KURS RYSUNKU PRAKTYCZNY I INSPIRUJĄCY PORADNIK DLA ARTYSTÓW POZIOM PODSTAWOWY
R
YSOWANIE TO DUŻO WIĘCEJ NIŻ JEDYNIE UMIEJĘTNOŚĆ SKOPIOWANIA NA PAPIER WYGLĄDU
DANEGO OBIEKTU. CZYNNOŚĆ TA POLEGA RÓWNIEŻ NA WYMYŚLANIU WŁASNYCH TEMATÓW I KOMPOZYCJI ORAZ ZNAJDOWANIA INDYWIDUALNYCH ŚRODKÓW ARTYSTYCZNEGO WYRAZU. NINIEJSZA KSIĄŻKA MA NA CELU NAKIEROWANIA CIĘ NA KREATYWNOŚĆ, PROPONUJĄC ROZWIJANIE SZKICÓW W RÓŻNICOWANE FORMY.
TO PRAWDA, ŻE NIEKTÓRZY LUDZIE RODZĄ SIĘ Z NIEZWYKŁYM TALENTEM W TEJ DZIEDZINIE, JEDNAK ZDARZA SIĘ TO RZADKO, A WIĘKSZOŚĆ ARTYSTÓW OSIĄGA WYSOKI POZIOM DZIĘKI PASJI I WYTRWAŁOŚCI. PATRZĄC NA PRACE ZNANYCH RYSOWNIKÓW MOŻNA MYŚLEĆ, ŻE ZOSTAŁY ONE STWORZONE BEZ WYSIŁKU, ALE TO JEDYNIE POZORY. ZA KAŻDYM DOBRYM RYSUNKIEM STOI DOKŁADNIE PRZEMYŚLANY POMYSŁ, PROJEKT ORAZ DŁUGA HISTORIA POMYŁEK I NIEUDANYCH POCZĄTKÓW. "RYSOWANIE TO UMIEJĘTNOŚĆ KREŚLENIA LINII, Z KTÓRYCH POWSTAJE ODWZOROWANIE OBRAZÓW RZECZYWISTOŚCI". WIZERUNEK TWARZY CZŁOWIEKA POWINIEN BYĆ OBRAZEM JEGO WNĘTRZA, WYDOBYWAĆ CECHY STANOWIĄCE O INDYWIDUALNOŚCI MODELA.
ZE WSZYSTKICH UMIEJĘTNOŚCI, JAKIE MOŻEMY ZDOBYĆ, RYSOWANIE WYDAJE SIĘ NAJPROSTSZE, GDYŻ WYMAGA MINIMALNEJ ILOŚCI SPRZĘTU: WYSTARCZY OŁÓWEK I KAWAŁEK PAPIERU. PODOBNIE JAK W WIELU INNYCH DZIEDZINACH ŻYCIA, TO, JAK WIELE ZYSKASZ DZIĘKI RYSOWANIU, ZALEŻY OD TEGO, JAK WIELE DASZ Z SIEBIE. RYSOWANIE JEST TO CZYNNOŚĆ WYMAGAJĄCA POŚWIĘCENIA, CHĘCI EKSPERYMENTOWANIA I GOTOWOŚĆ DO ZABAWY. W ZAMIAN OTRZYMASZ SATYSFAKCJĘ ORAZ ZDOLNOŚĆ LEPSZEGO DOCENIANIA OTACZAJĄCEGO CIĘ ŚWIATA.
PIERWSZE KRESKI PODSTAWOWE MATERIAŁY I PRZYBORY Jedną ze zalet rysowania jest to, że aby zacząć, potrzebujesz bardzo niewiele przyborów. Na początku będziesz potrzebować jedynie ołówków, papieru, gumki oraz nożyka.
OŁÓWKI Choć do opanowania podstaw rysowania nada się każdy ołówek, te tańsze mogą drapać papier i zmniejszyć komfort pracy. Warto wykosztować się na kilka dobrych ołówków ze sklepu z przyborami artystycznymi. Ołówki maja oznaczenia od H (twardy) do B (czarny) z towarzyszącymi cyframi oznaczającymi stopień twardości lub czerni. Na początek dobry Bedzie zestaw H, HB, 2B i 6B.
OSTRZENIE Ostry nożyk lub skalpel jest niezbędny dla właściwego zatemperowania końcówek ołówków. Ołówki do rysowania zazwyczaj ostrzy się w taki sposób, aby widoczny był spory kawałek grafitu, czego nie uzyska się za pomocą temperówki. Trzymaj ostrze pod niewielkim katem względem ołówka i zawsze wykonuj ruchy od siebie.
GUMKA Gumka to ważny element twojego zestawu przyborów. Absolutnie nie należy się wstydzić wymazywania błędów i wstępnych szkiców - to istotna cześć procesu rysowania. Kup dobrej jakości gumkę, nie za twarda i nie za gąbczasta. W sklepach dostępnych jest wiele rodzajów gumek, ale wszystkie one maja to samo zastosowanie.
ZANIM ZACZNIESZ Rysowanie to proces angażujący oko, umysł i rękę. To ważne, aby umożliwić każdemu z tych elementów jak najlepsze funkcjonowanie.
OKO Na tyle, na ile to możliwe, staraj się pracować przy dobrym oświetleniu- najlepiej przy świetle dziennym lub jasnym.
UMYSŁ To niezwykle ważne, aby rysowaniu zawsze towarzyszyła przyjemność. Popełnisz wiele błędów i wiele prac będziesz musiał zaczynać od początku. Staraj się rysować odważnie i zaakceptować, że pomyłki są nieodłącznym elementem nauki.
RĘKA Trzymanie ołówka tak jak przy pisaniu pozwala na wykonanie drobnych kontrolowanych ruchów palcami. Jednak podczas rysowania większość ruchów jest wykonywana za pomocą nadgarstka, łokcia i ramienia. Warto opanować rożne chwyty, aby zwiększyć paletę pociągnięć.
RYSUNKI SZRAFOWANE Szafrowanie polega na pomijaniu nadmiaru szczegółów w celu jak najczystszego przedstawienia formy. Jest to metoda oparta na uproszczeniu, ale niekoniecznie na braku wyszukania.
Krok1 Używając twardego ołówka, delikatnie naszkicuj ogólny zarys obiektów. Upewnij się, że każdy z przedmiotów ma właściwy rozmiar względem pozostałych. Staraj się wypełnić arkusz, nie ograniczaj się do niewielkiej przestrzeni na środku kartki, aby rysunek nie był zbyt ciasny.
Krok2 Ten etap pracy jest kluczowy dla wykonania udanego rysunku. Musisz właściwie zaznaczyć najważniejsze długości i Katy między poszczególnymi liniami. • Pomocnym narzędziem jest tutaj ołówek. Przytrzymaj go w pionie w odległości ok. 30 cm przed twarzą, po czym przechyl w taki sposób, aby ułożył się zgodnie z dana krawędzią obiektu. Następnie przenieś uchwycony kat na papier.
• Ołówek może także posłużyć w charakterze linijki. Zaznacz długość obiektu kciukiem na ołówku, po czym porównaj z długością innych elementów kompozycji. Następnie możesz przenieść zaobserwowane relacje na rysunek.
Krok3 Po zmierzeniu szerokości i wysokości danego obiektu-dopracuj szczegóły.
Krok4 Na tym etapie można użyć miękkiego ołówka do wyraźniejszego zaznaczenia i wykończenia głównych linii. Krok5 Wszystkie rozmazania, pomyłki i linie wytycznych usuwa się ostrożnie za pomocą gumki. Z trudniej dostępnych miejscach użyj jej samego narożnika.
MODULACJE SZRAFURY Aby uzyskać płynne przejścia od jasnego pola płaszczyzny do ciemnego, warto przećwiczyć modulacje szrafury. Trzy przykłady na ilustracji obok pokazują, w jaki sposób możemy modulować szrafurę.
Każdą kolejną linię szrafury kreślimy z coraz większym naciskiem na papier. Nacisk na papier zmniejszamy w obrębie każdej poszczególnej linii. Kreślimy linie szrafury (z lewej do prawej) coraz gęściej.
W rysunku ważnym elementem jest perspektywa. Rysowanie perspektywiczneprzedstawienie istoty, budynków, itd. w sposób plastyczny(3D). Perspektywę najłatwiej jest narysować, kiedy rysujemy architekturę. W przypadku zwierząt nie zawsze perspektywę można określić. Punkty figur powinny schodzić w jeden wspólny punkt, tak, aby perspektywa była poprawna.
STRUKTURY To podstawa prezentacji rozmaitych powierzchni, na przykład sierści, skóry lub rogu. Prawidłowo przedstawiona struktura powierzchni daje obserwatorowi nie tylko informację optyczną, ale również wrażenie materialnej namacalności; wydaje się, jakbyśmy czuli, czy sierść zwierzęcia jest sztywna czy jedwabista albo czy skóra jest wilgotna bądź sucha. Im więcej takich powierzchni zawiera twój repertuar sporządzanych rysunków, tym większa inwencję twórczą możesz rozwijać, rysując zwierzęta.
Struktury powierzchniowe powstają dzięki odpowiedniemu prowadzeniu ołówka, stosownie do kształtu i charakteru przedstawianej powierzchni. Zmienny nacisk ołówka na papier może ponadto zaakcentować miejsca jaśniejsze i ciemniejsze. Zaprezentowane poniżej przykłady ukazują rozmaite typy struktury bez odniesienia do konkretnego zwierzęcia.
Wodzimy ołówkiem po papierze szybkimi, wirującymi ruchami
Rysujemy drobne, śpieszne i gęsto zakreślane obwarzanki
Rysujemy spieszne krótkie kreseczki, biegnące w rozmaitych kierunkach, również krzyżujące się wzajemnie
Aby zaprezentować taką strukturę, kreślimy połączone ze sobą małe kwadraciki różnej wielkości
Kompozycja Szczególnie ważny przy kształtowaniu rysunku jest układ, kompozycja poszczególnych elementów. Na ograniczonej przestrzeni kartki należy umieścić elementy swojego rysunku i to w taki sposób, by najlepiej przekazać swoją myśl. Już sam rodzaj kompozycji może uczynić obraz agresywnym lub spokojnym, nudnym lub burzliwym. Zilustruję to na przykładzie przedstawionych poniżej obrazkach. Na rysunku po lewej jabłko jest umieszczone nieharmonijnie. Na obrazki środkowym jabłko spadło na dół i widać właściwie tylko pustą powierzchnię, która staje się w ten sposób ważniejszą częścią obrazu. Wreszcie na rysunku po prawej jabłko jest umieszczone w wyważonej relacji do otaczającej je powierzchni. Forma i powierzchnia oddziałują harmonijnie.
Umieszczony na płaszczyźnie przedmiot może nie mieć znaczenia, ale jego przesadzona wielkość może wzbudzać niepokój. Małe jabłko wydaje się jakby zawieszone w przestrzeni. Jeśli się je powiększy i pogrubi, wyda się wówczas być przyklejonym do ramy, dominuje w przestrzeni.