Warum das Böse so oft ungestraft bleibt M69 TEODYCEA PLUTARCH MARQUARD METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI by sowa magazyn

1 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Warum das Böse so oft ungestraft bleibt M69 TEODYCEA PLUTARCHA po Myśli MARQUARDA Studia Slavica et Khazarica METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI von Stefan Kosiewski PDNIXL Zarys Estetyki Chazarów Fascynacja Obłędem PANDEMIA PSYCHOZY Zniweczona

Rzeczywistość • • • • • •

•

Home Services 07 мая 2020 года, ВАЖНО! Наше занятие Polnisches Kulturzentrum Tickets

Анонс занятия Школы Здравого Смысла им. А.Н. Назаревского 7 мая 2020 года Ogłoszenie School of Common Sense im. A.N. Nazarevsky 7 maja 2020 r

•

Speakers Od: Алексей Назаревский В-73 <president@clubvi.ru> Wysłano: wtorek, 5 maja 2020 09:15 Do: + Косиевский Штефан Aleksiej Nikołajewicz Nazarevsky Kierownik Klubu Towarzyszy Wojskowego Instytutu Języków Obcych Zastępca Rektora Armii Czerwonej w CTZ VIIII KA

Алексей Николаевич Назаревский Начальник Клуба Товарищей Военного Института Иностранных Языков Красной Армии Проректор ШЗС при КТ ВИИЯ КА 1|Strona

issuu.com/kulturzentrum

2 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

-----Wiadomość oryginalna----Od: Алексей Назаревский В-73 <president@clubvi.ru> Wysłano: wtorek, 5 maja 2020 09:15 Do: + Косиевский Штефан <skosiewski@gmail.com> Temat: Анонс занятия Школы Здравого Смысла им. А.Н. Назаревского 7 мая 2020 года

1505/5000 Drodzy uczniowie! W czwartek, 7 maja 2020 r. (Rozpoczęcie zajęć o godz. 11.00 - zakończenie o godz. 14.00) odbędzie się School of Common Sense, wspólne wydarzenie Klubu Towarzyszy Wojskowego Instytutu Języków Obcych Armii Czerwonej (VIIII KA) i Klubu Moskiewskiego. Temat lekcji: Dzień Zwycięstwa jako czynnik w tworzeniu unikalnego archetypu. Prelegent: IBRAGIMOV ALEXANDER GARUNOVICH, rektor School of Common Sense, niepolitycy, członek Związku Pisarzy Rosji. Mamy nadzieję, że spotkamy się w przeddzień Wielkiego Dnia Zwycięstwa. Ale władze przedłużają kwarantannę, parada Dnia Zwycięstwa jest przełożona, nasze spotkanie także w prawdziwym życiu. W związku z tym rada szkoły postanowiła przeprowadzić lekcję szkoły w formacie wirtualnym. Będziemy mogli się zobaczyć, pogratulować wszystkim na wakacjach, podzielić się naszymi myślami i uczuciami z bliskimi nam duchem. Do zobaczenia wkrótce przyjaciele! Rektor School of Common Sense im. A.N. Nazarevsky Alexander Garunovich Ibragimov West – 78 WAŻNE! Nasza lekcja odbędzie się w programie ZOOM. Jest to odpowiednik znanego Skype'a, tylko znacznie lepszy. Proszę, jeśli ktoś nie ma ZOOM, zainstaluj go na swoim telefonie, a jeszcze lepiej na komputerze. W przypadku telefonu możesz znaleźć ZOOM w Sklepie Play. Aby pobrać ZOOM na komputer, kliknij poniższy link, a natychmiast otrzymasz propozycję pobrania pliku bezpłatnej wersji tego programu: https://zoom.us/support/down4j BARDZO WAŻNE !!! 7 maja o godzinie 11.00 będzie można połączyć się z klasami SHZ w programie Zoom, klikając link: https://zoom.us/j/5680416894 2|Strona

issuu.com/kulturzentrum

3 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

IBRAGIMOW

ALEKSANDER GARUNOWICZ Rektor Szkoły Zdrowego Zmysłu Temat wykładu: Dzień Zwycięstwa jako faktor tworzenia unikalnego archetypu. Александр Гарунович Ибрагимов Ректор Школы Здравого Смысла Тема занятия: День Победы как фактор формирования уникального архетипа. Докладчик: ИБРАГИМОВ АЛЕКСАНДР ГАРУНОВИЧ, Ректор Школы Здравого Смысла, небополитик, член союза писателей России. Мы надеялись, что сможем увидеться с вами накануне праздника Великой Победы. Но власти продлевают карантин, парад Победы переносится, наша встреча в реале тоже. В связи с этим Совет школы принял решение провести занятие Школы в виртуальном формате. Мы сможем увидеть друг друга, поздравить всех с праздником, поделиться своими мыслями и чувствами с близкими нам по духу людьми. 3|Strona

issuu.com/kulturzentrum

4 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

До скорой встречи, друзья! Ректор Школы Здравого Смысла им. А.Н. Назаревского Александр Гарунович Ибрагимов Запад - 78 Всегда с уважением и всегда на связи, Алексей Николаевич Назаревский Восток - 73 Начальник Клуба Товарищей Военного Института Иностранных Языков Красной Армии Проректор ШЗС при КТ ВИИЯ КА president@clubvi.ru www.clubvi.ru Клуб создан 31 августа 1999 года Знающие сроки не суетятся. IBRAGIMOV ALEXANDER GARUNOVICH Rektor der School of Common Sense Thema der Lektion: Tag des Sieges als Faktor für die Bildung eines einzigartigen Archetyps.

Wir hofften, wir könnten Sie am Vorabend des Großen Sieges sehen. Aber die Behörden verlängern die Quarantäne, die Parade zum Tag des Sieges wird verschoben, unser Treffen auch im wirklichen Leben. In diesem Zusammenhang hat der Schulrat beschlossen, eine Unterrichtsstunde in einem virtuellen Format abzuhalten. Wir können uns sehen, allen zum Urlaub gratulieren, unsere Gedanken und Gefühle mit Menschen teilen, die uns im Geiste nahestehen. Bis bald Freunde! Rektor der School of Common Sense ihnen. A.N. Nazarevsky Alexander Garunovich Ibragimov West – 78 niebopolityk członek Związku Pisarzy Rosji 4|Strona

issuu.com/kulturzentrum

5 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Болеслав Тейковский Председатель Польского славянского комитета Polska Wspólnota Narodowa Jest jeden ze założycieli Polskiego Komitetu Narodowego. Zastępca Przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Słowiańskiego Przewodniczący Polskiego Komitetu Słowiańskiego Bolesław Tejkowski Konferencja - Moskwa, 31.01-01.02.2019

Stefan Kosiewski Управляющий Основатель Польского Национального Комитета Polski Komitet Narodowy Polnisches Kulturzentrum e.V. May 6 Dlaczego zło pozostaje tak często bezkarne M69 TEODYCEA PLUTARCHA po Myśli MARQUARDA SSetKh METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI von Stefan Kosiewski PDNIXL Zarys Estetyki Chazarów FO PANDEMIA PSYCHOZY ZR

METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI O METODZIE audio: spreaker.com/user/sowa/narod_cerkiew_i_kosciol_a_oligarchia 5|Strona

issuu.com/kulturzentrum

6 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

IXL Prolegomena do Niebopolityki von SK; vide: Prof. Kazimierz Ajdukiewicz: Metodologia i metanauka. Język i poznanie. Tom II. Wydanie II. Warszawa 1985, s. 117-126. Odczyt wygłoszony na posiedzeniu Koła Naukoznawczego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 13 marca 1948. Zycie Nauki 1948, nr 31-32, s. 4-15. Niebiańska polityka dokonuje tu umieszczenia elementów w ciągu uporządkowanym oraz scalenia ciągu uporządkowanego; por.: Maciej M. Sysło, Algorytmy. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 1997, s. 186. Przy tworzenie algorytmów ciągów (tu: myślowych, sic.) posługujemy się zasadą dziel i zwyciężaj, powiada podręcznik: "Algorytmy umieszczania elementu w uporządkowanym ciągu można wykorzystać do... porządkowania ciągu. Ten sposób porządkowania stosujemy dość często w praktycznych sytuacjach, zwłaszcza wtedy, gdy elementy zbioru, które mamy uporządkować, napływają sukcesywnie. Tak jest np. przy grze w karty, gdy niecierpliwie bierzemy każdą kolejną kartę od rozdającego i umieszczamy w ręce. Jaką stosujemy wtedy na ogół metodę? Staramy się wstawić nową kartę w odpowiednie miejsce, wśród już uporządkowanych kart otrzymanych dotychczas. Taka metoda nazywa się porządkowaniem przez umieszczanie. Operacja umieszczania elementu w ciągu uporządkowanym ma jednak dość poważną wadę. Przypomnij sobie, ile razy kompletując rękę kart, musiałeś posługiwać się nawet dwiema rękami, by wstawić kolejną kartę - jest to spowodowane koniecznością "rozepchnięcia" dotychczas skompletowanych kart. Niestety, w przypadku realizacji tej metody z ciągiem znajdującym się w tablicy lub na taśmie, ta trudność nie znika, a wręcz przeciwnie, czas poświęcony na rozpychanie ciągu może zdominować czas działania algorytmu porządkującego w ten sposób," op. cit. 186-187. 6|Strona

issuu.com/kulturzentrum

7 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Pan Bóg nie rychliwy, ale sprawiedliwy

zanim Lasek Grodziecki za Czeladzią podejdzie pod Zamek Będziński https://vk.com/wall467751157_809

a Ukraina przejmie inicjatywę w sprawie Międzymorza Stratfor Friedmana https://sowamagazyn.blogspot.com/2020/04/to-co-minione-irozmyslania.html?view=magazine http://sowa.quicksnake.cz/fotogalerie.php?i=15759 https://sowa-magazyn.blogspot.com/2020/05/dlaczego-zo-pozostaje-takczesto.html?view=magazine Barbara Krüger Polska Wspólnota Narodowa Глава Варшавского секретариата ul. Hoża 25 m. 13, Warszawa 7|Strona

issuu.com/kulturzentrum

8 Europäisches Magazin SOWA •

6. Mai 2020

07 мая 2020 года, четверг

(начало занятия в 11.00 - окончание в 14.00часов) 9/14: 3pm-6pm Дорогие слушатели Школы! 07 мая 2020 года, четверг, (начало занятия в 11.00 - окончание в 14.00часов) состоится занятие Школы Здравого Смысла, совместное мероприятие Клуба товарищей Военного института иностранных языков Красной Армии (ВИИЯ КА)и Московского Клуба. Тема занятия: День Победы как фактор формирования уникального архетипа. Докладчик: ИБРАГИМОВ АЛЕКСАНДР ГАРУНОВИЧ, Ректор Школы Здравого Смысла, небополитик, член союза писателей России. Мы надеялись, что сможем увидеться с вами накануне праздника Великой Победы. Но власти продлевают карантин, парад Победы переносится, наша встреча в реале тоже. В связи с этим Совет школы принял решение провести занятие Школы в виртуальном формате. Мы сможем увидеть друг друга, поздравить всех с праздником, поделиться своими мыслями и чувствами с близкими нам по духу людьми. До скорой встречи, друзья! Ректор Школы Здравого Смысла им. А.Н. Назаревского Александр Гарунович Ибрагимов Запад - 78 •

ВАЖНО! Наше занятие будет проходить в программе ZOOM. Это аналог всем известного скайпа, только значительно лучше. Пожалуйста, если у кого нет ZOOM, то установите его на телефон, а еще лучше на компьютер. Для телефона Вы можете найти ZOOM в Play Маркет. Для скачивания ZOOM для компьютера перейдете по ссылке ниже и Вам сразу будет предложен для скачивания файл бесплатной версии этой программы: https://zoom.us/support/down4j ОЧЕНЬ ВАЖНО!!! 7 мая в 11.00 Вы сможете подключиться к занятию ШЗС в программе Zoom по ссылке здесь: https://zoom.us/j/5680416894

8|Strona

issuu.com/kulturzentrum

9 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Polnisches Kulturzentrum e.V. Impressum: OSWIATA Postfach 800626 65906 Frankfurt https://sowafrankfurt.wordpress.com/2020/05/03/do-samcam68-fo-zanim-przejde-do-meritum-ssetkh-von-stefankosiewski-zech-detabuizacja-jaja-po-mysli-prof-marquardapdnxxxx-zr/

Słowiańska Alternatywa Referat Polskiego Komitetu Słowiańskiego O lepszy ustrój społeczny i ład światowy Międzynarodowy ruch słowiański, obejmujący Narody i Państwa Słowiańskie oraz światową diasporę słowiańską, może i powinien odgrywać znaczącą rolę w tworzeniu koncepcji nowego, lepszego ustroju społecznego dla naszych Krajów oraz nowego lepszego ładu światowego dla wszystkich. Tworzenie takich koncepcji powinno rozpocząć się w ramach poszczególnych Państw słowiańskich, a zakończyć się wspólnymi propozycjami. Po zapoznaniu się z koncepcjami Białoruskiego Komitetu Słowiańskiego, prezentujemy koncepcje Polskiego Komitetu Słowiańskiego. Polska dla swego suwerennego istnienia i rozwoju potrzebuje wielkiej porywającej idei jednoczącej Polaków we wspólnym działaniu. Idea ta musi być w sercu i umyśle każdego Polaka. Albowiem Polska to my – wszyscy Polacy stanowiący Naród i Państwo i zamieszkała przez nas Ziemia Ojczysta oraz cywilizacja łacińska stanowiąca istotę i metodę naszego życia narodowego tworzącego nasz dziejowy dorobek duchowy i materialny. Podstawą charakteryzującej nas cywilizacji łacińskiej jest nasza rodzima cywilizacja słowiańska, cywilizacje grecka i rzymska oraz chrześcijaństwo. To jest Polska! A wszyscy Polacy to jedna rodzina, narodowa rodzina, zdolna w potrzebie do wielkich czynów. Idea dla Polski takich czynów wymaga! Tą ideą jest stojące przed Polską wielkie dziejowe posłannictwo: - przeciwstawienie się niezgodnemu z Bożymi Prawami Natury globalizmowi jako ustrojowi społecznemu narzucającemu globalistyczny ład światowy, - kształtowanie zgodnego z Bożymi Prawami Natury solidaryzmu jako ustroju społecznego niosącego solidarystyczny ład światowy. Tak, jak niegdyś Polska odrzuciła narzucony komunizm, a obecnie odrzuca przemycany z Zachodu lewacki socjalizm, tak też odrzucić musi narzucony z Zachodu kapitalizm i globalizm, a przyjąć solidaryzm. 9|Strona

issuu.com/kulturzentrum

10 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Komunizm i socjalizm to błędne lub celowo wrogie wobec Narodu koncepcje, których podmiotem mającym władzę jest klasa robotnicza, klasa pracowników najemnych, (zastępowana w praktyce aparatem partyjnym), przeciwstawiana pozostałym klasom razem tworzącym Naród. Podobnie, kapitalizm i globalizm to błędne i wrogie wobec Narodu koncepcje, których podmiotem mającym władzę jest klasa wielkich posiadaczy, przeciwstawiana pozostałym klasom razem tworzącym Naród. Solidaryzm to koncepcja, której podmiotem jest cały wieloklasowy Naród jako nadrzędna organiczna wspólnota kulturotwórcza, mający obejmującą wszystkich jego członków władzę bezpośrednią (wybory, referenda, inicjatywy ustawodawcze) i pośrednią przez swych przedstawicieli wybranych do parlamentu, rządu i sądu oraz mający obejmującą wszystkich jego członków własność bezpośrednią (własność indywidualna i spółdzielcza) i pośrednią (własność ogólnonarodowa - państwowa). Globalizm można nazwać wyższym stadium kapitalizmu, coraz mniej zależnym od suwerennych interesów i decyzji Państw narodowych, a coraz bardziej zależnym od interesów i decyzji USA jako naczelnego Państwa kapitalistyczno-globalistycznego dyktującego Światu swoje koncepcje oraz od interesów i decyzji podległych USA organizacji międzynarodowych. Należy określić, czym jest globalizm a czym solidaryzm na przykładzie współczesnej Polski. Globalizm to ustrój społeczny: - ograniczający suwerenność polskiego Państwa narodowego przez USA i podległe mu organizacje międzynarodowe oraz przez przynależność do Unii Europejskiej, - narzucający Polsce obcą własność ziemi, zasobów w ziemi, obiektów produkcyjnych, handlowych, usługowych i komunikacyjnych, banków i mediów, - ograniczający udział polskich obywateli we władzy, własności, pracy-płacy i obronie, - zakładający istnienie biedy, bezrobocia i bezdomności, - stwarzający wielkie zróżnicowanie majątkowe polskich obywateli przez nadmierny zysk właścicieli-pracodawców i znaczny wyzysk pracowników, - niezapewniający bezpłatnego nauczania i leczenia, - niszczący w Polsce naturalną wspólnotę narodową, rodzinną i małżeńską, - narzucający obecność w Polsce obcych wojsk USA i NATO. Takiemu ustrojowi Polska musi się przeciwstawić. Solidaryzm to ustrój społeczny: - zapewniający suwerenność polskiego Państwa narodowego, - zapewniający polską własność państwową, komunalną, pracowniczą, instytucjonalną, organizacyjną, spółdzielczą i prywatną ziemi, zasobów w ziemi, obiektów produkcyjnych, handlowych, usługowych i komunikacyjnych, banków i mediów, - zapewniający udział wszystkich polskich obywateli we władzy, własności zwłaszcza mieszkalnej, pracy-płacy i obronie, - likwidujący biedę, bezrobocie i bezdomność, 10 | S t r o n a

issuu.com/kulturzentrum

11 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

- zapewniający umiarkowane zróżnicowanie majątkowe polskich obywateli według zasług, - zapewniający bezpłatne nauczanie i leczenie, - umacniający w Polsce naturalną wspólnotę narodową, rodzinną i małżeńską, - zapewniający obecność w Polsce tylko silnego zdolnego do obrony Wojska Polskiego. Taki ustrój Polska musi kształtować. Nienaturalny globalistyczny ład światowy narzuca panowanie jednego mocarstwa nad ujednoliconym jednobiegunowym Światem niesuwerennych Państw nienarodowych. Takiemu ładowi światowemu Polska musi się przeciwstawić. Naturalny solidarystyczny ład światowy zapewnia istnienie różnorodnego wielobiegunowego Świata suwerennych Państw narodowych współistniejących na równych prawach. Taki ład światowy Polska musi kształtować. Powołanie Polski do spełnienia tego wielkiego dziejowego posłannictwa wynika z jej słowiańskiego charakteru, z jej położenia w środku w sercu Europy na styku Słowiańszczyzny i germańskoromańskiego europejskiego Zachodu. Powołanie Polski wynika z jej twórczej, pełnej wyjątkowych doświadczeń szczęśliwej i nieszczęśliwej historii naznaczonej niezłomną wolą trwania Narodu, trwania polskości i ofiarną walką w ich obronie. Powołanie Polski wynika z ukształtowania w jej historycznym procesie uduchowionego Narodu Polskiego oraz osobowości Polaków mocno przywiązanych do wolności, do religii, do rodziny, do Narodu i suwerennego Państwa narodowego, ofiarnie broniących swojej wolności, swoich wspólnot - religijnej, rodzinnej, narodowej, państwowej. Powołanie Polski wynika z jej tradycji tworzenia idei uniwersalistycznych dla Kraju i dla Świata, dla siebie i dla innych, walczenia o siebie i o innych zgodnie z przesłaniem naszych przodków – „Za Waszą i Naszą Wolność!” Polska będzie skutecznie wypełniać swoje wielkie dziejowe posłannictwo wraz ze wszystkimi podobnymi sobie Państwami słowiańskimi, a zwłaszcza z Rosją. Łączy nas wszystkich Słowian dane nam we wspólnym cywilizacyjnym rozwoju wielkie uduchowienie, będące naszą siłą moralnego odrodzenia i postępu. Wiąże nas wszystkich Słowian wspólne zwycięstwo nad nazistowskimi Niemcami w 1945 roku i wynikłe zeń religijne i naukowe proroctwo końca w Europie wojennej ery germańskiej i początku pokojowej ery słowiańskiej. Wypełnianie swego posłannictwa wymaga od Polski umocnienia swojej tożsamości, swojego poczucia polskości i słowiańskości, łacińskości i chrześcijańskości, zachowania między tymi konstytuującymi nas wartościami twórczej jedności. W nich bowiem wyraża się charakter nas – Polaków, wyraża się nasza istota i wielkość. Wypełnianie swego posłannictwa wymaga od Polski pojednania i współdziałania z Rosją. W obecnej skomplikowanej i konfliktowej sytuacji światowej Polska ponosi wielką historyczną odpowiedzialność za pojednanie z narodową, słowiańską, chrześcijańską Rosją, a więc bliską nam Rosją. Przeciwstawiają się temu wszelkie polskie, europejskie, światowe siły zła. Nastawianie Polski przeciw Rosji ma długą historię. Czyniły to od zarania swej historii Niemcy – od Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego po Niemcy 11 | S t r o n a

issuu.com/kulturzentrum

12 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

współczesne. Ale czyniły to także Anglia, Szwecja, Turcja i Watykan. Czynią to dzisiaj w swoim własnym interesie obok Niemiec również USA z Izraelem, Wielka Brytania i neobanderowska Ukraina. Niemcy w XIX wieku sformułowały to w do dzisiaj obowiązującej ideologicznej doktrynie i politycznej dyrektywie nakazującej w najżywotniejszym niemieckim interesie (a dzisiaj również w amerykańsko-izraelskim i ukraińskim interesie) za wszelką cenę i wszelkimi sposobami nie dopuścić do słowiańskiego porozumienia Polaków z Rosjanami i czynić wszystko dla konfliktowania Polski z Rosją. audio: Kościół i Cerkiew na złożach i łupach, ukryci żydzi w RP 20120814 S… by sowa 24m 53s 124 August 13, 2012 EPISODE DESCRIPTION Fałszywe przesłanie o pojednanie narodów: polskiego i rosyjskiego ma podpisać 17 sierpnia 2012 r. przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, metropolita przemyski abp Józef Michalik oraz Cyryl, głowa Kościoła Prawosławnego w Rosji, były współpracownik KGB Władimir Michajłowicz Gundiajew, który nie jest wcale równorzędnym partnerem dla biskupa Michalika, gdyż prawdziwym partnerem prawosławnego biskupa Moskwy jest biskup Rzymu, jako pierwszy pośród biskupów Kościoła Rzymskokatolickiego. https://www.spreaker.com/user/sowa/narod_cerkiew_i_kosciol_a_oligarchia magazyn europejski sowa Frankfurt Am Main, Hessen, Germany 14 Sierpień 2012 sowa

Pojednanie Polski i Rosji podjęły Rosyjska Cerkiew Prawosławna i Polski Kościół Katolicki we Wspólnym Przesłaniu do Narodów Polski i Rosji ogłoszonym w Warszawie 17 sierpnia 2012 roku. Przesłanie wzywa do pojednania Polski i Rosji, Narodu Polskiego i Narodu Rosyjskiego, Polaków i Rosjan. Jego najwymowniejszym fragmentem pełnym uczucia jest wołanie „aby każdy Polak w każdym Rosjaninie i każdy Rosjanin w każdym Polaku widział przyjaciela i brata.” Wszak Polska i Rosja to Córy jednej Matki – Słowiańszczyzny, wspólnie tragicznie doświadczone przez narzucony z Zachodu bezbożny ludobójczy komunizm i nazizm. To zainicjowane przez władze religijne doniosłe pojednanie poparły władze Rosji, nie poparły władze Polski. Bowiem zaniepokojone możliwością polskorosyjskiego pojednania elity zachodnie zwłaszcza amerykańsko-izraelska i niemiecka zobowiązały polskie władze do przeciwstawienia się temu pojednaniu i wzmożenia kampanii propagandowej przeciw rzekomo zagrażającej nam Rosji bezpodstawnie oskarżanej o przygotowywanie agresji na Polskę. Ma to wykluczyć zbliżenie polskorosyjskie i uczynić z Polski Państwo dyspozycyjne dla USA do przeciwstawiania się Rosji. Głównie w tym celu lokalizuje się w Polsce wojska USA i NATO, aby nie dopuścić do pojednania polsko-rosyjskiego i mieć Polskę w dyspozycji do ewentualnej walki z Rosją. Polska – wbrew swoim interesom – stała się z woli władzy najbardziej antyrosyjskim i 12 | S t r o n a

issuu.com/kulturzentrum

13 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

najbardziej proamerykańskim Państwem Świata. Tym bardziej antyrosyjskim im bardziej proamerykańskim, tym bardziej antyrosyjskim im bardziej uzależnionym od USA. Pojednanie polsko-rosyjskie zniesie tę pułapkową zależność, w jakiej znalazła się Polska. Nie tylko rozwinie Polskę i wzbogaci Polaków, ale usamodzielni Polskę i zapewni jej trwałe bezpieczeństwo. Polska bez pojednania z Rosją jest narażona na wielkie niebezpieczeństwo w przypadku sprowokowania przez USA wojny z Rosją i udziałem w niej podporządkowanej proamerykańskiej i antyrosyjskiej Polski. Pojednanie Polski z Rosją a w tym chrześcijańskie pojednanie polskiego katolicyzmu i rosyjskiego prawosławia będzie skuteczną barierą przeciw zachodniemu, antyrodzinnemu i antynarodowemu wynaturzeniu, przeciw zachodniemu nihilizmowi i bezbożnictwu, przeciw zachodniej niemoralnej ateizacji i laicyzacji, przeciw grożącej z winy Zachodu islamizacji. Pojednanie polsko-rosyjskie umocni możliwości wypełniania przez Polskę swego posłannictwa.

audio: https://www.mixcloud.com/stefan-kosiewski/afera-schneidera-kosciol-i-cerkiew-na-

zlozach-i-lupach-pdo632-20191201-abp-skworc-tw-dabrowski-3d/ Wypełnianie swego posłannictwa wymaga od Polski suwerennego kierowania się własnym narodowym interesem i odróżniania interesu własnego od interesu cudzego, obcego, wrogiego, odróżniania interesu Polski od interesu USA, Izraela, Niemiec, neobanderowskiej Ukrainy, kierowania się również dobrem Natury, dobrem Ziemi, na której żyjemy. Podjęcie i wypełnianie swego posłannictwa wymaga od Polski, od Polaków mądrości i moralności, patriotyzmu i narodowej solidarności, znajomości i świadomości światowej sytuacji, w której się znajdujemy. Sytuacja w Świecie, w tym także w Polsce, jest konfliktowa, destabilizująca stosunki międzynarodowe. Przyczyną tego jest ścieranie się dwóch koncepcji ładu światowego – solidarystycznego i globalistycznego. O ład światowy toczy się w Świecie ostra walka polityczna i gospodarcza, przybierająca raz po raz niebezpieczną formę wojny. Walka ta toczy się z naszym polskim udziałem, albowiem wciągani jesteśmy w nią wszyscy, niezależnie od tego, czy tego chcemy i czy sobie to uświadamiamy. Walka o ład światowy, rodząca ogromne napięcia i niebezpieczeństwa, toczy się przede wszystkim na przestrzeni przodujących cywilizacyjnie obszarów od Chin i europejskoazjatyckiej Rosji poprzez Europę Środkową i Zachodnią do Ameryki Północnej. Biegunami tej walki na tych przodujących cywilizacyjnie obszarach są z jednego ich krańca Rosja, a z drugiego krańca USA. Czyli walka o ład światowy w naturalny sposób toczy się głownie między Rosją a USA. Rosja jest rzecznikiem solidarystycznego ładu światowego, opartego na suwerennych Państwach narodowych. Rosja jest powstałym ze zjednoczenia plemion słowiańskich 13 | S t r o n a

issuu.com/kulturzentrum

14 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Państwem narodowym, które w procesie historycznym przeobraziło się z Państwa jednonarodowego w Państwo wielonarodowe, zachowujące istnienie wszystkich swoich Narodów. Rosja wyrosła na idei narodowej. USA jest rzecznikiem globalistycznego ładu światowego, opartego na hegemonii USA i kierowanych przezeń ponadnarodowych organizacji nad niesuwerennymi Państwami nienarodowymi. USA jest Państwem nienarodowym, powstałym z wielonarodowych grup kolonizatorów i skazańców, migrantów i uchodźców oraz afrykańskich niewolników, po uprzednim ludobójczym wyniszczeniu rodzimej ludności indiańskiej słynącej z moralności i przywiązania do swego wieloplemiennego Pranarodu. USA wyrosło na idei kolonialnej. Każdemu Polakowi może i powinno nasuwać się pytanie, czy razem z USA kształtować nie wspólnotowy, nienarodowy, globalistyczny ład światowy, czy razem z Rosją kształtować wspólnotowy, narodowy, solidarystyczny ład światowy. Odpowiedź na to pytanie staje się coraz bardziej konieczna, albowiem konfliktowa i niestabilna sytuacja w świecie, w tym także w Polsce, zwiastuje nadchodzenie światowych rozstrzygnięć w postaci gruntownych przemian, które mogą niebawem z woli Narodów ukształtować stabilny, społecznie sprawiedliwy, pokojowy ład światowy, czyli solidarystyczny ład światowy. W grozie obecnych czasów odczuwać można nadchodzenie czegoś nowego, czegoś dobrego. Wbrew negatywnym wydarzeniom nadchodzi Nowe. Idzie Nowe, które może odmienić na lepsze losy Świata, które może przynieść skokową zmianę podnoszącą wiele Narodów a może całą Ludzkość na wyższy poziom duchowy, a tym samym i materialny. Można temu oczekiwanemu wydarzeniu ewolucyjnemu pomóc, broniąc praw Natury i praw Narodu i zwalczając wszystko, co Naturze i Narodowi przeczy. Po której stronie chcą być Polacy? Po stronie USA, czy po stronie Rosji? Jest to być albo nie być suwerennych Państw narodowych, żyjących albo nie żyjących zgodnie z prawami Natury, umacniających albo niszczących naturalne wspólnoty - małżeńską, rodzinną, pracowniczą, religijną, narodową, państwową. Zastępca Przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Słowiańskiego Przewodniczący Polskiego Komitetu Słowiańskiego Bolesław Tejkowski Konferencja - Moskwa, 31.01-01.02.2019 •

sowa.magazyn@yandex.com Konto-Nr. 128995321 BLZ 500 502 Frankfurter Sparkasse UST-ID DE 114104095 Polnischer Schulverein OSWIATA in Frankfurt am Main e.V. IBAN: DE15 5005 0201 0128 9953 21 SWIFT-BIC: HELADEF1822 http://oswiata.weebly.com/blog/freistellungsbescheid-23082017

http://20200506.mystrikingly.com/ 14 | S t r o n a

issuu.com/kulturzentrum

POLSKI KOMITET SŁOWIAŃSKI ПОЛЬСКИЙ СЛАВЯНСКИЙ КОМИТЕТ POLISH SLAVONIC COMMITTEE RADA KRAJOWA ul. Hoża 25 m. 13, 00-521 Warszawa, telefon: 22 621 55 71, 22 629 36 06 www.komitet.org.pl, e-mail: poczta@komitet.org.pl PKO BP SA Odział 10 w Warszawie, nr 77 1020 1013 0000 0102 0218 8142

Славянская альтернатива Конференция — Москва, 31.01 — 01.02. 2019 Доклад Польского славянского комитета За лучший социальный строй и мировой порядок Международное славянское движение, охватывающее Славянские народы и государства, а также мировую славянскую диаспору, может и должно играть значительную роль в построении концепции нового, лучшего социального строя для наших стран и нового, лучшего мирового порядка для всех. Создание таких концепций должно начаться в рамках отдельных Славянских государств, а завершиться совместными предложениями. А после ознакомления с концепциями Белорусского славянского комитета мы представляем концепцию Польского славянского комитета. Польше для суверенного существования и развития требуется великая и притягательная идея, объединяющая поляков в совместной деятельности. Идея эта должна быть в сердце и помыслах каждого поляка. Поскольку Польша — это мы, все поляки, составляющие Народ и Государство, и заселенная нами Родная земля, а также латинская цивилизация, составляющая сущность и образ нашей национальной жизни, формирующей наше историческое духовное и материальное наследие. Основой характерной для нас латинской цивилизации являются наша родная славянская цивилизация, греческая и римская цивилизации, а также христианство. Это всё Польша! А все поляки — это одна семья, национальная семья, способная при необходимости к великим деяниям. Идея для Польши требует таких деяний! Такой идеей является великое историческое предназначение Польши:

 противостоять глобализму, противоречащему Божественным законам Природы, — социальному строю, навязывающему глобалистический мировой порядок,  сформировать солидаризм, соответствующий Божественным законам Природы, — социальный строй, несущий в себе солидаристический мировой порядок. Как Польша навязанный ей коммунизм отвергла, а теперь отвергает привезенный контрабандой с Запада левацкий социализм, точно так же она должна отвергнуть капитализм и глобализм, навязанные Западом, и принять солидаризм, или собственный национально-общинный строй социальной справедливости. Коммунизм и социализм — это ошибочные антинациональные концепции, где субъектом, имеющим власть, является рабочий класс, класс наемных работников (заменяемый на практике партийным аппаратом), противопоставленный остальным классам, составляющим единый Народ. Аналогичным образом капитализм и глобализм являются ошибочными и разлагающими Народ концепциями, где субъектом, обладающим властью, является класс крупных собственников, в том числе иностранных собственников, противопоставленный другим классам, составляющим единый Народ. Солидаризм — это концепция, при которой субъектом является весь состоящий из многих классов Народ как естественная, высшая, органическая, формирующая культуру общность. Народ этот обладает властью, охватывающeй всех его членов — прямо (выборы, референдумы, законодательные инициативы) и косвенно — через своих выборных представителей в парламенте, правительстве и суде, а также собственностью, охватывающей всех его членов — прямо (собственность индивидуальная и кооперативная) и косвенно (общенационально-государственная собственность). Глобализм можно назвать высшей стадией капитализма, все менее зависимой от суверенных интересов и решений национальных государств и все более зависимой от интересов и решений США как главного капиталистическо-глобалистического государства, диктующего миру свои концепции, а также от интересов и решений подчиненных США международных организаций. Необходимо определить, что такое глобализм и что такое солидаризм на примере современной Польши. Глобализм — это социальный стpой:  ограничивающий суверенитет Польского национального государства через США и подчиненные ему международные организации, а также через членство в Европейском Союзе, 2

 навязывающий Польше право иностранной собственности на землю, природные ресурсы, производственные объекты, предприятия торговли, услуг и связи, банки и средства массовой информации,  ограничивающий участие польских граждан во власти, собственности, трудовой деятельности и обороне,  предполагающий существование нищеты, безработицы и бездомности,  создающий значительное имущественное неравенство польских граждан, вызванное сверхприбылью собственников-работодателей и значительной эксплуатацией работников,  не обеспечивающий бесплатное обучение и лечение,  разрушающий в Польше естественную национальную, семейную и супружескую общность,  навязывающий присутствие в Польше иностранных войск США и НАТО. Такому строю Польша должна противостоять. Солидаризм — это социальный строй:  обеспечивающий суверенитет Польского национального государства,  обеспечивающий польскую государственную, коммунальнy, трудовую, институциональную, организационную, кооперативную и частную собственность на землю, природные ресурсы, производственные объекты, предприятия торговли, услуг и связи, банки и средства массовой информации,  обеспечивающий участие всех польских граждан во власти, собственности, прежде всего жилищной, трудоустройстве и обороне,  ликвидирующий бедность, безработицу и бездомность,  обеспечивающий умеренное имущественное неравенство польских граждан в соответствии с заслугами,  обеспечивающий бесплатное обучение и лечение,  укрепляющий в Польше естественную национальную, семейную и супружескую общность,  обеспечивающий присутствие в Польше только сильного, обороноспособного Войска Польского. Такой строй Польша должна формировать. Неестественный глобальный мировой порядок навязывает господство одной державы над унифицированным однополярным миром ненациональных государств. Такому мировому порядку Польша должна противостоять. Естественный солидаристический мировой порядок обеспечивает существование разнообразного многополярного мира суверенных национальных государств, сосуществующих на равных правах. Такой мир Польша должна формировать. 3

Миссия Польши - исполнить это великое историческое предназначение - вытекает из ее славянского характера, из ее расположения в центре Европы на стыке Славянского мира и германо-романскогой европейского Запада. Миссия Польши вытекает из ее творческой, полной уникального опыта, счастливой и несчастливой истории, отмеченной непоколебимой волей сохранить Народ, польскую национальную идентичность и жертвенной борьбы ради их защиты. Миссия Польши вытекает из формирования в историческом процессе одухотворенного Польского народа и характера поляков, с их склонностью к свободе, с их привязанностью к религии, семье, Народу и суверенному национальному Государству, со стремлением самоотверженно защищать свою свободу, свою общность — религиозную, семейную, национальную, государственную. Миссия Польши вытекает из традиции предлагать универсалистические идеи для своей Страны и для Мира, для себя и для других, бороться за себя и за других, по примеру наших предков — „За Вашу и Нашу Свободу!” Польша будет успешно выполнять свою великую историческую миссию вместе со всеми себе подобными Славянскими государствами, и особенно с Россией. Объединяет нас, всех славян, данная нам в совместном цивилизационном развитии огромная духовность, составляющая нашу силу нравственного возрождения и прогресса. Связывает нас, всех славян, и общая Победа над нацистской Германией в 1945 году и последовавшее на ней религиозное и научное предсказание конца военной германской эры в Европе и начала мирной славянской эры. Исполнение этой Миссии требует от Польши укрепления своей самобытности, чувства польской и славянской идентичности, латинского и христианского начала, сохранения творческого единства этих формирующих нас ценностей. Ибо в них выражен наш польский характер, выражены наши сущность и величие. Исполнение этой миссии требует от Польши примирения и сотрудничества с Россией. В нынешней сложной и конфликтной мировой ситуации Польша несет великую историческую ответственность за примирение с национальной, славянской, христианской Россиeи, а значит с близкой нам Россией. Противодействуют этому всевозможные польские, европейские, мировые силы зла. Натравливание Польши на Россию имеет долгую историю. Это делала с самого начала своей истории Германия — от Священной Римской империи до современной Германии. Но также это делали Англия, Швеция, Турция и Ватикан. Делают это в своих собственных интересах, наряду с Германией, также США с Израилем, Великобритания и необандеровская Украина. Германия в XIX веке сформулировала это в идеологической доктрине и политической директиве, которые актуальны до сих пор и утверждают, что в жизненно важных германских интересах (а в наше время также и в американо-израильских и украинских 4

интересах) необходимо любой ценой и любыми способами не допустить славянского соглашения поляков с русскими и делать всё для усиление конфликта Польши с Россией. Попытку примирения Польши и России предприняли Русская православная церковь и Польская католическая церковь в общем Послании к Народам Польши и России, провозглашенным в Варшаве 17 августа 2012 года. Послание призывает к примирению Польши и России, Польского народа и Русского народа, поляков и русских. Его самым красноречивым и эмоциональным фрагментом является призыв, чтобы каждый поляк в каждом русском и каждой русский в каждом поляке видел друга и брата. Ведь Польша и Россия — это дочери одной матери Славянщины, имевшие общий трагический опыт навязанного Западом безбожного и убийственного коммунизма и нацизма. Это инициированное религиозными властями громкое примирение поддержали власти России, но не поддержали власти Польши. Поскольку обеспокоенные возможностью польско-российского примирения западные элиты, а особенно американо-израильская и германская, вынудили польские власти выступить против этого примирения и усилить пропагандистскую кампанию против якобы угрожающей нам России, безосновательно обвиняемой в подготовке агрессии против Польши. Это должно исключить польско-российское сближение и сделать из Польши государство-плацдарм США для противостояния с Россией. Именно с этой целью в Польше размещаются войска США и НАТО, чтобы не допустить польско-российского примирения и использовать Польшу в возможной борьбе с Россией. Польша, вопреки своим интересам, стала по воле властей наиболее антироссийским и наиболее проамериканским государством мира. Польско-российское примирение уничтожит эту ловушку зависимости, в которой оказалась Польша. Оно не только даст импульс развитию Польши и обогатит поляков, но и сделает Польшу самостоятельной и обеспечит ей надежную безопасность. Польша без примирения с Россией находится в большой опасности в случае провоцирования США войны с Россией с участием в ней подвластной американцам, антироссийской Польши. Примирение Польши с Россией, в том числе христианское примирение польского католицизма и русского православия, станет эффективным барьером против западной деградации, разрушающей семью и нацию, против западного нигилизма и безбожия, против западной безнравственной атеизации и лаицизации, против угрожающей по вине Запада исламизации. Польскороссийское примирение укрепит возможности исполнения Польшей своей миссии. Исполнение своей миссии требует от Польши суверенно руководствоваться собственным национальным интересом и отделять свои интересы от чуждых, иностранных, враждебных интересов, разделять интересы Польши и интересы США, Израиля, Германии, необандеровской Украины, а также руководствоваться благом Природы, благом Земли, на которой мы живем. 5

Принятие и исполнение своей миссии требует от Польши, от поляков мудрости и нравственности, патриотизма и национальной солидарности, знания и понимания мировой ситуации, в которой мы находимся. Ситуация в мире, в том числе и в Польше, носит конфликтный характер, дестабилизирующий международные отношения. Причиной этому является столкновение двух концепций мирового порядка — солидаристического и глобалистического. За мировой порядок в мире ведется острая политическая и экономическая борьба, приобретающая раз за разом опасную форму войны. Борьба эта идет с нашим польским участием, так как мы втянуты в неё все, независимо от того, хотим ли мы этого, осознаем ли мы это или нет. Борьба за мировой порядок, порождающая огромное напряжение и опасность, идет прежде всего между ведущими цивилизационными пространствами — от Китая и европейско-азиатской России через Центральную и Западную Европу до Северной Америки. Полюсами в борьбы на этих ведущих цивилизационных пространствах являются с одного конца — Россия, а с другого конца — США. Иными словами, борьба за мировой порядок естественным образом ведется в основном между Россией и США. Россия является глашатаем солидаристического мирового порядка, основанного на суверенных национальных государствах. Россия является возникшим из объединения славянских племен национальным государством, которое в историческом процессе преобразовалась из однонационального государства в многонациональное государство, сохраняющее все свои Народы. Россия выросла на национальной идее. США являются глашатаем глобалистического мирового порядка, основанного на экономической, политической и военной гегемонии США и созданных ими наднациональных организаций над несуверенными и ненациональными государствами. США являются ненациональным государством, возникшим из многонациональных групп колонизаторов и висельников, мигрантов и беженцев, а также африканских рабов, после геноцида исконного индейского населения, известного своими моральными качествами и привязанностью к своему многоплеменному пранароду. США выросли на колониальной идее. Выражением этого являются десятки американских военных баз во многих государствах мира. У каждого поляка может и должен возникнуть вопрос: формировать ли вместе с США необщинный, ненациональный, глобалистический мировой порядок, или же вместе с Россией формировать общинный, национальный, солидаристический мировой порядок. Ответ на этот вопрос становится всё более насущным, поскольку конфликтная и нестабильная ситуация в мире, в том числе в Польше, предвещает появление мировых решений — коренных перемен, которые могут вскоре, по воле Народов, сформировать стабильный, социально справедливый, мирный мировой порядок, то есть 6

солидаристический мировой порядок. В нынешней угрозе ощущается приближение чего-то нового, чего-то доброго. Вопреки негативным событиям, приходит нечто Новое. Приближается Новое, способное изменить к лучшему судьбы мира, принести к качественному скачку, который поднимет многие Народы, может быть, и всё Человечество, на высший духовный, а значит, и материальный уровень. Можно поспособствовать этому ожидаемому эволюционному событию, защищая законы Природы и законы Народа и отметая всё, что противно Природе и Народу. На чьей стороне хотят быть поляки? На стороне США или на стороне России? Это вопрос "быть или не быть" для суверенных национальных государств, живущих или не живущих в соответствии с законами Природы, разрушающих или укрепляющих естественные общности — супружескую, семейную, трудовую, религиозную, национальную, государственную.

Заместитель Председателя Международного славянского комитета Председатель Польского славянского комитета Болеслав Тейковский

АКАДЕМИЯ УПРАВЛЕНИЯ РАЗВИТИЕМ – ИНСТИТУТ НЕБОПОЛИТИКИ ЧТО ВПЕРЕДИ? https://devyatov.su/ Замысел планировщика Небополитика – это про власть от Неба, а не от лукавого выбора людей по результатам голосования. Для обретения правителем власти от Неба сначала он должен поверить в себя; затем различить знамения времен (пора действовать); а затем вступить уже не в законный, но в священный союз с народом. В священный союз с народом правитель может вступить или по ритуалу избрания, помазания и венчания на царство; или по ритуалу предводителя народа в победоносной войне. Если говорить о текущем моменте, то речь должна идти о Третьей мировой войне нового гибридного типа (WWIII). Война выступает проверенным способом выхода из кризиса насилием, когда способы разрешения противоречий уступками, компромиссами и демонстрациями угроз исчерпаны. Война всегда ведется двумя сторонами (коалициями), при этом основную выгоду получает не победитель, но третья сила, способная занять позицию арбитра над схваткой двух. Такая схема искусства войны в Китае называется «мудрая обезьяна с горы наблюдает за схваткой двух тигров в долине». Здесь действует Закон Перемен в связке трех сил: одна – пассивная (0) и две активных (1), а именно: (1+1) + 0 = 0. В WWIII планировщиком и основным выгодополучателем выступают Сыны Завета («Бнай-Брит», рупор – политический тяжеловес Киссинджер), сделавших ставку на КНР. Стороны же WWIII были обозначены планировщиком ещё в 1993 г., когда Самюэль Хантингтон из Совета Национальной Безопасности США провозгласил неизбежность «столкновения цивилизаций» Мира Запада и Мира Ислама. Столкновение Мира Запада и Мира Ислама планировщик взял из библейских пророчеств о «Битве Конца», которая должна состоятся на Большой Ближнем Востоке, примерно за 30 лет до наступления «тысячелетия субботы». Перед этим эпохальным событием народы мира как «бесчисленные стада» должны быть взяты под контроль «добрых пастырей». Проявившиеся разведывательные признаки позволяют полагать, что завершение старого мирового порядка через кризис индустриального общества, планировщик осуществляет последовательным применением двух технологий страха: В 2001 году была запушена технология непримиримой борьбы с международным терроризмом. Злобные террористы все как один оказались с лицом радикального ислама. В 2013 г. образовали Исламское Государство Ирака и Леванта (ИГИЛ), которое было сразу запрещено Миром Запада. И к 2019 году затаились в Афганистане, долине Евфрата (Сирия) и в Ливии. От Мира Запада на борьбу с радикальными наследниками халифата был назначен наследник Рима библейский «Гог из пределов севера с полчищем персов и ливийцев при нем». Эту роль, вступив в войну с ИГИЛ в Сирии 30.09.2015, взяла на себя либеральная Россия «Долгого государства Путина».

За 20 лет борьбы с международным терроризмом народы мира были загнаны под «всевидящее око» камер слежения с правом выхода из загона только через металлоискатель, со снятием отпечатков пальцев для визы и личным досмотром. В 2020 году была запущена технология тотальной борьбы со смертельной опасностью пандемии коронавируса COVID-19. За два года заградительных мероприятий против эпидемии каждый активный член гражданского общества, имеющий смартфон, научится получать коды быстрого распознавания (QR-code) на все перемещения, которые будут считываться развернутыми при борьбе с терроризмом камерами слежения, и обрабатываться алгоритмами искусственного интеллекта. Так «добрые пастыри» обретут цифровой контроль on-line над «стадом» дистанционного, удаленного и расчлененного социальной дистанцией гражданского общества. Однако контроль над обществом – это всего лишь боевое обеспечение победы нового гибридного типа.

Сама победа выглядит как переход в 6-й техноуклад информационного общества господства над кодами поведения людей на энергетике поля, получаемой из окружающей среды. Для создания условий перехода человечества в новый технологический уклад нужно обрушить старый с энергетикой от сжигания угля, нефти, газа, урана. «Энергетической сверхдержавой» углеводородов сама себя назвала РФ Путина. Борьба с пандемией нанесла смертельный удар по нефти. Завершать разгром старого миропорядка будет война оружия. Внешне кажется, что в фазу войны оружия планировщик WWIII заталкивает КНР и США. Различение проявившихся разведывательных признаков позволяет полагать, что прямого столкновения между США и КНР не будет. Такое столкновение не нужно планировщику. Битва Конца в замысле планировщика — это столкновение цивилизаций Мира Запада и Мира Ислама (а не США и КНР). Поэтому США нанесут удар по китайскому Поясу и Пути руками злобных исламских террористов (в первую очередь из Афганистана на север по направлению Герат — Мары). Китайцы же вытолкнут на борьбу с исламистами в ЦА силы ОДКБ: суть ВС РФ нового облика. Наследник красного турецкого халифата Эрдоган подыграет китайцам в Сирии и Ливии (Турция – часть «Пояса и Пути»). Когда же либеральная Россия окажется в раскоряке, КНР по просьбе законных правительств стран Экономического Пояса Нового Шелкового Пути из Китая в Европу введет в страны Центральной Азии (Казахстан, Киргизию, Таджикистан, Узбекистан, Туркменистан) войска охраны тыла ШОС. Ну, а чем закончится для либеральной России (Гог из пределов Севера): «Афганистан-2» + «Сирия» + «Ливия» + «Украина» — так сменой режима демократического выбора. Примерно так читается замысел планировщика. Война нового гибридного типа – это, прежде всего, война смыслов. Потеря смыслов государства и общества проявляется в отсутствии проектных целей развития и потому

ведет не к захвату будущего, но к удержанию того, что есть. Не к вечному «через миры и века», а к настоящему: национальным проектам. Россия потеряла смыслы и, тем самым, целеполагание. Цель планировщика «пасти народы мира, как бесчисленные стада по Завету Всевышнего». Для этого библейский «Дом Иакова» занял место над схваткой США и КНР за цифровое господство. См. журнал Экономист за 2018 г. Цель США – цифровой трансгуманизм. Цель КНР – цифровая система поголовного социального рейтинга (кредита доверия). В России же с потерей смыслов перепуталось целеполагание элит: войны превратились в торговцев; у торговцев возникла тяга к мудрованию; а жрецы ударились в заоблачные мечтания. Чтобы России вывернуться из растяжки лукавого выбора государственного строительства в коалиции с США или с КНР, и встать на путь независимости, самостоятельности и опоры на собственные силы нужна свежая, доморощенная, ни у кого не списанная концептуальность (система взглядов - мировидение). Такая система взглядов есть, называется – небополитика. Небополитика утверждает: Чтобы у воинов появился смысл служить не за страх, а на совесть своему народу, а не государству чиновников и бизнеса. Чтобы у дельцов появился смысл создавать благочестивое богатство для себя и для всех в общем деле на общее благо. Чтобы у жрецов появился смысл грезить о небывалом, – нужно забыть всю матрицу смыслов, включая и всю научную картину мира, уходящего индустриального общества. Картина мира старого миропорядка будет удерживаться масонерией до последнего. Масонерия определяет научный дискурс экспертов. Ни одна свежая мысль без одобрения "вольных каменщиков" не будет признана. Никогда талант не пробьется даже в кандидаты наук без согласия смотрящих за дискурсом. Поэтому WWIII неизбежно обрушит масонерию. Чтобы России выскользнуть из вилки: трансгуманизм по-американски \ искусственный интеллект по-китайски нужно дерзнуть и опереться на натуральную человечность. Россия – страна первого лица (будь он хоть Лжедмитрий Пятый). Конституция – хорошо, да счастье – лучше. Без обретения первым лицом России священного союза с народом счастья и радостной жизни в гармонии на всех нам не видать. Концептуальная дилемма современной России – это отказ от навязанной Западом доктрины «Москва – Третий Рим» и «возвращение на круги своя» на скифскую линию Орды. Здесь нужно заметить, что скифское золото – это и было золото Орды, перешедшее в «золото партии» и ныне («по Завету Всевышнего») готовое вернуться в Россию для нового инвестиционного цикла в экономику информационных кодов.

В Орде главным преступлением была измена. Без карательной операции по вырезанию из власти "партии измены", предавших натуральную человечность, оторваться от навязанных извне схем цифровизации вряд ли возможно. Но "черный пояс" пойти на бросок не может, ибо на вершине борьбы за власть сам с трудом удерживает равновесие. Остается форс-мажор внешнего натиска. И это – война оружия на Большом Ближнем Востоке. Поджигатель войны – Эрдоган переведен планировщиком за кулисой в повышенную готовность к войне за Халифат. А что говорят СМИ – коронавирус крепчает!

Непреступный форпост РФ на Востоке – Курильские острова Исполнил Андрей Девятов No742 от 06.05.2020 https://shzs.info/

https://vk.com/my.sowa

IDEE A JĘZYK I TOŻSAMOŚĆ NARODOWA MIESZKAŃCÓW DAWNYCH POŁUDNIOWOWSCHODNICH KRESÓW RZECZYPOSPOLITEJ. UWAGI. NA MATERIALE DRUKÓW TYPOGRAFII BAZYLIAŃSKICH (XVIII WIEK Joanna Getka 2.4 | University of Warsaw, Department of Central and East European Intercultural Studies, Adjunct | Linguistics +5 99 Followers | 61 Following | 2,365Total Views https://gloria.tv/mysowa

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

POLI LOG. STUDIA NEOFILOLOGICZNE nr 4

205

2014

ss. 205-216

ISSN 2083-5485 © Copyright by Institute of Modern Languages of the Pomeranian University in Słupsk Received: Accepted:

Original research paper

26.10.2013 25.08.2014

IDEE A JĘZYK I TOŻSAMOŚĆ NARODOWA MIESZKAŃCÓW DAWNYCH POŁUDNIOWO-WSCHODNICH KRESÓW RZECZYPOSPOLITEJ. UWAGI. NA MATERIALE DRUKÓW TYPOGRAFII BAZYLIAŃSKICH (XVIII WIEK) Joanna Getka Uniwersytet Warszawski Warszawa, Polska j.getka@uw.edu.pl

Słowa kluczowe: bazylianie, drukarstwo, tożsamość narodowa, język, Rzeczpospolita, prosta mowa, XVIII wiek

I. Powszechnie wiadomo, że Rzeczpospolita Obojga Narodów – wbrew nazwie – nie była państwem jedynie dwóch narodów. Obecnie zgadzamy się, że prawo do jej spuścizny kulturowej mają nie tylko Polacy i Litwini, ale również dzisiejsi Ukraińcy i Białorusini. Narodowości, w dzisiejszym rozumieniu tego słowa, w dawnej Rzeczypospolitej było zresztą znacznie więcej – żeby wymienić choćby Niemców, Tatarów czy Żydów. Pewne nieporozumienia związane z nazwą dawnej organizacji państwowej wynikają bowiem z dawnego rozumienia terminu „naród”. Niemal przez cały XVIII wiek „naród” definiowano jako „ludność zamieszkującą dane państwo”, nie biorąc pod uwagę pochodzenia obywateli. Narodowość była tożsama z obywatelstwem. Nazwa Rzeczpospolita Obojga Narodów nie budziła więc sprzeciwu Rusinów (dzisiejszych Białorusinów, zamieszkujących dawne Wielkie Księstwo Litewskie i Ukraińców z Królestwa Polskiego). Znakomitym odzwierciedleniem tej świadomości jest osławione określenie Stanisława Orzechowskiego Gente Ruthenus, natione Polonus (z pochodzenia Rusin, z narodowości Polak) czy równie – jeśli nie bardziej znana inwokacja: „Litwo ojczyzno moja”, pisana przez polskiego wieszcza Adama Mickiewicza. Polakiem był więc zarówno Rusin, jak i Litwin zamieszkujący tereny koronne, podobnie jak Litwinem czy Rusinem mógł być określany mieszkaniec odpowiednio północnych i południowych rubieży dawnej Rzeczypospolitej, nawet jeśli był (z dzisiejszego punktu widzenia) z pochodzenia Polakiem. Co więcej, w rozumieniu potocznym Polakiem mógł być każdy obywatel

206

Joanna Getka

Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dodatkowo, „polskość” – poza wyznacznikiem terytorialnym – wiązała się również z pochodzeniem stanowym i oznaczała przynależność do narodu szlacheckiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W tym kontekście Polakami były osoby „dobrze urodzone”. Złożony problem świadomości narodowej mieszkańców XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej (zarysowana tu tylko „wieloszczeblowość” świadomości narodowej mieszkańców dawnej Rzeczypospolitej), który później znalazł też odzwierciedlenie w ideologii „krajowców”, budzi zainteresowanie nie tylko wśród historyków, socjologów, ale również kulturoznawców, lingwistów i przedstawicieli innych dziedzin. W odpowiedzi na postawiony w przededniu II wojny światowej postulat Stanisława Kota [Kot 1938: 15-33; Kot 1987] o konieczności opracowania zagadnienia narodowego i powiązanego z tym zagadnienia definicji narodowej, zwłaszcza niepolskich mieszkańców dawnej Rzeczypospolitej, pojawiły się liczne prace na ten temat1. Zmiany w pojmowaniu określenia naród, w kierunku dzisiejszego określenia odrębnej grupy etnicznej, pojawiły się później – w XIX wieku, a miały związek z formowaniem się nowoczesnej tożsamości narodowej, opartej na wspólnocie kulturowej i dążeniach do utworzenia samodzielnych państw, które ziściły się w XX wieku. W procesie tym nie da się przecenić roli języka. Problem ten przy opisie tworzenia się wspólnoty językowej podkreślał szczególnie Józef Chlebowczyk. Wyróżnił on osobny specyficzny środkowo-wschodnioeuropejski model tworzenia się wspólnoty państwowej opartej na wspólnocie narodowej, której podstawowym elementem spajającym miałby być wspólny język. Wspólnota językowa w tym ujęciu prowadziła do wytworzenia się wspólnoty narodowej, co skutkowało dalszymi wysiłkami w celu utworzenia wspólnoty państwowej. W schemacie tym – odrębnym od modelu formowania się tożsamości narodowej w Europie Zachodniej (wspólnota państwowa > wspólnota językowa > wspólnota narodowa) – najważniejszy jest język grupy etnicznej [Chlebowczyk 1975, ss. 10-15, 31-36, 41-48, 64-70].

II. Niniejszy artykuł – opierający się na materiałach XVIII-wiecznych wydań bazyliańskich – ma na celu konfrontację idei, rozumianych jako dzisiejsze teorie dotyczące języka i tożsamości na wschodnich rubieżach dawnej Rzeczypospolitej z ich XVIII-wiecznymi egzemplifikacjami i próbą określenia, na ile dzisiejsze rozważania mają odzwierciedlenie w bazyliańskich drukach XVIII wieku2. Wybór materiału egzemplifikacyjnego nie jest przypadkowy – bazylianie – unici – w sensie dosłownym i przenośnym – znajdowali się na rubieży dwóch światów – kultury łacińskiej i bizantyjskiej, przy czym obie były im bliskie i obie rozumieli. Ich działalność ma wymiar cywilizacyjny – pełnili funkcję moderatorów nie tylko ——————— 1 Problem podejmowali m.in. Józef Chlebowczyk, Władysław Wielhorski, Cezaria Baudouin de Courtenay-Jędrzejewiczowa, Juliusz Bardach. J. Bardach rozwija problem w odniesieniu do ziem litewsko-ruskich Rzeczypospolitej, wskazuje również podstawową bibliografię tematu [Bardach 1999: 11-34]. Problem ten porusza również m.in. Teresa Chyczewska-Hennel [Chyczewska-Hennel 1985; Chyczewska-Hennel 1998: 35, 44], Andrzej A. Zięba [Zięba 1995: 61-77], Henryk Litwin [Litwin 1993: 61-65]. 2 Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie decyzji numer DEC-2012/07/D/HS2/03672.

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

207

dyskusji religijnych, ale także literackich, politycznych i społecznych, przyczyniając się do „uspójnienia” tych obszarów państwa centrum. Dzięki głębokiemu zrozumieniu miejscowych realiów, wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom miejscowych czytelników, bazylianie tworzyli grunt pod późniejsze ruchy narodowościowe. Druki bazyliańskie odzwierciedlają proces kształtowania się narodu nowoczesnego, opartego na wspólnocie kulturowej, w odróżnieniu od wcześniejszego narodu politycznego. Druki bazyliańskie, a zwłaszcza wstępy do nich, pokazują, że zakonnicy doskonale rozumieli, iż kapitalne znaczenie dla tego procesu miały języki regionalne.

III. Działalność bazylianów poprzedzała romantyczne działania reformatorów, dotyczące upowszechnienia i kodyfikacji języka ukraińskiego, a także XIX-wiecznej działalności na rzecz ukraińskiej tożsamości narodowej. Ma ona ważny, choć często niezauważany wpływ na funkcjonowanie języka ruskiego/ukraińskiego i wpisuje się w model walki o świadomość narodową pociągającą za sobą konieczność walki o upowszechnienie języka, prezentowaną przez Adama Weinsberga [Weinsberg 1992: 7]. Zgodnie z nią dążenie do przejścia od narodu postulowanego do narodu świadomego3 ściśle wiąże się z językiem – chodzi bowiem o upowszechnienie języka narodowego w narodzie postulowanym, jeśli ten jest dotknięty lub zagrożony wynarodowieniem językowym. Wynarodowienie w tym ujęciu następuje stopniowo i najczęściej zaczyna się w wyższych warstwach społeczeństwa i stopniowo rozprzestrzenia się w warstwach niższych. Ewentualny sukces w przerwaniu i odwróceniu tego procesu związany jest ze stopniem jego zaawansowania. Adam Weinsberg uważa, że ma on szanse powodzenia, jeśli wynarodowienie językowe nie objęło jeszcze warstw ludowych, a przykładami popierającymi tę tezę mogą być losy języków węgierskiego, czeskiego, łotewskiego, estońskiego, fińskiego, norweskiego, islandzkiego, farerskiego, litewskiego, ukraińskiego, białoruskiego i słowackiego, którym w XIX i XX wieku udało się przywrócić zasięg ogólnonarodowy [Weinsberg 1992: 7]. W kontekście postawionej wyżej tezy warto wspomnieć, że: 1) język ruski starobiałoruski, staroukraiński po okresie złotego wieku rozwoju ulegał coraz większemu rozpadowi, aż do upadku w XVIII wieku. Do połowy ——————— 3 Terminy proponowane przez Adama Weinsberga [Weinsberg 1992: 1-2]. Według autora naród świadomy to zbiór ludzi połączonych świadomością narodową, na którą składa się trojaka więź: 1) wspólna nazwa własna, świadomie używana przez członków zbioru, 2) pietyzm dla wspólnych tradycji historycznych różnego rodzaju, 3) aspiracje narodowo-wolnościowe (wspólne pragnienie istnienia i pomyślności państwa, wśród którego członkowie zbioru stanowiliby element dominujący ilościowo lub hierarchicznie). Naród postulowany zaś to zbiór ludzi, których jakiś naród świadomy, z tej czy innej racji, uważa za przynależnych do siebie bez względu na ich własną świadomość narodową lub jej brak. Jak zauważa autor, „jak stąd wynika, jednostka lub grupa ludzka nie tylko nie musi należeć do żadnego narodu świadomego, ale także może należeć do więcej niż jednego narodu postulowanego” [Weinsberg 1992: 2]. Autor podaje tu przykład obszaru polskiego między górną Narwią i Bugiem, gdzie część ludności, określająca się jako „tutejsi”, jest przez innych kwalifikowana nierzadko jako Białorusini, Ukraińcy, a nawet Polacy. Na marginesie warto wspomnieć, że łatwo znaleźć również literackie przykłady takiego zjawiska: wystarczy przypomnieć sztukę białoruskiego pisarza Janki Kupały Tutejsi, która obrazowo pokazuje również naukowe próby zaliczenia „tutejszych” – Białorusinów do postulowanych narodów polskiego lub rosyjskiego. Ziemie i ludność ukraińska na przestrzeni dziejów podlegały analogicznym próbom kwalifikacji narodowej.

208

Joanna Getka

XVIII wieku wynarodowiły się ukraińskie warstwy szlacheckie, które za język komunikacji warstw oświeconych uważały język polski bądź łacinę; 2) język ruski, prosta mowa, do 1696 roku oficjalny język Wielkiego Księstwa Litewskiego, obsługujący liczne sfery życia, był językiem kancelarii (aktów urzędowych), językiem przekładowej i oryginalnej twórczości świeckiej i religijnej, o którego charakter spór trwa do dziś4, w XVIII wieku stanowił podstawowy środek komunikacji warstw nieoświeconych; „żył” był w narodzie; 3) odrodzenie języka oraz budzenie się ukraińskiej tożsamości narodowej przypada na wiek XIX i dokonało się dzięki intelektualnym kręgom patriotycznym. Na Ukrainie proces ten trwał w XIX wieku (m.in. działalność tzw. „Ruskiej Trójcy” z lat 30. XIX wieku). XVIII-wieczna działalność bazylianów jest tu więc prekursorska.

IV. Rozkwit piśmiennictwa starobiałoruskiego i staroukraińskiego przypadł na „złoty” XVI wiek i pierwszą połowę wieku XVII, a związany był między innymi z działalnością wybitnych humanistów okresu Odrodzenia: Franciszka Skoryny, Wasyla Ciapińskiego czy Symeona Połockiego. Już wtedy języki białoruski i ukraiński pozostawały w ścisłym kontakcie z językiem polskim, co było efektem związków kulturalnych, ekonomicznych i politycznych między narodami. Wspomniane związki językowe od najdawniejszych czasów miały zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki dla rozwoju języków „ruskich”. Prowadziły one niewątpliwie do wzbogacenia leksyki oraz pozytywnych wpływów na innych poziomach wszystkich tych języków [Falińska, Kowalska 1983: 91, Lehr-Spławiński 1966: 130-142; LehrSpławiński, Kuraszkiewicz, Sławski 1954: 76-122; Аніченка 1969: 104 i nast.; Історія української мови... 1983: 227; Kozak 2005: 15; Łesiów 1989: 49; Żurawski ——————— 4 Problem prostej mowy, języka ruskiego od dawna stanowi przedmiot dyskusji lingwistów. Wynika on z różnego rozumienia i nadawania różnych funkcji terminom, które stosowali ówcześni pisarze. O ile w tekstach z XVI-XVII wieku autorzy używają określeń język ruski, ruska mowa, prosta mowa, a nawet prosta ruska mowa, co mogłoby świadczyć, że dla nich terminy te były synonimiczne, to współcześnie pojawiają się liczne koncepcje, wedle których były to dwa różne warianty ogólnego języka „zachodnioruskiego”. Według Władimira Miakiszewa [Miakiszew 2008: 38-39] na przykład określenie język ruski utworzone zostało dla odróżnienia go od polszczyzny, prosta mowa zaś stała w opozycji do cerkiewszczyzny. Na temat nasycenia języka ruskiego czy prostej mowy poloniz-mami, lub – odpowiednio – cerkiewizmami, wypowiadali się również inni badacze [Bednarczuk 1993: 61]. Głosy w dyskusji na temat prostej mowy i języka ruskiego dotyczą również zakresu użycia tych języków – ruski miałby być językiem kancelarii, prosta mowa – sfery religijnej [Bednarczuk 1993: 61], oraz miejsca i okresu powstania i terenów rozprzestrzenienia [Плющ 1971: 140; Шевельов 2002: 719; Мозер 2002: 211; Гумецкая 1965: 44; Morita 2002: 147-153; Успенский 1994: 68; Kuraszkiewicz 1937: 39-58; Kuraszkiewicz 1985: 290; Жилко 1962: 103; Москаленко 1962: 15; Stankiewicz 1936: 374-399; Stang 1935: 21, 163; Шахматов 1899: 365; Карский 1903: 341; Miakiszew 2008: 38-39]. O dyskusji na temat prostej mowy pisała autorka tego artykułu [Getka 2012: 17-27]. Ze względu na brak jednoznacznego stanowiska i możliwości osiągnięcia kompromisu w tej sprawie najrozsądniejszym rozwiązaniem wydaje się przyjęcie założenia, że prosta mowa była określeniem synonimicznym terminu język ruski, a stanowiła „język pisany odrębny od cerkiewszczyny i polszczyzny przez nasycenie fonetyki i słownictwa elementami żywego języka ludowego” [Lehr-Spławiński, Zwoliński, Hrabec 1956: 30]. Literatura ta powstała na pograniczu dwóch kultur chrześcijańskich, łacińskiego Zachodu i bizantyjskiego Wschodu, była ważnym kanałem komunikacji międzykonfesyjnej i międzyetnicznej przez kilka stuleci.

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

209

1969: 53; Łużny 1989: 71; Radyszewśkyj 1997; Witkowski 1970; Brückner 1958: 648-652; Kość 1999: 61; Булыка 1972: 6; Жураўскі 1967: 229; Getka 2012: 17-27], ale w efekcie wpływ języka polskiego na niewykształconą jeszcze w pełni ruszczyznę miał negatywne skutki. Wkrótce po zawarciu unii lubelskiej język polski przejął funkcję języka oficjalnego, doprowadzając do zawężenia sfery funkcjonalnej języków białoruskiego i ukraińskiego. Również hermetyczny język liturgiczny ustępował z czasem miejsca polszczyźnie, która upowszechniała się nie tylko w życiu codziennym [Kość 1999: 62; Титаренко 2007: 248-256], ale i społecznym, urzędowym. Choć oficjalnie język ruski był urzędowym językiem WKL do postanowienia Konferencji Generalnej Warszawskiej z 1696 roku, to w praktyce – co podkreśla wybitna polska slawistka Elżbieta Smułkowa – proces polonizacji warstw wykształconych, a co się z tym wiąże – wypierania języka ruskiego przez polszczyznę trwał – już przynajmniej od połowy XVII wieku, a dobitnym tego przejawem była konieczność zapewnienia bytu ruszczyzny odpowiednią ustawą: znanym zapisem w Statucie Litewskim z 1566 roku: „A pisarz ziemski ma po rusku literami i słowy ruskimi wszystkie listy, wypisy i pozwy pisać, a nie inszym językiem i słowy”. W efekcie więc postanowienie Konferencji Generalnej Warszawskiej z 1696 roku o nakazie sporządzania dokumentów w języku polskim usankcjonowało istniejącą sytuację językową, która dokonała się wcześniej [Smułkowa 2002: 296, 298]5. Pod koniec XVIII wieku na ziemiach ukraińskich doszło do skomplikowanej sytuacji językowej: greki, łaciny i cerkiewnosłowiańszczyzny używano w wąskich sferach (piśmiennictwo religijne, nauka), aktywnie stosowano zaś mowę polską, niemiecką (co miało uzasadnienie praktyczne) i ruską (prostą) [Radyszewśkyj 1996: 9-10; Kozak 2005: 17; Яскевіч 1996: 17]. Sytuację językową tych ziem znakomicie odzwierciedlają druki wydane w dwóch lub nawet trzech językach. Wśród wydań bazyliańskich są więc druki polsko-łacińskie (dokumenty [Bullae et Brevia Summorum... 1767]; pomoce do nauki retoryki [Cicero 1771]; dramaty szkolne [Victor coronatus... Vladislavus III 1722; Hebdomas saeculorum... 1741] i in.), polsko-cerkiewnosłowiańskie [Лексикон... 1722] czy najważniejsze z punktu widzenia niniejszych rozważań – częściowo bądź w całości polsko-ruskie. Przykładem mogą tu być należące do nurtu literatury religijnej i moralizatorskiej dzieła Богословиа нравоучителная [1751, 1765, 1787], Nabożeństwo roczne [1791], Собраніє припадковъ краткое и духовнымъ особамъ потребноє. Имущее в себҍ науку о сакраментах, о десяти божіих приказанях, о приказанях церковных и о науці христіанской, с выкладом символа, или исповҍданія віры православныя кафолическія, с выкладом молитвы: отче наш и богородице дҍво. Такожде науку како подобает наставляти малых или невҍжовъ в вҍры православной содержащее [1722, 1732], Wykład Mszy Świętej według zwyczáiu Cerkwi Wschodniey z tłumaczeniem po polsku przedrukowany... [1783], a także najlepiej znany Богогласникъ. Пҍснҍ благовҍйныя праздником господским, богородичным и нарочитых святых чрез весь год приключающимся... Собран, по силҍ исправлен, четырми частми опредҍлен, типом и чертами ——————— 5 Elżbieta Smułkowa polemizuje w ten sposób z twierdzeniami, że zapisy tego typu były wyrazem „ruskiej”, jeśli wręcz nie ukraińskiej świadomości narodowej, które pojawiają się w nauce polskiej. Por. [Chyczewska-Hennel 1985: 61].

210

Joanna Getka

мусикҍйскими напечатан и изобразися [1790, właśc. 1791]. Ten zbiór 247 pieśni był wielokrotnie wydawany (do 1900 roku było 14 wznowień dzieła6) w językach polskim i ruskim, co stanowi około 20% z szacowanego na tysiąc utworów, podzielonych na cztery części pieśni z okazji świąt pańskich, maryjnych i świętych, zasobu pieśni śpiewanych podczas nabożeństw w zachodnioukraińskich cerkwiach [Hawryluk 2000: 24]. Pięknie zdobiona księga zawiera wiersze i pieśni (w większości z nutami) autorów: Adriana Benedykta O. Bardyńskiego, Iwana Wolskiego, Antona Dobrosińskiego, Stefana Diaczenki, Demjana Dymitra Łukasza Dłońskiego, Eustachego Piotra Zapotockiego, Józefa Kasparowicza, Romana Koreckiego, Jakowa Kulczyckiego, Antyma Makarewicza, Wasyla Paszkowskiego, Grygorija Skoworody, Adama Starzymowskiego, Wasyla Tarnowskiego, Iwana Turowskiego i in. Równoległe drukowanie tekstu w różnych językach świadczyło o ich równorzędności. Co ważne, dzięki takim przedsięwzięciom wydawniczym prosta mowa, a więc w danym przypadku potoczny język ukraiński, będąc jednym z języków tych wydań, urastała do rangi języka równorzędnego uznanym już językom literackim o długiej tradycji. Wypada przypomnieć, że bazylianie podejmowali te działania w końcu XVIII wieku, kiedy język prosty (choć był zapewne głównym środkiem komunikacji) nie był wcale powszechnie wykorzystywany na potrzeby kościelne (w liturgii), literackie i społeczne. Pojawiające się nieliczne teksty w języku prostym, ze względu na niski jego prestiż, można było znaleźć jedynie w literaturze tzw. niskiego stylu [Українська література... 1983: 11]: poezji burleskowo-trawestacyjnej, pisanej przez wędrujących diaków, czy w interludiach i intermediach – scenkach wystawianych w przerwach dramatów szkolnych i służących rozładowaniu napięcia. Można więc postawić tezę, że działania bazylianów stały się ogniwem w procesie odradzania się języka ukraińskiego, który z kolei miał kapitalne znaczenie w rozwoju współczesnej tożsamości ukraińskiej. Właśnie bowiem, mimo niesprzyjającej sytuacji lingwokulturowej pod koniec wieku XVIII i na początku XIX wieku, to ten okres stał się początkiem tworzenia nowej literatury ukraińskiej opartej na języku ludowym. Jako impuls odrodzenia podaje się orientacyjnie wydanie Eneidy Iwana Kotlarewskiego (1798 rok) i twórczość Iwana Niekraszewicza. Na ziemiach dzisiejszej Zachodniej Ukrainy początki literatury ukraińskiej wiąże się również z Ruską Trójcą, ugrupowaniem społeczno-kulturalnym działającym od 1833 roku we Lwowie [Русанівьский 2002: 151; Literatura ukraińska 1962: 70; Mokry 1997; Łużny 1970; Łesiów 1995]. Wypada powtórzyć postawioną wyżej tezę: przedsięwzięte przez wymienionych wyżej działaczy kultury XIX wieku próby zbliżenia języka literatury z językiem mówionym (żywym) nie były pierwszymi, a ci uznani prekursorzy mieli wielu poprzedników, często anonimowych. Imiona i nazwiska autorów doby XVIII wieku zachowały się przypadkowo (w akrowierszach czy jako pojedyncze podpisy), dlatego obecnie bardzo trudne jest zidentyfikowanie prawdziwego zakresu ich twórczości. Należeli do nich m.in. Iwan Paszkowski, Fiodor Kastewicz, Jakow Semerżyński, Roman Korecki, Dymitr Lewkowski, Julian Dobryłowski, przedstawiciele niższego duchowieństwa, diaków, studentów, piśmiennych chłopów [Українська література... 1983: 9]. ——————— 6 Poczajów 1791, 1805, 1806, 1825, 1900, Przemyśl 1834, Lwów 1850, 1886, Kijów 1884, 1885, 1887, 1889, Chełm 1894, 1900, Sankt Petersburg 1900 [Українські письменники... 1960: 247-248].

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

211

Wśród tych wymienionych z nazwiska, ale także rzeszy bezimiennych autorów byli również autorzy i drukarze bazyliańscy, którzy podejmując druk w języku ruskim, musieli sobie radzić nie tylko z niechęcią do samego języka, jako „książkowego”, ale i brakiem jego norm gramatycznych7. W żywym, ukraińskim języku XVIII-wiecznym próbowali oni pisać i wydawać teksty związane nie tylko z życiem codziennym swoich czytelników, np. poradniki (m.in. „savoir-vivreu” Политика свецькая…, Poczajów 1770, pomoce dla gospodarzy Книжиця для господарства..., prawdopodobnie autorstwa Rusina – starosty jednej z miejscowości Ukrainy Zachodniej, Lenkiewicza [Українські письменники... 1960: 398-399; Запаско, Ісаевіч 1984: poz. 3435], czy zatytułowana po polsku Książka lekarstw końskich… [1788], ale również związane ze sferą religijną – katechizmy, kazania, modlitewniki, dzieła o charakterze metodologicznym i pomocniczym w szerzeniu misji [Народовҍщаніе или слово... 1756, 1765, 1768, 1778; Сҍмя слова божія... 1772, 1781; Dobryłowski 1789, 1792, 1794 i in.]. Działania te niewątpliwie podnosiły prestiż języka mówionego, który, oprócz potocznego kanału komunikacji, stawał się pełnoprawnym językiem nazywającym także wartości abstrakcyjne, obsługującym sferę duchową. Ich działania były celowe, co potwierdzają wstępy do tych wydań i to zarówno z nurtu literatury religijnej, jak i świeckiej. Wynika z nich, że celem bazylianów było nie tylko wydawanie książek w języku zrozumiałym przez ich czytelników, ale również – co nawet ważniejsze – propagowanie języka ruskiego, zapisanego alfabetem cyrylickim. Sugerowali oni bowiem, że ich teksty mogą – i powinny – służyć jako podręczniki, pomoce do nauki czytania – czyli pełnić funkcję podobną do rzymskokatolickich katechizmów [Książka lekarstw końskich... 1788: 5-6]. W ten sposób, oprócz wiadomości gospodarskich, dotyczących hodowli i opieki nad zwierzętami, poradniki te miały popularyzować powszechne użycie języka ruskiego, jako podstawowego narzędzia komunikacji Rusinów, w odróżnieniu od obywateli Rzeczypospolitej pochodzenia polskiego. Zdając sobie sprawę z różnic dialektalnych w różnych regionach ziem ukraińskich oraz z braku skodyfikowanego ich zapisu, bazylianie przekonywali swoich odbiorców, by przygotowane przez nich teksty dostosowywali do najwłaściwszej sobie wymowy: „Ty, nadobny i nobliwy Czytelniku, ponieważ zawsze z owieczkami Tobie powierzonymi żyjesz i z nimi biesiadujesz i dobrze sposób ich biesiady i słów wyrażenia znasz, dlatego te krótkie nauki czytając, łatwo możesz tak im słowa wyrażać, jak oni między sobą biesiadować zwykli i jak im jest najmilej, i ku ich pożytkowi najlepiej będzie”8 [Dobryłowski 1794: 3-4]. ——————— 7 Pierwsze próby kodyfikacji języka ukraińskiego pojawiły się na początku XIX wieku. Wśród jej prekursorów można wymienić Oleksego Pawłowskiego, ale dopiero w 1893 roku wyszła we Lwowie zatwierdzona przez władze i dopuszczona jako podręcznik szkolny Руска граматика Stefana Smala-Stockiego i Teodora Gartnera. W latach 1907-1909 został opublikowany Словарь украинскaго языка pod redakcją Borysa Hrynczenki, uznany za wzorcowy na całym terenie dzisiejszej Ukrainy. W styczniu 1919 roku zwołano komisję do spraw ortografii, która opracowała Головніі правила українського правопису. W składzie komisji byli m.in. Agatangel Krymski, Iwan Ohijenko, Jewhen Tymczenko. Oleksij Pawłowski [Павловський 1818] jako pierwszy wprowadził literę i oddawaną dotąd przez znaki и і ë. [Lehr-Spławiński, Zwoliński, Hrabec 1956: 55]. Próbę wprowadzenia ortografii na zasadach fonetycznych przedsięwziął również m.in.: J. Żelechiwśkyj [Желехівський 1886], co odzwierciedlają zapisy w słowniku jego autorstwa [Огiєнко 1927: 10-12]. 8 Tłumaczenie własne – J.G.

212

Joanna Getka

V. Wspomniane wstępy do wydań bazyliańskich znakomicie ukazują „wieloszczeblowość” świadomości narodowej mieszkańców dawnej Rzeczypospolitej. Jest ona związana z pochodzeniem stanowym. Jak zauważa anonimowy autor: „dotąd wychodziły książki różnych lekarstw językiem i drukiem Polskim, można za rzecz nieomylną twierdzić, że żadnego albo bardzo mały zysk w naszym kraju Ruskim [tu i niżej wyróżnienie moje – J.G.] czyniły czytania, i roznoszenia tych książek, ponieważ one dostawały się zawsze w ręce obywatelów Polaków, w ręce panów, którzy raz, dla nasycenia ciekawości, albo dla rozerwania się w próżnowaniu, przeczytawszy, więcej do tegoż pisma pobudki spojrzeć nie mieli, będąc zatrudnionymi zabawami stanowi swojemu przyzwoitemi, które zaiste czasu żadnego nie zostawowały do doświadczenia tych rad, ratowania w chorobach bydląt. A przeto dało się teraz do druku książeczkę lekarstw dla bydła, koni, owiec etc. z polskich i innych autorów przetłumaczoną na język RUSKI, w zwyczaju miany, używany i rozumiany, od pospólstwa polskiego w województwach Wołyńskim, Kijowskim, Podolskim, Bracławskim mieszkającego. Użyło się nawet charakteru Słowieńskiego, czyli Ruskiego, w którym wielka część ludu pospolitego jest wyćwiczona, albo też łatwiej ćwiczyć się może” [Książka lekarstw końskich... 1788: 5-6]. Przytoczony fragment znakomicie obrazuje sytuację społeczną na dawnych południowo-wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej, w której przeważająca część szlachty była całkowicie spolonizowana bądź bilingwalna. Język ruski został „zarezerwowany” dla ludu pospolitego, który również był jednak „polskim pospólstwem”. Niezależnie więc od przynależności stanowej oraz narodowej (Polacy, Rusini) odbiorcy tekstu, utożsamiający się z „naszym krajem Ruskim”, który był ich „małą ojczyzną”, byli zarazem lojalnymi obywatelami Rzeczypospolitej. Ten fakt – bycia obywatelem Rzeczypospolitej – nie przeszkadzał bynajmniej dążeniom do rozwijania i upowszechniania języka ruskiego. Kończąc krótkie uwagi na temat tożsamości mieszkańców południowo-wschodnich rubieży dawnej Rzeczypospolitej, można przytoczyć jeszcze jeden fakt, związany z wieloszczeblowością tożsamości mieszkańców Rzeczypospolitej, który – na pierwszy rzut oka sprzeczny, dodaje całej sprawie „pikanterii”. Bazylianie bowiem – unici, wydający teksty dla Rusinów – nie „panów Polaków”, ku nauce i rozwojowi kultury tych pierwszych, robili to – jak wynika z większości „adresów wydawniczych” na ich drukach – w typografii „Jego Królewskiej Mci i Rzeczypospolitej”, chwaląc się jednocześnie posiadaniem przywileju królewskiego. VI. Wydania bazyliańskie znakomicie obrazują sytuację socjolingwistyczną na dawnych południowo-wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. Świadczą one o głębokim zakorzenieniu określenia Stanisława Orzechowskiego: Gente Ruthenus, natione Polonus z jednej strony, a z drugiej zaś o współfunkcjonowaniu na dawnych rubieżach Rzeczypospolitej różnych tożsamości narodowych: polskiej i ruskiej. W końcu XVIII wieku podział narodowy był bezdyskusyjny, a jego wyznacznikiem stał się między innymi język.

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

213

Bibliografia Аніченка У.В., 1969, Аб украінскай лексічнай варыянтнасці ў старабеларускай мове, „Весці АН БССР”, 5, c. 102-110. Bardach J., 1999, Wieloszczeblowa świadomość narodowa na ziemiach litewsko-ruskich Rzeczypospolitej, [w:] Krajowość – tradycje zgody narodów w dobie nacjonalizmu: materiały z międzynarodowej konferencji naukowej w Instytucie Historii UAM w Poznaniu (11-12 maja 1998), red. J. Jurkiewicz, Poznań, s. 11-34. Bednarczuk L., 1993, Stosunki etnolingwistyczne na obszarze Wielkiego Księstwa Litewskiego (zarys problematyki), [w:] Między wschodem a zachodem, cz. IV: Zjawiska językowe na pograniczu polsko-ruskim, red. J. Bartmiński, M. Łosiow, Lublin, s. 55-71. Богогласникъ. Пҍснҍ благовҍйныя праздником господским, богородичным и нарочитых святых чрез весь год приключающимся... Собран, по силҍ исправлен, четырми частми опредҍлен, типом и чертами мусикҍйскими напечатан и изобразися, 1790 [właśc.1791], Poczajów. Богословиа нравоучителная, 1751, Poczajów. Богословиа нравоучителная, 1765, Poczajów. Богословиа нравоучителная, 1787, Poczajów. Brückner A., 1958, Dzieje kultury polskiej, t. 2, Warszawa. Bullae et Brevia Summorum Pontificum Sacrarum Congregationum Decreta nec non Serenissimorum Poloniae Regum diplomata. Congregationem Ruthenorum. O[rdinis]. S[ancti] B[asilii] M[agni] concernentia, vel Eidem oppotruna, jussu Generalis Consultationis, cum interventu Provincialium Officiorum, sub annum millesimum septingentesimum sexagesimum quartum celebratae, 1767, Poczajów. Булыка A., 1972, Даўнія запазычанні беларускай мовы, Mińsk. Chlebowczyk J., 1975, Procesy narodowotwórcze we wschodniej Europie Środkowej w dobie kapitalizmu (od schyłku XVIII do początków XX wieku), Warszawa. Chyczewska-Hennel T., 1985, Świadomość narodowa szlachty ukraińskiej i Kozaczyzny od schyłku XVI do połowy XVII wieku, Warszawa. Chyczewska-Hennel T., 1998, Gente Ruthenus – Natione Polonus, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze”, nr 6-7, red. S. Kozak, s. 35-44. Cicero M.T., 1771, Mowy przeciwko Katylinie i za Markiem Marcellem…drukowane, Poczajów. Dobryłowski J., 1789, Науки парохіяльнія на недҍли і свята урочистія... на простый и посполитый язык руський преложенiя, Poczajów. Dobryłowski J., 1792, Науки парохіяльнія на недҍли і свята урочистія... на простый и посполитый язык руський преложенiя, Poczajów. Dobryłowski J., 1794, Науки парохіяльнія на недěли і свята урочистія... на простий и посполитий язык руський преложенiя, Poczajów. Falińska B., Kowalska A., 1983, Polsko-białoruskie i polsko-ukraińskie związki leksykalno-słowotwórcze, [w:] Z polskich studiów slawistycznych, t. VI, Warszawa. Getka J., 2012, Język „Nauk Parafialnych” (1794) – ukraiński wariant prostej mowy końca XVIII wieku, Warszawa. Гумецкая Л., 1965, Вопросы украинско-белорусскиx языковых связей древнего периода, „Вопросы языкознания” 2. Hawryluk J., 2000, Najdawniejsza literatura ukraińska na Podlaszu, „Ukraińskie Pismo Podlasia – Nad Buhom i Narwoju”, nr 5 (51).

214

Joanna Getka

Hebdomas saeculorum... olim... in Occidentali imperio exercituum duce impensa... nunc... inter solemnes hymenaei thaedas..., 1741, Supraśl. Історія української мови. Лексика і фразеологія, 1983, ред. В.M. Русанівський, В.Л. Карпова, В.B. Німчук, І.П. Чепіга, Kijów. Яскевіч A.A., 1996, Старабеларускія граматыкі, Mińsk. Карский Е., 1903, Белоруссы – Язык белорусского народа, т. 1, Wilno. Kość J., 1999, Polszczyzna południowokresowa na polsko-ukraińskim pograniczu językowym w perspektywie historycznej, Lublin. Kot S., 1938, Świadomość narodowa w Polsce w XV-XVI wieku, „Kwartalnik Historyczny”, s. 15-33. Kot S., 1987, Polska złotego wieku a Europa. Studia i szkice, Warszawa. Kozak S., 2005, Polacy i Ukraińcy. W kręgu myśli i kultury pogranicza. Epoka romantyzmu, Warszawa. Książka lekarstw końskich oraz sposoby ratowania w chorobach bydła, owiec..., 1788, Poczajów. Kuraszkiewicz W., 1937, (rec.), Chr. S. Stang, Die Westrussische Kanzleisprache des Grossfürstentums Litauen, Oslo 1935, „Rocznik Slawistyczny”, t. XIII, s. 39-58, [przedruk w:] W. Kuraszkiewicz, 1985, Ruthenica. Studia z historycznej i współczesnej dialektologii wschodniosłowiańskiej, Warszawa, s. 272-291. Lehr-Spławiński T., 1966, Wzajemne wpływy polsko-ruskie w dziedzinie językowej, [w:] Studia i szkice wybrane, Warszawa, s. 130-142. Lehr-Spławiński T., Kuraszkiewicz W., Sławski F., 1954, Przegląd i charakterystyka języków słowiańskich, Warszawa. Lehr-Spławiński T., Zwoliński P., Hrabec S., 1956, Dzieje języka ukraińskiego w zarysie, Warszawa. Лексикон сиречь словесникъ, 1722, Supraśl. Literatura ukraińska, 1962, wybór i komentarze M. Jakóbiec, Warszawa. Litwin H., 1993, Przynależność narodowa alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582-1798. Przyczynek do badań nad świadomością narodową w Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych, [w:] Między Wschodem i Zachodem. Rzeczpospolita XVI-XVIII w. Studia ofiarowane Zbigniewowi Wójcickiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. T. Chyczewska-Hannel, M. Kulecki, H. Litwin, M.P. Makowski, J. Tazbir, Warszawa, s. 61-65. Łesiów M., 1989, Wzajemne oddziaływanie polsko-ukraińskie w świetle faktów językowych w średniowieczu, [w:] Dzieje Lubelszczyzny. Między wschodem a zachodem, cz. I: Kultura umysłowa, red. J. Kłoczowski, Warszawa. Łesiów M., 1995, Ukraina wczoraj i dziś, Lublin. Łużny R., 1970, Zarys dziejów literatury ukraińskiej, [w:] Ukraina. Teraźniejszość i przeszłość, red. M. Karaś, A. Podraza, Kraków. Łużny R., 1989, Tradycje myślowe europejskiego renesansu na Rusi w XVII i XVIII wieku, [w:] Dzieje Lubelszczyzny. Między wschodem a zachodem, cz. I: Kultura umysłowa, red. J. Kłoczowski, Warszawa. Miakiszew W., 2008, Język Statutu Litewskiego 1588 r., Kraków. Mokry M., 1997, Ruska Trójca. Karta z dziejów życia literackiego Ukraińców w Galicji w pierwszej połowie XIX wieku, Kraków. Morita K., 2002, Związek prostej mowy na dawnych Kresach Wschodnich z prostą mową w Wielkim Księstwie Litewskim. Uwagi terminologiczne, [w:] Wielojęzyczność i wielokul-

Idee a język i tożsamość narodowa mieszkańców...

215

turowość na pograniczu polsko-wschodniosłowiańskim, red. Z. Abramowicz, „Studia Slawistyczne” 3, s. 147-153. Москаленко А.А., 1962, До походження української писемної і писемно-литературної мови, „Праци Одеського державного унiверситету“, т. 152/15 серия філологічних наук. Мозер M., 2002, Что такое простая мова?, „Studia Slavica Hung”, № 47/3-4. Nabożeństwo roczne, 1791, Poczajów. Народовҍщаніе или слово к народу кафолическому чрез монахов чина св. Василія Великого... в повҍтҍ Кременецком 1756 года проповҍданное..., 1756, Poczajów. Народовҍщаніе или слово к народу кафолическому чрез монахов чина св. Василія Великого... в повҍтҍ Кременецком 1756 года проповҍданное…, 1768, Poczajów. Народовҍщаніе или слово к народу кафолическому чрез монахов чина св. Василія Великого... в повҍтҍ Кременецком 1756 года проповҍданное…, 1778, Poczajów. Огiєнко I.I., 1927, Нариси з історії української мови: система українського правопису, Warszawa. Плющ П.П., 1971, Історія української літературної мови, Київ. Политика свецькая…, 1770, Poczajów. Radyszewśkyj R., 1996, Polskojęzyczna poezja ukraińska od końca XVI do początku XVIII wieku, cz. 1: Monografia, „Prace Komisji Historycznoliterackiej” nr 48, Kraków. Radyszewśkyj R., 1997, Rola polskiego pośrednictwa w kształtowaniu się piśmiennictwa staroukraińskiego, [w:] Przekład literacki. Teoria – historia – współczesność, red. A. Nowicka-Jeżowa, D. Knysz-Tomaszewska, Warszawa. Русанівьский B.M., 2002, Історія українскої літературної мови, Kijów. Сҍмя слова божія на нивҍ сердец человҍческихъ сěяннаго си есть... на недҍли всего лҍта поученія иноков Почаевскаго монастира из различнихъ авторов давніших же и настоящо проповҍдавших... собранная… и простым языком, простěйшаго ради иже по весех народа, сложенная..., 1772, Poczajów. Сҍмя слова божія на нивҍ сердец человҍческихъ сěяннаго си есть... на недҍли всего лҍта поученія иноков Почаевскаго монастира из различнихъ авторов давніших же и настоящо проповҍдавших... собранная… и простым языком, простěйшаго ради иже по весех народа, сложенная..., 1781, Poczajów. Smułkowa E., 2002, Białoruś i pogranicza. Studia o języku i społeczeństwie, Warszawa. Собраніє припадковъ краткое и духовнымъ особамъ потребноє. Имущее в себҍ науку о сакраментах, о десяти божіих приказанях, о приказанях церковных и о науці христіанской, с выкладом символа, или исповҍданія віры православныя кафолическія, с выкладом молитвы: отче наш и богородице дҍво. Такожде науку како подобает наставляти малых или невҍжовъ в вҍры православной содержащее, 1722, Supraśl. Собраніє припадковъ краткое и духовнымъ особамъ потребноє. Имущее в себҍ науку о сакраментах, о десяти божіих приказанях, о приказанях церковных и о науці христіанской, с выкладом символа, или исповҍданія віры православныя кафолическія, с выкладом молитвы: отче наш и богородице дҍво. Такожде науку како подобает наставляти малых или невҍжовъ в вҍры православной содержащее, 1732, Uniów. Stang Ch., 1935, Die Westrussische Kanzleisprache des Grossfürstentums Litauen, Oslo. Stankiewicz J., 1936, (rec.), Ch. Stang, Die Westrussische Kanzleisprache des Grossfürstentums Litauen, Oslo 1935, Balto-slavica, t. II, Wilno, s. 374-399. Шахматов А., 1899, Къ вопросу объ образованіи русскихъ нарeчій и русскихъ народностей, ЖМНП, апрель.

216

Joanna Getka

Шевельов Ю., 2002, Історична фонологія української мови. Переклад з англійського видання Сергія Вакуленка та Андрія Даниленка, Charków (oryg. Shevelov G.Y., A Historical Phonology of the Ukrainian Language, Heidelberg 1979). Титаренко В., 2007, Побутова лексика польського походження в північноукраїнських пам’ятках XVI-XVII ст. (на матеріалі текстів ділового стилю), „Українська полоністика”, 3-4, c. 248-256. Українська література XVІІІ ст., 1983, ред. І.О. Дзеверін, Kijów. Українські письменники: Біобібліографічний словник, 1960, ред. О.І. Білецький, т. 1, Кijów. Успенский Б., 1994, Краткий очерк истории русского языка (XI-XIX стст), Moskwa. Victor coronatus... Vladislavus III Poloniae Hungarie rex, in publicum spectaculum... Martino... Szczuka Vavelnicensi…, 1722, Supraśl. Weinsberg A., 1992, Naród wobec języka, „Obóz” 22, s. 1-30. Witkowski W., 1970, Elementy polskie w języku Kotlarewskiego, „Slavia Orientalis”, nr 2. Wykład Mszy Świętej według zwyczáiu Cerkwi Wschodniey z tłumaczeniem po polsku przedrukowany..., 1783, Supraśl. Запаско Я., Ісаевіч Я., 1984, Памятки книжного мистерства, каталог стародрукїв виданих на Україні, Lwów. Zięba A.A., 1995, Gente Rutheni, natione Poloni. Z problematyki kształtowania się ukraińskiej świadomości narodowej w Galicji, „Prace Komisji Wschodnioeuropejskiej PAU”, t. II, red. R. Łużny, A.A. Zięba, Kraków, s. 61-77. Желехівський Є., 1886, Малоруско-німецький словар, Lwów. Жилко Ф.Т., 1962, Некоторые особенности развития украинского национального языка, [в:] Вопросы образования восточнославянских языков, Moskwa. Жураўскі A., 1967, Гісторыя беларускай літаратурнай мовы, т. 1, Mińsk. Żurawski A., 1969, Uwagi o pożyczkach polskich w języku piśmiennictwa białoruskiego XVI i XVII wieku, „Slavia Orientalis”, nr 1.

Summary The ideas and language and national identity of the former inhabitants of the south-eastern provinces of the Republic. Notices. The material printed typography bazyliańskich (eighteenth century) Article – based on materials eighteenth century editions bazyliańskich is to confront ideas – understood as the current theories concerning language and identity on the eastern fringe of the Old Republic osiemnastowiecznymi egzemplifikacjami and attempt to determine to what extent today’s considerations are reflected in the eighteenth century bazyliańskich prints. Basilian prints reflect the formation of the modern nation based on cultural community as opposed to the earlier political nation. Basilian prints, especially introductions to them shows that religious well-understood that crucial to this process have regional languages. Key words: The bazylians, typhography, national identity, language, prosta mova, 18th century

38 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

FRASZKA · 14. Februar 2020 NA X-LECIE ROZMOWY SATELITARNEJ BRACI fraszka z Ogrodu Fraszek von Stefan Kosiewski SSetKh FO ZR PDNXV audio: https://gloria.tv/post/v9FsiEYDYkLK1nafMS834uyiB Akt czwarty - scena czwarta XV

Prolegomena do Niebopolityki Kaczyński: Czyje to wojska, rotmistrzu? Rotmistrz: Norweskie Studia Slavica et Khazarica HERODY Herodenspiel Fascynacja Ofelią Zniweczona Rzeczywistość NA X-LECIE ROZMOWY SATELITARNEJ BRACI fraszka z Ogrodu Frasz http://sowa.quicksnake.cz/HERODY-Herodenspiel-von-Stefan-Kosiewski/NAX-LECIE-ROZMOWY-SATELITARNEJ-BRACI-fraszka-z-Ogrodu-Fraszek-von-StefanKosiewski-SSetKh-FO-ZR-PDNXV Mehr lesen... sowa fee FRASZKA · 14. Februar 2020

NA X-LECIE ROZMOWY SATELITARNEJ BRACI fraszka z Ogrodu Fraszek von Stefan Kosiewski SSetKh FO ZR PDNXV 1|Strona

issuu.com/kulturzentrum

39 Europäisches Magazin SOWA

6. Mai 2020

Nowa strategia kontrwywiadu USA zakłada wykorzystanie Jarosława Kaczyńskiego do podsłuchania satelitarnej rozmowy telefonicznej z prywatnego aparatu przy łóżku homoseksualisty, którego geszefty Spółki Srebrna prowadzi Basia Skrzypek z GRU, b. sekretarka gen. Janiszewskiego od Magdalenki i tzw. okrągłego stołu z udziałem braci Kaczyńskich z papierosem na odwagę 1 Maja dla dania popalić ruskim 10 kwietnia w czasie jubileuszowej pielgrzymki Grupy Windsor Morawieckiego z Dudą i Spychalskiego z Dworczykiem do zamkniętego lądowiska wojskowego w Smoleńsku nad grobami zamordowanych w Katyniu polskich oficerów przez żydoskich komunistów z NKWD

https://www.pinterest.de/pin/452752568793006460/ http://sowa.quicksnake.cz/HERODY-Herodenspiel-von-Stefan-Kosiewski/NA-X-LECIEROZMOWY-SATELITARNEJ-BRACI-fraszka-z-Ogrodu-Fraszek-von-Stefan-KosiewskiSSetKh-FO-ZR-PDNXV https://sowafee.jimdofree.com/2020/02/14/na-x-lecie-rozmowy-satelitarnej-braci-fraszka-zogrodu-fraszek-von-stefan-kosiewski-ssetkh-fo-zr-pdnxv/ 2|Strona

issuu.com/kulturzentrum

Warum das Böse so oft ungestraft bleibt M69 TEODYCEA PLUTARCH MARQUARD METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI

Articles inside

Warum das Böse so oft ungestraft bleibt M69 TEODYCEA PLUTARCH MARQUARD METODOLOGIA NIEBOPOLITYKI