Kypseli issue no 2, may 2013 by ΚΥΨΕΛΗ fanzine

Γράμμα

Μαμά και μπαμπά,

Μη με διαβάζετε άλλο. Θέλω ένα δωμάτιο και λίγα χρήματα μηνιαίως. Και θα διαβάζω και θα γράφω, και θα διαβάζομαι και θα γράφομαι, μόνος μου.

Θα σας γράφω.

ΚΥΨΕΛΗ τεύχος δεύτερο, Μάιος 2013 περιεχόμενα 2 3,23&25 4-5

“Γράμμα”, Το Κεφάλι που Τραγουδάει “Γράμμα από το Γουέστ Παλμ Μπιτς”, Μυρτώ Ηλιάδη & Αντωνάκης Χριστοδούλου “Οι τόποι ενός στρατηγήματος”, Ελεάννα Πανάγου [στο απόσπασμα της αριστερής σελίδας

6-7 8 9 10-11 12-13 14-17 18 20-21 22&24 26-27 28-29 30-31 32-35

“Untitled”, Πάνος Τσαγκάρης Κώστας Τσιούκας “Study of Discotheque Rebound (interior)”, Αντωνάκης Χριστοδούλου Πάκυ Βλασσοπούλου “Η οικονομία είναι τραυματισμένη” (Αρχείο Εθνικής Τράπεζας), Χρυσάνθη Κουμιανάκη Βασιλικός Πολτός Αντρέας Κασάπης “The Motorhead”, Αναστασία Δούκα Μάνος Τσιχλής “Από την μεριά του πάρκου”, Βασίλης Νούλας Αμερικάνικο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (Νέα Υόρκη), Ντόρα Οικονόμου Το Κομμάτι του Τεύχους: “The Verb” Καλλιτέχνης: Robert Wyatt Άλμπουμ: Solar Flares Burn For You (2003) (Για την επιλογή και τη μετάφραση Google και Ντόρα Οικονόμου) Collaborative paper in hypertext, Gastao Da Cunha Frota (Οι φωτογραφίες στη σελίδα 33 είναι των Μάνου Τσιχλή και Ντόρας Οικονόμου. Οι φωτογραφίες στις σελίδες 34 και 35 είναι από την ιστοσελίδα www.facebook.com/charretenet και το απόσπασμα από την ιστοσελίδα

χρησιμοποιήθηκε η μετάφραση της Λίζυς Τσιριμώκου (Σκέψη/ταξινόμηση, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2005)]

www.athensguide.com/kypseli/introduction.htm)

KYPSELI, issue no 2, May 2013 Artists: To Kefali Pou Tragoudai, Myrto Iliadis, Antonakis Christodoulou, Eleanna Panagou, Panos Tsagaris, Kostas Tsioukas, Paki Vlassopoulou, Chrisanthi Koumianaki, Vassilikos Poltos, Adreas Kassapis, Anastasia Douka, Manos Tsichlis, Dora Economou, Gastao Da Cunha Frota Edited By Dora Economou Contents: 2

“Letter”, To Kefali Pou Tragoudai (The Singing Head) 3, 23&25 “Letter from West Palm Beach”, Myrto Iliadis & Antonakis Christodoulou 4-5 “Backtracking”, Eleanna Panagou[on the left-hand page, a transcription of Georges Perec’s “Les lieux d’une ruse”, translated into Greek by Lizzie Tsirimokou(Athens: Agra Publications, 2005)], 6-7 “Untitled”, Panos Tsagaris 8 Kostas Tsioukas 9 “Study of Discotheque Rebound (interior)”, Antonakis Christodoulou 10-11 Paki Vlassopoulou 12-13 “I oikonomia ine travmatismeni” (economy is injured), National Bank of Greece Archive, Chrysanthi Koumianaki 14-17 Apostolos Malachrinos “Poems”. Curated by Agori Grekou. Published by “estia”, Athens 1994. Selection and transcript by Vassilikos Poltos 18 Adreas Kassapis

20-21 22&24 26-27

28-29

30-31

32-35

“The Motorhead”, Anastasia Douka Manos Tsichlis “From The Side Of The Park” (Cruising and Confessing to the park), Vassilis Noulas American Museum of Natural History (New York), Dora Economou This issue’s Song: “The Verb” Artist: Robert Wyatt Album: Solar Flares Burn For You (2003) (selection and translation by Google and Dora Economou) Gastao Da Cunha Frota (Photos on page 33 by Dora Economou and Manos Tsichlis. Photos on pages 34 and 35 from www.facebook.com/charretenet and text from www.athensguide.com/kypseli/introduction.htm

Α poem (I)* Fame is a bee I stole them from a Bee A Bee his burnished Carriage Because the Bee may blameless hum Bee! I’m expecting you! Bees are Black, with Gilt Surcingles Least Bee that brew Partake as doth the Bee The Bee is not afraid of me The Bird did prance — the Bee did play The Flower must not blame the Bee The Murmur of a Bee The murmuring of Bees, has ceased There is a flower that Bees prefer There’s been a Death, in the Opposite House This Bauble was preferred of Bees Those cattle smaller than a Bee To make a prairie it takes a clover and one bee We — Bee and I — live by the quaffing

Α poem (II)* A Light exists in Spring A little Madness in the Spring A Pang is more conspicuous in Spring Before you thought of Spring I cannot meet the Spring unmoved I have a Bird in spring Spring comes on the World Spring is the Period The inundation of the Spring The Notice that is called the Spring

*Η Emily Dickinson δεν έδινε τίτλους στα ποιήματά της. Οι εκδότες που δημοσίευσαν το έργο της μετά το θάνατό της χρησιμοποίησαν ως τίτλους τον πρώτο στίχο κάθε ποιήματος. Το παραπάνω είναι μια συρραφή (με αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με τον κατάλογο της Wikipedia ) από τους πρώτους στίχους ποιημάτων της Dickinson που περιλαμβάνουν τις λέξεις “Μέλισσα” και “Άνοιξη”.

Από τη μεριά του πάρκου ΙΧ Τώρα που άνοιξε ο καιρός, όλη τη μέρα ως κι αργά το απόγευμα, παιδιά μητέρες και ζευγάρια βολτάρουνε στο πάρκο, ανέμελα μιλάνε και γελάνε. Αναρωτιέμαι εάν αντιλαμβάνονται το ψωνιστήρι στις πρασιές, τα βλέμματα που ανταλλάσσονται ξεδιάντροπα μπροστά τους στις γωνιές… Και μήπως όλο αυτό το σιωπηλό αλισβερίσι –μαζί κι ο ουρανός, ο ήλιος, η ανθισμένη φύσησυντελεί στην αγαλλίαση, την έξαψη και τη χαρά που νιώθουν μες στο πάρκο μητέρες και παιδιά… Χ Πιστεύω, κατά βάση, πως δεν παίρνουνε χαμπάρι απ’ όσα γίνονται πίσω απ’ το χορτάρι. Κι ας παίζει ψωνιστήρι κάτω από τη μύτη τους, χωρίς να πάρουν μυρωδιά θα επιστρέψουν σπίτι τους. Δυο κόσμοι είναι παράλληλοι κι αόρατοι ο ένας για τον άλλον κι όμως στο ίδιο άλσος βρίσκονται κατά το ήττον ή το μάλλον. 26

Τα παιδιά παίζουνε μπάλα κι οι κυρίες λένε συνταγές ενώ οι αδερφές κάνουν τραμπάλα κι οι μάγκες αλλαξοκωλιές. ΧΙ Το θέμα βέβαια λύνεται και χωροταξικά: αλλού παιδιά και οικογένειες, αλλού οι συνταξιούχοι με το υπαίθριο τάβλι, αλλού τα στέκια των μεταναστών, αλλού τα πιο ερημικά σημεία για τους πονηρούς. Στη μέση μια ουδέτερη ζώνη μεικτής χρήσης όπου μπορείς να βρεις απ’ όλα. Εκεί συναγελάζονται οι φυλές του πάρκου όταν κουράζονται να κάθονται όλο στα δικά τους τα παγκάκια. Κι ενίοτε, αν και σπανίως, εκεί είναι που τέμνονται οι παράλληλοι του πάρκου βίοι και τότε δίνονται φιλιά από αναπάντεχα σε αναπάντεχα χείλη.

How can we get through to people In a sentence, loud and clear? Words that spur them on to action What’s the Good Book got to say? Here’s the list of Ten Commandments Played on orders win the day Something we can carry with us To blow those clouds of doubt away First we’ve got to clean them up - a bit We live in faster times Brush down all those dusty phrases “Thou shalt not kill” comes to mind Words like “thou” just sound old-fashioned Do we need them ? I think not And the same goes for the next one I mean, who the hell would still say “shalt” ? So now shut off these anachronisms Time’s still pressing, running out We’re only halfway there and yet we stumble Creeping over that word “not” “Not” We do Words Where

ain’t helpful, not right now not want these negatives like “not” could shake your faith with he who hesitates is lost

Now we have it stripped right down We really only need a verb A doing word we tell our children “Kill”’s the one that hits the nerve So thank you God for showing us The way to clarify your thought Now we have it in a nutshell Kill to win your full support We don’t even need that grammar Up right in our Chomsky heads Cause grammar’s just for anarchists and And all you need’s a verb

Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους Σε μια φράση, δυνατά και καθαρά; Λέξεις που τους ωθούν σε δράση Τι έχει το Καλό Βιβλίο να πει; Εδώ είναι η λίστα των Δέκα Εντολών Παίζεται στους κανόνες και θα κερδηθεί η μέρα Κάτι που μπορούμε να κουβαλάμε μαζί μας Για να φυσούν τα σύννεφα της αμφιβολίας μακριά Πρώτα πρέπει να κατεβάσουμε τους τόνους -λίγο Ζούμε σε ταχύτερους χρόνους Να χτενίσουμε όλες αυτές τις σκονισμένες φράσεις Το “Ου φονεύσεις” έρχεται στο μυαλό Λέξεις όπως “ου” απλά ακούγονται ντεμοντέ Τις χρειαζόμαστε; Δε νομίζω Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο Θέλω να πω, ποιος στο διάολο εξακολουθεί να λέει “φονεύσεις”; Έτσι τώρα απενεργοποιήστε αυτούς τους αναχρονισμούς Ο χρόνος πιέζει, εξαντλείται Είμαστε μόλις στα μισά του δρόμου και όμως σκοντάφτουμε Πάνω στη λέξη “μην” Το “Μην” δεν είναι χρήσιμο, όχι τώρα Δε θέλουμε τις αρνήσεις Λέξεις όπως “δεν” θα μπορούσαν να ταρακουνήσουν την πίστη σας Όταν αυτός που διστάζει χάνεται Τώρα που έχουμε αφαιρέσει τα επιπλέον Χρειαζόμαστε πραγματικά μόνο ένα ρήμα Μιαν ενεργητική λέξη να πούμε στα παιδιά μας Το “Σκοτώσεις” είναι μία που χτυπάει νεύρο Έτσι, ευχαριστώ τον Θεό για να μας δείχνει Τον τρόπο για να διευκρινίσουμε τη σκέψη Του Τώρα το έχουμε με λίγα λόγια Σκοτώνουμε για να κερδίσουμε την πλήρη υποστήριξή Του Εμείς δε χρειαζόμαστε καν τη γραμματική Πάνω δεξιά στο Τσόμσκι κεφάλι μας Αιτία η γραμματική είναι μόνο για τους αναρχικούς και Και το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα ρήμα

A collaborative hypertext,

this paper takes two sources: the video recordings of a Participatory Art work, the

CharreteNet Ciber Atrações (buggynet), proposed by Gastão

Frota

(works with collaborative processes using open source/free

tools) and a critical analysis on this artwork by

Rauscher

Beatriz

(in the frame of the research “Urban contemporary Poetics, image, action and context” - partially published in the article “From the edges: the city as sensitive territory”). With its key-concepts of cyber attractions and Contextual Art, it interweaves ideas and live-world texts and images, in two-way paths, in order to open roads of participatory actions.

Keywords: Art and Politics, Urban Poetry,

Participatory Art, Sense of Place, Identity; e-inclusion, Distribution of the Sensible, Nonprofit & Activism.

Beehiving Cyber Attractions:

This is a

make-it-yourselves Participatory Art proposal, based in an experience that took place and sense in the middle of South America. Hope it can be useful anywhere

a cow gets lost exploited, a pigeonrat sinks, humans get lonely, computers cry, cablenet is expansive (use local significant animal metaphors)

Proposition: animal tours for political activism,

expanded cinema, nettingbors neighbors (can you say that? What does it mean?)

1) Track your neighborhood for disconnected lapse devices (as everything seems today), but choose broadly, anything

from homeless shelters to Art Gallery, from street artists to local food, mythological creatures, references to foreignerâ&#x20AC;&#x2122;s meeting points. Everything from sexshops to sweetshops and special people daycares, from unnoticed beehive tombs to technological arcades. WHATEVER (= your local sensibilities coop accomplices you can trap into...

Assemble your animal traction buggynet. We suggest a wagon with a bunch of smartphones, armed nuts and a social fb or youtube profile (we used qik.com/charretenet, easy, free and safe). The vehicle can be anything slow, an oxcartnet is the dream, your dog could work. 3)

Improvise e-inclusion, nettworking performances, trace a map, do a mass of recordings, save it all on youtube with creative commons license and HAVE FUN! We had: www.youtube.com/charretenet, www.facebook.com/charretenet, www.qik.com/charretenet

Notes: 1) A onomatopeia for calling a horse (should sound like sucked kisses, do one in greek for me ok? 2)

A site about your place:

http://www.athensguide.com/kypseli/introduction.htm

Suggest me flying devices, pigeon mail, rat wired boomerang uses, hopes and equilibrists. Get me a ticket!

I live in Kypseli. I can’t really claim it as my neighborhood. That’s something you have to earn by being born here or living here for twenty years just as wearing a NY Yankee cap does not make you automatically a Yankee. Kypseli is not an area where many western foreigners live though there are plenty of Africans, Albanians, Arabs and Eastern Europeans and I can’t walk out my front door without seeing some exotic beauty. There are no archaelogical sites, no museums, no large department stores and really no good reason to come here unless you happen to live here. The name Kypseli means ‘bee hives’ as in the colorful boxes you see out in the countryside wherever there is thyme or pine trees and not much else. Less than a century or so ago this area was countryside and a few scattered houses on the slopes of Tourkovounia just north of the actual city of Athens. Later it became an afluent suburb, second only to Kolonaki with multi-storied apartment buildings built as early as the thirties. Since then the name Kypseli has proven to be a durable one. The area is said to be one of the most densely populated places on the planet, a sea of 5-story concrete apartment buildings, with thousands of people stacked on top of each other, coming and going,just like a beehive. Kypseli had been an area like Kolonaki where the upper classes had their mansions and one family houses on quiet shaded streets. Some of these survived but most did not. Even the house of Admiral Kanaris, a National Hero with the status of a George Washington, was torn down for an apartment building which bears a plaque that says that this is where his house once stood. To anyone looking in, Kypseli might seem like a nightmare of a place to live with its narrow streets, like canyons, lined on both sides with cars that have no place else to park. For me coming from the small college town in North Carolina this is as different as it can get. When some friends of ours from Athens came to visit us in Carrboro while we were home for Christmas they asked me pretty matter-of-factly: “Why would anybody in their right mind leave here to live in Athens?” But things are not always as they seem once you get past the surface.

If you had told me ten years ago that I would spend the rest of my life in Kypseli I would have hoped it would be mercifully short. Kypselli was a place where you pitied your friends who lived there. But after I moved here it really has not taken long to discover what is good about the neighborhood. Will it ever be a place that tourists come to visit along with the Acropolis and the National Museum? That’s not very likely though who would have known in Paris that Belleville and the 20th Arrondissement would become the young people’s destination that it is today. Can you compare Kypselli to Belleville? Well, if they had not torn down all those beautiful old buildings maybe Kypseli would have been a place where tourists would have wandered the tree-lined streets looking at the neo-classical mansions and old houses that once dominated but now are somewhat lost within the post-sixties architecture. But there are similarities between Belleville and Kypseli that might induce a few of the more adventurous tourists to come for a look, and would certainly beckon any bohemian artist, actor, musician or poet to consider one of Kypseli’s many inexpensive apartments home for a few months, years or decades. Both are working class areas, a mixture of old, young, and immigrants and as living in Belleville gives you an idea of what it is like to be a Parisian, living in Kypseli is as Athenian as you can get these days.

In fact there is so much going on in Kypseli that even though it’s just a 10 minute bus ride, weeks will go by for me without going downtown, and when I do it’s as if I had forgotten I live in Athens. People I know will see me on the street and ask when I got back from America. “I didn’t go to America,” I tell them. “I have been in Kypseli.”