Tochtverslagen

Tocht i

Lief dagboek, neem nu even alle minpuntjes van de afgelopen dagen en… schrap ze. Al van bij het rinkelen van onze wekker leek het alsof onze voorlaatste Joepiedag de beste van allemaal ging worden. Geef toe, wakker worden met een bo’ke choco in de hand en het goudgele ochtendzonnetje op je snoet, er is toch geen beter gevoel in de wereld?

Diezelfde zon werd dan ineens ook de rode draad in het dagverloop! Geloof het of niet, maar tijdens de middagstop verdwenen zelfs voorzichtig enkele hoodies in de rugzak. Een extra motivator, maar eentje die we best wel gebruiken…

Wat zat er in de voorlaatste tochtcocktail, vraag je? Minstens één lusje! Of hadden die geniepige tochtcoördinatoren stiekem gehoopt dat we niet zouden onthouden waar we de voorbije nacht hadden doorgebracht? ;) Gelukkig wisten ze ons te vriend te houden door wat meer afwisseling te brengen dan de voorbije twee dagen!

Juist op het moment dat onze voetjes opnieuw gingen protesteren tegen de harde betonbanen in en rond een prachtig landschap, mochten we opnieuw gaan modder glijden in een nabijgelegen natuurgebied. Dát moest je ons geen twee keer zeggen.

Moe maar voldaan konden we dan einde-lijk herenigen met onze favoriete medestappertjes van tocht H. Goed gevierd – stevig feestje – en nu hand-in-hand, in één rechte lijn over de eindmeet!

#teamAB #hiPersploeg #antbraboven

We komen stilaan dicht bij het einddoel, stad X. De stappende reporters polsten tussentijds bij Lotte (leidster) en Hanne (lid) van KSA Tienen naar hun Joepie-ervaringen.

Dag beste stappers, wat maakt Joepie zo speciaal voor jullie en wat maakt het zo speciaal voor KSA Tienen?

“Vier dagen en honderd kilometer wandelen, is iets wat enkel KSA-groepen doen, geen enkele andere jeugdbeweging heeft zo’n topinitiatief. Met KSA Tienen zetten we al een mooie groepsprestatie neer. De groep hangt sterk aan elkaar en de sfeer zit goed. Door elkaar te blijven motiveren en te stimuleren op tocht, blijven we vlot van cp naar cp wandelen. We kijken er als groep alvast naar uit om X te bereiken.”

Lotte, jij wandelde al twee edities. Voor jou, Hanne, is het de eerste maal dat je een Joepie wandelt. Keken jullie er persoonlijk naar uit?

Lotte: “Ja, al had ik vooraf wel wat stress.”

Hanne: “Ik heb het wel wat onderschat, de tocht is zwaarder dan ik dacht.”

“Maar: blaren zorgen voor mooie herinneringen! :) ”

Durf je al een gokje wagen waar X ligt?

“We durven nog niet meteen te gokken. We dachten aan een mogelijke X, maar die blijkt ons toch wat te klein te zijn voor het slotspektakel.”

Vind je het belangrijk dat iedereen de eindmeet in X haalt?

“Het is een fantastische prestatie om X te bereiken. Soms is er helaas een onvoorziene en gegronde reden om te stoppen, iets waar je als deelnemer jammer genoeg niet kan aan doen. Respect in elk geval voor iedereen die het probeert en mee op weg gaat met een KSA-groep.”

Veel succes nog met de laatste loodjes op jullie tocht, tot in stad X!