Φιλότεχνο - Τεύχος 1

Μαίρη Κόντζογλου

η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΕΚΔΟΤΡΙΑ/ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ / ΜΑΡΙΑ-ΛΟΥΣΥ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΝΑΤΑΣΑ ΛΥΚΙΔΟΥ

Λογοτεχνία/ Λογοτεχνία/ Λογοτεχνία/ Βιβλιοθήκη και Πλούτος/ Τέχνες και Ομογένεια/ Ποίηση/ Ποίηση/

ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΤΖΕΝΗ ΚΟΥΚΙΔΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ ΜΑΡΙΑ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ ΑΜΑΛΙΑ ΣΔΡΟΥΛΙΑ ΒΙΒΗ ΦΡΑΓΚΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΛΕΤΖΑ

Ποίηση/ Ζωγραφική/ Μουσικό Magazino/ Πολιτισμός και παράδοση/ Θέατρο και οθόνη/ Γενικά θέματα/ Γενικά θέματα/

ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΡΑΚΑΚΗ ΜΑΡΙΟΣ ΚΥΡΤΑΤΟΣ ΝΑΤΑΣΑ ΛΥΚΙΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ ΜΕΜΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Γενικά θέματα/

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΕΛΙΧΟΥΡΤΗΣ

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Το αντικλείδι Η Παιδική λογοτεχνία Ο Γεράσιμος Ρηγάτος Τα Παιδικά βιβλία Ο Δημήτρης Τσιάλτας

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη Το musicradio.gr Tα βιβλιοπωλεία Φλωράς Το tovivlio.net To automon.gr Tην Φιλία Εκδοτική

Επικοινωνία Booknews.gr justprintfilia@gmail.com 6975965009

Μήνυμα από τον Αρχισυντάκτη Βασίλη Πέρρο Κάθε ξεκίνημα μια πρόκληση, κάθε πρόκληση ένας νέος ορίζοντας. Και όλες οι προκλήσεις δεν είναι απλά εκεί για να σε περιμένουν… θέλουν δουλειά σκληρή και επιμονή. Επιμονή να αφοσιώσεις το μυαλό σου σε μια μονάχα σκέψη, σε ένα σκοπό !! Να έχεις πυξίδα την Τέχνη και σύμβουλο τον Πολιτισμό. Να αγαπάς την τέχνη και τη Φιλοτεχνία μαζί… Και η δουλειά, όσο πιο σκληρή και γεμάτη δυσκολίες, θα σε αποζημιώσει περισσότερο στο τέλος. Η ιδέα ξεκίνησε σαν ένα αστείο, σαν πλάκα μεταξύ μας σε ένα διάλειμμα της δουλειάς. Να δώσουμε τις γνώσεις μας για το καλό του βιβλίου, της λογοτεχνίας, της τέχνης… Έτσι ξεκίνησε αρχικά και έτσι θα καταλήξει ότι κι αν γίνει. Με τη σκέψη και το στόχο «να δώσουμε» και όχι να πάρουμε. Να προσφέρουμε και όχι να κερδίσουμε. Γιατί η τέχνη είναι και πρέπει πάντοτε να είναι ελεύθερη, για όλους, μικρούς-μεγάλους δίχως φραγμούς και δυσκολίες. Με το δεξί λοιπόν, σ΄ αυτή τη νέα αρχή, σ΄ αυτό το όμορφο ταξίδι πάνω στο όχημα της Τέχνης, με επιβάτες εσάς όλους. Καλωσήρθατε στο περιοδικό Φιλότεχνο .. !!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΣΥ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ Δημιουργήθηκε μια πολύ δυναμική ομάδα που είμαι σίγουρη ότι θα απογειώσει την ιδέα μας για αυτό το περιοδικό. Έκτος όμως από την επίσημη ομάδα μας, υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν να μας βοηθήσουν , να μας συμβουλέψουν , να μας στηρίξουν και επένδυσαν χρόνο για εμάς… θέλω να τους ευχαριστήσω ονομαστικά και εύχομαι σύντομα να καταφέρουν να βρουν χρόνο και να φιλοξενήσουμε κάτι δικό τους . Έλγκα Γεωργούση Γιώργος Καραγεωργίου Αλέξανδρος Μελιχούρτης Ευστράτιος Στράτος Και την Στέλλα Φλώρα Σας ευχαριστώ!!!

Στο επόμενο τευχος

ΤΕΧΝΗ & ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Του Μελιχούρτη Αλέξανδρου

σελ : 6

σελ : 18

Oταν το σκότος πυροδοτεί Η μουσική που ερχόταν από το σπίτι Του Καλαποθάκου Αγαμέμνων

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

κρυμμένα» μυστικά Της Βάλιας Καραμάνου

Σελ. 6

Καλαπαθάκος Αγαμέμνων

ΠΏΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Σελ. 10

με λίγα και απλά βήματα Κουτρούμανης Θεόφιλος

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Σελ. 14

Μαρλού Ξηνταριανού

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης

Σελ. 18

Βάλια Καραμάνου

Η ΓΟΡΓΟΝΑ

Σελ. 21

Bάλια Καραμάνου

ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ

Σελ. 22

(οι πληροφορίες δόθηκαν από τον Δημήτρη Τσιάλτα)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Sylvia Plath

Σελ. 24

Βιβή Φράγκου

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΑΤΡΟ

Σελ. 28

Ειρήνη Τζαβάρα

ΠΕΡΙ… ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Βασίλης Πέρρος

Σελίδα 4

Σελ. 30

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΙΤΕΡ ΚΑΡΕΙ

Σελ. 32

προς επίδοξους συγγραφείς To αντικλείδι

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Σελ. 38

Μάριος Κυρτάτος

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ ΜΕ ΈΝΑ ΤΡΙΚΥΚΛΟ

Σελ. 42

Καλαπαθάκος Αγαμέμνων

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Chris Jordan

Σελ. 47

Αγγελική Δρακάκη

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

Σελ. 50

Μαρλού Ξηνταριανού

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Σελ. 54

Αμαλία Σδρούλια

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΑΛΗΤΗ

Σελ. 60

Παιδική λογοτεχνία

O ΠΟΝΟΣ

Σελ. 68

στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής Γεράσιμος Ρηγάτος

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΗΓΑΤΟΣ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Σελ. 70

Απόσπασμα από το διήγημα « οι άνθρωποι που τους πόναγε η αλήθεια.» Μαρλού Ξηνταριανού

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ—ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ

Σελ. 72

Τζένη Κουκίδου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ —ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ Χίλιες ζωές απόψε

Σελ. 76

Τζένη Κουκίδου

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Σελ. 80

Έλενα Πολυγένη

ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

οπισθόφυλλο

Ειρήνη Βελέντζα

Σελίδα 5

Η μουσική που ερχόταν από το σπίτι Όπως κάθε παραμονή Χριστουγέννων, ο βασιλιάς προσκάλεσε τον πρωθυπουργό να κάνει έναν περίπατο μαζί του. Ήθελε να δει πώς είχαν στολιστεί οι δρόμοι, όμως για να μην κάνουν οι υπήκοοί του υπερβολικά έξοδα προκειμένου να τον ευχαριστήσουν, οι δυο άντρες πάντα μεταμφιέζονταν σε εμπόρους από κάποια μακρινή χώρα. Περπάτησαν στο κέντρο, θαύμασαν τις φωτεινές γιρλάντες, τα αναμμένα κεριά στα σκαλοπάτια των σπιτιών, τα κιόσκια όπου πωλούνταν δώρα, τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που πήγαιναν βιαστικά στους συγγενείς τους για να γιορτάσουν όλοι μαζί τη βραδιά γύρω από το κατάφορτο τραπέζι. Στο γυρισμό, πέρασαν από τη φτωχογειτονιά. Εκεί, η ατμόσφαιρα ήταν τελείως διαφορετική. Ούτε φώτα ούτε κεριά ούτε ωραίες μυρωδιές από νόστιμα φαγητά έτοιμα να σερβιριστούν. Δεν κυκλοφορούσε σχεδόν κανείς στους δρόμους και, όπως κάθε χρόνο, ο βασιλιάς είπε στον πρωθυπουργό του ότι έπρεπε να προσέξει περισσότερο τους φτωχούς του βασιλείου του. Ο πρωθυπουργός έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι, ξέροντας πως για μία ακόμα φορά το θέμα θα ξεχνιόταν γρήγορα, θαμμένο στην καθημερινή γραφειοκρατία, στην έγκριση προϋπολογισμών, στις συζητήσεις με ξένους αξιωματούχους. Ξαφνικά, πρόσεξαν πως από ένα από τα πιο φτωχά σπίτια ακουγόταν μουσική. Η παράγκα ήταν ετοιμόρροπη, τα σάπια σανίδια της ήταν γεμάτα χαραμάδες κι έτσι είδαν τι συνέβαινε μέσα. Η σκηνή ήταν εντελώς παράλογη: ένας γέρος, καΣελίδα 6

θισμένος σε αναπηρική πολυθρόνα, έμοιαζε να κλαίει, μια κοπέλα εντελώς φαλακρή χόρευε και ένας νεαρός με θλιμμένο βλέμμα έμπαιζε ταμπούρλο και τραγουδούσε ένα παραδοσιακό τραγούδι. «Πάω να δω τι συμβαίνει», είπε ο βασιλιάς. Χτύπησε την πόρτα. Ο νεαρός σταμάτησε να παίζει και πήγε να του ανοίξει. «Είμαστε έμποροι και ψάχνουμε ένα μέρος να κοιμηθούμε. Ακούσαμε τη μουσική, είδαμε ότι είστε ακόμα ξύπνιοι και σκέφτηκα να ρωτήσω αν μπορούμε να μείνουμε εδώ απόψε». «Θα βρείτε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο της πόλης. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Μη βλέπετε που παίζουμε μουσική· αυτό το σπίτι είναι γεμάτο θλίψη και πόνο». «Θα μπορούσαμε να μάθουμε γιατί;» «Εξαιτίας μου», απάντησε ο γέρος στην αναπηρική πολυθρόνα. «Όλη μου τη ζωή δίδασκα το γιο μου καλλιγραφία, για να γίνει γραφέας στο παλάτι. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν και δεν άνοιξαν ποτέ θέσεις. Χτες βράδυ όμως, είδα ένα ανόητο όνειρο: εμφανίστηκε ένας άγγελος και μου είπε να αγοράσω ένα ασημένιο κύπελλο, γιατί θα με επισκεπτόταν ο βασιλιάς, θα έπινε από το ασημένιο κύπελλο και θα έβρισκε δουλειά στο γιο μου. »Ο άγγελος ήταν τόσο πειστικός, ώστε αποφάσισα να κάνω ό,τι μου είπε. Δεν έχουμε λεφτά κι έτσι η νύφη μου πήγε σήμερα το πρωί στην αγορά, πούλησε τα μαλλιά της και αγοράσαμε τούτο δω το κύπελλο. Τώρα, προσπαθούν να μου φτιάξουν το κέφι, τραγουδώντας και χορεύοντας γιατί είναι Χριστούγεννα, όμως είναι μάταιο». Ο βασιλιάς είδε το ασημένιο κύπελλο, ζήτησε Σελίδα 7

να του βάλουν λίγο νερό γιατί διψούσε και προτού φύγει είπε στην οικογένεια:

Ένα μουρμουρητό έκπληξης διέτρεξε την αίθουσα: κανείς δεν μπορούσε να διηγηθεί μια

«Τι σύμπτωση! Μόλις σήμερα είδαμε τον

τέτοια ιστορία! Κανείς, εκτός από ένα νεαρό με

πρωθυπουργό και μας είπε ότι οι θέσεις θα ανοί-

τριμμένα ρούχα, καθισμένο σε μια γωνιά της αί-

ξουν την επόμενη βδομάδα».

θουσας, που χαμογέλασε πλατιά και άρχισε να

Ο γέρος κούνησε το κεφάλι, χωρίς να το πολυπιστέψει, και τους αποχαιρέτησε. Την επόμενη μέρα όμως, ένα βασιλικό ανακοινωθέν δια-

γράφει. Πάουλο Κοέλιο (βασισμένο σε ένα ινδικό παραμύθι)

βάστηκε σε όλους τους δρόμους της πόλης.

Καλαποθάκος Αγαμέμνων

Έψαχναν καινούριο γραφέα για το παλάτι. Τη

memos9kal@yahoo.gr

μέρα που είχε οριστεί, η αίθουσα ακροάσεων γέμισε κόσμο που αγωνιούσε να διαγωνιστεί για μια τόσο περιζήτητη θέση. Ο πρωθυπουργός μπήκε και ζήτησε από όλους να ετοιμάσουν τα μολύβια και τα χαρτιά τους: «Ιδού το θέμα της έκθεσης που πρέπει να γράψετε: γιατί κλαίει ένας γέρος, χορεύει μια φαλακρή γυναίκα και τραγουδά ένας θλιμμένος νεαρός;»

Σελίδα 8

Ένας ιστότοπος με σκέψεις, όψεις, απόψεις, εντυπώσεις... για την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Βιβλία, ταινίες, μουσική, ζωγραφική, εικαστικά, θέατρο, θεάματα, παραστάσεις... Είναι το ημερολόγιο και το λεύκωμά μου. Η αποτύπωση των ημερών μου και όλων εκείνων των καλλιτεχνών και δημιουργών που συμπληρώνουν και διανθίζουν τις αναρτήσεις μου. Πρωτογενές, αυθεντικό, πρωτότυπο περιεχόμενο. Ανεξάρτητος λόγος. Ανεξάντλητες ιδέες.

Αν δεν μπορείτε να το αποφύγετε, τότε συνεχίστε την ανάγνωση. Για να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης πρέπει να συνδυάζετε ακαδημαϊκή μόρφωση, επιχειρηματικό δαιμόνιο, σκληρή δουλειά, δημόσιες σχέσεις, ελεύθερο χρόνο, πολλά χρήματα, περισσότερο αλκοόλ, σεξουαλική ελευθεριότητα, αντοχή στα ξενύχτια, σχέσεις χωρίς δεσμεύσεις, άγνοια κινδύνου, αυτοκαταστροφικές τάσεις, όλων των ειδών τα χάπια, και πολλά ακόμα. Όλα αυτά με την πιθανότητα να αναγνωριστείτε ως διάσημος καλλιτέχνης μετά θάνατον, με αποτέλεσμα να έχετε ξοδέψει όλη τη ζωή σας προσπαθώντας μεν να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης χωρίς να γνωρίζετε δε αν τελικά καταφέρατε να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης. Καπίτο; Για αυτό σας λέω, αν δεν μπορείτε να το αποφύγετε τότε και μόνο τότε συνεχίστε την ανάγνωση. Τέλος πάντων, αν επιμένετε τόσο πολύ να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης, διαβάστε μερικά βασικά βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε, έτσι ώστε να λέτε ότι τουλάχιστον προσπαθήσατε.

1/ Μετά από έρευνα, κάντε αιτήσεις σε πανεπιστήμια με πλήρες μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις καλές τέχνες. Τα περισσότερα μάλλον θα σας απορρίψουν αλλά εσείς επιμείνετε. Στο τέλος κάποιο θα βαρεθεί και θα ενδώσει στο πείσμα σας. Επιλέξτε πανεπιστήμιο που προσφέρει αρκετή πρακτική εξάσκηση στο πρόγραμμα σπουδών ώστε να καλύπτει και την εκμάθηση τεχνικών θεμάτων π.χ. πώς να κρατάτε ένα πινέλο ή πώς να χρησιμοποιείτε το μυστρί. Αν κάτι δεν πάει καλά μπορείτε πάντα να βγάζετε μεροκάματο κάνοντας μερεμέτια. Πολλά πανεπιστήμια ζητάνε, εκτός από την αίτηση και ένα δείγ-

μα του ταλέντου σας. Έτσι ανάμεσα σε άλλα, βάλτε και έναν ασπρόμαυρο πίνακα του Νταλί ή μια φωτογραφία της Καρυάτιδας με μίνι φούστα. Πολλές φορές κρίνεστε από λεπτομέρειες.

2/ Τραβήξτε video και φωτογραφίες με τη δουλειά σας. Οι περισσότεροι θα θέλουν να τη ξεχάσουν αλλά για εσάς θα είναι πάντα μια γλυκιά ανάμνηση.

3/ Πηγαίνετε σε εγκαίνια εκθέσεων με στόχο να εξοικειωθείτε με τους ανθρώπους και το περιβάλλον, καθώς αυτό θα είναι το εισιτήριό σας για την επιτυχία. Ξαναθυμηθείτε καθημερινές εκφράσεις όπως «πόσο κομψή είστε απόψε…» ή «ο πίνακάς σας αντανακλά την αέναη ομορφιά που κρύβει ο δημιουργός στο κλειδωμένο δωμάτιο της ψυχής του». Κάποιος ήδη διάσημος καλλιτέχνης θα ψαρώσει και θα σας κλείσει το μάτι. Δεν ξέρω με τι σκοπό αλλά αξίζει η προσπάθεια.

4/ Εξοικειωθείτε με το εμπορικό κομμάτι της τέχνης. Κρατάτε κομπιουτεράκι . Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι ρομαντικοί και θα ξεχωρίσετε αμέσως αν κάποιος αγοραστής από την Ταϋλάνδη θελήσει να μάθει πόσα μπατ κοστίζει η μίνι φούστα της Καρυάτιδας..

5/ Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με συμμετοχές σε εκθέσεις και διαγωνισμούς. Να είστε επιλεκτικοί. Μη βάζετε παντού το όνομά σας ειδικά αν δεν έχετε συμμετάσχει. Για καλό και για κακό κρατάτε πάντα τα αποκόμματα των εισιτηρίων σας. Σελίδα 11

6/ Τελειώνοντας το σχολείο, βρείτε έναν κατάλληλο χώρο για ατελιέ και αρχίστε να δουλεύετε. Να είναι υπόγειο και με καλή μόνωση για να μην εκτεθείτε. Αν διαβάζετε αυτήν την πρόταση, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τελειώσετε ποτέ το σχολείο.

7/ Μείνετε προσηλωμένοι στη δουλειά σας. Μη βγαίνετε έξω. Προσπαθήστε να αφιερώσετε το 100% του χρόνου σας στην εργασία σας. Όσο δηλαδή θα χρειαστούν και οι άλλοι για να καταλάβουν τι δημιουργήσατε.

8/ Προωθήστε τη δουλειά σας και τον εαυτό σας. Πρώτα στην οικογένειά σας, μετά στους κολλητούς σας και σε όλους όσοι πιστεύετε ότι θα σας συγχωρήσουν. Φτιάξτε business cards, site, blog, σελίδα στο facebook και συστηθείτε στον κόσμο της τέχνης. Χρησιμοποιήστε ψευδώνυμο, ψεύτικο μουστάκι, ανεξαρτήτως φύλου, περούκα και ό, τι άλλο μπορεί να κρύψει τα ίχνη σας από αγανακτισμένους φιλότεχνους.

9/ Διοργανώστε πάρτι στο ατελιέ σας και καλέστε όλο τον κόσμο! 5-10 καλεσμένοι κάθε φορά, καθώς μην ξεχνάτε ότι ζείτε σε ένα μικρό, υγρό αλλά με καλή μόνωση υπόγειο. Μην έχουμε και κανένα ατύχημα έτσι; 10/ Μελετήστε δουλειές άλλων καλλιτεχνών που η τεχνοτροπία τους μοιάζει με τη δική σας. Αγοράστε σοκολατάκια και επισκεφτείτε τους στο ίδρυμα που φιλοξενούνται για να ανταλλάξετε απόψεις.

11/ Ενημερωθείτε για τις τιμές των έργων διεθνώς, μάθετε για τις πωλήσεις στον οίκο Sothby’s, βάλτε ένα σκατς και χαλαρώστε με αυτό το άπιαστο όνειρο. Έτσι και αλλιώς θα ξεκινήσετε την καριέρα σας με αναρτήσεις στο κοινωνικά δίκτυα.

12/ Συμβουλευτείτε το συνδικάτο διασήμων καλλιτεχνών για θέματα που αφορούν στη σύσταση συμβολαίων, τη νομική και την ιατροφαρμακευτική κάλυψη, τις πρώτες πρωινές πτήσεις αεροπλάνων, τις πρώτες βοήθειες κ.λπ.

«ο πίνακάς σας αντανακλά την αέναη ομορφιά που κρύβει ο δημιουργός στο κλειδωμένο δωμάτιο της ψυχής του».

Σελίδα 12

13/ Ζητήστε από το δικηγόρο σας να επιβλέψει τη δημιουργία συμφωνητικών καθώς υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας σας και νόμοι που προστατεύουν τους φιλότεχνους από την εργασία σας. Ζητήστε επίσης από τον δικηγόρο σας να σας κρατάει το χέρι την ώρα που το δικαστήριο ανακοινώνει την ποινή σας. Τέτοιες στιγμές είναι που ανυψώνουν τη φήμη σας και χειραγωγούν την κοινή γνώμη που θέλει να σας λιντσάρει.

14/ Μην κάνετε ισόβιο συμβόλαιο με γκαλερί γιατί στο τέλος θα σας πάρει χαμπάρι και θα κάνει συμβόλαιο θανάτου για εσάς

Καλή τύχη.

Υ.Γ: Το παραπάνω κείμενο μπορεί να φαίνεται αποτρεπτικό, αλλά δεν είναι. Σκοπός του είναι να σας προστατεύσει από τυχόν σύνδρομα Βαν Γκοχ. Νομίζετε ότι θα βρείτε να κάνετε πολλά μερεμέτια με ένα αυτί λιγότερο; Θεόφιλος Κουτρουμάνης

Σελίδα 13

Ποια θα είναι η εξέλιξη του βιβλίου δεν την γνωρίζουμε, ξέρουμε όμως ότι θα υπάρχει πάντα!

Σελίδα 14

Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά μαζί με την γραφή… και είναι συνυφασμένη με την ανάγκη του ανθρώπου να καταγράψει τη σκέψη του. Η πρώτη μορφή τέτοιας «καταγραφής» ήταν με εικόνες… Οι βραχογραφίες, οι ανάγλυφες και γραπτές απεικονίσεις, μας έμαθαν πράγματα για τον τρόπο που ζούσαν οι προγονοί μας, για το κυνήγι, για τις καθημερινές ασχολίες τους. Ήταν κείμενα σκαλισμένα πάνω σε βράχους… κείμενα εκείνης της εποχής, ιστορίες ολόκληρες που τις συντελούσαν εικόνες με διαδοχική σειρά. Κάθε ιστορία, απεικόνιζε το κυνήγι ή έναν χορό… πότε όμως δεν έδειχνε έναν θάνατο. Η μεγαλύτερη «ιστορία» βρέθηκε στη Λομβαρδία στην βόρειο Ιταλία και απαρτιζόταν από σχεδόν 100.000 εικόνες. Άλλη μια μορφή «καταγραφής» ήταν η σφηνοειδής γραφή πάνω σε πήλινες πλάκες. Καθόλου εύκολη μέθοδος, αλλά άντεχε στον χρόνο και στις καταστροφές. Αργότερα ήρθε ο πάπυρος. Βιβλία ολόκληρα γραμμένα σε μορφή ρολού που μπορούσαν να φτάσουν και τα 40 μέτρα. Η αντοχή του όμως στο χρόνο περιοριζόταν στα 100 χρόνια και έτσι

ήταν πολύ δύσκολο να διασωθούν αρκετά από αυτά. Έτσι ήρθε περγαμηνή επεξεργασμένη από δέρμα ζώων με αντοχή στον χρόνο. Μαζί με αυτό το υλικό άλλαξε και ο τρόπος αποθήκευσης. Από ρολό έγινε κώδικας (codex) στα Ελληνικά «σωμάτιον». To σωμάτιον ήταν φύλλα περγαμηνής διπλωμένα στη μέση και ραμμένα σε ξύλινες πλάκες. Έμοιαζε πολύ με την σημερινή μορφή που έχουν τα βιβλία μας. Τη Μεσαιωνική εποχή, τέχνη αποτελούσε η αντιγραφή των βιβλίων. Γινόταν σε μοναστήρια και τα ελάχιστα κλασικά αρχαία έργα που αντιγράφηκαν τότε, είναι και αυτά που σώζονται σήμερα. Μέχρι και τότε το βιβλίο ήταν κάτι ακριβό και σπάνιο. Τα τυπωμένα βιβλία ξεκίνησαν από την Κίνα, πάνω σε ξύλινα στοιχεία. Γρήγορα όμως ανακαλύφθηκε η τυπογραφία, στα χρόνια της Αναγέννησης. Έτσι το βιβλίο αρχίζει να είναι οικονομικό και να μπορεί εύκολα να βγαίνει σε πολλά αντίτυπα. Στη συνέχεια ακολούθησε η βιομηχανική εποχή και χιλιάδες βιβλία τυπώνονται σε πολύ χαμηλό κόστος. Οι βιβλιοθήκες αναπτύσσονται παντού. Έτσι μέσα από εξελίξεις της τεχνολογίας, φτάνουμε στο σήμερα. Στην εποχή μας το βιβλίο,

Σελίδα 15

αρχίζει να ανθεί ξανά. Αν και πολλοί στην πορεία του χρόνου πίστεψαν ότι κινδυνεύει να χαθεί, δεν χάθηκε ποτέ και ούτε θα γίνει… Οι λόγοι πολλοί… συναισθηματικοί ή και πρακτικοί ακόμη. Ίσως την απάντηση δίνει το παρακάτω έξυπνο βίντεο που κυκλοφορεί στο YouTube με τίτλο «ΒΟΟΚ Μήπως ξέρετε το ΒΟΟΚ?»… http://www.youtube.com/watch?v=JPkbbQy2eOY Ποια θα είναι η εξέλιξη του βιβλίου δεν την γνωρίζουμε, ξέρουμε όμως ότι θα υπάρχει πάντα!

Mαρία Λούσυ Ξηνταριανού m.l.marlou@gmail.com

ΑΡΩΜΑ ΜΑΡΛΟΥ Όταν κάποιοι καταλάβουν τι αξίζεις...... Εσύ θα είσαι μ αυτούς που ήδη το γνωρίζουν...

www.aromamarlou.blogspot.com Σελίδα 16

Είναι ένας χώρος, ένα μεγάλο, ανοιχτό σε όλους ‘βιβλίο’ μέσα στις δικτυακές σελίδες του οποίου φιλοδοξεί να συγκεντρώσει δημιουργίες του λόγου και της τέχνης και να τις αφήσει απλόχερα στη διάθεση των ανθρώπων.

Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης

Σελίδα 18

Πρώτη ανάρτηση η «Γοργόνα» Πεντακόσιες λέξεις . Αυτό ήταν το όριο του διαγωνισμού μικροδιηγήματος γνωστού λογοτεχνικού περιοδικού , που μου κίνησε την περιέργεια το περασμένο καλοκαίρι. Πρώτη ανάρτηση η «Γοργόνα» του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη , που μου τράβηξε την προσοχή . Μία ιστορία αισθησιασμού μέσα στο υγρό στοιχείο , που μεταβαίνει από το όνειρο στον εφιάλτη και από εκεί στην τραγική ανατροπή του τέλους. Πώς χώρεσαν όλα αυτά σε πεντακόσιες μόλις λέξεις; Το γεγονός με ώθησε να ερευνήσω περαιτέρω την ταυτότητα του συγγραφέα. Μία δεύτερη έκπληξη όμως με περίμενε : ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μόλις το 1994 και είναι φοιτητής του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ! Γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα την άποψη πως το ταλέντο και η δημιουργική φαντασία δε γνωρίζουν ηλικιακά όρια προκειμένου να ξεδιπλωθούν. Κατόπιν πληροφορήθηκα πως έχει πάρει μέρος σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Μεγαλύτερη διάκριση αποτελεί το πρώτο βραβείο στον πέμπτο πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού που είχε διοργανωθεί από το περιοδικό Kid’s Fan. Το «Μια σειρά από τρομαχτικά γεγονότα» είναι η πρώτη του μεγαλόπνοη συγγραφική προσπάθεια και μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από τον ιστοχώρο των Εκδόσεων Σαΐτα: http://www.saitapublications.gr/2012/12/ebook.13.html ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα το «Λίκνο της Ζωής», από τον ίδιο εκδοτικό οίκο . Παράλληλα, διαθέτει και το ιστολόγιο: «Χίλιες και μία ιστορίες» http://minosathkar.blogspot.gr/ Τέλος, έχει συμμετάσχει και στα συλλογικά e-books: «Tweet_Stories - Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες» (openbook.gr), «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος», «Ένα ταξίδι… αλλιώς» (Εκδόσεις Σαΐτα). Τα έργα του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη διαπνέονται από το σκοτεινό μυστήριο ενός μεταφυσικού κόσμου. Στο πρώτο του έργο «Μία σειρά από τρομαχτικά γεγονότα» περιγράφεται, μέσα από τις χειρόγραφες σημειώσεις, που άφησε πίσω του, το περιπετειώδες ταξίδι ενός δημοσιογράφου στην Τρανσυλβανία με σκοπό την αναζήτηση ενός εξαφανισμένου φοιτητή. Στα βάθη αυτής της γοτθικής χώρας με τους ορεινούς όγκους και τα αφιλόξενα δάση, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες μεταφυσικές υπάρξεις: μοχθηρά φαντάσματα, λυκανθρώπους που ξεπηδούν από κάθε υποβλητική γωνιά της υπαίθρου , μάγισσες , αλλά και θελκτικές γυναικείες υπάρξεις , που στόχο έχουν να θέσουν

Σελίδα 19

τον «Αρθούρο Μόρτιμερ» σε επικίνδυνες δοκιμασίες, που τελικά σηματοδοτούν τη δραματική εξέλιξη του ταξιδιού του, αλλά και ολόκληρη τη ζωή του. Στο δεύτερο έργο του «Το Λίκνο της ζωής» περιγράφεται η ζωή ενός αρχέγονου και κρατερού πολεμιστή του Μοχάμεντ. Στόχος του ήταν να γίνει ο μεγαλύτερος κατακτητής όλων των εποχών. Η μοίρα όμως θα τον αναγκάσει να αναζητήσει την αθανασία και να έρθει ξανά σε επαφή με την πρώτη του αγάπη. Ο έρωτας, οι φιλοδοξίες και οι επιδιώξεις δημιουργούν ένα συνονθύλευμα που θα οδηγήσει τον Μοχάμεντ στο «Λίκνο της Ζωής», στην πραγματική αθανασία της ψυχής… Ο κόσμος του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη είναι χωρίς αμφιβολία ζοφερός, σαν ένα μεταφυσικό παραμύθι, που αποδίδεται ωστόσο με το δημοσιογραφικό ρεαλισμό μιας λιτής, αλλά δυνατής και ρέουσας γραφής. Οι ήρωες είναι τραγικοί και εμπλέκονται σε άνισες αναμετρήσεις με άλογα στοιχεία προκειμένου να επιβιώσουν. Οι γυναικείες οντότητες είναι αέρινες, σαγηνευτικές, συχνά δαιμονικές και ο έρωτάς τους αποβαίνει μοιραίος ή θανατηφόρος. Από παντού ξεπηδούν σκοτεινά πλάσματα μιας άλλης εποχής καταλύοντας κάθε στόχο και φιλοδοξία των ηρώων. Στην ερώτησή μου λοιπόν προς τον συγγραφέα για ποιο λόγο επιλέγει αυτή τη «σκοτεινή» θεματολογία, εκείνος απαντά: «Στο σκοτάδι κρύβονται οι σκιές, κρύβονται καλύτερα τα μυστικά. Κάτω από το δυνατό φως όλα αποκαλύπτονται. Προτιμώ λοιπόν να δημιουργώ σκοτεινούς κόσμους γιατί αυτό βοηθάει την ιστορία μου να εκτυλίσσεται με καλύτερη ροή, ρίχνοντας φως μόνο εκεί που θέλω να φανεί τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι πρωταγωνιστές. Το σκότος νομίζω πως είναι ιδανικό για την πυροδότηση αυτών των… κρυμμένων μηνυμάτων.» Καταλήγοντας, θεωρώ πως η ανάγνωση των έργων του ταλαντούχου συγγραφέα αποτελεί μία απόπειρα εξερεύνησης της ανθρώπινης φύσης πέρα

Σελίδα 20

από τα στεγανά όρια του ορθολογισμού και των στερεοτύπων . Ο κόσμος του Μίνωος είναι τρομαχτικός, σκοτεινός, ίσως όμως όχι περισσότερο από την καθημερινή μας περιχαρακωμένη πραγματικότητα. Το βέβαιο είναι πως εγείρει ένα βασικό ερώτημα: Τι θα γινόταν αν; Αν περνούσαμε τα όρια της στερεότυπης πραγματικότητάς μας, που περιφρουρείται επιμελώς από τις άμυνές μας… Αν χυνόταν φως στις πιο σκοτεινές γωνίες του μυαλού μας, όπου καραδοκούν κάθε λογής «τρομαχτικά» και άλογα «πλάσματα» και αναγκαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε κάποτε την ύπαρξή τους; Τι θα γινόταν τότε; Ο Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης μας δίνει τη δική του εκδοχή. Βάλια Καραμάνου

Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης

Θυμάμαι το κορμί της να αγγίζει το δικό μου. Η ξανθιά γυναίκα με τα γαλάζια μάτια έκανε την εμφάνισή της μέσα από τα γάργαρα νερά. Μου χαμογέλασε αχνά κι ένιωσα μονομιάς ένα πετάρισμα στην καρδιά μου. Ξέρεις, το προκλητικό της βλέμμα ήταν γεμάτο υποσχέσεις. Αυτό το περιστατικό έλαβε χώρα αν θυμάμαι καλά πριν από περίπου μία μέρα στην παραλία της Επανομής. Είχα πάει με κάτι φίλους τα μεσάνυχτα για ένα βραδινό μπάνιο. Είχαμε μαζί μας μπύρες, μια κιθάρα και ο Μάνος είχε φροντίσει να φέρει με το αυτοκίνητό του αρκετά ξύλα για να ανάψουμε φωτιά. Η πανσέληνος στον ουρανό και το αμυδρό λευκό φως που παρήγαγε δημιουργούσαν μία πρωτόγνωρη μαγεία. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η καρδιά μου σκίρτησε όταν αντίκρισα τα γάργαρα νερά. Ο πατέρας μου έλεγε ότι η θάλασσα έκρυβε μέσα της πάμπολλους θησαυρούς, αλλά πάντοτε φρόντιζε να επισημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να την εξοργίσεις, γιατί τότε θα φρόντιζε να σε τιμωρήσει. Ποτέ μου δεν πίστεψα τις ιστορίες του πατέρα μου. Ανέκαθεν ήταν τρελός και στα εξήντα έξι του χρόνια οδηγήθηκε στο Δαφνί όπου και άφησε έξι μήνες μετά την τελευταία του πνοή. Έκτοτε φρόντισα να τον ξεχάσω γιατί τα θεότρελά ξεσπάσματά του τις βραδινές ώρες μαζί με τις ασυναρτησίες που έλεγε για δαιμόνια της θάλασσας επέστρεφαν μερικές φορές σαν εφιάλτες κατά τη διάρκεια του ύπνου μου. «Πρώτος μπήκα εγώ στο νερό. Ήμουν ολόγυμνος. Μ’ άρεσε ο γυμνισμός. Εκεί που κολυμπούσα εμφανίστηκε εκείνη. Ήταν τόσο απερίγραπτα όμορφη. Την ακολούθησα και απομακρύνθηκα από τη φωτιά. Οι φίλοι μου δεν το αντιλήφθηκαν. Ποιος άλλωστε θα φανταζόταν ότι θα απομακρυνόμουν μες τη νύχτα μακριά από τη φωτιά; »Εκπόρευε μια μαγεία όμως που δεν μπορείς να φανταστείς ή καλύτερα δεν μπορούσες να αντισταθείς. Συνέχισα να την ακολουθώ όλο και πιο βαθιά. Κάποια στιγμή σταμάτησε και ξεκίνησε να τραγουδά ένα θείο άσμα. Μαγεύτηκα. Ήθελα να αγγίξω τα χείλη της. Όταν όμως έφτασα τόσο κοντά της, τα μάτια της πήραν το κοκκινωπό χρώμα του αίματος, ενώ τα ξανθά μαλλιά της μετατράπηκαν σε θανατηφόρα φίδια. Παράλληλα, το στόμα της άνοιξε και φανέρωσε τα σουβλερά της δόντια. Έντρομος ξεκίνησα να κολυμπώ όσο γρηγορότερα γινόταν. Εκείνη κάποια στιγμή με έφτασε και έκοψε μερικά δάχτυλα των ποδιών. Να, αυτά εδώ είναι! Το φρέσκο αίμα πότισε τη θάλασσα. Έβγαλε σατανικές ιαχές. Το αίμα μάλλον της είχε ανοίξει την όρεξη. »Τελικά, κατάφερα να φτάσω την ακτή. Οι φίλοι μου βλέποντάς με τραυματισμένο και αποτρελαμένο με οδήγησαν στον Άγιο Παύλο. Την υπόλοιπη ιστορία την ξέρεις γιατρέ. Σε παρακαλώ, δεν είμαι τρελός. Λέω την αλήθεια. Έτσι τραυματίστηκα» είπε ο Αντώνης καθώς τον έλουζε ο κρύος ιδρώτας. «Ναι, δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Απλά, θα πρέπει να υποβληθείτε σε μερικές ακόμα εξετάσεις», είπε ο γιατρός ενώ ένευε σε δύο νοσοκόμους να πλησιάσουν. Ο Αντώνης δεν μπορούσε πλέον να ξεφύγει. Πάλεψε, αλλά ήταν δυνατότεροι. Η μοίρα είχε προνοήσει να ακολουθήσει τον δρόμο που είχε χαράξει ο πατέρας του…

Σελίδα 21

www.esebe.gr

Το μεγαλύτερο παζάρι ΒΙΒΛΙΟΥ των εκδοτών έγινε ξανά στην Θεσσαλονίκη στο κέντρο της πόλης στην οδό Τσιμισκή 18 & Κομνηνών γωνία. Το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών Βιβλιοπωλών Ελλάδος με την συνεργασία 150 εκδοτικών οίκων θα πρόσφερε ξανά στην Θεσσαλονίκη μέχρι και τις 24/12/2013 χιλιάδες βιβλία σε μοναδικά χαμηλές τιμές. Βιβλία 150 διαφορετικών εκδοτικών οίκων που η τιμή τους ξεκινούσε από 50 μόλις λεπτά όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες. Το 60% των διαθέσιμων τίτλων είχε τιμή πώλησης κάτω από 4,5 ευρώ.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ANUBIS AQUARIUS ARS BREVIS BELL BRAINFOOD GRA INDEX LIBRO MYSTIS TSAMI ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΑΓΚΥΡΑ ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ ΑΙΟΛΟΣ ΑΚΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΛΚΥΩΝ ΑΛΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΝΕΛΙΞΗ ΑΞΙΩΤΕΛΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΡΝΑΟΥΤΗ ΑΡΣΕΝΙΔΗΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ Β. ΝΙΚΑΣ ΒΑΒΕΛ ΒΑΣΔΕΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΝΩΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΙΑ ΒΛΑΣΣΗ ΓΡΑΦΙΔΑ ΔΑΜΙΑΝΟΣ Θ ΔΑΜΙΑΝΟΥ Γ

ΔΑΡΕΜΑ ΔΕΛΦΙΝΙ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΔΙΑΠΛΟΥΣ ΔΙΑΥΛΟΣ ΔΙΟΝ ΔΡΟΜΩΝ ΔΩΔΩΝΗ ΕΚΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΑΛΙΟΣ ΕΝΤΟΣ ΕΞΑΝΤΑΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩΗ ΕΡΩΔΙΟΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΖΕΒΡΟΔΕΙΛΟΣ ΖΗΤΡΟΣ ΗΡΙΔΑΝΟΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΘΥΜΑΡΙ ΚΑΔΜΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΚΑΤΑΡΤΙ ΚΕΝΤΙΚΕΛΕΝΗ ΚΙΡΚΗ ΚΟΑΝ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΚΟΡΟΝΤΖΗ

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΒΑΝΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑ ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥΡΚΑΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ Κ ΣΙΑ ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΜΠΙΜΠΗΣ ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΝΙΚΑΣ ΝΙΚΗ ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ ΟΞΥ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΠΕΛΛΑ ΠΙΡΟΓΑ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΡΩΣΣΗ ΣΑΡΑΦΙΔΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕΛΑΣ ΣΙΑΠΕΡΑΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Μ ΣΚΑΙ ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ

ΣΟΚΟΛΗΣ ΚΟΥΛΕΔΑΚΗΣ ΣΠΑΝΟΣ ΣΤΑΧΥ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΑΕ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ Δ ΤΟΠΟΣ ΥΨΙΛΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ Α ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ ΣΤΡ ΦΥΛΑΤΟΣ ΧΑΡΙΣΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΧΑΤΖΗΛΑΚΟΣ ΧΕΙΜΑΡΟΣ ΨΥΧΑΛΟΣ ΩΡΙΩΝΑΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Δημήτρης Τ.

Σελίδα 23

Αφιέρωμα Sylvia Plath / Αμερικανίδα ποιήτρια Η Σύλβια Πλαθ ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια γεννημένη στις 27 Οκτωβρίου του 1932, μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος. Ένα κορίτσι που έπασχε από διπολική διαταραχή στην εφηβεία, αιτία που την οδήγησε και στην πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας. Αυτοβιογραφικά ποιήματα όπως το «Daddy» άφησαν ιστορία… Τον Φεβρουάριο του 1963, άρρωστη και με ελάχιστα πια χρήματα η Πλαθ αυτοκτόνησε εισπνέοντας φυσικό αέριο από τον φούρνο. Το 1982 έγινε η πρώτη ποιήτρια που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ μετά θάνατον.

Σελίδα 24

μετάφραση: Κατερίνα και Ελένη Ηλιοπούλου Δεν κάνεις πια, δεν κάνεις πια Παλιό παπούτσι Που μέσα του σαν πόδι έχω ζήσει Τριάντα χρόνια τώρα φτωχό και λευκό, Τολμώντας μόλις να πάρω ανάσα ή να φταρνιστώ.

Μια μηχανή, μια μηχανή Που με μασούσε σαν Εβραίο. Έναν Εβραίο στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Μπέλσεν. Άρχισα σαν Εβραίος να μιλώ. Νομίζω πως μπορεί να είμαι Εβραία.

Έπρεπε να σε σκοτώσω, μπαμπά Όμως προτού προλάβω είχες πεθάνει– Μαρμάρινος, ένα τσουβάλι μπουκωμένο με Θεό, Άγαλμα στοιχειωμένο με ένα γκρίζο δάχτυλο Μεγάλο σαν φώκια του Φρίσκο

Τα χιόνια του Τιρόλου, της Βιέννης η διάφανη μπίρα Δεν είναι τόσο αγνά κι αληθινά. Με την τσιγγάνα προγονό μου και το κακό μου ριζικό Και τα χαρτιά μου τα ταρό, και τα χαρτιά μου τα ταρό Ίσως και να 'μαι λιγάκι Εβραία.

Και το κεφάλι μέσα στο φρικτό Ατλαντικό Όπου βρέχει πράσινη βροχή στο κυανό Πέρα από τα νερά του ωραίου Νουαζέτ. Προσευχόμουν να σε ξαναβρώ.

Ach, du. Στη γλώσσα τη γερμανική, σε μια πολωνική πολίχνη Ισοπεδωμένη από τον οδοστρωτήρα Πολέμων, πολέμων, πολέμων. Μα το όνομα της πολίχνης είναι κοινό. Ο Πολωνός μου φίλος Λέει πως υπάρχουνε ντουζίνες, μία ή δυο. Κι έτσι ποτέ δεν μπορούσα να πω Πού πάτησες το πόδι σου, οι ρίζες σου πούθε κρατούν Δε θα μπορέσω ποτέ να σου μιλήσω. Η γλώσσα μου κολλάει στον ουρανίσκο. Μαγκώνει σε μια ακάνθινη συρμάτινη παγίδα. Ιch, ich, ich, ich, Ήμουν σχεδόν χωρίς φωνή. Και νόμιζα πως κάθε Γερμανός ήσουν εσύ. Και η γλώσσα είναι αισχρή

Και ξέρεις, πάντα σε φοβόμουν Με τη Luftwaffe σου και τα παράσημα σου. Το τακτικό μουστάκι σου Και τα αριά σου μάτια, γαλάζια φωτεινά.

Panzer-man, panzer-man, Ω εσύ — Που Θεός δεν είσαι αλλά σβάστικα Κατάμαυρη, που δεν τη διαπερνάει ο ουρανός. Κάθε γυναίκα λατρεύει έναν φασίστα, Την μπότα στα μούτρα, του κτήνους την καρδιά Του κτήνους, ενός κτήνους σαν εσένα. Σε ένα μαυροπίνακα στέκεσαι, μπαμπά, Στη φωτογραφία που κρατώ, Ένα σημάδι στο σαγόνι αντί στο πόδι, Αλλά δεν είσαι λιγότερο διάβολος γι' αυτό, Όχι λιγότερο από το σκοτεινό άντρα Που την όμορφη πορφυρή καρδιά μου έκοψε στα δυο. Ήμουν δέκα χρονών όταν σε βάλανε στον τάφο. Σελίδα 25

Και στα είκοσι προσπάθησα να σκοτωθώ Για να σε ξαναβρώ, για να σε ξαναβρώ. Μπορούσα ακόμα και στα κόκαλα σου να αρκεστώ. Αλλά με έσυραν έξω από το λάκκο Και με κόλλα με ένωσαν ξανά. Τότε όμως τι να κάνω ήξερα πια. Έφτιαξα λοιπόν ένα μοντέλο από σένα, Έναν άντρα με μαύρα και ύφος Meinkampf Κι έναν έρωτα τροχό μαρτυρίων. Και είπα δέχομαι, δέχομαι. Κι έτσι ξόφλησα, μπαμπά. Το μαύρο τηλέφωνο ξεριζωμένο, Και οι φωνές δε φτάνουν μέχρι εδώ. Αν σκότωσα ένα αρσενικό, σκότωσα δυο– Το βρικόλακα που έμοιαζε σε σένα Και μου 'πινε ολοχρονίς το αίμα, Εφτά χρονιές, αν θες να ξέρεις. Ησύχασε τώρα, μπαμπά. Υπάρχει ένα παλούκι στη μαύρη σου καρδιά, Και οι χωρικοί δε σε χώνεψαν ποτέ. Χορεύουν τώρα και σε ποδοπατούν. Ήξεραν πάντα ότι ήσουν εσύ. Μπαμπά, μπαμπά, μπάσταρδε, με σένα έχω ξοφλήσει πια.

Βιβή Φράγκου

Σελίδα 26

Το musicradio.gr, είναι ένας αποκλειστικά ιντερνετικός, ραδιοφωνικός σταθμός, ο οποίος δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 2006. Παίζει εμπλουτισμένη, εμπορική ξένη μουσική, στο κύριο μέρος της ημέρας και από τις 22:00 το βράδυ, κάποια επι-

http://www.musicradio.gr

Όταν είσαι νέος ηθοποιός θέλεις τόσο να παίξεις, να δημιουργήσεις, να ακουστείς, να μπεις σε μια ομάδα και να οργιάσεις! Έτσι βρέθηκα κι εγώ αμέσως μετά τη σχολή στο θέατρο της Ξενουδάκη, στο Αντιθέατρο που είναι στρατευμένη τέχνη, πολιτικό θέατρο και μπροσούρα μαζί. Σε αντίθεση με το συμβατικό θέατρο, μοιάζει ο στόχος του να είναι πιο καθαρός. Ενώ στο συμβατικό θέατρο το υποκείμενο του έχει πολλές «αναγνώσεις» τόσες, όσες και οι προσωπικότητες των ανθρώπων που το παρακολουθούν. Η Μαρία Ξενουδάκη έχει το χάρισμα να σε πείσει. Σε πείθει για τις προθέσεις της και το όραμα της να μπεις στο «παιχνίδι» να ακολουθήσεις ένα δρόμο «Αντί». Το «Αντί» στη ζωή κατεβαίνει σε διαδηλώσεις και πορείες. Εναντιώνεται στο κατεστημένο, φωνάζει, κραυγάζει, διεκδικεί... Στην τέχνη πάει κόντρα σε

Όταν είσαι νέος ηθοποιός θέλεις τόσο να παίξεις, να δημιουργήσεις, να ακουστείς, να μπεις σε μια ομάδα και να οργιάσεις!

Σελίδα 28

ότι συμβατικό. Ανατρέπει την ίδια τη δομή της παράστασης, ακόμα και την ίδια τη δομή του λόγου. Οι λέξεις εκτοξεύονται από τον ηθοποιό και πάνε να συναντήσουν να σφηνωθούνε στο αίσθημα και το μυαλό του θεατή, να του δώσουνε λόγο και φωνή για να επαναστατήσει, να μην είναι επαναπαυμένο, να ξεσηκωθεί. Αλλά η ζωή και η τέχνη δεν απαρτίζονται και δεν φτιάχνονται με την αντίθεση, αλλά κυρίως με τη σύνθεση. Εκεί έγκειται η μαεστρία. Εκεί απαιτείται κόπος. Μαθαίνεις λοιπόν τις πρακτικές της. Ό,τι έμαθες στη σχολή, ξαφνικά δεν ισχύει. Ο κανόνας που λέει πως… ότι κι αν συμβεί από σκηνής ή από πλατείας, εσύ συνεχίζεις κανονικά το έργο και το ρόλο σου, εδώ καταρρίπτεται. Για ένα λόγο σχεδόν ασήμαντο μπορεί να σταματήσει η παράσταση και η σκηνοθέτης/πρωταγωνίστρια να βρίσει ή να ξυλοκοπήσει το κοινό! Είναι το μόνο θέατρο που ΔΕΝ θέλει θεατές. Έχει μια ελιτίστικη αντίληψη. Απευθύνεται δηλαδή σε μια ελίτ. Παλιότερα οι ηθοποιοί του θιάσου του Αντιθεάτρου δεν έβγαιναν καν να υποκλιθούν στο φινάλε. Η μεγάλη χαρά του ηθοποιού -το χειροκρότημα- που τον τροφοδοτεί και τον αποζημιώνει… για το Αντιθέατρο είναι αποδιοπομπαίο. Υπήρχαν στιγμές που η παράσταση διακόπηκε και η σκηνοθέτης ξεκίνησε συζήτηση και αντίλογο με το κοινό. Σε μια επίσημη πρεμιέρα πάλι, δήλωσε οτι η πόρτα ήταν κλειδωμένη και οι θεατές δεν θα μπορούσαν να μετακινηθούν ή να φύγουν κατά τη διάρκεια του έργου. Εκείνοι ξαφνιασμένοι άρχισαν να ανησυχούν και να ψιθυρίζουν... ώσπου ένας θεατής σηκώθηκε κι απείλησε να καλέσει την αστυνομία! Η ζωή μου στο Αντιθέατρο «συνόρευε» με την παράνοια. http://youtu.be/TZNa1B71HXo

Σελίδα 29

Του Βασίλη Πέρρου

Κάθε ανησυχία και μία ξεχωριστή σειρά χημικών αντιδράσεων στον οργανισμό, με διαφορετικό σε κάθε έναν από εμάς αντίκτυπο. Κάθε σκέψη και μια μοναδική απόδοση συναισθήματος. Μιλώντας για είδη λογοτεχνίας… είναι σα να μιλάμε για ξεχωριστές μορφές τέχνης. Η αποτύπωση της τέχνης του λόγου, ο γραπτός λόγος, δεν μπορεί να είναι πάντα ο ίδιος… Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κοινό αντικείμενο ανάλυσης, μία και μοναδική μορφή ροής, το ίδιο στυλ γραφής, απαράλλαχτη τεχνοτροπία και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να συμπίπτουν οι ανθρώπινες σκέψεις και ανησυχίες. Πρωταρχική σημασία έχει το πώς ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε συγγραφέας, αντιλαμβάνεται τις επιδράσεις από το περιβάλλον του. Πώς αντανακλάει στα μάτια του το φως, η σκιά, το είδωλο. Πώς ερμηνεύει την κίνηση, τον ήχο, το άγγιγμα. Πώς νιώθει τη

Σελίδα 30

φιλία, τον έρωτα, το πάθος… Και ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά καθρεφτίζει πάνω σ ένα άψυχο χαρτί… τη δύναμη της ψυχής του, τη μαγεία της εικόνας του νου… Άλλος όμως συγκινείται περισσότερο στην περιπέτεια της μαρτυρίας, στα πάθη του μυθιστορήματος, στην αγωνία του αστυνομικού, στον ονειρικό κόσμο του φανταστικού. Άλλον αγγίζουν θέματα κοινωνικά, πολιτικά, θρησκευτικά… και καταπιάνεται μαζί τους, άλλος ολοκληρώνεται να ταξιδεύει μέσα σε στίχους μελωδικούς και έντονους, κι άλλος στα ακούσματα του απαγορευμένου, στη λαγνεία του έρωτα… Πολλές οι μορφές, πολλά επίσης τα είδη της λογοτεχνίας. Και σε κάθε τεύχος, θα προσεγγίζουμε ένα από αυτά, με σκοπό να ταξιδεύουμε από τις λέξεις στις σκέψεις… να πλησιάσουμε τα θέλω του δημιουργού. Να φτάσουμε στα δαιδαλώδη μονοπάτια του νου και να θρυμματίσουμε τη σειρά της αφήγησης.

Στο επόμενο τεύχος: Ερωτική Λογοτεχνία Bασίλης Πέρρος

Σελίδα 31

προς επίδοξους συγγραφείς

‘’Αν το αποτέλεσμα της δουλειάς σου σε δυσαρεστεί, σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό . Δεν έχεις λοιπόν παρά να εμπιστευτείς την κρίση σου. Γράψε ξανά και ξανά ότι δεν σου αρέσει. ‘’

Ο

πολυβραβευμένος

συγγραφέ-

ας Πίτερ Κάρεϊ (Peter Carey) απευθύνει το

παρακάτω γράμμα με τις συμβουλές του σε όσους αγαπούν και ασχολούνται με το γράψιμο..

ANTIKΛΕΙΔΙ http://antikleidi.com/ Σελίδα 32

Το να γράφει κανείς είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει. Μοιάζει με το να πετάς ένα μπαλάκι του τένις στον τοίχο. Μοιάζει με το κολύμπι. Όλοι μπορούν να το μάθουν. Δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις κάτι. Από την άλλη, ίσως καταφέρεις κιόλας να γίνει ένας διάσημος σταρ από αυτό. Όπως κολυμπούν και παίζουν τένις πολλοί, υπάρχουν και άνθρωποι αντίστοιχα που γράφουν σε

όλα τα επίπεδα. Άλλοι ασχολούνται με το γρά-

δυνατούς μύες, και να ξεκινήσεις να δουλεύεις

ψιμο για να περάσει κάπως ευχάριστα η ώρα

από σήμερα, από τώρα.

τους τα σαββατοκύριακα. Αυτό που μετράει

Εάν γνωρίζεις ποιες πρέπει να είναι οι συνήθει-

είναι να μην τα παρατάς.

ες ενός καλού συγγραφέα δεν χρειάζεται να σου

Αν όμως ονειρεύεσαι να κάνεις κάτι αυθεντικό,

πω τίποτα παραπάνω. Ίσως ξέρεις τι θα σου

όμορφο και αληθινό, εάν φαντάζεσαι το βιβλίο

πω. πρέπει να γράφεις συχνά, κάθε μέρα. Πρέ-

σου στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, είσαι στη

πει αυτό να αποτελεί για εσένα ένα από τα ση-

θέση που είναι οι φιλόδοξοι κολυμβητές, πρέ-

μαντικότερα κομμάτια της ζωής σου. Δεν χρειά-

πει

ζεσαι έμπνευση, αρκεί η συνήθεια του να γρά-

να

προπονηθείς

πολύ,

να

φτιάξεις

Σελίδα 33

φεις συχνά ακόμα και όταν είσαι άρρωστος ή λυπημένος. Τίποτα δεν πρέπει να σε σταματά, ούτε ακόμα και τα ίδια σου τα παιδιά. Εάν έχεις παιδιά να κάνεις ότι έκανε και ο Toni Morrison, γράφε πριν ξυπνήσουν. Εάν θέλεις να γίνεις σαν τον πρωταθλητής της κολύμβησης που αθλείται μέχρι και 4 ώρες τη μέρα θα χρειαστείς μεγάλη προσπάθεια. Αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις , για να το μάθεις αυτό πρέπει τουλάχιστον να προσπαθείς. Θα σου πω με ηρεμία τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις ιδιοφυΐα. Θα πρέπει καταρχάς να συνηθίσεις τον εαυτό σου στην αυτοκριτική. Πίστεψέ με, οι δικές σου αβέβαιες γνώμες αξίζουν χίλιες φορές περισσότερο από τις κρίσεις των φίλων σου. Οι φίλοι σου μπορεί να σε αγαπούν και να είναι πολύ ευφυείς . Ωστόσο δεν μπορούν να φανταστούν αυτό που εσύ δεν έχεις ακόμα φανταστεί. Γι αυτό μην τους δείχνεις πράγματα που φοβάσαι άδικα. Αν το αποτέλεσμα της δουλειάς σου σε δυσαρεστεί υπάρχει ένας λόγος για αυτό σίγουρα. Δεν έχεις λοιπόν παρά να εμπιστευτείς την κρίση σου. Γράψε ξανά και ξανά ότι δεν σου αρέσει. Αυτή τη δυναμική ακριβώς πρέπει να

Εάν κάποτε διαβάσεις ένα από τα βιβλία μου ελπίζω να σκεφτείς πώς είναι όσο εύκολο όσο δείχνει. Στην πραγματικότητα, έγραψα αυτά τα κεφάλαια 20 φορές ξανά και ξανά. Εάν θέλεις να γράφεις σε ένα καλό επίπεδο, αυτό θα πρέπει να το κάνεις και εσύ.

χτίσεις, να δουλεύεις μόνος σου, κλεισμένος

Αυτά είναι τα μισά από τις καλές συνήθειες που

στην μοναξιά , να γράφεις ξανά και ξανά. Ακό-

πρέπει να αναπτύξεις.

μα και όταν τελικώς επιτύχεις στο να έχεις μια

Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο μισό.

αυθεντική δουλειά όπως επιθυμούσες, θα μείνεις να ζεις με την αμφιβολία και την αβεβαιότητα. Όλοι οι συγγραφείς μαθαίνουν να ζουν με αυτό. Έτσι εσύ και εγώ σήμερα νιώθουμε ακριβώς το ίδιο για την δουλειά μας σήμερα. Σελίδα 34

Πρώτα απ όλα κλείσε την τηλεόρασή σου. Η τηλεόραση είναι ο εχθρός σου. Δεν θα σε αφήσει να κάνεις ότι θα ήθελες. Εάν αρέσκεσαι στο να βλέπεις τηλεόραση δεν μπορεί να γίνεις ένας

σοβαρός συγγραφέας. Εάν θέλεις να περάσεις δημιουργικά την ώρα σου υπάρχει μια άσκηση που θα σε βοηθήσει να κάνεις τους συγγραφικούς σου μύες ασύγκριτους. Αυτή η άσκηση λοιπόν λέγεται διάβασμα. Αν έχεις ήδη διαβάσει καλά βιβλία και γενικά διαβάζεις αρκετές ώρες κάθε μέρα δεν χρειάζεσαι τις συμβουλές μου και σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Ο λόγος που το υπογράμμισα αυτό είναι επειδή έχω συναντήσει έναν απίστευτο αριθμό ανθρώπων που βρίσκονται στην αρχή και πιστεύουν πως δεν χρειάζεται να διαβάσουν τίποτα τόσο πολύ. Δεν αμφιβάλλω ότι αυτοί οι άνθρωποι περνάνε καλά όταν γράφουν και ίσως και να καταφέρουν να εκδώσουν κάτι. Ωστόσο δεν μπορείς να φτάσεις στην κουφή εάν δεν το συνδυάσεις με καθημερινό διάβασμα. Υπάρχουν τόσα απίθανα βιβλία που σε περιμένουν, πολλά από αυτά είναι νέων συγγραφέων , εν ζωή ακόμα, η πλειοψηφία τους όμως είναι ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή εδώ και πολύ παλιά. Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι υπήρχαν καλύτεροι συγγραφείς τότε παρά σήμερα, αλλά οφεί-

λεται στο ότι πολλές γενιές ήταν πολύ μπροστά

φω μια καινούρια λέξη κάτω, όχι γιατί είμαι ανό-

για την εποχή τους, κάτι που μας κάνει να θέ-

ητος αλλά γιατί με βοηθάει να μην ξεχνάω.

λουμε να δούμε τι θαύματα είχαν φτιάξει.

Το “Inferno” ήταν το απόλυτο μπεστσέλλερ του καλοκαιριού. Το είδα στις λίστες των ευπώλητων, αλλά κυρίως στα σαλόνια των πλοίων, στις παραλίες των λουομένων, στους πάγκους του πλανόδιων βιβλιοπωλών που το είχαν τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική έκδοση. Παρά την υψηλή-του τιμή (βεβαίως οι 650 σελίδες-του αντιστοιχούν πλήρως στα 19 περίπου ευρώ-του), πουλούσε και πουλάει τρελά, με αποτέλεσμα ο Ψυχογιός να μη διστάζει καθόλου να εκδίδει τέτοια βιβλία που αποφέρουν σίγουρο, καθαρό κέρδος.

Μερικά από τα καλά βιβλία είναι με ιστορίες ανθρώπων που ζουν σαν και σένα. Κάποια θα έχουν ωστόσο χαρακτήρες με τους οποίους θα είναι δύσκολο να ταυτιστείς, αλλά μερικά από τα πιο ωραία θα σου διηγηθούν ιστορίες που δεν θα φανταζόσουν ποτέ, γραμμένες σε γλώσσες που δεν μπορείς να μιλήσεις, χαρακτήρες που δεν θα συναντούσες εύκολα. Τώρα που ‘’σκότωσες’’ την τηλεόραση θα πρέπει να επενδύσεις σε ένα πολύ καλό λεξικό. Ξέρω πως είναι περίεργο το να σταματάς να διαβάζεις και να ψάχνεις λέξεις στο λεξικό αλλά είναι λιγότερο από το να διαβάζεις μη γνωρίζοντας τι θέλει να πει η ιστορία. Κανείς δεν θέ-

Το ζητούμενο, σε πρώτη φάση, είναι το γιατί πουλάει. Γιατί διαβάζεται. Γιατί η φήμη-του προηγείται και η αγορά-του ακολουθεί. , αλλά δεν δικαιολογείσαι εάν δεν αφιερώσεις αύριο κιόλας ένα δίωρο για να το διαβάσεις.

– Peter Carey

λει να το κάνει αυτό. Ούτε εγώ ήθελα ποτέ να το κάνω. Στην δική μου περίπτωση συχνά γρά-

Σελίδα 36

Για τη μετάφραση Μαρία Ξυπολοπούλου

*Ο Πήτερ Κάρεϋ γεννήθηκε στη Βικτώρια της Αυστραλίας το 1943. Σπούδασε θετικές επιστήμες, χωρίς όμως να πάρει πτυχίο. Εργάσθηκε για χρόνια σε διαφημιστικές εταιρείες. Εμφανίσθηκε στα γράμματα το 1974 με τη συλλογή διηγημάτων: "Ο χοντρός στην Ιστορία" (στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Γνώση). Ακολούθησαν κι άλλες συλλογές διηγημάτων και τα μυθιστορήματα: "Bliss" (1981), "Illywhacker" (1985· υποψήφιο για το βραβείο Μπούκερ), "Όσκαρ και Λουσίντα" (1988· τιμήθηκε με το βραβείο Μπούκερ· στα ελληνικά από τις εκδόσεις Aquarius), "The tax inspector" (1991), "The unusual life of Tristan Smith" (1994), "Τζακ Μαγκς" (1997) και "True history of the Kelly Gang" (2001· τιμήθηκε και αυτό με το βραβείο Μπούκερ). Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Collected stories" το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των διηγημάτων του. Το βιβλίο "Ο Παπαγάλος και ο Ολιβιέ στην Αμερική" περιλήφθηκε στη βραχεία λίστα των υποψηφίων τόσο για το βραβείο Commonwealth όσο και για το βραβείο Booker 2010. Ο Κάρει έχει τιμηθεί επανειλημμένα για το σύνολο του έργου του, είναι μέλος της Royal Society of Literature, της Αυστραλιανής Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Σπουδών και της Αμερικάνικης Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Ζει στη Νέα Υόρκη και διδάσκει δημιουργική γραφή στο New York University. **η Francine Prose (1947-) είναι γνωστή συγγραφέας η οποία έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ αυτών: "The Lives of Muses", "Bigfoot Dreams", "Household Saints" και "Guided Tours of Hell". Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα έντυπα: The New Yorker, Atlantic Monthly και Paris Review. Συνεργάζεται επίσης με το Harpers ενώ αρθρογραφεί τακτικά για θέματα τέχνης

στη

Wall

Street

Journal.

Η Francine Prose εκτός από συγγραφέας, είναι και επισκέπτρια καθηγήτρια λογοτεχνίας. Βιβλία της έχουν προταθεί για σημαντικά αμερικανικά βραβεία, ενώ άλλα έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη ή έχουν διασκευαστεί ως μιούζικαλ για το θέατρο. Είναι μέλος του Αμερικανικού Κέντρου PEN, του οποίου έχει χρηματίσει πρόεδρος, που προωθεί τη λογοτεχνία, την ελευθερία της έκφρασης και τις διεθνείς σχέσεις των συγγραφέων. Κατοικεί στη Νέα Υόρκη.

Σελίδα 37

Μεταξύ των τεχνών και των επιστημών που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι φυσικά και η μουσική. Η Ιερή Τέχνη των Μουσών που προστάτευαν τις τέχνες κατά τους προγόνους μας την περίοδο που αναπτύχθηκε ο ονομαζόμενος σήμερα Ελληνικός πολιτισμός. Για τους Έλληνες της κλασσικής περιόδου και ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες από κάθε άποψη πόλεις (όπως η Αθήνα η Σπάρτη και το Άργος, αλλά ακόμη και οι κοσμοπολίτικες Ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας) η μουσική αποτελούσε μια από τις τρεις βασικές δομές εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας που λάμβαναν. Μουσική, μαθηματικά και σωματική αγωγή. Κάθε νέος της εποχής όφειλε να σπουδάζει σε αυτές τις βασικές γνώσεις. Η μουσική για τους αρχαίους δεν αποτελούσε απλά ένα μέσο διασκέδασης, αλλά μια πραγματικά χρήσιμη γνώση, καθώς γνώριζαν πώς βασίζεται καθαρά σε μαθηματικές αξίες και στην ουσία αναγνώριζαν σε αυτήν την αρμονία του σύμπαντος, αφού χάρη στα γραπτά που μας

Σελίδα 38

διασώζονται βρίσκουμε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που η μουσική, τα μαθηματικά και η ακριβής επιστημονική γνώση των αρχαίων συνδέονται αρμονικά, δημιουργώντας ένα σύνολο γνώσης πρωτόγνωρο για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής, και σε σύγκριση με τα σημερινά, πραγματικά άξιο μελέτης. Η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσας Πολλοί είναι αυτοί που στις μέρες μας υποστηρίζουν πως η ελληνική γλώσσα έχει μουσικότητα, στην προφορά της, στην εκφορά του λόγου. Η φωνή στην αρχαιότητα ονομαζόταν "αυδή", και καθόλου τυχαία δεν είναι η λέξη αυτή, αφού προέρχεται από το ρήμα "άδω" που σημαίνει τραγουδώ! Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος έλεγε: "Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική".

Επίσης ο μουσικός Γιάννης Ξενάκης συνήθιζε να λέει δημόσια ότι η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσας, είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Η μουσική και ο Πυθαγόρας Μια από τις μακροβιότερες και πιο δραστήριες φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας ήταν και οι Πυθαγόρειοι οι οποίοι όπως και στα μαθηματικά, έτσι και στην μουσική έδιναν μεγάλη σημασία. Ο ίδιος ο Πυθαγόρας θεωρείται ο πρώτος από τους φιλοσόφους που έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην γνώση της μουσικής, αλλά επίσης είναι και ο θεμελιωτής των βασικών μουσικών κανόνων αφού πρώτος όρισε τις κλίμακες τα διαστήματα και τα μέτρα. Πρώτος όρισε μαθηματικά την πρόοδο οκτώ τόνων που συνθέτουν την μουσική κλίμακα η οποία είναι η πρόγονος της σημερινής (ντο, ρε, μι...) όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι η μουσική δεν πρέπει ποτέ να προσεγγίζεται απλώς σαν μια μορφή διασκέδασης. Αντιθέτως, αναγνώριζε ότι η μουσική είναι μια έκφραση της αρμονίας, της αρχής που φέρνει τάξη στο χάος και στην δυσαρμονία.

Τα μουσικά όργανα των αρχαίων Αρχικά, να αναφέρουμε ότι η μουσική στην αρχαία Ελλάδα ήταν κυρίως φωνητική. Είναι γνωστοί άλλωστε οι ραψωδοί, ποιητές που παρουσίαζαν δημόσια τα έργα τους με μια μορφή απαγγελίας που είχε μουσικότητα στην εκφορά της, ενώ η εμφάνιση των πρώτων μουσικών οργάνων χρονολογείται στον έκτο αιώνα προ χριστιανικής χρονολόγησης. Το πιο γνωστό μουσικό όργανο της αρχαιότητας είναι φυσικά η λύρα, αρχικά τρίχορδη, και στην πάροδο των χρόνων, εξάχορδη, επτάχορδη και δωδεκάχορδη. Κατά τον μύθο, πρώτος δημιουργός της λύρας υπήρξε ο Θεός Ερμής ο οποίος όμως παίζοντας την προκαλούσε δυσαρμονία στο σύμπαν επηρεάζοντάς το με τις παλμικές δονήσεις των χορδών! Έτσι ο Ζευς τον διέταξε να την δώσει στον Απόλλωνα για να ξεπληρώσει την κλοπή των βοδιών του, και φυσικά ο Θεός του Φωτός, γνώριζε ήδη πως να την χρησιμοποιήσει! Η "φόρμιγγα" (φόρμιγξ), είναι επίσης δημοφιλής για τους αρχαίους αφού αποτελούσε το απαραίτητο μουσικό όργανο για τους ραψωδούς των ομηρικών επών.

Σελίδα 39

το Μονοχορδο του Πυθαγορα Σελίδα 40

Η "κιθαρίς", που το χαρακτηριστικό της είναι η τετράγωνη βάση της, είναι το μουσικό όργανο που απαιτούσε δεξιοτεχνία, γι αυτό και χαρακτηρίζεται ως το όργανο των επαγγελματιών κιθαρωδών. Αποτελεί έναν πιο τελειωμένο τύπο λύρας με περισσότερες χορδές, συνήθως 7 ή 8 και μεταγενέστερα περισσότερες. Άλλα έγχορδα όργανα είναι η "βάρβιτος" και η "πανδούρα" ή "πανδουρίς". Τα πνευστά όργανα ήταν κι αυτά διαδεδομένα στην αρχαιότητα τα οποία οι αρχαίοι προτιμούσαν ιδιαίτερα στις πολεμικές εκστρατείες και δραστηριότητες τους. Κατά την μυθολογία μας, πρώτος υπήρξε ο Πάνας που έφτιαξε τον "αυλό" από καλάμι. ο "δίαυλος" επίσης που είχε οργιαστικό και μυστηριακό ρόλο καθώς οι ακόλουθοι του Θεού Διονύσου τον χρησιμοποιούσαν κατά την διάρκεια των Διονυσιακών Μυστηρίων, αλλά φυσικά χρησιμοποιούταν και στις δημόσιες τελετές, τους εθνικούς αγώνες, τις πομπές και στα θεατρικά έργα, κυρίως στις τραγωδίες.. Η "σύριγξ", η "σάλπιγξ" αλλά και το "κοχύλι", ένα φυσικό μουσικό όργανο ήταν και αυτά διαδεδομένα στην αρχαιότητα. Κρουστά όργανα ήταν το "τύμπανο" που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι γυναίκες στις οργιαστικές λατρείες όπως τις Βακχικές. Τα "κρόταλα" ή "κρέμβαλα" που ήταν ξύλινα, τα "κύμβαλα" που φτιάχνονταν από μέταλλο και λέγεται πως είχαν ασιατική προέλευση, και το "σείστρο" που με τον οξύ ήχο του είχε τον ρόλο του ρυθμού. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πολλά άλλα στοιχεία της μουσικής παιδείας των αρχαίων Ελλήνων, όπως για παράδειγμα τους μουσικούς τρόπους, τις κλίμακες και γενικότερα, τεχνικά χαρακτηριστικά και τεχνοτροπίες, το μόνο σίγουρο είναι πώς ένα μόνο άρθρο δεν φτάνει.

Οι γνωστότεροι μουσικοί της αρχαιότητας. Φυσικά ο πρώτος ποιητής και μουσικός υπήρξε ο Ορφέας που με την Λύρα του είχε την ικανότητα να εξημερώνει τα άγρια ένστικτά ανθρώπων και ζώων, αλλά για αυτό το θέμα θα χρειαστεί ένα ξεχωριστό άρθρο. Ο Μαρσύας, φρυγικής καταγωγής αυλητής, Ο Αμφίωνας, ένας από τους σημαντικότερους κιθαρωδούς και εμπνευστής της κιθαρωδίας (τραγούδι με συνοδεία κιθάρας). Η μουσική υπήρξε σημαντική τέχνη για την διαπαιδαγώγηση των αρχαίων Ελλήνων, και η εφαρμογή της βρισκόταν σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας τους. Οι Έλληνες είμαστε ακόμη και σήμερα ένας λαός που αγαπά την μουσική και έχει να επιδείξει εξαιρετική μουσική παιδεία, ακόμη και αν η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από την βιομηχανοποίηση και την εμπορική χρήση της μουσικής, της Ιερής Τέχνης των Ελλήνων. Μάριος Κυρτάτος

Σελίδα 41

Το Φιλότεχνο συνάντησε τον Πέτρο Βασιλείου και τον Αντώνη Κακαβούλη για να μάθει πως είναι να αποζητάς την περιπέτεια της μουσικής εκτός των τειχών της Αθήνας.

Κάποια βράδια, δίπλα στη γέφυρα του Ευρίπου, την στιγμή που τα νερά… τρελαίνονται, μπορείς ν’ ακούσεις ένα «Τρίκυκλο» να σολάρει! Μαζί με τα νερά, τρελαίνονται και οι Χαλκιδαίοι, πιστοί φίλοι της ομώνυμης μπάντας που την ακολουθούν παντού και σιγοτραγουδούν μαζί της. Ο Πέτρος, ο Αντώνης, ο Μάριος και η Μαριάννα, έκαναν την παρέα τους συγκρότημα, την αγάπη τους για τη μουσική καθημερινή ενασχόληση. Ο Πέτρος επέστρεψεμουσικά- από την περιπέτειά του στην Αθήνα, με το συγκρότημα «Άνευ», με το οποίο είχε και …δισκογραφικά αποτελέσματα. Οι πρόβες της παρέας «για να περνάει η ώρα» έγιναν lives και οι νύχτες της Χαλκίδας απέκτησαν μουσική υπόκρουση. Το Φιλότεχνο συνάντησε τον Πέτρο Βασιλείου και τον Αντώνη Κακαβούλη για να μάθει πως είναι να αποζητάς την περιπέτεια της μουσικής εκτός των τειχών της Αθήνας. «Στην αρχή ήμασταν τρεις, ο Αντώνης, εγώ και ο Μάριος Ζαχαριάδης» μας λέει ο Πέτρος. «Γι’ αυτό το λόγο, αλλά και γιατί μου άρεσε μια εικόνα με ένα τρίκυκλο που βρήκα στο διαδίκτυο, πρότεινα να έχουμε αυτό το όνομα. Με τον Αντώνη είμαστε φίλοι από το 1999, αλλά παίζουμε μαζί από το 2008, που είχαμε το συγκρότημα «Ready or Not»και μετά το «GPS». «Είμαι

αυτοδίδακτος

στη

μουσική»

προσθέτει ο Αντώνης. «Παίζω κιθάρα και

μπάσο, αλλά στο γκρουπ κάνω τα φωνητικά, μαζί με τη Μαριάννα Τσάλα. Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε τα lives

«Είμαι αυτοδίδακτος στη μουσική»

ήταν κάτι πρωτοποριακό για τη Χαλκίδα. Υπήρχαν κάποιες παρέες που έπαιζαν μουσική, έτσι για τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά ίσως κανείς δεν έπαιζε μπροστά σε κοινό. Τώρα υπάρχουν κι άλλα γκρουπ.» Στην ερώτηση, τι μουσική παίζουν, ο Πέτρος είναι ξεκάθαρος. «Αυτή που ακούμε! Δεν έχουμε βάλει ετικέτα «rock» ή «έντεχνο» ή κάτι άλλο. Αν ένα τραγούδι μας αρέσει, το προβάρουμε και το παίζουμε». « Αν μπορούσα να κάνω ένα

Αντώνης Κακαβούλης (τραγούδι) και Πέτρος Βασιλείου (guitar loop) επί το έργον

opening τίνος θα ήταν; Μα των Rolling Stones φυσικά» απαντά ο Αντώνης. «Αλλά θα έπρεπε πρώτα να έχουμε μια δισκογραφική δουλειά να παρουσιάσουμε…» «Θα γίνει- κάποια στιγμή- κι αυτό»

«Στην αγορά του Αλ Χαλίλι». Ο Πέτρος είναι κατηγορηματικός! «Ήταν πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του, θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ. Όπως κι ένα πρόσφατο, τα «Διόδια» του Σταύρου Σιόλα, εκπληκτικό κομμάτι». Το επόμενο live σας, πότε είναι;

επεμβαίνει ο Πέτρος. Αυτή τη στιγμή

«Λόγω υποχρεώσεων, δεν έχουμε κανονίσει κάτι

ετοιμάζω κάτι ξεχωριστό για τη Χαλκί-

άμεσα» λέει ο Αντώνης. «Ότι κανονίσουμε όμως, το αναρ-

δα-κάτι που δεν υπάρχει ακόμα, κάτι

τούμε στη σελίδα μας στο facebook, www.facebook.com/

για τη μουσική. Όταν θα ολοκληρωθεί,

Trikilko. για να μας συναντήσουν οι φίλοι μας»

ίσως να καταφέρουμε να βγάλουμε και

Η συνάντηση έκλεισε με μια… προβοκατόρικη ερώτη-

δίσκο. Βέβαια, φοβάμαι ότι ίσως έτσι

ση: Αν σας ζητούσαν να παίξετε σε… πανηγύρι με καλά

χάσουμε αυτό το παρεΐστικο - τόσο με-

λεφτά, θα το κάνατε;

ταξύ μας όσο και με τον κόσμο που μας ακολουθεί. Πάντως, κάποια στιγμή θα το δοκιμάσουμε». Ένα τραγούδι που θα ήθελες ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι δικό σου, να το έχεις γράψει- τραγουδήσει εσύ; Σελίδα 44

«Με τίποτα», λέει ο Αντώνης. «Δεν το έχω το Δημοτικό τραγούδι με τίποτα!» «Κοίταξε, δεν μου αρέσει να κοροϊδεύω!» απαντά ο Πέτρος. «Το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι, πολύ απλά δεν το κατέχουμε, δεν είναι στην μουσική μας παιδεία. Πως

μπορώ να πάω σε ένα πανηγύρι, να παίξω μπάσο; Τα ακόρντα, κουτσά στραβά θα τα βγάλω, αλλά… δεν θα κοροϊδέψω τον κόσμο που θα με ακούσει και θα θέλει να διασκεδάσει;». Η Χαλκίδα απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, αλλά οι τολμηροί αποζημιώνονται. Παραλίες, η γέφυρα, τα τρελά νερά, λίγο τσιπουράκι, φρέσκοι ψαρομεζέδες. Και για όσους θελήσουν να κάτσουν και για βράδυ; Μουσική βόλτα με ένα Τρίκυκλο! Καλαποθάκος Αγαμέμνων

Οι αφίσες τους λιτές, η μουσική τους πλούσια

memos9kal@yahoo.gr

Σελίδα 45

Από την Φιλία Εκδοτική

Πληροφορίες:

210 7787751 Ένας κουρνιαχτός, χιλιάδες κόκκοι σκόνης... σκέψεις, επιθυμίες, συγκρούονται με μια σουρεαλιστική πραγματικότητα και συνυπάρχουν μ' ένα τρόπο αλλόκοτο, σαγηνευτικό, αναταράσσοντας την αναρχία μέσα μου... Ορμούν η μια στην άλλη σαν αγριομέλισσες σε μια λαχταριστή γύρη μεταφέροντας κι αρπάζοντας η καθεμιά κάτι απ' το είναι της άλλης... κι εγώ... συγκολλώ τις αταίριαστες γοητευτικές τους ίνες που αιωρούνται πια σαν κόκκοι σκόνης, σε μια αχτίδα...

Σελίδα 46

Chris Jordan Σελίδα 47

«Ποθώ

να είμαι σε θέση να φωτογραφίσω τον τρόπο που ένας ζωγράφος ζωγραφίζει, με ένα χαλαρό, εκφραστικό τρόπο......»

Chris Jordan φωτογράφος- δημιουργός κολάζ. Ο Κρις Τζόρνταν είναι ένας φωτογραφικός καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί τα έργα του για να επιφέρει επίγνωση σχετικά με ένα σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας – τον καταναλωτισμό. Ο Τζόρνταν έχει χαρακτηριστεί ως «ο κορυφαίος καλλιτέχνης του οικολογικού κινήματος» εξαιτίας της ικανότητάς του να στέλνει σαφή μηνύματα για τη μαζική κατανάλωση, μέσω όμορφων εικόνων που καταλήγουν να αηδιάζουν τον θεατή. Τα έργα του έχουν την εξής πρωτοτυπία: από μακριά μοιάζουν με σύγχρονες αναπαραστάσεις διάσημων αριστουργημάτων, αλλά μόλις πλησιάσει ο θεατής, έρχεται αντιμέτωπος με χιλιάδες απόβλητα, τα οποία έχουν απλά συναρμολογηθεί σε μια όμορφη εικόνα. Γεννημένος το 1971 στην Νέα Υόρκη χρησιμοποιεί περιοδικά, εφημερίδες απόβλητα, για να δημιουργήσει ένα έργο στον καμβά, το οποίο ο θεατής το αντιλαμβάνεται μόνο όταν το δει από κοντά. Επηρεασμένος από καλλιτέχνες όπως οι Gustav Klimt, Schiele Egon, Franz Kline, Rube Goldberg, Max Ernst.. Όπως λέει και ο ίδιος «τα περισσότερα κομμάτια είναι σκόπιμα βαλμένα στο σωστό σημείο, άλλα όμως, είναι θέμα τύχης η θέση τους, και αυτό ακριβώς μπορεί να δώσει ακόμα πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα από το αναμενόμενο». Δεν είναι στόχος του να βγάλει έννοιες από τα έργα, αλλά ο θεατής να βγάλει τα δικά του συναισθήματα κοιτάζοντάς τα.... Είναι ένας από τους 40 σημαντικότερους καλλιτέχνες του νέου κινήματος.!!

Σελίδα 48

Η λέξη κολάζ προέρχεται από την γαλλική λέξη coller που σημαίνει «κολλάω». Δηλαδή η εικόνα δημιουργείται από κομμάτια υφάσματος ή χαρτιού αλλά και από άλλα υλικά κολλημένα μεταξύ τους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία. Ο Πικάσο και ο Μπρακ ήταν αυτοί που πρώτοι παρουσίασαν την τεχνική αυτή, στις αρχές της δεκαετίας του 1900, θέλοντας να δώσουν ζωντάνια στα έργα τους, χρησιμοποιώντας κομμάτια από εφημερίδες αλλά και πολλά άχρηστα αντικείμενα. Το κολάζ ήταν η πλέον δυναμική συμβολή του Ερνστ στη προσπάθεια των ντανταϊστών να πλήξουν τις παραδοσιακές καλλιτεχνικές αξίες. Συνέθετε εικόνες με ετερόκλητα στοιχεία κι υλικά. Με τη τεχνική αυτή, κατάφερε να επεξεργαστεί οικείες εικόνες και να δημιουργήσει παράξενες αινιγματικές συνθέσεις που προκαλούν κι αποσυντονίζουν τη λογική. Η αρχική του ώθηση σε τούτο, όπως εξηγεί ο ίδιος, προήλθε από την επιθυμία του να δημιουργήσει διδακτικό κατάλογο, με τόσον ετερόκλητα στοιχεία, ώστε να μπερδέψουν το μυαλό, να παράγουν παραισθήσεις και να προσδώσουν στα αντικείμενα της εικόνας, νέες συστάσεις μέσα από τη γοργή εναλλαγή. Το πιο σημαντικό τελικά ήταν η ποιητική σπίθα που προέκυψε από το συνδυασμό ετερογενών στοιχείων, παρά το ίδιο το κολάζ. Αγγελική Δρακάκη

Σελίδα 49

Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάθεται σε ένα πέτρινο κάθισμα και να αντιγράφει σε έναν πάπυρο 40 μέτρων τα χειρόγραφα διάσημων συγγραφέων της αρχαιότητας; Με λίγα λόγια να ήσουν ένας μορφωμένος δούλος εκείνης της εποχής;

Τίτλος άρθρου εσωτερικής σελίδας

Με αυτόν τον τρόπο διασώθηκαν όσα αντίγραφα έχουμε. Αυτή τη μέθοδο είχαν οι βιβλιοθήκες τότε για να μεταδώσουν και για να κρατήσουν ζωντανή κάθε διδασκαλία, κάθε επιστήμη και κάθε διάλεξη «μεγάλων» ανθρώπων. Και σε όσα έχουμε σήμερα στα χέρια μας, δημιουργήματα της ίδιας μεθόδου, βασίζουμε τις γνώσεις μας και τις επιστήμες μας . Η Ελλάδα μας, μια χώρα που γέννησε τις τέχνες και τις επιστήμες ήταν φυσικό να αγαπήσει τις βιβλιοθήκες. Βιβλιοθήκες γνώστες ή όχι, αλλά βιβλιοθήκες πλούσιες σε ιστορία … Μαζί θα ανακαλύψουμε τι ήταν τότε οι βιβλιοθήκες και τι είναι σήμερα. Θα ψηλαφίσουμε μέσα από την λειτουργία κάθε βιβλιοθήκης, την προσφορά στον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο όλο! Αφορμή για να αναφερθώ στις βιβλιοθήκες είναι η κρίση! Μη σας φανεί περίεργο… Τα τελευταία χρόνια παρασυρμένοι από πρόσκαιρα καπιταλιστικά ιδεώδη, έχοντας εντυπωσιαστεί από την εξέλιξη και την τεχνολογία, παραγκωνίσαμε βιβλίο και λογοτεχνία…. Απομακρυνθήκαμε απ΄ τις βιβλιοθήκες. Ξεχάσαμε τη συντροφιά και το μοναδικό ταξίδεμα που προσφέρουν οι σελίδες

της αφηγηματικής πεζογραφίας… οι εμπνευσμένοι στίχοι της ποίησης. Η κρίση λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τι είναι βιβλίο. Να ανακαλύψουμε ξανά εκείνον τον οικονομικό τρόπο για να «διασκεδάζουμε» και ταυτόχρονα να μαθαίνουμε. Η πρόσβαση μας στα βιβλία… στις βιβλιοθήκες, είναι δωρεάν και ελεύθερη. Κάθε αναζήτησή μας, κάθε επιθυμία και ανάγκη μας μπορεί να καλυφτεί, σε ότι ηλικία και αν είμαστε, όποιου φύλου ή φυλής. Από ένα φτωχό παιδί που θέλει να ψάξει να βρει σχολικές πληροφορίες, μέχρι τη γιαγιά που θέλει να απολαύσει ένα μυθιστόρημα. Μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν χιλιάδες βιβλιοθήκες σε πολλές μορφές δανείστικες, ανταλλακτικές, κινητές ακόμα και ηλεκτρονικές. Βιβλιοθήκες που ξέρουν να προσαρμόζονται στην εποχή τους και σε αυτό που ζητάμε. Ο πολιτισμός με τις βιβλιοθήκες ήταν και είναι αλληλεξαρτώμενες έννοιες. Έτσι η ιστορία της βιβλιοθήκης και των βιβλίων αλλάζει μέσα στους αιώνες μαζί με το καθεστώς, την θρησκεία και την εποχή… Οι βιβλιοθήκες ήταν και είναι ένα μεγάλο «όπλο». Σελίδα 51

Εμείς αυτό που θα κάνουμε είναι να τις ανακαλύψουμε μέσα στις εποχές τους, να δούμε κάθε μορφή τους και να φτάσουμε στο σήμερα. Δεθείτε λοιπόν για να ταξιδέψουμε σε αυτά τα υπέροχα μέρη μαζί, να ανακαλύψουμε τους θησαυρούς που κρύβουν οι βιβλιοθήκες και τα βιβλία που φιλοξενούν στα ράφια τους.

Mαρία Ξηνταριανού m.l.marlou@gmail.com

Σελίδα 52

Βιβλιοπωλεία Φλωράς Αθήνα Πανεπιστημίου 59, τηλ. 210-3215590, Μαρούσι Μιλτιάδου 16, τηλ. 210-8066377, Ηλιούπολη Κουντουριώτου 14, τηλ. 210-9955162, Κορυδαλλός Κουντουριώτου 54-56, τηλ. 210-4942302

ΚOSMOS TELEBOOKSHOP ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 8001133294 Τηλέφωνο

21 0321 5590

Διεύθυνση email

info@floras.gr

Ιστότοπος

http://www.florasfun.gr http://www.linguafranca.gr

Της Αμαλίας Σδρούλια

Ένα γράμμα όλων των μεταναστών της Γερμανίας στην αγαπημένη μας Ελλάδα...

Σελίδα 54

Γιατί; Ζω και εργάζομαι εδώ και δεκαεπτά χρόνια στη Γερμανία και παρατηρώ με δέος τους Έλληνες που μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια για να επιβιώσουν διότι η λατρεμένη μας χώρα τους έδιωξε με το χειρότερο τρόπο. Έχασαν τη δουλειά τους η δεν είχαν αρκετά χρήματα να θρέψουν τις οικογένειες τους. Αναγκάστηκαν λοιπόν να εγκαταλείψουν τη χώρα που τόσο βαθειά αγαπούν και να ξενιτευτούν. Επίσης άλλοι Έλληνες του Εξωτερικού, όπως εγώ, βύθισαν τα όνειρα τους για επαναπατρισμό λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ειδήσεις και μηνύματα που μας αποκαρδιώνουν και συνάμα μας θυμώνουν, γιατί η Ελλάδα δεν δείχνει ποιά πραγματικά είναι. Αυτό είναι που με θλίβει, ότι η Ελλάδα δεν ξέρει ποιά είναι. Οι εξελίξεις στον τομέα της οικονομίας και εργασίας είναι ραγδαίες και καταλυτικές. Όσο και να προσπαθώ να σταθώ σε μια αποσημειολόγηση καίριων σημείων της ρέουσας κατάστασης στη Ελλάδα, αδυνατώ να δώσω μια συνεκτική αποτυπωμένη εικόνα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί βρισκόμαστε σε μια εποχή κρίσης, που από τη μια τσιμεντώνει την κρατική καπιταλιστική επιθετικότητα της άρχουσας τάξης απέναντι στο λαό, αλλά από την άλλη δίνει τη δυνατότητα για ενδοκυριαρχικές συγκρούσεις της ίδιας της κυρίαρχης τάξης και φυσικά για επαναδιευθέτηση συμμάχων στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.

θέση και δεν χρειαζόταν να πάρει τα χρήματα της Ευρώπης, αφού το πρωτογενές πλεόνασμα της δε σημαίνει κάτι άλλο από το γεγονός ότι η χώρα μας μπορεί να επιβιώσει και χωρίς τα χρήματα των εταίρων της μέσα από τα δάνεια. Εάν λάβουμε υπόψη τους τόκους που έχουμε να πληρώσουμε, το ωραίο πλεόνασμα του προϋπολογισμού μας μετατρέπεται σε «ωραίο» και «μεγάλο» έλλειμμα. Δεν έχουμε καταλάβει ένα πράγμα, ότι την καλύτερη δουλειά που θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα είναι να μη δεχθεί τη επόμενη δόση, γιατί η διεθνής Κοινότητα θα χάσει εάν δεν πληρώσει στους Έλληνες την επόμενη δόση. Αρκετές φορές χάσαμε εμείς, ας αφήσουμε και τους εταίρους μας να χάσουν μια φορά κι εκείνοι και ας μην έχουμε και τύψεις συνειδήσεως. Αυτή η νέα διαπραγματευτική στάση αποτυπώνει πολύ αδρά, μια πραγματική μετατόπιση του συστήματος σε μια «Ανατολή της Δημοκρατίας», αλλά το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο για τον Έλληνα... Ωστόσο δεν πρέπει να φοβηθεί την αντιπαράθεση του με τη Διεθνή Κοινότητα. Είναι υποχρέωση και απαίτηση της εποχής να τελειώνουμε με τους ασταθείς κρατικούς μηχανισμούς και να δημιουργήσουμε ένα κράτος

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι «Γιατί» έπρεπε η Ελλάδα να φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας, να αναγκαστεί να εκδιώξει τους πολίτες της και να δημιουργήσει ένα νέο μεταναστευτικό κύμα, εφόσον θα μπορούσε εξαρχής να κρατήσει μια πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση έναντι των δανειστών της; Ίσως εάν δεν ήταν τόσο ευάλωτη στους συναισθηματικούς εκβιασμούς της Ευρώπης να βρίσκονταν σε θέση ισχύος. Πόσες φορές στο παρελθόν αποχώρησε η Τρόικα και πόσες άλλες υποχώρησε η Αθήνα καθώς ο φόβος της ήταν μεγάλος; Η Ελλάδα ήταν πάντα σε πολύ καλή διαπραγματευτική

Σελίδα 55

κύρους στηριγμένο στην κρατική πρόνοια, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα από την εκμετάλλευση πρωτογενών πηγών, στην εφαρμογή των νόμων του συντάγματος και πάνω απ΄ όλα στην αλληλεγγύη και την κατάργηση φασιστικών κομμάτων που σπέρνουν το μίσος στη χώρα μας. Ας ενωθούμε επιτέλους μόνο για το καλό της χώρας μας, ώστε να μπορέσουμε κι εμείς που ζούμε στην ξενιτιά να ξαναγυρίσουμε πίσω, να ανταμώσουμε και να αγκαλιάσουμε με στοργή τη «μάνα μας» Ελλάδα, γιατί εμείς εδώ μακριά που είμαστε, ζούμε και αναπνέουμε μόνο για εκείνη. Το έχω ξαναπεί, ότι το να αλλάξουμε τη χώρα μας φίλε Έλληνα, δεν είναι τρέλα, δεν είναι ουτοπία ...είναι δικαιοσύνη, είναι αγάπη, είναι σεβασμός!!! Και κάτι ακόμα… όταν γράφουμε την ιστορία μας, ας φροντίζουμε τη πένα να μην τη κρατάει άλλος... Αμαλία Σδρούλια

Σελίδα 56

Ανάπτυξη Εφαρμογών Android Το Automon Android ξεκίνησε με την ανάπτυξη εφαρμογών για κινητές συσκευές (τηλέφωνα & tablet) με λειτουργικό σύστημα Google Android το 2011.

Στην πορεία εξελίχθηκε σε μια ηλεκτρονική πύλη για δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία, στα Ελληνικά και όχι μόνο, σε μορφή Flip-Book έτοιμα απλά και εύκολα για εγκατάσταση στην Android συσκευή σας.

Οι δημοσιεύσεις μας δεν υπόκεινται στις δεσμεύσεις περί πνευματικών δικαιωμάτων (οι συγγραφείς ή οι εκδοτικοί οίκοι τα έστειλαν απευθείας σε εμάς, ή έχουν παρέλθει 70 έτη από το θάνατο του συγγραφέα, ή δε διεκδικούνται τα δικαιώματα από τους δικαιούχους). Σε περίπτωση που οι δικαιούχοι αλλάξουν γνώμη δεσμευόμαστε να αποσύρουμε

Δεν πρόκειται για απλές δημοσιεύσεις - μεταφορτώσεις. Καθημερινά ασχολούμαστε με δικά μας έξοδα και χρόνο, ώστε:

       

να επικοινωνούμε με εκδοτικούς οίκους να διαμορφώνουμε κείμενα να επεξεργαζόμαστε εικόνες να διατηρούμε αντίγραφα-backup να αγοράζουμε βιβλία να συντηρούμε κοινωνικά δίκτυα να αναπτύσουμε συνεργασίες με άλλους προγραμματιστές, γραφίστες, ... να διαβάζουμε και να εξελισσόμαστε με στόχο να σας παρουσιάζουμε με τον δικό μας μοναδικό και καλαίσθητο ηλεκτρονικό τρόπο, δωρεάν βιβλία από την ελληνική και όχι μόνο λογοτεχνία.

Παιδική Λογοτεχνία Κριτική βιβλίων για παιδιά... Γιατί τα βιβλία είναι φίλοι μας, αλλά τους φίλους τους διαλέγουμε!

paidiki-logotexnia.blogspot.gr

Σελίδα 60

Υπόθεση Ο Αλήτης, ένα αδέσποτο κουτάβι, γεννιέται σε μια χριστουγεννιάτικη φάτνη και αρχίζει να τριγυρνάει στους στολισμένους δρόμους της πόλης αναζητώντας τη μαμά του Παλμύρα. Στην προσπάθειά του να τη βρει, θα συναντήσει κόσμο και κοσμάκη, θα εκπαιδευτεί να επιβιώνει στον δρόμο και θα μπλέξει σ' ένα σωρό απίθανες περιπέτειες. Με ποιους θα γιορτάσει άραγε τα πρώτα του Χριστούγεννα; Χαρακτηριστικά Εκδότης: Ψυχογιός Συγγραφέας: Μερκούριος Αυτζής Εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη ISBN: 978-960-453-455-5 Έτος 1ης Έκδοσης: 2008 Σελίδες: 55 Τιμή: περίπου 5 ευρώ Ηλεκτρονική αγορά εδώ Τάξεις: Β', Γ', Δ' Κριτική Μια πολύ απλή, αθώα και χαριτωμένη σκυλο-ιστορία για τα Χριστούγεννα, που χωρίς να συναρπάζει ιδιαίτερα, κρατάει ευχάριστη συντροφιά στα μικρότερα παιδιά και ικανοποιεί με το αναμενόμενο happy end. Δεν υπάρχει χωρισμός σε κεφάλαια, όμως το κείμενο δεν ξεπερνάει τη μισή σελίδα ανά σαλόνι και η πλούσια πολύχρωμη εικονογράφηση κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Προτείνεται περισσότερο σε μαθητές των μικρότερων ή μεσαίων τάξεων και σίγουρα τα παιδιά που συμπαθούν τα σκυλάκια θα το συμπαθήσουν ιδιαίτερα.

Αξίες - Θέματα

Οικογένεια, Ζωοφιλία, Φιλία, Χριστούγεννα Σκηνές που ξεχωρίσαμε Λίγο πριν το φινάλε, η Ρουμπίνη βοηθάει τον Αλήτη να το σκάσει και στέκεται στο πλευρό του μέχρι να βρουν τη χαμένη του οικογένεια. "Δεν ήθελα να σ' αφήσω μόνο σου, μέρες που είναι", του λέει. Εικονογράφηση Πλούσια και έγχρωμη, αλλά και κάπως εκτός κλίματος, καθώς συχνά επιλέγει αντί ν' ακολουθεί τα συναισθήματα του ήρωα, να μας παρουσιάζει απλώς χαρούμενα κουταβάκια σε διάφορες πόζες.

Σελίδα 61

Απόσπασμα Χριστούγεννα... Πόσο γρήγορα μύρισαν και φέτος! Ακόμα δεν έχει μπει ο Δεκέμβρης και οι δρόμοι της Αθήνας, οι πλατείες, οι βιτρίνες, τα μπαλκόνια των σπιτιών γέμισαν στολίδια, γιρλάντρες - πήραν τη θέση τους τα λαμπιόνια. Η πλάση προετοιμάζεται κι αυτή να τα υποδεχτεί. Το κρύο είναι τσουχτερό. Σπυρωτό πέφτει στα βουνά το χιόνι. Τα πουλιά πετούν χαμηλά. Κάνουν ένα-δύο γύρους και ύστερα άλλα κουρνιάζουν στις φωλιές τους κι άλλα τρυπώνουν ανάμεσα στις φυλλωσιές. Στα σπιτάκια τους βρίσκουν ζεστασιά και τα κατοικίδια, οι γάτες, τα ποντίκια, τα σκυλιά… Θα μου πείτε: «Όλα τα σκυλιά;» Ε, όχι και όλα! Η Παλμύρα, ένα πανέμορφο θηλυκό γκόλντεν ριτρίβερ, δυο μέρες τώρα τριγυρίζει αδέσποτη στους δρόμους. Την έδιωξαν την άμοιρη τα αφεντικά της κι είναι πεινασμένη. Τα πόδια της τρέμουν, αλλά όχι! Δεν

Σελίδα 62

το βάζει κάτω. Η κοιλιά της σχεδόν σέρνεται στο χώμα, μητέρα θα γίνει σε λίγο – να βρει μια ζεστή γωνιά να γεννήσει τα μικρά της θέλει.

Παναγιάς, την ώρα που στοργικά έσκυβε πάνω από το Θείο Βρέφος, είχε χαραχτεί βαθιά στη μνήμη του. Το ίδιο και η μυρωδιά της μαμάς του στα υγρά του ρουθούνια.

Λίγες μέρες αργότερα ένα κουτάβι ξετρυπώνει μέσα από μια τούφα άχυρα. Ανοίγει τα μάτια του και… το μικρό Χριστό με την Παναγία και τον Ιωσήφ αντικρίζει μπροστά του. Γιατί σε φάτνη χριστουγεννιάτικη βρίσκεται, σε κεντρική πλατεία της πόλης.

- Είδε κανείς τη μαμά μου; Γάβγισε.

Τη μαμά του δεν τη βλέπει πουθενά. Νωρίς το πρωί, όταν εκείνο κοιμόταν, δυο εργάτες του δήμου πέρασαν από τη φάτνη. Είδαν τα αδελφάκια του που έπαιζαν αμέριμνα και τα μάζεψαν, μαζί και τη μαμά τους την Παλμύρα. Κι ο μικρός Αλήτης φοβήθηκε. Έκλαψε πολύ.

- Θέλω τη μαμά μου! αλύχτησε. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και κανένας δε βρισκόταν στην πλατεία για να ρωτήσει. Μόλις στέρεψαν τα δάκρυα, η κοιλιά του γουργούριζε από την πείνα, πήρε την απόφαση να ψάξει και πιο πέρα να τη βρει. Η εικόνα της

Έτρεξε κι ως την άλλη άκρη της πλατείας και ξαναφώναξε: - Είδε κανείς τη μαμά μου; - Εεε! Τι έπαθες και ουρλιάζεις έτσι; πετάχτηκε τότε ένας βάτραχος που ετοιμαζόταν να πέσει σε χειμερία νάρκη και είχε τη φωλιά του λίγα μέτρα πιο κει, στην τεχνητή λιμνούλα, κάτω από τα νούφαρα. Πώς σε λένε; -Ξέρω κι εγώ; - Δεν ξέρεις; Χμ! Αν και δεν έχω χρόνο, κάτι θα κάνω και γι' αυτό. Λοιπόν, σε βαφτίζω... Αλήτη! Σου πάει γάντι.

- Ποιος νοιάζεται; Μήπως είδες τη μαμά μου; - Όχι. Μα αν θέλεις, μπορείς να μείνεις μαζί Σελίδα 63

μου. Και την άνοιξη, με το καλό, που θα ξυπνήσω θα σου μάθω να κοάζεις και θα σε κάνω βουτηχτή, τον καλύτερο της λίμνης! Το σκέφτηκε λίγο ο μικρός Αλήτης, μόλις όμως έβαλε την πατούσα του στο παγωμένο νερό, το μετάνιωσε.

- Άσε καλύτερα, σ' ευχαριστώ! Θα ψάξω να βρω τη μαμά μου, είπε κι έφυγε. Χρήση στην τάξη Βασισμένοι στην χαριτωμένη και ευαίσθητη ιστορία του Αλήτη, μπορούμε να συζητήσουμε για τους άστεγους και τα ορφανά παιδιά που τις μέρες των Χριστουγέννων δεν μπορούν να γιορτάσουν μαζί με την οικογένειά τους. Ποιος φροντίζει άραγε γι' αυτούς τους ανθρώπους και πώς θα μπορούσαμε εμείς να τους βοηθήσουμε; Μέσω της Ρουμπίνης, ο συγγραφέας αφήνει να φανεί μια έμμεση κριτική στους ανθρώπους της "καλής κοινωνίας" που δεν αγαπούν τα σκυλάκια τους πραγματικά, αλλά τα χρησιμοποιούν απλώς ως διακοσμητικά. Μας δίνει έτσι αφορμή να συζητήσουμε για τα συναισθήματα των κατοικίδιων ζώων και τον σεβασμό που τους οφείλουμε ως ιδιοκτήτες αλλά και φίλοι τους.

Σελίδα 64

Δεν ξέρω αν η επιλογή της ράτσας του ήρωα είναι σκόπιμη, όμως τα γκόλντεν ριτρίβερ θεωρούνται τα πλέον ενδεδειγμένα σκυλιά για "υιοθεσία" από μια οικογένεια, καθώς είναι καλοσυνάτα και υπάκουα. Καθώς στο κείμενο γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη ράτσα (σ.11) θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στην τάξη για τα χαρακτηριστικά και την ιστορία της, να τη συγκρίνουμε με άλλες ράτσες και να κάνουμε έτσι μια έμμεση αναφορά στη διαφορετικότητα. Όλοι (οι σκύλοι) ίσοι, όλοι διαφορετικοί.

Το νέο μυθιστόρημα του Βασίλη Πέρρου

Οι ευωδιές του γιασεμιού, όταν σκορπάνε στο θαλασσινό αεράκι του Αιγαίου, κάνουν θαύματα… Γαληνεύουνε ψυχές, νικούν και τη μοίρα ακόμη και φέρνουν ευτυχίας μαντάτα ξεχασμένα εκεί που σκόρπισε η απογοήτευση το δάκρυ της… Μια νεαρή κοπέλα, η Αφροδίτη… κι άλλη μία, η Αγγέλα, δύο ψυχές ενωμένες, δυο ιστορίες ζωής… μα δυο ιστορίες παράλληλες, η μια μυθιστορηματική, η άλλη αληθινή. Αγώνας επιβίωσης, ατελείωτος…

η μάνα, η αληθινή, αλλά κι εκείνη που ανέλαβε ν΄ αλλάξει το ριζικό της ζωής της, ένας γιατρός που διηγείται μα κι ένας δικηγόρος που ρίχνει γέφυρες στη δυστυχία… Ο έρωτας ο απαγορευμένος με τα δυο πρόσωπα, το ένα της ευτυχίας και το άλλο της ντροπής… κι ο Άγιος, Εκείνος που ενώνει με τη χάρη Του το σήμερα με το χθες… Εναλλαγές συναισθημάτων έντονων… συγκίνηση, χαρά, αγωνία, λύτρωση… αμφιβολία ξανά… όλα λουσμένα με το φως και τις εικόνες του Αιγαίου, κάτω απ΄ τα σύννεφα του απέραντου ουρανού, με τις αμέτρητες διαθέσεις…

paidikavivlia.blogspot.gr

Το άρθρο αυτό μπορεί να έχει 100-150 λέξεις. Το υλικό θεμάτων που εμφανίζεται στα ενημερωτικά δελτία είναι πάρα πολύ μεγάλο. Μπορείτε να συμπεριλάβετε άρθρα σχετικά με τεχνολογίες ή καινοτομίες στον τομέα σας. Μπορεί επίσης να θέλετε να αναφέρετε επιχειρησιακές ή οικονομικές τάσεις ή να κάνετε προβλέψεις για τους πελάτες σας.

Εάν το ενημερωτικό δελτίο διανέμεται εντός της εταιρείας, μπορείτε, εάν θέλετε, να σχολιάσετε κάποιες νέες διαδικασίες ή βελτιώσεις στην επιχείρηση. Επίσης μπορείτε να αναφέρετε τα ποσά πωλήσεων ή εσόδων, για να δείξετε την εξέλιξη της επιχείρησης.

τολή από τον πρόεδρο της εταιρείας ή ένα κύριο άρθρο. Μπορείτε επίσης να δώσετε το προφίλ νέων υπαλλήλων, σημαντικών πελατών ή προμηθευτών.

Κάποια ενημερωτικά δελτία περιλαμβάνουν μια στήλη που ενημερώνεται σε κάθε τεύχος, για παράδειγμα μια στήλη συμβουλών, κριτικής βιβλίων, μια επισ-

Σελίδα 67

Ο πόνος στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής Σταθερός σύντροφος της ζωής, ο πόνος αφήνει τα ίχνη του σε κάθε δραστηριότητα, από την καθημερινότητα ως τον πολιτισμό και την επιστήμη. Έχοντας αντιμετωπίσει επαγγελματικά το δυσάρεστο αυτό σύμπτωμα επί δεκαετίες, ο γνωστός γιατρός και συγγραφέας Γ. Α. Ρηγάτος εστιάζει και το δεύτερο ταλέντο του στον πόνο, ανιχνεύοντας τις πολιτισμικές, λαογραφικές, ιστορικές αλλά και επιστημονικές συνιστώσες του πόνου και των προσπαθειών καταπολέμησής του. Το νέο του βιβλίο "Ο πόνος στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής" κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις Βήτα. Ο συγγραφέας δεν χρειάζεται συστάσεις. Πολυγραφότατος, με ζωηρό ενδιαφέρον στη λαογραφία της ιατρικής και της υγείας, με ζωντανό αλλά απέριττο ύφος, ιχνηλατεί το αντικείμενό του στους πολυδαίδαλους δρόμους της ιστορίας, στις λαϊκές παραδόσεις, στους διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και στο οικείο σ' αυτόν χώρο της ιατρικής επιστήμης. Το πλούσιο υλικό που συνέλεξε, με τη γνωστή στους τακτικούς του αναγνώστες μεθοδικότητα, το έχει ταξινομήσει σε τέσσερις ενότητες, η πρώτη από τις οποίες διερευνά τις θεωρήσεις του πόνου στην αρχαιοελληνική γραμματεία και γλώσσα, στη μυθολογία, στη θεολογία και τις λαϊκές παραδόσεις. Το δεύτερο μέρος αναζητά ιστορικές αναφορές στον πόνο και την αντιμετώπισή του σε αρχαίους λαούς της Κίνας, της Ινδίας, της Αμερικής και αλλού, στην Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, μέχρι την εμφάνιση των σύγχρονων αναλγητικών και αναισθητικών στη χώρα μας. Στο τρίτο μέρος επιχειρεί μια λεπτομερέστερη θεώρηση των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του πόνου, από το φλοιό της ιτιάς, το όπιο και την κοκαΐνη, μέχρι τα σύγχρονα σκευάσματα. Τέλος, το τέταρτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε ιστορικά στιγμιότυπα, ορισμένα απ' αυτά αποτυπωμένα στην ειδησεογραφία και τη λογοτεχνία, ακόμα και σε διαφημίσεις, σχετικά με "θαυματουργά" παυσίπονα, αναλγητικά εμπειρικά σκευάσματα, ακόμα και διαδεδομένα ναρκωτικά. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια συλλογή κειμένων για τον πόνο από την ελληνική και τη διεθνή φιλολογία, αλλά και εικονογραφήσεις του πόνου και των αναλγητικών.

Σελίδα 68

Γεράσιμος Α. Ρηγάτος Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις, 2009 178 σελ.

ISBN 978-960-452-083-1

Ο Γεράσιμος Ρηγάτος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1945. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου είναι διδάκτωρ και υφηγητής -άμισθος επίκουρος καθηγητής. Άσκησε την ιατρική επί 40 χρόνια, 26 από τα οποία ως διευθυντής παθολόγος ογκολόγος. Κατά την ίδια περίοδο ήταν δραστηριοποιημένος στο χώρο των επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε μέλος διοικητικών συμβουλίων, γενικός γραμματέας και πρόεδρος. Είναι ιδρυτής (1989) και επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Ογκολογίας. Έχει επίσης ασχοληθεί με τον βιοϊατρικό τύπο, υπηρετώντας ως μέλος, διευθυντής ή επίτιμος διευθυντής σύνταξης διαφόρων περιοδικών. Για τη συνολική του προσφορά του έχουν απονεμηθεί τιμητικοί τίτλοι και πάνω από τριάντα τιμητικές πλακέτες. Παράλληλα με την ιατρική ασχολείται και με την ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό της ιατρικής, καθώς και με την πεζογραφία. Ήδη από έγκυρους εκδοτικούς οίκους κυκλοφορούν 65 βιβλία του, ελληνικά και ξενόγλωσσα, 40 από τα οποία κινούνται στο χώρο του πολιτισμού της ιατρικής. Η εκδοτική και η γενικότερη πολιτιστική δραστηριότητά του έχουν ευρύτατα αναγνωρισθεί και σχολιασθεί με περισσότερα από 800 κριτικά σημειώματα και άρθρα από διακεκριμένους Πανεπιστημιακούς του χώρου των Ανθρωπιστικών Σπουδών, από κριτικούς, από λογοτέχνες και δημοσιογράφους. Έχει συνεργασθεί κατά καιρούς με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας, ("΄Ερευνα", "Ομπρέλα", "Ιστορία Εικονογραφημένη", "Χοροστάσι" κ.α) και με τις σειρές "Ιστορικά" και "Πρωτοπόροι" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία". Για τα βιβλία του ο Γεράσιμος Ρηγάτος έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (βραβείο Α΄ Τάξεως, 1989), από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών (Έπαινος Μάρκου Αυγέρη 1994), από τον Ο.Φ. Ολυμπιακού Πνεύματος (2001), από την Α.Σ.Π.Ε. (2008) και από διάφορα λογοτεχνικά και άλλα σωματεία. Επίσης έχει τιμηθεί με ειδική εκδήλωση από τον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1996), με υποτροφία από το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Princeton (1998) και με ειδικά αφιερώματα σε εφημερίδες και στα περιοδικά "Έρευνα" (1996), "Ομπρέλα" (2005), "Το στίγμα" (2007), "Νέα Σκέψη" (2009) και "Πνευματική Κύπρος" (2009). Τον Οκτώβριο 2006, κέρδισε την ανώτατη τιμητική διάκριση του Πανεπιστημίου Αθηνών, με την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. Tον Μάρτιο 2007 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών με το χρυσό μετάλλιο "Γρηγ. Ξενόπουλος" και με "Ειδικό βραβείο για την πολύχρονη και σημαντική προσφορά του στα Νεοελληνικά γράμματα". Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και του Ωδείου Αθηνών, καθώς και Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών.

Διεύθυνση: Φιλονόης 5 157 73 Αθήνα

Τηλ: 210 7776176

Φαξ: 210 7774287

http:// www.rigatosmedculture.gr mail: gerasimosrigatos@yahoo.gr

Σελίδα 69

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΝΑΓΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ( ΔΙΗΓΗΜΑ ) Ήταν ένα τριώροφο μακρυνάρι, μια μεγάλη πόρτα στη μέση που τώρα έχασκε έρμη και σκότεινη. Από πάνω τρεις σειρές παράθυρα. Δηλαδή, οι τρύπες τους πια, κάπου-κάπου τα κουφώματα, ακόμα πιο σπάνια ό,τι είχε απομείνει από τα παραθυρόφυλλα. Τζάμι πουθενά, όλα είχαν γίνει θρύψαλα. Σε ορισμένα οι άνθρωποι, πριν να φύγουν, είχαν καρφώσει κομάτια από μαύρο χοντρό πλαστικό, που τώρα ξεσκισμένα από τον άνεμο χτύπαγαν μ΄ έναν ήχο που ακουγόταν σαν ειρωνικό χειροκρότημα. Η εξωτερική επιφάνεια των τοίχων ήταν γεμάτη τρύπες, οι σοβάδες είχαν τόπους- τόπους γκρεμιστεί. Σε κάποιο μέρος μια μεγάλη τρύπα είχε διαπεράσει ολόκληρο το πάχος του τοίχου, γύρω-γύρω τα τούβλα μαυρισμένα, καψαλισμένα. Από τις τρύπες, από τα σπασμένα παράθυρα, από την εξώπορτα που έχασκε αναδυόταν μια εφιαλτική σιωπή. Θυμάμαι που φύγαμε από αυτό το σπίτι. Με κρατούσε ο πατέρας από το χέρι. Δεν καταλάβαινα τι ακριβώς γινόταν, πάντως φοβόμουν πολύ. Τα πόδια μου είχαν πονέσει από το περπάτημα, καθώς ο πατέρας με τραβούσε, σχεδόν, για να φύγουμε γρήγορα. Θυμάμαι είχε ρίξει ένα παράταιρο σακάκι πάνω από τα ρούχα του και στον ώμο του τυλιγμένες κουβέρτες ένα ρολό. Δεν σήκωνε το βλέμμα του από το χώμα κι ολόκληρο το πρόσωπο του έσταζε ανείπωτη πίκρα. Νομίζω, πονούσε πολύ. Είχαμε βγει αρκετά από την πόλη. Σ ' ένα μέρος που δεν ήξερα σταματήσαμε κάτω από κάποια δέντρα. Να θυμάσαι, στις πέντε χαρουπιές, μου είπε. Απίθωσε κάτω το δέμα με τις κουβέρτες, έψαξε βρήκε ένα ξύλο κι άρχισε να σκάβει το χώμα. Σκάλιζε, σκάλιζε κάτω, πάλευε να φτιάξει ένα λάκκο. Το πάνω χώμα ήταν πιο αφράτο, κάτω ήταν πιο σκληρό. Άλλαξε το ξύλο με πέτρα, αλλά η δουλειά του δεν προχωρούσε. Στο τέλος άρχισε να σκάβει με τα δάκτυλα και με τα νύχια του. Το χώμα μαλάκωνε απ' τα δάκρυα που τρέχαν τα μάτια του. Τα χέρια του είχαν ματώσει, αλλά δεν ήταν αυτά που τον πονούσαν. Τέλος τα κατάφερε. Όταν η τρύπα έφτασε το μέγεθος που αυτός είχε στο νου του ξετύλιξε τις δυο κουβέρτες. Τότε κατάλαβα ότι μέσα ήταν τυλιγμένος ο μικρός μας, το αδερφάκι μου, ασάλευτο, κρύο και μαυρισμένο. Ο πατέρας το έβαλε μέσα, μετά σώρεψε το χώμα επάνω του. Καταλάβαινα, αλλά όχι καλά. Μόνο έβλεπα τον πατέρα. Τα μάγουλά του είχαν ρουφηχτεί, οι άκρες των χειλιών του είχαν τραβηχτεί προς τα κάτω, έλεγες θ' αγγίξουν το χώμα. Τα μάτια του κόκκινα, ερεθισμένα, στάζανε όχι πια δάκρυα αλλά φαρμάκι. Είχε πάρει να βραδιάζει. Μείναμε σιωπηλοί ώσπου σκοτείνιασε. Τότε ο πατέρας με τύλιξε στις κουβέρτες, τυλίχτηκε κι αυτός και ξαπλώσαμε λίγο πιο πέρα από το αδερφάκι μου, κάτω από τις χαρουπιές. Αυτά όλα έγιναν ακριβώς έτσι. Το μόνο που μπερδεύω μέσα μου είναι αν ήμουν εγώ το παιδί ή αν ήμουν ο πατέρας. Ίσως ακόμα να ήμουν εγώ το μικρότερο αδερφάκι μου που βάλαμε στο χώμα, αλλά γι αυτό έχω μεγάλη αμφιβολία. Η επιστημονική κοινότητα βρισκόταν από μερικές εβδομάδες σε αναβρασμό. Στην αρχή είχε θεωρηθεί ότι επρόκειτο για ένα καπρίτσιο ή έστω για κάποιο ελαφρύ ψυχιατρικό περιστατικό. Κανείς δεν έδωσε σημασία. Όταν όμως αυτός άρχισε να μιλά στους συναδέλφους του στη δουλειά, να τους απασχολεί και να τους ξεσηκώνει, είπαν να τον διώξουν. Αλλά και πάλι, γιατί να πληρώνουν αποζημιώσεις; Έτσι ζήτησαν και πέτυχαν αναγκαστική ψυχιατρική εξέταση. Τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο δύο εβδομάδες για παρακολούθηση. Του κάνανε πολλές συζητήσεις και όλα τα τεστ, τον εξετάσανε ξανά και ξανά, δεν βρήκανε τίποτα. Είχε πλήρη προσανατολισμό σε τόπο και χρόνο, η αντίληψη του περιβάλλοντος ήταν σωστή και οι απαντήσεις του προβλέψιμες. ΄Άκουσαν όμως τις ιστορίες του κι είδανε τις κρίσεις του με τον έντονο πόνο, το φόβο που έφτανε σε πανικό, πριν να καταλήξει σε μιαν απέραντη θλίψη. Αυτό το παράδοξο, αυτή η ανεξήγητη αντιφατικότητα των στοιχείων υποχρέωσε τους

Σελίδα 70

γιατρούς να τον στείλουν στο Πανεπιστήμιο για νευροφυσιολογική διερεύνηση. Έκαναν κι εκεί ξανά και ξανά διάφορα ψυχολογικά τεστ, του πήραν και νέες συνεντεύξεις, παρακολούθησαν τις αντιδράσεις του χωρίς να το ξέρει. Του πήρανε αίματα και υγρό από τη σπονδυλική στήλη, του κάνανε εγκεφαλογραφήματα και αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες. Στείλανε αίμα του για πολύπλοκες και εξειδικευμένες εξετάσεις, για ιχνοστοιχεία και για δείκτες φλεγμονής, για ενδορφίνες, για ανοσολογικές εξετάσεις, για ενζυμικές αναλύσεις και πολυμορφικά συστήματα του ορού, για γενετικούς προσδιορισμούς και DNA. Βρέθηκαν όλα καλά, εκτός από κάποιους δείκτες την ώρα των κρίσεων, που έδειχναν ότι, πραγματικά, ο άνθρωπος αυτός πονούσε ? και πονούσε πολύ. Σκέφτηκαν να του δώσουν ένα συνδυασμό κατασταλτικών και αντικαταθλιπτικών και να τον διώξουν, συστήνοντας ένα καλό παθολογικό έλεγχο. Ήταν έτοιμοι να τον βγάλουν, όταν αρρώστησε ο νοσοκόμος. Η συνέχεια στο επόμενο τεύχος Μαρία Λούσυ Ξηνταριανού

Σελίδα 71

Συνέντευξη Μαίρη Κόντζογλου Της Τζένης Κουκίδου

Σελίδα 72

Η συγγραφή είναι εσωτερική ανάγκη; Μ.Κ.: Η συγγραφή μού προέκυψε απλά και αβίαστα, αγαπώ και αγαπούσα τη λογοτεχνία αλλά σαν αναγνώστρια, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, δεν είχα ποτέ σκεφθεί να το κάνω. Υποθέτω πως υπήρχε κάτι μέσα μου, κάτι που δεν είχε μορφή και δε με πίεζε και που όταν προέκυψε, ήταν καταιγιστικό. Ναι, από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω είναι μια εσωτερική ανάγκη, μια ιστορία – που καθόλου δε ξέρω πως είναι – χτυπάει επιτακτικά την πόρτα του μυαλού μου και ζητάει να γραφεί. Και όσο τη γράφω, τόσο αποκαλύπτεται. Ακόμη και σε μένα.

Υπάρχει κάποιο θέμα ή ιδέα που θα θέλατε να αναφερθείτε σε κάποιο από τα βιβλία σας αλλά δεν έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα; Μ.Κ.: Ναι, υπάρχουν διάφορα θέματαεμμονές, με τα οποία θέλω να ασχοληθώ συγγραφικά. Πιστεύω και ελπίζω πως θα τα καταφέρω. Και υποθέτω πως συνέχεια θα προκύπτουν νέα και αυτό είναι πολύ ευχάριστο και με εξιτάρει.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο [από το σύνολο των βιβλίων που γνωρίζετε] και γιατί; Μ.Κ.: Είναι πολλά τα αγαπημένα μου βιβλία και το καθένα είναι για διαφορετικό λόγο.

Άλλο βιβλίο αγαπώ γιατί θαυμάζω την τεχνική γραφής του συγγραφέα, άλλο γιατί έχω λατρέψει το θέμα του, άλλο γιατί μου άνοιξε κάποιους ορίζοντες στη ζωή μου με τη φιλοσοφική του τοποθέτηση, άλλο γιατί με συγκίνησε βαθιά, άλλο γιατί όταν το διάβασα βίωνα κάτι αξέχαστο. Ας πούμε η «Ασκητική» με έχει συγκινήσει και προβληματίσει πάρα πολύ για την ύπαρξή μου. Το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» με έβαλε στο ατέλειωτο ταξίδι του λυρισμού. Το «Ακυβέρνητες πολιτείες» μού άνοιξε πολιτικούς ορίζοντες, «Ο Γέρο-γκρίνγκο» με έκανε να αγαπήσω τα μεταφυσικά στοιχεία της λογοτεχνίας. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό...

Τι είναι έμπνευση για σας; Από που αντλείτε τα θέματά σας; Μ.Κ.: Η έμπνευση για μένα είναι η αρχική ιδέα. Είναι ένα άρωμα στην ατμόσφαιρα που πρέπει να έχεις την ευαισθησία και την απολύτως κατάλληλη στιγμή να την οσμιστείς και να την κάνεις θέμα σου. Αντλώ τα θέματά μου από παντού, από τους ανθρώπους κυρίως. Δυο φορές μέχρι τώρα, μια στους ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και μια στο βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω μετά το ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ, έμπνευση υπήρξε ο ίδιος ο τίτλος. Έχω έναν τίτλο στο μυαλό μου και πάνω του χτίζω ένα βιβλίο. Στους ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥΣ συγκεκριμένα, έχτισα μια τριλογία...

Πως γεννιούνται οι ήρωές σας; Μ.Κ.: Οι κεντρικοί ήρωες των βιβλίων μου γεννιούνται κατόπιν... συγγραφικού προγραμματισμού. Αλλά αυτοί είναι ένας, δύο, άντε τρεις το πολύ. Όλοι οι υπόλοιποι προκύπτουν όσο το βιβλίο είναι σε εξέλιξη, γεννιούνται θαρρείς από το πλευρό του κεντρικού ήρωα – όπως η Εύα από το πλευρό του Αδάμ, κατά τη χριστιανική πίστη.

Όταν έρχεστε σε επαφή με το κοινό σας... ποιες είναι οι αγωνίες σας, ποια η μεγαλύτερη ικανοποίηση που παίρνετε, τι συζητάτε μαζί με τους αναγνώστες σας; Μ.Κ.: Εννοείται πως θέλω να αρέσει το βιβλίο μου στους αναγνώστες, για αυτό εξάλλου το εκδίδω. Όμως δεν αγωνιώ ιδιαίτερα, από τη στιγμή που η ιστορία έχει φύγει από τα χέρια μου και έχει γίνει πια βιβλίο, η αλήθεια είναι πως αποστασιοποιούμαι από αυτό, το ξέρω πως είναι παράξενο, αλλά λειτουργώ κάπως σαν τα ζώα, μόλις το θηλυκό θεωρήσει πως το μικρό της μπορεί πια μόνο του να επιβιώσει το εγκαταλείπει. Εξάλλου, μέχρι σήμερα, όταν εκδίδεται ένα βιβλίο μου, έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το επόμενο και είμαι πάλι χωμένη μέσα σε κάτι καινούργιο, πάλι συνεπαρμένη από μια άλλη περιπέτεια ψυχής.

Η μεγαλύτερή μου ικανοποίηση είναι η αγάπη που δείχνουν οι αναγνώστες στο έργο μου, συνήθως είναι συγκινητική αυτή η αγάπη, άλλες φορές με φέρνει και αντιμέτωπη προ των ευθυνών μου, πολλοί επηρεάζονται από αυτά που γράφεις και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική, τελικά. Συζητάμε την εξέλιξη της ιστορίας, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι, γιατί έγινε το ένα, γιατί το άλλο, με ρωτάνε ποιον ήρωα αγαπάω πιο πολύ, μου επισημαίνουν τμήματα του βιβλίου που αγάπησαν πιο πολύ εκείνοι, καμιά φορά μου λένε και τα προβλήματά τους. Έτσι είναι, όταν ο αναγνώστης ταυτίζεται σε πολλά σημεία με ένα βιβλίο, θεωρεί τον συγγραφέα κάπως σαν εξομολόγο του. Αυτό μου αρέσει, έτσι κι αλλιώς, αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και είμαι συλλέκτρια ιστοριών. Για το βιβλίο

Στο "Χίλιες ζωές απόψε" γνωρίζουμε ανθρώπους που θέλησαν το όνειρό τους ζωντανό. Κάποιοι το επιδίωξαν και το κράτησαν με κάθε κόστος. Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Μια άνετη ζωή αλλά μακριά από τα "θέλω" μας ή μια δύσκολη ζωή αλλά μαζί με τα "θέλω" μας; Μ.Κ.: Θεωρητικά θα απαντήσω πως πιο σημαντικό είναι να ζήσουμε με τα ‘θέλω’ μας. Όμως στην πράξη αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, καμιά φορά είναι και αδύνατον, η ανθρώπινη φύση είναι ατελής, εύκολα μπορείς να παρεκκλίνεις. Γι’αυτό δεν κρίνω, ούτε κατακρίνω τους ανθρώπους που δεν το έκαναν. Αλλά θα προσθέσω πως πάντα, αν το ψάξουμε λίγο, ίσως μπορούμε να βρούμε τη ‘χρυσή τομή’

Η νύχτα, το φεγγάρι (πανσέληνος) και η ομίχλη... μια ατμόσφαιρα σκοτεινή και μυστηριακή που μας προετοιμάζει για μυστικά και αποκαλύψεις; Μ.Κ.: Ναι, πιστεύω πως είναι το κατάλληλο ‘σκηνικό’ για αποκαλύψεις. Η ομίχλη στο βιβλίο λειτουργεί σαν ένα παραπέτασμα. Ο έξω κόσμος, ο πίσω από την ομίχλη, και ο μέσα ο κόσμος, ο κόσμος του βιβλιοπωλείου, ο μπροστά από την ομίχλη. Όσοι περνάνε το σύννεφο για να μπούνε στο βιβλιοπωλείο, μεταφορικά, μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων. Της ζωής, της αλήθειας, της λογοτεχνίας. Όσον αφορά τις επιδράσεις της πανσελήνου πάνω στη γη, έχει μιλήσει η επιστήμη πριν από εμένα, φυσικά.

Δανείζομαι την ιδέα της ακροστιχίδας από το βιβλίο. Συμπληρώστε όπως θέλετε: Κατηγορώ... όσους αποφεύγουν την αλήθεια. Αντέχω... ενώ δεν παύω να αγωνίζομαι και να ελπίζω. Λατρεύω... τη λογοτεχνία. Λησμονώ... να πάω μπροστά. Ιδανικεύω... τον άνθρωπο και την αγάπη. Ονειρεύομαι... την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα. Παλεύω... από το δικό μου μετερίζι, το συγγραφικό, να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Ηρεμώ... με τα ηλιοβασιλέματα της Θεσσαλονίκης, της πόλης μου.

Θα θέλατε να πείτε κάτι προς τους βιβλιολάτρεις που θα θελήσουν να ταξιδέψουν με το βιβλίο σας; Μ.Κ.: Θέλω να τους ευχηθώ να αισθανθούν όσα μεγαλειώδη (κατ’εμένα) ένιωθα, όσο το έγραφα. Τζένη Κουκίδου

Από την Τζένη Κουκίδου

Σελίδα 76

Σκηνικό; Το βιβλιοπωλείο. Τόπος; Η Θεσσαλονίκη τού τώρα. Ήρωες; Η Θεολογία που διανυκτερεύει στο (μαζί με το) Φεγγάρι, ο Λεωνίδας που ακολουθεί πιστά την Ασκητική και μια γυναίκα από έναν παράλληλο κόσμο που κρίνει, συμπαραστέκεται, ταυτίζεται ή διαφωνεί, επαναπροσδιορίζει και πορεύεται στη δική της ζωή με συντροφιά την ιστορία τους. Χρόνος; Μία νύχτα... και μια πανσέληνος μάρτυρας σε όσα κρύβει η πυκνή ομίχλη. Άνθρωποι μόνοι θα έρθουν για να βρουν κάτι που θα τους βοηθήσει να περάσουν τη νύχτα. Θα ξεδιπλώσουν τις ιστορίες τους στο Φεγγάρι και, τόσο ένας Τσέστερφιλντ όσο κι ένα εξωτικό αγγελάκι, θα ξενυχτίσουν μαζί τους. Η Θεολογία θα ακούει και θα συμπάσχει ή θα προβληματίζεται, θα βοηθάει και θα βοηθιέται. Όλα τα μυθιστορήματα γεννούν κόσμους και ανθρώπους ή άλλα πλάσματα και δημιουργούν σενάρια στη φαντασία, γεννούν εικόνες και ταξιδεύουν το μυαλό. Τις περισσότερες φορές ανασυνθέτω την ιστορία που μου διηγούνται και την τοποθετώ σε ένα άλλο καλούπι, καθαρά δικό μου, για να την ανασύρω αργότερα από τη μνήμη. Αυτό το "καλούπι" μοιάζει με ταινία. Μια ταινία με τα χρώματα της φαντασίας μου που χορεύει κι αυτή αχαλίνωτη παράλληλα με τη φαντασία του συγγραφέα και δημιουργεί κόσμους και πρόσωπα. Αυτό το μυθιστόρημα, όμως, δε το φαντάστηκα "ταινία". Αυτό το βιβλίο είναι θεατρικό έργο! Παίζεται πάνω σε μια σκηνή θεάτρου με σκηνικό του το βιβλιοπωλείο και την ομίχλη να έχει τυλίξει το κτήριο. Κάθε φορά που κάποιος επισκέπτης ανοίγει την πόρτα, εισβάλλει και μια μικρή ποσότητα από δαύτην. Και δίπλα σε αυτό το σύμπαν, ένα δωμάτιο, να φιλοξενεί μια γυναίκα που λατρεύει το διάβασμα και κάπου-κάπου φωτίζεται, για να μας αποκαλυφθούν οι σκέψεις της.

Χίλιες ζωές απόψε Η Μαίρη Κόντζογλου έχει βάλει έναν κόσμο μέσα σε έναν άλλο κόσμο, αλλά κι αυτός ο τελευταίος, επίσης, βρίσκεται μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Ένα βιβλιοπωλείο και οι νυχτερινοί επισκέπτες του με όλες τις ιστορίες που μεταφέρουν ή με τις άλλες που συμβαίνουν στους ανθρώπους του αποτελεί τον πρώτο κόσμο. Το διανυκτερεύον βιβλιοπωλείο, μια άφεγγη νύχτα με πανσέληνο -και ομίχλη- δέχεται μοναχικούς ανθρώπους της πόλης του. Έξω από αυτό το σύμπαν παρακολουθεί πιστά τα γεγονότα μια γυναίκα που, ίσως να ανήκει σαν οντότητα στον ίδιο χρόνο, αλλά σε άλλη διάσταση. Και πέρα, παραέξω και από αυτή τη διάσταση στεκόμαστε εμείς, οι αναγνώστες του βιβλίου. Όλοι οι κόσμοι περιλαμβάνουν ανθρώπους με σκέψεις, προβληματισμούς, έγνοιες, προβλήματα και ζωντανή φαντασία, τύπους που ψάχνουν μέσα τους και γύρω τους. Μέσα τους αναζητούν αισθήματα, ανασύρουν μνήμες και έξω τους αναζητούν καθρέφτες, συμπαραστάτες, βοήθεια ή λύτρωση. Το μυθιστόρημα θα τελειώσει δύο φορές. Ίσως επειδή η συγγραφέας του δε μπόρεσε να αντέξει στο

Σελίδα 77

ένα τέλος. Ίσως επειδή όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν δύο όψεις όπως και η σελήνη -κι ας μην ακουμπάει σε τούτο το έδαφος. Είναι ένα βιβλίο για -χίλια;- βιβλία που γράφτηκαν προτού ξεκινήσει η ομιχλώδης νύχτα στο Φεγγάρι. Για άλλα ταξίδια που έκαναν άνθρωποι των λέξεων με την πένα τους (λογοτεχνικά, ποιητικά, μουσικά...) και που τώρα συνδέονται με το Φεγγάρι και τις ιστορίες του. Είναι ένα βιβλίο για τις -χίλιες;- ζωές εκείνων που κάτι προσδοκούν, κάπου ονειρεύονται, κάποτε πονάνε και άλλοτε παλεύουνε. Και είναι λες και οι χάρτινοι ήρωες των άλλων βιβλίων, εκείνων που πουλιούνται στο βιβλιοπωλείο, ξεπήδησαν από τις σελίδες τους, περίεργοι, να γνωρίσουν την Θεολογία (και το Φεγγάρι). Ή μήπως, για να της δείξουν την άλλη όψη; Εκείνη που δε φαίνεται και τόσο εύκολα, γιατί βρίσκεται στην σκοτεινή πλευρά της σελήνης. Η αφήγηση μπερδεύεται γλυκά με τις νότες ενός Θάνου (Μικρούτσικου) ή ενός Μίκη (Θεοδωράκη), με τους στίχους του Γιάννη (Ρίτσου), με την ποίηση του Νίκου (Καββαδία), του Οδυσσέα (Ελύτη), της Βενετίας (Μακρυνώρη), του Στρατή (Μυριβήλη), του Ναζίμ (Χικμέτ), με τη φαντασία -τις ιστορίες- μιας Ραφαέλ (Μπιγιεντού), μιας Σαρλότ ή μιας Έμιλι (Μπροντέ), κάποιου Λουίς (Μπόρχες), κάποιου Όσκαρ (Ουάιλντ) κι ενός Ερρίκου (Ίψεν), του Αλέξανδρου (Δουμά) ή του Μίλαν (Κούντερα), κι από την "κρυστάλλωση" του Σταντάλ πετάγεται στον Εθνικό Ύμνο του Δ. Σολωμού πριν καταλήξει σε ένα "ζωή ακόμα" του Νόελ Κάουαρντ... και πολλών πολλών άλλων και όλα αυτά τα έργα μαζί σιγοντάρουν στην εξέλιξη της ιστορίας. Αλλά, έτσι δε γίνεται πάντα; Tζένη Κουκίδου

Σελίδα 78

Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Μέχρι σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος. Το 2009 επιμελήθηκε την έκδοση του λευκώματος ‘Φωτογραφείον το Μάνεσι’ με το φωτογραφικό αρχείο του πατέρα της (Γεωργίου Καραμάνου, σεναριογράφου- συγγραφέα). Το 2011 εκδόθηκε η πρώτη προσωπική της συλλογή διηγημάτων με τίτλο ‘Το Πηγάδι’ (εκδόσεις Γαβριηλίδη), ενώ το 2012 κυκλοφόρησε η νουβέλα της ιδίας με τίτλο ‘Αστεροειδής Γλυκάνισος’ από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Ζει στην Αθήνα και έχει μία κόρη. ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΒΑΛΙΑ

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ ILLICIUM VERUM Μια ερωτική ιστορία με πολλές ανατροπές 'Μόλις άνοιξε την πόρτα ο παγωμένος αέρας ανακατεμένος με βροχή την τύλιξε με ένα απαίσιο μουγκρητό. Η θέα έξω την έκανε να κοκκαλώσει από φρίκη: ο κήπος δεν υπήρχε πια. Στη θέση του απλωνόταν ένα απέραντο λασπωμένο χωράφι, απογυμνωμένο από κάθε μορφή βλάστησης. Έκπληκτη γύρισε το βλέμμα της προς το διώροφο για ν' αντικρύσει ένα μισογκρεμισμένο ερείπιο στη θέση του με τα παραθυρόφυλλα να χάσκουν ξεχαρβαλωμένα! Μια κραυγή φρίκης ξέφυγε από τα χείλη της..."

Η μουσική αυτή βαθαίνει τη φωτεινή μας νύχτα. Οι ειδήσεις λένε: κρύο, έρχεται κρύο κάπου μακριά γίνεται πόλεμος ένας πλανήτης συστέλλεται εκρήξεις σωματιδίων τ’ αστέρια δε ζούνε πια, το φως τους ζει ακόμα αλλά κι αυτό θα πεθάνει. Είπες: «πώς περνάς τα βράδια σου;» και είπα: «τα συνηθισμένα». Σε ακολούθησα στο μοτέλ με τα χρωματιστά φωτάκια που αναβόσβηναν σα να μετρούσαν τα δευτερόλεπτα των ζωντανών στιγμών. Ρομαντισμός στο έπακρο αυτή τη νύχτα. Αλλόκοτα ηχούν όλα που υπάρχουν σα να ‘χουν έρθει από μια χώρα άγνωστη, που δεν ξέρουμε ή που έχουμε ξεχάσει. Έλενα Πολυγένη

Σελίδα 80

Πάντα εδώ!!!! Μάτια κλειστά ζωντανεύουν εικόνες μπροστά μου.... Εδώ κι εσύ!!! Πάντα εδώ!!!! Να γεννάς την σκέψη μου....να την κυριεύεις.... Να αιχμαλωτίζει το είναι μου ο βουβός ήχος της φωνής σου.... Πάντα εδώ!!!! Να υποδουλώνεις το κορμί μου με αχνά χάδια και φιλιά.....Γεύση γλυκόπικρη στα χείλη κι ένα διάφανο χαμόγελο, σχεδόν παγωμένο, τη στιγμή που φυλακίζω στο νου μου τη ματιά σου... Με γοήτευε το μπλε των ματιών σου..... σαν ανοιχτή θάλασσα με αγκάλιαζε, ταξιδεύοντας με στους κόλπους της.... μαγεμένη ακολουθούσα..... παραδομένη στις αισθήσεις γευόμουν την αλμύρα της....Πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιασμένη, με χτυπούσε αλύπητα στα κύματά της... αφηνόμουν και με παρέσερνε στην οργή της....Και ύστερα με ξέβραζε στα σκληρά της βράχια, προσδοκώντας την κατανόησή μου.... με χάιδευε τρυφερά θέλοντας να απαλύνει τον πόνο από το κουρασμένο μου κορμί....θέλοντας να με ξεπλύνει από την αλμύρα της... Πάντα εδώ.....κομμάτια δικά σου!!! Αναφέρετο δικαίωμα στα ταξίδια της ψυχής μου... Ειρήνη Βελέτζα