Column Hielke

Column Hielke 15

Alleen of samen

“Een samenleving die steunt op individualisering en competitiedrift ziet een stijging in mensen die kampen met sociale angst en depressies”. Deze quote van Paul Verhaeghe vond ik toepasselijk na een discussie over de toekomst van ’t Klaverbledtsje: “Is er nog een behoefte aan een dergelijk dorpskrant of kan elk individu alle informatie die hij of zij nodig denkt te hebben, vinden via internet?” Dat kan! Of de opmerking van een bekende Nederlander die haar mening over de ‘kaarsrel’ van VI niet durfde te geven uit angst voor mores van de social media, als Twitter en Instagram. Volgens Paul Verhaeghe is de individualisering na de periode van verzuiling (verdeling van een samenleving op levensbeschouwelijke of sociaaleconomische basis) in de vorige eeuw goed gelopen, alleen schiet de individualisering nu erg door. Naast teamsporten zijn de individuele sporten sterk in opkomst: hardlopen, fi etsen in allerlei vormen, sportscholen die 24/7 open zijn enzovoorts. Veel reclame-uitingen zijn gericht op de ideale vrouw of man en vooral om mooi en gezond te kunnen zijn. We komen op voor onze rechten en eisen dat die ook verwezenlijkt worden. We hebben gelijk omdat we toch de waarheid in pacht hebben. We maken van iedereen winnaars, prinsen en prinsessen. ‘Met de mensenrechten in de hand gaan we door het ganse land’ om ons gelijk te halen. De individuele mens wordt op een voetstuk gezet. Maar is de werkelijkheid toch niet wat weerbarstiger. Lukt het iedereen om aan alle hoge verwachtingen te voldoen en blijft er wel aandacht voor de afhakers? Of is iets minder streberig ook goed? En toch, “Elke maatschappij creëert zijn eigen stoornissen” (wederom Paul Verhaeghe). We hoeven de krant maar open te slaan om dat te kunnen waarnemen. Verwarde mensen, eenzaamheid, eetstoornissen, psychische problemen bij de jeugd enzovoort enzovoort. Ondanks ons welvarend en veilig land, lijkt het, dat de groep met problemen in onze samenleving steeds groter wordt. De zorgkosten van onze overheid stijgen jaarlijks en dat lijkt voorlopig nog niet te stoppen. Kunnen we hier wat aan doen, is dan de vraag? Is ons ‘hoge welvaartsstreven’ niet het ‘welzijn-gevoel’ aan het verdringen? Moeten we de burgerrechten en plichten nog eens gaan oppoetsen? In de Griekse en Romeinse oudheid gebruikte men al burgerrechten en die hielden in dat je bepaalde privileges alleen kon verkrijgen als je ook iets voor een ander deed of maatschappelijk diensten vervulde. Dus minder individu, minder alleen, en méér sámen iets oppakken. Minder méér op het bordje overheid en méér in eigen omgeving oplossen. Terug bij de discussie over ’t Klaverbledtsje. Hierin worden de initiatieven in Langezwaag, om samen iets te gaan organiseren vermeld. School, sport, ijsbaan, ooievaarsnestclub, kerk, ouderen en alle andere verenigingen en initiatieven geven verbinding in de samenleving van Langezwaag. ‘t Klaverbledtsje is het cement voor het totaal en helpt de burgerrechten en plichten overeind te houden. Daar kan het, op het individu gerichte Twitter of Instagram, niet voor zorgen.

Hielke