Vrolijke lichtjes langs de Rondweg

Rijd je in december zo ongeveer ter hoogte van het Panhuis over de Rondweg, dan kan het je niet ontgaan: het vrolijk verlichte huis van de familie Drost. Het trekt de aandacht en ontlokt menigeen een glimlach. Lichtjes in alle kleuren. Het moeten er duízenden zijn…

Scan de code en bekijk de minidocumentaire die Kevin Ike over de familie Drost maakte.

Het is een rijtjeshuis als zovele anderen, maar een paar weken per jaar kan je er niet We kunnen omheen. Dan is het huis zó uitbundig verlicht, dat je er goed met wel even opzij moet kijken. onze buren Wij van de stadsglossy waren benieuwd naar de mensen achter die vrolijk verlichte voorgevel, dus we maakten een afspraak. Als we er op de koffie gaan, zit mevrouw Drost (83) op haar vaste plek aan de eettafel, haar zoon Aad rookt een sigaartje op de bank. De sfeer is gelijk gemoedelijk. ‘Melk, suiker? Koekje erbij?’ vraagt Aad terwijl hij een ouderwetse koektrommel voorhoudt.

14 lampies

‘Toen we nog aan de Brinkersteeg woonden, zat er een kerstbomenhandelaar tegenover ons’, begint Aad te vertellen. ‘Die zei tegen ons: Hang een paar mooie lampies in je boom! Staat gezellig en dan maak je gelijk een bietje reclame voor mij.’ En vanaf dat moment kwam er elk jaar wat bij. Inmiddels staat de familie Drost garant voor een jaarlijks terugkerend lichtjesfestijn waar menig Veenendaler, jong en oud, naar uitkijkt.

Stroomrekening

‘Maar niet alleen Veenendalers, hoor!’ zegt Aad die er een ouwe ordner vol vergeelde krantenknipsels en kaarten vanuit het hele land bij pakt. ‘Van sommigen krijgen we zelfs een bescheiden bijdrage voor de stroomrekening. Serieus!’ zegt hij met een lach. Vanaf half oktober begint Aad de lampjes op te hangen. In de voortuin komt over de vijver een grote plaat te liggen, daarop rijden treintjes. Eromheen staan houten huisjes die Drost senior – Treintjes en hij overleed drie jaar geleden – en Aad zelf maakten. handgemaakte Buren houten huisjes Of de buren weleens klagen over de decemberdrukte in hun straat? ‘Neuh…’ zegt mevrouw Drost, ‘Op dit blokkie wonen veel ouwe Veensen. We kunnen allemaal goed met mekaar. Da’s belangrijk hoor! Als je een goeie buur wilt hebben, moet je zelf ook een goeie buur zijn.’ Een wijze les. Als de koekoeksklok laat weten dat het tijd is om de piepers op te zetten, stappen we op. Familie Drost, bedankt voor alle afgelopen jaren waarin jullie Veenendaal in donkere dagen een glimlach bezorgden. Goud waard…!