BLAD VOOR LEDEN VAN KSA SINT-JOZEF AALST • VERSCHIJNT 6 KEER PER JAAR • EDITIE NOVEMBER - DECEMBER • 37STE JAARGANG NUMMER2 • AFGIFTEKANTOOR AALST 1 • VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: FREDERIK VAN DE WINKEL, KERKHOFLAAN 95, 9300 AALST Herkenningsnummer 3861 . België. P.B. P409856 . 9300 Aalst . 3/6048
woordje VA N H E T B O N D S T E A M
Beste KSA’ers, Beste Ouders, De tweede tintels zit alweer in jullie bus, wat dus betekent dat er een nieuw deel van het KSA jaar is aangebroken. Eerst en vooral willen we zeggen dat de eerste maanden al een waar genoegen waren. Goed weer, toffe spelletjes, maar het belangrijkste van allemaal is toch dat jullie met zo veel en zo talrijk aanwezig waren! Er waren het fantastische openingsspel waar we Don Juan uit de nood hielpen, de levensloop waar we het goede doel steunden en de KSAfuif! En dan vergeten we nog de gewone zondagvergaderingen waar we ons ook al te pletter amuseerden. De volgende
maanden worden ongetwijfeld even leuk! Nu is het tijd om de herfstperiode aan te vatten. En nee hoor, de herfst doet zeker niet onder voor de warme zomermaanden! Bij herfst denken we vaak aan de vallende blaadjes waarmee we, nadat ze gevallen zijn, gigantisch leuke spelletjes kunnen spelen. Of aan het stadpark dat vol uitnodigende plassen ligt en nat gras waar je lekker op kan sleren. Maar de herfst staat ook in het teken van ons herfstweekend, ook gekend als “Klein Kamp”. Dit jaar vindt het herfstweekend plaats in Tessenderlo van 28 tot en met 31 oktober. We gaan
naar een nieuwe locatie die we nog niet eerder bezocht hebben en zijn er te gast bij Scouts Haeidonck. Het herfstweekend is een absolute aanrader voor alle bannen! Voor de kleinsten onder ons is dit al een eerste keer om te kunnen proeven van het kampgevoel, want nu slapen we nog in gebouwen en is het slechts drie keertjes slapen. Voor alle anderen is dit alweer de tofste activiteit om in je herfstvakantie te doen. Want wat is er beter dan 4 dagen met je vrienden rondhangen en ravotten in bossen en velden? Een echte “must”, dus kleed je maar al warm aan en pak alvast je valies! Bij een kamp horen natuurlijk ook foto’s. Na het herfstweekend zal er weer een volledig jaar opzitten en is het
weer tijd voor onze DIA-avond/Kaas en wijnavond. Het perfecte moment om alle herinneringen van een volledig KSA jaar weer op te rakelen. Dit doen we door samen met de lekkerste kaas en de zoetste wijn de foto’s te bekijken die op elke KSA-activiteit getrokken zijn. Maar zelfs als je niet graag op foto’s staat en heel het jaar elke foto professioneel vermeden hebt, dan kan je nog steeds lekker komen eten en genieten van de gezellige sfeer. Deze sfeeravond vindt plaats op 17 november (LET OP dit een vrijdag ipv een zaterdag zoals gewoonlijk). Maar het belangrijkste is dat ook weer deze 2 maand er veel spel en vertier zal zijn, en dat verzorgt door een giga-enthousiaste leidersploeg!
3
5 TOT 8 JA AR
Er was eens een jongen. Die jongen had een gave, een gave die niemand anders had. Hij kon namelijk heel mooi schrijven. Hij had niet enkel een mooi geschrift maar hij kon ook de mooiste gedichten en dialogen schrijven die ooit geschreven werden. Hij heette James Camera en is de zoon van een awardwinnende acteur en een danseres.Zijn vader “Fred Pitt” is geboren in het Oost-Vlaamse dorpje Doempegem. Hij wou naar Amerika gaan omdat hij geloofde in de American Dream. Hij zat in een doempig bruin cafétje poker te spelen met enkel andere landrotten. De winnaar van het spel kreeg 2 tickets voor het dan grootste schip ter wereld ,“de titanic”.Toen iedereen zijn kaarten moest laten zien bleek dat Fred een Royal Flush had. Hij was gewonnen en ging er van door met de tickets van de Titanic. Samen met zijn beste vriend Charles Nicholson reptten ze zich naar de boot om te vertrekken. De titanic stond op het het punt te vertrekken toen Charles zich plots bedacht. Zijn meisje was namelijk op hem aan het wachten in het park om te gaan minigolfen.
De boot stak van wal en daar gingen ze. Op naar het wondermooie Amerika. Onderweg leerde hij Francelina kennen. Ze was een danseres uit Parijs die ook op zoek was naar het geluk. Tijdens de bootreis spraken ze veel af om samen iets gaan eten of om te gaan spelen in de speelhoek. Voor de kust deed de boot een rare wending. Het leek alsof ze aan het zakken waren. Plots hoorden ze iemand roepen. TOEME IK HEB MIJN KRAAN LATEN OPENSTAAN TIJDENS DAT IK MIJN TANDEN AAN HET POETSEN WAS. Waarop een willekeurige oude
kerel de correcte opmerking gaf: “Tja, komt ervan he!”. De boot begon te zinken. Hun voetjes stonden onder water. 30 minuten later was de hele Titanic verdwenen in het water. Maar Fred had een zwembrevet van 300 meter. Jammer genoeg was de kust 327 meter ver. Gelukkig had Francelina een gele boei gevonden en zijn ze daarmee naar kust gezwommen. Toen ze aan de kust kwamen kregen ze te horen dat ze in New York waren. “Ja maar dedju he!”, zei Fred “Ik dacht dat we in Hollywood waren?!”“Geen probleem.”, zei Francelina, “Ik bel wel taxi benito.”Zo gezegd zo gedaan en ze vertrokken op een avontuurlijke roadtrip samen met taxi Benito. Tijdens hun helse trip zijn ze 3 keer getrouwd, 1 keer gescheiden en hebben ze 1 zoontje gekregen, James Camera Pitt. Toen James 20 werd vertelden zijn ouders hem hoe ze elkaar hebben leren kennen. James vond dit zo een mooi verhaal dat hij besloot hier een film van te maken in de hoop een oscar te win-
nen. De film heette “de boot die zonk” en was een flop omdat de film “Titanic” een week ervoor was uitgekomen en niemand had zin om 2 films over dezelfde boot te zien. James ging helemaal failliet en had niets meer. Plots kwam hij de KSA tegen. “Willen jullie mij niet helpen om een nieuwe film te maken?” Dan wordt het een reuze succes en worden ranzig rijk. En zo geschiedde. De grote leeuwkes film is in productie en zal tijdens het herfstweekend gemaakt worden en in premiere gaan. Kom ons zeker helpen en dan maken we samen DE kaskraker van de eeuw.
Groetjes en ACTIE Julien, Emile, Marie en Simon
5
8 TOT 10 JA A R
Dag beste kaproentjes, Jullie leiders hebben weer iets meegemaakt dit weekend! We zullen het jullie eens vertellen… Het begon allemaal op een zondagavond. Na een (alweer) superleuke vergadering achter de rug te hebben, met veel leuke spelletjes en een ware ontdekkingsreis door Groot Aalst, waren de vier leiders van de kaproenen verzadigd aan geluk. Toen ze tijdens de vergadering terug naar de koer van het Sint-Jozefscollege aan het stappen waren, passeerden ze plots een bakker die al bezig was aan zijn voorbereiding van de broden, de koeken en de taarten van de volgende dag. Aangezien leider Frederik een fervente lekkerbek is, had hij dus meteen zin om veel lekker écht Frans stokbrood en warme krokante croissants te smullen. Nadat Frederik de formatie had afgerond ging hij dus naar leidster Lisa en vertelde hij over het lekkere brood waar hij nog steeds watertandend over het fantaseren was. Ze begreep hem direct en daar stonden ze dan… samen, denkend aan een zonnige dag in het gezellige Parijs met zicht op de Eiffeltoren. Ze zaten op een terrasje een heerlijk koffietje te drinken terwijl er een typische Franse schilder
een portret van Lisa aan het maken was. Maar jammergenoeg was dit allemaal maar een droom. Een onmogelijke droom. Even later kwam Jonas erbij staan om de vergadering nog eens te bespreken. Enthousiast vertelde hij hoe cool hij deze vergadering wel niet vond. Het enige waar hij een beetje van baalde was dat hij altijd verloor, hij koos namelijk altijd voor het zwakke grassprietje. Maar hij zette zich hier snel over en niet veel later had ook Jonas wel zin in een lekker stukje stokbrood met aardbeienconfituur. Wanneer alle ouders de koer hadden verlaten gingen de leiders nog naar het lokaal om nog een beetje op te ruimen en… je raadt het nooit maar Richard hoorde waarover ze aan het babbelen waren en zei op zen rikkerd fixerd’s dat ze moesten stoppen met dromen en in de auto moesten stappen. WE GINGEN NAAR FRANKRIJK! Na vele peages te betalen kwamen we toe in het grote machtige Parijs. We waren zo blij dat onze glimlachen te groot waren voor ons gezicht. Met de auto kan je niets doen in deze drukke stad, dus we parkeerden de auto en huurden een typisch franse fiets. Al fietsend zongen we echte franse chançons richting onze eerste bestemming, het Louvre. In het Louvre hing er een heel speciaal
schilderij van leidster Lisa waar ze glimlacht en haar ogen je achtervolgen. Het was zo leuk! We liepen heen en weer in de ruimte Na een uurtje met de ogen te spelen gingen we verder naar bestemming 2: de Notre-Dame. Jonas is zo een harde fan van Quasimodo dat hij dit absoluut niet wou missen. We beklommen de 2 mooie torens van de Kerk en hadden een tof gesprek met de waterspuwers. Ze konden namelijk écht praten tegen ons! Ze vertelden ons dat het fantastish leuk was om mee te spelen in de klokkeluider van de Notre-dame, een moment in hun leven dan ze nooit zullen vergeten. Na het gesprek zetten we koers richting de 3de bestemming... de champs-élysees. Het was een prachtige wandeling langs de Seine (de rivier die door parijs loopt), door de park voor het louvre (Les Tuileries) om vervolgens na plaçe du concorde de champs élysees te bereiken. Het was indrukwek-
kend om aan de voet de staan van deze enorm lange laan met op het einde de prachtige Arc de Triomphe. Het was al een fantastische dag geweest maar de maag van leider Fred begon te knorren. Aangezien hij familie heeft wonen in Parijs wist hij hét ideale adresjes samen met Lisa, Jonas & Rikkert van de Franse keuken te gaan genieten. Ze bestelden de ‘plat du jour’ oftewel de dagschotel. Als voorgerecht werden er coquilles Saint-Jacques geserveerd gevolg door een hoofdgerecht met een heerlijk stukje Chateaubriant (biefstuk) en om af te sluiten een Moelleux van chocolade met een warme choco. Na het betalen van dit heerlijke maal zetten we onze wandeling verder, dit keer richting dé eyecatcher van Parijs... de ijfeltoren! Lisa was in de zevende hemel want had deze nog nooit beklommen! We kwamen toe onder deze
7
enorme kanjer en keken omhoog naar de zwaaiende mensen op de bovenste étage. We kochten elk een kaartje en begonnen de klimmen. We hadden namelijk besloten om met de trap te gaan. Het werd een leuke wandeling en hoe meer hoogte we namen hoe verder we konden kijken over de lichtstad. Het was valavond en de het werd donkerder en donkerder. Overal kwamen er lichtjes van de prachtige gebouwen tevoorschijn. Het leek wel een sterrenhemel maar dan op de grond. Op de 3de étage van dit prachtige bouwwerk werden we beloond met het meest geweldige uitzicht van de dag. Konden alles zien vanuit de hoogte! De Notre-dame, het Louvre, de Arc de Triomphe, we konden zelfs kijken tot in ‘La Défense’, de kantoorwijk die bekend staat om zijn vele wolkenkrabbers. Plots begon iedereen te gapen, het was een vreemd gevoel. Wat was er nu aan de hand? In plaats van het verwachte in slaap dommelen werden we wakker. Wakker worden hoor ik jullie nu denken? Inderdaad, wakker worden. We lagen allemaal namelijk in ons eigen bedje bij ons thuis. Onze fantastische trip naar Parijs bleek een droom te zijn. De heerlijke geur van croissants en stokbrood had ons in gedachten geteleporteerd naar de stad van de liefde. Na deze droom hebben we dan maar besloten om echt naar het prachtige Parijs te trekken. Het wordt een heerlijke citytrip waarop ook jullie zijn uitgenodigd! Zin om alles van onze favoriete Franse stad te ontdekken? Kom dan zeker naar het herfstweekend. Au revoir les enfants! Lisa, Jonas, Rikkert & Fred
10 TOT 12 JA A R
Liefste jongknapen, het Herfstweekend is in zicht en wij hebben er weer heel veel zin in. Maar willen jullie eerst niet weten wat jullie leiding deze keer weer heeft meegemaakt? Wel lieve knullen dat gaan we jullie nu vertellen. Milleke de rat was op de zolder van zijn opa aan het rondneuzen, op zoek naar gitaarsnaren. Toen hij plots op een, wat voor hem een douchecabine leek, botste. “dat is net wat ik nodig heb!” dacht
Milleke. “Dit zal mij van mijn geurtje verlossen!” Hij stapte in de kabine, drukte op een knop, en de kabinet ging toe. Na twintig seconden in de kabine te staan, zonder dat er iets gebeurde, drukte hij nog eens op dezelfde knop. De deur ging open, waarbij er ook veel stoom naar buiten ontsnapte. Milleke stapte naar buiten. Zijn voet raakte een sneeuwlaag die ijzig terug prikte. Hij tuurde naar buiten en zag niets anders dan sneeuw. Hij was heel verward en schrok van het kleine, met berenpels bevatte eskimo. ‘Hallo, welkom op de noordpool!’ Hij gaf Milleke een neuzeneuze.”DE NOORDPOOL?!” De verwarring groeide. Milleke legde uit wat er gebeurd was en stapte daarna terug in de ‘douchekabine’ en drukte, met veel hoop om terug thuis te geraken, nog eens op de knop. Niets was minder waar toen Michiel weer uit de kabine stapte. Dit keer was het een pak warmer, en luider! De Spaanse muziek en taal werd gewelddadig in zijn oren geramd. Een besnorde vrouw danste de flamenco en een straatartiest probeerde zijn kunstwerkjes kwijt te spelen. De sfeer was op en top! Plotseling kwam er een bekend gezicht voorbij. Het was jullie leider, Maarten! Hij was op reis in Barcelona, wat een toeval! Milleke legde alles uit over de cabine en de noordpool. Maarten keek
Milleke verward aan en begon te gieren van het lachen. “Als je me niet gelooft zal ik het je bewijzen!” zei Milleke. Hij trok aan Maarten zijn arm en stapte de cabine in. Met twee drukken op de knop opende de deur. “Komaan Milleke dit geloof je toch zelf niet”, Maarten stapte de cabine uit en zijn mond viel open van verbazing. Milleke keek naar Maarten, “ik zei het toch!” zei Milleke een beetje eigenwijs. Maarten schudde zijn hoofd en keek Milleke vol irritatie aan. “Oké, heel grappig, breng me nu terug Milleke!” Maar niemand wist hoe ze terug konden geraken. Ze wilden weten waar ze terecht waren gekomen en spraken iemand aan. De man keek heel raar aan. “I-Ceryls ejwayelekile!” riep de man en
hij stapte verder. De jongens wisten niet wat ze moesten doen. Waar waren ze? En welke taal sprak die man? Uit het niets begon Milleke te zwaaien en te lopen. “Hey, Els! Weet jij waar we zijn?” Maarten liep achter Milleke aan. Els hoorde in de verte het geroep van Milleke. Ze begon in het rond te kijken waar het lawaai vandaan kwam. In de verte zag ze het duo naar haar toe huppelen. Een verwarde Els antwoordde: “Euuhm, ik ben op reis in Warschau, maar wat doen jullie hier?” Ook deze keer legde Milleke het hele verhaal uit. Els kon haar oren niet geloven, dit moest ze met haar eigen ogen zien! Els stelde aan de jongens voor om samen
11
naar huis te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Een voor een stapten ze de kabine in, deden de deur achter zich dicht en drukten op wat knopjes richting huis. Althans, dat was wat ze dachten. Onze helden drukten weer met veel onwetendheid op de wetenschappelijke knopjes. En ‘woesj!’ ze waren weer op een heel andere plaats dan België! Els begon een beetje honger te krijgen en stapte zonder twijfel de kabine uit. Recht met haar voeten in het vieze strand zand van Boedapest. Er huppelde een man rond die je al rap als woekeraar kon bestempelen, maar hij had wel ijsjes in zijn warrige wagen. Dus Els moest en zal haar kleine honger stillen met die koude lekkernijen. Maar wie stond er daar aan te schuiven in die rij? Het was niemand minder dan Paulien Leys. Milleke en Maarten konden het dan ook niet laten om haar is goed te doen schrikken. Maar ze waren te laat want Paulien had al net hetzelfde met Els gedaan. ‘Wat doen jullie hier?’ vroeg Paulien. Toen legde Milleke weer heel het avontuur uit. Dit nam Paulien zeer serieus. En ze bood meteen haar hulp aan. ‘Laat die tijdreismachine maar eens zien!’ Zei Paulien uit nieuwsgierigheid. Michiel, Els en Maarten leidden haar naar de kabine die ergens in een steegje verborgen stond, uit het zicht van mogelijke geïnteresseerde gauwdieven. Alle vier stonden ze, met voor iedereen evenveel verwondering als toen ze hem de eerste keer zagen, te staren naar de machine. ‘En hiermee zijn jullie dus naar hier gekomen?’, zei Paulien, ‘Dat kan ik amper geloven.’ Paulien deed een stap naar voren om een kijkje binnenin te nemen. De drie waarschuwden haar in koor:‘Blijf af!’ Paulien kon beter naar haar medeleiding luisteren, omdat ze in elke
uithoek van de wereld konden belanden, maar de curiositeit nam over. Paulien botste toevallig tegen een knop en de kabine begon te daveren. ‘Iedereen, snel, spring erin!’ riep Els. Ze wist dat als ze Paulien moesten gaan zoeken, zonder enig idee waar ze zou kunnen zijn, ze terug bij af waren. Michiel en Maarten deden als gevraagd en duikten spoedig de kabine én het onbekende in. De machine sloot zichzelf en begon aan de reis... Zullen jullie helden ooit nog naar Aalst kunnen terugkeren? Zijn jullie ook paraat om te helpen?
13
12 T O T 14 J A A R Johnny’s en Marina’s : Beste knapen, Zoals jullie ondertussen wel al gemerkt hebben, hebben jullie een enorme bien leiding dit jaar. Maar buiten het feit dat ze heel bien zijn, weten jullie nog niet zoveel over deze drie leiders. Margot, Emile en Pauwel hebben een heel verschillend karakter, maar ze hebben ook een paar dingen gemeen. Niet alleen zijn ze alle drie supercool, ze hebben
ook dezelfde interesses. Jullie leiders hebben o.a. een grote interesse in de geschiedenis van de jaren ’90. Zo veranderen jullie leiders na de KSA activiteiten en schoolse activiteiten in rasechte johnny’s en marina. Bij deze willen wij wat vooroordelen de wereld uithelpen en jullie wat informatie geven over wat een ‘johnny’ en een ‘marina’ nu echt zijn :
Hoe herken je johnny’s en marina’s : Johnny’s en Marina’s hebben een uitgesproken kledingssmaak. Zo dragen ze de verschrikkelijke plateauschoenen en dragen de johnny’s altijd (bij voorkeur een wit) hoofddeksel. Johnny’s verkiezen graag een strakke jeansbroek of juist een losse trainingsbroek met een enorm wijde pull (liefst van het merk Londersdale). Terwijl Marina’s de ene tijgerprint over de andere dragen en het liefst met nog veel bling bling tussen. Johnny’s en Marina’s zijn van nature tot elkaar aangetrokken en zullen dan ook vaak samentroepen.
Waar kan je ze vinden : Johnny’s en Marina’s vind je overal! Hun voorkeur gaat naar drukke openbare plaatsen zoals het station, winkelstraten, markten, discotheken,… op deze plaatsen hangen ze vooral graag wat rond in groep en maken ze veel lawaai of dansen ze op hun geweldige elektronische muziek. Deze staat dan natuurlijk zo luid dat ook de hele omgeving kan meegenieten van deze vrolijke deuntjes. Maar ook rijden ze al eens graag rond door de straten met hun getunede auto’s die zo luid zijn dat je gehoorschade oploopt als je je in een straal van 100 meter rondom bevindt.
Kalender Scheur mij eruit!
Leeuwkes 12/11 - Bos
03/12 - Stad
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Park
19/11 - Geen KSA
17/12 - ZWEMVERGADERING
26/11 - Lokaal
20/12 - Kerstfeestje
Kaproenen 12/11 - Lokaal
03/12 - Bos
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Stad
19/11 - Geen KSA
17/12 - ZWEMVERGADERING
26/11 - Park
20/12 - Kerstfeestje
Jongknapen 12/11 - Park
03/12 - Lokaal
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Bos
19/11 - Geen KSA
17/12 - ZWEMVERGADERING
26/11 - Stad
20/12 - Kerstfeestje
Knapen 12/11 - Stad
8/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Examens - geen KSA
19/11 - Geen KSA
15/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
26/11 - Bos
17/12 - ZWEMVERGADERING
01/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
20/12 - Kerstfeestje
03/12 - Examens - geen KSA
Jonghernieuwers 12/11 - Stad
8/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Examens - geen KSA
19/11 - Geen KSA
15/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
26/11 - Lokaal
17/12 - ZWEMVERGADERING
01/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
20/12 - Kerstfeestje
03/12 - Examens - geen KSA
Aspiranten 12/11 - Bos
8/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
17/11 - ! DIA-AVOND !
10/12 - Examens - geen KSA
19/11 - Geen KSA
15/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
26/11 - Park
17/12 - ZWEMVERGADERING
01/12 - ...(vrijdagvergadering KN/JHN)
20/12 - Kerstfeestje
03/12 - Examens - geen KSA
Kalender Scheur mij eruit!
De evolutie van de Johnny/Marina : Van 12 tot 15 jaar : de NOONY (noob + johnny) : deze jongeren vergooien hun saaie schoolcarrière en skippen wel al eens een lesje of twee voor een stoere johnny/marinacarrière. Dit zijn vaak de Johnny’s/Marina’s in spé!!! Van 16 tot 18 jaar : de scoony (scooter + johnny) : deze jongeren rijden de hele dag rond met hun scooter. En wel geen gewone scooter, maar één die super veel lawaai maakt zodat je ze al van kilometers ver hoort aankomen. Een helm is uiteraard niet nodig, deze coole jongeren dragen voor de veiligheid hun petje. Op deze leeftijd gaan de scoony’s ook voor de eerste keer naar hardcore fuiven. Van 19 tot …. (degene die nog in het secundair onderwijs zitten) : DE JOHNNY EN MARINA : dit is de eindfase van de johnny/marina. Deze beschikken vaak al over een auto. En niet zomaar de eerste de beste auto! Maar eentje die getuned is en ook lekker veel lawaai maakt. Niet alleen trekken ze enorm hard op met hun auto, ook zetten ze hun coole muziek zo hard dat de hele straat er kan van meegenieten.
Maar beste knapen, ik hoor jullie al vragen ‘waarom krijgen wij deze informatie?’ Jullie leiding zitten spijtig genoeg al in de eindfase van hun johnny/marina zijn. Ze zijn sinds dit jaar eindelijk alle drie afgestudeerd van het secundair onderwijs, dus moeten ze op pensioen. Maar wij willen onze prachtige cultuur niet laten uitsterven en wij hebben in jullie dan ook onze perfecte opvolgers gevonden!
Hierbij willen wij ons johhnyschap/marinaschap aan jullie doorgeven! MAAR, zijn jullie er klaar voor? Tot op kamp dan! Pauwel, Margot en Emile
14 T O T 16 J A A R Het schooljaar was alweer goed op weg, de vogeltjes waren gestopt met fluiten, en de zon zat al dagen achter de wolken verstopt. Reden genoeg voor deze 2, voor ons nog onbekende jongens, om treurend over straat te slenteren. Ze waren beiden doodop van de les, en waren het eigenlijk een beetje kotsbeu. Daarop stelde 1 van hen voor om er even tussenuit te gaan, een korte citytrip te boeken en een beetje cultuur op te doen. Rome was uiteraard een optie. Zonnig, niet zo heel ver, leuke taal en lekker eten. Meer heb je niet nodig ofwel? Ook Parijs was zekere een optie. Lekker eten, genoeg interessante musea, en gezellige straatjes. Andere opties waren Budapest, Londen, Berlijn, en Amsterdam. Maar deze boys kwamen recht van the hood, en vonden al deze steden veel te mainstream. Daarom besloten ze erop uit te trekken met de tent en de rugzak, en gingen ze op zoek naar de beste camping van de lage landen. Eens aangekomen bij onze zuiderburen bleek daar eigenlijk pittig weinig te beleven. Oude mannen die een beetje aan het vissen waren, en voor
de rest maar een dode boel eigenlijk. Hiervoor waren ze niet naar Nederland afgereisd! Bovendien was de Wifi op de camping betalend, en verloren ze bijna al hun Snapchatstreaks! Na nipt van dit drama ontsnapt te zijn (ja de zandlopers stonden er al?!) besloten ze een ander buurland te bezoeken. Tussen de prachtige Franse wijngaarden gingen ze gaan kamperen. Mooier kan toch niet? Maar na een paar uur waren ze het daar eigenlijk ook wel beu gezien. En vroegen ze zich af wat ze in zo een afgelegen boerendorp eigenlijk te zoeken hadden. Niet alleen draaien ze er nog steeds muziek uit 2008, het internet is er nog trager als mijn 3G, zo snel mogelijk daar weg dus! De volgende bestemming was dus Lede. Bekend voor zowel zijn prachtige natuur als zijn bloeiend havengebied, is deze grootstad toch wel een beetje het epicentrum van België. Hoewel er wel veel te beleven was, was het er ook wel een beetje te druk, en daarom vroegen ze aan een plaatselijke inwoner naar welk land je eigenlijk het best op reis gaat. “ahn skaan peken afou, ik weet echt een skaa plekske zijn, waar ge u echt kunt amusere met u maten. In de buurt van Laakdal is the place to be!” Blij met deze wijze raad vertrokken ze weer op pad. Ze reden op de Haring naar de E40, en vandaar richting de ring van Brussel. Hier moesten ze de moeilijke keuze maken of ze via de E19 via Ant-
werpen zouden gaan, of toch de E314. Na een aantal moeilijke berekeningen die we de lezer willen onthouden, besloten we Antwerpen ten allen tijde te vermijden, en gewoon via Leuven te rijden. Want zoals jullie wel weten, maar onze vrienden in Antwerpen wel eens durven vergeten, is er maar 1 echte stad, Aalst genoemd en al de rest is parking! Na Aarschot en Diest gepasseerd te zijn bereikten onze studenten eindelijk de onbekende eindbestemming, waarvan we voor de lezer enkel een paar buurtgemeenten willen opsommen. Ham, Tervant, Beringen en dus ook Laakdal! Eens uit de bebouwde kom van Laakdal, hoorden ze luid bonkende muziek in de verte. Aan een verlaagde, en sterk opgedreven Ford Fiesta, stonden een aantal opvallende types stevig te feesten op de zware beat. Iets verder sloopten een paar plaatselijke voetballers een bushokje, en de frituur was zowaar het enig noemwaardige culturele gebouw op het dorpsplein. Je kan het vergelijken met een soort Belgisch Maaskantje. Onze vrienden vroegen aan een stoere kerel wat er eigenlijk te doen was in dit prachtige dorp,
en al s n e l verbroederden onze vrienden met Garrie, Richard, Rikkert en Barrie. Ze leerden al snel de plaatselijke gebruiken zoals “wij betalen helemaal nergens meer voor” en “niemand komt aan *******(het voor jullie nog onbekende dorp)”kennen. Na een dagje hangen met deze skaa barries, besloten ze ook de plaatselijke camping onveilig te maken. Deze crazy camping vol lokale hangjongeren en werklozen moet met voorsprong de coolste plek op aarde zijn. Hele dagen hakken en vettig eten eten. Meer heeft een mens niet nodig om zich te amuseren. Na wat te cruisen tussen Geel en Hasselt, besloten onze vrienden dat ze toch wat hun eigen stadje misten, en dus besloten ze hun spannende broeken met tijgerprint toch maar achter te laten op de
21
camping, samen met hun lederen jasje, coole petje, en natuurlijk hun trouwe pitbull. Alvorens weg te scheuren in hun eigen getunede Ford Focus, met stickers van vlammen op de zijkant, en natuurlijk dikke spoilers, schreeuwden ze nog iets naar de plaatselijke jeugd. “we will be back, and there are more of us!� Zoals jullie al konden vermoeden waren deze vlot integrerende jonge studenten jullie leiders! En natuurlijk zullen ze terugkomen, om daar eens 4 dagen op die camping te zitten chillen en hakken! Maar natuurlijk kunnen we niet zomaar vertrekken! We moeten eerst de kneepjes van het vak leren. We moeten ons werk en liefst ook elk nut in de maatschappij verliezen, we moeten beter kunnen hakken dan eender wie, en hebben een eigen, liefst veel te zwaar getunede auto nodig. Wij geloven dat jullie de capaciteiten hebben om het daar in die nog onbekende stad volledig te gaan overnemen! Be there or be square
5 TOT 8 JA AR
Het avontuur voor een nieuw lokaal Het begon allemaal op een mooie maandagochtend. Negen kleine bouwvakkertjes zouden hun nieuwe opdracht krijgen, ze spraken af bij de grote bazen Rachel en Karel. Iedereen was er, behalve één iemand, gekke Ischa. Hij had nochtans gezegd dat hij er zou zijn. Ze wachtten even op hem maar besluiten toch om alvast naar binnen te gaan
want ze konden niet wachten om te horen te krijgen wat hun nieuwe opdracht ging zijn. Wanneer ze het kantoor van Karel en Rachel binnenkomen, krijgen ze schrik. Er stond een héééle grote maquette op hun bureau, deze had Rachel zelf gemaakt. De bouwvakkers konden nog niet zien wat het juist was want er hing een geel doek over met een rode strik. Niet echt een mooie kleurencombinatie maar oké. Wat ze wel al konden
zien was dat de maquette heel scheef stond. Classic rochel. Iedereen was toch wel nieuwsgiering om te horen wat de maquette van rochel moest voorstellen. Rochel begon samen met ketel het grote plan uit te leggen, het plan was om een nieuw KSA lokaal te bouwen met super coole glijbanen, ballenbaden, springkastellen, enz. Het idee was gewoon om het beste KSA lokaal te maken van heel BelgiĂŤ. Maar natuurlijk konden de klunzige bouwvakkertjes dat niet zonder hulp van professionele mensen zoals architecten, ingenieurs, elektriciens, enz. De bouwvakkertjes zouden op zoek moeten gaan naar een kapitaal om hun opdracht te verwezenlijken. Daarom liepen ze heel Aalst af, op zoek naar hulp. Ze waren nog maar op het station of Dansende Jamie en Heilige Hannah ontspoorden. Ze vielen beiden met een smak op de grond. Jamie kwam er met de schrik vanaf, maar Hannah hield er toch een schrammetje op haar schouder aan over. Toen iedereen terug zijn/
haar broek had opgetrokken (zodat hun bouwvakkersr**t niet meer zichtbaar was) zetten ze hun zoektocht verder. De bouwvakkertjes wouden de moed net opgeven, toen ze dÊ oplossing voor hun probleem zagen. Er ging een lampje branden boven hun koppekes. Voor hen stond Eira De Arme, een gulle man die hen zonder twijfel het nodige geld zou schenken. De bouwvakkertjes zagen hem als hun held toen hij zei dat hij met alle plezier wou helpen. Maar wat ze niet wisten is dat Eira helemaal niet genoeg geld heeft, zijn snode plannetje is zelfs om geld te stelen van de bouwvakkertjes. Wat een slechterik die Eira! Spijtig genoeg lopen de bouwvakkertjes blindelings in de val van Eira en verliezen ze de enkele euro’s die ze nog hadden. Na nogmaals hun broek opgetrokken te hebben, heeft Gelovige Lize het idee om van deur tot deur te gaan en te vragen of ze iets voor mensen konden doen in ruil voor een nuttige bijdrage, Gelovige Lize had hier namelijk al veel ervaring mee. Buiten de vele deuren die ze tegen hun neus kregen, waren er toch nog enkele mensen die interesse had-
25
den in het aanbod. Hopelijk verdienen de bouwvakkertjes zo geld voor een nieuw lokaal. Maar dat was nog niet genoeg voor de bouwvakkertjes ze wouden wraak op eira, zoete wraak... De bouwvakkertjes besloten samen te komen op een gezellige vrijdag avond en overlegde toen verschillende manieren waarop ze eira konden terugpakken. Plots zei de weize bouwvakker ISHA “ We kunnen zijn huis bekogelen met eieren en toillet papier!” “Wauw Isha lekker origineel hoor.” Klonk het van de andere kant van het lokaal het was Jamie die weer eens fars aan het praten was. Maar niemand trok zich daar iets van aan en besloten het idee van de weize Isha te volgen. De bouwvakkerjes vertrokken naar de albert hein om eieren en toilletpapier te kopen. Ze waren al goed aan het winkelen toen plots de vrouwelijke bouwvakkertjes langs een een rek van jupiler t-shirts langs gingen. Ze wouden er allen ook graag een maar die kon je enkel krijgen als je een bak jupiler kocht. De vrouwtjes waren niet van plan om een bak alcohol te kopen want drinken dat doen we niet. Ze wouden toch elk een t-shirt en smokkelden die mee onder hun pull. Gelukkig had niemand iets gezien en waren ze heel suptiel aan de kassa gaan staan bij de mannen. Na ze alles hadden gekocht en vanachter hadden vastgemaakt op hun fiets vetrokken ze naar “het huisje van Eira” De dames besloten om allemaal hun t-shirt aan te doen zo dat ze net 1 supercool team waren. De jongens zagan hun t-shirts en waren jaloers en wouden ook zo’n t-shirts maar daar waren ze nu wel telaat voor. Maar naast heel het t-shirt gedoe deden ze nog verder met hun Water dichte plan. De jongen
namen de Eieren en bekogelden het huis er mee en de meisjes namen het wc-papier en maakte er slingers mee van boom tot boom. Zijn huis leek wel 1 groot publiek toilet maar om een echt toilet te zijn mag de geur natuurlijk niet ontbreken. De Jongens en meisjes gingen gezellig in een rijtje gaan staan voor zijn mooie witte voordeur en begonnen hun Behoeften te doen. Na ze klaar zijn Haasten ze zich vlug de bosjes in en wachten daar af tot Eira thuiskwam. Een poosje later kwam hij thuis en verschoot zich een ongeluk! “wat is dit nu allemaal?! Waarom zou iemand mij dit nu aan doen?” Eira belde de pret politie Want dit pikte hij niet. Tijdens Eira bezig was aan de telefoon slopen de bouwakkertjes weg en haasten hun Naar hun fietsen. Gelukkig had Eira niks opgemerkt van hun aanwezigheid. Ze begonnen flink door te fietsen naar het lokaal en tijdens het fietsen kwamen ze de pretpolitie tegen die hun gewoon vriendelijk begroete. Toen ze waren aangekomen aan get lokaal vroegen ze zich wel af of eira er ooit achter ging komen of zij het waren. Maar daar moesten ze hun niet teveel van Aantrekken want de pretpolitie zijn niet zo slimme mensen. Dus ze besloten maar verder te gaan met de bouw van het super coolste en leukste lokaal van heel België.
vertier 0TOT
∞ JA AR
Proza van een aspirant
“wie zijn wij als de wolken ons vergeten? wat doen we als de laatste boten al lang vertrokken zijn? Het enige wat ons dan nog rest is een trots fel donkerblauw baken van vriendschap en onbezorgdheid. Dat scherp afsteekt tegen die grauwe realiteit Wij zijn de ark van Noah Want wij brengen geluk en geven licht Wij zijn redders, profeten van het nieuwe geloof: KSA! Hier maakte ik kennis met mijn eerste echte kampvuur Hier genoot ik van die lange zondagen waar ik heen en weer liep an post naar post, of bijna verdwaalde in een eindeloos bos. Hier leerde jullie mij al lopen nog voor ik kon stappen En daar ben ik de KSA dankbaar voor, danku Hier sta ik nu, zelf bijna klaar om leiding te worden Bijna gestopt maar toch niet helemaal, Want wenen is nie meedoen.” -Ischa De Winter Geuskens-
zingen MET LUK AS DE GROOTE
Het Avondlied O Heer, d’avond is neergekomen, de zonne zonk, het duister klom. De winden doorruisen de bomen en verre sterren staan alom... Wij knielen neer om u te zingen in ‘t slapend woud ons avondlied. Wij danken u voor wat we ontvingen, en vragen, heer, verlaat ons niet! Knielen, knielen, knielen wij neder, door de stilte weerklinkt onze beê Luist’rend fluist’ren kruinen mee en sterren staren teder. Geef ons Heer, zegen en rust en vreê.
29
BELANGRIJKE DATA
•
11 november
Jeneverstand vzw Vrienden van KSA Sint-Jozef
•
17 november:
Kaas-en-wijnavond met diashow
• 1, 8 en 15 december: • 17 december:
Vrijdagvergaderingen !Enkel voor Knapen en JHN! Zwemvergadering
• 21 december Kerstfeestje • 3 maart: Eetfestijn •
28 april:
Triangel & Manneke quiz
• 20 mei: Zwemvergadering •
1 augustus:
Vertrek Jongehernieuwers op kamp
•
3 augustus:
Vertrek kaproenen, jongknapen en knapen
•
7 augustus:
Vertrek leeuwkes
•
13 augustus:
Bezoekdag (Let op! Dit is op een maandag)
CONTACTGEGEVENS • Bondsteam: Frederik Van de Winkel 0492/98.82.92 Karel Uvin 0476/02.08.38 ksasintjozef@gmail.com • Leeuwkes Simon De Cock 0499/43.56.48 simondecock@telenet.be • Kaproenen Richard Ballaux 0477/67.52.66 richard.ballaux@gmail.com • Jongknapen Els De Kempeneer 0476/31.71.76 els@de-kempeneer.be • Knapen Pauwel De Groote 0473/64.56.30 pauweldg1@gmail.com • Jonghernieuwers Lukas De Groote 0470/80.54.16 lukasdg1@hotmail.com • Aspiranten Karel Uvin 0476/02.08.38 karel.uvin@gmail.com
31
KSA Sint-Jozef Aalst presenteert:
Kaas & wijn Avond Met Dia-Show
VRIJDAG 17 november 2017 Deuren: 18.30 uur Start Dia-Show: 20.00 uur