ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΕΛΙΚΟ

΢ΤΝΑΞΑΡΘΟΝ

ΜΗΝΟ΢

΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

1 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Αρχή της Ινδίκτου, ΢υμεών του ΢τυλίτη, Μάρθας Οσίας, Ευανθίας Οσίας, Ιησού του Δικαίου, των Αγίων 40 Παρθένων Μαρτύρων, Ανάμνηση θαύματος Θεοτόκου στη Μονή Μιασήνων, των Αγίων Ευόδου, Καλλίστης, Αγαθοκλείας & Ερμογάνους, Μνήμη εμπρησμού της Κωνσταντινούπολης, Μελετίου Οσίου, Νικολάου Οσίου, Αγγελή Νεομάρτυρα, ΢υμεών του Λέσβιου, Αντωνίου Οσίου

Αρχή της Ινδίκτου (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους)

Για την περίπτωση αυτή, ο ΢. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του, γράφει τα εξής: "Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ' ον κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ινδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του ΢επτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) εγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε η εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' ΢επτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. "Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ω και παλαιέ και δι’ ανθρώπους νέε". Απολυτίκιο. Ήχος β'. Ο πάσης Δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησαν τον στέφανον, του ενιαυτού της χρηστότητας σου, Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πάλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Υιλάνθρωπε. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Όσιος ΢υμεών ο ΢τυλίτης (εορτή ΢υμεών)

Ο όσιος ΢υμεών ο στυλίτης (ο πρεσβύτερος ή «ο εν τη μάνδρα»), που τιμάται από την Εκκλησία μας την 1η ΢επτεμβρίου, είναι ο πρώτος γνωστός μοναχός που ασκήτεψε πάνω σε στύλο. Γεννήθηκε γύρω στα 389 στο χωριό ΢ισάν, στα όρια ΢υρίας και Κιλικίας. Ήταν βοσκός των πατρικών προβάτων, όταν γνώρισε κάποιους ασκητές, πόθησε εξαιτίας τους τη μοναχική ζωή και ήρθε σ' ένα μοναστήρι, στο χωριό Σελεδάν, όπου έζησε δέκα χρόνια (403-413) με αυστηρότατη άσκηση. Ύστερα έζησε έγκλειστος τρία χρόνια σε μια σπηλιά, κοντά στην Αντιόχεια, και στη συνέχεια πήγε στο χωριό Σελάνισσο, όπου ασκήθηκε αλλά τρία χρόνια σ' ένα σπιτάκι. Σέλος, αποσύρθηκε στην κορυφή ενός λόφου και περιορίσθηκε σ' έναν μικρό κυκλικό περίβολο («μάνδρα»), φτιαγμένο με μιαν αλυσίδα είκοσι πήχεων. Η απίθανη αυστηρότητα της ζωής του και το θαυματουργικό χάρισμα συγκέντρωναν γύρω του πλήθη ανθρώπων, που του προξενούσαν μεγάλη ενόχληση. Για αυτό άρχισε ν' ανεβαίνει σε στύλους ολοένα και ψηλότεροι. Ο τελευταίος, όπου έζησε πάνω από είκοσι χρόνια, είχε ύψος 16-18 μ. Ο όσιος αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος του εικοσιτετραώρου στην προσευχή. Έτρωγε ελάχιστα. Ήταν συνεχώς όρθιος, χωρίς προφύλαξη από τον ήλιο, τη βροχή, τον άνεμο ή το κρύο. Δυο φορές την ήμερα διέκοπτε τον ασκητικό του κανόνα και νουθετούσε το λαό, μεριμνούσε για τούς αρρώστους και τούς δυστυχισμένους, έκανε συμβιβασμούς διαφορών, έλυνε προβλήματα και μετέστρεφε στη χριστιανική πίστη τούς αλλόδοξους που πρόστρεχαν σ' αυτόν μαζί με τούς χριστιανούς απ' όλα τα σημεία τής Ανατολής και τής Δύσης. Κοιμήθηκε το 459 και κηδεύτηκε από τον πατριάρχη Αντιόχειας Μαρτύριο στη μεγάλη εκκλησία της Αντιόχειας. ΢το εκπληκτικό Ιεραποστολικό έργο, που, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, πραγματοποίησε από την κορυφή του στύλου του ο αυστηρός αυτός ασκητής, θα αναφερθούμε στις επόμενες γραμμές, σταχυολογώντας τα σχετικά Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

αποσπάσματα από την «Υιλόθεο Ιστορία» του Θεοδώρητου Κύρου, τον ελληνικό βίο του οσίου, γραμμένο από τον μαθητή του Αντώνιο, και τον συριακό βίο του . Η φήμη του οσίου απλώθηκε γοργά παντού. Όλοι, κι από τα κοντινά κι από τα μακρινά μέρη, έτρεχαν κοντά του. Άλλοι έφερναν παράλυτους, άλλοι ζητούσαν να γιατρέψει αρρώστους, άλλοι παρακαλούσαν να μεσιτέψει στο Θεό για ν' αποκτήσουν παιδιά. Μετά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, έφευγαν γεμάτοι χαρά. Και διαλαλώντας τις ευεργεσίες που δέχτηκαν, έστελναν στον όσιο πολύ περισσότερους ανθρώπους, που ζητούσαν κι εκείνοι τα ίδια. Έτσι, καθώς άρχισαν να καταφθάνουν από κάθε στράτα σαν ποτάμια οι προσκυνητές, σχηματίστηκε σ' αυτόν τον τόπο ένα ανθρώπινο πέλαγος, που δεχόταν από παντού ποτάμια! Όχι μόνο ντόπιοι ούτε μόνο Φριστιανοί, αλλά και Ισμαηλίτες και Πέρσες και Αρμένιοι και Ίβηρες και Ομηρίτες κι εκείνοι που κατοικούν ακόμα πιο βαθιά μαζεύονταν στο ασκητήριο του οσίου. Ήρθαν και πολλοί που κατοικούσαν στα πέρατα της Δύσης, Ισπανοί και Βρετανοί και Γαλάτες. Όσο για την Ιταλία, λένε πως ο ΢υμεών είχε γίνει τόσο περιβόητος εκεί, ώστε κρεμούσαν μικρές εικόνες στις εισόδους όλων των εργαστηρίων, για να παίρνουν απ' αυτές προστασία και ασφάλεια. Ήταν αμέτρητοι, λοιπόν, όσοι έφταναν και ζητούσαν να τον αγγίξουν, ν' ακουμπήσουν μόνο την άκρη του δερμάτινου χιτώνα του, πιστεύοντας πως έτσι θα έπαιρναν κάποια ευλογία. Ο άγιος, όμως, ένιωθε πως δεν ήταν άξιος ν' απολαμβάνει τέτοια τιμή. Σον κούραζαν, άλλωστε, όλα αυτά. Έτσι, σοφίστηκε ν' ανέβει σ' έναν στύλο. Σο ύψος του ήταν στην αρχή μικρό, έξι πήχες. Αργότερα ανέβηκε σε άλλον πιο ψηλό, ύστερα σε ψηλότερο και τέλος σ' έναν που έφτανε τις τριάντα έξι πήχες. Γιατί το έκανε αυτό; Επειδή λαχταρούσε να πετάει στα ουράνια, ελεύθερος από καθετί γήινο. Και επειδή, φωτισμένος από το Θεό, στόχευε στην ωφέλεια και τη σωτηρία πολλών ψυχών. Βλέπετε, όσοι δεν πείθονται με λόγια και δεν ανέχονται τα κηρύγματα, σαγηνεύονται από τα παράδοξα θεάματα. Σο παράδοξο τραβάει όλους και τους αναγκάζει να το προσέξουν, προετοιμάζοντας τους έτσι και στο να διδαχθούν. Έτσι έγινε και με τον όσιο ΢υμεών. Σο παράδοξο θέαμα που παρουσίαζε ανεβασμένος σ' έναν ψηλό στύλο, τραβούσε αμέτρητους περιέργους, που ήθελαν να πληροφορηθούν γιατί απομακρύνθηκε από τον κόσμο με τέτοιον τρόπο. Με την αφορμή αυτή ο όσιος τους δίδασκε και τούς κήρυσσε το λόγο του Θεού, μεταστρέφοντας πολλούς από την απιστία στην πίστη και από τα έργα της ανομίας στα έργα της ευσέβειας. Ίβηρες και Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Αρμένιοι και Πέρσες, όπως είπαμε, απαρνιόντουσαν κάτω απ' το στύλο την προγονική τους πλάνη και δέχονταν την θεία αλήθεια με το άγιο βάπτισμα. Οι Ισμαηλίτες, μάλιστα, έφταναν σε ομάδες, διακόσιοι, τετρακόσιοι, κάποτε και χίλιοι. Με βοή αποκήρυσσαν την πατρική τους θρησκεία, έσπαζαν τα είδωλα που λάτρευαν πρώτα, εγκατέλειπαν μια για πάντα τα μυστηριώδη όργια τής Αφροδίτης και απολάμβαναν τα θεία μυστήρια του Φριστού, αφού άκουγαν από το αγιασμένο στόμα του στυλίτη σωτήριες διδαχές. Ο Θεοδώρητος Κύρου, σύγχρονος και γνώριμος του οσίου, περιγράφει συνοπτικά το κοινωνικό και αποστολικό έργο του: «Νουθετώντας (το λαό) δυο φορές την ήμερα, πλημμυρίζει τ' αυτιά των ακροατών με τα χαριτωμένα λόγια του και τους προσφέρει όσα το Άγιο Πνεύμα διδάσκει. Προτρέπει να στρέφουν το βλέμμα στον ουρανό, να πετάνε αφήνοντας τη γη και να οραματίζονται τη βασιλεία των ουρανών, να φοβούνται την κόλαση και να περιφρονούν τα γήινα, προσμένοντας τη μέλλουσα ζωή. Μπορεί να τον δεις να δικάζει, βγάζοντας σωστές και δίκαιες αποφάσεις. Όλα αυτά τα κάνει μετά την ακολουθία της ενάτης ώρας. Γιατί όλη τη νύχτα και τη μέρα, ως την ενάτη ώρα προσεύχεται. Ύστερα από την ενάτη ώρα, προσφέρει πρώτα τη θεία διδαχή σ' όσους βρίσκονται εκεί, και στη συνέχεια ακούει το αίτημα του καθενός. Και αφού θεραπεύσει μερικούς, λύνει τις διαφορές όσων φιλονικούν. Γύρω στη δύση του ήλιου αρχίζει πάλι να προσεύχεται. Δεν παραμελεί όμως, να φροντίζει και για τις άγιες Εκκλησίες. Άλλοτε πολεμάει την πλάνη των ειδωλολατρών, άλλοτε συντρίβει τη θρασύτητα του Ιουδαίων, άλλοτε διαλύει τις ομάδες των αιρετικών. Και όλα τούτα τα κατορθώνει είτε στέλνοντας γράμματα στο βασιλιά, είτε εμπνέοντας στους άρχοντες το ζήλο για το Θεό, είτε παρακινώντας και τους επισκόπους ακόμα να φροντίζουν περισσότερο για το ποίμνιο». Αξίζει, όμως, να διηγηθούμε, ενδεικτικά, μερικά από τα θαύματα του οσίου ΢υμεών, που είχαν ως αποτέλεσμα τη μεταστροφή των ευεργετημένων στην αληθινή πίστη. Κάποτε ένας ΢αρακηνός φύλαρχος έφερε στο στυλίτη κάποιον παράλυτο ομόφυλό του και παρακάλεσε για τη θεραπεία του. Ο άγιος του ζήτησε ν' απαρνηθεί την προγονική του ασέβεια. Εκείνος δέχτηκε πρόθυμα.

-Πιστεύει στον Πατέρα και τον Τιό και το Άγιο Πνεύμα; τον ρώτησε ο ασκητής. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

-Πιστεύω, ομολόγησε ο ΢αρακηνός.

-Αφοί πιστεύεις, σήκω πάνω! Ο παράλυτος σηκώθηκε και περπάτησε.

-Σώρα πάρε το φύλαρχο στους ώμους σου! τον πρόσταξε ο όσιος. Ο γιατρεμένος σήκωσε τον κατάπληκτο φύλαρχο, που ήταν εξαιρετικά μεγαλόσωμος, τον έβαλε στους ώμους του κι έφυγε ενθουσιασμένος, δοξάζοντας τον τρισυπόστατο αληθινό θεό.

΢ε μια πόλη τής Παλαιστίνης ήταν διοικητής κάποιος ειδωλολάτρης, καμπούρης τόσο, που το κεφάλι του ακουμπούσε στο στήθος του και δεν μπορούσε να περιστραφεί. Κάποιοι φίλοι του, έχοντας ακούσει για τα θαύματα του στυλίτη, τον έφεραν κάτω από το στύλο και παρακάλεσαν για τη θεραπεία του. Μα και ο ίδιος καμπούρης άρχισε να ικετεύει τον όσιο κραυγάζοντας τόσο δυνατά, ώστε Εκείνος δεν μπορούσε να προσευχηθεί για χάρη του στον Κύριο. Ο ειδωλολάτρης, πιστεύοντας πως ο ΢υμεών είχε δική του θαυματουργική δύναμη, του ζητούσε ν' ακουμπήσει το χέρι του στο κεφάλι του, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα γινόταν καλά αμέσως. Ο όσιος, όμως, του είπε: - Είμαι ένας αμαρτωλός και τιποτένιος άνθρωπος. Σο χέρι μου δεν έχει καμιά ξεχωριστή δύναμη. Μόνο αν ευδοκήσει ο Θεός, θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου, γιατί μόνο αυτός έχει τη δύναμη να θαυματουργεί. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να θεραπεύσει άλλον, αν ο Κύριος δεν το θέλει. Παραδόσου, λοιπόν, στην παντοδυναμία του αληθινού Θεού, του δημιουργού και κυβερνήτη του κόσμου, και θα ευεργετηθείς. Σότε ο καμπούρης σταμάτησε να φωνάζει, αφήνοντας τον όσιο να προσευχηθεί απερίσπαστος. Και μόλις Εκείνος τέλειωσε την προσευχή του, το θαύμα έγινε. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ορθώθηκε, στάθηκε ίσια και άρχισε να χοροπηδάει χαρούμενος σαν παιδί. Άνοιξε τότε τις κασέλες, που είχε φέρει μαζί του, και πρόσφερε στον ευεργέτη του ανεκτίμητα χρυσαφικά κι ασημικά. Ο στυλίτης κοίταξε τα δώρα με περιφρόνηση και του είπε: Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

-Αν θέλεις να μ' ευχαριστήσεις, να δεχτείς το φως της αλήθειας. Να βαπτιστείς, για να πάρεις την άφεση. Κι ακόμα να ελευθερώσεις όλους τούς δούλους σου, για να ελευθερωθεί και η δική σου ψυχή από το ζυγό του σατανά. Ο γιατρεμένος πρόθυμα έκανε ότι του είπε ο άγιος. Και αργότερα, γεμάτος χαρά και χάρη Θεού, έφυγε για την πόλη του. Ένας άρχοντας των Περσών ήταν πολύ δυστυχισμένος, γιατί ο μονάκριβος γιος του κειτόταν δεκαπέντε χρόνια παράλυτος. Έστειλε, λοιπόν, στον όσιο τον επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας, με την παράκληση να προσευχηθεί στον Κύριο για τη θεραπεία του παιδιού του. Σου έδωσε, μάλιστα, και δυο υφάσματα από πολύτιμο μετάξι με κεντημένους επάνω χρυσούς σταυρούς, για να τα προσφέρει στον στυλίτη. Ο επίσκοπος διηγήθηκε στο ΢υμεών το δράμα του παιδιού και του πατέρα του. Ο όσιος σπλαχνίστηκε και είπε στον επίσκοπο: -Πάρε αυτά τα υφάσματα που έφερες, έτσι διπλωμένα όπως είναι, και πήγαινε στο καλό. Όταν φτάσεις κοντά στην πόλη σας, κατέβα από το ζώο σου, κράτησε τα υφάσματα στο στήθος σου και προχώρησε ως το σπίτι του άρχοντα πεζός και αμίλητος. Μπες μέσα, στάσου πάνω απ' το παιδί σκέπασε το με τα υφάσματα και πες του: Ο αμαρτωλός ΢υμεών σου παραγγέλλει: ΢το όνομα του Κυρίου Ιησού Φριστού, σήκω!". Ο επίσκοπος έφυγε κι έκανε όπως του υπέδειξε ο όσιος. Μόλις σκέπασε το παιδί με τα υφάσματα, αυτό πετάχτηκε όρθιο και θεραπευμένο. Ο Πέρσης άρχοντας και ολόκληρη η οικογένειά του ευχαρίστησαν και δόξασαν το Θεό. Και ο επίσκοπος, μετά από σχετικό αίτημά τους, τους κατήχησε και τους βάπτισε. Κάποιος πλούσιοι από το ΢αβά έπασχε από πονοκέφαλο συνεχή και οδυνηρό τόσο, που ένιωσε να του σουβλίζουν κάθε στιγμή το μυαλό. Ανακουφιζόταν λίγο, μόνο όταν χτυπούσε το κεφάλι του πάνω στα δοκάρια των τοίχων του σπιτιού του!

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μόλις έμαθε για τον θαυματουργό στυλίτη, ετοιμάστηκε για το μακρύ ταξίδι και ξεκίνησε, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο των θηρίων και των ληστών, που παραμόνευαν εδώ κι εκεί μέσα στην απέραντη έρημο. ΢χεδόν έναν ολόκληρο χρόνο ταξίδευε ο άρρωστος. Και όσο πλησίαζε, πράγμα παράδοξο, οι πόνοι του λιγόστευαν. Αντίθετα, όσο κι αν έτρωγε, οι προμήθειές του έμεναν απείραχτες! Έφτασε επιτέλους στο στύλο του οσίου. Εκείνος, αφού πληροφορήθηκε το πρόβλημά του, ζήτησε να του φέρουν νερό από την κοντινή πηγή. Προσευχήθηκε, το ευλόγησε και πρόσταξε τον άρρωστο να το πιει στο όνομα του Φριστού. Ύστερα, παίρνοντας από το ίδιο νερό, του ράντισε και το κεφάλι. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο. Ο λίγος πόνος που είχε απομείνει, εξαφανίστηκε κι αυτός. Ο άνθρωπος ευχαρίστησε τον όσιο και δόξασε το Θεό. Ζήτησε, μάλιστα, και να βαπτιστεί. Λίγο αργότερα, φεύγοντας Φριστιανός πια, διαλαλούσε τα μεγαλεία του Κυρίου ως τη μακρινή πατρίδα του. Ένα παρόμοιο μακρύ ταξίδι έκανε και μια ομάδα από τέσσερις λεπρούς και τρεις δαιμονισμένους, που ξεκίνησαν από τα βάθη της Ανατολής κι έκαναν δεκατρείς μήνες ώσπου να φτάσουν στον όσιο. Και εκείνοι, παρά τη μεγάλη απόσταση, ούτε μια φορά δεν έχασαν το δρόμο, μα ούτε κι οι τροφές ή το νερό τούς έλειψαν καθόλου. Υτάνοντας κάτω απ' τον στύλο, διηγήθηκαν στον όσιο τα παθήματα τους και ζήτησαν τη βοήθεια του.

-Ο Θεός, αποκρίθηκε Εκείνος, που σου έδειξε το δρόμο να έρθετε ως εδώ, θα σας δώσει και την υγεία σας. Ζήτησε νερό, το ευλόγησε και τούς το έδωσε να πιουν και να ραντιστούν στο όνομα του Κυρίου. Μόλις το έκαναν, έγιναν και οι επτά καλά! Ύστερα απ' αυτό, αρνήθηκαν τη λατρεία των ειδώλων, βαπτίστηκαν και έφυγαν δοξάζοντας το Θεό.

Κάποτε ήρθαν κάτω απ' το στύλο αντιπρόσωποι των κατοίκων της οροσειράς του Λιβάνου και ανάστατοι είπαν στον όσιο: - ΢τον τόπο μας παρουσιάστηκαν κάτι αγρία θηρία, πρωτοφανέρωτα και άγνωστα, που κατασπαράζουν ανθρώπους και ζώα. Πολλές φορές μπαίνουν Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

στα σπίτια, αρπάζουν τα παιδιά και τα καταβροχθίζουν μπροστά στα έντρομα μάτια των μανάδων τους. Ο φόβος και ο θρήνος έχουν απλωθεί παντού.

-Μην παραξενεύεστε για τη συμφορά που σας βρήκε, είπε ο άγιος. Είναι η τιμωρία για τα έργα σας. Οι προγονοί σας εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, τον πλάστη και ευεργέτη μας, και λάτρεψαν τα βουβά είδωλα. Κι εσείς επιμένετε στην πλάνη αυτή. Σα θηρία σας ταλαιπωρούν με παραχώρηση του Κυρίου, που θέλει να σας οδηγήσει στη μετάνοια και να σας φέρει κοντά Σου. Αν όμως δεν έχετε σκοπό να μετανοήσετε, άδικα ήρθατε ως εδώ. Να ζητήσετε τη βοήθεια των ειδώλων που προσκυνάτε! Εκείνοι τότε έπεσαν στα γόνατα και άρχισαν να παρακαλούν με δάκρυα το στυλίτη: -Λυπήσου μας! Μεσίτεψε για μας στο Θεό! θα μετανοήσουμε!... Μαζί τους ικέτευαν τον όσιο και άλλοι, που έτυχε να βρίσκονται εκεί, και τους σπλαχνίστηκαν.

-Μόλις απαρνηθείτε την πλάνη σας, αποκρίθηκε πάνω απ' το στύλο του ο γέροντας και βαπτιστείτε στο όνομα του Φριστού, τότε θα παρακαλέσω τον Κύριο να σας δείξει τη φιλανθρωπία Σου. Μ' ένα στόμα οι ειδωλολάτρες υποσχέθηκαν πως, όταν θα γύριζαν στην πατρίδα τους, θα κατεδάφιζαν αμέσως τα Ιερά των ειδώλων και θα έριχναν στη φωτιά τα ξόανα. Ο άγιος κατάλαβε πως η μεταστροφή τους ήταν αληθινή. Σούς έδωσε, λοιπόν, ένα κουτάκι με ευλογημένη σκόνη και τούς είπε: -Να πάτε στο καλό! Μόλις φτάσετε στον τόπο σας, να περάσετε απ' όλα τα χωριά. ΢την εμπασιά κάθε χωριού, να χώνετε στη γη τέσσερις πέτρες. Και πάνω σε κάθε πέτρα να σχηματίζετε με τούτη τη σκόνη τρεις σταυρούς. Αν υπάρχουν εκεί Φριστιανοί ιερείς, φωνάξτε τους να σας βοηθήσουν και να τελέσουν νυχτερινές λειτουργίες. Σότε ο Θεός θα κάνει το θαύμα Σου. Κανένας άνθρωπος δεν θα χαθεί πια από τα θηρία.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Επιστρέφοντας στη χώρα τους οι ειδωλολάτρες διαπίστωσαν ότι, από την ώρα που ο ΢υμεών είχε προσευχηθεί γι' αυτούς, όλα τα θηρία είχαν φύγει από τα χωριά και αποτραβηχτεί στα δάση. Όταν, λοιπόν, έκαναν ότι τούς συμβούλεψε ο όσιος, είδαν τα θηρία να τρέχουν και να έρχονται γύρω από τις πέτρες, ουρλιάζοντας απαίσια. Πολλά έπεφταν και ψοφούσαν επιτόπου. Αλλά έφευγαν αλαφιασμένα και χάνονταν. ΢ε δέκα μέρες δεν είχε απομείνει κανένα. Πήραν τρία τομάρια από τα ψόφια θηρία και τα έφεραν στον όσιο. Και αφού του διηγήθηκαν το θαύμα, βαπτίστηκαν όλοι κι έγιναν Φριστιανοί. Μια βδομάδα έμειναν εκεί, ακούγοντας τις σοφές διδαχές του πνευματοφόρου στυλίτη, και μετά έφυγαν χαρούμενοι για την πατρίδα τους, δοξάζοντας το Θεό. Αλλά σταματάμε εδώ τη διήγηση, γιατί τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του οσίου ΢υμεών δεν έχουν τέλος. Όπως σημειώνει ωραιότατα ο ΢ύρος βιογράφος του, «ποιο στόμα θ' αποτολμούσε να διηγηθεί ή ποιο χέρι θα μπορούσε να γράψει ή ποιο σοφό μυαλό θα μπορούσε να υπολογίσει τις αναρίθμητες ευεργεσίες που έκανε ο Θεός στον κόσμο μέσω του αγίου; Πόσους ανθρώπους, που ήταν μακριά από τον Κύριο, έφερε κοντά Σου; Πόσοι πλανεμένοι γύρισαν με τη διδαχή του από την άγνοια στην αληθινή γνώση; Πόσες χιλιάδες και μυριάδες "αλλότριων", χάρη στο κήρυγμά του, έγιναν μέλη τής Εκκλησίας και υποτάχθηκαν στο Φριστό; Ποιος μπορεί να λογαριάσει τις τόσες και τόσες χιλιάδες αγρίων, που, βλέποντας και ακούγοντας τον, με χαρά εγκολπώθηκαν τη χριστιανική πίστη και έγιναν υπηρέτες της αλήθειας; Γιατί η φήμη των ευεργεσιών, που έκανε ο Κύριος με τα χέρια του οσίου, ταξίδεψε απ' τη μιαν άκρη του κόσμου ως την άλλη. Κι έτσι εκπληρώθηκε το γραφικό: "Εις πάσαν την γην εξήλθεν οι φθόγγοί αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών (Χαλμ. 18:5)». Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς στήλην θεόγραφον, των Ιερών αρετών, του βίου σου έλιπες, τας αναβάσεις ημίν, ΢υμεών παμμακάριστε, συ γαρ επί του στύλου, ως πυρσός διαλάμπων, έλκεις ημάς χαμόθεν, της ζωήν Ουρανίαν, τον τρόπον της ευδρομίας, φαίνων τοις έργοις σου. Κοντάκιον. Ήχος β’ Αυτόμελον. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Σα άνω ζητών, τοις κάτω συναπτόμενος, και άρμα πυρός, τον στύλον εργασάμενος, δι' αυτού συνόμιλος, των Aγγέλων γέγονας Όσιε, συν αυτοίς Φριστώ τω Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Η Οσία Μάρθα Ήταν μητέρα του Οσίου ΢υμεών του ΢τυλίτη. Απεβίωσε ειρηνικά. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται και την 4η Ιουλίου). Η Οσία Ευανθία

Απεβίωσε ειρηνικά. Ο Δίκαιος Ιησούς γιος του Ναυή

Ήταν Εβραίος, γιος του Ναυή, από τη φυλή Εφραίμ και διάδοχος του Μωυσή του προφήτη. Ο Ιησούς, ονομαζόταν πρώτα Αυσής. ΢τάλθηκε από τον Μωυσή να κατασκοπεύσει τη γη Φαναάν και όταν επέστρεψε ανέλαβε μετά τον θάνατο του Μωυσή την αρχηγία του λαού, που τον οδήγησε μαζί με την κιβωτό στην Παλαιστίνη, αφού πέρασε τον Ιορδάνη και συνέτριψε τους αλλόφυλους στα τείχη της Ιεριχώ (Ιησ. ι’, 12). Όταν κατέλαβε την Παλαιστίνη και τη μοίρασε στους Ισραηλίτες, τους οποίους κυβέρνησε 27 χρόνια, απεβίωσε ειρηνικά 110 χρονών.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Αγίες 40 Παρθένες και Ασκήτριες: Αδαμαντίνη, Καλλιρόη, Φαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ , Θάλεια, Μαριάνθη, Ευτέρπη, Σερψιχόρη, Ουρανία, Κλεονίκη, ΢απφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Σρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ασπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ερασμία, Ερμηνεία, Αφροδίτη, Μαργαρίτα, Αντιγόνη, Πανδώρα, Φάιδω, Λάμπρω, Μόσχω, Αρηβοΐα, Θεονύμφη, Ακριβή, Μελπομένη, Ελπινίκη και Αμμούν ο διδάσκαλος αυτών. (εορτή Φαρίκλεια, Κλειώ, Αθηνά, Κλεοπάτρα, Θεανώ, Ασπασία, Μαργαρίτα, Αντιγόνη)

Ο Αμμούν ή Άμμων ήταν Διάκονος στην Αδριανούπολη της Θράκης και διδάσκαλος 40 ασκητριών παρθένων. Αυτόν λοιπόν, ο ηγεμόνας της Αδριανούπολης Βάβδος, επειδή δεν δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα, παρέπεμψε μαζί με τις 40 μαθήτριες του στον Λικίνιο τον άρχοντα της Θράκης. Αυτός, αφού τις βασάνισε σκληρά, τις μεν πρώτες δέκα έκαψε ζωντανές, τις δε επόμενες οκτώ αποκεφάλισε, τις επόμενες δέκα σκότωσε με ξίφος, αφού τις χτύπησε στο στόμα και την καρδιά και τις υπόλοιπες δώδεκα θανάτωσε με μαχαίρια και πυρακτωμένα σίδερα στο στόμα. Σον δε Αμμούν θανάτωσε, αφού του έβαλε πυρακτωμένη καλύπτρα στο κεφάλι (άλλοι αναφέρουν ότι, κατόπιν τον αποκεφάλισε). Όσον άφορα δε τα ονόματα των 40 Αγίων Παρθένων, τα παραθέτουμε με επιφύλαξη, διότι ορισμένα απ' αυτά π.χ. Φάιδω, Λάμπρω κ.λ.π. ανήκουν σε ονομασίες μεταγενεστέρων αιώνων (16ου-18ου) και όχι σ' αυτές των πρώτων αιώνων μ.Φ. που μαρτύρησαν οι Αγίες. Θαύμα της Θεοτόκου στη Μονή των Μιασηνών Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μονής των Μιασηνών, ρίχτηκε στη λίμνη Ζαγουρού για να μη τη σπιλώσουν οι Εικονομάχοι. Μετά από πολλά χρόνια, ανεφάνη άσπιλη από τα νερά της λίμνης με θαυματουργικό τρόπο. Απολυτίκιο. Ήχος βαρύς. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Φαίρε Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν και προστασία του γένους των ανθρώπων εκ σου γαρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής του κόσμου. Όθεν και χαρίτων ηγλάισας τω φέγγει, την σην λαμπράν Εικόνα Μιασηνών τη Μάνδρα, ταύτην γαρ θαυμασίως, εξ υδάτων βυθού και αύθις ημιν δεδώρησαι. Ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον. Ο αρρήτω σύμπαντα, δημιουργήσας σοφία, και καιρούς ο θέμενος, εν τη αυτού εξουσία, δώρησαι, τω φιλοχρίστω λαώ σου νίκας, έτους δε, τας τε εισόδους και τας εξόδους, ευλογήσαις κατευθύνων, ημών τα έργα προς θείον σου θέλημα.

Οι Άγιοι Εύοδος, Καλλίστη, Αγαθοκλεία και Ερμογένης ( εορτή Αγαθοκλεία)

Ήταν αδέλφια, και η ανεύρεση της αλήθειας ήταν ο μεγάλος τους πόθος. Και ο Θεός τους ελέησε, αξιώνοντας τους να ακούσουν το κήρυγμα των αποστόλων, από το όποιο ελκύστηκαν στο φως και τη ζωή του Φριστού. Από τότε η ζωή τους, στάθηκε ζηλευτή πίστεως και αγαθοεργίας. Έδιναν άφθονη βοήθεια σε χήρες, ορφανά, και ανέπτυξαν μεταξύ τους ευγενή και ιερή άμιλλα, ποιος να φέρει περισσότερες ψυχές μέσα ατό ψυχοσωτήριο λιμάνι της χριστιανικής Εκκλησίας. Και κατόρθωσαν πολλά. Σην πίστη τους αυτή, επισφράγισαν και δια του μαρτυρίου. Όταν συνελήφθησαν, ομολόγησαν ότι άνηκαν στη χριστιανική Εκκλησία και ότι αυτό αποτελούσε καύχημα τους περισσότερο και από το αν είχαν κάποιο στέμμα στο κεφάλι τους. Μάταια ζήτησαν να τους δελεάσουν με υποσχέσεις και να τους εκβιάσουν με απειλές. Σα αδέλφια ενθαρρύνονταν μεταξύ τους, με ανώτερα πνευματικά λόγια. Έτσι και των τριών τα κεφάλια, κόπηκαν με το ξίφος. Και τα αδέλφια κατά σάρκα, Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

στάθηκαν αδέλφια δια της πνευματικής αναγεννήσεως και στο μαρτυρικό θάνατο και στην κληρονομιά των αιωνίων αγαθών. Μνήμη του μεγάλου εμπρησμού στην Κωνσταντινούπολη Ο εμπρησμός αυτός έγινε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του μεγάλου του επονομαζόμενου Μακέλλη. Σότε πυρπολήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της Κωνσταντινούπολης για επτά ημέρες.

Ο Όσιος Μελέτιος ο νέος που ασκήτευσε στο όρος της Μυουπόλεως (εορτή Μελέτιος)

Γεννήθηκε κατά το έτος 1035 στο χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πολύ ενάρετοι και ονομάζονταν Ιωάννης και ΢οφία. Υυσικά, σύμφωνα με τα Ιερά πιστεύω τους μεγάλωσαν και το παιδί τους τον Μελέτιο. Αυτός, όταν μεγάλωσε ήλθε στην Ελλάδα επί Αλεξίου του Κομνηνού στη Μονή των Σαξιαρχών την λεγόμενη του ΢υμβόλου, την μετέπειτα επονομασθείσα του οσίου Μελετίου. Εκεί αφού έλαμψε δια της πνευματικής του ασκήσεως, απεβίωσε ειρηνικά το 1105. Ο Όσιος Νικόλαος που ασκήτεψε στην Κρήτη Για τον Όσιο αυτό δεν βρίσκουμε καμιά πληροφορία για τη ζωή του. Ξέρουμε μόνο ότι ασκήτεψε στο Υαράγγι Κουρταλιώτη της επαρχίας Αγίου Βασιλείου της Κρήτης το 1670, και ότι υπάρχει μόνο Ακολουθία του, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1879. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Αγγελής ο Νεομάρτυρας που μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη Φρυσοχόος στο επάγγελμα ο Αγγελής, κάποτε διασκέδαζε στην Κωνσταντινούπολη με γνώριμους εξωμότες χριστιανούς. Και χάριν αστείου, φόρεσε στο κεφάλι του τούρκικο σαρίκι. Οι Σούρκοι, θεώρησαν αυτή την ενέργεια του σαν άρνηση της χριστιανικής θρησκείας και αποδοχή του μουσουλμανισμού. Γι' αυτό και τον πίεζαν να εξισλαμιστεί. Ο μάρτυρας απέκρουσε με αποστροφή τις δελεαστικές προτάσεις των Σούρκων και δέχτηκε για την αγάπη του Φριστού το μαρτύριο, χωρίς να υπολογίσει τη γυναίκα του και τα έξι παιδιά του. Είπε μάλιστα στον Βεζίρη, " Ότι θέλεις κάμε, δέρνε, κόβε, σφάζε, κάψε με στη φωτιά, ρίξε με στα θηρία, πνίξε με στη θάλασσα, και ότι μπορείς κάμε σ' αυτό το πήλινο σώμα μου, εγώ τον Φριστό μου δεν αρνούμαι, εγώ την πίστη μου δεν αλλάζω, εγώ Σούρκος δεν γίνομαι". Έτσι στις 1 ΢επτεμβρίου 1680 μπροστά στο παλάτι, κοντά στην Αγία ΢οφία, τον αποκεφάλισαν και δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου. Σο λείψανο του αγοράστηκε από τους χριστιανούς, αντί 300 γροσιών, που το ενταφίασαν στο Μοναστήρι της νήσου Πρώτης. Ο Όσιος ΢υμεών ο Λέσβιος ο ΢τυλίτης Βλέπε βιογραφία του την 1η Υεβρουαρίου, μαζί μ' αυτή των τριών αδελφών του. Ο Όσιος Αντώνιος ο εν Αγυιά Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

2 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ

Μάμαντος Μάρτυρα, Ιωάννου του Νηστευτού, Διομήδους, Ιουλιανού, Υιλίππου, Ευτυχιανού, Ησυχίου, Λεωνίδη, Ευτυχίου, Υιλάδελφου, Μελανίππου, Παρθαγάπης, Ελεάζαρ και Υινεές των Ιερέων, Αειθαλά & Άμμωνα Ο Άγιος Μάμας

΢τη Βασιλεία του Φριστού κάθε ηλικία έχει να επιδείξει τους αντιπροσώπους της. Γιατί κάθε ηλικία έχει προσφέρει σ' Αυτόν ότι διαλεχτό κι υπέροχο έχει να παρουσιάσει. Κι η εφηβική ηλικία, που είναι η πιο δύσκολη στη ζωή του ανθρώπου, έχει να προβάλει τους δικούς της. Ο άγιος Μάμας είναι ένας απ' αυτούς. Διαλεχτός στους διαλεχτούς κι ωραίος στους ωραίους αποτελεί μια απ' τις πιο αγαπητές κι ηρωικές μορφές της Εκκλησίας μας των τριών πρώτων αιώνων. Οι γονείς του Θεόδοτος και Ρουφίνα ζούσαν στη Γάγγρα της Παφλαγονίας και ήσαν χριστιανοί με μεγάλη κοινωνική θέση. Σην εποχή αυτή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός κίνησε σκληρό διωγμό ενάντια στους χριστιανούς (270-275 μ.Φ.). Μεταξύ των πρώτων συνελήφθη ο Θεόδοτος κι αφού ανακρίθηκε κι ομολόγησε τον Φριστό, ρίχτηκε στις φυλακές της Καισαρείας. Η σύζυγος του, η ενάρετη Ρουφίνα, σαν έμαθε τη φυλάκιση του συντρόφου της, αν και ήταν ετοιμόγεννη, έτρεξε να τον συναντήσει. Εκεί Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

με παρρησία ομολόγησε και αυτή την πίστη του Φριστού, που φλόγιζε την καρδία της, με αποτέλεσμα να κλεισθεί στη φυλακή. Δύο αδελφές ψυχές, ευγενικές κι αγαπημένες, ενωμένες στη χαρά και στον πόνο. Μια νύχτα η Ρουφίνα εκεί στη σκοτεινή κι υγρή φυλακή, έφερε στον κόσμο το παιδάκι της. Η καρδιά της σκίρτησε από χαρά. Αλλά μόνο για μια στιγμή. Όταν πήρε το παιδάκι της να το δείξει στον σύζυγο της, τον καλό Θεόδοτο, τον βρήκε νεκρό. Σα μαρτύρια τα πολλά που δοκίμασε για την πίστη και την αγάπη του Φριστού, τον οδήγησαν πρόωρα στον θάνατο. Η πονεμένη μάνα με συντριβή ψυχής έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του, γονάτισε δίπλα του κι έκαμε με δάκρυα την προσευχή της. Ύστερα έγειρε δίπλα του για να μη σηκωθεί ποτές. Σην ίδια νύχτα παρέδωσε κι αυτή το πνεύμα. Η ψυχή της πέταξε κοντά στον Φριστό, που αγάπησε με την καρδιά της. Σα βάσανα και οι ταλαιπωρίες της φυλακής την οδήγησαν τόσο γρήγορα στον ουρανό, κοντά στον μάρτυρα σύζυγο της. Και το παιδί της; Ορφανό, πεντάρφανο μένει τώρα! Σι άραγε θα γίνει; Σην απάντηση δίνει το πνεύμα του θεού! "Ορφανόν και χήραν αναλήψεται". Σο ορφανό και τη χήρα τα παίρνει υπό την προστασία του ο Θεός. Και να! Μια ευσεβής γυναίκα, η Αμμία Ματρώνα οδηγημένη από ένα άγγελο πηγαίνει στη φυλακή. Παίρνει τα λείψανα των μαρτύρων γονιών και τα ενταφιάζει με σεβασμό. Ύστερα παίρνει στο σπίτι και το παιδί κι αναλαμβάνει με προθυμία και στοργή την ανατροφή του. Από τα πρώτα ψελλίσματά του "μάμα-μάμα" του έδωκε το όνομα Μάμας. Κοντά στην καινούργια μανούλα του το παιδί μεγάλωσε με της πίστης τ' άγιο "κι άφθαρτο μάννα". Και το τίμησε. Όχι μόνο ο ίδιος από παιδί αγωνιζόταν να ζει τη χριστιανική ζωή, αλλά και φρόντιζε τα όσα μάνθανε, να τα διδάσκει και στα παιδιά της ηλικίας του. Τπεράξιο παιδί αξίων γονιών, μα κι υπέροχης θετής μητέρας του. Η διαγωγή αυτή και ο ζήλος του μικρού ιεραποστόλου δεν άργησαν να γίνουν γνωστά. Κάποια μέρα μερικοί εχθροί της πίστεως τον έπιασαν και τον οδήγησαν μπροστά στον σκληρό ηγεμόνα Δημόκριτο. Εκείνος, σαν είδε το παιδί, προσπάθησε με κολακείες στην αρχή κι απειλές αργότερα να τον μεταπείσει από τις αρχές και την πίστη του. Μα δεν μπόρεσε. Όλες του οι προσπάθειες πήγαν χαμένες. Σότες άρχισαν τα βασανιστήρια. Σο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

ξύλο, το πλήγωμα του κορμιού με σιδερένια νύχια, το κάψιμο των πληγών με αναμμένες λαμπάδες και τέλος το ρίξιμο στη θάλασσα με μια σιδερένια σφαίρα δεμένη στον λαιμό. Σο αποτέλεσμα; Μηδέν! Οι βάρβαρες πράξεις του χριστομάχου πήγαν άδικα. Η σφαίρα κόπηκε και το παιδί με τη βοήθεια ενός Αγγέλου βγήκε στη στεριά κι ανέβηκε σ' ένα βουνά της Καισαρείας. "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". ΢το μέρος αυτό ο πιστός κι ηρωικός Μάμας έζησε μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια με συντροφιά τα λιοντάρια και τ' άλλα άγρια ζώα. Σα εξημέρωσε και τα εβοσκούσε και τ' άρμεγε για να τρέφεται, μα και να φιλοξενεί κι εκείνους που τον επισκέπτονταν, για ν' ακούσουν τα λόγια του και να διδαχθούν. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός κι η παρουσία του φλογερού κι αληθινά πιστού εφήβου έγινε και πάλι γνωστή. Για δεύτερη φορά οι εχθροί του Φριστού πήγαν και τον έπιασαν. Για άλλη μια φορά τα μαρτύρια επαναλήφθηκαν σκληρότερα κι αγριότερα. Μα και αυτή τη φορά τίποτα δεν έκαμαν. Ο μάρτυρας έμεινε και τώρα άκαμπτος. Καμιά δύναμη δεν στάθηκε ικανή να τον λυγίσει και να τον αλλάξει. Ούτε οι δελεαστικές υποσχέσεις, ούτε κι οι απειλές, μα ούτε και το ξέσχισμα του κορμιού, ούτε και το αναμμένο καμίνι. Ο νεαρός μάρτυρας με το χαμόγελο στα χείλη τα αντιμετώπισε όλα ψάλλοντας μαζί με τον απόστολο Παύλο τα λόγια της παρρησίας και της βαθιάς πίστεως: "Σις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Φριστού; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα"; Και την απάντηση την έδινε πάλιν ο ίδιος επαναλαμβάνοντας μ' απόλυτη πεποίθηση του Αποστόλου τα λόγια: "Πέπεισμαι ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Φριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμ. η' 35-39). Καμιά δύναμη ούτε κι ο θάνατος δεν μπορεί να με αποσπάσει από σένα, Φριστέ μου. Ναι! Ούτε κι ο θάνατος. Και το απέδειξε. Σα βασανιστήρια συνεχίστηκαν. Μα ο δεκαπεντάχρονος έφηβος έμεινε αλύγιστος. Σαπεινωμένος και ντροπιασμένος ο ασεβής ηγεμόνας από το θάρρος και την αντοχή του έδωσε διαταγή να, τον θανατώσουν. Κι ο δήμιος με μια σιδερένια τρίαινα (τρικάνι) τον κτύπησε στην κοιλιά. Ο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

γενναίος αθλητής έπεσε κάτω κι αφήκε την αγνή ψυχή του να πετάξει κοντά σ' Εκείνον, που αγάπησε και πόθησε και λάτρεψε, μα και κοντά στους μάρτυρες γονείς. ΢ύντομη υπήρξε η ζωή του. ΢ύντομη αλλά μεγαλειώδης και παραδειγματική. Νέος ήταν κι αυτός. Ναι! Νέος, στην άνοιξη της ζωής, με δυσκολίες και προβλήματα και πειρασμούς. Όμως δεν παρασύρθηκε. Δεν πλανήθηκε. Δεν λύγισε. Έμεινε πιστός κι ακλόνητος στις αρχές του μέχρι θανάτου. Για να διδάσκει. Και να δείχνει τον δρόμο σε όσους νοσταλγούν και ποθούν και θέλουν να ζήσουν μια ζωή ανώτερη. Μια αληθινή ζωή. ΢την Κύπρο ο άγιος Μαμάς είναι ένας πολύ σεβαστός και δημοφιλής άγιος, Πολλοί ναοί και παρεκκλήσια, μα και χωριά φέρουν το όνομα του (΢ όλη την Κύπρο 66 ναοί περίπου είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Μάμα).. Αλλά και πολλές κυπριακές παραδόσεις κυκλοφορούν μεταξύ του λαού γύρω από την άγια μορφή του. Μια τέτοια παράδοση που δημιουργήθηκε, όπως φαίνεται, κατά την περίοδο της Σουρκοκρατίας, δίνει μια πολύ όμορφη ερμηνεία της εικονογράφησης του αγίου, καβάλα σ' ένα λιοντάρι και μ' ένα αρνί στα χέρια. ΢ύμφωνα με τη σχετική παράδοση ο άγιος Μάμας ήταν ένας φτωχός ερημίτης, που ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στην κωμόπολη Μόρφου. Μια χρονιά οι φοροθέτες τον έβαλαν να πληρώσει βαρύ κεφαλικό φόρο. Επειδή ο Άγιος αρνιόταν, κλήθηκε από τον διοικητή σε απολογία. ΢τον δρόμο που ερχόταν μαζί με τη συνοδεία των στρατιωτών που τον βρήκαν και τον ακολουθούσαν, ένα λιοντάρι πετάχτηκε μπροστά τους κι άρπαξε ένα αρνί, που κυνηγούσε. Ο Άγιος έκαμε νόημα στο θηρίο να σταματήσει, και ν' αφήσει το θύμα του. Σο λιοντάρι υπάκουσε. ΢ταμάτησε με μιας, κι άρχισε να κουνάει την ουρά του, για να δείξει την υποταγή του. Ο αθλητής, κουρασμένος όπως ήταν από την οδοιπορία, πήρε το αρνί στα χέρια κι αφού καβαλίκεψε το θηρίο συνέχισε τον δρόμο του προς το Διοικητήριο... Όταν ο Διοικητής αντίκρυσε το απίθανο αυτό θέαμα, έδωκε διαταγή ν' αφήσουν ελεύθερο τον αθλητή και να τον απαλλάξουν απ' τη φορολογία σ' όλη του τη ζωή. Ο Άγιος αφήκε το αρνί σαν δώρο στον Διοικητή κι έφυγε. Μια άλλη παράδοση αναφέρει, πώς το άγιο λείψανο του μάρτυρα μεταφέρθηκε στην Κύπρο από τη Μ. 'Ασία και τάφηκε στη Μόρφου. Ένας μεγαλοπρεπής ναός κτίστηκε δίπλα στη λάρνακα που φιλοξένησε το άγιο λείψανο του και πολλά θαύματα γίνονται κάθε φορά σε όσους με πίστη καταφεύγουν στη χάρη του. Η φήμη του αγίου ως θαυματουργού είναι πολύ πλατιά διαδεδομένη στο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

νησί μας. Ο Λεόντιος Μαχαιράς (Κύπριος χρονογράφος του ΙΕ' αιώνος). στο χρονικό του λέει γι' αυτόν χαρακτηριστικά: "Άν ήτουν να γράψω ταις γιάσεις του ως του νάζουν δεν έφταναν". Κάθε χρόνο στις 2 του ΢επτέμβρη πλήθη χριστιανών τρέχουν να τιμήσουν τον μάρτυρα με πανηγυρικές λειτουργίες κι αγρυπνίες. Η μεγαλύτερη όμως τιμή, που μπορούμε όλοι να του προσφέρουμε είναι να μιμηθούμε το παράδειγμα του. Μας φαίνεται δύσκολο; Ναι! Μπορεί να 'ναι. Εδώ όμως βρίσκεται το αληθινό μεγαλείο. Απολυτίκιο Ήχος δ’. Ο μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρο θράση. Αυτού ταις ικεσίαις, Φριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών. Έτερον Απολυτίκιο Ήχος α’. Σης Παφλαγόνου το κλέος, και Γαγγραίων το στήριγμα, φύλαξ και φρουρός των Κυπρίων, ανεδείχθης, Μαμά ένδοξε. Σην Θάλασσαν διήλθες ώσπερ ζων, και ταύτης τρικυμίας χαλινών, θαυμασίως λάρνακα σου, Μόρφου τη πάλει, Μάρτυς κατεστήριξας, διό εν τη μνήμη σου, σοφέ, ευώδες μύρον βρύει εξ αυτής. Δόξα Θεώ τω ενεργούντι, δια σου πάσιν ιάματα. Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Εν τη ράβδω Άγιε, τη εκ Θεού σοι δοθείση, τον λαόν σου ποίμανον, επί νομάς ζωηφόρους, θήρας δε, τους αοράτους και ανημέρους, σύντριψον, υπό τους πόδας των σε υμνούντων, ότι πάντες οι εν κινδύνοις, προστάτην Μάμα, θερμόν σε κεκτήμεθα.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, γεννήθηκε στην Κων/λη. Από μικρός, διακρίθηκε για την σπάνια εγκράτειά του και για τον από φυσικό του έρωτα, προς την νηστεία. (Γι' αυτό ονομάστηκε Νηστευτής). Η καρδιά του ήταν δοσμένη στα Θεία, διάβαζε κάθε μέρα την Αγία Γραφή, διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία, πλουτίζοντας τις γνώσεις του. Φειροτονήθηκε διάκονος από τον Πατριάρχη Ιωάννη τον Γ'. Αργότερα έγινε πρεσβύτερος και μετά το θάνατο του Πατριάρχη Ευτύχιου, εκλέχτηκε διάδοχός του. Πέθανε 2 ΢επτεμβρίου του 595 και το λείψανό του τάφηκε στο ναό των Αγ. Αποστόλων. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Φρισθείς θείω χρίσματι, της Εκκλησίας ποιμήν, Θεώ Ιεράτευσας, αγγελικώς επί γης, Ιωάννη Πατήρ ημών συ γαρ δια νηστείας, σεαυτόν εκκαθάρας, κάθαρσιν των πταισμάτων, τω σω λόγω παρέχεις, τοις πόθω Ιεράρχα θερμώς σοι προστρέχουσι. Ο Άγιος Διομήδης Μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε σπαθιζόμενος. Ο Άγιος Ιουλιανός Θανατώθηκε αφού τον χτύπησαν με ξύλο στο κεφάλι και έτσι ένδοξα μαρτύρησε. Ο Άγιος Υίλιππος (ή Θεόδοτος ή Θεόδωρος) Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Ευτυχιανός Μαρτύρησε, αφού τον έψησαν ζωντανό πάνω σε σχάρα. Ο Άγιος Ησύχιος Μαρτύρησε δια απαγχονισμού. Ο Άγιος Λεωνίδης Μαρτύρησε δια πυρός. Ο Άγιος Ευτύχιος Μαρτύρησε δια σταυρικού θανάτου. Ο Άγιος Υιλάδελφος Οι ΢υναξαριστές για τον τρόπο του μαρτυρίου του αναφέρουν: "λίθω τον τράχηλον βαρυνθείς τελειούται". Ο Άγιος Μελάνιππος Μαρτύρησε δια πυρός. Η Αγία Παρθαγάπη Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα. Οι Δίκαιοι Ιερείς Ελεάζαρ και Υινεές Ήταν ιερείς των Εβραίων. Ο μεν Ελεάζαρ ήταν τρίτος γιος του Ααρών, ο δε Υινεές ήταν γιος μεν του Ελεάζαρ, εγγονός δε του Ααρών. Και ο μεν Ελεάζαρ ήταν επιτηρητής της ΢κηνής (του Μαρτυρίου) (Αριθμ. δ', 16). Ο δε Υινεές, για το ζήλο που έδειξε θανατώνοντας τον Ζαμβρί και τη Φασβί τη Μαδιανίτιδα, διότι αναίσχυντα εκπορνεύονταν προσβάλλοντας τον Μωυσή και τη συναγωγή των υιών Ισραήλ, έλαβε τη διαθήκη αιωνίου Ιεροσύνης (Αριθμ. κε', 11-13). Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Αειθαλάς & Άμμων (ή Αμμούν) Ήταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και εργάζονταν με θερμότατο ζήλο για την εξάπλωση της πίστης του Ιησού Φρίστου. Παροιμιώδης δε ήταν και η φιλανθρωπία τους, με την οποία ευεργετούσαν και χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Σο τελευταίο όμως αυτό, συντελούσε πολύ στη μεταβολή των ειδωλολατρών προς την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο έπαρχος Βάβδος, όταν πληροφορήθηκε τη δράση αυτή του Αειθαλά και του Άμμων, διέταξε τη σύλληψη τους. Και, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους θανάτωσαν με χτυπήματα σκληρότατα, με μαστίγια από νεύρα βοδιών.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

3 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ

Ανθίμου Επισκόπου, Θεοκτίστου Οσίου, Ζήνωνος, Βασιλίσσης, Φαρίτωνος, Αρχοντίωνος, Κωνσταντίνου Βασιλέα, Αριστίων Ιερομάρτυρα, Υοίβης Διακόνισσας, Πολυδώρου Νεομάρτυρα, Ιωάννου Ρώστωφ, Πέτρου Ιερέως, Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης Ο Άγιος Άνθιμος Ιερομάρτυρας επίσκοπος Νικομήδειας (εορτή Άνθιμος)

Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Φ. και πατρίδα του ήταν η Νικομήδεια. Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία. Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και αγάπης. Επειδή πλούσια κατείχε το θησαυρό των θείων αληθειών, η θερμή του διδασκαλία, εμπνεόμενη από αποστολικό ζήλο, έβρισκε σχεδόν πάντα ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. Η πνευματική ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της Νικομήδειας και τον έπεισαν να γίνει Ιερέας και αργότερα επίσκοπος τους. Όταν, όμως, έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν. Ο Διοκλητιανός του πρότεινε να θυσιάσει στους Θεούς για να κερδίσει τη ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν φρικτά βασανιστήρια, και του έδειξε το όργανα που θα τον βασάνιζαν. Ο Άνθιμος είπε: Γιατί μου τα δείχνεις; για να με φοβίσεις; Αυτά ας τα φοβούνται εκείνοι, για τους οποίους η παρούσα ζωή είναι μόνο ηδονή και τη στέρηση της θεωρούν μεγάλη απώλεια. Αλλά σε μένα, Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

όπως και σε κάθε χριστιανό, αυτά δεν ασκούν καμιά γοητεία. Σο σώμα μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που μόνη αξία έχει, όταν αγιασθεί δια του Φριστού και δοθεί εις την κατά Φριστόν ζωή. Επομένως, τιμωρίες και βάσανα είναι για μένα πιο ποθητά από του να αρνηθώ το ΢ωτήρα μου". Σότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς φοίνιξ εξήνθισας, τη Εκκλησία Φριστού, καρποίς τοις των λόγων σου, των ευσεβών τας ψυχάς, εκτρέφων εν χάριτι όθεν και εναθλήσας, Πάτερ Άνθιμε χαίρων, ώφθης Ιερομάρτυς, ευκλεής του ΢ωτήρος, ω πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών. Κοντάκιον . Ήχος δ' Ο υψωθείς. Εν ιερεύσιν ευσεβώς διαπρέψας, και μαρτυρίου την οδόν διανύσας, τα των ειδώλων έσβεσας σεβάσματα, πρόμαχος γενόμενος, της σης ποίμνης θεόφρον, διό σε και γεραίρουσα, μυστικώς εκβοά σοι, Εκ των κινδύνων ρύσαί με αεί, ταις σαις πρεσβείαις, Πατήρ ημών Άνθιμε. Ο Όσιος Θεόκτιστος συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου Ο όσιος και μέγας αυτός ασκητής, αποσύρθηκε από τον κόσμο και κατέφυγε έξι μίλια από τα Ιεροσόλυμα, όπου βρίσκεται η Λαύρα Υάρα. Εκεί κλείστηκε σ' ένα κελί και επιδόθηκε σε αυστηρότατους ασκητικούς αγώνες. ΢τα χρόνια αυτά, εγκαταστάθηκε σ' ένα γειτονικό κελί της Λαύρας αυτής και ο μέγας Ευθύμιος. Ο κοινός πόθος της άσκησης συνέδεσε στενά τους δύο διάσημους ασκητές, οι όποιοι μετά την απόδοση της γιορτής των Υώτων πήγαιναν μακρύτερα μέσα στην έρημο, για αυστηρότερη άσκηση. Επέστρεφαν στη Λαύρα, την Κυριακή των Βαΐων. Μετά το πέμπτο έτος, αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο μέσα σε μια σπήλια. Η φήμη όμως της αρετής τους, έφερε κοντά τους πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργήθηκε κοινόβιο, που μέχρι τέλους της ζωής του προϊστάμενος ήταν ο Θεόκτιστος. Με τη μεγάλη υπόληψη και αγάπη των συνανθρώπων του, ο όσιος Θεόκτιστος πέθανε σε βαθιά γεράματα το 451 μ.Φ. ΢την κηδεία του πρωτοστάτησαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αναστάσιος και ο μέγας Ευθύμιος, που τότε ήταν 90 ετών. Απολυτίκιο. Ήχος δ' Σαχύ προκατάλαβε. Θεώ εκ νεότατος, ανατεθείς ιερώς, κτιστών την προσπάθειαν, απεβδελύξω στερρώς, Θεόκτιστε Όσιε, όθεν της ησυχίας, διαλάμψας τοις Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

τρόποις, ώφθης των Μοναζόντων, ακριβής παιδοτρίβης. Και νυν τους προσιόντας σοι, Πάτερ κυβέρνησαν. Ο Άγιος Ζήνων Αφού τον έριξαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό μολύβι, απεβίωσε μαρτυρικά. Η Αγία Βασίλισσα Τπήρξε το καύχημα της Εκκλησίας της Νικομήδειας, κατά τον διωγμό των Φριστιανών επί Διοκλητιανού. Καταγγέλθηκε σαν χριστιανή, που αποσπούσε νεαρές ειδωλολάτρισσες από την πολυθεΐα και οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα Αλέξανδρο. Εκεί η Βασίλισσα ομολόγησε χωρίς κανένα δισταγμό, ότι είναι χριστιανή και λατρεύει τον ένα και αληθινό Θεό. Μαστιγώθηκε σκληρά και στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε και την έριξαν μέσα στη φωτιά. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο η Βασίλισσα, βγήκε από τη φωτιά άθικτη. Οι ειδωλολάτρες, θεώρησαν πώς αυτό ήταν μαγική ενέργεια και έτσι την έριξαν για τροφή σε δύο πεινασμένα λιοντάρια. Η Βασίλισσα όμως, δια της προσευχής προς τον Θεό, έκανε τα δύο λιοντάρια να σταθούν σαν ήμερα αρνιά μπροστά της. Σότε έγινε και το μεγαλύτερο θαύμα. Άνοιξαν τα πνευματικά μάτια του ηγεμόνα Αλεξάνδρου και έπεσε μετανοημένος στα πόδια της Βασίλισσας και ζήτησε απ' αυτή να τον κατηχήσει στη χριστιανική πίστη. Η Βασίλισσα, χαρά γεμάτη, τον παρέπεμψε στον επίσκοπο Νικομήδειας Αντώνιο, ο όποιος κατήχησε και βάπτισε τον Αλέξανδρο χριστιανό. Ευτυχισμένος πλέον ο Αλέξανδρος, ζήτησε δια της προσευχής από τον Θεό να τον πάρει όσο γίνεται σύντομα κοντά Σου, και η δέησή του εισακούστηκε. Μετά από λίγο καιρό, ο Κύριος δέχτηκε και την ψυχή της Βασίλισσας. Σο δε τίμιο λείψανο της, τάφηκε από τον επίσκοπο Αντώνιο, κοντά σε μία πέτρα, από την οποία άλλοτε, μετά από προσευχή της, είχε αναβλύσει νερό. Ο Άγιος Φαρίτων Μαρτύρησε, αφού τον έριξαν μέσα σε λάκκο με βραστό ασβέστη. Ο Άγιος Αρχοντίων Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μαρτύρησε δια λιμού (ονομασία κάποιου θηρίου). Ο Άγιος Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Νέος "εν τοις Αγίοις Αποστόλοις" Αυτός φαίνεται, ότι είναι ο τέταρτος γιος του βασιλιά Ηρακλείου, που βασίλευσε το έτος 641 και ο όποιος, από άλλους μεν καλείται Κωνσταντίνος Ηράκλειος, από άλλους δε, Κωνσταντίνος ο νέος. Αυτός ήταν πολύ πιστός βασιλιάς και βασίλευσε έξι μήνες. Κατά τον Μελέτιο, ο βασιλιάς αυτός δηλητηριάστηκε. Ο Άγιος Αριστίων Ιερομάρτυρας επίσκοπος Αλεξανδρείας Εγεννήθη κατά τας αρχάς του 2ου αιώνος μ.Φ., εις την επαρχία της ΢υρίας Απάμεια. Ειλκύθη εις την αληθινή του Φριστού πίστιν υπό του μάρτυρος Αντωνίου. Εις ηλικία μόλις 10 ετών ο Αντώνιος οδήγησε τον Αριστίωνα εις την Φριστιανικήν πίστιν. Ψς ενάρετος και πνευματοφόρος ανήρ, εκλεγείς υπό του λαού της Αλεξανδρείας της μικρής, εις Κιλικίαν της Μ. Ασίας (παρά την πόλιν Ισσόν), εγένετο ο δεύτερος επίσκοπός της. Ψς ποιμενάρχής ο Άγιος εποίμανε θεαρέστως το εμπιστευθέν υπό του Θεού ποίμνιό του. Δίδασκε μετά παρρησίας μεγάλης και κήρυττε την του Κυρίου εν ΢αρκί επιδημίαν και την αιωνίαν αυτού Βασιλείαν, ώσπερ και την μακαριότητα και την χαράν της Βασιλείας των Ουρανών. Πολλούς εθνικούς έπειθεν, όπως απαρνηθώσι την πλάνη τους και ακολουθώσι την αληθινήν του Κυρίου μας Ιησού Φριστού πίστιν, ους και εβάπτιζεν. Η δράσις του αυτή δεν ήρεσε εις τον Ρωμαίον Έπαρχον της περιοχής, όστις και διέταξεν να συλλήφθη και να ριφθή εις το πυρ. Παραχρήμα οι στρατιώτες αυτού, ήναψαν μεγάλην κάμινον και έρριψαν εντός αυτής τον μάρτυρα του Φριστού. Εντός της καμίνου ο Αριστίων, υμνών και δοξάζων τον Θεόν, έλαβεν μακάριον και επίζηλον τέλος. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Φριστώ ιεράτευσας ώ Αριστίων καλώς, ω ύστερον έθυσας σαυτόν ως θύμα σεπτόν, αθλήσας δι' αίματος, όθεν μη διαλίπης ικετεύειν απαύστως, υπέρ των σε τιμώντων, και θερμώς εκζητούντων, ευχάς τας αγίας σου, μαρτύρων άριστε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η Οσία Υοίβη η διακόνισσα (εορτή Υοίβη)

Η μνήμη της αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση «Αποστολικής Διακονίας» 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη της αυτή τη μέρα.

Ο Άγιος Πολύδωρος ο Νεομάρτυρας από τη Λευκωσία

Σο όνομά του δεν είναι γνωστό στους πολλούς. Κι όμως αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι της Εκκλησίας κι ένα ηρωικό μαχητή και νέο μάρτυρα της χριστιανικής μας πίστεως. Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1794. Φρόνια δύσκολα. Φρόνια σκοτεινά. Φρόνια μαύρης σκλαβιάς. Παρ' όλα αυτά όμως οι γονείς του Φατζηλουκάς και Λουρδανού, άνθρωποι θεοφοβούμενοι κι ευσεβείς φρόντισαν να δώσουν στο παιδί τους μόρφωση χριστιανική. Κι η μόρφωση αυτή είναι η μόνη που κάνει κάθε άνθρωπο, αληθινό άνθρωπο. Υρόνιμο, σοφό, άνθρωπο αρετής. Όταν ο Πολύδωρος μεγάλωσε, φύση έξυπνη και δημιουργική, επιδόθηκε στο εμπόριο. Για τις δουλειές του μάλιστα άρχισε να ταξιδεύει σε διάφορα μέρη και στην Αίγυπτο. Για ένα διάστημα οι συμβουλές των γονιών του, να προσέχει στις συναναστροφές του, αντηχούσαν διαρκώς στ' αυτιά του Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

και τον συγκρατούσαν. Με τον καιρό όμως η προσοχή χαλαρώθηκε και το αποτέλεσμα υπήρξε και γι' αυτόν τραγικό. ΢' ένα από τα ταξίδια του στη χώρα του Νείλου γνωρίστηκε μ' ένα πλούσιο εξωμότη από την Ζάκυνθο και προσλήφθηκε στην υπηρεσία του. ΢την εργασία αυτή συνδέθηκε και με διάφορους τύπους της ηλικίας του. Σύπους άμυαλους και διεφθαρμένους, τύπους ανήθικους κι αισχρούς. ΢την αρχή αγωνίστηκε να κρατηθεί. Όμως δεν το κατόρθωσε. Κι ο λόγος; Εύκολος κι απλός. Σα μέσα, που θα τον συγκρατούσαν και θα τον ενίσχυαν στον αγώνα του, είχαν προ πολλού εγκαταλειφθεί. ΢την αρχή εγκαταλείφθηκε η προσευχή. Ύστερα ακολούθησε ο εκκλησιασμός και οι επισκέψεις του σε πρόσωπα που μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Μετά ήλθε η σειρά του πνευματικού του. Σον παράτησε κι αυτόν. Και σ' επίμετρο άρχισε να ξενυχτά, να πίνει και να μεθά, να χαρτοπαίζει και να νυχτοξημερώνεται στα διάφορα καταγώγια. Μια βράδια σ' ένα από τα κέντρα αυτά της ακολασίας παρασύρθηκε κι ήπιε τόσο που μέθυσε. Και στο μεθύσι επάνω, αλίμονο! Αλλαξοπίστησε. Ναι! ο Πολύδωρος με τη χριστιανική ανατροφή και τον φόβο του Θεού, ο νέος με τη δυνατή πίστη και το θάρρος για τη ζωή λύγισε, νικήθηκε, έπεσε. Εγκατέλειψε τον πολύτιμο θησαυρό του, τη χαρά τής ψυχής του, τη χριστιανική του πίστη, την πίστη των γονιών του κι ασπάσθηκε τον μωαμεθανισμό. Από την πρώτη στιγμή όμως τα ξυλοκέρατα της αμαρτίας δεν τον ικανοποίησαν. Η νέα θρησκεία δεν του πρόσφερε καμιά χαρά. Εκείνος που έζησε μέσα στο φως του Φριστού, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με το φως των πυγολαμπίδων. Έτσι κι η καινούργια θρησκεία δεν του πρόσφερε, δεν μπορούσε να του προσφέρει και την ελάχιστη ψυχική ικανοποίηση. Παρά τα χρήματα που κέρδιζε και τις θέσεις και τα μεγαλεία που εξασφάλισε με τη νέα του ζωή, καμιά χαρά δεν είδε. Αντίθετα οι τύψεις που άρχισαν να ξυπνούν μέσα του και που μεγάλωναν μέρα με τη μέρα και πλήθαιναν δεν τον άφηναν να ησυχάσει. Η συνείδηση του, μαστίγιο σκληρό κι ανελέητο, τον έδερνε φρικτά και χωρίς οίκτο. Κάποια βράδια σε μια τέτοια ψυχική αναστάτωση, θυμήθηκε με γλυκιά νοσταλγία το σπίτι του. Αγράμματοι ήταν οι γονείς του. Μα είχαν τη μόρφωση της πίστεως και της αρετής. Αυτήν ακριβώς τη μόρφωση αγωνίστηκαν να δώσουν και σ' αυτόν. ΢την αθώα παιδική ψυχή Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

του φρόντισαν να σταλάζουν καθημερινά της χάριτος τη δροσιά με την προσευχή και του Θεού τα έργα. Πόση ειρήνη ήταν τότε χυμένη στις καρδιές! Πόση γαλήνη! Κι η προσευχή πόσο συγκινούσε και ξεκούραζε! Πριν να πάνε για ύπνο το βράδυ κι υστέρα απ' τη σκληρή δουλειά και τους κινδύνους της κάθε μέρας, τους κινδύνους που δημιουργούσε η βαρβαρότητα του Σούρκου δυνάστη κι η μαύρη σκλαβιά, γονάτιζαν όλοι μπροστά στο εικόνισμα της Μεγαλόχαρης και του αφέντη του Φριστού. Γονάτιζαν κι άκουαν με ευλάβεια τη μανούλα να λέει αργά και κατανυχτικά μια τέτοια περίπου προσευχή: — ΢' ευχαριστούμε, Κύριε, που μας φύλαξες καλά και τούτη την ημέρα. ΢' ευχαριστούμε και για τ' αγαθά που η αγάπη σου μας χάρισε. ΢ε παρακαλούμε, Κύριε, φύλαξε μας και τούτη τη νύχτα. Υύλαξε μας απ' του Σούρκου τη μανία και το μαχαίρι. Υύλαξε μας από κάθε κακό. Υύλαξε μας απ' του Σούρκου τη μανία!... Αλίμονο! Αυτού του Σούρκου τη θρησκεία ασπάσθηκε τώρα. Κι αυτού τη συντροφιά διάλεξε. Ώ Θεέ μου! Σι συμφορά! Σι τραγωδία! Κάποια στιγμή εκεί που ο πόνος σαν δίκοπο μαχαίρι του τρυπούσε την καρδιά, μια αχτίδα ελπίδας πέρασε από το κουρασμένο μυαλό του κι ένα παρήγορο φως πρόβαλε και φώτισε τα δακρυσμένα μάτια του. Ήταν τα λόγια και πάλι της καλής του μάνας. Σου τα είπε σε μια περίπτωση, που έκανε κάτι που δεν έπρεπε κι ήταν ανήσυχος και στενοχωρημένος, Παιδί μου, του είχε πει. Σην ταραγμένη συνείδηση ένα πράγμα μόνο την καθησυχάζει και την γαληνεύει: Η μετάνοια κι η εξομολόγηση. Σα λόγια αυτά της μάνας του θυμήθηκε εκείνη τη στιγμή. Κι η θύμηση αυτή τον ενίσχυσε κάπως. Μα και τον έσπρωξε χωρίς καμιά καθυστέρηση ή αναβολή ν' αφήσει την Αίγυπτο και να φύγει για τη Βηρυτό. ΢αν έφτασε, με λαχτάρα έτρεξε να ιδεί τον Δεσπότη. Και όταν τον βρήκε, με βαθιά συντριβή έπεσε μπροστά του και τον παρακάλεσε να δεχθεί την εξομολόγηση του.

-Δέσποτα μου! Πατέρα μου! Χέλλισε με στεναγμούς και δάκρυα. Είμαι ένας άθλιος αμαρτωλός. ΢υγχώρεσέ με. Ναι! ΢υγχώρεσέ με, πατέρα... Σα είπε όλα. Σίποτα δεν απέκρυψε. Ο Δεσπότης ένας ευλαβής κληρικός, τον άκουσε με συμπόνια και δάκρυα στοργής. ΢το τέλος, αφού τον παρηγόρησε και τον ενίσχυσε, τον συμβούλεψε για ασφάλεια του και για Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

ξεκούρασμα να καταφύγει σε κανένα μοναστήρι. Εκεί με το πρόγραμμα ψυχικής περισυλλογής και την όλη πνευματική ζωή, την τακτική προσευχή, τη λιτή τροφή, την αποκοπή σου από τις παλιές συναναστροφές και την όλη ειρηνική ατμόσφαιρα, θα ξεκουραστείς. Θα γαληνέψεις. Θα ηρεμήσεις. Ο Πολύδωρος τον άκουσε με προσοχή. Αφού ευχαρίστησε τον καλό γέροντα έφυγε. Έσπευσε να εκτελέσει τη συμβουλή του. Κατέφυγε σ' ένα μοναστήρι. Λίγο καιρό όμως έμεινε εκεί. Από φόβο μήπως εκθέσει τον πνευματικό του πατέρα έφυγε νωρίς. Περιήλθε διάφορους τόπους και κατέληξε στο μυροβόλο νησί της Φίου. Εδώ επισκέφθηκε κάποιο άλλο πνευματικό, εξομολογήθηκε και πάλι με πόνο ψυχής και ζήτησε να ξαναγίνει δεκτός από την Εκκλησία. Ο πνευματικός δέχτηκε τη μετάνοια του. Σου διάβασε τη συγχωρητική ευχή, τον έχρισε με άγιο μύρο και τον κοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια. Μετά την αποκατάσταση του αυτή στους κόλπους της Εκκλησίας ο Πολύδωρος αναχώρησε για τη Νέα Έφεσο. Ο πόθος του να επανορθώσει πραγματικά το αμάρτημα του, δεν τον αφήνει ήσυχο. Μια σκέψη στριφογυρίζει αδιάκοπα στο μυαλό του. Η σκέψη να επισκεφθεί τις τουρκικές αρχές και με παρρησία να διακηρύξει μπροστά σ' αυτούς την πίστη του στον Φριστό και την αφοσίωση του στο θέλημά του. Και το 'καμε. Μια μέρα παρουσιάστηκε μπροστά στον μουφτή και χωρίς περιστροφές τον ρώτησε: -Πες μου, αφέντη. Είναι νόμιμο και σωστό να δώσω πίσω ένα πράγμα κάλπικο, που μου έδωκαν πριν λίγο καιρό με απάτη; Ο μουφτής απήντησε καταφατικά. «Ναι, του είπε. Είναι νόμιμο». Σότε ο αθλητής πρόσθεσε: — Δώσε μου, σε παρακαλώ, αυτή την απόφαση γραπτώς. Ο μουφτής έγραψε την απόφαση και του την έδωσε. Μόλις ο ηρωικός αγωνιστής πήρε στο χέρι την απόφαση (τον φετφά), χωρίς να χάσει καιρό, έτρεξε στον ιεροδικαστή (Καδή) και δείχνοντας την απόφαση του μουφτή του είπε: — Πριν δέκα χρόνια με ξεγελάσατε και με κάματε να αρνηθώ την πίστη μου. Πέταξα το χρυσάφι που κρατούσα για να πάρω το χώμα. Σώρα μετανιώνω. Λυπάμαι γι' αυτό που έκαμα και στενοχωρούμαι και κλαίω. Πάρτε το χώμα σας κι εγώ ξαναπαίρνω το χρυσάφι μου. Ήμουνα χριστιανός! Μένω χριστιανός! Κι είμαι έτοιμος να πεθάνω χριστιανός! Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

΢τα λόγια του ομολογητή ο καδής με κόπο συγκράτησε τον θυμό του. Δοκίμασε κάτι να πει. Άρχισε τις κολακείες. Προχώρησε στις υποσχέσεις. Προσπάθησε να μεταπείσει τον Πολύδωρο τάζοντας χρήματα και θέσεις και τιμές... Και κατέληξε.

— Έναν καιρό ήσουν χριστιανός. Σώρα όμως είσαι μωαμεθανός.

— Όχι! Όχι! Διαμαρτυρήθηκε έντονα ο αθλητής. Είμαι χριστιανός. Και θα πεθάνω χριστιανός. Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω. Ο καδής δεν απογοητεύθηκε. ΢υνέχισε τις υποσχέσεις. Τποσχέσεις δελεαστικές. Απίθανες. Μα τίποτα. ΢το τέλος, σαν αντιλήφθηκε, πως οι προσπάθειες του ήταν χαμένες, διέταξε να αρπάξουν τον Πολύδωρο, να τον κλείσουν στη φυλακή και ν' αρχίσουν τα βασανιστήρια. Βασανιστήρια! Να μια λέξη που προκαλεί ασυναίσθητα τη φρίκη. Βασανιστήρια! Μια λέξη τόσο γνωστή και στην εποχή μας. Θεέ μου! Που καταντά ο άνθρωπος, όταν απ' την καρδιά του φύγει ο αυτοσεβασμός... Όλη νύχτα οι δήμιοι βασάνιζαν τον μάρτυρα. Να αριθμήσει κανείς τα βασανιστήρια; Είναι αδύνατο. Σούτο μόνο λέγουμε. Σην επομένη ο μακάριος αθλητής με το πρόσωπο αλλοιωμένο από τις ολονύχτιες κακώσεις και το κορμί τσακισμένο από τους αλύπητους ξυλοδαρμούς οδηγήθηκε μπροστά σ' ένα συμβούλιο από Σούρκους άρχοντες. Για δεύτερη φορά ο συντετριμμένος αγωνιστής της αλήθειας με σταθερότητα και παρρησία ζηλευτή διακήρυξε πάλι την πίστη του στον Φριστό και την αμετάκλητη απόφαση του να πεθάνει γι' Αυτόν. ΢' όλες τις απειλές και τις πιέσεις πού του έκαμναν η απάντηση του ήταν: — Είμαι χριστιανός! Θα μείνω χριστιανός! Και θα πεθάνω χριστιανός. Η άκαμπτη επιμονή του είχε εξοργίσει όλα τα μέλη του ΢υμβουλίου, που για να δώσουν μια διέξοδο στο αδιέξοδο, διέταζαν να ρίξουν και πάλι τον άγιο στη φυλακή και να επαναλάβουν τα βασανιστήρια. Οι δήμιοι με ασυγκράτητη μανία άρπαξαν το θύμα ξανά και το πέταξαν σ' ένα σκοτεινό κελί. Εκεί με καννιβαλίστικο πάθος, τόσο γνωστό και στην εποχή μας, άρχισαν το μακάβριο έργο τους. Έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του μάρτυρος για να μη μπορεί να μετακινηθεί και με μαστίγια τον κτυπούσαν συνέχεια παντού. Σο άγιο κορμί έγινε μια πληγή από την οποία το αίμα έτρεχε άφθονο. Ύστερα του έβαλαν σίδερα καυτά και τούβλα πυρωμένα στους ώμους και τις μασχάλες κι άλλοι την ίδια ώρα Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

του φορούσαν στο κεφάλι ένα πυρακτωμένο τάσι για σκούφο. Δεν θα αναφέρουμε άλλα βασανιστήρια. Μας είναι αδύνατο. Άλλωστε και να τ' ακούει κανείς δυσκολεύεται, Σούτο μόνο σημειώνουμε. Ο καρτερόψυχος ομολογητής τα υπέμεινε όλα με θάρρος και καρτερία μοναδική. Σα υπέμεινε προφέροντας με πίστη: «Κύριε, συγχώρησε με». Είχε πια αποφασίσει τον θάνατο κι έτσι ο πόνος δεν τον φόβιζε. Σον φόβιζε μονάχα μήπως λυπήσει ξανά τον Φριστό μας. Ακόμη λίγο σκεφτόταν και το μαρτύριο θα μεταβληθεί σε πηγή χαράς και αγαλλίασης. Θα γίνει η σκάλα πού θα με ανεβάσει κοντά στον Φριστό μου, τον ΢ωτήρα και Λυτρωτή μου. «Βαρύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος. Αλγεινή η ψύξις αλλ' ηδεία η απόλαυσις». Αυτά μπορούσε να λέει κι ο Πολύδωρος μαζί με τους ΢αράντα Μάρτυρες της ΢εβάστειας. Με τα μαρτύρια πέρασε όλη η νύχτα. Αλλά και με το όραμα του Φριστού να στέκεται μπροστά του. Να τον κοιτάζει με ειρηνικό χαμόγελο. Να του δροσίζει τα καμένα απ' τον πόνο χείλη του. Να του δείχνει τον Παράδεισο. Όταν ξημέρωσε, μερικοί δήμιοι πήραν τον μάρτυρα και τον οδήγησαν με φωνές και βρισιές στην πλατεία, μπροστά στον κριτή, πού περίμενε καθισμένος σε μια ψηλή εξέδρα ανάμεσα σε πολλούς επίσημους μωαμεθανούς. Λίγο πιο κάτω ήταν στημένη μια αγχόνη. Ο μάρτυρας κοίταξε πρώτα την αγχόνη κι υστέρα τον κριτή. Ένα αίσθημα παρηγοριάς ένοιωσε βλέποντας την πρώτη. Μια αηδία σαν αντίκρισε τον δεύτερο.

— Άϊ! τι λες; του φώναξε ο κριτής μ' ένα γέλιο σαρδόνιο. Έβαλες μυαλά ή ακόμα επιμένεις στις απόψεις σου; — Σα μυαλά μου τα έχασα μόνο, όταν παρασύρθηκα κι αντάλλαξα την πίστη μου με τη δική σας. Σρέλα είναι να πετά κανείς το χρυσάφι, για να πάρει το χώμα. Σώρα τα έχω τετρακόσια τα μυαλά μου. Σώρα πού ξαναγύρισα στον Φριστό μου. ΢τα λόγια του μάρτυρα ο κριτής έχασε την υπομονή και φώναξε: — Κρεμάστε τον γκιαούρη να γλυτώσουμε. Κρεμάστε τον. Είναι αγύριστο κεφάλι. Οι δήμιοι οδήγησαν τον Πολύδωρο προς την αγχόνη. Κι αυτός αφού με σταθερό βήμα πλησίασε, ασπάστηκε με σεβασμό το σχοινί της, έκαμε μ' ευλάβεια τον σταυρό του και γαλήνιος δέχτηκε το σχοινί στον λαιμό του. Δοξολόγησε ξανά τον Κύριο για την τιμή και στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν προσευχήθηκε θερμά για τους εκτελεστές του και την ανάσταση του Γένους. Κύριε, είπε. ΢υγχώρησε τους βασανιστές μου! Φριστέ μου! Δώσε τη λευτεριά στη Ρωμιοσύνη! Ο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

δήμιος έσυρε το σχοινί. Σο κορμί υψώθηκε μετέωρο, ενώ η αγία ψυχή του μάρτυρα πέταξε στα γαλανά χάη του ουρανού, για να αναπαυθεί κοντά στον Φριστό μας. Σο άγιο λείψανο έμεινε τρεις μέρες στην αγχόνη. Σην τρίτη μέρα οι Σούρκοι διέταξαν τους χριστιανούς να το πάρουν και να το θάψουν. Μερικές αγνές ψυχές κατέβασαν το άγιο σκήνωμα απ' την αγχόνη, το ξέπλυναν με καθαρό νερό και το έθαψαν ραίνοντας το με τα δάκρυα του θαυμασμού και της αγάπης τους. ΢ε κάποια στιγμή πειρασμού κι απροσεξίας ο νεαρός Πολύδωρος γλίστρησε κι έπεσε. Αρνήθηκε ότι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος στον κόσμο τούτο. Σην πίστη του. Παράξενο; Όχι! Υυσικό το πράγμα κι ανθρώπινο. «Η διάνοια του ανθρώπου έγκειται επί τα πονηρά εκ νεότητας αυτού» λέγει ο λόγος του Θεού. Όμως με μια ειλικρινή μετάνοια, αλλά και σταθερή ομολογία κι αυτό το μαρτύριο του θανάτου ζήτησε και θέλησε ο καρτερόψυχος αθλητής για να επανορθώσει το σφάλμα του. Και το πέτυχε. Σο μαρτυρούν τα πολλά θαύματα του. Θα αναφέρομε δύο: α) ΢τη Ν. Έφεσο ζούσε κάποιος χριστιανός που λεγόταν Νικόλαος. Ο δυστυχισμένος είχε προσβληθεί από δαιμόνιο, που μιλούσε με το στόμα του και σαν την παιδίσκη των Υιλίππων φανέρωνε πολλές φορές και τα μυστικά εκείνων που κατέφευγαν σ' αυτόν. Κάποια μέρα γνώρισε τον άρρωστο ένας κληρικός, που είχε στην κατοχή του λείψανα του αγίου Πολυδώρου κι ένα κομμάτι από το σχοινί της αγχόνης και τον λυπήθηκε. Πήρε τα ιερά κειμήλια και πήγε στο σπίτι του. Μόλις έφτασε στην πόρτα και τον είδε ο δαιμονισμένος έβαλε τις φωνές: -Εσύ εδώ; Εσύ εδώ; Σι ήρθες να κάμεις; Σι θέλεις από μένα; Ο ιερέας χωρίς να χάσει καιρό, έβγαλε από τον κόρφο του τα άγια λείψανα κι έκαμε το σημείο του σταυρού προς τον άρρωστο. Ο ιερέας πλησίασε. Έβαλε πάνω στον άρρωστο τα λείψανα και το κομμάτι του σχοινιού που κρατούσε και ω! του θαύματος! Ο άρρωστος έβγαλε μια δυνατή κραυγή κι υστέρα ηρέμησε. Σο δαιμόνιο έφυγε κι ο άνθρωπος έγινε πια καλά. β) Σις θλιβερές και μαύρες εκείνες μέρες που ό Ελληνισμός εξ αιτίας των αμαρτιών μας ξεριζωνόταν από την κοιτίδα του τη Μ. Ασία κι έφευγε κυνηγημένος, ένας Ιερομόναχος, ο Πρωτοσύγκελος της Ι. Μητροπόλεως Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Εφέσου Κύριλλος Χύλλος άρπαξε την αγία κάρα του μάρτυρος για να την σώσει. Η μανία των Σούρκων ενάντια στους κληρικούς κι ο έλεγχος τους για την ανεύρεση τους ήταν απίστευτος. Η μανία τους στρεφόταν ακόμη κι ενάντια στους ναούς και τα ιερά κειμήλια. Όταν ανακάλυπταν κληρικούς ή άλλα πρόσωπα να κρατάνε εικόνες, λείψανα κ.ά. τους έσφαζαν χωρίς καμιά κουβέντα. Η πράξη του Πρωτοσύγκελου ήταν πολύ τολμηρή, Αν τον ανακάλυπταν, θα πλήρωνε αμέσως με τη ζωή του αυτό που πήγαινε να κάμει. Ο ευλαβής όμως εργάτης του Φριστού το αποφάσισε. Ντύθηκε σαν γερόντισσα, πήρε μαζί του τον πολύτιμο θησαυρό του, έκαμε τον σταυρό του και προχώρησε. Ατέλειωτη σειρά περίμενε μπροστά του για έλεγχο. ΢αν έφτασε στο τούρκικο φυλάκιο για την έρευνα, οι Σούρκοι ήσαν μανιασμένοι. Είχαν ανακαλύψει μερικούς μεταμφιεσμένους κι είχαν γίνει έξαλλοι. Σην ώρα εκείνη πού οι άπιστοι βρίζανε και κτυπούσαν τα θύματα τους και ούρλιαζαν σαν θεριά ήρθε και η σειρά του μεταμφιεσμένου Κύριλλου για έλεγχο. Ο πιστός κληρικός, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, έσφιξε στα στήθη τον θησαυρό του, την κάρα του Αγίου και ψιθύρισε μέσα του: -Άγιε Πολύδωρε, σώσε με. Και τον έσωσε.

- Γκιτ πε χανούμ (γκρεμίσου χανούμισσα) φώναξε ό Σούρκος και τον έσπρωξε μπροστά. ΢ε λίγο ο ιερομόναχος βρισκόταν πεταγμένος στη βάρκα σωτηρίας με τον θησαυρό του. Πώς έγινε τούτο; Ο ίδιος δεν θυμάται. Δεν κατάλαβε. Ένα είναι το γεγονός: ΢ώθηκε. ΢ώθηκε κι αυτός κι η αγία κάρα του μάρτυρος. Όταν έφτασε στην Αθήνα, την κατέθεσε στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης της Πλάκας. Εκεί βρίσκεται και σήμερα. Δεκάδες πιστών περνάνε κάθε μέρα για να την προσκυνήσουν. Και χιλιάδες κάθε χρόνο στις 3 του ΢επτέμβρη, που είναι η μέρα της γιορτής του, τρέχουν να τιμήσουν τον μάρτυρα, τον εξωμότη, που μετανόησε, και να ζητήσουν τη χάρη Σου. Σρομερό κακό στον άνθρωπο η πτώση. Πολύ τρομερό! Μεγάλη η αξία της μετάνοιας. Πολύ μεγάλη. Η πτώση καταστρέφει, εξευτελίζει. Η μετάνοια αποκαθιστά, σώζει. Αποκαθιστά τον άνθρωπο στο πατρικό σπίτι. Και τον σώζει. Σον κάνει «συμπολίτην των αγίων και οικείον του θεού». Ναι! συμπολίτη των αγίων και οικιακό του Θεού. Πραγματικά! Σι ωραία να θυμόντουσαν συχνά οι άνθρωποι τούτη την αλήθεια!.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο Ήχος γ’. Μέγα καύχημα της Λευκωσίας- μέγα στήριγμα πέλεις Εφέσου- μέγα κλέος τε των δύο πόλεων της μεν γαρ γόνος σεπτός εχρημάτισας την δε τα σα επορφύρωσαν αίματα, αλλά πρέσβευε Φριστώ τω Θεώ, Πολύδωρε, ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων.

Ο Άγιος Ιωάννης του Ρώστωφ (Ρώσος) (Δια Φριστόν σαλός) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Ο Άγιος Πέτρος του Ούγγλις, Ιερεύς (Ρώσος) (Δια Φριστόν σαλός) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

4 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ

Βάβυλα και οι συν αυτώ, Προφήτου και Θεόπτου Μωϋσή, των Αγίων Κέγουρου, ΢εκενδίνου, ΢εκένδου και της μητρός αυτών Ιεροσαλήμ, Βαβύλα διδασκάλου, Ερμιόνης, Θεοτίμου και Θεοδούλου, Πετρωνίου, Φαριτίνης, ΢αρβήλου, των Αγίων Κεντυρίωνος, Θεοδώρου, Αμμιανού, Ιουλιανού και Ωκεανού, Θαθουήλ και Βεβαίας, Ανθίμου του νέου Ασκητή, των Αγίων 3608 Μαρτύρων Ο Άγιος Βαβύλας ο Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αντιοχείας και τα Σρία Παιδιά που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν Αμμώνιος, Δονάτος και Υαύστος Ο Άγιος Βάβυλας έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Νουμεριανός, ο οποίος δολοφόνησε το γιο του βασιλιά των Περσών τον οποίο κρατούσε αιχμάλωτο. Σην ενέργεια αυτή ο επίσκοπος Αντιοχείας Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Βάβυλας την αποδοκίμασε έντονα. και όταν κάποια στιγμή θέλησε ο Νουμεριανός να παρακολουθήσει τη λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αντιοχείας, του απαγόρευσε την είσοδο λέγοντάς του ότι στο ναός δεν έχουν θέση κοινοί εγκληματίες σαν αυτόν. Ο αυτοκράτορας οργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν. Σην επόμενη μέρα τον αποκεφάλισαν. Σρεις μαθητές του Βαβύλα έτρεξαν να του συμπαρασταθούν. ΢υνελήφθησαν και αυτοί, και αποκεφαλίστηκαν αφού δεν δέχτηκαν να αρνηθούν την πίστη τους. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Ιεραρχίας τω φωτί απαστράπτων, δικαιοσύνης φυτοκόμος εδείχθης, αποτεμών την άκανθαν της πλάνης αληθώς, όθεν των αιμάτων σου, φοινιχθείς ταις ρανίσι, τω Φριστώ παρέστηκας, ανακράζων Βαβύλα, ιδού εγώ και τα παιδία Ιησού όθεν προσδέχου, ημάς ως ηυδόκησας. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Ως απαρχάς της φύσεως. Ψς ευσεβείας κήρυκα, και αθλητών εδραίωμα, η Εκκλησία δοξάζει σε ένδοξε, λαμπρυνομένη σήμερον, αλλ' ως έχων παρρησίαν, εν ειρήνη τελεία, τους ανυμνούντάς σε, τον Φριστόν φυλαχθήναι δυσώπησον, ω Πολύαθλε. Οι Άγιοι 3608 (κατ' άλλους 3628) Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Νικομήδεια Οι Άγιοι αυτοί κατά τον διωγμό του Μαξιμιανού στη Νικομήδεια (290), κατά τον όποιο κάηκε και ο χριστιανικός ναός, κατέφυγαν στα βουνά, αλλά συνελήφθησαν και θανατώθηκαν απάνθρωπα.

Ο προφήτης και Θεόπτης Μωϋσής

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο προφήτης και Θεόπτης Μωϋσής, υπολογίζεται ότι γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1569 π.χ. Όταν ο Υαραώ διέταξε να σφάξουν τα νήπια των Εβραίων η μητέρα του τον έβαλε σ' ένα κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες τού Νείλου, τον βρήκε όμως η κόρη τού Υαραώ, τον υιοθέτησε και τον μόρφωσε άριστα στην Αιγυπτιακή σοφία. Όταν ήταν σαράντα χρονών σκότωσε κάποιον και κατέφυγε στη γη Μαδιάμ, όπου έγινε βοσκός. Εκεί παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους. Όταν βοσκούσε τα πρόβατα είδε ένα θαύμα την καιόμενη αλλά μη φλεγόμενη βάτο και άκουσε τη φωνή τού Θεού πού τού ζητούσε να ελευθερώσει τούς Εβραίους από το Υαραώ, πράγμα πού τελικά έγινε. Σελικά ο Μωυσής δεν αξιώθηκε να δει τη γη της επαγγελίας παρά μόνο από μακριά, στην κορυφή τού όρους Νεβώ όπου πέθανε και τάφηκε. Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Γνόφον άυλον, τεθεαμένος, νόμον ένθεον, πλαξίν εδέξω, ως θεάμων μυστηρίων του Πνεύματος και καταπλήξας την Αίγυπτον θαύμασι, δημαγωγός Ισραήλ εχρημάτισας. Μωυσή ένδοξε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος. Οι Άγιοι Κέγουρος, ΢εκενδίνος, ΢έκενδος και η μητέρα τους Ιεροσαλήμ, οι εν Βεροία μάρτυρες. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Ο Άγιος Βάβυλας διδάσκαλος στη Νικομήδεια και οι 84 Μαθητές του Ο Άγιος αυτός Βαβύλας είναι μεταγενέστερος του Αγίου Βαβύλα επισκόπου Αντιοχείας. Αυτός δίδασκε στη Νικομήδεια την πίστη του Φρίστου στους νέους. Όταν επισκέφθηκε τη Νικομήδεια ο Μαξιμιανός (286-305), καταγγέλθηκε ότι διδάσκει στους νέους τη χριστιανική πίστη. ΢υνελήφθη λοιπόν μαζί με 84 νεαρούς μαθητές του και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, γέροντας πλέον, μαζί με τους 84 μαθητές του αποκεφαλίστηκε.

Η Αγία Ερμιόνη κόρη του αποστόλου Υιλίππου (εορτή Ερμιόνη)

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ήταν μια από τις 4 κόρες του αποστόλου Υιλίππου, που είχε και αυτή το προφητικό χάρισμα (Πράξ. κα’ 8) και αφοσιώθηκε στο αποστολικό έργο. Όταν πήγε μαζί με την αδελφή της Ευτυχίδα στην Έφεσο για να συναντήσει τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, βρήκε αντ' αυτού, που είχε αποβιώσει, τον μαθητή του Πετρώνιο, από τον οποίο διδάχτηκε και στηρίχτηκε περισσότερο στο ευαγγελικό έργο. Λέγεται μάλιστα, ότι κάποτε από την Έφεσο πέρασε ο Σραϊανός για να πάει να πολεμήσει τους Πέρσες, και άκουσε πολλά για το προφητικό χάρισμα της Ερμιόνης. Σην κάλεσε λοιπόν για να προφητεύσει γι αυτόν. Η Ερμιόνη του είπε ότι θα νικήσει τους Πέρσες, αλλά τη βασιλεία των Ρωμαίων θα καταλάβει ο γαμπρός του Αδριανός, που πράγματι έγινε. Επειδή η προφητεία επαληθεύτηκε, ο Σραϊανός διέταξε και βασάνισαν σκληρά την Ερμιόνη. Κατόπιν την παρέδωσε στους δήμιους για να τη θανατώσουν, αλλά αυτοί πίστεψαν στον Φριστό και την άφησαν ελεύθερη. Έτσι η Ερμιόνη πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στην Έφεσο.

Οι Άγιοι Θεότιμος (ή Σιμόθεος) και Θεόδουλος Ήταν οι δήμιοι, που πίστεψαν στο Φριστό δια της Αγίας Ερμιόνης. Απεβίωσαν ειρηνικά. Ο Άγιος Πετρώνιος Μάλλον είναι ο μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που συνάντησε η Αγία Ερμιόνη στην Έφεσο, όταν πήγε μαζί με την αδελφή της Ευτυχίδα, και την εδραίωσε στο ευαγγελικό έργο. Ο άγιος Πετρώνιος απεβίωσε ειρηνικά. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η Αγία Φαριτίνη Επειδή η μνήμη της φέρεται μαζί με αυτή του αγίου Πετρωνίου, της αγίας Ερμιόνης και της Ευτυχίδας, θυγατέρων του αποστόλου Υιλίππου, ίσως και αυτή να μαρτύρησε κατά την παρουσία του Σραϊανού στην Έφεσο, όταν πήγαινε στον πόλεμο κατά των Περσών. Ίσως όμως να είναι η ίδια με αυτή της 5ης Οκτωβρίου. Ο Άγιος ΢αρβήλος (ή Ζάρβηλος) Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού. Οι Άγιοι Κεντυρίων, Θεόδωρος, Αμμιανός, Ιουλιανός και Ωκεανός Ήταν από το χωριό Κανδαύλη και συνελήφθηκαν επί βασιλέως Μαξιμιανού (288). Επειδή όλοι ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη, τους έκαψαν ζωντανούς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου. Οι Άγιοι Θαθουήλ και Βεβαία Ήταν αδέλφια μεταξύ τους και υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (κατ' άλλους του Σραϊανού) το 116 μ.Φ. Ο Θαθουήλ ήταν Ιερέας της δαιμονικής πλάνης και διδάχτηκε τον χριστιανισμό από έναν επίσκοπο. Αιτία λοιπόν αυτής της μεταστροφής του μαστιγώνεται σκληρά από τον τοπάρχη Αύγαρο και στη συνέχεια του βγάζουν τα μάτια. Έπειτα τον κρέμασαν από το ένα χέρι, του έγδαραν την κοιλιά και με φωτιά έκαψαν τις πλευρές του. Σελικά, έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού και τους δύο αποκεφάλισαν. Ο ΢. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει, ότι οι μάρτυρες αυτοί ήταν από την Έδεσσα της ΢υρίας και έγιναν χριστιανοί από τον επίσκοπο Βάρσιππο (ή Βαρσιμαίο). Ο Όσιος Άνθιμος ο νέος ασκητής από την Κεφαλονιά Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1727 και πέθανε το 1782 (κατ' άλλους το 1781). Επτά μόλις χρονών έχασε το φως του και το ξαναβρήκε θαυματουργικά, χάρη των προσευχών της μητέρας του Αντζουλέττας. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Αλλά εξ' αιτίας της σκληρής μοναχικής του ζωής το ξανά έχασε και πήγε στο Άγιο Όρος. Παρά την τύφλωση του, ανέπτυξε σπουδαίο κηρυκτικό και ιεραποστολικό έργο και μάλιστα έκτισε πολλές Μονές σε διάφορα μέρη. Υέρεται σαν προστάτης της Αστυπάλαιας και εκδόθηκε Ακολουθία του το 1911 από τον Εμμανουήλ Καρασέλο. Επίσης έκανε πολλά θαύματα και από την Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποιήθηκε στις 30 Ιουλίου 1974. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. Σης Πάλλης το βλάστημα, Κεφαλληνίας πυρσόν, τον θείον δομήτορα της των Λεπέδων Μονής, φαιδρώς ευφημήσωμεν, Άνθιμον τον ασκήσει τον εχθρόν καθελόντα, χάριν δε ιαμάτων εκ Κυρίου λαβόντα, πρεσβεύοντα εκτενώς ημάς διασώζεσθαι.

5 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας

Ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή, ἔζησε στὰ χρόνια του Ἡρῴδη, βασιλιὰ τῆς Ἰουδαίας. Κατὰ τὴ γνώμη τοῦ Φρυσοστόμου, καθὼς καὶ ἄλλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ζαχαρίας δὲν ἦταν ἁπλὸς ἱερέας, ἀλλὰ ἀρχιερέας ποὺ ἔμπαινε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. ΢ύζυγο εἶχε τὴν Ἐλισάβετ καὶ δεν εἶχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκα του ἦταν στεῖρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποῦ ἄκουγε; Σότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θὰ μείνει κωφάλαλος μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ ἔκανε γιό. Ὅταν θέλησαν νὰ δώσουν ὄνομα στὸ παιδί, ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε πάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ἰωάννης. Ἀμέσως δὲ λύθηκε ἡ γλῶσσα του καὶ ὅλοι μαζὶ δόξασαν τὸ Θεό. Βέβαια, ἡ χάρη αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὸν Ζαχαρία, διότι ἦταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος». Ἦταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ζοῦσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτος ἀπὸ κάθε σοβαρὴ ἐνοχή. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὁλοκαυτώματα δεκτά, ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία· καὶ γεγονὸς φωστήρ, καὶ θεατὴς μυστικῶν, τὰ σύμβολα ἐν σοί, τὰ τῆς χάριτος, φέρων ἐκδήλως πάνσοφε, καὶ ξίφει ἀναιρεθεὶς ἐν τ῵ να῵ τοῦ Θεοῦ· Φριστοῦ Προφῆτα, σὺν τ῵ Προδρόμῳ, πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, ἱεράτευσας, Θε῵ ἀμέμπτως, ἱερωσύνην νομικήν ἐνδυσάμενος· καὶ τὸν ΢ωτῆρα ἀσπόρως σαρκούμενον, Ἀνατολὴν τὴν ἐξ ὕψους ἐκήρυξας. Ἀλλὰ πρέσβευε, Ζαχαρία Προφῆτα ἔνδοξε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Ὁ Προφήτης σήμερον, καὶ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου, Ζαχαρίας προὔθηκεν, ὁ τοῦ Προδρόμου γενέτης, τράπεζαν, τῆς αὐτοῦ μνήμης πιστοὺς ἐκτρέφων, πόμα τε, δικαιοσύνης τούτοις κεράσας. Διὸ τοῦτον εὐφημοῦμεν, ὡς θεῖον μύστην, Θεοῦ τῆς χάριτος. Μεγαλυνάριον. Φρῖσμα κατὰ νόμον περιβληθείς, Θε῵ τὰς λατρείας, ἀναφέρεις τὰς τυπικάς, καὶ τὴν τῶν συμβόλων, φανέρωσιν κηρύξας, Προφῆτα Ζαχαρία, ξίφει ἐκτέτμησαι.

Ὁ Ἅγιος Ἀβδαῖος ὁ Ἐπίσκοπος Ἀτρόμητος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἔζησε τὸν πέμπτο αἰῶνα μετὰ Φριστόν. Κήρυττε ἄφοβα τὸν Φριστὸ καὶ καταγγέλθηκε μπροστὰ στὸν Πέρση βασιλιὰ Ἰσδιγέργη, ὁ ὁποῖος τὸν παρέπεμψε στὸν ἀρχιμάγο τοῦ παλατιοῦ. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μετὰ ἀπὸ πολύωρη συζήτηση μὲ αὐτόν, ὁ Ἀβδαῖος στήριξε τὴν ἀλήθεια τῆς θεότητας τοῦ Φριστοῦ καὶ δήλωσε ὅτι κανένα μαρτύριο δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ὁμολογία αὐτή. Σότε ὁ ἀρχιμάγος διέταξε καὶ τὸν κτύπησαν μὲ βέργες τριανταφυλλιάς, ποὺ ἦταν γεμάτες ἀγκάθια. Ἔτσι ὁ Ἀβδαῖος, γεμάτος αἵματα καὶ πληγὲς μεταφέρθηκε μισοπεθαμένος στὸ σπίτι του, ὅπου καὶ παρέδωσε στὸν Θεὸ τὴν τίμια ψυχή του. (Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀβδαίου, ἑορτάζεται – σὰν Αὐδᾶς – καὶ τὴν 31η Μαρτίου). Οἱ Ἅγιοι Μέδιμνος, Οὐρβανός, Θεόδωρος καὶ 80 Ἱερεῖς καὶ Διάκονοι Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ διώχθηκαν ἀπὸ τὸν Ἀρειανόφιλο βασιλιὰ Οὐάλεντα (364) καὶ ἀφοῦ ὑπέφεραν πολλὰ βάσανα καὶ ταλαιπωρίες, τελικά τους ἔβαλαν μέσα σὲ πλοῖο καὶ τοὺς ἄφησαν στ’ ἀνοιχτὰ τῆς θάλασσας. Ὅταν ἔφτασαν στὸν Ἀστακινὸ κόλπο, οἱ Ἀρειανοὶ ἔστειλαν δικούς τους ἀνθρώπους μὲ μία βάρκα καὶ ἔβαλαν φωτιὰ στὸ πλοῖο. Ἔτσι ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι, παραδόθηκαν ἀνήμποροι στὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸ βυθὸ τῆς θάλασσας (35ος τόμος Migne). Ἡ Ἁγία Ραΐς(ἢ Ἠραίς) Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται την 23η ΢επτεμβρίου, ὅπου καὶ ὁ βίος της. Ἄγνωστο γιατί επαναλαμβάνεται σήμερα. Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μπρέστ, (Ρῶσος †1648)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

6 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Θαύμα Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Φωναίς, των Αγίων Ευδοξίου, Ρωμύλου, Ζήνωνος, Μακαρίου και των συν αυτών 11000 μαρτύρων & 1104 ΢τρατιωτών, Καλοδότης, Υαύστου Πρεσβυτέρου, Μακαρίου & Ανδρέα, Βίβου Οσιομάρτυρα, των Αγίων Κυριάκου, Διονυσίου & Ανδρέα, Ανδροπελαγίας & Θέκλας, Θεοκτίστου Ναυκλήρου, Κυριάκου Δημότη, ΢αραπάβωνος Βουλευτού, Εγκαίνια Ναού Τπεραγίας Θεοτόκου Θαύμα αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Φωναίς

Θαύμα αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Φωναίς. ΢ε κάποιο μέρος της Υρυγίας χτίσθηκε ένας ναός στο όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, από έναν χριστιανό που είχε γιατρευτεί η κόρη του από τον άγιο. ΢το ναό ζούσε ένας ευσεβής ασκητής ο Άρχιππος, εναντίον του οποίου στράφηκαν οι ειδωλολάτρες, οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούν για τα θαύματα που γίνονταν. Όρμησαν τότε να καταστρέψουν το ναό και να δολοφονήσουν τον Άρχιππο. Επενέβη όμως ο Αρχάγγελος, ο οποίος εξουδετέρωσε τους ειδωλολάτρες. Αυτοί όμως δε σταμάτησαν θέλησαν να εκτρέψουν ένα ποταμό να πνίξουν τον Άρχιππο, και να καταστρέψουν το ναό. Σότε ο Αρχάγγελος με το σημείο του σταυρού σταματά τα νερά και προστάζει να χωνευθούν, κατά παράδοξο τρόπο έως και σήμερα στο σημείο εκείνο τα νερά χωνεύονται και γι' αυτό το μέρος ονομάστηκε Φώναις. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Ψς νεφέλη ωράθης επισκιάζουσα, Μιχαήλ Σαξίαρχο τω σω αγίω ναώ, υετίζων δαψιλώς ύδωρ αθάνατον όθεν ως άλλη κιβωτόν, διεφύλαξας αυτόν, και ρείθρων των ποταμίων, τον ρουν ηκόντισας πόρρω, προς ευφροσύνην των ψυχών ημών. Κοντάκιον Ήχος β'. Αυτόμελον. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Αρχιστράτηγε Θεού, λειτουργέ θείας δόξης, των ανθρώπων οδηγέ, και αρχηγέ των Ασωμάτων, το συμφέρον ημίν αιτήσαι, και το μέγα έλεος, ως των Ασωμάτων αρχιστράτηγος. Οι Άγιοι Ευδόξιος, Ρωμύλος, Ζήνων, Μακάριος, 11.000 Μάρτυρες και 1104 ΢τρατιώτες Μάρτυρες Απ' αυτούς ο μεν Ρωμύλος ήταν πραιπόσιτος στο αξίωμα στα χρόνια του σκληρού διώκτη των Φριστιανών Σραϊανού (97-117). ΢την αρχή και ο Ρωμύλος ήταν διώκτης των Φριστιανών και ο Σραϊανός τον έστειλε στη Γαλλία για να εξαναγκάσει τους εκεί χριστιανούς στρατιώτες να προσκυνήσουν τα είδωλα. Δεν το κατάφερε όμως και εξόρισε 11.000 απ' αυτούς στην Αρμενία, όπου όλοι θανατώθηκαν στη Μελιτινή. Ο Ρωμύλος όμως μεταμελήθηκε και έλεγξε με θάρρος την σκληρότητα του Σραϊανού. Σότε υπέστη φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Ο δε Ευδόξιος, κόμης στο αξίωμα και χριστιανός στον επί Διοκλητιανού διωγμό, συνελήφθη από τον άρχοντα Μελιτινής και αφού σκληρά βασανίστηκε, τελικά αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Μακάριο, τον Ζήνωνα και 1104 (κατ' άλλους 1134) στρατιώτες. Η Αγία Καλοδότη Ήταν γυναίκα κάποιου Κύρου, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. ΢υνελήφθη κατά τον επί Δεκίου διωγμό και αποκεφαλίστηκε από τον ηγεμόνα και κουρίκτορα Ουαλεριανό, ενώ ήταν έγκυος. Ο Άγιος Υαύστος ο Πρεσβύτερος Μαρτύρησε στον επί Δεκίου διωγμό στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. ΢υνελήφθη από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, ο όποιος, μετά από πολλά βασανιστήρια τον αποκεφάλισε. Οι Άγιοι Μακάριος και Ανδρέας Απ' αυτούς ο μεν Μακάριος ήταν πολιτευόμενος, ο δε Ανδρέας κουρικτοριανός. Και οι δύο κατά τον επί Δεκίου διωγμό, συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό και αφού υπέστησαν πολλά βασανιστήρια, τελικά αποκεφαλίστηκαν. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Βίβος ο Οσιομάρτυρας Αυτός ήταν μοναχός και διάκονος. ΢υνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε. Οι Άγιοι Κυριάκος, Διονύσιος και Ανδρέας (κατ' άλλους Ανδρόνικος) Απ' αυτούς ο μεν Κυριάκος ήταν ακόλουθος του πρεσβυτέρου Υαύστου, ο δε Διονύσιος αναγνώστης και ο Ανδρόνικος (ή Ανδρέας) στρατιώτης. Όλοι μαρτύρησαν στον επί Δεκίου διωγμό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και υπέστησαν από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό τον δια αποκεφαλισμού θάνατο. Οι Αγίες Ανδροπελαγία και Θέκλα Οι παρθένες αυτές ήταν αδελφές μεταξύ τους και συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό. Αυτός τις υπέβαλε σε σκληρά βασανιστήρια και στο τέλος τις αποκεφάλισε. (Να σημειώσουμε εδώ, ότι, πιθανόν το όνομα Ανδροπελαγία να είναι μίξη των δύο ονομάτων Ανδρέα ή Αδρόνικου και Πελαγίας. Διότι στον Πατμιακό Κώδικα 266, αναφέρεται η μνήμη των παρθένων αδελφών Πελαγίας και Θέκλης και πιο κάτω Ανδρόνικου του ΢τρατιώτη. Μερικοί ΢υναξαριστές, τη μνήμη των Αγίων αυτών, αναφέρουν και την 3η Νοεμβρίου, καθώς και την Κυριακή των Αγίων Πάντων). Ο Άγιος Θεόκτιστος ο ναύκληρος Και αυτός συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό, από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού βασανίστηκε σκληρά, αποκεφαλίστηκε. Ο Άγιος Κυριάκος ο δημότης Ήταν από τους χριστιανούς της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και καταδιώχτηκε στον επί Δεκίου (250) διωγμό. ΢υνελήφθη με πολλούς άλλους μαζί και αφού ποικιλοτρόπως βασανίστηκε, στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος ΢αραπάβων ο βουλευτής Πληροφορίες για τη ζωή του έχουμε λιγοστές. Ξέρουμε ότι έζησε στην Αλεξάνδρεια, όταν αυτοκράτορας ήταν ο λυσσώδης διώκτης των χριστιανών Δέκιος, το 250 μ.Φ. Ο άρχοντας Ουαλέριος, αφού δεν μπόρεσε να τον φοβίσει, ώστε να θυσιάσει στα είδωλα, οργισμένος τον σκότωσε με το ίδιο του το σπαθί. Σο λείψανο του τάφηκε με πολλή ευλάβεια από ευσεβείς χριστιανούς, οι όποιοι τιμούσαν το ζήλο και τη σοφία του, και ήταν ευγνώμονες για τα συχνά ευεργετήματα που τους έκανε.

Εγκαίνια Ναού της Τπεραγίας Θεοτόκου "Εις το Δεύτερον εν τω οίκω της Αγίας Ειρήνης (κατ' άλλους Αγίας Άννης) Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

7 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Προεόρτια Γεννέσεως Τπεραγίας Θεοτόκου, ΢ώζωντος, Ευόδου & Ονησιφόρου Αποστόλων, Ευψυχίου, Πέτρου Οσίου, Λουκά Οσίου, Κασιανής Οσίας, Ιωάννου Θαυματουργού Προεόρτια Γεννέσεως Τπεραγίας Θεοτόκου

Παραμονή της μεγάλης Εορτής Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιον Ήχος δ'. Κατεπλάγη Iωσήφ. Εκ της ρίζης Ιεσσαί, και εξ οσφύος του Δαυίδ, η θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ημίν, διό και χαίρει η σύμπασα και καινουργείται, συγχαίρει τε ομού, ο ουρανός και η γη, Αινέσατε αυτήν αι πατριαί των εθνών, Ιωακείμ ευφραίνεται, και Άννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα, Η στείρα τίκτει, την Θεοτόκον, και τροφόν της ζωής ημών. Κοντάκιον. Ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον. Η Παρθένος σήμερον, και Θεοτόκος Μαρία, η παστάς η άλυτος, του ουρανίου Νυμφίου, τίκτεται, από της στείρας θεοβουλήτως, όχημα, του Θεού Λόγου ευτρεπισθήναι, εις τούτο γαρ και προωρίσθη, η θεία πύλη, και Μήτηρ της όντως ζωής.

Ο Άγιος ΢ώζων (Εορτή ΢ώζων)

Ο Άγιος ΢ώζων, καταγόταν από την πόλη Λυκαονία της Μ. Ασίας. Βοσκός στο επάγγελμα, γρήγορα βαπτίστηκε χριστιανός και πήρε το όνομα ΢ώζων. Ήταν Άνθρωπος ενάρετος και Θεοσεβής. Μελετούσε τις άγιες γραφές και κήρυττε το λόγο τού Ευαγγελίου. Κάποια μέρα μπήκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό όπου είδε ένα Άγαλμα φτιαγμένο από χρυσό. Οργίστηκε με τη σκέψη ότι πολλοί Άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, και οι ειδωλολάτρες φτιάχνουν πολυτελή είδωλα. Έτσι έκοψε το ένα χέρι τού αγάλματος και αφού το πούλησε μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς χριστιανούς. Ο ηγεμόνας της περιοχής όταν έμαθε τι είχε συμβεί Άρχισε να Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

συλλαμβάνει και να τιμωρεί χριστιανούς. Ο ΢ώζων τότε παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα και ομολόγησε με θάρρος και χωρίς να έχει μετανιώσει. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια παρέδωσε το πνεύμα του μαρτυρικά στο Θεό. Απολυτίκιο. Ήχος α'. Σης ερήμου πολίτης. Δι' ομφής ουρανίου πιστωθείς προς τα κρείττονα, τους της ευσέβειας αγώνας, απτοήτως διέδραμες· και ώφθης του ΢ωτήρος κοινωνός, αθλήσας Μάρτυς ΢ώζων ανδρικώς· δια τούτο διασώζεις εκ πειρασμών, τους πίστει προσιόντας σοι. Δόξα τω παρασχόντι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα. Οι Άγιοι Εύοδος και Ονησιφόρος οι Απόστολοι Ο Εύοδος ανήκει στη χορεία των εβδομήκοντα Αποστόλων και έγινε επίσκοπος στη μεγάλη Αντιόχεια, υστέρα από τον Απόστολο Πέτρο. Αυτός λοιπόν, αφού έγινε μεγαλόφωνος κήρυκας του Ευαγγελίου και έλαμψε σ' όλες τις αρετές, απεβίωσε ειρηνικά. Ο δε Ονησιφόρος, ήταν χριστιανός οικογενειάρχης στην Εκκλησία της Εφέσου. Σον αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Β' προς Σιμόθεον επιστολή του κεφ. α' στίχ. 16-18. Αυτός λοιπόν, έγινε επίσκοπος Κολοφώνος της Μικράς Ασίας και διακρίθηκε στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, το όποιο υπερασπίσθηκε με ανδρεία μέχρι αίματος. Ο Άγιος Ευψύχιος Ανήκει στις ευσεβείς δόξες της Καισαρείας στην Καππαδοκία. Ο πατέρας του Διονύσιος, πέθανε αλλά αυτός δεν απέμεινε ορφανός. Κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη, βαπτίστηκε και έγινε υπήκοος και μακαριστός γιος του ουράνιου Πατέρα. Όλα του τα υπάρχοντα, τα μοίρασε στους φτωχούς. Αυτός ζούσε με μεγάλη απλότητα και αφιερώθηκε στην υπηρεσία της σωτηρίας των ψυχών. Γι' αυτό λοιπόν, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ανδριάνας (117 μ.Φ.), καταδιώχτηκε και καταδικάστηκε. ΢την αρχή του ξέσκισαν τα πλευρά και έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Σελικά, αφού δεν μπόρεσαν να τον αλλαξοπιστήσουν τον αποκεφάλισαν. Ο Όσιος Πέτρος ηγούμενος της Μονής του ΢ωτήρος της επικαλούμενης του Βαθέος Ρύακος Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Αυτός ήταν μαθητής του οσίου Βασιλείου του κτήτορα της Μονής του Βαθέος Ρύακος, που μετά απ' αυτόν ανέλαβε την ηγουμενία. Καταγόταν από την δεύτερη επαρχία των Καππαδοκών και διακρίθηκε για την αυστηρή του ευλάβεια και τη θεοφιλή ζωή του. Ασκητικά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Λουκάς από την επαρχία Λυκαόνων Αυτός έγινε μοναχός και στη συνέχεια ηγούμενος, τρίτος στη σειρά από της ιδρύσεως της Μονής Βαθέος Ρύακος, που βρίσκεται στην Σρίγλια και ήταν αφιερωμένη στο όνομα του ΢ωτήρος Φριστού. Διαδέχτηκε τον Πέτρο τον Ευλαβή από την Καππαδοκία. Η Οσία Κασσιανή Είναι η γνωστή Κασσιανή ποιήτρια, που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου (829-842). Ση μνήμη της δεν αναφέρει κανένας ΢υναξαριστής. Και όμως οι Κάσιοι, από τη συγγένεια του ονόματος της με το νησί τους, καθιέρωσαν τη μνήμη αυτής την 7η ΢επτεμβρίου και ο Γεώργιος ΢ασσός ο Κάσιος φιλοπόνησε και ειδική Ακολουθία, που δημοσιεύθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1889 στο τυπογραφείο της "Μεταρρυθμίσεως". Σο παράδοξο όμως είναι, ότι η Ακολουθία αυτή αφιερώθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας ΢ωφρόνιο, που ο ίδιος στην συνέχεια την έδωσε για εκτύπωση στον Μητροπολίτη Θηβαΐδας Γερμανό (την 1η ΢επτεμβρίου 1889) και έτσι, επισημοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο η αγιοποίηση της Κασσιανής από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, όπως το ποθούσαν oι κάτοικοι της Κάσου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Νοβογορδίας (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

8 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Γεννέσιον Τπεραγίας Θεοτόκου, Ρούφου & Ρουφιάνου, ΢εβήρου, Αρτεμιδώρου, Αθανασίου Νεομάρτυρα, ΢ωφρονίου Η Γέννηση της Τπεραγίας Θεοτόκου

''Αποκάλυψαν προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ’ αυτόν, και της ποιήσει». Υανέρωσε στον Κύριο με εμπιστοσύνη το δρόμο και της επιδιώξεις και της ανάγκες της ζωής σου και έλπισε σ’ Αυτόν και Σης θα κάνει εκείνα που ζητάς και χρειάζεσαι. Μ’ αυτή την εμπιστοσύνη και ελπίδα, ο Ιωακείμ και η Άννα ικέτευαν προσευχόμενοι το Θεό να της χαρίσει παιδί, να το έχουν γλυκεία παρηγοριά στα γεράματα της. Και την ελπίδα της ο Θεός έκανε πραγματικότητα. Σης χάρισε την Παρθένο Μαριάμ, που ήταν ορισμένη να γεννήσει το ΢ωτήρα του κόσμου και να λάμψει σαν η πιο ευλογημένη μεταξύ των γυναικών. Ήταν εκείνη, από την οποία έμελλε να προέλθει Σης που θα συνέτριβε την κεφαλή του νοητού όφεως. ΢την Παλαιά Διαθήκη δόθηκαν της προτυπώσεις της Τπεραγίας Θεοτόκου. Μία είναι και η βάτος στο ΢ινά, την οποία ενώ είχαν περιζώσει φλόγες φωτιάς, αυτή δεν καιγόταν. Ήταν απεικόνιση της Παρθένου, που θα γεννούσε το ΢ωτήρα Φριστό και συγχρόνως θα διατηρούσε την παρθενία της. Έτσι, η Άννα και ο Ιωακείμ, που ήταν από το γένος του Δαβίδ, με την κραταιά ελπίδα που είχαν στο Θεό απέκτησαν απ’ Αυτόν το επιθυμητό δώρο, που θα συντροφεύει τον κόσμο μέχρι συντέλειας αιώνων. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Φριστός ο Θεός ημών και λύσας την Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

κατάραν, έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν, ζωήν την αιώνιον. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Αυτόμελον. Ιωακείμ και Άννα ονειδισμού ατεκνίας, και Αδάμ και Εύα, εκ της φθοράς του θανάτου, ηλευθερώθησαν, Άχραντε, εν τη αγία γεννήσει σου, αυτήν εορτάζει και ο λαός σου, ενοχής των πταισμάτων, λυτρωθείς εν τω κράζειν σοι, Η στείρα τίκτει την Θεοτόκον, και τροφόν της ζωής ημών. Οι Άγιοι Ρούφος και Ρουφιάνος Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο Άγιος ΢έβηρος Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Αρτεμίδωρος Μαρτύρησε δια πυρός.

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Νεομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη Καταγόταν από μια κωμόπολη της Θεσσαλονίκης την Κουλιακιά. Ο πατέρας του ήταν προεστός της χώρας εκείνης και ονομαζόταν Πολύχρους, η δε μητέρα του Λούλουδα. Ήταν δε και οι δύο ευσεβείς χριστιανοί. ΢την αρχή ο Αθανάσιος παρακολούθησε μαθήματα στο Ελληνικό ΢χολείο της Θεσσαλονίκης και αργότερα μαθήτευσε κοντά στον Αθανάσιο τον Πάριο. Αργότερα φοίτησε στη ΢χολή του Βατοπεδίου στον Άθω, κοντά στον Παναγιώτη Παλαμά. Ύστερα ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για να επιστρέψει και πάλι στο Άγιο Όρος και μετά επανήλθε στην πατρίδα του Κουλιακιά. Εκεί κατηγορήθηκε ψευδώς, ότι ομολόγησε τη μουσουλμανική θρησκεία και έτσι τον πίεζαν καθημερινά ν' αρνηθεί το Φριστιανισμό. Ο Αθανάσιος όμως, έμεινε ακλόνητος στη Φριστιανική πίστη και φυλακίστηκε. Μετά από διάφορες προσπάθειες των Σούρκων, κατά την πολυήμερη Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

φυλάκιση του, να εξισλαμιστεί, ο μάρτυρας ομολόγησε τον Φριστό σαν αληθινό Θεό. Έτσι τον απαγχόνισαν έξω από τη Θεσσαλονίκη στις 8 ΢επτεμβρίου 1774. Ο Άγιος ΢ωφρόνιος Ο Άγιος ΢ωφρόνιος επίσκοπος Αχταλείας της Ιβηρίας, γεννήθηκε στον Πόντο από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Από νεαρή ηλικία έτρεφε μεγάλη αγάπη στα Θεία και ιδιαίτερα στη μοναχική ζωή. Σο πρώτο όνομα του ΢ωφρονίου ήταν ΢υμεών. ΢τις Μονές διδάχτηκε τα ιερά γράμματα και σε μεγάλο βαθμό τη μοναχική ζωή. Σότε εκάρη μοναχός με το όνομα ΢ωφρόνιος και κατόπιν ιερέας. Μετά ο ηγούμενος τον στέλνει στο μεταλλείο στην Ιβηρία σ' ένα χωριό με την ονομασία Δαλ-βερ. Εκεί προσέλκυσε το σεβασμό των κατοίκων πού τον χειροτονούν επίσκοπο. Εκεί δέχτηκε μία βαρβαρική επιδρομή πού κατέστρεψαν τα πάντα. Ο ΢ωφρόνιος πιάστηκε αιχμάλωτος και πουλήθηκε σε μία γυναίκα, η οποία τον απελευθέρωσε και τον έστειλε στην Σραπεζούντα. Άφησε την τελευταία του πνοή στο χωριό του. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε το 1824 στην Ιερά Μονή Βαζέλωνος

9 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Μνήμη Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, ΢εβηριανού Μεγαλομάρτυρα, Θεοφάνη Ομολογητού, Μνήμη της Γ’ Οικουμενικής ΢υνόδου, Φαρίτωνος, Ιωσήφ Θαυματουργού, Kiaran Μνήμη των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης (εορτή Ιωακείμ)

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η σύναξη των δικαίων γονέων της Τπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική , παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γεννεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας της. «Σελείται δε η σύναξις αυτών εν τω εξαέρω οίκω της Θεοτόκου, πλησίον της μεγάλης εκκλησίας εν τοις Φαλκοπρατείοις». Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευίκαι της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ της, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από της φυλές που θεωρούνταν κοινές. Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, της της πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης ΢επτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α. Σον συνάναρχον Λόγον. Η Δυάς η αγία και Θεοτίμητος, Ιωακείμ και η Άννα ως του Θεού ανχιστείς, ανυμνείσθωσαν φαιδρώς ασμάτων κάλλεσιν ούτοι γαρ έτεκον ημιν, την τεκούσαν υπέρ νουν, τον άσαρκον βροτωθέντα, εις σωτηρίαν του κόσμου, μεθ’ ης πρεσβεύουσι σωθήναι ημάς. Κοντάκιον Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Ευφραίνεται νυν, η Άννα της στειρώσεως, λυθείσα δεσμών, και τρέφει την πανάχραντον, συγκαλούσα άπαντας ανυμνήσαι τον δωρησάμενον, εκ νηδύος αυτής τοις βροτοίς, την μόνην Μητέρα και απείρανδρον.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος ΢εβηριανός ο Μεγαλομάρτυρας

Μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου. Καταγόταν από τη ΢εθάστεια και τον διέκρινε θερμός ζήλος, με τον οποίο υπηρετούσε το Ευαγγέλιο. Φρησιμοποιούσε τα πλούτη του για τους φτωχούς και για τους φυλακισμένους χριστιανούς. Είχε φέρει πολλούς στη χριστιανική πίστη και αρκετούς είχε ενθαρρύνει να υποστούν καρτερικά και νικηφόρα το μαρτύριο. Όλα αυτά έκαναν τον αιμοβόρο ηγεμόνα Λυσία να καλέσει το ΢εβηριανό στην Καισαρεία. Εκεί, αφού απέτυχε στην προσπάθεια του να κάμψει το φρόνημα του Αγίου, διέταξε να τον μαστιγώσουν με νεύρα βοδιού. Κατόπιν, ξέσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια, έτσι ώστε το αίμα να τρέχει σαν χείμαρρος. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και οι πληγές μεγάλες και βαριές. Η υπομονή, όμως, του ΢εβηριανού ήταν ισχυρότερη και αναφώνησε προς τον Κύριο θερμή προσευχή, την οποία πρέπει να χρησιμοποιεί κάθε αγωνιζόμενος χριστιανός, σε καιρό δοκιμασιών: "Κύριε Ιησού, ο ποιών θαυμάσια, ο επί του σταυρού κρεμασθείς και τον υπερήφανον τοιουτοτρόπως καταβολών, ο μέχρι και σήμερον δι' υπερθαυμάτων έργων μεγαλυνόμενος, ελθέ να με σώσης, και τον μεν βραχίονα του πονηρού αμαρτωλού σύντριψαν, τας δε ιδικός μου δυνάμεις σύσφιγξον, αγαθέ, και δος μοι τον αγώνα τούτον να διανύσω του μαρτυρίου". Και η βοήθεια ήλθε. Η ψυχή του έμεινε σταθερή και νικήτρια, το δε σώμα του έμεινε κρεμασμένο στο τείχος της Καισαρείας. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σαχύ προκατάλαβε. ΢οφία των λόγων σου, παρεμβολήν ιερόν, ενθέως επήλειψας, πανευκλεών Αθλητών, προς άθλησιν ένθεον όθεν τας φθειρομένας, παριδών υπολήψεις, άφθαρτον εκομίσω, δι' αθλήσεως δόξαν διό ΢εβηριανέ σε, ύμνοις γεραίρομεν.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής Οι γονείς ήταν φανατικοί ειδωλολάτρες, αλλά ο γιος τους, άκουσε κηρύγματα χριστιανών και ελκύστηκε από τη ζωή της αλήθειας και της αγάπης. Αυτός ήταν ο Θεοφάνης, που γεννήθηκε το 283 μ.Φ. επί βασιλέων Κάρου και Καρίνου. Κάποια μέρα λοιπόν ο Θεοφάνης, πριν βαπτιστεί, νέος ακόμα, συνάντησε μέσα στον παγωμένο καιρό ένα παιδί, υπερβολικά φτωχό που κινδύνευε να πεθάνει από το κρύο. Σο θέαμα σπάραξε την καρδιά του Θεοφάνη, και χωρίς να χάσει καιρό έντυσε τον φτωχό με το δικό του πανωφόρι. Όταν επέστρεψε στο σπίτι και τον είδαν οι γονείς του θορυβήθηκαν. Σον ρώτησαν τι έγινε το ρούχο του, και αυτός απάντησε ότι το έδωσε στον Φριστό. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες γονείς, δεν άργησαν να καταλάβουν ότι ο γιος τους ελκύστηκε από τον χριστιανισμό, και τον ανάγκασαν να φύγει από το σπίτι. Σότε ο Θεοφάνης βαπτίστηκε και πήγαινε σε διάφορες πόλεις και κήρυττε. Κατόπιν αποσύρθηκε στο όρος Διαβηνό, κοντά σ' ένα γέροντα ασκητή, όπου διδάχτηκε πολλά από την πείρα και τη σοφία του. Όταν πέθανε ό γέροντας, ο Θεοφάνης έμεινε μόνος στο όρος με προσευχή και ακατάπαυστη μελέτη και προσπάθεια για ανώτερη ηθική και πνευματική τελειοποίηση. Έπειτα, κατέβηκε πάλι στον κόσμο, όπου επανέλαβε τα κηρύγματα του, σοφότερα τώρα, πνευματικότερα και εποικοδομητικότερα. ΢το διάστημα αυτό συνελήφθη, απειλήθηκε και βασανίστηκε. Έμεινε όμως αμετακίνητος στην ομολογία του. Πέθανε 75 ετών στο ασκητήριό του. Μνήμη της Γ’ Αγίας Οικουμενικής ΢υνόδου

΢υγκροτήθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μικρού το 413 εναντίον του Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου. Ο όποιος έλεγε ότι ο Φριστός δεν είναι σαρκωμένος Θεός, αλλά τέλειο ανθρώπινο δημιούργημα του Θεού. Η Γ’ Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οικουμενική ΢ύνοδος έγινε στην Έφεσο και την αποτελούσαν 200 Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Άγιος Φαρίτων Μαρτύρησε δια ξίφους και "η σύναξις αυτού τελείται εν τω Δευτέρω". Ο Όσιος Ιωσήφ ο θαυματουργός ο εν Βελόνη (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Ο Άγιος Kiaran (Ιρλανδός) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

10 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Σων Αγίων Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα, Βαρυψάβα, Πέτρου Επισκόπου, Πουλχερίας Βασιλίσσης, των Αγίων Αποστόλων Απελλή, Λουκά και Κλήμη, Ίας, Ευδοκίας, Μνήμη Ευρέσεως Εικόνος της Θεοτόκου

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα

Ήταν αδελφές και κατάγονταν από τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων της έκαναν της τρεις αδελφές να είναι καύχημα των χριστιανών. Οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν της απασχολούσαν. Η μόνη της φροντίδα ήταν «μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, ή εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί». Δηλαδή φρόντιζαν να στολίζουν τον εαυτό της με συστολή και σωφροσύνη και όχι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών της ή με χρυσά ή μαργαριτένια κοσμήματα ή με ρούχα πολυτελή. Για την αγάπη, λοιπόν του Φριστού, άφησαν την πατρίδα της και πήγαν να κατοικήσουν σε ένα λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο τη σωφροσύνη της. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και έτρεχε κοντά της πλήθος κόσμου. Όταν το έμαθε αυτό ο έπαρχος Υρόντων, έστειλε και συνέλαβε της τρεις αδελφές. Βλέποντας, της τη φρόνηση και τη σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπισαν, διέταξε και της βασάνισαν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Σης υπέμειναν με ανδρεία τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν της ψυχές της στο νυμφίο της Φριστό (290 της). Ο έπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματα της, αλλά οι φλόγες έκαψαν τον ίδιο και έπειτα καταρρακτώδης βροχή έσβησε τη φωτιά. Σα σώματα των τριών παρθένων τάφηκαν με σεβασμό από της χριστιανούς.

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης τρεις μεγίστους φωστήρας. Σας τρεις ένδοξους Παρθένους και Αθληφόρους θεόφρονας, τας συνδεδεμένος ενθέως, αδελφική οικειότητι, τας καλλιρόους πηγάς της ευσέβειας, τας αναβλύζουσας, μαρτυρικών αγώνων χάριν αέναον, την θείαν Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μηνοδώραν, και την Μητροδώραν την ένδοξον, συν τη κλυτή Νυμφοδώρα, τη εν πάσι καρτερόφρονι, πάντες οι τρυφώντες των άθλων αυτών, συνδραμόντες ύμνοις τιμήσωμεν αυταί γαρ τη Σριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι.

Kοντάκιον Ήχος δ’. Ο υψωθείς. Τπέρ Σριάδος καρτερώς εναθλούσαι, τον πολυμήχανον εχθρόν ετροπώσασθε, αδελφικώς τω πνεύματι συνδούμεναι, όθεν εισωκίσθητε, συν ταις πέντε Παρθένοις, προς τον επουράνιον, Αθληφόροι νυμφώνα, και συν Αγγέλοις τω παμβασιλεί, εν ευφροσύνη απαύστως παρίστασθε. Ο Άγιος Βαρυψάβας Για τον Άγιο αυτό λέγεται, ότι πήρε από έναν ερημίτη το Σίμιο Αίμα που έτρεξε από την πλευρά του Κυρίου και γιάτρευε πολλές αρρώστιες. Γι' αυτό και οι άπιστοι τον θανάτωσαν με ξύλα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο δε τίμιος θησαυρός του Δεσποτικού Αίματος έμεινε πάλι σώος και ακέραιος, φυλαττόμενος από τον μαθητή του Αγίου. Ο Άγιος Πέτρος επίσκοπος Νικαίας Απεβίωσε ειρηνικά. Η Αγία Πουλχερία η βασίλισσα Εορτάζει την 17η Υεβρουαρίου, μαζί με τον σύζυγο της Μαρκιανό.

Οι Άγιοι Απελλής, Λουκάς και Κλήμης οι Απόστολοι Ο Απελλής ήταν από τα εκλεκτότερα μέλη της Εκκλησίας του Φρίστου, που δούλευε πολύ παραγωγικά για το Ευαγγέλιο. Ο θείος ζήλος τον έφερε μέχρι και τη Ρώμη, όπου έγινε στήριγμα των εκεί πιστών. Εκεί τον γνώρισε και ο απόστολος Παύλος, που έγραψε στην προς Ρωμαίους επιστολή του αργότερα, να ασπαστούν "Άπελλήν τον δόκιμον εν Φριστώ" (Ρωμ. στ' 10). Ο Απελλής Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

πέθανε σαν καλός στρατιώτης Φρίστου στη ΢μύρνη, εργαζόμενος μέχρι τελευταίας πνοής του στη διάδοση και στερέωση του Ευαγγελίου. Ο Λουκάς, άλλος του Ευαγγελιστή Λουκά, έζησε και αυτός στα αποστολικά χρόνια. Αναδείχτηκε επίσκοπος στη Λαοδίκεια της ΢υρίας και τελείωσε τη ζωή του αγωνιζόμενος, με αγάπη και τόλμη, για το ποίμνιό του και τον αρχιποιμένα Ιησού Φριστό. Ο Κλήμης αναφέρεται στην προς Υιλιππησίους επιστολή (ς' 3) σαν συναθλητής του απ. Παύλου. Έγινε επίσκοπος ΢άρδεων και πέθανε μετά από πολλά παθήματα για τη στήριξη του ποιμνίου του και τη διάδοση της αλήθειας του Ευαγγελίου. Η Αγία Ία Καταγόταν από το Κάστρο του λεγομένου Βιζάλης. ΢υνελήφθηκε αιχμάλωτη μαζί με 9.000 χριστιανούς και οδηγήθηκε στην Περσία. Εκεί από τον βασιλιά των Περσών ΢αβώρ, παραδόθηκε στους σοφούς της Περσίας προκειμένου να την πείσουν ν' αρνηθεί τον Φριστό. Επειδή όμως δεν το κατάφεραν, τη φυλάκισαν και μετά 15 μήνες την έβγαλαν, και αφού τη βασάνισαν σκληρά τελικά την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται -μάλλον περιττώς- σαν Ιάς και την 11η ΢επτεμβρίου, αλλά και 4 & 5 Αυγούστου). Η Αγία Ευδοκία "η παις" (εορτή Ευδοκία) Η μνήμη του μικρού αυτού κοριτσιού, αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 107 και είναι άγνωστη στους ΢υναξαριστές. Μνήμη της Ευρέσεως της ΢επτής Εικόνος της Θεοτόκου υπό τας ρίζας ελαίας, εν τη εν τω Παγασητικό) κόλπω Νήσω Μαλαιών Σρικκέρων (1825) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

11 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Θεοδώρας εξ Αλεξανδρείας, Ευφροσύνου Μάγειρα, των Αγίων Διοδώρου, Διομήδους και Διδύμου, Ιάς, των Αγίων Δημητρίου, Ευανθίας και Δημητριανού, Θεοδώρας Βάστας, Ανακομιδή Λειψάνων των Αγίων ΢εργίου & Γερμανού, Απόδοσις Εορτής Γενεθλίου Θεοτόκου

Η Οσία Θεοδώρα από την Αλεξάνδρεια

Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474-490) και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγο της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι "ουκ εστί κρυπτόν, ο ου φανερόν γενήσεται",δέν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα-νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της. Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Σότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

καιρό ξεψύχησε. Σότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Δώρον ένθεον, ηγιασμένον, Θεώ ήνεγκας, την βιοτήν σου, Θεοδώρα Οσία πανεύφημε, της μετανοίας το πυρ γαρ εμφαίνουσα, μέσον ανδρών φιλοσόφως διέλαμψας, όθεν πρέσβευε, απαύστως τω σε δοξάσαντι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Κοντάκιον. Ήχος α’. Φορός, Αγγελικός. Σην νύκτα των παθών, εκφυγούσα θεόφρον, προσήλθες νοητώς, τω Ηλίω της δόξης, ασκήσει νεκρώσασα, της σαρκός τα σκιρτήματα, όθεν γέγονας, υπογραμμός μοναζόντων, και ανόρθωσις, των πεπτωκότων εν βίω, διό σε γεραίρομεν. Ο Άγιος Ευφρόσυνος ο μάγειρας

Τπήρξε αγράμματος, αλλά αληθινά ευσεβής και πιστός. Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και μόνο για να κάνει ελεημοσύνες. Σο επάγγελμα του, του επέτρεπε να τρώει πρώτος τα καλύτερα φαγητά. Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση τα χόρτα και τις ελιές του, τη στιγμή που έβραζαν ή έψηναν μπροστά του τα ορεκτικότερα κρέατα και τα προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ο Ευφρόσυνος πήγε σε μοναστήρι, όπου και εκεί εξασκούσε το έργο του μαγείρου. Αλλά αυτός, αντίθετα από ότι στα κοσμικά ξενοδοχεία, στο μοναστήρι έφτιαχνε μετριότατο φαγητό. ΢ε μερικούς που τον ειρωνεύονταν γι' αυτή του την κατάσταση, ο Ευφρόσυνος με πραότητα απαντούσε: "Η καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Σην πολλή Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα, θα τη χάσουν κατ' ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω". Σελικά ο Ευφρόσυνος, πέθανε σ' ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και η Εκκλησία, που ξέρει ότι στην αιώνια ζωή δεν έχει κανένα ανώτερο δικαίωμα από έναν μάγειρα ένας βασιλιάς ή φιλόσοφος, ανέγραψε μεταξύ των αγίων της τον μάγειρο Ευφρόσυνο, επειδή ήξερε και να πιστεύει και να ζει κατά το θέλημα του Θεού. Οι Άγιοι Διόδωρος, Διομήδης και Δίδυμος Και οι τρεις Άγιοι ήταν από τη Λαοδίκεια της ΢υρίας. ΢υνελήφθηκαν από τον εκεί άρχοντα, και επειδή ομολόγησαν με θάρρος ότι είναι χριστιανοί, μαστιγώθηκαν μέχρι θανάτου. Η Αγία Ιάς Η Άγια αυτή, ενώ ήταν γριά, αιχμαλωτίσθηκε από τους Πέρσες μαζί με 9.000 χριστιανούς, που βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζί λοιπόν μ' αυτούς, στάθηκε και η Αγία μπροστά στους αρχιμάγους του βασιλιά της Περσίας και τιμωρήθηκε με διάφορα βασανιστήρια. Σελικά την αποκεφάλισαν. Η παράδοση λέει ότι, όταν την αποκεφάλισαν η γη εκείνη, που δέχτηκε το αίμα της, φούσκωσε και υψώθηκε υπερφυσικά. Οι δε δήμιοι, που τη βασάνισαν, παράλυσαν και τυφλώθηκαν, και ο αέρας γέμισε από θαυμάσια ευωδιά.

Οι Άγιοι Δημήτριος, Ευανθία η σύζυγός του και Δημητριανός ο γιος τους (εορτή Ευανθία)

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. ΢το ΢υναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης. Ο Δημήτριος ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης ΢κεψέων ή ΢κήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Φριστιανών. Η δε γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό προσευχόμενοι, μαζί με τον Κορνήλιο. Ση στιγμή όμως εκείνη έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Σο έμαθε αυτό ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένεια του. Πράγματι ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τα δύο μέλη της οικογενείας του Δημητρίου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή στον Φριστό του Δημητρίου, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης. Η Αγία Θεοδώρα της Βάστα Πελοποννήσου

Πρόκειται για τοπική Αγία που έζησε τον 10ο αιώνα στην κεντρική Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας- Αρκαδίας). Από μικρή αγάπησε τον θεάνθρωπο και λυτρωτή Φριστό και σ' αυτόν αφιέρωσε τη ζωή της. Έζησε σαν μοναχός σε ανδρικό μοναστήρι της άνω Μεσσηνίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. ΢υκοφαντήθηκε όμως βάναυσα, ότι άφησε έγκυο κοπέλα της περιοχής! Σα ήθη της εποχής εκείνης ήταν τέτοια, ώστε βιαστικά την καταδίκασαν σε θάνατο. Γιατί όμως ενώ είχε πρόχειρη την απόδειξη αθωότητας της σαν γυναίκα και αφού αρνήθηκε τη συκοφαντία, δεν την χρησιμοποίησε; Σο λόγο γνωρίζει αυτή και ο Θεός. Γεγονός είναι ότι φορτώθηκε ξένη ντροπή και αποφάσισε να μαρτυρήσει από αγάπη. Σα τελευταία λόγια της ήταν: "Σο σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου πελώρια δέντρα και το αίμα μου ποτάμι". ΢ήμερα στον τόπο του μαρτυρίου της, στο χωριό Βαστά Αρκαδίας, υπάρχει εξωκλήσι που από δίπλα του περνάει ποτάμι και πάνω στη σκεπή του υπάρχουν κατά παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα. Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο ΢εβ. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. (Να παρατηρήσουμε εδώ ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ' αυτά της Αγίας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής, που η μνήμη της γιορτάζεται επίσης αυτή τη μέρα). Ανακομιδή Λειψάνων των Οσίων Πατέρων ΢εργίου και Γερμανού "των εν Βαλάμη θαυματουργών εκ της Νοβαγράδας (Νεαπόλεως) επιστραφέντων εις την εν Βαλάμη Ιεράν αυτών Μονήν" Δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες για το γεγονός.

12 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Αυτονόμου Ιερομάρτυρα, Κουρνούτου Ιερομάρτυρα, Θεοδώρου Επισκόπου, Ιουλιανού Πρεσβυτέρου, των Αγίων Μακεδονίου, Θεοδούλου και Σατιανού, Δανιήλ Θάσιου, Ωκεανού, Ανδρονίκου, των Αγίων Εθνοϊερομαρτύρων, Albeus Ο Άγιος Αυτόνομος

Ο Άγιος Αυτόνομος ήταν επίσκοπος στην Ιταλία και είχε στην επισκοπή του πλούσια χριστιανική δράση. Όταν άρχισε ο διωγμός του Διοκλητιανού εγκατέλειψε τη θέση του, και πήγε στους ΢ώρεους της Μ. Ασίας. Εκεί εγκαταστάθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού, του Κορνήλιου και συνέχιζε να διδάσκει το Ευαγγέλιο. ΢τη συνέχεια μετέβη στην Λυκαονία και στην Ισαυρία για να συνεχίσει το έργο του. Πριν ξεκινήσει το ταξίδι του χειροτόνησε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

διάκονο τον Κορνήλιο. Ύστερα από καιρό όταν επέστρεψε στους ΢ωρεούς, και είδε το πολύ καλό έργο πού είχε κάνει να ασπαστούν τον χριστιανισμό πολλοί άνθρωποι, τον χειροτόνησε ιερέα. Αφού επισκέπτεται πολλές περιοχές στον Εύξεινο Πόντο επιστρέφει πάλι κοντά στον Κορνήλιο και τον χειροτονεί επίσκοπο. Σο θεάρεστο έργο πού έχει κάνει ο άγιος Αυτόνομος ενοχλεί τούς ειδωλολάτρες και τον σκοτώνουν με λιθοβολισμό την ώρα πού λειτουργούσε μέσα στο ναό. Απολυτίκιο. Ήχος α'. Σης ερήμου πολίτης. Εκ Δυσμών ανατείλας ως αστήρ ουρανόφωτος, και προς την Εώαν εκλάμψας, ταις ακτίσι των τρόπων σου, τον Ήλιον της δόξης Ιησούν, εδόξασας αθλήσει σου στερρή· δια τούτο εδοξάσθης θεουργικώς, Αυτόνομε Πατήρ ημών. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν Ιάματα. Ο Άγιος Κουρνούτος ο Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Ικονίου Ήταν γέννημα και θρέμμα της πόλης του Ικονίου, της οποίας κατόπιν έγινε Αρχιερέας. Βρισκόταν κάποτε σ' ένα χωριό, ΢ούρσαλο ονομαζόμενο, και δίδασκε τον λόγο της πίστης στους άπιστους. Οι εκεί όμως διώκτες του χριστιανισμού, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Περίνιο. Αυτός, αφού σκληρά τον βασάνισε, τελικά τον αποκεφάλισε και έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αλεξανδρείας Ο Άγιος αυτός συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες της Αλεξανδρείας, επειδή με ιδιαίτερο θάρρος κήρυττε τον Φριστό, και αφού τον στεφάνωσαν με ακάνθινο στεφάνι, τον χτυπούσαν στο πρόσωπο και τον τριγύριζαν αλυσοδεμένο στους δρόμους της πόλης. Τπέστη και άλλα βασανιστήρια, τελικά με διαταγή του άρχοντα, αποκεφαλίστηκε και έτσι έλαβε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας. (Ο ΢. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του αναφέρει ότι, εσφαλμένα ο άγιος αυτός φέρεται σαν επίσκοπος Αλεξανδρείας και ότι ήταν ένας απλός θεοσεβής χριστιανός). Ο Άγιος Ιουλιανός ο πρεσβύτερος Αγκύρας από τη Γαλατία Καταγόταν από το χωριό Κριντεούς, που ήταν κοντά στην Άγκυρα της Γαλατίας, και ήταν Ιερέας άξιος μεγάλου σεβασμού. Όταν ο Λικίνιος κήρυξε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

διωγμό κατά των Φριστιανών (307-323), ο Ιουλιανός μαζί με άλλους 42 χριστιανούς συμπολίτες του, κατέφυγε στα βουνά και κρυβόταν. Κάποτε όμως, κατέβηκε από τα βουνά να φέρει νερό, με αποτέλεσμα να τον δουν οι ειδωλολάτρες, που πρόσφεραν θυσία στον εκεί ναό της Εκάτης. ΢υνελήφθη και οδηγήθηκε στον άρχοντα της Αγκύρας. Αυτός τον ρώτησε που κρυβόταν οι υπόλοιποι χριστιανοί συμπολίτες του, αλλά αυτός αρνήθηκε να τους καταδώσει και βασανίστηκε φρικτά. Αφού του έβαλαν πυρακτωμένη καλύπτρα στο κεφάλι, στο τέλος τον αποκεφάλισαν προσευχόμενο. Οι Άγιοι Μακεδόνιος, Θεόδουλος και Σατιανός Τπήρξαν στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363) και μαρτύρησαν στη Μυρόπολη της Υρυγίας. Όταν ο άρχοντας της Υρυγίας Αμάχιος διέταξε να καθαρίσουν τον ειδωλολατρικό ναό της Μυρόπολης και να επιμεληθούν τα αγάλματα μέσα σ' αυτόν, οι τρεις αυτοί Άγιοι, μπήκαν κρυφά τη νύχτα στο ναό και συνέτριψαν τα αγάλματα. Για να μη κακοποιηθούν όμως άλλοι αθώοι χριστιανοί, φανερώθηκαν στον άρχοντα και είπαν ότι αυτοί συνέτριψαν τα αγάλματα. Ο σκληρός Αμάχιος, στη συνέχεια, επειδή δεν κατάφερε να τους πείσει να θυσιάσουν στα είδωλα, τους έψησε ζωντανούς πάνω σε πυρακτωμένη σχάρα. Ο Όσιος Δανιήλ ο Θάσιος Ευσεβής από την παιδική του ηλικία, αμέσως από τη νεότητα του έγινε πρόθυμος κήρυκας του Ευαγγελίου, πρόμαχος και συνήγορος της Ορθοδοξίας. Ο όσιος και θεοφόρος Δανιήλ, έζησε τον 9ο μ.Φ. αιώνα όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Αρμένιος ο εικονομάχος. Όταν πλέον έγινε άντρας ο Δανιήλ, ίδρυσε μοναστήρι στο νησίδιο Κραμβούσα, που βρίσκεται δίπλα στη νήσο Θάσο. Η φήμη της μεγάλης αρετής του ιδρυτή έφερε εκεί πολλούς μοναχούς από τη Θάσο και απ' άλλου. Ο όσιος Δανιήλ αγαπούσε τόσο την πνευματική ζωή και ήταν τόσο πολύ ταπεινόφρων ώστε όταν στη Θάσο ήλθε ο μέγας Ιωαννίκιος, ο Δανιήλ εγκατέλειψε την ηγουμενική του θέση και έτρεξε κοντά στον φημισμένο εκείνο όσιο άντρα, για να πάρει διδάγματα από την τόσο προσεκτική και ενάρετη ζωή του. Ο Ιωαννίκιος προσπάθησε να τον εμποδίσει λέγοντας του, ότι μπορούσε και μόνος του να τελειοποιεί τον εαυτό του με την προσευχή, τη μελέτη και τη χάρη του αγίου Πνεύματος. Ο Δανιήλ όμως επέμενε και ο Ιωαννίκιος υποχώρησε. Μετά από καιρό ο Ιωαννίκιος, υποχρέωσε τον Δανιήλ να επιστρέψει στη μονή του. Διότι Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

οι μοναχοί της τον ζητούσαν επίμονα, επειδή δεν έβρισκαν άξιο αντικαταστάτη του. Ο Δανιήλ υπέκυψε και επανήλθε στη μονή του. ΢ε βαθιά γεράματα αποδήμησε στον Κύριο και τάφηκε, κατά την επιθυμία του, στο νησίδιο του κοντά στα κύματα, δίπλα στα όποια πρωί και βράδυ πολλές φορές έστελνε την προσευχή του και ύμνους στο Θεό.

Ο Άγιος Ωκεανός Μαρτύρησε δια ξίφους. (Κατ' άλλους μαρτύρησε δια πυρός). Ο Άγιος Ανδρόνικος "ο εν τη Ατρώα" Αναφέρεται στον συναξαριστή Delehaye με υπόμνημα παρόμοιο μ' αυτό του Αγίου Πέτρου "εν τη Ατρώα" (βλέπε 13 ΢επτεμβρίου). Ο Ανδρόνικος έζησε επί βασιλείας του Νικηφόρου και ΢ταυρακίου, και Πατριάρχου Σαρασίου. Ήταν γιος του Κοσμά και της Άννας και καταγόταν από την Έλαια της Ασίας. Έζησε με αυστηρή άσκηση στην Ατρώα και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Φρυσόστομος ΢μύρνης ο Εθνοϊερομάρτυρας Ο εθνομάρτυρας Φρυσόστομος Καλαφάτης, γεννήθηκε στην Σριγλία της Προποντίδας το 1867. Τπήρξε μητροπολίτης ΢μύρνης από το 1910 έως το 1922. ΢πούδασε στη θεολογική ΢χολή Φάλκης (1884-1891) και υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Μυτιλήνης Κωνσταντίνου Βαλιάδη, ο όποιος αναδείχθηκε Οικουμενικός Πατριάρχης ως Κωνσταντίνος Ε' (1897). Φρημάτισε πρωτοσύγκελος της Μεγάλης Εκκλησίας και το 1902 χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ μητροπολίτης Δράμας (1902-1910). Οι αγώνες του εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και για την τόνωση του εθνικού φρονήματος ενόχλησαν την Τψηλή Πύλη, η οποία αξίωσε από το Πατριαρχείο την άμεση ανάκληση του (1907). Αποχωρίστηκε με πικρία το ποίμνιό του και αποσύρθηκε στην Σριγλία με την ελπίδα της επιστροφής στην μητρόπολη Δράμας, η οποία κατέστη δυνατή το 1908 με την ψήφιση του νέου τουρκικού συντάγματος. Η ενθουσιώδης υποδοχή που του επιφύλαξε ο λαός της Δράμας συνδέθηκε με την έξαρση του εθνικού αγώνα, γι' αυτό και χαρακτηρίστηκε από την Τψηλή Πύλη επικίνδυνος για την δημόσια τάξη. Ανακλήθηκε εκ νέου από την μητρόπολη Δράμας (20 Ιανουαρίου 1909) και αποσύρθηκε πάλι στην Σριγλία μέχρι την μετάθεση του στην μητρόπολη ΢μύρνης (11 Μαρτίου 1910). ΢την Μητρόπολη ΢μύρνης συνέχισε τους εθνικούς του αγώνες, οργάνωσε δε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τις βιαιότητες των Βουλγάρων στην Μακεδονία εναντίον των Ελλήνων, την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς την βουλγαρική προπαγάνδα και τις γενικότερες καταπιέσεις της Τψηλής Πύλης εναντίον του Ελληνισμού του Οθωμανικού κράτους. Οι τουρκικές αρχές της περιοχής θορυβήθηκαν και πέτυχαν την απομάκρυνση του από την μητρόπολη ΢μύρνης (1914), στην οποία επέστρεψε μετά την ανακωχή του Μούνδρου (1918). Κατά την περίοδο της ελληνικής διοίκησης της ΢μύρνης (1919-1922), λειτουργούσε ως αναμφισβήτητος εθνάρχης του μικρασιάτικου Ελληνισμού και ως ο εμπνευσμένος ηγέτης της "Μικρασιατικής Άμυνας" για την δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Η κατάρρευση όμως του μικρασιάτικου μετώπου (Αύγουστος 1922) απογοήτευσε τον μεγαλόπνοο μητροπολίτη, ο όποιος αποδοκίμασε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από την Μικρά Ασία. Η εισβολή των Σούρκων στην ΢μύρνη υπήρξε η δοκιμασία των εθνικών του οραμάτων. Αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον λαό του, παρά την πίεση των προξένων της Αγγλίας και της Γαλλίας. ΢τις 27 Αυγούστου 1922 συνελήφθη από τον Σούρκο φρούραρχο της πόλης Νουρεντίν πασά, μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας στο ναό της Αγίας Υωτεινής, και παραδόθηκε στον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο. Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ο εκφραστής των εθνικών πόθων κατέστη πλέον το σύμβολο των τραγικών πεπραγμένων του Γένους. Σο δίτομο έργο του Περί Εκκλησίας, τα άρθρα του στα περιοδικά Εκκλησιαστική Αλήθεια και Ιερός Πολύκαρπος και η όλη κηρυκτική του δράση αναδεικνύουν την υπέροχη πνευματική μορφή του εθνομάρτυρα Ιεράρχη. Ο Άγιος Αμβρόσιος ο εθνοϊερομάρτυρας, Μητροπολίτης Μοσχονησίων (1922) ΢πούδασε στη Θεολογική ΢χολή του Σιμίου ΢ταυρού Ιεροσολύμων και στη θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Τπήρξε δε εφημέριος σε πολλές ελληνικές κοινότητες της Κριμαίας (Θεοδοσίας, ΢υμφεροπόλεως, ΢εβαστουπόλεως). Σο 1913 χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως ΢μύρνης με τον τίτλο Ξανθουπόλεως, αναπλήρωσε δε τον εξόριστο μητροπολίτη κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου. Σο 1919 χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικός έξαρχος στα Μοσχονήσια, το δε 1922 έγινε Μητροπολίτης Μοσχονησίων. Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τάφηκε ζωντανός, από

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

τους Σούρκους μαζί με άλλους εννέα (9) Ιερείς σε λάκκο έξω από την πόλη των Κυδωνιών (15 ΢επτεμβρίου 1922). Ο Άγιος Προκόπιος Λαζαρίδης ο εθνοϊερομέρτυρας, Μητροπολίτης Ικονίου (1911-1923) Προηγουμένως επίσκοπος Αμφιπόλεως (1894-1899) και Μητροπολίτης Δυρραχείου (1899-1906) και Υιλαδέλφειας (1906-1911). Ήταν και αυτός μεταξύ των εθνοϊερομαρτύρων εκείνων των χρόνων. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Εθνοϊρομάρτυρας, Μητροπολίτης Κυδωνιών (22 Ιουλίου 1908 - 3 Οκτωβρίου 1922) Προηγουμένως διετέλεσε και μητροπολίτης Σιβεριουπόλεως και ΢τρωμνίτσης (12 Οκτωβρίου 1902-22 Ιουλίου 1908). Σο κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Αντωνιάδης ή ΢αατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ψρολογάς. Γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 1864. Ψς Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους που στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Και στις τρεις μητροπόλεις που υπηρέτησε εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον μητροπολίτη Δράμας Φρυσόστομο Καλαφάτη (1902-1910), τον κατόπιν εθνομάρτυρα μητροπολίτη ΢μύρνης (1910-1922). ΢τις 12 Οκτωβρίου 1902 χειροτονήθηκε μητροπολίτης στη σπουδαία από εθνικής απόψεως επαρχία Σιβεριουπόλεως και ΢τρωμνίτσης στην οποία αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απομακρύνει τον Γρηγόριο, μεταθέτοντας τον στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908, όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Σο 1918 κατηγορήθηκε από τους Σούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε δύο φορές στο ΢τρατοδικείο της ΢μύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 'Οκτωβρίου 1918) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919), ο Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη ΢μύρνη Αριστείδη ΢τεργιάδη. Μετά την αποχώρηση των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Σούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922, όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Υράνελι του Αδραμυττηνού Κόλπου 4.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών. Ο μητροπολίτης Γρηγόριος, παρά τους εξευτελισμούς που υφίστατο από τις τουρκικές αρχές, τις επισκεπτόταν και αγωνιζόταν να σώσει και να θρέψει το ποίμνιο του. Όταν δε στις 15 ΢επτεμβρίου πληροφορήθηκε τη σφαγή του μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβροσίου και των 6.000 κατοίκων τους από τους Σούρκους, ο Γρηγόριος αγωνίστηκε υπεράνθρωπα και κατόρθωσε να συγκατατεθούν οι Σούρκοι να έλθουν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη με αμερικανική σημαία και με την εγγύηση του Αμερικανικού Ερυθρού ΢ταυρού και να παραλάβουν 20.000 Έλληνες από τις 35.000 που κατοικούσαν τις Κυδωνιές. Ο Γρηγόριος αρνήθηκε να αναχωρήσει και στις 30 ΢επτεμβρίου οι Σούρκοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. ΢τη φυλακή βασανίστηκε φρικτά και στις 3 Οκτωβρίου, μαζί με άλλους Ιερείς και προκρίτους των Κυδωνιών που είχαν επίσης συλληφθεί θανατώθηκε. Ο Άγιος Ευθύμιος ο Εθνοϊερομάρτυρας, Μητροπολίτης Ζήλων Ο Ευθύμιος Αγριτέλης, υπήρξε επίσκοπος Ζήλων από το 1912 έως το 1921. Μοναχός της Ιεράς Μονής Λειμώνας, σπούδασε στη Θεολογική σχολή της Φάλκης και κατόπιν έκανε διδάσκαλος και Ιεροκήρυκας στη Λέσβο και πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Μηθύμνης. ΢τις 12 Ιουνίου 1912 χειροτονήθηκε επίσκοπος Ζήλων. Ψς επίσκοπος ανέπτυξε μεγάλη θρησκευτική και εθνική δράση. Όταν η δράση του έγινε γνωστή στους Κεμαλιστές Σούρκους, συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με άλλους πρόκριτους της επαρχίας Αμασείας στις 21 Ιανουαρίου 1921. Με αίτηση του, ζήτησε από την κεμαλική κυβέρνηση της Άγκυρας να θεωρηθεί μόνο αυτός ένοχος και να απαλλαγούν οι υπόλοιποι συλληφθέντες. Μάλιστα δε μπροστά στο δικαστήριο απολογήθηκε με θαυμάσια αγόρευση. ΢τη φυλακή υπέστη πολλά βασανιστήρια, από τα όποια και πέθανε στις 29 Μαΐου 1921. Μετά δε τον θάνατο του ήλθε και η καταδικαστική απόφαση του τούρκικου δικαστηρίου!

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Albeus (Ιρλανδός) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

13 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Εγκαίνια Ιερού Ναού Αναστάσεως, Κορνηλίου Εκατόνταρχου, ΢τράτωνος, των Αγίων Κρονίδη, Λεοντίου, ΢εραπίωνος, Γορδιανού, ΢ελευκίου, Μακροβίου, Ουαλερίου, Λουκιανού, Ζωτικού και Ηλεί, Αριστείδη, Πέτρου Οσίου, Ιεροθέου Οσίου, Μελέτου Πηγά, Προεόρτιο Τψώσεως Σιμίου ΢ταυρού Εγκαίνια Ιερού Ναού Αναστάσεως

Πρόκειται για τον Ναό του Παναγίου Σάφου, που ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε στον τόπο του Γολγοθά και τον Ναό αυτό εγκαινίασε κατά το έτος 330.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ψς του άνω στερεώματος την ευπρέπειαν, και την κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, του αγίου σκηνώματος της δόξης σου, Κύριε, ΢τερέωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, και πρόσδεξαι ημών, τας εν αυτώ απαύστως, προσαγομένας σοι δεήσεις, δια της Θεοτόκου, η πάντων ζωή και ανάστασις. Κοντάκιον των Εγκαινίων. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Σούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε.

Ο Άγιος Κορνήλιος

Ο Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος. Ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος και Θεοσεβούμενος. Προσήλθε στο χριστιανισμό με τη διδασκαλία τού Απ. Πέτρου και αποφάσισε να ξεκινήσει περιοδεία για να διδάξει και ο ίδιος τον χριστιανισμό. Δίδαξε στη Υοινίκη, Κύπρο, Αντιόχεια και Έφεσσο. ΢τη ΢κήψη της Μυσίας χειροτονήθηκε επίσκοπος. Φάρη στη θαρραλέα ομολογία του ανάμεσα στους ειδωλολάτρες το έργο του ήταν καρποφόρο. Αυτό προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από τους ειδωλολάτρες. Έτσι ο έπαρχος Δημήτριος τον συλλαμβάνει και τον οδηγεί στον ναό των ειδωλολατρών, πού εκείνη την ώρα ήταν γεμάτος και τον πιέζει να αρνηθεί το Φριστό. Εκείνος βρήκε την ευκαιρία να διδάξει το Ευαγγέλιο σε όσους ήταν εκεί, και να προαναγγείλει ένα σεισμό από τον οποίο δεν θα πάθαιναν τίποτα ο έπαρχος Δημήτριος, η γυναίκα του, και ο γιος του πού ήταν μέσα στο ναό. Έτσι κι έγινε, όσοι ήταν στο ναό σκοτώθηκαν εκτός την οικογένεια τού Έπαρχου που βαπτίστηκαν χριστιανοί. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος ΢τράτων Ο Άγιος αυτός υπήρξε στη Βιθυνία και συνελήφθη από τον εκεί άρχοντα και βασανίστηκε με διάφορα βασανιστήρια. Έπειτα έδεσαν τα χέρια του από τα κλαδιά δύο κέδρων, που λύγισαν μέχρι το έδαφος. Κατόπιν τους έλυσαν με αποτέλεσμα ο Άγιος να διαμελιστεί στα δύο. Αυτό συνέβη στα χρόνια του τυράννου Λικινίου (315).(Η μνήμη του, από ορισμένους ΢υναξαριστές, επαναλαμβάνεται και την 9η ΢επτεμβρίου). Οι Άγιοι Κρονίδης, Λεόντιος, ΢εραπίων, Γορδιανός, ΢έλευκος, Μακρόβιος, Ουαλέριος (ή Ουαλεριανός), Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί Όλοι πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Φ. επί βασιλείας Λικινίου. Ο Κρονίδης, διάκονος στην Αλεξάνδρεια, ήταν πολύ μορφωμένος, ταλαντούχος διδάσκαλος με μεγάλη αρετή και ζήλο, κατά το υπόδειγμα του πρωτομάρτυρα ΢τεφάνου. Ο Λεόντιος και ο ΢εραπίων ήταν διακεκριμένοι μαθητές του, έτοιμοι όπως και ο διδάσκαλος τους να πάθουν τα πάντα για το Φριστό. Έτσι και έγινε. Κάποια μέρα, ενώ έδιναν λαμπρή απολογία για τη χριστιανική πίστη μπροστά στους ειδωλολάτρες, αυτοί εκνευρισμένοι τους κακοποίησαν άγρια με πέτρες και ρόπαλα. Κατόπιν τους έδεσαν τα χέρια και τους έριξαν στη θάλασσα, όπου και παρέδωσαν τις άγιες ψυχές τους. Οι άγιοι Γορδιανός, ΢έλευκος και Μακρόβιος, μαρτύρησαν στη Γαλατία. Αφού ομολόγησαν το Φριστό, οι άπιστοι τους έριξαν τροφή στα άγρια θηρία. Ο Ουαλέριος, αδελφικός φίλος των τριών προηγουμένων μαρτύρων, απουσίαζε όταν εκείνοι μαρτύρησαν, όταν όμως επανήλθε πήγε στον τάφο τους, όπου τον αξίωσε ο Θεός να πεθάνει. Ο ΢τράτων παρέδωσε το πνεύμα του στη Βιθυνία, αφού του έσχισαν τα σκέλη. Σέλος, ο Λουκιανός, ο Ζωτικός και ο Ηλεί, αποκεφαλίστηκαν και πότισαν με το αίμα τους την πόλη των Σομέων με διαταγή του άρχοντα Μαξίμου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Αριστείδης (εορτή Αριστείδης)

Ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον Β' μετά Φριστόν αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Ο Ιερώνυμος έγραψεν εγκώμιον εξυψών αυτόν ως Ισαπόστολον. Εμυήθη την ευσέβειαν εις Φριστόν, παρά του αγίου Διονυσίου και του αγίου Ιεροθέου. Έγραψεν εις τον Αδριανόν απολογίαν υπέρ των διωκωμένων Φριστιανών. Εδιώχθη και επειδή έλειπεν ο Αδριανός μετέβη εις την Ρώμην και απηλογήθη. Κατόπιν μετεφέρθη εις Αθήνας όπου εμαρτύρησεν, κρεμασθείς είς την κοίλην της αγοράς των Αθηνών, την 13ην ΢επτεμβρίου του 120 μ.Φ. κατά το πάλαιαν συναξάριον το όποιον μετεφράσθη εις τα λατινικά παρά του Ιερωνύμου. Ο Όσιος Πέτρος "ο εν το Ατρώα" (κατ' άλλους "ο εν τη Αγρέα") Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νικηφόρου του Α' (802-811) και ΢ταυρακίου (784-806). Καταγόταν από την Ασία και από νεαρή ηλικία είχε κλήση στη μοναχική ζωή. Πήγε στην Ατρώα της Βιθυνίας, όπου πέρασε τη ζωή του με αυστηρότατη άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Ιερόθεος ο Νέος ΢ύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Όσιος αυτός γεννήθηκε κατά το έτος 1686 στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Δήμο και την Ασημίνα. Ασκήτευσε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, έκανε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1745. Ο ΢. Ευστρατιάδης όμως στο Αγιολόγιό του γράφει: "Σούτον τον όσιον κατέταξεν εις το Αγιολόγιον της Εκκλησίας ο Νικόδημος, εύρων φανταστικόν αυτού βίον (ιδέ Νέον Εκλόγιον) μετά θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα υπό φανατικού φίλου του Ιεροθέου". Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Μέλετος Πηγάς Τπήρξε πατριάρχης Αλεξανδρείας (1590-1601). Μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, χρημάτισε και τοποτηρητής του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε χαλεπούς καιρούς (1597-1598). Γεννήθηκε το 1549 στον Φάνδακα της Κρήτης από ευκατάστατη και ευσεβή οικογένεια, έλαβε αξιόλογη εγκύκλιο μόρφωση και συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Μετά την επιστροφή του, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο στη μονή Αγκαράθου της Κρήτης, στην οποία ηγούμενος ήταν ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας ΢ίλβεστρος (1566-1590). Ψς ηγούμενος της μονής Αγκαράθου μετά την αποχώρηση του ΢ιλβέστρου, αγωνίστηκε με ζήλο εναντίον της λατινικής προπαγάνδας. ΢ύντομα αναφέρεται ως κληρικός και πρωτοσύγκελος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Μετά τον θάνατο του ΢ιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Αλεξανδρείας από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιωακείμ (5 Αυγούστου 1590). Αγωνίστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον για τις ορθόδοξες σχέσεις και τα διεκκλησιαστικά προβλήματα. Περιόρισε τα χρέη του πατριαρχείου, ανοικοδόμησε με τη συνδρομή και του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Ιερεμία νέο πατριαρχικό οίκο και έλυσε πολλά από τα πιεστικά προβλήματα του πατριαρχείου, ως τον πρόωρο θάνατο του σε ηλικία 52 ετών (1601). Προεόρτια (παραμονή) της Τψώσεως του Σιμίου και Ζωοποιού ΢ταυρού

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

14 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Ύψωσις του Σιμίου και Ζωοποιού ΢ταυρού, Πλακίλλας Βασιλίσσης, Μνήμη στ’ Αγίας Οικουμενικής ΢υνόδου, Πάπα, Θεοκλή, Βαλεριανού νηπίου, Μακαρίου Οσιομάρτυρα Η Ύψωση του Σιμίου και Ζωοποιού ΢ταυρού(εορτή ΢ταύρος, ΢ταυρούλα)

Η Ύψωση του Σιμίου και Ζωοποιού ΢ταυρού. το 326 η Αγία Ελένη πήγε στους Αγίους Σόπους να προσκυνήσει, και να ευχαριστήσει τον Κύριο για τους θριάμβους του γιου της. Πηγαίνοντας εκεί η Αγία Ελένη αρχίζει να αναζητά τον Σίμιο ΢ταυρό. Υτάνοντας στο Γολγοθά διατάζει να γκρεμιστεί ο ναός της Θεάς Αφροδίτης. Εκεί βρίσκουν τρεις σταυρούς, μη ξέροντας ποίος είναι ο Σίμιος ΢ταυρός ακούμπησε, ο επίσκοπος Ιεροσολύμων, μίας ευσεβέστατης νεκρής γυναίκας το σώμα της διαδοχικά και στους τρεις σταυρούς. Μόλις ακούμπησε η γυναίκα στον Σίμιο ΢ταυρό αναστήθηκε. Μαθεύτηκε γρήγορα το νέο και πλήθος κόσμου άρχισε να έρχεται για να προσκυνήσουν. Ύψωσαν τον Σίμιο ΢ταυρό μέσα στο ναό και ΢ε μέρος ψηλό για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Ο ΢ταυρός είναι το όπλο όλων των χριστιανών κατά του διαβόλου. Απολυτίκιο. Ήχος α’. ΢ώσον Κύριε τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις Βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, και το σον φυλάττων, δια του ΢ταυρού σου πολίτευμα. Κοντάκιον. Αυτόμελον Ήχος δ’. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ εκουσίως, τη επωνύμω σου καινή πολιτεία, τους οικτιρμούς σου δώρησαι, Φριστέ ο Θεός, Εύφρανον εν τη δυνάμει σου, τους πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά των πολεμίων, την συμμαχίαν έχοιεν την σην, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον. Μνήμη της Ευσεβεστάτης Βασίλισσας Πλακίλλας Αυτή ήταν σύζυγος του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379-395), πολύ ευσεβής και φιλάνθρωπη. ΢' όλη της τη ζωή περιποιείτο τους πτωχούς και μοίραζε αφειδώς στους έχοντας ανάγκη εκείνα που τους ήταν απαραίτητα. Επισκεπτόταν τους ασθενείς και τους περιέθαλπε με τα ίδια της τα χέρια. Έτσι, σαν καλός ΢αμαρείτης αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά. Μνήμη της Αγίας στ’ Οικουμενικής ΢υνόδου Έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Μονοθελητών το έτος 680 Ο Άγιος Πάπας Άντεξε τα φοβερότερα βασανιστήρια, χωρίς να πάψει στιγμή να δέεται προς τον Θεό. Καταγόταν από την πόλη Λαράνδου της Λυκαονίας. Όταν ο Γαλέριος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, ο άγιος Πάπας υπέστη ένα από τα σκληρότερα μαρτύρια. ΢την αρχή τον κτύπησαν με πέτρες στα σαγόνια, μέχρι που του τα έσπασαν. Κατόπιν τον κρέμασαν ανάποδα και τον μαστίγωσαν ανελέητα. Έπειτα του ξέσχισαν τα πλευρά και τις πληγές του έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά ο Άγιος Πάπας, υπέφερε όλα αυτά με καταπληκτική υπομονή και δοξολογούσε τον θεό μέχρι της τελευταίας του πνοής. Ο Άγιος Θεοκλής Μαρτύρησε δια ξίφους. Ο Άγιος Βαλεριανός το νήπιο Μαρτύρησε δια ξίφους.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Οσιομάρτυρας Μακάριος ο Νέος Τπήρξε μαθητής και μιμητής του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Νήφωνα (1486-89, 1497-98). Ήταν ωραίος στο σώμα και την ψυχή και ζηλωτής στις αρετές. Σον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου και γι' αυτό πήρε άδεια και ευλογία από τον Πατριάρχη Νήφωνα, αποχώρησε από το Άγιο Όρος και πήγε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί βρήκε ένα συγκεντρωμένο πλήθος Οθωμανών, στους οποίους δίδαξε με θέρμη το μυστήριο της ενσάρκωσης του Φριστού. Αγριεμένοι οι Οθωμανοί, όρμησαν κατά του Αγίου και με μαχαίρια και ξύλα πλήγωσαν πολύ το σώμα του, και αφού τον συνέλαβαν τον έριξαν στη φυλακή. Σην επομένη μέρα ο Μακάριος στο κριτήριο, άκουσε αμετάπειστος τις κολακείες και τις υποσχέσεις των Σούρκων, που προσπαθούσαν να μεταστρέψουν το φρόνημα του. ΢τις προτροπές αυτές ο Άγιος απαντούσε: "Μακάρι και σεις να γνωρίζατε την αληθινή και ακατηγόρητη πίστη μας και να είχατε βαπτιστεί στο όνομα της Αγίας Σριάδος, και να είχατε ελευθερωθεί από την πλανεμένη θρησκεία σας". Οι Οθωμανοί όταν άκουσαν αυτά, τον βασάνισαν πιο άγρια και τελικά τον αποκεφάλισαν το 1527. Κατ' άλλες πληροφορίες το μαρτύριο του Αγίου έγινε το 1507.

15 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Νικήτα του Γότθου και οι μαρτυρήσαντες μετ’ αυτού, Πορφυρίου Μίμου, Υιλοθέου Οσίου, Εύρεσις Λειψάνου Αγίου Ακακίου, Μαξίμου, των Αγίων Δύο Κορών, Εύρεσις Λειψάνου Πρωτομάρτυρα ΢τεφάνου, Μελετίου Οσίου, ΢υμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Βησσαρίωνος Α΄ και Βησσαρίωνος Β΄, Γερασίμου Οσίου, Ιωάννου Νεομάρτυρα, Νικήτα Οσίου

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Νικήτας ο Γότθος (Εορτή Νικήτας)

Ήταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού, στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο όποιος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: "Μένε εν οις έμαθες... από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως της εν Φριστώ Ιησού". Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Φριστό. Και έτσι έγινε. Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Φριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Φριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Σο πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη. Απολυτίκιο, Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Νίκην έστησας, κατά της πλάνης, νίκης είληφας, άφθαρτον γέρας, επαξίως Νικήτα φερώνυμε, συ γαρ νικήσας εχθρών την παράταξιν, δια πυρός τον αγώνα ετέλεσας. Μάρτυς ένδοξε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Σης πλάνης τεμών, το κράτος τη ενστάσει σου, και νίκης λαβών, το στέφος τη αθλήσει σου, τοις Αγγέλοις ένδοξε, συναγάλλη Νικήτα φερώνυμε, συν αυτοίς Φριστώ τω Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μάρτυρες Αυτοί μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Νικήτα. Ο Άγιος Πορφύριος ο μίμος Γεννήθηκε από μίμο και έκανε και αυτός το επάγγελμα του μίμου (ηθοποιού). Τπήρξε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και όταν κάποτε ο βασιλιάς αυτός γιόρταζε τα γενέθλια του, ο Άγιος αυτός προστάχθηκε να μιμηθεί και να περιπαίξει τα Μυστήρια των Φριστιανών. Όποτε ο Άγιος μπήκε στην κολυμβήθρα και φώναξε: "Βαπτίζεται Πορφύριος, εις το όνομα του Πατρός και του Τιού και του Αγίου Πνεύματος". Και όταν βγήκε από το νερό, φόρεσε λευκά ενδύματα και ομολόγησε μπροστά σ' όλο το κοινό που τον παρακολουθούσε, ότι είναι χριστιανός και είναι έτοιμος να πεθάνει για την αγάπη του Φριστού. Όποτε ο βασιλιάς, εξαγριωμένος, διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο Όσιος Υιλόθεος ο Πρεσβύτερος και θαυματουργός Άοκνος αγωνιστής της αρετής σ' όλη του τη ζωή, η οποία τελικά τον έκανε Άγιο. Ήταν από το χωριό Μύρμηξ της επαρχίας Οψικίου. Παντρεύτηκε γυναίκα, που προίκα είχε τη μεγάλη και αθάνατη ευσέβεια. Απόκτησε παιδιά, τα όποια ανατράφηκαν κάτω από την άγρυπνη επιμέλεια των γονιών τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Έτσι, υπόδειγμα από την όλη του διαγωγή και από τη χριστιανικότατη ανατροφή των παιδιών του, χειροτονήθηκε Ιερέας μετά από επίμονη παράκληση των συγχωριανών του. Απέναντι στο ποίμνιό του, φέρθηκε όπως και απέναντι της οικογενείας του. Δηλαδή με ευσέβεια, με αγάπη, με αγρυπνία και διδαχή. Πολλές φορές μάλιστα, μέσα στη βροχή και το κρύο, άφηνε το ίδιο του το σπίτι, για να πάει στα σπίτια των ενοριτών του για να τους ευεργετήσει με υλική βοήθεια ή με ηθική ενίσχυση και παρηγοριά. Ο Θεός, που έβλεπε την πνευματική προκοπή του Υιλόθεου, τον αξίωσε και να θαυματουργεί. Έτσι αυτός, ακόμα περισσότερο ευεργετούσε το ποίμνιο του και έτσι συνέχισε μέχρι που παρέδωσε στον Θεό την δίκαια ψυχή του.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η Εύρεσις του Λειψάνου του Αγίου Ακακίου, επισκόπου Μελιτινής

Εορτάζει την 31η Μαρτίου, όπου και πληροφορίες για τον Βίο του. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για το γεγονός. Ο Άγιος Μάξιμος Μαρτύρησε δια ξίφους.

Οι Αγίες Δύο Κόρες Μαρτύρησαν δια ξίφους. Η Εύρεσις του Λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρα ΢τεφάνου Σο γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Σότε, ο Άγιος ΢τέφανος φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα Ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανό του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου ΢τεφάνου. Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Σου στους ανθρώπους, με την ενανθρώπιση του Τιού Σου. Υανέρωναν, έτσι, οι άγγελοι περίτρανα ότι ο πρωτομάρτυρας ΢τέφανος μαρτύρησε για την αγάπη και τη δόξα του Θεού. Αργότερα, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Κωνσταντινούπολη και εναποτέθηκαν στον επ' ονόματι αυτού - ανεγερθέντα Ναό υπό του Μ. Κωνσταντίνου. Ο Όσιος Μελέτιος Η μνήμη του αναφέρεται μόνο στο ΢ιναϊτικό Συπικό υπ' αριθ. 1094 φ. 35 ως εξής: "Μηνί ΢επτεμβρίω ιε’, εκοιμήθη ο όσιος πατήρ ημών Μελέτιος και κτήτωρ της Μονής του ΢εργίου" (βλ. Δημητριεύσκυι Συπικό Β’ σελ. 30). Ο Άγιος ΢υμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Έζησε τον 15ο αιώνα και για τη ζωή του δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία. Πρέπει να ήταν Ιερομόναχος και Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης πρέπει να έγινε μετά το 1410. Έκτος από το σπουδαίο ποιμαντικό του έργο, ανέπτυξε και πλούσια συγγραφική εργασία. Έγραψε επιστολές, ερμηνείες, εγκώμια, διάλογους και υμνογραφικά κείμενα. Πέθανε τον ΢επτέμβριο του 1429. Αγιοποιήθηκε στις 14 Απριλίου 1981.

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Ποιμήν Θεσσαλονίκης ανεδείχθης εν Πνεύματι, και θείος υποφήτης μυστηρίων της χάριτος, σοφία και φωτί των αρετών, εκλάμπων Ιεράρχα ΢υμεών δια τούτο ώσπερ θείον μυσταγωγόν, τιμώμεν σε κραυγάζοντες· δόξα τω σε δοξάσαντι Φριστώ δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου χάριν ημίν και έλεος. Οι Άγιοι Βησσαρίων ο Α’ και Βησσαρίων ο Β’ Αρχιεπίσκοποι Λαρίσης (1490-1541) Για τον Βησσαρίωνα Α’ δεν έχουμε αρκετές και σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του. Ο δε Βησσαρίων Β’, καταγόταν από το χωριό Μεγάλες Πόρτες της Θεσσαλίας, και οι γονείς του ήταν ευσεβείς άνθρωποι. Από μικρός είχε κλίση στα εκκλησιαστικά και μπήκε στην υπηρεσία του Μητροπολίτη Λαρίσης Μάρκου. Κατόπιν χειροτονήθηκε απ' αυτόν διάκονος και πρεσβύτερος. Έπειτα αναδείχθηκε επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσώνος. Αλλά επειδή υπήρχαν ορισμένα στημένα σκάνδαλα στην επισκοπή αυτή, ο Βησσαρίων δεν πήγε και έλαβε εξαρχικώς την επισκοπή ΢ταγών και μετά έξι χρόνια, αφού Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

πέθανε ο Λαρίσης Μάρκος, αναδείχτηκε Μητροπολίτης Λαρίσης. Αφού ποίμανε το ποίμνιο του με οσιότητα και δικαιοσύνη, απεβίωσε ειρηνικά στο 50ό έτος της ηλικίας του. Ο Όσιος Γεράσιμος κτήτορας της Ιεράς Μονής Αγίας Σριάδος ΢ουρβίας Φωρίς βιογραφικό υπόμνημα στους ΢υναξαριστές. Από τη Β’ έκδοση όμως της Ακολουθίας του στην Αθήνα το 1901, μαθαίνουμε ότι ήταν από το χωριό Λεοντάρι της Πελοποννήσου και περί το 1740 έκτισε την Ιερά Μονή Αγίας Σριάδος ΢ουρβίας, της Κωμοπόλεως Μακαριωτίσσης ή Μακρηνίτσης. Εκεί με οσιότητα και πνευματική άσκηση αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας από την Κρήτη Σα ΢φακιά της Κρήτης ήταν η πατρίδα του και εργαζόταν σαν γεωργός στη Νέα Έφεσο. ΢' ένα πανηγύρι προς τιμήν του Σιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου 1811) έξω από τη Ν. Έφεσο, ο Ιωάννης με δύο πατριώτες του διασκέδαζαν. ΢ε κάποια στιγμή ήλθαν απεσταλμένοι του αγά και τους ζήτησαν τον κεφαλικό φόρο. Οι τρεις ΢φακιανοί αρνήθηκαν να τον πληρώσουν και συνεπλάκησαν με τους φοροεισπράκτορες. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί, από τους συντρόφους του Ιωάννη, ένας Σούρκος και οι άλλοι να τραυματιστούν. Οι δύο πατριώτες του Ιωάννη απομακρύνθηκαν, ενώ ο ίδιος επειδή ήταν αθώος έμεινε. Αλλά οι Σούρκοι, που ζητούσαν εκδίκηση συνέλαβαν τον Ιωάννη και αφού τον βασάνισαν τον έριξαν στη φυλακή, όπου έμεινε χωρίς τροφή για 16 ήμερες. ΢τις προτάσεις των Σούρκων να εξισλαμιστεί για να γλιτώσει το θάνατο, ο Ιωάννης απάντησε: "Φριστιανός γεννήθηκα χριστιανός θέλω να πεθάνω, Ιωάννης ονομάζομαι, δεν αλλάζω την πίστη μου ούτε τ' όνομα μου". Σότε οι Σούρκοι τον απαγχόνισαν στις 15-9-1811. Κατόπιν αδείας οι Φριστιανοί τον έθαψαν στην αυλή του ναού του Αγίου Γεωργίου, στην Έφεσο. Μαρτύριο του Άγιου συνέγραψε ο Αθανάσιος Πάριος, τη δε Ακολουθία του ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Ο Όσιος Νικήτας επίσκοπος Φυτρών Κύπρου Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου. Μνημονεύεται από τον Φάκκετ (Ιστορία της ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου, τ. Β’, σελ. 202, μετάφραση Φ. Παπαϊωάννου). Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

16 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Ευφημίας Μεγαλομάρτυρος, Μελιτίνης, Λουντμίλας, Δωροθέου ο εν Αιγύπτω, Κυπριανού Οσίου, Νινιάν, Editha Η Αγία Ευφημία(εορτή Ευφημία)

Έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Φαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Χιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Φαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Σότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Φριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Σελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Σην ωραιότητα. Σω θείω έρωτι, Λαμπρώς αθλήσασα, εις oσμήν έδραμες, Φριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη, όθεν εισελήλυθας, εiς παστάδα ουράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοι εκβοώντας, χαίροις θεόφρον Ευφημία. Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Εν τη αθλήσει σου καλώς ηγωνίσω, και μετά θάνατον ημάς αγιάζεις, ταις των θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, όθεν σου την κοίμησιν, την αγίαν τιμώμεν, πίστει παριστάμενοι, τω σεπτώ σου λειψάνω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, και των θαυμάτων την χάριν αντλήσωμεν. Η Αγία Μελιτίνη Η Αγία Μελιτίνη έζησε το έτος 160 μ.Φ., επί βασιλείας Αντωνίνου, ο οποίος ήταν πολύ ευσεβής. Ο τότε ηγεμόνας τής Θράκης, ονόματι Αντίοχος από τους πιο σκληρούς πολέμιους των χριστιανών, διέταξε να συλλάβουν την Μελιτίνη, με το αιτιολογικό ότι διέδιδε το Ευαγγέλιο και τον Φριστό. Προσπάθησε να την κάνει να αλλάξει πίστη αλλά μάταια. Ανέλαβε τότε η γυναίκα του, η οποία με διάφορα ύπουλα γυναικεία μέσα προσπάθησε να κάνει το ίδιο. Αλλά δυστυχώς έπεσε στην παγίδα πού ετοίμαζα η ίδια. Έγινε κι αυτή χριστιανή και μαζί με την Μελιτίνη, κρυφά από τον Αντίοχο έκαναν πολλούς ειδωλολάτρες χριστιανούς. Όταν το έμαθε ο Αντίοχος τις αποκεφάλισε και τις δύο.

Η Αγία Λουντμίλα Η Αγία Λουντμίλα γεννήθηκε πιθανώς το 856 μ.Φ., από γονείς ευγενείς, αλλά ειδωλολάτρες. 16 χρονών παντρεύτηκε με τον ηγεμόνα των Σσέχων Μποριβόια. Με την παρουσία των ιεραποστόλων Μεθοδίου και Κυρίλλου στην χώρα τους έγιναν χριστιανοί. Έκτισαν πολλές εκκλησίες, κάλεσαν ιερείς και έκαναν πάρα πολλά για τον εκχριστιανισμό της χώρας. Ο άντρας της όμως σε ηλικία 36 χρονών πέθανε και η Λουντμίλα αφιέρωσε όλη την υπόλοιπη ζωή της στον Φριστό και την Εκκλησία. Αργότερα την ηγεμονία ανέλαβε ο εγγονός της Βιατσεσλάβος και η νύφη της Δραγομίρα, προσπάθησε να φέρει πάλι την ειδωλολατρία. Εμποδίστηκε όμως με πολλούς τρόπους από τη Λουντμίλα, η οποία απειλήθηκε ακόμα και με θάνατο από την Δραγομίρα. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Για να γλιτώσει, πήγε και κρύφτηκε σε ένα πύργο. Εκεί την βρήκαν οι απεσταλμένοι τής Δραγομίρας και την θανάτωσαν. Αργότερα ο εγγονός της μετέφερε το λείψανό της στην Πράγα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ο Όσιος Δωρόθεος ο εν Αιγύπτω Ερημίτης (+ 4ος αι.) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου. Ο Όσιος Κυπριανός Μητροπολίτης Κιέβου, Ρώσος (+ 1406) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου. Ο Άγιος Νινιάν (Βρετανός) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. Η Αγία Edithac (Αγγλίδα) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985. 828

17 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Σων Αγίων ΢οφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, Αγαθοκλείας, των Αγίων Μαξίμου, Θεοδότου και Ασκληπιοδότη, Λουκίας και Γεμινιανού, Θεοδότης της εν Νίκαια, Φαραλάμπου και Παντολέον, Πηλέα και Νείλου, Πατερμούθιου και Ηλία, των Αγίων 100 Μαρτύρων, των Αγίων 50 Μαρτύρων, Ηρακλείδου και Μύρωνος, Αναστασίου Οσίου, Ευξιφίου

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η Αγία ΢οφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη(εορτή ΢οφία, Ελπίδα, Αγάπη)

Έζησαν όταν ο αυτοκράτορας των ρωμαίων ήταν ο Ανδριανός. Όταν η τίμια και ενάρετη ΢οφία χήρεψε πήγε μαζί με τις κόρες της στη Ρώμη. Εκεί ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν. Αφού χώρισε τη μητέρα από τα παιδιά της, ζήτησε να παρουσιασθεί μπροστά του η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Φριστό, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Σότε ο σκληρός ηγεμόνας διέταξε τον αποκεφαλισμό της. Σο ίδιο σθένος με την Πίστη επέδειξαν και οι αδελφές της, η δεκάχρονη ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη. Ο σκληρός Ανδριανός δε δίστασε να διατάξει τους δήμιους Σου να αποκεφαλίσουν και τα άλλα δύο κορίτσια. Περήφανη για τα παιδιά της η ΢οφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η ΢οφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της. Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. ΢οφία εκθρέψασα, κατά την κλήσιν σεμνή, τας τρεις θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Φριστώ, αθλήσεως σκάμασιν όθεν της άνω δόξης, συν αυταίς κοινωνούσα, πρέσβευε τω ΢ωτήρι, καλλιμάρτυς ΢οφία, δούναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος. Κοντάκιον. Ήχος α’. Φορός αγγελικός. ΢οφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι, η Πίστις και Ελπίς, και Αγάπη δειχθείσαι, σοφίαν απεμώραναν, των Ελλήνων εν χάριτι, και αθλήσασαι, και Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

νικηφόροι φανείσαι, στέφος άφθαρτον, παρά του πάντων Δεσπότου, Φριστού ανεδήσαντο. Η Αγία Αγαθόκλεια

Με τη μεγάλη της υπομονή στο μαρτύριο, στόλισε και αυτή τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Αν και από τη γέννησή της δούλα, έλαμψε δια Ιησού Φριστού ελεύθερη στην ψυχή. Ο κύριος της, που ονομαζόταν Νικόλαος, είχε γίνει χριστιανός και φερόταν προς την Αγαθόκλεια με πολλή φιλανθρωπία και αγαθότητα. Αλλά η κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, επέμενε στην ειδωλολατρία. Και όπως ήταν θυμώδης και μέθυσος βασάνιζε πολλές φορές την Αγαθόκλεια και προσπαθούσε με πείσμα να την επαναφέρει στη θρησκεία των ειδώλων. Επί οκτώ χρόνια έτσι, η ταλαίπωρη και συγχρόνως μακάρια δούλα, υπέφερε καθημερινή ζωή μαρτυρίου. Σην έβριζε, τη χτυπούσε, κένταγε με πιρούνια το σώμα της και την πλήγωνε με αλύπητο μαστίγωμα. Και επειδή όλα αυτά δεν νικούσαν τη γνώμη της ευσεβέστατης χριστιανής, κάποια μέρα, άναψε φωτιά και την έσπρωξε μέσα σ' αυτή. Έτσι η Αγαθόκλεια λυτρώθηκε από την άσεβη και κακούργο ειδωλολάτρισσα κυρία της, και αποδήμησε στα μακάρια και ελεύθερα σκηνώματα των δικαίων.

Οι Άγιοι Μάξιμος, Θεόδοτος και Ασκληπιοδότη Μαρτύρησαν με σκληρό τρόπο, επειδή ομολόγησαν τον Φριστό. ΢την αρχή τους μαστίγωσαν, κατόπιν τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, τους Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

φυλάκισαν και στο τέλος τους αποκεφάλισαν. (Καταγόταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης). Η Αγία Λουκία η χήρα και Γεμινιανός ο γιος της Η αγία Λούκια ήταν πλούσια Ρωμαία κατά την εποχή των βασιλέων Διοκλητιανού (284-304) και Μαξιμιανού (286-305). Μετά 36 χρόνια χηρείας και σε ηλικία 75 χρονών, προδόθηκε από τον ειδωλολάτρη γιο της Ευτρόπιο, στον Διοκλητιανό, ότι πιστεύει στον Φριστό. Σότε η Αγία συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή. Εκεί υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού παρέμεινε αβλαβής και περιφερόταν στην πόλη για να αποδοκιμάσει μ' αυτό τον τρόπο την μικρότητα των βασανιστών της. Σο είδε αυτό ο Γερμινιανός (ή Γεμινιανός), πίστεψε στον Φριστό και μαζί με την Λούκια παρουσιάστηκε στον βασιλιά, ομολογώντας τον Φριστό. Η Λούκια υιοθέτησε τον Γερμινιανό, τον βάπτισε και αφοί απαλλάχτηκαν από τους βασανιστές τους, έφυγαν στο Σαυρομένιο της ΢ικελίας. Αλλά εκεί, λόγω διωγμού, η Λούκια τράβηξε για τα βουνά, όπου απεβίωσε ειρηνικά. Ο δε Γερμινιανός συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε. Η Αγία Θεοδότη Η Αγία Θεοδότη, η οποία έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλέξανδρου ΢εβήρου το 22 μ.χ. Η Θεοδότη καταγόταν από τον Εύξεινο Πόντο, ήταν πλούσια αλλά και χριστιανή. Περισσότερο πλούσια όμως ήταν στην ψυχή της. Έκανε πολλά έργα φιλανθρωπίας και ήταν πάντα κοντά σε όποιον την είχε ανάγκη. Καταγγέλθηκε όμως στον διοικητή της Καππαδοκίας ΢ιμπλίκιο, ότι με τα χρήματά της προσπαθούσε να προσελκύσει ειδωλολάτρες στον χριστιανισμό. Αμέσως διατάχθηκε να την υποβάλλουν σε σκληρά βασανιστήρια. με θαυμαστό τρόπο όμως έκλεισαν οι πληγές της και η πόρτα της φυλακής άνοιξε μόνη της. Σελικά αποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας έτσι το στεφάνι της αιωνίου ζωής. Οι Άγιοι Φαράλαμπος, Παντολέων και η συνοδεία τους "Η σύναξις αυτών τελείται εν τω Δευτέρω" Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Πηλέας και Νείλος Ιερομάρτυρες και Επίσκοποι Κατάγονταν από την Αίγυπτο. Παρουσιάστηκαν με θάρρος σαν Φριστιανοί, μαζί με τον Πατερμούθιο, τον Ηλία και 100 άλλους χριστιανούς, στον ειδωλολάτρη βασιλιά. Τπέστησαν φρικτά μαρτύρια, τους έβγαλαν το δεξί μάτι και στο τέλος τους έκαψαν ζωντανούς. Οι Άγιοι Πατερμούθιος και Ηλίας οι ένδοξοι Μαρτύρησαν δια πυρός. Οι Άγιοι 100 Μάρτυρες οι Αιγύπτιοι Πρόκειται για τους Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί με τους Πηλέα και Νείλου. Οι Άγιοι 50 Μάρτυρες από την Παλαιστίνη Αυτοί ήταν από μια χώρα που ονομαζόταν Ζωώρα. Καταγγέλθηκαν στον δούκα του τόπου, ότι ήταν χριστιανοί. ΢την αρχή τους έστειλαν στα μεταλλεία σαν εργάτες, αλλά επειδή επέμεναν στην πίστη τους, τελικά τους έκαψαν στη φωτιά ζωντανούς. Οι Άγιοι Ηρακλείδης και Μύρων επίσκοποι Σαμάσου της Κύπρου Ο Ηρακλείδης ήταν γιος Ιερέα ειδωλολάτρη, του Ιεροκλέα, που Ιεράτευε κατά τη ΢ολέα της Κύπρου, στο χωριό Λαμπαδιστό. Ο ιερέας διακρινόταν για τα φιλόξενα αισθήματα του και γι' αυτό δεν δίστασε να φιλοξενήσει τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τον Μάρκο, όταν αυτοί βρέθηκαν στο έδαφος της Κύπρου. Σότε είλκυσαν στον Φριστό τον γιο του Ηρακλείδη και αυτός στη συνέχεια έφερε στον Φριστό τους γονείς του. Σον Ηρακλείδη ο Παύλος διόρισε επίσκοπο Σαμασίων της Κύπρου. Εργάστηκε με πολύ ζήλο, έχοντας συνεργάτη του τον Μύρωνα. Μπόρεσαν και οι δύο να φέρουν κοντά στον Φριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Οι επιτυχίες τους όμως αυτές, προκάλεσαν τη μανία των απίστων. Και έτσι κάποια μέρα, όρμησαν οπλισμένοι επάνω τους και αφού τους θανάτωσαν, στη συνέχεια τους έριξαν στη φωτιά. Και έτσι έλαβαν το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου. Για τον Άγιο Ηρακλείδη διαβάζουμε τα εξής : Σις σου τον βίον ισχύσει εκδιηγήσασθαι;... Φαίρε ότι εχρίσθης Ιεράρχης θεόθεν. Φαίρε ότι εφάνης οδηγός παιδιόθεν»... Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Δικαιολογημένη η απορία. Δίκαιος και ο έπαινος. Γιατί ο άγιος Ηρακλείδιος, που γιορτάζουμε στις 17 του ΢επτέμβρη, δεν είναι μόνο ο πρώτος Ιεράρχης της ξακουστής Σαμασού, αλλά κι ένας απ' τους πρώτους και πιο σπουδαίους Ιεράρχες της Νήσου των Αγίων, της ευλογημένης Κύπρου μας. Γεννήθηκε στη Λαμπαδού ή Λαμπαδιστό, ένα χωριό κοντά στο σημερινό Μιτσερό, κι ήταν γιος ειδωλολάτρη ιερέα. Κάποια μέρα που πατέρας και γιος καταγινόντουσαν με την προσφορά θυσίας στους θεούς, δύο ξένοι πλησίασαν, κι αφού χαιρέτησαν με καλοσύνη, ζήτησαν να μάθουν απ' αυτούς τον δρόμο που θα τους οδηγούσε προς την Πάφο. Οι δύο ξένοι, που φαινόντουσαν να έρχονται από μακριά, ήταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Μάρκος που είχαν έρθει στο νησί με τον απόστολο Παύλο για την πρώτη τους αποστολική περιοδεία, γύρω στο 45-46 μ.Φ. Ο ειδωλολάτρης ιερέας Ιεροκλής η Ιερόκλεως, ο πατέρας του Ηρακλειδίου, με την ευγένεια και τη φιλοξενία που διακρίνει τους Έλληνες, έσπευσε να καλέσει τους ξένους να παραμείνουν στο σπίτι του, εκεί στο χωριό τη Λαμπαδού, για να ξεκουραστούν. Οι Απόστολοι όμως επέμεναν να προχωρήσουν κι αυτός, για να τους διευκολύνει, έστειλε τον γιο του τον Ηρακλέωνα, να τους συνοδεύσει ως έξω από το χωριό, και να τους δείξει τον δρόμο. Ευλογημένη συνάντηση.! Και τρισευλογημένη απόφαση! Μόλις οι Απόστολοι απομακρύνθηκαν απ' εκεί, άρχισαν τη συζήτηση με τον νεαρό.

- Σι εκάμνατε, παιδί μου, εκεί που σας συναντήσαμε, ρώτησε ο ένας απ' αυτούς, ο Βαρνάβας.

- Προσφέραμε θυσία στους θεούς μας, απήντησε ο Ηρακλείδιος.

- Θεοί οι πέτρες και τα ξύλα; Όχι, παιδί μου. Αυτά δεν είναι θεοί. Είναι δημιουργήματα. Είναι έργα χειρών ανθρώπων. Ο Θεός είναι ένας. Αυτός, που εδημιούργησε «τον ουρανόν και την γην, την Θάλασσαν και πάντα τα εν αύτοις». Ο Θεός, ο αληθινός Θεός, δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς, ούτε και υπηρετείται από χέρια ανθρώπων, γιατί δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Αντίθετα! Αυτός είναι που δίδει σε όλα ζωή κι αναπνοή κι όλα όσα τους χρειάζονται για τη συντήρηση τους. Αυτός, από ένα ζευγάρι, έκανε όλα τα έθνη των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στη γη. Κι Αυτός, όταν οι άνθρωποι Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

πλανηθήκαμε, από αγάπη άπειρη έστειλε σ' εμάς τον γιο του, τον Κύριο ημών Ιησού Φριστό, για να μας σώσει... Ο Ηρακλέων με κατάνυξη άκουε τα λόγια των Αποστόλων. Η ψυχή του, σαν τη διψασμένη γη, ρουφούσε κυριολεκτικά τη διδασκαλία γύρω από το πρόσωπο του Ιησού. Και το αποτέλεσμα; Ευλογημένο! Ο νεαρός προσήλυτος, όταν έφθασαν στον ποταμό ΢έτραχο, Μερικοί φρονούν πως ο ποταμός στον όποιο βαπτίσθηκε ο Ηρακλείδιος είναι ο Καρκώτης, ο ποταμός της ΢ολέας. που τρέχει κάτω από το χωριό της Μαραθάσας, τον Καλοπαναγιώτη, σαν τον Ευνούχο της Κανδάκης της βασίλισσας των Αιθιόπων, ρώτησε με λαχτάρα: — Ποιος με εμποδίζει να βαπτιστώ; — Κανένας, ήταν η απάντηση. Αρκεί να το θελήσεις.

— Σο θέλω! φώναξε ο Ηρακλέων. Σο θέλω με την καρδιά μου! Σότε οι Απόστολοι, γεμάτοι χαρά, κατέβηκαν στον ποταμό, τον βάφτισαν «εις το όνομα του Πατρός και του Τιού και του Αγίου Πνεύματος», και του έδωκαν το όνομα Ηρακλείδιος. Μετά προχώρησαν σε μια σπηλιά κοντά στον ποταμό, στην οποία παρέμειναν μερικές μέρες συνεχίζοντες τη διδασκαλία. Εκεί ένα πρωί ήρθε απροσδόκητα και τους συνήντησε κι ο απόστολος Παύλος. Σην επόμενη έφτασε κι ο Μνάσων, τον όποιο ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων ονομάζει «αρχαίον μαθητήν» (Πράξ. κα', 16). Αφού συμπληρώθηκε η κατήχηση του νεοφώτιστου οι τρεις απόστολοι τον χειροτόνησαν επίσκοπο της Σαμασού και του ανέθεσαν υστέρα από θερμή προσευχή να συνεχίσει το έργο της αλιείας ψυχών στην πολυάνθρωπο πόλη. Μαζί του έμεινε κι ο Μνάσων. Οι δύο μαθητές αφού αποχαιρέτησαν τους Αποστόλους και με δάκρυα στα μάτια κατευόδωσαν για την Πάφο, ρίφθηκαν με φλογερό ζήλο στο έργο τους. Σο ιερό έργο της σωτηρίας ψυχών. Σόπος συνάξεων ένα υπόγειο. ένα υπόγειο σπήλαιο, που σώζεται και σήμερα και που βρίσκεται μέσα στο ομώνυμο μοναστήρι. Σο σπήλαιο αυτό χρησίμεψε όχι μονάχα ως εκκλησία στην οποία ο Ηρακλείδιος συγκέντρωνε τους πιστούς του, αλλά και σαν κατοικία κι ασκητήριό του. Κάτι περισσότερο. Σο σπήλαιο αυτό έγινε ακόμη και τάφος του, μα και τάφος της ειδωλολατρίας. Εδώ θεμελιώθηκε η πρώτη Εκκλησία που σιγά-σιγά απλώθηκε σ' όλη την Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

πόλη. Ανάμεσα στους πρώτους πού κλήθηκαν να χαρούν το φως της νέας ζωής, υπήρξαν οι γονείς του φλογερού και ζηλωτή εργάτη του χριστιανικού αμπελώνα. Σα λόγια του Πνεύματος του Θεού «είτις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται και εστίν απίστου χειρών» (Α' Σιμ. ε' 8), Βρήκαν στο πρόσωπο του Αγίου ένα πιστό και ενθουσιώδη εκτελεστή. Με τις στοργικές του νουθεσίες και τις θερμές του παρακλήσεις τόσο ο πατέρας, όσο κι η μητέρα του ασπάσθηκαν με χαρά κι ευγνωμοσύνη την καινούργια θρησκεία και βαφτίστηκαν. Πόση χριστιανική αγαλλίαση κι ικανοποίηση δοκίμασε ο νεαρός ιεραπόστολος την ήμερα εκείνη! Σην ήμερα που οι γονείς του φόρεσαν τον λευκό του βαπτίσματος χιτώνα. Καλότυχοι γονείς. Ευτυχισμένος γιος! Με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Αγίου το μικρό ποίμνιο που σχηματίστηκε στην αρχή γύρω του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, ώστε σε λίγο καιρό η πόλη της Σαμασού να γίνει ένα περίλαμπρο χριστιανικό κέντρο. ΢την αύξηση αυτή μαζί με την αρετή και τον φλογερό ζήλο του πολύ συνέβαλε και το θαυματουργικό χάρισμα με το οποίο πλούσια τον χαρίτωσε ο Κύριος. Πολλά, πάρα πολλά θαύματα αναφέρονται στον Άγιο και παλαιά, μα και στην εποχή μας. Θα σημειώσουμε εδώ μερικά. Μια μέρα, ένα φίδι φαρμακερό (κουφή) δάγκασε το μονάκριβο παιδί κάποιας γυναίκας που ήταν συγγενής της συζύγου του κοινοτάρχη της Σαμασού, της Μακεδονίας, την οποία οι άγιοι έσωσαν νωρίτερα από βέβαιο Θάνατο. Η Σροφίμη - έτσι λεγόταν η μητέρα - μαζί με μερικούς άλλους φανερούς πιστούς έτρεξαν και κάλεσαν τους δύο Αγίους στο σπίτι που ήταν το παιδί. Οι Άγιοι με προθυμία έσπευσαν να ανταποκριθούν στην παράκληση. ΢αν έφθασαν, ο όσιος Ηρακλείδιος γονάτισε μπροστά στο άτυχο παιδί και σήκωσε τα χέρια. Ση στιγμή που με κατάνυξη προσευχόταν και ζητούσε από τον Κύριο να αναστήσει το νεκρό παιδί, η μητέρα έξαλλη απ' τη λύπη κτύπησε το κεφάλι στον τοίχο κι έπεσε κι αυτή κάτω νεκρή. Ο όσιος χωρίς να ταραχθεί, συνέχισε την προσευχή του. ΢αν τέλειωσε, έκαμε το σημείο του σταυρού πάνω στο παιδί, το πήρε από το χέρι και το τράβηξε. Ο Αέτιος — αυτό ήταν το όνομα του - άνοιξε τα μάτια και σηκώθηκε σαν να ξυπνούσε από βαρύ ύπνο. Σην ίδια στιγμή ο όσιος Μνάσων ανέστησε και την Σροφίμη, τη νεκρή μητέρα και της παρέδωσε το παιδί της. Οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε ουρανομήκεις δοξολογίες. Αμέσως η Σροφίμη, αφού ντύθηκε την πιο καλή της φορεσιά κι έντυσε λαμπρά και το Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

παιδί της, ξεχύθηκε μαζί με τους Αγίους, τη συγγενή της Μακεδονία και το πλήθος στον δρόμο και φώναξε με πίστη και παλμό: - Πιστεύω στον Ιησού Φριστό, που κηρύττουν ο Ηρακλείδιος κι ο Μνάσων. Με συγκίνηση η πομπή προχώρησε στον ναό του Θεού κι εκεί τετρακόσια νέα πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες βαπτίσθηκαν κι έγιναν χριστιανοί. Άλλη φορά ενώ ο Ηρακλείδιος και ο Μνάσων ιερουργούσαν στον ναό και τα πλήθη των πιστών έψαλλαν με κατάνυξη τους ιερούς ύμνους, ένας δαιμονισμένος από τα Πέρα, που υπέφερε από πνεύμα πονηρό, που τον βασάνιζε για καιρό, μπήκε στην εκκλησία, όρμισε πάνω στον Ηρακλείδιο και του ξέσχισε το ένδυμα. Αμέσως όμως γιατρεύτηκε κι άρχισε να δοξάζει τον Θεό. ΢το άκουσμα του Θαύματος, πλήθη λαού από τους ειδωλολάτρες έφεραν στους Αγίους διάφορους αρρώστους, κι αυτοί τους γιάτρεψαν κι υστέρα τους βάπτισαν. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Άγιος θεράπευσε ένα τυφλό κι ένα κουτσό κι έκανε καλά ένα παράλυτο. Επίσης έγινε αιτία να πιστέψει ένας αγαλμα τοποιός και να βαπτισθεί με τα τρία παιδιά του και με πολλούς άλλους. Σο ευεργετικό έργο των Αγίων στην πόλη της Σαμασού ήρθε να δια κόψει αυτό τον καιρό μια επιστολή από μέρους των δύο Αποστόλων, του Παύλου και του Βαρνάβα. Σην έφερε από την Πάφο κάποιος Νικόλαος. ΢το «γράμμα» αυτό οι Απόστολοι έγραψαν στον Ηρακλείδιο όσα τους συνέβησαν εκεί, και του ζητούσαν να σπεύσει να τους συναντήσει και να βοηθήσει κι αυτός στο κήρυγμα. Ο όσιος αφού ανήγγειλε στα πνευματικά του παιδιά το περιεχόμενο της επιστολής και ζήτησε από αυτά τις προσευχές τους, τέλεσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, χειροτόνησε τον γιο της Μακεδονίας Γρηγόριο σε πρεσβύτερο και του ανέθεσε να κατηχεί τον λαό, και ξεκίνησε να εκπληρώσει την αποστολική εντολή. Μαζί του πήρε τον Μνάσωνα και κάποιον άλλο, τον Ροδώνα. ΢τον δρόμο προς την Πάφο, εκεί στο χωριό Ανώγυρα, ο άγιος Ηρακλείδιος έκαμε καλά ένα τυφλό, αφού του άγγιξε τα μάτια κι επικαλέσθηκε το όνομα του Κυρίου Ιησού Φριστού. Κι αυτός, γεμάτος ευγνωμοσύνη, έπεσε στα πόδια του θεραπευτή του κι άρχισε να φωνάζει: — ΢' ευχαριστώ, καλέ μου άνθρωπε. ΢' ευχαριστώ, και πιστεύω με την καρδιά τον Θεό, που κηρύττεις. ΢το άκουσμα της θεραπείας του τυφλού μαζεύτηκαν πολλοί από τα γύρω Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

χωριά, για να δουν και τον θεραπευθέντα και να γνωρίσουν και τους ξένους. ΢το αντίκρισμα του τυφλού που ξανάβλεπε και δοξολογούσε τον Θεό των οσίων με έκσταση, άρχισαν κι αυτοί να φωνάζουν: Ελέησε μας, Κύριε. Ελέησε μας, σε παρακαλούμε, τους δούλους σου. Οι Άγιοι μίλησαν και σ' αυτούς για τον Ιησού και την σωτηρία που έφερε στον κόσμο και στο τέλος βάπτισαν περί τους δεκαπέντε άνδρες. Ένας μάλιστα από τούς νεοφώτιστους, που είχε και το χέρι του ακίνητο, σαν ξεραμένο θεραπεύθηκε με το βάπτισμα. Οι ιερείς των ειδωλολατρών που άκουσαν κι είδαν όσα έγιναν, ξεσήκωσαν τα πλήθη ενάντια στους Αγίους κι έτσι αυτοί έφυγαν το ταχύτερο για την Πάφο. Αφού για ένα διάστημα συνέδραμαν το έργο των αποστόλων, ξαναγύρισαν στην Σαμασό περνώντας από το Κούριο, που βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Επισκοπή. ΢την επιστροφή τους, μετά το Κούριο, γιάτρεψαν μια δαιμονισμένη που έτρεχε ξωπίσω τους και τους φώναζε. Ο Ηρακλείδιος την σφράγισε τρεις φορές με το σημείο του σταυρού κι αμέσως το δαιμόνιο έφυγε από το δυστυχισμένο πλάσμα, που Θεραπεύθηκε και δόξαζε τον Θεό. Οι ζηλωτές Ιεραπόστολοι με την καρδιά πλημμυρισμένη από χαρά συνέχισαν τον δρόμο τους. Όταν έφτασαν εκεί στο χωριό Μελίνη, έμαθαν ότι η αδελφή του Ηρακλειδίου η Ηρακλειδιανή, είχε αφήσει τον κόσμο αυτό από μέρες κι είχε πετάξει στον ουρανό. Οι Άγιοι τάχυναν το βήμα προς την Σαμασό κι απ' εκεί προς το βουνό Κορώνη, όπου είχε ταφή η όσια. Μπροστά στον τάφο της σταμάτησαν, έψαλαν μερικούς νεκρώσιμους ύμνους κι ύστερα πήγαν στην εκκλησία, όπου ο Άγιος μίλησε στα πλήθη λόγους παρηγοριάς και πνευματικής οικοδομής. Δέκα μέρες μετά την επιστροφή των οσίων στην Σαμασό, κάποιος ειδωλολάτρης από τη Λαμπαδιστό ή Λαμπαδού, που είχε το όνομα Σιμόθεος, παρουσιάσθηκε στον άγιο Ηρακλείδιο και του είπε, πως προ καιρού είχε εμπιστευθεί στην αδελφή του Ηρακλειδιανή ένα ποσό χρημάτων, για να το φυλάξει. Ο Άγιος, στην παράκληση του Σιμοθέου να του επιστραφούν τα χρήματα, διέταξε να δώσουν σ' αυτόν να φάγει κι υστέρα σηκώθηκε και τράβηξε στον τάφο. Ξωπίσω του ακολούθησαν ο Μνάσων και μερικοί άλλοι. Όταν ο Ηρακλείδιος έφθασε εκεί, γονάτισε και με στοργή κάλεσε την αδελφή του και της είπε γλυκά: — Αδελφή μου αγαπημένη! Ξύπνα, σε παρακαλώ, και πες μου, που έβαλες τα Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

χρήματα του Σιμοθέου; - Σα χρήματα, πατέρα κι αδελφέ μου, απήντησε η νεκρή, θα τα βρείτε κάτω από μια πέτρα στο πάτωμα του κρεβατιού.

— Κοιμήσου εν ειρήνη», αδελφή μου, πρόσθεσε ο άγιος επίσκοπος. Σα χρήματα βρέθηκαν και δόθηκαν στον Σιμόθεο, που απ' την στιγμή εκείνη πίστεψε στον Φριστό, κατηχήθηκε και δέχθηκε το Άγιο Βάπτισμα. Θα χρειαζόταν να προστεθούν πολλές σελίδες ακόμη για να καταγράψουν του Αγίου τα θαύματα. Σούτο όμως θα μάκραινε πολύ τον λόγο, πράγμα που δεν θέλουμε. Σα λίγα που αναφέρθηκαν είναι αρκετά, για να Ιδεί ο καθένας πόσο πλούσια η αγάπη του θεού χαρίτωσε τον άγιο και μάρτυρα επίσκοπο. Είπαμε τον άγιο μάρτυρα, γιατί η θεμελίωση κι αύξηση της νέας θρησκείας στην πολυάνθρωπο πόλη εξήγειρε το μίσος των ειδωλολατρών ενάντια στους πρωτεργάτες. Κάποια μέρα ενώ ο γηραιός επίσκοπος βρισκόταν στο σπήλαιο του, άρρωστος με πυρετό, μανιασμένοι ειδωλολάτρες όρμισαν στο σπήλαιο, άρπαξαν τον όσιο και τον έσυραν στην πλατεία της Σαμασού. Εκεί, αφού τον βασάνισαν, τον σκότωσαν με το ξίφος. Ο Άγιος πέθανε προσευχόμενος για τους δήμιους του. Ο θάνατος του όμως δεν κόρεσε τη μανία του όχλου, που έσπευσε να φέρει ξύλα, να ανάψει φωτιά, και να ρίξει μέσα το άγιο σκήνωμα, για να το κάψει. Ση στιγμή εκείνη το πλήθος των χριστιανών δεν κρατήθηκε. Με τον Μνάσωνα μπροστά ώρμησε, διάλυσε τους ειδωλολάτρες, έσβησε τη φωτιά, κι αφού μάζεψε με ευλάβεια το άγιο λείψανο, το πήρε και τ 'θαψε μέσα στην υπόγεια σπηλιά με δάκρυα στοργής κι ευγνωμοσύνης. Σα θαύματα που έκανε, όταν ήταν στη ζωή, συνεχίστηκαν και μετά τον Θάνατο του, και συνεχίζονται και σήμερα. «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Η θρησκεία του Ιησού Φριστού με τις ενέργειες του Ηρακλειδίου και τον ζήλο του, μα και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες μιας μικρής ομάδας ανθρώπων σκόρπισε το φως της νέας ζωής σ' όλη την πολυάν θρωπη πόλη, κι αναγέννησε μυριάδες ψυχές. Αξίζει να σημειωθούν εδώ μερικά ονόματα της Ιεραποστολικής αυτής ομάδας. Ηρακλείδιος, Μνά σων, Ρόδων, Θεόδωρος, Προκλιανή διακόνισσα, Γρηγόριος, Μακεδόνιος, Μακεδονία, Ηρακλειδιανή. Σα ονόματα αυτά αντιπροσωπεύουν μερικές από τις άγιες μορφές που εργάστηκαν με πίστη φλογερή κι αυταπάρνηση για την πνευματική αναγέννηση του τόπου μας. Πόσα δεν χρωστάμε σ' αυτούς! Αλήθεια! Πόσα; Αλλά και ποια καλύτερα παραδείγματα και πρό σωπα μπορούμε, όσοι πονούμε ειλικρινά τον τόπο αυτό, να προβάλουμε και σήμερα στη νεολαία Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

μας από τους ιερούς αυτούς αγωνιστές της πίστεως τους αγωνιστές, που μέσα σ' ένα κόσμο σάπιο απ' την ειδωλολατρία ύψωσαν το ανάστημα τους «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχού μενοι, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» (Εβρ. ια' 37-38) κι αγωνίσθηκαν κι έδωσαν τα πάντα για το ευγενέ στερο Ιδανικό, για τη θρησκεία του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Φριστού. Αξίζει στους νέους ν' αγωνίζονται και να πεθαίνουν για τα ιδανικά τους. Κι ο άγιος Ηρακλείδιος νέος έδωκε στον Φριστό την καρδιά του, την υγεία του, τη ζωή του. Οι αιώνες θα ξεθωριάζουν μέσα στον χρόνο. Ένα όμως θα μένει άφθαρτο κι ανέγγιχτο από την καταλύτρια δύναμη των καιρών. Σο όνομα εκείνων που υπέταξαν τη ζωή τους στον Φριστό και ταύτισαν το θέλημα τους με το δικό Σου. Ο άγιος Ηρακλείδιος είναι ένας απ' αυτούς. Ας μιμηθούμε το παράδειγμα του. Αυτός είναι κι ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε σ' αυτόν τον σεβασμό μας και τη γνήσια αγάπη μας. Γύρω στα 400 μ.Φ. πάνω από το υπόγειο σπήλαιο, που περικλείει τον τάφο του Αγίου κτίστηκε η μονή του αγίου Ηρακλειδίου. Η μονή αυτή ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια κι έγινε γυναικεία. ΢τον ναό της κάθε Κυριακή και γιορτή πλήθη ευλαβών χριστιανών συνέρχονται από τα διάφορα μέρη της νήσου, για να παρακολουθήσουν τη θεία Λειτουργία και τις άλλες ιερές ακολουθίες. ΢υγχρόνως όμως και να προσκυνήσουν μ' ευλάβεια την κάρα του Αγίου και να τονωθούν ψυχικά. Είθε η χάρη του να σκέπει και να φυλάει πάντα το μαρτυρικό νησί μας κι όλους μας. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σην ποίμνην εποίμανας, την του ΢ωτήρος Φριστού, και θείων, μακάριε, ναμάτων πάντων ψυχάς πλουσίως κατήρδευσος, όθεν των ΢ε τιμώντων ο χορός αναμέλπει, ύμνους ΢οι και γεραίρει, την αγίαν ΢ου μνήμην ικέτευε ουν αεί υπέρ ημών, ιεράρχα Ηρακλείδιε. Απολυτίκιο Ήχος γ’. Ποίημα του Μακ. Αρχ. Κύπρου κ.κ. Φρυσοστόμου. Μέγαν εύρατο των Σαμασέων, πόλις κήρυκα και ποιμενάρχην, της εκκλησίας Φριστού και διδάσκαλον. Σων γαρ ειδώλων την πλάνην κατήργησας, φως αληθείας κηρύξας τοις έθνεσιν. Όθεν, άγιε ιεράρχα Ηρακλείδιε, Φριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Όσιος Αναστάσιος ο θαυματουργός "ο εν Κύπρω" (Εορτή Αναστάσιος)

Σο όνομα του κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των χριστιανών της νήσου μας. Σα πολλά και διάφορα θαύματα του αναφέρονται απ' όλους με βαθύ σεβασμό. Για τη ζωή του όμως λίγα, πολύ λίγα γνωρίζουμε. Από τη φυλλάδα του μανθάνουμε, πως έζησε στα χρόνια των Κομνηνών τον 12ο αιώνα. Επίσης ότι ήταν κι αυτός ένας από τους ορθοδόξους Έλληνες που υπηρετούσαν ως μισθοφόροι στη Γερμανία κι έλαβαν μέρος στη δεύτερη σταυροφορία, που κίνησε απ' τη Δύση, για να ελευθερώσει δήθεν τους Αγίους Σόπους από τα χέρια των μουσουλμάνων. ΢αν τέλειωσε η εκστρατεία, τριακόσιοι απ' αυτούς αποσύρθηκαν στην έρημο του Ιορδάνη. Πόθος και παλμός κι αγώνας τους ένας: Να αφιερωθούν στον Θεό. Γι' αυτό ζητούσαν κάποιο μέρος μακριά από τον θόρυβο του κόσμου με τους ποικίλους πειρασμούς και τις τόσες παγίδες του ΢ατανά, για να περάσουν τη ζωή τους ήσυχα με την καρδιά και τη σκέψη δοσμένα στον Θεό. ΢τον τόπο όμως εκείνο ο πόθος τους ο ιερός συνήντησε εμπόδιο απροσπέλαστο τον παράλογο θρησκευτικό φανατισμό των Λατίνων, οι οποίοι καθημερινά δημιουργούσαν πολλά επεισόδια και ταλαιπωρίες στους ορθόδοξους που βρισκόντουσαν εκεί. Η συνεχής αυτή δοκιμασία και δίκαιη αγανάκτηση, που πλημμυρούσε τις καρδιές τους για τη βάναυση και αδικαιολόγητη τούτη συμπεριφορά τους εις βάρος αδελφών χριστιανών, συμπεριφορά που εκδηλωνόταν στο όνομα του Διδασκάλου της αγάπης, τους ανάγκασε να σηκωθούν να φύγουν. Μια μέρα συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στην παραλία. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Εκεί βρήκαν ένα πλοίο, κι επιβιβάστηκαν σ' αυτό με σκοπό την επιστροφή στην πατρίδα τους. Δυνατή όμως τρικυμία, κι ίσως και ναυάγιο, τους έφερε στα δυτικά παράλια της Κύπρου, στην περιοχή της Πάφου. Απ' εκεί, αφού χωρίστηκαν σε ομάδες, διασκορπίσθηκαν σ' όλο το νησί κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα σ' αυτό. Εδώ παρέμειναν κι ασκήτεψαν σε διάφορα μέρη. «Αφέν ες την επίγειον στρατείαν, εστρατεύθησαν τω επουρανίω Βασιλεί, αναλαβόντες τα όπλα της μοναδικής πολιτείας εν ερήμοις και όρεσι διατρίβοντες, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, και υπό δαιμόνων επηρεαζόμενοι», όπως λέει κι η φυλλάδα του αγίου. Με τη βοήθεια του Φριστού που την είχαν χάρη στη μεγάλη τους πίστη, προώδευσαν πολύ στην αρετή κι αξιώθηκαν να κάμνουν και θαύματα. Να θεραπεύουν δηλαδή όλων των ειδών τις αρρώστιες όχι μονάχα όσο καιρό ήσαν στη ζωή, άλλα κι ύστερα απ' τον θάνατο τους. Ένας απ' αυτούς τους τριακόσιους αγωνιστές του καλού κι εργάτης της αρετής υπήρξε κι ο άγιος Αναστάσιος. Μετά τον αποχωρισμό του από τους άλλους ο μακάριος αυτός αθλητής προχώρησε και πήγε και κατοίκησε κοντά στην Περιστερωνοπηγή της Αμμοχώστου, όπου γρήγορα διακρίθηκε για την ευσέβεια και την αγιότητα του. Κάτω από την ομώνυμη Εκκλησία του υπάρχει και σήμερα ένας υπόγειος χώρος, ένα σπήλαιο, στο όποιο συνήθως καταβαίνουν οι άρρωστοι, για να βρουν τη θεραπεία τους. ΢το χώρο αυτό διέμενε ο άγιος. Τπό την γήν. «Εν ταίς οπαίς της γης». Μήπως την ευλάβεια και την όλη αρετή των χριστιανών των χρόνων αυτών Θα πρέπει να την αναζητήσουμε και σε τούτο τον παράγοντα; Όσο καιρό η Εκκλησία διωκόμενη ζούσε κάτω απ' τη γη μέσα στις τρύπες και τις κατακόμβες, τα μέλη της είχαν και ζήλο και ευσέβεια και βάθος πνευματικό. Από τον καιρό που τις τρύπες αντικατέστησαν οι περικαλλείς ναοί με τις ανέσεις τους, το πνευματικό βάθος κι η αληθινή θρησκευτικότητα λιγόστεψαν, έγιναν σπάνια είδη, εξανεμίσθηκαν. Ας μη φοβίζουν, λοιπόν τους χριστιανούς οι διωγμοί κι οι παρεμβαλλόμενες από τους ανθρώπους του κόσμου δυσκολίες στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Αντίθετα. Αυτά πρέπει να τους δυναμώνουν και να τους ενθουσιάζουν. Βαθιές ρίζες στη γη ρίχνουν μόνο τα δέντρα εκείνα, που τα κτυπούν δυνατά οι άνεμοι. Και οι χριστιανοί που δοκιμάζονται, ας είναι έτοιμοι να φωνάξουν μαζί με τον πνευματοκίνητο της Εκκλησίας Πατέρα, τον Ιωάννη τον Φρυσόστομο. «Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον αλλ' ου δεδοίκαμεν μη καταποντισθώμεν επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ού δύναται· εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει». Δηλαδή είναι πολλά τα κύματα και τρομερή η τρικυμία· όμως δεν φοβόμαστε μήπως καταποντισθούμε. Δεν φοβόμαστε, γιατί στεκόμαστε επάνω στην πέτρα. Ας μαίνεται η θάλασσα. Σην πέτρα δεν μπορεί να την διαλύσει. Ας σηκώνονται τα κύματα. Σο πλοίο του Ιησού δεν θα δυνηθούν ποτές να το καταποντίσουν, Σα λόγια αυτά του μεγάλου Ιεράρχη επανέλαβαν κατά καιρούς όλοι οι άγιοι και συνεπείς αγωνιστές της αρετής. Με το πνεύμα των λόγων αυτών έζησε κι ο άγιος Αναστάσιος. ΢' ένα σπήλαιο είπαμε είχε την κατοικία του. ΢' ένα χώρο υγρό, χωρίς ήλιο, χωρίς φως. Η αγία ψυχή του όμως καθαρμένη και φωτεινή από τη σχέση της με τον ήλιο της δικαιοσύνης, τον Φριστό, ανέβαινε καθημερινά σε ύψη αρετής, Εδώ είχε στημένο τον αργαλειό του στον οποίο ύφαινε σακιά, για να μπορεί να ζει και να βοηθά ακόμη κι εκείνους που ζητούσαν τη συνδρομή του. Σο σπήλαιο αυτό μέσα στο οποίο ασκήτεψε ο όσιος διατηρείται ως σήμερα. Ο επισκέπτης που εισέρχεται και στέκεται στην είσοδό του προ χωρεί και καταβαίνει σ' αυτό από εννιά σκαλοπάτια. Σο σπήλαιο είναι σκαλισμένο σ' ένα βράχο. Σο εσωτερικό του είναι στενόμακρο με στέγη καμαρωτή και στο μέσο στηρίζεται σε μια κολώνα, που έχει ύψος δύο περίπου μέτρα. Η κολώνα πάλι στέκεται σ' ένα κιονόκρανο Κορινθιακού ρυθμού. ΢το κιονόκρανο πατούν συνήθως οι άρρωστοι, κι αφού αγκαλιάσουν την κολώνα, περιστρέφονται γύρω απ' αυτή τρεις φορές, για να γιατρευτούν από τους πόνους και τις νευραλγίες τους. ΢τη νότια πλευρά του σπηλαίου είναι μια μικρή πεζούλα και κάτω από αυτήν ο τάφος του αγίου. Πάνω στην πεζούλα είναι τοποθετημένη μια εικόνα του και δίπλα σ' αυτή είναι μερικά ξύλινα εργαλεία, σακκοράφια και σαΐτες υφαντικής (μακούτζια), πού χρησιμοποιούσε ο μακάριος ασκητής για τη δουλειά του. Σα αντικείμενα αυτά πολύ τα σέβονται οι πιστοί και σ' αυτά αποδίδουν θεραπευτικές Ιδιότητες. Οι προσκυνητές που επισκέπτονται τον ?γιο, παίρνουν με σεβασμό όλα αυτά τα εργαλεία και τα τρίβουν μ' ευλάβεια στο μέρος του σώματος που πονούν, κι επικαλούνται τη βοή θεια του για να θεραπευτούν από τους πόνους τους, τις «τζεγκιές τους». Σα σύνεργα αυτά πολλά λένε και σ' εμάς. Δούλευαν οι άγιοι για να ζήσουν. Δούλευαν διάφορες εργασίες. Κι όμως οι εργασίες τους αυτές ποτές δεν στάθηκαν εμπόδιο στην εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων και τη σωτηρία τους. Σονίζουμε ιδιαίτερα το σημείο αυτό, γιατί πρέπει να Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

ομολογήσουμε πως το ζήτημα τούτο δημιουργεί και στην εποχή μας μεγάλη παρεξήγηση. Πολλοί και πολλές, για να δικαιολογήσουν την θρησκευτική τους αδιαφορία, προβάλλουν σαν αιτία την εργασία. Θέλουμε κι εμείς, λένε, να πάμε στην εκκλησία και να εκτελέσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Μα δεν βρίσκουμε καιρό. Μας τρώνε οι δουλειές. Έχουν δίκαιο; Όχι! Καμιά νόμιμη εργασία δεν μπορεί να 'ναι εμπόδιο σ' ένα που θέλει να ζει τη χριστιανική ζωή. Σην αλήθεια αυτή βεβαιώνει το παράδειγμα των μυριάδων εργατών της αρετής. Σο διακηρύττει ακόμη με τη ζωή του κι ο άγιος μας. Έζησε μέσα σε μια σπηλιά εργαζόμενος σκληρά και καλλιεργώντας καθημερινά με προσοχή και φόβο Θεού την ευσέβεια και τη χριστιανική μόρφωση της ψυχής του ως τις τελευταίες του στιγμές. Πριν κλείσει τα μάτια κοινώνησε για τελευταία φορά τα άχραντα μυστήρια κι αφού κάλεσε κοντά του τα πνευματικά του παιδιά και συνέστησε σ' όλους να έχουν μεταξύ τους ομόνοια κι αγάπη, αφήκε την αγία ψυχή του να φτερουγίσει ήρεμα για τα αιθέρια παλάτια τ' ουρανού. Έφυγε ανάλαφρα 17 του ΢επτέμβρη, για να ξαποστάσει κοντά σ' Εκείνο, που αγάπησε με την καρδιά του απ' τα νεανικά του χρόνια. Οι χριστιανοί των γύρω χωριών με βαθιά συγκίνηση πληροφορήθηκαν την κοίμηση του. Με δάκρυα στα μάτια έτρεξαν κοντά στο τίμιο σκήνωμά του για να το προσκυνήσουν και να πάρουν την ευλογία του και με ύμνους εξοδίους το κήδευσαν. Κι ο Κύριος που υποσχέθηκε, πως «θα δοξάζει πάντα αυτούς που τον εδόξασαν», δοξάζει και τιμά και σήμερα τη μνήμη του όχι μόνο στον ουρανό, αλλά κι εδώ στη γη. Πολλά και ποικίλα θαύματα γίνονται κάθε χρόνο σε όσους μ' ευλάβεια και πίστη καταφεύγουν στη μεσιτεία του, που δίνουν την ευκαιρία στον καθένα να υμνήσει με ευφρόσυνη ψυχή τα μεγαλεία του Θεού μα και να θαυμάσει την αρετή του αγίου. Μ' αυτούς ας ενωθούμε κι εμείς. Ας ενωθούμε νοερά και με συν τριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά ας του πούμε: Πανεύφημε Αναστάσιε, των ασκητών εγκαλλώπισμα, Αγγέλων συνόμιλε, δικαίων ομόσκηνε και οσίων, πρέσβευε Φριστώ τω Θεώ, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Σης ερήμου πολίτης και εν σώματι άγγελος και θαυματουργός ανεδείχθης, Θεοφόρε πατήρ ημών Αναστάσιε. νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα. Ο Άγιος Ευξίφιος Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως συγχέεται με τον άγιο Αυξίβιο (17 Υεβρουαρίου). (Εδώ ορισμένοι ΢υναξαριστές, αναφέρουν μαζί του και τη μνήμη των 300 Αλαμανών Κυπρίων).

18 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΘΟΤ Ευμενίου Οσίου, ΢οφίας και Ειρήνης, Αριάδνης, Κάστωρ, Ρωμύλος Οσίου Ο Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός, επίσκοπος Γορτύνης

Από νεαρή ηλικία ο Ευμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες και ασκήσεις. Η εγκράτεια ήταν εκείνη που τον διέκρινε περισσότερο. Διότι στο μυαλό του, είχε πάντα τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, "πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται". Καθένας, δηλαδή, που Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό. Και ο Ευμένιος, ακολουθώντας τα λόγια του θεόπνευστου Αποστόλου, πέτυχε. Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Από τη νέα του θέση, η αρετή του έλαμψε ακόμα περισσότερο και ο Θεός του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να θαυματουργεί. Και όπως αναφέρει η παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε έναν δράκοντα, που όρμησε εναντίον του. Έπειτα ο Ευμένιος πήγε στη Ρώμη, όπου με τη θεία του διδασκαλία και με θαύματα στερέωσε τους πιστούς. Ποθώντας, όμως, περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση, πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές. Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στο Θεό. Σο δε λείψανο του μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στην έδρα της επισκοπής του, στην Κρήτη. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σαχύν προμηθέα σε, και αρωγόν ευμενή, κεκτήμεθα Όσιε ως του Φριστού μιμητήν, Ευμένιε ένδοξε, συ γαρ αναβλυστάνων, συμπαθείας τα ρείθρα, βρύεις τη Εκκλησία, Ιαμάτων πελάγη. Αλλά και τοις τιμώσι σε, σκέπη γενήθητι.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Υωτί θεϊκώ, ελλαμφθείς παμμακάριστε, φωτίζεις ημάς, τους πόθω ανυμνούντάς σου, την σεπτήν και ένδοξον, και αγίαν Πάτερ μετάστασιν, Ιεράρχα Ευμένιε, πρεσβεύεις γαρ απαύστως υπέρ ημών. Οι Αγίες ΢οφία και Ειρήνη Μαρτύρησαν δια ξίφους. Η Αγία Αριάδνη (Εορτή Αριάδνη) Αν και δούλα, ήταν ανώτερη και λαμπρότερη από πολλές κυρίες, δούλες των κοσμικών ματαιοτήτων και των γήινων μολυσμών. Η αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117-139 μ.Φ.), και έγινε χριστιανή στη Υρυγία πόλη των Προμισέων. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Σέρτυλος, ένας από τους ισχυρότερους πρόκριτους της πόλης, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ήμερα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Σότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια. Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Ση του Φριστού κυβερνωμένη παλάμη, ουκ εδουλώθης την ψυχήν Αριάδνη, αλλά ελευθέρα γνώμη ηνδραγάθησας, πάσαν γαρ επίνοιαν, του εχθρού καθελούσα, στέφος χαριτόπλοκον, εκ Θεού εκομίσω, ον εκδυσώπει Μάρτυς εκτενώς, ελεηθήναι, τους σε μακαρίζοντας. Ο Άγιος Κάστωρ ΢το Αγιολόγιο του ΢. Ευστρατιάδη, μαζί με τον Κάστορα, προβάλλεται και μία Αγία με το όνομα Θεοδώρα. Ο Όσιος Ρωμύλος ΢τους ΢υναξαριστές δεν αναφέρεται κανένα υπόμνημα για τον όσιο αυτό, βιογραφία του υπάρχει στο υπ' αριθμ. 154 χειρόγραφο της ΢κήτης των Καυσοκαλυβίων, που συνέγραψε ο μαθητής του εν λόγω Οσίου, Γρηγόριος. ΢ύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, ο Όσιος Ρωμύλος γεννήθηκε το 1300 περίπου στην παραδουνάβια πόλη Βιδίνιο, από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Βουλγάρα. Σο πρώτο του όνομα ήταν Ράικος και σε κατάλληλη ηλικία οι γονείς του τον εμπιστεύθηκαν σε σπουδαίο δάσκαλο, από τον όποιο ο νεαρός Ράικος έμαθε τα πρώτα του γράμματα. ΢τη συνέχεια, επειδή είχε κλίση στη μοναχική ζωή, κατέφυγε στη Μονή της Θεοτόκου της Οδηγήτριας, κοντά στο Σίρνοβο (Βουλγαρίας). Εκεί έγινε μοναχός με το όνομα Ρωμανός και ασκήτευσε ευδοκίμως για τρία συνεχή χρόνια. Κατόπιν έκανε κοντά στον όσιο Γρηγόριο τον ΢ιναΐτη και έπειτα, αφού έγινε μεγαλόσχημος με το όνομα Ρωμύλος, πήγε στο Άγιο Όρος, έξω από τη Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου μαζί με τον μαθητή του Γρηγόριο ασκήτευε στην ησυχία. Πολλοί Αγιορείτες έρχονταν κοντά του για ν' ακούσουν τα σοφά λόγια του και να πάρουν τις ορθές πνευματικές συμβουλές του. Κατά τον πόλεμο όμως Σούρκων κατά ΢έρβων και Βουλγάρων, πολλοί ΢ερβοβούλγαροι μοναχοί, λόγω φόβου, μετακινήθηκαν. Σο ίδιο έπραξε και ο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ρωμύλος, πηγαίνοντας στην Αυλώνα (ίσως της Αλβανίας). Κατόπιν ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στη Ραβένιτσα της ΢ερβίας, όπου στην εκεί Ιερά Μονή της Τπεραγίας Θεοτόκου απεβίωσε ειρηνικά. Μετά τον θάνατο του, ο τάφος ευωδίαζε και επιτέλεσε πολλά θαύματα.

19 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Σων Αγίων Σροφίμου, ΢αββατίου και Δορυμέδοντος, Theothore Οι Άφιοι Σρόφιμος, ΢αββάτιος και Δορυμέδων

Μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Φ.). Όταν λοιπόν ο Σρόφιμος με το ΢αββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη. Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Σότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Σόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο ΢αββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Σρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Φρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά το Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και τους δύο τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά η πεινασμένη αρκούδα και η αιμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Σο ίδιο και το αγριεμένο λιοντάρι που ελευθέρωσαν αργότερα. Για να πληρωθεί έτσι ο λόγος του Θεού: "οι δια πίστεως... έφραξαν στόματα λεόντων". Αυτοί, δηλαδή Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

οι Άγιοι, επειδή είχαν μεγάλη και συνειδητή πίστη, βούλωσαν και έφραξαν στόματα λιονταριών. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα θηρία, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Σην ωραιότητα. Σην ακαθαίρετον, Σριάδος δύναμιν, ανθηφορήσαντες, Μάρτυρες ένδοξοι, εναπετέματε στερρώς, την άκανθαν της απάτης, Σρόφιμε μακάριε, Εκκλησίας εντρύφημα, ΢αββάτιε πάνσοφε, Αθλητών εγκαλλώπισμα, και δόξα ευσεβών Δορυμέδον όθεν υμάς ανευφημούμεν. Ο Άγιος Theothore (Άγγλος) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

20 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Ευσταθίου και της ΢υνοδείας του, Τπατίου και Ανδρέα Ομολογητών, Μαρτίνου Πάπα, των Αγίων Ομολογητών Μαξίμου, Αναστασίου, Ευπρεπίου, Αναστασίου και Θεοδώρου, Αρτεμιδώρου και Θάλου, Μελετίου Επισκόπου, Ιωάννη Αιγυπτίου, Ιωάννη Θεοφόρου, Ευσταθίου Κατάφλωρου, Ιλαρίωνος του νέου Ο Άγιος Ευστάθιος και η συνοδεία του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του (εορτή Ευστάθιος)

Ήταν αρχικά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Πλακίδας. Ήταν αρχιστράτηγος στο ρωμαϊκό στρατό επί αυτοκρατορίας Σραϊανού. Όταν ο Φριστός παρουσιάσθηκε μπροστά του μια μέρα στο δάσος με τη μορφή ελαφιού, ο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ευστάθιος πίστεψε και βαπτίσθηκε μαζί με τη σύζυγό του Θεοπίστη και τα παιδιά τους Αγάπιο και Θεόπιστο. Μόλις πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας ότι ο αξιωματικός του έγινε χριστιανός, τον απέμπεψε από το στρατό και τον εξόρισε μαζί με την οικογένειά του. Μάλιστα, στο δρόμο για την εξορία ο Ευστάθιος χωρίσθηκε από τη σύζυγό του και τα παιδιά του. έπειτα από κάποια χρόνια, ο Σραϊανός χρειάσθηκε ξανά την πολύτιμη προσφορά του Ευσταθίου και τον ανακάλεσε στο στράτευμα του. Οι πολεμικές ικανότητες του Αγίου χάρισαν στον αυτοκράτορα μεγάλες νίκες. Μάλιστα ο Ευστάθιος σε μια από τις εκστρατείες του βρήκε ξανά την οικογένειά του, η οποία όλα αυτά τα χρόνια είχε περάσει πολλές κακουχίες. Λίγο καιρό αργότερα ο Ανδριανός, διάδοχος του Σραϊανού, ζήτησε από τον Ευστάθιο να παραστεί σε θυσία που θα γινόταν σε ειδωλολατρικούς θεούς. Ο Ευστάθιος αρνήθηκε και ο αυτοκράτορας διέταξε να τον θανατώσουν, κλείνοντάς τον σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι. Απολυτίκιο. Ηχος α’. Σης ερήμου πολίτης. Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι’ ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Φριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντί σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Σα πάθη Φριστού, σαφώς μιμησάμενος, και τούτου πιών, πιστώς το ποτήριον, κοινωνός Ευστάθιε, και της δόξης σύγκληρος γέγονας, παρ' αυτού του πάντων Θεού, λαμβάνων εξ ύψους θείαν άφεσιν. Οι Άγιοι Τπάτιος ο Επίσκοπος και Ανδρέας ο Πρεσβύτερος, οι Ομολογητές Ακόμα και στο σχολείο, ήταν πρότυπα αδελφωμένων συμμαθητών. Είχαν ανατραφεί από παιδιά στη χριστιανική πίστη, και διακρίνονταν στην επιμέλεια, την ευταξία, στην πρόοδο των γραμμάτων και στο ζήλο προς τα θεία. Έζησαν και οι δύο επί Λέοντος του Ισαύρου, του εικονομάχου. Ο Τπάτιος με το χρόνο χειροτονήθηκε επίσκοπος στη Λυδία, απ’ όπου και καταγόταν. Και ο Ανδρέας από διάκονος, προχειρίστηκε ιερέας. Σα αξιώματά τους διαχειρίστηκαν με όλη τη συνείδηση των μεγάλων ευθυνών που έχουν. Κοπίασαν εν λόγω και έγιναν πρότυπα εν έργω. Αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση για την Ορθοδοξία, που τότε απειλούσε η επικίνδυνη αίρεση Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

της εικονομαχίας, που τόσο έβλαψε την Εκκλησία και εξασθένισε το κράτος. Ο Τπάτιος και ο Ανδρέας συνελήφθησαν, για την αντίσταση και πολεμική τους, ενάντια στα βασιλικά διατάγματα, που ευνοούσαν τους εικονομάχους. Σους έσυραν λοιπόν δεμένους κατά γης μέσα στους δρόμους, κατόπιν τους έσφαξαν και έτσι έπεσαν τίμια και ατρόμητα ολοκαυτώματα για την αλήθεια. Οι Άγιοι Ομολογητές Μάξιμος ο σοφότατος, Ευπρέπιος, δύο (2) Αναστάσιοι και Θεόδωρος οι μαθητές του Βιογραφικό σημείωμα του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, βλέπε την 21η Ιανουαρίου, όπου και η κυρίως μνήμη του. Από τους Μαθητές του, οι δύο Αναστάσιοι εξορίστηκαν από τον αιρετικό βασιλιά Κώνσταντα τον Β’ στη Θράκη, όπου υπέστησαν πολλές ταλαιπωρίες. Επειδή όμως επέμεναν στο ορθόδοξο φρόνημά τους, τους έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου ΢ύνοδος τους καταδίκασε και παραδόθηκαν στον έπαρχο για να τιμωρηθούν. Αυτός, μαζί και τον δάσκαλο τους Μάξιμο, έκοψε τη γλώσσα τους και το δεξί τους χέρι. Και ο μεν Αναστάσιος ο πρεσβύτερος πέθανε εξόριστος στη Λαζική μετά 20 χρόνια, ο δε νεότερος Αναστάσιος πέθανε σε κάποιο φρούριο της Θράκης, σιωπηλός, αλλά βροντερός κήρυκας της Ορθόδοξης αλήθειας και ζωής. Σα ίδια έπαθαν και οι άλλοι δύο μαθητές του Μαξίμου, ο Θεόδωρος και ο Ευπρέπιος οι Ομολογητές. Μετά 20 χρόνια εξορίας ο πρώτος, ενός δε μόνο ο δεύτερος, παρέδωσαν και οι δύο τις αγίες τους ψυχές στον Κύριο. Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Θαλός Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Όσιος Μελέτιος επίσκοπος Κύπρου Έγινε επίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου και ήταν ευλαβής και θεοφοβούμενος άνθρωπος. Κατανάλωσε όλη του τη ζωή στη μετάδοση του θείου λόγου και την ακατάπαυστη ελεημοσύνη, από τα υπάρχοντα του, στους φτωχούς. Απεβίωσε ειρηνικά. Οι Άγιοι Ιωάννης Αιγύπτιος και οι 40 Μάρτυρες Ο Άγιος Ιωάννης ήταν μέγας Αιγύπτιος ομολογητής. Επειδή όμως ο ασεβής Μαξιμιανός δεν μπορούσε να υποφέρει το θάρρος του Αγίου να ομολογεί τον Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Φριστό, πρόσταξε να τον αποκεφαλίσουν μαζί με άλλους 40 χριστιανούς, το έτος 295. Έτσι έλαβαν όλοι το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Όσιος Ιωάννης ο Θεοφόρος από την Κρήτη Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. Η βιογραφία του σώζεται σε χειρόγραφο στο χωριό ΢ίββα της επαρχίας Πυργιωτίσσης Κρήτης, ιδιαίτερης πατρίδας του Αγίου. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου Ζ' του Πορφυρογέννητου (951-959), και από μικρός είχε κλίση στη μοναχική ζωή. Έγινε ερημίτης στις σπηλιές της Κρήτης, ασκούμενος στην προσευχή και την εγκράτεια. Κατόπιν πήγε στο όρος Ράξος, όπου έκτισε ναό στο όνομα των Αγίων Ευτυχίου και Ευτυχιανού επισκόπων Αρκαδίας Κρήτης. Εκεί επίσης εκάρη Μοναχός από κάποιον ευλαβή Γέροντα και αναχώρησε στο όρος Μυριοκέφαλο. ΢την κορυφή αυτού του όρους έκτισε την Ιερά Μονή της Θεοτόκου Αντιφωνήτριας, που σώζεται μέχρι σήμερα. Ο Όσιος όμως δεν έμεινε εκεί. Αφού γύρισε πολλά μέρη της Κρήτης και έκτισε Ναούς και Μοναστήρια, κατέληξε στο δυτικό μέρος της επαρχίας Κισσάμου, στο χωριό Ακτή, όπου έκτισε κατοικητήριο πολύ ησυχαστικό, και κατόπιν μέγα κοινόβιο του Αγίου Ευσταθίου, εκεί λοιπόν, αφού έζησε ζωή όσια και συνέταξε τη διαθήκη του, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Ευστάθιος ο Κατάφλωρος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Έζησε τον 12ο αιώνα και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη φιλολογία, Θεολογία και χειροτονήθηκε διάκονος στην Αγία ΢οφία. Τπήρξε μεγάλος λόγιος του Βυζαντίου και το 1174 εκλέχτηκε Μητροπολίτης Μύρων. Σον επόμενο χρόνο προάχθηκε σε Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Σο έργο του στην Αρχιεπισκοπή αυτή υπήρξε πολύ προοδευτικό και συνάντησε διάφορες αντιδράσεις. Σο 1185 συνελήφθη από τους Νορμανδούς και το 1191 κινδύνεψε η ζωή του από συνωμοσία. Πέθανε το 1197 ή 1198, αφού άφησε πολλά φιλολογικά, Ιστορικά και λαογραφικά έργα. Αγιοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου 1988. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. ΢οφίας τοις χάρισι, κεκοσμημένος λαμπρώς, ποιμήν ενθεώτατος, της Εκκλησίας Φριστού, εδείχθης Ευστάθιε, Όθεν Θεσσαλονίκη, η αγία σου ποίμνη, ύμνοις σε μακαρίζει και συμφώνως βοά σοι. Ικέτευε Φριστόν τον Θεόν, υπέρ ημών Πάτερ όσιε. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Άγιος Ιλαρίων ο νέος οσιομάρτυρας, από την Κρήτη Σο Ηράκλειο της Κρήτης ήταν η πατρίδα του. Ο πατέρας του ονομαζόταν Υραντζέσκος και η μητέρα του Αικατερίνη. Ο νεομάρτυρας αυτός ονομαζόταν Ιωάννης και ανατράφηκε χριστιανικά μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του. Κατόπιν ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και για 10 χρόνια έμενε κοντά σ' έναν θείο του γιατρό. Έπειτα, μαζί μ' έναν άλλο χριστιανό, ανέλαβε την διαχείριση του εμπορίου κάποιου Φιώτη. Κάποτε όμως, όταν ο έμπορος αυτός επανήλθε στη Φίο, διαπίστωσε ότι η δουλειά του είχε έλλειμμα 30 γρόσια και γι' αυτό ενοχοποίησε τον Ιωάννη, που τον απειλούσε με τιμωρίες. Ο Ιωάννης στην απόγνωση του, ζήτησε τη βοήθεια της μητέρας του ΢ουλτάνου. Κατόπιν συναντήθηκε με τον Αιθίοπα Μας Αγά, που, στην απελπισία του, τον έπεισε και εξισλαμίστηκε. Λίγο μετά την αποστασία του, ο Ιωάννης συναισθάνθηκε το μεγάλο του ολίσθημα και με πλοίο αναχώρησε στην Κριμαία, όπου παρέμεινε 10 μήνες. Κατόπιν γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και με προτροπή του πνευματικού του πήγε στο Άγιο Όρος, στη ΢κήτη της Αγίας Άννας. Εκεί υποτάχθηκε στον παπα – Βησσαρίωνα και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιλαρίων. Αργότερα αφού πήρε την ευχή για το μαρτύριο, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκε στον Αιθίοπα Αγά και ομολόγησε μπροστά του τον Φριστό. Σότε ο Αγάς διέταξε τον άγριο βασανισμό του και κατόπιν, στις 20-9-1804, τον αποκεφαλισμό του.

21 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Κοδράτου Αποστόλου, Ιωνά Προφήτου, Ιωνά Οσίου, Ευσεβίου, των Αγίων Ευσεβίου, Νεστάβου, Ζήνωνος, Νέστωρ και Βουσίρις, Ισαακίου Επισκόπου, Πρίσκου, των Αγίων Έξι Μαρτύρων, Βάσσας, Δημητρίου Μητροπολίτου Ο Άγιος Κοδράτος ο Απόστολος "ο εν Μαγνησία"

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Σα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου του Θεού, Πέτρου, συμβουλεύουν: "Έτοιμοι αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραΰτητος και φόβου", που σημαίνει, να είστε πάντοτε έτοιμοι για να απολογηθείτε και να υπερασπίσετε την αλήθεια του Ευαγγελίου στον καθένα που σας ζητά λόγο και απόδειξη γι' αυτά που ελπίζετε να απολαύσετε στο μέλλον, και για τα οποία μας περιγελούν οι άπιστοι. Να απολογηθείτε όμως, χωρίς εξάψεις και φανατισμό, αλλά με πραότητα και με φόβο Θεού. Ένας τέτοιος μέγας απολογητής ήταν και ο απόστολος Κοδράτος. Άνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος και με άριστη διαλεκτική ικανότητα. Έγινε επίσκοπος Αθηνών, στην πόλη που ανθούσαν ακόμα οι διάφορες φιλοσοφικές σχολές και χρειαζόταν επίσκοπος με μεγάλη απολογητική ικανότητα. Ο Κοδράτος έχοντας αυτά τα προσόντα, εργάστηκε με ζήλο, προσευχή και πραότητα. Έτσι κατάφερε να φωτίσει σε πολλούς το δρόμο της Αλήθειας και να φιμώσει τους φιλοσοφούντες. Αυτοί, μη μπορώντας να τον αντιμετωπίσουν με λόγια, τον έδιωξαν με τη βία από την Αθήνα. Σο φρόνημα, όμως, του Κοδράτου δεν κάμφθηκε. Πήγε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, όπου με παρρησία κήρυξε και εκεί το Ευαγγέλιο. Έγραψε, μάλιστα, και απολογία για το χριστιανισμό στον Αδριανό. Η απάντηση του Αδριανού ήταν να τον φονεύσει. Έτσι ο μέγας απολογητής πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Απολυτίκιο. Ήχος α’. Σου λίθου σφραγισθέντος. ΢οφίας ταις ακτίσι φαιδρύνας σου τον βίον, είλκυσας του Πνεύματος μάκαρ την πυρίπνοον χάριν, και ηύγασας δόγματα ζωής, Κοδράτε ως Απόστολος Φριστού, δια τούτο ως φωστήρα σε απλανή, γεραίροντες εκβοώμεν δόξα τω σε δοξάσαντι Φριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα. Κοντάκιον. Αυτόμελον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ εκουσίως, τη επωνύμω σου καινή πολιτεία, τους οικτιρμούς σου δώρησαι, Φριστέ ο Θεός, Εύφρανον εν τη δυνάμει σου, τους πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά των πολεμίων, την συμμαχίαν έχοιεν την σην, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Ο Προφήτης Ιωνάς

Έζησε επί των βασιλέων Αμασίου και Ιεροβοάμ. Ήταν γιος του Αμαθί και είχε πατρίδα την Γεχθοφέρ, της φυλής Ζαβουλών. Ο Ιωνάς ήταν αυτός, που με θεία νεύση ενθάρρυνε τον Ιεροβοάμ σε πόλεμο κατά του άρχοντα της ΢υρίας, που κατέληξε σε νίκη του Ισραήλ και αποκατάσταση των συνόρων του. Ο Ιωνάς φέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, πέμπτος μεταξύ των μικρών λεγόμενων προφητών. Βρίσκουμε δε γι' αυτόν στο ομώνυμο βιβλίο, που κυρίως τον έκανε γνωστό λόγω της ιερής δραματικότητός του. Ο Κύριος τον είχε διατάξει να πάει στη Νινευή, έδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμών και οργίων, για να κηρύξει σ' αυτή και να προφητέψει την καταστροφή της. Ο Ιωνάς όμως, αποφάσισε να λησμονήσει τη διαταγή του Θεού, και έκρινε καλό να πάει σε μια άλλη πόλη στους Θαρσείς. Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του με πλοίο, αλλά στ' ανοιχτά έπιασε μεγάλη τρικυμία. Σότε έριξαν κλήρο, για να δουν ποιος είναι υπεύθυνος του κάκου που τους βρήκε. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, που είχε παρακούσει τη διαταγή του Θεού. Σότε τον έριξαν στη θάλασσα και η τρικυμία σταμάτησε. Αλλά και τον Ιωνά, τον κατάπιε ένα μεγάλο κήτος χωρίς να τον φάει και μετά τρεις μέρες και νύκτες τον έβγαλε στην ξηρά σώο και αβλαβή. Σότε ο Ιωνάς πήγε στη Νινευή, προφήτεψε ότι του είπε ο Θεός και οι Νινευίτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες και έτσι η πόλη τους σώθηκε απ' την καταστροφή. Διότι η μετάνοια φέρει την αγαθότητα του Θεού, πάνω από τη δικαιοσύνη Σου. Ο Ιωνάς πέθανε στη γη ΢αραάρ, κοντά στη βελανιδιά της Δεβόρας και τάφηκε μέσα σε σπηλιά. Βέβαια άλλα γεγονότα της ζωής του μαθαίνουμε στην Π.Δ. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. ΢άλπιγξ εύηχος, θείων κριμάτων, κόσμω πέφηνας, αναφωνούσα, Ιωνά τοις Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Νινευίταις μετάνοιαν και συσχεθείς εν τω κήτει προέγραψας, την του ΢ωτήρος τριήμερον έγερσιν όθεν πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος. Ο Όσιος Ιωνάς ο ΢αβαΐτης Ήταν Πρεσβύτερος το έτος 829 μ.Φ. και πατέρας των Οσίων Ομολογητών Πατέρων Θεοδώρου (27 Δεκεμβρίου) και Θεοφάνους (11 Οκτωβρίου) των Γραπτών, των οποίων τα πρόσωπα χαράκωσε ο εικονομάχος Θεόφιλος. Ο Όσιος λοιπόν αυτός Ιωνάς, αφού πήγε στη Λαύρα του Αγίου ΢άββα και έγινε μοναχός, απέκτησε άκρα ευλάβεια προς τον Θεό και κατόρθωσε όλες τις χριστιανικές αρετές. Έτσι έφτασε σε βαθιά γεράματα και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Ευσέβιος Ο Άγιος αυτός, παρουσιάστηκε αυθόρμητα στον άρχοντα της Υοινίκης και του έκανε δριμύτατη παρατήρηση για τις διώξεις του εναντίον των χριστιανών. Εξοργισμένος ο άρχοντας, διέταξε να τον γδάρουν και να τρίψουν τις πληγές του με τρίχινα πανιά, που ήταν αλειμμένα με αλάτι. Ο Άγιος όμως, αντί να υποφέρει, χαιρόταν σαν να μη έπασχε ο ίδιος. ΢την απόγνωση του ο άρχοντας τον αποκεφάλισε και έτσι ο Ευσέβιος έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Οι Άγιοι Ευσέβιος, Νέσταβος και Ζήνων τα αδέλφια Νέστωρ και Βούσιρις Οι τρεις πρώτοι ήταν αδέλφια μεταξύ τους και όλοι υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363). Κατάγονταν δε από τη Γάζα. Επειδή ήταν χριστιανοί, συνελήφθηκαν από τους ειδωλολάτρες της πόλης και υποβλήθηκαν σε πολλές κακώσεις, συρόμενοι μέσα στους δρόμους. Βασανίστηκαν σκληρά και ποικιλοτρόπως. Σελικά συνέτριψαν τα κεφάλια τους με πέτρες και αφού τους έβγαλαν έξω από την πόλη τους έκαψαν μέσα σε καμίνι.

Ο Όσιος Ισαάκιος (ή Ακάκιος) επίσκοπος Κύπρου Τπήρξε επίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου, η ζωή του είναι πανομοιότυπη με αυτή του οσίου Μελετίου επισκόπου Κύπρου (20 Δεκεμβρίου). Ο Ισαάκιος κατανάλωσε τη ζωή του στη διάδοση του θείου λόγου και στην ελεημοσύνη Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

από τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Πρίσκος Μαρτύρησε δια πυρός. (Αλλού λέγεται ότι αποκεφαλίστηκε). Οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες Αυτοί ήταν υπασπιστές του βασιλιά Μαξιμιανού (298) και μαρτύρησαν δια ξίφους. Η Αγία Βάσσα Η μνήμη της αναφέρεται στον ΢υναξαριστή Sirmond με τη φράση: "Ση αύτη ήμερα της αγίας μάρτυρος Βάσσης της Συρίας" (Delehaye, ΢υναξ. σελ. 68, 5). Φωρίς άλλες βιογραφικές λεπτομέρειες. Ο Άγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστοβίας (Ρώσος)

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

22 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Υωκά Θαυματουργού, Υωκά Κηπουρού, Ισαάκ και Μαρτίνου, Κοσμά Οσίου, των Αγίων 26 Οσιομαρτύρων, Παρασκευής του ΢άρωφ Ο Άγιος Υωκάς Ιερομάρτυρας ο Θαυματουργός

Πατρίδα του ήταν η ΢ινώπη του Ευξείνου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος και Μαρία μεταλαμπάδευσαν στο Υωκά από την παιδική του ηλικία τη φλόγα της αγνής πίστης τους και τη θερμή ευσέβεια τους. Ο Υωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση των Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του. Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: "Ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει,... ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί ". Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φως. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι. Ο Υωκάς, λοιπόν, με την αγάπη που τον διέκρινε, έγινε επίσκοπος ΢ινώπης και κήρυττε άφοβα το Ευαγγέλιο. Με τα θαύματα δε, που τον αξίωσε ο Θεός να πράττει, κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη. Σελικά μαρτύρησε επί Σραϊανού, αφού τον έριξαν μέσα σε καυτό λουτρό. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Εκ βρέφους του Πνεύματος, οφθείς δοχείον λαμπρόν, θαυμάτων επλούτησας, την παρ' αυτού δωρεάν, Υωκά Ιερώτατε, όθεν ιερουργήσας, τω ΢ωτηρι οσίως, έπιες εν αθλήσει, το ποτήριον τούτου, ω πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς. Ψς ιεράρχην τίμιον, και αθλητήν στερρότατον, η οικουμένη προσάγει σοι Κύριε, θείον Κοδράτον Απόστολον, και τοις ύμνοις γεραίρει, την σεπτήν αυτού μνήμην, αιτούσα πάντοτε, πταισμάτων άφεσιν, δωρηθήναι τοις μέλπουσιν, Αλληλούια. Ο Άγιος Υωκάς ο κηπουρός Ο Άγιος Υωκάς ο κηπουρός, καταγόταν από τη ΢ινώπη. Όλα του τα υπάρχοντα ήταν ένας μικρός κήπος πού τον καλλιεργούσε και τον περιποιόταν πολύ. Σο εισόδημα του από τον κήπο ήταν μικρό, επειδή ήταν ολιγαρκής ότι του περίσσευε το μοίραζε στους φτωχούς. Μελετούσε συνέχεια τα ιερά βιβλία και έλεγε: ότι και η ψυχή μας είναι κήπος και χρειάζεται περιποίηση για να μην φυτρώσουν αγκάθια και τριβόλια. Ενώ πουλούσε τα λαχανικά και τα φρούτα έλεγε συγχρόνως και τα λόγια τού μεγάλου πνευματικού κέρδους. Πολλές φορές κέρδιζε και τους άπιστους με τα λόγια πού άκουγαν. Καταγγέλθηκε γι' αυτό συνελήφθη , βασανίστηκε και στο τέλος αποκεφαλίστηκε. Οι Άγιοι Ισαάκ και Μαρτίνος Μαρτύρησαν δια ξίφους. ΢ε ορισμένους ΢υναξαριστές, αναφέρεται μαζί με τους αγίους αυτούς και το όνομα ενός αγίου Νικολάου. Ο Όσιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης Ο Όσιος αυτός γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, ο δε πατέρας του ήταν Βούλγαρος. Αφού έμαθε την Ελληνική γλώσσα και τα πρώτα γράμματα, αναχώρησε στο Άγιο Όρος, στη Μονή Ζωγράφου όπου έγινε μοναχός. Η ζωή του ήταν υποδειγματική μέσα στο Μοναστήρι και μετά από λίγο καιρό χειροτονήθηκε Διάκονος και κατόπιν Ιερέας. Σότε οι ασκητικοί του αγώνες αυξήθηκαν και έτσι οσιακά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά την 22α ΢επτεμβρίου το έτος 1323. Οι Άγιοι 26 Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες Οι Άγιοι αυτοί, σύμφωνα με τη διήγηση, από τον πύργο του μοναστηρίου, όπου ήταν κλεισμένοι, ήλεγχαν τους αιρετικούς του παπικού βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγου και του επίσης παπικού Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Βέκκου (1275-1282). Σότε με εντολή του βασιλιά, στις 10 Οκτωβρίου, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι και έτσι τους έκαψαν όλους ζωντανούς. Σα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), ΢ίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, ΢άββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, ΢έργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα. Η Αγία Παρασκευή του ΢άρωφ - Ντιβίγιεβο (Ρωσίδα) (Δια Φριστόν σαλή) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο της Αγίας

23 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ ΢ύλληψη του Σιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη, Ανδρέα, Ιωάννου με τα τέκνα του, Ράις Παρθένου, Ξανθίππης και Πολυξένης, Νικολάου Παντοπώλη, Ιωάννη Νεομάρτυρα, Γρηγορίου Μητροπολίτου, Adamnan ΢ύλληψη του Σιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη

Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: "Υωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

τρίβους αυτού". Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: "Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει". Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο. Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. Σην ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Σότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος. Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε η γλώσσα του, και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Η πρώην ου τίκτουσα, στείρα ευφράνθητι. Ιδού γαρ συνέλαβες, Ηλίου λύχνον σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα, πάσαν την οικουμένην, αβλεψία νοσούσαν. Φόρευε Ζαχαρία, εκβοών παρρησία Προφήτης του Τψίστου, εστίν ο μέλλων τίκτεσθαι. Κοντάκιον. Ήχος α’. Φορός Αγγελικός. Ευφραίνεται λαμπρώς, Ζαχαρίας ο μέγας και η πανευκλεής, Ελισάβετ η σύζυξ, αξίως συλλαμβάνουσα, Ιωάννην τον Πρόδρομον, όν Αρχάγγελος ευηγγελίσατο χαίρων, και οι άνθρωποι, αξιοχρέως τιμώμεν, ως μύστην της χάριτος. Ο Άγιος Ανδρέας Τπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867) και ήταν γέρων στην ηλικία. ΢υνελήφθη από τους Αγαρηνούς, οι όποιοι εκείνη την εποχή εξουσίαζαν όλη την Αφρική και είχαν φτάσει μέχρι τη ΢ικελία. Σον οδήγησαν μπροστά στον θηριώδη άρχοντα τους Αθραχίμ, στον όποιο μπροστά ο Άγιος ομολόγησε τον Φριστό με περίσσια τόλμη. Σότε ο άρχοντας αυτός τον φυλάκισε για πολλά χρόνια και επειδή έβλεπε ότι ο Ανδρέας επέμενε στην πίστη του, τον έβαλε μπροστά του σαν στόχο και καλπάζοντας Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

το άλογο του τον χτύπησε θανάσιμα με το κοντάρι του. Κατόπιν τον αποκεφάλισε και έτσι ο Ανδρέας έλαβε ένδοξα το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Άγιος Ιωάννης με τα δύο παιδιά του Πέτρο και Αντώνιο (ή Αντωνίνο) Κατάγονταν από τις ΢υρακούσες της ΢ικελίας και υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867). Όταν κατέλαβαν την ΢ικελία οι Αγαρηνοί, τον Ιωάννη με τους γιους του πήραν αιχμάλωτους και τους μόρφωσαν σύμφωνα με τη δική τους θρησκεία. Όταν μεγάλωσαν όμως, δεν ξέχασαν τη θρησκεία που τους είχε διδάξει ο πατέρας τους και έτσι λάτρευαν κρυφά τον έναν και αληθινό Θεό. Όταν το έμαθε αυτό ο θηριώδης αρχηγός των Αγαρηνών Αβραχίμ, εξαγριωμένος, επειδή τους είχε δώσει και μεγάλα αξιώματα, τους συνέλαβε και τους βασάνισε με τον πιο βάρβαρο και φρικτό τρόπο. Σελικά αφού τους έκοψε όλα τα μέλη του σώματος τους, τα δύο παιδιά παρέδωσαν την αγία ψυχή τους στον Θεό. Ο δε πατέρας τους, παρέδωσε και αυτός ένδοξα την ψυχή του στον Θεό, αφού ο βάρβαρος Αβραχίμ, έχωσε στο λαρύγγι του το ξίφος. Η Αγία Ραΐς η παρθένος

Καταγόταν από την πόλη Βάταν (ή Σάμαν) της Αιγύπτου και ήταν θυγατέρα κάποιου Πέτρου. Από 12χρονών έγινε μοναχή. Όταν κάποτε πήγε στην πηγή, μαζί με άλλες παρθένες, για να φέρει νερό, είδε πλήθος χριστιανών τους οποίους είχε δεμένους ο ηγεμόνας Λουκιανός. Σότε και αυτή πήγε και έσμιξε με το πλήθος αυτό. Ο δε δεσμοφύλακας, τη συμβούλεψε να απομακρυνθεί για να μη χάσει τη ζωή της μαζί με τους υπόλοιπους. Η δε Αγία Ραΐς όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά με ευτολμία παρουσιάστηκε μπροστά στον ηγεμόνα, περιγέλασε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

τους θεούς του και τον έφτυσε κατάμουτρα, επειδή και αυτός ειρωνεύτηκε τον Φριστό. Αμέσως τότε τη βασάνισαν φρικτά και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Οι Οσίες Ξανθίππη και Πολυξένη (εορτή Πολυξένη)

Ήταν Ισπανίδες αδελφές και έζησαν στα μέσα του πρώτου αιώνα μετά Φριστόν, όταν Καίσαρ ήταν ο Κλαύδιος ο Α’. Η Ξανθίππη μαζί με το σύζυγο της Πρόβο, διδάχτηκε τη χριστιανική θρησκεία, και ήλθε σ' αυτή, από τον απόστολο Παύλο. Η Πολυξένη αφού πήγε στην Ανατολή, βαπτίστηκε από τον πρωτόκλητο απόστολο Ανδρέα. Και οι δύο αδελφές, εργάστηκαν για τη χριστιανική πίστη και οδήγησαν σ' αυτή πολλές γυναίκες. Πέθαναν και οι δύο ειρηνικά σε προχωρημένη ηλικία, χωρίς να πάψουν μέχρι και την τελευταία τους πνοή να στηρίζουν τις ασθενικές ψυχές στη χριστιανική ελπίδα. Ο Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης, Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι "... Εγώ χριστιανός είμαι και τον Φριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφίκια που μου τάζεις, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Φριστό μου δεν αρνούμαι, τον Φριστό πιστεύω, για το όνομα του θα πεθάνω, Σούρκος δεν γίνομαι". Αυτή ήταν η δυναμική απάντηση του νεαρού Νικολάου στον κριτή, όταν με πλεκτάνη προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν. Ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Καρπενήσι από γονείς ευσεβείς, που φρόντισαν και για τη δική του ευσέβεια και μόρφωση. ΢ε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Σαχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Σούρκος όμως, που του μάθαινε την Σούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την Σούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα. Όταν του είπαν ότι γίνεται Σούρκος, ο Νικόλαος αμέσως ομολόγησε την πίστη του στον Φριστό. Η δυναμική απάντηση που έδωσε στον κριτή, έκανε τους Σούρκους να τον βασανίσουν μέσα στη φυλακή με τον πιο άγριο τρόπο. Παρ' όλα αυτά όμως, ο Νικόλαος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι, τη Δευτέρα 23 ΢επτεμβρίου 1672 τον αποκεφάλισαν. Ήταν 15 χρονών. Σο λείψανο του ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι της Παναγίας Φάλκης. Αργότερα η κάρα του Αγίου, μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου του Άγιου Όρους. (Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται, από ορισμένους ΢υναξαριστές, και την 23η Δεκεμβρίου). Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας "εκ Μουσουλμάνων" Ο Άγιος αυτός νεομάρτυρας, γεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, από γονείς Μουσουλμάνους. Ο πατέρας του ήταν Δερβίσης και ΢έχης στο αξίωμα. Είκοσι χρονών, μπήκε και αυτός στο τάγμα των Δερβίσηδων. Αφού έκανε αρκετά χρόνια στα Ιωάννινα, πήγε στο Βραχώρι της Αιτωλίας, όπου κατοίκησε σ' ένα οίκημα, που ονομαζόταν Μουσελίμ σεράι. Ξαφνικά όμως, άρχισε να ζει σαν χριστιανός, πέταξε τα ενδύματα του Δερβίση και ντύθηκε χριστιανικά. Έπειτα πήγε στην Ιθάκη, όπου δέχτηκε το άγιο Βάπτισμα με το όνομα Ιωάννης. Όταν επανήλθε στην Αιτωλία, παντρεύτηκε στο χωριό Μαχαλάς και έκανε το επάγγελμα του αγροφύλακα. Ο πατέρας του όμως, έστειλε απεσταλμένους να τον μεταπείσουν, αλλά αυτός τους έδιωξε. Σότε συλλήφθηκε από τον Μουσελίμη του Βραχωρίου, στον όποιο ομολόγησε με θάρρος το χριστιανικό του όνομα και την αγάπη του στον Φριστό. Βασανίστηκε ανελέητα. Σελικά τον αποκεφάλισαν στις 23 ΢επτεμβρίου 1814. Οι χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του και το έθαψαν σ' ένα αγρόκτημα στο Βραχώρι. Ο Άγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Άργους, εθνοϊερομάρτυρας Γρηγόριος Καλαμαράς Μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου (1810-1821), ανιψιός του προκατόχου του Γρηγορίου (1800-1810). Γεννήθηκε στην Αλαγονία Καλαμάτας. Φρημάτισε μητροπολίτης Ερυθρών και κατόπιν Πατρών (17801799). Τπό την ιδιότητα του "πρώην" εκλέχθηκε μητροπολίτης Ναυπλίου και Άργους (1810). Σο έτος 1819 μυήθηκε στην Υιλική Εταιρεία από τον Νικηφόρο Παμπούκη, ενώ βρισκόταν στην Ύδρα, ο ίδιος δε έκαμε Υιλικούς τους προκρίτους της επαρχίας του. Η προεπαναστατική εθνική δραστηριότητα του Γρηγορίου έγινε αντιληπτή από τους Σούρκους και γι' αυτό, με διαταγή του Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

καϊμακάμη της Σρίπολης, κλείστηκε μαζί με άλλους αρχιερείς στις φυλακές της πόλης και υπέφερε τα πάνδεινα, μέχρις ότου από τις κακουχίες, την ασιτία και τα πολύμηνα μαρτύρια πέθανε στις 21 ΢επτεμβρίου 1821. Ο Άγιος Adamnan (΢κωτσέζος)Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

24 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Θέκλης Ισαποστόλου, Κόπρις Οσίου, Μνήμη Θαύματος Θεοτόκου Μυρτιδιώτισσας, Πέρσης, ΢ιλουανού Αθωνίτου Η Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος (Εορτή Θέκλα)

Γεννήθηκε από ειδωλολατρική οικογένεια στο Ικόνιο. Μνηστεύθηκε με κάποιο νέο, το Θάμυρη, με τον οποίο έμελλε να συζευχθεί. Εν τω μεταξύ ήλθε στο Ικόνιο ο Απόστολος Παύλος και κήρυττε το λόγο του Θεού στο σπίτι ενός ευσεβή άνδρα, του Ονησιφόρου, μετέπειτα αποστόλου (+ 7 ΢επτεμβρίου). Η συνεχής προσέλευση στο θείο κήρυγμα προσείλκυσε την προσοχή της Θέκλας. Και κάποια νύκτα, μέσα στο ακροαζόμενο πλήθος ήταν και αυτή. Σα λόγια που άκουσε την τράβηξαν τόσο πολύ, ώστε την έκαναν να επανέλθει πολλές φορές να ακούσει τον Απ. Παύλο. Αυτό, όμως, όταν το έμαθαν η μητέρα της και ο μνηστήρας της, προκειμένου να την επαναφέρουν στην Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

ειδωλολατρία συκοφάντησαν τον Απ. Παύλο, με αποτέλεσμα ο ηγεμών Καστίλλιος να τον φυλακίσει και στη συνέχεια να τον διώξει από την πόλη. Αλλά η Θέκλα είχε πάρει την απόφαση να δοθεί ολοκληρωτικά στη διακονία του Ευαγγελίου. ΢υγγενείς και πρώην φίλοι της την πολέμησαν ανελέητα. Αυτή όμως, είχε στη θύμηση της τα λόγια του διδασκάλου της Απ. Παύλου: "Θύρα μοι ανέωγε μεγάλη και ενεργής, και αντικείμενοι πολλοί". Μου ανοίχτηκε, δηλαδή, πόρτα μεγάλη, για καρποφόρα Ιεραποστολική δράση. Και γι' αυτό, λόγω του φθόνου που έχει ο σατανάς για κάθε καλό, πολλοί και τώρα παρουσιάζονται ενάντιοι και πολέμιοι. Σελικά η Θέκλα στην πορεία της Ιεραποστολικής της δράσης πέρασε πολλά μαρτύρια, από τα όποια, όμως, με θαυματουργικό τρόπο βγήκε άθικτη. Πέθανε 90 χρονών σε κάποιο όρος της ΢ελεύκειας. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Σου Παύλου συνέκδημος, ως καθαρά την ψυχήν, και πρώταθλος πέφηνας, εν γυναιξίν ευκλεώς, Φριστόν αγαπήσασα, συ γαρ της ευσέβειας, πτερωθείσα τω πόθω, ήθλησας υπέρ φύσιν, Ισαπόστελε Θέκλα διό σε ο Πανοικτίρμων νύμφην ηγάγετο.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς. Σης παρθενίας τω κάλλει εξέλαμψας, μαρτυρίου στεφάνω κεκόσμησαι, αποστολήν πιστεύη Παρθένε ως ένδοξος, και του πυρός μεν την φλόγα, εις δρόσον μετέβαλες, του ταύρου δε τον θυμόν, προσευχή σου ημέρωσας ως πρωτόαθλος. Ο Όσιος Κόπρις Επονομάσθηκε έτσι, διότι η μητέρα του σε καιρό διωγμού και επιδρομής βαρβάρων, ενώ έτρεχε και αυτή να φύγει, την έπιασαν οι πόνοι του τοκετού στο δρόμο και γέννησε τον όσιο πάνω σε κοπριά! Ο Όσιος Κόπρις ήταν σύγχρονος του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου επί βασιλέως Λέοντος του μεγάλου. Διακρινόταν για την ευσέβεια του, την αγνότητα του και τη σωφροσύνη του. Επίσης ήταν τύπος μεγάλης προθυμίας και ταπεινοφροσύνης, και ένιωθε μεγάλη ευχαρίστηση όταν πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε μικρούς και μεγάλους. Και όταν κανείς του έλεγε ότι ταπεινοφρονεί, αυτός απαντούσε: "Πράγματι, πώς να μη ταπεινοφρονώ; ο Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

τόπος που γεννήθηκα (δηλ. η κοπριά) δείχνει την αξία μου". Έτσι έζησε και πέθανε, πιστός πάντοτε, ταπεινός υπηρέτης των συνανθρώπων του. Έτσι και ο Θεός τον ανύψωσε. Για την πίστη του, τη διακονία του, την ταπεινοφροσύνη του, δίκαια η Εκκλησία τον κατάταξε στο χορό των Αγίων της.

Μνήμη Θαύματος της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας της Μυρτιδιώτισσας

Σο γεγονός έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό των Μυρτιδίων στο νησί Κύθηρα, όταν θεράπευσε παράλυτο. Λεπτομέρειες για το γεγονός αυτό, καθώς και για τις παραδόσεις της ευρέσεως της Αγίας εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισας, βλέπε στον ΢υναξαριστή του Ματθαίου Λαγγή, αυτή τη μέρα, τόμος 9ος σελίδα 514, έκδοση 5η 1992. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Ψς κρήνη ακένωτος, των παρά σοι αγαθών, Εικών σου η πάνσεπτος, τοις Κυθηρίοις Αγνή, εδόθη κραυγάζουσι, χαίρε η προστασία, πάντων των δεομένων χαίρε η σωτηρία, των τιμώντων σε πόθω, χαίρε η τω παραλύτω, την ίασιν βραβεύουσα. Η Αγία Πέρση (ή Περσίδα) Η μνήμη της αναφέρεται στον ΢υναξαριστή Delehaye κατά την 23η και 24η ΢επτεμβρίου και στον Παρισινό Κώδικα 3041 την 24η ΢επτεμβρίου με το Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

δίστιχο: "Μικρόν θαλαττεύουσα Πέρσα, προς χρόνον, μέγαν προς όρμον ουρανού προσωρμήσω". Ο Άγιος ΢ιλουανός ο Αγιορείτης

Έγινε γνωστός πριν ακόμα αγιοποιηθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία με το βιογραφικό έργο "Ο γέροντας ΢ιλουανός του Άθω", που το συνέγραψε με ωραίο τρόπο ο Ηγούμενος της Μονής Σιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας Αρχιμανδρίτης ΢ωφρόνιος, που έζησε κοντά στον Άγιο για πολύ καιρό στον Άθω. ΢ύμφωνα λοιπόν με τον ΢ωφρόνιο, ο Άγιος ΢ιλουανός ασκήθηκε στο Άγιον Όρος για 46 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Γεννήθηκε το 1866 στο χωριό ΢όβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας και το κοσμικό του όνομα ήταν ΢υμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ. ΢τη Ρωσία έκανε το επάγγελμα του ξυλουργού. ΢το Άγιο Όρος ήλθε το 1892 και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση και την προσευχή. Σο 1911 έγινε μεγαλόσχημος και στολίστηκε με πολλές άγιες αρετές και γέμισε όλος από θείο φως. Σο 1905 βγήκε για λίγο από το Άγιον Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του. Απεβίωσε στις 24 ΢επτεμβρίου του 1938 και η Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσφατα τον αγιοποίησε. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Κανόνα πίστεως. Φριστόν διδάσκαλον εν οδώ ταπεινώσεως προσευξάμενος έλαβες, μαρτυρούντος του Πνεύματος, εν ση καρδία την λύτρωσιν, δια τούτο ασκήσεως ανεδείχθης συ οδηγός, ως φωτός θείου έμπλεως. Όσιε πάτερ ΢ιλουανέ, πρέσβευε Φριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

25 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Ευφροσύνης Οσίας, Πανφουτίου Οσίου, Πανφουτίου Οσιομάρτυρα, Ανάμνηση μεγάλου σεισμού, των Αγίων Παύλου, Σαττή και των τέκνων τους, Βυζατηνός, ΢έρπου Θαυματουργού, Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου Η Οσία Ευφροσύνη Θυγατέρα Παφνουτίου του Αιγυπτίου (εορτή Ευφροσύνη)

Ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ό πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με τη σύζυγο του διακρίνονταν για τη θερμή πίστη τους στο Θεό. Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένα νέο υψηλής κοινωνικής τάξης. Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι’ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα ΢μάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και τη διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους. Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. ΢το τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με τη ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: "αρνησάμενοι τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι". Δηλαδή, αφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Ψς παρθένος φρόνιμη και αδιάφθορος, κοτηγγυήθης οσίως τω Ζωοδότη Φριστώ, και προσκαίρων την χλιδήν εμφρόνως έλιπες, όθεν εν μέσω των ανδρών, ως αμόλυντος αμνάς, εξέλαμψας Ευφροσύνη, και του Βελίαρ τα κέντρα, τη πολιτεία σου απήμβλυνας. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα άνω ζητών. Σης άνω ζωής, τυχείν επιποθήσασα, την κάτω τρυφήν, σπουδαίως καταλέλοιπας, και σαυτήν ανέμιξας, αναμέσον ανδρών παναοίδιμε, διά Φριστόν γαρ τον νυμφίον σου, μνηστήρος προσκαίρου κατεφρόνησας. Ο Όσιος Πανφούτιος Ήταν ο πατέρας της Οσίας Ευφροσύνης. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Οσιομάρτυς Παφνούτιος ο αναχωρητής και οι συν αυτώ 546 μαρτυρήσαντες Έζησε στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών επί Διοκλητιανού. Ήταν ασκητής στην έρημο της Αιγύπτου. Πήγαινε πολλές φορές στις πόλεις όπου δίδασκε, και έφερνε στο ασκητήριο του πλήθη πού ήθελαν πνευματική καθοδήγηση και ενίσχυση. Όταν πληροφορήθηκε ότι τον καταζητούσαν παρουσιάστηκε ο ίδιος στον έπαρχο Αρριανό. Αυτός εξεπλάγη βλέποντας τον σεβάσμιο γέροντα, τον ασθενή και λεπτό και όμως ισχυρό να έχει το βλέμμα του κριτού. Αφού αρνήθηκε να αλλάξει πιστεύω τον έριξαν στη φυλακή και εκεί έκανε τους δεσμώτες του χριστιανούς. Όταν τον πήγαν για ανάκριση κοντά στον ποταμό Νείλο, ανέπτυξε με τόση δύναμη τη χριστιανική πίστη ώστε πάλι ψαράδες, αλλά και 546 συνολικά στρατιώτες, μαζί με τον προϊστάμενό τους Ευσέβιο, ομολόγησαν τον Φριστό και αποκεφαλίστηκαν. Σο δε Παφνούτιο αφού τον βασάνισαν τον σταύρωσαν επάνω σ' ένα ξερό φοίνικα, όπου και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Ανάμνηση μεγάλου σεισμού Ο σεισμός αυτός έγινε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μικρού (410). Και σύμφωνα με την παράδοση, κατά την ώρα της λιτανείας, στην Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Κωνσταντινούπολη, αρπάχτηκε στον αέρα ένα παιδί, για να αποκαλύψουν οι Άγγελοι του Κυρίου τις λανθασμένες δοξασίες των αιρετικών θεοπασχιτών. Οι Άγιοι Παύλος, Σαττή και τα παιδιά τους ΢αβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος Κατάγονταν από τη Δαμασκό. Επειδή ήταν χριστιανοί συλλήφθηκαν και βασανίστηκαν φρικτά μέχρι θανάτου. Ο Άγιος Βυζατηνός Άγνωστος στους ΢υναξαριστές. Σον αναφέρει το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο, που εκδόθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Κάλλιστο σελ. 112. Ο Όσιος ΢έργιος ο θαυματουργός (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Ο Όσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος Εφέσου Ο ΢. Ευστρατιάδης αναφέρει για τον όσιο αυτό τα έξης: " Άγνωστος καθ' ολοκληρίαν εις τους εντύπους ΢υναξαριστάς. Η μνήμη τούτου μετά της αυτού Ακολουθίας, ποίημα Θεοφάνους του Γραπτού, απαντά εν τω Παρισινώ Κώδικι 1619 φ. 62. Εκ του περιεχομένου της Ακολουθίας φαίνεται, ότι ην πρότερον μοναχός εν ερήμω φυγαδεύων και είτα δια την αγιωσύνην και αρετήν αυτού προήχθη εις την μητρόπολιν Εφέσου, ην θεαρέστως διεκυβέρνησεν "ελέγχων δια των διδαχών αυτού τους φρενοβλαβώς την εικόνα του Φριστού ατιμάζοντας" εξ ου δήλον ότι επί των εικονομάχων ήκμασεν ίσως δε ην και σύγχρονος Θεοφάνους του ποιητού και Γραπτού, όστις και την τούτου Ακολουθίαν συνέθετο. (Εν τω ΢υναξαριστή Delehaye φέρεται η μνήμη κατά την ημέραν ταύτην "του οσίου Θεοφίλου Αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ομολογητού" σ. 77,14). Εις το ΢υνοδικόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας αναφέρεται η μνήμη του αρχιεπισκόπου Θεοφίλου άνευ μνείας της επισκοπής αυτού, μετά του Νικολάου αρχιεπισκόπου (ίσως Θεσσαλονίκης, Νοέμ. 29). Εικάζω ότι περί τούτων πρόκειται, καίτοι περί του Νικολάου λέγεται, ότι εν ειρήνη ετελειώθη. Ομοίως και εν τω Πατμιακώ Κωδ. 266 "μνήμη του οσίου Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Εφέσου". Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

26 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, των Αγίων Πέντε Παρθένων, Φήρας, Γεδεών Δικαίου, Ανακομιδή Σιμίας Κάρας Αποστόλου Ανδρέου Η Μετάσταση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα. Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Σου. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: "Ο έχων τον υιόν έχει την ζωήν, ο μη έχων τον υιόν του Θεού την ζωήν ουκ έχει". Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Φριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Τιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

Απολυτίκιο. Ήχος β’. Απόστολε Φριστώ τω Θεώ αγαπημένε, επιτάχυναν ρύσαι λαόν αναπολόγητον δέχεται σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόντα τω στήθει καταδεξάμενος, ον ικέτευε Θεολόγε, και επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι, αιτούμενος ημίν ειρήνην και το μέγα έλεος. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Κοντάκιον. Ήχος β’. Σα μεγαλεία σου Παρθένε, τις διηγήσεται; βρύεις γάρ θαύματα, και πηγάζεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών, ως θεολόγος και φίλος Φριστού. Οι Αγίες Πέντε Παρθένες & Μονάστριες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία και Ενναθά Θανατώθηκαν από τον φιλάργυρο πνευματικό τους πατέρα Παύλο. Είναι οι ίδιες με αυτές της 9ης Ιουνίου. Η Αγία Φήρα Μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι. Ο Δίκαιος Γεδεών Είναι γνωστός στην εκκλησιαστική υμνογραφία, που παρομοιάζει τον Φριστό (τη γέννηση του Φρίστου) σαν δροσιά "εν τω πόκω", δηλαδή στο ακατέργαστο πρόβειο μαλλί. Ανακομιδή της Σιμίας Κάρας του Πρωτόκλητου Αποστόλου Ανδρέου

Η Ανακομιδή των λειψάνων του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα, έγινε στις 26 ΢επτεμβρίου 1964 από την πόλη της Ρώμης στην πόλη του μαρτυρίου του, την Πάτρα (26/9/1964). Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

27 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Καλλιστράτους και των συν αυτώ, Επίχαρις, Ιγνατίου, των Αγίων Μάρκου, Αρίσταρχου και Ζήνωνος, Υιλήμωνα και Υουρτουνιανού, Γαϊανής, των Αγίων 15 Μαρτύρων, Ακυλίνας, ΢αββατίου Ο Άγιος Καλλίστρατος και οι μαζί μ' αυτόν 49 Μάρτυρες

Καταγόταν από την Καρχηδόνα. Οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί. Όταν μεγάλωσε ο Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο στρατό σαν νεοσύλλεκτος. Η "ομίχλη" της σαρκολατρείας που επικρατούσε στο στράτευμα δεν επηρέασε καθόλου τον Καλλίστρατο. Αντίθετα μάλιστα, καλλιέργησε ακόμα περισσότερο τις ευσεβείς συνήθειες του. Μια απ' αυτές ήταν να προσεύχεται κατά τη νύκτα. Αυτό όταν το είδαν οι συνάδελφοι του, τον κατήγγειλαν στο στρατηγό Περσεντίνο (287 μ.Φ.). Αυτός αμέσως τον κάλεσε, και όταν άκουσε και από τον ίδιο ότι είναι χριστιανός, διέταξε και τον βασάνισαν, σκληρά. Κατόπιν, αφού τον έδεσαν μέσα σ' ένα σάκο, τον έριξαν στη θάλασσα. Αλλά με θαύμα ο σάκος σχίστηκε, και δύο δελφίνια έφεραν σώο και άβλαβη τον Καλλίστρατο, στη στεριά. Σότε, 49 στρατιώτες που είδαν το γεγονός πίστεψαν στο Φριστό, και αφού έτρεξαν στον Καλλίστρατο, του είπαν: "Πράγματι, είδαμε ότι υπάρχει στ' αλήθεια και είναι μεγάλος ο Θεός σου, ο όποιος και από το βυθό της θάλασσας υπερφυσικά σε έβγαλε. Θα μπορούσε, άραγε, να δεχθεί και εμάς τους ειδωλολάτρες;" Ο Καλλίστρατος τους απάντησε: "Ο δικός μου Κύριος Ιησούς Φριστός, εκείνους που έρχονται κοντά του δεν τους διώχνει. Διότι Εκείνου ο λόγος είναι: "Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς". Σότε ο Καλλίστρατος κατήχησε όλους αυτούς τους Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

στρατιώτες μέσα στη φυλακή. Ο δε Περσεντίνος, ερχόμενος σε αδιέξοδο από την πίστη τους, όλους τους αποκεφάλισε. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Σην ωραιότητα. Σω θείω Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρώς ηρίστευσας, καταβολών τον δυσμενή, σοφία των σων αγώνων όθεν και προσήγαγες, τω Φριστώ ως θυμίαμα, δήμον παναοίδιμον, Αθλητών πιστευσάντων σοι, μεθ' ων υπέρ ημών εκδυσώπει, των ευφημούντων σε εν ύμνοις.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον. Ώσπερ άστρον μέγιστον, έλαμψας κόσμω, τας ακτίνας άπασι, των σων αγώνων εφαπλών, και των θαυμάτων τοις κράζουσι, Φαίροις Μαρτύρων, το κλέος Καλλίστρατε.

Η Αγία Επίχαρις Ήταν από τη Ρώμη στα χρόνια του Διοκλητιανού (298) και συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή από τον έπαρχο Καισάριο. Ομολόγησε με θάρρος τον Φριστό και βασανίστηκε σκληρά. ΢υνέτριψαν τα μέλη της με μολύβδινη σφαίρα και στο τέλος την αποκεφάλισαν. Ο Όσιος Ιγνάτιος ηγούμενος της Μονής ΢ωτήρος Φριστού της επιλεγόμενης του Βαθέος Ρύακος Καταγόταν από την δεύτερη επαρχία των Καππαδοκών και υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Νικηφόρου Β’ Υωκά (963-969) και Ιωάννη Α’ Σσιμισκή (969-976). Από μικρός αφιερώθηκε στον Θεό και πήγε στο Μοναστήρι του Βαθέος Ρύακος (η Μονή αυτή βρισκόταν στην Σρίγλια κοντά στα σημερινά Μουδανιά της Μ. Ασίας). Εκεί έμαθε όλη την ασκητική ακρίβεια από τον Όσιο Βασίλειο (+ 1 Ιουλίου), ηγούμενο και κτήτορα της Μονής αυτής. Ο Ιγνάτιος, επειδή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, χειροτονήθηκε Αναγνώστης, κατόπιν Τποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Έπειτα έγινε ηγούμενος της εν λόγω Μονής και επέφερε μεγάλη πρόοδο σ' αυτή, τόσο υλική όσο και πνευματική. Όταν κάποτε οι πολιτικοί άρχοντες θέλησαν να μεταχειριστούν τα χρήματα της Μονής, ο Ιγνάτιος με την αποφασιστική του στάση, Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

προστάτευσε την μοναστηριακή περιουσία. Απεβίωσε στο δρόμο κοντά στο Αμόριο (κατ' άλλους, που είναι και το πιθανότερο, στο Αρμουτλή), όταν κάποτε επέστρεφε από την Κωνσταντινούπολη. Μετά ένα χρόνο το λείψανο του ανακομίστηκε στην αγαπημένη του Μονή, για την οποία τόσο είχε μοχθήσει. Οι Άγιοι Μάρκος, Αρίσταρχος και Ζήνων οι Απόστολοι (εορτή Ζήνων)

Ο Αρίσταρχος, είχε τη μεγάλη τιμή να χρηματίσει συνεργάτης του απ. Παύλου, (προς Υιλήμ. α’, 23) και συναιχμάλωτός του (Κολοσσ. δ’, 10). Κατόπιν διέπρεψε και σαν επίσκοπος Απαμείας στη ΢υρία. Ο Μάρκος, που δεν είναι βέβαια ο Ευαγγελιστής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Βύβλου και έδρασε αποστολικά. Όπως μάλιστα του Πέτρου (Πράξ. ε’, 15), έτσι και αυτού η σκιά μόνη όταν έπεφτε στους ασθενείς τους θεράπευε. Ο Ζήνων, είναι ο ίδιος με τον νομικό Ζηνά, που σα γνήσιος και ευδόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, βοήθησε γι' αυτό και στην Κρήτη μαζί με τον Απολλώ. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος τόσο συγκινητικά και φιλόστοργα συνιστά στον Σίτο, να τους φροντίσει τόσο πολύ, ώστε να μη τους λείψει τίποτα (Σίτ. γ’. 13). Ο Ζήνων, διέπρεψε και σαν επίσκοπος Διοσπόλεως. Οι Άγιοι Υιλήμων ο Επίσκοπος και Υουρτουνιανός Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων. Η Αγία Γαϊανή

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

΢τους ΢υναξαριστές δεν υπάρχει κανένα βιογραφικό της στοιχείο, μόνο η φράση "τα νώτα φλεχθείσα τελειούται". (Άλλες πηγές αναφέρουν ότι μαρτύρησε μετά της Αγίας Επιχάρεως). Οι Άγιοι 15 Μάρτυρες Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν με τον έξης τρόπο: Αφού τους έβαλαν μέσα σ' ένα πλοίο και ξανοίχτηκαν στη θάλασσα, κατόπιν οι ειδωλολάτρες τρύπησαν το πλοίο με αποτέλεσμα να πνίγουν όλοι οι Άγιοι αυτοί. Η Αγία Ακυλίνα Καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Σούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Φριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Σούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Φριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ' αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Σούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 ΢επτεμβρίου 1764. Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Σον συνάναρχον Λόγον. Ακυλίναν την θείαν ανευφημήσωμεν, οία θεόφρονα κόρην και Αθληφόρον Φριστού, τη αγάπη γαρ αυτού πίστει ηνδρίσατο, και καθείλε τον εχθρόν, δι' αγώνων ιερών και δόξης τυχούσα θείας Φριστώ τω Λόγω πρεσβεύει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Ο Όσιος ΢αββάτιος " ο εν ΢ολοβέτσκη" (Ρώσος) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

28 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Φαρίτωνος Ομολογητού, Βαρούχ Προφήτου, των Αγίων Μάρκου, Αλεξάνδρου, Αλφειού, Ζωσίμου, Νίκωνος, Νέωνος, Ηλιοδώρου και των λοιπών Μαρτύρων, Ευσταθίου και Καλλινίκου, Αλεξάνδρου & οι συν αυτώ μάρτυρες, Αυξεντίου Μοναχού, Ειρήνης και ΢οφίας, Εύρεσις Λειψάνων Οσίου Νεοφύτου Ο Όσιος Φαρίτων ο Ομολογητής

Κατείχε μεγάλη κοινωνική θέση στο Ικόνιο, αλλά και μεγάλες χριστιανικές αρετές. Όταν, λοιπόν, ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός (270-275) εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Ικονίου συνέλαβε το Φαρίτωνα από τους πρώτους. Σα βασανιστήρια που υπέστη ήταν σκληρά. Όμως ο Φαρίτων έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. ΢το διάστημα δε που βρισκόταν στη φυλακή, ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε το διωγμό κατά της Εκκλησίας και ο Φαρίτων απελευθερώθηκε. Αποφάσισε, τότε, να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Αλλά στο δρόμο συνελήφθη από ληστές, που τον οδήγησαν στο κρησφύγετο τους. Όταν έφθασαν στη σπηλιά τους, έφαγαν και ήπιαν. Αλλά το κρασί ήταν δηλητηριασμένο και πέθαναν όλοι. Σότε, η σπηλιά εκείνη των ληστών μετατράπηκε από τον όσιο σε εκκλησία του θεού. Η φήμη του Φαρίτωνα έφερε κοντά του πολλούς μαθητές. Σους κυβερνούσε με στοργή και τους προήγαγε σε υψηλές βαθμίδες αρετής. Ποθώντας, όμως, περισσότερη ησυχία, όρισε διάδοχό του στο μοναστήρι και αναχώρησε στην έρημο, όπου ασκήτεψε μέσα σε διάφορα σπήλαια. Όταν πλησίασε το τέλος του, επέστρεψε στο αρχικό του μοναστήρι, κοντά στους αγαπημένους του μαθητές, τους οποίους είχε οδηγήσει "επί ζωής πηγάς Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

υδάτων". Δηλαδή τους είχε οδηγήσει σε πηγές νερών, που είναι γεμάτα ζωή. Εκεί, λοιπόν, παρέδωσε ήσυχα και ειρηνικά την ψυχή του στο Θεό. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Φαρίτων του Πνεύματος, καταυγασθείς ταις αυγαίς, φωστήρ εχρημάτισας, της εναρέτου ζωής, Φαρίτων μακάριε, συ γαρ ομολογία, αληθείας εμπρέψας, έλαμψας εν ερήμω, εγκράτειας τοις πόνοις. Διό των ευφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.

Ο Προφήτης Βαρούχ ο Δίκαιος Υιλαλήθης και θαρραλέος ο Βαρούχ, έζησε τον 7ο αιώνα π.Φ. Ήταν γιος του Νηρίου και υπήρξε αφοσιωμένος ακόλουθος και γραμματέας του προφήτη Ιερεμία. Όταν ήταν φυλακισμένος ο Ιερεμίας, ο Βαρούχ έγραψε με υπαγόρευσή του προφητείες, με την εντολή να τις αναγνώσει στο λαό σε ήμερα νηστείας. Αλλά ο βασιλιάς Ιωακείμ, όταν πληροφορήθηκε το πράγμα, αντί να επωφεληθεί από τις νουθεσίες του προφήτη, έριξε το βιβλίο του στη φωτιά. Οι προφητείες όμως εκείνες, γράφηκαν και πάλι. Ο Βαρούχ υπέστη και φυλάκιση, διότι οι Ιουδαίοι τον μισούσαν για τη φιλαλήθη και θαρραλέα του γλώσσα. Σον κατηγορούσαν μάλιστα, ότι αυτός παρακινούσε εναντίον τους τον προφήτη Ιερεμία. Όταν οι Ιουδαίοι κατέφυγαν φοβισμένοι στην Αίγυπτο για τη στάση τους κατά του βασιλιά της Βαβυλώνας, μαζί με τον Ιερεμία πήγε εκεί και ο Βαρούχ. Ραβινιστική παράδοση αναφέρει, ότι αυτός μετά το θάνατο του Ιερεμία επανήλθε στη Βαβυλώνα. Ο Βαρούχ στο ομώνυμό του βιβλίο μέσα στην Αγία Γραφή, προλέγει καθαρά για την ενανθρώπηση του Κυρίου Ιησού Φριστού. Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω ΢ταυρώ. Προφητικής αξιωθείς λαμπηδόνας, Ιερεμία τω κλεινώ συνεδέθης, και τούτω ομοδίαιτος εγένου σοφέ, όθεν προηγόρευσας, θεηγόρω σου γλώττη, την του Λόγου κένωσιν, εις ανάπλασιν κόσμου, ης μετασχόντες πίστει αληθεί, Βαρούχ Προφήτα, ενθέως τιμώμεν σε.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μάρκος ο ποιμένας, Αλέξανδρος, Αλφειός και Ζώσιμος τα αδέλφια, Νίκων, Νέων, Ηλιόδωρος και λοιπές Παρθένες και Παιδιά Τπήρξαν στα χρόνια του Διοκλητιανού και ηγεμόνα της Πισιδίας Μάγνου (290). Ο Μάρκος ήταν βοσκός προβάτων και γέροντας. Επειδή ομολόγησε ότι είναι χριστιανός, βασανίστηκε φρικτά και στάλθηκε στην Κλαυδιούπολη. Εκεί κάλεσαν τρία αδέλφια, τον Αλέξανδρο, τον Αλφειό και τον Ζώσιμο, από το χωριό Κατάλυτο, για να κατασκευάσουν χάλκινα δεσμά για τον Μάρκο. Όταν όμως άρχισαν να τα κατασκευάζουν, ένιωσαν τα χέρια τους να παραλύουν. Θαύμασαν για το γεγονός και αμέσως ομολόγησαν τον Φριστό. Σότε μαρτύρησαν με φρικτό τρόπο, αφού έριξαν στο στόμα τους βραστό μολύβι και έπειτα τους κάρφωσαν επάνω σε πέτρα. Σον δε Μάρκο, αφού συνέχισαν να τον βασανίζουν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν. Σον ίδιο θάνατο είχαν και οι υπόλοιποι Μάρτυρες, Ηλιόδωρος, Νικών και Νέων, μαζί με πολλές Παρθένες και Παιδιά. Όλοι αποκεφαλίστηκαν στην τοποθεσία Μωρομίλιο. Οι Άγιοι Ευστάθιος ο Ρωμαίος και Καλλίνικος Μαρτύρησαν δια ξίφους, μάλλον στη Ρώμη. Ο Άγιος Αλέξανδρος και οι μαζί μ' αυτόν 30 Μάρτυρες Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Μάλλον πρόκειται περί επαναλήψεως του ιδίου μάρτυρα με αυτόν που μαρτύρησε με τους Μάρκο, Αλφειό, Ζώσιμο κλπ.). Ο Όσιος Αυξέντιος ο Μοναχός, που ασκήτευσε στην Κύπρο

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Η εγκράτεια κι η ηθική καθαρότητα, σύμφωνα με την ομολογία και της ίδιας της επιστήμης, είναι δύο από τους πολύτιμους παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίζεται η σωματική υγεία κι η μακροβιότητα του ανθρώπου. Είναι πια διαπιστωμένο κι αποδεκτό απ' όλους, ότι κανένα πράγμα δεν καταστρέφει τόσο την υγεία και δεν σακατεύει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό, όσο οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές. Αυτές είναι που κλονίζουν πρόωρα τον άνθρωπο και τον κάνουν να φαίνεται γερασμένος, κι απ' αυτή ακόμη τη νεανική του ηλικία. Αντίθετα εκείνοι που κάνουν βίωμα τους από νωρίς τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «υμείς έστε ναός Θεού ζώντος», και ζουν μια ζωή συγκρατημένη και σέβονται το σώμα τους, γιατί το θεωρούν έμψυχο ναό του Θεού, αυτοί μπορούν να χαίρονται την υγεία τους και να δουλεύουν ευτυχισμένοι σ' ολόκληρη τη ζωή τους. Σην αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι μυριάδες των ασκητών αγίων, που έζησαν με εγκράτεια, αλλά και θολερότητα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά. Ένας απ' αυτούς τους ξεχωριστούς και γνωστούς στην Κύπρο μας αγίους, είναι κι ο ιερός Αυξέντιος. Είναι ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς, όπως λέγονται, αγίους, που ήρθαν στο νησί μας τον 12 αιώνα μ.Φ. και ήταν μάλιστα κι ο αρχηγός τους. Ο μακάριος αυτός όσιος υπήρξε μια μορφή εξαιρετική κι ασκητική. Μια προσωπικότητα ιερή και φωτεινή. Ένα παράδειγμα φλογερής αγάπης κι αφοσίωσης στον Φριστό. Από παιδί γνώρισε τη στρατιωτική τέχνη, μα και τη δόξα και τα κέρδη της παλικαριάς. Η καρδιά του όμως δεν παρασύρθηκε. Δεν ξεγελάστηκε από τα εφήμερα αγαθά. Δεν νικήθηκε. Διψούσε κάτι ανώτερο, υψηλότερο, αγιότερο. Και σαν τέτοιο δεν έβρισκε άλλο από την αφιέρωση του στον Φριστό. Εκείνο τον καιρό η Ευρώπη συγκλονιζόταν από ένα κήρυγμα: Οι Άγιοι Σόποι, οι τόποι που γεννήθηκε, μεγάλωσε, περπάτησε και δίδαξε ο ΢ωτήρας των ανθρώπων, όπως και οι τόποι που θαυματούργησε, αλλά και συλλήφθηκε κι υβρίστηκε και σταυρώθηκε και πέθανε και τάφηκε, βρισκόντουσαν κάτω από τη μωαμεθανική εξουσία. Κι οι κατακτητές, βάρβαροι και σκληροί, υπέβαλλαν σε μύριους εξευτελισμούς όλους εκείνους που αποτολμούσαν να πάνε μέχρι την Αγία Γη, για να επισκεφθούν και να προσκυνήσουν τα ιερά προσκυνήματα. Οι Άγιοι Σόποι πρέπει να ελευθερωθούν. Όσοι νοιώθουν την καρδιά τους να πυρώνεται από την αγάπη του Φριστού, ας έλθουν να ενωθούν μαζί μας για τον ιερό τούτο πόλεμο. Σον πόλεμο που αποβλέπει Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

στην απελευθέρωση των Αγίων Σόπων. Φιλιάδες πολεμιστές πίστεψαν στο προσκλητήριο σάλπισμα κι ενώθηκαν σε μια μεγάλη στρατιά, τη Β' ΢ταυροφορία. Ανάμεσα σ' αυτούς τους φλογερούς οραματιστές που κατατάχτηκαν και σχημάτισαν την ιερή στρατιά ήταν και τριακόσιοι Έλληνες, που εργαζόντουσαν στη Γερμανία. Με αρχηγό τον πιστό και θαρραλέο Αυξέντιο σμίχτηκαν κι αυτοί για τη μεγάλη προσπάθεια. Δυστυχώς η στρατιά αυτή, όπως ξέρουμε, απέτυχε στον σκοπό της. Σα διάφορα τάγματα διαλύθηκαν και διασκορπίστηκαν. Ο ιερός Αυξέντιος στην περίπτωση αυτή κάλεσε τα παλικάρια του κι αφού τους μίλησε με παλμό για την αγάπη του Φριστού και τη θυσία του για τους ανθρώπους, τους υπέδειξε, αν ήθελαν να μη γυρίσουν πίσω, άλλα να τραβήξουν προς τα μέρη του Ιορδάνη, για να ζήσουν μια ζωή ασκητική, μια ζωή ολοκληρωτικής αφιέρωσης στον Θεό. Η πρόταση έγινε ενθουσιαστικά δεκτή. Και την ίδια στιγμή όλοι τους έσπευσαν να την κάμουν έργο. Αφού πήγαν όλοι μαζί και προσκύνησαν στην Ιερουσαλήμ, ύστερα γύρισαν στην έρημο του Ιορδάνη με σκοπό, να αφιερωθούν στον Θεό και να ζήσουν εκεί τη μοναχική κι ασκητική ζωή. Η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή, η μελέτη των Γραφών, η ευποιία κι υ έμπρακτη αγάπη προς εκείνους, που είχαν ανάγκη της βοήθειάς τους, ήταν η καθημερινή τους φροντίδα. Σο περιβάλλον όμως του Ιορδάνη δεν τους βοηθούσε για τη ζωή που διάλεξαν να ζήσουν. Γ' αυτό μια μέρα κατέβηκαν στην παραλία με τον σκοπό να φύγουν από τον τόπο εκείνο. Εδώ βρήκαν ένα καράβι, μπήκαν μέσα, κι ήρθαν στην Κύπρο μας, που ήταν τότε ονομαστή για τη θεοσέβεια της. Σο πλοίο σταμάτησε στην Πάφο. Μια παράδοση, λέει, πως τσακίστηκε πάνω στους βράχους εξ αιτίας μιας δυνατής τρικυμίας. Οι επιβάτες όμως δεν έπαθαν τίποτε και βγήκαν όλοι στη στεριά. Απ' εδώ σκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη κι έζησαν ο καθένας τους τη μακαριά ζωή με το δικό του τρόπο. Ο Αυξέντιος, αφού περιήλθε το νησί, κατέληξε σε μια σπηλιά στην περιοχή της Καρπασίας μεταξύ των χωριών Κώμης Κεπήρ και Επτακώμης. Η ζωή του υπήρξε μια ζωή θερμής αγάπης και στ' αλήθεια ολοκληρωτικής προσφοράς στον Φριστό. Κάθε μέρα ύστερα από θερμή κι άγρυπνη προσευχή που κρατούσε ώρα πολλή, άρχιζε να διαβάζει ή και να αποστηθίζει τα λόγια του Θεού. Για να επιτύχει στην προσπάθεια του αυτή αγωνιζόταν να κρατάει στον νου του την κάθε περικοπή χωρίς βία, αλλά με υπομονή και πραότητα και ταπεινοφροσύνη. Σα λόγια του Κυρίου «μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια' 29) αντηχούσαν κάθε στιγμή στ' αυτιά του. Για ν' αποφεύγει τους πονηρούς κι ακάθαρτους λογισμούς, που ο ΢ατανάς του έριχνε στη σκέψη, για να του λερώνει την καθαρότητα της καρδιάς, ο ουρανοπολίτης αθλητής με φόβο Θεού στοχαζόταν πάντα τη μέλλουσα κρίση. Πρόσεχε, έλεγε ο ίδιος στον εαυτό του. «Έπεχε, σεαυτώ, Αυξέντιε». Ενθυμού το Δικαστήριο. Ενθυμού τις δοκιμασίες της αιώνιας τιμωρίας. Με τα συνθήματα αυτά και με παρόμοιες ευλαβείς σκέψεις κρατούσε την καρδιά του άγρυπνη και προσεχτική από την επίθεση των ληστών, που λέγονται πονηροί διαλογισμοί. Όταν η αγάπη του θεού τον απάλλασσε από τα «πεπυρωμένα βέλη του πονηρού», τότε η προσευχή του οσίου γινόταν και πιο θερμή. «Κύριε», έλεγε τότε με πόνο ψυχής ο ασκητής: «Κύριε, γενηθήτω η καρδία μου άμωμος εν τοις δικαιώμασί σου, όπως αν μη αισχυνθώ» (ψαλμ. ριη', 80). Δηλαδή, Κύριε, είθε η καρδιά μου με τον φωτισμό και την ενίσχυση σου να γίνει άμεμπτη στην προσπάθεια μου να κρατήσω τα δικαιώματα σου. Να γίνει άμεμπτη για να μη ντροπιαστώ μπροστά στους ανθρώπους και μπροστά στο φοβερό σου κριτήριο σαν ένας ένοχος άνθρωπος και παραβάτης. «Ελθέτω σαν μοι οι οικτιρμοί σου, και ζήσομαι, ότι ο νόμος σου μελέτη μου εστίν» (Χαλμ. ριη', 77). Ας έλθουν σε μένα οι οικτιρμοί σου, Κύριε, για να μου δώσουν ζωή, γιατί και μέσα στις θλίψεις μου δεν σε λησμόνησα. Ο νόμος σου αποτελεί για μένα τη διαρκή σκέψη και απασχόληση του μυαλού μου. Πολλές φορές ο πονηρός δημιουργούσε τέτοια ταραχή στο ασκητήριο του οσίου και τέτοιο θόρυβο που νόμιζε κανείς πως γινόταν σεισμός. ΢εισμός που απειλούσε να καταρρίψει και να ισοπεδώσει τα πάντα. Και τις στιγμές αυτές ο Άγιος ειρηνικός κι ατάραχος έψαλλε δυνατά και μελωδικά τον ψαλμό της βαθιάς εμπιστοσύνης και πίστεως στον Θεό. «Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα, δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γη και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών» (ψαλμ. με', 2-3). Δηλαδή ο Θεός είναι η καταφυγή κι η δύναμή μας είναι ο παντοδύναμος βοηθός μας στις θλίψεις που μας βρήκαν. Για τούτο τον λόγο οτιδήποτε κι αν συμβεί, κι αν ακόμη συμβούν οι ανατροπές κι οι καταστροφές που θα γίνουν στη συντέλεια του κόσμου, εμείς δεν θα φοβηθούμε. Δεν θα φοβηθούμε έστω κι αν η γη θα σείεται συθέμελα κι αν τα βουνά θα κόβονται απ' τη ρίζα τους και θα πέφτουν μέσα στη θάλασσα. Ο όσιος υπέμεινε κι άλλους πολλούς και σκληρούς πειρασμούς. Με την προσευχή όμως, την αυστηρή νηστεία και την εγκράτειά του, τους αποδίωκε Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

κι έβγαινε νικητής και θριαμβευτής, ζωντανό δοχείο του Παναγίου Πνεύματος. Σούτο μαρτυράνε τα πάμπολλα θαύματα, που έκανε όσο ζούσε. Σούτο βεβαιώνουνε ακόμη και τα θαύματα που γίνονται με τη χάρη του ύστερα από τον θάνατό του. Ένα απ' αυτά τα Θαύματα είναι και τούτο: Εκεί στη σπηλιά οπού έζησε χρόνια ο Άγιος, αναπαύτηκε κιόλας. Οι χριστιανοί των γύρω χωριών με σεβασμό κι ευλάβεια μαζεύτηκαν τότε για να κηδέψουν το άγιο σκήνωμά του και να πάρουν με τον τελευταίο ασπασμό την ευλογία του. Με συντριβή καρδιάς ενταφίασαν το σώμα στη γη, ενώ η ηρωική ψυχή του πέταξε ολόλευκη στον ουρανό, για να χαρεί και να ζήσει εκεί την ασφαλή κι άμεμπτη ζωή των νικητών της πίστεως μας. Ύστερα από καιρό οι κάτοικοι των δύο χωρίων βρήκαν στη σπηλιά το άγιο λείψανό του. Δεν δυσκολεύτηκαν να το αναγνωρίσουν. Η ευωδία και το μύρο που ξέχυνε ήταν χαρακτηριστική. Ο πόθος των κατοίκων των δύο χωριών να μεταφέρουν τον θησαυρό που βρήκαν στο χωριό τους για να τον έχουν πάντα κοντά τους, σκόνταψε στο που να τον μεταφέρουν. Και τα δύο χωριά τον απαιτούσαν. Κανένας δεν υποχωρούσε για το άλλο. Η χαρά που γέμισε τις καρδιές με την εύρεση του λειψάνου, χάθηκε για μια στιγμή και τη θέση της πήρε μια ζωηρή συζήτηση, που απειλούσε να εξελιχθεί σε επικίνδυνη φιλονικία. Ση στιγμή εκείνη μια πρόταση που ρίχτηκε από κάποιο έδωκε τη διέξοδο και τη λύση στο πρόβλημα πού δημιουργήθηκε: - Να δώσουμε ένα βόδι το ένα χωριό κι ένα βόδι το άλλο. Να τα ζέψουμε σ' ένα αμάξι, στο οποίο να βάλουμε το άγιο λείψανο κι όπου σταματήσουν τα βόδια, εκεί να κτίσουμε ένα ναό και να το αποθέσουμε, είπε η φωνή. Αυτά κι έγινε. Σα βόδια έσυραν το αμάξι και σταμάτησαν στην Κώμη Κεπήρ. Εκεί εναποτέθηκε το άγιο λείψανο και βρίσκεται μέχρι σήμερα, για να θυμίζει σ' όλους τη δύναμη της εγκράτειας και της ηθικής καθαρότητας, την ανυπέρβλητη δύναμη της αρετής. Σην εγκράτεια και την ηθική καθαρότητα, την αρετή με μια λέξη καλείται να κάμει βίωμα και σκοπό της ζωής του κι ο σύγχρονος άνθρωπος. Σο απαιτεί η έξοδός μας από τη συμφορά και τον όλεθρο στον οποίο μας έχουν ρίξει οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές του καιρού μας. Σο ζητά η ειρηνική ζωή που νοσταλγούμε όλοι μας. Σο θέλει αυτό τούτο το συμφέρον μας. Γιατί όπως πολύ σοφά τονίζει ο μεγάλος της ερήμου ασκητής, ο άγιος Αντώνιος και το Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

μαρτυρεί κι ο Άγιος μας με το παράδειγμά του, «ο μεν πλούτος και συλάται και υπό των δυνατωτέρων αρπάζεται, η δε αρετή της ψυχής, μόνη εστί κτήσις ασφαλής και ασύλητος και μετά θάνατον σώζουσα τους κεκτημένους αυτήν». Αλήθεια! Μόνη αυτή και υψώνει και σώζει. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Φαίρει έχουσα η Καρπασέων Κώμη λάρνακα των σων λειψάνων, παναοίδιμε πάτερ Αυξέντιε. Ψς γαρ ποτέ πολεμίους κατήσχυνας, και των δαιμόνων το θράσος ενίκησας και κατηύφρανας ημάς τους πιστώς σοι κράζοντας, ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Οι Αγίες Ειρήνη και ΢οφία Ο ΢. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει: "Εις τα υπομνήματα ουδέν περί αυτών σημειούται, ειμή ότι δια μαχαίρας ετελειώθησαν". Εύρεσις Ιερών Λειψάνων οσίου Νεοφύτου του εν Κύπρω Εγκλείστου (14ος αι.) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

29 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Κυριακού Αναχωρητού, των Αγίων 150 Μαρτύρων, των Αγίων Σρύφωνος, Σροφίμου και Δορυμέδωντος, Πετρωνίας, Γουδελίας, των Αγίων Γοβελαά, Δάδα, Κασδόου και Καδόα, Μαλαχία του Νέου, των Αγίων Μαρτύρων εν ΢τροφάσιν αναιρεθέντων, των Αγίων τριών Νεομαρτύρων, Αντωνίου του Ζαντόσκ

Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής (εορτή Κυριάκος)

Ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε "υπομονήν, πραότητα". Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα, από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Ση μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο. Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ο Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του ΢ουκά. Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του ΢κευοφυλακίου. Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι' αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ο Κυριακός, έφυγε κι από εκεί και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Σελικά, πέθανε 107 χρονών, και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή, που έδειχνε "πραότητα προς πάντας ανθρώπους". Πραότητα, δηλαδή, σ' όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους. Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Σαχύ προκατάλαβε. Φριστώ ηκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε, συ γαρ εν ταις ερήμοις, προσχωρών θείω πόθω, σκίλλη πίκρα την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω. Διό Κυριακέ θεοφόρε, αξίως δεδόξασαι. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ση υπερμάχω. Ψς υπερμάχω κραταιώ και αντιλήπτορι, η σε τιμώσα ιερά Λαύρα εκάστοτε, εορτάζει τα μνημόσυνα ετησίως, Αλλ' ως έχων παρρησίαν προς τον Κύριον, εξ εχθρών επεμβαινόντων ημάς φρούρησον, ίνα κράζωμεν, Φαίροις Πάτερ τρισόλβιε. Οι Άγιοι 150 Μάρτυρες Γνωρίζουμε μόνο ότι μαρτύρησαν στην Παλαιστίνη. Οι Άγιοι Σρύφων, Σρόφιμος και Δορυμέδων ΢τους ΢υναξαριστές αναφέρεται γι' αυτούς μόνο η φράση: "η σύναξις τούτων τελείται πλησίον της Αγίας Άννης εν τω Δευτέρω". Η Αγία Πετρωνία Μαρτύρησε δια ξίφους. Εδώ μερικοί ΢υναξαριστές αναφέρουν και τη μνήμη της Όσιας Αναστασίας της ασκήτριας. Η Αγία Γουδελία (ή Γοβδελία) Ήταν Περσίδα χριστιανή απόστολος, που κατάφερε να φέρει πολλούς απίστους στο δρόμο της δια Φριστού σωτηρίας. Έζησε τον τέταρτο μετά Φριστόν αιώνα, όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο ΢απώρ. Επειδή δυναμικά εκτελούσε το Ιεραποστολικό της έργο, τη συνέλαβαν και την έκλεισαν για πολλά χρόνια στη φυλακή. Οι εκεί κακοπάθειές της υπήρξαν φοβερές. Μόνο η θεία χάρη την ενίσχυσε, ώστε να κατανικήσει την υγρασία, το σκοτάδι και τις συχνές στερήσεις και αυτού του νερού. Αλλά όλα αυτά τα μακροχρόνια βάσανα, δεν ελάττωσαν καθόλου τη φωτιά της πίστης και τη φλόγα της Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

γενναιότητάς της. Κατόπιν της έγδαραν το κεφάλι, χωρίς να υποκύψει η καρτερία της. Σελικά πέθανε με σταυρικό θάνατο. (Νομίζω πως εδώ, με την πάροδο του χρόνου, έγινε σύγχυση μεταξύ των ΢υναξαριακών πηγών. Δηλαδή, ο Άγιος Γοβδελαάς που τιμούμε την ίδια μέρα έγινε, από λάθος αντιγραφές, Γουδελία ή Γοβδελία με πανομοιότυπη βιογραφία. Ενώ άλλες πηγές αναφέρουν, ότι πράγματι υπήρξε μάρτυς Γουδελία, που μαρτύρησε δια ξίφους χωρίς άλλα βιογραφικά στοιχεία, που όμως είναι περισσότερο πιθανό και αποδεκτό).

Οι Άγιοι Γοβδέλαος, Δάδας, Κάσδοος και Κασδόα Ο Γοβδέλαος ήταν γιος του βασιλιά ΢αβωρίου. Έγινε χριστιανός από έναν αξιωματικό του πατέρα του τον Δάδα. όταν το έμαθε αυτό ο ΢αβώρ διέταξε και συνελήφθησαν και οι δύο. Όταν αυτοί αρνήθηκαν να θυσιάσουν στους Θεούς, το μεν Δάδα τον τεμάχισε ζωντανό, το γιο του Γοβδέλαου τον υπέβαλε σε βασανιστήρια, και έγδαρε το κεφάλι του, έκοψε τα μέλη του και κέντησε το σώμα του με καλάμια. Ο Κάσδοος ήταν συγγενής τού βασιλιά και επειδή έγινε χριστιανός τον έγδαρε ζωντανό. Η Κασδόα ήταν κόρη του βασιλιά, και αδελφή του Αγίου Γοβδέλαου. Αυτή είχε επισκεφθεί τον αδελφό της στην φυλακή, ο οποίος την έκανε χριστιανή. Όταν μαθεύτηκε αυτό ο βασιλιάς την συνέλαβε, και επειδή δεν μπόρεσε να αλλάξει την πίστη της την βασάνισε σκληρά μέχρι θανάτου.

Ο Άγιος Μαλαχίας ο Νέος Οσιομάρτυρας, από τη Ρόδο Ήταν γιος Ιερέα από τη Ρόδο. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα και συκοφαντήθηκε από τους Σούρκους, ότι έβρισε τον Μωάμεθ. Αμέσως συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στις αρχές, που τον εκβίαζαν να εξωμόσει. Ο Μαλαχίας έδειξε μεγάλο θάρρος, με το όποιο εξήγειρε την οργή των Σούρκων, οι όποιοι αφού τον μαστίγωσαν, τρύπησαν τους αστραγάλους του και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Μετά από μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, οδηγήθηκε ο μάρτυρας έξω από την πόλη, όπου σουβλίστηκε και κάηκε πάνω σε αναμμένη φωτιά. Έτσι παρέδωσε την Αγία του ψυχή στις 29 ΢επτεμβρίου 1500.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι Μάρτυρες "Οι εν ΢τροφάσιν αναιρεθέντες" το 1530 Κανένας ΢υναξαριστής δεν αναφέρει τη μνήμη τους. Μαθαίνουμε γι' αυτούς από την Ακολουθία τους, ποίημα του Παχωμίου Ρουσσάνου, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: "Ακολουθία ψαλλομένη εις τους οσίους πατέρας τους εν ΢τροφάσιν αναιρεθέντες και εις άπαντος τους παραπλήσιον τέλος λαχόντας".

Οι Άγιοι τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου (+ 1786) Η ημερομηνία του μαρτυρίου τους δεν αναφέρεται πουθενά. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Μαρτύρων. Ο Άγιος Αντώνιος του Ζαντόσκ (Ρώσος) (Δια Φριστόν σαλός) Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.

30 ΢ΕΠΣΕΜΒΡΙΟΤ Γρηγορίου Ιερομάρτυρα, των Αγίων Ριψιμίας, Γαϊανής και άλλων 32 Παρθενομαρτύρων, των Αγίων 70 Μαρτύρων, των δύο Οσιομαρτύρων γυναικών, ΢τρατονίκου, Μαρδονίου, των Αγίων χιλίων Μαρτύρων, Γρηγορίου Οσίου, Honorius Ο Άγιος Γρηγόριος

Έζησε και μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Ήταν γιος του Ανάκ, ο οποίος ήταν συγγενής του βασιλιά της Αρμενίας Κουσαρώ. Ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου ήταν ένας από τους υπεύθυνους για τη δολοφονία του Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

βασιλιά της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι για να εκδικηθούν σκότωσαν τον Ανάκ και την οικογένειά του, εκτός από τον Γρηγόριο και έναν αδελφό του. Μετά από χρόνια ο γιος του Κουσαρώ, ο Σηριδάτης, συνέλαβε τον Γρηγόριο επειδή ήταν χριστιανός και τον βασάνισε σκληρά. Όταν δε έμαθε ότι πρόκειται για το γιο του Ανάκ, ο οποίος ευθυνόταν για τη δολοφονία του πατέρα του, διέταξε να τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο Γρηγόριος όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά επέζησε για 15 χρόνια τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά μια χήρα. Κάποια στιγμή ο Σηριδάτης παραφρόνησε. Η αδελφή του βασιλιά άκουσε μια μέρα φωνή, η οποία της έλεγε πως αν ήθελε να θεραπευτεί ο αδελφός της θα έπρεπε να ελευθερώσουν τον Γρηγόριο. Πράγματι όταν βγήκε από το λάκκο ο Άγιος θεράπευσε το βασιλιά. Εξεδήμησε εις Κύριον εν ειρήνη. Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως. Θείας πίστεως, τη γεωργία, ενεούργησας, βροτών καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου επίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ όσιε, Φριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Κοντάκιον. Ήχος β’. Σους ασφαλείς. Σον ευκλεή και Ιεράρχην άπαντες, ως αθλητήν της αληθείας σήμερον, οι πιστοί θείοις εν άσμασι, και υμνωδίαις ευφημήσωμεν, τον γρήγορον ποιμένα και διδάσκαλον, Γρηγόριον, φωστήρα τον παγκόσμιον, Φριστώ γάρ πρεσβεύει του σωθήναι ημάς. Οι Άγιες Ριψιμιά (η Ριψίμη), Γαϊάνη και Άλλες 32 Παρθενομάρτυρες Ήταν όμορφη, στο σώμα και σεμνή στο ήθος. Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την Γαϊανή πού ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ο βασιλιάς τής Αρμενίας άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε κι αυτός να την κάνει γυναίκα του. Όταν εκείνη αρνήθηκε, διέταξε να την βρουν και να τη συλλάβουν. Οι στρατιώτες του την βρήκαν στα μέρη του Αραράτ πού κρυβόταν, και αφού της έβγαλαν τα μάτια, της έκοψαν την γλώσσα και την έκοψαν κομμάτια. Μαζί της μαρτύρησαν φρικτά η γερόντισσα Γαϊανή, καθώς και 32 Παρθενομάρτυρες πού κρύβονταν μαζί τους, σ' εκείνα τα μέρη. Άλλοι αναφέρουν ότι, μαζί με τις Αγίες αυτές μαρτύρησαν και 70 άνδρες.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Οι Άγιοι 70 Μάρτυρες Λέγεται ότι μαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Οι Δύο Οσιομάρτυρες Γυναίκες Μάλλον ήταν μοναχές και μαρτύρησαν με τρόπο που δεν γνωρίζουμε. Ο Άγιος ΢τρατόνικος Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο Άγιος Μαρδόνιος Μαρτύρησε, αφού έκαψαν τα μάτια του με πυρωμένα κάρβουνα. (Δεν αποκλείεται να είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 28ης Δεκεμβρίου). Οι Άγιοι 1.000 Μάρτυρες Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ο Όσιος Γρηγόριος "ο εν τω ποταμώ Πεσόμα" και ο Άγιος Μιχαήλ πρώτος Μητροπολίτης Κιεβίας και πάσης Ρωσίας ο θαυματουργός (Ρώσοι)

Ο Άγιος Honorius (Άγγλος) Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Φριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Σελμησσού, Αθήναι 1985.

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net

Εςσαπιζηούμε θεπμά ηον Γαζέηα Άγγελο και ηην ιζηοζελίδα ηος http://www.synaxarion.gr για ηην εςγενική αςηή πποζθοπά. Σο παπόν ζςναξάπι επιμελήθηκε ο ζύλλογορ ιεποταληών Υαλκιδικήρ «ΑΓΘΟ΢ ΘΩΑΝΝΗ΢ Ο ΚΟΤΚΟΤΖΕΛΗ΢» http://www.koukouzelis.net

ΥΡΗ΢ΘΜΟΠΟΘΟΤΜΕ:

Πηγή: www.synaxarion.gr για ηον ζύλλογο ιεροψαληών Χαλκιδικής www.koukouzelis.net