Aziatische hoornaar

CHRISTINE HANSSENS

© Christine Hanssens

PADDENSTOELEN IN HET POLYGOONBOS IN ZONNEBEKE

Eind oktober gingen we in het Polygoonbos op zoek naar paddenstoelen. Hier zijn beuk, tamme kastanje, eik en berk in volle ontwikkeling, wat dit bos in het Ieperse zeer interessant maakt voor paddenstoelen. Spar, Corsicaanse den en lork zijn er eveneens present en juist in de nabijheid van deze laatste zijn er verschillende vliegenzwammen (Amanita muscaria) (afb.1) te vinden. Al naargelang hun leeftijd zijn deze intens rood met witte stippen of bleek van ouderdom. Op de boomvoeten aan de rand van het pad vonden we héél veel zwavelkopjes, zowel het gewoon zwavelkopje

(Hypholoma fasciculare) (afb.2) als de rode zwavelkop (Hypholoma sublateritium). De rode zwavelkop is duidelijk forser en oranjerood. De grote stinkzwam was er eveneens te vinden. Stinkzwammen komen uit een ei zonder schaal, een zogenaamd "duivelsei" tevoorschijn. We vonden beide, zowel het duivelsei als de volwassen grote stinkzwam (afb.3). Indrukwekkend! Middenin dit domein is er een heideveldje waar we zeldzame, typische heideplanten, zoals de gewone dopheide, struikheide, tormentil en vleugeltjesbloem, konden bewonderen. Wat verder vonden we er aan de basis van adelaarsvarens heel wat exemplaartjes van

het geel nestzwammetje (Cyathus striatus) (afb.4). Dit is eveneens een zeldzame soort. De volwassen exemplaren lijken op een nestje met eitjes. Ze vormen er grote groepen van zowat 20 à 30 exemplaren naast mekaar. Prachtig! Langs het pad konden we reeds verschillende witte

kluifzwammen (Helvella crispa) (afb.5) bewonderen. Opvallend hierbij is de fors gegroefde steel en de lappenhoed. De zwarte kluifzwam bestaat eveneens, maar deze was er niet te zien.

Inktvlekkenzwammen (Rhytisma acerinum) (afb.6), die opvallende zwarte vlekken veroorzaken op de bladeren van de esdoorn, waren er eveneens te vinden. Parelamanieten

(Amanita rubescens) (afb.7) lijken, zoals hun naam laat vermoeden, qua structuur goed op vliegenzwammen, maar ze zijn bleekbruin van kleur. Indrukwekkend om zien was een groepje roodstelige fluweelboleten (Xerocomus rubellus) (afb.8) langs de wegrand. Boleten zijn buisjeszwammen. De gele buisjes worden er opvallend blauw bij beschadiging. Verder zijn ze goed te herkennen aan hun rode steel.

Melkzwammen vallen op door het feit dat ze een melkachtig vocht uitscheiden bij beschadiging. Dit was goed te zien bij de kaneelkleurige

melkzwam (Lactarius quietus) (afb.9) die er regelmatig te vinden is.

Gewone hertenzwam (Pluteus cervinus) (afb.10) bezit een oppervlak dat glimt als de vacht van een hert. Merkwaardig bij deze soort is dat haar steel los komt door er gewoon aan te draaien. Tegen de rand van het bos bevinden zich 2

soldatenkerkhoven uit WO I. Daar groeit een héél bijzondere soort zwammetjes: het gesloten

breeksteeltje (Galeropsis aporos) (afb.11). Ze bezitten een lange dunne, witte steel. Hun hoedjes die middelgroot zijn blijven gesloten, vandaar ook hun naam. Opvallend is dat hun hoedjes er door de dunne gekrulde witte steel naar beneden gericht zijn. Vroeger zijn we ze her en der in het Ieperse gaan zoeken en enkel op de soldatenkerkhoven waren ze te vinden. Jullie kunnen denken dat deze zwammetjes hier opzettelijk aangebracht werden, maar dat is zeker niet het geval. Het is wel goed mogelijk dat het onderhoud van deze kerkhoven er het grasland geschikt maakt voor deze soort. Sinds een paar jaar heeft men in een jong bos dat er dichtbij tot ontwikkeling komt een nieuw monument aangebracht: het Vredesmonument. Het draagt in zich de boodschap dat de vrede het haalt op de oorlog. Dit wordt gesymboliseerd door de rozen die binnenkort de prikkeldraad zullen overgroeien.