Onze favoriete wandelplekjes

Onze favoriete wandelplekjes in de omgeving Mijn Buitenplaats

Gelukkig gaat de wereld weer een beetje open. We mogen weer het terras op, naar de film en het theater, weer sporten en recreëren. Sommige buurtgenoten gaan weer op vakantie in het buitenland. Anderen blijven in eigen land of verkennen de buurt. De redactie heeft de afgelopen maanden erg veel gewandeld en laat u ter inspiratie graag hun favoriete plekjes zien.

De uitkijktoren in de Onlanden

Door Marieke Uitentuis

Als je de Onlanden in fietst, steekt hij al hoog boven de bomen uit in de verte: de uitkijktoren. Een leuke plek om te bezoeken, maar ook een mooi startpunt van een aantal wandelroutes.

Met een fiks tegenwindje is het is nog wel een kwartier fietsen, vanaf begin Onlanden. Aangekomen bij de parkeerplaats, waar je ook je fiets kunt stallen, loop je in een kleine kilometer naar de uitkijktoren die 26 meter hoog is, 127 treden telt en er sinds 2017 staat. Het pad is ook bijzonder, hier liepen vroeger monniken van het klooster vanuit Aduard naar het klooster in Vries. Op de plek van het hoogste punt gingen ze even rusten en een bakje thee of water drinken. Dat is nu de plek van de uitkijktoren. De uitkijktoren heeft de naam ‘het Beeld’ gekregen. Naar verluidt heeft hier een beeld gestaan.

Uitzicht

Alhoewel het niet de eerste keer was dat ik hier was, is het elke keer weer een adembenemend om boven te zijn, zeker met helder weer. En dat was het, op deze rustige woensdagochtend. Het idee van de toren is dat je op elk plateau een ander uitzicht hebt. Tijdens de Corona-tijd is de toren enige tijd gesloten geweest. Gelukkig is hij nu weer open. Je hebt zicht op de velden en de helemaal rondom in de Onlanden. In de verte gloort de stad. Ganzen, fazanten, zilverreiger en een enkele aalscholver zijn door de verrekijker goed te zien. Waar ik eerder nog wel eens een vos heb gespot, moeten we het hier vandaag even mee doen. Weer beneden zijn ook de grazers goed te zien, in de directe buurt van het pad. Het zijn de Exmoor- pony's, die het hele jaar rond in De Onlanden leven. Je kunt ze herkennen aan hun wittige snuit, ‘alsof ze in een zak met meel hebben gezeten’.

Wandelroutes

Weer terug op de parkeerplaats is het kiezen uit een van de vele wandelroutes, van 4,5 kilometer tot een route van 12 kilometer. Ik heb die van 4,5 kilo-

meter gekozen, richting Paterswolde. Eerst een stuk over verhard pad, daarna het weiland in. Mooi, maar het kan drassig zijn! Volg de blauw bordjes en na een dik uur (de route voelde wat langer…), zijn we weer terug op de plek van bestemming. Een aanrader deze uitkijktoren en zeker ook de wandelroutes die staan aangegeven!

De unieke natte natuur van de Kleinbosch

Het is een dikke acht kilometer fietsen, maar dan kom je op een van de bijzonderste en gevarieerdste natuurgebiedjes in onze omgeving: de Kleibosch. Vergeet niet je laarzen aan te doen!

Toen ik hier in het voorjaar liep, verdwaalde ik bijna. Het schemerde, het bos oogde spookachtig en door de gevallen blaadjes was het pad nauwelijks te onderscheiden van de andere ondergrond. Het pad slingerde zo dat ik een bochtje miste en me vastliep in laaghangende takken. Waar liep het pad dan wel? Gelukkig vond ik de weg terug, ging het bos over in een kaler landschap en bestreek een dunne maan daarna de weilanden en het water.

Badkuip met modder

Welkom in de Kleibosch, het dichtstbijzijnde aardkundig monument in onze buurt. In meerdere opzichten is dit kleine gebied erg bijzonder. Zijn voornaamste claim to fame is de potklei die bijna geen water doorlaat. Die is hier 400.000 jaar geleden afgezet, toen een ijskap Noord -Nederland bedekte. De grond is bezonken in tunneldalen en kon op die manier dik en massief worden. Vroeger maakten de bewoners potten van deze klei – vandaar de naam. Potklei komt op meerdere plekken in Drenthe voor, maar alleen hier komt hij tot vlak onder het maaiveld. In deze tijd is het gebied dan ook modderig en soms zelfs kletsnat. Zelfs in de zomer is het alsof je in een badkuip met modder loopt. “En er zitten hier veel muggen!” zegt de dame die haar hond uitlaat. Tsja, dat krijg je ook bij zoveel nattigheid. De unieke eigenschappen van de bodem leveren wel veel mineralen voor de planten op. Daardoor is de Kleibosch één van de rijkste loofbossen van Drenthe. Je komt hier eiken-berkenbossen, elzenen essenbos en eiken-haagbeukenbos tegen. De vochtige bossen bergen ook een paar bijzondere struiksoorten die het goed doen op natte, mineraalrijke grond, zoals zwarte en aalbes. Andere karakteristieke struiken zijn de bergvlier, hazelaar, hondsroos en tweestijlige meidoorn. Naast bosjes en

struiken vind je hier ook slootjes en kleine weilanden die door houtwallen omsloten zijn. Het is net alsof de koeien hun eigen knusse woonkamer hebben. Soms kom je opeens een tree tunnel tegen, dan weer bagger je over een modderig zandpad. De ondoordringbare bossen zijn ook een goede schuilplaats voor reeën. In de schemering lopen ze

door de Onlanden, overdag en ’s nachts schuilen ze in de Kleibosch. Ze delen het bos met vossen, hazen, diverse muizensoorten, zangvogeltjes, uilen en roofvogels. De natte grond maakt de Kleibosch ook een walhalla voor paddenstoelen. Beheerder het Drents Landschap meldt dat hier zelfs de zeldzame kleibos-russula voorkomt. De Kleinbosch loopt uit in de Zuidermaden, een verbreding in het Peizerdiep die doorstroomt naar de Buitenhof toe. Hier zwemt een stel statige zwanen rond.

Met de fiets of met de auto

De Kleibosch bereik je prima met de fiets. Heb je zin in een lange wandeling, parkeer je fiets dan bij molen Woldzigt in Roderwolde en wandel bij het haventje parallel aan de Schipsloot (zuidzijde) naar het oosten. Je komt vanzelf bij het Kleibosch. Je kunt ook doorfietsen naar Foxwolde en ter hoogte van Roderwolderweg 34 linksaf een zandpad op fietsen. Aan het eind van het pad vind je een informatiebord en begint de wandeling. Ben je met de auto, rijd dan via de N372 voorbij Peize tot aan Roden en sla rechtsaf de Roderwolderweg op. Na een kilometer rijd je vanzelf de Kleibos op. De wandelroute die met paarse paaltjes geeft een goed beeld van het gebied. Scheutig zijn ze niet geweest met de paaltjes, dus bij twijfel gewoon je richtingsgevoel vertrouwen en doorlopen. Bij al mijn wandelingen ben ik zegge en schrijve één andere wandelaar tegengekomen. Lekker rustig.

Door het groene hart van de Onlanden

Er is veel water in de Onlanden en daar heb je tijdens deze wandeling veel zicht op. Ontdekt het hart van de Onlanden en spot de talloze vogelsoorten die hier leven.

Dit is het land naast de stad waar water met water wordt verbonden. In Drenthe valt regen nooit overal gelijk.

Je kunt de Onlanden van uit de hoogte van de uitkijktoren verkennen, maar je kunt er ook doorheen lopen. Deze route van vijf kilometer voert door het hart van de Onlanden langs water, weilanden en een klein bosje. Pak de fiets, rijd richting Peize, sla rechtsaf bij de bezinepomp Tamoil de Langmadijk op en passeer de vele vissers bij het bruggetje over het Peizerdiep. Op mooie dagen is het heerlijk zitten op de bankjes die hier op de heuvel staan – het enige dat ontbreekt is een oplaadpunt voor de vele elektrische fietsen! Sla linksaf de Roderwoldedijk op en parkeer je fiets op de driesprong met de onverharde Onlandsedijk. Dit is het startpunt van de wandeling. De eerste 1,3 kilometer wandel je over de Onlandsedijk, een tweespoors gravelpad. Staat het riet laag, dan kijk je rechts uit over de weilanden en links over het water. Staat het riet hoog, dan is het net alsof je door een tunnel loopt. Hier huist de roerdomp, een beschermde vogel in Nederland. Als de roerdomp in zijn donkerbruine verentooi rechtop staat, lijkt hij net een rietpluim. Die zie je bijna niet in water- en rietrijke gebieden. Je kunt hem dan met je oren herkennen aan het ‘hoempende’ geluid dat hij maakt. Lastig te spotten, maar hier lukt het af en toe, aldus de vogelaars op waarnemingen.nl. Een bruggetje leidt over het water en levert je een prachtig uitzicht over water en rietland op. Op dit moment staat de gele plomp mooi in bloei. Het is ook een fraaie plek om vogels te spotten, regelmatig staan hier vogelaars met hun verrekijkers. Zoek hier ook naar het bordje waarop een fraaie gedicht

van Kasper Peters staat, overwoekerd door het riet. Voor het hek sla je linksaf een breed graspad de weilanden in. Het water houd je aan je linkerhand. Soms staat het gras kniehoog en heb je meteen je

fitnesstraining te pakken. Vooral in de avondschemering komen regelmatig reetjes tevoorschijn. Het platte gras verraadt dat ze ook ons wandelpad gebruiken. Boven je hoofd vliegen talloze vogels met opengesperde bek hun diner te vangen. Voor je zie je al het oude bosje liggen waar je linksom omheen loopt. Houd je ogen en oren goed open, want ook hier wemelt het van de vogels. Ik ben geen vogelkenner, maar zelfs ik kan het geluid van de koekoek thuisbrengen. Ook tref je hier de snor, waterral en het baardmannetje aan. Vlak na het bosje loopt een graspad naar de iconische watermolen. Maar daar is verder weinig te zien. Op de terugweg loop je over het fietspad. Geen straf, want wandelend zie je vaak veel meer dan op de fiets. Misschien heb je het fazantenpaar al gezien dat hier jaar in jaar uit huist. Ze struinen vaak langs het fietspad, soms samen, soms gescheiden. In de laatste kilometer heb je een fraai uitzicht over het Langmameer. Het open water trekt veel watervogels aan, die hier komen rusten, foerageren of broeden.

Meer weten?

Meer over de Onlanden lees je op de website van Natuurmonumenten, www.natuurmonumenten.nl/ natuurgebieden/de-onlanden, of de stichting Natuurbehoud De Onlanden, www.deonlanden.nl