11 minute read
Stoepa's, mani's en mantra's: trekking naar Gokyo Ri
STOEPA'S, MANI'S EN MANTRA'S: trekking naar GokyoRi
Nepal is een land dat geen introductie nodig heeft. Diepe gletsjerdalen, adembenemende pieken en gastvrije inwoners maken van Nepal één van 's werelds beste trekking bestemmingen. Uit het overweldigende aanbod kozen we voor een trekking naar de Gokyo Ri: een 5360 meter hoge top met uitzicht over de hoogste bergen ter wereld, waaronder Mount Everest.
Advertisement
De klassieke trektocht in het Everestgebied is de 16-daagse trekking naar het Everest basecamp. Aangezien we er weinig voor voelen om in een treintje toeristen te lopen, kiezen we voor een alternatieve tocht: een 12-daagse trekking in een zijvallei ten westen van Mount Everest met als hoogtepunt de beklimming van de Gokyo Ri. Met de eerste vlucht vertrekken we vanuit de hectische hoofdstad Kathmandu richting Lukla, de toegangspoort tot het Everestgebied. De vlucht duurt amper 25 minuten en de uitzichten zijn grandioos! De zon komt op wanneer de eerste besneeuwde bergtoppen aan de horizon verschijnen. Wanneer de landingsbaan in zicht komt, hou ik toch even mijn adem in. Met horten en stoten zet de piloot het vliegtuigje aan grond. De spectaculaire ligging en de korte landingsbaan maken Lukla tot één van de spectaculairste luchthavens ter wereld. De opwinding giert door ons lijf!
In Lukla ontmoeten we onze drager. De komende twaalf dagen zal hij onze kanariegele tas met het merendeel van onze bagage dragen. Het voelt wat onwennig, zo'n gids en een drager, maar later in de trekking zullen we hem dankbaar zijn. Vandaag wandelen we meteen verder richting Phakding (2600 meter). Al snel ontdekken we wat onze gids, Toran, bedoelt met de uitdrukking 'Nepali flat'. Op papier is het een dalende wandeling richting Phakding, maar het pad gaat voortdurend op en neer. Na ongeveer drie uur, inclusief uitgebreide theepauze, komen we aan bij onze eerste verblijfplaats. De 'teahouse' is een stuk comfortabeler dan we verwachten. We hebben een privékamer met eigen toilet, maar het water in de leidingen is begin maart nog stijf bevroren. Het toilet doorspoelen gebeurt met een schep ijskoud water uit de ton. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om een douche te nemen!
De tocht gaat verder van Phakding richting Namche Bazaar (3440 meter), het grootste dorp in dit gebied. We kruisen een controlepost en de ingang van het Sagarmatha nationaal park. Onderweg draaien we aan talloze gebedsmolens. Ook de stoepa's en manistenen kruisen we consequent langs links in de hoop op goede karma (lees: blauwe luchten) wanneer we Gokyo bereiken. We steken verschillende hangbruggen over, die rijkelijk versierd zijn met kleurrijke gebedsvlaggen. Achter 'Hillary bridge' start het steile zigzagpad richting Namche Bazaar.
Het is verrassend druk op het pad met vele dragers, ezels en 'djopke' (een kruising van een yak en een koe). Ze dragen loodzware pakketten richting Namche Bazaar. Vaak hebben de dragers niet meer dan een paar pantoffels aan hun voeten en ze dragen het gewicht in rieten manden met een hoofdband. De cargo bestaat uit gasflessen, rijst of vlees, zelfs een toiletpot en een houten deur! Vol ontzag kijken we naar die kleine, maar ijzersterke mensen. Wanneer we Namche bereiken, zijn we verrast door de grootte van de plek: talloze koffiebars, restaurants, winkeltjes met trekkingmateriaal en kleurrijke souvenirs,... Niet meteen wat we hadden verwacht in het hartje van de Himalaya. Om ons lichaam te laten wennen aan de hoogte, brengen we een extra dag door in Namche Bazaar. ’s Ochtends is de vallei in de wolken gehuld en dus besluiten we om eerst het informatiecentrum en het ‘sherpa culture museum’ te bezoeken. Het museum is eigenlijk niet zo bijzonder, maar ligt op een prachtige locatie net boven Namche. Terwijl we in het museum rondkuieren, roept Toran plots “Everest!”. Ik denk dat hij me voor het lapje houdt… maar het is echt! De wolken klaren even op en we krijgen een eerste blik op Mount Everest, Lhotse en Ama Dablam. Ik weet niet goed waarom, maar het doet iets met een mens.
Wanneer de wolken zijn opgeklaard, starten we aan de klim naar Everest viewpoint (3880 meter). Eigenlijk is Everest viewpoint niet meer dan het terras van een luxehotel waar je een prachtig uitzicht hebt over de Khumbuvallei. Een kamer in dit hotel kost dan ook een fortuin! We nemen uitgebreid de tijd om thee te drinken en foto’s te maken.
De eerste drie dagen van onze tocht volgden we hetzelfde traject als de klassieke trekking naar Everest basecamp. Vandaag laten we na een uurtje wandelen de ‘Everest highway’ achter ons en draaien westwaarts in een zijvallei. We klimmen richting Mong La (3975 meter) en de hoogte is goed voelbaar. Onderweg ontmoeten we een stel Fransen. Bart, mijn reisgenoot en partner, babbelt honderduit met het Franse koppel en wisselt ervaringen uit. Ik daarentegen moet mijn adem sparen om überhaupt vooruit te komen op deze hoogte…
Na een theepauze gaat het pad weer bergaf. Een lange, vrije steile afdaling tot aan de rivier in Phortse. Het is mogelijk om in Phortse te overnachten, maar wij lopen nog verder richting Dole (4100 meter). Dezelfde hoogtemeters moeten we nu weer omhoog. Onderweg kruist een groepje 'mountain tahr' ons pad. Het klimmen gaat steeds moeilijker en ik voel me miserabel. Mijn hoofd bonst. Toran spreekt me moed in: "Nog even volhouden, hierna wordt het weer vlakker." Wanneer de eerste teahouses van Dole aan de horizon verschijnen, voel ik een golf van opluchting. Er staat niets op het menu dat mijn honger aanwakkert. Met veel moeite krijg ik een bordje noedelsoep naar binnen.
De volgende ochtend is het dekbed aangevroren. Er staat ijs op het raam en zelfs het drinkwater in onze waterzakken is één klomp ijs. Vandaag gaat het 'Nepali flat' richting Macchermo (4400 meter), een vrij eenvoudige etappe. Op aanraden van Toran ben ik gestart met een lage dosis Diamox. Een goede beslissing, zo blijkt. De hoofdpijn is zo goed als verdwenen en ik sliep als een roosje. Het enige nadeel ontdek ik pas later op de dag, wanneer de tintelingen door mijn vingers en tenen dansen. Hoe dieper we de vallei intrekken richting Gokyo, hoe meer de flanken bedekt zijn met sneeuw. Wanneer de zon in de late namiddag verdwijnt achter de bergen, wordt het werkelijk ijskoud. In onze dikke donsjassen zitten we verzameld rond de kachel, die brandt op gedroogde yakdrollen gedrenkt in benzine. In de teahouse rusten we uit, drinken thee of soep, terwijl de vallei verdwijnt in de mist.
Een plan dat niet gewijzigd kan worden, is geen goed plan!
In ongeveer vier uur tijd wandelen we van Macchermo richting Gokyo (4800 meter), opnieuw een vrij eenvoudige etappe. Het landschap wordt steeds witter. Toran vertelt ons dat er deze winter ongewoon veel sneeuw is gevallen. Normaal gezien gaat onze tocht verder via de Renjo-La pas (5360 meter) richting Lungden, een tocht van 7 à 8 uur, maar omwille van de sneeuw vallen onze plannen misschien wel in het water...
Bij aankomst in Gokyo informeert Toran bij de andere gidsen naar de condities op de pas. Nog geen enkele groep heeft zich al gewaagd aan de oversteek. Toran adviseert ons dan ook om de plannen om te gooien. Zonder een gebaand spoor is de oversteek van de pas fysiek te zwaar. Daarbij komt ook de reële kans op lawines, bij uitstek aan de meer steile zijde van de pas richting Lungden. Kortom, er verschijnt een stafkaart op tafel en we geraken het snel eens over een alternatieve route. We kunnen de geplande tocht grotendeels wel afleggen, àls we er morgen in slagen om niet alleen de Gokyo Ri te beklimmen, maar ook verder af te dalen richting Macchermo.
Om half 7 's ochtends starten we aan de klim naar de top van de Gokyo Ri. Er ligt veel sneeuw en het traject vergt wel drie uur. Maar de beloning op de top is de klim meer dan waard! Van op Gokyo Ri heb je een uitzicht over de hoogste bergen ter wereld. Toran benoemt ze allemaal: Cho Oyu (8201 m), Mount Everest (8848 m), Nuptse (7861 m), Lhotse (8516 m), Makalu (8485 m), Pumori (7167 m),... Voor ons strekt zich de Ngozumpa gletsjer uit, één van de grootste gletsjers in de Himalaya. De heilige Gokyomeren zijn bedekt met een laag ijs en sneeuw, een uniek uitzicht.
Dezelfde dag dalen we verder af richting Macchermo. Deze afdaling vergt al mijn energie, maar het geeft ons extra tijd om de komende dagen een alternatieve route te stappen en niet op onze passen terug te keren.
Vanuit Macchermo zakken we verder richting Dole. De tocht die stijgend vier uur kostte, lopen we nu in minder dan twee uur. Na een korte pauze in Dole, stappen we verder naar Khumjung, een echt sherpadorp in het hart van het Sagarmatha nationaal park. De sfeer is hier heel anders dan de gekte in Namche Bazaar. We verblijven in een sfeervolle teahouse vlakbij Hillary school. Het gewone leven lijkt hier zijn gangetje te gaan, ook zonder trekker-toeristen.
De volgende dag laten we Khumjung weer achter ons, we lopen langs een lange rij manistenen. Via de heli-landplaats van Syangboche gaat het verder richting Thamo. De lente is stilaan begonnen. De sneeuw verdwijnt zienderogen en de aardappelvelden worden in gereedheid gebracht. Het is warmer en de zon schijnt volop. Via een indrukwekkende hangbrug klimmen we verder richting Thame. Thame is niet meer dan een handvol huizen in een prachtige vallei op 3800 meter. Omringd door steile, witte bergflanken is dit misschien mijn favoriete plek van deze trekking. We bezoeken ook het boeddhistische klooster, dat als een arendsnest 200 meter boven het dorp tegen de bergflank kleeft. De klim gaat langs talloze manistenen, stoepa’s en gebedsvlaggetjes. Je hebt er uitzicht over de vallei richting Lungden, maar de Renjo La pas is net aan het zicht onttrokken. In gedachten maak ik de lus richting Gokyo rond.
Het einde van de trekking is nu echt in zicht. Van Thame dalen we weer af richting Namche Bazaar en verder richting Monjo. Het pad wordt steeds drukker met groepjes trekkers die dromen van hun tocht richting basecamp. We werpen een laatste blik op Mount Everest en steken Hillary bridge over. In Monjo nemen we voor het eerst in meer dan een week een warme douche – heerlijk! We drinken zelfs een eerste biertje op een terras in de zon. De indrukken van de afgelopen week sijpelen langzaam binnen.
We hebben geluk: op dag twaalf scoren we de eerste vlucht van Lukla terug richting Kathmandu. Met spijt in het hart laten we het hooggebergte achter ons, maar mijn lichaam geeft ook aan dat het genoeg is geweest. We nemen afscheid van onze drager en onze gids, Toran. De rest van de dag dwalen we wat versuft rond in Kathmandu, het contrast kan niet groter zijn.
Reisschema: Dag 1: Kathmandu - Lukla (1) - Phakding (2) Dag 2: Phakding - Namche Bazaar (3) Dag 3: Namche Bazaar - Everest viewpoint - Namche Dag 4: Namche Bazaar - Dole (4) Dag 5: Dole - Macchermo (5) Dag 6: Macchermo - Gokyo (6) Dag 7: Gokyo - Gokyo Ri - Macchermo (8) Dag 8: Macchermo - Khumjung (9) Dag 9: Khumjung - Thame (10) Dag 10: Thame - Monjo (11) Dag 11: Monjo - Lukla Dag 12: Lukla - Kathmandu
Duur: 12 dagen Start- en eindpunt: Lukla (2800 meter) Hoogste punt: Gokyo Ri (5360 meter) Voorzieningen onderweg: overnachting en bevoorrading in 'teahouses' onderweg, maximum drie uur verwijderd van elkaar Beste periode: In het voorjaar van oktober tot december of in het najaar van februari tot mei.
Kies je voor een gids, drager of ga je solo?
Achteraf bekeken is het perfect mogelijk om deze tocht op eigen houtje te maken. Het pad is nergens écht moeilijk en je kruist onderweg meer dan voldoende teahouses die je met open armen ontvangen.
Aangezien onze tijd in Nepal beperkt was en ik me zorgen maakte over hoogteziekte, kozen we toch voor begeleiding.
Himalayan Leaders verzorgde alles: van de trekking permits, tot de vluchten naar Lukla, een voortreffelijke Engelstalige gids en een drager. Ook de overnachtingen, drie maaltijden per dag en talloze theepauzes waren inbegrepen. Kortom, het enige wat we nog moesten doen was... genieten!
Pagina 28 links: onderweg kruisen we talloze hangbruggen met gebedsvlaggetjes Pagina 28 rchtsboven: 'djopke' (kruising yak en koe) dragen zware pakketten richting Namche Pagina 28 rechts onder: vol ontzag kijken we naar de kleine, maar ijzersterke dragers Pagina 29 boven: Een groepje 'mountain tahr' kruist ons pad Pagina 29 onder: De dragers dragen hun vracht in rieten manden met een hoofdband Pagina 30, van boven naar onder: - uitzicht over Mount Everest, Lhotse en Ama Dablam vanop 'Everest viewpoint' - de tocht die stijgend vier uur kostte, lopen we nu in minder dan twee uur! - Thame, onze favoriete plek tijdens deze trekking. - Het boeddhistische klooster van Thame is één van de oudste in de Khumbu
