กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
กิง่ กาฝากรัก by คีตะธารา สงวนลิขสิ ทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิ ทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามลอกเลียนไม่วาส่วนใดส่วนหนึ่งในหนังสื อเล่มนี้ มิฉะนั้นจะถือว่ามีความผิดตามกฎหมาย จำานวนหน้า : 601 หน้า ราคาเต็ม : 395 บาท บรรณาธิ การ : พี่เจี๊ยบ คีตะธารา ปก : พีเ่ จี๊ยบ คีตะธารา จัดจำา หน่ ายในรู ปแบบ EBOOK , EPUB , หนังสื อ งานวรรณกรรม ภายใต้ นามปากกา “คี ตะธารา” ได้จดลิ ขสิ ทธิ์ เอาไว้ทุ กเล่ ม ห้ามมี การคัดลอด ดัดแปลงหรื อลอกเลี ยนไม่ ว่าจะด้วยเทคนิ คการ ตัด ต่ อ หรื อใด ๆ ที่ ส่ อเจตนาว่าละเมิ ดผลงานทุ กกรณี แม้จะเป็ น การคัด ลอกในบางส่ วนที่ ชื่ นชอบเอาไปใส่ ในงานเขี ยนของตน ล้วนมี ความผิ ดทางกฏหมายทั้ งสิ้ น
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
กิง่ กาฝากรัก แนวเรื่อง : โรมานซ์ เรื่ องราวความรักที่ผิดฝาผิดตัว ความเข้าใจผิดและการจมปรักอยู่ กับความรัก การหลงรักและการเฝ้ ารอ ผูห้ ญิงที่เหมือนเพียบพร้อมทุกด้าน แต่กลับน่าสงสารเพราะคิดว่าพ่อไม่รักไม่ตอ้ งการ เธอจึงพยายามจะทำาทุก อย่างเพื่อเรี ยกร้องความสนใจจากพ่อ แต่สุดท้ายเมื่อความจริ งเปิ ดเผย เธอ กลายเป็ นคนเนรคุณ ถูกกล่าวหาว่าเป็ นเพียงกาฝากที่มาขออาศัยใช้นามสกุล แม่ของเธอกลายเป็ นหญิงที่ทอ้ งไม่มีพอ่ แล้วใครคือพ่อของเธอ? ความเจ็บปวดประเดประดังเข้ามาหาเธอ เมื่อชายที่เธอรักเริ่ มตีตนออกห่าง เขาหันไปให้ความสนใจกับลูกสาวในไส้ของพ่อที่เธอหลงเข้าใจผิดมา ตลอดเวลาว่าเขาคือพ่อของเธอ แต่วา่ เธอมีชายอีกคนที่คอยให้ความช่วยเหลือและที่สาำ คัญเขาคน นั้นรักเธอมาก เขาต้องการเธอ ปรารถนาเธอ เกิดการแย่งชิงและเข้าใจผิด ระหว่างชายที่เธอรัก กับ ชายที่รักเธอ แต่เรื่ องราวยังไม่จบเมื่อชายที่หลงรักเธอและพร้อมจะทำาทุกอย่าง เพื่อเธอ สุดท้ายกลับกลายเป็ นพี่ชายต่างแม่ของเธอ เมื่อเขารู้ความจริ งเขาก็ เจ็บปวดอย่างมากแต่กย็ งั ไม่วางมือในการให้ความช่วยเหลือเธอ เขาหาวิธี กำาจัดหญิงซึ่ งเป็ นมือที่สามระหว่างเธอกับชายที่เธอรัก เรื่ องราวจะลงเอยอย่างไร เธอจะได้สมหวังกับชายที่เธอรักหรื อไม่ อย่างไร และพี่ชายที่เฝ้ ารักเธอมาตลอดนั้นจะทำาอย่างไรกับหญิงซึ่ งถูกตรา หน้าว่าเป็ นมือที่สาม 3
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
ตอนที่ 1 สายตาคมที่เจือแววหวานเงยหน้ามองไปยังท้องฟ้ า กว้างด้วยหัวใจที่สบั สนและว้าวุน่ อย่างที่ไม่ควรเป็ น เธอ ระบายลมหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะก้มมองต่าำ ลง ภัทร์จาริ น หญิงสาววัยยีส่ ิ บสามปี นัง่ อยูท่ ี่สระน้าำ ทอดอารมณ์แล้วปล่อยใจให้ล่องลอย สายตาคมเจือแวว ำ ่ไหวกระเพื่อมไปมาเพราะแรงแกว่งของ หวานมองพื้นน้าที ำ เท้าน้อย ๆ ที่ทอดลงไปกวัดแกว่งหยอกล้อกับพื้นน้าสี ำ กๆ คราม ด้วยหัวใจที่เหงาระคนน้อยเนื้ อต่าใจเล็ ในขณะที่เธอยังคงนัง่ อยูท่ ี่เดิม สายตาทอดมองพื้น น้าำ แต่หวั ใจดวงน้อยเริ่ มชุ่มชื่นขึ้น เมื่อมองเห็นใบหน้า สี่ เหลี่ยมได้รูปที่หล่อเหลาหมดจดของใครคนนั้นลอยเด่น ำ นากระเพื แล้วชัดขึ้น แม้เธอจะแกว่งน้าให้ ้ำ ่อมไหวมาก เท่าไร ใบหน้าหล่อ ๆ ที่ยงิ่ มองยิง่ เพลินนั้นก็ยงั คงนิ่งอยู่ ำ ดนิ่ง แต่ภาพ ภัทร์จาริ น หยุดแกว่งเท้าให้พ้ืนน้าหยุ ใบหน้าของเขาก็ยงั เด่นชัด ยิง่ ไปกว่านั้น เธอรู้สึกเหมือนมี
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
พลังที่อบอุ่นจากเจ้าของใบหน้าที่สถิตอยูก่ ลางใจของเธอ ไม่เคยลบเลือน กำาลังขยับเข้าใกล้เธอ ใบหน้ารู ปไข่เรี ยวหวานใสสะอาดหมดจดดูหวาน เย้ายวน ค่อย ๆ หันมาด้านหลังเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครคน หนึ่งย่อกายลงนัง่ ใกล้ ๆ “คุณอิชฌน์” รอยยิม้ น้อย ๆ ที่แสนหวานผลิบานราวกุหลาบแรก ำ างในยามฟ้ าสาง ทั้งสวย แย้มที่เอิบอาบฉาบด้วยหยาดน้าค้ ทั้งหวานและส่ งกลิ่นหอมจรุ ง ทำาให้หวั ใจของคนที่ได้มอง ต้องพลันสดใสขึ้นในบัดดล “คิดถึงใครอยูค่ รับ หนึ่งในความคิดถึง มีผมอยูด่ ว้ ย หรื อเปล่า” อิชฌน์ชายหนุ่มวัยสามสิ บเอ่ยถามพร้อมกับนัง่ ลง เคียงข้างเธอ ถอดถุงเท้าออก แล้วหย่อนปลายเท้าลงไป ก่อนจะหันไปมองดวงหน้าหวานละไมที่ดูหวานอย่าง ละมุนของเธอ สตรี ผวิ ขาวออกเหลือง เรื อนผมยาวสยาย เหยียดตรงถึงบั้นเอว รู ปร่ างบางอรชรอ้อนแอ้นงดงาม 5
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
เจ้าของดวงตากลมโตสุ กสกาวราวกับมีชีวิต ปลาย จมูกเล็กโด่งอย่างสวยงามรับกับเรี ยวปากอิ่มรู ปกระจับ สี ชมพูอ่อนอย่างเป็ นธรรมชาติ สองแก้มนวลมีรอยบุ๋มสลัก ไว้อย่างน่ารักเหมาะเจาะ “คุณจ๋ า” เขาเรี ยกเธอเบา ๆ เมื่อพิศมองเครื่ องหน้าที่งาม สรรพ เจ้าของหัวใจของเขา ที่มอบให้เธอแต่เพียงผูเ้ ดียว เป็ นเวลายาวนานถึงสองปี เขาไม่เคยชายตาแลใคร หัวใจ สถิตอยูท่ ี่เธอ เฝ้ าถนอมรักษาดวงใจเอาไว้อย่างอบอุ่น ใน ทุกเช้าค่าำ เขาต้องได้พบเธอ “ขา” เธอขานรับอย่างแสนหวานเมื่อหันมามองสบตาคม กล้าที่ดูฉลาดทันคนและมีพลังนั้น ก่อนจะแย้มเรี ยวปาก หวานเป็ นรอยยิม้ อีกครั้ง “มีอะไรหนักใจหรื อครับ บอกผมสิ คนดี” เธอระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อนึกถึงการ สนทนาของพ่อกับแม่ที่เธอผ่านไปได้ยนิ โดยบังเอิญ
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ลูกจ๋ าเรี ยนจบแล้วค่ะคุณพี่ขา คุณพี่กรุ ณาให้ลูก เข้าทำางานที่บริ ษทั ด้วยคนนะคะ” ปุณยาพร หญิงวัยเกือบห้าสิ บ ร้องขอนายจิตรดิลก ชายวัยหกสิ บปี ที่ชาำ เลืองสายตามามองหล่อนแล้วนิ่ง “นะคะคุณพี่” “ไม่ได้” นายจิตรดิลกปฏิเสธ “ทำาไมคะ ปุณยาพรเอ่ยถามด้วยเสี ยงที่เครี ยดขึ้นกว่าเดิม “ลูกจ๋ าจบพละมา แล้วคุณจะให้ลูกมาทำางานด้าน บริ หารมันจะได้ยงั ไง ในเมื่อคุณอยากให้ลูกทำางานที่บริ ษทั ทำาไมไม่ให้เรี ยนบริ หารตั้งแต่แรก ผมก็บอกคุณแล้ว” นายจิตรดิลกอธิบายทำาให้ปุณยาพรนิ่ง “อิฉนั อยากให้ลูกสามารถป้ องกันตนเองได้ เพราะ ภัยสมัยนี้ คุกคามผูห้ ญิงมาก” ำ ยงที่แผ่วลงแต่มนั แฝง ปุณยาพรบอกเขาด้วยน้าเสี ไว้ดว้ ยความขื่นที่คนอื่นยากจะเข้าใจ 7
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“มันก็จริ ง การเรี ยนศิลปะป้ องกันตัวหรื อเก่งด้าน พละก็เพื่อทำาให้สุขภาพดีดว้ ย แต่วา่ งานด้านบริ หารหากไม่ ได้เรี ยนมามันทำาไม่ได้หรอกนะ” “แล้วจะทำาอย่างไรคะ” หล่อนย้อนถาม “คุณมีสวนผลไม้อยูไ่ ม่ใช่หรื อ ลูกจ๋ าก็ดูแลอยูแ่ ล้ว นี่ ไม่จาำ เป็ นต้องมาทำางานที่บริ ษทั หรอก” นายจิตรดิลกแย้งขึ้น แต่ปุณยาพรกลับเงยหน้ามอง เขา “ก็เป็ นบริ ษทั ของเรา ลูกก็ควรมีส่วนร่ วมสิ คะ หรื อ ว่าคุณพี่จะให้พิมพ์อรมีส่วนในการบริ หารแต่เพียงผูเ้ ดียว” จิตรดิลกมองหน้าปุณยาพรนิ่งทำาให้หล่อนรี บหลุบ เปลือกตาลงต่าำ “ลูกจ๋ าก็ลูกของคุณพี่..เหมือนกันกับพิมพ์อร ไม่ใช่ หรื อคะ คุณพี่อย่าลำาเอียงนักเลยนะคะ ลูกโตแล้วแกจะ เสี ยใจ” นายจิตรดิลกขบกรามแน่น มันเหมือนมีอะไรจุก อกที่เขาไม่สามารถจะปริ ปากพูดหรื อบอกใครได้
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“หนูพิมพ์เรี ยนบริ หาร เหลือปี เดียวก็จะจบ หากคุณ อยากให้ลูกจ๋ าได้เข้าทำางานด้วยจริ ง ก็ควรให้เธอไปเรี ยน ด้านบริ หารมาจะดีกว่า” นายจิตรดิลกพูดจบก็เดินจากไป เหตุการณ์ที่ภทั ร์จาริ นได้ยนิ ทำาให้เธอรู้สึกน้อยใจ เพราะคิดว่าพ่อไม่รัก พ่อลำาเอียง พ่อสนใจแต่พิมพ์อรน้อง สาวคนเล็ก ที่ปุณยาพรผูเ้ ป็ นแม่พดู กรอกหูเธอ ให้เธอจดจำา ฝังใจมาเนิ่นนานนับตั้งแต่เกิดว่า พิมพ์อรคือลูกติดเมียน้อย ของพ่อ เป็ นลูกของจิณณภา ผูห้ ญิงที่พอ่ รักและเทิดทูน ที่สุด จิณณภามีลูกสองคน คนโตอายุมากกว่าเธอคือกิตติ ธัชเขาเป็ นเพื่อนรักของอิชฌน์คนรักของเธอ และก็พิมพ์อร อายุนอ้ ยกว่าเธอหนึ่งปี เป็ นสาวสวยที่คล่องแคล่วสดใส แต่งกายดีมีรสนิยมสมกับเป็ นสาวบริ หาร หล่อนเป็ นลูกรัก ของพ่อ ผิดกับเธอที่ดูเหมือนจะมีแม่เพียงคนเดียวที่คอย ดูแลเอาใจใส่ “มีอะไรกวนใจครับ คุณจ๋ า บอกผมสิ ครับ” 9
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
อิชฌน์เอ่ยถามอีกครั้งทำาให้เธอยิม้ ออกมา “นิดหน่อยค่ะ” “บอกผมได้ไหม เราสัญญากันแล้วว่าเราจะคุยกัน ทุกเรื่ อง” เธอมองหน้าเขา “คุณแม่ขอให้คุณพ่อรับจ๋ าเข้าทำางานที่บริ ษทั ด้วย แต่คุณพ่อปฏิเสธ เพราะว่าจ๋ าจบพละมา” อิชฌน์เปล่งเสี ยงหัวเราะออกมาเบา ๆ “นึกว่าเรื่ องอะไร” เธอยกมือตีแปะที่ตน้ ขาของเขา “มีอะไรน่าขำาล่ะคะ จ๋ าเครี ยดอยูน่ ะ คุณพ่อลำาเอียง” “ก็ใครจะรับคนที่จบพละเข้าทำางานล่ะครับ นอกจากจะเข้าไปทำางานเป็ นยาม บอดีการ์ด” เธอทำาหน้ามุ่ย “เรี ยนต่อสิ ครับ เรี ยนด้านบริ หาร ไม่เห็นยากเลย” เขาบีบมือบางไว้แน่นแล้วหันไปมองหน้าเธอพลาง ยิม้ เย็น “เรี ยนต่อสิ ครับ ปริ ญญาโทด้านบริ หาร”
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
เธอมองหน้าเขา “ผมรอได้ หรื อเราจะแต่งงานกันแล้วคุณค่อยเรี ยน ต่อก็ได้ หรื อไม่ แต่งงานกับผม แล้วไปช่วยผมบริ หาร โรงแรม หรื อจะแต่งงานแล้วเป็ นบอดีการ์ดของผมดีนะ” เธอขว้างค้อนให้เขาอย่างน่ารักแล้วมองไปเบื้อง หน้า “รู้สึกเหมือนคุณจะเป็ นฝ่ ายได้นะคะ” “แน่นอนสิ ผมเป็ นมดแดงเฝ้ ามะม่วงมาสองปี กว่า ขืนชักช้า คงถูกเจ้าแมงวันทองตัวฉกาจมาแย่งมะม่วงของ ผมไปแน่ ๆ” เธอยิม้ กว้าง “แต่งงานกับผมเถอะนะ หากอยากเรี ยนต่อ ผมก็ไม่ ห้าม ไม่ตอ้ งกังวลเรื่ องบริ ษทั ของคุณ เพราะเมื่อแต่งงาน กับผมแล้ว อันดับแรกคุณมีหน้าที่คือต้องเป็ นแม่ให้ลูกผม แล้วยังต้องเป็ นบอดีการ์ดให้ผมด้วย เพราะฉะนั้นเรื่ องการ บริ หารงาน ไม่ตอ้ งคิดเลย” “แล้วใครจะดูแลที่สวนของจ๋ าล่ะคะ” เธอเอ่ยถามพร้อมมองหน้าเขา 11
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“ผมนี่ไงครับ อย่าลืมนะว่า โรงแรมของผม มีสาขา อยูต่ ามจังหวัดท่องเที่ยวของไทยรวมแล้วกว่า ยีส่ ิ บจังหวัด แล้วที่สวนของคุณ ผมก็มีโรงแรมอยูท่ ี่จงั หวัดนั้นด้วย” เธอเชิดหน้าขึ้น “ทำาไมคุณไม่หาสาวบริ หารมาเป็ นแฟนนะ” “เอางั้นหรื อครับ คุณอนุญาตแล้วใช่ไหม งั้นผมหา เอาใกล้ ๆ ดีกว่า คุณพิมพ์ท้งั สวย น่ารักแล้วอ่อนหวาน ผม ขอเธอมาเป็ นแฟนดีกว่า ไม่ตอ้ งเสี ยเวลาทำาความคุน้ เคย มาก” เพียงแค่เขาเอ่ยชื่อของพิมพ์อร ก็ทาำ ให้ความสดใส ในอารมณ์ของเธอ เริ่ มขุ่นขึ้นทันที ภาพใบหน้าที่สวยและ อ่อนโยนของหญิงสาววัยยีส่ ิ บสองลอยเด่น หล่อนเป็ นที่รัก ของพ่อ เป็ นลูกที่พอ่ มอบรอยยิม้ และการเอาใจใส่ ดูแล ำ อย่างสม่าเสมอ “ก็ลองดูสิคะ จ๋ าไม่เอาคุณไว้แน่” เพียงเท่านั้นเขาก็เปล่งเสี ยงหัวเราะออกมาอย่างน่า ฟัง แล้วรวบมือบางของเธอขึ้นจุมพิตเบา ๆ
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“หัวใจของผมส่ งมอบให้คุณนานแล้ว ไม่วา่ จะ อย่างไรผมก็ไม่สามารถมองใครได้อีก ต่อให้ผหู ้ ญิงคนนั้น ำ ทั้งสวย ทั้งสาวทั้งหวานและร่ ารวยก็ เถอะ” เพียงเท่านั้นรอยยิม้ หวาน ๆ ก็กลับคืนสู่ดวงหน้า เรี ยวสะอาดของเธออีกครั้ง แต่ทว่าห่างออกไป กิตติธชั ชายหนุ่มวัยสามสิ บปี ลูกชายคนแรกของนายจิตรดิลกกับ คุณจิณณภา กำาลังทอดสายตามองมายังทั้งสองด้วยหัวใจที่ เจ็บแปลบ “กิต” จิณณภาหญิงวัยห้าสิ บเศษ ร้องเรี ยกลูกชายของ หล่อนเบา ๆ เมื่อเห็นเขาเดินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากที่ หล่อนมองเห็นเขายืนทอดสายตามองไปที่สระน้าำ “ครับแม่” เขาตรงไปหาแม่ของเขา “ต้นไม้ที่ยงั ไม่มีรากแก้ว แม้จะเป็ นไม้ยนื ต้นที่เป็ น ไม้ใหญ่ แต่ตราบใดที่มนั ยังไม่หยัง่ รากแก้ว ก็ยงั อาจล้มตาย ได้ ถ้าขาดการดูแล ให้นา้ ำ ใส่ ปุ๋ย” 13
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
หล่อนมองหน้ากิตติธชั นิ่ง “ถอนหัวใจกลับมาซะนะลูก” เขามองหน้าแม่ของเขา “มันจะดีไม่ใช่หรื อครับ หากผม ได้แต่งงานกับ น้องจ๋ า” จิณณภามองไปรอบตัวอย่างระมัดระวัง “แม่บอกให้หยุดไง ถอนใจกลับคืนมา อย่าปักใจรัก เด็กคนนั้น เธอเป็ นน้องสาวของกิตนะ” “ผมรู้วา่ ไม่ใช่ จ๋ าไม่ใช่ลูกสาวคุณพ่อ เธอไม่ใช่นอ้ ง สาวของผม หากว่าผมได้แต่งงานกับเธอ แม้เรื่ องราวจะถูก เปิ ดเผย แต่เธอก็ยงั สามารถอยูท่ ี่นี่ในฐานะลูกสาวคุณพ่อ ได้ใช้นามสกุลของคุณพ่อต่อไป” “กิตติธชั ” จิณณภาเรี ยกชื่อเขาเหมือนปรามอยูใ่ นที “ทำาไม ต้องเป็ นภัทร์จาริ น” “ผมรักเธอ ผมพยายามตัดใจแล้ว พยายามถามใจตัว เองแล้ว เธอไม่มีอะไรบกพร่ อง” กิตติธชั ยืนยันพร้อมอธิบาย
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“นัน่ เป็ นเพียงความสงสารเท่านั้น ไม่ใช่ความรัก” จิณณภายังคงแย้ง “ไม่จริ งครับแม่ อนุญาตผมเถอะครับ” จิณณภาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก “หากว่าแม่อนุญาต แล้วภัทร์จาริ นจะยอมหรื อ ใน เมื่อเธอคิดว่า กิตคือพี่ชายของเธอ แล้วที่สาำ คัญ ภัทร์จาริ น มีคุณอิชฌน์อยูแ่ ล้ว กิตก็เห็นว่า คุณอิชฌน์รักภัทร์จาริ น และจริ งใจกับเธอมากแค่ไหน” “ผมไม่สน” “แต่พิมพ์สนค่ะ” เสี ยงที่แทรกดังผ่านมาจากหน้าห้องนั้นทำาให้จิณณ ภารู้สึกใจหาย “พิมพ์” หญิงสาววัยยีส่ ิ บสอง สวมเครื่ องแบบนักศึกษาก้าว ตรงมาหากิตติธชั “ลูกไม่มีพอ่ คนนั้น โกงพ่อของพิมพ์ อาศัยความ ใจอ่อนของคุณแม่เข้ามาอาศัยในบ้านของเรา มีส่วนใน ทรัพย์สมบัติ คุณพ่อส่ งเสี ยงให้เรี ยนได้อยูด่ ีกินดี ได้ใช้ 15
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
นามสกุลมานานแล้ว พิมพ์จะไม่ยอมให้มนั ขยับฐานะมา เป็ นพี่สะใภ้ของพิมพ์อย่างเด็ดขาด” “พิมพ์อร” กิตติธชั มองหน้าน้องสาวนิ่ง “มันเรื่ องของพี่ พี่ตดั สิ นใจแล้ว” “พิมพ์มนั่ ใจว่า คุณพ่อก็ไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน ทางที่ดี มันก็เรี ยนจบแล้ว คุณแม่ควรจะไล่สองแม่ลูกนัน่ ไปดีกว่าค่ะ อย่าให้อยูท่ ี่นี่อีกต่อไปเลย มันเรี ยนจบแล้ว พิมพ์กลัวว่านางแม่ของมันจะพยายามหาทางให้มนั มีส่วน ในทรัพย์สินของเรา” ำ “พอเถอะพิมพ์ หนูไปอาบน้าเถอะนะ เดี๋ยวคุณพ่อ คงกลับ จะได้ทานอาหารกัน” จิณณภาร้องบอกหมายจะให้พิมพ์อรหยุด แต่ หล่อนกลับเดินเข้ามาหาพี่ชาย “พี่กิตคิดหักหลังเพื่อนรักที่คบกันมานานได้หรื อ คะ พี่อิชฌน์รักแม่นนั่ ยกมันให้เขาไปเถอะค่ะ พี่อิชฌน์ ฐานะไม่ดอ้ ยไปกว่าเรา แม่นนั่ ไม่ลาำ บากหรอกค่ะ หากพี่
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
กิตรักมันจริ ง ก็ควรจะดีใจที่เห็นคนที่พี่รักมีความสุ ข ดีกว่า แย่งชิงมานะคะ” “พี่ตดั สิ นใจแล้ว” กิตติธชั ลุกขึ้นมองหน้าแม่ของเขาก่อนจะเดินออก ไป “แม่คะ” พิมพ์อรหันไปหาแม่ หมายจะหาฝ่ ายสนับสนุน “พอเถอะพิมพ์ ไม่มีใครรู้เรื่ องนี้ หรอก คุณพ่อ กำาชับแม่วา่ อย่าบอกให้ลูกรู้ แม่มนั่ ใจว่า ภัทร์จาริ นก็ไม่รู้ เรื่ องนี้ เพราะฉะนั้นขอให้มนั จบแค่น้ ี ต่างคนต่างอยูน่ ่ะ ดีแล้ว แม่มนั่ ใจว่าคุณพ่อไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะ อย่างไรเสี ย ภัทร์จาริ นก็คือน้องสาวของกิตติธชั ” จิณณภาอธิบาย “พิมพ์ตอ้ งการให้คุณแม่ไล่สองแม่ลูกนัน่ ออกไป จากบ้านเรา พิมพ์ไม่อยากเห็นหน้ามัน มันเย่อหยิง่ จองหอง พิมพ์เกลียดมัน” ำ ยงที่จริ งจัง เมื่อมอง พิมพ์อรเอ่ยออกมาด้วยน้าเสี ตามหลังพี่ชายออกไป ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนของ 17
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
ตนท่ามกลางความกลัดกลุม้ ของจิณณภา เป็ นเพราะหล่อน ที่ไม่ควรบอกความจริ งกับลูก แต่เพราะความคับแค้นใจ แล้วเกรงว่า นายจิตรดิลกจะไปหลงรักปุณยาพรเข้าจริ ง หล่อนจึงหวังจะให้ลูกช่วยกีดกันแต่กลายเป็ นว่า หล่อน สร้างปัญหาให้ครอบครัวเสี ยเอง เพราะหากว่ากิตติธชั กับพิมพ์อรไม่รู้วา่ ภัทร์จาริ น ไม่ใช่ลูกสาวของนายจิตรดิลก ทั้งสองคงไม่มีความรู้สึก แตกต่าง กิตติธชั ก็คงไม่หลงรักเธอ และพิมพ์อรเองก็คงไม่ ริ ษยาแบบนี้ “คุณอิชฌน์ไปแล้วหรื อลูกจ๋ า” ปุณยาพรเอ่ยถามภัทร์จาริ น “ค่ะแม่” ภัทร์จาริ นตอบปุณยาพรแม่ของเธอเมื่อเดินกลับมา เรื อนหลังเล็ก ซึ่งเป็ นที่อยูข่ องเธอกับแม่ นับตั้งแต่เธอเริ่ ม จำาความได้ เธอไม่เคยได้เข้าไปอาศัยอยูบ่ นตึกใหญ่ที่โอ่อ่า แห่งนั้น ที่นนั่ มีพอ่ ของเธอ แม่เลี้ยงและลูกชาย ลูกสาว
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ทำาไมแม่ ยอมเขามานานขนาดนี้ คะ แม่บอกจ๋ าว่า แม่เป็ นเมียหลวง จ๋ ารู้สึกว่ามันไม่ยตุ ิธรรมเลยสักนิด” ปุณยาพรลอบระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ “แม่มีลูกยาก แม่แต่งงานกับพ่อนานแล้ว แม่กย็ งั ไม่ ตั้งท้องสักที ทำาให้คุณพ่อมีแม่ใหม่คือคุณแม่จิณณภา ซึ่ง พอได้เธอมาไม่นานเธอก็ทอ้ ง ได้คุณกิตติธชั มา จากนั้นอีก หลายปี แม่กม็ ีหนู” “แล้วแม่เลี้ยงของจ๋ าก็มีพิมพ์อร ที่แย่งทุกอย่างไป จากจ๋ า โดยเฉพาะความรักจากคุณพ่อ ท่านไม่เคยหยิบโยน มาให้จ๋าเลย ท่านทำาเหมือนจ๋ าไม่ได้เป็ นลูกสาวของท่าน แม้จะเอ็นดูอยูบ่ า้ งแต่จ๋ามัน่ ใจว่า ท่านรักพิมพ์อรมากกว่า จ๋ า” “โถลูกจ๋ าของแม่” ภัทร์จาริ นกำามือแน่นเมื่อมองไปยังตึกใหญ่ “จ๋ าได้ยนิ แม่เล่าเรื่ องนี้ ให้จ๋าฟังมาตั้งแต่จ๋าจำาความ ได้ จ๋ าเกลียดสองแม่ลูกนัน่ มากที่สุด เกลียดที่สุด จ๋ าไม่ อยากอยูท่ ี่นี่” “ไม่ได้นะลูก เขาคือคุณพ่อของหนู” 19
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
เธอหันไปมองหน้าแม่ “แต่เราก็มีสวนผลไม้ของคุณตากับคุณยายนี่คะแม่ เราอยูไ่ ด้ค่ะ จ๋ าเลี้ยงแม่ได้อย่างสบาย ไม่ตอ้ งทนอยูท่ ี่นี่ ก็ได้” ปุณยาพรรู้สึกใจหาย เพราะสิ่ งที่ลูกพูด มันถูกต้อง ทุกอย่าง หล่อนก็ใช่วา่ จะสิ้ นไร้ไม้ตอก ทรัพย์สมบัติของ หล่อนก็มี ทำาไมต้องทนอยูท่ ี่นี่ แต่คาำ ตอบก็คือหล่อนรักเขา หล่อนปักใจรักนายจิตรดิลกมานานหลายสิ บปี จนวันนี้ก็ ยังรักไม่เปลี่ยนแปลง ขอแค่ได้เห็นหน้าเขา ได้ดูแลรับใช้เขา เท่านั้น หล่อนก็พอใจแล้ว หากจะให้ยา้ ยออกไป หล่อนคงทำาใจไม่ ได้ เพราะรักเขามากเหลือเกิน “จ๋ าจะแต่งงานค่ะแม่ เราจะย้ายออกไป หากแม่ไม่ ชอบที่สวน แม่กอ็ ยูท่ ี่บา้ นคุณอิชฌน์ได้” “ไม่หรอกลูก แม่อยากให้หนูเรี ยนต่อ อย่าเพิ่ง แต่งงานเลยนะลูก” เธอมองหน้าแม่
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ความรักคือชีวิต รักดัง่ ชีวิต หากรักใครก็รักจน หมดหัวใจ รักไปจนหมดลมหายใจ ส่ วนการแต่งงานคือ ความฝัน” ปุณยาพรรวบมือบางไว้อย่างอบอุ่น พร้อมกับมอง ดวงหน้าที่หวานใสของเธอ “หนูเป็ นผู ้หญิงที่ฝันดี ฝันเป็ นสุ ขที่สามารถฝันถึง เรื่ องแต่งงานแล้วหนูกส็ ามารถตื่นขึ้นมาพบกับความเป็ น จริ งเพราะมีคนที่พร้อมจะแต่งงานกับหนู แม่ดีใจ แต่วา่ ” ภัทร์จาริ นมองหน้าแม่ที่นิ่งไปชัว่ อึดใจ “อย่าเพิ่งเลยนะลูก หนูอายุยงั น้อย แม่อยากให้เรี ยน ต่อแล้วมาช่วยงานคุณพ่อ ทำาให้คุณพ่อรัก ไว้วางใจ แล้ว หนูจะได้เป็ นส่ วนหนึ่งของบริ ษทั ” “จ๋ าไม่ตอ้ งการค่ะแม่ บริ ษทั มีพี่กิตติธชั อยูแ่ ล้ว และ อีกไม่นาน พิมพ์อรเรี ยนจบก็จะมาช่วยงานคุณพ่อได้ จ๋ ามี สวนผลไม้เป็ นร้อย ๆ ไร่ จ๋ าสามารถหารายได้จากที่นนั่ ได้ ปี ละเป็ นสิ บล้าน เราอยูไ่ ด้ค่ะแม่” เธอหันข้างให้แม่ 21
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“แล้วจ๋ ายังมีคุณอิชฌน์อีก เขาคือลมหายใจของจ๋ า ไม่จาำ เป็ นต้องทนอีกแล้วค่ะแม่” “แต่แม่รักพ่อของหนูมาก..เห็นใจแม่เถอะนะ แม่ ไม่อยากไปจากเขา” ำ ยงที่เปล่งออกมาสัน่ เครื อ คำาสารภาพของแม่ น้าเสี มันทำาให้หวั ใจของเธออ่อนล้า “แม้วา่ คุณพ่อไม่เคยใยดีคุณแม่ ไม่เคยย่างกายมาที่ นี่เลยงั้นหรื อคะ” เธอพูดจบก็เตรี ยมเดินไปที่หอ้ ง “เรี ยนต่อนะลูก อย่าเพิ่งแต่งงานเลย แม่ขอร้อง” ปุณยาพรร้องบอกเธอพร้อมกับหันตามทำาให้ภทั ร์ จาริ นหยุดแล้วหันไปมองหน้าแม่ที่มองมาหาเธอด้วย สายตาเว้าวอน ก่อนจะเดินกลับไปที่หอ้ ง ทรุ ดกายลงนัง่ ที่ ปลายเตียงด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง ----------------------------------------------------อิชฌน์เลี้ยวรถไปยังโรงแรมระดับห้าดาวของเขา ซึ่งอยูห่ ่างจากสนามบินไม่มากนัก เป็ นที่พกั สำาหรับนักการ
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
เมือง และคนดังที่มีชื่อเสี ยงเกือบทัว่ โลกที่เดินทางมา ประเทศไทย จะต้องเข้าพักที่โรงแรมของเขาแห่งนี้ ำ นนี้มีการพบปะสังสรรค์ของกลุ่มนักการ ในค่าคื เมืองพรรคหนึ่ง เขาจำาเป็ นต้องมาดูแลเป็ นพิเศษเพราะว่า บุคคลที่เข้าร่ วมคือพ่อของเขาเอง นายกสิ ณ บุลากร รัฐมนตรี วา่ การกระทรวงพาณิ ชย์ “เรี ยบร้อยดีไหม” อิชฌน์เอ่ยถามนายทรงพลผูช้ วยของเขา “เรี ยบร้อยครับ” “ดูแลให้ดีนะ” ทรงพลชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกับเขา ซึ่งถือว่าเป็ นเพื่อน รุ่ นเดียวกันยิม้ กว้าง “อย่างห่วงเลยครับเจ้านาย ท่านรัฐมนตรี มาเป็ น แขกพิเศษด้วย รับรองผมจัดเต็มที่” “ดีมาก” “อ้อ อีกห้องหนึ่งมีกลุ่มอัยการและผูพ้ ิพากษา ก็มา ทานอาหารที่หอ้ งพิเศษของเราครับ” อิชฌน์ยน่ คิ้ว 23
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“ท่านผูพ้ ิพากษาศาลฎีกา คุณผดุงเกียรติไงครับ” ทรงพลอธิบายเพิ่ม “อ๋ อ” อิชฌน์พยักหน้ารับทราบแล้วเตรี ยมจะเดินไปดู ความเรี ยบร้อย แต่สายตาคมก็ตวัดไปมองเห็นกลุ่มของ นักกีฬาชื่อดังที่ได้รับเหรี ยญทองนำาชื่อเสี ยงมาให้ประเทศ ในกีฬาที่ผา่ นมา เขามองดูชายหนุ่มวัยยีส่ ิ บห้าปี นักฟุตบอกที่กาำ ลัง มาแรง ซึ่งเป็ นลูกชายคนเดียวของท่านผูพ้ ิพากษาผดุง เกียรติ แต่นนั่ ไม่อาจจะทำาให้เขาสนใจได้เท่ากับ ชายหนุ่ม ผูน้ ้ ี แอบหมายปองภัทร์จาริ นเช่นเดียวกับเขา “คุณอิชฌน์” คมกริ ชร้องเรี ยกเขาเมื่อหันมาเห็นในขณะที่อิชฌน์ เตรี ยมจะจากไปเพราะไม่อยากเผชิญหน้า “ไม่คิดว่าจะได้พบคุณ” “ผมต้องมาครับเพราะที่นี่คือโรงแรมของผม” อิชฌน์หนั ไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาของชายรุ่ น น้องนิ่ง
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ผมจองห้องอาหารไว้แล้ว อยูท่ างไหนครับ” อิชฌน์หนั ไปมองหน้าพนักงานคนหนึ่งที่รีบเข้ามา ต้อนรับอย่างนอบน้อม “เชิญทางนี้ เลยครับ” โค้ชและเพื่อนร่ วมทีมของเขาเดินตามพนักงานไป แต่ทว่าคมกริ ชกลับเดินใกล้เข้ามาหาอิชฌน์ “แม้วา่ คุณจ๋ า จะเรี ยนจบแล้ว แต่ผมยังไม่ยอมลา มือง่าย ๆ หรอกนะครับ เพราะเธอคือคนที่ผมเลือกแล้ว” คมกริ ชเอ่ยออกมาพร้อมกับมองสานสายตาคมกับ เขา “เรากำาลังจะแต่งงานกันครับ หากผมได้วนั แน่นอน จะส่ งการ์ดเชิญไปให้” อิชฌน์เอ่ยออกมาพร้อมกับหันหลังเตรี ยมเดินจาก ไป ในขณะที่คมกริ ชหันมองตามร่ างของเขา “ผมไม่เชื่อว่าจะเร็ วขนาดนั้น อีกอย่างผมรู้จกั คุณจ๋ า ดี เธอยังไม่พร้อมในการถูกจองจำาด้วยการแต่งงานและ ทะเบียนสมรส เธอเป็ นคนสนุกสนาน อีกทั้งยังมีเพื่อน เยอะ” 25
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
คมกริ ชมองสบตาอิชฌน์ที่หนั กลับมา “ระหว่างคุณกับผม เราแข่งกันมานานกว่าสองปี ตราบใดที่คุณจ๋ ายังไม่ตดั สิ นใจเลือกใคร ผมจะหาทาง เอาชนะหัวใจของเธอให้ได้ โดยเฉพาะตอนนี้ ผมถือว่าเรา ยืนอยูจ่ ุดเดียวกัน” ำ ยงที่แสดงถึงความ คมกริ ชเอ่ยออกมาด้วยน้าเสี มัน่ ใจ “ผมว่าคงยาก ทางที่ดีคุณควรถอนใจกลับจะดีกว่า ผมมัน่ ใจว่า หัวใจของเธอ อยูท่ ี่ผม” อิชฌน์คอ้ มศีรษะลงเล็กน้อยเมื่อพูดจบ “ทานอาหารให้อร่ อยนะครับ ต้องการอะไรก็บอก พนักงานของผมได้” อิชฌน์พดู จบก็เดินจากไป ท่ามกลางสายตาของคม กริ ช ชายหนุ่มที่ตามจีบภัทร์จาริ นมาตลอดสองปี ในขณะที่ เขาเองเรี ยนอยูค่ ณะเดียวกับภัทร์จาริ น แล้วเธอก็ทาำ ท่า เหมือนจะพอใจเขามาก ถ้าหากไม่ติดว่า มีอิชฌน์แทรกเข้า มาอีกคน เขามัน่ ใจว่า ภัทร์จาริ น ต้องยอมลงเอยกับเขา อย่างแน่นอน
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
อิชฌน์ลอบผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเดินมา หยุดที่หอ้ งจัดเลี้ยงสำาหรับคณะของรัฐมนตรี ที่จะมา ภาพ ใบหน้าที่หวานใสของภัทร์จาริ นลอยเด่นขึ้นมา แต่กลับมี แววตาของคมกริ ชซ้อนเป็ นเหมือนเงา เขาบอกตัวเองว่า เขารักภัทร์จาริ น ไม่วา่ จะอย่างไร เขาจะไม่ยอมให้เธอหลุดมือไป เพราะเธอคือคนที่เขาเลือก แล้วเช่นกัน แต่ทว่าเขาเองก็รู้ดีวา่ คมกริ ชสนใจเธอไม่นอ้ ย ไปกว่าเขา และชายหนุ่มคนนั้นก็อาจจะใกล้ชิดกับเธอ มากกว่าเขาเพราะเรี ยนอยูค่ ณะเดียวกัน “อิชฌน์” เขาหันมาตามเสี ยงเมื่อได้ยนิ เสี ยงเรี ยกที่คุน้ หู “คุณพ่อ” นายกสิ ณเดินเข้ามาตามด้วยบอดี้ การ์ดและนักการ เมืองชื่อดังหลายคน “ยังไม่กลับบ้านหรื อลูก” “ผมมาดูความเรี ยบร้อยก่อนครับพ่อ” เขาตอบเบา ๆ 27
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“นี่คุณอาเพื่อนของพ่อนะอิชฌน์” เขายกมือไหว้บรรดานักการเมืองหลายคน “ลูกชายของผมครับ” นายกสิ ณแนะนำาพลางหันไปมองหน้ากลุ่มเพื่อน นักการเมืองก่อนจะหันกลับมามองหน้าลูกชายคนเดียว ของเขาด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความภาคภูมิใจ “รู ปหล่อมากเลยนะ ทำาไมไม่คิดจะเล่นการเมือง บ้างหรื อหลานชาย” นักการเมืองท่านหนึ่งเอ่ยถามเขาพลางสำารวจดูเขา ด้วยความพึงพอใจ “ไม่หรอกครับ” เขาตอบอย่างสุ ภาพใบหน้ายิม้ แย้ม “ท่านยังมีลูกสาวด้วยถูกไหมครับ” นายกสิ ณพ่อเขาเอนศีรษะเข้าไปกระซิบถาม นักการเมืองท่านนั้น “ใช่ครับ เพิ่งเรี ยนจบ” “จะให้เข้ามาเล่นการเมืองด้วยไหมครับ” นายกสิ ณรุ กถามต่อ
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ไม่หรอกครับรายนั้น จบเอกพละมาครับ” นักการเมืองท่านนั้นพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อนึกถึง ลูกสาววัยยีส่ ิ บสามปี ของเขาที่ซุกซนแล้วน่ารัก ครั้นเมื่อ อิชฌน์ได้ยนิ คำาตอบ กลับทำาให้เขาหวนนึกถึงภัทร์จาริ นที่ จบเอกพละเช่นกัน ภาพใบหน้าของเธอลอยเด่นขึ้นมา หัวใจของเขาเหมือนชุ่มชื่นแล้วอิ่มเอมขึ้นมาในบัดดล “เชิญทางนี้ เลยครับท่าน” พนักงานบริ การชายเข้ามาต้อนรับ “ผมกลับก่อนนะครับพ่อ” “ไปเถอะ” “อ้อ พ่อครับ ท่านผูพ้ ิพากษาก็มาที่นี่ดว้ ยนะครับ ท่านมากับกลุ่มอัยการ” อิชฌน์เตรี ยมเดินจากมาแต่กน็ ึกขึ้นมาได้ จึงหัน กลับไปหาพ่อของเขาอีกครั้ง “เหรอ ดีจริ งพ่อไม่ได้เจอเพื่อนเก่านานมากแล้ว ขอบใจนะลูก” “ไม่เป็ นไรครับพ่อ” เขาตอบรับแล้วหลบทางให้พอ่ เขาเดินผ่าน 29
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“ลูกสาวผม เรี ยนจบด้านบริ หารจากอเมริ กา จะเดิน ทางมาถึงวันพรุ่ งนี้ ” นักการเมืองคนหนึ่งบอกนายกสิ ณเมื่อคล้อยหลัง เขามา แต่กด็ งั มากพอที่จะทำาให้อิชฌน์ได้ยนิ “ยังพอมีหวังหรื อเปล่าครับท่านรัฐมนตรี ” นายกสิ ณยิม้ กว้าง “อิชฌน์ยงั ไม่แต่งงานครับ ตราบใดที่เขายังไม่ แต่งงานก็แปลว่า..” เพียงเท่านั้น นักการเมืองหลายคนก็ประสานเสี ยง หัวเราะออกมา ในขณะที่อิชฌน์ตอ้ งถอนใจยาวออกมาครั้ง แล้วครั้งเล่า “กลับดึกจังนะลูก” คุณทิพปภาเอ่ยถามเมื่อมองเห็นอิชฌน์เลี้ยวรถเข้า บ้านเกือบเที่ยงคืน “แม่รอผมหรื อครับ” “จ้ะ”
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
หล่อนตอบพร้อมกับมองหน้าเขาเมื่อเขาเดินเข้ามา นัง่ ลงตรงข้าม “ลูกสาวของเพื่อนแม่บินกลับมาจากอเมริ กาวัน พรุ่ งนี้ เธอจบด้านบริ หาร และยังเป็ นลูกสาวของนักการ เมืองในพรรคร่ วมรัฐบาลเดียวกับคุณพ่ออีก” คำาบอกเล่าของแม่ ทำาให้เขานึกถึงใบหน้าของ นักการเมืองคนหนึ่งที่เขาเพิ่งพบเมื่อสองชัว่ โมงกว่าที่ผา่ น มา “แม่ครับ ผมมีคุณจ๋ าแล้ว” อิชฌน์ติงขึ้นเบา ๆ “แม่รู้ แต่ดูไว้หน่อยไม่เสี ยหายนี่จ๊ะ เธอจบบริ หาร มานะ สามารถช่วยลูกได้ แต่วา่ จ๋ า จบพละ” เขาลอบผ่อนหายใจออกมาเบา ๆ “เธอกำาลังจะเรี ยนต่อด้านบริ หารครับแม่” “เผือ่ ไว้บา้ งเถอะลูก แม่ขอร้อง พรุ่ งนี้ ไปรับเธอที่ สนามบินนะ” หล่อนพูดจบก็ส่งรู ปถ่ายของหญิงสาวคนนั้น พร้อมเวลาและเที่ยวบินที่จะมาถึงไปให้เขา ซึ่งได้แต่ 31
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
ระบายลมหายใจออกมา เขาไม่เข้าใจเลยว่า ทำาไมความรัก ของเขากับภัทร์จาริ นถึงมีอุปสรรคแบบนี้ แม้วา่ พ่อกับแม่ ของเขาจะไม่ขดั ขวาง แต่กไ็ ม่สนับสนุน แม่ของเขา พยายามมองหาผูห้ ญิงมาให้เขาเลือกเสมอ อิชฌน์มาถึงห้องนอนเขาปลดเนกไท นาฬิกา ก่อน จะวางมือที่กระเป๋ ากางเกง เหมือนนึกอะไรได้ เขายิม้ น้อย ๆ เมื่อหยิบโทรศัพท์ข้ ึนมามองดูหมายเลขของใครคนหนึ่ง ที่บนั ทึกไว้ “นอนหรื อยังนะ คุณจ๋ า คิดถึงคุณจังเลย” เขามองดูหน้าจอโทรศัพท์อยูช่ วั่ ครู่ เหมือนชัง่ ใจว่า จะโทรหาเธอดีไหม แต่กต็ ดั สิ นใจว่าไม่โทรเพราะเธออาจ จะนอนแล้ว ครั้นพอเขาวางโทรศัพท์ไว้ที่เตียงแล้วเตรี ยม เข้าห้องน้าำ ทันใดนั้นเสี ยงโทรศัพท์กด็ งั ขึ้น ทำาให้เขาหัน กลับมามองแต่พอเห็นเบอร์โชว์ข้ ึน เขาก็ยมิ้ กว้างออกมา อย่างสุ ขใจ “ครับผม” เขากรอกเสี ยงรับสายพร้อมกับนัง่ ลงที่เตียงกว้าง
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“จ๋ าโทรมาปลุกคุณหรื อเปล่าคะ” เสี ยงต้นสายเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ “แน่นอนสิ ผมตกใจตื่น” “ขอโทษนะคะ งั้นนอนต่อเถอะค่ะ” “เรื่ องอะไร ปลุกผมตื่นแล้ว จะให้ผมนอนต่อ” เขายิม้ กว้าง “มีอะไรครับคนดีของผม” ำ ยงทุม้ นุ่มละมุน ภัทร์จาริ นยิม้ หวานเมื่อได้ยนิ น้าเสี ผ่านทางสายโทรศัพท์เป็ นถ้อยคำาที่ทาำ ให้หวั ใจของเธอ เปี่ ยมสุ ข “พรุ่ งนี้ จ๋ าจะไปที่สวนค่ะ ตั้งใจจะไปค้างสักสาม วัน หลังจากนั้นจ๋ าจะกลับมาเรี ยนต่อด้านบริ หาร” เขายังคงตั้งใจฟัง “แต่จ๋าไม่มีคนขับรถให้ค่ะ ไม่อยากขับเอง ก็เลย ไม่รู้จะหาคนขับที่ไหน คุณอิชฌน์พอจะรู้จกั ใครที่ไว้ใจได้ บ้างไหมคะ” เขาเปล่งเสี ยงหัวเราะออกมาอย่างน่าฟัง 33
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
“แน่นอนสิ ครับผมเป็ นคนกว้างขวาง รู้จกั คนเยอะ แน่” “ดีเลยค่ะ แต่บอกเขาด้วยนะคะว่า จ๋ าต้องไปค้าง สามวัน เขาต้องว่างนะคะ” “แน่นอนครับ เขาต้องว่าง” เธอส่ งจูบมาตามสายเบา ๆ “ราตรี สวัสดิ์นะคะ” “ขออีกทีได้ไหม” “อะไรคะ” “รอยจูบที่ส่งผ่าน ขออีกทีนะครับ” “เรื่ องอะไรล่ะคะ ครั้งเดียวค่ะ บายนะคะ” “เดี๋ยวสิ ครับ” “มีอะไรอีกล่ะคะ” “ผมคิดถึงคุณ” เธอยิม้ หวาน “อยากได้ยนิ อะไรคะ” “คิดถึงผมไหม” “ไม่ค่ะ เพิ่งจะเจอหน้ากันเมื่อตอนเย็นเอง”
คีตะธารา
กิ่งกาฝากรัก
“ผมอยากมองเห็นหน้าคุณทุกนาที” “เบื่อแย่” “ไม่หรอก คุณเป็ นคนที่มองเท่าไหร่ กไ็ ม่น่าเบื่อ ผม คิดถึงคุณมากนะครับคนดีของผม” “ค่ะ จ๋ าจะรับความคิดถึงไว้ นอนต่อนะคะ” “เดี๋ยวสิ ครับ” “อะไรอีกล่ะคะ จ๋ าง่วงแล้ว” “ฝันถึงผมบ้างนะ” “ไม่เอาค่ะ มัวฝันถึงคุณจ๋ าก็หลับไม่สนิทสิ คะ” “เดี๋ยวผมไปกล่อมในฝัน” “มาจริ งหรื อเปล่า” “แน่นอนสิ คิดถึงนะครับ” “ค่ะ หลับซะนะ แล้วอย่าลืมหาคนขับรถให้จ๋านะ” “แน่นอนครับ” เขาส่ งจูบไปตามสาย แต่ยงั ไม่ยอมวางสายรอจน เธอวางสายไปแล้ว เขาจึงวางโทรศัพท์ไว้แล้วเดินเข้า ำ มเพลงอย่างอารมณ์ดี ห้องน้าฮั 35
กิ่งกาฝากรัก
คีตะธารา
ขอได้รับความขอบคุณจากใจ ที่สละเวลาเข้ามาอ่านด้วยความ สนใจ ก็สามารถหาอ่านได้ในรู ปแบบ ebook epub และรู ปเล่มหนังสื อ นะคะ
คีตะธารา
37
กิ่งกาฝากรัก