In de marge

Ten Velde Kampbezoeken

KSA OLV Edegem

“Neen, niet gezien.” is nu niet meteen wat je verwacht als je op kampbezoek gaat … Bleek al snel dat we niét aan het verkeerde adres stonden, maar gewoon beter uit onze doppen moesten kijken. Een bospaadje of drie later vonden we alsnog – volledig omringd door de bomen – de heren van OLVE, oef! Leden lagen her en der verspreid, na te genieten van de nachtdropping. Zelden zo’n gelukzalige stilte gehoord op ’n kampterrein. Gelukkig had de leiding wél nog wat energie over voor ons. �� Bedankt voor de fijne ontvangst en de leuke babbel, boys!

Lotte & Carl

KSA Sint-Pieter Puurs

Wist-je-dat … het oude Griekenland eigenlijk ergens verscholen ligt in Limburg? Wij ook niet, tot we het met onze eigen ogen zagen! Eens uit de

KSA Glabbeek

auto kwamen we terecht op de Odyssee van Achilles, halfgod en superheld. Samen met de heldhaftige kids van KSA Puurs, bereidde hij zich voor op een strijd tegen Kronos, ontsnapte slechterik. “Klinkt als een strafkamp, al die inspanning,” zeg je? Niets is minder waar, want de dappere troepen werden écht in de watten gelegd, te beginnen met heerlijke maaltijden van het aanwezige kookteam. De opdracht was dan misschien wel moeilijk, maar dat woog helemaal niet op tegen het groepsgevoel en de sfeer die op het terrein heerste. De motivatie en het enthousiasme van die bende daar, niet te overtreffen! Ongetwijfeld een blitzbezoek aan het oude Griekenland om stil van te worden. Chapeau, heren, en gefeliciteerd met de overwinning. Dik verdiend!

Lotte & Carl

KSA Glabbeek

Tenten en terrein opruimen? Check. Leden onder de douche gezet? Check. Tanden gepoetst? Check. Twee extra bordjes op tafel gezet? Check. Kamphond geborsteld? Check. Klaar voor kampbezoek? Dubbelcheck. Of misschien … Eén superfijne kampdag later was er niet veel meer van te merken. En de oogjes van alle leden maar blinken … Zo hoort dat, toch? �� Bedankt voor de gezelligheid, liefste Glabbies!

Sara & Carl PS: Een kamphond is écht aan te raden.

KSA Kortenaken

Geen kamp zonder stoomboot. Nog net geen vijf minuten binnen en ik was al verbaasd. "Excuseer?" Pas toen die boot dan op m'n bord lag, viel m'n euro. Groot gelijk, want 't was verdorie goeie kampkost, dat zeg ik er van. Denk er nog een tafel vol nieuwsgierige leden bij en nog eens vijf minuten later was ik al volwaardig onderdeel van 't kamp. Wat een heerlijke bende, die Kortenakers. Schijnt dat ik volgende keer een paar dagen mag blijven? Daar houd ik jullie dan aan he! ��

Carl