εξής: "Η προεδρεία τού Μπρούκλιν τής Εταιρίας Σκοπιά είναι και ήταν πάντοτε εξαιρετικά φιλική προς τη Γερμανία. Το 1918 ο πρόεδρος τής Εταιρίας και εφτά μέλη τού Σώματος τών Διευθυντών στην Αμερική καταδικάσθηκαν σε φυλάκιση 80 ετών για το λόγο ότι ο πρόεδρος αρνήθηκε να επιτρέψει σε δύο περιοδικά, τα οποία εξέδιδε στην Αμερική, να χρησιμοποιηθούν σε πολεμική προπαγάνδα εναντίον τής Γερμανίας". Η συνέχεια τής επιστολής αυτής προς τον Χίτλερ, δεν δημοσιεύεται από την Εταιρία Σκοπιά, γι' αυτό θα σας την παρουσιάσουμε εμείς εδώ, σε μετάφραση Α. Αλεβιζόπουλου (βιβλίο "Η λατρεία τής Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 112): "...Αυτά τα δύο περιοδικά, "Η Σκοπιά" και "Σπουδαστής τής Βίβλου", ήταν τα δύο μοναδικά περιοδικά τής Αμερικής που αρνήθηκαν να κάνουν πολεμική προπαγάνδα εναντίον τής Γερμανίας και γι' αυτό το λόγο στη διάρκεια τού πολέμου απαγορεύτηκαν και καταπιέστηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο τρόπο το προεδρείο τής εταιρείας στη διάρκεια τών τελευταίων μηνών, όχι μόνο αρνήθηκε να λάβει μέρος στη φρικτή προπαγάνδα εναντίον τής Γερμανίας, όπως υπογραμμίζεται και στη συνημμένη διακήρυξη με την αναφορά στο ότι οι κύκλοι που κατεύθυναν τη φρικτή προπαγάνδα στην Αμερική (οι Εβραίοι έμποροι και οι Καθολικοί) είναι και οι αδιάλλακτοι διώκτες τού έργου τής εταιρείας μας και τού προεδρείου της". Για όποιον αμφιβάλλει για τη γνησιότητα τών παραπάνω κειμένων, δεν έχει παρά να τα δει από την ίδια την Εταιρία Σκοπιά, στο Βιβλίο τού έτους 1934, Ελβετική έκδοση, σελ. 94, 95. Παρατηρούμε, ότι με το έγγραφο αυτό, η Εταιρία Σκοπιά, θεωρεί την προπαγάνδα κατά τού Χίτλερ "φρικτή". Δεν θεωρεί όμως φρικτό το διωγμό τών Εβραίων από το Χίτλερ. Μάλιστα δεν παραλείπει να υπονοήσει ότι συμφωνεί με αυτή, ως προς κοινό εχθρό!!! Για όποιον οπαδό τής Σκοπιάς σήμερα, προσπαθήσει να μας δικαιολογήσει την "μη ανάμιξη" αυτή τής Σκοπιάς κατά τού Χίτλερ, ως "ουδετερότητα", θα του υπενθυμίσουμε ότι ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, (κατόπιν εορτής), δημοσιεύοντας πλήθος άρθρα εναντίον του, και κυκλοφορώντας ακόμα και

βιντεοκασέτες που περιγράφουν το "πώς ο Χίτλερ βασάνιζε τους ανθρώπους στα στρατόπαιδα". Όταν όμως έγραφαν στο Χίτλερ, τους σύμφερε η ουδετερότητα. Τότε έχαιραν για τους διωγμούς τών Εβραίων, και αποζητούσαν την επιδοκιμασία τού Χίτλερ. Σήμερα δεν είναι πια ουδέτεροι!!! Πώς γίνεται να είναι δικαιολογημένη αυτή η ασυνέπεια; Μα τότε, πίστευαν ότι ίσως ο Χίτλερ νικούσε στον πόλεμο, και ήθελαν να τον έχουν σύμμαχο. Τώρα πια που όλοι τον βρίζουν, τον βρίζουν κι αυτοί, και δεν είναι πια ουδέτεροι! Γιατί σήμερα δεν είναι πια ουδέτερη η Σκοπιά όσον αφορά τον Χίτλερ; Και αν σήμερα δεν είναι πια ουδέτερη, γιατί τότε έπρεπε να είναι; Στην πραγματικότητα όμως, όχι μόνο δεν ήταν ουδέτερη ως προς τον Χίτλερ, αλλά ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΕ ΤΟΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!! Στην ίδια επιστολή (μετάφραση Α. Αλεβιζόπουλου στο βιβλίο "Η λατρεία τής Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 127), αναφέρεται ότι: "οι Σπουδαστές τής Γραφής στη Γερμανία αγωνίζονται για τους ίδιους υψηλούς ηθικούς σκοπούς και τα (υψηλά), ιδεώδη, τα οποία η εθνική κυβέρνηση τού γερμανικού ράιχ προβάλλει αναφορικά με τη σχέση τού ανθρώπου με το Θεό, δηλαδή την εντιμότητα τού δημιουργήματος απέναντι στον Δημιουργό!". Εδώ θα πρέπει να τονισθεί, ότι όλα όσα έγραψε η εταιρία Σκοπιά στον Χίτλερ, ήταν υποκριτικά ψέματα, στην προσπάθειά της να συμμαχήσει μαζί του. Γιατί είναι γνωστό ότι στα έντυπά της, στη διάρκεια τού 1ου παγκ. πολέμου, όχι μόνο δημοσίευε επιστολές στρατιωτών Σπουδαστών τής Γραφής από το μέτωπο, αλλά και αναμίχθηκε ενεργά με άλλες δημοσιεύσεις.

2. Δήλωση νομιμοφροσύνης προς το 3ο Ράιχ Μαζί με την παραπάνω επιστολή, στάλθηκε ταυτόχρονα στον Χίτλερ από τη Σκοπιά, και μια "Διακήρυξη", (δημοσιεύθηκε στο Βιβλίο Έτους 1934, Ελβετική έκδοση, σελ. 89 - 96), που αποτελεί δήλωση νομιμοφροσύνης προς το 3ο Ράιχ!!! Πρόκειται για τη "Διακήρυξη" που υιοθετήθηκε από τη συνέλευση 7.000 "Μαρτύρων τού Ιεχωβά" στο Βερολίνο, στις 25 Ιουνίου 1933. Στη διακήρυξη, αναφερόταν μεταξύ άλλων, ότι: "Αντί να εναντιονόμαστε στις βασικές αρχές που εκπροσωπεί η γερμανική κυβέρνηση, υπερασπιζόμαστε πλήρως αυτές τις βασικές αρχές και αναφέρουμε πώς ο Ιεχωβά Θεός θα φέρει δια τού Χριστού Ιησού την πλήρη πραγματοποίηση αυτών τών βασικών αρχών..." ..."Μια προσεκτική εξέταση τών βιβλίων και εντύπων μας θα δείξει πώς τα υψηλά ιδεώδη που έθεσε ως στόχο και προβάλλει η εθνική κυβέρνηση, εκτίθενται, επικροτούνται και υπογραμμίζονται ιδιαίτερα και στις δικές μας εκδόσεις. Εκτός από αυτό, τα βιβλία μας αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά Θεός θα φροντίσει, ώστε όλοι όσοι αγαπούν την δικαιοσύνη και υπακούουν στον Ύψιστο, να φθάσουν σε καθορισμένο καιρό αυτά τα υψηλά ιδεώδη. Τα έντυπά μας και η δραστηριότητά μας δεν απειλούν τις βασικές αρχές τής εθνικής κυβερνήσεως. Αντίθετα, αυτά τα υψηλά ιδεώδη υποστηρίζονται πολύ σ' αυτά. Γι' αυτό και ο Σατανάς, ο εχθρός όλων όσων αγαπούν τη δικαιοσύνη, θα προσπαθήσει να δυσφημίσει τη δραστηριότητά μας και να την εμποδίσει σ' αυτή τη χώρα..." (Μετάφραση Α. Αλεβιζόπουλου στο βιβλίο "Η λατρεία τής Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ.

127, 129). Παρατηρήστε πώς η Σκοπιά, (η "ουδέτερη και αμμέτοχη, και αντίθετη προς τις θηριώδεις κοσμικές εξουσίες" όπως ισχυρίζεται), εκθειάζει τα "υψηλά ιδεώδη"

τού 3ου ράιχ!!! Παρατηρήστε πώς ταυτίζει τα ιδεώδη τού Θεού, με τα ιδεώδη τού Χίτλερ!!!

3. Ανέντιμη επίρριψη ευθύνης σε έναν νεκρό Από τη δημοσίευσή της αυτή στο Ελβετικό βιβλίο τού έτους το 1934, ως το 1985, η εταιρία Σκοπιά, κράτησε "σιγή ιχθύος", σαν να μην υπήρξαν ποτέ αυτά τα κατάπτυστα κείμενά της προς το Χίτλερ. Ώσπου, τα στοιχεία που διαρκώς αποκαλύπτονταν, την ανάγκασαν να ξαναμιλήσει για το θέμα αυτό, στο "Βιβλίο τού Έτους 1985" σελ. 110 - 111. Εκεί παραδέχεται τη γνησιότητα τών κειμένων αυτών, αλλά ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΠΑΤΗ. Εκεί υποστηρίζει, ότι το πρωτότυπο κείμενο τών εγγράφων αυτών που είχε συνταχθεί από τον Ρόδερφορδ, αλλοιώθηκε από τον υπεύθυνο τμήματος τής Γερμανίας, τον "αδελφό Μπάλτζεραϊτ". Επί τόσα χρόνια, η θρασύδειλη ηγεσία τής Σκοπιάς, περίμενε υπομονετικά το θάνατο τού Μπάλτζεραϊτ, για να τον κατηγορήσει ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ για απάτη και προδοσία, και να του επιρρίψει τις ευθύνες για το "γλύψιμο" που έκανε στο Χίτλερ σαν πιστό σκυλί, όσο προσπαθούσε να τον κάνει σύμμαχό της. Γιατί ως γνωστόν οι νεκροί δεν μιλούν...

4. Η δεύτερη επιστολή τού Ρόδερφορδ στον Χίτλερ ΟΜΩΣ το ότι τα κείμενα αυτά τα έγραψε ο Ρόδερφορδ που εκείνο τον καιρό βρισκόταν στο Βερολίνο, και όχι ο Μπάλτζεραϊτ, αποδεικνύει και μια δεύτερη επιστολή προς το Χίτλερ, υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον "Πρόεδρο Ρόδερφορδ", με ημερομηνία 9-2-1934. Εκεί μεταξύ άλλων, αναφέρονται τα εξής: "Αξιότιμε κύριε Ράιχσκαντσλερ (Καγκελάριε τού τρίτου ράιχ)... Εχθροί τών μαρτύρων τού Ιεχωβά διέδωσαν αυτήν την κακόβουλο συκοφαντία και βρωμερά ψεύδη γι' αυτούς, για να παρακινήσουν την κυβέρνηση να τους βλάψει. Για να έχει τη δυνατότητα η κυβέρνηση να ενημερωθεί πάνω στα πραγματικά γεγονότα, 7.000 μάρτυρες τού Ιεχωβά συναθροίσθηκαν στις 25 Ιουνίου 1933 στο Βερολίνο και μ' αυτή την ευκαιρία εξέδωσαν μία διακήρυξη, στην οποία εκτίθενται τα γεγονότα σχετικά με τη δραστηριότητά των στη Γερμανία. Αυτή η Διακήρυξη δόθηκε σε όλους τους ανωτάτους αξιωματούχους τής κυβερνήσεώς σας και διανεμήθηκε σε εκατομμύρια αντίτυπα στο λαό".

"Αυτή η Διακήρυξη, από την οποία επισυνάπτεται ένα αντίτυπο, παρακαλούσε την κυβέρνηση να φροντίσει, ώστε αυτοί οι ειλικρινείς άνθρωποι, που είναι μάρτυρες τού Ιεχωβά, να δύνανται να ακολουθήσουν χωρίς δυσκολία τις εντολές τού Θεού..."Η επιστολή δημοσιεύτηκε από τον υπεύθυνο τμήματος Ελβετίας τής εταιρείας Σκοπιά Franz Zurcher στο βιβλίο του με τίτλο: "Σταυροφορία εναντίον τού Χριστιανισμού" (γερμανική, Ζυρίχη 1938, σελ. 184 - 185). Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να υποστηρίξει την υπόθεση τής εταιρίας Σκοπιά.Στο κείμενο τής δεύτερης αυτή επιστολής τού Ρόδερφορδ, βλέπουμε ότι ο ίδιος ο Ρόδερφορδ, καλύπτει πλήρως το κείμενο τής "Διακηρύξεως τού 1933, το επισυνάπτει μάλιστα στην επιστολή του προς τον Χίτλερ, και υπογραμμίζει το περιεχόμενό του!!! Αν το κείμενο ήταν τού δήθεν "προδότη" Μπάλτζεράιτ, πώς ο Ρόδερφορδ το αποδέχθηκε; Μα τότε είναι και αυτός εξ' ίσου προδότης!!! Ο Μπάλτζεράιτ, όπως και ο Zurcher που δημοσίευσε το κείμενο αυτό, ενεργούσαν στην πραγματικότητα όπως όφειλαν, ως "θεοκρατικοί σαρίμ", δηλαδή "άρχοντες" πυο πρέπει να είναι πάντοτε σε αρμονία με

τις οδηγίες τής οργανώσεως". (Σκοπιά 1954, σελ. 363).

5. Οι Ελβετοί Μάρτυρες στη διάρκεια τού πολέμου Ο επόμενος πρόεδρος τής Σκοπιάς Νάθαν Νορρ, δεν κράτησε διαφορετική στάση από τον τυχοδιώκτη προκάτοχό του, τον Ρόδερφορδ. Με ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ τής Ελβετίας, κατάφερε να διασώσει το εκεί τμήμα της, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως ορμητήριο για ολόκληρη την Ευρώπη, μετά τη λήξη τού πολέμου, καθώς όλα τα άλλα τμήματα τής Σκοπιάς είχαν κλείσει. Για να το πετύχει αυτό, στο περιοδικό "Παρηγορία" (γερμανική έκδοση Βέρνης 1/10/1943) δημοσίευσε στα Γερμανικά και Γαλλικά την εξής ειδική "Διακήρυξη":

Η παραπάνω διακήρυξη, μεταξύ άλλων λέει τα εξής (μετάφραση π. Α. Αλεβιζόπουλου βιβλίο "Η λατρεία τής Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 188): "Δηλώνουμε κατηγορηματικά πώς ο σύλλογός μας ούτε απαγορεύει, ούτε συνιστά, ούτε παρακινεί με οποιοδήποτε τρόπο σε δράση εναντίον στρατιωτικών κανονισμών. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν αναλύονται στις συναθροίσεις μας, ούτε στα έντυπα που εκδίδονται από το Σύλλογο... εκατοντάδες μελών μας και φίλων τής πίστεώς μας εξεπλήρωσαν και συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα στρατιωτικά των καθήκοντα... ...Παρακαλούμε τα μέλη μας και τους φίλους τής πίστεως, όπως πάντοτε, και στο εξής να περιορίζονται στο κήρυγμα τού ευαγγελίου τής βασιλείας (Ματθ. κδ' 14), και ν' αποφεύγουν κάθε τι που θα μπορούσε να δώσει αφορμή παρερμηνείας, σαν πρόκληση ανυπακοής σε στρατιωτικούς κανονισμούς". Αν λοιπόν κάποιος Μάρτυς τού Ιεχωβά μας πει ότι η Εταιρία Σκοπιά παρέμεινε ουδέτερη στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, είναι σαν μας λέει, ότι η ηγεσία τής Σκοπιάς που έγραψε την παραπάνω διακήρυξη, ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. Αν πάλι πράγματι οι Μάρτυρες στην Ελβετία πολέμησαν υπέρ τού Χίτλερ, δεν μπορεί να μας μιλάει για ουδετερότητα τής οργάνωσης στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο! Διαλέξτε φίλοι Μάρτυρες: Η Σκοπιά διοικείτο από Ναζιστές, ή από Ψεύτες και Απατεώνες; Αποφασίστε τι από τα δύο είναι οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύεστε να σας οδηγήσουν στη σωτηρία!!! Όταν λοιπόν ο πόλεμος τελείωσε, η παραπάνω διακήρυξη εξέθετε την Εταιρία Σκοπιά, και αποδείκνυε ότι πολέμησε υπέρ τών Ναζιστικών στρατευμάτων. Έτσι, κατά τη συνήθη τυχοδιωκτική της τακτική, η Σκοπιά στη Συνέλευση τών "Μαρτύρων τού Ιεχωβά" το 1947 στη Ζυρίχη, υπογράμμισε: "Το Γραφείο τής Ελβετίας, στο τεύχος τής 1ης Οκτωβρίου 1943 τού "Παρηγορία"... δηλαδή στη διάρκεια τής αυξανόμενης πιέσεως τού τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, όταν η πολιτική ουδετερότητα τής Ελβετίας φαινόταν πως απειλείται, πήρε την ευθύνη να δημοσιεύσει μια Διακήρυξη, στην οποία μία φράση ανέφερε: "εκατοντάδες μελών μας και φίλων τής πίστεώς μας εξεπλήρωσαν και συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα στρατιωτικά των καθήκοντα" Αυτή η δήλωση που αποκοίμιζε, εδημιούργησε ανησυχία τόσο στην Ελβετία, όσο και σε ορισμένες περιοχές

τής Γαλλίας. Ο αδελφός Νορρ, ως πρόεδρος, δήλωσε θαρραλέα κάτω από ζωηρές επευφημίες, πως οι λέξεις αυτές δεν εκφράζουν την άποψη τής εταιρείας, και δεν βρίσκονται σε αρμονία με τις βασικές αρχές, όπως σαφώς εκτίθενται στη Γραφή" (Σκοπιά 1948, σελ. 146 - 147). Πότε είχε λοιπόν το "θάρρος" ο "αδελφός Νορρ" ως πρόεδρος να δηλώσει "θαρραλέα" ότι δεν αποδεχόταν αυτές τις λέξεις; ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!!! Πού ήταν το θάρρος του τόσα χρόνια; Αφού είχε τέτοιο θάρρος, γιατί δεν είχε αποκηρύξει τις λέξεις αυτές ενωρίτερα, επί 5 χρόνια μετά τη διακήρυξη; Μάλλον δεν επρόκειτο για θάρρος, αλλά για άφθονο ΘΡΑΣΟΣ!!!

6.Σκοπιά και Χίτλερ Μήπως νομίζετε ότι η επιστολές τού Ρόδερφορδ προς τον Χίτλερ, ότι: "οι Σπουδαστές τής Γραφής στη Γερμανία αγωνίζονται για τους ίδιους υψηλούς ηθικούς σκοπούς και τα (υψηλά) ιδεώδη, τα οποία η εθνική κυβέρνηση τού γερμανικού ράιχ προβάλλει", ήταν απλώς τέχνασμα τού Ρόδερφορδ για να κερδίσει την υποστήριξη τού Χίτλερ; Δυστυχώς η αλήθεια είναι πικρή. Μια ματιά στις παρακάτω ομοιότητες και συγκρίσεις, μεταξύ τής Σκοπιάς και τού Χίτλερ, θα σας δείξουν τη γυμνή αλήθεια για την οργάνωση τής Σκοπιάς και τις μεθόδους της: Χίτλερ

Σκοπιά

Θεωρούσε τη δική του εξουσία ως τη μόνη νόμιμη εξουσία σε όλο τον κόσμο. Πίστευε ότι όποιος δεν δέχεται τη δική του διακυβέρνηση, αξίζει να πεθάνει. Φερόταν σκληρά και βάναυσα στους εχθρούς του. Μιλούσε για μια "νέα τάξη" ευτυχίας που θα εγκαθιδρύετο με τη βία, με το θάνατο τών αντιφρονούντων. Απαιτούσε απόλυτη υποταγή από τους υποτελείς του. Χρησιμοποιούσε "σπιούνους" για να παρακολουθούν και να "καταδίδουν" τους λαούς. Πίστευε ότι οι Εβραίοι ήταν ο μεγάλος του εχθρός. Πρόδιδε τους συμμάχους του όταν δεν τους χρειαζόταν (π.χ. Ιταλία) Καμάρωνε για το μεγάλο του στράτευμα. Πίστευε σε μια μελλοντική Χιλιετή διακυβέρνηση τού 3ου Ράιχ.

Θεωρεί τη δική της εξουσία, ως τη μόνη νόμιμη εξουσία σε όλο τον κόσμο. Πιστεύει ότι όποιος δεν δέχεται τη δική της θρησκεία, αξίζει να πεθάνει στον Αρμαγεδδώνα. Φέρεται σκληρά και βάναυσα στα πρώην μέλη της. Μιλάει για μια "νέα τάξη" ευτυχίας που θα εγκαθιδρυθεί με το θάνατο τών αντιφρονούντων. Απαιτεί απόλυτη υποταγή από τους οπαδούς της. Χρησιμοποιεί "σπιούνους" για να παρακολουθούν και να καταδίδουν τους αμαρτάνοντας οπαδούς. Ο Ρόδερφορδ έγραψε στον Χίτλερ ότι οι Εβραίοι ήταν ο μεγάλος του εχθρός. Προδίδει τους συνεργάτες της για να τους ρίξει δικές της ευθύνες (π.χ. Μπάλτζεραϊτ). Καμαρώνει για τους πολλούς της Ευαγγελιζόμενους. Πιστεύει σε μια μελλοντική Χιλιετή βασιλεία δικής της διακυβέρνησης

Ο ΨΕΥΔΟΕΙΡΗΝΙΣΜΟΣ Φαινομενικά οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» κόπτονται για την ειρήνη. Αρνούνται να πιάσουν όπλο, δεν πάνε στον πόλεμο, είναι ευγενικοί, κ.λ.π. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Στο περιοδικό τους «ΞΥΠΝΑ» 22 Μαΐου 1984, η μετοχική εταιρία του Μπρούκλιν παρακινεί τους Έλληνες Χιλιαστές να μη ενισχύουν ειρηνιστικά κινήματα για την αποφυγή του πυρηνικού πολέμου, διότι αυτό δεν το θέλει ο Ιεχωβά. Στην «Σκοπιά» του 1954, σελ. 91, γράφουν: «Ο Ιεχωβά δεν επιθυμεί τον αφοπλισμό, ούτε και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τον υποστηρίζουν». Στην «Σκοπιά» του 1976, σελ. 80, γράφουν: «Ο Ιεχωβά δεν επιθυμεί επιτυχία στο έργο των κυβερνήσεων

στον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα, ώστε το διαβολικό σύστημα να μη γίνει ελκυστικό και ανεκτικό, ούτε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το επιθυμούν». ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ «Ρίψατε αυτήν κάτω… αφήσατέ την να καταπατηθεί» «Πατάξατε αυτούς, μηδείς ας μη εξέλθει» «Φονεύσατε τους λάτρεις του διαβόλου» κ.α. («Σκοπιά» 1979, σελίδα 196). Δείτε ένα πράγματι συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Προέρχεται από τη “Σκοπιά” της 1ης Μαρτίου 1997, σελίδα 9 και δείχνει, πως βλέπει τον Χριστό η Εταιρία και οι Μ. του Ιεχωβά. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΣΦΑΞΕΙ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ!! Είναι μια φωτογραφία που δείχνει τον Χριστό έφιππο με γυμνό το σπαθί του να προελαύνει ουρλιάζοντας! και πίσω του ν’ ακολουθούν ομοίως ουρλιάζοντας και με γυμνά τα σπαθιά τους οι άγιοι Άγγελοι, έτοιμοι να σφάξουν! όλους εμάς που δεν ανήκουμε στην Οργάνωση της “Σκοπιάς”. Παρατηρήστε τι πρωτόγνωρο και φοβερό μίσος, που φτάνει στα όρια της λύσσας, είναι αποτυπωμένο στα πρόσωπα του Χριστού και των αγίων Αγγέλων και αναρωτηθείτε. Έτσι λοιπόν είναι ο Θεός της ΑΓΑΠΗΣ, αυτός που για να σώσει το πλάσμα του γνώρισε το πιο ντροπιαστικό θάνατο, το θάνατο του Σταυρού; Ετσι διδάσκει η οργάνωση του Θεού την αγάπη; Υποστηρίζουν για τον Θεό της Αγάπης, τον Ιησού Χριστό, ότι: «Ο Χριστός δεν είναι Θεός της αγάπης αλλά μεγάλος σφαγέας και εκτελεστής που θα κατασφάξει τους βδελυρούς εχθρούς του Ιεχωβά. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει οίκτος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα αξιωθούν να πλύνουν τα πόδια τους στο αίμα των εχθρών τους» (βλέπε: «Σκοπιά» 1968, σελ. 83, «Σκοπιά’ 1979, σελ. 4, Περιοδικό «ΠΛΟΥΤΗ» σελίδα 103).

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΦΑΓΕΣ! ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΣΠΑΘΙ,ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΣΦΑΞΕΙ! Απο το βιβλίο τους: Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! Επίσης: Οι επενδύσεις της Σκοπιάς στην ΠΟΛΕΜΙΚΗ βιομηχανία των ΗΠΑ Η πρώτη απώλεια του πολέμου είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ Τη στιγμή που η Σκοπιά απαγορεύει στους οπαδούς της να έχουν οποιαδήποτε ανάμιξη με τα στρατεύματα οποιασδήποτε χώρας, ακόμα και

να φορούν τη στρατιωτική στολή, η ίδια, για χάρη τού κέρδους, έχει μετοχικό κεφάλαιο σε πολεμικές βιομηχανίες, και εμπορικές συναλλαγές με το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά μας λέει ότι είναι μια ειρηνική, ουδέτερη και μη κερδοσκοπική θρησκευτική οργάνωση και ο «αγωγός επικοινωνίας» του Θεού στην γη. Προς ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό τα μέλη της Σκοπιάς-οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν μέρος σε οποιαδήποτε πολική, κυβερνητική και στρατιωτική οργάνωση και δεν επιτρέπετε να έχουν συναλλαγές με τα πιο πάνω ιδρύματα. Μάλιστα σε μια αλλόκοτη προφητική ερμηνεία του βιβλίου της Αποκάλυψης η Σκοπιά διδάσκει στα μέλη της ότι τα Ηνωμένα έθνη είναι η ενσάρκωση του Θηρίου και η γη, και ότι είναι το βασίλειο του Σατανά. Ισχυρίζονται ότι η μόνη ασφάλεια και σωτηρία που μπορεί να έχει κάποιος από την καταστροφή του Αρμαγεδδώνα είναι να γίνει μέλος της Οργάνωσης τους. Η Σκοπιά απαιτεί από τα μέλη της να έχουν υψηλές ηθικές και Χριστιανικές αρχές, και ταυτόχρονα καταδικάζει την ανηθικότητα και τον υλισμό. "Διακηρύττουμε τον Ιεχωβά σαν τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, και εμπιστευόμαστε σε Αυτόν σαν την Πηγή της ασφάλειας μας διακηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας Του." (Ματθαίος 24:14)....Οι Χρισμένοι Χριστιανοί είναι σαν ξένοι και πάροικοι σε αυτή την γη ζώντας σε σκηνές, ξεχωρισμένοι από αυτό το σύστημα πραγμάτων. (Α Πέτρου 2:11) Είτε η ελπίδα μας είναι ουράνια είτε επίγεια δεν επηρεαζόμαστε από τέτοιου είδους θανατηφόρες πληγές όπως την ανηθικότητα, τον υλισμό και την ψεύτικη θρησκεία και την λατρεία του «θηρίου» τα Ηνωμένα Έθνη. – Αποκάλυψης 9:20,21, 13:1-18)……Έχει δοθεί δύναμη στους Αγγέλους να μας προστατεύσουν. Μας προσέχουν σε όλες της οδούς μας. Οι μάρτυρες πιστεύουν ότι απολαμβάνουν αγγελική προστασία σαν διαγγελείς της Βασιλείας και δεν σκοντάφτουν πνευματικά. Σκοπιά 2001/11/15 Οποιαδήποτε αμφισβήτηση του δόγματος και παραβίαση των κανονισμών της Σκοπιάς, από κάποιο άτομο τιμωρείται αμείλικτα με αποκοπή, πράγμα που σημαίνει ότι το άτομο εξοστρακίζεται από τα συγγενικά του πρόσωπα και τους φίλους του, και οι οικογενειακοί δεσμοί βλάπτονται ανεπανόρθωτα. Στην έρευνα αυτή, χρησιμοποιήσαμε το αρχείο της SEC. Το αρχείο της SEC για την εταιρεία REGI US Inc. μας αποκαλύπτει ότι είναι μερική ιδιοκτησία της Σκοπιάς και ακόμα τριών σχετιζόμενων εταιρειών: Ο συνεταιρισμός μεταξύ αυτό των τριών εταιρειών είναι τόσο στενός που ονομάζονται «αδελφές εταιρίες». - "Sister Companies". Η Rand Cam Engine Corp. είναι μια ιδιωτική εταιρεία που δεν έχουμε και πολλά στοιχεία για αυτήν. Η Reg Technologies Inc. είναι ένας Καναδικός όμιλος επενδυτών που από 1986 έχει χρηματοδοτήσει την έρευνα που γίνεται από την Rand Cam™ engine. Η Rand Energy Group Inc. δημιουργήθηκε τον Οκτώβρη του 1986 και ελέγχεται από τις Rand Cam Engine Corp. και Rand Energy Group Inc. που όλες αυτές ελέγχονται από την Regi U.S. Inc., που και αυτή ελέγχεται από τον κύριο επενδυτή της την Reg Technologies Inc. Η Σκοπιά κατέχει και τις ιδιωτικές αλλά και δημόσιες μετοχές τον «αδελφικών εταιριών». Ο όμιλος αυτός εστιάζεται στην δημιουργία μιας νέας μηχανής με το όνομα Rand Cam ™ (RC™). Χρηματοδότηση Η κύρια έρευνα και ανάπτυξη που γίνεται από την RC™ engine και άλλα προϊόντα συντονίζονται και χρηματοδοτούνται από την Reg Tech. Η REGI US Inc. δημιουργήθηκε το 1986 και δεν έχει περιουσία. Στεγάζεται στον γραφειακό χώρο της Reg Tech σε ένα εμπορικό κέντρο στην Βρετανική Κολομβία του Καναδά. Τα μόνα κεφάλαια που έχει είναι τα δικαιώματα πατέντας και ευρεσιτεχνίας. Έχει μόνο 2 υπαλλήλους ένα μηχανικό σχεδιαστή και ένα Διευθυντή Μάρκετινγκ. Η REGI έχει 5,073,200 μετοχές και ετοιμάζεται να εκδώσει και νέες μετοχές για χρηματοδότηση των αναγκών της. Η REGI US Inc. δεν είχε οποιοδήποτε κέρδος από της επιχειρήσεις της και δούλευε με ένα κεφάλαιο από της 30 Απριλίου2002 του $5,308,000. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1994, η Reg Technologies Inc. ανακοίνωσε ότι η REGI US Inc. άρχισε να συναλλάσσεται με το OTC Bulletin board (με τα σύμβολα RGUS) αλλά η πραγματική εγγραφή στην SEC registration έγινε το 06/06/1996 (Αριθμός εγγραφής NO.33-96974). Οι εσωτερικοί μέτόχοι της REGI κρατούν 6,017,850 μετοχές που αντιπροσωπεύει έλεγχο 53.31%. Έτσι η εσωτερικοί μέτόχοι εκλέγουν τους δικούς τους διευθυντές και χειρίζονται τα διάφορα εσωτερικά θέματα. Σας παραθέτουμε τον πίνακα για το πώς αυτές οι εταιρίες σχετίζονται μεταξύ τους και με την Σκοπιά: Πατέντες, Δικαιώματα, Συμφωνίες Rand Energy Group, Inc. κατέχει την RC™ technology και τα δικαιώματα πατέντας από το 1992. Τον Οκτώβρη του October 2000, η Reg Technologies Inc. είχε το 50% τον δικαιωμάτων σε τεχνολογία που διαχώριζε το υδρογόνο( H2O hydrogen separator technology).

Μερικά προϊόντα της REGI’s που είναι πατενταρισμένα προέρχονται από την RC™ Technology: Ένας κομπρεσέρ, αντλία, η κρύα τούρμπο γεννήτρια( Cold Turbine Engine Generator) και ρόταρι ντίζελ μηχανή (Rotary Diesel Engine prototypes). Το 1995, η REGI αγόρασε για $200,000 μια περιορισμένη άδεια για να προωθήσει και να διανέμει στον Καναδά τα δικαιώματα της Machine Vision Technology, αλλά τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου πωλήθηκε στην Reg Technologies, τον κύριο επενδυτή της. Αυτή η τεχνολογία ασχολείται κυρίως με βιομηχανικές και ιατρικές τεχνολογίες, αλλά και δοκιμάζει για τον στρατό «Έξυπνα Μεταφορικά Συστήματα» για πυραύλους "Intelligent Transportation Systems" Τον Μάη του 1994, η Reg Technologies, Inc. ήρθε σε συμφωνία με την Hercules Aerospace Company για περαιτέρω ανάπτυξη την ντίζελ μηχανή της RC™ Engine σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Βιργινίας.

Το 1995, η Hercules Aerospace Company συμμάχησε με την Alliant TechSystems, Inc και η Alliant τελείωσε τα σχέδια της μηχανής και το συμβόλαιο υπογράφτηκε με την REGI US Inc. Το 1996, αρκετά καινούργια πρωτότυπα αεροπλάνων σχεδιάστηκαν μαζί με την Global Aircraft Corporation για την General Aviation Propulsion (GAP)πρόγραμμα της NASA. Αυτό το πρόγραμμα τον $8.5 εκατομμυρίων κατέρρευσε τον Νοέμβρη του 1996 όταν το πρωτότυπο της REGI’s είχε διαρροές λαδιού κατά την τελική δοκιμή. (Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα που έχουν η μηχανές ρόταρι) Το συμβόλαιο ακυρώθηκε. Στης 6 του Δεκέμβρη του 2001, οι «Θυγατρικές Εταιρίες» της Σκοπιάς ανακοίνωσαν δημόσια συμβόλαιο από Ναυτικό των Η.Π.Α. ύψους $850,000 U.S. topic# N01-144 (contract # N00014-01-M-0208) και έχει δοθεί (awarded ) στην Advanced Ceramics Research prime contractor , και η REGI θα κατασκεύαζε μια μηχανή κεραμικού( Naval 0.5 horsepower ceramic engine) Αυτή η νέα μηχανή αναπτύχθηκε για το Αμερικάνικο Ναυτικό και το πολεμικό μη επανδρωμένο Smart War-fighter Array of Re-configurable Modules (SWARM) που είναι και χαμηλού κόστους (UAV). Πρόσφατα 2 ακόμη προγράμματα έχουν χρηματοδοτηθεί από το Ναυτικό (NAVY CONTRACT #s N4175602-M-2026 and N41756-02-M-2037) το Naval Surface Weapons Center για την ανάπτυξη αποτελεσματικής κεραμικής μηχανής και την εφαρμογή τους στο πρόγραμμα SWARM. Το κεραμικό μειώνει την ανάγκη του του λαδιού της μηχανής, είναι πιο ελαφρύ, και δεν εντοπίζεται εύκολα από τα ραντάρ, γιατί δεν έχει τους κραδασμούς της μεταλλικής μηχανής. Το Ναυτικό δοκίμασε την μηχανή στην Simi Valley, Καλιφόρνια με επιτυχία πριν παρουσιαστεί στους επισήμους( high-ranking Defense officials.) Το πείραμα ήταν μέρος μιας σειράς δοκιμαστικών πτήσεων με την ελπίδα να αυξηθεί η ζήτηση του αεροπλάνου. Το αεροπλάνο είναι κατασκευασμένο από fiber glass και στοιχίζει $20,000 το καθένα αλλά με της αλλαγές που θα γίνουν στα υλικά θα είναι φθηνότερο κατά $ 5,000 το 2003 και $ 2,000 πιο φθηνό το 2004. Ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας για το SWARM είναι ότι ένας χειριστής θα μπορεί να ελέγχει 10 ή και περισσότερα κατευθυνόμενα αεροπλάνα, σε αντίθεση που τώρα είναι 10 -20 χειριστές για να λειτουργήσουν ένα. Στης 4 του Απρίλη του 2002 η REGI ανακοίνωσε την υπογραφή ενός πενταετούς συμβολαίου για την ανάπτυξη της κεραμικής μηχανικής για την RC™ με μηχανές μέχρι 10 ίππων που έχει συμβόλαιο με το Αμερικάνικο Ναυτικό (Navy Contract SBIR No 1-144). Η REGI θα πάρει για προκαταβολή ένα 5% για τον σκοπό αυτό. Στης 29 του Μάη του 2002, η REGI υπόγραψε συμβόλαιο με την Advanced Ceramics and Radian Milliparts

για ανάπτυξη της μηχανής Diesel Cam technology για το Ναυτικό των Η.Π.Α τα Μη Επανδρωμένα Αυτόνομα Οχήματα(Unmanned Autonomous Vehicles) (UAVs). Αποτέλεσμα Η Σκοπιά μια θρησκευτική Οργάνωση κατέχει μεγάλο ποσοστό 3 Αδελφών Εταιριών (κατέχει) την Rand Cam Engine Corp., Rand Energy Group Inc., και την Regi U.S. Inc. Αυτές οι 3 εταιρείες ασχολούνται με την έρευνα – ανάπτυξη και προώθηση μέσω της Rand Cam™ engine technology και κατέχουν τα δικαιώματα αρκετών πατέντων. Καμιά από τις Αδελφικές Εταιρείες της Σκοπιάς δεν κατασκευάζουν βόμβες και πυρομαχικά. Όμως η διεύθυνση της REGI’s επιζητεί συστηματικά και έχει καταφέρει να κλείσει συμβόλαια με το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. (U.S. Department of Defense) με προϊόντα της RC™ technology. Η REGI’s κατάφερε να κλείσει συμβόλαια με ισχυρούς κατασκευαστές πολεμικής τεχνολογίας. Ένας στρατιωτικός ειδικός είναι ο Διευθυντής Μάρκετινγκ της REGI. Οι διευθυντές της Σκοπιάς έχουν αποκρύψει την αλήθεια για αυτά τα κεφάλαια, καθώς και τις συναλλαγές της Σκοπιάς με την NASA και το Υπουργείο Άμυνας από τα μέλη τους από το κοινό. Συνεργάτες Η πρώτη ενημέρωση του τύπου από την REGI’s την 11η Μαΐου 1994 (first press release dated May 11, 1994 ) μας αναφέρει με ενθουσιασμό ότι έχει ένα προϊόν που θα φθάσει στα $20 δις τον χρόνο και σχεδιάζει να έχει σαν πρώτο της πελάτη το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. Η Reg Technologies, Inc. έχει έρθει σε συμφωνία με την Hercules Aerospace Company για περαιτέρω ανάπτυξη της ντίζελ μηχανής της Rand Cam™ Engine σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Βιργινίας. Η μηχανή αυτή θα αναπτυχθεί για στρατιωτικούς και εμπορικούς σκοπούς. Η ετήσια αγορά για την ντίζελ μηχανή υπολογίζεται να ανέλθει στα $20 δις και η Reg Technologies, Inc. σκοπεύει να δώσει άδεια στην Hercules, Inc. να κατασκευάσει για το Υπουργείο Άμυνας την μηχανή Rand Cam™ Diesel Engine καθώς και άλλα οφέλη που θα έχει από την συνεργασία αυτή η Reg Technologies, Inc. Η διοίκηση της Reg Technologies, Inc. είναι σίγουρη ότι από την πατέντα της Rand Cam™ Engine θα τις αποφέρει ένα σημαντικό ποσό κάθε χρόνο από τα δικαιώματα κατασκευής και μόνο. Για την ιστορία η Wankel Rotary Engine πήρε $200,000,000.00 για τα δικαιώματα κατασκευής της μηχανής της το 1960's. Από την δημιουργία τους η «Αδελφές Εταιρείες» έχουν συστηματικά κερδίσει διαγωνισμούς και σαν υπεργολάβοι από την NASA και το Υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. Για αυτό τον σκοπό ειδικός για στρατιωτικά θέματα διορίστηκε σαν Διευθυντής Μάρκετινγκ (MILITARY EXPERT) από την REGI’s. Ο κύριος X (αποκρύβουμε το όνομα του) προσφέρει στης «Αδελφικές Εταιρείες» 30 χρόνια πείρας στην αεροναυτική και βιομηχανία αεροπλάνων. Ήταν αναμεμιγμένος σαν σύμβουλος στο Υπουργείο Άμυνας για θέματα αεράμυνας, και έρευνας. Ο κύριος Χ. δημιούργησε εταιρεία που είναι αντιπρόσωπος της REGI U.S., Inc. με μισθό $6 εκατομμύρια, και 5% ποσοστά στα συμβόλαια που θα υπογραφτούν. Πιστεύουμε ότι η εμπειρία του κυρίου Χ. και η σχέση του με την κυβέρνηση και την τεχνολογία θα είναι μια πολύτιμη μονάδα για την Rand Cam™ για την συλλογή των καταλλήλων κεφαλαίων για την REGI U.S., Inc. "Πιστεύουμε ότι η παρουσίαση του στο Υπουργείο άμυνας για την μηχανή θα βοηθήσει στην έγκριση της." Τώρα ας δούμε πια προϊόντα χειρίζεται ο στρατιωτικός ειδικός της Σκοπιάς και σε ποια αγορά στοχεύουν: Machine Vision Technology (MVT). Η "Αδελφικές Εταιρείες" έχουν τα Καναδικά δικαιώματα της MVT. Αυτό το σύστημα είναι σε πειραματικό στάδιο από το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon University (ειδικοί στην τεχνική νοημοσύνη). Η συσκευή της MVT εφαρμόζεται σε βιομηχανικές και ιατρικές μονάδες. Για παράδειγμα περιλαμβάνει : ηλεκτρονική ανάλυση ύλης, αναγνώριση φάσματος, οπτική αναγνώριση, αναγνώριση αντικειμένου, εποπτεία υλικών, ιατρική ανάλυση της εικόνας. Αλλά υπάρχει και εφαρμογή και για την πολεμική βιομηχανία.(warfare purposes): Όταν εφαρμοστεί σε αεροπλάνο του παρέχει την δυνατότητα να έχει την επιλεχτηκή επιλογή ανάμεσα σε αντικείμενα, ή στόχους, και το χαρακτηρίζουν σαν το ¨Έξυπνο Μεταφορικό Σύστημα¨ και γίνετε ακόμα πιο περίπλοκο από το GPS-καθοδηγούμενη πυραυλική τεχνολογία, γιατί έχει την δυνατότητα να αναγνωρίσει φιλικά και εχθρικά οχήματα όταν είναι ακόμα και πολύ κοντά το ένα στο άλλο ακόμα και καμουφλαρισμένα. Σε μια εξομοίωση μάχης όπου 2 άρματα μάχης του ιδίου τύπου και χρώματος, με διαφορετική όμως φασματική αναγνώριση στην θωράκιση το σύστημα μπορούσε να αναγνωρίσει τα άρματα και να προσδιορίσει τον εχθρό. Η "Αδελφές Εταιρείες" κατέχουν περιορισμένη άδεια για να πωλούν στον Καναδά το σύστημα αυτό (Machine Vision Technology) αν και το σύστημα αυτό έχει δοκιμαστή από τον στρατό, ΔΕΝ έχουμε απόδειξη μέχρι στιγμής βάσει της έρευνας που έγινε και τα στοιχεία που βρήκαμε δια μέσου των συνδέσμων αυτών, αν πωλήθηκε για σε βιομηχανίες όπλων και να χρησιμοποιηθεί στις ¨έξυπνες βόμβες¨.

Η REGI αναφέρει για τα αρχικά της σχέδια (news release in May 1994): " Η U.S. Reg Technologies, Inc. σχεδιάζει να δώσει άδεια στην Hercules, Inc. για της ανάγκες του Υπουργείου Άμυνας με στόχο την ανάπτυξη της Rand Cam™ Diesel Engine, και άλλα οφέλη προς την Reg Technologies, Inc." Αυτή ήταν μια συμφωνία με την Hercules και όχι συνεταιρισμός. Το 1995, η Hercules Aerospace Company σύμπραξε με την Alliant TechSystems Inc. Η Alliant τελείωσε τα σχέδια της μηχανής και υπογράφτηκε συμβόλαιο με την REGI US Inc. Μόνο ο σχεδιασμός πληρώθηκε στην Alliant. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι "Αδελφές Εταιρείες" της Σκοπιάς έχουν υπογράψει αρκετά συμβόλαια με διάφορες εταιρείες που ασχολούνται με την πολεμική βιομηχανία. Ας δούμε μερικούς πελάτες της REGI: Hercules Aerospace Company. Προϊόντα: Πυραύλους, και πολεμικές κεφαλές . Σχεδιασμός και κατασκευή μηχανών προώθησης πυραύλων (solid propulsion rocket motors) Αγοράστηκε από την Alliant TechSystems Alliant TechSystems, Inc έχει $1.3 δις πωλήσεις τον χρόνο στα εξής: Πυρομαχικά μικρού διαμετρήματος, προωθητικά πυραύλων, πυραύλους όλων των τύπων, μηχανές πυραύλων και κεφαλές, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, εξοπλισμός στρατιωτών, μέρη αεροπλάνων, και οπλικά συστήματα αεροπλάνων και αρμάτων μάχης.

Advanced Ceramics Research (ACR) $6 εκατομμύρια σε στρατιωτικές κατασκευές Radian Military Parts είναι ένας κύριος προμηθευτής για λογιστικά συστήματα για το υπουργείο άμυνας των Η.Π.Α. και ειδικεύεται σε εξαρτήματα οπλικών συστημάτων.

RADIAN Το μηχανικό της τμήμα υποστηρίζει το Υπουργείο Άμυνας Engineered Support Systems, Inc πρόσφατα έχει χρεώσει την RADIAN $41.7 εκατομμύρια σε μετρητά και μετοχές και είναι προμηθευτής σε υψηλής τεχνολογίας συστήματα..

SWARM Η βασική ιδέα αναπτύχθηκε στο Naval Surface Warfare Center. Και μετά από προσεκτική εξέταση αποφασίστηκε να γίνει το SWARM χαμηλού κόστους όχημα, με κύριο προτέρημα το πολύ χαμηλό κόστος συντήρησης. Το SWARM project άρχισε τον Ιούνιο του 2000 από την ΑCR με το συμβόλαιο των $70,000 από το Αμερικάνικο Ναυτικό (US Navy) για ένα μικρό UAV με σχεδιασμό να εντοπίζει και να διώχνει φάλαινας που πλησιάζουν τα πλοία. Αργότερα το SWARM θα χρησιμοποιείται για κατασκοπία και αναγνωριστικές πτήσεις. Το Αμερικάνικο Ναυτικό που αξιολόγησε το πρωτότυπο, πολύ γρήγορα το ενέκρινε και για αποστολές σε εχθρική περιοχή SWARM concept. Ακόμα στα σχέδια τους είναι να εξοπλιστεί το SWARM με το Παγκόσμιο σύστημα Εντοπισμού (Global Positioning System) αλλιώς GPS. Η πληροφορία που θα στέλνει το SWARM θα καταγράφεται στο GPS-του κατευθυνόμενου όπλου πριν την εκτόξευση( the projectile in flight). Υπάρχουν και αμυντική σχεδιασμοί ώστε το SWARM να αναπτυχθεί και για πυραύλους εδάφους αέρος (surface to air missile (SAM) site continuous monitoring) καθώς και για χαμηλού κόστους μηχανή turbojet engine για την UAVs. Το πρόγραμμα SWARM έλαβε επιπρόσθετη υποστήριξη από την Βουλή των Αντιπροσώπων τον Η.Π.Α. στης 10 Μάη 2002, Βουλευτής της Αριζόνας ανακοίνωσε: "…το πρόγραμμα θα στηρίξει την χώρα μας στην μάχη ενάντια στην τρομοκρατία το 2003 …"Αυτά τα προγράμματα είναι αναγκαία για την εθνική μας ασφάλεια για αυτό εγκρίναμε και τα αναγκαία κονδύλια και είμαι ευχαριστημένος που εγκρίθηκαν". Τα 2 κονδύλια είναι: SWARM UAV πρόγραμμα: $5 εκατομμύρια πιο πάνω από την αίτηση του προέδρου για αυτά τα χαμηλού κόστους αεροπλάνα με στόχο την αναγνώριση ναυτικών και υποβρυχίων στόχων, και την υποστήριξη του ξηράς και την διεκπεραίωση ειδικών αποστολών.

UAV Εγκαταστάσεις: Την χρονική επιτάχυνση από το2005 στο 2003 αυτού του σημαντικού σχεδίου και την κατασκευή κτιρίων για υποστηρίξει του προγράμματος UAV αξίας $10.4 εκατομμύρια. Πόλεμος στο Ιράκ Στον πρόσφατο πόλεμο που εξαπέλυσε το καθεστώς Μπους στο Ιράκ, ο Αμερικάνικος στρατός χρησιμοποίησε με επιτυχία τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα που σχεδίασε για τον σκοπό αυτό η Regis Technologies και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα....αυτό θα ανέβασε τις μετοχές της εταιρείας πιο ψιλά και συνεπώς και τα κέρδη της. Έτσι η Σκοπιά κέρδισε από το φόνο αθώων θυμάτων της πολεμικής μηχανής της Αμερικής.

Συμπέρασμα Επιβεβαιώνουμε με πέρα πάσης αμφιβολίας μέσω τον συνδέσμων, ότι η Σκοπιά έχει στην κατοχή της μετοχές και επενδύσεις που συμβάλουν στην ανάπτυξη της πολεμικής τεχνολογίας και δεν το κάνει αυτό χωρίς να είναι σε γνώση της. Έχει όμως και μια αρνητική επίδραση στους απλούς Μάρτυρες για την αξιοπιστία των ηγετών τους. Πιθανότατα αν τολμήσει κάποιος Μάρτυρας να ρωτήσει για τις επενδύσεις που έχει η ηγεσία της Σκοπιάς στην πολεμική βιομηχανία θα αποκοπεί αμέσως. Η Σκοπιά με τις μετοχές έχει την πλειοψηφία στα διοικητικά συμβούλια και επωφελείται οικονομικά (και πιθανόν φορολογικές εξαιρέσεις σαν θρησκευτική οργάνωση). Αυτό που θα μας πει η Σκοπιά για να δικαιολογήσει τη στάση της, είναι ότι το κάνει για τα συμφέροντα της Βασιλείας και η κατάλληλη χρήση των χρημάτων της επιδοκιμάζεται από τον Θεό. Κρίνοντας την Σκοπιά με τα ίδια μέτρα και σταθμά που η ίδια επιβάλει στα μέλη της δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Η δήθεν άγνοια της δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση γιατί σαν ο κύριος μέτοχος η Σκοπιά έλαβε τουλάχιστον 52 αντίγραφα από την SEC filing και 60 επίσημες ανακοινώσεις official news releases by REGI που ενημέρωναν την πρόοδο της εταιρείας τους στο επενδυτικό κοινό. Και επί πλέον έχουμε τις δεκάδες χιλιάδες οικονομικές εκθέσεις, και την εσωτερική αλληλογραφία που χρειάζονται για να λειτουργούν τέτοιες επιχειρήσεις για περισσότερο από 16 χρόνια. Είναι τρομακτικό όταν η ηγέτες της Σκοπιάς κατακρατούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να επιζητούν κέρδος, ενώ την ίδια στιγμή παρουσιάζονται στους οπαδούς τους σαν «συνειδητοί απορριπτικοί» του κέρδους. Φανερά είναι λοιπόν το ρίσκο που παίρνει η Σκοπιά με τις συναλλαγές της στον τομέα της πολεμικής τεχνολογίας που της απόφεραν $20 εκατομμύρια τον χρόνο. Αυτό το μυστικό της Σκοπιάς για οικονομική επέκταση δείχνει την απληστία της, φιλοδοξία, αλαζονεία και υπέρμετρη σιγουριά κάτι που δεν μπορούν να φανταστούν τα αθώα μέλη της για την ηγεσία τους. Ακόμα πως μπορεί η ηγεσία αυτή να δικαιολογήσει στον εαυτό της την επένδυση στην πολεμική βιομηχανία; Η Σκοπιά φαίνεται να είναι μοναδική στο να αποκηρύττει τις επενδύσεις σε αυτό τον κόσμο, και για χρόνια μας διακήρυττε δια μέσου του Ξύπνα ότι το περιοδικό της ήταν «ελεύθερο» να εκδίδει την «αλήθεια» επειδή δεν είχε οικονομικά συμφέροντα. Σε μερικές περιπτώσεις η Σκοπιά ανάγκασε τα κατά τόπους τμήματα της να επενδύσουν σε διάφορες επικερδείς επενδύσεις. Όμως μετά σε συνελεύσεις τους, δημόσια διάβασαν ψηφίσματα που αποκήρυτταν την στάση τους αυτή και απολογήθηκαν στον Ιεχωβά για την αμαρτία τους. Τώρα ας σκεφτούμε για λίγο τα εξής: 5,371,000 μετοχές αξίας $0.437 την μία ισοδυναμεί με $2,347,127 σε μετοχικό κεφάλαιο. Και αυτή είναι μια εταιρεία που γνωρίζουμε. Το να κατέχει η Σκοπιά το 50% μιας εταιρείας είναι φανερό ότι μπορεί να διαμορφώσει την πολιτική της Εταιρείας το τι θα αγοράσει και τι θα πουλήσει καθώς και με ποιες εταιρείες θα έχει συμμαχίες, έστω και αν η British Columbia έχει σημαντικό ρόλο. Σίγουρα η ψήφος της Σκοπιάς έχει δύναμη και γίνεται από το άτομο που η ίδια επέλεξε. Άρα το άτομο αυτό και η ψήφος του δεν θα αντανακλούν την συμπάθεια του προς τη Σκοπιά, την πολιτική και διδασκαλίες της, μοναδικές στο είδους τους; Ακόμα μια φορά η Σκοπιά δείχνει το υποκριτικό της πρόσωπο. Χωρίς ίχνος ντροπής με την πολιτική της έστειλε στην φυλακή χιλιάδες νέους για το θέμα της ουδετερότητας, και άλλους τόσους στον θάνατο. Η ίδια όμως επενδύει στον ΠΟΛΕΜΟ με στόχο να σκοτώνει άλλους ανθρώπους…ξέρει ότι το κέρδος το πολύ, το αφήνουν οι έμποροι του πολέμου, ένα σίγουρο κέρδος αφού η χώρα (Αμερική) που η Σκοπιά ξεκίνησε είναι αρκετά καλή στο να δημιουργεί πολέμους με στόχο πάντα το ΚΕΡΔΟΣ. Αυτοί το μόνο που καταλαβαίνουν είναι η αύξηση των κερδών τους στο τέλος του χρόνου. Η ανθρώπινη ζωή για αυτούς δεν μετρά ούτε αξίζει. Σας συστήνω να δείτε αν είναι δυνατόν όλους τους συνδέσμους που οι πιο πολλοί είναι Κυβερνητικοί των Η.Π.Α. και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την ενοχή της Σκοπιάς. Κύρια Πηγή Πληροφοριών Reg Tech/Regi News releases.

Advanced Ceramics Research U.S. Navy – Ναυτικό ΗΠΑ U.S. Department of Defense – Υπουργείο Άμυνας Η.Π.Α U.S. House of Representatives - Βουλή των αντιπροσώπων ΗΠΑ U.S. Securities and Exchange Commission (SEC)- Επιτροπή Ασφαλείας και Συναλλαγών ΗΠΑ Αρχικώς σκοπός της SEC είναι να προστατεύσει και να διατηρήσει την ακεραιότητα και ασφάλεια τον επενδυτών και τής αγοράς. Για να το πετύχει αυτό η SEC απαιτεί από τις δημόσιες εταιρείες να εσωκλείουν την οικονομική τους κατάσταση καθώς και άλλες πληροφορίες προς το κοινό. Η SEC επιβλέπει

και άλλους παράγοντες – κλειδιά, στον κόσμο της οικονομίας, όπως χρηματιστές, συμβούλους επιχειρήσεων, δημόσια ταμεία, και μετοχικές εταιρείες. Η SEC ενδιαφέρεται για την παροχή ακριβούς πληροφόρησης για τις εταιρείες προς το κοινό, να επιβάλει τους νόμους ασφαλείας, να προστατεύει τους επενδυτές που συναλλάσσονται με τις διάφορες εταιρείες και οργανισμούς. Σημαντικός παράγοντας για την SEC είναι η αποτελεσματικότητα και η επιβολή της εξουσίας της. Επίσης: Ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδραση των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων ''Μαρτύρων του Ιεχωβά'' εάν γινόταν πόλεμος με κάποια γειτονική χώρα; Φίλοι οπαδοί τής Σκοπιάς, καταλαβαίνω την ταραχή σας, τη ντροπή σας, το πόσο εκτεθειμένοι και προδομένοι αισθάνεστε από την ηγεσία τής Σκοπιάς. Παρακολουθήσατε ένα δείγμα μόνο, τής γλοιώδους συμπεριφοράς τής οργάνωσης αυτής προς τις "κρατούσες ισχυρές κοσμικές εξουσίες, προς τους ζωντανούς, ακόμα και προς τους νεκρούς οπαδούς της, προκειμένου να βγάλουν από την οργάνωση το φταίξιμο και να το φορτώσουν σ' αυτούς. Μετά απ' όλα αυτά, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι αυτοί διαχρονικοί ψεύτες, αυτοί οι απατεώνες, είναι ο αγωγός τού Θεού επί τής γής; Πάντως εμείς, θα συνεχίσουμε να εκθέτουμε την πλάνη και την υποκρισία τής οργάνωσης αυτής, με όλο και περισσότερα ντοκουμέντα, με την ελπίδα ότι κάποιοι από εσάς, μπορείτε ακόμα να δείτε την αλήθεια, και να ζητήσετε την αληθινή λατρεία τού Θεού, όχι "εν υποκρισία και ψεύδος" τής Σκοπιάς, αλλά "εν Πνεύματι και αληθεία".

25)Ερώτηση:Συνέχεια ονομάζετε τους ορθόδοξους Χριστιανούς ''ειδωλολάτρες''...Γνωρίζετε τη θέση της οργάνωσης για την δημιουργία του κόσμου; Γνωρίζετε αν υπήρξε ΑΝΟΧΗ της οργάνωσης προς τον ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ και τον αποκρυφισμό; ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ:ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ! 'Ενα παράδειγμα φυσικού θεού, σε έναν κατ' απομίμησιν ΄΄χριστιανικό΄΄ χώρο, είναι ο θεός τής οργάνωσης που αυτοαποκαλείται: ΄΄Μάρτυρες τού Ιεχωβά΄΄. Αυτός, αν και υποστηρίζεται ότι έχει το όνομα και τις ιδιότητες τού Θεού τών Χριστιανών, ουσιαστικά είναι ένας θεός με εντελώς διαφορετικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, διαβάζουμε τα εξής στο βιβλίο αυτής τής οργάνωσης: ΄΄Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη΄΄ σελ. 36,37: "Όπως καταλαβαίνουμε, εκεί που υπάρχει νοημοσύνη, υπάρχει και διάνοια. Και ξέρουμε, ότι εκεί που υπάρχει διάνοια, υπάρχει εγκέφαλος σ' ένα σώμα συγκεκριμένου σχήματος... Επειδή ο θεός είναι ένα πρόσωπο με πνευματικό σώμα, κάπου πρέπει να μένει... ζει σε ορισμένο τόπο στον ουρανό... Για να δημιουργήσει αυτά τα πράγματα, ο θεός δεν χρειάστηκε να είναι σωματικά παρών. Μπορεί να εξαποστείλει το πνεύμα του, την ενεργό δύναμή του, και να κάνει ό,τι θέλει, ακόμη κι όταν βρίσκεται πολύ μακρυά". Για κάποιον που δεν ξέρει, ίσως αυτά τα παραπάνω φανούν με μια πρώτη ανάγνωση λογικά. Και αυτό, επειδή προσεγγίζουν το Θεό ΄΄από κάτω προς τα πάνω΄΄, με βάση την ανθρώπινη υλιστική εμπειρία. Με λίγη σκέψη όμως, φαίνεται καθαρά η ανοησία αυτών τών σκέψεων. Παρατηρούμε ότι ο θεός αυτής τής αίρεσης, εξαρτάται από το χώρο και το χρόνο για να υπάρξει. Ο θεός αυτός, τής εταιρίας Σκοπιά, περιορίζεται από το χώρο, επειδή ΄΄κάπου πρέπει να μένει΄΄ (!!!), σε συγκεκριμμένο τόπο, όπως τα υλικά πλάσματα. Χρειάζεται το χώρο για την ύπαρξή του, επειδή το σώμα του δεν είναι άπειρο, αλλά πεπερασμένου σχήματος. Είναι ένας θεός περιορισμένος σε συγκεκριμμένο όγκο. Ο ίδιος αυτός φανταστικός θεός, περιορίζεται και στο χρόνο, επειδή σκέφτεται με έναν εγκέφαλο, όπως ο ανθρώπινος. Η σκέψη όπως την ξέρουμε από τα υλικά όντα, (τα οποία επικαλείται ως παράδειγμα η Σκοπιά), απαιτεί την ύπαρξη τού χρόνου. Κάθε σκέψη, αρχίζει με κάποια δεδομένα στο παρελθόν, τα επεξεργάζεται, και τελειώνει σε κάποια μετέπειτα χρονική στιγμή με κάποιο συμπέρασμα. Είναι σαφές, ότι ένας θεός που η σκέψη του εξαρτάται από τη λειτουργία ενός εγκεφάλου στο χρόνο, έχει ανάγκη από το χρόνο για να υπάρξει. Ζει μέσα στο χρόνο, και με τη βοήθεια τού χρόνου σκέπτεται. Αν πάλι ο θεός τους χρειάζεται να σκέφτεται, δεν είναι παντογνώστης! Αν ο Θεός είναι παντογνώστης, δεν χρειάζεται να σκεφτεί τίποτα, γιατί όλα τα ξέρει! Κατόπιν τών παρακάτω, εξάγεται ότι ο θεός τής Σκοπιάς, δεν είναι η πρώτη ύπαρξη, αλλά υπήρχε πάντα μέσα στο χρόνο και το χώρο, μαζί με το χρόνο και το χώρο, άρα δεν μπορεί να είναι ο δημιουργός τού

χρόνου και τού χώρου. Δηλαδή, ο θεός της Σκοπιάς, "χαμένος" κάπου στο σύμπαν, στέλνει το Άγιο Πνεύμα, που είναι μια απρόσωπη δύναμη, και πλάθει τα πάντα. Τώρα, δείτε πάλι προσεκτικά, τι λέει για το "ΠΩΣ" έπλασε ο Θεός (κατά τη γνώμη της) το σύμπαν: "Αυτό σημαίνει ότι αυτός είναι η απύθμενη πηγή κάθε ενεργείας. Όλα τα πράγματα του σύμπαντος αποτελούν δέσμες μορίων της ενεργείας του. Αυτές οι δέσμες των μορίων συγκεντρώθηκαν σε μάζες μεγάλες και μικρές". Δηλαδή, τα πάντα στο υλικό σύμπαν, αποτελούνται από "μόρια του Αγίου Πνεύματος", της δυνάμεως ή ενεργείας του θεού (κατά τη Σκοπιά)! Δεν πλάσθηκαν από το μηδέν, όπως πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί, αλλά κατά τη Σκοπιά, είναι "δέσμες" Αγίου Πνεύματος! Με άλλα λόγια, από τον Θεό "εκπορεύεται" το Άγιο Πνεύμα, και αυτό "συμπυκνώνεται" σε ύλη και ενέργεια, δημιουργώντας το σύμπαν! Σύμφωνα με τη Σκοπιά λοιπόν, το σύμπαν, δεν είναι πλασμένο από το μηδέν, αλλά ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΡΡΟΗ του Θεού! Προσέξτε! Αυτό ακριβώς το σημείο, είναι μια καθαρά ειδωλολατρική διδασκαλία, την οποία πίστευαν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη, και ακόμα την πιστεύουν! Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ αυτή διδασκαλία, η οποία διδάσκει ότι τα πάντα αποτελούν "απορροή του Θεού", έχει καταδικασθεί από την αρχή από την Εκκλησία του Χριστού, και ονομάζεται ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ! Η διδασκαλία αυτή της Σκοπιάς ονομάζεται Πανθεϊσμός, και είναι ειδωλολατρική, επειδή εάν τα πάντα αποτελούν "απορροή" του Θεού, και όχι μια εκ του μηδενός δημιουργία, όπως πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί, τότε: α. Το κάθε τι, είναι μέρος του Θεού. β. Η ουσία του Θεού και των κτισμάτων συγχέεται, και ο Θεός δεν είναι ανόμοιος με τα κτίσματα, αλλά έχουν κοινή ουσία. γ. Εάν το κάθε τι υλικό είναι απορροή της ουσίας του Θεού, τότε μπορούμε να το ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ, λατρεύοντας έτσι τη Θεία ουσία. Κατά συνέπειαν, η έννοια της "ειδωλολατρίας" γίνεται για τους Πανθεϊστές όχι μόνο επιτρεπτή, αλλά και αναγκαία, έτσι ώστε μέσω της ύλης που είναι ομοούσια με τον Θεό, να λατρεύεται ο Θεός, που είναι η πηγή της ύλης αυτής! Και τότε κακώς ο Θεός απαγορεύει την ειδωλολατρία! Γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μην μετέχει Αγίου Πνεύματος, το οποίο απορρέει από τον Θεό (κατά τη διδασκαλία της Σκοπιάς), και συμπυκνώνεται πλάθοντας τα πάντα! Ο υπερφυσικός Θεός τών Χριστιανών Αντιθέτως, οι Χριστιανοί δεν επιχειρούν να ερμηνεύσουν το Θεό με βάση τις υλικές τους εμπειρίες, για εγκεφάλους και σώματα. Ξεκινούν ΄΄από πάνω προς τα κάτω΄΄, δηλαδή με βάση τη δική Του αποκάλυψη, ως ένα ον ελεύθερο να αποκαλύπτεται σε όποιον Αυτός θέλει, και στο βαθμό που Αυτός θέλει. Δεν είναι δηλαδή ο Θεός ένα αντικείμενο μελέτης, που μπορούμε να το εξετάσουμε. Γνωρίζουμε γι' Αυτόν, μόνο ό,τι Αυτός μας απεκάλυψε, και στο βαθμό που το απεκάλυψε, όσο μπορούμε να το κατανοήσουμε με τις φτωχές μας εμπειρίες, που είναι εντελώς ξένες προς τη δική Του υπέρλογη ύπαρξη. ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ: ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ!! Η Εκκλησία τού Χριστού, απ’ αρχής έως σήμερον, διδάσκει Ιησού Χριστό Θεάνθρωπο, έχοντας ερμηνεύσει κι ακολουθήσει ορθώς την Γραφική διδασκαλία «Θεός ην ο Λόγος» (Ιωάν. 1:1) και «ο Λόγος σαρξ εγένετο» (Ιωάν. 1:14). Η Βίβλος άλλωστε είναι γεμάτη με χωρία που κάνουν λόγο για τις δύο φύσεις τού Χριστού, αλλά η Σκοπιά έχει φροντίσει επιμελώς να τα διαστρέψει ώστε να μην γίνει αντιληπτή εις τα μάτια τών ακολούθων της η μεγάλη αυτή αλήθεια. Αυτή λοιπόν η Βιβλική περί Θεανθρώπου διδασκαλία, καταρρίπτει το μεγαλύτερο ίσως δόγμα τής αρχαίας φιλοσοφίας, το «Θεός ανθρώπω ου μείγνυται» (Πλάτωνος, Συμπόσιο, 203a). Άρα, αν η Ορθοδοξία θεολογούσε με πλατωνική σκέψη, δεν θα μπορούσε ποτέ να μιλήσει για ένα πρόσωπο τέλειο Θεό και τέλειο Άνθρωπο. Αντιθέτως όμως, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, υιοθέτησαν τις βασικές διδασκαλίες τού Αρειανισμού, που εμφανίστηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ., και ήταν βαθιά επηρεασμένος από τις Πλατωνικές διδασκαλίες. Όπως έγραψε και ο καθηγητής Νικόλαος Ματσούκας: «Ο Θεός κατά τον Αρειανισμόν π.χ. καθίσταται μεν υπερβατικός κατά πάντα, ο άνθρωπος όμως κέκτηται την δυνατότητα επικοινωνίας προς Αυτόν, διότι η κτιστή φύσις αυτού, ως και η κτιστή φύσις του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, έχει ουσιαστικήν συγγενικήν σχέσιν προς τον Θεόν. Οι Αρειανοί και

Ευνομιανοί δεν εδέχοντο μόνον Θεόν υπερβατικόν κατά πάντα, ως ο Πλατωνισμός, αλλά εδέχοντο κυρίως και κατ’ εξοχήν δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου διά μέσου κτιστών μεσαζόντων» (Νικολάου Ματσούκα, Γένεσις και ουσία τού Ορθοδόξου Δόγματος (σειρά ‘Ανάλεκτα Βλατάδων’ αρ.2), Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη, 1969, σελ.145). Άρα, η υποβάθμιση τού Χριστού σε κτίσμα που έκανε τον 4ο αιώνα ο Αρειανισμός και διδάσκουν σήμερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ήταν διδασκαλία αναγκαία λόγω τής Πλατωνικής επιρροής τού Αρείου που χρειαζόταν έναν κτιστό μεσάζοντα μεταξύ Θεού και ανθρώπων! ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ:ΘΝΗΤΟΨΥΧΙΣΜΟΣ!!! Μία τρίτη περίπτωση που παραπέμπει εις επιρροή τής Εταιρίας Σκοπιά από την αρχαία φιλοσοφία, είναι το δόγμα του θνητοψυχισμού. Στο έργο «Περί των αρεσκόντων φιλοσόφοις φυσικών δογμάτων» διαβάζουμε, ότι ο Δημόκριτος (5ος-4ος αιώνας π.Χ.) και ο Επίκουρος (4ος-3ος αιώνας μ.Χ.), δίδασκαν την ψυχή «φθαρτήν, τω σώματι συνδιαφθειρομένην», ότι δηλ. πεθαίνει μαζί με το σώμα (Ψευδο-Πλουτάρχου, Περί των αρεσκόντων φιλοσόφοις φυσικών δογμάτων, 899C)! Από εκεί και πέρα, την δοξασία αυτή υιοθέτησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ. οι «Θνητοψυχίτες», μια αραβική αίρεση, που παρουσίασε καινοφανείς εις τα πράγματα τού Χριστιανισμού διδασκαλίες (Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, Βιβλίο 6, κεφ.37, P.G. 20, 597B) Όπως βλέπετε λοιπόν, αγαπητοί, η πηγή τής διδασκαλίας τής Εταιρίας Σκοπιά εις το θέμα τής ψυχής είναι ο Δημόκριτος και ο Επίκουρος οι οποίοι έχουν διατυπώσει επακριβώς την διδασκαλία τού ‘δούλου’ για την ψυχή, 23 ολόκληρους αιώνες πριν εμφανισθούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Εν κατακλείδι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, όχι μόνον το δόγμα σας «δεν έχει μολυνθεί από αρχαίες Ελληνικές ειδωλολατρικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες», όχι μόνον η Εταιρία Σκοπιά «δεν έχει επιτρέψει να εισχωρήσει στο δόγμα της καμία από αυτές», όπως εν αγνοία σας ισχυρίζεστε, αλλά αντιθέτως βλέπουμε εις τα έντυπά της να κηρύσσονται εμφανώς Πλατωνικές-ειδωλολατρικές διδασκαλίες!!! Άρα λοιπόν, όσα κείμενα και όροι διατυπώθηκαν από Συνόδους ή Πατέρες, δεν αποτελούν κάποια «αναζήτηση» της αλήθειας. Την αλήθεια η Εκκλησία την κατείχε εξαρχής. Αν δεν υπήρχε η καταδολίευση της Παράδοσης από τους αιρετικούς, δεν θα χρειαζόταν να δοθούν οι ανάλογες απαντήσεις. Γι’ αυτό είναι τόσο παιδαριώδεις οι αιτιάσεις των ΜτΙ, οι οποίοι απορούν για ποιο λόγο η λέξη «ομοούσιο» δεν υπάρχει κατά γράμμα στην… Καινή Διαθήκη! Δεν σας πέρασε από το μυαλό κύριοι ΜτΙ, ότι οι πρόγονοί σας -ως προς την άρνηση του Χριστού- οι Αρειανιστές, εμφανίστηκαν τον… 4ο αιώνα μ.Χ.; Και φυσικά, η θέση της Εκκλησίας είναι συγκεκριμένη για τον όρο αυτό, ότι η προέλευσή του ως προς το περιεχόμενο είναι Βιβλική. Γι’ αυτό ο Μ. Αθανάσιος μας μιλάει για «το ομοούσιον συμφώνως τοις εκ των Γραφών και του Σωτήρος ειρημένοις…» (PG 25,468C)! Και ασφαλώς, όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλάει για το «ομοούσιο», επικαλείται εδάφια της Αγίας Γραφής: «ο εωρακώς εμέ εώρακε τόν πατέρα» (Ιω. 14,9), «εγώ και ο Πατήρ έν εσμεν» (Ιω. 10,30), «ώσπερ γάρ ο πατήρ εγείρει τούς νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο υιός ούς θέλει ζωοποιεί» (Ιω. 5,21), «πάντες τιμώσι τον υιόν, καθώς τιμώσι τον πατέρα. Ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τον πατέρα» (Ιω. 5,23) κ.λπ.. Μιλάνε οι αιρετικοί για «δάνεια» από φιλοσοφικές θεολογίες, και αυτό ακούγεται αστείο, καθώς τα ίδια τα δογματικά κείμενα της Εκκλησίας δεν αποδέχονται τα αρχαία φιλοσοφικά κείμενα παρά ΜΟΝΟ για τον εκπαιδευτικό τους ρόλο, αρνούνται όμως κάθε χρήση της ειδωλολατρικής θεολογίας που περιέχουν και καταδικάζουν… …«τοις τα Ελληνικά δεξιούσι μαθήματα, και μη ΔΙΑ ΠΑΙΔΕΥΣΙΝ ΜΟΝΟΝ ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι... και τας Πλατωνικάς ιδέας, ως αληθείς δεχομένοις... Τοις δεχομένοις και παραδιδούσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξίς έστι των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο». Ο Γεώργιος Μεταλληνός σημειώνει ότι στο εν λόγω δογματικό κείμενο, το λεγόμενο «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας»: «Κωδικοποιείται η μακραίωνη αγιοπατερική στάση, που διαφοροποιεί τη σπουδή της Ελληνικής Φιλοσοφίας, την παιδευτική της δηλαδή χρήση, από την αποδοχή της θεολογίας της. Ο Χριστιανισμός, στην αυθεντική του έκφραση ως Ορθοδοξία, είναι συνέχεια της προφητικής εμπειρικής θεολογήσεως. Εγκλωβισμένες στην αρχαιοελληνική θεολογούσα σκέψη... μένουν οι αιρέσεις». Ένα παράδειγμα αρκεί να επιβεβαιώσει τα παραπάνω λόγια, ότι δηλ. την ειδωλολατρική φιλοσοφία υιοθέτησαν μόνο οι αιρέσεις. Μια αρχαία αίρεση την οποία μιμήθηκαν οι ΜτΙ είναι ο Αρειανισμός, ο οποίος δεν δεχόταν τη θεότητα του Χριστού παρ’ όλο που τη διατυπώνει ξεκάθαρα το Ευαγγέλιο («Θεός ην ο Λόγος» Ιω. 1,1).

Γιατί όμως δεν δέχονταν τη θεότητα του Χριστού; Μα επειδή ήταν βαθιά επηρεασμένοι από τον πλατωνισμό. Ένα από τα βασικότερα αξιώματα της πλατωνικής φιλοσοφίας, είναι το «Θεός ανθρώπω ου μείγνυται» το οποίο γράφει ο Πλάτωνας στο «Συμπόσιο» (203a). Αυτός ο οποίος «θεολογούσε» με στοχασμό και με πλατωνική σκέψη, δεν μπορούσε να διανοηθεί Ορθόδοξα την ενανθρώπιση του Σωτήρα και οδηγήθηκε στον Αρειανισμό ή στους ΜτΙ. Κι όμως, επειδή το δόγμα είναι μαρτυρία και όχι στοχασμός, το αξίωμα αυτό της αρχαίας ειδωλολατρικής θεολογίας ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΑΙ χωρίς ενδοιασμούς από τους Πατέρες, αφού σύμφωνα με τον Όρο Πίστεως της 4ης Οικ. Συνόδου της Χαλκηδόνας επιβεβαιώνεται η αρχαία Παράδοση ότι: «Ένα και τον αυτόν ομολογείν Υιόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν…τέλειον ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ εν θεότητι και τέλειον ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ εν ανθρωπότητι, Θεόν αληθώς και άνθρωπον αληθώς ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ»! Χώρια και την τάση που έχουν οι ΜτΙ να συγχέουν το Άκτιστο με το κτιστό, μην κάνοντας καμία τέτοια διάκριση, σε συμφωνία με τον Πλάτωνα, και σε αντίθεση με την Εκκλησία! Βλέπουμε λοιπόν ότι τα περί πλατωνικών «δανείων» στη θεολογία των Πατέρων είναι ανέκδοτα μιας γραφικής αίρεσης, των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» ή και άλλων φιλελεύθερων Προτεσταντών και άθεων που επιθυμούν να εναντιωθούν στην μακραίωνη Παράδοση της Εκκλησίας για τους δικούς του λόγους ο καθένας. ΕΠΙΣΗΣ: Τί γνωρίζετε για τον Johannes Greber- ο οπίος Μετάφρασε την Καινή Διαθήκη με...Βοήθεια Πνευμάτων? Η Εταιρεία Σκοπιά έχει καλή γνώση του Γιόχαν Γκρέιμπερ και της μετάφρασης της Καινής Διαθήκης που έκανε αυτός. Τον έχουν παραθέσει 9 φορές στις Εκδόσεις τους από το 1956 μέχρι το 1983. Επτά από της παραθέσεις τους αυτές, ήταν θετικές και χρησιμοποιήθηκαν για να στηρίξουν ορισμένα βιβλικά εδάφια όπως το Ιωάννης 1/α: 1. Οι άλλες 2 φορές ήταν αρνητικού περιεχομένου, εκθέτοντάς τον σαν πνευματιστή που βασίστηκε στο πνευματικό βασίλειο για να μεταφράσει την Καινή Διαθήκη του. Με τον τυπικό της τρόπο η Σκοπιά χρησιμοποίησε τον Γκρέιμπερ όσο μπορούσε και όταν τελικά εκτέθηκε, τον πέταξε στην άκρη. Όλα άρχισαν το 1956 στο περιοδικό Σκοπιά (15 Φεβρουαρίου), όπου ο Γκρέιμπερ αποκαλύπτεται ότι είναι πνευματιστής που κατόρθωσε με την βοήθεια των πνευμάτων να μεταφράσει την Καινή Διαθήκη του. Το άρθρο αναφέρει: "Αναφέρει ο Γκρέιμπερ στην εισαγωγή του για την Καινή Διαθήκη το 1937: «Εγώ ήμουν καθολικός ιερέας μέχρι τα σαράντα οκτώ μου χρόνια και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να επικοινωνήσω με τον κόσμο των πνευμάτων του Θεού. Η μέρα αυτή ήρθε όταν αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα για μια τέτοια επικοινωνία, όπου βίωσα πράγματα που ταρακούνησαν την ψυχή μου.» "Η μετάφραση του Γκρέιμπερ είναι σκληρόδετη με εκτύπωση ενός χρυσού σταυρού, εφ'; όσον αυτός παρέμεινε πιστός στην (Ρωμαιο-) Καθολική του ανατροφή. Πολύ απλά τα πνεύματα τον βοήθησαν στην μετάφραση του." Το να εκτεθεί ο Γκρέιμπερ σαν πνευματιστής, ήταν το σωστό πράγμα που έπρεπε να γίνει από τη Σκοπιά, λαμβάνοντας υπ'; όψιν και τις διδασκαλίες της Σκοπιάς για τον πνευματισμό όλα αυτά τα χρόνια. Η θέση της Σκοπιάς για τον πνευματισμό Στο βιβλίο Βεβαιώνεστε για όλα τα πράγματα...(έκδοση 1965, στα αγγλικά Make Sure Of All Things, Hold Fast To What Is Fine) αναφέρουν: "Η εξάσκηση οποιασδήποτε μορφής πνευματισμού φέρνει θεϊκή απόρριψη." (σελ. 469) και "Καταστρέψετε αντικείμενα που σχετίζονται με πνευματιστικές πράξεις." (σελ.

470) Στο βιβλίο Η αλήθεια που οδηγεί στην αιώνια ζωή έκδοση του 1968 (The Truth That Leads To Eternal Life) αναφέρουν: "Ένας τρόπος που τα πνεύματα παροδηγούν άντρες και γυναίκες είναι ο πνευματισμός... Η

Γραφή μας προειδοποιεί να μένουμε μακριά από πράξεις που σχετίζονται με τον πνευματισμό. Ο Θεός καταδικάζει κάθε είδους πνευματισμό". (σελ. 61). Τέλος στο βιβλιάριο του 1978 Αόρατα πνεύματα. Μας βοηθούν; ή μας βλάπτουν; (Unseen Spirits, Do They Help Us? Or Do They Harm Us?) αναφέρουν: "Στον αρχαίο Ισραήλ ο Θεός διέταξε να λιθοβολείται μέχρι θανάτου όποιος ασκούσε πνευματισμό." (σελ. 30); και, "Σύμφωνα με τον λόγο του Θεού ο Ιεχωβά Θεός μισεί τέτοιου είδους πράξεις ανεξαιρέτως ποια μορφή παίρνουν ή σε πιο περιεχόμενο βρίσκονται." (σελ.

31). Και το τελευταίο: "Αν θέλουμε να έχουμε την φιλία και την προστασία του Ιεχωβά, πρέπει να απελευθερωθούμε από όλους τους δεσμούς και συναναστροφές με τον πνευματισμό και της διάφορες μορφές του. Αυτό περιλαμβάνει να καταστρέφουμε κάθε είδους αντικείμενα που σχετίζονται με τον πνευματισμό." (σελ. 41). Βοήθεια από πνευματιστές Είναι φανερό ότι η Σκοπιά γνωρίζει αρκετά καλά τους κινδύνους από τον πνευματισμό. Αλλά όπως αναφέραμε και πριν, η ιστορία μας έχει συνέχεια. Έξι χρόνια μετά, αφού εξέθεσε τον Γκρέιμπερ σαν πνευματιστή, η Σκοπιά ενεργεί σαν να μην το είχε κάνει αυτό ποτέ, αλλά αποκαλύπτει τον Γκρέιμπερ σαν Βιβλικό λόγιο (βλέπετε υπήρχε μεγάλη ανάγκη για κάποιον Βιβλικό λόγιο) για να στηρίξει την δική τους Μετάφραση Νέου Κόσμου για το Ιωάννης 1/α: 1. Ήταν το 1962 όταν παρουσίασαν ένα νέο βιβλιάριο με τίτλο «Ο Λόγος. Ποίος Είναι; Σύμφωνα με τον Ιωάννη» (The Word, Who Is He? According to John). Παρέθεσαν από την μετάφραση του Γκρέιμπερ το Ιωάννης α: 1 αναφέροντας "και ο Λόγος ήταν θεός " (σελ. 5) αντί του "και ο Λόγος ήταν Θεός." Η υποσημείωση αναφέρει, "Η Καινή Διαθήκη -;Μια Νέα Εξήγηση βασισμένη στα παλιά χειρόγραφα από τον Johannes Greber... έκδοση του 1937, το μπροστινό του είναι σκληρόδετο με εκτύπωση ενός χρυσού σταυρού." Έτσι δεν υπάρχει λάθος για αυτό. Τόσο το 1956 σε άρθρο του περιοδικού Σκοπιά, όσο και στο βιβλιάριο, χρησιμοποιούν την ίδια έκδοση του Γκρέπερ, την Καινή Διαθήκη του 1937, με τον χρυσό σταυρό στο μπροστινό του σκληρόδετο κάλυμμα. Στο άρθρο του 1956 ο Γκρέιμπερ είναι πνευματιστής αλλά μετά από αυτό άλλαξε ιδιότητα και είναι ο νέος τους αξιόπιστος Βιβλικός λόγιος. Στην πραγματικότητα το 1962 ήταν ένας καλός χρόνος για την Σκοπιά να παραθέσει από τον Γκρέιμπερ τον βιβλικό λόγιο στο περιοδικό Σκοπιά 15 Σεπτεμβρίου σελ 554 στην Αγγλική. Μετά παραθέτει από αυτόν στην έκδοση Βεβαιώνεστε για όλα τα πράγματα... (σελ 489) το ίδιο βιβλίο που προειδοποιούσε για τον πνευματισμό!!! Επίσης σε δύο μέρη στο λεξικό τους Βοήθεια για Γραφική Κατανόηση (στην αγγλική Aid to Bible Understanding 1971, σελ. 1134 και 1669) και σε δύο εκδόσεις του περιοδικού Σκοπιά, (15 Οκτωβρίου 1975, σελ. 640 και 15 Απριλίου 1976, σελ. 231 στην Αγγλική). Η Αποκάλυψη Η συνεχής αναξιοπιστία τους έγινε εμφανής στο κοινό στην αρχή της δεκαετίας το 1980 από ερευνητές που ανακάλυψαν ποιος ήταν ο Γκρέιμπερ πραγματικά. Διάφορα άτομα άρχισαν να γράφουν στην Σκοπιά θέλοντας να λάβουν και αυτοί αντίγραφο της μετάφρασης του Γκρέιμπερ Καινή Διαθήκη. Αν και γνώριζαν οι υπεύθυνοι της Σκοπιάς την διεύθυνση του Johannes Greber Memorial Foundation όπως φαίνεται από ένα γράμμα ημερομηνίας 20 Δεκεμβρίου 1980 από την Σκοπιά στο Ίδρυμα Γκρέιμπερ, έδωσαν ψεύτικη διεύθυνση και πηγές για την Καινή Διαθήκη, την διεύθυνση κάποιου κτιρίου που δεν υπήρχε πια. Ήταν φανερό ότι η Σκοπιά προσπαθούσε να σκεπάσει το θέμα. Δεν ήθελε να μάθουν οι αναγνώστες της ποιος ήταν ο Γκρέιμπερ. Έτσι στη Σκοπιά στο ερωτήσεις από αναγνώστες'; τεύχος της 1ης Απριλίου 1983 στην Αγγλική, αναφέρει: "Γιατί στα πρόσφατα χρόνια η Σκοπιά δεν χρησιμοποίησε την μετάφραση του πρώην καθολικού ιερέα Γιόχαν Γκρέιμπερ;" "Έχει υποδειχτεί στην εισαγωγή της έκδοσης του 1980 της Καινής Διαθήκης από τον Γιόχαν Γκρέιμπερ, ότι για την μετάφραση αυτή βασίστηκε στα Πνεύματα του Θεού για να τον βοηθήσουν πώς να μεταφράσει τα δύσκολα σημεία. Έχει αναφερθεί ότι η σύζυγός του, ένα μέντιουμ, ήταν το όργανο που τον διόρθωνε, με την βοήθεια των Αγγέλων του Θεού. Η Σκοπιά θεώρησε ότι δεν ήταν σωστό να κάνει χρήση αυτής της μετάφρασης που έχει σχέση με τον πνευματισμό."; Η Σκοπιά ήξερε από την αρχή ότι είχαν να κάνουν με ένα πνευματιστή, αλλά όταν απεγνωσμένα ζητούσαν

υποστήριξη από πηγές που θα υποστήριζαν την δική τους Μ.Ν.Κ. ο Γκρέιμπερ έγινε σημαντικό εργαλείο γι'; αυτούς, αναγκάζοντάς τους να κρύψουν την ταυτότητά του. Σύμφωνα με αυτή την απάντηση ΔΕΝ το αντιλήφθηκαν μέχρι που έλαβαν την μετάφραση του 1980 της Καινής Διαθήκης, και το διάβασαν στον πρόλογό του. Υποστηρίζουν ότι στην έκδοση του 1937 δεν γνώριζαν αυτή την πληροφορία. Ξέχασαν τι έγραψαν στην Σκοπιά του 1956 για τον Γκρέιμπερ. Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρουν τι γράφουν οι ίδιοι στα ίδια τους τα έντυπα; Και αν είναι έτσι, τότε τι είδους θεϊκή κατεύθυνση είναι αυτή; Αντίθετα με το τι ανάφερε η Σκοπιά σε αυτό το άρθρο, η εισαγωγή του 1937 που την γνωρίζει αρκετά καλά αναφέρει: "Οποιοσδήποτε αναζητά να γνωρίσει τι είναι αλήθεια και τι ψέματα στην Βίβλο όπως την έχουμε σήμερα, μπορεί να το κάνει αυτό μόνο με τον τρόπο που οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι στο παρελθόν, αναζήτησαν την αλήθεια του Θεού με την επικοινωνία τους με τα πνεύματά Του. Στην κατάλληλη στιγμή το κείμενο υπαγορεύετο σωστά από τα θεϊκά πνεύματα, το οποίο δεν βρίσκεται σε κανένα από τα χειρόγραφα σήμερα. Χρησιμοποίησα το κείμενο όπως μου το έδωσαν τα πνεύματα." ΟΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ- ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΤΟ ''ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ'' ΑΥΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ-ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟΣ Στο σημείο αυτό να επισημάνουμε επίσης και το εξής: Στην πλέον τού ενός αιώνος ιστορία της, η Εταιρία Σκοπιά, όχι μόνο έχει κηρύξει ειδωλολατρικές διδασκαλίες (όπως απεδείξαμε ανωτέρω), αλλά έχει επανειλημμένως κηρύξει ως ‘αγωγός τού Θεού’ σκοτεινές και πλανημένες διδασκαλίες ακόμη και ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ διδασκαλίες, πάντα εις το όνομα τού Θεού!!! Ας εξετάσουμε προσεκτικά την συγκεκριμένη περίπτωση για να διαπιστώσουμε, πόσες φορές κατά το παρελθόν, ο ‘αγωγός τού Θεού’, ‘σέρβιρε’ σκότος ως δήθεν ‘φως τού Ιεχωβά’ και ‘τροφή εν καιρώ’. [Εις το σημείο δε αυτό να ενημερώσουμε τούς αγαπητούς αναγνώστες, ότι η φρασεολογία ‘σέρβιρε’ δεν είναι αυθαίρετη, αλλά ορμάται εκ τής Σκοπιάς τού 1960, σελ.464, με τίτλο άρθρου ‘Ο Άγρυπνος Πιστός και Φρόνιμος Δούλος’ όπου σε φωτογραφία απεικονίζεται ο σερβιτόρος τού ‘δούλου’ (ή ο ‘δούλος’ ως σερβιτόρος) να σερβίρει σε πιατέλα την ‘λαχταριστή τροφή’ εις τούς πιστούς!] «Μιχαήλ...είναι το αποδιδόμενον ενταύθα όνομα εις τον Μέγαν ημών Λυτρωτήν» (Γραφικές Μελέτες, τόμος Γ΄, Ελθέτω η Βασιλεία σου, Ελλ.επανέκδ.1920, σελ. 63, Αγγλ.έκδ.1891, σελ.62). Άρα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, για τον τότε ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, τον ‘Άγγελο τής Λαοδικείας’, τον Κάρολο Ρώσσελ δηλαδή (Γραφικές Μελέτες, τόμος Ζ΄, ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’, επανέκδ.1919, σελ. 3) το ‘φως’ που προερχόταν από τον Ιεχωβά έλεγε ότι ο Μιχαήλ ήταν ο Χριστός! Μετά όμως από 26 σχεδόν χρόνια (1891-1917) που πρωτοεξεδόθη το προαναφερθέν βιβλίο (‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’), ήρθε ξαφνικά ‘ζωηρότερο φως’ και ο Μιχαήλ από Χριστός μετεβλήθη εις Αντίχριστο! ‘Αδύνατον’ θα αναφωνήσουν οι σημερινοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ‘πραγματικόν’ θα πούμε εμείς που κατέχουμε τα ντοκουμέντα που επιμελώς αποκρύπτονται από τούς σημερινούς ακολούθους τής Σκοπιάς: «Μιχαήλ ‘Όστις ως Θεός’, ο Πάπας», (Γραφικές Μελέτες, τόμος Ζ΄, ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’, επανέκδ.1919, σελ.226) ο οποίος όμως Πάπας εις το ίδιο βιβλίο αναφέρεται ως ‘ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Σατανά’: «Ο Επίσκοπος της Ρώμης, ο εμβρυώδης Πάπας, ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Σατανά»!!! (σελ.125) Μα είναι δυνατόν, αγαπητοί Μάρτυρες, να μεταβληθεί τόσο πολύ η ταυτότητα τού Μιχαήλ και από Χριστός να γίνει Αντίχριστος; Βεβαίως! Διότι η ΙΔΙΑ η Εταιρία Σκοπιά διδάσκει, ότι δεν είναι ‘άκαμτη και δεσμευμένη εις τις απόψεις της’ κι επειδή ‘δείχνει πραότητα και είναι ευδίδακτη’ γι’ αυτό και την ‘χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά’ (Σκοπιά, 1957, σελ.359). Να μην ξεχνάμε επίσης και την εξής σημαντική δήλωση τής Σκοπιάς: «Ενόσω το φως είναι ακόμη αμυδρό, μπορεί να είναι ορατή η γενική διαμόρφωση ενός αντικειμένου, αλλά οι λεπτομέρειές του δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτες, καθώς δε αυξάνει το φως, οι λεπτομέρειες αυτές μπορούν να διακρίνωνται με περισσότερη διαύγεια και λαμβάνεται έτσι μία διορθωμένη άποψις». (Σκοπιά, 1957, σελ.358-359). Οι λεπτομέρειες λοιπόν διακρίθηκαν με περισσότερη διαύγεια κι έτσι ελήφθη μία διορθωμένη άποψη.

Έγινε δε έτσι αντιληπτό, ότι ο Μιχαήλ δεν ήταν τελικά ο Χριστός, αλλά ο Αντίχριστος! Άλλωστε «Το φως φέγγει επί μάλλον και μάλλον, εωσού γίνει τελεία ημέρα» (Παροιμ. 4:18 Εβρ.). Η ΣΚΟΠΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΞΕΡΑΣΜΑ Μήπως έγινε τελεία ημέρα το 1917 που εξεδόθη ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’ ή μήπως η Σκοπιά πήγε σε ‘νέα συναρπαστική αλήθεια’; Ποια τελικά είναι η γευστική ‘τροφή εν καιρώ’ (Ματθ. 24:45) σχετικά με τον Μιχαήλ; Τα ‘μαγειρεία’ τού Μπρούκλιν κατόρθωσαν επιτέλους να την ετοιμάσουν και να την προσφέρουν στούς ‘πεινασμένους’ Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Ο Μιχαήλ δεν είναι ο Αντίχριστος! Τότε ποιος είναι; Μήπως είναι ο ίδιος ο Σατανάς; Όχι! Μήπως κανένα πονηρό πνεύμα; Ούτε! Μήπως κάποια καταχθόνια δύναμη, κάποιο διαβολικό τέρας που εξέρχεται από την σκοτεινή άβυσσο; (Αποκ. 9:3) Όχι! Τί συναρπαστικό είναι πράγματι το παιχνίδι τής Σκοπιάς! Ξέρετε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ποιος τελικά είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ; Είναι ο Χριστός!!! Μα είναι δυνατόν; Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι ο παλιός ‘εμετός’, το παλαιό ‘ξέρασμα’ τής Σκοπιάς! Και όμως, με λίγο ‘ζωηρότερο φως’ η Οργάνωση μπορεί να επιστρέψει εις αυτό και να πει εις τούς ακολούθους της: Πρέπει να ευθυγραμμισθείτε με τον ‘δούλο’, προσπαθείστε να ‘κολυμβήσετε μέσα στην προσπάθεια να είστε ευθυγραμμισμένος’ (Σκοπιά, 1960, σελ.473). Μην αρχίσετε την ‘επίκριση τών ενεργειών τής Εταιρίας. Αυτό είναι τελεία έλλειψις σεβασμού για το μέσον που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά’, φανερώνει ανωριμότητα (Σκοπιά, 1960, σελ.476). Μην χάνετε ‘ούτε ένα πνευματικό φαγητό’ (Σκοπιά, 1960, σελ.474). Ελάτε να απολαύσετε την αχνιστή ‘τροφή’! Όμως πράγματι επέστρεψε η Σκοπιά εις τον παλαιό της ‘εμετό’; Ας διαβάσουμε τα ντοκουμέντα που ακολουθούν: «Εν τη μεγάλη ταύτη μάχη ο Μιχαήλ, όστις είναι ο Χριστός Ιησούς,…» (Απελευθέρωσις, έκδ.1926, σελ.248) και «Ο τίτλος ή όνομα αρχάγγελος εφηρμόσθη επίσης κατά καιρούς και εις τον Λόγον, όταν υπηρέτει τον Ιεχωβά υπό τινα ειδική ιδιότητα. Είς εκ τών τίτλων του είναι ‘Μιχαήλ’ το οποίο σημαίνει ‘ως Θεός’. Ο τίτλος, ούτος εν τούτοις, ανήκει ειδικώς εις τον μέγαν και αγαπητόν Υιόν του Θεού» (Δημιουργία, έκδ.1927, σελ.16) ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Έτσι ευρισκόμεθα και πάλι εις το γνωστό αδιέξοδο για όσους επιμένουν οπωσδήποτε και με κάθε θυσία να ευθυγραμμίζονται με τον ‘δούλο’: Το έτος 1917 ευρίσκεται 26 χρόνια μετά το 1891. Άρα το ‘φως’ που ‘έλαμψε’ εις ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’ είναι 26 χρόνια νεώτερο, δεν είναι έτσι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Επομένως και η ‘διορθωμένη άποψη’, ότι ο Μιχαήλ δεν είναι ο Χριστός, αλλά ο Αντίχριστος, πρέπει να είναι ‘αλήθεια που απεκαλύφθη με το ζωηρότερο φως’ τού 1917. Όμως τα έτη 1926-1927 ευρίσκονται 9-10 χρόνια μετά το 1917. Αφού και τότε ‘έλαμψε’ ο ‘ναός’, δηλαδή η Οργάνωση, πρέπει ΕΚΕΙΝΟ το ‘φως’ να είναι οπωσδήποτε ‘ζωηρότερο’, διότι το «Το φως φέγγει επί μάλλον και μάλλον» (Παροιμ. 4:18 Εβρ.). Εις ποίαν όμως ‘αλήθεια’ οδήγησε το ‘φως’ τού 1926-1927; Εις το ότι ο Μιχαήλ είναι ο Χριστός και όχι ο Αντίχριστος! ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’ 1) ΠΟΙΟΣ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΞΕΓΕΛΑΣΕ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΗΡΥΤΤΕ, ΑΝΤΙ ΓΙΑ ‘ΦΩΣ’ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΟΤΟΥΣ; ΤΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΟ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ 10 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ; 2) Επίσης εδώ πλανάται και ένα αμίληκτο ερώτημα που θα πρέπει να προβληματίσει ΟΛΟΥΣ τούς υγειώς σκεπτομένους Μάρτυρες τού Ιεχωβά και εις το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσουν (ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ) ικανοποιητική απάντηση: «ΓΙΑΤΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ;;;» 3) Το Παροιμ. 4:18, που τόσο συχνά επικαλούνται οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επαναλαμβανόμενες αλλαγές και τροποποιήσεις εις τις διδασκαλίες τής Σκοπιάς, λέγει τα εξής: «Η οδός όμως τών δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα». Συμφώνως τώρα προς την ΙΔΙΑ την Σκοπιά, αυτή η τελειότητα έλαβε χώρα, συνέβη δηλαδή, κατά την δεκαετία τού 1970!!! Όσοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν το πιστεύουν αυτό δεν έχουν παρά

να διαβάσουν την Σκοπιά 01.10.1976, σελ.592, παρ.4 που αναφέρει τα εξής: «‘Η τελειοποίησις των αγίων’ έχει προοδεύσει στο πέρασμα των ετών. Επειδή το φως της κατανοήσεως λάμπει ολοένα περισσότερο, οι παλιές ιδέες έχουν αντικατασταθή. Τώρα, στη δεκαετία του 1970, μπορεί αληθινά να λεχθή ότι ‘η ημέρα έγινε τελεία’ μεταξύ του λαού του Ιεχωβά και ότι η εκκλησία είναι ‘τελεία’» . Ερωτούμε λοιπόν τούς αγαπητούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά: Συμφώνως προς το χωρίο τών Παροιμιών το φως τού Θεού θα λάμπει μέχρι η ημέρα να γίνει τελεία. Εφόσον όμως αυτό συνέβη κατά την δεκαετία τού 1970 (συμφώνως προς την ΙΔΙΑ την Σκοπιά), τότε γιατί η Οργάνωση συνεχίζει ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ να αλλάζει και να τροποποιεί τις διδασκαλίες της επικαλούμενη το συγκεκριμένο χωρίο, εφόσον το χωρίο αυτό εκπληρώθηκε κατά την δεκαετία τού 1970; Γιατί π.χ. άλλαξε διδασκαλία ως προς την χρονική εκπλήρωση τής κρίσεως τών ‘προβάτων και τών εριφίων’ εις την παραβολή τού κατά Ματθ. κε:31-46 (Σκοπιά, 15.10.1995, σελ.22-23, παρ.22-25), όπως επίσης άλλαξε διδασκαλία (και μάλιστα ΔΥΟ φορές) περί τής ‘γενεάς ταύτης’ τού 1914 που εκηρύσσετο επί πολλές δεκαετίες [Σκοπιά, 01.11.1995, σελ.19-21, παρ.8-20 (ως πονηρή γενεά τής ανθρωπότητος) και Σκοπιά, 15.04.2010, σελ.10, παρ.14 (ως διασταυρούμενη γενεά)] καθώς και άλλες διδασκαλίες; ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ‘ΦΩΣ’ ΕΦΟΣΟΝ ΗΔΗ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΕΙΑ Η ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970; Έχετε, αγαπητοί ακόλουθοι τής Οργανώσεως, να κάνετε κάποια σχόλια επί τών ανωτέρω ερωτήσεων; Αναμένουμε... ΤΑ ΑΒΙΑΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ’ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ Μα το ότι ο Μιχαήλ είναι ο Χριστός δεν είναι η παλαιά άποψη τής Σκοπιάς, η άποψη τού έτους 1891; Μάλιστα. Ώστε λοιπόν, το ‘ζωηρότερο φως’ τού Μπρούκλιν οδήγησε τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά 36 περίπου χρόνια πίσω, δηλαδή εις το σκότος τού 1891; Αυτά μάς υπενθυμίζουν δύο Αγιογραφικές ρήσεις: «Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού» (Παροιμ. 26:11 Εβρ.) και «Συμβέβηκε δε αυτοίς το τής αληθώς παροιμίας ‘Κύων επιστρέψας επί το ίδιον ξέρασμα’ και ‘Υς λουσαμένη εις κύλισμα βορβόρου’» (Β΄ Πέτρ. 2:22) δηλαδή «Συνέβη δε εις αυτούς αυτό που λέγεται εις την αληθινή παροιμία ‘Σκύλος που επέστρεψε εις τον εμετό του’ και ‘Γουρούνι που λούσθηκε για να κυλισθεί πάλι στον βόρβορο’». Ο Χριστός δεν είναι αυτός που είπε, ότι όταν στείλει εις την Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα Αυτό θα μείνει εις τον αιώνα και θα την οδηγήσει εις πάσαν την αλήθεια; (Ιωάν. 14:16 και 16:13) Εις αυτά τα χωρία δεν είναι εμφανές, ότι η Εκκλησία λέγει ΠΑΝΤΑ την αλήθεια; Αυτό δεν είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά τής Εκκλησίας; Η Σκοπιά τώρα λέγει ΠΑΝΤΑ την αλήθεια ή κατά καιρούς κηρύττει πλάνες και σκότος εις το όνομα τού Θεού; Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΡΩΣΣΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ’ Ο Κάρολος Ρώσσελ το 1881 προέβη εις μίαν ειλικρινή και αληθή δήλωση την οποίαν κάθε Μάρτυρας τού Ιεχωβά πρέπει να διαβάσει και να την βάλει εις την καρδιά του. Αυτή η δήλωση εδημοσιεύθη εις το περιοδικό Σκοπιά τής Σιών τον Φεβρουάριο τού 1881 κι έχει ως εξής: «Εάν ακολουθούσαμε ανθρώπους τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά για εμάς. Χωρίς αμφιβολία, μία ανθρώπινη ιδέα θα ερχόταν εις σύγκρουση με κάποιαν άλλη, και εκείνο που θα ήταν φως δύο ή έξι χρόνια πριν, τώρα θα εθεωρείτο λάθος. Αλλά εις τον Θεό δεν υπάρχει αλλοίωσις και σκιά μεταβολής· Έτσι συμβαίνει και με την αλήθεια. Κάθε γνώση ή φως προερχόμενο από τον Θεό πρέπει να είναι όπως ο Δημιουργός του. Μία νέα άποψις τής αληθείας δεν μπορεί να διαψεύδει μία προηγούμενη αλήθεια. Το ‘νέο φως’ ποτέ δεν καταργεί το παλαιότερο ‘φως’ αλλά προσθέτει εις αυτό. Εάν επρόκειτο να φωτίσετε ένα κτήριο που διαθέτει επτά λάμπες αερίου, δεν θα σβήνατε την κάθε μία κάθε φορά που θα ανάβατε την επόμενη, αντιθέτως θα προσθέτατε το ένα φως εις το άλλο αρμονικά και έτσι θα αυξάνατε τον φωτισμό. Έτσι συμβαίνει και με το φως τής αληθείας: Η πραγματική αύξηση επιτυγχάνεται με το να προσθέτουμε εις αυτό και όχι με το να αντικαθιστούμε το ένα με κάποιο άλλο». Ποιοι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες αλλάζουν και τροποποιούν την μία διδασκαλία μετά την άλλη με την δήθεν δικαιολογία τού ‘ζωηροτέρου φωτός’; Μήπως, λέγοντας αυτά ο πνευματικός σας πατέρας, προφήτευε (ακούσια) για τούς πνευματικούς του απογόνους; ΡΩΣΣΕΛ: Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΠΡΟΣ ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ! «...ο Σατανάς ζητεί να προξενήση ζημίαν εις την νέαν κτίσιν δια τής παραστάσεως εαυτού ως αγγέλου, ή

αγγελιαφόρου φωτός...μεταμορφοί εαυτόν, και αντί να προσπαθή, όπως οδηγήση έτι μάλλον κατ’ ευθείαν προς τας δεισιδαιμονίας και το σκότος, υποκρίνεται ότι είναι οδηγός, οδηγών προς μεγαλύτερον φως» (Γραφικαί Μελέται, τόμ.ΣΤ΄, ‘Η Καινή Κτίσις’, επανέκδ.1904, σελ.626). Δέχονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά την άποψη τού ιδρυτού τους για την ερμηνεία που έδινε ως προς το ‘ζωηρότερο φως’, καθώς και ότι ο Σατανάς είναι αυτός που εμφανίζεται ως άγγελος φωτός και οδηγεί τούς ανθρώπους εις μεγαλύτερο φως; Δέχονται ότι το ‘ζωηρότερο φως’ δεν αντικαθιστά ή δεν καταργεί μία προγενεστέρα διδασκαλία; ΑΛΛΕΣ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ‘ΑΓΩΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ κτλ «Καίτοι αι ούσαι εξουσίαι, αι τού παρόντος κόσμου κυβερνήσεις, ετάχθησαν ή ωρίσθησαν υπό τού Θεού...» (Γραφικές Μελέτες, τόμ.Α΄, ‘Το Σχέδιο τών Αιώνων’, επανέκδ.1916, σελ.302). «Το αυτό επίσης αληθεύει και δια την Βασιλείαν τού Θεού· αύτη υπήρξεν εν εμβρυώδει μορφή επί δέκα εννέα εκατονταετηρίδας· αλλά και αύτη μετά τού κόσμου εν γένει εγένετο υποτελής εις τας ‘υπερέχουσας εξουσίας’ ‘τας υπό Θεού τεταγμένας’» (Γραφικές Μελέτες, τόμ.Β΄, ‘Ο Καιρός εστιν Εγγύς’, επανέκδ.1923, σελ.112) Η Γραφική αλήθεια τής εποχής τού Ρώσσελ, όπως αποδεικνύουν και τα γραπτά του, είναι ότι παραδέχεται την νομιμότητα τών εθνικών κυβερνήσεων, και ότι επίσης οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις και ότι αυτές ετάχθησαν υπό τού Θεού. Όμως ο δεύτερος πρόεδρος τής Εταιρίας Σκοπιά, Ιωσήφ Ρόδερφορδ, εις την δεκαετία τού 1920 άρχισε να διακηρύττει, ότι η ‘βασιλεία’ γεννήθηκε εις τούς ουρανούς και ότι οι εθνικές κυβερνήσεις ανήκουν εις την οργάνωση τού διαβόλου, που συμβολίζεται με το θηρίο τής Αποκαλύψεως: «Διότι ο άρχων (η εξουσία) είναι τού Θεού υπηρέτης εις σε προς το καλόν. Εάν όμως πράττης το κακόν, φοβού διότι δεν φορεί ματαίως την μάχαιραν· επειδή τού Θεού υπηρέτης είναι, εκδικητής δια να εκτελή την οργήν κατά τού πράττοντος το κακόν» (Σκοπιά, 1929, σελ.196) «Ο Κύριος, εκ τών στηλών τής Σκοπιάς (Ιανουαρίου 1, 1921), απεκάλυψεν εις τον λαόν του την αληθή συμβολικήν του σημασίαν τού όρου ‘θηρίον’, ως ούτος χρησιμοποιείται εις τα Γραφάς, δεικνύων ότι ο όρος αυτός εφαρμόζεται εις το ορατόν μέρος τής οργανώσεως τού Σατανά, οι κυβενητικοί παράγοντες τής οποίας είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίαι, οι πολιτικοί και ο κλήρος» (Φως, τόμ.Α΄, έκδ.1930, σελ.192-193) «Καθ’ όλους τούς αιώνας ο Σατανάς επλάνησε τούς ανθρώπους, καταπείσας αυτούς να πιστεύουν, ότι το ‘θηρίον’ αποτελεί τας ‘υπερέχουσας εξουσίας’ και ότι τοιαύται εξουσίαι πηγάζουν εκ τού Ιεχωβά (Ρωμ. ιγ:1). Ουδέποτε κράτος επί τής γης κατέπεισε τόσον τούς ανθρώπους να πιστεύουν εις το ψεύδος αυτό, όσον η Βρετανική Αυτοκτρατορία» (Φως, τόμ.Β΄, έκδ.1930, σελ.34). «Η δήλωσις τού Παύλου, ‘Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω· ου γαρ εστίν εξουσία ειμή από Θεού τεταγμέναι εισίν’, επανειλημμένως εφηρμόσθη κακώς. Κατ’ ουδένα λόγον αύτη είναι δυνατόν ν’ αναφέρεται εις οιονδήποτε μέρος τής Σατανικής οργανώσεως. Η δήλωσις τού Παύλου πρέπει να εφαρμοσθή και εφαρμόζεται αποκλειστικώς εις την οργάνωσιν τού Θεού. Αι εθνικαί κυβερνήσεις τής γης ουδέποτε ‘ετάχθησαν υπό τού Θεού’. Ο Σατανάς υπήρξε ο Θεός των εις πρόκλησιν τού Ιεχωβά· τούτο πλήρως υποστηρίζεται υπό τών λόγων τού Ιησού και τών αποστόλων» (Φως, τόμ.Β΄, έκδ. 1930, σελ.331). Η καινούργια άποψη οδήγησε την Εταιρία Σκοπιά εις νέαν ερμηνεία τού Ρωμ. 13:1. Το 1930 λοιπόν, εδήλωσε, ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ που αναφέρονται από τον Απόστολο είναι η ιεραρχία εις την ‘θεοκρατία’ και ότι ο Σατανάς είχε πλανήσει τούς ανθρώπους και τούς έκανε να πιστεύουν, ότι εις το Ρωμ.

13:1 πρόκειται για τις εθνικές κυβερνήσεις! Βεβαίως, ευκόλως εδώ κατανοούμε, ότι μεταξύ τών ανθρώπων που επλάνησε ο Σατανάς ήτο και ο πρώτος πρόεδρος και ιδρυτής τής Εταιρίας Σκοπιά Κάρολος Ρώσσελ, εφόσον, συμφώνως προς τα γραπτά του, που παραθέσαμε ανωτέρω, πίστευε ΚΑΙ αυτός ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 ήσαν οι εθνικές κυβερνήσεις και ότι αυτές ετάχθησαν υπό τού Θεού! Το ‘φως’ όμως αργότερα ήρθε ‘ζωηρότερο’ κι έτσι σε Σκοπιά τής δεκαετίας τού 1940 διαβάζουμε, ότι τελικά δεν είναι ΟΥΤΕ οι ανθρώπινες κυβερνήσεις αλλά ΟΥΤΕ και η ιεραρχία τής ‘θεοκρατίας’ οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1, αλλά ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός! «Δια τών σταθερών και τακτικών δημοσιεύσεων τής Εταιρίας Σκοπιά ο Βασιλεύς Χριστός κατέδειξε σαφώς την αποστολή τού υπολοίπου εκ μέρους τού Ιεχωβά Θεού να είναι μάρτυρες...διεσαφήνισεν εις το υπόλοιπόν του ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός είναι οι ‘υπερέχουσαι εξουσίαι’ εις τας οποίας πρέπει να είναι

υποκείμενοι και ευπειθείς» (Σκοπιά, 15.03.1945, σελ.9) Η ‘ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ’ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΩΣ ‘ΤΡΟΦΗ ΕΝ ΚΑΙΡΩ’! Όμως το θέμα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχει και συνέχεια, εφόσον ‘το φως λάμπει επί μάλλον και μάλλον’ (Παρ. 4:18). Ας πάρουμε μία γεύση από την Γραφική ‘αλήθεια’ εις την οποίαν οδηγήθηκε η Σκοπιά ως συνέπεια τής ελάμψεως που ήρθε εις τον ‘ναό’: «Κατόπιν, ευθύς αμέσως, ο Παύλος μεταβαίνει στην εξέτασι τού θέματος περί ‘υπερεχουσών εξουσιών’, κι έτσι συγκεντρώνει το βλέμμα του, όχι σε ό,τι είναι μέσα στην εκκλησία, αλλά σε ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν. Επομένως, οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ έχουν το πλαισίωμά τους λογικά στον κόσμο που είναι έξω από την εκκλησία. Δεν μπορούμε βέβαια, να κλείσωμε τα μάτια μας στο γεγονός ότι υπάρχουν εξουσίες έξω από τη Χριστιανική εκκλησία» (Σκοπιά, 15.03.1963, σελ.171) «Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκονται να σέβωνται την πολιτική εξουσία, εφ’ όσον το εδάφιον Ρωμ.

13:1 λέγει: ‘Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας,’ δηλαδή στις πολιτικές κυβερνήσεις» (Σκοπιά, 15.12.1975, σελ.741) Ποιες είναι λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1; Ευρίσκονται ‘ENTOΣ τής Οργανώσεως’, είναι δηλαδή οι αξιωματούχοι τής ‘θεοκρατίας’ τού Μπρούκλιν, όπως πίστευε ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ή μήπως ευρίσκονται ‘ΕΚΤΟΣ τής Οργανώσεως’ και είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις; Ο Παύλος, λέγει η Σκοπιά, αναφέρεται ‘όχι σε ό,τι είναι μέσα στην εκκλησία, αλλά σε ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν’, δηλαδή οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις και όχι οι ‘εξουσίες’ εντός τής Οργανώσεως! Όμως αυτό είναι το παλαιό ‘φως’, τού 1886 και τού 1889, επί εποχής Καρόλου Ρώσσελ δηλαδή. Γνωρίζουμε δε ότι το ‘φως’ τού 1930, (δηλαδή η διδαχή ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 νοούνται ΜΕΣΑ εις την Οργάνωση και ΟΧΙ ΕΞΩ από αυτήν), διακηρύχθηκε με τόση βεβαιότητα, ώστε να χαρακτηρισθεί η αντίθετη άποψη που κυριαρχούσε προηγουμένως εις την Εταιρία ως ‘διαστροφή τής Γραφής’ και ως ‘διαβολική διδασκαλία’! Ας αναγνώσουμε όμως και το αντίστοιχο ντοκουμέντο που αποδεικνύει τού λόγου το ασφαλές: «Εν έτει 1918 μ.Χ. οι πνευματικοί Ισραηλίτες ενέδωσαν εις την πολιτικήν επέμβασιν τού κόσμου εις τας χριστιανικάς αυτών ενεργείας. Απεσύρθησαν εκ τού δημοσίου αυτών εκπαιδευτικού έργου κατά μέγα μέρος εξαιτίας τής θρησκευτικής διδασκαλίας ήτις εισέτι κυριαρχεί, και ήτις είναι ότι οι πολιτικοί επίσημοι τής ορατής οργανώσεως τού Σατανά είναι αι ‘υπερέχουσαι εξουσίαι’ εις τας οποίας όλαι αι χριστιανικαί ψυχαί δέον να υπόκεινται, ως προστάσσεται εις Ρωμαίους ιγ:1. Δια τής τοιαύτης διαστροφής τής Γραφής η θρησκευτική Ιεραρχία εν εξουσία ικανώθη να ενεργή ως πνευματικός σύμβουλος τών πολιτικών εξουσιών» (Η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς, έκδ. 1943, σελ.288-289) Θαυμάστε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τον ‘αγωγό τού Θεού’ και την επιστροφή του εις αυτήν ακριβώς την ‘διαβολική’, όπως την είχε Ο ΙΔΙΟΣ χαρακτηρίσει, διδασκαλία, την οποίαν δεν διστάζει τώρα να προσφέρει ως ‘τροφή εν καιρώ’ εις τούς ανυποψίαστους ακολούθους του. Εάν όμως η σημερινή άποψη είναι σωστή, τότε η διδαχή της εις το διάστημα τών ετών 1930-1963 ήταν εσφαλμένη και διαβολική. Και για να το πληροφορηθεί κάποιος αυτό δεν χρειαζόταν ‘νέο φως’, αλλά επιστροφή εις το ‘παλαιό φως’. Το ερώτημα που πλανάται, αγαπητοί ακόλουθοι τού ‘δούλου’, είναι αυτό που ήδη προαναφέραμε και εις το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσετε (ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ) ικανοποιητική απάντηση: «ΓΙΑΤΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ;;;» ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ‘ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ’ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ‘ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΩΣ ‘ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ’ ΚΑΙ ‘ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’!!! Και φθάσαμε αισίως εις την σημερινή άποψη τής Σκοπιάς που είναι, ότι ναι μεν το ‘θηρίο’ τής Αποκαλύψεως

με τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα είναι «το παγκόσμιο σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης» που λαμβάνει την εξουσία από τον Σατανά (Σκοπιά, 01.06.1986, σελ.5), αλλά αυτές οι ‘Σατανικές’ κυβερνήσεις αποτελούν ακόμη και σήμερα (μετά δηλαδή την ίδρυση τής ‘Βασιλείας τού 1914’), «διευθέτηση τού Θεού» και θα συνεχίσουν να αποτελούν διευθέτηση τού Θεού, έως ότου αναλάβει πλήρως η Βασιλεία τού Θεού την διαχείρηση τών ανθρωπίνων υποθέσεων (Σκοπιά, 01.11.1990, σελ.14, παρ.18, 01.07.1994, σελ.20, παρ.9, Ενόραση, τόμ.1, σελ.249) και αυτές οι ‘Σατανικές’ κυβερνήσεις ενεργούν επίσης ως ‘διάκονοι τού Θεού’ εφόσον προσφέρουν υπηρεσίες εις τον λαό (Ενόραση, τόμ.1, σελ.250, 766, Ξύπνα, 08.12.2003, σελ.11, Σκοπιά, 01.03.1976, σελ.143, παρ.12, 01.08.2000, σελ.4-5, 15.06.1997, σελ.30, 01.05.1996, σελ.10, Ξύπνα, 08.03.1996, σελ.22, Γνώση, κεφ.14, σελ.132, παρ.8). Την σημερινή εποχή, λοιπόν, καλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να θεωρούν τις κυβερνήσεις εκτός από ‘διακόνους’ ακόμη κι ως ‘εκπροσώπους τού Θεού’ (!!!) (Ξύπνα, 08.03.1996, σελ.22), να υπακούουν εις αυτές και να προσεύχονται για τούς άρχοντες καθώς και για την επιτυχία τού έργου τους! (Σκοπιά, 01.11.1990, σελ.12, παρ.8) Εάν όμως η σημερινή διδαχή είναι εσφαλμένη, τότε ο Διάβολος δεν επλάνησε μόνον την Εταιρία ΠΡΙΝ από το 1930 αλλά και την ΣΗΜΕΡΙΝΗ της ηγεσία!!! Όμως, όπως και να έχει το πράγμα ΕΝΑ είναι βέβαιο: Η Εταιρία Σκοπιά επιστρέφει για μίαν ακόμη φορά εις το παλαιό της ‘ξέρασμα’ (Παρ. 26:11) ισχυριζόμενη ότι έλαβε ‘νέο φως’! Μόνο που οι λεπτομέρειες αυτού τού ‘νέου φωτός’ ξενίζουν λιγάκι! ΕΠΙΛΟΓΟΣ Αποδείξαμε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, με σωρεία ντοκουμέντων, ότι η Εταιρία Σκοπιά έχει διδάξει εις το παρελθόν, όχι μόνον ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ διδασκαλίες, αλλά έχει επανειλημμένως κηρύξει εις το όνομα τού Θεού ακόμη και ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ διδασκαλίες, τις οποίες ενώ είχε παλαιότερα αποκηρύξει, εξαιτίας τού ‘ζωηρωτέρου φωτός’ (Παροιμ. 4:18) τις επανέφερε αργότερα ως ‘τροφή εν καιρώ’ (Ματθ.

24:45)!!! Καλείστε, λοιπόν, όλοι οι καλοπροαίρετοι και ειλικρινείς ακόλουθοι τής Οργανώσεως, να εξετάσετε τα ανωτέρω ντοκουμέντα και να εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα, έχοντας δε υπ’ όψιν, ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμ. 14:12, 16:25)

ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ... Ήμουν πολύ δύσπιστος πριν από μια εβδομάδα περίπου, όταν έκανα μια προσωπική έρευνα για "υποσυνείδητα μηνύματα" (σε διαφημίσεις, ταινίες κλπ.). Είχα βρει στο Διαδίκτυο πολλές αναφορές στο έντυπο "Watchtower" των Μαρτύρων του Ιεχωβά - ή το ελληνικό "Σκοπιά" - που έκαναν λόγο για περίεργες "εικόνες" μέσα στις ζωγραφιές. Όταν έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος, είπα να το ψάξω (όντας φοβερά δύσπιστος). Το αποτέλεσμα μου δημιούργησε ισχυρό σοκ. Παραθέτω παρακάτω τι βρήκα:

ΔΕΙΤΕ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ!!! Οι ''μάρτυρες του Ιεχωβά'' αποκαλύπτουν το αληθινό τους πρόσωπο!

"Μορφή σκύλου"

Στην εικόνα αυτή παριστάνεται η χιλιετής βασιλεία τους

Τι δουλειά έχει αυτό το ''περίεργο'' χέρι στη Βασιλεία των Ουρανών;

Στην εικόνα αυτή παριστάνεται η χιλιετής βασιλεία τους Στην εικόνα αυτή

''Αγάπη για τα είδωλα''εδώ πρόσθεσαν τη μορφή του Δία

Αυτή είναι η αρχική εικόνα... με ένα περίεργο μαύρο χέρι (στα αριστερά) που έχει επάνω χαραγμένα σύμβολα!

Με καθρέπτισμα (εφέ mirror) ακριβώς επάνω στην κάθετο που είναι τα σύμβολα

Βλέπουμε τον σκιτσογράφο να κρύβει μια δαιμονική μορφή στο επάνω μέρος της Κεφαλής

Εκεί θέλουν να οδηγήσουν τις ψυχές των ανθρώπων...

Σε αυτή την εικόνα πρόσθεσαν αδιόρατα την μορφή τράγου επάνω στην γυναίκα

Ένα ύποπτο ''S'' στο χέρι

"Μία εικόνα χίλια μηνύματα"

''Σατανική μορφή''(κοιτάξτε ανάμεσα στους 2 άνδρες).

Σατανική μορφή με καθρέπτισμα- ανάμεσα στα παιδιά!

Ανάποδος Σταυρός και δαιμονική μορφή στη σακκούλα.

ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΤΡΑΓΟΜΟΡΦΗ (ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ)

ΤΥΧΑΙΑ (ΠΑΛΙ;) Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ; (ΜΕ ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΜΑ).

ΜΑΣΟΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ

Κρυφό πρόσωπο στο χέρι. Και πολλά ακόμη,που δεν θα παραθέσω,λόγω έλλειψης χώρου.(αλλά,και γιατί δεν θέλω να παραθέσω ακόμη και ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ υποσυνείδητες εικόνες).Το διαδύκτιο είναι γεμάτο...(Όταν λέω ΓΕΜΑΤΟ,ΤΟ ΕΝΝΟΩ!), σε ιστοσελίδα που έψαχνα,υπήρχαν τουλάχιστον 20 σελίδες,με 4-5 υποσυνείδητες εικόνες απο περιοδικάβιβλία τους! ΔΕΙΤΕ:http://www.watchtowerlies.com/watchtowerlies_019.htm http://e-watchman.com/jehovahs-witnesses-page-two/2010/9/9/subliminal-imagery-in-watchtowerpublications.html http://www.freeminds.org/aftrhour/subliminal_image.htm http://www.freeminds.org/history/subliminal.htm http://www.hiddenmysteries.org/mind/subliminal/jw/sjw091900a.html http://e-watchman.com/commentaries/watchtower-subliminal-images.html Πόσο ΤΥΧΑΙΑ μπορεί να είναι ΟΛΑ αυτά; ΚΑΘΟΛΟΥ!!! 'Οσοι γνωρίζουν πόσο δύσκολο ειναι να πετύχει κάποιος κάτι τέτοιο,εύκολα μπορούν να καταλάβουν... χρειάζεται μεγάλη καλλιτεχνική δεξιοτεχνία για να επιτευχθεί αυτό το είδος των υποσυνείδητων μηνυμάτων σε αυτές τις εικόνες. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε, ειλικρινά, ποιες είναι οι πιθανότητες των εικόνων αυτών να συμβαίνουν κατά λάθος. Για να επιτευχθεί αυτό το είδος της λεπτομέρειας πρέπει να υπάρχει ακριβής φωτισμός, σκίαση,προβολή και ΑΨΟΓΗ χρήση της συμμετρίας και της γεωμετρίας.Δεν είναι τυχαίο και δεν θα πρέπει να αγνοηθεί. Πρόκειται για σκόπιμη πράξη. Τα πάντα στις φωτογραφίες έχουν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν αυτές οι εικόνες.Τα Φύλλα, τα δέντρα, τα ρούχα, τα μαλλιά, τα πρόσωπα, τα χέρια,πόδια,πέτρες,θάμνοι,φυτά,τα σώματα των ανθρώπων,η στάση τους,κτλ... κάθε διαθέσιμο μέσο έχει χρησιμοποιηθεί.

Γιατί όμως να χρησιμοποιεί αυτή την τακτική η Σκοπιά; Ο λόγος είναι απλός: ΓΙΑ ΤΕΧΝΗΤΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ,οπως ακριβώς κανει με τις ''αποκοπές'',τα δικαστήρια(με κλειστές πόρτες) σε μέλη της που (τυχόν) αμφισβητήσουν τα δόγματά της,και άλλες απειλητικές μεθόδους. Ένα κοριτσάκι,κοιτάζοντας αυτές τις ''χαρούμενες'' εικόνες,έβαλε τα κλάματα,και ,τρέχοντας στον μπαμπά της,είπε:''μπαμπά,φοβάμαι''. Ο πατέρας της δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιό λόγο... Κάποιος απο αυτούς μου είπε ότι οι υπάλληλοι που εργάζονται στην εκτύπωση περιοδικών σαμποτάρουν το περιοδικό βάζοντας αυτές τις ψεύτικες εικόνες και τα σύμβολα του σατανά σε αυτό. Αναρωτιέμαι: Γιατί αυτοί που ελέγχουν το περιοδικό πριν κυκλοφορήσει δεν τα σβήνουν;

26)Ερώτηση:η΄''Μ.Ν.Κ. (Μετάφραση Νέου Κόσμου)'' είναι η μοναδική Γραφή που δέχεστε; Υπάρχει αρχαίο κείμενο; Δέχεστε κάποια άλλη; Η Εταιρία χρησιμοποιούσε τη μετάφραση του Βάμβα στο παρελθόν -τώρα γιατί δεν τη δέχεται; Δέχεται την Παλαιά Διαθήκη των εβδομήκοντα,και αν όχι,γιατί; Με ποιά Αγιογραφικά κριτήρια η ''Σκοπιά'' εχει ''πετάξει'' από την Αγία Γραφή 10 βιβλία; έτσι η Μ.Ν.Κ εχει μόνο 66 τόμους. Γνωρίζετε ποια ειναι τα ''αποκομμένα'' και γιατί; Από που έχει ''δανειστεί'' η ''Μετάφραση Νέου Κόσμου'' τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης; Αν από τον Άγιο Αθανάσιο- που επέλεξε τα 27 βιβλία της Κ.Δ. τον δέχεται ως Φωτισμένο-καθώς και τους λοιπούς Πατέρες της Ορθοδοξίας; Αν δεν τους δέχεται,γιατί δέχτηκε την Αγία Γραφή με τα 27 βιβλία που επέλεξε,και δεν επιλέγει άλλα; Πόσοι και ποιοί στο ''Κυβερνών Σώμα'' γνωρίζουν Εβραϊκά και ποιοί Αρχαία Ελληνικά; Η Μ.Ν.Κ. γιατί δεν φέρει τα ονόματα των ερμηνευτών-συγγραφέων της; Αν δεν γνωρίζεις τί πιστεύουν και τί διδάσκουν οι οπαδοί της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε πλάνη. Αν απλά έχεις ακούσει (χωρίς τις απαραίτητες αποδείξεις), ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αλλάξει το Ιερό Ευαγγέλιο, τότε είσαι εύκολος στόχος για να σου αποδείξουν ότι άδικα τους συκοφαντούν. Μάλιστα θα σου πουν οτι: ''στην Αγία Γραφή λέει ότι δεν επιτρέπεται να αλλαχτεί ούτε ένα κόμα Της, και ότι όποιος τολμήσει κάτι τέτοιο θα πάει στην κόλαση''. Αν δεχτείς να συζητήσεις με έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά την ώρα που δεν έχεις ιδέα από θεολογικές συζητήσεις, είναι ίσως ζήτημα χρόνου πλέον να βρεθείς κι εσύ με περιοδικά στο χέρι και να πηγαίνεις πόρτα πόρτα να αναγγείλεις τα ''καλά νέα'' της ''Σκοπιάς''. Εμπειρία: Μια φορά ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά επισκέφτηκε ένα Ορθόδοξο σπίτι. Ο Ορθόδοξος δεν ήξερε τίποτα από Ευαγγέλιο, εδάφια κ.ο.κ και είπε στον επισκέπτη του: ''έχω ακούσει ότι εσείς έχετε αλλάξει το Ευαγγέλιο δεν είναι έτσι;'' -Ποιός τα λέει αυτά; Τον ρώτησε ο Μάρτυρας του Ιεχωβά. *Δεν ξέρω ποιός τα λέει πάντως έτσι ακούγεται! Του απάντησε ο Ορθόδοξος.

-Του λέει ο Μάρτυρας του Ιεχωβά: ''έχεις Ευαγγέλιο εδώ στο σπίτι σου; *Έχω του απαντά.

-Φέρτο εδώ να τα βάλουμε κάτω να δούμε αν έχουμε αλλάξει το παραμικρό. Πράγματι πήγε και του έφερε τη δική του Αγία Γραφή (ο Ορθόδοξος), την ανοίξανε σε τυχαία χωρία και έκαναν τη σύγκριση. Είδε λοιπόν ο Ορθόδοξος ότι όλα όσα του έδειχνε ο Μάρτυρας του Ιεχωβά, ήτανε ίδια, τη μόνη διαφορά που εντόπιζε ήταν ότι σε κάποια σημεία όπου έγραφε ''Θεός'' στου Μάρτυρα του Ιεχωβά τη Γραφή έγραφε ''Ιεχωβά''. Αλλά του δικαιολογήθηκε ότι θα μιλήσουν γι΄αυτό το ζήτημα πιο αναλυτικά.

Τον έπεισε τελικά ότι πρόκειται για συκοφαντίες που σκοπό έχουν να μην μάθει ο κόσμος την αλήθεια επειδή οι παπάδες φοβούνται τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι οι μόνοι που έχουν την αλήθεια. Αυτό ήταν μόνο η αρχή, αργότερα τον έπεισαν για πολλά περισσότερα αφού οι επισκέψεις έγιναν πιο τακτικές. Πάμε τώρα να δούμε αν πράγματι έχουν αλλάξει το Ευαγγέλιο ή αν όντως πρόκειται για συκοφαντίες. Θα μιλήσουμε από το Ευαγγέλιο της Κυριακής που μας πέρασε (Δ΄ Κυριακή των Νηστειών, από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο Κεφάλαιο 9, Στίχοι 17 – 31.. Πήραμε την Καινή μας Διαθήκη, και ακριβώς δίπλα ανοίξαμε τη Γραφή που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ΜΝΚ=(Μετάφραση Νέου Κόσμου). Διαβάσαμε το Ευαγγέλιο της Κυριακής στίχο προς στίχο, και εντοπίσαμε ότι τελικά όντως δεν είναι όλα ίδια. Εκτός του ότι η μετάφραση της Σκοπιάς (ΜΝΚ), είναι τελείως διαφορετική από κάθε άλλη μετάφραση, εντοπίσαμε κάτι πολύ σοβαρό. Δείτε: Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο Κεφάλαιο 9, Στίχος 29.. Αρχαίο κείμενο: Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Μετάφραση: Kι εκείνος τους απάντησε: ''Tο γένος αυτό με τίποτε δεν μπορεί να βγει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία''. ΜΝΚ – Μετάφραση Νέου Κόσμου: ''Και εκείνος τους είπε: ''αυτό το είδος δεν μπορεί να βγει με τίποτα παρά μόνο με προσευχή...''. Βλέπετε κάποια διαφορά; Σωστά! Η Οργάνωση ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τη λέξη ''νηστεία''. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν νηστεύουν ποτέ. Η νηστεία δεν υπάρχει στη διδασκαλία της Οργάνωσής τους, κι επειδή δεν υπάρχει, φρόντισαν να αφαιρέσουν τη λέξη ''νηστεία'' όπου αυτή υπάρχει σε εδάφια που τους ενοχλεί. Και σαν να μην φτάνει το ότι δεν νηστεύουν ποτέ, κατακρίνουν τους Ορθοδόξους που νηστεύουν τρώγοντας θαλασσινά και κάποια εύγευστα τρόφιμα κατά τη νηστεία τους. Η κατάκριση είναι πάντοτε ευκολότερη! Αλλά αν είναι τόσο καλοί γνώστες των Γραφών όσο λένε θα γνωρίζουν καλύτερα και από εμάς τί λέει στην Αγία Γραφή για το πάθος της κατακρίσεως. Και αν νομίζετε ότι αυτό είναι το μόνο που έχουν αλλάξει από το Ιερό Ευαγγέλιο, τότε να σας προτείνουμε να διαβάσετε ένα ολόκληρο βιβλίο που έχει γραφτεί με τις αλλαγές που έχουν κάνει. Επίσης: Είναι Χριστιανικό να δεχόμαστε ΜΟΝΟ ό,τι λέει η Αγία Γραφή; Είναι συχνότατο να ακούμε ανθρώπους διαφόρων Προτεσταντικών ομάδων, να λένε: ΄΄Εμείς δεχόμαστε μόνο την Αγία Γραφή. Δεν λέμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο΄΄. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν πλήθος διαφορές μεταξύ αυτών τών ομάδων, ακόμα και μεταξύ τών μελών τής ιδίας ομάδος. Οι διαφορές τών μεταφράσεων Πώς είναι δυνατόν ΄΄να μην ξεφεύγουν από την Αγία Γραφή΄΄ οι Προτεστάντες, κι όμως να διαφωνούν μεταξύ τους; Αν η Αγία Γραφή είχε δοθεί από το Θεό ως ΄΄καταστατικό πίστεως΄΄, ως πλήρης οδηγός για το τι πρέπει να πιστεύουμε, θα έπρεπε να συμφωνούν όλοι στο τι πραγματικά γράφει. Στην πραγματικότητα όμως, οι διαφωνίες τους είναι τεράστιες. Αν ο Θεός ήθελε να έχουμε την Αγία Γραφή ως μόνο οδηγό πίστεως, θα φρόντιζε να γράφει τα ίδια σε όλες τις γλώσσες, και σε όλες τις μεταφράσεις. Όμως, εκτός από τις διαφορετικές μεταφράσεις τής Ελληνικής και τής Εβραϊκής που αποδίδουν διαφορετικά τις λέξεις, υπάρχουν και διαφορές στις μεταφράσεις από γλώσσα σε γλώσσα. Είναι μάλιστα σύνηθες, να δημιουργούν οι διάφορες θρησκείες, η κάθε μία τη δική της μετάφραση, ώστε να αλλάζουν το περιεχόμενό της, ανάλογα με τις δογματικές τους ιδιαιτερότητες. Μόνο η Γραφή; Ως παράδειγμα τούτου, θα αναφέρουμε ένα εδάφιο τής Αγίας Γραφής σχετικό με το θέμα μας, όπως καταγράφεται στο αρχαίο Κείμενο, και όπως το έχουν παραποιήσει οι διάφορες μεταφράσεις, επηρεασμένες από τις Προτεσταντικές παραδόσεις. Πρόκειται για το Β΄ Τιμόθεον 3:16, που σύμφωνα με το κείμενο λέει: "Πάσα γραφή θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς ελεγμόν, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη..."

Διάφορες μεταφράσεις όμως, γράφουν το εδάφιο ως εξής: "Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος, προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον..." Οι μεταφράσεις αυτές, προσθέτουν το οριστικό άρθρο ΄΄η΄΄ και τοποθετούν τη λέξη: ΄΄ΕΙΝΑΙ΄΄ πριν από τη λέξη: ΄΄θεόπνευστος΄΄, ώστε να δίνουν την εντύπωση, πως το εδάφιο μιλάει για ΄΄ΤΗΝ΄΄ Αγία Γραφή. Με αυτή την αλλαγή προσπαθούν να υποστηρίξουν τις απόψεις τους, πως ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη. Όμως, και πάλι το εδάφιο δεν υποστηρίζει πως ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι: ΄΄Κάθε θεόπνευστο σύγγραμμα, (πάσα γραφή θεόπνευστος), (είναι) και ωφέλιμη΄΄. Το εδάφιο δεν μιλάει καθόλου περί τής Αγίας Γραφής! Μιλάει για οποιοδήποτε θεόπνευστο σύγγραμμα! Άλλωστε, όταν το εδάφιο αυτό γραφόταν, ως Αγία Γραφή θεωρείτο μόνο η Παλαιά Διαθήκη. ΄΄Μα δεν υπάρχει άλλο θεόπνευστο σύγγραμμα εκτός από την Αγία Γραφή!΄΄ ίσως διαμαρτυρηθεί κάποιος. ΠΟΥΘΕΝΑ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ! Αν κάποιος το λέει αυτό, το λέει από μόνος του, χωρίς να μπορεί να το αποδείξει από την Αγία Γραφή. Μα τότε, δεν δέχεται μόνο την Αγία Γραφή όπως υποστηρίζει, αλλά και κάτι δικό του: Το ότι πρέπει να δέχεται μόνο ό,τι γράφει η Αγία Γραφή.Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή δεν γράφει πουθενά ότι μόνο αυτή είναι θεόπνευστη, ούτε γράφει πουθενά πως πρέπει να δεχόμαστε μόνο την Αγία Γραφή και τίποτα άλλο! Αυτοί οι ισχυρισμοί από μόνοι τους, είναι κάτι άλλο! Είναι μία εξωχριστιανική ανθρώπινη παράδοση, που ποτέ η Εκκλησία δεν υπεστήριξε στους 20 αιώνες της. Η αξιοπιστία τής Εκκλησίας Η ίδια η Αγία Γραφή, διαφωνεί με την άποψη ότι πρέπει να τη δεχόμαστε ως καταστατικό και βάση τής πίστης μας. Ο απόστολος Παύλος, το γράφει καθαρά, στην επιστολή του Α΄ Τιμόθεον 3:15: ΄΄εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής πώς δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν Εκκλησία Θεου ζώντος, στύλος και εδραίωμα τής αληθείας΄΄. Σύμφωνα με τα λόγια αυτά, αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια, η βάση τής πίστης μας δεν είναι η Αγία Γραφή, αλλά η Εκκλησία! Αγία και θεόπνευστη η Γραφή, όμως δε γράφτηκε για να στηρίζουμε πάνω της τα δόγματά μας. Τα δόγματα στηρίζονται στην Εκκλησία. Η Αγία Γραφή, είναι απλώς ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται η Εκκλησία! Και η Εκκλησία, έχει πολλούς τρόπους θεόπνευστης έκφρασης. Το παραπάνω εδάφιο, απαντάει και στο ερώτημα που θέτουν κάποιοι: ΄΄Ακόμα και αν γίνει δεκτό το ότι υπάρχουν κι άλλα θεόπνευστα συγγράμματα πέραν τής Αγίας Γραφής, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για οποιοδήποτε άλλο εκτός τής Αγίας Γραφής που γράφτηκε τόσο κοντά στην εποχή τού Κυρίου;΄΄ Η απάντηση είναι ότι όπως η Εκκλησία εγγυήθηκε για την αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής, κατά τον ίδιο τρόπο, εγγυάται για την αξιοπιστία και τής υπόλοιπης Εκκλησιαστικής παραδόσεως. Αν η Εκκλησία θεωρηθεί αναξιόπιστη να εγγυηθεί για κάποιο σύγγραμμα, θα είναι κατ' ανάγκην αναξιόπιστη και στην επιλογή τών βιβλίων που αποτελούν την Αγία Γραφή! Εφ' όσον η ίδια η Αγία Γραφή δεν περιέχει κάποιο κατάλογο τών βιβλίων της, ο αναγνώστης, πρέπει αναγκαστικά να καταφύγει σε παραδοσιακές πηγές έξω από την Αγία Γραφή. Ως γνωστόν, η Καινή Διαθήκη πήρε τη σημερινή της μορφή τον 4ο αιώνα μ.Χ., καθώς επικράτησε ο κανόνας τού αγίου Αθανασίου, που για πρώτη φορά συμπεριέλαβε στην Καινή Διαθήκη το βιβλίο τής Αποκάλυψης. Οι ως τότε κανόνες, δεν το συμπεριελάμβαναν. Πώς λοιπόν κάποιος μπορεί να δέχεται την Αποκάλυψη που είναι επιλογή τού 4ου αιώνα, και να απορρίπτει παλαιότερα κείμενα τής Εκκλησίας ως αναξιόπιστα; Διάφορες Προτεσταντικές θρησκείες, επειδή είναι προϊόντα τής Μεταρρύθμισης τού 16ου αιώνα και δεν έχουν ιστορική συνέχεια από τον καιρό τών αποστόλων, αμφισβητούν την προ αυτών Εκκλησία, και αυθαίρετα λένε ότι η Εκκλησία βρισκόταν σε αποστασία. Έτσι, δέχονται μόνο την Αγία Γραφή, που λένε ότι είναι από τον καιρό τών αποστόλων. Στην πραγματικότητα όμως, η Εκκλησία τού 4ου αιώνα (που δεν δέχονται), καθόρισε το ποια θα είναι τα βιβλία τής Αγίας Γραφής. Υπήρχαν κι άλλα συγγράμματα τού πρώτου αιώνα εκείνο τον καιρό. Με βάση την παράδοση τού 4ου αιώνα, ο Άγιος Αθανάσιος, επέλεξε εκείνα που συμφωνούσαν με την Εκκλησιαστική Παράδοση. Στο βαθμό που ήταν αποστατική και λάθος η Ιερά Παράδοσις τον 4ο αιώνα, στον ίδιο βαθμό είναι αποστατική και λάθος και η Αγία Γραφή. Φαινομενικές αντιφάσεις ΄΄Μα τότε, γιατί υπάρχουν αντιφάσεις στην Αγία Γραφή και την υπόλοιπη Παράδοση;΄΄ θα ρωτήσει κάποιος. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αντίφαση. Όπως ένας άπιστος διαβάζει την Αγία Γραφή κακόπιστα, και

βρίσκει αντιφάσεις από βιβλίο σε βιβλίο της, κατά τον ίδιο τρόπο, αν κάποιος Προτεστάντης διαβάσει κακόπιστα τα υπόλοιπα θεόπνευστα συγγράμματα, θα βρει τις ίδιες φαινομενικές αντιφάσεις. Στην Αγία Γραφή για παράδειγμα, υπάρχει το εδάφιο Ματθαίος 23:9 που λέει: ΄΄πατέρα μη καλέσετε υμών επί τής γης΄΄ Σε άλλο εδάφιο όμως, στο: Α΄ Κορινθίους 4:14,15, ο απόστολος Παύλος, ονομάζει τον εαυτό του πατέρα τών Κορινθίων, και μάλιστα τους λέει ότι δεν έχουν άλλο πατέρα απ' αυτόν! Ένας πιστός, εδώ καταλαβαίνει τη διαφορά τής λέξης ΄΄πατέρας΄΄ στα δύο αυτά εδάφια. Στο πρώτο αναφέρεται η λέξη με την απόλυτη έννοια που αρμόζει μόνο στον Θεό, και στο δεύτερο, με τη σχετική, που αρμόζει και σε ανθρώπους. Ένας άπιστος όμως, αυτά τα δύο εδάφια, θα τα έλεγε αντιφάσεις, κατά τον ίδιο τρόπο, που ένας Προτεστάντης, κατηγορεί την Εκκλησία ότι ονομάζει ανθρώπους ΄΄πατέρες΄΄. Και είναι ενδιαφέρον, ότι ο ίδιος αυτός άνθρωπος, δεν κατηγορεί τον απόστολο Παύλο ότι αντιφάσκει με τον Ιησού Χριστό στην επιστολή του! Βλέπει όμως αντιφατική την υπόλοιπη Ιερά Παράδοση. Το ίδιο συμβαίνει, και με όλα όσα κατηγορούν οι Προτεστάντες την Ιερά Παράδοση. Προτού κατηγορήσουν, θα έπρεπε να ρωτήσουν το λόγο για τον οποίο λέγεται κάτι, κι όχι να εφευρίσκουν αυτοί δικούς τους λόγους. Οι θεόπνευστες πηγές τής πίστεως Τα παραπάνω, δείχνουν μία ακόμα διάσταση για την κατανόηση τών γεγραμμένων. Το ότι ο καθένας ερμηνεύει την Αγία Γραφή κατά την κρίση του, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα χιλιάδες διαφορετικές θρησκείες που όλες υποστηρίζουν ότι την ερμηνεύουν σωστά, δείχνει ότι από μόνη της η Αγία Γραφή δεν είναι ασφαλής οδηγός, προς τον Θεό. Χρειάζεται η καθοδήγηση τής Εκκλησίας, αυτής που συνέγραψε και συνέλεξε τα βιβλία τής Αγίας Γραφής. Εκείνη, ως στύλος και εδραίωμα τής αληθείας, διατηρεί όλους αυτούς τους αιώνες το ευαγγέλιο αναλοίωτο. Όπου στην Αγία Γραφή υπάρχουν κενά, συμπληρώνονται από τις υπόλοιπες θεόπνευστες πηγές. Γι' αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία, χρησιμοποιεί τα εξής θεόπνευστα συγγράμματα τα οποία βρίσκονται μεταξύ τους σε πλήρη αρμονία: Την Αγία Γραφή, τις αποφάσεις τών οικουμενικών συνόδων, τα κείμενα τών πατέρων που εγκρίθηκαν από τις οικουμενικές συνόδους, την υμνολογία τής Εκκλησίας, και τα Λειτουργικά κείμενα. Όλα αυτά, βρίσκονται πάντοτε σε συμφωνία μεταξύ τους, και με όλους τους χαρισματούχους αγίους όλων τών εποχών. Η άποψη τής Αγίας Γραφής ΄΄Μα τότε, γιατί στο τέλος τής Αγίας Γραφής απαγορεύει να προστεθούν ή να αφαιρεθούν τα όσα γράφονται στο βιβλίο αυτό;΄΄ θα επιμείνει ίσως ο αναγνώστης. Στην πραγματικότητα όμως, το βιβλίο που αναφέρεται στο εδάφιο αυτό, (Αποκάλυψις 22:18,19), είναι η Αποκάλυψις, και όχι η Αγία Γραφή ως σύνολο. Δεν θα μπορούσε να εννοεί την Αγία Γραφή, επειδή αναφέρεται ΄΄στην προφητεία αυτή΄΄. Επίσης, η Αποκάλυψη μπήκε στην Αγία Γραφή τον 4ο αιώνα για πρώτη φορά. Και το σημαντικότερο, οι επιστολές Β και Γ Ιωάννου, γράφτηκαν το 98 μ.Χ., δύο χρόνια μετά την Αποκάλυψη! Έτσι, θα έπρεπε να μείνουν έξω από την Αγία Γραφή, αν το εδάφιο μιλούσε για όλα τα βιβλία της. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή, λέει πως υπάρχουν κι άλλα εκτός απ' αυτήν. Στο τελευταίο εδάφιο τού Ευαγγελιστή Ιωάννη, αναφέρεται πως ΄΄έκανε κι άλλα ο Ιησούς, που αν γράφονταν ένα ένα, ο κόσμος δεν θα χωρούσε τα γραφόμενα βιβλία΄΄. Και αλλού όμως, η Αγία Γραφή μας ζητάει με το στόμα τού Αποστόλου Παύλου, να μην απορίπτουμε την Ιερά Παράδοση: Β΄ Θεσσαλονικείς, 2:15: ΄΄Άρα ουν αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου, είτε δι επιστολής ημών΄΄. Εκτός λοιπόν από τα όσα γράφηκαν στις επιστολές τών αποστόλων, στην Εκκλησία παρέμεινε ο λόγος τους, που διεσώθηκε ως σήμερα, με την υπόλοιπη παράδοση. Γιατί λοιπόν οι αρνητές τής παραδόσεως δεν δέχονται αυτά τα λόγια τής Αγίας Γραφής; Ας γίνουν προσεκτικοί, γιατί τα λόγια τού Κυρίου εναντίον τής παράδοσης τών Φαρισσαίων που

επικαλούνται, στρέφονται εναντίον τής Ιουδαϊκής παραδόσεως, και όχι τής Χριστιανικής. Η Χριστιανική παράδοση, περιέχει επίσης τη ΄΄στερεά τροφή΄΄ για την οποία μιλάει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του στους Εβραίους, στο 5:11-14. Εκεί, σε αυτή τη δυσκολότερη επιστολή τής Αγίας Γραφής, ο συγγραφέας τα αναφέρει όλα αυτά ΄΄γάλα΄΄. Μα τότε, η Αγία Γραφή δεν περιέχει τη ΄΄στερεά τροφή΄΄! Συνεπώς, η στερεά τροφή πρέπει να αναζητηθεί στην υπόλοιπη Ιερά παράδοση. Το ίδιο φαίνεται, και στο εδάφιο Β΄ Πέτρου 1:19. Εκεί, φαίνεται ότι ο θεόπνευστος προφητικός λόγος, είναι μόνο ένα λυχνάρι, που φέγγει σε σκοτεινό τόπο, ώσπου ο φωσφόρος να ανατείλει στις καρδιές μας. Ποια είναι τα βιβλία τής Αγίας Γραφής; ΄΄Πόσα και ποιά είναι τα βιβλία τής Αγίας Γραφής;΄΄ Ένα ερώτημα που σε πολλούς από τον Προτεσταντικό χώρο θα φανεί απλό. Στην πραγματικότητα όμως, κρύβει προβλήματα που η πλειονότητα τών ανθρώπων αυτών δε γνώρισε ποτέ. Το πρόβλημα τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής Έμαθαν από τη θρησκεία τους, πως ΄΄η Αγία Γραφή έχει 66 βιβλία΄΄. Πολλοί απ' αυτούς μάλιστα, ξέρουν να τα ονομάζουν με τη σειρά, και να βρίσκουν ταχύτατα όποιο εδάφιο θέλουν. Όμως, πώς γνωρίζουν ότι η Αγία Γραφή έχει αυτά τα 66 βιβλία; Η ίδια η Αγία Γραφή, δεν έχει μέσα κανένα χωρίο, που να αναφέρει από ποια βιβλία αποτελείται! Συνεπώς, πρέπει να ακολουθηθεί κάποια προφορική ή γραπτή παράδοση εκτός Αγίας Γραφής, που να λέει πόσα και ποια βιβλία έχει η Αγία Γραφή. Πρέπει κάποιος να γίνει εγγυητής τών βιβλίων αυτών. ΄΄Μα όλες οι Χριστιανικές θρησκείες πιστεύουν σε αυτά τα 66 βιβλία!΄΄ ίσως πει κάποιος, για να δείξει πως ο ΄΄κανόνας΄΄ τών 66 βιβλίων είναι αναντίρρητος. Όμως αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι αλήθεια! Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία τού Θεού, για αιώνες, συστήνει πως η Αγία Γραφή έχει 76 βιβλία, και όχι 66, όπως πιστεύουν κάποιες Προτεσταντικές ομάδες. Το ίδιο πιστεύουν και πολλές άλλες θρησκείες που γνωρίζουν το πρόβλημα. Γιατί όμως υπάρχει η διαφορά αυτή τών 10 βιβλίων; Το πρόβλημα αυτό, ξεκινάει από το ποιο κείμενο θα δεχτεί κάποιος για τη μετάφραση τής Παλαιάς Διαθήκης που θα ακολουθήσει. Σήμερα, δύο είναι τα βασικά κείμενα που χρησιμοποιούνται σε αυτές τις μεταφράσεις τής Αγίας Γραφής: Το ένα είναι το Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο με 39 βιβλία, και το άλλο είναι η Ελληνική μετάφραση τών Εβδομήκοντα, (Ο΄), με 49 βιβλία για την Παλαιά Διαθήκη, τα οποία μεταφράστηκαν από τον 3ο ως τον 2ο αιώνα π.Χ. Η παράδοση τού Προτεσταντισμού για την Παλαιά Διαθήκη Όταν ξεκίνησε το Προτεσταντικό κίνημα τον 16ο αιώνα, μετά από πολλές ζυμώσεις, κράτησε τελικά (στην πλειοψηφία του) ως πηγή πίστεως ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, (όπως τη συστήνει η Εκκλησία), και δέχθηκε το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο ως βάση για την Παλαιά Διαθήκη, παρά το ότι η Εκκλησία ως τότε χρησιμοποιούσε κυρίως τη μετάφραση τών Εβδομήκοντα. (Ο΄). Το σκεπτικό τους, ήταν προφανώς, πως ΄΄εφ' όσον η Παλαιά Διαθήκη γράφτηκε στα Εβραϊκά, το Μασοριτικό ως Εβραϊκό κείμενο, ήταν πιο αξιόπιστο από την Ελληνική μετάφραση Ο΄ ΄΄. Έτσι, έμειναν με τα 39 βιβλία μόνο, τής Παλαιάς Διαθήκης, πράγμα που κληρονόμησαν οι περισσότερες Προτεσταντικές ομάδες ως σήμερα. Στην πραγματικότητα όμως, ο συλλογισμός τους ήταν λάθος. Μπορεί το Μασοριτικό κείμενο να ήταν Εβραϊκό, ο αριθμός τών βιβλίων του όμως, ήταν επιλογή τού 6ου μ.Χ. αιώνα, τών απίστων στο Χριστό Εβραίων! Αντίθετα, η Ελληνική μετάφραση τών Ο΄ , ήταν αρχαιότερο κείμενο, μεταφρασμένο προ Χριστού, και μάλιστα από πιστούς Εβραίους, με την ευλογία τού Θεού. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Χριστιανοί τού πρώτου αιώνα, (όπως και όλων τών αιώνων), χρησιμοποιούσαν τη μετάφραση τών Ο΄ . Το ίδιο έκαναν και οι απόστολοι, παραθέτοντας στα συγγράμματά τους τής Καινής Διαθήκης, από αυτή τη μετάφραση, που ήταν τότε σε ευρεία χρήση. (π.χ. Εβρ. 1:5-8 σύγκρινε με: Ψαλμοί 2:7, 103:4, 44:7, Δευτερ.

43:43. Επίσης: Εβρ. 11:35 σύγκρινε με: Β΄ Μακκαβαίων 7:14). Διαφοροποιούμενοι από τους Χριστιανούς οι Εβραίοι λοιπόν, έκαναν το δικό τους κανόνα, με 10 Θεόπνευστα βιβλία λιγότερα. Αυτά τα 10 Θεόπνευστα βιβλία, δεν τα δέχονται σήμερα οι ομάδες που προτίμησαν την παράδοση τών απίστων στο Χριστό Εβραίων τού 6ου αιώνα, από την Ιερά και Θεόπνευστη

παράδοση τής Εκκλησίας. Τα βιβλία αυτά, τα ονομάζουν εσφαλμένα ως ΄΄απόκρυφα΄΄, μπερδεύοντάς τα από άγνοια, με τα απόκρυφα που ποτέ δεν δέχτηκε η Εκκλησία ως μέρος τού κανόνα τής Αγίας Γραφής. Η αποδοχή τού κανόνος τής Καινής Διαθήκης Τι είναι όμως αυτό που κάνει κάποιους να δέχονται τα βιβλία που συστήνει η Ορθόδοξη Εκκλησία για την Καινή Διαθήκη; Προφανώς, επειδή εδώ δεν υπήρχε Εβραϊκή παράδοση, επικράτησε η Χριστιανική, όπως εκφράστηκε από τον Άγιο Αθανάσιο, τον 4ο αιώνα. Εάν όμως ο Άγιος Αθανάσιος εξέφρασε σωστά την κατεύθυνση τού Αγίου Πνεύματος, για τα βιβλία τής Αγίας Γραφής, πρέπει κατ' ανάγκην να είναι Θεόπνευστος! Όμως, οι διάφορες Προτεσταντικές ομάδες, για να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι ακολούθησαν κάποια παράδοση εκτός από την Αγία Γραφή, και ότι ο Άγιος Αθανάσιος είναι Θεόπνευστος, ισχυρίζονται ότι "και εκείνος επίσης ομολόγησε, αυτό που το Άγιο Πνεύμα είχε κάνει ήδη φανερό τους προηγούμενους τρείς αιώνες". Λένε πως η Αγία Γραφή, είναι φανερό ποια βιβλία έχει, από την εσωτερική της μαρτυρία. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν το εδάφιο: Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 15,16: ΄΄...και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος κατά την δοθείσαν αυτώ σοφίαν έγραψεν υμίν, ως και εν πάσαις επιστολαίς λαλών εν αυταίς περί τούτων, εν αις εστίν δυσνόητα τινά οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς γραφάς...΄΄ ΄΄Βλέπετε;...΄΄ (λένε οι εξ' ίσου αμαθείς και αστήρικτοι σημερινοί αναγνώστες τού εδαφίου αυτού). ΄΄...ο απόστολος Πέτρος, συμπεριλαμβάνει τις επιστολές τού αποστόλου Παύλου, μεταξύ τών Αγίων Γραφών!΄΄. Ο απόστολος Πέτρος όμως, δεν λέει τίποτα τέτοιο. Με τη φράση: ΄΄τας λοιπάς γραφάς΄΄ εδώ, δεν εννοεί την Αγία Γραφή, αλλά ΄΄τα υπόλοιπα συγγράμματα΄΄! Τον καιρό εκείνο, δεν είχαν αναγνωριστεί ακόμα τα βιβλία τής Καινής Διαθήκης ως μέρος τής Αγίας Γραφής! Μάλιστα, τότε κυκλοφορούσαν μεταξύ τών Χριστιανών 32 διαφορετικά ευαγγέλια, που διεκδικούσαν Θεοπνευστία! Έτσι λοιπόν διαστρέφεται το νόημα εδαφίων, για να ταιριάζει με τις Προτεσταντικές θέσεις. Είναι φυσικά λάθος ο ισχυρισμός ότι η Εκκλησία είχε ήδη καθορισμένα βιβλία στον καιρό τού αγίου Αθανασίου! Αντιθέτως, υπήρχε ως τότε μια πληθώρα από δεκάδες διαφορετικούς κανόνες τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής, τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, και κάθε Εκκλησία χρησιμοποιούσε εκείνον που θεωρούσε σωστό. Ψευδείς εσωτερικές μαρτυρίες Άλλες δήθεν εσωτερικές μαρτυρίες τής Αγίας Γραφής, που αναφέρονται ως κριτήρια επιλογής τών βιβλίων της, είναι οι παρακάτω: 1. Οι προφητείες τών βιβλίων της.

2. Αναφορές σε επιστημονικά γεγονότα, που δεν ήταν γνωστά τότε.

3. Δηλώσεις τους ότι γράφτηκαν κατ' εντολήν τού Θεού.

4. Οι αναφορές βιβλίων της από άλλα.

5. Γράφτηκαν από αποστόλους τού Κυρίου.

6. Δεν έχουν αντιφάσεις με τα υπόλοιπα βιβλία τής Αγίας Γραφής.

7. Τα δέχτηκε όλη η Εκκλησία.

8. Έχουν τη δύναμη να αλλάζουν ζωές. Στα παραπάνω, έχουμε να απαντήσουμε τα εξής: 1 και 2: Υπάρχουν κι άλλα βιβλία που είναι προφητικά ή αναφέρουν επιστημονικά επιτεύγματα μακρυνά από την εποχή τους, όμως δεν είναι μέρος τής Αγίας Γραφής. Για παράδειγμα, αναφέρουμε τις προφητείες τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, που εκπληρώνονται ακόμα και σήμερα, και αναφέρονται και σε σύγχρονες ανακαλύψεις, αλλά όσα γράφηκαν γι' αυτές τις προφητείες, δεν είναι μέρος τής Αγίας Γραφής.

3. Κι άλλα συγγράμματα δηλώνουν ότι γράφτηκαν κατ' εντολήν τού Θεού, όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνουν μέρος τής Αγίας Γραφής! Αντιθέτως, υπάρχουν συγγράμματα τής Αγίας Γραφής, που δεν αναφέρουν πως είναι Θεόπνευστα.

4. Τα βιβλία τής Αγίας Γραφής, παραθέτουν και από βιβλία που δεν δέχονται οι Προτεστάντες, (π.χ. το Ρωμαίους 10/ι΄ 6: παραθέτει από το Βαρούχ 3/γ΄ 29).

5. Ο Μάρκος και ο Λουκάς, δεν ήταν απόστολοι, όμως τα βιβλία τους είναι μέρος τής Αγίας Γραφής. Αντιθέτως, ένας σύγχρονός τους, ο Κλήμης Ρώμης, αναφέρει τις επιστολές του ως μέρος τής Αγίας Γραφής, όμως σήμερα δεν τις αναγνωρίζουμε ως τέτοιες!

6. Υπάρχουν πλήθος Χριστιανικά συγγράμματα χωρίς αντιφάσεις με την Αγία Γραφή, όμως δεν αποτελούν μέρος τής!

7. Η Εκκλησία συμφώνησε μόνο μετά τον 4ο αιώνα για το ποιά θα είναι τα 76 βιβλία τής Αγίας Γραφής, με τις υποδείξεις τού Αγίου Αθανασίου, ο οποίος συμπεριέλαβε για πρώτη φορά στην Αγία Γραφή και την Αποκάλυψη.

8. Πολλοί επιρρεάσθηκαν από άλλα δυνατά Χριστιανικά συγγράμματα, και πίστεψαν. Δεν τα συμπεριλαμβάνουμε όμως όλα αυτά στην Αγία Γραφή! Τέλος, ίσως κάποιος πει, πως τα βιβλία τής Αγίας Γραφής, έχουν τα περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Θα θυμίσουμε όμως το βιβλίο τής Εσθήρ, που δεν έχει προφητείες, δεν γνωρίζουμε τον συγγραφέα του, δεν γράφει πως είναι Θεόπνευστο, δεν αναφέρεται από άλλα βιβλία τής Αγίας Γραφής, κι όμως είναι βιβλίο τής Αγίας Γραφής, επειδή έτσι αποκαλύφθηκε και έτσι το ώρισε η Θεόπνευστη Εκκλησία! Ο παρακάτω κατάλογος, αποτελεί μια απλουστευμένη καταγραφή τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής, με βάση το βιβλίο τού Παν. Ι. Μπούμη: "Οι κανόνες τής Εκκλησίας περί τού κανόνος τής Αγίας Γραφής". Τα Βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43

Μετάφραση Ο΄ (Εβδομήκοντα) Μασοριτικό κείμενο Γένεσις Γένεσις Έξοδος Έξοδος Λευϊτικόν Λευϊτικόν Αριθμοί Αριθμοί Δευτερονόμιον Δευτερονόμιον Ιησούς τού Ναυή Ιησούς τού Ναυή Κριταί Κριταί Ρουθ Ρουθ Α΄ Βασιλέων Α΄ Σαμουήλ Β΄ Βασιλέων Β΄ Σαμουήλ Γ΄ Βασιλέων Α΄ Βασιλέων Δ΄ Βασιλέων Β΄ Βασιλέων Α΄ Παραλειπομένων Α΄ Χρονικών Β΄ Παραλειπομένων Β΄ Χρονικών Έσδρας Α΄ Έσδρας Έσδρας Β΄ Νεεμίας Νεεμίας Τωβίτ Ιουδήθ Εσθήρ Εσθήρ Ιώβ Ιώβ Ψαλμοί Ψαλμοί Παροιμίες Παροιμίες Εκκλησιαστής Εκκλησιαστής Άσμα Ασμάτων Άσμα Ασμάτων Σοφία Σολομώντος Σοφία Σειράχ Βαρούχ Ησαϊας Ησαϊας Ιερεμίας Ιερεμίας Επιστολή Ιερεμίου Θρήνοι Θρήνοι Ιεζεκιήλ Ιεζεκιήλ Δανιήλ Δανιήλ Ωσηέ Ωσηέ Ιωήλ Ιωήλ Αμώς Αμώς Αβδιού Αβδιού Ιωνάς Ιωνάς Μιχαίας Μιχαίας Ναούμ Ναούμ Αβακούμ Αβακούμ Σοφονίας Σοφονίας

44 45 46 47 48 49

Αγγαίος Ζαχαρίας Μαλαχίας Α΄ Μακκαβαίων Β΄ Μακκαβαίων Γ΄ Μακκαβαίων

Αγγαίος Ζαχαρίας Μαλαχίας

Τα Βιβλια τής Καινής Διαθήκης 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76

Ευαγγέλιο Ματθαίου Ευαγγέλιο Μάρκου Ευαγγέλιο Λουκά Ευαγγέλιο Ιωάννη Πράξεις τών Αποστόλων Ρωμαίους Α΄ Κορινθίους Β΄ Κορινθίους Γαλάτας Εφεσίους Φιλιππησίους Κολοσαείς Α΄ Θεσσαλονικείς Β΄ Θεσσαλονικείς Α΄ Τιμόθεον Β΄ Τιμόθεον Τίτον Φιλήμονα Εβραίους Ιακώβου Α΄ Πέτρου Β΄ Πέτρου Α΄ Ιωάννου Β΄ Ιωάννου Γ΄ Ιωάννου Επιστολή Ιούδα Αποκάλυψις Ιωάννου

Στενός ή Ευρύς ο Κανόνας της Παλαιάς Διαθήκης; Οι Προτεσταντικές αιρέσεις, στην συντριπτική τους πλειονότητα, ακολουθούν τον Στενό Κανόνα των Εβραίων. Αντιθέτως, όλες οι παλαιές εκκλησίες, ακολουθούν τον Ευρύ Κανόνα, με 10 βιβλία περισσότερα από τον Στενό. Ποιοι έχουν τελικά δίκιο; (Στο άρθρο θα χρησιμοποιούμε τον όρο «Δευτεροκανονικά» κατά συγκατάβαση, για τα 7 ως 10 βιβλία που δέχονται οι ιστορικές παραδοσιακές Εκκλησίες ως μέρος της Παλαιάς Διαθήκης, και τα οποία απορρίπτουν οι Προτεστάντες και οι Ιουδαίοι. Δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε κάποια πραγματική διάκριση ως προς τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, γιατί αν ανήκουν στον κανόνα, τότε όλα είναι κανονικά βιβλία). Ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα είναι να μάθουμε τι φανερώνουν τα ιστορικά στοιχεία για το τι κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης είχε η πρώτη Εκκλησία. Οι παραδοσιακές Εκκλησίες, Ορθόδοξη, Καθολική και οι ΑντιΧαλκηδόνιες, ακολουθούν τον ευρύ κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος περιλαμβάνει μια σειρά βιβλίων που αποκαλούνται «Δευτεροκανονικά». Από την άλλη, στον προτεσταντισμό (δηλ. στις Ευαγγελικές και τις Πεντηκοστιανές Εκκλησίες) υπάρχει σαν ένα a priori δόγμα που δεν αμφισβητεί κανείς, πως η αυθεντική Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει τα 39 βιβλία, και πως οτιδήποτε παραπάνω ανήκει στα απόκρυφα. Γενικά, οι Διαμαρτυρόμενοι λένε ότι πρέπει να ακολουθούμε την Ιουδαϊκή παράδοση του στενού κανόνα των 39 βιβλίων για την Παλαιά Διαθήκη. Και επικαλούνται μάλιστα το εδάφιο Ρωμαίους γ 2 ότι στους Ιουδαίους "επιστεύθησαν τα λόγια του Θεού". Το θέμα είναι: ποια ήταν η Βίβλος των Ιουδαίων τον πρώτο μ.Χ. αιώνα, και ποια ήταν η Βίβλος της πρώτης Εκκλησίας; Επίσης πρέπει να μάθουμε πότε οι Ιουδαίοι έκλεισαν τον δικό τους κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, και πότε τον έκλεισε η Εκκλησία. Ακόμη χρειάζεται να ξέρουμε οι χριστιανοί τους 3 πρώτους αιώνες ποια Παλαιά Διαθήκη δέχονταν, του στενού ή του ευρύ κανόνα; Όλα αυτά θα τα εξετάσουμε σε

αυτή την μελέτη. Η προ Χριστού Ιουδαϊκή Βίβλος περιελάμβανε τα Δευτεροκανονικά Στην «Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου» της ευαγγελικής ιστοσελίδας jesuslovesyou.gr διαβάζουμε στο λήμμα «Δευτεροκανονικά»: «Τα βιβλία αυτά δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από τους Ιουδαίους σαν μέρος της ιουδαϊκής Βίβλου». Όμως με αυτόν τον ισχυρισμό δεν συμφωνούν τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε στην διάθεσή μας. Όπως γνωρίζουμε, οι Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν την ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης των Εβδομήκοντα. Ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αθανάσιος Χαστούπης αναφέρει σχετικά: «Κατά τους χρόνους του Ιησού και των αποστόλων η μετάφρασις των Ο΄, ήτις περιλαμβάνει και τα δευτεροκανονικά βιβλία και τεμάχια, χρησιμοποιείται υπό πάντων των Ιουδαίων της διασποράς. Δαψιλή χρήσιν αυτής ποιούνται και οι συγγραφείς της Κ. Διαθήκης. Εάν τα δευτεροκανονικά βιβλία και τεμάχια δεν εθεωρούντο κανονικά, οι απόστολοι και οι μαθηταί των θα είχον επιστήσει εις τούτο την προσοχήν των χριστιανών αναγνωστών των και καθορίσει ακριβώς τον αυθεντικόν κατάλογον των ιερών βιβλίων» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ- ΧΑΣΤΟΥΠΗ, σελ.551). Η Καινή Διαθήκη από τις 350 παραθέσεις από την Παλαιά Διαθήκη, τις 300 τις κάνει από την Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Αφού η Μετάφραση αυτή περιλαμβάνει τον Ευρύ Κανόνα, δηλαδή περιέχει και τα Δευτεροκανονικά, είναι φανερό ότι αυτά ήταν αποδεκτά από τούς Εβραίους και τούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Θα λέγαμε ότι δεν θα ήταν αποδεκτά, μόνο αν υπήρχε διδασκαλία των αποστόλων, αυτά τα βιβλία να μην τα δεχόμαστε. Ο ευαγγελικός συγγραφέας Γιώργος Χατζηαντωνίου λέει στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, σελ.413: «Η μετάφραση των Ο΄ απομακρύνθηκε από τον Ιουδαϊκό Κανόνα και ως προς την διάταξη της ύλης, με τριμερή πάλι διάρθρωση του Κανόνα αλλά με κριτήριο το χαρακτηριστικό είδος περιεχομένου κάθε βιβλίου και με διάσπαρτα στις προηγούμενες θέσεις τα «Απόκρυφα» [Σημ: στην ευαγγελική ορολογία, έτσι ονομάζονται τα Δευτεροκανονικά]». Ο Γ. Χατζηαντωνίου παραδέχεται ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα ακολουθούσε τον ευρύ κανόνα που περιλάμβανε και τα Δευτεροκανονικά, και μάλιστα όχι σε παράρτημα στο τέλος σαν υποδεέστερα, αλλά διασκορπισμένα μεταξύ των υπόλοιπων κανονικών βιβλίων της Π.Διαθήκης! Για την αποδοχή που είχαν τα Δευτεροκανονικά από τους Ιουδαίους, αναφέρει πολλά ο πανεπιστημιακός καθηγητής Παναγιώτης Μπρατσιώτης: «Αφετέρου δε διαπιστούται πολλαχώς ου μόνον η γνωριμία, αλλά και η μεγάλη τιμή, ης απέλαυον παρά τοίς Παλαιστινοίς Ιουδαίοις τα δευτεροκανονικά βιβλία και μάλιστα ένια τούτων. Ούτω, προς τοις άλλοις, εν τοις ταλμουδικοίς βιβλίοις παρατίθενται πολλάκις χωρία εκ της Σοφίας Σειράχ κατά τρόπον υπομιμνήσκοντα την ενταύθα χρήσιν πρωτοκανονικών βιβλίων. Υπό ραββίνων τινών η Σοφία Σολομ., ετιμάτο ως γνήσιον έργον του Σολομώντος. Περί δε της τιμής, ης απέλαυον τα βιβλία Τωβίτ και Ιουδείθ, μαρτυρεί η ύπαρξις εβραϊκών και αραμαϊκών κειμένων τούτων. (…) Το δε Α΄ Μακκαβ., ου μόνον είχε γραφή πρωτοτύπως εβραϊστί, αλλά κατά το βαβυλωνιακόν Ταλμούδ (Joma 29a) θα ανεγινώσκετο κατά την εορτήν των εγκαινίων» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ σελ. 496). Την ελληνική Μετάφραση της ιουδαϊκής Βίβλου, την θεωρούσαν θεόπνευστη οι Ιουδαίοι Το επίσης εντυπωσιακό είναι πως οι Ιουδαίοι όχι μόνο χρησιμοποιούσαν την Μετάφραση των Εβδομήκοντα, αλλά και την θεωρούσαν θεόπνευστη! Όπως λέει ο Π.Μπρατσιώτης: «Τα επί μέρους ελληνικά μεταφράσματα της Π.Δ. συλλεγέντα συνεκρότησαν ενιαίαν Βίβλον, ήτις ου μόνον παρά τοίς Ιουδαίοις της Αιγύπτου, αλλά και απανταχού της ελληνιζούσης ιουδαϊκής διασποράς εθεωρείτο, τουλάχιστον μέχρι των μέσων του β΄ μ.Χ. αιώνος, ως εξίσου προς το πρωτότυπον ιερά, και αυτό τούτο θεόπνευστος, χρησιμοποιούμενη ου μόνον ως βάσις της ελληνιστικής ιουδαϊκής μορφώσεως και ως μέσον της ιουδαϊκής παρά τω εθνικώ κόσμω προπαγάνδας, αλλά και εν αυτή τη συναγωγική λατρεία» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ-ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ σελ. 559). Τα χειρόγραφα του Κουμράν απέδειξαν ότι η Μετάφραση των Ο΄ είναι περισσότερο αξιόπιστη από το μασοριτικό κείμενο Η ανακάλυψη των χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας αποκάλυψε ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα στηρίζεται σε αρχαιότερο πρωτότυπο από το εβραϊκό μασοριτικό κείμενο! Ο Αθ.Χαστούπης αναφέρει: «Τα εκ της μελέτης συμπεράσματα εξέπληξαν τους ειδικούς, διότι δια πρώτην φοράν απεδεικνύετο ου μόνον ότι η μετάφρασις των Εβδομήκοντα είναι απόδοσις εβραϊκού κειμένου έχοντος ιδίαν παράδοσιν, αλλά και ότι η παράδοσις αύτη δεν υπολείπεται εις αυθεντικότητα της του Μασωριτικού. Άλλαις λέξεσιν, εκ

της συγκρίσεως των τριών χειρογράφων προς το Μασωριτικόν και την μετάφρασιν των Εβδομήκοντα, ευρέθη ότι ταύτα, απέχοντα αισθητώς από του πρώτου, συμφωνούν ως επί το πλείστον μετά του δευτέρου. (…) Παρόμοια προς τα εκ των τεμαχίων του Σαμουήλ συμπεράσματα είναι και τα εκ τεμαχίων άλλων ιστορικών βιβλίων, καθότι ταύτα ως εκείνα περιέχουν κείμενον εγγύτερον τη μεταφράσει των Εβδομήκοντα ή τω Μασωριτικώ» (ΜΕΛΕΤΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ- ΧΑΣΤΟΥΠΗ, σελ. 140-141). Ενώ ένας ακόμη λόγος για την αξία της Μετάφρασης των Ο΄ είναι ότι εκφράζει τις απόψεις του ιουδαϊκού λαού πριν τον ερχομό του Χριστού, σε μια περίοδο που μεταγενέστερες απόψεις γι’ αυτόν δεν θα μπορούσαν να έχουν επηρεάσει τα γραπτά αυτά σε σχέση με θέματα χριστιανικού ενδιαφέροντος. Ευαγγελική αντίρρηση: Η Καινή Διαθήκη δεν παραθέτει από κανένα Δευτεροκανονικό Η ευαγγελική ιστοσελίδα jesuslovesyou.gr ισχυρίζεται ότι «ο Ιησούς Χριστός δεν αναφέρθηκε ποτέ σ’ αυτά τα βιβλία [τα Δευτεροκανονικά], σε αντίθεση με αυτά που περιλαμβάνουν ‘οι γραφές’ και των οποίων αναφορές και αποσπάσματα χρησιμοποίησε στην επίγεια διακονία Του. Το ίδιο έπραξαν και οι απόστολοι» («Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου» του jesuslovesyou.gr, λήμμα «Δευτεροκανονικά»). Όσον αφορά την μη χρήση των Δευτεροκανονικών βιβλίων στη Καινή Διαθήκη, δεν είναι αληθές αυτό, διότι υπάρχουν πλήθος έμμεσων αναφορών σε αυτά τα βιβλία όπως θα δείξουμε παρακάτω. Ενώ είναι αληθές επίσης, ότι η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει άμεσες παραθέσεις, ούτε από πολλά κανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (Π.χ. Ρουθ, Έσδρας, Νεεμίας, Εσθήρ, Οβδιού, Ναούμ, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων)! Οπότε η μη άμεση παράθεσή τους, δεν αποδεικνύει τον αποκλεισμό τους από τον κανόνα της πρώτης Εκκλησίας. Εκτός και αν αποκλείσει κανείς και αρκετά από τα κανονικά βιβλία της Π. Διαθήκης από τον κανόνα! Από την άλλη μεριά, ούτε καν η απλή παράθεση ενός βιβλίου στην Καινή Διαθήκη, είναι αρκετή για να μπει στον κανόνα! Διότι στην Προς Εβραίους επιστολή 11:36-37 αναφέρει για κάποιους που «πριονίστηκαν», που είναι νύξη για το απόκρυφο βιβλίο Μαρτύριον Ησαΐα, που λέει ότι έτσι θανατώθηκε ο προφήτης Ησαΐας. Ενώ στον Ιούδα 9 γίνεται παράθεση από το απόκρυφο βιβλίο Ανάληψις Μωϋσέως. Αλλά αυτά τα βιβλία δεν έγιναν αποδεκτά στον κανόνα της Π. Διαθήκης από την Εκκλησία, έστω κι αν παραθέσεις τους ή νύξεις τους υπάρχουν στη Καινή Διαθήκη! Μήπως οι Διαμαρτυρόμενοι είναι έτοιμοι να προσθέσουν στην Βίβλο τους αυτά τα δύο απόκρυφα βιβλία, αφού τα παραθέτει η Καινή Διαθήκη; Αν όχι, τότε το επιχείρημά τους κατά των Δευτεροκανονικών δεν ευσταθεί! Η Καινή Διαθήκη υποστηρίζει την Μετάφραση των Ο΄ Η ίδια η Καινή Διαθήκη υποστηρίζει ότι ο ευρύς κανόνας της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος! Ο απόστολος Παύλος λέει στον Τιμόθεο: «και μη λησμονείς ότι από τη βρεφική σου ηλικία γνωρίζεις τη Γραφή, που μπορεί να σε κάνει σοφό οδηγώντας σε στη σωτηρία δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Ό,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός∙ έτσι ο άνθρωπος του Θεού θα είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο» (Β΄ Τιμόθεον 3:15-17, ΝΜΒ). Ποια Βίβλο ο Τιμόθεος διδάχτηκε από βρέφος εκεί που μεγάλωσε; Πληροφορούμαστε από τις Πράξεις 16:1 ότι ο Παύλος «Κατήντησε δε εις Δέρβην και Λύστραν. και ιδού μαθητής τις ήν εκεί ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός τινος Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος». Η περιοχή αυτή ήταν στην Μικρά Ασία (σημερινή Τουρκία) που τότε ήταν ελληνόφωνη. Επίσης είχε και πατέρα Έλληνα. Ενώ στην ίδια επιστολή του ο Παύλος στο Β’ Τιμόθεον 2:19 παραθέτει το εδάφιο Αριθμοί 16:5 από την Μετάφραση των Ο΄. Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι ο Τιμόθεος, διδάχτηκε την Βίβλο που είχαν οι ελληνιστές Ιουδαίοι της διασποράς, δηλαδή την Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Και αυτή την Βίβλο, που διδάχτηκε ο Τιμόθεος και η οποία περιείχε τον ευρύ κανόνα της Π. Διαθήκης, χαρακτηρίζει ο απόστολος των εθνών θεόπνευστη, και ωφέλιμη για διδασκαλία, έλεγχο κλπ! Παραθέσεις της Π. Διαθήκης στη Κ. Διαθήκη που ΔΕΝ θα τις βρείτε στο μασοριτικό κείμενο! Αντίθετα με την συνήθεια των ευαγγελικών και πεντηκοστιανών εκκλησιών που ακολουθούν το Μασοριτικό εβραϊκό κείμενο της Π.Διαθήκης, η Καινή Διαθήκη ακολουθεί την Μετάφραση των Ο΄. Και μάλιστα, κάνει παραθέσεις που ΔΕΝ υπάρχουν στο μασοριτικό κείμενο της Π. Διαθήκης, όσο και να ψάξει κανείς! Θα δούμε κάποια παραδείγματα. Στις Πράξεις 7:14 ο Στέφανος αναφέρει ότι ο Ιωσήφ κάλεσε 75 ανθρώπους της συγγένειάς του να κατέβουν στην Αίγυπτο. Το μασοριτικό κείμενο στην Γένεση 46:7 δεν αναφέρει 75, αλλά 70 ανθρώπους ότι

κατέβηκαν στην Αίγυπτο. Υπάρχει αντίφαση; Όχι, γιατί ο Στέφανος χρησιμοποιεί την Μετάφραση των Ο΄ που στη Γένεση 46:7 αναφέρεται σε 75 ανθρώπους από την συγγένεια του Ιωσήφ που κατέβηκαν στην Αίγυπτο! Κι έτσι δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, αν ακολουθήσουμε την Μετάφραση των Ο΄. Στις Πράξεις 15:14-18 διαβάζουμε μία περικοπή από τον Αμώς 9:11-12 που ανέγνωσε δημόσια στην αποστολική σύνοδο ο Ιάκωβος. Την περικοπή αυτή την ανέγνωσε ο απόστολος Ιάκωβος για να υποστηρίξει το δικαίωμα των εθνικών στην σωτηρία, χωρίς να είναι απαραίτητο να γίνουν Ιουδαίοι πρώτα. Η περικοπή αυτή έχει ως εξής στη Καινή Διαθήκη: «Ο Συμεών φανέρωσε με ποιον τρόπο ο Θεός επισκέφθηκε κατ' αρχάς τα έθνη, ώστε να πάρει απ' αυτά λαό για το όνομά του. Και με τούτο συμφωνούν τα λόγια των προφητών, όπως είναι γραμμένο: ‘Και ύστερα απ' αυτά θα επιστρέψω και θα ανοικοδομήσω τη σκηνή τού Δαβίδ, που έχει πέσει· και τα κατεδαφισμένα της θα τα ανοικοδομήσω, και θα την ανορθώσω· για να εκζητήσουν τον Κύριο οι υπόλοιποι των ανθρώπων, και όλα τα έθνη, επάνω στα οποία καλείται το όνομά μου, λέει ο Κύριος, ο οποίος κάνει όλα αυτά’». (Πράξεις 15:14-17, Μετάφραση «ΠΕΡΓΑΜΟΣ»). Αν πάμε στο μασοριτικό κείμενο του Αμώς 9:11-12 θα παρατηρήσουμε ότι ταιριάζει μόνο το εδάφιο 11, ενώ το εδάφιο 12 λέει διαφορετικά πράγματα: «για να κληρονομήσουν το υπόλοιπο του Εδώμ, και όλα τα έθνη, επάνω στα οποία αναφέρεται το όνομά μου, λέει ο Κύριος, ο οποίος τα κάνει αυτά». Που βρήκε ο Ιάκωβος το «για να εκζητήσουν τον Κύριο οι υπόλοιποι των ανθρώπων, και όλα τα έθνη, επάνω στα οποία καλείται το όνομά μου, λέει ο Κύριος, ο οποίος κάνει όλα αυτά»; Αν πάτε στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα θα μάθετε από πού διάβασε την περικοπή αυτή ο απόστολος Ιάκωβος! Η Μετάφραση των Ο΄ λέει: «όπως εκζητήσωσιν οι κατάλοιποι των ανθρώπων και πάντα τα έθνη, εφ΄ ούς επικέκληται το όνομά μου επ’ αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός ο ποιών πάντα ταύτα» (Αμώς θ 12). Συνεπώς ακόμα και στην Αποστολική Σύνοδο, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα χρησιμοποιείται, και μάλιστα σε εδάφια που διαφέρουν σημαντικά από το μασοριτικό! Στην Προς Εβραίους 10:5-6 διαβάζουμε στο αρχαίο κείμενο παράθεση από τον Ψαλμό 40:6: «Διό εισερχόμενος εις τον κόσμον λέγει· θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας, σώμα δε κατηρτίσω μοι· ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ ευδόκησας». Ας πάμε να δούμε την περικοπή Ψαλμό 40:6 στο μασοριτικό κείμενο: «Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας· διήνοιξας εν εμοί ώτα· ολοκαύτωμα και προσφοράν περί αμαρτίας δεν εζήτησας». Όπως βλέπουμε το μασοριτικό δεν αναφέρει τίποτε για την ετοιμασία σώματος για τον Ιησού, όπως διαβάζουμε στην Προς Εβραίους. Αν πάμε στην Μετάφραση των Ο΄ το πρόβλημα λύνεται! Από εκεί πήρε την περικοπή ο απόστολος Παύλος: «θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας, σώμα δε κατηρτίσω μοι· ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ εζήτησας» (Ψαλμός 39/ λθ 7, Ο΄). Είδαμε τρία παραδείγματα που δείχνουν όχι μόνο ότι η Καινή Διαθήκη χρησιμοποιεί την Μετάφραση των Ο΄, αλλά και ότι υπάρχουν μερικές φορές σημαντικές διαφορές από το μασοριτικό κείμενο. Έμμεσες αναφορές της Κ. Διαθήκης στα Δευτεροκανονικά Θα δούμε λίγες από τις πολλές έμμεσες αναφορές ή νύξεις στα Δευτεροκανονικά που περιέχει η Καινή Διαθήκη. Στην Ρωμαίους 5:12 διαβάζουμε: «Διά τούτο ώσπερ δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ' ώ πάντες ήμαρτον». Το λεξιλόγιο θυμίζει έντονα το εξής δευτεροκανονικό εδάφιο: «φθόνω δε διαβόλου θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμον» (Σοφία Σολομώντος 2:24). Στο Ματθαίο 27:41-43 διαβάζουμε: «Το ίδιο και οι αρχιερείς, μαζί με τους γραμματείς και τους πρεσβύτερους, εμπαίζοντας έλεγαν: Άλλους έσωσε, τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει· αν είναι βασιλιάς τού Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από τον σταυρό, και θα πιστέψουμε σ' αυτόν· εμπιστεύθηκε στον Θεό· ας τον σώσει τώρα, αν τον θέλει· επειδή, είπε: Είμαι Υιός τού Θεού» (Μετάφραση «ΠΕΡΓΑΜΟΣ»). Αυτό εκπληρώνει την Μεσσιανική προφητεία που υπάρχει σε ένα δευτεροκανονικό βιβλίο: «Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να παγιδέψουν τον ευσεβή. ‘Αυτός δεν είναι του χεριού μας΄, σκέφτονται. ‘Εναντιώνεται στα έργα μας, μας κατηγορεί ότι παραβαίνουμε το νόμο κι ότι ξεφύγαμε από τις αρχές μας. Προσποιείται ότι γνωρίζει το Θεό και αυτοαποκαλείται δούλος Κυρίου. Μας κακίζει για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα και η παρουσία του μας ενοχλεί. Πράγματι, η ζωή του ευσεβή δεν είναι σαν των άλλων, συμπεριφέρεται διαφορετικά. Μακαρίζει τα τέλη των δικαίων και καυχάται πως έχει πατέρα τον Θεό. Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, λένε οι ασεβείς, αν τα λόγια αυτού του δίκαιου θα βγουν αληθινά κι ας δούμε ποιο θα είναι το τέλος του. Αν πράγματι είναι δούλος του Θεού, θα τον βοηθήσει ο Θεός. Θα τον γλιτώσει απ’ τους εχθρούς του.

Με προσβολές και με βασανιστήρια μπορούμε να τον δοκιμάσουμε και να δούμε πόσο πράος είναι και ανεξίκακος. Θα τον καταδικάσουμε σε θάνατο ντροπιαστικό, και να δούμε τότε αν θα τον προστατέψει ο Θεός, όπως λέει’». (Σοφία Σολομώντος 2:12-20, Νέα Μετάφραση Βίβλου-ΝΜΒ). Είναι μια καταπληκτική προφητεία που εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Στην Προς Ρωμαίους Επιστολή 1:20, ΝΜΒ διαβάζουμε: «Δηλαδή, παρ’ ό,τι είναι αόρατες και η αιώνια δύναμή του Θεού και η θεϊκή του ιδιότητα, μπορούσαν να τις δουν μέσα στη δημιουργία, από τότε που έγινε ο κόσμος. Γι’ αυτό και δεν έχουν καμιά δικαιολογία». Αυτό θυμίζει έντονα την Σοφία Σολομώντος 13:1, ΝΜΒ «Πράγματι, όλοι όσοι στερούνται τη γνώση του Θεού, είναι από τη φύση τους ανόητοι, γιατί δεν κατόρθωσαν να διακρίνουν τον αληθινό Θεό μέσα από τα υλικά αγαθά που βλέπουν γύρω τους, δεν αναγνώρισαν τον τεχνίτη από την παρατήρηση των έργων του». Στην Προς Εβραίους Επιστολή 11:35 στους ήρωες της πίστεως της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρει: «άλλοι, όμως, βασανίστηκαν, χωρίς να δεχθούν την απολύτρωση, για να αξιωθούν μιας καλύτερης ανάστασης» (Μετάφραση «ΠΕΡΓΑΜΟΣ»). Ποιοι είναι αυτοί; Γιατί τέτοια περίπτωση, όσο και να ψάξετε δεν πρόκειται να βρείτε στον στενό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης! Αυτούς που έχει υπόψη του ο απόστολος Παύλος ως ήρωες της πίστεως, οι οποίοι πέθαναν με φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να μην αρνηθούν τον αληθινό Θεό και να έχουν μια καλύτερη ανάσταση, αναφέρονται στο Β΄ Μακκαβαίων. Θα παραθέσουμε μερικά εδάφια από αυτό το βιβλίο για το περιστατικό αυτό: «Όταν ο πρώτος αδερφός πέθανε μ’ αυτό τον τρόπο, οι στρατιώτες έφεραν τον δεύτερο για να τον εμπαίξουν. Του ξερρίζωσαν το δέρμα του κεφαλιού του μαζί με το τρίχωμα και τον ρωτούσαν: ΄Θα φας ή όχι [χοιρινά κρέατα-εδάφιο 1] πριν σε βασανίσουμε σε κάθε μέλος του σώματός σου;’ Εκείνος απαντούσε στη μητρική του γλώσσα και έλεγε: ‘Όχι!’ Έτσι υπέφερε κι αυτός τα ίδια βασανιστήρια όπως και ο πρώτος. Όταν έβγαζε την τελευταία του πνοή είπε: ‘Εσύ κακέ δαίμονα μας κόβεις το νήμα της παρούσης ζωής. Όμως ο βασιλιάς όλου του κόσμου, εμάς που πεθαίνουμε για χάρη των νόμων του, θα μας αναστήσει για να ζήσουμε αιώνια’… Αυτός [ο Θεός] με την ευσπλαχνία του θα σας ξαναδώσει τη ζωή, επειδή εσείς τώρα την περιφρονείτε για χάρη των νόμων του… Μη φοβηθείς αυτό το φονιά. Να φανείς αντάξιος των αδερφών σου. Να δεχτείς το θάνατο, ώστε όταν ο Θεός μας ξαναδείξει το έλεός του, να σε ξαναπάρω πίσω στην ανάσταση μαζί με τα άλλα σου αδέρφια» (Β΄ Μακκαβαίων 7:79,23,29- Νέα Μετάφραση Βίβλου). Αλλά για να διαβάσετε όλη την ιστορία δείτε Β΄ Μακκαβαίων 6:18-31, 7:1-42. Παραθέτουμε πίνακα χωρίων της Καινής Διαθήκης που είναι παράφραση ή νύξη σε χωρία από τα Δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 7:26 -ΕΒΡΑΙΟΥΣ 1:3 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 15:7 -ΡΩΜΑΙΟΥΣ 9:21 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 9:15-16 -Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 5:4 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 5:16 -Β΄ ΤΙΜΟΘΕΟΝ 4:8 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 3:7 -ΜΑΤΘΑΙΟΣ 13:43 Α΄ ΜΑΚ. 4:36,59, Β΄ΜΑΚ. 10:1-8 -ΙΩΑΝΝΗΣ 10:22-23 Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 2:29-31, Β΄ ΜΑΚ. 5:27 – ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:38 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜ. 18:15-16 -ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 19:13,15 ΤΩΒΙΤ 12:12-15,18 -ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 8:2-4 ΙΟΥΔΙΘ 11:19 -ΜΑΤΘΑΙΟΣ 9:36 ΤΩΒΙΤ 3:8, 7:11 -ΜΑΤΘΑΙΟΣ 22:25-28 ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 10:14 -ΛΟΥΚΑΣ 1:52 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 13:10 –ΠΡΑΞΕΙΣ 17:29 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 13:1-10- ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:18-25 ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 5:11 – ΙΑΚΩΒΟΣ 1:19 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 10:6 – Β΄ ΠΕΤΡΟΥ 2:7 ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 28:2 – ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:14 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 5:17-20- ΕΦΕΣΙΟΥΣ 6:13-17 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 3:5-6 – Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 1:6-7 Ας δούμε μερικά ΜΟΝΟ,από αυτά που έχει παραθέσει ο απόστολος Παύλος, ΜΟΝΟ στην επιστολή τουπρος Ρωμαίους ΜΟΝΟ, και ΜΟΝΟ από το βιβλίο της Σοφίας Σολομώντος (φανταστείτε πόσα άλλα μπορώ να γράψω για τα άλλα βιβλία, και από όλη την Κ.Δ.!): Σοφία Σολομώντος 13/ιγ΄ 1:«Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών»

Ρωμαίους 1/α΄ 21:«Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών». Σοφία Σολομώντος 13/ιγ΄ 5:«Εκ γαρ μεγέθους καλονής κτισμάτων, ο γενεσιουργός αυτών καθοράται» Ρωμαίους 1/α΄ 18- 32:«Τα γαρ αόρατα από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται». Σοφία Σολομώντος: κεφ. 11/ια΄ 22:«κράτει βραχίονός σου τις αντιστήσεται;» Ρωμαίους 9/θ΄ 19-23:«τω βουλήματι Αυτού τις ανθέστηκε;» Σοφία Σολομώντος: κεφ. 15/ιε΄ 7:«ο κεραμεύς εκ τού αυτού πηλού ανεπλάσατο τα τε τών καθαρών σκεύη και ταναντία;» Ρωμαίους 9/θ΄ 21:«Ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς πηλού ποιήσαι ό μεν εις τιμήν ό δε εις ατιμίαν;» Όπως αντιλαμβάνεστε, τα παραπάνω είναι ένα ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ δείγμα για το πώς οι απόστολοι όχι μόνο δέχονταν τα βιβλία της Αγίας Γραφής τα οποία οι Προτεστάντες απορρίπτουν, αλλά παρέθεταν μάλιστα από αυτά.Kαι είναι απόδειξη ότι αυτό που υποστηρίζουν ότι δήθεν «τα αγνόησαν παντελώς», ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ. Αλλά έχουμε να ρωτήσουμε κι εμείς τους Προτεστάντες τα εξής: Εσείς κύριοι Προτεστάντες, γιατί δέχεστε το βιβλίο της Εσθήρ ως κανονικό; Μπορείτε να μας δείξετε σε ποιο σημείο ο Κύριος ή οι απόστολοι παραθέτουν από αυτό στην Καινή Διαθήκη; Γιατί αν θεωρείτε απαραίτητη την παράθεση ενός βιβλίου της Π.Δ. από την Καινή, για να είναι αυτό κανονικό, πρέπει να μας γράψετε ένα παράδειγμα τέτοιας παράθεσης από το βιβλίο της Εσθήρ, το οποίο δέχεστε. Γιατί το δέχεστε αυτό; Μήπως η παράθεση εδαφίων από την Κ.Δ. δεν έχει σχέση με την κανονικότητα των βιβλίων; Με ποια βάση εσείς καθορίσατε ότι τα βιβλία αυτά που δέχεστε είναι κανονικά; Αυτά τα στοιχεία που παραθέσαμε αποδεικνύουν ότι η Καινή Διαθήκη επικυρώνει την Μετάφραση των Εβδομήκοντα και τον ευρύ κανόνα που περιέχει. Δεν θα έπρεπε κι εμείς να δεχτούμε την ετυμηγορία της Καινής Διαθήκης ως προς το ποια Παλαιά Διαθήκη θα πρέπει να έχουμε; Εκτός αν νομίζουμε ότι οι απόστολοι έκαναν λάθος, κι ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα από αυτούς! Δεν υπάρχουν προβλήματα στα Δευτεροκανονικά; Γράφει σχετικά ο Joel Kalvesmaki: «Υπάρχουν περικοπές στα Δευτεροκανονικά που πολλοί Ευαγγελικοί βρίσκουν ενοχλητικές ή προβληματικές. Αλλά, αν είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε ότι αυτές οι περικοπές έχουν τις αντίστοιχές τους στην υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη. Για παράδειγμα, πολύς λόγος έχει γίνει, για αυτό που, σε πρώτη ανάγνωση, φαίνεται να είναι αποκρυφιστική χρήση τμημάτων ζώων στο βιβλίο του Τωβίτ. Αλλά πριν απορρίψουμε αυτή την ιστορία, ας σταματήσουμε για μια στιγμή. Σκεφτείτε πώς ο Ιακώβ μεγάλωσε το κοπάδι του (Γέν. 30:25-43). Δεν δίνει την εντύπωση ότι χρησιμοποίησε στο κοπάδι του μαγικές τεχνικές; Εάν αυτή η ιστορία δεν είχε περιληφθεί στον κανόνα και την διαβάζαμε για πρώτη φορά σήμερα, δεν θα αισθανόμασταν το ίδιο αμήχανα; (…) Πιθανόν η αντίδρασή μας εναντίον αυτού του είδους ιστοριών δεν προέρχεται από το περιεχόμενό τους, αλλά απ’ το ότι μεγαλώσαμε σε μια κοσμική κουλτούρα και κοσμοθεωρία που χλευάζει το θαυματουργικό και το γεγονός πως ο Θεός εργάζεται διαμέσου του φυσικού». Η αρχαία Εκκλησία δέχονταν τα Δευτεροκανονικά Οι πρώτοι Χριστιανοί, όπως βλέπουμε στα γραπτά των αποστολικών πατέρων και των απολογητών, χρησιμοποιούν τα Δευτεροκανονικά βιβλία στις παραθέσεις τους από την Π.Δ. Οπότε η αποστολική παράδοση που είχαν λάβει περιελάμβανε τον Ευρύ Κανόνα της Π.Δ. (Β΄ Θεσ.2:15). Ο Μπρατσιώτης αναφέρει σχετικά: «Είναι άξιον πολλής προσοχής, ότι ήδη οι αποστολικοί πατέρες, είτα δε και οι απολογηταί και οι λοιποί εκκλησιαστικοί συγγραφείς των τριών πρώτων αιώνων χρησιμοποιούσιν εν τοις έργοις αυτών τα δευτεροκανονικά, πολλάκις άνευ διακρίσεως αυτών από των πρωτοκανονικών, και δη επακριβώς καθ’ ον τρόπον και εκείνα, παραθέτοντες και εξ αυτών χωρία ως από βιβλίων αγίων και θεοπνεύστων και χαρακτηρίζοντες και αυτά ως ‘θείας γραφάς’ κ.τ.τ. (‘καθώς γέγραπται’, ‘φησιν η Γραφή’ κλπ.) Τούτο δε δεν εξηγείται απλώς εκ της υπ’ αυτών χρησιμοποιήσεως της μεταφράσεως των Ο΄, ειμή επί τη προϋποθέσει αποστολικής παραδόσεως κρατησάσης απαρεγκλίτως εν τη πρώτη εκκλησία και προτιμώσης συν τη Βίβλω ταύτη και τον εν’ αυτή περιεχόμενον ευρύτερον κανόνα» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ-ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ σελ. 501-502). Ο Ειρηναίος μάλιστα, επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινή Λυών) τον 2ο αιώνα, γράφει πως η Μετάφραση των Εβδομήκοντα είναι θεόπνευστη, και ότι αυτήν την Βίβλο δεχόταν η αποστολική παράδοση ως Βίβλο της Εκκλησίας. Γράφει λοιπόν ο Ειρηναίος: «Αυτή η μετάφραση της Γραφής έγινε πριν κατέλθη στη Γη ο Κύριός μας και πριν εμφανισθούν οι χριστιανοί. (…) Αποδεικνύονται λοιπόν, στ’ αλήθεια αναιδείς και θρασείς όσοι θέλουν τώρα να γίνη διαφορετικά η μετάφραση, όταν εμείς τους ελέγχουμε από την ίδια τη Γραφή και

τους αποστομώνομε για την πίστι της ελεύσεως του Υιού του Θεού. Είναι η πίστι μας σταθερή και όχι πλαστή, και η μόνη αληθινή.(…) Και το κήρυγμα της Εκκλησίας δεν επιδέχεται διορθώσεις. Καθ’ ότι οι απόστολοι, ως παλιότεροι όλων αυτών, συμφωνούν με τη μετάφρασι, που αναφέραμε παραπάνω, και η μετάφρασι αυτή συμφωνεί με την παράδοσι των αποστόλων. Και ο Πέτρος και ο Ιωάννης και ο Ματθαίος και ο Παύλος και οι άλλοι στη συνέχεια και οι μαθηταί τους αναφέρουν όλα τα λόγια των προφητών, όπως τα περιέχει η μετάφρασι των Ο΄ πρεσβυτέρων. Το ένα και το αυτό Πνεύμα του Θεού, που κήρυξε με τους προφήτες ποια και τι είδους θα είναι η έλευσι του Κυρίου, με τους πρεσβυτέρους μετέφρασε καλώς αυτά που καλώς προφητεύθηκαν» (ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ-ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, 3:21:3-4. Μετάφραση Αρχιμ. π. Ειρηναίου Χατζηεφραιμίδη, σελ.249). Είναι ενδιαφέρον να μάθουμε ότι ο αρχαιότερος κανόνας της Καινής Διαθήκης που έχει βρεθεί, ο Μουρατόριος Κώδικας, περιέχει και την Σοφία Σολομώντος, ένα απ’ τα Δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης! Ενώ ο γνωστός προτεστάντης εκκλησιαστικός ιστορικός J. KELLY λέει ότι η αρχαία Εκκλησία πάντοτε δέχονταν τον ευρύ κανόνα της Π. Διαθήκης! Γράφει συγκεκριμένα: «Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι η Παλαιά Διαθήκη όπως ήταν αποδεκτή με εξουσία μέσα στην Εκκλησία, ήταν κάπως μεγαλύτερη και περισσότερο εκτενής από τα 22 ή τα 24 βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου του Παλαιστινού Ιουδαϊσμού. (…) Αυτή πάντοτε περιελάμβανε, αν και με ποικίλους βαθμούς αναγνώρισης, τα λεγόμενα Απόκρυφα ή δευτεροκανονικά βιβλία. Ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι η Παλαιά Διαθήκη που πέρασε από την πρώτη στιγμή στα χέρια των Χριστιανών δεν ήταν το αυθεντικό Εβραϊκό κείμενο, αλλά η Ελληνική μετάφραση γνωστή ως των Εβδομήκοντα. (…) Κατά τους δύο πρώτους αιώνες σε οποιοδήποτε βαθμό η Εκκλησία φαίνονταν να τα αποδέχεται όλα ή τα περισσότερα από αυτά τα πρόσθετα βιβλία ως εμπνευσμένα και πραγματεύτηκε με αυτά χωρίς αμφιβολία ως Γραφή» (EARLY CHRISTIAN DOCTRINES, σελίδες 53,54). Από τα πρωτοχριστιανικά γραπτά θα αναφέρουμε εδώ μερικές από τις παραπομπές που κάνουν στα Δευτεροκανονικά βιβλία, για πρόσθετη επιβεβαίωση στο γεγονός πως οι πρώτοι Χριστιανοί τα αποδέχονταν ως μέρος της Αγίας Γραφής: Η Διδαχή 4:5 παραθέτει την Σοφία Σολομώντος 4:31. Η Α΄ Κορινθίους – Κλήμη Ρώμης 3:4, 27:5, 45:4 παραθέτει αντίστοιχα τη Σοφία Σολομώντος 2:24, 12:12 και την Ιουδίθ 8:4. Η Επιστολή Βαρνάβα 6:7 παραθέτει την Σοφία Σολομώντος 2:12. Η Προς Φιλιππησίους- Πολυκάρπου 10:2 παραθέτει τον Τωβίτ 4:10 και 12:9. Ο Ποιμήν του Ερμά –Όρασις γ΄ 7:3 παραθέτει την Σοφία Σειράχ 18:30. Ο Ιππόλυτος Ρώμης στον Αποδεικτικό προς Ιουδαίους 9, 10 παραθέτει αντίστοιχα την Σοφία Σολομώντος 2:14,16-18,20 και 5:2-9. Στο έργο του Εις Αίρεσιν Νοητού 2 παραθέτει τον Βαρούχ 3:35-37. Ο Ιππόλυτος πάλι στο Περί Χριστού και περί Αντιχρίστου 49 παραθέτει το Α΄ Μακκαβαίων 1:51 και Β΄ Μακκαβαίων 9:9. Ενώ στο έργο του Εις τον Δανιήλ στα κεφάλαια Β, Γ, και Δ παραθέτει εκτενή αποσπάσματα από τα Α΄ και Β΄ Μακκαβαίων. Η αρχαία Εκκλησία, λοιπόν, συμφωνούσε με την μετάφραση των Εβδομήκοντα και τον ευρύ κανόνα που περιέχει. Επίσης η αρχαία εκκλησία τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ. με τους κανόνες ΠΕ΄ Αγίων Αποστόλων, Ξ΄ Λαοδικείας και ΚΔ΄ (ΛΒ΄) Καρθαγένης έκλεισε τον κανόνα, επικυρώνοντας συνολικά και τα 10 δευτεροκανονικά βιβλία ως μέρος της Παλαιάς Διαθήκης. Οι σύνοδοι αυτές είναι οι ίδιες που έκλεισαν ταυτόγχρονα και τον κανόνα της Καινής Διαθήκης. Ευαγγελική αντίρρηση: Μερικοί πατέρες ήταν υπέρ του στενού κανόνα Παρ’ όλ’ αυτά, μεμονωμένοι πατέρες της Εκκλησίας είχαν εκφραστεί υπέρ του στενού κανόνα της Π. Διαθήκης. Και συχνά κάποιοι διαμαρτυρόμενοι επικαλούνται αυτούς ως επιχείρημα υπέρ του στενού κανόνα. Η πλήρης αλήθεια είναι, ότι ακόμα και αυτοί οι πατέρες που τάσσονται υπέρ του στενού κανόνα, στα γραπτά τους χρησιμοποιούν ως μέρος της Αγίας Γραφής και τα Δευτεροκανονικά βιβλία! Γράφει σχετικά ο Χαστούπης: «Εν τη αρχαία όμως εκκλησία μαρτυρούνται και διάφοροι μεμονωμέναι προσπάθειαι προς υποτίμησιν ή αποκλεισμόν των δευτεροκανονικών βιβλίων και τεμαχίων. Αι προσπάθειαι αύται ήσαν ανεπιτυχείς και ωφείλοντο εις ιδιαζούσας επιδράσεις. (…) Ο Μ. Αθανάσιος (π.296-373) εν τη 39η των εορταστικών του επιστολών δέχεται ως κανονικά 22 βιβλία της Π.Διαθήκης, ήτοι τα πρωτοκανονικά, εν οις συγκαταλέγει τον Βαρούχ και την Επιστολή Ιερεμίου, και χαρακτηρίζει τα δευτεροκανονικά ως ‘αναγινωσκόμενα’ μεν και ‘εποικοδομητικά’, αλλά μη κανονικά. Εν τοις έργοις του όμως ποιείται χρήσιν και των δευτεροκανονικών. Κύριλλος ο Ιεροσολύμων (π.315-386) απαριθμεί 22 βιβλία, ήτοι τα πρωτοκανονικά, εν οις συγκαταλέγει τον Βαρούχ και την Επιστολή Ιερεμίου, και θέτει τα δευτεροκανονικά εις δευτέραν μοίραν (‘τα δε λοιπά κείσθω εν δευτέρω’). Αλλ’ εν τη πράξει είναι περισσότερον ελεύθερος ή εν τη θεωρία, διότι παραθέτει χωρία και εκ των δευτεροκανονικών. Η μεταξύ θεωρίας και πράξεως διαφορά αύτη

βρίσκεται και παρ’ Επιφανείω (π.315-403) και Γρηγορίω Ναζιανζηνώ (319-389)» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΝ- ΧΑΣΤΟΥΠΗ σελ.552-553). Οπότε οι μεμονωμένες αυτές απόψεις, δεν είναι τόσο απόλυτες, αφού οι συγκεκριμένοι πατέρες τελικά χρησιμοποιούν τα Δευτεροκανονικά βιβλία ως μέρος της Αγίας Γραφής. Ο Ιουδαϊκός κανόνας έκλεισε πολλές δεκαετίες μετά την εμφάνιση της Εκκλησίας! Το ενδιαφέρον είναι πως οι Ιουδαίοι, από αντίδραση στους Χριστιανούς απέρριψαν και τα Δευτεροκανονικά βιβλία, αλλά και την ίδια την Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Αυτό έγινε περίπου το 90 - 100 μ.Χ. στη ραβινική Σύνοδο της Ιάμνειας, οπότε έκλεισαν τον Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης αποκλείοντας τα Δευτεροκανονικά και επιλέγοντας τον στενό κανόνα των 39 βιβλίων. Άλλοι αμφισβητούν την επιρροή της συγκεκριμένης συνόδου στο κλείσιμο του ιουδαϊκού κανόνα, αλλά πάντως οι περισσότεροι συμφωνούν ότι εκείνη την χρονική περίοδο, δηλαδή από το τέλος του 1ου αιώνα μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ. έκλεισε οριστικά για τους Ιουδαίους ο κανόνας της δικής τους Βίβλου. Λέει σχετικά ο Καλαντζάκης: «ο ιουδαϊκός ή παλαιστινός κανόνας της Π. Διαθήκης κλείνει για τον Ιουδαϊσμό στο τέλος του 100 μ.Χ. ή λίγο αργότερα, πιθανόν στις αρχές του 200. Οριστικοποιείται πλέον με 24 κανονικά βιβλία, όπως ακριβώς μνημονεύονται στο Ταλμούδ, και επικρατεί έκτοτε μεταξύ των ιουδαίων. (…) Ο τελικός απαρτισμός του ιουδαϊκού κανόνα επιβεβαιώνεται έμμεσα και από τη σύνοδο της Ιάμνειας (περί το 100 μ.Χ.) η οποία έχοντας δεδομένη την οριστική του μορφή ασχολήθηκε κατεξοχήν με αναθεωρητικά και άλλα προβλήματά του» (Εισαγωγή στην Π. Διαθήκη- Σ. Καλαντζάκη, σελ.80-81). Για την σκοπιμότητα επιλογής του στενού κανόνα, λέει ο Μπρατσιώτης: «Ο στενός δ’ ούτος κανών επεκράτησε βαθμηδόν παρά τοις απανταχού Ιουδαίοις, αποκλεισθέντων των λεγομένων δευτεροκανονικών ίσως εξ αντιδράσεως προς τους χριστιανούς, παρ’ οίς ήτο εν μεγίστη τιμή η ταύτα περιεχούσα μετάφρασις των Ο΄» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΝ –ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ σελ. 497-498). Ενώ για την ιουδαϊκή απόρριψη της Μεταφράσεως των Εβδομήκοντα, αναφέρει ο ίδιος: «Ακριβώς όμως η εν τη εκκλησία χρήσις της βίβλου ταύτης, και δη και η υπό των χριστιανών χρησιμοποίησις αυτής εν ταις χριστολογικαίς συζητήσεσιν αυτών προς τους Ιουδαίους, συνετέλεσεν εις το να καταστή εις τούτους ύποπτος και μισητή και να διαβληθή ως ‘μη ούσα εν τισιν αληθής’, και δη ως δήθεν νενοθευμένη υπ’ αυτών, τοσούτο μάλλον καθ’ όσον, ως στηριζόμενη επί πολύ παλαιοτέρων πρωτοτύπων, ενεφάνιζεν ικανάς διαφοράς από της προσφάτως τότε, ως φαίνεται (πρβλ.σελ.534), μετερρυθμισμένης υπό των ραββίνων εβραϊκής Βίβλου» (ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΝ –ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ, σελ. 560). Ο Joel Kalvesmaki παρατηρεί: «Τα Δευτεροκανονικά διατήρησαν τον σεβασμό σε διάφορες Ιουδαϊκές κοινότητες μέχρι περίπου 30 χρόνια μετά τον θάνατο του Παύλου όταν οι Φαρισαίοι, στη Σύνοδο της Ιάμνειας, συζήτησαν πολλά θέματα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ιουδαϊκός κανόνας. Αν και η επιρροή αυτής της συνόδου είναι αμφισβητούμενη, είναι ξεκάθαρο ότι μετά τα Δευτεροκανονικά βιβλία απορρίφτηκαν κατηγορηματικά από τους Φαρισαίους που από τότε κυριάρχησαν στον Ιουδαϊσμό. Φαίνεται ασυνήθιστο ότι οι περισσότεροι Ευαγγελικοί Χριστιανοί σήμερα αγκαλιάζουν την Ιάμνεια για να ορίσει τον κανόνα τους. Έπειτα, οι άνθρωποι σε αυτή τη σύνοδο δεν ήταν Χριστιανοί. Μάλλον αποφασιστικά αντιτίθονταν στον Χριστό και τους Αποστόλους και σκόπευαν να τους εξαφανίσουν από την Ιουδαϊκή ζωή. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν έδωσαν καμιά προσοχή στην σύνοδο της Ιάμνειας και συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα Δευτεροκανονικά, και με καλή αιτία». Τι μπορούμε να συμπεράνουμε; Είδαμε ότι προηγείται ο Ευρύς του Στενού κανόνα. Ο μεν πρώτος στηρίζεται στη χριστιανική παράδοση, ενώ ο δεύτερος στην μεταγενέστερη Εβραϊκή παράδοση. Εμείς ποια παράδοση πρέπει να ακολουθήσουμε; Εάν θέλουν οι ευαγγελικοί και οι πεντηκοστιανοί, να είναι συνεπείς, αφού εμπιστεύονται τον Ιουδαϊσμό για τον κανόνα της Αγίας Γραφής, θα πρέπει να απορρίψουν εκτός από τα Δευτεροκανονικά, και όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, επειδή οι Ιουδαίοι απορρίπτουν εντελώς και όλη την Καινή Διαθήκη! Εάν εμπιστευτούν την Εκκλησία για τον κανόνα της Π.Διαθήκης, όπως κάνουν για την Καινή Διαθήκη, τότε θα πρέπει να δεχτούν και τα Δευτεροκανονικά βιβλία. Το δίλημμα είναι σαφές και πρέπει να απαντηθεί με ειλικρίνεια και συνέπεια! Ο Kalvesmaki λέει: «Εάν σεβόμαστε την Ιουδαϊκή απόφαση για τον κανόνα, δεν θα πρέπει να επανεξετάσουμε την θέση μας σχετικά με τον Μεσσία, το Σάββατο και τον Νόμο;» Ένας απ’ τους λόγους που ο Λούθηρος απέρριψε τα Δευτεροκανονικά βιβλία, είναι γιατί υποστηρίζουν διδασκαλίες που οι Ευαγγελικοί απορρίπτουν, όπως π.χ. τις προσευχές υπέρ των νεκρών (Β΄ Μακκαβαίων 12:39-45), και την μεσιτεία των κεκοιμημένων αγίων και των αγγέλων (Β΄ Μακκαβαίων 15:14, Τωβίτ 12:12,15). Όμως δεν είναι σωστό να απορρίπτει κανείς κάποια βιβλία της Αγίας Γραφής, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνεί μαζί τους! Και μάλιστα, όταν οι Προτεστάντες έχουν αναγάγει σε δόγμα της πίστης τους το «μόνον η Αγία Γραφή»! Όπως αποδείξαμε βιβλικά, ιστορικά και λογικά σε αυτό το άρθρο, ο κανόνας της Παλαιάς Διαθήκης που

είχαν οι απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν ο ευρύς κανόνας, ο οποίος περιλάμβανε και τα λεγόμενα Δευτεροκανονικά βιβλία. Η Αγία Γραφή συνεπώς δεν αποτελείται μόνο από 66 βιβλία όπως δέχονται οι προτεστάντες, αλλά από 76 βιβλία (49 της Παλαιάς Διαθήκης + 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης). Ο Kalvesmaki παρατηρεί: «Εμείς οι Ευαγγελικοί χρειαζόμαστε μια μεγάλη δόση θεολογικής ταπείνωσης. Όταν εξετάζουμε την ιστορία, αυτή δεν ταιριάζει πάντοτε τις προσδοκίες μας ή την εμπειρία μας. Εμείς κηρύττουμε συχνά για την σπουδαιότητα του να ομολογούμε τις προσωπικές μας αμαρτίες και πλάνες, αλλά σπάνια εφαρμόζουμε αυτή την αρχή στο συλλογικό πνευματικό μας περπάτημα με άλλες εκκλησίες και άλλες κοινότητες. Η ταπείνωση εφαρμόζεται μόνο σε άτομα, ή επίσης και σε συλλογικά σώματα; Μερικοί από εμάς, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου, έχουμε αρνηθεί το όνομα Χριστιανικές σε εκκλησίες, οι οποίες έχουν πεποιθήσεις και πρακτικές που είναι πλησιέστερες στους Πατέρες που βοήθησαν να μας δώσουν τον κανόνα. Πιθανόν είναι καιρός να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με σεβασμό εκείνες τις εκκλησίες που έχουν διατηρήσει τα Δευτεροκανονικά απλά στην προσπάθειά τους να μείνουν πιστές σε ό,τι οι Απόστολοι παρέδωσαν σε αυτές». Η Εταιρεία «Σκοπιά» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», από τον καιρό της ιδρύσεώς της, κινείται σε ένα σχέδιο διδασκαλιών γεμάτο Αντιφάσεις, με διδαχές, που η μια αντικρούει την άλλη και διαρκώς μεταβαλλόμενες. Φυσικά κάθε μεταβολή γίνεται πάντοτε με κριτήριο το τι εξυπηρετεί την οργάνωση. Βασικός σκοπός και στόχος η διάθεση των προϊόντων της (Βιβλία - βιβλιάρια και άλλα).Οι οπαδοί «τρέφονται» με όποια «τροφή» έχει κατασκευαστεί από το Κυβερνών σώμα, ώστε να επιτυγχάνεται η πλήρης εξάρτησή των. Η έντυπη ύλη της «Σκοπιάς» με τους εντυπωσιακούς τίτλους και τις φωτογραφίες, άλλοτε ευδαιμονιστικές και άλλοτε σκορπώντας τρόμο, συντελούν στην υποταγή των θυμάτων. Όλα αυτά βέβαια καλύπτονται με τον θεοκρατικό μανδύα και με συνεχή αναφορά στην Αγία Γραφή: Το λέει ο Ιεχωβά με τον λόγο του στην Αγία Γραφή, αυτό το ακούει αδιάκοπα ο «μάρτυς» ώστε και αυτός με την σειρά του το επαναλαμβάνει.Τίθεται όμως το ερώτημα για ποια Γραφή ομιλούμε και σε ποια Γραφή αναφέρεται η Εταιρεία; Διότι η «Σκοπιά» έχει κατασκευάσει την περίφημη Μ.Ν.Κ. (Μετάφραση Νέου Κόσμου), όπου η αλλοίωση του κειμένου είναι σε τέτοια τραγική κατάσταση ώστε το συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για μια άλλη «Γραφή» και όχι αυτή των προφητών, των Αποστόλων, αυτή την Αγία Γραφή την θεόπνευστη των Χριστιανών. Στον πρόλογο της Μ.Ν.Κ. λένε οι συγγραφείς: «Οι μεταφραστές αυτού του έργου, που φοβούνται και αγαπούν τον θεϊκό συγγραφέα της Αγίας Γραφής, νοιώθουν την ιδιαίτερη ευθύνη που έχουν απέναντί Του, να μεταδώσουν τις σκέψεις και τις εξαγγελίες του με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Νοιώθουν επίσης ευθύνη απέναντι στους επιμελείς αναγνώστες, οι οποίοι βασίζονται σε μια μετάφραση του θεόπνευστου Λόγου του Υψίστου Θεού για την αιώνια σωτηρία τους». Έχουμε λοιπόν μια μετάφραση της αγίας Γραφής που με φόβο θεϊκό παραδίδεται στους αναγνώστες για την σωτηρία τους. Ας αρχίσουμε την μελέτη από την Παλαιά Διαθήκη με λίγα εδάφια. Γένεσις Γ'8: «Και ήκουσαν της φωνής του Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω το δειλινόν....» Μ.Ν.Κ. Γένεσις Γ'8: «Αργότερα άκουσαν τη φωνή του Ιεχωβά Θεού ο οποίος περπατούσε στον κήπο κατά το διάστημα της ημέρας που φυσάει το αεράκι...» Έτσι απλά κατά τους συγγραφείς, όταν φυσάει αεράκι κατά το διάστημα της ημέρας, έχομε δειλινό, μπορεί να είναι και πρωί ή και μεσημέρι. Αρχαίο κείμενο Γεν. 19,24: ''καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ''. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ 24''Τότε ο Ιεχωβά έκανε να βρέξει θειάφι και φωτιά από τον Ιεχωβά, από τους ουρανούς, πάνω στα Σόδομα και πάνω στα Γόμορρα''. Εξοδος Γ'14: «και είπεν ο Θεός προς τον Μωυσήν λέγων· εγώ ειμί ο ων, και είπεν· ούτως ερείς τοις υιοίς Ισραήλ ο ων απέσταλκέ με προς υμάς». Μ.Ν.Κ. Εξ. Γ'14: «Τότε ο Θεός είπε στον Μωυσή "ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ" και προσέθεσε αυτό θα πεις στους γιούς του Ισραήλ "Ο ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ" με έστειλε σε εσάς». Με αυτόν τον τρόπο οι Έλληνες οπαδοί της Σκοπιάς πρέπει να ξεχάσουν την Ελληνική Γραμματική και να κατανοήσουν ότι ο "ΩΝ" θα πει "ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ". Στην Καινή Διαθήκη, η κακοποίηση της αγίας Γραφής, μέσα από τις διάφορες αλλοιώσεις, στόχο έχει την θεότητα του Ιησού Χριστού.

Ματθαίος ΙΗ' 11: «ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου σώσαι το απολωλός». Μ.Ν.Κ. Ματθ. ΙΗ 11: .......δεν υπάρχει Ματθ. ΚΓ' 14: «Ουαί δε υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι.... » Μ.Ν.Κ. Ματθ. ΚΓ' 14: ...............δεν υπάρχει Στο μεν Ματθ. ΙΗ' 11, Σωτήρ είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, κάτι που η Εταιρεία πολεμά, αφού η σωτηρία εξαρτάται από την θεοκρατική κυβέρνηση. Στο ΚΓ'14 βεβαίως κλείνει η «Σκοπιά» την Βασιλεία των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων αφού εισέρχονται σ'αυτήν μόνον 144.000 και η θύρα έκλεισε το 1935. Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή στον Ιωάννη Γ'3: «και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς ο υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ». Μ.Ν.Κ. Ιωάν. Γ'3: «Επιπλέον κανείς δεν έχει ανεβεί στον ουρανό εκτός από αυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό τον Γιό του ανθρώπου». Δεν έχει την συνέχεια «ο ων εν τω ουρανώ» διότι τον Ιησού Χριστό, τον «υιόν του ανθρώπου», η Εταιρεία «Σκοπιά» τον θέλει μόνο επί της γης, και αρνείται την πανταχού παρουσία Του. Πράξεις Κ'28: «προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιποιήσατο δια του ιδίου αίματος». Μ.Ν.Κ. Πρ. Κ' 28: «Προσέχετε τους εαυτούς σας και όλο το ποίμνιο μέσα στο οποίο το άγιο πνεύμα σάς διόρισε επισκόπους για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού την οποία αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του» Επομένως δεν αναγνωρίζουν οι συγγραφείς της Εταιρείας την θεότητα του Ιησοϋ ούτε και την εκκλησία Του. Οι αλλοιώσεις δεν τελειώνουν: Ο Ιησούς στον Ματθαίο ΚΣΤ 26-28 είναι σαφής όταν λέει στους μαθητές του: «λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου... πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μ.Ν.Κ. Ματθ. ΚΣΤ 26-28: «Καθώς συνεχίζουν να τρώνε, ο Ιησούς πήρε ένα ψωμί και αφού είπε μια ευλογία, το έσπασε και δίνοντάς το στους μαθητές του είπε «Πάρτε φάτε. Αυτό σημαίνει, το σώμα μου.... πιείτε από αυτό όλοι σας, διότι αυτό σημαίνει το αίμα μου....». Με αυτό τον τρόπο ο οπαδός «κατανοεί» ότι πρόκειται για σύμβολα (όπως ακριβώς τα χαρακτηρίζει η «Σκοπιά») τα οποία δεν έχουν πραγματική αξία. Τέλος, μια αναφορά στον Σταυρό του Κυρίου που τόσο πολεμά η οργάνωση. Ιωάννης ΙΘ' 15: «Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν.... » Μ.Ν.Κ. Ιωαν. ΙΘ' 15: «Πάρε τον, πάρε τον, κρέμασέ τον στο ξύλο». Ματθαίος ΚΖ' 23: «....οι δε περισσώς έκραζον λέγοντες σταυρωθήτω». Μ.Ν.Κ. Ματθ. ΚΖ' 23: «...Ωστόσο εκείνοι κραύγαζαν όλο και περισσότερο "Να κρεμαστεί στο ξύλο". Ας δούμε και στη δυαδικτιακή τους διεύθυνση: απο τη ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς: Ματθαίος 17:20 Εκείνος τους είπε: «Εξαιτίας της ολιγοπιστίας σας. Διότι αληθινά σας λέω: Αν έχετε πίστη στο μέγεθος ενός κόκκου σιναπιού, θα πείτε σε αυτό το βουνό: “Μετακινήσου από εδώ εκεί”, και θα μετακινηθεί, και τίποτα δεν θα είναι αδύνατον για εσάς».+ 21 —— (? Πού είναι η λέξη'' ΝΗΣΤΕΙΑ''?) Απλά...εξαφανίστηκε ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ!

22 Τον καιρό που ήταν συγκεντρωμένοι στη Γαλιλαία, ο Ιησούς τούς είπε: «Ο Γιος του ανθρώπου μέλλει να παραδοθεί με προδοσία σε χέρια ανθρώπων,+ 23 και θα τον θανατώσουν, και την τρίτη ημέρα θα εγερθεί».+ Και αυτοί λυπήθηκαν πάρα πολύ. Ανάμεσα σε ΟΛΕΣ τις Εκδόσεις της Βίβλου,βλέπουμε ότι,ΜΟΝΟ στη ''ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς ONLINE'' Στον στίχο 21, η λέξη'' ΝΗΣΤΕΙΑ'' λείπει! Δείτε ONLINE ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ Βίβλους και βγάλτε τα συμπεράσματα σας: http://www.biblegateway.com/ απο τη ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς:

Ματθαίος 26:26-28: ''Καθώς συνέχιζαν να τρώνε, ο Ιησούς πήρε ένα ψωμί και, αφού είπε μια ευλογία, το έσπασε και, δίνοντάς το στους μαθητές, είπε: «Πάρτε, φάτε. Αυτό ΣΗΜΑΙΝΕΙ (!) το σώμα μου». Επίσης, πήρε ένα ποτήρι+ και, αφού είπε μια ευχαριστήρια προσευχή, τους το έδωσε λέγοντας: «Πιείτε από αυτό, όλοι σας διότι αυτό ΣΗΜΑΙΝΕΙ (!) το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί χάρη πολλών+ για συγχώρηση αμαρτιών''. ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: Ματθ. 26,26-28: ''Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ΕΣΤΙ τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ΕΣΤΙ τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν''. Μετάφραση: Ματθ. 26,26-28: ''Ενώ δε αυτοί έτρωγαν, επήρε ο Ιησούς τον άρτον και αφού ευχαρίστησε τον έκοψε εις τεμάχια και έδιδε στους μαθητάς και είπε· “λάβετε φάγετε· τούτο ΕΙΝΑΙ το σώμα μου”.Και αφού επήρε το ποτήριον και ηυχαρίστησε έδωκε αυτό στους μαθητάς και είπε· “πίετε από αυτό όλοι, διότι τούτο ΕΙΝΑΙ το αίμά μου, με το οποίον επικυρώνεται η νέα διαθήκη και το οποίον χύνεται δια την συγχώρησιν των αμαρτιών και την σωτηρίαν πολλών''. Ανάμεσα σε ΟΛΕΣ τις Εκδόσεις της Βίβλου,βλέπουμε ότι,ΜΟΝΟ στη ''ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς ONLINE'' , η λέξη ''ΕΣΤΙ'' (ΕΙΝΑΙ) έγινε... ''ΣΗΜΑΙΝΕΙ''! Δείτε ONLINE ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ Βίβλους και βγάλτε τα συμπεράσματα σας: http://www.biblegateway.com/ Ψάχνοντας για (ακόμη περισσότερες) παραποιήσεις στις Γραφές τους,βλέπουμε τι λέει σήμερα η ''Σκοπιά'' στην ιστοσελίδα της: “Τα Μνήματα Άνοιξαν” Κατά το Θάνατο του Ιησού. Το κείμενο των εδαφίων Ματθαίος 27:52, 53, σχετικά με «τα μνημεία [που] άνοιξαν» ως αποτέλεσμα ενός σεισμού που συνέβη κατά το θάνατο του Ιησού, έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις, καθώς μερικοί διατείνονται ότι έλαβε χώρα ανάσταση. Ωστόσο, μια σύγκριση με τις περικοπές που μιλούν για την ανάσταση καθιστά σαφές ότι αυτά τα εδάφια δεν περιγράφουν κάποια ανάσταση, αλλά απλώς λένε ότι τα σώματα εκτινάχθηκαν από τα μνήματα στα οποία βρίσκονταν. Ανάλογα περιστατικά σημειώθηκαν πιο πρόσφατα, όπως στον Ισημερινό το 1949 και στην πόλη Σονσόν της Κολομβίας το 1962, όταν 200 πτώματα στο κοιμητήριο εκτινάχθηκαν από τα μνήματά τους λόγω ισχυρής σεισμικής δόνησης.—Ελ Τιέμπο (El Tiempo), Μπογκοτά, Κολομβία, 31 Ιουλίου 1962.

MNK Ματθ. 27 : 51 ''Και τότε η κουρτίνα του αγιαστηρίου σκίστηκε στα δύο, από πάνω ως κάτω, και η γη σείστηκε και οι βράχοι σκίστηκαν.

52Και τα μνημεία άνοιξαν και πολλά σώματα των αγίων οι οποίοι είχαν κοιμηθεί εγέρθηκαν 53(και κάποιοι που βγήκαν ανάμεσα από τα μνημεία, αφού εγέρθηκε αυτός, μπήκαν στην άγια πόλη) και τα είδαν πολλοί άνθρωποι''. Το οποίο έχει μεταφραστεί καλώς... Ματθ. 27,51: ''Και ιδού το παραπέτασμα του ναού, που εχώριζε τα άγια των αγίων από τα άγια, εσχίσθη εις δύο από επάνω έως κάτω και η γη συνεκλονίσθη από τον σεισμόν και οι πέτρες εσχίσθησανκαι τα μνημεία εις την περιοχήν της Ιερουσαλήμ ανοίχθησαν μόνα των και πολλά σώματα των πεθαμένων αγίων ανεστήθησαν·και αφού εξήλθαν από τα μνημεία μετά την ανάστασιν του Χριστού, εισήλθαν εις την αγίαν πόλιν, την Ιερουσαλήμ και παρουσιάσθησαν εις πολλούς''. ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΟΜΩΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ; Tο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 27:51 – 53. Το παραθέτουμε ευθύς αμέσως στα Αρχαία Ελληνικά πρώτα και μετά στα Νέα Ελληνικά για να μην υπάρξει καμιά ένσταση περί αλλοιώσεως και παρανοήσεως. Μάλιστα για να είμαστε ακριβοδίκαιοι απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά η παράθεσή του στα Αρχαία Ελληνικά γίνεται από το κείμενο των Γουέστκοτ και Χόρτ (Westcott/Hort), στο οποίο ως γνωστό βασίζεται η μετάφραση της Καινής Διαθήκης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η αποκαλούμενη ως Μετάφραση του Νέου Κόσμου (ΜΝΚ): ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 27:51 - 53 Greek NT: Westcott/Hort with Diacritics «Και ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη [απ’] άνωθεν έως κάτω εις δύο και η γη εσείσθη και αι πέτραι

εσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθησαν, και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερσιν αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς.» Και η μετάφρασή του στα Νεοελληνικά που προσπαθήσαμε όσο το δυνατόν να είναι κατά λέξη. Κάθε ένσταση δεκτή περί κακομεταφράσεως: «Και να το καταπέτασμα του ναού σκίσθηκε σε δύο κομμάτια από πάνω έως κάτω, και η γη σείσθηκε και οι πέτρες σκίστηκαν και τα μνήματα άνοιξαν και πολλά σώματα των πεθαμένων αγίων σηκώθηκαν (αναστήθηκαν), και όταν βγήκαν από τα μνήματα μετά την ανάστασή του μπήκαν στην αγία πόλη και παρουσιάσθηκαν σε πολλούς.» Και ερχόμαστε τώρα στη «Σκοπιά» της 1 Οκτωβρίου, 1976, σελίδα 588. Εκεί έχει ένα άρθρο που αναφέρεται σε ένα σεισμό που είχε γίνει στην Γουατεμάλα και έγινε η αιτία να ξεσκεπαστούν φέρετρα ανθρώπων που είχαν πεθάνει από χρόνια. Και συνδυάζει αυτό το γεγονός με τα γεγονότα που περιγράφονται στο παραπάνω χωρίο του Ματθαίου. Και συνεχίζει: «Μια αφήγησις της Αγίας Γραφής, μεταφρασμένη από τον Γιοχάννες Γκραίμπερ, λέγει ότι όταν ο Ιησούς απέθανε, ‘η γη εσείσθη και οι βράχοι εσχίσθηκαν, και τα μνημεία ηνοίχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων ανέστησαν. ούτω έγιναν ορατά από πολλούς διερχόμενους από εκείνον τον τόπο κατά την επιστροφή τους στην πόλι. Έτσι, αντί να ήταν μια ανάστασις, καθώς υπονοούν μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, φαίνεται ότι απλώς πτώματα είχαν εκτεθή σε κοινή θέα, όπως ακριβώς συνέβη στην Γουατεμάλα. Ματθ. Κζ΄ 51 – 53»:

Για όσους δεν κατάλαβαν η «Σκοπιά» κακοποιώντας το χωρίο του Ματθαίου, επικαλούμενη βέβαια γι’ αυτό μια μετάφραση, προσπαθεί να εξαπατήσει τον αναγνώστη για να καταλήξει στο επιθυμητό γι’ αυτή συμπέρασμα, πως δηλαδή δεν αναστήθηκαν τα σώματα των αγίων, αλλά κάποια πτώματα εξαιτίας του σεισμού εκτέθηκαν σε κοινή θέα!! Και το λέμε αυτό γιατί αυτή άλλα γράφει, και το κανονικό χωρίο του Ματθαίου άλλα. Προσέξτε λοιπόν την απόπειρα εξαπάτησης εκ μέρους της «Σκοπιάς». Γράφει: «Έτσι, αντί να ήταν μια ανάστασις, καθώς υπονοούν μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, φαίνεται ότι απλώς πτώματα είχαν εκτεθή σε κοινή θέα,

όπως ακριβώς συνέβη στην Γουατεμάλα Ματθ. Κζ΄ 51 – 53». Μα την ΑΝΑΣΤΑΣΗ των πεθαμένων σωμάτων των αγίων δεν το υπονοούν κάποιες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αλλά ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΓΝΗΣΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ!! και μάλιστα αυτό που χρησιμοποιεί η ίδια η «Σκοπιά» στην δικιά της την Καινή Διαθήκη. Και αυτό δεν είναι άλλο από το κείμενο των Γουέστκοτ και Χόρτ (Westcott/Hort), όπως έχουμε πει και πιο πάνω. Ας δούμε λοιπόν μια ακόμη φορά τι λέει το γνήσιο κείμενο της Αγίας Γραφής για το επίμαχο ζήτημα, της ανάστασης δηλαδή ή μη των πεθαμένων σωμάτων των αγίων, και τι το παραποιημένο κείμενο που επικαλείται η «Σκοπιά» για να φανεί για πολλοστή φορά η προσπάθεια εξαπάτησης εκ μέρους της. Αρχίζουμε με το παραποιημένο κείμενο που επικαλείται η «Σκοπιά»: «‘η γη εσείσθη και οι βράχοι εσχίσθηκαν, και τα μνημεία ηνοίχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων ανέστησαν. ούτω έγιναν ορατά από πολλούς διερχόμενους από εκείνον τον τόπο κατά την επιστροφή τους στην πόλι.» Συνεχίζουμε με το γνήσιο κείμενο της Αγίας Γραφής: «και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθησαν, και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερσιν αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς.» Το παραθέτουμε και σε μετάφραση το γνήσιο κείμενο της Αγίας Γραφής: «και η γη σείσθηκε και οι πέτρες σκίστηκαν και τα μνήματα άνοιξαν και πολλά σώματα των πεθαμένων αγίων σηκώθηκαν (αναστήθηκαν), και όταν βγήκαν από τα μνήματα μετά την ανάστασή του μπήκαν στην αγία πόλη και παρουσιάσθηκαν σε πολλούς.» Συγκρίνοντας λοιπόν τα κείμενα που παραθέσαμε φαίνεται αμέσως η απάτη της «Σκοπιάς». Γιατί ναι μεν και τα δύο κείμενα – της «Σκοπιάς» και το γνήσιο κείμενο της Αγίας Γραφής – συμφωνούν πως έγινε ανάσταση (σήκωμα) των πεθαμένων σωμάτων, αλλά διαφοροποιούνται και ως προς το είδος των σωμάτων αυτών, αλλά και από κει και κάτω. Διότι τον μεν γνήσιο κείμενο της Αγίας Γραφής γράφει πως τα σώματα αυτά ανήκανε σε αγίους, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ μετά την ανάσταση του Χριστού ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ (Ιερουσαλήμ), ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑΝ ΠΟΛΛΟΙ, ενώ το παραποιημένο κείμενο που επικαλείται η «Σκοπιά» γράφει άλλα αντί άλλων! Ότι ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΑΝΗΚΑΝ ΣΕ ΑΓΙΟΥΣ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΟΡΑΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ!!! Συνοψίζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω για να γίνουμε τελείως μα τελείως κατανοητοί, η «Σκοπιά» πλαστογραφώντας παντελώς την Αγία Γραφή, υποστηρίζει πως δεν αναστήθηκαν οι άγιοι, ούτε πήγαν και εμφανίστηκαν στην Ιερουσαλήμ, αλλά απλώς κάποια πτώματα φάνηκαν λόγω του σεισμού και πως τα εκτεθειμένα αυτά πτώματα τα είδαν κάποιοι περαστικοί! Αυτά τα ελάχιστα από το πλήθος των αλλοιώσεων. Ωστόσο οι συγγραφείς υπόσχονται στον αναγνώστη σωτηρία. Πως; Μέσω της Θεοκρατίας, και εφόσον βοηθούν πραγματικά και πνευματικά τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», δηλ. την εταιρία «Σκοπιά». Ο Χριστιανός όμως Σωτήρα έχει τον Θεάνθρωπο Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και αναστάντα.

27)Ερώτηση: Μετά απο όλα αυτά,να σας προσφωνούμε ''χριστιανούς''; Μεχρι κάποιο χρονικό διαστημα,οι ''μάρτυρες'' ηταν αρνητικοί (και σε αυτο). ΕΠΙΣΗΣ: ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ'', ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ,ΟΧΙ ΣΕ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ π.Χ. ή μ.Χ, αλλα σε π.κ.χ και μ.κ.χ? (προ κοινής χρονολογίας ,και μετά κοινής χρονολογίας). ΕΠΙΣΗΣ,ΟΤΑΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -ΑΛΛΑ,ΚΑΙ Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ(ΠΑΛΙ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ) ΠΕΡΙ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η βλάσφημη Μ.Ν.Κ. έχει αλλοιώσει δεκάδες εδάφια (κατά την προσφιλή της συνήθεια!),για να δείξει οτι ο Ιησούς είναι κτίσμα -μερικά παραδείγματα:: 1) Το αίμα του "ΙΔΙΟΥ" του Θεού, ως "Διαθέμενου" της Καινής Διαθήκης Ένα εδάφιο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ εναντίον της Αρειανιστικής αίρεσης που διακρατεί η Σκοπιά, είναι το εδάφιο που θα δούμε σε αυτό το άρθρο. Γι' αυτό η Σκοπιά φρόντισε ΝΑ ΤΟ ΝΟΘΕΥΣΕΙ κατά τη συνήθειά της. Πράξεις 20/κ: 28:

================================================================================== Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο* δια του ιδίου αίματος. ================================================================================== Ελληνική ΜΝΚ τής Σκοπιάς Προσέχετε τους εαυτούς σας και όλο το ποίμνιο, μέσα στο οποίο το άγιο Πνεύμα σας διόρισε επισκόπους για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού την οποία αγόρασε με το αίμα του ιδίου του Γιου του. ================================================================================== 2) Η "εικόνα" είναι... "ουσία" (!!!) Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο Σκιάν γαρ έχων ο νόμος τών μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα τών πραγμάτων, κατ' ενιαυτόν ταις αυταίς θυσίαις, ας προσφέρουσιν εις το διηνεκές, ουδέποτε δύναται τους προσερχομένους τελειώσαι. ================================================================================== Ελληνική ΜΝΚ τής Σκοπιάς Διότι εφόσον ο Νόμος έχει σκιά τών καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία τών πραγμάτων, [οι άνθρωποι] με τις ίδιες θυσίες από χρόνο σε χρόνο τις οποίες προσφέρουν συνεχώς, δεν μπορούν ποτέ να τελειοποιήσουν εκείνους που πλησιάζουν. Ίσως κάποιος οπαδός της, μας πει: "Ελάτε τώρα! μια λεξούλα, ακόμα και αν είναι λάθος σε μια μετάφραση, τι πρόβλημα δημιουργεί; Τι αλλάζει με κάτι τόσο μικρό;" Κι όμως, σ' αυτή τη λεξούλα, κρύβεται μια σοβαρότατη διάσταση τού Χριστιανικού Ευαγγελίου. Κρύβεται ακριβώς η μία διάσταση τής Καινής Διαθήκης. ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥΣ. Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ελλιπές.

3) Ποιος τρυπήθηκε τελικά; Όλοι οι Χριστιανοί, γνωρίζουν καλά ότι Αυτός που τρυπήθηκε στο Σταυρό, ήταν ο Χριστός. Όμως ο Ζαχαρίας, μας διαβεβαιώνει, ότι Αυτός ο Χριστός που σταυρώθηκε στον Σταυρό, ήταν ο Γιαχβέ! Φυσικά αυτό δεν συνέφερε την εταιρία Σκοπιά, οπότε όπως πάντα, διαστρέβλωσε το εδάφιο στη ΜΝΚ, για να φαίνεται ότι άλλος μιλάει, και άλλος τρυπήθηκε! Ζαχαρίας 12/ιβ: 10: Εβραϊκό κείμενο ‫ר־ד הקרו‬ ‫ִה ּביטו אא אלי אאת ֶא ־ש ה‬ ּ‫ו‬ ================================================================================== Αρχαίο Κείμενο Ο΄ και εκχεώ επί τον οίκον Δαυίδ και επί τους κατοικούντας Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και οικτιρμού, και επιβλέψονται προς με ανθ' ων κατωρχήσαντο και κόψονται επ' αυτόν κοπετόν, ως επ' αγαπητώ, και οδυνηθήσονται οδύνην ως επί τω πρωτοτόκω ================================================================================== Ελληνική ΜΝΚ της Σκοπιάς Και θα εκχύσω πάνω στον οίκο του Δαβίδ και πάνω στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ το πνεύμα της εύνοιας και των ικεσιών, και θα κοιτάξουν προς Εκείνον τον οποίο διατρύπησαν και θα θρηνήσουν για Αυτόν όπως στο θρήνο που γίνεται για έναν μοναχογιό. και θα γίνει πικρός οδυρμός για αυτόν σαν τον πικρό οδυρμό που γίνεται για τον πρωτότοκο γιο. ================================================================================== 4) Είναι ο Θεός... "θρόνος"; Εβραίους 1/α: 8: Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο 8 προς δε τον υιόν· ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα του αιώνος· ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου. ================================================================================== Δική μας μετάφραση στην απλή γλώσσα Αλλά προς τον γιο: "Ο θρόνος σου, Θεέ, (είναι) στον αιώνα του αιώνος. Ραβδί ευθύτητας (είναι) το ραβδί της βασιλείας σου. ================================================================================== Ελληνική ΜΝΚ της Σκοπιάς Αλλά αναφορικά με τον Γιο: "Ο Θεός είναι ο θρόνος σου (!!!) στους αιώνες των αιώνων, και το σκήπτρο της

βασιλείας σου είναι το σκήπτρο της ευθύτητας..." ================================================================================== 5) Α΄ Τιμόθεον 3: 15,16: Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο ================================================================================== 15 εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής Πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας.

16 Και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Ος εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη. ================================================================================== Δική μας μετάφραση στην απλή γλώσσα Αλλά αν αργήσω, για να γνωρίζεις πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στο σπίτι του Θεού, που είναι Εκκλησία ζωντανού Θεού, στύλος και εδραίωμα της αληθείας.

16 (Και ομολογουμένως είναι μεγάλο το μυστήριο της ευσεβείας)· ο Οποίος φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε εν Πνεύματι*, φανερώθηκε σε αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, πιστεύθηκε στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα. * Τη φράση: "εν πνεύματι", την αφήσαμε όπως είναι στον αρχαίο της τύπο, γιατί αποτελεί ορολογία που χρησιμοποιείται ως σήμερα, και δεν μεταφράζεται ακριβώς. Ελληνική ΜΝΚ της Σκοπιάς 15 αλλά σε περίπτωση που καθυστερήσω, για να γνωρίζεις πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στο σπιτικό του Θεού, το οποίο είναι η εκκλησία του ζωντανού Θεού, στύλος και στήριγμα της αλήθειας.

16 Και είναι ομολογουμένως μεγάλο το ιερό μυστικό της θεοσεβούς αφοσίωσης: "Αυτός φανερώθηκε ως σάρκα, ανακηρύχτηκε δίκαιος ως πνεύμα, εμφανίστηκε σε αγγέλους, κηρύχτηκε ανάμεσα σε έθνη, του δείχτηκε πίστη μέσα στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα". Ενα πολύ μικρό δείγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν ''άσχετοι'' οι οποίοι παριστάνουν τους Θεολόγους-με τη ''Γραφή'' στο χέρι μεταφράζουν αρχαία Ελληνικά η Εβραϊκά! ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ... Τι έχει πει ο Απ. Παύλος για '''Οποιον σας διδάξει άλλο Ευαγγέλιο απο εμάς''? Τι να είναι? Τι έχει πει ο Χριστός? '' 'Οποιος αλλάξει ενα ''ιώτα'' η μια ''κεραία''? Η ''Σκοπιά'' λέει οτι ο Θεός δεν είναι Τριαδικός,οτι δεν θέλει να μας μπερδέψει(!!!) και αν ήταν θα μας το είχε φανερώσει. 'Ολα αυτά έχουν φανερωθεί στις Γραφές,αλλά,μάλλον ΚΑΠΟΙΟΙ τα αποκρύπτουν εντέχνως- και άλλα,τα ερμηνεύουν λάθος! Κατ'αρχάς,η μέτρηση είναι ανθρώπινη επινόηση. τα κτιστά μετριούνται,τα 'Ακτιστα δεν μπορούν να μετρηθούν. Αυτό που πρέπει πάντα να θυμόμαστε, είναι ότι η Χριστιανική πίστη, δεν είναι φιλοσοφικό σύστημα, ή πακέτο δογμάτων, ή σύνολο κανόνων, ή παράδοση τού παρελθόντος. Είναι ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ ΒΙΩΜΑ τών Χριστιανών, οι οποίοι πιστεύουν σε έναν ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΕΟ, υπαρκτό ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ, ο Οποίος σε κάθε εποχή ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ, και δεν ανακαλύπτεται μέσω κειμένων ή δογμάτων, ή διατυπώσεων, σαν να ήταν ένα νεκρό απολίθωμα τού παρελθόντος. Η Θεία Αποκάλυψη, δεν είναι παρά η φανέρωση τού Θεού στους Θεουμένους αγίους, οι οποίοι Θεολογούν, έχοντας ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΘΕΟΥ. Οι δε λοιποί Χριστιανοί, που δεν έχουν φθάσει ακόμα στην εμπειρία τής Θέωσης και τής "πρόσωπον προς πρόσωπον" επίγνωσης τού Θεού, μαθαίνουν γι' αυτή τη Θεία αποκάλυψη τού Θεού προς τους αγίους, ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΕΡΙ, μέσω τής Ιεράς Παράδοσης τής Εκκλησίας, η οποία παραδίδεται από τους αγίους, μέσω τών Οικουμενικών Συνόδων, τής Αγίας Γραφής και τών άλλων Θεοπνεύστων κειμένων και ψαλμών τής Εκκλησίας.

Επίσης,πρέπει να θυμόμαστε, ότι αυτή η Θεία αποκάλυψη προς τους αγίους, ως εμπειρική, δεν είναι πάντοτε δυνατό να διατυπωθεί με ακρίβεια με ανθρώπινους λόγους, (κάτι σαν το Τριαδικό δόγμα, που μιλάει για Έναν Θεό, που όμως είναι Τρία Πρόσωπα). Και η αδυναμία αυτή να διατυπωθούν τα επουράνια με επίγειους όρους ακριβώς, μας δίνεται σε αρκετά χωρία τής Αγίας Γραφής, όπως τα εξής: "ει τα επίγεια είπον υμίν και ου πιστεύετε, Πώς εάν είπω υμίν τα επουράνια πιστεύσετε;" (λέει ο Κύριος) (Ιωάννης 3:12). "Αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει στεναγμοίς αλαλήτοις... Ο δε ερευνών τας καρδίας οίδεν τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων" (Ρωμαίους 8:26,27). "καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν. Ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε δια του Πνεύματος αυτού· το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά, και τα βάθη του Θεού" (Α΄ Κορινθίους 2:9,10). "Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων· είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. Και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα" (Β΄ Κορ. 12:2-4). Μιλώντας λοιπόν οι Θεόπτες άγιοι για "άρρητα ρήματα", για πράγματα "αλάλητα", για πράγματα τών οποίων οι άλλοι άνθρωποι δεν είχαν την εμπειρία, χρειάσθηκε να χρησιμοποιήσουν κάποιες λέξεις. Λέξεις όμως, ανεπαρκείς για να αποδώσουν την πλήρη σημασία τών αποκαλυμμένων από τον Θεό πραγμάτων. Γιατί αν ακόμα και για πράγματα ορατά ή κτιστά, υπάρχουν ανεπαρκείς λέξεις, και αν είναι αδύνατον να εξηγήσουμε σε έναν εκ γενετής τυφλό πώς είναι τα χρώματα, πόσο μάλλον είναι ανεπαρκείς οι λέξεις, για όντα αόρατα και Άκτιστα! Και οι παραδεδομένες αυτές αλήθειες, αποδόθηκαν με διάφορες λέξεις. Μπορεί ο άνθρωπος και τα κτίσματα του Θεού να ερμηνεύσουν (ειδικά άνευ Πνεύματος Αγίου!) τα 'Ακτιστα?

H AΓΙΑ ΓΡΑΦΗ κηρύττει ότι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: ο "ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ" (Α΄Ιωάν.5:20) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: "ΚΥΡΙΟΣ ο ΘΕΟΣ" (Αποκ. 1:8) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: "ο ΩΝ επί πάντων ΘΕΟΣ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ εις τους αιώνας" (Ρωμ.9:5) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: "ο ΩΝ και ο ΗΝ και ο ερχόμενος ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ" (Αποκ.1:8) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: "το Α και το Ω, ο ΠΡΩΤΟΣ και ο ΕΣΧΑΤΟΣ, ΑΡΧΗ καιΤΕΛΟΣ" (Αποκ.22:13,Β΄8,1:1718). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: "ο ΖΩΝ" (Αποκ.1:17-18) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΑΡΧΗΓΟΣ της ΖΩΗΣ" (Πραξ.3:15) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ και ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ" (Ιωαν.20:28) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΜΟΝΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ" (Ιούδ.4) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΩΝ" (Πράξ.10:36) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΚΤΙΣΤΗΣ ΠΑΝΤΩΝ" (Κολ.1:16, Α΄Κορ.8:6, Ιωάν.1:3, Εβρ. 1:2) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ" (Α΄Κοριν. 2:8, Εφεσ. 1:17, Α΄Πετρ.4:14) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ" (Αποκ.1:8, 4:8, 11:17, 15:3) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ και η ΖΩΗ" (Ιωάν.11:25) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΑΡΤΟΣ ο ΖΩΝ" (Ιωάν.6:51) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " το ΥΔΩΡ το ΖΩΝ" (Ιωάν.4:10) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΘΕΟΣ που εφανερώθει ΕΝ σαρκί"(Α΄Τιμ.3:16,Κολ.2:9,Β΄Κορ.5:19). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ ΜΑΣ" (Τιτον 2:13). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο μεθ΄ημών ΘΕΟΣ" (Ματθ.1:23). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΘΕΟΣ που ήρθε και μας έσωσε" (Ησαϊα; 45:4). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΘΕΟΣ που στη γη εφάνη και με τους ανθρώπους συναναστράφη" (Βαρούχ 3:38). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΘΕΟΣ που απέστειλε τον άγγελό του (τον Ιωάννη τον Πρόδρομο) να του ετοιμάσει τον ερχομό του" (Λουκ.1:76, 7:27,Μαλ.3:1,Ησα. 50:3) 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: " ο ΘΕΟΣ που είδε ο Ησαϊας επι θρόνου δόξης καθήμενον"(Ιωάν.12:41,Ησα.6:1-3). Επίσης κηρύττει ότι ο Χριστός σαν ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ που είναι, είναι ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ "Ιησούς Χριστός ΧΘΕΣ και ΣΗΜΕΡΟΝ ο ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ " (Εβρ.13:8). 'Οτι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ: ΑΝΑΡΧΟΣ και ΑΙΩΝΙΟΣ, ΔΕΝ έχει ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ "μήτε ΑΡΧΗΝ μήτε ΖΩΗΣ ΤΕΛΟΣ έχων" (Εβρ.7:3). Με δυο λόγια, η Καινή Διαθήκη κηρύττει ότι ο Χριστός είναι ΘΕΌΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και όποιος λέει ότι ο Χριστός είναι μόνον άνθρωπος ή μόνον Θεός ΔΙΑΦΩΝΕΙ με την Καινή Διαθήκη και δεν

σώζεται. Επίσης η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ κηρύττει ότι το Αγιον Πνεύμα είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ. Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι "ο Κύριος" (Β΄Κορ.3:17) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι "ο Θεός" (Πράξ. 5:3-4) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι είναι "ΕΚΕΙΝΟΣ ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ" (Ιωάν.4:26, 15:26, ΙΣΤ΄Ι 3-14) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "διδάσκει και υπενθυμίζει" (Ιωάν.14:26) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "οδηγεί, ακούει, λαλεί" (Πράξ.20:28) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "έχει φρόνημα" (Ρωμ.8:5) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "ερευνά τα βάθη του Θεού" (Α΄Κορ.2:10) Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "βούλεται" (Α΄Κορ.12:2), "αποκαλύπτει"(Λουκ.2:26). Είναι ΠΡΟΣΩΠΟΝ διότι: "παρηγορεί" (Πράξ.9:31), "έχει γνώμη" (Πράξ.15:20). Το Αγιον Πνεύμα ΔΕΝ είναι δύναμις αλλά ΕΧΕΙ δύναμη καθώς έχει ο Πατήρ και ο Υιός (Ματθ.22:29, Λουκ.8:46, Α΄Κορ.5:4). Η Αγία Γραφή κηρύττει ότι ΑΛΛΟ είναι το Αγιον Πνεύμα και ΑΛΛΟ η δύναμις του Θεού. Διότι λέγει, "Πνεύμα Αγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι" (Λουκ.1:35). "Πνεύμα Αγιον και δύναμις Υψίστου". ΑΛΛΟ λοιπόν το Αγιον Πνεύμα και ΑΛΛΟ η δύναμις του Υψίστου. ΠΟΥ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ,ΠΕΡΙ ''ΑΠΡΟΣΩΠΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ'' ΤΟΥ ΘΕΟΥ? Μπείτε λίγο στην διαδικασία να κάνετε μελέτη μέσα απο τις Γραφές-διασταυρώστε και μην ''δέχεστε'' απλά και φοβισμένα αυτά που σερβίρει η ''Σκοπιά'',το ''Ξύπνα!'' (το οποίο μάλλον ...σας κοιμίζει) και η κακοποιημένη στη μετάφραση Μ.Ν.Κ! Το αποτέλεσμα θα σας σοκάρει!!! Αν ο Θεός δεν είναι Τριαδικός,αν ο Ιησούς δεν είναι Θεός,με ποιόν περπατούσε ο Αδάμ στον παράδεισο? Με ποιόν πάλεψε ο Ιακώβ? Αφού ''Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε''·αλλα και: ''ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·''. Στη Δημιουργία,πως λέει ο (Τριαδικός) Θεός ''Ποιήσωμεν" σε Πληθυντικό αριθμό, δηλαδή: "ας φτιάξουμε", κατά την εικόνα "μας" ("ημετέραν"),αφού ο Θεός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ,αλλά,''ο Θεός πνεύμα εστί''; Είναι προτύπωση της ενανθρώπισης του Λόγου. Στη φιλοξενία του Αβραάμ,γιατί λέει ''Θεέ μου'',ενώ μιλάει με τρείς άνδρες? Και πάλιν λέγει, "ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ, εν αγάπη ανυποκρύτω, εν λόγω αληθείας,εν ΔΥΝΑΜΕΙ Θεού" (Β΄Κορ.ΣΤ΄6-7). αλλο το 'Αγιον Πνεύμα ΚΑΙ άλλο η δύναμις του Θεού. Και στα εδάφια (Πράξ.10:38, Α΄Κορ.2:4, Α΄Θεσ.1:5), το Άγιον Πνεύμα διακρίνεται της δυνάμεως. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: "και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν". (Ιωάν.14:16) Ένας Παράκλητος ημών είναι ο Ιησούς Χριστός (Α΄Ιωάν.Β΄Ι). Το δε Άγιον Πνεύμα είναι ο άλλος Παράκλητος ημών. Ολοφάνερον εκ τούτου είναι, ότι το Άγιον Πνεύμα είναι όμοιον προς τον Υιόν. Επίσης κηρύττει ότι εάν δεν βαπτισθούμε "εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να εισέλθουμε στην βασιλεία του Θεού" (Ματθ.28:19, Ιωάν.3:5). Εδώ το Άγιον Πνεύμα τίθεται παραλλήλως προς τον Υιόν και τον Πατέρα. Ως όμοιοι ο Θεός, ο Χριστός και το Πνεύμα χαρακτηρίζονται ομοίως εις τας εξής ιδιαιτέρως χαρακτηριστικές εκφράσεις: "ο Θεός της δόξης" (Πράξ.ζ΄2), "ο Κύριος της δόξης" (Α΄Κορ.2:8), "το Πνεύμα της δόξης" (Α΄Πέτρ.4:14) Ως όμοιοι φέρουν επίσης τας ομοίας ονομασίας, "Κύριος Θεός"(Ησα.ζ΄ΙΙ), "Κύριος Ιησούς", "Κύριο Χριστός" (Πράξ.8:16, Κολ.3:24), "Κύριον Πνεύμα" (Β΄Κορ.3:18). Το Πνεύμα το Άγιον είναι και αυτό Κύριος ο Θεός. "Ανανία διατί επλήρωσεν ο σατανάς την καρδίαν σου του ψεύσασθαί σε το Πνεύμα το Άγιον ;...ουκ εψεύσω ανθρώποις, αλλά τω Θεώ" (Πράξ.Ε΄3-4). Το Πνεύμα το Άγιον , εις το οποίο εψεύσθη ο Ανανίας είναι ο Θεός. Το Δόγμα του Τριαδικού Θεού είναι προνόμιον της Καινής Διαθήκης και όποιος το απορρίπτει, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την σωτηρίαν (Ματθ.ΚΗ΄19).

ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ '' Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΕΝ ΣΑΡΚΙ''? Β Ιω. 1,7-'' ὅτι πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος.'' Τριαδικοί Ενικοί και Πληθυντικοί στην Αγία Γραφή Η Αγία Τριάδα φανερώνεται στην Αγία Γραφή με πολλούς τρόπους. Και ενώ ο Θεός είναι ένας, σε πλήθος χωρίων, φανερώνεται να αποτελείται από περισσότερα του ενός πρόσωπα: Τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Ας δούμε λοιπόν μερικά από εδάφια που Τον αποκαλύπτουν έτσι. Τα πρόσωπα που δημιούργησαν τον άνθρωπο Ας αρχίσουμε από την αρχή, από τη Γένεση, 1/α: 26,27: "και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ ‘ εικόνα ημετέραν και καθ ‘ ομοίωσιν, και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί γης γης. 27 και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ ‘ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς". Παρατηρούμε ότι στην αρχή λέει ο Θεός: "ποιήσωμεν", σε Πληθυντικό αριθμό, δηλαδή: "ας φτιάξουμε", κατά την εικόνα "μας" ("ημετέραν"). Όμως μετά δεν λέει: "ποίησαν". Λέει: "ποίησε", σε Ενικό αριθμό. Συνεπώς αυτοί που έπλασαν τον άνθρωπο, είναι "Ο Θεός". Και αποτελείται από περισσότερα του ενός πρόσωπα. Μερικοί Αριανιστές λένε, ότι εδώ είναι Πληθυντικός μεγαλειότητος, όπως το: "Ελοχίμ" που σημαίνει; "Θεοί", και υπάρχει στο πρωτότυπο Εβραϊκό, στη θέση της λέξης: "Θεός". Και πράγματι, το Ελοχίμ, είναι στον Πληθυντικό για λόγους σεβασμού προς τον Θεό, και έχει γενική χρήση με τον τρόπο αυτό στην Αγία Γραφή. Και χρησιμοποιείται, όχι μόνο για τον αληθινό Θεό τον "Γιαχβέ", αλλά και για άλλους ψεύτικους θεούς, όπως τον Δαγών, στους Κριτές 16/ις: 23. Όμως εδώ το: "ποιήσωμεν", δεν έχει χρήση Πληθυντικού μεγαλειότητος. Γιατί αν ήταν έτσι, θα βρίσκοταν στον Πληθυντικό και τα επόμενα ρήματα, και δεν θα έλεγε μετά: "εποίησεν", αλλά "εποίησαν". Δηλαδή θα έδειχνε το ένα εδάφιο σεβασμό με Πληθυντικό, και το αμέσως επόμενο θα έδειχνε ασέβεια με Ενικό; Κάποιοι άλλοι Αριανιστές, (μεταξύ των οποίων και οι Μάρτυρες της Σκοπιάς), επειδή το έχουν αντιληφθεί αυτό, λένε ότι εδώ ο Θεός μιλούσε στον Υιό Του, τον Χριστό, στην προανθρώπινη ύπαρξή του, όταν ήταν... άγγελος! Γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Χριστός είναι Υιός, δηλαδή της ίδιας φύσης με τον Πατέρα.. Λένε λοιπόν, ότι ο Θεός, έκανε τη δημιουργία του με τη βοήθεια του Υιού του, άρα σε αυτόν μιλούσε. Όμως υπάρχουν δύο δεδομένα εδώ, που ανατρέπουν αυτή τη δικαιολογία. Το πρώτο είναι, ότι κατά την Αγία Γραφή, ο Θεός δεν είχε βοηθό στη δημιουργία του κόσμου. Τον έπλασε ΜΟΝΟΣ. Και αυτό μπορούμε να το δούμε στην Αγία Γραφή, στο Ψαλμός 72:18: «ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος». Το ίδιο λέει και στον Ησαϊα 44:24: "εγώ Κύριος ο συντελών πάντα, εξέτεινα τον ουρανόν μόνος και εστερέωσα την γην." Άρα δεν είχε βοηθό κανέναν ο Θεός. Και "αυτοί" που έπλασαν τον άνθρωπο στο εδάφιο που εξετάζουμε, είναι τα πρόσωπα του ενός Τριαδικού Θεού. Το δεύτερο δεδομένο που ανατρέπει αυτή την αιρετική άποψη, είναι ότι στο εδάφιο της Γενέσεως που εξετάζουμε, γράφει: "και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ ‘ εικόνα ημετέραν" Ο άνθρωπος λοιπόν, θα ήταν πλασμένος κατ' εικόνα "ΤΟΥΣ". Και όταν ο άνθρωπος δημιουργείται, στο εδάφιο Γένεσις 1:27, λέει: "και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν". Δηλαδή κατ' εικόνα "ΤΟΥ". Εάν εκεί ο Θεός μιλούσε στον Χριστό, και ο Χριστός ήταν απλώς κτιστός άγγελος και όχι Θεός κατά φύσιν, ομοούσιος του Πατρός, πώς θα ήταν ο άνθρωπος πλασμένος, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ "κατ' εικόνα" και του Θεού και ενός αγγέλου; Μόνο αν ο άγγελος αυτός ήταν ΑΚΤΙΣΤΟΣ, δηλαδή της ίδιας ουσίας με τον Θεό, θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος πλασμένος "κατ' εικόνα" και του Θεού, και δική του. Και αυτό ισχύει, πολύ περισσότερο, επειδή η Αγία Γραφή δείχνει, ότι ο Χριστός, κατά την ανθρώπινη φύση Του, είναι Αυτός "εικόνα" του Θεού. Ας το εξηγήσουμε όμως λίγο. Δεν λέει: "εικόνα". Λέει: "κατ' εικόνα". Τι σημαίνει η λέξη "κατά" ως προς την εικόνα; Σημαίνει: "εικόνα τής εικόνας" τού Θεού, και όχι άμεσα δική Του εικόνα. Και ποιος είναι η άμεση εικόνα τού Θεού; Μα φυσικά ο Ιησούς Χριστός: "όστις είναι εικών τού Θεού τού αοράτου" (Κολοσσαείς α΄ 15). Ο άνθρωπος λοιπόν, φτιάχτηκε "κατ' εικόνα Θεού" (στον Οποίο Θεό συμπεριλαμβάνεται και η Θεϊκή ομοούσια φύση του Χριστού), ή "εικόνα Χριστού", (κατά την ανθρώπινη φύση Του). Το ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είχε γεννηθεί ακόμα ως άνθρωπος, δεν είναι πρόβλημα. Ο εκτός χρόνου Θεός, γνωρίζει καλά το

μέλλον, ως Δημιουργός του χρόνου, και γνωρίζει καλά και την αθρώπινη φύση Του, πριν γεννηθεί ως άνθρωπος. Δεχόμενοι λοιπόν οι Χριστιανοί δύο φύσεις στον Χριστό, εξηγούμε πολύ εύκολα την αναφορά του "κατ' εικόνα", και τη σχέση του με τον Χριστό. Οι Αριανιστές όμως, επειδή δέχονται μόνο μία φύση στον Χριστό, αδυνατούν πλήρως να εξηγήσουν, πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι ταυτόχρονα "κατ' εικόνα" και του Θεού, και του (κτίσματος κατ' αυτούς) Χριστού, ο οποίος Χριστός όμως, είναι "εικόνα" του Θεού!!! Πλήρης σύγχυση και αντιφατικότητα σε όλα τους τα δόγματα, μόλις κάποιος τα εξετάσει λίγο πιο βαθιά. Αφού λοιπόν δείξαμε το άτοπο των Αριανιστικών δικαιολογιών, ας συνεχίσουμε, με ένα ακόμα χωρίο από τη Γένεση, που απευθύνεται στον Θεό, μια σε Ενικό, και μια σε Πληθυντικό αριθμό: Γένεσις 11:6-8: "και είπε Κύριος: ιδού γένος εν και χείλος εν πάντων, και τούτο ήρξαντο ποιήσαι, και νυν ουκ εκλείψει απ ‘ αυτών πάντα, όσα αν επιθώνται ποιείν. 7 δεύτε και καταβάντες συγχέωμεν αυτών εκεί την γλώσσαν, ίνα μη ακούσωσιν έκαστος την φωνήν του πλησίον. 8 και διέσπειρεν αυτούς Κύριος εκείθεν επί πρόσωπον πάσης της γης, και επαύσαντο οικοδομούντες την πόλιν και τον πύργον". (Και είπε τότε ο Κυριος· “ιδού έως τώρα ένας λαός είναι αυτοί και μίαν γλώσσαν ομιλούν όλοι. Ιδού ότι ήρχισαν δι' αλαζονείαν και επίδειξιν το οικοδομικόν έργον των. Και νομίζουν ότι τώρα δεν θα τους λείψη τίποτε από όσα σκέπτονται να κάμουν”. Είπε δε τότε ο Τριαδικός Θεός· “εμπρός ας καταβώμεν εκεί και ας επιφέρωμεν σύγχυσιν εις την γλώσσαν των, ώστε να μην εννοή ο ένας την γλώσσαν του άλλου”. Ετσι και έγινε. Με την σύγχυσιν δε αυτήν των γλωσσών και την αδυναμίαν των να συνεννοούνται μεταξύ των οι άνθρωποι, τους ηνάγκασεν ο Θεός να ξεχωρισθούν εις ομάδας μεταξύ των, να διασκορπισθούν εις όλην την γην και να παύσουν πλέον να οικοδομούν την υπερήφανον πόλιν και τον πύργον των). Πρόκειται για τη γνωστή περίπτωση της σύγχυσης των γλωσσών στον πύργο της Βαβέλ. Προσέξτε, ότι ενώ ο Κύριος ("Γιαχβέ" κατά το Εβραϊκό) μιλάει σε περισσότερα του ενός πρόσωπα, ("δεύτε και καταβάντες συγχέωμεν..." - πρόκειται για τα άλλα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος), τελικά τη δουλειά την κάνει μόνος του! "διέσπειρεν αυτούς Κύριος". Μερικά παραδείγματα από την Καινή Διαθήκη Ας δούμε όμως πιο καθαρά, και ΕΠΩΝΥΜΑ, την αναφορά Ενικού και Πληθυντικού σε πρόσωπα της Θεότητας, στην Καινή Διαθήκη, όπου η αποκάλυψη του Θεού είναι πληρέστερη από την Παλαιά: Α΄ Θεσσαλονικείς 3:11: "Αυτός δε ο Θεός και πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατευθύναι την οδόν ημών προς υμάς". Ενώ ο Παύλος σαφώς διαχωρίζει τα πρόσωπα της Θεότητας, τον Πατέρα από τον Χριστό, με το "και", εύχεται αυτοί οι δύο να "κατευθύνει" ("κατευθύναι", Ενικός αριθμός) την οδό μας! Γιατί αυτοί οι δύο, είναι Ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ! Β΄ Θεσσαλονικείς 2:16,17: "Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δούς παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, 17 παρακαλέσαι υμών τας καρδίας και στηρίξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθω" Και εδώ, ενώ ο Παύλος μιλάει για δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, τον Ιησού και τον Πατέρα, χρησιμοποιεί τις λέξεις Ενικού: "Αυτός", "παρακαλέσαι", "στηρίξαι". Γιατί στη σκέψη του Παύλου, και ο Πατέρας και ο Υιός, είναι ο Ένας Θεός. Διαφορετικά, θα έπρεπε να γράψει: "Αυτοί, "παρακαλέσαιεν", "στηρίξαιεν" (παρακαλέσουν, στηρίξουν). Αποκάλυψις 11:15: "εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων". Δεν λέει εδώ: "βασιλέψουν", εφόσον είναι δύο πρόσωπα, αλλά "βασιλέψει"! Αποκάλυψις 20:6: "έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού, και βασιλεύσουσι μετ’ αυτού" Λέει: "μετ' αυτού". Δεν λέει: "μετ' αυτών!" Αποκάλυψις 22:3,4: "και παν κατάθεμα ουκ έσται έτι· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου εν αυτη έσται, και οι δούλοι αυτού λατρεύσουσιν αυτώ 4 και όψονται το πρόσωπον αυτού, και το όνομα αυτού επί των μετώπων αυτών" Και εδώ, ο θρόνος είναι δύο προσώπων: Του Θεού και του Αρνίου, (δηλαδή του Χριστού κατά την ανθρώπινη φύση Του). Και ενώ στον θρόνο είναι δύο πρόσωπα, συνεχίζει να μιλάει γι' αυτά, όχι με

Πληθυντικό, αλλά με Ενικό αριθμό. Γιατί και στη σκέψη του Ιωάννη, και όλων των Χριστιανών, ο Πατέρας και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, είναι ο ένας Τριαδικός Θεός σε τρεις Υποστάσεις. Όμως για το κεφάλαιο αυτό της Αποκάλυψης, ήδη έχουμε κάνει σε άλλη μελέτη ειδική ανάλυση εδάφιο προς εδάφιο, όπου δείχνουμε από το ίδιο αυτό κεφάλαιο, πώς και ο Πατέρας και ο Υιός είναι "Το Α και το Ω, ο Πρώτος και ο Έσχατος", ο Ένας Θεός των Χριστιανών. Αυτός, για τα πρόσωπα του Οποίου, μαρτυρεί η Αγία Γραφή από τη Γένεση ως την Αποκάλυψη. Εξάλλου, όπως παρατηρεί ο Μ. Αθανάσιος, θα ήταν πραγματικά παράλογο να εξαρτάται η γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού από τη βούληση του Πατέρα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι ο Θεός βουλεύεται, σκέπτεται, προαιρείται και προτρέπει τον εαυτό του να θέλει, έτσι ώστε να έχει Λόγο και Σοφία, για να μην είναι άλογος και ασοφος. Για τον Αθανάσιο, ο οποίος προβάλλει εν προκειμένω σαφώς την ενδοτριαδική διάσταση και λειτουργικότητα του Λόγου του Θεού, ο Θεός είναι λογικός και σοφός, ακριβώς επειδή πάντοτε είχε Λόγο και Σοφία, και δεν υπήρξε χρόνος, κατά τον οποίο να ήταν άλογος και άσοφος και να απέκτησε εκ των υστέρων την ενυπόστατη αυτή ιδιότητα με τη βούληση του. Η βούληση του Θεού αποτελεί γι' αυτόν προσδιοριστική αιτία μόνο των κτισμάτων, ενώ ο Υιός ως Λόγος και Σοφία του Θεού δεν συγχέεται οντολογικά μ' αυτά, αλλά είναι «φύσει… γέννημα» της ίδιας της ουσίας του Πατέρα. Μερικά Τριαδικά χωρία για τις Υποστάσεις του Θεού στον Ζαχαρία Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη με εδάφια που φανερώνουν την Αγία Τριάδα. Και μόνο οι άσχετοι, οι αγράμματοι και οι φανατικοί Αριανιστές μπορούν να αρνούνται αυτές τις αποδείξεις. Υπάρχουν πολλά είδη εδαφίων, που με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο, δείχνουν την Τριαδικότητα του Θεού. Εδω, θα δώσουμε παραδείγματα ενός μόνο τύπου εδαφίων. Των εδαφίων εκείνων που φανερώνουν ότι ο Γιαχβέ, είναι περισσότερα από ένα πρόσωπα. Και θα περιορισθούμε μόνο σε μερικά, μόνο στο βιβλίο του Ζαχαρία, μια και παρόμοια χωρία υπάρχουν εκατοντάδες σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Αγία Γραφή. Θα χρησιμοποιήσουμε, το κείμενο των Εβδομήκοντα, ως αρχαιότερο, αν και η μετάφραση του Βάμβα από το Εβραϊκό, λέει ακριβώς τα ίδια. Θα καταφύγουμε στο Εβραϊκό, μόνο για να διευκρινίσουμε μερικές λέξεις, όπως για παράδειγμα το όνομα του Θεού: "Γιαχβέ", που μεταφράσθηκε στη μετάφραση των Εβδομήκοντα ως: "Κύριος", ενώ στο πρωτότυπο Εβραϊκό έλεγε: "Γιαχβέ". Δείγμα από το 2ο κεφάλαιο του Ζαχαρία Ας ξεκινήσουμε με ένα δείγμα από το δεύτερο κεφάλαιο του Ζαχαρία: "12 διότι τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ: οπίσω δόξης απέσταλκέ με επί τα έθνη τα σκυλεύσαντα υμάς, διότι ο απτόμενος υμών ως ο απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού. 13 διότι ιδού εγώ επιφέρω την χείρά μου επ ‘ αυτούς, και έσονται σκύλα τοις δουλεύουσιν αυτοίς, και γνώσεσθε ότι Κύριος παντοκράτωρ απέσταλκέ με. 14 τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών, διότι ιδού εγώ έρχομαι και κατασκηνώσω εν μέσω σου, λέγει Κύριος. 15 και καταφεύξονται έθνη πολλά επί τον Κύριον εν τη ημέρα εκείνη και έσονται αυτω εις λαόν και κατασκηνώσουσιν εν μέσω σου, και επιγνώση ότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε. 16 και κατακληρονομήσει Κύριος τον Ιούδαν, την μερίδα αυτού επί την αγίαν, και αιρετιεί έτι την Ιερουσαλήμ." (Ζαχαρίας 2:12-16 ή 7-12 κατά το Εβραϊκό). Πρώτα να πούμε, ότι στο πρωτότυπο Εβραϊκό, όπου λέει εδώ "Κύριος", υπάρχει το όνομα: "Γιαχβέ", το όνομα με το οποίο ο Θεός θέλησε να είναι γνωστός στους Ισραηλίτες προ Χριστού. Προσέξτε λοιπόν το παραπάνω χωρίο που παραθέσαμε. Ενώ μιλάει ο Γιαχβέ, (λέγει Κύριος), προσέξτε τι λέει στο εδάφιο 12: "διότι τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ: οπίσω δόξης απέσταλκέ με". Κάποιος απέστειλε τον Γιαχβέ! Ποιος απέστειλε τον Γιαχβέ; Το λέει σαφέστατα στο εδάφιο 15: "και επιγνώση ότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε". Ενώ δηλαδή μιλάει ο Γιαχβέ, λέει ότι τον απέστειλε ο Γιαχβέ! Είναι προφανές ότι εδώ έχουμε τουλάχιστον δύο πρόσωπα, που φέρουν το όνομα Γιαχβέ! Μάλιστα, στο ίδιο αυτό εδάφιο, το 12, ενώ μιλάει ο Κύριος (Γιαχβέ κατά το Εβραϊκό), και λέει ότι τον απέστειλε ο Κύριος, λέει ότι όποιος πειράζει τον λαό Του, είναι σαν να πειράζει "κόρη του οφθαλμού αυτού". Δεν λέει: "εμού". Λέει: "αυτού". Του άλλου Γιαχβέ, που τον απέστειλε! Φυσικά και εδώ, Αριανιστικές μεταφράσεις όπως της Σκοπιάς, ΑΛΛΑΞΑΝ το πρόσωπο, για να συγκαλύψουν όπως μπορούσαν τις αιρετικές τους απόψεις. Και πάλι όμως, εκτίθενται από τα υπόλοιπα εδάφια του χωρίου αυτού. Εκτός από αυτό, προσέξτε μάλιστα, τα τονισμένα (με έντονα γράμματα), σημεία του ανωτέρω χωρίου, όπου ο Γιαχβέ, (Κύριος), μιλάει μία σε πρώτο πρόσωπο, ("εγώ", "έρχομαι", "κατασκηνώσω", κλπ), και μία μιλάει σε τρίτο πρόσωπο για άλλον "Γιαχβέ": "αυτού", "απέσταλκέ με", "επί τον Κύριον", "αυτόν", "αυτού"). Πράγματικά, πρέπει κάποιος να έχει μεγάλη πνευματική τύφλωση, για να μη διακρίνει εδώ, ότι ο Γιαχβέ Πατέρας, έχει στείλει τον Γιαχβέ Υιό, να εξαγγείλει αυτά τα λόγια! Και μία μιλάει ο Γιαχβέ Υιός για το δικό

του Πρόσωπο, και μία μιλάει για το πρόσωπο του Γιαχβέ Πατρός. Δείγμα από το 4ο και το 7ο κεφάλαιο του Ζαχαρία Φυσικά, το παραπάνω χωρίο, δεν είναι το μοναδικό χωρίο του Ζαχαρία, όπου φανερώνεται η Τριαδικότητα του Θεού. Ας δούμε ένα παρόμοιο παράδειγμα και από το 4ο κεφάλαιο: "8 και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων: 9 αι χείρες Ζοροβάβελ εθεμελίωσαν τον οίκον τούτον, και αι χείρες αυτού επιτελέσουσιν αυτόν, και επιγνώση, διότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε"(Ζαχαρίας 4:8,9). Και εδώ, ο Γιαχβέ αποστέλλεται από τον Γιαχβέ! Ας δούμε και ένα δείγμα από το 7ο κεφάλαιο: "8:''Ο Κυριος ωμίλησε και πάλιν προς τον Ζαχαρίαν και είπε·αυτά λέγει Κυριος ο παντοκράτωρ· “κρίνατε με δικαιοσύνην και ο καθένας σας ας δείχνη έμπρακτον την ελεημοσύνην και την συμπάθειάν του προς τον αδελφόν του. Μη καταδυναστεύετε και μη εκμεταλλεύεστε την χήραν, τον ορφανόν, τον ξένον και τον πτωχόν. Ας μη μνησικακήτε, ας μη κρατήτε μέσα εις τις καρδιές σας το αδίκημα, το οποίον τυχόν σας έκαμε κάποιος αδελφός σας. Εκείνοι όμως ηπείθησαν, δεν επρόσεξαν, εν τη παραφροσύνη των έστρεψαν τα νώτα των προς εμέ, εδείχθησαν βαρήκοοι, δεν υπήκουσαν εις τας εντολάς μου, εσκλήρυναν την καρδίαν των και την έκαμαν απειθή, ώστε να μη υπακούουν στον Νομον μου και στους λόγους μου, τους οποίους εγώ, ο Κυριος, ο παντοκράτωρ, δια του Πνεύματός μου, μέσω των προηγουμένων προφητών είχα διατάξει”. Δια τούτο και εξέσπασεν η μεγάλη οργή από Κυριον τον παντοκράτορα. “Οπως δε αυτοί δεν άκουσαν τας εντολάς του Κυρίου, έτσι και εγώ ο Κυριος δεν θα τους εισακούσω, όταν επάνω εις την θλίψιν των θα κράξουν προς εμέ, λέγει Κυριος ο παντοκράτωρ. Τους είχα προαναγγείλει, ότι θα τους εκδιώξω και θα τους διασκορπίσω εις όλα τα έθνη, τα οποία τους ήσαν προηγουμένως άγνωστα· ότι η γη των θα ερημωθή από κατοίκους· ότι δεν θα υπάρχουν οι διερχόμενοι και επιστρέφοντες δια μέσου αυτής. Αυτοί με τον τρόπον της ζωής των παρέδωσαν την εκλεκτήν χώραν εις εξαφανισμόν”. (Ζαχαρίας 7:8-14). Και εδώ, μιλάει ο Γιαχβέ μία σε πρώτο πρόσωπο, και μία σε τρίτο για τον Γιαχβέ, και μάλιστα εδώ φανερώνεται καθαρά και το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας, το Άγιο Πνεύμα. Δείγμα από το 12ο κεφάλαιο του Ζαχαρία Αν και θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλίο ολόκληρο για τα Τριαδικά χωρία μόνο του Ζαχαρία, ας τελειώσουμε αυτό το άρθρο, με ένα χαρακτηριστικό χωρίο, από το 12ο κεφάλαιο: Απόφασις ληφθείσα από τον Κυριον, περί τιμωρίας του Ισραηλιτικού λαού· λέγει ο Κυριος, ο οποίος απλώνει τον ουρανόν και θεμελιώνει την γην και δημιουργεί πνεύμα ανθρώπου εντός του σώματος αυτού.Ο Κυριος λέγει· “ιδού, θα κάμω την Ιερουσαλήμ ως σαλευομένην εξώπορταν της αυλής σπιτιού, δι' όλους τους γύρω από αυτήν λαούς. Την Ιουδαίαν θα κατακλύσουν εχθροί και πολιορκία θα στηθή εναντίον της Ιερουσαλήμ.Κατά την κρίσιμον εκείνην ημέραν θα κάμω την Ιερουσαλήμ λίθον, που θα καταπατήται από όλα τα έθνη. Καθένας, που θα την καταπατή, θα την εμπαίζη και θα την εξευτελίζη. Θα συγκεντρωθούν εναντίον αυτής και θα καταπατούν αυτήν όλα τα έθνη της γης. Κατά την ημέραν εκείνην, λέγει ο Κυριος παντοκράτωρ, θα κτυπήσω και θα περιαγάγω εις κατάπληξιν όλον το εχθρικόν ιππικόν, θα φέρω δε τους ιππείς εις αλλοφροσύνην. Εις δε τους Ιουδαίους θα ανοίξω τα μάτια των, όταν θα κτυπήσω με τύφλωσιν όλον το ιππικόν των εχθρικών λαών. Οι χιλίαρχοι τότε της χώρας των Ιουδαίων θα σκέπτωνται και θα λέγουν από μέσα των· θα εύρωμεν, λοιπόν, και θα έχωμεν μαζή μας τώρα τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ δια του Κυρίου του παντοκράτορος Θεού των.Κατά την ημέραν εκείνην θα αναδείξω τους Ιουδαίους αρχηγούς δαυλιά αναμμένα μέσα εις ξηρά ξύλα και θα κατατρώγουν τους γύρω εχθρούς δεξιά και αριστερά των, όπως η φλόγα κατατρώγει την καλαμιάν. Και τότε οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ θα εγκατασταθούν εις την Ιερουσαλήμ.Ο Κυριος αυτός μόνος θα σώση την χώραν των Ιουδαίων, όπως έκαμεν απ' αρχής, ώστε ούτε η βασιλική οικογένεια του Δαβίδ να μεγαλαυχή, ούτε δε οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της υπαίθρου να κυριευθούν από έπαρσιν. Κατά την περίοδον εκείνην θα αγωνισθή ο Κυριος και θα υπερασπίση τους κατοικούντας την Ιερουσαλήμ, θα ενισχύση όλους, ώστε και ο πλέον αδύνατος μεταξύ αυτών να γίνη κατά την ημέραν εκείνην τόσον δυνατός, όσον η βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Η δε βασιλική οικογένεια του Δαβίδ θα είναι οίκος Θεού, ως άγγελος Θεού ενώπιον των Ιουδαίων. Κατά την ημέραν εκείνην θα επιζητήσω να ξερριζώσω όλα τα ειδωλολατρικά έθνη, τα οποία επέρχονται εναντίον της Ιερουσαλήμ. Θα χύσω δε πλουσίως επί τον βασιλικόν οίκον του Δαβίδ και εις όλους, όσοι κατοικούν την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαίαν, πνεύμα χάριτος και αγαθών συναισθημάτων και θα στρέψουν τα βλέμματα των ευγνώμονα και ικετευτικά προς εμέ, τον οποίον αυτοί ενέπαιξαν, και θα θρηνήσουν τότε με μεγάλον κοπετόν και

θρήνον, όπως θρηνούν δια τον θάνατον πρωτοτόκου αγαπητού υιού. (Ζαχαρίας 12:1-10). Και εδώ παρατηρούμε την ίδια εναλλαγή πρώτου και τρίτου προσώπου, στον λόγο του Γιαχβέ. Και εδώ ο Γιαχβέ μία μιλάει για το δικό του πρόσωπο, και μία για άλλον Γιαχβέ. Όμως το σημαντικότερο, είναι στο τελευταίο εδάφιο του χωρίου, στο 10ο εδάφιο. Ας το δούμε πιο καθαρά, στη Μετάφραση του Εβραϊκού Μασοριτικού από τον Βάμβα: "Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, Πνεύμα χάριτος και ικεσιών. Και θέλουσιν επιβλέψει προς Εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν. Και θέλουσι πενθήσει δι' Αυτόν, ως πενθεί τις δια τον μονογενή (αυτού), και θέλουσι λυπηθεί δι Αυτόν, ως ο λυπούμενος δια τον πρωτότοκον (αυτού)". Αλλά αντί να ερμηνεύσουμε εμείς το εδάφιο αυτό, ας αφήσουμε να το ερμηνεύσει ο απόστολος Ιωάννης στην Καινή Διαθήκη: Λέει λοιπόν ο Ιωάννης ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στη σταύρωση: "και πάλιν ετέρα γραφή λέγει: "όψονται εις ον εξεκέντησαν"." (Ιωάννης 19:37). Αποδίδει ο Ιωάννης εδώ σαφέστατα στον Χριστό, τα λόγια αυτά που λέει ο Γιαχβέ στον Ζαχαρία για τον εαυτό Του: ("θέλουσιν επιβλέψει προς Εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν")! Και αυτός είναι λόγος που η εταιρία Σκοπιά έχει διαστρεβλώσει το εδάφιο. Το ίδιο λέει για τον Χριστό, ο Ιωάννης, και στην Αποκάλυψη 1:7: "Ιδού έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πας οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κόψονται επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. ναι, αμήν". Να λοιπόν, με μαρτυρία του αποστόλου Ιωάννη, ποιος ήταν ο Γιαχβέ που μιλούσε στον Ζαχαρία, που του έλεγε για άλλον Γιαχβέ που τον είχε αποστείλει. Ήταν ο Γιαχβέ Υιός, ο Πρωτότοκος και Μονογενής του Πατρός, απεσταλμένος από τον Γιαχβέ Πατέρα. Και ήταν αυτός που σταυρώθηκε και κεντήθηκε από τους σταυρωτές του, και στον οποίο θα επιβλέψουν όλοι ο λαοί της γης όταν επιστρέψει ένδοξα "επί των νεφελών" στην Παρουσία Του, τότε που "πας οφθαλμός" θα τον δει και θα αναγνωρίσει στο πρόσωπό Του, τον Γιαχβέ των Δυνάμεων! Όταν λέμε: «Τριάδα Ομοούσιος και αχώριστος», το λέμε για την ουσία, και όχι για τα πρόσωπα. Δεν λέμε: «ομοπρόσωπος», αλλά «ομοούσιος». Σε κάθε νοήμονα ύπαρξη, και σ’ εμάς, κάνουμε διάκριση στο «πρόσωπο» που είναι πάντοτε διαφορετικό, και στην «ουσία» που μπορεί να είναι κοινή. Όταν λέμε τη λέξη: «Τριάδα», εννοούμε την ΟΥΣΙΑ Επίσης, είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο Υιός κατά την θεϊκή του φύση δεν χρειάζεται να προσευχηθεί, ως παντοδύναμος και παντογνώστης. Όμως κατά την ανθρώπινη είχε όλα τα ανθρώπινα αδιάβλητα πάθη, και η ανθρώπινη φύση δεν είναι παντογνώστης. Γράφει επ' αυτού ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: "Η άγνοια είναι δύο ειδών: η διαβαλλομένη και η αδιάβλητη, και η πρώτη (εξαρτώμενη) από εμάς, ενώ η δεύτερη όχι (εξαρτώμενη) από εμάς. Και η μεν διαβαλλομένη και από εμάς εξαρτώμενη είναι η άγνοια σχετικά με την αρετή και την ευσέβεια. Η δε αδιάβλητη και μη εξαρτώμενη από εμάς, όσα, αν και θέλουμε να γνωρίζουμε, δεν τα γνωρίζουμε, δηλαδή αυτά που γίνονται μακριά και αυτά που πρόκειται να γίνουν. Αν, λοιπόν, στους αγίους προφήτες γίνονταν γνωστά, με την (θεία) Χάρη, τα μακρινά και όχι (εξαρτώμενα) από εμάς (να γνωρίζουμε), πόσο μάλλον δεν γνώριζε τα πάντα ο Υιός του Θεού, και δια Αυτού η ανθρώπινη φύση, όχι κατά φύση, αλλά εξαιτίας της ένωσης (της ανθρωπίνης φύσεως) προς τον Λόγο; Επειδή, όπως ακριβώς ο πυρακτωμένος σίδηρος έχει όλα τα ιδιώματα της φωτιάς - διότι φωτίζει και καίει - αν και δεν είναι κατά φύση φωτιά, αλλά σίδηρος, έτσι και η ανθρώπινη φύση του Κυρίου, επειδή μεν ενώθηκε με τον Λόγο, γνώριζε τα πάντα, και αυτά τα θεοπρεπή έδειχνε στον εαυτόν (Του), αλλά σαν να μην ενώθηκε η ανθρώπινη φύση στον Εαυτόν Του, λέγεται ότι (αυτή) αγνοεί". Ο δε άγιος Αθανάσιος, για το ίδιο θέμα, για την ανθρώπινη γνώση τού Κυρίου, γράφει τα εξής: "Ως μεν Λόγος γινώσκει, ως δε άνθρωπος αγνοεί. Ανθρώπου γαρ ίδιον το αγνοείν... Ουκ είρηκεν "Ουδέ ο Υιός του Θεού οίδεν", ίνα μη η θεότης αγνοούσαν φαίνηται, αλλ' απλώς "Ουδέ ο Υιός", ίνα του εξ ανθρώπων γενομένου Υιού η άγνοια ή. Δια τούτο και περί αγγέλων λέγων, ουκ είρηκεν επαναβαίνων, ότι ουδέ το Πνεύμα το Άγιον, αλλ' εσιώπησε δεικνύς κατά τα δύο ταύτα ότι ει το Πνεύμα οίδε, πολλώ μάλλον ο Λόγος, ή Λόγος εστιν, οίδε παρ' ου και το Πνεύμα λαμβάνει και ότι περί του Πνεύματος σιωπήσας, φανερόν πεποίηκεν, ότι περί της ανθρωπίνης αυτού λειτουργίας έλεγεν, "ουδέ ο Υιός"." (Άγιος Αθανάσιος Λόγος Γ΄ Κατά Αρειανών). Ένα παράδειγμα από τον υλικό κόσμο περί Τριαδικότητος. Όμως , όλα αυτά είναι ΜΟΝΟ παραδείγματα. Ο

Θεός δεν μοιάζει με τίποτα κτιστό: Όταν κάνουμε ηλιοθεραπεία στην παραλία, λέμε: «Με έκαψε ο ήλιος». Όμως δεν κατέβηκε ποτέ το ουράνιο σώμα που λέμε ήλιο να μας κάψει! Μας έκαψε το «φως» του ήλιου. Αυτό κατέβηκε, και όχι η ηλιακή σφαίρα! Και στην πραγματικότητα, το φως του ήλιου γεννιέται από το ουράνιο αυτό σώμα, όπως ο Υιός γεννιέται από τον Πατέρα «προαιωνίως» (δηλαδή εκτός χρόνου). Το φως αυτό, αν και είναι κάτι διαφορετικό από τον ήλιο, το λέμε και αυτό: «ήλιο»! Είναι ήλιος, γιατί ήλιος χωρίς φως, δεν είναι ήλιος! Ομοίως και Πατέρας χωρίς Υιό δεν είναι Πατέρας! Όμως στην πραγματικότητα, δεν μας έκαψε ούτε το φως του ήλιου. Μας έκαψε η θερμότητα του φωτός του ήλιου! (Ας το πούμε: Άγιο Πνεύμα). Και η θερμότητα αυτή, εκπορεύεται και αυτή από τον ήλιο, και δίνεται από το φως. Και είναι και αυτή η θερμότητα «ήλιος», γιατί «ήλιος» χωρίς θερμότητα δεν είναι «ήλιος». Παρ’ όλα αυτά, και ο ηλιακός δίσκος, και το φως, και η θερμότητα, είναι τρία διαφορετικά πράγματα, αν και είναι και τα τρία, ένα: «ο ήλιος»! Και όπως όταν λέμε «Ήλιος» εννοούμε κυρίως τον Ηλιακό δίσκο, έτσι όταν λέμε: «Θεός», εννοούμε κυρίως το πρόσωπο του Πατέρα, που είναι η αιτία του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως ο Ήλιος του φωτός και της θερμότητας.(ΚΤΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΒΕΒΑΙΑ-ΤΑ ΑΚΤΙΣΤΑ,ΑΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ). Επίσης: Ο Χριστός,είναι μεσίτης επειδή ΜΟΝΟ ως Θεός και άνθρωπος (Τέλειος Θεός και Τέλειος άνθρωποςΘεάνθρωπος) μπορεί να συνδιαλαγεί με τον Θεό, και ως άνθρωπος με τον άνθρωπο. Είναι αυτό που είχε πει προφητικά ο Ιώβ: «Δεν είναι ο Θεός άνθρωπος όπως εγώ, για να συνδιαλαγούμε, γιατί δεν υπάρχει κάποιος να απλώσει τα χέρια του και στους δυο μας και να μας συμφιλιώσει!» Όμως ο Χριστός άπλωσε τα χέρια του στο σταυρό, «γεφυρώνοντας» αυτή τη διαφορά. Γιατί μπορούσε ως «Θεάνθρωπος» να «αγγίξει» στον «ώμο» και το Θεό και τον άνθρωπο, και να τους συμφιλιώσει. Η μεσιτεία λοιπόν του Χριστού, είναι ότι «ένωσε» τον Θεό και τον άνθρωπο σε ένα πρόσωπο: «Στο πρόσωπό Του». Έτσι, ΜΕΣΩ (μεσίτης) αυτής της ενανθρώπισης, ανύψωσε τον άνθρωπο στο ύψος της Θεότητας (κατά χάριν βέβαια, και όχι κατά φύσιν). Αυτή ήταν και ουσία της ενανθρώπισης. Όχι για να πεθάνει στη θέση των «ενόχων» ανθρώπων, ικανοποιώντας κάποια δήθεν προσβεβλημένη θεία «δικαιοσύνη». Αυτά,δεν μπορούν (ή δεν θέλουν )να τα καταλάβουν οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά''. Πως λοιπόν ,ζητούν να τους λέμε ''Χριστιανούς'';(Το ''Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά''-τελευταία το υιοθέτησαν,ενώ απο ιδρύσεώς των,έχουν αλλάξει πάμπολλα ονόματα),π.χ: Ρωσσελιστές, Χαραυγιστές, Σπουδαστές των Γραφών,Χιλιαστές, Οπαδοί της Νέας Ημέρας, Μάρτυρες του Ιεχωβά κλπ. Τα τελευταία χρόνια άλλαξαν (και πάλι) ονομασία,και πλέον ονομάζονται ''Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά''.(Προφανώς για ''άγρα οπαδών''). ΟΜΩΣ , ΒΑΣΗ ΝΟΜΟΥ , ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ----------------------------------------ΕΙΣΑΓΩΓΗ Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως γενικώς είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Μίας Αγίας Ομοοσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Δηλαδή του Ενός Θεού, του Μόνου Αληθινού, ο Οποίος είναι Τρισυπόστατος (Τρεις Υποστάσεις – Τρία Πρόσωπα)· Πατήρ, Υιος και Άγιο Πνεύμα. Ο Χριστιανισμός αναγνωρίζει ως ιδρυτή της πίστεώς του τον Ιησού Χριστό, τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού Πατρός, τον γεννηθέντα εξ Αυτού προ πάντων των αιώνων. Ο Ιησούς Χριστός, Θεός όντας, εσαρκώθη εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, της Θεοτόκου, προ 2006 ετών. Κατήλθε δε στη γη ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος (χωρίς αμαρτία), για να μας σώσει. Εσταυρώθη αδίκως ο Δίκαιος και την Τρίτη ημέρα ανεστήθη εκ των νεκρών, αναληφθείς μετά 40νθήμερο στους Ουρανούς. Αναμένεται δε η Δευτέρα Έλευσή Του για να κρίνει ζώντας και νεκρούς. Εδίδαξε και εβίωσε ο Συνάναρχος προς τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, αλλά και Θεάνθρωπος, ταπείνωση και αγάπη και συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Ας Τον μιμηθούμε, πιστεύοντας σ’ Αυτόν ως Σωτήρα μας και τηρώντας το Ευαγγέλιό Του. Συναφώς, κρίνουμε σκόπιμο ν’ αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με το Σύμβολο της πίστεώς μας (Ορθόδοξο Δόγμα), το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο είναι το Τρίτο Πρόσωπο του Τριαδικού μας Θεού, εκπορεύεται ΜΟΝΟΝ από τον Θεό - Πατέρα και είναι Ομοούσιο προς Αυτόν, αλλά και προς Υιό και Λόγο Του. Είναι δε Κύριο και Ζωοποιό. Είναι Θεός και συμπροσκυνείται και συνδοξάζεται με τον Πατέρα και τον Υιό. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται τον Χριστό ως Θεό (Υιό και Λόγο του Θεού), αλλ’ ως έναν

απλό άνθρωπο, ούτε πιστεύουν στην Ανάστασή Του (Χιλιαστικό Περιοδικό «ΞΥΠΝΑ» της 22.12.1984). Η Θεότητα του Χριστού, ως γνωστόν, αποδεικνύεται πλήρως από την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη). Επίσης, δεν δέχονται ότι η ψυχή είναι αθάνατη, πιστεύουν όμως, ότι θα σωθούν μόνον 144.000 ψυχές, ενώ οι υπόλοιπες θα καταστραφούν. Περισσότερα στοιχεία, σχετικά με τον ιδρυτή, τη σύσταση, τις επωνυμίες της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά και τις εν γένει δοξασίες τους, κατά καιρούς, ως και τους σκοπούς τους, πολύ συνοπτικά, βέβαια, μπορεί κανείς να αναγνώσει στην από 3.9.2001 Γνωμοδότηση του αξιοτίμου Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Σερρών κ. Ηλία Νικ. Σεφερίδη, η οποία καταχωρείται κατωτέρω. Στις διατάξεις αυτής, την οποία ανεύραμε στο Επίσημο Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος ΕΚΚΛΗΣΙΑ (τεύχος 5ο, Μάϊος 2002), καταχωρισμένη, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: 1. Οι Χιλιαστές η Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να αυτοαποκαλούνται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθ’ όσον δεν δέχονται τον Χριστό ως Θεό και οι δοξασίες τους συνιστούν βλασφημία κατά του προσώπου του Ιησού Χριστού. Τόσο από την Ορθοδοξία όσο και από τον Καθολικισμό χαρακτηρίζονται ως πολέμιες του Χριστιανισμού. Ορθότερο και δίκαιο θα ήταν να ονομάζονται ως Αντίχριστοι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

2. Ο Χιλιασμός συνιστά παναίρεση και όχι Χριστιανική αίρεση, γι’ αυτό δεν έχει αναγνωριστεί από την αλλοδαπή νομολογία ως γνωστή θρησκεία, αφού δεν είναι γνωστό το ακολουθούμενο τυπικό τους και η λατρεία τους. Τόσον το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας όσον και το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Ακυρωτικό Δικαστήριο Γερμανίας δεν δέχονται τον Χιλιασμό ως γνωστή θρησκεία, διότι η συμπεριφορά των Μαρτύρων του Ιεχωβά αντίκειται στους δημοκρατικούς θεσμούς, δηλ. είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη και την έννομη τάξη.

3. Οι αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, σκοπόν έχουν με τις δηλώσεις τους να παραπλανήσουν και να προσηλυτίσουν αφελείς, αδιαφόρους προς την Χριστιανική πίστη και ολιγογραμμάτους ανθρώπους. Με τις χρησιμοποιούμενες μεθόδους παραβιάζουν τη θρησκευτική ελευθερία του ατόμου και με πειθώ, άσκηση ψυχολογικών πιέσεων, προς δε και τη χρησιμοποίηση χωρίων της Αγίας Γραφής, τα οποία παρερμηνεύουν, επιτυγχάνουν του σκοπού τους, καθιστώντας αυτούς οπαδούς των δοξασιών τους. Επισημαίνεται δε ιδιαιτέρως, ότι ο πολίτης υποχρεούται να δηλώνει ειλικρινά, όσον τούτο ζητείται από τις Αρχές, το θρήσκευμα η το δόγμα του.

4. Οι ληξίαρχοι υποχρεούνται να καταχωρούν στα ληξιαρχεικά τους βιβλία ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά τον αληθή τίτλο της πίστεώς τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά», ανεξάρτητα από τη δήλωσή τους ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, γιατί τούτο είναι αντίθετο προς τις δοξασίες τους. Εξ άλλου, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ιδρυτής και αρχηγός της πίστεώς τους. Επομένως, η καταχώρηση ψευδών, αναληθών και παραπλανητικών δηλώσεων των Χιλιαστών στα βιβλία των Ληξιαρχείων δημιουργεί σύγχυση και συμβάλλει στον προσηλυτισμό αδαών, γιατί οι δηλώσεις τους αυτές δεν έχουν σχέση με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, οι οποίες – είναι βέβαιο – ότι είναι κατά του Χριστιανισμού, γενικώτερα. Κατόπιν των ανωτέρω, παρακαλούμε θερμώς, όλους τους αναγνώστες – του μικρού αυτού τευχιδίου εν Χριστώ αδελφούς μας, όπως το μελετήσουν με ιδιαίτερη προσοχή για να ενημερωθούν, για ποιούς λόγους πρέπει ν’ αποφεύγουν τους Αντιχρίστους Μάρτυρες του Ιεχωβά (Χιλιαστές). Στο απόρρητο Χιλιαστικό Βιβλίο «Λύχνος»αναγράφονται –συγκεκριμένα– οι σκοποί των δολίων και επικινδύνων αυτών εχθρών της Πατρίδας μας και της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Ιδιαιτέρως, μνημονεύεται σε τούτο πως πρέπει να μεταδίδουν τις δοξασίες τους σε απλοϊκούς ανθρώπους με τις κατ’ επανάληψη επισκέψεις τους, αλλά και τις οικονομικές βοήθειες σ’ αυτούς. Κανείς Έλληνας και Ορθόδοξος Χριστιανός να μην πλανηθεί με τα δολλάριά τους και προδώσει την πίστη του. Οι καιροί μας είναι χαλεποί. Να μην φοβούμεθα να ομολογούμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να μη γενεί κανείς προδότης και αντίχριστος. Ζη Κύριος ο Θεός. Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, βασικό τους δόγμα είναι πως θα έλθει η χιλιετής βασιλεία στη γη, όπου θα κυβερνήσουν οι προπάτορες Αβραάμ, Ισαάκ κ.λπ., όταν θα συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών 144.000. Η επωνυμία τους –ως εκ τούτου–Χιλιαστές (η Μάρτυρες του Ιεχωβά) είναι ψευδής, απατηλή και παραπλανητική, διότι υπούλως θέλουν να προσηλυτίσουν τους αδυνάτους στην πίστη, πως τάχα και αυτοί πιστεύουν στο Χριστό, ενώ τούτο είναι αναληθές (Χιλιαστικό Περιοδικό της 24.12.1984 υπό τίτλο «ΞΥΠΝΑ»). Ας μην είμαστε αφελείς. Αναντίρρητα, αιρετικοί (Παπικοί - Φραγκολατίνοι, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες κ.λπ.), αλλά και όσοι άλλοι ανήκουν στην Παναίρεση του Οικουμενισμού και του Χιλιασμού επιτίθενται συνεχώς και μεθοδευμένα κατά της Ορθοδοξίας μας για να την εξαφανίσουν.

Όμως ματαιοπονούν. Η Ορθοδοξία είναι η ΜΙΑ και ΜΟΝΗ, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, με Κεφαλή και Αρχηγό τον Ιησού Χριστό. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν αποτελεί Εκκλησία, γιατί αρχηγό της δεν έχει το Χριστό, αλλά τον «αλάθητο», «ισόθεο» και «ανθρωπόθεο» Πάπα. Γενικώς, οι αιρετικοί πιστεύουμε, ότι γνωρίζουν την Αλήθεια, ότι δηλ. ο Χριστός είναι ο Υιος του Θεού, αλλά και η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Ας μετανοήσουν, αν θέλουν ειλικρινά, και να επιστρέψουν συνειδητά στην Ορθοδοξία. Καλό είναι, να παρακολουθούμε όλους τους Αντιχρίστους δολίους εχθρούς της Πίστεώς μας και της Πατρίδος μας. Ο Χριστός μεθ’ ημών. Αμήν. ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ του Ηλία Νικ. ΣΕΦΕΡΙΔΗ Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σερρών ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ Μας τέθηκε το ερώτημα με το αριθμ. πρωτ. 117/13.6.2001 έγγραφο του Ληξιάρχου του Δήμου Σερρών, μετά την διαβίβαση προς τα ληξιαρχεία της χώρας της με αριθμ. 77700/411184/38/21/2000 εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, (ΕΣΔΔΑ), που διαβιβάστηκε μεταξύ άλλων και στο Ληξιαρχείο Σερρών στις 17.1.2001 και η οποία επαναλαμβάνει τα αναγραφόμενα στο με αριθμ. Α3/108,98/6.10.99 έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με την οποία δίδεται η εντολή στα ληξιαρχεία και Μητρώα Αρρένων της Χώρας να καταχωρούν ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά αν αυτοί το επιθυμούν κατά τις δηλώσεις τους «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά». Ιστορικό Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Χιλιαστές) καταχωρούντο στα Μητρώα Αρρένων και στα ληξιαρχεία της χώρας στις στήλες αναγραφής θρησκεύματος ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης πρόσφατα με εγκύκλιό του που κοινοποιήθηκε στα ληξιαρχεία της Χώρας έδωσε την εντολή οι ανωτέρω να καταχωρούνται, αν δηλώνουν τούτο ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά (βλ. την με αριθμ. 77700/21.12.2000 εγκύκλιο του Υπουργείου ΕΣΔΔΑ) παραπέμποντας στο με αριθμ. Α3/108,98/6.10.99 έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο εκδόθηκε με βάση την αριθμ. 59/1995/565/651/26.9.96 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που αφορούσε την άδεια λειτουργίας ευκτηρίου οίκου Μαρτύρων του Ιεχωβά, με βάση την οποία αποκλείεται η παρέμβαση του Κράτους στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πολιτών και στην έκφραση αυτών (θρησκευτικών πεποιθήσεων). Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 24 παρ. 5 εδάφ. β του νόμου 1756/88 ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών έχει δικαίωμα να απευθύνει προς ορισμένους Κρατικούς Λειτουργούς παραγγελίες, οδηγίες και συστάσεις μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι ληξίαρχοι, ενώ κατά την διάταξη του άρθρου 25, παρ. 1, εδάφ. θ του ιδίου Νόμου (1756/88) ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών έχει δικαίωμα να ασκεί έλεγχο σε ορισμένους Κρατικούς Λειτουργούς, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι ληξίαρχοι της περιφέρειάς τους. Εξάλλου, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 7 παρ. 1, 12 παρ. 4 και 13, παρ. 2 του νόμου 344/76 ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών ενεργεί επιθεώρηση στα ληξιαρχεία της περιφέρειάς του και εκδίδει πράξεις περί εγκυρότητας αυτών (ληξιαρχικών πράξεων) και άδειες διορθώσεων αυτών. Εκ των ανωτέρω συνάγεται πως αποκλειστικά και μόνο αρμόδιος για την άσκηση ελέγχου στα ληξιαρχεία, τις καταχωρήσεις ληξιαρχικών πράξεων, την εγκυρότητα η ακυρότητα αυτών, καθώς και την έκδοση παραγγελιών, οδηγιών και συστάσεων σχετικών με την άσκηση των καθηκόντων των ληξιάρχων είναι ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών. Οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση δημόσιας υπηρεσίας ως προς την άσκηση των καθηκόντων των ληξιάρχων και κυρίως ως προς τα καταχωρούμενα στοιχεία σ’ αυτές (ληξιαρχικές πράξεις) θεωρείται ως υπέρβαση εξουσίας, αφού το δικαίωμα ελέγχου και επιθεωρήσεως των ληξιαρχικών βιβλίων δίδεται σύμφωνα με τις προμνημονευόμενες διατάξεις αποκλειστικά και μόνο στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 13, παρ. 1, 2, 4 του Συντάγματος 1975 το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας είναι απαραβίαστο. Ως θρησκευτική ελευθερία θεωρείται η άσκηση της θρησκευτικής λατρείας και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του ατόμου. Για την ύπαρξη του δικαιώματος αυτού και την προστασία του πρέπει να υφίσταται γνωστή θρησκεία. Το δικαίωμα τούτο προστατεύεται και από την διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1, 2 της από 4.11.50 Σύμβασης της Ρώμης και του από 20.3.52 πρωτοκόλλου των Παρισίων που υπογράφηκε από τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 2329/53 και ΜΔ 33/74. Το ανωτέρω δικαίωμα περιορίζεται μόνο στην περίπτωση που η άσκηση αυτού προσκρούει στην δημόσια τάξη, την υγεία και τα χρηστά ήθη (βλ. σχετ. ΑΠ 421/91 ΝοΒ 39 σελ. 1421 ΤρΠλΤριπ 512/92 Ποιν. Χρον ΜΓ σελ. 317). Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως εν γένει είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού και το

τρισυπόστατο αυτής (Θεότητας), το ένα πρόσωπο σε τρεις εκφάνσεις, Πατήρ, Υιος και Άγιον Πνεύμα. Το ορθόν. «Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως εν γένει είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο Υιος και Λόγος του Θεού, το β΄ πρόσωπο της μιας Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Ήτοι του ενός αληθινού Θεού όντος Τρισυποστάτου· του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η διδασκαλία του Χριστιανισμού παραδόθηκε δια των Ευαγγελιστών, των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας. Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος 325 καταδίκασε την αίρεση του Αρείου και θέσπισε τα πρώτα οκτώ άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, που αφορούν το ομοούσιο του Πατρός και του Υιού, η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος 381 θέσπισε το ένατο άρθρο του Συμβόλου της πίστεως και αφορά την εκ του Πατρός εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, καθώς και την αθανασία της ψυχής, καταδικάζοντας τις αιρετικές δοξασίες του Μακεδονίου και Απολλιναρίου και η Τρίτη Οικουμενική Σύνοδος 431 που χαρακτηρίζει την Μητέρα του Ιησού Χριστού ως Θεοτόκο καταδικάζοντας την κακοδοξία του Νεστορίου που υποστήριζε πως η Μητέρα του Ιησού είναι Χριστοτόκος και όχι Θεοτόκος. Ο Χριστιανισμός εν γένει αναγνωρίζει ως ιδρυτή της πίστεώς του τον Ιησού Χριστό ως Υιό Θεού. Ενώ οι Χιλιαστές χαρακτηρίζουν τον Χριστό ως απλό άνθρωπο (βλ. χιλιαστικό περιοδικό 22.12.84 με τον διακριτικό τίτλο «Ξύπνα») δεν δέχονται την αθανασία της ψυχής, δεχόμενοι την σωτηρία μόνο των 144.000 και την καταστροφή των ψυχών των λοιπών, δεν πιστεύουν στην εν σώματι ανάσταση του Κυρίου, πιστεύοντας πως ο Ιησούς Χριστός πριν την σάρκωσή του (ενανθρώπισή του) ήταν Άγγελος με το όνομα Μιχαήλ και παλαιότερη δοξασία τους υποστήριζε πως ο Χριστός Λόγος ταυτιζόταν με το πρόσωπο του διαβόλου. Η Θεότητα του Ιησού Χριστού αποδεικνύεται πλήρως από την Αγία Γραφή (Ιωάννη α-1, κ΄, 28, 9 και 10, προς Ρωμ. θ΄, 5, προς Τίτ. 13). Η καινοφανής ονοματοδοσία τους ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι αναληθής, απατηλή και παραπλανητική, εκτός και αν έχουν μεταλλάξει τις δοξασίες τους περί του προσώπου του Ιησού Χριστού δεχόμενοι την Θεότητα αυτού, γεγονός που δεν υποστηρίζεται από ουδένα. Ο Χιλιασμός και οι δοξασίες του θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως παναίρεση, όχι όμως ως χριστιανική αίρεση. Οι απόψεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνοθύλευμα των δοξασιών των Εβιωναίων η Εβιωνιστών (ιουδαί ζουσα αίρεση) και των δοξασιών του Απολλιναρίου (βλ. Αναστασίου Αντωνόπουλου, Χιλιασμός και Χριστιανισμός, σελ. 48ξ επ.). Από την σύσταση της Οργάνωσης των μαρτύρων του Ιεχωβά αυτοί εμφανίζονταν κατά περίπτωση με διάφορες επωνυμίες. Αρχικά είχαν εμφανιστεί ως Ρωσελίτες, επωνυμία προερχόμενη εκ του ιδρυτή της Οργανώσεώς τους Καρόλου Ρώσελ, ο οποίος ήταν έμπορος ενδυμάτων, που διατηρούσε πολλά καταστήματα στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ. Ο Ρώσελ λόγω αποτυχίας του στο εμπόριο ενδυμάτων θέλησε να συνεργαστεί με τον Ν.Μπαρμπούρ εκδότη της εφημερίδος Εωθινός Κήρυκας, επειδή η συνεργασία αυτή δεν επιτεύχθηκε, ίδρυσε την φυλλαδική εταιρεία με την επωνυμία Σκοπιά του Πύργου. Σκοπός της εταιρείας ήταν η διανομή φυλλαδίων του περιοδικού Σκοπιά με τις δοξασίες τους που άρχισαν να διαμορφώνονται και διαδίδονται σε διάφορες χώρες. Στην συνέχεια εμφανίστηκαν με την επωνυμία Χιλιαστές, που στηρίζεται στην δοξασία τους περί χιλιετούς βασιλείας, αργότερα εμφανίστηκαν ως Σπουδαστές της Γραφής, ως Χαραυγίτες της χιλιετίας, ως Μάρτυρες του Ιεχωβά και προσφάτως με την νεόκοπη επωνυμία ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στο απόρρητο χιλιαστικό βιβλίο με τίτλο «Λύχνος» αναγράφονται οι σκοποί των Χιλιαστών. Συγκεκριμένα αναγράφεται πως πρέπει να μεταδίδουν τις δοξασίες τους σε απλοϊκούς ανθρώπους με τις κατ’ επανάληψη επισκέψεις και οικονομικές βοήθειες σ’ αυτούς. Ένα άλλωστε από τα δόγματά τους είναι πως θα έλθει η χιλιετής βασιλεία στην γη, όπου θα κυβερνήσουν οι προπάτορες Αβραάμ, Ισαάκ κ.λπ., όταν συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών 144.000 (βλ. σχετ. με παραπομπές Ηρακλ. 87/86 ΑρχΝ ΑΖ σελ. 470 με σχόλιο Γεωργ. Κρίππα). Η επωνυμία τους αυτή είναι ψευδής, απατηλή και παραπλανητική, γιατί σκοπό έχει να παραπλανήσει αφελείς και αδυνάτους στην πίστη ανθρώπους, πως και αυτοί (Μάρτυρες του Ιεχωβά) πιστεύουν στο Χριστό και γι’ αυτό άλλωστε φέρουν ως επωνυμία τους τον τίτλο Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ενώ τούτο είναι αναληθές, αφού δεν πιστεύουν ως ιδρυτή της πίστεώς τους τον Ιησού Χριστό και την θεότητα αυτού, αφού σύμφωνα με τα ανωτέρω δέχονται Αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως απλό άνθρωπο (βλ. χιλιαστικό περιοδικό με τον τίτλο Ξύπνα 22.12.84). Το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας με τις αριθμ. 215109/26.3.2000 και 215152/23.3.2000 αποφάσεις του (βλ. περιοδιό Actualize Juridique 2000, σελ.

671) δεν δέχονται ως γνωστή θρησκεία στην Γαλλία τον Χιλιασμό. Το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Ακυρωτικό Δικαστήριο Γερμανίας ομοίως απορρίπτει αίτηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά περί αναγνωρίσεώς τους ως γνωστής θρησκείας με την αιτιολογία πως η συμπεριφορά αυτών αντίκειται προς τους δημοκρατικούς θεσμούς δηλ. είναι αντίθετη με τα χρηστά ήθη και την έννομη εν γένει τάξη. Οι Χιλιαστές η Μάρτυρες του Ιεχωβά μη δεχόμενοι την θεότητα του Ιησού Χριστού, πιστεύοντας αυτόν ως απλό άνθρωπο και πως είναι αδελφός του Εωσφόρου η παλαιότερα πως ο Ιησούς Χριστός Λόγος ήταν ταυτόσημο πρόσωπο του διαβόλου δεν μπορούν να αυτοεπικαλούνται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά θα προσιδίαζε να ονομαστούν ως Αντίχριστοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφού οι δοξασίες τους συνιστούν βλασφημία του προσώπου του Ιησού Χριστού.

Η δήλωση κάποιου προς τις αρχές σχετικά με τον τίτλο του θρησκεύματός του είναι διάφορος ως προς τις πεποιθήσεις του, οι οποίες αποτελούν έκφραση της εσωτερικής του συμπεριφοράς έναντι του Θείου. Οι χιλιαστές επιθυμούντες να δηλώνονται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να παραπλανήσουν και προσηλυτίσουν αφελείς και αδιάφορους προς την Χριστιανική πίστη ανθρώπους. Οι δηλώσεις του θρησκεύματος προς τις αρχές ρυθμίζουν τις σχέσεις πολιτών προς το Κράτος και επιβάλλεται να διέπονται από ειλικρίνεια και συνέπεια. Οι αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, σκοπό έχουν με τις δηλώσεις τους να παραπλανήσουν αφελείς και ολιγογράμματους κυρίως ανθρώπους πως και αυτοί πιστεύουν στο Χριστό και έτσι τους προσηλυτίσουν και με τις λοιπές μεθόδους που χρησιμοποιούν και καταστήσουν έτσι οπαδούς των δοξασιών τους. Ο πολίτης υποχρεούται να δηλώνει ειλικρινά όσον τούτο ζητείται από τις αρχές το θρήσκευμα η δόγμα του. Ο χιλιασμός συνιστά παναίρεση, γι’ αυτό άλλωστε δεν έχει αναγνωριστεί από την αλλοδαπή νομολογία ω γνωστή θρησκεία, αφού δεν είναι γνωστό το ακολουθούμενο τυπικό τους και η λατρεία τους. Γνωστές είναι μόνο οι δοξασίες τους, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την Ορθοδοξία και τον καθολικισμό ως πολέμιες του Χριστιανισμού. Οι ληξίαρχοι υποχρεούνται να καταχωρούν στα ληξιαρχικά βιβλία ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά τον αληθή τίτλο της πίστεώς τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ανεξάρτητα από την δήλωση αυτών ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η νεόκοπη αυτή ονοματοδοσία είναι αντίθετη με τις δοξασίες τους, αφού σύμφωνα με τα ανωτέρω αυτοί (Μάρτυρες του Ιεχωβά) δεν πιστεύουν στην Θεότητα του Ιησού Χριστού και επομένως δεν αναγνωρίζουν αυτόν ως ιδρυτή και Αρχηγό της πίστεως τους. Οι δηλώσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά αντίκεινται στα χρηστά ήθη, γιατί είναι παραπλανητικές και αποβλέπουν στον προσηλυτισμό και παραπλάνηση ολιγογράμματων και αφελών ανθρώπων στις δοξασίες τους. Επομένως: Οι Χιλιαστές αποτελούντες παναίρεση, η οποία βάλλει κατά του Χριστιανισμού δεν μπορούν να ονομάζονται Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν μάλιστα ένα από τα στοιχεία της δοξασίας τους είναι και ο προσηλυτισμός και η αύξηση του αριθμού των οπαδών τους στον αριθμό 144.000. Οι ακολουθούμενες μεθοδεύσεις για την αύξηση των οπαδών τους αντίκειται στα χρηστά ήθη και την εν γένει έννομη τάξη, αφού οι χρησιμοποιούμενοι μέθοδοι παραβιάζουν την θρησκευτική ελευθερία του ατόμου και με πειθώ, με άσκηση ψυχολογικών πιέσεων, χρησιμοποίηση χωρίων της Αγίας Γραφής προς ολιγογραμμάτους και άσχετους με την Χριστιανική πίστη ανθρώπους παρερμηνεύοντας αυτά προσηλυτίζουν αυτούς στις δοξασίες τους. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει οι ληξίαρχοι να καταχωρούν στα βιβλία τις αναληθείς δηλώσεις των χιλιαστών καταχωρώντας αυτούς ως Χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά προς αποφυγή συγχύσεως και προσηλυτισμό, γιατί οι δηλώσεις τους αυτές άλλωστε δεν έχουν σχέση με την έκφραση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων (οι οποίες είναι βέβαιο πως βάλλουν κατά του Χριστιανισμού), αλλά σχέση που ρυθμίζει την σχέση αυτών με τους άλλους πολίτες και την αποφυγή έτσι όλων των ανωτέρω συνεπειών.

28)Ερώτηση: Συνεχώς η Ορθόδοξη Εκκλησία ακούει τα ''εξ' αμάξης'' ότι ''έχει χρήμα'', οι ''παπάδες καλοπερνάνε'',κτλ... Γνωρίζετε το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας του Xριστού? Ξέρετε οτι Περίπου 250.000 άτομα τρέφονται καθημερινά μέσω των συσσιτίων, αλλά και των πακέτων με τρόφιμα που παρέχουν σε σπίτια ευπαθών συμπολιτών μας η Αρχιεπισκοπή και οι μητροπόλεις, καθημερινά; Ας μην επεκταθούμε περι έργου της Εκκλησίας (ακόμη και ενοίκια σπιτιών πληρώνονται,πάγια έξοδα-Δ.Ε.Η. -Ο.Τ.Ε. κτλ) Επίσης,Ιεραποστολές στο εξωτερικό που δίνουν το φως το Xριστού σε πολλά παιδάκια που υποφέρουν απο ασιτία,καταφέρνουν και συντηρούν στη ζωή πολλούς ανθρώπους. Το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Οι Ι. Μητροπόλεις, οι Ι. Ναοί και τα Εκκλησιαστικά Ιδρύματα, από συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα, χωρίς διακοπή, και φυσικά ιδιαιτέρως τώρα που ο λαός μας δοκιμάζεται, αναπτύσσουν πλήθος δράσεων και φιλανθρωπικών πρωτοβουλιών για την ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη. Σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδος λειτουργεί: 2.325 φιλόπτωχα ταμεία, 10 βρεφονηπιακούς σταθμούς, 10 παιδικούς σταθμούς, 19 στέγες γερόντων στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών και 66 στις Ι. Μητροπόλεις, 13 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, 8 ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες, 10 νοσοκομεία - ιατρεία, 7 ιδρύματα ψυχικής υγείας, 6 ξενώνες για αστέγους, 1 ξενώνα για φιλοξενία συνοδών ασθενών, 36 οικοτροφεία - ορφανοτροφεία, πολλά ιδρύματα παιδικής προστασίας, πάνω από 200 κέντρα

δωρεάν σίτισης με συνεχή αύξηση των προσφερομένων μερίδων φαγητού, κοινωνικά παντοπωλεία, σημεία δωρεάν διανομής ειδών ένδυσης και υπόδησης και φοιτητικά οικοτροφεία . Οι φιλοξενούμενοι στις πάσης φύσεως κοινωνικές υποδομές της Εκκλησίας κατά το έτος 2011 (διαμονή, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) ανήλθαν στον αριθμό των 5.862 ατόμων. Λειτουργούν επίσης 54 κατασκηνώσεις, όπου φιλοξενούνται ετησίως περισσότερα από 15.000 παιδιά. Επιπλέον, λειτουργεί υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου για την υποδοχή των μεταναστών και την παροχή νομικής τους υποστήριξης στην υποβολή αιτήματος ασύλου. Ακόμη ας ληφθεί υπόψη ότι χορηγούνται καθημερινά χρηματικά βοηθήματα σε απόρους και υποτροφίες σε Έλληνες και αλλοδαπούς φοιτητές. Συνολικά κατά το έτος 2010 όλοι οι φορείς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος δαπάνησαν για το φιλανθρωπικό και κοινωνικό τους έργο το ποσό των 96.234.510,47 ευρώ. Ας ληφθεί υπόψη ότι τα παραπάνω στοιχεία δεν αφορούν στην Μοναστική Κοινότητα του Αγίου Όρους, στην Εκκλησία της Κρήτης και στις Ι. Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου, που αποτελούν διοικητικά ανεξάρτητες (και διαφορετικές της Εκκλησίας της Ελλάδος) εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες κατά το ελληνικό δίκαιο. Σχεδόν 100 εκ το χρόνο ξοδεύει η Εκκλησίας μας για κοινωνικό έργο. Το 2011 πλήρωσε και 12,5 εκ ευρώ σε φόρους. Και έχει και κάποιους ''Διαβολείς'' να υβρίζουν αυτόν τον θεσμό που ανακουφίζει χιλιάδες συνανθρώπους μας. Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας ειναι τεράστιο. Στα ποσά που αναφέρονται δεν περιλαμβάνονται ιδιωτικές δωρεές που φτάνουν μέσω της Εκκλησίας στον κόσμο και επίσης τα διάφορα ιδρύματα κοινωνικής ωφέλειας που χτίζονται αυτή τη στιγμή σε πόλεις και χωριά με έξοδα της Εκκλησίας και τα οποία δεν έχουν παραδοθεί ακόμη προς χρήση. Και,δεν γίνεται αναφορά στο έργο των μοναστηριών που είναι τεράστιο και σε υλική, αλλά και σε ψυχική στήριξη (αυτό το δεύτερο δεν μπορεί να κοστολογηθεί βεβαίως)... ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ (ΠΑΜΠΛΟΥΤΗΣ) ''OΡΓΑΝΩΣΗΣ''. (Αυτό λένε οι στατιστικές,- οτι η ''Εταιρία'' είναι εκ' των πιο πλουσίων στη Ν.Υόρκη) Ποιό είναι το έργο της? Η Εταιρεία Σκοπιά, με συνεχή δημοσιεύματα, εδώ και πολλά χρόνια , προειδοποιούσε τα μέλη της, ότι βρισκόμαστε στις τελευταίες μέρες, πριν τον Αρμαγεδώνα και τη μεγάλη σφαγή ! Είχε προαναγγείλει πολλές ημερομηνίες ( που τα νεότερα μέλη της αγνοούν, όπως για παράδειγμα το 1975, ή ότι όλα θα συμβούν πολύ νωρίτερα από το 2000 ) για τον Αρμαγεδώνα και την έναρξη της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη (!!!) Πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστεύοντας ότι το τέλος πλησιάζει, ανέβαλαν σημαντικές προσωπικές τους υποθέσεις ( πχ δεν παντρεύονταν , δεν τεκνοποιούσαν, δεν έκλειναν ρύθμιζαν επαγγελματικές τους υποθέσεις ), αφού το τέλος ήταν τόσο κοντά… Έτσι αφιέρωναν ακόμα περισσότερες ώρες στην υπηρεσία της Σκοπιάς, προωθώντας τα έντυπά της ,είτε κάνοντας μεγάλες δωρεές προς την Σκοπιά, αφού το τέλος πλησίαζε και άρα δεν θα είχε αξία να έχουν προσωπική περιουσία… Το βασικό ερώτημα είναι , όμως, το εξής : αφού η Σκοπιά διακηρύττει προς τα μέλη της ότι το < τέλος > πλησιάζει , γιατί τα καλεί να κάνουν δωρεές ; Τι θα χρειαστούν στην Εταιρεία όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, αφού η επίγεια οργάνωση του Ιεχωβά σε λίγο ( το < σε λίγο > είναι τελικά πολύ σχετικό…από το 1975 ακόμα περιμένουν το < τέλος > … θα είναι μόνη , κυρίαρχη πάνω στη γη, από τη στιγμή που όλοι εμείς ( το 99% της ανθρωπότητας ) θα έχουμε σφαγεί στον Αρμαγεδώνα από τον Χριστό( …ο αρχάγγελος Μιχαήλ της Σκοπιάς – αυτά διδάσκει στα δύστυχα μέλη της η Σκοπιά ) και κατά συνέπεια θα μπορεί, ως επίγεια σύζυγος του Ιεχωβά , να καρπώνεται και να εκμεταλλεύεται την περιουσία μας ;;; Και γιατί καλεί τα μέλη της να κάνουν δωρεές σε ομόλογα και μετοχές , δηλαδή τρόπους συναλλαγής ενός συστήματος που ελέγχεται από τον < διάβολο > , όπως τους διδάσκει ; Το θλιβερό, στην όλη υπόθεση, είναι ότι αν κάποιος αποφασίσει τελικά να εγκαταλείψει την Εταιρεία Σκοπιά, για λόγους θρησκευτικής συνείδησης ( όταν δηλαδή καταλάβει το απίστευτο παιχνίδι της Σκοπιάς με τα χωρία της Αγίας Γραφής ) , δεν μπορεί να πάρει πίσω την περιουσία του. Δεν έχει καμία ασφαλιστική κάλυψη , αν πάθει ατύχημα, κατά την εκτέλεση της άμισθης υπηρεσίας του πλασιέ των εντύπων της Σκοπιάς, ούτε μπορεί να διεκδικήσει ένσημα για τις πολυχρόνιες υπηρεσίες στον αυτοαποκαλούμενο < αγωγό > του Ιεχωβά . Αλλά πως είναι δυνατόν από τον < αγωγό > του Ιεχωβά , να έχουν διοχετευθεί και τόσες ψευτοερμηνείες της Αγίας Γραφής και τόσες ψευτοπροφητείες ; Το ,επίσης, πολύ θλιβερό είναι ότι τα περιουσιακά στοιχεία Ελλήνων περνάνε στα χέρια μιας αμερικανικής εκδοτικής Εταιρείας , που ελέγχει από ένα κέντρο ( το Κυβερνών Σώμα βρίσκεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και είναι ολιγομελές, περί τα 20 άτομα ) όλα τα μέλη της παγκοσμίως. Δεν υπάρχουν ,δηλαδή , ανεξάρτητες , τοπικές < εκκλησίες

> ,αλλά όλα ελέγχονται πλήρως από τον Μεγάλο Αδελφό στην Αμερική. Τα άρθρα και τα βιβλία γράφονται εκεί, οι ομιλητές βγάζουν ομιλίες με βάση τις οδηγίες που τους έχουν σταλεί από εκεί, η μελέτη της Αγίας Γραφής ουσιαστικά είναι μόνο η μελέτη των περιοδικών και των βιβλίων της Σκοπιάς ( !!!), και μάλιστα με έτοιμες τις ερωτήσεις από κάτω (!!!). Παντού ομοιομορφία, παντού έλεγχος, παντού φάκελοι με στοιχεία και νούμερα , για να μην …εξαπατηθεί ο …Ιεχωβά (!!!). Αποκαλυπτικό είναι το παρακάτω άρθρο της κ. Άννας Μπουρδάκου, μέλους της Π. Ε. Γ ( www.ppu.gr ) από το Ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ ( τεύχος 24 - 2001 ), το οποίο αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε όλους τους Ορθόδοξους πιστούς, για να τους ενημερώσει για την δράση αιρετικών ή παραθρησκευτικών ομάδων. « ΟΛΙΓΟΝ ΑΜΑΡΤΙΑ » Η εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται ότι στις συναθροίσεις των < μαρτύρων του Ιεχωβά > δεν περιφέρεται δίσκος και κάνει πολλές και διάφορες δυσμενείς κριτικές που αφορούν την περιφορά του δίσκου {ο οποίος , στις Ορθόδοξες ενορίες , γίνεται για τον ίδιο το ναό, που είναι στη περιοχή ( ανέγερση ή αγιογράφηση ) τους, κάτω από ελληνικό έλεγχο, με πλήρεις εισφορές και φορολογία μεγάλη στο ελληνικό κράτος ή στα άλλα κράτη , ή για λόγους ενίσχυσης φιλανθρωπικών ιδρυμάτων , τα οποία συντηρεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, και δεν έχει πουθενά η Εταιρία Σκοπιά !!! } Όμως τα γεγονότα , για άλλη μια φορά, διαψεύδουν τον < πιστό και φρόνιμο δούλο > . Κατ’ αρχήν στις αίθουσες των συναθροίσεων ( αφού στη Σκοπιά δεν υπάρχουν ακολουθίες και Μυστήρια , αλλά αίθουσες που αναπαραγάγουν την έτοιμη τροφή που έρχεται μεταφρασμένη από το Μπρούκλιν ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ένα < κυτίον των καλών ελπίδων >, όπως το ονομάζουν, στο οποίο οι οπαδοί ρίχνουν τα χρήματά τους. Αυτό σε συνεχή βάση! Επίσης γράφει η Σκοπιά : 1953 -55 στο βιβλίο < πάντα δοκιμάζετε > , σελ 228-229 : < το δέκατο των χριστιανών δίδεται από όλους στην Υπηρεσία της Βασιλείας > . Εισπράττει λοιπόν η Σκοπιά και την δεκάτη από τους οπαδούς της !!!

1967, στο βιβλίο < Ο Λόγος Σου Λύχνος >, σελ 140- 141 : < Για ευλογία, ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ τοποθετεί κουτιά εισφορών στην Αίθουσα Βασιλείας και σε όλα τα μέρη που γίνονται μελέτες του βιβλίου (!!!) > . Ως την Πέμπτη ημέρα κάθε μηνός ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΜΒΑΣΜΑ όλων των ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ εισεπράχθησαν από τους υπηρέτες ( σωστή ορολογία χρησιμοποιεί η σκοπιά για τους σκλάβους της … βιβλίων και περιοδικών Η Σκοπιά, λοιπόν , εισπράττει συνεχώς από όλους τους χώρους των συναθροίσεων των οπαδών, φροντίζει συστηματικά για την συγκέντρωση των εσόδων της και μάλιστα έχει και υπεύθυνο τον < υπηρέτη λογαριασμού > , για να ρυθμίζει την αποστολή στην οργάνωση εγκαίρως.

1986, Σκοπιά 1 -4 -86, σελ 20-22 : < Τιμάτε τον Ιεχωβά με τα πολύτιμά σας !!! Τον τιμούμε με το να κηρύττουμε το όνομά του και το μήνυμά του ( δηλαδή ότι όποιος δεν υποταχθεί στην εταιρεία σκοπιά, θα τον σφάξει ο Χριστός στον Αρμαγεδώνα !!!) . Έπειτα υπάρχει και ο κατά γράμμα χρυσός, άργυρος, και άλλα περιουσιακά στοιχεία ( ακολουθούν οι οδηγίες προς τα μέλη της Σκοπιάς ) : Δωρεές :Οι δωρεές χρημάτων μπορούν να αποσταλούν κατευθείαν στη Watch Tower Bible and Tract Society of Penncylvania ,Brouklyn, New York ή σε άλλες χώρες , στα εκεί γραφεία του τμήματος της εταιρίας Ασφάλεια :Η Εταιρία Σκοπιά μπορεί να ονομαστεί ΔΩΡΟΔΟΧΟΣ ασφαλιστηρίου και επομένως πρέπει να πληροφορηθεί γι’ αυτό. Διαθήκαι : Ιδιοκτησίες ή χρήματα μπορούν να κληροδοτηθούν στην εταιρία σκοπιά μέσω μιας νόμιμα επικυρωμένης διαθήκης. Αντίγραφο πρέπει να σταλεί στην εταιρία (!!!). > 1992, Σκοπιά 1- 12-92 : < Δόθηκαν εξολοκλήρου από προαιρετικές συνεισφορές ; αν ΤΣΙΓΚΟΥΝΕΥΟΜΑΣΤΕ Η ΔΙΝΟΜΕ απρόθυμα από τον εαυτό μας και από τους πόρους μας, αυτό θα ήταν σαν ΝΑ ΛΗΣΤΕΥΟΥΜΕ τον Ιεχωβά ( !!!) > Ώστε η Σκοπιά συγκεντρώνει στα ταμεία της και κατά γράμμα χρυσό και ασήμι και πολλά περιουσιακά στοιχεία. Τα συγκεντρωθέντα , μάλιστα, δεν πρέπει να καθυστερούν καθόλου, αλλά να αποστέλλονται κατευθείαν στο Μπρούκλιν. Αλλά δεν παραλείπει να ΑΠΕΙΛΕΙ και να ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ τους οπαδούς της με το να ασκεί ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ και μάλιστα φοβερή, δημιουργώντας συνειδησιακή φόρτιση όταν του λέει : < προσέξετε καλά μη τσιγουνεύεσθε τα χρήματα γιατί έτσι ληστεύετε τον Ιεχωβά > (!!!). Σαν να είχε ο Θεός οικονομικό πρόβλημα και δεν τον συνέδραμαν τα μέλη της Σκοπιάς. Τα ίδια, περί εισφορών, δημοσιεύει η εταιρία , συνήθως κατά το μήνα Νοέμβριο, αποβλέποντας στο ΔΩΡΟ που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι , λόγω των ( < ειδωλολατρικών > , κατά τη σκοπιά (!!!) ) εορτών .

Στη Σκοπιά του 1999 ( 1-1-99 ), σελ 18, επανέρχεται εντονότερα : < το κήρυγμα των καλών νέων είναι ο κύριος διορισμός των χριστιανών… Επιπλέον όσοι αγαπούν τον Λόγο του Θεού κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να παρέχουν ΤΑΚΤΙΚΗ οικονομική υποστήριξη σε αυτό το έργο … > ( το οποίο,επαναλαμβάνουμε,δεν περιέχει φιλανθρωπικά ιδρύματα, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, ξενώνες, κλινικές , νοσοκομεία, σχολεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συσσίτια, κλπ , όπως κάνουν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, σε όλο τον κόσμο ) Υπάρχουν όμως και αναφορές στους τρόπους με τους οποίους πρέπει να γίνεται η οικονομική ενίσχυση. Έτσι , στο ίδιο τεύχος της Σκοπιάς, σελ 22, γράφει : < Τρόποι με τους οποίους μερικοί επιλέγουν να δίνουν …. Ασφαλιστήρια συμβόλαια, ομολογίες, έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου κ. ά > . Το ίδιο επαναλαμβάνει στη Σκοπιά της 1 – 1 -2000, σελ 31 : < Όπως στην εποχή του αρχαίου Ισραήλ, πολλά είναι δυνατόν να επιτευχθούν επειδή οι ειλικρινείς χριστιανοί τιμούν τον Ιεχωβά με τα πολύτιμά τους. Το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά θα ήθελε, με αυτή την ευκαιρία, να εκφράσει βαθιά ευγνωμοσύνη σε όλους όσους ωθούνται από καρδιάς να συμμετέχουν σε αυτή την προαιρετική συνεισφορά …μπορούν να δωρηθούν ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ή και ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΕΣ, ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ , κ .ά > Φαίνεται, όμως, ότι δεν αρκούν στον < πιστό και φρόνιμο δούλο > οι τακτικές εισφορές που εισρέουν στο ταμείο της εταιρίας από τα κυτία των συναθροίσεων και των κατά έτος δωρεών, αλλά και των άλλων τρόπων οικονομικών εσόδων, γι’ αυτό και επανέρχεται σε έκτακτα διαστήματα, και ως επί το πλείστον κατά το μήνα που είναι κοντά στο Πάσχα, στοχεύοντας πάντα στην εντατική οικονομική ενίσχυση από το δώρο των εργαζομένων. Έτσι, στη Σκοπιά της 15 -3- 2001, σελ 29 -31 ο < πιστός και φρόνιμος δούλος > , επικαλούμενος τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους , όπου οι Απόστολοι, εδέχοντο χρήματα για τις διάφορες ανάγκες των κατά τόπους εκκλησιών, γράφει : < Έχουν αλλάξει πολλά από τον πρώτο αιώνα, αλλά δεν άλλαξαν οι θεμελιώδεις αρχές . Είναι κατάλληλο να ενημερώνονται οι χριστιανοί για τις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ … Τα μέτρα παροχής βοήθειας για τους αγίους τον πρώτο αιώνα ( Λέτε οι πρώτοι χριστιανοί να χρηματοδοτούσαν τις εκδοτικές και οικοδομικές εργασίες μιας αμερικανικής εκδοτικής εταιρίας ;;;Γιατί κάπως έτσι μας τα παρουσιάζει η σκοπιά !!!) δείχνουν ότι η διαχείριση των εισφορών πρέπει να είναι καλά ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ και να γίνεται με σχολαστικά έντιμο τρόπο. Βέβαια ο Ιεχωβά γνωρίζει τις ανάγκες και προμηθεύει για τους υπηρέτες του… Ωστόσο όλοι μας μπορούμε να κάνουμε το χρέος μας, όποια και εάν είναι η οικονομική μας κατάσταση > . Ο < πιστός και φρόνιμος > δούλος , για μία ακόμα φορά, παρουσιάζει το πραγματικό του πρόσωπο ( το οποίο επιμελώς αποκρύβει από τα ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΘΥΜΑΤΑ του, πριν τους κάνει ΚΑΛΗ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ μέσα από δημόσιες συνάξεις σε αίθουσες ή γήπεδα ) . Παρουσιάζει, μέσα από όλες αυτές τις αναφορές περί < δεκάτης > , < εισφορών του πρώτου αιώνα > και διάφορα άλλα, τον πραγματικό του στόχο , τον οικονομικό, την συσσώρευση πλούτου. Από την άλλη πλευρά η Σκοπιά φροντίζει να διαφημίζει και τις οικοδομικές της δραστηριότητες με τις γνωστές αίθουσες < βασιλείας > και τα διάφορα < μπέθελ >, ώστε οι οπαδοί να ικανοποιούνται για τις προσφορές και τις θυσίες τους και να αισθάνονται υπερήφανοι για όλα τα οικοδομήματα , στα οποία έχουν προσφέρει και προσωπική εργασία δίχως αμοιβή ( νομίζοντας ότι υπηρετούν τον Θεό , αλλά στην ουσία υπηρετούν μία απίθανη θρησκευτική οργάνωση που ξεφύτρωσε μέσα στη Βαβυλώνα των 23.000 αιρέσεων ) Όμως , για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται ποιος είναι ο < φρόνιμος δούλος > , δηλαδή το ''κυβερνών σώμα'', το υπόλοιπο των αγίων ( που μόνο αυτοί θα μπορούν να < κοινωνούν > και μόνο αυτοί θα πάνε στον ουρανό !!!) > . Αυτοί ισχυρίζονται ότι δεν είναι μέρος του κόσμου του Σατανά, στον οποίο ανήκουν όλες οι κυβερνήσεις , οι οποίες θα καταστραφούν στον Αρμαγεδώνα ( μαζί με όλη σχεδόν την ανθρωπότητα, που δεν υπακούει στην εκδοτική αυτή εταιρία και δεν μοιράζει τα έντυπά της ) . Αυτοί λένε ότι είναι εκπρόσωποι της ουρανίου κυβερνήσεως του Θεού που ιδρύθηκε αοράτως το 1914 ( δηλαδή, πριν από το 1914 , ο Θεός δεν είχε ουράνια κυβέρνηση !!! ). Πως , λοιπόν, δέχονται έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού ( και όχι μόνο ) Δημοσίου και μετοχές που είναι συστήματα του κόσμου του Σατανά ; Πως δέχεται ο < δούλος > τη συνεργασία αυτή με το διαβολικό σύστημα ; Μα, φυσικά πρόκειται για χρήματα… Ολίγον αμαρτία δεν βλάπτει τους αγίους της Σκοπιάς… Η καθημερινή παραγωγή έντυπης ύλης από την εκδοτική αυτοκρατορία της Σκοπιάς είναι ασύλληπτη και ξεπερνά την παραγωγή όλων των άλλων θρησκειών μαζί!! Καυχώνται ότι έχουν 7.500.000 ενεργά μέλη σε παραπάνω από 230 χώρες και νήσους σε όλο τον κόσμο. Και το καθένα από αυτά τα μέλη δαπανά τουλάχιστον δέκα ώρες το μήνα προωθώντας το άγγελμα της Σκοπιάς και πουλώντας τις εκδόσεις της. Αυτό που δεν θα σας πουν ποτέ είναι ο αριθμός των ανθρώπων που αποχωρούν απ’ την οργάνωση, πολλοί εκ των οποίων μετά από δεκαετίες πιστής υπηρεσίας. Τα μέλη διαρκώς εναλλάσσονται καθώς νέα μέλη εισέρχονται από τη μπροστινή πόρτα και απογοητευμένα μέλη αποχωρούν από την πίσω.

Οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' κατηγορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία για ''περιφορά δίσκου'', (που είναι προαιρετική) αλλά,αυτοί την έχουν ονομάσει ''ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΆ''...

ΠΟΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ; ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ! Αν αναλύσει κάποιος τον αριθμό των μελών της Σκοπιάς από τις στατιστικές των νεοβαπτιζομένων σε μια περίοδο δέκα ετών, χρησιμοποιώντας τις ετήσιες εκθέσεις που δημοσιεύονται στα ‘Βιβλία του Έτους’ των Μ.τ.Ι., ανακαλύπτει ένα απίστευτο έλλειμμα. Σε μια τυπική δεκαετή περίοδο, 750.000 έως 950.000 Μάρτυρες εγκαταλείπουν την «κιβωτό της σωτηρίας». Ομολογουμένως, κάποιοι θα έχουν αποκοπεί και άλλοι θα έχουν πεθάνει, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τερματίζει τη συνταύτισή του από μόνο του. Η Εταιρία Σκοπιά είναι μια παντοδύναμη οργάνωση που ελέγχει μια κολοσσιαία ακίνητη περιουσία και οικονομικούς πόρους. Κατέχει 23 μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα μόνο στην περιοχή του Μπρούκλυν Χάϊτς.Υπέροχα παλαιά κτίρια αγοράζονται τοις μετρητοίς, ανακαινίζονται με εθελοντική εργασία και μετατρέπονται σε περιζήτητες επενδυτικές ευκαιρίες. Η Εταιρία έχει γίνει η μεγαλύτερη κάτοχος ακίνητης περιουσίας στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Σε όλο τον κόσμο ανεγείρει τεράστια οικοδομικά συγκροτήματα που χρησιμοποιούνται ως Οίκοι Μπέθελ και τυπογραφικά εργοστάσια, ενώ υλοποιεί ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα ανέγερσης χιλιάδων Αιθουσών Βασιλείας για τη στέγαση των τοπικών εκκλησιών. Είναι αδύνατον να υπολογίσουμε με ακρίβεια τα κεφάλαια που διαθέτει επειδή η Εταιρία κρατάει σαν επτασφράγιστο μυστικό αυτές τις πληροφορίες. Ακόμη και η Εσωτερική Φορολογική Υπηρεσία (των ΗΠΑ) δεν έχει πρόσβαση σ’ αυτά τα στοιχεία, μιας και η Εταιρία εμφανίζεται σαν Θρησκευτική Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση.

Υπάρχουν ορισμένοι που μπορεί να νομίζουν ότι η Εταιρία Σκοπιά είναι μια αβλαβής θρησκεία που απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν μια αξιοσημείωτη άποψη για τη Βίβλο και τη ζωή. Αλλ’ υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άλλοι που γνωρίζουν καλύτερα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποφέρει πολλά κάτω από τις σκληρές απαιτήσεις της οργάνωσης. Έχουν δει αγαπημένα τους πρόσωπα να πεθαίνουν εξαιτίας παράλογων κανονισμών σχετικά με την υγεία. Έχουν στερηθεί γιορτές όπως τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια. Έχουν στερηθεί τις ευκαιρίες για ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, για καριέρα, για έγγαμη ζωή και τεκνοποίηση, για να αφιερώσουν τη ζωή τους πουλώντας βιβλία και περιοδικά και προσηλυτίζοντας υποψήφια θύματα. Έχουν πληρώσει πρόστιμα ή υπέστησαν φυλάκιση αρνούμενοι να υπακούσουν ορισμένους νόμους της χώρας τους. Και πράγματι τα καταφέρνει πουλώντας κατά εκατομμύρια διάφορα βιβλία, βιβλιαράκια, περιοδικά που σ’ αυτήν δεν στοιχίζουν σχεδόν τίποτα, επειδή αυτοί που τα βγάζουν είναι ολοχρόνιοι «σκλάβοι» της που ζουν και τρέφονται μέσα στις εγκαταστάσεις της, παίρνοντας ένα συμβολικό μισθό.

Βέβαια τα έντυπα αυτά μοιράζονται ΔΩΡΕΑΝ σε μας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι όμως ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ

να τα πληρώνουν αυτοί στην Οργάνωσή τους. Οπότε μπορεί να φανταστεί κάποιος τι τεράστια ποσά συγκεντρώνει η Εταιρία τους. Ενδεικτικά να πούμε για να γίνουμε κατανοητοί, για τί ποσά μιλάμε, πως για το έτος π.χ. 2006 σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η ίδια η Εταιρία, ξοδεύτηκαν για διάφορες ανάγκες το ποσό των 111.000.000 δολαρίων. Οπότε είναι εύκολα να γίνει αντιληπτό τι τεράστια έσοδα εισρέουν στα ταμεία της Εταιρίας «Σκοπιά». Και για να δώσουμε μια γεύση των τεραστίων ποσών που διαχειρίζεται η Εταιρία «Σκοπιά» δημοσιεύουμε φωτογραφία από το έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελίδες 352 και 353 όπου φαίνονται μερικά από τα τεράστια και πανύψηλα κτίρια που έχει στην κατοχή της. Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη πως τα κτίρια αυτά είναι ένα ελάχιστο μόνο μέρος από τα εκατοντάδες άλλα που διαθέτει, όπως υποστηρίζει άλλωστε και η ίδια η Εταιρία: Αυτές οι θυσίες θα ήταν επαινετές αν η αιτία ήταν δικαιολογημένη και αφορούσε την πίστη στο Θεό. Αλλά αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Σκοπιάς. Τους καταδικάζει το ίδιο το υπόμνημά τους. Οι προφητείες τους δεν επαληθεύτηκαν. Η λογική τους είναι αντιφατική. Οι πολιτικές τους διαρκώς αλλάζουν. Και η ερμηνεία τους της Αγίας Γραφής, στην οποία υποτίθεται ότι στηρίζονται οι διδασκαλίες τους, συχνά δεν εναρμονίζεται με την καθολικά αναγνωρισμένη ερμηνεία στο διάβα της ιστορίας. Ελπίζουμε ότι πολλοί Μ.τ.Ι, και άλλοι ενδιαφερόμενοι θα εξετάσουν με προσοχή τις πληροφορίες που παρουσιάζονται, με την πεποίθηση ότι η γνώση της αλήθειας μόνο καλό μπορεί να κάνει στον καθένα που την κατέχει και ευθυγραμμίζει τη ζωή του μ’ αυτήν.

29) Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ''ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ'' Εώς το 1932 η οργάνωση πίστευε και τιμούσε τον Τίμιο Σταυρό,κατόπιν όμως άλλαξε (και αυτό) με τον όρο: ''ξύλο βασανισμού''. Δεν υπάρχει αίρεση στον κόσμο, που να δείχνει τέτοια δαιμονική περιφρόνηση και απέχθεια προς τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό από τους «Μάρτυρες τού Ιεχωβά». Δεν δέχονται βέβαια αγίους,οπότε δεν μπορούμε να παραθέσουμε τον Μ.Κωνσταντίνο και το ''Εν τούτω νίκα''. Δέχεστε όμως τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο,αφού διαβάζετε τις Γραφές του, (έστω και παραποιημένες).Δεν πρέπει λοιπόν να παραβλέπετε ότι ο Άγιος με το σχήμα του Τιμίου Σταυρού κατατρόπωσε τον μάγο Κύνωπα στην Πάτμο.Επίσης,ο Μωυσής,ΣΤΑΥΡΟΕΙΔΩΣ άνοιξε την ερυθρά θάλασσα,οριζόντίως την άνοιξε και καθέτως την έκλεισε.Η Αγία Γραφή αναφέρει τη λέξη ''Σταυρός'' 36 φορές,αλλα,με την παρέμβαση της Μ.Ν.Κ. εχει αλλαχτεί σε ''ξυλο'' και αντί για ''σταύρωσων''-έχει γίνει ''κρέμασε τον''! Μάλιστα,θεωρεί η''οργάνωση'' οτι ειναι ειδωλολατρικό και σεξουαλικό(!!!) σύμβολο... Στη Μ.Ν.Κ. και συγκεκριμένα στην σελίδα 1660 αναφέρει : ''Ο Ιησούς Χριστός κρεμάστηκε σε ένα ξύλο εκτέλεσης ως όνειδος'',και ''Ο Ιησούς Χριστός κρεμάστηκε σε ένα ξύλο η δέντρο εκτέλεσης'', και ''Οι χριστιανοί πρέπει να φέρουν το ξύλο ως όνειδος'',βλέπετε,οτι ο ''Κυρίως αρχηγός της αίρεσης και διώκτης του Σταυρού'',ο άρχοντας αυτού του κόσμου''...φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν''!

Γαλάτες 6:14 ''Σε μένα, όμως, μη γένοιτο να καυχώμαι, παρά μονάχα στον Σταυρό τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο''. Έτσι,μετά τον Σταυρό άλλαξαν και οι εορτές (ενώ ως το 1932 οι Μ.τΙ. γιόρταζαν Χριστούγεννα-Πάσχα,κτλ) μετά θεωρήθηκαν και οι εορτές ειδωλολατρικές!

1926-Χριστούγεννα στο Αρχηγείο Bethel Σκοπιάς (Καλά Χριστούγεννα κύριοι ''ειδωλολάτρες''!) (Τι έγινε άραγε,μέχρι το 1932 ώστε 1899(!) χρόνια μετά τη Σταύρωση! να έρθουν αλλαγές-νεωτερισμοί-εξ' Αμερικής)? ΠΡΟΦΑΝΩΣ ''ΝΕΟ ΦΩΣ''? Έτσι ,οι Μ.τ,Ι έχουν μόνο μια εορτή πλέον,την ''ανάμνηση'' του Θανάτου του Ιησού,του ''μεγαλύτερου ΑΝΘΡΩΠΟΥ'' που έζησε ποτέ! Εκτενής έρευνα για το σχήμα του Σταυρού Από το 1891 μέχρι το 1931, η εταιρεία της Σκοπιάς είχε σε μεγάλη εκτίμηση τον Σταυρό και τον αναγνώριζε ως σύμβολο της χριστιανικής πίστεως. Τον Σταυρό με το στέμμα τον φορούσαν οι «σπουδαστές της Γραφής», ενώ κοσμούσε τα κτίρια της εταιρείας και το εξώφυλλο του περιοδικού «Σκοπιά» από το 1891 ως το 1931. Ο ίδιος ο Ρώσσελ θεωρούσε τον Σταυρό ως το κέντρο του αληθινού ευαγγελίου. Με τον ερχομό του Ρόδεφορντ, άρχισε να τονίζεται πως τα «διακοσμητικά σύμβολα» δεν δείχνουν τον χριστιανό. Μετά το 1931 εξαφανίζεται ο Σταυρός από το περιοδικό «Σκοπιά» ενώ το 1936 τονίστηκε πως «οι αποδείξεις δείχνουν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω σε ένα ξύλινο δοκάρι και όχι σε σταυρό αποτελούμενο από δύο δοκάρια». Το άλλοτε καύχημα του Σταυρού, μετατρέπεται σε όργανο αισχύνης με τη δήλωση: «Ποιος θα διενοείτο να φιλήση το περίστροφο που είχε χρησιμοποιηθεί για να φονεύση ένα προσφιλές άτομο ή να το φορέση γύρω από το λαιμό του;» και η δήλωση αυτή γίνεται, χωρίς να κάνει καμμιά διάκριση μεταξύ του σταυρού του Χριστού και του σταυρού των ληστών. Επίσης αρχίζει να θεωρείται «ειδωλολατρικό θρησκευτικό σύμβολο» και οι οπαδοί της «Σκοπιάς» μεταβάλλονται σε εχθρούς του Σταυρού. Αυτή τη στιγμή, τα επιχειρήματα που έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς, σε διαφορετικούς χρόνους και από διαφορετικούς εκπροσώπους των ΜτΙ, συνοψίζονται στα εξής: Οι 3 Βασικές Θέσεις των ΜτΙ ενάντια στο σχήμα του Σταυρού και τη Θεολογία του 1. Λένε καταρχάς οι ΜτΙ ότι Σταυρός επάνω στον οποίο πέθανε ο Ιησούς, ήταν ένας απλός, όρθιος πάσσαλος, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που να βεβαιώνουν το αντίθετο. Επειδή στην εποχή του Ομήρου η λέξη σταυρός σήμαινε «πάσσαλος» και επειδή πράγματι σε αρχαία έργα που αναφέρονται σε έργα, οχυρώσεις ή πολεμικές κατασκευές η λέξη σταυρός σημαίνει συχνά το απλό ξύλο ή τον πάσσαλο, υποστηρίζουν ότι το ίδιο θα πρέπει να εννοούν και στην ΚΔ για το σχήμα του

σταυρού. Θέλουν όμως να ξεχνάνε μία πολύ σημαντική περίοδο για τη σταύρωση: Την ρωμαϊκή. Τότε, η σταύρωση γινόταν και σε σχήμα «Τ», και έτσι αφού άλλη ελληνική λέξη για την αναφορά σε ένα τέτοιο σχήμα δεν υπήρχε, οι ελληνόφωνοι εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν τη λέξη σταυρός και για το σχήμα «Τ». Πάντως, στις μεταφράσεις της ΚΔ που εκδίδουν οι ΜτΙ, έχουν αντικαταστήσει τη λέξη σταυρός με την έκφραση: «ξύλο βασανισμού». Στις αγγλικές εκδόσεις, τον σταυρό τον ονομάζουν «Torture Stake» που σημαίνει «πάσσαλος βασανισμού».

2. Ο δεύτερος ισχυρισμός των ΜτΙ είναι πως ο Σταυρός με το σημερινό σχήμα, επιλέχθηκε και καθιερώθηκε από τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο στις αρχές του 4ου αιώνα. Λένε πως επειδή υπήρξαν αντικείμενα στην εποχή προ Χριστού, που έμοιαζαν πολύ με τον σταυρό που σήμερα υιοθετεί η Ορθόδοξη εκκλησία, καθώς οι χριστιανοί δεν γνώριζαν το πραγματικό σχήμα του σταυρού, αφού δεν υπήρχαν ιστορικά στοιχεία, δανείστηκαν κάποιο "ειδωλολατρικό" ιερό αντικείμενο, το οποίο επιλέχθηκε για να συμβολίσει τον σταυρό του Ιησού. Έτσι κατηγορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία για αποδοχή αυτούσιου ειδωλολατρικού δανείου!

3. Εκτός αυτών των αντιρρήσεων, υπάρχει και η θεολογική, όπου με βάση αναφορές σε χωρία της Αγίας Γραφής, ο σταυρός του Ιησού, ως εκτελεστικό όργανο αυτού του τόσο σημαντικού προσώπου για τον Χριστιανισμό, θα έπρεπε να μην τιμάται και να μην θεωρείται ιερό σύμβολο, αλλά αντίθετα, να προκαλεί αποστροφή στον πιστό, όπως ένα οποιοδήποτε φονικό όργανο, που θα έπαιρνε τη ζωή από ένα προσφιλές πρόσωπο. Τα τρία παραπάνω επιχειρήματα των ΜτΙ εμπεριέχουν ένα αριθμό υποερωτημάτων που θα δούμε στη συνέχεια. Για τα δύο πρώτα όμως, και μόνο οι αρχαίες μαρτυρίες για το σχήμα του Σταυρού είναι υπεραρκετές για να μας δείξουν ότι: α) Η υπόθεση περί πασσάλου είναι πέρα για πέρα αυθαίρετη και υποκριτική β) Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για …ειδωλολατρική εφεύρεση και φαντασία του Μ. Κων/νου (δηλ. στις αρχές του 4ου αιώνα) όταν παραθέτουμε τόσες μαρτυρίες για το σχήμα του σταυρού ως Τ, που φτάνουν μέχρι τις αρχές του 3ου αιώνα, ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΑΙΩΝΑ ΠΡΙΝ το διάταγμα ανεξιθρησκείας του Μ. Κων/νου!

2. Οι αρχαίες μαρτυρίες για το σχήμα και τη θεολογία του Σταυρού του Ιησού Χριστού Οι πηγές είναι πράγματι αρκετές και προσδιορίζουν όχι μόνο το σχήμα του Σταυρού του Ιησού, αλλά ταυτόχρονα τονίζουν και την σπουδαία θεολογική αξία και τιμή που από πολύ νωρίς η αρχαία εκκλησία έδινε στο σχήμα αυτό. Με χρονολογική σειρά οι μαρτυρίες των αρχαίων κειμένων για το σχήμα του σταυρού του Ιησού προέρχονται από τις παρακάτω χριστιανικές και εξωχριστιανικές πηγές που θα αναφερθούν αναλυτικά: · · · · · · · · · · · ·

Ευαγγέλια (1ος αιώνας) Επiστολή Βαρνάβα (τέλη 1ου έως αρχές 2ου αιώνα, από το 70-130 μ.Χ.) Ωδές Σολομώντος (από τέλη 1ου έως τέλη 2ου αιώνα μ.Χ.) Ιουστίνος (μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.) Σιβυλλικοί χρησμοί (2ος έως 3ος αιώνας μ.Χ.) Κέλσος (μέσα προς τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Πράξεις Πέτρου (τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Ειρηναίος (τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Λουκιανός (τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Μινούκιος Φήλιξ Μάρκος (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.) Τερτυλλιανός (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.) Ωριγένης (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.)

Ας δούμε αναλυτικά όλες τις αρχαίες μαρτυρίες για το σχήμα του σταυρού του Ιησού: 3. Τι λένε τα Ευαγγέλια για το σχήμα του σταυρού (1ος αιώνας) α) Ματθ. 27:36-37 "και καθήμενοι ετήρουν αυτόν εκεί. και επέθηκαν επάνω της κεφαλής αυτού την αιτίαν αυτού γεγραμμένην. ούτος εστιν Ιησούς ο βασιλεύς των Ιουδαίων". Όπως αναφέρθηκε πιο πριν, αν η σταύρωση γινόταν σε πάσσαλο, τότε τα χέρια του Ιησού θα ήταν δεμένα επάνω από το κεφάλι του και η προφανής θέση της επιγραφής θα αναφερόταν ως "επάνω από τα χέρια του".

β) Ιωάν. 20:24 "ο δε είπεν αυτοίς. εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων". Είναι σαφής η αναφορά του Θωμά σε καρφιά (πληθυντικός) στα χέρια του Χριστού. Δεν μιλά για ένα καρφί στα δύο χέρια όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση σταύρωσης σε πάσσαλο με τα δύο χέρια ενωμένα επάνω από το κεφάλι. γ) Ιωάν. 21:18-19 "όταν δε γηράσης, εκτενείς τας χείρας σου, και άλλος σε ζώσει, και οίσει όπου ου θέλεις. τούτο δε είπε σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον Θεόν". Στο χωρίο αυτό ο Ιησούς, αναφέρεται στον μελλοντικό θάνατο του Πέτρου. Σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης εκκλησίας, ο Πέτρος μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο το 67 μ.Χ. στη Ρώμη επί Νέρωνα. Η έκφραση "σημαίνων ποίω θανάτω" μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το "εκτενείς τας χείρας σου" αναφέρεται σε τρόπο/μέθοδο εκτέλεσης. Καθώς το εκτείνω σημαίνει "απλώνω προς τα έξω", "έχω [τα χέρια μου] σε έκταση", η αναφορά θυμίζει τη ρωμαϊκή σταύρωση με patibulum σύμφωνα με αρκετούς μελετητές.

4. Η μαρτυρία της "Επιστολής Βαρνάβα" (70-130 μ.Χ. Η μαρτυρία της Επιστολής Βαρνάβα Έναν σταυρό σε σχήμα Τ, μαρτυρά και η Επιστολή Βαρνάβα για τον Ιησού λίγα χρόνια μετά τη σταύρωση του, αφού το εύρος χρονολόγησης της ξεκινά από το 70 μ.Χ. (καθώς ο συγγραφέας γνωρίζει τα της καταστροφής του ναού από τον Τίτο), και θεωρείται ότι ο πυρήνας της (κεφ. 1-17) έχει γραφτεί μέσα στον 1ο αιώνα. Κατ' αυτό τον τρόπο, παίρνουμε σημαντικές πληροφορίες για το γεγονός ότι, την εποχή του Ιησού η λέξη σταυρός παρουσίασε μεταβολή από την παλιά σημασία ως πάσσαλος:

ΣΤΑΥΡΟΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ''ΣΚΟΠΙΑΣ''!

α) Ότι δε ο σταυρός εν τω Τ ήμελλεν έχειν την χάριν, λέγει και τους ‘τριακόσιους’. (Επ. Βαρνάβα 9.8b) Έτσι, το σχήμα του σταυρού του Ιησού προσδιορίζεται ως Τ, το σχήμα που στην ελληνική αρίθμηση αντιστοιχεί στον αριθμό 300. Εδώ, ξεκάθαρα αναφέρεται το σχήμα Τ ως το σχήμα του Σταυρού, και επιβεβαιώνει αυτό για δεύτερη φορά όταν αναφέρει πως το σχήμα του Σταυρού "λέγει και τους 300" όπου το συνδέει με το ελληνικό αριθμητικό τ’ που αντιστοιχεί στον αριθμό 300. Επειδή οι ΜτΙ έχουν υπόψη τους αυτό το χωρίο του 1ου αιώνα, λένε για να δικαιολογηθούν ότι αναφέρει το Τ όχι ως ιστορικό σχήμα, αλλά ως ένα «μαγικό» σύμβολο που δεν το συνδέει με τον Γολγοθά και τον Ιησού. Αν όμως διαβάσει κάποιος την επιστολή αυτή, βλέπει ότι από την αρχή μέχρι το τέλος στηρίζεται και διηγείται τα γεγονότα της ζωής του Ιησού, όπως αυτά μας παραδίδονται από την Καινή Διαθήκη, ξεκινώντας από τη διδασκαλία του, μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάληψή του. Συνδέει έτσι η επιστολή, με έναν ξεκάθαρο τρόπο, τον ιστορικό Ιησού με τον Σταυρό του Γολγοθά και των ευαγγελίων, αφού ολόκληρο το κείμενο βασίζεται σε συγκεκριμένες παραθέσεις της Παλαιάς Διαθήκης που χρησιμοποιούν οι ευαγγελιστές και στην Καινή, όπως επίσης και σε παραθέσεις αντίστοιχες με αυτές των τριών συνοπτικών ευαγγελίων, Μάρκου, Ματθαίου και Λουκά. · "Αλλά και σταυρωθείς έποτίζετο όξει καί χολή." (Επ. Βαρν. 7.3) · "Εί ούν ο υιός του θεού, ων κύριος και μέλλων κρίνειν ζώντας και νεκρούς, έπαθεν ίνα η πληγή αυτού ζωοποιήση ημάς, πιστεύσωμεν ότι ό υιός τού θεού ούκ ήδύνατο παθείν εί μη δι' ημάς."

(Επ. Βαρν. 7.2) · "Ιησούς ανέστη εκ νεκρών και φανερωθείς ανέβη είς ουρανούς." (Επ. Βαρν. 15.9) Έτσι, ο σταυρός που αναφέρει η επιστολή είναι ξεκάθαρα ο σταυρός του μαρτυρίου όπου ο Ιησούς «εποτίζετο όξει καί χολή» και όχι απλά ένα αυθαίρετο σχήμα. β) ''λέγει εις την καρδίαν Μωϋσέως το πνεύμα, ίνα ποίηση τύπον σταυρού [...] Τίθησιν ούν Μωυσής εν έφ' εν όπλον έν μέσω της πυγμής, και σταθείς υψηλότερος πάντων εξέτεινεν τας χείρας, και ούτως πάλιν ενίκα ό Ισραήλ. Είτα, οπόταν καθείλεν, πάλιν έθανατούντο." (Επ. Βαρνάβα 12.2-3) Η μαρτυρία αυτή μας δείχνει ότι σχηματίζουμε το σχήμα του Σταυρού όταν σταθούμε με τα χέρια μας σε έκταση. Επίσης το απόσπασμα φανερώνει ότι ο Σταυρός ήταν σύμβολο που έδειχνε την εύνοια του Θεού. Όταν ο Μωϋσής εξέτεινε τα χέρια του σχηματίζοντας σταυρό, νικούσε ο Ισραήλ ενώ όταν τα κατέβαζε τους θανάτωναν και πάλι.

5. Ωδές Σολομώντος (τέλη 1ου έως τέλη 2ου αιώνα μ.Χ.) "Εξέτεινα τα χέρια μου και αγίασα τον Κύριο. Γιατί η επέκταση/άνοιγμα των χεριών μου, είναι το σημείο Του. Και η έκταση μου είναι ο Σταυρός". (Ωδές Σολομώντος, 27) Στην ωδή αρ. 27, συναντάμε την αναφορά στο σχήμα του σταυρού που δημιουργείται όταν βρισκόμαστε με τα χέρια μας σε έκταση. Ο συγγραφέας όχι μόνο δεν αισθάνεται ότι προσβάλει τον Θεό, αλλά αντίθετα τον αγιάζει και τον θεωρεί σημείο του.

6. Η μαρτυρία του Ιουστίνου (μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.) Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας και απολογητής Ιουστίνος γράφει: α) "Μωυσής ηύχετο τώ θεώ τάς χείρας εκατέρως έκπετάσας, Ώρ δε και Ααρών υπεβάσταζον αυτάς πανήμαρ, ίνα μη κοπωθέντος αυτού χαλασθώσιν. ει γαρ ένεδεδώκει τι του σχήματος τούτου του τον σταυρόν μιμούμενου, ώς γέγραπται εν ταις Μωυσέως γραφαΐς: ό λαός ήττάτο: ει δε έν τή τάξει έμενε ταύτη, Άμαλήκ ενικάτο τοσούτον, και ισχύων δια του σταυρού ίσχυεν." (Ιουστίνος, Τρύφων, 90.4) Στην αναφορά αυτή του Ιουστίνου, ο Μωϋσής προσευχόταν στον Θεό με τα χέρια ανοιχτά, σε έκταση υποβασταζόμενος από τους Ωρ και ο Ααρών ώστε ακόμη κι αν εκείνος κουραζόταν, να μην σταματούσε να μιμείται το σχήμα του σταυρού μην τυχόν και αφανισθούν στη μάχη. β) :"[...] το σταυρωθήναι εμιμήσαντο [...]ως προείπεν ο προφήτης, το μέγιστον σύμβολον της ισχύος και αρχής αυτού υπάρχει [...] κατανοήσατε γαρ πάντα τα έν τω κόσμω, ει άνευ του σχήματος τούτου διοικείται η κοινωνίαν έχειν δύναται. Θάλασσα μεν γάρ ου τέμνεται, ην μή τούτο το τρόπαιον, ο καλείται Ιστίον, έν τη νηί σώον μείνη" [...] το δε ανθρώπειον σχήμα [...] τω ορθόν τε είναι και έκτασιν χειρών έχειν και εν τω προσώπω από του μετωπίου τεταμένον τον λεγόμενον μυξωτήρα φέρειν [...] και ουδέν άλλο δείκνυσιν ή το σχήμα τού σταυρού". (Ιουστίνος, Απολογία, 55.1-4) Εκτός από τις περιγραφές το σχήματος του Σταυρού που αναλύθηκαν νωρίτερα, το σύμβολο αυτό θεωρείται μέγιστον σύμβολον της ισχύος και αρχής και όχι κάτι που γεννά αποστροφή.

7. Σιβυλλικοί χρησμοί (2ος-3ος αιώνας μ.Χ.) Οι Σιβυλλικοί χρησμοί είναι απόκρυφα αποκαλυπτικά κείμενα που περιέχονται σε 14 συνολικά βιβλία. Από αυτά, στα βιβλία 6 & 7 περιέχονται πρωτότυπα χριστιανικά κείμενα που ήταν γνωστά στον Λακτάντιο στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. (The Anchor Bible Dictionary, New York-Doubleday, Vol. 6, σελ. 5), ενώ στο βιβλίο 8, περιέχονται χριστιανικές διασκευές ιουδαϊκών χρησμών (The Anchor Bible Dictionary, New YorkDoubleday, Vol. 6, σελ. 4) που χρονολογούνται στον 2ο μ.Χ. αιώνα. Μέσα στα κείμενα αυτά αναφέρεται: "ώ ξύλον ώ μακαριστόν, έφ' ου θεός έξετανύσθη" (Συβιλ. Χρ. 6.26) Σε όλη την έκταση των σιβυλλικών χρησμών που σήμερα γνωρίζουμε ότι γράφτηκαν από χριστιανούς, η θεματολογία αφορά στο χριστολογικό περιεχόμενο των ευαγγελίων. Η λέξη ξύλον αφορά το σταυρικό όργανο στο οποίο θανατώθηκε ο Ιησούς, ο οποίος ονομάζεται επανειλημμένα μέσα στα κείμενα ως Θεός, Σωτήρας, γεννημένος εκ παρθένου. Έτσι, η αναφορά αυτή είναι μια περιγραφή του σταυρικού του θανάτου στο ξύλο επάνω στο οποίο εκτάθηκε όταν θανατώθηκε. Το ξύλο, η λέξη που σχετίζεται στην Καινή Διαθήκη

με το σταυρό, δεν απαξιώνεται αλλά χαρακτηρίζεται μακαριστόν.

8. Οι μαρτυρίες Κέλσου-Λουκιανού-Ωριγένη Ο Κέλσος έγραψε περίπου το 170-180 μ.Χ. ένα αντιχριστιανικό έργο που ονομάζεται "Αληθής λόγος" και ο Ωριγένης μετά από λίγες δεκαετίες, στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. απάντησε πρόταση-πρόταση στα επιχειρήματα του Κέλσου με το απολογητικό του έργο "Κατά Κέλσου". Εξαιτίας αυτού, μας σώζονται σήμερα τα 3/4 από το έργο του Κέλσου παρόλο που το πρωτότυπο έχει χαθεί. Όπως λοιπόν σώζει ο Ωριγένης, ο Κέλσος μέσα στο έργο του αναφέρει σε διάφορα σημεία την εκτέλεση του Ιησού ως Ανασκολοπισμό: "Είτα φησιν ο Κέλσος: Τι φησι και ανασκολοπιζομένου του σώματος;" (Ωριγένης, Κατά Κέλσου 2.36) Ο ίδιος ο Ωριγένης στο δικό του έργο βεβαιώνει από την πλευρά των Χριστιανών την ταύτιση των δύο όρων Σταύρωση = Ανασκολοπισμός: "και "Κράξας φωνή μεγάλη αφήκε το πνεύμα", προλαβών τους επί των ανασκολοπιζομένων δήμιους, υποτέμνοντας τά σκέλη των σταυρουμένων" (Ωριγένης, Κατά Κέλσου 3.32.20) Την ίδια αυτή εννοιολογική ταύτιση του Σταυρού' με τον Σκόλοπα κάνει και σε άλλο σημείο ο Ωριγένης γράφοντας για τον θάνατο του Ιησού: "σταυρωθήναι τον Ιησούν" (Κατά Κέλσου 3.56.27) και "υπομείναι το επί σκόλοπος κρεμασθήναι" (Κατά Κέλσου 2.69.50) Όλα τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικά όταν συνδυαστούν με τις μαρτυρίες του Λουκιανού που έγραψε την ίδια περίπου εποχή με τον Κέλσο. Ο Λουκιανός, κάνοντας μια άμεση αναφορά στα γεγονότα της Καινής Διαθήκης και στη σταύρωση, περιγράφει τον Ιησού ως "εν τη Παλαιστίνη ανασκολοπισθέντα" (Περί της Περεγρίνου τελευτής, 11.11). Χρησιμοποιεί έτσι το ανασκολοπίζω για τον Ιησού, όρος που χρησιμοποιήθηκε και από τον Κέλσο και από τον Ωριγένη, ενώ στο έργο του Δίκη Φωνηέντων, ο Λουκιανός μας εξηγεί τι ακριβώς εννοούσε όταν αναφερόταν σε ανασκολοπισμό: "το Ταυ ες το των στοιχείων γένος παρήγαγε: τω γαρ τούτου σώματι φασι τους τυράννους ακολουθήσαντας και μιμησαμένους αυτού το πλάσμα έπειτα σχήματι τοιούτου ξύλα τεκτήναντας ανθρώπους ανασκολοπίζειν επ' αυτά: από δε τούτου και τω τεχνήματι τω πονηρω την πονηράν επωνυμίαν συνελθείν. Τούτων ούν απάντων ένεκα πόσων θανάτων το Ταυ άξιον είναι νομίζετε;" (Δίκη Φωνηέντων, 12.4-13) Οι τύραννοι λοιπόν, παρατηρώντας τη μορφή του γράμματος Τ, αντέγραψαν το σχήμα του και έφτιαξαν μία ξύλινη κατασκευή για να ανασκολοπίζουν ανθρώπους επάνω σ’ αυτά και έτσι ο ανασκολοπισμός γινόταν σε όργανο με σχήμα Τ. Εκτός αυτού όμως, ο Λουκιανός μας εξηγεί με σαφήνεια την μέθοδο του σταυρικού μαρτυρίου και το σχήμα του σταυρού, επιβεβαιώνοντας τη μορφή που αποδεχόμαστε για τον σταυρό σήμερα: "ει δοκεί κατά μέσον ενταύθα που υπέρ της φάραγγος ανεσταυρώσθω εκπετασθείς τω χείρε από τουτουι του κρημνού προς τον εναντίον […] και όλως επικαιρότατος αν ο σταυρός γένοιτο, […] αλλ' όρεγε την δεξιών: συ δε, ω Ήφαιστε, κατάκλειε και προσήλου και την σφύραν ερρωμένως κατάφερε, δος και την ετέραν: κατειλήφθω ευ μάλα και αύτη. ευ έχει." (Λουκιανού, Προμηθέας,1-2) Η σημαντική αυτή μαρτυρία του Λουκιανού μας περιγράφει τη θέση που έπαιρνε ο καταδικασμένος και τον τρόπο της σταύρωσης του: πρώτα ο μελοθάνατος ελάμβανε θέση με τα χέρια ανοιχτά, σε έκταση ("εκπετασθείς τω χείρε"), ενώ κατά τη διαδικασία της σταύρωσης, τοποθετούνταν καρφιά με τη βοήθεια σφυριού (σφύραν - προσήλου) πρώτα στο δεξιό και κατόπιν στο αριστερό χέρι ("όρεγε την δεξιών-την σφύραν κατάφερε-και την ετέραν (το άλλο χέρι)-ευ μάλα και αύτη"). (Λουκιανού, Προμηθέας,1-2) Έτσι, ο ανασκολοπισμός του Ιησού που αναφέρει ο Κέλσος, ο Λουκιανός και ο Ωριγένης, είχε την ίδια έννοια με την σταύρωση που μας αναφέρει ο Λουκιανός και ο Ωριγένης και μάλιστα έγινε σε σταυρό με σχήμα Τ. Άρα, είτε ο Ιησούς πούμε ότι σταυρώθηκε, είτε πούμε ότι ανασκολοπίσθηκε, αυτό έγινε ως εξής: Αφού πρώτα τοποθετήθηκε σε ένα σταυρό με σχήμα Τ με τα χέρια ανοιχτά και σε έκταση, καρφώθηκε επάνω στο ξύλινο αυτό όργανο με τη βοήθεια σφυριού. Τελικά, ο συνδυασμός όλων των μαρτυριών μας δίνει μια σημαντική εξωχριστιανική μαρτυρία που μαζί με τις χριστιανικές μας δίνουν καθαρά ποιο ήταν το σχήμα του Σταυρού πολύ πριν την έλευση του Μ.

Κωνσταντίνου.

9. Η μαρτυρία στις "Πράξεις Πέτρου" (τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Πράξεις Πέτρου ονομάζεται το απόκρυφο χριστιανικό κείμενο που γράφτηκε στη Ρώμη ή τη Μικρασία, στο τέλος του 2ου αι. μ.Χ. (πιθανόν μεταξύ 180 και 190). Σε κάποιο σημείο του, γίνεται μια σαφής αναφορά στο σχήμα του σταυρού: "Ίνα λόγος ή τούτο το ορθόν ξύλον, εφ' ω εσταύρωμαι: ήχος δε το πλάγιον έστιν, ανθρώπου φύσις: ο δε ήλος ο συνεχών έπι τω ορθώ ξύλω το πλάγιον κατά μέσου, η επιστροφή και η μετάνοια του άνθρωπου." (Πράξεις Πέτρου, 38) Στο κείμενο αυτό, ο συγγραφέας αναφέρεται διαρκώς στη διδασκαλία, το πάθος και τον σταυρό του Ιησού ως γεγονότα ιστορικά. Έτσι, εκτός από την περιγραφή του σταυρού ως οργάνου που αποτελείται από έναν κάθετο και έναν οριζόντιο ξύλινο άξονα, ο ίδιος ο σταυρός αντί για αρνητικά αισθήματα, χρησιμοποιείται ως ένα σύμβολο μετανοίας και επιστροφής του ανθρώπου στον Θεό.

10. Η μαρτυρία Ειρηναίου (τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.) Ο Ειρηναίος, αντιρρητικός και αντιγνωστικός χριστιανός συγγραφέας του 2ου αιώνα μ.Χ. εκτός άλλων, έγραψε και το σημαντικό έργο "Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως" (συντετμημένο: "Κατά Αιρέσεων"), με το οποίο πολεμά τον γνωστικισμό. Εκεί περιγράφει τον Σταυρό όπως ακριβώς τον γνωρίζουμε κι εμείς σήμερα: "Το ίδιο το σχήμα του Σταυρού, διαθέτει πέντε άκρα: δύο κατά μήκος, δύο κατά πλάτος, και ένα στο κέντρο του, επάνω στο οποίο ευρίσκεται εκείνος που είναι καθηλωμένος με τα καρφιά." (Κατά αιρέσεων , ΙΙ, 24.4) 11. Ο Μινούκιος Φήλιξ Μάρκος για το σχήμα του σταυρού (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.) Ο Μινούκιος Φήλιξ ήταν λατίνος συγγραφέας αφρικανικής καταγωγής. Στον διάλογό του Octavius, ένας νεοφώτιστος στον χριστιανισμό, ο Οκτάβιος, ανασκευάζει τις αντιρρήσεις του ειδωλολάτρη Καικιλίου, και καταρρίπτει με ηρεμία τις κατηγορίες εναντίον των χριστιανών. Μέσα στα κείμενα του, βρίσκουμε και αναφορές στο σχήμα του σταυρού: "Αναγνωρίζουμε το σημείο του Σταυρού εκ φύσεως, επί του πλοίου όταν αυτό κινείται με φουσκωμένα τα πανιά του, καθώς γλιστρά προχωρώντας με τα κουπιά του εκτεταμένα. Επίσης, όταν το στρατιωτικό έμβλημα σηκωθεί, είναι το σημείο του σταυρού, όπως και όταν ένας άνθρωπος λατρεύει τον Θεό με καθαρό νού, με τα χέρια του σε έκταση."

(Octavius, 29) 12. Η μαρτυρία του Τερτυλλιανού (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.) Ο Εκκλησιαστικός συγγραφέας Τερτυλλιανός (γεν. 155 μ.Χ.) σπούδασε νομικά και ελληνική και λατινική φιλολογία στην πατρίδα του και από θαυμασμό προς το θάρρος των χριστιανών στους διωγμούς, έγινε χριστιανός και ο ίδιος. Έγραψε πολλά συγγράμματα, ανάμεσά τους και μελέτες κατά των, κατά την αντίληψη του, αιρετικών. Στο έργο του Κατά Μαρκίωνος αναφέρει για το σχήμα του Σταυρού: "το Ελληνικό γράμμα Ταυ και το δικό μας γράμμα 'Τ' είναι ολόιδιο με το σχήμα του Σταυρού, που ο ίδιος είχε προβλέψει πως θα γινόταν το σημείο στα μέτωπά μας, στην αληθινή καθολική Ιερουσαλήμ." (Κατά Μαρκίωνος, ΙΙΙ,22) Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (β αιώνας) γράφει· «…επειδή είσαστε πέτρες του ναού του Πατέρα, ετοιμασμένοι για την οικοδομή του Θεού Πατέρα, που κατευθύνεστε στα ύψη με την μηχανή του Ιησού Χριστού, που είναι ο σταυρός, χρησιμοποιώντας για σχοινί το Άγιο Πνεύμα» (Προς Εφεσίους, IX 1). Σε άλλο σημείο αναφέρει· «Για μένα αρχεία είναι ο Ιησούς Χριστός, τα άθικτα αρχεία ο σταυρός του και ο θάνατός και η ανάστασή του και η πίστη μέσω αυτού…» (Προς Φιλαδελφείς, VIII 2). Πως λοιπόν λένε οι ΜτΙ ότι τα ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία δείχνουν ότι η υιοθέτηση του σύνθετου σταυρού αποτελούμενου από οριζόντιο και κάθετο άξονα, έγινε αισθητή στο λεξιλόγιο κυρίως κατά την προσπάθεια του Μ. Κωνσταντίνου να διαδώσει τη νέα θρησκεία στους υπηκόους του; Όλες οι παραπάνω μαρτυρίες προέρχονται, η αρχαιότερη πάνω από 2 αιώνες πριν τον Μ. Κωνσταντίνο, και η πιο πρόσφατη, τουλάχιστον ΕΝΑΝ (1) ολόκληρο αιώνα ΠΡΙΝ την εμφάνιση της υποστήριξης του Μ. Κων/νου στον χριστιανισμό!

Άρα, το σχήμα του Σταυρού δεν ήταν ούτε επινόηση, ούτε εφεύρεση του αυτοκράτορα. Ποια είναι η απάτη που χρησιμοποιούν οι ΜτΙ για να στηρίξουν τις απόψεις τους: Στην αρχαία ελληνική γλώσσα, αρχικά «Σταυρός» σήμαινε μόνο τον όρθιο πάσσαλο και γενικά κάθε ξύλινο όρθιο δοκάρι που το χρησιμοποιούσαν για εργαλείο ή οχυρωματικά έργα. Η έννοια αυτή όμως, αν και διατηρήθηκε μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. και αργότερα, σε εκφράσεις που περιελάμβαναν έννοιες ανάλογες, εντούτοις υπέστη μία καθοριστική επέκταση στην σημασιολογία της. Πρώτα όταν χρησμοποιήθηκε ως όργανο εκτέλεσης, δάνειο από τους Πέρσες τον 5ο αιώνα π.Χ. και δεύτερον όταν επικράτησε στη μεσόγειο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία εφάρμοζε τη σταύρωση, όμως με διαφορετικούς τρόπους από τους προηγούμενους λαούς. Όταν η Ρώμη λοιπόν, με σειρά εκστρατειών μετέβαλε σε επαρχίες της, την Ισπανία, τη Ναρβονική Γαλατία, μέρος της Μικράς Ασίας, ενώ υπέταξε την Ελλάδα (στα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ.) και την καρχηδονιακή Αφρική, η pax romana επιβλήθηκε σε όλη τη Μεσόγειο και η Ρώμη εισχώρησε στην πνευματική σφαίρα του ελληνιστικού κόσμου, του οποίου έγινε κληρονόμος με την ενοποίηση του μεσογειακού χώρου. Υπάρχει έτσι συμφωνία στους μελετητές, ότι η λέξη σταυρός απέκτησε την σημερινή της έννοια κάτω από την επιρροή της λατινικής λέξης crux που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι για το εκτελεστικό όργανο που συχνά περιελάμβανε μία οριζόντια δοκό η οποία ονομαζόταν patibulum. Εκεί, στην οριζόντια δοκό, δενόταν με τα χέρια σε έκταση και μαστιγωνόταν ο κατάδικος και κατόπιν με τα πόδια τον πήγαιναν στον τόπο εκτέλεσης όπου τον ανέβαζαν μαζί με το patibulum ψηλά σε μία όρθια δοκό. Έτσι έλαβε το σχήμα που γνωρίζουμε σήμερα ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού. Έτσι, το τέχνασμα που προσπαθούν να περάσουν οι ΜτΙ είναι ότι θέλουν να συσχετίσουν το γεγονός ότι στα ελληνικά ονομαζόταν οι πάσσαλοι «σταυροί», και θέλουν να μας πουν ότι σήμαινε ακριβώς το ίδιο η λέξη σταυρός και όταν αναφέρονταν στη ρωμαϊκή σταύρωση που εφαρμόσθηκε στην περίπτωση του Ιησού. Όμως, παραβλέπουν επίτηδες ότι οι Έλληνες δεν είχαν κάποια ειδική λέξη για τη μέθοδο σταύρωσης των Ρωμαίων και έτσι είναι βασικό το ερώτημα: Πως είναι δυνατόν, η λέξη σταυρός να μην περιγράφει τα σύνθετα σταυρικά όργανα όπως αυτά με το patibulum, τη στιγμή που δεν υπήρξε ειδική ελληνική λέξη που να χρησιμοποιείται γι αυτό το σκοπό; Δηλ., αν ένας ελληνόφωνος έβλεπε το εκτελεστικό όργανο που είχε σύνθετο σχήμα οριζόντιου και κάθετου άξονα, όπως αυτό που αναφέρουν οι μαρτυρίες, με ποια ελληνική λέξη θα το περιέγραφε; Μπορούν να μας την πουν οι ΜτΙ; Φυσικά όχι, επειδή ουδέποτε υπήρξε ειδική ελληνική λέξη που να περιγράψει τη σταύρωση με patibulum. Για το λόγο αυτό, ότι σταυρικό όργανο κι αν έβλεπαν, χρησιμοποιούσαν πάντα τη λέξη σταυρός και σταύρωση. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές έχουν καταλήξει πως η σημερινή έννοια του Σταυρού, έχει προέλθει από την Ρωμαϊκή λέξη Crux που περιέγραφε και σταυρούς με οριζόντια δοκό. Αυτό έκανε άλλωστε και ο Ιώσηπος περιγράφοντας όλα τα εκτελεστικά όργανα των Ρωμαίων ως σταυρούς ανεξαρτήτου σχήματος. Σε ολόκληρο τον 1ο μ.Χ. αιώνα, οι αναφορές από μη χριστιανούς συγγραφείς, σε "σταυρό" και παράγωγά του όπως: απεσταύρουν, ανεσταύρωσε, ανεσταυρωκέναι, σταυρός, προεσταύρου, σταυροίς, ανεσταυρωμένον, ανεσταυρώθη, αποσταυρώσας, εσταύρωσεν, σταυρούται, σταυρώματα, κ.ά., είναι οι παρακάτω: Πλούταρχος: Αναφέρει 20 περίπου λέξεις που περιέχουν τον όρο "σταυρός" με τους παραπάνω τύπους. Οι χρήσεις είναι δύο: Είτε αναφέρεται σε οχυρωματικά έργα, Είτε αναφέρεται σε όργανο και διαδικασία εκτέλεσης. Σε καμμιά όμως από αυτές τις περιπτώσεις δεν ξεκαθαρίζει το σχήμα που έχει ο σταυρός ως εκτελεστικό όργανο. Ιώσηπος: Αναφέρει 40 περίπου λέξεις που περιέχουν τον όρο "σταυρός" που στη συντριπτική πλειοψηφία τους αναφέρονται σε εκτέλεση. Σε όλες του τις αναφορές σε ρωμαϊκές εκτελέσεις, αναφέρει απλά τη λέξη "σταύρωση" χωρίς να αναφέρεται σε σχήμα πασσάλου. Αντιθέτως όμως, μας λέει ότι υπήρξε μεγάλη ποικιλία μεθόδων σταύρωσης και όχι μόνο μία: "προβασανιζόμενοι του θανάτου πάσαν αικίαν ανεσταυρούντο του τείχους αντικρύ [...] προσήλουν δε οι στρατιώται δι οργήν και μίσος τους αλόντας άλλον άλλω σχήματι προς χλεύην".

(Ιωσήπου, Ιουδαϊκός Πόλεμος, 5.449-451) Αππιανός Ο Ιστορικός Αππιανός αναφέρει 20 περίπου λέξεις που περιέχουν τον όρο "σταυρός" με τους παραπάνω τύπους. Η χρήση της λέξης γίνεται κυρίως με αναφορές σε οχυρωματικά έργα ή πολεμικά εργαλεία. Στη μοναδική φορά που αναφέρεται σε μαζική εκτέλεση 3.000 ανδρών (Sic. 2.8.5), δεν κάνει καμμία αναφορά στο σχήμα. Επίκτητος Ο φιλόσοφος χρησιμοποιεί 3 φορές τον όρο σταυρός και τις δύο αναφερόμενος σε θανατική ποινή. Στις δύο, δεν αναφέρει σχήμα ενώ στην Τρίτη, αναφέρει το σχήμα του σταυρού με την σημερινή μορφή: "εκδυσάμενος και εκτείνας σεαυτόν ως οι εσταυρωμένοι τρίβη ένθεν και ένθεν" (Επικτήτου, Διατριβαί, 3.26.22) Απολλώνιος Ο Σοφιστής Απολλώνιος αναφέρει τη λέξη σταυρός, αλλά ως λήμμα στο Ομηρικό Λεξικό του. Με ποια έννοια δηλ. χρησιμοποίησε ο Όμηρος τη λέξη αυτή 8 αιώνες πριν. Αν και χρησιμοποιεί την έκφραση ότι σταυρός σημαίνει και "πάντα τα διανιστάμενα ξύλα" όπου μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είχε και πιο ευρεία χρήση από τον απλό πάσσαλο, εντούτοις η αναφορά που κάνει δεν είναι για ρωμαϊκή εκτέλεση, αλλά για τον σταυρό ως εργαλείο ή οχυρωματικό έργο την εποχή του Ομήρου. Αρποκρατίων Ο Βαλέριος Αρποκρατίων, Αλεξανδρινός γραμματικός, στο έργο του "Λέξεις των δέκα ρητόρων" αναφέρει μία φορά τη λέξη σταυρός για εκτέλεση, χωρίς όμως να αναφέρεται σε σχήμα. Θα λέγαμε δηλ. ότι σε ολόκληρο τον 1ο αιώνα δεν υπάρχει τίποτε που να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς των ΜτΙ. Πόσο μάλλον να τους παράσχει τη βεβαιότητα ότι Σταυρός=πάσσαλος βασανισμού. Αντίθετα οι μαρτυρίες λένε ότι στον 1ο αιώνα υπήρξε ποικιλία σταυρώσεων που εφαρμοζόταν από τους Ρωμαίους, ενώ ο Επίκτητος κάνει μία νύξη για το σχήμα του σταυρού με την σημερινή έννοια. Είναι προφανές ότι για την μελέτη όλων των θεμάτων και ιδιαίτερα για το σχήμα του σταυρού, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν εκτός από τις εσωτερικές, και όσες εξωτερικές μαρτυρίες διαθέτουμε, όπως ορίζει η επιστήμη της ιστορίας για την κριτική κάθε κειμένου (Encyclopedie de la Pleiade, Ιστορία και Μέθοδοι της, Τόμος Δ', ΜΙΕΤ, 1980, βλ. σελ. 128, 249 κ.ά.). Ολόκληρη η Αγία Γραφή άλλωστε, είναι γεμάτη ποικίλης φύσεως γλωσσικά, γεωγραφικά ή πολιτιστικά στοιχεία, για την αξιολόγηση και την ερμηνεία των οποίων είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί κάθε διαθέσιμη μαρτυρία. Πολυθεϊστικό σύμβολο; Επειδή οι ΜτΙ ακόμα κι αν τους αποδείξει κάποιος ότι έχουν άδικο συνεχίζουν να επιμένουν, μετά την παρουσίαση των μαρτυριών για το σχήμα του Σταυρού, εκείνοι εξακολουθούν να λένε: «ακόμα κι έτσι να είναι, εσείς παρόλ’ αυτά λατρεύετε ένα ειδωλολατρικό σύμβολο που το είχαν πολυθεϊστές και φυσιολάτρες πριν από εσάς.» Το πλέον κλασικό επιχείρημα των ΜτΙ σε σχέση με αυτό, είναι η αναφορά σε παρόμοια σύμβολα που είχαν η Αίγυπτος, η Περσία, η Ινδία, και τα θεωρούσαν ιερά και τα συνέδεαν με τη λατρεία τής φύσης, την επιδίωξη της γονιμότητας και με τον θεό Ήλιο. Αυτή η αναφορά σχεδόν πάντα συνοδεύεται από το πασίγνωστο λήμμα για τον σταυρό στο λεξικό του W.E. Vine που λέει: «Το σχήμα τού σταυρού με τις δύο δοκούς προέρχεται από την αρχαία Χαλδαία, όπου εχρησιμοποιείτο ως σύμβολο του θεού Θαμμούζ (καθώς είχε το σχήμα Τ, από το αρχικό γράμμα τού ονόματος του) τόσο σε εκείνη όσο και σε γειτονικές περιοχές, όπως η Αίγυπτος. Κατά τα μέσα τού 3ου αιώνα μ.Χ. οι εκκλησίες είχαν είτε παραποιήσει είτε μεταβάλει ορισμένα δόγματα της χριστιανικής πίστης. Προκειμένου να αυξήσουν το γόητρο του ΑΠΟΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ οι παγανιστές έγιναν δεκτοί χωρίς να γίνει αναγέννηση της πίστης τους και τους επιτράπηκε να διατηρήσουν τα ειδωλολατρικά σημεία και σύμβολα. Έτσι, το Ταυ ή Τ, όπως συνήθως εμφανίζεται, με την οριζόντια κεραία χαμηλωμένη, υιοθετήθηκε ως σύμβολο του σταυρού του Χριστού». Εδώ πρέπει να προσεχθούν τα εξής: Αν ο Vine συμφωνεί με τους ΜτΙ ότι «Κατά τα μέσα τού 3ου αιώνα μ.Χ. οι εκκλησίες είχαν είτε παραποιήσει είτε μεταβάλει ορισμένα δόγματα της χριστιανικής πίστης» με αποτέλεσμα να τις θεωρεί «Αποστατικές»,

τότε έχουμε μία αναφορά καθαρά μονόπλευρη, δογματική και μη αντικειμενική. Είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος ότι η χριστιανοσύνη πήρε την ΚΔ των 27 βιβλίων από μία αποστατημένη εκκλησία; Γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι η ΠΡΩΤΗ στην ιστορία αναφορά της πλήρους ΚΔ των 27 βιβλίων βρίσκεται μόλις στην 39η εορταστική επιστολή του Μ. Αθανασίου το 367 μ.Χ.! Μέχρι τότε, σε όλες τις αναφορές σε κανόνα της ΚΔ, η προς Εβραίους επιστολή όπως και οι περισσότερες Καθολικές Επιστολές όπως και η Αποκάλυψη κυριολεκτικά έμπαιναν και έβγαιναν στον κανόνα. Και επιπλέον δεν είχε ξεκαθαριστεί ακόμα και η κανονικότητα της Επιστολής Βαρνάβα και του Ποιμένα του Ερμά. Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν να επιτρέψει ο Θεός να δώσει σε όλη τη χριστιανοσύνη τον πλήρη κανόνα το 367 μ.Χ. μία αποστατημένη εκκλησία που είχε παραβεί το λόγο Του; Προτιμούμε λοιπόν να υποστηρίξουμε ότι ο Vine στο λεξικό του (που γενικά, είναι ένα σημαντικό έργο), πιθανόν να εννοούσε κάτι διαφορετικό που το αναλύουμε παρακάτω. Για να δούμε τι λέει η επιστήμη της Φαινομενολογίας της Θρησκείας για το θέμα των συμβολισμών και των δανείων: Για να μπορέσει να καταδειχθεί η σημασία που πρέπει να δίνεται στον ακριβή συμβολισμό και ερμηνεία που δίνει μία θρησκεία σε κάποιο αντικείμενο, φαινόμενο, γεγονός ή διαδικασία που χρησιμοποιεί χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα: Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας και η ζωή του ανθρώπου, θα λέγαμε ότι δεν αφορά κάτι άλλο από το βίωμα μια διαπάλης ανάμεσα στο "καλό" και το "κακό". Από αυτά τα δύο στοιχεία, ο καθένας καλείται να επιλέξει το ένα ή το άλλο, να υπηρετήσει το ένα για να καταπολεμήσει το άλλο (Φαινομενολογία της Θρησκείας, Μπέγζος Μ., Ελληνικά Γράμματα, 1995, σελ. 129). Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτή της πρότασης, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, σε πρώτο επίπεδο, ο Χριστιανισμός και ο Γνωστικισμός και οι διδασκαλίες τους όπως αυτές αναφέρονται στα κανονικά ευαγγέλια και στα γνωστικιστικά ή απόκρυφα κείμενα, δεν παρουσιάζουν διαφορές. Κι όμως. Η "γνώση", σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, προϋποθέτει πάντοτε την κοσμολογική διαρχία και όχι μόνο την ηθική. Έτσι, ο ουράνιος κόσμος είναι ο κόσμος του φωτός, ενώ αυτός ο κόσμος που ζούμε, βρίσκεται στο σκότος. Για την "γνώση", η αντίθεση αυτή φωτός-σκότους είναι απόλυτη και το κακό στον κόσμο μας δεν είναι απλώς ο χωρισμός από το "φως" όπως διδάσκει ο Χριστιανισμός. Για τον γνωστικισμό, ο Δημιουργός αυτού του κόσμου είναι συνήθως μιά κατώτερη, κακή θεότητα σε αντίθεση με τον Δημιουργό του κόσμου του φωτός, τον "μέγα άρχοντα", ενώ για τον Χριστιανισμό υπάρχει μόνο ένας Δημιουργός, που φτιάχνει μία, αγαθή πάντοτε κτίση (Ιστορία των Χρόνων της Καινής Διαθήκης, Αγουρίδης Σ., Πουρναράς, σελ. 238). Το παραπάνω σχήμα, μπορεί εύκολα να μας δείξει τα μεγάλα προβλήματα που γεννά μια πρόχειρη φαινομενολογική διερεύνηση που ερμηνεύει επιφανειακά τις ποικίλες θρησκευτικές παραδόσεις χωρίς να δίνει βάση στον τρόπο, το χρόνο, τον τόπο, τις ομοιότητες, τις διαφορές και την ερμηνεία των κοινών και των ποικίλων σημείων ενός φαινομένου. Με αυτό τον τρόπο, όπου αίμα, νερό, προσευχή, χώρος λατρείας, ιερό κείμενο, θεοπνευστία, κακό, καλό, ζωή, θάνατος, φως, σκοτάδι, πρεσβυτερείο, κ.ά. έχουν την ίδια προέλευση, το ίδιο περιεχόμενο και συμβολισμό, αφού σχεδόν τίποτε από αυτά δεν υπάρχει που να μην υφίσταται χιλιάδες χρόνια πριν τον Χριστιανισμό και όχι μόνο. Σε καμμία περίπτωση όμως, η θρησκειολογία δεν αποδέχεται τον όρο δάνειο από τη στιγμή που ένα φαινόμενο έστω και αν διαθέτει εξωτερικές ομοιότητες με άλλα φαινόμενα, έχει απαλλαγεί από τα στοιχεία του πρότερου συμβολισμού του και χρησιμοποιείται με μία νέα διάσταση σύμφωνη προς το νέο θρησκευτικό πλαίσιο (Αι Ωδαί του Σολομόντως-Εισαγωγή,Κείμενον,Ερμηνεία, Τσάκωνα Β., Συμμετρία, 1994, σελ. 182). Επάνω στο θέμα αυτό, στο λεξικό του της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, ο W.E. Vine, στο λήμμα CROSS, CRUCIFY (Vine's complete expository dictionary of Old and New Testament words, Vine, W. E., Unger, M. F., & White, W., Nashville: T. Nelson, 1996, Vol. 2, Page 256), αφού κάνει πρώτα μια ιστορική αναδρομή σε παρόμοια με το σταυρό σύμβολα, που λαοί με φυσιοκρατική και πολυθεϊστική θρησκεία είχαν υιοθετήσει, δίνει μια ενδιαφέρουσα πληροφορία που αφορά την φαινομενολογία της θρησκείας: Κάνει κριτική σε εκκλησίες που εντάσσονταν, όπως λέει, στο αποστατικό εκκλησιαστικό σύστημα (σ.σ. ίσως να εννοεί γνωστικές ομάδες τις εποχής), οι οποίες επέτρεψαν σε προσύλιτους παγανιστές, να διατηρήσουν

αυτούσιο τον συμβολισμό (αναφέρει: "to retain their pagan signs and symbols": Υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός θέματος και στον συμβολισμό που αυτό αντιπροσωπεύει σε ένα θρησκευτικό, οργανικό σύνολο.) κάποιων εμβλημάτων που έμοιαζαν με το σταυρό του Ιησού όπως μας τον δηλώνουν οι αρχαίες χριστιανικές μαρτυρίες. Ασφαλώς, αυτή και μόνο είναι η ουσία του προβλήματος. Αυτούσιος δανεισμός συμβολισμού ενός αντικειμένου ή φαινομένου, δεν είχε θέση ποτέ στον Χριστιανισμό, αφού τα φαινόμενα συγκριτισμού καταδικάζονταν όχι μόνο στην Καινή Διαθήκη, όχι μόνο από την πρώτη εκκλησία, αλλά και σε όλους τους αιώνες από την Ορθόδοξη και την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Όπως σωστά αναφέρει ο W.E. Vine, το πρόβλημα ερμηνείας της φαινομενολογίας της θρησκείας, αποτελούσε και αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα στη θρησκειολογία και δυστυχώς, αποτελεί συχνό γεγονός η επιφανειακή κριτική από μη ειδικούς σε τέτοια θέματα, με αποτέλεσμα, κάθε θρησκεία αντί να εκλαμβάνεται ως ένα οργανικό σύνολο, να αντιμετωπίζεται ως άθροισμα παραδόσεων και λατρευτικών εθίμων. Έτσι, απομονώνεται και το σταυρικό σχήμα και αντί να εξεταστεί ως προς τη σύνδεσή του με το ιστορικό γεγονός της σταύρωσης και τον ιερό συμβολισμό του από τη σταυρική θυσία του Ιησού, όπως αποδίδεται από τα ιερά κείμενα και την αρχαία εκκλησία, αντιμετωπίζεται σαν κάτι "που μοιάζει με...", παρόλο που δεν είναι. Άραγε με το ίδιο σκεπτικό οι ΜτΙ γιατί δεν είναι αποστάτες και ειδωλολάτρες αφού ο καθένας μπορεί να θεωρήσει το βάπτισμα τους ως ειδωλολατρικό δάνειο από τον εμβαπτισμό των ιεροφαντών των Ελευσινίων Μυστηρίων της αρχαίας Ελλάδας και τις καθαρτήριες πλύσεις των Εσσαίων, τον συμβολισμό που έχουν για το αίμα του Χριστού, ως δάνειο από τον Μιθραϊσμό και την Αιγυπτιακή θρησκεία, τον συμβολισμό που έχουν για το κρασί , ως αυτούσιο δάνειο του πνευματικού συμβόλου του Βάκχου, την μορφή του Ιησού, ως δάνειο από την αρχαία ηρωωλατρεία, και την ανάστασή του, ως δάνειο από την αναβίωση των θεοτήτων στις φυσιοκρατικές θρησκείες. Η αρχαία Εκκλησία όμως, είχε συνείδηση της διαφοράς και της ουσίας των ζητημάτων αυτών και η διδασκαλία της οροθετούσε χωρίς παραχωρήσεις τις διαφορές των ειδωλολατρών και των χριστιανών. Ο Σταυρός του Ιησού, όχι μόνο δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτός ως τμήμα του βουλήματος των εθνών, αλλά αποτελούσε σημείο διαφοροποίησης και σύνορο ανάμεσα στις δύο ιδεολογίες: "το βούλημα των εθνών κατειργάσθαι, πεπορευμένους εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις. Όρον έχωμεν τον σταυρόν του κυρίου, ω περισταυρούμεθα [...]" (Κλήμης Αλεξανδρείας (τέλη 2ου αιώνα), Παιδαγωγός, 3.12.85) Απαντάει λοιπόν με αυτό τον ξεκάθαρο τρόπο ο Κλήμης εκ μέρους της αρχαίας εκκλησίας ότι ο σταυρός όχι μόνο δεν είναι ειδωλολατρικός αλλά μας ξεχωρίζει και από τους ειδωλολάτρες! Είναι λοιπόν φανερό ότι, η ανάγνωση της φαινομενολογίας της θρησκείας, δεν πρέπει να έγκειται στην ταύτιση στοιχείων που παρουσιάζονται και λειτουργούν σε διαφορετικά πλαίσια και συναρτήσεις, ούτε οδηγεί σε σωστά συμπεράσματα το να απομονώνονται σημεία από μια διδασκαλία και τη λατρεία της, που ταυτίζονται με παρόμοιες εκδηλώσεις άλλων θρησκειών. Ο φανατισμός εγκυμονεί κινδύνους ώστε να διατυπωθούν επιπόλαιες θεωρίες, με αποσπασματική άποψη επάνω στα ιστορικά δεδομένα των θρησκειών και με κενά ως προς τις ερμηνείες των θρησκευτικών φαινόμενων όπως αυτές των ΜτΙ. Εκτελεστικό όργανο; Σχετικά με το τρίτο επιχείρημα των ΜτΙ, δηλ.: με βάση αναφορές σε χωρία της Αγίας Γραφής, ο σταυρός του Ιησού, ως εκτελεστικό όργανο αυτού του τόσο σημαντικού προσώπου για τον Χριστιανισμό, θα έπρεπε να μην τιμάται και να μην θεωρείται ιερό σύμβολο, αλλά αντίθετα, να προκαλεί αποστροφή στον πιστό, όπως ένα οποιοδήποτε φονικό όργανο, που θα έπαιρνε τη ζωή από ένα προσφιλές πρόσωπο. και πάλι οι ΜτΙ παίρνουν τις απαντήσεις τους και μάλιστα μέσα από την Καινή Διαθήκη: Η αποδοχή του Σταυρού στην Καινή Διαθήκη και τον Πρωτοχριστιανισμό Καταρχάς, μία απλή ανάγνωση όλων των πρωτοχριστιανικών μαρτυριών για το σχήμα του σταυρού, θα αποκαλύψει έναν βαθύ σεβασμό προς τον σταυρό και μία ύψιστη αξιολόγησή της σημασίας του για τη ζωή του χριστιανού. Ο σταυρός, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκείνες, είναι σε κάθε περίπτωση: · Σύμβολο νίκης (πρβλ. "τω σταυρώ απεκδυσάμενος τάς αρχάς καί τάς εξουσίας εδειγμάτισεν έν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ", Κολ. 2:13-15) · Σημείο αγιασμού (πρβλ. "δια του θανάτου, παραστήσαι υμάς αγίους [...] κατενώπιον αυτού", Κολ.

1:22) · Σύμβολο θεϊκής αρχής και ισχύος (πρβλ. "Ο λόγος γαρ ο του σταυρού [...] τοις δε σωζομένοις ημίν

δύναμις Θεού εστι", Κορ. Α' 1:18) · Ξύλον μακαριστόν (πρβλ. "ειρηνοποιήσας δια του αίματος του σταυρού αυτού", Κολ. 1:20) · Σύμβολο μετανοίας και επιστροφής του άνθρωπου στο θεό (πρβλ. "πάλιν ανακαινίζειν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντας εαυτοίς", Εβρ.6:6 και "ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας", Ρωμ. 6:6) Πουθενά δεν συναντάμε αποστροφή, σημάδια απαξίωσης ή έλλειψη Καινοδιαθηκικού πνεύματος, είτε στα αποσπάσματα αυτά, είτε στο σύνολο των χριστιανικών έργων των πρώτων αιώνων του Ιγνατίου, του Πολυκάρπου, του Ιουστίνου, του Ειρηναίου, του Θεόφιλου Αντιοχείας, του Μινούκιου Φήλιξ, του Κλήμη Αλεξανδρείας, του Τερτυλλιανού και πολλών άλλων. Από εκεί και πέρα όμως, ένα ερώτημα που συνήθως απευθύνεται από τους επικριτές του σταυρού προς όσους τον τιμούν είναι: Θα υπήρχε περίπτωση να τιμήσουμε το όπλο που θα έπαιρνε τη ζωή από αγαπημένο μας πρόσωπο; Έτσι όμως όπως τίθεται το ερώτημα, παρουσιάζει ελλιπή στοιχεία και άρα αδυναμία να απαντηθεί σε όλες τις διαστάσεις του. Γιατί μπορεί καταρχάς, η ιδέα ενός όπλου να δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα πλαίσια του πολιτισμού μας, δίνουμε προτεραιότητα στο συμβολισμό και τη χρήση ενός αντικειμένου και όχι στο αντικείμενο καθαυτό το οποίο δεν μπορεί να είναι κακό ή καλό από μόνο του. Ένα μαχαίρι χρησιμεύει για να εξυπηρετεί την καθημερινότητά μας, μπορεί όμως να αφαιρεί και ζωές. Όμως ακόμα και στη δεύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι φτιάχνουν πολεμικά μουσεία ή προθήκες με όπλα, τα οποία τιμούν, ακόμα κι αν από τη χρήση τους, έχασαν τη ζωή τους αγαπημένα πρόσωπα. Δεν τα τιμούμε όμως επειδή στέρησαν τη ζωή των δικών μας ανθρώπων, αλλά τα τιμούμε σε σχέση με το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Τα τιμούμε ως σύμβολα ελευθερίας. Όπως λέει και ο απ. Παύλος: "Χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα, εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν ο ην υπεναντίον ημίν, και αυτό ήρεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ απεκδυσάμενος τάς αρχάς καί τάς εξουσίας εδειγμάτισεν έν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ" (Κολ. 2:13-15) Συγχώρησε ο Χριστός δηλ. όλα τα παραπτώματα και κατήργησε το χρεόγραφο με τις διατάξεις του, που ήταν εναντίον μας, και το έβγαλε από τη μέση καρφώνοντας το στο σταυρό. Και αφαίρεσε τη δύναμη που είχε το εξουσιαστικό κακό που τώρα νικήθηκε από το θρίαμβο του σταυρού. Αυτός ο σταυρός λοιπόν, είναι σύμβολο ελευθερίας και θριαμβευτικό όργανο απελευθέρωσης του ανθρώπου από το κακό σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη. Επίσης είναι σύμβολο ειρήνης: "Νυνί δε εν Χριστώ Ιησού, υμείς οι ποτέ όντες μακράν, εγγύς εγεννήθητε έν τω αίματι του Χριστού. Αυτός γάρ έστιν ή ειρήνη ημών, ό ποιήσας τά αμφότερα έν καί τό μεσότοιχον του φραγμού λύσας, την έχθραν έν τή σαρκί αύτοΰ τόν νόμον τών εντολών έν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση έν έαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών είρήνην, καί αποκαταλλάξη τους αμφότερους έν ενί σώματι τω θεώ διά του Σταυρού, αποκτείνας την έχθραν έν αύτώ" (Εφ. 2:13-16). Ο Παύλος διδάσκει πως όσοι ήταν μακριά από το θεό, ήρθαν πλέον κοντά με τη σταυρική θυσία του Χριστού. Ο Ιησούς έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους (Ιουδαίους και εθνικούς) ένα λαό και γκρέμισε με το σταυρικό του θάνατο ότι τους χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους. Θανάτωσε με το σταυρό του την έχθρα, και συμφιλίωσε τους δύο πρώην εχθρούς σε ένα σώμα και με το θεό. "Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον" (Α' Κορ. 23 εξ.) Το παραπάνω χωρίο, θυμίζει ότι οι Χριστιανοί δεν ζητούσαν μεσσία που δίνει σημεία δυνάμεως και εξουσίας. Ο σταυρός και η ανάσταση ξεπερνούν τα ιουδαϊκά σχήματα της ηθικής και της νομιμότητας καθώς αυτές οι δύο έννοιες είναι αχώριστες στην αφήγηση των Ευαγγελιστών. Ο σταυρός είναι πλέον ένα σύμβολο-καύχημα, της νίκης του Ιησού (και μέσω αυτού και του ανθρώπου) κατά της φθοράς και του θανάτου, μια πρόσκληση να τον ακολουθήσουν οι άνθρωποι στη νέα ζωή της Αναστάσεως. Ο Ιωάννης, παρουσιάζει το σταυρό ως τη στιγμή που ο Υιός του ανθρώπου "υψώθη" (Ιω 8:28, 12:32 εξ), σαν ένα νέο σημείο σωτηρίας (Ιω. 3:14-16) ενώ όλη η διήγηση του ευαγγελιστή, θα έλεγε κανείς ότι δείχνει τον Ιησού να προχωρεί προς το σταυρό με μεγαλοπρέπεια. Συχνά παρουσιάζεται ως επιχείρημα ενάντια στο σταυρό, αυτό που έχει γραφτεί στην Παλαιά Διαθήκη:

"κεκατηραμένος υπό Θεού πας κρεμάμενος επι ξύλου" (Δευτ. 21:22-23), και το υπενθυμίζει και ο Παύλος: "επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου" (Γαλ. 3:13) Αυτά τα δύο χωρία όμως, δεν αναφέρονται στο όργανο βασανισμού, αλλά στο πρόσωπο που πεθαίνει επάνω στο όργανο αυτό. Ποια σχέση έχει το επιχείρημα αυτό με το Σταυρό, μπορούν να εξηγήσουν οι ΜτΙ; Δεν λέει πουθενά ότι είναι καταραμένος ο σταυρός, αλλά λέει ότι είναι καταραμένος εκείνος που σταυρώνεται! Άρα, το πρόβλημα, θα έμπαινε στην πραγματική του διάσταση αν θεωρούσαν οι χριστιανοί τον Ιησού ως ένα "κεκατηραμένο υπό Θεού" πρόσωπο ή αν ο Παύλος θα καταφερόταν ενάντια στον Ιησού ώστε να τον ονομάσει καταραμένο! Οι ΜτΙ δηλ. ισχυρίζονται πως ο σωτήρας Ιησούς αναφέρεται στην Γραφή ως καταραμένο πρόσωπο; Βεβαίως κάτι τέτοιο είναι γνωστό ότι δεν συμβαίνει στην χριστιανική θρησκεία και θα ήταν περιττό να μείνουμε περισσότερο. Ο ίδιος ο Παύλος λοιπόν, απευθυνόμενος προς Ιουδαίους και Εθνικούς για τους οποίους ο σταυρός ήταν αισθητικά αποκρουστικός και απόδειξη αδυναμίας περισσότερο παρά δυνάμεως (υπέμεινεν σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας Εβρ. 12:2), και απευθυνόμενος συνάμα και προς εκείνους που σήμερα σκανδαλίζονται ακόμη από το σταυρό, λέει μην αφήνοντας πλέον περιθώρια για παρανοήσεις: "άρα κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού" (Γαλ. 5:11) Είμαστε στην ώρα της Καινής Διαθήκης. Πρίν το Πάσχα, ο Ιησούς ήταν ο μόνος που βεβαίωνε την αναγκαιότητα του σταυρού (Μτ 16:21) για να υπακούσει στο θέλημα του Πατέρα (Πράξ. 2:23). Μετά όμως από την Πεντηκοστή, οι μαθητές, φωτισμένοι πλέον, κηρύττουν και εκείνοι με τη σειρά τους την αναγκαιότητα αυτή, τοποθετώντας το σκάνδαλο του Σταυρού στη πραγματική του θέση μέσα στη Θεία Οικονομία: Ο Μεσσίας σταυρώθηκε "κρεμασθείς επί ξύλου" (Πράξ. 5:30) με σκανδαλώδη τρόπο (βλ Δευτ. 21:23), όμως αυτό συνέβει εξαιτίας του μίσους των αδελφών του. Το γεγονός όμως αυτό, κάτω από το φως της προφητείας, παίρνει μια νέα διάσταση: εκπληρώνει "πάντα τα περί Χριστού γεγραμμένα" (Πράξ 13:29). Για το λόγο αυτό, τα ευαγγελικά κείμενα που περιγράφουν το θάνατο του Ιησού, περιέχουν πολλές αναφορές στους Ψαλμούς (Μτ 27:33-60 / Ιω 19:24,28,36 εξ): "ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν", σύμφωνα με τις Γραφές, όπως θα πει κι ο ίδιος ο Αναστημένος Χριστός (Λκ. 24:25 εξ). Ο σταυρός δεν είναι πια όνειδος, αλλά απαίτηση και τίτλος δόξας, πρώτα για το Χριστό και έπειτα για τους χριστιανούς: "Όστις ου βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ου δύναται είναι μου μαθητής" (Λκ. 14:27) "Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ εστί μου άξιος" (Μτ. 10:38) "Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και άράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι" (Μτ. 16:24, Μκ. 8:34, Λκ. 8:23) Η ''Σκοπια-(αλλά και ο''Άρχοντας της),στη Μ.Ν.Κ,σελ 1353 αναφέρει οτι:''ο Σταυρός είναι όνειδος (ντροπή). Ο σταυρός όχι μόνο δεν είναι αποκρουστικός,αλλά είναι καύχημα: "Εμοί δε μη γένοιτο καυχασθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού" (Γαλ. 6:14) Στην καθημερινή ζωή του χριστιανού, "ο παλαιός άνθρωπος συνεσταυρώθη" (Ρωμ. 6:6) και ελευθερώθηκε τελείως από το κακό και πλέον η αποδοχή του σταυρού, χαρακτηρίζει τους φίλους ή μή του Χριστού: "νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, ων το τέλος απώλεια" (Φιλ. 3:18-19) Σύμβολο θυσίας; Κάποιο από τα επιχειρήματα που μερικές φορές θυμούνται οι ΜτΙ για να δικαιολογήσουν αυτά τα χωρίακαταπέλτης, είναι πως όπου αναφέρει Σταυρό η ΚΔ, μιλάει μεταφορικά θέλοντας να μιλήσει για θυσία. Δεν εννοεί δηλ. το καθαυτό ξύλινο όργανο αλλά χρησιμοποιεί τη λέξη μεταφορικά. Είναι όμως δυνατόν αυτή η δικαιολογία να ισχύει; - Θα ήταν ποτέ δυνατό, να χρησιμοποιηθούν μέσα στην ΚΔ λέξεις βδελυρές, αποκρουστικές και ανάρμοστες , με σκοπό την διδασκαλία των θείων λόγων; Αν ο Σταυρός του Κυρίου ήταν κάτι τόσο αποκρουστικό όσο θέλουν να το παρουσιάζουν οι ΜτΙ, τότε είναι προφανές ότι η ΚΔ θα χρησιμοποιούσε άλλη λέξη για να αναφερθεί στη θυσία του Χριστού.

- Επίσης, η ΚΔ περιέχει το «ευαγγέλιο» της Σωτηρίας, ένα μήνυμα ζωής για εκείνον που θα το διαβάσει. Είναι δυνατό να μην έχει προσεχθεί το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται; Αν η λέξη Σταυρός περιέχεται μέσα σημαίνει ότι μόνο αποκρουστική δεν είναι, ούτε η ίδια, ούτε αυτό στο οποίο παραπέμπει. Είναι άραγε έργο χριστιανών, να μεταβάλλονται οι λέξεις της ΚΔ κατά βούληση; Είναι δυνατόν να γράφει μέσα Σταυρός και εκείνοι χωρίς σεβασμό στο κείμενο να παραλείπουν τη λέξη και στη θέση της να γράφουν «Ξύλο

Βασανισμού»; Η μοναδική σύγχυση που υπάρχει είναι στα «επιχειρήματα» των ΜτΙ. ΟΛΕΣ οι μαρτυρίες που αναφέρονται στον σταυρό παρουσιάζουν απόλυτη ενότητα επάνω σε ένα και μοναδικό σταυρικό μοτίβο: Περιγράφεται ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ οριζόντιος ΚΑΙ ΕΝΑΣ κάθετος άξονας (άνθρωπος με χέρια ανοιχτά, κατάρτιον, πλοίο με κουπιά, στρατιωτικό λάβαρο κ.λπ.) και όχι μόνο ο κάθετος, όπως θα ήταν σε μια πιθανή σταύρωση σε πάσσαλο. Άρα δεν υπάρχει πουθενά σύγχυση, αντίθετα υπάρχει απόλυτη συμφωνία. Τα σχέδια αυτά, που έκανε ο Lipsius βασισμένος σε πατερικές μαρτυρίες, αναδημοσιεύονται στο βιβλίο Closet Devotions του Richard Rambuss, με τον υπότιτλο "φυσικά σταυρικά σχήματα" (Closet Devotions, Richard Rambuss, Duke University Press, 1998, σελ. 24. Ας σκεφτούν καλά οι ΜτΙ τα λόγια αυτά της Καινής Διαθήκης που απαντούν στις δοξασίες και τις πρακτικές τους: · «κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού» (Γαλ. 5:11) (ενώ οι ΜτΙ συνεχίζουν να τον θεωρούν «σκάνδαλο») · «μη γένοιτο καυχασθαι ει μη εν τω σταυρώ» (Γαλ. 6:14) (κάυχημα ο Σταυρός για τους Χριστιανούς, ενώ οι ΜτΙ θεωρούν τον σταυρό όργανο ντροπής και αισθάνονται αποστροφή γι αυτό) · «τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, ων το τέλος απώλεια» (Φιλ. 3:18-19) (οι ΜτΙ να συλλογιστούν την προειδοποίηση αυτή, καθώς αυτή τη στιγμή θέλουν να λέγονται χριστιανοί και ότι τάχα κατέχουν την οδό της σωτηρίας, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς του σταυρού) Ας χρησιμοποιήσουμε όμως,την ίδια τη Μ.Ν.Κ, για να ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ η αλήθεια,ο Σταυρός του Κυρίου... Διαβαζουμε(σελιδα 1353): (Ιωανν. 20:25). '' 25 Του έλεγαν, λοιπόν, οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο!» Αυτός όμως τους είπε: «Αν δεν δω ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ και δεν βάλω το δάχτυλό μου στο αποτύπωμα ΤΩΝ ΚΑΡΦΙΩΝ και δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά του, δεν πρόκειται να πιστέψω». ΕΔΩ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ''ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ'' ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ''ΚΑΡΦΙ'' ΣΤΟΝ ΠΑΣΣΑΛΟ! ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΕΔΑΦΙΟ(ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.Ν.Κ) Ματθαίος 27: 37 Επίσης, ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ τοποθέτησαν γραπτή την κατηγορία εναντίον του: «Αυτός είναι ο Ιησούς, ο Βασιλιάς των Ιουδαίων». Εδω,ξαναβλέπουμε το σχήμα του Σταυρού,τον οποίον ''Φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν'' ο 'Aρχοντας της Σκοπιας (και του κόσμου τούτου)... Αν δεν πιστεύετε τα λόγια των αποστόλων,η απόδειξη θα έρθει απο... αυτόν που δημιουργεί τις αιρέσεις! Τι ζητάει ο Εωσφόρος στις μαύρες τελετές? ΑΝΑΠΟΔΟ...ΣΤΑΥΡΟ!!! ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΒΗΛΩΣΕΙ-ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΗ ΣΠΟΡΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΩΝ... ''Φανερώθηκες με ανθρώπινο σώμα, για να μπορέσουμε εμείς να έχουμε ορθή αντίληψη για τον αόρατο Πατέρα. 'Εγινες άνθρωπος για να γίνουμε εμείς θεοί. Ταπεινώθηκες βαθειά για να μας ανυψώσεις. Έλαβες μορφή δούλου για να μας χαρίσεις την ελευθερία. Γεννήθηκες στον χρόνο για να υπερβούμε εμείς τον χρόνο. Πέθανες για να ζήσουμε εμείς αιώνια. Ο Υιός του Θεού Έγινες Υιός ανθρώπου,για να θεωθεί ο άνθρωπος Για να ελευθερώσεις το υποδουλωμένο ανθρώπινο γένος Σταυρώθηκες για να λυτρωθούμε εμείς Κρεμάστηκες στο ξύλο,εσύ που τη γη και τα ύδατα εκρέμασες Ο αναμάρτητος εξευτελίσθη για εμάς τους αμαρτωλούς Για να φέρεις τον άνθρωπο κοντά στον Θεό Έλαβες την ανθρώπινη φύση για να την θεώσεις και ζεις αδιάλειπτα ενωμένος με την Εκκλησία''. Ο Χριστός πεθαίνοντας στον σταυρό τον αγίασε.

Yπέμεινε την ατίμωση από τους ανθρώπους, για να κληρονομήσουμε εμείς την αθανασία''...

30)Ερώτηση: Οι προτεσταντικές αιρέσεις,γενικώς,δεν αποδίδουν τιμή στους Αγίους.Είναι αυτό σωστό; Το θέμα αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι προτεσταντικές αιρέσεις ασκούν σφοδρότατη κριτική εναντίον της Εκκλησίας μας, υποστηρίζοντας πως εμείς λατρεύουμε τους αγίους και προσβλέπουμε σ' αυτούς για σωτηρία, όχι στον Σωτήρα Χριστό! Είναι λοιπόν ανάγκη να εξηγήσουμε με ποια έννοια η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τους αγίους και πού τελικά μεταβαίνει αυτή η τιμή. Να τονίσουμε σε ποια σχέση βρισκόμαστε εμείς με τους αγίους και τι συνεπάγεται αυτή η σχέση. Πρέπει ακόμη να απαντήσουμε στην ένσταση των προτεσταντών, ότι οι άγιοι δεν είναι πανταχού παρόντες και συνεπώς δεν ακούουν τις προσευχές μας. Να ερμηνεύσουμε τα θαύματα που επιτελούν οι άγιοι και να τα κατοχυρώσουμε αγιογραφικά- να αναφερθούμε στην πρώτη Εκκλησία, για να διαπιστώσουμε αν υπήρχε σ' αυτήν η τιμή των αγίων και προ παντός, να καταστήσουμε φανερή τη διάκριση μεταξύ τιμής και λατρείας, λατρευτικής προσκύνησης και προσκύνησης σαν εκδήλωση τιμής και αγάπης, που αποδίδεται από μέρους μας στους αγίους. Κατά την πίστη της Εκκλησίας μας οι άγιοι αντικατοπτρίζουν τη δόξα του Κυρίου (Β' Κορ. 3:18) και ακτινοβολούν το άκτιστο φως του Θεού (Ματθ. 5: 14. Ιω. 8:12. Εφεσ. ε' 8. Κολ. 1:12. Αποκ. 22:5). Η δόξα των αγίων και των αγγέλων δεν είναι ανεξάρτητη από τη δόξα του Χριστού, γιατί είναι μέλη του σώματος Αυτού (Έφεσ. 1:23. 4:16. 5:23. Κολ. 1:18.24). Ονομάζονται αγαπητοί του Θεού (Β' Παραλ./Χρον.

20:7. Ησ. 41:8), φίλοι του Θεού (Ψαλμ. 148:17, κατά τους Ο'. Ιω. 15:14. Ιακ. 2:23), αδελφοί του Χριστού (Ματθ. 12:50). Είναι ναός και κατοικητήριο του Θεού (Α' Κορ. γ' 16-17. στ' 19. Β' Κορ. στ' 16), τέκνα Θεού (Ιω. 1:12. Γαλ. 3:26-27), κληρονόμοι και συγκληρονόμοι του Χριστού (Ρωμ. 8:17). Το μνημόσυνο των άγιων είναι αιώνιο (Ψαλμ. 111/112:1-9. Παροιμ. Γ 7. Εβρ. 11:4-38). Ο ίδιος ο Θεός, μέσω του αγίου Σώματος του Χριστού, έρχεται σε προσωπική κοινωνία με τον άνθρωπο και του μεταδίδει την αγιότητα. Πρόκειται για την αγιότητα του Σώματος του Χριστού, όχι για την αγιότητα του ανθρώπου, ανεξάρτητα από την κοινωνία του με τον Χριστό (Ιω. 14:23. Α' Κορ. 3:5-17. 6:19. Β' Κορ.

6:16. Εφεσ. 2:22). Έτσι ο Χριστός θριαμβεύει μέσω των αγίων (Ίω. 21:19. Β' Κορ. 2:14). Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι, που εκπροσωπούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, έχουν «επί τας κεφαλάς των στεφάνους χρυσούς» (Αποκ. 4:4). Το αναρίθμητο πλήθος των αγίων, που «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου» (Αποκ. 7:14), ευρίσκονται «ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου» ως νικητές (Αποκ. 7:9-10), σ' αυτούς δόθηκαν «θρόνοι», για να βασιλεύσουν «επί χίλια έτη», μέχρι τη δευτέρα παρουσία, οπότε το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, θα παραδοθεί από την ίδια την κεφαλή της στον Τριαδικό Θεό, για να είναι πλέον «ο Θεός τα πάντα εν πάσιν» (Αποκ. 20:4. Α' Κορ. 15:23-28). Ο Χριστός είναι ο μόνος «Παράκλητος», ο μοναδικός «μεσίτης» και «σωτήρας» (Α' Ιω. 2:1. Ιω. 14:6. 13-14. Α' Τιμ. 2:5. Πράξ. 4:12), μόνο με το αίμα του Χριστού πραγματοποιείται η συμφιλίωση (Α' Πέτρ. 1:18-19), ο «άλλος Παράκλητος», το Πνεύμα το Άγιο, με τα άγια μυστήρια ενεργοποιεί προς χάρη μας τις δωρεές του Χριστού: με το βάπτισμα μας εντάσσει στο Σώμα του Χριστού (Γαλ. 3:27. Πρβλ. α' Κορ. 12:3), με τη θεία κοινωνία μας τρέφει με τον «άρτο της ζωής» (Ίω. 6:48-53). Με αυτή την απόλυτη έννοια δεν υπάρχει άλλος σωτήρας, ούτε δεύτερος μεσίτης. Και όμως στην αγία Γραφή γίνεται λόγος για μεσιτεία ανθρώπων και αγγέλων, μέσω προσευχής και παράκλησης (Γεν. M' 23-33. 20:3-18. 32:9-14. Ίώβ 42:8-10. Παροιμ. 15:8. Ζαχ. 1:12-13. Ίερεμ. 7:16). Άνθρωποι ονομάζονται «πρεσβευτές» (Β' Κορ. 5:18-20. Έφεσ. 6:20) και «σωτήρες», με την έννοια όμως πως οδηγούν στο μόνο Σωτήρα, τον Χριστό (Α' Κορ. 9:22). Ο Θεός βεβαιώνει τον προφήτη πως αν βρεθεί ακόμη και ένας άγιος άνθρωπος, για χάρη του θα σώσει ολόκληρη την πόλη (Ιερεμ. 51. Ίεζ. 22:30). Αλλά μήπως η «μεσιτεία» με σχετική έννοια αναφέρεται μόνο σε ζώντες; ΟΧΙ ο Θεός λέγει στον προφήτη Ιερεμία: «Εάν σταθούν ενώπιόν μου ο Μωϋσής και ο Σαμουήλ, η ψυχή μου δεν θα κλίνει προς αυτούς» (Ιερ.

15:1), πράγμα που σημαίνει πως σε άλλες περιπτώσεις ο Θεός ανταποκρινόταν στις δεήσεις των άγιων ανδρών υπέρ του λαού. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τη θριαμβεύουσα Εκκλησία (τους 24 πρεσβύτερους) να κρατούν «φιάλας γεμούσας θυμιαμάτων, αι εισίν αι προσευχαί των αγίων», δηλαδή των επί γης ζώντων πιστών τις οποίες ενώνουν με τις δικές τους προσευχές (Αποκ. 5:8). Η ουράνια Εκκλησία δέχεται τις επικλήσεις μας, μάλιστα μεσιτεύει στον Κύριο να σταματήσει το μαρτύριο των αδελφών τους στη γη (Αποκ. 6:9-11), πράγμα που εισακούεται τελικά από τον Θεό (Αποκ. 7:9-11. 8:3-5.

11:16-18. 14:14-20. Πρβλ. Δ/Β' Βασιλ. 20-:4-6. Β' Μακ. 15:12-16). Όταν λοιπόν επικαλούμεθα τους αγίους, οι ελπίδες μας δεν είναι μάταιες, οι άγιοι είναι συνδεδεμένοι μαζί

μας με τον σύνδεσμο της αγάπης, η οποία «ουδέποτε εκπίπτει» (Α' Κορ. 138). Πιστεύουμε δηλαδή πως είμαστε πράγματι «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2:19-20). Είναι οι άγιοι «πανταχού παρόντες» για να εισακούουν τις επικλήσεις μας; Όχι, οι άγιοι, ανεξάρτητα από τη χάρη του Θεού, δεν είναι πανταχού παρόντες, ούτε πληροφορούνται με τη δική τους δύναμη τι γίνεται μακριά από αυτούς. Όμως λουσμένοι στην άκτιστη θεία χάρη, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σαν μέλη του σώματος του Χριστού, που είναι ενωμένο με την Θεότητα, μπορούν να ξεπεράσουν τους όρους της φύσης και να μετέχουν στη ζωή των αδελφών τους επί της γης. Αν οι άνθρωποι του Θεού που ζουν στη γη μπορούν να ξεπεράσουν με τη χάρη του Θεού τους όρους της φύσης, πρέπει να συμπεράνουμε πως αυτό μπορεί να γίνει πολύ περισσότερο από τα μέλη της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα από την αγία Γραφή. Η «καρδιά» του Ελισσαίου ήταν μετά του Γιεζί και μπορούσε να γνωρίζει αυτό που συνέβη μακριά (Δ/Β' Βασιλ. 5:25-27). Ο Αβραάμ «είδε» την ημέρα του Κυρίου «και εχάρη» (Ίω. 8:56). Ο απόστολος Πέτρος εγνώριζε την πονηρία του Ανανία (Πράξ. 5:3). Ο Θεός αποκαλύπτει τα θαυμαστά πράγματα «διά του Πνεύματος προς το συμφέρον», όλα τα ενεργεί το Πνεύμα το Άγιο, χωρίς να δεσμεύεται από φυσικούς όρους, που ο Θεός έθεσε για ορισμένο σκοπό (Α' Κορ.

12:7-11, πρβλ. Β' Κορ. 12:2-4). Ο ίδιος ο Κύριος μας βεβαιώνει για την κοινωνία αγάπης της ουράνιας Εκκλησίας, η οποία πληροφορείται τα γεγονότα της ζωής μας και χαίρει για την επιστροφή κάθε αμαρτωλού (Λουκ. 15:7-10). Ο Θεός θαυματοποιεί μέσω των αγίων και δικαίων (Γ/ Α' Βασιλ. 17: 21-22. Δ/Β' Βασιλ. 4:33-35. Πράξ. 5:1216. 12:11-12), όχι μόνο μέσω ζώντων πάνω στη γη, αλλά και μέσω κεκοιμημένων άγιων. Έτσι ο προφήτης Ησαΐας λαμβάνει εντολή να διαβιβάσει «προς τον Εζεκίαν τον ηγούμενον του λαού» πώς θα σώσει την πόλη από τους Ασσυρίους «διά Δαυίδ τον δούλον μου», δηλαδή χάρη του Δαυίδ, που ήδη είχε απέλθει από αυτή τη ζωή (Δ/Β' Βασιλ. 20:4-6). Το να ισχυρισθεί κανείς πως ο δεσμός της αγάπης μεταξύ αγωνιζομένης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας μειώνει το μεσιτικό υπούργημα του Παράκλητου, είναι αφέλεια, γιατί οι άγιοι δεν έχουν δύναμη από μόνοι τους να θαυματουργούν και να επεμβαίνουν στη ζωή μας, ανεξάρτητα από την χάρη του Θεού. «Το πνεύμα του Ηλία» που «ανεπαύθη επί τον Ελισσαίον» ήταν η χάρη του Αγίου Πνεύματος, όχι κάτι ανεξάρτητο από αυτήν γι' αυτό και «οι υιοί των προφητών» τον προσκυνούν με εδαφιαία μετάνοια (Δ/Β' Βασιλ. 2:14-15). Το ίδιο παρατηρούμε και για την ανάσταση του ανθρώπου εκείνου που ενταφιάστηκε στον τάφο του Ελισσαίου (Δ/Β' Βασιλ. 13:21). Δεν είναι τα τίμια οστά από μόνα τους εκείνα που θαυματουργούν, αλλά η θεϊκή χάρη που τα περιβάλλει και χαριτώνει ολόκληρο τον άνθρωπο, όχι μόνο το πνεύμα του. Η τιμή και ο σεβασμός στους αγίους εκδηλώνεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και με την προσκύνηση. Δεν πρόκειται για λατρευτική προσκύνηση, η οποία απαγορεύεται ρητά από την αγία Γραφή (Έξοδ. 20:4-5. Δευτερ. 6:12-14. Ματθ. 4:10), γιατί ποτέ κανείς ορθόδοξος χριστιανός δεν έχει συναίσθηση πως προσκυνεί οποιοδήποτε ον (άγγελο ή άνθρωπο) ως Θεό, μόνο τότε η προσκύνηση θα ήταν απόλυτη, δηλαδή λατρεία. Τους αγίους προσκυνούμε χωρίς να παραγνωρίζουμε τη φύση τους, χωρίς δηλαδή να τους εκλαμβάνουμε για θεούς, γιατί παραδεχόμαστε πως η προσκύνηση δεν είναι πάντοτε εκδήλωση λατρείας. Αν αυτόν που προσκυνούμε δεν τον δεχόμαστε για Θεό, τότε με την προσκύνηση δεν του αποδίδουμε λατρεία, είναι εκδήλωση τιμής και αγάπης. Μ' αυτή την τιμητική έννοια ο Δαυίδ προσκυνεί τον Ιωνάθαν (Α' Βασιλ. / Α' Σαμ.

20:41) και τον Σαούλ (Α' Βασιλ. / Α' Σαμ. 24:9), ο Νάθαν προσκυνεί τον Δαυίδ (Γ/Α Βασιλ. 1:23), οι υιοί των προφητών τον Ελισσαίο (Δ/Β' Βασιλ. 2:15), ο Ναβουχοδονόσωρ τον Δανιήλ (Δαν. 2:46). Ακόμη και στην Καινή Διαθήκη ο δεσμοφύλακας προσκυνεί τον Παύλο και τον Σίλα (Πράξ. 16:29), ενώ ο ίδιος ο Κύριος υπόσχεται πως θα αναγκάσει τους Ιουδαίους να προσκυνήσουν τον επίσκοπο Φιλαδέλφειας (Αποκ. 3:9. Πρβ. Α' Βασιλ./ Α' Σαμ. 5:4). Όσοι απορρίπτουν την τιμή και την προσκύνηση των αγίων, επικαλούνται περιπτώσεις από την αγία Γραφή (Πράξ. 14:11-15 και Αποκ. 19:10. 22:8-9). Στο Πράξ. 14:11-15 φαίνεται καθαρά, πως οι άνθρωποι εξέλαβαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα ως θεούς, γι' αυτό και οι απόστολοι δίκαια αντέδρασαν. Τέτοια προσκύνηση δεν τους άνηκε, γιατί ήταν λατρευτική. Στη δεύτερη περίπτωση ο Ιωάννης, κατάπληκτος από εκείνα που αξιώθηκε να δει, κάτω από την επίδραση της οπτασίας του ίδιου του Κυρίου (Αποκ. 1:17-18), νόμισε πως ήταν και πάλι ο Κύριος, γι' αυτό και σπεύδει να τον προσκυνήσει. Ο άγγελος όμως τον επαναφέρει στην αλήθεια των γεγονότων: «σύνδουλος σου ειμί», δεν μου ανήκει τέτοια προσκύνηση, ανήκει μόνο στον Θεό!

Αν παραδεχθούμε πως ο Ιωάννης θέλησε να προσκυνήσει τον άγγελο τιμητικά, είχε αυτό το δικαίωμα (Αριθ. κβ'31. Ίησ. Ναυή ε' 14), και ασφαλώς στην περίπτωση αυτή η προσκύνηση δεν θα ήταν λατρευτική. Τότε η άρνηση του αγγέλου θα ήταν ένδειξη ταπεινοφροσύνης. Διαφορετικά πώς ο Ιωάννης αποτολμά να προσκυνήσει τον άγγελο για δεύτερη φορά; (Αποκ. κβ' 8-9). Αυτή είναι η ερμηνεία της Γραφής, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας (Α' Τιμ. γ' 15). Αυτό μαρτυρείται ήδη σε πρωτοχριστιανικά κείμενα. Οι πρώτοι χριστιανοί ομολογούσαν: «Δεν θα δυνηθώμεν ούτε τον Χριστόν να εγκαταλείψωμεν ποτέ, τον παθόντα υπέρ της σωτηρίας των σωζομένων εις ολόκληρον τον κόσμον, τον άμωμον υπέρ των αμαρτωλών, ούτε κάποιον άλλον να λατρεύσωμεν. Διότι τούτον μεν προσκυνούμεν ως Υιόν του Θεού, τους δε μάρτυρας αγαπώμεν ως μαθητάς του Κυρίου, επαξίως λόγω της ανυπερβλήτου αφοσιώσεως εις τον βασιλέα και διδάσκαλόν των». Αυτό αναφέρεται στο μαρτύριο του άγιου Πολυκάρπου 156). Εκεί σημειώνεται ακόμη πως οι χριστιανοί συνέλλεξαν τα οστά του μάρτυρα, «τα τιμιώτερα από πολυτελείς λίθους, και ευγενέστερα από χρυσόν» και τα ενεταφίασαν σε κατάλληλο τόπο, ώστε να συναθροίζονται εκεί και να εορτάζουν «την γενέθλιον ημέραν του μαρτυρίου του» (Μαρτ. Πολυκ. 17-18. Βλ. και στο 3β 3Θ). Ο Ωριγένης († 253/4) αναφέρει πως «αι ψυχαί των πεπελεκισμένων ένεκεν της μαρτυρίας του Ιησού, μη μάτην τω εν ουρανοίς θυσιαστηρίω παρεδρεύουσαι, διακονούσι τοις ευχομένοις άφεσιν αμαρτημάτων» (Ωριγ. Εις μαρτ. προτρ. 30. Πρβλ. Αποκ. κ' 4). Ο άγιος Βασίλειος (330-379) αναφέρεται στις πανηγύρεις που γίνονταν στις μνήμες των αγίων (Έπιστ. 227, προς τους επισκ. του Πόντου. Όροι κατά πλάτος 8,40) και στην επίκληση των αγίων (Ομιλ. 4, εις άγ. Μάμαντα 1): «Αυτός που θλίβεται καταφεύγει εις τους σαράντα, αυτός που ευφραίνεται προς αυτούς σπεύδει. Ο ένας μεν διά να εύρη λύσιν εις τας δυσκολίας, ο άλλος δε διά να διαφύλαξη εις τον εαυτόν του τα πιο καλά αγαθά... τα αιτήματά σας ας γίνουν μαζί με τους μάρτυρας» (Μ. Βασ, Ομιλ. 5, εις τους αγ. τεσσαράκοντα 8). Η τιμή των αγίων τεσσαράκοντα, μας πληροφορεί ο Μ. Βασίλειος, είχε διαδοθεί σε πολλές περιοχές και οι άγιοι αυτοί «κοσμούν πολλάς πατρίδας» (Εις τους αγ. τεσσαρακ. 8). Έτσι η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος διατύπωσε την πίστη της Ορθοδοξίας: «Τον μεν (Χριστόν) ως Θεόν και Δεσπότην, τους δε (αγίους) διά τον κοινόν Δεσπότην, ως αυτού γνησίους θεράποντος τιμώντες και σέβοντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες (Συνοδικόν της Ορθοδο-ξίας της Ζ' Οικ. Συνόδου). Αυτή είναι η ορθόδοξη διδασκαλία για τους αγίους. Δεν πιστεύουμε λοιπόν πως οι άγιοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους ή τους άλλους ανθρώπους. Όποια και αν είναι τα έργα των άγιων, δεν επαρκούν ούτε και για τη δική τους σωτηρία, γιατί δεν ξεπερνούν την εκτέλεση του καθήκοντος (Λουκ. ιζ' 10). Όμως ο Θεός λογαριάζει την προαίρεσή τους και τους αμείβει χωρίς να το αξίζουν. Συνεπώς η διδαχή αυτή της Ορθοδοξίας δεν θίγει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού.

31)Ερώτηση: Τιμάτε τη Μητέρα του Χριστού; Και σε αυτό το θέμα η Δυτική θεώρηση για την Μητέρα του Χριστού επηρεάστηκε απο κακοδοξίες των παπικών. Οι αντιδραστικοί προτεστάντες,ΟΥΤΕ τώρα άκουσαν την άποψη της Αρχαίας Εκκλησίας. Η «άσπιλη σύλληψη» της Θεοτόκου Το δόγμα αυτό, το οποίο διετύπωσε το 1854 ο Πάπας Πίος ο 9ος, σημαίνει ότι η Παναγία γεννήθηκε άσπιλη, αναμάρτητη, δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα, όπως το έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Η διδασκαλία αυτή βέβαια περί της ασπίλου συλλήψεως δεν στηρίζεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε στην διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και έχει επίσης πολλά τρωτά σημεία. Ένα τρωτό σημείο αυτής της διδασκαλίας είναι ότι προσβάλλει την μοναδικότητα της γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μόνο ο Χριστός γεννήθηκε αναμάρτητος εκ Πνεύματος Αγίου, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δεν μεσολάβησε σάρκα και αίμα. Ο Χριστός μας γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, άνευ συναφείας ανδρός. Δεν ήλθε σε σαρκική ένωση η Παναγία με άνδρα. Το Άγιο Πνεύμα επεσκίασε την Παναγία και δι' Αγίου Πνεύματος γεννήθηκε ο Κύριός μας· ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε εκ

Πνεύματος Αγίου από την Παρθένο Μαρία, γι' αυτό και είναι αναμάρτητος. Η Παναγία όμως δεν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου. γεννήθηκε από γονείς φυσιολογικά, κανονικά, από τον Ιωακείμ και από την Άννα. Προσβάλλει επομένως η διδασκαλία αυτή την μοναδικότητα της γεννήσεως του Χριστού. Η μοναδική γέννηση, η οποία έγινε εκ Πνεύματος Αγίου και είναι γι' αυτό άσπιλη, είναι η γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει επίσης ότι: «Πριν την δι’ αναστάσεως δόξα του Ιησού ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε ακόμη λάβει το Άγιο Πνεύμα» (Ιω. 7,39). Δέχεται επομένως η Ορθόδοξη Εκκλησία ότι και η αγία Θεοτόκος κληρονόμησε την αμαρτωλή φύση και τις συνέπειες της πτώσης του Αδάμ, αλλά προσωπικά στη συνέχεια, και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, απαλλάχθηκε από την αμαρτία και ενώθηκε με το Θεό. Αυτό και μόνο υποστηρίζεται αγιογραφικά, αφού σύμφωνα με τα λόγια του αρχαγγέλου: «Το Άγιο Πνεύμα ΘΑ ΕΡΘΕΙ πάνω σου και ΘΑ ΣΕ ΚΑΛΥΨΕΙ η δύναμη του Θεού» (Λουκ. 1,35) –και άρα δεν είχε έρθει κατά τη γέννησή της. Αλλά και ο απόστολος Παύλος διδάσκει: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε στον κόσμο η αμαρτία…. γιατί ΟΛΟΙ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝ» (Ρωμ. 5,12). Οι ακρότητες της Μαριολατρείας και του Αντιδικομαριανισμού Το δεύτερο στοιχείο για το οποίο αυτή η διδασκαλία δεν είναι ορθή είναι ότι ουσιαστικώς δεν ανεβάζει την Παναγία, την μειώνει, ενώ οι Παπικοί θέλουν να υψώσουν την Παναγία, υπερβολικά μάλιστα (σε σημείο λατρείας ίσως). Στην διδασκαλία για την Θεοτόκο υπάρχουν δύο ακρότητες. Η Ορθόδοξος εκκλησία είναι ανάμεσα, ακολουθεί τη χρυσή οδό. Ποιες είναι οι δύο αυτές ακρότητες; Η μια ακρότητα είναι αυτή η οποία υπερεξαίρει την Παναγία, κάνει την Παναγία Θεά, θεοποιεί την Παναγία, είναι η Μαριολατρεία. Διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός, και αυτή την τάση υπηρετεί η διδασκαλία της Ρωμαϊκής εκκλησίας, της Παπικής εκκλησίας, περί του ότι η Παναγία είναι άσπιλη, την εξισώνει με τον Χριστό, ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Στο άλλο άκρο είναι ο λεγόμενος Αντιδικομαριανισμός, οι αντίθετοι, οι αντίδικοι της Μαρίας, οι εχθροί της Μαρίας, στην εποχή μας οι Προτεστάντες. Από την μία πλευρά οι παπικοί, οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν την Μαριολατρεία, κάνουν την Θεοτόκο Θεό, και από την άλλη πλευρά στη Δύση και πάλι, στην Ευρώπη, υπάρχει τελείως αντίθετη τάση, των εχθρών της Παναγίας(πάντοτε οι Προτεσταντικές αιρέσεις έκαναν το ''αντίθετο'' απο τούς παπικούς,ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ από αντίδραση και Διαμαρτύρηση-) 'Οπως είπαμε και σε προηγούμενη ερώτηση,δεν δέχονται Ιερά Παράδοση,Την Παναγία ως Μητέρα του Θεού,Τους ιερούς Ναούς,Τους Ιερείς,Τη θεία Κοινωνία ως Σώμα και Αίμα του Κυρίου(την ονομάζουν απλά ''σύμβολο''),Τη νηστεία,Την Εξομολόγηση,Τον Τίμιο Σταυρό,Τις ιερές εικόνες,Τα καντήλια,Το λιβάνι,εορτές,νηπιοβαπτισμό,Πρεσβείες Αγίων,ιερά μυστήρια,μνημόσυνα,κεριά,κτλ, χωρίς σε αυτά όλα να φταίει η Ορθοδοξία,αλλά, ΜΟΝΟ η αντίδραση του Λούθηρου στον παπισμό. Ανάμεσα λοιπόν στις δύο αυτές τάσεις, από την μια πλευρά της Μαριολατρείας του Παπισμού και της εχθρότητος προς την Παναγία, της μειώσεως της Παναγίας, των Προτεσταντών είναι η δική μας η Ορθόδοξη εκκλησία, η οποία σέβεται, τιμά και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, δεν κάνει όμως την Παναγία Θεά. Την τοποθετεί μετά τη Θεότητα. "τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα". Ας δούμε,και ας απαντήσουμε λοιπόν στις κακοδοξίες: Είχε ο Χριστός αδέλφια; Η Σκοπιά,αναφέρει (και φυσικά τα ''πρόβατά της υπακούν-χωρίς σκέψη) Για το αειπάρθενο της Θεοτόκου, τι ισχύει;

«Επομένως, αν και η Αγία Γραφή δηλώνει ότι η Μαρία ήταν παρθένα όταν γέννησε τον Ιησού, δεν υπάρχει βάση για να ισχυριστεί κανείς ότι έζησε ως παρθένα την υπόλοιπη ζωή της με τον Ιωσήφ». (Απόσπασμα από το περιοδικό Η Σκοπιά, 15 Οκτωβρίου 1997, σ. 31). Για τους ορθοδόξους υπάρχει βάση: Πέρα από το γεγονός όπου ένας άνθρωπος ευσεβής σαν τον Ιωσήφ θα ήταν πολύ φυσικό να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερο σεβασμό μία σύζυγο που έτυχε τέτοια απίστευτης τιμής από τον Θεό: Πρώτον δεν υπάρχει αναφορά στην Καινή Διαθήκη ότι τα παιδιά ήταν τέκνα της Μαρίας, της μητέρας του

Ιησού. Δεύτερον ο όρος "αδελφοί" στην Γραφή σημαίνει τόσες συγγένειες που δεν βγαίνει ασφαλές συμπέρασμα. (Μα,εσείς οι ΙΔΙΟΙ δεν αποκαλείτε ο ένας τον άλλον ''αδελφέ Ιωάννη'',π.χ;) Τρίτον αν είχε παιδιά η Μαρία, θα αναλάμβαναν τη φροντίδα τα παιδιά της. Δεν μπορεί να την άφηνε ο Ιησούς στα χέρια του Ιωάννη: "Ιησούς ούν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τή μητρί αυτού· Γύναι, ίδε ο υιός σου, είτα λέγει τώ μαθητή· Ιδού η μήτηρ σου. και απ' εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια." (Ιωάν. ιθ΄ 26-27). Τέταρτον, τα στοιχεία για τη θεολογία περί αειπάρθενου της Μαρίας, ξεκινούν από τον 2ο αιώνα, που σημαίνει ότι ήταν ήδη κοινή θέση της εκκλησίας. Σύγχρονοι προτεσταντικοί κύκλοι,οι ψευδοµάρτυρες του Ιεχωβά, οι Πεντηκοστιανοί, οι Ευαγγελικοί και άλλοι αιρετικοί, λένε ότι η Παναγία, εκτός από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, γέννησε ακόµα έξι (6) παιδιά, µη δεχόµενοι την αειπαρθενία της, στηριζόµενοι στο εδάφιο: ΜΑΤΘΑΙΟΝ 1:25 Και δεν εγνώρισεν αυτήν εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον.Άρα, ισχυρίζονται, μετά τη γέννηση του Χριστού η Μαρία και ο Ιωσήφ ζούσαν σαν κανονικό ανδρόγυνο. Υποβιβάζοντας έτσι την ευσέβεια, αγιότητα και τιμή προς τη Θεοτόκο.Κάνουν δηλαδή χρήση του σημείου, όπου ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέει πως ο Ιωσήφ «δεν είχε καμία σχέση μαζί της, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ γέννησε τον γιο της ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟ» (1,25). Ήδη από τον α' αιώνα, η Εκκλησία πίστευε πράγματι στην εκ Παρθένου, εκ Πνεύματος Αγίου, υπερφυή σύλληψη του Χριστού, και αυτό πιστοποιείται από τις αρχαϊκές περί αυτού παραδόσεις των ευαγγελιστών Ματθαίου: «Ιωσήφ, υιέ Δαυίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ τη γυναίκα σου (κατά το νόμο) γιατί το παιδί που γεννήθηκε από αυτήν ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ» (1,20) και Λουκά: «Πνεύμα Άγιον θα κατασκηνώσει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει, γι’ αυτό και το γεννημένο άγιον θα ονομασθεί ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (1,35). Ο σπουδαίος προφήτης Ησαΐας προέβλεψε άλλωστε, χάριτι Θεού, την γέννηση του Θεανθρώπου από την Παναγία, και μάλιστα 800 χρόνια προ Χριστού, όταν λέγει: «Ιδού, η Παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιόν και θα καλέσουν το όνομά Του Εμμανουήλ», ήτοι ο Θεός μεθ’ ημών (Ησ. 7,14). Είναι γεγονός ότι αρκετοί κύκλοι ετεροδόξων δεν τιμούν ιδιαιτέρως την Παρθένο Μαρία, αν και είναι γραμμένο το «Ιδού, ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕ ΜΑΚΑΡΙΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» (Λουκ. 1,48), και πάλι ο Γαβριήλ την προσφωνεί ως «ΠΛΕΟΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ανάμεσα στις γυναίκες» (Λουκ. 1,28). Ακραίες προτεσταντικές οργανώσεις (λ.χ. οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) ουδέποτε την ονομάζουν Θεοτόκο, διότι αρνούνται ότι ο Χριστός είναι ο Θεός. Η Ελισάβετ, όμως, μόλις η Παναγία την επισκέφθηκε, φωτισθείσα από το Άγιο Πνεύμα τής είπε: «Και πως συνέβη τούτο, να έλθει Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΟΥ πρός εμένα;» (Λουκ. 1,43). Την ονομάζει η Ελισάβετ μητέρα του Κυρίου, δηλαδή του Θεού και άρα είναι ΘΕΟΤΟΚΟΣ. Στα σπλάχνα επομένως της Παναγίας, αρρήτως πλην αληθώς, ενώθηκε -αρμονικά, ασύγχυτα, αδιαίρετα και άτρεπτα- Θεός και άνθρωπος στο πρόσωπο του Χριστού, γέννησε ως άνθρωπο τον ίδιο τον Υιόν του Θεού, και γι’ αυτό της αρμόζει πέρα ως πέρα ο τίτλος "Θεοτόκος". Για την Ορθόδοξη Εκκλησία εξάλλου η Παναγία ήταν παρθένος πριν, κατά και μετά τη γέννα της, την ονομάζει δηλαδή και την ευλαβείται ΩΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟ. Η παρθένος Μαρία ονομάζεται από τον Ιεζεκιήλ «ανατολική πύλη του ναού… που θα μείνει κλειστή, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΕΛΘΕΙ ΔΙ’ ΑΥΤΗΣ, διότι Κύριος ο Θεός του Ισραήλ θα διέλθει δι’ αυτής ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΛΕΙΣΤΗ» (44, 1-3). Στην πραγματικότητα η σημασία στην Αγία Γραφή του «έως ου» (μέχρι ότου) είναι εντελώς διαφορετική. Δεικνύει μια αμετάβλητη κατάσταση, που δεν μεταβάλλεται μετά το περιγραφόμενο γεγονός. Δεν σημαίνει δηλαδή το "μετά", αλλά μια ΠΑΓΙΩΜΕΝΗ ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Μερικά παραδείγματα θα διευκρινίσουν τα λεγόμενά μας: η λέξη εωσού, και έως δε δηλώνει απαραίτητα έως τότε και όχι και μετά βλ.

1) Στο Β' Βασιλειών 6,22 αναφέρεται: «Και η Μιχάλ, η κόρη του Σαούλ, δεν γέννησε παιδί, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ πέθανε». Φυσικά δεν γέννησε ούτε και μετά το θάνατό της, 2) Στο Ματθ. 28,20, ο Κύριος υπόσχεται: «Ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες ΕΩΣ ΟΤΟΥ τελειώσει ο κόσμος». Εννοείται ότι και μετά ο Χριστός θα είναι με τους δικούς Του, στη Βασιλεία των Ουρανών,

3) στο Ιω. 9,18, μετά το θαύμα της θεραπείας τού εκ γενετής τυφλού από τον Θεάνθρωπο, λέγεται πως «οι Ιουδαίοι δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι ήτανε τυφλός και απέκτησε το φως του, ΕΩΣ ΟΤΟΥ φώναξαν τους γονείς του αναβλέψαντος». Ασφαλώς, ακόμη και μετά τη διαβεβαίωση από τους γονείς του ότι γεννήθηκε τυφλός, και πάλι δεν επίστευσαν στο καταφανέστατο θαύμα, όπως συνεχίζει παρακάτω να διηγείται το αγιογραφικό κείμενο.

4) Α ΒΑΣΙΛΕΩΝ 6:22 Και όλον τον οίκον εσκέπασεν µε χρυσίον εωσού συνετέλεσεν όλον τον οίκον. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά το τελείωµα του Ναού το έβγαλε το χρυσάφι; Όχι βέβαια.

5) ΜΑΤΘΑΙΟΝ 16:28 Αληθώς σας λέγω, είναι τινές των εδώ ισταµένων οίτινες δεν θέλουσιν γευθή θάνατον εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόµενον εν τη βασιλεία αυτού. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, οι µαθητές Του θα γευτούν θάνατον; Όχι βέβαια.

6)ΠΡΑΞΕΙΣ 2:34 Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς λέγει όµως αυτός. Είπεν ο Κύριος µου κάθου εκ δεξιών µου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά από αυτό θα µεταφέρει τον Χριστό στα αριστερά; Όχι βέβαια.

7) ΠΡΑΞΕΙΣ 8:40 Ο δε Φίλιππος ευρέθη εις Άζωτον και διερχόµενος εκήρυττεν εις πάσας τας πόλεις εωσού ήλθεν εις Καισάρειαν. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά την Καισάρεια σταµάτησε να κηρύττει; Όχι βέβαια.

8)Πάλι σε άλλο χωρίο της Αγίας Γραφής λέγεται ότι ο Νώε απέστειλε τον κόρακα και εξελθών ο κόρακας δεν επέστρεψεν έως του ξηρανθήναι το ύδωρ από της γης (Γεν. 8,7), αυτό σημαίνει ότι επέστρεψε στο πλοίο κάποτε; Ένα άλλο θέμα στο οποίο προσπαθούν (ανεπιτυχώς) ορισμένοι να απαντήσουν, είναι στο ότι ο Κύριος κατά τη σταύρωσή του, έδωσε την Παναγία στον Ιωάννη, (επειδή προφανώς δεν είχε άλλα παιδιά), με τα λόγια: "Ιωάννη, να η μητέρα σου! Γυναίκα, να ο γιος σου" (Ιωάννης 19:26,27). Εκεί προσπαθούν να δικαιολογήσουν το ότι δεν πήραν την Παναγία τα δήθεν "παιδιά της", με τον ισχυρισμό ότι δεν ήταν ακόμα πιστά στον Κύριο Ιησού Χριστό! Και αυτή η εντελώς γελοία δικαιολογία όμως, πέφτει στο κενό, για τους εξής λόγους: α) Ακόμα δεν υπήρχε η Χριστιανική Εκκλησία, συνεπώς ΟΛΑ τα αδέλφια του Κυρίου, θεωρούνταν μέλος της Εκκλησίας του Ισραήλ, άρα πιστοί, και μια τέτοια διάκριση δεν μπορούσε ακόμα να ισχύει. Και β) Ακόμα και αν υποθέταμε ότι ο Κύριος θα έκανε μια τέτοια διάκριση, οι υποχρεώσεις κάποιου προς τους γονείς του, δεν άρχισαν με τη Χριστιανική πίστη, αλλά ίσχυαν ήδη από τον Μωσαϊκό Νόμο, σύμφωνα με τα λόγια του Ιδίου του Κυρίου στο Ματθαίος 14:4-6! Εκείνος που ενέμενε σε αυτή την αρχή του χρέους προς τους γονείς, ποτέ δεν θα απάλασσε τα αδέλφια του από αυτή την υποχρέωση, μόνο και μόνο επειδή δήθεν δεν τον είχαν ακόμα πιστέψει. γ) Άλλωστε, με βάση την πληροφορία ότι ο ένας από τους αδελφούς του ο Ιούδας, έγραψε την ομώνυμη επιστολή στην Αγία Γραφή, και ο άλλος ήταν ο μελλοντικός Επίσκοπος Ιάκωβος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, ο ισχυρισμός ότι ήταν άπιστοι στον Ιησού, είναι όχι μόνο αστήρικτος, αλλά και εντελώς απίθανος. Και στο κάτω - κάτω, είναι αδύνατον να υποθέσουμε ότι ο Ιούδας και ο Ιάκωβος, τα δύο αυτά πολύ σημαντικά ηγετικά πρόσωπα της Εκκλησίας, ήταν τόσο παλιοχαρακτήρες, που δεν ήθελαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους προς τη μητέρα τους, ώστε ο Κύριος να αναγκασθεί να τους αφαιρέσει την προστασία τους επ' αυτής! Έτσι το επιχείρημα αυτό των Προτεσταντών, εκτίθεται όχι μόνο ως εσφαλμένο, αλλά και βλάσφημο! Αλλά και με τη λέξη «ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ» ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν ισχυρίζεται φυσικά ότι προέκυψαν και άλλα παιδιά στη συνέχεια από την Παρθένο και τον Ιωσήφ, παρά μόνο ότι ο Χριστός ήταν το πρώτο παιδί της Θεοτόκου. Συχνά στην Α.Γ. η λέξη ‘πρωτότοκος’ έχει μάλιστα και την έννοια ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ, ΤΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ. Έτσι, και ο Αδάμ και η Εύα αποκαλούνται στη Π.Δ. ‘πρωτόπλαστοι’, αν και δεν επακολούθησε η δημιουργία από τον Θεό άλλων ανθρώπων (Σοφ. Σολ. 7,1/10,1). Πράγματι, πρωτότοκος ονομαζόταν το πρώτο παιδί που γεννιόταν σε κάθε σπιτικό, που άνοιγε μήτρα, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΕΚΝΑ (βλ. Εξόδου 2,12-13/ 34,19 κ.ε.).

Άλλωστε, μετά τη γέννηση του θείου βρέφους, ποτέ δεν ονομάζεται ο Ιωσήφ πατέρας του παιδιού ή σύζυγος της Μαρίας, αλλά πάντοτε ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», διότι ο Πατέρας του Ιησού Χριστού είναι ο Θεός Πατήρ και η σύλληψή Του έγινε εκ Πνεύματος Αγίου: Λ.χ. «Ο άγγελος του Κυρίου λέγει στον Ιωσήφ: Σήκω, πάρε το παιδί και ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ και φύγε στην Αίγυπτο» (Ματθ. 2,13) και δεν του λέει: ‘σήκω, πάρε τη γυναίκα και το παιδί ΣΟΥ’. Και πάλι «Μετά το θάνατο του Ηρώδη, άγγελος Κυρίου εμφανίζεται σε όνειρο στον Ιωσήφ, όταν ήταν στην Αίγυπτο, και του λέγει: Σήκω, πάρε το παιδί και ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ και πήγαινε στη γη Ισραήλ, διότι έχουν πεθάνει εκείνοι, που ζητούσαν τη ζωή του παιδιού. Αυτός δε όταν σηκώθηκε πήρε το παιδί και ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ και ήλθε στη γη του Ισραήλ» (Ματθ. 2,19-21). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, που αναφέρονται στα Ευαγγέλια (ο Ιάκωβος, ο Ιωσής, ο Ιούδας, ο Συμεών, η Μαρία και η Σαλώμη), πρόκειται είτε για ξαδέλφια-συγγενείς του Ιησού,είτε για παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενη γυναίκα του, που είχε στο μεταξύ πεθάνει. Αυτή τη δεύτερη άποψη δέχεται δια πολλών μαρτυριών η παράδοση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αν προσέξουμε στις επιστολές Ιακώβου και Ιούδα, οι «αδελφοί» του Ιησού Ιάκωβος και Ιούδας, αφού πίστεψαν στον Χριστό, δεν Τον αποκαλούν στις επιστολές τους «αδελφό», αλλά χρησιμοποιούν για τον εαυτόν τους τις λέξεις «δούλος του Κυρίου Ιησού» και «Ιησού Χριστού δούλος», ενώ το φυσικότερο θα ήταν να χαίρονται και να αναφέρουν ότι υπήρξαν αδελφοί του Θεανθρώπου, αν ήσαν πραγματικά δηλαδή αδέλφια Του (βλ. π. Ευαγγέλου Κ. Μαντζουνέα, «Στο Γιάννη Κορδάτο, οφειλόμενη απάντηση», Αθ. 1983). Η Αγία Γραφή, επίσης, ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΥΣ», χωρίς να είναι και πραγματικά σαρκικά αδέλφια. Στη Γένεση πχ. ο θείος του Ιακώβ Λάβαν ονομάζει τον Ιακώβ αδελφό του, ενώ είναι θείος του: «Ο Λάβαν είπε στον Ιακώβ: Επειδή είσαι αδελφός μου δεν σημαίνει ότι πρέπει να μου δουλεύεις χωρίς μισθό» (29,15). Στο κεφ. 14,14 ονομάζεται ο Λωτ αδελφός του Αβραάμ, ενώ είναι ανηψιός του: «Όταν ο Άβραμ άκουσε ότι αιχμαλωτίστηκε ο αδελφός του ο Λωτ, εξόπλισε τριακόσιους δεκαοχτώ από τους υπηρέτες του, που είχαν γεννηθεί στο σπίτι του, και καταδίωξε τους τέσσερεις βασιλιάδες ως τη Δαν». Διότι η λέξις αδελφός,από την ίδια τη Γραφή αποδεικνύεται, ότι χρησιμοποιείται πολλές φορές αντί του συγγενής.

1) Ο Ιωάννης ονομάζει την Θεοτόκον αδελφήν της Μαρίας του Κλωπά ως εξής: ''Εστάθηκαν δε πλησίον στον σταυρόν του Ιησού η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του, η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά και η Μαρία η Μαγδαληνή''. (Ίωάν. 19:25) ενώ ουδεμία Γραφή και ουδεμία Ιστορία ή παράδοση αναφέρει ότι η Θεoτόκος είχε και άλλη αδελφή, και μάλιστα καλουμένη Μαρία. Τουναντίον, γνωρίζουμε, ότι η Θεοτόκος ήταν μoνογενής κόρη του Ιωακείμ και της Άννης. Επομένως το ΑΔΕΛΦΗ, που γράφει ο Ιωάννης, είναι αντί του συγγενής, ως είδαμε και ανωτέρω, πού κατά την Ιουδαϊκή δόξαν η Μαρία του Κλωπά ήταν σύννυμφος της Θεοτόκου.

2) Στη Γένεση βλέπουμε τον Αβραάμ να ονομάζει τον Λώτ αδελφόν, παρ' ότι ήταν ανηψιός του. ''Είπε δε ο ειρηνικός Αβραμ στον Λωτ· “δεν πρέπει να υπάρχουν φιλονεικίαι και έριδες μεταξύ μας ούτε μεταξύ των ποιμένων μου και των ποιμένων σου, διότι ημείς είμεθα συγγενείς, είμεθα αδελφοί''. (Γεν. 13:8).

3) ''Οι αδελφοί αυτών ήσαν αρχηγοί των πατριαρχικών οικογενειών, ανήρχοντο εις χιλίους επτακοσίους εξήκοντα, ήσαν ικανοί και δυνατοί άνδρες δια τας εργασίας εις εξυπηρέτησιν του ναού του Θεού''.(Α' Παραλ. 9:13).

4) ''Μεταξύ των Χεβρωνιτών ο Ασαβίας και οι αδελφοί του, άνδρες ικανοί και γενναίοι, χίλιοι επτακόσιοι τον αριθμόν''... (Α' Παραλ. ή Χρονικών 9:6-13, ιε' 3-11, 26:30-32), ''Οι αδελφοί αυτών, οι οποίοι ησχολούντο με τα έργα εντός του ναού, ήσαν οκτακόσιοι είκοσι δύο...και οι αδελφοί αυτού οι αρχηγοί των οικογενειών ήσαν διακόσιοι τεσσαράκοντα δύο....και οι αδελφοί αυτού, άνδρες ικανοί δια τον πόλεμον, ήσαν εν όλω εκατόν είκοσι οκτώ''. Νεεμ. 11:11, 13, 14, 19). Απ' αυτές λοιπόν τις Γραφικές μαρτυρίες,φαίνεται,ότι το ''αδελφός'' σημαίνει και τον συγγενή, διότι δεν πιστεύουμε να υπάρχει άνθρωπος,που να δέχεται, ότι ήταν δυνατόν να έχει κάποιος 1700 ή 2700 αδελφούς; 5) Στο κατά Ματθαίον διαβάζουμε, ότι ο Κύριος την ημέραν της Αναστάσεως Του είπε στις Μυροφόρες: ''Τοτε είπε προς αυτάς ο Ιησούς· “μη φοβείσθε· πηγαίνετε και αναγγείλατε στους ΑΔΕΛΦΟΥΣ μου ότι με είδατε, δια να αναχωρήσουν εις την Γαλιλαίαν. Εκεί θα με ιδούν” (Ματθ. 28:10)

Ερώτηση: Πoιoύς αδελφούς εννοεί εδώ, τούς Iάκωβo, Σίμωνα, Iωσή και Ιούδα, ή τους μαθητές του; Κατά την ερμηνεία των διαφόρων αιρετικών πρέπει να είναι αυτοί, αλλά κατά την ορθή ερμηνεία της Γραφής είναι οι Μαθηταί Του, και εν τούτοις τούς λέγει αδελφούς.

6) Ο Ιησούς ονομάζεται υιός του Ιωσήφ: «ουχ ουτός εστιν ο του τέκτονος υιός;» (Ματθ. ιγ' 55). Τι θα είπωμεν λοιπόν ότι ήτο υιός του Ιωσήφ; 7) Ο Ιωσήφ ονομάζεται υιός Δαυίδ, «Ιωσήφ υιός Δαυίδ, μη φoβηθής κ.λ. π.» (Ματθ. α' 20), καί ερωτάται, ήτο υιός του Δαυίδ; 8) Η Θεοτόκος ονομάζει τον Μνήστορα Ιωσήφ πατέρα του Κυρίου μας, «Και όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία τον είδαν, κατελήφθησαν από έκπληξη και η μητέρα του είπε προς αυτόν· “παιδί μου,τι είναι αυτό που μας έκαμες και έμεινες οπίσω; Ιδού ο πατέρας σου και εγώ με πόνο και μεγάλην ανησυχία σε αναζητούσαμε”.Και είπε προς αυτούς· “διατί με εζητούσατε; Δεν εγνωρίζατε ότι στον οίκον του Πατρός μου πρέπει να είμαι;” (Υπενθύμισε εις αυτούς ότι πατήρ του δεν ήτο ο Ιωσήφ, αλλ' ο Θεός, του οποίου ο ναός ήτο ο οίκος του). (Λουκ. 2:48-49), Καί ερωτάται, ο Κύριος ήταν υιός του Ιωσήφ ή του Θεού; 9) Τον πεθερό του Mωυσή η Αγ. Γραφή τον ονομάζει γαμπρό του: «Και Mωϋσής ην ποιμένων τα πρόβατα Ιωθόρ του ΓΑΜΒΡΟΥ αυτού του ιερέως Μαδιάμ.» (Εξοδ. 3:1) και άλλαχου: «Επορεύθη δε Μωυσής, και επέστρεψε προς Ιωθόρ τον γαμβρόν αυτού» (Εξοδ. 3:18) κατά τούς Ο'. Και ερωτάται, ο Ιωθόρ, ήταν γαμπρός του Μωυσή, ή πεθερός του; Ας δούμε τώρα κάτι πιο σημαντικό: Αναφέρει η Αγία Γραφή ότι η Παναγία δεν είχε άλλα παιδιά; Και βέβαια το αναφέρει! Στην προφητεία που υπάρχει στο Ιεζεκιήλ 44:1-2, γράφει προφητικά για την Παναγία: «και επέστρεψέ με κατά την οδόν της πύλης των αγίων της εξωτέρας της βλεπούσης κατά ανατολάς, και αύτη ήν κεκλεισμένη. Και είπε Κύριος προς με: ΄΄Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι’ αυτής, ότι Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, εισελεύσεται δι’ αυτής, και έσται κεκλεισμένη΄΄». Ρωτάμε λοιπόν: Από ποια πύλη «ήρθε στον κόσμο ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ ο Ιησούς Χριστός, και αυτή η πύλη παρέμεινε κεκλεισμένη, και κανείς άλλος δεν πέρασε απ’ αυτήν»; Δεν ήταν η μήτρα τής Παναγίας; Επίσης, Στις Παροιμίες 4:3, λέει για τον Ιησού προφητικά: «διότι εστάθην υιός του Πατρός μου, και μονογενής ενώπιον της μητρός μου». Κι εδώ λοιπόν η μητέρα του Κυρίου φαίνεται ότι δεν είχε άλλα παιδιά! Και δεν είναι λόγια του Σολομώντα για τον εαυτό του αυτά, καθώς εδώ μιλάει ο Χριστός, η ενυπόστατη Σοφία του Θεού (π.χ. 8:12 – 22). Επίσης ο Σολομών δεν ήταν μονογενής της μητρός του, καθώς η μητέρα του η Βηθσαβεέ, είχε τέσσερα παιδιά! (Α΄ Παραλ. ή Χρονικών 3:5). Μιλάει σαφώς για τον Χριστό. Αφού είδαμε τις μαρτυρίες της Αγίας Γραφής γι’ αυτές τις αλήθειες που αναφέρονται στη μητέρα του Κυρίου, εάν είχατε καθαρό νου από το σκοτάδι της αιρέσεως και των αμαρτημάτων, θα μπορούσατε να κατανοήσετε πολύ καθαρά (φωτεινά), για ποιά αιτία εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί από την Εκκλησία του Χριστού την δεδοξασμένη αποδίδουμε υπέρ – ευλάβεια (εξαιρετική τιμή) στην Παναγία Παρθένον Μαρία. Παρακαλώντας την, την θέτουμε μεσίτρια στον Υιό της και Θεό μας, να μας βοηθήσει διά της μεσιτείας των πρεσβειών της, τις οποίες αναπέμπει πάντοτε προς τον Θεό για όλο το ανθρώπινο γένος και ειδικά για τους ευσεβείς χριστιανούς. Γιατί εσείς δεν τιμάτε την Μητέρα του Κυρίου όταν η ίδια η Θεία Γραφή σας αποκαλύπτει ότι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την τίμησε με τον ασπασμό; (Λουκ. 1,29)… Γιά ποια αιτία σεις δεν τιμάτε την Μητέρα του Κυρίου, η οποία, κατά τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής και του ευαγγελιστού Αρχαγγέλου Γαβριήλ, είναι «κεχαριτωμένη»; (Λουκ. 1,28-30). Γιά ποια αιτία είσαστε τόσο σκληρόκαρδοι και τυφλοί στην κατανόηση και δεν τιμάτε την Μητέρα του Κυρίου την οποία διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος η Ελισάβετ ομολόγησε ότι είναι η Μήτηρ του Κυρίου και ευλογημένη εν γυναιξί (Λουκ. 1,40- 43); Αν εσείς λέτε ότι πιστεύετε στα γραφόμενα της Αγίας Γραφής, γιατί λοιπόν δεν τιμάτε και σέβεστε την Μητέρα του Κυρίου, όταν η Γραφή σας αποκαλύπτει ότι αυτήν θα την μακαρίζουν πάσαι αι γενεαί, για την τιμή που της έκανε ο Θεός;

Για ποιά αιτία σεις φθάσατε σε τέτοιο σκοτάδι αγνωσίας, ώστε αντί να τιμάτε και να σέβεστε την Μητέρα του Κυρίου, σεις την βλασφημείτε και στην παραζάλη σας (τρέλα) την θεωρείτε σαν μιά κοινή γυναίκα; Το Άγιο Πνεύμα την φανέρωσε στους ψαλμούς ως την βασίλισσα των αγγέλων και όλης της κτίσεως, καθήμενη εκ δεξιών του Υιού της εν ιματισμώ διαχρύσω και πεποικιλμένη (Ψαλμ. 44,10) και σεις την ονομάζετε ότι είναι μια κοινή γυναίκα, όπως όλες οι άλλες; Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει στην Αγία Γραφή, ότι θα μνημονεύεται εν πάση γενεά και γενεά και όλοι οι λαοί θα την ανυμνούν απαύστως εις τον αιώνα του αιώνος (Ψαλμ. 44,18), ενώ σεις δεν θέλετε να την υμνείτε και να την ευλαβείστε την Μητέρα του Κυρίου. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει ότι «πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως ( της Θεομήτορος) έσωθεν, εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, και πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44,14). Διά της έσωθεν δόξης δείχνει ότι είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, άχραντος, ενώ σεις την βλασφημείτε την Μητέρα του Κυρίου και δεν την τιμάτε. Η Μητέρα του Κυρίου είναι εκείνη η Παρθένος η οποία γέννησε τον Εμμανουήλ – Θεό (Ησαΐα 7,14) και σεις λέτε ότι είναι μια οποιαδήποτε γυναίκα όπως όλες οι γυναίκες. Το Άγιο Πνεύμα διά του στόματος του προφήτου Ιεζεκιήλ προεικονίζει, την Μητέρα του Κυρίου, σαν «πύλη κεκλεισμένη» διά της οποίας κανείς δεν θα εισέλθει παρά μόνο ο Θεός του Ισραήλ, και μετά την διέλευση, κεκλεισμένη θα μείνει (Ιεζεκιήλ 44, 13), δηλαδή παρθένος θα είναι πριν από τη γέννηση, κατά τη γέννηση και αειπάρθενος θα μείνει μετά τη γέννηση, και σεις λέτε ότι η Μητέρα του Κυρίου είχε και άλλα παιδιά εκτός από τον Υιόν του Θεού, τον Οποίον εγέννησε. Καλύτερον είναι σε σας να κρεμάσετε από μια πέτρα γύρω από τον τράχηλο και να πέσετε στη θάλασσα (Ματθ. 18,6-7. Μάρκ. 9,42. Λουκ. 17, 1-2) από το να σκανδαλίσετε τις ψυχές των αγαθών χριστιανών με τα ψέματα και τις σατανικές και καταραμένες σας βλασφημίες. Πως θα μπορούσε ο δίκαιος και θεοφοβούμενος τον Θεό Ιωσήφ (Ματθ. 1,19) να τολμήσει να αγγίξει την Παναγία Παρθένον μετά την γέννηση, προ πάντων αφού έλαβε την αποκάλυψη – διά του αγγέλου Του – «το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου» (Ματθ. 1,20) και ότι ο συλληφθείς διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος θα είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός (Ματθ. 1,21); Άραγε ο δίκαιος και θεοφοβούμενος Ιωσήφ – στον οποίον αποκαλύφθηκε από τον Θεό ότι η Παρθένος Μαρία, η μνηστή του, συνέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου και κατενόησε ότι δι’ αυτής ο Θεός θα εργαστεί τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, διά της συντριβής της κεφαλής του φιδιού (Γεν. 3,15) και ότι είναι η Παρθένος η προφητευθείσα διά Αγίου Πνεύματος διά του Προφήτου Ησαΐα, η οποία θα γεννήσει τον Εμμανουήλ, τον Θεό και Σωτήρα του κόσμου (Ησαΐα 7,14) – να μπορεί να συλλογίζεται ανθρωπίνως επ’ αυτής; Ακριβώς γι’ αυτό ο δίκαιος και θεοφοβούμενος Ιωσήφ αποδείχθηκε τόσο ζηλωτής και υπάκουος και υπηρέτησε με τόσο μόχθο το θείο Βρέφος , από τη γέννηση, στη φυγή στην Αίγυπτο και την επιστροφή (Λουκ. 2,4-5. Ματθ. 2,13-14. 20,21-23), καθώς και στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, μέχρι της ηλικίας των 30 ετών του Σωτήρος, διότι καταλάβαινε τέλεια το κάλεσμα που έχει να υπηρετήσει την Παναγία Παρθένον, διά της οποίας ο Θεός ήλθε στον κόσμο με το Σώμα, να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Λοιπόν, βουβά να μείνουν τα στόματα όλων των αιρετικών και των νεοπροτεσταντών οι οποίοι βλασφημούν κατά της Βασίλισσας των αγγέλων και Μητέρας του Θεού και του δικαίου και Θεοφοβούμενου Ιωσήφ όσον αφορά τους κακούς και τρελλούς συλλογισμούς ότι θα μπορούσε να είχε και άλλα παιδιά η Παναγία και Άχραντος Παρθένος Μαρία, η Θεοτόκος, η «Κεχαριτωμένη». Οι χριστιανοί τιμούμε την Παναγία Παρθένο Μαρία πιό πολύ απ’ όλους τους αγίους και αγγέλους του ουρανού, διότι αυτή καταξιώθηκε να γεννήσει τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου, διά της επισκιάσεως του Αγίου Πνεύματος. Η τιμή την οποία αποδίδουμε στην Μητέρα του Κυρίου είναι εξαιρετική, τιμιωτέρα ή ευλαβεστέρα, επειδή αυτή δεν είναι μια μόνο «φίλη Του», όμοια με τους άλλους αγίους, αλλά είναι υπέραγία (Παναγία) απ’ όλους τους αγίους και τους αγγέλους. Γι’ αυτό, τόσο οι άγγελοι όσο και οι άνθρωποι την προσκυνούν και την τιμούν με προσευχές, άσματα, ακολουθίες και εγκώμια. Τοιουτοτρόπως χαιρέτησε αυτήν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον Ευαγγελισμό (Λουκ.

1,28-29) και η Αγία Ελισάβετ, η μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (Λουκ. 1, 40-43). Η ίδια η Παναγία Παρθένος Μαρία προφητεύει διά του Αγίου Πνεύματος: «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός…» ( Λουκ. 1, 48-49). Απ’ αυτά τα λόγια καταλαβαίνουμε, ότι η εξαιρετική τιμή της Μητέρας του Κυρίου είναι ηθελημένη και ορισθείσα από τον Ίδιον τον Θεό. Αυτή την εξαιρετική τιμή την οποία προσδίδει η Ορθόδοξος Εκκλησία στην Παρθένο Μαρία ως Μητέρας του Κυρίου.

Οι Προτεστάντες (Διαμαρτυρόμενοι) και μαζί με αυτούς οι αιρετικοί νεοπροτεστάντες – οπαδοί των άλλων σύγχρονων ομολογιών – των ημερών μας, ονομαζόμενοι και «μεταμελημένοι», μεταξύ των πολλών τους συσκοτίσεων του νου τους και των ψευδών διδασκαλιών τους, βλασφημούν πιο πολύ την Παναγία Θεοτόκο και Αειπάρθενο Μαρία. Λένε αυτοί οι βλάσφημοι της Μητέρας του Κυρίου ότι δεν πρέπει να της αποδίδουμε μεγάλη τιμή διότι ούτε ο Ίδιος ο Υιός της Ιησούς Χριστός δεν την ετίμησε. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Σωτήρος: «είπε δε τις αυτώ, ιδού η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω ζητούντές σε ιδείν, ο δε αποκριθείς είπε τω λέγοντι αυτώ, τις εστιν η μήτηρ μου και τίνες εισίν οι αδελφοί μου; και εκτείνας την χείρα αυτού επί τους μαθητάς αυτού έφη, ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου, όστις γαρ αν ποιήση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν» (Και κάποιος τού είπε: Δες, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται έξω, ζητώντας να σου μιλήσουν. Κι εκείνος, αποκρινόμενος σ' αυτόν που του το είπε, απάντησε: Ποια είναι η μητέρα μου και ποιοι είναι οι αδελφοί μου; Κι απλώνοντας το χέρι του προς τους μαθητές του, είπε: Δέστε! η μητέρα μου και οι αδελφοί μου· επειδή, όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς, αυτός είναι σε μένα αδελφός και αδελφή και μητέρα'' -Ματθ. 12, 47-50). Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Παρθένος Μαρία του ήταν μητέρα δεν έχει καμία σημασία έμπροσθέν του, οι εξ αίματος σχέσεις Του ή η σαρκική συγγένεια δεν έχουν καμία αξία ούτε προτίμηση εμπρός στις πνευματικές Του σχέσεις με εκείνους οι οποίοι κάνουν το θέλημα του Πατρός, όποιοι και αν είναι αυτοί. Επίσης προσθέτουν ακόμη αυτοί, ότι αυτό, φαίνεται και από τον τρόπο με τον οποίον της απευθύνεται ο Σωτήρας και με άλλες ευκαιρίες, την ονομάζει γύναι, το οποίο σημαίνει ότι ήταν νυμφευμένη, δηλαδή όχι παρθένος, διότι κατ’ αυτόν τον τρόπον επαληθεύεται ο λόγος της Γραφής: « Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού, γύναι, ιδού ο υιός σου…» (Ιωάν. 19,26). Επίσης την ονομάζει περιφρονητικά και στο γάμο της Κανά της Γαλιλλαίας: «Λέγει αυτή ο Ιησούς, τι εμοί και σοί γύναι;» (Ιωαν. 2,4). Έτσι, λοιπόν, εμείς σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε υπέρ-άνω (Υπεραγία) και δεν μπορούμε να της προσάγουμε τιμή. Αλλά δεν είναι έτσι όπως πιστεύουν όλοι αυτοί οι πλανεμένοι από την αλήθεια την οποία ερμηνεύουν κατά το δικό τους αρρωστημένο μυαλό και γεμάτο εγωισμό, διότι κατά την πρώτη περίπτωση γίνεται λόγος για άλλο και ειδικά ότι, εκτός από τη σαρκική συγγένεια, υπάρχει και μια άλλη συγγένεια με τον Χριστό, πολύ πιο μεγάλη και πιο σημαίνουσα, η ψυχική συγγένεια, η οποία συνίσταται στο να γίνεται το θέλημα του Θεού. Αυτή η συγγένεια όμως, δεν καταργεί και δεν μικραίνει τη σαρκική. Η διαφορά συνίσταται στο γεγονός ότι την ψυχική συγγένεια μπορεί να την κερδίσει ο οποιοσδήποτε, εκτελώντας το θέλημα του Πατρός. Συγγένεια σημαίνει όχι μόνο μία σχέση σαρκικής συγγένειας, αλλά και μια σχέση αγάπης και ψυχικής ενότητας. Εκείνος ο οποίος κάνει το θέλημα του Θεού, εκείνος γίνεται ψυχικά συγγενής με τον Θεό. Τοιουτοτρόπως, διά των λεγομένων πιο πάνω λόγων, ο Σωτήρας όχι μόνο δεν παραμέρισε τη σαρκική Του συγγένεια με τη Μητέρα Του, ούτε εμίκραινε την τιμή η οποία ήρμοζε σε μια μητέρα από τον υιό της, αλλά μόνο προσπάθησε να τονίσει ότι η άλλη συγγένεια με Αυτόν, η ψυχική, αν και είναι μεγάλης αξίας, μπορεί ωστόσο να την επιτύχει ο οποιοσδήποτε πιστός. Συνεπώς, ήταν ένας λόγος προτρεπτικός και ενθαρρυντικός προς την μεριά του πλήθους, και όχι ένας περιφρονητικός προς τη Μητέρα Του. Ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός, όσο βρισκόταν με τη Μητέρα Του στη γη, συνεχώς την άκουγε και την αγαπούσε και ήταν υποταγμένος προς αυτή (Λουκ. 2,51), και όταν του ζητούσε κάτι δεν έδειχνε ανυπάκουος προς αυτή. Έτσι, στο Γάμο της Κανά της Γαλιλαίας, στη ζήτηση της Μητέρας Του, Εκείνος έκανε το πρώτο θαύμα, μετατρέποντας το νερό σε κρασί (Ιωάν. 2,3-10). Κατόπιν είχε μεγάλη φροντίδα για την Μητέρα Του και ακόμη όταν ήταν κρεμάμενος στο σταυρό, της συμπεριφερόταν με φροντίδα και δίδοντας να την φροντίζει ο πιό αγαπημένος μεταξύ των μαθητών Του - ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής – κατά τις γραφές: «Ιησούς ούν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα όν ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού, γύναι, ίδε ο υιός σου. Είτα λέγει τω μαθητή, ιδού η μήτηρ σου, και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια» (Ιωάν. 19, 26-27). Βλέπεις ότι ο Σωτήρ εδώ, τον καιρό των πιο μεγάλων δοκιμασιών Του επί του σταυρού, δεν αμέλησε να δείξει φροντίδα προς το πρόσωπο της Μητέρας Του, η οποία τον γέννησε και τον ανέθρεψε; Και πώς θα ήταν δυνατόν να περιφρονήσει την Μητέρα Του, όταν ο Ίδιος ο Θεός έδωσε εντολή να τιμούμε τους γονείς, καθώς είναι γραμμένο: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου …» (Δευτ. 5, 16). Κατά δεύτερο δεν υπάρχει λόγος περιφρονήσεως, αλλά, τουναντίον, φαίνεται πως την εφρόντησε εμπιστεύοντάς την στην φροντίδα του Αποστόλου Ιωάννη – ξέροντας ότι Εκείνος δεν θα βρίσκεται πλέον

στη γη για να την φροντίζει στο υπόλοιπο της ζωής της, καθώς δείξαμε και πιο πάνω. Αυτό το γεγονός δεν είναι μία ανεντιμότητα, αλλά αληθινά, μια μεγάλη τιμή και σεβασμός προς το πρόσωπο της Μητέρας Του, για την οποία ούτε στα βάσανα επί του σταυρού δεν ξεχνά να την φροντίζει, επακόλουθο της πιο μεγάλης αγάπης, την οποία είχε προς το πρόσωπό της, ως μητέρα. Εάν όμως την ονομάζει «γύναι», σε καμιά περίπτωση με την έννοια της παντρεμένης γυναίκας η με τον σκοπό της περιφρονήσεως, αλλά μόνο με την έννοια του γένους, του φύλου. Διότι κατά τον ίδιο τρόπο απευθύνθηκαν και οι δύο άγγελοι στον τάφο στη Μαρία την Μαγδαλινή: «Γύναι, τι κλαίεις;» (Ιωάν. 20, 12-13). Ενώ οι δύο άνδρες οι οποίοι παρέστησαν στην Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, είπαν προς τους Αποστόλους: Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν;» (Πράξ. 1,11). Ούτε οι άγγελοι, ούτε οι δύο άνδρες δεν απηύθυναν τα λόγια «γύναι» η «άνδρες» περιφρονητικά, αλλά τουναντίον κατά τρόπο κολακευτικό. Ακόμη μας ερωτούν εκείνοι, που υπάρχει στην Αγία Γραφή ότι η Μαρία, η μητέρα του Ιησού, ήταν Παρθένος και Αειπάρθενος, έτσι όπως την ονομάζουμε εμείς. Ότι γέννησε όντως παρθένος, η Αγία Γραφή μας το δείχνει κατ’ αυτό τον τρόπο: Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ απεστάλη στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει τον Υιόν του Θεού (Λουκ. 1,35), εισερχόμενος σ’ αυτήν την ονόμασε «κεχαριτωμένη» και «ευλογημένη συ εν γυναιξίν» (Λουκ. 1,28). Φαίνεται πως ο Αρχάγγελος προσκύνησε (τίμησε) την Παρθένον Μαρία, ονομάζοντάς την «κεχαριτωμένη» και «ευλογημένη εν γυναιξί» και ότι βρήκε μεγάλη χάρη από τον Θεό, πως δύναμη υψίστου την είχε επισκιάσει, και ότι συνέλαβε και γέννησε εκ Πνεύματος Αγίου τον Υιόν του Θεού. Αν και ήταν Παρθένος, μη γνωρίζοντας άνδρα, ο άγγελος Κυρίου δεν της είπε «ευλογημένη είσαι συ μεταξύ των παρθένων», αλλά «ευλογημένη συ εν γυναιξίν», με αυτό δεν δείχνει την περιφρόνηση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία είναι «κεχαριτωμένη», αλλά αποκαλύπτει ένα παλαιό μυστήριο: «την συντριβή της κεφαλής του φιδιού διά της γυναικός» (Γεν. 3,15), και ότι αυτή θα είναι η μυστική και πνευματική Εύα η οποία θα γεννήσει τον νέον Αδάμ, Χριστό, ο Οποίος θα φέρει τη ζωή στον κόσμο. Οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν ότι ο Χριστός ονομάστηκε το σπέρμα της γυναικός (Γεν.

3,15), καθότι Αυτός δεν γεννήθηκε εκ σπέρματος ανδρός, αλλά εκ Πνεύματος Αγίου και από τα αμόλυντα αίματα της Υπεραγίας Παρθένου και έλαβε Σώμα. Κατά την ημέρα της μεγάλης κρίσεως (Δευτέρας Παρουσίας), αυτή η Βασίλισσα και Παρθένος Μαρία, θα κάθεται εκ δεξιών του θρόνου του Υιού της, με μεγάλη και απερίγραπτη δόξα, καθώς μας φανερώνει ο ψαλμωδός, λέγοντας: «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44,10 – 12,18) Επειδή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την ονόμασε και αυτή γυναίκα, όταν είπε: «ευλογημένη σύ εν γυναιξίν», κατόπιν αυτού, σημαίνει, ότι η Παρθένος Μαρία ήταν γυναίκα νυμφευμένη; Γιατί άραγε είπε αυτή στον χαιρετισμό του αγγέλου ότι «άνδρα ου γινώσκω» (δηλαδή είμαι παρθένος); Ή όταν ο Θεός έπλασε την Εύα από την πλευρά του Αδάμ (Γεν. 2,21 – 22) και την έφερε προς αυτόν, ενώ εκείνος την ονόμασε «γυνή», μήπως και τότε η Εύα ήταν γυναίκα νυμφευμένη, διότι ο Αδάμ την ονόμασε γυναίκα; Άραγε δεν ήταν τότε η Εύα παρθένος πλασμένη εκ της πλευράς του αγνού Αδάμ, ο οποίος δεν είχε γνωρίσει γυναίκα; Συνεπώς, αν η Εύα ήταν πλασμένη από τον Θεό παρθένος, και ενώ ο ίδιος ο Θεός και ο Αδάμ, αυτή την παρθένο, την ονομάζουν «γυνή», κατόπιν την ονομάζει αυτή γυναίκα με την έννοια της νυμφευμένης γυναίκας – πώς λανθασμένα καταλαβαίνουν όλοι οι νεοπροτεστάντες και οι αιρετικοί; Διότι καθώς η Εύα ήταν παρθένος, τότε όταν την είπε γυνή, έτσι, και η μυστική και πνευματική Εύα, η Άχραντος Παρθένος Μαρία, η οποία γέννησε τον Νέο Αδάμ, Χριστό, Παρθένος είναι στους αιώνας των αιώνων αν και η Αγία Γραφή την ονομάζει γυνή, δεικνύοντας με αυτό μόνο το φύλο η το γυναικείο γένος. Τότε ο Αδάμ, διά της ενέργειας του Θεού γέννησε από το παρθένο του σώμα, γυναίκα, χωρίς γυναίκα (δηλ. χωρίς να γνωριστεί με γυναίκα), ενώ στο πλήρωμα του χρόνου, η γυναικεία φύση, διά της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, γέννησε άνδρα χωρίς τον άνδρα, στην παρθενία γεννώντας η Παρθένος και μένοντας παρθένος καθώς και στην αρχή γέννησε ο Αδάμ μέσα στην παρθενία. Έτσι ευαρεστήθηκε ο Θεός, όπως διά της Παρθένου Μαρίας να δανείσει τη φύση του παλαιού Αδάμ διά του Νέου Αδάμ, γεννήθηκε εκ Παρθένου, και ο οποίος ήλθε στον κόσμο και ντύθηκε τη φύση μας από το απερίγραπτό Του έλεος και την αγαθωσύνη, για να λυτρώσει τον παλαιό Αδάμ με όλο το γένος του από την καταδίκη και το θάνατο. «Διότι καθώς διά του Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι διά του Χριστού, όλοι ανασταίνονται» (Ρωμ. 6,5 – Ιωάν. 3,16 5,24 εξής). Λοιπόν αναλογίσου, άνθρωπε πλανεμένε – συ και οι όμοιοί σου _ ότι η Αγία Γραφή δεν ονομάζει την Μητέρα του Κυρίου «γυνή» με την έννοια της νυμφευμένης γυναίκας όπως το καταλαβαίνετε εσείς αλλά διά της λέξεως «γυνή», η Αγία Γραφή δείχνει μόνο το θηλυκό γένος της Αγίας Παρθένου Μαρίας και ταυτόχρονα

δείχνει κατά τρόπο σκιερό και μυστικό ότι είναι η γυναίκα της οποίας ο απόγονος (Χριστός) θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού και διά του Οποίου θα έλθει η λύτρωση του ανθρωπίνου γένους. Στα προαναφερθέντα πρέπει να προσθέσουμε: - όντως Μητέρα του Σωτήρος, η Παρθένος Μαρία δέχθηκε την πιο μεγάλη τιμή την οποία μπορεί να έχει ένα πλάσμα.

- Συλλαμβάνοντας εκ Πνεύματος Αγίου τον Σωτήρα, καθαρίστηκε ολοκληρωτικά από την αμαρτία, όσο κανείς άλλος άνθρωπος, όσο και άγιος να ήταν, - Επειδή είχε προλεχθεί από τον Θεό η εξαιρετική τιμή της – όπως καμιάς άλλης τιμής κάποιου ανθρώπου – η Αγία Παρθένος Μαρία πρέπει να λογαριάζεται η πρώτη μεταξύ των αγίων, έτσι όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ο μεγαλύτερος μεταξύ των προφητών (Μαλαχ. 3. Ησαΐα 40,3). Για όλα αυτά, της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας της αξίζει μια τιμή μεγαλύτερη από τους άλλους αγίους (εξαιρετική τιμή) επειδή είναι η βασίλισσα και η κορώνα όλων των αγίων. Ενώ πως και μετά την γέννηση έμεινε παρθένος διάβασε και βλέπε τα προφητευμένα γι’ αυτήν από τον προφήτη Ιεζεκιήλ (44, 1-3). Προσθέτουν ακόμη αυτοί οι πλανεμένοι ότι δεν πρέπει να της δίδουμε πάρα πολύ τιμή της Παρθένου Μαρίας και ούτε να την ονομάζουμε Αειπάρθενο, διότι είχε περισσότερα παιδιά, τα οποία ονομάζονται από την Αγία Γραφή «αδελφοί και αδελφαί» του Ιησού ενώ ο Ιησούς ονομάζεται «πρωτότοκος» (Ματθ. 1,25), απ’ όπου συνεπάγεται ότι κατόπιν είχε και άλλα παιδιά. Αληθινά, η Αγία Γραφή μας μιλά για μερικούς αδελφούς του Κυρίου και επίσης για τις αδελφές Του, όταν αποδίδει τα λόγια των Ιουδαίων, εκπλησσόμενοι από το θαυμαστό πρόσωπο του Κυρίου: «Ουχ ούτος εστιν ο του τέκτονος υιός; Ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; Και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισί;» (Ματθ. 13,55-56. Μαρκ.6,3). Αλλά στο χωρίο αυτό διά της φράσεως «πρωτότοκος» δεν σημαίνει πάραυτα ότι πρέπει να υποθέσουμε και την ύπαρξη άλλων γεννηθέντων μεταγενέστερα (δεύτερος, τρίτος…). Αυτός είναι ένας τρόπος ομιλίας στην Παλαιά Διαθήκη, «πρωτότοκος» ονομάζεται εκείνος ο οποίος διανοίγει πρώτος την μήτραν, ανεξάρτητα αν θα έχει και άλλους αδελφούς η όχι (Έξοδ. 13,2) και όπου πολλές φορές το απόλυτο αριθμητικό (1, 2, 3…) αντικαθίσταται η χρησιμοποιείται ανακατεμένο με τον τακτικό (πρώτος, δεύτερος). Αυτός ο Εβραϊσμός εισήλθε και στη χρήση του λόγου της Καινής Διαθήκης. Επί του παρόντος «πρωτότοκος» σημαίνει «ο μονογενής», με την έννοια «ο μοναδικός γεννηθείς». Άλλη ερμηνεία απορρίπτεται διότι εάν αληθινά ο Ιησούς είχε και άλλους κατά σάρκα αδελφούς (παιδιά της Μαρίας), δεν θα άφηνε την Μητέρα Του στη φροντίδα κάποιου Αποστόλου, αλλά στη φροντίδα κάποιου υιού της. Στο δεύτερο χωρίο γίνεται λόγος στα αλήθεια για τους «αδελφούς» και τις «αδελφές» του Κυρίου. Οι αδελφοί αναφέρονται ακόμη με το όνομα και είναι τέσσεροι, ενώ οι αδελφές, πρέπει να ήταν τουλάχιστον δύο. Αυτοί όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να ήταν φυσικοί αδελφοί του Ιησού Χριστού και υιοί της Μαρίας, της Μητέρας του Ιησού, διότι: - Κατά μια παλαιά και ομόφωνη παράδοση, η Μαρία, η Μητέρα του Ιησού, έμεινε μετά την γέννηση παρθένος, έτσι καθώς ήταν προεικονισμένη στο όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ (44, 1-3), - Η μητέρα αυτών των έτσι λεγομένων αδελφών του Κυρίου είναι ένα άλλο πρόσωπο από την Παρθένον Μαρία, διότι ονομάζεται στη Αγία Γραφή «Μαρία» ή «η άλλη Μαρία» ή «η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά», όντως αναφερομένη ακόμη στο πλευρό της Μητέρας του Κυρίου και κοντά της (Ματθ. 27, 55-56. 28,1. Μαρκ. 15,40-47 Ιωαν. 19,25), - Οι «αδελφοί» του Κυρίου ούτε εκείνοι οι ίδιοι δεν ονομάζονται αδελφοί αλλά «δούλοι» (Ιακ. 1,1) και «δούλοι - υπηρέτες» (Ιουδ.1,1) του Κυρίου, οι συγγραφείς των δύο καθολικών επιστολών. Ή εκεί εκείνοι ονομάζονται «δούλοι» (Ιακ. 1,1. Ιουδ. 1,1) του Κυρίου, και όχι αδελφοί.

- Εάν ήταν φυσικοί αδελφοί Του, ο Χριστός θα τους είχε κάνει αποστόλους. Αν και μερικοί υποθέτουν ότι αυτοί οι δύο από τους «αδελφούς του Κυρίου», ονόματι Ιάκωβος και Ιούδας, είναι ταυτόσημοι με τους αποστόλους οι οποίοι φέρνουν αυτό το όνομα (ο Ιάκωβος όντως ταυτίζεται με τον μικρότερο «αδελφό του Κυρίου» - σ’ όλους τους καταλόγους των Αποστόλων – ενώ ο Ιούδας, «ο αδελφός του Κυρίου», ίσως είναι ο Ιούδας ο Θαδδαίος). Ωστόσο, αυτό είναι μιά απλή υπόθεση, μια αρκετά θεμελιωμένη, προπάντων ότι οι ίδιοι

δεν αυτοαποκαλούνται απόστολοι, όπως δεν αυτοαποκαλούνται «αδελφοί του Κυρίου». Για τον Ιάκωβο – «τον αδελφόθεο» - γνωρίζουμε μόνο ότι ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και έχαιρε της πιο μεγάλης εκτιμήσεως έμπροσθεν των πιστών όσο και των αποστόλων (Πράξ. 12,17. 15,13), αφού ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου είχε φονευθεί (Πράξ. 12,2).

- Ο Χριστός θα είχε εμπιστευθεί στη φροντίδα του την Παρθένο Μαρία, και όχι του αποστόλου Ιωάννη, ο οποίος οπωσδήποτε θα ήταν πιο ξένος αυτής παρά ένας υιός η θυγατέρα της, - Λαμβάνοντας υπ’ όψη το γεγονός ότι σ’ όλη την Ανατολή, αλλά ειδικά στην Ιουδαία, η έννοια «αδελφός» χρησιμοποιείται και με πιο ευρεία έννοια, του εξαδέλφου η για άλλους συγγενείς πιο κοντινούς η πιο μακρυνούς, όπως για παράδειγμα στη Γένεση (13,8), όπου ο Αβραάμ ονομάζει τον Λώτ αδελφό, αν και ήταν ανεψιός από αδελφό (Γεν.11,27), πρέπει να δεχθούμε ότι «οι αδελφοί του Κυρίου» ήταν εξαδέλφια του Ιησού. Αλλά όχι πρώτα εξαδέλφια, διότι αν και η μητέρα των ονομάζεται αδελφή της Μητέρας του Κυρίου (Ιωάν. 19,257), αυτή δεν μπορεί να ήταν αδελφή της, από τον ίδιο πατέρα, διότι έφερε το ίδιο όνομα με την Μαρία, αλλά η λέξη αδελφή, πρέπει να έχει εδώ επίσης την έννοια της κουνιάδας, διότι η Παρθένος Μαρία είναι μοναχοπαίδι. Θα μπορούσε να σημαίνει κουνιάδα από τον Ιωσήφ, ο οποίος δεν αποκλείεται να είχε κάποια αδελφή νυμφευμένη. Σ’ αυτή την περίπτωση, τα αγόρια της, ονομαζόμενα οι αδελφοί του Κυρίου, θα μπορούσαν να είναι το πολύ δεύτερα ξαδέλφια του Ιησού Χριστού. Λοιπόν, ας ανοίξουν τα μάτια της ψυχής τους όλοι αυτοί οι βλάσφημοι της αληθείας, έναντι αυτών των μαρτυριών που έχουν ληφθεί οι περισσότερες από την Αγία Γραφή και να καταλάβουν ότι η φράση «έως ου» στην Αγία Γραφή σημαίνει αιωνιότητα, καθώς και Σωτήρας αιώνια θα υπάρχει με τους αποστόλους Του, και με όλους εκείνους που εκπληρώνουν τι εντολές Του, καθώς εκείνος αιώνια θα κάθεται εκ δεξιών του Πατρός βασιλεύοντας στη Βασιλεία Του της οποίας ουκ έσται τέλος, καθώς ο κόρακας στους αιώνας δεν επέστρεψε στο πλοίο του Νώε, και καθώς η Μελχόλ στους αιώνας, η θυγατέρα του Σαούλ, δεν έκανε παιδιά μετά την ημέρα του θανάτου, κατά τον ίδιο τρόπο ο δίκαιος και θεοφοβούμενος Ιωσήφ, αιωνίως (στον αιώνα) δεν την γνώρισε αυτήν που ήταν παρθένος πριν από την γέννηση, έμεινε παρθένος κατά την γέννηση και εις αεί Παναγία και Άσπιλη Παρθένος Μαρία, Θεοτόκος και Μητέρα του Φωτός, η βασίλισσα των αγγέλων και των ανθρώπων, μετά την γέννηση. Μετά απ’ όλα αυτά, οι εχθρικώς κείμενοι προς την Θεομήτορα λέγουν ότι δεν πρέπει να απευθυνόμαστε στις προσευχές μας προς αυτή με τις παρακλήσεις: «Μη έχοντας άλλη προστασία – Δεν έχουμε άλλην βοηθόν εκτός από σε» και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», όντως ένα μεγάλο λάθος, διότι θέτουμε τη Θεομήτορα όπως και τον Σωτήρα, μεσίτρια της σωτηρίας μας, καθότι ένας είναι ο μεσίτης μας, ο Ιησούς Χριστός. Ο Θεός, ακόμη μια φορά μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας, προανήγγελε για την Θεομήτορα ότι αυτή θα είναι εκείνη η γυναίκα – παρθένος η οποία διά του Υιού της θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού (Γεν.

3,15). Κατόπιν προφήτευσαν γι’ αυτή ότι θα είναι εκείνη η παρθένος η οποία θα γεννήσει τον Εμμανουήλ – Θεό (Ησαΐα 7,14), αυτή θα είναι η μεσίτρια της εισόδου στον κόσμο του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Ιερεμ. 31, 2-23), σ’ αυτή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήλθε τιμώντας και την ονόμασε «κεχαριτωμένη» και «ευλογημένη εν γυναιξί» (Λουκ. 1,28), αυτήν ασπάσθηκε η Ελισάβετ η μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, ονομάζοντάς την «ευλογημένη εν γυναιξί» και «Μήτηρ του Κυρίου μου» (Λουκ. 1,40-45), Μακαρία η κοιλία και οι μαστοί της διότι εβάσταξε και εθήλαξε τον Σωτήρα του κόσμου, Χριστό (Λουκ. 11, 27-28), ο Σωτήρας ως Υιός της, την άκουγε και της ήταν υποτασσόμενος (Λουκ. 2,51), το πρώτο θαύμα το έκανε ο Σωτήρας στο γάμο της Κανά της Γαλιλαίας, κατά παράκλησή της (Ιωάν. 2, 3-10), ο Σωτήρας φρόντισε γι’ Αυτήν ακόμη και τότε, όταν υπέφερε τους τρομακτικούς πόνους στο σταυρό, εμπιστεύοντάς την για παροχή φροντίδας στον πιο αγαπημένο Του απ’ όλους τους αποστόλους Του (Ιωάν. 19,26-27), η Ίδια διά του Αγίου Πνεύματος προφήτευσε ότι πάσαι αι γενεαί θα την μακαρίζουν και θα την υμνούν για την δόξα με την οποία την αξίωσε ο Θεός για την ταπείνωσή της (Λουκ. 1,48-49), το ίδιο το όνομα της Θεομήτορος στην εβραϊκή γλώσσα ερμηνεύεται «Κυρία, Δέσποινα». Αυτή η Κυρία και Παρθένος Βασίλισσα, θα καθίσει εκ δεξιών του θρόνου του Υιού της την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας (Ψαλμ. 44, 10), Αυτή συνέλαβε και εγέννησε εκ Πνεύματος Αγίου τον Υιόν του Θεού (Λουκ. 1,35), καθότι επισκιάστηκε διά της δυνάμεως του Υψίστου και έμεινε παρθένος και μετά τη γέννηση (Ιεζεκιήλ 44, 1-3), αυτή είναι τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ, μη έχοντας και άλλα παιδιά εκτός του Ιησού Χριστού, του Σωτήρος του κόσμου. Η μητέρα των λεγομένων «αδελφών του Κυρίου» δεν είναι Θεομήτορ, αλλά η Μαρία του Κλωπά (Ματθ. 27, 55-56. Μαρκ. 15, 40-47. Ιωάν. 19,25), ενώ «οι αδελφοί» του Κυρίου είναι μόνο συγγενείς με Αυτόν, και όχι φυσικοί αδελφοί Του, διότι τα παλαιά χρόνια στους Ιουδαίους, οι στενοί συγγενείς ονομάζοντο «αδελφοί» (Γεν. 13, 8), Η μητέρα των αδελφών

του Κυρίου, η Μαρία η του Κλωπά, ονομάζεται αδελφή με τη Μητέρα του Κυρίου, κατ’ αυτήν την έννοια της στενής συγγενείας (Ιωάν. 19,25 εξ.). Όλοι μας είμαστε οι αδελφοί του Χριστού... Είμαστε τα παιδιά του ουρανίου Πατρός. Είμαστε αδελφοί μεταξύ μας, «με πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμ. 8,29), τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. Είμαστε κληρονόμοι Θεού και συγκληρονόμοι Χριστού, πάλι κατά τον Απόστολο Παύλο. Είμαστε οι αδελφοί του Αναστάντος, μαζί με τους Αγίους Αποστόλους. Είμαστε οι αδελφοί των Αγίων, όσοι πέρασαν από τον κόσμο αυτό και όσοι βρίσκονται ακόμα ανάμεσά μας. Γι’ αυτό και οι Άγιοι χαίρονται για τη σωτηρία μας και τη δική μας χαρά αλλά συγχρόνως στενάζουν και οδύρονται για τα δικά μας πάθη, τα δεινά και τις δυσκολίες. Και ακατάπαυστα δέονται για τη δική μας σωτηρία στο θρόνο του Θεού. Η Παναγία δεν είναι λοιπόν η Μητέρα ΟΛΩΝ μας; Η Παναγία είναι ο μοναδικός άνθρωπος που είχε επαφή με τον Θεό. Για 9 μήνες έφερε στα σπλάχνα της τον 'Ακτιστο Θεό-κατά την ενανθρώπισή Του. Μόνο για το λόγο αυτό δεν αξίζει την τιμή απο εμάς-(που θέλουμε να λέμε) ότι ''ακολουθούμε τη Γραφή''; ''Τίμα τον Πατέρα σου και τη Μητέρα σου''... Αν τιμούμε τους δικούς μας γονείς,δεν οφείλουμε τιμή στην μητέρα του Ιησού;

32)Ερώτηση: Περί της Ιεράς παραδόσεως,απ' ότι γνωρίζουμε δεν δέχεστε τον Ιγνάτιο, τον Πολύκαρπο, τον Τίτο, τους πρώτους αποστόλους και τους μαθητές αυτών,Αλλά, αντ' αυτού, δέχεστε από την Αμερική επιρροές κάποιου Russell,Rotherford,και υβρίζεται τους μαθητές των αποστόλων που ήταν μαζί τους είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα για πολλά χρόνια...δεν δέχεσθε δηλαδή την άμεση Ιερά παράδοση, δέχεστε όμως την ΠΑΡΑΔΟΣΗ βιβλίων και περιοδικών από τη...Σκοπιά- μια οργάνωση χωρίς καμία Αποστολική διαδοχή που ''ξεφύτρωσε'' το 1879 στην Αμερική. Σας φαίνεται λογικό να αγνοείτε τα πατερικά συγγράματα της Αρχαίας Εκκλησίας και αυτών από τους οποίους έχετε κλέψει τον κανόνα της Καινής διαθήκης,και να εμπιστεύεστε ιλουστρασιόν και ωραιοποιημένα περιοδικά που δείχνουν ένα δικό τους ''Νέο Κόσμο''; Όμως η 'Ιερά Παράδοση υπάρχει καί στηρίζεται στην 'Αγία Γραφή. Καί ιδού: Ίωήλ 1:3 Διηγηθήτε αυτά εις τα παιδιά σας και τα παιδιά σας να τα διηγηθούν εις τα παιδιά των και τα παιδιά εκείνων να τα διηγηθούν εις την ερχοσμένην γενεάν και να μεταδοθούν έτσι από γενεάς εις γενεάν. Ιωάννην 21:25 Υπάρχουν δε και πολλά άλλα, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν ήθελαν γραφή ένα προς ένα, νομίζω ότι ολόκληρος ο κόσμος με τας βιβλιοθήκας του δε θα εχωρούσε τα βιβλία, που θα εγράφοντο. Πράγματι”. Πράξεις 16:4-5 Καθώς δε επερνούσαν τας διαφόρους πόλεις, εδίδασκαν οι Απόστολοι τους αδελφούς να τηρούν τας αποφάσεις, αι οποίαι είχαν κριθή και θεσπισθή από τους Αποστόλους και τους πρεσβυτέρους των Ιεροσολύμων. Αι Εκκλησίαι λοιπόν, χάρις στο κήρυγμα των Αποστόλων, εστερεώνοντο ακόμη περισότερον εις την πίστιν και επληθύνοντο κάθε ημέραν ως προς τον αριθμόν των πιστών. Α' Κορινθίους 10',2 Σάς επαινώ δέ, αδελφοί, ότι είς πάντα με ενθυμείσθε, καί κρατείτε τάς παραδόσεις, καθώς παρέδωκα είς εσάς. Α' Κορινθίους 11:23 Διότι εγώ παρέλαβον από τού Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα είς εσάς. Φιλιππισίους 4:9 Αυτά που εμάθατε και παρελάβατε και έχετε ακούσει από την προφορικήν μου διδασκαλίαν, και αυτά που είδατε εις την όλην μου ζωήν και συμπεριφοράν, αυτά να πράττετε. Και ο Θεός, ο θησαυρός και ο χορηγός της ειρήνης, θα είναι μαζή σας.

Α' θεσσαλονικείς 2:13 Δια τούτο (δια το γεγονός δηλαδή ότι σεις ανταπεκρίθητε εις την κλήσιν του Θεού) ευχαριστούμεν τον Θεόν συνεχώς, διότι παρελάβατε το προφορικόν κήρυγμα του Θεού, όπως το ακούσατε από ημάς και το εδέχθητε όχι σαν λόγον ανθρώπων, αλλά-όπως και πράγματι είναι-σαν λόγον Θεού, που ενεργεί και φέρει θαυμαστούς καρπούς εις σας, οι οποίοι πιστεύετε. Β' Θεσσαλονικείς 3:6-7 Παραγγέλλομεν δε εις σας, αδελφοί, εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να κρατήτε τον εαυτόν σας εις απόστασιν από κάθε αδελφόν, ο οποίος συμπεριφέρεται άτακτα και δεν πορεύεται σύμφωνα με την παράδοσιν, την οποίαν και αυτοί που ατακτούν έχουν παραλάβει από ημάς. Σεις δε οι ίδιοι γνωρίζετε καλά, πως πρέπει να μας μιμήσθε, διότι δεν εφέρθημεν ποτέ με αταξίαν ανάμεσά σας. Β' Τιμόθεον 2:1-2 Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν). Και αυτά που έχεις ακούσει και διδαχθή αολλών μαρτύρων, αυτά να τα εμπιστευθής ως ανεκτίμητον θησαυρόν εις πιστούς και αξιοπίστους ανθρώπους, οι οποίοι θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν τας αληθείας του Ευαγγελίου. Γ΄ Ιωάννου 13-14 Πολλά είχον νά γράφω αλλά δέν θέλω νά σοι γράψω δια μελάνης καί καλάμου' αλλ' ελπίζω τα χέως νά σέ ίδω, καί θέλομεν λαλήσει στόμα προς στόμα. Β' Θεσσαλονικείς 2:15 ''Έτσι λοιπόν, αδελφοί, να μένετε σταθεροί και να συνεχίσετε να κρατάτε τις παραδόσεις που διδαχτήκατε, είτε μέσω ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ αγγέλματος είτε μέσω δικής μας επιστολής''. Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ! Μήπως στο σημείο αυτό, να σάς υπενθυμίσουμε μερικές διδασκαλίες ή πληροφορίες για διάφορα θέματα, που επισήμως η Σκοπιά έχει παραδεχθεί ότι διακρατεί και τηρεί εκ παραδόσεως; Για να δούμε λοιπόν: «Σύμφωνα με την ομόφωνη μαρτυρία που παρέχει η αρχαία Ιουδαϊκή παράδοση (η Αγία Γραφή δεν αναφέρεται σε αυτό το ζήτημα), αυτά τα χερουβείμ είχαν ανθρώπινη μορφή» (Ενόραση, τόμ.2, σελ.1273).

«Η Σκοπιά της Σιών της 1ης Ιανουαρίου 1900 (στην αγγλική) ανέφερε: «Η παράδοση λέει ότι ο Ιωσήφ πέθανε ενόσω ο Ιησούς ήταν ακόμη μικρός, καθώς επίσης ότι ο Ιησούς τον διαδέχθηκε ως ξυλουργός και έγινε το στήριγμα της οικογένειας» (Σκοπιά, 15.02.2000, σελ.13, παρ.12). «[η Άννα, κατά την παράδοση ήταν η μητέρα της Μαρίας]» (Σκοπιά, 01.04.1984, σελ.25). «Ο Ησαΐας από μετριοφροσύνη δεν δίνει πολλές πληροφορίες για τον εαυτό του. Η παράδοση λέει ότι είχε συγγένεια με τη βασιλική οικογένεια του Ιούδα» (Σκοπιά, 15.10.1987, σελ.11, παρ.6). «Ο Ιησούς προφανώς βρισκόταν στην Αυλή των Γυναικών, όπου στους τοίχους ήταν τοποθετημένα αρκετά κιβώτια ή κουτιά για να ρίχνει εκεί ο κόσμος τις προσφορές του. Η ιουδαϊκή παράδοση μας πληροφορεί ότι υπήρχαν συνολικά 13 κουτιά» (Σκοπιά, 01.12.1987, σελ.28) .

«Σύμφωνα με την παράδοση, στη διάρκεια αυτού του διωγμού ήταν που ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης εξορίστηκε στο Νησί της Πάτμου, όπου στέλνονταν οι εγκληματίες» (Σκοπιά, 01.05.1988, σελ.29).

Σκοπιά 2013: Σε ποιές ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ αναφέρεται; «Μάλιστα, μια παράδοση που αναφέρεται στο Jerusalem Talmud (Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ) λέει ότι, 40 περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., οι Ιουδαίοι έχασαν τη δικαιοδοσία που είχαν να εκτελούν τους παραβάτες» (Σκοπιά, 01.07.1988, σελ.31). «Κατά την παράδοση, τις βασικές πληροφορίες γι’ αυτό το Ευαγγέλιο τις έδωσε ο απόστολος Πέτρος» (Σκοπιά, 15.10.1989, σελ.30). «Η παράδοση λέει ότι ο Σατανάς έδειξε στον Ιησού «πάντα τα βασίλεια του κόσμου» από αυτή την κορυφή, που βρίσκεται στην άκρη της ερήμου και έχει θέα την κατάφυτη με φοίνικες πόλη της Ιεριχώ στην Κοιλάδα του Ιορδάνη, προς τα ανατολικά» (Σκοπιά, 01.11.1989, σελ.16). «Σύμφωνα με την παράδοση, αυτός ο «άγιος» (σημ. Νικόλαος) θεωρείται «ο μεγάλος φίλος των παιδιών», που πρόθυμα τους μοιράζει δώρα τη μέρα της γιορτής του» (Σκοπιά, 15.12.1989, σελ.26-27). «Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα πρώτα πέντε βιβλία της Αγίας Γραφής. Η παράδοση λέει ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα έγραψε ο Μωυσής γύρω στο 1500 Π.Κ.Χ.» (Σκοπιά, 01.02.1990, σελ.4). «Σύμφωνα με την παράδοση, εκείνοι που συμμετέχουν στον εορτασμό του Πάσχα πίνουν τέσσερα ποτήρια κρασί» (Σκοπιά, 15.06.1990, σελ.8). «Αυτό είναι το Σπήλαιο της Γέννησης, το μέρος όπου, σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός» (Σκοπιά, 15.12.1990, σελ.3). «Η συγγραφή του βιβλίου της Γένεσης, του πρώτου βιβλίου της Αγίας Γραφής, αποδίδεται κατά παράδοση στον Μωυσή, έναν Εβραίο ο οποίος έζησε πριν από 3.500 περίπου χρόνια» (Σκοπιά, 01.06.1991, σελ.3). «Το ένα είναι ένας πράσινος λόφος στον οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιησούς εκφώνησε την Επί του Όρους Ομιλία του» (Σκοπιά, 01.01.1992, σελ.25). «Η Ιουδαϊκή παράδοση δείχνει ότι ο Ισαάκ ήταν περίπου 25 χρονών όταν ο Ιεχωβά διέταξε τον πατέρα του, τον Αβραάμ, να τον προσφέρει ως θυσία» (Σκοπιά, 01.02.1993, σελ.12, παρ.17). «Σύμφωνα με την παράδοση, τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι η υπερηφάνεια, η πλεονεξία, ο σαρκικός πόθος, ο φθόνος, η λαιμαργία, ο θυμός και η οκνηρία» (Σκοπιά, 15.06.1994, σελ.13). «Σύμφωνα με την παράδοση, το σοφάρ, δηλαδή η σάλπιγγα από κέρατο κριού, ήχησε τότε για να διακηρύξει τον ερχομό του νέου έτους» (Σκοπιά, 15.07.1994, σελ.28). «Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Μανασσής αντέδρασε βάζοντας να πριονίσουν τον Ησαΐα» (Σκοπιά, 01.11.1998, σελ.16, παρ.11).

«Κατά την παράδοση, ο Νεβρώδ πέθανε με βίαιο τρόπο» (Σκοπιά, 01.04.1999, σελ.11, παρ.12). «Τον ίδιο καιρό, ο Κύριλλος ξεκίνησε ένα ταχύρυθμο πρόγραμμα μετάφρασης της Γραφής. Σύμφωνα με την παράδοση, άρχισε μεταφράζοντας από την ελληνική στη σλαβονική την πρώτη φράση του Ευαγγελίου του Ιωάννη, χρησιμοποιώντας το νέο αλφάβητο: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος . . . » (Σκοπιά, 01.03.2001, σελ.30). «Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Νικόδημος πήρε τη στάση του υπέρ του Ιησού, βαφτίστηκε, έγινε στόχος διωγμού από τους Ιουδαίους, απομακρύνθηκε από τη θέση του και τελικά εκδιώχθηκε από την Ιερουσαλήμ». (Σκοπιά, 01.02.2002, σελ.11) «Όπως και να έχουν τα πράγματα, η παράδοση λέει ότι οι Ιουδαίοι λόγιοι που ασχολήθηκαν με αυτή την πρώτη γραπτή μετάφραση των Γραφών από την εβραϊκή στην ελληνική ήταν μάλλον 72» (Σκοπιά, 15.09.2002, σελ.27). «Σύμφωνα με την παράδοση, ο Παύλος ακολούθησε την τρίτη διαδρομή» (Σκοπιά, 15.07.2004, σελ.21). «Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Θάρα ίσως μάλιστα να ήταν κατασκευαστής ειδώλων» (Σκοπιά, 01.12.2004, σελ.12). «Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, το Ουρίμ και το Θουμμίμ χάθηκαν με την καταστροφή του ναού το 607 Π.Κ.Χ.» (Σκοπιά, 15.01.2006, σελ.18 και 01.06.2009, σελ.27). «Η παράδοση λέει ότι λίγο αργότερα ο Παύλος αποκεφαλίστηκε» (Σκοπιά, 15.11.2007, σελ.20). «Ο αριθμός των αστρολόγων, ή αλλιώς «μάγων», που επισκέφτηκαν τον Ιησού όταν ήταν παιδί δεν αποκαλύπτεται, και δεν υπάρχει καμία ισχυρή βάση για την αντίληψη που επικρατεί κατά παράδοση ότι αυτοί ήταν τρεις» (Σκοπιά, 01.01.2008, σελ.31). «Όσο για τον αριθμό των επισκεπτών, ήταν 2; 3; 30; Η Γραφή δεν αναφέρει. Η παράδοση λέει ότι ήταν τρεις, κάτι που μπορεί να προέκυψε από τα τρία είδη δώρων που πρόσφεραν» (Σκοπιά, 01.04.2010, σελ.13). «Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο στενός συνεργάτης του Μάρκου, ο απόστολος Πέτρος, ήταν η πηγή πολλών από τις πληροφορίες του Μάρκου». (Σκοπιά, 15.02.2008, σελ.29) «Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Μωυσής έγραψε το φερώνυμο βιβλίο κάποια στιγμή μετά το θάνατο του Ιώβ» (Σκοπιά, 15.04.2009, σελ.3, παρ.1). «Όλα αυτά φαίνεται να εναρμονίζονται με τη μακραίωνη παράδοση που υποστηρίζει ότι ο Μάρκος έγραψε το Ευαγγέλιό του στη Ρώμη» (Σκοπιά, 15.03.2010, σελ.9). «Ωστόσο, οι ενδείξεις και η παράδοση υποδηλώνουν ότι κάποιοι από τους 12 ήταν συγγενείς με τον Ιησού. Σύμφωνα με κάποια εξωβιβλική παράδοση, ο Κλωπάς, ή αλλιώς Αλφαίος, ο σύζυγος μιας από τις γυναίκες που αναφέρονται στο εδάφιο Ιωάννης 19:25, ήταν αδελφός του Ιωσήφ, του θετού πατέρα του Ιησού. Αν αυτή η παράδοση είναι βάσιμη, τότε ο Ιάκωβος, ο γιος του Αλφαίου, ένας άλλος από τους 12 αποστόλους, ήταν και αυτός ξάδελφος του Ιησού» (Σκοπιά, 01.09.2010, σελ.15). Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εναντιώνονται καί στην Παράδοση της Εκκλησίας. Εντόνως διδάσκουν ότι στην Αγία Γραφή λέει, να μην ακολουθούμε τις παραδόσεις. Θα μπορούσε να είναι και σωστό αυτό, αρκεί να μας ξεκαθάριζαν για ποιαν παράδοση ομιλούμε; Διότι υπάρχουν οι ανθρώπινες παραδόσεις τις οποίες όντως καταδικάζει η Αγία Γραφή, υπάρχει όμως και η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας που συνδέεται με την πίστη στον Χριστό και δεν ακυρώνει την Αγία Γραφή. Είναι η Παράδοση εκείνη που μένει ζωντανή δια του λόγου και περνάει από γενιά σε γενιά από στόμα σε στόμα. Επειδή όμως η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά πολεμά την Ιερά Παράδοση, θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο αλλοιώνουν από το Ιερό Ευαγγέλιο το χωρίο από τον Απόστολο της Κυριακής των Βαΐων, ώστε να αποκρύπτεται η Αλήθεια από τους πιστούς. Απόστολος της Κυριακής, Φιλιππησίους Κεφάλαιο 4, Στίχος 9.. Αρχαίο κείμενο: ''ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἐσται μεθ’ ὑμῶν. ''

Εξήγηση: ''Εκείνα που και μάθατε, και παραλάβατε, και ακούσατε, και είδατε σε μένα, αυτά να κάνετε· και ο Θεός τής ειρήνης θα είναι μαζί σας.'' ΜΝΚ Μετάφραση Νέου Κόσμου: '' Αυτά που μάθατε, (----) καθώς και αποδεχτήκατε και ακούσατε και είδατε σε σχέση με εμένα, αυτά να πράττετε ΄ και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας. Η λέξη κλειδί στον παραπάνω στίχο, όπως βλέπουμε είναι η λέξη ''παρελάβατε''. Η λέξη αυτή μιλάει για παράδοση και ενοχλεί αφάνταστα την Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά και για το λόγο αυτό θεώρησε σκόπιμο να αλλοιωθεί το σημείο ώστε να μην μαθαίνουν οι πιστοί για Ιερές Παραδόσεις. Έτσι ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ τη λέξη ''παρελάβατε'' για να ταιριάζει με τις δοξασίες τους. Ο Απόστολος όμως μιλάει ξεκάθαρα: ''Εκείνα που και μάθατε, και παραλάβατε, και ακούσατε, και είδατε..'' Δηλαδή πέρα από την Αγία Γραφή είναι και εκείνα που παραλάβατε ακούγοντας, και βλέποντας.. (δίχως αυτά να γραφτούν). Δεν είναι πολύ σοβαρό αυτό; Είναι! Πάμε τώρα να δούμε ένα άλλο χωρίο για να δείτε και εσείς τον τρόπο με τον οποίο ''κινείται'' η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στο χωρίο που θα δούμε τώρα η Αγία Γραφή, μας συμβουλεύει να προσέχουμε τις παραδόσεις... και στο αλλαγμένο Ευαγγέλιο ΜΝΚ, το δίνουν ως παραπομπή για να σας δείχνουν στις συζητήσεις που κάνετε πόσο αντίθετη είναι η Αγία Γραφή με την παράδοση. Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Κεφάλαιο 15, Στίχος 3.. Αρχαίο κείμενο: ''ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν; '' Εξήγηση: ''Και εκείνος, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Γιατί κι εσείς παραβαίνετε την εντολή τού Θεού εξαιτίας τής παράδοσής σας;'' ΜΝΚ Μετάφραση Νέου Κόσμου: '' Απαντώντας αυτός τους είπε: ΄΄Γιατί και εσείς παραβαίνετε την εντολή του Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας;``'' Τι παρατηρούμε εδώ; Παρατηρούμε ότι το εδάφιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ιεράς Παράδοσης και για το λόγο αυτό, η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν αλλοιώνει καθόλου τη λέξη ''παράδοση''. Είδαν τη λέξη ''παράδοση'' έγραψαν τη λέξη ''παράδοση''. Αλήθεια, γιατί δεν έκαναν το ίδιο και στο Φιλιππησίους Κεφάλαιο 4, Στίχος 9..; Πραγματικά όμως εκτίθενται οι ακόλουθοι της Οργάνωσης διότι καθώς χρησιμοποιούν το Ματθαίος 15.3 για να μας πουν ότι στη Γραφή λέει να μην ακολουθούμε τις παραδόσεις, ο Χριστός τονίζει: '' παραβαίνετε την εντολή του Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας''. Οι ανθρώπινες παραδόσεις που λέγαμε στην αρχή του άρθρου οι οποίες ακυρώνουν την Αγία Γραφή. Αυτή είναι η σωστή ερμηνεία. Ο Χριστός δεν λέει να μην τηρούμε τις ιερές παραδόσεις αλλά να πάψουμε να τηρούμε τις παραδόσεις εκείνες που έρχονται ενάντια με τις εντολές του Θεού. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά λοιπόν. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Απόστολος της Κυριακής μας συμβουλεύει: ''Εκείνα που και μάθατε, και παραλάβατε, και ακούσατε, και είδατε σε μένα, αυτά να κάνετε· και ο Θεός τής ειρήνης θα είναι μαζί σας.'' Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Το έχουμε πει πολλές φορές και θα το πούμε όσες φορές ακόμη και αν χρειαστεί. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αλλάξει το Ευαγγέλιο και μάλιστα με τέτοιους τρόπους που να είναι δύσκολο κανείς να εντοπίσει τα σημεία και τις έννοιες. Άλλο οι ανθρώπινες παραδόσεις και άλλο η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας. Το είδατε πλέον και μόνοι σας. Αν η λέξη ''παράδοση'' τους εμποδίζει τη σβήνουν και γράφουν κάτι άλλο στη θέση της. Αν τους συμφέρει, αν ταιριάζει δηλαδή η λέξη με τις δοξασίες τους, τότε τη γράφουν και τη δείχνουν στους Ορθόδοξους που δεν ξέρουν.

Αν δεν γνωρίζετε πώς να αντιμετωπίσετε έναν αλλόθρησκο και κυρίως έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά, καλύτερα μην ανοίγετε τέτοιες συζητήσεις. Θα σας κλονίσουν την πίστη και αν σας ''τραβήξουν'' προς την Οργάνωσή τους θα σας κάνουν να δείξετε ασέβεια στους Αγίους, στην Παναγία μας ακόμη και στον ίδιο τον Χριστό. Πάμε να κλείσουμε με κάτι που ούτε και εσείς θα μπορείτε να πιστέψετε. Αν σας λέγαμε ότι Μάρτυρες του Ιεχωβά που μάχονται τόσο την Ιερά Παράδοση, εν αγνοία τους τηρούν ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, πώς θα σας φαινόταν; Κι όμως είναι αλήθεια. Εικόνα από περιοδικό της Οργάνωσης ''ΣΚΟΠΙΑ'' Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν παντρεύονται, η νύφη φοράει νυφικό φόρεμα. Αυτό το λευκό κλασικό φόρεμα που φοράνε και οι (ειδωλολάτρισσες κατ΄ αυτούς), Ορθόδοξες νύφες, οι Καθολικές κ.ο.κ Η φωτογραφία που βλέπουμε είναι από περιοδικό της Οργάνωσης ''ΣΚΟΠΙΑ''. Αλήθεια, πού βρήκαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γραμμένο στην Αγία Γραφή το νυφικό; Αυτό είναι μια ανθρώπινη παράδοση, κυρίως εμπορικού χαρακτήρα και ουδεμίαν σχέση έχει με την Αγία Γραφή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποτίθεται ότι είναι κατά των παραδόσεων και πράττουν μόνον όσα είναι γραμμένα στο λόγο του Θεού. Και μη σας σκανδαλίσει αυτό κατά της Ορθοδοξίας και πείτε; ''Αφού είναι ανθρώπινη παράδοση, τότε στην Ορθοδοξία γιατί η νύφη πρέπει να φοράει νυφικό;. Δεν πρέπει! Δεν αφορά την Ορθοδοξία το νυφικό. Είναι ανθρώπινη και μάλιστα ξενόφερτη για τα ελληνικά δεδομένα παράδοση. Ο ιερέας τελεί το Μυστήριο του γάμου και χωρίς νυφικό. Το θέμα όμως δεν είναι η Ορθοδοξία εδώ, αλλά οι αυστηροί κατά τα άλλα στις αρχές τους και στα πιστεύω τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εμείς δεν ζητούμε κάποια απάντηση από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αν θέλουν ας απαντήσουν στον Ιησού Χριστό που τους ρωτά: ΄΄Γιατί παραβαίνετε την εντολή του Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας;``'' Ελπίζουμε, κατόπιν όλων τών ανωτέρω παραθέσεων εκ τής ιδίας τής Σκοπιάς, να έγινε πλέον κατανοητό, ότι ο ισχυρισμός σας ότι δήθεν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν τηρούν ανθρώπινες παραδόσεις, έχει πλέον διαψευσθεί από τα ΙΔΙΑ τα έντυπα τού ‘δούλου’!

33)Ερώτηση: ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ; Πρέπει να κλαίμε και να θρηνούμε(?)που μια αμερικανική εκδοτική εταιρία έχει παγιδέψει χιλιάδες ανθρώπους σε όλο το κόσμο, τους έχει μετατρέψει σε ισόβιους - αμισθί - πλασιέ των εντύπων της , τους εξωθεί σε αντικοινωνική συμπεριφορά ή ακόμα και στο θάνατο, και ενώ συνεχώς προβλέπει ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει, εκείνη συνεχώς επεκτείνει τις εγκαταστάσεις της σε όλο το κόσμο!!! Τελικά, πιστεύει ή όχι, ότι το τέλος του κόσμου είναι κοντά ; Και μέχρι πότε θα παραπλανά τα έθνη με τις αντιγραφικές δοξασίες της; Είπε ποτέ η Σκοπιά ότι είναι θεόπνευστος προφήτης; Και βέβαια το είπε, κατ' επανάληψιν! Ας δούμε όμως πρώτα έναν ορισμό που δίνει η ίδια η εταιρία η Σκοπιά, για τη λέξη "Ψευδοπροφήτης", στο βιβλίο: "Συζητάτε Λογικά" σελ. 428: "Άτομα και οργανώσεις που διακηρύσσουν αγγέλματα τα οποία αποδίδουν σε κάποια υπαρανθρώπινη πηγή αλλά τα οποία δεν προέρχονται από τον αληθινό Θεό και δεν είναι σε αρμονία με το αποκαλυμμένο θέλημά του". Ας δούμε τώρα ένα παράδειγμα, από το βιβλίο "Μπορείτε να ζείτε..." σελ. 195, όπου λέει για την οργάνωση τής Σκοπιάς: "Η ορατή οργάνωση τού Θεού σήμερα, παίρνει επίσης θεοκρατική καθοδηγία και κατεύθυνση. Στα κεντρικά γραφεία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά στο Μπρούκλυν τής Νέας Υόρκης, υπάρχει ένα κυβερνών σώμα πρεσβυτέρων Χριστιανών ανδρών από διάφορα μέρη τής γης, που επιβλέπει τις παγκόσμιες δραστηριότητες τού λαού τού Θεού. Αυτό το κυβερνών σώμα αποτελείται από μέλη τού πιστού και φρονίμου δούλου. Υπηρετεί σαν εκπρόσωπος αυτού τού πιστού δούλου.

Οι άνδρες αυτού τού κυβερνώντος σώματος, όπως οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι τής Ιερουσαλήμ, έχουν πολλά χρόνια πείρα στην υπηρεσία τού Θεού. Αλλά όταν παίρνουν αποφάσεις δεν βασίζονται σε ανθρώπινη σοφία. Όχι, κυβερνιώνται θεοκρατικά, ακολουθούν το παράδειγμα τού πρώτου κυβερνώντος σώματος τής Ιερουσαλήμ, τού οποίου οι αποφάσεις βασίζονταν στο Λόγο τού Θεού και παίρνονταν κάτω από την κατεύθυνση τού αγίου πνεύματος" Σαφέστατα εδώ, η οργάνωση τής Σκοπιάς, λέει ότι οι αποφάσεις τους δεν βασίζονται σε ανθρώπινη σοφία, αλλά στην "κατεύθυνση τού αγίου Πνεύματος"!!! Τι σημαίνει αυτό αν δεν σημαίνει: "Θεοπνευστία"; Ας δούμε όμως περισσότερη βλασφημία και υπερηφάνεια από το τεύχος τής Σκοπιάς 1 Ιουλίου 1972, σελ.

389, 342, στο άρθρο με τίτλο: "Θέλουσι γνωρίσει ότι εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών": "Εν τούτοις ο Ιεχωβά δεν έχει αφήσει τους λαούς τού Χριστιανικού κόσμου, που οδηγούνται από τους κληρικούς, να παραμείνουν χωρίς προειδοποίηση ότι η Κοινωνία τών Εθνών ήταν ένα παραποιημένο υποκατάστατο τής πραγματικής βασιλείας τού Θεού. Είχε ένα "προφήτη" για να τους προειδοποιήση. Αυτός ο "προφήτης" δεν ήταν ένας άνθρωπος, αλλά ένα σώμα ανδρών και γυναικών. Ήταν ο μικρός όμιλος τών ακολούθων τού Χριστού, γνωστοί την εποχή εκείνη ως Διεθνείς Σπουδασταί τής Γραφής. Σήμερα είναι γνωστοί ως Χριστιανοί μάρτυρες τού Ιεχωβά... Φυσικά είναι εύκολο να πη κανείς ότι αυτός ο όμιλος ενεργεί ως ένας "προφήτης" τού Θεού. Αλλά είναι άλλο πράγμα να το αποδείξη. Ο μόνος τρόπος για να το κάμη κανείς αυτό είναι ν' ανασκοπήση την ιστορία τους. Τι δείχνει αυτή;". Προσέξτε θρασύτητα! Μετά από παταγώδεις προφητικές αποτυχίες, τολμά η Εταιρία Σκοπιά να μας προκαλεί να εξετάσουμε την ιστορία της! Και φυσικά αυτό κάνουμε στην ιστοσελίδα αυτή! Πάντως, στο συγκεκριμένο άρθρο, είναι σαφές ότι η Σκοπιά ονομάζει την οργάνωσή της "προφήτη" τού Θεού. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το επόμενο απόσπασμα από τη Σκοπιά 1 Ιουνίου 1973, σελ. 342, όπου μάλιστα ξεκάθαρα δηλώνουν ότι αυτά που λένε, είναι: "ΛΟΓΟΣ ΘΕΟΥ": "Καλύτερο είναι να γνωρίσετε τώρα, και όχι όταν θα είναι αργά, ότι υπάρχει μια αυθεντική προφητική τάξις Χριστιανών μεταξύ μας και να δεχθήτε να ενεργήσετε απέναντι στο άγγελμα τής Αγίας Γραφής, ΄΄ουχί ως λόγον ανθρώπων αλλά (καθώς είναι αληθώς) λόγον Θεού΄΄. (Α΄ Θεσσ. 2:13). Εκείνοι που περιμένουν αναποφάσιστοι ώσπου να βγουν αληθινά αυτά που διακηρύττουν οι Χριστιανοί μάρτυρες τού Ιεχωβά πρέπει να γνωρίσουν επίσης ότι "εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών". (Ιεζεκιήλ 33:33). Αλλά η καθυστερημένη αυτή γνώσις δεν θα σημάνη σωτηρία γι' αυτούς, διότι θα βρη τις καρδιές των και τις οδούς των ότι δεν έχουν αλλάξει. Τι θα κερδίσετε διστάζοντας και αμφιβάλλοντας στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά μπορεί να εγείρη όπως και έχει εγείρει ένα αληθινό προφήτη μέσα στη γενεά μας; Ασφαλώς αυτό δεν θα βοηθήση κανέναν ν' αποκτήση τη θεία εύνοια και την προστασία που απαιτείται στη διάρκεια τής "μεγάλης θλίψεως" που γοργά πλησιάζει... Κατόπιν όταν ο προφητικός φρουρός τού Ιεχωβά λάβη την είδηση ότι ο Χριστιανικός κόσμος επατάχθη, εμείς, μαζί με τον πιστό φρουρό θα εξακολουθήσωμε να ζούμε". Ρωτάμε: Τι δίνει ένας "προφήτης"; Μα φυσικά "προφητείες". Και τι είναι οι "προφητείες" κατά τη Σκοπιά; Σύμφωνα με το "Συζητάτε λογικά..." σελ. 365: "Προφητεία: Ορισμός: Θεόπνευστο άγγελμα. Αποκάλυψη τού θείου θελήματος και σκοπού. Προφητεία μπορεί να είναι η πρόβλεψη ενός μελλοντικού γεγονότος, θεόπνευστη ηθική διδασκαλία, ή έκφραση θείας εντολής ή κρίσης." Όταν λοιπόν η Εταιρία Σκοπιά μας λέει: "εμείς δεν είπαμε ότι είμαστε θεόπνευστοι", και μετά μας λέει ότι είναι "προφήτης", ενώ παραδέχεται ότι ένας προφήτης έχει "θεόπνευστο άγγελμα", μας νομίζει για ανόητους; Σε κάθε περίπτωση, ένας προφήτης, είναι φορέας θεοπνευστίας!!! Ας δούμε λίγα παραδείγματα υψηλοφροσύνης ακόμα, από τη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1960, σελ. 471: "Τα γεγονότα δείχνουν ότι στη διάρκεια αυτού τού καιρού και ως τη στιγμή αυτή, η τάξις τού δούλου υπηρέτησε ως ο μόνος συλλογικός αγωγός τού Θεού για τη ροή τής βιβλικής αλήθειας στους ανθρώπος επάνω στη γη... Άφθονη πνευματική τροφή και καταπληκτικές λεπτομέρειες ως προς την εκτέλεση τού θείου θελήματος ρέουν μέσω τού μοναδικού αυτού αγωγού πραγματικά σαν μια θαυμαστή απόδειξις τής ενεργείας τού αγίου πνεύματος... Μάλλον είναι προϊόν τού αγίου πνεύματος που λειτουργεί θεοκρατικά μέσω ενός δοκιμασμένου αγωγού... Έτσι διοργανωτικά η τάξις τού "φρονίμου δούλου" από το 1919 διοχετεύει ένα διαρκώς αυξανόμενο ρεύμα Βιβλικών δημοσιεύσεων κατά εκατομμύρια, οι οποιες περιέχουν τα "ύδατα τής ζωής" που εμφανίζουν το θέλημα τού Ιεχωβά ως προερχόμενο από τον θρόνο τού Θεού στον ουρανό..." Από πού προέρχεται λοιπόν το περιεχόμενο τού "αγωγού" τής Σκοπιάς στη γη; Μα σαφώς η Σκοπιά υποστηρίζει ότι προέρχεται από το Θεό, δηλαδή μιλάμε για "θεοπνευστία", που προέρχεται από την

"ενέργεια τού αγίου πνεύματος", με "τα ύδατα τής ζωής", που προέρχονται από το "θρόνο τού Θεού στον ουρανό". Μα όταν η Σκοπιά λέει: "εμείς δεν είπαμε ότι είμαστε θεόπνευστοι", μας κοροϊδεύει; Ευτυχώς δεν έχουμε ακόμα υποστεί "λοβοτομή" όπως οι οπαδοί της. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα, για το πώς η Σκοπιά περιγράφει την οργάνωσή της ως "αγωγό" τού Θεού στη γη δια τών εκδόσεών της. Νομίζουμε όμως ότι αυτά αρκούν για όποιον έχει ακόμα "σώας τας φρένας του", για να δει ότι η Σκοπιά προσπαθεί να παίξει με τις λέξεις, για να δικαιολογήσει τις διαρκείς της ψευδοπροφητείες. Ας δούμε λοιπόν το δεύτερο σκέλος τής δικαιολογίας της, την προσπάθεια σπίλωσης τών αποστόλων: 2. Βλασφημία κατά των αποστόλων "Πώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές" σελ. 432: "Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν ισχυρίζονται ότι είναι θεόπνευστοι προφήτες. Έχουν κάνει λάθη. Όπως και οι απόστολοι τού Ιησού Χριστού, είχαν σε μερικές περιπτώσεις εσφαλμένες προσδοκίες. -Λουκάς 19:11. Πράξεις 1:6." Ας δούμε πρώτα τι γράφουν τα δύο εδάφια που παραθέτει ο ψευδοπροφήτης τής Σκοπιάς: Λουκάς 19:11: "Ακουόντων δε αυτών ταύτα προσθείς είπεν παραβολήν δια το εγγύς είναι Ιερουσαλήμ αυτόν και δοκείν αυτούς ότι παραχρήμα μέλλει η βασιλεία τού θεού αναφαίνεσθαι". Πράξεις 1:6: "Οι μεν ουν συνελθόντες ηρώτων αυτόν λέγοντες: Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ;" Παρατήρηση 1η: Αν και πράγματι τα δύο εδάφια δείχνουν ότι οι μαθητές νόμιζαν ότι το τέλος ήταν πολύ κοντά, και τα δύο εδάφια αναφέρονται στους αποστόλους, προτού αυτοί λάβουν την επιφοίτηση τού Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, δηλαδή προτού λάβουν το χάρισμα τής προφητείας. Παρατήρηση 2η: Σε κανένα από τα δύο εδάφια, δεν δήλωσαν οι απόστολοι ότι ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ το πότε θα έρθει η βασιλεία τού Θεού. Πουθενά δεν δηλώνουν ότι αποτελούν τον "αγωγό" ή τον "προφήτη" τού Θεού επί τού θέματους αυτού. Παρατήρηση 3η: Σε αντίθεση με την εταιρία Σκοπιά που απειλούσε ότι "όσοι δεν την δεχθούν ως προφήτη, θα το καταλάβουν όταν θα είναι πολύ αργά γι' αυτούς", και ότι όποιος δεν δεχθεί τα αγγέλματά της θα χαθεί από το χέρι τού Θεού, οι μαθητές απλώς ΡΩΤΟΥΝ τον Κύριο, χωρίς να κάνουν προβλέψεις και χωρίς να θέτουν ημερομηνίες τού τέλους και να απειλούν. ΑΣ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΕ, ΕΙΤΕ ΠΡΙΝ, ΕΙΤΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ! ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ! Αν δεν έχει, ας δεχθεί λοιπόν ότι υπήρξε ένας αμετανόητος ψευδοπροφήτης και απατεώνας, και ας ζητήσει συγνώμη από τους οπαδούς της, τών οποίων κατέστη αίτιος πλάνης και απωλείας. ΄Αλλο πράγμα είναι να έχεις όπως οι απόστολοι "εσφαλμένες προσδοκίες", και άλλο να τις προφητεύεις ως λόγο Θεού, ως προφήτης και αγωγός τού Θεού και να διαψεύδεσαι! Μάρτυρες του Ιεχωβά: Οι κατ' εξοχήν σύγχρονοι ψευδοπροφήτες Μεγάλο θέμα είναι οι ψευδοπροφητείες που κατά καιρούς έχει κάνει η Εταιρεία «Σκοπιά», η Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα στηρίξουμε τους ισχυρισμούς μας παραθέτοντας από τα ίδια τα έντυπα της Εταιρείας, τα οποία μάλιστα σήμερα είναι δυσεύρετα για κάποιους λόγους... Το ότι είναι δυσεύρετα οφείλεται στην ίδια την Εταιρεία «Σκοπιά», η οποία φροντίζει να μην έχουν πρόσβαση σ' αυτά οι οπαδοί της, διότι οι έχοντες κριτική σκέψη βλέποντας τις ψευδοπροφητείες της, θα την εγκαταλείψουν.

1. Οι ψευδοπροφήτες που πλανούν τον λαό Η Αγία Γραφή μας προειδοποιεί ότι πάντοτε, τόσο από τους χρόνους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης όσο και σήμερα θα υπάρχουν ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδάσκαλοι. Ανοίγουμε την Αγία Γραφή στην Α' επιστολή του αποστόλου Ιωάννη στο 4ο κεφάλαιο από τον πρώτο στίχο και διαβάζουμε: «Αγαπητοί, μη πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα εάν είναι εκ του Θεού· διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον». Βλέπουμε πως υπήρχαν από την εποχή του αποστόλου οι αληθινοί προφήτες, αλλά και οι ψευδοπροφήτες.

Ομοίως και στην Β' Καθολική Επιστολή του ο Απόστολος Πέτρος μας λέγει: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν·». Τα ίδια επαναλαμβάνει η Αγία Γραφή πολλές φορές. Ας πάμε στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 7ο κεφάλαιο στίχο 15 και 16 όπου διαβάζουμε τα εξής: «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. 16 Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς». Είναι λοιπόν η Αγία Γραφή πολύ σαφής και κατηγορηματική στην καταδίκη της όσον αφορά στους ψευδοπροφήτες. Το πρόβλημα των ψευδοπροφητών δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα της Χριστιανικής Εκκλησίας. Παρατηρούμε ότι και στον «κατά σάρκα» Ισραήλ, δηλαδή στην εκκλησία του Ισραήλ υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα. Όπως υπήρχαν προφήτες και ψευδοπροφήτες στη Χριστιανική Εκκλησία, έτσι κοντά στους προφήτες της εκκλησίας του Ισραήλ υπήρχαν και ψευδοπροφήτες. Ας διαβάσουμε από τον προφήτη Ιεζεκιήλ, να δούμε τι ακριβώς λέγει ο Κύριος για τους ψευδοπροφήτες του Ισραήλ: «Και έγινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων: Ο Κυριος ωμίλησε προς εμέ και είπε· “υιέ ανθρώπου, προφήτευσε εναντίον των ψευδοπροφητών του ισραηλιτικού λαού· προφήτευσε και είπε προς αυτούς· ακούσατε στον αληθινόν λόγον του Κυρίου. Αυτά λέγει ο Κυριος· Αλλοίμονον στους ψευδοπροφήτας, οι οποίοι προφητεύουν κατά τας διαθέσεις της καρδίας των, χωρίς όλως δι' όλου να λάβουν και να ίδουν αποκαλύψεις εκ μέρους του Θεού. Αυτοί οι ψευδοπροφήται σου, ισραηλιτικέ λαέ, ομοιάζουν με αλώπεκας εις ερήμους περιοχάς. Δεν εστάθησαν αμετακίνητοι εις στερεόν έδαφος, στον λόγον του Θεού. Συνεκέντρωσαν άλλα ποίμνια, αγέλας ειδωλολατρών, εχθρών του ισραηλιτικού λαού. Δειλοί δε και ψευδολόγοι αυτοί, δεν είχαν το θάρρος να αντισταθούν· αυτοί, οι οποίοι ειρωνικώς ωμιλούσαν δια την ημέραν του Κυρίου. Εβλεπαν ψευδή οράματα, ανήγγειλαν κενάς προφητείας αυτοί, που έλεγαν ο Κυριος ωμίλησεν. Ενώ ο Κυριος δεν τους είχεν αποστείλει. Είχαν δε αρχίσει και προσπαθούσαν να στήσουν ως αληθινόν τον ιδικον των ψευδή προφητικόν λόγον. Ακούσατε σεις, οι ψευδοπροφήται. Ψευδείς δεν ήσαν αι οράσεις, τας οποίας είδατε; Κενολόγοι και απραγματοποίητοι δεν ήσαν αι μαντείαι, τας οποίας είπατε; Θα απλώσω την τιμωρόν χείρα μου εναντίον των ψευδοπροφητών, που βλέπουν ψευδή οράματα και αναγγέλλουν κενάς και απραγματοποίητους προφητείας. Δεν θα τιμωρηθούν αυτοί κατά τρόπον παιδαγωγικόν, όπως ο άλλος λαός μου ο ισραηλιτικός, ούτε και θα καταγραφούν μεταξύ των Ισραηλιτών, που θα επαναπατρισθούν· εις την χώραν του Ισραήλ δεν θα εισέλθουν, θα αποθάνουν εις την αιχμαλωσίαν. Και θα μάθουν επάνω εις τα πράγματα ότι εγώ είμαι ο Κυριος και Παντοκράτωρ. [Ιεζεκ.13:1-9]. Αυτή είναι η προειδοποίηση που κάνει ο Θεός για τους κατά σάρκα Ισραηλίτες. Η αντίδραση τών Μαρτύρων της Σκοπιάς στη διάψευση της ψευδοπροφητείας του 1914 Για το ερώτημα αυτό,η απάντηση είναι πως, εκείνη την εποχή υπήρξαν πολλές αποχωρήσεις από την Οργάνωση, πολλών οπαδών. Μάλιστα σημειώθηκε και ρήγμα στην Οργάνωση των «Σπουδαστών των Γραφών». (Έτσι ονομάζονταν τότε). Ο ίδιος ο Ρώσσελ το πήρε πολύ βαριά. Στενοχωρήθηκε τόσο πολύ που διαψεύστηκε και μετά από δύο χρόνια απεβίωσε. Στη συνέχεια ανέλαβε την ηγεσία της Εταιρείας ο δεύτερος πρόεδρος ο Ρόδερφορδ. Αυτός κράτησε μια θρασύτατη στάση εναντίον του κόσμου και υπό το βάρος της συμπεριφοράς αυτής, αλλά και της αποτυχίας του 1914, η Οργάνωση άρχισε να βιώνει μαζικές αποχωρήσεις και να διασπάται. Εκείνοι που έμειναν πιστοί στις διαψευσθείσες διδασκαλίες του Ρώσσελ ονομάστηκαν «Ρωσσελιστές», ενώ οι άλλοι πήραν διάφορα άλλα ονόματα. Αυτά έγιναν τότε, από τα οποία δεν διαπιστώνει κανείς ίχνος μεταμέλειας, όσον αφορά την ηγεσία και τους εναπομείναντες πιστούς. Αργότερα έπρεπε να εφεύρουν κάτι ότι δήθεν έγινε το 1914, και το 1925 είπαν πως, το 1914 έγινε πόλεμος στον ουρανό αοράτως (!) και ότι ο Χριστός πέταξε το Σατανά στη γη και εξαιτίας αυτού του γεγονότος έγινε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος στη γη. Αυτά τα υποστήριξε ο Ρόδερφορντ στη «Σκοπιά» στις 15 Μαρτίου του 1925. Πώς ο Θεός εκθέτει τους ψευδοπροφήτες Μία αλάνθαστη μέθοδος εναντίον των ψευδοπροφητών, προτεινόμενη από... ψευδοπροφήτες!

"Από τα λόγια σου θα σε κρίνω Πονηρέ Δούλε!" (Λουκάς 19:22). Η θρασύτητα ορισμένων ψευδοπροφητών, φαίνεται από τα ίδια τους τα λόγια. Έχουν "ξηλώσει" τη λογική των οπαδών τους σε τέτοιο βαθμό, που να μη φοβούνται να τους εμπαίζουν μπροστά στα μάτια τους. Ξέρουν ότι οι οπαδοί τους είναι τόσο "λοβοτομημένα" θύματα, που τολμούν μπροστά στα μάτια τους, να προτείνουν "τεστ ψευδοπροφητών", όταν οι ίδιοι έχουν ψευδοπροφητεύσει κατ' επανάληψιν και έχουν εκτεθεί διεθνώς! Πώς θα προσδιορίσουμε, αν κάποιος ψευδοπροφήτης, ο οποίος δήθεν αποτελεί "αγγελιοφόρο" του Θεού, είναι ψευδοπροφήτης, ή αληθινός προφήτης; Είναι αστείο, αλλά γι' αυτό το θέμα, θα αφήσουμε να μας διδάξει ο κατ' εξοχήν ψευδοπροφήτης των τελευταίων αιώνων, η Εταιρία Σκοπιά! Γιατί έχει τόση εμπιστοσύνη στην "αποκοίμηση" των οπαδών της, που γνωρίζει πολύ καλά ότι, ό,τι και αν τους πει, αυτοί δεν θα καταλάβουν τίποτα για την ευθύνη της! Τι γράφει λοιπόν η εταιρία Σκοπιά, στο περιοδικό της Σκοπιά 1η Μαϊου 1997, σελίδα 9, για το κριτήριο με το οποίο κρίνεται και αποκαλύπτεται ένας ψευδοπροφήτης, ένας ψευδής "αγγελιοφόρος του Θεού"; Απολαύστε το ομολογουμένως ΣΩΣΤΟΤΑΤΟ κριτήριο, που εκθέτει έναν ψευδοπροφήτη, σημειωμένο με κόκκινο, στην ακόλουθη φωτοτυπημένη σελίδα της Σκοπιάς: Διαβάσατε τι γράφει η Σκοπιά, για το κριτήριο των ψευδοπροφητών; Βλέπετε τι λέει γι' αυτούς τους "ΑΝΟΗΤΟΥΣ προφήτες", που φέρνουν δήθεν άγγελμα από τον Ιεχωβά, ενώ στην πραγματικότητα ακολουθούν το "δικό τους πνεύμα", την "ανόητη σαρκική νοοτροπία τους"; Εάν εσύ φίλε αναγνώστη είσαι "Μάρτυρας του Ιεχωβά", τα διάβασες αυτά που γράφει η οργάνωση της Σκοπιάς; Τα διάβασες και ακόμα εξακολουθείς να τη θεωρείς "αγωγό του Ιεχωβά", και "αληθινό αγγελιοφόρο"; Ξέχασες άραγε όλες της τις ψευδοπροφητείες, από το τέλος του συστήματος το 1914 (που δεν έγινε), ως τη γενιά του 1914 που δεν θα παρήρχετο, αλλά τελικά... παρήλθε; Έχεις τόση ασέβεια στον Θεό, ώστε να παραμένεις οπαδός ενός ψευδοπροφήτη, που χαρακτηρίζεται έτσι από τα... ίδια του τα κριτήρια; Δεν σου ζητάμε να πιστέψεις εμάς, που σου λέμε ότι η Σκοπιά είναι ψευδοπροφήτης. Σου ζητάμε απλώς να πιστέψεις την ίδια σου την οργάνωση, και να ακολουθήσεις την αλάνθαστη μέθοδο που σου προτείνει, για να δεις ότι το άγγελμα που κήρυττε από την αρχή της δημιουργίας της, ήταν ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΙΚΟ, και ότι η ίδια είναι ένας "ανόητος προφήτης" κατά το δικό της πάντοτε χαρακτηρισμό, προς αυτούς, των οποίων τις προβλέψεις, ο Ίδιος ο Θεός διαψεύδει! Δείτε βίντεο στα youtube - google: ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ Ας κλείσουμε με (ακόμη λίγες) αλλαγές ΠΑΝΤΑ μέσα απο τα περιοδικά τους: Λοιπόν,μετά απο όλα αυτά,ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι η Σκοπιά δεν άλλαξε «προηγούμενες απόψεις» της; Τι δίδασκε σχετικά με το αν οι Σοδομίτες θα αναστηθούν; Οι αποφάσεις της Εταιρείας να επιστρέψει στις παλιές απόψεις, πώς μπορεί να ονομάζονται «νέο φως;" Αυτό δεν είναι πραγματικά "παλαιό φως" αναθεωρημένο;

1886 οι Σοδομίτες θα Αναστηθούν; = Ναι! ..."Έτσι, ο Κύριος μας διδάσκει ότι οι Σοδομίτες δεν είχαν πλήρως την ευκαιρία... Και αυτός τους εγγυάται μια τέτοια ευκαιρία ... αυτό συνεπάγεται το ξύπνημα τους, από τον τάφο. "-Το Θεϊκό Σχέδιο των Αιώνων, 1886, σελ. 110-111 1952 οι Σοδομίτες θα Αναστηθούν; = Όχι! «... Ότι τα Σόδομα είχε ήδη υποστεί τη« δικαστική τιμωρία της αιώνιας φωτιάς. »... Ομοίως,οι Σοδομίτες δεν περιμένουν την ημέρα της Κρίσης,έχουν ήδη αποτύχει πλήρως, και οι Εβραίοι ήξεραν ότι η μοίρα τους είχε σφραγιστεί."-Η Σκοπιά, 1 Ιουνίου 1952, σελ. 338 1982 οι Σοδομίτες θα Αναστηθούν; = Ναι! ..."Λέγοντας αυτό, ο Ιησούς έδειξε ότι τουλάχιστον μερικοί από τους αδίκων ανθρώπων απο τα αρχαία Σόδομα και Γόμορρα θα είναι παρόντες στη γη κατά τη διάρκεια της Ημέρας της Κρίσης. Αν και υπήρξαν πολύ ανήθικοι, μπορούμε να αναμένουμε ότι κάποιοι από αυτούς θα αναστηθούν. "-Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη Γη, 1982, σελ. 178 1989 οι Σοδομίτες θα Αναστηθούν; = Όχι! "Αυτοί οι τόσο κακοί άνθρωποι θα αναστηθούν κατά την Ημέρα της Κρίσης; Οι γραφές δείχνουν ότι προφανώς δεν πρόκειται ... Ναι, για την υπερβολική ανηθικότητα τους, οι άνθρωποι των Σοδόμων και των γύρω πόλεων υπέστησαν καταστροφή από την οποία θα φαίνεται ότι ποτέ θα αναστηθούν. »-Μπορείτε να ζήσετε για πάντα στον Παράδεισο στη Γη, 198 9ed, p.178 (Σημείωση: Το ίδιο βιβλίο και αριθμός σελίδας, αλλά διαφορετική ημερομηνία έκδοσης) ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ;" 1. ΝΑΙ... Γραφικαί Μελέται - τόμος Α΄ σελ. 121.

2. ΝΑΙ... Σκοπιά 7-1879 σελ. 8 (Αγγλική έκδοση).

3. ΟΧΙ... Σκοπιά 1-6-1952 σελ. 338 (Αγγλική έκδοση).

4. ΟΧΙ... Σκοπιά 15-2-1954 σελ. 61.

5. ΝΑΙ... Σκοπιά 1-8-1965 σελ. 479 (Αγγγλική έκδοση).

6. ΝΑΙ... Σκοπιά 1965 σελ. 364.

7. ΟΧΙ... Σκοπιά 1-6-1988 σελ. 31.

8. ΝΑΙ... Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα (Παλαιά Έκδοση) σελ. 179.

9. ΟΧΙ... Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα (Νέα Έκδοση) σελ. 179.

10. ΝΑΙ... Ενόραση - τόμος 2ος, σελ. 985 (Αγγλική έκδοση).

11. ΟΧΙ... Αποκάλυψη, σελ. 273.

Aκόμη μερικές ''προφητείες'',έτσι, ''για το δρόμο'' που λέει ο λαός...

1914 Τι έλεγε η Σκοπιά τότε; Μήπως διακήρρυτε ότι το 1914 θα «τελείωναν» οι κυβερνήσεις του κόσμου; "... Η« μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου »(Αποκ. 16:14),η οποία θα ολοκληρωθεί το 1914 με την πλήρη ανατροπή της σημερινής διακυβέρνησης της γης, έχει ήδη αρχίσει."- Ο Καιρός εστιν Εγγύς’, Μελέτες στις Γραφές, vol. 2, 1886, 1911 έκδοση, σ.. 101 Πόσο σίγουρη ήταν η Εταιρία ότι η ημερομηνία 1914 δεν θα πρέπει να "αλλάξει" και ότι "δεν ήταν η ημερομηνία για την έναρξη, αλλά για το τέλος"; "Δεν βλέπουμε κανένα λόγο για την αλλαγή των στοιχείων, ούτε θα το κάναμε,αν μπορούσαμε. Είναι, πιστεύουμε, χρονολογίες του Θεού, όχι δικές μας. Αλλά έχουμε κατά νου ότι το τέλος του 1914 δεν είναι η ημερομηνία για την έναρξη, αλλά για το τέλος της εποχής των προβλημάτων "-Σκοπιά της Σιών, 15 Ιουλίου του 1894, p. 226-231 1915 5. Όταν το 1914 απέτυχε, τι "αλλαγή" έκανε η Εταιρία στην ενημερωμένη έκδοση του:Ο Καιρός εστιν Εγγύς’; "... Η« μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου »(Αποκ. 16:14), που θα τελειώσει το 1915 με την πλήρη ανατροπή της σημερινής διακυβέρνηση της γης, έχει ήδη αρχίσει."- Ο Καιρός εστιν Εγγύς’, Μελέτες στις Γραφές, vol. 2, 1886, 1915 έκδοση, σ.. 101

1918 Όταν το 1915 απέτυχε, τι έλεγε η Εταιρία ότι ο Θεός θα κάνει το 1918; "Επίσης, κατά το έτος 1918, όταν ο Θεός καταστρέψει τις εκκλησίες και τα μέλη της εκκλησιών εκατομμυρίων ανθρώπων, όσοι αποδράσουν θα πρέπει να ακολουθήσουν το έργο του πάστορα Ρώσσελ για να μάθουν την έννοια της κατάρρευσης του « Χριστιανισμού. »- Τετελεσμένο μυστήριο, Μελέτες στις Γραφές, vol. 7, 1917,σελ. 485 1925 Όταν το 1918 απέτυχε, ποιά ημ/νία έλεγε η Εταιρία οτι ο "παλιός κόσμος" θα τελείωνε, και θα ξεκινούσε η "νέα τάξη πραγμάτων" με την «ανάσταση» των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης; "... Η παλιά τάξη πραγμάτων, ο παλιός κόσμος, τελειώνει και ως εκ τούτου παρέρχεται, και έρχεται η ''νέα τάξη πραγμάτων'' που, το 1925 θα σηματοδοτήσει την ανάσταση των πιστών αριστέων της της παλιάς ... είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι εκατομμύρια των ανθρώπων που τώρα πάνω στη γη θα είναι ακόμα στη γη το 1925. Στη συνέχεια, με βάση τις υποσχέσεις που ορίζονται στο θείο Λόγο, θα πρέπει να καταλήξουμε σε θετικό και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι εκατομμύρια που ζουν τώρα δεν θα πεθάνουν ποτέ. "Εκατομμύρια Τώρα Ζώντων δεν θα πεθάνουν ποτέ, 1920, p. 97 1940 Γιατί η εταιρία αποθάρρυνε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από το να κάνουν παιδιά το 1938; «... Επομένως, φαίνεται ότι δεν υπάρχει λογική ή Γραφική εντολή για να φέρετε παιδιά στον κόσμο αμέσως πριν τον Αρμαγεδδώνα, όπου τώρα βρισκόμαστε"-Η Σκοπιά, 1 Νοεμβρίου 1938, σ.. 324 9. Πόσο σύντομα αναμενόταν να ξεσπάσει ο Αρμαγεδδών το 1941; "Ποτέ δεν υπήρξε πιο συγκινητικό θέαμα σε αυτές τις«τελευταίες ημέρες ». ... πληροφορίες παρέχονται μέσω του Κυρίου για πιο αποτελεσματικές εργασίες κατά τους υπόλοιπους μήνες πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Τι δώρο! Και σε τόσους πολλούς! Ο τρόπος έκδοσης του νέου βιβλίου ''Παιδί'' ήταν η απόλυτη έκπληξη για όλους .... "-Η Σκοπιά, 15 Σεπτεμβρίου του 1941, σελ. 288 1975 10. Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με περίμεναν με ανυπομονησία το 1975; «Γιατί αποβλέπετε στο 1975; Τι γίνεται με όλα όσα λέγονται σχετικά με το έτος 1975; ... Το ενδιαφέρον έχει ανάψει από την πεποίθηση ότι το 1975 θα σηματοδοτήσει το τέλος των 6000 χρόνων της ανθρώπινης ιστορίας από τη δημιουργία του Αδάμ. "-Η Σκοπιά, 15 Αυγούστου, 1968, σελ. 494 "Σύμφωνα με αξιόπιστες Βιβλικές χρονολογίες τα έξι χιλιάδες χρόνια από τη δημιουργία του ανθρώπου θα τελειώσουν το 1975, και η έβδομη περίοδος χιλίων ετών της ανθρώπινης ιστορίας θα αρχίσει το φθινόπωρο του 1975 Κ.Χ.»-αιώνια ζωή - ελευθερία των Υιών του Θεού, 1966 , σελ. 29 1. Όταν ο Θεός αποστέλλει έναν προφήτη για να μιλήσει εξ ονόματός του, ποιο είναι το κριτήριο του αποτελέσματος που πρέπει να πληροί; 2. Όταν μια προφητεία αποτυγχάνει, τι καταδεικνύει αυτό για τον προφήτη; 3. Πόσες ευκαιρίες πρέπει να δώσουμε σε ένα προφήτη ο οποίος προλέγει ένα γεγονός που δεν συμβαίνει; Εδώ είναι πέντε ερωτήματα που αξίζει να υποβληθούν σχετικά με την καθοδήγηση που παρείχε ο Ρώσσελ: 1. Οι χρονολογίες του Ρώσσελ περιέχουν αληθινές πληροφορίες που παρέχονται από τον Θεό και ταιριάζουν με την πραγματικότητα; 2. Χρησιμοποίησε ο Θεός τη Μεγάλη Πυραμίδα κι ένα επεξεργασμένο χρονολογικό σύστημα για να μεταδώσει στο Ρώσσελ την ημερομηνία της επανόδου του Γιού του το 1874 και της μάχης του Αρμαγεδδώνα το 1914; 3. Ήταν ο Ρώσσελ ακριβής ή ανακριβής; Μήπως αυτό αντανακλά πάνω του ή στις πηγές του; 4. Στο βαθμό που οι επεξεργασμένες μέθοδοι του Ρώσσελ ήταν εσφαλμένες, ήταν τα λάθη του ειλικρινή; Έχει αυτό σημασία; 5. Εάν η περιγραφή του Ρώσσελ σχετικά με το τι θα συνέβαινε και ποια θα ήταν η σημασία των γεγονότων αποδεικνυόταν λανθασμένη ενώ ομιλούσε εξ ονόματος του Θεού, γιατί θα έπρεπε να ανταμειφθεί με

περισσότερη υπευθυνότητα; Μια εξέταση των αρχικών συγγραμμάτων, περιοδικών, βιβλίων κ.α. του Πάστορα Ρώσσελ αποκαλύπτει συνεχείς αναθεωρήσεις λέξεων και φράσεων που κινούνται από την "βεβαιότητα" στην απλή προπαγάνδα. Ωστόσο, το αλάνθαστο ύφος αυτών των συγγραμμάτων υποδηλώνει απόλυτη εμπιστοσύνη ότι όσα λέει προέρχονται από τον Θεό και όχι από ανθρώπους. Γιατί, λοιπόν, γίνονται οι αναθεωρήσεις; Εδώ συναντάμε για πρώτη φορά και αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Υπήρξε μια επίμονη και πεισματική βούληση να χρησιμοποιηθεί το μεγαλείο του Θεού ως εκείνο που αποκαλύπτει την αλήθεια στην υπηρεσία μιας ατζέντας. Αυτή η ατζέντα ή ημερήσια διάταξη ήταν προφανώς (εκ των υστέρων) η επίμονη εστίαση στον ορισμό ημερομηνιών ή χρονολογιών που αιτιολογούνταν ως αποκαλύψεις. Η Μεγάλη Απογοήτευση που έπληξε αφοσιωμένους πιστούς στα ρητορικά κηρύγματα των Αντβεντιστών κηρύκων, με όλους τους χάρτες τους και την αριθμητική τους, στοίχισε ακριβά στους αληθινούς πιστούς. Κοιτάξτε πώς λειτουργεί μια προφητεία.

1. Ο προφήτης λέει τι θα γίνει εκ των προτέρων και ποιες θα είναι οι συνέπειες.

2. Το γεγονός λαβαίνει χώρα όπως είχε προλεχθεί. Συμπέρασμα: Ο αληθινός προφήτης εναντίον του ψευτοπροφήτη. Πουθενά στη Γραφή δεν θα βρείτε απόκλιση ή παραλλαγή σ' αυτή την εξελικτική διαδικασία. Ακόμη και η αλλαγή της κατάστασης της καρδιάς των κατοίκων της Νινευή που συνέβη μετά το κήρυγμα του Ιωνά δεν μπορεί να παραβληθεί με αυτό που πρόσφερε κυρίως ο Ρώσσελ. Ο Ρώσσελ κήρυττε ένα άγγελμα καταστροφής που δεν απεκάλυπτε τον Αρμαγεδδώνα. Ο Αρμαγεδώνας δεν είχε αναβληθεί επειδή ο κόσμος υπάκουσε στον Ρώσσελ και άλλαξε τη συλλογική του συμπεριφορά. Ο Αρμαγεδδώνας απλά δεν συνέβη. Αυτό που προέλεγαν τα συγγράμματα του Ρώσσελ ήταν ο Αρμαγεδδώνας. Το ζήτημα είχε τεκμηριωθεί γραπτώς. Το 1914 έφερε έναν από τους πολλούς μεγάλους πολέμους στην ιστορία και τίποτε περισσότερο. Ωστόσο, οδήγησε στην παραφροσύνη εκείνους που αναζητούσαν προφητικές ημερομηνίες και τους έπεισε ότι είχαν τη δύναμη να προλέγουν γεγονότα με μυστηριώδη θεία μέσα. ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ Ο Ρώσσελ ασχολούταν με την πυραμιδολογία,για να βρεί τις ημερομηνίες.Πίστευε ότι η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας ήταν η ''πέτρα των Μαρτύρων του Θεού'' επιβεβαιώνοντας τις περιόδους των Βιβλικών Χρόνων.Όταν πέθανε ο Ρώσσελ το 1916,θάφτηκε κάτω απο μια πυραμίδα,που θυμίζει τις παγανιστικές και πνευματιστικές του διδασκαλίες. Χρόνια μετά,η οργάνωση ενημέρωσε τους ''Μ.τ.Ι.'' να μη θεωρούν ότι αυτή ανήκει στην πραγματική λατρεία. Αυτό βλέπουμε στο βιβλίο ''διαγγελείς''. Αναγνωρίζει ότι ως τότε οι ''Μ.τ.Ι.'' πίστευαν λάθος. Οι ''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' ισχυρίζονται ότι ο Χριστός είναι παρών και κυβερνά αοράτως απο τους ουρανούς,απο το 1914. Πόσο σημαντική είναι αυτή η ημερομηνία για την προφητεία τους για το ''Τέλος του Κόσμου''; Η ιστορία εχει δείξει οτι το 1914 είναι ένα λάθος...Είναι καθαρά πνευματιστικό κατάλοιπο. Βασίζουν όλες τις άλλες ημ/νίες πάνω σε αυτή. Ο ιδρυτής της ''Σκοπιάς'' Τ. Ρώσσελ ήταν ψευδοπροφήτης.Άρα,ειναι και οι διάδοχοι του ...Οι ηγέτες της. Αυτές οι κατηγορίες του αποκρυφισμού,ήταν χωρίς αμφιβολία σοκαριστικές στους σημερινούς ''Μ.τ.Ι.'',καθώς αρνούνται κάθε επαφή με τον πνευματισμό. Υπήρχαν άλλες αποδείξεις για ανάμιξη στον πνευματισμό...εκτός του ότι,όριζαν ημ/νίες μέσω της πυραμιδολογίας; Μετά το θάνατο του Τ. Ρώσσελ την ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ,ο οποίος έγραψε ενα βιβλίο για τον πνευματισμό. Οι σημερινοί ''Μ.τ.Ι.'',θα εκπλαγούν όταν μάθουν οτι ο Ρόδερφορντ επικοινωνούσε με πνεύματα! Μάλιστα,ισχυριζόταν ότι λάμβανε οδηγίες απο τον νεκρό πάστορα Ρώσσελ! Έλεγε ακόμη,ότι η οργάνωση δεν είναι κάτω απο την κατεύθυνση του Αγίου Πνεύματος,αλλά,υπο την καθοδήγηση πνευματων! Κανένα απο αυτά τα γεγονότα δεν αναφέρεται στο βιβλίο ''διαγγελείς''...Είναι αυτο ειλικρινές και τίμιο; Η οργάνωση είχε Θεϊκή καθοδήγηση όπως ισχυρίζεται;Ή βασιζόταν στον πνευματισμό; Οι αποδείξεις είναι καθαρές...βασιζόταν στον πνευματισμό! Ο Μυστικισμός έχει τρία στοιχεία: 1. Ένα όργανο ή "οδηγό" που "επιλέγεται" μυστηριωδώς για να μεταδώσει μυστικές πληροφορίες.

2. Πρόθυμους και παθιασμένους ακροατές που είναι έτοιμοι ν' ακούσουν και να πιστέψουν 3. Μια ανεξήγητη διαδικασία, κατά την οποία ο καθοδηγητής λαβαίνει τις πληροφορίες, ως μοναδικός αγωγός

Ένα παράδειγμα τούτου είναι μια συνάθροιση πνευματιστών. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το "αλάθητο" του Πάπα σε θέματα Πίστης & Ηθικής. Ένα ακόμη παράδειγμα είναι το Ελληνικό Μαντείο των Δελφών. Η ιστορία είναι γεμάτη με τσαρλατάνους που παρουσιάζονται σαν καλοπροαίρετες αυθεντίες, μιλώντας εξ ονόματος του υπερφυσικού. Δεν υπήρξε ποτέ έλλειψη εκπροσώπων Θείων προειδοποιήσεων ή ένθερμοι και ανυπόμονοι ακροατές ν' ακούσουν και να πράξουν αναλόγως. Για τον Ρώσσελ και τους Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής τα συμβάντα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια πολύ διεγερτική σύμπτωσις για να την αγνοήσουν. Ανόμοια με το 1874, τουλάχιστον κάτι ορατό συνέβη το 1914. Επιπλέον, οι Αντβεντιστές διεκδικούσαν αυτή τη χρονολογία. Η διαφοροποίησή τους απ' αυτούς τους εκκεντρικούς ήταν ζωτική ανάγκη. Τελικά, πολλά χρόνια αργότερα, η χρονολογία του 1874 ως έτους επανόδου του Ιησού απλά μετακινήθηκε προς τα εμπρός. Ας μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι τα μαθηματικά που περιείχε ο προσδιορισμός του 1874 και όλη η βεβαιότητα, τα πειστικά επιχειρήματα, η επίκληση του ιερού Λόγου του Θεού απλά εγκαταλείφθηκαν σαν να μην υπήρχαν ποτέ. Ακριβώς έτσι! Τα ίδια επιχειρήματα κακοστήθηκαν για να υποστηρίξουν τώρα το 1914. Σαν σημείο εκκίνησης είχε χρησιμοποιηθεί το έτος 606 π.Χ. Ωστόσο, ένα δυσάρεστο γεγονός επισημάνθηκε από τους χρονικογράφους της Σκοπιάς. Δεν υπήρξε έτος μηδέν. Κανένα πρόβλημα. Κατά τρόπο βολικό, το σημείο εκκίνησης μετακινήθηκε στο έτος 607 π.Χ. Έτσι απλά. Το γεγονός ότι κανένας λόγιος δεν συμφωνεί με αυτή τη χρονολογία δεν ενοχλεί το σημερινό Κυβερνών Σώμα. Διαθέστε μια ώρα από την ημέρα σας και αναζητείστε όλα τα βιβλία αναφοράς για την επαλήθευσή του. Απλά και τίμια δεν υπάρχει στήριξη από πουθενά ότι το 607 π.Χ. είναι έγκυρη ιστορική αφετηρία. Αλλά αυτή η χρονολογία είναι ένας κεντρικός άξονας που πρέπει να διατηρηθεί με ατσαλένια λαβή αλλιώς το οικοδόμημα της Σκοπιάς θα καταρρεύσει. Αμέσως μετά το θάνατο του Ρώσσελ και την αλλαγή του νομικού πλαισίου της ιδιοκτησίας της Εταιρίας Σκοπιά, ο Δικαστής Ρόδερφορδ ήταν αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα. Το μεγαλύτερο μέρος του ενθουσιασμού στις τάξεις των Σπουδαστών της Γραφής και οπαδών των απόψεων του Ρώσσελ οφειλόταν στην προσκόλληση στη διεγερτική συγκίνηση για την επικείμενη χρονολογία και στην προσωπικότητα του Καρόλου Τέϊζ Ρώσσελ. Ο Ρόδερφορδ έγινε ο νέος καθοδηγητής αντικαθιστώντας τον Ρώσσελ προσφέροντας, όμως, την υποστήριξή του σ' αυτόν για ένα περιορισμένο διάστημα χρόνου [για να μπορέσει να εδραιωθεί]. ΤΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ εκδόθηκε υπό το όνομα του Ρώσσελ [μολονότι αποτελεί έργο που συνέγραψαν δυο ονειροπαρμένοι οπαδοί του, ο Γούντγουορθ και ο Φίσσερ] με τις πρόσθετες 97 σελίδες να προκαλούν νομική αναταραχή. Η "σημασία" όλων των χρονολογικών προφητειών επιβεβαιώθηκε και ο μελλοντικός πόλεμος του Αρμαγεδδώνα ήταν ακριβώς κοντά στην ολοκλήρωσή του. Θα έρχονταν αλλαγές, έπρεπε να γίνουν αλλαγές καθώς τα γεγονότα απέδειξαν αυτές τις χρονολογίες εσφαλμένες. Όταν αυτές οι πρόσθετες 97 σελίδες οδήγησαν στη σύλληψη τη δική του και τη φυλάκισή του, ο Ρόδερφορδ άδραξε την ευκαιρία για να μετατρέψει τα γεγονότα σε πλεονεκτήματα. Τα γεγονότα του 1918 έγιναν η εκπλήρωση Βιβλικής προφητείας! Η νομική διαμάχη ήταν ένα "σημείο", ένα μήνυμα. Φανέρωνε ότι ο Ιεχωβά καθάριζε την τάξη του Ναού του και έθετε το Άγιό του Πνεύμα πάνω στο έργο τους. Τι είδους "καθοδήγηση" επακολούθησε; Περισσότερες ακόμη προβλέψεις που θα αποτύγχαναν. Το 1925 δεν θα έφερνε την ανάσταση των Αρχαίων Αριστέων. Για άλλη μια φορά ο Αρμαγεδδώνας θα αποδεικνυόταν άπιαστο όνειρο. Ήταν καρόττο και μαστίγιο για τους κυνηγούς χρονολογιών παγκόσμια. Ήταν ενοχλητικό και απογοητευτικό για όλους εκείνους που εμπλέκονταν. Η αμηχανία είχε μετατραπεί σε ένδειξη τιμής για όλους τους εμπλεκόμενους σε ένα είδος σύγχρονου θαύματος επανερμηνείας. Κατέστη ένα μέσο που αποδεικνύει την πίστη και την αφοσίωση άσχετα με το πόση μομφή επισωρεύθηκε στον Θεό και τον Ιησού ή στην εγκυρότητα της Αγίας Γραφής. Θυμίζει ένα τζογαδόρο που χάνει διαρκώς στο Λας Βέγκας, του οποίου οι απώλειες αυξάνονται, αυτός όμως, δεν σηκώνεται από το τραπέζι και δεν αποδέχεται το αποτέλεσμα. Η διέγερση, ο απερίσκεπτος εθισμός υποκινεί τον χαμένο να διπλασιάζει τα στοιχήματα ξανά και ξανά και ξανά. Μόνο που στην περίπτωση της "καθοδήγησης" της Σκοπιάς οι ζημιές ήταν με τα χρήματα άλλων ανθρώπων. Ήταν η ειλικρινής υπακοή σε ώρες, τρόπο ζωής, το κήρυγμα, οι προσωπικές θυσίες, το διακύβευμα μεταξύ ζωής και θανάτου που τροφοδοτούσε το εκπληκτικό πείσμα. Η πολιτική της Σκοπιάς έγινε ένα είδος νέου νόμου γύρω από το λαιμό των απλών πιστών οπαδών. Το Κυβερνών Σώμα προσέθεσε την απόλυτη υπακοή στις προσταγές της που συμπλήρωναν το φορτίο της αποδεκτής πιστότητας.

1. Το ζήτημα της "ουδετερότητας" είχε σαν αποτέλεσμα τη φυλάκιση [εκατοντάδων χιλιάδων] νεαρών ανδρών στρατεύσιμης ηλικίας που δεν τους επετράπη να εκτελέσουν κοινωνική υπηρεσία σε νοσοκομεία στη θέση των στρατιωτικών υποχρεώσεων.

2. Οι μεταγγίσεις αίματος έγιναν ζήτημα ζωής ή θανάτου.

3. Το άγγελμα από πόρτα σε πόρτα σαν "το δάκτυλο στο μάτι" προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση άλλων θρησκευτικών ομάδων εξαιτίας του όμοιου με βιτριόλι κηρύγματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

4. Μια γυναίκα της οποίας απειλείται η ζωή από ένα βιαστή έπρεπε να αποδείξει την πιστότητά της μήπως και την εκτελούσε ο Θεός με την κατηγορία της πορνείας.

5. Οι ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις μεταξύ νυμφευμένων ατόμων απαγορεύονταν.

6. Στην περίπτωση κτηνοβασίας και παιδεραστίας αναγγέλθηκε ότι "δεν συνέτρεχε λόγος διαζυγίου".

7. Κάθε τρόπος προσωπικής έκφρασης που δεν διέπεται από την Πολιτική της Σκοπιάς ανακηρύχθηκε

διανοητικό έγκλημα και τιμωρούνταν με αποκοπή. Ας έχουμε κατά νου τούτο: Οι Μάρτυρες νουθετούνταν να παράγουν ικανοποιητικά στατιστικά αποτελέσματα σαν απόδειξη της πνευματικής τους υγείας και της πιστότητας. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της δραστηριότητας ήταν η δημιουργία τεράστιας περιουσίας σε ακίνητα και μετρητά. Με τα μετρητά έγιναν μεγάλες αγορές κτιρίων, μετοχών, και επενδύσεις χαρτοφυλακίου που συσσωρεύθηκαν στην Εταιρία. Ο Αρμαγεδδώνας επρόκειτο να συμβεί οποιαδήποτε μέρα, αλλά τεράστιες περιουσίες επενδύονταν "σ' αυτό το θνήσκον πονηρό Σατανικό σύστημα πραγμάτων". Στη Νέα Υόρκη η Εταιρία Σκοπιά είναι στις 10 κορυφαίες οικονομικές αυτοκρατορίες. Ποια ήταν ακριβώς "η τροφή στον κατάλληλο καιρό" που κατέκλυζε τον κόσμο με όλη αυτή τη δράση κηρύγματος; Τι αποκαλύπτει μια εξέταση των εκδόσεων της Σκοπιάς που όπως ισχυρίζεται κατευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα και από τους αγγέλους; Περιέχουν εκκεντρικές αντιλήψεις και φανατικές, αλλοπρόσαλλες απόψεις αναμεμειγμένες με αποβλακωτικές καταγγελίες. Δείτε μόνοι σας το άγγελμα που ξεχώριζε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τις άλλες θρησκευτικές ομάδες: 1. Τα Μικρόβια δεν προκαλούν ασθένειες 2. Το Αλουμίνιο στα κουζινικά σκεύη θα σας δηλητηριάσει 3. Οι απαγορευτικοί νόμοι κατά του Αλκοόλ είναι έργο του Σατανά 4. Το Ελαιόλαδο θεραπεύει τη σκωληκοειδίτιδα 5. Οι Βιβλικές προφητείες γράφτηκαν για να υποδείξουν τον ίδιο τον Ρόδερφορδ!!

6. Οι Μαύροι πρέπει να προσεύχονται για ν' αλλάξουν και να γίνουν Λευκοί!

7. Η Μεγάλη Πυραμίδα κτίσθηκε κάτω από την κατεύθυνση του Θεού 8. Η Μεγάλη Πυραμίδα κτίσθηκε από τον Σατανά 9. Το Βιβλίο της Ρουθ δεν είναι προφητικό 10. Το Βιβλίο της Ρουθ είναι προφητικό 11. Οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομμόρων θα αναστηθούν, δεν θα αναστηθούν, θα αναστηθούν, δεν θα αναστηθούν ...; ...;..

12. Η ανάγνωση της Αγίας Γραφής δεν είναι τόσο καλή όσο η ανάγνωση των εξηγήσεων της Σκοπιάς για την Γραφή 13. Η έντονη επιθυμία του ανθρώπου να λατρεύει τον Θεό οφείλεται στο σχήμα του Εγκεφάλου.

14. Το σχήμα της κεφαλής ενός ανθρώπου καθορίζει την ικανότητα σκέψης 15. Το Άγιο Πνεύμα είχε αφαιρεθεί το 1918 16. Το Άγιο Πνεύμα δόθηκε το 1918 17. Τα Εμβόλια ούτε εμπόδισαν ούτε θα εμποδίσουν οποιαδήποτε ασθένεια 18. Η Λύσσα δεν υπάρχει Και ούτω καθεξής. Τι είδους καθοδήγηση είναι αυτή; Τι είδους μεσολάβηση αποκαλύπτει; Όταν το ένα μετά το άλλο τα γεγονότα αποδείχθηκαν λανθασμένα τι είπε η Σκοπιά; "Μερικές φορές ο Κύριος άφησε τον λαό του να αναζητά το σωστό πράγμα στη λάθος στιγμή, και πιο συχνά αναζήτησε το λάθος πράγμα στη σωστή στιγμή, και είναι άλλος σύντροφος που πρέπει να δώσει την εξήγηση, και όχι εμείς". Η ηγεσία του Κυβερνώντος Σώματος μετά τον Δικαστή Ρόδερφοδ ήταν πράγματι περισσότερο μια από τα ίδια. Το θεμέλιο του 1914 και η αναγγελία "Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει" αντλούσε αδρεναλίνη. Η ώθηση του επείγοντος ήταν σαν κάποιο φτάρνισμα που είναι σχεδόν πάντα έτοιμο να συμβεί. Εντούτοις όμως, η ιστορία δείχνει ότι άσχετα με το πόσος όγκος αδρεναλίνης αντλήθηκε, ο Αρμαγεδδώνας δεν ήρθε. Είχε επιστρέψει ο Ιησούς αόρατα; Η σύναξη των προβάτων του γινόταν από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ήταν ζωντανοί το 1914 θα ζούσαν ακόμη όταν θα ερχόταν ο Αρμαγεδδώνας; Ήταν οι συγγραφείς της Εταιρίας Σκοπιά οι μόνοι εκπρόσωποι του Θεού και ήταν η Σκοπιά ο μοναδικός αγωγός της αλήθειας; Τι αποκαλύπτει η ιστορία; Τι αποδεικνύουν τα γεγονότα; Να θυμάστε το ρητό, "αν δεν έχει σπάσει μην το διορθώνεις". Πολλά μπλεξίματα ακολούθησαν. Οι δογματικές αλλαγές ήταν μια συνηθισμένη κατάσταση. Ήταν αναγκαίες; Και γιατί; Επιστολές από αναγνώστες της Σκοπιάς την ανάγκαζαν να προβαίνει σε αλλαγές. Η από έξω κριτική ήταν η ΜΟΝΗ δύναμη που μετρίαζε την "ύβρη" των πεπεισμένων διανοιών. Αδιάκοπες διορθώσεις κατέκλυζαν τα Κεντρικά Γραφεία στο Μπρούκλιν. Τα λάθη στα επιχειρήματα ήταν σαν ριπή με κρύο νερό στο πρόσωπο. Αδικαιολόγητες θέσεις κατεστάθησαν αβάσιμες και αστήρικτες. Ποιες ήτα οι Υπερέχουσες Εξουσίες; Ο Ρώσσελ έλεγε ότι ήταν οι κοσμικές κυβερνήσεις που τέθηκαν στη θέση τους από τον ίδιο τον Θεό. Ο Ρόδερφορδ και ο Νόρ είπαν ότι δεν ήταν. Τότε, για άλλη μια φορά ήταν ναι, όχι, ναι. Καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα; Κατόπιν, ο Φρεντ Φρανς κατέστη ο ανεξέλεγκτος κανόνας. Ήταν σαν γέρικο αφηνιασμένο άλογο όταν έμπαινε στο πεδίο της Βιβλικής Χρονολογίας. Ξεσκόνισε ένα παλιό επιχείρημα της Σκοπιάς σχετικά με το τέλος των έξη χιλιάδων

ετών της ανθρώπινης ύπαρξης στη γη. Ο Ρώσσελ, (φυσικά κάτω από την καθοδήγηση του "αγίου πνεύματος") είχε αποκαλύψει ότι το 1872 ήταν αυτή η καταληκτική χρονολογία. Ο Φρέντ Φράνς χρησιμοποίησε τη γόμα του μολυβιού του. Καταπιάστηκε με το ζήτημα της χρονολογίας και πάλι, καταλήγοντας στο 1975. Φυσικά, αυτό εσήμαινε ότι ο Ρώσσελ έκανε λάθος 102 χρόνια. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της "καθοδήγησης" ήταν μια επανάληψη των όσων είχαν επεξεργασθεί Ο Ρώσσελ και ο Ρόδερφορδ αναστατώνοντας τους αγαθούς και εύπιστους ζηλωτές αδελφούς και αδελφές στις τάξεις τους σε όλο τον κόσμο. Είχαν επηρεασθεί αποφασιστικά να δείξουν εμπιστοσύνη. Ποιους είχαν διδαχθεί να εμπιστεύονται; Το Κυβερνών Σώμα. Τι αναμενόταν να κάνουν οι πιστοί ακόλουθοι που τους εμπιστεύθηκαν; "Να ξεχάσουν την Τριτοβάθμια εκπαίδευση", "Να αναλάβουν εργασίες μερικής απασχόλησης και να κηρύττουν από πόρτα σε πόρτα", "Να ετοιμαστούν για τον Αρμαγεδδώνα", "Να αναβάλλουν τα σχέδια για γάμο και απόκτηση τέκνων" και "να μην ανησυχούν για να κάνουν οικονομικά σχέδια για το μέλλον". Θυμηθείτε, ο Ρώσσελ παρείχε την ίδια αυτή "καθοδήγηση" στην εποχή του. Ο Ρόδερφορδ, επίσης, παρείχε την ίδια "καθοδήγηση". Τα επιχειρήματα ήταν τα ίδια. Οι ημερομηνίες (χρονολογίες), οι λόγοι και τα "γεγονότα" είχαν αλλαχθεί για να κάνουν τα επιχειρήματα να φαίνονται ακριβή. Τα εύσημα γι' αυτό το άγγελμα κηρύγματος αποδίδονταν στον Θεό, στους αγγέλους και στο Άγιο Πνεύμα. Αλλά έκαναν ΛΑΘΟΣ! ΠΟΙΟΙ ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ; ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ''ΠΡΟΦΗΤΗΣ'' ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ''ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ'' ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΟΝΤΑΙ? Δευτερονόμιον 18:22: ''Αν ένας προφήτης μιλήσει εξ ονόματος του Κυρίου αλλά ο λόγος του δεν πραγματοποιηθεί και δεν επαληθευτεί, τότε το λόγο αυτόν δεν τον είπε ο Κύριος ο προφήτης μίλησε με ασέβεια. Μην τον φοβηθείτε''. Τί πρέπει να κάνουμε σχετικά με αυτόν; Α) Να συνεχίσουμε να τον ακούμε; ή Β) Να ζήσουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ δίπλα στον Χριστό; Σε αυτό το βιβλίο μπορεί να ακούστηκε ''ωμή'' η αλήθεια,αλλά,όταν,δυστυχώς,έχεις κάποιον ΦΙΛΟ λιπόθυμο,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ!!! ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ-ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ-ΟΠΩΣ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗΑΛΛΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ... Μάθαμε να βλέπουμε τους ανθρώπους αυτούς, όχι σαν εχθρούς, αλλά σαν ανθρώπους που έχασαν τις ρίζες τους, γιατί πράγματι έχασαν την Ορθοδοξία τών πατέρων τους, γιατί ποτέ δεν τη γνώρισαν όπως θα έπρεπε να τη γνωρίσουν, και ξέρουν το ΄΄τι΄΄ τής πίστεως, αλλά δεν γνωρίζουν το ΄΄πώς΄΄. Τώρα πια, και οι Προτεστάντες άρχισαν να βλέπουν στην Ορθοδοξία, ό,τι δεν είχαν προσέξει ως τώρα. Βρίσκουν, ότι η Ορθόδοξη πίστη, είναι πρωτίστως ΄΄κοινωνία λατρείας΄΄, και μέθοδος ΄΄ψυχοθεραπείας΄΄. Οι μελέτες τους στα αρχαία Χριστιανικά συγγράμματα, τους εξέπληξαν. Όσο πίσω κι αν κοιτάξουν, σε όλους τους αιώνες, όλα τα Χριστιανικά κείμενα, δεν μαρτυρούν ούτε για τον Παπισμό, ούτε για τον Προτεσταντισμό. Βρίσκουν παντού μόνο Ορθοδοξία! Κοιτάζοντας την Εκκλησία που ανορθώνεται, αντιλαμβάνονται πως βλέπουν μέσα εκεί το παρελθόν τους, που τόσο καιρό είχαν ξεχάσει. Τώρα, πολλοί απ' αυτούς, δεν έρχονται πλέον για να διδάξουν τους Ορθοδόξους, αλλά για να τους ρωτήσουν. Και έχουμε τόσα να τους πούμε! Κάποιοι υποστηρίζουν οτι, θα σωθούν ΚΑΙ οι αιρετικοί,αρκεί να είναι καλοί άνθρωποι,να κάνουν καλά έργα,κτλ. ΛΑΘΟΣ!! Μη σας ξεγελά ο ''ανθρωποκτόνος'' που ''απο την αρχή δεν στέκεται στην Αλήθεια,γιατι,δεν υπάρχει μεσα του αλήθεια''. (Ιωάν 8:44) Πως να σωθεί κάποιος που: Εκείνος που δεν τιμά τον Υιόν, δεν τιμά ούτε τον Πατέρα!!!

Όταν υποβιβάζετε σε κτίσμα τον Ιησού Χριστό, όταν βλασφημείτε την Αγία μητέρα του και λέτε ότι είχε κι άλλα παιδιά (!) επειδή η Αγία Γραφή αναφέρει τους ''Αδελφούς του Χριστού''; ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ θα έπρεπε πρώτοι να ξέρετε οτι η λέξη ''αδελφός'' με τη Γραφική έννοια ΔΕΝ είναι πάντα συγγενική,αφού ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ αποκαλείστε μεταξύ σας έτσι! Αφού παντρεύεστε τις ''αδελφές'' σας,μέσα απο τις συναθροίσεις σας,μήπως τότε κι εσείς διαπράττετε αιμομιξία; 'Οταν εξυψώνετε ψευδοπροφήτες και μειώνετε τους πραγματικούς Αγίους, τους Οσίους και τους Αποστόλους; Πως τολμάτε να χτυπάτε τις πόρτες απο τα σπίτια μας και έρχεστε ''να μας μιλήσετε για το Χριστό''; Να μας πείτε τι; ότι είναι κτίσμα, ότι είναι ο αδελφός του Εωσφόρου (!) ότι είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ ή, οτιδήποτε η Αμερικανόφερτη εταιρεία σας διδάσκει κατά καιρούς; Οτι ''Το 'Αγιο πνεύμα είναι η... ''Ενεργός Δύναμη του Θεού''; ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ: Πόσο λογικό σας φαίνεται να βλασφημήσει κάποιος τον Πατέρα Θεό και να συγχωρεθεί,ή,τον Ιησού Χριστό και επίσης να συγχωρεθεί,αλλά,άν βλασφημήσει την ''Ενεργό Δύναμη του Θεού'' να ΜΗΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ,ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ;(Ματθαίος 12: 31, 32). Δεν είναι λοιπόν ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ κατά του Αγίου Πνεύματος ο ''υποβιβασμός'' Του; Αν αύριο σας δώσει άλλα δόγματα η ''Εταιρία'',τι θα κάνετε;Πάλι θα κηρύττετε την (ακόμη μια φορά καινούρια) ''Αλήθεια''; Ισχυρίζεστε οτι ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ η...συνέχεια των αποστόλων (!) απο πότε; Απο την...Αμερική που ανακαλύφθηκε το 1492 ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ; Αν ο Ρώσσελ συνέχιζε στους ''Αντβεντιστές'',(την πρώτη του αίρεση),που θα είσασταν;Αν ο Ρόδερφορντ δεν άλλαζε δόγματα συνέχεια- αλλα και το όνομα σε''Μάρτυρες του Ιεχωβά'' το 1931,που θα είσασταν?Αν ο πάπας δεν αποστατούσε,Αν ΔΕΝ υπήρχε ο ΠΑΠΠΟΥΣ σας ο Λούθηρος,που θα είσασταν?Αν ο Λούθηρος δεν εξοργιζόταν απο τις (πραγματικά) βάναυσες τακτικές του παπισμού,και έκανε τη ''διαμαρτύρηση'',-θέλοντας εγωιστικά να ερμηνεύσει τη Γραφή μόνος του,που θα είσασταν; Αν,ΓΥΡΝΟΥΣΕ (ως όφειλε,κάνοντας πέρα τον εγωισμό του) στην Ορθόδοξη Εκκλησία,ποιά θα ήταν η εξέλιξη;Αναρωτηθήκατε ποτέ,απο που πήρατε τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης,εάν-όπως λέτε...η Εκκλησία αποστάτησε;(Βγάζετε πάλι έτσι,''ψεύτη'' το Χριστό,που είπε: ''πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής''-(Ματθ. Ιστ´ 18),Λέτε ''αποστάτιδα την Εκκλησία,επειδή ξεφυτρώσατε -σαν μανιτάρια 19 αιώνες μετά,αρνείστε τους Πατέρες και ΑΜΕΣΟΥΣ μαθητές των Αποστόλων (άρα,είστε ...ορφανοί!),τον Τίτο,τον Πολύκαρπο,τον Ιγνάτιο,τον Στάχυ,τους μαθητές που ΈΙΔΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΝ-ΝΟΥΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ-αυτούς τους αρνείστε,και τους λέτε και ''αποστάτες-ειδωλολάτρες! ενώ,εκείνο τον καιρό (των διωγμών) τα λιοντάρια ''χόρτασαν'' απο τους Χριστιανούς -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, σπαθια και τσεκούρια ''στράβωσαν'' κι έσπασαν απο τους αποκεφαλισμούς αυτών που ΤΩΡΑ εσείς κατηγορείτε ως...''Αποστάτες'',ντυμένοι με τα καλά σας ρούχα,1900 χρόνια μετά,ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ. (που ήταν εκείνο τον καιρό των διωγμών,η...Σκοπιά;) Σας αρέσει να ζείτε σε μιά ''Οργάνωση''-που αλλάζει συνέχεια δόγματα;Που κατηγορεί τους άμοιρους ΑΜΙΣΘΙ υπαλλήλους στα τυπογραφεία για της ψευδοπροφητείες και για υποσυνείδητες εικόνες;Που σας αναγκάζει σε ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ πρακτικές ''αποκοπής'' και ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, διαστρεβλώνοντας εδάφια, μη παροχής αίματος στον πλησίον; (Από αρχαιοτάτων χρόνων ο Σατανάς ζητά ανθρωποθυσίες ''μέσω της εκχύσεως αίματος''...στην περίπτωση της αίρεσης ζητά ''μέσω της ''ΜΗ ΠΑΡΟΧΗΣ'' αίματος! Αλίμονο, εάν ο Θεός μας ήθελε πλασιέ μιας εκδοτικής εταιρίας ! Αλίμονο, εάν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού ήταν μόνο για τους λίγους ψευτοαγίους της Σκοπιάς, επειδή κάνουν καλύτερες “πωλήσεις” περιοδικών και εντύπων ! Αλίμονο εάν η Εκκλησία υπήρχε από το 1880 και μετά ! ΑΛΙΜΟΝΟ αν ο Πανάγαθος Θεός μας χώριζε απο τη μητέρα και τη γυναίκα μας,ο ένας στον Ουρανό,και ο άλλος στον Παράδεισο στη Γή! Αλίμονο αν δεν βαπτιστεί ο άνθρωπος,σε μικρή ηλικία,(και τύχει να πεθάνει), μια ψυχή ''φεύγει'' χωρίς όνομα! Αλίμονο αν δεν βαπτιστεί ο άνθρωπος στο όνομα της Αγίας Τριάδος,όπως μας προστάζει η Γραφή. Αλίμονο,αν ΟΛΟΙ μας, ακούγαμε τι λένε οι ξενόφερτες Δυτικές αιρέσεις,και δεν ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΑΝ την Πατρίδα μας,όπως έκαναν στην Παλαιά,αλλά και στην Καινή Διαθήκη (αλήθεια,που θα είσασταν - είμασταν τώρα); ΑΛΙΜΟΝΟ αν ΟΛΑ τα θαύματα μετά την κοίμηση των Αποστόλων τα έκανε ο...Σατανάς!!! Δεν το καταλαβαίνετε ότι,έτσι,''αποδυναμώνετε'' τον Παντοδύναμο Θεό,και ότι δίνετε ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ στον Εωσφόρο;(προφανώς ΔΕΝ έχετε τη διάκριση των θαυμάτων,γιαυτό αρνείστε την Άκτιστη Χάρη υου Θεού). Όταν διαβάζετε τις νοθευμένες Γραφές όπως σας τις ''σερβίρει'' η εταιρεία, κακοποιώντας τις Γραφές,οτι ο Αντίχριστος δεν θα ειναι πρόσωπο,αλλά,κράτος,η,μια κατάσταση... 'Ετσι.ο κόσμος,άλλα θα περιμένει,και άλλα θα έρθουν. Αυτό γίνεται όταν οι Προτεσταντικές παραφυάδες ''ερμηνεύουν τη Γραφη'' μόνες τους,χωρίς Αποστολική Διαδοχή,Ιερά Παράδοση. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ,ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΡΑΦΗ!!! ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΟΜΩΣ,οχι ''οτι συμφερει'',(-10 τόμους της)...Πέρα απο αυτο ομως,Η Αγ.Γραφή οσο και να τη διαβασεις ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ερμηνεύεται...ΑΠΟΔΕΙΞΗ οτι 33.000 Προτεσταντικές παραφυάδες εχουν την ''Αληθεια''.Πρέπει να υπάρχει συνέχεια απο την πρώτη Αποστολική Εκκλησία,η Ιερά Παράδοση (και οχι ''παραδόσεις ανθρώπων''),Αποστολική διαδοχή,οπότε, ΜΟΝΟ μέσω της Εκκλησίας (η οποία Εκκλησία μας έδωσε τη Γραφή)μπορεί να ερμηνευτεί,αλλιώς πέφτουμε σε σκόπελο...(Ας ερμηνεύσω κι εγώ λίγο: Ο Χριστός είπε:'' Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης'' Τι εννοούσε; ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ! Β) ''και όσοι είναι στα ΜΝΗΜΑΤΑ,θα ακούσουν τη φωνή του,και θα εγερθούν''. ΑΡΑ,ΟΣΟΙ

ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΦΟΙ,ΦΑΓΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ,Η ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ! Βλέπετε που οδηγεί η κακοδοξία,η βλασφημία,η υπερηφάνεια και η ΑΙΡΕΣΗ-όταν ο κάθε Προτεστάντης αποκομμένος απο την Εκκλησία πάει να ''ερμηνεύσει''; Και όλα αυτά,ξεκίνησαν απο την Γερμανία και τον ''Μεταρυθμιστή'' (Μεταρύθμιση στην Πίστη;) Λούθηρο...Αυτός,ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ του,αντέδρασε στο Δυτικό ''χριστιανισμό'' της βίας ,των Ιερων Εξετάσεων,των ''συγχωροχαρτιών'' και αλλων κακοδοξιών του Πάπα,και ΑΝΤΙ να στραφεί στην Αρχαία Εκκλησία,απο εγωισμό,θέλησε να ερμηνεύσει ΜΟΝΟΣ του τη Γραφή.Πόσο διαφορετικά θα ηταν τα πράγματα,πόσο καλυτερα,αν δεν είχε εγωισμό κάποιος ...Λουθηρος!Απόδειξη ότι, από τον Παπισμό βγήκε ο προτεσταντισμός (με τις παραφυάδες του),ενω η Ορθόδοξη Αρχαία Εκκλησία δεν δημιούργησε αιρέσεις...Απο τη Δύση λοιπόν ,μας βρήκε η σημερινή ''θρησκευτική Βαβέλ''... 'Οταν λέτε την Εκκλησία που άφησε πίσω του ο Ιησούς Χριστός ''πόρνη βαβυλώνα'', διαβάλλετε τους ιερείς και αποστρέφεστε τις εικόνες του Χριστού,τις αποκαλείτε ''είδωλα'',όταν δεν μετέχετε ούτε στην Θεία λειτουργία, ούτε στην Θεία κοινωνία- «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον (Ίωάν. 6,54).-και την υποβιβάζετε σε ''σύμβολο''; Ο Χριστός όμως είπε: ''αυτό είναι το σώμα μου-και όχι το σύμβολο του σώματός μου-αυτό είναι το αίμα μου-και όχι το σύμβολο του αίματός μου''.Όταν κυρήτετε ''άλλο Ευαγγέλιο''-το οποίο αλλάζετε συνέχεια; ΟΛΑ αυτά,φρόντισε να σας τα αλλάξει η ''Μετάφραση Νέου Κόσμου''-ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ -Η,ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ!!! Αλήθεια δεν μετράει το δόγμα; Πράξεις ιστ',4-5 'Ως δέ διήρχοντο τάς πόλεις, παρέδιδον είς αυτούς διαταγάς νά φυλάττωσι τά ΔΟΓΜΑΤΑ τά εγκεκριμένα υπό τών αποστόλων καί τών πρεσβυτέρών τών εν Ιερουσαλήμ. Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο είς τήν πίστιν, καί ηύξάνοντο τόν αριθμόν καθ' ήμέραν. ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ...

ΠΡΟΤΑΣΗ: -Ο πιστός που δεν γνωρίζει καλά τα της Ορθοδοξίας ζητήματα καλύτερα να μην δέχεται να έρθει σε διάλογο με έναν αλλόθρησκο για τους απλούς εξής λόγους: -Ο αιρετικός άνθρωπος παρακολουθεί μαθήματα στις συναθροίσεις τις θρησκείας του δύο και τρεις και τέσσερις φορές την εβδομάδα.

-Στον αιρετικό άνθρωπο γίνονται ειδικά μαθήματα με ποιόν τρόπο να μας πλησιάζει και με ποιο θέμα πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση.

-Ο αιρετικός συνήθως δεν μας επισκέπτεται μόνος του αλλά με συνοδό ώστε ο ένας να συμπληρώνει τα κενά του άλλου.

-Ο αιρετικός ξέρει από πριν τι έχει ετοιμάσει να μας πει – εμείς όμως όχι – συνεπώς μας βρίσκει πάντα απροετοίμαστους… Καλύτερα λοιπόν ας κρατάμε μια απόσταση έως ότου αποκτήσουμε γνώση. Ο ΠΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ Θα ζητούσα συγγνώμη για (τυχόν κακή) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ... ΑΛΛΑ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συνηθίσει ΑΠΟ ΤΗΝ ''ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ- (παράφραση) Νέου Κόσμου''για να μην πούμε οτι έχουν εθιστεί...

Περιεχόμενα 1) Πού Είναι οι Νεκροί; Τι Μας Διδάσκει η Αγία Γραφή; 2) Νέα Εποχή-Νέα Τάξη Πραγμάτων 3) Η Σχέση Της Σκοπιάς Με Τις Αλλες Θρησκείες 4) Κυβερνών Σώμα 5) Eίναι Οι Χριστιανοί...'' Ειδωλολάτρες''; 6) Η ''Οργάνωση'' Εχει Αλλάξει Ευαγγέλιο ή Δόγματα;

7) Σε Ποιό Όνομα Βαπτίζεστε; 8) Ποιοί Είναι Οι ''Αποστάτες''; 9) Η Δευτέρα Παρουσία Έγινε Το 1914!

10) Η Μέθοδος Της ''Αποκοπής'' Που Αναφέρεται Μέσα Στη Γραφή; 11) ''Ωρες-Υπηρεσία Αγρού,Σκαπανείς-Καταγραφή Επιδόσεων'' κτλ...

12) Το Όνομα ''Ιεχωβά'' Είναι Λάθος!

13) Μετάγγιση Αίματος:Απαγορεύεται Απο Τη Γραφή; 14) Οι ''Εκλεκτοί'' Του Αρμαγεδδών'' 15) Γίνονται Σήμερα Θαύματα; 16) Ποιά Είναι H Βαβυλώνα η Μεγάλη; 17) Επιτρέπεται Ο Νηπιοβαπτισμός; 18) Πρέπει Ο Χριστιανός Να Νηστεύει; 19) Τα Σκάνδαλα Των ''άλλων'' Και οι... ''Καθαροί Μάρτυρες'' 20) Καταστροφή Της Ιερουσαλήμ - 607 Π.κ.Χ, ή 587 π.Χ; 21) ''Θα Γνωρίσετε Την Αλήθεια (Της Σκοπιάς), και Η Αλήθεια Θα Σας Ελευθερώσει''; 22) Τί Σημαίνει ''Μάρτυρας''; 23) Μάρκετινγκ και Οργάνωση 24) Στρατός και Χριστιανισμός: Είναι Ασύμβατα; 25) Αποκρυφιστικές - Σατανικές Διδασκαλίες 26) Μετάφραση ή...Παράφραση Νέου Κόσμου; 27) Είναι Χριστιανοί ή Όχι; 28) Φιλανθρωπία και ''Σκοπιά'' 29) Τίμιος Σταυρός:Καύχημα ή Όνειδος για Κάθε Χριστιανό; 30) Τιμή Αγίων 31) Οι Αιρετικοί και η Παναγία 32) Ιερά Παράδοση, ή ''Παραδόσεις Ανθρώπων''; 33) Ψευδοπροφήτες

πηγές: http://www.oodegr.com/ http://antiairetikes-selides.gr/romfea.html#24 http://antiairetikos.blogspot.gr www.diakrisis.gr www.rwssel.pblogs.gr http://m-t-i.blogspot.com/2009/04/10.html http://exprotestant.blogspot.com http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=47 http://egolpio.wordpress.com/ http://o-nekros.blogspot.gr/ http://www.in-ad.gr/index http://www.christianbook.gr/cults.htm http://niksothropoulos.wordpress.com http://www.apostoliki-diakonia.gr http://www.greekorthodoxbooks.com http://osotir.org/shop/el/4-antiairetika http://www.ecclesia.gr/greek/press/dialogos/Dialogos%2024.pdf www.orthodoxinfo.com. http://www.patirxristos.gr/ http://www.churchofcyprus.org. http://www.xfd.gr/ Και απο τα sites των '' Μαρτύρων του Ιεχωβά'': http://www.watchtower.org/ http://www.jw.org/ Βιβλιογραφία:

Ξεπαπαδάκης Απόστολος-Ρομφαία Ξεπαπαδάκης Απόστολος-Aντιαιρετικά Νικόλαος Σωτηρόπουλος-Αντιχιλιαστικόν εγχειρίδιον Πίσω από το προσωπείο της Σκοπιάς, π. Α. Αλεβιζόπουλου. Η λατρεία της Σκοπιάς,π. Α. Αλεβιζόπουλου. Αντιμετώπιση των αιρέσεων και της παραθρησκείας, π. Α. Αλεβιζόπουλου. εκδ. Διάλογος. Λύκοι βαρείς, αρχιμ. Πολυκάρπου Γιάνναρου, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου. Φωτιά, π. Ιγνατίου Καπνίση, εκδ. Ορθόδοξη Κυψέλη. Άννα Μπουρδάκου, μέλος της Π. Ε. Γ ( www.ppu.gr ) Ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ περιοδικό "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία"-Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"-Θεσσαλονίκη. Η ψυχή μετά τον θάνατο - Π. Σεραφείμ Ρόουζ Πίσω από το προσωπείο τής Σκοπιάς. Η Λατρεία τής Σκοπιάς τόμος Α΄. Η Λατρεία τής Σκοπιάς τόμος Β΄. Η Λατρεία τής Σκοπιάς τόμος Γ΄. «Εφόδιον Ορθοδοξίας», π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου δρ. Θεολογίας, δρ. φιλοσοφίας. Εκδόσεις Διάλογος. Α΄ Χιλιαστικές αιρέσεις ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ; Γιώργος Ι. Λεκάτης Iωσήφ Δ.Αγαπητού-Αυτος που έκοψε το χέρι του θεού. Βασιλείου Ν. Γιαννόπουλου Επίκ. Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Αθήνα 1989. Ευθύμιος Ζουλιανίτης –περιοδικό «Μαχόμενη Ορθοδοξία». "Αντιευαγγελικοί οι Ευαγγελικοί" Δημητρίου Παναγόπουλου. "Ρωμαιοκαθολικισμός Προτεσταντισμός και Ορθοδοξία" Αντωνίου Αλεβιζόπουλου. "Ορθοδοξία και κακοδοξία" Δημ. Κόκκορη. ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ: ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ Ε΄, Π. Τρεμπέλα, εκδ. ‘Ο Σωτήρ’, Αθ. 1994 ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ, Π. Τρεμπέλα, τ. Β΄, εκδ. Ο Σωτήρ, Αθ. 1979 Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ, π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, Αθ. 1994 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ν. Νευράκη, Αθ. 1989 ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟΣ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Αντ. Αλεβιζόπουλου, εκδ. Επτάλοφος, 1992 ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΡΔΑΤΟ, ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, π. Ευάγγελου Μαντζουνέα, Αθ. 1983 ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Μιχ. Χούλη, έκδ. ‘Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου’, Ιούλιος 2002 Και απο τα βιβλία-περιοδικά των '' Μαρτύρων του Ιεχωβά'': Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Διαγγελείς της Βασιλείας » Περιοδικά «Σκοπιά » Περιοδικά «Ξύπνα !» Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γή,-εκδ Σκοπιά. Αποκάλυψη, το μεγαλειώδες αποκορύφωμά της πλησιάζει, εκδ. Σκοπιά Επίσης: Λόγοι κατά αιρέσεων Αρχιμ. Ιγνατίου Καπνίση Λόγοι κατά αιρέσεων Αρχιμ. Δαμασκηνού Μάκρα 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΝ- Α.ΧΑΣΤΟΥΠΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΝ- Π.ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΗ ΜΕΛΕΤΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΝ-Α.ΧΑΣΤΟΥΠΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ – Σ.ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ –Γ.ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ EARLY CHRISTIAN DOCTRINES – J.KELLY COMMON SENSE- DAVID BERCOT ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ-ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑ (άρθρο)

9.

ALL SCRIPTURE IS INSPIRED BY GOD-THOUGHTS ON THE OLD TESTAMENT CAΝON- JOEL KALVESMAKI (www.orthodoxinfo.com) ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ –ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΟΥ. www.cin.org/users/james/files/deuteros.htm www.cathinsight.com/apologetics/deutero.htm www.cin.org/users/james/files/deutero2.htm www.newadvent.org/cathen/03267a.htm www.ic.net/~erasmus/RAZ110.HTM www.columbia.edu/cu/augustine/arch/sbrandt/canon.htm THE OLD TESTAMENT CANON. Πηγή: www.columbia.edu/cu/augoustine/arch/ sbrandt/canon.htm All Scripture is Inspired by God: Thoughts on the Old Testament Canon-Joel Kalvesmaki. Από την ιστοσελίδα www.orthodoxinfo.com.

A Greek-English lexicon of the New Testament and other early Christian literature (3rd ed.). Arndt, W., Danker, F. W., & Bauer, W. (2000). Chicago: University of Chicago Press.

A Greek-English Lexicon of the Septuagint: Revised Edition, Lust, J., Eynikel, E., & Hauspie, K. (2003).

Deutsche Bibelgesellschaft: Stuttgart.

A Greek-English lexicon, Liddell, H. G., Scott, R., Jones, H. S., & McKenzie, R. (1996). Oxford; New York: Clarendon Press; Oxford University Press.

Baker encyclopedia of the Bible, Elwell, W. A., & Beitzel, B. J. (1988), Grand Rapids, Mich.: Baker Book House.

Crucifixion in the Ancient World and the Folly of the Message of the Cross, M. Hengel, Philadelphia: Fortress, 1977 Dictionary of Jesus and the Gospels, Green, J. B., McKnight, S., & Marshall, I. H. (1992), Downers Grove, InterVarsity Press.

Dictionary of New Testament background: A compendium of contemporary biblical scholarship, Porter, S. E., & Evans, C. A. (2000), Downers Grove, InterVarsity Press.

Dictionary of Paul and his letters, Hawthorne, G. F., Martin, R. P., & Reid, D. G. (1993), Downers Grove, InterVarsity Press Dictionary of the Vulgate New Testament, Harden, J. M. (1921), London; New York: Society of Promoting Christian Knowledge; The Macmillan Co. Eerdmans dictionary of the Bible, Freedman, D. N., Myers, A. C., & Beck, A. B. (2000), Grand Rapids, Mich.: W.B. Eerdmans Exegetical Dictionary of the New Testament, Horst Balz, Eerdmans Publishing Company, 1993 Friberg, T., Friberg, B., & Miller, N. F. (2000). Vol. 4: Analytical lexicon of the Greek New Testament. Baker's Greek New Testament library. Grand Rapids, Mich.: Baker Books.

Greek and Roman Slavery, Thomas Wiedemann; Routledge, 1988 Greek-English lexicon of the New Testament: Based on semantic domains, Louw, J. P., & Nida, E. A. (1996, c1989), New York: United Bible societies.

Jesus, Charles Guignebert, S. H. Hooke; Alfred A. Knopf, 1935 Law and Empire in Late Antiquity, Jill Harries; Cambridge University Press, 1999 Merriam-Webster's collegiate dictionary. (Eleventh ed.), Merriam-Webster, I. (2003), Springfield, Mass.: Merriam-Webster, Inc. New dictionary of biblical theology, Alexander, T. D., & Rosner, B. S. (2001), Downers Grove, IL: InterVarsity Press On the Trial of Jesus, Paul Winter; Walter De Gruyter, 1961 Oxford English Dictionary, (CD-ROM ed.)

Oxford Latin Dictionary, Clarendon Press, 1968 The Anchor Bible Dictionary, Freedman, D. N. (1996, c1992), New York: Doubleday The Archaeological encyclopedia of the Holy Land (3rd ed.), Negev, A. (1996, c1990), New York: Prentice Hall Press The complete word study dictionary, New Testament, . Baker, W. (2003, c2002). Chattanooga, TN: AMG Publishers The encyclopedia of Judaism, Neusner, J., Neusner, J., Avery-Peck, A. J., Green, W. S., & Museum of Jewish Heritage (New York, N. Y. (2000) The International Standard Bible Encyclopedia, Revised, Bromiley, G. W. (1988; 2002), Wm. B. Eerdmans The Life of Our Lord upon the Earth, Samuel J. Andrews; Charles Scribner's Sons, 1900 The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge Vol. 3, George William Gilmore, Samuel

MaCauley Jackson, Charles Colebrook Sherman; Funk and Wagnalls, 1908 The new Strong's dictionary of Hebrew and Greek words, Strong, J. (1997, c1996), Nashville: Thomas Nelson.

Theological dictionary of the New Testament, 1964-c1976 (G. Kittel, G. W. Bromiley & G. Friedrich, Ed.), Grand Rapids, MI: Eerdmans. (Επίσης, η αναφερόμενη μέσα στο βιβλίο βιβλιογραφία).