ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ fimal

΢ΤΛΛΟΓΟ΢ ΙΕΡΟΨΑΛΣΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ΢

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Επεξεργαςία: Παναγιώτησ Κατόγλου

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ανανία Αποστόλου, Ρωμανού του Μελωδού, Μιχαήλ Ηγουμένου και οι συν αυτώ, Δομνίνου, Ιωάννου Οσίου, Γρηγορίου Δομέστικου, Ανάμνηση Αγίας ΢κέπης, ΢ύναξις Τπεραγίας Θεοτόκου Γοργοϋπηκόου, ΢άββα Οσίου Ο Άγιος Ανανίας ο Απόστολος

Τπακούατε "εκ καρδίας εις ον παρεδόθητε τύπον διδαχής". Κάνετε υπακοή με όλη την καρδιά σας στον ακριβή κανόνα της χριστιανικής διδασκαλίας. Σέτοιος άνθρωπος υπακοής στο Θεό ήταν και ο απόστολος Ανανίας. Διότι, όταν ο Θεός του είπε με όραμα να συναντήσει το ΢αύλο, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανών, έκανε υπακοή στα λόγια του Κυρίου. Αμέσως πήγε στην Ευθεία οδό και αναζήτησε το σπίτι του Ιούδα, όπου ήταν ο ΢αύλος. Σον θεράπευσε, τον βάπτισε χριστιανό, και έπειτα αυτός, με το όνομα Παύλος, έγινε ο μέγας Απόστολος των Εθνών. Κατόπιν ο Ανανίας πήγε στην Ελευθερούπολη, όπου με τη διδασκαλία του είλκυσε στο Φριστό πολυάριθμες ψυχές. Ο θόρυβος όμως που δημιούργησε η αποστολική του δράση, έκανε τον ηγεμόνα Λουκιανό να τον συλλάβει. Φρησιμοποίησε πολλούς και ποικίλους τρόπους προκειμένου να αλλαξοπιστήσει ο Ανανίας. Αλλά ο Ανανίας έμεινε αμετακίνητος στα χριστιανικά του φρονήματα. Σότε ο Λουκιανός τον μαστίγωσε με νεύρα βοδιών. Έπειτα, με σιδερένια νύχια του ξέσχισε τα πλευρά και έκαψε τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες. Σέλος, αφού τον έβγαλε έξω από την πόλη, τον λιθοβόλησε. Έτσι, ο Ανανίας πήρε το αμαράντινο στεφάνι της υπακοής στο θέλημα του Θεού. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς έμπλεως χάριτος, του Σρισηλίου φωτός, το σκεύος εφώτισας, της Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

εκλογής του Φριστού, Ανανία Απόστολε, όθεν ανακηρύξας, ευσέβειας τον λόγον, άθλοις εβεβαιώσω, την σωτήριον χάριν δι' ης τοις σε ευφημούσι, δίδου τα πρόσφορα. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σην εν πρεσβείαις. Ο εν πρεσβείαις θερμότατος αντιλήπτωρ, και τοις αιτούσι ταχύτατα υπακουων, δέξαι την δέησιν Ανανία ημών, και τον Φριστόν δυσώπει του ελεήσαι ημάς, τον μόνον Αγίοις δοξαζόμενον. Ο Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός

Οι πληροφορίες για τον βίο του οσίου Ρωμανού δυστυχώς είναι λίγες. Έζησε, κατά μία εκδοχή τον 8ο αιώνα επί τού βασιλέως Αναστασίου του Β'. Αρχικά είχε χρηματίσει διάκονος στην εκκλησία της Βηρυτού. Κατόπιν μετέβηκε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε στα κελιά τού Ναού της Θεοτόκου. Ο Ρωμανός είχε μέτρια παιδεία και το ποιητικό ταλέντο του ήταν ακόμα άγνωστο. Διεκατέχετο όμως από μία βαθιά πίστη στην σεπτή μνήμη της Παναγίας της Παρθένου και τακτικά παρακολουθούσε στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών τις κατανυκτικές ολονυκτίες. ΢ε μία τέτοια, στην γιορτή των Φριστουγέννων, πού παραβρέθηκε η ψυχή του γέμισε με κατάνυξη, όταν γύρισε στο κελί του είδε όνειρο την Παναγία να του προσφέρει ένα βιβλίο και να του λέει να τον καταφάει. Ο Ρωμανός από την επίδραση τού ονείρου συνέθεσε για την γέννηση τού Φριστού το τροπάριο «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει». Από την στιγμή αυτή η ποιητική επιφοίτηση του οσίου Ρωμανού έμεινε άσβεστη και αναδείχτηκε ο εξωχότερος και μεγαλύτερος μελωδός της Εκκλησίας μας. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς σάλπιγξ θεόληπτος, των ουρανίων ωδών, ενθέως εφαίδρυνας, την Εκκλησίαν Φριστού, τοις θείοις σου άσμασι, συ γαρ της Θεοτόκου, εμπνευσθείς τη ελλάμψει, ένθεος υμνηπόλος, εγνωρίσθης εν κόσμω, διό σε πόθω τιμώμεν, Ρωμανέ Όσιε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μιχαήλ ηγούμενος της Μονής Ζώβης και 36 άλλοι Οσιομάρτυρες Οι οσιομάρτυρες αυτοί, υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου ΢Σ’ και της μητέρας του Ειρήνης (780). Κατοικούσαν στη Μονή Ζώβη, που βρισκόταν κοντά στη ΢εβαστούπολη. Επειδή τότε ο Αμηράς των Αγαρηνών, Αλείμ ονομαζόμενος, πολεμούσε τη χώρα εκείνη, συνέλαβε και τους Όσιους αυτούς Πατέρες, και τους παρακινούσε να αρνηθούν την πίστη του Φριστού. Ο δε Όσιος ηγούμενος Μιχαήλ, έλεγξε δριμύτατα τον Αγαρηνό άρχοντα , τους δε Μοναχούς του ενθάρρυνε να υπομείνουν γενναία τον θάνατο για τον Φριστό. Έτσι, όλοι αποκεφαλίστηκαν για τη δόξα του Φριστού. Ο Άγιος Δομνίνος Τπήρξε στα τέλη του 3ου αιώνα (288) και καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Όταν ο Μαξιμιανός έκτιζε βασιλικά ανάκτορα στην πόλη αυτή, τότε συνελήφθη ο Άγιος αυτός σαν Φριστιανός και κήρυκας της ευσέβειας. Οδηγήθηκε μπροστά στον βασιλιά Μαξιμιανό, που του είπε, πώς τολμάει να ομολογεί άλλον Θεό, απ' αυτόν που ο βασιλιάς λατρεύει. Και του συνέστησε να θυσιάσει στα είδωλα, αν θέλει να ζήσει. Ο Άγιος όμως δεν πείστηκε και ο βασιλιάς διέταξε και του ξέσχισαν το σώμα. Αλλά ο Δομνίνος, ενώ έπασχε, περιγελούσε τον τύραννο. Σότε αυτός διέταξε να τον οδηγήσουν έξω από την πόλη και να του σπάσουν τα σκέλη. Αφού λοιπόν, έκοψαν με τον πιο ωμό τρόπο τα πόδια, έμεινε ακόμη ζωντανός επτά ολόκληρες ημέρες χωρίς να φάει τίποτε. Έπειτα ευχαριστώντας τον Θεό, του παρέδωσε την αγία του ψυχή. Ο Όσιος Ιωάννης ο ψάλτης ο καλούμενος Κουκουζέλης Άριστος μουσικός και καλλικέλαδος. Καταγόταν από το Δυρράχιο και υπήρξε στα χρόνια των Κομνηνών, και ήταν ορφανός από πατέρα. Η ευσεβής μητέρα του όμως, έδωσε την ευκαιρία στο παιδί της να μάθει τα Ιερά γράμματα, το όποιο, επειδή ήταν πολύ έξυπνο και πολύ καλλίφωνο, όλοι το φώναζαν αγγελόφωνο. ΢ε κατάλληλη ηλικία κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε στο κελί των Αρχαγγέλων της Μεγίστης Λαύρας. Έψαλε στη Μεγίστη Λαύρα μαζί με τον Γρηγόριο Δομέστικο, που αναφέρουμε αμέσως παρακάτω. Έτσι οσιακά αφού έζησε ο Ιωάννης, ψάλλοντας θεσπέσιους ύμνους προς τον Θεό, απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 15ου αιώνα και τάφηκε στο κελί που μόναζε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Γρηγόριος ο Δομέστικος Ήταν και αυτός περίφημος ψάλτης της Μεγίστης Λαύρας. Ο όποιος, όταν ηγούμενος ήταν ο Ιάκωβος ο Πρικανάς, έψαλλε κατά την παραμονή των Υώτων όχι το "Άξιον εστί" , αλλά το "Επί σοι χαίρει" στη λειτουργία. ΢το τέλος δε της αγρυπνίας μισοκοιμήθηκε, και να, βλέπει την Δέσποινα Θεοτόκο να είναι πάνω του και να του λέει: "Δέξαι σου το ψαλτικόν, ω Δωμέστικε, και ευχαριστώ σοι πολλά". Και αφού είπε αυτό, του έδωσε στο χέρι ένα φλουρί, που αμέσως το έβαλε, μετά απ’ αυτά, στην εικόνα της Τπεραγίας Θεοτόκου της Μεγίστης Λαύρας. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την παράδοση της μονής. Έτσι λοιπόν θεάρεστα αφού έζησε ο Γρηγόριος, απεβίωσε ειρηνικά. Ανάμνηση Αγίας ΢κέπης της Τπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ

Ση αύτη ήμερα την ανάμνησιν ποιούμεθα της Αγίας ΢κέπης της Τπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τω σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Φριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν". (Η γιορτή αυτή έχει μετατεθεί την 28η Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό).

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

΢ύναξις της Τπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοϋπηκόου

Η θαυματουργή αυτή εικόνα βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Λεπτομέρειες βλέπε στον ΢υναξαριστή του Ματθαίου Λαγγή τόμος Ι’ σελ. 37 έκδοση 1992. Ο Όσιος ΢άββας ο εν Βησερία ο Θαυματουργός (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Κυπριανού και Ιουστίνης, Δαμάριδος Αθηναίας, Θεοφίλου Ομολογητή, Θεοδώρου Μεγαλομάρτυρα, Γεωργίου Νεομάρτυρα, Κυπριανού του ΢ουντάλ Ο Άγιος Κυπριανός και η Αγία Ιουστίνη (εορτή Κυπριανός) Ο Άγιος Κυπριανός έζησε και μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Δεκίου. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της ΢υρίας από επιφανή και πλούσια οικογένεια, η οποία του είχε προσφέρει αξιόλογη μόρφωση. Ο Κυπριανός υπήρξε για πολλά χρόνια ξακουστός μάγος. ΢ε αυτόν μάλιστα προσέτρεξε και ένας ειδωλολάτρης ο Αγλαΐδας, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με μια παρθένα την Ιούστα. Επειδή όμως δεν έβρισκε ανταπόκριση στον έρωτά του ζήτησε από τον Κυπριανό να τον βοηθήσει με τις μαγικές του ικανότητες. Όμως οι ενέργειες του Κυπριανού δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και γι' αυτό έκαψε τα βιβλία του που περιείχαν τις απατηλές γνώσεις της μαγικής τέχνης και βαπτίσθηκε Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

χριστιανός. Έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου, προσελκύοντας στη χριστιανική πίστη πολλούς ανθρώπους. Κατόπιν έγινε ιερέας και αργότερα επίσκοπος Καρχηδόνας. Σην Ιούστα την χειροτόνησε διακόνισσα και την μετονόμασε σε Ιουστίνη. Για τη χριστιανική τους δράση οι δύο Άγιοι συνελήφθησαν και εξορίσθηκαν στη Νικομήδεια. Ο εκεί ηγεμόνας Κλαύδιος υπέβαλε σε πολλά βασανιστήρια τους Αγίους. ΢το τέλος διέταξε τον αποκεφαλισμό τους. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείας πίστεως, τη φωταυγεία, σκότος έλιπες, της ασεβείας, και φωστήρ της αληθείας γεγένησαι ποιμαντικώς γαρ φαιδρύνας τον βίον σου, Κυπριανέ τη αθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Όσιε, τον Κτίστην ημίν ιλέωσαι, ομού συν Ιουστίνη τη Θεόφρονι. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς. Ψς ιεράρχην τίμιον, και αθλητήν στερρότατον, η οικουμένη αξίως γεραίρει σε, Κυπριανέ αοίδιμε, και τοις ύμvοις δοξάζει, την αγίαν σου μνήμην, αιτούσα πάντοτε, πταισμάτων άφεσιν, διά σου δωρηθήναι τοις μέλπουσιν. Αλληλούια. Η Αγία Δάμαρις η Αθηναία Είναι η πρώτη γυναίκα στην Αθήνα, που πίστεψε, δια του αποστόλου Παύλου, στο Φριστό. Ακολουθία της συνέγραψε ο Τμνογράφος Πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Ο Όσιος Θεόφιλος ο Ομολογητής Άνηκε στην ευσεβή και γενναία φάλαγγα, που άθλησε και κινδύνεψε άφοβα για την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων. Ο Θεόφιλος έζησε στα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Ίσαυρος, ο εικονομάχος. Ο όσιος λοιπόν, περιερχόμενος την Κωνσταντινούπολη, θέρμαινε την καρτεροψυχία των ορθοδόξων, και ήλεγχε την πλάνη των διωκτών των εικόνων. Η αρετή και η δύναμη του λόγου του, ανέδειξαν τον Θεόφιλο ένα από τους ισχυρότερους προμάχους της ευσέβειας. Κατόπιν τον φυλάκισαν και στη συνέχεια τον εξόρισαν. Έτσι, εκεί στην εξορία τελείωσε τη ζωή του, χωρίς να δεχτεί την πρόσκαιρη ελευθερία αντί προδοσίας της αλήθειας και απωλείας της αιωνίου ζωής. (Η μνήμη του οσίου αυτού επαναλαμβάνεται και την 10η Οκτωβρίου).

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Μεγαλομάρτυρας, ο Γαβράς Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. ΢ύμφωνα με την Ακολουθία του, γεννήθηκε τον 10ο αιώνα στην κωμόπολη της Φαλδίας Άτρα, από γονείς ευσεβείς και ένδοξους. Ο ίδιος έγινε καταξιωμένος στρατηγός και μαρτύρησε για τον Φριστό στη Θεοδοσιούπολη το 1098. Η σύναξίς του γίνεται στην Σραπεζούντα, όπου βρίσκεται και η τίμια κεφαλή του. Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας ή Φατζή – Γεώργιος Γιος χριστιανών γονέων από τη Υιλαδέλφεια. Έφυγε από την πατρίδα του και πήγε στην πόλη Καρατζασού της Ηλιούπολης, όπου εξασκούσε την τέχνη του αμπατζή (σαγματοποιού). ΢ε κάποια διασκέδαση, που ήταν παρών και ο Γεώργιος, κάποιος, που βρισκόταν σε κατάσταση μέθης, έπεσε και σκοτώθηκε. Σότε, σύμφωνα με τη συνήθεια, ο κριτής ζήτησε απ' τους κατοίκους, να πληρώσουν το ανάλογο πρόστιμο. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να καταβάλει αυτό το πρόστιμο και επάνω στο θυμό του είπε, ότι δεν το πληρώνει γιατί είναι Σούρκος. Αμέσως τότε οι Σούρκοι τον συνέλαβαν και του έκαναν περιτομή. Αργότερα ο Γεώργιος, μετανοημένος, πήγε στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα. Επανήλθε όμως στην πόλη Καρατζασού, και μπροστά στον κριτή ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στον Φριστό. Παρά τις κολακείες του κριτή, έμεινε αμετάθετος στην απόφασή του. Άρχισε τότε μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, που ο Γεώργιος τα υπέμεινε με μεγάλη γενναιότητα. Έλεγε μάλιστα: "ότι και αν μου κάνετε εγώ δεν αρνούμαι πλέον την πίστη μου. Φριστιανός γεννήθηκα, Φριστιανός είμαι και Φριστιανός θέλω να πεθάνω". Σελικά, στις 2 Οκτωβρίου 1794 τον αποκεφάλισαν. Ο Otto Meinardus αναφέρει το μαρτύριο του Αγίου αυτού στις 2 Οκτωβρίου 1752. Ο Άγιος Κυπριανός του ΢ουντάλ (Ρώσος. Δια Φριστόν σάλος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ρουστίκου και Ελευθερίου, Θεοκτίστου, Διονυσίου Ιερομάρτυρα και των συν αυτώ, Αδαύκτου, Θεαγένη, Θεοτέκνου, Ιωάννου Φοζεβίτη Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης (εορτή Διονύσιος)

Καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός. Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση κα τη βαθιά του καλλιέργεια. Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Σο κήρυγμα όμως του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του και βαπτίσθηκε. Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Τπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων. Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές. Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και αργότερα αποκεφαλίσθηκε. Μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σο συνάναρχον Λόγον. Αγρευβείς τω του Παύλου Πάτερ κηρύγματι, υφηγητής ανεδείχθης των υπέρ νουν δωρεών, διαvoία υψηλή καλλωπιζόμενος, των γαρ αΰλων ουσιών, τας αρχάς μυαταγωγείς, ως μύστης των απορρήτων, και της σοφίας εκφάντωρ, Ιερομάρτυς Διονύσιε. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ση υπερμάχω. Σας ουρανίους διαβάς πύλας εv πνεύματι, μαθητευθείς τω υπέρ τρείς ουρανούς φθάσαντι, Αποστόλω Διονύσιε των αρρήτωv, επλουτίσθης Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

πάσαν γνώσιν και κατηύγασας, τους εν σκότει αγνωσίας πριν καθεύδοντας, διό κράζομεν, Φαίροις Πάτερ παγκόσμιε. Οι Άγιοι Ρουστίκος και Ελευθέριος Οι Άγιοι αυτοί υπήρξαν μαθητές του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Ο μεν πρώτος ήταν Ιερέας ο δε δεύτερος διάκονος. Ίσως μάλιστα να ήταν και Αθηναίοι. Μαρτύρησαν δια ξίφους μαζί με τον Άγιο Διονύσιο, κατά τον επί Δομετιανού διωγμό (81-96). Ο Άγιος Θεόκτιστος Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Διονύσιος Ιερομάρτυρας και οι μαρτυρήσαντες μαζί μ' αυτόν 8 Μάρτυρες (Υαύστος, Γάιος, Πέτρος, Παύλος, Ευσέβιος, Φαιρήμων και άλλοι δύο μάρτυρες) Εδώ πρόκειται για τον Διονύσιο επίσκοπο Αλεξανδρείας, που μαρτύρησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ουαλεριανός (254). Ο έπαρχος Αιμιλιανός μάταια προσπάθησε να τον αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη με υποσχέσεις, απειλές και τιμωρίες. Ο Διονύσιος ήταν δοκιμασμένος αθλητής του Φριστού, ακόμα από τον διωγμό επί Δεκίου. Μαζί του μάζεψε και οκτώ μαθητές του, κατά πάντα άξιους του διδασκάλου στη ζέση της ευσέβειας και στη στερεότητα της πίστης. Όλους, δέσμιους τους έκλεισαν σ' ένα στενό χώρο, όπου τους βασάνισαν σκληρά και έτσι παρέδωσαν τις αγίες τους ψυχές στον Θεό. Σα ονόματα των έξι από τους οκτώ μαθητές του Διονυσίου ήταν, Υαύστος, Γάιος, Πέτρος, Παύλος, Ευσέβιος και Φαιρήμων. (Η μνήμη των δύο τελευταίων μαζί μ' αυτή του Υαύστου και Γάιου, επαναλαμβάνεται και την 4η Οκτωβρίου). Ο Άγιος Αδαύκτος Η μνήμη του συναντάται στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως να είναι ένας από τους πιο πάνω οκτώ μαθητές του αγίου Διονυσίου, που μαρτύρησαν μαζί του. Ίσως όμως, να είναι περιττή επανάληψη της μνήμης του αγίου Αυδάκτου που η μνήμη του αναφέρεται στις 4 Οκτωβρίου, μαζί μ' αυτή της κόρης του Καλλισθένης.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Θεαγένης ή Θεογένης Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Άγιος Θεότεκνος Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού. Ο Όσιος Ιωάννης ο Φοζεβίτης επίσκοπος Καισαρείας Ο Όσιος Ιωάννης στην αρχή είχε πέσει στην πλάνη των μονοφυσιτών. Όταν δηλαδή επί βασιλίσσης Πουλχερίας η Δ' Οικουμενική ΢ύνοδος στη Φαλκηδόνα καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Ευτυχούς, ο Ιωάννης δεν θέλησε να δεχτεί τη δογματική ερμηνεία και απόφαση της συνόδου αυτής. Αλλά το εσωτερικό της ψυχής του Ιωάννη δεν είχε εγωιστικά ελατήρια, ήταν δεκτικό, διότι οι πλούσιοι και ευσεβείς γονείς του, στη Θήβα της Αιγύπτου, τον ανέθρεψαν με την ανάλογη χριστιανική παιδεία. Έτσι ο Θεός ευλόγησε να απαλλαχτεί από την πλάνη του ως έξης. Κάποτε πήγε στην Ιερουσαλήμ, για να προσκυνήσει τον τάφο του Κυρίου και να δεχτεί εκεί τη θεία κοινωνία. Πριν φτάσει η ήμερα εκείνη, ορθόδοξοι κληρικοί, φρόντισαν να τον διαφωτίσουν και να τον απαλλάξουν από την πλάνη του. Αλλά και πάλι ο Ιωάννης βρισκόταν σε αμφιταλάντευση. Σην παραμονή λοιπόν της ημέρας που θα κοινωνούσε, άκουσε στ' όνειρο του φωνή, που του έλεγε ότι είναι ανάξιοι να κοινωνούν όσοι χωρίζονται από την αλήθεια της ορθόδοξης εκκλησίας. Σότε ο Ιωάννης πείστηκε οριστικά. Όταν επέστρεψε στην Αίγυπτο, μόνασε στον τόπο Φοζεβά. Μάλιστα, τόσο πολύ ανέπτυξε τις αρετές της Ορθοδοξίας, που ο Θεός τον αξίωσε να θεραπεύει δαιμονισμένους με την προσευχή του. Κατόπιν τον έκαναν επίσκοπο Καισαρείας, αλλά αυτός επέστρεψε στο ασκητήριό του, όπου και πέθανε ευεργετώντας αναρίθμητες ψυχές με την ορθόδοξη διδασκαλία του.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ιεροθέου Επισκόπου, Πέτρου Ιερομάρτυρα, Δομνίνης και των θυγατέρων της, Αυδάκτου και Καλλισθένους, Αμμούν Αιγυπτίου, των Αγίων Υαύστου, Γαΐου, Ευσεβίου και Φαιρήμωνος, Ιωάννου Λαμπαδιστή, Γουρία και Βαρσανουφίου, Θεοδώρου Σαμασού, Edwin Ο Άγιος Ιερόθεος (εορτή Ιερόθεος, Ιεροθέα)

Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του ΢υμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Φριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών το 152 μ.Φ. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο οποίος σα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του. Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής. Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγ. Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών). Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σου Παύλου ηλίευσαι, ταις θεηγόροις πλοκαίς, και όλος γεγένησαι, ιερωμένος Θεώ, σοφέ Ιερόθεε, συ γαρ φιλοσοφίας, ταις ακτίσιν εκλάμπων, ώφθης θεολογίας, ακριβούς υποφήτης, δι' ης μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τα κρείττονα. Κοντάκιον. Ήχος πλ. Δ’. Ση υπερμάχω. Σον Ιεράρχην Αθηνών ανευφημούμεν σε, ως μυηθέντες διά σου ξέvα και άρρητα, ανεδείχθης γαρ θεόληπτος υμvολόγος. Αλλά πρέσβευε παμμάκαρ. Ιερόθεε, εκ παντοίων συμπτωμάτων ημάς ρύεσθαι, ίνα κράζωμεν, Φαίροις Πάτερ Θεόσοφε. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Πέτρος Ιερομάρτυρας, από την Καπιτώλιο Ήταν γέννημα και θρέμμα της πόλης των Καπιτωλίων (αρχαία πόλη της ανατολικής Ιορδανίας, στο δρόμο για τη Δαμασκό), μεγάλος σοφός και πολύ συνετός. Τπήρξε παντρεμένος με τρία παιδιά και κατόπιν έγινε μοναχός. Σιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης από τον Αρχιερέα της Μητρόπολης Βόστρων (αρχαία πόλη της ΢υρίας στη Φωράν, 80 χλμ. ανατολικά της λίμνης Γενησαρέτ και 90 χλμ. νότια της Δαμασκού). Καταγγέλλεται στον εθνάρχη των Αγαρηνών, ότι είναι διδάσκαλος των Φριστιανών. Επειδή ο Πέτρος και μπροστά στον Αγαρηνό εθνάρχη ομολόγησε με θάρρος την πίστη του, γι' αυτό του κόβουν τα χέρια και τα πόδια. Κατόπιν του βγάζουν τα μάτια, τον σταυρώνουν και στο τέλος τον αποκεφαλίζουν. Σο δε μαρτυρικό του σώμα, αφού το έκαψαν στη φωτιά, κατόπιν το έριξαν στο ποτάμι. Η Άγια μάρτυρας Δομνίνη και οι θυγατέρες αυτής Βερνίκης και Προσδόκης Η Άγια μάρτυρας Δομνίνη και οι θυγατέρες αυτής Βερνίκης και Προσδόκης. Για τις μάρτυρες αυτές εγκωμιαστικούς λόγους έχει πει ο Άγιος Ιωάννης ο Φρυσόστομος, και αυτός είναι πού έχει καταγράψει το βίο τους. Η άξια Δομνίνα ήταν από την Αντιόχεια και ασπάστηκε την χριστιανική πίστη μαζί με τις δύο θυγατέρες της, την Βερνίκη και την Προσδόκη. Όταν ξεκίνησε ο διωγμός επί του Διοκλητιανού η μητέρα του και οι δύο κόρες της αποφάσισαν να παραμείνουν σταθερές εις την πίστη. Όμως ο σύζυγος της Δομνίνης ήταν ειδωλολάτρης και εκμεταλλευόμενος την σκληρότητα των διωγμών προσπαθούσε να τις πείσει να απαρνηθούν το Φριστό. Για το λόγο αυτό οι Αγίες αποφάσισαν να φύγουν. Κατέφυγαν στην Έδεσσα της βόρειας Μεσοποταμίας. Όμως ο ειδωλολάτρης σύζυγος Έμαθε τον τόπο πού κρυβόντουσαν και πήγε μαζί με στρατιώτες να τις συλλάβουν. στο δρόμο της επιστροφής έκαναν στάση γιατί έπεσε η νύκτα και οι μεν στρατιώτες κοιμήθηκαν ο δε πατέρας φύλαγε τη γυναίκα και τις κόρες του. Όμως σκεφτόμενος το γεγονός ότι οι στρατιώτες θα ατίμαζαν τις θυγατέρες του και την γυναίκα του, τούς έθεσε τον όρο ότι για να τις αφήσει ελεύθερες θα έπρεπε να πέσουν στον ποταμό και να πνιγούν. Οι αγίες το δέχτηκαν και κάνοντας την προσευχή τους και ζητώντας συγχώρηση από τον Κύριο βάδισαν με βήμα σταθερό στον ποταμό και έθεσαν τέρμα στη ζωή τους. Ο Άγιος Αύδακτος (ή Άδαυκτος) και Καλλισθένη η θυγατέρα του Ο Αύδακτος ήταν από την Έφεσο και είχε τιμηθεί από τον Μαξιμίνο έπαρχος, διότι ήταν πολύ συνετός και πλούσιος. Επειδή όμως ο Μαξιμίνος ζήτησε την κόρη του Καλλισθένη για γυναίκα του, ο Αύδακτος δεν θέλησε Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

να τη δώσει σ' έναν ειδωλολάτρη. Γι' αυτό άρπαξαν τα υπάρχοντα του και τον εξόρισαν στη Μελιτινή, όπου τον αποκεφάλισαν. Η δε κόρη του Καλλισθένη, αφού κουρεύτηκε και φόρεσε ανδρικά ρούχα, κρυβόταν κάπου στη Νικομήδεια. Ύστερα από οκτώ χρόνια πήγε στη Θράκη. Εκεί έμενε κοντά σε μια οικογένεια, που είχε κόρη με άρρωστους τους οφθαλμούς. Η Καλλισθένη τη θεράπευσε και οι γονείς ζητούσαν να την παντρέψουν με τη θεραπευμένη κόρη τους. Σότε η Καλλισθένη φανέρωσε την αλήθεια γι' αυτή και όλοι μαζί αφού δόξασαν τον Θεό, έφυγε. Σότε γνωρίστηκε με την αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντια και κατάφερε όχι μόνο να πάρει πίσω την περιουσία του πατέρα της, αλλά και να μεταφέρει το λείψανο του Άγιου πατέρα της από τη Μελιτινή στην Έφεσο, όπου έκτισε Ναό στο όνομά του και εναπόθεσε το άγιο λείψανό του. Έτσι Αποστολικά αφού έζησε το υπόλοιπο της ζωής της η Καλλισθένη, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Αμμούν ο Αιγύπτιος Αιγύπτιος φτωχός και ορφανός, τον όποιον ο θείος του εξανάγκασε να παντρευτεί. Για 18 χρόνια έζησε με τη σύζυγο του με παρθενία και στέρηση. Κατόπιν αποσύρθηκε στην έρημο, όπου τρεφόταν με χόρτα. ΢την έρημο γνώρισε και τον Μέγα Αντώνιο, ο οποίος εξεπλάγη για την αυστηρή του άσκηση, την οποία πολλοί μιμήθηκαν. Έτσι ασκητικά αφού έζησε και θαύματα αρκετά αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά. Οι Άγιοι Υαύστος, Γάιος, Ευσέβιος και Φαιρήμων (ή Φαρήμων) οι Διάκονοι Ήταν μαθητές του Αγίου Διονυσίου επισκόπου Αλεξανδρείας (βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στις 3 Οκτωβρίου). Ειδικά ο Ευσέβιος με τον Φαιρήμονα, έθαβαν τα τίμια λείψανα των Αγίων Μαρτύρων. Σελικά και αυτοί, αφού με θάρρος ομολόγησαν τον Φριστό αποκεφαλίστηκαν. Ο Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής Πολύ γνωστό το όνομά του στο «μυρωμένο νησί». Πολύ γνωστό και το μοναστήρι του. Μα είναι υποδειγματική κι υπέροχη κι η σύντομη ζωή του. Μια γρήγορη ματιά σ' αυτή θα μας το βεβαιώσει. Έζησε τον 10ο αιώνα μ.Φ., την εποχή που ο δοξασμένος αυτοκράτορας Νικηφόρος Β' ο Υωκάς (963-969) είχε απαλλάξει την Κύπρο μας από τον απαίσιο ζυγό των Αράβων και την είχε κάμει επαρχία της μεγάλης μας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Γεννήθηκε στην εύανδρη Λαμπαδιστό, στο χωριό που γεννήθηκε κι ο άγιος Ηρακλείδιος και που βρισκόταν, όπως είπαμε κι άλλου, κοντά στην περιοχή του χωρίου Μιτσερό, όπου αποκαλύφθηκαν και τα ερείπια του. Ο Ιωάννης για την οικογένειά του υπήρξε δώρο της γεροντικής των ηλικίας. Οι γονείς του Κυριάκος ιερέας και Άννα πρεσβυτέρα ήταν άνθρωποι πολύ ευσεβείς και πλούσιοι. Ο Ιωάννης ήταν το μονάκριβο παιδί τους. Κι αυτό το απέκτησαν υστέρα από θερμές κι εγκάρδιες προς τον Κύριο προσευχές. Γι' αυτό και τον αγαπούσαν πολύ κι από μικρό τον ανέθρεψαν με το γάλα της αυστηρής χριστιανικής πίστεως. ΢τη μελέτη και την εκμάθηση των ιερών γραμμάτων ο Ιωάννης ξεπερνούσε όλους τους συνομηλίκους του. Όλοι θαύμαζαν την εξυπνάδα, αλλά και τη φιλομάθεια του. Η παιδική κι η εφηβική ηλικία του Λαμπαδιστή ήταν μια ζωή αληθινά πρότυπη. Ο Ιωάννης νέος, ωραίος, ψηλός, με μάτια γαλανά σαν τον ουρανό δεν μάθαινε μόνο τα ιερά γράμματα. Σα ζούσε. Η ζωή του συγκρατημένη και αυτοκυριαρχούμενη είχε σαν οδηγό το Πανάγιο Πνεύμα το όποιο λες κι αγαπούσε να μένει και να επαναπαύεται στην αγνή ψυχή του. Δίκαια, λοιπόν, ο άγιος Θεός τον δόξασε από τούτη την ηλικία. Κάποια μέρα που ο νεαρός Ιωάννης έκοψε ένα τσαμπί ώριμο σταφύλι και το έφερε στο σπίτι πριν από τις 6 Αυγούστου — που οι χριστιανοί συνήθιζαν να παίρνουν σταφύλια στην εκκλησία, για να διαβάζονται κι ύστερα να τα τρώνε -, τιμωρήθηκε από τον ευλαβή και τυπικό ιερέα πατέρα του με μια αυστηρή παρατήρηση κι ένα ράπισμα. Ο Ιωάννης, που έκοψε το σταφύλι όχι για να το φάει, άλλα για να δείξει στον πατέρα τη θεϊκή ευλογία με την άφθονη καρποφορία, δέχτηκε την τιμωρία αδιαμαρτύρητα. Ύστερα αφού προσευχήθηκε θερμά, και με δάκρυα, πήγε κι έβαλε το τσαμπί στο μέρος από το οποίο το έκοψε. Και το θαύμα έγινε. Σο τσαμπί κόλλησε στην κληματόβεργα, ωσάν να μη κόπηκε ποτέ. Έτσι τιμά ο Θεός εκείνους που τον σέβονται και τον αγαπούν. Όταν ο Ιωάννης έγινε 18 χρόνων, οι γονείς του, που δεν κατάλαβαν ακόμη τους ανώτερους κι ευγενέστερους εσωτερικούς πόθους του παιδιού τους, τον πίεσαν να μνηστευθεί μια πλούσια κόρη. Η επιθυμία τους να δουν το οικογενειακό τους δένδρο να συνεχίζεται τους έκαμε να λησμονήσουν το τάμα τους. Σο τάμα που έκαμαν, ν' αφιερώσουν το παιδί τους στον Θεό. Η απαίτηση των γονιών να τον μνηστεύσουν, μα κι ο αγνός πόθος του νέου να ασκητέψει και να ζήσει μια ζωή τέλειας αφιέρωσης δημιούργησαν Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

στην ψυχή του μια σύγκρουση. Κουρασμένος και στενοχωρημένος ο νέος από την πάλη που διεξαγόταν στην καρδιά του κατέφυγε στην προσευχή. Γονάτισε και με πόνο ψυχής ζήτησε τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Ξαφνικά, τη στιγμή που γονατιστός παρακαλούσε να του φανερώσει ο Θεός το θέλημα του, άκουσε μια φωνή μέσα του να του λέει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος, και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος, και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ εστί μου άξιος». (Ματθ. Γ’, 37-38). Δηλαδή εκείνος που αγαπά τον πατέρα ή τη μητέρα του πιο πολύ από μένα, αυτός δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον γιο του ή την κόρη του πιο πολύ από μένα, κι αυτός πάλι δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Μα κι όποιος δεν παίρνει σταθερή την απόφαση να υποστεί κάθε ταλαιπωρία κι αυτόν ακόμη τον σταυρικό θάνατο για την πίστη του σε μένα και δεν με ακολουθεί σαν αρχηγό κι υπόδειγμα του, κι αυτός δεν είναι άξιος για μένα. Ύστερα από τα λόγια της φωνής ο Ιωάννης σηκώθηκε κι έτρεξε στην κόρη. Με ειλικρίνεια κι αγάπη της φανέρωσε τον πόθο του. Σον πόθο να ζήσει παρθενική ζωή. Αφού της ανακοίνωσε την επιθυμία του, πρότεινε το ίδιο και σ' αυτήν. Η κόρη όμως δεν δέχθηκε κι έτσι η μνηστεία διαλύθηκε. Οι γονείς της κόρης, που θεώρησαν το πράγμα προσβολή, θέλησαν να εκδικηθούν. Μια σατανοκίνητη ψυχή, ένας μάγος, προσφέρθηκε να τους βοηθήσει. Φωρίς να φανερώσουν τις διαθέσεις τους και προσποιούμενοι τους φίλους κάλεσαν τον Ιωάννη σε γεύμα μαζί με τον πατέρα του. ΢το φαγητό, που παρέθεσαν στον νέο, έβαλαν κάποιο δηλητήριο.

΢τα μεταλλεία της περιοχής είναι γνωστό το δηλητήριο τούτο και σήμερα. Όταν φάγει κανείς λίγο απ' το φαΐ, που παρασκευάζεται με το είδος αυτό, χάνει το φως του. Αν φάγει περισσότερο, πεθαίνει. Ο Ιωάννης, νέος, εγκρατής, έφαγε μόνο λίγο από το φαγητό με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Σα γαλανά του μάτια μέσα στα οποία καθρεφτιζόταν η καλοσύνη κι η απλότητα της αγνής καρδίας του, σκοτείνιασαν για πάντα. Έχασαν το γλυκύ και ζωογόνο φως. Ο Ιωάννης με υπομονή και καρτερία αληθινά χριστιανική δέχθηκε τη δοκιμασία. Γνωρίζει ο θεοφώτιστος νέος πώς «χριστιανός χωρίς τη φωτιά της καρδιάς, είναι φανάρι χωρίς φως, κορμί χωρίς ψυχή. Η καρδιά του άνθρωπου δεν καθαρίζεται, αν δεν πονέσει κι αν δεν κλάψει. ΢ε καρδιά Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

που δεν πόνεσε, δεν μπαίνει ο Φριστός». Σα γνωρίζει αυτά κι υπομένει. Και προσεύχεται. Κι ειρηνικά σηκώνει τον σταυρό της δοκιμασίας και δοξολογεί τον Θεό. Πέρασαν ακόμη μερικές μέρες. Αφού ο Ιωάννης συγχώρησε και πάλι όλους όσους τον έβλαψαν, πήρε τον πιστό του υπηρέτη, που είχε κι αυτός το όνομα Ιωάννης, κι έφυγαν για τη Μαραθάσα. Εκεί, απέναντι από τον Καλοπαναγιώτη και στο μέρος όπου οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος είχαν βαπτίσει κατά μια παράδοση τον Άγιο Ηρακλείδιο, ήταν η Μονή του αγίου Ηρακλειδίου. ΢' αυτήν έφτιαξε ο Ιωάννης το ασκητήριό του. Σέσσερα χρόνια έζησε στο μέρος αυτό προσευχόμενος και διδάσκοντας τόσο με τα λόγια, όσο και με το παράδειγμά του το θέλημα του θεού. Πολλά θαύματα έκαμε, όταν ήταν ακόμη στη ζωή. Ένα είναι και τούτο: Μια μέρα ο πολυδοκιμασμένος νέος πήρε τον πιστό του υπηρέτη και βγήκε μαζί του περίπατο. ΢το μέρος όπου έφτασαν δεν είχε νερό κι η ζέστη ήταν αφόρητη. Ο υπηρέτης, που καιόταν κυριολεκτικά από τη δίψα, έτρεξε πάνω-κάτω αλλά πουθενά δεν βρήκε νερό. Απογοητευμένος κάθησε κάπου ζαλισμένος και μισολιπόθυμος. Ο Ιερός Λαμπαδιστής στον όποιο ο υπηρέτης φανέρωσε την κατάστασή του σηκώθηκε και γονάτισε. ΢ήκωσε τα μάτια, σταύρωσε τα χέρια και με θέρμη απήγγειλε μια προσευχή. Ύστερα άπλωσε τα χέρια και κτύπησε τον διπλανό βράχο. Δοξασμένος να 'ναι ο Κύριος στους αιώνες. Σο θαύμα του Μωυσή στην έρημο επαναλήφθηκε. Ο βράχος άνοιξε κι εδώ. Και μια δροσερή πηγή κρυστάλλινου νερού ανέβλυσε από τον βράχο. Ο πιστός υπηρέτης σώθηκε. Και μαζί μ' αυτόν χιλιάδες διψασμένοι ξεδίψασαν έκτοτε από το γάργαρο νερό της, που στέκει ως τα σήμερα κι είναι γνωστό σαν άγιασμα του Λαμπαδιστή. ΢τέκει και διαλαλεί και θα διαλαλεί στους αιώνες το έλεος του Θεού σ' εκείνους, που με την πίστη επικαλούνται τη Φάρη του. Σρεις μέρες προτού να πεθάνει ο μακάριος ασκητής ανέκτησε και πάλι το φως του. Κι είδε τότε τρεις αετούς χρυσόπτερους να πετάνε γύρω του. Ήταν η επίσκεψη του Σριαδικού Θεού υπό τη μορφή των τριών αετών που τον καλούσε κοντά του. Και πραγματικά! ΢τις 4 του Οκτώβρη η αγία ψυχή του πέταξε στον ουρανό. Άφησε τον κόσμο τούτο σε ηλικία 22 χρόνων. Οι γονείς του μαζί με τους μοναχούς της μονής έθαψαν το άγιο σκήνωμά του στην εκκλησία του αγίου Ηρακλειδίου. Κι έκτισαν εδώ άλλο ναό στο όνομα του παιδιού τους - τέλη του 10ου και αρχές του 11ου αιώνα - που περιέκλεισε τον τάφο με το άγιο λείψανο του Λαμπαδιστή. Πολλά θαύματα έκαμε ο άγιος όσο καιρό ζούσε. Προ παντός θεραπείες δαιμονιζομένων. Ο χρονικογράφος της Κύπρου Λεόντιος Μαχαιράς γράφει γι' αυτόν στο χρονικό του: «Και ο Μέγας Ιωάννης ο Λαμπαδιστής Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

εις την Μαραθάσαν όπου διώχνει τα δαιμόνια». Η θαυματουργική χάρη του αγίου συνεχίζεται πλούσια και σήμερα, σε όσους με πίστη κι ευλάβεια ζητούν τη χάρη του. Θα αναφέρουμε εδώ ακόμη ένα θαύμα. Σο διηγείται ένας πολύ αξιόπιστος κάτοικος από την Αμμόχωστο. Βρισκόταν τότε στον Καλοπαναγιώτη το 1950. Πήγε εκεί για λουτροθεραπεία. Μια μικρή πληγή που είχε στο κορμί του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Πυορροούσε συνέχεια και δεν φαινόταν πουθενά ελπίδα να κλείσει και να θεραπευτεί. Οι γιατροί πηγαινοερχόντουσαν χωρίς αποτέλεσμα. Ο ιδιαίτερος γιατρός του βέβαιος για το σύντομο τέλος του πελάτη του, κάλεσε και ιατροσυμβούλιο, για να κατοχυρώσει τη θεραπεία που έκαμνε. Μετά από προσεκτική και πλατιά συζήτηση συμφώνησαν όλοι στη θεραπευτική αγωγή, μα και στον κίνδυνο, τον μεγάλο κίνδυνο τον όποιο περνούσε. Όταν το ιατρικό συνέδριο τέλειωσε, κοινή ήταν η διαπίστωση όλων, πως το πρωί της άλλης μέρας δεν θα έβρισκαν τον άρρωστο ζωντανό. Αν και οι γιατροί τίποτα δεν αποκάλυψαν σ' αυτόν, ο άρρωστος κατάλαβε ότι η θέση του δεν ήταν καλή. Για μια στιγμή το θάρρος του κλονίστηκε. Η πίστη του όμως στον Θεό έμεινε σταθερή. Έκλεισε με πόνο τα σωματικά του μάτια και με ψυχή «συντετριμμένην και τεταπεινωμένην», μουρμούρισε: — Άγιε μου Ιωάννη, λυπήσου με. Λυπήσου την οικογένεια μου και κάνε με καλά. Δώσε μου την υγεία μου και να κάνω τη γιορτή σου, όσο ζω. Σην προσευχή του - κραυγή - επανέλαβε αρκετές φορές. Ξαφνικά εκεί που προσευχόταν, ένα φως, ιλαρό φως γέμισε το δωμάτιο του και μια μορφή υπέροχη, αγγελική, του Λαμπαδιστή, η γλυκιά κι ουράνια μορφή, στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι του.

— Μη φοβάσαι, καλέ μου άνθρωπε. Πίστευε μόνο στον Θεό. Οι γιατροί σου βέβαια γνωμάτευσαν πως θα πεθάνεις. Όχι όμως κι ο Θεός. Κι αγγίζοντας με το άγιο χέρι του την πληγή πρόσθεσε: - Να! Με τη χάρη του Φριστού η αγιάτρευτη πληγή σου θεραπεύεται. Ο άρρωστος άνοιξε τα μάτια. Έμεινε ακίνητος για λίγα λεπτά. Ήταν καταϊδρωμένος. ΢υνήλθε όμως γρήγορα κι ένοιωθε ότι είχε γιατρευτεί. ΢ηκώθηκε από το στρώμα και κάθισε. Με το τρεμάμενο χέρι αφήρεσε τους επιδέσμους. Η πληγή είχε εξαφανιστεί. Θεραπεύτηκε. Ο άρρωστος πετάχτηκε κάτω από το στρώμα. Γονάτισε. Και με την καρδιά ξέχειλη από ευγνωμοσύνη δόξασε τον Θεό κι ευχαρίστησε τον γιατρό του, τον ιερό Λαμπαδιστή. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Σα πολλά θαύματα που γινόντουσαν στο μέρος αυτό, αποκατέστησαν με τον καιρό τη δόξα της μονής του αγίου Ηρακλειδίου, που είναι σήμερα γνωστή σαν μονή του Ιωάννη του Λαμπαδιστή. Καρπός πίστεως και δώρο του Θεού, όπως είδαμε υπήρξε ο όσιος για τους γονείς του. Γεννήθηκε κι ανατράφηκε σ' ένα περιβάλλον αληθινής χριστιανικής ευσέβειας. Μα και διακρίθηκε σε οσιότητα βίου κι αρετή. Η οικογένεια έγινε γ' αυτόν εργαστήριο αγιότητος. ΢την οικογένειά μας οφείλουμε κι εμείς ότι είμαστε. ΢τ' αλήθεια! Μεγάλο δίκαιο είχε ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης να γράφει: «Από της εστίας η χάρις. Ενταύθα το των αγαθών εργαστήριον». Ευτυχισμένοι όλοι εκείνοι που αγωνίζονται και φροντίζουν να γίνει η οικογένειά τους «των αγαθών εργαστήριον». Απολυτίκιο Ήχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Σης Λαμπάδος το κλέος και Κυπρίων αγλάισμα και θαυματουργός όντως ώφθης, Ιωάννη Πατήρ ημών Όσιε. Νηστεία κατατήξας της σαρκός, αλόγους ενθυμήσεις πανσθενώς, όθεν χάριν ιαμάτων εξ ουρανού εδέξω, θεόπνευστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα. Ο Όσιος Θεόδωρος "του Σαμασού"

Έζησε τον πρώτο αιώνα μ.Φ. Κι είναι ένας από τη μικρή εκείνη ιεραποστολική ομάδα, - οι άλλοι είναι οι άγιοι Ηρακλείδιος και Μνάσων που με κατοικία και ορμητήριο τους μια σπηλιά στην πολυάνθρωπη Σαμασό, ανέλαβαν πρώτοι να διαλύσουν τα βαθιά σκοτάδια της ειδωλομανίας, και στη θέση τους να υψώσουν το σωστικό φως του Φρίστου, το ιλαρό φως της νέας ζωής. Μέσα για την επιτυχία του υπέροχου σκοπού τους οι τολμηροί αυτοί χαλαστάδες του κακού και χτίστες των αρετών και του κάλου είχαν μονάχα τον λόγο του Θεού, που είναι «τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον». Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Με τον λόγο του Θεού και το κήρυγμα για τον Εσταυρωμένο δούλεψαν σκληρά οι άγιοι του Θεού άνθρωποι. Δούλεψαν για το πνευματικό ξεσκλάβωμα των συμπατριωτών τους και τη δημιουργία στην πατρίδα τους ενός καλύτερου κόσμου. Κόσμου στον οποίο αντί του μίσους θα βασίλευε η αγάπη, αντί της απελπισίας η ελπίδα, αντί της ανομίας και της διαφθοράς η δικαιοσύνη κι η αρετή. Μαζί με τους πρώτους αυτούς ξεριζωτές της απιστίας και φυτευτές του δένδρου της πίστεως στο προνομιούχο νησί της Κύπρου ήταν κι ο άγιος Θεόδωρος. Ήταν ένας απ' αυτούς. Πατρίδα είχε τη μεγάλη πολιτεία της Σαμασού, που η φήμη της τότε απλωνόταν και πέρα από την Ελληνική αυτή γωνιά εξ αίτιας του περίφημου χαλκού της και των πλουσίων σε τούτο το πολύτιμο εύρημα μεταλλείων της. Οι γονείς του ήταν ειδωλολάτρες. Ο πατέρας του μάλιστα είχε ως έργο την αγαλματοποιία. Κατασκεύαζε αγάλματα θεών, τα οποία, όταν μεγάλωσε ο γιος του Θεωνάς - αυτό ήταν τ' όνομα του πριν να βαπτισθεί - τα έπαιρνε και τα πωλούσε στην αγορά κι από τα χρήματα που έπαιρναν αποζούσαν. Μια επιτόπια παράδοση μας αναφέρει, πως κάποια φορά που ο Θεωνάς πήγαινε στην πόλη για να πωλήσει τα αγαλματάκια του πατέρα του, που τα είχε μέσα στο «ισάτζιν» του (σακίδιο) συνοδευόταν από τον φίλο του Μνάσωνα και τον δάσκαλο και των δύο τον άγιο Ηρακλείδιο. Σις ημέρες εκείνες είχαν πέσει καταρρακτώδεις βροχές κι ο ποταμός ο Πεδιαίος (Πιδκιάς), που πηγάζει από τα βουνά του Μαχαιρά, και χωρίζει σήμερα το Πολιτικό από το χωριό Πέρα, τότε δε την Σαμασό από το πέραν του ποταμού Πιδιά τμήμα της - γι' αυτό λέγεται και Πέρα — είχε κατεβάσει πολύ νερό κι είχε γίνει αδιάβατος. ΢το θέαμα του «πολυκύμαντου» νερού ο άγιος Ηρακλείδιος κάλεσε τον Θεωνά να ρίξει μέσα στον ποταμό κανένα από τα αγαλματάκια των θεών που κρατούσε, ίσως και σταματήσουν τα νερά να τρέχουν, κι έτσι μπορέσουν να διαβούν στην άλλη μεριά: Βάλε κανένα θεό μέσα να ρέξομεν. Έβαλεν έναν, επήρεν τον ο ποταμός" έβαλεν άλλον, επήρεν τον τζιαί τζείνον βάλλει άλλον, τζιαί τζείνον τα ίδια. ΢την υστερκάν (στο τέλος) σύρνει τους με το Ισάτζιν επήαν ούλλοι, τζ' ο ποταμός εν ίσταμα τα. Εστέκουνταν τζ' εδκιαλοΐζονταν ίντα λοής να ρέξουν. Ο άης Άρα κλείτης τότε εποταύρισεν το δεκανίτζιν του (βακτηρία) τζ' εσταύρωσεν τομ ποταμόν ίσια εσταμάτησεν, τζ' ερέξασιν.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Σο θαύμα αυτό του χωρισμού των νερών του Πιδιά πρέπει να έγινε φυσικά προτού να πιστεύσει στον Φριστό ο Άγιος μας. Γι' αυτό κι η προσπάθειά του να σταματήσει το ρεύμα των νερών απέτυχε, αν και μέσα σ' αυτό έριξε όλα τα αγαλματάκια των θεών, που του έδωκε ο πατέρας του να πωλήσει. ΢τη νεανική ηλικία βρίσκουμε τον Θεωνά να' ναι συνδεδεμένος στενά με τον Μνάσωνα, που ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο του Πράξεις των Αποστόλων αποκαλεί «αρχαίον μαθητήν». Με τον Μνάσωνα μάλιστα είχαν αναλάβει κι ένα ταξίδι στη Ρώμη για να λύσουν κάποιες διαφορές που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ των ειδωλολατρών του Πολιτικού και του χωρίου Πέρα ποιος από τους ψευδώνυμους θεούς τους ήτο μεγαλύτερος. Εκεί στην πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που ήταν και το κέντρο του ειδωλολατρικού κόσμου, οι δύο φίλοι γνωρίστηκαν με μερικούς αποστόλους από τους εβδομήκοντα. Ποίοι ήσαν αυτοί οι απόστολοι δεν γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε από την ακολουθία του οσίου είναι, πώς οι δύο Κύπριοι ταξιδιώτες είχαν έρθει σε ιδιαίτερη επαφή μ' αυτούς. ΢τις συναντήσεις που ακολούθησαν οι απόστολοι μίλησαν στους δύο φίλους για την καινούργια πίστη. Η διψασμένη για την αλήθεια ψυχή τους δεν χόρταινε ν' ακούει τον λόγο για τον Ιησού τον Ναζωραίο. Αύτη η δίψα τους έκανε να εγκαταλείψουν πολύ γρήγορα τη μεγάλη πόλη Ρώμη, κι αντί να γυρίσουν στην πατρίδα τους, την Κύπρο, να τραβήξουν στα Ιεροσόλυμα. Πήγαν εκεί για να συναντήσουν τον κορυφαίο απ' τους αποστόλους, τον Πέτρο, έτσι τους τον είπαν, και τον αγαπημένο μαθητή του Φριστού, τον Ιωάννη τον Θεολόγο και Ευαγγελιστή. Η αγάπη του Θεού ευλόγησε τον πόθο τους κι αντάμειψε την αγαθή διάθεσή τους. ΢την Άγια Πόλη, την Ιερουσαλήμ, συνήντησαν πραγματικά τους δύο αποστόλους κι από αυτούς άκουσαν ότι ζητούσαν. Από τους αυτόπτες τούτους μαθητές κι αυτήκοους μάρτυρες του Ιησού έμαθαν «καταλεπτώς» τα περιστατικό γύρω από τη Γέννηση του Θείου Βρέφους, το μεγάλωμα και τη Βάπτιση του στον Ιορδάνη ποταμό. Πληροφορήθηκαν ακόμη σχετικά τίνα για το έργο του, τη διδασκαλία και τα Θαύματα του, κι επίσης για την εκούσια ΢ταύρωση, την εκ νεκρών Ανάσταση, κι υστέρα από σαράντα μέρες Ανάληψη του στους ουρανούς. Επίσης απ' τους ιερούς αποστόλους έμαθαν, πως ο Ιησούς θα ξανάρθει κάποτε, για να κρίνει ζώντας και νεκρούς. Να τιμωρήσει τους κακούς και να βραβεύσει τους καλούς κι ενάρετους. Όλα αυτά οι δύο προσήλυτοι τα παρακολούθησαν με πολλή λαχτάρα. Κι αφού δέχτηκαν στο τέλος και το βάπτισμα, αναχώρησαν για την Κύπρο, για να συναντήσουν εδώ τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα και Μάρκο και τον οπαδό τους τον Ηρακλείδιο, που είχαν ήδη κατηχήσει και βαπτίσει. Οι δύο νεοφώτιστοι χριστιανοί χαίροντες και αγαλλόμενοι για την ευλογημένη συνάντηση με τους Αποστόλους και τον άγιο Ηρακλείδιο αντάλλαξαν μαζί τους χαιρετισμό Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αγάπης και παρέμειναν κοντά τους. Λίγες μέρες μετά τη συνάντηση οι απόστολοι αναχώρησαν για την Πάφο. Σότε, σύμφωνα με το συναξάρι του οσίου, ο μεν άγιος Μνάσων έμεινε μαζί με τον δάσκαλο του, τον άγιο Ηρακλείδιο, ο δε όσιος Θεόδωρος αποχωρίστηκε κι απ' τους δύο, κι έζησε μια ασκητική ζωή. Για τριάντα οκτώ χρόνια ο ιερός αθλητής πάλεψε έχοντας σαν κανόνα την αυστηρή εγκράτεια, στήριγμα την αδιάλειπτη προσευχή, περικεφαλαία την ταπεινοφροσύνη και σκοπό του την επικράτηση της βασιλείας του Φριστού στην αγαπημένη του πατρίδα. Ένας συνεχής αγώνας υπήρξε ολόκληρη η ζωή του. Σα λόγια του Κυρίου «αγωνίζεσθε εισελθείν δια της στενής πύλης» αντηχούσαν κάθε στιγμή στ' αυτιά του. Έτρωγε πολύ λίγο. Κι αυτό το νερό ακόμα το χρησιμοποιούσε κατά αραιά διαστήματα. Ήθελε τον εαυτό του ελεύθερο κι απ' αυτές τις φυσικές ανάγκες. Σο πνεύμα του θεού τον είχε φωτίσει απ' την αρχή ν' αντιληφθεί, πως η εγκράτεια στην τροφή είναι ένα γερό χαλινάρι για να μπορεί ο άνθρωπος να συγκρατεί τις κατώτερες ορμές του. Και δεν είχε άδικο. Εκείνος που περιφρονεί την εγκράτεια καταντά κάποιες στιγμές να 'ναι σαν άλογο που δεν έχει χαλινό. Η εγκράτεια των τροφών εξασθενεί και τα διάφορα πάθη καθώς και τις σαρκικές ορμές, που ακατάπαυστα βασανίζουν τον άνθρωπο και μάλιστα στη νεανική ηλικία. Για ενίσχυση τούτου του αγώνα του χρησιμοποιούσε πλούσια το στήριγμα κάθε ευγενικής προσπάθειας, την προσευχή. Ζωσμένος με σίδερα στη μέση περνούσε τις περισσότερες ώρες της νύχτας και της μέρας με τη σκέψη του στραμμένη στο θέλημα του Θεού και τα χέρια υψωμένα σε προσευχή. Σο οικοδόμημα της χριστιανικής ζωής του, ο άγιος στήριζε στην ταπεινοφροσύνη. «Πας α ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται», έλεγε συχνά στους ακροατές του. «Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος», πρόσθετε με αγάπη και καλοσύνη. Έτσι η ζωή του έγινε μια επίμονη πορεία προς την αρετή, προς την τελειότητα, προς την αγαθότητα. Αλλά και το καλύτερο, το ζωντανότερο κήρυγμα για κείνους που τον επεσκέπτοντο ή που επισκεπτόταν ο ίδιος. Έτσι έζησε ο όσιος. Με σύνθημα την αρετή και βοήθεια τα πολλά θαύματα, που έκαμνε με τη χάρη του Θεού, πρόβαλλε πειστικά το Ιερό έργο που επιτελούσε, το έργο της σωτηρίας ψυχών.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Όταν έφτασε η ώρα ν' αφήσει την πρόσκαιρη τούτη ζωή, ο άγιος προαισθάνθηκε τον θάνατο του, κάλεσε κοντά του τον Ροδώνα, ένα από την Ιεραποστολική ομάδα και τρίτο κατά σειρά επίσκοπο της αρχαίας Σαμασού, και του ανέθεσε να συγγράψει τα έργα του αγίου Ηρακλειδίου και του Μνάσωνος για οικοδομή των πιστών. ΢' αυτόν παρέδωκε κι ο ίδιος τα απομνημονεύματα που είχε γράψει μέχρι της ημέρας εκείνης για τους δύο αγίους. Ύστερα φώναξε κοντά του μερικά απ' τα πνευματικά του παιδιά, τα νουθέτησε, τα στήριξε με την τελευταία διδασκαλία του και γαλήνιος παρέδωκε τη μακάρια ψυχή του στα χέρια του Θεού στις 4 του Οκτώβρη. Οι άγιοι Ηρακλείδιος και Μνάσων, μαζί με τους άλλους πιστούς αδελφούς, με πολλή λύπη κήδευσαν το άγιο λείψανο και το έθαψαν στον ίδιο τάφο, που είχαν θάψει πρωτύτερα και τον πατέρα του Φρύσιππο. Ένα από τα νεώτερα θαύματα του αγίου θα αναφέρουμε κι εδώ, όπως το διηγήθηκε ο Γεώργιος Φατζηαποστόλης, αυτόπτης μάρτυρας (1888): Σο αντιγράφουμε από το βιβλίο «Ο άγιος Ηρακλείδιος» του αείμνηστου Ι.Π. Σσικνοπούλου.

— Σον τζαιρόν που εχτίζετουν η εκκλησιά μας, ήμουν έτσι μιτσής, αμμά αθθυμούμαι καλά, γιατί η εκκλησιά μας πριν, ήτουμ με τα βολίτζια με το δώμαν, τζαί μέσ' στο σιειμώνα που έβρεσιεν έστασσεμ πάνω μας. Εθελήσαν οι γοννιοί μας να τη χαλάσουν τζιαί να χτίσουν άλλην, αμμά ριάλια εν είχασιν. Ήντα'μ πόθθε να κάμουν; εποφασίσαν να πουλήσουν τα χωράφκια της εκκλησιάς τζαί εγόρασέν τα ο μακαρίτης ο τζύρης μου 'τζαί αρκινήσαν τζαί έχτιζαν. Άμα τζαί εχτίσαγ κάμποσες ήμερες, ελείφτηκαν τον ύψο. Λαλεί τους ο μάστρος τους αρκάτες: «Ε κοπέλια, αύριον εν ιχτίζουμεγ, γιατί εν έχουμε ύψο». Λαλούν του οι αρκάτες του μάστρου: «Ε ήντα 'μ που 'ννα κάμουμε, μάστρε; να ξαρκούμε;» Λαλεί ο μάστρος: «Εν ηξέρεις ως αύριον αν ο άγιος μας εγκάμη κανένα θάμμα!» Είσιεν τζαί ένα γκαμηλάρημ που έφερνεν ταχτικά ύψον εις την εκκλησιά μας, τζαί τζείνην την ημέραν έδωκε λόον να πάει στα Λεύκαρα να πάρει άσιερον. Σην νύχτα επήεν ο άϊος είς τον ύπνον του τζαί λαλεί του. «Να πάεις να πάρεις ύψον εις την εκκλησιάν του Πολιτικού». Εσηκώθην τζαί ο καμηλάρης την αυγήν να φορτώσει άσιερον να πάει στα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Λεύκαρα. Ετράβησεν τες καμήλες έξω να φορτώσει. Ετράβησεν το γκάμηλο πρώτα να το φορτώσει, αμμά εστάθην αδύνατον να τον κάμει να κάτσει: ο κάμηλος εμουγγάριζεν τζαί εβούραμ πάνω του να το φάει. Άμα τζιαί είδεν ο καμηλάρης πως, εν ημπόρεσεν να φορτώσει, επήεν τζαί έδησεν τες καμήλες μεσ' στον στάβλον, τζαί επήεν τζαί έππεσεν. Όσον τζαι έππεσεν τζαί εκαμεν να τον πάρει ο ύπνος, πάλε επήεν ο άϊος τζαί λαλεί του. «Να πάεις να φορτώσεις ύψον να πάρεις στην εκκλησιάν του Πολιτικού». Εσηκώθημ πάλι ο καμηλάρης να φορτώσει άσιερον να πάει στά Λεύκαρα. Σραβά τες καμήλες έξω να τις φορτώσει. Πάλι εν εγονάτισε ο κάμηλος, ετράβαν να φύει. Έδησεν τες έσσω πάλε, τζαί επήεν τζιαί έππεσεν. Εν επέρασεμ πολλή ώρα, τζιαί πάλε πάει ο άϊος τρίτη φορά τζαί λαλεί του. «Να πάεις να φορτώσεις ύψον να πάρεις στην εκκλησιάν του Πολιτικού». Άμα τζαί εξημέρωσε πκιόν, ήντα 'μποθεννά κάμει τζαί ο καμηλάρης; επήεν να φορτώσει ύψον, αφού εν εμπόρεσεν να πάει στα Λεύκαρα. (Κοντά στο χωριό Σσέρι υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται Κουτσόπουλος, και υπήρχε εκεί γυψοποιείο. Δεν ξέρω αν υπάρχει και σήμερα). Σο λοιπόν, επήεν ο καμηλάρης, ηύρεν τον υψάρην τζαι λαλεί του, (αφού πρώτα τον εχαιρέτησεν)! «Μάστρε, έσιεις κανένα φόρτωμαν ύψο για την εκκλησιάν του Πολιτικού;» Λαλεί του «Έχω». Λαλεί ο καμηλάρης «Να φορτώσω να πάω, τζαί για τα ριάλια κάμνετε καλά». Λαλεί του τζαί ο υψάρης «Έλα, φόρτωσε, τζαί έχουμε το λόον». Ετράβησεν τις καμήλες να φορτώσει- ετράβησεν το κάμηλο πρώτα. Όσον τζαί ετράβησέν το κοντά στα γομάρκα, εγονάτισεμ μανιχός του. Εφόρτωσεν ο καμηλάρης, ήρτεν εις το χωρκό στην εκκλησιάν. Όσον τζαί θωρεί τον ο μάστρος, δηλαδή ο χτίστης, «ω, χαΐρ, ολάν, Κωνσταντή, πως μας αθθυμήθηκες;» Λαλεί του τζαί ο καμηλάρης «Αφής με, μάστρε, να κατεβάσω τα γομάρκα και να σας κάμω την ιστορίαν». Αφού επροσκύνησε πρώτα τον άγιο, διηγήθηκε στους παρευρισκομένους το θαύμα του αγίου Θεοδώρου βεβαιώνοντας, πως αυτός ο ίδιος ο άγιος είναι που πήγε τη νύχτα στον ύπνο του. Με την ψυχή νοερά γονατισμένη μπροστά στον άγιο Θεόδωρο ας ψάλλει ευλαβικά και κάθε πιστός μαζί με τον υμνογράφο τούτα τα λόγια, που Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

είναι και σήμερα τόσον επίκαιρα: Ρύσαι την τιμώσαν σε ποίμνην, βαρβάρων αλώσεως, ιερώτατε, σεισμού καταπτώσεως, ανθρώπων παρανόμων, και σκανδάλων του Βελίαρ. Οι Άγιοι Γουρίας και Βαρσανούφιος ''οι εν Κοζάνη" (Ρώσοι) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Ο Άγιος Edwin (Άγγλος) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Φαριτίνης, Μαμελχθάς, Ερμογένους Ιερομάρτυρα, Ιωάννου Επισκόπου, Ευδοκίμου Νεοφανούς, Μεθοδίας Κιμώλου, Πέτρου, Αλεξίου και Ιωνά Θαυματουργών. Η Αγία Φαριτίνη (Εορτή Φαριτίνη)

Έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-305 μ.χ.). Ήταν χριστιανή και δούλη ενός πλουσίου Ρωμαίου, τού Κλαύδιου. Όταν ο κόμης Δομέτιος έμαθε την πίστη της Φαριτίνης ζήτησε από τον Κλαύδιο να του την στείλει για να την εξετάσει ο ίδιος. Η Αγία παρουσιάστηκε στον κόμη και χωρίς να δειλιάσει ομολόγησε την αληθινή πίστη του Ιησού Φριστού. Ο Δομέτιος εξοργισμένος από την ομολογία πίστεως της Φαριτίνης διέταξε τον βασανισμό της και στη συνέχεια ζήτησε να την ρίξουν στη θάλασσα δένοντας της μία πέτρα στο λαιμό. Όμως με τη βοήθεια τής Θείας Φάρης η Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Αγία επέζησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Δομέτιο για να του αποδείξει την παντοδυναμία του Κυρίου. Παραταύτα ο Δομέτιος δεν πείστηκε και απαίτησε τον βασανισμό της ξανά. Με αυτό τον τρόπο η Αγία Φαριτίνη παρέδωσε το πνεύμα της εις τον Κύριο. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θεία χάριτι, κραταιωθείσα, κράτος ήσχυνας, της δυσσεβείας, Φαριτίνη υπέρ φύσιν αθλήσασα όθεν χαρίτων πηγήν αδαπάνητον, ως γλυκασμόν αναβλύζεις τοις κράζουσι. Μάρτυς ένδοξε, Φριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Η Αγία Μαμελχθή Η Αγία Μαμελχθή ήταν Περσικής καταγωγής και ασπαζότανε τον ειδωλολατρισμό, ήταν μάλιστα και ιέρεια. Μάχετο ενάντια στους χριστιανούς, ακόμα και ενάντια στην αδερφή της πού ήταν χριστιανή. Με το πλήρωμα του χρόνου η Μαμέλχθη αναγνώρισε ότι η χριστιανική πίστη είναι η μόνη αληθινή. Έτσι κατηχήθηκε και βαπτίστηκε. Οι ειδωλολάτρες όταν πληροφορήθηκαν ότι μία ιέρειά τους έγινε χριστιανή το θεώρησαν μεγάλη προσβολή. Έτσι όχλος ειδωλολατρών προσήλθε στο σπίτι της και την άρπαξαν με την βία. Σης επέβαλαν το μαρτύριο τού λιθοβολισμού. Με αυτό τον τρόπο μαρτύρησε και παράδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Ο Άγιος Ερμογένης ο Ιερομάρτυρας ο Θαυματουργός

Δόξα και τιμή στο σμαραγδένιο μας νησί. Φαρά και ευλογία στην Κύπρο μας. Ποιος θα το 'λεγε ποτές, πως στον τόπο τούτο, που κάθε κορφή και ρεματιά, μα και κάθε σπηλιά και βράχος είχε για στολίδι το είδωλο κάποιου θεού, θα 'φτανε μια μέρα, που όλα αυτά θα γκρεμιζόντουσαν και θα χάνονταν; Ποιος θα περίμενε ακόμη πως κι η Αφροδίτη, του έρωτος η θεά και της διαφθοράς η προστάτισσα με τα τόσα αγάλματα της, θα εξοστρακιζόταν από τον τόπο, που πιστευόταν πως την γέννησε, και τη θέση της μα και τη Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

θέση όλων θα έπαιρνε ο γλυκύς Ιησούς, της Γαλιλαίος ο ταπεινός και πράος Διδάσκαλος; Κι όμως αυτό έγινε. "Όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις". Η Κύπρος μας, που με τη λατρεία της Αφροδίτης είχε εξυψώσει την ακολασία σε τρόπο ζωής, πρώτη απ' όλα τα μέρη του γνωστού τότε κόσμου δέχτηκε το κήρυγμα της σωτηρίας. Δύο απόστολοι, ο Παύλος κι ο Βαρνάβας με συνοδό τους και τον ανεψιό του Βαρνάβα, τον μετέπειτα Ευαγγελιστή Μάρκο, ξεκίνησαν από την Αντιόχεια της ΢υρίας και κάποια μέρα του 45 μ.Φ. φτάσανε στο νησί μας. Σο κήρυγμα τους βρήκε ευνοϊκή ανταπόκριση. Πολλοί έσπευσαν ν' ασπασθούν την καινούργια θρησκεία. ΢την Πάφο πού ήταν τότε κι η έδρα της πολιτικής εξουσίας έγινε χριστιανός κι ο διοικητής της Κύπρου, ο ΢έργιος Παύλος. Κι είναι ο πρώτος άρχοντας, ο πρώτος επίσημος να πούμε, που αποδέχτηκε το ευαγγέλιο της νέας ζωής. Σο παράδειγμα του ακολούθησαν σε λίγο κι άλλοι. Έτσι η νήσος μας από νωρίς εγκατέλειψε όχι μονάχα την ειδωλολατρία με όλα τα θλιβερά γνωρίσματα της, αλλά κι άρχισε να παρουσιάζει ένα νέο τρόπο ζωής. Σρόπο ζηλευτό, ώστε με τον καιρό να της δοθεί και το τόσο τιμητικό προσωνύμιο "Νήσος των Αγίων". "Ναι! "Νήσος των Αγίων". Εδώ όχι μονάχα γεννήθηκαν κι έζησαν και διακρίθηκαν ένα μεγάλο ποσοστό αγίων προσώπων, αλλά και την Κύπρο μας διάλεξαν ως τόπο κατοικίας πολλοί από διάφορες χώρες, που πόθησαν να ζήσουν μια ενάρετη κι άγια ζωή. Κάτι περισσότερο. Πολλά λείψανα αγίων και μαρτύρων της πίστεως πού ρίχτηκαν στη θάλασσα με τον σκοπό ν' αφανιστούν, το πανάγιο χέρι της Πρόνοιας του Θεού στο νησί μας το οδήγησε να φτάσουν και να βρουν φιλοξενία και σεβασμό.

Ένας τέτοιος άγιος και ιερομάρτυρας, που μας ήρθε σε μια κάσα μέσα, είναι κι ο μακάριος επίσκοπος της ΢άμου, ο Ερμογένης. Γεννήθηκε σε μια παράλια κωμόπολη του νόμου Αττάλειας της Μικράς Ασίας, τη Υοινικούντα. Πότε ακριβώς, δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι, πως οι γονείς του ήταν χριστιανοί και μάλιστα ευσεβείς και φιλόθεοι. Αυτοί φρόντισαν να ρίξουν στην ψυχή του παιδιού τους απ' αυτή την περίοδο της βρεφικής του ηλικίας τα σπέρματα της ευσέβειας και της αγάπης στον Θεό. Κι η προσπάθεια τους ευλογήθηκε πλούσια από τον Επουράνιο Γεωργό.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο νεαρός Ερμογένης στο περιεχόμενο της Αγίας Γραφής βρήκε ότι ζητούσε. Σην ψυχαγωγία, την αληθινή μόρφωση, την αρετή, την ανώτερη ζωή. ΢τα συνομήλικα του παιδιά που ερχόντουσαν να τον καλέσουν να βγούνε έξω, για να πάνε να παίζουν, ο φιλόθρησκος νέος φρόντιζε πάντα κάτι να βρει, για να μη διακόψει τη μελέτη και την απασχόληση του με τα ιερά γράμματα. Έτσι, μαζί με τη σωματική του πρόοδο αναπτυσσόταν παράλληλα και διακρινόταν κι η αρετή του. Η καρδιά του είχε πυρποληθεί κυριολεκτικά από την αγάπη του Φριστού. Γι' αυτό και τις αρχές του τις χριστιανικές, τις αρχές που απέκτησε τόσο από τις συμβουλές και το καλό και ζωντανό παράδειγμα των ευσεβών γονιών του, όσο κι από την όλη μόρφωση του, τις κράτησε σταθερά σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό. Και το 'δειξε από νωρίς. Νέος ακόμη στην πιο κρίσιμη καμπή της ζωής του έχασε και τους δύο γονείς του. Η αγάπη του Θεού τους κάλεσε κοντά Σου. Μόνος κι ευκατάστατος κι ευπαρουσίαστος καθώς ήταν, δοκίμασε τότες δεινούς πειρασμούς. Όμως γιατί θεμελίωσε τη ζωή του πάνω στον αιώνιο βράχο, στη διδασκαλία και τον νόμο του Ευαγγελίου, έμεινε απρόσβλητος. ΢υνέβη και με τον αγνό και πιστό νέο, εκείνο που τονίζει ο Κύριος στην επί του Όρους ομιλία του σχετικά με την οικία τη στερεή. "Και κατέβει η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τη οικία εκείνη και ουκ έπεσε, τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν". (Ματθ. ζ' 25). Δηλαδή ήρθε η βροχή και ξεχύθηκαν οι ποταμοί της νεροποντής και φύσηξαν οι δυνατοί άνεμοι και πέσανε με ορμή πάνω στο σπίτι κι αυτό δεν κρημνίστηκε. Δεν σάλεψε καθόλου, γιατί θεμελιώθηκε στερεά πάνω στην πέτρα. Ώ! όση αξία έχουν τα γερά θεμέλια σε μια οικοδομή, άλλη τόση και μεγαλύτερη αξία έχει η γερή θεμελίωση της ζωής του ανθρώπου κατά την παιδική και νεανική του ηλικία. Κι η κατάλληλη θεμελίωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου επιτυγχάνεται, αν στηριχτεί αυτός στις αιώνιες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως. Σο "ό εάν σπείρει άνθρωπος, τούτο και θερίσει" έχει πλήρη την εφαρμογή του σε τούτη την περίπτωση. Όταν ο άνθρωπος στην παιδική και νεανική του ηλικία δεχθεί στην ψυχή τα σπέρματα μιας ενάρετης ζωής, τότε ο άνθρωπος αυτός στις δύσκολες μέρες που θα συναντήσει δεν θα κινδυνεύει να λιποψυχήσει και να παρασυρθεί και να καταστραφεί. Γιατί είναι φυσικό στη ζωή μας να δοκιμάσουμε οι άνθρωποι πειρασμούς και θλίψεις και παραγνωρίσεις και διωγμούς και δοκιμασίες. Είναι η βροχή κι οι νεροποντές κι οι άνεμοι που προσβάλλουν ένα σπίτι. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος έβαλε γερά θεμέλια, και στήριξε τον χαρακτήρα του στη στερεή πέτρα της

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

διδασκαλίας του Φριστού, δεν έχει να πάθει τίποτα. Αυτό γίνεται με τον καθένα. Αυτό γίνηκε και με τον αγνό κι ενάρετο νέο, τον Ερμογένη. ΢τους ποικίλους πειρασμούς που αντιμετωπίζει με την αφάνεια του ο θεοφιλής νέος αντιτάσσει το ηθικό του παράστημα και νικά. Διαμοιράζει την περιουσία που του αφήκαν οι στοργικοί και πλούσιοι γονείς του στους πτωχούς, στους αδελφούς του Φριστού και κυρίους του, όπως τους ονόμαζε, και φεύγει. Η ζωή των ιερών αγωνιστών και μοναστών της Αιγύπτου για τους οποίους είχε ακούσει τόσα πολλά, τον οδηγεί στη χώρα του Νείλου. Πάει εκεί να τους γνωρίσει και να διδαχθεί απ' το παράδειγμα και τους αγώνες τους. Πόσο καιρό έμεινε κοντά τους δεν ξέρουμε. Εκείνο που αναφέρει ο ΢υναξαριστής, είναι πως από την Αίγυπτο, επισκέφθηκε αργότερα τις Αθήνες και μετά την Κωνσταντινούπολη. Εκεί ώριμος πια κι υπόδειγμα ζηλωτού και χρηστού και ενάρετου ανδρός, κλήθηκε από τον εκεί αρχιεπίσκοπο να αναλάβει το Ιερατικό αξίωμα. Ο θεοφιλής ασκητής θέλησε να αρνηθεί. Σο βάρος του Ιερατικού αξιώματος κι οι ευθύνες μιας ζωής αφιερωμένης τον κάμνουν να δειλιάζει. Η επιμονή όμως του αγίου επισκόπου της ιστορικής πόλεως τον πείθει στο τέλος. Ο ταπεινός εργάτης του Φριστού θεωρεί την επιμονή του πνευματικού πατέρα της Μεγάλης Εκκλησίας σαν εντολή Θεού και αποδέχεται να αναλάβει την παρακαταθήκη της Ιερωσύνης. ΢ε μικρό σχετικό διάστημα χειροτονείται επίσκοπος και στέλλεται να ποιμάνει την Εκκλησία της ΢άμου. Ο λύχνος είχε τεθεί πια "επί την λυχνίαν". Ο ψυχικός πλούτος, η πλούσια μόρφωση κι η δοκιμασμένη αρετή του ιερού ποιμένα έκαμαν, ώστε σύντομα ο Ερμογένης να αναδειχθεί αντάξιος της μεγάλης τιμής, μα και της βαριάς ευθύνης της ιερωσύνης. ΢το πρόσωπο του οι χριστιανοί της ΢άμου βρήκαν ότι ζητούσαν. Σον φιλόστοργο πατέρα, τον φλογερό δάσκαλο, τον πράο και ησύχιο σύμβουλο, τον πιστό οικονόμο των μυστηρίων του Θεού. Νύκτα και μέρα μοχθούσε ο ιερός πατήρ στο έργο της χριστιανικής διδασκαλίας και της φιλανθρωπίας. Με λόγια ζωντανά δίδασκε τον λαό του και πρόβαλλε παν τού το φως του Φριστού. Πολλοί προσερχόντουσαν στη νέα πίστη. Κι όλους τους κατεύθυνε με υπομονή και πραότητα κι ανεξικακία. Πολλά θαύματα αναφέρεται, πως έκαμε, με τη χάρη του Θεού, για να εξυπηρετήσει και παρηγορήσει τον πονεμένο λαό του. Πολλά συγγράμματα ακόμη έγραψε, συγγράμματα αξιομνημόνευτα, για να διαφωτίσει και στη ρίξει, μα και να υπερασπίσει τη χριστιανική αλήθεια από την αίρεση του Αρείου και των άλλων αιρετικών, αλλά και από την ειδωλολατρία, η οποία είχε ακόμη πολλούς οπαδούς. ΢ε αξιοζήλευτο βαθμό ο άγιος επίσκοπος οργάνωσε και την φιλανθρωπία. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Έτσι αναδείχθηκε κατά τον ιερό υμνογράφο "σκεύος εκλεκτόν άγιον τω Κυρίω, ιερωσύνης κανών, της εγκράτειας αληθές καταγώγιον, στάθμη της σωφροσύνης, των αρετών θησαυρός, ελεημοσύνης πηγή βρύουσα" αλλά και "ο στηρίζων τους πιστούς προς ευσέβειαν και ο επακούων ασθενών ταις δεήσεσι και ο παρέχων πάσι την υγείαν και ρώσιν και χάριν πάντοτε". Έτσι ο "λύχνος ο διαυγέστατος" λάμπρυνε την Ιερή στολή κι αναδείχθηκε διαπρύσιος κήρυκας των διαταγμάτων του Φριστού. ΢τα μάτια του μπροστά είχε πάντοτε τη σύσταση του θείου Παύλου, προς τον Σιμόθεο. "Σην παρακαταθήκην φύλαξον" (Α' Σιμοθ. δ' 20). Υύλαξε, Σιμόθεε, την παρακαταθήκη των αληθειών του Ευαγγελίου. Υύλαξε την ανόθευτη και ακέραιη. Και την φύλαξε ο Σιμόθεος. Σην φύλαξε όμως κι ο Ιερός Ερμογένης. Σην φύλαξε μέχρι θανάτου. ΢τη σκέψη του ο μακάριος πατήρ έφερνε συχνά, πολύ συχνά του Κυρίου τα λόγια. "Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβά των (Ιωάν. ι , 11). Και την θυσίασε τη ζωή του για να σώσει και διαφυλάξει τα πρόβατα του. Σα χρόνια εκείνα ήσαν χρόνια πολύ δύσκολα. Από τη μια οι αιρετικοί, και μάλιστα του Αρείου οι οπαδοί, από την άλλη οι Ιουδαίοι κι οι ειδωλολάτρες δίωκαν άγρια τους πιστούς χριστιανούς. Δεν τους εμπόδιζαν μόνο από του να επιτελέσουν τα Θρησκευτικά τους καθήκοντα, αλλά και τους έπιαναν και σαν άκακα αρνία τους οδηγούσαν στη σφαγή και τον μαρτυρικό θάνατο. Γι' αυτό και πολύ κακοπαθούσαν εκείνο τον καιρό οι πραγματικοί ποιμένες. Κάθε μέρα έβλεπαν "την ζωήν των κρεμαμένην κατέναντι των οφθαλμών αυτών". Με κίνδυνο της ζωής τους έπρεπε να τρέχουν παντού για να ενθαρρύνουν, να στηρίζουν, να παρηγορήσουν, να συγκρατήσουν. Αυτό έκαμε κι ο αληθινός ποιμήν, ο θεόπεμπτος Ερμογένης. Ενθουσιώδης και φλογερός κι ακούραστος κινείται με ζήλο όπου τον καλούσε το καθήκον, για να φυλάξει κι ενισχύσει τα πνευματικά του παιδιά. Νύκτες ξαγρυπνά για να εμφυσήσει στις καρδιές το θάρρος και την εμμονή στα πνευματικά τους Βιώματα. Με υπομονή και γενναιοψυχία τους τονίζει κάθε στιγμή τη χαρά που θα απολαμβάνουν οι ψυχές των πιστών στην ουράνια κι αιώνια βασιλεία του θεού. "Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς" (Ρωμ. η', 18). Παιδιά μου, τους έλεγε, αυτά που θα υποφέρουμε κατά το διάστημα τούτο της ζωής της επίγειας, δεν είναι άξια κατά κανένα τρόπο να συγκριθούν προς τη δόξα, που μέλλει ν' αποκαλυφθεί και να δοθεί βραβείο σ' εμάς. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πιστοί στον ουράνιο Αρχηγό μας, ας μείνουμε μέχρι θανάτου. Κι έμεινε πρώτος αυτός. Γιατί, όπως ήταν φυσικό, η δράση του δεν μπορούσε να μη γίνει γνωστή. Υανατικοί ειδωλολάτρες έσπευσαν να καταγγείλουν τον ζηλωτή επίσκοπο στον ηγεμόνα της ΢άμου ΢αντορνίνο. Κι αυτός μανιώδης διώκτης της νέας πίστεως άρπαξε την ευκαιρία να καλέσει τον άγιο μπροστά του σε απολογία. Πληροφορημένος για τη μόρφωση και τη φιλανθρωπία του δοκίμασε στην αρχή να του δείξει κάποια καλοσύνη με την ελπίδα, πως μπορούσε να τον φιλοτιμήσει και τον παρασύρει στην ειδωλολατρία.

- Έμαθα, του είπε, πως εσύ ένας τόσο μορφωμένος άνθρωπος έπα ψες να αποδίδεις τιμή και σεβασμό στους μεγάλους θεούς που δεχόμαστε όλοι και πιστεύεις και διδάσκεις κι άλλους να πιστεύουν για Θεό κάποιο Ιουδαίο Ιησού, που τον σταύρωσαν οι συμπατριώτες του. Έμαθα ακόμη πως είσαι και διδάσκαλος των χριστιανών και αρχιερέας τους. Δυσκολεύτηκα να το πιστέψω. Γι' αυτό και σε κάλεσα να μάθω από σένα τον ίδιο την αλήθεια. Σι λες; Ναι! Άρχοντα μου. Είμαι χριστιανός, Γιατί θεοί, δεν μπορούν να 'ναι πέτρες και τα ξύλα, που λατρεύετε. Αυτά είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Έχουν μάτια και δεν βλέπουν. Έχουν αυτιά, μα δεν ακούουν. Δεν καταλαβαίνουν. Δεν αισθάνονται. Ο Θεός των χριστιανών και Θεός μου είναι Αυτός που δημιούργησε όλο τον κόσμο κι εμάς τους ανθρώπους. Αυτός για τη δική μας τη σωτηρία, επειδή ξεφύγαμε από τον δρόμο που μας χάραξε, για να είμαστε ευτυχισμένοι, έστειλε στον κόσμο τον Μονογενή Τιό του, για να μας οδηγήσει και πάλι στον ίσιο δρόμο. Ήλθε ο Φριστός και μας δίδαξε το θέλημα του Θεού και μας έδωκε τα μέσα να σωθούμε. Πάψε, Ερμογένη. Άφησε τα παραμύθια κι έλα να θυσιάσεις στους μεγάλους θεούς, για να γλιτώσεις την περιουσία σου και τη ζωή σου. Περιουσία δεν έχω άρχοντα μου. Οι βοήθειες που δίνω στους φτωχούς και πεινασμένους δεν είναι δικά μου πλούτη. Όσο για τη ζωή μου ανήκει στον Κύριο μου. Μανιασμένος ο τύραννος από το ψυχικό μεγαλείο του χριστιανού επισκόπου νόμισε, πως μόνο με τη βία θα μπορούσε να τον καταβάλει. Η αδυναμία του στα επιχειρήματα τον έκαμε ακόμη πιο αδύνατο στην καρδία. Γι' αυτό και διέταξε να βασανίσουν τον ομολογητή μέχρι που να μετανιώσει και να ζητήσει συγγνώμη. Δεν μπορούσε να καταλάβει ο

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

δυστυχισμένος, πως η άρνηση κι η προδοσία δεν έχουν θέση στην καρδιά των γνήσιων χριστιανών. Οι στρατιώτες που στεκόντουσαν εκεί, στην προσταγή του άρχοντα τους άρπαξαν αμέσως τον γέροντα επίσκοπο, του έδεσαν τα χέρια πίσω, τον έριξαν κάτω στη γη κι άρχισαν να τον κτυπούν με δερμάτινα μαστίγια. Οι σάρκες του ιερού αθλητή ξεσχίζονταν. Σα αίματα τρέχουν και ποτίζουν τη γη. Μα αυτός αλύγιστος και άφοβος δέχεται την κάκωση με προσευχή και δοξολογία του ονόματος του Θεού. Κάποια στιγμή σ' ένα νεύμα του ηγεμόνα οι στρατιώτες σταμάτησαν. Κι αυτός με υποκριτική στενοχώρια απευθύνεται στον άγιο και τον ρωτά: Σι λες επίσκοπε; ΢ωφρονίστηκες ή ακόμη; Κι ο άγιος με θάρρος και γενναιότητα ψυχής του απαντά: "Άρχοντα, τα μέσα που χρησιμοποιείς, δεν με πονούν, ούτε και με τρομάζουν. Ο Φριστός μου, μας παραγγέλλει να μη δειλιάζουμε από κείνους που θανατώνουν το κορμί μας, αλλά είναι αδύνατοι να βλάψουν την ψυχή μας. ΢υνέχισε τα βασανιστήρια που έχεις στη διάθεση σου. Θαρρώ, πως οι άνθρωποί σου θα κουραστούν να βασανίζουν, παρά εγώ να υπομένω".

Σα λόγια του Μάρτυρος προκάλεσαν ακόμη περισσότερο την οργή του ηγεμόνα, που πρόσταξε να κρεμάσουν τον άγιο ψηλά σ' ένα ξύλο και με νύχια σιδερένια να του σχίζουν τις πλευρές κι ύστερα με λαμπάδες αναμμένες να του καίνε τις σάρκες. Και το νέο μαρτύριο το δέχτηκε ο επίσκοπος με την ίδια παρρησία κι υπομονή. ΢το τέλος ο άρχοντας για να δικαιολογήσει την αδυναμία του, διατάζει να ρίψουν τον ιερομάρτυρα στη φυλακή και ν' ασφαλίσουν τα πόδια του στο ξύλο1 στον τράχηλο του δε να βάλουν μια βαριά αλυσίδα. ΟΙ δήμιοι εξετέλεσαν πιστά την προσταγή του κυρίου τους κι έφυγαν. Διπλή φρουρά ανέλαβε να προσέχει τον καταπληγωμένο αθλητή. Μέσα στο πηκτό σκοτάδι και την αποπνικτική ατμόσφαιρα του κελιού στο οποίο ρίχτηκε ο άγιος, μια γλυκιά φωνή ακούεται σε λίγο: "Ο Θεός μου, μη μακρύνης απ' εμού' ο Θεός μου, εις την βοήθειάν μου πρόσχες, αισχυνθήτωσαν και εκλιπέτωσαν οι ενδιαβάλλοντες την ψυχήν μου, περιβαλέσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι ζητούντες τα κακά μοι". (Χαλμ. ο’, 12-13). Σο μεσονύκτιο εκεί που ο άγιος έψαλε και προσευχόταν, δυνατός σεισμός συνεκλόνισε τη φυλακή. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Σα δεσμά του μάρτυρος λύθηκαν κι ένα φως έλαμψε και φώτισε τα γύρω. Μέσα στο φως μια γλυκιά μορφή πρόβαλε, του Ιησού Φριστού η μορφή ανάμεσα σε πλήθος από αγγέλους και μια φωνή δυνατή ακούστηκε να λέγει: "Φαίρε, ιερομάρτυς Ερμόγενες· ανδρίζου και δυναμώνου και μη φοβάσαι. Δεν σε εγκαταλείπω. Κοντά σου θα είμαι πάντα". Μετά τα λόγια αυτά η μορφή του Κυρίου χάθηκε, ενώ μια ευωδιά πλήρωσε όλα τα κελιά κι ο άγιος θεραπεύτηκε από τις πληγές, ώστε να μη φαίνεται σημάδι από τις κακώσεις. Σην άλλη μέρα οι στρατιώτες που ήρθαν να πάρουν τον άγιο δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σο κελί ανοικτό, οι φρουροί απ' έξω τρομαγμένοι κι ο επίσκοπος τελείως καλά. Όταν ο άρχοντας τον είδε ταράχθηκε, καθώς κι εκείνοι που ήταν γύρω του. Έκρυψε όμως την ταραχή του και με προσποιητή λύπη προσπάθησε να δικαιολογηθεί για τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλε την προηγούμενη μέρα. "Έλα, του λέγει, Ερμογένη. Μετανόησε έστω και τώρα, για να πάρεις την ελευθερία σου. Αλλιώς..." ΢τη νέα απειλή του άρχοντα με φανερή αηδία και περιφρόνηση, απήντησε ο δούλος του Φριστού: -Πάψε, αλιτήριε, να με κολακεύεις και να με απειλείς. Οι κολακείες κι οι απειλές σου δεν με συγκινούν. Ούτε και με τρομάζουν. Κι έπρεπε να το καταλάβεις. Κι ο θάνατος τον οποίο μου προβάλλεις σαν επιστέγασμα των κακώσεων μου, δεν με ταράζει. Ο θάνατος είναι για μας τους χριστιανούς λύτρωση κι ευεργεσία, γιατί μας οδηγεί μια ώρα πιο γρήγορα κοντά στον Κύριο και Θεό μας. "Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν". Είμαι χριστιανός και θα μείνω χριστιανός. Ο ΢αντορνίνος σηκώθηκε αμέσως εξαγριωμένος κι έδωσε εντολή για νέα βασανιστήρια. Οι δήμιοι έφεραν στη στιγμή άγρια αλόγα κι έδεσαν τον γέροντα επίσκοπο σ' αυτά, για να τον σύρουν στη γη μέχρι που να διαλυθούν τα μέλη του. Σα άλογα όμως σαν ένοιωσαν πίσω τους το θύμα ημέρεψαν και στάθηκαν.

- Μέγας ο Θεός των χριστιανών, φωνάζουν τα πλήθη. Αυτός είναι ο αληθινός Θεός. Κι ο άγιος με θρησκευτική κατάνυξη σηκώνει τα χέρια του και ψάλλει:

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

"Κύριος εμοί Βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος; Ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ Κύριε, μετ' εμού ει". Η προσευχή κι η ψαλμωδία δίνει δύναμη στην ψυχή του μάρτυρα. Έτοιμος είναι να δεχθεί τα πάντα για την αγάπη του Φριστού. Μια μυστική κι ανεξήγητη από πλευράς ανθρωπίνης γαλήνη έχει πλημμυρίσει τον ψυχικό του κόσμο, που τον κάνει να μην υπολογίζει και να μη φοβάται τίποτα. Σο βλέπει ο τύραννος. Δεν έχει χορτάσει όμως από αίμα. Με λύσσα ποθεί να ξεσχίσει το θύμα του και να το κάμει χίλια κομμάτια και το υποβάλλει σε νέα Βασανιστήρια. Σον τρυπούν με πυρωμένες σούβλες. Σον ρίχνουν κάτω από ένα γκρεμό και στο τέλος τον αποκεφαλίζουν. Προτού αποθάνει ο μακάριος αθλητής εκεί στον τόπο της καταδίκης του γονάτισε. Ανέπεμψε θερμή μια προσευχή. Ευχαρίστησε τον Κύριο που τον βοήθησε και τον αξίωσε να πεθάνει για τη δόξα του. Δεήθηκε να συγχωρήσει τους δήμιους του και να χαρίσει στην Εκκλησία του την ειρήνη και στους πιστούς αγάπη και παρρησία και πίστη. Ύστερα έκλινε τα κεφάλι. Η μάχαιρα του δήμιου έπεσε βαριά και χώρισε το σώμα σε δύο. Ση νύχτα θαρραλέοι χριστιανοί πήγαν στον τόπο του μαρτυρίου, πήραν το άγιο λείψανο κι αφού το έπλυναν με τα μύρα της αγάπης τους, το έντυσαν και το έβαλαν μέσα σε μια κάσα μαζί με την αγία κάρα. Έπειτα αφού το ασφάλισαν, το εμπιστεύτηκαν στη θάλασσα. Σο έρριψαν σ' αύτη, για να μη το αφανίσουν οι εχθροί. Κι η θάλασσα σαν στοργική μάνα φύλαξε το άγιο σκήνωμα του ιερομάρτυρος και μετά από καιρό το έφερε με τα κύματα της και το εναποθέτησε απαλά στην ακρογιαλιά του Κουρίου. Εδώ το βρήκαν οι χριστιανοί της πόλεως. Με δάκρυα και τιμές το σήκωσαν και με εξόδιους ύμνους το πήρανε και το θάψανε εκεί στην Επισκοπή. Δίπλα στον τάφο η αγάπη τους ανήγειρε μετά από καιρό ένα όμορφο ναό, που υπάρχει ως τα σήμερα. Σα θαύματα του καλού ποιμένας συνεχίζονται σε όσους με ευλάβεια και πίστη προσφεύγουνε στη χάρη του και ζητάνε τη μεσιτεία του. Προνομιούχο το νησί μας. Ευλογημένοι κι οι κάτοικοι του. Ευλογημένοι που έχουν τόσους αγίους φρουρούς και πρεσβευτές. ΢τις ιερές και μακάριες αυτές μορφές ας καταφεύγει κάθε πονεμένη ψυχή. ΢' αυτές ας καταφεύγουμε τούτο τον καιρό ιδιαίτερα κι όλοι εμείς.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Με πίστη φλογερή ας καταφεύγουμε κι ας τους ζητάμε να δέονται θερμότερα για μας, για να λυτρωθούμε από τις ποικίλες δοκιμασίες και τους φοβερούς εχθρούς που μας κυκλώνουν. Ας προσπαθούμε ν' αντλούμε συχνά από τη ζωή τους παρηγοριά κι ενίσχυση στις θλίψεις που μας βρήκαν. ΢τ' αυτιά μας ας βοά πάντα δυνατά και του θείου Αποστόλου η σύσταση: "Σοιγαρούν και ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθεμένοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν, δι' υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν" (Εβρ, ιβ' 1-2). Δηλαδή, κι εμείς, αφού έχουμε γύρω μας ένα τόσο μεγάλο σύννεφο από μάρτυρες, ας αποτινάξουμε μακριά μας κάθε βάρος από τις καταθλιπτικές μέριμνες της ζωής και προπαντός την αμαρτία, που εύκολα μας εμπλέκει στα δίχτυα της. Ναι! ας αποτινάξουμε την αμαρτία κι ας τρέχουμε το αγώνισμα του δρόμου που είναι μπροστά μας, με τα μάτια προσηλωμένα στον αρχηγό και ιδρυτή της πίστεως μας, τον Φριστό. Σον Φριστό που με τη χάρη Σου μας προστατεύει και μας χειραγωγεί στον δρόμο της τελειότητας. ΢ε τούτο το νέφος των μαρτύρων και των αγίων της Κύπρου μας Ιδιαίτερη ακτινοβολία και λάμψη σκορπά με την αρετή και τη θυσία του ο μακάριος Ερμογένης. Κι αυτός, μαζί με τους τόσους άλλους αγίους, που περίλαμπρα κοσμούν το χριστιανικό Πάνθεο, με ξέχωρη αγάπη και στοργή μας καλεί και μας λέει: Μας τονίζει και μας συνιστά να σταθούμε αλύγιστοι κι ανυποχώρητοι να συνεχίσουμε πιστοί μέχρι θανάτου τον αγώνα μας. Σον ιερό κι υπέροχο αγώνα μας για την επικράτηση στον κόσμο του θησαυρού της Ορθοδοξίας μας και της βασιλείας του Θεού. Πόσοι από τους σημερινούς Κυπρίους δεν θ' ανοίξουν τ' αυτιά τους σε μια τόσο ωραία πρόσκληση, μα και τόσο τιμητική αποστολή; Αλήθεια! Πόσοι; Απολυτίκιο Ήχος α’. Σου λίθου σφραγισθέντος. Σου Υοίνικος ο κλάδος, και ΢αμίων το στήριγμα, φύλαξ και φρουρός των Κυπρίων, Ερμόγενες Πατήρ ημών αναδειχθείς την Θάλασσαν διήλθες ώσπερ ζων, και ταύτης τρικυμίας χαλινών, θαυμασίως λάρνακα σου Επισκοπή τη πόλει κατεστήριξας, δόξα τω ούτως ευδοκήσαντι Θεώ, δόξα τω σε οδηγήσαντι. Δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα. Κοντάκιο Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Σων ΢αμίων καύχημα και των Κυπρίων το κλέος, Ερμογένη άπαντες ανευφημήσωμεν ύμνοις ούτος γαρ την τής Σριάδος έλαβεν αίγλην, και ως Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ήλιος φωτίσας την Οικουμένην ον προθύμως ανυμνούμεν και προσκυνούμεν, λέγοντες χαίρε, θαυματοφόρε Ερμόγενες Όσιε. Ο Άγιος Ιωάννης επίσκοπος Ευχαΐτων "ο Μαυρόπους" Κανένας από τους ΢υναξαριστές δεν τον αναφέρει. Η μνήμη του υπάρχει μόνο στον Παλατινό Κώδικα υπ' αριθ. 138 φ. 2146, όπου και η Ακολουθία του που συντάχθηκε από τον ανεψιό του Θεόδωρο τον Κοιτωνίτη και βασιλικού νοταρίου. Ο Ιωάννης αυτός έζησε τον 11ο αιώνα, έγινε έξοχος ποιητής και συγγραφέας γλαφυρότατος. Απεβίωσε ειρηνικά, αφού έζησε πάνω από 100 χρόνια. Ο Όσιος Ευδόκιμος ο νεοφανής, εύρεσις και ανακομιδή του ιερού λειψάνου του Ο Όσιος αυτός έζησε και πολιτεύθηκε ευδοκίμως στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Σο πραγματικό όνομα του Αγίου (μοναχικό ή βαπτιστικό) δεν είναι γνωστό, διότι το όνομα Ευδόκιμος του δόθηκε μετά την εύρεση του Ιερού λειψάνου του. Δεν είναι επίσης γνωστό ούτε ποια εποχή έζησε, ούτε ποια ήταν η πατρίδα του, ούτε άλλα στοιχεία για τους ασκητικούς του αγώνες. Η μόνη αίτια από την οποία γνωστοποιήθηκε η όσια ζωή του, είναι η εύρεση και η ανακομιδή του Ιερού λειψάνου, στο παλιό κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Όταν βρέθηκε το Ιερό λείψανο του, ευωδίαζε θεία ευωδιά και η ανακομιδή του έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1840. (΢χετικά με το γεγονός αυτό, βλέπε χειρόγραφο Μελετίου Ιεροδιακόνου Βατοπεδινού). Η Οσία Μεθοδία της Κιμώλου Γεννήθηκε στο νησί Κίμωλος στις 10 Νοεμβρίου 1865, από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της ονομαζόταν Ιάκωβος ΢άρδης και η μητέρα της Μαρία. Είχαν τρεις γιους και πέντε θυγατέρες, από τις όποιες η δεύτερη ήταν η Ειρήνη η μετέπειτα Μεθοδία. Η Άγια από μικρή είχε κλίση προς τα θεία και πάντα σύχναζε στην Εκκλησία. Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, για να μη λυπήσει τους γονείς της, παντρεύτηκε έναν ναυτικό στο επάγγελμα. Αν και παντρεμένη, ο ζήλος της προς την εκκλησία παρέμεινε αμείωτος. Κάποτε όμως ο άντρας της, σε κάποιο του ταξίδι, ναυάγησε κοντά στη Μικρά Ασία και δεν ξαναγύρισε στην Κίμωλο. Σότε η Ειρήνη έγινε μοναχή στο ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Κίμωλο, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο ΢ύρου Μεθόδιο μετονομασθείσα αντί Ειρήνης, Μεθοδία. Η χαρά της ήταν μεγάλη και ακολούθησε τα ευαγγελικά προστάγματα του Κυρίου με όλη της την ψυχή. Οι ασκητικοί Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

της αγώνες ήταν μεγάλοι και αποτελούσε ζωντανό παράδειγμα για όλους. Η φήμη της μεγάλης της αρετής διαδόθηκε παντού και πλήθος γυναικών πήγαιναν να τη συναντήσουν, προκειμένου να βρουν πνευματικό καταφύγιο και λιμάνι από τις τρικυμίες της ζωής. Ο λόγος της Αγίας ήταν δροσιά και ίαμα στις ταλαιπωρημένες ψυχές. Επίσης η Μεθοδία, εκτός των άλλων χαρισμάτων, αξιώθηκε από τον Θεό και το χάρισμα να κάνει θαύματα. Έτσι άγια αφού έζησε σ' όλη της τη ζωή, απεβίωσε ειρηνικά την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 1908 σε ηλικία 43 ετών. Οι Άγιοι Πέτρος, Αλέξιος και Ιωνάς οι θαυματουργοί Μητροπολίτες Μόσχας και πάσης Ρωσίας (Ρώσοι)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Θωμά Αποστόλου, Ερωτηΐδος, Κενδέα Οσίου, Μακαρίου του Νέου Οσιομάρτυρα, των Αγίων Ιλαρίωνος, Ιωάννου, Ιωσήφ, Καλαντίου, Κασσιανού της Γλύφας και Κασσιανού της Αξύλου Ο Άγιος Θωμάς ο Απόστολος (εορτή Θωμάς)

Ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου και ανήκε σε οικογένεια αλιέων. Ο Θωμάς, λοιπόν, μετά την Ανάσταση του Φριστού και την πρώτη εμφάνισή Σου στους μαθητές, δυσπιστούσε σ' αυτά πού του έλεγαν αυτοί. Αλλά ο Κύριος επανεμφανίστηκε στους μαθητές μέσα στο υπερώον, όταν μεταξύ τους βρισκόταν και ο Θωμάς. Σότε ο Κύριος προέτρεψε το Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά που Σον σταύρωσαν, και να μη γίνεται άπιστος, αλλά πιστός. Εκθαμβωμένος ο Θωμάς, προσκύνησε και ανεβόησε: "Ο Κύριός μου και ο Θεός μου". Η δε απάντηση του Κυρίου ήταν τέτοια, που θα διδάσκει όλους όσους θέλουν να δυσπιστούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Είπε, λοιπόν, ο Κύριος: "ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες". Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά, πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν και δεν με είδαν, πίστεψαν. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θωμάς μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πήγε και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πέρσες, Μήδους και Ινδούς. ΢τη χώρα δε των τελευταίων, μαρτύρησε με θάνατο δια λογχισμού. Έτσι, τον αξίωσε ο Θεός όχι μόνο να κηρύξει το Ευαγγέλιό Σου, αλλά και να δώσει τη ζωή του γι' Αυτόν. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς θείος Απόστολος, θεολογίας κρουνούς, ενθέως εξήντλησας, εκ λογχονύκτου πλευράς, Φριστού του Θεού ημών. Όθεν της ευσέβειας, κατασπείρας τον λόγον, έλαμψας εν Ινδία, ως ακτίς ουρανία, Θωμά των Αποστόλων, το θείον αγλάισμα. Κοvτάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο της θείας χάριτος πεπληρωμένος, του Φριστού Απόστολος, και υπηρέτης αληθής, εν μετανοία εκραύγαζε. ΢υ μου υπάρχεις, Θεός τε και Κύριος. Η Αγία Ερωτηΐς Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Όσιος Κενδέας Σα λόγια τούτα του ψαλμωδού βρίσκουν πλήρη την εφαρμογή τους στον όσιο Κενδέα τον θαυματουργό, που τη μνήμη του γιορτάζει η Εκκλησία μας στις 6 του Οκτώβρη. Με ανυπολόγιστες τιμές η αγάπη του Θεού τον στεφάνωσε απ' τον καιρό που ζούσε. Μια σύντομη ματιά στη ζωή του μας το βεβαιώνει. Ο όσιος Κενδέας ήταν ένας από τους Αλαμάνους αγίους, που ήρθαν στο νησί μας από την Παλαιστίνη. Όταν έφυγε απ' την Αλαμανία για τα Ιεροσόλυμα ήταν μόλις δεκαοκτώ χρόνων. Εκεί ασπάστηκε τη μοναχική ζωή κι έφυγε για την έρημο του Ιορδανού. ΢το μέρος αυτό σε μια απόκρημνη πλαγιά βρήκε ένα μικρό σπήλαιο και με χαρά εγκαταστάθηκε σ' αυτό και τρεφόταν με ακρίδες, όπως άλλοτε κι ο μέγας πολιστής της ερήμου, ο Πρόδρομος Ιωάννης. ΢την ίδια ερημική περιοχή ζούσε τότε κι ένας άλλος ασκητής με μεγάλη φήμη, που είχε τ' όνομα Ανανίας. ΢ε τούτο τον ασκητή κάποια μέρα έστειλε το δαιμονιζόμενο παιδί του ένας ευγενής άρχοντας, για να του το θεραπεύσει. Ο Ανανίας όμως από ταπεινοφροσύνη αρνήθηκε και να συναντήσει το άρρωστο παιδί και το έστειλε παρακάτω προς τον Κενδέα. Ύστερα από αρκετή περιπλάνηση στα έρημα εκείνα μέρη οι συνοδίτες του δύστυχου παιδιού βρήκαν τον Κενδέα, και με παρακλήσεις του ζήτησαν να κάμει καλά τον άρρωστο τους. Ο ιερός ασκητής στην αρχή δεν θέλησε ούτε και ν' ακούσει την αίτησή τους. Αργότερα όμως μπροστά στις παρακλήσεις τους υποχώρησε, κι αφού προσευχήθηκε θερμά, στράφηκε στο άρρωστο παιδί και με φωνή επιβλητική είπε: — Πνεύμα πονηρό κι ακάθαρτο! ΢το όνομα του Ιησού Φριστού ο δούλος του Θεού Κενδέας σε διατάζει να βγεις από το άρρωστο παιδί και να το αφήσεις ήσυχο. Σο πονηρό πνεύμα υπάκουσε την ίδια στιγμή. Και βγήκε απ' το παιδί, Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

χωρίς να το βλάψει καθόλου. Μετά τη θαυματουργική τούτη θεραπεία ο Κενδέας χειροτονήθηκε Ιερέας και μπήκε σ' ένα μοναστήρι. Η ζωή όμως στο μοναστήρι, δεν ήταν όπως την περίμενε κι έτσι πολύ γρήγορα ο μακάριος ασκητής έφυγε και γύρισε πάλι στην έρημο. Εκεί ένα πρωί τον ξύπνησαν τα κλάματα κάποιου παιδιού, που ήταν πεταμένο μπροστά στη σπηλιά του. Όταν ο άγιος βγήκε να δει τι συμβαίνει, αντιλήφθηκε, πως το παιδί βασανιζόταν από πονηρό πνεύμα. Σο σπλαγχνίστηκε, και το θεράπευσε. Σο δαιμονόπληκτο παιδί ήταν του ασκητή Ανανία. Οι εχθροί της πίστεως του Φριστού που με φθονερό μάτι παρακολουθούσαν την πρόοδο των ασκητών στην έρημο εκείνη περιοχή του Ιορδάνου, άρχισαν να τους παρενοχλούν. Κι αυτοί, για να γλιτώσουν, μαζεύτηκαν μια μέρα όλοι στην παραλία και μπήκαν σ' ένα καράβι που τους έφερε στο πολύπαθο νησί. Βγήκαν στην περιοχή της Πάφου, γιατί το πλοίο τους τσακίσθηκε πάνω στους βράχους. Με πολύ κόπο σώθηκαν κι απ' εκεί σκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη, για να μονάσουν ο καθένας, όπου θα 'βρισκε τον κατάλληλο χώρο. Ο άγιος Κενδέας στην αρχή τακτοποιήθηκε σε μια καλύβα που έστησε σ' ένα απόκρημνο βράχο κοντά στην ακρογιαλιά της Πάφου. Η ταπείνωση κι η γλυκύτητα της μορφής του τράβηξαν αμέσως την προσοχή των κατοίκων της περιοχής, που τον επισκέπτονταν καθημερινά, για ν' ακούσουν από το στόμα του λόγια παρηγοριάς κι ελπίδας. Οι επισκέπτες έπαιρναν μαζί τους κι άρρωστους, που τους θεράπευε ο άγιος με τις προσευχές του. Σην εποχή αυτή δοκίμασε και τους πιο πολλούς πειρασμούς από μέρους του μισόκαλου δαίμονα. Αναφέρουμε μερικούς: Κάποιο πρωινό, την ώρα που ο άγιος έβγαινε από την καλύβα του, ο διάβολος πήρε μορφή ανθρώπινη κι έπεσε στα πόδια του ζητώντας ευλογία. Ο άγιος τρόμαξε τόσο, που έχασε την ισορροπία κι έπεσε στον γκρεμό με το κεφάλι κάτω. Κτύπησε δυνατά, μα δεν έπαθε τίποτα. Σον έσωσε η χάρη του Θεού. Μια άλλη φορά ο ΢ατανάς, παρουσίασε μπροστά στον άγιο μια όμορφη γυναίκα που, αφού έπεσε στα πόδια του, τον παρακαλούσε με δάκρυα να πάει στο σπίτι της και να το ευλογήσει. Ο όσιος στη φαινομενική συντριβή της με συγκίνηση δέχτηκε να πάει. Μόλις όμως έφτασε και μπήκε στο σπίτι η διεφθαρμένη εκείνη γυναίκα σαν μια «άλλη Πετεφρή» πέταξε από Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

πάνω της τα ενδύματα της, για να σκανδαλίσει τον άγιο και να προσβάλει την αγνότητα του. Σρομερή, αλήθεια, η δοκιμασία. Μα ο όσιος σώθηκε και τούτη τη φορά με τη δύναμη της προσευχής. Κάποια μέρα πάλι ο διάβολος παρέδωσε τον άγιο στα χέρια ενός σκληρού κι άγριου ληστή, που καθημερινά τον βασάνιζε με διάφορους τρόπους. Πότε τον κτυπούσε, πότε του έκαιε την καλύβα, πότε του έσχιζε τα ρούχα, πότε τον πετούσε χαμαί. Ο άρχοντας του τόπου που σεβόταν πολύ τον άγιο, έστειλε κι έπιασαν τον ληστή και τον θανάτωσαν. Σα δείγματα αυτά των πειρασμών μας παρέχουν μια εικόνα των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν καθημερινά οι ουρανοπολίτες αυτοί αθλητές από τον άρχοντα του ΢κότους. Ένας συνεχής αγώνας και μια πορεία για την κατάκτηση της τελειότητας. Ένας αγώνας και μια επίμονη πορεία είναι κι η ζωή του κάθε πιστού. Μια πορεία προς την αγιότητα, για την οποία είμαστε πλασμένοι.

΢τους αγώνες τους αυτούς οι άγιοι με τον διάβολο, που κατά τον κορυφαίο απόστολο Πέτρο, «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α' Πέτρ. ε', 8) βγαίνανε πάντα νικητές. Με τη βοήθεια του όπλου του ΢ταυρού και της προσευχής οι έμπειροι τούτοι αγωνιστές περνούσαν πάνω από τις παγίδες του διαβόλου και νικούσαν. Με το όπλο του ΢ταυρού και τη θερμή προσευχή μπορούμε κι εμείς της ζωής οι αγωνιστές και μαχητές να νικήσουμε. Ναι! Μπορούμε να νικήσουμε, αρκεί μονάχα να το θελήσουμε, και ν' αγωνισθούμε με συνέπεια, επιμονή κι υπομονή και πάθος για μια ανώτερη ζωή, που θα 'χει σαν σκοπό της την ασταμάτητη ανάβαση στα σκαλοπάτια της ενάρετης ζωής Αυτό τον σκοπό έβαλε κι ο άγιος Κενδέας στη ζωή του. Γ' αυτό κι η αγάπη του Θεού τον ελέησε και τον χαρίτωσε, τον εξύψωσε και τον αξίωσε, ώστε και τα αδύνατα να μπορεί να τα κάμει δυνατά. Ένα τέτοιο θάμα είναι και τούτο που έκαμε η Πρόνοια του Θεού για να ικανοποιήσει ευγενικό του πόθο. ΢' ένα χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου έμαθε ο Κενδέας πως διέμενε ο συνασκητής του Ιωνάς. Θερμός ο πόθος άναψε στην ψυχή του να επισκεφθεί τον φίλο του και ν' ανταλλάξει μαζί του λόγια πνευματικής οικοδομής. Ένα πρωί άφησε την καλύβα του κι αφού έκαμε την προσευχή του, σταυροκοπήθηκε και ξεκίνησε. Απ' τα χωριά που περνούσε οι χριστιανοί που το μάθαιναν έτρεχαν κοντά του να τον ιδούν και να πάρουν την ευλογία του. Πολλοί του έφερναν κι αρρώστους. Κι ο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

καλοκάγαθος ασκητής τους θεράπευε με την προσευχή του. Όταν έφτασε σ' ένα τόπο, που είναι γνωστός με τ' όνομα Μάνδρες της Σραχιάς, κοντά στο Αυγόρου, ο μακάριος αθλητής βρήκε μια σπηλιά και κουρασμένος, όπως ήταν, μπήκε μέσα με την απόφαση να μη ξαναβγεί από εκεί. Η φλογερή επιθυμία όμως να συναντήσει τον φίλο του, τον βασάνιζε πολύ. Και να! Μια μέρα που ο άγιος έκαμνε την προσευχή του, ένας Άγγελος σήκωσε στα χέρια τον όσιο Ιωνά και τον έφερε μπροστά στη σπηλιά του. Οι δύο φίλοι άγιοι, αφού με βαθιά συγκίνηση ασπασθήκανε ο ένας τον άλλο «φιλήματι αγίω» δόξασαν τον Θεό για τη θαυμαστή συνάντηση, κι άρχισαν να συνομιλούν για την άπειρη αγάπη Σου και τις αμέτρητες ευεργεσίες Σου.

— Δόξα να έχει ο Κύριος, έλεγε ο Κενδέας, που με αξίωσε, αδελφέ μου, να σε ιδώ. Ευλογημένο να 'ναι στους αιώνες το Πανάγιο Όνομά Σου. ΢αν του μιλούσε, και προτού ακόμη προφθάσει να αποτελειώσει τον λόγο του, ο φίλος του Ιωνάς χάθηκε από κοντά του. Ένας άγγελος τον πήρε και τον ξανάφερε στη σπηλιά που ασκήτευε. Η παράδοξη αυτή περιπέτεια έβαλε σε πολλές σκέψεις τον άγιο μας.

- Μήπως έπεσα θύμα φαντασιοπληξίας, έλεγε και ξανάλεγε μόνος του. Γι' αυτό, παρά τον όρκο που έκαμε να μη ξαναβγεί από τη σπηλιά του, ένα πρωί σηκώθηκε και πήρε τον δρόμο για το κελί του φίλου του. Ποθούσε να μάθει την αλήθεια. Κάποιο δειλινό έφτασε. Ο φίλος του Ιωνάς σαν τον είδε, με ενθουσιασμό του διηγήθηκε τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο ο άγγελος τον είχε μεταφέρει κοντά του. Οι άγιοι με δάκρυα στα μάτια δόξασαν τον Θεό κι αφού ασπασθήκανε και πάλι ο ένας τον άλλο «ασπασμόν άγιον» αποχωριστήκανε. Ο Κενδέας ξεκίνησε πάλι για τη σπηλιά του. Ύστερα από μεγάλη οδοιπορία έφτασε κι έμεινε πια εκεί, όπου κι απέθανε σε βαθιά γηρατειά. Ν' αναφερθούμε σ' όλα τα θαύματα του αγίου δεν μας είναι δυνατό. Ψστόσο λέμε, πως όλα τα θαύματα του είναι πράξεις και έργα, τα όποια η αγάπη του Θεού επιτελούσε μέσον του υστέρα από θερμές προσευχές και δεήσεις. Πολλοί άρρωστοι βρήκαν τη θεραπεία τους από τον άγιο. Πολλά δαιμόνια έβγαλε από πάσχοντες ανθρώπους. Κάποτε που η ανομβρία είχε απειλήσει επικίνδυνα τον τόπο ο όσιος Κενδέας προσευχήθηκε θερμά στον Θεό, που άνοιξε τους κρουνούς του ουρανού κι έβρεξε πολύ. Η διψασμένη γη χόρτασε, κι οι άνθρωποι ευφράνθηκαν και δόξα σαν τον Θεό. Με την προσευχή και την αγάπη του ο ιερός αυτός αθλητής στάθηκε Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

γενικά προστάτης και πατέρας κάθε πονεμένου και πάσχοντα. Πόσα δεν πρέπει να μας πει το παράδειγμα του. ΢την εποχή μας που ο εγωισμός κι η υλοφροσύνη έκλεισαν τις καρδιές κι ο καθένας τόσο από τους μεγάλους, όσο κι από τους μικρούς κοιτούν μονάχα το δικό τους το συμφέρον και τη δική τους ικανοποίηση, το παράδειγμα του μεγάλου ασκητή κι η φιλανθρωπία του πρέπει να στέκεται πάντα μπροστά μας. Για να μας διδάσκει. Να μας ενισχύει. Να μας δείχνει και τον δικό μας δρόμο. Και να μας υπενθυμίζει. Να μας υπενθυμίζει πως και σήμερα μια θερμή προσευχή και λίγο νερό από το άγιασμα του είναι αρκετά, για να σκορπίσουν τη θεραπεία σ' εκείνους που υποφέρουν από δερματικές ενοχλήσεις και ρευματισμούς και νευραλγίες (τζιεγκές), αλλά και που μ' ευλάβεια και πίστη καταφεύγουν στη χάρη του, Μ' ευλάβεια και πίστη ας πάμε κι εμείς να προσκυνήσουμε στους μεγαλόπρεπους ναούς που φέρουν τ' όνομα του, και βρίσκονται ο ένας στο Αυγόρου κι ο άλλος στην πόλη της Πάφου. Είναι κι οι δύο τα μεγάλα προσκυνήματα, που η ευσέβεια του λαού μας ανήγειρε για τον άγιο. Μα και που θυμίζουν σ' όλους το μεγάλο και ιερό καθήκον μας να τιμούμε τις άγιες αυτές μορφές. Ναι! Να τις τιμούμε. Και με πίστη στην ψυχή κι ευλάβεια στην καρδιά να γονατίζουμε νοερά κάθε φορά μπροστά στην άγια εικόνα τους και να ζητούμε τις ικεσίες τους. Σις θεοπειθείς προς Κύριον ικεσίες τους. Για την ενότητα του λαού μας. Σην ειρήνευση της αγίας του Εκκλησίας. Σην επικράτηση σ' αύτη του ορθοδόξου φρονήματος που είναι το καύχημα κι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μας. Κάτι περισσότερο. Για τον φωτισμό και τη μετάνοια όλων μας. Σην ειλικρινή μετάνοια για να έλθει και πάλι σαν επιστέγασμα κι η λύτρωση και η απαλλαγή μας από τα δεινά. Σης σκλαβιάς τα δεινά και το μίασμα του βάρβαρου κατακτητή.Με κραυγή ισχυρά και συντριβή ψυχής ας παρακαλούμε κι ας λέμε στην προσευχή μας: Σέκνα της Κύπρου, ευλογημένα. Απόστολοι ευκλεείς και μάρτυρες ιερείς και θείοι ιεράρχες. Όσιοι και δίκαιοι και όλος ο χορός των αγίων. Σο νησί που αγαπήσατε και που σ' αυτό ζήσατε την επίγεια ζωή σας, στενάζει τούτο τον καιρό εξαιτίας των αμαρτιών του λαού μας. Εχθροί φοβεροί το πάτησαν. Αρπάζουν και σκοτώνουν χωρίς οίκτο. Γκρεμίζουν σπίτια κι Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

εκκλησίες. Μολύνουν τα ιερά. Ξαπλώνουν παντού τη συμφορά. Λυπηθείτε το... Βοηθήστε το... Ικετεύσατε σεις τον Κύριο και Θεό μας να το σπλαχνιστεί. Να μας λυπηθεί. Να μας απαλλάξει από τα φοβερά δεινά. Να αξιώσει τα καταδιωγμένα αδέλφια μας να γυρίσουν και πάλι στα χωριά και ατά σπίτια τους. Να ξαναδούν οι πονεμένοι τους δικούς τους. Κι ακόμη να χαρούμε όλοι την ποθητή λευτεριά μας. Ση λευτεριά που σώζει. Και λεύτεροι στο εξής, με ευγνωμοσύνη στην ψυχή να υμνούμε και να δοξάζουμε το Πανάγιο και υπερύμνητο Όνομα του Θεού μας, του Πατρός και του Τιού και του Άγιου Πνεύματος. Αμήν. Ο Άγιος Μακάριος ο νέος οσιομάρτυρας από την Κίο της Βιθυνίας. Γεννήθηκε στην Κίο της Βιθυνίας και ονομαζόταν Μανουήλ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πέτρος και η μητέρα του Ανθούσα. ΢ε μικρή ηλικία οι γονείς του τον παρέδωσαν σε κάποιο ευσεβή ράφτη, για να μάθει κοντά του την τέχνη. Απροσδόκητα ο πατέρας του αρνήθηκε τον Φριστό και πήγε στην Προύσα. Όταν κάποτε ο Μανουήλ πήγε και αυτός στην Προύσα, συνελήφθη από τον πατέρα του, που τον οδήγησε στον κριτή με την ψευδή κατηγορία, ότι δήθεν ο Μανουήλ υποσχέθηκε ότι θα γίνει Σούρκος. Παρά τις αντιρρήσεις του Μανουήλ, οι Σούρκοι, αφού τον έδειραν, του έκαναν περιτομή με τη βία. Μετά από λίγες ήμερες ο Μανουήλ κατάφερε και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί στη ΢κήτη της Αγίας Άννας, εκάρη μοναχός με το όνομα Μακάριος. Ύστερα από 12 χρόνια παραμονής του στο Άγιον Όρος, πήρε την ευλογία να μαρτυρήσει για την πίστη. Έτσι μέσω Κωνσταντινούπολης έφτασε στην Προύσα, όπου τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο κριτήριο. Απολογούμενος ομολόγησε τον Φριστό και ήλεγξε την μωαμεθανική θρησκεία λέγοντας: "Σο να αρνηθώ εγώ την πίστη μου την αληθινή και να πιστέψω τη δική σας ψεύτικη δεν το κάμνω ποτέ, διότι δεν θα αφήσω το φως για να έλθω στο σκοτάδι". Σότε ο Άγιος βασανίστηκε φρικτά. Σελικά αφού τον λιθοβόλησαν άγρια, τον αποκεφάλισαν στις 6 Οκτωβρίου 1590. Αργότερα η κάρα του μεταφέρθηκε στη ΢κήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους. Οι Άγιοι Ιλαρίων ο Νέος, Ιωάννης, Ιωσήφ "εις τον Λυθροδώνταν", Καλάντιος εν Σαμασία, Κασσιανός ο της Γλυφάς, Κασσιανός ο της Αξύλου, οι εξ' Αλαμανών, εν ΚύπρωΔεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

΢εργίου και Βάκχου, Ιουλιανού και Καισαρίου, Λεοντίου, Ευσεβίου και Υήλιξ, των Αγίων Μαρτύρων Υήλιξ, Ενδεχίου και Θύρσου, Πολυχρονίου Ιερομάρτυρα, Ιωάννη και των Αγίων 99 Μαρτύρων, ΢εργίου εν τω ΢πηλαίω, των Αγίων 10 ΢υναθλητών του Αγίου Πολυχρονίου, Μνήμη Παναγίας Ναυπακτιώτισσας Οι Άγιοι ΢έργιος και Βάκχος (Εορτή ΢έργιος)

Τπηρετούσαν στις στρατιωτικές τάξεις του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Σους διέκρινε μεγάλη ανδρεία στα πεδία των μαχών, αλλά και σωφροσύνη στην καθημερινή τους ζωή. Γι' αυτό και ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου και του σεκουνδουκηρίου, αντίστοιχα, όταν όμως έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει. Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ' αυτές οι ΢έργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Φριστό με θαρραλέο φρόνημα. Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας, διέταξε και τους αφαίρεσαν τα διάσημα των αξιωμάτων τους. Έπειτα, αφού τους ενέπαιξαν και τους διαπόμπευσαν με διάφορους τρόπους, τους έστειλαν σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον Αντίοχο. Αυτός με πρωτοφανή ωμότητα μαστίγωσε μέχρι θανάτου το Βάκχο. ΢το δε ΢έργιο, επειδή κάποτε τον είχε ευεργετήσει , πρότεινε, αφού αρνηθεί το Φριστό, να του χαρίσει τη ζωή. Η γενναία απάντηση του ΢εργίου ήταν τα λόγια του Απ. Παύλου «Εμοί το ζην Φριστός και το αποθανείν κέρδος». ΢ε μένα, είπε ο ΢έργιος, ζωή είναι ο Φριστός. Αλλά και το να πεθάνω είναι κέρδος, διότι έτσι θα ενωθώ πλήρως με το Φριστό. Σότε, ο Αντίοχος αμέσως έδωσε διαταγή και τον αποκεφάλισαν.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σου λίθου σφραγισθέντος. Σριάδος της Αγίας οπλίται τροπαιούχοι, η λαμπρά δυάς των Μαρτύρων, ωράθητε εν άθλοις, ΢έργιος ο θείος αριστεύς, και Βάκχος ο γενναίος αθλητής, δια τούτο δοξασθέντες περιφανώς, προΐστασθε των βοώντων Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών, πάσιν ιάματα. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Σον νουν προς εχθρούς ανδρείως παρατάξαντες, την πάσαν αυτώv απάτην κατελύσατε, και την νίκην άνωθεv, ειληφότες Μάρτυρες πανεύφημοι, ομοφρόνως εκράζετε. Καλόν και τερπνόν το συνείναι Φριστώ. Οι Άγιοι Ιουλιανός ο πρεσβύτερος και Καισάριος ο διάκονος Οι Άγιοι Ιουλιανός ο πρεσβύτερος και Καισάριος ο διάκονος Έζησαν στα χρόνια του Καίσαρα Κλαυδίου του Β' γύρω στο 270 μ.χ. Ο Καισάριος καταγόταν από την Σαρακήνη, όπου και κήρυττε το Ευαγγέλιο του Φριστού ως διάκονος. Σον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον Καισάριο, ο οποίος προσπάθησε να τον δελεάσει για να απαρνηθεί την πίστη του και να ασπαστεί τα είδωλα. Νομίζοντας ότι τον είχε πείσει να ασπαστεί τα είδωλα τον οδήγησε στον βωμό και του ζήτησε να προσευχηθεί. Ο Καισάριος γονατίζοντας απεύθυνε θερμότατη δέηση προς τον Ιησού Φριστό, ευθύς μετά το χέρι του Κυρίου ανέτρεψε τον βωμό με αποτέλεσμα να σπάσουν τα είδωλα. Ο Λεόντιος ο υπατικός πού βρισκόταν μπροστά στη θεία αυτή παρέμβαση πίστεψε εις τον Ιησού Φριστό. Πλησίασε τον ιερέα Ιουλιανό και του ζήτησε να του δώσει το θείο βάπτισμα. Ο Ιουλιανός ήταν άνδρας πιστός, σεβαστός και φωτισμένος κήρυκας της ευαγγελικής αλήθειας. Ο άρχοντας Λοξώριος διέταξε να βάλουν τον Καισάριο και τον Ιουλιανό ΢ε σάκους και να τους πετάξουν στη θάλασσα, σαν τιμωρία της πίστεώς τους. Ο Ιουλιανός λίγο πριν το τέλος τους προφήτεψε στον Λοξώριο ότι μετά από δύο ημέρες δεν θα μπορεί να περπατήσει στην παραλία εκείνη στην οποία βρισκόντουσαν. Οι Άγιοι μαρτύρησαν με πνιγμό. Ύστερα από δύο ημέρες ο Λοξώριος δαγκώθηκε από δηλητηριώδη φίδι καθώς περπάταγε στην παραλία, στην οποία θανατώθηκαν οι Άγιοι. Οι Άγιοι Λεόντιος ο Τπατικός Ευσέβιος ο Πρεσβύτερος και Υήλιξ Ο Άγιος Λεόντιος αναφέρεται στον Βίο των Αγίων Ιουλιανού και Καισαρίου που τιμούνται την ίδια ημέρα. Είναι ο άνθρωπος που πίστεψε, βλέποντας το θαύμα του Ιησού Φριστού, που συνέτριψε τα είδωλα μετά από προσευχή του Καισάριου. Οι, δε, Ευσέβιος και Υήλιξ, ήταν αυτοί που βρήκαν τα σώματα των Αγίων αυτών και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή. Όταν το έμαθε αυτό ο τύραννος, εξοργισμένος τους αποκεφάλισε. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μάρτυρες Υήλιξ ο εκ ΢ωλιέν Γαλλίας, Ανδέχιος και Θύρσος (+ 2ος αι.) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Ο Άγιος Πολυχρόνιος ο Ιερομάρτυρας Δυναμικός κληρικός του 4ου μ.Φ. αιώνα (εκ της επαρχίας Γαμφανήτιδος), που θυσιάστηκε για τα ορθόδοξα δόγματα της Εκκλησίας μας. Ο πατέρας του Βαρδάνιος ήταν γεωργός στο επάγγελμα, και φρόντισε ο γιος του να ανατραφεί όχι μόνο με τα διδάγματα της πίστης, αλλά του παρείχε αρκετή και από την άλλη μόρφωση. Έτσι ενώ ο πατέρας καλλιεργούσε τις αμπελοφυτείες του, ο γιος με ζήλο και θέρμη καλλιεργούσε τον αμπελώνα του Κυρίου, διδάσκοντας τα θεία λόγια και αγωνιζόμενος στον πολλαπλασιασμό της καρποφορίας του θείου σπόρου. Ήταν μάλιστα ικανότατος συζητητής και πολλές φορές είχε καταντροπιάσει σοφούς των ειδωλολατρών σε συζητήσεις φιλοσοφικές για την αλήθεια και τη θρησκεία. Κατόπιν ο Πολυχρόνιος πήγε στην έδρα της σοφίας και των γραμμάτων, την Κωνσταντινούπολη. Εκεί έγινε διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος. Από το αξίωμα αυτό δεν έπαψε να διδάσκει και με πολλούς τρόπους μοχθούσε για τη χριστιανική ανατροφή των ενοριτών του. Όταν όμως έγινε αυτοκράτορας ο αρειανόφιλος γιος του Μ. Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, ο Πολυχρόνιος έμεινε στη μερίδα των κληρικών εκείνων, που για το ορθό δόγμα έμειναν απτόητοι μπροστά στους διωγμούς και τις εξορίες που επέβαλε ο αιρετικός αυτοκράτορας. Έτσι οι Αρειανοί, ανέλαβαν αυτοί οι ίδιοι να απαλλαγούν μια κι έξω από αυτόν. Κάποια μέρα λοιπόν που ο Πολυχρόνιος Ιερουργούσε, μια ομάδα από Αρειανούς εισέβαλε στον ναό και τον έσφαξαν πάνω στη Αγία Σράπεζα, και έτσι έγινε τίμιο ολοκαύτωμα για την πίστη του Φριστού, που με τη δική Σου θυσία σήκωσε τη δική μας σωτηρία.

Ο Όσιος Ιωάννης και οι όσιοι 99 Πατέρες που ασκήτευσαν στην Κρήτη

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Μόνο ο Άγιος Νικόδημος τους αναφέρει. Ακολουθία τους εκδόθηκε στο Ηράκλειο το 1879. Πάντα σύμφωνα με την ακολουθία τους, απεβίωσαν ειρηνικά συγχρόνως και οι 99 μαζί. Κατάγονταν από διάφορα μέρη της λεκάνης της Μεσογείου και ασκήτευαν στην Κρήτη. Σον κυριότερο απ' αυτούς έλεγαν Ιωάννη και γιορτάζεται τοπικά στην Κρήτη. Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Φορός πολυάριθμος, των Ασκητών του Φριστού, λαμπρώς συγκροτούμενος, τω της αγάπης δεσμώ, εν Κρήτη εξέλαμψεν ένθα και ομοφρόνως, ενασκήσαντες πίστει, πάντες μια ημέρα, μετετέθησαν άνω, πρεσβεύοντες Φριστώ τω Θεώ, δούναι πάσιν ημίν συγχώρησιν. Ο Όσιος ΢έργιος "ο εν τω ΢πηλαίω" (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου. Οι Άγιοι Παρμενίας, Πολυτέλειος, Ελυμάς, Μώκιος, Φρυσοτέλης, Μάξιμος, Λουκάς, Αβδίας, ΢έμνιος και Ολυμπιάδας Ήταν ΢υναθλητές του Αγ. Πολυχρονίου. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Μνήμη Παναγίας "Ναυπακτιώτισσας" ΢τις 7 Οκτωβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 7 Οκτωβρίου, εορτάζεται στη Ναύπακτο η Παναγία της Ναυπάκτου, εις μνήμην της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, που έγινε 7-9-1571 και ο χριστιανικός ευρωπαϊκός στόλος μαζί με τους Έλληνες -κατέστρεψε τον αντίστοιχο Μουσουλμανικό.

8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πελαγίας Οσίας, Πελαγίας Παρθένου, Σαϊσίας, Ιγνατίου Οσιομάρτυρα Η Οσία Πελαγία (Εορτή Πελαγία)

Ζούσε στην Αντιόχεια και ανήκε στην τάξη των ελαφρών γυναικών. Ήταν πόρνη. Η ζωή της ήταν βουτηγμένη μέσα στον οίστρο των αμαρτωλών ηδονών. Η ακολασία είχε πωρώσει τόσο τη συνείδησή της, ώστε καμιά έννοια μετανοίας να μη μπορεί να εισχωρήσει στην ψυχή της. Επομένως, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν καταδικασμένη από την επίγεια ζωή της στο πυρ της κολάσεως. Όμως όχι! Ο πολυεύσπλαχνος Κύριός μας διαβεβαίωσε ότι "αι τελώναι και αι πόρνοι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού". Δηλαδή, οι τελώνες και οι πόρνες, που στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά κατόπιν ειλικρινά μετάνιωσαν, προλαμβάνουν στη βασιλεία του Θεού εσάς, που μόνο με τα λόγια δείξατε υπακοή στο Θεό, στην πράξη όμως υπήρξατε απειθείς και άπιστοι. Πράγματι η Πελαγία τυχαία σε κάποια σύναξη χριστιανών άκουσε θερμό κήρυγμα περί αγνότητας, του επισκόπου Νόννου. Σα λόγια του ήλεγξαν και συγκλόνισαν την ψυχή της. Με τη χάρη του Θεού, απαρνήθηκε την άσωτη ζωή της, πούλησε τα διάφορα κοσμήματά της και τα χρήματα διαμοίρασε στους φτωχούς. Αφού κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε, μετά οκτώ μέρες πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου με σκληρή άσκηση πέρασε την υπόλοιπη ζωή της. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Εξ ακανθών καθάπερ ρόδον ευώδες, τη Εκκλησία Πελαγία εδείχθης, ταις εναρέτοις πράξεσιν ευφραίνουσα ημάς, όθεν και προσήγαγες, ως οσμήν ευωδίας, τω σε θαυμαστώσαντι, τον σον βίον Οσία. Ον εκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, παθών παντοίων, ψυχής τε και σώματος.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Αγία Πελαγία η Παρθένος Καταγόταν από την Αντιόχεια της ΢υρίας και από ένδοξο γένος (στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανού 282-284). Όταν έμαθε ο άρχοντας της Αντιόχειας ότι η Πελαγία ήταν χριστιανή, έστειλε στρατιώτες για να τη συλλάβουν. Αυτοί περικύκλωσαν το σπίτι της και ετοιμάζονταν να την αρπάξουν. Όταν το έμαθε η Αγία, ζήτησε από τους στρατιώτες να περιμένουν λίγο. Όποτε, σήκωσε τα χέρια της και τα μάτια της στον ουρανό και προσευχήθηκε θερμά προς τον Θεό να μη επιτρέψει να την αρπάξουν οι στρατιώτες, αλλά να φύγει απ' τη ζωή αυτή αγνή και παρθένος. Έπειτα άνοιξε το παράθυρο και έριξε τον εαυτό της στο κενό, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα και έτσι παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον Θεό, προκειμένου βέβαια να την προφυλάξει από τον μολυσμό των αγροίκων στρατιωτών. Περίφημο εγκώμιο για την Αγία αυτή έγραψε ο Άγιος Ιωάννης ο Φρυσόστομος. Η Αγία Σαϊσία Η ομορφιά της ήταν από τις σπάνιες. Πλεονέκτημα, που αποβαίνει ολέθριο, όταν δεν είμαστε σε θέση να το διατηρούμε αγνό με το φόβο του Θεού, τη φωτεινή διάκριση, την αδιάλειπτη προσευχή και την ταπεινοφροσύνη. Δυστυχώς για την Σαϊσία, αυτή που επιβουλεύτηκε την τιμή της ήταν η ίδια η μάνα της. Γυναίκα χυδαία, που ήθελε πολύ πλούτο, και δεν δίστασε να εκμεταλλευτεί την κόρη της για να τον αποκτήσει. Έτσι η Σαϊσία, παρασύρθηκε στο δρόμο της ατιμίας μόλις 17 ετών. Έγινε και η ίδια πλούσια αλλά και πόρνη. Οι τίμιοι άνθρωποι την απεχθάνονταν. Καμιά οικογενειακή πόρτα δεν ήταν ανοικτή γι' αυτήν. Οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές της σάρκας της, ποτέ δεν θα την έφερναν να γνωριστεί με τις μητέρες τους και τις αδελφές τους. Διότι είχε καταντήσει ένα αντικείμενο σαρκικής ικανοποίησης και τίποτα περισσότερο. Σότε η Σαϊσία έπεσε σε θλίψη μεγάλη, αλλά και η Εκκλησία μπορεί να έχασε ένα πρόβατο, όμως δεν έπαψε να το αναζητεί. Όταν λοιπόν ο Παφνούτιος από τη ΢ιδώνα έμαθε την ψυχική της κατάσταση, προσευχήθηκε και αποφάσισε να εργαστεί για την ψυχή της. Και δεν αστόχησε. Σην επισκέφθηκε και με τη χάρη του Θεού πέτυχε το θαύμα! Καυτά δάκρυα μετανοίας κύλησαν στα μάγουλα της Σαϊσίας. Πέταξε όλα της τα πλούτη στη θάλασσα, διότι το τίμημα της ατιμίας δεν άξιζε να χρησιμοποιηθεί στο Ιερό έργο της ελεημοσύνης. Από τότε έζησε φτωχά, αλλά πλούσια σε πίστη, σε μετάνοια, σε σωφροσύνη, σε προσευχή, σε υπακοή, σε ταπείνωση και καλοσύνη. Έγινε δεκτή σε ευσεβή όμιλο γυναικών και πέθανε φροντίζοντας αρρώστους και ανήμπορους ανθρώπους.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο νέος Oσιομάρτυρας Σο χωριό Ζαγορά της επαρχίας Συρνάβου, ήταν η πατρίδα του Ιγνατίου. Οι γονείς του Γεώργιος και Μαρία, παρέλαβαν τον γιο τους Ιωάννη, αυτό ήταν το κατά κόσμον όνομα του, και μετακόμισαν στη Υιλιππούπολη. Ο Άγιος από μικρό παιδί, έδειχνε μεγάλο ζήλο στις αρετές και πήγε σ' ένα αυστηρό γέροντα. ΢το διάστημα όμως αυτό, οι Σούρκοι σκότωσαν τον πατέρα του και με τη βία τούρκεψαν τη μητέρα του και τις δύο αδελφές του. Όταν το έμαθε ο Ιωάννης, πήγε στο Βουκουρέστι και από εκεί στο Άγιον Όρος. ΢το δρόμο όμως συνελήφθη από Οθωμανούς και για να γλιτώσει το θάνατο τους υποσχέθηκε ότι θα γίνει Οθωμανός. Όταν έφτασε στο Άγιον Όρος, κατέληξε στη ΢κήτη του Σιμίου Προδρόμου, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος. Εκεί ο ηγούμενος Νικηφόρος ο Γέροντας τον εμπιστεύθηκε στον Γέροντα Ακάκιο. Αργότερα πήρε την ευχή να μαρτυρήσει και στις 29 ΢επτεμβρίου 1814 έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μπροστά στον κριτή πέταξε το τούρκικο φέσι, που φόρεσε επίτηδες και ομολόγησε τον Φριστό. Άγρια και φρικτά τα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Αλλά ο Ιγνάτιος έμεινε σταθερός στην απόφασή του. Σελικά τον απαγχόνισαν στις 8 Οκτωβρίου 1814 ώρα έκτη. Ο συνοδός του Γρηγόριος αγόρασε το λείψανό του και μαζί μ' αυτό του νεομάρτυρα Ευθυμίου, τα μετέφερε στο Άγιον Όρος. Ο Ιγνάτιος, μαζί με τους συνασκητές του μάρτυρες, Ευθύμιο και Ακάκιο, γιορτάζουν μαζί την 1η Μαΐου.

9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ιακώβου Αποστόλου, Ανδρονίκου και Αθανασίας, Ποπλίας Ομολογήτριας, Πέτρου Οσίου, Μνήμη των Δικαίων Αβραάμ και Λωτ, Δωροθέου Οσίου Ο Άγιος Ιώκωβος του Αλφαίου, ο Απόστολος Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του ευαγγελιστή και γιος του Αλφαίου. Ο Ιάκωβος, αφού αγωνίστηκε για την αλήθεια του Φριστού στην Ιερουσαλήμ, έπειτα πήγε και σε άλλες χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Εκεί, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων και με τη χάρη του Θεού γιάτρευε αρρώστιες και εξεδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα. Γι' αυτό και οι ειδωλολάτρες τον ονόμαζαν θείο σπέρμα. Ο ιδρώτας, οι μόχθοι και οι κίνδυνοι που υπέστη για τη διάδοση του Ευαγγελίου, ήταν πολλοί. Ο θάνατος πολλές φορές τον πλησίασε, Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αλλά στη σκέψη του Ιακώβου κυριαρχούσαν ενθαρρυντικά τα λόγια του Κυρίου, "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι". Εκείνος που θέλει να με ακολουθεί σαν γνήσιος μαθητής μου, λέει ο Κύριος, ας απαρνηθεί το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του, και ας πάρει την απόφαση να υποστεί για μένα όχι μόνο θλίψη και δοκιμασία, αλλά ακόμα και θάνατο σταυρικό. Και τότε ας με ακολουθεί, μιμούμενος το παράδειγμα μου. Έτσι και ο Ιάκωβος, μιμούμενος το Διδάσκαλο του, υπέστη σταυρικό θάνατο. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σην χάριν του Πνεύματος, γλωσσοπυρσεύτω πνοή, ως θείος απόστολος, υποδεχθείς τη ψυχή, Ιάκωβε ένδοξε, έλαμψας εν τω κόσμω, ως αστήρ εωσφόρος, έλυσας των ειδώλων, την πολύθεον νύκτα. Και νυν απαύστως δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών. Οι Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία η συμβία του

Τπήρξαν κατά το έτος 594 και ήταν σύζυγοι ενάρετοι, που κατάγονταν από την Αντιόχεια της ΢υρίας. Ήταν εύποροι και ζούσαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο Ανδρόνικος έκανε το επάγγελμα του αργυραμοιβού στην Αντιόχεια και απόκτησε από τον γάμο αυτό δύο παιδιά, που όμως πέθαναν. Αυτό κατέθλιβε τους δύο γονείς και για να βρουν παρηγοριά κατέφυγαν για προσκύνημα στους Αγίους Σόπους. Από εκεί πήγαν στην Αίγυπτο, όπου με κοινή απόφαση έγιναν μοναχοί και μπήκαν σε μοναστήρι. Ο μεν Ανδρόνικος πήγε στη Μονή του αββά Δανιήλ, η δε γυναίκα του Αθανασία στη γυναικεία Μονή των Σαβεννησιωτών. Εκεί, αφού ασκητικά πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους, απεβίωσαν ειρηνικά. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. ΢ωφροσύνης την χλαίναν την θεούφαντον, κατεποικίλατε χρόαις των ιερών αρετών, ομοφρόνως εν σπουδή άμφω ασκήσαντες, όθεν υμών την σιωπήν, η τρισάγιος ωδή, εδέξατο εν υψίστοις, Ανδρόνικε συν τη θεία, Αθανασία τη Θεόφρονι. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Οσία Ποπλία η Ομολογήτρια Παντρεύτηκε και αναδείχτηκε πρότυπο χριστιανής γυναίκας, που ξέρει με την υπακοή και την αγάπη να διατηρεί την αρμονία του οικογενειακού σπιτιού. Η Οσία Ποπλία γεννήθηκε και έζησε στην Αντιόχεια, επί αυτοκρατόρων μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι και Ιουλιανού του παραβάτη (361 μ.Φ.). Ο τρόπος με τον όποιο φρόντισε και μπόρεσε να αναθρέψει το μοναχογιό της Ιωάννη, μαρτυρείται από τη διαγωγή, με την οποία έλαμψε αυτός και αναδείχτηκε έξοχος μεταξύ έξοχων. Ήταν τόσο σεμνός και υπερβολικά ταπεινόφρων, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Αντιοχείας τον πίεσαν να την αναλάβει αυτός. Αλλά ο Ιωάννης έμεινε άκαμπτος και έμεινε απλός Ιερέας. Μετά λοιπόν τη δική του χειροτονία και το θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του Ποπλία παρέλαβε στο σπίτι της ευσεβείς ορφανές παρθένες. Υρόντιζε να τις κυβερνά με στοργή και τις μετέδιδε τη θερμή πίστη της, τις μάθαινε να είναι αγνές και όταν χρειαστεί να γίνουν ηρωίδες του σταυρού και μάρτυρες του Ευαγγελίου. Όταν κάποτε ήλθε ο Ιουλιανός στην Αντιόχεια να ενθαρρύνει τους ειδωλολάτρες, πέρασε έξω από το σπίτι της Ποπλίας. Σότε αυτή, μαζί με τις άλλες παρθένες, έψαλλαν δυνατά "Σα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον..". Εκνευρισμένος ο Ιουλιανός, έστειλε και της έκαναν παρατήρηση να μη το ξανακάνει. Αλλά όταν ξαναπέρασε από το σπίτι της, αυτή έψαλλε δυνατά "Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού". Σότε έδωσε διαταγή και τη μαστίγωσαν σκληρά, αλλά επειδή ήταν γριά δεν τη σκότωσε. Έτσι η Ποπλία συνέχισε το αγαθοποιό έργο της, μέχρι που η δίκαια ψυχή της παραδόθηκε στο στεφανοδότη Φριστό. Ο Όσιος Πέτρος "ο από στρατιωτών" Τπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829) και καταγόταν από την επαρχία των Γαλατών της Μικρός Ασίας. Ήταν γιος του Θεοφίλου και της Ευδοκίας και το πρώτο του όνομα ήταν Λέων. Επειδή ήταν ωραίος και δυνατός στο σώμα αλλά και στη φρόνηση, ο βασιλιάς τον έκανε κόμη. Αφού για πολλά χρόνια πολέμησε και κατάφερε πολλά ανδραγαθήματα, κατόπιν τα καταφρόνησε όλα και έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Δαφνώνα, με το όνομα Πέτρος. Έπειτα πήγε στον Όλυμπο και από εκεί στα Ιεροσόλυμα. Αλλά και εκεί δεν έμεινε μόνιμα, αφού έφυγε στη Λαοδικεία και την Αττάλεια. Αφού με ανδρεία υπέφερε τους κόπους της οδοιπορίας και της άσκησης, και τον άγριο θυμό των Ισμαηλιτών, που συναντούσε στο δρόμο, τελευταία επανήλθε στον Όλυμπο. Επειδή δε το ύψος της αρετής του έγινε φανερό στους βασιλείς, γι' αυτό και ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδών, το έτος 867, τον έπεισε να Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

κατοικήσει στο μοναστήρι του Αγίου Υωκά. Εκεί λοιπόν, αφού πολλούς πνευματικούς αγώνες έκανε, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο. Μνήμη των Δικαίων Αβραάμ και Λωτ του ανεψιού του

Ο Αβραάμ είναι ο γνωστός πατριάρχης της Παλαιάς Διαθήκης, ο γιος του Θάρα. Γεννήθηκε στην Ουρ της Φαλδείας από τη φυλή του ΢ημ. Ο δε Λωτ, ήταν γιος του Αρράν και ανεψιός του Αβραάμ πολύ αγαπημένος. Πήγε με τον θείο του στη Φαράν και ζούσε μαζί του. Αλλά λόγω των συχνών διενέξεων των υπηρετών, αποχωρίστηκε του θείου του και κατοίκησε στην πεδιάδα των ΢οδόμων, όπου έμεινε μέχρι την καταστροφή της. Ο Όσιος Δωρόθεος Πρόκειται για τον επίσκοπο Σύρου. Η κυρίως μνήμη του τιμάται την 5η Ιουνίου.

10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ευλαμπίου και Ευλαμπίας, των Αγίων 200 Μαρτύρων, Βασιανού Οσίου, Θεοφίλου Ομολογητή, Αμβροσίου της Όπτινα, των Αγίων 26 Οσιομαρτύρων Ι.Μ. Ζωγράφου, Διονυσίου ΢κυλόσοφου, Ανδρέας της Σότμα Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία τα αδέλφια (εορτή Ευλάμπιος Ευλαμπία)

Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (296 μ.Φ.). Ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν σκληρός και ανελέητος. Γι' αυτό, ο Ευλάμπιος και η αδελφή του Ευλαμπία κρύβονταν μαζί με άλλους χριστιανούς στο βουνό. Εκεί, ζούσαν καλλιεργώντας την προσευχή και τη μελέτη των Ιερών Γραφών. Κάποια μέρα, ο Ευλάμπιος πήγε στη Νικομήδεια να προμηθευθεί τροφές. Αλλά οι ειδωλολάτρες τον αναγνώρισαν και αμέσως τον συνέλαβαν. Βέβαια, στην ερώτηση του βασιλιά αν πιστεύει στο Φριστό, ομολόγησε φανερά ότι είναι χριστιανός, οπότε τον έβαλαν μέσα σε ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει με τη βία. Ο Ευλάμπιος, όμως, δια της προσευχής συνέτριψε το είδωλο του θεού Άρη. Και ενώ άρχισαν να τον μαστιγώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, όρμησε η αδελφή του Ευλαμπία, και αφού τον αγκάλιασε, παρακάλεσε το Θεό να την αξιώσει να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της. Σότε έβαλαν και τους δύο σε ένα καζάνι με βραστό νερό. Αλλά δια θαύματος αυτοί δροσίζονταν, και έτσι βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Αυτό έκανε να πιστέψουν στο Φριστό 200 ειδωλολάτρες, οι όποιοι μαζί με τον Ευλάμπιο και την Ευλαμπία αποκεφαλίστηκαν υπέρ της αλήθειας του Κυρίου. Και όπως λέει ο λόγος του Θεού, "Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένη το αγαθόν". Δηλαδή, δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί στον καθένα που εργάζεται το αγαθό και πεθαίνει γι' αυτό. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σον τάφον σου ΢ωτήρ. Σης φύσεως θεσμώ, συνημμένοι ενθέως, ομόψυχοι στερρώς, ως ομαίμονες θείοι, αυτάδελφοι Μάρτυρες, εν αθλήσει ωράθητε, ω Ευλάμπιε, συν τη σεμνή Ευλαμπία, όθεν στέφανον, νικητικόν δεδεγμένοι, ημάς διασώζετε. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Σους γενναίους Μάρτυρας, και αδελφούς κατά σάρκα, τον σοφόν Ευλάμπιον, και Ευλαμπίαν τιμώμεν, ούτοι γάρ των τυραννούντων μηχανουργίας, ήσχυναν τη δυναστεία του σταυρωθέντος. ανεδείχθησαν διόπερ, Μαρτύρων δόξα, ομού και καύχημα. Οι Άγιοι 200 Μάρτυρες Όταν κατά τον διωγμό του Μαξιμιανού (286-305) οι χριστιανοί της Νικομήδειας κατέφυγαν στα όρη για ν' αποφύγουν τον θάνατο, μετά τη σύλληψη του Ευλαμπίου (λεπτομέρειες στο βιογραφικό σημείωμα των Αγίων Ευλαμπίου και Ευλαμπίας) συνελήφθησαν και αυτοί. Με αποτέλεσμα να κατασφαγούν όλοι μαζί με τον Άγιο Ευλάμπιο. Ο Άγιος Βασιανός Ο Άγιος Βασιανός καταγόταν από τη ΢υρία και Έζησε στα χρόνια που βασιλέας ήταν ο Μαρκιανός. Από τα παιδικά του χρόνια διακρινόταν για τις χριστιανικές του αρχές. Αναδείχθε άξιος εξηγητής των Φριστιανικών αληθειών και του Ευαγγελίου. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου και συνέχισε τήν διδασκαλία του με μεγάλη απήχηση. Σον ακολουθούσαν όχι μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες, μία από τις πολλές μαθήτριες του ήταν και η Αγία Ματρώνα. Ο Βασιανός απεβίωσε σε μεγάλη ηλικία και μέχρι τις τελευταίες του στιγμές κήρυττε το λόγο του Κυρίου. Ο Άγιος Θεόφιλος Ο Άγιος Θεόφιλος ο ομολογητής καταγόταν από ένα χωριό κοντά στην Σιβεριούπολη. Ανατράφηκε με τις σωστές αρχές της πίστεως. ΢ε νεαρή ηλικία επισκέφτηκε τον μοναχό ΢τέφανο, ο οποίος του διεύρυνε τους πνευματικούς και γνωστικούς του ορίζοντες. Με την βοήθεια των γονέων του, πού ήταν ευσεβείς άνθρωποι, έκτισε ένα μοναστήρι στο όρος ΢ελεντίου, όπου και μόναζε. Σον καιρό πού βασίλευε ο Λέων ο Ισαυρός, ο οποίος πολέμησε την ορθοδοξία, ο Θεόφιλος έκρινε ότι έπρεπε να βρεθεί στο κέντρο της μάχης. Έτσι αφήνοντας την σκήτη του άρχισε να κηρύττει υπέρ της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό το έργο του φυλακίσθηκε στη Νίκαια και εκβιάστηκε με ραβδισμούς και αλλά βασανιστήρια για να αρνηθεί την πίστη του. Ο Άγιος διατηρώντας άσβεστη τη φλόγα της πίστης υποβλήθηκε στο μαρτύριο του ραβδισμού. Υέροντας τα τίμια στίγματα του μαρτυρίου επέστρεψε στη μονή του, όπου και τον δέχθηκαν με τιμές. Ο Άγιος όμως απεσύρθηκε στην σκήτη του όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Ο Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα (Ρώσος)

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1812 στο χωριό Μεγάλο Λιπόβιτς της περιφέρειας του Σαμπώφ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ και η μητέρα του Μάρθα Νικολάγεβνα. Είχαν συνολικά οκτώ παιδιά και ο Όσιος Αμβρόσιος ήταν έκτος στη σειρά. Σο βαπτιστικό όνομα του Οσίου ήταν Αλέξανδρος και η ευσεβής οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, αν και ο ίδιος, από μικρός, ήταν πολύ ζωηρός αλλά και πολύ ευφυής. ΢πούδασε Ιερατικό σεμινάριο και στην αρχή έγινε δάσκαλος. Κατόπιν έγινε μοναχός στην Όπτινα και στις 2 Υεβρουαρίου του 1843 Διάκονος. ΢τα τέλη του 1845 (9 Δεκεμβρίου ) και σε ηλικία 33 χρονών, έγινε Ιερέας. ΢ε λίγο όμως η υγεία του χειροτέρεψε, αλλά η ζωή του υπήρξε οσιακή και άκρως ευεργετική στους συνανθρώπους του. Είχε προορατικό χάρισμα και ίδρυσε γυναικείο κοινόβιο το 1872. Οι δοκιμασίες που υπέστη ήταν πολλές, αλλά αυτός στάθηκε βράχος υπομονής και έμπρακτος διδάσκαλος των θεϊκών αρετών. Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου του 1891 και αγιοποιήθηκε το 1990.

Οι Άγιοι 26 Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες του Αγίου Όρους

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η μνήμη τους εορτάζεται την 22α ΢επτεμβρίου Ο Άγιος Διονύσιος ο ΢κυλόσοφος Ήταν Μητροπολίτης Λάρισας. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου. Ο Άγιος Ανδρέας της Σότμα (Ρώσος Δια Φριστόν σαλός) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Υιλίππου Αποστόλου, Ζηναΐδος και Υιλονίλλης, Υιλοθέου Κόκκινου, Θεοφάνους Γραπτού, των Αγίων Νεκταρίου, Αρσακίου και ΢ισινίου, Μνήμη Εβδόμης Οικουμενικής ΢υνόδου, Θεοφάνους και Ιωνά Ο Άγιος Υίλιππος ο Απόστολος ένας από τους επτά Διακόνους

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και ήταν διάκονος μεταξύ των επτά διακόνων της πρώτης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ. στ'). Επίσης, ήταν έγγαμος και είχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες με προφητικό χάρισμα. (Πράξ. κα' 8-9). Ο Υίλιππος, όμως, δε στάθηκε μόνο στην Ιερουσαλήμ. Πήγε στη ΢αμάρεια και κήρυξε το Ευαγγέλιο, σαν γνήσιος και αυτός "Απόστολος Ιησού Φριστού κατά πίστιν εκλεκτών θεού και επί γνώσιν αληθείας της κατ' ευσέβειαν. Δηλαδή απόστολος του Ιησού Φριστού για να διδάξει μεταξύ εκείνων που εξέλεξε ο Θεός, την πίστη και την επίγνωση της αλήθειας, που οδηγεί στην ευσέβεια. Εκεί στη ΢αμάρεια, δια του κηρύγματός του βάπτισε χριστιανό και το ΢ίμωνα το μάγο. Έπειτα, ο Υίλιππος συνάντησε στο δρόμο του τον Ευνούχο της βασίλισσας Κανδάκης, και αφού τον κατήχησε, βάπτισε και αυτόν Φριστιανό. Κατόπιν, πήγε στις Σράλλεις της Μικρός Ασίας, όπου με τη διδασκαλία του έπεισε όλους σχεδόν τους κατοίκους της πόλης να πιστέψουν στο Φριστό. Ο Υίλιππος στην πόλη αυτή, αφού έκτισε και χριστιανικό ναό, παρέδωσε στο θεό την ψυχή του. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. θείας πίστεως. θείας χάριτος, πλήρης υπάρχων, διηκόνησας, τη Εκκλησία, ως Διάκονος Tου Λόγου Απόστολε, θεοσημείαις δε θείαις χρησάμενος, της Ζαμαρείας τα πλήθη κατηύγασας. Μάκαρ Υίλιππε, Φριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Μιμητής γενόμενος, του Διδασκάλου, δι' αυτόν Απόστολε, ταις των Αγίων των αυτού, χρείαις πιστώς διηκόνησας, όθεν σε πάντες, πιστοί μακαρίζομεν. Οι Αγίες Ζηναΐδα και Υιλονίλλα

Οι Άγιες Ζηναΐδα και Υιλονίλλα ήταν αδελφές. Καταγόντουσαν από την Σαρσό τής Κιλικίας και ήταν συγγενείς τού αποστόλου Παύλου. Αφού Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

άφησαν τήν πατρίδα τους και εγκατέλειψαν όλα τους τα υπάρχοντα, περιόδευαν και ασκούσαν την ιατρική επιτελώντας ταυτόχρονα έργο αποστολικό, κηρύττοντας την πίστη τού Φριστού. Κάποτε έφτασαν στην πόλη Δημητριάδα, όπου και διέμειναν σε ένα σπήλαιο. Κατά τη διαμονή τους στο σπήλαιο αυτό η Ζηναΐδα θεράπευε από κάθε ασθένεια όσους προσέτρεχαν σε αυτήν για βοήθεια. Η Υιλονίλλα έκανε μακροχρόνιες νηστείες και πραγματοποίησε πολλές θαυματουργές θεραπείες και αλλά θαύματα. Και οι δύο Αγίες εκοιμήθηκαν εν ειρήνη στο σπήλαιο.

Ο Άγιος Υιλόθεος ο Κόκκινος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Περίφημος λόγιος κληρικός και υπέρμαχος της ησυχαστικής διδασκαλίας του Γρηγορίου Παλαμά. Καταγόταν από αξιόλογη οικογένεια της Θεσσαλονίκης, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και χρημάτισε ηγούμενος της Μονής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος κατά την περίοδο των ησυχαστικών ερίδων. Τπέγραψε τον Αγιορείτικο Σόμο για την υπεράσπιση της ησυχαστικής άσκησης (1339) και έγραψε δύο σημαντικούς θεολογικούς λόγους εναντίον του Γρηγορίου Ακίνδυνου. Σο 1347 εξελέγη μητροπολίτης Ηράκλειας της Θράκης και έλαβε μέρος στην μεγάλη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως (1351), η οποία διακήρυξε την ορθόδοξη διδασκαλία του Γρηγορίου Παλαμά με τον περίφημο "Σόμο". Μετά την απομάκρυνση από τον θρόνο του πατριάρχη Καλλίστου Α' εξελέγη πατριάρχης (1353), αλλά μετά την αποκατάσταση του Καλλίστου, απομακρύνθηκε από τον θρόνο (1354), στον όποιο επανήλθε το 1364. Κατά την δεύτερη πατριαρχία του υποστήριξε την θεολογία των ησυχαστών και αποδοκίμασε την προσπάθεια των αδελφών Δημητρίου και Προχόρου Κυδώνη να εισαγάγουν στο Βυζάντιο την σχολαστική θεολογία του Θωμά Ακινάτη. ΢την σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως (1368) αφορίστηκε ο Πρόχορος Κυδώνης και ανανεώθηκε το κύρος του Σόμου της συνόδου του 1351. Άσκησε με μεγάλη σύνεση τα πατριαρχικά του καθήκοντα και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την οργάνωση των Εκκλησιών Ρωσίας, ΢ερβίας, Βλαχίας, Βουλγαρίας κ.ά., στις οποίες διαδόθηκε η ησυχαστική θεολογία και πνευματικότητα. ΢τις σχέσεις του με τον παπικό θρόνο υποστήριξε την ανάγκη σύγκλησης Οικουμενικής συνόδου για την αντιμετώπιση των διαφορών. Έγραψε θεολογικές πραγματείες και λόγους για την υποστήριξη του Ησυχασμού, όπως επίσης Βίους και ακολουθίες αγίων.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Γραπτός, ο Ομολογητής επίσκοπος Νίκαιας

Ήταν αδελφός του Θεοδώρου του Γραπτού και διακρινόταν για τη μάθηση των αγίων γραφών και της Ιερής θεολογίας, αλλά και για την ακριβή γνώση των αρχαίων Ελληνικών συγγραφών. Ο Θεοφάνης το 838, έθαψε με μεγάλη λύπη τον αδελφό του Θεόδωρο, όταν αυτός πέθανε στην εξορία. Κατόπιν ο Θεοφάνης εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Όταν πέθανε ο εικονομάχος βασιλιάς Θεόφιλος, ανέλαβε τη διαχείριση της βασιλικής αρχής. Ο δε Πατριάρχης Μεθόδιος, έκανε τον Θεφάνη Μητροπολίτη Νικαίας. Επιτέλεσε τα ποιμαντικά του καθήκοντα με μεγάλη ακρίβεια και πέθανε ήσυχος με τη συνείδηση του, ότι εκπλήρωσε άρτια τα καθήκοντά του προς τον Φριστό και την Εκκλησία και σαν απλός Ιερομόναχος και σαν επισκοπικός κυβερνήτης. Ο Θεοφάνης ο Γραπτός είναι από τους μεγαλύτερους Έλληνες θρησκευτικούς ποιητές και υμνογράφους του 8ου αιώνα, αφού συνέγραψε πολλούς κανόνες. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Μυηθείς των Αγγέλων Πάτερ το σύντονον, θεοφανείας αρρήτου εδείχθης σάλπιγξ χρυσή, περιούσιον λαόν τρέφων τοις λόνοις σου, των γαρ πανσόφων σου ωδών, η πανεύσημος μολπή, ευφραίνει την Εκκλησίαν, δι' ην λαμπρώς ηγωνίσω, θεομακάριστε Θεόφανες. Οι Άγιοι Νεκτάριος, Αρσάκιος και ΢ισίνιος Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης Ο Νεκτάριος καταγόταν από την Σαρσό της Κιλικίας. Ιερός και όσιος στη ζωή, συγκλητικός στο αξίωμα. Κατά την 2η Οικουμενική ΢ύνοδο, μετά την παραίτηση του Γρηγορίου του Θεολόγου και την καθαίρεση του αιρετικού Πατριάρχη Μαξίμου, με κοινή ψήφο λαού και κλήρου και γνώμη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, αν και λαϊκός (και μάλιστα αβάπτιστος), εκλέχτηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης (381-397 αφού βέβαια πρώτα βαπτίστηκε). Με μεγάλη θεοσέβεια αφού ποίμανε την εκκλησία, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Αρσάκιος καταγόταν και αυτός από την Σαρσό της Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κιλικίας και ήταν αδελφός του Πατριάρχη Νεκταρίου. Ο Αρσάκιος ήταν πρεσβύτερος της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και κλήθηκε στον πατριαρχικό θρόνο (404-405) σαν διάδοχος του Ιωάννου του Φρυσοστόμου και ενώ είχε περάσει το 80ό έτος της ηλικίας του. Ήσυχα και κατά Φριστόν αφού έζησε μετά από μικρή πατριαρχία, απεβίωσε ειρηνικά. Ο ΢ισίνιος ανέλαβε τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης στις αρχές του 426, διαδεχθείς τον Πατριάρχη Αττικό. Προ της εκλογής του, έκανε τα καθήκοντα του πρεσβυτέρου στην Έλαια. Ο ΢ισίνιος ήταν φημισμένος για τις αρετές του και για τις άοκνες προσπάθειες του για την περιποίηση των φτωχών. Η χειροτονία του και η εγκαθίδρυσή του έγινε από ΢ύνοδο, που συγκάλεσε ο Θεοδόσιος ο Β’ . Ο ΢ισίνιος ο Α’ και σαν πατριάρχης εξακολουθούσε την φιλανθρωπική του δράση και αναδείχτηκε φιλόστοργος πατέρας των φτωχών τάξεων. Πατριάρχευσε ένα χρόνο και δέκα μήνες. Απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 87 χρονών. Μνήμη της Εβδόμης Οικουμενικής ΢υνόδου Αυτή έγινε στη Νίκαια το 787, επί βασιλέως Κωνσταντίνου και Ειρήνης της μητέρας του και επί Αδριανού Πάπα Ρώμης, Σαρασίου Κωνσταντινουπόλεως, Πολιτιανού Αλεξανδρείας, Θεοδωρήτου Αντιοχείας και Ηλία Ιεροσολύμων. ΢υνολικά οι Πατέρες που έλαβαν μέρος στη ΢ύνοδο αυτή ήταν 365 και αναθεμάτισαν την αίρεση των εικονομάχων. Διατύπωσαν, ότι η τιμή και η προσκύνηση της Εικόνας διαβαίνει στο πρωτότυπο (δηλαδή στον εικονιζόμενο Άγιο) και όχι στα καθ' αυτό ξύλο και χρώμα της εικόνας. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ’. Τπερδεδοξασμένος ει Φριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γης, τους Πατέρας ημών θεμελιώσας, και δι' αυτών, προς την αληθινήν πίστιν πάντας ημάς οδηγήσας, Πολυεύσπλαχνε δόξα σοι. Οι Άγιοι Θεοφάνης επίσκοπος ΢ολέας και Ιωνάς ο εν Περγάμω της Κύπρου Για τον Άγιο Θεοφάνη δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του. Για τον Άγιο Ιωνά, διαβάζουμε τα εξής : Δυο ειδών μάχες γνώρισε και γνωρίζει και σήμερα η στρατευόμενη Εκκλησία του Φριστού. Ση μάχη του αίματος και τη μάχη των δακρύων. Η μάχη του αίματος άρχισε απ' την πρώτη στιγμή, που ο σπόρος του ευαγγελικού κηρύγματος έπεσε στη γη.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πρώτο θύμα ο πρωτομάρτυρας του χριστιανισμού και πρωτοδιάκονος ΢τέφανος. Ο αγώνας συνεχίστηκε σε λίγο στα αμφιθέατρα της Ρώμης. Και συνεχίζεται και στις ημέρες μας αιματηρός, όπως και τότε, στις χώρες οπού ο υλισμός κι η μισαλλοδοξία έχουν στημένο το κράτος και τη δύναμη τους. Η μάχη των δακρύων άρχισε λίγο αργότερα, τότε που ο πρώτος αγωνιστής της ερήμου, ο Μέγας Αντώνιος εγκατέλειψε το χωριό του και τον κόσμο και τράβηξε στα ερημικά μέρη της Αιγύπτου. Εκεί δημιούργησε το πνευματικό εκείνο κίνημα πού χιλιάδες οπαδοί από την Αίγυπτο, όσο κι από την Παλαιστίνη έσπευσαν να το αγκαλιάσουν και να το κάμουν τρόπο ζωής. Σο πνευματικό αυτό κίνημα συνεχίζεται και στην εποχή μας σε διάφορα μέρη του δακρύβρεκτου πλανήτη μας. ΢υνεχίζεται εκεί όπου ψυχές ευγενικές σε μέρη ερημικά ή και σε πόλεις και χωριά αγωνίζονται της αρετής τον ευγενικό αγώνα, για να επιτύχουν τη χριστιανική τελειότητα. Ένας από αυτούς τους αγωνιστές του πνεύματος υπήρξε κι ο άγιος Ιωνάς, ο όσιος και ασκητής και μέγας ερημίτης και θαυματουργός. Απ' την παιδική του ηλικία θα πρέπει να γνώρισε τον Φριστό και τον αγάπησε. Μέσα στην αγνή και άδολη καρδιά του αποθησαύριζε με λαχτάρα κι αφοσίωση τα λόγια του Θεού, που άκουε στην εκκλησία. Μ' αυτά μεγάλωνε. Και μ' αυτά μέρα με τη μέρα μεγάλωνε και στην καρδιά του βαθύς ο πόθος να ζήσει μια ζωή πού θα είχε σαν οδοδείκτη και σκοπό τα λόγια του Φριστού. Γι' αυτό, όταν κάποτε έμαθε πως οι άνθρωποι του Πάπα της Ρώμης γύριζαν τις χώρες της Ευρώπης και καλούσαν τους πιστούς σε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Αγίων Σόπων από τους μουσουλμάνους, πρώτος κι αυτός μαζί με τριακόσιους άλλους Έλληνες ορθοδόξους, που εργαζόντουσαν στη Γερμανία, έσπευσε να στρατολογηθεί για να συμμετάσχει στον ιερό αγώνα. Η στρατιά αυτή, που την ξέρουμε, σαν δεύτερη ΢ταυροφορία 1147-1149, διαλύθηκε προτού να φθάσει στον προορισμό της. Έτσι οι τριακόσιοι αυτοί Έλληνες, που είναι γνωστοί σαν Αλαμάνοι, συνέχισαν τον δρόμο τους με σκοπό να πραγματώσουν ένα ιερό πόθο που είχαν. Να προσκυνήσουν στην Ιερουσαλήμ, που την κρατούσαν ακόμη χριστιανοί Ευρωπαίοι. Και το έκαμαν. Μετά την πραγμάτωση του πόθου τους αποφάσισαν να μη επιστρέψουν στις εργασίες τους, άλλα να παραμείνουν και να ζήσουν τη μοναχική κι ασκητική ζωή εκεί στην έρημο του Ιορδάνου. Επειδή όμως εκεί κατεδιώκοντο από τους ΢αρακηνούς και τους Λατίνους, μια μέρα μαζεύτηκαν όλοι τους και με αρχηγό τον Αυξέντιο, που αργότερα ασκήτεψε στην Καρπασία ήλθαν όλοι στην Κύπρο γύρω στο 1150 ή και αργότερα. Σο καράβι που τους έφερνε έφτασε στην Πάφο, όπου και Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τσακίστηκε επάνω στους βράχους του λιμανιού. Οι χριστιανοί στρατιώτες, αφού με πολλές ταλαιπωρίες βγήκαν στη στεριά, αποφάσισαν να διασκορπισθούν και να ζήσουν την ασκητική ζωή στην Κύπρο. Και το έπραξαν. Κι ο μεν φίλος του αγίου, ο όσιος Κενδέας, στην αρχή τακτοποιήθηκε σε μια καλύβα που είχε στήσει σ' ένα βράχο εκεί κοντά στην ακρογιαλιά της Πάφου. Ο όσιος Ιωνάς, αφού αποχαιρέτησε τον φίλο και συνασκητή του Κενδέα, προχώρησε, κι αφού πέρασε από διάφορα μέρη, ήλθε κι εγκαταστάθηκε σ' ένα σπήλαιο της περιοχής Μάντρες της Σραχιάδος. της επαρχίας Αμμοχώστου, «εις χωρίον λεγόμενον Πέργαμον». Μέσα στο σπήλαιο αυτό έστησε ο άγιος το ασκητήριό του κι άρχισε τον αγώνα του. Αγώνα σκληρό ενάντια στη σάρκα του. Γνωρίζει ο ασκητής ότι «η σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος». Γι' αυτό κι η προσοχή του στρέφεται απ' την πρώτη στιγμή στο να δαμάσει κι υποτάξει τον εχθρό αυτό. Και το κατορθώνει με τη δύναμη και τη χάρη του Ιησού Φριστού. Θεληματικά υποβάλλει τον εαυτό του σε διάφορες κακοπάθειες. Κακοπάθειες που συνεπάγεται ο διαρκής αγώνας κι η συνεχής προσπάθεια και πάλη να περιφρουρήσει την ηθική του αξία και ακεραιότητα. Με την τακτική προσευχή, την εγκράτεια και την αυστηρή άσκηση, τη νηστεία και την προσεκτική μελέτη του λόγου του Θεού κατόρθωσε να υποδουλώσει τη «σάρκα τω πνεύματι». Αλλά «ο πειράζων» δεν τον αφήνει ήσυχο. Κάποτε μάλιστα που ο άγιος έστελλε τον υποταχτικό του να του φέρνει νερό, — δεν είχε εκεί κοντά — ο διάβολος να τι επενόησε για να στερήσει το νερό από τον άγιο. Σι έκαμε; Για κάμποσες μέρες, όταν έβλεπε τον υποταχτικό με το σταμνί να φέρνει το νερό, έπαιρνε τη μορφή του αγίου και στεκόταν αρκετά μέτρα έξω από το σπήλαιο, έπαιρνε το σταμνί, έχυνε το νερό κι έδιωχνε τον υποταχτικό. Με τον τρόπο αυτό πέρασαν αρκετές μέρες. Σο δράμα της δίψας βασάνιζε τον άγιο. Κάποια μέρα, ύστερα από καιρό, που έτυχε να 'ρθει ο υποτακτικός να πάρει το σταμνί και τον είδε ο άγιος, του έκαμε τρομερά παράπονα:

- Παιδί μου, του είπε, τι έπαθες και για τόσες μέρες μ' άφησες χωρίς λίγο νερό; Σα χείλη μου κάηκαν απ' τη δίψα κι οι δυνάμεις μου κοντεύουν να χαθούν.

- Γέροντα μου, απήντησε ο υποτακτικός. Κάθε εβδομάδα εδώ κι ένα μήνα, όταν σου φέρνω το νερό, βγαίνεις από τη σπηλιά, παίρνεις το σταμνί και με διώχνεις.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ύστερα από την εξήγηση κατάλαβε ο άγιος το τέχνασμα του πονηρού και του είπε: — Παιδί μου, στο εξής, αν με δεις και χίλιες φορές στον δρόμο σου, ουδέποτε να μου δώσεις αυτό που μου φέρνεις, παρά μονάχα, όταν μπεις στην κατοικία μου. Εννοείται πως ο άγιος, μετά την ταλαιπωρία του αυτή προσευχήθηκε θερμά στον Θεό και με το ραβδί του, σαν άλλος Μωϋσής, κτύπησε τον βράχο εκεί στη σπηλιά του και το θαύμα έγινε. Μια πηγή από κρυστάλλινο νερό άνοιξε στη στιγμή, για να ικανοποιεί τις ανάγκες του αγίου και όσων τον επεσκέπτοντο, για να πάρουν τις ευλογίες του. Η βρύση αυτή υπήρχε μέχρι το 1912 κι ήταν γνωστή σαν το «άγιασμα του οσίου». Δυστυχώς ο φανατισμός των μουσουλμάνων που κατοικούσαν το Πέργαμον ξέσπασε κάποια μέρα και πάνω στην πηγή και το σπήλαιο «σπηλιάϊν» του αγίου. Με μηχανές γκρέμισαν το σπήλαιο και κατέστρεψαν την πηγή. Για να καλύψουν το έγκλημα τους φύτεψαν πάνω απ' την τοποθεσία εκείνη κάμποσα κλήματα. Σο ίδιο έκαμαν και με τον ναό του οσίου. Οι χριστιανοί καταδιωγμένοι έφυγαν από το μέρος εκείνο και μαζί τους μετέφεραν και την εικόνα του αγίου, που φυλάσσεται στην Ξυλοτύμπου. Η εικόνα είναι παλαιά και κατεστραμμένη σχεδόν κατά το ήμισυ. Δεν έχει χρονολογία και φέρει επάνω τούτη την επιγραφή: «Όστις προσφέρει δώρον εις την εμήν ανάμνησιν, καμέ προς Θεόν ευρήσει προστάτην». Κι είναι προστάτης ο άγιος γιατί με την όλη ζωή του ευηρέστησε στον Κύριο. Νίκησε τη σάρκα του και τον παλαιό άνθρωπο που έχουμε όλοι μέσα μας. Νίκησε τον διάβολο με τη δύναμη του ΢ταυρού. Νίκησε και τον κόσμο της αμαρτίας και μένει παράδειγμα σε μας. Παράδειγμα ζωντανό. Παράδειγμα ζηλευτό. Παράδειγμα ελκυστικό. Παράδειγμα που θα διαλαλεί στους αιώνες τί μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος σαν δώσει πραγματικά την καρδιά του στον Θεό. ΢άν αφήσει να περιλούσει την ψυχή του η πίστη η καυτή, η πίστη η θαυματουργική. Με τη δύναμη της πίστεως του ο ευσεβής και πιστός αυτός στρατιώ της του Φριστού βγήκε νικητής ενάντια σε όλους τους πειρασμούς και τις παγίδες του εχθρού και έγινε και μένει στοιχείο ωφέλιμο και ευεργε τικό σε όλους. Πλείστα θαύματα έκαμε, όταν ζούσε. Ένα απ' αυτά είναι και τούτο: Κάποτε τον επεσκέφθη στο κατάλυμα του ένας πατέρας κρατώντας στα χέρια τα νεκρό παιδί του κι αφού γονάτισε μπροστά του, άρχισε να του λέει με σπαραγμό ψυχής: Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

— Γέροντα μου, σπλαχνίσου με. Ένα το έχω και μου το πήρε ο χάρος. Ξέρω πως σαν παρακαλέσεις συ τον Θεό, ο Θεός θα σε ακούσει και θα μου ξαναδώσει πίσω ζωντανό το παιδί μου. Γέροντα μου, λυπήσου με. ΢την παράκληση του πονεμένου πατέρα ο άγιος σηκώθηκε. Έτρεξε κοντά του κι αφού γονάτισε μπροστά στο νεκρό παιδί, άρχισε να προσεύχεται με κατάνυξη. ΢το τέλος παίρνοντας το νεκρό παιδί από το χέρι του είπε: — ΢το όνομα του Ιησού Φριστού του Λυτρωτή και Θεού μας σου λέω: «΢ήκω παιδί μου». ΢τη στιγμή το νεκρό παιδί, σαν να ξυπνούσε από βαθύ ύπνο, άνοιξε τα μάτια. Ο ασκητής το σήκωσε και το παράδωσε στον ευτυχισμένο τώρα πατέρα. Όλοι τότε δόξασαν τον Θεό, που είχε δώσει τέτοια εξουσία στον όσιό του. Εκεί στη σπηλιά έζησε ο άγιος όλες τις μέρες της ζωής του. Από αυτή βγήκε μόνο μερικές φορές για να επισκεφθεί τον φίλο του όσιο Κενδέα, ο οποίος ύστερα από καιρό εγκατέλειψε την Πάφο κι ήρθε κι εγκαταστάθηκε σε μια άλλη σπηλιά, που βρισκόταν κοντά στο Αυγόρου εκεί κοντά που βρίσκεται σήμερα κι ο ναός του. Από καιρό σε καιρό οι άγιοι έβγαιναν από τη σπηλιά τους και επεσκέπτοντο, ο ένας τον άλλο για αλληλοενίσχυση. Εκεί στη σπηλιά οι πιστοί τον βρήκαν μια μέρα νεκρό. Σο σκήνωμα του ανέδιδε μια ευωδιά. Με δάκρυα πήραν το λείψανο και το έθαψαν εκεί που έζησε τη ζωή της ασκήσεως του. Σο ευεργετικό έργο του συνέχισε ο όσιος και μετά τον θάνατο του σε όσους με πίστη κατέφευγαν στη χάρη του. Με πίστη ας καταφεύγουμε κι εμείς νοερά σ' αυτόν κι ας εκζητούμε τη μεσολάβηση του στα πολυποίκιλα προβλήματα μας. Προ παντός σήμερα που εξ αίτιας των αμαρτιών μας το ήμισυ σχεδόν του νησιού μας στενάζει κάτω από την αρβύλα του πια βάρβαρου καταχτητή. ΢ήμερα, ας γονατίζουμε κάθε βράδυ και με πόνο ψυχής ας λέμε: Όσιε Ιωνά, συ που με τους πνευματικούς αγώνες σου απολαμβάνεις σήμερα κοντά στον Κύριο την αγάπη του, άκουσε την παράκληση μας και σπλαχνίσου μας. Πολύ φταίξαμε στον Κύριο μας. Οι αμαρτίες μας μετέβαλαν αυτόν τον τόπο τον αγιασμένο σε σπήλαιο ληστών. Δεήσου, άγιε μας στον Φριστό μας, να μας συγχωρήσει και να μας ξαναδώσει πίσω ελεύθερα τα σκλαβωμένα χωριά μας. Να μπορέσουμε να ξαναπάμε πίσω στα σπίτια μας και τις εκκλησίες μας. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Να ξανά ανάψουμε τα καντήλια τους. Να λειτουργηθούμε. Να ξαναγευτούμε τη χαρά και τη λύτρωση από τον πόνο τον ασήκωτο, της σκλαβιάς τον πόνο. Άγιε, βοήθησε μας! Σαίς του Οσιου Ιωνά πρεσβείαις ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σων Αγίων Πρόβου, Σαράχου και Ανδρονίκου, Δομνίνης, Αναστασίας Παρθένου, των Αγίων 70 Παρθένων, Θεοδότου Επισκόπου, Μαλφεθάς, Ανθίας, Ιουβεντίνου και Μαξίμου, Ιάσωνος Επισκόπου, Ανδρομάχου και Διοδόρου, ΢υμεών Θεολόγου, Θεοσεβίου, ΢ύναξις των εν Αθήναις Αγίων, Wilfrid, των 12 εκ των 300 Αλαμανών Αγίων, Επικτήτου Οι Άγιοι Πρόβος, Σάραχος και Ανδρόνικος Μαρτύρησαν στο διωγμό κατά της Εκκλησίας, επί Διοκλητιανού (284-304) και Υλαβιανού ηγεμόνα Κιλικίας. Ο Πρόβος ήταν από την Παμφυλία, ο Ανδρόνικος από την Έφεσο και ο Σάραχος από την Ιλλυρία. Και οι τρεις ήταν στρατιώτες, πραγματικά ευσεβέστατοι και άρτια καταρτισμένοι στην Αγία Γραφή. ΢υνελήφθησαν από τον έπαρχο της Σαρσού Μαξέντιο, τον καιρό που βρίσκονταν στην έρημο. Όταν, λοιπόν, παρουσιάστηκαν μπροστά του, και οι τρεις θαρραλέοι στρατιώτες Φριστού έδωσαν γενναίες απαντήσεις. Πρώτος ο γέρων Σάραχος είπε: "Μη βλέπεις, βασιλιά, τα γηρατειά μου. Οι σωματικές μου δυνάμεις μπορεί να υποχώρησαν, αλλά η ακμή της ψυχής παραμένει ακέραια. Γι' αυτό, όλα τα βάσανα και μύριοι θάνατοι δε θα καταισχύνουν και τον πιο μικρό στρατιώτη του Φριστού". Έπειτα, με τη σειρά του ο Πρόβος, είπε και αυτός: "Φριστιανός είμαι και τίποτα δε με τραβά τόσο, όσο να πάθω για το Φριστό μύρια βάσανα και να χύσω το αίμα μου γι' Αυτόν". Σέλος, γενναία ήταν και η απάντηση του Ανδρόνικου: "Μεταχειρισθείτε, είπε, όσα μαρτύρια θέλετε. Σο αίμα μου όλο μπορεί να φύγει, αλλά η καρτερία απ' τον Ανδρόνικο δε θα λείψει, έστω και αν κοβόταν μύρια τεμάχια". Κεραυνοβολημένος από τις απαντήσεις ο Μαξέντιος, διέταξε να γδάρουν το κεφάλι του Σάραχου και να βγάλουν τα μάτια των άλλων δύο. Σέλος, μη ανεχόμενος τέτοια ταπείνωση, τους αποκεφάλισε. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Σην ωραιότητα. Ισχύν την άμαχον, περιζωσάμενοι, κατεπαλαίσατε, εχθρών τας φάλαγγας, και εδοξάσατε Φριστόν, αθλήσεως τοις αγώσι, Πρόβε παναοίδιμε, ο πρόβας προς τα κρείττονα, ένδοξε Ανδρόνικε, Εκκλησίας εκνίκημα, και Σάραχε πιστών η γαλήνη, ο τρισαυγής Μαρτύρων δήμος. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Σριάδος ημίv, την δόξαν εμφανίσαντες, γενναίοι Φριστού, οπλίται θείοι Μάρτυρες, συν Σαράχω Πρόβος τε και Ανδρόνικος, ήλεγξαν άπασαv, των τυράννων αθεότητα, τη πίστει γενναίως εναθλήσαντες. Η Αγία Δομνίνη Η Αγία Δομνίνη μαρτύρησε επί του Διοκλητιανού. ΢υλλήφθηκε από τον Έπαρχο Λύσιο και απειλήθηκε με βασανιστήρια προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη της. όμως έδειξε ηρωική γενναιότητα. Επέμενε με σφοδρή σταθερότητα στην ομολογία τού Φριστού, καταφρονώντας το μαρτύριο του μαστιγώματος, πού της επέβαλαν αρχικά. ΢τη συνέχεια την βασάνισαν συνθλίβοντάς της τα οστά και τις αρθρώσεις της και φυλακίζοντάς την. Όντας δε φυλακισμένη η αγία παρέδωσε την ψυχή της στο Θεό. Η Αγία Αναστασία η Παρθένος Τπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Δεκίου και Βαλεριανού (250). Καταγόταν από τη Ρώμη και μόναζε σ' ένα Μοναστήρι μαζί με άλλες παρθένες. Αυτή λοιπόν καταγγέλθηκε ότι είναι χριστιανή και οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα με σιδερένια αλυσίδα και χτυπήθηκε άγρια στο πρόσωπο. Κατόπιν, αφού τη γύμνωσαν, με μαρτυρικό τρόπο την έκαιγαν, ενώ στη φωτιά έχυναν πίσσα, λάδι και θείο. Έπειτα την κρέμασαν σ' ένα ξύλο και έκοψαν τους μαστούς της. ΢τη συνέχεια έβγαλαν από τη ρίζα τα νύχια της, έκαψαν τα χέρια και τα πόδια της, ξερίζωσαν τα δόντια της και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του Μαρτυρίου. (Ίσως να είναι η ίδια μ' αυτή της 29ης Οκτωβρίου. Οι βιογραφίες τους είναι σχεδόν όμοιες). Οι Άγιοι 70 Μάρτυρες Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Μάλλον πρόκειται για τους ίδιους μάρτυρες της 30ής ΢επτεμβρίου).

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Θεόδοτος επίσκοπος Εφέσου Απεβίωσε ειρηνικά. Η Αγία Μαλφεθά Μαρτύρησε, αφού τη θανάτωσαν με τοξευόμενα βέλη. Η Αγία Ανθία Βρήκε μαρτυρικό θάνατο μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Οι Άγιοι Ιουβεντίνος και Μάξιμος (ή Μαξιμίνος) Ο Ιερός Φρυσόστομος πλέκει ιδιαίτερο εγκώμιο στους δύο αυτούς μάρτυρες. Τπήρξαν επί Ιουλιανού του Παραβάτου (361). Κάποτε έτυχε να βρίσκονται σ' ένα συμπόσιο στρατιωτών (ίσως διότι και αυτοί ήταν στρατιώτες) και κατά τη συζήτηση, οι Άγιοι αυτοί, διαμαρτύρονταν για τα κακά που ο βασιλιάς διέπραττε εναντίον των χριστιανών. Αυτό όμως, το "κάρφωσε" κάποιος στον βασιλιά Ιουλιανό τον Παραβάτη, με αποτέλεσμα αυτός, να δημεύσει την περιουσία των δύο Αγίων και να τους κλείσει φυλακή. Επειδή όμως η φυλακή είχε γίνει εκκλησία από τις συχνές και ομαδικές επισκέψεις των χριστιανών, για ν' ακούσουν τα λόγια των δύο Αγίων και να διδαχθούν, ο Ιουλιανός λοιπόν, έδωσε διαταγή και τη νύχτα, κρυφά, στρατιώτες πήγαν και τους αποκεφάλισαν. Σα σώματα τους τα πήραν οι χριστιανοί και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή. Ο Άγιος Ιάσων επίσκοπος Δαμασκού Απεβίωσε ειρηνικά. Οι Άγιοι Ανδρομάχος και Διόδορος Μαρτύρησαν δια πυρός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος ΢υμεών ο Νέος Θεολόγος

Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 12η Μαρτίου. Η μνήμη του μετατίθεται εδώ, διότι την 12η Μαρτίου συμπίπτει με τις ήμερες της Αγίας και Μεγάλης Σεσσαρακοστής. Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Θείαν έλλαμψιν, ΢υμεών Πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων ζητείν, ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Ο Όσιος Θεοσέβιος ο Αρσινοΐτης Γεννήθηκε στην Αρσινόη, που βρίσκεται κοντά στην Παφία της Μαιλάνδρας της Κύπρου, από γονείς ευσεβείς και εύπορους, τον Μιχαήλ και την Άννα. Είχε δε αδελφό τον όσιο Αρκάδιο τον μετέπειτα επίσκοπο Αρσινόης (+ 29 Αυγούστου). Αν και ο αδελφός του πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει, αυτός έμεινε κοντά στους γονείς του βόσκοντας πρόβατα και διαπρέποντας στην αρετή και την ευσέβεια. Παντρεύτηκε με κάποια κοπέλα, από το χωριό Υιλούσες, την οποία έπεισε να περάσουν τη ζωή τους με παρθενία σαν αδέλφια. Πράγματι, έτσι ασκητικά και οσιακά αφού έζησε, κάνοντας πολλές ελεημοσύνες, απεβίωσε ειρηνικά. Σον έθαψαν στη σπηλιά όπου πήγαινε και ασκήτευε. Ο τόπος εκείνος έγινε αιτία , δια του Αγίου, πολλών θαυμάτων. Η ΢ύναξις των εν Αθήναις Αγίων Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Wilfrid (Άγγλος) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. Οι Άγιοι Βαλάντιος, Βαρλαάμ, Βαρνάβας ο μοναχός, Βασίλειος ο επίσκοπος, Γεώργιος ο Βαβατσινιώτης, Γεώργιος ο επιτηδειώτης, Γεώργιος ο περαχωρίτης, Γεώργιος ο ΢αλαμάνης, Δημητριανός ο επίσκοπος, Ειρηνικός ή Αρνιακός, Ελπίδιος, Επαφρόδιτος Οι Άγιοι αυτοί είναι από τους 300 Αλαμανούς Κυπρίους Αγίους. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο τους.

Ο Άγιος Επίκτητος ο θαυματουργός

Η αγία μαρ Εκκλησία αποτελεί, όπωρ ξέποςμε τη Βασιλεία τος Χπιστού. Κι είναι η βασιλεία αςτή ακατάλςτορ από τον σπόνο και αιώνιορ. Σούτη την αλήθεια διακηρύττει κι ο εμπνευσμένος υμνογράφος σ' ένα ύμνο του: «Η Βασιλεία σου, Φριστέ ο Θεός, βασιλεία πάντων των αιώνων, και η Δεσποτεία σου, εν πάση γενεά και γενεά». Πολλοί μέχρι σήμερον πολέμησαν τη Βασιλεία του Φριστού, την Εκκλησία. Από τότε που πρωτοεμφανίσθηκε πάνω στη γη, πολλοί την καταδίωξαν και την πολέμησαν. Σι πέτυχαν; Μας το λέει η Ιστορία με το στόμα του χρυσορρήμονος της Αντιοχείας. «Οι πολεμήσαντες απώλον το». Αυτοί δηλαδή που την πολέμησαν χάθηκαν! Κι η Εκκλησία; «Αυτή υπέρ τον Ουρανόν αναβέβηκε». Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Γιατί η Εκκλησία είναι φυτεμένη στη γη από τον Ουρανό. Η Εκκλησία είναι Αυτός ο ίδιος ο Φριστός. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Και Αυτός βεβαιώνει: «Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής». Σο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Σριάδος, συγκροτεί και στερεώνει τον θεσμό της Εκκλησίας. Αυτό ανέδειξε δια μέσου των αιώνων τους εμπνευσμένους εργάτες της. Σους ζηλωτές κι ατρόμητους εργάτες, που για την αγάπη του Φριστού, δεν δίστασαν και στα μαρτύρια να βαδίσουν και τη ζωή τους να θυσιάσουν για χάρη Σου. Σο Άγιο Πνεύμα ανέδειξε τους ταπεινούς κι αγράμματους ψαράδες της Γαλιλαίος αποστόλους και κήρυκας του Ευαγγελίου. Αυτό και τους φωτισμένους Ιεράρχες, τους φλογερούς μάρτυρες, κι ακατάβλητους ασκητές. Σο Άγιο Πνεύμα συντηρεί και στις ήμερες μας κι ενισχύει τις χιλιάδες των ιεραποστόλων και συγχρόνων μαρτύρων και οσίων, που βρίσκονται στα διάφορα μέρη του αιματόβρεκτου πλανήτη μας. Μπορεί εμείς να. μην τους ξέρουμε. Να μην τους βλέπουμε. Να μην τους προσέχουμε, γιατί άλλα πράγματα μας συγκινούν και μας ελκύουν. Πράγματα συνήθως ευτελή και αμαρτωλά. Όμως αυτοί υπάρχουν. Κι είναι πολλοί. ΢τρατιές ολόκληρες απαρτίζουν την στρατευόμενη και θριαμβεύουσα Εκκλησία του Φριστού. Ένας από αυτούς τους οσίους τους μεγάλους και θαυμαστούς, που σαν άστρο φωτεινό στολίζει περίλαμπρα το νοητό στερέωμα της Κυπριακής Εκκλησίας, είναι κι ο άγιος Επίκτητος ο θαυματουργός. Αλαμανός ήταν κι αυτός. Ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς αγίους, που ήρθαν κι έζησαν στο νησί μας τον 12ο αιώνα. Μας ήρθαν από τη Γερμανία. Ήσαν Έλληνες εργάτες που εργαζόντουσαν εκεί. Έλαβαν όλοι μέρος στη Β' ΢ταυροφορία 1147-1149 που δημιουργήθηκε με σκοπό να ελευθερώσει τους Αγίους Σόπους από τα χέρια των μωαμεθανών. Μετά τη διάλυση της στρατιάς αυτής, προτού ακόμη φθάσει στην Παλαιστίνη, οι Έλληνες στρατιώτες συνήλθαν όλοι κι αποφάσισαν να προχωρήσουν και να πάνε στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν. Σα Ιεροσόλυμα τα κρατούσαν ακόμη τότε οι Ευρωπαίοι. Αφού πραγματοποίησαν τον ιερό εκείνο πόθο τους, συνήλθαν και πάλι κι αποφάσισαν να διασκορπισθούν και να ασκητεύσουν εκεί στα έρημα του Ιορδανού. Οι ΢αρακηνοί όμως κι οι Λατίνοι τους καταδίωκαν, Γι' αυτό μια μέρα μαζεύτηκαν και πήραν την απόφαση να φύγουν. Κατέβηκαν στην παραλία, μπήκαν σ' ένα καράβι κι ήλθαν στην Κύπρο. Σο καράβι που τους έφερνε, προτού φτάσει σε λιμάνι, τσακίστηκε πάνω στους βράχους εξ αίτιας μιας δυνατής τρικυμίας. Ευτυχώς όμως το πλήρωμα του καραβιού σώθηκε όλο και βγήκε στην ακρογιαλιά της Πάφου. Απ' εκεί διασκορπίσθηκαν σ' ολόκληρο το νησί και ασκήτεψαν άλλοι «εν όρεσι» και άλλοι «εν σπηλαίοις και ταις οπαίς Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

της γης». Ο Λεόντιος Μαχαιράς, ο χρονογράφος της Κύπρου, στο χρονικό του να πως περιγράφει το σχετικό γεγονός. «Όνταν οι ΢αρακηνοί επήραν την γην της επαγγελίας, τότε εβγήκαν οι πτωχοί οι χριστιανοί όπου εγλυτώσαν και επήγαν όπου ηύραν καταφύγιν ήσαν αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, ιερείς και λαϊκοί και επήγαν όπου φτάσαν και ήρταν και εις την περίφημον Κύπρον μία συντροφιά, όπου ήσαν (300) ονομάτοι, και γροικώντα, ότι Έλληνες εφεντεύγαν τον τόπον, δια τον φόβον επήγαν εις το έναν μέρος και εις το άλλον και εσγάψαν την γην και εμπήκαν μέσα και επροσεύχουνταν τω θεώ και ήσαν δύο τρεις αντάμα, και είχαν τινά δουλευτήν απού τους εδούλευγεν το εχρειάζουνταν δια την ζωήν τους. Και εποθάναν εις τον αυτό νησίν, και πολλοί εξ αυτών τους εφανερώθησαν δι’ αγγέλου, άλλοι δια τα θαυμαστά θαύματα». Ο Μαχαιράς αναφέρει μάλιστα και τα ονόματα 67 από τους τριακόσιους αυτούς οσίους. Για τον άγιο Επίκτητο μας λέγει, πως αφού προχώρησε από τόπο σε τόπο, ήρθε στα βόρεια της Κύπρου κι εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κάζα Πιφάνη, το σημερινό Καζάφανι, που απέχει κάπου τέσσερα μίλια από την πόλη της Κερύνειας. «Εις την Περιστερώναν της Μεσαορίας ευρίσκεται ο άγιος Αναστάσιος ο θαυματουργός, εις την Ορμετίαν (Ορμήδια) ο Άγιος Κωνσταντίνος στρατιώτης... και προς του Κάζα Πιφάνη ο άγιος Επίκτητος ΢την αρχή ο άγιος διέμενε σ' ένα έρημο μέρος. Αργότερα προχώρησε, βρήκε μια σπηλιά κι εκεί έστησε το ασκητήριό του. Ο αγώνας του πολύπλευρος, εντατικός, αδιάλειπτος. Όπλα η προσευχή, η νηστεία, η μελέτη, η άσκηση. Πόθος ένας: Να νικήσει τις αδυναμίες και τα πάθη του. Να νικήσει τον κατώτερο εαυτό του και να γίνει εκείνος που θέλει ο Κύριος. Να γίνει ο ενάρετος, ο τέλειος, ο άγιος. «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι ώσπερ και ο Πατήρ υμών ο εν τοις Ουρανοίς τέλειος εστί». Αυτό δεν συνιστά κι ο Αρχηγός της πίστεως μας, ο Ιησούς Φριστός; Να γίνει ο τέλειος στην αρετή. Και το επιτυγχάνει. Με την αυστηρή νηστεία επιτυγχάνει να καταστέλλει τις σαρκικές ορμές και με την κατανυκτική και συνεχή προσευχή να υψώνει το πνεύμα του σε άλλους κόσμους. Με την τακτική και πάλι μελέτη του ιερού Ευαγγελίου και την προσεκτική άσκηση κατορθώνει μέρα με τη μέρα να ταπεινώνει και να εξουδετερώνει «τον παλαιόν άνθρωπον συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» αυτού (Γαλ. ε' 24} και στη θέση του να βάνει τον νέο άνθρωπο. Να ντύνεται, όπως λέγει ο απόστολος, «τον νέον, τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα του κτίσαντος αυτόν» (Κολασ. γ' 10). Δηλαδή να ντύνεται τον νέο, ο οποίος συνεχώς ξανακαινουργώνεται ώστε να προχωρεί σε βαθύτερη γνώση του Θεού και να γίνεται ολοένα και τελειότερη εικόνα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

του Φριστού, ο οποίος τον έκτισε. Με τούτο τον τρόπο ζωής το αποτέλεσμα υπήρξε άμεσο. Η θεία χάρις «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» πλούσια επεσκίασε τον όσιο. Οι Ιερές του προσπάθειες καθαγιάζονται καθημερινά και η ζωή του γίνεται όλο και πιο ενάρετη κι αγία. Ο νους κι η καρδιά φωτίζονται κι ο ζηλωτής ασκητής επιτυγχάνει αυτό που ποθεί κι αγωνίζεται. Επιτυγχάνει να αναδειχθεί κάποια μέρα «παρά τω Θεώ εκλεκτός, έντιμος, άγιος». Οποία στ' αλήθεια τιμή και χαρά για τον τακτικό εργάτη της αρετής! Αυτό το αποτέλεσμα όμως επιτυγχάνει κι ο καθένας πιστός αρκεί με ζήλο και αυταπάρνηση να θέτει τον εαυτό του κάτω από τον χρηστό ζυγό του Κυρίου. Και ν' αγωνίζεται σκληρά με υπομονή κι επιμονή να ζει κάθε μέρα ζωντανά και συνειδητά τη χριστιανική αλήθεια και ζωή. Ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο μια ωραία διδασκαλία. Ο χριστιανισμός είναι προ πάντων βίωμα. Όπου κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος, μπορεί σαν θελήσει και σαν αγωνισθεί να ευαρεστήσει στον Κύριο. Η Ιστορία της Εκκλησίας μας το βεβαιώνει κι η καθημερινή πείρα το μαρτυρεί. Αυτό έκαμε κι ο όσιος μας. Κάθε μέρα αγωνιζόταν στη σπηλιά του να ζει τη χριστιανική ζωή. Κι όχι μονάχα ο ίδιος φρόντιζε να είναι τύπος και υπογραμμός αληθινού πιστού, αλλά και τούτο συνεβούλευσε σε όσους τον επισκεπτόντουσαν, για να τον συμβουλευθούν. Γιατί και τούτο εγένετο. Όπως η ευωδία των λουλουδιών τραβάει σ' αυτά τις ευγενικές μέλισσες, έτσι και του αγίου μας της αρετής του η ευωδία, που ανεδίδετο απ' την ταπεινή σπηλιά, άρχισε να ελκύει γύρω του διψασμένες ψυχές, που ποθούσαν μια καλύτερη ζωή. ΢ε λίγο ένας ολόκληρος συνοικισμός σχηματίστηκε γύρω απ' τη σπηλιά. ΢τις ευγενικές αυτές ψυχές που το βράδυ, υστέρα από την κούραση της ημέρας, τον επισκέπτοντο, ο άγιος προσέφερε τον λόγο του Θεού με στοργή κι απλότητα. Και τις παρηγορούσε και τις καθοδηγούσε και τις ενίσχυε. Μα και τους άλλους που ερχόντουσαν από μακριά ο άγιος τους δεχόταν και τους χάριζε μαζί με τη διδασκαλία και τις θαυματουργικές θεραπείες του. Κοντά του βρίσκανε οι δυστυχισμένοι την προστασία. Οι άρρωστοι την υγεία. Οι θλιμμένοι και βασανισμένοι την παρηγοριά. Κι όταν γέροντας πια παρέδωκε την αγία του ψυχή στον Κύριο, πλήθη λαού κι από μακρινά μέρη μαζεύτηκαν και με δάκρυα στα μάτια κήδευσαν το άγιο σκήνωμα εκεί στη σπηλιά. Σιμώντας δε τον άγιο βάπτισαν τον συνοικισμό με τ' όνομα του, τη δε σπηλιά την χρησιμοποίησαν για εκκλησία τους.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η σπηλιά σώζεται ως σήμερα. Έχει τη μορφή κατακόμβης ή ασκητηρίου λαξευμένου πάνω στο βράχο. ΢τη σπηλιά κατεβαίνει ένας από μια μικρή κυκλική κλίμακα. ΢το τέλος αυτής της κλίμακας υπήρχε μια πηγή που έβγαζε γάργαρο νερό. Από αυτό έπινε ο άγιος. Κι αυτό χρησιμοποιούσε για να ποτίζει και τα λίγα λαχανικά, που καλλιεργούσε για να τρέφεται. Μετά τον θάνατο του οσίου το νερό χρησιμοποιόταν σαν άγιασμα μέχρι που η πηγή στέρεψε εξαιτίας της ανομβρίας. Μέσα στη σπηλιά βλέπει κανείς και σήμερα το πέτρινο κρεβάτι του αγίου και μια πέτρα πού ομοιάζει με ανθρώπινο κεφάλι και την οποία χρησιμοποιούσε ο ασκητής για προσκέφαλο. ΢ε μια γωνιά βρίσκεται κι ο τάφος του αγίου. Επάνω από τη σπηλιά αυτή κτίστηκε αργότερα, περί τα τέλη του ΙΒ' αιώνα, η εκκλησία της κοινότητος επ' ονόματι του αγίου, την οποία οι κάτοικοι πολύ την σεβόντουσαν. ΢' αυτή μεταφέρθηκε από τη σπηλιά και τοποθετήθηκε κατά το έτος 1856 κι η εικόνα του αγίου. Σα θαύματα που έκανε ο όσιος, όσο καιρό ζούσε, συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του. Αναφέρουμε για ψυχική ωφέλεια μερικά: α) Θεραπεία ενός τυφλού Κάποτε σ' ένα χωριό της Πάφου ζούσε ένας τυφλός νέος, που μέρα-νύκτα παρακαλούσε τον Θεό να του χαρίσει το φως του. Κάποια βραδιά εκεί που προσευχόταν είδε σε όραμα τον άγιο Επίκτητο, που ήλθε και του είπε: Παιδί μου, οι προσευχές σου εισακούσθηκαν. Ο Κύριος μας με έστειλε να σε κάμω καλά. Έλα λοιπόν στο σπίτι μου, να πλύνεις το πρόσωπο σου με το νερό μου και αυτό που ποθείς θα το αποκτήσεις.

- Να έλθω στο σπίτι σου; Ρώτησε ο νέος. Και που είναι, γέροντα μου, το σπίτι σου; Πες μου, που βρίσκεται μονάχα.

-Σο σπίτι μου, ο ναός μου βρίσκεται κοντά στην Κερύνεια. Όταν έρθεις ως εκεί, απ' έξω απ' την πόλη θα συναντήσεις ένα ιερέα συνεπαρχιώτη σου. Ρώτησε τον που είναι το σπίτι μου κι αυτός θα στο δείξει με προθυμία. Σότε ο ιερέας του χωριού ήταν κάποιος Παπά-Κωνσταντίνος από την επαρχία της Πάφου. Σην άλλη ήμερα ο τυφλός νέος οδηγημένος από τους γονείς ξεκίνησε για τα μέρη της Κερύνειας. Όταν έφτασαν απ' έξω απ' την πόλη βρήκαν πραγματικά τον ιερέα, ο οποίος τους οδήγησε προς τον άγιο Επίκτητο. Όταν έφτασαν, ο ιερέας τους κατέβασε στη σπηλιά κι ο νέος ένιψε το πρόσωπο με το άγιασμα του αγίου. Κατόπιν ανέβηκαν στην εκκλησία, όπου μόλις ο νέος στάθηκε μπροστά στην εικόνα του αγίου, το Θαύμα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

έγινε. Σα τυφλά μάτια άνοιξαν! Κι ο νέος τελείως θεραπευμένος άρχισε να κάμνει τον σταυρό του και να δοξολογεί τον Θεό λέγοντας.

-Αυτός, ο γέροντας της εικόνας μου φανερώθηκε και με κάλεσε στο σπίτι του. Αυτός τώρα μ' έκανε καλά. Δόξα σοι ο Θεός! β) Θεραπεία ενός δαιμονιζομένου - Εκεί στην Κακοπετριά ζούσε μια οικογένεια μ' ένα παιδί δαιμονιζόμενο. Πολλά ξόδεψαν οι δυστυχισμένοι γονείς για το άρρωστο παιδί τους μα τίποτα. Σο κακό γινόταν από μέρα σε μέρα και χειρότερο. Όπως ο δαιμονιζόμενος του Ευαγγελίου, έτσι και το δεκαπεντάχρονο εκείνο παιδί δεν ήθελε ν' αφήνει στο κορμί του κανένα ένδυμα. Ή κατάσταση του μέρα με τη μέρα είχε εξελιχθεί σ' ένα δράμα τρομερό. Σάματα οι καημένοι οι γονείς και προσευχές και δάκρυα. Μια μέρα η πονεμένη μητέρα, ενώ γονατιστή προσευχόταν σε μια γωνιά του σπιτιού της, την ώρα που στο διπλανό δωμάτιο το άρρωστο παιδί ούρλιαζε τρομερά, κάποια στιγμή που είχε τα μάτια κλειστά κι ο πόνος της σούβλιζε κυριολεκτικά την καρδιά, είδε ένα όραμα: Μια οπτασία στάθηκε μπροστά της και μια φωνή της είπε: «Κόρη μου, το παιδί σου, μπορεί να γίνει καλά. Υτάνει μονάχα να το φέρεις στο σπίτι μου, που βρίσκεται σ' ένα χωριό ανατολικά της Κερύνειας». Η πονεμένη μητέρα σηκώθηκε με μιας κι έτρεξε και το είπε στον σύζυγο της, που τη στιγμή εκείνη είχε γυρίσει απ' τη δουλειά. Σην επομένη, αφού σηκώθηκαν πρωί κι έκαμαν την προσευχή τους ξεκίνησαν με συντροφιά το άρρωστο παιδί για το χωριό του αγίου. Όταν έφτασαν στην πόρτα της Εκκλησίας, βρήκαν μπροστά τους τον ιερέα, που λες και τους περίμενε. Με την καθοδήγηση του κατέβηκαν πρώτα στη σπηλιά. Εκεί ο ιερέας έκαμε μια παράκληση κι υστέρα αφού πήρε από κάτω την πέτρα που χρησιμοποιούσε ο άγιος για προσκέφαλο, σταύρωσε μ' αύτη το άρρωστο παιδί τρεις φορές. Μόλις τέλειωσε, το δυστυχισμένο παιδί έβγαλε μια σπαρακτική κραυγή κι έπεσε κάτω. Κυλίστηκε μερικές φορές κι ύστερα σταμάτησε. Σέντωσε τα μέλη κι έμεινε σαν πεθαμένο. ΢τη στάση αυτή κράτησε λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Μετά τινάχτηκε ολόκληρο σαν να ξυπνούσε από βαρύ ύπνο και σηκώθηκε θεραπευμένο. Ανέβηκε την κυκλική κλίμακα, μπήκε στον ναό και στάθηκε μπροστά στην εικόνα του αγίου. Από εκεί αφού έκαμε μερικές μετάνοιες προχώρησε και με σεβασμό ασπάστηκε πολλές φορές την εικόνα λέγοντας: «΢' ευχαριστώ, άγιε μου. ΢' ευχαριστώ. Ας είναι δοξασμένο το όνομα του Θεού!» γ) Σο παράλυτο παιδί! ΢την Περιστερώνα της επαρχίας Λευκωσίας μια ευκατάστατη οικογένεια Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

είχε παιδί παράλυτο. Πολλά χρήματα ξόδεψε σε γιατρούς, μα τίποτα. Σο παιδί το πήραν κι έξω απ' την Κύπρο. Αλλά ούτε κι απ' εκεί είδαν κανένα καλό αποτέλεσμα. Σο παιδί μεγάλωνε ακίνητο στο κρεβάτι του πόνου. Κι οι πονεμένοι οι γονείς με δάκρυα έβρεχαν κάθε μέρα το ψωμί τους. ΢τις στιγμές αυτές ο άνθρωπος μονάχα στην πίστη βρίσκει παρηγοριά. «Η παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα», λέγει κι ο λόγος του Θεού. Ο πόνος βοηθάει τον άνθρωπο να στραφεί λίγο περισσότερο στον εαυτό του. Να κάμει μιαν αυτοεξέταση. Να μετανοήσει. Να συντριβεί. Αυτό έκαμαν κι οι δυστυχισμένοι οι γονείς. Η αρρώστια του μονάκριβου παιδιού τους, ξύπνησε μέσα τους την πίστη. Μετανόησαν κι οι δύο κι εξομολογήθηκαν. Κι από την ήμερα εκείνη άρχισαν να βλέπουν τη δοκιμασία τους σαν τον σταυρό τους με καρτερία κι υπομονή. Κάποιο βράδυ που η μητέρα του παιδιού προσευχόταν γονατιστή κι έκλαιε είδε μπροστά της ένα γέροντα που της είπε: — Καημένη μητέρα, παύσε να κλαίγεις. Ο Άγιος Θεός είδε τα δάκρυα σου και μ' έστειλε να σε βοηθήσω. Πάρε το παιδί σου την ερχόμενη Κυριακή και φέρε το στο σπίτι μου, που βρίσκεται στον Άγιο Επίκτητο. Υέρε το και θα πάρεις αυτό που ποθείς. ΢υγκινημένη η πονεμένη μάνα σηκώθηκε κι έτρεξε στον σύζυγο της. Σου είπε ότι της συνέβη. Εκείνος την άκουσε με προσοχή. ΢αν τελείωσε, έκαμαν κι οι δύο τον σταυρό τους κι αποφάσισαν να πάνε. Σην άλλη μέρα η πιστή γυναίκα, σηκώθηκε πρωί, πήρε αλεύρι κι έκαμε μια «λειτουργία». Σην επόμενη πήραν το άρρωστο παιδί στην αγκαλιά ήταν πέντε χρόνων - κι εξεκίνησαν. Σο βράδυ φιλοξενήθηκαν στο χωριό. Σην Κυριακή πολύ πρωί πήγαν στην εκκλησία. Με κατάνυξη παρακολούθησαν τη θεία Λειτουργία και κοινώνησαν όλοι των Αχράντων Μυστηρίων. ΢αν τέλειωσε η θεία Λειτουργία με το παιδί στην αγκαλιά κατέβηκε στη σπηλιά του αγίου με τη νεωκόρο οδηγό και τον ιερέα. Εκεί η μητέρα άλλαξε τα ενδύματα του παιδιού της και του φόρεσε άλλα. Έκαμαν παράκληση κι ο ιερέας αφού πήρε την πέτρα που ο άγιος χρησιμοποιούσε για προσκέφαλο, σταύρωσε το παράλυτο παιδί τρεις φορές στο στήθος και στη ράχη. Σα ακίνητα πόδια απ' την αρρώστια κινήθηκαν. Σο παιδί κάθισε, σηκώθηκε κι άρχισε να βαδίζει. ΢τ' αλήθεια! «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Πολλά άλλα θαύματα αναφέρονται να έγιναν άπω τον άγιο μας. Πολλοί ακόμη και Σούρκοι εξ αιτίας των θαυμάτων πίστεψαν και βαπτίστηκαν στον Φριστό με αναδόχους απ' το χωριό. Ο Άγιος Επίκτητος, το χωριό όπου έζησε ο άγιος μας, είναι σήμερα ένα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

από τα χωριά που πατά με τις αρβύλες του ο βάρβαρος κατακτητής. Φρόνια τώρα η εκκλησία του χωρίου είναι κλειστή και τα καντήλια σβηστά. Γιατί άραγε; Πως γίνεται τούτο; Ανεξιχνίαστοι, αδελφοί μου, αι βουλαί του Θεού. Όμως ας μη παραπονούμεθα. Ας έχουμε την ειλικρίνεια να ομολογήσουμε, πως τα τελευταία χρόνια κάναμε κι εμείς κάτι το ανεπίτρεπτο. Εγκαταλείψαμε τον Θεό κι ο Θεός μας εγκατέλειψε. Να η αιτία των δεινών μας. Εγκαταλείψαμε ως ορθόδοξος και προνομιούχος λαός την πίστη μας, τις παραδόσεις μας, τα χριστιανικά ήθη και έθιμα μας. Σο νησί μας, η Νήσος των Αγίων, έγινε σήμερα η νήσος του ευδαιμονισμού, της αποστασίας, των αιρέσεων, της αμαρτίας. Κι η μεν πίστη μας δεν έχει να πάθει τίποτε απ' τη διαγωγή μας. Εμείς έχουμε να πάθουμε. Εμείς έχουμε να υποφέρουμε... Σώρα όμως που κτυπήσαμε στο ανώφλι, ας δούμε επί τέλους το κατώφλι. Κι ας κλάψουμε για τις αμαρτίες μας κι ας ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Και τότε. Ώ! τότε, η ευλογία θα ξαναγυρίσει και πάλι στον τόπο μας. Οι άγιοί μας και πάλιν θ' αρχίσουν να θαυματουργούν. Κι οι εχθροί θα φύγουν. Κι εμείς πανευτυχείς θα στραφούμε με χαρά στα σπίτια μας. Θα ξανοίξουμε τις αραχνιασμένες εκκλησιές μας. Και θα γιορτάσουμε το Πάσχα της ελευθερίας μας. Ψς τότε, ας πηγαίνουμε νοερά στις σκλαβωμένες εκκλησιές μας. Νοερά, ας μεταφερόμαστε και στου αγίου μας τη σπηλιά και την εκκλησία κι απ' την καρδιά ας του ψάλλουμε κάθε φορά τούτο τον ύμνο: «Πάτερ παμμάκαρ Επίκτητε, την σε τιμώσαν φαιδρώς, νήσον Κύπρον διάσωζε, πάσης περιστάσεως, τη θερμή προστα σία σου, και εξαιρέτως ταύτην την χώραν σου σεμνυνομένην τω σω ονόματι, σκέπε εκάστοτε και χορηγεί πάντοτε ταύτη, σοφέ, τα της ευλογίας σου θεία δωρήματα».

Άγιε Επίκτητε, πρέσβευε υπέρ ημών. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείαν άσκησιν, στερρώς ανύσας, ευηρέστησας, Φριστώ οσίως, Θεοφόρε παμμάκαρ Επίκτητε. και δοξασθείς τη του Πνεύματος χάριτι, ημάς λύτρωσε κινδύνων και θλίψεων. Πάτερ όσιε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σων Αγίων Καρπού, Πάπυλου, Αγαθόδωρου και Αγαθονίκης, Υλωρεντίου, Μαρτυρόχου, Διόσκουρου, Νικήτα Ομολογητού, Βενιαμήν Διακόνου, Αντίγονου, Διοκλητιανού, των Δύο Παίδων, Φρυσής Οι Άγιοι Καρπός, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη

Μαρτύρησαν όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος (249-251), σκληρότατος διώκτης των χριστιανών. Όλοι, πατρίδα είχαν την Πέργαμο. Ο Καρπός, με άρτια γραμματική μόρφωση, ευσεβέστατος και με πολλές υπηρεσίες στην Εκκλησία, είχε γίνει επίσκοπος Θυατείρων. Ο Πάπυλος, που είχε σπουδάσει ιατρική και πρόσφερε τις υπηρεσίες του αμισθί, έγινε διάκονος και άμεσος συνεργάτης του Καρπού. Ο Αγαθόδωρος, ψυχή εκλεκτή και πιστή, ήταν υπηρέτης στην επισκοπή Θυατείρων. Όταν και τους τρεις συνέλαβε ο ανθύπατος Ουαλέριος, ομολόγησαν μπροστά του με παρρησία το Φριστό. Σότε ο Ουαλέριος τους είπε: "Οι χριστιανοί είναι δεισιδαίμονες, ανίκανοι, χωρίς ανώτερα αισθήματα. Εσείς, σαν μορφωμένοι άνθρωποι, αμέσως πρέπει να τους αρνηθείτε". ΢την κατηγορία αυτή, απάντησε ο Επίσκοπος Καρπός με τα λόγια του Απ. Παύλου. Μια απάντηση που ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει στους αιώνες, για το φρόνημα των συνειδητών χριστιανών. Είπε λοιπόν: "Κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν", που σημαίνει, εμείς οι χριστιανοί βασιλιά, κοπιάζουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Έπειτα, την ώρα που οι άπιστοι στο Ευαγγέλιο μας βρίζουν και μας περιγελούν, εμείς ευχόμαστε αγαθά γι' αυτούς. Ενώ μας καταδιώκουν, τους δείχνουμε ανοχή, ενώ μας συκοφαντούν, απαντούμε με λόγια γλυκά και παρακλητικά. Εκνευρισμένος ο Ουαλέριος από την απάντηση, αφού τους βασάνισε, μαζί με την αδελφή του Παπύλου Αγαθονίκη, όλους τους αποκεφάλισε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Βίον ένθεον, διαδραμόντες, Φριστού ώφθητε, συγκληρονόμοι, δι' αθλήσεως εχθρόν τροπωσάμενοι, Καρπέ σοφέ και κλεινέ Αγαθόδωρε, Αγαθονίκη και Πάπυλε ένδοξε. Θείοι Μάρτυρες, Φριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ήμιν το μέγα έλεος. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς. Ψς θησαυρόν πολυτελή ο Δεσπότης, και κρήνην βρύουσαν κρουvούς ιαμάτων, τοις επί γης παρέσχετο τα λείψανα υμών, νόσους μεv καθαίροvτα, παθημάτωv ποικίλωv, χάριν δε βραβεύοντα, ταις ψυχαίς αενάως, διό συμφώvως Κάρπε την υμών, Πάπυλε πόθω, τελούμεv πανήγυριv. Ο Άγιος Υλωρέντιος Σον διέκριναν χαρακτηριστική ψυχραιμία και θάρρος, ακόμα και όταν η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Ο Άγιος Υλωρέντιος ζούσε στη Θεσσαλονίκη, απ' όπου και καταγόταν. Με τη μεγάλη πίστη και το θείο ζήλο του για το φωτισμό και τη σωτηρία των ψυχών, αφιέρωσε τη ζωή του στη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Καταγγέλθηκε γι' αυτό στον τότε ειδωλολάτρη ηγεμόνα της Θεσσαλονίκης, και με θάρρος ομολόγησε μπροστά του την πίστη του στον Φριστό. Δεν δίστασε μάλιστα, να συστήσει και στον ίδιο τον ηγεμόνα να ασπαστεί τη χριστιανική πίστη, σπάζοντας έτσι τα δίκτυα της ειδωλολατρικής πλάνης. Ο ηγεμόνας ξαφνιασμένος στην αρχή, εξοργισμένος κατόπιν, διέταξε να τον βασανίσουν σκληρά. Σον έδειραν λοιπόν και του έσχισαν τις σάρκες. ΢τη συνέχεια τον έριξαν μέσα στη φωτιά, όπου κάηκε το σώμα του, αλλά μέσα απ' αυτό βγήκε για ν' ανέβει λαμπρότερη από κάθε φλόγα, η ευσεβής και ηρωική ψυχή του. Ο Άγιος Μαρτύροχος Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. ΢τον Πατμιακό Κώδικα 266 η μνήμη του αναφέρεται με τον Άγιο Υλωρέντιο. Ίσως να είναι ο ίδιος με τον νοτάριο Άγιο Μαρτύριο (+ 25 Οκτωβρίου). Ο Άγιος Διόσκορος Μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού το έτος 288. Καταγόταν από τους ονομαζόμενους ΢κηνοπολίτες και στο αξίωμα ήταν βουλευτής. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πέταξε λοιπόν, στα σκουπίδια όλα τα κατά κόσμον αξιώματα και τιμές, και παρουσιάστηκε μπροστά στον άρχοντα Λουκιανό και τον ήλεγξε δριμύτατα για τις διώξεις του εναντίον των Φριστιανών. Εμβρόντητος ο άρχοντας για τη στάση του Διόσκορου, προσπάθησε με κολακείες και απειλές να μεταστρέψει τη γνώμη του. Επειδή όμως δεν τα κατάφερε, βασάνισε τον Άγιο σκληρά και στο τέλος τον αποκεφάλισε. Ο Όσιος Νικήτας ο Ομολογητής και Πατρίκιος Καταγόταν από την Παφλαγονία και γεννήθηκε το έτος 763 από ευσεβείς γονείς τον Γρηγόριο και την Άννα, οι όποιοι τον ανέθρεψαν σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Ιδιαίτερη μάλιστα αγάπη προς τον Άγιο, είχε η συγγένισσά του βασίλισσα Ειρήνη (άλλοι αναφέρουν Θεοδώρα). Προσλήφθηκε στα ανάκτορα και ανέβηκε με την αρετή και την ικανότητά του στο αξίωμα του πατρικίου και στρατηγού της ΢ικελίας. Έχοντας όμως κλίση στην ήρεμη ζωή, έγινε μοναχός. Αλλά καταδιώχτηκε από τους εικονομάχους βασιλείς Λέοντα και Θεόφιλο και εξορίστηκε πολλές φορές. Μετά από πολλές ταλαιπωρίες, σε ηλικία 75 χρονών απεβίωσε ειρηνικά το έτος 838. Ο Άγιος Βενιαμήν ο Διάκονος, Ιερομάρτυρας που μαρτύρησε στην Περσία Έζησε στις αρχές του 5ου αιώνα, επί βασιλέων, Περσίας Ισδιγέργη και Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου του Μικρού. Μάλλον καταγόταν από την Περσία και ήταν Διάκονος της εκεί Εκκλησίας. Κήρυττε με θερμότητα ζήλου και δύναμη λόγου τις αλήθειες του Ευαγγελίου και έτσι είλκυε πολλούς ειδωλολάτρες. Για τη δράση του αυτή καταγγέλθηκε στον βασιλιά Ισδιγέργη και υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια, μέσα στα όποια παρέδωσε την εκλεκτή ψυχή του. (Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται από ορισμένους ΢υναξαριστές, και την 31η Μαρτίου). Ο Άγιος Αντίγονος Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Άγιος Διοκλητιανός Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. ΢υναντάται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 23 μαζί με τον Υλωρεντία, οπού και η κοινή Ακολουθία τους.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Σα Άγια δύο Παιδιά Μαρτύρησαν δια πυρός, που άναψαν στο έδαφος και τα εξανάγκασαν να τρέχουν μέσα σ' αυτή. Η Αγία Φρυσή η Νεομάρτυς

Γεννήθηκε στο χωριό ΢λάτενα (σημερινή Φρυσή) της επαρχίας Αλμωπίας Νομού Πέλλης. Ο πατέρας της ήταν φτωχός και είχε τέσσερις θυγατέρες. Η Φρυσή ήταν ωραία στο σώμα και στην ψυχή. Κάποτε, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλες γυναίκες στους αγρούς και μάζευε καυσόξυλα, την απήγαγε κάποιος Σούρκος και τη μετέφερε στο σπίτι του. Ο Σούρκος προσπάθησε με κολακείες να την εξισλαμίσει και να την κάνει γυναίκα του. Η Φρυσή όμως αντιστάθηκε και δυναμικά απάντησε: "Εγώ τον Φριστό μόνο γνωρίζω για νυμφίο μου, που δεν θα αρνηθώ και αν ακόμα με κομματιάσεις". Οι γονείς και οι συγγενείς της Φρυσής, με εξαναγκασμό των Σούρκων, την παρακαλούσαν να δεχτεί τον μωαμεθανισμό για να σωθεί. Αλλά η μεγαλόψυχη Φρυσή τους απάντησε ότι: "πατέρα έχω τον Κύριό μου Ιησού Φριστό, μητέρα την Κυρία Θεοτόκο, αδελφούς δε και αδελφές έχω τους Αγίους και τις Αγίες της Εκκλησίας μας". Μπροστά λοιπόν στη σταθερότητα της Φρυσής, οι Σούρκοι απάντησαν με φρικτά βασανιστήρια. Σελικά στις 13 Οκτωβρίου 1795, κατέκοψαν το σώμα της με μαχαίρια και έτσι πανάξια έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου από τον Νυμφίο Φριστό.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σων Αγίων Ναζαρίου, Προτασίου, Γερβασίου και Κελσίου, Κοσμά του Μελωδού, ΢ιλβανού Οσίου, των Αγίων 40 Μαρτύρων εξ Αιγύπτου, Πέτρου Αυσελάμου, Παρασκευής Οσίας, Ιγνατίου Αγαλλιανού, Νικολάου Απλού Οι Άγιοι Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος και Κέλσιος

Οι γονείς του Ναζαρίου (Αφρικανός και Περπετούα) λέγεται ότι υπήρξαν μαθητές του Απ. Πέτρου, ο όποιος τους είλκυσε στη χριστιανική πίστη και τους βάπτισε. Ο γιος τους έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, μέσα σε μία διεφθαρμένη κοινωνία. Αλλά ο Ναζάριος είχε κληρονομήσει τις αρετές των γονέων του. Έμεινε αγνός και άμεμπτος, σύμφωνα με τη συμβουλή του πνευματικού του πατέρα Απ. Πέτρου, που λέει: "Σας ψυχάς υμών ηγνικότες εν τη υπακοή της αληθείας". Οφείλετε, λέει ο Απ. Πέτρος, να κάνετε αγνές και καθαρές τις ψυχές σας από κάθε ακάθαρτο πάθος και επιθυμία και κλίση, με την υπακοή σας στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Και ο Ναζάριος όχι μόνο έμεινε αγνός μέσα στο διεφθαρμένο κοινωνικό του περιβάλλον, αλλά όταν έγινε 20 χρονών διαμοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και άρχισε περιοδείες, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο με πολλή καρποφορία. Όταν πήγε στα Μεδιόλανα, συνάντησε δύο ευσεβείς άνδρες, τον Προτάσιο και τον Γερβάσιο. Εκεί, και οι τρεις μαζί δια του θείου λόγου πέτυχαν πολλές κατακτήσεις. Όχι μόνο από τον όχλο, αλλά και από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Κατόπιν ο Ναζάριος πήγε στη Γαλλία, όπου με το δίχτυ του λόγου είχε πολλές επιτυχίες. Μεταξύ αυτών που πίστεψαν, ήταν και μια νεαρή ψυχή, ο Κέλσιος. Όταν ο Ναζάριος επέστρεψε στα Μεδιόλανα, τον συνέλαβαν. Προηγουμένως είχαν συλλάβει και τους Προτάσιο και Γερβάσιο. Ο έπαρχος Αννουλίνος, όταν

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

είδε ότι δεν άλλαζαν την πίστη τους, όλους, μαζί με το νεαρό Κέλσιο, τους αποκεφάλισε. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σετράριθμον σύνταγμα, των Αθλητών του Φριστού, Λαζάριον μέλψωμεν, συν Γερβασίω ομού, Προτάσιον Κέλσιον ούτοι γαρ την Σριάδα, ανεκήρυξαν πάσι, λύσαντες δι' αγώνων, την πολύθεον πλάνην. Αυτών Φριστέ ικεσίαις, πάντας ελέησαν. Κοντάκιον. Ήχος α’. Φορός Αγγελικός. Μαρτύρων τού Φριστού, τηv τετράριθμον δόξαv, υμνήσωμεν πιστοί, ευφημίαις ασμάτωv, Ναζάριοv Προτάσιον, και Γερβάσιον Κέλσιον, ούτοι ήθλησαν μέχρι τομής και θανάτου, ούτοι στέφανον, τής αφθαρσίας λαβόντες, αιτούσι σωθήναι ημάς. Ο Άγιος Κοσμάς ο Μελωδός Ο Άγιος Κοσμάς ο Μελωδός ανατράφηκε από τον ευσεβή ΢έργιο, πού ήταν πατέρας του Ιωάννη του Δαμασκηνού. Ο ΢έργιος ήταν υπουργός οικονομικών τού Φαλίφη των Αράβων. Ο Ιωάννης και ο Κοσμάς είχαν αγάπη και έφεση προς την μάθηση είτε αυτή αφορούσε τις επιστημονικές γνώσεις είτε τις ιερές γνώσεις της θρησκείας μας. Γι' αυτό το λόγο ο ΢έργιος προσπαθούσε να τους βρει ένα σοφό δάσκαλο. Η ευκαιρία πού έψαχνε παρουσιάστηκε όταν οι Άραβες σε μία λεηλασία πού έκαναν στη ΢ικελία έπιασαν αιχμάλωτο τον μοναχό Κοσμά από την Καλαβρία. Ο ΢έργιος τον ελευθέρωσε και του πρόσφερε την φιλοξενία του με αντάλλαγμα να διδάξει τους υιούς του. Ο Κοσμάς ήταν άνδρας εγκυκλοπαιδικώτατος, είχε σπουδάσει Θεολογία, Υιλολογία, Μαθηματικά και ήταν ικανός να διδάξει φιλοσοφία και ρητορική. Γνώριζε επίσης μουσική και ποίηση. Τπό την καθοδήγησή του λοιπόν ο Ιωάννης και ο Κοσμάς προέκοψαν λαμπρώς. Μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα, όπου έγιναν δεκτοί από τη Μονή τού Αγίου ΢άββα. Ο Κοσμάς μετά από προτροπή του Πατριάρχη των Ιεροσολύμων χειροτονήθηκε το 743 επίσκοπος Μαϊουμά, η οποία αρχαιότερα ονομαζόταν Ανδήδων και ήταν παραθαλάσσια πόλη στην Παλαιστίνη. Διετέλεσε τα καθήκοντά του με επιμέλεια και ευσυνειδησία. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ουράνιον άμιλλαν, διατυπών εν σαρκί, επίγειον αίνεσιν, τω εν υψίστοις θεώ, πανσόφως συνήρμοσας, συ γαρ ώσπερ κιθάρα, της ευσήμου σοφίας, ήνεσας υψηγόρως, του ΢ωτήρος την δόξαν. Διό σε Κοσμά θεηγόρε, ύμνοις γεραίρομεν.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος ΢ιλβανός ο Γέρων Ιερομάρτυρας Καταγόταν από την πόλη της Παλαιστίνης Γάζα την εποχή του Διοκλητιανού (284-304) και ήταν άνθρωπος πράος, άκακος και γηραλέος στην ηλικία. Προηγούμενα δε ήταν στρατιωτικός. Λόγω της καθαρής ζωής του έγινε Πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Γάζας. Αυτός λοιπόν, στάθηκε με θάρρος μπροστά στον άπιστο λαό της Καισαρείας (της Παλαιστίνης) και τον ήλεγξε για την ασέβεια του. Σότε ο όχλος τον έδειρε σκληρά και έσπασε τα πλευρά του. Έπειτα καταδικάστηκε να δουλεύει στα μεταλλεία, που βρίσκονταν στην τοποθεσία Ζωόρους. Εκεί όμως, με παρότρυνση του λαού, γίνεται επίτροπος. Μετά από λίγο, λόγω γήρατος, αλλά και ασθενείας, αποκεφαλίζεται από τους ειδωλολάτρες, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Μαζί δε με τον Άγιο ΢ιλβανό, αποκεφαλίστηκαν και άλλοι 40 Μάρτυρες, από τους οποίους άλλοι ήταν από την Αίγυπτο και άλλοι από την Παλαιστίνη. Οι Άγιοι 40 Μάρτυρες από την Αίγυπτο και Παλαιστίνη Μαρτύρησαν δια ξίφους, μαζί με τον Άγιο ΢ιλβανό. Ο Άγιος Πέτρος ο Αυσελάμου Καταγόταν από την Ανία (ή Ανέα) της Ελευθερούπολης και διακρινόταν για το δυνατό σώμα του αλλά και για την ανδρεία ψυχή του. Αφού υπέφερε πολλά για την πίστη του στον Φριστό, τελικά το έτος 292, επί βασιλείας Διοκλητιανού, μετά από πολλά βασανιστήρια, κάηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες, παίρνοντας έτσι το άφθαρτο στεφάνι του μαρτυρίου. Η Οσία Παρασκευή η Νέα Καταγόταν από τους Επιβάτες της Θράκης. Από μικρή έκανε αγαθοεργίες και όταν μεγάλωσε έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να προσκυνήσει τα Ιερά λείψανα των Αγίων. Από εκεί αναχώρησε στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου για πέντε χρόνια είχε αναλάβει την περιποίηση κάποιου ναού. Κατόπιν έφυγε στους Αγίους Σόπους και εγκαταστάθηκε σε μια γυναικεία Μονή, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην αρετή. Έπειτα αναχώρησε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Καλλικράτεια της νοτιοανατολικής Θράκης, όπου παρέμεινε δύο χρόνια στον ναό των Αγίων Αποστόλων και εκεί απεβίωσε ειρηνικά. Σην ακολουθία της συνέγραψε ο ΢υρίγος Μελέτιος. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός Γεννήθηκε το 1492 στο χωριό Υάραγγα της Μυτιλήνης (κοντά στην Καλλονή) και επονομαζόταν Αγαλλιανός. Ο πατέρας του Εμμανουήλ Αγαλλιανός ήταν ιερέας στη Μυτιλήνη. Ο Ιωάννης (αυτό ήταν το πρώτο του όνομα), σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε και έγινε κι αυτός Ιερέας. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του και των παιδιών του, έκτος από ένα τον Μεθόδιο, από κάποια επιδημική αρρώστια, αποσύρθηκε στον Σαξιάρχη του Λειμώνα, ασχολούμενος με μελέτη, προσευχή και την καλλιέργεια του πατρικού κτήματος. ΢τα χρόνια της Σούρκικης κατοχής του νησιού, πρόσφερε μεγάλες και σημαντικές υπηρεσίες στα εκεί μοναστήρια και στους υπόδουλους χριστιανούς. Για όλα αυτά, καθώς και για την αγιότητα της ζωής του, έγινε επί Ιερεμίου του Β' το 1531 Μητροπολίτης Μηθύμνης. Και στο νέο του πόστο ο Ιγνάτιος αναδείχτηκε άριστος ποιμένας και έτσι θεάρεστα αφού ποίμανε το ποίμνιο του Φριστού, απεβίωσε ειρηνικά το 1566. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Σον ποιμενάρχην Μηθύμνης Ιγνάτιον άσμασι, τον μετά πάντων αγίων δοξασθέντα εν θαύμασιν, υμνήσωμεν απαύστως οι πιστοί, συμφώνως εν τη τούτου εορτή, και ως πλείστα κατιδόντες υπ' αυτού, θεραπευθέντα πάθη εκβοήσωμεν Δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν Ιάματα. Ο Όσιος Νικόλαος ο απλός και θαυματουργός δούκας Σζερνηγοβιγίας "ο εν τω ΢πηλαίω" (Ρώσος)

Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Λουκιανού Ιερομάρτυρα, Βάρσου Ομολογητή, ΢αβίνου Επισκόπου, Ευθυμίου του Νέου Ο Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας (εορτή Λουκιανός)

Γεννήθηκε στα ΢αμόσατα της ΢υρίας από γονείς ευσεβείς, και με ανάλογο τρόπο ανατράφηκε. Μετά το θάνατο των γονέων του, διαμοίρασε στους φτωχούς την πατρική του περιουσία και αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων Γραφών, διότι στη σκέψη του επικρατούσαν τα λόγια του Απ. Παύλου: "Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη". Δηλαδή, όλη η Γραφή έχει εμπνευσθεί από το Θεό. Γι αυτό είναι ωφέλιμη για να διδάσκει την αλήθεια, να ελέγχει τις πλάνες, να διορθώνει αυτούς που αμαρτάνουν και να παιδαγωγεί στην αρετή. Κατόρθωσε, λοιπόν, και ο Λουκιανός να γίνει βαθύς γνώστης της Αγίας Γραφής και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Εκεί δίδασκε με θάρρος και ακρίβεια το θείο λόγο, ενθαρρύνοντας τους χριστιανούς στο μαρτύριο. ΢την Αντιόχεια, μάλιστα, ίδρυσε σχολή, όπου φοίτησαν αρκετοί μαθητές, καταρτιζόμενοι στα χριστιανικά δόγματα και στην άσκηση της αρετής. Όταν ο Λουκιανός έμαθε ότι στη Νικομήδεια ο Διοκλητιανός καταδίωκε και θανάτωνε τους χριστιανούς, άφησε την Αντιόχεια και πήγε στη Νικομήδεια για να στηρίξει και να ενισχύσει τους Φριστιανούς στο μαρτύριο. ΢υνελήφθη, όμως, από το Διοκλητιανό και κλείστηκε στη φυλακή, όπου και πέθανε από πείνα. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνώσιν ένθεον, εταμιεύσω, και της πίστεως τον λόγον ετράνωσας, όθεν Μαρτύρων αλείπτης γενόμενος, Λουκιανέ εν αθλήσει ηρίστευσας. Μάρτυς ένδοξε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κοντάκιοv. Ήχος β’. Σην εv πρεσβείαις. Σοv εν ασκήσει το πρότεροv λαμπρυνθέντα, και εν αθλήσει το δεύτερον φαιδρυvθέντα, πάντες ως φωστήρα σε φαιδρότατον, Λουκιανέ τοις ύμvοις, ενδόξως σε γεραίρομεν. Πρεσβεύων μη παύση υπέρ πάντων ημώv. Ο Όσιος Βάρσος Έζησε μετά τα μέσα του 4ου αι μ.χ., όταν η αρειανική αίρεση τάραζε την Εκκλησία. Είχε ήδη διακριθεί ως επίσκοπος Εδέσης. Περνώντας από τη Υοινίκη, την Αίγυπτο και την Θηβαΐδα πλούτισε τις γνώσεις του αλλά και εξαπλώθηκε η φήμη του. Δεν ήταν δυνατόν να μείνει αμέτοχος στη διαμάχη μεταξύ της Ορθοδοξίας και της αιρέσεως των Αρειανών. Τπερασπιζόταν την Εκκλησία με τη διδασκαλία του. Ο αυτοκράτορας Ουάλης, υπερασπιστής των αιρετικών, τον εξόρισε στο νησί Άρανδον. Όμως οι πιστοί έσπευδαν εκεί για να τον ακούσουν. Γι' αυτό τον μετέφεραν στην Ολορόγγο της Αιγύπτου. Όμως δεν παραδόθηκε. Έτσι τον φυλάκισαν σε ένα φρούριο στην Αλγερία, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Όσιος ΢αβίνος Ο Όσιος ΢αβίνος διεκατέχετο από πολλές αρετές και γι' αυτό τον λόγο του είχε ζητηθεί επίμονα να δεχθεί τον επισκοπικό θρόνο. Ο ΢αβίνος επιζητώντας τον μοναχικό βίο αρνιόταν το αξίωμα αυτό. ΢ε μία στιγμή μεγάλη ψυχολογικής βίας τον παρέσυραν και δέχθηκε το αξίωμα. Ψς επίσκοπος μεγαλούργησε στο έργο της φιλανθρωπίας αλλά δεν άντεξε τη φθορά και τις πιέσεις από λαϊκούς και μη πού είχε η διοίκηση. Γι' αυτό το λόγο παραιτήθηκε από το επισκοπικό αξίωμα και γύρισε στην ερημική ζωή τού κελιού του. Απεβίωσε ειρηνικά στην σκήτη του. Ο Άγιος Ευθύμιος ο Νέος

Γεννήθηκε στις μέρες του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα Ε’ του Αρμενίου (813-820), σε κάποια κωμόπολη της Γαλατίας, την Οψώ, που ήταν κοντά στην Άγκυρα (σημερινή πρωτεύουσα της Σουρκίας). Οι γονείς Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς, και ονομάζονταν Επιφάνιος και Άννα. Είχαν και δύο κόρες, την Μαρία, που ήταν πρεσβυτέρα και την Επιφάνια. Όταν ο Άγιος ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε μία κόρη την Αναστασώ (τη γυναίκα του την έλεγαν Ευφροσύνη). Επειδή όμως επιθυμούσε την μοναχική πολιτεία, αφού τακτοποίησε τις οικογενειακές του υποθέσεις, πήγε σε μοναστήρι, κοντά στον Όσιο Ιωαννίκιο, στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Εκεί, μετά από δοκιμασία, γίνεται μοναχός, το 842, με το όνομα Ευθύμιος, από Νικήτας που ονομαζόταν πρώτα. Μετά από αρκετά χρόνια ασκήσεως στο κοινόβιο αυτό, ο Ευθύμιος αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Από εκεί επέστρεψε στον Όλυμπο και μετά από πολλές περιπέτειες και ταξίδια, ίδρυσε κοντά στη Θεσσαλονίκη τη Μονή Περιστερών το 871, όπου εγκαταστάθηκε και την ανέδειξε με την άριστη πνευματική ζωή του, σε άριστο πνευματικό κέντρο. Έτσι λοιπόν, ασκητικά και θεάρεστα αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά την 15η Οκτωβρίου 894. Ση βιογραφία του συνέγραψε ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης Βασίλειος, που υπήρξε και μαθητής του Αγίου.

16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Λογγίνου Εκατόνταρχου, των Αγίων Δύο ΢τρατιωτών, των Αγίων Λεοντίου, Δομετίου, Σερεντίου και Δομνίνου, Μάλου Οσίου, Gall Ο Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος

Ήταν επικεφαλής αξιωματικός των ρωμαίων στρατιωτών, στην εκτέλεση της θανατικής καταδίκης του Φριστού. Όταν εκτελούσε τη διαταγή του Πιλάτου, αγνοούσε ποιος ήταν ο Ιησούς, γι' αυτό παρέστη σε όλη τη διάρκεια της φρικτής τραγωδίας. Όμως η ψυχή του Λογγίνου δεν είχε τις φαρισαϊκές παρωπίδες και την αχρειότητα των ρωμαίων στρατιωτών. Είδε σε βάθος το θύμα και πρόσεξε σ' αυτό την αγαθότητα, τη σεμνότητα, αλλά και τη γαλήνη που το διέκρινε. Μετά το θάνατο του Κυρίου, όταν Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

είδε το καταπέτασμα του Ναού να σχίζεται στα δύο, τη γη να σείεται, τις πέτρες να ραγίζουν και τα μνημεία να ανοίγουν, φωτίσθηκε ακόμα περισσότερο. Δε χωρούσε πλέον καμιά αμφιβολία μέσα του, και με όλη του τη δύναμη διακήρυξε κάτι, που όλοι όσοι έχουν καθαρά τα μάτια της ψυχής τους στην παντοδυναμία του Κυρίου διακηρύττουν: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος υιός ην Θεού». Αλήθεια, ο άνθρωπος αυτός ήταν υιός Θεού, ο Θεάνθρωπος ΢ωτήρ του κόσμου. Η είδηση ότι ο Λογγίνος ασπάσθηκε και κήρυττε τη χριστιανική πίστη, εξήγειρε τη μανία των Ιουδαίων, και με ενέργειες τους στη ρωμαϊκή εξουσία, τον αποκεφάλισαν. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σου λίθου σφραγισθέντος. Σον Ήλιον της δόξης ΢ταυρώ προσηλωθέντα, και τοις εν σκιά του θανάτου εκλάμποντα ως είδες, ηυνάσθης αυτού ταις αστραπαίς, και ήθλησας Λογγίνε ευσεβώς, δια τούτο νοσημάτων παντοδαπών, λυτρούσαι τους εκβοώντας, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα. Κοντάκιοv. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Ευφροσύνως γέγηθεν η Εκκλησία, εν τη μνήμη σήμερον, του αοιδίμου αθλητού, Λογγίνου ανακραυγάζουσα. ΢υ μου το κράτος, Φριστέ και στερέωμα. Οι Άγιοι Δύο ΢τρατιώτες Αυτοί μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Λογγίνο. Οι Άγιοι Λεόντιος, Δομέτιος, Σερέντιος και Δομνίνος Όλοι μαρτύρησαν δια πυρός. Ο Όσιος Μαλός ΢υνετός και ολιγαρκής στα νεανικά του χρόνια ο Όσιος Μαλός, έμεινε φτωχός στην ύλη για να γίνει πλούσιος εν Φριστώ. Δεν ήταν μεγάλης μορφώσεως, ήταν όμως πολλής πίστεως και ζήλου θερμού. Επειδή δεν μπορούσε να διδάσκει δημόσια, έκανε κήρυγμα στον κάθε ένα χωριστά. Ο Μαλός είχε μεγάλη πνευματική διάκριση, ώστε να μη γίνεται βαρύς, ενοχλητικός και άστοχος στις ιδιαίτερες αυτές νουθεσίες. Η θεία χάρη τον είχε οπλίσει με μεγάλη λεπτότητα και αγάπη, που του υπαγόρευαν πάντοτε τι ήταν συμφέρον να ειπωθεί και τι έπρεπε να παραλειφθεί. ΢τη συνέχεια ακολούθησε την ερημική ζωή. Αλλά όσοι μάθαιναν που βρίσκεται έρχονταν και τον ζητούσαν στο ερημητήριό του. Και αυτός Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

όμως, κατά διαστήματα, κατέβαινε στις πόλεις, όχι για να κάνει ομιλίες, αλλά για να σκορπίσει ευεργεσίες. Διότι ο Κύριος τον είχε προικίσει και με τη δύναμη να θεραπεύει θαυματουργικά διάφορες αρρώστιες. Πολλοί μάλιστα βρήκαν τη γιατρειά τους με τις προσευχές του Οσίου Μαλού και δια μόνου της επιθέσεως των χειρών του. Αλλά και όταν εξεδήμησε προς τον Κύριο, το λείψανο του ανάβλυζε μύρο και έγινε πηγή ιάσεως διαφόρων ασθενειών. Ο Άγιος Gall (Γάλλος), προστάτης Άγιος της Ελβετίας Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει o αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. Επίσης και στο βιβλίο "H εν Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη", του Γ.Ε. Πιπεράκη, Eκδ. "Eπτάλοφος", Αθήναι 1997.

17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ωσηέ Προφήτου, Ανδρέα Οσιομάρτυρα, Ανακομιδή και κατάθεση Λειψάνου Δικαίου Λαζάρου, Σων Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Αντιγόνου, Λουκιανού, Σερεντίου, Νικομήδους και Θεοφάνους, Ισιδώρας και Νεοφύτης, Κοσμά εν Γεωργίας, Μνήμη πάντων Πολιούχων Ύδρας Ο Προφήτης Ωσηέ Ήταν γιος του Βεηρεί από τη Βελεμώθ της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Φριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Άχαζ, Έζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β'. ΢την Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ο Ψσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι' αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, που είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία. Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο ΢ωτήρα Φριστό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριός μας χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ψσηέ, προς τους Υαρισαίους (Ματθ. θ’ 3), η οποία λέει: "Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού ή ολοκαυτώματα". Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ψσηέ: "Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω να έχετε επίγνωση του θείου θελήματος περισσότερο, παρά τα χωρίς νόημα και ουσία ολοκαυτώματα πού προσφέρετε". Επίσης, φράσεις του Ψσηέ χρησιμοποίησαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

επιστολές τους. Ο Ψσηέ λέγεται ότι έζησε 75 χρόνια, και μετά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή του. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείον έσοπτρον, του Παρακλήτου, εχρημάτισας, σοφέ Προφήτα, τας σεπτάς εκφαντορίας δεχόμενος, όθεν εν κόσμω μελλόντων την πρόγνωσιν, ώσπερ φωτός λαμπηδόνας εξήστραψας. Ψσηέ ένδοξε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Ο Άγιος Ανδρέας ο Οσιομάρτυρας "Ο εν τη Κρίσει" Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Φ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου. Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: "άρα χριστιανός ει, βασιλεύ;" Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: "ούτως εδιδάχθης ατιμάζειν τον βασιλέα;". Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: "ουδείς αμαρτάνει βασιλέα ελέγχων παρανομούντα". Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε. Σο λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο "της Κρίσεως". (Η μνήμη του Αγίου αυτού επαναλαμβάνεται και την 21η Οκτωβρίου, μετά των Αγίων ΢τεφάνου, Παύλου και Πέτρου). Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του ΢ταυρού, αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της πίστεως ξίφει, και δι' αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, Οσιομάρτυς, Ανδρέα αοίδιμε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κοvτάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος. Εορτάζει σήμερον, η Βασιλεύουσα πόλις, εορτήv υπέρλαμπρον, της φωτοφόρου σου Μνήμης, άπασαv προσκαλουμένη πόλιv και χώραv, χαίρει γαρ, ως κτησαμένη θησαυρόv μέγαν, το πολύαθλόν σου σώμα, Ανδρέα Μάρτυς, ορθοδοξίας φωστήρ. Ανακομιδή και Κατάθεσις του Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου

Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ήταν ο φίλος του Φριστού και τον οποίο ανάστησε (Βλέπε Κυριακή Βαΐων). Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους, επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Φριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα. Μετά από πολλά χρόνια, το 890, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΢Σ’, αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη. Οι Άγιοι Κοσμάς, Δαμιανός, Λεόντιος, Άνθιμος και Ευπρέπιος οιΑνάργυροι

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ήταν μεταξύ τους κατά σάρκα, αλλά και κατά πνεύμα αδέλφια από την Αραβία. Ευσεβείς και οι πέντε, από τον αυτό εμπνεόμενοι θείο ζήλο και από τα αυτά κινούμενοι φιλάνθρωπο αισθήματα, όχι μόνο πολλές αγαθοεργίες είχαν επιτελέσει με την ιατρική τους τέχνη, αλλά και πολλούς είχαν ελκύσει στη χριστιανική πίστη. Καταγγέλθηκαν γι' αυτό και συνελήφθηκαν κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμό στη Λυκία από τον ηγεμόνα εν Αιγαίς Λυσία. Μετά από πολλά βασανιστήρια, υπέστησαν τον δια αποκεφαλισμού θάνατο. Οι Άγιοι Αντίγονος, Λουκιανός, Σερέντιος, Νικομήδης και Θεοφάνης Άγνωστοι στα ΢υναξάρια και τα Μηναία, μνημονεύονται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς βιογραφικά του στοιχεία. Οι Αγίες Ισιδώρα και Νεοφύτη Άγνωστες στους ΢υναξαριστές. Μνημονεύονται στον Μορσελλιανό ΢υναξαριστή.

Ο Άγιος Κοσμάς "ο εν Γεωργία" Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. Μνημονεύεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο ως έξης: "Μνήμη Κοσμά μαρτυρήσαντος εν Γεωργία" (Βλ. Καλλίστου Αρχιμανδρίτου, Ιεροσολ. Κανονάριον σελ. 114). Μνήμη πάντων των Προστατών και Πολιούχων Αγίων της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Λουκά Ευαγγελιστού, Μαρίνου Γέρωντος, Ιουλιανού Οσίου, των Αγίων 40 Σέκνων, Μνάσωνος Επισκόπου, Κυριάκου Ιερομάρτυρα, Γαβριήλ και Κυρμιδώλη Ιερομαρτύρων, των Οσίων ΢υμεών, Θεοδώρου και Ευφροσύνης Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Εορτή Λουκάς)

Καταγόταν από την Αντιόχεια της ΢υρίας. Ήταν γιατρός στο επάγγελμα, όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Φριστό βρέφος στην αγκαλιά της, καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. ΢τη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από τον Απόστολο Παύλο και έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Περιόδευσε στη Δαλματία, Ιταλία, Βοιωτία κ.α. ΢υνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις πράξεις των Αποστόλων. Αναπαύθηκε ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών. Αργότερα ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος διέταξε να μεταφερθεί το λείψανο του Ευαγγελιστή στην Κωνσταντινούπολη και να τοποθετηθεί κάτω από την Αγία Σράπεζα του Ι. Ν. των Αγ. Αποστόλων, μαζί με τα λείψανα των Αποστόλων Ανδρέα και Σιμόθεου. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ακέστωρ σοφώτατος, Ιερομύστα Λουκά, ζωγράφος πανάριστος, της Θεοτόκου Μητρός, εδείχθης Απόστολε, έγραψας μάκαρ, λόγους, δια πνεύματος θείου, έδωκας εννοήσαι, συγκατάβασιν άκραν, Φριστού της παρουσίας, διό πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κοvτάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμεροv. Μαθητής γενόμενος του Θεού Λόγου, συν τω Παύλω άπασαν, εφωταγώγησας τηv γην, και την αχλύν απεδίωξας, το θείον γράψας, Φριστού Ευαγγέλιον. Ο Άγιος Μαρίνος ο Γέρων Ήταν από την Σαρσό της Κιλικίας στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304). ΢υνελήφθη διότι ήταν χριστιανός και οδηγήθηκε στον άρχοντα του τόπου Λυσία, ο όποιος, αφού δεν μπόρεσε να επαναφέρει τον Μαρίνο στην ειδωλολατρία, με διάφορα σκληρά βασανιστήρια, τελικά τον αποκεφάλισε.

Ο Όσιος Ιουλιανός "Ο εν τω Ευφράτη ποταμώ" Παιδί φτωχής οικογένειας ο Όσιος Ιουλιανός, έζησε τον 4ο αιώνα μ.Φ. Αν και αγράμματος, με την ζωντανή του ευσέβεια είχε ευλογηθεί από τη θεία χάρη, ώστε να αποκτήσει άφθονη πνευματική κατά Φριστόν φιλοσοφία της ορθής πίστης, της λεπτής διάκρισης και της καθαρής ζωής. Θαυμάσιος στην εγκράτεια, την ολιγάρκεια, τη σωφροσύνη, τη διάγνωση ψυχικών νοσημάτων και κινδύνων, τη συνετή οδηγία και στην κατάλληλη συμβουλή. Νέος ακόμα μοναχός, είχε γίνει πασίγνωστος για τη σοφία και την αρετή του. Και στο ασκητήριό του, που ήταν στις όχθες του Ευφράτη πόταμου, έτρεχαν μορφωμένοι άνδρες για να πάρουν τη συμβουλή του και να ωφεληθούν από τα λόγια του. Πήγε στο θεοβάδιστο όρος ΢ινά, όπου ασκήτεψε για αρκετό χρόνο. Αλλά επέστρεψε πάλι στο ασκητήριό του στις όχθες του Ευφράτη, και είλκυσε πολλούς νέους μαθητές στη ζωή της γνήσιας μετάνοιας. ΢τα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, ο Όσιος Ιουλιανός στήριξε και παρηγόρησε πολλές ψυχές. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί τόσο πολύ, ώστε ο Ιερός Φρυσόστομος τον εγκωμιάζει λέγοντας ότι το όνομα του είναι λαμπρότερο ακόμα και απ' αυτό των βασιλέων. Έτσι άγια αφού κύλησε η ζωή του, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη μακάρια ψυχή του. Σα Άγια 40 Παιδιά Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Άγιος Μνάσων επίσκοπος Κύπρου Μαρτύρησε δια ξίφους.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Κυριάκος ο Ιερομάρτυρας Αυτός λέγεται ότι φανέρωσε τον τίμιο ΢ταυρό στην Αγία Ελένη και πίστεψε στον Φριστό. Αργότερα έγινε επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά τον θάνατο του Μακαρίου. ΢τα γεράματα τον βρήκε ο Ιουλιανός (360-363), όταν μέσω των Ιεροσολύμων εξεστράτευσε κατά των Περσών. Όταν έμαθε ότι ο Κυριάκος με επιστολές του παρότρυνε τους ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στη χριστιανική πίστη, του έκοψε το δεξί χέρι και αφού σκληρά τον βασάνισε στο τέλος τον θανάτωσε μαζί με τη μητέρα του Άννα. (Η μνήμη του Αγ. Κυριάκου επαναλαμβάνεται και την 28η Οκτωβρίου, όπου και η μνήμη της μητέρας του).

Οι Άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλης οι Νεομάρτυρες "οι εν Αιγύπτω" Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αίγυπτο στις 18 Οκτωβρίου 1522. Και οι δύο ήταν νέοι, πολύ μορφωμένοι και κατάγονταν από ευσεβείς γονείς. ΢υκοφαντήθηκαν στον Εμίρη της Αιγύπτου Φάερ Μέκ, ότι έριχναν απορρίμματα και ακαθαρσίες σε κάποιο Σούρκικο Σέμενο. Οδηγήθηκαν δεμένοι στο Διοικητήριο, όπου τους ζητήθηκε να δεχτούν τον Ισλαμισμό για ν' αποφύγουν τα βασανιστήρια. Επειδή όμως αυτοί ομολόγησαν σταθερά τον Φριστό, παραδόθηκαν στον κριτή. Αλλά και εκεί έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, παρά τις κολακείες, και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Έτσι και οι δύο μαρτύρησαν στο 25ο έτος της ηλικίας τους. Ο μεν Κυρμιδώλης θανατώθηκε με μαχαίρια και πέτρες, ο δε Γαβριήλ με αποκεφαλισμό. Σα μαρτυρικά τους λείψανα, τα έβαλαν οι Σούρκοι δύο φορές στη φωτιά, αποτεφρώθηκαν και τα διασκόρπισαν. Διασώθηκαν μόνο αυτά της κάρας του μάρτυρα Γαβριήλ. Ακολουθία αυτών βρίσκεται στον κώδικα 379 της Πατριαρχικής βιβλιοθήκης του Καΐρου. Οι Όσιοι ΢υμεών, Θεόδωρος και Ευφροσύνη οι θαυματουργοί Άγνωστοι στους ΢υναξαριστές. Απ' αυτούς ο ΢υμεών και ο Θεόδωρος ήταν αδέλφια μεταξύ τους και κτήτορες της Μονής του Μεγάλου ΢πηλαίου. Γεννήθηκαν στις αρχές του 4ου αιώνα και αφού ασκητικά και οσιακά έζησαν απεβίωσαν ειρηνικά. Η δε Οσία Ευφροσύνη, είναι αυτή που βρήκε την εικόνα της Θεοτόκου, που κατά την παράδοση αγιογραφήθηκε από τον απόστολο Λουκά και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στη Μονή του Μεγάλου ΢πηλαίου στην Πελοπόννησο. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την Ακολουθία των Αγίων, που εκδόθηκε στη Βενετία το 1706, στην Αθήνα το 1840 και 1911. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ιωήλ Προφήτου, Ουάρου, των Αγίων Έξι Οσιομαρτύρων, Κλεοπάτρας Οσίας, ΢αδώθ και οι συν αυτώ 120 Μάρτυρες, Λεοντίου Υιλοσόφου, Υήλιξ και Ευσεβίου, Ιωάννου Ασκητή, Μνάσωνος, Frideswide Ο Προφήτης Ιωήλ Είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ήταν γιος του Βαθουήλ, από τη φυλή Ρουβήμ (αυτό όμως δεν είναι σαφές, διότι άλλοι τον θέλουν καταγόμενο από την φυλή Γαδ), και προφήτευσε όταν βασιλιάς στη φυλή του Ιούδα ήταν ο Ιωάς (878-838 π.Φ). Σο προφητικό του βιβλίο, έχει λεχθεί ότι το διακρίνει ύφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρό και αποτελεί κόσμημα της εβραϊκής φιλολογίας. Να τι λέει περί μετανοίας: "Και νυν λέγει Κύριος ο Θεός υμών επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ και διαρρήξατε τας καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών , ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος". Και τώρα, λέει ο Κύριος και Θεός σας: Επιστρέψτε με μετάνοια σ' εμένα με όλη σας την καρδιά, με νηστεία και με δάκρυα μετανοίας. ΢χίστε τις καρδιές σας από πόνο μετανοίας και συναίσθηση της ενοχής σας, και όχι τα ενδύματά σας. Επιστρέψτε στον Κύριο και Θεό σας, διότι αυτός είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος. Μπορούμε να πούμε ότι το προφητικό βιβλίο του Ιωήλ, αποτελείται από τρία κεφάλαια, που εκεί μέσα προφητεύει την έκχυση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος (Πράξ. στ’ 17) στη χριστιανική εκκλησία, καθώς επίσης και τα σημεία, που θα προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. Ο προφήτης Ιωήλ απεβίωσε ειρηνικά. (Ορισμένοι ΢υναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνουν τη μνήμη του και την 31η Μαρτίου). Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς έμπνουν κειμήλιον, των ιερών αρετών, Προφήτης θεόληπτος, ώφθης σοφέ, Ιωήλ, ελλάμψει του Πνεύματος- όθεν της ευσέβειας, η πηγή ως προέφης, έβλυσε τοις εν κόσμω, εκ του οίκου Κυρίου ης νυν καταπολαύοντες, πόθω τιμώμεν σε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ούαρος

Μέτοχος της θερμής και γενναίας πίστης, που ανθίζει και θαυματουργεί στους μεγάλους αγώνες και στις σκληρές δοκιμασίες της Εκκλησίας, ο Ούαρος, ήταν στρατιώτης από τα Σύανα στα χρόνια των διωγμών επί Διοκλητιανού. Εκτελούσε καθήκοντα φρουρού στις φυλακές, όπου έκλειναν χριστιανούς. Σα παθήματά τους τον έθλιβαν και η γενναιότητα τους άναβε περισσότερο την πίστη του. Ήταν και αυτός χριστιανός, αλλά οι ανώτεροί του και οι συστρατιώτες του δεν το ήξεραν. Επομένως δεν υπήρχε εναντίον του καμία υποψία και επωφελούμενος απ' αυτό κατόρθωνε να φέρνει τροφές στους μάρτυρες, να τους ενισχύει και να τους παρηγορεί. Κάποτε έφεραν στην φυλακή έξι πιστούς σεβάσμιους ασκητές. Ήταν και έβδομος, αλλά πέθανε στο δρόμο λόγω γήρατος από τις κακουχίες. Οι έγκλειστοι αυτοί, με τη φυσιογνωμία των λόγων και των τρόπων τους, επηρέασαν πολύ την ψυχή του Ουάρου, ώστε θέλησε να πεθάνει μαζί τους. Όταν λοιπόν τους ρώτησε ο δικαστής που είναι ο έβδομος σύντροφός τους, ο Ούαρος φώναξε "ιδού εγώ". Και συγχρόνως άρχισε να διακηρύττει ότι είναι Φριστιανός. Μάταια προσπάθησαν οι αξιωματικοί του να τον μεταπείσουν. Αυτός παρακαλούσε τους ασκητές, να προσευχηθούν στο Θεό να του δώσει δύναμη ν' αντέξει στα βασανιστήρια που ήταν πολύ άγρια. Σελικά νίκησε. Πέθανε χωρίς ν' αλλαξοπιστήσει. Σην επομένη κόπηκαν και τα κεφάλια των ασκητών. Ση νύχτα χριστιανικά χέρια, έθαψαν ευλαβικά τους επτά μάρτυρες της πίστης. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Σων Μαρτύρων ζηλώσας τα κατορθώματα, μαρτυρικώς ηγωνίσω υπέρ της δόξης Φριστού, και καθείλες τον εχθρόν παμμάκαρ Ούαρε, εν γαρ ικρίω προσδεθείς, προς τω ξύλω της ζωής, νομίμως αποκατέστης, πρεσβευτική χορηγία, καταφαιδρύνων τας ψυχάς ημών. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Έξι Οσιομάρτυρες οι ερημίτες Μαρτύρησαν δια ξίφους, μαζί με τον Άγιο Ούαρο. Η Οσία Κλεοπάτρα Απεβίωσε ειρηνικά. Περιποιήθηκε τον Άγιο Ούαρο, όταν τον βασάνιζαν. Ο Άγιος ΢αδώθ (ή ΢αδώκ ή ΢αδώχ) ο επίσκοπος και οι 120 Μάρτυρες από την Περσία Ο ΢αδώθ πιστεύοντας στο Φριστό έγινε επίσκοπος της μικρής χριστιανικής κοινότητας της Περσίας. Λόγω του φιλανθρωπικού του έργου ήταν αγαπητός όχι μόνο από τους χριστιανούς αλλά και από τους ειδωλολάτρες. Κάτι πού ενοχλούσε τους ιερείς των Περσών. Γι' αυτό τον κατηγόρησαν στον ΢απώρ. Αυτός πιστεύοντάς τους κάλεσε τον Άγιο να απολογηθεί και να αρνηθεί το Φριστό. Ο ΢αδώθ αρνήθηκε και γι' αυτό οδηγήθηκε στο δήμιο μαζί με 120 Φριστιανούς πού ανήκαν στο μικρό αλλά εκλεκτό ποίμνιό του. Ο Άγιος Λεόντιος ο φιλόσοφος Απεβίωσε ειρηνικά. Οι Άγιοι Υήλιξ ο Πρεσβύτερος και Ευσέβιος ο Διάκονος Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Όσιος Ιωάννης ο θαυματουργός πού ασκήτευσε στο όρος του Ρίλα

Ήταν Βούλγαρος στην καταγωγή και γεννήθηκε στο χωριό ΢κρίνο, κοντά στη ΢όφια (Βουλγαρίας), επί βασιλείας Πέτρου του Βούλγαρου. Έχοντας μοναχική κλίση, πήγε πρώτα σε κάποια Μονή και κατόπιν ανέβηκε στο όρος Ρίλα. Εκεί έκτισε πρώτα μικρή καλύβα, που με το χρόνο έγινε καταφύγιο πολλών μοναχών. Οπότε έκτισε τη Μονή του Ρίλα, στην οποία ασκητικά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Μνάσων ο αρχαίος μαθητής

«Μετά δε τας ημέρας ταύτας επισκευασάμενοι ανεβαίνομεν εις Ιερουσαλήμ, συνήλθον δε και των μαθητών από Καισαρείας συν ημίν, άγοντες παρ' ώ ξενισθώμεν Μνάσων τινι Κυπρίω, αρχαίω μαθητή» (Πράξ. κα’ 15, 16). Δηλαδή, υστέρα από τις ήμερες αυτές (που έμειναν στην Καισαρεία κι ο προφήτης Άγαβος προφήτεψε τη σύλληψη του αποστόλου, όταν θα πήγαινε στα Ιεροσόλυμα για τελευταία φορά) οι απόστολοι Παύλος, Λουκάς κι οι σύντροφοι τους ετοίμασαν τις αποσκευές τους κι ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα. Εκεί ήρθαν κι από την Καισαρεία μερικοί από τους μαθητές κι έφεραν μάλιστα μαζί τους και κάποιο Μνάσωνα, Κύπριο παλιό μαθητή στο σπίτι του οποίου επρόκειτο να φιλοξενηθούν. Αρχαίος μαθητής! Να ο επίζηλος τίτλος, τον οποίο αυτό το πνεύμα του Θεού δια του αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά δίνει στον εκλεκτό Ιεράρχη της Κύπρου, τον άγιο Μνάσωνα. Αρχαίο μαθητή τον ονομάζει. Σώρα πως ο Μνάσων βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα κι είχε μάλιστα και σπίτι δικό του, στο όποιο φιλοξενήθηκαν τόσοι μαθητές, δεν γνωρίζουμε. Από το συναξάρι του μανθάνουμε μόνο πως ο άγιος Μνάσων γεννήθηκε στην Σαμασό από γονείς ειδωλολάτρες. Κάποια φορά, όταν ήταν πια μεγάλος, οι γονείς του έστειλαν αυτόν μαζί με τον φίλο του Θεωνά στη Ρώμη για να διευθετήσουν τη διαφορά που υπήρχε μεταξύ των ειδωλολατρών του Πολιτικού και του χωριού Πέρα ποιος από τους ψευδώνυμους, ειδωλολατρικούς θεούς, που είχαν προστάτες ήταν ο μεγαλύτερος. ΢τη Ρώμη οι δύο φίλοι συνήντησαν μερικούς αποστόλους εκ των Εβδομήκοντα οι οποίοι φαίνεται πως Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

κατέφυγαν εκεί μετά τον λιθοβολισμό του ΢τεφάνου, κι από αυτούς διδάχτηκαν τα περί του Ιησού Φρίστου. Σα λίγα που άκουσαν για την καινούργια θρησκεία, άναψαν μέσα τους βαθύ τον πόθο να γνωρίσουν γι' αυτή περισσότερα. Για τούτο τον λόγο έσπευσαν να συντομεύσουν τον χρόνο της παραμονής τους στη Ρώμη και να φύγουν για τα Ιεροσόλυμα. Σο ταξίδι τους είχε ένα σκοπό: Να συναντήσουν εκεί τον κορυφαίο απόστολο Πέτρο και τον ευαγγελιστή Ιωάννη, για τους οποίους είχαν ακούσει πολλά καλά λόγια και να πληροφορηθούν από το στόμα τους περισσότερα για το αγαπημένο όνομα του Ιησού. Ο ευγενικός πόθος τους, με τη βοήθεια του Θεού, βραβεύτηκε πλούσια στην Αγία Πόλη. Εδώ οι δύο φίλοι συναντήθηκαν με τον «ηγαπημένον μαθητήν», τον Θεολόγο Ιωάννη κι από αυτόν άκουσαν καταλεπτώς για όλη τη ζωή και το έργο του Κυρίου. ΢το τέλος, αφού έλαβαν και το άγιο βάπτισμα, επέστρεψαν στην πατρίδα τους την Κύπρο. Ήρθαν για να σκορπίσουν κι εδώ το φως του Φριστού. Να! μια αληθινή εκδήλωση φιλοπατρίας. ΢αν έφτασαν στην Κύπρο, με μεγάλη χαρά πληροφορήθηκαν ότι οι απόστολοι Βαρνάβας και Μάρκος και Παύλος είχαν έρθει εδώ προ καιρού κι ανέλαβαν σκληρή οδοιπορία, για να φωτίσουν τις σκοτισμένες ψυχές. Με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος ο Μνάσων κινήθηκε σε διάφορα μέρη να τους συναντήσει. Ένα πρωί οι κόποι του βραβεύτηκαν. ΢' ένα σπήλαιο, όπως είδαμε και στον βίο του αγίου Ηρακλειδίου, ο Μνάσων συνήντησε τους αποστόλους μαζί με τον νεοφώτιστο επίσκοπο, του οποίου ο «αρχαίος, αυτός, μαθητής» έσπευσε να γίνει σύντροφος και βοηθός του. Από το σπήλαιο της Σαμασού, στο οποίο εγκαταστάθηκαν στην αρχή οι δύο μαθητές κι οι συνεργάτες τους, άρχισαν οι σωστικές εξορμήσεις με αποτέλεσμα «ο λόγος ο του ΢ταυρού» να γίνει σε λίγο καιρό πηγή παρηγοριάς και ελπίδος για τις αποκαμωμένες καρδιές. Σο φλογερό κήρυγμα ενισχυόμενο από το ζωντανό παράδειγμα μιας άγιας ζωής και τα πολλά θαύματα πρόσθεταν κάθε μέρα και νέες ψυχές στον αριθμό της πρώτης Εκκλησίας. Πλούσια χαρίτωσε ο Θεός και τον άγιο Μνάσωνα με το θαυματουργικό χάρισμα. Από το συναξάρι του μανθάνουμε πως κάποια φορά που ο άγιος βγήκε από το σπήλαιο όπου έμενε και πήγε στην πόλη είχε περάσει από τον περικαλλή ναό του Ασκληπιού, που βρισκόταν στο κέντρο της Σαμασού. ΢το αντίκρισμα του ναού με τα πλούσια αγάλματα η ψυχή του αγίου αγανάκτησε για το κατάντημα των συμπατριωτών του, μα κι όλου του αρχαίου κόσμου. «Σα είδωλα των εθνών, ψέλλισε, αργύριον και Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

χρυσίον έργα χειρών ανθρώπων». Κι αφού κοίταξε με παράπονο τα λευκά μάρμαρα του ναού και το αστραφτερό άγαλμα του Ασκληπιού, που ήταν στο μέσο, φώναξε!

-΢το όνομα του Ιησού Φριστού, του Τιού και Λόγου του αληθινού Θεού, σε διατάζω να πέσεις και να συντριβείς. Δεν πρόφτασε να τελειώσει ο άγιος και το θαύμα έγινε. Σο άγαλμα του Ασκληπιού, αλλά κι ολόκληρος ο ναός γκρεμίστηκαν την ίδια στιγμή κι έγιναν κομμάτια. Οι ψευδοϊερείς, που βρισκόντουσαν εκεί, και παρακολουθούσαν τα γενόμενα με δάκρυα έτρεξαν και κατήγγειλαν στους Έλληνες ειδωλολάτρες τα όσα είδαν. Κι αυτοί, έξαλλοι από ιερή αγανάκτηση, όρμισαν να συλλάβουν τον άγιο και να τον σκοτώσουν. Μα ο φλογερός ιεραπόστολος δεν τα έχασε. Με το θάρρος της χριστιανικής πίστεως που πλημμύριζε την ψυχή του, στάθηκε ατάραχος, κοίταξε κατάματα τα μανιασμένα πλήθη, και φύσηξε στο πρόσωπο τους. Μικροί και μεγάλοι με μιας σταμάτησαν κι άρχισαν να φωνάζουν με πόνο: «Σα μάτια μας. Σο φως μας. Φάσαμε το φως μας. Λυπήσου μας, άνθρωπε. Πιστεύουμε στον Θεό σου. ΢υγχώρησέ μας και κάνε μας καλά». Ο άγιος στις παρακλήσεις τους έσπευσε ν' ανταποκριθεί. Σους ξανάδωσε το φως τους σφραγίζοντας τον καθένα με το σημείο του σταυρού, κι ύστερα τους βάπτισε. Κι ήσαν όλοι κάπου τριακόσιοι. (Ακολουθία αγίου Μνάσωνος σελ. 16, Ενετίησιν 1774). Ένα μεγάλο μέρος από την υπόλοιπη ζωή του αγίου Μνάσωνος είναι συνδεδεμένο με τη ζωή του πρώτου επισκόπου της Σαμασού, του αγίου Ηρακλειδίου. Μαζί έμεναν στην αρχή. ΢το ίδιο σπήλαιο που χρησιμοποιόταν και ως ναός. Αργότερα ο Μνάσων έφτιαξε δικό του κελί, δίπλα στο κελί του αγίου Ηρακλειδίου. Όμως μαζί του ιερουργούσε, μαζί του προσευχόταν. Με προθυμία τον βοηθούσε. Και σε όλα του ήταν πιστός κι αφοσιωμένος ακόλουθος. ΢το ιεραποστολικό ταξίδι που ανέλαβε ο Ηρακλείδιος στην Πάφο, ο Μνάσων τον ακολούθησε πρόθυμα και πολύ του συμπαραστάθηκε στο ιερό έργο. Αλλά και στην εκτέλεση θαυμάτων, όπως αναγράφεται στην ακολουθία του, καθόλου δεν υστέρησε από τον άγιο Δάσκαλο του. Ο Μνάσων, όπως αναφέραμε και στον βίο του αγίου Ηρακλειδίου, ανέστησε την Σροφίμη, τη μητέρα του Αετίου, που από τη βαθιά θλίψη της για τον θάνατο του παιδιού της κτύπησε το κεφάλι στον τοίχο κι έπεσε κάτω νεκρή. Κάποια άλλη φορά ανέστησε απ' τον τάφο ένα πάλι νεκρό με αποτέλεσμα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τετρακόσιοι ειδωλολάτρες να πιστεύσουν και να βαπτιστούν την ίδια μέρα. Έφραξε το στόμα κάποιου δύστροπου χρεώστη, που μια μέρα άρπαξε ένα πιστό αδελφό και ζητούσε να τον στραγγαλίσει, για να πάρει πίσω ένα ενέχυρο που του είχε δώσει. Ο άγιος Μνάσων του πήρε το χέρι και με γλυκύτητα του είπε: Άφησε τον, παιδί μου, και θα σου επιστρέψει ό,τι του έδωκες. Ο δύστροπος όμως και άνομος χρεώστης, που είδε τη στιγμή εκείνη να πλησιάζουν κι άλλοι όμοιοι του, αντί να αφήσει το δυστυχισμένο θύμα του, άρχισε να το πιέζει περισσότερο και να βλαστημά τον Κύριο. ΢τις ύβρεις και τις βλασφημίες του σκληρού κι άδικου Αλέξανδρου — έτσι λεγόταν ο χρεώστης - ο όσιος του είπε: Σο άνομο στόμα σου, που υβρίζει και βλασφημεί τον δημιουργό, θα μείνει άλαλο και κλειστό. Και το χέρι που επιτίθεται και ζητά να βλάψει τον αθώο, θα ξηρανθεί. Δεν πρόφτασε να τελειώσει ο άγιος τα λόγια του κι η τιμωρία βρήκε τον άνομο και υβριστή. Ο Αλέξανδρος έμεινε άλαλος και ξερός. Σο θαύμα κατατρόμαξε τους παριστάμενους. Μερικοί μάλιστα έσπευσαν να δηλώσουν πίστη στον Θεό του αγίου. Ένας απ' αυτούς ήταν και κάποιος Γελάσιος που επίστευσε με όλο τον οίκο του και βαπτίστηκε. Σο παράδειγμα του μιμήθηκε κι ο Αλέξανδρος. Με δάκρυα που έτρεχαν κι έβρεχαν τα ενδύματα του ζητούσε με διάφορες κινήσεις το έλεος του Θεού. Ο άγιος τον λυπήθηκε. Σον συγχώρησε, τον θεράπευσε και στο τέλος τον βάπτισε. ΢την ακολουθία του αγίου Μνάσωνος αναφέρονται κι άλλα θαύματα. Μερικά είναι και τούτα: «Μίαν των ημερών» που ο άγιος ξεκίνησε να πάει στο χωριό Πέρα, βρήκε τον ποταμό κατεβασμένο με πολύ νερό. Αφού στάθηκε κι είπε μια προσευχή, έκανε το σημείο του σταυρού και τότε τα νερά στάθηκαν κι ο άγιος πέρασε στην άλλη μεριά σαν τον προφήτη Ηλία, «αβρόχοις ποσί». Θεράπευσε δαιμονισμένους και τυφλούς. Κατέπαυσε τρικυμία και πρόλαβε ναυάγιο. ΢ε καιρό ξηρασίας, προσευχήθηκε, κι οι καταρράκτες του ουρανού άνοιξαν κι έπεσαν ευεργετικές βροχές. Ο άγιος Μνάσων Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο της Σαμασού τον δάσκαλο και προστάτη του, τον άγιο Ηρακλείδιο. Με την επιμονή και την ατσαλένια θέληση του, με το κήρυγμα και τα θαύματα του η στρατιά των οπαδών του Φριστού μεγάλωνε καθημερινά και το φως της καινούργιας ζωής απλωνόταν με τη δράση του σ' όλο το βασανισμένο νησί. Σο σωστικό έργο του αγίου συνεχίστηκε ως τα βαθιά του γηρατειά. Όταν πλησίασε ο καιρός ν' αφήσει τον κόσμο και να πάει στον ουρανό, κάλεσε κοντά του τους μαθητές του, κι αφού τους έδωκε χρήσιμες συμβουλές και τους παρήγγειλε να μη λυπηθούν, χειροτόνησε αντικαταστάτη του τον Ροδώνα «ψηφώ κοινή» όλων των πολιτών της Σαμασού. Σρεις μέρες μετά τα γεγονότα αυτά, στις 19 του Οκτώβρη, η αγία ψυχή του ταπεινού και σεμνού επισκόπου, εγκατέλειψε τα γήινα και πέταξε για τον ουρανό. ΢το άκουσμα το θλιβερό του θανάτου του τα πλήθη των πιστών προσέτρεξαν από όλα τα μέρη, για να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους και να ασπασθούν για τελευταία φορά το τίμιο λείψανο του. Σην ώρα του ασπασμού «τυφλοί ανέβλεπον, χωλοί περιεπάτουν και δαίμονες έφευγον από τους ανθρώπους». Οι μαθητές κήδευσαν το άγιο σώμα «εντίμως και ευλαβώς πλησίον του αγίου Ηρακλειδίου». Αργότερα ο σεβασμός των χριστιανών προς τον μεγάλο αυτόν άγιο έστησε λίγο πέρα από τον τάφο του ένα μοναστήρι, το όποιο σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει. Μια μικρή εκκλησία υφίσταται μονάχα από την παλιά εκείνη δόξα. Μια εκκλησία που διαλαλεί τα περασμένα μεγαλεία και θυμίζει σε όσους την επισκέπτονται, μια εποχή σκληρών αγώνων και μαρτυρίων, για να έχουμε εμείς σήμερα το κεφάλι ψηλά και να καυχώμαστε για την Ελληνική καταγωγή μας και την ορθόδοξη πίστη μας. Σο εκτιμούμε όμως αυτό οι τωρινοί κάτοικοι της Νήσου των Αγίων; Αλήθεια! Σο εκτιμούμε; Η Αγία Frideswide (Αγγλίδα) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Αρτεμίου Μεγαλομάρτυρα, Εβόρη και Ενόη, Ματρώνας Φιλιοπολίτιδος, Γερασίμου Οσίου, των Αγίων Ζεβίνα, Γερμανού, Νικηφόρου και Αντωνίου, Μαναθούς Παρθένου, Βασιλείου Επισκόπου Ο Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας (Εορτή Αρτέμιος)

Πολλές και σοφές άγιες μορφές παρελαύνουν από τις σελίδες της ιστορίας της μεγάλης μας Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μια τέτοια μορφή και εξαιρετική προσωπικότητα είναι κι ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Αρτέμιος που έζησε και μαρτύρησε περί τα μέσα του τέταρτου αιώνα μ.Φ. (361-363). Για τον Μεγαλομάρτυρα τούτον Άγιον αξίζει να μιλήσουμε κάπως εκτενέστερα. Γι' αυτόν λοιπόν κι οι γραμμές που ακολουθούν. Νέος, νεότατος ο Άγιος χάρη στη χριστιανική μόρφωση που πήρε από τους πιστούς γονείς του άρχισε να ξεχωρίζει ανάμεσα στους συνομήλικους της πόλεως του με τα χαρίσματα και τα προσόντα του. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, από την πρώτη στιγμή που γνώρισε τον ευσεβή και σοφό τούτο νέο, τον εξετίμησε ιδιαίτερα κι έσπευσε να τον αναδείξει δούκα και αυγουστάλιον της μεγάλης πόλεως της Αλεξανδρείας. Δηλαδή τον διόρισε ανώτερο διοικητή όλης της Αιγύπτου. ΢την επίσημη αυτή και τιμητική θέση ο Αρτέμιος σαν πιστός χριστιανός ασκούσε τα καθήκοντα του με πολλή προσοχή και σύνεση, ώστε όλοι να θαυμάζουν τα υπέροχα πολιτιστικά και ηθικά του χαρίσματα. Οι ευτυχισμένες κι ευλογημένες εκείνες μέρες δεν κράτησαν δυστυχώς για πολύ. Ο γιος και διάδοχος του Μεγάλου Κωνσταντίνου Κωνστάντιος, πού μετά τον θάνατο του πατέρα του ανέλαβε τη διοίκηση της Ανατολής Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

από το Ιλλυρικόν πέλαγος μέχρι την Προποντίδα, την Ασία, ΢υρία, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία, Αίγυπτο και όλες τις νήσους, κατά την περίοδο που είχε πάει στην Αντιόχεια αρρώστησε βαριά και απέθανε. Σότε την εξουσία της μεγάλης αυτής αυτοκρατορίας ανέλαβε ο Ιουλιανός, που είναι γνωστός στην ιστορία ως παραβάτης και αποστάτης. Ο νέος αυτός βασιλιάς , σε κάποιο ταξίδι του στην Αίγυπτο είχε συναντήσει και γνωρίσει τον άρχοντα Αρτέμιο, για τον οποίον είχε ακούσει και πολλά καλά λόγια για τις ικανότητες του, όπως και για τη χριστιανική του ιδιότητα. Σο χάρισμα όμως τούτο της εκλεκτής αυτής προσωπικότητος όχι μόνο δεν εξετιμήθηκε από τον αποστάτη βασιλιά, που είχε ήδη κινήσει και τον διωγμό ενάντια στους χριστιανούς, αλλά και θεωρήθηκε μεγάλο μειονέκτημα και αμάρτημα. Με πάθος μάλιστα κάθε φορά προσπαθούσε να κατακρίνει και να δείχνει γι' αυτό την περιφρόνηση του. Σούτο έκαμε και σε μια επίσκεψη του άρχοντα Αρτεμίου σ' αυτόν, όταν βρισκόταν στην Αντιόχεια. Ο αποστάτης βασιλιάς, σαν είδε τον άρχοντα της Αιγύπτου Αρτέμιο, τρελλός από θυμό τον κάλεσε κοντά του κι άρχισε με περιφρόνηση να του ομιλεί και να τον υβρίζει. Όσην ώρα ο υβριστής απευθυνόταν στον Άγιο, τον κατηγορούσε και τον ύβριζε, ο ενάρετος Αρτέμιος σιωπούσε κι είχε σκυφτό το κεφάλι. Μπροστά στα μάτια του είχε τα λόγια του Κυρίου: «Μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Φαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ε', 11-12). Μακάριοι γίνεσθε σεις οι μαθητές μου, όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξ αιτίας μου. Φαίρετε και ζωηρά εκδηλώστε τη χαρά σας, γιατί η ανταμοιβή σας στους ουρανούς θα είναι με το παραπάνω. Όταν όμως ο εγωιστής και ασεβής βασιλιάς άρχισε να επεκτείνει τις ύβρεις του στα ιερά και όσια της αμώμητης χριστιανικής μας πίστεως, τότε ο Άγιος με θάρρος σήκωσε το κεφάλι, ύψωσε τη φωνή του και με παρρησία είπε στον παραβάτη άρχοντα.

- Βασιλιά μου, επιδείξατε, σας παρακαλώ ολίγο σεβασμό προς το πρόσωπο του Κυρίου. Αυτός είναι ο αληθινός θεός. Σούτο μαρτυρούν περίτρανα τα λόγια του και τα έργα του. Όσο για τις ύβρεις σας ενάντια στους χριστιανούς, που αποτελούν την ευγενέστερη και πιο άξια μερίδα των υπηκόων σας, δεν είναι καθόλου φρόνιμο και συνετό ούτε και δίκαιο από μέρους σας να τους υβρίζετε και να τους διώκετε. Εντροπή σας! Η συμπεριφορά σας αυτή σας αδικεί και σας εξευτελίζει. Σις τελευταίες λέξεις του Αγίου διέκοψαν οι γεμάτες μίσος και ειδωλολατρικό φανατισμό φωνές του μαινόμενου κυριολεκτικά βασιλιά Ιουλιανού. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

- Πάψε, ανόητε, του φώναξε. Κι αφού τον ύβρισε ξανά και ξανά διέταξε να του αφαιρέσουν τη ζώνη του αξιώματος του και να τον ρίξουν στη φυλακή για να συνέλθει. Με την ψυχή γαληνεμένη ο πιστός κι άτρομος χριστιανός χωρίς ψωμί και νερό για μέρες περνά τις ώρες του γονατιστός ευχαριστώντας τον Κύριο για το χάρισμα που του δόθηκε. «Ημίν εχαρίσθη το υπέρ Φριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Υιλιπ. α' 29), έλεγε και επαναλάμβανε με ανείπωτη χαρά. Δηλαδή σε μας δόθηκε σαν χάρισμα όχι μόνο να πιστεύουμε στον Φριστό, αλλά και να πάσχουμε για το όνομά του. Σα επακόλουθα της ομολογίας του είναι τρομερά. Αδούλωτος κι ελεύθερος ο Άγιος τα αντιμετωπίζει όλα με ζηλευτή ψυχραιμία κι υπομονή και καρτερία. Όταν ύστερα από ολίγες μέρες κατά διαταγή του Βασιλιά βγήκε από τη φυλακή και παρουσιάστηκε μπροστά του, ο Ιουλιανός του ζήτησε να προσφέρει θυσία στους μεγάλους Θεούς, αν ήθελε να του χαρισθεί η ζωή κι η ελευθερία. ΢την πρόταση αυτή του άρχοντα ο σταθερός στις αρχές και το φρόνημα του Άγιος αλλά και ατρόμητος στις πεποιθήσεις του απολογήθηκε με πολλή δύναμη και παρρησία κι απέδειξε ψευδή κι ανόητα όσα ειπώθηκαν κατά του Φρίστου. ΢το τέλος πρόσθεσε: Αυτό που μου ζητάτε, άρχοντα μου, ν' αρνηθώ τον Φριστό και να προσφέρω θυσία στα ξύλα και τις πέτρες της πεθαμένης πια ειδωλολατρίας μου είναι αδύνατον όχι να το κάμω, αλλά ακόμη και να το σκεφθώ. Ο Φριστός είναι ο αληθινός Θεός και δημιουργός που έγινε άνθρωπος κι απέθανε για τη σωτηρία μας. Πως ημπορώ εγώ να τον αρνηθώ; Η τολμηρή αυτή και με τόση παρρησία ειπωθείσα ομολογία του Μάρτυρος προκάλεσε το μίσος και τη μανία του αποστάτη βασιλιά, που σαν τρελός φώναξε: - Να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Σα πιο σκληρά βασανιστήρια. ΢τη διαταγή του βασιλιά οι δήμιοι που στεκόντουσαν δίπλα όρμισαν, άρπαξαν τον Μάρτυρα, τον γύμνωσαν κι αφού τον ξάπλωσαν στη γη άρχισαν να τον κτυπούν με βούνευρα μέχρις αίματος. Σο δέρμα ξεσχίσθηκε, μα οι δήμιοι όχι μόνο δεν σταματούν αλλά και συνεχίζουν λες μεθυσμένοι με το άνομο έργο τους. ΢τη συνέχεια καταξεσχίζουν τις σάρκες του με μαχαίρια κι ύστερα με λαμπάδες καίνε τις πληγές. Σο σώμα του Μάρτυρος έγινε μια άμορφη μάζα από κρέατα και κόκαλα σπασμένα. ΢' αυτή την κατάσταση τον πήραν και τον πέταξαν στη φυλακή. ΢κέφθηκαν να τον αφήσουν εκεί να πεθάνει μόνος του χωρίς καμιά βοήθεια. Αυτά οι άνθρωποι. Μα εκείνος που υποσχέθηκε κι είπε στον κάθε πιστό ακόλουθο του, «ου μη σε ανώ, ου δ' ου μη σε εγκαταλείπω» δηλαδή δεν θα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

σε αφήσω, παιδί μου, αβοήθητο• ποτές δεν θα σε εγκαταλείψω. Κατά τα μεσάνυχτα έρχεται στο μισοπεθαμένο κορμί, το αγγίζει, το παρηγορεί και το θαύμα γίνεται. Η μάζα των ξεσχισμένων κρεάτων και των σπασμένων κοκάλων ξαναβρίσκει την πρότερη κατάσταση. Θεραπεύεται. Και ο Μάρτυρας με βαθιά συγκίνηση γονατίζει, ευχαριστεί και δοξολογεί τον Θεό ... Όρθιον να βαδίζει επάνω-κάτω και να ψάλλει τα λόγια του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου «μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν» (Ιάκ. α', 12), δηλαδή Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες, τον βρίσκει ο δεσμοφύλακας που πήγε το πρωί να ιδεί αν είναι ζωντανός. Φωρίς να χάσει καιρό, τον παίρνει από το χέρι και τον οδηγεί μπροστά στον άρχοντα. Ο αποστάτης, όταν τον είδε, τα έχασε. Δεν πίστευε στα μάτια του. Κάποια στιγμή συνήλθε κι είπε, για να διασκεδάσει τη σιωπή και τα επιφωνήματα του θαυμασμού του πλήθους.

- Μεγάλοι οι Θεοί μας, Αρτέμιε. Αυτοί σε έκαμαν καλά. ΢πεύσε να προσφέρεις θυσία σ' αυτούς και να τους δοξάσεις. Μην φανείς αχάριστος.

- Σην υγεία μου, βασιλιά μου, την χάρισε ο Ιησούς Φριστός. Αυτός είναι ο αληθινός Θεός και ΢ωτήρας όλων των ανθρώπων. Σα είδωλά σας ούτε αισθάνονται, ούτε μιλούν.

- Πάψε, αλιτήριε. Σην αχαριστία ακολουθεί πάντα η αδιαντροπιά. «Ση αχαριστία έπεται η αναισχυντία». Να συνεχισθούν τα βασανιστήρια. Σην ίδια στιγμή μερικά δυνατά χέρια άρπαξαν τον Μάρτυρα και τον έριξαν κάτω. Ύστερα μερικοί άλλοι αφού έσπασαν μια πελώρια μυλόπετρα, πήραν τη μισή κι αφού άπλωσαν επάνω τον Άγιο, άλλη ομάδα δυνατών κατά διαταγή του Ιουλιανού σήκωσαν την άλλη μισή και την έριξαν επάνω στον Μάρτυρα. ΢κοπός ένας. Να του συντριβούν όλα τα κόκαλα. Αφόρητοι οι πόνοι. Ο Αρτέμιος όμως με τη χάρη του Θεού διατηρεί όλη την καρτεροψυχία του. Τπομένει γιατί γνωρίζει τι το Πνεύμα του Θεού λέγει στην περίπτωση αυτή. «Εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται». (΢οφ. ΢ολομ. γ', 4-5). Δηλαδή οι δίκαιοι, κι αν ακόμη στα μάτια των ανθρώπων και από μέρους των ανθρώπων πάσχουν και θλίβονται, αυτοί έχουν σταθερά και ακλόνητη την πεποίθηση τους στην αθάνατη και μακαριά ζωή. Κι αν ταλαιπωρηθούν και βασανισθούν ολίγον στην παρούσα ζωή θα λάβουν μεγάλες αμοιβές και βραβεία στην αιωνιότητα. Για την αιωνιότητα προοριζόμαστε όλοι οι άνθρωποι. Σην αιωνιότητα πρέπει να έχουμε πάντα στη σκέψη μας. Γι' αυτήν πρέπει και να αγωνιζόμαστε. Σην αιωνιότητα έχει στη σκέψη του κι ο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Μεγαλομάρτυρας. Γι' αυτήν αγωνίζεται τώρα κι υποφέρει με καρτερία τα βασανιστήρια. Η γαλήνια ματιά του συγκλονίζει κυριολεκτικά τον αποστάτη, που μηχανεύεται κι άλλα σκληρότερα βασανιστήρια. Ένα τέτοιο ήταν κι η εντολή με ένα ξίφος να βγάλουν τα μάτια του Μάρτυρος. Η εντολή εκτελείται την ίδια στιγμή. Η γαλήνη όμως δεν ξανάρχεται στην καρδιά του Ιουλιανού. Ο Μάρτυρας δέχεται και τούτο το βασανιστήριο με ιώβειο καρτερία και υπομονή. Μπροστά στο αλγεινό θέαμα τρέμει ο αποστάτης. Για να απαλλαγεί από τις τύψεις δίνει την τελευταία εντολή.

- Κόψτε το κεφάλι του. Ο δήμιος πιστόν όργανο της εξουσίας σήκωσε το σπαθί κι αποκεφάλισε τον Άγιο. Έτσι τελείωσε μια ζωή που σύνθημα της είχε του Αποστόλου τα λόγια: «Σα άνω ζητείτε ... τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης» (Κολ. γ', 1-2). Να επιδιώκετε δηλαδή τα αγαθά που βρίσκονται στον ουρανό. Προς αυτά να είναι στραμμένες οι σκέψεις σας και όχι προς τα γήινα πράγματα. Κάποια ευγενικιά ψυχή πήρε το λείψανο του Αγίου κι από την Αντιόχεια το μετέφερε στην καρδιά της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη κι εκεί το ενταφίασε σ' ένα από τα νησιά των Πριγκιποννήσων, την Οξειά, στην εκεί εκκλησία του Προδρόμου. ΢τη γη λοιπόν εναποτέθηκε ο Μάρτυρας. Η αγία ψυχή του όμως δεν έπαυσε να ενδιαφέρεται γι' αυτούς που ζουν πάνω στη γη και υποφέρουν σωματικά. Πολλά θαύματα έγιναν και γίνονται σε όσους με πίστη και ευλάβεια εκζητούν τη μεσιτεία του. Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Αρτέμιος είναι για τους πιστούς χριστιανούς ο ιατρός της κήλης. Ένα από τις χιλιάδες των θαυμάτων είναι και τούτο που έγινε στο παιδί μιας πνευματικής μας κόρης. ΢το αγοράκι της χριστιανής αυτής παρουσιάστηκε στην ηλικία των δεκαπέντε περίπου μηνών υδροκήλη βαριάς μορφής. Σο παιδί ήταν πολύ αδύνατο. Επέμβαση χειρουργική εθεωρήθηκε πολύ επικίνδυνη να γίνει. Η πιστή μητέρα είχε ακούσει για τα θαύματα που γινόντουσαν από τον Άγιο Αρτέμιο στην εκκλησία του εκεί στην τουρκοκρατούμενη σήμερα Αφάνεια. Κατόπιν οδηγιών του πνευματικού έκαμε ένα τάμα και πήγε στη χάρη του. Ετοίμασε λειτουργία, εξομολογήθηκε, πήγε στην Εκκλησία του, παρακολούθησε με ευλάβεια τη θεία Λειτουργία, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων κι αυτή και το παιδί της, παρεκάλεσε τον ιερέα και της έκαμε παράκληση και το απόγευμα επέστρεψε. Σην επομένη το πρωί το παιδί της ήταν τελείως καλά. Οι θεράποντες ιατροί εβεβαίωσαν τη θεραπεία. Η υδροκήλη ουδέποτε παρουσιάσθηκε από τότε στον άρρωστο.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Μεγάλη η δύναμη της πίστεως, αδελφοί μου. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε βοηθούς και προστάτες σε τούτο τον κόσμο τους φίλους του Φριστού και οικείους του Θεού. Υτάνει με πίστη ζωντανή να καταφεύγουμε στη χάρη τους και να εκζητούμε τη βοήθεια και τις πρεσβείες τους. «Έκλεξαι αγίους υπερασπιστάς σου και αφιερώσου εις αυτούς» μας συμβουλεύει κι ο Άγιος Νικόδημος. Όταν οι χριστιανοί δοκιμαζόμαστε, ας καταφεύγουμε στη χάρη των αγίων της πίστεως μας και στη χάρη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου και ας ζητούμε με πίστη τη θεραπεία του σώματος και της ψυχής μας. Κι εφ' όσον η θεραπεία θα είναι για την ωφέλεια μας θα μας την προσφέρει ο Κύριος με τη μεσιτεία του Αγίου μας. Εκεί που μιλούν τα γεγονότα δεν υπάρχει λόγος να επιμένουμε. Ένα μόνο στην ανάγκη να λέμε: Άγιε του Θεού Αρτέμιε, πρέσβευε υπέρ ημών. Αμήν. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Ευσέβειας τοις τρόποις καλλωπιζόμενος, αθλητικής αγλαΐας ώφθης σοφέ κοινωνός, προς αγώνας ανδρικούς παραταξάμενος· όθεν ως λύχνος φωταυγής, των θαυμάτων τας βολάς, εκλάμπεις τη οικουμένη, Αρτέμιε Αθλοφόρε, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών. Κοντάκιοv. Ήχος β’. Σους ασφαλείς. Σον ευσεβή και στεφηφόροv Μάρτυρα, τον κατ' εχθρών νίκης αράμενον τρόπαια, συvελθόντες επαξίως vυν, εν υμνωδίαις ευφημήσωμεv, Αρτέμιον τον μέγιστον εν Μάρτυσι, θαυμάτων τε δοτήρα πλουσιώτατον, πρεσβεύει γαρ Κυρίω υπέρ πάντων ημών. Οι Άγιοι Εβόρης και Ενόης Μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού. (Ορισμένοι ΢υναξαριστές τους αναφέρουν σαν Αγίες Εβόρη και Ενόη. Αλλά μάλλον, πρόκειται περί των μαθητών του Αγίου Μίλου, Εβόρη και ΢ενοεί).

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Οσία Ματρώνα η Φιοπολίτιδα, η θαυματουργή

Ονομαζόταν Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Φίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Φειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός. Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε η γυναίκα που κοντά της η Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Σότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη -παρά τη θέληση της- τη Ματρώνα. Τπό τις οδηγίες της η αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Σο 1462 η Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία. Άλλες πηγές υπολογίζουν τον χρόνο κοιμήσεως της Αγίας 100 περίπου χρόνια πριν το 1462, διότι η πρώτη βιογραφία της γράφτηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο (1357). Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Σην ωραιότητα. Φριστού τοις ίχνεσιν, ακολουθήσασα, κόσμου τερπνότητα, Οσία έλιπε, και εμιμήσω εν σαρκί, Αγγέλων την πολιτείαν όθεν ταις του Πνεύματος, δωρεαίς κατεφαίδρυνας, την ενεγκαμένην σε, νήσον Φίον πανεύφημε· διό χαρμονικώς εκβοά σοι χαίροις Ματρώνα πανολβία.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, ο Πελοποννήσιος (Μνήμη ανακομιδής ιερών λειψάνων του) (Εορτή Γεράσιμος)

Γεννήθηκε το 1509 στα Σρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο. Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αυτή, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από εκεί και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ. ΢τη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579, σε ηλικία περίπου 70 ετών. (Κυρίως αυτή τη μέρα, εορτάζεται η μνήμη της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του 1580-81). Απολυτίκιο. Ήχος α’. Αυτόμελον. Σων Ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον, και θαυματουργόν θεοφόρον νεοφανέντα ημίν, επαινέσωμεν πιστοί θείον Γεράσιμον ότι αξίως παρά Θεού απείληφεν, Ιαμάτων την αέναον χάριν ρώννυσι τους νοσούντας και δαιμονώντας ιάται. Διό και τοις τιμώσιν αυτόν, βρύει ιάματα. Οι Άγιοι Ζεβίνας, Γερμανός, Νικηφόρος και Αντώνιος (ή Αντωνίνος) Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν επί Μαξιμιανού (286-305). Και ο μεν Αντωνίνος ήταν γέροντας, οι δε υπόλοιποι τρεις, νέοι. ΢υνελήφθησαν Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

επειδή ήταν χριστιανοί, από κάποιον Μάζο στην Καισαρεία και αποκεφαλίστηκαν. (Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 12η Νοεμβρίου). Η Αγία Μαναθώ η παρθένος Μαρτύρησε και αυτή στα χρόνια του Μαξιμιανού (286-305). ΢υνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή στη ΢κυθούπολη της Παλαιστίνης και αφού την έσυραν γυμνή μέσα στην πόλη, τελικά την έκαψαν ζωντανή. Ο Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Σραπεζούντας Άγνωστος στους ΢υναξαριστές, γνωστός όμως στην εκκλησία της Σραπεζούντας, στην οποία κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γιόρταζαν τη μνήμη του με ασματική Ακολουθία, που βρήκε ο Κεραμεύς Παπαδόπουλος σε χειρόγραφο στην Σραπεζούντα, όπως γράφει στα Βυζαντινά Φρονικά ΢.12, 143. Ο Βασίλειος έζησε επί βασιλείας Λέοντος του ΢οφού και Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου. Για την αγιότητα της ζωής του, κατατάχθηκε στους Αγίους της εκκλησίας της Σραπεζούντας.

21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ιλαρίωνος του Μέγα, Γαΐου, Δασίου και Ζωτικού, Υιλόθεου Ασκητού, των Αγίων Ανδρέου, ΢τεφάνου, Παύλου και Πέτρου, Ζαχαρία Οσιομάρτυρα, Θεοδότης και ΢ωκράτους, Ευκράτη Οσιομάρτυρα, Βαρούχ, Αζή, Πλαντίνου, Ιακώβου, ΢ωκράτους Ιερομάρτυρα, Ιωάννη Νεομάρτυρα, Υιλίππου Οσίου, Βαρνάβα και Ιλαρίωνος Θαυματουργών, Ursula, Finan Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας

Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τη δαντελωτή ακρογιαλιά της Κερύνειας και σε ύψος δύο χιλιάδες περίπου πόδια από την επιφάνεια της θάλασσας Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ορθώνεται ένα γιγαντιαίο ύψωμα αποκομμένο από την υπόλοιπη οροσειρά του Πενταδάκτυλου. ΢την κορυφή του υψώματος αυτού με την πανοραμική θέα είναι κτισμένο από χρόνια ένα φρούριο, το γνωστό φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα. Για την προσφορά του φρουρίου στους αγώνες του νησιού για ελευθερία και τις παραδόσεις και τους θρύλους που έχουν δημιουργηθεί γύρω απ' αυτό, πολλά ειπώθηκαν και γράφηκαν μέχρι σήμερα. Για τον Άγιο Ιλαρίωνα όμως τον μεγάλο ερημίτη κι ασκητή, που με το όνομα του, το ύψωμα τούτο μπήκε στην Ιστορία, πολύ λίγα έχουν γραφεί και σε πολύ πιο λίγους είναι γνωστά. Σην παράλειψη αυτή απαράδεκτη για χριστιανούς ορθοδόξους που κατοικούν μια νήσο μ' ένα τόσο τιμητικό προσωνύμιο — «Νήσος των Αγίων» - επιθυμούν να θεραπεύσουν οι γραμμές που ακολουθούν. Θεωρούμε την πράξη τούτη σαν ένα χρέος. Φρέος όχι μονάχα σ' εκείνους που έφυγαν. Αλλά προ παντός χρέος σ' αυτούς που ζουν και θέλουν κι αναζητούν για τη ζωή τους πρότυπα. Ναι! Πρότυπα ηθικά που να τα πλησιάσουν και, κατά το μέτρο του δυνατού, να τα μιμηθούν. Κι ο άγιος Ιλαρίων που μας ήρθε απ' έξω κι έζησε και κοιμήθηκε στον τόπο μας, είναι ένα τέτοιο πρότυπο για όλους. Πρότυπο πίστεως και υπακοής στον Θεό. Αλλά και πρότυπο αγωνιστικότητας και γνήσιας αρετής. Μια γρήγορη ματιά στις κύριες πτυχές της ζωής του θα μας το αποδείξει. Ο ισάγγελος αυτός άγιος, σύγχρονος των Μεγάλων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, γεννήθηκε στην κωμόπολη της Παλαιστίνης τη Θαβαθά, που βρίσκεται πέντε περίπου μίλια μακριά από την αρχαία πόλη των Υιλισταίων, τη Γάζα. Οι γονείς του, πλούσιοι ειδωλολάτρες φρόντισαν από νωρίς να δώσουν στο παιδί τους μια ξεχωριστή μόρφωση. Γ' αυτό κι από μικρό έσπευσαν να τον αποχωρισθούν και να τον στείλουν στην Αλεξάνδρεια, που ήταν τότε ένα μεγάλο κέντρο Ελληνικών σπουδών. ΢ε μια από τις ονομαστές ΢χολές της πόλεως αυτής φρόντισε ο μικρός Ιλαρίων να εγγραφεί και μ' ενδιαφέρον να παρακολουθήσει τα μαθήματα της. Ο πόθος του όμως να γνωρίσει την αλήθεια οδήγησε κάποτε τα βήματα του και σε χριστιανικές συγκεντρώσεις. Η ζωή των χριστιανών, η ευγένεια κι η καλοσύνη τους, το ενδιαφέρον τους να εξυπηρετήσουν τους άλλους με κάθε ανιδιοτέλεια και προθυμία του έκαμαν απ' την πρώτη στιγμή ξεχωριστή εντύπωση. Αλλά και τα αγνά ήθη κι έθιμα τους κι η όλη τους αρετή του σκλάβωσαν την ψυχή κι άναψαν μέσα του θερμό τον ζήλο να γνωρίσει καλύτερα την πηγή της Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τροφοδοσίας τους. Έτσι ο φιλομαθής νέος επεδίωξε να έρθει σ' επαφή με σημαίνοντας χριστιανούς κι από υπεύθυνα πρόσωπα να μάθει τις επιταγές της νέας πίστεως. Ο ενθουσιασμός του για όσα άκουε κι ο ζήλος του να γνωρίσει περισσότερα, προχωρούσε μέρα με τη μέρα για να καταλήξει κάποτε στην αποδοχή της νέας θρησκείας και να βαπτισθεί. Η χαρά κι η ευτυχία του αγνού νέου την ήμερα εκείνη, που φόρεσε τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, υπήρξε αφάνταστα μεγάλη. Μια απόδειξη τούτης της χαράς είναι κι η πλούσια χρηματική προσφορά του για χάρη των πτωχών αδελφών του Φριστού. Με την είσοδο του στην Εκκλησία του Θεού ο νεοπροσήλυτος χριστιανός ρίχτηκε με πιο πολύ κέφι στον αγώνα. Η Αγία Γραφή γίνηκε ο αγαπημένος του σύντροφος κι η ζωή των ενάρετων ανδρών, που μελετούσε στα ιερά κείμενα, ήταν εκείνη που προσπαθούσε κι ο ίδιος να μιμηθεί κι ακολουθήσει. Η πνευματική ζωή τον συνείχε κυριολεκτικά. Πόθος του ένας: Ν' αποχωρισθεί από καθετί που θα τον κρατούσε δεμένο με τα υλικά, τα γήινα κι ελεύθερος να τραβήξει τον δύσκολο, μα ευλογημένο δρόμο, που φέρει τον άνθρωπο στον ουρανό. Αυτή την εποχή στην Αλεξάνδρεια και σ' όλη την Αίγυπτο κυριαρχούσε η φήμη του Μεγάλου Αντωνίου. Μορφωμένοι κι αγράμματοι μιλούσαν με σεβασμό για τη θεοσέβεια του ξακουστού ασκητή. Κοντά σ' αυτόν ο ζηλωτής νέος επιθύμησε να μαθητεύσει έστω και για λίγο. Φωρίς να χάσει καιρό ένα πρωί άφησε την πολυθόρυβη πόλη και τράβηξε στην έρημο. Βρήκε τον άγιο ερημίτη κι έμεινε κοντά του αρκετό καιρό. ΢το διάστημα αυτό σαν τη μέλισσα ρούφηξε από τον καθηγητή της ασκήσεως ότι καλό μπόρεσε να δει και ν' ακούσει με αποτέλεσμα η καρδιά του να σκλαβωθεί ακόμη περισσότερο από την αγάπη της άλλης, της μακαριάς ζωής. Πλησίον στον πολύπειρο αγωνιστή του καλού και της αρετής έμαθε ο αγνός νέος να ζει σε μια θεϊκή ανάταση. Η ζωντανή προσευχή, η προσεκτική μελέτη, η ανάλογη περισυλλογή κι ο αυστηρός αυτοέλεγχος ήταν η καθημερινή απασχόληση του. Με τα μέσα τούτα τα πνευματικά ο ζηλωτής νέος αγωνίστηκε ν' αυξήσει τις διανοητικές του δυνάμεις και να αποκτήσει σιγά-σιγά τα εφόδια που χρειαζόταν για τους κατοπινούς του αγώνες. Εδώ συνήθισε ακόμη ν' αξιοποιεί τον χρόνο του και να ιεραρχεί τις ανάγκες του. Έτσι έγινε ένας θεοκεντρικός άνθρωπος. Κύριο σκοπό της υπάρξεως του έβαλε ν' αρέσει στον Θεό. Κι όλες του οι δυνάμεις, όλες Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

του οι προσπάθειες, όλοι του οι αγώνες σε τούτο και μόνο στράφηκαν: ΢το πώς να καλλιεργήσει μέσα του το «κατ' εικόνα», για να επιτύχει «το καθ' ομοίωσιν». ΢το πώς ν' αναπτύξει τα χαρίσματα με τα οποία τον επροίκισε ο Πανάγαθος Θεός, για να επιτύχει να γίνει κάποια μέρα γνήσια εικόνα του Θεού. Ένας αληθινός άνθρωπος αρετής. Ένας άγιος. Με τούτη την απόφαση και τούτο τον πόθο και σκοπό ως θησαυρό πολύτιμο στην ψυχή του αποχαιρέτησε κάποιο πρωινό τον πνευματικό του πατέρα και καθοδηγητή της ερήμου Αντώνιο και πήρε τον δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα του. Ποθούσε να δει τους γονείς του, γιατί έμαθε πώς δεν ήσαν καλά στην υγεία. Κι ακόμη ήθελε να τακτοποιήσει και μερικά περιουσιακά στοιχεία, που ήσαν εκκρεμή. ΢αν έφθασε, πήγε και κτύπησε την πόρτα του σπιτιού του. Κάποιος γείτονας που άκουσε το κτύπημα, βγήκε και του είπε πως τόσο ο πατέρας όσο κι η μητέρα του είχαν εδώ κι αρκετό καιρό φύγει από τούτο τον κόσμο. Λυπημένος ο φιλόστοργος νέος κι ακολουθούμενος από τον γείτονα τράβηξε προς το κοιμητήριο. Πάνω από το χώμα του τάφου που σκέπαζε τ' αγαπημένα πρόσωπα, γονάτισε. Για ώρες έμεινε εκεί προσευχόμενος με ιερή κατάνυξη. ΢την πατρίδα του ο εραστής της αγγελικής ζωής δεν στάθηκε για πολύ. Αφού μοίρασε την πατρική περιουσία στους πτωχούς κι αποχαιρέτησε τους γνωστούς, ανεχώρησε. Γεμάτος αποφασιστικότητα προχώρησε για την εκπλήρωση του ιερού σκοπού του. Σα λόγια του θείου Παύλου «εμοί κόσμος εσταύρωται και εγώ τω κόσμω» (Γαλατ. στ', 14) αντηχούσαν δυνατά μέσα του και του γέμιζαν την ψυχή από αληθινή ευτυχία. Όλος ο κόσμος με τις δόξες και τις τιμές μα και τα Πλούτη και τις ηδονές κι όλα τα θέλγητρα του σταυρώθηκαν και νεκρώθηκαν για τον ευγενικά νέο. Σίποτα απ' αυτά δεν μπορούσε να τον τραβήξει ή να τον συγκινήσει. Μα και κανένα άλλο από εκείνα που λέγονται αγαθά του κόσμου τούτου, δεν ήταν δυνατό να τον δελεάσει και να του μεταλλάξει την αγάπη και την αφοσίωση του στον ΢ωτήρα Φριστό. Καύχηση και χαρά του ήταν μόνο Αυτός, που πέθανε πάνω στον σταυρό για τις αμαρτίες του, μα και για τις αμαρτίες όλων εκείνων που θα πίστευαν σ' Αυτόν. Σο όνομα Σου ανέλαβε να κηρύξει. Και το κηρύττει παντού. «Ούκ εστίν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα εστίν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δεί σωθήναι ημάς» (Πράξ. δ', 12). Κανένα άλλο πρόσωπο δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει τη σωτηρία. Κανένα άλλο όνομα δεν έχει δοθεί από μέρους του Θεού, που να μπορεί να μας σώσει. Μόνο ο Φριστός είναι ο αληθινός ΢ωτήρ. ΢' Αυτόν ας πιστέψουμε όλοι. Αυτά με παρρησία και ζωντάνια κηρύττει παν τού ο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

νέος Ιεραπόστολος. Και το κήρυγμα του συγκινεί κι ενθουσιάζει. Μα και πείθει και οικοδομεί. Ένα μεγάλο ποσοστό από τους ειδωλολάτρες που κατοικούσαν στις περιοχές εκείνες της Γάζας και της Νότιας Παλαιστίνης δέχτηκαν το κήρυγμα της σωτηρίας χάρη στον άγιο κι έγιναν χριστιανοί. Αλλά κι οι αιρετικοί που ζούσαν στα μέρη εκείνα, στο πρόσωπο του οσίου βρήκαν τον σθεναρό κι ακαταμάχητο πρόμαχο της Ορθοδοξίας. Αφού για ένα χρονικό διάστημα ο ζηλωτής εργάτης του Ευαγγελίου ασχολήθηκε με το ιεραποστολικό έργο, κατόπιν αποσύρθηκε στην αγαπημένη του έρημο. Εκεί κοντά στο λιμάνι του Μαϊουμά προχώρησε κι έστησε το ησυχαστήριο του. Σριάντα επτά χρόνια πέρασε στο μέρος αυτό. Σριάντα επτά ολόκληρα χρόνια αυστηρής ασκήσεως. Ένας τρίχινος σάκος, που ταλαιπωρούσε το κορμί του, ήταν το φόρεμα του χειμώνα-καλοκαίρι. ΢τον λαιμό έφερε μια δερμάτινη λωρίδα, δώρο του πνευματικού του πατέρα, του Μεγάλου Αντωνίου. Κατοικία του είχε μια σπηλιά μ' ένα στενότατο κελί. Και τροφή του λίγα ξερά σύκα και μερικά αγρία χόρτα. Με την αυστηρή του τούτη εγκράτεια, αλλά και τη θερμή κι αδιάλειπτη προσευχή και τη συνεχή μελέτη της Αγίας Γραφής αγωνιζόταν κάθε μέρα για ένα πράγμα μόνο: ΢το πως να αρέσει στον Θεό. ΢αν το χρυσάφι που δοκιμάζεται στη φωτιά, έτσι κι αυτός δοκιμάστηκε τούτο τον καιρό από τους ποικίλους πειρασμούς που η αγάπη του Θεού επέτρεψε να του έρθουν για προσωπική του ωφέλεια και δοκιμή. Όμως με το να έχει τη σκέψη του στραμμένη στο θέλημα του Θεού και την καρδιά του καθαρή από κάθε ακάθαρτο λογισμό κατόρθωσε και τους πειρασμούς να ξεπεράσει κι αυτός απρόσβλητος να μένει. Κάτι περισσότερο. Πέτυχε να γίνει η ψυχή του κατοικητήριο Αυτού του Αγίου Πνεύματος, ώστε τίποτα στον κόσμο να μην τον φοβίζει και να μη τον ταράσσει. Σο παρακάτω περιστατικό είναι ενδεικτικό του θάρρους και της τόλμης πού διέκρινε τον όσιο. Κάποτε εκεί στην ερημιά, στην αρχή που πήγε, μια συμμορία από ληστές τον είχε επισημάνει και τον πλησίασε με κακές διαθέσεις.

- Σι θα 'καμνες, καλόγηρε, αν εδώ στην ερημιά που είσαι μόνος, σου επετίθεντο ληστές; τον ρώτησε με προσποιητή αφέλεια ο αρχηγός τους.

- Σι έχει να φοβηθεί ένας γυμνός σαν κι έμενα; απήντησε με πραότητα κι αταραξία ο ερημίτης.

- Κι αν σε σκοτώσουν; πρόσθεσε ο ληστής. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο θάνατος δεν φοβίζει εκείνο, που είναι έτοιμος να πεθάνει, ξανάπε ο ερημίτης. Ο θάνατος κλείει τούτη τη ζωή την προσωρινή. Μα ανοίγει την άλλη, την αιώνια, την πραγματική. ΢' αυτή βαδίζουμε όλοι. Σα λόγια του αυτά κι ο τρόπος με τον όποιο τα είπε έκαμαν τους ληστές σκεφτικούς. Απομακρύνθηκαν σιωπηλοί, για να ξαναγυρίσουν σε λίγο. Κάθισαν μπροστά στο κελί του κι άρχισαν να ζητούν από Αυτόν πιο πολλές εξηγήσεις. ΢το τέλος ομολόγησαν τον σκοπό τους και με δάκρυα γονάτισαν μπροστά του και ζήτησαν συγχώρηση. Ο άγιος τους συγχώρησε κι εξακολούθησε τη διδασκαλία του. Από την ήμερα εκείνη συνεχίστηκαν οι επισκέψεις με αποτέλεσμα στο τέλος να πιστέψουν και να βαπτιστούν όχι μονάχα αυτοί, αλλά κι άλλοι ομοεθνείς τους που κατοικούσαν στην πόλη της Ιδουμαίας, Ελούζη. Έτσι ο άγιος πήρε τον τίτλο: Απόστολος των ΢αρακηνών. Η φήμη της αγιότητας του οσίου διαδόθηκε τόσο πολύ, ώστε νωρίς πλήθη από μοναχούς συγκεντρώθηκαν γύρω του, για ν' ακούνε τα λόγια του και να έχουν την πνευματική καθοδήγηση του. Με τον τρόπο αυτό πολλά μοναστήρια φύτρωσαν σε όλη εκείνη την περιοχή. Για τούτο δίκαια θεωρείται ο ιερός ασκητής ως ο εισηγητής του μοναχισμού στην Παλαιστίνη, καθώς και ο Μέγας Αντώνιος εισηγητής του μοναχισμού στην Αίγυπτο. ΢τη μεγάλη φήμη του Ιλαρίωνα πολύ συνέβαλε και το θαυματουργικό του χάρισμα. Πολλά, πάρα πολλά θαύματα αναφέρονται σ' Αυτόν. Θεραπείες διαφόρων ασθενειών και δαιμονισμένων. Η αγάπη του σε όσους έπασχαν από κάτι ήταν συγκινητική. Ένα πράγμα δεν ανεχόταν ο καλοκάγαθος ερημίτης: Σην πλεονεξία και τη φιλαργυρία στους μοναχούς. ΢αν παρατηρούσε μια τέτοια αδυναμία σε κανένα, τότε ο άγιος φρόντιζε να καλέσει εκείνο τον μοναχό κοντά του και να τον συμβουλέψει. Όταν όμως εκείνος περιφρονούσε τις συμβουλές του και συνέχιζε να διατηρεί το πάθος του, τότε κι αυτός έσπευδε να διακόψει κάθε σχέση κι επαφή μαζί του. Κάτι περισσότερο. Αρνιόταν και να τον δεχθεί να πάρει κάτι, που προερχόταν από τον κήπο του. Ένα λάχανο, για παράδειγμα ή ένα καρπό. Μια φορά ένας τέτοιος φιλάργυρος μοναχός, που παρά τις υποδείξεις του αγίου, συνέχιζε να μένει αδιόρθωτος, έστειλε λάχανα σ' αυτόν από τον κήπο του, για να τον εξευμενίσει.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

΢τον μαθητή του Ησύχιο που έφερε το δώρο για να το δείξει σ' Αυτόν και το καμαρώσει, ο συνεπής στις αρχές του ασκητής είπε: Βρωμούν αυτά τα λάχανα, Ησύχιε. Βρωμούν...

- Σα έχω πλύνει καλά, Αββά, εξήγησε ο μαθητής.

— Και όμως σε βεβαιώνω πως βρωμούν, επανέλαβε ο άγιος. Βρωμούν από φιλαργυρία! Και δεν τα άγγισε. Ναι! δεν δέχτηκε να τ' αγγίσει. Τπερβολική αυστηρότης θα πουν μερικοί. ΢υνέπεια λέγουμε εμείς. ΢υνέπεια! Σο στοιχείο που λείπει από τη ζωή των συγχρόνων χριστιανών. Η αρετή που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα σήμερα και να γίνει αχώριστος σύντροφος της όλης ζωής μας, αν θέλουμε να μη νοθευτεί περισσότερο και να καταντήσει αγνώριστη η Ορθόδοξη Πίστη μας με τις συνεχείς υποχωρήσεις μας και τις σκοπιμότητες μας.

Οι καθημερινές επισκέψεις στο κελί του άγιου για θεραπεία και συνομιλία μ' αυτόν είχαν γίνει τόσες πολλές με τον καιρό, που ο μακάριος ασκητής πήρε την απόφαση να φύγει από τον τόπο εκείνο. Και το έκαμε. Παρά τις παρακλήσεις των γνωστών του, που με δάκρυα τον προέπεμψαν στο τέλος, ο Ιλαρίων στην ηλικία των 63 περίπου χρόνων έφυγε από την Παλαιστίνη. ΢την αρχή κατευθύνθηκε στην Αίγυπτο. Με συνοδεία μερικούς μαθητές του προχώρησε κι έφτασε στο αναχωρητήριο του αγίου Αντωνίου. Ο μεγάλος ερημίτης είχεν ήδη πεθάνει. Δύο μαθητές του ανέλαβαν την ξενάγηση τους. Με βαθιά συγκίνηση ο Ιλαρίων κι οι συνοδοί του επισκέφθηκαν και στάθηκαν στα μέρη που ο θεμελιωτής της αγγελικής ζωής συνήθιζε να προσεύχεται, να εργάζεται, να απασχολείται... Ύστερα από λίγες μέρες παραμονή τους στον τόπο εκείνο, ο άγιος προχώρησε με τη συνοδεία του κι από τη μια έρημο στην άλλη κατέβηκε σε μια παραλιακή πόλη της Λιβύης, την Άβασσο. Σην εποχή αυτή στον θρόνο της Κων/πόλεως ανέβηκε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363). Οι Αρειανοί που αναθάρρησαν από τη στάση του αυτοκράτορα άρχισαν ν' αναζητούν τον άγιο για να τον βρουν και να τον κακοποιήσουν. Ο Ιλαρίων σαν το έμαθε, έφυγε κι απ' εκεί και με πλοίο πέρασε στη ΢ικελία και μετά στη Δαλματία. Σα πολλά θαύματα, που με τη χάρη του Θεού έκανε στα μέρη που Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

περνούσαν, προσείλκυαν καθημερινά στον τόπο που διέμενε πλήθη ανθρώπων, που έπασχαν από διάφορες αρρώστιες. Σούτο όμως εμπόδιζε τον όσιο να χαρεί τη θεόγνωστη ησυχία που διψούσε. Γι' αυτό, κάποια μέρα που βρήκε ένα πλοίο που ταξίδευε στην Κύπρο, μπήκε μέσα για το νησί. ΢το ταξίδι ένα πλοίο ληστρικό τους κυνήγησε. Οι ταξιδιώτες, που το είδαν, τρόμαξαν κυριολεκτικά κι άρχισαν να κλαίνε. Ο άγιος όμως τους ενίσχυσε και στο τέλος τους έσωσε. Σην ώρα που το εχθρικό πλοίο τους πλησίαζε κι ετοιμαζόταν να τους κτυπήσει, ο Ιλαρίων έριξε μια πέτρα ανάμεσα στα δύο πλοία. Ένα τείχος ορθώθηκε μπροστά στους ληστές που δεν τους άφησε να προχωρήσουν. Έτσι ασφαλισμένο πια το πλοίο με τον άγιο συνέχισε το ταξίδι του κι έφτασαν στην Πάφο. Η πόλη, όπως μας αναφέρει ο άγιος Νεόφυτος, ήταν τότε καταστρεμμένη από σεισμούς εξ αίτιας της ασέβειας των κατοίκων της. Έξω από αυτή κι ανάμεσα στα ερείπια συνέχισε ο άγιος τους ασκητικούς του αγώνες. Επειδή όμως και στο μέρος αυτό άρχισαν να τον επισκέπτονται πολλοί για θεραπεία, δύο χρόνια μόνο έμεινε στον τόπο εκείνο. Απ' εκεί προχώρησε κι έφτασε στο μεγάλο και δύσβατο βουνό, με τα πανύψηλα δένδρα και τα πολλά νερά. Μα και τον ειδωλολατρικό ναό που ήταν αφιερωμένος κατά την παράδοση στη «θεά του Έρωτα». ΢τον τόπο αυτό έστησε ο άγιος το ησυχαστήριο του. Πέντε χρόνια έζησε εκεί. Φρόνια δημιουργικά, ευλογημένα. Με τη διδασκαλία του τη ζωντανή και τα πολλά του θαύματα σιγά-σιγά η λατρεία των ειδώλων εκτοπίσθηκε και τη θέση της πήρε η αληθινή θρησκεία του γλυκύτατου Ιησού. ΢την ηλικία των ογδόντα χρόνων ο θαυματουργός ασκητής αρρώστησε. Αφού κάλεσε κοντά του τα πνευματικά του παιδιά και τα συνεβούλεψε να μένουν πιστά μέχρι θανάτου στη διδασκαλία του Κυρίου, τα ευλόγησε κι αφήκε την αγνή ψυχή του να μεταπηδήσει στους πάμφωτους κόσμους του ουρανού (371 μ.Φ.). Οι Κύπριοι θρήνησαν με την καρδιά τους τον αγαπημένο τους ερημίτη κι έθαψαν με μεγάλες τιμές το σκήνωμα του στον χώρο εκείνο. Δυστυχώς το λείψανο του μεγάλου θαυματουργού δεν έμεινε για καιρό στο νησί μας. Οι χριστιανοί της Παλαιστίνης, σαν έμαθαν τον θάνατο του οσίου, έστειλαν εδώ τον μαθητή του Ησύχιο, ο οποίος με τρόπο ανέσκαψε τον τάφο. Φωρίς να τον αντιληφθεί κανένας πήρε τα ιερά λείψανα και τα μετέφερε στην Παλαιστίνη. Εκεί οι χριστιανοί τα εναπέθεσαν με Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ξεχωριστές τιμές στη Μονή του Μαϊουμά. Όμως αν τα ιερά λείψανα του μεγάλου ασκητή αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν μακριά από το φιλόξενο νησί της Κύπρου, που ο ίδιος διάλεξε για επίγεια κατοικία του, η πνευματική παρουσία του αγίου παραμένει στη μαρτυρική μας πατρίδα. Παραμένει με τα θαύματα που γίνονται ακόμη και σήμερα στον τόπο όπου θάφτηκε αρχικά. Παραμένει ακόμη με τους ναούς που έχουν αφιερωθεί στη χάρη του και τις πάμπολλες εικόνες του που είναι εγκατεσπαρμένες στο νησί μας. Όλα αυτά αποτελούν μια ζωντανή πνευματική παρουσία του αγίου στον τόπο μας. Γιατί όλα αυτά μας μιλούν για τον φλογερό και ακατάβλητο αγωνιστή του καλού και της αρετής.. Σον αγωνιστή με την αγία ζωή, τη ζωή της συνέπειας και του ηρωισμού. Σον αγωνιστή που πάλεψε και νίκησε τη σάρκα και τον κόσμο της αμαρτίας. Αλλά και τον αγωνιστή που ζητά και θέλει μιμητές. «Μιμητοί μου γίνεσθε καθώς καγώ Φριστού» μας φωνάζει. Θα θελήσουμε οι σημερινοί κάτοικοι του πονεμένου αυτού νησιού ν' αφουγκρασθούμε και ν' ακούσουμε τη σωστική τούτη πρόσκληση; Θα θελήσουν προ παντός οι νέοι του καιρού μας να τραβήξουν κόντρα στο ρέμα της σαρκολατρείας για να ζήσουν μια ζωή ανώτερη, μια ζωή αγνή, κι αληθινά χριστιανική; Σο ευχόμαστε μετά κραυγής ισχυράς. Σοις του αγίου Ιλαρίωνος πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Εγκρατείας τη αίγλη λαμπρυνθείς την διάνοιαν, ήστραψας θαυμάτων ακτίνας Ιλαρίων Πατήρ ημών, και γεγονός φωστήρ περιφανής, και στύλος ευσέβειας θεαυγής, καταυγάζων τη ενθέω σου βιοτή, τους πίστει προσιόντας σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα. Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος. Ψς φωστήρα άδυτον, του νοητού σε Ηλίου, συνελθόντες σήμερον, ανευφημούμεν εν ύμνοις. Έλαμψας τοις εν τω σκότει της αγνωσίας, άπαντας αναβιβάζων προς θείοv ύψος, Ιλαρίων τους βοώντας. Φαίροις ω Πάτερ, των Ασκητών η κρηπίς. Οι Άγιοι Γάιος, Δάσιος και Ζωτικός Οι Άγιοι αυτοί βρίσκονταν στη Νικομήδεια και από θείο ζήλο εμπνεόμενοι, πήγαν και γκρέμισαν τα είδωλα των Ελλήνων μέσα στους ναούς. Έπειτα φανερώθηκαν μόνοι τους και υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια. Σους κρέμασαν επάνω σε ξύλα και έτριψαν τις σάρκες τους Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

με πανιά υφασμένα από τρίχες κατσίκας. Έπειτα, αφού έδεσαν πέτρες στο λαιμό τους, τους έριξαν στη θάλασσα και έτσι όλοι έλαβαν μαρτυρικό τέλος. Ο Όσιος Υιλόθεος που ασκήτευσε στον Άθω Γεννήθηκε κατά τον 14ο αιώνα στη Φρυσούπολη της Μακεδονίας (κοντά στην Καβάλα), οι δε γονείς του ήταν από κάποια επαρχία της Μ. Ασίας και συγκεκριμένα από την πόλη Ελατεία. Για το φόβο των Αγαρηνών ήλθαν στην Φρυσούπολη, όπου πέθανε ο πατέρας αφού γέννησε δύο παιδιά. Σα παιδιά αυτά τα άρπαξαν οι Σούρκοι και ο πόνος της μάνας τους Ευδοκίας ήταν μεγάλος και για να τον ελαφρύνει, κλείστηκε σε γυναικείο μοναστήρι. Κάποτε όμως, σε μια πανήγυρη ενός ανδρικού μοναστηριού συνάντησε τα δύο παιδιά της και με μεγάλη συγκίνηση άκουσε την ιστορία της σωτηρίας των παιδιών της, από τα χείλη του ηγουμένου. Ο Θεόφιλος έτσι ήταν το πρώτο του όνομα, έδειξε μεγάλη προθυμία στο μοναστήρι αυτό και εκάρη μοναχός με το όνομα Υιλόθεος. Κατόπιν πήγε στο Άγιον Όρος, όπου οι ασκητικοί του αγώνες έγιναν παράδειγμα σε πολλούς αδελφούς. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 84 χρονών, αφού μόρφωσε πνευματικά στον τόπο εκείνο πολλούς μοναχούς. Οι Άγιοι Ανδρέας, ΢τέφανος, Παύλος και Πέτρος ΢τους ΢υναξαριστές ονομάζονται νεοφανείς Άγιοι και μαρτύρησαν επί Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου. Απ' αυτούς ο Ανδρέας ήταν μοναχός από την Κρήτη και αφού έλεγξε τον Κοπρώνυμο αποκεφαλίστηκε και τάφηκε "εν τη Κρίσει" (17 Οκτωβρίου). Οι δε υπόλοιποι τρεις, μάλλον μοναχοί και αυτοί, αφού υπερασπίστηκαν με σθένος τους ορθόδοξους Ιερούς κανόνες, αποκεφαλίστηκαν από τον Κοπρώνυμο. Ο Άγιος Ζαχαρίας ο Οσιομάρτυρας Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα. Η Αγία Θεοδότη και ο Άγιος ΢ωκράτης ο Πρεσβύτερος (εορτή ΢ωκράτης) Έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Φ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αλέξανδρος ο ΢εβήρος, και μαρτύρησαν στην Άγκυρα. Η Θεοδότη, από ευγενική οικογένεια, ήταν θαρραλέα στην πίστη και όπου και αν βρισκόταν μιλούσε για το Ευαγγέλιο και προσπαθούσε να αυξάνει τον αριθμό των αφοσιωμένων Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

στη λατρεία του Φριστού. Ο πρεσβύτερος ΢ωκράτης, ήταν ιερέας από εκείνους, που δεν λειτουργούν μόνο, αλλά και φωτίζουν και οικοδομούν, στην ανάγκη μάλιστα είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για την πίστη και το ποίμνιο τους. ΢την εργασία του αυτή ο ΢ωκράτης, είχε πολύτιμο βοηθό την ευσεβή Θεοδότη. Που με τη διδασκαλία της, προπαρασκεύαζε ειδωλολάτρισσες γυναίκες στη γνώση των αληθειών της πίστης, και στην αποδοχή του αγίου βαπτίσματος. Έτσι λοιπόν, καταγγέλθηκαν και οι δύο για τις ενέργειες τους αυτές, συνελήφθησαν και με απειλές και μαρτύρια τους εξανάγκαζαν να θυσιάσουν στα είδωλα. Αλλά η γυναίκα και ο ιερέας, απέκρουσαν με αγανάκτηση την ασεβή πρόταση, και σφράγισαν την ομολογία της πίστης τους με το αίμα τους, αφού υπέστησαν θάνατο με αποκεφαλισμό. Ο Άγιος Ευκράτης (ή Εύκρατος) ο Οσιομάρτυρας Μαρτύρησε δια ξίφους. (Ίσως να πρόκειται για τον Άγιο ΢ωκράτη και κατά την αντιγραφή, από λάθος, να έγινε Εύκρατης). Ο Όσιος Βαρούχ Απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Άζης Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Άγιος Πλαντίνος Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 115, συνοδευμένη με αυτή της αγίας Ειρήνης και αγίας Μαρίνας της Ραϊθού. Ο Όσιος Ιάκωβος Άγνωστος στον ΢υναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Η μνήμη του φέρεται στον ΢υναξαριστή του Delehaye, χωρίς βιογραφικά στοιχεία, παρά μόνο με την εξής φράση: "Μνήμη του οσίου Ιακώβου του γενομένου οικονόμου της Μονής του σωτήρος Φριστού του Βαθέος Ρύακος, ος ώρμητο εκ της δευτέρας των Καππαδόκων επαρχίας".

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος ΢ωκράτης ο ιερομάρτυρας Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του αυτή τη μέρα. (Ίσως είναι ο ίδιος με τον προηγούμενο, που εορτάζεται μαζί με την αγία Θεοδότη).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας από τη Μονεμβασιά Ήταν γιος Ιερέα και γεννήθηκε στο χωριό Γεράκι της Μονεμβασιάς. Σο 1770 όταν οι Αλβανοί ήλθαν στην Πελοπόννησο, έσφαξαν τον πατέρα του, και αυτόν μαζί με τη μητέρα του απήγαγαν στη Λάρισα. Ήταν τότε ο Ιωάννης 15 χρονών. Εκεί πουλήθηκε μαζί με τη μητέρα του σε κάποιο Σούρκο. Επειδή όμως ο Σούρκος αυτός δεν είχε παιδιά, θέλησε να υιοθετήσει τον Ιωάννη αφού τον εξισλαμίσει. Οι τεράστιες και ποικίλες προσπάθειες του Σούρκου για να εξισλαμίσει τον Ιωάννη, δεν έφεραν κανένα καρπό. Ο νέος με υψηλό φρόνημα, διαρκώς έλεγε: "εγώ Σούρκος δεν γίνομαι, εγώ είμαι χριστιανός και χριστιανός θέλω να πεθάνω". Σότε ο Σούρκος, μέσα στο σπίτι του, άρχισε να βασανίζει σκληρά τον Ιωάννη. Σην περίοδο του δεκαπενταύγουστου τον πίεζε να καταλύσει, και μάλιστα είχε βάλει και τη μητέρα του να τον παρακαλέσει να φάει από τα δελεαστικά φαγητά. Αλλά ο Ιωάννης απάντησε: "εγώ είμαι γιος παπά και πρέπει να φυλάττω καλύτερα από τους γιους των λαϊκών τους νόμους και τα έθιμα της Αγίας μας Εκκλησίας". Εξαγριωμένος ο σκληρός Σούρκος από τη στάση του Ιωάννη, τον μαχαίρωσε στην καρδιά, με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 21 Οκτωβρίου 1773. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείον γόνον σε, Μονεμβασία, ανεβλάστησε, καρποφορούντα, Ιωάννη τας της πίστεως χάριτος, των γαρ πατρώων θεσμών αντεχόμενος, τους εκ της Αγαρ αθλήσας κατήσχυνας. Μάρτυς ένδοξε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Η Ανακομιδή του Λειψάνου του Οσίου Φριστοδούλου του Θαυματουργού Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 16η Μαρτίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Ανακομιδή των Λειψάνων του Οσίου Ιλαρίωνα Επισκόπου Μεγληνίας (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός

Ο Όσιος Υίλιππος Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου. Οι όσιοι θεοφόροι πατέρες ημών Βαρνάβας και Ιλαρίων οι θαυματουργοί Πόσο ευλογημένο είναι στ' αλήθεια της Κύπρου το νησί! Ναι! Πλούσια ευλογημένο απ' την αγαθή Πρόνοια του Θεού! Και να! Πρώτο αυτό μεταξύ όλων των μερών του κόσμου, όπως αναφέραμε κι αλλού, δέχτηκε από τρία στόματα αποστολικά το κήρυγμα της σωτηρίας. Πρώτο αυτό μεταξύ όλων των μερών του κόσμου έχει ανάλογα με την έκταση του, να παρουσιάσει τόσους αγίους! Πρώτο ακόμη αυτό αξιώθηκε της τιμής να φιλοξενήσει στους κόλπους του μέχρι τινός, τόσα άγια λείψανα! Η αγάπη του Θεού παραχώρησε στο νησί μας την τιμή τα άγια λείψανα, που από γειτονικές χώρες ρίχνονταν στη θάλασσα από ευλαβείς χριστιανούς, για να μην αφανιστούν από βέβηλα χέρια, τα λείψανα αυτά να ξεβράζονται απ' τη θάλασσα στ' ακρογιάλια του νησιού μας, και να βρίσκουν εδώ φιλοξενία και τιμή και σεβασμό. Μέσα στα λείψανα αυτά περιλαμβάνονται, θησαυρός ακριβός κι ατίμητος, και τα λείψανα των οσίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος των θαυματουργών. Σα λείψανα αυτά κατά τρόπο θαυματουργικό μεταφέρθηκαν, όπως θα δούμε παρακάτω, σε κάποιο ακρογιάλι της Κύπρου, κι απ' εκεί στο προνομιούχο χωριό, την Περιστερώνα του Μόρφου. ΢' αυτήν αργότερα, πιθανότατα στις αρχές του 11ου αιώνα, κτίστηκε κι η τρίκλιτος θολωτή βασιλική με τους πέντε τρούλους και σε σχήμα σταυρού, που καμαρώνουμε ως τα σήμερα. ΢' αυτή την περίπυστη εκκλησία τοποθετήθηκαν τα άγια λείψανα. Δυστυχώς και για τους αγίους αυτούς πολύ ολίγα γνωρίζουμε. Ένας πέπλος μυστηρίου καλύπτει τη ζωή τους. Ο Λεόντιος Μαχαιράς στο χρονικό του, καθώς κι ο Κυπριανός στην ιστορία του κατατάσσουν τους αγίους μεταξύ των 300 λεγομένων Αλαμανών, που ήρθαν στο νησί μας Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

μετά τη Β' ΢ταυροφορία κι ασκήτεψαν σε διάφορα μέρη. Με τη γνώμη όμως αυτή, που όσο κι αν φαίνεται πιθανή, συγκρούεται η πληροφορία, που μας δίνεται τόσο από την παράδοση, όσο κι από το συναξάρι των αγίων. ΢' αυτό αναφέρεται ρητά, πως οι όσιοι καταγόντουσαν από την εύανδρο Καππαδοκία κι έζησαν μάλιστα στα χρόνια της βασιλείας του Θεοδοσίου του Μικρού (408-456). Κι οι δύο οι άγιοι ήσαν από ευγενικές οικογένειες κι υπηρετούσαν στον στρατό του βασιλιά, στον οποίο μάλιστα και διακρινόντουσαν για το παράστημα τους, την ανδρεία τους και την όλη γενικά ζωή τους. Παρά το λαμπρό μέλλον που τους ανοιγόταν στην υπηρεσία τους αυτή, η αγάπη του Φριστού, που θεοσεβείς ψυχές φύτεψαν στην ψυχή τους, τους έκαμε νωρίς ν' αφήσουν τον στρατό και τη δόξα πού τους χαμογελούσε και ν' αφιερωθούν στο Φριστό . Πόνος και πόθος και παλμός κι αγώνας τους ένας και μόνος : Να ευαρεστήσουν σ' αυτόν. Για την εκπλήρωση τούτου του σκοπού έσπευσαν οι τρισμακάριοι απ' την πρώτη στιγμή ν' απαρνηθούν τον κόσμο και τα του κόσμου. Ή ματαιότητα των επιγείων πάντοτε τους συνετάραττε. ΢τ' αυτιά τους δυνατά αντηχούσαν κάθε στιγμή οι λόγοι του υμνωδού: «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα». Όλα διαλύονται και χάνονται. ΢αν τα φύλλα του φθινοπώρου μαραίνονται και πέφτουν. ΢αν ένα όνειρο παρέρχονται κι εξαφανίζονται. Αλίμονο σ' εκείνους που δίνουν την καρδιά τους σ' αυτά και περιμένουν να γευτούν απ' αυτά αληθινή χαρά και ευτυχία. Σα γνωρίζουν τούτα οι άγιοι. Γνωρίζουν ακόμη ότι είναι πολλές του πονηρού οι παγίδες κι οι πειρασμοί. Γι' αυτό και σπεύδουν. Απ' την πρώτη στιγμή σπεύδουν ν' αποδεσμευθούν από όλα εκείνα που θα τους ήσαν εμπόδιο στον όμορφο σκοπό, που έταξαν στη ζωή τους. Σα λόγια του Κυρίου κι η προτροπή του στον πλούσιο νεανίσκο που τον ρώτησε τι να κάμει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, τους δείχνει τον δρόμο. «Πώλησαν τα υπάρχοντα σου, του είπεν ο Κύριος, και δος πτωχοίς και δεύρο ακολούθει μοι». Φωρίς κανένα δισταγμό κι αμφιταλάντευση σπεύδουν κι αυτοί ν' απαλλαγούν από τα άφθονα υλικά αγαθά που είχαν και να απομακρυνθούν από τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Σα υλικά αγαθά τα πώλησαν και το προϊόν το διαμοίρασαν στους πτωχούς. Από τον τόπο που γεννήθηκαν απομακρύνθηκαν και τοπικώς και τροπικώς. «Σην ενεγκαμένην αφέντες» κατά τον συναξαριστή «και τον σταυρόν επ' ώμων αράμενοι» έφυγαν για τον μονήρη βίο. Ερημικούς τόπους διαλέγουν, για να παραμείνουν. Γιατί «τοις ερημικοίς ζωή μακαριά εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις». Δηλαδή ευλογημένη και μακαριά είναι η ζωή Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

εκείνων που κατοικούν σε έρημα μέρη, μακριά από τους πειρασμούς, τις παγίδες και τα σκάνδαλα του κόσμου. Ευλογημένη και μακαρία είναι η ζωή τους γιατί οι ψυχές των ανθρώπων αυτών κυριευμένες από θείο έρωτα κοιτούν διαρκώς προς τα άνω προς τον θεό τον άγιο. Σην αλήθεια αυτή, που έχει και πάλι τις ρίζες της σε μια του Κυρίου μας υπόδειξη, την γνωρίζουν πολύ καλά, από προσωπική εμπειρία οι μυριάδες των αγίων μορφών, που επότισαν την έρημο. Σην αλήθεια γνωρίζουν ακόμη και όλοι εκείνοι, που ύστερα από μια περίοδο εντατικής εργασίας ζητούν, να ξεκουρασθούν «εις έρημον τόπον». Είχαν επιστρέψει κάποτε οι μαθητές από μια εξόρμηση, όταν ο Κύριος, αφού τους ήκουσε, τους είπε: «Δεύτε υμείς αυτοί κατ' ιδίαν εις έρημον τόπον, και αναπαύεσθε ολίγον». Εμπρός τώρα εσείς πηγαίνετε σε κάποιο ερημικό μέρος μόνοι σας και αναπαυτείτε ολίγο. Ο Ιησούς μας καλεί να πηγαίνουμε μαζί του στην έρημο. Διαμονή στο ύπαιθρο και προσωπική επικοινωνία μ' Αυτόν είναι υπέροχη ευκαιρία αληθινού ξεκουράσματος. Καιρός περισυλλογής, αλλά και ψυχοσωματικής αναπαύσεως είναι οι διακοπές στην εξοχή. Μακριά απ' την κίνηση και τον θόρυβο. Κάτι περισσότερο. Καιρός πνευματικής επικοινωνίας με τον Ιησού! Ευλογημένες οι ψυχές κι οι οικογένειες που κάνουν συχνά χρήση μιας τέτοιας εξόδου προς τον Ιησού! Είναι ένας υπέροχος τρόπος για πραγματική ψυχική και σωματική ανάπαυση. Σρισευλογημένες ακόμη εκείνες οι ψυχές, που φροντίζουν, ώστε η ζωή τους να είναι μια αδιάκοπη παραμονή και επικοινωνία με τον Ιησού! Μέσα στις ψυχές αυτές, που βρίσκονται έξω από τον αμαρτωλό τούτο κόσμο, καίει ακατάπαυστα ο θείος πόθος να μένουν κοντά του και να Σον δοξολογούν. «Σοις ερημικοίς, άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι του ματαίου εκτός» ψάλλει κι ο υμνωδός. Σοπικώς απ' την αγαπημένη πατρίδα είπαμε, έφυγαν οι άγιοί μας. Έφυγαν όμως και τροπικώς. Εκεί στην ερημιά, έργο τους έκαμαν την προσευχή, τη μελέτη του λόγου του Θεού, την άσκηση, την αρετή. Με ταπείνωση εκεί προσφέρουν καθημερινά τον εαυτό τους «θυσίαν ζώσαν αγίαν τω Θεώ ευάρεστον» {Ρωμ. ιβ', 1). Και μια τέτοια ζωή που έχει σαν σκοπό της «την δόξαν και τον έπαινον του Θεού», έχει και το αντίκρυσμα της. «Ο ερευνών νεφρούς και καρδίας» (Αποκ. β', 23) επιβραβεύει τους εργάτες του. Αυτό έγινε και με τους αθλητές μας. Σους εδόξασε εδώ στη γη. Πλείστα θαύματα επιτελούνται καθημερινά στον τόπο της διαμονής τους στις πιστές καρδιές που τους επισκέπτονται, για να ακούσουν τις συμβουλές τους και να ενισχυθούν. Θαύματα μικρά και μεγάλα. Κοντά τους βρίσκουν οι άρρωστοι τους ιατρούς, οι πονεμένοι την ελπίδα, «οι εν θλίψεσι» την παρηγοριά. Έτσι περνούν οι άγιοι Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ολόκληρη τη ζωή τους. Μα κι όταν τα κουρασμένα κορμιά τους ξεκουράστηκαν στη γη με την παράδοση της αγίας ψυχής τους στον Κύριο, η θαυματουργική δύναμη τους δεν σταμάτησε. Ένα τέτοιο θαύμα είναι κι ο ερχομός τους στο νησί μας, για να συνεχίσουν εδώ «τας ιάσεις και θεραπείας των». Πότε έγινε αυτός ο ερχομός και γιατί, δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι η Κύπρος μας εξ αίτιας της θέσεως της στο μέσο του παλαιού χριστιανικού κόσμου, υπήρξε πάντοτε το καταφύγιο των χριστιανών, που διώκονταν από τις γύρω χώρες. Μαζί τους οι χριστιανοί αυτοί, προ παντός μετά την κατάληψη των Αγίων Σόπων από τους Άραβες κι ύστερα, μετέφεραν ιερά λείψανα κι εικόνες κι άλλα κειμήλια, για να τα διασώσουν. Πολλές φορές μάλιστα έκαναν και το άλλο. Έβαζαν ότι ήθελαν να διασώσουν σε μια ξύλινη κάσα, την έκλειαν προσεκτικά με κάποιο σημείωμα και την έριχναν στη Θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό ήλθαν στο νησί μας τα ιερά λείψανα των Αγίων Μάμαντος από τη Μ. Ασία, Ερμογένους από τη νήσο ΢άμο και των Βαρνάβα κι Ιλαρίωνος των θαυματουργών. Ένα βράδυ σε μια ευσεβή καρδιά από τους ΢όλους, τον Λεόντιο, όπως αναφέρει το συναξάρι των αγίων, παρουσιάσθηκαν στον ύπνο του οι όσιοι και του είπαν: «Αδελφέ, αναστάς λάβε το ζεύγος σου και ελθέ εις τόπον καλούμενον ΢τομάτιον, όπως αγάγης ημάς ενθάδε». Κι όταν αυτός τους ρώτησε ποίοι είναι και από που και με ποιο τρόπο ήλθαν στο νησί, οι άγιοι του απεκάλυψαν με λεπτομέρειες τα πάντα. Και την πατρίδα τους, και τα ονόματα τους και την όλη ζωή τους. Σου εξήγησαν ακόμη πως «εκ θείας δυνάμεως απεστάλησαν εν τη νήσω ταύτη οικήσαι εις σύστασιν και βοήθειαν αυτής και εις υγείαν των νοσούντων εν αυτή». Μόλις τα άκουσε αυτά η φιλόχριστος εκείνη καρδιά σηκώθηκε φοβι σμένη κι έσπευσε να εκτελέσει την εντολή. Πήρε το ζευγάρι των βοδιών του και τράβηξε προς το μέρος που του υποδείχθηκε, «το ΢τομάτιον» (΢τόμα), που βρίσκεται στην παραλία του Μόρφου εκεί περίπου που εκβάλλει ο ποταμός ΢ερράχης. Και πραγματικά! Κάπου σε μια άκρη στην αμμουδιά βλέπει σαν έφτασε μια ξύλινη κάσα κλειστή. Πλησιάζει με ευλάβεια, γονατίζει και κάνει την προσευχή του. Ασπάζεται με σεβασμό την κάσα που κλείνει τον θησαυρό του κι ύστερα σηκώνεται και με την βοήθεια των βοδιών του δοκιμάζει να την σύρει προς το μέρος, που του είχε υποδειχθεί. Παρ' όλες τις προσπάθειες του όμως η κάσα λες κι είχε ριζώσει στη γη, δεν μετεκινείτο. Όλη νύχτα αγωνίζεται μα άδικα. Καταστενοχωρημένος γονατίζει και με δάκρυα στα μάτια ικετεύει τον Θεό και τους αγίους Σου, να του φανερώσουν τι να κάμει. Σην επόμενη νύχτα οι άγιοι του φανερώθηκαν και πάλι και του είπαν: Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Αδελφέ, «ουκ ειρήκαμέν σοι περί του ζεύγους των βοών, αλλά του ζεύγους των υιών σου». Αδελφέ, δεν σου είπαμε να φέρεις το ζευγάρι των βοδιών σου, άλλα τα δύο παιδιά σου. Σρομαγμένος ο ευλαβής άνθρωπος ξύπνησε και τράβηξε στο σπίτι του. Πήρε τα δύο του αγόρια και ξαναγύρισε στον τόπο, που βρισκόταν η αγία σορός. Με βαθιά ευλάβεια πατέρας και παιδιά γονάτισαν, αγκάλιασαν με πίστη την αγία σορό και με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσαν τον Θεό και τους αγίους, να τους βοηθήσουν να πραγματώσουν τη μετακίνηση. Κι η παράκληση εισακούσθηκε. Πατέρας και υιοί Πήραν την ιερή κάσα που περιείχε τα άγια λείψανα και με φόβο Θεού την μετέφεραν στον τόπο που τους είχε υποδειχθεί, την Περιστερώνα! «Ψς θαυμαστόν, Κύριε, το όνομά σου εν πάση τη γη». Απ' τη στιγμή που η αγία σορός τοποθετήθηκε στη γη, τα θαύματα άρχισαν. Θαύματα πολλά! Θαύματα μικρά και μεγάλα! Συφλοί αναβλέπουν! Δαιμονιζόμενοι απαλλάσσονται από δαιμόνια!. Πρόσωπα βασανιζόμενα από πυρετό και ποικίλες αρρώστιες θεραπεύονται! Παράλυτοι επί χρόνια σηκώνονται και περπατούν! Πηγή θεραπειών έγινε το μέρος εκείνο, ώστε όχι μόνον από τα γειτονικά χωριά, αλλά κι από όλη τη νήσο να φτάνουν καθημερινά προσκυνητές. Πήγαιναν για να εκζητήσουν με βαθιά πίστη κι ευλάβεια τη βοήθεια και τις πρεσβείες των οσίων στα προ βλήματα που τους απασχολούσαν. ΢ε λίγο ένας περικαλλής ναός ανεγείρεται στη μικρή πολίχνη. Ο ναός που στέκει ως τις μέρες μας για να τοποθετηθούν εκεί μέσα τα ιερά λείψανα, για να διακηρύττουν στους αιώνες τα μεγαλεία του Θεού και τη βεβαίωση Σου: «Σους δοξάζοντές με δοξάσω»! Σις ευεργεσίες και τις θεραπείες τους οι άγιοι προσφέρουν σε όλους. Πτωχούς και πλουσίους. Άνδρες και γυναίκες. Αρκεί οι επικαλούμενοι να προσέλθουν με ειλικρινή μετάνοια και πίστη. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και τούτο: Κάποτε στη χάρη των αγίων έφθασε και «ο κρατών» τη νήσο. Αυτός, όπως αναφέρει ο συναξαριστής, «νοσώ πιεζόμενος βαρύτατη, δίκην παραλύτου υπό των μεγιστάνων αυτού βασταζόμενος, υπεισήλθε των αγίων». Δηλαδή βασανιζόμενος από μια βαριά αρρώστια, που τον καθήλωσε ακίνητο στο κρεβάτι του πόνου, μεταφέρθηκε με φορείο κρατούμενο από τους άρχοντες του μπροστά στην ιερή λάρνακα των αγίων. Μετά από θερμή προσευχή και μόλις ο ιερέας σήκωσε τα ιερά λείψανα και τα άγγιξε πάνω στον άρρωστο, το θαύμα έγινε. Σο παράλυτο κορμί, το ακίνητο απ' την αρρώστια, πήρε μονομιάς δύναμη και ζωή. Σα πόδια κινήθηκαν κι ο άρρωστος απόλυτα θεραπευμένος σηκώθηκε κι άρχισε να περπατά. Κάτι παραπάνω. «Σοις οικείοις ποσίν ήλατο, και περιεπάτει σώος». Πηδώντας έτρεξε στους δικούς του τελείως καλά. «Σις λαλήσει τας δυναστείας σου, Φριστέ; ή τις εξαριθμήσει των θαυμάτων σου τα πλήθη;» Ποίος, Φριστέ μου, μπορεί να λαλήσει τις θείες σου ευεργεσίες; Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ή ποιος μπορεί να απαριθμήσει τα πλήθη των θαυμάτων σου, που φανερώνουν την ανώτερη και θεία δύναμη σου; Η απάντηση είναι: Κανένας. Σο μόνο που μπορούμε να ψελλίσουμε όλοι, είναι του ψαλμωδού τα λόγια: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Και για να τελειώνουμε. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε ένα θησαυρό. Κι όσοι κατοικούμε τούτο το νησί μαζί με τον θησαυρό έχουμε και τούτο το προνόμιο. «Είμαστε απόγονοι μαρτύρων». Δεκάδες κατακτητές πέρασαν από το μαρτυρικό νησί μας. Έσφαξαν, γκρέμισαν, άρπαξαν, κατέστρεψαν. Σην καρδιά των πατέρων μας όμως δεν την άλλαξαν. ΢αν κόρη οφθαλμού οι πατέρες μας κράτησαν τούτη την πίστη, που έχουμε κι εμείς σήμερα. ΢αν κόρη οφθαλμού κράτησαν ακόμη και γλώσσα και θρησκεία και ήθη και έθιμα ανόθευτα Ελληνικά, ώστε ένας ξένος Βυζαντινολόγος ιστορικός, ο Ολλανδός Έσσελιγκ, από τη στάση των πατέρων μας να βγάλει τούτο το συμπέρασμα. «Σο ότι οι Κύπριοι παρά τις τόσες κατακτήσεις και τα βάσανα που υπέστη το νησί τους, αυτοί διατήρησαν τα πάντα ανόθευτα ελληνικά», δηλαδή γλώσσα και θρησκεία και ήθη και έθιμα, τούτο αποδεικνύει ένα πράγμα. «Ότι ο Ελληνισμός είναι ανεξολόθρευτος». Ανεξολόθρευτος ο Ελληνισμός. Και ορθόδοξος. Σούτο το συμπέρασμα ας το προσέξουμε κι εμείς. Οι σημερινοί κάτοικοι τούτου του ευλογημένου, προνομιούχου και μαρτυρικού εξ αίτιας των αμαρτιών μας, νησιού, ας μη Πλανώμεθα. Κι ας μη μας παρασύρουν τα κοάσματα μερικών ξενόφερτων τον τελευταίο καιρό φωνών. Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι γεννηθήκαμε. Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι ας μείνουμε. Πιστοί μέχρι θανάτου. Μαζί με τον ποιητή «ευκαίρως ακαίρως», ας ψάλλουμε κι εμείς της νήσου μας τον ύμνο:

Μέσα στο πέρασμα των χρόνων γνώρισε μύριες συμφορές αφέντες άλλαξε δεκάδες καρδιά δεν άλλαξε ποτές. Ελληνικ' ήταν η καρδιά της Ελληνικ' είναι κι η ψυχή Κι όσο θα στέκει αυτός ο κόσμος η Κύπρος θα 'ναι Ελληνική!

Κύριε Ιησού Φριστέ, δια των πρεσβειών των αγίων σου, ελέησον ημάς. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης ερήμου πολίται και εν σώματι άγγελοι και θαυματουργοί γεγονότες θεοφόροι Βαρνάβα και Ιλαρίων όσιοι- νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουρανίων χαρισμάτων αυτουργοί- όθεν χάριν ιαμάτων, εξ ουρανού πλουσίως εδέξασθε. Δόξα τω ενδυναμώσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών, πάσιν ιάματα.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Αγία Ursula (Βρεταννίδα) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. Ο Άγιος Finan (Ιρλανδός) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Αβερκίου Οσίου, Αλεξάνδρου επισκόπου και οι συν αυτώ, Ζαχαρία, των Αγίων 7 παίδων εν Εφέσω, Γρηγορίου Επισκόπου, Ρούφου Οσίου, Λωτ Οσίου, Ευλαλίου Ο Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ιεράπολης

Έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Φ. Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Υρυγία. Σο αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά. Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, "ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος", που σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης. Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο. Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της ΢υρίας και Μεσοποταμίας. Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Υρυγών. Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Φριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Αποστόλων τον ζήλον εκμιμησάμενος, τη Εκκλησία εκλάμπεις ως εωσφόρος αστήρ, την θεόσδοτον ισχύν φαίνων τοις έργοις σοι· συ γαρ θαυμάτων ιερών, τας δυνάμεις ενεργών, Αβέρκιε Ιεράρχα, προς ευσέβειας εισόδους, τους πλανωμένους καθωδήγησας.

Kοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς. Ψς Ιερέα μεγιστον, και Αποστόλωv σύσκηνον, η Εκκλησία γεραίρει σε άπασα, η των πιστών Αβέρκιε, ηv ταις σαις ικεσίαις περιφύλαττε μάκαρ, ακαταγώνιοτον, εξ αιρέσεως πάσης, και άσειστοv πολυθαύμαστε. Οι Άγιοι μάρτυρες Αλέξανδρος επίσκοπος Ηρακλείου, Θεοδότη και Γλυκερία, Άννα και Ελισάβετ

Ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν επίσκοπος και κήρυττε με μεγάλο ζήλο το Ευαγγέλιο στα πλήθη των ειδωλολατρών. Σα κηρύγματά του προσέλκυσαν πλήθος ειδωλολατρών στην Φριστιανική πίστη. Σο γεγονός αυτό εξόργισε τον άρχοντα του τόπου. Έτσι λοιπόν διέταξε να συλλάβουν τον Άγιο και να τον υποβάλλουν σε βασανιστήρια, για να τον αναγκάσουν να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνος όμως δεν πείστηκε. Ένας στρατιώτης, ονόματι Ηράκλειος, βλέποντας την καρτερία του Αλεξάνδρου πίστεψε στον Φριστό. Ο Ηράκλειος υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια και τελικά αποκεφαλίστηκε. Ο Άγιος Αλέξανδρος με τη χάρη του Θεού, θεραπεύτηκε από τις πληγές των βασανιστηρίων. Διετέλεσε και κάποιο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

θαύμα, έτσι προσέλκυσε στην πίστη του Φριστού τέσσερις γυναίκες, την Θεοδότη, τη Γλυκερία, την Άννα και Ελισάβετ. Οι γυναίκες αυτές ομολόγησαν την πίστη τους μπροστά στον άρχοντα και οδηγήθηκαν γι' αυτό κάτω από το σπαθί του δήμιου. Ύστερα από όλους αποκεφαλίστηκε με ξίφος και ο Άγιος Αλέξανδρος. Ο Άγιος Ζαχαρίας Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα. Μάλλον είναι ο ίδιος με αυτόν της 21ης Οκτωβρίου. Οι Άγιοι 7 Παίδες εν Εφέσω

Βλέπε βιογραφικό τους σημείωμα την 4η Αυγούστου, όπου και η κυρίως μνήμη τους, εδώ, άγνωστο γιατί οι ΢υναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη τους. Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Μεθώνης, εθνοιερομάρτυρας (18161825) Γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Άλβαινα της Ολυμπίας. Επίσκοπος Μεθώνης Ναυαρίνου και Νεοκάστρου χειροτονήθηκε επί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου ΢Σ’ (1813-1818). Σο 1817 ταξίδεψε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε ενώπιον του τσάρου στον όποιο, με σπάνια ευγλωττία, εξέθεσε τις κακουργίες των Σούρκων κατακτητών και την οικτρή κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων, και από τον όποιο ζήτησε συμπαράσταση και βοήθεια για το δούλο Γένος. ΢τη Μεθώνη επέστρεψε το 1818 με ρωσικό πολεμικό πλοίο. Σότε μυήθηκε στη Υιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά Παπαγεωργίου. Είναι ο πρώτος από τους αρχιερείς της Πελοποννήσου που μυήθηκε σ' αυτήν, η δε είσοδος του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Τψηλάντη. Από την έναρξη της Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Επανάστασης του 1821, ο Γρηγόριος αναπτύσσει πολεμική δράση και πρωτοστατεί, μαζί με τους οπλαρχηγούς Παπατσώρα, Γρηγοριάδη, Παπατσώνη, Ντούφα, Παπαζαφειρόπουλο, Κων. Πετρ. Μαυρομιχάλη κ.ά. στην πολιορκία των κάστρων της Μεθώνης και του Νεοκάστρου. Μετά εξάμηνη πολιορκία του Νεοκάστρου οι Σούρκοι παραδόθηκαν και τη συμφωνία παραδόσεως υπέγραψε ο Γρηγόριος (7 Αυγούστου 1821). Η απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και Κορώνη βρίσκει τον Γρηγόριο στην πρώτη γραμμή και υπερασπίζεται το Παλαιόκαστρο. Μετά την πτώση της ΢φακτηρίας, τα χαράματα της 30ης Απριλίου 1825, ο Γρηγόριος και οι υπερασπιστές του Παλαιοκάστρου αποφάσισαν ηρωική έξοδο. Ο Γρηγόριος τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Αρνήθηκε να εξισλαμιστεί και να "προσκυνήσει", φυλακίστηκε στο Μπούρτζι της Μεθώνης οπού υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 22 Οκτωβρίου 1825. Ο Όσιος Ρούφος ΢οφός ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματά του υπάρχουν στον "Παράδεισο των Πατέρων". Ο Όσιος Λωτ ΢οφός και αυτός ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον "Παράδεισο των Πατέρων". Ο Άγιος Ευλάλιος

΢τον πνευματικό ορίζοντα της Εκκλησίας της «Νήσου των Αγίων» σαν άστρο φωτεινό έλαμψε κι ο επίσκοπος της παλιάς βυζαντινής πολιτείας, της ονομαστής Λάμπουσας, Λάμπουσα λεγόταν η παλιά Λάπηθος που ήταν κτισμένη κοντά στη θάλασσα. ΢την Ελληνική και Ρωμαϊκή εποχή, όσο και στα χρόνια τα Πρωτοβυζαντινά η πόλη φημιζόταν για τα πλούτη Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

της γι' αυτό και Λάμπουσα. Σην πόλη κατέστρεψαν αι ΢αρακηνοί με τις αλλεπάλληλες επιδρομές τους κι έτσι οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να αποτραβηχτούν ψηλότερα, εκεί που είναι σήμερα. Ο άγιος Ευλάλιος. Σο όνομά του μας το έχουν παραδώσει οι χρονικογράφοι Λεόντιος Μαχαιράς και Υλώριος Βουστρώνιος. Για τον βίο και τη δράση του ως επισκόπου δεν μας αναφέρεται τίποτα. Άγνωστα μας είναι και τα χρόνια που ήκμασε. Ότι εκθέτουμε εδώ, είναι ότι μας λένε δύο τοπικές παραδόσεις και ότι κατορθώσαμε να βρούμε στην ακολουθία του, που δημοσίευσε για πρώτη φορά ο Βυζαντινολόγος ερευνητής κ. Κ. Φατζηψάλτης, στον Θ' τόμο του Δελτίου της Εταιρείας Κυπριακών ΢πουδών. ΢ε μια τοπική παράδοση πολύ διαδεδομένη αναφέρεται, πως ο άγιος αυτός ποιμένας ήταν επίσκοπος στην Έδεσσα της ΢υρίας. ΢την πόλη αυτή φυλασσόταν με πολύ σεβασμό η εικόνα του Αγίου Μανδηλίου, της οποίας η ιστορία έχει περίπου ως εξής: Κατά την εποχή που στην Παλαιστίνη ζούσε και θαυματουργούσε ο Κύριος, στην Έδεσσα ήταν ένας βασιλιάς που λεγόταν Αύγαρος. Κάποια μέρα ο βασιλιάς αρρώστησε από λέπρα. Οι γιατροί που τον επισκέφθηκαν στάθηκαν ανίκανοι να του προσφέρουν και την πιο μικρή βοήθεια. Η λύπη του άρχοντα ήταν μεγάλη. ΢' αυτή την κατάσταση την απελπιστική μια αχτίνα ελπίδας χύθηκε στην καρδιά του, σαν έμαθε πως στη γειτονική χώρα, την Παλαιστίνη, ήταν ένας άνδρας, πρότυπο αρετής και καλοσύνης, που γιάτρευε όλες τις αρρώστιες. Ακόμα ανάσταινε και νεκρούς μ' ένα και μόνο λόγο του. Να μπορούσε να πάει ως εκεί, θα εύρισκε οπωσδήποτε την υγεία του. Η απόσταση όμως ήταν τόσο μακρινή κι η αρρώστια του τόσο βαριά κι οδυνηρή, που του ήταν αδύνατο ν' αναλάβει ένα τέτοιο ταξίδι. Σι να κάμει λοιπόν; Κάθισε και σκέφθηκε κι αποφάσισε. Έγραψε μια επιστολή και την έδωσε σε μερικούς ανθρώπους δικούς του, να την πάνε στην Παλαιστίνη και να την δώσουνε προσωπικά στον μεγάλο θεραπευτή. ΢' αυτή του μιλούσε με πόνο για τη δοκιμασία του και τον παρακαλούσε να πάει ο ίδιος στην Έδεσσα, να τον δει και να τον γιατρέψει. Οι απεσταλμένοι έκαναν όπως τους διέταξε ο βασιλιάς τους. Πήγαν στην γειτονική κι ευλογημένη χώρα, βρήκαν τον θείο Θεραπευτή και Δάσκαλο, τον Ιησού και του επέδωσαν την επιστολή. Κι Αυτός αντί να σηκωθεί να πάει στην Έδεσσα, όπως του ζητούσε ο άρρωστος βασιλιάς Αύγαρος, πήρε ένα μαντήλι και μ' αυτό σπόγγισε τον ίδρωτα από το άγιο πρόσωπο Σου. Σην ίδια στιγμή στο μαντήλι απάνω αποτυπώθηκε η θεϊκή μορφή Σου. Δείχνοντας στους ανθρώπους του βασιλιά την Αχειροποίητη εκείνη εικόνα του, τους έδωσε το μαντήλι και τους είπε να το πάνε στον άρχοντα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τους, κι αυτός μόλις θα 'βλεπε την εικόνα Σου, θα γινόταν αμέσως καλά. Κι έτσι πράγματι έγινε. Σούτο το Μανδήλιο, με την Αχειροποίητο εικόνα του Κυρίου Ιησού, φυλασσόταν για πολλά χρόνια στην Έδεσσα μέσα στο βασιλικό παλάτι. Μετά τον θάνατο όμως του βασιλιά ένας από τους διαδόχους του, φανατικός ειδωλολάτρης αποφάσισε να καταστρέψει το ιερό τούτο κειμήλιο. Σην ανίερη απόφαση του έκαμε γνωστή στον τότε επίσκοπο της Έδεσσας Ευλάλιο. Κι αυτός για να σώσει την Αχειροποίητη εικόνα, χωρίς να χάσει καιρό παρέλαβε τη νύχτα κρυφά το Άγιο Μανδήλιο, κι έφυγε απ' την Έδεσσα. Περπάτησε όλη νύχτα. Σην άλλη μέρα έφτασε στην ακρογιαλιά. Εκεί βρήκε ένα καράβι, το οποίο ταξίδευε για την Κύπρο, κι ανέβηκε πάνω σ' αυτό. Όταν όμως πλησίαζε στην Κύπρο, σηκώθηκε δυνατή τρικυμία. Σα κύματα βουνά πελώρια απειλούσαν να το βουλιάξουν. Οι επιβάτες τρομαγμένοι έτρεχαν εδώ κι εκεί μη ξέροντας τι να κάμουν. Κάποια στιγμή ο επίσκοπος Ευλάλιος βγάζοντας από τον κόρφο τον πολύτιμο θησαυρό του, έκαμε το σημείο του σταυρού, άνοιξε με ιερή ευλάβεια το Άγιο Μανδήλιο, το άπλωσε στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και κάθισε απάνω του. Σην ίδια ώρα η θάλασσα γαλήνεψε και τα κύματα έφεραν τον επίσκοπο στη Λάμπουσα. ΢αν έφτασε και βγήκε στη στεριά, ο Ευλάλιος φρόντισε κι έκτισε εκεί ένα μοναστήρι, στο όποιο κι αφιέρωσε το Άγιο Μανδήλιο με την Αχειροποίητη εικόνα του Φριστού. Γι' αυτό και το μοναστήρι κλήθηκε Μονή της Αχειροποιήτου, μια κι η εικόνα του Φριστού που ήταν αποτυπωμένη σ' αυτό, δεν είχε γίνει από χέρια ανθρώπου. Μια άλλη όμως και πάλι Κυπριακή παράδοση μας λέγει, πως ο Ευλάλιος ο επίσκοπος της Λάμπουσας δεν έχει καμιά σχέση με τον ιερό Ευλάλιο τον επίσκοπο της Έδεσσας. Πρόκειται για ένα άλλο άσχετο πρόσωπο, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάμπουσα. Ο άγιος αυτός από μικρό παιδί υπήρξε άνθρωπος του Θεού. Γεννήθηκε από θεοσεβείς γονείς, οι όποιοι και του φύτεψαν στην ψυχή από αυτή την παιδική ηλικία την αγάπη προς τα ιερά Γράμματα και την αρετή. Και τα αποτελέσματα αυτής της ανατροφής δεν άργησαν να φανούν. Νέος ακόμη ο Ευλάλιος άρχισε να διακρίνεται μέσα στην κοινότητα της Λάμπουσας τόσο για την αγία και παραδειγματική ζωή του, όσο και για την αρετή του. Όταν τέλειωσε τις σπουδές του, οι πιστοί χριστιανοί της πόλεως που θαύμαζαν το σεμνό ήθος και την όλη του προσεκτική και ζηλευτή συμπεριφορά, ζήτησαν από τον τότε επίσκοπο τους να προωθήσει τον πιστό νέο σε διάκονο και πρεσβύτερο. Ακόμη και να του αναθέσει ενεργό κι υπεύθυνο θέση στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Ο ζηλωτής νέος έχοντας πάντα στη σκέψη του τη σύσταση του προφήτου Ιερεμίου «αγαθόν ανδρί, όταν άρη ζυγόν εκ νεότητας αυτού», έσπευσε ν' Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αποδεχθεί. Γνωρίζει πως το ψυχοσωτήριο έργο της Εκκλησίας του Φριστού, απαιτεί πολλούς κόπους και θυσίες, αλλά κι αρκετές ευθύνες. Πολλές φορές ο αφοσιωμένος στην υπηρεσία των ψυχών εργάτης θα αντιμετωπίσει πικρίες από την αχαριστία εκείνων τους οποίους κλήθηκε να καθοδηγήσει στον δρόμο της σωτηρίας, αλλά και τον φθόνο και τον διωγμό των εχθρών του Φριστού. Σα λόγια του θεοφώτιστου Αποστόλου «ουκ εστίν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφεσ. στ', 12), αντηχούν συνεχώς στ' αυτιά του. Όμως δεν φοβάται. Δεν υποχωρεί μπροστά στο ύψος των ευθυνών. Αλλά με απόλυτη εμπιστοσύνη στον αρχηγό της πίστεως «και τελειωτήν Ιησούν», αποδέχεται την πρόταση του αγίου επισκόπου της Λάμπουσας, και χειροτονείται διάκονος και μετά ιερέας. ΢τη θέση του αυτή ο φλογερός εργάτης αφήνει να λάμψουν όλα τα πνευματικά και ηθικά του χαρίσματα. Κηρύττει τακτικά και με ζήλο. Οργανώνει υποδειγματικά τη φιλανθρωπική ζωή και γίνεται η ψυχή και το κέντρο κάθε πνευματικής δράσεως. Δεν πρόφτασε όμως ο ιερός πατήρ να αναπτύξει όλη του τη δράση, όταν ο θάνατος του γέροντα επισκόπου της δοξασμένης πόλεως τον αναγκάζει να αναλάβει το έργο του επισκόπου. Κληρικοί και λαϊκοί με μια φωνή καλούν τον φιλόθεο ιερέα να αποδεχθεί το υψηλότατο στην εκκλησία υπούργημα, το του επισκόπου. Με ταπείνωση και φόβο Θεού ο ευλαβής κληρικός κύπτει τον αυχένα και μ' ευγνωμοσύνη αποδέχεται το θείο χάρισμα του αρχιερέα. Σο δέχεται και το καλλιεργεί με όλη τη δύναμη και τη φλόγα της αγνής ψυχής του. «Παραδοθείς τη χάριτι του Θεού» ολοκληρωτικά, επέδειξε «σύνεσιν εν πάσι», ζήλο θερμουργό και δράση θαυμαστή. Με έργα και λόγια κινείται παντού κι αναδεικνύεται πραγματικά δάσκαλος της ευσέβειας και πρόμαχος της ορθοδόξου πίστεως. Σο κήρυγμα του υπήρξε Φρυσοστομικό. Ευλάλιος ήταν τ' όνομα του. Ευλάλιος όμως αναδείχθηκε και στην πράξη. Η ομιλία του ήταν αληθινά μαγευτική. Σα λόγια του διακρινόντουσαν όχι μονάχα σε γλυκύτητα και καλλιέπεια, αλλά προ παντός σε περιεχόμενο. Οι Γραφικές έννοιες ακολουθούσαν η μια την άλλη με μια χάρη κι απλότητα ζηλευτή. Ποταμοί θεολογίας ξεχυνόντουσαν από τα χείλη του που συνήρπαζαν κι οδηγούσαν σε έργα χριστομίμητα και θεάρεστα. ΢ε έργα αγάπης και φιλανθρωπίας και σε εκδηλώσεις χριστιανικής ανωτερότητας και ζηλευτού ιερού ενθουσιασμού. Ψς θεοφώτιστος ποιμένας προβάτων λογικών ακολουθεί με ταπεινοφροσύνη και πραότητα το παράδειγμα του μοναδικού Ποιμένα των ψυχών και με αυτοθυσία αποστολική εργάζεται μέρα και νύχτα, για να τα οδηγήσει στον δρόμο της σωτήριας. Σα διδάσκει τακτικά. Πολεμά την απιστία και κακοπιστία όπου τη βρίσκει. Με υπομονή καταφωτίζει τους πιστούς και απομονώνει τους αιρετικούς. Προστατεύει τα ορφανά και τους Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αδικούμενους. Υροντίζει τους πτωχούς και τους άρρωστους. Παρηγορεί τους Θλιμμένους. Γίνεται «τοις πάσι τα πάντα, ίνα πάντως τινός σώσει» (Α' Κορ. θ', 22). Έτσι κινήθηκε κι έδρασε ο ιερός Ευλάλιος ως ιερέας στην αρχή και μετά ως επίσκοπος. Σα λόγια της Γραφής, που μελετούσε καθημερινά και δίδασκε με τόση σοφία και χάρη, φρόντιζε πρώτα ο ίδιος να τα εφαρμόζει στη ζωή του. Έτσι και το του σοφού της Παλαιάς Διαθήκης «όσω μέγας ει, τοσούτω ταπεινού σεαυτόν, και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν» (΢οφ. ΢ειράχ γ', 18) το είχε πάντα μπροστά στα μάτια του. Καμιά καύχηση δεν παρουσίαζε για τις επιτυχίες του. Κανένα εγωισμό. Καμιά ιδιοτέλεια ή υστεροβουλία. Μαζί με τον απόστολο Παύλο μπορούσε κι αυτός να αναφωνεί: «Φάριτι Θεού ειμί ο είμι» (Α' Κορ. ιε', 10). ΢το πρόσωπο του αγίου τούτου ιεράρχου που με υπομονή κι επιμονή διατήρησε μέχρι τέλους και το σώμα και τον νου και την ψυχή καθαρά, μπορούσε στ' αλήθεια να πούμε, πως ξεπληρώθηκε της Γραφής ο λόγος: «ότι χάρις και έλεος εν τοις εκλεκτοίς αυτού και επισκοπή εν τοις οσίοις αυτού» (΢οφ. ΢ολ. δ', 15). Όσιος και εκλεκτός του Θεού αναδείχθηκε σε όλα ο μακάριος επίσκοπος. Ελεύθερος από αδυναμίες και πάθη κι ακούραστος κήρυκας της αλήθειας κατόρθωσε με την αγνότητα της ζωής του να γίνει ένας άγγελος σε ανθρώπινο σώμα, τύπος και υπογραμμός μιας ανώτερης ζωής κι αληθινός και γνήσιος φίλος του Δεσπότου Φριστού «άκακος, όσιος, αμίαντος». ΢το ιερό πρόσωπο του τα πνευματικά παιδιά του βλέπουν πάντα τον γνήσιο «στρατιώτη του Ιησού Φριστού». Σον στρατιώτη που με τις ολονύκτιες προσευχές και δεήσεις, κατακτά μια-μια τις υψηλές κορυφές της αρετής, αλλά κι αγωνίζεται με το υπέροχο παράδειγμα της αγάπης και αγιότητας του, να διαφυλάξει και τα πνευματικά παιδιά του. Να τα διαφυλάξει από τα ποικίλα κακά που τα προσβάλλουν. Να τα διαφυλάξει αλώβητα από την απιστία, τις αιρέσεις, το πνεύμα του ευδαιμονισμού, που τα απειλούσε εξ αιτίας του πλούτου, που καθημερινά συνέρεε στην πόλη τους. Δίκαια ο ιερός υμνογράφος του ψάλλει: «΢άρκα καθυπέταξας, τω λογισμώ στερρώς πάνσοφε, και ως ποιμήν, λογικών προβάτων, όντως μάλα εποίμανας». Η διακήρυξη του Κυρίου «ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» (Ιωάν. ι’, 11) κυκλοφορεί πάντα στη σκέψη του. Γι' αυτό ουδέποτε έδινε «ύπνον τοις οφθαλμοίς του και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις του» σαν εμάνθανε, πως μερικοί από τους χριστιανούς του κινδύνευαν από τον ένα ή τον άλλον πειρασμό. Μια τέτοια ζωή, ζωή «πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. α', 14) δεν μπορούσε να μη ελκύσει προς αυτήν την εύνοια και την ευλογία του Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ουρανού. Ο Κύριος προσφέρει πάντα πλούσια τη χάρη και τις δωρεές Σου σ' εκείνους που Σον αγαπούν. «Σους δοξάζοντας με δοξάσω» διακηρύττει αυτό το Πνεύμα του Θεού. Και στ' αλήθεια. Η αγάπη του Κυρίου πολύ δόξασε τον άξιο εργάτη και ποιμένα της λογικής μάνδρας του. Πλούσια τον χαρίτωσε, όταν ακόμη βρισκόταν στη γη. Πολλά είναι τα θαύματα που ενήργησε και ενεργεί μέσο του αγίου ο των θαυμασίων Θεός. Θαύματα που προκαλούν το θάμβος. Θαύματα καταπληκτικά. Θαύματα που έχουν ως σκοπό τους την παρηγοριά όσων υποφέρουν και την απαλλαγή τους από τα κακά και λυπηρά. Θαύματα ακόμη που αποβλέπουν στη δόξα του Θεού. Από τον Κύριο των Δυνάμεων ο πιστός εργάτης του χριστιανικού αμπελώνας πήρε τη χάρη, να αποδιώκει δαίμονες. Να θεραπεύει διάφορα νοσήματα ψυχής, αλλά και αρρωστήματα του σώματος. Να βοηθά καθημερινά εκείνους που ταξιδεύουν και ταλαιπωρούνται στη θάλασσα. Να προστατεύει όσους κινδυνεύουν από πειρατείες κι επιθέσεις απάνθρωπες. Και γενικά να λυτρώνει από τα δεινά καθένα, που επικαλείται τη μεσιτεία του. Πολλές φορές με τις προσευχές του σε τόπους άνυδρους και ξηρούς ανέβλυσαν πηγές, που εξακολουθούν ως την εποχή μας, να προσφέρουν τα δροσερά τους νάματα, για να ξεδιψούν και να δροσίζουν τους οδοιπόρους. Σέτοια πηγή με γάργαρο νερό είναι και το άγιασμα του κοντά στον ιερό ναό του. Αυτό το άγιασμα του θεόφρονα πνευματικού και φιλάνθρωπου αρχιποιμένα της Λάμπουσας, θεραπεύει κάθε αρρώστια και απαλλάσσει, όπως ομολογούν πολλοί και από τη συχνή ενόχληση του συναχιού. Ση θεραπευτική του προσφορά ο άγιος με το άγιασμα του την προσφέρει αφειδώλευτα όχι μονάχα σε πιστούς προσκυνητές, αλλά και σε άπιστους αλλόφυλους. Ένας απ' αυτούς, δεν είναι πολλά χρόνια, με όλως διόλου κατεστραμμένα δόντια, πήγε με πίστη και με θερμή προσευχή ζήτησε από τον άγιο τη βοήθεια του. Ύστερα λούστηκε με το θαυματουργό νερό, κι έπλυνε καλά και το στόμα του. Σο αποτέλεσμα υπήρξε θαυμαστό. Ο άρρωστος θεραπεύτηκε τελείως κι έφυγε δοξάζοντας τον Θεό και τον όσιο του. ΢ε αρκετά προχωρημένη ηλικία ο μακάριος ποιμήν της Εκκλησίας του Φριστού, έλαια κατάκαρπος, έκλινε την κεφαλή μπροστά στη θεία βουλή και απεδήμησε για τη βασιλεία του Θεού. Ο θάνατος του σήμανε συγκλονισμό σε όλη την περιφέρεια και θλίψη σε ολόκληρη τη νήσο. Οι άνθρωποι, που ευεργετήθηκαν από την αγάπη και την καλωσύνη του, έτρεξαν από όλα τα μέρη για να τον ιδούν έστω και νεκρό ακόμη μια φορά, και να τον ασπασθούν και να πάρουν την ευλογία του.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Αργότερα η ευλάβεια των κατοίκων της δοξασμένης πόλεως έκτισε κοντά στη θάλασσα και σε μικρή απόσταση από την ιερά Μονή της Αχειροποιήτου ένα ναό στ' όνομα του. Ο ναός αυτός με τον καιρό, και τις τόσες επιδρομές που δοκίμασε η πλούσια πόλη καταστράφηκε. Πάνω στα ερείπια του πρώτου ναού ξανακτίστηκε τον δέκατο έκτο αιώνα άλλος ναός, που διατηρείται εξωτερικά σε πολύ καλή κατάσταση. Σον ναό έκτισε σε ρυθμό Υραγκοβυζαντινό «ο Νεόφυτος της Λευκωσίας Ποιμήν» και «νεύσει θείας χάριτος», για να λάβει με τις πρεσβείες του αγίου «λύτρωσιν συμφορών τε και θλίψεως». Ο ναός ήταν ένα όμορφο μνημείο ακέραιο και πολύ καλά διατηρημένο, μέχρι την τούρκικη εισβολή. Σο εσωτερικό του μόνο ήταν γυμνό, χωρίς πάτωμα, χωρίς τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, και μ' ένα τέμπλο φθαρμένο. Σο λαμπρό παράδειγμα κι η αγνή ζωή του φλογερού και μακάριου επισκόπου της Λάμπουσας, ας φωτίσουν τον δρόμο της πρόσκαιρης ζωής όλων μας. Κι αν για οποιουσδήποτε λόγους οι πειρασμοί μας νίκησαν και μας απεμάκρυναν από τα καθήκοντα μας ως χριστιανών, με αποτέλεσμα να θρηνούμε σήμερα «τα περασμένα μεγαλεία», το πάν δεν χάθηκε για μας. Ας μετανοήσουμε και με συντριβή ψυχής, ας ζητήσουμε με τις πρεσβείες του αγίου πατρός Ευλαλίου το έλεος του Θεού. ΢ε οποιαδήποτε ηλικία κι αν βρισκόμαστε, η αντίστοιχη ηλικία της ενάρετης ζωής του Αγίου, πολλά έχει να μας πει και να μας διδάξει. Κάτι περισσότερο. Με την ειλικρινή μετάνοια μας θα επιτύχουμε αυτό που ποθούμε και μ' όλη μας την ψυχή λαχταρούμε: Ση λύτρωση από τα δεινά και την ελεύθερη μετακίνηση και διακίνηση μας στα αγιασμένα χώματα της πατρικής γης. Πρωί και βράδυ, ας κλείνουμε λοιπόν νοερά της ψυχής τα γόνατα μπροστά στη σεβάσμια μορφή του θεόφρονος Αγίου, κι από τα τρίσβαθα της καρδιάς, ας του λέμε κι εμείς με πίστη φλογερή και ακλόνητη. Θεόφρον Ευλάλιε, την σήν, ποίμνην περιφύλαττε, εκ πάσης βλάβης και θλίψεως, και περιστάσεως, και εκ πάσης ρύσαι, συμφοράς, θεσπέσιε, και της αιχμαλωσίας πρεσβείαις σου, ίνα δοξάζωμεν, ποιμένα αληθέστα τον, και Σριάδος, μέγιστον συνήγορον.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ιακώβου Αδελφοθέου, Ιγνατίου Αρχιεπισκόπου, Νικηφόρου Οσίου, Μακαρίου Ρωμαίου, Πετρωνίου Οσίου, Ανακομιδή Λειψάνων Ιακώβου Βοροβίας Ο Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων (Εορτή Ιάκωβος)

Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τι μας συμβουλεύει, σχετικά με το πως πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: "Γίνεσθε ποιηταί λόγου και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς". Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τον εαυτό σας, με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Η μνήμη του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Φριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: "΢υ τέκτονος παις, αλλά αδελφός Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ". Σελείται δε αύτω η ΢ύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Τπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Φαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266). Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ψς του Κυρίου Μαθητής, ανεδέξω δίκαιε το Ευαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το απαράτρεπτον την παρρησίαν ως Αδελφόθεος το πρεσβεύειν ως Ιεράρχης. Ικέτευε Φριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών. Κοντάκιοv. Ήχος δ’. Ο υψωθείς. Ο του Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, επιδημήσας προς ημάς επ' εσχάτων, των ημερών Ιάκωβε θεσπέσιε, πρώτον σε ανέδειξε των Ιεροσολύμων, Ποιμένα και Διδάσκαλον, και πιστόν οικονόμον, των μυστηρίων των πνευματικών, όθεv σε πάντες τιμώμεν Απόστολε. Ο Άγιος Ιγνάτιος Ο Άγιος Ιγνάτιος ήταν γιος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της αυτοκράτειρας Προκοπίας, αδερφός του Θεοφύλακτου. Ο Ιγνάτιος ήτανε μοναχός και έγινε ηγούμενος της Μονής του Αρχαγγέλου, η οποία ονομαζόταν του Ανατέλλοντος, ενώ τώρα ονομάζεται του ΢ατύρου. Σο 846 μ.χ. εκλέχτηκε και χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, όπου και υπηρέτησε την Εκκλησία για έντεκα έτη και πέντε μήνες. Μετά ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ' τον εκθρόνισε και έκανε Πατριάρχη τον Υώτιο. Κατόπιν το 867 μ.χ. ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α' ο Μακεδών επανέφερε τον Ιγνάτιο στον Πατριαρχικό θρόνο. Η δεύτερη αυτή πατριαρχία κράτησε δέκα χρόνια, κατά τα οποία ο Άγιος ποίμανε θεοφιλώς την Εκκλησία τού Φριστού. Πριν το τέλος του αποσύρθηκε στη Μονή ΢ατύρου, στην οποία και άφησε την τελευταία του πνοή. Εκεί δε και τάφηκε. Ο Όσιος Νικηφόρος Για τον Όσιο αυτό, οι ΢υναξαριστές αναφέρουν ότι, "την εν τω Φαρσιανώ συστησάμενος Μονήν, εν ειρήνη τελειούται". Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Μακάριος ο Ρωμαίος Η βιογραφία του από τους ΢υναξαριστές είναι πολύ μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και η προσωνυμία του, ήταν από τη Ρώμη, γιος κάποιου συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των γονέων του ο Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον ανακάλυψαν τρεις μοναχοί, που ονομάζονταν ΢έργιος, Τγίνος και Θεόφιλος. Από τότε ο Μακάριος έγινε γνωστός για την αυστηρή ασκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, που απέκτησε απ' αυτή . Ο όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του ΢υναξαριστή, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Πετρώνιος Μάλλον ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Ιακώβου Βοροβίας του Θαυματουργού (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το Γεγονός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Αρέθα Μεγαλομάρτυρα, Η Αγία Γυναίκα με το Βρέφος της, ΢εβαστιανής, Πρόκλου Αρχιεπισκόπου, των Αγίων Μάρκου, ΢ωτηρίχου και Ουαλεντίνου, Ακακίου Πρεσβυτέρου, Νέρδωνος, Αρεθά εν τω σπηλείω Ο Άγιος Αρέθας ο Μεγαλομάρτυρας και οι "συν αυτώ"

Έζησε τον 6ο αιώνα μ.Φ. και ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλης Νέγρας στην Αιθιοπία. Όταν ασπάσθηκε το χριστιανισμό, διακρινόταν για την ευσέβεια και τις πολλές του αγαθοεργίες. Κοντά του μαζεύτηκε ένας όμιλος από άνδρες και γυναίκες, που καθημερινό τους έργο είχαν τη διδασκαλία του θείου λόγου. Η πρόοδος αύτη του Ευαγγελίου στην Εκκλησία της Νέγρας, εξήγειρε το φανατισμό των ειδωλολατρών, και συνέλαβαν τον Αρέθα με τους συνεργάτες του. Ο Αρέθας ήταν τότε γέροντας. Οι εχθροί της πίστης του συνέστησαν να λυπηθεί τα γεράματά του και να απαρνηθεί το Φριστό. Σότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "΢τη διάρκεια της ζωής μου, είπε, διέπραξα πολλά αμαρτήματα. Ο Ιησούς Φριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Σου και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιώνιας ζωής. Σώρα μου προσφέρει και άλλη τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι η ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης". Η απάντηση αυτή εξαγρίωσε περισσότερο τους δήμιους του, που αμέσως αποκεφάλισαν τον Αρέθα με τους συνεργάτες του.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Σης ερήμου πολίτης. Ευσεβεία εμπρέπων τη αθλήσει δεδόξασαι, την των Φριστοκτόνων κακίαν καθελών τη ενστάσει σου, διό και προσενήνοχας Φριστώ, Μαρτύρων αρραγή συνασπισμών, ώσπερ θείος παιδοτρίβης και οδηγός, Αρέθα παμμακάριστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν Ιάματα. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Ευφροσύνης πρόξενος ημίν επέστη, η φωσφόρος σήμερον, των Αθλοφόρων εορτή, ηv ανυμνούντες δοξάζομεv, τον εv υψίστοις υπάρχοντα Κύριον. Η Αγία Γυναίκα και το Άγιο Βρέφος της Μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρέθα. Σο βρέφος της Αγίας αυτής γυναίκας το έριξαν στη φωτιά και βλέποντας αυτό, έριξε τον εαυτό της και η ίδια στη φωτιά. Η Αγία ΢εβαστιανή

Καταγόταν από την πόλη ΢εβαστή της Υρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της. Η Αγία ΢εβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Φ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ' αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. ΢υνελήφθη γι' αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος ΢εργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της. Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ηγεμόνα Πομπηιανό, και φυλακίστηκε. Αλλά η γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οι απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία. Οι σάρκες της αγίας ΢εβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και η καρδιά της, εξακολουθούσαν να υμνούν τον Φριστό. Σελικά, η μεγάλη αυτή αθλήτρια της Εκκλησίας μας, παρέδωσε τη ζωή της με τον δια αποκεφαλισμού θάνατο και ετάφη στη Ραιδεστό. Ο Άγιος Πρόκλος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης Βλέπε βιογραφία του 20 Νοεμβρίου, όπου η κυρίως μνήμη του. Οι Άγιοι Μάρκος, ΢ωτήριχος και Ουαλεντίνος Οι Άγιοι αυτοί ήταν από την Ασία. ΢υνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες, επειδή ήταν Φριστιανοί και τους έσυραν πάνω σε αιχμηρές πέτρες μέχρι θανάτου. Σα δε άγια λείψανα τους, μετακομίστηκαν από την Ασία στη Θάσο, όπου μέχρι σήμερα βρίσκονται. Ο Άγιος Ακάκιος ο Πρεσβύτερος Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Νέρδων Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Όσιος Αρέθας "ο εν τω ΢πηλαίω" (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σων Αγίων Νοταρίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου, Αναστασίου, Ουαλερίνου, Ουαλερίου και Φρυσαφίου, ΢αβίνου, Σαβιθάς, Ουάρου εν Αιγύπτω, Γεωργίου Επισκόπου, των Αγίων Παππία, Διοδώρου και Κλαυδιανού, των Αγίων Υαύστου, Βασιλείου και Λουκιανού, Νικηφόρου και ΢τεφάνου, Υιλαδέλφου και Πολυκάρπου, Μακαρίου Οσίου, των Αγίων Δύο Μαρτύρων από την Θράκη, Φρυσάνθης

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μαρκιανός και Μαρτύριος οι νοτάριοι Οι Άγιοι αυτοί ήταν νοτάριοι και γραμματικοί του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παύλου του ομολογητή, στα χρόνια του Αρειανού βασιλέως Κωνσταντίου (337-349). Άριστα σπουδαγμένοι και οι δύο, υπήρξαν συνήγοροι θαρραλέοι της ορθόδοξης αλήθειας. Όταν ο Πατριάρχης Παύλος δεν δέχθηκε να συμφωνήσει με τους Αρειανούς, εξορίστηκε από το βασιλιά στην Αρμενία και πνίγηκε από τους εκεί Αρειανούς. Σότε οι δύο Άγιοι έμειναν πιστοί στον ποιμένα τους και σταθεροί στο ορθόδοξο δόγμα. Διότι πάντα στο μυαλό τους κυριαρχούσε ο λόγος του Κυρίου: "εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου έστε". Αν, δηλαδή, εσείς, μείνετε στερεοί στη διδασκαλία μου, λέει ο Κύριος, τότε πράγματι είσθε και αληθινοί μαθητές μου. Ο Μαρκιανός και ο Μαρτύριος το απέδειξαν περίτρανα αυτό, όταν συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα. Ομολόγησαν με θάρρος μπροστά του την αληθινή πίστη και ήλεγξαν αυτόν για τις παρανομίες του. Σότε, διατάχθηκε και τους σκότωσαν με μαχαίρι. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Ζήλον ένθεον, αναλαβόντες, ημαυρώσατε, Αρείου πλάνην, ομοούσιον Σριάδα κηρύποντες. Μαρκιανέ και Θεόφρον Μαρτύριε, Ορθοδοξίας οι άσειστοι πρόβολοι. Θείοι Μάρτυρες, Φριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος. Κοvτάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς. Αγωνισάμενοι καλώς από βρέφους, Μαρκιανέ συν τω σοφώ Μαρτυρίω, τον αποστάτηv Άρειοv καθείλετε, άτρωτον τηρήσαντες, την ορθόδοξοv πίστιν, Παύλω εφεπόμενοι, τω σοφώ διδασκάλω, όθεν συν τούτω εύρατε ζωήv, ως τής Σριάδος υπέρμαχοι άριστοι. Ο Άγιος Αναστάσιος Ο Μάρτυρας αυτός παρουσιάστηκε με τη θέληση του στους τυράννους και ομολόγησε με θάρρος τον Φριστό. Σότε αυτοί, επειδή ο Άγιος παρέμεινε σταθερός στην ομολογία του, τον αποκεφάλισαν και τον έριξαν στη θάλασσα. Σότε κάποια ευσεβής γυναίκα, παρέλαβε το τίμιο λείψανο του, αφού το έβγαλε η θάλασσα, και το έθαψε με τιμές. Εκεί επίσης έκτισε εκκλησία στο όνομα του Αγίου, που το Ιερό λείψανό του, με τη χάρη του Θεού, έκανε πολλά θαύματα.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ουαλερίνος Μαρτύρησε δια ξίφους. Οι Άγιοι Ουαλέριος (ή Ουαλερίνος) και Φρυσάφιος (ή Φρύσαφος) (εορτή Φρυσάφιος) Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Άγιος ΢αβίνος Μαρτύρησε δια πυρός. Η Αγία Σαβιθά

Η Αγία Σαβιθά ήταν ευσεβής και φιλάνθρωπη χριστιανή και κατοικούσε στην Ιόππη. Σο Σαβιθά είναι λέξη ΢υριακή και σημαίνει Δόρκα. Ήταν υφάντρα και έφτιαχνε χιτώνες, τους οποίους πωλούσε προς ανακούφιση των χηρών και ορφανών. Η Σαβιθά όμως αρρώστησε και πέθανε. Σήν περίοδο εκείνη βρισκόταν στη Λύδδα ο Απόστολος Πέτρος. Όταν το άκουσαν αυτό οι δικοί της, έσπευσαν να τον παρακαλέσουν νά έρθει στην Ιόππη, όπου και οδηγήθηκε στο νεκροκρέβατο της Σαβιθάς. Αφού παρακάλεσε τους παραβρισκόμενους να βγουν από το δωμάτιο, ο Πέτρος γονάτισε και προσευχήθηκε. ΢τη συνέχεια είπε στην Σαβιθά να σηκωθεί. Μόλις εκφώνησε το πρόσταγμα η νεκρή ανεστήθη. Σο γεγονός αυτό διαδοθεί στην Ιόππη και πολλοί πίστεψαν. Η Αγία Σαβιθά πέθανε σε βαθύ γήρας.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ούαρος "ο εν Αιγύπτω" Μαρτύρησε δια ξίφους. Μάλλον είναι ο ίδιος με αυτόν της 19ης Οκτωβρίου. Ο Άγιος Γεώργιος επίσκοπος Άμάστριδος Γεννήθηκε στην Κρώμνη κοντά στην Αμάστριδα και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Θεοδοσίου και της Μεγέθους. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην πατρίδα του, έφυγε στο όρος της ΢υρίκης (ή ΢ηρικής) και εκεί αφού βρήκε γέροντα ασκητή διδάχτηκε τα περί της μοναχικής ζωής και από τον ίδιο εκάρη μοναχός. Μετά τον θάνατο του γέροντα του, ο Γεώργιος πήγε στή Βόνιτσα της Ακαρνανίας και εκεί ασκήτευε. Μετά τον θάνατο του επισκόπου Αμάστριδος, η Εκκλησία βραβεύοντας τις αρετές του Γεωργίου, τον έκανε επίσκοπο της πόλης αυτής. Ο Γεώργιος είναι και ο ποιητής των Κανόνων. Απεβίωσε ειρηνικά, αφού θεάρεστα ποίμανε το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ό Φριστός. Οι Άγιοι Παππίας , Διόδωρος και Κλαυδιανός Μαρτύρησαν στα χρόνια του Δεκίου (249-251). Κατάγονταν από την Αττάλεια της Παμφυλίας και στο επάγγελμα ήταν κτηνοτρόφοι. Προσκυνούσαν όμως τον ένα και αληθινό Θεό και γι' αυτό τους συνέλαβε ο ηγεμόνας της Παμφυλίας Πούπλιος. Και επειδή δεν μπόρεσε να τους αλλάξει το φρόνημα, τελικά τους αποκεφάλισε. Οι Άγιοι Υαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ίσως είναι οι ίδιοι με αυτούς της 6ης Υεβρουαρίου. Οι Άγιοι Νικηφόρος και ΢τέφανος Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 8 Υεβρουαρίου. Μαρτύρησαν "ξεόμενοι".

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Υιλάδελφος και Πολύκαρπος Απεβίωσαν ειρηνικά. Μάλλον ήταν μοναχοί ασκητές, που έζησαν οσιακά τη ζωή τους. (Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 8η Υεβρουαρίου). Ο Όσιος Μακάριος επίσκοπος Πάφου της Κύπρου Απεβίωσε ειρηνικά. Η μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 8η Υεβρουαρίου. Οι Άγιοι Δύο Μάρτυρες από τη Θράκη Μαρτύρησαν, αφού συμπιέστηκαν μεταξύ δύο μεγάλων πετρών. Η Αγία Φρυσάνθη (εορτή Φρυσάνθη) Η μνήμη της αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη της αυτή τη μέρα. (Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι σύζυγος του Αγίου Φρυσάφου, που επίσης η μνήμη του αναφέρεται σήμερα).

26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος, Αρτεμιδώρου και Βασιλείου, Λεπτίνας, Γλύκωνος, Μνήμη του Μεγάλου ΢εισμού, Ιωάσαφ του Νέου Οσιομάρτυρα, Λεωντίνης Μάρτυρος, των Οσίων Λεοντίων, Ανακομιδή Λειψάνων Νεομάρτυρος Γεωργίου Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης (εορτή Δημήτριος, Δημητρούλα)

Τψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, έζησε και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού περίοδος φοβερών διωγμών εναντίον των χριστιανών. Ο Δημήτριος, ο οποίος καταγόταν από Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ευσεβή οικογένεια της Θεσσαλονίκης δεν φοβήθηκε τις διαταγές των αυτοκρατόρων και συνέχιζε να κηρύττει το Ευαγγέλιο. Αυτή του η δράση τον οδήγησε μπροστά στον Δοκλητιανό, οποίος διέταξε τη φυλάκισή του. ΢τη φυλακή ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Σο αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε να θανατωθούν και οι δύο Νέστορας και Δημήτριος. ΢ήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης. Η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη έγινε το έτος 1149 από τον βασιλιά Μανουήλ Κομνηνό. Και η εικόνα μεταφέρθηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Ιερά Μονή Παντοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, επί ηγουμενίας Ιωσήφ. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ψς συν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Φριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος. Κοντάκιοv αυτόμελον. Ήχος β’. Σοις τωv ιαμάτων σου ρείθροις Δημήτριε, τηv Εκλησίαν Θεός επορφύρωσεν, ο δους σοι το κράτος αήττητοv, και περιέπων την πόλιν σου άτρωτοv, αυής γάρ υπάρχεις το στήριγμα.

Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Βασίλειος Μαρτύρησαν δια ξίφους. Η Αγία Λέπτινα Μαρτύρησε συρόμενη στη γη μέχρι θανάτου. Ο Άγιος Γλύκων Μαρτύρησε δια ξίφους. Μνήμη του Μεγάλου ΢εισμού Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πρόκειται για τον μεγάλο σεισμό, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 740 επί βασιλείας Λέοντα του Ισαύρου. Σότε πολλά οικοδομήματα της πόλης έπεσαν και πολλοί άνθρωποι καταπλακώθηκαν στα ερείπια τους. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ’. Ο επιβλέπων επί την γην, και ποιών αυτήν τρέμειν, ρύσαι ημάς, της φοβέρας του σεισμού απειλής, Φριστέ ο Θεός ημών και κατάπεμψον ημιν, πλούσια τα ελέη σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου μόνε Υιλάνθρωπε. Ο Άγιος Ιωάσαφ ο νέος οσιομάρτυρας Ο Ιωάσαφ υπήρξε μαθητής και μιμητής του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Νήφωνα (1486-89, 1497-98). Ασκούμενος στις αρετές και αφού έφτασε σε τέλεια αγάπη, τον κατέλαβε ο πόθος να δώσει τη ζωή του για την πίστη του στον Φριστό. Μετά την κοίμηση του δασκάλου του οσίου Νήφωνα, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρουσιάστηκε στο κριτήριο των Σούρκων. Εκεί κήρυξε με θάρρος μπροστά τους τον Σριαδικό Θεό και το μυστήριο της ενσάρκωσης του Φριστού. Αμέσως τότε συνελήφθη και αφού τον βασάνισαν σκληρά, τελικά τον αποκεφάλισαν στις 26 Οκτωβρίου 1536. Η Αγία Λεωντίνη η μάρτυς Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο της Αγίας. Οι Όσιοι δύο Λεόντιοι οι εν Άθω Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Οσίων. Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του νεομάρτυρος Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις (1971) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Νέστορος, Λούππου, Καπετωλίνας και Ερωτηΐδας, Κυριάκου Πατριάρχου, Πρόκλας, Μαβριανού και Βαλεντίνου, Νέστορος Φρονογράφου, Διήγησις για τους Ίβηρες Ο Άγιος Νέστωρ (εορτή Νέστορας)

Ο Νέστορας ήταν πολύ νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη και γνώριμος του Αγίου και ενδόξου Δημητρίου. Ο Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ότι ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός χαιρόταν για τις νίκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε την υπερηφάνεια του. Βλέποντας όμως και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, πήρε θάρρος. Πήγε λοιπόν στη φυλακή, όπου ήταν κλεισμένος ο Μεγαλομάρτυρας, και έπεσε στα πόδια του. Δούλε του Θεού Δημήτριε, είπε, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με το Λυαίο, γι' αυτό προσευχήσου για μένα στο όνομα του Φριστού. Ο Άγιος, αφού τον σφράγισε με το σημείο του τιμίου ΢ταυρού, του είπε ότι και το Λυαίο θα νικήσει και για το Φριστό θα μαρτυρήσει. Σότε, λοιπόν, ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς φόβο και ανεφώνησε: "Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι". Και αφού πολέμησε με το Λυαίο, του κατάφερε δυνατό χτύπημα με το μαχαίρι του στην καρδιά και τον θανάτωσε. Εξοργισμένος τότε ο Διοκλητιανός, "διέταξε και σκότωσαν με λόγχη το Νέστορα, αλλά και το Δημήτριο. Έτσι, μ' αυτή του την ενέργεια ο Νέστορας δίδαξε ότι σε κάθε ανθρώπινη πρόκληση πρέπει να αναφωνούμε: "Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος;". Ο Κύριος είναι βοηθός μου και δε θα φοβηθώ. Σι θα μου κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος; Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Αθλητής ευσεβείας ακαταγώνιστος, ως κοινωνός και συνήθης του Δημητρίου οφθείς, ηγωνίσω ανδρικώς Νέστωρ μακάριε, τη θεϊκή γαρ Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αρωγή, τον Λυαίον καθελών, ως άμωμον ιερείον, σφαγιασθείς προσηνέχθης, τω Αθλοθέτη και Θεώ ημών. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Αθλήσας καλώς, αθάνατον την εύκλειαν, κεκλήρωσαι νυν, και στρατιώτης άριστος, του Δεσπότου γέγονας, ταις ευχαίς Δημητρίου του Μάρτυρος, συν αυτώ ουν Νέστορ σοφέ, πρεσβεύων μη παύση υπέρ πάντων ημών.

Ο Άγιος Λούππος Ορισμένες ΢υναξαριακές πηγές αυτήν την ήμερα (κατ' άλλους 26 Οκτωβρίου), αναφέρουν τη μνήμη του Αγίου Λούππου. Ο Άγιος αυτός φέρεται ως υπηρέτης του Αγίου Δημητρίου, που ήταν κοντά του την ώρα του μαρτυρίου του. Λέγεται λοιπόν ότι ο Άγιος Δημήτριος έχρισε με το αίμα του τον Λούππο και κατόπιν αυτός, έπραττε πολλά θαύματα - μέσω αυτού - στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μαθεύτηκε αυτό από τον ηγεμόνα της πόλης, ο όποιος συνέλαβε τον Λούππο και αμέσως τον φόνευσε. Οι Αγίες Καπετωλίνα και Ερωτηΐδα Οι Άγιες Καπιτωλίνη και Ερωτηίς ζούσαν στην εποχή του αυτοκράτορα Διοκληριανού, όταν άρχοντας στην Καππαδοκία ήταν ο Ζιλικίνθιος. Η Καπιτωλίνη ήταν ευγενικής καταγωγής και πλούσια. Όμως η Αγία δεν έδωσε καμιά σημασία στα επίγεια πλούτη. Έτσι λοιπόν μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους της. Εμφανίστηκε στον άρχοντα Ζιλίκινθο και ομολόγησε την πίστη της στο Φριστό. Ο άρχοντας διέταξε να την κλείσουν στη φυλακή και την επόμενη μέρα αποκεφαλίστηκε. Η Ερωτηίς, η οποία ήταν δούλη της Καπιτωλίνης άρπαξε πέτρες και λιθοβόλησε τον άρχοντα. Εκείνος εξοργισμένος πρόσταξε τους φρουρούς του να τη δείρουν ανελέητα με ράβδους. Η Αγία όμως, με τη Φάρη τού Φριστού, έμεινε αβλαβής. Σότε ο άρχοντας πρόσταξε να την αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι βρήκαν και οι δύο Αγίες μαρτυρικό θάνατο. Ο Άγιος Κυριάκος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Τπήρξε από τους επισκόπους, που όχι μόνο λένε αλλά και πράττουν. ΢ε ορισμένους καταλόγους τον ονομάζουν Κυρηλιανό. Έζησε τον 3ο αιώνα Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

μ.Φ. και ποίμανε την επισκοπή του Βυζαντίου σαν αληθινός και καλός ποιμένας επί 16 χρόνια. Ο δε ΢. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει, ότι ο εν λόγω Άγιος ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος της μεγάλης Εκκλησίας, και διαδέχθηκε στον οικουμενικό θρόνο τον Ιωάννη τον Νηστευτή το 595. Θεοφιλώς αφού κυβέρνησε την εκκλησία, απεβίωσε ειρηνικά το 610. Η Αγία Πρόκλα σύζυγος του Πιλάτου Ενώ ο σύζυγός της δεν ανέλαβε την ευθύνη να ελευθερώσει τον Φριστό, φοβούμενος τους Ιουδαίους, η σύζυγος του Πρόκλα, μετά τον φρικτό θάνατο του Πιλάτου, προσήλθε στη Φριστιανική πίστη και αφού έζησε με αγαθότητα και ευσέβεια, παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά.

Οι Άγιοι Μαβριανός και Βαλεντίνος Η μνήμη τους σύμφωνα με το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ.

116),τιμάται σήμερα χωρίς άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους. Ο Όσιος Νέστωρ ο Φρονογράφος "ο εν τω ΢πηλαίω (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου Διήγηση για τους Ίβηρες Πρόκειται για μια ευσεβέστατη ασκήτρια γυναίκα, που έζησε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και συνελήφθη αιχμάλωτη από τους Ίβηρες. Εκεί χάρη του πνευματικού της αγώνα, θεράπευσε με τη χάρη του Θεού διάφορους ασθενείς, μεταξύ δε αυτών και την βασίλισσα της χώρας αυτής και έτσι κατάφερε να εκχριστιανίσει όλους τους Ίβηρες. Λεπτομέρειες βλέπε στον "Μέγα ΢υναξαριστή" του Ματθαίου Λαγγή τόμος 10ος, σελ.

621, έκδοση 1992.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σερεντίου και Νεονίλλης και τα τέκνα αυτών, ΢τεφάνου ΢αββαΐτη, των Αγίων Σερεντίου, Αφρικανού, Μαξίμου, Πομπηΐου, Υωκά και των 36 συν αυτών Μαρτύρων, Υιρμιλιανού και Μελχιών, Υεβρωνίας, Κυριάκου Ιερομάρτυρα, Άννας της μητέρας του Κυριάκου, Αθανασίου Πατριάρχη, των Αγίων Νεομαρτύρων Αγγελή, Μανουήλ, Γεωργίου και Νικολάου, Αρσενίου Αρχιεπισκόπου, Αβραμίου Επισκόπου, Θεοφίλου Ιερομάρτυρα, Abban, Lioba, Διομήδους

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν». Λόγω τῶν πολλῶν θαυμάτων ἀπὸ τὴν Παναγία, ποὺ ἀνέφεραν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες στὸν Ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τὸ 1940, ἡ Ἱερὰ ΢υνοδὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀπόφασή της τὸ 1952, καθιέρωσε νὰ ἑορτάζεται ἡ Ἅγια ΢κέπη τῆς Θεοτόκου ἀντὶ γιὰ τὴν 1η Ὀκτωβρίου, στὶς 28 Ὀκτωβρίου. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἅγιας ΢κέπης τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία τελοῦνταν ἀπὸ παλαιότατων χρόνων τὴν 1η Ὀκτωβρίου, ἦταν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖο εἶδε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας. Κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἀγρυπνίας στὸ παρεκκλήσι τῆς «Ἅγιας ΢οροῦ» τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας εἶδε τὴν Θεοτόκο νὰ προχωράει ἀπὸ τὶς βασιλικὲς πύλες πρὸς τὸ θυσιαστήριο ἀνάμεσα σὲ λευκοφορους ἅγιους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ξεχώριζαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφθασε στὸ θυσιαστήριο γονάτισε καὶ προσευχόταν γιὰ πολλὴ ὥρα, κλαίγοντας καὶ παρακάλωντας τὸν Τἱό της γιὰ τὴν σωτήρια του κόσμου. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὴν δέησή της, ἔβγαλε ἀπὸ τὸ κεφάλι της τὸ ἀστραφτερὸ μαφόριο, ποὺ φοροῦσε καὶ μὲ μία κινήση τὸ ἅπλωσε σὰν σκεπὴ ἐπάνω ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τὸ ἔβλεπε γιὰ ἀρκετὴ ὥρα ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας μαζὶ μὲ τὸν Ἐπιφανιο, ποὺ τὸν συνόδευε. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, φαινόταν καὶ ἡ ἱερὴ ἐσθήτα νὰ σκορπίζει τὴ Φάρη της. Ὅταν ἐκείνη ἄρχισε νὰ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν οὐρανό, ἄρχισε καὶ ἡ Θεία ΢κέπη νὰ συστέλλεται καὶ σιγὰ – σιγὰ νὰ χάνεται. Σὸ ἱερὸ αὐτὸ μαφόριο ποὺ φυλασσόταν ἐκεῖ συμβόλιζε τὴν Φάρη καὶ τὴν προστασία ποὺ παρέχει ἡ Παναγία στοὺς πιστοὺς. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Σῆς ἐρήμου πολίτης. Σῆς ΢κέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τὰς χάριτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου προμηθείᾳ Ἄχραντε. Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Σῇ ὑπερμάχῳ. Ὥσπερ νεφέλη ἀγλαὼς ἐπισκιάζουσα Σῆς Ἐκκλησίας τὰ πληρώματα Πανάχραντε, Ἐν τῇ πόλει πάλαι ὤφθης τῇ βασιλίδι. Ἀλλ’ ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος Περισκέπασον ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως Σοὺς κραυγάζοντας, χαῖρε ΢κέπη ὁλόφωτε. Μεγαλυνάριον. ΢κέπης σου τρυγῶντες τὰς δωρεάς, καὶ τὰς καθ’ ἑκάστην, Θεονύμφευτε παροχάς, ὑμνοῦμεν Παρθένε, τὴν σὴν μεγαλωσύνην, τὴν πρὸς ἡμᾶς σου πρόνοιαν, μεγαλύνοντες.

Οι Άγιοι Σερέντιος και Νεονίλλη οι σύζυγοι και τα παιδιά τους ΢άρβηλος, Νίτας, Ιέραξ, Θεόδουλος, Υώτιος, Βήλη και Ευνίκη Ήταν μια πραγματική "κατ' οίκον εκκλησία". Οικογένεια αληθινά χριστιανική, με μια ψυχή, με μια καρδιά και το ίδιο φρόνημα. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ειδοποίησαν τους δύο συζύγους ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν. Σότε ο Σερέντιος και η Νεονίλλη αναρωτήθηκαν να φύγουν μακριά, προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους, ή να μείνουν και να περιμένουν με γενναιότητα οποιοδήποτε Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

μαρτύριο; Οι πέντε γιοι και οι δύο θυγατέρες τους έδωσαν αποφασιστική απάντηση. Γιατί να φύγουν; Ο διωγμός είχε εξαπλωθεί παντού. Έπειτα, η αναχώρησή τους θα ενέσπειρε τον πανικό στους εκεί χριστιανούς. Και το σπουδαιότερο, η Εκκλησία δεν ενισχύεται από φυγάδες, αλλά από μάρτυρες και αθλητές. Έτσι, όλη η οικογένεια αποφάσισε να μείνει σταθερή στην απόφαση της. Και όλοι μαζί, αφού ομολόγησαν το Φριστό, πέθαναν με αποκεφαλισμό. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Νόμω φύσεως, συνδεδεμένοι, κράτος πίστεως, ενδεδυμένοι, μαρτυρίου την οδόν διηνύσατε, συν Νεονίλλη θεόφρον Σερέντιε, και η των Παίδων υμών επτάς ένθεος. Και νυν άφεσιν, αιτήσασθε παμμακάριστοι, τοις μέλπουσιν υμών την θείαν άθλησιν. Ο Όσιος ΢τέφανος ο ΢αββαΐτης Λόγιος μοναχός ο όσιος ΢τέφανος στη Λαύρα του αγίου ΢άββα, έζησε τον 8ο αιώνα μ.Φ. Η ασκητική του ζωή, συνοδευόταν από μεγάλη αγάπη στη μελέτη και από την αξιόλογη επιδεξιότητα της Ιερής ποίησης. Αγαπούσε τους αγώνες για την ορθόδοξη αλήθεια, και πρόθυμα μετείχε στον πόλεμο κατά των αιρέσεων. ΢υχνά απέφευγε κάθε λογής ανθρώπινης επικοινωνίας και ζούσε εντελώς μόνος σε διάφορα ερημικά μέρη. Εκεί αγαπούσε να παρατηρεί τη φύση και να μεταρσιώνεται με την προσευχή. Επίσης χάιδευε τα ελάφια, που τον πλησίαζαν συναισθανόμενα και αυτά την αγαθότητα και την παιδική αφέλεια της ψυχής του. Σέλος ο ερημοπολίτης ΢τέφανος ο ΢αββαΐτης, βάσταξε και τα βάρη του επισκόπου, μετά από επίμονες παρακλήσεις. Πέθανε διδάσκοντας και οικοδομώντας το λαό με το χρηστό, άμεμπτο και φιλάνθρωπο παράδειγμα του. Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. ΢τέφος είληφας, της ευδοκίας, στέφος γεγονός, της Εκκλησίας, επωνύμως παναοίδιμε ΢τέφανε, συ γαρ ενθέοις στεφόμενος χάρισι, δι’ ευσέβειας ποικίλως διέπρεψας. Πάτερ Όσιε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς. Καταφυτεύσας αρετών τον παράδεισον, και καταρδεύσας ταις ροαίς των δακρύων, ως τής ζωής Πανένδοξε του ξύλου τυχών, σώσον ικεσίαις σου, εκ φθοράς την σην ποίμνην, ρύσαι περιστάσεως τους θερμώς σε τιμώντας, σε γάρ προστάτην μέγιστον ΢οφέ, πάντες εν πίστει και πόθω κεκτήμεθα.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Σερέντιος, Αφρικανός, Μάξιμος, Πομπηΐος, Υωκάς και άλλοι 36 Αφρικανοί Μάρτυρες Μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Φ. επί αυτοκράτορας Δεκίου. ΢υνελήφθησαν και υπέστησαν σειρά βασανιστηρίων, χωρίς να ανακαλέσουν την ομολογία της χριστιανικής τους πίστης. Σότε διέσχισαν τις σάρκες τους με πυρωμένα σιδερένια νύχια και στο τέλος τους αποκεφάλισαν. Οι Όσιοι Υιρμιλιανός Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας και Μελχίων Πρεσβύτερος Αντιοχείας Και οι δύο αγωνίστηκαν κατά των αιρετικών. Σον Υιρμιλιανό αναφέρει με στοργή ο Μέγας Βασίλειος. ΢ε ΢ύνοδο, που ο Αρχιεπίσκοπος αυτός συγκάλεσε στο Ικόνιο, αποφασίστηκε να βαπτίζονται οι αιρετικοί, που ήθελαν να προσέλθουν στην αληθινή Εκκλησία. Η Αγία Υεβρωνία Αυτή ήταν θυγατέρα του βασιλιά του Βυζαντίου Ηρακλείου (610-641). Αφού έζησε με πνεύμα Θεού, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Κυριάκος ο Ιερομάρτυρας Ο Άγιος αυτός αφού φανέρωσε τον Σίμιο ΢ταυρό στην Αγία Ελένη, κατόπιν αναδείχτηκε επίσκοπος Ιεροσολύμων. Όταν το 361 ο Ιουλιανός ο Παραβάτης εκστράτευσε κατά των Περσών και πέρασε από την Ιερουσαλήμ, έμαθε για τον Κυριάκο και αφού τον κράτησε τον ανάγκαζε να θυσιάσει στα είδωλα. Αλλά ο Κυριάκος, όχι μόνο δεν θυσίασε αλλά και ήλεγξε τον Ιουλιανό. Σότε αυτός του έκοψε το δεξί χέρι. Κατόπιν έχυσε καυτό μολύβι στο στόμα του και τον έβαλε να πλαγιάσει σε χάλκινο πυρακτωμένο κρεβάτι. Έπειτα τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι, που ήταν γεμάτο με βραστό λάδι. Εκεί τον κάρφωσαν με ακόντιο και έτσι μαρτυρικά, αλλά ένδοξα παρέδωσε το πνεύμα του. Η Αγία Άννα μητέρα του Αγίου Κυριάκου Η αγία Άννα, μητέρα του Αγίου Κυριακού, όταν έμαθε τα μαρτύρια του γιου της, έτρεξε να τον δει και να τον ενθαρρύνει. Σότε συνελήφθη και

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

αυτή, και αφού την κρέμασαν από τις τρίχες της κεφαλής της, την έκαψαν ζωντανή με αναμμένες λαμπάδες. Ο Όσιος Αθανάσιος ο Α’ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη της Θράκης, από τους ευσεβείς γονείς Γεώργιο και Ευφροσύνη. Σο πρώτο του όνομα ήταν Αλέξιος και ήταν άνθρωπος μεγάλης εγκράτειας και σωφροσύνης. Ασκήτευσε στο Άγιο Όρος και στο μοναστήρι του Γάνου. Πατριάρχευσε δύο φορές. Σην πρώτη φορά διαδέχτηκε τον Γρηγόριο, τον Κύπριο (1289-1293) και τη δεύτερη φορά (1303-1311) τον Ιωάννη IB'. Κατόπιν αποσύρθηκε του θρόνου και μόνασε σε κάποια Μονή, όπου απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 100 χρονών. Ση βιογραφία του συνέγραψε ο Ιωάννης Καλόθετος, σύγχρονος του Γρηγορίου Παλαμά και η μετάφραση αυτής έγινε από τον Αγάπιο Λάνδο στον "Νέο Παράδεισο". Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Αγγελής, Μανουήλ, Γεώργιος και Νικόλαος "εκ Μελάμπων Κρήτης"

Όλοι γεννήθηκαν στο χωριό Μέλαμπες Ρεθύμνου Κρήτης, από γονείς ευσεβείς χριστιανούς. Ο Αγγελής και ο Μανουήλ ήταν γνήσια αδέλφια, γιοι του Ιωάννη Ρετζέπη. Ο Γεώργιος ήταν γιος του Κωνσταντίνου Ρετζέπη. Ο Νικόλαος ήταν γιος κάποιου άλλου Ιωάννη Ρετζέπη. Όλοι δηλαδή ήταν από την ίδια οικογένεια, πλούσιοι, διακεκριμένοι για την ανδρεία τους, έγγαμοι με παιδιά και απολάμβαναν όλα τα προνόμια των Μωαμεθανών, διότι υποκρίνονταν τους Σούρκους. Σο 1821 όμως, συντάχθηκαν με τους χριστιανούς και πολέμησαν γενναία για την ελευθερία της Πατρίδας. Όταν επέστρεψαν στη γενέτειρα τους και πήγαν να πληρώσουν τους καθιερωμένους φόρους στους εντεταλμένους Σούρκους, τους κατάγγειλαν σαν αποστάτες του Μουσουλμανισμού στον Μεχμέτ Πασά του Ρεθύμνου. ΢υλλήφθηκαν και οδηγήθηκαν δεμένοι στην Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

πόλη αυτή. Επειδή όμως δεν υπέκυψαν στις κολακείες των τυράννων και έμειναν σταθεροί στην πίστη, βασανίστηκαν με τον πιο φρικτό τρόπο. Σελικά στις 28-10-1824 τους αποκεφάλισαν μπροστά στη "Μεγάλη Πόρτα" του Ρεθύμνου. Οι τρεις κάρες απ' αυτούς τους Νεομάρτυρες, φυλάσσονται στον Ναό των τεσσάρων μαρτύρων στο Ρέθυμνο. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σης Κρήτης γεννήματα και Λάμπης θρέμματα, τους τετραρίθμους Νεομάρτυρας ανευφημήσωμεν, Γεώργιον, Αγγελήν, Μανουήλ και Νικόλαον, ούτοι γαρ δια πίστιν του Κυρίου σφαγέντες, το αίμα αυτών εθελουσίως εν τη Ρεθύμνη εξέχεαν, διό και παρρησίαν έχοντες προς Φριστόν, πρεσβεύουσιν αεί, υπέρ των ψυχών ημών. Ο Άγιος Αρσένιος Αρχιεπίσκοπος ΢ερβίας Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου. Ο Άγιος Αβράμιος επίσκοπος Εφέσου Ακολούθησε τον μοναχικό βίο και έγινε Μητροπολίτης Εφέσου μετά το 533. Σαυτίζεται με τον ομώνυμο Αββά, που αναφέρεται από τον Ιωάννη Μόσχο (P.G. 87, 2956), των Μονών Αβρααμιτών (Κωνσταντινούπολη) και Βυζαντίων (Ιεροσόλυμα). Με το όνομα του σώθηκαν δύο ομιλίες, "εις τον Ευαγγελισμόν" και "εις την Τπαπαντήν" που εκδόθηκαν το 1913 από τους Μ. Kraschaninnikov και Μ. Jugie και έχουν μεγάλη σπουδαιότητα για τις πατρολογικές σπουδές. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Θεόφιλος, της Λαύρας των ΢πηλαίων Κιέβου (Ρώσος Δια Φριστόν σαλός) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου. Ο Άγιος Abban (Ιρλανδός) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. Η Αγία Lioba (Βρετανίδα) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της Αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

Ο Άγιος Διομήδης

Έχει η γη τον ουρανό της. Έχει κι η Εκκλησία το νοητό της στερέωμα. Μυριάδες άστρα λάμπουν στον ουρανό και διηγούνται τη δόξα του Θεού. Μυριάδες άστρα σελαγίζουν και στης Εκκλησίας το νοητό στερέωμα. ΢ελαγίζουν κι αυτά και προβάλλουν μαζί με το πνευματικό τους φως τον θρίαμβο της αρετής και της αγιότητας. Ένα τέτοιο λαμπρό αστέρι της αρχαίας Εκκλησίας του νησιού μας, αστέρι πρώτου μεγέθους, είναι και ο άγιος Διομήδης. Ο πανδαμάτορας χρόνος φυσικά μαζί με τις δραματικές περιπέτειες που πέρασε το μαρτυρικό νησί έσβησε από τη μνήμη των σημερινών κατοίκων το όνομά Σου. Σο μεγαλείο του όμως δεν έσβησε. Ο άγιος Νεόφυτος με τον γλαφυρό του κάλαμο τον ψάλλει και τον προβάλλει σαν μια από τις πιο φωτεινές μορφές της Νήσου των Αγίων. Μερικά ψήγματα από τη ζωή του, όπως την περιγράφει ο μεγάλος άγιος μας, θα σημειώσουμε στις παρακάτω γραμμές για πνευματική ωφέλεια όλων μας. Που γεννήθηκε και ποίοι ήσαν οι γονείς του δεν ξέρουμε. Εκείνο που μας λέει ο άγιος, που τον εγκωμιάζει, είναι πως ο θεσπέσιος αθλητής Διομήδης «εξ απαλών ονύχων» δόθηκε στον Φριστό. Σούτο προϋποθέτει γονείς όχι μονάχα χριστιανούς άλλα και βαθιά πιστούς. Αυτοί φρόντισαν στην ψυχή του παιδιού τους να ενσταλάξουν από τη βρεφική ακόμη ηλικία την αγάπη τους για τον Φριστό. Κι όπως η διψασμένη γη, σαν πιει νερό και χορτάσει κι υστέρα δεχτεί τον σπόρο, μας τον δίνει φυτό χαριτωμένο, πολύφυλλο και πολύκαρπο, έτσι κι η αγνή ψυχή του μικρού Διομήδη, ποτισμένη άφθονα από τον λόγο του Θεού, που οι καλοί γονείς πρόσφεραν καθημερινά στην καρδιά του παιδιού τους, προαγόταν μέρα με τη μέρα στη ζωή της αρετής. Όλοι καμαρώνουν το ευγενικό κι υπάκουο παιδί και μακαρίζουν τους ευτυχισμένους γονείς για τον θησαυρό τους. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

΢ε κάποια ευκαιρία η Θεία Πρόνοια, που όλα τα παρακολουθεί και όλα τα φροντίζει, έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε ο μεγάλος της Λευκουπόλεως (=Λευκωσίας) επίσκοπος Σριφύλλιος, να συναντήσει και να γνωρίσει το παιδί. Η εκτίμηση του αγίου από την πρώτη στιγμή υπήρξε τόση, ώστε χωρίς κανένα ενδοιασμό τον κάλεσε κοντά του κι ανέλαβε αυτός μαζί με τον δάσκαλο του, τον επίσκοπο της Σριμυθούντος, τον άγιο και θαυματουργό ΢πυρίδωνα, τη συνέχιση του έργου των ευσεβών γονιών. Κοντά στους δύο αυτούς κολοσσούς της αρετής και ξεχωριστούς της Εκκλησίας εργάτες, ο φλογερός νέος μεγαλώνει και συνεχίζει με αδιάπτωτο ενδιαφέρον τον αγώνα του και με τη χάρη του Θεού κατορθώνει να γίνει πιστό αντίγραφο τους. Αντίγραφο στη βαθιά πίστη και ταπεινοφροσύνη, στον ζήλο και την αγάπη του Φριστού. Μαζί με τους σεβαστούς πατέρες και καθοδηγητές του συχνά-πυκνά επαναλαμβάνει κι αυτός του θείου Παύλου τα λόγια: «Σις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Φριστού; θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» Και μαζί τους προσθέτει και την απάντηση: «Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί, ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Φριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. η’, 35 και 38-39). Δηλαδή ποιος λοιπόν μπορεί να μας χωρίσει από αυτή την αγάπη, που μας έχει ο Φριστός; Μήπως η θλίψη από εξωτερικές περιστάσεις ή η στενοχώρια και εσωτερική πίεση της καρδίας μας ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια και έλλειψη φορεμάτων ή μαχαίρι που να μας φοβερίζει με σφαγή; Όχι! Σίποτα. Είμαι βέβαιος, απόλυτα βέβαιος, πως ούτε ο θάνατος με τον οποίο είναι πιθανό να μας φοβερίσουν, ούτε και μια ζωή τρισευτυχισμένη που μπορεί να μας υποσχεθούν, ούτε τα τάγματα των ουρανίων πνευμάτων, ούτε δηλαδή αυτοί οι άγγελοι, ούτε οι αρχές, ούτε οι περιστάσεις και τα γεγονότα της κάθε μέρας, ούτε και τα μέλλοντα γεγονότα, ούτε οι δοξασμένες επιτυχίες που υψώνουν τον άνθρωπο πολύ, ούτε κι οι ταπεινώσεις που τον γκρεμίζουν σε μεγάλα βάθη, ούτε οποιαδήποτε άλλη κτίση διαφορετική από αυτή που βλέπουμε, θα μπορέσει να μας χωρίσει και να μας απομακρύνει από την αγάπη, που μας έδειξε ο Θεός δια μέσου του Κυρίου μας του Ιησού Φριστού κι η οποία μας κρατά δεμένους στενά μαζί του κι ιδιαίτερα προστατευόμενους του. Καμιά δύναμη δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Φριστού. Σα λόγια αυτά του μεγάλου Αποστόλου δεν τα μελετούν απλώς οι άγιοι μας, αλλά και το εφαρμόζουν στη ζωή τους σε κάθε στιγμή και ώρα που Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

τους ζητούν οι εχθροί της πίστεως να τα ομολογήσουν. Φρόνια δύσκολα για το μαρτυρικό νησί μας ήσαν τα χρόνια εκείνα. Φρόνια διωγμών τόσο από μέρους των ειδωλολατρών, όσο και από μέρους των αιρετικών. Αλλά και χρόνια τρομερών επιδρομών. ΢ε μια τέτοια μάλιστα επιδρομή των απογόνων της Άγαρ, το νησί μας δοκίμασε φοβερές καταστροφές. Άνθρωποι σφαγιάσθηκαν, παρθένες ατιμάσθηκαν, χωριά και πόλεις πυρπολήθηκαν, ιερά και όσια συλήθηκαν. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους συνελήφθηκε και ο ποιμένας Σριφύλλιος, τον οποίο οι επιδρομείς άρχισαν σκληρά να βασανίζουν με την πρόθεση να τον αναγκάσουν να αρνηθεί τον Φριστό κι ακόμη ίσως και μπορέσουν να αποσπάσουν από αυτόν και χρήματα. Με θαυμαστή υπομονή αντιμετωπίζει ο άνθρωπος του Θεού τα αλλεπάλληλα βασανιστήρια. Με καρτερία αληθινά ηρωική δέχεται τα κτυπήματα, περιφρονεί τις απειλές και προσεύχεται για τους βασανιστές του. Φαίρει κι αυτός για την τιμή που του έλαχε όχι μόνο να πιστεύει στον Φριστό, αλλά και να πάσχει για χάρη Σου. Κατά την ώρα της σκληρής εκείνης δοκιμασίας του πνευματικού του πατέρα ο νεαρός Διομήδης τα έχασε. Σί μπορούσε ένας αδύνατος νέος να κάμει με τόσους γεροδεμένους κι άγριους εχθρούς; Με την καρδιά σπαράσσουσα από πόνο έσπευσε να εγκαταλείψει τη σκηνή του μαρτυρίου και να τρέξει να κρυφτεί στην αγαπημένη του σπηλιά, που βρισκόταν στα ανατολικά της Λευκωσίας. Είπαμε αγαπημένη του σπηλιά, γιατί σ' αυτή πολύ συχνά κατέφευγε για προσευχή και περισυλλογή. ΢' αυτήν τρέχει και τώρα. Σρέχει για να προσευχηθεί και να κλάψει και να ζητήσει το έλεος του Παντοδύναμου Θεού για τον στοργικό πνευματικό του πατέρα. Σρέχει να προσευχηθεί, γιατί πιστεύει ο στοργικός νέος, πως με την προσευχή και αυτά τα κάστρα μπορούν να γκρεμισθούν. Σο είπε Αυτός ο Κύριος. «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω ορει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν». (Ματθ. ιζ', 20). Σίποτα δεν είναι αδύνατο σ' εκείνο που πιστεύει μ' όλη του την ψυχή. Κι ο νεαρός Διομήδης πιστεύει. Πιστεύει στην παρέμβαση του θεού και τη σωτηρία του προστάτη του. Γονατιστός με δάκρυα περνάει την ήμερα του προσευχόμενος. Όταν η νύχτα σκέπασε με το σκοτεινό της πέπλο τη γύρω πλάση, σηκώθηκε κι ο πιστός Διομήδης και με προσοχή βγήκε από τη σπηλιά. Περπατά γρήγορα και με αρκετή προφύλαξη. Που πάει; ΢το μέρος όπου το πρωί είχε αφήσει τον επίσκοπο στα χέρια των ΢αρακηνών κι είχε φύγει. Γνώριζε πολύ καλά τους τόπους η επισκοπή. Ήταν εκεί κοντά στη Μονή της Οδηγήτριας ή Φρυσοδηγήτριας με τη μεγάλη εκκλησία. Εκεί είχε συλληφθεί και βασανιζόταν το πρωί ο ιερός Σριφύλλιος. Εκεί στη μονή κοντά βρισκόταν Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

και το ευρύ κοιμητήριο. Γύρω στα μεσάνυκτα, πότε περπατώντας, πότε τρέχοντας και πηδώντας, ο νέος έφτασε έξω από τη μονή. Με ιδιαίτερη προσοχή κινείται στο δρομάκι που οδηγεί στην επισκοπή. Από μια στενή πόρτα που βρισκόταν στην πίσω μεριά μπαίνει στην αυλή και προχωρεί στο κοντινό κελί. Εκεί σε μια γωνιά ακούει βογγητά. Ήταν ο επίσκοπος. Πλησιάζει στις μύτες των ποδιών και γονατίζει μπροστά του. Με βαθιά ευλάβεια του ασπάζεται τα χέρια και με στοργή του προσφέρει κάθε δυνατή βοή θεια. Οι περιποιήσεις του νεαρού έκαμαν ώστε να μαλακώσουν οι δριμείς πόνοι κι ο μωλωπισμένος επίσκοπος αρκετά να συνέλθει από τη δοκιμασία του. Θαύμα α'. Κόντευε να ξημερώσει. Ο νεαρός έπρεπε να φύγει. Ήταν μεγάλος ο κίνδυνος, αν οι ΢αρακηνοί τον βρίσκανε εκεί. Αφού έκαμαν μαζί με τον άγιο επίσκοπο μια θερμή προσευχή, γονάτισε ο νέος, πήρε την ευχή του και με την ίδια προσοχή κινήθηκε να βγει από την πόλη. ΢ε κάποια απόσταση άκουσε κουβέντες σε ξένη γλώσσα. Φωρίς να χάσει καιρό το 'βαλε στα πόδια. Σρέχει με όλη τη δύναμη της νεανικής του ηλικίας. Πίσω του ακούει βαριά και πολλά βήματα ανθρώπων να τον ακολουθούν. Εκεί που πηγαίνει αλαφιασμένος, προ φέροντας συνέχεια το όνομα του Κυρίου Ιησού, ακούει κάποιο να του ψιθυρίζει στο αυτί: «Διόμηδες, επιστραφείς, χάραξον προς τους διώκτας το του σταυρού σημείον». Φωρίς να χάσει καιρό ο υπάκουος νέος σταματά. ΢τρέφεται προς τα πίσω, φυσά με το στόμα και κάμνει απέναντι τους το σημείο του σταυρού. Σην ίδια ώρα θεόσταλτη πέφτει επάνω στους ληστές η τιμωρία. Υούσκωσε η κοιλιά τους και τρομεροί πόνοι από τη μέση και κάτω τους αναγκάζουν να πέσουν χαμαί και να σπαράζουν. Ο νέος προχωρεί και μπαίνει στη σπηλιά του. Γονατίζει μπροστά σε μια εικόνα του Κυρίου Ιησού που είχε εκεί κι από τα βάθη της ψυχής του εκφράζει με όλη τη θέρμη της καρδιάς του τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του στον ΢ωτήρα και Λυτρωτή του. Για ώρα πολλή προσεύχεται. Από τη στάση εκείνη τον συνεφέρνει κάποια στιγμή ένα συνεχές βογγητό που ακούει απέξω από τη σπηλιά του. Σι να είναι άραγε; Προχώρησε προσεκτικά προς την έξοδο και κοιτάζει γύρω. Σι ήταν; Ένας άνθρωπος, ράκος από τον πόνο, απευθύνεται προς αυτόν και του λέγει: -΢υγχώρησέ με, άνθρωπε μου. ΢υγχώρησέ με και σπλαχνίσου με. ΢εις οι χριστιανοί, γνωρίζουμε, πως ξέρετε πάντα να συγχωρείτε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο νέος τον κοίταξε με συμπάθεια και του είπε. Αν μετανιώνεις αληθινά, κι αν αποφασίζεις ν' απαρνηθείς την προηγούμενη σου διαγωγή και ζωή, θα σε ελεήσει ο Θεός.

- Μετανιώνω και ζητώ το έλεος του Θεού σου. Λυπήσου με, νέε μου, και βοήθησε με. Οι πόνοι που δοκιμάζω είναι αβάσταχτοι. ΢ύρθηκα ως εδώ, για να ζητήσω από σένα έλεος και βοήθεια. Σα σπαρακτικά λόγια του ληστού — γιατί ο άνθρωπος εκείνος ήταν ένας από τους πεντακόσιους τόσους ληστές που κυνήγησαν τον νέο — συγκίνησαν βαθιά την ευγενική ψυχή του Διομήδη, που χωρίς να χάσει καιρό γονάτισε και ύψωσε τα χέρια σε προσευχή.

— Φριστέ μου, είπε, ΢υ, που κι από αυτόν τον ΢ταυρό ΢ου ζήτησες από τον άγιο Πατέρα ΢ου τη συγχώρηση των σταυρωτών ΢ου, δέξου κι από μένα την παράκληση μου και κάνε καλά τούτο το πλάσμα, που απαρνείται τον κακό εαυτό του και ζητάει το έλεος ΢ου. Ύστερα από τα λόγια αυτά ο νέος σηκώθηκε, πλησίασε τον ληστή κι έκαμε επάνω του το σημείο του ΢ταυρού. ΢τη στιγμή το θαύμα έγινε. Ο ληστής σηκώθηκε και γεμάτος ευγνωμοσύνη πήρε τα χέρια του νέου να τα ασπασθεί. Ο νέος τα απέσυρε και με καλοσύνη του είπε: «Σον Κύριο Ιησού να ευχαριστήσουμε. Αυτός σε έκαμε καλά».

— Πιστεύω, νέε μου. Πιστεύω στον Κύριο Ιησού. Μια χάρη ακόμη σου ζητώ. Να λυπηθείς και τους συντρόφους μου. Είναι όλοι τους συντετριμμένοι κι έτοιμοι να απαρνηθούν τα πάντα και να πιστεύσουν στον Ιησού. Να εκεί είναι όλοι πεσμένοι χαμαί. Δεν ακούς τα βογγητά τους; Ο σπλαγχνικός νέος, αφού κοίταξε προς τα ανθρώπινα ράκη που βογκούσαν πέρα στην πλαγιά, στράφηκε προς τον μετανοημένο και θεραπευμένο ληστή και του είπε: — Πήγαινε και ρώτησε τους. Αν απαρνούνται την κακία κι αν αποδέχονται την αληθινή θρησκεία του ΢ωτήρος Φριστού, τότε θα γίνουν, οπωσδήποτε, όλοι τους καλά. Φωρίς να προσθέσει τίποτε άλλο ο καινούργιος προσήλυτος έτρεξε προς τους συντρόφους του, για να επιστρέψει σε λίγο και με παράκληση θερμή να ζητά από τον όσιο να τους λυπηθεί. Ο σπλαγχνικός Διομήδης χωρίς άλλες διατυπώσεις προχώρησε προς τους ληστές. Πριν ακόμη πλησιάσει, αυτοί με δάκρυα άρχισαν να του φωνάζουν και να του λένε: Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

-΢υγχώρησέ μας, καλέ μας άνθρωπε. Πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού. Πιστεύουμε με όλη την καρδιά. Ο όσιος, αφού τους μίλησε με καλοσύνη, γονάτισε κι ανέπεμψε θερμή προς τον Πανάγαθο Θεό προσευχή, σηκώθηκε κι έκαμε μπροστά τους το σημείο του σταυρού. Σην ίδια ώρα το θαύμα επαναλήφθηκε. Όλοι οι ληστές έγιναν καλά κι άρχισαν να δοξολογούν τον Κύριο. ΢το τέλος ζήτησαν όλοι τους να γίνουν χριστιανοί. Κι ο όσιος τους βάπτισε στο όνομα του Πατρός και του Τιού και του Αγίου Πνεύματος. ΢τ' αλήθεια. «Μέγας ο Θεός των χριστιανών και μεγάλη η ισχύς αυτού». Σούτο το θαύμα και μόνο είναι αρκετό να πείσει κάθε ένα απροκατάληπτο μελετητή της ζωής του αγίου πόσο ο Θεός χαριτώνει εκείνους που ελεύθερα κι ειλικρινά ακολουθούν το θέλημα Σου και κάμνουν τον νόμο Σου βίωμα και ζωή τους. Πόσα χρόνια έζησε ο όσιος που μελετούμε δεν γνωρίζουμε. Ο άγιος Νεόφυτος μας λέγει μονάχα πως όλη η ζωή του φλογερού ασκητή υπήρξε μια ζωή αρετής και καλοσύνης και προσφοράς για τη δόξα του Φριστού. Όταν απέθανε, οι πιστοί που τον ακολουθούσαν μαζί με τους μαθητές του - κι ήσαν αυτοί πολλοί - κήδεψαν με δάκρυα το σώμα του πνευματικού τους πατέρα εκεί στη σπηλιά κι απάνω από αυτήν έκτισαν αργότερα μια εκκλησία και γύρω πολλά δωμάτια. ΢' αυτά ένας μεγάλος αριθμός από εκλεκτές ψυχές είχε μαζευτεί και ζούσε μ' ευλάβεια και φόβο Θεού την αγγελική ζωή. Ο πόθος των ασκητών να έχουν μια εικόνα, που να τους θυμίζει τον δάσκαλο τους, τους οδήγησε ύστερα από μερικά χρόνια να στείλουν στην Κωνσταντινούπολη ένα αδελφό της Μονής, για να βρει κάποιο ζωγράφο, που να τους φτιάξει μια τέτοια εικόνα. Ο μοναχός Πήγε στην Πόλη. Βρήκε πράγματι ένα εξαίρετο ζωγράφο και του ανακοίνωσε τον σκοπό της επίσκεψης του. Ο ζωγράφος σαν άκουσε τον μοναχό είπε με απορία: - «Μάρτυρα Διομήδη, επίσταμαι. Όσιον Διομήδη όμως ούτε γινώσκω, ούτε ιστορήσαι ικανώ». Μάρτυρα Διομήδη γνωρίζω. Όσιο Διομήδη όμως ούτε ξέρω ούτε μπορώ να ζωγραφίσω. Με πόνο ο μοναχός άκουσε την άρνηση του ζωγράφου σε όλα τα παρακάλια του. Λυπημένος έφυγε για το δωμάτιο του. ΢την προσευχή η θεοφιλής εκείνη ψυχή, τη θερμή κι επίμονη, ζητάει την παρηγοριά της. Σα λόγια του Κυρίου «αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται». (Ματθ. ζ' 7-8) προβάλλουν συνέχεια στη σκέψη του. Μ' όλη του την καρδιά ποθεί να μη γυρίσει στην Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Κύπρο με αδειανά τα χέρια. Θέλει να βρει μια εικόνα του προστάτη της Μονής του Αγίου. Γι' αυτό προσεύχεται. Όλη νύχτα προσεύχεται και ζητάει τη βοήθεια του Θεού. Κι η βοήθεια προσφέρεται. Θαύμα β'. Σην ίδια νύχτα στον ύπνο του ζωγράφου παρουσιάζεται ο άγιος Διομήδης και του λέγει: — «Για ιδές, ζωγράφε, αυτόν, που λέγεις πως δεν ξέρεις. Άκουσε τον μοναχό και ζωγράφισε του αυτόν που σου ζητεί». Μόλις τα είπε αυτά χάθηκε από μπροστά του εκείνος που του μιλούσε. ζωγράφος, που ξύπνησε, σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι, κι αφού έκανε την προσευχή του και ζήτησε από τον άγιο Διομήδη συγχώρηση για την προηγούμενη άρνηση του, κάθισε κι άρχισε να ζωγραφίζει. ΢αν τέλειωσε την εικόνα, την πήρε και την τοποθέτησε στο δωμάτιο, που είχε και τις άλλες τελειωμένες εικόνες. Ύστερα από λίγες μέρες ξαναήρθε και πάλι ο γνωστός μοναχός κι άρχισε να τον παρακαλεί να του κάμει τη χάρη να του φτιάξει την εικόνα που του ζητούσε. ΢την παράκληση του ο ζωγράφος τον έστειλε στο δωμάτιο και του είπε να μαζέψει τις εικόνες. Εκείνος μόλις μπήκε κι είδε την εικόνα του οσίου, την αναγνώρισε και γεμάτος χαρά την πήρε και την έφερε στον ζωγράφο, βεβαιώνοντας τον πως η εικόνα που έφτιαξε απέδιδε θαυμάσια τη μορφή του οσίου. Ο ζωγράφος τότε απεκάλυψε στον μοναχό το όνειρο του και με δάκρυα κι οι δύο τους δοξολόγησαν τον Θεό για τη χάρη που δίνει στους εκλεκτούς του. Πολλά θαύματα έκαμε ο άγιος μας. Και σε παλαιότερες εποχές, μα και στην εποχή του αγίου Νεοφύτου που τον εγκωμιάζει. Αυτής της εποχής είναι και τα παρακάτω δυο θαύματα, που τα δανειζόμεθα και πάλι από τον εγκωμιάζοντα τον όσιο Διομήδη άγιο Νεόφυτο.

1. Ένας άνθρωπος υπέφερε πολύ από πόνους στην κοιλιά του. Παρόλο που έτρωγε μπόλικα κι η κοιλιά του φούσκωνε κάθε μέρα, εν τούτοις το δυστυχισμένο το πλάσμα ένιωθε πάντα νηστικό και διψασμένο και βασανιζόταν από τρομερούς πόνους στην κοιλιακή χώρα. Κάποια μέρα, απελπισμένος από τα βάσανα του, πήγε στον τάφο του αγίου κι έπεσε πάνω σ' αυτόν και με σπαραγμό ψυχής παρακαλούσε τον όσιο να τον λυπηθεί και να τον κάμει καλά. Μερικοί διαβάτες, που περνούσαν απ' εκεί, σπλαχνίσθηκαν τον πάσχοντα κι αφού πλησίασαν, τον πήραν και τον ξάπλωσαν πάνω στον τάφο κι άλειψαν καλά την κοιλιά του με το λάδι της κανδήλας του αγίου. Ο άρρωστος ησύχασε λίγο κι αποκοιμήθηκε. ΢αν ξύπνησε, ένιωσε την ανάγκη να ενεργηθεί. Πήγε στο μέρος κι από πίσω του αντί περιττώματα βγήκαν δύο κομμάτια φιδιού μιάμιση Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

σπιθαμή το καθένα. Ο άνθρωπος ησύχασε. Βρήκε το χρώμα του και γεμάτος κέφι άρχισε να δοξάζει τον θεό και τον άγιο Διομήδη που τον έκαμαν καλά.

2. Μια γυναίκα, που έπασχε κι αυτή από τρομερούς πόνους στην κοιλιά, σαν έμαθε τη θαυματουργική θεραπεία του πιο πάνω αρρώστου, έτρεξε κι αυτή με βαθιά πίστη στον τάφο του αγίου και με δάκρυα άρχισε να τον παρακαλεί να τη σπλαχνιστεί και να τη γιατρέψει. ΢υγχρόνως πήρε κι αυτή λάδι από την κανδήλα του οσίου κι άλειψε καλά την κοιλιά της. Εκεί που γονατιστή έκλαιε και παρακαλούσε, ένιωσε τρομερή αναγούλα. Παραμέρισε για να κάμει εμετό και τότε από το στόμα έβγαλε κάτι που έμοιαζε με κάβουρα. Αυτό ήταν όλο. Η γυναίκα μετά από αυτό έγινε τελείως καλά και τα δάκρυα του πόνου της μεταβλήθηκαν στη στιγμή σε δάκρυα χαράς και βαθιάς ευγνωμοσύνης και δοξολογίας του Πανάγαθου Θεού και του Αγίου Σου για τη θαυμαστή θεραπεία. ΢τ' αλήθεια, αδελφοί μου. «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Ναι! Θαυμαστός ο Θεός! Ένα μόνο χρειάζεται. Πίστη ζωντανή και φλογερή. Και τότε, αν αυτό που ζητούμε είναι για το καλό μας, θα μας το δώσει η αγάπη Σου. Μας το βεβαιώνει ο ίδιος. «Επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεως, και εξελούμαι σε, και δοξάσεις με» (Χαλμ. μθ', 15). Παιδί μου, φώναξε με στη θλίψη σου και θα σε απαλλάξω από τα βάσανα σου και θα με δοξάσεις. Να Σον φωνάξουμε στη θλίψη μας. Να Σον φωνάξουμε με πίστη κι εμπιστοσύνη στα λόγια Σου. Να Σον επικαλεσθούμε χωρίς κρατούμενα. Και τότε το θαύμα θα γίνεται. Γιατί ο «Φριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Η περιγραφή αυτή της ζωής του αγίου Διομήδη, όπως μας δίνεται από τον άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο, παρουσιάζει μερικά ερωτηματικά σχετικά με το πότε έζησε ο όσιος. ΢αν λάβουμε υπόψη ότι οι αραβικές επιδρομές στο νησί μας άρχισαν περί τα μέσα του έβδομου αιώνα και κράτησαν μέχρι τα μέσα του δέκατου, τότε γίνεται φανερό, πως ο όσιος μας δεν είναι δυνατό να υπήρξε μαθητής του αγίου Σριφυλλιού, ο οποίος έζησε πολύ ενωρίτερα, τον πέμπτο περίπου αιώνα. Εκείνο που συνδέει τους δύο αγίους, Σριφύλλιο και Διομήδη, είναι αυτό που αναφέρει κάποιος άλλος χρονογράφος, που μας λέγει πως σε μια από τις αραβικές επιδρομές, οι ΢αρακηνοί ανέσκαψαν και τον τάφο του αγίου Σριφυλλίου, που βρισκόταν στο κοιμητήριο που ήταν κοντά στο ναό της Οδηγήτριας με την ελπίδα να βρουν κάποιο θησαυρό κι έβγαλαν από μέσα ακέραιο κι ευωδιάζον το ιερό λείψανο. Γεμάτοι αγριότητα απέκοψαν το κεφάλι και, ω του θαύματος!

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Από τον λαιμό έτρεξε άφθονο αίμα, που κατατρόμαξε τα ανθρωπόμορφα εκείνα τέρατα. Ση σκηνή αυτή παρακολουθούσε κάποιος ασκητής που ασκήτευε σε μια σπηλιά κοντά στο προάστιο της Λευκωσίας, τον Λευκομιάτη, ο άγιος Διομήδης. Εκμεταλλευόμενος ο ασκητής τη σύγχυση των τυμβωρύχων, άρπαξε την ιερά κεφαλή του αγίου Σριφυλλίου κι έτρεξε να τη μεταφέρει στο ασκητήριό του. Κάποιος όμως τον αντελήφθη και τον πρόδωσε και 500 ΢αρακηνοί περίπου τον καταδίωξαν. Αυτό το περιστατικό είναι ότι συνδέει τους δυο αγίους Σριφύλλιο και Διομήδη.

Σαις των αγίων της Κύπρου πρεσβείαις ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Αναστασίας Ρωμαίας, Αβραμίου και Μαρίας, Κυρίλλου Μίνη και Μηναίου, ΢άββα ΢τρατηλάτη, Άννας Οσίας, Μελιτίνης, Βάσσας, Διομήδους, Αθανασίου Ιερομάρτυρα, Σιμοθέου Εσφιγμενίτη, Αβραμίου Αρχιμανδρίτη Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία πού κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος, υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Φριστό. Σότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: "Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Φριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Φριστό μου τον Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. "Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε". Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ασκήσει εκλάμψασα, ώσπερ παρθένος σεμνή, αθλήσεως αίμασι, την της αγνείας στολήν, ενθέως εφοίνιξας, όθεν Αναστασία, ως Οσία και Μάρτυς, χάριτος ιαμάτων, απαστράπτεις τω κόσμω, πρεσβεύουσα τω ΢ωτήρι, υπέρ των ψυχών ημών. Κοvτάκιοv. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Παρθενίας νάμασι, καθηγνισμένη οσία, μαρτυρίου αίμασιν, Αvαστασία πλυθείσα, παρέχεις τοις εν ανάγκαις των νοσημάτων, ίασιν και σωτηρίαν τοις προσιούσιν, εκ καρδίας, ισχύν γάρ νέμει, Φριστός ο βρύων, χάριν αέναοv. Ο Όσιος Αβράμιος και Μαρία η ανεψιά του Αριστεύς της εγκράτειας και των πνευματικών ασκήσεων ο όσιος Αβράμιος, άφησε τη μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία του Θεού και του πλησίον. Ζούσε σε ερημικό τόπο, όπου προσευχόταν και μελετούσε τα Ιερά γράμματα. Από εκεί πήγαινε σε διάφορες πόλεις, για να κηρύξει το λόγο του Θεού και να διακονήσει τη βασιλεία της αλήθειας και της ειρήνης του Ευαγγελίου. Η πίστη, η αγάπη και η υπομονή του κατόρθωσαν πολλές φορές να καταπραΰνουν βάρβαρες καρδιές και να ελκύσουν στο σταυρό ψυχές υπερβολικά εξαγριωμένες. Πάνω από 70 ετών ο Αβράμιος, διατηρούσε όλη τη ζωντάνια της Ιεραποστολικής δράσης του. Προστατευόμενος μάλιστα και από την ηλικία του, μπόρεσε να αφοσιωθεί στη σωτηρία αμαρτωλών γυναικών. Κάποτε ευτύχησε να ανασύρει από το βόρβορο της αμαρτίας και την κόρη του αδελφού του, τη Μαρία. Σην είδε σε κάποιο πανδοχείο, χωρίς να τη γνωρίζει, φορτωμένη με κοσμήματα και συντροφιά με ακόλαστους νέους. Η παραστρατημένη όμως νεαρή, δεν είχε αποβάλει εντελώς τις ευσεβείς αναμνήσεις της. Σην επομένη, πήγε στο γέροντα ασκητή και ζήτησε την ευλογία του. Εκείνος της απάντησε ότι δεν ωφελεί σε τίποτα η ευλογία των ανθρώπων, όταν ο Θεός είναι αναγκασμένος να μη παρέχει τη δική Σου. Σα λόγια αυτά συντάραξαν τη Μαρία, μετανόησε, εξομολογήθηκε και από τότε έζησε ζωή αγία. Ο δε Αβράμιος πέθανε υπέργηρος, υπηρετώντας πιστά μέχρι τέλους το Θεό.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σου λίθου σφραγισθέντος. Ζωής της φθειρομένης λιπών τας απολαύσεις, εν τη των μελλόντων ελπίδι, Αβράμιε θεοφόρε, οσίως εβίωσας εν γη, και χρίσμα υπεδέξω ιερόν δια τούτο ως του Λόγου μυσταγωγός, κατηύγασας τους βοώντας, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα. Κοvτάκιοv. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Εν σαρκί ως Άγγελος, επί της γης ανεφάνης, και ασκήσας γέγονας, πεφυτευμένον ως ξύλοv, ύδατι της εγκρατείας καλώς αυξήσας, ρεύματι των σων δακρύων ρύπον εκπλύνας, διά τούτο ανεδείχθης, δοχείον θείου, Αβράμιε Πνεύματος. Οι Άγιοι Κύριλλος, Μίνης και Μιναίος Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Η μνήμη των Αγίων Μίνη και Μιναίου, επαναλαμβάνεται και την 1η Αυγούστου). Ο Άγιος ΢άββας ο στρατηλάτης Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν τρυπώντας του τα πλευρά με λόγχη. Η Οσία Άννα Γεννήθηκε στο Βυζάντιο από ευσεβείς γονείς και ο πατέρας της, Ιωάννης ονομαζόμενος, ήταν Διάκονος στον Ναό της Θεοτόκου στις Βλαχέρνες. Νωρίς έμεινε ορφανή από γονείς και η γιαγιά της την πάντρεψε με κάποιο ευσεβή Διάκονο, με τον όποιο απόκτησε δύο παιδιά. Αλλά αργότερα, ο άντρας της και τα δύο της παιδιά πέθαναν και έτσι η Άννα διαμοίρασε τα υπάρχοντα της και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Κατόπιν όμως, ο εικονομάχος Λέων ο Ισαυρος, διέλυσε τη Μονή στην οποία ανήκε η Άννα. ΢την ανάγκη αυτή, η Οσία φόρεσε ρούχα ανδρικά και μπήκε σε ανδρικό μοναστήρι με το ψευδώνυμο: Ευφημιανός. Εκεί έζησε με μεγάλη προσοχή και ακρίβεια, και μετά τον θάνατο του Λέοντα του Ισαύρου, φόρεσε πάλι γυναικεία ρούχα και έμεινε σαν μοναχή στο Βυζάντιο. Εκεί επιδόθηκε στη διακονία των φτωχών και των ασθενών. Με τέτοια δε θεοφιλή εργασία παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Η Αγία Μελιτίνη Η Αγία Μελιτίνη κατηγορήθηκε ως Φριστιανή και οδηγήθηκε στον τοπικό άρχοντα όπου ομολόγησε την πίστη της στο Φριστό. Ο άρχοντας εξοργίστηκε και πρόσταξε να τη χτυπήσουν βάναυσα στο πρόσωπο. ΢τη συνέχεια τη γύμνωσαν και την οδήγησαν στο δικαστήριο, όπου την ανέκριναν πολλές ώρες. Μετά από την ανάκριση υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια. Σελικά υποβλήθηκε στην τιμωρία του αποκεφαλισμού. Έτσι η Αγία μάρτυρας Μελιτίνη τελείωσε και έλαβε από τον Κύριο το άφθαρτο στέφανο του μαρτυρίου. Η Αγία Βάσσα Η μνήμη της αναφέρεται στον ΢υναξαριστή του Sirmond (Delehaye σελ.

176, 2) ως έξης: "Ση αύτη ήμερα μνήμη των αγίων αποστόλων και μαρτύρων Πέτρου, Παύλου, Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, ΢τεφάνου του πρωτομάρτυρας, Βαρνάβα του αποστόλου, Ιωσήφ του Πατριάρχου, και Κλεώπα, Σροφίμου, Δορυμέδοντος, Κοσμά, Δαμιανού, Βάσσης και της συνοδείας αυτών. Σελείται δε η αυτών σύναξις εν τω σεπτώ αποστολείω του αγίου και πανευφήμου αποστόλου Παύλου εν τω Ορφανοτροφείω άμα δε και τα εγκαίνια του αυτού ναού". Ο Άγιος Διομήδης Ση μνήμη του συναντάμε στον Παρισινό Κώδικα 1589 φ. 91α ως εξής: "Ση αύτη ήμερα μνήμη του Άγιου Διομήδους, μαθητού του εν Αγίοις πατρός ημών Σριφυλλιού επισκόπου Λευκωσίας". Άλλο βιογραφικό του στοιχείο δεν έχουμε.

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Ιερομάρτυρας "εκ ΢πάρτης Ατταλίας" ΢ύμφωνα με το Νέο Μαρτυρολόγιο, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε στα Μουδανιά στις 29 Οκτωβρίου 1653. Κανόνα του Αγίου, συνέγραψε ο Μελέτιος ΢υρίγου. Ο Otto Meinardus, αναφέρει σαν ήμερα μνήμης του νεομάρτυρα την 7η Ιανουαρίου και συγχέει τα περιστατικά του βίου του με αυτά του Αθανασίου εξ Ατταλίας, που μαρτύρησε το 1700. Ο Άγιος Σιμόθεος ο Εσφιγμενίτης ο νέος Οσιομάρτυρας

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Πατρίδα του το χωριό Παράορα της επαρχίας Κεσσάνης της Θράκης, και κατά κόσμον ονομαζόταν Σριαντάφυλλος. Παντρεύτηκε και απόκτησε δύο θυγατέρες. Ύστερα όμως από μια περιπέτεια με τη σύζυγο του, αποχαιρέτησε τα παιδιά του και τους συγγενείς του και αποχώρησε στην Αίνο. Εκεί αποκατέστησε τη γυναίκα του σ' ένα γυναικείο μοναστήρι και αυτός αναχώρησε στο Άγιο Όρος, στη Μεγίστη Λαύρα. Εκεί έγινε μοναχός με το όνομα Σιμόθεος και έμεινε έξι χρόνια ασκούμενος στις αρετές, υπακοή, πραότητα, ταπείνωση, προσευχή και νηστεία. Κατόπιν πήγε στο κοινόβιο του Εσφιγμένου, όπου έγινε μεγαλόσχημος και προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Σελικά, αφού πήρε την ευχή του ηγούμενου του Ευθυμίου, αναχώρησε από το Άγιο Όρος και έφτασε στην Κεσσάνη. Εκεί, μαζί με τον συνοδό του Ιερομόναχο Ευθύμιο, προσπαθούσαν να επαναφέρουν στη σωστή πίστη αρνησίχριστους. Σους πρόδωσαν όμως και αφού τους συνέλαβαν τους μετέφεραν στις φυλακές της Αδριανούπολης. Εκεί βασανίστηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Αλλά επειδή οι Όσιοι έμεναν σταθεροί στην πίστη τους, τους μεν Ευθύμιο και κάποιον άλλο μοναχό Βαρνάβα τους ελευθέρωσαν και τους απέλασαν, τον δε Σιμόθεο αποκεφάλισαν στις 29 Οκτωβρίου 1820. Μέρος των αιματωμένων ενδυμάτων του, βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου. (Ορισμένοι ΢υναξαριστές, μαζί μ' αυτούς τους Αγίους, αναφέρουν και κάποιον Ιερέα Νικόλαο). Ο Όσιος Αβράμιος ο Αρχιμανδρίτης, ο Ροστοβίας θαυματουργός Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ζηνοβίου και Ζηνοβίας, Μαρκιανού Ιερομάρτυρα, των Αγίων Κοϊντά, Μήτρα, Νεμεσίωνος, Πτολεμαίου, Θεοφίλου, Ιγένη, Ισιδώρου, Κλαυδίου, Επιμάχου, Ευτροπίου, Ζήνωνος, Ήρωνος, Άμμωνος, Ατήρ, Βήσα, Διόσκουρου, Αλεξάνδρου, Κρονίωνος, Ιουλιανού, Μακαρίου και άλλων 13 Μαρτύρων, Ευτροπίας, Κλεόπα και Ιωσήφ, Απολλωνίας Παρθένου, των Οσίων ΢τεφάνου, Θεοκτίστου και Ελένης, των Αγίων Αστερίου, Κλαυδίου, Νέωνος και Νεονίλλης, των Αγίων Σερτίου, Μάρκου, Ιούστου και Αρτεμά, των Αγίων εννέα Μαρτύρων, Μανουήλ, Δομετίου, Δημίου

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία τα αδέλφια (Εορτή Ζηνοβία)

Κατάγονταν από τις Αιγαίς της Κιλικίας και ήταν κληρονόμοι μεγάλης περιουσίας. Ο Ζηνόβιος είχε σπουδάσει ιατρική, και όχι μόνο πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες, αλλά επιπλέον πλούσια μοίραζε από τα αγαθά του σ' αυτούς. Με τη συμπεριφορά του αυτή στήριζε τους χριστιανούς, και πολλούς ειδωλολάτρες έφερε στη χριστιανική πίστη. Όταν πληροφορήθηκε αυτό ο έπαρχος Λυσίας, έδωσε διαταγή και τον συνέλαβαν. Ο Ζηνόβιος με παρρησία ομολόγησε ότι πράγματι είναι χριστιανός. Και ότι κάνει, το κάνει για τη σωτηρία ψυχών και τη δόξα του αληθινού Θεού. Ο Λυσίας με αυστηρότητα του είπε ότι αν δε σταματήσει αυτό που κάνει και δεν αρνηθεί το Φριστό, θα μαρτυρήσει φρικτά. Ο Ζηνόβιος απάντησε ότι τα μαρτύρια μπορούν να βλάψουν το σώμα του, αλλά την ψυχή του ποτέ. Διότι λέει ο λόγος του Θεού: "Και τις ο κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμητοί γένησθε;". Ποιος, δηλαδή, θα μπορέσει να σας κάνει κακό και να σας επιφέρει πραγματική βλάβη, αν γίνετε μιμητές και ακόλουθοι του αγαθού; Ο Λυσίας αμέσως διέταξε και τον βασάνισαν. Σότε παρενέβη η αδελφή του Ζηνοβία και ήλεγξε το Λυσία, ότι αυτό που κάνει είναι άνανδρο. Αλλά ο έπαρχος συνέλαβε και αυτή, και τελικά αποκεφάλισε και τους δύο. (Κατ, άλλη εκδοχή ο Ζηνόβιος μαρτύρησε επί Διοκλητιανού. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς τον Ζηνόδοτο και τη Θέκλα, και πως, όταν μεγάλωσε έγινε επίσκοπος Αιγών, επιτελώντας πολλά θαύματα). Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς θείοι αυτάδελφοι, ομονοούντες καλώς, Ζηνόβιε ένδοξε, και Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ηθλήσατε, όθεν και των στεφάνων, των αφθάρτων τυχόντες, δόξης ακατάλυτου, ηξιώθητε άμα, εκλάμποντες τοις εν κόσμω, χάριν ιάσεων. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς. Σους αληθείας Μάρτυρας, και ευσεβείας κήρυκας, των αδελφών την δυάδα τιμήσωμεν, εν θεοπνεύστοις άσμασι, τον Ζηνόβιοv άμα τη σεπτή

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ζηνοβία, ομού βιώσαντας, και διά μαρτυρίου τευξαμένους στέφος άφθαρτον. Ο Άγιος ιερομάρτυρας Μαρκιανός Ο Άγιος ιερομάρτυρας Μαρκιανός χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Απόστολο Πέτρο και στάλθηκε στις ΢υρακούσες της ΢ικελίας. Εκεί ο Άγιος με την προσευχή του κατέστρεψε τους ναούς των ειδώλων. Και δεν έκανε μόνο αυτό, πραγματοποίησε πολλά θαύματα, με αποτέλεσμα να πιστέψουν πολλοί ειδωλολάτρες. Όμως τήν παρρησία του Αγίου δεν μπορούσαν να την υποφέρουν οι φθονεροί και χριστοκτόνοι Ιουδαίοι και τον θανάτωσαν με βίαιο θάνατο.

Οι Άγιοι Κοϊντάς, Μήτρας, Νεμεσίων, Πτολεμαίος, Θεόφιλος, Ιγένης, Ισίδωρος, Κλαύδιος, Επίμαχος, Ευτρόπιος, Ζήνων, Ήρων, Άμμων, Ατήρ, Βήσας, Διόσκουρος, Αλέξανδρος, Κρονίων, Ιουλιανός, Μακάριος και άλλοι 13 Μάρτυρες Μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου το 250, στην Αλεξάνδρεια. Οι δύο πρώτοι θανατώθηκαν, μετά από σκληρά βασανιστήρια, αφού έχυσαν επάνω τους βρασμένη ασβέστη. Οι δε επόμενοι δύο, αφού και αυτοί βασανίστηκαν απάνθρωπα, στο τέλος τους αποκεφάλισαν. Από τους άλλους 13 μάρτυρες, άλλους έκαψαν ζωντανούς και άλλους αποκεφάλισαν. Η Αγία Ευτροπία Ήταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μάταια ο έπαρχος Απελλιανός προσπαθούσε να διεγείρει την ψυχή της Ευτροπίας στις ορμές της ζωής των ανέσεων, των τέρψεων και των ηδονών, που υποσχόταν σ' αυτή αν ήθελε ν' αρνηθεί τον Φριστό. Σέρψη, ηδονή και άνεση για μένα είναι, έλεγε η Ευτροπία, το να ζω κατά τα χριστιανικά παραγγέλματα. Εμάς ελκύουν η εγκράτεια, η λιτότητα, οι κακοπάθειες και οι θλίψεις για τους άλλους, η δε μεγαλύτερη των ηδονών είναι ο θάνατος για το Φριστό. Και αυτό το απέδειξε η μάρτυς και με έργα. Ούτε φυλακή, ούτε σιδερένια νύχια και αναμμένες λαμπάδες πτόησαν ή πίκραναν την ψυχή της. Σα λόγια της εξακολουθούσαν θαρραλέα και ηρωικά, το δε κεφάλι της βάφηκε με το αίμα της. Και το κεφάλι εκείνο, που με τέτοιο τρόπο έπεσε, ήταν το τιμιότερο από κάθε άλλο κεφάλι στολισμένο με διαμάντια και στέμματα βασιλικά.

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Κλεόπας ο Απόστολος και Ιωσήφ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Ο Κλεόπας ήταν ένας από τους 70 μαθητές του Κυρίου. Γι' αυτόν βλέπε στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιον κδ’ 19-27. Ο Κλεόπας, έλαβε και αυτός κατά την ήμερα της Πεντηκοστής τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και πέρασε τη ζωή του κοπιάζοντας για το Ευαγγέλιο. Ο δε Ιωσήφ έζησε τον 13ο αιώνα. Έγινε Ιερομόναχος μετά τον θάνατο της συζύγου του και διαδέχτηκε στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης τον Γερμανό Γ' το 1268. Σο 1275 υπέβαλε την παραίτησή του, διότι ο βασιλιάς Μιχαήλ, είχε υπογράψει χωρίς τη θέληση κλήρου και λαού, στη Λυών της Γαλλίας, την ένωση της Ανατολικής και της παπικής Εκκλησίας. ΢τις 31 Οκτωβρίου 1282 επανήλθε στον θρόνο και έκανε πολλές και κοπιαστικές περιοδείες για να αποκαταστήσει την Ορθόδοξη εκκλησιαστική τάξη. Όμως, τον Μάρτιο του 1283, εξουθενωμένος από τους κόπους, παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό. Η Αγία Απολλωνία, η Παρθένος και Πρεσβύτης, και οι συν αυτή εν Αλεξάνδρεια Μάρτυρες Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Μαρτύρων. Οι Όσιοι ΢τέφανος Μιλιούτιν, Θεόκτιστος ο αδελφός του και Ελένη η μητέρα τους, ΢έρβοι

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Οσίων. Οι Άγιοι Αστέριος, Κλαύδιος, Νέων και Νεονίλλη τα αδέλφια Αυτοί ήταν εκ της πόλεως των Λαράνδων, το γένος Ίσαυροι και αδέλφια κατά σάρκα, στα χρόνια του Διοκλητιανού και Λυσίου ηγεμόνος της Κιλικίας. Όταν πέθανε ο πατέρας τους, έπεσαν στα νύχια της κακιάς μητριάς τους, που ήθελε να αρπάξει την περιουσία που τους άφησε ο πατέρας τους. Σα τέσσερα αδέλφια δεν επέτρεψαν στη μητριά τους να οικειοποιηθεί την περιουσία τους, αντίθετα όμως, με κάθε προθυμία βοηθούσαν με τα χρήματα αυτά τους φτωχούς. Σότε η μέγαιρα μητριά, για να εκδικηθεί τα τέσσερα αδέλφια, τα κατάγγειλε στον ηγεμόνα της Κιλικίας Λυσία, ότι ήταν χριστιανοί. Αμέσως συνελήφθησαν και βασανίστηκαν σκληρά. Αλλά το φρόνημά τους δεν άλλαξε. Σότε αποκεφαλίστηκαν και οι τέσσερις, τα δε σώματά τους ρίχτηκαν στα φαράγγια για να τα φάνε τα όρνεα. Αλλά η ψυχή τους πέταξε ένδοξη μπροστά στον θρόνο του Θεού, περιμένοντας τη μεγάλη ήμερα της μισθαποδοσίας.

Οι Άγιοι Σέρτιος, Μάρκος, Ιούστος (ή Ιησούς) και Αρτεμάς οι Απόστολοι από τους 70 Ο Σέρτιος έγινε δεύτερος επίσκοπος Ικονίου μετά τον ΢ωσίπατρο. Έγραψε δε και την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, καθώς ο ίδιος μαρτυρεί (Ρωμ. Ι΢Σ 22). Ο Μάρκος, ανεψιός του Βαρνάβα, έγινε επίσκοπος Απολλωνιάδας και με το Ευαγγελικό του κήρυγμα εξολόθρευσε το σέβας των ειδώλων. (Κολασ. Δ' 10). Ο Ιούστος έγινε επίσκοπος Ελευθερούπολης και με τα λόγια του και τα θαύματα του, είλκυσε στην αλήθεια του Ευαγγελίου τους εκεί άπιστους. Και ο Αρτεμάς έγινε επίσκοπος στα Λύστρα, και σαν δόκιμος υπηρέτης του Φριστού διέλυσε στον τόπο αυτόν την πλάνη των δαιμόνων. Οι Άγιοι Εννέα Μάρτυρες Μαρτύρησαν δια πυρός. (Ίσως είναι οι ίδιοι μ' αυτούς της 12ης Μαρτίου).

Ο Άγιος Μανουήλ Μαρτύρησε δια ξίφους. (Ίσως είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 26ης Μαρτίου).

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Δομέτιος Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Δήμιος Δεν γνωρίζουμε το όνομά του, μόνο το επάγγελμά του αγίου είναι γνωστό. Ήταν δήμιος. Αν έζησε την εποχή των διωγμών, πόσες φορές οδήγησε ο ίδιος τους Φριστιανούς μάρτυρες στα πυρακτωμένα σιδεροκρέβατα του μαρτυρίου τους, κάρφωσε ο ίδιος τα καρφιά στον ξύλινο σταυρό τους, άναψε τα σώματα των μαρτύρων λαμπάδες να φωτίζουν τα δείπνα των Ρωμαίων ! Πόσες φορές μούσκεψε το μανίκι του από τα δάκρυα τις πίστης των Φριστιανών, πόσες φορές άκουσε την τελευταία προσευχή τους ! Μνήσθητι, Κύριε, και της εμής ταπεινότητας και αθλιότητος, και συγχώρησαν μοι όσα σοι ήμαρτον παρ' όλον των της ζωής μου χρόνον Ο άγιος υπήρξε δήμιος, ψυχρός εκτελεστής, δολοφόνος κατ επάγγελμα, σταυρωτής ανθρώπων. Όμως, πρόσωπο σημαίνει το αμείωτο του ανθρώπου προς την φύση του και η μετάνοια βεβαιώνει την απόκρημνη ελευθερία του θαύματος. Μία ημέρα, ο δήμιος γνώρισε τον Φριστό. Αυτό γράφει ο συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου. Καμία άλλη λέξη. Ο ανώνυμος δήμιος ομολόγησε την πίστη του οδηγήθηκε στην ζοφερή φυλακή από όπου μέχρι τότε ανέσυρε τα θύματά του, και εκεί παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Σην μνήμη του Αγίου Δημίου τιμούμε την 30η Οκτωβρίου. (Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται από ορισμένους ΢υναξαριστές και την 25η Μαρτίου).

31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Σων Αγίων Αποστόλων εκ των 70 : ΢τάχυ, Απέλλη, Αμπλία, Ουρβανού, Ναρκίσσου και Αριστοβούλου, Επιμάχου Αιγυπτίου, Μνήμη Ανώνυμου Απολογητή, Ιακώβου Επισκόπου, των Αγίων ΢τεφάνου, Βαρνάβα, Σροφίμου, Δορυμέδωντος, Κοσμά, Δαμιανού, ΢άββα, Βάση και Αβραμίου, του Αγίου παιδιού, των Αγίων δώδεκα Θυγατέρων, ΢ελεύκου και ΢τρατονίκης, Γορδιανού, Επιμάχου Ρωμαίου, των Αγίων τριών Μαρτύρων εν Μελιτινή, Νικολάου Νεομάρτυρα, Εγκαίνια του Πατριάρχου Ευκτηρίων, ΢πυρίδωνος και Νικοδήμου Οσίων

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι ΢τάχυς, Απέλλης, Αμπλίας, Ουρβανός, και Νάρκισσος οι Απόστολοι από τους 70

Και οι πέντε άνηκαν στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου. Και όλοι τους υπήρξαν "Φριστού ευωδία τω Θεώ εν τοις σωζομένοις". Δηλαδή ευωδιά Φριστού, ευχάριστη στο Θεό, και ευωδία μεταξύ των σωζόμενων που άκουγαν απ' αυτούς το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο ΢τάχυς έγινε πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου, και αφού διάνυσε 16 χρόνια στο αποστολικό κήρυγμα, ειρηνικά αναπαύθηκε εν Κυρίω. Ο Απελλής έγινε επίσκοπος Ηράκλειας και πολλούς έφερε στη χριστιανική πίστη. Ο Αμπλίας έγινε επίσκοπος Οδυσουπόλεως και ο Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας. Επειδή και οι δύο γκρέμιζαν τα είδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά. Ο Νάρκισσος χειροτονήθηκε επίσκοπος Αθηνών. Η αλήθεια, όμως, του Ευαγγελίου, την οποία δίδασκε με ζήλο, εξήγειρε τους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα να τον βασανίσουν και να παραδώσει την ψυχή του μαρτυρικά. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Σην κιθάραν του Πνεύματος την εξάχορδον, την μελωδήσασαν κόσμω τας υπέρ νουν δωρεάς, ως εκφάντορας Φριστού ανευφημήσωμεν, ΢τάχυν Αμπλίαν Απελλήν συν Ναρκίσσω, Ουρβανόν, και Αριστόβουλον άμα ως γαρ Απόστολοι θείοι, χάριν αιτούνται ταις ψυχαίς ημών. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σοις των αιμάτων σου. Εις τα του κόσμου δράμοντες πληρώματα, θεογνωσίας τον λόγον εσπείρατε, και στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, Βασιλεί των απάντων προσήξατε, Απόστολοι Φριστού παναοίδιμοι. Ο Απόστολος Αριστόβουλος ΢την ιστορική διαδρομή των αιώνων πολλοί παρουσιάσθηκαν ως πηγές γνώσεως και αναμορφωτές της ανθρωπότητας. Μερικοί από αυτούς κάτι πρόσφεραν φυσικά. Χίχουλα βέβαια κι αυτά ανακατεμένα μ' ένα σωρό από πλάνες κι ανακρίβειες. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, πρόσφεραν μόνο το Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

ψέμα και την πλάνη και τις δεισιδαιμονίες, που βύθιζαν σε πιο βαθύ σκοτάδι τους ανθρώπους. Ύστερα από τον Κύριο αληθινοί διδάσκαλοι που αγωνίστηκαν και μπόρεσαν να διαλύσουν την πλάνη της ειδωλολατρίας και της ψευδοφιλοσοφίας και να σκορπίσουν το φως της αληθείας γύρω τους υπήρξαν οι μαθητές του Φριστού, οι Απόστολοι. Αυτοί με τους κόπους και τη θυσία τους έγιναν οι θεμελιωτές του νέου πολιτισμού, του χριστιανικού. Εκτός από τους δώδεκα Αποστόλους, οι οποίοι επί τρία ολόκληρα χρόνια παρακολούθησαν τον Κύριο στις πόλεις και τα χωριά της Παλαιστίνης και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του έργου, της διδασκαλίας και των θαυμάτων Αυτού, στα ιερά Ευαγγέλια γίνεται λόγος και για εβδομήκοντα άλλους αποστόλους. Σους διάλεξε κι αυτούς ο Κύριος από τα πλήθη που παρακολουθούσαν το κήρυγμα του. Γι' αυτούς μας ομιλεί ο ευαγγελιστής Λουκάς και μας λέγει: «Μετά δε ταύτα ανέδειξεν ο Κύριος και ετέρους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο προ προσώπου αυτού εις πάσαν πόλιν και τόπον, ου ήμελλεν αυτός έρχεσθαι» (Λουκ. γ’ 1). Και δεν περιορίζεται ο ευαγγελιστής να μας αναφέρει μονάχα την ανάδειξη τους, αλλά προσθέτει πώς αυτούς ο Κύριος τους έστειλε δύο - δύο μαζί να προπορευθούν από Αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο, όπου επρόκειτο να πάει. Σους έστειλε για να προπαρασκευάσουν τρόπον τινά το έδαφος. Να προετοιμάσουν τις καρδιές να υποδεχθούν και να ακούσουν τον Κύριο. Κι οι Απόστολοι; Πήγαν και γύρισαν χαρούμενοι. «Τπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου» (Λουκ. ι', 17). Ευλογημένα τα αποτελέσματα της αποστολής. Κύριε, κι αυτά τα δαιμόνια, σαν αναφέρουμε το όνομα σου, φεύγουν κι αφήνουν ελεύθερα τα θύματα τους. ΢τα λόγια των μαθητών ανάλογος είναι κι η απάντηση του Κυρίου. Παιδιά μου, τους είπε: «Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται χαίρετε δε, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς» (Λουκ. α', 21). Ψραία αυτά που λέτε, απήντησε ο Κύριος. Πλην, μη χαίρετε για τούτο. Δηλαδή μη χαίρετε ότι τα πονηρά πνεύματα υποτάσσονται σε σας. Να χαίρετε κυρίως και να ευφραίνεσθε, γιατί τα ονόματα σας έχουν γραφεί στον Ουρανό, στη βασιλεία του θεού. Ένας από τους εβδομήκοντα αυτούς Αποστόλους, για τους οποίους μιλήσαμε πιο πάνω, είναι κι ο άγιος Αριστόβουλος, αδελφός του αποστόλου Βαρνάβα, που είναι ο ιδρυτής και προστάτης της Εκκλησίας της Κύπρου. Για τον απόστολο αυτό θα αφιερώσουμε τις ολίγες γραμμές, που ακολουθούν. Και πρώτα-πρώτα το όνομα του, όνομα Ελληνικό, μας δείχνει πόσο ο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ελληνικός πολιτισμός του νησιού μας είχε επηρεάσει και αυτούς τους Ιουδαίους που είχαν εγκατασταθεί από νωρίς στην Κύπρο. Αριστόβουλος σημαίνει αυτός που συμβουλεύει τα χρήσιμα. Αυτός που συμβουλεύει τα άριστα. Για την παιδική και νεανική ηλικία του Αποστόλου δεν γνωρίζουμε δυστυχώς τίποτα. Σο μόνο που γνωρίζουμε γι' αυτόν είναι, πώς από νωρίς υπήρξε ένας από τους ακολούθους του μεγάλου αποστόλου Παύλου. Κοντά στον φλογερό αυτό εργάτη του Ευαγγελίου, που ως σύνθημα της ζωής του είχε τα λόγια του «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Φριστός» (Γαλ. β', 20), μαθήτευσε αρκετό καιρό ο ιερός Αριστόβουλος. Σο σύνθημα ζωής του θείου Παύλου, που αναφέραμε, έγινε και δικό του σύνθημα, Οδηγημένος από το προσκλητήριο διάγγελμα του Κυρίου «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» έσπευσε με χαρά του να ακολουθήσει τον Απόστολο, για ένα μονάχα ενδιαφερόμενος και για ένα και μόνο φροντίζοντας: Πώς να αρέσει στον Φριστό. «Παραδοθείς τη χάριτι του Θεού» (Πράξ. ιε', 40), όπως λέγει ο Λουκάς, δηλαδή, αφού εμπιστεύθηκε τον εαυτό του εξ ολοκλήρου στην πρόνοια και προστασία του Θεού, επέδειξε από την πρώτη στιγμή ζήλο φλογερό και σύνεση εξαιρετική, ώστε πολύ δίκαια να μπορεί κι αυτός να επαναλαμβάνει μαζί με τον δάσκαλο του το σύνθημα του. Δεν ζω πια εγώ. Μέσα μου ζει μόνο ο Φριστός. Πολλές δυσχέρειες αντιμετώπισε ο Αριστόβουλος στις διάφορες περιοδείες του με τον ακαταπόνητο αρχηγό του και πολλούς κινδύνους. Απτόητος όμως παρέμεινε παντού και πάντοτε, ώστε ο θείος Παύλος εκτιμώντας τα χαρίσματα του, διδακτικά και διοικητικά, αλλά και τον γνήσιο ζήλο του, να τον αναφέρει στην προς Ρωμαίους επιστολή του μεταξύ εκείνων προς τους οικείους του οποίου αποστέλλει ασπασμούς. Αργότερα μάλιστα τον χειροτονεί επίσκοπο και τον αποστέλλει στις Βρετανικές νήσους για το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Μεγάλο το φορτίο που του ανατέθηκε. Πολλές οι ευθύνες και πιο πολλές, απεριόριστες θα μπορούσαμε να πούμε, οι δυσκολίες κι οι κίνδυνοι. Οι κάτοικοι των σημερινών βρετανικών νήσων την εποχή εκείνη βρισκόντουσαν σε ημιάγρια κατάσταση. Η όλη χώρα ήταν τόσο βάρβαρη, ώστε και μετά πεντακόσια χρόνια, όταν ο πρώτος αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας Αυγουστίνος στάλθηκε εκεί από την εκκλησία της Ρώμης για συνέχιση της ιεραποστολής, φοβήθηκε τόσο, που διέκοψε το ταξίδι του στο μέσο και γύρισε πίσω. ΢' αυτά, λοιπόν, τα νησιά τα εξ ολοκλήρου απολίτιστα στάλθηκε ο Κύπριος απόστολος να κηρύξει και να ιδρύσει την πρώτη Εκκλησία. Κι ο Αριστόβουλος πήγε. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Με όπλα του τη φλογερή πίστη και την απόλυτο εμπιστοσύνη του στον Θεό, σήκωσε τον σταυρό του καθήκοντος κι έτρεξε να πειθαρχήσει στην υψηλή αποστολή που του ανατέθηκε. Και με τη χάρη του Θεού σύντομα τάχθηκε στην πρώτη γραμμή των μεγάλων πρωταγωνιστών και αναμορφωτών της σημερινής Μεγάλης Βρετανίας και της οικουμένης γενικά. Με οδηγό την εμπειρία που απέκτησε ακολουθώντας τον πολυτάλαντο αρχηγό του, τον θείο Παύλο, και με απόλυτη πεποίθηση στα λόγια του Κυρίου, «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. ι', 28) ρίχτηκε με όλη τη φλόγα της ατρόμητης καρδιάς του στο έργο της αλιείας και της σωτηρίας των ψυχών. Σο κήρυγμα του έχει ως θέμα την απέραντη αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Όσες φορές έρχονται στη μνήμη του τα λόγια του Κυρίου προς τον νυκτερινό επισκέπτη τον Νικόδημο, «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ' έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. γ', 16), τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα. Μιλά και κλαίει. Ελάτε λέει στους πρώτους ακροατές του στον Φριστό, για να βρείτε κοντά του, όπως βρήκα κι εγώ, την ειρήνη, την ευτυχία, τη χαρά. Με καχυποψία και ύβρεις τον υποδέχονται οι ημιάγριοι εκείνοι άνθρωποι. Ο Αριστόβουλος όμως δεν τα χάνει. Με την ψυχή δυναμωμένη από την εκτενή προσευχή συνεχίζει με υπομονή και καρτερία την προσπάθεια του. Και το αποτέλεσμα ενθαρρυντικό. «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε', 20). Εκεί που πληθύνθηκε η αμαρτία, αφθονώτερη δόθηκε η χάρη. Σο κήρυγμα του Αποστόλου, που ήταν κήρυγμα «ουκ εν πειθοίς ανθρωπινής σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως», (Α' Κορ. β', 4), ήταν κήρυγμα δηλαδή που γινότανε όχι με πιθανά και συναρπαστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά ήταν κήρυγμα που γινόταν με αποδείξεις του Αγίου Πνεύματος, πειστικές για τις ψυχές των ακροατών, και με δύναμη θεία, όπως φαινόταν από τα μεγάλα θαύματα που το συνόδευαν, είχε το θετικό κι ευχάριστο αποτέλεσμα. ΢ιγά-σιγά οι ψυχές μαλακώνουν και τα πυργώματα της αθεΐας και ειδωλολατρίας γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο. Η αλήθεια παρά τους διωγμούς που δοκιμάζει ο ιερός εργάτης του Ευαγγελίου διαδίδεται σε αρκετά πρόσωπα. Ο σπόρος της ευσέβειας, ποτισμένος με τα δάκρυα της ευλαβούς και κατανυκτικής προσευχής, φυτρώνει στις καρδιές. Για χρόνια ο ιερός Αριστόβουλος ανάμεσα σε μύριες δυσκολίες κι εξευτελισμούς συνεχίζει Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

με αυταπάρνηση και παραδειγματικό ζήλο το έργο της σποράς του λόγου του Θεού. ΢το τέλος η μεγαλεπήβολη προσπάθεια του είχε πλούσια την αμοιβή της. Όταν απέθνησκε, άφησε πίσω του μία εκκλησία ολιγάριθμη μεν, αλλά ζωντανή. Η χριστιανική πίστη είχε με τους υπεράνθρωπους κόπους του εγκαθιδρυθεί στις ψυχές. Γι' αυτό τον λόγο η Αγγλικανική Εκκλησία μεταξύ των αγίων του εορτολογίου της έχει συμπεριλάβει και το τιμημένο όνομα Σου. Σελεί τη μνήμη του για να ευχαριστήσει και να αποδώσει με τούτη την πράξη της την ευγνωμοσύνη της σ' Εκείνο, που της πρόσφερε ένα τόσο ζηλωτή και φλογερό εργάτη. Ένα πνευματικό εργάτη, που με τη βοήθεια Σου σε μια εποχή τόσο δύσκολη έθεσε στη χώρα της τα θεμέλια του χριστιανικού πολιτισμού. Κύπριος, λοιπόν, ο πρώτος αναμορφωτής της σημερινής γηραιάς αυτοκρατορίας. Αυτό αναφέρει κι ο γνωστός Άγγλος ιστορικός ΢έρ Σζώρτζ Φίλλ στο έργο του «Ιστορία της Κύπρου». Κύπριος εκήρυξε τον χριστιανισμό, αλλά και Έλληνες Μικρασιάτες, ιεραπόστολοι και επίσκοποι, όπως ο Ποθεινός και ο Ειρηναίος, με κέντρο τη σημερινή Γαλλία, συνέχισαν κατά τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού τη μετάδοση της αλήθειας του Φριστού στους βάρβαρους λαούς των βρετανικών αυτών νήσων. Κύπριος έσπειρε τον πρώτο σπόρο και Έλληνες συνέχισαν να σπέρνουν και να καλλιεργούν. Μια απορία όμως γεννάται στις ψυχές όλων των σημερινών κατοίκων της μαρτυρικής Κύπρου, αλλά και των αδελφών τους της μάνας Ελλάδας. Οι σημερινοί άρχοντες και ο λαός της πλούσιας αυτής χώρας που λέγεται Ηνωμένο Βασίλειο γνωρίζουν από την εκκλησιαστική τους ιστορία την προσφορά αύτη των Ελλήνων χριστιανών ιεραποστόλων σ' αυτούς; Και αν την γνωρίζουν, στ' αλήθεια δεν θα 'πρεπε κι η συμπεριφορά τους προς την Κύπρο και την Ελλάδα γενικά, που τους χάρισε τέτοιους πνευματικούς ηγέτες και αναμορφωτές, να είναι διαφορετική; Ευχή και προσευχή μας είναι, αυτοί να μη δοκιμάσουν ποτές την πικρία που δοκίμασε ο μαρτυρικός λαός μας στον αιώνα που βαδίζουμε από την αχάριστη συμπεριφορά τους προς τη νήσο μας και τη μάνα μας Ελλάδα, τη μητέρα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Όμως ο λόγος του Κυρίου, που έχει αιώνιο κύρος και ισχύ, πρέπει πολύ να μας συνέχει: «Ο αδικών κομιείται ο ηδίκησε». Άγιε απόστολε Αριστόβουλε, κι εσύ ευλογημένε αδελφέ του, ένδοξε απόστολε Βαρνάβα, πρεσβεύσατε υπέρ ημών των αμαρτωλών. Δεήθητε του Κυρίου να χαρίσει στην πατρίδα μας Κύπρο την ελευθερία και στον μαρτυρικό λαό μας τη λύτρωση από τα δεινά. ΢τη μάνα Ελλάδα δε τον φωτισμό, για να συνεχίσει απερίσπαστη στους αιώνες τον ανάντη δρόμο Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

της υψηλής αποστολής της και να μένει παντού και πάντοτε για όλους φως Φριστού και φως του κόσμου. Αμήν. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Σην κιθάραν του Πνεύματος την εξάχορδον, την μελωδήσασαν κόσμω τας υπέρ νουν δωρεάς ως εκφάντορας Φριστού ανευφημήσωμεν, ΢τάχυν, Αμπλίαν, Απελλήν, συν Ναρκίσσω Ουρβανόν, και Αριοτόβουλον άμα ως γαρ Απόστολοι θείοι, χάριν αιτούνται ταις ψυχαίς ημών. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σοις τωv αιμάτων σου. Εις τα του κόσμου δράμοντες πληρώματα, θεογνωσίας τον λόγον εσπείρατε, και στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, Βασιλεί των απάντων προσήξατε, Απόστολοι Φριστού παναοίδιμοι. Ο Άγιος Επίμαχος ο Αιγύπτιος Ο Άγιος Επίμαχος καταγόταν από την πόλη Πηλούσιο της Αιγύπτου. Ζούσε την εποχή πού ο ηγεμόνας της Αλεξάνδρειας Απελλιανός καταδίωκε τους Φριστιανούς. Ο Άγιος κατηγορήθηκε στον ηγεμόνα ως Φριστιανός και συνελήφθη. Ο Απελλιανός τον διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα. Όταν ο Άγιος αρνήθηκε διέταξε να τον βασανίσουν. ΢υγκεκριμένα διέταξε να του σχίσουν τις σάρκες. Κατά την ώρα πού οι δήμιοι καταξέσκιζαν τις σάρκες του, ένα κομμάτι αποσπάστηκε από το δέρμα του και έσταξε αίμα στο τυφλό μάτι μίας γυναίκας, η οποία τον συμπονούσε. Σότε ευθύς η γυναίκα απόχτησε φως από το τυφλό της μάτι. Μετά από αυτό το θαύμα ο Άγιος Επίμαχος υπέκυψε στα βασανιστήρια και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Ψς γενναίος οπλίτης του ΢ωτήρος Επίμαχε, τω εχθρώ στερρώς συνεπλάκης, συμμαχία της πίστεως, και τούτον ετροπώσω Αθλητά, βασάνους πολυτρόπους υποστάς, δια τούτο ως του Λόγου σε κοινωνόν, τιμώμεν ανακράζοντες, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα. Μνήμη Ανώνυμου Απολογητού Ο Άγιος αυτός έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και ήταν γιος Ιερέα των ειδώλων. ΢την πίστη του Φριστού τον έφερε κάποια ευσεβής χριστιανή Διακόνισσα, που ήταν φίλη της μητέρας του. Ο νέος αυτός στην αρχή, όταν το έμαθε ο πατέρας του, υπέστη απ' αυτόν σκληρά βασανιστήρια. Δια θαύματος όμως σώθηκε και όταν πέθανε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, κατόρθωσε να φέρει στη Φριστιανική πίστη και τον γέροντα πατέρα του, καθώς και πολλούς ειδωλολάτρες νέους. Αφού στη συνέχεια Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

έζησε ανώτερη πνευματική ζωή, απεβίωσε ειρηνικά. (Σο περιστατικό είναι παρμένο από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Θεοδώρητου). Ο Άγιος Ιάκωβος επίσκοπος Μυγδονίας Έγινε επίσκοπος Αντιοχείας της Μυγδονίας, που ονομάζεται και Νίσιβις και βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Σίγρη και Ευφράτη. Μετείχε στη ΢ύνοδο της Νίκαιας και μετά τη λήξη της ΢υνόδου πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέστη στην κηδεία του Πατριάρχη Μητροφάνη του Α'. Ο Ιάκωβος έγραψε και βιβλίο ψυχωφελέστατο, για το όποιο αναφέρει ο επίσκοπος Θεοδώρητος. Οι Άγιοι ΢τέφανος, Βαρνάβας, Σρόφιμος, Δορυμέδων, Κοσμάς, Δαμιανός, ΢άββας, Βάσης, Αβράμιος "και της συνοδείας αυτών" Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Σο Άγιο Παιδί Μαρτύρησε, αφού το θανάτωσαν σπάζοντας το κεφάλι του με ογκόλιθο. Οι Άγιες Δώδεκα Κόρες Μαρτύρησαν, αφού τις κρέμασαν στη μέση μιας στοάς. Οι Άγιοι ΢έλευκος και ΢τρατονίκη οι σύζυγοι ΢ε νεαρή ηλικία ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Ήταν γνήσιο χριστιανικό ζευγάρι, που με τόση τελειότητα παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους Επιστολήν του. Ήταν μια ψυχή και μια καρδιά. Αλλά όταν κλήθηκαν να διαλέξουν μεταξύ της ζωής τους και της πίστης τους, δεν δίστασαν ούτε στιγμή. Για να μείνουν ενωμένοι, έπρεπε να δεχτούν τον θάνατο για το Ευαγγέλιο. Και έτσι έπεσαν ιερά σφάγια, για να ανατείλουν περίλαμπροι την ήμερα της ανάστασης. Ο Άγιος Γορδιανός Μαρτύρησε δια ξίφους. (Μάλλον πρόκειται για τον μάρτυρα Γορδιανό, που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Επίμαχο, βλέπε σχετικά την 9η Μαΐου). Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Επίμαχος ο Ρωμαίος Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού, μαζί με τον πιο πάνω Άγιο Γορδιανό, όταν τους συνέλαβε ο άρχοντας του τόπου και αυτοί ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη. (Είναι επανάληψη μνήμης από την 9η Μαΐου). Οι Άγιοι Σρεις Μάρτυρες "οι εν Μελιτινή" Μαρτύρησαν, αφού τους συνέτριψαν τα σκέλη. Ο Άγιος Νικόλαος από τη Φίο ο Νεομάρτυρας Γεννήθηκε στις Καρυαίς της Φίου από γονείς ευσεβείς χριστιανούς, τον Πέτρο και τη ΢ταματού. Ανατράφηκε ορφανός χωρίς πατέρα και έγινε υπόδειγμα χρηστού και ενάρετου νέου. ΢ε ηλικία 20 χρονών πήγε στη Μαγνησία, όπου εργαζόταν σαν οικοδόμος. ΢ε κάποια στιγμή όμως, ο Νικόλαος, άγνωστο για ποιο λόγο, τρελάθηκε. Οι Σούρκοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση του θέλησαν να τον εξισλαμίσουν. Σελικά όμως δεν τα κατάφεραν και οι συμπατριώτες του τον συνόδεψαν και πάλι στη Φίο. Εκεί οι Σούρκοι τον έντυσαν με τούρκικα ρούχα και τον ονόμασαν Μεχμέτ. Κάποτε τον συνάντησε ένας αρχιμανδρίτης, που ονομαζόταν Κύριλλος και πήρε το Νικόλαο στον ναό του ΢ωτήρος στο Παλιόκαστρο. Εκεί με τη θεία δύναμη, αποκαταστάθηκε η υγεία του και από τότε ζούσε αυστηρή χριστιανική ζωή. Για τη ζωή του αυτή συνελήφθη από τους Σούρκους, φυλακίστηκε και βασανίστηκε με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Επειδή όμως επέδειξε ακεραιότητα στην πίστη του, οι δήμιοι του έκοψαν σιγά-σιγά (δηλαδή περισσότερο μαρτυρικά) το κεφάλι στις 31 Οκτωβρίου 1754, στη θέση Βουνάκι της Φίου και ώρα έκτη. Σο λείψανο του αγίου, ρίχτηκε από τους δήμιους στη θάλασσα. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σης Φίου αγλάισμα, και Αθλητών μιμητής, εδείχθης Νικόλαε, ομολογήσας Φριστόν, τυράννων ενώπιον όθεν των σων αιμάτων, οι κρουνοί Αθλοφόρε, δρόσος ώφθησαν θεία, τη Φριστού Εκκλησία, εντεύθεν πανευχαρίστως, μέλπει τους άθλους σου. Εγκαίνια του Πατριάρχου Ευκτηρίων Μάλλον για εγκαίνια ναού πρόκειται, κατά τον Πατμιακό Κώδικα. Οι Όσιοι ΢πυρίδων και Νικόδημος "οι εν τω ΢πηλαίω" (Ρώσοι) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Οσίων. Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net

Εςσαπιζηούμε θεπμά ηον Γαζέηα Άγγελο και ηην ιζηοζελίδα ηος http://www.synaxarion.gr για ηην εςγενική αςηή πποζθοπά. Σο παπόν ζςναξάπι επιμελήθηκε ο ζύλλογορ ιεποταληών Υαλκιδικήρ «ΑΓΘΟ΢ ΘΩΑΝΝΗ΢ Ο ΚΟΤΚΟΤΖΕΛΗ΢» http://www.koukouzelis.net

ΥΡΗ΢ΘΜΟΠΟΘΟΤΜΕ:

Πηγή: www.synaxarion.gr για τον ςφλλογο ιεροψαλτών Χαλκιδικήσ www.koukouzelis.net