Collecte lopen in onze wijk, hoe is dat?

Er bestaat een gemeentelijk collecterooster van Groningen, waarin je kunt opzoeken welke collectes in welke week gepland staan. Zo wil de gemeente collectes zoveel mogelijk spreiden in een jaar. Ook in de Buitenhof dus. Wij geven aandacht aan drie collectanten in De Buitenhof: wie zijn het en waarom doen ze het. Aan het woord zijn Patricia van der Broek (KWF en Amnesty International), Simone Heemstra (Nederlandse Brandwondenstichting) en Klaas Veenker (Alzheimer Nederland).

Door Boukje Tanja

Klaas Veenker vindt het fijn om, nu al een jaar of zeven, geld op te halen voor Alzheimer Nederland. “Ik draag zo een steentje bij voor verder onderzoek hiervoor, dat is belangrijk”. Simone Heemstra heeft een bijzondere reden om geld op te halen voor de Brandwondenstichting. “Toen mijn oudste dochter werd geboren in het ziekenhuis, heeft ze tegen een kruik aangelegen en een grote brandwond opgelopen. Dat was natuurlijk een hele schok.” Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Maar het gevolg is wel dat Simone nu al meer dan tien jaar collecteert voor de brandwondenstichting. Patricia wordt boos van onrecht en sociale onrechtvaardigheid. Ze wil die boosheid omzetten in iets positiefs. “Dus ben ik collectant voor Amnesty geworden. Ik had me al opgegeven om ook voor het KWF (Koningin Wilhelmina Fonds, red.) te collecteren toen mijn zoon botkanker kreeg.” Collecteren was voor haar toen nog vanzelfsprekender: als je zelf weet hoe erg het kan zijn, ben je blij met iedereen die iets voor dit doel doet.

Liefst in de eigen wijk

Simone moest vorig jaar buiten de wijk collecteren. Ze merkte toen dat het prettiger was om dat in de eigen wijk te doen. “Je kent sommige mensen, je kunt dan soms een praatje maken.” Patricia herkent dat. Het beste moment is tegen etenstijd (wordt hen aangeraden door de fondsen), dan zijn de meeste mensen thuis. Klaas is zelfs een keer op 11 november gaan lopen: iedereen deed toen natuurlijk de deur open! “Want dat vind ik irritant en onbeleefd”, zegt hij, “niet opendoen, terwijl je wel thuis bent. Gewoon zeggen dat je geen geld wilt geven is beter.” Maar daar kun je je ook in vergissen. Patricia zag bij een huis wel licht branden, maar er werd niet opengedaan, dus liep ze door. Het volgende jaar deed er wederom niemand open. Toen bedacht ze dat de bewoners misschien doof waren en bleef langer wachten, met positief resultaat.

Elke bijdrage telt

Is de Buitenhof eigenlijk een gulle wijk? Lastig te zeggen. “Je ziet niet altijd wat mensen geven,” zegt Patricia. “Elke bijdrage telt, dus is elke bijdrage gul.” Klaas krijgt achteraf van het wijkhoofd te horen hoeveel hij heeft opgehaald. “Of dat veel of weinig is, weet ik niet.” Hij vindt het overigens ieders goed recht om geen geld te geven. Het belangrijkste is dat ze wat geven, vindt Simone. En dat doen de meeste buurtgenoten. De collectanten uit onze wijk vinden het alle drie leuk vrijwilligerswerk, juist vanwege het nut ervan. En het kost echt niet veel tijd, twee avonden in de week één keer per jaar. Patricia vindt de meeste buurtgenoten vriendelijk. ”Soms heb je ook leuke gesprekjes bij de deur. Het zou dus goed zijn als je je als vrijwilliger opgeeft voor een doel waar je zelf een warm gevoel voor krijgt. Het kost eigenlijk weinig tijd en je doet er echt iets goeds mee.”