T
ο Κυπριακό βρίσκεται σε έντονη κινητικότητα, με τις συνομιλίες να βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή. Η εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων και οι θέσεις που θα καταθέσει η κάθε πλευρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την κατάληξη των συνομιλιών. Η πρόοδος που υπήρξε στο θέμα των κριτηρίων του εδαφικού, κατά τη διάρκεια των εντατικοποιημένων διαπραγματεύσεων, αποτελεί σημαντική και θετική εξέλιξη για την ολοκλήρωση της συζήτησης στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Εξέλιξη που αν τελικά επιτευχθεί, θα μπορέσουν οι δύο πλευρές να συζητήσουν σε Διεθνή Διάσκεψη ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια των διαπραγματεύσεων, αυτό της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Ως ΕΔΟΝ, διαχρονικά στηρίζουμε τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ως το μόνο δρόμο για τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, για επανένωση του τόπου και του λαού μας. Η ελπίδα που γεννά η εν εξελίξει διαδικασία των διαπραγματεύσεων πρέπει να βρει τη νεολαία στην πρώτη γραμμή για την επίτευξη της πολυπόθητης λύσης. Την ίδια στιγμή, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δίνουμε λευκή επιταγή σε κανέναν. Θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με αποφασιστικότητα και επιμονή για μια ειρηνική, συμφωνημένη λύση του Κυπριακού, στο πλαίσιο της Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, για ένα κράτος με μία και μόνη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα όπως την περιγράφει ο ΟΗΕ. Λύση που θα οδηγήσει στο γκρέμισμα του τείχους που έστησε ο ιμπεριαλισμός στο νησί μας. Η ΕΔΟΝ καλεί τον κάθε νέο και νέα να δώσει μαζικά το παρόν του στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου, στις 18:30, στο γήπεδο της Τσεττίν Καγιά στην νεκρή ζώνη (Λήδρα Πάλας), όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα στείλουμε μηνύματα ειρήνης, απελευθέρωσης και επανένωσης του τόπου μας.
Η ελπίδα που γεννά η εν εξελίξει διαδικασία των διαπραγματεύσεων πρέπει να βρει τη νεολαία στην πρώτη γραμμή για την επίτευξη της πολυπόθητης λύσης.
T
ο επόμενο έτος επιφυλάσσει και πάλι περιπέτειες Με πρόφαση την οικονομική κρίση που μαστίζει το για την Παιδεία. Ο προϋπολογισμός του λαό μας, η κυβέρνηση ΔΗΣΥ μας επιβεβαιώνει τις Υπουργείου Παιδείας για το 2017 με μια πρώτη ιδεολογικές της πεποιθήσεις. Ενεργώντας με γνώμονα τη ματιά παρουσιάζει αύξηση νεοφιλελεύθερη της ιδεολογία και σε σχέση με το 2016. Δυστυχώς εντός του πλαισίου που της ορίζει όμως, η οικονομική ενίσχυση η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, Πρέπει είναι «εικονική», αφού οφείλεται μειώνει τις δαπάνες που αφορούν κύρια στην άυξηση του ποσού που την Παιδεία. επιτέλους η προβλέπεται για το μισθολόγιο και Κυβέρνηση όχι σε οποιαδήποτε ενίσχυση για Προσανατολίζονται προς μία ΔΗΣΥ, να σταματήσουν την αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευση που να παρέχει εκπαίδευσης. κονσερβοποιημένη γνώση, που να θεωρούν την προωθεί την ανταγωνιστικότητα παιδεία ως τον φτωχό Ας μην γελιόμαστε. Οι και την επιχειρηματικότητα, που συγγενή και να οδηγούν κυβερνώντες δεν άλλαξαν στάση ανταποκρίνεται στα σύγχρονα την εκπαίδευση στην απέναντι στην Παιδεία. Συνεχίζουν επιχειρηματικά μοντέλα και να την αντιμετωπίζουν ως ένα στις «ανάγκες της αγοράς». καταστροφή. ακόμα τομέα που προσφέρεται, Να εξυπηρετήσουν δηλαδή τη ένεκα της κρίσης, για να κόβουν μελλοντική κερδοφορία του και να ράβουν ώστε να φέρουν τα κεφαλαίου, εις βάρος των δημοσιονομικά του κράτους στα δικαιωμάτων της εργασίας. μέτρα τους. Η Παιδεία μας εκπέμπει σήμα κινδύνου. Το να μειώνεται Στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, οι ο προυπολογισμός αποτελεί ακόμα μία μαχαιριά για τη μαθητές και οι φοιτητές αντιμετωπίζουμε πολλών νεολαία και κατά συνέπεια για το μέλλον αυτού του τόπου. ειδών προβλήματα. Η λίστα είναι τεράστια. Από τις Πρέπει επιτέλους η Κυβέρνηση – ΔΗΣΥ, να σταματήσουν ελλειπείς υποδομές των σχολείων μέχρι τη νεανική να θεωρούν την παιδεία ως τον φτωχό συγγενή παραβατικότητα, από τα μειωμένα φοιτητικά επιδόματα και να οδηγούν την εκπαίδευση στην μέχρι το εξετασιοκεντρικό σύστημα βαθμολογίας και καταστροφή. τον απαρχαιωμένο τρόπο διδασκαλίας. Όλα αυτά δίνουν προς τα έξω την εικόνα της Παιδείας υπό διάλυση. Αντί οι κυβερνώντες να καλέσουν, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, όλους τους αρμόδιους φορείς για ανοικτό διάλογο προς αναζήτηση λύσεων για ακόμα μια χρονιά γινόμαστε μάρτυρες στο ίδιο θέατρο του παραλόγου.
2
H
τοπική αυτοδιοίκηση ενισχύει τη δημοκρατία μέσα από τη λήψη αποφάσεων με βασικούς ρόλους κοινωνικούς, πολιτικούς, αναπτυξιακούς και πολιτιστικούς. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει συνδράμει στα μέγιστα στην ανάπτυξη, αλλά και την ευημερία των πολιτών σε κάθε γωνιά της Κύπρου, από μεγάλους δήμους μέχρι μικρές απομακρυσμένες κοινότητες. Είναι τώρα που με τις νέες μεταρρυθμίσεις η ενίσχυση των προοδευτικών συνδυασμών στους οποίους το ΑΚΕΛ είναι πρωτοστάτης πρέπει να υποστηριχθούν στο μέγιστο. Βρισκόμαστε σ’ ένα κομβικό σημείο, τόσο για την προσπάθεια λύσης του Κυπριακού, όσο και για την εξέλιξη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι νέοι έχουν ουσιαστικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες στα προβλήματα που μας αφορούν άμεσα, όσο και για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την επιμόρφωση. Επίσης οι νέοι έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο και σε πιο γενικά θέματα όπως ο πολεοδομικός σχεδιασμός, έργα υποδομής, περιβάλλον και ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης. Ο οικονομικός στραγγαλισμός που προσπαθεί να πετύχει η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ στους δήμους και τις κοινότητες, είναι τώρα προ των πυλών διαγράφοντας τα όποια βήματα έγιναν από την προηγούμενη διακυβέρνηση για μεταρρύθμιση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η συνεργασία των δήμων και των κοινοτήτων με τον Οργανισμό Νεολαίας, είναι όσο ποτέ άλλοτε επιβεβλημένη.
Οι νέοι έχουν ουσιαστικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες στα προβλήματα που μας αφορούν άμεσα, όσο και για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την επιμόρφωση.
Τα νέα τοπικά συμβούλια θα πρέπει να ενισχυθούν και να αναπτύξουν πολύπλευρη δράση για τη δημιουργία πολύκεντρων νεολαίας, βιβλιοθηκών και κέντρων πληροφόρησης. Σ’ αυτές τις εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι, αυτός της συντήρησης και της μισαλλοδοξίας και αυτός της προόδου και της ευημερίας. Οι νέοι σ’ αυτές τις εκλογές είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουν το παρόν τους και να στηρίξουν συνδυασμούς οι οποίοι θα κάνουν όλα τα προαναφερθέντα πραγματικότητα. Οι νέοι έχουν επιλογή σ’ αυτές τις εκλογές, την επιλογή της προόδου που μπορούν να την βρουν στους συνδυασμούς που στηρίζει το ΑΚΕΛ σε κάθε δήμο και κοινότητα. Είναι καιρός που πρέπει να πάρουν τη σκυτάλη και να αποφασίσουν για το μέλλον τους ένα μέλλον αισιοδοξίας κι ευημερίας.
3
Σ
τις 9 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Έκτοτε το γεγονός αυτό, που σηματοδότησε την ανατροπή του σοσιαλισμού σε μια σειρά από χώρες με κορυφαία την ΕΣΣΔ, έχει γίνει σύμβολο «πανηγυριού» για τους ιμπεριαλιστές της γης και τα αστικά επιτελεία. Ο «λόγος» που επικρατεί αυτή η πανηγυρική διάθεση είναι η επικράτηση της «ελευθερίας και της δημοκρατίας». Προτού καταδείξουμε την υποκρισία που εμπεριέχει η πιο πάνω τοποθέτηση θα ήταν καλό να σημειώσουμε κάτι. Για τους κομμουνιστές, των οποίων η θεωρία και δράση στοχεύει στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας από κάθε μορφής εκμετάλλευση και οδηγεί στην πραγματικη ελευθερία και δημοκρατία, κανένα τείχος και κανένας περιορισμός δεν μπορεί να δημιουργεί ευχαρίστηση. Την ίδια ώρα όμως, αρνούμαστε να υιοθετήσουμε την αστική προπαγάνδα και να συμμετέχουμε στο «πανηγύρι».
Αρνούμαστε να πανηγυρίσουμε, γιατί παλεύουμε μέχρι να γκρεμιστούν οριστικά τα τείχη που κρατούν όμηρους τους ανθρώπους, σε ένα κόσμο με εκμετάλλευση και πολέμους.
Αρνούμαστε, γιατί πρώτα απ’ όλα η χαρούμενη αυτή αφήγηση εμπεριέχει ιστορικές ανακρίβειες και αρνείται να δει τη δημιουργία του τείχους ως ένα γεγονός με σύνθετες παραμέτρους σε συνθήκες Ψυχρού Πολέμου στην καρδιά της αντιπαράθεσης. Αρνούμαστε, γιατί οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στους λαούς έχουν διαψευστεί από την ίδια τη ζωή. Δεν προσδιορίζει τι βρήκαν τελικά οι άνθρωποι που ξήλωναν το τείχος για να βρουν «ελευθερία και δημοκρατία». Δεν μας κατατοπίζει τι απέγιναν οι κατακτήσεις των εργαζομένων στις χώρες της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, αλλά και στις καπιταλιστικές χώρες χωρίς την παρουσία αντίβαρου. «Ξεχνά» φαίνεται την καπιταλιστική κρίση που βιώνουν στο πετσί τους οι λαοί του κόσμου μέσα στο «μεθύσι» της νίκης. Αρνούμαστε, γιατί αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την καθιέρωση του αντικομμουνισμού ως «επίσημη» ιδεολογία του σήμερα. Γιατί ξεκινώντας από αυτό, περνώντας είτε από τη μια είτε από την άλλη κατεύθυνση, καταλήγει στην ανιστόρητη και εγκληματική ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό. Γιατί τα φώτα της γιορτής τυφλώνουν και «περνά απαρατήρητη» σ’ αυτούς η προέλαση του νεοφασισμού. Αρνούμαστε, εν τέλει, γιατί εμείς δεν είμαστε υποκριτές. Γιατί όπως είδαμε τα τείχη να πέφτουν βλέπουμε και τα τείχη που υψώνονται καθημερινά. Βλέπουμε τα κλειστά σύνορα που συναντούν όσοι επιζούν από το «ταξίδι του θανάτου». Βλέπουμε τα παιδιά της Γάζας να υποφέρουν πίσω από τα τείχη, βλέπουμε στη Γερμανία που από τη χαρά της πτώσης του παλιού τείχους κτίζουν καινούριο. Αρνούμαστε να πανηγυρίσουμε, γιατί παλεύουμε μέχρι να γκρεμιστούν οριστικά τα τείχη που κρατούν όμηρους τους ανθρώπους, σε ένα κόσμο με εκμετάλλευση και πολέμους.