Severinus 60 jaar! by karbeel

COLOFON TEKSTEN

Geer van Dinther & Ad Hendriks

REDACTIE

Severinus

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of gekopieerd zonder vooraf-

FOTOGRAFIE

Fotomedia | www.fotomedia.nl

gaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Deze uitgave is bedoeld als

VORMGEVING

Karbeel Reclame & Publicaties | www.karbeel.nl

verhalenbundel om het 60-jarig bestaan van Severinus te vieren. Severinus betracht de grootst mogelijk zorgvuldigheid bij het samenstellen en de redactie van deze verhalenbundel. Severinus aanvaardt geen aansprakelijkheid voor de mogelijke onvolledigheid of onjuistheid van de in deze publicatie opgenomen informatie.

60 mooie verhalen | Severinus 60 jaar

60 mooie verhalen De verhalenbundel die voor u ligt, is een cadeau voor iedereen die betrokken is bij Severinus. Ter gelegenheid van ons 60-jarig bestaan op 14 mei 2019 vroegen we onze oud-collega Geer van Dinther de verhalen op te tekenen van maar liefst 60 bewoners, cliënten, ouders, medewerkers en vrijwilligers. Samen met Ad Hendriks, één van onze vorige bestuurders, heeft hij de verhalen opgehaald en geschreven. We zijn hen daarvoor erg dankbaar. Persoonlijke, oprechte en echte verhalen waarin geluk, tevredenheid en trots worden beschreven, maar soms ook verdriet en pijn. Door het lezen van deze mooie verhalen heb ik Severinus, haar mensen en haar geschiedenis nog beter leren kennen. Veel tekst, maar ook bijbehorende mooie foto’s. Een verhalenbundel om in te lezen en in te kijken. Ik hoop dat u net zo onder de indruk bent als ik was en nog steeds ben. Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de goede zorg en ondersteuning die ze de afgelopen jaren hebben gegeven aan onze bewoners en cliënten. Pieter Hermsen Directeur / bestuurder

Severinus 60 jaar | Inhoudsopgave

Inhoudsopgave 06

AndrĂŠ van der Pasch

Christine van de Bilt

Frits & Mieke Schuitema

Annemiek Stetter

Diny van der Vleuten

Gwen van Sambeek

Bart van Rooij & Linda van den Bos

Eefje de Vries

Henny van Bree

Guusje van Rooij

Egbert Gramsbergen

Ineke Dijkkamp

Bart, Tineke & Lotte Eulderink

Elke Grob

Jan Emmers

Bas Vlemmings

Els Boogers

Janus & Ingrid Kerkhofs

Bep van Gelder

Eric Raymakers

Johan & Netty Verdonk

Carl Cantrijn

Erik van der Velden

Johan van Kuijk

Cees Adams

Erwin Meinders

Jolijn Vergeldt

Christian Raaymakers

Frank van den Wittenboer

JosĂŠ Reuter & Betsie van Aaken

Inhoudsopgave | Severinus 60 jaar

108

Koos & Christel van Oorschot

Rina Tholen

Toine van der Heijden

110

Maike van Steenhuijsen

Rins Karsemakers

Tomas Bonewald

112

Marjo & Joris van Vugt

Riny van de Pol

Ton Adema

114

Max van der Pas

Robin van Gemert & Carla Veraa

Ton Horn

116

Mieke DaniĂŤls

Roos Verouden

Toon Hermens

118

Miel van Sambeek

Roy Rouw & Marion Hendriks

Vera Beusink

100

120

Noud, Riky & Ron Lemmens

Sjoerd Voorkamp

Wilma Willemen

102

122

Paul van Veghel

Tano in â&#x20AC;&#x2DC;t Zand

Wim de Jong

104

124

Pieter Hermsen

Tavie Breuning

Wim, Karin & Marloes van Kemenade

106

126

Ria de Jong

Tim Klessens

Heer & mevrouw van der Zwan

Severinus 60 jaar | André van der Pasch

Severinus kende roerige tijden 45 jaar geleden werd onze zoon Theo opgenomen in het toenmalige Honk. Theo zat toen ook op de PWA-school. Ik ben toen vrij snel voorzitter geworden van de oudercommissie. Dat was de medezeggenschapsraad van de school. Ik weet nog goed dat we toen door het bestuur van de Ouders Internaten Severinus (O.I.S.) werden benaderd of ze ons moesten ondersteunen. En natuurlijk hoefden ze dat niet, want we waren mans genoeg. De relatie met de O.I.S. was gelegd en al snel daarna werd ik gevraagd om lid te worden van deze club. Na enige tijd werd mij de rol van secretaris toebedeeld. En zo ben ik door de jaren heen vaak secretaris geworden van diverse medezeggenschapsraden. De rol van secretaris zijn, lag me blijkbaar goed. Op enig moment vonden we de term O.I.S. achterhaald. De aan-

Vernieuwingsfonds

duiding ‘internaten’ vonden we oubollig en paste niet meer in het

Wat ik altijd prachtig heb gevonden, was de commissie Bewoners-

tijdsbeeld. Ook vonden we dat de broers en zussen lid moesten

gelden. Daar heb ik negen jaar lang deel van mogen uitmaken. Zo

kunnen worden van onze vereniging. En zo werd het Familievereni-

mocht ik meepraten over allerlei activiteiten voor de bewoners. Heel

ging Severinus (FVS). Ook het idee van contactouders heb ik uitge-

mooi daarin vond ik de gang van zaken met het Vernieuwingsfonds.

werkt. Wij organiseerden daarvoor avonden met het idee dat we

Iedereen mocht met ideeën komen die we dan na goedkeuring

op die manier als Familievereniging zouden horen wat er zoal leeft

vanuit dat fonds betaalden. Als ze een idee hadden, kwamen ver-

in de woongroepen. Helaas is dat niets geworden.

pleegkundigen, meestal uit de dagbesteding, dat idee in de commissie presenteren. En dan zag ik altijd stralende en enthousiaste

Hoge kwaliteit

gezichten.

Ik vind Severinus een prima organisatie voor het bieden van zorg aan onze kinderen. Ik kwam vaak bij andere organisaties en als ik

Roerige tijden

hoorde hoe het daar ging, was ik altijd weer blij dat onze Theo bij

Severinus heeft roerige tijden meegemaakt, vooral in de periode

Severinus woonde. Severinus stond en staat voor een hoog niveau

2011 tot 2014. Met onze zoon Theo die nu aan de Berkt woont, gaat

van kwaliteit. Nu is er een Cliëntenraad los van de opgeheven

het gelukkig weer veel beter. Hij treft nu gelukkig weer begeleiders

familievereniging (volgens de wet verplicht) en ze hebben ongeveer

met intuïtie, empathie en veel gevoel voor de echte zorgvraag. Er

dezelfde bevoegdheden als de Ondernemingsraad. Maar helaas

is weer rust in de organisatie. Terugkijkend op meer dan 40 jaar

geen formele binding met de achterban.

Severinus, vind ik het meest positieve de omgekeerde integratie. Dat werkt buitengewoon goed en wordt door alle ouders erg gewaardeerd. Er ontstaan vele gewone contacten in de buurt en ik zie ook dat buurtbewoners vrijwilliger worden in de organisatie. Wat wil je nog meer? André van der Pasch Vader

Annemiek Stetter | Severinus 60 jaar

Severinus past uitstekend bij mij Ik ben regiebegeleider van Nieuwe Kerkstraat 46-46A en ben daarnaast trainer Driehoekskunde. Daarnaast ben ik ook trainer Driehoekskunde. Daarbij gaat het vooral om de communicatie van ouders, medewerkers en cliënten. Voor de teams van Severinus is dit verplicht. Voor de ouders niet en je ziet een grote variatie in opkomst. Voor de teams betekent het twee volledige trainingen en voor de ouders één training en één gezamenlijke training van ouders en medewerkers. Ik doe dit met veel plezier. Ik weet ook de positie van de ouder, omdat ik zelf zus ben. Mijn

collega’s van buitenaf krijgt, is dat wat ze altijd als eerste zeggen.

broer Jeroen (53 jaar) woont namelijk bij Severinus. En als ze

Dat geldt ook voor de ouders. Die zeggen vaak dat het allemaal

mijn vader ergens voor bellen, zegt hij altijd: ‘Bel ons Annemiek

lieve zorgmensen zijn die goed zorgen voor hun kinderen.

maar op’. Dus ik weet vaak goed wat er bij een ouder kan leven.

Severinus past uitstekend bij mij. Het ontmoeten van collega’s en

Overigens als je op een normale manier met de ouders omgaat, is

met elkaar omgaan vind ik erg belangrijk en essentieel. Vroeger

de kans groot dat ze ook op een normale manier met jou omgaan.

ging dat automatisch. Men functioneerde ook dicht bij elkaar. Nu

Ik was negen jaar toen mijn broer Jeroen werd opgenomen in

is er meer afstand en moet het vaak allemaal geregeld worden.

het toenmalige Honk. Ik vond dat verschrikkelijk. We waren thuis

Nieuwe Kerkstraat 46-46A zijn twee complexe huizen wat betreft

samen opgegroeid en ik miste hem heel erg. Vaak ging ik een

de cliënten. Er zijn veel cliënten met bijzondere syndromen in

middag bij hem op bezoek. Mijn moeder vroeg me regelmatig of

de huizen. De laatste jaren heb ik daar zeker wat grijze haren

ze mij als ouders tekort hadden gedaan. En dat vond ik altijd zeker

opgelopen. Hechting is een groot probleem voor deze doelgroep.

van niet. Naar hun mogelijkheden hebben mijn ouders het altijd

Ze krijgen veel prikkelingen waarmee ze niets kunnen. Het is heel

prima gedaan.

specifieke zorg. Het proberen hen zelf keuzes te laten maken, vind ik heel belangrijk. Helaas is het een probleem om de vacatures te

Aan de slag bij Severinus

voorzien van geschikte medewerkers. Ondanks alles haal ik toch

Jeroen woonde aan het Honk en ik werkte in woonwijk de Berkt.

elke dag weer veel plezier uit mijn werk. En natuurlijk als er iets is,

Dat was best belangrijk, want als hij mij zag, hing hij om mijn nek.

doe ik zeker mijn mond wel open.

In 1987 ben ik bij Severinus begonnen. Dat mijn broer hier woont, heeft zeker meegespeeld. Ook bij de beroepskeuze op school kwam

Leef bij de dag

eruit dat ik dit werk moest gaan doen. Nadat ik op de middelbare

Wat mij betreft, is er nog teveel beheersbaarheid in de zorg. Dat

school was geslaagd, ben ik een maand later al begonnen. Na de

betekent voor mij dat mensen minder spontaan kunnen zijn en

opleiding bij Severinus heb ik door de jaren heen in veel verschil-

minder met eigen initiatieven kunnen komen. Door de geldstromen

lende woonhuizen gewerkt en in de thuiszorg. Ik vind dat je altijd

en het behalen van allerlei certificaten staat dat behoorlijk onder

jezelf moet blijven. Werk met je hart en een gezond verstand. Alles

druk. Wat betreft de toekomst laat ik alles maar op me afkomen.

wat je kunt leren, sla dat op. Intuïtie kun je niet leren. Dat zit in

Ik leef bij de dag. De kracht ligt uiteindelijk toch bij mezelf. Ik kijk

jezelf. Probeer vooral een mooie daginvulling te bieden aan de

vooral naar de kleine dingen. Gezond blijven is natuurlijk een groot

cliënten. En kom met mooie initiatieven buiten de regels om.

goed. Maar verder zie ik wel wat er op mijn pad komt.

Warme organisatie

Annemiek Stetter

Severinus is een warme organisatie met een familiecultuur. Als je

Regiebegeleider en zus

Severinus 60 jaar | Bart van Rooij & Linda van den Bos

Vooral volhouden! Linda van den Bos trapt af: “Wij zijn de ouders van Lieke (10) en Guusje (8). Lieke is een jong meisje met een zeer ernstige lichamelijke, visuele en verstandelijke beperking. Of zoals dokter Bok (de kinderarts in het MMC) het zei: “Ik ben de dokter van kindjes die anders zijn en Lieke is er één van.” Bart van Rooij vertelt: “Lieke is geboren op 24 september 2008.

de klinisch geneticus van UMC Maastricht. Lieke heeft een heel

Vanaf haar geboorte waren er meteen heftige problemen met haar

zeldzame aandoening: trisomie 9 in de mozaïek vorm. Maar 10 à

gezondheid. Ik was er meteen bij op de verloskamer en voelde dat

15 kinderen in Nederland hebben dit.”

het echt mis was. Lieke had een bijzonder aangezicht, ze huilde niet, moest meteen aan de beademing (wat later gelukkig weer

Je wereld stort in

herstelde), haar handjes waren paars en ze kon haar glucose en

Linda vult aan: “Ineens stort je wereld in en het is net of iemand

temperatuur niet op peil houden. Dokter Bok kwam heel snel

met messteken in je lijf tekeer gaat. We wisten toen dat Lieke heel

in beeld. Na ruim twee weken werd de diagnose gesteld door

kwetsbaar zou blijven. De eerste boodschap was dat ze maximaal

Bart van Rooij & Linda van den Bos | Severinus 60 jaar

een half jaar zou leven en contact maken het enige zou zijn wat

Kinderdagcentrum oprichten

we haar zouden kunnen bieden. Zo kwamen we ook meteen vol in

“Een ander stuk wat we samen met Severinus verkennen, is om bij

het medisch circuit terecht. We zijn nu 10 jaar verder. Wie had dat

Severinus ook een kinderdagcentrum op te richten. Hoe vreemd is

gedacht? En in die 10 jaar hebben we samen heel veel meegemaakt.

het immers dat een groep kwetsbare kinderen uit Veldhoven elke

Pieken en dalen, angst, verdriet, hoop en liefde. En wat hebben er

dag naar Eindhoven moet reizen als het bij ons om de hoek ook

veel mensen met ons meegeleefd en met ons gedeeld in de zorg

gerealiseerd kan worden. Ik heb van Severinus de mogelijkheid

voor Lieke.”

gekregen om, samen met een werkgroep, een plan uit te werken en de bedoeling is om eind 2019 te starten. Hoe mooi zou het

Dagboek in blogvorm

niet zijn als we zo samen een levensloopbestendig plan kunnen

Bart: “Linda heeft ons leven met Lieke gedeeld met heel veel men-

ontwikkelen? Een plan dat kan eindigen in een mooie woonplek

sen via onze website/blog*. In het ziekenhuis kreeg Linda het ad-

voor Lieke en kinderen zoals zij bij Severinus. We zijn niet bezig met

vies van een verpleegkundige om een dagboek bij te houden. Zo

wanneer, maar we groeien er met haar samen naar toe.”

is het ontstaan. Linda heeft er uiteindelijk ook een boek over geschreven: ‘Meer dan een wonder, het verhaal van Lieke’.” Linda:

Guusje

“Het voordeel van mijn blog is dat de mensen uit onze omgeving

Linda: “In al die drukte die de zorg nu eenmaal vraagt, zijn we ook

op deze manier op de hoogte zijn van het wel en wee van Lieke. Zo

heel erg gelukkig met Guusje, onze jongste dochter. Guusje is heel

hoefden wij op feestjes niet steeds het gesprek te voeren over hoe

erg zorgzaam voor Lieke, maar zij krijgt onwillekeurig natuurlijk ook

het gaat met Lieke, want er is altijd wel iets aan de hand. Lieke is

veel mee over de zorgen die wij hebben. Met Lieke leef je bij de dag

heel kwetsbaar en de zorg is zwaar. Er is veel hulp in huis, ze logeert

en Guusje zorgt voor de toekomst. Als gezin valt het niet altijd mee.

sinds een paar jaar in Bergeijk en bezoekt een kinderdagcentrum

Er staat een grote druk op je gezinsleven en je relatie. De spontane

in Eindhoven.”

vrijheid ben je kwijt en altijd moet alles gepland gebeuren. Voor Lieke heftig, maar ook voor Guusje. Dat heeft ze voor ons weleens

Genieten bij Xieje

treffend op een briefje geschreven (zie volgende pagina)”, besluit

“Op zaterdag gaat ze naar Xieje van Severinus”, vervolgt ze. “Daar

ze. Bart: “We hopen dat Severinus het nog lang mag volhouden

kijken wij en Lieke heel erg naar uit. Lieke is een heel klein mensje in

en blijft meedraaien in onze Veldhovense gemeenschap. Ga aan de

een rolstoel en de andere kinderen die Xieje bezoeken zorgen graag

slag voor een volwaardige plek voor kwetsbare mensen zoals Lieke,

voor haar. Die kunnen dan als het ware een beetje moederen en

van jong tot oud. Vooral volhouden, sámen volhouden en de zorg

Lieke geniet daar enorm van. Er komen al heel lang drie bijzondere

delen om daarmee een hoge kwaliteit van leven te bereiken voor

vrouwen af en toe bij ons thuis voor Lieke en sinds kort aangevuld

onze kinderen.”

met hele fijne thuisbegeleiding vanuit Severinus. Zo komen we bij Severinus steeds meer in beeld. De zorg rondom Lieke is best

Bart van Rooij en Linda van den Bos

complex en zij heeft 24 uur zorg en toezicht nodig. Daar zijn we met

Ouders

de zorgbemiddelaar volop over in gesprek.” * Blog: www.meerdaneenwonder.nl

Severinus 60 jaar | Guusje van Rooij

Lotte had het laatste lotje! Tineke Eulderink zal het nooit vergeten: “Het is ruim drie jaar geleden dat we plots een telefoontje van Severinus kregen. Of we geïnteresseerd waren in een uniek plan in Oerle waar Severinus in het zorgcluster voor veertien jongvolwassenen met een beperking een woonplek kon starten. Ons Lotte was nummer veertien in de rij die werd benaderd. Zij had in die zin dus het laatste lotje. Het overviel ons wel een beetje. We waren ons al langer aan het oriënteren op een toekomstige woonplek voor Lotte, ook bij andere organisaties en initiatieven. Een half jaar voor het telefoontje hadden we van Severinus nog te horen gekregen dat er de komende jaren geen kansen meer waren om een nieuwe woning te starten. We hebben toen ook een paar bestaande woningen bezocht die al positief overkwamen. Toen dus plots dat telefoontje en de vrijdag daarop zaten we aan tafel om een week later te laten weten dat we graag wilden meedoen aan het nieuwe wooninitiatief.” Lotte is 23 jaar en het wonen bevalt haar goed. Ze woont er nog

Downsyndroom

niet zo lang, maar ze is al gewend. Ze vertelt: “Ik woonde eerst

Tineke: “De meeste bewoners zijn al vanaf babytijd met elkaar

nog bij papa en mama. Ik vond het eerst helemaal niet leuk om te

bekend. Sjors, Martine, Michelle, Mijke en Lotte kennen elkaar via

verhuizen. Waarom moest ik thuis weg? Maar ik vind het nu fijn. Ik

de Stichting Downsyndroom. Ik ben de contactpersoon in de regio

werk bij Brownies & Downies in Eindhoven en bij de Bakkerij van

Zuid-Oost Brabant. Daar zijn ongeveer 260 gezinnen lid van en

Severinus. Aan het eten hier moest ik wel wennen. Vandaag had ik

wij organiseren vanalles. Ik ken dan ook veel ouders en kinderen.

spinazietaart en dat vond ik lekker. Ik eet hier nu alles. Mijn bank is

Daarnaast maak ik als contactouder ook deel uit van de Downpoli

er nog niet. Die is blauw en heeft een lekker zachte stof. Daar kan

in het MMC bij dokter Bok. Daar komen ruim 150 kinderen met

ik fijn op liggen. Mijn huisgenootje Martine werkt ook bij Brownies

het Downsyndroom. Toen Lotte geboren werd, zijn er in korte tijd

en Downies.”

een twintigtal kinderen met Down geboren in deze regio en daar kennen wij er dus een heel aantal van. Enkele wonen nu met Lotte

Bart, Tineke & Lotte Eulderink | Severinus 60 jaar

hier in Oerle.” Vader Bart vervolgt het gesprek: “Ik maakte deel

Lastige weken

uit van de stuurgroep van de vereniging ‘Thuis in Oers’ die samen

Tineke: ”Tot twee weken voor de verhuizing dacht ik ‘wat moet dat

met de collega-vereniging ‘WISH’ en Severinus het wooninitiatief

worden’. Ik had er echt een knoop van in mijn maag. Lotte wilde niet

hebben gerealiseerd. Uiteraard in samenspraak met alle ouders.

van huis en wij vroegen ons af of we wel door moesten zetten. Als

Onderweg hebben er wel een paar personele wisselingen

je dan ziet hoe het nu gaat en dat Lotte vanaf dag één het hier heel

vanuit Severinus plaatsgevonden. De gesprekken zijn altijd heel

goed naar haar zin heeft, zijn we blij dat we doorgezet hebben.”

constructief geweest en in een goede sfeer verlopen. Medewerkers

Bart: “Ja, dat geeft vertrouwen in de toekomst. En we komen er wel

van Severinus hebben zich altijd volledig ingezet om er een succes

weer uit als er ergens een dip komt.”

van te maken. Het wooninitiatief is gestoeld op zorgfinanciering door een VPT (Volledig Pakket Thuis) en eigen inbreng en inkomen

Mooie anekdotes

van de jongeren. Voor een aantal collectieve kosten van inrichting

“Ik wil nog graag twee anekdotes vertellen”, zegt Tineke. “We

en dergelijke hebben we ook subsidiewegen bewandeld.”

zijn met vier moeders meubels gaan uitzoeken bij Ekkersrijt. In tegenstelling tot wat we allemaal dachten, waren we er wonderwel

Met z’n allen aan tafel

snel uit. We waren om 14.00 uur daar en om 18.00 uur was alles

“Niet alleen de ouders hebben regelmatig met elkaar aan tafel

beslist. Het kan dus wel! Het andere verhaal is dat Bart en ik voor

gezeten”, vertelt Tineke. “Ook de zeven jongeren hebben elkaar

de verhuizing nog een laatste bijzondere vakantie wilden, samen

elke zes weken ontmoet. Daarbij hebben we ook de broers en

met Lotte. Haar grote wens was een cruise. Dus wij op zoek naar

zussen van alle bewoners betrokken. Wij vinden dat belangrijk,

hoe dat haalbaar zou kunnen zijn. We kwamen uit bij een korte

zeker ook met het oog op de toekomst. En zo hebben zij elkaar ook

cruise in Griekenland. Toen we dat aan Lotte voorstelden, was ze

op een ongedwongen manier leren kennen. Dat was voor ons ook

het er niet mee eens. Ze had zelf op internet gezocht en wilde per

vanzelfsprekend, want onze kinderen draaiden ook gewoon mee in

se op een cruise op een boot die niet kon varen. Dat bleek dus

het gezin. Lotte heeft twee zussen: Eveline en Meike”.

een eendagsbezoek te zijn aan de SS Rotterdam. Daar wilde ze heel graag met Bart naar toe, want daar was de laatste film van K3

Kritisch

opgenomen. Ze zei na afloop tegen ons dat ze nog nooit zo’n fijne

Tineke vervolgt: “We hebben als ouders de afgelopen drie jaar wel

vakantie had gehad. Zo zie je maar dat je ook als ouder niet altijd

vaak met elkaar en met Severinus aan tafel gezeten. Vooraf was

weet wat er in hen omgaat.”

ik erg kritisch. Ik wilde mijn dochter niet naar een organisatie als Severinus brengen. Ik wilde graag zelf het heft in handen houden.

Toekomst

Omdat er deze unieke kans kwam om Lotte samen met een aantal

Ze sluiten af: “Wat de toekomst van Severinus betreft, moet zij als

bekenden te laten samenwonen, hebben Bart en ik toch ja gezegd

het aan ons ligt vooral doorgaan met het verder ontwikkelen van

en zijn we met het wooninitiatief in zee gegaan. Ik heb mijn mening

participatie en open staan voor de mening van ouders. Zowel door de

voor de volle 100% bijgesteld.” Bart vult aan: “Medewerkers van

omgekeerde integratie als nu met bijvoorbeeld de wooninitiatieven

Severinus hebben altijd volledig meegezocht als we vragen hadden.

en actieve inbreng van de ouders. De grondhouding was altijd al

Niks was teveel. We hebben het echt samen kunnen doen. Voor

heel positief en daarbij blijft het zoeken naar een juist evenwicht

Severinus was het nieuw, maar voor ons als ouders ook. Wij

tussen de mening van de ouders en de professionele kennis van

hebben elkaar per slot van rekening niet uitgezocht, maar via de

Severinus.”

kinderen zijn we bij elkaar gekomen. Uiteraard is er in die zoektocht de afgelopen jaren wel eens verschil van mening geweest, maar

Bart, Tineke en Lotte Eulderink

wel altijd met de intentie om er samen uit te komen.”

Ouders en dochter

Severinus 60 jaar | Bas Vlemmings

Ik heb het goed! In juli 2007 ben ik bij Severinus komen wonen. Ik woon nu aan de Kerkakkerstraat. Hiervoor woonde ik begeleid in Valkenswaard. Mijn ouders vonden dat ze daar een goeie plek voor me hadden gevonden. Maar eigenlijk ging het niet zo goed. Ik had er helemaal geen vrijheid. Mijn ouders hebben toen informatie opgevraagd en we zijn bij Severinus terechtgekomen, omdat ze daar een goede indruk van hadden. Hier bevalt het mij uitstekend. Het is een mooi groot huis en dicht bij het centrum. Waar kun je nog beter wonen? Tien jaar geleden mocht ik nog niet veel. Nu mag ik veel meer en ben ik zelfstandig. Als ik weg ga, moet ik alleen even doorgeven hoe laat ik thuis zal zijn. Op een zeker moment zocht ik ander werk. Ik ben toen voor het

Fantastisch personeel

poetsbedrijf ICS gaan werken. Bij Samsam werk ik in de houtbewer-

Ik ben een gemakkelijk mens. Iedereen is verbaasd dat ik me

king. Daarnaast ben ik nog geluidstechnicus voor de band ‘Confetti’.

nergens druk om maak. Dat doe ik echt nooit. Ik heb het zo wel goed

Dat was eerst de band ‘Eigenwijs’. Twee keer per maand treedt de

en hoop dat ik hier oud mag worden. Het personeel is fantastisch

band op in het restaurant van de wijken de Berkt en het Akkereind.

en zorgt goed voor mij. Severinus 60 jaar is natuurlijk tijd voor een feestje. Het moet een gezellig feest worden en vooral gezellig met

Rijbewijs

elkaar bezig zijn. Ik vind het gauw goed.

Mijn scooterrijbewijs heb ik al lang. In 2013 heb ik mijn autorijbewijs gehaald. Ik had daarvoor 1,5 jaar gelest. Ik heb het in twee

Bas Vlemmings

keer gehaald. Ik ben nog steeds de enige binnen Severinus met een

Cliënt

autorijbewijs. Een tijdje terug heb ik mijn motorrijbewijs gehaald. Dat wilde ik al heel lang. Tegen de theorie zag ik wel op. Dat vond ik een lastig puntje. De theorie heb ik in twee keer gehaald en de praktijk in één keer. Daar horen ook de bijzondere verrichtingen bij. Ik heb nu een motor en ga met mijn ouders allerlei toertochten rijden. Een auto kopen is voor mij te duur. Ik rijd wel met de auto van Severinus. Ik bezorg dan spullen bij woonhuizen van Severinus. Binnen Severinus is het allemaal goed geregeld. Het mooiste is natuurlijk dat ik al mijn rijbewijzen heb gehaald. De meeste bewoners bij Severinus kunnen dat niet. Buurtbarbecue Door onze buurtvereniging wordt elk jaar een barbecue georganiseerd op het pleintje. Ik ben dan wel de enige van Severinus. Rond drie uur/half vier, kom ik dan thuis. Met de buurtvereniging haal ik vier keer per jaar het oud papier op. Dat geld is voor de buurtvereniging. Hiervan worden dan de barbecue en andere dingen betaald.

Bep van Gelder | Severinus 60 jaar

De Bewonersraad is echt heel leuk om te doen! Ik weet niet of er een leeftijdsgrens aan zit, maar ik zit er nog steeds als voorzitter van de Bewonersraad ĂŠn met heel veel plezier. Ik heb indertijd Cees Adams opgevolgd als vertegenwoordiging vanuit de CliĂŤntenraad. Daar ben ik geen lid meer van. Maar mij is wel gevraagd of ik de voorzitter van de Bewonersraad wilde blijven. Onze Arjen woont in een woonhuis aan Roost, en daar zijn we heel tevreden. Severinus is een goede organisatie en we zien gelukkig weer een stijgende lijn. Ik ben blij dat de roerige tijd voorbij is. Met de bestuurder hebben we vanuit het woonhuis ook wel een verschil van mening gehad over de roulering van de regiebegeleiders. Maar daar zijn we gezamenlijk, naar ieders tevredenheid goed uitgekomen. Ik heb met een gerust hart mijn zoon hier wonen. Betrokken De Bewonersraad is echt heel leuk om te doen. Spontaniteit, meedenken, overstijgend denken. Ook voor bewoners die het zelf niet kunnen verwoorden. Dat gaat steeds beter. De laatste jaren vind ik ook dat de bewoners er meer bij betrokken worden. Zo hebben ze bijvoorbeeld allemaal meegedaan op de middenkaderdag zoals dat toen nog heette. En verkeer, veiligheid en vervoer; dat zijn toch wel altijd de tophits. Je ziet wel met de veranderende populatie dat bijvoorbeeld internet en wifi veel meer in beeld zijn en ze mogen ook deelnemen aan sommige sollicitatieprocedures. De bestuurder zit er ook altijd bij. Dat zegt ook wel iets over het belang dat Severinus hecht aan de stem van de Bewonersraad. Bep van Gelder Ouder en voorzitter Bewonersraad

Severinus 60 jaar | Carl Cantrijn

Zorg is een totaalproduct van ons allemaal! De zorg is een beduidend andere sector dan waar ik vandaan kom. Ik ben 22 jaar financieel directeur geweest bij een Waterschap, een zeer bedrijfsmatige omgeving. Die wereld is echt anders en daar moest ik hier wel even aan wennen. Bij Severinus ben ik sinds 2015 als manager Bedrijfsvoering verantwoordelijk voor de financiële afdeling, de afdelingen facilitair en ICT. Een zeer divers aandachtsgebied gericht op ondersteuning van de zorg. Zorg en ondersteuning zijn in mijn optiek afhankelijk van elkaar en het is dan ook goed om te kunnen constateren dat de wisselwerking tussen het primaire proces en de ondersteunende processen is verbeterd, want ik beschouw de zorg bij Severinus als een totaalproduct van ons allemaal. Bedrijfsvoering is een brede sector, maar gelukkig heb ik heel

Stulp 6-8 afgerond. Daarna komen alle andere woningen aan

bekwame mensen met wie ik dit samen kan doen. Ik ben bij

bod. Eveneens in woonwijk Akkereind wordt het wijkgebouw

Severinus gekomen in de periode dat ik, na 22 jaar Waterschap,

grootscheeps aangepast voor innovatieve dagbesteding en wordt

mijn eigen adviesbureau was gestart. Dat doe ik overigens nog

boerderij High Chaparral omgebouwd tot (openbaar) restaurant.

steeds voor één dag in de week, waarbij ik bedrijven in het MKB

Voor Leren, Werken en Vrije tijd oriënteren we ons op noodzakelijke

adviseer, om (wederom) te komen tot een gezonde bedrijfsvoering.

uitbreiding omdat de vraag blijft groeien. Voor de locaties Brinkhof

Op het eerste gezicht misschien een wezenlijk andere tak van sport

en Brinkvliet staat vervangende nieuwbouw gepland. Kortom,

dan waar ik bij Severinus verantwoordelijk voor ben, maar ik kan

een forse operatie waar we de komende 10 tot 15 jaar mee bezig

deze skills natuurlijk prima inzetten ten behoeve van Severinus. De

zijn. Vastgoed is volop in beweging, maar wel steeds in lijn met het

trigger om te reageren op de vacature van manager Bedrijfsvoering,

Strategisch Vastgoedbeleid.

waren vooral het brede takenpakket (waaronder vastgoed) en de financiële uitdaging. Maar ook de maatschappelijke omgeving en

Samenhang en duurzaamheid

de dagelijkse contacten met de cliënten hier op ‘t Stafveld, spreken

De schaalgrootte van Severinus is voldoende voor een zelfstandig

mij erg aan.

voortbestaan. We hebben een vrijwel volledige bezetting van de plaatsen, zowel bij wonen als bij Leren, Werken en Vrije tijd, wat

Gezond bedrijf

naar onze inzichten ook in de toekomst zo zal blijven. Naast de

We zijn inmiddels een financieel gezond bedrijf. Daar waar

uitbreiding van Leren, Werken en Vrije tijd is ook een lichte groei

kostenbesparingen konden worden doorgevoerd, zijn deze

voor wonen mogelijk. Daarmee wordt in de renovatieplannen dan

inmiddels gerealiseerd. Maar we blijven natuurlijk alert op nieuwe

ook rekening gehouden. Wat mij betreft blijft Severinus doorgaan

mogelijkheden. De overhead ligt op het gewenste niveau. We

op de ingeslagen weg. Wel moeten we nog meer de gezamenlijkheid

maken voldoende rendement en hebben nu een zodanige eigen

opzoeken en bij besluiten vooral kijken naar het totaal en de

vermogenspositie waardoor we voor banken een partij zijn die

houdbaarheid daarvan voor de langere termijn. Samenhang en

tegen lage rente de noodzakelijke leningen kan afsluiten. Deze

de duurzaamheid zijn wat mij betreft de kernbegrippen voor de

leningen zijn nodig om onze vastgoedportefeuille zowel technisch

toekomst.

als functioneel in stand te houden en uit te breiden, zodat we er weer voor lange tijd mee verder kunnen. Zo is onlangs de

Carl Cantrijn

nieuwbouw Wilgeman gerealiseerd en de renovatie van woonhuis

Manager Bedrijfsvoering

Severinus 60 jaar | Cees Adams

Je moet het samen doen! Onze dochter Monica is inmiddels 40 jaar en woont sinds haar 23e bij Severinus. Na een aanvankelijke stage in de dagbesteding bij Lunetzorg in Eersel, is Monica bij de dagbesteding van Severinus gestart. Zij woonde toen nog thuis bij ons in Veldhoven en logeerde soms op voormalig logeerhuis de Buizerd. Na de dagbesteding was de stap naar een woonplek bij Severinus ook een logische voor ons. Wonen, dagbesteding en vrije tijd bij ĂŠĂŠn en dezelfde organisatie. Monica wilde ook graag op zichzelf wonen, net als haar oudste zus en broer. Op enig moment kwam er een open plaats voorbij aan de Heikantsebaan. Monica had er meteen veel zin in en pakte thuis gelijk haar koffers. Om een betere aansluiting te krijgen met leeftijdsgenoten is ze anderhalf jaar later gaan wonen in een ander huis aan de Heikantsebaan en daar woont ze nu nog steeds heel tevreden.

Cees Adams | Severinus 60 jaar

Ik ben eigenlijk al heel lang actief als vrijwilliger in de zorg voor

beperking. Met name dus bij het VOGG/Kansplus-Sien, de

mensen met een verstandelijke beperking. Vroeger, toen Monica

beheerstichting Struykenstraat (o.a. de Soos Struyckenstraat) en de

een jaar of 7 was, ben ik al actief geworden bij het VOGG (een

stichting Carrousel (Subsidieaanvragen voor vrijetijdsbesteding en

oudervereniging die later is opgegegaan in KansPlus-Sien).

educatie). Bij KansPlus-Sien ben ik de contactpersoon tussen het

Daardoor kende ik Severinus al vanaf begin jaren 70, omdat ik

bestuur en de dertien vrijetijdsclubs. Wij organiseren ook jaarlijks

vanuit het bestuur de contacten onderhield met organisaties en

vijf vakantiekampen die nog steeds heel druk bezocht worden.

vrijetijdsclubs in de regio. Severinus, en dan met name de Berkt,

En zo werd ik altijd wel weer ergens gevraagd, wat mij ook veel

link ik in die tijd nog aan de slaapzalen en zelfs een laboratorium

contacten met allerlei mensen heeft gegeven. Ik ben inmiddels wel

in het hoofdgebouw, wat mij heel vreemd overkwam. Toen Monica

gestopt met de meeste bestuursfuncties. Bij Severinus ben ik nog

bij Severinus kwam wonen, ben ik vanuit de bestuursfunctie bij

een jaar lid van de Commissie Cliëntgelden en bij de Gemeente

het VOGG gevraagd voor de Cliëntenraad van Severinus. Na één

Veldhoven zit ik nog in de adviescommissie Experimenteerruimte

jaar volgde ik de toenmalige voorzitter op. De Familievereniging

WMO.

bestond toen nog naast de Cliëntenraad wat ik erg onlogisch vond. Het waren dezelfde bestuursleden, maar met twee verschillende

Je moet het samen doen

bestuursorganen. Gezien de toenemende wettelijke bevoegdheden

Wat ik zie, is dat zowel de vrijwilligers als de deelnemers aan

van Cliëntenraden leek het ons toen juist om de Familievereniging

activiteiten steeds meer vergrijzen. Mensen zoeken in deze tijd

op te heffen, maar wel de bekende halfjaarlijkse thema-avonden

veelal hun activiteiten of vraagstellingen op via internet en binden

over te nemen. En zo is het nu nog steeds.

zich niet langer aan een vaste vereniging of club. Daarnaast is het ook zo, wat vrijetijdinvulling betreft, dat organisaties en dus ook

De Bewonersraad

Severinus, steeds meer zelf een compleet aanbod aan activiteiten

Ook was ik voorzitter van de Bewonersraad. Dat was wel het

aanbieden. Dit in tegenstelling tot de vakantiekampen, want die

leukste wat ik heb meegemaakt. De jaarlijkse verkiezingen waren

blijven heel populair. Belangrijk is en blijft dat je goed moet luisteren

altijd weer een happening, waarbij ik ervaarde dat veel bewoners

als organisatie naar wat er in de driehoek leeft. Daar wordt de zorg

van Severinus elkaar goed kennen. En de agenda bevatte ook altijd

in maatwerk vertaald, heeft het woonhuis ook een plan waar het

onderwerpen gerelateerd aan veiligheid. Echt een belangrijk punt

samenwonen met huisgenoten vorm krijgt en is de Cliëntenraad er

voor bewoners. We hebben ook een paar mooie excursies gehad

voor de algemene belangenbehartiging.

zoals het onvergetelijke bezoek aan de Tweede Kamer en aan het Mediapark. De Bewonersraad is een belangrijk orgaan waar je

Als je een kind met een verstandelijke beperking hebt, weet je als

hoort wat er leeft onder de bewoners en wat ze bezighoudt.

ouders dat je het altijd samen met anderen moet doen. Daarmee krijg je een betere kwaliteit van zorg. Je moet het dus samen doen!

Vele functies Ik heb een Philips-achtergrond. Op een bepaald moment konden de

Cees Adams

oudere werknemers er met een mooie regeling vroegtijdig uit en zo

Vader en voormalig Cliëntenraadslid

ben ik al gestopt met werken op mijn 56e. Dus had ik veel tijd om me met vrijwilligerswerk bezig te houden. En dat heb ik ook al die tijd gedaan, maar wel alleen voor mensen met een verstandelijke

Severinus 60 jaar | Christian Raaijmakers

Alles met Ziggo Christian Raaijmakers woont aan het Aangelag zoals hij zelf vindt ‘op kamers’. Hij heeft vele bezigheden. Met Christian praten gaat dan ook continu over Ziggo en kabels zoals HDMI en glasvezel en de data die er doorgaat. Zijn echte grote hobby. En Christian heeft maar liefst 4 banen binnen en buiten Severinus. Ik werk in de afwaskeuken in de grote keuken van de Berkt. Mark zet er altijd alles in en ik haal het aan de andere kant van de machine weer uit. Met Jeffrey breng ik met het busje van Severinus de kratten met het eten naar de woonhuizen. Af en toe heb ik rugpijn van het sjouwen met de kratten. Ik werk ook bij Tinus die vroeger huismeester was bij de opleiding. Hij werkt nu bij Woonstichting ‘thuis. Als er iets kapot is, wordt het door ons gemaakt. We vervangen de lampen en de naamplaatjes. Bij Basisschool De Berckacker, werk ik met Jan die daar conciërge is. We zetten daar de koffie en thee en brengen deze rond. Eerst had ik een schotel op het dak. Nu doe ik alles met Ziggo. Mijn vader heeft op mijn kamer alles geïnstalleerd en alles werkt prima. Elk weekend ga ik naar huis, naar mijn ouders. Als ze mij op zondagavond terugbrengen, drinken we altijd op mijn kamer nog even wat koffie en thee voordat ze weer naar huis gaan. Dat doe ik niet in de huiskamer van het huis, want ik woon toch op kamers. Christian Raaijmakers Cliënt

Severinus 60 jaar | Christine van de Bilt

Houd het klein Sinds 2 jaar werk ik als orthopedagoog/gz-psycholoog bij Severinus. Al van jongs af aan wist ik dat ik iets in de hulpverlening wilde gaan doen. Oorspronkelijk kom ik uit Heeswijk waar mijn beide ouders een huisartsenpraktijk aan huis hadden. Ik kreeg de hulpverlening dus zo goed als met de paplepel ingegoten. Na de middelbare school ging ik logopedie studeren in Heerlen. In mijn derde leerjaar liep ik stage binnen de kinderen jeugdpsychiatrie Herlaarhof in Vught. Hier maakte ik kennis met ontwikkelingsstoornissen en de gedragsproblematiek. Met name de autismespectrumstoornissen hadden mijn interesse. Mijn stagebegeleider adviseerde me om na mijn studie Logopedie, Orthopedagogiek te gaan studeren. Dat heb ik gedaan aan de Universiteit van Utrecht. Om aan mijn interesse voor autisme gehoor te geven, ben ik stage

we veel voor het Consulententeam wat nu CCE (Centrum voor Con-

gaan lopen bij het autismeteam in Rotterdam en daarna daar ook

sultatie en Expertise) heet. Naast de ingewikkelde casuĂŻstiek van

gaan werken. Nadat ik met mijn man in Nistelrode ging wonen, ben

het CCE zagen we ook gezinnen en individuele cliĂŤnten en gaven

ik, na 1,5 jaar iedere dag in de file te hebben gestaan, gestopt in

we scholing aan o.a. leraren, begeleiders en studenten. In deze tijd

Rotterdam en ben ik een eigen praktijk genaamd Riparte gestart,

heb ik veel gezien.

samen met een collega-gedragskundige. In onze praktijk werkten

Christine van de Bilt | Severinus 60 jaar

Kennis en levenservaring

werken en bij vele organisaties binnenkomen en weer verlaten,

Vooral het werkzaam zijn binnen verschillende organisa-

was het heerlijk om nu in een echt team te kunnen werken. Maar

ties als CCE-consulent, maar ook de betrokkenheid bij de

ook in een organisatie te werken waarbij je iedere dag weer het

verschillende gezinnen en individuele cliënten, hebben mij

gevoel krijgt dat ze je kennen.

veel kennis en levenservaring opgeleverd. Tijdens mijn eerste jaren in de praktijk heb ik mijn opleiding tot gz-psycholoog

Een duidelijke rol voor gedragskunde

afgerond. Naast het krijgen van twee mooie zonen was dit een

Het team waarin ik nu werk, is een zeer kundig team. We zijn

behoorlijk pittige tijd. In 2012 ben ik samen met een SI-therapeut

in totaal met 21 personen bestaande uit gedragskundigen,

en een casemanager, praktijk Essenza gestart. Ook in deze praktijk

vaktherapeuten, consulenten en logopedisten. De afgelopen jaren

deden we dezelfde werkzaamheden, maar hadden we meer een

is hard gewerkt om de nieuwe visie waarin de gedragskunde een

samenwerking op het gebied van de sensorische informatieverwer-

duidelijke rol binnen de organisatie heeft gekregen, uit te werken.

king en de praktische uitwerking in de praktijk. Op deze manier heb

We werken met de mensen van gedragskunde aan kwaliteit. Zodat

ik veel organisaties van binnen gezien.

we voor alle cliënten en wettelijk vertegenwoordigers, begeleiders en andere betrokkenen, kunnen doen wat ze van ons verwachten:

Voor het eerst betrokken bij Severinus

een deskundig onderbouwd advies en behandeling geven om zo

Ongeveer tien jaar geleden ben ik als consulent voor de eerste

samen de juiste begeleiding te kunnen bieden. We zijn er nog

keer betrokken geweest in één van de woonhuizen van Severinus.

niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat we dit met elkaar gaan

Omdat de organisatie vanuit het verpleegkundig model werkte, viel

volbrengen. In 2019 starten we met het opleiden van twee nieuwe

Severinus als organisatie bij mij op. De nadruk lag op dat moment

gz-psychologen, waarin ik één van de gz-psychologen in spé mag

niet bij de gedragskunde, maar meer op het verpleegkundige vlak.

gaan begeleiden, wat ik een leuke nieuwe uitdaging vind.

Dit heeft mij toen weleens verbaasd omdat ik vanuit de vele andere organisaties deze focus niet kende. Ik had toen al de visie dat het

Overzichtelijke organisatie

van belang is dat een gedragskundige volop betrokken moet zijn

De afgelopen jaren heb ik de ontwikkeling binnen verschillende

bij het leven, wonen en werken van de cliënt om samen met alle

organisaties meegemaakt. Van de kleine organisatie gaat men steeds

betrokkenen rondom de cliënt een omgeving en begeleidingsstijl

vaker door middel van fusie samen in grote organisaties. Ik heb wel

te creëren die autonomie en geluk vergroot. Deze rol had de

gemerkt dat hoe groter de organisatie is hoe onoverzichtelijker

gedragskundige destijds niet binnen Severinus, wat ik toen als lastig

het wordt om met elkaar in contact te blijven en de juiste zorg en

ervaarde.

begeleiding te blijven bieden. Ik denk ook dat mensen graag naar Severinus komen omdat het een middelgrote en overzichtelijke

Warm bad

organisatie is.

Toen ik 2,5 jaar geleden werd gevraagd om als orthopedagoog/ gz-psycholoog binnen Severinus te komen werken, heb ik eerst

Met veel plezier naar mijn werk

in een aantal gesprekken helder moeten krijgen voor mezelf,

Na twee jaar werken binnen Severinus kan ik volmondig zeggen:

waarom ik mijn praktijk zou gaan verlaten voor deze baan bij

Severinus is een prachtige organisatie. Ik kom iedere dag weer met

Severinus. Na de gesprekken en het lezen van de nieuwe visie van

veel plezier naar mijn werk en ik weet dat ik een aantal jaar geleden

de organisatie, wilde ik graag een bijdrage leveren aan de grote

een goede keus heb gemaakt. Wat mij betreft: houd de organisatie

veranderingen waar Severinus voor stond. Ook aan de verandering

zoals deze is. Denk vooral stap voor stap en ga zeker niet groot

van de positie van de gedragskunde binnen de organisatie, wilde

denken. Maar vooral: houd de organisatie klein.

ik graag meewerken. Als je dan bij Severinus komt werken, zie je allemaal zeer betrokken mensen. Het was voor mij een warm bad.

Christine van de Bilt

De familiecultuur vind ik zeer aangenaam. Na jaren van solistisch

Gz-psycholoog

Severinus 60 jaar | Diny van der Vleuten

Zie de zonnige kant van het leven! Ik vind eigenlijk alles leuk wat ik in al die jaren bij Severinus heb gedaan. Het mooie is dat je iets kunt betekenen voor cliënten, ouders en collega’s. Dat zijn soms kleine dingen waarvan je later merkt dat ze toch belangrijk zijn geweest voor die ander. Ik ben via de duale HBOV-opleiding bij Severinus terecht gekomen. In mijn stageperiode heb ik onder andere gewerkt op Beier 32, toen gehuisvest in één van de paviljoenen van de Berkt. De situatie van voor de nieuwbouw van beide woonwijken, Berkt en Akkereind, ken ik dus ook nog. Toen ik was afgestudeerd, ben ik gestart als teamleider op Roost 8-10 en later op Berkt 14-16. Daar heb ik het werkbezoek van Koningin Beatrix meegemaakt. Heel speciaal was dat! Hier hebben ouders nog vaak over gesproken. Vervolgens werd ik gevraagd als zorgbemiddelaar bij het toenmalige Steunpunt Zorgbemiddeling. Inmiddels ben ik drie jaar werkzaam als manager Leren, Werken, Vrije tijd (voorheen dagbesteding) en Thuisondersteuning en lid van het MT. In al die jaren heb ik de nodige opleidingen gevolgd. Met mijn MBA-opleiding aan de Erasmus Universiteit heb ik dat voorlopig afgesloten. Naast de bestuurder bestaat het MT uit vijf managers Wonen, twee

zoals een kinderdagcentrum. Daarvoor kunnen ze tot nu toe niet

voor Leren, Werken, Vrije tijd en Thuisondersteuning, één voor

in Veldhoven terecht. Severinus gaat dat oppakken. De bedoeling

Zorg en Behandeling, één voor HRM en één voor Bedrijfsvoering.

is dat we starten met één of twee groepen die we huisvesten in ‘t

We vormen een platte organisatie, managers zijn rechtstreeks

Stafveld. Dicht bij allerlei voorzieningen. Eén van de ouders is bij de

gekoppeld aan de locaties en woonhuizen van Severinus. De

start van het project intensief betrokken en dokter Bok (kinderarts

organisatie werkt aan de bedoeling, is zelforganiserend ingericht

van de Downpoli MMC) is betrokken als adviseur. Dat is een grote

met daarin een bijzondere positie voor de regiebegeleiders die

meerwaarde.

een inhoudelijke kwaliteitsfunctie hebben en geen hiërarchische. Ik heb een hartstikke leuke job waarin ik samen met de collega’s

Moeilijk, die lange wachtlijsten

van Leren, Werken en Vrije tijd veel mag ontwikkelen. We werken

Het moeilijke van mijn werk vind ik de lange, onwenselijke

veel samen met andere organisaties en gemeenten, zoals Archipel,

wachtlijsten. Voor wonen dachten we met de start van het

Joriszorg, RSZK, PWA-school, Mgr. Bekkersschool, GGzE, ’t Bint en

zorgcluster Oerle met 16 plaatsen een mooie woonplek voor cliënten

allerlei bedrijven.

te realiseren, maar ook ruimte te maken in de logeerhuizen. Helaas is daar ook een veel te lange wachtlijst, net als voor wonen en voor

Veelzijdige tak binnen Severinus

Xieje. We zien wel een verschuiving in de wachtlijsten. Steeds meer

Werken, Vrije tijd en Thuisondersteuning is een veelzijdige tak

kinderen/jongeren met een matig of licht verstandelijk beperkt

van de organisatie. Xieje bijvoorbeeld is de afgelopen jaren hard

niveau staan op deze lijst. We zien dat bijvoorbeeld duidelijk bij

gegroeid naar inmiddels vijf locaties. Xieje biedt voor kinderen

Xieje. De jeugdigen die ons daar bezoeken en waar wij begeleiding

en jongeren een divers aanbod na schooltijd, op zaterdag en

aan bieden, willen voor een groot deel te zijner tijd ook een

in schoolvakanties. Er blijven daarnaast vragen komen voor

woonplek. Dat is echt een andere doelgroep waar we ons goed op

meer dagbesteding, zowel voor interne als voor thuiswonende

moeten voorbereiden.

cliënten. Daar moet ruimte voor ontwikkeld worden. Via Xieje zijn we bijvoorbeeld in contact gekomen met ouders van jonge

Mooie dingen doen

kinderen met een beperking die niet naar school kunnen, maar

We zijn bij Severinus hele mooie dingen aan het doen. Als je ziet

een schoolvervangende of schoolvoorbereidende plek zoeken

wat we voor elkaar hebben gekregen, ondanks de aanbestedingen

bij de WMO en de Jeugdzorg en de regeldrift van al die instanties

door Severinusdagen te organiseren waar we alle medewerkers

waar het Zorgbureau van Severinus haar handen vol aan heeft,

bij betrekken en aantrekkelijke (secundaire) arbeidsvoorwaarden

is dat heel mooi. Samen werken aan de bedoeling en dat verder

zoals, de Kwaliteitsdag.

uitdragen in de organisatie; ons speerpunt is tevreden cliĂŤnten en medewerkers. Daar moet de hele organisatie dienend aan

Ik ben een persoon die graag de zonnige kant van het leven ziet.

zijn. De krappe arbeidsmarkt helpt daar op dit moment overigens

Severinus 60 jaar vind ik echt heel speciaal. In al die 60 jaar van

niet bij. Mijn collegaâ&#x20AC;&#x2122;s van wonen hebben daar echt last van. Wat

haar bestaan is Severinus nooit gefuseerd, dat mag je gerust uniek

je hier ziet, is dat steeds meer begeleiders zich als ZZP-er laten

noemen. Door ouderwets te blijven, zijn we nu weer bijzonder!

inhuren bij organisaties. Dat betekent voor ons dat wij nog meer dan voorheen de voordelen van het verbonden zijn aan een

Diny van der Vleuten

organisatie naar voren moeten brengen. Dat doen we bijvoorbeeld

Manager Leren, Werken, Vrije tijd en Thuisondersteuning

Severinus 60 jaar | Eefje de Vries

De lach die je elke dag terugkrijgt, maakt gelukkig Ik werk nog maar kort bij Severinus, momenteel 4 jaar. 60 jaar Severinus zegt me daarom niet zo veel, of eigenlijk niets. Maar natuurlijk is het wel een lange tijd. Wat ik weet van 60 jaar Severinus, zijn de oude DVD-beelden die je kon huren bij de bibliotheek. Deze keek ik tijdens mijn stageperiode bij woonhuis Ark 30. Ik heb de verpleegkundige BOL-opleiding gedaan aan het Summa

ook ingewerkt op Christinastraat 1-3. Hier had ik het geluk dat

College in Eindhoven. Ik was altijd de jongste leerling en op mijn

ik een collega mocht vervangen die met zwangerschapsverlof

19e was ik al een gediplomeerd verpleegkundige. Vanuit mijn

ging. Al snel kreeg ik een vast contract van 32 uur en momenteel

opleiding liep ik eerder stage bij Lunetzorg in een buitenhuis in

werk ik nog steeds met veel plezier binnen het woonhuis aan de

Eersel. Het laatste jaar van mijn opleiding liep ik een jaar stage

Christinastraat.

bij Severinus op Ark 30. Tegelijk met deze stage ben ik begonnen met werken als restaurantmedewerker, wat inhield dat ik op

Praktijkexaminator

zondag de Soos draaide en regelmatig bij feestjes van bewoners

Ondertussen heb ik gesolliciteerd op een nieuwe vacature als

in het restaurant moest werken. Dit deed ik samen met een

praktijkexaminator. Hier ben ik aangenomen net als ongeveer

vriendin vanuit mijn opleiding.

tien andere collegaâ&#x20AC;&#x2122;s. Dit ga ik doen naast mijn werk op de Christinastraat. Het is een functie in ontwikkeling, waarbij ik

Elke dag een lach

leerlingen van de Severinus Academie in diverse woonhuizen

Door het werken bij de Soos en mijn stage binnen Severinus

ga beoordelen. Ik heb er erg veel zin in en ben klaar voor weer

kwam ik erachter dat dit werk echt iets voor mij is. Ik vond de

een nieuwe uitdaging. Het onregelmatig werken vind ik op dit

contacten met bewoners erg bijzonder en door steeds meer Soos

moment erg fijn; ik ben nog jong en flexibel. Het enige nadelige

te draaien en te werken op het woonhuis vond ik dit ook steeds

vind ik het werken in de weekenden. Iedereen rondom mij heen

interessanter. Iedereen is anders en met iedereen communiceer

is dan vrij, dus dan mis ik nog wel eens een feestje of andere

je anders. Dit maakt mij dan ook gelukkig binnen het werken bij

leuke dingen. Wat ik in de toekomst nog zou willen doen, is een

Severinus, het communiceren en vooral de lach die je elke dag

HBO-opleiding volgen. Wat dit precies gaat worden, weet ik nog

terugkrijgt.

niet.

Flexmedewerker

Eefje de Vries

Na mijn opleiding ben ik begonnen als flexmedewerker. Hier

Persoonlijk begeleider

begon ik bij woonhuis Ark 28-30 en na enkele maanden werd ik

Egbert Gramsbergen | Severinus 60 jaar

Ik kom thuis als ik de wijk inrijd Onze droom was ergens in Oerle op een stukje grond een energiezuinige woning te gaan bouwen. Die plannen bleven maar plannen. Tot één van de medewerkers van Severinus tegen ons zei dat ze in woonwijk de Berkt zouden gaan bouwen. Bij mijn zwager, die een kamer had achter de Berkt, maakten we vaak muziek. Met onze muziekinstrumenten fietsten we dan over de Berkt. Bij de poort, waar nu de rotonde bij de Heerbaan is, stond toen al de klokkenman Ferry. Ik vond de Berkt altijd al een mooi terrein. Vervolgens nam ik contact op met de makelaar; ik had geen idee van de kosten. Toen we die hoorden, schrok ik er wel van. We hebben daarvan wel slapeloze nachten gehad. We zeiden tegen elkaar: als we hier over drie jaar rondfietsen en we hebben het niet gedaan, dan zullen we daar zeker spijt van krijgen. En zo zijn we 20 jaar geleden in woonwijk de Berkt gekomen.

later in de wijk zijn komen wonen, maar ook mensen van Severinus.

We waren dolgelukkig hoe de Berkt verder werd ontwikkeld. Het

Het draait allemaal om de inzet van mensen om er een succes van

werd een speciale wijk waar het ‘wonen plus’ werd. De eerste

te maken, maar helaas heeft iedereen het druk. Misschien is het

generatie bewoners wilden overal aan meedoen. Je zag ze bij

toch mogelijk het vuurtje weer aan te wakkeren.

allerlei activiteiten van Severinus. Daarna kwam nog een flinke uitbreiding en werden de laatste paviljoens afgebroken. Wij zijn

Mooie herinneringen

hier gestart om er samen iets van te gaan maken. Maar tijden zijn

Wij willen hier in woonwijk de Berkt oud worden. Wellicht kan

blijkbaar veranderd. Als er nu iets wordt georganiseerd, is er steeds

Severinus in de nabije toekomst ook voor de ouderen zorg

minder belangstelling. Mensen trekken zich terug in hun cocon. En

leveren, als dat nodig is. Het uitluistersysteem is daarvoor al een

blijkbaar moeten ze nu af en toe uit die cocon gehaald worden.

mogelijkheid. Mensen kunnen hier dan ook langer blijven wonen.

De manieren van communiceren zijn meer digitaal geworden. Het

Als ik terugkijk naar de afgelopen jaren, dan denk ik al snel aan de

omgekeerd integreren is moeilijk. Mensen komen niet zomaar

Oranjemarkt in de wijk. Dat was altijd fantastisch. Onze kinderen,

bij elkaar op de koffie. Het moet een doel hebben. Wijken zijn

maar ook vele anderen leerden op die manier de bewoners van

afstandelijker geworden zonder veel sociale contacten. Ik ken

Severinus kennen. Ook de bewoners hebben daarvan ook altijd

ondertussen natuurlijk veel Severinus-bewoners en dan maak je

intens genoten. We hebben er allemaal vooral leuke ervaringen

ook gemakkelijker een praatje. Dré kwam elke dag bij mij langs toen

mee opgedaan. Het werd helaas te groot en nu is het in het

ik nog thuiswerkte. Altijd met dezelfde vragen. Ik vond dat mooi

Citycentrum. We zijn nu aan het bekijken of we een Berktfestival

en ook hij genoot ervan. Wat me verdriet heeft gedaan, is dat ik

kunnen ontwikkelen voor alle bewoners van de Berkt en alleen

in de Te Berde las dat hij overleden was. Later is daar één van de

expliciet voor de wijk. Wellicht zou een en ander nog uit te breiden

medewerkers van dat woonhuis nog met mij over komen praten.

zijn met de familie van de bewoners. Muziek moet dan de rode draad worden. Ja, als ik de wijk inrijd, kom ik thuis. Ik ben dan de

Het vuurtje aanwakkeren

koning te rijk dat ik hier mag wonen. Ik vind dat je daar ook wel iets

De eerste jaren was er veel cohesie in de wijk. Dat is, met name

voor mag doen.

door de eerder genoemde oorzaken, in het slob geraakt. Ik loop nu met het idee rond om samen met de buurtvereniging een groepje

Egbert Gramsbergen

mensen uit de wijk te vinden die samen met mij weer iets gaat

Buurtbewoner

ondernemen om opnieuw weer contact met elkaar te krijgen. Ik zoek mensen die enthousiast zijn en ervoor gaan. Vooral mensen die

Severinus 60 jaar | Elke Grob

Een tevreden mens Ik woon nu 11 jaar aan de Kerkakkerstraat. Dit groepje bewoners sluit goed bij mij aan. Het is er echt gezellig wonen. Eerst woonde ik bij Lunetzorg. Daar ben ik gaan wonen op mijn 21ste. Ik voelde me daar eenzaam. Men was erachter gekomen dat ik autisme had en ze konden me daar niet goed begeleiden. Gelukkig woonden mijn ouders om de hoek, dus daar ging ik dan ook vaak naar toe. Ik heb veel duidelijkheid nodig. Ik zoek ook vaak de rust op, vooral als er veel drukte is. Ik heb gewoon goede begeleiding nodig. In het begin moest ik hier wel wennen en had ik last van spanningen. Maar nu gaat het hartstikke goed. Ik ben echt een tevreden mens. Ik heb hier gevonden wat goed voor mij is. Ik doe aan thuiswerk: ik maak heel veel kaarten voor Speesjaal in het Citycentrum. Hier in huis is het voor mij rustiger. Ik prijs de kaarten zelf en dan gaan ze naar het winkeltje. De opbrengst is voor mij. Daar koop ik dan nieuwe spullen voor en wat over is, is voor mij. Voor SchippersStop ben ik nu een mooie torso aan het maken. Eigenlijk heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt. Ook voor het winkeltje bij de Grijze Generaal in Eindhoven maak ik nu kaarten. Hobby’s heb ik meer dan genoeg. Ik doe bijvoorbeeld aan Diamond Painting. Met het plakken van hele kleine vierkantjes op een doek maak ik mooie schilderijen. Ook heb ik vier penvrienden en -vriendinnen. Elke week stuur ik naar één van hen een brief en krijg ik er ook één terug. Via de OKEE-krant en het TOF-blad ben ik met hen in contact gekomen. Maar mijn grootste hobby is toch wel konijnen. Die had ik thuis en bij Lunetzorg ook. Sinds kort heb ik hier nu ook twee konijnen, Guus en Pip. Bewonersraad Ik zit ook in de Bewonersraad. Dit jaar voor het laatst omdat ik er nu 4 jaar inzit. Maar volgend jaar stel ik me zeker weer verkiesbaar. Wij behartigen daarin de belangen van de bewoners. Vervoer was even een probleem, maar ze hebben beloofd hun best te doen, zodat het beter gaat. Ik heb een keer het idee ingebracht om een wandelclubje binnen Severinus te starten. Via de afdeling Vrije tijd is dat nu gelukkig geregeld. Ik kom ook graag op voor de lager niveau-bewoners. Die moeten ze gewoon niet vergeten. Voor anderen is er altijd van alles te doen. Maar die bewoners kunnen nergens aan meedoen. Ze moeten daar echt dingen voor bedenken. Severinus is een fijne organisatie. Je krijgt er goede hulp en begeleiding. En ze hebben zelf alles in huis. Maar voor alle zekerheid: als iemand kaarten nodig heeft, ga dan naar Speesjaal in het Citycentrum. Daar worden mijn leuke en mooie kaarten verkocht en die zijn echt niet duur! Elke Grob Cliënt

Els Boogers | Severinus 60 jaar

Integreren doe je samen Ik woon nu niet meer in woonwijk Akkereind. Wij zijn net verhuisd naar Rundgraafpark aan de Houtwal. Mijn man Fer (80) en ik hebben daar een appartement. Ik kon ons huis in woonwijk Akkereind verkopen. Maar we waren vooral op zoek naar een stukje veiligheid en geborgenheid, gekeken naar de toekomst. Eventuele zorg kunnen wij daar inkopen. We hebben 15 jaar café de Gouden Appel gerund in Zeelst. Dat was

Severinus in het kader van de buurtpreventie. Maar ook als ze

van de ouders van Fer aan hem overgedragen. Af en toe kwamen

boodschappen doen bij de Spar, zie je dat mensen veel respect

er weleens bewoners van ‘t Honk in ons café. Maar ik wist echt

hebben voor de bewoners. Ze kennen de mensen. En als het

niet hoe je met hen moest omgaan. En zo kwam ik met twee linkse

allemaal wat langzamer gaat, is dat ook prima.

handen in Akkereind terecht. En dat was wennen. Maar op de één of andere manier kwam ik toch snel in contact met de bewoners

Koffie schenken

van Severinus. Ik houd ontzettend veel van dieren en daarom ging

Ik vond het jammer dat op enig moment alles op High Chaparral op

ik al snel op bezoek op de boerderij High Chaparral. Ik was bang om

slot ging. Eerst was het een zoete inval vanuit bewoners in de wijk

de bewoners aan te raken. Maar al snel kwam ik over die drempel

en bewoners van Severinus zelf. Nu wordt het restaurant verplaatst

heen en is het gegroeid naar vele fantastische contacten.

naar High Chaparral. Misschien komt er dan weer meer leven in. Als het open gaat, zou ik graag de koffie gaan schenken samen met

High Chaparral

de cliënten. Ik kan hen dan leren om het zelf te doen, dat weet ik

Ik kom nog dagelijks op de boerderij High Chaparral. Samen met

zeker. Het lijkt me geweldig. Ik ben geen mens om stil te zitten.

een andere buurtbewoners in Akkereind voeren wij daar alle

Vroeger wilde ik al de verpleging in. Maar ik begreep toen dat je

dieren in het weekend. Dat doen we ook in alle vakanties. Ook

intern moest en dat was niets voor mij. Ik wil altijd graag iets voor

bij de barbecue, de kermis en de kerstviering ben ik present. Ze

mensen betekenen en daarbij zeg ik altijd: niet mauwen, maar

hoeven me maar te bellen en ik lever handen spandiensten.

doorknauwen.

De mensen kennen

Els Boogers

Severinus vind ik een goeie organisatie. Er wordt ontzettend

Buurtbewoner

goed gezorgd en naar de bewoners geluisterd. En ieder geeft er natuurlijk zijn eigen draai aan. Er is veel variatie en het is er zeker niet eentonig. Als er op de boerderij een beestje geboren wordt, komt iedereen kijken. Sinds kort is er één konijn beschikbaar voor een knuffelactiviteit op een woonhuis. Veel respect Waar het kan, help ik graag. In de wijk helpen meer mensen bij activiteiten. Integreren moet je samen doen, vind ik. Als je in zo’n wijk woont, maak je makkelijk kennis met de bewoners en krijg je ook wat privileges van Severinus. Zo is er een groepsapp met

Severinus 60 jaar | Erik Raymakers

Eten is vaak het hoogtepunt van de dag Ik ben een horeca-kok en ben van de verfijnde keuken. Na verschillende jaren als leerling bij leer- en stagebedrijven, waaronder de Treeswijkhoeve en de Lindehof (met Michelin-sterren) te hebben gewerkt, heb ik 8 jaar bij restaurant Normandie in Valkenswaard gewerkt. Ik was op zoek naar een meer regelmatige baan, vooral in verband met onze kinderen. In de horeca is het altijd de avonden en de weekenden werken. Toen ik de vacature van Severinus zag, heb ik daar direct op gereageerd. Wij bieden een leuke werkplek aan tien cliënten van Severinus en

Eetmomenten zijn meestal belangrijk voor cliënten, vaak zelfs het

dat vind ik prachtig. Ik ben trots op de samenwerking tussen de

hoogtepunt van de dag.

afdeling Voeding en de andere afdelingen van Severinus. Dat vind ik het mooie aan Severinus. Ook binnen mijn vakgebied is er volop

Zoon als proefpersoon

uitdaging, zoals 3D-printen. Deze printer hebben we samen met

Ik heb nu een baan waarin ik mijn werk en privé goed kan

dagbesteding aangeschaft. We kunnen daarmee bijvoorbeeld de

combineren. Wij hebben 3 kinderen: Kris van 10 jaar, Tess van 5

Eiffeltoren uitprinten in chocolade. Het is de bedoeling om cliënten

jaar en Cas van 3 jaar. Onze zoon Kris heeft een meervoudige

op te leiden tot trainer en op locaties workshops te gaan geven. Een

beperking. Hij heeft een ontwikkelingsniveau van 6 maanden en

ander voorbeeld van de samenwerking met de dagbesteding is de

wij hebben er hard aan gewerkt dat Kris kan drinken uit een beker

(extra) openingstijden van de supermarkt, waarin cliënten van de

en gemalen eten kan eten, omdat het merendeel van de EMB-

dienstengroep de supermarkt runnen.

kinderen sondevoeding krijgen. Kris kan echt genieten van eten; voor hem zijn dat de mooie momenten van de dag. Eten vind ik

Compliment

met name voor EMB-kinderen erg belangrijk. Ik noem ze dan ook

De restaurants worden intensief gebruikt door zowel medewerkers

Elke Mogelijkheid Benutten-kinderen. Ik haal thuis veel informatie

als cliënten. Het assortiment hebben we aangepast. Er is nu een

uit Kris; hij is mijn proefpersoon en graadmeter. Vier dagen in de

grote keuze aan broodjes, er is een saladebar en we hebben een

week gaat hij naar vroegbegeleiding Okido, wat onderdeel is van

broodjesservice. Ook het assortiment feestelijke gerechten voor

Zonhove. Gezien zijn leeftijd moet hij er eigenlijk weg. Severinus

cliënten is meer uitgebreid, want er is altijd van alles te vieren.

is volop bezig met het ontwikkelen van een Kinderdagcentrum

We koken voor Severinus 650 maaltijden per dag en doen dit nu

(KDC). Vijf andere ouders en ik zijn bij deze ontwikkeling betrokken

al 15 jaar door middel van de sous-vide bereiding. Dat is meer

en zitten in de klankbordgroep. Als de plannen rond zijn, hopen

dan prima eten. We werken in de keuken met vijf dieetkoks en

wij dat onze Kris daar ook een plaats kan krijgen. Op onze twee

vier keukenmedewerkers, die ieder een eigen smaak aan het eten

andere kinderen ben ik ook supertrots. Ze groeien mooi samen op.

geven. Het is daarom ook dat wij bij de bereiding van de maaltijden

We willen Kris zo lang mogelijk thuis houden. Ons huis is natuurlijk

rouleren. Dit en onze service is onze kracht. Ons eten is zo goed, dat

wel voor hem aangepast.

het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMC) met onze manier van koken gaat werken en in onze keuken is komen proefkoken. Een

Erik Raymakers

groter compliment kun je niet krijgen. Dit jaar gaan we, om tot een

Teamleider Voeding

nieuwe visie op voeding te komen, met focusgroepen aan de slag.

Erik van der Velden | Severinus 60 jaar

Ik ben net zo oud als Severinus Ik werk inmiddels 25 jaar bij de afdeling Vrije tijd. De eerste 21 jaar als coördinator en inmiddels als lid van het team Vrije Tijd, waar naast mij ook een groot aantal bewegingsagogen deel van uitmaakt. Dat is deels vanwege de discussie of zwemmen en sporten behoren tot dagbesteding of dat het invulling van vrije tijd is. Voor mijn aanstelling als coördinator Vrije tijd heb ik als verpleegkundige 15 jaar in diverse woonhuizen gewerkt na mijn studie MBO-V. Vrije tijd is gelukkig een belangrijk onderwerp binnen Severinus.

Golfen

Ik merk wel dat groepsleiding het steeds drukker heeft, maar er is

Nog een mooi voorbeeld van een nieuwe activiteit is golfen op

ook heel veel te kiezen. Naast de clubs en specifieke activiteiten

een echte golfbaan. Dat doen we op golfbaan Gendersteyn. En er

zijn er veel individuele activiteiten en wensen. Dan is kiezen niet

zijn cliënten die darten in café ’t Stuupke of bowlen in de Flying

altijd gemakkelijk. Ik heb 25 jaar geleden met heel veel plezier

Bowling. Echt op locatie dus en niet binnen de organisatie zelf. Dat

voortgeborduurd op wat er was neergezet. Dat heb ik in de loop van

vindt iedereen prachtig.

de jaren kunnen uitbouwen tot wat je bijvoorbeeld terug ziet op de Vrije Tijdskalender. Ik heb het samen met de talloze vrijwilligers

Eigen vrije tijd

meer smoel kunnen geven, beter kunnen coördineren en gezorgd

In mijn eigen vrije tijd ben ik vooral actief bij diverse

dat de vrijwilligers ook op de juiste plek terechtkomen en alle clubs

toneelgezelschappen. Zo deed ik wederom mee bij de Veldhovense

en activiteiten doorgang vinden.

Revue. Afgelopen jaar trokken we volle zalen in de Schalm. Ik speelde Herman van Veldhoven. De doorsnee Veldhovenaar. Ik heb

Bijzondere ankerpunten

lang met mijn vriend Jan als duo straattheater gedaan, maar Jan is

We hebben gelukkig nog steeds een paar grote en bijzondere

helaas overleden. Als Severinus 60 jaar bestaat, ben ik het ook. Tot

Severinus ankerpunten bij de afdeling Vrije tijd die voor cliënten

mijn 65e doorwerken is mijn plan. Dan vind ik het mooi geweest.

herkenbaar en belangrijk zijn. De jaarlijkse kermis is één van die hoogtepunten waar alles en iedereen samenkomt. Maar ook het

Erik van der Velden

traditionele vuurwerk in beide wijken wordt heel druk bezocht. En

Medewerker Vrije Tijd

carnaval vieren we hier ook nog steeds vijf dagen. Het begint al op vrijdag met een bezoek aan het bal op de Vliegbasis en we hebben de Rinussen als onze eigen carnavalsclub. Ook het Sinterklaasfeest vieren we nog groots. Door de grote verscheidenheid aan cliënten van Severinus doen we dat inmiddels op meerdere wijzen. De Sint bezoekt zowel de wijken Akkereind en de Berkt, maar legt ook huisbezoeken af voor wie het gezamenlijke feest te druk is. Voor de jeugd houdt de Sint een heuse disco. Jaarlijks bezoeken we ook de muzikale evenementen ‘Maak de droom waar’ en ‘Concerti Fetti’. Met bussen vol belangstellenden gaan we hiernaartoe. Dit zijn prachtige terugkerende activiteiten, naast de vele clubs en de wekelijkse soosavonden. Er is echt voor ieder wat wils.

Severinus 60 jaar | Erwin Meinders

Een plek waar veel geluk te vinden is! Severinus is een plek waar veel geluk te vinden is. Je brengt het natuurlijk als medewerker of vrijwilliger, maar je ervaart het ook door omgang met de cliënten. Ik word blij als ik met bewoners actief ben, maar zie ook bijvoorbeeld bij het Geitenboerke dat de bezoekers blij worden als ze door cliënten van Severinus worden bediend. Daar moeten we ons als Severinus veel meer van bewust zijn; laten zien wat de meerwaarde van leven met een verstandelijke beperking is. Ongeveer tien jaar geleden ben ik begonnen als zwemvrijwilliger

meetband met sensoren (HUME) voor het meten van ademhaling,

bij bewoners met een ernstige verstandelijke beperking en ik

hartslag, transpiratie/huidgeleiding en bewegingsenergie. Hiermee

doe dat nog elke dinsdagavond met veel plezier. Gaandeweg ben

kunnen we meten wat zich in de persoon afspeelt, maar wat niet

ik ook bij andere activiteiten betrokken geraakt, zoals ‘Concerti

altijd aan de buitenkant zichtbaar is. Met behulp van modellen

Fetti’, carnaval, de Severinus-kermis en ‘Maak de droom waar’.

kunnen we uit deze sensordata stress afleiden. Via een app kun je

Voor Severinus had ik al vele jaren als vrijwilliger reizen begeleid

vervolgens de oplopende spanning bij een cliënt vroegtijdig her-

voor mensen met een verstandelijke beperking. Dat vond ik zo

kennen en daarmee een escalatie voorkomen. De ontwikkeling van

zingevend, dat ik na verloop van tijd in Veldhoven ben gaan zoeken

de HUME is natuurlijk een heel zoekproces. Door de resultaten van

naar een organisatie die met deze bewoners werkte. Zo kwam

de eerste verkenning bij Severinus in ROSA hebben we onder ande-

ik bij Severinus terecht. Ik was werkzaam bij Philips Natlab als

re met subsidie uit de Brainportregio Mentech Innovation kunnen

onderzoeker en innovator en later als afdelingsmanager bij TNO.

starten. Naast het herkennen van onbegrepen gedrag bij mensen

Daar ben ik recent gestopt, om mijn bedrijf Mentech Innovation

met een verstandelijke beperking kunnen we de HUME ook inzet-

versneld te kunnen ontwikkelen. We hebben inmiddels een

ten bij ouderen in de laatste fase van dementie. De mogelijkheden

hecht en innovatief team van ongeveer 20 personen, veelal

voor emotieherkenning zijn ongekend, ook in andere sectoren. Die

techneuten, een biomedisch specialist, datawetenschappers en

ambitie moet je hebben om interessante investeerders te vinden

gezondheidszorgtechnologen. Wij ontwikkelen systemen om

die geloven in de potentie van je bedrijf. Wij zijn het enige bedrijf

emoties van mensen te meten door middel van sensoren, ter

ter wereld dat emotieherkenning inzet bij mensen met een ver-

ondersteuning van de warme zorg. Dat idee is ontstaan toen ik in

standelijke beperking. Ons doel is om de mensen met een ernstige

het woonhuis waar ik zwemvrijwilliger ben, bemerkte dat gevoelens

verstandelijke beperking een stem te geven, te zorgen dat ze beter

van ongemak en onvrede niet altijd gemakkelijk te duiden zijn door

in hun vel zitten en daardoor gelukkiger worden. Het feit dat we in

cliënten die geringe verbale communicatiemogelijkheden hebben.

2018 de CZ-Zorgprijs hebben gewonnen, is dan ook een enorme

Dat is ook voor de begeleiders niet eenvoudig. Inmiddels ben ik ook

erkenning dat we op de goede weg zijn.

in deeltijd werkzaam bij Severinus als adviseur kennis en innovatie. Geluksmeting Emotieherkenning

Geluksmeting is ook een vraagstuk dat mij bezighoudt. Voor onze

Hoe meet je vroegtijdig pijn of emoties zoals stress of verdriet, zodat

populatie mensen met een ernstige beperking moet je met name

je de cliënt ook beter kunt ondersteunen? Dat is de start geweest

de omgeving bevragen, zoals ouders, begeleiders en andere be-

van een zoektocht binnen Severinus onder de projectnaam ROSA.

trokkenen, zoals vrijwilligers. Inmiddels heeft Customeyes een door

Met een team bestaande uit gedragsdeskundigen, een AVG-arts en

ons ontwikkelde vragenlijst opgenomen in het cliënttevredenheids-

groepsleiding hebben we onderzoek gedaan naar de inzet van een

onderzoek. Hoe meet je immers geluk? Een moeilijke vraag!

Warme zorg Ik heb heel veel respect voor mijn Severinuscollega’s. Ze kijken met

wordt om langer zelfstandig te blijven functioneren, omdat de

liefde door de beperking van de cliënt heen. Ik ervaar Severinus

omgeving beter in staat is tijdig de benodigde hulp te bieden. Ik

als een heel warme organisatie waar iedereen open staat om het

kan me in deze mooie wereld nog elke dag verwonderen en ervaar

leven van cliënten beter en gelukkiger te maken. Ik ervaar ook heel

elke keer dat hier ook geluk te vinden is. Dat maakt me blij!

veel medewerking van begeleiders om deze nieuwe technologie in te zetten voor dat doel. Er zal altijd warme zorg nodig zijn, maar

Erwin Meinders

ik verwacht dat door een betere duiding van gedrag, het mogelijk

Adviseur kennis en innovatie

Frank van den Wittenboer | Severinus 60 jaar

Innovatie en vernieuwing 60 jaar Severinus is best een lange tijd. Ik ben begin juli 1965 in de villa op het Honk gaan wonen. Ik was toen 4 jaar. Voordat ik bij Severinus kwam, ging het niet goed met mijn gezondheid. Artsen vonden dat ik beter naar het Honk kon gaan voor mijn verzorging. Ze waren op het Honk wel een beetje streng, maar zeker ook behulpzaam. Het ging allemaal redelijk goed en ik heb er van alles geleerd. Vooral veel behendigheidjes. Later toen ik op de nieuwe paviljoens van het Honk woonde, werd er veel geregeld voor de bewoners. Men had vaste programma’s en we moesten vooral doen wat ze ons vertelden. In de jaren ‘70 en ‘80 is dat allemaal langzaamaan veranderd en werd het flexibeler. In 2000, bijna 20 jaar geleden, is het Atelier begonnen waar ik ook ging werken. Ik ging er tekeningen en vooral gedichten maken. Eén dag werken in het Atelier vind ik nu wel genoeg. Ik heb al zoveel nieuwe dingen gemaakt. Het was vooral stoeien met betekenissen. Daarin heb ik echt een handigheid. Tot mijn twintigste jaar heb ik op de Prins Willem-Alexanderschool

Kwaliteit

gezeten. De directeur had in die tijd een muziekclubje op de school

Ook ben ik betrokken geweest bij het kwaliteitsrapport. Het is een

en van daaruit is de grote Prins Willem-Alexanderband ontstaan.

goed en degelijk rapport geworden. Het gaat over de bewoners

Ik verzorg daarin het slagwerk. Wat betreft de toekomst geloof

van Severinus en de kwaliteit van leven. De technische dingen

ik in mijn snelle computer. Ik heb een visuele beperking en op

in het rapport snappen we nog niet goed en die moeten nog

mijn computer wordt van alles voorgelezen. Als er iets aan mijn

wat makkelijker worden gemaakt voor bewoners. Ik voel me wel

computer is, lost mijn broer op afstand het probleem op. Ik zoek

gelukkig met vernieuwingen. Het is vooral voor de jongeren een

af en toe op wat ik graag wil hebben en mijn broer regelt dat dan

grote vooruitgang. De medewerkers moeten wel wat meer tijd

verder. Met een visuele beperking moet je leren omgaan. Veel heb

hiervoor krijgen. Er is namelijk veel tijdsdruk. Als het aan mij ligt,

ik zelf geleerd en een beetje op school. Zo heb ik ook al een leesbril,

krijgen ze er zeker meer geld bij.

een cameraatje en een sprekend klokje via mijn telefoon. Als ik ergens voor de eerste keer kom, word ik altijd wat onzeker. Waar ik

Familie

nu woon, woon ik mooi zelfstandig en dat bevalt me prima.

Vanaf 1998 ben ik vegetariër geworden. Dit naar aanleiding van de gekke koeienziekte en de varkenspest. Ik hoef geen vlees meer

Vernieuwing

omdat er ziektes in zitten. Mijn ene zus is mentor en mijn andere

Vernieuwing vind ik heel belangrijk. Bijvoorbeeld het Vernieu-

zus is bewindvoerder. Mijn broer is vrijwilliger op afstand, voor mijn

wingsfonds van Severinus, daar kun je ideeën aandragen. Ze zijn bij

computer. Maar we doen wel alles samen.

Severinus goed bezig. Bewoners moeten meer met elkaar communiceren. Hoog niveau-bewoners moeten soms betrokken worden

Frank van den Wittenboer

bij de vergaderingen. Ook moet er meer met het werk naar buiten

Cliënt

worden gegaan, maar daar zijn ze al mee bezig. Voor de jongeren moet vooral werk worden gevonden buiten Severinus en voor laag niveau-bewoners moet werk meer op de beleving worden gericht.

60 jaar Severinus vroeger: wonen in hele grote groepen zes bewoners op EEn kamer de regels waren heel strikt gericht op verzorging heel vroeg naar bed en alles precies op tijd nu: veel meer ruimte iedereen heeft een eigen kamer er is meer vrijheid we mogen meedenken, meepraten en meebeslissen over ons eigen leven wat bleef zestig jaar hetzelfde? de structuur en duidelijkheid en de kwaliteit van zorg Frank van den Wittenboer 2019

Severinus 60 jaar | Frits & Mieke Schuitema

De bestmogelijke keuze “Onze beide dochters Vicky en Kim zijn geboren in Hongkong”, vertelt Frits. “Vicky is geboren in 1974 en haar zus Kim anderhalf jaar eerder. Ik werkte daar voor Philips. Na Hongkong hebben we een half jaar in El Salvador gewoond en vervolgens werden we overgeplaatst naar Kenia waar we een kleine vier jaar hebben gewoond. Toen we in Kenia kwamen, was Vicky vijf jaar oud en ging ze naar een Nederlandse school. Pas daar ontdekten we dat Vicky een beperking heeft.” “Aanvankelijk dachten we dat dit kwam door de vele verhuizingen,

Kim de zorg voor Vicky overnemen. We nemen Vicky veel mee op

met bijbehorende onrust”, vertelt Mieke. “We zijn toen naar een

pad, zo gaat ze al jarenlang jaarlijks met ons mee op vakantie. Een

professor in Psychologie in Groningen gegaan. Die vertelde ons dat

hoogtepunt voor haar is onze jaarlijkse familiedag. Alle ooms en

we er rekening mee moesten houden dat Vicky nooit zelfstandig

tantes zijn er dan en dat vindt ze fantastisch.”

zou kunnen functioneren. In 1982 zijn we van Kenia naar Geldrop verhuisd. De voornaamste reden hiervoor was dat we Vicky meer

Voetballiefhebster

continuïteit en een bepaalde structuur wilden geven in Nederland.”

“We zijn beiden afkomstig uit Leeuwarden”, vertelt Frits. “Na mijn

Frits vult aan: “We hebben ons leven toen voor een groot deel op

studie en militaire dienst ben ik bij Philips gaan werken en Mieke

Vicky ingericht. Zij heeft permanente begeleiding nodig en er moet

heeft de sportacademie in Groningen gevolgd. We zijn beiden

altijd iemand zijn die op haar let. We waren ook van mening dat het

altijd actieve sporters geweest. Mieke vooral met hockey en tennis

het beste zou zijn als Vicky niet bij ons zou blijven wonen, omdat

en ik met voetbal. Na terugkeer in Nederland ben ik zo via via in

ze dan geïsoleerd zou raken. Ook speelde daarbij dat als er iets met

contact gekomen met PSV, waar ik inmiddels al jaren verschillende

ons zou gebeuren, we voor Vicky continuïteit in zorg wilden.”

bestuursfuncties heb bekleed. Nu ben ik nog lid van het bestuur van Stichting PSV Voetbal. Vicky is ook liefhebster en ging vaak mee

Happy met waar ze woont

naar thuiswedstrijden. Ze kent veel mensen bij PSV en heeft altijd

Mieke vervolgt: “Via een vriend van ons kregen we informatie over

een speciale interesse voor scheidsrechters gehad.”

Severinus. Aanvankelijk ging ze op dagbasis werken om geleidelijk te wennen aan een permanent verblijf bij Severinus. Ze woont

Continue, liefdevolle en professionele zorg

nu ruim 20 jaar bij Severinus en heeft de hele ombouw met de

“Gezien de beperking van Vicky bestaat de behoefte aan continue,

omgekeerde integratie meegemaakt. Ze woont nu op de Wilgeman

liefdevolle en professionele zorg voor haar. Zeker als wij als ouders

en is hartstikke gelukkig met Severinus. Voor Vicky is het belangrijk

daar niet meer toe in staat zijn. Daarom denken we de best moge-

dat ze kan omgaan met gelijkgestemden. Ze is echt happy met waar

lijke keuze te hebben gemaakt met een plek bij Severinus. We zijn

ze woont en ook de dagbesteding is voor haar prima. Ze woont

daar tot op vandaag erg tevreden over en blij mee.”

voor ons en voor haar nu bij Severinus en bij ons logeert ze. Om de 14 dagen verblijft ze het weekend bij ons thuis. Ze gaat altijd graag

Frits en Mieke Schuitema

terug naar Severinus en heeft dan ook goede zin. We horen van

Ouders

haar nooit enige wanklank. Alles loopt prima. Je wilt toch het beste voor je kind. We voelen ons als familie sterk verwant met Severinus en de organisatie is niet meer weg te denken uit ons leven. Kim en Vicky kunnen goed met elkaar overweg. Als wij er niet meer zijn, zal

Gwen van Sambeek | Severinus 60 jaar

Kijk vooral naar wat er bereikt is Na mijn verpleegkundige opleiding aan het Summa in Eindhoven ben ik in september jl. gestart met de opleiding Sociale Studies aan de Avans Hogeschool in Den Bosch, naast mijn werk als persoonlijk begeleider in woonhuis Platanenlaan 3-5. In deze opleiding krijg ik onder andere het vak de Geschiedenis van de Gezondheidszorg. In één van de werkgroepen heb ik gekozen voor de geschiedenis van Severinus. De bedoeling was om een beeld te maken hoe Severinus er 60 jaar geleden uitzag en hoe het is geworden naar de huidige situatie. Ik heb daarbij veel hulp gehad van mijn vader die al vele jaren werkt binnen Severinus. In al die jaren heeft hij documentatie- en beeldmateriaal verzameld. Als het ware heb ik hem geïnterviewd voor mijn onderzoek. In de tijd dat er bij Severinus nog paviljoens waren, zag ik een

Eén-op-één momenten

gemoedelijke sfeer. Het had echt iets warms. Medewerkers konden

Met de normalisatie van het wonen is Severinus ver. Ook kenmer-

elkaar ondersteunen als dat nodig was, omdat er meerdere groepen

kend voor de sfeer binnen Severinus zijn de gemeenschappelijke

waren in zo’n paviljoen. Men liep gemakkelijk bij elkaar binnen. Nu

activiteiten die ik al eerder noemde. Dat soort activiteiten moeten

is elk woonhuis apart. Daarbinnen is het uiteraard ook gemoedelijk

zeker blijven. Op die manier heeft Severinus een eigen sfeer en dat

en er heerst een warme sfeer. Ik denk overigens dat het van alle

gekoppeld aan de warme zorg, moet zeker worden vastgehouden.

tijden is dat men z’n uiterste best doet voor de bewoners. En dat

Wat voor mij eruit springt als je vraagt wat ik als zeer positief er-

zal altijd ook wel zo blijven.

vaar, zijn dat vooral de één-op-één momenten met bewoners. Lekker in de zon buiten; vooral ontspannen en gelukkig voelen voor

Al mijn hele leven bij Severinus betrokken

de bewoner. Wat ik ook bijzonder vind, is dat ik nu bij Ria werk. Ria

Van kleins af aan zei ik dat ik zuster wilde worden. Toen ik 15 jaar

woont al net zolang bij Severinus als dat het bestaat. Beelden en

was heb ik, vooral in de vakanties, bij een schoonmaakbedrijf

foto’s van vroeger van haar vind ik dan ook heel bijzonder. Door het

gewerkt. Al snel vroeg men aan mij of ik in de soos, het restaurant

onderzoek wat ik heb gedaan, besef ik ook wat het voor bewoners

en als flexmedewerker in de woonhuizen wilde werken. Alles bij

betekent; al die mensen die door al die jaren voor je zorgen en be-

elkaar werk ik nu dus zo’n 8 jaar bij Severinus. Het werken bij

palen. Hierdoor respecteer ik ze nog meer voor wie ze zijn.

Severinus geeft me een fijn familiegevoel. Mijn hele leven ben ik direct betrokken geweest bij Severinus. Want ook mijn moeder

Kijk vooruit

werkt al vele jaren als verpleegkundige bij Severinus. Ze namen me

Mijn advies aan de mensen is vooral te kijken naar wat allemaal

altijd mee naar de Severinus-kermis, het vuurwerk met oudjaar,

bereikt is en kijk vooruit. Af en toe vind ik het wel jammer dat

naar de Kerstviering en sowieso als er iets leuks te doen was bij

mensen dat niet als zodanig ervaren. Ik ben erg blij dat Severinus

Severinus. Ook één van de bewoners van Severinus kwam elke drie

in mij wil investeren en mij de gelegenheid geeft de opleiding

weken op bezoek bij ons thuis, en dat is nog steeds zo. Die ken ik

te volgen. Zo kan ik met mijn mogelijkheden verder groeien en

dus al vanaf mijn geboorte. Sommige bewoners waar ik nu voor

wellicht meer betekenen voor de bewoners.

zorg, zijn bij mijn geboorte zelfs nog op kraamvisite geweest. Gwen van Sambeek Persoonlijk begeleider

Severinus 60 jaar | Henny van Bree

Mijn kunst is om het uit anderen te halen! Alles kwam samen: mijn opleiding tot docent beeldend vormen, mijn ervaring binnen de Psychologische Pedagogische Dienst (PPD) en mijn liefde voor de mensen met een beperking. Ik waardeer hun authenticiteit en hun volledig zichzelf zijn, zonder opsmuk. Ik had (en heb) bewondering voor hun beeldend werk en een rotsvaste overtuiging dat het werk dat zij maakten, kunst was. Iets dat in die tijd nog niet geaccepteerd was. Ik nam de kunstenaars heel serieus en mijn aanpak was vanaf het begin af aan professioneel en met volle aandacht en overgave. Daarbij kwam mijn bevlogenheid om mensen een kans te geven om hun kunstzinnige talenten naar boven te laten komen en te ontwikkelen; ieder op zijn/haar eigen manier. Ik ben bij de meeste mensen bekend van Atelier Severinus, maar

Van kunstproject naar Atelier

daar ging wel wat aan vooraf. In 1986 werd ik aangenomen als

Het kunstproject ontwikkelde zich tot Atelier Kunstzinnige Vorming

pedagogisch medewerker met speciale aandacht voor muziek.

Severinus en in 1996 maakte ik de overstap naar de dagbesteding.

Ik was werkzaam op de Pedagogisch Psychologische Dienst, nu

Ik heb heel mijn hart en ziel in dit project gelegd, dat zich verder

de afdeling Gedragskunde. Komend uit het onderwijs, ging er

uitstrekte dan alleen Severinus. Begonnen met zeven deelnemers

een wereld voor mij open. Waar je in het onderwijs met grote

in een noodlokaal van educatief centrum de Parasol, is het Atelier

groepen leerlingen probeerde je doelstellingen te halen, stond nu

uitgegroeid tot een bedrijf met meer dan 20 kunstenaars, een

de relatie met de cliënten voorop. Daarna ging je werken aan de

kunstverhuur, kunstverkoop en regelmatig exposities buiten de

doelstellingen.

deur. In het begin was het hard knokken om een volwaardige werkplaats van de grond te krijgen. Dat heb ik natuurlijk niet in

Bruisende, soms hectische periode

mijn eentje gedaan. Zonder de steun van collega’s, vrijwilligers

Die eerst tien jaren bij de PPD hebben de basis gelegd voor mijn

en leidinggevenden was het niet gelukt. Zij zorgden voor de

latere werk bij Atelier Severinus. In die tijd heb ik gewerkt met

mogelijkheden en de middelen om het Atelier te laten uitgroeien

heel veel verschillende cliënten: individueel, kleine groepjes en

tot wat het nu is. Niet meer in een noodlokaal, maar in een zeer

grote groepen, zoals het koor de Severinoos, waarvan ik tot 1996

authentieke locatie met een bijzondere uitstraling: de Zilstermolen.

met veel plezier dirigent was. Mijn leidinggevende destijds stond

Een monument uit 1859, waar wij een ruime werkplaats hebben en

open voor nieuwe initiatieven, waardoor ik de kans kreeg om

een mooie presentatieruimte.

een aantal mooie projecten op te zetten en uit te voeren. Zoals het maken van verhalende fotoboeken voor onze doelgroep, die

Vooruitgang

landelijk zijn uitgegeven door het NBLC. Ook het toneelproject, het

Onbewust heb ik mijn enthousiasme en passie overdragen op mijn

spelproject en natuurlijk het kunstproject heb ik met veel energie

kinderen, Sjef en Nan Mols. Nan is al een aantal jaren werkzaam

en enthousiasme vormgegeven, vaak met steun en medewerking

binnen een woonhuis van Severinus en Sjef heeft gewerkt als

van mijn collega PPD’ers. Met enkele collega’s uit die tijd heb ik

docent binnen het praktijkonderwijs. Tegenwoordig ben ik naast

nog steeds contact middels een halfjaarlijks etentje. Het was een

het Atelier ook werkzaam als regiebegeleider bij Montis. Er zijn

bruisende en bij tijd en wijle hectische periode, die ik voor geen

volop nieuwe ontwikkelingen bij Severinus en dat is goed. Zo gaan

goud had willen missen!

we vooruit en proberen we de kwaliteit van zorg voor onze cliënten verder te verbeteren.

Severinus 60 jaar is een mijlpaal. Ik heb daarvan een flink deel met veel plezier meegemaakt en vormgegeven. Wat de toekomst betreft: Severinus biedt een vorm van zorg, die altijd nodig zal blijven. Het baart mij weleens zorgen als ik de personele tekorten zie en de steeds complexere doelgroep. Ik zal mij blijven inzetten voor de cliĂŤnten van Severinus om het beste uit hen te halen. Henny van Bree Regiebegeleider

Severinus 60 jaar | Ineke Dijkkamp

De dinsdagavond is echt voor hier! Ik ben al zó lang bij Severinus betrokken, ik hoor al bijna bij de inventaris! Dit jaar ben ik 25 jaar bij de dansclub. Een vriendin van mij zou hier gaan volksdansen en vroeg aan mij of ik niet mee wilde gaan. Zij kon op het laatst niet mee en toen ben ik toch maar alleen gegaan. En nu ben ik er dus nog steeds en het volksdansen ook! De dinsdagavond is echt voor hier. Het is echt heel leuk om te doen. We zijn met een leuke groep

Schoolreisje

vrijwilligers van een man of tien. Nu even negen, want we zoeken

Of er goed gezorgd wordt voor de vrijwilligers? Jazeker wel! Zo

een nieuwe ‘juf of meester’, dus bij deze… Elke week zijn we als

was er in december een vrijwilligersavond. Dan hebben we de

het enigszins kan allemaal aanwezig. Dat is ook nodig, want we

tijd om eens bij te buurten, want dat komt er niet echt van op de

dansen vaak één op één met de bewoners, zeker in de eerste

dansavond. Ook krijgen we een leuk kerstpakket! En we kunnen

groep. Ja, want we hebben er twee! De club is zo heel constant.

ons ook ieder jaar aanmelden om een Kerstmarkt te bezoeken,

Bij de deelnemers zien we wel veranderingen door het ouder

in Nederland of zoals afgelopen jaar met drie volle bussen naar

worden natuurlijk en als het echt niet meer gaat, moet er een

Lille in Frankrijk. Leuk hoor, dan krijg je weer zo’n ‘schoolreisjes’-

andere activiteit worden gezocht.

gevoel! Vandaar dat ik er, denk ik, ook al zo lang ben. 25 jaar, een mooie mijlpaal toch?

Om nooit te vergeten Ik ben alleen vrijwilliger bij het dansen. Het is echt heel leuk om

Zelf heb ik twee kinderen en vier kleinkinderen en daar zijn we

te doen. Of er bijzondere gebeurtenissen zijn geweest? Eigenlijk

heel blij mee én trots op! Daar passen we regelmatig op en zijn

is elke avond speciaal vind ik, het contact gaat niet altijd vanzelf.

er de nodige logeerpartijtjes, leuk hoor! Of ik nog wensen heb?

Ik vergeet nooit meer die keer dat één van de deelnemers, die

Gezond blijven en doorgaan!

niet kan praten en ook niet echt contact zoekt, mijn hand pakte en door zíjn haar kroelde met een grote glimlach op z’n gezicht!

Ineke Dijkkamp

Dat vond ik zó bijzonder! Daar doe je het toch voor hè? Daarbij

Vrijwilliger

treden we ook weleens op, in het verleden verder weg, maar dat werd steeds ingewikkelder. Nu dichter bij huis, bijvoorbeeld bij ’t Dorpsgenot in Oerle of in onze eigen sportzaal.

Severinus 60 jaar | Jan Emmers

Af en toe wat burgerlijk ongehoorzaam Vanaf 1 januari 1982 deed ik in Severinus vervangende dienst als gewetensbezwaarde. Hierdoor kwam ik op 19 juli 1983 pas in dienst bij Severinus. Ik werk nu al lang bij Severinus en deed en doe dat altijd met veel plezier. Ik kreeg altijd veel ruimte om dingen te kunnen uitvoeren en heb die ruimte ook altijd met twee handen aangenomen. Ik heb zo’n negen verschillende functies gehad in die 40 jaar, maar wel altijd direct betrokken in en bij de zorg. Nog voor de automatisering bij Severinus bijvoorbeeld, automatiseerde ik binnen de Thuisondersteunende zorg de gegevens van de cliënten. En met succes! Ik ben altijd erg loyaal gebleven aan Severinus, ook als het even minder ging. Ik ben ook vertrouwenspersoon geweest en heb nu de functie van Familieondersteuner. Mijn collega en ik zijn er primair voor de familie van alle cliënten. We zijn nu zo’n twee jaar bezig en het functioneert prima. Het is eigenlijk ontstaan vanuit de vraag: ‘Wie ondersteunt de ouder?’. Wij zijn geen bemiddelaars, maar ondersteunen de familie zodanig

Prachtige organisatie

dat men in staat is om de dingen zelf te doen of bespreekbaar te

Severinus vind ik nog steeds een prachtige organisatie. Cliënten

maken. Om het goed bij iedereen onder de aandacht te brengen,

staan hierin altijd bovenaan de agenda. In de vele organisaties

geven we veel informatie en voorlichting aan betrokkenen. Hiervoor

die ik ken, is dat niet zo. Als men iets wil, legt men gelukkig nog

bezoeken wij regelmatig ouderavonden en themabijeenkomsten.

steeds snel de relatie naar wat dit oplevert voor de cliënt(en). Als

Wij functioneren onafhankelijk. We gaan, als ouders dat willen,

medewerker zelf, maar ook als organisatie mag je wat mij betreft

mee naar gesprekken. Doel is vooral met hen bepaalde zaken

soms wat meer burgerlijk ongehoorzaam worden in het belang van

bespreekbaar maken en daarbij sparren.

de cliënten.

Individueler

Jan Emmers

De grootste verandering in de afgelopen jaren is vooral dat het

Familieondersteuner

veel individueler is geworden. Dat is zonder meer goed voor de cliënten. Alles is ook kleinschaliger geworden en er zijn de afgelopen jaren meer medewerkers bijgekomen. Nadeel vind ik dat mensen het gevoel hebben nergens meer tijd voor te hebben. Er is natuurlijk ook veel regelgeving bijgekomen. Wie precies voor wat verantwoordelijk is, moet blijkbaar continu worden vastgelegd. Het wordt tijd om weer meer samen te gaan doen.

Ingrid met zoon Joep

Janus & Ingrid Kerkhofs | Severinus 60 jaar

Werken, wonen en dagbesteding bij Severinus “Ik ben als invalkracht binnen de afdeling Dagbesteding van Severinus begonnen. Ik had eerder in een praktijk voor fysiotherapie gewerkt, maar was gestopt toen onze kinderen kwamen. Vervolgens kwam ik in contact met de afdeling Fysiotherapie binnen Severinus en werd ik gevraagd om bij hen te komen werken. Ik ben toen gestart met de opleiding kinderfysiotherapie. Joep zat toen op de Emiliusschool in Son en logeerde af en toe een weekend bij Zonhove”, vertelt moeder en fysiotherapeut Ingrid. Binnen de afdeling Fysiotherapie zijn de inzichten de afgelopen

Goede inzet voor bewoners

jaren wel veranderd. We proberen bijvoorbeeld het oefenen meer

Ingrid: “Wij ervaren dat bij Severinus iedereen zich hartstikke goed

te integreren in het dagprogramma van de cliënt. Ik werk nu zo’n

inzet voor de bewoners. Uiteraard kan er wel eens iets misgaan of

20 jaar bij de afdeling Fysiotherapie. Naast cliënten van Severinus

anders lopen dan verwacht, maar het uitgangspunt blijft: ‘als de

werk ik ook met de kinderen van de PWA-school. Severinus vind ik

bewoners het maar goed hebben’. Onze Joep namen we eerder

een mooie organisatie. Iedereen is heel betrokken, goed bereikbaar

overal mee naar toe. Maar dat wordt jammer genoeg steeds

en makkelijk aanspreekbaar.

moeilijker. Als hij boos is, worden mensen soms bang van hem. Op de Emiliusschool heeft Joep geleerd om met picto’s en computers

Uit huis gaan

om te gaan. Na de school is dat jammer genoeg gestopt. Omdat

Vader Janus vertelt: “Het is heel normaal dat kinderen rond het 25e

hij niet kan praten, maar wel veel duidelijk wil maken, heeft hij

levensjaar uit huis gaan. Toen Joep 21 jaar was, hebben we samen

sinds twee jaar een spraakcomputer. Er worden nu ook filmpjes

besloten het traject voor zijn uit huis wonen in gang te gaan zetten.

gemaakt, zodat hij kan laten zien wat hij gedaan heeft. Dit blijkt

Omdat Ingrid bij Severinus werkte en we Zonhove wat te ver weg

een echte meerwaarde te zijn in zijn communicatie. Wij ervaren dat

vonden, hebben we Joep aangemeld bij Severinus. En toen ging het

iedereen ontzettend goed zijn best doet om voor Joep het beste te

voor ons allemaal veel sneller dan gedacht. Binnen een half jaar

doen. Onze Joep is een lieve jongen en hij heeft veel gevoel voor

kon hij bij Severinus terecht, waar hij ondertussen alweer tien jaar

humor. Af en toe springt hij uit de band en dat vind ik natuurlijk erg

woont. Het was een hele omschakeling; je geeft de zorg uit handen

jammer. Dit heeft ook te maken met de soms vele verschillende

en moet de regie delen met anderen. Maar inmiddels hebben we

gezichten die hij ziet.”

ervaren dat dit ook veel positieve kanten heeft.” Leuk menneke met veel fantasie Het Atelier van Severinus onder de molen

“Joep komt vrijwel elk weekend naar ons. Onze andere kinderen,

“In 1912 heeft de vader van mijn opa voor alle zoons een molen

partners en kleinkinderen kunnen goed met Joep opschieten. Als

gekocht in de regio”, vervolgt hij. “En zo kwam mijn opa op 18-jarige

Joep in het weekend thuis is, komen ze meestal even langs. We

leeftijd in de molen terecht die naast ons huis staat. Daarna is de

hebben altijd geprobeerd om zoveel als mogelijk is, een normaal

molen overgenomen door mijn vader en werd het een erfstuk voor

gezin te zijn. Joep is een leuk menneke met veel fantasie. Het is

ons. Voorwaarde was wel dat de molen bleef staan en dat er iets

fijn dat Joep altijd weer graag naar naar zijn woonhuis teruggaat!”,

toekomstbestendigs in zou gaan gebeuren. En nu zit er sinds een

besluit Ingrid met een lach.

jaar het Atelier van Severinus in. Hier zijn we erg blij mee!” Janus en Ingrid Kerkhofs Ouders en fysiotherapeut

Severinus 60 jaar | Johan & Netty Verdonk

De kleinschaligheid moet blijven “Toen Marjolein bij de Donksbergen woonde, wilde ze op een bepaald moment na het bezoek aan de disco niet meer terug naar het woonhuis”, begint vader Johan. “Voor de deur liet ze zich op de grond zakken. In dat woonhuis waren drie bewoners vertrokken en er waren drie nieuwe voor in de plaats gekomen. Het lag echt niet aan de medewerkers, maar de sfeer was veranderd. Daarna is ze gaan wonen bij Severinus. Marjolein is nu 48 jaar en woont 17 jaar bij Severinus. Als we haar nu, na een weekend thuis logeren, terugbrengen en we gaan het woonhuis binnen, ziet ze me zelfs niet meer. Ze heeft het echt naar haar zin en we weten dat het goed is.” “Ze is in Zaandijk in Noord-Holland geboren”, licht moeder Netty toe. “Na een jaar vonden we dat het niet goed ging met haar. Ze groeide traag en was een huilbaby. Een kinderarts vertelde ons op enig moment dat Marjolein altijd bedlegerig zou zijn en nooit oud zou worden. Hij adviseerde ons om haar op te laten nemen. En zo werd ze al jong opgenomen in Noorderhaven. Achteraf vind ik dat we haar nooit zo jong hadden moeten laten opnemen. Maar in die tijd waren er nog geen voorzieningen. Het was thuis of in een instelling. Marjolein is de jongste van de drie. Naast Marjolein hebben we ook nog onze zoons Michiel en Jeroen. Natuurlijk draait het in ons gezin niet alleen om Marjolein en proberen we een goed evenwicht te vinden met de andere twee.” Gezelligheid Netty zegt: “Destijds was ik onder de indruk van de gezelligheid binnen Severinus. In het woonhuis aan de Platanenlaan waar Marjolein woont, is nu rust en veel warmte. Soms te rustig, als gevolg van het ouder worden. Marjolein heeft doorgaans goede zin. De dagbesteding is voor haar heel belangrijk. Ook heb ik het gevoel dat er naar ons als ouders geluisterd wordt. Ik ben 9 jaar voorzitter van de Cliëntenraad geweest. Ook in de roerige periode. Dat was een heel moeilijke periode, maar ik ben de problemen nooit uit de weg gegaan. Het was een drukke en spannende tijd. We waren op enig moment op vakantie in Canada. De mailtjes vlogen me in Canada om de oren. In die moeilijke periode heb ik veel gesprekken gehad met ouders en medewerkers. Het was een hectisch jaar waar ik flink moe van werd. Ik was opgelucht dat het voorbij was. De focus nu is weer zoals het hoort: bij bewoners en medewerkers. Ik ben inmiddels geen lid meer van de Cliëntenraad. Wel ben ik lid van de werkgroep Ethiek binnen Severinus.”

Trouwambtenaar

Het hart op de goede plaats

“Ik ben nu zo’n 17 jaar trouwambtenaar in Eersel”, vervolgt ze.

Johan besluit: “We zijn benieuwd hoe de zelforganisatie zich

“Onze zoon Jeroen kwam op het idee. Hij vroeg of ik hem wilde

binnen Severinus gaat ontwikkelen. Ik zet er wel wat vraagtekens

trouwen. B&W keurden dat goed. Ik werd in Den Bosch beëdigd.

bij. De afgelopen tijd zijn er nogal wat personele veranderingen

Ondertussen heb ik al meer dan 150 huwelijken gesloten

geweest in het team bij Marjolein. Onze Marjolein reageert daar

waaronder ook huwelijken van medewerkers van de Donksbergen

wel op. Niet altijd in positieve zin. Gelukkig is het nu weer stabiel

en Severinus. Het leukste binnen Severinus zijn de kermisdagen. Die

aan het worden. Waar we het beiden zonder meer over eens zijn,

zijn zo leuk voor de bewoners. Marjolein wil als ze op de kermis is

is dat alle medewerkers het hart op de goede plaats hebben voor

niet meer mee naar huis. De kleinschaligheid van Severinus vinden

de bewoners.”

we ontzettend belangrijk. Daarom hebben we indertijd gekozen voor Severinus. En die kleinschaligheid moet zeker blijven!”

Johan en Netty Verdonk Ouders en oud-voorzitter Cliëntenraad

Johan van Kuijk | Severinus 60 jaar

Zolang ik er plezier in heb, blijf ik het doen! Ik ben nu ruim 12,5 jaar als vrijwilliger betrokken bij drumband De Trom. Ik ben een geboren en getogen Oerlenaar. Ruim 30 jaar ben ik getrouwd met Nia, die overigens ook vrijwilliger is bij De Trom. Samen hebben we twee kinderen: Lotte en Jan. Lotte is ook vrijwilliger geweest bij Severinus; zij begeleidde bewoners bij het bezoeken van de wedstrijden van PSV. Ik ben via de dirigent van De Trom vrijwilliger geworden. Na een

gerelateerde instrumenten te laten spelen zoals bongo, bekkens en

nieuwjaarsconcert van De Trom in d’Ouw School in Oerle vroeg hij

sambaballen. Zo leren ze steeds bij. Dat is ook een wezenlijk verschil

mij of ik niet wilde helpen. En zo is het dus gekomen. We zijn met

met vroeger. Als we op donderdag repeteren, zijn er ook altijd 15

een team van acht vrijwilligers om het geheel te begeleiden: Theo,

tot 20 bezoekers die komen kijken en luisteren. Zowel bewoners als

Marian, Nel, Carla, Ellie, Nia, Leo en ikzelf. Het is al met al toch

begeleiding. Heel gezellig altijd en sommige bewoners zien dat als

een hele groep bewoners die hun aandacht en begeleiding nodig

een opstap naar de soosavond daarna.

hebben om er een mooie happening van te maken. We repeteren met de deelnemers elke donderdag in de sportzaal in de Berkt. Leo

Van weiland naar woonwijk

als dirigent is er altijd en wij per toerbeurt met twee personen om

Als geboren en getogen Oerlenaar ken ik de Berkt dus al vanaf het

te assisteren.

begin. Ik heb het gebouwd zien worden op de weilanden die het voorheen waren. Een slagboom aan de Heerbaan en vier grijze

Optredens

woonblokken tegen de bosrand. Wij kwamen er wel eens met de

We treden met De Trom ook regelmatig op. De jaarlijkse opening

harmonie van Oerle, maar we gingen er ook wandelen met onze

van de Kermis is een terugkerend hoogtepunt natuurlijk, maar zo

kinderen. Dan spraken bewoners je ook wel eens aan; ‘Wie ben

hebben we ook een optreden gegeven op de eerste Koningsdag

jij?’ of ‘Wat kom je doen?’ of ze waren nieuwsgierig naar wie er in

in het City Centrum. Ons optreden tijdens de braderie van Oerle

de kinderwagen lag. Voor mij is de Berkt met haar bewoners ook

is maar eenmalig geweest, omdat het veel te druk was voor onze

gewoon een onderdeel van Oerle. Iedereen hoort erbij!

deelnemers. We houden ook jaarlijks een zomerconcert in het park voor ‘t Stafveld en ook dat vinden onze deelnemers prachtig.

Om als vrijwilliger betrokken te blijven, is het belangrijk om er plezier aan te beleven samen met je team. Wij zijn een hecht team

Instrumenten bespelen

en na afloop maken we af en toe ook tijd om op het terras in Oerle

Ad is de man van de grote trom en hij is heel goed in staat om

wat bij te buurten. En als ik er net zoveel plezier in blijf houden als

het ritme van de drumband goed vast te houden. Is hij per toeval

nu, dan blijf ik het nog lang doen!

wel eens afwezig, dan neem ik zijn taak over. Verder zijn het uitsluitend de deelnemers van Severinus die de instrumenten

Johan van Kuijk

bespelen. De dirigent probeert hen ook met andere drumband-

Vrijwilliger

Severinus 60 jaar | Jolijn Vergeldt

‘Pick your battles’ Voor mijn opleiding Social Studies moest ik op zoek naar een stage. Ik had een aantal sollicitaties verstuurd, maar bij Severinus mocht ik direct op gesprek komen. Eigenlijk was het niet eens een gesprek. Binnen 5 minuten had ik een stageplek en dacht ik: ‘Dit wordt mijn plek!’. In de daarop volgende periode kreeg ik steeds meer verantwoor-

uit om de strijd aan te gaan. De afdeling Gedragskunde ondersteunt

delijkheden binnen mijn stage. Ik werd ingezet als individueel be-

ons hierin en dit is waardevol.

geleider voor een cliënt met een licht verstandelijke beperking met moeilijk verstaanbaar gedrag. Wekelijks ging ik met hem op pad

Spiegelen

en steeds meer kreeg ik de smaak voor deze doelgroep te pakken.

Een paar maanden geleden ben ik gestart als regiebegeleider

Een aantal weken voor de einddatum van mijn stage, benoemde

van de Ambulante Begeleiding. Samen met de cliënt werken we

ik dat het er bijna op zat. En blijkbaar was het Severinus ook goed

aan het versterken van zelfredzaamheid en aan het vinden of

bevallen, want ze boden me aan om te blijven werken binnen de

behouden van eigen regie rondom het ‘gewone leven’. Hierbij

naschoolse opvang en het logeerhuis.

ondervinden we als team ook vaak dilemma’s of lopen we tegen ethische vraagstukken aan. Het leukst aan dit werk vind ik dat

Aanbod

cliënten mij continu spiegelen. Zo kreeg ik laatst de opmerking van

Na mijn studie besloot ik om door Azië te gaan reizen. Toen ik

één van mijn cliënten: ‘Jolijn, wat je steeds vergeet, is dat ieder

aan het eind van mijn reis mijn mailbox opende, zag ik een mail

mens z’n eigen logica heeft.’ ‘Pick your Battles’ is ook voor de

waarin me werd gevraagd of ik na mijn reis terug wilde komen bij

ondersteuning bij een volwassen cliënt van toepassing. Laat een

de afdeling Thuisondersteunende zorg. Dit aanbod greep ik aan

cliënt zelf iets uitproberen en laat je eigen mening hierover soms

en kort daarna kwam er een plekje vrij als teamleider binnen de

eens achterwege. Door ervaringen leert onze doelgroep gewoon

naschoolse opvang. In die periode waren er veel ontwikkelingen

het meest.

gaande rondom de transitie van de jeugdzorg en de verandering van de doelgroep. Van een beperkte opvang op één locatie is het

Het bevalt me na tien jaar Severinus nog steeds heel goed. Het is

uitgegroeid tot een dienst met 4 locaties en meer dan 90 kinderen

een bijzondere organisatie waar je veel kansen krijgt om regie te

en jongeren. De doelgroep is heel divers. Er komen kinderen

nemen over je eigen loopbaan. Ik ben nog steeds gelukkig in mijn

met een ‘klassieke’ zorgvraag, maar ook kinderen met een licht

werk!

verstandelijke beperking of een ontwikkelstoornis. Jolijn Vergeldt De kunst van het werk De verandering in doelgroep betekende ook een verandering in werkwijze. Het team bestond uit voornamelijk verpleegkundigen, maar inmiddels is het een mix tussen verpleegkundigen en agogisch geschoolde medewerkers. De kunst van het werk is om een goede balans te creëren tussen grenzen stellen en cliënten het gevoel geven van autonomie en zeggenschap. ‘Pick your Battles’ is ons motto geworden. We kiezen voortaan heel bewust de momenten

Regiebegeleider

José Reuter & Betsie van Aaken | Severinus 60 jaar

Altijd een klik gehad met ons Bets “Ze hebben niks tegen mij gezegd”, zo opent Betsie van Aaken het gesprek met haar en haar zus José. Betsie woont aan de Platanenlaan en is met haar 77 jaar één van de oudste bewoners van Severinus. Betsie is de middelste uit ons gezin van 13 kinderen. De jongste is 69 en de oudste 89. Ik ben één van haar zussen en als wettelijk vertegenwoordiger nauw betrokken bij de zorg rondom Betsie, samen met mijn man Wilbert. Toen onze beide ouders nog leefden, zijn alle kinderen inclusief Betsie samen met onze ouders aan tafel gaan zitten om met elkaar te bespreken wie de zorg voor Betsie zou gaan overnemen als zij er niet meer zouden zijn. Betsie heeft toen voor haar zus José gekozen.”

Betsie en ik liggen elkaar wel. Van jongs af aan ben ik vaak met

Goed op haar plaats

onze ouders bij Betsie op bezoek geweest toen zij ging wonen

Betsie woont nu ruim 10 jaar bij Severinus. Dichtbij haar familie.

bij Boldershof in Druten. In die tijd een instelling voor meisjes en

Druten, en later Nijmegen, was erg ver weg. Zeker omdat ons

vrouwen. Een heel eind weg van Wintelre waar wij woonden in een

Betsie steeds meer zorg en begeleiding nodig had, die werd daar

grote boerderij. Ons Betsie was met haar zesde daar al daar gaan

niet geboden. Ons Betsie kon de gewenste zelfstandigheid niet aan

wonen, want thuis had onze moeder het veel te druk met haar

en Wilbert en ik moesten vaak bijspringen. Ze moest van alles doen

grote gezin en de boerderij om goed voor Betsie te kunnen zorgen.

wat ze niet aankon. Toen is bij ons ook het idee geboren om bij

Zoals dat vroeger ging in zo’n dorp, was het de pastoor die samen

Severinus te informeren. Wij wonen zelf ook in Veldhoven. Daar

met de dokter zorgde dat ons Betsie daar terecht kon. Ons Betsie

kon ons Betsie terecht op de Heikantsebaan waar ze een paar

heeft altijd een bijzondere positie in ons gezin gehad. En nog steeds

jaar prima heeft gewoond. Toen traplopen moeilijker werd en

slaat ze geen enkele verjaardag over en hoort ze er altijd bij. Bij ons

in de woning een aantal jongeren kwam wonen, werd een beter

thuis werd ze door ons moeder ook hartstikke verwend natuurlijk.

passende woning gevonden aan de Platanenlaan. Daar zit zij heel

Daar waren wij dan weleens jaloers op. In de zomer kwam ze

goed op haar plaats. Ik kom elke dinsdagmiddag op bezoek, samen

altijd zes weken naar huis en dan sliepen wij met zes meiden op

met mijn schoonzus Lies en we maken er dan een leuke middag

een kamer. De andere kamer was voor de jongens. Ons vader is in

van in de huiskamer. Wilbert is op andere manieren actief bij

1981 overleden en het feit dat hij wist vanuit ons familieberaad dat

Severinus en haar bewoners: via de Cliëntenraad, de PWA-band

de zorg voor Betsie werd overgenomen, heeft zowel hem als onze

en het G-elftal van RKVVO. Wat ik als verantwoordelijke wel eens

moeder de rust gegeven om rustig te kunnen sterven.

lastig vind in het zorgdragen voor mijn zus, is dat ik vaak voor haar moet beslissen. Dat plaatsvervangend beslissen. Maar ons Bets en ik hebben altijd wel een klik gehad! José Reuter-van Aaken en Betsie van Aaken Zussen

Severinus 60 jaar | Koos & Christel van Oorschot

Ik breng koffie, thee en een glimlach! Ik volgde onderwijs aan De Groote Aard (school voor speciaal onderwijs) in Eersel. Het was leuk, maar ik had een klas met veel laag niveau en dan werd ik weleens bang van mijn klasgenootjes. Ik moest ook twee keer in de week poetsen, maar één keer vond ik wel genoeg. Ik ben toen stage gaan lopen bij Severinus: bij Samsam, Libra, Montis, Dienstengroep en Speesjaal. Ook bij SchippersStop, maar daar was teveel lawaai voor mij. Net als in de Bakkerij. Dat wilde ik ook wel, maar de mixers maken teveel lawaai voor mij. Ik kan niet goed tegen harde geluiden. Sommige geluiden komen dan te hard binnen. Ik heb toen gekozen voor Speesjaal en de Dienstengroep. Allebei leuk! Bij Speesjaal bevalt het zo goed dat ik nu ook in een kledingwinkel

Ik wil bij Severinus wonen

werk. Bij CECIL in het Citycentrum. Kleding netjes hangen, goede-

Papa, mama en ik waren wat van plan. Misschien wonen bij Lunetzorg

morgen zeggen tegen de klanten en vragen of ik ze ergens mee

of bij Severinus, maar ik wil bij Severinus wonen. Maar ik blijf eerst

kan helpen. Ik vind het daar heel leuk en bij Speesjaal heb ik het

nog lekker lang thuis wonen, zolang het gezellig is. Papa vertelt wel

ook erg naar mijn zin. Bij de Dienstengroep in ‘t Stafveld breng ik

eens wat hij doet als werk: ontwikkelen van ziekenhuisapparatuur.

koffie, thee en een glimlach. Ik heb absoluut geen lastige klanten,

Op een nieuw infuusapparaat heb ik afbeeldingen laten zetten die

en soms haal ik een grapje uit. De dokter vroeg aan mij “een bakkie

vriendelijker zijn voor kinderen. Dat was een idee van mij. Ik heb

koffie” en toen bracht ik hem koffie in een Tupperwarebakje. De

namelijk ook veel in het ziekenhuis gelegen. Ik heb inmiddels een

dokter vond het prachtig. Ik logeer af en toe ook bij Severinus in de

heel aantal operaties gehad. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan,

Kromstraat en af en toe op Hoeve Biestheuvel. De sfeer is fijn en

behalve één. Ik ben 12 juli 2018 trouwens ook naar André Rieu

het bevalt me heel goed.

geweest in Maastricht. Dat was heel sfeervol! Ik kon hem alleen niet zien. Als ik 25 jaar word, kijk ik op Google of hij nog speelt en

Verhuisd naar Casteren

dan gaan we daar misschien nog een keer naar toe. Een paar weken

Vader Koos vult aan: ”Wij woonden in Etten-Leur, maar daar was

geleden ben ik met mijn gehandicapte vriendin naar de Efteling

de woonomgeving niet geschikt voor Christel. Aangezien het voor

geweest. Die ken ik van de vereniging van het Williams syndroom.

het werk niet uitmaakte, gingen we rondkijken en kwamen we

Mijn vriendin en ik hebben dan wel eens een vergaderingsdag,

in de Kempen bij een mooi huis terecht in Casteren. Zodoende

een muziekdag of iets anders leuks. Als ik het moeilijk heb, kan

is Christel ook naar school gegaan in Eersel bij De Groote Aard.

ik haar bellen of Facetimen. Ik vind muziek en optredens erg leuk

Tijdens de stageperiode van Christel hebben wij rondgekeken

en knutsel erg graag. Wat ik het leukst vind? De kermisdagen van

naar een zorgorganisatie waar wonen en werken gecombineerd

Severinus en Summercast (Zomerfeest in Casteren). Daar heb ik

zou kunnen worden. Daarbij zijn wij bij Severinus uitgekomen.

ook een lied gezongen van Kinderen voor Kinderen en van O’G3NE.

Severinus is van oorsprong anders, denk ik. Gezien het wonen in de

Ik zit in de Bewonersraad en daar hebben we met Pieter over 60

wijk bijvoorbeeld. Meer transparant naar de omgeving, cliënten en

jaar Severinus gepraat. Sommigen willen de Toppers en ik wil Hans

medewerkers. Het is een organisatie die op een bepaalde manier

Klok. Maar we willen wel een groot feest.

met haar omgeving omgaat en daarmee ook met haar cliënten en medewerkers. We zijn bij Severinus met een stage voor Christel

Koos en Christel van Oorschot

begonnen en dat is zeer geslaagd met twee prachtige werkplekken.

Vader en dochter

Een paar jaar geleden hebben we ook het logeren omgezet naar Severinus en wellicht in de toekomst ook het wonen. Naast Christel hebben we nog een dochter; Muriël, zij is nu 15.”

Maike van Steenhuijsen | Severinus 60 jaar

Ik blijf hier voor altijd wonen In 2007, om precies te zijn op 23 maart, ben ik bij Severinus komen wonen. Kinderen groeien op en ouders leren ze dat ze een keer uit huis gaan. Het is voor ouders en kinderen allebei loslaten. In eerste instantie was het wat raar. Als ik thuiskwam, kon ik bij mijn ouders mijn ei kwijt. En nu moest ik het tegen de leiding vertellen. In het begin heb ik het daar wel moeilijk mee gehad. Mijn moeder vond het ook moeilijk. Eerst hielp ik thuis met koken en de was en nu moest ze alles zelf doen. Voordat ik bij Severinus kwam, werkte ik bij Lunetzorg in de Driester. Wij maakten daar veel met gietklei. Ik ben uiteindelijk gaan wonen op het Aangelag in woonwijk Akkereind. Op de plek waar vroeger de verpleegstersflat stond aan de

nu mijn eigen baas. Severinus is een goede organisatie en ik

Margrietstraat zouden huizen en appartementen gebouwd gaan

ben er best tevreden over. Ze moeten wel wat meer dingen

worden. En één van die appartementen zou voor mij worden.

voor ons regelen in de vrije tijd. We hebben het nu voor elkaar

Elke week fietste ik er langs om te kijken hoe ver ze waren.

gekregen een disco voor de jongeren van de hogere niveaus te

Eigenlijk is de bouw toch wel snel gegaan. En het is geworden

organiseren. Dat vindt plaats in de Kers in Oerle. Ze moeten de

wat ik zocht. Een mooi appartement boven een woonhuis. Elke

tijden nog wel wat ruimer maken en vooral onze muziek draaien.

dag komt er iemand van de leiding even langs en kan ik vertellen hoe het gaat. Ik kook mijn eigen potje. Bij de Lidl doe ik mijn

Ik blijf hier voor altijd wonen

boodschappen. Daar krijg ik elke week 25 euro voor om mijn

Ik houd veel van tattoos. Ik heb er wel lang voor moeten zeuren,

boodschappen te doen. Ook de was en het strijken doe ik zelf.

maar ik heb er nu een op mijn rug, mijn arm en mijn been. Alle spullen in mijn appartement heb ik zelf betaald en zelf

Werken bij het Kruidvat

uitgekozen. Het dressoir, de bank en tafel heb ik overgekocht van

Mijn moeder vindt het hartstikke mooi. Ze vindt dat ik een mooi,

mijn zus. Voor de rest had ik gespaard. Mijn oma heeft bijgelegd

luxe en groot appartement heb. Vanaf oktober werk ik nu een

bij de televisie. Mijn tante knapt kroonluchters op; die heb ik

dag per week bij het Kruidvat in de Kromstraat. Ik spiegel daar

drie voor een prikkie van haar kunnen kopen. Ik blijf hier voor

de artikelen en zet ze op datum. Ook de schappen vul ik bij. Het

altijd wonen. Dit pakken ze niet meer van mij af. Want dit is wat

bevalt me prima. Laatst heb ik officieel mijn arbeidscontract

ik altijd wilde.

getekend. De andere dagen werk ik in het restaurant van de Berkt of het Akkereind. Ik ben nu erg tevreden. Ik heb nu mijn

Maike van Steenhuijsen

eigen spullen en hoef niet meer te vragen of iets mag. Ik ben

Cliënt

Severinus 60 jaar | Marjo & Joris van Vugt

Dicht bij elkaar wonen Moeder Marjo begint: “Naast zijn verstandelijke beperking heeft Joris diabetes. Dat vraagt veel aandacht van zijn omgeving. Dat is ook de reden dat wij al op vroeg op zoek zijn gegaan naar professionele opvang- en logeermogelijkheden voor Joris. Via de toenmalige SPD (nu MEE) kwam Joris terecht bij het logeerhuis van Severinus in woonwijk de Berkt. Joris was toen 6 jaar. Nu 20 jaar later woont hij aan de Heikantsebaan, ongeveer 300 meter van zijn ouderlijk huis.” “Dat was voor ons ook een kans om voor het eerst in 28 jaar samen

optreden bij een songfestival. En met Guus de zachte G zingen. Ik

op vakantie te gaan”, vervolgt ze. “Wel telefonisch bereikbaar

was met ons pap een hele avond naar Guus Meeuwis geweest in

overigens, want ik vind het absoluut geen enkel probleem om

het PSV-stadion. Op vakantie in Duitsland heb ik gratis ijs gewonnen

gebeld te worden voor advies als zijn diabetes weer moeilijk onder

in een talentenshow. Daar zong ik ‘Laten we proosten’. Ik mocht

controle te krijgen is. Zelfs ‘s nachts mag ik door de Nachtzorg van

ook Radler drinken zonder alcohol.”

Severinus worden gebeld. In geval van nood ben ik er razendsnel op de fiets. Onze Joris wordt er immers alleen maar beter van. Joris

Op stap met vrienden

is een vrolijke, heerlijke, spontane jongeman vol grappen en maakt

“Ik heb ook veel vrienden: Jordan, Rob, Roy, Marloes, Jennifer en

veel plezier in het leven. Ook heeft hij een levendige fantasie,

Annemarie. Daarmee ga ik op stap. Ik hou niet van boos zijn en

waardoor het niet altijd makkelijk is om er alleen de werkelijkheid

kan niet tegen ruzie. En nu ik hier woon, kan ik eindelijk ook Prins

uit te halen. Kom je Joris tegen op straat, dan hoor je hem hele

Carnaval worden. Vuurwerk afsteken mag ik ook, maar dan wel met

gesprekken voeren met zichzelf.”

een speciale veiligheidsbril op. Ik blijf het weekend altijd hier, want hier krijg ik ontbijt op bed. Thuis moet ik dat zelf doen beneden. Op

Beste begeleidingsassistent

mijn tablet zoek ik ook alles op. Ik weet alles. En ik wil ook meedoen

Joris vult aan: “Ik kijk elke dag naar GTST. Vooral de cliffhanger

aan Johnny de Mol met syndroom.” Hij besluit: “Als Severinus 60

vind ik spannend. Dat gaat over wat er het volgende seizoen gaat

jaar bestaat wil ik meedoen, daarmee ga ik aan de slag als er een

gebeuren. Op het logeerhuis Berkt 28 heb ik veel geleerd en mijn

tent komt en feest. En dat was ‘t.”

diploma ‘Beste begeleidingsassistent’ gehaald. Daar was ik hulp in de huishouding met tafel dekken en afruimen en de bedden mee

Marjo en Joris van Vugt

opmaken. Ik hielp ook de kleine kinderen die kwamen logeren. Nu

Moeder en zoon

woon ik op mezelf met een eigen sleutel en ik vind het heerlijk.” Werken met dieren is leuk “Ik werk bij de Keldershoeve, de High Chaparral en de Hazewinkel”, vertelt hij enthousiast. “Werken met dieren vind ik leuk en ik wil graag hulp worden van de Dierenambulance. Mijn favoriete dieren zijn nijlpaarden, neushoorns, olifanten, paarden en onze hond Oscar. En ik maak muziek en houd van Michael Jackson en Guus Meeuwis. Laatst heb ik hier op het straatfeest van de buurt met mijn gitaar nog opgetreden. Ik wil later ook zanger worden en

Max van der Pas | Severinus 60 jaar

Met de paplepel ingegoten Eigenlijk wist ik al vanaf de basisschool dat ik met deze doelgroep wilde werken. Mijn ouders werkten allebei bij Severinus en mijn moeder nam me vaak mee naar het woonhuis waar ze destijds werkte. Mijn vader kom ik nu nog geregeld tegen in de wijken van Severinus. Je zou dus wel kunnen zeggen dat mijn passie voor het werk er met de paplepel is ingegoten. Ik werk inmiddels zeven jaar bij Severinus, waarvan nu vier jaar

Bij mijn ouders aan de keukentafel wisselen we geregeld ervaring en

bij het team van Xieje, de Naschoolse Opvang van Severinus.

visie uit, van waaruit wij werken en hoe wij met bepaalde situaties

Gaandeweg kwam ik erachter dat de LVB-doelgroep, die bestaat

omgaan. Dat gaat heel natuurlijk en daarbij ervaren we ook dat we

uit kinderen/jongeren met een verstandelijke beperking en een

alle drie gevoelsmensen zijn. Ik haal heel veel plezier uit mijn werk.

bijkomende gedragsproblematiek, me het meest aanspreekt.

Door mijn open uitstraling, relaxte houding en duidelijkheid in de begeleiding, bouw ik een band op met de cliënten. Natuurlijk zijn

Veel ervaring opgedaan

er zorg-/begeleidingsplannen en doelen, maar het is toch je eigen

Ik sport veel en graag. Motorracen, crossen, snowboarden en

zoektocht achter die ‘papieren cliënt’ die de relatie maakt. Die heb

voetballen. Dit wilde ik combineren met het begeleiden van

je nodig om hen goed te kunnen begeleiden. Als persoon moet je

jongeren met een verstandelijke beperking. Daarom koos ik

er zijn voor hen; je bent geen robot. In die zin volg ik mijn eigen

voor een opleiding in sport en beweging. Tijdens de opleiding

pad. Ik ben ook geen planner en zie wel wat er op mijn pad komt.

tot bewegingsagoog heb ik stage gelopen bij Severinus en hier

In de toekomst wil ik mogelijk een HBO-studie Pedagogiek volgen,

ben ik blijven hangen. Na het afronden van mijn opleiding ben

waardoor ik wat meer doorgroeimogelijkheden heb.

ik eerst begonnen met een 0-uren flexcontract. Zo heb ik kennis gemaakt met twaalf verschillende dagbestedingslocaties. Hierdoor

Veel mogelijkheden

heb ik veel ervaring opgedaan en vele verschillende soorten

60 Jaar Severinus, dat is lang! Ik ken Severinus al heel mijn leven,

begeleidingsstijlen en doelgroepen gezien. In de periode als

dus voor mij is dat normaal. Ik vind dat Severinus goed bezig is

flexmedewerker werd mij gevraagd om een cliënt één-op-één te

en de medewerkers worden goed en interactief betrokken bij de

begeleiden bij het team van Xieje. Dat stond toen nog aan het

visieontwikkeling. Severinus biedt veel mogelijkheden om door

begin van wat inmiddels is uitgegroeid tot dagelijkse opvang en

te groeien en ik heb dus vooralsnog genoeg reden om te blijven

begeleiding van kinderen met een verstandelijke beperking en/of

ontwikkelen binnen Severinus.

bijkomende gedragsproblematiek, op verschillende locaties. Deze kinderen zijn afkomstig van onder andere de PWA-school en de

Max van der Pas

Mgr. Bekkersschool. Ook biedt Xieje opvang op zaterdag voor deze

Medewerker Zorg

doelgroep. Je eigen begeleidingsstijl Alle ervaringen die ik heb opgedaan, maken dat je veel op kunt steken. Je doet ervaring op in verschillende settings en je pikt overal iets mee. Zo ontwikkel je je eigen begeleidingsstijl. Ik ben een mensenmens, een open en onbevangen persoon voor onze cliënten.

Severinus 60 jaar | Mieke Daniëls

Samen iets bereiken is mijn ding! Ik was net 19 jaar toen ik, inmiddels 36 jaar geleden, bij Severinus kwam werken. Ik was op mijn 15e al van de middelbare school af en wilde heel graag de opleiding tot Activiteitenbegeleiding gaan doen, maar die werd alleen in Epe en Breda gegeven in die tijd. Dat vonden ze bij ons thuis geen goed idee en zo ben ik Kinderverzorging en Jeugdverzorging (KVJV) gaan doen. Mijn tweede stage was op de Emiliusschool van Zonhove. Daar kwam ik dus in aanraking met mensen met een verstandelijke beperking en toen wist ik wat ik wilde. Ik solliciteerde o.a. bij Severinus voor een plaats bij de opleiding tot Z-verpleegkundige en zo is het begonnen. Ik ben in woonhuis Beier 34 begonnen en heb daarna in meerdere

Medewerkers aan Severinus binden

woonhuizen gewerkt, zowel tijdens de opleiding als na mijn

Een punt van zorg is wel het verloop van medewerkers op met

diplomering als Z-verpleegkundige. De opleiding werd toen

name de meer complexe woningen. Ook wij ervaren dat mensen

gegeven op de Pietershoek. Op Beier 35 heb ik de fijnste tijd gehad.

als ZZP-er gaan werken en daar moeten wij iets tegenover

Daar werkten we in een heel fijn team en dan kun je samen ook

zetten en medewerkers meer aan ons binden. Binden door

veel voor bewoners bereiken. Dat ‘samen’ is ook wel mijn ding.

gemeenschappelijke interesse in mensen. Ik zie ook wel weer

Na een paar jaar ben ik de Lerarenopleiding Verpleegkunde gaan

een kentering als ik bijvoorbeeld kijk naar de groep enthousiaste

doen en toen bij de opleiding gestart als praktijkbegeleidster. Een

leerlingen die de opleiding aan de Severinus Academie volgt. Een

combinatiefunctie van docentschap en praktijkbegeleiding. Omdat

eigen opleiding hebben, is nog steeds een enorm voordeel om

ik na 25 jaar Severinus dacht dat ik iets anders wilde, ben ik de

enthousiaste leerlingen al vroeg aan je organisatie te binden.

opleiding HRM gaan volgen. Toen er een vacature voor de functie HRM-functionaris kwam, zag ik dat als een kans om opleiding en

Dicht bij de mensen zijn

ervaring te combineren. Later ben ik manager HRM geworden tot

Als manager moet je dicht bij de mensen zijn. De zelforganisatie

ik een paar jaar geleden de vraag kreeg of ik niet weer terug in de

begint vorm te krijgen. Je moet het niet zien als een doel, maar

zorg zou willen, in de functie van manager Zorg binnen het nieuwe

als een middel om het werk leuker te maken. Meer zelf beslissen

MT. Bij mij thuis hadden ze al meteen in de gaten dat ik dat moest

en meer inspraak in je eigen werk. De ondersteunende diensten

gaan doen, want ze zagen de glinstering weer in mijn ogen. Terug

en -systemen worden er ook steeds beter op ingericht en ze zijn

de zorg in was en is toch mijn ding.

ook meer zichtbaar geworden voor de woonhuizen. Belangrijke voorwaarde is wel dat je als management heel dicht bij de

Akkereind meer levendig

medewerkers blijft.

Met een andere manager Zorg ben ik druk doende om samen met de medewerkers de wijk Akkereind meer levendig te maken. De

Dromen

contacten met de buurt zijn aangehaald en op Honk 1 hebben we

Over 4 jaar, als ik 40 jaar bij Severinus ben, is het Akkereind

nu een heuse entree waar deelnemers van de Dienstengroep be-

een mooie levendige wijk van Veldhoven. Dan lijkt het mij leuk

zoek kunnen ontvangen en ook allerlei diensten in de wijk verzor-

om een functie te kunnen vervullen in de sfeer van familie-/

gen. Waar we ook druk mee bezig zijn, is om medewerkers weer te

ouderondersteuning. Ouders kunnen dat heel goed gebruiken als

leren de simpele daagse activiteiten met bewoners te ondernemen

belangrijke spil in de zorg. In de organisatie zullen wij verbinding

en ook te waarderen als zinvol. We hebben mensen meer bij elkaar

met elkaar moeten blijven zoeken. Dat is van alle tijden. Je kunt het

gebracht door de regiebegeleiders weer samen aan tafel te zetten

niet alleen en daarbinnen zijn we allemaal even belangrijk.

en de gemeenschapszin terug te brengen. Kortom, er is meer leven in de brouwerij.

Mieke Daniëls Manager Zorg

Mieke DaniĂŤls en Adri van Dongen

Miel van Sambeek | Severinus 60 jaar

Ik heb levenslang! Ik ben hier op 100 meter van de Berkt geboren. In mijn schooljeugd heb ik hier veel gespeeld, voordat Severinus de Berkt kocht. Ik ben met de bewoners hier opgegroeid, omdat ik in Oerle woonde. Mijn hele familie trouwens. Een aantal daarvan werkt ook bij Severinus en mijn vrouw Nelleke en dochter Gwen ook. Ik heb dus de paviljoens gebouwd zien worden, weer zien afbreken en de wijk gebouwd zien worden zoals die nu is. In 1980 ben ik bij Severinus gaan werken. Ik heb de opleiding tot Z-verpleegkundige gevolgd en ben nu dus al 39 jaar met veel plezier werkzaam in de begeleiding van bewoners, zowel binnen de dagbesteding als binnen wonen. Vanaf mijn eerste dag bij Severinus wist ik dat dit mijn ding was en dat is al die 39 jaar ook zo gebleven. Ik hoop hier ook nog lang te mogen werken en mijn 50-jarig jubileum mee te maken. Ik heb levenslang zou je kunnen zeggen, maar dan wel met heel veel plezier. Ik heb goede leermeesters gehad, daar ben ik trots op. Naast mijn

Terug in de tijd

werk in een aantal woonhuizen, vooral in de woonhuizen Laar, Tus

De geschiedenis van Severinus is wel mijn hobby. Ik heb altijd alles

en later Platanenlaan 7-9 en Honk 5, heb ik ook vele jaren gewerkt

bewaard. Kronkels, Te Berde’s jaarverslagen, publicaties, foto’s,

bij het team van de Individuele Begeleiding. In de eerste jaren heb

films etc. Bij de keuze voor de straatnamen van de Berkt en de

ik ook veel met bewoners gewerkt die van huize Padua af kwamen.

naamgeving van de gebouwen heb ik ook de historische naamgeving

Heel bijzonder in die tijd. Van die 60 personen leven er nu nog een

van de omgeving Berkt aangedragen. Ik heb zelf ook altijd veel op

drietal denk ik. Ik heb eigenlijk altijd al veel met meer complexe

film gezet en deelnemers van de Repro hebben alle oude foto’s

bewoners gewerkt. Dat vond en vind ik nog altijd de mooiste

ingescand en ze digitaal gemaakt. De film ‘50 jaar Severinus’ ter

bewoners. In dat werk zit veel uitdaging en het is mooi om mensen

gelegenheid van het 50-jarig jubileum heb ik ook gemaakt uit al het

een fijne dag te bieden die anders geen dagbesteding hebben.

verzamelde materiaal. Ik vind het belangrijk om te archiveren. Hoe was de zorg door de tijd heen en wat hebben bewoners allemaal

Niet iedereen gelukkig

meegemaakt. Over 25 jaar kijken ze ongetwijfeld ook terug naar

Voor een aantal bewoners wordt helaas het leven er niet beter

de foto’s en films van nu met het idee ‘Wat is het toch allemaal

op. Integendeel, ondanks alle inspanningen van alles en iedereen,

veranderd!’. Wat er nu ten opzichte van mijn beginjaren hier in elk

wordt het alleen maar minder. Ze krijgen er alleen maar meer

geval niet is veranderd, is dat medewerkers nog steeds bevlogen

negatieve bagage bij. Wat dat betreft is het hier net het gewone

zijn en het beste voor bewoners willen. Mensen gaan er wel voor,

leven. Er gaat veel goed, maar ook weleens iets fout. En daarbinnen

nog steeds. Wat dat betreft spreken de kernwaarden van Severinus

zijn er dan een paar bij wie het allemaal niet meer goed komt en die

mij wel aan. Het is weer een beetje terug waar het allemaal om

we niet gelukkig kunnen maken. Ik heb wel ervaren dat concentratie

begonnen is: liefdevol, veilig en bevlogen. Daar kan ik wel weer

van probleemsituaties niet de oplossing is voor hen. Bewoners met

12,5 jaar mee vooruit.

complex gedrag triggeren elkaar ook. Dat maakt samen wonen in een huis erg moeilijk. Beheersen wil je niet, maar die bewoner het

Miel van Sambeek

zelf laten bepalen ook niet, want dat kunnen ze vaak niet. Dat is

Persoonlijk begeleider

soms wel een uitdaging.

Severinus 60 jaar | Noud, Riky & Ron Lemmens

Wij zijn zeer content! Vader Noud vertelt: “Ron is één van de zeven bewoners die hun intrek hebben genomen in Residentie ’t Stoom in Oerle. Een wooninitiatief in samenwerking met Severinus. Hij woont daar samen met Roland, Evi, Tess, Mike, Sanne en Denise. Wij vormen samen met de ouders van de overige bewoners de vereniging WISH. In het najaar 2018 betrokken ze de woning en daar zijn we zeer content mee!“ “Ik ben er ook blij mee!”, zegt Ron. “Ik werk in de Bakkerij van

vonden wij dat geen vorm van ontzorging. En dat was het voorstel

Severinus en de Dienstengroep in Akkereind. Ik zit daar bij de re-

van Severinus voor een gezamenlijk wooninitiatief zeker wel.

ceptie en voor de vergaderingen moet ik de koffie klaarzetten. Nou,

Severinus had heel goed gekeken welke jongeren bij elkaar pasten

dat is wel heel vaak op een dag. Er wordt heel veel vergaderd. Ik

en welke ouders zo’n vorm van ouder-/wooninitiatief aansprak. Zo

doe ook de post in de postvakken en breng de post weg. Ik vind het

hebben we met zeven ouderparen eind 2016 de vereniging WISH

heel leuk daar. Ik woon nu in mijn mooie nieuwe kamer. Ik heb een

opgericht: Wooninitiatief Samen Happy. De afgelopen twee jaar

beetje feest gehad en een rood lint doorgeknipt voor mijn kamer.

hebben we samen en in intensieve samenwerking met Severinus,

Nu woon ik hier en ik ga nog vaak thuis logeren. Mijn moeder is het

heel wat stappen gezet. Van begin af aan hebben we dit samen

ermee eens. Soms gaan we Skypen. Ik heb een PSV-kamer. Luuk

met de andere woning gedaan, de vereniging Thuis in Oers, waar

is mijn favoriet. Ik hou van sterke spelers. Niet van jong PSV. Die

ook zeven jongeren zijn gaan samenwonen. De stuurgroep waar de

moeten het nog leren.”

belangrijkste beslissingen moesten worden kortgesloten, bestond uit twee vertegenwoordigers van elke vereniging en medewerkers

Van logeren naar wonen

van Severinus. Ik was er daar één van. De vereniging is formeel

Moeder Riky zegt: “Ron komt al vanaf zijn 10e jaar bij Severinus

vastgelegd en daarin hebben we ook de deelname in de diverse

logeren. Eerst in de (oude) logeerboerderij en daarna bij Berkt

commissies geregeld en de besluitvorming. Iedereen heeft in één

28. Ron ging altijd aansluitend aan schooltijd van de PWA-school

of vaak meerdere voorbereidingsgroepen meegedaan en dat zegt

op maandag logeren. Tess logeerde al en zo zijn wij op het idee

alles over de betrokkenheid. Samen met Severinus hebben we ook

gekomen. Wij woonden zelf aanvankelijk in Eersel, later Luyksgestel,

deelgenomen aan de sollicitatieprocedure voor de samenstelling

maar hebben toen al heel bewust gekozen voor Severinus. Het

van het team. Dat was een heel positieve ervaring. We hadden echt

was er nog compact en kleinschalig. Wij zagen dat ook als een

een stem en het is super gebeurd. Op enig moment hebben we op

toekomstige woonplek voor Ron. Samen met de ouders van Tess

voorstel van Severinus ook de PGB-constructie kunnen omzetten

en Denise, hebben we onze drie kinderen al op 14-jarige leeftijd

in Volledig Pakket Thuis (VPT). Beide initiatieven hebben daar ‘ja’

aangemeld bij Severinus voor een woonplek in de toekomst, het

tegen gezegd. We zijn van een hoop financiële rompslomp af en

liefst samen. Er was toen een heel lange wachtlijst. Een datum of

hebben toch volledige medezeggenschap hoe de begeleiding van

jaar hadden wij niet in gedachte, maar toen wij door Severinus

onze kinderen vorm krijgt.”

werden gebeld in 2015 voor een kans om te gaan wonen in een nieuw initiatief, zijn wij wel meteen ingestapt.”

Geen loslaten, maar anders vasthouden “Ja”, zegt Riky. “En dan is het ineens zover. Ron heeft altijd alleen

Gezamenlijk wooninitiatief

op de maandag maar gelogeerd. Verder was hij altijd bij ons. Zijn

Noud vervolgt: “Wij waren eerder al eens benaderd voor een ander

broers Mark en Stef zijn ook al uit huis en dan wordt het stil. We

ouderinitiatief, maar door de opzet (met heel veel eigen inzet)

hebben altijd gezorgd. Alles draaide om onze Ron en dat is ook

Noud, Riky & Ron Lemmens | Severinus 60 jaar

logisch. En dan is het ineens weg. Nu gaat hij echt zelf wonen en

Leven in de brouwerij

dat vind ik moeilijk. Toos van ons zorgteam zei tegen ons: ‘Het is

“Severinus 60 jaar. Als je ziet wat er in al die jaren allemaal is ver-

geen loslaten, maar anders vasthouden’. Noud en ik hebben wel

anderd. Van het oude instellingsterrein naar de woonwijk die het

een stukje in te halen. Ik werk zelf nog 11 uur in de week en Noud is

nu is, waar samen gewoond wordt en waar leven in de brouwerij

met vervroegd pensioen. Niks moet meer. We kunnen nu gewoon

is. Wij zitten hier in Oerle dicht bij de Berkt en Ron woont op een

gaan als we willen. Dat is nieuw. We zijn pasgeleden verhuisd naar

heel fijne plek waar hij samen met de anderen nog tot in lengte van

Duizel. Dat hebben we bewust gedaan, zodat we ook dichter bij

jaren gelukkig kan wonen. Wij zijn zeer content!”, zeggen Riky en

Ron wonen en zelfs op de fiets op bezoek kunnen gaan.”

Noud. “En ik ook”, zo besluit Ron. Noud, Riky en Ron Lemmens Ouders en zoon

Paul van Veghel | Severinus 60 jaar

Dit pakt niemand mij af! Ik ben sinds een jaar of tien als vrijwilliger bij Severinus actief. Ik vind het echt geweldig om te doen. Het succes zit hem in de blijdschap van de mensen. Afgelopen maandag heb ik soos gedraaid samen met de vader van Lars. We hebben weer een gezellige avond gehad. De ongecompliceerde lol die de bewoners hebben, dat stralen ze ook uit. Het is 1,5 uur groot feest. Ik doe dit intussen een jaar of tien. Ik ben daar destijds voor benaderd. Ik was gestopt met werken, had dus ook tijd en wilde graag iets voor mensen doen. En daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik vind het alleen maar leuker worden. Ik ken de bewoners steeds beter en zij mij natuurlijk ook. Ze doen eigenlijk meer voor mij dan andersom. Ik vermaak me opperbest. Naast mijn werk bij de soos help ik als het kan, ook bij evenementen zoals de Severinus-kermis en carnaval. Severinus vind ik een fantastische organisatie waar ik graag op mijn manier een steentje aan bijdraag. Bij de kermis kan ik ook veel plezier beleven aan de bewoners. EĂŠn van hen hebben we eens 35 rondjes achtereen in de rups laten zitten; hij vond het zo geweldig dat hij er niet meer uit wilde. Dat is toch prachtig om te zien. Je moet er ook iets van maken natuurlijk. We hebben twee keer in de maand een gewone soos en twee keer met een DJ erbij. Het is vrijwel altijd druk. Zeker bij de disco-avonden. De bewoners hebben allemaal zo hun eigen ding en manier van doen. Ik vind het mooi om te zien hoe de begeleiding daarmee omgaat en hen ook echt in hun waarde laat. Zo ken ik door de jaren heen ook wel mijn pappenheimers. Als de muziek niet stopt en het licht niet aangaat, gaan ze ook niet naar huis. Dan is het net een kroeg. Mooi toch! Mij pakken ze dat niet meer af. Paul van Veghel Vrijwilliger

Severinus 60 jaar | Pieter Hermsen

Elke nieuwe dag is een kans om het nog beter te doen Severinus is met haar 60 jaar toch nog een jonge organisatie, vergeleken met vele organisaties in de gezondheidszorg. Maar wel een organisatie die 60 jaar haar naam heeft behouden en zichzelf is gebleven! Severinus is een organisatie waar de bewoners en cliënten écht voorop staan. Een organisatie met veel warmte, deskundigheid en nabijheid. En daardoor erg toegankelijk voor ouders/wettelijk vertegenwoordigers. Door deze persoonlijke benadering onderscheidt Severinus zich van andere organisaties. Gewoon doén vinden we allemaal heel normaal. Onze medewerkers

belangrijk en daarom is het nodig dat de ander, medewerker en

zijn deskundig en benaderbaar. We kijken ook met trots terug

cliënt, ook de ruimte voelt en krijgt het zelf te bedenken, te bepalen

op de afgelopen jaren waarin dit allemaal is opgebouwd. We zijn

en te doen.

nu uiteraard in een andere tijd gekomen waarin we, zoals altijd, moeten bewegen. De verwachtingen van de jonge cliënten en ook

Het belang van onze cliënten

hun ouders zijn anders dan pak ’m beet 20 jaar geleden. Wat ons

We hebben zeker een goede positie in de Veldhovense gemeen-

betreft, kan het niet kritisch genoeg zijn. We staan open voor alle

schap. Onze bewoners en cliënten horen erbij en worden betrok-

vragen en we proberen elke dag opnieuw met cliënten en ook met

ken bij veel activiteiten. Naar de nabije toekomst gekeken, werken

degenen die dicht bij hen staan, antwoorden te vinden die hierbij

we aan de verdere invulling van de dag voor onze cliënten. Ook

passen. We proberen het gewoon te doen.

de medewerkers meer zeggenschap en ruimte geven om hun werk goed te kunnen doen, is een doel. Liefdevolle en menselijke zorg

Begrijpen waar het om gaat

voor onze cliënten door bevlogen medewerkers, in een veilige om-

Voor een directeur is het belangrijk dat je de goede vragen stelt

geving. Daar gaan we voor. En elke dag opnieuw ons weer inzetten

en daardoor begrijpt waar het over gaat. En dat is nog niet zo

voor het belang van onze cliënten. Want daar gaat het allemaal om.

eenvoudig. Als iets niet goed loopt of moeizaam gaat, dan wordt er

Immers, elke nieuwe dag is weer een kans om het nog beter te

vaak naar de managers en naar mij gekeken. In de verwachting dat

doen.

je dan een antwoord weet of een uitkomst biedt. In de afgelopen jaren heb ik geleerd dat je dat dan meestal niet moet doen. Het

Kernwaarden

antwoord of de gewenste uitkomst is veel beter als je de ander

Onze drie kernwaarden ‘liefdevol, bevlogen en veilig’ zou ik daarom

laat merken dat hij of zij in staat is zelf dit antwoord te geven of te

ook graag aanvullen met een vierde. Namelijk vakmanschap of

zoeken. Daar kun je bij helpen door het stellen van goede vragen.

professionaliteit. Want een vakman is er voortdurend op uit te

En als het idee/antwoord ook van de persoon zelf komt, is de

leren en het nog beter te doen. En dat doe je een beetje met behulp

betrokkenheid vele malen groter. Dan weet je zeker dat het gaat

van protocollen en beschreven werkwijzen, maar vooral met je

werken. Alles wat van jezelf is of wat je zelf hebt gevonden, werkt

gezonde verstand en door te kijken naar het individu; de unieke

veel beter. De meesten van ons hebben een groot zorghart. En dat

persoon die iedereen is. We noemen dit bij Severinus ook wel ‘klein

is natuurlijk mooi en goed, maar het moet er niet toe leiden dat

kijken’. Door het kleine te zien en te genieten van elk stapje, hoe

we alles voor een ander doen of invullen. Het geluk van mensen

klein ook, word je zelf, maar ook de ander veel gelukkiger.

wordt bepaald door drie factoren: persoonlijke relaties, een mooie invulling van je dag (werken en vrije tijd) en de zeggenschap en

Pieter Hermsen

invloed die je kunt uitoefenen op je eigen leven. Dat laatste is erg

Directeur

Ria de Jong | Severinus 60 jaar

Nee zeggen valt niet mee Ik ben al bijna 44 jaar vrijwilliger bij Severinus. Onze oudste zoon Gerben die nu op Koepel woont, is 44 jaar geleden gaan wonen bij Severinus. Op de eerste zondagmiddag ging ik met hem naar de Soos in woonwijk de Berkt. Die was toen nog in één van de boerderijen. Toen ze daar aan mij vroegen of ik daar vrijwilliger wilde worden, heb ik gezegd: ‘vooruit dan maar!’. Nee zeggen heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Elke zondag was de soos in woonwijk de Berkt en later ook in woonwijk Akkereind. Na verloop van tijd hadden we ook twee keer in de week de middagsoos. Weer later zijn we gestart met de seniorensoos in de Berkt. Die is helaas een half jaar geleden gestopt, omdat er niet genoeg vrijwilligers meer waren. Ik was er alleen nog met Marco. Alle andere soosactiviteiten worden nog steeds drukbezocht. Ik vind het ook altijd leuk om te doen, omdat ik zie dat de bewoners er veel plezier aan beleven. Ik heb altijd aan veel vrijetijdsactiviteiten meegedaan als vrijwilli-

Goed geheugen

ger. Zo zijn we op enig moment gestart met een volleybalclub voor

Hij heeft een geheugen als een pot. Van iedereen weet hij de

bewoners. Dat deden we in de sporthal van de MAVO in Zeelst. Ik

verjaardagen. Maar ook van alle muziek kan hij exact vertellen

ben ook een aantal jaren meegegaan naar de ijsbaan in Eindhoven

wanneer een bepaald nummer in de hitparade stond. Hij heeft

en heb ik samen met een andere dame de volksdansclub opgericht.

ontzettend veel cd’s. Zijn kamer staat er vol mee. Hij koopt ze op

Elke week werd er gedanst in de kleine sportzaal in ‘t Stafveld. Hier

rommelmarkten en voor zijn verjaardag wil hij alleen maar cd’s. Hij

ben ik twee jaar geleden mee gestopt. Toen onze Gerben zijn enkel

is nu bezig met de muziek uit de jaren ’70, ‘80 en ‘90.

en kuitbeen gebroken had, ging ik een keer met hem in de rolstoel naar het sjoelen kijken. En ook daar ben ik weer als vrijwilliger blij-

Positieve instelling

ven hangen. Met mijn schoondochter ben ik aan het leren om ook

Ik hoop nog lang mee te kunnen en op de been te blijven, nu met

een keer ‘nee’ te zeggen, want ik liep mezelf af en toe nogal voorbij.

de rollator. Ik werk daar volop aan. Eén middag in de week doe ik

Ik heb ook nog jaren in de commissie Bewindvoering gezeten. Dat

pilates. Dat is een oefentherapie voor de spieren. Als de therapeute

deden we voor de bewoners waarvoor niemand opkwam. Ik ging

niet kan, doe ik deze therapie met de oudjes. Dan uiteraard allemaal

dan op pad naar de woonhuizen om te kijken wat voor wensen er

wel zittend. Eén keer in de week doe ik fitness bij ‘de jongemens’.

waren voor deze bewoners. Natuurlijk rekeninghoudend met hun

Ook daar zijn we dan met alleen ouderen. Ik ben een redelijk

budget.

tevreden mens. Ik kijk ook altijd alleen maar naar wat ik kan en niet naar wat ik niet meer kan. Deze positieve instelling heeft me altijd

Continuïteit

op de been gehouden. En die wil ik zolang ik kan, graag volhouden.

Onze Gerben wordt ook ouder en minder flexibel. Alles moet voor hem op uur en tijd geregeld worden en als het kan, lang van tevoren

De tijd gaat te snel

gepland. Ik vertel hem weleens dat hij er ook rekening mee moet

Bij Severinus gaan veel mensen weg van de oude garde. Er is veel

houden dat iets een keer niet door kan gaan. Gerben kan helaas

veranderd. Eerst kon je gewoon ergens binnenlopen als je iets

niet zo goed tegen wisselingen onder medewerkers. Hij is gebaat

wilde vragen. Nu gaat alles op afspraak. Dat vind ik wel jammer. Het

bij continuïteit. Hij groeit nu tegen de klippen omhoog, want hij

is wat zakelijker geworden. De tijd vliegt om. Sinds ik met pensioen

eet af en toe verkeerd. In de Koepel krijgt hij nu alles mager, maar

ben, gaat alles veel te snel. Ik heb het nu nog drukker dan vroeger.

dat vult niet genoeg voor hem. Nu zien ze hem af en toe bij de

Ik geniet overigens al wel lang van mijn pensioen. En daar had de

supermarkt. Hij heeft zakgeld en koopt dan daar wat dingen mee.

regering volgens mij niet echt op gerekend.

En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar zijn zakgeld afnemen, vind ik niet goed.

Ria de Jong Moeder en vrijwilliger

Severinus 60 jaar | Rina Tholen

Mijn moeder zegt altijd: “Ga maar latten” Ik heb 4 jaar en 3 maanden in Bergeijk gewoond. Dat was begeleid wonen van Lunetzorg. Maar nu woon ik binnen Severinus aan de Heikantsebaan. Ik sliep eerst boven, maar sinds kort beneden. Dat is beter voor mij. Ook mijn zus Lian woont binnen Severinus. Hier is alles gewoon beter. De groepssamenstelling in het woonhuis is de afgelopen tijd nogal veel veranderd. Vier bewoners zijn er vertrokken en er zijn vier nieuwe bewoners komen wonen. Ik woon hier nu alweer 7 jaar. Ons ouderlijk huis stond in Zand-Oerle schuin tegenover het pleintje

Ik moet vaak voor moeilijke woorden, andere woorden verzinnen

met het kanon. Na het overlijden van mijn vader heeft mijn moeder

en dat is niet altijd makkelijk. Een grote wens van mij is om meer

het huis verkocht, omdat het voor haar en mijn broer samen veel

met mijn vriendje Pascal te gaan ondernemen. Ik heb daar nu

te groot was. Ze woont nu in Veldhoven-Dorp. Mijn vader had de

ruim vier jaar iets mee. Ik zou graag met hem een weekendje weg

ziekte Myotone Dystrofie. Dat is een spierziekte die mijn zus en ik

willen en samen op vakantie gaan. Ook wil ik met hem ooit gaan

ook allebei hebben. Soms heb ik er last van; ik heb staar en soms

samenwonen. Mijn moeder zegt altijd: ‘’Ga maar latten’’.

kramp in mijn handen. Maar goed: we weten niet beter. Bewonersraad Werken bij Speesjaal en Westerwind

Ik zit nu één jaar in de Bewonersraad. In Bergeijk zat ik in de

Ik werk bij Speesjaal in het Citycentrum en bij Westerwind in Best.

Cliëntenraad van Wonen en Werk. In de Bewonersraad hebben we

In het boekje ‘Dit maakt mij gelukkig’ van Severinus staat al mooi

het onder meer over het vervoer. Dat was toen echt grote ellende.

beschreven wat ik daar allemaal doe. Vanuit Speesjaal werk ik nu

Voor volgend jaar gaan we de thema’s bepalen waar we het over

twee uur bij Albert Heijn in het Citycentrum. Het leukste binnen

gaan hebben. Over het 60-jarig bestaan moeten we nog gaan

Severinus vind ik de evenementen, zoals de Severinus-kermis en het

brainstormen. In ieder geval moet er wel muziek komen. Ik heb in

Songfestival. Ik heb daar ook aan meegedaan. Ik heb een liedje van

één van de selectiecommissies gezeten voor de nieuwe geestelijk

Guus Meeuwis gezongen en werd vijfde. Ook de soos in woonwijk

verzorger. Dat is een mevrouw geworden. Je kunt bij haar terecht

de Berkt en de disco in de Kers in Oerle vind ik leuk. Alleen de

voor levensvragen en natuurlijk voor rouwverwerking.

muziek in de Kers is niet altijd de mijne. Het is vaak hardcore. Ook de prijzen voor de consumpties zijn nogal verschillend. In de Kers

Rina Tholen

kost een consumptie 2 euro en in de soos 85 cent.

Cliënt

Vriendje Binnen Severinus, maar ook bij ons in huis is veel niveauverschil. Eerst was er binnen Severinus een IQ-grens. Onder die grens kon je bij Severinus terecht. Gelukkig hebben ze die IQ-grens weggedaan. Anders had ik hier nooit kunnen wonen. Ik ben hier echt de slimste.

Rins Karsmakers | Severinus 60 jaar

60 jaar Severinus. Hoe houden ze het vol? ‘60 jaar. Hoe houden ze het vol?’, vraag ik me af. Ik doe alles zelfstandig. Ik eet in mijn eigen appartement. Na een aantal jaren gelogeerd te hebben aan de Nieuwe Kerkstraat, kwam ik in dit appartement te wonen. Ik heb het hier geweldig naar mijn zin en ben een content mens. Ik werk bij zorgboerderij Keldershoeve, Landgoed de Wielewaal in Eindhoven en bij de Hazewinkel in Veldhoven. Wij verzorgen daar de dieren en in het nieuwe winkeltje verkopen we koffie, ijsjes en snoepgoed. Ik zing graag en overal waar het maar kan. Het liefste zing ik samen met artiesten. Met Chris Coppens, de zingende slager. Die vindt dat leuk. De laatste keer heb ik nog gezongen tijdens het festival Verfijnd Akkereind met de band Confetti. Ik ben een groot aantal jaren de vaandeldrager geweest bij de harmonie in Oerle. Ik ben ermee gestopt omdat ik het te druk kreeg met van alles en nog wat. Mijn broer Tijs die klarinet speelt, zit er nog bij. Af en toe ga ik kijken. Om het weekend ga ik logeren bij mijn ouders. Met hen ga ik ook elk jaar op vakantie. In de winter zijn we gaan skiën in Italië en in de zomer zijn we drie weken naar Zeeland geweest. Bij mijn broer Tijs ga ik af en toe eten. Dat vind ik heel erg fijn, want dan zie ik ook mijn drie neefjes. Vriendin Mijn vriendin is Miranda. Daar heb ik mee geboft. Het is een knappe meid. Toen ze jarig was, heb ik haar een lekker geurtje gegeven. Samen gaan we altijd naar de discoavonden. Vroeger hebben we bij elkaar op school gezeten. Muziek is echt mijn ding. Ik speel al vele jaren in de PWA-band. Die moeten ze maar uitnodigen op het feest, want die spelen echt goed. Verder hoop ik dat ik heel oud mag worden en veel leuke dingen kan blijven doen. Mijn conditie is in ieder geval prima. Ik doe alles met de fiets in Veldhoven. Rins Karsmakers Cliënt

Severinus 60 jaar | Riny van de Pol

Ik hoor vaak van anderen dat ik anders tegen de dingen aankijk Voordat ik bij Severinus aan de slag ging, heb ik bij de Landmacht en de Marine gewerkt. Ook mijn vader heeft in het leger gewerkt. Dat zat bij ons thuis in de familie. Toen mijn diensttijd erop zat, moest ik gaan solliciteren. Ik wilde perse iets met werken en leren; de gezondheidszorg bood deze mogelijkheid. Ik had toen diverse organisaties aangeschreven, waaronder Severinus. De arbeidsmarkt was toen erg krap. In 1995 ben ik bij Severinus begonnen en heb ik de Z-opleiding gedaan. Na de opleiding heb ik drie jaar bij het toenmalige woonhuis Hulst 45 gewerkt. Ik wilde me echter wat breder oriĂŤnteren en ben toen in de Nachtzorg gaan werken. Dat heb ik ruim elf jaar met veel plezier gedaan. Ik werd gevraagd de functie van Preventiemedewerker over te

Leiding en regels nodig

nemen. Wat het precies inhield, wist ik niet. Maar wat ik in ieder

Tegenwoordig gaat alles snel en alles moet ook mogen. Iedereen

geval moest doen, waren de BHV-instructies in de organisatie.

moet gehoord worden. Dit laatste is op zich wel goed, maar ook

Daarnaast ben ik de opleiding tot Veiligheidskundige gaan volgen.

wel een beetje tegennatuurlijk. Je hebt nu eenmaal leiding en

Ik kan je vertellen dat het onderwerp integrale veiligheid heel

gezamenlijke regels nodig in een samenleving. Vroeger werd je

breed is. Veiligheid zit eigenlijk in alles wat we doen. Ik heb veel

met 25 jaar dienstverband gezien als iemand met veel ervering en

intern overleg, maar ook veel extern overleg met onder meer de

inzet. Tegenwoordig vragen ze waarom je niet meer van de wereld

gemeente, de politie, de inspectie en de brandweer. Overal zijn

hebt gezien. Ik ben nu 48 jaar en mijn werk biedt nog genoeg

regels voor en soms zijn ze niet bij iedereen bekend. Dan kunnen

invalshoeken en opties waar ik nog lange tijd mee vooruit kan.

ze ook vergeten worden. Veiligheid wordt door iedereen anders ervaren en levert geen geld op. Het kost wel veel geld.

Riny van de Pol Veiligheidskundige

Gewoon normaal 60 jaar Severinus zegt mij niet zoveel. 50 en 75 jaar vind ik echte mijlpalen. Ik relativeer veel en kijk soms wat anders tegen de dingen aan. Ik houd ook niet van teveel poespas. Bij een normale gang van zaken, voel ik me het lekkerst. Daar geniet ik het meest van. Severinus heeft een paar rommelige jaren gehad. Ze verloor een beetje haar identiteit. Ook maatschappelijke ontwikkelingen (budgetverdeling, nadruk op andere doelgroepen) hebben hieraan bijgedragen. Maar gelukkig is dat allemaal achter de rug.

Robin van Gemert & Carla Veraa | Severinus 60 jaar

De klik ontstond bij het koffie zetten “Ik werk al 26 jaar bij de Ergon in Acht” begint Robin. “Ik doe daar in- en uitpakwerk en montagewerk. Ik werk daar vier halve dagen. Ik verdien er een aardig zakcentje mee en ik kan ervan op vakantie. Op de maandag ga ik altijd bij een vriend op de koffie.” Carla vervolgt: “Toen mijn vader en moeder waren verhuisd naar de Ligt, woonde ik in mijn uppie in het ouderlijk huis “ vertelt Carla Veraa. “Vanaf 29 mei 2004 woonde ik daar. Ik heb het huis altijd goed bijgehouden en deed alles zelf. Mijn zus Monique is mijn bewindvoerder. Op een bepaald moment vertelde Monique dat ik naar de Biezenkuilen zou gaan. Dat was op 4 maart 2015. Ik zei nog dat dat moeilijk zou gaan. Echter als ik een nieuwe telefoon zou krijgen, wilde ik er wel naar toe. En 3 weken later op 27 maart zat ik er.” Robin: “Ik woonde in een studio onder de flat van mijn vader in

Prachtig dat ik hier woon

Eindhoven. Toen mijn vader overleed, kwam ik als crisis op de

“Ik denk dat we nu wel 100 jaar aan elkaar blijven plakken”, beaamt

Nieuwe Kerkstraat 44 terecht. Vergeleken met mijn studio in

Robin. “Ik ben de fundering, de ondergrond. Als die niet goed is,

Eindhoven kreeg ik een kleine kamer. Maar goed, dat kon niet

stort alles in elkaar. Trouwen doen we niet. Dat hoort niet bij mij.

anders. Dat was wel even een omschakeling. Toen er een plaats

Voor dat geld kun je ook iets anders doen. Samen oud worden staat

vrijkwam op de Biezenkuilen ben ik daarnaartoe verhuisd in 2016.

bij ons hoog in het vaandel. Ik vind het bijzonder leuk dat ik Carla

Ik heb daar nu een mooie kamer en heb het goed naar mijn zin. Op

heb leren kennen. Als ik zie wat ik allemaal heb meegemaakt en als

een bepaald moment stond ik Carla te helpen in de keuken met het

crisis hier mocht komen wonen, is dat toch prachtig. Wat ik erg vind

maken van koffie. Ik was met een lepeltje de koffie in de filter aan

is dat mensen wegvallen omdat ze dood gaan. Ik zie heel slecht. Uit

het doen. Blijkbaar had de broer van Carla al eerder gevraagd ‘wie

onderzoek bleek dat ik maar 10% zie. Ik zie alleen maar contouren.

dat pientere manneke was’.” “Daar in de keuken is de klik ontstaan”,

Maar gelukkig heb ik een goed fingerspitzengefühl. Severinus heeft

zeggen ze lachend. Robin vervolgt: “Vanaf november 2017 zijn we

een goede draai gemaakt en is nog steeds een goede organisatie.”

bij elkaar. We zitten nu samen op dezelfde golflengte en natuurlijk komt van het een het ander. Wij zijn nu maatjes en hebben een

In gewone woonwijken

relatie. Ik heb trouwens een dag meegelopen met directeur.”

“Severinus heeft wel even in een diep dal gezeten, maar ze hebben het 60 jaar goed volgehouden. 60 jaar is een echte mijlpaal. Mooi

Samen oud worden

vind ik dat het, vergelijken met vroeger, allemaal huisjes zijn

Carla: “En ik heb aan de Severinusdagen meegedaan. Het thema

geworden in gewone woonwijken. Dat ze dat voor elkaar hebben

was: ‘Hoe maak je de cliënt gelukkig?’ Ik heb toen gevraagd om een

gekregen vind ik prachtig!”, besluit Carla.

appartement in de tuin van de Biezenkuilen te bouwen, zodat we samen kunnen wonen. Een tekening van de plattegrond van de ver-

Robin van Gemert en Carla Veraa

bouwing hebben we al. Robin bedenkt de dingen en ik voer ze mee

Cliënten

uit. Dat ik niet alles uit het ouderlijk huis mee kon nemen naar hier, vond ik wel jammer. Ik wil graag gezond leven en met Robin samen oud worden. Als het zou kunnen, moeten ze maar een geldpomp in de tuin zetten. Dan kunnen we ook alles doen wat we willen.”

Severinus 60 jaar | Roos Verouden

Warme herinneringen Om precies te zijn, is Aagje op 19 augustus in 1994 opgenomen in het toenmalige Honk en ons Aagje was pas 2. Daarvoor maakten ze al af en toe gebruik van het logeerhuis, die was toen nog in de straat de Buizerd. Ik was hoogzwanger en Aagje had heel veel zorg nodig. Ze was ook nog een huilbaby. Ik kon het echt niet meer alleen aan. Nadat ze op Kempenhaege qua medicatie goed was ingesteld, werd ze bij Severinus opgenomen. Bij de opname had ik geregeld dat ze maar voor 50% zou komen wonen. Ik wilde haar namelijk niet kwijt en wilde heel graag een stuk van de zorg zelf blijven doen. Afgesproken werd dat ik kon komen wanneer ik maar wilde en dat ik haar kon halen wanneer ik dat zou willen. Ze was natuurlijk jong en er was geen groep met zulke jonge kinderen. Verzekerd werd mij dat ze in een woonhuis kwam waar ze heel veilig zou zijn. Ze heeft elf jaar bij Severinus gewoond. In 2005 overleed ons Aagje.

Hartelijk welkom

Die elf jaar zijn voor haar zonder meer goed geweest. Ze deden het

Ik ken vanuit vroeger natuurlijk nog veel mensen. En het is mooi om

allemaal goed met haar. Ze was dan weliswaar de jongste, maar er

die allemaal opnieuw tegen te komen. Naast Aagje hebben we nog

werd bijzonder goed voor haar gezorgd; door de verpleegkundige,

twee zonen Joep en Pim. Beiden wonen niet meer thuis. Ik dacht

maar er werd ook met andere ogen gekeken door de afdeling

dat Severinus al langer bestond dan 60 jaar. De oudste zus van mijn

Fysiotherapie en dagbesteding, ‘de MOVE’ destijds. Ik viel binnen

man Wim werkte als jong meisje in de keuken van het Honk. Ze

wanneer ik dat maar kon en had een goede band opgebouwd met

vertelde in die tijd veel over Severinus. Helaas is ze al overleden.

de groepsleiding. Ik had er een heel positief gevoel bij. Natuurlijk

Als ik zo terugdenk aan die jaren met ons Aagje, denk ik altijd nog

deed ik nog veel zelf als het kon. Als Aagje bijvoorbeeld naar het

aan de momenten dat we Aagje gingen halen en terugbrengen. We

ziekenhuis of andere afspraken moest, was ik daar uiteraard altijd

hadden een eigen busje waar Aagje met de rolstoel in kon. Altijd

zelf bij. Ik heb ook de hele ombouw van het Honk naar het huidige

als we Aagje gingen halen of terugbrengen, stonden op de parkeer-

Akkereind meegemaakt. Aagje woonde toen nog een tijdje op Tus

plaats Jongen en Jochen. Beiden zeiden dan: ‘Ben je er weer?’. Ook

65 in de Berkt, in afwachting van de nieuwbouw van het Akkereind.

mochten ze dan vaak even op de lift van ons busje en dat vonden ze prachtig. Het was altijd een hartelijk welkom.

Als receptioniste aan de slag Vier jaar geleden solliciteerde ik naar de baan van receptioniste

Lief voor Aagje

bij Severinus. Daarvoor werkte ik als receptioniste bij een logistiek

Ik kwam bijna iedere dag op bezoek bij Aagje of deed haar ‘s avonds

bedrijf. Toen Aagje nog bij Severinus woonde, zei ik al dat ik nog

naar bed en dan zorgde mijn man voor de twee jongens. Het viel

wel een keer bij Severinus wilde werken. Via een chauffeur van

voor mij niet altijd mee. Als ik weer naar huis ging, zat ik vaak

Severinus hoorde ik dat er een vacature voor een receptioniste was

flink te huilen in de auto. Ik had veel verdriet en voelde me echt

bij Severinus. Natuurlijk was bij de sollicitatie een vraag of ik, gezien

schuldig. Iedereen vertelde me wel dat ik het goed deed. Maar ik

het verleden met Aagje, de baan wel aan zou kunnen. Maar voor

kon het echt allemaal niet alleen aan. Bijzonder vond ik altijd dat

mij was dat geen enkel probleem. Ik vond het fijn om in dezelfde

als Aagje in het ziekenhuis lag, de verpleegkundigen haar vanuit het

sfeer terug te komen. Het bevalt me prima. Ik heb nu een contract

Honk gingen bezoeken. Zelfs toen ze in het ziekenhuis in Utrecht

van 20 uur en we werken momenteel allemaal meer uren, want

lag. Het gaf me altijd een fijn gevoel dat ze zo lief voor haar waren.

het is erg druk op de receptie. Het is echt een hectische baan. Veel telefoons en de e-mails blijven groeien. Het goed organiseren van

Roos Verouden

het vervoer valt niet mee. Over de ontwikkeling van de zelfsturing

Moeder en receptioniste

heb ik mijn bedenkingen. Er moet volgens mij altijd wel iemand zijn die het overzicht houdt.

Roy Rouw & Marion Hendriks | Severinus 60 jaar

We komen niets tekort! Sinds 2007, bij de ingebruikname van de woning aan het Aangelag, wonen wij samen in ons appartement op de bovenetage van het woonhuis”, vertelt Roy trots. “Tot op heden zijn wij het enige stel dat bij Severinus samenwoont. Ja, en in het begin toen ik de vraag stelde, was mijn groepsleiding niet blij. Wij zouden teveel bij elkaar op de lip zitten en waren bang dat we alles samen zouden doen. Later toen het goed ging, hebben ze er niks meer over gezegd.” Marion vult aan: “We zijn er zo blij mee samen. Wij hebben allebei onze eigen hobby’s en ik werk bij de Repro en Roy bij de Dienstengroep. Ik ben bij de PWA-band en met Kerst treden we weer op in de kerk van Oerle. Als Severinus 60 jaar bestaat, moet er maar een harmonie komen, want dat is feestelijk.” “Ja, en iets met de catering”, vult Roy aan. “Met 50 jaar hebben

want ik heb een visuele beperking. En Marion helpt mij dan als

we een geweldig feest gehad met alle woonhuizen in Koningshof.

we bijvoorbeeld naar het Citycentrum gaan voor boodschappen.

Dat was genieten zo met z’n allen. Marion en ik wonen nu al lang

Vreemden houden daar niet altijd rekening mee. Ik heb wel een

samen. Zij vond mij een leuke jongen en ik vond haar ook heel leuk.

grote witte stok, zoals voor blinden en die steek ik dan in de lucht.

Wij hadden een klik. Dat is dat je het goed met elkaar kunt vinden.

Maar soms rijden ze dan gewoon door. We kunnen elkaar zo goed

Dat je elkaar kunt vertrouwen.” Marion zegt: “We zijn verloofd een

helpen. Even alleen naar woonwijk het Akkereind of de Spar, dat

paar jaar geleden en hebben een ring. Trouwen hoeft niet. Het is

kan ik wel alleen want dat is vertrouwd.”

goed zo. Roy en ik zijn ook zo wel gelukkig om samen te zijn. Lief en leed hebben wij ook weleens ooit, maar meestal gaat het heel

We komen niks tekort

goed. Dat is iets heel normaals.”

Roy besluit: “Ik werk op ‘t Stafveld bij de Dienstengroep en dat is wel leuk, want dan zie ik ook wel mensen die al lang bij Severinus

Sollicitatiegesprekken voeren

werken. Dat vind ik wel leuk. Ik zit sinds kort ook weer in de

“De laatste tijd gaan er veel mensen weg”, zegt Roy. “Aan de ene

Bewonersraad. Het vervoer was niet goed, ze kwamen te laat of

kant goed dat ze iets anders willen, maar zoveel achter elkaar vind ik

waren het vergeten. Dat kan wel een keer, maar het bleef aan de

jammer. Wel ieder zijn eigen ding natuurlijk. Samen met de leiding

gang. Gelukkig gaat het nu weer beter. We krijgen ook een nieuw

hebben Annemarie en ik meegedaan met de sollicitatiegesprekken

restaurant in woonwijk Akkereind. De boerderij High Chaparral

voor medewerkers. We hebben de beste uitgezocht samen. Er

wordt een restaurant. Verder hebben we geen klachten. Wij

waren drie sollicitanten waarvan we er twee kozen. Dat is ook

zouden wel een grotere kamer willen voor als we visite hebben,

altijd een hele toestand met het wisselen en verschuiven van

maar verder komen we niks tekort. Zo is het goed.”

zorgcoördinatoren. Meekijken en meebeslissen dus. Vond ik echt heel leuk om te doen.”

Roy Rouw en Marion Hendriks Cliënten

Toekomst Marion zegt: “Ik heb het heel fijn nu. Ik wil niet meer verhuizen. Wij gaan samen zo verder. Ik zit hier goed. Wij doen samen wonen, slapen, eten en boodschappen. Samen in ons appartement. Soms zijn we beneden in de huiskamer bij de andere bewoners en soms ben ik zijn tweede oog.” Roy vult aan: “Dat klopt! Ik kan slecht zien,

100

Severinus 60 jaar | Sjoerd Voorkamp

Doe de dingen díe je doet ook goed! Veel mooie dingen zijn er al gedaan, maar er is nog zóveel meer mogelijk. We zijn soms geneigd alles tegelijkertijd aan te willen pakken, maar ervaring leert dat temporiseren en doseren ook belangrijk is. Plaats de letter S van Select in de P(S)DCA-cyclus, stel je prioriteiten samen en zet deze in twee of drie hoofddoelen, die je vervolgens zeer goed uitvoert. Eén van de doelen waar ik als Manager Behandeling en tevens

disciplines binnen Behandeling, waarbij we ook wederom niet

voorzitter van de commissie Zorg in Vrijheid (voorheen BOPZ) ont-

moeten vergeten dat dit tijd nodig heeft. Ook hier geldt: neem de

zettend van kan genieten, is het afbouwen van middelen en maat-

tijd en doe de dingen die je doet ook goed.

regelen waaronder ook afbouw van niet-gericht voorgeschreven psychofarmaca. Dit thema raakt namelijk precies waar het om gaat,

Oppakken, uitzetten en blijven volgen

namelijk multidisciplinaire (liefst interdisciplinaire) samenwerking.

Voordat ik bij het CCE werkte, heb ik op meerdere plekken

Begrijpen welke impact het doel kan hebben op meerdere leefge-

gewerkt. Ik heb Pedagogiek gestudeerd, waarna ik eerst bij de

bieden van onze cliënten en daarop ondersteuning proberen te fa-

GGzE als Forensisch Begeleider in de Jeugdpsychiatrie op een

ciliteren, om te komen tot het gewenste eindresultaat. Dit raakt

groep heb gewerkt met jongeren met een PIJ-maatregel (Plaatsing

namelijk direct ook een ander zeer belangrijk punt, namelijk het

In Jeugdinrichting). Na een aantal jaar zocht ik meer uitdaging in

perspectief van cliënten. Warme zorg wordt iedere dag geboden

het ambulante werk, wat maakte dat ik de overstap heb gemaakt

door bevlogen medewerkers, maar een ander soort ondersteu-

naar Bureau Jeugdzorg waar ik een aantal jaar (gezins)voogd ben

ningsplan wat aansluit bij de geluksplanfilosofie van de organisatie

geweest, managementondersteuning heb geboden en bij het

kan ons daarbij nóg meer ondersteunen. Een plan met extra focus

Advies -en Meldpunt Kindermishandeling heb gewerkt. Uiteindelijk

op het gezamenlijk geformuleerde perspectief helpt ons daar te ko-

ben ik weer teruggekeerd naar de GGzE, waar ik op de poli-afdeling

men waar we willen uitkomen, namelijk maximale ontwikkelings-

van Kinderen en Jeugd een team ‘Casemanagement Jeugd’ met

mogelijkheden en uiteindelijk geluk van onze cliënten én omgeving.

collega’s heb mogen oprichten. Vanuit een inhoudelijk traject met een jongere raakte ik betrokken in een CCE-consultatietraject,

Andere mindset

wat mijn interesse wekte en waar ik uiteindelijk ook ben gaan

Het vraagt echter wel om een andere mindset en manier van werken

werken na een aantal jaar. Als vervolg op een eerder gedane

van medewerkers binnen alle disciplines, zo ook bijvoorbeeld

Managementopleiding ben ik Bedrijfskunde gaan studeren

die van onze gedragskundigen. Zij hebben een meer leidende rol

tijdens mijn CCE-werk en heb ik daarna een MBA-opleiding eraan

gekregen op de inhoud van de zorg, in tegenstelling tot vroeger

toegevoegd. Het werk binnen het CCE was mooi, maar adviseren is

waar zij veelal betrokken werden als er zich vaker een moeilijke

vluchtig en ik miste betrokkenheid bij één vaste organisatie. Iets op

situatie voordeed. ‘Aan de voorkant komen van gedrag’ noemen ze

kunnen oppakken en uitzetten, maar ook blijven volgen.

dat ook wel eens, waarbij onze gedragskundigen afgelopen jaren bezig zijn geweest om zich anders te positioneren door dichter

In dienst bij Severinus

bij de teams te komen. Niet alleen achteraf de situatie proberen

Twee jaar geleden ben ik in dienst gekomen bij Severinus, nadat

te controleren, maar aan de voorkant aansluiten, signaleren en

ik gereageerd had op een vacature van Manager Zorg. Gedurende

adviseren ter voorkoming dat we überhaupt in problematische

deze procedure werd me de vraag gesteld of ik tevens interesse

situaties terecht komen. Deze beweging geldt overigens voor álle

had om leiding te geven aan afdeling Behandeling. Gezien het

101

Sjoerd Voorkamp | Severinus 60 jaar

feit dat ik in mijn toenmalige functie als Coördinator bij het

Werkgerelateerd kende ik Severinus vanuit consultatietrajecten,

Centrum voor Consultatie en Expertise (CCE) al 7,5 jaar op inhoud

toetsingen en tevens was ik verantwoordelijk vanuit CCE om

en proces verantwoordelijk was voor inzet van diverse externe

ontwikkelingen binnen Severinus te volgen en ervaringen van CCE-

behandeldisciplines, leek me dit een logische en geweldig mooie

medewerkers binnen Severinus terug te koppelen aan de MT-leden

gelegenheid die ik met twee handen aangegrepen heb. Naast het

van Severinus. Het beeld wat ik had van Severinus was kloppend.

coördineren van het proces rondom complexe casuïstiek binnen

Bij binnenkomst al een warm bad waar gezelligheid overheerst

wisselende organisaties in de VG, GGZ, VVT en Jeugdzorg, was ik

en cliënten en medewerkers een praatje met elkaar maken. Na

verantwoordelijk voor het begeleiden van auditors in het kader van

twee jaar zie ik nog steeds gepassioneerde, loyale medewerkers

de beleidsregel Meerzorg (vroeger Extreme Zorgzwaarte).

en is er voor mij ook ruimte om af en toe gewoon een lolletje te hebben met aanwezigen. Ik heb het heerlijk naar mijn zin, werk

Een kloppend beeld

met betrokken collega’s en zolang er ruimte is en blijft voor een

Severinus kende ik op twee manieren. Ik ben opgegroeid in

gezonde dosis dagelijkse humor, zie je mij hier nog wel een tijdje

Zeelst en reed vaak met mijn crossfietsje langs de witte hekken

rondhobbelen.

aan de achterzijde van ’t Honk en de witte villa. Daarachter woonden gehandicapte mensen en ik vond het reuze-interessant

Sjoerd Voorkamp

om volwassenen daar te zien fietsen op een driewieler.

Manager Zorg & Behandeling

102

103

Tano in ’t Zand | Severinus 60 jaar

Mijn droom was zelfstandig wonen Mijn naam is Tano en ik ben 27 jaar. Tot voor kort woonde ik bij mijn ouders in ‘t Look, maar sinds november woon ik in een mooi appartement in Oerle. Hier woon ik zelfstandig en krijg ik ambulante begeleiding vanuit Severinus. Ik heb altijd gezegd dat ik een keer zelfstandig wilde gaan wonen. Ik wilde perse niet in een groep gaan wonen. Een groep past denk ik niet goed bij mij. Ik heb tijdens mijn opvoeding genoeg geleerd om het zelf te doen. Ik kom uit een groot gezin en afgelopen jaren zag ik mijn broers

Hobby’s

en zussen vanuit het ouderlijk huis vertrekken. Tot op een dag

Naast hockey en mijn drukke leventje heb ik nog meer hobby’s.

mijn moeder aan me vroeg: “Tano, wat zou jouw grootste droom

Iedere woensdag ga ik naar drumles en soms oefen ik in mijn

zijn?”. Ik wist het meteen: ik wil ook een zelfstandige woonplek!

appartement. Wel overdag natuurlijk, zodat ik ’s nachts niemand

In deze periode kwam er een mooie kans vanuit Severinus,

wakker maak. Mijn grootste hobby in mijn hele leven is dieren.

namelijk een eigen appartement in Oerle. Ik heb hier geen seconde

Soms vind ik ze zelfs belangrijker dan mensen. Het is het mooiste

over nagedacht. Wel ben ik toen begonnen met het sparen en

wat er is en ik heb er echt iets mee. Mijn hart ligt echt bij de dieren.

verzamelen van spulletjes. Van mijn oma heb ik een stofzuiger

Elk jaar bezoek ik wel een dierentuin. De mooiste vind ik Burgers

gekregen.

Zoo. Ook heb ik gewerkt bij het Papegaaienpark.

Ik doe het zelf!

Echt naar mijn zin

Afgelopen tijd merk ik dat er toch veel komt kijken bij het zelfstandig

Het bevalt me hier in mijn appartement goed en ik heb het echt

wonen. Op woensdag ben ik meestal vrij en de laatste tijd denk

naar mijn zin. Ik zou niet meer terug naar huis willen. Ook mijn

ik: eigenlijk heb ik geen huishoudelijke hulp meer nodig. Nu oefen

ouders vinden het geweldig. Ze zien aan mij dat ik het naar mijn zin

ik dus om het hele huishouden zelf te onderhouden. Maar dat er

heb. Ik heb drie broers en drie zussen. Ik ben de tweede van het

nu nog iemand komt, is ook wel fijn. Eigenlijk kan ik veel dingen

stel. Met z’n allen zijn ze hier in mijn appartement geweest. En ze

zelf regelen. Ik heb een betaalde baan en een vast contract bij de

hadden allemaal iets van ‘wow, wat mooi’! Ze vonden het allemaal

Albert Heijn in het Citycentrum. Ik kook iedere dag en ik probeer

superleuk. De housewarming was heel leuk. Ik hoop dat ik hier nog

zo gezond mogelijk te leven. Als ik vragen heb, kan ik altijd terecht

een lange tijd zal blijven!

bij mijn ouders en ambulant begeleiders. Zij ondersteunen me bij financiën, administratie, eigenlijk van alles. Maar wat ik fijn vind,

Tano in ’t Zand

is dat ik ruimte krijg om dingen zelf te proberen en zelf keuzes te

Cliënt

maken. Ontwikkeling Ik heb het syndroom van Down. Ik ben nu volledig uitgegroeid en word niet meer groter. Vroeger had ik daar weleens last van als ik werd uitgescholden. Ook bij het voetballen was dat het geval, toen ben ik bij hockey gegaan. Eerst speelde ik in het G-team. Maar was ik te goed, dus nu speel ik in de JA2.

104

Severinus 60 jaar | Tavie Breuning

Voorlopig nog niet met pensioen Afgelopen september woonde ik 50 jaar bij Severinus. Ik kom uit een gezin met 6 kinderen. Ook Annelies en Sebastiaan wonen bij Severinus. Annelies is helaas aan aantal jaren geleden overleden. Gelukkig is er veel veranderd. We mogen nu veel meer dan vroeger. Ik mag nu als ik dat wil alleen naar het Citycentrum. Ook mag ik nu meer zelf beslissen. Alhoewel ik altijd wel overleg met de leiding. Vroeger mochten we veel minder. Maar het was toch wel gezellig. Ik woonde toen in Honk 10 en werkte in het zwembad. Ik poetste daar de toiletten en hield de kleedkamers schoon. Ook hielp ik wel eens de bewoners. Over een paar weken moet ik naar het ziekenhuis. Ik krijg dan een botscan. Mijn broer Martijn die ook arts is, gaat dan met mij mee. Ik denk dat ik dan een botten-pil krijg. Want als ik val, zijn ze bang dat ik iets breek. Nu zijn er ook een dokter, fysiotherapeut en tandarts bij Severinus.

Tevreden mens

Vroeger was dat niet zo. Mijn moeder is nu 93 jaar en woont in een

Wat ik niet leuk vind, is als je woorden met elkaar krijgt. Van ruzie

verpleeghuis in Nuenen. Als ik kan, ga ik vaak bij haar op bezoek. Ze

houd ik helemaal niet. Natuurlijk is er altijd wel wat. Ik heb al heel

wil graag dat ik daar dan blijf slapen, maar dat kan natuurlijk niet.

wat bewoners dood zien gaan. Natuurlijk hebben we niet het

Ook Sebastiaan die in woonwijk de Berkt woont, bezoek ik vaak. Ik

eeuwige leven. Ik krijg 20 euro zakgeld iedere week. Ik ga daarmee

ga dan altijd met hem een eind wandelen. Dat vindt hij prachtig.

vaak naar de Kringloop of de Zeeman. Ik koop dan kleertjes voor

Zelfs als het flink regent. Ik woon nu 40 jaar aan de Biezenkuilen.

mijn poppen. Want dat is een grote hobby van mij. Ik heb nu nog

Dat was het eerste buitenhuis van Severinus. Hans en ik wonen er

zeven grote poppen. Een andere hobby van mij is het maken van

allebei vanaf het begin. Het bevalt me hier prima. Alleen de leiding

sjaals. Die maak ik op een breiplank. Ik ben er nu één aan het

is er vaak gewisseld.

maken voor een verpleegster die bij mijn moeder werkt. Ik vind het gezellig om in een woongroep te wonen. Ik ben tevreden met wat

Meer zelf kunnen beslissen

ik heb en ben een tevreden mens. En daarom ga ik voorlopig ook

Ik was betrokken bij de oprichting van de Bewonersraad. Ik vond

nog niet met pensioen.

dat we zelf meer moesten kunnen beslissen over wat we willen. We wilden meer te zeggen krijgen over bepaalde zaken. Er werd altijd

Tavie Breuning

gesproken over mensen van een lager niveau. Ik vond toen al dat je

Cliënt

moest spreken van mensen die minder kunnen. Ik vind dat vriendelijker klinken. De Bewonersraad bestaat ondertussen al heel lang. In het begin heb ik er drie jaar ingezeten. Ik denk dat ik me komend jaar weer kandidaat ga stellen. Vroeger flapte ik er altijd van alles uit. Ik werd ook vaak kwaad. Tegenwoordig niet meer. Ik praat nu alles uit. Vroeger hoorde ik ook iedereen uit. Nu heb ik meer belangstelling. Af en toe heb ik nog wel onnodige zorgen. Ik haal dan van alles in mijn hoofd. Ik ben altijd bang dat ik een telefoontje krijg dat mijn moeder er niet meer is. Daar denk ik dan aan.

105

106

107

Tim Klessens | Severinus 60 jaar

Het was een leuke tijd! Ik ben 25 en heb een periode van drie jaar in de Bewonersraad gezeten, maar moest er uit omdat mijn termijn erop zat. Dat vond ik wel erg, maar ik heb me nu niet verkiesbaar gesteld om ook anderen de kans te geven. Het was een leuke tijd. De uitstapjes vond ik natuurlijk het leukst, zoals die keer naar de kazerne in Oirschot. Daar deden ze ook demonstraties met honden en mochten wij in die militaire wagens. Dat was wel stoer! We hebben veel over de taxi gesproken en over dagbesteding. Ze

Dat was heel onverwacht. Ook voor mijn ouders kwam dat net zo

nodigen dan altijd mensen uit die er ons iets over kunnen vertellen,

onverwacht als voor mij. Ik moest er over nadenken en vond het

zodat wij vragen kunnen stellen over dat wat wij belangrijk vinden.

wel spannend. Maar ik was er wel snel aan gewend. Weet je wat

In woon al zes jaar in een woonhuis in de straat Berg, en dat is

het is: die stap of je die toen of nu maakt, die blijft moeilijk. Voor ik

gezellig. We zijn afgelopen jaar een week van maandag tot vrijdag

kwam wonen, moest er wel flink verbouwd worden want het was

naar de Efteling geweest in Bosrijk. We hebben zelf veel gespaard.

eerst het kantoor van de leiding. Ik mocht alles mee uitzoeken. Ik

We deden elke week een euro in het spaarvarken en op het laatst

werk bij de Dienstengroep op ’t Stafveld, samen met Gerard bij

zijn we met de pet rondgegaan op ‘t Stafveld.

woningstichting ‘thuis in het restaurant en bij Korein Kinderplein De Messenmaker. Daar werk ik in de keuken en ik mag ook spelletjes

Wonen bij Severinus

doen met de kinderen. Dat vind ik leuk. Verder ben ik nog vrijgezel

Ik woonde altijd bij mijn ouders thuis in Casteren. Dat is in de

en dat bevalt me goed.

Kempen. Ik heb ook altijd gelogeerd in het logeerhuis Berkt 28. Vlak voordat ik op vakantie ging, toen ik van school af kwam, ging

Tim Klessens

bij ons thuis de telefoon. Of ik bij Severinus wilde komen wonen.

Cliënt

108

Severinus 60 jaar | Toine van der Heijden

Mijn hart ligt bij Severinus Eigenlijk wilde ik kapper worden. Maar het moment dat ik echt een beroepskeuze moest maken, rook ik de vrijheid om op mezelf te gaan wonen door de keuze voor de zorg te maken. Ik kom uit Schijndel en Annie (inmiddels overleden) woonde, voordat ze bij Severinus woonde, bij mijn oma in de straat. Op enig moment vroeg mijn tante of ik met haar bij Annie op bezoek wilde gaan. En zo werd mijn belangstelling gewekt voor Severinus en de zorg. Ik ben in 1977 bij Severinus begonnen. Enige tijd als aspirantleerling en daarna heb ik de interne inservice-opleiding gedaan.

Mijn 50-jarig jubileum

Aanvankelijk dacht ik hierna nog de A-opleiding te gaan doen. Maar

Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. De werkdruk lag soms erg

daar heb ik van afgezien, omdat mijn hart lag bij Severinus. Ik werk

hoog, waardoor ik me ging oriënteren op een ander woonhuis. Ik

nu dus ruim 40 jaar binnen Severinus en heb altijd in de directe

zocht een woonhuis waarin sfeer en huiselijkheid belangrijk zijn en

zorg gewerkt. Ik heb in diverse woonhuizen gewerkt, gecombineerd

dat heb ik gevonden in Berkt 14-16. Ik ga nu een beetje voor mezelf

met dagbesteding en 9 jaar één week in de maand bij Nachtzorg.

zorgen. Dat mag gezien mijn leeftijd (59 jaar) ook wel, vind ik. Dit

Ik ben geen carrièremens. Ik ben een echte uitvoerder van zorg.

zal, denk ik, mijn laatste woonhuis binnen Severinus worden. Zoals

Een korte tijd was ik teamleider in de toenmalige Tus 61. Ik werkte

het er nu uitziet, denk ik wel mijn 50-jarig jubileum te gaan halen.

echter liever met de bewoners en dat direct-leidinggeven was niet

Ik denk dat ik één van de eerste zal zijn, die dat binnen Severinus in

echt aan mij besteed. Ik kwam beter tot mijn recht als rechterhand

de directe zorg haalt.

van een teamleider. In die 40 jaar heb ik altijd met veel plezier gewerkt. Anders was ik natuurlijk wel vertrokken. Mijn hart ligt hier.

Kappersopleiding in de avonduren

Alleen in de roeritige tijd tussen 2012 en 2015 heb ik overwogen

Ik wandel graag en heb de vierdaagse in Nijmegen tien keer

om Severinus te gaan verlaten. Gelukkig ligt dit allemaal ver

uitgelopen en het zilveren kruisje gehaald. Deze tochten heb ik

achter me en heb ik weer veel vertrouwen in de toekomst. Mijn

met een vriendin gelopen die ook bij Severinus werkt. Vaak waren

leven is verweven met Severinus. Door Severinus heb ik een grote

dit ‘sparringstochten’ waarin we de zorg en de ontwikkelingen

vriendenkring opgebouwd.

binnen Severinus en het woonhuis bespraken. Ik ben een echt gezelschapsmens en als er iets te vieren is, ben ik er zeker bij. Als

De vraag achter de vraag

ik zo terugkijk naar alle mooie jaren in Severinus, denk ik direct

Ik heb bijna 16 jaar gewerkt in het woonhuis aan de Nieuwe

terug aan alle dames die woonden in het toenmalige Tus 61. Elke

Kerkstraat 39-41. Ik heb dit altijd een grote uitdaging gevonden.

zondag als ik werkte, zaten ze allemaal, nadat ze gedoucht waren,

Voor mij gaat het om de vraag áchter het gedrag van een bewoner

met een handdoek in de rij in de woonkamer te wachten om gekapt

te zoeken. Wat vraagt die nu echt van me en hoe pas je je

te worden. De kappersopleiding deed ik destijds in de avonduren

begeleidingsstijl daarop aan. Op die manier krijg je een band met

als hobby en ik had vele vrijwilligers in het woonhuis waarop ik mijn

de bewoners en ga je van hen de leuke kanten zien. Vaak gaat het

prestaties kon uitleven. En ik maar krulspelden in zetten, föhnen en

om kleine dingen. Het geeft me veel voldoening om iets voor hen

watergolven. Ze vonden dat fantastisch!

te kunnen betekenen en een bijdrage te mogen leveren aan hun geluk.

Toine van der Heijden Persoonlijk begeleider

109

110

Severinus 60 jaar | Tomas Bonewald

Trots, met een gevoelig randje Ik woon sinds 3 september 2017 bij Severinus aan het Aangelag. Daarvoor woonde ik in Groesbeek bij een andere organisatie, genaamd Pluryn. Toen ik wist dat ik vanuit Groesbeek naar Veldhoven ging verhuizen, voelde ik dat de sfeer daar anders werd. De jongeren praatten niet echt meer tegen mij. Daardoor begon ik met het afsluiten, het was goed geweest daar. Mama vond het fijner dat ik dichterbij kwam wonen. Ze woont zelf in Nuenen. Nu hoeft ze niet meer naar Nijmegen te rijden. En andersom hoef ik niet meer met de trein om mama op te kunnen zoeken. Ik heb een zus, Anne, die een eigen huisje heeft, maar nog wel

Werken

regelmatig bij mama over de vloer komt. Papa is in maart 2015

Wat ik de laatste tijd heel leuk vind, is om grapjes te maken met de

overleden en mijn opa in juli 2018. Gelukkig is oma er nog wel. Ik

begeleiding en ze op een vriendelijke manier te plagen. Daar lachen

kon moeilijk wennen op het Aangelag. Maar dat is normaal voor

ze zelf ook mee, gelukkig. Mijn werkweek is vijf dagen (ongeveer

mij. Ik kan me niet ineens ergens thuis voelen, dat heeft tijd nodig.

20 uur in de week, inclusief pauzes). Op twee van de vijf dagen

Natuurlijk ben ik van tevoren weleens een paar keer gaan kijken,

werk ik als een soort leerling bij de Bewegingsagogen. Dan zorg ik

ook was de begeleiding van het woonhuis een keer bij mij thuis

er samen met hen voor dat de bewoners die komen sporten ge-

geweest. Ik wilde eigenlijk bij mama wonen. Onze band is veel

activeerd/gestimuleerd worden om opdrachten te doen. Dit geldt

sterker geworden na het overlijden van mijn vader. Op het Aangelag

voor zowel het zwembad als de sportzaal van locatie Akkereind.

is het soms wat druk, bijvoorbeeld enthousiaste medebewoners of

In de Berkt is het in de sportzaal. Op de andere dagen (dinsdag,

er moet het een en ander geregeld worden. Voor mij is dat af en toe

donderdag en vrijdag) werk ik bij de Dienstengroep Akkereind. Dit

net iets teveel, maar daar maak ik wel kleine stapjes in waardoor

is een werkplaats met receptie voor mensen met een verstandelij-

het beter gaat.

ke beperking. Taken die daarbij horen zijn de receptie bemannen (o.a. post sorteren voor woonhuizen, telefoneren en indien nodig

111

Tomas Bonewald | Severinus 60 jaar

doorverbinden.) Ook zetten wij alles voor vergaderingen klaar of

PSV kijken in een café of in het stadion. Ook ben ik dit jaar naar

zorgen we ervoor dat de keuken netjes achterblijft aan het eind

Oranje-Rood geweest. Dit is de grootste hockeyclub in Eindhoven

van de dag.

en omstreken. Hier ging ik dan naar de dames 1 en heren 1 kijken. Dit ga ik komend jaar nog wel een paar keer doen. Ik ben afgelopen

Sporter

zomer naar de Zeelsterkermis geweest op zaterdag en dinsdag. Op

Sport kijken vind ik leuk. Ik kijk vooral Eredivisie-voetbal of

zaterdag kwamen de Snollebollekes en op dinsdag trad Belle Perez

Hoofdklasse-hockey op televisie, zowel mannen als vrouwen. Ik

op. Van rustig slapen was geen sprake, want tot 2 uur ’s nachts

zit zelf ook op twee sporten: SDO Korfbal in het ‘Gabbersteam’

dreunden de ramen mee op de muziek, alsof ze er bijna uit zouden

sinds januari 2018 en sinds augustus 2018 in het G-team bij HC

springen. Zo hard ging het op zaterdag. Toen ben ik op zondag maar

Eindhoven. Vanaf januari 2019 mag ik meedoen met wedstrijden.

thuis gaan slapen.

Dus eerst lekker trainen en laten zien wat ik kan, is toch anders dan wat ik bij Union LG1 in Malden heb gedaan. Bij dit team heb

Eropuit

ik van augustus 2011 tot juli 2017 gehockeyd. Het wordt winter,

Afgelopen zomer ben ik voor de eerste keer met de lijnbus van

dus kouder als je buiten traint. Dat merk ik wel aan mijn benen. Ik

Veldhoven naar mijn moeder in Nuenen gereisd. In de winter wordt

moet dan op tijd rust nemen. Bij korfbal vond ik het vooral in het

het vroeg donker en mama en ik hebben afgesproken dat ik in die

begin moeilijk en snapte de regels soms niet. Je mag niet lopen

tijd altijd de taxi bestel. Als de zomertijd ingaat, mag ik weer met de

met de bal en er zijn twee vakken: het vak waarin je staat, is om te

lijnbus. In 2016 ben ik met een speciale organisatie voor jongeren

verdedigen. En in het andere vak kun je alleen aanvallen. Dit wordt

met een beperking (lopers en rolstoelgebruikers) naar Pinkpop

in de rust gewisseld. Dus als je eerst hebt verdedigd, dan mag je na

geweest. Dit heb ik in 2018 nog eens gedaan en in juli ben ik naar

de rust aanvallen. Soms word je ook gewisseld. Je mag tijdens een

de Zwarte Cross geweest met diezelfde organisatie. Verder ben ik

wedstrijd niet van het verdedigende vak naar het aanvallende vak

vorig jaar in maart naar Drake in Ziggo Dome Amsterdam geweest

lopen en andersom. In een vak mogen altijd vier mensen van jouw

met een leerling van het oude woonhuis. In juli ben ik met een

team en vier mensen van de tegenstanders staan. Professioneel

andere begeleidster naar het concert van Robbie Williams in het

hockeyer en korfballer is denk ik te hoog gegrepen. Op deze manier

Goffertpark Nijmegen geweest. Andere artiesten die ik heb gezien

is het prima. Misschien had ik eerder moeten beginnen als ik die

zijn o.a. Guus Meeuwis, Nielson en Train.

wens voor ogen had. Scheidsrechter worden zou ik ook tof vinden, maar dan mag je natuurlijk niet partijdig zijn of voor elk wissewasje

Tevreden

tussen spelers fluiten.

Wat ik over Severinus zelf wil vertellen: ik ben tevreden met mijn huidige kamer, al was die in Groesbeek wel groter. Hoop dat als

Dromen

Severinus een feest organiseert vanwege het 60-jarig bestaan, dat

Mijn droom is om over een aantal jaar een eigen huisje

ze dan niet alleen maar Nederlandstalige muziek gaan draaien. Ben

(appartement) buiten Severinus te hebben, zodat ik zelf mijn taken

niet zo’n fan van Django Wagner, Frans Bauer, Jan Smit etc., maar

kan indelen (waar nodig met begeleiding op afroep). Hier ben ik

ik snap wel dat anderen dat wel leuk vinden. Snollebollekes en

met de begeleiding in kleine stapjes naartoe aan het werken. Dat

andere Nederlandse Carnavalsmuziek of Lil’ Kleine vind ik dan wel

heeft tijd nodig, ik denk ongeveer vier à vijf jaar. In het weekend ga

weer leuk. Als ik radio luister, staat meestal de top 40 aan.

ik regelmatig naar huis, maar het kan ook zijn dat ik één of twee weekenden achter elkaar op het Aangelag blijf, zoals de laatste tijd

Zo, dit was het wel denk ik.

meer het geval is. Ik ga er ook wel eens even tussen uit. Zoals soms naar vrienden toe (verjaardagen of gewoon gezellig op bezoek),

Tomas Bonewald

op pad om voor mezelf boodschappen te halen of met vrienden

Cliënt

112

Severinus 60 jaar | Ton Adema-Rens

In vertrouwen de zorg overdragen Tweede Paasdag 2001 werd onze jongste dochter Danielle één van de zes bewoners van het nieuwe woonhuis Stulp 8 in Veldhoven. Danielle is de jongste van onze vier dochters en was toen 30 jaar oud. Na 18 jaar in huize Vincentius te hebben gewoond, waar ze een fijne tijd heeft gehad, besloten mijn man en ik toch tot een verhuizing. Na lang zoeken en op de verhuiswachtlijst staan, kregen we eind

en het omgaan met zoveel verschillende mensen, het beoordelen

2000 toestemming om naar Severinus te komen en kon Danielle

van ziektes of omgaan met storend gedrag van cliënten, vraagt om

komen wonen aan Stulp 6-8. Mijn man heeft haar verhuizing

goedopgeleide krachten. Het is geruststellend om te ervaren hoe

helaas niet meer meegemaakt. Hij overleed de dag na kerstmis

goed dat gedaan wordt.

in 2000 aan de ziekte ALS. Ik had wel enige tijd nodig, voordat ik de verhuizing van Danielle aan kon. Met Carnaval zijn Danielle en

Verhuizing

ik samen een week gaan ‘proefdraaien’. Toen ik zag dat alles heel

Toen was er sprake van dat Danielle zou gaan verhuizen naar het

goed verliep, heb ik besloten de stap te wagen. De toenmalige

Honk. De verhuizing werd heel zorgvuldig voorbereid en Louise,

bestuurder verzekerde mij, dat ze alles zouden doen om Danielle

haar eerstverantwoordelijke, verhuisde mee. Bij het Honk heeft ze

hier een gelukkig leven te geven. Dat is iets dat je niet snel vergeet!

nu haar plekje gevonden. Ook hier gaat ze ’s middags naar de Kei, maar nu gaat ze lopend heen en weer, begeleid door een leidster

Op haar plek bij Stulp

van de Kei en samen met nog enkele andere cliënten. Dit is erg

Danielle kwam in een groep waar zij de enige was, die echt kon

goed voor haar!

praten en ik vroeg me af of dat wel goed voor haar was, maar de communicatie met de andere bewoners verloopt blijkbaar over

Dankbaar

andere wegen dan wij kunnen bedenken. Ze was er graag en

Ik heb genoeg verhalen om een boek over te schrijven. De

had goed contact met haar huisgenoten. Ook haar taalgebruik

fantastische kerkvieringen opgeluisterd door het Veldhovens

ontwikkelde verder door het luisteren naar de leiding en de ouders/

Mannenkoor, waar we elk jaar weer van genieten. De vrijwilliger,

familie die op bezoek kwamen. Als dagbesteding ging zij werken bij

die elke week Danielle komt halen om met haar te gaan fietsen

de Kei in de papiermakerij. Ook ging Danielle zingen in het koor

op de tandem. Dat maakt haar zo blij! Het is iets om erg dankbaar

van de Severinoos. Elke maandagavond zetten een groep van zes of

voor te zijn dat onze Danielle het zo naar haar zin heeft bij het

zeven vrijwilligers zich al jarenlang in om hen te begeleiden.

zestigjarige Severinus. En dat wij in vertrouwen de zorg voor haar mogen overdragen aan de Severinus-medewerkers. Nog vele goede

Professionaliteit

en gelukkige jaren voor Severinus en voor allen die er werken en er

Wat mij vooral opviel binnen Severinus, was de grote mate van

wonen. Dank!

professionaliteit van de leiding. Er werken veel meer gediplomeerde verpleegkundigen of mensen in opleiding tot verpleegkundige,

Ton Adema - Rens

dan ik elders had meegemaakt. Dat merk je op veel gebieden,

Moeder

ook binnen de dagbesteding. Het begeleiden van onze kinderen

113

114

115

Ton Horn | Severinus 60 jaar

Geweldige troef Ik ben voorzitter van de Raad van Toezicht. Via wervingsbureau Crown Gillmore ben ik bij Severinus terechtgekomen. Dat was in mei 2014, in de roerige tijden van Severinus. Een moeilijke tijd om in te stappen en om te beoordelen hoe het zit. We zijn nu in de Raad van Toezicht met vijf personen met ieder een andere achtergrond. Zo kunnen we ons werk goed doen. Naast het bestuurlijk overleg van de Raad van Toezicht met de bestuurder heb ik zelf ook elke maand een bilateraal overleg met hem. Een ingewikkeld probleem waar we mee te kampen hebben, is dat

de Saffiergroep, Thebe en de Rabobank. Ik ben wethouder in

er veel kwaliteitsgeld beschikbaar is gekomen dat bedoeld is voor

Tilburg geweest en heb altijd een zelfstandig adviesbureau gehad.

meer inzet van personeel. Maar helaas zijn de mensen moeilijk te

Daarbij heb ik veel advieswerk gedaan in de financiële wereld, zorg

vinden. Gelukkig is er binnen Severinus nog steeds meer instroom

en overheid. Ik ben nu 67 jaar en nog fit en scherp en werk nog

dan uitstroom en de Severinus Academie heeft daar een grote rol

steeds aan klussen die ik leuk vind om te doen.

in. Er wordt veel ingezet op dagbesteding en vrijetijdsinvulling om cliënten een leuke en volle dag te bezorgen. Maar dat heeft wel zijn

Goede sfeer

consequenties voor de bezetting in de woning en het vastgoed wat

Ik vind het Raad van Toezicht-werk heel leuk om te doen. We

nodig is. Verder heeft Severinus een gezonde schaal qua omvang

hebben laatst weer onze jaarlijkse Toogdag gehouden waar Raad

om zelfstandig de toekomst in te gaan. Een toekomst waar kwaliteit

van Toezicht, directie, Managementteam, Ondernemingsraad en

van leven een grote rol heeft in de directe zorg, de relatie met

Cliëntenraad elkaar in een informeel samenzijn ontmoeten. Bij die

ouders en de inzet van vastgoed. Wat dat aangaat, heeft Severinus

gelegenheid heb ik kort alle voorzitters van die gremia geïnterviewd.

een geweldige troef door de sociale inpassing van de bewoners in

Dan merk je dat de sfeer in de organisatie heel goed is. De volgende

de lokale samenleving met de beide wijken Akkereind en de Berkt.

keer hoort daar trouwens de Bewonersraad ook zeker bij, dus dat

Een passende schaal, aanraakbaar en zichtbaar.

gaan we doen. Het is voor ons als Raad van Toezicht goed om te merken dat de sfeer weer terug is. Ik ben een tevreden mens!

Je moet in je rol blijven Lid van een Raad van Toezicht is een functie die grote

Ton Horn

verantwoordelijkheden met zich mee draagt. Als je fouten maakt,

Voorzitter Raad van Toezicht

dupeer je ook echt iedereen in een organisatie. Cliënten, ouders en medewerkers. Ik neem het dan ook uiterst serieus en je doet het er niet zo maar even bij, zoals dat vroeger weleens de praktijk was. Deel uitmaken van een Raad van Toezicht is echt een vak dat je moet verstaan. Daarnaast moet je ook een vorm van affiniteit hebben met de organisatie. Dat is hier heel gemakkelijk. Deze zorg is aanraakbaar, maar ook wel met heel kwetsbare mensen. Je moet wel iets met deze wereld hebben. En niet op de laatste plaats moet je ook in je rol blijven. De bestuurder bestuurt en de Raad van Toezicht houdt toezicht. Ik ben naast Severinus nog bij een drietal andere organisaties als Raad van Toezicht betrokken:

116

Severinus 60 jaar | Toon Hermens

Een pluim op onze hoed! Bijna alle bewoners van Severinus zijn vanwege hun beperking door de kantonrechter onder bewind gesteld. Dit betekent dat alle financiële zaken voor ze worden geregeld, indien mogelijk samen in overleg met de bewoner. Gelukkig wordt deze taak meestal door familie zoals een ouder, broer of zus, ingevuld. In het geval dat deze dit niet (meer) kunnen, wordt er een externe oplossing gezocht. In de beginjaren van Severinus werd er hiervoor een praktische

wat een en ander betekent. Wellicht blijf ik betrokken zonder

oplossing gevonden binnen de toenmalige instelling. Nieuwe wet-

in het bestuur te zitten. We zoeken als SBV dus ook nog nieuwe

telijke regelgeving maakte daar een einde aan. Om bewoners en

kandidaten.

hun familie toch te ondersteunen is er door vrijwilligers een externe stichting opgericht om de bewindvoering over te nemen. De

Wonen in woonwijk de Berkt

huidige vorm is de Stichting Beschermingsbewind Veldhoven (SBV)

Marie-José en ik wonen vanaf het begin van de ontwikkeling van de

die voor noodsituaties, als er geen andere oplossingen zijn, de

wijk de Berkt in een mooi huis in deze wijk. Daarvoor woonden wij

bewindvoering van bewoners onder bepaalde voorwaarden op zich

25 jaar in ‘t Look met onze drie dochters. Marie-José werkte al bij

wil nemen.

Severinus en die vertelde dat Severinus plannen had voor omgekeerde integratie. We liepen al een tijdje rond met het idee ergens

Geprofessionaliseerd

een stukje grond te kopen en er een huis te bouwen. Maar toen we

Vanaf 2015 is er nieuwe wetgeving voor de onderbewindstelling.

de plannen van de Berkt zagen, gingen we voor een huis daar. Vanaf

Alles is verder geprofessionaliseerd en in processen vastgelegd. En

het begin vonden wij het hier geweldig. Ik dacht altijd dat als men-

terecht, want niet altijd werden er door professionele bewindvoer-

sen niets met de bewoners van Severinus willen of hebben, komen

ders de juiste kwalitatieve diensten geleverd. Tegenwoordig dienen

ze hier zeker niet wonen. De meeste bewoners die bij ons voorbij

alle bestuursleden gekwalificeerd te zijn en dat wordt jaarlijks ge-

komen, hebben vaak goede zin, roepen altijd en zijn in voor een

toetst door de Rechtbank. De stichting mag geen binding met de

praatje. Bijvoorbeeld Frans: hij speelt zelf bij drumband De Trom

zorgorganisatie hebben.

en wist dat ik in de harmonie speelde. Als ik hem tegenkwam vroeg hij met gebaren altijd of ik weer ging spelen. Hij kan namelijk niet

Al tien jaar lid

praten. Ik heb hem eens een keer meegenomen naar een repetitie

Ik ben 10 jaar geleden bij de SBV gekomen. De stichting heeft in totaal

en wat vond hij het geweldig. In de pauze wilde ik hem koffie geven,

drie bestuursleden en drie medewerkers waarvan één kandidaat

maar hij maakte tapgebaren, want hij wilde alleen maar pils.

bewindvoerder is. In de Herberg in Zand-Oerle had ik destijds mijn afscheidsfeestje vanwege mijn pensionering. Op dat moment zat

Een pluim!

het bestuur van de SBV ook daar in een aparte ruimte vanwege

In Veldhoven hoor ik altijd alleen maar positieve berichten over

hun jaarlijkse etentje. Ik werd toen benaderd met de vraag of ik de

Severinus. Bij onze laatste jaarlijkse kwaliteitscontrole van de

stichting mee wilde komen versterken. Na een vervolggesprek heb

rechtbank is SBV zonder één enkele opmerking weer netjes

ik toen samen met mijn vrouw Marie-José ‘ja’ gezegd. Marie-José is

goedgekeurd. Die pluim mogen we op onze hoed steken. We leveren

nu samen met Maria onze contactpersoon voor de woonhuizen. Zij

met veel voldoening vrijwillig (en onbetaald) een professionele

hebben de contacten met de zorgcoördinatoren van de bewoners

dienst aan onze cliënten. En we gaan dit nog een hele tijd doen.

waarvoor wij het beschermingsbewind voeren. Dat doen wij nu

Ik hoop hier nog lange tijd mijn steentje aan bij te mogen dragen.

voor 70 bewoners. Volgens de statuten van de stichting is bepaald dat je maximaal twee keer een periode van 5 jaar bestuurslid mag

Toon Hermens

zijn. Ik ben nu 10 jaar bestuurslid. Binnenkort gaan we bespreken

Bestuurslid SVB

117

118

119

Vera Beusink | Severinus 60 jaar

MiMakker, mijn maatje Ik heb de afgelopen jaren alle tijd en ruimte gekregen binnen Severinus om met name voor de laag niveaudeelnemers allerlei activiteiten te ontwikkelen. Afgelopen juni heb ik de module voor Shantala-behandelaar gehaald en ik ben nu net begonnen met de opleiding voor Aromatherapie. Dit ben ik al aardig aan het promoten binnen de dagbesteding en in de woonhuizen. Ik ben geboren in Delft en na een paar keer te zijn verhuisd, volgde ik de opleiding voor activiteitenbegeleiding in Groenlo en daarna ging ik samenwonen in Eindhoven omdat mijn man bij Philips werkte. Ik schreef veel sollicitatiebrieven, want een baan vinden viel in die tijd echt niet mee. Ik ging eerst invalwerk doen in verpleeghuis de Weerde op de afdeling voor mensen met dementie. Later kreeg ik daar een vaste baan. Na acht jaar maakte ik in 1996 de overstap naar Severinus waar

Met plezier naar mijn werk

net de start plaatsvond om voor een grote groep deelnemers van

Ik werk nu ruim 20 jaar binnen Severinus met deze doelgroep.

laag niveau dagbesteding aan te bieden. Aanvankelijk konden de

Ik ben geboren om dit werk te doen; ik vind het een grote

deelnemers slechts een dagdeel in de week komen, maar later

uitdaging om met bewoners in contact te komen. Mijn doel is

werd dat fors uitgebreid. Onze leidinggevende bracht met en-

dan om ze blij en ontspannen te laten worden. Mijn allermooiste

thousiasme veel kennis aan ons over. En met scholing en cursus-

wens is dan ook dat iedereen leert om klein te kijken naar deze

sen konden we steeds beter inspelen op wat de deelnemers fijn

bewoners. Binnen Severinus gaat iedereen voor de bewoners. Ik

vonden om te doen.

vind het echt warme zorg en dat is super. Vanaf dat ik hier ben komen werken, heb ik een familiegevoel. Ik ben blij dat ik hier

Belevingsclown

werk. Het is zo mooi en het voelt als een hobby. Ik pas uitstekend

Ik heb de miMakkeropleiding gedaan om belevingsclown te wor-

binnen Severinus en ga altijd met veel plezier naar mijn werk.

den. Wat heb ik er veel van geleerd, vooral om goed te leren

Ik hoop dat dit zo blijft en dat we mogelijkheden blijven krijgen

afstemmen naar de bewoners toe. Met slechts een rode neus

om verder te groeien. Mijn grote wens is dat we een keer een

en heel veel clownsbagage, in contact proberen te komen met

nieuw gebouw krijgen voor de dagbesteding. De gesprekken

deze doelgroep. Helaas is het miMakkeren binnen de dagbeste-

hierover zijn begonnen en er wordt geïnventariseerd wat wij

ding nu anders geregeld. Daarom ben ik twee jaar geleden een

belangrijk vinden. Het moet iets worden waar we allemaal blij

eigen bureautje ‘In Contact’ begonnen om toch binnen woon-

van worden. Het ziet ernaar uit dat het er over enkele jaren moet

huizen miMakker-bezoeken te kunnen aanbieden. Naast mijn

zijn. Natuurlijk wel voordat ik met pensioen ga.

vaste werkuren kom ik ook in de vrije tijd van de bewoners op avonden en om de zaterdag op locatie langs. Vooral voor hen die

Vera Beusink

nergens iets kunnen halen. Zorgcoördinatoren en ouders kunnen

Activiteitenbegeleider

mij ook vragen voor klankschalenmassage, klanksessies, stem & klank en Shantala. Ik zou hiervan wel mijn baan willen maken binnen Severinus.

120

Severinus 60 jaar | Wilma Willemen

Koester wat je hebt! Ik ben 10 jaar actief geweest bij de Ondernemingsraad, waarvan de laatste 3 jaar als voorzitter. Ik werk in de dagbesteding met als specialisatie Individueel Begeleid Werken. Mijn doel is meer cliënten plaatsen en begeleiden op interne werkplekken bij één van de vele afdelingen van Severinus. Afgelopen maart waren er weer OR-verkiezingen en ik hoop dat wij door het bieden van stagekansen bij de OR, medewerkers warm hebben kunnen maken voor een actieve bijdrage aan medezeggenschap. Potentieel belangstellenden hebben zo ook kennis kunnen maken met het doel en de werkwijze van de OR. Het is belangrijk werk! Ik vond het goed zo na drie periodes OR-werkzaamheden. Ik ben

aan de slag te gaan, kon via een vacature bij Severinus mooi worden

altijd al voor en van de medezeggenschap geweest. Dat was ik

ingevuld. Ik kwam bij Severinus in een warm bad terecht. Ik heb

vroeger al bij de scholen van onze kinderen, later bij Werken en

altijd de ruimte gekregen om (gezamenlijk) nieuwe projecten te

Wonen (mijn vorige werkkring) en nu bij Severinus. Op de hoogte

ontwikkelen, zoals nu ook weer met Individueel Begeleid Werken.

zijn van wat er leeft en speelt, de visievorming van een organisatie

Dat gaat verder als inzet met een jobcoach. Je bent meer uren

en ervoor zorgen dat het medewerkersbelang in balans is met het

beschikbaar om de cliënt goed in te leren in de taak waar hij of zij

cliëntbelang. Dat gaat trouwens samen op, want tevredenheid

voor wordt ingezet. Die taak staat voorop. Als je bijvoorbeeld bij de

bij medewerkers leidt tot een prettige sfeer op de woonplek of

huismeesters wordt ingezet, moet je wel de kennis en vaardigheid

dagbestedingslocatie voor cliënten. Als OR proberen we ook

hebben om ook daadwerkelijk een werkbijdrage te leveren. Dat is

pro-actief bezig te zijn. We hebben daar scholing voor gevolgd.

een prachtige uitdaging. Cliënten kunnen heel goed aangeven wat

Ik heb vijf bestuurders meegemaakt in mijn OR-periode en elke

ze willen en kunnen.

bestuurder heeft zo zijn eigen werkwijze. Als OR moet je steeds weer die relatie opbouwen en je positie en strategie bepalen. Wat

Knutseloma

dat betreft, heb ik een roerige periode meegemaakt. Een OR kan

Ik ben graag creatief bezig. Zo schilder ik bijvoorbeeld en ik zou

niet zonder achterban, maar diezelfde achterban moet de OR ook

nog graag een keer een kinderprentenboek maken. Dat lijkt

voeden in wat er leeft op de werkvloer. Een bepaalde periode was

me ontzettend leuk! Dan word ik een echte knutseloma. Ik pas

dit uit balans, maar dat ligt gelukkig alweer een aantal jaren achter

één dag in de week op ons kleinkind, samen met mijn man. Het

ons. OR-werk is weer leuk en uitdagend. Ik ben van de contacten en

mooiste wat je kan overkomen! Ik ben 60 jaar, maar ben nog lang

verbindingen maken. Niet alleen in mijn OR-werk, maar uiteraard

niet aan het afbouwen. Ik wil ook creatief blijven in mijn werk en

ook in mijn baan in de dagbesteding.

me blijven ontwikkelen. Ik werk gewoon tot ik stop met werken. En wat Severinus betreft; koester wat je hebt! Van beide zijden,

Aan de slag

medewerkers en organisatie. Wat je van buiten haalt, is niet altijd

Ik werk nu 17 jaar bij Severinus. Daarvoor heb ik in de jeugdzorg

lekkerder.

gewerkt bij de Sprankel in Veldhoven en bij Werken en Wonen (inmiddels Lunetzorg). In de periode tussen de Sprankel en Werken

Wilma Willemen

en Wonen ben ik een periode thuisgebleven met het opgroeien van

Regiebegeleider

onze kinderen. Ik heb een zoon en een dochter. In die periode deed ik veel vrijwilligerswerk, zoals de medezeggenschap op de scholen van de kinderen. Ik ben creatief en mijn wens om in de dagbesteding

121

122

123

Wim de Jong | Severinus 60 jaar

Een nuttige spiegel voor de Raad van Bestuur Ik zit nu ruim twee jaar in de Cliëntenraad. Inmiddels als voorzitter. Ik had al wat medezeggenschapservaring via de scholen van mijn kinderen. Met mijn moeder bezocht ik altijd de thema-avonden van de Cliëntenraad van Severinus, omdat mijn broer Gerben bij Severinus woont. Toen mijn kinderen van school waren, dacht ik dat ik mooi mijn ervaringen met de medezeggenschap zou kunnen inbrengen in de Cliëntenraad van Severinus. Binnen een paar maanden werd ik gekozen tot vicevoorzitter en

Bijzonder, maar voor mij heel gewoon

heb vanaf toen met de voorzitter het dagelijks bestuur gevormd.

Mijn broer is heel bijzonder, maar voor mij toch ook wel heel ge-

Vanwege het overlijden van zijn zus heeft hij de raad tussentijds

woon. Hij is vijf jaar ouder dan ik. Mijn moeder vertelde me vroeger

verlaten, waarbij het voorzitterschap onverwacht op mijn pad

toen ik een jaar of zeven was dat ik over enkele jaren de dingen

kwam. Ik ben één van de jongsten van de leden, maar de rol bevalt

beter zou kunnen dan hij. Best wel vreemd vond ik dat toen. Al van

me prima. Er vindt een zekere vernieuwing plaats in de raad en veel

jongs af aan woont Gerben in internaten. Hij heeft bij meerdere

dingen gaan wat vlotter en meer gestructureerd lopen. We hebben

organisaties gewoond. De ene plek beviel beter dan de andere. De

nu ook enkele scholingsdagen gehad voor een uitbreiding van onze

overgang van Goes naar Veldhoven was een ontzettende verbete-

inhoudelijke kennis en om beter als team te kunnen samenwerken.

ring voor Gerben en het gezin. Mijn ouders waren er ontzettend blij

En dat heeft goed geholpen. We willen ons als Cliëntenraad wat

mee. Overigens doordat Gerben in Zeeland heeft gewoond, heb-

meer professionaliseren. We bereiden ons werk goed voor en willen

ben we daar veel dingen beleefd, die we anders nooit zouden heb-

een nuttige spiegel zijn voor de Raad van Bestuur. We proberen

ben meegemaakt. De vakanties in die tijd aan zee waren erg leuk.

nu zelf keuzes te maken voor wat wij belangrijk vinden. Eén van de top-items nu is de zelforganisatie in de organisatie en hoe deze

Bij ons logeren

wordt ingericht. Daarnaast hebben we zingeving en ambachtelijke

Ik heb er nooit last van gehad een broer te hebben met een

afstemming op de agenda gezet. Over de agenda hebben wij

verstandelijke beperking. Tijdens een thema-avond over broers en

(voorzitter, vicevoorzitter en een wisselend lid) maandelijks een

zussen hoorde ik dat andere ‘brussen’ vaak op een tweede plan

vooroverleg met de bestuurder. .

kwamen. Ik heb daar thuis nooit last van gehad. Gerben logeert zo’n vier keer per jaar in ons gezin en dat gaat probleemloos. Hij

Je voelt je welkom

ziet daar ook erg naar uit. Hij weet dat hij ons kan vertrouwen en

Severinus heeft een warme familiecultuur. Je voelt je welkom. Er

dat het oké is tussen ons. Als hem iets dwars zit, merk ik het altijd

was altijd koffie en tijd voor een praatje, wanneer ik in het woonhuis

snel. Wat niet wil zeggen dat het dan meteen duidelijk is wát er aan

van Gerben kwam. De afgelopen jaren is er wel sprake van meer

de hand is. Gelukkig komen we daar na enige tijd wel achter, zodat

afkadering en minder tijd. De zorg is intensiever geworden, doordat

we hem toch vooruit kunnen helpen.

de behoefte aan zorg toenam. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Waar vroeger een gedragskundige zijdelings of niet betrokken was,

Wim de Jong

levert deze nu een belangrijke bijdrage. Dit vraagt ook meer van de

Broer en voorzitter Cliëntenraad

medewerkers. Het afschaffen van de slaapwacht in de woning van Gerben heeft veel impact gehad, vanwege de personele wisselingen die erop volgden. Daar is mijn broer erg gevoelig voor en dat was dus een zware tijd voor hem.

124

Severinus 60 jaar | Wim, Karin & Marloes van Kemenade

Volgend jaar ga ik een stapje hogerop! Ik ben 25 jaar en woon sinds 26 november 2017 bij Severinus aan de Heikantsebaan. Ik doe alles, het meeste eigenlijk, wel zelf. Andere bewoners hebben bijvoorbeeld hulp nodig bij tandenpoetsen of iets anders, maar ik kan dat allemaal zelf. Ik ben op de Heikantsebaan gaan wonen door ons pap. Verder weet ik niet hoe dat gegaan is, maar ik denk door de zorgbemiddelaar van Severinus. Uit huis gaan

met kinderen. Met mensen werken vind ik dus leuk. Het was in de

Volgens vader Wim was het ook het juiste moment voor Marloes

eerste week rond mijn verhuizing wel wennen op Berkt 14-16, want

om begeleid zelfstandig te gaan wonen. “Als wij 65 jaar zijn en

toen was er net een bewoner overleden. Ik werk 4,5 dag in de week

Marloes woont nog steeds bij ons, dan is dat niet gezond. Dus

en ben op vrijdagmiddag vrij.

toen deze mooie kans voorbij kwam voor een woning aan de Heikantsebaan, zei ik tegen Marloes dat het een mooie kans voor

Hobby’s

haar was om begeleid zelfstandig te kunnen gaan wonen. 300

Op dinsdag- en woensdagavond heb ik mijn hobby’s. Ik dans bij

meter bij het ouderlijk huis vandaan! Wij wonen namelijk aan

DéDé Dance in Zeelst en korfbal bij SDO in Veldhoven Dorp. Verder

Roost, een straat middenin woonwijk de Berkt. Ons bevalt het daar

wil ik totaal niet op de voorgrond, want daar heb ik geen behoefte

prima en wij willen ook nooit meer weg daar. Een heerlijk rustige

aan. Ik ga wel elk weekend naar huis. Heerlijk lekker uitslapen.

wijk. Voor mijn vrouw Karin was het moeilijk. De verhuizing uit huis

Voordat ik ga werken en ook als ik klaar ben met werken, ga ik bij

van Marloes viel ook nog samen met het vertrek van onze zoon Jan

mijn moeder langs. Dat is toch op weg naar mijn werk. Dan kunnen

voor 5 maanden naar Australië.” Moeder Karin vult aan: “Zo’n stap

we gezellig kletsen!

komt nooit uit, maar het is toch fijn dat zo’n kans voorbij komt. Ik heb me altijd het beeld voorgehouden dat Marloes op tijd uit huis

Stapje hoger

zou moeten gaan, net zoals andere kinderen. Ik vond het wel erg

Bij mijn geboorte was mijn bloed niet goed. Dat was heftig. Toen

moeilijk, maar ook goed.”

heb ik ook nog een hersenvliesontsteking en de ziekenhuisbacterie gehad. Gelukkig ben ik nu wel heel gezond. Verder heb ik geen

Werken met mensen is het leukst

vriendje. Daar hou ik me niet mee bezig. En als alles goed gaat,

Ik heb nooit gelogeerd bij Severinus, maar ben er meteen gaan

kan ik straks misschien wel zelfstandig gaan wonen. Maar nu moet

wonen. Ik ben twee keer gaan kijken. Eén keer met mijn ouders en

de leiding mij daar nog bij helpen, maar volgend jaar ga ik hopelijk

één keer ben ik er zelf naartoe gefietst. Werken deed ik al langer bij

een stapje hogerop! “En dat kan alleen met behulp van de leiding

Severinus, na de PWA-school. Ik heb gewerkt bij de Dienstengroep

van het huis. Alle lof voor de medewerkers van de Heikantsebaan.

in ‘t Stafveld en bij de Brink. Nu werk ik in twee woonhuizen: ik

Zij hebben zowel ons als Marloes ontzettend goed geholpen!”, zo

werk bij Hulst 6-8 en bij Berkt 14-16. Daar help ik in de huishouding,

besluiten haar ouders.

doe boodschappen, ruim op en breng bewoners in hun rolstoel naar de dagbesteding. Dat vind ik het leukste werk, want dan ben

Wim, Karin & Marloes van Kemenade

je onder de mensen. Bij de PWA-school heb ik ook stagegelopen

Ouders en dochter

op Huize Sele bij oudere mensen en kinderdagverblijf Dribbelhof

125

126

Severinus 60 jaar | Heer & mevrouw Van der Zwan

Zestig jaar zorg van een hoge kwaliteit “Erwin is als jong kind opgenomen geweest in de Klokkenberg i.v.m. zijn epilepsie”, vertelt vader Van der Zwan. “Daarna is hij naar Piusoord gegaan. Door mijn werk zijn wij indertijd verhuisd naar Veldhoven en is hij bij Severinus gaan wonen. Eerst op het Honk en daarna in woonwijk de Berkt. Tot zijn achttiende ging alles prima en zonder enig probleem. Daarna werd hij depressief en ging alles bergafwaarts. Erwin wordt helaas geleid door angst. Hij kan niet genieten en ziet alleen maar problemen.” Hij vervolgt: “Door de jaren heen is zelfs zijn huis voor hem aangepast

Van der Zwan. “Het is zorg van een hoge kwaliteit. Bij Severinus

en woont hij nu in een volledig aangepaste, nieuwe woning. Maar

wordt echt alles wat ze kunnen doen voor de volle 100% voor hun

ook dat helpt helaas weinig. Er zijn al heel wat deskundigen en

bewoners gedaan. Ik heb altijd gehoopt dat ze in de medicatiewereld

specialisten, ook vanuit het Centrum voor Consultatie en Expertise

wel iets zouden vinden op het gebied van depressiviteit. Helaas is

(CCE), bij hem geweest, maar helaas mocht niets baten. Erwin is nu

er nog niets gevonden om Erwin te helpen.”

48 jaar en de afgelopen jaren is hij alleen maar achteruit gegaan. Als er iets voor hem gedaan kon worden, werd dat gedaan. Er

50 jaar getrouwd

werd zelfs voor hem een apart team in dienst genomen om hem te

Ze vervolgt: “In april waren we 50 jaar getrouwd. We kunnen

begeleiden. Maar ook dat werkte niet.”

het samen goed vinden en heel goed praten over onze Erwin. Ik ben peuterleidster geweest en daarna heb ik een flinke periode

Lichamelijk mankeert hij niets

gewerkt op Merefelt. Ik heb MS (multiple sclerose), dus nu moet ik

Mevrouw Van der Zwan vertelt: “Ik weet nog goed dat één van de

zelf geholpen worden. Dat doet mijn man. Vanaf 1992 dacht men

deskundigen ons vertelde dat het rond zijn veertigste jaar wel beter

dat ik een hernia had, maar in 2000 kwam men tot de conclusie dat

zou gaan. Onze Erwin is nu 48 jaar en hij is alleen maar achteruit

ik MS heb. Aanvankelijk met een stok, daarna met een rollator en

gegaan.” “Iedere zondag ging ik naar hem toe, maar de laatste tijd

nu zit ik in een rolstoel.” Haar man besluit: “Ik heb op de Anthony

bekijkt de leiding of het verstandig is om langs te komen”, vertelt

Fokkersschool gezeten in de Binkhorststraat in Den Haag. Ik heb

de heer Van der Zwan. “Aanvankelijk kon ik nog een eindje met hem

daar geleerd voor electro-instrumentenmaker. Als Luchtmacht-

wandelen. Maar dat zit er niet meer in. Nu gaan we meestal nog

militair hebben wij zeven jaar bij de geleide wapens in Duitsland

maar een kwartiertje. Soms bellen ze al op dat ik beter niet kan

gewoond (4GGW). Daar ben ik opgeleid als radarspecialist. Daarna

komen. Hij is dan al van streek. In een seconde kan hij veranderen

heb ik 21 jaar gewerkt op de vliegbasis in Eindhoven. Omdat ik

van vrolijk naar agressief. Hij praat veel over de dood. Hij heeft echt

bevorderd werd tot adjudant, ben ik overgeplaatst naar de staf in

geen voorstelling van de dood. Volgens hem word je in een kist

Den Haag op de Binckhorststraat waar het voor mij eerder allemaal

onder de grond begraven, maar blijf je gewoon leven. En dat is heel

begonnen was. Tot mijn pensioen heb ik daar nog 4 jaar gewerkt.”

beangstigend. De logica die wij hebben, heeft hij niet. Lichamelijk mankeert hij niets. Hij is echter enorm groot en lomp en als hij

Heer en mevrouw Van der Zwan

agressief is, is hij erg snel.”

Ouders

60 jaar beste zorg “Severinus 60 jaar betekent 60 jaar de beste zorg die je als ouder van een kind met een beperking kunt krijgen”, vervolgt mevrouw

127

128

Een bundel van 60 mooie verhalen ter ere van het 60-jarig bestaan van Severinus.

Severinus Platanenlaan 28 5507 MD Veldhoven T 040 258 63 11 E info@severinus.nl I www.severinus.nl