A
Clasificación científica
Introdución
Descripción
Partes
Alimentación
Reprodución
Historia
ÍNDICE
Reino :
Animalia
Filo :
Clase : Insecta
Orden : Coleoptera
Suborden : Polyphaga
Superfamilia : Cucujoidea
Familia : Coccinellidae
Arthropoda
CLASIFICACIÓN CIENTÍFICA
A maruxiña , reirrei ou xoaniña é un insecto coleóptero dos coccinélidos . Os coccinélidos posúen o corpo semiesférico , cabeza pequena , patas moi curtas e as membranosas moi desenvolvidas , protexidas por unha carapa quitinosa . Hai cerca de 4.500 especies dentro deste grupo , distribuídas en 350 xéneros, distinguibles polos patróns de cores e pintas da carapa
O reirrei ou xoaniña ten o corpo globoso, xeralmente negro, cos élitros vermellos ou amarelos.
INTRODUCIÓN
Son insectos pequenos , cun tamaño reducido que vai de 5 a 8 milímetros . De forma redondeada ou oval , brillantes , adoitan ser de vivas cores, con manchas negras sobre un fondo laranxa, amarelo ou vermello, en forma de puntos ou raias. Algunhas especies son peludas. A súa cabeza, antenas e patas son negras.
DESCRIPCIÓN
As xoaniñas teñen moitas das partes corporais que conforman a outros insectos : unha cabeza, un tórax e un abdomen con 3 pares con patas articuladas, un par de ás ,un par de antenas, ollos compostos e unha pequena boca ou mandíbula ,todo isto rodeado dun duro exoesqueleto feito de quitina.
PARTES
Élitros:
son cubertas en forma de ás duras, semellantes a unha concha, que protexen as delicadas ás das xoaniñas.
Os élitros ábrense para expoñer as ás cando o escarabello voa. Normalmente son de cor vermella ou laranxa con pintas negras.
Pronoto: a menudo confundese ca
cabeza da xoaniña, pero trátase da área pequena que se encontra enriba dos élitros e que protexe a verdadeira cabeza. O pronoto normalmente é negro e ten pequenas areas grises que parecen ollos.
As xoaniñas son moi apreciadas xa que son predadores naturais de pulgóns, pulgas e ácaros que son pragas para á agricultura.
Estímase que unha xoaniña adulta pode consumir máis de mil de estos animais durante o verán e se temos en conta que unha femia pode ter máis de un millón de crías dámonos conta de porqué son consideradas insecticidas naturais. En moitos lugares do mundo utilízanse para o que se coñece como control biolóxico das pragas, é dicir, eliminan os animais perxudiciais para á agricultura sen utilizar productos químicos.
ALIMENTACIÓN
Os seus predadores máis comúns son páxaros, ras,avespas, arañas e cabaliños do demo. A súa sabor desagradable protéxeas contra os seus depredadores.
Poñen os ovos de cor amarela, un por un ou colocados en grupos ou ristras sobre as follas. Despois dunha semana, dos ovos saen as larvas que teñen 6 patas é gran mobilidade. Adoitan ser espiñosas ou verrugosas, de cor negra con minúsculas manchas brancas e anaranxadas, aínda que hai unha gran variedade de cores segundo á especie. Estas larvas mudan tres veces antes de se converter en pupas. As pupas péganse as follas, troncos ou pedras e son dunha cor alaranxada e negra e poden confundirse con excrementos de aves.
REPRODUCIÓN
Das pupas emerxe un adulto de cor amarela sen ter definidas as cores caracterĂsticas do adulto, pero ĂŠstas aparecen en poucas horas.
No ano mil novecentos noventa e nove como parte dun proyecto proposto por un grupo de alumnas de secundaria de Chile , una colonia de Coccinellinae foi levada ao espacio . Foron parte da misi贸n STS- 93 (noventa e tres) do transbordador Columbia na que se integrou unha investigaci贸n sobre o comportamento de atr贸podos en ambientes de microgravedade.
HISTORIA