Ojciec Chrzestny

Mafia Ojciec Chrzestny

PDF generated using the open source mwlib toolkit. See http://code.pediapress.com/ for more information.

PDF generated at: Sun, 20 Dec 2009 21:11:50 UTC

Treść Artykuły Ojciec chrzestny

1

Ojciec chrzestny (film)

5

Ojciec chrzestny II

12

Ojciec chrzestny III

14

Michael Corleone

15

Sycylia

17

Mafia

20

Five Families

23

Al Capone

25

John Gotti

28

Rodzina Corleone

31

Cosa nostra

32

Camorra

34

Przypisy Article Sources and Contributors

36

Źródła, licencje i autorzy grafiki

37

Licencje artykułu Licencja

38

Ojciec chrzestny

Ojciec chrzestny Ojciec chrzestny (ang. The Godfather) - powieść autorstwa Maria Puzo, po raz pierwszy wydana w roku 1969.

Opowiada historię sycyliskiej rodziny mafijnej sprawującej rządy w Nowym Jorku. Akcja powieści rozgrywa się w przeciągu dziesięciu lat po drugiej wojnie światowej. Centralną postacią jest Don Vito Corleone, założyciel Rodziny i zarazem tytułowy Ojciec Chrzestny.

W 1972 roku ukazała się filmowa adaptacja Ojca chrzestnego, wyreżyserowana przez Francisa Forda Coppolę. W głównych rolach wystąpili Marlon Brando i Al Pacino.

Tytuł Ojciec Chrzestny (włos. Il Padrino) to termin używany przez członków mafii, odnoszący się do najstarszego lub najbardziej szanowanego członka mafijnej rodziny. Do Ojca Chrzestnego może zwrócić się o radę i pomoc każdy Włoch, a w zamian za nie przysięga mu dozgonną wierność i służbę.

Akcja powieści Nowy Jork, druga połowa lat 40. Metropolią rządzi pięć Rodzin mafijnych, które żyją we względnym pokoju.

Rodzina Corleone'ów, oficjalnie utrzymująca się z importu włoskiej oliwy, a w rzeczywistości zarządzająca hazardem, jest najbardziej szanowaną i zamożną ze wszystkich. Patriarchą Rodziny jest Don Vito Corleone, słynący z mądrości, powściągliwości i dążenia do pokoju, ale jednocześnie cechuje go niezwykła inteligencja i intuicja. Po pomoc zgłaszają się do niego wszyscy włoscy imigranci, gdy zawiedzie ich amerykańskie prawo i sprawiedliwość.

Don Corleone nie odmawia nikomu, dzięki swym talentom i znajomościom jest w stanie załatwić nawet najbardziej niemożliwą rzecz.

Don Corleone ma czworo dorosłych dzieci: porywczego Santino "Sonny'ego", cichego i nieudolnego Frederico "Freddiego", żywiołową Constanzię "Connie" oraz Michaela, który nie chce podążyć w ślady ojca i zostać członkiem Mafii.

Krótko po ślubie Connie z zepsutym Carlo, spokój Rodziny zostaje zachwiany przez napad na Dona. Patriarcha zostaje ciężko ranny, a jego rolę przejmuje tymczasowo zapalczywy Sonny. Zaślepiony żądzą pomszczenia ojca, Sonny popełnia szereg błędów, które będą drogo kosztować Rodzinę i zaprowadzą ją na ścieżkę wojenną z pozostałymi Rodzinami.

Wydarzenia powieści przeplatają się często ze wspomnieniami i życiorysami poszczególnych bohaterów.

Postaci Rodzina Corleone • Don Vito Corleone - ponad sześćdziesięcioletni patriarcha Rodziny. Urodzony w sycylijskiej wiosce Corleone, w wieku piętnastu lat uciekł z kraju do Ameryki, ścigany przez morderców ojca. W Nowym Jorku został przygarnięty przez rodzinę włoskich imigrantów. Rozpoczął pracę w ich sklepie, kilka lat później ożenił się z rodaczką. W wieku dwudziestu pięciu lat został splotem okoliczności zmuszony do zejścia na drogę kryminalną i prędko wyrobił sobie opinię inteligentnego i zaradnego, choć wzbudzającego lęk zimnym opanowaniem i zaciętością.

Dorobiwszy się majątku na handlu oliwą, założył Rodzinę Corleone'ów, która szybko stała się najbardziej wpływową rodziną mafijną w Nowym Jorku. Dona cechuje niezwykła mądrość, intuicja oraz szczodrość. Jest zwolennikiem pokojowego rozwiązywania konfliktów, jednak zdrajców i wrogów karze bezlitośnie i surowo.

1

Ojciec chrzestny • Santino "Sonny" - najstarszy syn Dona. Ambitny i zapalczywy, pragnie zaskarbić sobie przychylność ojca oraz szacunek reszty Rodziny. Kobieciarz i zabijaka, potrafi jednak być hojny i łagodny.

• Frederico "Freddie" - bezbarwny i chwiejny średni syn Dona • Constanzia "Connie" - pełna temperamentu i pyskata jedyna córka Dona • Michaela - najmłodszy syn Dona. Jako jedyny z Rodziny chce odciąć się od korzeni i żyć po amerykańsku. Mimo pozornej słabości i miękkości, jest jednak niezwykle podobny z charakteru do ojca; swój talent do zjednywania sobie ludzi i niezwykłą inteligencję ujawni w najmniej spodziewanym momencie.

Postacie spoza Rodziny • Tom Hagen - consigliore (doradca) Dona Corleone. Amerykanin irlandzko-niemieckiego pochodzenia, po śmierci rodziców przygarnięty jako dziecko przez Rodzinę. Don Corleone zadbał o wykształcenie Toma i traktował go jak czwartego syna. Po ukończeniu studiów prawniczych Hagen został głównym prawnikiem Rodziny, a po śmierci Genca Abandando, przyjaciela i pierwszego consigliore Vita Corleone, Hagen przejmuje funkcję doradcy Dona. Tym samym staje się pierwszym w historii mafii consigliore nie tylko nie pochodzącym z Sycylii, ale nie będącym nawet Włochem.

Hagen jest małomówny i opanowany. Jest niezwykle zdolnym prawnikiem, swoją funkcję traktuje jako zaszczyt.

Jest niezmiernie oddany Rodzinie, a Dona traktuje jak własnego ojca, służąc mu radą najlepiej jak potrafi.

• Peter Clemenza i Salvatore Tessio - dwaj caporegime Rodziny i najstarsi przyjaciele Dona. Główni dowódcy "oddziałów" Rodziny, składających się z morderców wykonujących brudną robotę. Clemenza i Tessio pilnują porządku na terenach miasta zarządzanych przez Rodzinę, służą Donowi radą i doświadczeniem przy posunięciach taktycznych oraz biorą udział w egzekucjach wrogów Rodziny.

• Luca Brasi - budzący grozę bezlitosny morderca, wiernie oddany Donowi, załatwiający dla niego najbardziej niebezpieczne sprawy.

• Johnny Fontane - słynny śpiewak i amant filmowy, syn chrzestny Dona Corleone. Utalentowany i rozpieszczony, nie umie sobie poradzić ze stopniową utratą sławy.

• Kay Adams - dziewczyna Michaela Corleone. Bystra i dobra Amerykanka, zafascynowana włoską kulturą, pełna uwielbienia dla Michaela.

• Carlo Rizzi - mąż Connie Corleone, sadysta, chciwiec i kobieciarz.

• Nino Valenti - utalentowany pianista, przyjaciel z dzieciństwa Johnny'ego Fontane. Nałogowy alkoholik o wisielczym poczuciu humoru.

• Lucy Mancini - kochanka Sonny'ego Corleone.

Rodziny mafijne Cztery pozostałe Rodziny nowojorskie to Stracciowie, Tattaglia, Cuneowie oraz Barziniowie. Zajmują się rozmaitymi nielegalnymi interesami, od prostytucji przez nielegalny przemyt imigrantów po narkotyki. W mieście działa także klan Bocchicchio, który nie miesza się do brutalnych walk ani nielegalnych interesów, a jedynie oferuje swoje usługi w zapewnieniu bezpieczeństwa w spotkaniach między skłóconymi rodzinami.

W książce wspomniano także o dziesięciu innych rodzinach z całego kraju: • • • • •

Rodzina Tramonti – z Luizjany Rodzina Drago – z Florydy Rodzina Zaluchi – z Detroit Rodzina Falcone – z Los Angeles Rodzina Molinari – z San Francisco

• Rodzina Panza – z Bostonu • Rodzina Forlenza – z Cleveland • Rodzina Capone – z Chicago

2

Ojciec chrzestny • Rodzina Greco – z Filadelfii

Publikacja Powieść po raz pierwszy opublikowana została 1 czerwca 1969 w Nowym Jorku. Książka wydana została w twardej okładce, liczyła czterysta czterdzieści sześć stron. Od czasu pierwszej publikacji na rynku anglojęzycznym pojawiły się jeszcze co najmniej trzy późniejsze wydania książki.

Ojciec chrzestny przetłumaczony został na kilkadziesiąt języków, w tym także polski. Ogólny światowy nakład powieści wynosi około dwudziestu pięciu milionów egzemplarzyWikipedia:Weryfikowalność.

Kontynuacje Kontynuacje powieści, Ojciec chrzestny II i Ojciec chrzestny III, zostały napisane przez Puza jako scenariusze dla kolejnych filmów o losach rodziny Corleone. Puzo napisał również powieść Sycylijczyk opowiadającą o wydarzeniach, które rozegrały się podczas pobytu Michaela Corleone na Sycylii.

W 2004 roku wydana została kontynuacja sagi – Powrót ojca chrzestnego autorstwa Marka Windegardnera. Jest to saga o mafijnej rodzinie Corleone, której najważniejsze wątki rozgrywają się w latach 1955-1965. Centralnymi postaciami książki są Michael Corleone, syn Vita Corleone, oraz jego główny przeciwnik, Nick Geraci, były bokser, uliczny gangster, później capo nowojorskiej mafii. Pojedynek między tymi postaciami stanowi główną oś fabuły.

Nick jest początkowo wiernym współpracownikiem Michaela i organizuje dla niego handel narkotykami. Później, zdradzony, przygotowuje plan zemsty i staje się jego największym wrogiem. Po przejęciu władzy w rodzinie Michael próbuje zrealizować obietnicę złożoną ojcu i doprowadzić do legalizacji jej działalności. Udaje mu się doprowadzić do wyboru na najwyższe stanowiska w USA osób przychylnych mafii. Z czasem zyskuje osobliwą sławę i szacunek capo di tutti capi amerykańskiego podziemia.

W listopadzie 2006 na polskim rynku ukazała się kolejna część sagi – Zemsta ojca chrzestnego. Akcja utworu toczy się w latach 1963-1964. Po nieudanym zamachu na kubańskiego dyktatora Michael Corleone, postanawia pozbyć się swojego capo Nicka Geraciego, który zorganizował tę akcję wspólnie z CIA. Ścigany przez ludzi Michaela, Geraci ukrywa się. Po cichu planuje powrót i przejęcie funkcji Ojca Chrzestnego mafii. Dla Cosa Nostry nadchodzą ciężkie czasy – prokurator generalny Danny Shea, brat prezydenta, który swoje stanowisko zawdzięcza poparciu mafii, rozpoczyna bezpardonową wojnę z organizacjami przestępczymi.

Adaptacja filmowa W 1972 roku ukazała się filmowa adaptacja Ojca chrzestnego. W głównych rolach wystąpili Marlon Brando i Al Pacino, reżyserem był Francis Ford Coppola, a nad scenariuszem i całością czuwał sam Mario Puzo.

Film przyniósł zyski w wysokości około stu trzydziestu czterech milionów dolarów, przy sześciomilionowym budżecie. Zdobył wiele nagród, w tym trzy Oscary, pięć Złotych Globów i Grammy. Kontynuacja, Ojciec chrzestny II, zdobyła sześć Oscarów, stając się pierwszym i póki co ostatnim sequelem, który zwyciężył w kategorii najlepszy film. Obraz utrzymał swoje miano, nawet wtedy, gdy Władca Pierścieni: Powrót króla zdobył Oscara w 2003 roku – dwóm poprzednim filmom z serii nie udało się zdobyć Oscara w kategorii najlepszego filmu.

Inne adaptacje 21 marca 2006 roku firma Electronic Arts wydała grę opartą na fabule Ojca chrzestnego. Gracz wciela sie w postać "żołnierza" w rodzinie Corleone. Przed śmiercią Marlon Brando nagrał kwestie potrzebne do realizacji gry, jednakże były one bardzo słabej jakości dlatego twórcy postanowili nagrać je ponownie przez dublera. Francis Ford Coppola powiedział w kwietniu 2005 roku, że nie został poinformowany przez wytwórnie Paramount w sprawie wydania pozwolenia na powstanie gry i osobiście był przeciwny jej wydaniu[1] . Al Pacino także nie brał udziału w

3

Ojciec chrzestny powstawaniu gry, przez co wygląd Michaela Corleone różnił się od ukazanego w filmie.

Powstałą także gra planszowa oparta na fabule filmu.

Zobacz też • Sycylijczyk

Przypisy [1] Reżyser Ojca chrzestnego potępia grę Ojciec chrzestny (http:/ / www. gamespot. com/ news/ 6121958. html) – Tor Thorsen, GameSpot, April 8, 2005

4

Ojciec chrzestny (film)

5

Ojciec chrzestny (film) Ojciec chrzestny Plakat z filmu

[1]

Tytuł oryginalny

The Godfather

Gatunek

melodramat, gangsterski

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski, włoski

Główne role

Marlon Brando Al Pacino James Caan Robert Duvall Diane Keaton

Data premiery

Czas trwania

15 marca 1972, 31 grudnia 1972 165 minut Produkcja

Reżyseria

Francis Ford Coppola

Scenariusz

Francis Ford Coppola, Mario Puzo

Muzyka

Nino Rota Carmine Coppola

Zdjęcia

Gordon Willis

Scenografia

Dean Tavoularis

Produkcja

Albert S. Ruddy

Dystrybucja

Paramount Pictures

Budżet

6 000 000 USD Ojciec chrzestny na Filmweb.pl Ojciec chrzestny na IMDb

[2]

[3]

Ojciec chrzestny (ang. The Godfather) – film kryminalny nakręcony w 1972 roku. Fabuła filmu oparta jest na książce amerykańskiego pisarza włoskiego pochodzenia Maria Puzo o tym samym tytule. Reżyserem filmu był Francis Ford Coppola, a scenariusz napisali wspólnie Puzo i Coppola. Aktorzy występujący w filmie to m.in. Marlon Brando, Al Pacino, Robert Duvall, Diane Keaton oraz James Caan. Film opowiada o historii rodziny mafijnej Corleone w latach 1945-1955 Ojciec chrzestny jest często określany mianem najlepszego filmu wszech czasów. Wiele portali internetowych takich jak The Internet Movie Database[4] , czy Filmweb[5] przedstawia go jako najlepszy film w dziejach kinematografii.

Dalsze losy rodziny Corleone zostały ukazane w Ojcu chrzestnym II oraz Ojcu chrzestnym III.

Ojciec chrzestny (film)

Obsada • Marlon Brando jako Vito Corleone – głowa rodziny (Don) Corleone, urodzony jako Vito Andolini. Jest ojcem Sonny'ego, Freda, Michaela i Connie, oraz przybranym Toma Hagena.

• Al Pacino jako Michael Corleone – najmłodszy syn Dona, po zakończeniu II wojny światowej wraca do domu.

Początkowo nie chce mieć nic wspólnego z interesami rodziny Corleone.

• James Caan jako Santino Corleone – najstarszy syn Vita, jest porywczy; prawdopodobny sukcesor Dona jako głowy rodziny. Jest także zastępcą Vita.

• Robert Duvall jako Tom Hagen – nieformalnie adoptowany syn Vita Corleone, jest także rodzinnym prawnikiem i consigliere (doradcą).

• Diane Keaton jako Kay Adams – dziewczyna Michaela • John Cazale jako Fredo Corleone – "średni" w sensie wieku syn Vita. Nie jest zbyt zaradny w załatwianiu interesów rodziny.

• Talia Shire jako Connie Corleone – jedyna córka Vita Corleone, żona Carla Rizzi • Richard S. Castellano jako Pete Clemenza – caporegime (kapitan) rodziny Corleone.

• Abe Vigoda jako Sal Tessio – drugi caporegime (kapitan) rodziny Corleone.

• Al Lettieri jako Virgil "The Turk" Sollozzo – diler heroiny, związany z rodzina Tattaglia.

• Gianni Russo jako Carlo Rizzi mąż Connie Corleone • • • • • • • • • • •

Sterling Hayden jako Captain Mark McCluskey – skorumpowany kapitan policji opłacany przez Sollozzo.

Lenny Montana jako Luca Brasi – ważny żołnierz w rodzinie Corleone.

Richard Conte jako Emilio Barzini – Don rodziny Barzini.

Al Martino jako Johnny Fontane – światowej sławy piosenkarz i syn chrzestny Vita (postać prawdopodobnie wzorowana na Franku Sinatrze).

John Marley jako Jack Woltz – producent z Hollywood.

Alex Rocco jako Moe Greene jeden z założycieli Las Vegas.

Morgana King jako Carmella Corleone – żona Vita i matka Sonny'ego, Freda, Michaela i Connie.

John Martino jako Paulie Gatto żołnierz rodziny Corleone i kierowca Vita.

Victor Rendina jako Philip Tattaglia – Don rodziny Tattaglia.

Simonetta Stefanelli jako Apollonia Vitelli-Corleone – piękna, młoda dziewczyna którą Michael poznaje na Sycylii.

Saro Urzì jako Vitelli.

Fabuła Film rozpoczyna wesele córki Vita Corleone, Connie i Carla Rizzi na Long Island w Nowym Jorku, jest koniec lata 1945 roku. Ponieważ wedle zwyczaju żaden Sycylijczyk nie może odmówić prośby w dniu ślubu swojej córki, Corleone, znany wśród przyjaciół i współpracowników jako "Ojciec chrzestny", oraz Tom Hagen (consigliere rodziny) są zasypywani różnymi prośbami od znajomych rodziny. W międzyczasie najmłodszy syn Dona, Michael Corleone, który powrócił z wojny na pacyfiku pojawia się jako bohater wojenny. Opowiada swojej partnerce, Kay Adams o interesach rodziny, zapewniając ją jednocześnie że on nie jest taki jak oni i chce podążać własną drogą.

Wśród gości weselnych jest słynny piosenkarz Johnny Fontane, syn chrzestny Vita Corleone, który przyjechał z Hollywood aby poprosić Dona o pomoc w zdobyciu roli w filmie, który pomoże mu w dalszej karierze. Jack Woltz, szef studia nagraniowego, nie chce dać Fontane'owi tej roli, Don Corleone tłumaczy Johnny'emu, że "złoży mu propozycję nie do odrzucenia (I'm gonna make him an offer he can't refuse)". Hagen zostaje wysłany do Kalifornii aby zajął się tą sprawą. Rozdrażniony Woltz odmawia jednak, twierdząc iż Fontane zrujnował młodą aktorkę którą on kiedyś chciał wypromować. Następnego ranka Woltz budzi się w łóżku z odcięta głową konia ze swojej stajni.

Gdy Hagen wraca, rodzina spotyka się z dilerem heroiny Virgilem "Turkiem" Sollozzo, który ma wpływy w rodzinie Tattaglia. Prosi Don Corleone o protekcje polityków oraz współfinansowanie startu masowego importu i dystrybucji

6

Ojciec chrzestny (film) heroiny, ale pomimo możliwości zarobienia dużych ilości pieniędzy, Corleone odrzuca ta propozycję. Najstarszy syn Dona, porywczy Sonny, łamie zasady i wyraża swoje zainteresowanie propozycją, za co później karci go ojciec.

Po odmowie Dona Croleone, Hagen zostaje uprowadzony przez Sollozza i jego wspólników, podczas gdy Don zostaje ciężko ranny w wyniku zamachu na jego życie, ale udaje mu się przeżyć. Sollozzo przekonuje Hagena, aby zaoferował Sonny'emu możliwość dobicia targu, ale Sonny odrzuca możliwość rozpatrzenia tego na nowo, obiecując wojnę rodzinie Tattaglia i Sollozzowi. Rodzina Corleone przygotowuje się na piekło jakie może się rozpętać po dołączeniu się do wojny "Pięciu Rodzin", które zjednoczą się przeciwko rodzinie.

Michael, który przez resztę rodzin uważany jest za cywila, odwiedza swojego ojca w szpitalu, gdzie okazuje się, że nikt go nie ochrania. Uświadamia sobie, że jego ojciec został wystawiony i ktoś go zabije. Przenosi ojca do innego pokoju, dzwoni do Sonny'ego, przedstawia mu sytuację i idzie na zewnątrz obserwować wejście. Gdy mordercy przyjechali pod szpital i zobaczyli, że ktoś stoi pod drzwiami, przestraszyli się i odjechali. Po chwili przyjechały oddziały policji wraz z skorumpowanym kapitanem McCluskey, który łamie szczękę Michaelowi jednym uderzeniem. Chwilę później pojawia się Hagen i "prywatni detektywi" z licencjami na posiadanie broni, aby ochraniać Don Corleone.

Po próbie zabicia jego ojca w szpitalu, Michael chce zabić Sollozza i kapitana McCluskeya, który jest ochroniarzem Sollozza. Sonny i pozostali członkowie rodziny są zaskoczeni decyzją Michaela, ale Sonny tłumaczy mu, że podchodzi do tego zbyt emocjonalnie. Jednakże Michael przekonuje go, że zabicie Sollozza i McCluskeya jest w interesie rodziny ("To nie jest osobiste, Sonny. To czysty biznes. (It's not personal, Sonny. It's strictly business.)").

Spotkanie Michaela z Sollozzem i kapitanem zostaje zorganizowane w małej restauracji. Podczas kolacji mają omówić zawarcie pokoju. Michael przeprasza ich, mówiąc, iż musi skorzystać z ubikacji, w której ukryty jest rewolwer, po czym morduje Sollozza i kapitana McCluskeya strzałami z bliskiej odległości w głowę. Aby uniknąć aresztowania Michael musi uciekać na Sycylię, gdzie jest chroniony przez lokalnego Dona mafii. Podczas pobytu na wyspie zakochuje się i żeni z młodą dziewczyną, Apollonią, która zostaje pomyłkowo zamordowana podczas zamachu na Michaela.

W międzyczasie, w Nowym Jorku, Don Corleone Wraca ze szpitala do domu i zostaje powiadomiony, że to Michael zabił Sollozza i McCluskeya. Kilka miesięcy później, w 1948, Sonny kilkukrotnie bije Carla za to, że tamten znęca się nad Connie. Następnym razem, gdy Carlo ją bije, Sonny samotnie jedzie do ich domu aby zabić Carla. Po drodze wpada w zasadzkę i zostaje zastrzelony.

Zamiast szukania zemsty za śmierć Sonny'ego, Don Corleone spotyka się z głowami Pięciu rodzin aby zakończyć wojnę. Jest to jedyny sposób aby Michael mógł bezpiecznie wrócić do domu. Na przekór swojej poprzedniej decyzji rodzina Corleone zapewni protekcje polityczną dla Philipa Tattaglia na handel heroiną. Na spotkaniu Vito odkrywa, że to Don Barzini, a nie Tattaglia jest odpowiedzialny za tę wojnę.

Z gwarancją bezpieczeństwa Michael wraca z Sycylii. Po roku spotyka się ze swoją dawną dziewczyną, Kay, i mówi jej, że chce się z nią ożenić. Don Corleone jest już prawie na emeryturze, Sonny nie żyje, Fredo nie jest w stanie rządzić rodzinnym interesem. Michael przejmuje dowodzenie, i zapewnia, że rodzinny interes będzie wkrótce legalny.

Clemenza i Tessio, dwaj rodzinni caporegime (kapitanowie) skarżą się, że są "popychani" przez rodzinę Barzini i proszą o pozwolenie na odwet, ale Michael odmawia. Wraz ze swoim ojcem jako "consiglieri", postanawia przenieść rodzinny interes do Nevady, i po tym Clemenza i Tessio będą mogli założyć własne rodziny. Michael obiecuje, że mąż Connie, Carlo, będzie jego prawą ręką w Nevadzie, podczas gdy Hagen będzie rodzinnym adwokatem w Las Vegas.

W Las Vegas Michael zostaje przywitany przez Freda w hotelu-kasynie finansowanym przez rodzinę Corleone, prowadzonym przez Moe Greenea. Michael tłumaczy Johnny'emu Fontane, że rodzina potrzebuje jego pomocy w przekonaniu znajomych Johnny'ego aby podpisali długoterminowe kontrakty na występy w kasynie. Podczas spotkania z Moe Greenem, Michael oferuje chęć wykupienia kasyna, na co Moe się nie zgadza. Greene uważa, że

7

Ojciec chrzestny (film) rodzina Corleone jest za słaba, oraz wie, że może dostać o wiele lepszą ofertę od rodziny Barzini.

Michael wraca do domu. Podczas prywatnego spotkania, Vito wyjaśnia, że wrogowie rodziny przeprowadzą próbę zabicia Michaela używając zaufanego wspólnika do zorganizowania spotkania, jako pretekst do rozpoczęcia nowej współpracy. Niedługo później, Don Vito umiera na atak serca podczas zabawy z wnukiem.

Podczas pogrzebu, Tessio proponuje Michaelowi spotkanie z Barzinim, przez co ujawnia się jako zdrajca, co przewidział Vito. Michael organizuje morderstwa Moe Greenea, Philipa Tattaglia, Emilio Barziniego, Salvatore Tessia, Anthony'ego Stracci oraz Ottilia Cuneo, w czasie chrztu drugiego syna Connie i Carla, którego Michael zostaje ojcem chrzestnym. Po chrzcie, Michael rozmawia z Carlem o śmierci Sonny'ego i przekonuje go, aby się przyznał do udziału w tej zasadzce. Michel mówi: "Dziś załatwiam wszystkie interesy rodzinne (Today, I settle all Family business).". Michael informuje Carla, że jego karą będzie odsunięcie go od rodzinnych interesów i wręcza mu bilet lotniczy do Nevady. Carlo wsiada do auta, które ma zawieść go na lotnisko, gdzie zostaje uduszony przez Clemenze.

Później Connie wini Michaela za zabicie Carla. Kay pyta o to, ale Michael odmawia odpowiedzi. Po tym jak nalegała, Michael kłamie, że nie miał z tym nic wspólnego. Film kończy się, gdy Kay widzi jak do gabinetu wchodzi Clemenza, nowy "caporegime" Rocco Lampone i okazują swój szacunek do Michaela całując go w rękę i nazywając go "Don Corleone". Drzwi zostają zamknięte przez jego ochroniarza Ala Neri, po tym jak Kay zobaczyła, że Michael został nowym ojcem chrzestnym.

Różnice w stosunku do książki Jedną z ważniejszych części książki Puza, która nie została pokazana w filmie, była historia życia Don Corleone, jego przybycie do Stanów Zjednoczonych, małżeństwo, ojcostwo, zabójstwo Don Fanucci'ego, i cała droga na szczyt mafii. Wszystko to zostało przedstawione w filmie "Ojciec chrzestny II".

Również wiele pobocznych wątków z książki zostało pominiętych w filmie, należą do nich: • • • •

problemy Johnny'ego Fontane z głosem; życie Kay Adams; szczegóły ataku na ludzi którzy pobili córkę Bonasery; wiele informacji o Fredo Corleone.

W filmie jest wiele postaci, które mają znacznie mniejsze znaczenie niż w książce, są to: Johnny Fontane, Lucy Mancini, Rocco Lampone i Al Neri (dwaj ostatni nie wypowiadają żadnego słowa w filmie). Również w książce Michael i Kay mają dwóch synów, a w filmie syna i córkę.

Także postacie dwóch ochroniarzy Michaela na Sycylii, Cala i Fabrizia, zostały zmienione. Film nie pokazuje ich śmierci. W książce Calo ginie razem z Apollonią podczas wybuchu auta, a Fabrizio ginie jako jeszcze jedna ofiara w słynnej "scenie chrztu", zastrzelony w swojej restauracji w Ameryce (scena jego morderstwa jest pokazana w filmie Ojciec chrzestny Saga).

W filmie podczas sceny chrztu szefowie pozostałych czterech rodzin zostają zamordowani, natomiast w książce zamordowani zostają tylko Barzini i Tattaglia.

Produkcja Coppola i Paramount Pictures Francis Ford Coppola nie był początkowo brany pod uwagę jako reżyser filmu. Co najmniej dwóch innych reżyserów było branych pod uwagę przed nim. Włoski reżyser Sergio Leone dostał propozycję wyreżyserowania, ale zrezygnował po przeczytaniu scenariusza, stwierdzając, że jest to nieciekawa opowieść (Później wyreżyserował swój własny film gangsterski Dawno temu w Ameryce). Do tej pory Coppola wyreżyserował osiem filmów, z czego najbardziej znanym była filmowa adaptacja musicalu Tęcza Finiana. Otrzymał też Oskara za scenariusz do filmu

8

Ojciec chrzestny (film) Patton. Coppola za radą Georga Lucasa przyjął propozycję wyreżyserowania Ojca chrzestnego.

W czasie kręcenia filmu narastał spór pomiędzy wytwórnią, Paramount Pictures, a Coppolą. Wytwórnia uważała, że Coppola nie wywiązuje się z planów, często z jego powodów powstaje wiele błędów oraz stwarza niepotrzebne wydatki. Coppola w komentarzu na płycie DVD powiedział, że przez cały czas jak cień za nim chodził reżyser z wytwórni, który tylko czekał na jedno jego potknięcie, aby zająć miejsce głównego reżysera, ale mimo wszystko Coppola zdołał obronić swoje decyzje i uniknąć zastąpienia.

Casting Wybory, jakie dokonał Coppola, niezbyt podobały się wytwórni, szczególnie Marlon Brando jako Don Vito Corleone. Paramount chciało w tej roli obsadzić Laurence'a Oliviera, lecz ten nie mógł zagrać z powodów zdrowotnych. Jednakże Paramount nadal nie dawało zgody Coppoli na zatrudnienie Brando, przytaczając problemy jakie miał on na poprzednich planach zdjęciowych. Coppola usłyszał od prezydenta wytwórni, że "Marlon Brando nigdy nie wystąpi w tym filmie". Po usilnych błaganiach Coppola dostał pozwolenie na obsadzenie Marlona w filmie, pod warunkiem, że nie zarobi tyle, ile w poprzednich produkcjach, oraz jeśli przyrzeknie, że nie będzie stwarzał problemów, tak jak robił podczas kręcenia innych filmów[6] . Brando za grę w Ojcu chrzestnym otrzymał Oskara.

Studio w roli Michaela Corleone widziało Roberta Redforda lub Rayana O'Neala, ale Coppola chciał kogoś mało znanego, wyglądającego na Włocha, i znalazł to wszystko w Alu Pacino[7] . Pacino nie był wtedy dobrze znany, i wytwórnia nie chciała się zgodzić na jego występ w filmie[6] po części ze względu na jego wzrost. Pacino dostał tę rolę dopiero po tym jak Coppola zagroził, że odejdzie jeśli go nie przyjmą. Na castingu pojawili się także Jack Nicholson, Dustin Hoffman, Warren Beatty, Martin Sheen,[6] oraz James Caan. Elvis Presley był również zainteresowany wystąpieniem w filmie, ale nie pojawił się na castingu.

Zanim zatrudniono Roberta Duvalla, Bruce Dern, Paul Newman i Steve McQueen byli brani pod uwagę do zagrania roli Toma Hagena.

Wtedy jeszcze nieznany Robert De Niro starał się o role Michaela, Sonny'ego, Carla lub Pauliego Gatto. Dostał rolę Pauliego, ale Coppola zaaranżował wymianę i oddał go w zamian za Ala Pacino do filmu Uderzaj powoli w bęben.

Sylvester Stallone ubiegał się o role Carlo Rizziego i Pauliego Gatto, Anthony Perkins chciał zagrać Sonny'ego, a Mia Farrow Kay Adams. William Devane był zainteresowany rolą Moe Greenea.

Coppola umieścił swoją młoda córkę, Sofię, jako nowo narodzonego syna Connie i Carla, Michaela Francisa Rizzi, którego widzimy w scenie chrztu pod koniec filmu. Sofia Coppola zagrała także role w następnych częściach Ojca chrzestnego. W drugiej części zagrała dziewczynkę na statku, którym Vito Corleone przypłynął do Nowego Jorku, a w trzeciej części zagrała jedną z głównych ról, córkę Michaela Corleone, Mary. Coppola także "zatrudnił" swoich synów jako dzieci Toma Hagena. Widzimy ich podczas sceny bójki między Sonnym a Carlem, oraz za Alem Pacino i Robertem Duvallem podczas sceny pogrzebu.

9

Ojciec chrzestny (film)

Płace aktorów Al Pacino, James Caan i Diane Keaton otrzymali po 35 000 dolarów za ich pracę przy Ojcu chrzestnym. Robert Duvall otrzymał 36,000 dolarów, a Marlon Brando otrzymał 50 000 za sześć tygodni pracy, po 1 000 dolarów na tygodniowe wydatki i 5% pieniędzy zarobionych przez film, co w sumie dało ok. 1,5 miliona dolarów. Brando później sprzedał swoje udziały wytwórni Paramount za 300 000 dolarów[8] .

Daty premier Premiera światowa Ojca chrzestnego miała miejsce 15 marca 1972 roku, W Polsce można było go oglądać od 31 grudnia 1972 roku. Poniżej przedstawiono daty premier w innych państwach.

• • • • • • •

Japonia: 15 czerwca 1972 Niemcy: 24 sierpnia 1972 Włochy: 14 września 1972 Argentyna: 20 września 1972 Szwecja: 27 września 1972 Finlandia: 29 września 1972 Norwegia: 16 października 1972 (Oslo)

• • • •

Francja: 18 października 1972 Australia: 2 listopada 1972 Holandia: 18 stycznia 1973 Hongkong: 11 października 1973

Sequele i adaptacje Ojciec chrzestny II Sequel nakręcony w 1974 roku. Przedstawia dwie różne historie, nawzajem przeplatające się. Pierwsza z nich opowiada o Michaelu Corleone pod koniec lat 50. XX w., gdy musi sobie radzić z rozpadającym się małżeństwem oraz rosnącym imperium hazardu; druga – o jego ojcu Vito, o jego młodości na Sycylii, z której musiał uciekać po zabójstwie jego ojca (lokalny boss mafii wydał na niego wyrok śmierci, ponieważ obawiał się zemsty z jego strony), o założeniu rodziny Corleone w Nowym Jorku i narodzinach dzieci. Głównym wątkiem jest pokazanie różnic pomiędzy Michaelem chcącym zalegalizować rodzinny interes a Vitem budującym swoją rodzinę mafijną. Vito jest grany przez różnych aktorów, w zależności od wieku. Młodego Vita zagrał Robert De Niro, za co otrzymał Oskara.

De Niro i Brando są jedynymi aktorami którzy otrzymali Oskara za tę samą rolę.

Ojciec chrzestny III W 1990 roku Coppola nakręcił trzecią część Trylogii, która stała się komercyjnym sukcesem, ale opinie krytyków i fanów były podzielone. Mimo wszystko film otrzymał siedem oskarowych nominacji, m.in. za najlepszy film. Akcja filmu dzieje się w 1979 roku i skupia na podstarzałym Michaelu Corleone. Część filmu była oparta na prawdziwych wydarzeniach, takich jak krótki pontyfikat Jana Pawła I.

Ojciec chrzestny Saga W 1975 roku, Coppola połączył ze sobą dwie pierwsze części trylogii specjalnie dla telewizji, ustawiając sceny w porządku chronologicznym, dodając kilka wcześniej wyciętych scen, jednocześnie zmniejszając brutalność. Ta wersja dostała nazwę Ojciec chrzestny Saga. W 1992, Coppola stworzył kolejną wersję chronologiczną, tym razem dołączając do filmu trzecią część, co w sumie dało film o długości 583 minut. Nowa wersja zawierała także nowe, wcześniej nie pokazywane sceny.

10

Ojciec chrzestny (film)

11

Linki zewnętrzne • Drzewo genealogiczne rodziny Corleone [9] • Przepis na sos do Spaghetti pokazany w filmie [10] (en) • Polska strona o trylogii Ojca chrzestnego [11] Nagrody Poprzednik Francuski łącznik

Oscar dla Najlepszego filmu 1972

Przypisy [1] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Image:Godfather_ver1. jpg [2] http:/ / www. filmweb. pl/ Film?id=1089 [3] http:/ / www. imdb. com/ title/ tt0068646 [4] Top 250 w Internet Movie Database Lista (http:/ / www. imdb. com/ chart/ top) [5] Top 100 na Filmweb.pl Lista (http:/ / www. filmweb. pl/ film/ top/ world) [6] Komentarze dołączone do płyty DVD wydanej w 2001 roku.

[7] Komentarze Francisa Forda Coppoli na płycie DVD wydanej w 2001 roku.

[8] Płace aktorów (http:/ / thegodfathertrilogy. com/ gfstats. html) [9] http:/ / www. hqbach. net/ index. php?item=The%20Godfather [10] http:/ / theurbanpossum. blogspot. com/ 2004/ 11/ godfathers-spaghetti-sauce. html [11] http:/ / www. ojciecchrzestny. szara. com/

Następca Żądło

Ojciec chrzestny II

12

Ojciec chrzestny II Ojciec chrzestny II Plakat

[1]

Tytuł oryginalny

The Godfather Part II

Główne role

Al Pacino Robert Duvall Diane Keaton Robert De Niro John Cazale Talia Shire Michael V. Gazzo Lee Strasberg

Data premiery

12 grudnia 1974

Czas trwania

187 min.

Produkcja

Reżyseria

Francis Ford Coppola

Scenariusz

Mario Puzo Francis Ford Coppola

Muzyka

Nino Rota Carmine Coppola

Dystrybucja

Paramount Pictures

Budżet

$13,000,000

Od lat

15 Nagrody

Oscary: najlepszy film, aktor w roli drugoplanowej, kierownictwo artystyczne, reżyseria, muzyka filmowa, adaptacja filmowa Ojciec chrzestny II na Filmweb.pl Ojciec chrzestny II na IMDb

[2]

[3]

Ojciec chrzestny II (ang. The Godfather Part II) – amerykański film gangsterski z 1974 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli na podstawie scenariusza napisanego przez Francisa Forda Coppolę i Maria Puzo. Film jest jednocześnie sequelem i prequelem dla filmu Ojciec chrzestny. Pokazuje on jednocześnie losy rodziny Corleone po wydarzeniach z pierwszej części filmu, a także losy młodego Vita Corleone granego przez Roberta De Niro.

Opis Jest to druga część znanego dramatu gangsterskiego Ojciec chrzestny. Film jest podzielony na dwie przeplatające się części. Pierwsza opowiada o początkach Vita, który ucieka z Sycylii po tym jak zabito jego rodziców, a druga przedstawia losy Michaela (najmłodszego syna Dona Corleone) i rodziny po śmierci ojca. Michael, uciekając do intryg i morderstw, zapewnia klanowi dominację. Nie ma on jednak tak wielkiej charyzmy jak ojciec. Jest jedynie chłodno kalkulującym, wyrachowanym graczem. Mimo dużych ambicji przywódczych, nie potrafi utrzymać jedności w rodzinie i zapobiec jej kryzysowi. Film ten został okrzyknięty najlepszym sequelem kina gangsterskiego i nagrodzony Oscarem, a Marlon Brando i Robert De Niro jako jedyni w historii otrzymali Oskary za grę tej samej postaci (Vito Corleone).

Ojciec chrzestny II

13

Słynny cytat z filmu: "Trzymaj swoich przyjaciół blisko, ale swoich wrogów jeszcze bliżej". Film uplasował się na 5. miejscu w rankingu 100 filmów wszech czasów zorganizowanym przez magazyn "Total Film".

Obsada • • • • • • • • • • • • •

Al Pacino jako Don Michael Corleone Robert De Niro jako młody Vito Corleone Diane Keaton jako Kay Corleone Robert Duvall jako Tom Hagen John Cazale jako Fredo Corleone Talia Shire jako Connie Corleone Lee Strasberg jako Hyman Roth Michael Gazzo jako Frank Pentangeli G.D. Spradlin jako Pat Geary Richard Bright jako Al Neri Dominic Chianese jako Johnny Ola Bruno Kirby jako młody Peter Clemenza James Caan jako Santino Corleone

• • • • •

Giuseppe Sillato jako Don Ciccio Roman Coppola jako młody Santino Corleone John Megna jako młody Hyman Roth Julian Voloshin jako Sam Roth Larry Guardino jako wujek Vita

i inni Nagrody Poprzednik Żądło

Oscar dla Najlepszego filmu 1974

Przypisy [1] http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Image:Godfather_part_ii. jpg [2] http:/ / www. filmweb. pl/ Film?id=1090 [3] http:/ / www. imdb. com/ title/ tt0071562

Następca Lot nad kukułczym gniazdem

Ojciec chrzestny III

14

Ojciec chrzestny III Ojciec chrzestny III Tytuł oryginalny

The Godfather Part III

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski, włoski

Główne role

Al Pacino Diane Keaton Andy Garcia Sofia Coppola Talia Shire

Data premiery

20 grudnia 1990

Czas trwania

162 min.

Produkcja

Reżyseria

Francis Ford Coppola

Scenariusz

Francis Ford Coppola Mario Puzo

Muzyka

Carmine Coppola

Zdjęcia

Gordon Willis

Produkcja

Francis Ford Coppola

Od lat

16 Nagrody

6 nominacji do Oscara Ojciec chrzestny III na Filmweb.pl Ojciec chrzestny III na IMDb

[1]

[2]

Ojciec chrzestny III (ang. The Godfather Part III) - amerykański film gangsterski z 1990 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli.

Główne role Al Pacino - Don Michael Corleone Diane Keaton - Kay Adams Andy Garcia - Vincent Mancini Eli Wallach - Don Altobello Sofia Coppola - Mary Corleone Joe Mantegna - Joey Zasa

Ojciec chrzestny III

Fabuła Film opowiada o dalszych losach rodziny Corleone, o samotności byłego szefa mafi i o tym jak trudno wyplątać się z przeszłości. Michael jest już starszym schorowanym człowiekiem, filantropem i dobroczyńcą. Mimo iż jest bogaty i wiele pieniędzy przeznacza także na cele dobroczynne, czuje się nieszczęśliwy, a zbrodnie jakie popełnił nie dają o sobie zapomnieć. Miejsce Dona Corleone chce zająć jego bezwzględny bratanek Vincent Mancini. Z czasem udaje mu się to i przyjmuje nazwisko rodziny. Kieruje się on zbrodnią, wyrachowaniem podobnie jak w młodości Michael.

Film kończy się tym, że Don Michael Corleone w ostatnich momentach swojego życia traci córkę (która została zastrzelona na jego oczach i zmarła na miejscu) i nadzieję na zbawienie. Umiera w ogrodzie w cierpieniu i w samotności.

Przypisy [1] http:/ / www. filmweb. pl/ Film?id=1091 [2] http:/ / www. imdb. com/ title/ tt0099674

Michael Corleone Michael Corleone (ur. 15 października 1920, zm. 9 maja 1997) – postać fikcyjna z książek Maria Puzo Ojciec chrzestny oraz Sycylijczyk. Postać rozwinięta w późniejszych latach w filmowej trylogii pod tym samym tytułem, wyreżyserowanej przez Francisa Forda Coppolę. W filmie w rolę Michaela wcielił się Al Pacino.

Opis Michael Corleone to najmłodszy z synów dona Vita Corleone. Jego dwaj starsi bracia to Santino "Sonny" Corleone i Frederico Corleone. Ma także młodszą siostrę, Connie Corleone.

Od samego początku Mario Puzo przedstawiał go jako człowieka niesfornego, idącego własną drogą niezależnie od oczekiwań ojca. Jako młodzieniec zdecydował się odciąć od mafijnych interesów rodziny Corleone – najpierw rozpoczynając studia, a potem walcząc pod sztandarem Stanów Zjednoczonych w II wojnie światowej. Z wojny powrócił jako bohater wojenny, otrzymując Navy Cross. W międzyczasie związał się również z Kay Adams, Amerykanką nie mającą żadnych więzi z włoskimi imigrantami w Nowym Jorku. Do 1945 roku Michael nie włączał się w gangsterskie interesy jego rodziny, niemniej wbrew własnym postanowieniom sytuację tę zmienił po zamachu na ojca. Osobiście dokonał egzekucji na dilerze heroiny, Virgilu Sollozzu oraz skorumpowanym kapitanie nowojorskiej policji McCluskey'mu. Po tym zabójstwie zmuszony został do ucieczki na Sycylię, gdzie spędził kilka lat w ukryciu.

Na Sycylii pozostawał pod opieką dona Tomassina, przyjaciela dona Corleone. Podczas tego pobytu poślubił Sycylijkę Apollonię Vitelli, która zginęła później w zamachu bombowym skierowanym przeciwko Michaelowi. Do Nowego Jorku powrócił po dwóch latach, gdzie (po uprzedniej śmierci Sonny’ego Corleone) został prawowitym następcą dona Corleone. Po powrocie do Ameryki ożenił się ponownie, tym razem z Kay Adams, z którą miał dwoje dzieci: • Anthony’ego Vita Corleone (ur. 1952), • Mary Corleone (1954-1980).

Aktywnie włączył się też w interesy rodzinne. Po śmierci Vita Corleone w roku 1954, przejął jego schedę i został donem. W niedługim czasie doprowadził do ostatecznej rozprawy z wrogami rodziny, odpowiedzialnymi za zamach na jego ojca oraz za śmierć Sonny’ego. Na jego polecenie zamordowani zostali don Victor Stracci, Moe Greene, don Ottilio Cuneo, don Philip Tattaglia, don Emilio Barzini oraz szwagier Michaela – Carlo Rizzi, który wydał Sonny’ego, jak również Salvatore Tessio, caporegime, który zdradził rodzinę Corleone na rzecz rodziny Barzinich

15

Michael Corleone oraz Fabriziego, człowieka, który podłożył bombę w samochodzie, w którym zginęła jego żona Apollonia. Po tych zabójstwach Michael został niekwestionowanym przywódcą mafijnym w Stanach Zjednoczonych.

Losy filmowe Dalsze losy Michaela zostały rozwinięte w filmowych produkcjach Ojciec chrzestny II oraz Ojciec chrzestny III. W drugiej części sagi Michael staje się neurotycznym i bezlitosnym donem, który usilnie stara się utrzymać potęgę rodziny. Jednocześnie stara się zmieniać jej charakter, by docelowo zrezygnować z nielegalnych interesów.

Rozwodzi się z Kay Adams, nie mogącej znieść prawdziwego oblicza męża, oraz wydaje wyrok śmierci na własnego brata – Freda Corleone, który zdradził rodzinę. Z kolei w trzeciej części trylogii, umiejscowionej w późnych latach siedemdziesiątych, Michael jest już zmęczonym starcem, przygotowującym się do zalegalizowania działań interesów rodzinnych i ostatecznego zerwania z przestępczą przeszłością. Niemniej, wbrew jego woli, ponownie zostaje włączony w mafijne porachunki, w wyniku których ginie jego córka Mary Corleone. Innym znaczącym punktem w jego życiu jest spowiedź przed przyszłym papieżem, Janem Pawłem I, w której wyznaje swoje grzechy (również zamordowanie brata). Jednakże zabójstwo Mary jest dla niego zbyt ciężkim ciosem. Interes rodzinny przejmuje Vincent Mancini-Corleone (nieślubny syn Sonny’ego i jego kochanki, Lucy Mancini), prawa ręka Michaela. Michael tymczasem wraca na Sycylię, gdzie umiera w samotności, w tym samym miejscu, gdzie przed laty poślubił swą pierwszą żonę - Apollonię.

Zobacz też • rodzina Corleone

16

Sycylia

17

Sycylia Sycylia

Flaga regionu Podstawowe dane: Stolica:

Palermo

Powierzchnia:

25 710 km²

Ludność:

5 036 666

Gęstość zalud.:

195,1 os./km² Dane administracyjne:

Prowincje:

9

Gminy:

390

Położenie regionu

Sycylia

18

Sycylia (wł. Sicilia) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 400 km²), leżąca na południowy zachód od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Wyspę zamieszkuje około 5 milionów mieszkańców.

Razem z wyspami: Wyspy Liparyjskie, Egady, Wyspy Pelagijskie i Pantelleria tworzy od 1946 roku region autonomiczny we Włoszech (o powierzchni 25,7 tys. km² i 5,1 mln ludności). Najwyższym wzniesieniem na wyspie jest słynny wulkan Etna (3323 m n.p.m.). Na wyspie panuje klimat śródziemnomorski.

Rozbudowana sieć rzeczna, największe rzeki to: Salso, Simeto, Platani.

Mapa regionów Sycylii

Region Sycylia jest podzielony na 9 prowincji: Palermo, Katania, Mesyna, Syrakuzy, Trapani, Ragusa, Caltanissetta, Agrigento i Enna.

Historia Pierwszymi znanymi mieszkańcami Sycylii byli Sykanowie, Sykulowie i Elymowie. Od XI wieku p.n.e. wyspa była kolonizowana przez Fenicjan, którzy założyli Palermo (wtedy Panormus). Od VIII wieku p.n.e. rozpoczęła się grecka kolonizacja wyspy (zobacz: Wielka Grecja). Kolonizatorzy z Hellady założyli takie Topografia Sycylii miasta jak: Syrakuzy, Katanię i Mesynę (wtedy zwaną Zancle). Greckie miasta rozwijały się wspaniale stając się jednymi z ważniejszych miast greckich starożytnego świata (np. Syrakuzy). Właśnie to miasto w V wieku p.n.e. objęło władzę nad resztą greckich kolonii. W tym czasie odżyły też za sprawą Kartaginy fenickie wpływy na wyspie i po ciężkich bojach z Grekami Kartagińczycy opanowali przed rokiem 400 p.n.e. zachodnią część wyspy. Aż do III wieku p.n.e. trwały grecko-kartagińskie walki o panowanie nad Sycylią. Wtedy to do konfliktu włączyli się Rzymianie.

Po pierwszej wojnie punickiej Rzym wyparł Kartaginę z wyspy, a następnie w roku 215 p.n.e., po śmierci ostatniego władcy Syrakuz, stał się jedynym właścicielem wyspy, czyniąc z niej rzymską prowincję. Pod rządami Rzymian Sycylia stała się spichlerzem Rzymu. Główną siłą roboczą byli niewolnicy, którzy wszczęli wiele powstań (m.in. w latach 135-132 p.n.e. i 104-100 p.n.e.), bezwzględnie stłumionych przez wojska rzymskiego imperium. W połowie V wieku naszej ery Sycylia znalazła się w rękach Wandalów, którzy niewiele wcześniej opanowali Afrykę Północną.

W roku 493 wyspę zdobyli Ostrogoci, a w 535 została wcielona do Bizancjum przez Belizariusza. W IX wieku (828) Sycylię podbili Arabowie i następnie rządzili nią przez kolejne dwa stulecia. Wyspę z rąk arabskich wydarli w latach 1060-91 Normanowie pod wodzą Rogera I. Roger II został w roku 1130 pierwszym królem Sycylii. Władca ten miał duży udział w przekazaniu arabskiej wiedzy Europie. Po śmierci ostatniego z normańskich królów w roku 1194 nowym władcą Sycylii został cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego Henryk VI, a później Fryderyk II, który rządził wyspą od 1197 do 1250 roku.

W roku 1266 papież Klemens IV koronował Karola I z dynastii andegaweńskiej, który wcześniej zamordował syna Fryderyka II, Manfreda, na króla Neapolu i Sycylii. Jego rządy nie spotkały się jednak z ciepłym przyjęciem i 30 marca 1282 wybuchła rewolta, która zyskała nazwę nieszpory sycylijskie. Sycylijczycy powołali na króla Piotra III z

Sycylia Aragonii. Wywołało to wojnę między Andegawenami i Aragonią. 31 sierpnia 1302 działania wojenne zostały zakończone pokojem w Caltabellotta. Władcą Sycylii został Fryderyk II (1296-1337) z Aragonii, a południowe Włochy pozostały w rękach Andegawenów. Po wygaśnięciu sycylijskiej linii aragońskiej dynastii w roku 1409 władzę na wyspie objęła główna linia z Aragonii. Trzydzieści trzy lata później Alfons V Aragoński zjednoczył Sycylię z królestwem Neapolu.

Na początku XVI wieku władzę w Hiszpanii (a tym samym i na Sycylii) przejęli Habsburgowie. Po nich rządy nad wyspą przejęli Burbonowie (1735). W roku 1816 południowe Włochy i Sycylia zostały zjednoczone przez Ferdynanda I, tworząc Królestwo Obojga Sycylii. W pierwszej połowie XIX wieku wyspą wstrząsały rebelie (w roku 1820 oraz w latach 1848-49).

W roku 1860 na czele swoich oddziałów wylądował na Sycylii Giuseppe Garibaldi. Opanował wyspę, a ta wkrótce przyłączyła się do królestwa Sardynii, aby potem wraz z całym królestwem wejść do zjednoczonych Włoch. O wejściu w skład Włoch zadecydował plebiscyt z 1861 roku. W ramach państwa włoskiego Sycylia była biednym, prowincjonalnym regionem.

Podczas drugiej wojny światowej (1943 rok) na wyspie wylądował silny desant aliancki i po trwających blisko miesiąc walkach opanował Sycylię. W 1947 wyspa otrzymała autonomię. Najpoważniejszym problemem wyspy po drugiej wojnie światowej była bardzo silna mafia, która zdominowała miejscową gospodarkę i politykę. Po zabójstwach włoskich sędziów śledczych Giovanniego Falcone i Paolo Borsellino w 1992 roku, władze przystąpiły do zdecydowanej walki ze zorganizowaną przestępczością na wyspie i do roku 1998 mafia została znacznie osłabiona. Mimo silnego wsparcia gospodarczego władz w Rzymie Sycylia pozostaje cały czas jednym z biedniejszych regionów Włoch.

Linki zewnętrzne • Strona internetowa regionu Sycylia [1]

Przypisy [1] http:/ / www. regione. sicilia. it/

19

Mafia

20

Mafia Mafia – tajna zorganizowana sycylijska grupa przestępcza z głównym ośrodkiem w Palermo; nazwa zorganizowanej grupy przestępczej o dużych wpływach, powiązaniach z osobami na różnych szczeblach władzy, policją, biznesem, prowadząca działalność gospodarczą finansowaną z przestępstw.[1] [2] ; używana przez media nazwa każdej zorganizowanej grupy przestępczej.

Historia Nazwa i korzenie pierwszych organizacji pochodzą z Sycylii (La Cosa Nostra - wł. Nasza Sprawa), skąd wpływy mafii w XIX wieku rozszerzyły się na całe Włochy, aż do najwyższych struktur politycznych i finansowych.

Podczas emigracji zarobkowej w XX wieku, silną działalność rozwinęła również w Stanach Zjednoczonych. Dziś organizacje przestępcze działają na całym świecie, głównie w Kolumbii, Boliwii, Rosji, USA i we Włoszech.

Mafia sycylijska powstała podczas hiszpańskiej okupacji Sycylii, jako ruch oporu skierowany przeciw władzom okupanta. Mieszkańcy wyspy tracąc zaufanie do niesprawiedliwych praw, które wprowadzili hiszpańscy najeźdźcy, zaczęli organizować własny kodeks prawny i grupy zbrojne dla obrony. Niektórzy historycy uważają, że termin mafia pochodzi od sycylijskich rebeliantów, którzy zrzucili w 1282 jarzmo francuskiej okupacji. Nazwa MAFIA pochodzi od pierwszych liter hasła, które towarzyszyło Sycylijczykom podczas niewoli francuskiej Morte Alla Francia Italia Anela tzn., śmierć Francuzom hasłem WłochówWikipedia:Weryfikowalność.

Mafia w USA W wieku XIX wielu Sycylijczyków wyjechało do Ameryki, a wraz z nimi też mafia, która stworzyła tam La Cosa Nostra (nasza sprawa). Mafia na początku XX wieku rozwinęła się w USA o wiele lepiej niż na rodzimej Sycylii, a miasta takie jak Chicago czy Nowy Jork były wręcz rządzone przez mafie. Najsłynniejszymi gangsterami tego okresu są Al Capone, Frank Costello, Salvatore Lucania (Lucky Luciano), Alberto Anastasia i Vitto Genovese.

Mafia zajmowała się wtedy głównie przemytem i handlem alkoholem, nielegalnym hazardem i prostytucją, jednak po wojnie nastąpiło wiele zmian i wyżej wymienione interesy przestały być aż tak dochodowe.

Co bardziej nowatorskie rodziny przerzuciły się na handel narkotykami i bronią. Jednak niektóre rodziny pozostały przy tradycyjnych interesach do końca lat 60.. W latach sześćdziesiątych mafia opanowała przemysł filmowy w Hollywood i kasyna w Las Vegas.

Największe rodziny mafijne w USA Należy pamiętać, że Mafia ma członków, współpracowników i rodziny w innych miastach. Organizacja nie jest ograniczona do wymienionych poniżej rodzin, wiele z nich ma wpływy także w innych miastach.

• • • • • • • •

Rodzina z Buffalo Ekipa z Chicago Rodzina z Cleveland Rodzina z Kansas City Rodzina z LA New England-Boston, (Rodzina Patriarca) New Jersey (Rodzina DeCavalcante) Rodzina z New Orleans

• "Pięć Rodzin" z Nowego Jorku (Rodzina Genovese, Rodzina Gambino, Rodzina Lucchese, Rodzina Bonanno, Rodzina Colombo) • Północnowschodnia Pensylwania (Rodzina Bufalino) • Rodzina z Omaha

Mafia

21

• Filadelfia (Rodzina Scarfo) • Rodzina z Pittsburgha

Prominentni amerykańscy mafiosi włoskiego pochodzenia • • • • • • • • • •

Joe Bonanno: (ur. 1905 - zm. 2002) Pierwszy don Rodziny Bonanno.

Al Capone: (ur. 1899 - zm. 1947) Don Chicago z czasów prohibicji.

Paul Castellano: (ur. 1915 - zm. 1985) Don Rodziny Gambino. Zamordowany na rozkaz Johna Gottiego.

Charles Luciano 'Lucky Luciano': (ur. 1897 - zm. 1962) Ojciec chrzestny Nowego Jorku. Założyciel nowoczesnej Mafii amerykańskiej. Pierwszy don Rodziny Genovese.

Carlo Gambino 'Don Carlo': (ur. 1902 - zm. 1976) Don Rodziny Gambino. Przez niektórych uważany za przewodniczącego Komisji od 1957.

Gaetano Gagliano 'Tommy': (ur. 1884 - zm. 1951) Pierwszy don Rodziny Lucchese.

Sam Giancana: Don Ekipy z Chicago w latach 1956-66.

John Gotti 'Szykowny Don': (ur. 1940 - zm. 2002) Don Rodziny Gambino.

Vincent Mangano: (ur. 1888 - zm. 1951) Pierwszy don Rodziny Gambino.

Joe Profaci: (ur. 1897 - zm. 1962) Pierwszy don Rodziny Colombo.

• Santo Trafficante, Jr.: (ur. 1914 - zm. 1987) Najbardziej wpływowy gangster na Florydzie oraz w czasach Batisty na Kubie.

• Joe Valachi 'Joe Cargo': (ur. 1903 - zm. 1971) Pierwszy członek mafii, który został informatorem policji.

Mafia we Włoszech Włoski publicysta i autor książki o życiu codziennym Cosa Nostra Fabrizio Calvi zdefiniował mafię w kilku słowach: To organizacja złoczyńców, mająca na celu nielegalne bogacenie się jej członków i występująca jako pasożytniczy pośrednik, narzucony przemocą, między własnością a pracą, produkcją a konsumpcją, między obywatelem a państwem. Mafia to kapitalizm pasożytniczy, który zarabia, ale nie kreuje niczego, poza narkotykami i śmiercią.[3] We Włoszech nie istnieje jedna "mafia", ale jest ich wiele. Dzieje się tak z uwagi na głębokie poczucie wyodrębnienia poszczególnych prowincji. Mafia dawniej definiowała jedynie organizacje przestępcze występujące na terenie Sycylii. Z innych ważniejszych organizacji, na obszarze Neapolu działała Camorra, zaś w obrębie Północnych Włoch Stowarzyszenie Św. Trójcy. Były to organizacje nie tylko lokalne, ale też mocno ze sobą poróżnione.

Mafia rosyjska Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 na obszarze postradzieckim powstał szereg zorganizowanych grup przestępczych, działających na styku rosyjskich służb specjalnych (FSB, GRU, SVR) i wielkiego biznesu. Nastąpiło tam tak charakterystyczne dla postkomunizmu zatarcie wyraźnych granic pomiędzy sferą interesów państwa, a interesami grupowymi poszczególnych ugrupowań przestępczych. Potocznie nazwą mafia rosyjska określa się szereg gangów i organizacji przestępczych, z których największe wpływy na całym świecie posiada mafia sołncewska.

Mafia

Przestępczość zorganizowana w Azji W Japonii działa od XVII wieku "Yakuza (boryokudan)", mafijna organizacja, wywodząca się od samurajów, którzy stawali w obronie słabszych w czasie wojny domowej. Grupa ta jest dziś najliczniejszą organizacją na świecie, liczy ponad 100 tysięcy członków. Głównym źródłem dochodu jest handel narkotykami, hazard, przestępstwa finansowe, obrót nieruchomościami i przemyt broni.

Chińskie Triady powstały w XVII wieku w celu obalania dynastii Mandżu i dopiero w XIX wieku rozpoczęły działalność przestępczą. Triady składają się z około 50 osobnych organizacji. Głównym źródłem dochodu jest hazard, wymuszenia, pranie brudnych pieniędzy, handel narkotykami, lichwa, przemysł rozrywkowy, prostytucja oraz piractwo towarowe.

Kartele kolumbijskie Głównym źródłem dochodu karteli kolumbijskich jest produkcja i przemyt narkotyków. Największym światowym producentem i dostawcą narkotyków jest Ameryka Południowa, gdzie działa wiele organizacji mafijnych nastawionych przede wszystkim na ich produkcję i przemyt. Najważniejsze z nich pochodzą z Kolumbii. Wyróżniają się między nimi "Kartel Cali" - najbardziej wpływowa organizacja handlu narkotykami, "Kartel Medelin" - jeden z głównych producentów kokainy i "Kartel Wybrzeża Północnego" - który zajmuje się głównie przemytem narkotyków.

Grupy przestępcze w Polsce • grupa pruszkowska • grupa wołomińska • grupa łódzka

Struktura mafijna Hierarchia w mafii od najwyższej "rangi" do najniższej: • • • • • • •

Ojciec Chrzestny - szef wszystkich rodzin z danego miasta czy określonego terenu; Don - jest to najważniejszy członek rodziny o największym szacunku; Sottocapo - zastępca dona: funkcja raczej symboliczna i rzadko spotykana; Boss - doradca dona w nielegalnych interesach; Consigliere - "księgowy" rodziny oraz na zlecenie dona zajmuje się legalnymi interesami; Capo (Caporegime) - kapitan, dowodzi grupą ludzi. Musi oddawać pewną część zysków swojemu donowi; Soldati centrale - "podoficer", członek o wyższym szacunku od solidatiego, lecz nie mógł prowadzić działalności na własną rękę; • Soldati (Żołnierz) - członek rodziny o najniższym szacunku, musiał podporządkować się wyższym rangom.

Mafia w literaturze i filmie Wizerunek typowego mafioso zmienił się dzięki Hollywood. Na początku XX wieku organizacje zwane czarną ręką (Black hand) zaczęły budzić zainteresowanie filmowców. Aby ubarwić obraz mafii, dodawano wiele szczegółów do wyglądu gangstera. W latach trzydziestych XX wieku mafioso to człowiek w garniturze oraz w płaszczu. Jego głowę kryje kapelusz z płaskim, szerokim rondem. Bronią najbardziej kojarzoną z mafią był w owym czasie pistolet maszynowy M1928 Thompson (slangowo określany Tommy gun lub Typewriter) zasilany z magazynka bębnowego.

Równie znaną bronią jest rewolwer i kastet używany przez gangsterów.

22

Mafia

23

Fikcyjne rodziny mafijne w literaturze i filmie • Rodzina Corleone • Vito Corleone • Michael 'Mike' Corleone • Santino „Sonny” Corleone • Rodzina Soprano

Zobacz też • gra w mafię • Cosa nostra • Camorra

Przypisy [1] http:/ / portalwiedzy. onet. pl/ 106386,,,,mafia,haslo. html [2] http:/ / encyklopedia. pwn. pl/ haslo. php?id=3935976 [3] Focus Historia, wydanie specjalne, nr 1/2000, str.30

Five Families Pięć Rodzin to główne rodziny mafijne działające w Nowym Jorku, które tradycyjnie dominują nad przestępczością zorganizowaną w tym mieście. Pięć Rodzin, zgodnie z sugestią Salvatore Maranzano, były odpowiedzialne za ustanowienie Komisji, radę która rozdzieliła terytoria pomiędzy wcześniej walczące rodziny i zarządzała aktywami Cosa Nostry w USA. Pięć Rodzin zaczęło działać wspólnie we wczesnych latach 30.

"Pięć Rodzin" i ich przywódcy obecnie to: • Bonanno: Vincent Basciano (Oficjalny Boss, skazany na dożywocie) Salvatore Montagna (Acting Boss, deportowany), Nicholas 'Nicky Mouth' Santora (Underboss), Anthony 'Tony Mix' Graziano (Consigliere) • Gambino: John 'Jackie Nose' D'Amico[1] , • Colombo: Carmine "Junior" Persico[2] • Genovese: Brak danych na temat nowego zarządu rodziny. Według informacji FBI głównymi kandydatami do przejęcia najsilniejszej rodziny w Stanach Zjednoczonych są Liborio 'Barney' Bellomo oraz Tino 'Greek' Fiumara.

[3]

• Lucchese: Vittorio "Vic" Amuso (oficjalny Boss), Aniello 'Neil Migliore, Joseph 'Joey Dee' DiNapoli, Matthew Madonna (trzyosobowy panel składający się z najbardziej wpływowych caporegime rodziny, zarządzający codziennymi działaniami rodziny. Wraz z wyjściem Stevena Crea oraz Josepha 'Joe C' Caridi, z więzienia, dawniej wpływowych graczy w organizacji, jej hierarchia może się zmienić.[4] Rodzina Colombo znana była także jako Rodzina Profaci, zanim zamach nie zmienił jej nazwy we wczesnych latach 60. Były Ojciec Chrzestny Joe Massino chciał zmienić nazwę Rodziny Bonann na Rodzinę Massino ale od czasu jego aresztowania i zdrady nazwa ta się nie przyjeła. Rodzina DeCavalcante, z siedzibą w pobliskim Elizabeth, (stan Nowy Jork) także ma powiązania z pięcioma nowojorskimi rodzinami.

Five Families

W pop kulturze W 1969 wydana została powieść Ojciec Chrzestny, a w 1972 na jej podstawie nakręcony został film o takim samym tytule.

Telewizja HBO wyprodukowała serial Rodzina Soprano (premiera 1999).

Linki zewnętrzne • (en) "Pięć Rodzin" Nowego Jorku [5]

Przypisy [1] [2] [3] [4]

(en) http:/ / www. nlpc. org/ view. asp?action=viewArticle& aid=1213 (en) http:/ / www. ganglandnews. com/ persico. htm (en) http:/ / www. nysun. com/ article/ 44363?page_no=1 Raab, Selwyn. Five Families: The Rise, Decline, and Resurgence of America's Most Powerful Mafia Empires. New York: St. Martin Press, 2005. ISBN 0-312-30094-8 [5] http:/ / www. ganglandnews. com/ nyfive. htm

24

Al Capone

25

Al Capone Al Capone

Urodzony

17 stycznia 1899 Nowy Jork

Zmarł

25 stycznia 1947 Miami Galeria w Wikimedia Commons

Alphonse Gabriel Capone (znany jako Al Capone, Scarface) (ur. 17 stycznia 1899 w Nowym Jorku, zm. 25 stycznia 1947 r. w Palm Island, Miami) – amerykański gangster włoskiego pochodzenia.

Wczesne lata Był czwartym z dziewięciorga rodzeństwa. Jego rodzice byli emigrantami z Neapolu. Ojciec był fryzjerem, a matka pracowała jako szwaczka. Do Ameryki przybyli w 1894 roku i osiedlili się w Navy Yard, jednej z części Brooklynu.

Kiedy Al miał czternaście lat, przeprowadzili się do Park Slope, także w obrębie Brooklynu. Tam poznał Mae Josephine Coughlin (z pochodzenia Irlandkę), z którą ożenił się kilka lat później.

Al Capone został wyrzucony ze szkoły w szóstej klasie po tym, jak uderzył nauczyciela. Od tego czasu imał się różnych zajęć, pracował m.in. w sklepie ze słodyczami i w kręgielni. Brał też udział w I wojnie światowejWikipedia:Weryfikowalność.

Początki działalności przestępczej Capone wcześnie rozpoczął działalność przestępczą. Jako nastolatek należał do dwóch gangów: Brooklyn Rippers oraz Forty Thieves Juniors. Później przystąpił do jednego z największych gangów – Five Points, na którego czele stał Frankie Yale. Początkowo Capone pracował jako barman i bramkarz w jednym z lokali Yale'a. Właśnie w tym okresie zaczęto na niego wołać "Scarface" (Twarz z blizną), ponieważ podczas bójki w barze został kilka razy zraniony nożem w twarz i po tym zdarzeniu zostały mu do końca życia głębokie blizny.

30 grudnia 1918 roku ożenił się z Mae Josephine Coughlin. Krótko przed ślubem urodził im się syn Albert Francis ("Sonny") Capone. Niedługo po ślubie para przeprowadziła się do Amityville na Long Island.

Capone cały czas pracował dla Yale'a. Przed przeprowadzką do Chicago prawdopodobnie dokonał co najmniej dwóch zabójstw. Z Nowego Jorku uciekł, aby uniknąć zemsty Billa Lovetta, szefa irlandzkiego gangu White Hand Gang. Ścigał on Capone za zranienie jednego z jego podwładnych. Capone był już wcześniej znany w Chicago, został tam bowiem poprzednio wysłany przez Yale'a, aby pomóc Jamesowi Colosino w usunięciu grupy Black Hand, zajmującej się wymuszeniami i ściąganiem haraczy. Capone zaczął pracować dla Colosimo, a jego bezpośrednim przełożonym został Johnny Torrio, także pochodzący z Brooklynu.

Al Capone

Pobyt w Chicago Torrio szybko poznał się na talentach Capone i powierzył mu prowadzenie restauracji Four Deuces. Capone był też odpowiedzialny za dużą część rynku przestępczego w Chicago, związanego z prostytucją i przemytem alkoholu (w USA panowała wówczas prohibicja). Po śmierci Colosimo (został zamordowany we foyer swojego własnego klubu nocnego 11 maja 1920 r.) Torrio został najbardziej wpływowym bossem w Chicago i uczynił Capone swoją prawą ręką.

W tym czasie Capone wraz z rodziną na dobre osiedli w Chicago i zamieszkali w dzielnicy South Side, w bungalowie z czerwonej cegły, który stał się pierwszym i głównym centrum dowodzenia Capone w przestępczym biznesie.

Przenosiny do Cicero W maju 1923 roku, po tym jak wybory na burmistrza Chicago wygrał William Emmett Dever, władze podjęły bardziej zdecydowane działania przeciwko działalności przestępczej na terenie miasta. Capone musiał przenieść swoją kwaterę poza granice Chicago, do Cicero. Postanowił też opanować władze miasteczka. W 1924 roku odbyły się tam wybory na stanowisko burmistrza miasta. Kandydat popierany przez Capone wygrał z ogromną przewagą, głównie dzięki zastraszaniu wyborców. Kilka tygodni później nowy burmistrz niespodziewanie oświadczył, że wygoni gangstera z miasta. Capone spotkał się z nim i osobiście znokautował go na schodach prowadzących do ratusza.

Dalsza działalność w Chicago W 1925 roku Torrio został ciężko ranny w zamachu, po którym przekazał swój przestępczy biznes Capone i powrócił do Włoch. Capone, głównie dzięki prohibicji, pomnażał swoją fortunę. Nielegalne browary i przedsiębiorstwa, zajmujące się głównie przemytem spirytusu, przynosiły mu zysk w wysokości około 10 milionów dolarów rocznie. Za pomocą tych funduszy korumpował lokalne władze i umacniał swoją pozycję w mieście. To pozwalało mu bez przeszkód prowadzić domy publiczne, kasyna i tajne bary w całym Chicago.

Sukcesy Capone zwróciły uwagę jego rywali, głównie z dzielnicy North Side. W latach 20. wiele razy podejmowali próby zabójstwa Ala – został postrzelony w restauracji, jego samochód oraz kolejne siedziby były kilkakrotnie ostrzeliwane. Nigdy jednak nie stała mu się większa krzywda.

W 1928 roku Capone wycofał się na Florydę, do Palm Island. Stało się to krótko po tzw. Masakrze w dzień świętego Walentego (Saint Valentine's Day massacre), podczas której ludzie Capone zabili siedmiu członków gangu jednego z jego głównych rywali, Bugsa Morana (on sam szczęśliwie uniknął śmierci).

Capone często starał się wybielić swój wizerunek. Pragnął uchodzić za lidera lokalnej społeczności. W tym celu stworzył program walki z krzywicą (kontynuowany długo po jego śmierci), w którym dzieci dostawały codziennie w szkole szklankę mleka. Podczas Wielkiego kryzysu otworzył kilka jadłodajni dla biednych i bezdomnych. Te działania nie zmieniły jednak jego wizerunku.

26

Al Capone

Upadek Capone prowadził swoje interesy poprzez podstawionych ludzi. Nawet prawo własności swojego domu przepisał wyłącznie na żonę. Jednocześnie publicznie obnosił się ze swoją fortuną. Władze federalne, nie mogąc udowodnić mu innych przestępstw, oskarżyły go więc o unikanie płacenia podatków.

Capone ścigany był przez agenta federalnego, Eliota Nessa, i utworzoną przez niego grupę jedenastu agentów, z powodu nieprzekupności zwanych Nietykalnymi. Ujawniono również źródła nielegalnych dochodów Capone, a następnie oskarżono go o niepłacenie z tego tytułu podatków.

Jego proces odbył się w 1931 roku. Został uznany za winnego pięciu z dwudziestu dwóch zarzutów dotyczących unikania płacenia podatków. Sąd skazał go w sumie na dwanaście lat pozbawienia wolności. Musiał też zapłacić 80 tysięcy dolarów grzywny i kosztów procesu.

Więzienie W maju 1931 roku został wysłany do Atlanty, do ciężkiego więzienia federalnego, w którym jednak uzyskał dla siebie pewne przywileje. Później został przeniesiony do Alcatraz, gdzie nie mógł liczyć na specjalne traktowanie. Capone był też odcięty od kontaktów ze światem zewnętrznym. Z tego powodu, a także z powodu zniesienia prohibicji, jego imperium zaczęło podupadać.

Od początku pobytu w Alcatraz Capone miał wielu wrogów wśród współwięźniów, głównie z powodu Cela w więzieniu stanowym w Filadelfii, w której Capone spędził nierespektowania więziennych zwyczajów i odmowy dziesięć miesięcy w latach 1929-30 za nielegalne posiadanie broni. udziału w buntach. Był często nękany, próbowano go nawet kilka razy zabić. Ostatni rok odbywania kary spędził w więziennym szpitalu, głównie z powodu syfilisu, którego nabawił się w młodości, a także psychicznego wyczerpania. Opuścił Alcatraz 6 stycznia 1939 roku i został umieszczony w więzieniu o złagodzonym rygorze w Kalifornii. 16 listopada 1939 roku został zwolniony z więzienia i powrócił do swojego domu w Palm Island na Florydzie.

Psychiczny upadek i śmierć W ciągu kilku lat pobytu w więzieniu wpływy Capone w światku przestępczym gwałtownie spadły. Podupadły także jego interesy. Al stracił na wadze, jego zdrowie fizyczne i psychiczne uległo znacznemu pogorszeniu, przede wszystkim z powodu demencji.

21 stycznia 1947 roku Capone doznał udaru mózgu. Trzy dni później zachorował na zapalenie płuc. Zmarł 25 stycznia 1947 roku[1] . Został pochowany na cmentarzu Mount Olivet w Chicago, między grobami jego ojca i brata.

W marcu 1950 roku szczątki wszystkich trzech osób zostały przeniesione na cmentarz Mount Carmel w Hillside, leżącym na zachód od Chicago.

27

Al Capone

Bibliografia • Luciano J. Iorizzo, Al Capone: a biography., Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2003 ISBN 0-313-32317-8 • John Kolberg, Capone: The Life and Times of Al Capone. New York: Da Capo Press, 2003, ISBN 0-306-81285-1 • Fred D. Pasley, Al Capone: The Biography of a Self-Made Man. Garden City, New York: Garden City Publishing Co., 2004, ISBN 1-4179-0878-5 • Robert J. Schoenberg, Mr. Capone. Warszawa: Amber, 1994, ISBN 83-7082-344-0 • Carl Sifakis, The Mafia Encyclopedia. New York: Da Capo Press, 2005, ISBN 0-8160-5694-3

Linki zewnętrzne • • • •

(ang.) Historia Ala Capone w Crime Library [2] Zdjęcie i dokument tożsamości Ala Capone [3] (ang.) Kompletne akta FBI dotyczące Ala Capone [4] (ang.) Allan May, The Brothers Capone, Crimemagazine.com [5]

Przypisy [1] (ang.) Obituary, NY Times, January 26, 1947 Capone Dead At 48; Dry Era Gang Chief (http:/ / www. nytimes. com/ learning/ general/ onthisday/ bday/ 0117. html) [2] http:/ / www. crimelibrary. com/ gangsters_outlaws/ mob_bosses/ capone/ index_1. html [3] http:/ / www. archives. gov/ southeast/ exhibit/ popups. php?p=4. 1. 3 [4] http:/ / foia. fbi. gov/ foiaindex/ capone. htm [5] http:/ / crimemagazine. com/ brothers_capone. htm

John Gotti John Gotti (27 października 1940 - 10 czerwca 2002), przywódca nowojorskiej rodziny mafijnej Gambino, amerykanin włoskiego pochodzenia.

Przejął kontrolę nad klanem Gambino w grudniu 1985; zlecił zabójstwo dotychczasowego bossa, Paula Castellano i jego ochroniarza Thomasa Bilottiego.

Kierował jedną z najprężniej działających organizacji mafijnych w USA. Został aresztowany w 1990; w 1992 skazany na karę dożywotniego więzienia bez możliwości ubiegania się o przedterminowe zwolnienie. Wśród wielu zarzutów, jakie mu Gotti postawiono, były m.in. morderstwa, oszustwa, przestępstwa podatkowe.Należy także dodać, że te same cechy które wyniosły go na szczyt (wielka siła charakteru,łamanie bez skrupułów i naginanie prawa do swoich celów), stały sie przyczyną jego upadku.

John Joseph Gotti urodził się w 27 października 1940 r. – Jego rodzicami byli Fannie i John Joseph Gotti Sr. Było ich razem 12 – bracia i siostry. Pomiędzy Genem, Peterem, Richardem, Vincentem, Carmine i Mary Beth. 1950 – rodzina Gottich przeniosła się do Sheepshead.

• 1952 – rodzina przenosi się do East New York.

• 1954 – Pierwszy kontakt Gottiego z prawem. Został złapany, kiedy wraz z przyjaciółmi, znęcał się nad pewnym mężczyzną. Pomimo błagań o litość, wsadzili mu nogi w wiadra z cementem i zgniatali palce u jego stóp. Z

28

John Gotti

• • • • • • • • • • •

powodu uszkodzeń ciała, mężczyzna poddany był hospitalizacji.

1956 – John Gotti przyłącza się, do ulicznego gangu Fulton Rockaway Boy's. Mają już wtedy pod kontrolą szkołę średnią.

1957 – (Maj) – Gotti zatrzymany za walkę pomiędzy Gangami.

1958 – Skazany za próbę włamania.

1959 – Zatrzymany za bezprawny atak na zgromadzenie i hazard. Dostaje 60 dni w zawieszeniu.

1960 – Spotyka się przypadkowo z Wiktorią DiGiorgio. Spotkanie jest początkiem ich miłości.

1962 – (Marzec) John poślubia Wiktorię DiGiorgio.

1963 – John zostaje zatrzymany za kradzież samochodu reporterskiego z AVIS. Przez co odsiaduje wyrok 20 dni.

1965 – Styczeń. John znów zatrzymany za bezprawne wtargnięcie do wytwórni nagraniowej i kradzieży kilku nagrań. W październiku oskarżony za drobną kradzież na Brooklynie.

1966 – John zostaje zaprzysiężony przez La Cosa Nostre i przystaje do rodziny Gambino. Tego samego roku zostaje uwięziony za ponowne bezprawne wjazdy i drobne kradzieże.

1967 – Zatrzymany za federalne przestępstwo wyłudzania haraczy od Portu Kennedyego.

1968 – Zatrzymany przypadkowo za przestępstwo stanowe (porwanie). Sędziowie uznają go winnym i zostaje skazany.

• 1969 – Odwołuje się od wyroku i argumentuje swoją niewinność. Wtedy to władze podciągnęły czyn porwania pod przestępstwo federalne. Dostaje 3 lata. Wyrok odsiaduje w więzieniu USP Lewisburg w Pensylwanii. W więzieniu FBI zakłada nielegalny podsłuch, przez co sprawa o kolejne haracze zostaje oddalona.

• 1972 – Styczeń. John zostaje uwolniony z Lewisburga.

• 1973 – Gotti wykonuje osobistą przysługę dla, Carlo Gambino "Bossa" rodziny. Ma zabić Mc Bratneya, który wcześniej zabił siostrzeńca Carla. Gotti zgadza się. Jedzie wraz z Ralphem "Ralphie" Galione, żołnierzem, Paula Castelano "zastępcą" rodziny Gambino, do baru. McBratney zostaje zabity przez Ralpha "Ralphiego" Galione 22 maja w barze.

• 1974 – 3 czerwca John zostaje zatrzymany w Queens za morderstwo McBratneya.

• 1975 – Ława przysięgłych uznaje Gottiego winnym zabójstwa i skazuje go na 2 lata więzienia w Green Haven.

Jednak Gotti twierdził, że był to przypadek.

• 1976 – Październik – Carlo Gambino umiera, a na łożu śmierci mianuje następcą Paula Castelano. W Listopadzie Paul Castelano jest oficjalnym Bossem rodziny Gambino.

• 1977 – 28 lipca – John wychodzi z więzienia już jako Capo rodziny, którym mianował go Carlo.

• 1985 – 2 grudnia – Aniello Dellacroce, przyjaciel i mentor Gottiego umiera na raka mózgu. 16 grudnia Paul Castelano i Thomas Bilotti zostają zamordowani pod Spark' s Steak House. Gotti znów zatrzymany za przestępstwa federalne.

• 1986 – 16 stycznia Gotti staje się Bossem Rodziny Gambino. Sprawa Romuala Piecyka zostaje oddalana z braku dowodów, ponieważ, Piecyk nie pamięta, kto go zaatakował. Kwiecień - Federalna sprawa przeciwko Frankiemu DeCicco (domniemanym zastępcą rodziny), który zostaje zamordowany w samochodzie pułapce. Widocznie myślał, że nie jest zagrożeniem dla Johna Gotti. Przez to próba usadzenia całej rodziny Gambino zostaje oddalona. 7 maja Unia stolarzy zostaje pomówiona i obrażona przez Johna O' Connera, który nazwał Gambino śmieciami za to, że prowadzili wysypisko śmieci oraz za nowo powstałe wysypisko - szkodliwe dla mnóstwa okolicznych mieszkańców. Dodał również, że Gambino nie zatrudnili Unii Robotniczej. 13 maja gwarancja Gottiego została odwołana, a Gotti złożył 6 podań do MCC. Przez co 18 sierpnia FBI znów zaczyna sprawę federalną przeciwko niemu.

• 1987 – 6 marca – Diane Giacalone przedstawia swoje akty oskarżenia, które trwa 5 godzin i zawiera poszczególne jednak błędne imiona i fakty. 13 marca ława przysięgła uznała Gottiego nie winnym zarzucanych mu czynów. Chodziło o przestępstwo unikania podatku dochodowego.

• 1989 – połowa stycznia – Gotti zatrzymany na opłacaniu i konspiracji przeciwko zamachowi na życie Johna O' Connera.

29

John Gotti • 1990 – 9 lutego – John zostaje ponownie zatrzymany za dawanie łapówek. 22 kwietnia Gotti Jr. Bierze ślub w wieku 26 lat. 12 grudnia zostaje przedstawiony akt oskarżenia w sprawie RICO. Przedstawiono mu zarzuty m.in. zabójstwo Paula Castelano wykonanego przez zastępcę Johna Salvatore Gravano oraz Franka Locascio. Oni wszyscy zostają zatrzymani i osadzeni w aresztach. A zatrzymano ich w Ravenite Club w Little Italy.

• 1991 – Późny Lipiec- Bruce Cutler prawnik rodziny Gambino zostaje odsunięty od sprawy, a Gottiemu zostaje przyznany prawnik z urzędu. W listopadzie Sammy Gravano dostaje dożywocie chyba, że poda cała rodzinę Gambino "jak na talerzu". W zamian dostaje 3 lata. Gravano przyznaje się do 19 morderstw. Sammy "Byk" staje się Sammym "Szczurem" i Sammym "Kłamcą".

• 1980 – 18 marca – Jego 12-letni syn Frank Gotti ginie w wypadku rowerowym. Sprawcą przypadkowego potrącenia był sąsiad Gottiego.

• 1981 – Diane Giacalone zaczyna śledztwo przeciwko Gottiemu.

• 1984 – Wrzesień – Romual Piecyk oskarża Johna Gotti, o brutalne pobicie go oraz na pobieraniu opłat za parkingi. Gotti znów zatrzymany.

• 1992 – 21 stycznia – zaczyna się sprawa sądowa: 2 marca przed sądem staje Gravano, przyznaje się do zarzucanych mu czynów, sprzedaje całą rodzinę zostaje uniewinniony. I skazują go na 3 lata. 2 kwietnia Gotti zostaje oskarżony o 13 przestępstw i zostaje skazany na dożywotnie więzienie bez możliwości zwolnienia warunkowego. 24 czerwca o godzinie 7:35 Gotti zostaje dostarczony do Więzienia Marion w Illinois.

• 1993 – 8 października – następuje odwołanie do wyroku. Jego prawnik Bruce Cutler argumentuje, że został niesłusznie odsunięty od sprawy. Apelacja zostaje odrzucona.

• 1994 – 10 czerwca – Bruce Cutler zostaje skazany na 90 dni aresztu domowego, ukarany 5, 000$ grzywny odsunięty na 6 miesięcy od każdej sprawy oraz skazany na 600 godzin robót publicznych. Wyrok został uwarunkowany tym, że nakłaniał ławę przysięgłych do wyroku uniewinniającego w ostatniej sprawie Gottiego.

• 1996 – 4 stycznia – Gotti i jego prawnicy formują prawne papiery ufające zdyskredytować szczura, Sammyego Gravano.

• • • •

(1986) Niewinny we wszystkich zarzutach.

(1986-87) (Wymuszanie) Niewinny we wszystkich zarzutach.

(1990) (John O' Conner strzelający) Niewinny we wszystkich zarzutach.

(1992) (Wymuszanie, morderstwo, konspirację) Niewinny we wszystkich zarzutach.

30

Rodzina Corleone

Rodzina Corleone Rodzina Corleone – fikcyjna rodzina mafijna z powieści Mario Puzo Ojciec chrzestny. Zostaje założona przez Vito Corleone (urodzonego jako Vito Andolini), pochodzącego z Corleone na Sycylii. Po przyjeździe do USA nazwisko Vita zostaje zmienione w urzędzie imigracyjnym na wyspie Ellis.

Członkowie rodziny • • • • • • • • •

Vito Corleone – ojciec; don; grany przez Marlona Brando i Roberta De Niro Carmella Corleone – matka; grana przez Morganę King Santino "Sonny" Corleone – najstarszy syn; grany przez Jamesa Caana Frederico "Fredo" Corleone – średni syn; grany przez Johna Cazale Michael Corleone – najmłodszy syn; don; grany przez Ala Pacino Constanzia "Connie" Corleone-Rizzi – córka; grana przez Talię Shire Tom Hagen – przybrany syn; don; consigliere Vita i Michaela; grany przez Roberta Duvalla Vincent "Vinnie" Mancini-Corleone – nieślubny syn Sonny'ego Corleone; don; grany przez Andy Garcię Kay Adams – żona Michaela Corleone; grana przez Diane Keaton

• • • • • • • •

Mary Corleone – córka Michaela Corleone; grana przez Sofię Coppolę (Ojciec chrzestny III) Anthony Corleone – syn Michaela Corleone; grany przez Franca D'Ambrosio (Ojciec chrzestny III) Andrew Hagen – syn Toma Hagena, grany przez Johna Savage'a (Ojciec chrzestny III) Johnny Fontane – chrześniak Vita Corleone; grany przez Ala Martino Nino Valenti – chrześniak Vita Corleone, przyjaciel Johnny'ego Carlo Rizzi – mąż Constanzii "Connie" Corleone-Rizzi; grany przez Gianni Russo Lucy Mancini - kochanka Santina Jules Segal - mąż Lucy

Donowie • • • • •

Vito Corleone – 1931-1954 Santino Corleone – tymczasowo, około 1948 Michael Corleone – 1954-1980 Tom Hagen – tymczasowo około 1958-1959 Vincent Mancini-Corleone – od 1980

Caporegime • • • • • • • • •

Peter Clemenza Salvatore Tessio Rocco Lampone Al Neri Frank Pentangeli Nick Geraci Richie Nobilio Eddie Paradise Joey Zasa

31

Rodzina Corleone

Zobacz też • caporegime • consigliere

Cosa nostra Cosa nostra (wł. nasza rzecz, nasza sprawa) – włoskie określenie współczesnej odmiany tajnej organizacji przestępczej (mafii) w USA, wzorującej się na dawną mafię sycylijską. Określenie la cosa nostra (LCN) zostało użyte po raz pierwszy w roku 1963 podczas składania wyjaśnień przez Josepha Valachiego przed komisją senacką USA. Początkowo tworzyli ją włoscy imigranci przybyli do Ameryki, obecnie składa się niemal z samych rodowitych Amerykanów.

Cosa nostra często nazywana była zorganizowanym państwem podziemnym, a to ze względu na rozbudowaną strukturę. Składała się z ok. 24 znanych tzw. rodzin, mieszkających i działających w różnych miastach – głównie w Nowym Jorku, Filadelfii, New England, Detroit, Kansas City czy Chicago. Każda rodzina liczy od kilkudziesięciu do nawet tysiąca członków. Kieruje nią szef (don ; capo di tutti inaczej padre capi), który ma doradcę prawnego (consigliere). Sprawami rodzin zajmuje się komisja złożona z od kilku do kilkunastu członków, natomiast działalność i współpracę wszystkich rodzin wraz z innymi grupami przestępczymi (nie będącymi organizacjami mafijnymi) koordynuje Narodowy Syndykat Przestępczy. Współpracę i działalność rodzin wspomagają skorumpowane jednostki władz państwowych USA. Działalność cosa nostry obejmuje wszelkie możliwe struktury społeczno-handlowe, dlatego też uważana jest za jedną z największych tego typu struktur światowych. Sprawuje ona kontrolę nad nielegalnym hazardem, prostytucją oraz „przemysłem” narkotykowym. Często działa pod przykrywką legalnych firm usługowych lub produkcyjnych (np. barów, klubów, pralni, firm ochroniarskich), wymuszając za swoje usługi (m.in. ochronę mienia, tzw. racket – szantaż) niewspółmiernie wysokie opłaty. Powiązania z legalnie działającymi przedsiębiorstwami pozwalają organizacji na pranie brudnych pieniędzy.

Struktura sycylijskiej cosa nostry Łańcuch dowodzenia pomiędzy mafiosami, znany jako zaszczytne towarzystwo, jest zorganizowany na zasadzie piramidy wykorzystywanej również we współczesnych strukturach korporacyjnych.

Tradycyjna terminologia 1. capo di tutti capi - "szef wszystkich szefów", imiennie Matteo Messina Denaro w mafii sycylijskiej i Renato Gagliano w Sacra Corona Unita 2. capo di capi re - godność przysługująca seniorom lub emerytowanym członkom, równorzędna ze statusem członka-emeryta, "król szef wszystkich szefów" 3. capo crimine - "szef przestępców", określany również tytułem don – głowa rodziny przestępczej 4. capo bastone - "młot", nazywany również "podszefem" – druga osoba w łańcuchu po capo crimine 5. consigliere - doradca 6. caporegime - dowódca mający pod sobą regiment, tj. drużynę, składającą się z około dziesięciu sgarriste 7. sgarrista lub soldati - żołnierz, członek mafii zajmujący się wykonywaniem zleceń 8. picciotto - mały człowiek, niska rangą osoba wspierająca działania, niżej od żołnierza 9. giovane d’onore - członek "stowarzyszony", honorowy, pomocnik, przeważnie osoba nie będąca z pochodzenia Włochem

32

Cosa nostra

Struktura włoskiej mafii 1.

2.

3.

4.

5.

capofamiglia – don consigliere – doradca sotto capo – podszef caporegime – szef grupy/capo uomo d’onore – człowiek honoru

Hierarchia w Amerykańskiej Mafii 1. Boss - tradycyjnie nazywany Donem, osoba podejmująca wszystkie kluczowe decyzje w rodzinie, wydająca autoryzację co do przyjmowania ('Mianowania') nowych członków oraz popełniania nowych morderstw.

Zazwyczaj dostaje połowę pieniędzy ze wszystkich nielegalnych operacji prowadzonych przez resztę administracji rodziny (Underbossa oraz Consigliere jak i również podległych mu Caporegime.

1. Underboss - zastępca i prawa ręka Bossa, zazwyczaj przekazująca jego rozkazy niżej. Czasami Underbossowie, podobnie jak Caporegime(Philip 'Crazy Phil' Leonetti czy Angelo 'Quack Quack' Ruggiero mają swoje własne ekipy, którymi zarządzają.

1. Consigliere - główny doradca Bossa, osoba szanowana w rodzinie, której zdanie zawsze się liczy. Oprócz tradycyjnej funkcji, Consigliere figurują jako dobrzy 'zarabiacze' dla rodziny, najczęściej prowadzących nielegalne działalności obejmujące defraudację związków zawodowych, handel narkotykami, bukmaching oraz prowadzenie podziemnych kasyn. Podobnie jak czasami Underbossowie, Consigliere czasami zarządzają swoimi własnymi ekipami (Christopher Funari, skazany na ponad 100 lat więzienia w masowej sprawie sądowej powstałej z inicjatywy Rudy'ego Giulianiego.

1. Caporegime - w dzisiejszych czasach nazywani kapitanami, Caporegime spełniają funkcję podobną do wojskowej. Prowadzą 'brygadę', 'ekipę' lub też 'załogę' składającą się z 'Mianowanych' członków rodziny oraz wielu współpracowników. Każdy kapitan musi przekazywać kawałek dochodów swojej mini-frakcji wyżej.

Pieniądze są zazwyczaj generowane z typowo ulicznych zajęć, takich jak hazard (bukmaching, nielegalne loterie i kasyna), prostytucja, handel narkotykami w różnej skali, wymuszenia, włamania, obrót kradzionym towarem, rabunki czy lichwa. Niektórzy Caporegime są zdolni poprowadzić bardziej wyszukane, nielegalne operacje o dużo większym zakresie. Przykładowo, Salvatore 'Torrie Loc' LoCascio, syn Franka 'Frankie Loc' LoCascio organizował oszustwa kredytowe pod przykrywką stron pornograficznych, Michael Franzese, syn Johna 'Sonny'ego' Franzese, sprzedawał gaz bez płacenia akcyzy, Rosario 'Ross' Gangi czerpał duże zyski z przekrętów na giełdzie na Wall Street, podobnie jak Carmine 'The Doc' Lombardozzi czy Alan Longo.

1. Mianowany - inaczej żołnierz, czyli oficjalny członek Cosa Nostry objęty protektariatem swojej organizacji. W zależności od wieku, doświadczenia oraz wpływów, Mianowani zajmują się różnymi rzeczami, najczęściej 'ulicznymi sprawami'. Zgodnie z tradycją, tylko osoba, w której żyłach płynie czysta, włoska krew może zostać zaprzysiężonym członkiem Mafii. Do wpływowych żołnierzy zaliczali się Ralph Scopo, Michael 'Mickey Cigars' Coppola oraz James Lanza.

1. Współpracownik - ludzie pracujący dla rodziny w różnoraki sposób. Mogą być to zarówno partnerzy kogoś z Panelu Administracyjnego rodziny, Caporegime, Mianowanych skorumpowani stróże prawa, dilerzy narkotykowi, włamywacze czy po prostu regularni członkowie załóg.

33

Cosa nostra

34

Zobacz też • Addiopizzo

Camorra Camorra (kamorra) - tajna włoska organizacja przestępcza zawiązana w 1820 w Królestwie Neapolu, dopuszczająca się oszustw, zabójstw i rabunków, wykorzystywana dla celów politycznych w okresie rządów absolutystycznych.

Nazwa Nazwa Camorra może pochodzić od słowa chamarra oznaczającego hiszpańską, prostą kurtkę noszoną przez hiszpańskich bandytów w XVIII wieku, choć niektórzy badacze wywodzą nazwę organizacji od gry hazardowej morra. Pewnym jest, iż camorrą nazywano od wieków bandy i gangi złożone z pospólstwa.[1] Przyjmuje się, iż najbardziej prawdopodobnym pochodzeniem nazwy organizacji jest połączenie słowa capo (wł. szef) ze słowem morra stosowanym na oznaczenie włoskiej ulicznej gry hazardowej, polegającej na szybkim otwieraniu i zamykaniu dłoni oraz odgadywaniu przez partnera, ile palców było wyprostowanych.[2] Ta forma rozrywki została z czasem zabroniona przez władze. Niektórzy ludzie zaczęli wówczas przekupywać lokalnych policjantów, aby przymykali oko na niedozwolone praktyki.

Taka etymologia wydaje się najlepiej oddawać prawdziwe pochodzenie, jak również charakter słowa camorra.[3] [4]

Członkowie Camorry

Struktura Organizacja składa się z 30 klanów podzielonych na 30 grup, w skład których wchodzi ponad 100 rodzin[1] oraz około 5 tysięcy członków honorowych. Szacuje się, iż odpowiada za zamordowanie około 4 000 osób na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat.[5] Nie posiada hierarchicznej struktury, kierującej wszystkim, co odróżnia ją od sycylijskiej cosa nostry, gdzie na samym szczycie organizacji znajduje się Cupoli (kopuła) - rada bossów.[1]

Strefy wpływów Camorra stale rozszerza swoje strefy wpływów: oprócz Neapolu, objęła także sąsiednie prowincje Włoch. Po rozłamie w latach 70. i 80. powstała nova camorra oraz nowe rodziny. Organizacja ma liczne wpływy także poza Włochami; w Ameryce Południowej (tam na potrzeby organizacji produkowane są narkotyki) oraz USA (głównie jako rynek zbytu narkotyków).

Camorra

Kryzys śmieciowy w Neapolu W latach 90. władze organizacji zorientowały się, że wywóz i utylizacja śmieci to żyła złota. Jak szacuje włoska prokuratura, od 2002 klany camorry w Neapolu zarobiły na śmieciach na czysto 700 milionów euro. W tej chwili w Kampanii organizacja kontroluje cały biznes utylizacji odpadów, łącznie ze spalarniami. Największe pieniądze gangsterzy zarabiają na wywożeniu trujących odpadów z północy i centrum na południe kraju, które stało się śmietnikiem Włoch. Firmy z Neapolu płacą mafiosom za odbiór toksycznych odpadów, które wbrew wszelkim przepisom bezpieczeństwa nie są w Kampanii utylizowane, lecz nielegalnie upychane w jaskiniach i zapadliskach u podnóży Wezuwiusza.[6] [7]

Szacunkowe dochody Roczne dochody Camorry szacuje się na około miliard euro.[7]

Protesty antymafijne i walka z organizacją 21 marca 2009 około 150 tys. osób uczestniczyło w demonstracji w Neapolu, zorganizowanej przez stowarzyszenie Libera w ramach dnia pamięci o ofiarach mafii. Przybyły na nią delegacje z 30 krajów świata i wszystkich regionów Włoch. Przy całkowitej ciszy dwukrotnie odczytano przez megafony nazwiska ponad 900 ofiar gangów mafijnych: sędziów, prokuratorów, policjantów, księży, przedsiębiorców. Jedną z osób, które czytały tę listę był pisarz Roberto Saviano, autor głośnej książki Gomorra – podróż po imperium kamorry o neapolitańskiej mafii. W wiecu wzięły udział rodziny zabitych. Specjalne przesłanie wystosował prezydent Włoch Giorgio Napolitano.[8]

Przypisy [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8]

Kowalczuk, Plunąć policjantowi pod nogi, Rzeczpospolita, 19.02.2005 (http:/ / niniwa2. cba. plniniwa2. cba. plPiotr) [dostęp 06.08.2009] Purity (http:/ / www. time. com/ time/ magazine/ article/ 0,9171,727210,00. html), Time Magazine, July 30, 1923 Marco Jacquemet, Credibility in Court, s. 23 Camorra, alle radici del male (http:/ / www. narcomafie. it/ news_archivio/ news_2001_14. htm), Narcomafie on line, October 29, 2001 "Gomorra" od piątku w polskich kinach, Onet.pl (http:/ / film. onet. pl/ F,16460,1897830,wiadomosci. html) [dostęp 06.08.2009] P. Kowalczuk, Zobaczyć Neapol i jego śmieci, Rzeczpospolita, 29.05.2007 Powąchać Neapol i umrzeć, Gazeta.pl, 14.07.2008 (http:/ / wyborcza. pl/ 1,76842,5452898,Powachac_Neapol_i_umrzec___. html) 150 tys. osób manifestowało w Neapolu przeciwko mafii, Gazeta.pl (http:/ / wiadomosci. gazeta. pl/ Wiadomosci/ 1,80708,6410074,150_tys__osob_manifestowalo_w_Neapolu_przeciwko_mafii. html) [dostęp 06.08.2009]

35

Article Sources and Contributors

Article Sources and Contributors Ojciec chrzestny Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19419979 Contributors: ABach, Adamt, Alessia, Argothiel, ArturM, Bartheli, Beau, Bielsko, Birczanin, Black girl, Chrumps, Cień, Filip em, Gregul, Ignasiak, Jersz, Karol007, Kicior99, Kruq, Krysiul, Le5zek, Maire, Mariochom, Masur, Milowerk, Paelius, Picus viridis, Pottero, Pumpkin87, Q1w2e3r4, Raz1el, Szoferka, Szwedzki, Szypeć, Wpedzich, 57 anonimowe edycje Ojciec chrzestny (film) Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19637098 Contributors: Alkenui, Annabluntschli, Aradek, Argothiel, Arkadius007, ArturM, CarlosPn, Chilton, Christofor, Chrumps, CommonsDelinker, DaKa, Eresus, Filemon, Filip em, Haiaw, Jacekkbdg, Jakubhal, Kruq, Lajkonik, Ludmiła Pilecka, Magnum23081993, Mariochom, Michal7, Michalgarbowski, Milowerk, Mister Wolodyjowski, Niedźwiadek78, Pimke, Polimerek, Pottero, Q1w2e3r4, Rinfanaiel, Rogra, Ron whisky, Ronnislav, Roo72, Szumyk, Wojtekwas, Wujek drut, Yarl, Zero, 32 anonimowe edycje Ojciec chrzestny II Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19550172 Contributors: AngelOfDestiny, Aradek, Eresus, Filemon, Gregul, Mariochom, Milowerk, Mordex, Radzmirowski, Ron whisky, Roo72, 7 anonimowe edycje Ojciec chrzestny III Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19553410 Contributors: Aradek, Cancre, Eresus, Gregul, KamStak23, Maglocunus, Mariochom, Ośmiornica, Skuzz0r, Wiggles007, 11 anonimowe edycje Michael Corleone Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19002662 Contributors: Adamt, Adi anakonda, AngelOfDestiny, Bober7, Bon presage, Gregul, Grubel, Kruq, Margoz, Mariochom, Masur, Milowerk, PMG, Pottero, Raz1el, 2 anonimowe edycje Sycylia Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19556700 Contributors: ABX, Adziura, Awersowy, Bartheli, Beno, Bon presage, Bukaj, Buldożer, Cancre, Carbide, CiaPan, Cojan, Edk, Elfhelm, Fifa07, Fsopolonezcaro, Gładka, Hashar, IMPERATOR, Interfector, Jordi Polo, Julo, Konradr, Kpjas, Kriis, Kroton, Kruczek89, Lajsikonik, Liburna, Luka5, Luke 33, MaciejKa, Maikking, Majkelx, Martinwilke1980, Masur, McMonster, Mo Cuishle, Monika, Mzopw, Palica, PawełS, PetrusSilesius, Radomil, SETI3, Silthor, Smat, Stanmar, Steifer, Szwedzki, Template namespace initialisation script, Togo, Tompot, Tsca, Vampa, Wpedzich, Zero, 29 anonimowe edycje Mafia Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19589423 Contributors: Adamt, Adoomer, Albin Czarny, Alorkezas, AndrzejzHelu, Antarex, Arek1979, Ausir, Awersowy, BaQu, Beau, Beaumont, Beno, Bukaj, Chepry, Demon Duck of Doom, Drozdp, Ented, Fluxus, Forseti, Gautamma, Gdarin, Gepard12, Grzegorz Dąbrowski, Herr Kriss, Hubert Cebeliński Ełk, Interfector, James562, Jarząbek Wacław, Jersz, Jotempe, Jozef-k, Julo, JuniorM, Karol 98, Kawał, Kb, Kocio, Koleszka, Koleszka2001, Koniar, Kpjas, Krzysztof Nowosielski, Lachu, Leinad, Leopold, Louve, Ludmiła Pilecka, LukKot, MK wars, Maikking, Maire, Makoto, MarGr, Mariochom, Marszałek, Masti, Mat86, Mathel, Mathiasrex, Matio, MesserWoland, Michalwadas, Milowerk, Minimus, Monopol, Moonrise, Naveek, Norweski, Nowis, Olsza106, Orem, PS., Pan Samochodzik, Panterka, Paterm, PawełMM, Phantom95, Piastu, Pierdek95, Piotrus, Pitert, Pokjut, Polimerek, Politpolit, Przykuta, Remik1988, RoclorD, Roo72, RozMat, Screen2, Semper malus, Shaqspeare, Siałababamak, Steifer, Stok, Stv, Szwedzki, TJWW, Takjest, Tilia, Tomasz-o2, Tsca, Turkusowy smok, Tvmsi, Wiktoryn, Witold, Wpedzich, Xett, Xx236, Yenidai, YesiotR, Ywis, Zjem ci chleb, 357 anonimowe edycje Five Families Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=17319929 Contributors: Roo72, Ywis, 2 anonimowe edycje Al Capone Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19591746 Contributors: Al Capone, Andros64, Beno, Bukaj, Byczek1, C41n, Christofor, CommonsDelinker, Ejdzej, Ekaton, Envee, Erud, Geograf, Ghazer, Holek, Invisible kid, JDavid, Jersz, Kocio, Kpjas, M gol, Maikking, Mariochom, Matio, MesserWoland, MichałG, Mix321, MonteChristof, Mpn, Muzyk98, PMG, Pamela41, Pawelekj76, Pimke, Polimerek, Ryzykfizyk, Siedlaro, Tempest, Tilia, Tsca, Yarl, Yatterman, 61 anonimowe edycje John Gotti Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19641466 Contributors: Barcin, Beau, Berasategui, Ccp, Geograf, Herr Kriss, Jacek downey, Maikking, Mariochom, Mathel, Matio, MonteChristof, Olsza106, Pawelekj76, Paweł ze Szczecina, Ryzykfizyk, Stanmar, Szwedzki, 12 anonimowe edycje Rodzina Corleone Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=18035374 Contributors: Adamt, Adi anakonda, Avtandil, Bon presage, Gregul, Mariochom, Michał Sobkowski, Milowerk, Siałababamak, 12 anonimowe edycje Cosa nostra Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=19534701 Contributors: Bartheli, Beno, Cubinsideme, Gregul, Klik9, Korbik, Lexx, LukKot, Maikking, Milowerk, MonteChristof, Nicola Romani, Piastu, Pimke, Piotrala, Pottero, Powerek38, Qwertyy, Soczewa, Szwedzki, Wiktoryn, Xmarcinx, Xx236, Zu, 40 anonimowe edycje Camorra Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=18302820 Contributors: Adamt, AndrzejzHelu, Masur, Odder, PMG, Pazabo, Pitert, Roo72, Slawojar, Stegru, Szwedzki, Zero, Zielonooki, Zu, 8 anonimowe edycje

36

Źródła, licencje i autorzy grafiki

Źródła, licencje i autorzy grafiki Grafika:Flag of the United States.svg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Flag_of_the_United_States.svg License: Public Domain Contributors: User:Dbenbenn, User:Indolences, User:Jacobolus, User:Technion, User:Zscout370 Grafika:Map projection-Eckert IV.png Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Map_projection-Eckert_IV.png License: Public Domain Contributors: Bobarino, David Kernow, Joelholdsworth, Reisio, 2 anonimowe edycje Grafika:Flag_of_Poland.svg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Flag_of_Poland.svg License: Public Domain Contributors: User:Mareklug, User:Wanted Grafika:Sicilia-Bandiera.png Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Sicilia-Bandiera.png License: Public Domain Contributors: User:Sinigagl Grafika:Italy Regions Sicily Map.png Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Italy_Regions_Sicily_Map.png License: GNU Free Documentation License Contributors: David Legrand, DenghiùComm, G.dallorto, Mac9, Meddlin' Pedant, Opponent, Szajci Plik:Carte Sicile Region.png Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Carte_Sicile_Region.png License: unknown Contributors: user:Nécropotame Plik:Sicily topo.png Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Sicily_topo.png License: unknown Contributors: Zamonin Plik:AlCaponemugshotCPD.jpg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:AlCaponemugshotCPD.jpg License: Public Domain Contributors: Don-kun, Infrogmation, Movieevery, Túrelio, 1 anonimowe edycje Plik:Commons-logo.svg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Commons-logo.svg License: logo Contributors: User:3247, User:Grunt Plik:Al Capone's Cell In Eastern State Penitentiary.jpg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Al_Capone's_Cell_In_Eastern_State_Penitentiary.jpg License: Creative Commons Attribution 2.0 Contributors: Davidt8, FlickrLickr, FlickreviewR, Medvedenko, MesserWoland, Nyttend, Trixt Grafika:John Gotti.jpg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:John_Gotti.jpg License: Public Domain Contributors: Infrogmation, Jesse Viviano, MECU, Norsreman, PFHLai, Pharos, Slarre, Thecheese999, Thuresson, Túrelio Grafika:Camorristi-1906.jpg Source: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Camorristi-1906.jpg License: Public Domain Contributors: BrokenSphere, Deadstar, DenghiùComm, Man vyi, Polarlys, Psychonaut, Velázquezz, 2 anonimowe edycje

37

Licencja

Licencja Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/

38