“Συνεχίζουμε από εκεί που δεν σταματήσαμε ποτέ”
Νοέμβριος 2012 ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΑΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ - Π.Ε.Ο.Μ
3
A
ναμφισβήτητα το Κυπριακό ζήτημα είναι ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί εδώ και κάτι παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες τον Κυπριακό λαό, από εκείνον το μαύρο Ιούλη του 1974 με το δίδυμο έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας, σχεδιασμένο και εμπνευσμένο από το ΝΑΤΟ και την CIA. Το προδοτικό – αμερικανοκίνητο πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β’ και της Χούντας των Αθηνών, το οποίο άνοιξε τις κερκόπορτες στον Αττίλα να εισβάλει στο νησί, άφησε πληγές που είναι ακόμα ανοιχτές για το λαό και τον τόπο μας. Το Κυπριακό παραμένει άλυτο, με την Τουρκία να κατέχει μέχρι σήμερα παράνομα το 37% του νησιού, τους πρόσφυγες να περιμένουν πότε θα πάνε πίσω στα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, ενώ οστά αγνοουμένων ξεθάβονται συνεχώς.
Ο Νίκος Αναστασιάδης και η Κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, διαφαίνεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο, ότι με τις ενέργειες τους, οδηγούν την Κύπρο σε σκοτεινά μονοπάτια όσο αφορά την λύση του Κυπριακού. Μια από τις πράξεις της Κυβέρνησης τα τελευταία χρονιά που αποδεικνύουν το πιο πάνω, ήταν η μεγάλη ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού που είχε η δική μας πλευρά στη διάσκεψη στο Κραν Μοντάνα, όπου η Τουρκική πλευρά αποδέχθηκε μάλιστα να προβεί σε υποχωρήσεις στο κεφάλαιο των εγγυήσεων, αλλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να διακόψει τις συνομιλίες και να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία οδηγώντας τις διαπραγματεύσεις μέχρι τέλους. Μετά την χαμένη ευκαιρία του Κραν Μοντάνα, ο ΓΓ του ΟΗΕ στην έκθεση του για το Κυπριακό, εξίσωνε τις ευθύνες της Ελληνοκυπριακής πλευράς με αυτές της Τουρκοκυπριακής, αλλά και της Τουρκίας. Ακολούθησαν τρία χρόνια στασιμότητας στο Κυπριακό, χωρίς κανένα ίχνος βούλησης για συνομιλίες. Αξίζει να σημειωθεί, ότι σε δηλώσεις του, ο πρώην Διευθυντής της «Καθημερινής», Ανδρέας Παράσχος, ισχυρίστηκε ότι ο Πρόεδρος, έπραξε όπως έπραξε στο Κραν Μοντάνα, για να μην χαλάσει την Κυπριακή πραγματικότητα, των χρυσών διαβατηρίων, από όπου ο ίδιος και ο στενός του κύκλος αποκομίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Είναι γενικά παραδεχτό ότι με την εκλογή του Ερσίν Τατάρ τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Αυτό γιατί αποτελεί τον εκλεκτό του Ερτογάν, έχει διχοτομικές απόψεις, κάτι που έδειξε από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, αλλά και πριν, πρώτα με το διάνοιγμα του παραλιακού μετώπου της κλειστής πόλης των Βαρωσίων και αργότερα με τις επίσημες του δηλώσεις για δύο κράτη. Το πόσο επικίνδυνοι είναι ο ΠτΔ και η Κυβέρνηση του, διαφαίνεται από τις φωνές που πληθαίνουν συνεχώς, ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συζήτησε τη λύση δύο κρατών. Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ δήλωσε ότι σε συνάντηση του με τον πρόεδρο, ο κ. Αναστασιάδης του ανέφερε το πλαίσιο λύσης των δύο κρατών. Ο πρώην σύμβουλος του Προέδρου, Μακάριος Δρουσιώτης, παραδέχεται ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, συζήτησε με Ευρωπαίους Εταίρους τη λύση των δύο κρατών. Το ίδιο, ανέφερε και ο Ανδρέας Παράσχος ενώ ο ΓΓ του ΑΚΕΛ έχει επανειλημμένως αναφερθεί στο συγκεκριμένο γεγονός. Σε όλα αυτά, προστέθηκαν οι δηλώσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών και αναπληρωτή Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού, Χάρη Γεωργιάδη, όπου ο
ίδιος μίλησε για «νέο ρεαλισμό» και «νέες πραγματικότητες», που παραπέμπουν στην λύση δύο κρατών. Δυστυχώς, εκεί οδηγούν τον τόπο και το λαό μας, η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστειλε επιστολή στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ , της οποία το περιεχόμενο δεν το μεταβίβασε στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και το περιεχόμενο παρέμεινε άγνωστο, ενώ παράλληλα αγνόησε την επιστολή που του απέστειλε το ΑΚΕΛ με συγκεκριμένες προτάσεις, για το πως πρέπει να κινηθούμε σαν Ε/κ πλευρά σε αυτήν την κρίσιμη φάση. Η θέση του ΑΚΕΛ για λύση του Κυπριακού δεν είναι άλλη από την λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Μια λύση, που μπορεί να φαίνεται οδυνηρή, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να επανενώσει το λαό και τον
τόπο μας. Θα είναι μια λύση, που θα διώχνει όλα τα ξένα στρατεύματα και οι νόμιμοι ιδιοκτήτες θα επιστρέψουν στις περιουσίες τους. Η ΔΔΟ, αποτελεί την μόνη εφικτή λύση, αφού αποτελεί το μόνο πλαίσιο το οποίο συμφώνησαν οι δύο πλευρές, ενώ επαναβεβαίωσαν όλοι οι Προέδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτελεί το πλαίσιο, το οποίο πηγάζει μέσα από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και την λύση που υιοθετεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως οι νέοι αυτού του τόπου θα εργαστούμε σκληρά, ώστε να γίνουμε η γενιά της λύσης του Κυπριακού. Η γενιά της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το χρωστάμε στις γενιές που έφυγαν, το χρωστάμε στις γενιές που θα έρθουν. Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί. •Ανδρέας Μιλτιάδους ΠΕΟΜ Λυκείου Κοκκινοχωρίων Φώτη Πίττα
3
o
ι Τεχνικές Σχολές είναι απαραίτητες για την κοινωνία και τον τόπο μας που έχει ανάγκη από μορφωμένους τεχνίτες. Δυστυχώς η Τεχνική Εκπαίδευση στην Κύπρο είναι ο «φτωχός συγγενής» της παιδείας εδώ και χρόνια. Τα διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Τεχνικές σχολές μένουν άλυτα. Αρχίζοντας από τα θέματα της υλικοτεχνικής υποδομής και των κτηριακών εγκαταστάσεων τα προβλήματα είναι τεράστια. Οι κτηριακές εγκαταστάσεις χρειάζονται βελτιωτικά έργα και όχι μόνο. Συγκεκριμένα χρειάζεται αναβάθμιση των υφιστάμενων κτηριακών εγκαταστάσεων και σε πολλές περιπτώσεις ανέγερση νέων κτηρίων για την εγκατάσταση σχολών που εδώ και χρόνια έχουν κριθεί ακατάλληλα, όπως για παράδειγμα η Τεχνική Σχολή Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα. Επιπλέον είναι απαραίτητη η ανανέωση και εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού των εργαστηρίων ώστε να είναι συμβατός με τη σημερινή εκπαιδευτική και επαγγελματική πραγματικότητα. Οι μαθητές εδώ και χρόνια απωθούνται από τις Τεχνικές Σχολές αφού επικρατεί η αντίληψη ότι στις τεχνικές σχολές φοιτούν μαθητές περιορισμένων δυνατοτήτων. Τέτοιες προκαταλήψεις
4
δεν είναι δυνατό να διαιωνίζονται. Οι Τεχνικές Σχολές θα πρέπει να πάρουν την θέση που τους αξίζει αλλά και που η κυπριακή κοινωνία έχει ανάγκη. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Θα πρέπει να γίνεται περισσότερη προβολή των Τεχνικών Σχολών στα γυμνάσια, στους γονείς, στους μαθητές από τους καθηγητές του Επαγγελματικού Προσανατολισμού αλλά και από όλους τους αρμόδιους φορείς. Να γνωρίσει η Κυπριακή κοινωνία τα προγράμματα και τις πραγματικές δυνατότητες της Δημόσιας Μέσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Να δημιουργούνται όσο το δυνατόν περισσότερα τμήματα - κατευθύνσεις, ώστε να ακολουθούμε στην κατεύθυνση – ειδικότητα που εμείς θέλουμε και όχι απλά όποια υπάρχει. Η Τεχνική Εκπαίδευση, προετοιμάζει τους μελλοντικούς σωστούς επαγγελματίες, που χρειάζεται η κυπριακή βιομηχανία. Γι’ αυτό, θα έπρεπε το κράτος να επενδύσει σε αυτήν. •Κυριάκου Στέφανος ΠΕΟΜ Τεχνικής Σχολής Αγίου Λαζάρου, Λάρνακα
Γ
ια να είναι εύκολο να αντιληφθούμε την τεράστια διάσταση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Ένωσης, ειδικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης, είναι σημαντικό να αναφερθεί η κατάσταση στην Ρωσία, με πληθυσμό 175 εκατομμυρίων, πριν τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Στην Ρωσία τα 4/5 των παιδιών και εφήβων δεν είχαν την δυνατότητα να φοιτήσουν σε σχολείο. Ενώ από σύνολο 9,5 εκ. μαθητών μόνο 900 χιλ από αυτούς φοιτούσαν σε δημοτικό σχολείο. Για τα κορίτσια ακόμη, η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη, αφού ήταν σχεδόν αδύνατον να τις συναντήσει κάποιος σε κάποιο δημοτικό σχολείο. Η κατάσταση αυτή άλλαξε με τις πρώτες κιόλας αποφάσεις και διατάγματα της Σοβιετικής κυβέρνησης που αφορούσαν τον τομέα κυρίως της εκπαίδευσης. Διατάγματα και αποφάσεις που αφορούσαν την απάμβλυνση φαινομένων όπως η αμορφωσιά και ο αναλφαβητισμός. Μία από τις επιτυχίες της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η μάχη ενάντια στον αναλφαβητισμό αφού μόλις πριν την επανάσταση, μόνο 37,9% του αρσενικού πληθυσμού και 12,5% του θηλυκού άνω των 7, ήξεραν στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση. Επιπλέον μέσα από αυτήν την προσπάθεια, στα μέσα της δεκαετίας του 30’ ο αριθμός των εθελοντών δασκάλων άγγιξέ το 1 εκ. και οι μαθητές ηλικίας άνω των 18 έφτασαν τα 10 εκ., ενώ παράλληλα περίπου 50 εκ. πολίτες έμαθαν γραφή και ανάγνωση. Μέχρι το 1937, το συνολικό ποσοστό που είχε στοιχειώδη μόρφωση είχε ανέλθει περίπου στο 75%. Επιπλέον με την απογραφή του 1939, το 81,1 % του συνολικού πληθυσμού πάνω από 10 ετών ήταν εγγράμματοι.Έχοντας σαν αποτέλεσμα μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 60 να φοιτούν σε πανεπιστήμιο άτομα με ποσοστό 99%.
Όλα τα πιο πάνω επιτεύγματα κατάφεραν να γίνουν ύστερα από καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος και τη συμμετοχή πολιτών από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Άνοιγαν παντού σχολεία και κέντα εξάλειψης του αναλφαβητισμού, προσφέροντας την ευκαιρία στους εργαζόμενους να τα επισκέπτονται μετά την δουλειά τους. Επιπλέον καθιερώθηκε η δωρεάν Παιδεία και η κοινή φοίτηση των δύο φύλων στα σχολεία. Χωρίστηκε το σχολείο από την εκκλησία αφού η εκκλησία πλέον ήταν ανεξάρτητη από το κράτος. Τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα άνοιξαν τις πόρτες τους στην εργατική τάξη και τους αγρότες, ιδιαίτερα τις πρώτες δεκαετίες, ενώ τα ποσά που προϋπολογίζονταν για την εκπαίδευση συνεχώς αυξάνονταν. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 1932 και 1941 το κατά κεφαλήν ποσό που ξοδευόταν από το κράτος για την παιδεία, αυξήθηκε πάνω από 800%. Χαρά Ξενοφώντος ΠΕΟΜ Λύκειο Αγίου Χαραλάμπους Έμπας
5
Τ
α δύο τελευταία χρόνια στην Κύπρο έχει αποφασιστεί από το Υπουργείο Παιδείας μια νέα μέθοδος αξιολόγησης για τους μαθητές, που τώρα ισχύει για τους μαθητές της πρώτης και δευτέρας λυκείου, που είναι οι εξετάσεις τετραμήνων. Αυτός ο τρόπος έχει προβληματίσει τόσο τους μαθητές όσο και τους καθηγητές αφήνοντας τους με ένα ερώτημα: Είναι πράγματι βοηθητικός; Θα μειώσει πιθανόν προβλήματα που υπήρχαν προηγούμενες χρονιές; Ως επί το πλείστον, οι μαθητές δεν έχουν αντιληφθεί καμία βελτίωση αλλά αντιθέτως αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερα προβλήματα, ένα απ’ τα οποία είναι και τα πιο πολλά φροντιστήρια. Εφόσον οι μαθητές καλούνται να κάνουν περισσότερες εξετάσεις χρειάζονται πιο πολλή και εντατική εξάσκηση έτσι ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα. Αυτό όμως καθιστά το ήδη βαρυφορτωμένο
6
πρόγραμμα των μαθητών ανυπόφορο, αφού οι περισσότεροι κατά μέσο όρο έχουν τουλάχιστον 2 φροντιστήρια ημερησίως. Παράλληλα, αυτό χειροτερεύει και το αιώνιο πρόβλημα των μαθητών το οποίο δεν είναι άλλο από την έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Οι μαθητές αναγκάζονται να παραμελούν κατά πολύ την προσωπική τους ζωή (φίλοι, οικογένεια, ενδιαφέροντα, χόμπι κλπ.) επειδή το καθημερινό τους πρόγραμμα είναι γεμάτο από τις σχολικές τους υποχρεώσεις (εργασίες για το σπίτι, καθημερινό διάβασμα, φροντιστήρια κλπ.). Είναι κοινά παραδεκτό ότι, σε πολλούς μαθητές έχει μειωθεί σημαντικά η επίδοση τους στα μαθήματα. Αρχικά, τα διαδικτυακά μαθήματα που γίνονται δυσκολεύουν και κουράζουν τους μαθητές οι οποίοι κάθονται μπροστά από μια
οθόνη για σχεδόν ολόκληρη την ημέρα. Επιπρόσθετα, με τις εξετάσεις τετραμήνων έχουν να διαβάσουν σε μειωμένο χρόνο τα μισά κεφάλαια σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές που τους έπαιρνε περισσότερο χρόνο για να τα καλύψουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, οι καθηγητές δεν βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αφού και αυτοί βιώνουν επίσης προβλήματα. Ένα από αυτά είναι, η δυσκολία αξιολόγησης των μαθητών μέσω των διαδικτυακών μαθημάτων. Δεν είναι καθόλου εύκολο για τους καθηγητές να διδάσκουν σε τόσους πολλούς μαθητές χωρίς καν να έχουν οπτική επαφή μαζί τους. Επιπλέον, αρκετοί καθηγητές φέτος δεν έχουν προλάβει να κάνουν διαγωνίσματα με αποτέλεσμα, να μην σχηματίσουν ολοκληρωμένη άποψη για τους μαθητές. Γεγονός αποτελεί, το ότι ο χρόνος έχει καταντήσει “εχθρός” των καθηγητών αντί για σύμμαχος τους. Λόγω της πανδημίας πολλοί μαθητές έχουν κενά από την προηγούμενη χρονιά. Αυτό σημαίνει ότι οι καθηγητές θα έπρεπε να αφιερώσουν χρόνο για να καλυφθούν αυτά τα κενά. Δυστυχώς όμως αυτό το χρονικό διάστημα δεν παρέχεται και είναι κάτι το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο για τις προαπαιτούμενες γνώσεις των μαθητών που χρειάζονται για την επόμενη τάξη.
Ακόμη μια δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι καθηγητές είναι η εξεταστέα ύλη που έχουν να διδάξουν. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, όμως τώρα με τις εξετάσεις ανά τετράμηνο έχει επιδεινωθεί. Η ύλη είναι πάρα πολλή, τόση που οι καθηγητές δεν προλαβαίνουν να την μεταδώσουν στους μαθητές τους, στον χρόνο που τους διατίθεται. Έτσι οι καθηγητές προσπαθούν να επισπεύσουν την παράδοση της ύλης, με αποτέλεσμα οι μαθητές να δυσκολεύονται περισσότερο να την κατανοήσουν και να δημιουργούνται περισσότερα κενά. Εκτός από αυτά δεν μπορούμε να παραλείψουμε ότι, το Υπουργείο Παιδείας φέρει μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία. Μέχρι στιγμής, παρ’ όλα αυτά τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν δεν παρατηρείται κατανόηση των προβληματισμών, μαθητών και των καθηγητών από τον Υπουργό, καθώς δεν έχει αλλάξει κάτι έτσι ώστε να καλυτερεύσουν τα πράγματα. Αναντίρρητα, έχει διαπιστωθεί ότι το ΥΠΠΑΝ έχει μια στάση αδιαφορίας έναντι των μαθητών, εφόσον έχει παραβλέψει τις ενστάσεις και τις δράσεις που έχουν κάνει για τις εξετάσεις, την μείωση της ύλης κ.α. Συμπερασματικά λοιπόν, είναι καιρός το ΥΠΠΑΝ να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Πρέπει να υπάρξει συζήτηση μεταξύ Υπουργού και μαθητώνκαθηγητών, έτσι ώστε να βρεθεί μια λύση και να μπει ένα τέλος σε όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα τα σχολεία. •Χαρά Χηράτου ΠΕΟΜ Λυκείου Αγίας Φύλας
7
Τ
α τελευταία χρόνια ο φασισμός έχει αρχίσει να εξαπλώνεται ραγδαία στην Ευρώπη. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες φασιστικών πράξεων, οι οποίες αγνοούνται ή δικαιολογούνται από την κυρίαρχη τάξη, που επιμένει να παρουσιάζει, αντιεπιστημονικά και χωρίς λογική βάση, τον φασισμό ως «το άλλο άκρο» του κομμουνισμού. Ο φασισμός θεωρείται ότι «γεννήθηκε» στην Ιταλία του 1919 υπό την ηγεσία του Μπενίτο Μουσολίνι. Τον Οκτώβρη του 1922, οι φασίστες αναδείχτηκαν σε ισχυρή πολιτική δύναμη, σκηνοθέτησαν ένοπλη εκστρατεία προς τη Ρώμη που έδωσε, στους ιθύνοντες κύκλους της Ιταλίας, την πρόφαση για να διορίσουν στις 31 Οκτωβρίου του 1922 πρωθυπουργό, τον ηγέτη των Ιταλών φασιστών, Μπενίτο Μουσολίνι. Ένα χρόνο περίπου αργότερα, δημιουργήθηκε το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα των Ναζί με αρχηγό τον Αδόλφο Χίτλερ. Σήμερα, μπορεί στην Ευρώπη να μην υπάρχουν φασιστικά καθεστώτα, βλέπουμε όμως τον φασισμό να εξαπλώνεται όλο και περισσότερο στον κόσμο. Αυτό συμβαίνει γιατί ο φασισμός παρουσιάζεται ψεύτικα στις πολιτικά ανώριμες μάζες, ως ο πολέμιος του κατεστημένου και του πλούτου, ποντάροντας στην απογοήτευση τους. Στην πραγματικότητα, ο φασισμός χρησιμοποιείται από τους καπιταλιστές για να χειραγωγούν την εργατική τάξη, όταν αυτή γίνεται απειλή για την κυρίαρχη αστική τάξη. Δηλαδή, ο φασισμός χρησιμοποιείται σαν εργαλείο από το κατεστημένο και τον πλούτο, για να αποπροσανατολίσει τους απογοητευμένους
8
και οργισμένους εργαζόμενους, από το να οργανωθούν στην Αριστερά, που και μπορεί και θέλει, να ανατρέψει τα συμφέροντα τους. Ο φασισμός είναι ακόμη πιο επικίνδυνος για τη νεολαία, καθώς παρασύρει το μαχητικό τμήμα του λαού σε βίαιες πράξεις απέναντι σε ψεύτικους εχθρούς της και την αποξενώνει από τα ιδανικά της δημοκρατίας. Επιπλέον, πολλοί έφηβοι ενστερνίζονται τις φασιστικές απόψεις λόγω της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και λόγω της στήριξης της εκκλησίας που, δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις, επικροτεί τέτοιες συμπεριφορές. Πρόσφατα, έχουμε δει πολλά περιστατικά φασιστικής βίας με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η απόφαση του δικαστηρίου, δικαίωσε το λαό που αγωνίστηκε ασταμάτητα για 7 χρόνια, στέλνοντας έτσι τους φασίστες της «Χρυσής Αυγής» στη φυλακή. Τέτοιες περιπτώσεις είναι που μας διδάσκουν να παλεύουμε εναντίον του φασισμού. Γιατί, όπως διαπιστώνει και ο Χατζηδάκης, «η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους είναι η Παιδεία» μια παιδεία, ανθρωποκεντρική που καλλιεργεί την κρίση των μαθητών. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το τέρας που ελλοχεύει. •Ερνέστος Κωνσταντίνου ΠΕΟΜ Παγκύπριου Λύκειου Λευκωσίας
Δ
εν είναι τυχαίο ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) αποκαλούνται ως η Τέταρτη (4η) Εξουσία. Αυτό προκύπτει γιατί ο ρόλος τους, θεωρητικά, είναι να ασκούν έλεγχο προς το κράτος και να διασφαλίζουν την διαφάνεια. Οφείλουν να μεταφέρουν τη φωνή του λαού και να ενισχύουν τη δημοκρατία. Δυστυχώς στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και ειδικά στις μέρες μας, ο τρόπος που λειτουργούν τα ΜΜΕ απέχει πολύ από αυτό. Δεν μπορούν να ασκήσουν το ρόλο τους, εφόσον είναι μεγάλες επιχειρήσεις ή εξαρτώνται από διαφημιστές-επιχειρήσεις. Αυτό εξ' ορισμού, τα κάνει φορείς ιδιωτικών συμφερόντων και μέρος του κατεστημένου. Η λογοκρισία και ο περιορισμός της ελεύθερης έκφρασης είναι φαινόμενα που παρατηρούμε και στον τόπο μας. Αυτό προέρχεται από το ίδιο το σύστημα, με τη μορφή της εξάρτησης των ΜΜΕ από συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Έτσι δεν ακούγονται όλες οι φωνές ίσα, αλλά αυτές που διαθέτουν το κεφάλαιο (δηλαδή το χρήμα) και οι φωνές που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και συγκεκριμένες πολιτικές. Τα τελευταία χρόνια τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) όπως το Instagram, Fa-
cebook, Twitter κτλ έχουν καθοριστικό ρόλο στην καθημερινότητα μας. Με τη μαζική χρήση τους παρουσιάζεται το φαινόμενο ο κάθε πολίτης να μετατρέπεται σε «δημοσιογράφο» μεταφέροντας πληροφορίες, πολλές φορές ανακριβείς ή και ψευδείς – fake news , οι οποίες αναμεταδίδονται με ξέφρενο ρυθμό και επηρεάζουν την κοινή γνώμη Τέτοιες «απόψεις» καταντούν να θεωρούνται αληθείς και να θεωρούνται δεδομένα και αντικειμενική αλήθεια, χωρίς το απαραίτητο φιλτράρισμα. Ως ΠΕΟΜίτες δεν πρέπει να απέχουμε από τα ΜΜΕ και ΜΚΔ, αλλά ούτε να πέφτουμε στην παγίδα να αποδεχόμαστε χωρίς κριτική προσέγγιση και φιλτράρισμα όσα παρουσιάζουν. Οφείλουμε να εξετάζουμε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε και να τις διασταυρώνουμε από έγκυρες πηγές. Ταυτόχρονα την κάθε απόφαση, την κάθε ψηφοφορία στην βουλή, το κάθε νέο κυβερνητικό μέτρο, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε κριτικά αναλογιζόμενοι ποιον εξυπηρετεί και ποια συμφέροντα υπερασπίζεται. Η δική μας ανάγνωση πρέπει να γίνεται με τα ιδεολογικά γυαλιά μας. Σαν ΠΕΟΜίτες δεν μπορούμε να είμαστε παθητικοί δέκτες, αλλά να επιλέγουμε συνειδητά την αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μέσω της διαδικασίας της αυτομόρφωσης, για να είμαστε έτοιμοι να επεξεργαζόμαστε κριτικά τις ειδήσεις, αλλά και την μελέτη των εκφραστικών οργάνων της Οργάνωσης μας. •Σαββίνα Ττοφαρή ΠΕΟΜ Λυκείου Μακαρίου Γ΄
9
Σ
τις μέρες μας, μερίδα νεολαίας οδηγείται στην αναζήτηση υποκατάστατων «ευτυχίας» όπως είναι τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, ο τζόγος, τα τυχερά παιχνίδια η αλόγιστη χρήση του διαδικτύου, ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η χειραγώγηση από το τεχνητό lifestyle. Τα αποτελέσματα αυτόν των εξαρτήσεων δεν επιτυγχάνουν τον στόχο των χρηστών αλλά αντιθέτως, μοιραία επιδρούν αρνητικά στην προσωπικότητα τους, με ολέθριες συνέπειες για την υγειά τους και με τίμημα πολλές φορές την ιδιά τους την ζωή. Δυστυχώς σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, αλλά και από δυνάμεις στην δική μας κυβέρνηση και κοινωνία, υπάρχουν πολιτικοί που προσεγγίζουν με ένα τεχνητό διαχωρισμό μεταξύ «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών το ζήτημα, ανοίγοντας παράλληλα και τη συζήτηση για νομιμοποίηση τους. Επίσης, η συζήτηση γύρω από την καλλιέργεια της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς τυγχάνει εκμετάλλευσης για να δικαιολογηθεί η νομιμοποίηση της γενικής χρήσης, κάτι που θα εμπεδώσει την ναρκωκουλτούρα και κατ’ επέκταση, τη χρήση και την εξάρτηση της. Μια επινόηση που αποσκοπεί στην μετατροπή του κράτους σε έμπορο και προμηθευτή ναρκωτικών ουσιών. Η ιατρική κάνναβη μπορεί να συνεχίσει να χορηγείται μεσώ της υφιστάμενης επιτροπής του Υπουργείου Υγείας εφόσον κρίνεται αναγκαίο.
Σαν μαθητές και σαν οργάνωση αγωνιζόμαστε για την αντιμετώπιση του προβλήματος που βασίζεται σε ένα πλέγμα μέτρων για την πρόληψη, την θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη, δημιουργώντας ένα κέντρο απεξάρτησης ανηλίκων και επέκταση των Κέντρων Πρόληψης σε όλη την Κύπρο. Αναζητούμε την ενίσχυση των προληπτικών και θεραπευτικών προγραμμάτων καθώς και των προγραμμάτων μείωσης της βλάβης, όπως επίσης και τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας, ώστε η προσοχή του νομού να στρέφεται στους εμπόρους και όχι τους χρήστες συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών ποινών για τους χρήστες. Ελπίζουμε ως μαθητές και ως νεολαία το κράτος να μας λάβει υπόψιν του και να πάρει θέση το συντομότερο δυνατό για να βοηθηθεί ο καθένας από τους συμμαθητές και συνάνθρωπους μας. •Έλενα Γαβριήλ ΠΕΟΜ Λυκείου Ιδαλίου
10
H
30η του Μάη, αποτελεί σταθμό στην σύγχρονη Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι βουλευτικές εκλογές του 2021, θα αναδείξουν τα ισοζύγια δυνάμεων του νέου κοινοβουλίου. Είναι εκεί ακριβώς, που θα διαφανεί αν η πολιτική ζωή του τόπου θα συνεχίσει να καθορίζεται κάτω από την ίδια αυταρχική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που φτωχοποιούν καθημερινά ολοένα και περισσότερο τον λαό και τον τόπο μας ή αν προοδευτικές δυνάμεις θα δημιουργήσουν πλειοψηφίες για να κτίσουν τις βάσεις για μια άλλη πιο φιλολαϊκή κυβέρνηση. Σε μια μέρα που συνηθίζεται να ονομάζεται ως «γιορτή για την δημοκρατία», οι νέες και νέοι της κοινωνίας μας δεν πρέπει να απουσιάζουν. Το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», μπορεί σήμερα να θεωρείται δεδομένο, όμως στην πραγματικότητα αποτελεί κατάκτηση του λαού μας. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, η αποπολιτικοποίηση και η αποϊδεολογικοποίηση, ως αποτέλεσμα του υφιστάμενου κοινωνικούπολιτικού συστήματος, έχουν ως στόχο τη μονιμοποίηση της σχέσης ισχύος της άρχουσας τάξης προς την εργατική τάξη. Θέτει ως στόχο, την μονιμοποίηση της λιτότητας, της φτώχιας για τους πολλούς, την ίδια ώρα που μια φούχτα ανθρώπων, συνεχίζουν να κερδοφορούν σε βάρος της πλειοψηφίας. Μας δίνεται το δικαίωμα κάθε πέντε χρόνια να εκλέγουμε τους αντιπροσώπους της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, αυτούς δηλαδή που θα αποφασίζουν για το μέλλον του λαού και του τόπου μας. Γιατί λοιπόν, να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς;!
Στην κάλπη, με την ψήφο μας, τοποθετούμε την κοινωνία στην οποία βλέπουμε το μέλλον μας. Σε αυτή που θέλουμε να ζήσουμε. Και εδώ είναι το ερώτημα. Θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία, όπου το κράτος παρέχει ελάχιστα στην παιδεία και την υγεία και ταυτόχρονα ευνοεί τις πολυεθνικές και τις μεγαλοεπιχειρήσεις; Όπου οι νέοι αναγκάζονται να δουλέψουν για να ανταπεξέλθουν στις σπουδές τους και μάταια κάποιοι τις αφήνουν, γιατί δεν τα καταφέρνουν; Στην κοινωνία όπου νέοι δουλεύουν για 500 ευρώ, σε ένα εργασιακό μεσαίωνα, χωρίς συμβάσεις και δικαιώματα; Που τα σχολεία έχουν καταστεί εξεταστικά κέντρα; Η απάντηση είναι όχι. Θέλουμε μια κοινωνία που να επενδύει στον άνθρωπο. Να έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Που να επενδύει στην παιδεία, την υγεία και την έρευνα. Σε μια κοινωνία, που θα τηρούνται τα εργασιακά δικαιώματα και δεν θα αναπτύσσεται ένας εξοντωτικός ανταγωνισμός. Μια κοινωνία που θα εξαλείφει τις διακρίσεις και θα δίνει το έναυσμα για ανάπτυξη της περιβαλλοντικής συνείδησης. Για την κοινωνία που η Αριστερά, το ΑΚΕΛ και το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα, αγωνίζεται σχεδόν για ένα αιώνα! Στις 30 του Μάη λοιπόν, έχεις την επιλογή. Εγγράψου στον εκλογικό κατάλογο μέχρι τις 2 Απριλίου 2021, και με την ψήφο σου, αψήφησε όλους αυτούς που «κουρέλια κάνουν τα όνειρα μας» και δώσε την ψήφο σου στην κοινωνία που εσύ θέλεις να ζήσεις. Που να έχει επίκεντρο της, τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Με το ΑΚΕΛ, για το δίκαιο του λαού. •Παύλος Παύλου ΠΕΟΜ Λυκείου Αγίου Γεωργίου
11
