Kamil Maćkowiak

kamilmaćkowiak

Kamil Maćkowiak ur. 20 go listopada 1979 r. w Bydgoszczy

kamil@fundacjamackowiaka.org www.kamilmackowiak.pl Agent Aktora

Lidia Wojciechowska 604 098 610 biuro@nologo.com.pl biuro@fundacjamackowiaka.org www.fundacjamackowiaka.org

realizacje teatralne 2001

2002

2003

2004

2005

Zdziczenie obyczajów pośmiertnych B. Leśmiana, reż. W. Zawodziński, rola: Sobstyl, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Wesele A. Czechowa, reż. W. Fokin, rola: Gość, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Amadeus P. Shaffera, reż. W. Zawodziński, rola: Rosenberg, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Sen nocy letniej W. Shakespeare’a, reż. W. Zawodziński, rola: Elf, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Romeo i Julia W. Shakespeare’a, reż. W. Zawodziński, rola: Benwolio, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Samotna droga A. A.Schnitzlera, reż. B. Hussakowski, rola: Feliks, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Tango Tango - spektakl muzyczny, reż. J. Niesobska, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Miesiąc na wsi I.Turgieniewa, reż. A. Bubień, rola: Bielajew, Teatr Studyjny w Łodzi Miłość i gniew J. Osborne’a, opieka artystyczna W. Zawodziński, rola: Jimmy, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Polaroidy M. Ravenhilla, reż. A. Majczak, rola: Victor, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Ryzykowna zabawa G. Sibleyrasa i J. Della, reż. R. Szejd, rola: Serge, Teatr Scena Prezentacje w Warszawie Intryga i miłość F. Schillera, reż W. Zawodziński, rola: Ferdynand, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Sprawcy T. Jonigka, reż. P. Chołodziński, rola: Paul, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Made In China M. O’Rowe’a, reż. J. Tumidajski, rola: Hughie, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Niżyński - monodram na podstawie Dzienników Wacława Niżyńskiego, reż. W. Zawodziński, rola: Niżyński, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi

curriculum vitae 2007 2008

2009 2010

Osaczeni W. Zujewa, reż. M. Bogajewska, rola: Wesoły, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Zszywanie A. Neilsona, reż. M. Bogajewska, rola: Stu, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Nijinsky- anglojęzyczna wersja monodramu, reż. W. Zawodziński, rola: Nijinsky, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Bramy raju J. Andrzejewskiego, reż. M. Bogajewska, rola: Aleksy, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Survival S. Blocka, reż. B. Sass, rola: Adam, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi Kotka na rozpalonym, blaszanym dachu T. Williamsa, reż. M. Bogajewska, rola: Brick, Teatr im. S. Jaracza w Łodzi

realizacje filmowe i telewizyjne 2000 2003-2006 2004 2006 2006-2008 2007 2007-2008

Sandra “K”, reż. M. Zmarz-Koczanowicz, rola: Copywriter, teatr tv, TVP Pensjonat pod Różą, reż. M. Wojtyszko, rola: Mikołaj, serial tv, Polsat Sprawa na dziś, reż. M. Haremski, rola: Włodek, serial tv, TVP 3 Oficerowie, reż. M. Dejczer, rola: Kosma, serial tv, TVP Kryminalni, reż. R. Zatorski i P. Wereśniak, rola: Jacek Dumicz, serial tv, TVN Korowód, reż. J. Stuhr, rola: Bartek Wilkosz, film Naznaczony, reż. J. Filipiak, rola: Igor, serial tv, TVN

nagrody i wyróżnienia 2006

2007

2008

2009

Nagroda aktorska za rolę Wacława Niżyńskiego w spektaklu Niżyński na Przeglądzie Małych Form KONTRAPUNKT Nagroda publiczności dla najlepszego aktora na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za spektakl Niżyński Złota Maska za najlepszą rolę męską sezonu w monodramie Niżyński Nagroda Marszałka Województwa Łódzkiego za wybitne osiągnięcia artystyczne Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz Nagroda aktorska PKO Banku Polskiego na 40. Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora WROSTJA za spektakl Niżyński Główna Nagroda na 6. Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monokle w Sankt Petersburgu (Rosja) za najlepszą kreację aktorską w monodramie Niżyński Nagroda dla Najlepszego Aktora za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 37. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych Nagroda aktorska za rolę Wesołego w spektaklu Osaczeni na 8. Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona Nagroda THESPIS MEDIA AWARD 2008 za anglojęzyczną wersję monodramu Niżyński na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów THESPIS w Kilonii (Niemcy) Nagroda za najlepszą kreację aktorską w monodramie Niżyński na 39. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych I miejsce w plebiscycie publiczności dla monodramu Niżyński na 39. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych Nagroda Dyrektorów Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi za wybitne osiągnięcia artystyczne

niżyński scenariusz na podstawie Dzienników Wacława Niżyńskiego:

proj. Jakub Jabłoński

reżyseria i scenografia: choreografia: kostiumy: reżyseria światła: projekcja filmowa: opracowanie muzyczne: w roli Wacława Niżyńskiego: premiera: mecanas spektaklu:

Waldemar Zawodziński Kamil Maćkowiak Waldemar Zawodziński Kamil Maćkowiak Izabela Stronias Krzysztof Sendke Sławek Bergański Kamil Maćkowiak Kamil Maćkowiak 3 grudnia 2005 roku Małgorzata Badowska

Wacław Niżyński - wybitny tancerz i choreograf, prekursor tańca nowoczesnego. Twórca obdarzony wyjątkową charyzmą, uznany za niedościgły wzór, fenomen ruchu, artystę hipnotyzującego, ikonę swoich czasów; okrzyknięty „bogiem tańca”. W styczniu 1919 roku wystąpił po raz ostatni, miał 29 lat.

Gwałtowny rozwój choroby psychicznej przerwał jego błyskotliwą, lecz krótką karierę. W ciągu 6 tygodni od ostatniego występu do zamknięcia w szpitalu psychiatrycznym, pisze „dzienniki” wstrząsający zapis stanów psychozy. Wacław Niżyński spędził w zakładach psychiatrycznych 30 lat.

Nigdy już nie zatańczył. „Bóg tańca” zmarł w Londynie w 1950 roku.

nagrody Nagroda Główna na 6. Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monokl w Sankt Petersburgu (Rosja) Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego na 40. Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu Nagroda Aktorska PKO Banku Polskiego na 40. Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu Złota Maska za najlepszą kreację aktorską męską w sezonie 2005/2006 Nagroda Publiczności dla najlepszego aktora na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych Nagroda Promocyjna im. K. Krzanowskiego na Ogólnopolskim Przeglądzie Małych Form KONTRAPUNKT w Szczecinie Nagroda THESPIS MEDIA AWARD za monodram Niżyński na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów THESPIS w Kilonii (Niemcy) Nagroda za najlepszą kreację aktorską oraz pierwsze miejsce w plebiscycie publiczności na 39. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych

wybrane recenzje spektakli Tylko aktor z przygotowaniem baletowym mógł porwać się na tak karkołomny pomysł, jak aktorsko-taneczny monodram z fragmentów Dziennika Wacława Niżyńskiego. Prawie sto minut monologów czasami jasnych i czytelnych - o ekstazie tańczenia, o wzlotach i upodleniach, o udręczającej miłości-nienawiści do Sergiusza Diagilewa - czasami zbaczających w mistykę, a czasami zmieniających się w obsesyjne bredzenie zmąconego umysłu. Plus szalone piruety i akrobacje na drążku. Nadludzki wysiłek godny opowieści o genialności i obłędzie.

Jacek Sieradzki, Polityka Genialna gra aktorska i taniec Maćkowiaka stworzyły poruszające, sięgające granic wytrzymałości przeżycie teatralne. (...) Pełen zachwytu aplauz nagrodził wprost niewiarygodny pokaz aktorskiej siły.

Sabine Tholund, Kilońskie Wiadomości (Niemcy)

niżyński wybrane recenzje spektakli Zmierzenie się z tak złożoną postacią spowodowało, że młody aktor wspiął się na wyżyny aktorstwa. Naładowanymi emocjami i ekspresją tekstami zahipnotyzował publiczność, dzięki czemu stuminutowy spektakl minął tak, jakby trwał pięć minut. Równie niewiarygodna okazała się wszechstronność aktora, który swoje doświadczenie ze szkoły baletowej przełożył na scenę prezentując nam w przerwach między monologami swoją własną choreografię. Wszystko to razem spowodowało, że Niżyński i Maćkowiak stali się jednością, na teatralnych deskach nie stał już aktor, ale jego personifikacja. Jest to wrażenie, które może być wzbudzone u publiczności jedynie przez aktorstwo najwyższej klasy.

Przez postać Niżyńskiego przebijał się kolaż wielu uczuć i wspomnień – miłości, nienawiść, dziecinnych obsesji, perypetii tanecznej kariery, fanaberii, stosunku do tańca. Doskonale poznaliśmy nie tylko jego skrajne stany psychozy, ale również dużą część jego biografii.

W finałowej części spektaklu pojawia się obraz rozpadającej się twarzy – obraz rozpadu Niżyńskiego, obraz upadku „Boga tańca”.

Spektakl Zawodzińskiego z interpretacją Maćkowiaka jest najpiękniejszym teatrem jednego aktora, jaki widziałem w życiu. Po tym spektaklu wszystko to, co do tej pory uważałem za istotę gry aktorskiej zmieniło się.

Po tym spektaklu istotą gry aktorskiej staje się gra Kamila Maćkowiaka.

Witold Kobyłka, Dziennik Teatralny Poznań Monodram Maćkowiaka to wyborny pokaz sztuki aktorskiej, ale także tanecznej. Wymagający ogromnego skupienia, niemal empatii z obłąkanym klaunem (to o Niżyńskim) spektakl rzucił na kolana publiczność w kraju i za granicą (otrzymał deszcz nagród).

W niedzielny wieczór wprawił w zachwyt elbląskich widzów. Zasłużone owacje na stojąco wywoływały aktora wielokrotnie na scenę. To zdecydowanie było najmocniejsze uderzenie tegorocznej, ósmej edycji Elbląskiej Wiosny Teatralnej.

Agata Janik, Elbląska Gazeta Internetowa Nie nazwałabym Niżyńskiego tylko monodramem. Kamil Maćkowiak wziął bowiem na swoje barki ciężar podwójny: opowiadania o bohaterze za pomocą sztuki słowa i sztuki tańca. I to pierwszy powód, dla którego można mówić o wydarzeniu. Kto jeszcze z równym talentem, ukończywszy szkołę baletową i wydział aktorski, co jest już ewenementem, potrafi zbliżyć się w takim stopniu do tajemnicy tworzenia.

Jest i drugi powód, dla którego należy mówić o przedstawieniu w Teatrze Jaracza z największym szacunkiem. To dzieło autorskie Kamila Maćkowiaka i Waldemara Zawodzińskiego, prapremierowe. Stworzono więc spektakl multimedialny, z akcentowaniem na dużym ekranie motywem wędrówki bohatera i wstrząsającą w finale fotografią twarzy rozpadającą się na naszych oczach.

Małgorzata Karbowiak, Kalejdoskop Nie znajduję słów, by opisać jakie wrażenie zrobił na mnie ten monodram. Wszystkie wydają mi się niedostateczne, zbyt płytkie i nie oddające w pełni tego, co zrobił z widzami Maćkowiak. Jego wcielanie w postać Niżyńskiego przechodzi wszelkie wyobrażenie.

Był tak wiarygodny, że nie chcieliśmy uwierzyć, że na scenie widzimy aktora Kamila Maćkowiaka, a nie Wacława Niżyńskiego. On grał całym sobą. Komunikował się z widzami werbalnie i niewerbalnie. Te błędne oczy, wyraz przerażonej twarzy. Fenomenalne.

Karolina Śluz, www.info.elblag.pl

niżyński wybrane recenzje spektakli Nie byłoby spektaklu, gdyby nie aktor, który jest również świetnym tancerzem. Wplecione w wielki monolog fragmenty eterycznego tańca, czasem wręcz strzępy choreografii, poruszająco uwiarygodniają tragedię Niżyńskiego. Maćkowiak równie wspaniale przekazuje emocjonalne stany swego bohatera, co jego fizyczność i sprawność. Zawodziński wyreżyserował przedstawienie perfekcyjnie, oprawiając je scenograficzną ascezą pełną symboliki.

Michał Lenarciński, Dziennik Łódzki Wstrząsające, przerażające, porażające prawdą - takie jest wyznanie podszyte psychozą.

Taki jest Niżyński. Taki jest Kamil Maćkowiak, wcielający się w jego postać. Młody aktor, Kamil Maćkowiak (także absolwent gdańskiej szkoły baletowej), zmierzył się z postacią, której wykreowanie wymaga reakcji na wszelkich płaszczyznach wrażliwości, odsłaniania zdrowych i chorych emocji i wygrał. Po zakończeniu spektaklu chce się milczeć, ale nie sposób uciec od myśli o tym, co rozegrało się na najwyższej nucie bólu.

Renata Sas, Express ...Wzruszająca interpretacja tragedii życiowej tancerza polskiego pochodzenia początku XX wieku W. Niżyńskiego, przeniosła widzów do mikroświata talentu, doskonała gra Kamila Maćkowiaka wzruszyła, a siła realizmu zrobiła ogromne wrażenie.

Andrius Petkevičius, Miesto Q (Litwa) (...) Spektakl światowej sławy. Nie można zaprzeczyć, że popularność, jaką zdobył Niżyński, jest zasługą znakomitego aktora - Kamila Maćkowiaka. Wziął on na siebie wielką odpowiedzialność - nie dość, że rola była trudna, bowiem zagranie stanów psychozy „boga tańca” wcale nie należy do nieskomplikowanych, to w dodatku wpleciono w całą akcję strzępy choreografii, karkołomne próby wydobycia z siebie jeszcze trochę siły, woli, wyobraźni. Tylko osoba z tak dobrym warsztatem, zarówno aktorskim, jak i baletowym nadawała się do tej roli.

Dorota Piotrowicz, Teatralia Olsztyn Aktor wcielający się w postać Wacława Niżyńskiego wzbudza lęk, a zarazem pobudza niszczycielską chęć podglądania cierpienia. Widzowie bezwstydnie mogą się poddać uprawianiu voyeryzmu. Stają się podglądaczami nieuchronności ludzkiego losu. Na scenie dochodzi do handlu ludzkimi emocjami, intymnością oraz wrażliwością. Czerpanie przyjemności z oglądania spektaklu to stąpanie po niepewnym gruncie. Momentami na scenie trudno dokonać rozgraniczenia między aktorem a wygrywaną przez niego postacią Niżyńskiego. Aktor poświęcił Niżyńskiemu całego siebie. Zaprzedał duszę, ale jednocześnie stworzył rolę wyraziście genialną. Kamil Maćkowiak nas nie czaruje, nie kokietuje, nie wdzięczy się i nie mizdrzy. Jest ot tak po prostu - cholernie utalentowany. Niżyński to monodram, który pochłania, zniewala, emocjonuje, frapuje i zaprząta każdą myśl.

To psychoza, która hipnotyzuje.

Monika Macur, Dziennik Teatralny Maćkowiak znalazł w dziennikowym metajęzyku Niżyńskiego ekspresję, kod ruchowy, rytm mówienia, poruszania się, który pozwala być mu do bólu prawdziwym, wiarygodnym, przejmującym. Bodaj od czasów Ecce Homo - nie widziałem na polskich scenach tak pięknego teatru jednego aktora, jak Niżyński w interpretacji Kamila Maćkowiaka.

Stefan Drajewski, Głos Wielkopolski

niżyński

fundacja

We wrześniu 2010 roku rozpoczęła swoją działalność Fundacja Kamila Maćkowiaka.

Jej statutowym celem jest działalność na rzecz kultury w mieście Łodzi. Głównym wyznacznikiem jest realizacja spektakli teatralnych i telewizyjnych. Jedną z pierwszych realizacji Fundacji Kamila Maćkowiaka było nagranie spektaklu Niżyński dla celów teatru telewizji. www.fundacjamackowiaka.org

wybrane recenzje spektakli Tę sztukę można grać tylko wówczas, gdy ma się koncertową obsadę. Teatr Jaracza taką ma. Tytułowa Kotka, Margaret - żona młodszego z braci - z kocią przymilnością próbuje walczyć o miłość męża nierozstającego się z butelką. (...) Jako zapijaczony, poraniony Brick świetny Kamil Maćkowiak ma w sobie coś z desperata, który za wszelką cenę chce przegrać.

Renata Sas, Express Ilustrowany (...) Dużym walorem spektaklu jest gra aktorska. (...) W scenach z Maćkowiakiem widać grę z, a nie wobec partnera. Świetna jest scena bójki, w której grający postać ze złamaną nogą Maćkowiak pokazuje wręcz kaskaderskie upadki. Młody aktor jest wiarygodny w swej niechęci do zakłamanej rzeczywistości rodzinnej, a jednocześnie widać, że jego złośliwość, a nawet bezwzględność jest tylko maską.

Piotr Grobliński, Reymont.pl

kotka na rozpalonym, blaszanym dachu autor: reżyser: scenografia: kostiumy: opracowanie muzyczne: reżyseria światła:

proj. Mariusz Grzegorzek

asystent reżysera: występują:

premiera:

Tennessee Williams Małgorzata Bogajewska Małgorzata Bogajewska Grzegorz Nowak Dominika Skaza Rafał Kowalczyk Katarzyna Łuszczyk Dariusz Adamski Ewa Wielgosińska Margaret - Iwona Karlicka Służąca - Milena Lisiecka Mae - Izabela Noszczyk Matka - Ewa Wichrowska Brick - Kamil Maćkowiak Gooper - Mariusz Słupiński Ojciec - Andrzej Wichrowski 24 kwietnia 2010 roku

Kotka na rozpalonym blaszanym dachu jest sztuką Tennessee Williamsa, uważanego, obok Eugene’a O’Neilla i Arthura Millera, za jednego z najwybitniejszych dramaturgów amerykańskich. W 1955 roku otrzymał za nią nagrodę Pulitzera. Williams portretował jednostki wrażliwe, nieprzystosowane, często psychopatyczne, żyjące w kręgu obsesji seksualnych i religijnych, skazane na klęskę w zetknięciu z brutalnym otoczeniem i naciskiem konwencji społecznych. Jego dramaty łączące naturalizm z poetycką symboliką, osadzone głównie w realiach amerykańskiego Południa, były wielokrotnie filmowane.

wybrane recenzje spektakli (...) Kamil Maćkowiak przejmująco oddaje niemożność nawiązania kontaktu z otoczeniem.

Jest niezwykle sugestywny, jako mąż, który brzydzi się żoną, odrzuca jej dotyk, z odrazą ściera z ust pocałunek, a próby pojednania kwituje zjadliwą ironią i bolesnym szyderstwem.

Znakomicie gra ciałem. Ponieważ jego ruchy krępuje unieruchomiona noga (Brick złamał ją, skacząc w nocy po pijaku przez płotki), porusza się o kulach, przekonująco symulując utratę równowagi. Gdy wije się na stole, z którego następnie bezwładnie i z łoskotem spada na podłogę, sala wstrzymuje oddech. Jest to upadek symboliczny - bohater ugina się pod ciężarem życia, zamiast walczyć. Każdy ruch aktora jest dopracowany do perfekcji. Maćkowiak daje z siebie wszystko - gdy spektakl się kończy, jest posiniaczony, łokcie ma odrapane do krwi (...) Drugi przeszywający moment przedstawienia następuje podczas rozmowy Bricka z Ojcem (...) Apodyktyczny pan domu łamie się pod wpływem miłości do syna i prawdy o stanie jego zdrowia. Tę rozmowę przy stole - okrągłym, bo takie zacieśniają więzi - powinni puszczać szkoleniowo studentom Filmówki pod tytułem „maestria warsztatowa”.

Katarzyna Badowska, Gazeta Wyborcza (...) Bogajewska nie osiągnęłaby tak dobrego efektu bez doskonałego zespołu aktorskiego Teatru Jaracza. W jej spektaklu nie mogło zabraknąć w roli głównej Kamila Maćkowiaka (...). Aktor, który niewątpliwie posiada świetny warsztat i ogromne możliwości znów nie zawiódł swojej publiczności. Tym razem oprócz tego, że po raz kolejny popisał się swoim wielkim niekwestionowanym talentem aktorskim, pokazał również, że jest niezwykle wytrzymały fizycznie. Reżyserka bowiem najpierw każe mu stać przez kilka minut pod prysznicem, aby w końcu stoczył walkę na stole, ostatecznie spadając z niego z hukiem na podłogę. Aktor ani przez chwilę nie dał po sobie poznać, że upadek spowodował dość poważne otarcie ręki, i mimo krwawiącej rany na łokciu, w dalszym ciągu grał tak, jak na świetnego aktora przystało.

Monika Wiktorska, Teatralia Łódź

survival autor: reżyser: przekład:

proj. Mariusz Grzegorzek

scenografia: opracowanie muzyczne: reżyseria światła: asystent reżysera: asystent scenografa: współpraca scenograficzna: występują:

premiera:

Simon Block Barbara Sass Anna Wołek Krystyna Podlewska Waldemar Zawodziński Michał Lorenc Krzysztof Sendke Marta Baraszkiewicz Ryszard Warcholiński Kamil Maćkowiak Rachel - Agnieszka Więdłocha Sarah - Ewa Audykowska Wiśniewska Sammy - Dobromir Dymecki Adam - Kamil Maćkowiak 20 grudnia 2009 roku

Survival jest gorzką satyrą, ironicznym obrazem „sztuki przetrwania”, doskonale opisującym stosunki panujące we współczesnym biznesie medialnym. Autor niezwykle zręcznie i wielowymiarowo nakreślił charaktery swoich bohaterów, pragnących, niemalże za każdą cenę i każdym sposobem, osiągnąć sukces. Bezwzględna walka o własną pozycję, swoje „być albo nie być” przekłada się na karykaturalną rywalizację, powszechny brak zaufania, zawiści, konflikty, intrygi, manipulację, a przede wszystkim groteskowo służalcze zabieganie o względy i uznanie przełożonych.

Block wyjątkowo celnie pokazuje nie tylko rzeczywisty mechanizm rządzący telewizją, ale i łatwość, z jaką niezależni dotąd ludzie temu systemowi się poddają. Systemowi, który bezlitośnie, bez żadnych skrupułów pozbawi ich resztek złudzeń i pozostawi przegranymi...

Simon Block jest angielskim dramatopisarzem młodego pokolenia, uważanym za wnikliwego obserwatora współczesnej brytyjskiej rzeczywistości, która, jak się okazuje, ma swoje odniesienia także i w naszym kraju.

Uznany już przez światową krytykę Block debiutował stosunkowo niedawno, w 1995 roku, sztuką Not A Game For Boys. Dwa lata później napisał dramat Chimps (Akwizytorom dziękujemy), którego premiera odbyła się w 1997 r. w londyńskim Hampstead Theatre, potem powstały Place At The Table (Survival, 2000) i The Chain Play (2001). Jest również autorem scenariuszy do filmów fabularnych, m.in. Pilgrim’s Rest, Shooting of Thomas Hurndall oraz seriali telewizyjnych Sprawy inspektora Lynleya (Inspector Lynley Mysteries), Żądza krwi (Wire in the Blood), Nowe triki (New Tricks), Hotel Babylon.

wybrane recenzje spektakli (...) Kamil Maćkowiak zagrał Adama z pasją. Nie przesadził z ekspresją, zbudował postać człowieka, który zna swoją wartość, niepełnosprawność nie jest dla niego problemem, ale dla innych jest. Ma zasady i charakter.

Renata Sas, Express Ilustrowany (...) Dobry, mocny tandem stworzyli Audykowska-Wiśniewska (...) i Maćkowiak. (...) Survival nie próbuje wyważać już wyważonych drzwi. Proponuje dobrą opowieść i obcowanie z rzetelnym aktorstwem. Łukasz Kaczyński, Dziennik Łódzki Najbardziej przekonywujący w swych rolach zdaje się być męski duet - Kamil Maćkowiak oraz Dobromir Dymecki. Stwarzają role wyraziście odmienne. Nadają oni swym postaciom rys prawdziwych telewizyjnych hien, co w tym kontekście należy odbierać jedynie jako komplement. Nie sposób nie uwierzyć w szczerość ich przekazu.

Monika Macur, Dziennik Teatralny

zszywanie

proj. Alek Maksymowicz

autor: reżyser: przekład: scenografia: opracowanie muzyczne: reżyseria światła: asystent reżysera: asystent scenografa: występują: premiera:

Anthony Neilson Małgorzata Bogajewska Jacek Poniedziałek Maciej Chojnacki Rafał Kowalczyk Krzysztof Sendke Ewa Wielgosińska Grzegorz Nowak Abby - Katarzyna Cynke Stu - Kamil Maćkowiak 13 września 2008 roku

Intymna love story dwojga poranionych emocjonalnie, rozżalonych ludzi, którzy spotykają się, aby - wobec nieplanowanej ciąży i perspektywy rodzicielstwa - porozmawiać o przyszłości ich burzliwego związku. Próbują odkryć, gdzie i kiedy popełnili błąd i zdecydować, czy uda się go naprawić.

Próby pojednania i czułość mieszają się z brutalnością i agresją. Bohaterowie znęcają się nad sobą psychicznie i wzajemnie dręczą. Łamią wszelkie tabu, tocząc zaciekłą seksualną wojnę.

wybrane recenzje spektakli: (...) Widzimy aktorów, od których role wymagają całkowitego obnażenia swoich emocji.

Niezbędny jest do tego kunszt aktorski, jakim zdecydowanie mogą się pochwalić Katarzyna Cynke i Kamil Maćkowiak. (...) Małgorzata Bogajewska postawiła ich przed bardzo trudnym zadaniem zagrania pary, której relacje są niezwykle złożone i skomplikowane (...)

Sandra Kmieciak, Teatralia Łódź (...) Wyjątkowym walorem tego (...) przedsięwzięcia okazali się aktorzy: Katarzyna Cynke i Kamil Maćkowiak. Ich role wymagają morderczego zaangażowania fizycznego i psychicznego, wyzbycia się skrępowania w erotycznej grze. I oni temu sprostali, tworząc przejmujący, boleśnie szczery duet (...)

Renata Sas, Express Ilustrowany Małgorzata Bogajewska (...) wykreowała love story na początek XXI wieku. (...) Popis znakomitego aktorstwa: doskonałej harmonii, absolutnego słuchu, rzemieślniczej sprawności i wyczucia prawdy dali oboje występujący. Widać, że Cynke i Maćkowiak zaufali Bogajewskiej i z zamkniętymi oczami skoczyli w przepaść.(...) Była to, jak się okazało, przepaść sukcesu.

Michał Lenarciński, Dziennik Łódzki Dzięki doskonałej grze aktorskiej oglądając historię Stu (Kamil Maćkowiak) i Abby (Katarzyna Cynke) skupiamy się na emocjach i na tym, co w teatrze najwspanialsze - na swoich reakcjach, na obserwowaniu własnego zachowania (...) Katarzyna Cynke i Kamil Maćkowiak doskonale partnerują sobie w spektaklu, dopełniając nawzajem swoje postaci.

Agata Siuta, Dziennik Teatralny Łódź (Aktorzy) skontrastowani już przez samo bycie w przestrzeni, a także na poziomie gestów, głosów oraz charakterów, oboje stworzyli przekonujących i bezpośrednich bohaterów.

Zarysowane przez aktorów sytuacje są czytelne, a działania precyzyjne. (...) Cynke i Maćkowiak potrafią zaskoczyć, rozśmieszyć, a chwilami także wzruszyć.

Magdalena Hasiuk, Opcje, Kwartalnik Kulturalny

wybrane recenzje spektakli (...) Wesoły Kamila Maćkowiaka wojnę ma wypisaną na twarzy. W każdym jego geście jest nienawiść do świata i ludzi. Jego oczy na zmianę śmieją się i płaczą, krzyczą o pomoc. (...) Maćkowiak budzi litość, pragnie się go przytulić i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. (...) Osaczeni to pokaz aktorskiej siły. Maćkowiak nie boi się odczłowieczenia swego bohatera. Udowodnił, że potrafi zdjąć maskę Niżyńskiego (jego najsłynniejsza dotychczas rola), być brzydki, spocony - jak nieujarzmiona bestia. (...) W ten sposób wojny na scenie jeszcze nie pokazywano.

Agnieszka Michalak, Dziennik. Polska, Europa, Świat (...) Maćkowiak gra szaleństwo w najczystszej postaci. Wnętrze jego bohatera zostało całkowicie wyprane z człowieczeństwa. Miejsce to w całości wypełniła wojna(...) Kamil Maćkowiak stworzył doskonałą i brawurową kreację. Postać na wskroś tragiczną, której jest momentami autentycznie żal.

Krzysztof Karbowiak, Trybuna (...) M. Bogajewska (...) siegnęła w najodleglejsze rewiry ludzkiej psychiki (...) Bogata oprawa artystyczna, wykorzystanie środków scenograficznych (...) sytuują spektakl wysoko w teatralnej hierarchii. Pochwały wymaga także gra aktorska (...) Kamila Maćkowiaka.

Magdalena Mikrut, Dziennik Teatralny Katowice

osaczeni

proj. Mariusz Grzegorzek

autor: reżyser: przekład: scenografia: opracowanie muzyczne: reżyseria światła: współpraca scenograficzna: występują: premiera:

Władimir Zujew Małgorzata Bogajewska Agnieszka Lubomira Piotrowska Maciej Chojnacki Rafał Kowalczyk Krzysztof Sendke Ryszard Warcholiński Łarik - Sambor Czarnota Wesoły - Kamil Maćkowiak Jim - Dobromir Dymecki 10 lutego 2007 roku

Po powrocie z wojny w Czeczenii, rosyjski żołnierz - najemnik odwiedza dawnego przyjaciela i kolegę z osiedla. Piją alkohol. Ożywają czeczeńskie wspomnienia. Weteran wojenny, zdrowy na ciele, ale z przetrąconą na zawsze psychiką, kontynuuje wojnę w warunkach pokojowych. Nieuleczalnie chory na dzikość i okrucieństwo, chwali się swoimi „dokonaniami” na terenie okupowanym. I tam i tu jedynym prawem jest dla niego przemoc, a jedyną walutą - strach. Sam, mając ciągłe poczucie zagrożenia, sieje postrach w swoim środowisku. Jak osaczone zwierzę atakuje, by uprzedzić domniemany atak. Przykład konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego każe się zastanowić, skąd się biorą kaci wszystkich wojen. Kim są? Co sprawia, że człowiek przestaje być człowiekiem, a zmienia się w bestię?

Ale jest też drugi, nie mniej ważny aspekt wojny. Stanowisko cywilów. Politykę uprawiają politycy, nie zwykli ludzie, którzy przecież na nic nie mają wpływu - zwykliśmy się usprawiedliwiać. Warto pomyśleć, na ile nasz brak sprzeciwu, nasza milcząca zgoda decydują o obliczu współczesnego świata.

nagrody Nagroda aktorska za rolę Wesołego przyznana na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu, rok 2008 Nagroda Dziennikarzy dla realizatorów na 6. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy Nagroda dla Najlepszego Aktora za rolę Wesołego przyznana przez Młodzieżowe Jury na 39.

Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych

wybrane recenzje spektakli Osaczeni w Teatrze Jaracza,w których aktorstwo przekracza miarę teatralnego występu, pokazują czym jest wojna (...) Groza (...) nie byłaby tak dotkliwa, gdyby nie brawurowe aktorstwo Maćkowiaka, Czarnoty i Dymeckiego. Trzech aktorów zmienia konwencjonalny teatralny występ w pełną brudu i bólu musztrę. (...) W genialnej scenie w ciszy, Maćkowiak odbija deski podłogi i wyjmuje spod niej uwalane ziemią zwłoki Jimiego, kumpla z plutonu. Cuci go, ożywia oddechem. (...) Spektakl nie jest pacyfistyczną przestrogą przed wojną. (...) Osaczeni to tren dla żywych ofiar wojny. Trzeba go absolutnie zobaczyć.

Leszek Karczewski, Gazeta Wyborcza (...) Młodzi aktorzy pokazują psychologiczny teatr. Grają drastycznie. Nie udają zadawanych ciosów. (...) Osaczeni to aktorski popis. Kamil Maćkowiak jako Wesoły to nieokiełznane zwierzę, które wzbudza litość. (...) Fizyczny wysiłek aktorów opłacił się. Sceniczny brud, choć nie daje nadziei - oczyszcza.

Michalina Łubecka, Gazeta Wyborcza Bydgoszcz (...) tego spektaklu nie da się zapomnieć. I dlatego, że świadomie wybrano ekstremalne środki wyrazu i dlatego, że po Niżyńskim Maćkowiak pokazał po raz wtóry aktorską klasę. (...) Znakomita realizacja!

Małgorzata Karbowiak, Kalejdoskop

made in china

proj. Mariusz Grzegorzek

autor: reżyser: przekład: opracowanie muzyczne: scenografia: układ walk: reżyseria światła: asystent reżysera: występują: premiera:

Mark O’Rowe Jarosław Tumidajski Klaudyna Rozhin Jarosław Tumidajski Jan Kozikowski Zbigniew Lipczyk Krzysztof Sendke Wiesława Adamczyk Kilby - Sambor Czarnota Hughie - Kamil Maćkowiak Paddy - Mariusz Witkowski 19 lutego 2005 roku

Porywająca, brutalna, komiczna i obsceniczna; zła, wulgarna, ale błyskotliwa - pisali o tej sztuce recenzenci. Młodego autora okrzyknęli zaś najoryginalniejszym twórcą irlandzkim od czasów Becketta. Premiery sztuk O’Rowe elektryzują publiczność. Opisując dubliński półświatek, autor nie unika brutalizmów, ostrych, drapieżnych scen. To sztuka porównywana do kultowego Trainspotting i filmów Tarantino.

Autor przenosi nas w świat młodocianych gangsterów - twardziela, mięczaka i dresa - uwikłanych w mafijne sprawy, zajmujących się rozbojami i wymuszeniami. Mafia daje poczucie siły i solidarności z grupą, ale uczy też przemocy i bestialstwa. A gdy raz wstąpiło się do organizacji, niełatwo z nią zerwać. Kara za niesubordynację może okazać się śmiertelnym zagrożeniem, ale i... testem przyjaźni.

Zwłaszcza gdy przyjaciele stają po dwu stronach barykady.

Autor Made in China nie stosuje żadnych filtrów przyzwoitości, ciska surową prawdę prosto w oczy.

wybrane recenzje spektakli (...) Nie w samej historii tkwi wartość spektaklu, ale w doskonale dobranym zespole aktorskim.(...) Zdecydowanie wybija się Kamil Maćkowiak, który nie tylko ukazuje doskonały kunszt aktorski, ale także ogromne poczucie humoru. Swoimi błyskotliwymi ripostami zaskakuje nie tylko publiczność, ale i swoich kolegów na scenie (...).

Magdalena Mirecka, Monika Wiktorska, Teatralia Łódź (...) Świetny jest Kamil Maćkowiak - znerwicowany bandzior Hughie podskakujący na każdą wibrację pagera w kieszeni. Bo sygnał może wysłać oddział intensywnej terapii, do którego po wypadku trafiła jego matka.

Leszek Karczewski, Gazeta Wyborcza Kamil Maćkowiak to przecież urodzony amant, którego na ulicy nikt nie wziąłby za gangstera. A jednak to on jest na scenie najlepszy (...)

Piotr Gobliński, Reymont.pl W sztuce grają jedni z najlepszych aktorów „Jaracza” - Czarnota, Maćkowiak, Witkowski. (...) znajdują w niej miejsce na improwizację (...), co doprowadza publiczność do łez.

Kamila Golik, Dziennik Teatralny Łódź

sprawcy

proj. Zbigniew Koszałkowski

autor: reżyser: przekład: scenografia: opracowanie muzyczne i wideo: reżyseria światła: występują:

premiera:

Thomas Jonigk Piotr Chołodziński Jerzy Zygmunt Korpanty Jan Kozikowski Wojciech Puś Krzysztof Sendke Tetra - Małgorzata Buczkowska-Szlenkier Karin - Barbara Marszałek Córka - Monika Badowska Magda - Agnieszka Kowalska Lekarka - Grażyna Walasek Erwin - Mariusz Jakus Paul - Kamil Maćkowiak Karl - Mariusz Siudziński 22 maja 2004 roku

Polska prapremiera sztuki poruszającej jeden z najbardziej bulwersujących tematów współczesności. Autor z bezprecedensową otwartością mówi o molestowaniu seksualnym dzieci. Ujawnia zbywaną do niedawna milczeniem prawdę o tym, że relacja rodzic-dziecko coraz częściej przypomina relację sprawca-ofiara. Uzmysłowienie skali zjawiska i szczerość z jaką Jonigk traktuje temat, sprawiają, że przedstawiona rzeczywistość zdaje się niemal groteskowa.

nagrody Złota Maska dla najlepszego spektaklu sezonu 2003/2004

wybrane recenzje spektakli Bardzo mocne słowa wypowiedziane są we wstrząsających kontekstach, silnie akcentowana jest normalność nienormalnego. Najsilniej oddziałuje na widzów dwoje: Kamil Maćkowiak, który rolą wykorzystanego chłopaka potwierdził swój ogromny talent i niezrównana Barbara Marszałek - wstrząsająca ohydnymi wynurzeniami swej bohaterki.

Sprawców powinien zobaczyć każdy.

Michał Lenarciński, Dziennik Łódzki Małgorzata Buczkowska i Kamil Maćkowiak kryją się nie tylko jako bohaterowie sztuki.

Grając zaszczutych dwudziestoparolatków chowają się także jako aktorzy w teatrze.

Stosują brudną półprywatną ekspresję, gubią kwestie, nie zważają na dykcję. Efekt jest rewelacyjny. Przejmujemy od nich poczucie klaustrofobii. Wykorzystywanie seksualne to sytuacja bez wyjścia.

Leszek Karczewski, Gazeta Wyborcza Choć najpierw padną słowa: „miałem sen”, wszystko rozegra się na jawie. Na widowni kamienna cisza. Nawet tam, gdzie koszmar zaczyna się ocierać o groteskę, uśmiech zamiera... Sprawcy Thomasa Jonigka to inscenizacja dla dorosłych.

Pokaleczeni młodzi ludzie nie umieją żyć ani umrzeć. Małgorzata Buczkowska i Kamil Maćkowiak jako Petra i Paul są przerażająco prawdziwi. On coraz dobitniej przekonuje, że jest jednym z najzdolniejszych aktorów młodego pokolenia.

Renata Sas, Express Ilustrowany

proj. Zbigniew Koszałkowski

intryga i miłość autor: reżyser: przekład: opracowanie tekstu: dekoracje: kostiumy: opracowanie muzyczne: reżyseria światła: asystent scenografa: występują:

premiera:

Fryderyk Schiller Waldemar Zawodziński Józef Baliński Waldemar Zawodziński Waldemar Zawodziński Izabela Stronias-Balińska Józef Baliński Krzysztof Sendke Grzegorz Nowak Żona Millera - Bogusława Pawelec Luiza - Anna Sarna Lady Milford - Halina Skoczyńska Zofia - Krystyna Tolewska Miller - Aleksander Bednarz Von Kalb - Michał Jarmicki Ferdynand - Kamil Maćkowiak Premier von Walter - Dariusz Siatkowski Wurm - Andrzej Wichrowski Kamerdyner - Bogusław Suszka 28 lutego 2004 roku

W świecie wielkiej polityki, gdzie ambicja i pazerność rządzą ludzkimi emocjami, nie ma miejsca na uczucia. Każdy walczy o swoją pozycję i ucieka się do najwymyślniejszych intryg, by dostać się na sam szczyt. Cóż z tego, że Ferdynand kocha Luizę, skoro musi ożenić się z książęcą faworytą, by jego ojciec nadal pociągał za sznurki władzy!

Podstępne knowania grupy trzymającej władzę jak zwykle prowadzą do nieuchronnej katastrofy.

Waldemar Zawodziński po raz kolejny sięga do klasyki europejskiego dramatu, by ukazać problemy dzisiejszego świata. Bo choć Intryga i miłość powstała w 1783 roku, to istota ludzkich namiętności, jakie opisuje, jest nadal aktualna. W sprawach wielkich uczuć i nieograniczonych ambicji nic nie zmieniło się przez wieki, bo nie zmienił się człowiek. Nadal zaskakuje i przeraża dwoistość jego natury - słabej i skłonnej do upadku, a jednocześnie tęskniącej do przezwyciężenia ułomności, choćby za najwyższą cenę, cenę własnego życia. Mocno uwspółcześniony przekład odsłania drapieżność tego dramatu, będącego opowieścią o miłości i o władzy, jej pułapkach i okrucieństwie.

wybrane recenzje spektakli Doskonały kształt spektakl mógł uzyskać przede wszystkim za sprawą aktorów. Wyrafinowana gra występujących w Intrydze i miłości wzbudza podziw i wywołuje zachwyt. (...) zbuntowanym Ferdynandem jest znakomity Kamil Maćkowiak.

Michał Lenarciński, Dziennik Łódzki Nie po raz pierwszy trudna rola odsłoniła talent i wrażliwość młodego aktora Kamila Maćkowiaka. Jako Ferdynand, syn Premiera, wbrew woli ojca zakochany w córce skrzypka, jest czuły i delikatny, a za chwilę egoistycznie ślepy i głuchy.

Renata Sas, Express Ilustrowany

polaroidy

proj. Zbigniew Koszałkowski

autor: reżyser: przekład: scenografia: opracowanie muzyczne: reżyseria światła: występują:

premiera:

Mark Ravenhill Andrzej Majczak Małgorzata Semil Jan Kozikowski Teresa Stokowska - Gajda Krzysztof Sendke Nadia - Matylda Paszczenko Helen - Grażyna Walasek Victor - Kamil Maćkowiak Jonathan - Maciej Małek Nick - Przemysław Kozłowski Tim - Mariusz Witkowski 01 czerwca 2003 roku

Nick, były opozycjonista i buntownik, po piętnastu latach spędzonych w więzieniu, wychodzi na wolność. Rychło odkrywa, że świat uległ diametralnej przemianie. Z przerażeniem stwierdza upadek wszelkich ideologii. Widzi ludzi rozczarowanych polityką, samotnych, goniących za złudzeniem konsumpcyjnego szczęścia. Gardzi dawnymi przyjaciółmi, którzy zdradzili ideały młodości, ale młodym, którzy już o nic nie walczą, jego bunt wydaje się niezrozumiały i śmieszny. Staje więc wobec dramatycznego pytania jak znaleźć się w tej nowej, skomplikowanej rzeczywistości.

wybrane recenzje spektakli (...) Premierę poprzedziła mordercza praca całego zespołu, co przyniosło wiarygodne studium charakterologiczne. Trudno zapomnieć Matyldę Paszczenko czy Kamila Maćkowiaka nadających swym postaciom głęboko tragiczny wymiar.

Małgorzata Karbowiak, Kalejdoskop

miłość i gniew autor: reżyser: przekład: proj. Katarzyna Kwaśniewska

opracowanie tekstu: scenografia: muzyka: reżyseria światła: asystent scenografa: mecenas przedstawienia: występują:

premiera:

John Osborne Waldemar Zawodziński Wacława Komornicka Krystyna Tarnowska-Konarek Waldemar Zawodziński Waldemar Zawodziński Maciej Pawłowski Krzysztof Sendke Grzegorz Nowak Małgorzata Badowska Alison Porter - Monika Badowska Helena Charles - Katarzyna Kowalik Gimmy Porter - Kamil Maćkowiak Clif Lewis - Bartłomiej Porczyk 08 lutego 2003 roku

Miłość i gniew Johna Osborne’a, która zaszokowała publiczność londyńską i stała się programowym utworem grupy młodych gniewnych pisarzy angielskich, świetnie ilustruje przeżycia i problemy pokolenia współczesnych dwudziestoparolatków. Osborne celnie ukazuje „pokolenie straconych” - młodych ludzi, pozbawionych perspektyw, przeżywających kryzys wartości. Jego bohaterowie buntują się przeciwko społecznym i obyczajowym konwenansom, ograniczającym swobodę jednostki, dławiącym autentyczność uczuć i przeżyć. W zjadliwych i dowcipnych kwestiach brzmią nie tylko nuty gniewne, ale także pragnienie i tęsknota za prawdziwą, głęboką miłością.

wybrane recenzje spektakli Jimmy Kamila Maćkowiaka ma w sobie coś ze zbuntowanego Marlona Brando. Młody aktor potrafi koncentrować uwagę i świetnie grać na emocjach.

Renata Sas, Express Ilustrowany Kamil Maćkowiak imponuje umiejętnym dozowaniem wewnętrznego ciśnienia postaci, egotycznie walczącej o uwagę.

Leszek Karczewski, Gazeta Wyborcza Znakomicie wypada dwójka głównych bohaterów: Monika Badowska i Kamil Maćkowiak. Na scenie są tak wiarygodni, że bez wahania wierzy się w ich każdy gest.

Michał Lenarciński, Dziennik Łódzki W inscenizacji prezentowanej na deskach Teatru im. S. Jaracza zachwyciła mnie kreacja Kamila Maćkowiaka, który potrafił oddać za pomocą mimiki i gestu głęboką wrażliwość postaci i skrywane emocje. To on skupił na sobie całą uwagę i wywołał wzruszenie.

Agata Szymańska, TU-POT-EM Gazeta Festiwalowa

korowód produkcja:

reżyseria: rok produkcji: rola:

film fabularny Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Zebra Polsat (telewizja) Polska Jerzy Stuhr 2007 Bartek Wilkosz

Zaczyn historii stanowi nieplanowane spotkanie w pociągowym przedziale. Lawirujący z dużą gracją przez życie student Bartek, motywowany nie tylko ciekawością, ale i przeczuciem, zainteresuje się porzuconą przez tajemniczego podróżnego komórką. Odebranie pierwszego telefonu rozpocznie serię dziwnych zdarzeń, w które wplątani zostaną nieznający się dotychczas ludzie - żona i córka pasażera, dziewczyna Bartka, od której znacznie się oddalił, nowo poznana Ula, do której chłopak chyba czuje coś więcej. Każde z nich ma coś na sumieniu, każde pragnie własnego szczęścia bojąc się, że prawda może je w jakiś sposób zrujnować.

kryminalni produkcja: reżyseria: rok produkcji: rola:

serial telewizyjny MTL Maxfilm, TVN Polska Ryszard Zatorski Piotr Wereśniak 2004-2008 Jacek Dumicz

Główny bohater, komisarz Adam Zawada to policjant z wieloletnim doświadczeniem i niezwykłym detektywistycznym talentem. Do zespołu Zawady należy Marek Brodecki - dynamiczny i pełen zaangażowania policjant, podkomisarz Basia Storosz, która tuż po szkole trafia do Policji oraz Jacek Dumicz - prokurator. Dumicz jest perfekcjonistą, nieomylności wymaga od siebie, ale też od ludzi z którymi pracuje. Ma opinię bezkompromisowego. Lubi pokazać kto tu rządzi, ale te cechy stanowczość i dążenie za wszelką cenę do prawdy, sprawią, że zgra się z Kryminalnymi.

naznaczony produkcja: reżyseria rok produkcji: rola:

serial telewizyjny Ozumi Film, TVN Polska Jacek Filipiak 2009 Igor

Naznaczony - polski serial telewizyjny, wyprodukowany przez telewizję TVN. Nowatorski projekt na rynku polskim, sfilmowany z rozmachem - perfekcyjna realizacja; efekty specjalne dotąd niespotykane w polskich serialach; a przede wszystkim fascynujący i intrygujący bohaterowie, świetnie zagrani przez plejadę wybitnych polskich aktorów.

W serialu wystąpili m.in. Piotr Adamczyk, Anna Dereszowska, Dorota Segda, Zbigniew Zamachowski, Borys Szyc, Daniel Olbrychski, Andrzej Grabowski, Tamara Arciuch, Robert Więckiewicz, Anna Korcz, Marcin Dorociński, Lesław Żurek, Kamil Maćkowiak, Przemysław Sadowski.

oficerowie produkcja: reżyseria: rok produkcji: rola:

serial telewizyjny Telewizja Polska - Agencja Filmowa Polska Maciej Dejczer 2006 Damian Ryś vel Kosma Jaworski

Oficerowie nie stanowią bezpośredniej kontynuacji historii opowiedzianej w Oficerze, chociaż punktem wyjścia nowych wątków są wydarzenia ukazane w pierwszej serii. Zobaczymy też niektóre poznane wcześniej postaci. Twórcy serialu nie chcieli jednak powielać rozwiązań fabularnych i sposobu narracji Oficera. Główną bohaterką uczynili tym razem 25-letnią podkomisarz Alicję Szymczyszyn, absolwentkę psychologii, która już na studiach zwróciła uwagę specjalistów od rekrutacji kadr. Inteligentna, wrażliwa, ale zarazem obdarzona silnym charakterem i wyjątkową intuicją dziewczyna musi jednak udowodnić, że faktycznie nadaje się do pracy w policji. Chrzest bojowy będzie zmuszona przejść w chwili bardzo dla siebie trudnej, gdy właśnie odkryje, że nawet psycholog może się pomylić w ocenie najbliższych osób. Początkowo trochę nieporadna, zagubiona, nieobeznana z bronią i działaniami operacyjnymi, szybko stanie się naprawdę cennym „nabytkiem” i znajdzie się w samym centrum zaskakujących wydarzeń, których motorem są ludzie z najwyższych kręgów władzy.

galeria

galeria

galeria

W publikacji wykorzystano zdjecia autorów: Sławomir Bergański Tatiana Jachyra/Forum Małgorzata Kujawka Marcin Łobaczewski Grzegorz Nowak Wojciech Puś Ryszard Warcholiński Bartosz Wojciechowski

Agent Aktora

Lidia Wojciechowska biuro@nologo.com.pl, tel. 604 098 610 www.kamilmackowiak.pl

www.kamilmackowiak.pl www.fundacjamackowiaka.org biuro@fundacjamackowiaka.org