Dansclick-publicatie-oms-2-def.indd 1
12-04-2013 14:22:11
2
VOORWOORD
Toen ik voor het eerst van DansClick hoorde, dacht ik: ‘mooie naam’, want liefst moet er bij de ontmoeting van kunst en publiek sprake zijn van een ‘click’. Niet alleen tussen makers, producenten en programmeurs, maar vooral ook tussen de dans en het publiek. Dat laatste is, hoe voor de hand liggend ook, niet vanzelfsprekend. DansClick is ontstaan in een tijd waarin de Nederlandse dans kampte met knelpunten op het gebied van doorstroming van talent, frictie tussen vraag en aanbod, een ontoegankelijk imago en, daarmee samenhangend, een geringe bekendheid van dans bij het grote publiek. Het project zette bewust op die knelpunten in. Het wilde op een positieve manier vooroordelen over dans bestrijden door samenwerkingsverbanden te smeden tussen producenten en podia. Een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de presentatie van stukken waardoor (voor dit type dans) veel langere tournees konden worden gespeeld dan gebruikelijk. Tegelijkertijd werd er specifiek aandacht besteed aan marketing en werd het publiek verrast door inleidingen en ontmoetingen met de choreografen. Het Fonds Podiumkunsten heeft DansClick in het verleden ondersteund met zogenaamde afname- en productiesubsidies. Sinds die tijd is er veel veranderd. Afgezien van de enorme bezuinigingen op kunst en cultuur die de podiumkunstensector vanaf dit jaar structureel hebben veranderd, is er ook iets veranderd aan de vanzelfsprekendheid waarmee aanbod in het verleden tot stand kwam. Meer dan ooit denken we na over de positie van kunst in de samenleving en zijn we ons bewust van de noodzaak van draagvlak. DansClick was zijn tijd dan ook ver vooruit. Het project was exemplarisch voor de ontwikkeling die de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden. Een ontwikkeling waarbij naast de scheppingsdrang ook veel meer gekeken wordt naar de wensen en de behoefte van het publiek. In die zin is DansClick belangrijk geweest, omdat het ons veel heeft geleerd. Het leerde ons bijvoorbeeld dat de pluriformiteit van het aanbod belangrijk was bij het samenstellen van de DansClick-tournees. Om die reden heeft het programma dat in het kader van DansClick werd aangeboden zich steeds verder verbreed. Toch bleek de breedte van het programma alleen geen garantie voor succes. Zo hebben we geleerd dat publiek niet vanzelf afkomt op hedendaagse dans en dat marketing, hoe inventief ingezet ook, geen tovermiddel is dat alle zalen vult. En laten we eerlijk zijn; het deed ons ook inzien dat producties niet altijd geschikt waren of soms gewoon nog net niet goed genoeg. En dat je met het te vroeg lanceren van makers feitelijk niemand een dienst bewijst; een
3
maker niet, een podium niet en ook het publiek niet. We hebben geleerd dat produceren en presenteren geen gescheiden grootheden zijn maar in elkaars verlengde liggen. Dat zegt ook iets over hoe we in de toekomst met talentontwikkeling om moeten gaan. Deze lessen hebben we ter harte genomen in de regeling voor Nieuwe Makers die het Fonds in 2013 heeft opengesteld. Ook hebben de ervaringen met DansClick bijgedragen aan de ontwikkeling van de huidige programmeringsregelingen van het Fonds, waarbij podia meer financiële ruimte krijgen om zelfstandig invulling te geven aan de versterking van het kwaliteitsaanbod. Zonder de inzichten die projecten als DansClick hebben opgeleverd, zouden dit soort instrumenten zeker niet in deze vorm zijn ontwikkeld. Is DansClick dan alleen maar een laboratorium geweest voor nieuw subsidiebeleid? Nee. Gelukkig heeft het in de eerste plaats een aantal talentvolle choreografen verder op weg geholpen in hun carrière, en heeft het een nieuw publiek in aanraking gebracht met verrassende dansvoorstellingen. Bovenal heeft het project de bereidheid van veel theaters aangewakkerd om hun verantwoordelijkheid te nemen voor de niet altijd even gemakkelijke kunstvorm die dans is. Dat kan ervoor zorgen dat die ‘click’ in de toekomst zoveel mogelijk tot stand kan komen. Dat is pure winst. George Lawson, directeur Fonds Podiumkunsten van 2007 tot 2013
Iván Pérez Kick the Bucket
4
Dansend over de kloof Door Annette Embrechts Een klein decennium geleden was iedereen het er over eens: in de dans gaapte een kloof tussen aanbod en afzet. In de Randstad ontlook nieuw talent op choreografiegebied, bij de productiehuizen, in vlakke vloer theaters, op festivals; dáár werd volop geëxperimenteerd en gecreëerd. In de rest van Nederland merkte het publiek er echter weinig van. Podia in de provincie konden weinig met het los-vaste, versnipperde aanbod aan dans. Bij het gros van de schouwburgdirecteuren bestond te weinig kennis van recente ontwikkelingen, laat staan zicht op wie er onder de freelance makers uitsprong en beloftevol genoeg was om te volgen (en beter nog: te programmeren). Er was, om het in beleidstermen te zeggen, een mismatch tussen vraag en aanbod. Hoe kon het nieuwe danstalent doorstromen naar schouwburgpodia en hoe kon het schouwburgpubliek kennismaken met nieuwe ontwikkelingen op dansgebied? DansClick zocht en vond een antwoord in een nieuw tourneemodel, even simpel als elegant van opzet. De sleutel lag in een gezamenlijk gedragen verantwoordelijkheid. En jawel, de deur kwam op een kier, zeggen zeven betrokkenen in een terugblik op zeven jaar DansClick.
Het succes
De rijdende bar is het breekijzer. Zonder rijdende bar zou DansClick niet half zo succesvol zijn geweest, beamen alle geïnterviewden. Na afloop van de voorstelling zijn het de dansers die de bar het toneel op rijden voor de Après dans. Ze verleiden toeschouwers met bubbels naar het podium, ze vragen hen hún domein binnen te stappen. Daar mogen de bezoekers alles vragen en te berde brengen wat gaandeweg de voorstelling in hun hoofden is opgeborreld. Een echte ontmoeting tussen nieuwsgierige toeschouwers en nieuwe makers, daar gaat het om bij DansClick. Een kennismaking met blijvende herinnering – een click! – en als het even kan: het begin van een trouw verbond. Wie slim is verzamelt gegevens van toeschouwers, als potentieel klantenbestand voor een volgend project of gebruikt de antwoorden op het standaard aangeboden ansichtkaartje voor zijn mailinglijst. Podiumartiesten – en zeker choreografen – realiseren het zich niet altijd maar toeschouwers zijn hun kapitaal; als je die binnen handbereik hebt, hef je daar graag het glas op. Proost! Het gaat natuurlijk niet om dat gratis drankje (hoewel altijd welkom). Het gaat ook niet om het feestelijke alcoholgehalte (al verlaagt een glas in de hand wel de drempel tot het stellen van een vraag, het maken van een opmerking of het geven van een compliment). Het drankje is bedoeld om informeel contact tot stand te brengen tussen toeschouwers her en der in Nederland met voor hen nog onbekende choreografen. Een contact dat leidt tot (wederzijdse!) betrokkenheid. Ook choreografen moeten zich ontwikkelen in een breder publieksbesef en zich over geven aan toeschouwers
5
buiten de (vaak Engelstalige) inner circle. Via DansClick leren ze hoe belangrijk het is om artistiek met deze heterogene publieksgroep te communiceren. Daar is hun voorstelling tenslotte voor bedoeld. Of zoals choreograaf Samir Calixto het zegt: “DansClick dwong mij deuren te openen in mijn werk voor onervaren danspubliek. Ik realiseerde mij dat ik meer betekenislagen aan moest brengen, zodat meer mensen een ingang konden hebben.” En collega-choreograaf Guy Weizman: “Door deze eerste lange tournee leerden we dat een voorstelling kon en moest blijven groeien tijdens het toeren. Het ging niet om een herhalingsoefening maar om het iedere keer weer creëren van een energieke happening.”
Het waarom
Met de rijdende bar en het achterliggende concept van DansClick hoopten de initiatiefnemers een oplossing te vinden voor de medio 2000 geconstateerde mismatch tussen vraag en aanbod: de meeste schouwburgdirecties waren nauwelijks betrokken bij de avontuurlijke ontwikkelingen in de freelance dans. De producties voortkomend uit deze rijk geschakeerde maar kleinschalige productiepraktijk vonden niet of nauwelijks hun weg naar grotere podia buiten de vertrouwde vlakke vloeren in de grote steden. Het wij-zij denken (schouwburgen aan de ene kant tegenover freelance opererende makers aan de andere kant) werkte anti-productief en moest worden doorbroken. Het publiek voor projectmatig gesubsidieerde dans moest worden vergroot en verbreed door een integrale marketingaanpak, een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de keuze en de afzet van de voorstellingen en een breed netwerk van zich committerende podia. Calixto: “Niets is zo erg als een prachtig werk maken dat niet wordt gezien.” Simpel gezegd: er moest meer samen opgetrokken worden en iedereen (maker, producent, marketingmedewerker, programmeur) moest de handen ineen slaan om spannend werk van onbekende, ongebonden choreografen aan publiek te helpen. Dat is met DansClick zeker gelukt, beamen ze allemaal. DansClick betekende een nieuw tourneeconcept om choreografisch talent structureel in staat te stellen de weg naar een breder publiek te vinden. Vooral dat ‘structureel’ is belangrijk: schouwburgen committeerden zich voor drie jaar, waardoor DansClick de tijd kreeg een ‘merk’ te worden. Al merkte Stef Avezaat, directeur van Schouwburg De Lawei in Drachten, dat het merk DansClick na zeven jaar in zijn theater toch niet sterk genoeg bleek om puur alleen daarop publiek te trekken.
Het hoe
Met één tripple bill en vijf double bills gedurende de eerste 3 jaar (2006-2009) werden 15 jonge choreografen bij een schouwburgpubliek geïntroduceerd. In het tweede deel (2009-2013) toerden nog
DANSCLICK 10
13 voorstellingen
Mor Shani & Ron Amit Lu Carmella David Middendorp 15 minute universe Arno Schuitemaker Exit
De jubileumeditie brengt drie verschillende stukken die vooral technisch gezien lastig met elkaar te rijmen zijn. De drie stukken vereisen een zeer verschillend toneelbeeld, van kaal tot volledig afgestopt. Het publiek zit zowel rondom (Exit) als ‘gewoon’ op de tribune (de andere twee stukken) en er wordt met een specialistische projectie gewerkt (15 minute universe). De drie stukken worden ook nog vergezeld door de gebruikelijke videoportretten. Aan de andere kant wordt de afwisseling in sfeer en beeld door het publiek gewaardeerd.
VOORJAAR 2011
Mor Shani & Ron Amit Lu Carmella
“DansClick heeft ons de mogelijkheid gegeven om het echte Nederlandse publiek te ontmoeten. Tot aan deze tournee traden wij meestal op in theaters die regelmatig moderne dans programmeerden en daardoor voor publiek dat getraind is in het kijken naar dit soort voorstellingen. Tijdens de DansClick tour ontdekten we vele andere manieren waarop moderne dans kan communiceren. We waren verbaasd en verheugd om te merken dat de taal van het lichaam inderdaad universeel is en dat avant-garde dans niet beperkt hoeft te blijven tot de stedelijke ghetto’s van de kunst.” Mor Shani
30
“DansClick heeft mij laten zien hoezeer het publiek het waardeert als er een context om het werk heen wordt gecreëerd en wanneer de maker persoonlijk over zijn werk vertelt. Je brengt het publiek dan veel dichterbij. Ik herinner me een vrouw die ergens op het platteland woonde in Friesland en die naar de voorstelling in Drachten was komen kijken. Ze ging altijd alleen, want ze kende nog niemand die evenveel van dans hield als zij. Ze sloeg geen voorstelling over en vond het werk van nieuwe makers altijd het meest interessant.” Arno Schuitemaker
Arno Schuitemaker Exit
David Middendorp 15 minute universe
31
DANSCLICK 11
12 voorstellingen
Samir Calixto Névé Alma Söderberg Cosas Lloyd Marengo TAG
DansClick kenmerkt zich door de diversiteit van de geselecteerde voorstellingen waarmee de veelzijdigheid van de dans goed naar voren komt. Echter, niet eerder is het programma zo divers als deze keer. De avond begint met Névé, een fragment uit het vierluik Winterreisse van Samir Calixto. De avond krijgt zo een klassieke insteek door de live uitgevoerde liederen van Schuberts Winterreise. Tag laat zien dat Urban dans in de handen van choreograaf Lloyd Marengo en twee topdansers uit het Urban circuit tot een ijzersterke choreo grafie kan leiden. De theatrale en knap uitgevoerde solo Cosas van Alma Söderberg laat weer een hele andere kant van de hedendaagse dans zien. Eén ding is zeker, er zit voor ieder wat wils bij deze avond.
NAJAAR 2011
“De praktijk van DansClick waarin je je werk presenteert in een ongebruikelijke combinatie van choreografische genres en stijlen kan best een uitdaging zijn. Ik moest er rekening mee houden dat een dergelijke combinatie de manier waarop het publiek naar mijn werk kijkt kan beïnvloeden. Soms vroeg het programma om een snelle omschakeling in de mindsets van zowel het publiek als de dansers. Dat is niet per se slecht. Het vraagt echter wel om nog meer consistentie in je werk. De manier waarop bezoekers je werk ervaren kan veranderen door de sfeer van het volgende stuk. Gelukkig voelde het voor mij alsof het publiek deze werelden kon scheiden en soms zelfs met elkaar verbinden.” Samir Calixto
Samir Calixto Winterreise
32
Lloyd Marengo TAG Alma Söderberg Cosas
“Eerst de videoportretten van de drie choreografen. Het enthousiaste verhaal van de uit Brazilië afkomstige Samir Calixto, daarna de heldere uitleg van Lloyd Marengo die extra “lucht” in de bewegingen van zijn dansers wilde leggen en dit liet demonstreren door zijn twee zeer begaafde dansers. De derde videoboodschap van de Zweedse Alma Soderberg riep meer vragen
33
op dan antwoorden en de boodschap om de dans over je heen te laten komen, leek ons dan ook maar de beste grondhouding. Uiteindelijk, een goede beslissing omdat de voorstellingen Névé van Calixto en zeker ook Tag van Marengo verrassend goed waren, kwam de uitsmijter toch met de ‘dans’ voorstelling Cosas van Alma Soderberg.” Ronald Ypma in online gastenboek
DANSCLICK 12
11 voorstellingen
Koen de Preter & Ulrika Kinn Svensson Sometimes it’s there Itamar Serussi Sahar Undo
Sometimes it’s there is een intieme, sferische voorstelling van Koen De Preter en Ulrika Kinn Svensson met subtiele schakeringen in beweging, woord, licht en geluid. De dansers spelen met ontroering en humor en creëren een hartverwarmende voorstelling. Het stuk is hypnotiserend en vertragend en vraagt veel van het publiek. Een groot contrast met het korte maar zeer krachtige en explosieve Undo dat het publiek overrompelt na de stilte van Sometimes it’s there. In Undo experimenteert Itamar Serussi Sahar, huischoreograaf bij Danshuis Station Zuid, met fysieke mogelijkheden door gebruik te maken van humor en improvisatie.
VOORJAAR 2012
Koen de Preter & Ulrika Kinn Svensson Sometimes it’s there
34
“Uitdagend Undo verrassing van DansClick 12.” Nanska van de Laar, Haarlems Dagblad, 6 maart 2012
“Gelijk al iets schrijven direct na zoveel beleving is lastig. Ik heb tijd nodig om alle bewegingen en emoties te laten bezinken, het te laten doorervaren, door te laten dringen. Dank u allen!” reactie op een ansichtkaart
“Sometimes it’s there, wat heerlijk rustgevend, kijken naar twee dansers.” reactie op ansichtkaart
“Heel mooi, boeiend, inspirerend. Fijn bij beide stukken de inleiding. Gedurfd bij het eerste stuk: de stilte. Als fijn ervaren.” reactie op ansichtkaart
Itamar Serussi Sahar Undo
35
40
Bruno Listopad
David Middendorp
Gabriella Maiorino
Club Guy & Roni
Listopad debuteerde in 1998 en ontving sindsdien vele prijzen zoals de Prize of Interpretation, Prix Volinine, Revelation Prize Ribeiro da Fonte, de Aanmoedigingsprijs Choreografie van het Amsterdams Fonds voor de Kunst en de Philip Morris Art Prize. Hij produceerde werk voor o.a. Korzo, Dansateliers, Acarte, Zeebelt, NAi, Rotterdamse Schouwburg, Holland Dance, Springdance, Krisztina de Châtel, Ballet Gulbenkian, Dance Works Rotterdam, Nye Carte Blanche, Het Nationale Ballet, Museum Boijmans van Beuningen en Something Raw. Hij gaf mede leiding aan Danslab en cureerde voor TENT.
David Middendorp begon op zijn zestiende met dansen aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Al gauw voelde hij meer aantrekkingskracht tot de moderne dans en stapte hij over naar de Rotterdamse Dansacademie. Middendorp startte zijn professionele danscarrière bij het gezelschap Introdans. Zijn eerste choreografieën maakte hij bij BalletTheater München. Sinds 2004 werkt hij als freelance choreograaf onder de vleugels van Korzo producties in Den Haag. In zijn werk combineert hij dans met animatie. Recentelijk toerde hij over de hele wereld met het multimediale stuk Black Journey.
Maiorino werkt sinds 1998 als danser, choreograaf en docent. Ze studeerde in 2002 af aan de SNDO in Amsterdam. Samen met Dansmakers, Dansateliers, Danslab en verschillende Europese partners creëerde ze haar choreografieën. Voor Anarchistas won zij de Junge Hunde European Network Award. Met haar latere voorstelling ZOO won ze de Aerowaves award. Maiorino werkt vanaf 2013 samen met Valentina Campora als onafhankelijke eenheid, om zo vrij ideeën en samenwerkingen te delen.
Roni Haver en Guy Weizman starten in 2002 hun eigen gezelschap: Club Guy & Roni. De Club toert met verschillende producties die worden geproduceerd in Groningen, vaak samen met Grand Theatre. In hun zoektocht naar innovatie werken ze samen met kunstenaars uit verschillende disciplines, zoals muziek, beeldende kunst en wetenschap. De voorstelling Alpha Boys uit 2010 werd genomineerd voor een Zwaan en toert nog steeds over de hele wereld.
Jens Van Daele
Václav Kune ˘š
Ann Van den Broek
Keren Levi & Ugo Dehaes
Na een succesvolle carrière als danser begint Van Daele in 1999 met het maken van eigen choreografieën. Via Dansateliers en Lantaren-Venster vindt hij onderdak bij Theaterwerkplaats Generale Oost (GO). Daar start hij zijn onderzoek naar de zeven hoofdzonden met Ira in 2005. Naast zijn werk voor GO creëert hij werk bij onder andere 2movedc en Conny Janssen Danst. In 2008 heeft Van Daele besloten om zijn 18-jarige danscarrière te beëindigen, om zich volledig toe te leggen op het maken van choreografieën.
De Tsjechische Kune ˘š kwam in 1993 als danser bij het Nederlands Dans Theater. Hier maakte hij ook zijn eerste eigen choreografieën. Vanaf 2004 legde hij zich volledig toe op het maken van eigen werk. Samen met de eveneens van het NDT afkomstige danseres Nata ˘ša Novotná en de Praagse organisator Ond ˘rej Kotr ˘c richtte Kune ˘š in 2007 het Tsjechische danscollectief 420PEOPLE op. Het gezelschap krijgt veel waardering in Tsjechië en wordt over de hele wereld gevraagd om op te treden.
In de tien jaar dat Van den Broek als danseres werkte, ontwikkelde en onderzocht zij haar eigen dansidioom en in december 2000 besloot zij zich volledig toe te leggen op het ontwikkelen van haar eigen choreografisch werk. Onder de paraplu van haar organisatie WArd/waRD, Korzo producties en Danswerkplaats Amsterdam creëerde zij een aantal choreografieën. Voor haar werk ontving zij onder andere de Zwaan 2007, voor meest indrukwekkende dansproductie, en de Mouson award 2009/2010. Ze is ook pedagoog en wordt regelmatig gevraagd om trainingslessen en workshops te geven.
Keren Levi & Ugo Dehaes begonnen hun carrière beiden als danser. Sinds Levi’s overstap naar choreograferen, maakte ze verschillende prijswinnende producties. Dehaes richtte in 2000 samen met Charlotte Vanden Eynde de vzw Kwaad Bloed op. Onder deze naam maakt hij sindsdien iedere twee jaar een avondvullende productie. Samen creëerden ze de succesvolle voorstelling Couple-like. Na een uitgebreide tournee in binnen- en buitenland werden zij gevraagd een remake te maken voor jonge dansers: Couple-like #2.
42
Marta Reig Torres
Pere Faura
Kenzo Kusuda
Pedro Goucha Gomes
De Spaanse Marta Reig Torres danste tien jaar bij Het Nationale Ballet. Op zoek naar nieuwe uitdagingen maakte zij vervolgens de overstap naar de moderne dans bij choreografen als Leine Roebana en Conny Janssen. In 2002 zette zij bij Korzo producties haar eerste stappen als freelance choreografe met de solo Navegando, die al direct in datzelfde jaar werd geselecteerd voor de Nederlandse Dansdagen. Twee van haar voorstellingen werden geselecteerd voor DansClick: More Day More Night en Camino.
Pere Faura groeide op in Barcelona. Hier genoot hij zijn opleidingen in zowel muziek, theater, klassieke en hedendaagse dans. In 2002 kwam hij naar Nederland voor een opleiding aan de School voor Nieuwe Dansontwikkeling in Amsterdam. In 2006 studeerde hij af met de choreografie This is a picture of a person I don’t know. Hij won met deze solo de ITS Choreography Award. Tussen 2009 en 2011 volgde hij de Master Choreografie aan de AHK. Ondertussen bleef hij choreografieën maken.
Sinds de Japanse Kusuda in 1999 naar Nederland kwam is hij in het werk van tal van choreografen als danser te bewonderen. Allen waren zij gefascineerd door de schijnbaar onuitputtelijke creativiteit en fantasie waarmee deze autodidact beweging tot dans maakt. Onder de vleugels van Korzo maakte hij verschillende avondvullende producties. Ook behoorde hij tot de eerste generatie makers van het Haagse onderzoeksinitiatief Danslab. In 2010 maakte hij samen met Boukje Schweigman de succesvolle voorstelling Tussen.
Pedro Goucha Gomes danste bij gezelschappen als het Stuttgart Ballett, DeAnima Company en de laatste jaren bij het Nederlands Dans Theater. Naast zijn danscarrière interesseerde Goucha Gomes zich steeds meer voor choreograferen. In 2002 maakte hij zijn eerste werk voor DeAnima Company. Buiten Korzo producties choreografeerde Goucha Gomes Zullia voor de Portugese Contemporary Ballet Company, waar hij vervolgens tot 2007 artistiek directeur was. Als gastdocent geeft hij regelmatig les bij gezelschappen en dansstudio’s in Europa, Noord-Amerika en Japan.
Pia Meuthen
Hildegard Draaier & Sassan Saghar Yaghmai
Muhanad Rasheed
Erik Kaiel
De Irakese Muhanad Rasheed richtte in zijn geboorteland het gezelschap Iraqis Bodies op. De drie dansers van het gezelschap ontmoetten elkaar op de dans- en theateracademie van Bagdad. Zijn choreografie Crying of my mother was voor het eerst in Nederland te zien tijdens het Dancing on the Edge festival in 2007. Muhanad Rasheed won voor zijn voorstelling Mourning, die hij maakte bij het Internationaal Danstheater, de Zwaan voor de meest indrukwekkende dansproductie 2010. Ook ontving hij de Prijs Nederlandse Dansdagen Maastricht 2010.
De Libanees-Amerikaanse choreograaf Erik Kaiel werd geboren in Oostenrijk. Kaiel werkte met verschillende Amerikaanse choreografen in New York. Hij heeft werk gepresenteerd op podia in Europa en Noord-Amerika en heeft voorstellingen gegeven op onverwachte locaties zoals metrostations, beeldentuinen en verlaten pakhuizen. Hij is lid van het artistieke team van ArtEZ Dansacademie, ‘research fellow’ van Danslab, artistiek leider van Crosstown Den Haag en choreografeert regelmatig voor Korzo. In oktober 2009 ontving Kaiel de Prijs van de Nederlandse Dansdagen.
Meuthen volgde haar dansopleiding aan de AHK en de Fontys dansacademie in Tilburg. Sinds 1998 werkt zij als choreografe. Ze maakte werk in opdracht van verschillende werkplaatsen, productiehuizen en gezelschappen in Nederland. Sinds 2002 heeft zij de artistieke leiding van Panama Pictures. In de periode van 2009 tot en met 2012 was Meuthen huischoreografe bij Danshuis Station Zuid in Tilburg. Vanaf 2013 is Panama Pictures als huisgezelschap verbonden aan theater Verkadefabriek in ‘s-Hertogenbosch en maakt tevens deel uit van DansBrabant, de nieuwe zuidelijke dansvoorziening.
43
Draaijer studeerde in 1991 af aan de HKU. Tot 2000 bleef ze zelf dansen voor verschillende theatergroepen waarna zij zich is gaan richten op het maken van choreografieën. Sinds 1998 is Draaijer werkzaam als artistiek leider, regisseur en docent bij Theatergroep DOX. DOX is het bontgekleurde theatergezelschap uit Utrecht waar jonge, ambitieuze en talentvolle spelers/ dansers van 18 tot 25 jaar werken aan multidisciplinaire theatervoorstellingen. Samen met Sassan Saghar Yaghmai, huischoreograaf bij DOX, maakte zij de voorstelling Hotel het verloren kind.
De Warming-up en Après dans DansClick draait om de ontmoeting. Een ontmoeting met moderne dans en nieuwe choreografen. Een ontmoeting tussen choreografen en publiek, dansers en programmeurs. DansClick reist langs een diversiteit aan theaters waar moderne dans niet altijd even vanzelfsprekend op het programma staat. Voor de bezoeker kan zo’n eerste ontmoeting spannend zijn. Om deze kennismaking zo aangenaam mogelijk te maken introduceert DansClick vanaf de eerste tournee de Warming-up. Dankzij een subsidie van het VSB fonds is DansClick de eerste zes tournees in staat een kunstenaar uit een andere discipline uit te nodigen om een korte, inleidende performance te verzorgen. Voorafgaand aan de voorstellingen nemen de kunstenaars, vanuit hun eigen expertise en onbevangen blik, het publiek mee in de wereld van de moderne dans. Vanaf de zevende tournee maakt de live Warming-up plaats voor een videoportret waarin de choreografen het publiek deelgenoot maken van hun maakproces.
Porshia (Duda Paiva Puppetry and Dance), gastvrouw bij DansClick 6
46
Om de ontmoeting samen af te sluiten eindigt de avond met een Après dans. Het publiek wordt uitgenodigd om samen met de choreografen en dansers een drankje te drinken op het podium. Een bijzondere ervaring voor het publiek én de choreografen. Er worden vragen gesteld over de voorstelling en de beweegredenen van de choreograaf. Maar ook het dagelijks leven van een choreograaf of dansers blijkt voor veel bezoekers nog een onbekende en spannende wereld waar ze graag meer over horen. Sommige choreografen moeten de eerste paar avonden wennen aan de directe vragen en reacties. Maar vrijwel allemaal noemen ze na afloop van de tournee de Après dans als een waardevol onderdeel van DansClick. Het gezamenlijk naborrelen brengt ze weliswaar even uit hun comfortzone, maar de directe feedback van een landelijk publiek leert hen veel over hun eigen werk en positie als maker. Voor het publiek dat toch nog wat schroom voelt is er de mogelijkheid om een kaartje achter te laten voor de choreografen. DansClick zorgt ervoor dat elk kaartje persoonlijk door de choreograaf beantwoord wordt via een ansichtkaart die bij de bezoeker thuis op de deurmat valt.
Dansclick-publicatie-oms-2-def.indd 1
12-04-2013 14:22:11