Pakkende mama-verhalen
! a mama! m a m de rol van je leven
MAI’S ZOON VAN 17 STAPTE UIT HET LEVEN
”In zijn brief stond: ma, bedankt dat je zo goed voor me hebt gezorgd” HAD IK MAAR GEZWEGEN...
”Ik riep dat zijn papa een nietsnut was”
DE JUISTE BRIL VOOR JE KIND UITGETEST + TIPS VAN DE OPTICIEN
DIERENPLEZIER BOEKJE 15 LEUKE GEZINSUITSTAPJES
S.O.S. SLECHT RAPPORT!
ZO GA JE ER SLIM MEE OM
Aftellen
Sint!
naar de
IEF + SINTVERHAAL VAN MARC DE BEL + GRATIS SINTBR
Een dag in het internaat • Coole danspasjes stap voor stap • Extra veel kidsboeken
PRIKBORD ichten en jóúw brieven Leuke weetjes, nieuwe inz
Mama-brief
”Jij bent wit en ik ben zwart” ”Ons adoptiezoontje Florian komt uit Ethiopië. Ook al is hij nog maar vijf, hij is heel erg bezig met zijn afkomst. Hij houdt zelfs een dagboekje bij waarin hij af en toe een tekening maakt. En wij moeten er dan iets bij schrijven voor zijn echte mama. Mijn man gaat binnenkort naar Ethiopië op zoek naar Florians roots. Want dat hij anders is dan de andere kindjes, beseft hij maar al te goed. Hij zegt altijd: ’Jij bent wit en ik ben zwart.’ Maar voor nichtje Okke – hier samen met Florian op de foto – is onze zoon gewoon Florian, die net als zij van snoepjes en chipjes houdt. Dat hij een andere huidskleur heeft, ziet ze allang niet meer. Samen zijn ze twee handen op één mollig buikje!” Truus
& reacties!
1 jaar
gezegd! ”Mijn kleindochter was mij aan het plagen, toen bompa haar zei: ’Spaar uw bonni een beetje.’ Waarop zij antwoordde: ’Die krijg ik niet in mijn spaarpot, hoor!’ ” Liliane
6 libelle mama!
”Mijn zoontje wil niet mee naar huis” Melina: ”Als ik mijn zoontje van twee in de crèche ga halen, wil hij nooit mee. Ik moet vechten om zijn jas aan te doen, hij laat zich hangen, huilt en brult. Ik kijk er zo naar uit om hem op te halen en dan begint het...”
Zo veel langer zul je de pubergrillen van zoon- of dochterlief moeten verduren. Volgens Anne-Simonne Parent van de universiteit van Luik duiken de lichamelijke kenmerken van de puberteit bij onze kinderen steeds vroeger op in vergelijking met tien jaar geleden. Hou dus rekening met een puberperiode van vier à vijf jaar... Succes!
redacteur Carolien
T: ”Dit is gewoon een fase waar je kindje doorgaat. Het kan zijn dat hij binnenkort juist niet meer naar de kribbe wil en dan krijg je het omgekeerde effect. Je zult dus even op de tanden moeten bijten!”
coördinator eindredactie Els
K: ”Ik werk zelf in een crèche en daar zien we dit gedrag vaak voorkomen, en weer voorbijgaan. Het is vooral belangrijk dat je niet te ver meegaat in deze ’vertoning’. Niet het jasje telkens weer aan- en uittrekken, dingen beloven, enz. Als je zijn jasje echt niet aan krijgt, dan neem je hem gewoon een keertje mee naar huis zonder jas!”
Op schoot bij de Sint De Libelle Mama!➺ Lees de mooiste brieven redactie is altijd heel aan Sinterklaas van onze redactie braaf en zoet geweest... vanaf blz 70.
Echt
Mama’s voor mama’s
Facebookvraag Welke kleine leugentjes vertel jij aan je kinderen? Annemie: ”Dat de auto onmogelijk kan starten als niet alle gordels vast geklikt zijn. Als ik merk dat er nog een gordel niet aan is, laat ik de motor eens goed grommen zonder vooruit te rijden. Ze zijn er helemaal mee weg!” Els: ”Dat rijstwafels snoep zijn!” Veronique: ”Dat rondslingerend speelgoed opgezogen wordt door de stofzuiger. En dan is het weg!”
1 23 4 5
Kids only Joepie, herfstvakantie! Hebben mama en papa geen tijd voor je en slaat de verveling toe? Wat dacht je hiervan... Vang een dier in huis of in de tuin. Hoe groter, hoe beter. De kat telt niet mee. Zoek in het huis 26 voorwerpen die beginnen met de verschillende letters van het alfabet. Maak een toverbrouwsel in een emmer of pot die vuil mag worden. Goede toveringrediënten: modder, water, een beetje afwasmiddel, een drupje verf, blaadjes… Vraag een oud laken aan mama en teken er je eigen stad of dorp op. Waar is de school en het park?
F: ”Het beste is dat je gewoon kordaat bent en altijd hetzelfde doet: jas aan, zak pakken, zwaaien en weg. Zorg ervoor dat het een soort klein ritueel wordt en dat het niet te lang duurt.”
En wie helpt Anneleen? Anneleen: ”Mijn dochter van 13 mag dit jaar voor het eerst naar een fuif. Ze vraagt of ze één cocktail mag drinken. Maar is ze niet te jong voor alcohol?” Heb jij tips? Laat het ons snel weten via www.libelle.be/mamavoormama Heb je zelf een probleem waarbij je de raad van andere mama’s kunt gebruiken? Mail naar mama@libelle.be
Haal de weegschaal uit de badkamer en zoek alle voorwerpen in huis die 1 kilo wegen.
libelle mama! 7
Brillendossier
Dit is mijn favoriet!
De tips van opticien Leen Stoot • Kijk naar de trends van het moment. Vroeger werd er bij de keuze van een bril vooral rekening gehouden met de vorm van het gezicht, maar dat wordt steeds minder gedaan. • Een bril mag zichtbaar zijn. In tegenstelling tot vroeger is het geen schande meer om een bril te dragen. De monturen die ik voor Rio heb uitgekozen, vallen op en geven hem een vrolijke blik. • Afgeronde onderkanten maken je blik wat zachter. Omdat ik voor Rio zo’n brillen heb uitgekozen, kan hij verschillende opvallende monturen aan, zonder dat die gaan overheersen.
1 Rode bril (Ray-Ban, € 150). 2 Groene bril (Roger, € 180). 3 Flexibele titaniumbril (Lindberg, € 440). 4 Opvallende zwarte bril (Ray-Ban, € 105).
Met dank aan H&M en kidsLAB.
18 libelle mama!
Rio
Rio (8) wil een vrolijke bril
Hoe merk je dat je kind er één nodig heeft? Vaak is het moeilijk om te weten of je kind een bril nodig heeft. Jonge kinderen die oogproblemen hebben, kunnen dat niet altijd zelf vertellen. Bovendien zijn kinderen heel flexibel en kunnen ze hun ogen zodanig corrigeren dat het probleem niet altijd onmiddellijk duidelijk is. Toch zijn er een aantal aanwijzingen waaruit je kunt besluiten dat je kind met oogproblemen kampt. Baby’s die niet goed zien, zullen bijvoorbeeld weinig oogcontact maken met hun o mgeving en hebben vaak moeite om iets vast te nemen. Bij iets oudere k inderen worden oogproblemen dan weer vaak opgemerkt tijdens het spelen. Als ze bijvoorbeeld moeite hebben om een puzzel te leggen, niet goed binnen de lijntjes kunnen kleuren, boekjes heel dichtbij houden of dicht bij de tv gaan zitten, neem je het best eens contact op met de oogarts. Verder is het ook belangrijk om rekening te houden met mogelijke erfelijke aandoeningen. Ouders die zelf oogproblemen hebben, kunnen hun kinderen het best zo vroeg mogelijk laten testen. Dat gaat al vanaf de geboorte, want hoe vroeger het probleem ontdekt wordt, hoe beter en sneller het opgelost kan worden.
→
libelle mama! 19
Ik houw van jau
eerste liefjes
Piepjong zijn ze, maar van vlinders en verliefd zijn weten ze alles af.
Fien (4) en Nand (4) zijn al twee jaar een koppeltje Nand: ”Aan de schoolpoort wacht ik op Fien omdat ik niet graag zonder haar naar de speelplaats ga. Alles is leuker met Fien, zelfs verjaardagsfeestjes! Ze kan als de beste met de blokken en de auto’s spelen.” Fien: ”Ik loop heel graag hand in hand met Nand en ik zit ook graag naast hem. Als ik een tekening voor hem maak, plak ik er stickertjes van hartjes op!” Nand: ”Soms moet ik wenen als Fien mij in mijn rug stampt als we op de speelgoedtrein spelen. Maar ze blijft toch mijn enige liefje.”
”Fien kan heel goed met de blokken en de auto’s spelen!”
Dit vinden wij het leukst! Nand: ”Tikkertje spelen met elkaar!” Fien: ”Trouwen! We hebben dat in de klas gedaan en toen moesten we mooie kleertjes aandoen en een zoentje geven.” Met dank aan Maan, Inge Van Den Broek, Beberus, Morley, Dominique Ver Eecke en Bumba.
libelle mama! 33
MAMA openhartig
Voor ik het wist, was het eruit... We zeggen allemaal weleens iets tegen onze kinderen waar we later spijt van krijgen. Iets wat hen meer raakt dan je zou denken. Joke, Frank, Eva, Sofie en Veroniek vertellen, de deskundige geeft tips.
Joke (62) zei tegen haar kleinzoon (11) dat zijn papa een nietsnut is ”Pieter-Jan was een week bij mij, omdat mijn dochter Sofie - zijn mama - moest werken. Toen Sofie en Ivan scheidden, moest zij weer aan het werk om rond te komen, vóór die tijd bleef ze thuis voor de kinderen. Pieter-Jan had het er moeilijk mee, hij was het natuurlijk anders gewend. Hij was die dag honderduit over zijn papa aan het praten. Dat papa en hij naar de zee zouden gaan, en naar Disneyland, en dat hij van papa een nieuwe fiets kreeg. ’Papa is veel liever dan mama’, vatte hij het op een bepaald moment samen. Ik dacht dat ik ontplofte. Ik wist dat mijn dochter sinds de scheiding in moeilijke papieren zat. Haar ex betaalde de alimentatie
Natuurlijk kon Pieter-Jan dit allemaal niet weten, en natuurlijk is het voor een jongetje van elf leuker bij een weekendpapa die je rot verwent dan bij een strenge mama die ook nog eens op de centjes moet letten. Maar dat zo uit zijn mond te horen, was voor mij een brug te ver. Voor ik het wist, zei ik: ’Ik vind jouw papa helemaal niet zo lief. Hij doet mama en oma veel verdriet.’ Ik zag aan zijn gezichtje hoe mijn woorden hem kwetsten. Ik wilde het nog rechtzetten, maar hij liep weg om te gaan spelen. Toen ik er later die avond op probeerde terug te komen, zei hij niets. Sindsdien houdt hij een beetje afstand. Volgens mijn dochter ben ik overgevoelig en
”Ik zag aan zijn gezichtje hoe mijn woorden hem kwetsten. Ik wilde het nog rechtzetten, maar hij was al weggelopen om te gaan spelen” niet, hij lag dwars waar hij kon en twee keer per maand overlaadde hij de kinderen met cadeautjes. Geen wonder dat hij een ’superpapa’ was. Terwijl mijn dochter degene was die écht voor haar kinderen zorgde. Zij keek huiswerk na, zorgde voor gezonde maaltijden en was streng. Alleen maar omdat ze wilde dat de kinderen later mooie volwassenen zouden worden.
houdt hij net zo veel van me als ervoor, maar ik merk een verschil. Heel erg vind ik dat. Want eigenlijk kan ik het Pieter-Jan niet eens kwalijk nemen. Ik had zoiets gewoon nooit mogen zeggen. Zelfs al is zijn vader een onverantwoordelijke nietsnut - en dat is hij het blijft wél zijn vader. Door zoiets te zeggen, heb ik Pieter-Jan gekwetst en dat was wel het laatste wat ik wilde...”
Eva (36) stortte haar hart uit bij haar dochter Saartje (11) over een ruzie met haar zus ”Mijn zus en ik zijn water en vuur. We houden ontzettend veel van elkaar, maar er is toch ook wel sprake van rivaliteit tussen ons. Ze kan me - nog altijd! - doen ontploffen met kleine, stomme opmerkingen. Ze is mijn zus, ze weet als geen ander welke knopjes ze moet indrukken om me te raken... Een tijd geleden hadden we weer ruzie. Mijn zus zei dat ik mijn kinderen te vrij laat. Ik ben gescheiden van de papa van mijn zoon van dertien en dochter van elf, ik werk fulltime, ik ben niet thuis als ze van school komen. Op zich vind ik dat niet eens slecht, mijn kinderen zijn zelfstandig en verantwoordelijk. Maar mijn zus kan me dan steken onder water geven. Dan begint ze over de leuke gesprekken die ze heeft met haar kinderen als ze om vier uur thuiskomen van school en dat het toch zo belangrijk is om er te zijn voor je kinderen. Toen ik haar zei dat dat niet voor iedereen mogelijk is, bleef ze doorgaan. ’Het is je eigen keuze natuurlijk, maar ik vraag me soms af waarom jij kinderen hebt. Je hebt nooit tijd voor hen.’ Toen kregen we ruzie, natuurlijk. Het ligt voor mij gevoelig, ik zou uiteraard liever alle tijd van de wereld hebben, ik voel me er ook niet goed bij dat mijn kinderen elke dag naar de nabewaking moeten. Mijn zus vertrok met slaande deuren, op het moment dat mijn dochter Saartje binnenkwam. Ze vroeg wat er aan de hand was, en omdat het me op dat moment zo hoog zat,
vertelde ik haar wat er was gebeurd. Ik had op dat moment een klankbord nodig, en Saartje was er. Ze stelde me gerust, zei dat tante Nicky stom was, want dat ze heel gelukkig was. Ik kalmeerde en besefte dat ze gelijk had. Ik ben gescheiden en daardoor moet ik veel voor mijn rekening nemen. De opmerkingen van mijn zus waren gewoon kortzichtig en weinig meevoelend. Eigenlijk, besefte ik, lag het probleem bij haar. In plaats van me te steunen, viel ze me aan. Een paar dagen later belde ze me trouwens op om sorry te zeggen. Ze had het zelf moeilijk
begreep dat ik een kind van elf met zoiets belastte. Ze schreef dat ze altijd veel van mijn kinderen had gehouden, maar dat ik de band tussen hen kapot probeerde te maken. ’Ik weet dat ik fouten heb gemaakt, maar ik heb wel altijd geprobeerd er voor je te zijn. Los het voortaan zelf op, als ik toch zo’n slechte zus ben’, eindigde ze. Ik schaamde me te pletter. Ze heeft gelijk, ik had het verhaal nooit aan Saartje moeten vertellen, zeker niet in de hitte van het moment. Heel even was ik boos op mijn dochter, hoe kwam ze erbij het allemaal te gaan
”Ik had nooit gedacht dat Saartje er met Nicky over zou praten. Nu heb ik al weken niets meer van mijn zus gehoord” gehad, daarom had ze zo overdreven. We legden het bij, de ruzie was over. Maar een paar weken later ging Saartje een weekend bij haar logeren. Toen ze op zondagavond weer naar huis kwam, zei mijn zus niets. Ze zette haar gewoon af bij de voordeur en vertrok zonder meer. Ik begreep er niets van, tot ik een mail van haar kreeg... Saartje had het dat weekend over onze ruzie gehad en mijn zus wist dat ik er dus met haar over gesproken had. Mijn zus schreef dat ze het ongelofelijk laag van me vond dat ik mijn dochter tegen haar opzette. Dat ze niet
vertellen aan haar tante? Maar ik kan het haar niet kwalijk nemen, ze is nog een kind. Net daarom had ik het haar niet mogen vertellen... Het was niet mijn bedoeling mijn zus zwart te maken, het floepte er gewoon uit. Ik zou willen dat ik mijn kant van het verhaal kon doen, maar als ik mijn zus bel, neemt ze niet op. We praten nu al weken niet meer met elkaar. Dat vind ik heel erg, want ondanks haar gemene steken af en toe, hou ik van haar. Ik mis haar. Het is mijn eigen stomme schuld, ik had gewoon mijn mond moeten houden tegen Saartje.”
libelle mama! 13
→
ZO doe je dat
Zo eet je kind wél lekker gezond
Wil je een snoepgroentje? Elke dag een flinke portie groenten op tafel, dat is een must. Maar wat als je kind liever een boterham met choco eet? Met deze tips hou je er de sfeer in.
Hapje voor hapje
Aan tafel!
Geef zelf het goede voorbeeld
Spelen je kinderen altijd eerst hun vlees en aardappelen naar binnen en hebben ze daarna geen zin meer in groenten? Leer hen dan dat ze om de beurt een hapje vlees, aardappelen en groenten moeten eten. Zo hebben ze toch een beetje van alles binnen.
Als kinderen honger hebben, worden ze vaak huilerig en lastig. Probeer daarom op tijd aan tafel te gaan en eet zoveel mogelijk op dezelfde tijdstippen. Het kan ook helpen om enkele minuten op voorhand aan te kondigen dat jullie aan tafel gaan. Zo krijgt je kind de tijd om af te werken waar het mee bezig was en kan het zich voorbereiden op de maaltijd.
Probeer zoveel mogelijk samen met je kinderen te eten en eet hetzelfde als zij. Je kunt niet verwachten dat je kind groenten en fruit eet als je het zelf niet doet. Bovendien houden kinderen ervan om volwassenen na te apen. Dus als jij proeft, zullen ze ook sneller geneigd zijn om een hapje te proeven.
Samen in de keuken
Met een beetje fantasie...
Samen koken is een goede manier om je kind nieuwe smaken te leren kennen. Roep je zoon of dochter daarom regelmatig eens bij jou als je in de keuken staat en vraag of hij of zij wil meehelpen. Laat hen bijvoorbeeld de groenten spoelen, de aardappelen schillen of in de potten roeren. Als je samen met je kinderen kookt, zullen ze sneller geneigd zijn om van verschillende dingen te proeven. Want wat ze zelf maken, smaakt net dat tikkeltje beter.
en creativiteit kun je zelfs de moeilijkste eter z’n bord laten leegeten. Maak een grappig gezichtje met de groenten of verzin er een leuk verhaaltje bij. Als je ’bonen’ bijvoorbeeld ’prinsessenbonen’ noemt, zullen kinderen sneller geneigd zijn ze op te eten. Poepsimpel, maar het werkt.
Belonen werkt niet Gebruik geen chantagetrucjes en beloof je kind geen lekkernijen als het z’n bord leeg eet. In het begin zal dat misschien helpen, maar na verloop van tijd zal je kind z’n maaltijd zien als een noodzakelijk kwaad om iets lekkers te krijgen. Bovendien geef je op die manier aan dat zoetigheden beter zijn dan een gewone maaltijd.
Proeven, proeven en nog eens proeven Niet forceren Met mondjesmaat
Creatief met groenten
Een overvol bord werkt niet echt motiverend, zeker niet bij moeilijke eters. Schep daarom kleine porties op het bord van je kind of laat het zelf opscheppen. Zo zal het sneller z’n bord leegeten en misschien zelfs om een tweede portie vragen. Daarnaast kan het ook helpen om groente en vlees in kleine, hapklare stukjes te snijden. Dat maakt het voor je kind aantrekkelijker.
Kinderen zijn meestal niet zo gek op groenten. Vooral de slappe, warme groenten worden niet altijd geapprecieerd. De meeste kinderen houden van een knapperige beet en vinden beetgare groenten lekkerder. Een ander trucje om je kind meer groenten te laten eten, is door ze te verstoppen in ander eten. Zo zien groentepannenkoekjes en -quiches er veel lekkerder uit dan een bord met gekookte groenten.
Je kunt je kind niet dwingen om z’n bord leeg te eten. Integendeel: als je je kind forceert om iets op te eten, raak je al snel in een machtsstrijd verwikkeld. Samen tafelen zorgt op die manier voor spanningen, waardoor je kind langzamerhand een hekel krijgt aan eten. Als je kind weigert te eten, probeer je er beter niet te veel woorden aan vuil te maken. Als je je zoon of dochter geen aandacht geeft, is de kans groter dat hij of zij de volgende keer wel iets in z’n mond zal stoppen.
Als je kind niet veel lust, kun je het aanmoedigen om toch verschillende dingen te proeven. Het kan best zijn dat je kind niet meteen gek is op een bepaalde smaak, maar het na een tijdje wel leert te waarderen. Leg je er dus niet te snel bij neer als je kind zegt dat het iets niet lust, maar laat het een paar keer proeven. Begin met een kleine hoeveelheid en geef na verloop van tijd telkens een beetje meer, zodat je zoon of dochter aan de smaak kan wennen. Je zult hiervoor wel wat geduld nodig hebben, want soms moeten kinderen een bepaalde smaak wel tien keer proberen voor ze het lekker vinden.
Zo lusten ze wél spruitjes! Kinderen zijn meestal geen fan van spruitjes, kool en witloof. En wel omdat deze groenten bitter smaken en een zwavelachtige geur afgeven. Deze geur wordt sterker als je ze te lang kookt. Laat deze groenten daarom niet langer dan 7 à 10 minuten op het vuur staan.
Tekst: Carolien Saey.
libelle mama! 79
voorleesverhaal
Sint en Piet
gaan op vakantie!
Door Marc de Bel. Illustraties Nick Claes.
H
et is herfst. Maar het is nog altijd lekker warm. Niet zo heet als in de zomer, maar toch. In Spanje duurt de zomer immers veel langer dan hier bij ons in België en Nederland. Zwarte Piet wist met zijn zakdoek het zweet van zijn voorhoofd. Hij zucht diep en ploft op een grote sinaasappelkist. Zijn handen zijn ruw. Zijn armen doen pijn. Zijn benen voelt hij haast niet meer. Al de hele dag sleurt hij met zware kisten vol sinaasappelen. Hij is doodop. Ja, als je denkt dat de Sint en Piet het alleen maar druk hebben op 5 en 6 december, dan sla je de sinaasappel aardig mis. Ze zitten heus niet de rest van het jaar in hun huis in Spanje op hun luie konten, integendeel. In het najaar moeten immers al die sappige sinaasappelen worden geplukt en opgeslagen. Of denk je dat de Sint en Piet al die sinaasappelen kopen in een supermarkt of bij een fruitkweker? Niks daarvan! Ze kweken die allemaal zelf, in hun grote tuin in Spanje. Boomgaarden vol met sinaasappelen hebben ze. En allemaal gekweekt zonder gif. Echte biosinaasappelen zijn het dus. In de lente is het er heel mooi, dan staan al die sinaasappelbomen in volle bloei. De lucht gonst dan van de bijen en ruikt bedwelmend zoet. En wat later wordt het nog mooier, als de kleine sinaasappeltjes aan de takken verschijnen. Eerst niet groter dan een speldenknop, daarna zo groot als een knikker. Een groene knikker die elke dag groter en geler wordt. En uiteindelijk kleurt het bolletje
90 libelle mama!
oranje, als de ondergaande zon op een zwoele zomerdag... Daar denkt Piet aan, terwijl hij eventjes rust en intussen de kisten telt. ”Vierenhonderdzesenzeventig, vierenhonderdzevenenzeventig, vierenhonderdachtenzeventig...” Er lijkt echt geen eind aan te komen. Piet wordt er duizelig van. Zijn hoofd zoemt als een bijenkast. Hij tuimelt versuft achterover van de kist. Heel eventjes wordt alles zwart voor zijn ogen. Zo zwart als... Maar dan wordt de zwarte vlek opeens oranje. Alsof alle sinaasappelen voor zijn ogen samen tot een grote oranje vlek versmelten. Het lijkt wel alsof hij opeens midden in een tribune met Nederlandse voetbalsupporters is beland. ”Wat is er, Piet?”
lend toe. ”Wij hebben de laatste tijd allebei veel gewerkt, Piet. Wij zijn dringend aan wat vakantie toe. Dus heb ik twee vliegtuigtickets naar een tropisch eiland gekocht.” Piet gaapt de Sint verbijsterd aan. ”Echt waar?... Naar een tropisch eiland?” ”Ja, een tropisch eiland”, herhaalt de Sint. ”Koerakakoeka of zoiets, zo heet het. Kom op, we vertrekken over drie uur al! Of ga je liever niet mee?” Zwarte Piet gelooft zijn eigen oren niet. Op vakantie naar Koekakaroeka... of zoiets! Daar droomt hij al jaren van! ”Natuurlijk ga ik mee!” juicht hij. ”Waar jij gaat, ga ik ook! Jiehaa!” ”Zalig, niet?” zucht de Sint een dag later. Hij ligt languit op zijn grote strandhanddoek en geniet met volle teugen van de rust en het
Piet denkt aan zijn sinaasappelboomgaard, terwijl hij eventjes rust en intussen de kisten telt. ”Vieren honderdzesenzeventig, vierenhonderdzevenenzeventig...” vraagt de oranje vlek. De zachte, vertrouwde stem brengt Piet weer bij. Hij knippert met zijn ogen en schrikt zich een bult. Of liever: een reuzensinaasappel. Hij deinst verschrikt achteruit. Maar dan ziet hij dat de bolle vlek geen reuzensinaasappel is, maar... de Sint! Die ziet er erg koddig uit in dat ouderwetse oranje streepjesbadpak en met die zwemvliezen aan zijn voeten. ”Ma... Maar...” stamelt Piet. ”Wa... Wat...?” De Sint glimlacht hem stra-
zonnetje, dat heerlijk warm op zijn oranje gestreepte bolle buik schijnt. ”En of!” beaamt Piet. Hij gaat lekker ontspannen rechtop zitten, duwt zijn splinternieuwe zonnebril wat hoger op zijn neus en trekt zijn zwembroek op. Er staat geen wolkje aan de azuurblauwe lucht. Alleen een handvol vliegers. En veel meeuwen. Grote en kleine. Piet staart mijmerend naar de schuimende golfjes, die de zee steeds weer op het goudgele strand uitrolt. →
libelle mama! 91