មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
.
1
ឡឹក ជំនោរ
ISBN 978-9924-9218-4-4 ការផ្សាយសាកល្បងរបស់សមូហកមមប៉ាកកាខ្មមរ (Khmer Pen Books)
© រកាសទ្ ិ គ្ធ រប់ខ្បបយ៉ាងដោយអ្នកនព ិ នធ ២០១១ 2
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
គ្បជដុំ រឿងមលី
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ឡក ឹ ជដុំ ោរ
3
ឡឹក ជំនោរ
(E-Book Version)
4
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
អារមភកថា អ្កសរសល្ ុំ តថភាពសងគមមួយយ៉ាងគ្បតយកស ិ ប ៍ជាកញ្ច ក់ឆលុះបញ្ចង
ជាសាកសរី បស់សងគម។ មិន ខ្តប៉ា ដ្ណុះជារដបៀបនិង ខ្បបខ្ផ្សនននរបត់ សងគ ម ខ្ែល្ខ្សែ ង ឱ្យដ
ី ញ នូ វ កុំ ណ ត់ គ្ ាគ្បវតែិ សា ស្តសែ រ បស់ ស ងគ ម
នី មួ យ ៗយ៉ា ងជាក់ លាក់ ដហ ីយ មានអ្ន ក និ ព នធ ជា អ្ន ក កុំ ណ ត់ និ ង ផ្សែិ ត ដរឿងរ៉ា វទុំងឡាយដោុះជាលាយល្កខណ៍អ្កសរដទ្ៀតផ្សង។
ាមរយៈ “មនែប៉ាកកាអ្នកនិពនធ” ែ៏តូចដសែីងមួយចាប់ដនុះដលាក
អ្នកអាននឹងយល្់បនកាន់ខ្តចាស់ថា កុំណត់គ្ាាមរយៈសិល្ប ៍ អ្នក និពនធ អ្នកកត់គ្ាទុំងឡាយបនបង្ហាញ និងបរយយបរ យកាសសងគ ម ិ ិ សម័ យ ដោុះខ្បប្? ដត ីអ្វ ីដ ៅខ្ែល្ជាក មមវ តថ ខ្ែល្ោ ឱ្ ុំ យសងគម
សម័យ ដោុះបនជួប គ្បទ្ុះ។ “មនែប៉ាកកាអ្នកនិពនធ” រឺជាគ្បជុំដរឿងមលី ខ្ែល្បនដកត ី ដឡង ី ពច ី ងប៉ាកការបស់អ្នកនិពនធែ៏ដកមងមចី ជាមនែសណែុំ
ថមី ជាភាសាថមី ខ្ែល្ដកីតដឡង ី ាមរយៈកាល្អាកាសរបស់ែុំដណីរដរឿង នម ួ ៗ។ ី យ
សាននែដនុះជាចុំខ្ណកមួយខ្ែល្បនដកត ុំ ចត ី ដឡង ី ដចញពក ី មាលង ិ ែ
របស់អ្នកគ្រូដលាកគ្រូ ដរៀមចបងអ្នកនព ិ នធខ្មមរនង ិ បរដទ្សទុំងអ្ស់ខ្ែល្ បនែ ុះខាត់ត ខ្គ្មតគ្មង់ ឱ្ យសដគ្មចដចញជារូប រងមក។ រ ណូ បការៈ ទុំងអ្ស់ដនុះរជា ុំ ទ្ជាអ្នកនិពនធ សូមឧទ្ទិស ឺ មរគផ្សល្ ខ្ែល្កនងោមម្ប
ែល្់ ដរៀបចបងនិងប ពវអ្នក និព នធខ្មមរ គ្រប់ស ម័ យកាល្ ខ្ែល្ដលាកបន 5
ឡឹក ជំនោរ
បនសល្់ ទ្កនូ វ សាននែែ៏ ល្ ឯ អ កជាដគ្ចីន ែល្់កូ ន ខ្មមរ។ ប្ ែ សាន នែទុំង ដោុះជាដមដរៀនមួយយ៉ាងមានគ្បសទ្ ធ ពែល្់ការសក ិ ភា ិ ាដរៀនសូគ្តរបស់
អ្ន ក និ ព នធ ខ្ មម រ ជុំ ោ ន់ ដ គ្កាយ ទុំង ខ្ផ្សន ក រូ ប សមផ ស ស ទុំង អ្តថ ន័ យ និ ង សុំណួរនដោហារ។
យ៉ា ង្ក៏ ដ ោយ សាន នែដនុះនឹ ង កាល យជាខ្ផ្សន ក មួ យ ខ្ែល្ឆល ុះ
បញ្ជ ង ុំ ពី ស ងគ ម តិ ច ឬដគ្ចី ន យ៉ា ងចាស់ ។ កន ងោមអ្ន ក និ ព នធ ម្ុំ សូ ម
អ្ភ័យដទសនូ វភាពមវុះចដោលុះគ្រប់រូបខ្បបខ្ែល្ដកីតជាគ្បកែដៅកនង សាននែដនុះ។ រឯដរឿងរ៉ា វ នង ី ដឡង ី ិ ដ្មុះតួអ្ងគខ្ែល្អ្នកនព ិ នធបនបដងកត ី
រឺជា ការសនម ត ដហ យ ី សូ ម ឱ្យអ្ន ក អានទុំង អ្ស់ រ ុំនពរិ ត ថាជាវ ិចិ គ្ តវ ិធី ខ្ែល្ដកត ន នព ី ដចញពច ី ោ ិ ែ របស់អ្ក ិ នធ។
ដោយដសចកដដី ោរព
រជធានភ ី ដនុំ ពញ ២១ មោ ី ២០១១
អ្នកនព ិ នធ
6
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
សារបណ្ណ ១. មរតកឪពក
១០
២. រគ្តដី ៅដវៀងចនទន៍
២២
៣. សុំដ្កជីវ ិត
៤៦
៤. យប់មញ ិ
៦២
៥. រដទ្ុះ នង ិ ដោ
៧៧
៦. ជាងប៉ាុះកង់
៨៧
៧. ោសោបបផបទ្ ី ង
៩៥
៨. ដបុះែូងស
១២២
៩. ទ្ោ ិ ែួងចត ិ ែ
១៣២
១០. គ្បវតែស ន នព ិ ដងខបរបស់អ្ក ិ នធ
១៤៣
7
ឡឹក ជំនោរ
8
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
9
ឡឹក ជំនោរ
មរតកឪពុក គ្ពក ឹ ដនុះអាកាសធាតសអុះសាអប់ចខ្មលក ហវូងខ្កអកសតវដហរី ខ្ឆវល្ឆ្វវត់
មសគ្បគ្កតី។ សុំដឡងកាុំគ្ជូចបនផ្សទុះគ្បដែញោនដចញពី្បនោាន
វតែ ប៉ា មួ ង យ៉ា ងរណែុំ សូ រ បងបអូ នអ្ន ក ភូ មិ ផ្ស ងបនគ្តឹ ម ខ្តសមលឹ ង ដមី ល្ ខ្ផ្សសងមមួល្ខាមញ់ ដមមដហាុះគ្បដែញោនដៅអាកាសា។
“ដភលីង ដផ្សសងបនោុំោ ត់ ដ ៅដហ ីយ ! ដៅឆ្វា យពីពួ ក ដយ ីង ដហ ីយ ”
អ្ន ក ភូ មិ មាន ក់ ដ ោល្ដចញមកដោយភាពដសាកដៅសដគ្ងងចិ តែ ដ ពល្ ខ្ែល្ពួកោត់បនបត់បងមនសសជាទ្ដី ោរពគ្សឡាញ់ មានក់ដៅ។
“ល្បងដអ្ី យ ! ឈប់ ដ សាកដៅដៅ... អ្វី ៗ បននឹ ង កុំ ព ងខ្តោម ន
ដកាុះដគ្តីយដហយ ី ដពល្ដនុះ... សភមងគល្របស់ ពួកដរហាក់ែូ ចជាដៅ ថមៗ ី ដៅដឡយ ី ។ ម្ុំដៅចុំបនយ៉ាងចាស់នូវអ្វីខ្ែល្ឪពកកូនរបស់ោត់
រករយនថា ដោុះ រឺនថាខ្ែល្កូ នគ្សីគ្បល្ងជាប់។” អ្នកផ្សទុះជិតខាងមានក់ ី សខ្មែងអ្នសាវរយ៍ ី ថខ្មី ែល្ោត់ធាលប់បនដ ញ ី ។
“ប៉ា... ប៉ា... ដលាកប៉ា... កូន គ្តល្ប់មកពីសាលាដរៀនវ ិញដហយ ី !
ប៉ាដភលចោកយសនាជាមួយកូនដហយ ី ខ្មនដទ្? ប៉ាសនាជាមួយកូនថា
នឹ ង ឱ្យរង្ហវ ន់ ែ ល្់ កូ ន ដពល្ខ្ែល្កូ ន គ្បឡងជាប់ សា កល្វ ិទ្ាល្័ យ ... ឥឡូវកូនគ្បឡងជាប់ដហយ ី ” ោវណណ កូនគ្សីដទល្ដលាកខាុំហូ សខ្មែង 10
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
នូវភាពដគ្តកអ្រែល្់ឪពកដពល្ខ្ែល្មលួនគ្បល្ងជាប់ចូល្មហាវ ិទ្ាល្័យ ដែីមបទ ី រករង្ហវន់ពឪ ី ពក។
“ខ្មនឬកូ នគ្សីប៉ា... ប៉ាដគ្តកអ្រ្ស់! ប៉ាមិន ដភលចោកយសនា
ជាមួយកូនដទ្ ប៉ានង មី យ ួ ឱ្យកូន កូនចង់បនមា៉ាកអ្វ? ឹ ទ្ញ ិ ម៉ាូតូថម ី ដសរអ្វ ី ី
ដគ្សចខ្តកូន ប៉ាដធវា ី ម... ចង់បនមា៉ាកអ្វដី ៅកូនប៉ា?” ដលាកគ្បុសខាុំ ហូ អ្ខ្ងអល្ កាល្កូ នថមមៗដោយកែីគ្សឡាញ់ ដៅដពល្ខ្ែល្កូ នគ្សីប
ណូ ែ ល្ចត ែ កដផ្សែកដល្ដី លល។ ចុំខ្ណកោវណណបនឱ្កាសខ្ែល្ឪពកដបក ិ ម ី
ចុំហ ែូ ច ដនុះក៏ ស មលឹង ម មឪព ករួច ដថីប ថាា ល្់ ឪ ព កមួយ គ្ចម ុះយ៉ា ងខ្វង ដហយ ី បនលថា ឺ ៖
“អ្ររណដលាកប៉ា្ស់... កូនចង់បនម៉ាូតូមា៉ាក ហវណ ី ូ ដចញឆ្វន ុំ
ថម”ី ោងដៅពដី គ្កាយមនងឪពករួចឱ្បកជាប់ដហយ ី បខ្នថម៖
“កូ នគ្សឡាញ់ ដលាកប៉ាខាលង ុំ ្ស់! កូ ននឹងមុំដរៀនមិនឱ្យដលាក
ប៉ា និងអ្នកមា៉ាក់មសបុំណងដទ្!” ចុំខ្ណកដលាកគ្បុសខាុំហូ មានខ្តញ ញឹម គ្សាល្រួចយកនែដៅបូ តគ្ចម ុះកូ នគ្សីាមសភាពឪពកគ្សឡាញ់ ថានក់ថម ម កូន៖
“កូនប៉ាធុំដហយ ុំ ច ី ដៅខ្តម៉ា្ឹកម្ក់ែូចកាល្អាយែប់ឆ្វនអ្ ី ង ឹ ... បន
ដហយ ី ! បនដហយ ី ! ប៉ាណណឹងបនដហយ ី ប៉ាដជឿជាក់ដល្ក ី ូនដហយ ី !”
អាហារដពល្លាាចចុំអ្ិនរួចរល្់ល្ម ម ។ អាហារលាាចដនុះជាអាហារ
ខ្ែល្មានមមមាូបពដិ សសៗសគ្មាប់ជាកាែូរជប់ដល្ៀងឱ្យោវណណ ដហយ ី
ក៏ ជា សាន នែឯកកន ងគ្រួ សា រដោយដមផ្សទុះ ចុំ្ ន សគ្មស់ គ្ សទ្ន់ ខ្ ែល្ អាចចងដលាកគ្បុសខាុំហូ មន ិ ឱ្យោច់ចត ិ ដែ ៅដៅគ្រប ី ន។ 11
ឡឹក ជំនោរ
សមាជិ ក របស់ ដ លាកគ្បុ ស ខាុំហូ លាា ចដនុះជួ ប ជុំ ោន ល្អ្ ស់ ។ ដលាកគ្បុសខាុំហូ មានដសចកែីរករយដគ្តកអ្រយ ៉ា ងខាលង ុំ ដគ្ោុះខ្តបគ្តី ី ខ្ែល្ជាចុំណ ងនែននដសចកែីដ សនហា របស់ ដ លាក បនគ្បឡងជាប់ ម ម វ ិជាជស្ ា ោរនង ិ ដទ្សចរណ៍ ននសាកល្វ ិទ្ាល្័យជាត។ ិ ដលាកគ្បុស
ខាុំហូជាមស្តនែខ្ី ែល្មានឋានៈតួោទ្ី ដៅកនងរណៈគ្រប់គ្រងដមតែមួយនន
ភារខាងដជីងគ្បដទ្សឡាវ។ ដលាកគ្បុសខាុំហូ ជាបរសខ្ែល្មានមម មាត់គ្សស់ថាលសង្ហា សមនឹងឋានៈតុំខ្ណង ជានបរសខ្ែល្មានមនែដសន ហ៍ ។ មួយរយៈចងដគ្កាយដនុះដពល្ទ្ុំដនរពកា ី រង្ហរដលាកគ្បុសខ្តងខ្ត បររថយនែឆក ម ់កប លឹ រគ្តសា ែ ័ក។ ែិ ី ា ត់ៗាមការល្ួងល្ួមរបស់មត ិ ភ
ោវណណ ជា គ្កមុំខ្ែល្មានសគ្មស់ដ ឆីត ឆ្វយ។ សានមញញឹ មរបស់
ោងដធវឱ្ ុំ ពោ ី យបរសឡាវមន ិ តច ិ ដទ្ខ្ែល្មូចចត ិ ែ ចប់ាង ី ងមកដរៀនដៅ សាកល្វ ិទ្ាល្័យ ។ ោងបនបដញ្ច ញចរតមួ ិ យ ម សគ្សឡុះពីោ វណណ
កូនគ្សដី លាកគ្បុសខាុំហូ កាល្រស់ដៅឯដមតែ។ ោងបនដធវីមួ ន ល និងឫក
ោឱ្យែូ ច ជាអ្ន ក នររហលួង។ ោវណណ ច យល្ យកាក់ មជ ុះ ខាជ យ ាមរូ ប
ខ្បបដផ្សសងៗ ោងមានមិតែភ័កែិគ្សីគ្ បុស រប់ មិន អ្ស់ ។ ោវណណ មកដរៀន ដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័យ ោងមន ិ បនសានក់ដៅអ្ដនែោសក ិ ែូចមិតែភ័កែិែនទ្
ដទ្ៀតដទ្ ោងសានក់ដៅផ្សទុះជួល្មួយកខ្នលងដៅមាខងរបងសាកល្វ ិទ្ាល្័យ ឱ្យសមនង ែ ភាពបរយកាស ឹ ឋានៈជាអ្នកមាន។ គ្សស់គ្សម ី ន ិ ចូល្ចត ិ ស ិ ដៅអ្ដនែ ោ សិ ក ោា នសាកល្វ ិទ្ាល្័ យ ខ្ែល្មានភាពដសាម កដគ្ោរ ចដងអៀតខ្ណនដោុះដទ្។
12
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ពី រ ឆ្វន ុំន នការមកបនែ កា រសិ ក ារបស់ ោ វណណ ដៅទ្ី គ្ កុ ង ទ្ុំ ដ នី ប
សីវ ិល្័ យដធវីឱ្យអ្វីៗ ខ្ែល្ោងធាល ប់ មានពីមនមកផ្លល ស់ បូ ែរ។ កុំថា ដឡ ីយ គ្ទ្ពយរូ ប សមបតែិ សូ ម បីខ្ តដរឿងរ៉ា វដបុះែូ ង ក៏ គ្ កមុំ ដ យ ីង ធាល ប់ មា នខ្ែរ។ មិ ន ខ្តប៉ា ដ្ណ ុះោវណណ ប នបែូ ររូ ដ សន ហ៍ បី ដ ល្ី ក រួច ដគ្សចដៅដហ ីយ ។ ជីវ ិតខ្ែល្ដៅដគ្ៅការគ្រប់គ្រងខ្ថរការបស់ឪពកមាែយអា្ពាបល្
គ្រូអា ចរយ ដធវីឱ្ យគ្សីតូ ច និង មិតែភ័កែិដផ្សសងដទ្ៀតមានឱ្កាសដគ្ចីនកនង
ការដែីរដល្ងដៅដពល្រគ្តី។ រគ្តីមលុះមកដៅាមផ្សទុះសមានក់ក៏មាន ខ្ត
ភារដគ្ចន ី ោងចូល្ដរងយប់ដគ្ៅ ដហយ ី ដគ្កាកយត ឺ ដទ្ៀតផ្សង។ ចុំខ្ណក ការសិក ារបស់ ោវណណ បនធាល ក់ច ុះជាល្ុំោប់ ។ ោវណណ ដពល្ដនុះមិន
ខ្មនជាសិសសដរៀនពូខ្កែូ ចជាោវណណ កាល្ដៅឯគ្សុកកុំដណីតដទ្ៀតដទ្។ ចុំខ្ណកឪពកមាែយរបស់ោងោមនដពល្ដវលាមកាមោនការសក ិ ារបស់ កូនែូចកាល្ពម ី នដទ្ៀតខ្ែរ ។
នថាខ្សអកដលាកគ្បុ សខាុំហូ មានការគ្បជុំបូ កសរបការង្ហរគ្បចុំឆ្វន ុំ ដៅនររហលួងរយៈដពល្បីនថា។ ចុះពីដ ល្ីរ ថភាល មមិន ទន់ដ ោុះសដមលៀក បុំោក់ផ្សងដលាកបនគ្បប់ដៅភរយ៖ ិ
“ែួ ង ា នថា ខ្ សអក ដនុះបងនឹ ង ដៅគ្បជុំ ឯ នររហលួងដវៀងចនទ ន៍ អ្ូ ន
ដរៀបចុំស ដមលៀ កបុំោក់ ឱ្យបងផ្សងសគ្មាប់ បីនថា”
ម នដពល្ដៅដរៀបចុំ
សដមលៀកបុំោក់ែង ួ ាជាភរយញញ ិ ឹមដហយ ី ដែីរមករកសាវម៖ ី
“អ្ូ ននឹងដៅជាមួយបងខ្ែរ... នឹងបនដៅដល្ងោវណណ ផ្សង” ែួង
ានយ ិ យនែទុំងពរី របស់ោងចប់ឱ្បនែបែ។ ី 13
ឡឹក ជំនោរ
កនងចត យដទ្ ដគ្ោុះដនុះ ិ រែ បស់ដលាកខាុំហូមន ិ ចង់ឱ្យភរយដៅជាមួ ិ
ជាការគ្បជុំមិនខ្មនដៅដែីរដល្ង។ មា៉ាងខាលចោមនឱ្កាសដៅដល្ងខាង
ដគ្ៅបែូរ បរយកាសថម ី។ ដពល្មលុះដលាកក៏អាចបនជួបជុំមិតែភ័កែិចស់ៗ ិ ខ្ែល្ធាល ប់ ដ រៀនជាមួយ ោន ជាពិដ សសបនដៅរកគ្សីដ កមង ដៅខាងដគ្ៅ
ដគ្ោុះថា ដវៀងចនទន៍ រ ែា ធា នីស ម័ យ ដនុះសមបូរ្ស់ មិន ថា អាយ ប៉ា ន ្ក៏ អា ចបដណែី រគ្សី តូ ច បនខ្ែរ។ ដលាកគ្បុ ស ខាុំហូ ជាប រសមាន ក់
ខ្ែល្ចុំដ ផ្សដី ម មានចុំ ណូ ល្ចិ តែ ដ ែី រ សបាយហ ឺហា គ្សី គ្ សាសបាយ។ ដៅដពល្មានឱ្កាសដឡ ីង ដៅដវៀងចនទ ន៍ មែ ង ៗ អារមម ណ៍ របស់ គ្ បុ ស កុំហូចក៏បនបែូរទ្ស ិ ភាលម។
ដៅដពល្ខ្ែល្ឮការដសនស ុំ ដហយ ី រុំ បស់ភរយ ិ ដលាកភា្ក់យ៉ាងខាលង ី
ង្ហកមករកភរយ៖ ិ
“អាា ! អ្ូ ន និ យ យអ្ី អ្ មាញ់ មិ ញ ? បងមិ ន បនចប់ អា រមម ណ៍
សាែ ប់ ” ខាុំហូ មិ ន បនចប់ អា រមមណ៍ សាែ ប់ គ្ បពនធនិយ យដទ្ ដគ្ោុះកន ង ចត ែ នលង់ល្ដោលចដៅខ្សនឆ្វាយ។ ិ ល្
“ម្ុំ ច ង់ ដ ៅដវៀងជាមួ យ បងខ្ែរ... ដហ ីយ ដឈៀងដៅដល្ងកូ ន គ្សី
ដយ ីង ផ្សង មិ ន បនដៅដល្ងកូ ន ជាងមួ យ ឆ្វន ដុំ ៅដហ ីយ មិ ន ែឹ ង ដៅជា យ៉ាង្ដៅដហយ ុំ ួ ររដៅបែ។ ី ដទ្” ែួងាបញ្ជក់សណ ី
“មិនបន! មិនបនដទ្មា៉ាក់ោ... ម្ុំដៅគ្បជុំ្ ា៎ ... ោជាការគ្បជុំបូក
សរ បបកសរោងសមភាពដមតែ និង អ្នក តុំ្ ងរស្តសែផ្ស ង ដហ យ ី ក៏ ោម ន
ដពល្នង ក ឹ ជូនមា៉ាក់ោឯងដៅជួបកូនខ្ែរ” ខាុំហូតបមករកភរយដោយទ្ ិ ឹ មមមុះមតរួរឱ្យខាលច។ ដ
ញ ី សភាពខ្បបដនុះ ដភលីងសស្តង្ហគមក៏ចប់ដផ្សែីម 14
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
បង្ហកត់។ សុំដឡងរបស់ែួងាក៏ខ្បលកមសពគ្ី បគ្កតន ុំ ៗដៅរក ី យ ិ យខាលង សាវម៖ ី
“ប៉ាោឯងមន ិ ឱ្យម្ដុំ ៅ! ប៉ាោនង ឹ មានដពល្ទ្ុំដនរដៅរកសងាចស់!
ប៉ាោឯងសាមនខ្តម្ុំរ ល្់ដ ឈខ្ី មនដទ្?” ដភលីង កុំហ ង ឹ ក៏ បនរល្ត់ដ ៅវ ិញ ភាលម ដៅដពល្ខ្ែល្ទ្ឹក ែមសមែីែ៏ខ្ផ្សអមគ្តជាក់ របស់បរសសមបូរដសនហ៍ បនជុះដៅដល្។ ួ ឱ្បចដងកុះពដី គ្កាយរួចបនលថ ន ៖ ី ដរដែីរដៅខ្កបរគ្បពនធរច ឺ ម
“គ្បពនធ ស មាល ញ់ ... បងរកាែួ ង ចិ តែ ដ សាម ុះចុំ ដ ោុះអ្ូ ន ជាដគ្ចី ន ឆ្វន ុំ
ដហ យ ី ្.. ឈប់ រិត អ្វី ដ ផ្សែស ផ្លែស់ ដ ទ្ៀតដៅបងយល្់ ពីទ្ឹក ចិតែរ បស់ អ្ូន ដបសកកមមគ្ោដនុះោមមាញឹញកដពក ចុំដជីងដគ្កាយដយង ី ដៅទុំង
អ្ស់ោន ដហយ ី ោុំកូនដៅដល្ងចមា៉ាស័កផ្សង...” ែួងាជាភរយដពល្ឮ ិ ែូចដនុះចត ែ ន់ែូចបបរភាលមខ្បរមមមករកបែ៖ ិ ទ្ ី
“ខ្ផ្សអម ្ស់ . .. មចីដ ជឿប៉ាោឯងមែង ដទ្ៀតច ុះ” សាវ មីភ រ យញញ ិ ឹម
ោក់ោនដោយភាពមដោរមយ។
គ្ពឹ កដឡ ីងនថាថមី ។ ែួ ងា បនដរៀបចុំ ឥោ៉ា ន់ ជូ នបែីដ រៀបរយដហ ីយក៏
ដល្ីកោក់ ដ ល្ីរ ថយនែ ដែីម បីដ ធវីែុំដ ណី រដៅគ្បជុំ។ ែុំដ ណី ររបស់ ខាហ ុំ ូ ពី ដមតែ ដ វៀងចនទ ន៍ នររហលួងដវៀចនទ ន៍ ចុំ ្ យដពល្ជាងពី រ ដមា៉ា ង។ ដៅ កខ្នល ង ដធវី កា រខាុំហូ ប នជួ ប មិ តែ ភ័ កែិ ខ្ ែល្ធាល ប់ ដ រៀនជាមួ យ ោន ជាដគ្ចី ន
ោក់ ។ ខ្សនយ ជ័ យ និ ង ខាុំខ្ ែង ជាមិ តែ ជិត មួយ ដថលីម មួយ របស់ ខា ហ ុំ ូ
កាល្ដរៀនដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័ យ ពួក ដរដែី រ ដៅ្ជាមួ យ ោន ។ អាច ុំ ន់ដោុះ។ នយ ិ យបនថា ជាដជីងល្អកាល្ជោ
“ដហអ សួសែី ខ្សនយ ខ្ែង...!!! សបាយចត ែ ស់ខ្ែល្បនជួបពួក ិ ្ 15
ឡឹក ជំនោរ
មា៉ា កមែងដទ្ៀត ពួកឯងមកដធវីអ្វី ដ ៅទ្ី ដ នុះ ស មសបាយជាដទ្?” ខាុំហូ សាវរមន៍មិតែចស់ទង ុំ ពីរ។ អ្នកទុំងបីរក់ទក់ោនដៅវ ិញដៅមកដោយ ដសចកែរី ករយ ខ្សនយ នង ី ិ ខ្ែងតប៖
“សមសបាយជាដទ្... យ៉ាងដម៉ាចខ្ែរគ្រួសារសមសបាយជាដទ្?”
ខាុំហូតបមត ិ ដែ ោយយកនែទ្ុះសាមថនមៗ៖
“ហអ.ឺ .. ល្អ្ស់... គ្កុមគ្រួសារោនសមសបាយដទ្។ សមាលញ់ ែឹង
ដទ្ោនមានកូ នគ្កមុំដហយ ី ដវ ីយ ឥឡូវមកដរៀនដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័យដនុះ ឯង” ទុំងពរី ោក់ញាក់ចដិ ញ្ច ីមោក់ោន ខាុំហូសរួ ដៅខាុំខ្ែងថា៖
“យ៉ាងដម៉ាចខ្ែរសមាលញ់ យប់ដនុះនង ឹ មានទ្ស ី ុំចតដហយ ី ឬដៅ?” ខាុំ
ខ្ែងយល្់ពប ុំ ងរបស់ខាហ ុំ ូ នង ួ ី ណ ឹ មានអ្វដី កត ី ដឡង ី ដគ្កាយដពល្គ្បជុំរច ជាមន ន ត ែ ិ ខាន ខាុំខ្ែងតបដៅមត ិ ដែ ោយភាពចាស់លាស់កងច ិ ៖
“កប ុំ ប ី រមភអ្ស ី មាលញ់ បញ្ាដនុះ ោនមានកខ្នលងមួយ ដកមងៗដទ្ីបមក
ថមដី គ្ចន ី ្ស់! គ្បសន ិ ដបដី យង ី មន ិ យកដចញ ដយង ី ក៏មានផ្សទុះសុំ្ក់
ុំ ញដរឿងដនុះ ដភ្ៀវគ្តូវការដពល្្ោរក របស់ អាោុំ ដៅមែុំ ដតសង ោជោ ឱ្យបនភាលម” “យ៉ាងដម៉ាចយ៉ាងមា៉ា ោនរ ុំពង ឹ ដល្ឯ ី ងដហយ ី ”
គ្បមាណែប់ោទ្ី ដគ្កាយដពល្បញ្ច ប់សុំដណុះសុំ្ល្ មិតែទង ុំ
បីក៏ ចូ ល្ ដៅបនទប់ គ្ បជុំ។ អារមមណ៍ របស់ ដ រទុំង បីោ ក់ មិន ដៅកនងអ្ងគ គ្បជុំបនែិចដឡយ ី រង់ចខ្ុំ តការគ្បជុំចប់នឹងបនដចញដៅដគ្ៅ។ មិនយូ រ
ប៉ាោមនការរង់ច ដុំ ោយអ្នទុះសាររបស់ពួកដរក៏បនមកែល្់ បរសទុំងបី ដចញពសា ី ល្គ្បជុំ ដែីរតគ្មង់រថយនែ អ្នកទុំងបម ី កែល្់ហាងផ្សឹកសី 16
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
មួយកខ្នលង។ សភាពហាងដនុះដមល្ ី ដៅហាក់បែ ី ូចជាអ្ូអ្រ្ស់ ដគ្ោុះមានខ្ត
មនសសអាយជាងក្ ែ ល្មនសសមកហូបចកដៅទ្ដី ោុះ។ អាហារលាាច
របស់អ្ក ន ទុំងបដី គ្ៅពដី គ្រឿងខ្កលមដរដៅមានគ្សាគ្កហម នង ិ សោ គ្ពម ទុំងបីខ្យរឡាវ ដពញតដទ្ៀតផ្សង។
“ខាុំខ្ែង មានរកដកមងៗទ្កឱ្យោនឬអ្ត់ដវ ីយ?” ខាុំហូរ ុំល្ឹកខាុំខ្ែង។
ខាុំខ្ែងដល្ក ី នែរដហយ ី តប៖
“សមាលញ់ ឯងកុំបរមភដរឿងដនុះ ឯងដៅផ្សទុះសុំ្ក់អាោុំដៅ ោនង ឹ
ដរៀបចុំឱ្យដហយ ី ោមានពួកដមទយ ី រកឱ្យោគ្សាប់... ចង់បនគ្បដភទ្្? សស ិ សមធយម ឬមហាវ ិទ្ាល្័យ តនមលប៉ាោមនក៏មាន” ខាុំហូជដជៀកខាុំខ្ែង ដទ្ៀត៖
“ពិតខ្មន? អ្ររណសមាលញ់ យប់ដនុះោនែល្់កដហយ ី ដវ ីយ ពិតជា
កូនសដី សៀងដមោងសស ី បដហយ ី !”
ទុំងអ្ស់ោនដគ្កាកដចញពត ី រត ិ ល្យរួចដចញដៅ។
“អ្ររណសមាលញ់ សមសបាយ្ ា៎ ោនដៅផ្សទុះមនដហយ ី ”
ជាតស ិ របនបខ្ងវរខាុំហូឱ្យគ្ជួល្គ្ចបល្់។ ខាុំហូដបក ី បរមន ិ ជាសូវ
ជាគ្តង់ ផ្សូ ល វប៉ា ោម នដទ្។ មិ ន យូ រ ប៉ា ោម នរថយនែ ក៏ ោ ុំរូ ប ដរមកែល្់ ផ្សទ ុះ សុំ្ក់ោយោុំក្ ែ ល្រគ្តគ្ី បមាណដមា៉ាង១១។
ដៅបរដវណម មនោ ិ ិ សោានមួយមនង ដោរដពញដៅដោយដភលង ី ពណ៌
ោល្ដៅម ខ្ែល្កាត់ ត គ្មឹ ម យ៉ា ងមានរដបៀប លាយជាមួ យ ផ្លក ចគ្មុ ុះ 17
ឡឹក ជំនោរ
ពណ៌។ ដៅចុំក្ ែ ល្ោល្ដៅមមានអាងខ្ហល្ទ្ក ឹ មួយតូចល្មម ជុំវ ិញ
អាងទ្ឹ ក ដោុះមានប បផ ោោជាតិ គ្ តូ វ បនខ្ថយ៉ា ងយកចិ តែ ទ្ កោក់ ។ រសមែ ី ៏គ្សទ្ន់បនខ្តងល្មអដរហោានដនុះដគ្បៀបបននង ឹ វ ិមានចរនណ...
“សួសែីបងគ្បុស!... បងគ្បុសគ្តូវការបនទប់ខ្មនដទ្?” ខាុំហូ ដមីល្
ដល្ដី គ្កាមបនែច ិ រួចតប៖
“ម្ប ុំ នកក់មនរួចដហយ ែ ី ” ោុំរត ិ កនងចត ិ ៖
“អ្ូ! អ្ូ! សូមដទស! បងគ្បុសដ្មុះខាុំហូ ខ្មនដទ្?” “ខ្មនដហ ីយ ... ម្ុំ ខា ហ ុំ ូ ម្ុំ គ្ តូ វ ការមកដរងដៅទ្ី ដ នុះ បនទ ប់ រិ ត
យ៉ាងដម៉ាចខ្ែរ?”
“គ្បសិនដបីដលាកគ្បុសបនកក់រច ួ ដហយ ី មួយយប់នថលពីរខ្សនកីប
ដគ្ោុះអ្ប ែ ័ករែិ បស់បងខ្ែង ជាបងធម៌របស់ម្ុំ ម្ុំរិតនថលពិដសស ី ងជាមត ិ ភ ជូន”
“ដអ្ី មន ិ អ្ដី ទ្... ប៉ាោមនក៏ប៉ាោមនដៅ”
ដរៀបចុំបនទប់រច ួ ទុំងពរី ោក់ក៏បនែការហូបចកបនែច ិ ដទ្ៀត។ មែងដនុះ
ដលាកគ្បុសខាុំហូ គ្សវ ឹងដល្ងែឹងមលួន ប៉ាខ្នែគ្បប់ឱ្យោុំដរៀបចុំមនសសឱ្យ មា៉ាសាឱ្យ។ មួយសនទុះដគ្កាយមកោុំក៏ទ្ូរសពទដៅោងណយខ្ែល្ជា អ្នកគ្បសប់កងការរកោរ ន មា ី ៉ា សាមកឱ្យដភ្ៀវ។
“ហាឡូ! ណយ យប់ដនុះមានម៉ាូយឱ្យបងអ្ត់?” “បងោុំចសា៎! ពត ិ ជាមានបងោុំ!”
“យប់ដនុះបង មានដភ្ៀវមកពា ី មដមតែ មានដកមងមធយមឬដទ្?”
“អ្ូ ចសា៎បង! យប់ដនុះមានដកមងសាកល្មានក់ ជាមត ិ រែ បស់មត ិ ែ 18
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
គ្បុសម្ុំចសា៎! អ្ូ មមមាត់គ្សស់្ស់បង ធមមាោងមន ិ ខ្មនជាោរ ី រកសដី ទ្ ប៉ាខ្នែដពល្ដនុះដរចង់បូ រម៉ា ែ ូែទ្ូរសពទ អ្ូ! បងោុំដអ្យ ី អ្ស់ទស់!”
ដគ្កាយមកោុំ បនអ្ធិ ប ាយពី ស គ្មស់ រ បស់ គ្ សី ដ កម ង ឱ្យខាុំហូ
ខ្ែល្ខ្ភនក មែង បិទ្ មែង ដបីកសាែ ប់។ ជាតិគ្សវ ឹងបនគ្ជាបចូ ល្ដពញមលួន ដជាកជាុំ ដរោម នអ្វី ដ គ្ៅពីង ក់ ក ាល្ដទ្។ មិន យូ រ ប៉ា ោម នចុំណី មចី ក៏ ម ក ែល្់។ ខាលកញ្ចស់នង ែ ី កាល្។ (ខាុំហូរត ឹ គ្តបក់ោមនដងប ិ កនងចត ិ ) គ្ោន់ខ្តរិតមិនទន់បនទ្ទ្ួល្ដ
ញ ី ចុំណីផ្សង អាការៈកអួតក៏មក
រ ុំខាន។ ខាុំហូ ដែីរ ចូ ល្ កនងបនទប់ទ្ឹក ។ ខាុំហូ សុំងុំស គ្មួល្ កមាល ង ុំ កនង បនទប់ទ្ក ឹ មួយសនទុះ។ សុំដឡងដោុះទវរលាន់ដឡង ី ។ “សបាយឌអា ី យ! ោងសូមចូល្បនឬដៅ?”
អាការគ្សវ ឹងដរល្រល្រងកាយខាុំហូ ហង ឹ គ្តដចៀកដពល្ឮសុំដឡង
ដសនស ី ុំចូល្មកនងបនទប់។ ប៉ាខ្នែអារមមណ៍រត ិ “គ្ោន់ខ្តគ្បខ្ហល្សុំដឡង
អ្វម ី ួយក៏មិនែឹង” ដហយ ី តបដៅវ ិញ “ោងកុំអាល្ចូល្មកម្ុំរវល្់បនែិច មួយគ្សបក់ដទ្ៀតសម ឹ មក”
ឮសុំដឡងោងតូចដងឿងឆាល្់កងអារមម ន ណ៍ខ្បលកៗ ក៏ដចញដៅវ ិញ។ ខាុំហូ មិ ន សូ វ គ្សួ ល្ អារមមណ៍ ក៏ ដ ោរចូ ល្ ដចញដៅកនងហាងល្ក់
គ្សាខ្កបរដោុះ។ បរមួី យកញ្ច ប់ ខាុំហូពាយមបត ឺ បងាយ។
“ោងតូ ច មកែល្់ ដ ហ ីយ ដលាកបងាមសគ្មួ ល្ ” អ្ន ក បដគ្មី ផ្សទ ុះ
ុំ ឹ ងខាុំហូពវី តែមានគ្សត សុំ្ក់ជូនែណ ី ូចមែងដទ្ៀត។
“ឱ្យោងចូល្កនងបនទប់ចម ុំ ច ្ុំ ុះ... កនងបនទប់ោមនរបស់សខា ុំ នដទ្” បខ្ណែតអារមមណ៍ដៅឆ្វាយខាុំហូនក ឹ ពឋា ី នសួរ៌ខ្ែល្នង ឹ ដៅែល្់ 19
ឡឹក ជំនោរ
បនែច ិ ដទ្ៀតដនុះ។ ោយដែីរដៅរកបនទប់ដរង។ ទវរបនទប់មន ិ ចក់រនលុះឹ ។
ចូល្ែល្់បនទប់បរសសក់ល្ាយអាចម៍ខាលដសលៀកកខ្នសងដែកដមីល្
ទ្ូ រ ទ្សសន៍ ។ ោងតូ ច បដងាី ប ទវ របនទ ប់ ទ្ឹ ក ខាុំហូ ស មលឹ ង ដមី ល្ គ្សី តូ ច
គ្ពមទុំងយកនែញីខ្ភនកដោយភាពដងឿងឆាល្់ ដហយ ី ដគ្កាកមកអ្ងគយ ដៅកាល្ខ្គ្រ ខាុំហូរត ិ ដៅកនងចត ិ ែ “មន ិ អាចដទ្! ដៅដវៀងចនទន៍ដនុះមាន ដកមងគ្សីដគ្ចីន្ស់ ... មិនអាចដៅរួចដទ្” ខាុំហូ ចប់ប រកន ី ងដហាដ ៉ា
អាវមកបងាយ ដរផ្សលុំមយល្់ដចញខ្វងៗ ដែីមបប ី នលុំភាពដៅហមង ផ្សសុំជាមួយ មយល្់ែដងាីម។ ចដគ្មៀងដចញពីកនងនទប់ទ្ឹកជាលាយល្ុំជាមួយ សុំដឡង ទ្ក ុំ ូមន អ ឹ ហូរពខ្ី ផ្សលឈូកងួតទ្ក ឹ ដធវខា ី ហ ិ អាចខ្ញកបនចាស់។ ខាុំហូកក ឈលក់នង ុំ ូ ដធវីឱ្យអ្នកខ្ែល្ដៅ ឹ ខ្ផ្សសងបរមល ី ួ នឯង។ សុំដឡងកអករបស់ខាហ
កនងបនទប់ទ្ឹក កុំពងខ្តងូតទ្ឹកាមោនសនូរសុំដឡងកអកយ៉ាងយកចិតែទ្ក ោក់។ ោងរត ែ ស ិ កនងចត ិ ព ី ដុំ ឡងដោុះ។
ខាុំហូ ដគ្កាកពខ្ី គ្រដសលៀកោក់។ អាការៈគ្សវ ឹងអាប់ និងចុំណង់មន
ដនុះសាវងមួយរ ុំដពច ដគ្បៀបបននង ុំ ព ុំ សាមរតដី រៀបចុំ ទ្ ឹ ផ្សឹកថានទ្ ិ វ ខាុំហូាង អ្ីោ៉ា ន់ រច ួ ទ្ កគ្បក់ មួយលានកីប ដៅដល្ីខ្គ្រ ដហយ ី ក៏ ដ បីក រថយនែដ ចញ ដៅដោយោមននយ ិ យនង ឹ នរ្មានក់។
គ្សត ល ល្បួល្ដហយ ី ូច ដគ្កាយដពល្ដរៀបចុំមួ នគ្សួ ី ក៏ដចញមក។ ោង
ខ្សវងរកបរសនែរូ ខ្ែល្មនដនុះដរសងឃម ឹ ថា នឹងបនដឡង ី ឋានសួរ៌។ ប៉ា ខ្នែ មិ ន បនដ
ីញ អ្វី ដ គ្ៅពី គ្ បក់ និ ង កញ្ច ប់ ប រ ដទ្ខ្ែល្ដៅដសស ី
សល្់។ បបផរគ្តីក៏យកគ្បក់ដោុះដែីរមកខាងដគ្ៅផ្សទុះដហយ ី សួរមាចស់ ផ្សទ ុះ សុំ ្ ក់ ដ ោយមិ ន អ្ស់ ចិ តែ ពី ភា ពចខ្មល ក របស់ ប រសមាន ក់ ដ ោុះ។ 20
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
មាចស់ផ្សទុះគ្ោន់ខ្តគ្បប់ដ្មុះដភ្ៀវឱ្យោងបនែឹង។ ចដមលយ ី ទុំងឡាយ បនចក់ ដោតដបុះែូ ងរបស់ោ ងដសទីរខ្តផ្សទុះដចញពីគ្ទ្ូ ង ប៉ា ខ្នែមានកូ ន
ចិតែមួយបនជុំរញោងឱ្យរិតដចញមក “មនសសដ្មុះែូ ចដនុះរប់ មិន អ្ស់ដទ្ មន ិ អាចដៅរួចទល្់ខ្តដសាុះ... មន ិ អាចដទ្...!”
ការដធវែ ុំ ូទង ុំ រគ្តីមកែល្់ផ្សទុះ។ ខាុំហូមិននិយយ ី ុំដណីររបស់ខាហ
សែី អ្វី ទ ង ុំ អ្ស់ អ្ងគ យខ្តកន ងបនទ ប់ ដ ធវី កា រផ្លទ ល្់ ដ ៅឯផ្សទ ុះ មិ ន ដចញដៅ ដធវីការ មិនពិសាបយ ឬងូ តទ្ឹកទល្់ខ្តដសាុះ។ មួរកាល្របស់ខាហ ុំ ូ
ផ្សែិតជាប់នូវដហតការណ៍កាល្ពីរគ្តីដោុះជាប់ជានិចច ជាទ្សសនីយភាព ខ្ែល្ដរបនគ្បឌិតដឡង ី សុំដឡងដគ្ចៀងរបស់ោងតូចដៅកនងបនទប់ទ្ឹក
កុំពងខ្តមកខ្ហបខ្ហល្ល្ងបោលចជីវ ិតខាុំហូ អ្វៗ ី ជាប់នង ឹ ខ្កវខ្ភនក មន ិ ថាដពល្បទ្ ិ ឬដបក ី ដឡយ ី ។
គ្បុំពីរនថាដគ្កាយដហត ការណ៍ដៅរគ្តីដ ោុះមក រងកាយរបស់ ខា ុំ
ហូគ្ទ្ុតដគ្ទមជាខាលង ុំ ។ ដរនឹកដ
ញ ី នូវអ្វីៗខ្ែល្មលួនបនគ្បគ្ពឹតែិកនលង
មក។ ខាុំហូសដគ្មចចត ែ ង ិ ន ឹ យកជីវ ិតរបស់ដរដៅដផ្ស្ីជាមួយខ្មស នង ិ បងអូច កនងបនទប់ ដែីមបល្ ី បលាងភាពអាគ្សូវមន ិ ឱ្យមនសសទុំងអ្ស់បនដ
ញ ី
រុំរអា ូ គ្កក់របស់ដរ។ បញ្ច ប់ជវី ិតដែីមបច ី កដចញឱ្យឆ្វាយពីសានមញញឹម
ននមនសសជាទ្ីគ្ សឡាញ់ របស់ដរ ដហយ ី ចកដចញឆ្វា យពីមរតកខ្ែល្ ដរបនបដងកត ី ដឡង ី ៕
កច ច រមមវ ិជាជសុំដនរភាសាឡាវឆ្វនទ្ ុំ ី៤, ិ កា
សាកល្វ ិទ្ាល្័យជាតឡា ិ វ, ខ្មកមភៈ ២០០៨ ដោយ ឡក ឹ ជុំដោរ
21
ឡឹក ជំនោរ
រាត្តីនៅន ៀងចន្ទន្៍ “...ដៅដល្ថា ី ា ល្់ ដល្ខ្ី ភនកដល្គ្ី ទ្ូង... ដសនហ៍ អ្ូនែឹងដទ្ដនុះជាឋាន
សួរ៌... ដយង ី ...”
“ហ ឺ. ..! ទ្ូ រ សពទរ ុំខានដទ្ៀតដហ ីយ ! នរ្ដៅហនា៎! មល្មកទុំង
គ្ពល្ឹមអ្ រខ្តមែង... ធញខ្មនខ្ទ្ន ដផ្ស្ីសារមករ ុំខានដពញមួយយប់ដ ៅ ដហ ីយ ដៅមិ ន អ្ស់ ចិ តែ ដ ទ្អ្ី ! ”
ម្ុំ ដ ែកដល្ី ខ្ គ្រមិ ន ទ្ទ្ួ ល្ ។ សុំ ដ ឡង
ទ្ូ រ សពទ ដ រទ្ិ៍ ជា ដល្ីក ទ្ី ពីរ ម្ុំក៏ ដ កីត កែីស ងស យ ័ ខ្គ្កងព កខ្ម៉ា ទ្ូ រ សពទម កពី គ្សុកខ្មមរ ម្ក ុំ ៏ដគ្កាកដចញពខ្ី គ្រដែីរដៅរកតោក់ដសៀវដល។ ខ្ភនកទុំងពរី
ដធមច ល្មមចប់ទ្ូរសពទម្ុំដបីកខ្ភនកក៏ែង ឹ ថាមិនខ្មនមល្មកពីរបរដទ្ស
ដទ្ ម្ុំក៏ោក់ោចុះដហយ ី គ្បុះមលួនទុំងទ្ុំហង ឹ ដល្ីខ្គ្រជាថមី។ ខ្តមួយសនទុះ ដគ្កាយមកមល្មកដទ្ៀត! មែ ង ដនុះរិ ត ថាដល្ី ក ទ្ូ រ សពទ ភាល មខ្គ្សក រុំរមមួយមា៉ាត់ដហយ ី បទ្ ិ ដចល្ ខ្តដបក ី ខ្ភនកភាលមដ
ញ ី “សាថនទ្ូតកមា
ជា...កុំពងដៅ” ជាភាសាខ្មមរដល្ីកញ្ច ក់ទ្ូរសពទ គ្ោន់ខ្តដ ញ ី ភាលមម្ុំ គ្បញាប់ ច ចទ្ទ្ួ ល្ ដហ ីយ និ យយដៅកាន់ ខ្មសមាខ ងដទ្ៀតខ្បបស ភាព បរសខ្មមរមានក់ខ្ែល្មានសល្ ី ធម៌។
“ជគ្មាបសួរដលាកពូ! ដលាកពូសមសបាយជាដទ្?” “សមសបាយធមមា! ពួកកមួយៗដៅអ្ដនែោសក ិ សមសបាយជា 22
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដទ្! ពួក ដរដៅ្អ្ស់ ដ ហ យ ី ?” ដលាកពូ ដ ៅសាថ នទ្ូ ត ខ្មមរ គ្បចុំដ ៅ
គ្បដទ្សឡាវមល្មក។ ម្ុំដឆលីយនឹងសុំណួរោត់ដោយសាទក់ដសទីរកនងចិតែ បនែិចដគ្ោុះមិនែឹងថា ដតីនិសសត ិ ្មលុះដរងដៅអ្ដនែោសិកឬដចញដៅ
ដគ្ៅដោុះដទ្ ដគ្ោុះយប់មញ ុំ ូល្មកសគ្មាកយប់ដគ្ៅបនែច ិ ម្ច ិ ដៅដហយ ី មិ ន ខ្តប៉ា ដ្ណ ុះនថា ដ នុះម្ុំ ដ គ្កាកពី ដ រងយ ឺត ម សពី ធ មម ា ដគ្ោុះពី យ ប់ ទ្ទ្ក ុំ ដពក... ម្ក ុំ ៏តបដៅោត់វ ិញ៖ ឹ សាលបខាលង
“ពួកដរដៅគ្រប់ៗោនមិនទន់ដចញដៅ្ដទ្ដលាកពូ... ដលាកពូ
មានការអ្វីសុំខាន់ខ្មនដទ្? ោត់ដឆលីយយ៉ាងចាស់ជាមួយនិងោកយផ្លែ ុំ ដផ្ស្៖ ី
“ែូ ដ ចនុះ កមួយជួយ ផ្សែល្់ ែុំណឹ ងែល្់ និស សិត ទុំង អ្ស់ ផ្ស ងថា នថា១ ៤
កមភៈ ខ្សអកដនុះឯកឧតែមឯកអ្រគរជទ្ូតចង់ជប ួ សុំដណុះសុំ្ល្ជាមួយ និ ស សិត ... គ្បមាណដមា៉ា ង៩គ្ពឹ ក ដៅដរ ៉ាសី ែ ង់ . .. ដហ ីយ កមួ យឯងជួ យ ដរៀបចុំកា ត់ អ្ កសរដសានឱ្យផ្សង” មិន ប៉ា ោម នោទ្ី ដ គ្កាយមកការសនទោក៏ បនបញ្ច ប់មក ្ុំ ៏ោក់ទ្ូរសពទចុះរួចចូល្ដៅបនទប់ទ្ក ឹ សមាអតមលួនគ្បណ។
ដគ្កាយដពល្ញាប ុំ យនថាគ្តង់រច ួ ម្ក ុំ ៏ដរៀបចុំមួ នច ល ុះពប ី នទប់សដុំ ៅដៅ
ផ្សារមួយដៅខ្កបរមាខងមហាវ ិទ្ាល្័យ... ចូល្ែល្់ផ្សារម្ភា ុំ ្ ក់មួ នដគ្ព ល ត ី ៖
“ដហតអ្វីនថាដនុះមានដរល្ក់ផ្លកដគ្ចីនដម៉ាលុះ!” មួយសនទុះម្ុំដងីបដមីល្
ដៅខាងដល្ីដ
ញ ី អ្កសរតួធុំៗជាភាសាឡាវថា “ែកនម៉ាខ្ហងខាវមហាក់
(កឡាបននកែគ្ី សឡាញ់ )” ម្រ ុំ ត ិ ដ ញ ី ភាលមថា នថាខ្សអកដនុះជានថាបណយ
ខ្នកែគ្ី សឡាញ់ ដទ្ដតី! រត ិ ដៅរត ិ មកមកដរៀនដៅគ្បដទ្សឡាវជាងគ្បុំ ឆ្វនដុំ ៅដហយ ី ដៅមិនទន់មានសងារសូមបខ្ី តមានក់។ កនងចិតែម្ុំមនែុំបូង 23
ឡឹក ជំនោរ
់ខ្តរត់ដៅគ្តបក់ដល្បទុំងរស់ សាអតអ្វក ដ ញ ី ោរឡាវចង ី ី ៏សាអតដមល៉ាុះ! ខ្ត ដមី ល្ យូ រ ៗដៅមានអ្វី អ្ សាច រយសាអ តខ្តខាងដគ្ៅដទ្ពួ ក ដនុះ ខាងកន ង អ្ូយ! ពប ួ មកពណ៌ោឱ្យគ្តូវខ្មនខ្ទ្ន។ ក៏ដគ្ោុះខ្តទ្សសនៈ ិ ករកសុំនន
ទ្ ទ្ទិ ែាិ និ យ មរបស់ ម្ុំ ហ នឹង ដហ ីយ ដទ្ី ប ដធវី មិ ន បនែូ ច ពួក មា៉ា កឯដទ្ៀត។ ពួកដរមានរូ ដសនហ៍រប់ មិនអ្ស់ ឯងរកខ្តមាន ក់មកដកៀកដកីយែូ ច ដរក៏
មិនបន។ ដបីនឹងទ្ិញកលាបគ្កហមមួយទ្ងឱ្យនរ្មានក់ដោុះ មលួន មិន សាគ ល្់ ដ រ! មិ តែភ កែិ ដ រៀនជាមួ យ ោន ដរមានសងារ មានរូ ដ សនហ៍ រ ួច
អ្ស់ ដ ៅដហ ីយ ! ដបី ហ នឹង ទ្ិ ញ ឱ្យបអូ នគ្សី ៗ ខ្ែល្ជានិ ស សិត ខ្មម រ ែូ ច ោន ខ្គ្កងគ្បុសដសនហ៍របស់ោងយល្់ គ្ចឡុំថាឯងល្ូកដថលីម ទញគ្បមា៉ាត់ដរ “ហអក ី ៏ពប ិ កដម៉ាុះល ហនា៎! គ្ោន់ខ្តដរឿងដនុះ។”
ម្ុំដ ែី រ ង៉ា កៗដៅម មដរឿយៗគ្សាប់ ខ្ តជុំ ព ប់ ដ ជី ង នឹ ង ថម វ ិុះែួ ល្ ផ្លក ប់
មម ែឹងអ្ដី ចុះទ្ប់មួ នទន់ ល គ្តូវនែបនែិច... ដងីបដឡង ី រិតដ
ញ ី ភាលមខ្ត
មែង! “ចុះដហតអ្វីមិតែគ្សីម្ុំដៅផ្សទុះ មុំផ្សែល្់កមាលង ុំ ចិតែម្ុំដរៀនដោុះដម៉ាចមិន
ផ្សែល្់កគ្ែី សឡាញ់ ដៅឱ្យោងផ្សង? មន ិ ែឹងថាោងបនសគ្មាកមកពសា ិ បយដពល្លាាចដៅផ្សទុះជាមួយពកខ្ម៉ា ឬអ្ត់ដទ្ ដៅនថាដៅរខ្សអ ៍ កដនុះ។ ហាាា៎ក! ដបទ្ ី ញ ិ ផ្លកដផ្ស្ដី ៅក៏មន ិ ែល្់! ពប ិ កខ្មនគ្ោន់ខ្តផ្សែល្់កគ្ែី សលាញ់ ឱ្យមនសសទ្ព ុំ ក ែ ី រី !” ម្ន ឹ រត ិ កនងចត ិ ។
“ព ដទធ ដអ្ីយ ! ល្ាង់ ដ ៅមិន ឮខ្មនខ្ទ្ន... ច ុះអាមួយ ខ្ែល្ខ្គ្សក
រ ុំខានដពញមួយយប់ដោុះដម៉ាចមន ិ ឱ្យោជួយដៅ!” រត ិ ភាលមម្ុំគ្បញាប់ល្ូក កនងដហាដ ៉ា ។
“ហាាា៎ក! ដៅឯ្” ម្រុំ កោមន ិ ដ ញ ី ដសាុះ មុំសាទបរកដពញមលួន។ 24
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
“នឹកដ
ញ ី ដហយ ី ម្ុំដចល្ោដៅដគ្កាមខ្គ្រកាល្ពីគ្ ពឹកមិញដគ្ោុះ
ខ្តោរ ុំខានដោុះអ្!ី ” ម្អ្ ុំ ស់សដុំ ណីចនង ុំ ។ ដពល្ដនុះកែី ឹ មលួនឯងយ៉ាងខាលង នឹក រឭកោដពញដបុះែូ ង ដៅដហ ីយ ម៉ា ា ងដទ្ៀតមិន បនទ្ូ រ សពទរ កោង ជាងមួ យ ខ្មដៅដហ ីយ ... ម្ុំ សុំដ ៅចូ ល្ ដៅអ្ដនែ ោ សិ ក វ ិញ។ គ្បញាប់ ដពកឱ្នកាល្ចូល្ដគ្កាមខ្គ្ររកទ្ូរសពទ មន ន ងគច ិ កាល្នង ិ បនគ្បយ័តទ្ ឹ
ខ្គ្រពកប៉ា នខ្ផ្សលគ្កសាុំង ... “អ្ូ យ ! ឈដឺ ោុះឈ ឺ... ដបីនឹងគ្ទ្ដហាយុំក៏ យ ុំ មន ិ ដកត ី ។”
“អាឡូ! សួសែីសទធ... សូមដទស្គ្ពល្ង ឹ បង... បងមន ិ បន
មល្ដៅដល្ងអ្ូ នយូ រមកដហយ ី !” ម្ុំនយ ិ យទ្ូរសពទដៅអ្ោរតភរយ ិ
របស់មដ្ុំ ៅឯគ្សុកខ្មមរ។ ោងដឆលយ ី មកវ ិញនូវគ្បដយរសុំណួរមួយខ្ែល្ មត ែ ័កែិ នង ុំ នដៅជាន់ែក ី ដុំ ណីត ិ ភ ិ បងបអូនខ្តងខ្តសួរមកម្ដុំ ពល្ខ្ែល្ម្ប មែងៗ។
“ឆ្វន ្ ុំ ដទ្ី ប បងដរៀនចប់ ? ដហ ីយ គ្តល្ប់ ម កគ្សុ ក ខ្មម រ វ ិញ?”
ចុំដោុះគ្បដយរសុំណួរដនុះដធវឱ្ ី យម្ុំមានអារមមណ៍ថាអ្នកផ្សទុះរបស់ម្ុំនឹកម្ុំ ្ស់ដហយ ី ចង់ឱ្យម្គ្ុំ តល្ប់ដៅគ្សុកកុំដណីតឆ្វប់ៗ។
“បទ្! សទធ... ចង ឆ្វន២ ុំ ០០៩ដនុះបងដរៀនចប់ដហយ ី ... សទធ...
សទធ...បងនក ុំ ្ស់្!... អ្ូនមានែឹងដទ្នថាខ្សអកដនុះ ឹ អ្ូនឯងខាលង
ជានថាអ្ដវី ៅ?” ោងដៅមន ិ ទន់តបដទ្គ្សាប់ខ្តឮអាកមួយកាល្មូចរបស់ ម្ុំោដឆលីយពីដគ្កាយជុំនួសដមសវៗថា៖ “អ្ុំអ្ត់ែឹងខ្សអកនថាអ្ីដ ទ្ហាហា...! នថាដៅរន៍ ុះអ្!ី ” ម្អ្ ុំ ស់សដុំ ណីចបនែច ិ រួចក៏បនែនយ ិ យដៅដទ្ៀត៖
“សទធនថាខ្សអកដនុះជានថាបណយននកែគ្ី សឡាញ់ ... បងគ្សឡាញ់ អ្ូន 25
ឡឹក ជំនោរ
ពកខ្ម៉ា នង ុំ នររ ិ អ្នកទុំងអ្ស់ដៅកនងផ្សទុះដយង ី គ្ពមទុំងគ្បជារស្តសែទ្ូទង
ខ្មមរផ្សងខ្ែរ” ដបសា ី ម នដៅសុំដឡងរបស់ោងក៏រអាក់រអ្ួល្រ ុំដភប ី មន ិ ដសទរី ដទ្។ “ចសា៎! ល្អដ ហយ ុំ ្ស់ ី បង... អ្ូ នក៏ គ្សឡាញ់ បង នឹក បងខាលង
ខ្ែរ។ បងដចុះផ្សែ ល្់ កែីគ្ សឡាញ់ ឱ្យអ្ន ក ែនទ្ដោុះបនន័ យ ថាបងបន ផ្សែល្់សនែភា ួ ដរដហយ ិ ពែល្់ពក ី ... ដតនី ថាខ្សអកដនុះបងមានអ្វឱ្ ី យអ្ូន?” “រកា ឺ ែូអាោហ៍ពោ ិ ហ៍ដោុះអ្.ី .. ចុះអ្ូនមានអ្វឱ្ ី យមកបង?” “អ្ូនមានដបុះែូងទ្ក... ជ... តត ឺ ... តត ឺ ...”
“មអ្ៈនផ្ស! មួនខាថូ ម ងថានបភាងផ្សធីច ៈថូ អ្ កនែ កៈល្្ទ្ឺម
មួនខាថូកន(សូ មអ្ភ័យដទស! រណនីរបស់ដលាកអ្នកមន ិ គ្រប់គ្ោន់ កនងការដៅដចញ ដមាែបញ្ចូ ល្ទ្ក ឹ គ្បក់ជាមនសិន)” បត់សុំដឡងអ្ូន សទធ គ្សាប់ខ្តឮសុំដឡងអ្ូដប៉ារ៉ាទ្័រដឆលយ ី ជាភាសាឡាវមក។
“ហ!ឺ ចុំជាសយមួយចប់ខ្តមែងនថាដនុះ!” ម្ដុំ បកទ្ូរសពទដៅដល្ព ី ូក
មួយ ទ្ុំហ ឹង ដហ ីយ ក៏អ្ ងគយដៅត កុំព យូទ្័ រ ដល្ងអ្ ក។ ដល្ងផ្សងញញឹ ម
មានក់ឯងផ្សងនឹកកនងចិតែថា នថាដនុះសយ ប៉ាខ្នែនថាខ្សអកមិនអាចសយែូ ច នថាដនុះដទ្!
ខ្សអកដឡង ី ដគ្កាកពីគ្ពឹកគ្ពល្ឹមអ្រដឆ្វាុះដៅសាថនទ្ូ តខ្មមរ។ ជិុះម៉ាូតូ
កញ្ចស់ដៅគ្តជាក់ចង់ដខាចគ្ចមុះទ្គ្មាុំខ្តែល្់ដោល្ដៅ។
ពិធីដ រៀបចុំសុំដ ណុះសុំ្ ល្ក៏ បនរួច រល្់ ។ បងគ្បុ ស អ្នក កាន់
កមម វ ិធី បនអ្ដញ្ជ ី ញដភ្ ៀវកិ តែិ យស និ ងនិ ស សិតឱ្យចូ ល្សាែ ប់ ការសុំ ដ ណុះ 26
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
សុំ្ល្។ ឯកឧតែមឯកអ្រគរជទ្ូតអានសនទរកថាចប់សពវគ្រប់ ពធ ិ ជ ី ប់ ដល្ៀងមួយក៏ដរៀបចុំដឡង ី យ៉ាងរគ្រក ឹ រដគ្រងភាលម។
ញាអា ុំ ហារស្តហវនី ថាដនុះឆ្វាញ់ ខ្មនខ្ទ្ន... ោគ្តូវនឹងសាច់ខ្កលមដោែត
ជាមួ យបី ខ្ យ៉ារ ឡាវស ទ្ធ ៗផ្សង គ្តូ វមាត់ រកោកយមកនិ យយមិ នគ្តូ វខ្ត មែ ង។ មិ ន បនប៉ា ោម នខ្កវផ្សងម្ុំ មា នអារមម ណ៍ ថាចង់ ដ ឡ ីង រ ។ ុំ តស្តនែី ដល្ងបទ្រ ុំវង់ភាលមងប់កាល្ដែីរចូល្គ្ប៉ាវ... មិនថារ ុំវង់, រ ុំកាច់, សារ
ោ៉ា ន់, លាុំឡាវ, ឬចង្ហវក់មា៉ាឌស ុំ ុំទុំងអ្ស់មន ី នដទ្ ម្រ ិ ដចល្មួយបទ្្
ដឡ ីយ ។ មិ ន យូ រ ប៉ា ោម នសាវ ងគ្សាភលឺ ខ្ ភន ក ខ្ទ្ង។ ម្ុំ អ្ ងគ យសុំ ក កឈលី ចិដញ្ច ី មនឹកខាមសពួកមា៉ាកមិតែភ័កែិ... មលួនមិនដចុះមាត់ដចុះកសាាត់ៗ ខ្ត នថាដនុះខ្បរជាដល្ងមា៉ាអ្ស់នែដៅវ ិញ ម៉ាាងដទ្ៀតោខាមសសិសសបអូនខ្ែល្
ដទ្ី ប នឹ ង មកថមី ៗ ធាល ប់ គ្ បប់ ោ ងថាមិ ន ដចុះផ្សឹ ក សី ឬដល្ងដសី ច !!! យ៉ាងដម៉ា ច ក៏យ៉ាងដម៉ា ចដៅច ុះដបីោហួស ដៅដហ យ ី ឱ្យគ្តល្ប់ម កវ ិញក៏
មកមិនរួចខ្ែរ... ខ្តោខ្បរជាដរឿងល្អដៅវ ិញដគ្ោុះមាននិសសត ិ ខ្មមរតិចតួច
ខ្ែរ ខ្ែល្ដធវប ុំ នបដញ្ច ញកាច់ នង ី នែូចម្ដុំ ោុះ... ដគ្ោុះម្ប ិ ចង្ហវក់រ ុំខ្បប ខ្មមរឱ្យបរដទ្សខ្ែល្ដរមកចូ ល្រួមបនដ
ញ ី ។ មានមិតែភកែិបរដទ្សមួយ
ចុំនួនឱ្យម្ុំបដគ្ងៀនចង្ហវក់រ ុំកាច់ខ្មមរដទ្ៀតផ្សង។ ម្ុំមិនបនរ ុំចង្ហវក់ទង ុំ ដនុះជាដគ្ចន ុំ កដហយ ី ឆ្វនម ី ។
គ្បមាណដមា៉ាងគ្បុំពីរលាាចកមមវ ិធីក៏ បនបញ្ច ប់ដោយបរយកាស ិ
សបាយរករយ សាមរគីភាពដយរយល្់ ោនរោងមិតែភ័កែិខ្មមរ និងគ្បិយ ី មត ែ នែរជាតដិ ផ្សសងដទ្ៀត។ ម្ក ុំ ៏សដគ្មចចត ិ អ្ ិ គ្ែ តល្ប់មកសាកល្វ ិទ្ាល្័យ វ ិញទុំងអារមមណ៍សាក ឹ មមបនែច ិ ... ខ្តមិនអ្ីដទ្អាចជិុះម៉ាូតូដោយមលួនឯង 27
ឡឹក ជំនោរ
បន។ មិ ន យូ រ ប៉ា ោម នរថតូ ច របស់ ម្ុំ ក៏ ោ រ ុំ ងកាយខ្ែល្ម នដនុះបនែិ ច
សថត ែ ល្ទ្ីគ្កុងដបុះែូងគ្បដទ្ស ិ ដៅកនងភាពខាមសដអ្ៀនដោុះមកែល្់ក្ ឡាវ។ មកែល្់ ខ្ កបរប៉ា ៈ ទ្ូ ន ស(ទវ រជ័ យ ) ខ្ែល្ជាអ្តែ ស ញ្ា ណរបស់
គ្បដទ្សឡាវដោុះ គ្សាប់ខ្តដទចគ្កយនយនែខ្ែល្ោុំម្ុំមកដោុះោគ្ជុុះ គ្ចោក់ សុំ ្ ងខ្ែរជិ ុះ យ ឺ ត ៗកុំ អ្ី មិ ន ែឹ ង ថាោោុំម្ុំ ដ ៅដថី ប បដង្ហគ ល្ ដភលីង ឬក៏ដែីមដឈ្ ដោុះដទ្។ ចតោទ្កមួយកខ្នលងសិន។ អារមមណ៍ ី
គ្ចបូ កគ្ចបល្់ខ្មនខ្ទ្ន ខាមសដរផ្សងនែគ្បឡាក់ដគ្បងម៉ាូតូដទ្ៀត ស យ ដអ្យ ី ខ្សនសយ!
ម្ុំ ដ ែី រ ដមី ល្ ទ្ិ ែា ភា ពដៅសួ ន ប៉ា ៈ ទ្ូ ន សដនុះបនែិ ច ។ ដៅមាខ ងផ្សលូ វ
ឯដ្ុះវ ិញដ ញ ី ខ្តសែង់ល្ក់ផ្លកកលាបគ្សស់ៗ ទុំងរូៗោុំោនទ្ិញផ្លក
ដហយ ី ជូ នឱ្យោន...។ ដមីល្ដល្ីដមីល្ដគ្កាមមមដគ្កាយបនែិចនឹកតូ ចចិតែ ោម នសងារជូ ន ផ្លក ហនង ឹ ដរក៏ ដ ឡ ង ី ម៉ាូ តូ ក ញ្ចស់ សុំដ ៅគ្ទ្នុំ ។ ជិុះ ដចញ
បនគ្បមាណនមភខ្ម៉ា គ្តគ្ជុ ុះ គ្ចោក់ ដទ្ៀត មែង ដនុះធាន់ជា ងម នបនែិច ។ ម្ុំ គ្បង ៉ា ូ គ្សាប់ខ្តមានមនសសមានក់មកឈរដគ្កាយមនង ឹ អ្ងគយោក់គ្ចោក់មូត
ម្ព ុំ អ្ ្ុំ ន លឹ ដសាុះ។ ម្ុំគ្កដឡកដៅដគ្កាយមនងជាមួយ ី ង្ហកល្់មម ិ បនចប់ភក សុំដឡងែ៏គ្សួយដគ្សាកមកគ្របដបុះែូងរបស់ម៖ ្ុំ
“បង...បងគ្បុសម៉ាូតូដកត នឹ ” ចុំដោុះសុំណួរដនុះដធវីឱ្យម្ុំដៅែចង ី អ្ហ ី ង
គ្ចម ុះភាលម “ខ្ភនកប៉ា នៗពងមាន់ មិនដ
ីញដទ្អ្ី ដោុះគ្ចោក់ ខ្បកដញី ស
ដពញមលួនដៅដហ ីយ ...” ម្ុំនឹ ក ខាន ញ់ កន ងចិ តែប គ្មុ ង នឹ ង ដឆលីយ ដៅដហ ីយ មានកូនចត ែ ខ្មលកមួយដកត ិ ច ី ដឡង ី ៖
“មន ិ អ្ដី ទ្អ្នកោងគ្ោន់ខ្តគ្ជុុះគ្ចោក់ បនែច ិ ដោុះរួចដហយ ី ” ម្ដុំ ឆលយ ី 28
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ទុំងញញឹមមិនសមដគ្ោុះនែគ្បឡាក់ដគ្បងម៉ាូតូដមមគ្កប ឹ ខ្តមែង។ ម្ុំមិន បនែឹងថាមមរបស់មគ្្ុំ បឡាក់ឬក៏អ្ត់ដោុះដទ្ គ្សាប់ខ្តោរឡាវខ្ែល្ម្ ុំ ី
មិនធាលប់សាគល្់ដោុះែកកខ្នសងនែតូចរបស់ោងដចញមកហចឱ្យម្ុំជាមួយ ោចែ៏ររួ ឱ្យចង់សាែប់៖
“ដនុះកខ្នសង! បងគ្បុ ស ជូ ត ម មដចញដៅគ្បឡាក់ អ្ី ចឹ ង ពិ ប ក
ដមី ល្ ្ស់ ” ម្ុំ ល្ូ ក នែទ្ទ្ួ ល្ កខ្នសងរបស់ ោ ងទុំង អារមម ណ៍ ខាម ស ដអ្ៀន ខ្តដធវដី ម៉ាចដបោ ី យ៉ាងដនុះដៅដហយ ី ។
“អ្ររណអ្នកោងខាលង ុំ ្ស់!” ម្ុំខ្ថលងអ្ុំណររណោរដោុះទុំ ង ី
មន ិ បនដមល្ ី មមោងចុំ។ ោងដែីរដចញដៅបត់មន ិ ែឹងជាដៅពូនដៅ
គ្តង់្។ ម្ជ ុំ ុះិ ម៉ាូតូជវុំ ិញប៉ាៈទ្ូនសរកមន ិ ដ ញ ី ដគ្ោុះមនសសដគ្ចន ី ដពក ម្ុំ
ក៏ ោ ច់ ចិ តែ ជិ ុះ ដចញមកែ ងឌ ក។ ដៅបនបនែិ ច ក៏ ដ ល្ចរូ ប ោងមែ ង ដទ្ៀត។ ែដុំ ណីរល្វតល្វនរ ់ រួ ឱ្យគ្សឡាញ់ ជារូបរងរបស់ោរមា ី ន ក់ដោុះ។ ម្ុំ បនថយ ដល្បឿនខ្អ្បម៉ាូតូ ដៅជិតោង។ ដគ្កាមពនលឺដ ភលីង ដោមបុំភលឺគ្ សទ្ន់ ាមែងវ ិថី ហាក់បីែូចជាបនបខ្នថមសគ្មស់របស់ោងឱ្យគ្សរត់គ្សរុំ ដៅាមកាុំរសម។ ុំ ក់សណ ុំ ួ រដៅរកោងមន៖ ី ម្ោ
“អ្នកោងអ្ដញ្ជ ីញដៅ្មក្ខ្ែរ? មានអ្នកមកទ្ទ្ួល្ដហយ ី
ខ្មនដទ្?”
“ចសា៎ ! ម្ុំ ច ម ុំ ិ តែ គ្ បុ ស របស់ ម្ុំ ដ ពញមួ យ លាា ចដៅដហ ីយ ដៅមិ ន
ទន់មកដទ្ៀត... ដរ្ត់ឱ្យម្ុំមកចុំគ្តង់ដនុះ ដមា៉ាងគ្បុំមួយដរនឹងមក ទ្ទ្ួ ល្ ដពល្ដនុះដមា៉ា ងគ្បុំបី ជា ងដៅដហ ីយ ក៏ ដ ៅមិ ន ដ
ីញ មកដទ្ៀត
គ្បខ្ហល្ជាោត់រវល្់ដហយ ួ ី ដមល្ ី ដៅ” ោងដរៀបរប់ពកា ី រ្ត់ជប 29
ឡឹក ជំនោរ
របស់ មិ តែ គ្ បុ ស ោង។ ឱ្កាសល្អខ្ បបដនុះម្ុំ រិ ត ថានឹ ង សងរ ណដរ មែង ក៏អ្ដញ្ជ ីញឱ្យដោយសារជាមួយមកផ្សទុះ៖
“ដបម ុំ ូនអ្នកោងដៅផ្សទុះក៏បន ផ្សទុះអ្នកោងដៅ ី ន ិ សអប់ដមាម ី ដទ្ ឱ្យម្ជ
ឯ្ខ្ែរ?” ោងតបមកម្ុំដោយសានមញញឹមតូ ចមួយខ្បបសាទក់ដសទីរ កនងចត ែ ិ ៖
“មិនចង់រ ុំខានដលាកដទ្...បនែិចដទ្ៀតមានទ្កទ្ករត់មកដហយ ី ម្ុំដ ៅ
ជាមួយទ្កទ្កក៏បន” ឮោងនយ ុំ ៏មានចត ែ រមភពោ ិ យែូចដនុះម្ក ិ ប ី ង៖
“ប៉ា ខ្នែ ដ ពល្ដនុះដមា៉ា ងក៏ ដ គ្ចី ន ្ស់ ដ ហ ីយ ខ្ែរ្! គ្សួ ល្ មិ ន
គ្សួល្អាចមានដកមងទ្ុំដនង ី ោដមល្ ី ង្ហយ មន ិ ល្អដទ្... ដាុះអ្ដញ្ជ ីញដឡង ី មកកប ុំ រមភអ្”ី
គ្ោន់ ខ្ តម្ុំ ប ដញ្ច ញោកយដនុះភាល មគ្សាប់ ខ្ តគ្សី តូ ច ដឡ ីង ដល្ី មូ៉ា តូ
ដោយោម នខាល ចគ្បុ ស បនែិ ច ។ ម នែុំ បូ ង ោងមិ ន ហា នអ្ងគ យមកជិ ត
ដទ្ ខ្តដពល្ោច់ ហូ វងមន សសភាល មខ្ែែ៏ គ្ សល្ូ ន របស់ ោ ងឱ្បចដងក ុះ ម្ុំ ជាប់។ រងកាយែ៏ខ្សនគ្តជាក់ល្ករបស់ អ្បសរក៏ផ្សួ ល្ដផ្សែ ែ កដល្ីមនងរបស់ ូអ
ម្ុំដពញទ្ុំហង ឹ ខ្តមែង។ ម្ុំមិនដចញសែីដគ្ោុះខាលចោងរិតថាគ្បុសកុំសាក ក៏ប្ ែ យាមខ្តចត ែ ងដៅ។ ោងក៏ចប់ដផ្សែម ី សួរោុំមដ្ុំ ផ្សសងៗ៖ ិ ោ “បងគ្បុសដ្មុះអ្វខ្ី ែរ? សានក់ដៅឯ្?”
“ម្ុំ ដ ្ម ុះដសោា ... សពវ ន ថា ម្ុំ ដ ៅដរៀនដៅដឡ ីយ ដទ្ ម្ុំ សាន ក់ ដ ៅ
អ្ដនែ ោ សិ ក ែ ងឌ កសាកល្វ ិទ្ាល្័ យ ជាតិ ឡា វ...” មិ ន ទន់ នឹ ង ចប់ គ្សួល្បួល្ផ្សង ោងសួរមកដទ្ៀត៖
“អ្ដនែោសក ិ ោានែងឌក!... ែូដចនុះបងដសោាដរៀនមមវ ិជាជអ្វខ្ី ែរ?” 30
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដពល្ដនុះម្ុំដ គ្បៀបបនអ្នក ដទសខ្ែល្ប៉ាូ ល្ិ ស កុំ ព ងសួ រ ចដមលីយ ដហ ីយ ដហែ!ី មជល្ ិ រត ិ ដឆលយ ី ក៏ដឆលយ ី ៖
“ម្ដុំ រៀនដៅមហាវ ិទ្ាល្័យអ្កសរសាស្តសែ ខ្ផ្សនកភាសានង ិ អ្កសរសិល្ប ៍
ឡាវ”
“ែូចជាម្ុំអ្ច ី ង ឹ ខ្ែរ... ម្ុំក៏ដរៀនដៅទ្ីដោុះែូ ចោន ខ្តម្ុំដរៀនដៅខ្ផ្សនក
ភាសាអ្ង់ដរលសពិដសស” ចញ់ ដគ្បៀបដរខ្មនសួរដគ្ចីនដពកដហយ ី ម្ុំគ្តូវ ខ្តសួរោងវ ិញ។
“សូមដទស! ដតអ្ ន ោងមានដ្មុះអ្វខ្ី ែរ?” ី ក
“ម្ុំដ្មុះអាុំផ្សន ដៅម្ុំថា មីោៗក៏បន” ោងតបដោយកែីរ ុំដភីប
ម៉ាាងខ្ែល្ម្រុំ កសាមនមន ិ គ្តូវ ។
មោ ួ ែុំដណីររបស់ម្ុំក៏រតខ្តឱ្បត ី មត ិ រែ ម ឹ ឹងដៅៗ។ មលួនគ្បណរបស់
ម្ដុំ ពល្ដនុះដឡង គ ់ដៅដហយ ី បុះដរមសមបររង ី ក ី ។ ចុំខ្ណកដបុះែូងកុំគ្ោ
ដោុះវ ិញ មានអារមមណ៍ ថាហាក់ ែូ ច ជាមែង ដៅគ្តង់ បុំ ព ង់ ក មែ ង ហាក់ បែ ី ូចជាដៅគ្តង់ខ្កងដជីង មែងែូចជាគ្បុងនង ឹ គ្ជុុះមកខាងដគ្ៅគ្ទ្ូង រឺោ ភ័យែូចជាគ្មរ ម្ុំវ ិញញ័ រដសទីរ ឹ ដៅកនងចងកូមរជសអ្ ី ច ី ង ឹ ខ្ែរ។ រឯនែរបស់ ី
ខ្តកាន់ចងកូតបញ្ជរថមិនគ្តង់ដៅដហយ ី ... ប៉ាខ្នែដទុះបីជា្ក៏គ្តូវខ្ត ចុំដមល្ ី បនែច ិ សន ិ ។
មវល្់ខាវយខ្តដរឿងភ័យគ្សាប់ឮសុំដល្ងកខ្ញ្ច របស់បូល្ ៉ា ស ុំ ូស ិ ។ ម្ហ
ចិតែ ! ម្ុំ ជិ ុះដភល ចដមី ល្ដភលី ងសែ ប ។ ប៉ាូ ល្ិ សក៏ ពិន័ យអ្ស់ បី មឺនកី បដៅ។ អារមមណ៍រត ង ិ ថា “ដពល្ដនុះែឹកមនសសគ្សម ី ិនែឹងថាោរដៅដគ្កាយមន ី មានក់ដនុះជាគ្បពនធឬសងារនរ្ដទ្” ភ័យផ្សងអ្រផ្សងគ្សាប់ខ្តមកែល្់ 31
ឡឹក ជំនោរ
សកល្វ ិទ្ាល្័យ ម្ក ុំ ៏សរួ ដៅោងថា៖ “ែល្់សាលាដហយ ី មោ ី សានក់អ្ោរ្មួយ?” ោងចុះមកពីមម
ម៉ាូតូ នែទុំងពរី កាន់ចងកូតម៉ាូតូ ដហយ ី ដសច ី កក ឹ ៗ
“បងដសោា... ម្ុំដភលចជគ្មាបបង... ម្ុំមន ិ ខ្មនសានក់ដៅអ្ដនែោសិក
ដទ្្ ា៎ ! ម្ុំសានក់ដៅឯដភានថាន់ឯដ្ុះដទ្បង...” ោងោចលាយឡុំ នង ុំ ប់ដយបល្់មន ុំ កដមល្ ឹ សុំដណីច ។ ម្ក ិ ដចញសែ។ ី ម្ង្ហ ី មមោងបនែច ិ រួចបនែ៖
“ដភានថាន់ ក៏ដភានថាន់ចម ុំ ្ុំជូនមោ ី ដៅវ ិញក៏បន!” ោងតបវ ិញ
យ៉ាងគ្បញាប់៖
“កអា ុំ ល្គ្បញាប់គ្តល្ប់អ្ប ី ងដសោា... ចូល្ដៅដល្ងកនងមហាវ ិទ្ា
ល្័យសន ុំ ូល្ដៅកនងរបងមហា ិ ក៏បន” ោងបបួល្គ្ពមទុំងទញនែម្ច វ ិទ្ាល្័យម្ដុំ សទរី ខ្តទ្ប់មួ នម ល ន ិ ជាប់៖
“ដៅក៏ដៅ... ខ្តឥឡូវដនុះយប់កាន់ខ្តដគ្ៅ្ស់ដហយ ី ខ្ែរ មីោ
មិ ន គ្បញាប់ គ្ តល្ប់ ដ ៅផ្សទ ុះ ! មិ ន ខាល ចប៉ា មា៉ា ក់ ច ុំដ ទ្អ្ី . ..?” សុំ ណួ រ
សុំណូមពររបស់ម្ុំោមនគ្បដយជន៍ទល្់ខ្តដសាុះ។ ោងខ្បរជាដសីចញ ញឹមៗដៅវ ិញ៖
“អ្ត់ដទ្បងគ្បុស ... ម្ុំដៅផ្សទុះជួល្ដទ្ដតី! គ្សុកកុំដណីតរបស់ម្ុំដៅ
ឯចុំប៉ាស័ក ឯដ្ុះ!” ឮថាជាអ្នកគ្សុកចមា៉ាសក ័ ម្មា ុំ នអារមមណ៍កនង
ចិ តែ “អ្ី ចឹ ង បនជាោងមាន ក់ ដ នុះបបួ ល្ ម្ុំ ដ ែី រ មិ ន ចូ ល្ ផ្សទ ុះ ដសាុះែូ ច
ដនុះ!” ្នដែីរ មិន បនប៉ា ោម នចូ ល្ ដៅខ្កបរអ្ដនែោ សិក ោរ ផ្សង... ម្ុំ ី ដសទី រ ខ្តោុំង ដបុះែូ ង សល តសល ងកន ងចិ តែ . .. ទុំង រូ ៗ អ្ងគ យឱ្បចដងក ុះ ោន 32
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ឱ្យសអិត ោពិប កដមីល្ ទល្់ ខ្តខ្មនខ្ទ្ន... សអីក៏ មិន ខាល ចខ្ភនក អ្នក ែនទ្ បនែិចដសាុះអ្ីចឹង។ គ្សីអ្ីក៏គ្សីខ្បបដនុះ! មលុះឱ្បោនដល្ីមូ៉ាតូ រូមលុះកុំពង
គ្បយត ី ោនែូចសនមបនឆអង ិ គ្បដាងរងគម ឹ មច។ ី ចុះដហតអ្វប ី នជាពួកដរ កបត់ឪពកមាែយែូចដនុះហនា៎។ ម្ុំភា្ក់ដផ្សអីល្ខ្បបដនុះដគ្ោុះម្ុំមន ិ ធាលប់ដ
ញ ី
ពម ងផ្សលូវ ី នមក។ ដគ្ោុះខ្តដវទ្ោចកខម្ុំដពកដោុះម្ុំក៏សួរដៅោរខ្ែល្វដងវ ី មកជាមួយម្៖ ុំ
“ដៅកនងតុំបន់ សាកល្វ ិទ្ាល្័ យមានសកមមភា ពខ្បបដនុះខ្មនដទ្
អ្នក ោង...?” មី ោ ដមីល្ ម មម្ុំែូ ច ជាចង់ និយ យថា ម្ុំល្ ង ា ់ ែូ ច ដកម ង អាយគ្បុំឆ្វន ុំ ដហយ ី តបនង ឹ សុំណួររបស់មដ្ុំ សទរី ដសច ី ដសទរី ញញឹម៖
“បងដសោា... បងឯងចុំជា... មន វី នែច ិ យល្់អ្ប ិ ខ្មន...! សម័យដនុះ
ដហ ីយ បងដអ្ីយ ! ពួក ដរមិន មវល្់ អ្វីទង ុំ អ្ស់. .. ដរែឹង ខ្តម៉ា ា ងរឺដ ពល្ ដនុះដរមានមនសសជាទ្ីគ្សឡាញ់ របស់ដរដៅខ្កបរឬអ្ត់... បនដោល្ ោកយខ្ផ្សអមខ្ល្ាមដហយ ុំ ន់សគ្មាប់ ី ឬដៅសគ្មាប់នថាដនុះ ដគ្ោុះោជានថាសខា
មន សសទុំង ខ្ផ្សនែី ដបី មិន បនផ្សែល្់ កែី គ្ សឡាញ់ ឱ្យនរ្មាន ក់ ឬអ្ន ក
ខ្ ែ ល្ ដ យ ី ង គ្ ស ឡា ញ់ ដ ោ ុះ ោ ហា ក់ ែូ ច ជា ជី វ ត ិ ោម ន ដ ប ុះ ែូ ង អ្ី ចឹ ង ...” គ្បដយរខ្វងមួយ ខ្ែល្ដចញពីប បូ រ មាត់ រ បស់ គ្ សីតូ ច ដៅោទ្ីម ន ដនុះម្ុំ អា ចសននិ ោា នបនថា ោងកុំ ព ងគ្តូ វ ការប រស្មាន ក់ ម កដៅ
កុំែរខ្កបរខាងោងដហយ ី ។ ម្ុំចប់ ដផ្សែីមអាណិតោងតិចៗខ្ែរដគ្ោុះអ្ី ដពល្ដនុះដមា៉ា ងជាងគ្បុំបួន យប់ ដៅដហ យ ី ដៅមិន ទន់ មានបរស្ មាន ក់ យ កផ្លក មកជូ ន ោងដសាុះ...ដហ ីយ ដបី ោ ងមានរូ ដ សន ហ៍ ដ ោុះដម៉ាល ុះ
សមោងមិនមកដែីរគ្បដកៀកសាម ជាមួយម្ុំដ ៅដពល្ដនុះដទ្។ ម្ុំច ង់សួរ 33
ឡឹក ជំនោរ
ោងខ្ែរថា “ោងបនទ្ទ្ួល្បច់ ផ្លក ឬកលាបពីមនសសជាទ្ីគ្សឡាញ់
របស់ ោ ងដហ ី យ ឬដៅ?” ខ្តដបី សួ រ ដៅដហ ី យ ោងមិ ន បនទ្ទ្ួ ល្ ដោុះ ខ្គ្កងោងមិនសបាយចិតែ... មជិល្ជីកឫសរល្់ដរឿងដបុះែូងរបស់
ដរ។ គ្ោន់ខ្តរត ែ នង ិ កនងចត ិ ថា ឹ សួរដៅបកសរ ី គ្តត ី ូចដនុះគ្សាប់ខ្តសុំណួរ ដោុះខ្បរជាម្ជា ុំ អ្នកដឆលយ ី ដៅវ ិញ៖
“នថាដនុះជានថាបណយននកែីគ្សឡាញ់ ... ដតីបងបនទ្ទ្ួល្កលាបពី
មត ិ គ្ែ សរី បស់បងដហយ ី ឬដៅ?” ោងឱ្បនែម្ុំជាប់គ្ពមទុំងគ្បដកៀកសាម
យ៉ាងខ្ណនដគ្បៀបែូ ចជនជាប់ដចទ្គ្តូវប៉ាូល្ិសរតសា ល បគ្បដចៀវឱ្យសារ ឹ
ភាព។ ម្មា ុំ នអារមមណ៍កាលហានភាលមែូចជាារហួល្វី ត ួ ចង់គ្បដលាមតួឯក គ្សីអ្ីចឹងដហយ ី មិនែឹងថាោកយទុំងដោុះមានដៅកនងដបុះែូ ងម្ុំពីដពល្
្ដទ្ គ្សាប់ ខ្ តធាល យដចញមកដោយមិ ន ែឹ ង មលួ នែូ ច ជាទ្ឹ ក បក់
ទ្ុំនប់។ នែទុំងពរី របស់មប ្ុំ ខ្ងវរមកចប់សាមទុំងពរី របស់មោ ី មួយរ ុំដពច៖ “ដៅដឡយ ន ក់ដោុះដទ្!...ដបុះ ី ដទ្... បងដៅមន ិ ទន់មានោរ្មា ី
ែូ ង របស់ ប ងក៏ ដ ៅមិន ទន់ សាគ ល្់ ថា ដសនហា ដោុះោមានរសជាតិយ៉ាង
្ដោុះខ្ែរ រឺមិ ន បនែឹង ែូ ច ជាមន សសរស់ មិ ន ធាល ប់ សាគ ល្់ ដ សចកែី សាលប់អ្ច ី ង ឹ ខ្ែរដហយ ី រគ្តដី នុះបងគ្បខ្ហល្ជាមានខ្តមោ ី ប៉ាដ្ណុះខ្ែល្
ម ក ជុំ នួ ស តុំ ប ន់ មវ ុះ ខា ត ដ ៅ កន ង ហ ទ្័ យ វ តថ ដ គ្ ក ៀ ម សវិ ត មួ យ ែួ ង
ដនុះ!” គ្បដយរខ្ែល្បក់ ធាលយដចញពីដបុះែូ ងអ្មាញ់ មិញដនុះ គ្តូ វ
ទ្ទ្ួល្បនមកវ ិញនូវសានមញញឹមតូចមួយយ៉ាងខ្ផ្សអមជាមួយសានមមួចនន ខ្ផ្សនភួងថាាល្់ទង ុំ រូរបស់ោងមកឱ្យម្។ ុំ
“ដហយ ៉ា ណ ុះខ្ែល្ជួយ ី រគ្តដី នុះ មោ ី មានខ្តបងដសោាមានក់បដ្ 34
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជុំ នួ ស និ ង បិ ទ្ បុំង រោុំង ដសន ហ៍ រ បស់ មី ោ ...” មី ោ និ យ យគ្ពមទុំង
ដផ្សែក កាល្មកដល្ីគ្ ទ្ូ ង របស់ ម្ុំ។ ដកសាដមម រដលាងែូ ចសាល បភូ មរ ហា ី ថ
ល្វតល្វន់ ោងឱ្បចដងកុះម្ុំយ៉ាងខ្ណន... គ្កពុំឈូកទុំងរូ របស់ោងផ្សអឹប ដល្គ្ី ទ្ូងម្ដុំ ពញទ្ុំហង ុំ ័ រ ដបុះែូងដលាតមសចង្ហវក់នែទុំងដទ្វ ឹ ។ គ្ទ្ូងម្ញ បស់ ម្ុំ ឱ្ បោងយ៉ា ងខ្ណនែូ ច ជារូ ដ សន ហ៍ ខ្ ែល្សាគ ល្់ ចិ តែ ដ ថលី ម ោន យូ រ
ដហយ ោងជាប់ ចុំខ្ណកមួរកាល្វ ិញ ី អ្ីចឹង។ នែឱ្បរតរងកាយរបស់ ឹ កុំពងបខ្ងវរទ្ិសឱ្យម្ុំរិតែល្់គ្បដយរមួយខ្ែល្ម្ុំបននិយយមនដនុះ បនែច ិ “ពួកនស ិ សត ិ ខ្ែល្មានរូដសនហាដរោុំោនឱ្បរតឹ ដៅដគ្កាមពនលដឺ ភលង ី
កនងសាលាោមនអាណិ តខ្ភនកអ្នកែនទ្” គ្សាប់ខ្តដពល្ដនុះខ្បរជាម្ុំដ ៅ
វ ិញដទ្ខ្ែល្កុំពងបដគ្មីអ្ុំដពីខ្ែល្ពិបកដមីល្ដោុះ។ នឹកដៅខាម សមលួន ឯងរកអ្វីម កផ្សទឹម ពុំប ន។ ដបីនឹង សូ ម ោងឱ្យែកនែដចញ ោែូ ច ជាអ្ន់ ដពក ដរជាគ្សដី រមន វី ងហនង ិ ទុំងមវល្់អ្ផ្ស ឹ យ៉ាងដម៉ាចដមែចមាែឱ្យោដៅាម សគ្មួល្ដៅចុះ...
“បអូ ន!ៗ... ល្មម គ្តល្ប់ ដ ៅវ ិញបនដហ ីយ ! ដហ ីយ បអូ នគ្សី ែ ល្់
ដពល្ចូល្ដរងដហយ ា៎ គ្បយ័តនសាលាដែញដចញ ី ដមា៉ាងជាងែប់ដហយ ី ្ មិនឱ្យសាន ក់ កន ងដនុះដទ្ៀត...!” ដយ ីង ទុំង ពី រ ភា្ ក់ គ្ កញា៉ា ងង្ហកមករក
មាចស់សុំដឡង។ ពួកអ្នកយមអ្ដនែោសិកមកដែញឱ្យនិសសត ិ ោរចូី ល្ដរ
ង។ ាមពិតដរផ្សលុំទង ុំ កខ្ញ្ច ដទ្ៀតផ្សងខ្តដហតអ្វីបនជាគ្តដចៀករបស់ម្ុំ មន ុំ ិ ឮ។ គ្ោដនុះខាមសដរអ្ស់ទស់ខ្តមែងដហយ ី ម្។
ដយ ង ី ទុំង ពីរ ដមី ល្ ម មោន អ្ស់ សុំដ ណី ច។ ោងក៏ ទ ញនែម្ុំដ ចញ
មករកកខ្នលងចតរថ។ ម្រ ុំ ត ែ “ដបម ្ុំ ូនោងដៅផ្សទុះដោុះម្ុំគ្តល្ប់ ិ កនងចត ិ ថា ី ជ 35
ឡឹក ជំនោរ
មកវ ិញពិតជាមិនបន ដហយ ី ក៏មិនអាចចូ ល្ដរងដៅអ្ដនែោសិកបន ខ្ែរដគ្ោុះែល្់ដមា៉ាងបិទ្ទវរដៅដហយ ី ខ្តដបីមិនជូនោងដៅហាក់ែូចជា ចិតែអាគ្កក់ដពក។” រិតសពវគ្រប់ដៅកាត់សាញ “ដៅក៏ដៅខ្តគ្បខ្ហល្
គ្តល្ប់ ម ករកដរងផ្សទ ុះ សុំ ្ ក់ ដ ហ យ ី ។” បដញ្ឆ ុះម៉ាូ តូ ោ ងក៏ ដ ឡ ង ី ទ្ុំ ពី ដគ្កាយឱ្បចដងកុះគ្រប ឹ ។
“បងរត ិ ដៅ្ដទ្ៀតហនង ឹ !” មោ ី សួរម្ដុំ ោយោចទ្ន់គ្ជាយ។
“បងរត ិ ជូនមីោដៅផ្សទុះដោុះអ្ី... ដៅផ្សទុះឬដៅដែីរដល្ងបនែ?” ម្ុំ
សួរោងែូ ចបងគ្បុសចង់បដ្ ែ យាមបអូនគ្សត ី ូ ចម្ក ិ ម៉ា្ក់។ ោរអាយ ី គ្បមាណនមភឆ្វនស ុំ រួ បនែដទ្ៀតែូចជាែឹងចត ែ ច ្ុំ ាស់្ស់អ្ច ិ ម ី ង ឹ ។ “ដបប ី ងជូនម្ដុំ ៅផ្សទុះ... បងចូល្សាលាដមែចបនដៅ?”
“មន ិ អ្ដី ទ្ បងចូល្ដរងផ្សទុះសុំ្ក់ក៏បនខ្ែរ ដរឿងខ្ែល្បងបរមភ
ដោុះរឺ ស វតថិ ភា ពរបស់ មី ោ វ ិញដទ្” ម្ុំ និ យ យដឡ ីង ែូ ច ជាសខ្មែ ង កែី គ្ពួ យ បរមភ ដ ៅដល្ី ោ ង។ ខ្តម្ុំ មិ ន រួ រ ឱ្យដជឿគ្តដចៀកមលួ នឯងទល្់ ខ្ ត ដសាុះ ដៅដពល្ោងមសិ ប នូ វ គ្បដយរមួ យ ឃ្លល គ្សាល្គ្សទ្ន់ ោ ក់ គ្តដចៀករបស់ម៖ ្ុំ
“ដបី ប ង ដសោា ដរ ងផ្សទ ុះ សុំ ្ ក់ មី ោ នឹ ង ដៅ ជា មួ យ ខ្ែ រ . . ! ”
គ្បដយរដនុះដហយ ី ខ្ែល្ដៅខ្តែក់កនងដបុះែូងម្ុំជានិចចដោុះ។ ដហតអ្វី បនជាមាណវ ីរូបដោុះនិយយដចញមកគ្សួល្ខាលង ុំ ដម៉ាលុះ ទុំងម្ុំជាបរស ម ិ ន នឹ ក ដ
ញ ី នឹង និ យយដចញមែ ង ្ផ្សង។ ម្ុំគ្ ោន់ ខ្ តនឹក កនងចិ តែ
ដហ ី យ ពាយមបបដ្ ែ យាមចិ តែ ោ ង ម៉ា ា ងម្ុំ មិ ន ធាល ប់ សាគ ល្់ ផ្សទ ុះ សុំ្ក់្មួយផ្សង ភារកច ិ ដច នុះមោ ី ជាអ្នកដោុះគ្សាយ។ 36
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ម្ុំ ដ បី ក បររថដោយសាម រតី គ្ បុ ង គ្បយ័ តន បុំ ផ្ស តាមខ្ែល្ម្ុំ អា ចដធវី
បន។ ាមែងផ្សលូវពីសាកល្វ ិទ្ាល្័ យដឆ្វា ុះដៅទ្ីគ្ កុ ងដវៀចនទន៍ ឆ្វាយរួរ សមខ្ែរ។ ដៅាមែងផ្សលូវមានខ្តម៉ាូតូនិងរថយនែននរូដសនហ៍ទង ុំ រូៗ ជា ពដិ សសដោុះរមា ឺ នខ្តដកមងៗអ្នកដល្ង... មលុះក៏ដែកសែូកសែង ឹ ដៅដល្គ្ី ទ្ូង ផ្សលូវរថយនែមលុះក៏ដលាតដៅដថីបបដង្ហគល្ដភលីង មលុះតគ្មួតកុំពងញាត់ចូល្
កនងរថយនែ។ សកមមភាពរបស់មនសសដៅកនងរគ្តីដនុះជារគ្តីខ្ែល្អ្វីៗ
គ្តូវបត់បង់ដៅ មិនថាជីវ ិត, គ្ពហមចរយ៍ ី ភាពបរស ិ ទ្ធ! រឺបត់បង់ដៅ ោម ននថា នឹង គ្តល្ប់ ម កវ ិញ។ ក្ ែ ល្ទ្ី គ្ កុ ង ដវៀងចនទន៍ ដ ោរដពញដៅ
ដោយសុំ ដ ឡងរថសដស្តង្ហគ ុះដហ យ ី ដគ្បៀបបនដៅនឹង ទ្ី គ្ កុ ង ខ្ែល្យ វវ ័ យ នង ួ ចុំនន ួ ្ត់ោនមកសាលប់។ មណឌល្កមានែរគ្តម ួ ិ រូដសនហ៍មយ ី យ ចុំនួ ន គ្តូ វ រ ុំខានដោយពួក ដកម ង សាទ វ។ ដកម ង សាទ វទ្ុំដ នី ង មល ុះ គ្តូ វ គ្កបូ ច ក
ដគ្ោុះខ្តយ៉ាប នង ិ ដគ្រឿងដញៀនគ្សវ ឹង ដហយ ី វ ិថីមួយចុំនួនគ្តូវកាលយជា ទ្ីលានគ្ប្ុំងរថយនែរបស់ដកមងទ្ុំដនីង។ សកមមភាពទុំងដនុះោគ្បទ្ុះ
នឹង ខ្ភន ក របស់ ម្ុំា ង ុំ ខ្តដចញែុំ ដ ណី រពី សា កល្វ ិទ្ាល្័ យ រហូ ត ែល្់ ក ្ ែ ល្គ្កុង..ដបីពួកដររិតថារគ្តីដនុះជារគ្តីទ្ឹក
មុំ ជារគ្តីខ្ែល្រួរខ្ត
ផ្សែល្់ដសចកែស ី មសភមងគល្ ភាពខ្ផ្សអមខ្ល្អមឱ្យដៅមនសសជាទ្ីគ្សឡាញ់
របស់ពួកដរដោុះ ោជាការល្អម៉ាាង ខ្តោខ្បរជាយករគ្តីដនុះជារគ្តីទ្ឹក
ដមមុះ ឬរគ្តខ្ី ែល្គ្តូវបត់បង់មនសសជាទ្គ្ី សឡាញ់ បត់បង់បតែធា ី ដៅ វ ិញ...។ រួរឱ្យគ្ពម ន ខ្មនខ្ទ្នដពល្ដ ញ ា ពោរគ្តដី ោុះ។ ឺ ង ី ទ្ែ ិ ភា
មី ោ ោុំម្ុំ រ កផ្សទ ុះ សុំ ្ ក់ គ្ រប់ គ្ ចកល្ាក ក៏ ដ ៅខ្តមិ ន បនដរង រឺ
ដពញទុំង អ្ស់ មិន ែឹង ថាដៅដវៀងចនទន៍ រួរ ខ្តសង់ ផ្សទុះ សុំ្ ក់ ប៉ា ោម ន 37
ឡឹក ជំនោរ
បខ្នថមដទ្ៀតដទ្ដទ្ប ី គ្រប់គ្ោន់... ដនុះសគ្មាប់ខ្តម្ុំរកមន ិ បនដៅដហយ ី
ចុះរូដសនហ៍ខ្ែល្មន ិ ទន់ដចញពីកលិបរគ្តីដោុះពួកដរដៅដរងឯ្ដៅ? ដហ ីយ បនទប់ ខ្ែល្ដៅសល្់ ដ ោុះក៏ នថលក ប់ ព ពកដៅដទ្ៀត។ ម្ុំច ប់ ដ ផ្សែី ម
ងង យបនែិច មែង ៗ ម្ុំក៏ ប ត់ មូ៉ា តូ ចូ ល្ ដៅផ្សារដពល្គ្ពឹក (តៈឡាតដៅ) ដែីមបគ្ី សស់គ្សូបបបរមាន់។
ដគ្កាយដពល្ញារុំ ច ួ មីោបបួល្ម្ុំដៅដរងដៅផ្សទុះជួល្របស់ោង។
ម្អ្ ុំ ល្់ខ្អ្កកនងចត ែ ម នវ ិធដី ោុះគ្សាយមានខ្តបដ្ ែ យដៅាមោង។ ិ ោ
ផ្សទុះជួល្របស់មោ ់ ល្ ួ របស់នស ី ជាផ្សទុះខ្បបបនទបជ ិ សត ិ ដៅភូមដិ ភានថាន់
ដៅគ្បមាណពរី រឡ ី ខ្ម៉ា ី ៈឡាតដៅ។ បនទប់ដោុះសាអតមានរដបៀបរួរ ូ គ្តពត ឱ្យចង់ រស់ ដ ៅ ោងរស់ ដ ៅខ្តមាន ក់ ឯង។ ម្ុំក៏ ោម នអ្វីគ្ តូ វ សួរ ោុំដ ទ្ៀតខ្ែរ
ដគ្ោុះងងយខាលង ុំ ដពក ដហយ ី ចុំដមីល្ខ្តមាចស់ផ្សទុះអ្ដញ្ជ ី ញឱ្យសគ្មាករឺ បទ្ ិ ខ្ភនកឱ្យល្ក់ភាលមខ្តមែង។
“បងសគ្មាកចុះ្! អ្ូនងូតទ្ឹកសិន” មីោដចល្គ្បដយរជាមួយ
សានមញញឹ ម។ ម្ុំគ្បុះមលួនដល្ីកពូ កមួយទ្ុំហ ឹងែួចជាផ្សទុះ មលួនឯង។ ពូ ក និង ដមនីយទ្ន់ដ ល្មឿយមានកែីស មរកថាមិន គ្តូ វ ។ មិនទន់ប នបិទ្ខ្ភនក
ផ្សងអារមមណ៍ មួ យ ដផ្សសងដទ្ៀតបនមកកាត់ ច ង្ហវ ក់ ម្ុំ ភាល ម “ោងដនុះជា នរ្...!!! ោងមានគ្រួសារឬដៅ? ដហតអ្វីមួ នជាគ្បុ ល សគ្តូវមកដរង ជាមួយោរខ្ែល្ម ី ិនខ្មនជាបែីគ្បពនធនឹងោនខ្បបដនុះ? នឹងមានអ្វីដកីត ដឡង វី នែដទ្ៀត? ដតោ ី ដៅហនា៎ដៅរគ្តដី នុះ? ដតម ី គ្្ុំ តូវដធវអ្ ី ប ី ងដៅដរងដៅ ឯ្ដបខ្ី គ្រមានខ្តមួយ?” សុំណួរដនុះបនផ្សសដចញពម ី ួរកាល្របស់ ម្។ ុំ ម្ោ ុំ ម នចដមលយ ី នង ឹ តប។
38
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
“បងដសោាដៅមន ិ ទន់ដរងខ្មនដទ្?” ម្គ្ុំ កដឡកមកមាចស់សដុំ ឡង។
ម្ដុំ សទរី ខ្តមន ិ ដជឿខ្ភនកមលួនឯងខ្តមែង សក់ខ្វងរដលាងមួយខ្ផ្សនកទ្មាលក់មក
ដល្ី សាម ខ្បបធមម ជា តិ ោម នខ្កនចន មួ យ ខ្ផ្សនក ដទ្ៀតដរយរយទ្ដមលក់ ម ដល្ី គ្ទ្ូ ង ។ ភ័ ស្ត កែ គ្ សី មូ ល្ ពងគ្កដពី ខ្កវខ្ភន ក មូ ល្ គ្កឡង់ ភលឺ ចិ ញ្ច ចែូ ច ខ្កវ
ចរនណជាប់ ជាមួយសានមញញឹម បដញ្ច ញដធមញពណ៌ផ្លក មលិុះ។ ោងគ្រង ឈតរគ្តដី សែង ី សមនង ិ ខ្សបកសរដលាងម៉ាតន់ មរ ុំដល្ចដចញពអ្ ី មារពណ៌ ផ្លកឈូកមចផ្ស មដល្ស ី ងដោុះ រងរ ឹ តខ្តបខ្នថ ឹ ី គ្មស់របស់ោងខ្ថមមួយកគ្មត ិ
ដទ្ៀត។ សមផសសែ៏គ្តកាល្ខ្ែល្ម្ម ុំ ន ួ ពម ិ ធាលប់ជប ី នមក ដពល្ដនុះោដៅ
ជិត ជិតដសទរី ខ្តអាចនយ ី ចដងកុះរង ិ យបនថាដទ្ពធា ី កុំពងដែីរដល្ែ ី ។ គ្សល្ូ ន គ្តោកសមសាម ភ័ ស្ត កាែ សមនឹ ង សាន មញញឹ ម ជាសគ្មស់ រ បស់
ោងដៅរគ្តី ដ ោុះ... សគ្មាប់ កា រពណ៌ ោពី ស គ្មស់ ោ ងម្ុំ រិ ត ថា
កវ ីនិព នធទ ង ុំ ឡាយដៅដល្ីដលាកដនុះគ្បកែជាពិប កនឹង រកសារសពទ សុំ នួ ន មកពណ៌ ោឱ្យគ្តូ វ ខាល ុំង ្ស់ . .. ដគ្បៀបែូ ច ជាោងគ្បមូ ល្
សគ្មស់ោ រទ្ូ ុំ ខ្ផ្សនែីម កទ្ កជាមួយោងខ្តមាន ក់ អ្ីចឹង។ កុំព ងខ្ត ី ទង
សញ្ជ ឹងរិតដបីកខ្ភនកធុំៗគ្សាប់ខ្តោងបោទបមលួនថនមៗមកខ្កបរែុំដណក
របស់ម។ ្ុំ រោធោរសួ ី រ៌បនជុះមកដល្ោ ី សាដធវឱ្ ី យម្វុំ ដងវងវង្ហវន់ល្ង់ល្ក់
កនងនិ គ្ ទរគ្តី ដ ោយមិ ន ែឹង មលួ ន។ រគ្តី ដ ោុះអាចនិយ យបនថាោជា រគ្តី ទ្ី មួ យសគ្មាស់ ជី វ ិតកដមាល ុះរបស់ ម្ុំ ។ ដពញមួ យរគ្តី ខ្ តមែ ងខ្ែល្ មោ ី បនោុំម្ុំដៅែល្់ភពមួយដផ្សសងដទ្ៀតខ្ែល្ម្ុំមិនធាលប់បនដៅែល្់ពី ម នមក។ ម្ុំ ែឹ ង ខ្តម៉ា ា ងប៉ា ដ្ណ ុះរឺ ែឹ ង ថារសជាតិ ដ សន ហា ោខ្ផ្សអ ម ប៉ា ន ្! ដហយ ី ឋានសួរ៌ដលាកយ ី ដ៍ ោុះោមានន័យប៉ាន្សគ្មាប់ម.្ុំ ..! 39
ឡឹក ជំនោរ
ដពញមួយរគ្តដី ោុះជារគ្តរី បស់មន ្ុំ ង ិ មោ ី !!
“មាចស់ដសនហ៍អ្ូន...! ពនី ថាដនុះតដៅបងជារបស់អ្ូនខ្តមានក់បដ្ ៉ា ណ ុះ
អ្ូនគ្សឡាញ់ ខ្មសខ្ភនកខ្ែល្មានមនែដសនហ៍ែូចបងខាលង ុំ ្ស់។ អ្ូនចង់
ខ្តដល្បបងទុំងរស់ដទ្ ដហយ ី គ្ចមុះដនុះក៏មល្ ិ ្ស់ខ្ែរ!” មោ ី យក គ្មាមនែែ៏ គ្ សទ្ន់ គ្ សួ ច ែូ ច បោល គ្កូ ច របស់ ោ ងមកអ្ខ្ងអ ល្ និ ង ចបិ ច គ្ចមុះរបស់មថ ្ុំ ម ន ៗ
“យកច ុះ្ ា៎ ! បងគ្បរល្់ ឱ្ យមីោ ... មិន ថាខ្តខ្កវខ្ភន ក ឬគ្ចម ុះ
ដទ្ រួមទុំងជីវ ិតផ្សងខ្ែរ គ្បសន ិ ដបីបណូ ែ ល្ចិតែរបស់បងគ្តូវការោដោុះ” ម្ប ុំ ខ្នថមោចែ៏ខ្ផ្សអមដៅរកោង គ្ពមទុំងគ្សង់កន លិ ថាាល្់របស់ោងយ៉ាង
ថនម ដហ ីយ គ្សូ ប មយល្់ ចូ ល្ ដៅកនងដបុះែូ ង យ៉ាងខ្វង... ោងចបិច គ្ចម ុះ ដកាងែូចកូនកាត់ឥ្ ឌ របស់មរ្ុំ ច ួ ដចល្ខ្កលបសុំនន ួ មក៖ “គ្ចមុះបងឯងដនុះមល្ ិ ្ស់... ”
“ោមិល្ ក៏ម កពីថាាល្់ ែ៏រ ដលាងរបស់ អ្ូន ដោុះអ្ី!” ម្ុំគ្ បដលាមមីោ
ដោយការបដបសអ្ខ្ងអល្ឱ្បរតមល វ ឹ ួ នគ្បណរបស់ោង។ រងកាយែ៏ល្ត ល្វន់របស់ោងកនងរងវង់នែរបស់មដ្ុំ ពញមួយរគ្ត។ ី
“មោ ី ...បងមន ិ ចង់ឱ្យរគ្តីដនុះកនលងហួសដៅដសាុះ! បងចង់ឱ្យោ
កាលយជារគ្តម ួ ែ៏ខ្វងសគ្មាប់ដយង ី យ ី ទុំងពរី ោក់”
“បងចង់ឱ្យោខ្វងែូចកែគ្ី សឡាញ់ របស់បងមកដល្រី ប ូ អ្ូនខ្មនដទ្?” “ដតម ី ោ ី គ្សឡាញ់ បងប៉ាន្ដៅ?”
“គ្សឡាញ់ រហូតរកដល្មមករណោមន ិ បននុះអ្ី” ោងនិយយ
មកែល្់គ្តង់ដនុះម្ក ុំ ៏បខ្ងវរមកនយ ិ យដរឿងដផ្សសងវ ិញ។ 40
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
រគ្តដី នុះគ្តូវបនបញ្ច ប់ដៅ ដោយែក់ជាប់អារមមណ៍រហូតមកែល្់
សពវនថា។ ម្ដុំ រងគ្ាុំដល្ខ្ី គ្ររបស់ោងរហូតែល្់ដមា៉ាងែប់ពីរនថាគ្តង់ដទ្ីប
ដចញពី គ្ ទ្នុំ ដ សន ហ៍ ថមី ខ្ ែល្ដទ្ី ប ខ្តពនល ក ដោុះ។ ម្ុំ លា ោងទុំង អាល្័ យ។ ោងដគ្កាកមកឱ្បម្យ ុំ ៉ា ងខ្ណនដហយ ី ោចខ្ផ្សអមគ្តជាក់៖
“បងសមាល ញ់ កុំ អា ល្ដៅដចល្អ្ូ ន អ្ី ្ ! បងជានផ្សទ ដ ម
ខ្ែល្
កុំពងគ្របណែប់ដល្គ្ី បថពដី សនហ៍អ្ូនដហយ ី ... អ្ូនរស់ោមនបងគ្បកែជា
មិ ន បនដទ្!” ម្ុំ ដ ថី ប ថាា សោងរួច គ្បដលាមដោយភាសាមួ យ យ៉ា ង មដោរមយ៖
“សុំណ ពវ ចិតែ! បងមិ ន ដៅ្ដចល្អ្ូ ន ដទ្... ដពល្ដគ្កាយបង
នង ិ មករកគ្ពល្ង ឹ ដទ្ៀតខ្តនថាដនុះបងមានការចុំបច់គ្តូវបុំដពញបោទន់...
ឱ្យបងសូមដទសផ្សង្!” រួចម្ុំបីថនមរងកាយរបស់ោងដៅោក់ដល្ី
ខ្គ្រសារជាថមី ។ បគ្មុ ង នឹ ង ដងីប ដឡ ីង ដៅដហ យ ី មីោ ទញនែម្ុំច ុះដៅ
ាមោង ។ ម្ុំមិនបនទ្ប់មួ លនផ្សងដោុះ រងកាយរបស់ម្ុំក៏ស ស្តងគប់ដ ល្ី រងកាយរបស់ោងជាថម។ ី
“បងសមាល ញ់ !!!” ោងនិ យ យដមសវៗ ហាក់ ែូ ច ជាចង់ គ្ បប់ អ្វី
ម៉ាាងមកម្។ ុំ
“មោ ី !!! ” ដយង ី ទុំងពរី ក៏កប់បត់ដៅកនងមហាសាររននកាមភព
ែ៏ដគ្តកគ្តអាល្ោមនដកាុះដគ្តយ ី មួយរ ុំដពច។
មែងដនុះម្ស ុំ ដគ្មចចត ែ ោងខ្មនខ្ទ្នដហយ ិ លា ី ...។ មោ ី ដពល្ដនុះ
ក៏មន ុំ ខ្មនខ្ទ្ន ិ បនឃ្លត់មដ្ុំ ទ្ៀតខ្ែរ។ ដមល្ ី ដៅោងែូចជាអ្ស់កមាលង ដសទរី ខ្តដគ្កាកពែ ី ដុំ ណកមន ិ រួចដៅដហយ ី ។ ោងមានខ្តោចនូវោកយ 41
ឡឹក ជំនោរ
សភាពទ្ន់ភន ល ់មកម្៖ ុំ “បងដសោាអ្ូនមានរបស់ជូនបង្ ា៎ ...!” ោងទញយកកាែូមយ ួ ខ្ែល្រចោយ៉ាងសាអតមកឱ្យម្។ ុំ “កនងដនុះជាអ្វដី ៅ?” ម្ស ុំ រួ ោង
“ដៅែល្់អ្ដនែោសក ុំ ៏ោមនអ្វដី គ្ៅពោ ិ របស់បងសម ឹ ដបក ី ោ!” ម្ក ី កយ
“អ្ររណអ្ូនសមាលញ់ .... បងលាសិនដហយ ី ជួបោនដៅដពល្ដគ្កាយ” ម្ុំ
ដឆលៀតដៅដគ្កបកលន ិ ថាាល្់ោងបនមួយគ្ចមុះដទ្ៀតមននង ឹ ដែីរដចញដហយ ី យកគ្មាមនែោក់ដល្ប ួ ដល្ក ី បូរមាត់រច ី នែលាោង...!”
ម្ុំ កា ន់ កា ែូ ម កជាមួ យ ទ្ ឹ ក ច ិ ត ែ ដគ្តកអ្រែូ ច ជាដរ សបនរបស់ អ្វី ី
មួ យ អ្ច ី ង ឹ ។ មកែល្់បនទប់ដរងសាាត់ដគ្ចៀបមិនែឹងថានិសសត ិ ទុំងអ្ស់
ដៅ្អ្ស់ ដ ទ្! អ្ងគយដល្ីខ្គ្រគ្បញាប់ ដ បីក កាែូ ដ មីល្ភាលម... ព ដទធ ! របស់ ោ ក់ កន ងកាែូ ដ ោុះជាត កក ា គ្បុ ស មួ យ គ្សី មួ យ កុំ ព ងបឺ ត មាត់
ោន! ដ ញ ី តកកានក ឹ ដ ញ ី ដរឿងរវពយ ី ប់មញ ិ មួយរ ុំដពច!។ គ្បសិនដបី ម្ុំមិនរវល្់សរដសរអ្តថបទ្ភាពយនែឱ្យដលាកគ្រូម្ុំដទ្ ម្ុំគ្បខ្ហល្ជាមិន ទន់ដចញពីផ្សទុះោងដទ្។ ម្ុំោក់តកកាដោុះដល្ីតសរដសរ រួចក៏ចប់ បតកព ុំ យូទ្័រមក។
ី
នឹ កសាម នមិ នែល្់ ថាកាល្ពី ម សិ ល្ម្ុំ ស យរកអ្វី មកដគ្បៀបមិ នគ្តូ វ
ដទ្។ គ្សាប់ខ្តយប់មិញដនុះម្ុំខ្បរជាមានរងវន់ទ្ិពវពីឋានសួរ៌ដៅវ ិញ... រិ ត ៗដៅោសោរបស់ ម ន សសដមី ល្ មិ ន ដ
ុំ ជូ ន ដភល ៀ ង ីញ ខ្មន ជូ ន រ ង
ដហយ ួ គ្បទ្ុះផ្សគររនទុះដទ្ៀតផ្សង! ទ្ោ ី ជូនដពល្មលុះក៏ជប ិ ននកែគ្ី សឡាញ់ ១៤
កមភៈ ពិតជាទ្ិោមួយខ្ែល្មិនអាចបុំដភលចបនសគ្មាប់ជីវ ិតដសនហ៍របស់ 42
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ម្ុំ។ សូមអ្ររណចុំដោុះអ្នកខ្ែល្បនបដងកីតទ្ិោដនុះដឡង ី ដបម ី ន ិ មាន ទ្ោ ុំ ន ិ ដនុះដទ្គ្បខ្ហល្ជាម្ម ិ បនសាគល្់រសដសនហ៍ដទ្ដមល្ ី ៍ដៅ។
ចប់ ដ ផ្សែីម សរដសរមិន ទន់ ច ប់ មួយ ដសកង់ ផ្ស ងគ្សាប់ ខ្តសាែ មក
ែល្់។
“ដែីរ ែល្់ ្ យប់ មិញ ដសោា ?” ម្ុំមិន ដឆលីយ ន ឹង សាែ ដទ្ដហ យ ី
ក៏ ប ខ្ងវរ សុំណួ រដនុះដៅដរវ ិញ៖
“ចុះឯងវ ិញដៅ្ខ្ែរ?” សាែតបម្គ្ុំ ពមទុំងគ្បុះមលួនដល្ខ្ី គ្រ៖
“ែុំបូ ងថាដៅរកមិតែគ្សីដៅដភានថាន់ ...ខ្តដពល្ដចញពីសាថ នទ្ូ ត
ជួនជាគ្សវ ឹងតច ិ ៗផ្សង ក៏ចូល្នណកលប ិ ខ្តមែងដៅ!” សាែនយ ិ យបដណែី រដគ្កាកពរី ខ្គ្រដែីរមករកតម្ប ុំ ដណែីរ៖
“ដសោាឯងបនតកកាដនុះព្ មក!” សាែសួរមកម្ុំដោយចប់ ី
អារមមណ៍ដល្ត ី កកាដោុះខ្មនខ្ទ្ន។
“មត ុំ បដៅដរទុំងកុំបត។ ិ គ្ែ សោ ី ន ឱ្យ” ម្ត
“មត ិ គ្ែ សឱ្ ី យ! ឯងមានមត ិ គ្ែ សព ី អ្ ី ង្ហកល្់ដម៉ាចក៏ោនមន ិ ែឹងដសាុះអ្ច ី ង ឹ ”
“មានកាល្ពយ ា៎ !... សាែដអ្ីយដពញមួយយប់ោជា ី ប់មញ ិ ហនង ឹ ្
របស់ម្ុំ នង ិ ោង”
“ប៉ាខ្នែដសោា... ម្ុំសាគល្់តកកាដនុះចាស់្ស់ដវ ីយ... ម្ុំបនឱ្យ
សងាររបស់ ម្ុំកា ល្ព ីគ្ព ឹក មស ិល្ ម ិញ ដនុះ្ ា៎ !” ឮថាសងារម្ុំធាល ក់
ដថលម ី កែកដបក ី ខ្ភនកធុំសុំល្ង ឹ សាែ ដហយ ី សួរដៅដរវ ិញភាលមដោយភាពដងឿង ឆាល្់៖
“ោងដ្មុះមោ ី ខ្មនដទ្? ” សាែោក់រូទ្អ្ងគយចុះដល្គ្ី រមួយ 43
ឡឹក ជំនោរ
ទ្ុំហង ឹ រួចតប៖
“ោងដ្មុះ មោ ី ជួល្ផ្សទុះដៅភូមដិ ភានថាន់”
“ពដទធ! សមាលញ់ ឱ្យោនសូមដទស! ដរៀបរយដៅដហយ ី ដវ ីយ” សាែ
មានខ្តញញឹមរួចក៏ដែីរដចញដៅ។
មន ិ យូ រប៉ាោមនសាែចូ ល្មកកនងបនទប់សារជាថមី កនងទ្ឹកមមមាុំ ដរ
ដែីរតគ្មង់មកម្។ ុំ ម្ម ុំ ន ុំ រួច ិ ចប់អារមមណ៍ប៉ាោមនខ្ែរសាែទ្ុះតយ៉ាងខាលង រុំរមម្៖ ុំ
“ដសោា ពនី ថាដនុះដៅឯងមន ែ ង ិ ខ្មនជាមត ិ ន ឹ ម្ដុំ ទ្ៀតដទ្ ដយង ី ខ្ចកផ្សលូវ
ោនគ្តម ឹ ដនុះចុះ!”
ម្ុំោម នអ្វីនឹង តបសាែ សូ ម បីមួយ មា៉ា ត់។ ម្ុំដ គ្កាកដចញពីត ដែីរ ដៅ
ដគ្ៅបនទប់ អារមមណ៍ នឹក ែល្់ដ រឿងរ៉ា វ មិតែភាព ដសនហា ការសិកាម្ុំសួរ មលួនឯង “ដហតអ្ប ន ក់ដោុះ ដធវីឱ្យម្ុំបត់បង់គ្រប់ ី នជាដគ្ោុះខ្តោរឡាវមា ី
យ៉ាងែូ ចដនុះ?” ដរឿងរ៉ា វទុំងដនុះោជាកុំហសរបស់ម្ុំ មកពីម្ុំមួ លនឯង ខ្ែល្ោមនបទ្ពដិ សាធន៍កងដរឿងរ៉ា ន វអ្ស់ទង ុំ ដនុះ ម្ន ុំ ក ឹ ដសាកសាែយ នឹក
ខាម សមលួ នឯង និ ង ខាម សោរ មា ី ន ក់ ដ ោុះ... ពី ន ថា ដ នុះដៅម្ុំ ប ត់ ប ង់ អ្ ស់ ដហយ ែី ព... ី បត់អ្ស់ដហយ ី សភាពបរស រលាយបត់ដហយ ី ភ័កភា
បោទ ប់ ពីអ្ ងគយរិត អ្ស់ ស ងឃឹម មួយ សនទុះមកម្ុំក៏ កា ត់ ចិតែបុំដ ភលច
អ្វៗ ី ខ្ែល្បនដកត ី ដឡង ី កាល្ពរ ី គ្ត។ ី
“ហ!ឺ ទ្ កចិតែមិនបនខ្មនដកមងៗសម័ យដនុះ... ដបីឯ ងមិនជាន់
ដជីងដរ ដរជាន់ដជីងោនឯង” ម្ន ុំ យ ិ យតច ិ ៗ
ម្ហ ុំ ស ួ ចត គ្ី កុងដវៀងចនទន៍មន ិ .ែ .. ចុះដហតអ្ោ ីវ រដពញទ្ ី ិ ប៉ាុះ ខ្បរជា 44
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
មកជាន់ដជីងមត ែ ័កម ែិ ួ នឯង ល រួរឱ្យអាមា៉ាស់ខ្មន។ ម្ុំរត ិ ភ ិ ថាដហងដហយ ី
ដមីល្ដៅខ្តទ្ីបុំផ្សតសយ! សយរកដល្មោក់ោមនខ្តមែង។ ធមមារគ្តី ១៤ កមភៈ ជារគ្តីខ្ែល្មនសសកនងដលាកដរទ្ទ្ួល្បនដសចកែីដសនហា , ដសចកែីគ្ សឡាញ់ ស ភមងគ ល្ សនែិភា ព ចុំ ខ្ណកម្ុំវ ិញ ម្ុំ មិន គ្តឹ ម ខ្ត
មន ិ បនទ្ទ្ួល្ដោុះដទ្ ោខ្ថមទុំងបត់បង់ដៅដទ្ៀត។ ដហយ ី អ្វខ្ី ែល្ម្ុំ ទ្ទ្ួ ល្ បនដៅរគ្តី ដ ោុះ រឺ ជា គ្សដមាល្ដសន ហ៍ ដហ ីយ ោជាគ្សដមាល្ ដសនហ៍មយ ួ ខ្ែល្ខ្កលងកាលយ...!!!
អ្ដនែោសក ិ ោានែងឌក, ដវៀងចនទន៍, នថាពធ ទ្១ ុំ ០០៩ ី ៨ កមភៈ ឆ្វន២ ដមា៉ាង០៤:០៥គ្ពក ឹ
ដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
45
ឡឹក ជំនោរ
សំនោកជី ិត
ពនលឺ គ្ ពុះអាទ្ិ ត យនននថា ថមី ប នចប់ ដ ផ្សែី ម ចូ ល្ មលួ នមកជុំ នួ ស នសប
អ្នធ កា រ ដគ្កាយពី ប នគ្របសណែុំ វ ិញ្ា ណសតែ និក រឱ្យល្ង់ ល្ ក់ ដ ពញ
មួយរគ្ត។ ី ម្ុំដផ្សទៀងគ្តដចៀកសាែប់សូរស័ពទបកសត ី ូចៗខ្ែល្កុំពងខ្តខ្ផ្សែផ្លែ ុំ កូនដៅមននង ឹ ដហាុះដហរី ដចញពគ្ី ទ្នដុំ ៅរកចុំណីចិញ្ចឹមជីវ ិត។ ពួកសតវ សាលបទុំងដោុះមន ិ បនមវល្់ខាវយនឹងអ្វីខ្ែល្មនសសដលាករខ្មងដៅថា “ទ្ កខ ” ក៏ ផ្ស ងដទ្។ ពួ ក ោខ្គ្សកដម្ ៀ វខា្ រដហហាាមសភាវៈសតវ យ៉ា ង ដពញបរបូិ ណ៌។
ទ្ិោ ថមីដគ្បៀបបននឹង សនែិភា ពថមីខ្ែល្ពួក ដរដទ្ីប ខ្តទ្ទ្ួល្ បន។
យ៉ាង្មិញ ជីវ ិតរបស់ម ន សសរសាត់ អ្ ខ្ណែ តែូ ច ជាទ្ូ កដកាែ ងខ្ែល្ កុំពងគ្តូវមយល្់ពយុះដភលៀង។ ជីវ ិតដគ្បៀបបននង ឹ ដលាខនខ្ែល្កុំពងសខ្មែង
ដៅដល្ីឆ្វកមួយយ៉ាងមហាសាល្។ ជីវ ិតខ្ែល្បនរល្ត់ចកដចញដៅ
ដគ្បៀបបនដៅនឹ ង តួ អ្ ងគ ខ្ ែល្អ្ស់ ភា រកិ ចច កន ងសាច់ ដ រឿង តួ អ្ ងគ ដ ផ្សសង ដទ្ៀតខ្ែល្មន ច ៏ចូល្មលួនមកសខ្មែងបនែ។ មនសសដគ្បៀប ិ ទន់ចប់ភារកច ិ ក
បននឹង ឆ្វមកា ុំ រោរខ្ថរកាភពខ្ផ្សនែីអ្ីចឹង ខ្ែរ អ្នក ខ្ែល្សាល ប់ដ ៅរឺដ រ អ្ស់ភារកច ច រោរខ្ផ្សនែីដនុះដហយ ិ កា ី ចុំខ្ណកអ្នកខ្ែល្ដកីតមកថមីក៏បន 46
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ចូល្ដវនមកការោរខ្ផ្សនែីជុំនួសវ ិញ វ ិល្វល្់ែូចវែែសងារ។ ជីវ ិតខ្ែល្ សមគ្បកប រងដរឿង រ ករយ មានស ភ-មងគល្ ដៅបនក៏ ដគ្ោុះខ្តគ្ពហម ី
ល្ិមិ ត ឬប ពវស ននិ ោ សខ្ែល្បនកគ្មិ ត មកពី ជា តិ ម ន ដកី ត ចស់ ឈ ឺ សាលប់ជាដរឿងធមមាននជីវ ិតដលាកីយ ៍ ោមនជីវ ិត្មួយអាចដរចដវស បនដឡយ ី ...
ដរឿងរ៉ា វជីវ ិតរបស់មខ្្ុំ ែល្កនលងផ្សតដៅោដគ្បៀបបននឹងគ្សដមាល្។
ែុំដណីរជីវ ិតរបស់ម្ុំខ្ែល្កនលង ម្ុំមិនអាចបដោទសដល្ីនរ្មានក់បន
ដទ្! ទុំងអ្ស់ដនុះក៏ដគ្ោុះខ្តភាពកាលហាន ដសចកែីដសនហាជាតិមាតភូ មិ រកាបូ រ ណភាពទ្ឹ ក ែី ែ៏ ខ្ សនកមសត់ រ បស់ ម្ុំ ។ ដតី ម្ុំ បូ ជា អ្វី ៗ កនល ង មក ដែីមបន ី រ្ដោុះ... ម្ុំអាចដឆលីយបនរយោន់ ចដមលីយ ប៉ាខ្នែមណៈដនុះ
ដតី ន រ្មល ុះ ដរបនដចល្ខ្ភន ក ដមី ល្ មកម្ុំ ? ោពិត ជាោម នចដមលី យ ។ ដពល្ដនុះម្ោ ុំ ម នអ្វដី គ្ៅពដី ខាអាវមួយបមាលស់ រខ្ហកដោយកខ្នលង នង ិ កូន មងកញ្ច ុះមួយខ្ែល្ខ្គ្បពីពណ៌ សមកជា ពណ៌ ដានតរ ុំព័ទ្ធដោយខ្ផ្សសង
ដភលីងភនក់ដោដគ្កាមផ្សទុះ។ នែរបស់ ម្ុំទង ុំ ពីរគ្កាុំងរកចប់អ្វីមិនជាប់ រូ ទ្ របស់ ម្ុំ គ្ កិ ន រ ងរកសាច់ មិ ន យល្់ ។ ម្ុំ ដ ែកដៅដគ្កាមផ្សទ ុះ ដល្ី ខ្ គ្ររោប ឹ
ឫសសខ្ី កបរដគ្កាល្ដោ។ ខ្គ្រែ៏ តូ ចដនុះល្មមោក់ ដសៀវវដលធម៌ ប នពីរ បី កាល្ និងចនបយបនប៉ាដ្ណុះ។ ម្ុំមិនអាចដគ្កាកដចញពីដល្ីខ្គ្រែ៏ តូចចដងអៀតបនដទ្ ដហយ ី មកែល្់ដពល្ដនុះម្ុំក៏មិនែឹងថា ែដងាីមរបស់
ម្ុំែកបនរហូ តែល្់ដពល្្ដោុះខ្ែរ។ ដទុះជាយ៉ាង្ក៏ដោយ ម្ុំ សាលប់ដៅទុំងបទ្ ី របស់ម្ុំខ្ែរ ិ ខ្ភនកជិតជាមួយការបត់ដៅននមយល្់ែដងាម
ដគ្ោុះម្ុំប នបុំដពញភារកិចចជាដមមរជន ជាមាចស់ននទ្ឹក ែីសវណណ ភូមិែ៏ 47
ឡឹក ជំនោរ
តូចចដងអៀតខ្ែល្នង ច ឹ កុំពងដរចរល្បនែ ិ ិ មែងៗពខ្ី ផ្សនទ្ព ី ភ ិ ពដលាកដគ្កាម
បុំណងចង់រងគម ុំ ន ុំ អ្ស់! ី របស់គ្បទ្សជិតខាង។ ម្ម ិ ដសាកសាែយអ្វទ ី ង ទុំងអ្ស់ដនុះក៏ដគ្ោុះខ្តសងគមខ្ែល្ម្ុំរស់ដៅោខ្បបដនុះ... ខ្មមរទុំងអ្ស់ ដរអាចរស់ បនដោយស មសនែិភាពស ភមងគល្ក៏ ដ គ្ោុះខ្តកមាល ង ុំ ដញី ស
្មរបស់ម្ុំ នង ិ មត ិ ែយទ្ធជនដសនហាជាតិែនទ្ដទ្ៀត ខ្ែល្វ ិញ្ាណម័នែ របស់ ពួ ក ដរដពល្ដនុះបនដហាុះដហ ីរ ដៅខ្សនឆ្វា យ ផ្សទ យគ្សឡុះពី ម្ុំ ខ្ែល្គ្តូវរងទ្កខដទសយ៉ាងឆាន់ោដពល្ដនុះ ។
ម្រុំ ុំកល្ ិ រងកាយមន ិ រួចដចញពក ី ដនទល្សលក ឹ ដានតចស់ដនុះដទ្ៀតដទ្
ដហយ អឹ របស់ម្ុំ ី ក៏មន ិ បនែឹងថា រងកាយខ្ែល្មានខ្តខ្សបកែណែប់ឆង
ោដពល្ដនុះនឹ ង ខ្បកធាល យវ ិល្គ្តល្ប់ ដ ៅរកកុំ ដ ណី តដែី ម របស់ ោ ដៅ
ដពល្្ដោុះខ្ែរ។ កុំណត់គ្ាចងដគ្កាយរបស់ម្ុំ បនោុំមគ្្ុំ តល្ប់ដៅ រកដរឿងរ៉ា វជីវ ិតកាល្ពនី មភឆ្វនម ុំ ន ខ្ែល្ជាដែីមដហតដធវីឱ្យម្ុំដវទ្ោដល្ខ្ី គ្រ ឫសសត ី ូចដនុះ...!
ម្ជា ុំ កូនចបងកនងគ្រួសារ។ ដគ្ោុះខ្តកុំហង ឹ នង ិ មលួនជាកូនគ្បុសដែីម
គ្ទ្ូ ង គ្បុំហ តថ ម្ុំ គ្ តូ វ សម័ គ្ របដគ្មី ជា តិ បោទ ប់ ពី ម្ុំ ប នដរៀនចប់ ថាន ក់ ទ្ី ៦
កាល្ពីឆ្វន ១ ុំ ៩៨៦។ ម្ុំា មសង្មជូ ន ព ក និង បងគ្បុស ជូ ន ជាតិ ដមមរខ្ែល្បនបត់ ប ង់ ដ ៅដៅសម័ យ ដមម ងងឹ ត ជាងពី រ លានោក់ ដោយអ្យ តែិ ធ ម៌ ។ ម្ុំ ប នយល្់ ម មឪព កមលួ នឯងមិ ន ទន់ ប នចាស់
គ្សួល្បួល្ផ្សងោត់ក៏ដចញដៅដធវីកងចល្័តឯដមតែឆ្វាយ ឃ្លលតចកបអូន គ្សីតូ ច ខ្ែល្ដទ្ីបខ្តគ្បសូ ត បនបីនថា។ គ្រួ សា រម្ុំដ ៅចុំប នថា ឪព ក របស់ ម្ុំ ោ ត់ ច កដចញដៅរយៈដពល្ជិ ត ពី រ ឆ្វន ុំ ម្ុំ មិ ន បនដ 48
ីញ ោត់
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដទ្ៀតដទ្។ ដគ្កាយដពល្គ្សុកដទ្សគ្តូវបនរ ុំដោុះម្ុំចប់ដផ្សែីមចូល្ដរៀន រហូតែល្់ដពល្ចូល្បដគ្មីជាតិ។ គ្រួសារម្ុំអ្ស់ដោល្ជុំហរដគ្កាយដពល្
ខ្ែល្ព កបនឃ្លល តដៅ មាែ យកាល យជាស្តសែី ដ មមា៉ា យ ដហ ី យ ទ្ទ្ួ ល្ ការ
ដមីល្ ង្ហយដមីល្ដថាកពីស ងគមខ្ែល្ដយ ង ី រស់ ដ ៅជានិចច។ ខ្ម៉ា មិត មុំដ ធវី ការង្ហរគ្រប់ខ្បបយ៉ាងដែីមបច ី ញ្ ិ ច ឹមកូនៗ។
ជីវ ិតល្ខ្ី ែករបស់ម្ុំមានរយៈដពល្យ៉ាងយូរចប់ាង ុំ ពីឆ្វន១ ុំ ៩៨៦
រហូ ត មកែល្់ ១ ៩៩២។ ច ងឆ្វន ១ ុំ ៩៩២ ម្ុំប នដៅសមរភូ មិជា ដល្ី ក ចងដគ្កាយ ជាអ្កសល្ក៏ជួបដគ្ោុះថានក់ដោយសារគ្ោប់មន ី ដជីងទុំង
ពរី បស់ម្ុំមិនបនកាត់ដចញដទ្ គ្ោន់ខ្តរបួស ម្ុំគ្តូវបនដររប់ចូល្ជា យទ្ធជនពកា ិ រ ដគ្កាយមកម្ុំក៏បនគ្តល្ប់មកគ្សុកកុំដណីត។ អាជីពជា
ទហានរបស់ ម្ុំ ក៏ ប នល្ុះបង់ ដ ៅ។ ចប់ ា ង ុំ ពី ម្ុំ ធាល ក់ មួ ល នជាមន សស បត់បង់កមាលង ុំ ពល្កមមមក ម្ក ុំ ៏ឈប់ទ្ទ្ួល្បនអ្វដី ទ្ៀតពខ្ី ផ្សនកដយធា។
ជីវ ិតថមរី បស់មក ្ុំ ៏បនចប់ដផ្សែម ី ជាមួយនង ឹ ពកា ិ រភាព។ ម្ដុំ ចុះប៉ាុះកង់
ដចុះដធវីកស្តនែក បងគីបនមលុះដែីមបរី កគ្បក់ផ្សគត់ផ្សគង់បូ អនគ្សីឱ្យដៅដរៀន។ ម្ុំ ពិកា រម្ុំ ប នដរៀន ម្ុំប នបដគ្មី ជា តិ ម្ុំដ ធវីអ្វី ៗ ទុំង អ្ស់ ដ ែី ម បីជួ យ ដល្ី ក
សទួយជីវ ិតគ្រួសារឱ្យល្អគ្បដសរី ដឡង ី ។ ដពល្ខ្ែល្ពក និងបងគ្បុសគ្តូវ ពួកឃ្លតកអាវដមមសមាលប់ពក ួ ោត់ដៅ ភារកច ច ញ្ ិ ច ិ ច ឹមមាែយនង ិ បអូនគ្សីជា
បនទករបស់ម។ ្ុំ អ្នកខ្ម៉ារបស់មច ្ុំ ប់ដផ្សែម ី ងងត ឹ ខ្ភនកមាខង អ្នកខ្ម៉ាដមល្ ី អ្វម ី ន ិ សូវចាស់ដទ្ ខ្ម៉ានង ិ បអូនយកដពល្ទ្ុំដនរមលុះពខ្ី គ្សចមាករមុំរកគ្បក់ចញ្ ិ ច ឹម
គ្រួសារ ដគ្ោុះែីខ្គ្សមានតច ិ តួច ហូបមន ិ គ្ោន់ ្មួយោមនដភលៀងគ្រប់
គ្ោន់ ដ ែី ម បីប ងក ប ដងកី ន ផ្សល្ផ្សង។ ម្ុំ ក៏ ច ប់ ដ ផ្សែីម សុះដសបីយ មានកមាល ង ុំ 49
ឡឹក ជំនោរ
អាចដែីរបន ម្ក ុំ ៏ដៅរកដលាកអ្ុំខ្ែល្គ្តូវជាបងគ្បុសរបស់ខ្ម៉ាដៅឯដមតែ បត់ ែុំ ប ង ខ្គ្កងដលាកមានការង្ហរមល ុះ ។ ម្ុំ អា គ្ស័ យ ជាមួ យ ដលាកអ្ុំ គ្បកបរបរដផ្សសងៗបនមួយរយៈម្ុំក៏ធាលក់មួ នឈ ល ម ឺ ែងដទ្ៀត មែងដនុះម្ុំដែីរ
ខ្ល្ងរួច អ្ុំ ប នដៅរករដទ្ុះរ ញមួយដគ្រឿងមកឱ្យម្ុំ។ ម្ុំដ ៅដពល្ដោុះ អ្ស់សមតថភាពនង ឹ ជួយមលួនឯងដហយ ី បអូនគ្សក ី ៏ដរៀនបនមាស់ដហយ ី ខ្ែរ
ោងចង់ដរៀនបនែដទ្ៀត ចុំខ្ណកគ្រួសារដលាកអ្ុំធាលក់មួ នគ្កល្ុំ ល បកយ៉ាង
ខាលង ុំ មិន អាចដៅឮ។ យល្់សភាពខ្បបដនុះម្ុំមិនអាចរ ុំខានោត់ប ន ដទ្ៀតដទ្ម្ក ុំ ៏សដគ្មចលាោត់មកគ្សុក ម្រុំ ុំកល្ ិ រដទ្ុះផ្សតពផ្ស ី ុះទ ោត់បនែច ិ ម្ុំ
ដកី ត រុំ និ ត ថមី “ដបី ម្ុំដ ៅផ្សទ ុះ ម្ុំ មិ ន គ្តឹ ម ខ្តោម នអ្វីជួ យ អ្ន ក ផ្សទ ុះ របស់ ម្ុំ ដ ទ្ ខ្ថមទុំងរ ុំខានពួកោត់ ដទ្ៀត ប៉ា ខ្នែដ បីគ្តល្ប់ដ ៅគ្ជកជាមួយអ្ុំក៏ រតខ្ត ិ រ ុំខានដទ្វ ែ ង” ជដគ្មី ស ច ងដគ្កាយរបស់ ម្ុំ រឺម្ុំមិន រ ុំខាននរ្ទុំង អ្
ស់។ ម្ុំសុំត ង់ ពីក មមក រសុំណ ង់ បនមួយមកគ្បក់ ជា ប់ របងសាលាដរៀន
ដៅកនងទ្រី ម ួ ដមតែដែីមបសា ី ន ក់ ដហយ ី ដចញរដទ្ុះដៅផ្សារ។ ម្ុំមិនអាចចុះពី
រដទ្ុះរូ ជីវ ិតរបស់ម្ុំបនដឡយ ី ។ ភាពដគ្សកឃ្លលនននគ្កពុះបនបញ្ជម្ុំ
ឱ្យដល្ីគ្មាមខ្ែល្ដសសសល្់ពីជូនជាតិទង ុំ គ្បុំបីដោុះសូ មល្យអ្នកែុំ ដណី រ។ នថា ែុំ បូ ង របស់ ម្ុំ ម្ុំ សូ ម បនខ្តគ្បុំរ យដរៀល្ប៉ា ដ្ណ ុះ ម្ុំ ទ្ិ ញ
បយសីកូ លាមចិដ ញ្ច ី ម ថនល្់ បនខ្តពីរ កញ្ច ប់សលឹក ឈូ ក និង គ្តីគ្ បឡាក់
អាុំងបួនតូ ចៗ ម្ុំអាចហូ ប បនដពល្នថានិង លាាច។ ខ្សអកដឡង ី នថាថមី ម្ុំ ដៅសុំ ដ ៅខ្កបរចុំ ណ តរថយនែ មែ ង ដៅទ្ី ដ ោុះម្ុំ សុំ ប នដគ្ចី ន ជាងម ន ប៉ាខ្នែសមបរសជនមលុះឱ្យដោយភាពដពញចត ិ ែ ដហយ ី មលុះដទ្ៀតមន ិ គ្តម ឹ ខ្ត
មន ូ ម្។ ុំ ម្ុំមិនតូចចិតែ ិ ឱ្យ ដរខ្ថមទុំងដគ្បោ ី កយរដគ្ោុះដបុះដបកោក់រប 50
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
នូ វ ោកយអ្ស់ ទ ង ុំ ដោុះដទ្ ម្ុំ ញញឹ មទ្ទ្ួល្ ដគ្ោុះសភាពរបស់ ម្ុំោខ្បប ដោុះ។
្ស់ ។
ោកយសមែី រ បស់ អ្ ស់ ដ លាកដសែាី ទ ុំង ដោុះដរថាោគ្តឹ ម គ្តូ វ សមែីរ បស់ ពួក ដរដៅងុំដ ពញគ្តដចៀករបស់ ម្ុំ ដរមានឡាន
ផ្សទុះ វ ីឡា ដររស់ ដ ៅដោយស មសបាយកនងសនែិភា ព ដតីដ ោយសារខ្ត ការបូ ជា សាច់ គ្ សស់ ្ មគ្សស់ រ បស់ ន រ្? ដរកុំ ព ងបុំ ដ ភល ច អ្ន ក
ខ្ែល្ខ្សវងរកសមសនែិភាពឱ្យពួកដរ។ ម្ុំ និងបងបអូនយទ្ធជនទុំងអ្ស់
មិនមសអ្វីពីខ្ែកកាុំងរថយនែដោុះដទ្ ដៅដពល្ខ្ែល្ដរបុំោក់ថមីៗ ដរ
គ្សឡាញ់ ដររ ុំពឹងថា នង ឹ ជួយរងទ្មាន់ននការប៉ាុះទ្ងគិចដផ្សសងៗ ផ្សទយដៅ វ ិញដៅដពល្ខ្ែល្ខ្ែកទុំងដោុះរងនូវការបកមូចខាត ខ្ែកខ្ែល្ធាលប់ខ្ត
ភលឺរដលាងចុំងសាអតគ្តូវបនដរដបុះដចល្ ហាល្នថាដភលៀងផ្សគរ។ ដរដែក ឱ្បគ្បពនធកូនដគ្កាមែុំបូល្ វ ីឡា ដគ្កាមរសមីដភលីងពណ៌ បររងគសាល្ ដរ មន ុំ សលា ិ ខ្ែល្នក ឹ ែល្់យទ្ធជន ខ្ែល្យកគ្ោប់ផ្សទុះ ផ្លទង ិ ជាដមនយ ី យក សលឹកដឈ ីជាកដនទល្ យកដម
ជាែុំបូ ល្ យកោដយជាផ្លហ មមែង ្
ដឡយ ី ។ “ដពល្សស្តង្ហគមដរគ្តូវការ្ស់អ្នកកាលហានដពល្គ្សុកសានែ គ្ាណដរដមីល្មិនដ
ញ ី ទល្់ខ្តដសាុះយ៉ាងជនពិការែូ ចរូបម្ុំ...” ម្ុំ
រត ែ ង មុំបងវល្ ិ កង់រដទ្ុះមកមទមផ្សង។ ដៅែល្់ទ្នទម ិ តូចចត ិ ផ្ស ឹ នង ឹ ថលកគ្ជាុំ មួយដោុះ មានរថយនែឡង់គ្រស ី ័រមួយដគ្រឿងដបក ី យ៉ាងដល្ឿនចុំមក ប៉ាខ្នែ
ដពល្ខ្ែល្ដរពាយមដរចក៏ធាលក់ថលក។ ទ្ឹកថលកគ្ជាុំដោុះបនបចជុះ ដគ្សាចដល្ី រ ងកាយរបស់ ម្ុំ ទ ង ុំ ដឆអ ុះ ទុំង សអ យរកោចមិ ន គ្តូ វ ។ រថ
ទ្ុំដនប ី ដោុះដបក ី ហូសដៅឈប់ខាងមម... បរសមានក់កនងសដមលៀកបុំោក់ ឈតពណ៌កណែរចុះដចញមកពក ន ដែីរតគ្មង់មកម្ដុំ ោយមាន ី ងរថយនែ 51
ឡឹក ជំនោរ
អ្ងគរកសមានក់ផ្សង ល្មមមកែល្់ខ្កបរម្ដុំ រលាន់មាត់៖ “ដអ្! ស ជាតិ ដ ម៉ា ច ក៏ ឯ ងមកទ្ី ដ នុះ... សូ ម ដទស្ខ្ែល្ដធវី ឱ្ យ
គ្បលាក់ ឯ ង ឱ្យម្ុំសូ ម ដទសជុំនួ ស អ្ន ក ដបីក រថយនែ ផ្ស ងខ្ែល្មិ ន បន ុំ នែច ដមល្ ុំ នគ្បជប ី ថលក។ ម្មា ិ មន ិ បនដៅជខ្ជកជាមួយឯងយូរដទ្ គ្បក់ បនែច ិ បនែួចដនុះឯងយកដៅ”។
ម្ុំមិនបនដឆលីយសុំណួរររបស់ដរដទ្ មានខ្តដល្ីកនែទ្ទ្ួល្ល្យពី
ដរចុំនន ួ មួយមន ឺ ដរៀល្ រួចដោល្ថា៖
“អ្ររណ!” ដហយ ុំ ន ដបក ី ដរក៏ោោ ី រថយនែដចញដៅ។
បរសដសលៀកោក់សមរមយសមជាអ្នកមានអ្ុំ្ចមានក់ដោុះដ្មុះ ចដគ្មី ន ។ ចដគ្មី ន ជាមិ តែ រ ួ ម អាវ ធជាមួ យ ម្ុំ ។ ម្ុំ មិ ន ហា ននិ យ យអ្វី ជាមួ យ ដរដទ្ ដគ្ោុះដរជាអ្ន ក ធុំ ដរបត់ ជី វ ិតពី ទ ហានមកជាមស្តនែី សី វ ិល្ ដរមាន រថយនែទ្ុំដ នីបមានអ្ងគរកស មានគ្ទ្ពយសមបតែិ។ ដហត អ្វី បនជាជីវ ិតម្ុំ និ ង ដរខ្ែល្កាល្ពី ម នដែកឱ្បអាវ ធជាមួយ ោន ដពល្ ដនុះខ្បរជាម សោន ែូ ច ដម មនសសបនគ្រប់
និ ង ែី ដ ៅវ ិញ។ សងគ ម អាចខ្កខ្គ្បវណណ ៈ
កាល្ៈដទ្សៈទុំងអ្ស់ មន ិ ថាដមមស តូចទបប៉ាន
្ដទ្ ដរបែូរបណយ បែូរស័កែិយសគ្រប់វ ិោទ្ី។ មិនចុំបច់ដមីល្ឯ្ ឆ្វា យគ្ោន់ ខ្ តចដគ្មី ន ជាទហានែ៏ តូ ច ាចមាន ក់ កា ល្ពី ប៉ា ោម នឆ្វន ម ុំ ន ដសាុះដពល្ដនុះដរមានអ្វៗ ី គ្រប់យ៉ាង។
បោទ ប់ ពី ប នគ្បក់ ពី អ្ តី ត មិ តែ រ ួ ម អាវ ធបនែិ ច បនែួ ចដោុះមកម្ុំ ក៏
សដគ្មចចិតែវ ិល្គ្តល្ប់មកគ្សុក កុំដណីត។ មកែល្់ ខ្កបរភូ មិម្ុំដសទីរដទ្ មិនហានចុះពីរថយនែឈូ ល្ ន ដគ្ោុះខ្តម្ុំកុំពងខ្តោុំទ្កខ ដហយ ី ជាមហា 52
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ទ្កខម កឱ្យមាែ យនិង បអូនគ្សី។ មាែ យរបស់ ម្ុំដលាកអ្ស់ ស ងឃម ឹ ប៉ា ន្ ដៅដពល្ខ្ែល្ដ ញ ី រូបម្ដុំ ែីរមន ិ រួចខ្បបដនុះ? ម្ុំសដគ្មចចិតែថា ម្ុំមិន
តូ ច ចិតែនឹង ោសោដទ្ ដគ្ោុះខ្តោកយថា “ដសនហា ជាតិ ទ្ឹក ែី” ដទ្ីប ម្ុំ មាននថាដនុះ ដហយ ី មានមរតកដនុះជាប់មកជាមួយជិវ ិត។ បអូនគ្សី និង មាែយរបស់មម ្ុំ កគ្ោម្យ ុំ កមកែល្់ផ្សុះទ ។
រយៈដពល្ជាងកនល ុះ ឆ្វន ខ្ុំ ែល្ម្ុំ ប នមកែល្់ ផ្សទ ុះ ម្ុំ អា ចដឡ ីង ច ុះ
ដល្ីកមទមកមសត់ចងដគ្កាយរបស់មាែយម្ុំបន។ ម្ុំដែកបិទ្ខ្ភនកមិនជិត ដទ្ ម្ន ុំ ក វី ទុំងអ្ស់ នក ឹ ែល្់អ្ៗ ឹ ដ ញ ី ពអ្ ី ោរតបអូនគ្សខ្ី ែល្ោនចង់ដរៀន
សូ គ្ត មណៈខ្ែល្រូប ម្ុំជាបងមិន អាចជួយអ្វីបូ អនបន សូ ម បខ្ី តងួតទ្ឹក
ឱ្យមលួ នឯង។ រល្់ ន ថា បូ អ នគ្សី ជា អ្ន ក ម ជទ្ឹ ក ឱ្យម្ុំ ដហ ីយ ដបី ោ ងឬដៅ សាលា ម្ក ុំ ល្ ិ ដៅងួតខ្កបរោងដោយមលួនឯង។
មាែ យរបស់ ម្ុំ ោម នរបរអ្វី ដ ទ្ ដគ្ៅពី ខ្ គ្សចមាក រ។ ប៉ា នបអូ នម្ុំ ដ ពល្
ខ្ែល្ោងគ្តល្ប់ ម កពីសា លា ោងខ្តងខ្តយកនុំដាន តខ្ែល្ខ្ម៉ា ដ ធវីរ ួច ដៅល្ក់។ ដបោ ី ងដរៀនដពល្នថាោងល្ក់ដៅដពល្គ្ពក ឹ ។ របរល្ក់នដុំ ានត គ្ោន់បនអ្ងករមកហូ បមួយដពល្ៗប៉ាដ្ណ ុះ។ អ្ូ នប៉ានសនសុំគ្ បក់ មលុះ
ដែីមបទ្ ី ិញដសៀវដលបង់ដរៀនដមា៉ាងបខ្នថម។ អ្នកខ្ម៉ាជាអ្នកកាន់សីល្ទន
អ្នក ខ្ម៉ា ខ្តងខ្តសូ គ្ តធម៌ ប ន់ គ្ សន់ កុំ ឱ្ យមានភ័ ពវ ោ សោអាគ្កក់ ែូ ច ជាតិ ដនុះដទ្ៀត។ សូ ម ឱ្យកូ ន ៗមានដសចកែី ស ម ោត់ ឧ ទ្ទិ ស មរគ ផ្ស ល្ែល្់ គ្ពល្ង ច ឹ ពកនង ិ បងៗជានច ិ ។
ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្ប៉ានបនគ្បល្ងជាប់មធយមសក ិ ាទ្តយ ិ ភូមិ ខ្ម៉ា
ខ្តងខ្តសវុះខ្សវងឱ្យោងដៅដរៀនដនុះដរៀនដោុះដែីមបមា ី នរបរពិតគ្បកែ 53
ឡឹក ជំនោរ
មួយគ្ោន់ជាគ្ទ្ពយគ្បចុំជីវ ិត។ ការមត ិ មុំគ្បង ឹ ខ្គ្បងរបស់អ្នកខ្ម៉ាគ្តូវបត់
ដៅវ ិញដៅដពល្ខ្ែល្មានការបែិ ដ សធរបស់ ប៉ា ន ោងមិ ន ចង់ ដ រៀន
តដៅដទ្ៀតដទ្ ដគ្ោុះការដរៀនបនែដ ោុះគ្តូ វ ចុំុំ្ យគ្បក់ ដ គ្ចីន ្ស់ ្មួ យ គ្បក់ ប ង់ សា លា ្មួ យ គ្បក់ ជួ ល្ ផ្សទ ុះ សាន ក់ អា គ្ស័ យ ...
បុំណងរបស់ខ្ម៉ាចង់ល្ក់ខ្គ្សដករយយោក់ក្ ែ ល្ដែីមបឱ្ ី យោងបន ដរៀននង ឹ ដរ ប៉ាខ្នែប៉ានដៅបនែបែិដសធបុំណងដនុះយ៉ាងោច់ខាត។ ោង សនានង ឹ ខ្ម៉ាថា នង ឹ ដរៀនបនែដៅដពល្ខ្ែល្ោងរកគ្បក់បន។ ប៉ានចង់
ជុំន ុះអ្វីខ្ែល្សងគម មិន បនោុំគ្ ទ្ជីវភាពនិស សត ិ គ្កីគ្ កែូ ចោង។ ដែីម
ដឡយ ី ប៉ានមានដ្មុះជាសស ិ សគ្កគ្ី កដហយ ី ទ្ទ្ួល្បនអាហាររូបករណ៍ ប៉ាខ្នែដពល្ខ្ែល្គ្បល្ងរួចកូនអ្នកធូរដផ្សសងដទ្ៀតជាអ្នកទ្ទ្ួល្អាហារូបករ ណ៍ដោុះដៅវ ិញ។
ជីវ ិតែ៏កមសត់របស់បូ អនគ្សីម្ុំក៏បន្នដជីងចូល្មកគ្បឡូកដៅ
រជធានីភនុំដពញ។ ដគ្ោុះខ្តម្ុំ ោងពិភាកានឹងខ្ម៉ា ដហយ ី សុំខ្ម៉ាដែីមបដី ៅ
រកការង្ហរដៅទ្ី គ្ កុ ង ។ មិ ន ប៉ា ោម ននថា ោ ងក៏ រ កការង្ហរបនដធវី ។ ប៉ា ន កាល យជាកមម កា រនី ដ ៅដរងចគ្កកាត់ ខ្ ែរមួ យ កខ្នល ង ដៅមែុំ ច ក់ អ្ ខ្គ្ង។
ោងសនសុំគ្បក់ខ្មដផ្ស្ីមកឱ្យខ្ម៉ាដែីមបទ្ ងរបស់ម្ុំ និងផ្សគត់ផ្សគង់ ី ញ ិ ថានរុំ តដជី ិ ជីវភាព។ ដគ្កាយពីឈប់ពីការង្ហរដគ្ៅដមា៉ាងមក ោងបនដៅចូល្ដរៀន ដៅសាលាឯកជនមួយកខ្នលងដៅដពល្យប់ខ្ែល្មាននថលបង់សាលាតិច
បុំផ្សត។ ដគ្ោុះខ្តគ្សឡាញ់ ការសក ិ ាោងបនបុំដពញបុំណងអ្នកខ្ម៉ាបន
ដហយ ី អាចចិញ្ចឹមមលួនឯងនង ិ ការដរៀនសូ គ្តបនដទ្ៀតផ្សង។ មកែល្់ឆ្វន ុំ ដនុះប៉ានដរៀនឆ្វនទ្ ុំ ប ី ដី ហយ ី ។ អ្នកខ្ម៉ាខ្តងខ្តញញឹមនឹងការដចុះតសូរបស់ 54
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
កូនគ្ស.ី .. ម្ុំអាណិតបអូនខ្ែល្អ្ត់ធន់គ្រប់ខ្បបយ៉ាង អ្ងគយសុំកកដែរ ដែីមបច ី ញ្ ិ ច ឹមម្ុំ នង ិ ខ្ម៉ា។
លាាចនថាទ្ី២៣ ខ្មវ ិចឆិកា ឆ្វន២ ុំ ០១០ សភមងគល្ និងសានមញញឹម
ទុំង ដគ្កៀមដគ្កាុះននជីវ ិតែ៏ស មែ មមរោរបស់ គ្រួ សា រម្ុំបន្នដៅ រលាយសាបសូ ន យមួយ រដពចដៅដពល្ខ្ែល្ដរផ្សែល្់ ែុំណឹ ងមកថា បអូ ន
គ្សី ម្ុំ ជួ ប ដគ្ោុះថាន ក់ ដ ៅដល្ី សាា នដពគ្ជ តុំ ប ន់ ដ កាុះដពគ្ជោរជធានី ភនុំ ដ ពញ រឺ ដ ៅោគ្តី ន ថា ច ងដគ្កាយននពិ ធី ប ណយអ្ុំ ទ្ូ ក អ្កអ្ុំ ប កសុំ ព ុះ
គ្ពុះខ្ម ទ្២ ី ២ វ ិចឆកា ិ ។ គ្ោន់ខ្តទ្ទ្ួល្បនព័ត៌មានភាលមម្ុំរកនយ ិ យអ្វី មន ិ ដចញអ្នកខ្ម៉ាសនលប់បត់សាមរតម ី ួយរ ុំដពច។ បងបអូនអ្នកភូមម ិ កឈូឆរ
ជួយអ្នក ខ្ម៉ា ឱ្ យែឹង មលួន។ អ្នក ខ្ម៉ារ បស់ ម្ុំដ លាកទ្ូ ញដសាកសាែយកូ ន គ្សី ដសាកសាែយដសាកនែកមមខ្ែល្រត ិ មន ិ ែល្់ សាែយល្ទ្ធផ្សល្ននពល្ិកមម ខ្ែល្កូនបនសាងកនលងមក សាែយែុំដពគ្ជននជីវ ិតរបស់ោត់ខ្ែល្បន របូតបត់ឆ្វាយដៅ។ ដគ្កាយដពល្ប ណយបូ ជា សពបអូ នគ្សី រ ួ ច មានការផ្សែ ល្់ ជុំ នួ យ ពី
សបបរសជនែល្់គ្រួសារជនរងដគ្ោុះជិតបួនរយោក់ដៅគ្ោដោុះ។ ដរ បនោុំយកអ្ុំដ្យដោុះមកឱ្យែល្់ផ្សុះទ របស់មផ្ស ្ុំ ងខ្ែរ។ “ដតោ ី មានគ្បដយជន៍អ្វី ចុំដោុះគ្បក់បនែិចបនែួចដនុះ ដបីជីវ ិតោបន
បត់បង់ដៅដហយ ុំ ទ្ក ី ដោុះ” អ្នកខ្ម៉ាាង ឹ មមមាុំ មិនយកខ្ភនកដមីល្គ្បក់ ខ្ែល្តុំ្ងសបបរសជនយកមកគ្បរល្់ក៏ដសាុះដទ្។ ោត់បនែដរៀបរប់ ទុំងមសក ងចត ែ ឹ មសល្កន ិ ៖ ួ
“អ្នកែឹងដទ្ របួសែួងចត ្ុំ ធុំដធងប៉ាន្ ចុំដោុះអ្វៗ ិ រែ បស់មោ ី ខ្ែល្ 55
ឡឹក ជំនោរ
បត់បង់ដៅ!... កាល្ពស ី ម័យបនកបត់អាវដមមោសមាលប់បែី នង ិ កូនគ្បុស
របស់ម្ុំ ទ្កឱ្យម្ុំរស់ដៅចិញ្ចឹមកូ ន ទុំងគ្ោុំគ្ ោ ទុំងដៅែរង្ហរ ម្ុំរស់ដ ល្ី រុំនរទ្កខដនុះជាងសាមសប ុំ កដហយ ិ ឆ្វនម ី ...។”
តុំ្ងសមបរសជនដបក ួ ក៏ង្ហកដមល្ ី ខ្ភនកធុំោក់ខ្ម៉ារច ី ម្ុំ។ ពួកដរ
សួរម្ព ុំ ម ី ូល្ដហតននពកា ិ រភាព។ ម្ុំោមនអ្វដី គ្ៅពទ្ ី ក ឹ ខ្ភនកជុំនួសចដមលយ ី ។ ុំ ក់ទ្ក ែណ ឹ ថាលបនែដណែីមោនមកគ្បមូល្ផ្សែុំកនងរងវង់ខ្ភនករបស់ខ្ម៉ា ដហយ ី ហូរចកដចល្ខ្កវខ្ភនកខ្ែល្ធាលប់ខ្តមតថាលដោុះមួយរ ុំពច!
“វ ិបតែស ិ ស្តង្ហគមបនបនសល្់ទ្ក ដសាកោែកមម នង ិ ភាពគ្កគ្ី ករបស់
គ្បជាជនសលូ តគ្តង់ រ ប់ មិ ន អ្ស់ ។ អ្ន ក ខ្ែល្ដៅរស់ រ នមានជី វ ិត គ្តូ វ
គ្បឈមម មនឹ ង ការតសូ ជី វ ិត។ ោម ននរ្ចង់ ឱ្ យគ្បដទ្សជាតិ មា ន សស្តង្ហកមដោុះដទ្។ សស្តង្ហគមបនដធវឱ្ ី យអាយជីវ ិតអ្នកជាទ្គ្ី សឡាញ់ របស់
ម្ុំរ លាយសាបសូ ន យដៅ ទ្ីផ្ស តកូ ន គ្បុ ស ខ្ែល្ដសសសល្់ ពីសុំ ដ ្ក សស្តង្ហគមបនធាលក់មួ នដៅជាជនព ល ិការ សងគមមិនបនយកខ្ភនកដមីល្ដរ
ដទ្ ។ ដពល្គ្សុកសនែិភាពពួកដរខ្ចកអ្ុំ្ច ខ្ចកតុំខ្ណងោន ដរមិន ខ្ែល្នឹកែល្់ ជីវ ិតល្ីខ្ែកឈរោុំងគ្ោប់ដែីមបស ី មសនែិភាពរបស់ពួក ដរសូមបខ្ី តរឭកដ្មុះ...”
បងគ្បុ ស មាន ក់ ម មមាត់ មា ុំ អារមម ណ៍ មិ ន គ្សួ ល្ ចុំ ដ ោុះគ្បដយរ
របស់ខ្ម៉ា ោត់ពាយមនយ ិ យល្ួងដលាមខ្ម៉ាដោយគ្បការដផ្សសងៗ ប៉ាខ្នែ ោមនល្ទ្ធផ្សល្។ ខ្ម៉ាដគ្កាកឈរ រួចង្ហកមមមករកសមបរសជន នែសាែែ ុំ ៏ សវត ន ខ្ម៉ាចងអល្ដភ្ៀវ៖ ិ គ្ជួញញ័ រៗរបស់អ្ក
“ដគ្កាយដពល្គ្បដទ្សជាតប ិ នរ ុំដោុះមក ែីខ្គ្សក៏ោមនដធវគ្ី រប់ 56
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
គ្ោន់នឹងដរ ម្ុំសល្់កូនខ្តពីរគ្ោប់ ដគ្ោុះខ្តដសនហាជាតិ ដសនហាទ្ឹកែី
សង្មជួ ស ឪព ក និង បងគ្បុ ស ជីវ ិតច ងដគ្កាយរបស់ កូ ន គ្បុ ស ម្ុំ ដែកែួល្ដៅដល្ីខ្គ្រ មវិនមវង់ពិការ ោមនខ្ភនកដលាក្ដរនឹងនឹកែល្់
ដទ្ ម្ុំែឹងថា ដរគ្តូវការ្ស់មនសសកាលហាន ដែីមបជា ុំ ជាខ្មល្ ី កុំបង ការោរជាតិ ដតព វី លុះដៅដែីមបជា ី ួកអ្នកដៅខាងដគ្កាយដោុះបនដធវអ្ ី ម ី ត!ិ
គ្តឹ ម គ្តូ វ ្ស់ ប កខពួ ក ខ្ចករ ុំខ្ល្កប ណយស័ កែិ ោក់ ផ្លក យោក់ ដ លាក
ខ្ម!... សងគម ជាតិឱ្យខ្តខ្បបដនុះអ្ោរតខ្មមរ មិន ែឹង នឹង ដៅជាយ៉ាង ្ដទ្។ អ្ន ក ដ
ញ ែ ល្ទ្ី ី ដទ្! ទ្ី បុំផ្ស តមិន បនប៉ា ោម នផ្សងសាល ប់ ក្
គ្កុងទុំងរយៗ គ្សស់ៗ ដតន ី រ្ជាអ្នកទ្ទ្ួល្មសគ្តូវ...”។
ដលាកគ្សី តុំ ្ងសបបរសជនក៏ បនមកចប់ ន ែអ្ន កខ្ម៉ា រ ួចដលាង
ល្ួមឱ្យសាប់អារមមណ៍៖
“អ្នកមង ី កាត់ចត ិ ែមលុះដៅ ដនុះជាអ្ុំដ្យតច ិ តួចខ្ែល្រែាបនដផ្ស្ី
មកជូ នអ្នកមីង” អ្នកខ្ម៉ាមិនបនង្ហកដមីល្គ្បក់ដោុះដទ្ ដហយ ី យកនែ ោសដចញដទ្ៀតផ្សង៖
“គ្បក់កា សទុំងអ្ស់ដ នុះម្ុំមិនទ្ទ្ួល្ ដទ្ អ្នកយកដៅ្ក៏យ ក
ដៅ ម្ុំមិន អាចយកគ្បក់ដ នុះមកចយោយបនដទ្ ោែូ ច ជាយកសព កូនដៅែូរអ្ីចឹងគ្បក់អ្ស់ដនុះោមិនសុំខាន់សគ្មាប់ម្ុំដោុះដទ្ ម្ុំធាលប់គ្ក
ធាលប់ដល្ីកនែសុំពុះសុំដរដហយ ែ យឱ្យខ្ម៉ាកូនម្ុំរស់ាមសមា ី អ្នកបដ្ ជីដោតដៅដទ្ៀតចុះ”។
គ្បដយរទ្ួញដសាកដរៀបរប់ែខ្៏ វងអ្ោលយ របស់អ្ក ន ខ្ម៉ា ោមនចដមលយ ី
ឬដយបល្់អ្វីពីអាជា្ធរគ្កុមដោុះសូ មបម ី ួយមា៉ាត់។ ចងដគ្កាយដរក៏យក 57
ឡឹក ជំនោរ
គ្បក់ដោុះដៅវ ិញ កនងបុំណងរង់ែល្់ចដុំ ពល្ខ្ែល្ខ្ម៉ាោត់សាប់អារមមណ៍ ោត់នង ុំ ន ន ខ្ម៉ាដទ្ បនគ្តម ឹ ទ្ទ្ួល្។ ម្ម ិ ហានឃ្លត់អ្ក ឹ ខ្តសគ្មក់ទ្ក ឹ ខ្ភនក នឹកដ
ញ ី អាណិតែល្់ខ្ម៉ា។ សាែយវ ីរៈភាពរបស់បូ អនគ្សីខ្ែល្មិតមុំែត
នែែតដជីងដែីមបច ី ិញ្ចឹមខ្ម៉ានិងម្ុំ ដពល្ដនុះមិនែឹងថាវ ិញ្ាណកខនធរបស់ ោងឱ្យអ្ភ័យរូបម្ឬ ុំ ដទ្ ដគ្ោុះខ្តោងបដគ្មម ្ុំ ដគ្ចន ី ជា ី ឆ្វនខ្ុំ មកនលងមក។
មួយសបែហ៍ ដគ្កាយពីបត់បង់ែុំដពគ្ជរបស់ខ្ម៉ា បត់គ្សដមាល្បអូន
គ្សដី ៅរបស់មម ្ុំ ក ម្ន ុំ ង ឹ ខ្ម៉ាោមនអ្វីដគ្ៅពីដកីតទ្កខដោុះដទ្។ ខ្ភនកអ្នកខ្ម៉ា
ក៏ចប់ដផ្សែម ី ងងត ឹ ដមល្ ី មន ិ ដ ញ ី ែូចដពល្មនដទ្ៀតខ្ែរ។ ម្ុំគ្ពួយបរមភ
ពីស មភាពអ្នក ខ្ម៉ា ជាពិ ដ សសខ្ភនក របស់ ោ ត់ ដគ្ោុះោត់ យ ុំដ គ្ចី ន ដពក
អាចដៅជាខាវក់រហូ តក៏ថាបន។ មួយខ្មដគ្កាយមកដទ្ៀតខ្ភនកខាងសាែ ុំ របស់អ្ក ន ខ្ម៉ាក៏ដមល្ ី អ្វម ី ន ិ ដ ញ ី ខ្ម៉ាដមល្ ី ខ្តខ្ភនកដឆវងមាខងដោយភាពមិន ចាស់។
ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្ខ្ម៉ា កូ ន របស់ ដ យ ីង ទុំង ពី រ ធាល ក់ កន ងសភាពែ ន
ោបែូ ចោនដោុះ ភារៈដមីល្ ខ្ថរកាពួកដយង ុំ ី ក៏ធាលក់ដៅដល្ីអ្នកភូ មិទ ង
គ្សុ ង ។ ាមពិ ត ដៅម្ុំមិន ចង់ ឱ្ យជីវ ិតពិ កា ររបស់ ម្ុំជា បនទកែល្់ អ្នក ែ៏
ដទ្ៀតដទ្។ ដពល្មលុះម្ុំចង់សមាលប់មួ លនឯងដគ្ោុះខ្តភាពដវទ្ោ ។ ោដវទ្ោ ជាងអ្វីខ្ែល្ម្ុំធាល ប់ បនខ្ហល្ឆល ង កនលង មករប់ ខ្សនែងដៅដទ្ៀត។ ម្ុំ ធាលប់ជាយទ្ធជនអ្ង់អាចកាលហានមានក់កនងសមរភូមិ ធាលប់ជួបគ្បទ្ុះដគ្ោុះ ថានក់រប់មន ិ អ្ស់។
ជីវ ិតរបស់ ម្ុំដ ពល្ដនុះម ិន ម សអ្វ ីព ីស តវខ្ឆកខ្ែល្ព ិកា រខ្ភនក ដោុះ
ដទ្ សដមលៀ កបុំោក់ខ្តមួយចដងកុះដៅជាប់នឹងមលួនមួយសបែហ៍ ទ្គ្មាុំខ្ត 58
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ញាតិអ្នក ភូ មិដ រមកផ្លល ស់ បូ ែរឱ្យ។ ដពល្ដនុះម្ុំក ដគ្មីក ដៅ្មក្ ខ្ល្ងបនដទ្ៀតដហ ីយ ។ ម្ុំប ត់ ដ ជីងតូ ច ោក់ គ្ តង់ ច ងដជីង មលួនឯង បត់
ដជីង ធុំោ ក់ថលកដគ្កាមខ្គ្រខ្ែល្ញាតិដរបនដធវីឱ្យ បត់ ដជីងរួច រង់ ចដុំ រ
យកដៅដចល្ដោុះម្ុំគ្តូវដែកហត ិ កលិនលាមកមលួនឯងមិនតិចជាងមួយ
នថាដឡយ ី ។ ដតម ី ្ុំបនដធវប ី បអ្វព ី ជា ី តម ិ ន បនជាជាតដិ នុះទ្ទ្ួល្រងកមម ខ្បបដនុះ? ដពល្ខ្មរង្ហរកូនមងែ៏តូចរបស់ម្ុំមិនអាចបិទ្បុំងអ្វីៗបន
ទុំង អ្ស់ ដពល្ដនុះម្ុំ មិន គ្តឹម ខ្តរង្ហរដោយសារមយល្់ ដ ោុះដទ្ ម្ុំរ ង្ហរ គ្រប់យ៉ាងទុំងអ្ស់ ។ យប់មលុះអាដលាខ្ឆកម្ុំោបនលុំមកដែកជាមួយម្ុំដទ្ៀត
ផ្សង។ ម្ុំមន ិ បដោទសោដទ្ ដគ្ោុះម្ុំនង ិ ោដពល្ដនុះមានសភាពមន ិ ដល្ីស
ោនប៉ាោមនខ្ែរ។ សពវនថាម្ុំយល្់ពីភាពមវុះគ្ពឹកមវុះលាាចរបស់អ្នកខ្ម៉ាខាលង ុំ ្ស់ ... មានបណយទនដៅកនងភូ មិមែង ៗ អ្នកខ្ម៉ា ខ្តងខ្តទ្ទ្ួល្ បន
អ្ងក រ មល ុះ ពី កា រោក់ ទ ន ម្ុំ អា ណិ តអ្ន ក ខ្ម៉ា ខ្ែល្ខ្តងខ្តដែីរ តគ្តុ ក គ្រប់ គ្ចកល្ាកដែីមបរី កដសបៀង គ្ពមទុំងថានស ុំ ងកូវមកពាបល្ម្ុំ ោត់មិនបន
រិតពីភា ពខាមសដអ្ៀនដឡយ ី ។ ដនុះជាវ ីរៈភាពរបស់មាែយែ៏កមសត់របស់
ម្ុំ។ រល្់នថាសីល្អ្នកខ្ម៉ាខ្តងខ្តដៅវតែជាគ្បចុំ រហូ តយូ រៗ ម្ុំក៏សូមឱ្យ ខ្ម៉ាដៅបដគ្មគ្ី ពុះសងឃ បដគ្មសា ី សោ... ដគ្កាយមកអ្នកខ្ម៉ាែ៏កមសត់ខ្ែល្ ជាវ ិញ្ា ណច ងដគ្កាយរបស់ ម្ុំ ប នបែូ រសដមល ៀ កបុំ ោ ក់ ពី
រោស មក
ដសលៀកសោក់សវ ិញ។ ដទុះបជា ថិ កនងសភាពខ្បប្ក៏ដោយ ី អ្នកខ្ម៉ាសត ក៏ោត់ឧសាហ៍ មកដមីល្ម្ុំខ្ែរ។ ាមបុំណងរបស់ម្ុំ ម្ុំមិនចង់ឱ្យោត់ មកដទ្ ដគ្ោុះមន ិ ចង់ឱ្យោត់ដ
ញ ី ម្ុំកនងសភាពមួយខ្ែល្ដវទ្ោ ចង់ឱ្យ
ោត់កាត់ចត ែ យគ្សឡុះពដី លាកយ ិ ឱ្ ិ ាុំងមលួនដៅកនងសល្ ី សមាធ.ិ .. 59
ឡឹក ជំនោរ
ខ្ម៉ាដៅសុំ្ក់ធម៌ប នដសចកែីសមដហយ ុំ ី ។ ម្ុំសបាយចិតែទ ង
រងកាយសនូកសែឹង មានខ្តមាត់ហា មាបៗ ដពល្មលុះ ហាមាត់ ដៅដរដែីរ កាត់មមផ្សទុះដសទរី មន ិ រួច។ សរនសករបស់ម្ុំញាក់ហូបបយមិនចូល្ដទ្ៀត
ដទ្។ បអូនៗអ្នកភូមិមុំបញ្ច កយ៉ាង្ក៏ពប ិ កទ្ុំោដល្បខ្ែរ ដជីងទុំង ពរី របស់មក ្ុំ ៏ចប់កដគ្មក ី មន ិ រួច ខ្ភនករបស់ម្ុំចប់គ្ពល្ ិ គ្សោ ុំងនម៉ាាបនែច ិ ៗ ជាែរប...។
ដលាកឪពកអ្នកខ្ម៉ា បងគ្បុស បអូនគ្សស ី មាលញ់ បង ឱ្យកូន ឱ្យម្ុំសូម
ដទសខ្ែល្មិន អាចបុំដ ពញតួោ ទ្ី ជាកូ ន និង ជាងបដង្ហគ ល្ែ៏ ល្ រអ បស់ គ្រួសារបន។ បងដសាកសាែយ្ស់ ដសាកសាែយនង ិ ការលាចកដៅ
របស់ពក បងគ្បុស ដសាកគ្សដ្ុះនង ឹ ការ្លតដៅោមនដពល្គ្តល្ប់
របស់បូ អន!... ឱ្យបងសុំដទសនូ វរល្់កុំហសទុំងឡាយខ្ែល្ដធវីឱ្យអ្នក
ទុំងអ្ស់ោនកនងគ្រួសារដយង ី គ្តូវដវទ្ោ អ្ររណចុំដោុះញាតស ិ ោែនទុំង អ្ស់ខ្ែល្បនបីបច់រកាជីវ ិតម្ុំ និងអ្នកខ្ម៉ាណមរបស់ម្ុំរយៈកនលងមក អ្ររ ណនិ ង ជួ យ ដគ្តកចុំ ដ ោុះដមមរជាតិ ខ្ែល្បនរស់ កន ងសនែិ ភា ព
ដគ្ោុះខ្តការបូ ជា របស់ ម្ុំ . .. ម្ុំ សូ ម ដផ្ស្ី សាន មញញឹ ម និ ង វ ីរៈភាពែ៏ កាលហានរបស់មត ែ យទ្ធជនដសនហាជាតិ ិ ៗ
ទុំងអ្ស់ដល្ទ្ ី ក ឹ សវណណភូមដិ នុះផ្សងចុះ។
ជាច ងដគ្កាយកូ ន សូ ម គ្បណមសូ ម ដទសសារជាថមីចុំដ ោុះដលាក
ឪពកអ្នកមាែយ នង ិ បអូនគ្សី ខ្ែល្កូនយកដរឿងរ៉ា វែ៏ខ្សនទ្កខដវទ្ោ នង ិ
ដោរដពញដោយភាពឈច ឺ ប់របស់ជីវ ិតគ្រួសារដយ ង ី មកបងាូរដចញដល្ី ទ្ុំព័រដនុះ...
60
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
... មកែល្់ គ្ តង់ ដ នុះែដងាីម ច ងដគ្កាយរបស់ កូ ន ក៏ ច ប់ ដ ផ្សែីម ខ្បក
ធាល យដចញពី រ ងកាយែ៏ ដ សល ក សាល ុំង ដនុះដៅមែ ង បនែិ ច ដហ ី យ ...!!! គ្បសិនដបីមានជាតិខាងមមខ្មនដោុះ ម្ុំសូមដកីតជាខ្មមរមែងដទ្ៀត ដកីត
កនងឧទ្ទរ អ្នក មានរ ណ និងសូ ម រួម រស់ ជា គ្រួ សា រជាមួយអ្នក ទុំង អ្ស់ ដល្ខ្ី ផ្សនែីែ៏កមសត់ដនុះ... នែម្ុំញ័រចប់ប៉ាកកាខ្ល្ងជាប់ដទ្ៀតដហយ ី ...
ម្ុំនឹងបិទ្ទ្ុំព័រគ្តឹមដនុះ... កូនសូមលាអ្នកខ្ម៉ា... លាភពខ្ែនខ្ផ្សនែី លា មាតភូមជា ិ ទ្គ្ី សឡាញ់ ខ្តគ្តម ឹ ដនុះ...
សស ី ៈដកត នថឡងែ៍ ២៣ មករ ២០១១ ដមា៉ាង ៤:៤៥ ោទ្ី
ដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
61
ឡឹក ជំនោរ
យប់មិញ សួ សែី ឆ្វន ថ ុំ មី ! ឆ្វន ច ុំ ស់ ផ្លល ស់ ដ ចញដៅ ឆ្វន ថ ុំ មី ក៏ ចូ ល្ មលួ នមកជុំ នួ ស ។
ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្ឆ្វនច ុំ ស់បនោុំោន ុំ ូ វអ្វីៗ ខ្ែល្ជារបស់ចស់ ដៅផ្ស ត
អាចរប់ ប នថាឆ្វន ច ុំ ស់ ប នោុំដ គ្រឿងមនទិ ល្ ដៅហម ង សងស យ ័ ទុំង ឡាយទុំង ពួ ង ដចញពី រ ងកាយរបស់ ម ន សសអ្ស់ ដ ៅ ទុំង ដនុះជាពរ
ទុំង ឡាយខ្ែល្មន សសមាន ខ្តងខ្តបនទ្ទ្ួ ល្ ពី ោន ដៅវ ញ ិ ដៅមក ដទុះជាពួកដរដៅដគ្តីយមាខងមហាសមគ្ទ្ក៏ដោយ។ សគ្មាប់រូបម្ុំ ម្ុំក៏
បនទ្ទ្ួល្សពវសាធការពរទុំងដនុះពីឪពកមាែយរបស់ម្ុំាមរយៈខ្មស
ទ្ូ រ សពទែូ ច ដរឯងខ្ែរ... ែឹង ខ្ែរថាអ្វី ៗ បនកនល ង ផ្ស តដៅាមែុំ ដ ណី រ
របស់ោ ខ្តឆ្វនច ុំ ស់ បនបនសល្់ទ្កនូ វអាកាសធាតដៅែែតកុំដលាចភព ខ្ផ្សនែីែខ្ែល្ ោដៅែរហូ តដធវីឱ្យដៅម និងបបផជាតិទង ុំ ឡាយខ្ែល្ដទ្ីប
ខ្តទ្ទ្ួល្ែដងាីមរស់ដគ្កាមែុំណក់គ្ពុះ ភិរណអ្ុំណរ ឆ្វនថ ុំ មីដោុះរល្ត់ សង្ហខរដៅវ ិញរួរឱ្យអ្នច ិ ច ...
អាកាសធាត ដៅែ រហូ ត ែល្់ ម្ុំមិ ន អាចដធវីកា រ ឬអានដសៀវដលដៅ
កនងអ្ដនែោសក ុំ ខ្តពនី ថាវ ីរៈដឡង ិ បន។ រប់ាង ី ស័កមករហូតមកែល្់នថា ដនុះោបនរ ុំល្ងហូ ស ពី បីន ថាដ ៅដហ ីយ ។កិចច កា រខ្ែល្ជាល្ទ្ធ ផ្ស ល្ច ង ដគ្កាយរបស់មម ្ុំ ស ុំ នសុំោជិតគ្បុំមយ ួ ឆ្វនដុំ ោុះក៏កព ុំ ងបញ្ច ប់ខ្ែរ។ ម្អ្ ុំ ងគយ 62
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
សរដសរ
សារ្ជាងពីរ សបែ ហ៍ ម កដហ យ ី ដគ្កាមគ្បធានបទ្ខ្ែល្
ល្ុំបកដហយ ី ថមីសគ្មាប់ការគ្សាវគ្ជាវដពល្ដនុះដទ្ៀតផ្សង ខ្តម្ុំនឹងដធវីោ ឱ្យបនល្អបផ្ស ុំ តដគ្ោុះោយនចងដគ្កាយខ្ែល្ោុំមដ្ុំ ៅោក់អាវធុំ នង ិ មួក សុំយ៉ាបធុំ ឈរដៅមមោយករែាមស្តនែី ឬគ្បធានរែាឡាវទ្ទ្ួល្យកកូ ន ដសៀវដលមួយកាល្សរដសរអ្កសរធុំៗ “បរញ្ា ិ បគ្ត”។
នថាអាទ្ត ិ យទ្១ ី ៩ ខ្មដមសា២០០៩, ដគ្កាយដពល្ទ្ទ្ួល្ទនអាហារ
ដពល្លាា ចរួច ម្ុំ មា នអារមម ណ៍ ថាមលួ នឯងែូ ច ជាមវ ុះ អ្វី ម ា៉ាង ក៏ មិ ន ែឹ ង
បយលាា ចដនុះក៏ មិន សូ វ ជាឆ្វា ញ់ ពិសា ប៉ា ោម នខ្ែរ។ ម្ុំច ប់ គ្ ចសែ ស ដធមញចូល្ ដៅកនងបនទប់ទ្ក ឹ ែូសដធមញរួចដែីរចូល្កនងបនទប់ដរង។
គ្បុះកាយែល្់ខ្គ្រម្ុំច ប់ ដសៀវដលមួយកាល្ដបីក ដមីល្ បនពីរ បី
ទ្ុំ ព័ រ ដ
ីញ មិ តែ ប័ ណណ ដ ឃ្លសោរបស់ គ្ កុ ម ហ នទ្ូ រ សពទ ខ្ែល្សរដសរ
ដឃ្លសោពីការច ុះតនមលកនងការដៅដចញដៅបរដទ្សកនងដពល្ចូ ល្ ឆ្វន ុំ ថមី។ ម្ុំក៏ ច ុះពីរ អ្ដនែោ សិក តគ្មង់ ដ ៅហាងទ្ូ រ សពទ មួយ កខ្នលង ដៅខ្កបរ អ្ោរសានក់ដៅរបស់នស ិ សត ិ ោរដែី ី មបទ្ ី ូរសពទដៅដល្ងមិតែភកែិដៅឯគ្សុក ខ្មមរ...
ម្ុំទ្ូ រ សពទ ដ ៅដល្ងដប៉ា អ្ិ ល្ ខ្ែល្ជាមិ តែ ស មាល ញ់ របស់ ម្ុំ ។ ដយ ីង
ទុំងពីរនិយយដឆលីយឆលងោនយ៉ាងសបាយគ្បមាណនមភោទ្ី។ មិនទន់ ទុំងសនទោអ្ស់ចិតែផ្សងគ្សាប់ខ្តទ្ូ រសពទគ្តូវរ ុំខានដធវីឱ្យការសនទោគ្តូវ កាត់ផ្លែច់។ ម្ដុំ ៅឱ្យមាចស់ទ្ូរសពទមករត ុំ ក់ទ្ូរសពទចុះគ្សាប់ ិ ល្យ ម្ោ ខ្តទ្ូរសពទគ្ជុុះពក ី ខ្នលងតមកល្់ ម្គ្ុំ បញា៉ាប់ល្ូកនែដៅដគ្ជីសទ្ូរសពទគ្សាប់ ខ្តឮោចែ៏ពដី រុះដចញមក៖
63
ឡឹក ជំនោរ
“ឈប់និយយដហយ ី ឬអ្ីអ្នកកដមាលុះ...?” ឮខ្បបដនុះម្ុំភា្ ក់ដគ្ពីត
ដគ្ោុះមិ នបនឮមាច ស់ ផ្សទុះដនុះនិ យយខ្បបដនុះោក់ ម្ុំ។ ម្ុំដ ងីបដឡ ីង វង់ ភ័ ស្ត កែ ែ៏ គ្ បិ មគ្បិ យរបស់ ោ រ អាយ គ្បមាណនមភ គ្ បុំឆ្វន ុំ សក់ ោ ងគ្កហម ី គ្សាល្ែូចបរ ុំងកាត់អាសញ ី ញឹមមកម្ុំ... ម្ុំោមនអ្វគ្ី តូវនយ ិ យមានខ្ត ញញឹមដៅវ ិញកនងបុំណងមន ិ ឱ្យោងមង ឹ ដគ្ោុះម្ដុំ ធវឱ្ ី យគ្ជុុះទ្ូរសពទ៖
“បទ្ឈប់ដហយ ី ! ប៉ាណណឹងបនដហយ ី នថាដគ្កាយសម ឹ មកដទ្ៀត...”
ស្តសែីកនងសភាពសិចសីបនែិចបង្ហាញខ្ល្វងដល្ីដឡង ី ម៉ាត់នមែូ ចគ្កមុំ
ដទ្ប ល ់កព ុំ ងសុំឡក់មកម្ុំកនងសភាពខានញ់ កដគ្កឿតដធមញដហយ ី ដចញពម ី ប ី បនលជា ុំ ឺ សុំណួររ មករកម្៖
“ចូល្ឆ្វនដុំ ៅដល្ងឯ្ ដម៉ាចមន ិ ដ ញ ី មកដល្ងខ្កបរៗដនុះផ្សង...
ឆ្វនដុំ នុះោមននរ្ដៅជាមួយដទ្ដកមងៗដៅដល្ងដមឿងហលួងអ្ស់ឥឡូវដៅ មន ិ ទន់ដ
ញ ី មកមានក់ដសាុះ...” ម្ុំនក ឹ កនងចិតែដហតអ្វីបនជាោរមា ី ន ក់
ដនុះចុំបច់ និយយបូ រ បច់ ដ រៀបរប់ ពីដ រឿងមលួនឯងឱ្យអ្នក ែនទ្សាែ ប់ ដ ធវី អ្វី ? បនឱ្កាសម្ុំ ក៏ ដ ផ្សែី ម និ យ យដល្ងជាមួ យ ោងបនែិ ច ដគ្ោុះអាច ចុំដណញមត ែ មា មី ន ក់ដទ្ៀតក៏អាចថាបន។ ិ ថ
“ចុះអ្នកោងោមនគ្រួសារដទ្អ្ី... ដហយ ី អ្នកបងមាចស់ផ្សទុះដនុះគ្តូវជា
អ្វន ុំ រួ ដៅោងដោយមិនបនចប់អារមមណ៍នូវ ី ង ឹ អ្នកោងខ្ែរបទ្?” ម្ស អាថ៌កប ុំ ង ុំ ខ្ែល្ដពល្មលុះស្តសែដី ភទ្ចុំបច់គ្តូវការលាក់បង ុំ ដោុះដទ្។
ោងង្ហកមមដចញដហយ ី ដឆលយ ី មកម្វុំ ិញនូវចដមលយ ី រួរអាណិត៖ “ាមពត ិ គ្សុកកុំដណីតរបស់មដ្ុំ ៅឯសវណណដមតែដទ្... ខ្តដពល្
ខ្ែល្ម្ដុំ រៀនចប់មហាវ ិទ្ាល្័យម្មា ុំ នគ្រួសារ។ ោត់ជាបរសខ្ែល្មាន 64
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ម មតុំ ខ្ ណងមានម មមានមាត់ ដ ៅកន ងសងគ ម ឡាវដនុះរួ រ សមខ្ែរ... ដគ្កាយដពល្រស់ ដ ៅជាមួ យ ោត់ ប នមួ យ ឆ្វន ម ុំ កដទ្ី ប ម្ុំ ែឹ ង ថា ម្ុំ ជា គ្បពនធចងរបស់ោត់... ដពល្ខ្ែល្ោត់មិនដៅកនងគ្សុកម្ុំមិនហានដៅ ផ្សទុះមានក់ឯងដទ្ ដគ្ោុះគ្បពនធរបស់ោត់ចូល្ចត ិ ែមករកដរឿងម្ុំ ម្ុំដមល្ ី ដៅ មមោងរួរឱ្យអាណិតខ្មនខ្ទ្នដហយ ី សួរដៅោងតច ិ ៗ។
“ចុះសាវមរី បស់អ្ក ន ោងដពល្ដនុះោត់មិនសានក់ដៅគ្បដទ្សឡាវដទ្
ខ្មនដទ្?” ោងមិតមកជិតម្ុំ ម្ុំពាយមកិល្ដចញឱ្យឆ្វាញពីោង...
ោងដមី ល្ មកម្ុំ ដនគ្ាទុំង រូ ច ងមកម្ុំ យ៉ា ងម ត... កន ងគ្ទ្ូ ង របស់ ម្ុំ គ្ចបូកគ្ចបល្់ោនអ្ស់ដហយ ី មន ិ ែឹងថាគ្តង់្ជាគ្បអ្ប់ដបុះែូងដហយ ី គ្តង់្ជាសួតដថលីមដោុះដទ្... ោងដល្ីកខ្កវទ្ឹកមកដគ្កបមួយកអឹករួច បនែ៖
“អ្នក កដមាល ុះដអ្ីយ ...!
ោធមមា ដៅដហ យ ី សគ្មាប់ជីវ ិតរបស់ ម្ុំ។
ដសនហាខ្បបបែគ្ី បពនធែូចម្ុំ ជាដសនហាខ្ែល្មានខ្តគ្សដមាល្ក៏ថាបន...
ដពល្ខ្ែល្ដរគ្តូវការដោុះ ម្ុំជាបបផែ៏គ្សស់សគ្មាប់ដរ ខ្តដពល្ដរមិន គ្តូវការ ម្ដុំ គ្បៀបបននង ឹ ផ្លកគ្កោសខ្ែល្ោមនសូមបខ្ី តកលន ិ ... ឥឡូវោត់
ដៅបរដទ្សជាងគ្បុំខ្មមកដហយ ី មួយរយៈដនុះម្ុំរស់ដៅែូ ចផ្លកែុះដល្ីថម ខ្ែល្ោមនសដនសម ី អ្ីចឹង ម្ុំមកដៅជាមួយមាែយមីងជាងពីរខ្មដហយ ី ” ម្ុំ នឹកអាណិតោងតិចៗខ្ែរដពល្ឮខ្បបដនុះម្ុំល្ូកដហាដ ៉ា យកល្យមក ឱ្យនថលទ្ូរសពទ៖
“សូមដទសអ្នកោង! ម្ដុំ ៅដចញអ្ស់នថលប៉ាោមនខ្ែរ?” ម្ន ុំ យ ិ យ
សួរនថលទ្ូរសពទគ្ពមទុំងហចល្យបម ី ន ឺ កប ី ដៅជាមួយផ្សង។ 65
ឡឹក ជំនោរ
“ទុំងអ្ស់គ្បុំមន ឺ កប ី ...” ោងបញ្ជក់តនមលសរប។
“ល្យម្ម ុំ ិនគ្រប់ដទ្អ្នកោងម្ុំ ដសលៀកដខាគ្ចឡុំ ចុំបនែិចម្ុំយកមក
ជូ ន ” ម្ុំនិយយអ្ងវរ ោងដហយ ី ដគ្កាកពីសា ឡងដែីរ មកដបីក ទវ រដចញ បគ្មុងនង ឹ ទញទវរដបក ី គ្សាប់ខ្តរងកាយែ៏គ្កអ្ូប គ្ទ្ល្កគ្ទ្ល្ន់ហាថ
ែ៏ល្ត វ ល្វន់ទង ុំ រូឱ្បចដងកុះម្យ ុំ ៉ា ងខ្ណន... ម្គ្ុំ ពគ្ឺ ពួចដសទរី អ្ស់គ្ពល្ង ឹ ពី មលួន... គ្កពុំឈូ ក ខ្ែល្ជាគ្ទ្ពយសុំណ ពវរ បស់ សាវ មី ោ ងកុំព ងផ្សអប់ ជា ប់
នឹង មនង របស់ ម្ុំ. .. ម្ុំកាែ ប់ មា ត់ យ៉ាងខ្ណនមិន កដគ្មីក ឬខ្គ្សកអ្វីទង ុំ
អ្ស់ ដគ្ោុះថាដបីខ្គ្សកខ្គ្កងឮែល្់ អ្នក ជិត ខាងឬអ្នក ដៅខាងដគ្កាយ ផ្សទុះ ។ ម្ុំនិយយតិច ៗោក់ ថាា ល្់ ែ៏ ដ ៅែររ កដោយកុំហ ង ឹ កាមដទ្ពផ្សអឹប ខ្កបរគ្តដចៀកម្៖ ុំ
“អ្នកោង...! អ្នកោង...!!! បនដហយ ា៎ ! ី ! ប៉ាណណឹ ងបនដហយ ី ្
កុំដធវខ្ី បបដនុះគ្បយ័តនមានមនសសមកដ
ញ ា៎ ! ខ្ល្ងម្ុំ... ម្ុំគ្បញាប់ ី ្
ដៅយកល្ យមកជូ ន អ្ន ក ោង” ោងមិ ន បនសាែ ប់ កា រអ្ងវ រ ករបស់ ម្ុំ សូ ម បីប នែិ ច ោងបខ្ងវ រ ម្ុំ ម ករកោងរួច ឱ្បម្ុំ យ៉ា ងខ្ណនដហ ីយ មសិ ប គ្សាល្ៗោក់គ្តដចៀកម្ថា ុំ ៖
“ម្ម ុំ ន ិ គ្តូវការគ្បក់បនែច ិ បនែួចរបស់អ្នកដោុះដទ្... ររឺ ូបអ្នកដោុះអ្ី
ខ្ែល្ជាតគ្មូវការរបស់ម្ុំ... ដយង ុំ មីដយង ី មិនបនដែីរដល្ងដពល្ចូល្ឆ្វនថ ី ល្ុំខ្ហកាយដៅទ្ដី នុះក៏បនខ្ែរ...”
ម្ុំគ្ សឡាុំង កាុំង ដពល្ខ្ែល្ោងនិយយខ្បបដនុះ ដហ យ ី តបទុំង
រែិបរែបរញីរញ័ រ៖
“កអ្ ុំ អ្ ន ោង.. ម្ខា ុំ ល ចបប ខាលចរការខ្ែក! អ្នកោងកដុំ ធវខ្ី បបដនុះអ្!ី ” ី ក 66
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
“កប ុំ រមភអ្.ី .. ដៅឱ្យដសាៀមៗដៅបនដហយ ី ...”
ោងអ្ូសរងកាយខ្ែល្ោមនវ ិញ្ាណរបស់ម្ុំផ្សួ ល្ដចល្ល្ ែ ីសាឡង
ដហយ នង ី មកបខ្ងវរសាលកខ្ែល្ពយរជាប់ ឹ ទវរកញ្ច ក់ជា ”Closed Service” ួ រួចទញបទ្ ិ ោ ុំងននមួយជាន់ដទ្ៀតដល្ក ី ញ្ច ក់រ៉ាយបន់ពណ៌ដមម។ ដពល្ ដនុះរូបម្ដុំ គ្បៀបបននង ឹ កូនដចៀមដៅកនងចងកូមរបស់រជសីអ្ច ី ង ឹ ។ ោង ហូតថតតទញយកដសារផ្លលសទិក
លុំ មកចងនែទុំងពីររបស់ម្ុំជាប់នឹង
ដជីងតពដទធអ្វីៗរបស់ម្ុំគ្តូវបនបុំផ្លលញដោយសារសាននែរបស់ោរមា ី ន ក់ ដនុះដហយ ុំ ទ្ ី ។ ម្ប ិ ខ្ភនកមន ិ ចង់ដ ញ ី នូវអ្វៗ ី ទុំងអ្ស់។ ដបន ី ង ឹ ខ្គ្សករក
ជុំនួយ ក៏ ោម នផ្សលូវខ្ែរ ដគ្ោុះកញ្ច ក់បិទ្ ជិត អ្ស់ ដ ហ យ ី ដពល្ដោុះក៏ យ ប់ ដគ្ៅ្ស់ដហយ ី ខ្ែរ... ម្ុំរិតមលួនឯងថាបូ ជាសាច់គ្សស់្មគ្សស់ ឱ្យដៅខាលចស់ោច់ចន ុំ ម ួ កាល្ដនុះដៅចុះ! ី យ
គ្បមាណមួយដមា៉ាងដគ្កាយមកម្ុំដបក ី ខ្ភនកែឹងមលួន មុំគ្បឹងបុំរុះរួចពី
ដគ្កាមការសស្តងគប់របស់ោរមា ី ន ក់ដោុះដហយ ី គ្ចនរងកាយអាគ្កាតរបស់
ោងខ្ែល្សនូ កសនឹ ង ោម នែដងាី ម ដចញពី គ្ ទ្ូ ង របស់ ម្ុំ ។ មែ ង ដនុះរួច មលួ ន ដហ ីយ ម្ុំមនីមាន រត់ ដ ចញពីវ ិមានរគ្មក់ ដ ោុះមួយ រ ុំដពច។ មកែល្់ ក ខ្នល ង
សានក់ ដ ៅម្ុំចូ ល្ ដៅដែកមិនមាត់ ក រកនរ្មានក់ ដ ឡ យ ី នឹក ហូ ស ចិតែ មន ែ យមលួនឱ្យធាលក់កងរដត ន ែ អ្វចខ្ី បបដនុះដសាុះ។ ិ រួរ្បដ្
ខ្សអ ក ដឡ ីង នថា ថមី . .. ម្ុំ ដ គ្កាកពី ែុំ ដ ណកយ ឺត ដគ្ោុះយប់ មិ ញ គ្តូ វ
ទរណកមមខាលង ុំ ដពក។ ម្ក ុំ ងសភាពងង ន យដៅដឡយ ែ កែិ ី គ្សាប់ខ្តមត ិ ភ ម្មា ុំ ន ក់មកែល្់ដហយ ី នយ ិ យពដី រឿងឃ្លតកមម។
“យប់មញ ិ មានោនដយង ី ដៅទ្ូរសពទដៅហាងខ្កបរផ្សលូវចូល្មហាវ ិទ្ា 67
ឡឹក ជំនោរ
ល្័យឬដទ្” ឮសុំណួរររបស់មត ែ ស ្ុំ រួ ដៅដរដោយកែស ិ ម ី ងស ័យ៖
“មានដរឿងអ្វដី កត ី ដឡង ី មកសួរទុំងគ្ពហាមខ្បបដនុះ យ៉ាងដម៉ាចដៅ
ដចញមន ិ បនខ្មនដទ្?”
“ដទ្! មិន ខ្មនអ្ីចឹងដទ្្ ា៎ ! គ្សីសាអតខ្ែល្ឮថាបែីរត់ ដចល្ដោុះ
យប់មញ ុំ ទ្ ិ គ្តូវដរបលន់ រ ុំដលាភដហយ ី សមាលប់បប ិ មាត់ដៅដហយ ី ” មត ិ ែភកែិ
និយយែូ ចជាចាស់ ្ស់ អ្ីចឹង ឮែូ ចដោុះម្ុំដ សទីរខ្តធាល ក់ ដ ថលីមដហ ីយ ដែកបនែ។
“សមាលប់!!! សមាលប់យកគ្ទ្ពយឬរុំន.ុំ ..? សុំណួររមួយថមីក៏បនផ្សទុះ ដឡង ្ុំ ន ក់ដផ្សសងដទ្ៀត។ ី ដោយមត ិ រែ បស់មមា
“បលន់យកគ្ទ្ពយដធវីអ្វី ដបីមាចស់គ្ទ្ពយគ្សស់មលឹងៗ ដហយ ី ោច់បែីដគ្ចីន
ខ្មដហយ ី ”
“ដចរមួ យ គ្កុ ម ដោុះរ ុំដលាភោងរហូ ត សាល ប់ ឯ ដ្ុះ ដហ ីយ បន
បនសល្់ទ្កដសារ
ផ្ល លុំ ល សទិកដៅកខ្នលងដកីតដហតដទ្ៀតផ្សង ខ្តែូចជាោមន
សាលកសាមមបនែច ិ ដសាុះដឡយ ី ”
សមែីរបស់ពួកដរដធវីឱ្យម្ុំភ័យដៅៗ ម្ុំដែីរចូ ល្បនទប់ទ្ឹកល្ប់លាង
សមាអ តមលួន ម្ុំដ បីក ទ្ឹក ឱ្យហូ រ ដគ្សាចរងកាយ “ដពល្ដនុះអ្ញោម នផ្សលូ វ ដទ្ៀតដទ្ោមនដចតោដទ្... រឺោងដទ្ខ្ែល្ដធវីខ្បបដនុះ... បងខុំរហូ តែល្់
ោុំងដបុះែូ ង សាលប់ដល្ីបងគង ាុំងពីដកមងមកម្ុំមិនធាលប់មាននរ្ដធវី ទរណឌកមមម្ុំែូចោងដនុះដទ្។ ដតម ី ្ុំគ្តូវដធវអ្ ី ដវី ទ្ៀត ដពល្ដនុះដរៀនក៏មិន ទន់បនសញ្ាបគ្ត... គ្បខ្ហល្ជាដរចមន ិ រួចពស ី មានញ់ ចាប់ដទ្ដមល្ ី ៍ ដៅ!” ម្ន ុំ យ ែ ន ក់ឯងដៅកនងបនទប់ទ្ក ិ យកនងចត ិ មា ឹ ។ 68
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
បនទប់ពម ី រណភាពរបស់គ្សកា ី មគ្កាស់មានក់ដោុះបនមួយសបែហ៍
ក៏ដៅខ្តោមនភសែាងចប់ឃ្លតកបនខ្ែរ។ ខាងសមតថកិចចកុំពងសាក សួររកភសែាងគ្រប់គ្ចកល្ាក។
“អាឡូ ! សូ ម ដទស! ដលាកបអូនដ្ម ុះវណណី ខ្មនដទ្?” ម្ុំច ខ្មល ក
កនងចត ិ ែ ដហតអ្វប ី នជាមានដល្មខ្ែល្ម្ុំមន ិ សាគល្់ដៅមកម្ុំដហយ ី សួរ ែូចជាសាគល្់មច ្ុំ ាស់ដម៉ាុះល ។
“ខ្មនដហយ ុំ ន់ខ្មនដទ្?” ី បងគ្បុស! ម្ដុំ ្មុះវណណី បងមានការអ្វស ី ខា “ោមនការង្ហរអ្វដី ទ្! ឥឡូវដលាកសានក់ដៅឯ្ខ្ែរ វណណី ម្អា ុំ ច
ជួបដលាកបនដទ្?”
“បទ្! បនដលាកបង! ម្ុំសានក់ដៅែងឌក ដលាកអាចមកជួបម្ុំ បនគ្បមាណដមា៉ាង១១នថាគ្តង់ខ្សអក” ម្ុំរិតថាពួកដរចាស់ជាអ្នកមក សាកសួរដរឿងសាលប់របស់ស្តសែមា ុំ ង ី ន ក់ដោុះជាមន ិ ខាន ម្ន ឹ បខ្ងវរោនឱ្យពួក
ដរមករកម្ុំដគ្កាយដពល្ម្ុំដឡង ី យនែដហាុះដមា៉ាង១០នថាខ្សអក។ មិនទន់ ទុំងោក់ទ្ូរ សពទចុះផ្សងគ្សាប់ឮសុំដ ឡងរថយនែមកចតដៅជាន់ដគ្កាម ននអ្ោរសានក់ដៅ។ “ដនុះជាបនទប់របស់វណណីខ្មនដទ្?”
“ខ្មនដហ ីយ វណណី ដៅខាងកនងបនទប់ ... មានការអ្វីដលាក?” សធីរ
សួរដៅប៉ាូល្ស ុំ គ្មុងនង ិ ខ្តពួកដរមន ិ ដឆលយ ី មានខ្តសគ្មុកចូល្មក។ ម្ប ឹ ដបក ី ទវរដហយ ី ដរចដៅខាងដគ្កាយ ែឹងអ្ទ ី វ ររដបក ី មលួនឯង។
“សូមដទស! ដលាករវឺ ណណីខ្មនដទ្!” កងកកមាលង ុំ មានសមតថកច ិ ច
មានក់សរួ មកម្ជា ុំ មួយកាុំដភលង ី ភជងផ្សង។ 69
ឡឹក ជំនោរ
“បទ្ ខ្មនដហយ ុំ វឺ ណណី... មានភារកច វី ប ុំ ច់ខ្មនដទ្ដលាក ី ! ម្រ ិ ចអ្ច
ដទ្ីបមានអាវធមកជាមួយខ្បបដនុះ?” ប៉ាូល្ិសមានក់ដទ្ៀតហចគ្កោស មកម្ម ុំ យ ួ សនលក ឹ ៖
“ដគ្កាមែី កា របង្ហគ ប់ រ បស់ ត លាការ ដយ ីង សុំច ប់ មួ លនដលាកពីប ទ្
រ ុំដលាភដសពសនថវៈ នង ិ មនសសឃ្លតកាល្ពរ ី គ្តនី ថាទ្ី១៩ ដមសា ២០០៩ កនលងដៅ។ កនងោមសមថកច ច ូមអ្ដញ្ជ ីញដលាកដៅបុំភដលឺ រឿងកែដី នុះបទ្” ិ ស ឮសមតថកច ច យ ិ ន ិ យខ្បបដនុះម្ដុំ សទរី ខ្តោុំដបុះែូងោច់មយល្់សាលប់។
គ្ពល្ឹង របស់ ម្ុំដ ហាុះដហ រី ដចញពីរ ងកាយអ្ស់ រ ល្ីង ... ម្ុំោម នគ្បខ្កក និង ោមនោចសូ មបីខ្តមួយមា៉ា ត់ដ ៅពួក ដរ។ សមតថកិចចមាន ក់ដ ផ្សសងដទ្ៀត
ទញនែម្ុំោក់ដៅដគ្កាយដហយ ី ោយដខានុះ រួចោុំម្ុំោក់ដល្ីរថយនែដចញ ដៅ។ ចុំខ្ណកមត ែ ័ករែិ បស់មមា ្ុំ ន ក់ៗមានខ្តឈរដមល្ ិ ភ ី ាមដគ្កាយ ម្ុំមិន
ដចញសែី ពួកដរមិនែឹងដរឿងអ្វីទង ុំ អ្ស់។ ម្ុំោមនអ្វីគ្តូវនិយយដទ្ៀតដទ្ មានខ្តរកប៉ាដ្ណុះជាជគ្មកចងដគ្កាយរបស់ម។ ្ុំ
ុំ ជ បនី ថាដគ្កាយមកសាលាមគ្ជុះកែប ុំ រុំ ុះដរឿងកែី ី នដបក ី សវោការជន
មួយដោុះ។
ម្ុំកនងសដមលៀកបុំោក់ពិរទ្ធជនឈរដៅមមវង់គ្កចកដសុះសគមដសលក
សាលង ុំ រង់ចកា ុំ រវ ិនច ឆ របស់តលាការ។ ិ ័យ
ុំ ជ “តលាការជាទ្ដី ោរព! អ្ងគជន ុំ គ្មុះកែជា ី ទ្ដី ោរព ដពល្ដនុះតលា
ុំ ព ការសូមដបក ុំ ភា ែី នជាប់ដចទ្ដ្មុះ ពធ វណណី ី សវោការជន ិ កាកាត់កជ ពប ូ កាយរបស់ស្តសែរី ងដគ្ោុះ ី ទ្រ ុំដលាភដសពសនថវៈ នង ិ មនសសឃ្លតដល្រី ប ដ្មុះធផ្ល ិ ផ្សន សនមនី ស” អ្ងគដៅគ្កមបនគ្បកាសដបស ី សវោការ។ 70
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដមធាវ ីរបស់ជនរងដគ្ោុះដឡង ី ដធវកា ី រដចទ្គ្បកាន់៖
“អ្ងគជុំនុំជគ្មុះជាទ្ីដោរព! កនងោមជាដមធាវ ីរបស់ជនរងដគ្ោុះម្ុំ
សូមដចទ្គ្បកាន់ដល្ជ ី នជាប់ដចទ្ដ្មុះ ពធ វណណី ែូចតដៅ៖ ដគ្កាយ
ការដសី ប អ្ដងក ត របស់ គ្ កុ ម សមតថ កិ ចច ជុំ ោ ញ ទ្ទ្ួ ល្ ល្ទ្ធ ផ្ស ល្ថា នថា អាទ្ត ុំ ០០៩ ដវលាដមា៉ាងគ្បុំបយ ិ យទ្១ ី ៩ខ្មដមសាឆ្វន២ ី ប់ ជនជាប់ដចទ្ ដ្មុះ ព ធ វណណី បនដៅទ្ូ រ សពទដ ៅផ្សទុះ របស់ ជ នរងដគ្ោុះ ដពល្ដោុះ
ជនរងដគ្ោុះដៅមាន ក់ ឯ ង កន ងសដមលៀ កបុំ ោ ក់ រ គ្តី ប គ្មុ ង នឹ ង បិ ទ្ ហាង ដហយ ី ចូល្ដៅសគ្មាក ជនជាប់ដចទ្ដ ញ ី ឱ្កាសល្អខ្បបដោុះជនជាប់
ដចទ្ដគ្បី អ្ុំ ដ ពី ហ ិ ង ារ ុំដលាភដសពសនថ វ ៈជនរងដគ្ោុះយ៉ា ងសាហាវ ដហយ ី សមាលប់បុំបិទ្មាត់ ដយង ី ដ
ញ ី មានសាលកសានមែូ ចជាខ្មសចងជន
រងដគ្ោុះ ទ្ូរសពទធាលក់ ពីដល្ីត និងអ្ុំខ្បងថូផ្លកខ្បកដៅដពល្ខ្ែល្ជនរង ដគ្ោុះរត់ដចញពក ី ខ្នលងដកត ី ដហត...”
“សូមអ្ដញ្ជ ីញដលាកដមធាវ ីការោរជនជាប់ដចទ្! ដតដី លាកមានអ្វី
ខ្ែល្គ្តូវបកគ្សាយដៅដល្ីការដចទ្គ្បកាន់របស់ដមធាវ ីជនរងដគ្ោុះ?” គ្ពុះរជអាជា្ដសនម ី កដមធាវ ីជនជាប់ដចទ្។
“សូមដោរព អ្ងគជុំនុំជគ្មុះ! កនងោមដមធាវ ីរបស់ជនជាប់ដចទ្ ម្ុំ
មិ ន អាចទ្ទ្ួ ល្ បនចុំ ដ ោុះការដចទ្គ្បកាន់ ខ្ ែល្ដលាកដមធាវ ីជនរង ដគ្ោុះបនមកដល្ីកូន កែីរបស់ម្ុំបនដទ្។ ម្ុំសូ មបញ្ជក់ថា ដៅនថាដកីត
ដហតកូនកែរី បស់មម ្ុំ ន ិ បនដៅទ្ូរសពទដៅហាងរបស់ជនរងដគ្ោុះដទ្ ដតី មានភសែាង នង ិ សាកសឬ ី ដទ្ខ្ែល្ហានដចទ្គ្បកាន់មកដល្ក ី ូនកែរី បស់ ម្ខ្ុំ បបដនុះ ?”
71
ឡឹក ជំនោរ
“សូ មដលាកដមធាវ ិដែីមដចទ្បង្ហាញភសែាងនិងសាកស”ី អ្ងគដ ៅ
គ្កមឱ្យដមធាវ ីដែីមបណែឹងបង្ហាញភសែាង។
“ត លាការជាទ្ី ដ ោរព! ចុំដ ោុះភសែាងដយ ីង គ្បមូ ល្ បនខ្តខ្មស
ចុំណង នង ួ បម ិ ល្យកប ី ចុំនន ី ន ឺ កប ី ដៅដល្ត ី ទ្ទ្ួល្ដភ្ៀវ ដៅមានសាកសី សុំខាន់ខ្ែល្បនដ ញ ី ដលាក ពធ វណណី រត់ដចញពផ្ស ី ុះទ របស់ជនរងដគ្ោុះ ដទ្ៀតផ្សង”
ុំ ជ “អ្ងគជន ុំ គ្មុះជាទ្ដី ោរព! ដមា៉ាងគ្បមាណគ្បុំបន ួ កនលុះយប់ដគ្កាយ
ដពល្ខ្ែល្ម្ុំបទ្បនមកចតរថយនែដៅមមផ្សទុះរួចម្ុំបនដ
ញ ី ដលាក
ពធ វណណី រត់ដចញពីផ្សទុះរបស់ជនរងដគ្ោុះ ដហយ ី ប៉ាុះនឹងថូផ្លកខ្ែល្ោក់ ដល្ី បដង្ហគល្ដឈដី ៅមមផ្សទុះគ្ជុុះមកដគ្កាម ម្ុំក៏មិនបនចប់អារមមណ៍
មិនែឹងថាមានដរឿងអ្វីដកីតដឡង ី ដឡយ ី រិតថាោត់គ្សវ ឹងដគ្ចីនជាង... ម្ុំ បនដ ញ ី ខ្តប៉ាដណណុះទន!”
“ត លាការជាទ្ី ដ ោរព! ចុំ ដ ោុះភសែ ាងនិ ង សកសីមិ ន អាចដចទ្
គ្បកាន់កូនកែរី បស់មប ្ុំ នដទ្... ដគ្ោុះថាសាកសមា ី នខ្តមានក់ខ្ែល្ដ
ដហតការណ៍ដនុះ... អាចនយ ិ យបនថាជាការមូល្បង្ហកច់ក៏ថាបន”
ញ ី
“តលាការសូមដពល្ដែីមបដី សប ី អ្ដងកតបនែដគ្ោុះភសែាងនង ិ សាកសី
មន ិ អាចយកជាការបន... សវោការដនុះនឹងបនែការជុំនុំជគ្មុះដៅសបែហ៍ ដគ្កាយ... បទ្ ិ សវោការ!”
ដគ្កាយពប ុំ នអារមមណ៍ថា ម្ម ុំ ន ី ទ្ ិ សវោការម្មា ិ អាចដចទ្គ្បកាន់
ុំ ញផ្សលូវដភទ្ បនដទ្ ខ្តម្ដុំ ៅកនងការ ម ុំ ួ នបដ្ ល ែ ុះអាសនន។ ខ្ផ្សនកជោ បនយកម្ដុំ ៅពន ិ ត ិ យឌអ្ ី ន ិ ដអ្ ដែីមបដី ផ្សទៀងផ្លទត់ជាមួយទ្ក ឹ អ្សចខ្ិ ែល្ 72
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជាប់រងកាយជនរងដគ្ោុះ។ អ្ងគ ជុំ នុំ ជ គ្មុះកែី មួ យ ក៏ ប នដធវី ដ ឡ ីង សារជាថមី ដ គ្កាមដរឿងកែី ច ស់
របស់ម្ុំ ខ្តដពល្ដនុះមានគ្រូដពទ្យជុំោញចូ ល្រួមផ្សង... មែងដនុះម្ុំោមន សងឃឹម ថាបនរួច មលួនដឡ ីយ ។ ដៅពីម មរែា អា ជា្ ត លាការដពល្ដនុះម្ុំ ដសទីរខ្តោមនគ្ពល្ឹងដៅកនងមលួនដៅដហ ីយ ោមនសងឃម ឹ ថាបនដៅគ្សុ ក ុំ ងបអូនដទ្ៀតដទ្។ ជួបជប
“អ្ងគជុំនុំជុំរុះកែីជា ទ្ីដ ោរព! នថាដនុះត លាការសូ ម ដបីកការជុំនុំជុំរ ុះ
ដរឿងកែីរ ុំដលាភដសពសនថវៈបនែ... សូ មអ្ដញ្ជ ីញដលាកដមធាវ ីដែីមបណែឹង ដធវដី សចកែដី ចទ្គ្បកាន់...” ដ
“តលាការជាទ្ដី ោរព! កនងោមជាដមធាវ ីដែីមបណែឹងម្ុំបទ្បនរក
ីញភសែាងថមីែូ ចជា ាមការគ្តូ តពិនិត យអ្ស ចិរ បស់ ជ នជាប់ ដ ចទ្
និងអ្សចិខ្ែល្ជាប់នឹងរងកាយរបស់ជនរងដគ្ោុះបញ្ជក់ឱ្យដ មានខ្ស នែូ ច ោន ែូ ដ ចន ុះ អាចបញ្ជ ក់ ឱ្ យដ
ញ ី ថា
ី ញ ថាជនជាប់ ដ ចទ្បន
រ ុំដលាភជនរងដគ្ោុះដហយ ី សមាលប់ពត ិ ខ្មន...” ដមធាវ ីដែីមបណែឹងបញ្ជក់ ពភ ី សែាងថមខ្ី ែល្គ្រូដពទ្យពដិ សាធន៍បនរកដ ញ ី ។
“ដលាកដមធាវ ីការោរជនជាប់ដចទ្មានអ្វគ្ី តូវខ្កសគ្មួល្ឬតោដទ្ៀត
ដទ្?” គ្កឡាបញ្ជ ីបញ្ជក់ដសនស ុំ ោ។ ី ត
“តលាការជាទ្ីដ ោរព! ដគ្កាមការដចទ្គ្បកាន់រ បស់ត លាការដៅ
មន ្ុំ ទ្ួល្កុំហសបនដទ្ ដគ្ោុះថា ិ គ្រប់គ្ោន់ខ្ែល្អាចឱ្យកូនកែរី បស់មទ្ ខ្សន របស់មនសសអាចមានល្កខណៈែូចោនដគ្ចន ី មន ិ អាចសននោ ិ ា នថា ជាខ្សនរបស់កូនកែរី បស់មដ្ុំ ឡយ ម្ប ុំ ទ្សូមបែិដសធចុំដោុះការដចទ្ ី 73
ឡឹក ជំនោរ
គ្បកាន់ដនុះ...” “តលាការជាទ្ដី ោរព! ដគ្ៅពភ ុំ ទ្ដៅមានភសែាង ី សែាងដនុះម្ប
មួ យ សុំ ខា ន់ ដ ទ្ៀតរឺ ដ សចកែី ប ញ្ជ ក់ រ បស់ គ្ កសួ ង នគ្បសណី យ៍ និ ង ទ្ូ រ រមោរមន៍ដៅឯបរដទ្សបនបញ្ជក់ថា ដល្មទ្ូ រសពទខ្ែល្ដៅដចញ
ចងដគ្កាយដៅរគ្តដី កីតដហតដោុះ ជាខ្មសទ្ូរសពទមិតភ័កែជិតសនិទ្ធរបស់ ជនជាប់ដចទ្ខ្តមែង... ដនុះអាចបញ្ជក់បនថាជនជាប់ដចទ្ដៅដចញ
ដៅបរដទ្សដហ ីយ ដពល្ដៅមាច ស់ ផ្សទ ុះ ឱ្យរិត ល្ យដោុះក៏ ដ ឆលៀ តឱ្កាស ដបុះដបចរងកាយជនរងដគ្ោុះខ្តមែង ដពល្ខ្ែល្ជនរងដគ្ោុះមន ិ គ្ពម ាមក៏ ដ គ្បីហ ង ិ ា ចប់ ច ងនែដជីង ជននរងដគ្ោុះរ ុំដលាភ ដគ្កាយមកក៏ សមាលប់បប ុំ ទ្ ិ មាត់...”
“ដលាកដមធាវ ីការោរជនរងដគ្ោុះដៅមានអ្វអ្ ី ុះអាងដទ្ៀតដទ្ចុំដោុះ
ភសែាងទុំងដនុះ?” ចុំដោុះសុំណួររដសនច ី ងដគ្កាយរបស់គ្កឡាបញ្ជ ីដធវី
ឱ្យដមធាវ ីរបស់ ម្ុំ រ កអ្វី ម កបកគ្សាយយមិ ន បន ដហ ីយ ង្ហកមករកម្ុំ ទ្ុំ ន ងជាចង់ និ យ យអ្វី មិ ន ែឹ ង ។ ម្ុំ ដ ល្ី ក នែរហាមដរដគ្ោុះដ គ្បខ្ហល្ជាអ្ស់អ្ខ្វី ែល្គ្តូវនយ ិ យដហយ ី ដមល្ ី ដៅ។
ីញ ដរ
“ត លាការជាទ្ី ដ ោរព! ចុំ ដ ោុះអ្វី ខ្ ែល្បនបង្ហា ញមកខាងដែី ម
ដោុះជាការពត ួ ... ម្សា ុំ រភាពចុំដោុះមមចាប់... ដៅរគ្តីដកីត ិ មួយចុំនន
ដហតដោុះម្ប ុំ ទ្បនដៅទ្ូរសពទដៅមិតែភកែិខ្មន ដគ្កាយដពល្ម្ុំទ្ូរសពទ ចប់ ោ ងក៏ អ្ូ ស នែម្ុំ ដ ហ ីយ ផ្សែួ ល្ម្ុំ ដ ៅដល្ី សា ឡ ង យកដសា
លុំផ្លល សទិ ក
ចងនែរបស់ ម្ុំរ ួច រ ុំដលាភរងកាយរបស់ ម្ុំទ ង ុំ កុំ ដ រល្ ដគ្បៀបបននឹ ង គ្មឹ រ ោច់ ចុំ ណី ដគ្ចី ន នថា ដ ហ ីយ អ្ី ចឹ ង ។ សភាពកន ងចុំ ណ ងម្ុំ មិ ន អាច 74
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
បគ្មាស់។ រួចភារកច ិ ចដៅដល្សា ី ឡងដៅរគ្តដី ោុះោងជាអ្នកសដគ្មច ខ្តមាន ក់ឯ ង ដពល្ខ្ែល្ម្ុំែឹងមលួនដឡង ី រងកាយអាគ្កាត
របស់ ោ ង
សស្តងគប់ល្ក់ដល្ីគ្ទ្ូងរបស់ម្ុំ... ម្ុំមិនអាចែឹងថាោងសនលប់ឬសាលប់ឬក៏ យ៉ាង្ដោុះដទ្។ ដគ្កាករួច ម្ក ុំ ៏គ្បញា៉ាប់ដរចដចញពទ្ ី ដី ោុះខ្តមែង...”
“ដបា ី មោកយសារភាពរបស់ជនជាប់ដចទ្... តល្ការអាចសននោ ិ ាន
បនថាជនជាប់ដចទ្ោមនដចតោសមាលប់មនសសដទ្ ដហយ ី ដបីាមការ
ដធវីដកាសល្យវ ិច័យរបស់ដពទ្យបញ្ជក់ថា ជនរងដគ្ោុះសាលប់ដោយការោុំង ដបុះែូង។ ែូចដនុះតលាការយល្់ថាដរឿងកែដី នុះជាដរឿងកែខ្ី ែល្ដកត ី ដឡង ី ពភា ី ។ ែូដចនុះគ្តូវទ្ទ្ួល្ចុំខ្ណកមសគ្តូវរួមោន ី រជ ី នរងដគ្ោុះជាអ្នកដផ្សែម
ខ្តដៅដពល្ដនុះសថត ិ កនងដរឿងកែីខ្ែល្ដធវីឱ្យអ្នកែនទ្សាលប់ដោយអ្ដចតោ
តលាការសដគ្មចផ្សែោទដទសចុំដោុះជនជាប់ដចទ្ដ្មុះ ពធ វណណី ោក់ ពនធោោរអ្ស់មយ ួ ជីវ ិត ខ្តដោយយល្់ដ ញ ី ថាដទសកុំហសរបស់ជន
រងដគ្ោុះបនរួ ម រុំ និ ត ជាមួ យ ជនជាប់ ដ ចទ្ដោុះ ត លាការសគ្មួ ល្ សគ្មាល្ដទសមកគ្តម ឹ ខ្តនមភគ្បុំឆ្វនដុំ ោយរប់ចប់ពនី ថាដចទ្គ្បកាន់ដនុះ តដៅ... បទ្ ិ សវោការ”
ដគ្កាយដពល្តលាការកាត់ កែីដ ចញមក ម្ុំគ្ តូវ បនភានក់ ង្ហរប៉ាូល្ិស
យតែធ ុំ ច ្ុំ ូល្កនងមនទរី ឃ្ល ុំ ង ុំ មួយខ្ែល្បិទ្ជិត និងរបរខ្ែកយ៉ាង ិ ម៌ោម
មា។ ុំ ដពល្ដនុះអ្វីៗខ្ែល្ម្ុំបនសាងមកគ្តូវបនបញ្ច ប់ដៅកនងរកដនុះ
ដហ យ ី ដតីគ្ កុ ម គ្រួ សា ររបស់ ម្ុំរិ ត យ៉ាង្ដៅដពល្ខ្ែល្ដលាកបន
ែឹងដរឿងរបស់ម្ុំ ពនី ថាដនុះតដៅម្ម ុំ ន ិ បន សាគល្់គ្សុកកុំដនត ី ដទ្ៀតដហយ ី
... វ ិធីច ងដគ្កាយរបស់ ម្ុំមា នខ្តការខ្គ្សកយុំលា មិ តែភ័ កែិដ ហ ីយ ្ន 75
ឡឹក ជំនោរ
ដជីង សនសម ា ឹ ៗដគ្កាមការបដណែីររបស់សមតថកច ិ .ច .. ោចថាលានង ឹ យុំថួ ច ថាូររបស់មប ្ុំ នអ្ូសបោលយដភលចបយ ទ្ក ឹ អ្ស់ជាដគ្ចន ី នថា... ដទ្វាដហត
អ្វីក៏អ្យតែិធម៌ចុំដោុះរូបម្ុំខ្បបដនុះ... ឆ្វនថ ុំ មីដហតអ្វីបនជាមិនោុំមកនូ វ របស់ថៗ មី សគ្មាប់រប ូ ម្អ្ ុំ ច ី ង ឹ ...!!!
“ដហ!... ដហ!...វណណី...!!! ដគ្កាកដឡង នឹ ... ដហតអ្វី ី ! ឯងដកត ី អ្ហ ី ង
បនជាឯងយុំ...?” មិតែភកែិខ្ែល្ដរងដៅខ្កបរខ្គ្ររបស់ម្ុំមកោស់ម្ុំ។
ម្ុំសទុះដឡ ីងទុំងដញីស ហូ រដជាកមលួនមមីមដមី ទ្ឹក ខ្ភនកហូ ររហាមដហ ីយ ឆាល្់ដហតអ្វដី ៅកនងបនទប់ងងឹតដម៉ាលុះ! ម្ុំជូតទ្ក ឹ ខ្ភនកដចញគ្សោដមនយ ី មក ឱ្បដហយ ី ញញឹមទុំងសុំដណីច៖
“ោមនអ្វដី ទ្! ឯងដរងវ ិញចុះ...!” ម្គ្ុំ បប់ដៅដរខ្តដរក៏សរួ ដោយកែី
ដងឿងឆាល្៖ ់
“ដបម ែ ល្យប់ខ្បបដនុះ...?” ី ន ិ អ្.ី .. ដហតអ្វឯ ី ងយុំក្
“ោមនដរឿងអ្វដី ទ្សមាលញ់ ោនគ្ោន់ខ្តយល្់សបែនច ែិ បនែួចប៉ាដ្ណុះ”
“ដៅថាបនែិចបនែួចដទ្ៀត... យុំដឡង ី ដផ្សអីល្ដរងឯង...! រ ុំខានខ្មន
ដែកវ ិញដហយ ី វ ីយ... ដៅយុំមានក់ឯងចុះ!”
ម្ុំ ញ ញឹ ម ទ្ទ្ួ ល្ មាន ក់ ឯ ងហូ ស ចិ តែ . .. ដហត អ្វី ប នជាមានស បិ ន
ចនគ្ងដនុះដកត ន ត ែ កកែ ែ ួ ល្ ដហយ ី ងច ី ដឡង ី អ្ច ី ង ឹ ។ ម្គ្ុំ បុះមនងជាថមក ិ ក ី រត ិ កនងចត ែ ត ុំ ិ រ ិ ថារគ្តដី នុះោជារគ្តែ ី ៏អ្សាចរយសគ្មាប់ជវី ិតម្៕
ដវៀងចនទន៍, គ្បដទ្សឡាវ នថាទ្ី២១ ដមសា ២០០៩ ដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
76
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
រន េះនោ នថាដ នុះគ្ពុះអាទ្ិ ត យបដញ្ច ញកដដដ យ៉ា ងខាល ង ុំ ដគ្បៀបបីែូ ចជាមឹងនឹ ង
ខ្ផ្សនែី។ ដៅក្ ែ ល្រជធានីភនុំដពញដៅែដសទីរខ្តដឆុះខ្សបកដៅដហយ ី ។
ដពល្ឈប់ ច ដុំ ភលី ង សែ បមែ ង ៗម្ុំ ដ សទី រ ខ្តគ្ទុំមិ ន បន ចុំ ហា យដៅែ និ ង
ខ្ផ្សសងខ្ែល្ភាយដចញពីរ ថខ្ែល្មិនបនគ្តួ ត ពិនិត យបដចចក ដទ្ស។ ម្ុំ
ពាយមសមលឹងដមី ល្គ្រប់ គ្ ចកល្ាកាមែងវ ិថី ទ ង ុំ ឡាយខ្ែល្ពូ ដ បី ក កង់បប ី នោុំម្ុំ ឆល ង កាត់ ។ សួនចារមួយចុំនួនកនងរជធានីឥឡូវបនខ្ក
ល្មអជា ថមីដ សទីរ ខ្តចុំមិន បនដៅដហ យ ី សួន ចារខ្ែល្ម្ុំធាល ប់ សាគ ល្់ ម ន ដពល្ដចញដៅដរៀនដោុះក៏បនបែូរដ្មុះថមខ្ី ែរ។
ពូ ដ បី ក កង់ បី ព នយល្់ ម្ុំ ពី មូ ដ ហត ដផ្សសងៗននការផ្លល ស់ បូ ែ រដ្ម ុះនន
ទ្ីក ខ្នលង ទុំង ដោុះាមខ្តោត់ ប នែឹង ...។ ទ្ី ា ង ុំ សុំ ខា ន់ ៗ របស់ រ ជ ធានីមលុះក៏បនដោុះែូ រដៅជាការសាងសង់សុំណង់អ្ោរមាស់ៗ ទ្នទឹម នឹងការផ្លលស់បូ រដនុះដយ ែ ង ី ដ
ញ ី ដៅាមសួនចារមួយចុំនួនគ្តូវបនខ្ក
ល្មអជា ថមី ដហ ីយ កសាងរូប សុំ្ កវ ីរៈជន និង អ្នក គ្បជ្ល្ បីរបស់ ខ្មមរ ផ្សងខ្ែរ...
នឹករិត បរមភខ្តពីដជារោសោរបស់ ខ្មមរដភលច ដៅែ ដភលចធុំកលិនល្ូ ។
ម្ុំក៏សដគ្មចចុះពីរថតូចដោុះ សុំដៅហាងកាដហវមួយកខ្នលងដៅាមែង 77
ឡឹក ជំនោរ
មហាវ ិថី ។ ហាងកាដហវមួ យ ដោុះមានការត បខ្តងយ៉ា ងគ្បណី តនឹ ក
សាមនមិន គ្តូ វ ។ ម្ុំឆាល្់ នឹង ការរចោរបស់ ហា ងកាដហវដ ោុះខ្មនខ្ទ្ន... ដមីល្ ដៅមាខងដោុះដ
ញ ី ខ្តកាច់ខ្មមរខ្ែល្រចោាមរចោបថបោទយ
គ្សី ។ ដៅចុំ ក ្ ែ ល្ហាងែ៏ មា នផ្លស កភាពដនុះ មានរូ ប សុំ ្ ក
គ្ពុះបទ្ជ័យវរនទ្ ម័ ៧ ុំ ថ ម ក់កងខ្ភន ន ន គ្ពុះភ័ស្តកែញញឹមគ្បកបដោយ ី ដធវអ្ ី ព ី ភ ទ្សពធ ុំ ដគ្មចដៅកាដហវមក។ ិ រជធម៌។ ម្ស
“បងគ្បុ ស អ្ដញ្ជ ី ញ កាដហវ. ..” សមែីប រសដល្ីក កាដហវមាន ក់ ដ នុះ ម្ុំ
ធាលប់ឮពម ុំ ៏សរួ ដៅដរដពល្ខ្ែល្ដរខ្បរមនងដចញ៖ ី នមក។ ម្ក
“ដហអា៎! បងគ្បុសឈប់សន ិ !” ឮម្ដុំ ៅដរង្ហកមករកមាចស់សដុំ ឡង។ “ដហអា៎! ដលាករម ុំ ង ុំ អ្ុំណរ។ ឺ នី ខ្មនដទ្?” ដរសទុះមកចប់នែម្ទ
“ម នី ឯ ងខ្បលក ដគ្ចី ន ្ស់ ដៅដៅគ្សុ ក ដរគ្បខ្ហល្ជារវល្់ ខាល ង ុំ
ដហយ ី !” ដរចប់នែរបស់មដ្ុំ ោយកែរី ុំដភប ី ។
“ដទ្! ម្ុំនឹក គ្សុ ក នឹកខ្គ្សនឹក ព កខ្ម៉ាប ងបអូនដពកដទ្ីប ខ្បបដនុះ។
ចុះឯងវ ិញមកដធវីការដៅទ្ីដនុះយូរដហយ ី ខ្មនដទ្?” សុំណួរររបស់ម្ុំមិន
ដធវីឱ្ យវ ិសាល្ខ្ែល្ជាមិតែរ ួម ថានក់ កា ល្ម្ុំសិក ាដៅគ្សុ ក ខ្មមរដោុះដឆលីយ តបភាលមៗដទ្។
“វ ិសាល្ឥឡូវឯងមានដរៀនតដៅទ្ី្ឬដទ្?” ម្ុំបខ្នថមសុំណួរថមីមួយ
ដទ្ៀតដៅមត ែ ស់។ ិ ច
“មនឯ ី ងជាមនសសមានសុំ្ងខ្មនខ្ទ្នខ្ែល្បនបនែការសក ិ ា
ដៅឯបរដទ្សដោុះ ម្ុំ ដ ពល្ដនុះោម នសល្់ អ្វី ដ ទ្ៀតដទ្ដគ្ៅពី សុំ ប ក មលួន នង ិ ដ្មុះឱ្យដរដៅ...” ម្ុំមិនយល្់នូវអ្វីខ្ែល្វ ិសាល្និយយដចញ 78
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
មកទល្់ខ្តដសាុះ។ ម្ុំមិន បនែសុំណួ ររដទ្ៀតដទ្ មានខ្តគ្បមូ ល្ ចមាល្់ ទុំងដ្ុះមកពច ិ រ្...!
កាល្ដៅតូ ចៗគ្រួសា រវ ិសាល្ជាគ្រួសា រមួយ ខ្ែល្មានជីវ ភាពធូ រ
ធាជាងគ្រួសារម្ុំដៅដទ្ៀត។ ឪពកមាែយរបស់ដរមានសិបបកមមសូ នកអ ម ម
ឆ្វន ង ុំ មួ យ យ៉ា ងធុំ និ ង មានរដទ្ុះែឹ ក ឆ្វន ង ុំ ជាដគ្ចី ន ខ្ែល្រចោកាច់ ក បូ រ
ខ្បបខ្មម រ យ៉ា ងសាអ ត គ្ពមទុំង ដោដឡ ីង កល្អៗ ជាដគ្ចី ន កាល្សគ្មាប់ អ្ូសរដទ្ុះ ។ ចុះដពល្ដនុះដហតអ្វប ី នជាដរមកដធវជា ី អ្នករត់ត ដៅហាង កាដហវដនុះដៅវ ិញ? ចមាល្់របស់ម្ុំក៏បនបកគ្សាយដគ្កាយដពល្ខ្ែល្
វ ិសាល្ដៅបែូរសដមលៀកបុំ ោ ក់ ឈ តបដគ្មីហា ងកាដហវដ ចញ។ ដរអ្ងគ យ នយ ិ យដោយខ្មសខ្ភនកសមលង ឹ ដៅឆ្វាយខ្សនឆ្វាយ៖
“...ដរឿងរ៉ា វរបស់ម្ុំខ្វងឆ្វា យ្ស់ មនី. .. ោជាដរឿងមួយខ្ែល្កូ ន
ខ្មម រ ទុំង អ្ស់ គ្ តូ វ ឈ ឺច ប់ នូ វ អ្វី ខ្ ែល្ជាដករមតករបស់ មួ ល នដហ ីយ គ្តូ វ បត់ ប ង់ ដ ចញពីនែខ្មមរ ដគ្ោុះខ្តគ្បក់ ែ លាល ដោុះ។ ែូ ច ឯងបនដ
ីញ
គ្សាប់ដហយ ី ហាងដនុះជាហាងរបស់បរដទ្ស... ដរជួល្ខ្មមរ ឱ្យគ្រប់គ្រង ដរទ្ញ ិ យកគ្ទ្ពយសមបតែខ្ិ ែល្ជាដករមរកតរបស់បងបអូនដៅាមជនបទ្
មកខ្កនចនតបខ្តងោក់ាង ុំ ាមហាងកាដហវឬដភាជនយ ៍ ា នាមភូមគ្ិ រឹុះ ី ោ ធុំៗកនងទ្ីគ្កុង។ ដហយ ី របស់របរដគ្បីគ្បស់មួយចុំនួនគ្តូវបនពួកដរខ្ក
នចនផ្លត់ថានព ុំ ណ៌ដហយ ី ោុំដចញដៅល្ក់ដៅបរដទ្ស។ នឹកែល្់ដរឿងដនុះ ម្ុំឈច ឺ ិតែដសទីរខ្តមិនចង់រស់ មិនចង់ដ
ញ ី អ្វីៗខ្ែល្ជារបស់ខ្មមរដហយ ី
សថិ ត កន ងក្ ែ ប់ ន ែបរដទ្សដោុះដទ្... ដររកសី ដ ល្ី ក ាល្ខ្មម រ ដកង
ចុំដណញពីភូមិបញ្ាកូនខ្មមរគ្រប់រូប... សមាលញ់ ែឹងដទ្ ម្ុំអ្ងគយដកីតទ្កខ 79
ឡឹក ជំនោរ
រហូ ត ឈប់ដ រៀនដគ្ោុះខ្តឪព ករបស់ម្ុំល្ ក់មមរបររបស់ោត់ ឱ្យដៅអ្នក ែនទ្។ រដទ្ុះែ៏គ្បណីតខ្ែល្ជាដកររបស់ដលាកាម្គ្ុំ តូវបនោត់ល្ក់ឱ្យ
ឈមួញក្ ែ ល្មួយគ្កុម បនតនមលមិនប៉ាោមនែលាលរ ដហយ ី ខ្បរមកទ្ិញ ដោយនែ ែឹ ក កអ ម ឆ្វន ង ុំ ជុំ នួ ស រដទ្ុះដោវ ិញ។ ដោយនែ ែឹ ក កអ ម ឆ្វន ង ុំ ទុំង
ដោុះមិ ន អាចដគ្បៀបជាមួ យ រដទ្ុះដោបនដឡ ីយ ថវី ដ បី រ ដទ្ុះោមិ ន ខ្មន ជាយនទ្ុំដនប ុំ ន់របស់ដមមរជាតិ ដហយ ី ក៏ដោយ ខ្តោជាមរតកែ៏សខា ី ោ
ជាកមម សិ ទ្ធិ ប ញ្ា របស់ ខ្ មម រ ស ទ្ធ ៗ ។ រដទ្ុះជាឧបករណ៍ ដគ្បី គ្ បស់ ខ្ មម រ
ខ្ែល្ខ្មមរ បនផ្សល្ិត ោដចញមកសគ្មាប់ ប ដគ្មីជីវ ិតគ្បចុំនថា រដទ្ុះមិ ន បនបុំ ផ្លល ញបរ សា ិ ថ នសូ ម បីប នែិ ច ។ រដទ្ុះមិ ន បនបដញ្ច ញខ្ផ្សសងកមវ ក់ បុំពល្បរសា ិ ថ ន ដហយ ី ដោវ ិញមន ិ បនចក់ដគ្បងែូចរថយនែដទ្ៀតផ្សង។
“ឯងរិតបនគ្តឹមគ្តូវ្ស់វ ិសាល្... ដតីមានកូ នខ្មមរប៉ាោមនោក់
ខ្ែល្មានទ្សសនៈែូ ច ឯងដនុះ?” ម្ុំ កា ត់ កា រពនយល្់ រ បស់ វ ិសាល្។ វ ិសាល្ដមល្ ុំ កែដងាម ី ខ្វងដហយ ី មកម្ែ ី នយ ិ យបនែ៖
“ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្ឪពករបស់ម្ុំល្ក់រដទ្ុះដោុះមក មានរដទ្ុះដោ
ខ្មមរជាដគ្ចីន ដទ្ៀតខ្ែល្ជាដករមរតកែូ នាអ្នក គ្សុ កម្ុំគ្តូ វបនល្ក់ែូ រ
ែូចជាគ្រួសាររបស់មអ្ ្ុំ ច ី ង ឹ ខ្ែរ... រដទ្ុះបនោុំយកមកទ្គ្ី កុងដែីមបខ្ី កនចន
ខាត់ពណ៌ខ្កខ្គ្បខ្បបបថមី ដហយ ី យកមកាុំងបង្ហាញដភ្ៀវ ដៅាមភូ មិ គ្រុះឹ ស្ ា ោរឬហាងោោកនងរជធាន.ី ..” នយ ិ យរួចវ ិសាល្ោក់មម
ចុះ។ ម្ុំដ គ្កាកដចញពីកខ្នលងអ្ងគយរួចដែីរាមខ្អ្បជញ្ជង ុំ ហាងកាដហវ មួយដោុះ។ វ ិសាល្ដគ្កាកដែីរាមដគ្កាយម្ុំដហយ ុំ ី ចងអល្ដៅដល្ជ ី ញ្ជង ខ្ែល្ដរល្មអដោយឧបករណ៍ដផ្សសងៗរបស់រដទ្ុះ ដរនយ ិ យទុំងអ្ួល្ 80
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដែីមក៖
“ម នីដ អ្ីយ ... កង់ រ ដទ្ុះខ្ែល្ធាល ប់ ខ្តបរដល្ីែី ដល្ីថនល្់ ា មភូ មិក រ
គ្សុ ក ខ្គ្ស ដពល្ដនុះគ្តូ វ បនដរយកមកពយួ រាមជញ្ជ ង ុំ ពិ ោ ននិ ង
បញ្ឈរដៅាមរបងយ៉ាងសង្ហា នឹមខ្ែល្ធាលប់ខ្តោក់ដៅដល្ីកអាចមា៉ា អាចុំបី ដពល្ដនុះគ្តូវដរយកមកចងពយួរជាប់នឹងជញ្ជង ុំ ដៅវ ិញ។ រដទ្ុះ ខ្ែល្ធាល ប់ ខ្តែឹ ក ដភារផ្សល្របស់ ប ងបអូ នគ្បជាកសិក រដោុះ ដពល្ដនុះ
គ្សាប់ ខ្តរ ុំដគ្សាបដោយដភលីង ពណ៌ មា៉ាសីន គ្តជាក់។ រដទ្ុះទុំងដនុះមិន បនគ្តូ វ កដដដ នថា មយល្់ ដភល ៀ ងផ្សគ រ ដទ្ៀតដទ្។ រដទ្ុះមិ ន បនដៅជួ ប ជិ ត
ជាមួយរូែ៏កមសត់របស់ដរខ្ែល្ធាលប់ខ្តអ្ូសដរឱ្យផ្លលស់ទ្គ្ី រប់កខ្នលងដោុះ ដទ្... រដទ្ុះដភលចនូវអ្វទ ុំ អ្ស់ រដទ្ុះកុំពងខ្តពាយមបុំដភលចជាតក ី ង ិ ដុំ ណីត
របស់មួ នដហ ល យ ែ ក ី ។ ម្ដុំ ខាលចចត ិ ន ឹ អាណិតអាចមា៉ា អាចុំបីខ្ែល្ោរស់ដៅ កុំគ្ោឯដកាោមនរូ ធាលប់ខ្តដៅ្មក្ដៅតគ្តុកោុំមមរដទ្ុះ។ ដពល្
ដនុះជី វ ិតរបស់ ពួ ក ោទុំង ពី រ ហាក់ ែូ ច ជាោម នន័ យ ោមិ ន គ្តូ វ ដរបុំ ប៉ា ន
ដទ្ៀតដទ្ ដគ្ោុះដរខ្ល្ងគ្តូវការដគ្បីោតដៅដទ្ៀត។ ពួកោនមា៉ាៗរង់ចខ្ុំ ត អ្នលូងរបស់ដពជឈឃ្លតខ្តប៉ាដ្ណុះ...”
“កាត់ ចិតែមលុះ ដៅវ ិសាល្ ម្ុំ ក៏ មិន គ្សួ ល្ កនងចិតែប៉ា ោម នខ្ែរ ដពល្
ខ្ែល្ឯងរត ិ ខ្បបដនុះ។ ទ្ដងវដី នុះក៏ជាការរកាមួយខ្ែរ ខ្តជាការខ្ថរកា
ខ្បបទ្ុំដនប ី ដែីមបរី កកនគ្ម។ ខ្តមន ិ ខ្មនកនគ្មរបស់ខ្មមរ។ ដតីដៅមានដករ
មរតកខ្មមរអ្វម ួ ែូរដោុះ?” ចប់សុំណួរ ី ុះល ដទ្ៀតខ្ែល្គ្តូវកាលយជារបស់ជញ
ម្ុំ យ កនែទ្ុះសាម វ ិសាល្គ្សាល្ៗ វ ិសាល្ញញឹ ម តូ ច សា ប់ រ ួច ខ្បរម ម ដចញដហយ ី នយ ិ យបនែ៖
81
ឡឹក ជំនោរ
“មានដគ្ចីនរប់មិន អ្ស់ ខ្ែល្គ្តូវ បនបុំផ្លលញ និង កុំពងនឹង ោុំ
ដចញដៅបរដទ្ស...! គ្បខ្ហល្ជាឯងបនែឹ ង រួ ច ដហ ី យ ដមី ល្៍ ដ ៅ
បរដទ្សគ្សឡាញ់ បផ្ស ុំ តអ្វជា ី របស់ខ្មមរ អ្វៗ ី ខ្ែល្ដកីតដចញរុំនិតនចនគ្បឌិត របស់ខ្មមរ ខ្ែល្ជាសាននែរបស់ខ្មមរ ពួកដរចង់បនទុំងអ្ស់ សូមបខ្ី តកូន តាល្់ថស ម គ្មាប់បកដគ្រឿងសល ដខានសដកាសែូងឆ្វលក់ជារូបទ្នាយ ខ្ែល្ ជាដករដលាកយយរបស់មក ្ុំ ៏ដរសទ្ ុំ ញ ិ យកខ្ែរ។”
ម្ធា ុំ ល ក់ទ្ក ែ ក ុំ ូរដសែាកច ឹ ចត ិ ន ឹ ែល្់ចរនែល្ហ ិ ខ្ច បបទ្ុំដនប ី ។ ជាតដិ យង ី
អ្នកមានសមតថកច ិ ច អាជា្ធរជាតម ិ ិនទន់រិតជាតិ ោមនដសនហាជាតិកនង កាល្បនែិចដទ្។ ដរដមីល្រ ុំល្ងអ្ស់។ អ្វីៗខ្ែល្ជាមរតកដរមិនខ្ថ។ បរដទ្សខ្ែល្ចង់កាល យជាខ្មមរ ែុំបូងដរសនសុំដករខ្មមរ ទ្ក បោទប់ ដ រដចុះ
ោក់អាវខ្មមរ ចងដគ្កាយដរែឹកគ្ចមុះខ្មមរ។ ែល្់ដពល្ដោុះខ្មមរឡាុំប៉ា “វតថ ដនុះ គ្ទ្ពយដនុះ សមបតែដិ នុះ សល្ ិ បៈដនុះ។ល្។ ជារបស់ខ្មមរ” ហួសដពល្ ដហយ ី ។
“ម នែុំបូង ពួក ដរពាយមគ្បមូ ល្យកអ្វីៗខ្ែល្ជាអ្តែស ញ្ាណ
របស់ ខ្ មមរ ដគ្រឿងសមាគ ល្់ ជា តិខ្ មមរ ដគ្កាយមកដរបុំប ត់ ជា តិខ្ មមរ ទុំង មូល្ខ្តមែង...”
“ខ្មនដហយ ុំ ពីការដសលៀកោក់ដឡង ី មនី! រប់ចប់ាង ី ដៅ... ដពល្
ដនុះកថា ុំ ដឡយ ី ដករមរតកធុំែុំ សូមបខ្ី តហូល្ផ្លមួងខ្ែល្ជាសដមលៀកបុំោក់
ែ៏គ្បណីតរបស់ខ្មមរដោុះ ដពល្ដនុះោរខ្មម ី រមួយចុំនួនកុំពងបុំដភលចដហយ ី ពួកោងបនយកហូល្ផ្លមួងដៅដគ្បគ្ី បស់មសខ្បបបថខ្មមរទុំងគ្សុង។ មលុះក៏នចនដចញជាសដមលៀកបុំោក់អ្ដវី ផ្សសងកនងរូបខ្បបសាច់គ្ក្ត់ហូល្ 82
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
មលុះក៏កាត់ដខាចដល្ដី ខាចដគ្កាម ពប ិ កខ្ភនកខ្មនខ្ទ្នដពល្ដ ញ ី មែងៗ”
“ដបន ៉ា វ ិញ ដរនចនរហូតដល្ង ី យ ិ យពដី រឿងការដសលៀកោក់ ការនចនមូែ
ដ ញ ី អ្វជា ី ខ្មមរដៅដហយ ី ។ ដពល្មានបណយដគ្បនពណីជាតិមែងៗចូល្វតែ ចូ ល្ោ៉ា ដពល្ដនុះដរដសទីរខ្តមិន ចង់ដ ោុះមួកដចញពីកាល្ដៅដហ យ ី ។
ដសល ៀ កដខាចូ ល្ វតែ អា រម ដរដភល ច អ្ស់ ដ ហ យ ី ហូ ល្ ផ្លមួ ង អាវប៉ា ក់ ដ ោុះ គ្បខ្ហល្ជាពួកដរដភលចមលួនឯងជាខ្មមរដហយ ី ដមល្ ី ៍ដៅ...”
“វ ិសាល្ដហត អ្វីបនជាឯងមកអ្ងគយជាមួយដភ្ៀវដៅវ ិញ ដបីមិន
ដពញចិតែដ ធវីកា រដៅទ្ីដ នុះដទ្ ដោុះផ្សលូវឯងអាចដចញដៅបន!!!” ជន
័ បរដទ្សមានក់ វយោក់ ក្ ែ ល្មន សសនិយយភាសាខ្មមរ មិនចាស់ សែី ឱ្យវ ិសាល្។ ម្ហ ុំ ូតល្យោក់ដល្ត ី រួចោុំវ ិសាល្ដែីរដចញ៖
“ដាុះវ ិសាល្ដៅជាមួ យ ម្ុំ . .. ដៅដធវី កា រជាមួ យ ម្ុំ ក៏ ប ន” ដយ ីង
ទុំងពរី ដៅរថកង់បជ ី ុះិ ដមល្ ី ជវុំ ិញរជធានែ ី ៏កមសត់...
ដមា៉ា ងគ្បខ្ហល្គ្បុំមួយ លាា ចដៅដហ ីយ ... វ ិសាល្និង ម្ុំក៏ ប នែដ ៅ
ហូបអ្ដី ល្ងដៅឯដគ្តយ ី មាខង។
“វ ិសាល្ឯងញាអ្ ុំ ដី ៅដៅ...”
“ទ្ឹក ែូ ង បនដហ យ ី ! ម្ុំមា នអារមមណ៍ មិន សូ វ ល្អដ សាុះលាា ចដនុះ”
និយយែល្់ ដ រឿងទ្ឹក ែូ ង ម្ុំនឹក ែល្់ អ្ ន សាវរ យ៍ ី រ ោងវ ិសាល្និង មាច ស់ ចុំមាករែូងខ្ផ្សអម។
“យ៉ាងដម៉ាចដហយ ី មាចស់ចមាករែូងខ្ផ្សអមរបស់ឯងដោុះ... នថា្បន
ោុំោ ងចូ ល្ ដរងការវ ីយ?” សុំណួ ររដនុះដធវី ឱ្ យវ ិសាល្គ្បខ្ល្ងែដងាី ម យ៉ាងធុំដចញពស ួ ៖ ី ត
83
ឡឹក ជំនោរ
“មនដី អ្យ ី ! ថាអាចមា៉ាអាចុំបោ ី ជាសតវ ខ្តម្វុំ ិញមានវ ិបបតែែ ិ ូចោន
នង ឹ ពួកោខ្ែរ... ោគ្តូវគ្ោត់ពរី ដទ្ុះដគ្ោុះខ្តរដទ្ុះគ្តូវបនដរទ្ញ ិ យកមក
ទ្គ្ី កុង ចុំខ្ណករូដសនហ៍របស់មក ្ុំ ៏គ្តូវមករស់ដៅដគ្កាមដភលីងពណ៌បដញ្ច ញ សាច់ ប ង្ហា ញរងដៅទ្ី គ្ កុ ង ខ្ែរ...”
ម្ុំ ត ក់ សល តនឹ ង អ្វី ខ្ ែល្វ ិសាល្
នយ ុំ រួចក៏បនែសណ ុំ ួ ររ៖ ិ យដចញមកជាខាលង
“ដហតអ្វីបនជាមានដរឿងដនុះដកីតដឡង ី គ្រួសាររបស់ោងក៏ោមន
មវុះខាតអ្វខ្ី ែរ?”
“ខ្មនដហយ ី ោងោមនអ្វគ្ី តូវមវុះខាតដទ្... ខ្តដគ្ោុះខ្តការដភលត ី ដភលន ី
ជាមួយសមាភរៈនយ ិ មដោុះ ោងដភលចការដរៀនសូគ្តមកដធវជា ី កមមការនិ ដី ៅ ដរងចគ្កដៅភនដុំ ពញដនុះ។ មន ិ បនប៉ាោមនផ្សងគ្សាប់ខ្តមានជនបរដទ្ស ចូល្សែីែណែឹងដរៀបការជាមួយោង... ដគ្ោុះខ្តែលាលររបស់ជនសក់គ្ក
ដោតដោុះដធវឱ្ ី យោងដភលចបរសអ្នកខ្គ្សែូ ចជារូបម្ុំ ដភលចគ្សុកកុំដណីត
ខ្ែល្ធាលប់រស់សមសានែដភលចខ្គ្សថលកខ្ែល្ធាលប់សូ ងគ្ប្ុំ ទ ងោន... ោង ដភលចរដទ្ុះកមសត់ខ្ែល្ធាលប់ែក ឹ ោងដៅខ្គ្ស... ”
“ឥឡូវវ ិសាល្មានែឹងថាោងរស់ដៅទ្្ ដទ្?” ី
“ជាងពីរឆ្វនក ុំ នលងមកដហយ ី ខ្ែល្អ្នកផ្សទុះរបស់ ោងមិន បនទ្ទ្ួល្
ុំ ឹ ងពន ែណ ី ម ិ ល្... ម្ុំក៏មិនែឹងខ្ែរថាោងរស់ដៅជាមួយបែីបរដទ្សដោុះ
ឬអ្ត់ដទ្... ឬមួយោងគ្ោន់ខ្តជាទ្ុំនិញែូ ចជារដទ្ុះ ដហយ ី គ្តូវល្ក់ែូរ
បនែ ក៏ មិ ន ែឹ ង ! ឯងែឹ ង ដទ្ដោយសារពិ ភ ពដលាកជួ ប វ ិបតែិ ដ សែា កិ ចច ដោុះ ប្ ែ ដរងចគ្កសហគ្ោសមួយចុំនួនដៅគ្សុកដយង ី គ្តូវបនបិទ្ ទវរ”
84
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
“ដបដី រងចគ្កគ្តូវបទ្ ិ ទវរខ្បបដោុះដតក ី មមករកមមការនិ ដី រងចគ្កទុំង
ដោុះបនអ្វីគ្ ចកឆ្វនង ុំ ដហយ ី ពួក ដរដៅដធវីការរកល្ យឯ្ដែីម បផ្ស ី គ ត់ ផ្សគង់ជវី ភាពគ្រួសារ?”
“ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្ដរងចគ្កបនបិទ្ពួកដរក៏មិនបនគ្តល្ប់ដៅ
ផ្សទុះសខ្មបងគ្សុកកុំដណីតវ ិញខ្ែរ ដរក៏បូ ររបរថម ែ .ី ..” “របរថមអ្ ុំ ដមល៉ាុះ?” ី ដវី ៅក៏អាចរកបនង្ហយខាលង
“ររឺ បរអ្ត់ដែីមទ្នហនង ឹ ្!... របរខ្ែល្យករូបសមផសសជាទ្ននុះ
អ្!ី ” គ្បដយរចងដគ្កាយរបស់វ ិសសាល្ដនុះដហយ ី ខ្ែល្ដធវីឱ្យម្ុំយល្់ កាន់ចាស់នូវផ្សនត់រន ុំ ត ន ិ របស់ខ្មមរ នង ិ ចរតខ្ែល្ម ិ ិ អាចទ្ទ្ួល្យកបន របស់ កូ ន ខ្មម រ មួ យ ចុំ នួ ន ។ ម្ុំ ធាល ប់ ដ
ីញ ជនបរដទ្សខ្ែល្ដរដធវី ខ្ បប
ដនុះ ពួក ដរមិន បនរិត ែល្់ ប ញ្ាខាម សដអ្ៀន គ្បនពណី ទ្ុំដ នៀមទ្មាល ប់ គ្សាប់ ខ្ តនថា ដ នុះអ្វី ៗ ខ្ែល្ម្ុំ ប នរិ ត ដោុះោបននឹ ង កុំ ព ងដាងជាប់ ជាមួយកូនខ្មមរដៅវ ិញ...
យប់កាន់ខ្តដគ្ៅ្ស់ដៅដហយ ី ខ្ែរ ម្ុំក៏បបួល្មិតែចស់របស់ម្ុំ
បនែដ ៅហាងមួយខ្ែល្ជាហាងផ្សឹក សីមា នគ្សីដ កមងកុំែ រ។ មិន ទន់ ខ្ត ចូល្រកតបនអ្ងអយផ្សងគ្សាប់ខ្តគ្សដី កមងៗដសលៀកោក់ដខាចដល្ីដគ្កាម ដមល្ ី ដៅរួរឱ្យគ្ពស ឺ មបរដែីរមកសាវរមន៍។
“បង...!!! ចង់ ពិសា អ្វីខ្ែរ” ព ដទធ ដអ្ី យ មាន ក់ ៗ ដសល ៀកោក់ ពិប ក
ដមល្ ី ខ្មនខ្ទ្ន មន ិ ែឹងជាកូនដៅនរ្ដរដទ្។
“ដបៀរអ្ងគរ...” ម្ក ុំ ូមង ម ់គ្សាមកផ្សឹក។ ចុំខ្ណកវ ិសាល្ខ្ភនករបស់ដរ
រ ុំនពគ្រប់គ្ជុងមន ិ ែឹងជារកដមល្ ី នរ្ដទ្។ 85
ឡឹក ជំនោរ
“ឯងរកដមល្ ី អ្វវី ិសាល្... ដាុះដល្ក ី ខ្កវដឡង ី កាត់សាញ”
“ឯងដល្ក ី មនចុះមនោ ី ន មន ិ សូវបន ិ ដទ្...” វ ិសាល្ជល្់ខ្កវដហយ ី
ោក់ចុះវ ិញ។
“មន!ី ដោុះជានម ិ ល្ដទ្ដតី ឯងចុំោងបនដទ្? ” វ ិសាល្ដ ញ ី
និម ល្កុំព ងអ្ងអ យជល្់ ខ្ កវកុំ ែ រប រសចុំ ណ ស់ ស ក់ ល្ ាយអាចម៍ ខាល បី ោក់ ដ ៅត មាខ ងដទ្ៀត ោងមិន បនដ
ីញ វ ិសាល្និង ម នី ដ ទ្។ និម ល្
សថិតកនងសុំដល្ៀកបុំោក់អាវដសែីងដសទីរខ្តដ
ញ ី សាច់ ជាមួយនឹងសុំពត់
ោក់ក្ ែ ល្ដលល សក់គ្កហម គ្កវ ិល្ធុំ នែដឆវងរបស់បរសចុំ្ស់មានក់ ដោុះដកៀកកោងជាប់។
“ោន ចុំ្ ោ ុំ ងមិន បនដទ្ដវ ីយ... ផ្លត់ ខ្គ្កមខ្ថមដមៅ និង ដសលៀក
ោក់ខ្បបដនុះដៅដមល្ ី មន ិ សាគល្់ទល្់ខ្តដសាុះ”
ដហតអ្វប ី នជាោងមកដៅទ្ដី នុះដៅវ ិញ... ដពល្ដនុះោងឈលក់នង ឹ
ទ្ឹក មា៉ាសីន វដងវងនឹងដភលីង ពណ៌ ដហ ីយ ដគ្ោុះខ្តគ្បក់ែ លាល រដធវីឱ្យអ្វីៗ
ផ្លលស់បូ រអ្ស់ ែ ។ ោងដភលចខ្គ្សចមាករដភលចមអមខ្គ្ស ដភលចក្ ែ ប់គ្សូវថមីដភលច អ្នសាវរយ៍ ី ដគ្កាមដែីមពគ្ទ ដភលចបយកញ្ច ប់ ោងដបុះដចល្គ្បហក
កប់ខ្ែល្ធាលប់ថាឆ្វាញ់ ពសា ិ ដោុះដហយ ី ...! អាចមា៉ាអាចុំបដី អ្យ ី ឯងោមន ោសោនង ឹ ដៅខ្កបររដទ្ុះដទ្ៀតដទ្ ដពល្ដនុះរដទ្ុះដភលចពួកឯងដហយ ី ...!!! ដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
86
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជាងបេះកង់ ដគ្កាយពី ទ្ ទ្ួល្ បនការ្ត់ ជួ ប ពិភា កាការង្ហរមួ យ ដៅឯរជ
ធានីភនុំ ដ ពញ។ ម្ុំស ងឃឹម ទ្ កថា ម្ុំគ្ បកែជាបនទ្ទ្ួល្ បទ្ពិដ សាធន៍ និងរុំនិតល្អៗពីសុំ្ក់ដរៀមចបង ដលាកគ្រូអ្នកគ្រូជាមិនខាន។ ម្ុំគ្តូវ
ដធវីែុំដណី រដោយរថយនែជិតមួយ ោន់ រីឡូ ពីដចញពីគ្បដទ្សទ្ីពីរដែីម បី ដៅភនដុំ ពញ រួចបងាូសដៅគ្សុកកុំដណីត។
នថា ្ ត់ ជួ ប ក៏ ប នមកែល្់ ។ ម្ុំ ដ ធវី ែុំ ដ ណី រដចញផ្សទ ុះ ពី គ្ ពល្ឹ ម
សុំដតរជធានីដែីមបជ ី ួបគ្បជុំដៅដពល្រដសៀល្។ ដចញពីគ្សុករមាស ុំ ងដកត ខ្ហកមកែល្់ផ្សូ វជាត ល ដិ ល្ម៨ ផ្សដខា ី ចុំណចគ្សុកោរ ុំង នចែនយម៉ាតូ ់ ម្ឈ ម្ខ្ុំ បកកង។ ុំ ប់រកជាងជួយប៉ាុះ។ ក្ ែ ល្ោល្ដៅែដសទរី ដឆុះ ម្អ្ ុំ ូស
ម៉ាូតូរកជាងប៉ាុះឱ្យ។ រ ុំល្ងសាានមួយដោុះម្ប ុំ នដ ញ ី សាលកសរដសរអ្កសរ
ពណ៌ស “ប៉ាុះកង់មូ៉ាតូ” ដោយមានបរសពិការដជីងសាែមា ុំ ន ក់កុំពង់អ្ងគយ
អានដសៀវដលដល្ខ្ី គ្ររោបឫសសក ន មគ្បក់សក លឹ ដានត ដគ្កាមដែីមគ្កមប ី ងមទ ជាប់ ចិ ដ ញ្ច ី ម ថន ល្់ ។ ដ
ីញ ម្ុំ ភាល មោត់ កិល្ មករកម្ុំ ។ ម្ុំ ដ
ីញ សភាព
ោត់ដៅដពល្ដោុះ ម្ដុំ ខាលចផ្សាកនងចត ិ ដែ ពកគ្បមាណ។ បរសប៉ាុះកង់មានក់
ដោុះមន ុំ ៉ាដ្ណុះដទ្ ខ្ថមទុំងពកា ិ គ្តម ឹ ខ្តពកា ិ ដជីងសាែប ិ រោច់បត់គ្បអ្ប់ នែដឆវងដទ្ៀតផ្សង។ ម្ម ុំ ន ុំ ិ ទន់ដចញសែដី ទ្ ពូប៉ាុះកង់សរួ ម្៖ 87
ឡឹក ជំនោរ
“ម៉ាូតូកួ យដក ម ត ី អ្ខ្ី ែរ អ្ូ! ខ្បកកង់” ម្ត ុំ បដៅវ ិញ៖
“ខ្មនដហយ ី ដលាកពូជិុះសមៗក៏ខ្បកកង់ខ្តមែង ដលាកពូជួយបន
ដទ្ហនង ុំ ងល្កខ ន ណៈមួយចខ្មលក ដហយ ឹ ” បរសប៉ាុះកង់សមលង ឹ មមម្ក ី ញញឹម ជាមួយនែដឆវង ោបដសាដោុះោស់ សុំប កម៉ាូ តូ ដ ចញមកប៉ា ុះ ។ ោត់ ច ប់ ដផ្សែម ្ុំ ដណែីរ។ ោត់នយ ី ប៉ាុះបដណែីរសួរោុំមប ិ យដរៀបរប់ពដី នុះពដី ោុះរអ្ូៗ
ម្ុំអ្ងគយដល្ីខ្គ្រឫសសដី ហយ ុំ ី ដចល្ខ្ភនកដៅកនងកូនមទមរបស់ោត់។ ឆ្វនង បយ និ ង ឆ្វន ង ុំ សមល រ បស់ ោ ត់ ដ ៅពយួ រដៅដឡ ីយ ដល្ី ជ ញ្ជ ង ុំ សលឹ ក ដាន ត
ខ្ែល្រខ្ហកដោយកខ្នលង ចនក៏ដៅផ្លកប់កនងកខ្ស្តញ្ច ងឫសស។ ី “សគ្មាប់
នថាដ នុះម្ុំគ្បខ្ហល្ជាអ្តិថិជនទ្ី១ របស់ោ ត់ ដហ ីដ មីល្៍ ដ ៅ” ម្ុំរិត កនង ចត ែ ិ ។
អាវទហានចស់ ខ្ កអល្ ជាប់ ដ ោយកខ្នលង និ ង ដខាមលីរ ួញ ដសទីរ ែល្់
គ្កដល្ៀនជាសដមល ៀ កបុំ ោ ក់ រ បស់ ោ ត់ ដ ៅដពល្ដោុះ។ ពូ ប៉ា ុះ កង់ ខ្ បក ដញីសដជាកមនង។ ោត់គ្បខ្ហល្ជាល្ុំបកខាលង ុំ ដហយ ី ដមីល្ដៅ។ ម្ុំសូម
ជួយ ោត់ ប៉ា ខ្នែ ោ ត់ មិ ន ឱ្យម្ុំ ដ ធវី ដ ទ្ដគ្ោុះខាល ចគ្បឡាក់ ដ ខាអាវរបស់ ម្ុំ ។ ាមពត ្ុំ ល្ដរៀនដៅវ ិទ្ាល្័យ។ ិ ដៅការង្ហរប៉ាុះកង់ដនុះជាអាជីពរបស់មកា
“កមួយដអ្យ ី ! សពវនថាដនុះអាកាសធាតមិនយល្់ចិតែមនសសដទ្ៀតដទ្
ចង់ដភលៀងក៏ដភលៀងភាលម ចង់ពយុះក៏ពយុះ រែូ វកាល្បនផ្លលស់បូ ែរ មិនដទ្ៀង ទត់...” ោត់ដ្ាកោស់សប ុំ កម៉ាូតូផ្សងនយ ិ យផ្សង។ ម្ុំចប់អារមមណ៍ នង ុំ ចត ែ ល្់ោត់។ ឹ រុំនត ិ ោត់ ដហយ ី តបដែីមបជា ី កមាលង ិ ែ
“ខ្មនដហយ ី ពូ ដរឿងរ៉ា វទុំងអ្ស់ោដកត ី មកពម ី នសសហនង ឹ ឯងជាអ្នក 88
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
បុំផ្លល ញោ ដហ យ ី ដគ្កាយមកមន សសដនុះឯងខ្ែល្ជាអ្នក ទ្ទ្ួល្ នូ វ សន ង
ទ្ណឌ កមមដ នុះ។” ម្ុំរិត កនងចិតែ “ដហត អ្វីបនជាោត់ច ប់ អា រមមណ៍ ដល្ី ការដនុះខាលង ុំ ដម៉ាុះល ។”
ោត់ក៏កាត់ចង្ហវក់របស់ម្ុំ “ហអូ...! កមួយ រួរឱ្យអាណិតជនជាតិណូ
ខ្វដសឡង់ែ៍្ស់ហា៎ .ន ..! ធមមជាតប ិ នបុំផ្លលញជីវ ិតពួកដររប់សប ិ ោន់
ោក់ ដបីសិនជាដកីតដល្ីគ្សុកដយង ី វ ិញគ្បខ្ហល្ជាោមនសងឃម ឹ រស់ដទ្!” គ្សាប់ ខ្ តមិ ន បនប៉ា ោម នផ្សង ពូ ក៏ ឮ រ៉ា ែដយផ្សាយថា គ្បដទ្សជប៉ា ន
ឯដ្ុះក៏ គ្ តូ វ រញ្ចួ យែី បុំ ផ្លល ញជី វ ិតមន សសរប់ សិ ប មឺ ន ោក់ ដ ទ្ៀត” គ្បដយរដនុះបនដធវម ្ុំ ត ី រ ិ ែល្់គ្បដទ្សជប៉ានភាលម។ ដសាកោែកមមដៅ
ឯគ្បដទ្សជប៉ានជាដមដរៀនមួយ ខ្ែល្ធមមជា តិគ្ពមានដល្ីម ន សសដលាក
ជាពិ ដ សសគ្បដទ្សមហាអ្ុំ ្ ចខ្ែល្រិ ត ខ្តបុំផ្លល ញ រិ ត ខ្តចង់ ប ន ចង់ដកងចុំដណញដល្ីធមមជាតិ។ ម្ុំក៏ទញចុំ្ប់អារមមណ៍របស់ោត់ ឱ្យមកដមល្ ី អ្វៗ ី ជវុំ ិញមលួនដយង ី វ ិញដោយោក់ជាសុំណួររដៅោត់។
“ពូ មិន ចុំប ច់ដ ៅរិត ែល្់ គ្បដទ្សជប៉ា ន ឬណូ ខ្វដសឡង់ ែ៍ ដ ទ្ ពូ
គ្កដឡកដមីល្ដៅោល្ខ្គ្សដៅមាខងដោុះ ពូក៏យល្់ខ្ែរ មូល្ដហតអ្វីបន ជាោល្ធុំល្ឹង វ ដល្វីយ ដៅមាខ ងថនល្់ ដ ៅែ សាួតខ្បកគ្កខ្ហងដៅវ ិញ? ទុំង
អ្ស់ ដ នុះរឺោ បនដកីត មកពីប ញ្ាខ្គ្បគ្បួ ល្ អាកាសធាត ។” ពូ ពិកា រប៉ា ុះ
កង់ ខ្ែល្មិន សាគ ល្់ ដ ្មុះបនទ្មាល ក់ ដ សាច ុះរួច បខ្ងវរ មលួនមកម្ុំដ ហ ីយ គ្សែីដឡង ី ដោយភាពដងឿងឆាល្់។
“អ្វី ដ ៅជាការខ្គ្បគ្បួ ល្ អាកាសធាត ដោុះកមួ យ... ពូ ធាល ប់ ឮ ខ្តដរ
ផ្សាយមន ុំ ញឹមដហយ ិ យល្់ទល្់ខ្តដសាុះ ោដកត ី ពស ី វអី ិញ?” ម្ញ ី ចុះពី 89
ឡឹក ជំនោរ
ដល្ខ្ី គ្ររួចអ្ងគយដល្ែ ី ដុំ ឈខ្ី កបរោត់វ ិញ។
“អាកាសធាតខ្គ្បគ្បួល្ឬការដឡង ី កដដែខ្ផ្សនែីដនុះរម ឺ កពស ី កមមភាព
របស់មនសសហនង ឹ ឯង។ មនសសមិនបនរិតពីអ្ោរតមែង្ដទ្ ភាព
ដលាភល្ន់ រ បស់ ម ន សសពិ ត ជាោម នគ្ពុំខ្ ែនដទ្ពូ ដរបុំ ផ្លល ញគ្រប់ យ៉ា ង ដែីមបជា ា ប៉ាដ្ណុះ”។ ី មដធាបយដែីមបជ ី វី ិតរស់នម៉ាៗ
“ដបីនិយយពីភា ពដលាភល្ន់ពិត ជាោមនគ្ពុំខ្ែនខ្មន កាល្ពូ ដ ៅ
អាយសមាកមួយ គ្តង់ដនុះជាកខ្នលងខ្ែល្សុំបូរដៅដោយនគ្ពដឈ ី សតវ នគ្ព ខ្គ្ពកបឹង ជាប់ៗថនល្់ ដនុះសុំបូ រគ្តីមិន ដចុះមវុះ ចង់ហូប ទញសនទូច
ដៅមួយគ្សដបុះហូបបនគ្ពក ឹ លាាច... ឥឡូវដៅមួយនថាកុំថាដឡយ ី គ្តធ ី ុំ
សូមបខ្ី តកូនគ្តីមួយរកដសទីរមិនបន មនសសដរដចុះ ដរឆ្វលតរុះរកវ ីធីគ្រប់ ិ យ៉ាងដធវយ ី ៉ា ង្ឱ្យខ្តបនចុំដណញ ដរគ្បកាសខ្កែងៗ ទ្ដនលសាបសុំបូ
រគ្តី នគ្ពសុំ បូ រ សតវ ប៉ា ខ្នែរ ស្តសែខ្ មម រ ដៅខ្តហូ ប គ្តី ម កពី ប រដទ្សែខ្ែល្
ដហ ីយ ដល្ី ន ផ្សទ បឹ ង ដទ្ៀតដសាតមានផ្សទ ុះ មន សសដទ្ៀតផ្សង។ ពូ ដ ៅខ្តមិ ន យល្់ ដហត អ្វី ប នជាដៅជាខ្បបដនុះ អ្វី ៗ ោខ្គ្បគ្បួ ល្ អ្ស់ ។ ” ម្ុំ ោ ក់ ចុំដ្ទ្កនងចត ុំ ប់ដផ្សែម ី ោុំពូប៉ាុះកង់ដៅកាន់ខ្តដគ្ៅដហយ ិ ែ “ម្ច ី ដហែ”ី រួច
ក៏ ច ប់ និយ យពី ដ រឿងដផ្សសងវ ិញ ដហ ីយ ពនយល្់ ោ ត់ ឱ្ យែឹ ង ពី ដ ោល្ការ របស់រែាអ្្ ុំ ចខ្ែល្ចង់ខ្កខ្គ្បមមមាត់ជាតិឱ្យទន់គ្បដទ្សរកចដគ្ម ី ីន ែនទ្ដទ្ៀត។ ោត់មន ុំ កម៉ាូតូវ ិញ។ ិ សាែប់មដ្ុំ ទ្ ដហយ ី កល្ ិ ដៅដរៀបចុំសប
“អ្ភវិ ឌឍន៍ អ្ភប ច ដអី រដោុះ ពូសាែប់មន ិ ល្កច ិ ស ិ យល្់ដទ្កមួយដអ្យ ី ។
កូនអ្នកខ្គ្សែូចដយង ី ោមនសុំ្ងនង ឹ ដ ញ ី អ្វៗ ី ទុំងដោុះដទ្ ដររត ិ រួរ
គ្កពុះដរសន ិ ដទ្ប ី រិតែល្់ការអ្ភិវឌឍន៍ អ្ភិវឌឍយូរៗដៅដរខ្ល្ងសាគល្់ 90
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
កមាជា ឬខ្មមរជានរ្ដហយ ី ដគ្ោុះខ្តអ្នកអ្ភវិ ឌឍដោុះ បរដទ្សដរកង ទុំង គ្រួ សា រមករស់ ដ ៅកមា ជា។ ឱ្កាសការង្ហររបស់ ខ្ មម រ ចប់ ដ ផ្សែី ម
បត់បង់ជាែរប មកែល្់ដពល្ដនុះដរមិនទន់ទ្ទ្ួល្សាគល្់សមតថភាព កូនខ្មមរដៅដឡយ ី ដទ្។ អ្ភវិ ឌឍពកា ី ប់នគ្ពោុំដឈ ី ដតោ ី មសោនគ្តង់្... អ្នកមានរកវ ិធីគ្រប់ យ៉ាងដែីមបដី កងចុំដណញពីអ្នកគ្ក។ នមា៉ាៗដលាកអ្នក
មាន ដសែាី ដរគ្បជុំ ោន ាមហាងរ យទវ ហាងកាដហវ ដែី ម បី រ ុះរក ិ មដធាបយទញចុំដណញពីជាតិ ពីគ្បជាជនគ្កីគ្ក អ្នកដរៀនមាស់ៗមួយ
ចុំនួ ន យកចុំ ដ ណុះមកដគ្បីដ ល្ី ផ្សូ លវមិ ន គ្តូ វ ដរៀនកាន់ ខ្ តមាស់ រុំ និត ដបក
គ្បស់ កា ន់ ខ្តដគ្ចីន ដៅៗ” មកែល្់ គ្ តង់ ចុំណ ចដនុះ ម្ុំែូ ច ជាគ្សង្ហក ចត ែ ង ិ ន ឹ ោត់ ដហយ ី ចប់សងស ័យនង ឹ ជនពកា ិ រមានក់ដោុះ “ដហតអ្វីបនជា
ោត់មានទ្សសនវ ិស័យដៅដល្ីដរឿងដនុះខាលង ុំ ដម៉ាលុះ?” ម្ុំនឹកខាមសមលួនឯង “ដហតអ្វីបនជាមលួនឯងដរៀនបនមាស់ មានចុំដណុះែឹងដពញមលួនខ្បរជា ដមល្ ុំ យង្ហកដៅាមផ្សនត់រន ុំ ត ី រ ុំល្ងដៅវ ិញ ឬមួយមនសកា ិ បនបខ្ងវរម្ឱ្ ិ ខ្ែល្មស ឆគង។” ម្ស ុំ រួ ដៅពូប៉ាុះកង់បនែដោយចង់ែឹងពីពិការភាពរបស់ ោត់។
“ដលាកពូ ជាអ្តីតយ ទ្ធជ នខ្មនដទ្?” សុំណួ ររម្ុំបនពញាក់ោ ត់
ឱ្យង្ហកមកម្ម ុំ ង ែ ដទ្ៀត។
“កមួ យរិ ត ថា ពូ ជា អ្ន ក ដបកគ្ោប់ យ កគ្តី ខ្ មនដទ្ បនជាសួ រ ខ្បរ
ដនុះ? ពូ ជា ទហានមាន ក់ កា ល្ពី គ្ សុ ក ដយ ីង ធាល ក់ កន ងដភលី ង សស្តង្ហគ ម... សស្តង្ហគមបនដធវឱ្ ី យពូមានវ ិបបែិសាររហូ ី តមកែល្់ដពល្ដនុះ ពូមន ិ សាែយ
ការបត់បង់ដៅរបស់ពូដោុះដទ្។ ពូជាកូនខ្មមរ ពូមានភារកច ច រោរជាតិ ិ កា 91
ឡឹក ជំនោរ
ការោរទ្ក ឹ ែី ខ្សវងរកសមសនែភា ិ ពឱ្យដមមរ។ ឥឡូវគ្សុកសានែគ្ាណ ដហយ ី រស្តសែមានដសចកែស ី មមានសនែភា ិ ពដហយ ី ពូញញឹមបនញញឹម
ដៅកនងកូនមទមកមសត់ែុំបូល្បីបួនកណែបជាប់ចិដញ្ច ីមថនល្់ែូចកមួយបន ដ
ញ ី ដនុះឯង។ ជីវ ិតពូ ែូច ជារល្់អ្ូ សខ្ែល្ដរែតដឆុះមិនអ្ស់អ្ីចឹង
ចង់យកដៅដធវីដគ្រឿងសង្ហារមក៏ ិ នចនមិនដកីតខ្ែរ។ ពូោមនរបរអ្វីដគ្ៅពប ី ៉ាុះ កង់ដទ្ ពូមន ិ អាចដៅខ្រកែី ល្ខ្ី សងដៅទ្គ្ី កុងែូចជាមនសសមានអ្វយវៈ
គ្រប់ ដ ោុះដទ្។ ជី វ ិតនមា៉ា កា ត់ នមា៉ា ដ ការដនុះជាជីវ ិតាមចិ ដ ញ្ច ី ម ផ្សលូ វរបស់ ពូ ដហយ ី កែីសមក៏ជាកែីសមខ្បបជនពិកា រ ដពល្មលុះពូ ដែកអ្ត់បយក៏មា ន ខ្ែរ។” ជនពកា ិ របនបងាូរអារមមណ៍បកគ្សាយជីវ ិតពត ិ មួយខ្ែល្ ោត់កព ុំ ងឆលងកាត់។
“ដហតអ្វីពូមិនដៅរកមណឌល្យទ្ធជនពិការដៅខ្គ្កងដរជួយមលុះ?”
ម្ស ុំ រួ បខ្នថមដទ្ៀត។
ពូ ប៉ា ុះ កង់ ដ ងីប ដមីល្ ម មម្ុំដ ហ ីយ ដល្បទ្ឹក មាត់ ចូ ល្ កនងបុំព ង់ ក រួច
តប “ោម នសងឃឹមដទ្កមួយ! បនែូ ច ជាមិន បនអ្ីចឹង ស មចិតែរ កមួយ ដោុះរស់មួយមលួនល្អជាង។ ពូ មិនអាចឱ្យមន សសដរដមីល្ ង្ហយដគ្ោុះខ្ត ការដល្ីកនែសុំព ុះសុំដ រាមទ្ីគ្បជុំជនដទ្។ ខ្ភនកពូ ដ ៅដមីល្ដ
ញ ី ពនលឺ
គ្ពុះអាទ្ិតយ ែដងាីមដៅខ្តែក ពូ មិនអាចសុំពុះសុំនរ្ជាោច់ខាត។
ពូ បនបូ ជាអ្ស់ដ ហយ ី មិន ថាដឡ ីយរងកាយទ្ឹក ចិតែ ជាតិដនុះពូ សាល ប់ ដៅក៏ បិ ទ្ ខ្ភន ក ជិ ត ខ្ែរ...” ពូ ប៉ា ុះ កង់ ប នបដងាី រ វ ិបបដយរែួ ង ចិ តែ រួ រ ឱ្យគ្សដ្ុះ គ្សដ្ុះអាណិ តរហូ ត ម្ុំ ោម នអ្វីនឹ ង ដឆលី យ តបដៅោត់ វ ិញ។
92
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដទុះបីោត់ជាជនពិការក៏ពិតខ្មនប៉ាខ្នែទ្ឹកចិតែរបស់ោត់មិនបន
ពិការដោុះដទ្។ គ្ោប់គ្បដយររបស់ោត់បនបងកប់នូវន័យយ៉ាងគ្ជាល្
ដគ្ៅ ដហ ី យ សាកល្វ ិទ្ាល្័ យ ខ្ែល្ម្ុំ ប នសិ ក ាកនល ង មកមិ ន បន
បង្ហា ញពី ទ្ សសនៈរតិ អ្ ស់ ទ ង ុំ ដនុះ។ ម្ុំ នឹ ក ខាម សោត់ ខាម សមលួ នឯង
ខ្ែល្មន សសទុំង ឡាយចត់ទ្ កថា ជាបញ្ាជនមួយ រូប ប៉ាខ្នែមិន អាច ដសមីពូប៉ាុះកង់បន។ សាកល្វ ិទ្ាល្័យដលាកពូប៉ាុះកង់បនបដគ្ងៀនម្ុំនូវ វ ិទ្ាសាស្តសែសងគមមួយ ខ្ែល្ជាបទ្ពដិ សាធន៍ជវី ិតរបស់ោត់ និងសងគម ខ្មមរ។ “ជនពកា ុំ ចត ិ រមានក់ដនុះរួរ្ស់ខ្តគ្តូវបនទ្ទ្ួល្កមាលង ិ ែ នង ិ ការ
ឧបតថមភ ដល្ក ី មាស់ដទ្ប ី គ្តម ឹ គ្តូវ” ម្ុំនក ឹ រត ិ កនងចត ិ ែ។ ថវដី បោ ី ត់កល្ ិ ដល្ី ែីប៉ា ុះ កង់ ក៏ ពិ ត ខ្មនក៏ ោ ត់ មិ ន បនរិ ត គ្ចខ្ណន្ន នី ស នរ្ដទ្។
ោត់ រ ស់ ដ ល្ី ក មាល ង ុំ ដញី ស ្មរបស់ ោ ត់ យ៉ា ងគ្បតយកស។ គ្មាមនែមលី គ្កន ុំ កា ិ រកដមល្ ី មន ិ យល្់ ដជីងសាែព ិ រដល្ជ ី ងគង់គ្កាុំងដគ្ោុះខ្តការគ្ទ្ទ្មាន់ ែងមលួន នង ិ ការង្ហររបស់ោត់។
ដគ្កាយដពល្ោត់បនដរៀបចុំប៉ាុះកង់ម៉ាតូរច ួ រល្់មក ម្ុំហចគ្បក់ឱ្យ
ោត់ចន ុំ ន ួ គ្បុំែលាលរ។ ោត់គ្កវ ីកាល្ោច់ខាតមន ិ ទ្ទ្ួល្ដហយ ី និយយ
តិច ៗ “សុំដ ទសច ុះកមួយ ពូ មិន សាគ ល្់ គ្ កោសគ្បក់ ដ នុះដទ្ ដហ យ ី មិ ន
ែឹង ជាចយោយយ៉ា ងដម៉ា ច ផ្សងខ្ែរ។ កមួ យជាខ្មម រ រួ រ ខ្តដគ្បីល្ យរបស់ ខ្មម រ ” ម្ុំដ មី ល្ ដៅោត់ ដ ោយអារមម ណ៍ ដផ្សសងៗ ដហ ីយ ខ្វកកាបូ ល្ យរក ដមល្ ួ មន ី ល្យខ្មមរ រួចហចឱ្យោត់មយ ឺ ដរៀល្វ ិញ។
“គ្បក់ដនុះោដល្ស ី ពត ី នមលខ្ែល្ពូគ្តូវបន ឱ្យពូមួយោន់ដរៀល្បន
ដហយ ុំ ាយមឱ្យគ្បក់ដៅោត់។ ី ។” ជាងប៉ាុះកង់គ្រវ ីកាល្រនែ។ ម្ព 93
ឡឹក ជំនោរ
“កមួយឱ្យគ្កោសរយមកពូក៏បន” ោត់គ្បខ្ហល្ជាោមនល្យអាប់
ដទ្ាមម្ុំ សាម ន។ ម្ុំ ក៏ គ្ បប់ ដ ៅោត់ វ ិញថា “នថល ប៉ា ុះ ម៉ាូ តូ មួ យ ោន់ ដ រៀល្
ដហ ីយ គ្បុំបួ ន ោន់ ដ ទ្ៀតម្ុំ ជូ ន ពូ ពូ យ កទ្ កដគ្បី គ្ បស់ ច ុះ!” ពូ ប៉ា ុះ កង់ ទ្ទ្ួល្យកល្យដោុះទុំងអ្ល្់ខ្អ្កដហយ ី តបមកម្ុំ “អ្ររណកមួយដគ្ចន ី ្ស់ គ្បក់ដនុះដសមន ី ង ឹ កនគ្មខ្ែល្ពូរកមួយអាទ្ត ិ យឯដ្ុះ”។
ពូប៉ាុះកង់ក៏សរួ ោុំពកា ្ុំ “ម្ដុំ ធវែ ី រដធវែ ី ដុំ ណីររបស់ម។ ី ដុំ ណីរដៅជួបអ្នក
គ្រូ រ បស់ ដ ៅឯភនុំ ដ ពញ ប៉ា ខ្នែ ឥ ឡូ វមិ ន បនែ ដ ៅម មដទ្ៀតដទ្” ម្ុំ ញ ញឹ ម ដហយ ុំ បដៅោត់។ ី ម្ត
“ដហត អ្វីបនជាកមួយមិន ដៅអ្ីចឹង ដលាកមិន រង់ចដុំ ទ្ឬ?” ម្ុំរិត
ភាុំងមួយសនទុះដទ្ីបតប “មិនខ្មនកមួយមិនចង់ដៅរកោត់ដទ្ ប៉ាខ្នែដពល្
ដនុះោគ្ជុល្ដពល្ដៅដហយ ី ដហយ ី មា៉ាងដទ្ៀតដមដរៀនខ្ែល្អ្នកគ្រូគ្តូវខ្ចក រ ុំខ្ល្កពី ប ញ្ា សងគ ម នថា ដ នុះ ដលាកពូ ប នបង្ហា ញម្ុំ រ ួច ដៅដហ ីយ មិ ន
ចុំប ច់ ដ ៅក៏ ប នខ្ែរ” ពូ ប៉ា ុះ កង់ គ្ រវ ីកាល្រួច សមលឹ ង មកម្ុំ ដ ោយភាព ដងឿងឆាល្់ “អ្ូ! រុំនត ិ ជនពិការ របរប៉ាុះកង់ាមចិដញ្ច ីមថនល្់ែូចជាពូដនុះ មានមនសសយកដៅរត ិ ពច ិ រ្ខ្ែរ?”
ម្ុំញ ញឹ មទ្ទ្ួល្ជាមួយ នឹង ចដមលីយ កនងចិតែ “ោត់ គ្បខ្ហល្ជាមិន
ែឹងថាោត់ក៏ជាគ្រូមានក់ខ្ែល្បដគ្ងៀនដមដរៀនជីវ ិតសងគមែ៏សុំខាន់ែល្់ម្ុំ ដោុះដទ្ដមល្ ី ដៅ៕” នព ិ នធដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
គ្បដទ្សនថ ១៦ មោ ី ២០១១ ដមា៉ាង៤.២១ោទ្គ្ី ពក ឹ
94
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
វាសន្បុបផ៉ាបី ង គ្ពុះសរ យបោ ទ បមលួនបនែិចមែងៗសុំដៅគ្ទ្នុំឯ បសចិមទ្ិសបនសល្់ ិ
រសមី ព ណ៌ មាសលាបដគ្សាបនភាល្័ យ ។ កាុំរ សមីែ៏ ឆអិន ដអអ ដនុះកុំ ព ងច ុះ
គ្សទ្ន់បនែិចមែងៗ ដៅាមទ្ុំដោរននចាប់ធមមជាតិ។ ពនលឺចងដគ្កាយ ចុំង គ្ចល្មកដល្ីនផ្សទជល្សារននរែូ វ ទ្ឹក ជុំនន់ ផ្សសុំជា មួយនឹង ផ្សនត់ ទ្ឹក
រល្កអ្ង្ហកញ់ តូចៗដោយអ្ុំ្ចមូ សងនិរតី បដងកីតជារសមីគ្ពិចៗដមីល្ ដៅដគ្បៀបបនដៅនង ុំ ង ឹ នផ្សទែ៏ធល្ ឹ វ ដល្វយ ី ដគ្ោុះដោយគ្ោប់ដពគ្ជចរនណ។
មិន យូ រ ប៉ា ោម នទ្សសនី យ ភាពែ៏ រួ រ ឱ្យរយរន់ ទ ង ុំ ដនុះក៏ ជុំ នួ ស ដោយ ុំ នសបអ្នធការននរគ្តែ ី ៏សាាត់គ្ជង។
មនសសមានផ្សងទុំងពួងខ្ែល្មកគ្សូបយកមយល្់អាកាសបរស ិ ទ្ធដៅ
ទ្ីកមានែចងប៉ាម ដនុះក៏ចប់ដផ្សែីមគ្តល្ប់ដៅល្ុំដៅោា នដរៀងៗមលួន ចក
ដចល្រមណីយោានែ៏គ្សស់គ្តកាល្ដៅជាមួយសុំដឡងទ្ក ឹ រល្កតូចៗ ដបកផ្សទប់នង ឹ គ្ចុំងថមខ្ែល្ដរៀបជាកាុំជដណែីរ។
អ្ុំពូល្ពងមាន់ពណ៌គ្កហមជុះពនលគ្ឺ សាល្គ្សទ្ន់បភ ុំ ប លឺ រដវណកមានែ ិ
នង ិ គ្ចុំងទ្ដនល។ ដៅខ្កបរមាខងគ្ចុំង ដល្ចគ្សដមាល្យវតីមានក់អ្ងគយឱ្ប
កាល្ជងគង់ ខ្មសដនគ្ាទុំងរូ ប ញ់ ដ ឆ្វាុះដៅពនលឺដ ភលីងសថិតដៅ ឯដគ្តីយ មាខងននទ្ដនលែ៏ធល្ ុំ ង ឹ វ ដល្វយ ី ដគ្បៀបែូចល្ុំហាចមហាសាររ។ មាណវ ីម ម 95
ឡឹក ជំនោរ
ពងគ្កដពស ល ់ ទ្ក ី ក់ខ្វងគ្បុះដល្សា ី ម រងគ្សល្ូនទ្ន់ភន ឹ មមគ្សោប់គ្សដោន ហាក់បែ វី ា៉ាង ដធវឱ្ ី ូចជាមានវ ិបតែអ្ ិ ម ី យោងរឭកែល្់។
រ ុំែួល្ ជាកូនគ្សដី ទល្របស់ ពូគ្ពង ី នង ិ មង ី គ្សខ្អ្ម ជាកសក ិ រដៅ
ភូ មិែូ ន ដរឿនគ្កុ ង នគ្ពខ្វង ដមតែនគ្ពខ្វង។ ដគ្កាយដពល្ឪព កមាែ យបន
លាចកដលាកដនុះដៅ រ ុំែួល្ គ្តូ វ បនគ្រួ សា រមាែ យមីង ទ្ទ្ួល្ យកដៅ ចញ្ ិ ច ឹ ម។ មង ី យ៉ានមានកូនដៅកនងបនទកទុំងអ្ស់គ្បុំោក់។ ដគ្ោុះខ្តការ
មវុះខាតកនងជីវភាពកូនៗទុំងអ្ស់មិនបនដៅសិកាឱ្យបនចប់ចងចប់
ដែីម ដទ្។ ជីវ ភាពែ នោបមវុះ ខាតជាអ្ដនលីៗ អ្នក មីង រ ុំពឹង ខ្តផ្សល្ខ្ែល្ បនមកពកា ី រង្ហរខ្គ្សចមាករ នង ិ ដនសាទ្បនែិចបនែួចប៉ាដ្ណុះ។
ដពល្
ដនុះបែី រ បស់ មី ង យ៉ានធាល ក់ មួ ល នឈ ឺដ ែកែូ ល្ ដៅដល្ី ក ដនទ ល្ វដងវ ង វង្ហវ ន់
ដោយសារោត់ដៅកាប់ដែីមដឈខ្ី ែល្អ្នកគ្សុកមានជដុំ នឿោមានមាចស់ខ្ថ រកាដល្ីទ្ួល្ អ្ស់ ដ លាក ដៅភារខាងតបូងទ្ីរ ួម ដមតែ នគ្ពខ្វង។ ដគ្កាយ ដពល្សាវមធា ល កា ី ល ក់មួ នព ិ រខ្បបដនុះ ភារកិចចចិញ្ចឹមបីបច់ខ្ថរកាបគ្តធីា
ទុំងគ្សុងសថត ិ កនងបនទករបស់មីងជាអ្នកទ្ទ្ួល្រ៉ា ប់រងខ្តមានក់ឯង ដហយ ី
ដពល្ដនុះមីងដៅមានកមួយគ្សីមានក់បខ្នថមដទ្ៀត។ កូ នគ្បុសរបស់មីងពីរ
ោក់កុំពងដធវីជាកមមករសុំណ ង់ដៅភនុំដ ពញទុំងដកមង មចី។ ពួកដរទុំងពីរ
ដៅភនុំដ ពញជាងមួយ ឆ្វន ដុំ ហ ីយ មិន សូ វ ផ្សែល្់ ែុំណឹ ងមកគ្សុ ក ដទ្ ែុំណឹ ង ចងដគ្កាយរបស់ពួកដររឺគ្ តូ វប៉ាូ ល្ិសចប់ញាត់ រកដែីម បប ី នាបដគ្រឿង ដញៀនគ្សវ ឹង។
ែុំ ណឹ ងដនុះដធវី ឱ្ យអ្ន ក មី ង ធាល ក់ កន ងរដត ែ ទ្ កខ ននទ្ឹ ក ដនគ្ាយ៉ា ង
ខ្សនទរ ណរល្់ រ គ្តី មិ ន ែឹ ង ថាកូ ន គ្បុ ស តូ ច ជុំ ទ្ ង់ ៗ របស់ មី ង ដែក 96
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ពូន ហូបចកយ៉ាងដម៉ាចដទ្ ្មួយបរមភពស ី មភាពបែោ ី ម នគ្បក់ទ្ញ ិ ថាន ុំ ពាបល្ ម៉ាាងគ្សូវគ្បុំងឆ្វនដុំ នុះគ្តូវទ្ក ឹ ដឡង ី ល្ច ិ គ្ចូវកាត់មន ិ ទន់ដទ្ៀត។
សាយ័ណណលាាចដនុះរ ុំែួល្ក៏ជាអ្នកដទ្សចរមានក់កងចុំ ន ដ្មមនសស
មានខ្ែល្មកគ្សូបមយល្់អាកាសដៅទ្ីកមានែចងប៉ាមដនុះខ្ែរ។ ការកមានែ របស់ មន សសខ្តងខ្តចង់ ទ្ទ្ួ ល្ការសបាយរ ករយល្ុំ ខ្ ហរមួ រកាល្ឱ្យ ី គ្សស់ គ្ សាយ ផ្សទយគ្សឡុះពីរ ុំែួល្ ោងអ្ងគយឱ្បកាល្ជងគង់ គ្ តមង់
គ្តដមាចខ្តមានក់ឯងោមនគ្ពល្ង ឹ កនងមលួន ោមនទ្ស ិ ដៅពត ិ គ្បែកោងរត ិ ែល្់ឪពកមាែយខ្ែល្មុំបប ី ច់ខ្ថរកា ឥឡូវមលួនមន ិ បនសងរណ។ រត ិ ែល្់នថាខ្សអកនង ឹ មានអ្វដី កត ី ដឡង ី ចុំដោុះជីវ ិតរបស់ោង។
“ខ្សអកដនុះម្ុំនឹងឃ្លលតឆ្វាយពីទ្ីក ខ្នលង ដនុះដហយ ី ឃ្លលតចកឆ្វាយ
ភូមិកុំដណីត ចកឆ្វាយដទ្សភាពែ៏គ្តកាល្ដនុះដហយ ី ... ដតីទ្ីគ្កុងែ៏ធុំ ដោុះមានអ្វម ី លុះដៅ! ដតកា ី រង្ហរអ្វីខ្ែល្អាចជួយសគ្មួល្ជីភាពគ្រួសារម្ុំ បន?” ដគ្កាយដពល្អ្ងគយនយ ិ យរអ្ូតច ិ ៗមានក់ឯងមួយសនទុះដគ្កាយ មកមាណវ ីក៏ដឡង ី ជិុះដទចគ្កយនដចញដៅ។
រគ្តីែ៏ខ្សនអ្ូអាប់របស់រ ុំែួល្ក៏បនកនលងហូសដៅដោយនិគ្ទទុំង
បទ្ ិ ខ្ភនកមន ិ ជិត! រ ុំែួល្រត ិ ែល្់ការសក ិ ាបនែ។ ោងដទ្ប ី ខ្តបញ្ច ប់ថានក់
ទ្១ ី ២ថមីៗផ្សង ចង់ដរៀនបនែក៏ោមនល្ទ្ធភាព ដហយ ី ែុំដណីរខ្សវងរកការង្ហរ ដធវដី ទ្ៀតដសាតក៏ដៅមន ឹ ថានង ិ ទន់ែង ឹ ដធវអ្ ី វីបន ដបីចុំដណុះែឹងមិនែល្់ ផ្សងដោុះ។ មន ិ យូរប៉ាោមនសុំដឡងមាន់រង្ហវក៏បនលដឺ ឡង ី ជាបទ្ខ្វងៗបែ ី ង
ជាសញ្ាបញ្ជក់ ឱ្ យែឹ ង ថា ទ្ិោ ថមីរ បស់ ស តែនិ ក រដៅដល្ី ភ ពខ្ផ្សនែីដ នុះ បនមកែល្់ដហយ ី ។ សគ្មាប់រ ុំែួល្នថាដនុះជានថាមួយខ្ែល្ោងមិនធាលប់ 97
ឡឹក ជំនោរ
បនរិតពីមនមក ដគ្ោុះជានថាខ្ែល្ោងគ្តូ វចប់ដផ្សែីមជីវ ិតថមីមួយដៅក
្ ែ ល្ទ្ីគ្កុងែ៏ខ្សនធុំទ្ុំដនីបសីវ ិល្័យខ្ែល្មនសសភារដគ្ចីនខ្តងរិត ថាជាឋានសួរ៌ដលាកយ ី ៍ មា៉ាងដទ្ៀតជាកខ្នលងខ្ែល្ោងមិនធាលប់សាគល្់ ពម ី នមក...
“រ ុំែួល្... រ ុំែួល្...! ដគ្កាកដឡង ល ច ី កមួយ ដរៀបចុំមួ នគ្បណបនែ ិ ដទ្ៀត
មង ី ជូនដៅដឡង ី ឡាន” មង ី យ៉ានខ្គ្សកោស់រ ុំែួល្ពដី គ្កាមផ្សទុះ។ “ចសា៎! មង ួ ដហយ ី ម្ដុំ រៀបចុំរច ី ”
គ្បមាណ២០ោទ្ី ដ គ្កាយមករថយនែ ទ្ូ រ ស ី ៍ ក៏ ម កចតដៅម ម
ដរហោានសង់ផ្សតពីែីមួយមនងខ្ែល្ជាផ្សទុះដឈស ី ង់ ខ្បបបរណែុំបូ ល្ គ្បក់ដកបឿងជគ្មកដនុះជាដករមរតកចងដគ្កាយរបស់ឪពកមីងយ៉ានជីា រ ុំែួល្ដនុះឯង។
“ចុះមក៍កួ យ ម កឱ្ ុំ យឡានដរចុំ!” មង ី យ៉ានដតឿនរ ុំែួល្ឱ្យគ្បញាប់។ “អាគ្កួច, កាែឹប... បងលាដហយ ា៎ មង ី ្ ី កមួយលាសន ិ ដហយ ី ”
រ ុំែួល្អ្ខ្ងអល្កាល្បអូនៗ ដហ ីយគ្កាបគ្បណមមីងយ៉ានលាទុំងអាល្័ យ ជល្ដនគ្តល្ង់ល្ិចខ្ផ្សនថាល្់គ្សស់មចីែូចថាល្់ោងទវដៅកនងមលប់ ោង ្នដជីងដឡង ី ដល្រី ថយនែសនសម ឹ ៗ...
“ដអ្ី! ដៅច ុះ្កមួយខ្ថរកាមលួនផ្សង! ដបីមានដរឿងអ្វីផ្សែល្់ែុំណឹ ង
មកផ្សទុះផ្សង ដហយ ី កដុំ ភលចឱ្យម៉ាូតូឌបជូនដៅរកមីងហយដៅភូមិសុំបកចប ្ ា៎ ”
“ចសា៎មង ី ...អាគ្កូច កែប ឹ ដមល្ ី ខ្ថដលាកពូផ្សង...!”
មង ុំ កែដី សាកគ្សដ្ុះ ី យ៉ានផ្លែដុំ ផ្ស្គ្ី ពមទុំងរនែលាកមួយគ្សទ ី ង 98
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ោត់យល្់ថារ ុំែួល្ោងមិនទន់សាគល្់ ទ្ីគ្កុងភនុំដ ភញដៅដឡយ ី កែីគ្ពួ យ បរមភរបស់មង ី បនរលាយភាយសាយដៅបនែច ិ មែងៗដៅដពល្ខ្ែល្មីង
រិត ថា រ ុំែួល្ ក៏ ដៅមានមីង បដងកីត មាន ក់ ដ ទ្ៀតរស់ ដ ៅភនុំដពញ យ៉ាងដម៉ា ច ដមែចមាែមង ល ង ី របស់មួ នន ី ហយក៏មន ិ ដមល្ ី កមួយបដងកត ឹ ខ្ភនកខ្ែរ។
ាមកុំ្ត់ផ្សូ វជាត ល ិ នគ្ពខ្វងដៅអ្នកដល្ឿង រ ុំែួល្អ្ងគយដល្រី ថយនែ
ទ្ឹក ម មគ្សងូ ត គ្សង្ហត់ ែុំ ណ ក់ ទ្ឹ ក ថាល
មូ ល្ ៗរដមៀល្កាត់ ថា ល្់ ោ ង
សារជាថមីដ ទ្ៀតដហ ីយ ! ខ្ភន ក សុំល្ឹ ង ដៅោល្ខ្គ្សដៅាមែងផ្សលូវ ខ្ែល្ គ្របែណែប់ដៅដោយជល្សារខ្សនធុំល្ង ឹ វ ដល្វយ ី ោមនដកាុះដគ្តយ ី ដកសា
ខ្វងអ្ោលយដពល្គ្តូវជដុំ ោរបក់ដបកមក ផ្សសុំជាមួយដល្បឿនរថ ដគ្បៀបែូច គ្មាមនែែ៏គ្សទ្ន់ោមនមនទល្ ិ មកបដបសអ្ខ្ងអល្ខ្ផ្សនថាល្់ែ៏រដលាងម៉ា ត់ នម ដ
ីញ សសនសរបស់ មាល្តដី រឿយៗ...
“ដពល្ដនុះអ្វៗ ី បនឃ្លលតឆ្វាយដហយ ី ឱ្!ទ្ូកដានតតូ ចៗខ្ែល្ធាលប់
ជិ ុះ ដៅែកគ្ពល្ិ ត ដបុះខ្ផ្សល ឈូ ក ដៅបឹ ង ឈូ ក ជាមួ យ បអូ នៗក៏ មិ ន បន ដ ញ ុំ ល តឆ្វាយដហយ ី ដទ្ៀតខ្ែរ, មក ី ស្តោែក នង ិ អាខ្ទ្ក ដពល្ដនុះម្ឃ្ល ី ពក
ខ្ម៉ា ដពល្ដនុះជីវ ិតរបស់កូនកុំពងខ្តល្ូ នសនសម ឹ ៗសុំដៅទ្ីគ្កុងែ៏ធុំមួយ ដហយ ី ! ដគ្ោុះខ្តជីវភាពកូនគ្តូវខ្តដៅរកការង្ហរដធវដី ែីមបច ី ញ្ ិ ច ឹមជីវ ិត នង ិ
បនែកា រសិក ា កូ ន មិនដធវីឱ្យអ្នកទុំងដទ្វមកបុំណងដឡយ ី ដទុះបីដពល្ ដនុះដលាកមិ ន មានជី វ ជនម ដ ៅដល្ី ខ្ ផ្សនែី ដ នុះក៏ ដ ោយ!” រ ុំែួ ល្ សាប់ ទ្ុំនញ ួ សារស័ពដទ សាកាខ្តមានក់ឯងជាប់បងអួចរថយនែ...
វ ិការភាពែួ ង ចិ តែ និ ង ដសចកែី នឹ ក រឭករបស់ ោ រ មួ ី យ រូ ប ខ្ែល្មិ ន
ធាល ប់ ដ ចញដចល្ល្ុំ ដ ៅដោុះបនអ្ូ ស បោល យយ៉ា ងោម នដកាុះដគ្តី យ ។ 99
ឡឹក ជំនោរ
មន ិ យូរប៉ាោមនរថតូចដនុះែ៏រ ុំកល្ ិ មលួនឆលងទ្ដនលដមរងគ(អ្នកដល្ឿង)។ ជល្
យនែ៏ធដុំ នុះមានដ្មុះថា “ាគ្ពហម” ោជាសាឡាងខ្ែល្ទ្ទ្ួល្រថយនែ តូ ចធុំ មនសសមាន ឆលង ដៅមកមិន ដនឿយហត់ ។ ដៅដល្ីជល្យនរ ុំែួល្ ដចញមកឈរខ្កបរបង្ហកន់នែរបុំងយនដមល្ ី ល្ុំហាចទ្ក ឹ ដជារដគ្បៀបបន
ជល្ដនគ្តរបស់ ោ ងកុំ ព ងគ្ប្ុំងោន ហូ រ... មាណវ ីរ ងរ ឹ តខ្តរ ឹ ិ តែល្់
គ្សុកកុំដណី តដទ្វែង... រថដចុះខ្តរ ុំកិល្បនែិចមែងៗាមប្ ែ យផ្សលូវជាតិ ដល្ម១ ដឆ្វា ុះដៅភនុំ ដ ពញរធានី ។ ាមគ្ទ្ូ ង ថន ល្់ ទ្ិ ែា ភា ពល្ុំ ដ ៅឋាន ចមាករចារែុំ្រុំ បស់អ្នកគ្សុកននដមតែក្ ែ ល្បនដធវីឱ្យគ្សីគ្កមុំតូច
រយរន់ ដ ភល ច ភលឹ ក រឭកអ្វី ៗ មិ ន យូ រ ប៉ា ោម នគ្សាប់ ខ្ តរថទ្ូ រ ស៍ ី ម កែល្់ ចុំណតចារអ្ុំដៅ។
“ម៉ាូតូ! ម៉ាូតូ...! អ្ដញ្ជីញដៅ្ខ្ែរបអូនគ្សី?” អ្នករត់មូ៉ាតូឌបមានក់
ដៅរ ុំែួល្ឱ្យជិុះម៉ាូតូោត់ ោងមន ិ ទន់បនដឆលយ ី ផ្សង អ្នករត់មូ៉ាតូឌបមានក់ ដទ្ៀតមកទញកាបូបោងដចញដៅ៖
“ដមា៉ា ! កមួ យគ្សី ដ ៅផ្សទ ុះ , ដអ្ា ! ដនុះជាកមួ យរបស់ ម្ុំ ដ ទ្ី ប មកពី ខ្ គ្ស
ដទ្ដតី ! ” អ្ន ក រត់ មូ៉ា តូ ខ្ ែល្ដៅរ ុំែួ ល្ ម នដោុះឈរគ្កវ ីល្កាល្ដោយ ដ
ញ ី ភាពអា្ធិប ដតយយមិ ន ដោរពសិទ្ធិ ោន ខ្បបដនុះ គ្ពមទុំង បនលឺ
រអ្ូៗ៖
“ដហអ!ី ជីវ ិតមនសសសពវនថាែដណែី មរបរជិុះកោនរកសីខ្បបដនុះោមន
សីល្ធម៌ , ហអឺ! ដគ្ោុះខ្តសី ល្ធម៌ និងការដោរពសិ ទ្ធិ កូ នតូ ចៗរបស់ ម្ុំ គ្បខ្ហល្ជាោមនបយចូល្ដោុះដទ្!” ដោល្រួចក៏បដញ្ឆ ុះម៉ាូតូដចញដៅ។
“ពូជូនម្ដុំ ៅភូមស ុំ កចប!” រ ុំែួល្បញ្ជឱ្យម៉ាូតូឌបជូនដៅល្ុំដៅ ិ ប 100
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ឋានខ្ែល្មលួនមន ិ ធាលប់សាគល្់។
“សុំបកចបសុំណង់អា្ធប ិ ដតយយ ខ្ែល្សាលារជធានីបគ្មុង
នង ៉ា ូឌបបញ្ជក់ពអា ឹ ដរសរ ី ុះខ្មនដទ្កមួយ?” ពូមូត ី សយោានដោុះមែងដទ្ៀត៖
“ម្ក ុំ ៏មន ិ ែឹងខ្ែរពូ...មន ិ ធាលប់ចូល្គ្កុងផ្សង” គ្សស់គ្សគ្ី កវ ីកាល្តប
នង ឹ សុំណួររ។
“មន ួ រក! ដាុះដឡង ិ អ្ដី ទ្ចុំពូជយ ី ម៉ាូតូមក”
ាមផ្សលូវពីកាល្ថនល្់ដៅភូ មិសុំបកចបសុំណង់ អា្ធិបដតយយ
រ ុំែួ ល្ ពាយមចុំ ្ ផ្ស ុំ ូ ល វនិ ង ពិនិ ត យសាល កោក់ ា មផ្សលូ វមិ ន ោច់ ា មការ ខ្ណោុំរបស់មង ី យ៉ាន...
ដៅភូ មិ សុំ ប កចប រ ុំែួ ល្ សាន ក់ ដ ៅជាមួ យ មី ង ហយ។ មី ង ហយ
មានផ្សទុះតូចមួយសង់ពដី ឈជា ុំ រខ្ហក ី ប់នឹងែី ែុំបូល្គ្បក់ស័ងកសី ជញ្ជង
គ្ជុុះដោយកខ្នលងៗ... មកែល្់ទ្គ្ី កុងដនុះបនពរី នថាោងមានការង្ហរដធវី ដៅហាងអាហារមួយកខ្នលងដៅខាងដគ្កាយផ្សារទ្ុំដនីបសរយ។ ការង្ហរ ិ
របស់រ ុំែួល្ទ្ទ្ួល្គ្បក់ បនតិចតូ ចល្មមគ្ោន់ចិញ្ចឹមគ្កពុះមលួនឯង និង ជួយបនែិច បនែួចែល្់ជីវភាពរបស់បូ អនតូ ចៗខ្ែល្ោងសានក់ ដៅជាមួយ
ប៉ាដ្ណុះ... ដរៀងរល្់គ្ពក ឹ ដកមងតូ ចទុំងពរី ោក់បងបអូនគ្តូវមាែយដែញឱ្យ ដៅសូ ម ទនាមចុំ ណ តរថយនែ និ ង ហាងល្ក់ ប យកន ងទ្ី គ្ កុ ង ...
ចុំខ្ណកពូកយរកសធា ល បនគ្បក់មកទ្ញ ុំ នង ី ក់សក ី ូគ្ោន់ ិ អ្ងករគ្ចកឆ្វនង ិ ផ្សឹកគ្សាថាន ុំ រឯម ី ីងហយដគ្ៅពីអ្ងគយអ្តទ្ឹកគ្កហមដហ យ ី មកែល្់ផ្សទុះ ុំ ូនៗ រោ ដជរគ្បដទ្ចបែី នង ុំ ខ្ុំ ែរ។ នថា្កូនទុំង ិ ោយែក ឺ ម នការង្ហរអ្វធ ី ែ
ពីរ រកបនគ្បក់ ោ ត់ ស បាយ នថា្ រកមិ ន បនក៏ ោ យដធវី ប បបងអ ត់ 101
ឡឹក ជំនោរ
បយមិ ន ឱ្យចូ ល្ ផ្សទ ុះ ។ កូ ន ៗរបស់ ោ ត់ ោម នឱ្កាសបនចូ ល្ ដរៀនែូ ច
ដកមងៗែនទ្ដទ្ៀតដទ្។ ពីមួយនថាដៅមួយនថាពួកដរដែីរតគ្តុកាមទ្ីគ្បជុំ ជន ដខាអាវរខ្ហក ខ្កអល្រ ុំែុះផ្សសិត។ ពួកដរបនគ្បក់ ពីសូ មមនែិចបនែួច
យកដៅទ្ញ ិ កាវមកហត ិ ។ ដរដពញចិតែមា៉ាងខ្ែរដៅដពល្ខ្ែល្ឪខ្ម៉ាឱ្យ ដៅរកល្យដោុះដគ្ោុះមានឱ្កាសបនគ្បក់ទ្ិញដគ្រឿងដញៀនកាវមក ហត ិ ដពល្ពួកដរវ ិល្ែល្់ជគ្មកឮខ្តសុំដឡងដ្លុះគ្បខ្កកោយែគ្ុំ ចុំធាក់
របស់ឪខ្ម៉ា។ មិនថាខ្តគ្រួសាររបស់ពូកយមីងហយដទ្ខ្ែល្មានសភាព ខ្បបដនុះ រឺដសទីរគ្រប់គ្រួសារទុំងអ្ស់កនងតុំបន់សុំណង់សុំបកចបដនុះ
សថិ ត កន ងករណី ខាងដល្ី ។ មទ ម មល ុះ ោុំោន ផ្សឹ ក គ្សា មទ ម មល ុះ ោយតប់ ោន បែី គ្បពនធ មទម មលុះ ដទ្ៀតដល្ងខ្ល្បងសីស ង ដរឿងខ្ែល្រួរ ឱ្យចប់ អារមមណ៍ ខ្មនខ្ទ្នដោុះរមា ឺ នអ្ុំដពអ្ ី ោចរល្ក់ែូរគ្បដវណីដទ្ៀតផ្សង។
សភាពគ្ចបូ កគ្ចបល្់ ោមនស្ ែ ប់ធាន ប់ មវុះ ការអ្ប់ រ ុំ មានខ្តអ្ុំដ ពី
ហង ិ ាដជរគ្បដទ្ច ោមនសាគល្់តនមលមនសសែូចដនុះបនដធវីឱ្យរ ុំែួល្គ្ទុំរស់
ដៅមិ ន បន មាននថា មល ុះ មានគ្បុ ស ៗមកតនថល ្មួ យ គ្បក់ ខ្ មក៏ តិ ច
ដបីកបនបនែិចបនែួចគ្តូវមីងដមវុះយកដៅអ្តបីដទ្ៀត។ ដពល្យប់ដរងបិទ្ ខ្ភនកមន ួ នថាដៅ ិ ជិតដទ្ ដគ្ោុះខាលចពួកអ្នកដល្ងល្បចូល្ផ្សទុះ... ការង្ហរពម ី យ មួយនថាដចុះដតយប់ដគ្ៅដៅៗ។ រល្់នថាដពល្ដចញពីដធវីការោងខ្តងដែីរ
មកវ ិមាននរករបស់ មាែ យមី ង ខ្ែល្រ ុំព័ ទ្ធ ដ ៅដោយរុំ ន រសគ្មាមសអ យ រគ្រុក... មានយប់មុះល រហូតែល្់ដមា៉ាង១១, ១២ អ្គ្ធាគ្តក៏មាន។ ដបព ី ូ មន ិ គ្សវ ឹងពូក៏ដៅទ្ទ្ួល្ យប់មលុះពូគ្សវ ឹង ឬគ្តូវមង ី ោយក៏មន ិ បនដៅទ្ ទ្ួល្។ ោងគ្តូវដែីរមកផ្សទុះដោយមលួនឯង។ 102
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដហតការណ៍ខ្ែល្នឹកសាមនមន ិ ែល្់ក៏ដកត ី ដឡង ី ដៅយប់មួយដោុះ
ដគ្កាយដពល្ដចញពដី ធវកា ី រង្ហរប៉ាោមនដមា៉ាង១២យប់។ រ ុំែួល្ដែីរមានក់ឯង
ាមែងផ្សលូវកាត់ ា មផ្សារក្ ែ ល្មកភូ មិសុំប កចប ោងគ្ពឺឆអឹ ង មន ង ដពល្ខ្ែល្ឮសុំដឡងម៉ាូតូរបស់ពក ួ ដកមងសាទវទ្ុំដនង ី បដង្ហាុះពដី គ្កាយ ោង ក៏ដរចចូល្ាមដឌឿងខ្ហមតូចមួយខ្តគ្តូវពួកោដ ញ ី ទន់...
“ដអ្ា!ពួកដយង ី ...! មានគ្សីដែីរចូ ល្ាមផ្សលូវដនុះ... យប់ដនុះចាស់
ជាខ្ផ្សអមមាត់ដហយ ី ” អាមានក់ដទ្ៀតនយ ិ យដចញមក។
“រងខ្សវល្ដផ្លុះដរ... សងស ័យកាែមខ្គ្សដទ្ដហវយ ី ...! ”
អាសាទវទុំងបួនអ្នកបត់មូ៉ាតូចូល្ដៅាមរ ុំែួល្។ ោងភ័យគ្ពល្ឹង
ចងសក់មួ នគ្ស ល ញ ី ័ រែូចបកសគ្ី តូវទ្ក ឹ ដភលៀងអ្ច ី ង ឹ ...
“ខ្អ្ា! អ្ូនសមាលញ់ ! ដៅ្មក្ មក៍ដៅជាមួយបងដៅ្..!
បងនឹ ង ោុំអ្ូ ន ដឡ ីង ឋានសួ រ៌ ! ” ម៉ាូ តូ ពួ ក ោមួ យ ដគ្រឿងដទ្ៀតជិ ុះ ហូ ស ដៅ ដហយ ុំ ដភលីងហាវោក់ោរកូី នដចៀម ី ក៏បត់កាល្គ្តល្ប់ដគ្កាយ បញ្ចង
ែ៏តូ ចល្អិតដនុះកុំពងធាលក់ កនងចងកូមរជសី។ គ្សីតូ ចរត់មិន រួច ដគ្ោុះពនលឺ ហាវ ដទចគ្កយនយនែ ដ ធវី ឱ្ យោងគ្សោ ង ុំ ខ្ភន ក ដមី ល្ មិ ន យល្់ មានខ្ត
ខ្គ្សកដៅឱ្យដរជួយ។ អាពីរោក់ជិុះ ពីដគ្កាយក៏ដ លាតច ុះពីមូ៉ា តូដហ យ ី ចប់ោងឱ្បរតដផ្សែ ករងកាយខ្ែល្ល្វតល្វន់មិនធាលប់មានបរស្ប៉ាុះ ិ ដោុះដៅដល្ជ ុំ របងថម បគ្មុងនង ី ញ្ជង ឹ គ្កញី ខ្តគ្តូវគ្កុមកងរជអាវធហតថ ល្ាតាមែងផ្សលូវមកទន់គ្កបូចកពួកោដៅញាត់រកបត់អ្ស់ដៅ។
ដហត ការណ៍ ែ៏ អាគ្កក់ខ្ែល្រ ុំែួល្ បនជួប ោរគ្តីដ ោុះបនកនលង
ផ្សតដៅ។ ដគ្កាយមករ ុំែួល្គ្តូវភានក់ង្ហរជួយសដស្តង្ហគុះកមារ និងស្តសែីង្ហយ 103
ឡឹក ជំនោរ
រងដគ្ោុះដសីបសួរ ដហយ ែ ល្វ ិជាជជីវៈ។ បីខ្ម ី ទ្ទ្ួល្យកដៅបណែុះប្
ដគ្កាយពីបនបង្ហាត់បដគ្ងៀន ដគ្សាចទ្ឹកឱ្យរកគ្សស់ ដ ឡង ី ី វ ិញមក បបផ ផ្លកខ្មមរ រ ុំែួល្គ្តូវបនដគ្ជីសដរសឱ្យដៅដធវ ី ីការដៅរជា្ចគ្កនថ ាម រយៈគ្កុមហនការង្ហរមួយខ្ែល្មានទ្សា ី ន ក់ការដៅរជធានភ ី ដនុំ ពញ។ .............................
ជីវ ិតថមីដ ៅដល្ីទ្ឹ ក ែី ែ៏ ធុំដ ធងសីវ ិល្័ យ ទ្ុំដ នីប ដនុះដធវី ឱ្ យរ ុំែួ ល្ មាន
អារមមណ៍ថា មលួនបនមករស់ដៅកនងភពមួយដផ្សសងដទ្ៀត ផ្សទយគ្សឡុះពី ភូមស ុំ កចបរបស់ោងខ្ែល្គ្តូវគ្ពុះអ្រគដី ល្បគ្តបក់មនដពល្ោងមក ិ ប ែល្់់ទ្ដី នុះ។ ខ្តដទុះជាដលាកខាងដគ្ៅកុំពងទ្ុំោរដល្បយកភាពគ្សរត់
គ្សរុំ អ្ូ ស ទញោងឱ្យបខ្ងវរ ដៅទ្ទ្ួល្ អ្រ យធម៌ អា សីខ្បបអ្ឺរ បយ ៉ា ៉ា ង ិ ្ក៏ដោយោងដៅខ្តជាោរខ្មម ណៈជាខ្មមរ ី រមានក់ខ្ែល្ខ្ថរកាចរតល្កខ ឹ
បនយ៉ាងខាជប់មួ ន។ ជ រ ុំែួល្ដធវីការដៅដរងចគ្កតមាញសូគ្តមួយកខ្នលង ដៅគ្កុងដទ្ពមហានររ(គ្កុងបងកក គ្បដទ្សនថ)។
ការង្ហរខ្ែល្ដធវី និ ង គ្បក់ ខ្ មខ្ែល្ទ្ទ្ួ ល្ បនោម នត ល្យភាពោន
ដសាុះ។ ពី មួ យ នថា ដ ៅមួ យ នថា ោ ងមានការល្ុំ ប កដៅៗ ដគ្ោុះខ្តការ
សគ្ម ប ជី វ ត ិ ថមី ដ ៅនឹ ង ខ្ប ប ខ្ ផ្សនជី វ ត ិ ែ៏ សី វ ល្ ិ ័ យ រ ប ស់ គ្ប ជា រស្ត សែ នថ។ ដឆលៀតឱ្កាសទ្ុំដនរពីការង្ហរោងសនសុំគ្បក់ដៅដរៀនដៅសាលាឯក
ជនមួយកខ្នលង ដគ្ោុះថាដបីោ ងមិន បនដគ្ជីស ដរសយកការស ី ិក ាជា ចមបងដទ្ដោុះ ោងនឹ ង ោម នអ្វី ទ ង ុំ អ្ស់ ដ ៅដពល្ខ្ែល្ចប់ កិ ចច ស នា ការង្ហរគ្តល្ប់មកគ្សុកកុំដណីតវ ិញដៅ រយៈដពល្គ្បុំឆ្វនដុំ គ្កាយ។ 104
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជីវ ិតនមា៉ាដៅែនមា៉ាគ្តជាក់របបស់ោងបនកនលងដៅជាគ្បគ្កតី។ បីខ្ម
ុំ ឹ ងដផ្សសងៗពី មែងគ្កុមការង្ហររបស់គ្កុមហនមកសួរសមទ្កខ នង ិ ផ្សែល្់ែណ គ្រួ សា រ។ នថាដ នុះជានថាខ្ ែល្ប បផ ែ៏ គ្ កអ្ូ ប គ្សទ្ន់ ល្ ត វ ល្វន់ ែូ ច អ្បសរ អ្ងគរខ្មមរ គ្តូវបងាូរជល្ដនគ្តដៅដល្ីទ្ឹកែីននគ្បដទ្សទ្ីនទ្ ដគ្កាយដពល្ អានសុំបគ្តរបស់មង ី យ៉ានចប់។ ឪពកមាខ្ែល្ពកា ិ រដៅឯគ្សុកល្ង់ទ្ក ឹ សាលប់។ ោងបដោទសមលួនឯងខ្ែល្ោមនឱ្កាសបនខ្ថរកាអ្នកមានរណ
ទ្ីពីរ ។ សុំដ នៀងមសឹកមសូល្រួរឱ្យអ្និចចដនុះបនអ្ូ សបោល យជាដគ្ចីននថា ដទ្ប ី រសាយ។
..................
លាាចមួយដគ្កាយពដី ចញពសា ី កល្វ ិទ្ាល្័យមក រ ុំែួល្ដធវែ ី ដុំ ណីរ
ាមែងវ ិថីសមនវ ិទ្ដឆ្វាុះមកផ្សទុះជួល្។ ដគ្កាមរសមីបុំភលឺាមសងខាងផ្សលូវ ោងដ
ញ ុំ រូ ៗែឹកនែោនចូ ល្រងគសាល្ ផ្សទយគ្សឡុះពីោង ី រូ ដសនហ៍ទង
ខ្ែល្ដបុះែូងទ្ដទ្រសាអតដោុះដៅវ ិញ។
“គ្បសិនដបីមួ លនធាលក់ កនងនរកននដសនហ៍ ោមនគ្ពុំខ្ែនែូ ច ពួក ដរទុំង
ដោុះខ្បបគ្បខ្ហល្ជាោម ននថា ដ នុះដទ្ដមី ល្៍ ដ ៅ” រ ុំែួ ល្ និ យ យតិ ច ៗ ជាមួយទ្ក ឹ មមញញឹមែូចជាចង់អ្ស់សដុំ នច ី នង ឹ អ្វម ី ា៉ាងក៏មន ិ ែឹង...
ល្មមមកែល្់ផ្សូ លវខ្បកកាច់ដៅកាន់សយ ចូ ល្ផ្សទុះជួល្ មាណវ ីោង
ចខ្មលក នង ួ ដគ្រឿងចតដសាៀម ដល្ចោរមា ឹ រថយនែាក់សម ី យ ី ន ក់ដចញមក រឺជួន ដពល្ដម
ដពល្ដោុះរល្ឹម មកតិច ៗផ្សង រ ុំែួល្តដមាល ុះឆ័គ្ តដឡ ង ី
ទ្ទ្ូ រ ដភល ៀ ងឈរកលុំស កមមភា ពរបស់ ោ រ មា ី ន ក់ ដ ោុះ។ គ្បុ ស មាន ក់ ប ដណែ ញ
ោងចុះពីរថយនែ ោងឈរឱ្បនែហាល្ដភលៀងមលួនគ្បណញ័ រចុំគ្ប៉ាប់ យុំ 105
ឡឹក ជំនោរ
មសក ឹ មសួល្ រ ុំែួល្ក៏ សដគ្មចចិតែចូល្ ដៅឱ្យជិត ស្តសែីរ ងដគ្ោុះដោុះរួច សួរ ដៅកាន់ស្តសែខ្ី ែល្មន ិ សាគល្់ដ្មុះថនមៗ ជាភាសានថ៖
“សវ័តឌីមៈ! មានដរឿងអ្វីដកីតដឡង ី អ្នកោង ឱ្យម្ុំជួយបនដទ្?”
ោងតូ ចកនងសភាពទ្ទ្ឹកដជាកដពញមលួនដងីបមមដឡង ី ដមីល្មាចស់
សុំដឡងដហយ ី តបសុំណួររទុំងបបូរមាត់ញ័ររណែុំ៖
“ម្ុំ គ្ តូ វ សងារោយ ដែញច ុះពី រ ថយនែ ដហ ីយ ដរដបី ក ហូ ស ដៅ”
ោងយកនែសវិតគ្កញីវញ័ ររកកាន់អ្វីមិនជាប់ដោុះមទប់មមខ្ែល្ដជាកជាុំ ដោយែុំ ណ ក់ ទ្ឹ ក ដភល ៀ ង និ ង ទ្ឹ ក ខ្ភន ក ល្ត់ ជ ងគ ង់ ខ្ គ្សកគ្ទ្ដហាយុំ រ ួ ច ដគ្កាកដឡង ី មកឱ្បរ ុំែួល្។
“អ្នកបងចសា៎ ! ជួយ ម្ុំផ្ស ង! ម្ុំោមនអ្វីទ ង ុំ អ្ស់ ម្ុំមិន អាចវ ិល្ដៅ
រកពួកដរបនដទ្ៀតដទ្!” ដ
ញ ី ការអ្ងវរកររួរឱ្យដខាលចផ្សាខ្បបដនុះ ដហយ ី មា៉ាងមលួនធាលប់រង
ដគ្ោុះផ្សងដោុះ រ ុំែួល្យកនែអ្ខ្ងអល្កាល្ោររងដគ្ោុះម ី ិនសាគល្់ដ្មុះ មានក់ដោុះថនមៗ ៖
“មន ិ ថវដី ទ្... អ្នកោងមានដរឿងអ្វី? ដៅនិយយោនដៅផ្សទុះម្ុំក៏បន!
ដាុះយប់កាន់ខ្តដគ្ៅដហយ ី ្!”
ផ្សទ ុះ ជួ ល្ របស់ រ ុំែួ ល្ ដៅមែុំ សយអ្នន ជ៤៥ វ ិថី ស ម នវ ិទ្៧៧
សង្ហកត់សួនហលូង គ្កុងដទ្ពមហានររ។ រ ុំែួល្គ្ោហ៍ ោរមី ិនទន់សាគល្់
ដ្មុះចូល្ផ្សទុះផ្លលស់សដមលៀកបុំោក់ ។ ដគ្ោុះខ្តដសចកែឈ ី ច ឺ ប់ និងហត់ ដនឿយោងក៏ដ រងល្ក់ដោយមិនបនជខ្ជកោយខ្ញកជាមួយមាច ស់ផ្សទុះ សូមបខ្ី តមួយមា៉ាត់។
106
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ខ្សអ ក ដឡ ី ង នថា ថមី ោ ងដគ្កាកែឹ ង មលួ នដឡ ីង គ្បញាប់ គ្ បញាល្់ ដ ៅ
ដចញពផ្ស ី ុះទ រ ុំែួល្។ “មប
ន! អ្នកោងខាលង ុំ ្ស់ខ្ែល្ជួយយកអាសារូបម្ុំ ែូ ចជា
រ ុំខានអ្នកបងដគ្ចីនដពកដហយ ី ម្ុំសូមលាសិន ដហយ ី ” ឮសុំដឡងថាលា ភាលមរ ុំែួល្ដបក ី ខ្ភនកធុំៗង្ហកមករកមាចស់សដុំ ឡង៖
“ដហអ! ដគ្កាកដហ ីយ ខ្មនដទ្អ្នក ោង... យប់ មិ ញ ដរងល្ក់ គ្ សួ ល្
ដទ្? សូមដទស្ ា៎ ម្ម ុំ ន ិ បនដរៀបចុំកខ្នលងរួរសមសគ្មាប់ោង ដគ្ោុះ
មន ែ ក ័ ម ែិ កសគ្មាកជាមួយ” រ ុំែួល្នយ ិ ធាលប់មានមត ិ ភ ិ យគ្ពមទុំងទញ នែឱ្យអ្ងគយចុះដល្សា ី ឡងកខ្នលងទ្ទ្ួល្ដភ្ៀវ៖
“មក! អ្ងគយច ុះសិន មកកុំគ្ បញាប់ ដ ៅអ្ី. .. អ្ត់ ដទសឱ្យម្ុំប ន
សាគល្់ដ្មុះអ្នកោងផ្សងបនដទ្?” គ្សត ី ូចញញឹមតូចសាួត៖
“ខ្មនដហ យ ី បអូនដភលច ជគ្មាបអ្នក បង! ោងម្ុំដ្មុះចមា៉ា, ជាជន
ជាតិឡាវ ម្ុំម ករស់ដ ៅគ្កុង បងកកដនុះរយៈដពល្បីឆ្វនដុំ ហ ីយ ... ច ុះ
អ្ន ក បងដ្ម ុះអ្វី ខ្ ែរឱ្យបអូ នសូ ម សាគ ល្់ និ ង រប់ អា នអ្ន ក បងផ្សងបន ដទ្?”
ចមា៉ានិយយដចញមកទុំងទ្ឹកមមដគ្កៀមគ្កម។ រ ុំែួល្ដមីល្ម ម
ចមា៉ាដោយកែអា ែ សែូចជាបង ី ណិតដហយ ី តបដោយោចគ្សាល្សដ្ គ្សដី លាមបអូនគ្សដី ៅបដងកត ល ី របស់មួ ន៖
“មន ិ ជាអ្វដី ទ្ចមា៉ា... ម្ុំដ្មុះរ ុំែួល្ ម្ុំក៏មន ិ ខ្មនជាជនជាតនិ ថែូ ច
ជា ចមា៉ាអ្ច ុំ ៉ាដ្ណុះ” ី ង ឹ ខ្ែរបងដទ្ប ី ខ្តមករស់ដៅទ្ដី នុះបនជាងពរី ឆ្វនប ចមា៉ាោងមានអារមមណ៍ដងឿងឆាល្់ចុំដោុះចដមលីយរបស់រូសនទោ នឹកកនង 107
ឡឹក ជំនោរ
ចត ែ គ្បខ្ហល្ជារ ុំែួល្ធាលក់កងគ្បដភទ្ោរ ន ែូី ចជាោងខ្ែរ ក៏បនែសុំណួរ ិ ថា រដែីមបប ី ញ្ច ប់ដសចកែម ី នទល្ ិ កនងចត ិ រែ បស់ោង៖
“ចុះអ្នកបងមកទ្ដី នុះដោយសារអ្វខ្ី ែរ... បងមកដធវកា ី រខ្មនដទ្?”
“ខ្មន! ម្ុំម កទ្ីដ នុះកនងកិចចស នាការង្ហររយៈដពល្៥ឆ្វន .ុំ .. ាមរ
យៈគ្កុមហនការង្ហររបស់នថគ្បចុំដៅកមាជា” ចមា៉ាភខ្លឺ ភនកបនែិចខ្តទ្ឹក មមដៅគ្សងូតគ្សង្ហត់ដៅដឡយ ី ។
ចុំខ្ណករ ុំែួល្ង្ហកមកចុំមមចមា៉ា
ដហយ ន ៗ ី យកនែអ្ខ្ងអល្ដល្នី ែចមា៉ាថម
“ចុំ ខ្ ណកចមា៉ាវ ិញ សពវ ន ថា ដ ធវី កា រ និ ង រស់ ដ ៅកខ្នល ង ្ខ្ែរ”
សុំណួររដនុះដធវីឱ្យចមា៉ា គ្សឡាុំង កាុំងឈរដសាៀមឈ ង ឹ ដសទីរោច់ែដងាីម មន ែ ដទ្ៀត៖ ី ង ិ ដចញសែ.ី ..សុំណួររែខ្ែល្បនលសា ឺ រជាថមម
“អ្នកោងរស់ដៅឯ្ខ្ែរ?... សូមដទស្ ា៎ ខ្ែល្ម្ដុំ គ្បស ុំ ួ រ ី ណ
រដនុះចុំដោុះអ្នកោង... ដបីពប ិ កដឆលីយក៏មិនជាអ្វីខ្ែរ...” ចមា៉ាភា្ក់មួ លន ដគ្ពត ី ។ “អ្ត់ដទសអ្នកបង...!!!”
“ហអ.ឺ ..! អ្នកបង... ចុំដោុះដរឿងរ៉ា វរបស់បូ នខ្វងឆ្វ អ ា យ្ស់... ោជា
ដរឿងរ៉ា វមួ យ ខ្ែល្បអូ នរិ ត ថា មានស្តសែី ឡា វតិ ច ្ស់ ខ្ ែល្ធាល ក់ កន ង ករណីែូ ច ជារូប ម្ុំ. .. ដោយសារខ្តអ្ុំ្ ចមាសគ្បក់ល្ យកាក់ ឡាន
វ ីឡា ដធវីឱ្យគ្រួសារមួយខ្ែល្ធាលប់ខ្តមានភាពកក់ដៅែ សមែមរមោ មាែ
យឪពកកូនគ្សដី ោុះ ដកត ី មានអ្ុំដពហ ី ង ិ ា ខ្បកបក់គ្ោត់គ្បស់។ កូនៗ ោម នការសិក ាអ្ប់ រ ុំពី សុំ្ ក់ ឪ ព កមាែ យ...
ដពល្ដោុះបអូនដចញពី
គ្សុកកុំដណីតសវណណដមតែ ឆ្វន២ ុំ ០០៣ មកសក ិ ាដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័យ
ជាតិឡាវ ទ្ីគ្ កុ ង ដវៀងចនទន៍ ។ ការសិក ារបស់ ម្ុំគ្ បគ្ពឹតែដ ៅជាគ្បគ្កតី 108
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
សថត ិ ដៅដគ្កាមការឧបតថមភពុ ី ពកមាែយមន ិ ខ្ែល្មវុះខាត... មកែល្់ចង
ឆ្វន ២ ុំ ០០៤ ឪព ករបស់ បូ អ នមានគ្បពនធ ថមី ោត់ ដ ែី រ បត់ ៗ ពី ផ្សទុះ ការង្ហរ រកសីក៏ ច ុះគ្សករហូ តជុំោក់ ធ ោោរដោុះមិន រួច ដពល្ចូ ល្ផ្សទុះ មានខ្ត
ការដជរគ្បដទ្ចោយតប់ោនោមនដលាុះនថា . .. ដគ្កាយមកមាែ យម្ុំដ ចុះហូ ប ដគ្រឿងគ្សវ ឹងមានគ្បុសថមី... អ្នកទុំងពរី មន ិ បនចូល្ផ្សទុះដទ្ៀតដទ្។ ខាង
ធោោរក៏របអ្ូ ឹ សយកផ្សទុះរបស់ម្ុំដៅ... គ្បុសដសនហ៍របស់ខ្ម៉ា ម្ុំដបុះបង់ ោត់ ដ ចល្មាែ យម្ុំ ធាល ក់ មួ ល នជាមន សសរស់ ដ ៅាមចិ ដ ញ្ច ី ម ផ្សលូ វ... កាក សុំណល្់អាហារាមទ្ផ្ស ី ារជាអាហារែ៏ឆ្វាញ់ គ្បចុំនថារបស់ោត់។ ពគ្ី ោ
ដោុះមកម្ុំ ប ត់ មាែ យមិ ន ែឹ ង ថាោត់ រ ស់ ដ ៅទ្ី ្ ដទ្ដពល្ដនុះ...ហ ឺ ...!!!អ្ឺ...ហ .ឺ ..!” ចមា៉ាដរៀបរប់ អ្ តីតកាល្ែ៏ ជូរ ចត់ របស់ គ្ រួសា រោង ដចញមកដធវឱ្ ី យរ ុំែួល្ទ្ប់ទ្ក ឹ ខ្ភនកមន ិ បន៖
“សូ មដទស្ ា៎ ចមា៉ាខ្ែល្បងសួរ សុំណួររដនុះដៅបអូន... ដរឿងរ៉ា វ
របស់បងក៏មិនមសពីបូ នប៉ា អ ោមនខ្ែរ ឈប់យដុំ ៅ្!” ចមា៉ាមសក ឹ មសួល្ ទ្ក ឹ ខ្ភនកដជាកជាុំខ្ផ្សនថាល្់ពណ៌សជ ី មាូ។
“អ្ររណបងគ្សីខាលង ុំ ្ស់ខ្ែល្បងរ ុំល្ឹកសុំណួររដនុះ... ដគ្ោុះ
បអូនបនបុំដ ភលច ោមកយូ រ ដហ ីយ ។ ដភលច ទុំង មាាែ៏ ក មសត់ មាន ក់ ដ ោុះ។ មកែល្់ដពល្ដនុះគ្បខ្ហល្ជាដលាកមិនមានជីវ ិតដៅដល្ីខ្ផ្សនែីដនុះផ្សង
ក៏មិន ែឹង ។ កុំហ សទុំងដនុះម្ុំមិនអាចបដោទ សនរ្មានក់ បនដទ្ ោ ដកីត ដចញពីរូប ម្ុំជា មូ ល្ បញ្ាដហ យ ី ម្ុំដ នុះឯងជាអ្នក បដគ្មីស កមមភា ព ដនុះដទ្ៀតផ្សង...”
“... កាល្ដោុះម្ែ ុំ ង ឹ ខ្តមា៉ាងប៉ាដ្ណុះ រែ ី យ ឺ ល្់ខ្មុពកមាែយដផ្ស្ល្ 109
ឡឹក ជំនោរ
មកឱ្យ។ ការចយោយមជ ុះ ខាជ យរបស់ ម្ុំ ដ ធវី ឱ្ យម្ុំ ធាល ក់ ជា កញ្ជ ុះរបស់
គ្បក់ ។ ម្ុំ មា នពួ ក មា៉ា កមិ តែ ភ កែិ គ្ បុ ស គ្សី ជា ដគ្ចី ន ពួ ក ដរដមី ល្ ដៅ គ្សឡាញ់ រ ប់អានម្ុំ្ ស់... ប៉ាខ្នែដគ្កាយមកម្ុំែឹងថាពួក ដរមិនបន គ្សឡាញ់ រូ ប ម្ុំ ដ ោយដសាម ុះដទ្ ដរគ្សឡាញ់ ល្ យរបស់ ម្ុំ ដ គ្ចី ន ជាង។ មន ុំ នគ្បុសដសនហ៍ពក ួ ដយង ិ បនប៉ាោមនម្មា ី គ្សឡាញ់ ោនដហយ ី ខ្តងខ្តដធវី
សកមមភាពដផ្សសងៗដោយោមនដកាតខ្គ្កងខ្ភនក អ្នក ែនទ្សូ ម បីខ្តបនែិច។
រល្់ដពល្ដចញពីសាកល្វ ិទ្ាល្័យដរខ្តងោុំម្ុំដៅផ្សឹកសី ដហយ ី ចូ ល្ រ ុំ បរ... ដរៀងរល្់ រ គ្តីខ្ែល្ម្ុំដ ចញពីអ្ ដនែោ សិក ោា ន ម្ុំខ្តងខ្តដៅែល្់ ភពមួយដផ្សសងដទ្ៀតខ្ែល្គ្បុសដសនហ៍របស់ម្ុំជាអ្នកផ្សែល្់ឱ្យ... ម្ុំកាលយជា
ម្ុំ ទ សករដសន ហា ខ្ែល្ោម នគ្ពុំ ខ្ ែនដោុះដពញ ទ្ុំ ហ ឹង ។ ខាងសាលា ដែញម្ដុំ ចញមន ិ ឱ្យសានក់ដៅកនងអ្ដនែោសិក... ការសិកាគ្តូវគ្សុតចុះជា
ល្ុំោ ប់ គ្ បល្ងធាល ក់ ដ សទី រ គ្រប់ ម មវ ិជាជ ... រល្់ ន ថា ដ ៅរ ៍អាទ្ិ ត យ សងារ
របស់ ម្ុំ ខ្ តងខ្តោុំម្ុំ ឆល ង មកគ្ពខ្ែនឡាវនថដមតែ ឧ តែ រ ណងខាយ ជា និចច យូរៗដៅដទ្ីបែឹងថាដរជាភានក់ង្ហរល្ក់ថានឆ ុំ ូ ត ក ដគ្រឿងដញៀនគ្សវ ឹង
យ៉ាប, យ៉ាមា៉ាសអីដរដោុះ ឱ្យយវជនឡាវែនទ្ដទ្ៀត។ ម្ុំគ្តូវសងារបងខុំ
ឱ្យដសពដគ្រឿងដញៀនគ្សវ ឹងដនុះខ្ែរ។ ខ្តទ្ប ី ុំផ្សតសងាររបស់ម្ុំគ្តូវប៉ាូល្ី សបញ់ សមាល ប់ ដ ៅដពល្ល្ាតបស្តង្ហកបចប់ ដ គ្រឿងដញៀន... ម្ុំរ ស់ ដ ៅ មាន ក់ ឯ ងរហូ ត មាននែរូ ដ សន ហា ថមី. ..។ ការសិក ាគ្តូ វ បនបញ្ច ប់ ដ ោយ សាកល្វ ិទ្យល្័យបញ្ឈប់ការសក ិ ា...។ ជីវ ិតែ៏ខ្សនអ្ូអាប់ោមនទ្ស ិ ដៅ
របស់ោរែូ ី ចរូបម្ុំបនខាចត់គ្ោត់មកែល្់ដមឿងនថ ជួបនឹងបរសជាតិនថ មាន ក់ ដរដ្មុះកី ក ។ កីក គ្សឡាញ់ ម្ុំ ្ ស់ រ ហូ ត សនាថា ោុំម្ុំម ក 110
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជួ ប ឪព កមាែ យដរដៅគ្កុ ង ដទ្ព(បងកក) ខ្តទ្ី បុំ ផ្ស តដរយកម្ុំ ម ក ចញ្ ុំ ុះផ្លនឡយបខ្តង។ មិនយូរ ិ ខ ឹមល្ួចលាក់ដៅផ្សទុះជួល្មួយកខ្នលងមែស ប៉ាោមនដរយកម្ុំមកល្ក់ឱ្យហាងខារ៉ា អ្ូដម... រល្់រគ្តីដគ្កាយដពល្កុំែរ
ដភ្ៀវដហយ ី គ្តូវដភ្ៀវែឹកដៅដរងជាមួយយ៉ាងដវទ្ោ ដហយ ី មកែល្់ដពល្ ដនុះម្ុំមិន ែឹង ថាមលួនមានផ្សទកជុំងឺ ឬអ្ត់ ដោុះដទ្ ដគ្ោុះជាគ្សីរកសីល្ួច លាក់... យប់្រកគ្បក់បនកមែល្់ផ្សទុះដរសបាយចិតែ យប់្រក គ្បក់មន ុំ ាយម គ្តល្ប់ដៅគ្សុកកុំដណីត ិ បនគ្តូវដរោយដធវប ី ប។ ម្ព
វ ិញ ខ្តគ្តូវកក ី ាមទន់រហូត...ហ.ឺ ..!!!” ចមា៉ាយដុំ រៀបរប់ដរឿងរ៉ា វជីវ ិតែ៏
ខ្សនអ្និចចគ្ពមទុំងបង្ហាញសាលកសានកខ្ែល្កីកដធវីបបឱ្យរ ុំែួល្ដទ្ៀត ផ្សង។
“ឱ្យបងសូមដទស្ ា៎ ចមា៉ា... ខ្ែល្បងជីកឫសរល្់អ្តីតកាល្
របស់ បូ អ ន ដពល្ដនុះបងដមី ល្ ដៅឯងក៏ ោម នអ្វី ជា ប់ មួ ល នដទ្ៀតខ្ែរ... ដណីា យ! ល្មមបញ្ច ប់ ដ រឿងងរ៉ា វជីវ ិតែ៏ ជា ដុំ មមងងឹត ោមនចតហាម យរបស់ ឯងខ្តគ្តម ា៎ ... ឈប់គ្សដ្ុះគ្សដ្កដសាកសាែយដទ្ៀត ឹ ដនុះចុះ្
ដៅ បុំ ដ ភល ច ោដចល្ដៅ” រ ុំែួ ល្ ដល្ី ក ដហត ផ្សល្ដផ្សសងៗ មកគ្បដលាម
គ្បខ្ល្ងពនយល្់ ជី វ ិតែ៏ ដ ៅែ ររ ករបស់ ច មា៉ាឱ្ យរល្ត់ ដ ហ យ ី ចប់ ដ ផ្សែី ម ក
សាងជីវ ិតថមី។ ចមា៉ាដងីបភ័ស្តកែមូល្ពងគ្កដពីរបស់ោងដោយមានសក់ បុំងរយៗផ្សងដោុះដចញោចមួយៗ៖
“ខ្មនដហយ ី អ្នកបង ដភលង ី កាមដទ្ពដសនហ៍ ោបនរល្ត់ដៅខ្មន ខ្ត
ោដៅសល្់ដផ្សុះផ្សង់ធូល្ជា ី ប់ដពញដបុះែូង...”
“ែដុំ ជាសុះដសបយ ី បន ខ្តមន ិ អាចល្ប់សាលកសាមនបនដទ្... 111
ឡឹក ជំនោរ
របួស ែួង ចិតែោម នថាន ព ុំ ាបល្ខ្មន... ខ្តជុំ ងឺខ្ែល្មានដររសញ្ាខ្បប
ដនុះដៅមានដពល្ោលាជាឱ្សថទ្ិពវស គ្មាប់ ព ាបល្យ៉ាងសាកសិ ទ្ធិ ផ្សងខ្ែរ។ ពីនថាដនុះដៅចមា៉ាគ្តូវចប់ដផ្សែីមជីវ ិតថមី។ ដបីមិនយល្់ទស់ដទ្
បអូ នសាន ក់ ដ ៅជាមួ យ បងក៏ ប ន ល្មម រ ុំសាយទ្ កខ ប នសឹ ម រកការង្ហរថមី ដធវី” ចមា៉ាដគ្កាកដឡង ី ចប់នែរ ុំែួល្ដៅឱ្បដហយ ី ដោល្ដោយដសចកែី ដគ្តកអ្រ៖
“អ្នកបងរ ុំែួល្...!!! បអូនអ្ររណអ្នកបងខាលង ុំ ្ស់ចុំដោុះសោែន
ចិ តែ រ បស់ អ្ន កបង...ខ្តដពល្ដនុះម្ុំ ោម នអ្វី ជាប់ មួ ល នសូ ម បីមួ យ បតមួ យ សាែង” រ ុំែួល្ញញឹម៖
“មន ិ ថវដី ទ្! បងដៅមានគ្បក់កាសមលុះខ្ែរ។ បងមន ិ ខ្មនចត ិ ែដមមែល្់
ថានក់ដ ញ ី មនសសល្ង់ទ្ឹកដហយ ី មិនគ្សង់ដោុះដទ្។ សគ្មាកឱ្យគ្តជាក់ ចត ែ ន ិ ស ិ សម ឹ បងរកកាង្ហរឱ្យដធវ”ី
“អ្ររណអ្នកបងខាលង ុំ ្ស់! បអូននង ឹ មន ិ បុំដភលចរណែ៏នថលថាលដនុះដទ្” ............................ នថា ថមី ជី វ ិតថមី ដ ៅដល្ី ទ្ឹ ក ែី ខ្ ែល្ដោដពញដៅដោយការគ្ប្ុំង
គ្បខ្ជងគ្រប់ ខ្ បបយ៉ា ងរបស់ ម ន សសកន ងសងគ ម ដែី ម បីជី វ ភាព និ ង ការ ុំ ុះ ជាគ្បការមួយខ្ែដល្ដធវឱ្ គ្បកួតគ្បខ្ជងែដណែីមជ័យជន ី យមនសសមានមក
ពគ្ី រប់ទ្ិសគ្រប់តុំបន់ មន ិ ថាគ្បជាជនកនងគ្សុក ឬគ្បជាជនដធវីចុំ្ក
គ្សុ ក ដឡ យ ី ខ្តងខ្តគ្បមូ ល្ ផ្សែុំដ ៅទ្ីក ខ្នលង ខ្ែល្មានការរ កចដគ្ម ី ី ន និ ង មានការអ្ភវិ ឌឍន៍... ជាងមួយខ្មដហយ ី ខ្ែល្បបផដមឿងឡាវមានក់ដនុះមក 112
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
រស់ ដ ៅជាមួ យ រ ុំែួ ល្ ។ ពី មួ យ នថា ដ ៅមួ យ នថា ច មា៉ាខ្ សវ ង រកការង្ហរមិ ន
បនដសាុះ ដគ្ោុះដរជាជនជាតិ ឡា វអ្ដោែ គ្បដវសនែ ោម នអ្តែ សញ្ា ណ ដរងចគ្កដរងង្ហ៉ានមិនហានទ្ទ្ួល្ដធវីការ។ ដគ្កាយមកដរក៏ដៅដធវីជាអ្នក រត់តដៅហាងអាហារមួយកខ្នលងខ្កបរកខ្នលងដធវកា ី ររបស់រ ុំែួល្។ ដគ្កាយ
ដពល្ដចញពីកា រង្ហរពួក ដរខ្តងខ្តបដណែី រោន មកផ្សទុះ ។ រ ុំែួ ល្ និង ចមា៉ា គ្សឡាញ់ ោន ែូ ច បងបអូ នរួម ឧទ្រអ្ី ចឹ ង ដសចកែីស មរបស់ គ្ កមុំ ចុំ ណូ ល្
គ្សុ កទុំង ពីរ ដនុះ បនដធវីឱ្យជីវ ិតែ៏ ខ្សនអ្ូ អា ប់ ដសទីរ ខ្តរល្ត់ ដ ៅដហ ីយ
ដោុះគ្តល្ប់ជាគ្សស់បគ្ុំ ពងដឡង ី ជាល្ុំោប់។ ដពល្ដវលាបនពាបល្រ ុំ បួ ស ែួ ង ចិ តែ រ បស់ ច មា៉ាឱ្ យជាសុះដសបីយ បុំ ដ ភល ច អ្ស់ នូ វ ដរឿងរ៉ា វអ្តី ត កាល្ែ៏ដមមងងត ឹ របស់ោងបន។
“ចមា៉ា ឯងមាននឹ ក គ្សុ ក កុំ ដ ណី តមល ុះ ដទ្?” រ ុំែួ ល្ សួ រ ដៅចមា៉ា
ដោយសដងកតដ ញ ី ចមា៉ាគ្សស់គ្សាយ នង ិ មានគ្បក់សនសុំមលុះ... ចមា៉ា ង្ហកមកដមល្ ី មមបងគ្សែ ី ូចជាដងឿងឆាល្់បនែច ិ ក៏តប៖
“នក ឹ ...ដចុះខ្តនក ឹ ដហយ ី បង ខ្តដគ្ចីនឆ្វនដុំ ហយ ី ខ្ែល្បអូនចកដចល្
គ្សុ ក កុំ ដ ណី តដោុះ មិ ន ែឹ ង ថាដពល្ដនុះឪព កមាែ យបងបអូ ន រស់ ដ ៅទ្ី ្ដទ្” ចុំដោុះសុំណួ ររដនុះដធវីឱ្យចមា៉ាត បដៅមាចស់សុំណួររទុំងទ្ឹក ខ្ភនករល្ង ី រដលាង។
“បនដហយ ុំ ្ស់ខ្ត ី ... ចុំដោុះបងវ ិញបងនឹកមីង និងបអូនៗខាលង
បងជាប់ កិ ចច ស នាការង្ហរ និ ង បនែ កា រសិ ក ា... ច ងឆ្វន ដុំ នុះដគ្កាយពី ទ្ទ្ួ ល្ សញ្ា បគ្តដហ ីយ បងនឹ ង គ្តល្ប់ ដ ៅគ្សុ ក កុំ ដ ណី តបងនឹង យក
ចុំដណុះែឹងខ្ែល្បងមានដៅអ្ភិវឌឍន៍មាតភូ មិដយង ី ឱ្យបនរកចដគ្ម ី ីន 113
ឡឹក ជំនោរ
ែូ ច គ្សុ ក ដទ្សដរអ្ី ចឹ ង ។ អ្ូ ន ដមី ល្៍ ច ុះ! គ្បជារស្តសែ គ្ បដទ្សដរមាន
ចុំដ ណុះែឹង ដគ្ៅគ្ជុះ្ស់ ដរមានដរងចគ្កដរងង្ហ៉ា នគ្រប់ ដ មតែ ដរ អាចផ្សល្ិត របស់ ដគ្បីគ្ បស់ប នមលួនឯងមិនទ្ិញ ពីប រដទ្សែូ ច គ្សុ ក យ ដយង ី ដទ្”
“ខ្មនដហយ ី បង... ាមម្ុំែឹងទ្ុំនញ ិ ខ្ែល្ោុំចូល្គ្បដទ្សម្ុំសពវនថា
ដនុះដសទី រ ខ្តទុំង អ្ស់ ជា ទ្ុំ និញ របស់ នថ និង ចិន ដហ ីយ ពួក ជនចុំនូ ល្ គ្សុ ក ទុំង ដោុះក៏ ស ទ្ធ ខ្ តដៅខ្កដរងចគ្កឧសាហកមម ដ ៅគ្សុ ក ដយ ីង ដទ្ៀតផ្សង។ ដហតអ្វប ី នជាគ្បជាពល្រែាគ្បដទ្សដយង ី រត ិ មន ិ ែល្់ចដុំ ោុះ បញ្ាដនុះ! ទ្កឱ្យបរដទ្សមកជាន់ក នង ិ ជាមាចស់ដល្គ្ី បជាពល្រែាដយង ី ខ្បបដនុះ”
“ដរឿងដនុះមន ិ ខ្មនខ្តបអូនដទ្ខ្ែល្រិតែល្់ដោុះ ដៅមានពល្រែាជា
ដគ្ចីន ដទ្ៀតខ្ែល្រិ ត ពី ប ញ្ាដនុះែូ ច ពួ ក ដយ ីង ខ្តពួ ក ោត់ ប នខ្តរិ ត
ដចល្ែូ ច ជាពួ ក ដយ ីង អ្ី ចឹ ង ” រូ ពិ ភា កាទុំង ពី រ គ្តូ វ ទ្ ចង៉ា ក់ ដ ៅដពល្ ខ្ែល្មានសុំដឡងដោុះទវរ ដហយ ី សួរសុំណួររជាភាសានថ៖
“រ ុំែួល្... យូបននម៉ាមៈ?” រ ុំែួល្ដគ្កាកដឡង ី ដៅដបក ី ទវរ
“អ្ូ ! អ្នក បងមលិុះ ... ចូ ល្ មកកនងសិ ន អ្នក បង” រ ុំែួ ល្ អ្ដញ្ជ ី ញ ដភ្ៀ វ
ចូ ល្ ផ្សទ ុះ ។ មលិ ុះ ជា ោ រ ជ ី ន ជា តិ ន ថ ខ្ ែ ល្ ជា តុំ ្ ង រ ប ស់ គ្ កុ ម ហ ន
ការង្ហរ ោងជាោរមា ី ន ក់ខ្ែល្រូសរយរក់ទក់ជួយយកអាសាររ ុំែួល្រហូត
ុំ ឹ ងល្អ មកែូចជារកសាលាឱ្យរ ុំែួល្ដរៀនជាដែីម។ នថាដនុះោងមកផ្សែល្់ែណ ឱ្យរ ុំែួល្បនសបាយចត ែ ិ ៖
ុំ ឹ ងល្អែល្់ឯង...” រ ុំែួល្ដបក “រ ុំែួល្ម្ម ុំ កនថាដនុះចង់ជគ្មាបែណ ី 114
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ខ្ភនកធុំដងឿងឆាល្់៖ “មានដរឿងអ្វអ្ ន បង?” មលុះិ ញញឹមគ្សាល្៖ ី ក
“ជួ យដគ្តកអ្រផ្សង្! ខាងគ្កុ ម ហ នបនយល្់ គ្ ពមបញ្ច ប់ កិ ចច
សនាការង្ហររបស់ឯងកនងបីខ្មដគ្កាយដនុះ ដរល្ប់៥ខ្មដចល្” រ ុំែួល្ សទុះដៅឱ្បមលុះិ ដហយ ី ង្ហកមកឱ្បចមា៉ា៖
“អ្ររ ណ អ្ន ក បងខាល ង ុំ ្ស់ . .. ចមា៉ាពួក ដយ ីង បនគ្តល្ប់ ដ ៅ
គ្សុកកុំដណីតវ ិញដហយ ី ”
ដគ្កាយពី ប នទ្ទ្ួ ល្ ែុំ ណឹ ងល្អខ្ បបដនុះមក... រ ុំែួ ល្ និ ង ចមា៉ា
ពាយមរកការង្ហរដធវប ី ខ្នថមដផ្សសងដទ្ៀតដែីមបស ី នសុំគ្បក់គ្តល្ប់ដៅគ្សុក
កុំដណីត។ ជីវ ិតរបស់បបផទុំងពីរទ្ងដនុះ មានសដនសម ី ជីវ ិតជាល្ុំោប់ពី មួយដៅមួយនថាដល្ទ្ ី ក ឹ ែីគ្បដទ្សទ្ព ី រី ។
រគ្តម ួ ដៅាមែងផ្សលូវពក ី យ ី ខ្នលងដធវកា ី រមកផ្សទុះជួល្ រ ុំែួល្នង ិ ចមា៉ា
បនជួ បនិ ងោរ រងដគ្ោុះមា ន ក់ មួ ល នគ្បណរបស់ ោងដជាកជាុំដ ៅដោយ ី ដលាហត ិ ែួល្សនលប់មន ិ ែឹងសាមរតដី ៅដល្ច ី ដិ ញ្ច ីមផ្សលូវ។ ដ ញ ី ភាលមោង គ្កមទ ុំ ង ុំ ពរី ក៏ដៅាក់សីជូនជនរងដគ្ោុះដៅមនទីរដពទ្យ។ ដៅកនងមនទីរ
ពាបល្គ្រូដពទ្យបន ផ្សែល្់ព័ត៌មានែល្់រ ុំែួល្នូ វករណី ជុំងឺរបស់អ្នក ុំ ថា ជង ឺ ៖
“សូ មដទសអ្នកោងទុំងពីរ គ្តូវជាអ្វីនឹងជនរងដគ្ោុះ?” គ្រូដពទ្យ
សួរដៅរ ុំែួល្ដគ្ោុះចង់ែង ឹ ការពត ិ នង ិ គ្បវតែរិ បស់ជនរងដគ្ោុះ
“ចសា៎ !
ដលាកគ្រូ ោងម្ុំទង ុំ ពរី គ្ោន់ខ្តជាអ្នកយកអាសាជនរងដគ្ោុះប៉ាដ្ណុះ ដហយ ី ម្ដុំ ៅមន ិ ែឹងថាោងមានទ្ល្ ី ដុំ ៅពត ិ គ្បកែឯ្ដៅដឡយ ី ដទ្” 115
ឡឹក ជំនោរ
គ្រូដពទ្យងក់កាល្៖ “ល្អដ ហ ីយ សូ មអ្ន កោងជួ យសហការជាមួ យពួ កដយ ីងផ្សង្ ា៎ !”
រ ុំែួល្ដបក ី ខ្ភនកធុំៗដោយភាពដងឿងឆាល្់៖
“ោងមានដរឿងអ្វីដ លាកគ្រូ?” ដលាកគ្រូ ដ ពទ្យនិយយតិច ៗគ្បប់
រ ុំែួល្នង ិ ចមា៉ា៖
“ដកមងគ្សីោមនអ្តែសញ្ាណមានក់ដនុះ...មានជុំងឺផ្សូ លវចិតែយ៉ាងធាន់ធារ
ដហយ ី មា៉ាងដទ្ៀតោងគ្តូវគ្ោុំគ្ោអ្វយៈដភទ្ជាែុំណុំ គ្បខ្ហល្ជាគ្តូវដរ
ចប់រ ុំដលាភដទ្ៀតផ្សង។ ចុំដោុះអ្តែសញ្ាណរបស់ោងមនទីរដពទ្យសហ
ការជាមួយតគ្មួតអ្ដោែគ្បដវសនែដែីមបដី សប ី សួរបនែ...” ដលាកគ្រូដពទ្យ នយ ិ យចប់ក៏លាអ្នកទុំងពរី ដចញដៅ រ ុំែួល្អ្ងគយរត ិ ខ្តមានក់៖
“ច ុះដហត អ្វីប នជាស្តសែីដ ភទ្សម័ យ ដនុះធាល ក់ ជា ជនខ្ែល្ង្ហយរង
ដគ្ោុះដគ្ចន ូ ម្ុំ មកជួបចមា៉ា ឥឡូវរួចពច ី ខ្បបដនុះ... ផ្សតពរី ប ី មា៉ាមកែល្់ ោរមា ី ន ក់ដនុះដទ្ៀត...!!! ដហតអ្វប ី នជាសងគមឥឡូវមន ិ រត ិ ែល្់ដរឿងដនុះ
ផ្សង! ស្តសែីមានសិទ្ធិ មានអ្ុំ្ច មានដសរ ភាពែូ ច បរស! ច ុះដហត អ្វី ី បនជាគ្បដទ្សខ្ែល្កុំព ងអ្ភិវ ឌឍមិនបនយកចិតែទ្កោក់ែ ល្់ប ញ្ា
ដនុះបនែិ ច ដសាុះអ្ី ចឹ ង ! ឬមួ យ ល្ទ្ធិ គ្ បជាធិ ប ដតយយ ការដោរពសិ ទ្ធិ មនសសដៅកនងគ្បដទ្សទុំងដនុះមានខ្តដ្មុះ? ស្តសែី និងកមារទ្ទ្ួល្រង
នូវការដធវីទ្កខបកដមនញ ដហយ ី កាលយជាកាកសុំណល្់របស់សងគមដៅវ ិញ
... ដៅឯ្ដៅោកយថាៈ “ក មារជាទ្ុំោ ង ុំ សនង ឫសសី ស្តសែីជា មាានន ពភ ិ ពដលាកដោុះ!”
116
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ោររងដគ្ោុះខ្ែល្កុំ ពងដែកសនូកសនឹង ោមនសាច់ញាតប ី ិ ងបអូន រួរ
ឱ្យអាណិ តដោុះ ោងដ្មុះ ហ័ រ ខ្ស ន... ោងជាកូ ន កសិក រែ៏ ល្ុំប ក ដវទ្ោដៅដមតែហាដទ្ៀង គ្បដទ្សដវៀត្ម។ ដគ្ោុះខ្តជីវភាពមវុះខាត
បងបអូនដគ្ចន ី ដៅកនងបនទកគ្រួសារ ដហយ ី ោងជាកូនចបងកនងគ្រួសារផ្សង ដោុះោងគ្តូ វខ្រកអ្ខ្គ្មកជាប់ សាមដែីមបច ី ិញ្ចឹ ម បងបអូន។ ហ័ រ ខ្សន មិន បនចូ ល្ សាលាដរៀនទ្ទ្ួល្ ការអ្ប់ រ ុំែូ ច ដកមង ែនទ្ដទ្ៀតដទ្ ោងយកអ្ ខ្គ្មអ្ោ ី ៉ា ន់ជាមត ិ ដែ ែីរតគ្តុកាមចដិ ញ្ច ីមថនល្់។ ដគ្កាយដពល្មានការហាម
ឃ្លត់ មិន ឱ្យល្ក់ ែូ រ ាមចិ ដ ញ្ច ី ម ផ្សលូ វមក អាជី ព ខ្ែល្ល្មម បនគ្ោន់ រ ក អ្ងករគ្ចកឆ្វនរុំ បស់ោងគ្តូវបនបញ្ច ប់ខ្ែរ។
ល្មមោងដពញគ្កមុំអាយបន១៦ឆ្វន ុំ មាែយោងបនយកោងមក ល្ក់ឱ្យហាងគ្សីដសាភិនីមួយកខ្នលងដៅគ្កុងហាណូយ។ ដគ្កាយដពល្ កឡាបែ៏គ្សស់គ្តូវបនរុះដរយមក ហ័ រខ្សន គ្តូវបនដៅខ្កហាងល្ក់
បនែមកឱ្យហាងនររងដៅាមដមតែដផ្សសងៗកនងគ្បដទ្សដវៀត្ម។ មក ែល្់ចងឆ្វន២ ុំ ០០៦ ហ័រខ្សន គ្តូវបនពគ្ង្ហត់មករស់ដៅគ្សុកខ្មមរ ាម
រយៈទ្ូកដនសាទ្មួយចូ ល្មកដនសាទ្មសចាប់ដៅគ្សុខ្មមរ។ ដៅដពល្
ដោុះមិន ខ្មនមានខ្ត ហ័ រ ខ្ស នដទ្ខ្ែល្គ្តូ វ បនរត់ ម កគ្ចកដកានដៅ គ្សុកខ្មមរ ដៅមានស្តសែីនិងកមារជាតិដវៀត្មជាដគ្ចីនមឺនោក់ដទ្ៀត
ខ្ែល្បងខុំចិតែដធវីអ្ដោែគ្បដវសនែម កគ្សុកខ្មមរ ។ ពួកដរដៅាមទ្ូ ក រស់
ដៅដល្ីទ្ឹក បុំព ល្បរ សា ិ ថ ន បុំផ្លល ញធនធានធមមជា តិខ្មមរ យូ រ ៗក៏ ដ ឡ ីង
ដោករួចគ្បកបរបររកសដី ផ្សសង ដសទរី ខ្តដពញរជធាន។ ី ចុំខ្ណកគ្សដី ពញ គ្កមុំដបីកហាងល្ក់មួ លនល្ួចលាក់គ្ោន់ចិញ្ចឹមជីវ ិត។ ហ័ រដសនរស់ដៅផ្សទុះ 117
ឡឹក ជំនោរ
បនមួយដៅមែុំសង ទឹ ជ័យ ដគ្កាយដពល្ខ្ែល្តុំបន់សទឹងជ័យគ្តូវបនរុះដរ ី ដោុះ ពួកដរក៏ បូ ែរមកជួល្ផ្សទុះ ជួរ ដៅាមែងវ ិថីធុំៗ ក្ ែ ល្រជធានី ភនុំដពញ ដហយ ី ដបីកហាងខ្បបសាាត់ៗបនលុំជាផ្សទុះសុំ្ក់ ឬដគ្កាមសាលក
ខារ៉ា អ្ូដមជាដែីម។ ដៅកនងផ្សទុះសុំ្ក់របស់ពក ួ ដរមានគ្រប់សកមមភាព ទុំង អ្ស់ ដសពដគ្រឿងដញៀនគ្សវ ឹង, ល្ក់ -ទ្ិ ញ ថាន ុំដ ញៀន និ ង អ្ុំ ដ ពី អ្ោចរជាដែីម ។ល្។
អ្ុំ ដ ពី អ្ ោចរជួ ញ ែូ រ មន សសគ្តូ វ បនធាល ក់ ម កដល្ី ហ័ រខ្ស នមែ ង
ដទ្ៀត។ ោងគ្តូ វ ដមមយល្់ ដ បកយកមល្ក់ ឱ្ យកប៉ាល្់ ដ នសាទ្មួ យ ដៅ ឈូ ង សម ទ្ទ នថ។ ការង្ហរែ៏ ធាន់ ធារ ដធវីឱ្ យោងគ្សុ ត កមាល ង ុំ ច ុះជាល្ុំោ ប់
ប៉ាខ្នែពួក ដៅខ្កចក់ ដគ្រឿងដញៀនដធវីឱ្យោងមានកមាលង ុំ ដធវីការបនែរហូ ត
គ្តូវកមមករដនសាទ្ចប់រ ុំដលាភយ៉ាងដវទ្ោដទ្ៀតផ្សង។ ហ័ រខ្សនគ្តូវរត់ ដឡ ង ី ដោកមកែល្់ គ្ កុ ង ដទ្ពជាមួយ កមមក រនថមាន ក់ ទ្ី បុំផ្ស តោងគ្តូ វ ដរ យកមកល្ក់មែងដទ្ៀត ឱ្យរងគសាល្មួយដៅគ្កុងដទ្ពដនុះ។ ជីវ ិតែ៏ល្ីង វ
ជូ រ ចត់ រ បស់ ហូ ខ្ ស នគ្តូ វ មកឈប់ ដ សា ៀមកន ងមនទី រ ពាបល្ក្ ែ ល្ទ្ី គ្កុងទ្ុំដនប ី ដនុះ។
“ដអ្ា! អ្នក បង ោងែឹង មលួនដហ យ ី ...” រ ុំែួល្ ដគ្កាកដៅចប់ នែអ្នក
ុំ ថ ជង ន ៗ៖ ឺ ម
“បអូនគ្សែ ឹ មលួនដហយ ី ង ី ខ្មនដទ្?” ស្តសែរី ងដគ្ោុះសួរែូចមមម ី ដមល្ ី ៍៖
“អ្ន ក បងដពល្ដនុះម្ុំ ដ ៅទ្ី ្ ?” ចមា៉ាអ្ ខ្ងអ ល្ នែអ្ន ក ជុំ ងឺ គ្ សា
ល្ៗ រួចតប៖
“ដនុះជាមនទរី ដពទ្យ... អ្នកោងែួល្សនលប់ដៅាមផ្សលូវពួកដ ញ ី ម្ុំ 118
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
យកមកមនទរី ដពទ្យដនុះ” ស្តសែរី ងដគ្ោុះតបជាមួយទ្ក ឹ ខ្ភនកដជាកជាុំ៖
“អ្ររ ណអ្នក ទុំងពីរ ខាលង ុំ ្ស់... ដបីកុំខ្តបនអ្នកបងទុំងពីរ
ដោុះមន ិ ែឹងជាយ៉ាងដម៉ាចដទ្ដមល្ ី ដៅ!”
“មន អ ម ុះអ្វខ្ី ែរ?” ិ អ្ដី ទ្! សូមដទសដតប ី ូ នដ្
“ម្ុំដ្មុះ ហ័ រខ្ស ន ជាជនជាតិដវៀត្ម” រ ុំែួល្និយយដ្មុះ
ដនុះមែងដទ្ៀត
“ហ័រ...ខ្សន...ហ័រខ្សន... ដ្មុះដនុះពប ិ កដៅបនែច ិ ខ្គ្បជាភានថ
ែូចដមែចខ្ែរ?” ហ័រខ្សននក ឹ រត ិ បនែច ិ ៖
“ខ្គ្បជាភាសនថថា ែកបូ ឬ បទ្ម” រ ុំែួល្ញញឹមតច ិ ៗ
“ែូ ដ ចន ុះ ដែី ម បីកុំ ឱ្ យពិ ប កដៅ ពួ ក បងដៅអ្ូ ន ឯងថា បទ្ មៗ ក៏
បនខ្មនដទ្” ហ័រខ្សនញញឹមតូច៖
“អ្ច ី ង ឹ ក៏បន... ពដី រុះ្ស់ដហែដី ្មុះបទ្ម...អ្ូយ...!” អាការៈ
ុំ ក ជង ឺ ដគ្មក ី ចមា៉ាដផ្សែកបទ្មឱ្យដរងដៅវ ិញ៖
“ដរងដៅយកកមាលង ុំ ្! ឯងមិនទន់បនគ្សួល្ដទ្ដរងចុះបង
មន ិ រ ុំខានដទ្ៀតដទ្”
“កុំគ្ពួយ្! បងនង ឹ ជួយឯង ពួកបងទុំងពរី ក៏ជាជនអ្ដោែគ្បដវ
សនែខ្ែរ... ដនុះចមា៉ា ជាជនជាតិឡាវ ចុំខ្ណកបងដ្មុះរ ុំែួល្ បងជា
ជនជាតិខ្មមរមកដធវីការដៅទ្ីដនុះជិតគ្បុំឆ្វនដុំ ហយ ី ” បទ្មរ ុំដភីប ខ្ភនកគ្សី ដបក ី ធុំ ដហយ ី បងកប់នូវសាមមញញឹមតូចមួយ៖
“ោជាការនចែនយមួ យ ខ្ែល្ម្ុំ ប នមកជួ ប ពួ ក បងៗដៅទ្ី ដ នុះ។
ដទ្វាពត ិ ជាមានខ្ភនកខ្មន។ តដៅមមបអូនចាស់ជាមន ិ កុំគ្ោែូចមន 119
ឡឹក ជំនោរ
ដទ្ៀតដទ្” “មន ិ អ្ដី ទ្... ពួកដយង ី ជាអ្នកចុំ្កគ្សុកែូចោនគ្តូវខ្តជួយោន...
ដរងដៅ្! បងដៅដធវប ី បរមកឱ្យញាុំ”
ដគ្កាមការដសី ប សួ រ របស់ ត គ្មួ ត អ្ដោែ គ្បដវសនែ ន ថ ហ័ រ ខ្ស នគ្តូ វ
សាថ នទ្ូ ត ដវៀត្មគ្បចុំដ ៅរជា្ចគ្កនថទ្ទ្ួ ល្ និ ង បញ្ជូ នដៅ គ្សុ ក កុំ ដ ណី តវ ិញ។ ចុំ ខ្ណកចមា៉ាក៏ ប នគ្តល្ប់ ដ ៅមាត គ្បដទ្សវ ិញ
ាមបុំ ណ ងរបស់ ោ ង។ ោងគ្តល្ប់ ដ ៅគ្សុ ក កុំ ដ ណី តឯស វណណ ដ មតែ គ្បដទ្សឡាវ។ ជីវ ិតែ៏ដគ្ោតគ្ោតរបស់ចមា៉ានង ិ បទ្មបនគ្សាកគ្សានែ
មានជីវភាព នង ល .ឺ .. ិ មមរបរមួយពត ិ គ្បែក។ អ្កសល្ចមា៉ាធាលក់មួ នឈ
ដគ្កាយដពល្ពន ិ ត ិ យ ល្ទ្ធផ្សល្ដ ញ ី ថាោងមានផ្សទកដមដររដអ្ែស៍ ោង បនគ្កុមការង្ហរទ្ប់សាកត់ ជុំងឺដអ្ែស៍ ពាបល្ដោយថានព ុំ នារអាយ។
ឥឡូវោងមានរងមាុំ ធមមាែូចមនសសទ្ូដៅ ដហយ ឹ ី ោងទ្ទ្ួល្ភារកច ិ ចថមី
មួយដទ្ៀត ជាគ្រូបដង្ហគល្ច ុះអ្ប់រ ុំស មភាព ដររឆលង ាមរយៈដភទ្។ឱ្យ យវវជនឡាវគ្បចុំដៅសវណណដមតែ នង ែ ល្គ្បដទ្សឡាវ។ ិ ភូមភា ិ រក្
រ ុំែួល្ បបផខ្មមរមកែល្់ដពល្ដនុះក៏បនបញ្ច ប់កច ច នាការង្ហរដៅ ិ ស
គ្បដទ្សនថដហយ ី ខ្ែរ។ សស្តង្ហគមជីវ ិតរបស់ោងខ្ែល្មុំតសូ នង ិ ចុំ្យ ដពល្ដៅបរដទ្ស៥ឆ្វន ដុំ ោុះ រឺ ោ ងបនបុំ ដ ពញបុំ ណ ងយ៉ា ងធុំ ដ ធង មួយ ោងបនបញ្ច ប់ កា រសិក ាដោយដជារជ័ យ ... ដពល្ដនុះោងជា អ្នកសម័គ្រចត ែ យអ្ងគការមាារតនៈដៅកមាជា។ ិ ឱ្
បបផ អ្ភ័ពវ ទុំង បីទ្ង ដៅដពល្ដនុះកាល យជាមរគដទ្សក៍ ែ៏ គ្បដសីរ
ខ្ែល្ខ្សែ ង ឱ្យដ
ដ ចញពី រ ីញ ការតសូ ែ៏ ដ ៅែ ររ ករបស់ ស្ត សែី ដរ បគ្មាស់ ី 120
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដត ែ អ្វចីរ ខ្ែល្សងគ ម របស់ ពួ ក ដរមិ ន ឱ្យតនមល ។ មា៉ាង ដទ្ៀតជាសារ
មួយខ្ែល្បង្ហាញពសា ី មរគភា ី ពរបស់ជាតស្តិ សែដី ៅកនងភូមភា ិ រឥណូ ឌ ចន ិ ក៏ ែូ ច ជាស្តសែីខ្មមរ និង ស្តសែីទ ង ុំ ឡាយដៅដល្ីពិភពដលាក ឱ្យទ្ទ្ួល្ សាគ ល្់ ដល្ក ធិ អ្នកែឹោ.ុំ ..៕ ី កមាស់ខ្យនឌ័រនង ិ ទមទរសទ្ ិ ជា
ដវៀងចនទន៍ ២៥ ធនូ ២០០៨ ដោយ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
121
ឡឹក ជំនោរ
នបេះដូងស “ដញាម... ដញាម! កន ុំ យ ិ យអ្ញ្ច ឹងអ្ី សាែប់មន ិ ពដី រុះដទ្!”
សុំនួនពទ្ធែីការបស់គ្ពុះសងឃប៉ាោមនមា៉ាត់ចងដគ្កាយលាយល្ុំនឹង
សុំដឡងរថខ្ែល្កុំពងគ្បដជៀតសុំដៅចូ ល្ ទ្ីគ្កុង និងមួយចរចរយ៉ាង កកសទុះខ្ណន្ប់ដោុះ ដធវឱ្ ុំ ប់អារមមណ៍ ដហយ ី យម្ច ី ក៏បនថយសុំដឡង ជខ្ជករបស់មម ្ុំ កសាែប់ដលាក។
ប រសឡាវមាន ក់ ស មប រដមម សក់ រ ួ ញ កុំ ព ងខ្តនិ យ យអ្វី ក៏ មិ ន ែឹ ង
កាយវ ិការបស់ោត់សខ្មែងនូវភាពទស់ខ្ភនកដៅដល្អ្ វី យ ួ ខ្ែល្មន ី ម ិ អាច
សាម នគ្តូ វ ភាល មៗ។ ម្ុំ ព ាយមសាែ ប់ មែ ង ដទ្ៀត ដហ ីយ ញញឹ ម ោក់ ោ ត់ ដោយរិត កន ងចិតែ ថា ោត់ កុំ ព ងខ្តនិយ យពី ម ន សសខ្ែល្អ្ងគ យជាប់
ជញ្ជង ុំ ឡាន។ សាែប់ចុះសាែប់ដឡង ី ព ដទធដអ្ីយ! ោត់កុំពងខ្តនិយយពី ម្។ ុំ
- មិន អ្ីដ ទ្គ្ពុះអ្ងគ មាន ក់ ហ នឹង ដបីមិន ដវៀត្ម ក៏ ខ្មមរ ខ្ែរ... ោត់
មន ិ យល្់ថា ដយង ី នយ ិ យអ្វដី ទ្។
ោត់បដញ្ច ញកាយវ ិការែូចជាដៅកនងររថតូចដោុះមានខ្តោត់មានក់
ុំ ូងរត អ្ច ី ង ឹ ។ ែប ិ ថា ោត់មន ិ នយ ិ យអ្វដី គ្ចន ី ដទ្ ប៉ាខ្នែម្ុំដ
ញ ី គ្ពុះសងឃ
ទុំង ពី រ គ្ពុះអ្ងគ ដលាកបនយល្់ ច ាស់ នូ វ រ ណធម៌ រ បស់ ម ន សសជា 122
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ពនលឹក ។ គ្ពុះអ្ងគព ាយមហាមឃ្លត់ ោ ត់ ដ ោយគ្បការដផ្សសងៗ ែូ ច ជា ពនយល្់ពប ី បបណយរណដទសជាដែីម។ អ្វខ្ី ែល្បរសមានក់ដោុះដៅខ្ត
និយយដោុះរឺោត់តមាត់នូវអ្វីខ្ែល្ដលាកបនោក់ឱ្ោទ្ គ្ពុះអ្ងគបន បែូរោកយដៅបរសដោុះ ពដី ញាមមកជាបងគ្បុសវ ិញ។
- បងគ្បុស... បងគ្បុស...! ល្មមឈប់បនដហយ ី មន ិ ល្អដទ្ ដទុះបី
ដរមន ិ អាចសាែប់ភាសាដយង ី បន
ោត់ ក៏ ជា មន សសែូ ច ជាដយ ី ង ខ្ែរ ោត់ ជា នរជនមាន ក់ ខ្ ែល្ជា
មាច ស់ ខ្ផ្សនែី ែូ ច បងគ្បុ ស និ ង គ្បជាទ្ួ ដ ៅខ្ែរ បងអាណិ តោត់ ផ្ស ង... បងែឹ ង ដទ្ថា ជានជាតិ ដ យ ីង ជាតិ ខ្ ែល្សលូ តបូ ត រួ រ ដោរពគ្សឡាញ់ ដហតអ្វប ី នជាបងមសដរខ្បបដនុះ...។
ខ្ណោុំច ប់ ដ តជរ ណមួ យ អ្ងគ ដ ទ្ៀខ្ែល្កុំ ព ងរង់ ដ ៅខ្កបរក៏ យ ក
គ្ពហតថដៅដកុះដតជរណខ្ែល្ដទ្ប ី ចប់ដោយភាពភា្ក់ ី នង ឹ មានពទ្ធែកា ដផ្សអល្ ី ៖
- ដលាកបង ដលាកបង... កូ ្ែូ ច ជាធាល ប់ ដ
ីញ បងគ្បុស មាន ក់
ដនុះដៅគ្តង់្មែងដលាកបង ប៉ាខ្នែនក ឹ មន ិ ដ ញ ី ដសាុះ។
គ្ពុះអ្ងគក៏ចប់ដផ្សែម ី ដធវែ ី ូចជាឆាល្់ រត ិ កនងគ្ពុះទ្័យបនែច ិ ដទ្ប ី ដលាក
នក ឹ អ្វម ី ា៉ាងដចញមក៖
- ខ្មន ខ្មនដហយ ី ! បងគ្បុសដនុះដហយ ី ខ្ែល្ធាលប់ដធវីជាោរមិន កនង
សិកាខ សាលាមួយ សែី ពី សាន នែអ្មតៈសី បូ រ ៈផ្ល អ្ន ក និ ព នធ ប រគ ល្ សុំ ខា ន់ របស់យូដណសកូដោុះអ្។ ី
- ខ្មនដហយ ី ដលាកបង ោត់ដទ្ប ី ខ្តចប់ពម ី ហាវ ិទ្ាល្័យអ្កសរសា 123
ឡឹក ជំនោរ
ស្តសែឆ្វន ដុំ ៅមិ ញ ដនុះឯង... ព ដទធ ដហអយ សាល ប់ ដ ហ យ ី ី ដបីោ ត់ សាែ ប់ ប ន ទុំងអ្ស់ដោុះោត់នង ែ ន ឹ អ្ន់ចត ិ ម ិ ដសទរី ដទ្ ដៅដពល្ខ្ែល្ោត់បនឮជន ជាតដិ យង ី នយ ិ យមន ិ ល្អពោ ី ត់ខ្បបដនុះ។
ម្ុំ យ ល្់ នូ វ អ្វី ខ្ ែល្គ្ពុះសងឃទុំង ពី រ អ្ងគ ប នមានព ទ្ធ ែី កា យ៉ា ង
គ្បកែ ដលាកជាអ្នកបួសដរៀន ដលាកគ្បកែជាទ្កមនសសទុំង អ្ស់កនង
ផ្សលូវសទ្ទិែាិនិយម។ គ្ពុះពដទធោទ្បនតគ្មង់បរគល្អ្នកបួសដរៀនឱ្យសាង
ខ្ត អ្វី ៗ ខ្ែល្ជារ ណ ធ ម៌ ជាអ្ុំ ដ ពី ល្ អ ខ្ តប៉ា ដ្ណ ុះ ។ ម្ុំ រិ ត កន ងចិ តែ
“គ្បខ្ហល្ជាគ្ពុះអ្ងគអាចខ្កបរសឡាវមានក់ដោុះបនជាមិនខាន។” ម្ុំ ាុំងចត ែ ខ្ជកតតច ែ រមី បស់មប ្ុំ នែ ដោយដរៀបរប់គ្បប់ោង ិ ជ ិ ៗជាមួយមត ិ ថ នូវការកសាងសមទ្ ធិ ល្ដផ្សសងៗោោ ខ្ែល្រោាភិបល្ឡាវកុំពងខ្តដែីរ ិ ផ្ស
ដៅម មែូ ច ជា អ្ោរមា ស់ ៗ សុំ ណ ង់ សា ធារណៈ សារមនទី រ ជាដែី ម ។
សភាពរបស់ោងហាក់ែូចជាមនសសខ្ែល្កុំពងរស់ដហយ ី មានខ្តខ្ភនក
សមលឹង ដមីល្ អ្វីៗ ខ្តប៉ា ដ្ណ ុះ ដគ្ោុះភាសាខ្ែល្អ្នក ជុំវ ិញមលួនរបស់ ោ ង និ យ យដៅដពល្ដោុះ ជាភាសាមួ យ ខ្ែល្ោងមិ ន អាចដឆលី យ ឆល ង ឬ
ទ្ុំ ោ ក់ ទ្ុំ ន ងបនជាមួ យ ពួ ក ដរ។ ខ្កវខ្ភន ក ែ៏ គ្ សទ្ន់ គ្ សស់ ថាល ភលឺ ម ត ចញ្ ិ ច ច ែូ ចដពគ្ជដទ្ីបនង ឹ នចន សមនឹងដរមចិដញ្ច ី មរងែងធនូព័ណ៌សាលប កនលង់ យូ រ ៗញញឹ ម មែងជាកាយវ ិការែ៏គ្ សទ្ន់រ បស់ ោង។ ម្ុំព ាយម
មិ ន ដចញដយបល្់ អ្វី ដ គ្ៅពី ដ រៀបរប់ ឱ្ យោងសាែ ប់ ។ ប៉ា ខ្នែ ោ ងក៏ ដ ៅ សងស ័យនង ឹ ខ្មសខ្ភនករបស់ម្ុំ ខ្ែល្រខ្មងខ្តងសមលង ឹ ដៅរកគ្ពុះសងឃទុំង ពរី អ្ងគ នង ិ បរសមានក់ដោុះ។
- ដរមន ិ ដៅដមមុះអ្ដី ទ្គ្ពុះអ្ងគ មមោត់មានោសោមកដរៀនគ្សុក 124
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ដយង ី អ្!ី មមដមល្ ី មន ិ បន ដកត ី មនដឡង ី ដមមដពញមមអ្ស់ដហយ ី ... ម្ុំ កូ្សងស ័យខ្តដោចស់គ្តូវដមមមចដី ទ្គ្ពុះអ្ងគដអ្យ ី ដបម ី សោនដម នង ិ ែីែូចដនុះដោុះ។
- មន ិ ខ្មនអ្ច ី ង ឹ ដទ្បងគ្បុស បងគ្បុសរត ិ ដមល្ ី មែងដទ្ៀតដៅ ោត់
មិ ន ខ្មនជាឡាវ ឬមិ ន ខ្មនជាជាតិ សា សន៍ រ បស់ ដ យ ី ង ខ្តោត់ ក៏ ជា
មន សសរស់ ដ ល្ី ខ្ ផ្សនែី ែូ ច ខ្តដយ ីង ខ្ែរដហែី. .. បងមិ ន ខាល ចបបដទ្អ្ី ? ដហយ ី ចុះដបប ី ងដពល្ដនុះជាោត់វ ិញ បងមានអារមមណ៍យ៉ាង្ខ្ែរ?
គ្ពុះសងឃអ្ងគ បនខ្ណោុំពីបបបណយែល្់ ោត់ ដទ្ៀត ប៉ា ខ្នែោ ត់
ដៅខ្តមន ិ គ្ពមសាែប់ ដហយ ី បនែនយ ិ យ ទុំងកុំដរល្ោមនកាល្កនទយអ្វី ទុំងអ្ស់មកដល្ម ្ុំ ី ៖
- បបប ណយអ្ី គ្ពុះអ្ងគ! ច ុះោត់ ព គ្ង្ហត់ កូ ន គ្កមុំដ រមកដសាយ
សមដៅគ្សុកដយង ី ដោុះមន ិ ខាលចបបផ្សង។ គ្បុសចស់ប៉ាុះគ្សដី កមង ដកាត
ខ្តញញឹមដៅដកីតអាដមសៀរ។ រិតដៅមិនថាគ្សុកដយង ី ឬគ្សុក្ៗដទ្ ឱ្យខ្តមានគ្បក់ដរទ្ញ ិ អ្វៗ ី បនទុំងអ្ស់... មានគ្បក់ចង់បនអាយ១៦ មកគ្បដលាមក៏ ប នភាល ម មន សសឥឡូ វោម នសី ល្ ធម៌ ដ ទ្... គ្បក់ ប ន
បខ្ងវ រ កាល្មន សសឱ្យាមោអ្ស់ មានគ្បក់ ដ រក៏ អា ចទ្ិ ញ ដបុះែូ ង មនសសបនខ្ែរ...។
- មិនខ្មនអ្ីចឹង ដទ្ បងគ្បុស បងកុំដ មីល្មនសសកនងផ្សលូវអ្វ ិជជមា ន
្ ា៎ ។ ដរដធវអ្ វី ដរឿងរបស់ដរ។ ដរដធវប ី ជា ី បក៏ជាបបបណយរបស់ដរខ្ែរ មានអ្វទ ី ក់ទ្ងហនង ឹ បងដៅ បងមុំសាងអ្ុំដពល្ ី ដអ ៅ បងក៏មានោសោែូច ជាោត់ខ្ែរ។ បងែឹងដទ្កាល្្ដយង ន ែនទ្បន ី នយ ិ យអាគ្កក់ពអ្ ី ក 125
ឡឹក ជំនោរ
ន័យថា ដយង ី អាគ្កក់ជាងអ្នកដោុះ។
- គ្ពុះអ្ងគដអ្យ ុំ ូ្កសាងជិតមា៉ាជីវ ិតដៅដហយ ី ! អ្ុំដពល្ ី អ ម្ក ី មន ិ
ដ ញ អ ករកម្ក ុំ ូ្ដសាុះ។ ម្ដុំ ធវជា ី មានអ្វល្ ី ម ី កមមករ ដធវកា ី រឱ្យដរាុំងពី ឡាវរហូតដៅែល្់គ្សុកនថ ក៏ដៅខ្តម្ដុំ រែខ្ែល្។
សមែោ ី ត់គ្បដយរចងដគ្កាយរួរឱ្យអាណិតម៉ាាងខ្ែរ ប៉ាខ្នែដទុះជា
យ៉ា ង្ោត់ ប នដែៀល្ម្ុំ គ្ កាស់ ន ែដៅដហ ីយ ។ កុំ ព ងខ្តរិ ត ពី កា រ
សាងអ្ុំដ ពីល្ អ សាងរ ណធម៌ ម ន សសធម៌ ដែីម បីប ដញ្ជ ៀសភាពដៅហមង ទុំង ឡាយខ្ែល្ោបនលាយឡុំកន ងចិ តែ ម្ុំ គ្សាប់ ខ្ តរថយនែ ច តទុំង ទ្ុំហង ុំ ន ុំ ង ឹ ចុំដពល្ខ្ែល្ម្ម ិ បនទ្ប់ល្ន ឹ មលួនក៏គ្ជុល្ដៅដល្រី តន៍។ បរស
ជាតិឡាវមានក់ ខ្ែល្ម្ុំមិនសាគល្់ដ្មុះដោុះសមលឹងសមលក់ម កម្ុំមិនោក់ ខ្ភនក កនងកិរយម ិ ិនដពញចិតែ ឬគ្ចខ្ណនអ្វីក៏មិនែឹង ោត់ដបុះសមែីមក មែងដទ្ៀត៖
- មន ិ បច់ញាក់ដញីមដទ្ អ្នទត ិ ដអ្យ ី ដបីចង់ឱ្បក៏ឱ្បដៅោមននរ្
ដរែដណីែ មដទ្ គ្ទ្ពយោត់ ឯងគ្សាប់ ដហ ីយ។ សមែីចងដគ្កាយដនុះដធវីឱ្ យ គ្ពុះសងឃទុំងពរី គ្ពុះអ្ងគដោុះគ្កវ ីគ្ពុះសរិ ហូសចត ែ គ្ពុះអ្ងគតូចក៏ដចញ ិ ។ ពទ្ធែកា ី មួយៗពដី រុះ៖
- ដញាមគ្បុស ដញាមែឹងថា បរសមានក់ដោុះជានរ្ដទ្...? បរសជាតឡា ី គ្ពុះសងឃ៖ ិ វង្ហកតបពទ្ធែកា
- គ្ពុះអ្ងគ ដ អ្ី យ ដធវី ដ ម៉ា ច ហនឹង សាគ ល្់ ដ រដៅ ដបី ដ រមិ ន ខ្មនជាជាតិ
ដយង ី ផ្សងហនង ឹ ។
- ដបម ី ន ិ សាគល្់ ដហតអ្វប ី នជាដញាម ហានថា ោត់មន ិ ខ្មនជាជន 126
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ជាតដិ យង ី បន?
បរសមមមតមាុំសមែដី គ្ចន ី សមលង ឹ មកគ្ពុះអ្ងគតូចដល្ដី គ្កាម រួចតប៖
- អ្ងគយកនងឡានជាមួយោនជិត ែប់រីឡូដៅដហ ីយដតជរ ណមិន
សដងកតដទ្អ្ី ោត់ដនុះដបម ួ ខ្ែរ។ សាែប់ខ្តនយ ី ន ិ ខ្មមរក៏យន ិ យដចញមកក៏ ែឹង។
គ្ពុះដតជរ ណអ្ងគតូ ច សាទ ក់ ដ សទី រ កនងគ្ពុះទ្័ យ បនែិច ដហ ីយ មាន
ពទ្ធែកា ី ទុំងញញឹម៖
- ដញាមនិយយឱ្យោត់ ខ្ បបដនុះ ច ុះដបី ោ ត់សាែ ប់ប នដតីដ ញាម
រត ិ យ៉ាង្?
- មិនបច់រយរប់ដគ្ចីនដទ្គ្ពុះអ្ងគ មមខ្គ្សៗែូចដរដនុះ ដចុះភាសា
ឡាវខ្ែរអ្ី ចង់ដសច ី ្ស់។ មមដមមែូចសខ្គ្ម ខ្បរជាមានដសនហ៍សាអត ែូចកន ិ រន មន ិ សមោនដសាុះ។ មន ិ ែឹងជាោុំោនមកដធវអ្ ី ដវី ៅទ្ដី នុះដទ្។
ោចរបស់បរសដោុះបនដធវឱ្ ុំ ី យរ ុំខានរណធម៌របស់មនសសខាលង
ដពកគ្ពុះដតជរណធុំក៏យកនែរឃ្លត់បរសមានក់ដោុះឱ្យឈប់នយ ្ុំ ិ យពម ី ៖
- បនដហ ីយ បងគ្បុ ស ោត់ ធាល ប់ ជា និ ស សិត ដៅគ្សុ ក ដោុះខ្ែរដតី
ោត់ដចុះភាសាដយង ី យ៉ាងចុំ្ប់ដ ទ្ៀតផ្សង ដបីមិនដជឿដទ្បងសួរោត់ ដៅ។
- មិនបច់សួរដទ្ ោត់ ដនុះោមនោសោឯ្មកដរៀនភាសាដយីង
ដោុះដទ្...
័ បរសវយោក់ ក្ ែ ល្មនសសមន ិ គ្ពមទ្ទ្ួល្យកការពត ិ ដទ្ ដហយ ី
ខ្បរជាដសច ី ជាថម៖ ី ី តច ិ ៗញញឹមដៅវ ិញ។ គ្ពុះសងឃក៏មានពទ្ធែកា 127
ឡឹក ជំនោរ
- បងដអ្ីយភាសាដយង អ ូច ី ក៏ ល្ អ ភាសាដរក៏ ល្ អ ភាសា្ៗក៏ ល្ ែ
ខ្តោនហនង ឹ ោមនភាសា្មួយោមនសារៈសុំខាន់ដោុះដទ្។ ភាសាជាតិ មួយ ជាកុំដណីតរបស់ជាតម ួ ដបោ ុំ ក់ទ្ន ុំ ងដទ្ ដរក៏ ិ យ ី ម នភាសាដែីមបទ្ ី ោ
មិនអាចសមារមជាមួយជាតិសាសន៍ែ នទ្បនខ្ែរ។ គ្សួល្មិនគ្សួ ល្ បរដទ្សដរអាចដចុះភាសារបស់ដយង ី ជាងដយង ី ជាមាចស់ភាសាក៏ថាបន
ដគ្ោុះពិភពដលាកឥឡូវទ្ូ ល្ុំទ្ូលាយ្ស់ ដហយ ី បងគ្បុសមានក់ដនុះក៏ ជាអ្តីតនិសសត ិ មានក់ដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័យជាតិឡាវដទ្ៀតផ្សង បងគ្បុស ឈប់ដមល្ ី មនសសកនងផ្សលូវអាគ្កក់ដទ្ៀតដៅ...។
អ្វៗ ី របស់គ្ពុះដតជរណអ្ងគដោុះមន ី ខ្ែល្ជាពទ្ធែកា ិ គ្តូវបនោត់
សាែប់ដទ្។ ោត់ដចល្ខ្ភនកសមលឹងដគ្ៅរថយនែដមីល្ដៅអ្ោរខ្ែល្កុំពង
ខ្តរត់គ្បដែញាមផ្សលូវដោុះដៅវ ិញ។ មិនយូ រប៉ាោមនោត់ក៏ខ្គ្សកឱ្យដកមង គ្សីមានក់ ខ្ែល្អ្ងគយដៅខ្កបរកណែឹង ចចកណែឹងដែីម បប ី ញ្ជ ឱ្យរថដោុះ
ចត។ ោត់ កាត់ ចិតែច ុះក្ ែ ល្ផ្សលូវដោយបងខុំចិតែ ដគ្ោុះខ្តការរ ុំខានពី គ្ពុះសងឃទុំងពីរអ្ងគដោុះដបីម្ុំសាមនមិនមសដទ្។ ដមីល្ដៅោត់ែូចជា
គ្ជួល្គ្ចបល្់្ស់។ ដកមងខ្ែល្អ្ងគយដៅខ្កបរកណែឹងមិនបនឮដទ្ ម្ុំ បនឮមនដហយ ី ដៅខ្កបរជាងក៏ ល្ូកនែដៅច ច។ ចចកណែឹងរួច ម្ុំង្ហ ក មករកោត់ដហយ ី នយ ិ យជាភាសនថោក់ោត់៖
- ឆ្វប់ចុះដម៉ាុះល បងដៅមន ិ ទន់ែល្់ទ្គ្ី កុងដទ្ បងដែីរដៅឬយ៉ាង្? សុំនរួ របស់មដ្ុំ ធវឱ្ ី យបរសមានក់ដោុះដបក ី ខ្ភនកសមលង ឹ ដសទរី ធាលក់គ្ោប់
ខ្ភនកដចញមកដគ្ៅ។ ោត់ោង ុំ មួយសនទុះរួចគ្បង ឹ ញញឹមទុំងបងខុំ ដហយ ី បដងារី សុំនរួ មកម្វុំ ិញ៖
128
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
- បអូនគ្បុសសាែប់បនខ្ែរឬ?
ម្ញ ុំ ញឹមតបដៅោត់វ ិញដែីមបក ុំ យោត់ខាមសខាលង ុំ ដពក៖ ី ឱ្
- បទ្បង គ្ោន់ ដ ោុះទល្់ មែង មាក ល្ខ្ែរ។ គ្បដយរច ងដគ្កាយ របស់មដ្ុំ ធវឱ្ ី មកជាមួយសុំនរួ ៖ ី យោត់ោក់មមចុះ ដហយ ី ដងប
- អ្ូ! បអូនដចុះភាសាឡាវខ្ែរអ្? ី ដហយ ី មកគ្សុកឡាវដធវអ្ ី វី ិញ?
ម្ុំញញឹមោក់ោត់ជាថមី ដហយ ី ដមីល្ដៅរតន៍ខ្ែល្កុំពងខ្តសមលឹង
មមពួកដយង ី នយ ិ យោន៖
- បទ្ដលាកពូ ម្ុំលាគ្សុកឡាវដនុះជាងមួយឆ្វនដុំ ហ យ ី នឹកដពកក៏
មកសួរសមទ្កខ មកដមីល្សានមញញឹម របស់បងបអូនគ្បជាជនឡាវសារ ជាថមជា ី មួយមត ិ គ្ែ សមា ី ន ក់ដនុះ ពូដៅ្មកណខ្ែរដហនុះ?
សុំនរួ របស់មម ្ុំ ន ិ បនទ្ទ្ួល្ចដមលយ ី តបមកវ ិញដទ្។ បរសជាតិឡាវ
មាន ក់ ដ ោុះក៏ ដ ែី រ ដ្ា កម មដចញពី ទ្ី ដ ោុះដៅ ដហ ីយ រថក៏ ប នែ ដ ៅម ម ដទ្ៀត។
សមែីទង ុំ ប៉ាោមនខ្ែល្បរសមានក់ដោុះបនបងាូរដចញមកបនដធវីឱ្យ
ម្ុំកែកកែួរជាពន់គ្បមាណ។ ាុំងពីតូចរហូតមកែល្់ដពល្ដនុះម្ុំមិនធាលប់ ដមីល្ង្ហយនរ្ដទ្ សូមបខ្ី តអ្នកសូមទន។ ដទុះបដី រមានរូបអាគ្កក់ ពកា ិ រ មមមាត់ព័ណ៌សមបរមន ិ សមគ្បកបយ៉ាង្ក៏ដោយ ក៏ដរដៅខ្ត
ជាមន សស ជាមាច ស់ជីវ ិត ជាមាចស់ កមមសិទ្ធិ ខ្ែល្មានដសរ ភាពដែី រ ដហ ីរ ី នយ ុំ ន ិ យសែី ដគ្បភា ី សា្មួយាមខ្តអ្វខ្ី ែល្ដរអាចដធវប ី ន ម្ម ិ ខ្មន
អ្រតិ ែូ ច ប រសមាន ក់ ដ ោុះដឡ ីយ ។ ដនុះសគ្មាប់ ោ ត់ មាន ក់ ឯ ងនិ យ យ ដចញមកម្ប ុំ នឮប៉ាដណណុះ ដតដី ៅមានមនសសប៉ាោមនោក់ដទ្ៀតខ្ែល្មាន 129
ឡឹក ជំនោរ
ល្កខណខ្បបដនុះ? ដហយ ី ដតីដៅមានជនបរដទ្សប៉ា ោមោក់ដទ្ៀតខ្ែល្
រងនូ វការោយគ្បហារទុំងខ្ភនកគ្សស់ែូចជារូបម្ុំដៅដពល្ដនុះ។ បនឮ គ្តម ឹ ម្ដុំ ោុះោជាការមួយល្អ្ស់ ចុះគ្បសន ិ ដបដី រឿងដនុះរតន៍ោងសាែប់
យល្់វ ិញ ដតីអារមមណ៍របស់ោងយ៉ាង្? ោងពិតជាមិនគ្សួល្កនង
ចិតែ គ្បសិ ន ដបីម្ុំអ្ ធិប ាយដរឿងដនុះគ្បប់ ដ ៅោង ោងចាស់ ជា ោយ តនមល យ៉ា ងចស់ ន ែដៅដល្ី ជ នជាតិ មួ យ ខ្ែល្ម្ុំ ខ្ តងខ្តសរដសី រ គ្បប់
ោង។ ជាងដនុះដៅដទ្ៀតដធវីឱ្យោងរិតថា ម្ុំ និងបងគ្បុសភាយកហក ោងថា ឡាវល្អដចុះឡាវល្អចុះកាល្ពអា ី ហារដពល្លាាចមញ ិ ជាមន ិ ខាន។
ជាការពិត្ស់អ្វីៗបនផ្ស តដៅាមសភាពជាក់ខ្សែងរបស់ោ ។
ដែី ម ដឡ ីយ ម្ុំ ខ្ តងខ្តចត់ ទ្ កថា ជនជាតិ ឡា វជាជាតិ មួ យ ខ្ែល្មាន អ្រយធម៌ មាង់មាស់ សភាពជីវ ិតសលូតបូ ត គ្តង់គ្តូវ ែូ ចជាជាតិខ្មមរខ្ែរ... ិ
ឡាវម សពីជា តិែ នទ្ខ្ែល្ដៅជុំវ ិញខ្មមរ ដហ ីយ ឡាវក៏ ជា មិតែែ៏ ល្ ខ្អ ែល្ ខ្មមរដយង ី ទ្ទ្ួល្យក។ កនលងមកម្ុំបនោក់កែីគ្បតិព័ទ្ធយ៉ាងគ្ជាល្ដគ្ៅ ៏គ្បនពរបស់ជាតិសាសន៍ដនុះខាលង ដៅដល្ទ្ ុំ ្ស់ ី ដងវី និងអ្កបបកិរយែ ិ
រហូ ត មានបុំណ ងខ្ណោុំពីអ្វីៗ ខ្ែល្ល្អៗ ែល្់ មិ តែប រដទ្សែ៏ នទ្ពីឡា វ
ដទ្ៀតផ្សង ប៉ា ខ្នែ ដ ពល្ដនុះអ្វី ៗ គ្តូ វ បនរលាយដោយសារខ្តប រសមាន ក់
ដនុះ។ ម្ុំ រិ ត កន ងចិ តែ រ ួច ែកែដងាី ម ដចញមកគ្ពមជាមួ យ ោចមាន ក់ ឯ ង “ឡាវពត ិ សប ី យែដុំ ណីបខ្មន!” រួចង្ហកមករតន៍ជាមួយសានមញញឹម បនលប់ចមាល្់។ ោងដធវខ្ី ភនកសល៖ ឺ
- មានដរឿងអ្ប ី ង បនជានយ ិ យខ្តមានក់ឯង? ឡាវយ៉ាងដម៉ាច?
ម្ស ុំ មលង ឹ ដមល្ ី មមោងខ្ែល្កុំពងញញឹមបគ្បម ឹ ោមនមនទល្ ិ សថត ិ កនង 130
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
អារមមណ៍ សបាយរករយ “ម្ុំមិនអាចអ្ធិបាយការពិតដនុះគ្បប់ោ ង ី បនដទ្ ដែីមបក ុំ យោងយល្់គ្ចឡុំ ដហយ ី ឱ្ ី អ្ស់ជដុំ នឿមកដល្ីជនជាតិមួយ
ដនុះ។” ម្ុំមិនបដោទសោត់ដទ្ ដហ ីយក៏មិនបនោយតនមលែល្់ ឡាវទុំង
អ្ស់សទ្ធខ្តែូចោត់ខ្ែរ ដនុះចត់ទ្កថាោត់ទ្ទ្ួល្បនការសិកាដរៀន
សូ គ្តតិចដៅច ុះ។ អារមមណ៍ម្ុំក៏បនផ្សតដចញពីដោុះដោយសាររថោុំ យកដចញដៅ។
ដយ ីង មិន អាចសននិោា នដហ ីយ ោតនមល ថា ជាតិឡាវទុំង អ្ស់ អ្ រតិ
ែូ ច ជាប រសមាន ក់ ដ ទ្ ដទុះបី ជា ោត់ ដ ែៀល្ដជរដល្ីរូប ម្ុំ ដមីល្ មកម្ុំកន ង
គ្បការមន ិ ល្អខ្បប្មួយក៏ដោយ ក៏មដ្ុំ ៅខ្តរកាអ្វៗ ី ខ្ែល្មានជាមួយ បងបអូនឡាវពម ី នមកែខ្ែល្។
ាមពិ ត ដៅម្ុំ ដ សាកសាែ យ្ស់ ខ្ែល្មលួនឯងមិន ល្អ មិ ន សង្ហា
មន ែ ខ្មី ែល្ជាោរសួ មក ិ សមគ្បកប ដហយ ី ោុំមត ិ ថ ី រ៌ ល្មអដល្ស ី ោរឡាវ ី ចូល្រួមសគ្មុតសកត ែិ សជាមួយម្ដុំ ៅដពល្ដនុះខ្ែរ។ គ្បសិនដបីោ មួច ិ យ
ខាត ឬបត់បង់ដៅក៏បត់ខ្តម្ុំមានក់បនដហយ ី គ្សាប់ខ្តដពល្ដនុះមាន ោងមាន ក់ ដ ទ្ៀតខ្ែល្ចូ ល្ រួម ខ្ែរ។ ម្ុំដ សាកសាែ យនូ វ កុំ ហ សដនុះខាល ង ុំ ្ស់... រហូ តមកែល្់ដពល្ដនុះម្ុំដៅមន ិ ទន់អ្ធប ិ ាយដរឿងដោុះឱ្យ រតន៍ោងបនយល្់ដៅដឡយ ី ដទ្។ ម្ុំក៏ចង់គ្បប់ដៅរតន៍ផ្សងខ្ែរថា រូប
សមបតែិ រ បស់ ម្ុំ ដ មម ក៏ ពិ ត ខ្មន ប៉ា ខ្នែ ដ បុះែូ ង របស់ ម្ុំ មិ ន បនដមម ែូ ច អ្វី ខ្ែល្បរសមានក់ដោុះដែៀល្ដទ្។ សូមរតន៍ឱ្យអ្ភ័យែល្់មផ្ស ្ុំ ង។
់ ,៍ ២៤ កកកោ ២០១១ ដមា៉ាង២៣:៤២ោទ្ី នថឡងែ ដោយ ឡក ឹ ជុំដោរ
131
ឡឹក ជំនោរ
ិវាដួងចិតត ដគ្កាយពី ដ ផ្ស្ីសា រគ្តឡប់ ដ ៅខ្មសមាខ ងដទ្ៀតរួច ម្ុំ ក៏ ចូ ល្ ដៅដរង។
ក្ ែ ល្គ្ទ្ូ ង ននរគ្តី ែ៏ ខ្ សនសាា ត់ ម្ុំ ដ រងសាែ ប់ ស តវ យ ុំដ ឆលី យ ឆល ង ោម ន ោច់ សូ រ ។ ស ភមងគ ល្ របស់ ពួ ក ដរដគ្បៀបបននឹ ង កុំ ព ងមានពិ ធី ជ ប់ ដល្ៀងអ្វម ួ អ្ច ុំ នែបទ្ ី យ ី ង ឹ ... ម្ប ិ ខ្ភនកមន ិ ជិត។
ម្ុំខ្តងខ្តសួរមលួនឯងថា ដហតអ្វីបនជាម្ុំដធវីែុំដណីរមកកាន់តុំបន់
ដនុះសមនការកុំណត់?
ជី វ ិតខ្ែល្ធាល ប់ ខ្ តសបាយរ ករយហ ី ឺហា របស់ ម្ុំ គ្ តូ វ បនបញ្ច ប់
មួយរយៈ បញ្ច ប់អ្ៗ វី ដោយោមនដហតផ្សល្។ ដទុះបជា ី ទ្ដី នុះជាតុំបន់នគ្ពភនុំ ដៅឃ្លលតឆ្វាយពភា ែ ូ វជីវភាពែ៏ ី ពរកចដគ្ម ី ីន ក៏ម្ុំដពញចិតែ ម្ុំដពញចិតន សមល្មមរបស់ អ្នក ភូ មិជ នជាតិភា រតិចដៅតុំប ន់ដ នុះ ដទុះបីជាកគ្មិត
ជីវភាពរបស់ពួកោត់មសខ្បលកពីប ងបអូនខ្មមរ ដៅាមប្ ែ ដមតែោ ោ និងរជធានីក៏ដោយ ក៏ជីវ ិតែ៏គ្បនពដនុះបនបង្ហាញយ៉ាងចាស់ដល្ីការ ខ្ថរកាមរតកធមម ជា តិ រ បស់ ខ្ មម រ បនយ៉ា ងល្អគ្ បដសី រ ។ រវល្់ ខ្ តរិ ត ោឡកា ិ បនោយដមា៉ាងពរី រ ុំល្ងអ្គ្ធាគ្តដៅដហយ ី ។ ដគ្កាកពែ ី ដុំ ណកគ្ពក ឹ ដនុះម្គ្ុំ ជុល្ដមា៉ាងបនែច ិ ។
ម្ព ុំ ាយមរួតរុះ
ដែីមបដី ធវែ ី ដុំ ណីរដៅគ្សុកដពគ្ជចោ ិ ែ ាមរុំដរងខ្ែល្គ្កុមការង្ហរបន 132
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ោក់ជូនកាល្ពស ែ ល្ ី បែហ៍ មន។ ាមពត ិ ដៅរុំដរងការង្ហរបណែុះប្
អ្នក ភូ មិមួយដោុះចប់ អ្ ន វតែ ន៍ ដ ៅច ងខ្មក មភៈ ឯដ្ុះ ប៉ា ខ្នែម្ុំសុំសិ ទ្ធិ ពិដ សសដែីម បម ី កដរៀបចុំ និង សុំដ ណុះសុំ្ ល្បដងកីត ភាពសនិទ្ធសាន ល្ រោងអ្នកគ្សុកជាមនសន ិ ។
ែុំដណីរែ៏ខ្វងឆ្វាយពទ្ ួ ដមតែមណឌល្ររី មកគ្សុ កដពគ្ជចោ ី ីរ ម ី ិ ែ ឆ្វាយ
រួរសម ដោយដធវែ ល សគ្កហម ហយសបគ្ទ្ុប រកដមល្ ី ដុំ ណីដល្ផ្ស ី ូ វគ្កាល្គ្រួ ី អ្វម ែ ល្ដលាកតុំ្ងសហរមន៍ ី ិនយល្់។ ដៅែល្់កខ្នលងបណែុះប្ បនខ្ណោុំមឱ្ ្ុំ យសាគល្់បងបអូនអ្នកភូមជា ិ ដគ្ចន ី អ្នកដផ្សសងដទ្ៀត។ ម្ុំមាន
ដសចកែី រ ករយ្ស់ ដ ៅសកមម ភា ពែ៏ ល្ អៗ របស់ ប ងបអូ នដយ ីង ដៅទ្ី ី ដោុះ។ ម្ុំបនទ្ទ្ួល្ ឱ្យសានក់ ដៅផ្សទុះដលាកអ្ុំគ្បធានសហរមន៍។ ការ ទ្ទ្ួល្ដភ្ៀវដោយសានមញញឹមរបស់ោត់បនដធវីឱ្យម្ុំដគ្បៀបបននឹងជន
ជាតិដៅទ្ីដោុះខ្ែរ ម្ុំដៅនគ្ពកវល្លិ៍ជ័រ ដរៀនសដងកតការដោរពបូ ជា ាម គ្បនពណីរបស់បងបអូនជនជាតិយ៉ាងជាក់លាក់។ ជីវ ិតខ្ែល្ដៅែិតជាប់
នឹង ធមមជា តិ រ បស់ ម្ុំប នដធវី ឱ្ យម្ុំ ដ ភលច អ្ស់ ភា ពរដវ ីរោយដៅហមង ខ្ែល្ មានដៅកនងមួរកាល្របស់មដ្ុំ ៅឯទ្គ្ី កុងរជធាន.ី ..
នថាខ្សអកដនុះជានថាពដិ សសមួយរបស់ម្ុំខ្ែល្បងបអូនដយង ី បនោុំម្ុំ
ដៅដល្ងទ្ឹកដគ្ជាុះបូគ្សា ម្ុំរ ុំដភីប ្ស់រហូតដរងមិនល្ក់ មិនែឹងថា រូបភាពពិតននល្មអធមមជាតិដនុះល្អយ៉ាង្ដោុះដទ្? កនលងមកម្ុំបន ដ
ី ញ ខ្តរូ ប ភាពវ ីដែអ្ូ ប៉ា ដ្ណ ុះ។ ដរងមិ ន ទន់ ល្ ក់ គ្ សួ ល្ បួ ល្ ផ្សង
គ្សាប់ខ្តោឡកា ទ ដ្ុំ រទ្ិ៍ដឡង ិ រទ្ូរស័ពម ី ម្គ្ុំ សោ៉ា ចប់ទ្ូរស័ពដទ ឡង ី មកភាលម ម្ច ុំ ប់ទ្ូរស័ពយ ទ ៉ា ងខ្ណន អានដោយហមត់ចត់នូវតួអ្កសរខ្ែល្ខ្សែង 133
ឡឹក ជំនោរ
ដចញជាមួយសុំដឡងដរទ្ិ៍ដោុះ “ខ្ម៉ា! នថាកដុំ ណីតរបស់អ្ក ន ខ្ម៉ា...!”
អានចប់មច ្ុំ ប់ដផ្សែម ្ុំ ល មោមនបងអង់ដឡយ ី ទ្ូរស័ពដទ ៅអ្នកខ្ម៉ាមភា ី ...
“អាឡូអ្នកខ្ម៉ា! ខ្ម៉ា! រករយនថា កុំដណីតអ្នកខ្ម៉ា... កូ នជូ នពរអ្នកខ្ម៉ា ី
នូវពរគ្រប់គ្បការ... សូមឱ្យសានមញញឹមរបស់អ្នកខ្ម៉ាសត ថិ ដៅកនងែួចចត ិ ែ
កូ នជានិចច ្ខ្ម៉ា្... ឱ្យកូ នសូ មអ្ភ័យដទសអ្នកខ្ម៉ាផ្សង ខ្ែល្នថា សុំខាន់របស់អ្នកខ្ម៉ាោមនកូនដៅជិតខ្ម៉ា កូនគ្សឡាញ់ អ្នកខ្ម៉ា គ្សឡាញ់ ពក គ្សឡាញ់ បងបអូនដយង ី ទុំងអ្ស់...”
ម្ុំនិយយដៅអ្នកខ្ម៉ាទង ុំ ក្ ែ ល្អ្គ្ធាគ្ត ម្ុំរ ុំដភីប រ ុំដភីបជាមួយ
ទ្ឹក ខ្ភន ក ម្ុំ មា នភាពកក់ ដ ៅែ ពី ែ ដងាី ម ែួ ង ចិ តែ ននអ្ន ក ខ្ម៉ា ដលាកអ្ូ ស នូ វ គ្បដយរខ្វងមលម ី កម្ុំ ជាោកយែ៏ពដី រុះខ្ែល្ម្ុំបនទ្ទ្ួល្ពីអ្នកមានរណ
របស់ម្ុំ។ ដពល្ដៅឆ្វាយពីគ្ទ្ូងខ្ម៉ាដទ្ីបម្ុំែឹងថា ដសចកែីដសនហា និងការ គ្សឡាញ់ ដោុះមានន័យធុំដធងប៉ាន្ដហយ ី កក់ដៅែយ៉ាង្!
ដគ្កាយពីនទោជាមួយអ្នកខ្ម៉ាចប់ម្ុំោក់ទ្ូរស័ពទចុះមិនទន់ផ្សតពីនែ
ផ្សង សដមលងរ ុំល្ឹករបស់ទ្ូរស័ពទដរទ្ិ៍ជាថមី ខ្តមែងដនុះហាក់ែូចជាមិនសូ វ ចាស់...
“នថាកុំដណីតមិតែគ្ សី...” ម្ុំដ ៅមិន ចាស់ កនងចិតែដសាុះថា មិតែគ្ សី
មានក់ដោុះជានរ្? ម្ុំោក់ទ្ូរស័ពទចុះរួចទញដសៀវដលកុំណត់ដហត
មកដបីកដមីល្មែងដទ្ៀត ដៅខ្តោមននរ្គ្បកែដៅកនងនថាដនុះ។ ម្ុំក៏
ោច់ចិតែដរងដោយកនងចិតែរិតថា ដបីម្ុំែឹងថា ជានរ្មានក់ដោុះក៏ម្ុំ មិ ន អាចមល្ដៅដរទុំង ក្ ែ ល្អ្គ្ធាគ្តខ្ែរ។ បិ ទ្ ខ្ភន ក ភាល មក៏ នឹ ក ដ ញ ែ ន ក់ដោុះភាលម។ ី មត ិ មា
134
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ម្ដុំ គ្កាកដៅល្ប់លាងមមដែីមបជ ី គ្មុះភាពហមងដៅទុំងឡាយ។ ម្ុំ
ុំ ន់កាល្ដៅដរៀនដៅសាលា អ្ងគយសុំកកដមល្ ែ កែរិ ម ួ ជោ ី រូបថតរបស់មត ិ ភ ររដកាសល្យភូមភា ិ រនគ្ពខ្វង... ម្ដុំ បក ី ដៅដបក ី មកនូវដសៀវដលកគ្មងអ្ន សារយ៍ ែ ័កែិទង ុំ អ្ស់។ ដបក ិ របស់មត ិ ភ ី ែល្់ទ្ុំព័រមត ិ ែទ្ប ី ី ដទ្ប ី ម្ុំបនអាន
អ្តថន័យខ្ែល្ោងបនសរដសរដៅដល្ក ី គ្មងទ្ុំព័រដោុះមែងដទ្ៀត។ “វ ិបតែ ជាមិតែខ្តមានក់ រ ត់ខ្ែល្ម្ុំទ្កកនងចិតែ អ្នក ជាារខ្ែល្កុំព ងរុះកនងែួង ័ ចិតែម្ុំ និងជាចុំណងមិតែភាពននវយស ិការបស់ម្ុំ... វ ិបតែជាបរសមាន ក់ ខ្ែល្ចត ែ ប អ រស ិ ល្ ិ ទ្ធ រូសរយរក់ទក់... គ្រប់ទ្ដងវីរបស់វ ិបតែបនបញ្ជក់
នូវមរតកននភាពជាដរៀមចបងយ៉ាងោមនមនទល្ ិ អ្នកជាបងគ្បុសទ្២ ី របស់ ័ ម្.ុំ ..” ម្ុំអានអ្តថន័យដៅដល្ីទ្ុំព័រដនុះជាដគ្ចីនសារ ម្ុំនឹកែល្់វយដោុះ មួយរ ុំដពច។ ម្រុំ ុំដភប ុំ មា ុំ ត់សងកត់ចត ុំ ងែដណែីមោន ី ម្ខា ិ ែ ទ្ក ឹ ខ្ភនកហាក់កព
ដចញមកដោយោមនឱ្យែុំណឹង នែរបស់ម្ុំញ័រពាយមដបីកទ្ុំព័រថមីមួយ ដទ្ៀត...
សានមញញឹមសាួតគ្បកបដោយមនែសណែុំ ននរូបថតរបស់ោងខ្ែល្
អ្ងគយដល្ថ ម ព ុំ ូល្ភនដុំ ឈកា ី ក ី ច់បទ្ ិ ភាជប់ដល្ីទ្ុំព័រដោុះ។ ម្ុំដល្ីកមកពិនិតយ
យ៉ាងជិតខ្ភនក ម្ុំនឹកែល្់ដរឿងរ៉ា វដឈកា ី ច់បភនុំមួយរ ុំដពច... ម្ុំនឹកែល្់ សមដគ្ី រប់មា៉ាត់របស់មិតែមមា ្ុំ ន ក់ដនុះ “ដទុះបីជាវ ិបតែដមមខ្តទ្ឹកចិតែវ ិបតែស
្ស់ ស គ្មាប់ ម្ុំ ម្ុំ ស បាយចិ តែ ្ ស់ ខ្ ែល្រស់ កន ងជាតិ ដ នុះបន សាគល្់វ ិបតែ...” ម្ុំលាត់ដមល្ ី ខាងមនងរូបថតដនុះភាលម “វ ីវឌឍ សូមជូនរូប
ថតមួយសនលក ឹ ដនុះទ្កជាអ្នសាវរយ៍ ី ដពល្ដយង ី ខ្បកោន... រូបថតដនុះ ដគ្បៀបបននង ុំ នដៅខ្កបរវ ិបតែ សូមខ្ថរកាឱ្យបនល្អ្ ” ឹ ម្ប 135
ឡឹក ជំនោរ
“ដតីគ្បុ ស ែឹង ដទ្ ថាអ្ូ ន ដសនហ៍ ប ង ជាតិដ នុះអ្ូ ន ផ្សសងឱ្យជួបគ្បុ ស
នថល” ចដគ្មៀងដនុះម្ុំអានយ៉ាងយកចិតែទ្កោក់បុំផ្សត វ ិវឌឍ បនសរដសរ ជូនម្ដុំ ល្ទ្ ុំ ័រចដគ្មៀងជូនមត ែ អានចប់មយ ្ុំ ល្់ថា ដហតអ្វក ៏ ោ ្ុំ ម នភាព ី ព ិ ។ ី ម
រ ងមាុំ ល្ ម ម សគ្មាប់ ទ្ ទ្ួ ល្ យកែូ ច ដនុះ ឬកាល្ដោុះម្ុំ មិ ន យល្់ និ យ ម ឹ ន័យននោកយល្អៗខ្ែល្ោងសរដសរ?
ម្អ្ ុំ ងគយរត ិ នក ឹ សាែយអ្នសាវរយ៍ ី នក ឹ សាែយមិតែភាព ខ្ែល្បន
កសាងកនលង មក... ដហត អ្វីប នជាម្ុំបុំដ ភលច ដចល្ ម្ុំអា ាម និយ ម្
ស់។ ម្ុំបដោទសនឹងមលួនឯង បដោទសដពល្ដវលាខ្ែល្កុំណត់រូបម្ុំឱ្យដៅ ជាយ៉ាងដនុះ។ ម្ស ុំ ដគ្មចចត ែ ូរស័ពដទ ៅមត ែ ន ក់ដោុះ។ ិ ទ្ ិ មា
“អាឡូ! វ ិវឌឍ! វ ិវឌឍ ដៅចុំម្ុំដទ្? រករយនថា កុំដណីត...” សាាត់ ី
ោមននរ្ដឆលីយតបមកម្ុំ... បនែិចដគ្កាយមកសុំដឡង រអាក់រអ្ួល្ ពី ខ្មសមាខងដទ្ៀត។
“ចា៎ស! ចា៎ស វ ិបតែ... វ ិបតែដៅមិនទន់សគ្មាកដទ្អ្ី? អ្ររណ
្ ខ្ែល្វ ិប តែ ដ ៅចុំនថា រ បស់ ម្ុំ តដៅ វឌឍសងឃឹម ថា វ ិប តែ ដ ៅចុំោ រ ហូត...
“ជូនពរឱ្យវ ិវឌឍរស់ដៅដោយសភមងគល្ ជួបគ្បទ្ុះខ្តដសចកែីសម
គ្រប់គ្បការ... ម្ន ុំ ក ឹ វឌឍ្ស់ ដយង ី អាចជួបោនបនខ្ែរដទ្…?” “ខ្ត... ខ្ត... ខ្ត...ម្.ុំ ..ម្.ុំ ..!!!”
័ “សូមឱ្យបតែឈប់រ ុំល្ក ពួកដយង ឹ ដរឿងរ៉ា វយវវយរបស់ ី កាល្ពែ ី ប់ឆ្វន ុំ
មនដៅ ឱ្យោរសាយដៅាមមយល្់ដៅចុះ អ្វៗ ែ រី ី ជាសបន ិ របស់ែួងចត ិ ោ ទ្ន់ ដ មាយែូ ច រូ ប ម្ុំ. .. អ្វីៗ គ្ោន់ ខ្តជាគ្សដមាល្ននកែី ស ងឃឹម ែួង ចិ តែ 136
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
ខ្ែល្មុំ ស នសុំដ គ្ចី ន ឆ្វន ុំ ឱ្យកាល យជាមរតកអាប់ អ្ួ ជា ប់ ដ បុះែូ ង ម្ុំ ខ្ តមាន ក់ បនដហយ ី ...បតែ...”
“វ ិវឌឍ! វ ិវឌឍ! វ ិវឌឍ... ោច់បត់ដៅដហយ ី ។”
ម្ុំពាយមទ្ូ រស័ពទដៅវ ិវឌឍទុំងក្ ែ ល្យប់ ដែីមបច ី ង់នយ ិ យអ្វី
មា៉ាងខ្ែល្ម្ម ុំ ន ុំ ន... ិ ទន់បននយ ិ យគ្បប់ោងកាល្ពែ ី ប់ឆ្វនម
“ពដទធ! ម្ជា ុំ អ្នកមស ម្ជា ុំ អ្នកសាងោ ឬម្ជា ុំ អ្នកចញ្ ិ ច ឹមោ ដហតអ្វី
ម្ុំបនទកដរឿងដនុះឱ្យមិតម ែ ្ុំជាអ្នកខ្ថរកាដៅវ ិញ?”
កនងវ ិការភាពមួយ
ោមនដកាុះដគ្តយ ុំ ខ្ណែតអ្ណូ ែ ងែល្់អ្នសាវរយ៍ ុំ ឡាយទុំងពួង ី ម្អ្ ី ទង ខ្ែល្ម្ប ុំ នដធវក ុំ ទ្ ទ ី នលងមក។ ម្ប ិ ទ្ូរស័ព។
គ្ពក ទ ល មម្ទ្ ុំ ទ្ួល្ការដៅចូល្មួយរ ុំដពច។ ឹ ដឡង ី ដបក ី ទ្ូរស័ពភា
“អាឡូ! នរ្ដរហនង ុំ គ្ពល្ម ឹ ? មានការអ្វទ ី ង ឹ អ្រែូចដនុះ?”
“បងវ ិបតែ... ដហតអ្វប ី ងនយ ិ យភាសាដនុះោក់អ្ូន បងមន ិ សាគល្់
ដល្មរបស់អ្ូនដទ្ឬ? ដម៉ាចបងដៅគ្សុកនគ្ពមួយសបែហ៍ ដភលចគ្កុង ដភលច ចស្តោទដហយ ី ឬ! អ្ូនមន ិ សមចត ិ ដែ ទ្ អ្ូននង ឹ គ្បប់ដលាកអ្ុំដហយ ី ...”
“បងរវល្់្ស់ ្! រ ករយនថា ននកែីគ្សឡាញ់ សូ មឱ្យអ្ូ នមាន ី
មនែដសនហ៍រហូត!”
“អ្ររណបង... អ្ូ នក៏គ្សឡាញ់ បង្ស់ខ្ែរ... ដហតអ្វីបនជា
បងដៅឆ្វាយអ្ូនអ្ច ី ង ឹ បងមន ិ គ្សឡាញ់ អ្ូនដទ្ឬ?”
“ចស្តោទ ដសនហ៍ប ងចុំដ ោុះអ្ូ ន មានជាដរៀងរហូ ត ្៣៦៥នថា មិន
ខ្មនសគ្មាប់ខ្តនថាដនុះដទ្”
“ចស អ្ររណបង ... សូមឱ្យទ្ោ ិ ដនុះកាលយជាមរតកអ្មតៈសគ្មាប់ 137
ឡឹក ជំនោរ
ដសនហាទុំងឡាយ ពដិ សសដសចកែគ្ី សឡាញ់ របស់បងនង ិ អ្ូន!”
“បទ្ អ្ររណ! អ្ូហ៍!, ចស្តោទមានបនទ្ទ្ួល្ដសៀវដលមួយកាល្
ខ្ែល្បងដផ្ស្ទ្ ី កឱ្យអ្ូនដទ្?” “ចស បនទ្ទ្ួ ល្ ដហ យ ី បង អានរួច ដហ ីយ ... ពិ ដ សសអ្ូ ន បន
អានដរឿង រគ្តដី ៅដវៀងចនទន៍ ខ្ែល្ជាសាននែរបស់បងរួចដហយ ី ...” “យ៉ាងដម៉ាចខ្ែរអ្ូន... ពដី រុះដទ្?”
សុំណួររបស់មប ្ុំ នដធវឱ្ ួ គ្សបក់។ ោងបនែ។ ី យចស្តោទសាាត់មយ
“... បងបតែ... បងឯងដៅដធវអ្ វី លុះដៅគ្បដទ្សឡាវ... ដបម ី ម ី ន ិ បន
អានអ្ូនមន ិ ែឹងថា អ្ោរតសាវមរី បស់ចស្តោទយ៉ាង្ដទ្... អ្ូនមង ឹ នង ឹ បងដហយ ី ...”
“ដនុះជាដរឿងរ៉ា វកនលង ដទ្ គ្ពល្ឹងបង... ឈប់រិតដគ្ចីនដៅ... ជួប
អ្ូ ន ដទ្ី ប បងពនយល្់ ពី ដ រឿងដនុះ បងលាដហ ីយ ្... រ ករយនថា ន នកែី ី គ្សឡាញ់ !” <3 :)
ាមពិតម្ុំធញគ្ទន់នឹងោកយ “រករយនថា ននកែីគ្សឡាញ់ ដនុះខាលង ុំ ី
្ស់ !”
ម្ុំដ ឆលី យ តបដៅោងដែីម បីកុំឱ្ យោងមឹង ប៉ា ដ្ណ ុះ ោោមនអ្វី
សុំខាន់ដសាុះសគ្មាប់ម្ុំ ការគ្សឡាញ់ របស់មម ្ុំ ន ិ ខ្មនមានន័យថា ទល្់
ខ្តបរសស្តសែម ួ រូគ្សឡាញ់ ោនបូជាគ្រប់យ៉ាងឱ្យោនោនថាដនុះដោុះដទ្ ម្ុំ ី យ
គ្សឡាញ់ មនសសរល្់ោន គ្សឡាញ់ ទង ុំ អ្ស់ោន គ្សឡាញ់ ដពញៗមួយ ឆ្វន។ ុំ ម្ប ុំ នទញយកអ្រតភា ិ ពននទ្ោ ិ ននកែគ្ី សឡាញ់ ដនុះោក់កនងចត ិ ែ។
ដៅដពល្ខ្ែល្រល្់ឆ្វនោ ុំ នថាដនុះដរោុំោនដធវីអ្វីខ្ែល្ោមសគ្សឡុះពីដសច 138
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
កែីគ្ សឡាញ់ ែ៏ ល្ គ្អ បនពខ្ែល្ជាអ្តថ ន័ យ ពិត គ្បកែននទ្ិោ ដនុះ ម្ុំខាម ស
មាចស់ ទ្ិោ ដនុះ្ស់ ដហត អ្វីក៏ ដយ ីងទ្ទ្ួល្ យកវបបធម៌ របស់ដ រដហ ីយ អ្នវតែមន ិ បនែូចដរដៅវ ិញ...។
សកមមភា ពសបាយដម្ៀវខា្ រ ែូ ច សារ កាខ្គ្សកដពញនគ្ពបនផ្សទ ុះ ិ
ដឡង ្ុំ ម្ខ្ុំ សនធញគ្ទន់ដរចពគ្ី កុងចូល្មកែល្់នគ្ព ី កាត់ចង្ហវក់របស់ម។
ដហ ីយ ដៅខ្តដរចមិន ផ្សត។ ម្ុំអ្ ងគយល្ុំខ្ហដៅមាត់ ដ គ្ជាុះ។ ទ្ឹក ដគ្ជាុះ កុំពងទញមលួនទ្មាលក់ោមនដនឿយហត់... “ទ្ក ឹ ដគ្ជាុះបូគ្សាពត ិ ជាដគ្រឿងអ្
ល្លង្ហកននមានតភូមក ិ មាជាខ្មន!” សនូរទ្ក ឹ ដគ្ជាុះបនជុំនួសភាពដៅហមង បខ្នលបនលអា ុំ រមមណ៍ម្ឱ្ ុំ យផ្សតឆ្វាយកងវល្់បនដគ្ចន ី ្ស់។
“ដលាកគ្រូមកសមាដុំ ៅទ្ដី នុះអ្ច ី ង ឹ បនជាម្រុំ កមន ិ ដ ញ ី ...” អ្នកគ្រូ
ខ្ែល្ជាគ្រូបដង្ហគល្តុំ្ងបងបអូនជនជាតខ្ិ មមរដល្ប ី ោចបងកប់ ី នបដងាប នូវកែប ុំ ញឹមទ្ទ្ួល្ ដហយ ី រមភ។ ម្ញ ី បនលប់នូវភាសាមួយែល្់ោង។ “ម្ុំ ស បាយចិ តែ ្ ស់ ខ្ ែល្ដ
ី ញ បងបអូ នដយ ី ង បនសបាយ
រករយ អ្នកគ្រូសបាយឬដទ្កនងែដុំ ណីរទ្សសនកច ច ក ី ិ ស ិ ានថាដនុះ?”
“ម្ុំ ស បាយរ ករយ្ស់ ម្ុំ រ ុំដភី ប ្ស់ ដ ៅដពល្ខ្ែល្មាន ី
វតែមា នដលាកគ្រូ ខ្ែល្ជាអ្នក ទ្ីគ្ កុ ង ដហ យ ី បនមកែល្់ ទ្ីដ នុះបងបអូន ដយ ីង ក៏ មា នខ្តដលាកគ្រូ ខ្ ែរខ្ែល្អាចជួ យ ដោុះទ្ កខ ល្ុំ ប កកនល ង មក
បន វតែមានរបស់ដ លាកគ្រូ បនែក់ ជាប់កនងដបុះែូ ងរបស់ ោងម្ុំ និង បងបអូនដយង ី ជានច ិ ”ច អ្នកគ្រូសារយ ញញឹមសាួតមននង ឹ បញ្ច ប់គ្បដយរ។
“សាែយ្ស់ខ្ែល្ម្ុំមកដបសកមមគ្ោដនុះមិនបនមានអ្វីជាប់នែ
ដគ្ៅពទ្ ែ យ ួ អ្នកទុំងអ្ស់ោន!” ី ក ឹ ចត ិ ជ
139
ឡឹក ជំនោរ
“បងបអូ នដយ ី ង ោម នចង់ ប នអ្វី ដ ឡ ី យ ដគ្ៅពី វ តែ មា នដលាកគ្រូ . ..
ដហ ីយ នថាដ នុះជានថា ពិ ដ សសមួ យ ខ្ែល្សារយចង់ ជ គ្មាបអ្វីម ា៉ាង ែល្់
ដលាកគ្រូ... មិនែឹងថាដលាកគ្រូយល្់យ៉ាង្ដទ្?” ម្ុំញញឹមនែទ្ុះ សាមោងថនម
ែូចជាបងគ្បុសដលាមបអូនគ្ស។ ី
“សារយមានអ្វឱ្ ុំ យ ួ នយ ុំ ក់ដល្ៀមអ្.ី ..!” ី យម្ជ ិ យមកកលា
“ដទុះបីប សាមួយ ទ្ងដនុះជាប បផ ជាតិ នគ្ពភនុំ គ្ កុំថមក៏ ដ ោយក៏ ោ ជា
តុំ្ងចត ែ ័កែី នង ិ ភ ិ ភាពបរស ិ ទ្ធននដបុះែូងធាលប់កគ្ុំ ោសគ្មាប់ជូនដលាក
គ្រូដៅកនងទ្ិោននកែីគ្សឡាញ់ ដនុះ... សារយោមនល្មអអ្វីដល្ីសពីដនុះដទ្
ខ្ែល្ជាការតបសនង សូ មដលាកគ្រូជួយខ្ថផ្លកនគ្ពដនុះផ្សង...” សារយ ហចផ្លក មួយ ទ្ងែល្់ ម្ុំ។ នែោងញ័ រ ជាមួយ ោចសារភាពអ្វីមួយ ខ្ែល្ ពប ិ កយល្់។
ម្ុំទ ញនែោងឱ្យដគ្កាកឈរ នែម្ុំទ ង ុំ ពី រ កាន់ សាម ោងជាប់ ។ ម្ុំ
ចង់ ព នយល្់ ដ រឿងរ៉ា វដនុះឱ្យោងយល្់ ច ាស់ ។ រងកាយោងញ័ រចុំ គ្ បប់
ដោយភាពភ័ យ ខាល ច... មិ ន ទន់ ប ននិ យ យអ្វី ផ្ស ងោងឱ្បម្ុំ ដ ោយ ភាពមសក ឹ មសល្។ ួ
“ដលាកគ្រូវ ិបតែ! ដបុះែូងននបបផនគ្ព បអូនទ្កជូនបងរកាដហយ ី !”
ម្ុំ អ្ ខ្ងអ ល្ មន ង ោងគ្សាល្ៗ ដហ ី យ និ យ យពនយល្់ ល្ួ ង ដលាម
ដោយោចទ្ន់ភន ល ់។
“សារយ សាែប់ម្ុំសិន... កនលងមកម្ុំមន ិ ធាលប់ចត់ទ្កបអូន នង ិ បង
បអូនទុំងអ្ស់ោនដៅដគ្ៅដបុះែូងម្ម ុំ ង ែ ្ដឡយ ុំ ករបស់បង ី ។ ទ្កខល្ប 140
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
បអូនដយ ីងទុំង អ្ស់ ោនក៏ ែូ ច ជាទ្ កខល្ុំបករបស់ ម្ុំខ្ែរ ដយ ង ី ជាខ្មមរ រស់ ដៅដល្ទ្ ី ក ឹ ែីខ្មមរ មានដរឿងអ្វគ្ី តូវដយង ី សអប់ដមាម ី ោនដោុះ។ ម្ុំបនសដគ្មច
ចិតែ និងាុំងចិតែយ៉ាងមតមាុំថា ម្ុំនឹងការោរផ្សល្គ្បដយជន៍របស់បង បអូនដយង ី ដទុះបដី ពល្មលុះមានអ្នកទ្គ្ី កុងរត ិ ថា ដយង ី ជាអ្នករស់ដៅោច់
គ្សយ៉ាល្ក៏ដ ោយ។ អ្ររណ្ស់ខ្ែល្បអូនបនផ្សែល្់កែីគ្សឡាញ់ ឱ្ យ បង បងនឹងខ្ថរកសោឱ្យល្អ ឱ្យគ្សស់បុំគ្ពងែូចជាបបផខ្ែល្បអូនជូនបង ដៅដពល្ដនុះអ្ច ី ង ឹ ”
សាែប់ ម្ុំ ដ ោយោដយរ ោងចប់ កា ន់ នែម្ុំ ភ័ ស្ត កែ មូ ល្ គ្កឡង់ ខ្កវ
ខ្ភន ក ដោរដពញដោយទ្ឹ ក ថាល ៗ ោងដងី ប ដមី ល្ ម មម្ុំ ។ ទ្ឹ ក ខ្ភន ក បន រដមៀល្ដល្ថ ា ់ែ៏រដលាងបរស ី ល្ ិ ទ្ធមន ិ ធាលប់សាគល្់ដមៅ មែងមួយៗ។
“សារយយល្់ ដ ហ ី យ ... ខ្តមិ ន យូ រ បងវ ិប តែ នឹ ង គ្តឡប់ ដ ៅវ ិញ
ដហ ីយ ដភល ច នូ វ ដសចកែី គ្ សឡាញ់ នននថា ដ នុះដចល្ជាមិ ន ខានដទ្...” ម្ុំ ចប់កាន់នែោងយ៉ាងខ្ណនដហយ ី ី ពនយល្់ោងជាថម។
“សារយ... នថា ដ នុះជាទ្ិ ោ ននកែី គ្ សឡាញ់ ខ្ែល្មន សសកនងដលាក
បនផ្សែល្់ ជូន ោន ដៅវ ិញដៅមក... នថាដ នុះបអូនបនគ្បកាសគ្បប់ អ្នក ា ចស់ គ្ សុ ក អ្នក បង់ ប ត់ ខ្ែល្រកាគ្ពឹក សនគ្ពែងដគ្ជាុះដនុះ ថា សារយ
គ្សឡាញ់ បង... បងអ្ររណនឹងបអូន្ស់ ដគ្ោុះបងបនទ្ទ្ួល្នូ វកែី គ្សឡាញ់ ពីសារយ ប៉ាខ្នែកែីគ្សឡាញ់ របស់សារយគ្បខ្ហល្មានខ្តនថា ដនុះដទ្ដមល្ ី ដៅ ! ខ្តសគ្មាប់បងវ ិញ បងបនផ្សែល្់ជូនសារយរល្់នថា មិន ថានថាដ នុះ នថាខ្សអក ឬឆ្វន ដុំ គ្កាយដឡ យ ី រឺបងមានោ រហូ តសគ្មាប់ ជូនសារយ” សារយយកកខ្នសងជូតទ្ក ុំ ញឹ ឹ ខ្ភនក ដហយ ី ញញឹម។" ម្ញ 141
ឡឹក ជំនោរ
មតបសងោងវ ិញ។ “សូ ម បអូ នកុំ គ្ ចឡុំថា នថា ទ្ី ១ ៤ ក មភ ៈ ជានថា ខ្ ែល្ខ្ែល្ដយ ីង គ្តូ វ
ល្ុះបង់អ្វីៗដៅឱ្យបរសដោុះ ការដធវីខ្បបដនុះោគ្បសចកអ្តថន័យពិត
ននទ្ោ ុំ ្ស់... ទ្ោ ិ ដនុះខាលង ិ ដនុះជាទ្ិោមួយខ្ែល្មនសសរល្់រូបបនផ្សែ ល្់ កែីគ្ សឡាញ់ ជូ ន ោន មិន ថា គ្រូ សិ ស ស ឪព កមាែ យ... បងសងឃម ឹ ថា បអូននឹងយល្់ពីអ្តថន័យដនុះ ដហយ ី ដធវីជាមរគដទ្សក៏ខ្ណោុំពនយល្់ដរឿង
ល្អែល្់បងបអូនដយង ី ឱ្យយល្់កាន់ខ្តចាស់ជាងដនុះ ដចៀវោងការរយល្់ គ្ចឡុំត ដៅដទ្ៀត...” សារយ ោម នមទិ ល្ នែទុំង ពី រ ជូ ត ទ្ឹក ខ្ភន ក សាួ ត ដហយ ី ែឹកនែម្ដុំ ៅអ្ងគយដល្ងជាមួយបងបអូន។ ម្ុំបនពនយល្់ដរឿងដនុះ
យ៉ាងចាស់ៗែល្់ពួកដរ សុំដណីចកាអកកាអយរករយបនផ្សទ ុះដឡង ី ី ដៅ ដគ្កាមសានមញញឹមរបស់ពក ួ ដយង ី ទុំងពរី ។
ដហត អ្វីប នជាគ្បនពណី យល្់ ម សដៅដល្ីទ្ិោ ននកែីគ្ សឡាញ់ ដ នុះ
បនគ្ជាបដៅែល្់ ប ងបអូនជនជាតិដយ ីង ដល្ឿនដមលុះ ... ដតីមា នរូ ដ សនហ៍
្មលុះ ខ្ែល្បនបូ ជា ភាពបរ ស ិ ទ្ធដោយភ័ នែគ្ចឡុំដ ោុះ! មិន រួរ ្ ័ ទ្ោ ិ ែ៏ល្ដអ នុះបនកាលយជាមរតកទ្ក ឹ ខ្ភនករបស់យវវយដសាុះ...
“ោ៉ា ល្ិនថាញដែយ៍” នថាននកែីគ្សឡាញ់ របស់មនសសមានជាែរប
រល្់ ន ថាដ ពញមួយ ឆ្វន ុំ ជាទ្ិ ោ ែួង ចិ តែ ខ្ែល្ដយ ីង គ្តូ វ ផ្សែល្់ ជូ ន អ្នក ខ្ែល្ ដយង ី គ្សឡាញ់ បនគ្រប់ដពល្ដវលា៕
(កុំខ្ណចងដគ្កាយ)
រជធានភ ុំ ០១ ី ដនុំ ពញ នថាទ្៦ ី ធនូ ឆ្វន២ ឡក ឹ ជដុំ ោរ
142
មន្តប៉ាកកាអ្នកន្ិពន្ធ
អ្ំពីអ្នកន្ិពន្ធ អ្នកនព ិ នធឡក ឹ ជដុំ ោរ (ប៉ាកកាខ្មមរ) ដកត ី ដៅនថាទ្ី២១ មោ ី ១៩៨០
ដៅ ភូមរ ិ រ៍
ច ុំ ស្តនែី គ្សុករមាសខ្ហក ដមតែសាវយដរៀង។
បិាោម ឡក ឹ សុំខាន់ មស្តនែីនិវតែន៍ មាាោម ដៅ សន កសិករ
មានបងបអូនរួមឧទ្រពរី ោក់ ដលាកជាកូនដរៀមចបង។
ឆ្វន ១ ុំ ៩៩៥-១៩៩៨ សិ ក ាដៅវ ិទ្ាល្័ យ រមាសខ្ហក
ុំកុំ ព ង់
គ្ាចគ្សុករមាសខ្ហក ដមតែសាវយដរៀង។ ឆ្វន១ ុំ ៩៩៨-២០០០ សិកា
ដៅមជឈមណឌល្ររដកាសល្យភូមិភារហនខ្សន នគ្ពខ្វង ដមតែនគ្ពខ្វង។
ឆ្វន២ ុំ ០០០-២០០៣ជាគ្រូបដគ្ងៀនភាសាខ្មមរដៅវ ិទ្ាល្័យរមាសខ្ហក។ ឆ្វន២ ុំ ០០៣-២០០៩ សក ិ ាថានក់បរញ្ ិ ា បគ្ត ភាសានង ិ អ្កសរសាស្តសែឡាវ
ដៅសាកល្វ ិទ្ាល្័យជាតឡា ិ វ សាធារណៈរែាគ្បជាធប ិ ដតយយគ្បជាមានត ិ យ ឡាវ។ ឆ្វន២ ុំ ០១០ ែល្់២០១៧ បនែការសក ា ់នង ិ ាបរញ្ ិ ា បគ្តជាន់មស ិ
់ ៍។ អាហារូបករណ៍របស់គ្ពុះ បណឌិតខ្ផ្សនកអ្ប់រ ុំ ដៅរជា្ចគ្កនថឡងែ មហាកសគ្តនថ។
ទ្ុំោក់ទ្ន ុំ ង៖ អ្ខ្ី ម៉ាល្ៈ
Lchumnor@gmail.com : http://khmerpen.blogspot.com
ទ្ូរសពទ: (+855) 92 78 89 90
143
ឡឹក ជំនោរ
ISBN13-978-9924-9218-4-4
144