Mijn roofvogelvoedertafel

LUC CAPPELLE

(*) nvdr: hoewel torenvalken bij uitstek muizenjagers zijn, durven zij wel eens een vogeltje verschalken. Een torenvalk rond de Geitenberg is gespecialiseerd in het jagen op (verzwakte) graspiepers en andere kleine vogeltjes tijdens de najaarstrek.

MIJN ROOFVOGEL VOEDERTAFEL

Tot groot jolijt dook eind vorige zomer in mijn tuin een familie ransuilen op die me veel leuke zomeravonden bezorgden. Ongetwijfeld hadden ze hier in de buurt gebroed en waren de jonge vogels nog niet lang uitgevlogen. Opdat ze de woelmuizen in mijn moestuin makkelijker zouden kunnen wegvangen, plantte ik drie wilgenstokken van enkele meter hoog op het uiteinde voorzien van een horizontaal zitstokje. Daar maakten ze dankbaar gebruik van. Helaas enkele weken later zwermden ze uit en zag ik ze niet meer terug. Maar tot mijn voldoening maakte het mannetje torenvalk dat hier elke winter dagelijks te bidden hangt, dankbaar gebruik van de zitpalen. Dat bracht me op een idee: als ik nu eens naast zo’n paal een voedertafeltje zou plaatsen en daar een dode muis, vogel of wat vleesafval zou leggen?

En het werkte: het duurde niet lang of de valk zat er het aas op te eten of hij nam in de gauwte de muis en ging die dan op een boomtak naar binnen spelen. Ik nam de gewoonte aan om wat te fluiten wanneer ik met voer voor de roofvogel aankwam. Nu heb ik (of heeft de valk) het al zover gebracht dat hij elke dag komt zien of ik aan hem heb gedacht, soms voor dag en dauw, soms pas in de namiddag. Maar ook de kraaien hebben inmiddels door dat er wat lekkers op de plank komt. Met vereende krachten, ik en de valk, houden we hen van de voedertafel weg. De valk vertrouwt me al in die mate dat hij blijft zitten en eten tot ik op 15 m ben genaderd. Hij wordt ook niet gewantrouwd door de zangvogeltjes die hun eigen voedertafel bezoeken. Blijkbaar vangt een torenvalk geen vogeltjes, hoewel iemand me ooit vertelde dat hij dit wel al met eigen ogen heeft gezien (*). De valk durft wel de sperwerman te lijf gaan, die het dagelijks op de vinken gemunt heeft, alsof hij wil duidelijk maken dat dit zijn territorium is. Ondertussen heeft mijn tuintorenvalk gezelschap gekregen van een tweede exemplaar, waarvan ik vermoed het een wijfje betreft. Uiteraard kent die de voedertafel niet en zij is er bij mijn weten nog nooit op geland. Mijn hoop is nu dat het eventuele paar gebruik zal maken van de nestkast die ik voor hen heb opgehangen, in het besef dat er hier makkelijk voedsel te halen is. De voorbije jaren dook een koppel al meermaals de kast binnen, maar ten slotte broedden ze toch elders.

Het is niet zo simpel om elke dag gepast voedsel te vinden voor de valk. Dus heeft mijn vrouwtje aan onze beenhouwer gevraagd of hij wat afval kon missen. Zo eet deze torenvalk af en toe wat varkensvet of een oude kippenvleugel. Ik ben op zoek gegaan naar roofvogelvoer, maar tot hiertoe zonder resultaat. Mijn laatste hoop ligt bij de kippenbroeierij waar men grote aantallen dode eendagshaantjes heeft die wellicht in varkensvoer verwerkt worden. Die zou ik dan invriezen en er eentje per dag beschikbaar stellen. Wie weet komt dan ooit het moment waarop een wilde torenvalk op mijn uitgestoken hand komt zitten om het kuikentje op te halen... Stel je voor. In elk geval heb ik geleerd dat vogels wel degelijk het onderscheid kunnen maken tussen een mens die erop uit is om hen te vangen of te doden en iemand die het beste met hen voor heeft.

Mannetje torenvalk © Francis Pattyn