AR ADAPTACJA
Pobierz bezpłatnie aplikację „AR Adaptacja” i obejrzyj wybrane obiekty małej retencji na terenach górskich w technologii AR (rozszerzona rzeczywistość).
Gdy zauważysz ten znak, zeskanuj stronę.
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA AN KLIMATU MAŁA RETENCJA NA TERENACH GÓRSKICH
Zobacz w aplikacji AR
MAŁA RETENCJA GÓRSK
WARTO WIEDZIEĆ Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu MAŁA RETENCJA ORAZ PRZECIWDZIAŁANIE EROZJI WODNEJ NA TERENACH GÓRSKICH
CEL Wzmocnienie odporności lasów na zagrożenia związane ze zmianami klimatu poprzez rozwój małej retencji oraz przeciwdziałanie nadmiernej erozji wodnej na terenach górskich.
47 nadleśnictw
4 Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych
Planowany całkowity koszt projektu:
206 652 000 zł
Maksymalne dofinansowanie europejskich:
Nadleśnictwa realizujące projekt Nadleśnictwa Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych Parki narodowe
127 500 000 zł
LAS ZALEŻY OD NAS
3
LASY A ZmiANY kLimAtu
4
GDY wODA ODpłYwA ZbYt SZYbkO…
6
pOtOki, NAturALNiE!
7
ObiEG wODY w prZYrODZiE
10
CO tO jESt mAłA rEtENCjA i jAk DZiAłA w LASACh?
11
LEśNiCY DbAją O wODę
12
CO bęDZiE rEALiZOwANE w prOjEkCiE?
16
CZEGO OCZEkujEmY pO EfEktACh NASZEj prACY?
20
2
LAS ZALEŻY OD NAS Nasz klimat się zmienia. Niektórym zmianom możemy przeciwdziałać, do innych musimy się przystosować. Ta prawidłowość dotyczy również lasów. W procesie ich adaptacji do zmian klimatu niezwykle istotne jest to, w jaki sposób gospodarujemy wodą. Las jako ekosystem powinien być przygotowany zarówno na okresy jej nadmiaru, jak i niedoboru. Od nas zależy, czy i jak długo będziemy cieszyć się zdrowym, pięknym drzewostanem oraz bogactwem fauny i flory. Zachowanie lasu w dobrej kondycji oznacza, że będzie on nieprzerwanie i z pożytkiem pełnił wszystkie swoje funkcje: dla ludzi i dla przyrody.
Taki las to dom dla wielu stworzeń i miejsce przyjazne dla ludzi.
3
LASY A ZmiANY kLimAtu Tempo zmian klimatu obserwowanych za naszego życia znacznie przyśpieszyło. Efekt cieplarniany i jego skutki powoli przestają być kwestią akademicką, a stają się tematem istotnym również z punktu widzenia przeciętnego człowieka. Polska nie jest pod tym względem wyjątkiem. Z wieloletnich obserwacji meteorologicznych wynika,
że średnia temperatura w całym kraju wzrasta, podobnie jak liczba dni z intensywnymi opadami deszczu – zwłaszcza w jego południowej części. Wydłużają się okresy bezdeszczowe i skracają okresy zalegania pokrywy śnieżnej. Coraz częściej doświadczamy też ekstremalnych zjawisk pogodowych, które
nie pozostają bez wpływu na kondycję naszych lasów. Najgroźniejsze z nich są susze i powodzie. W lasach górskich największe szkody powoduje jednak erozja wodna, czyli niszczenie powierzchni terenu przez wodę wzbierającą np. po ulewnych deszczach lub roztopach.
0.5
0.0
-0.5
-1.0 1880
1900
1920
1940
1960
1980
Zmiany średniej temperatury globalnej w analizie NASA GISS Źródło: www.doskonaleszare.github.io
4
2000
2016
5
GDY wODA ODpłYwA ZbYt SZYbkO… O zasobności lasu w wodę w dużej mierze decyduje jej odpływ ze zlewni, czyli obszaru, z którego wody spływają do jednego zbiornika. Zmiany klimatu, a w tym przede wszystkim wzrost temperatur, powodują, że odpływ wody ze zlewni leśnych następuje zbyt szybko, a jego tempo stale rośnie. W górach, ze względu na naturalne ukształtowanie terenu, jest on szczególnie odczuwalny, a w połączeniu z długotrwałą suszą – może pociągać za sobą naprawdę katastrofalne skutki. Spadek wilgotności w lasach zwiększa ryzyko pożarów, ale też sprzyja rozwojowi chorób i szkodników. Z braku wody
Wielkość opadów w Tatrach wynosi ok. 1500 mm/m2 na rok, podczas gdy na Mazowszu lub w Wielkopolsce jest to tylko ok. 500-600 mm/m2 rocznie.
6
drzewa stają się podatniejsze na ataki pasożytów, ale także na niekorzystne warunki pogodowe, np. silny wiatr, co z kolei przyczynia się do powstawania wiatrołomów. Dużym zagrożeniem dla lasów górskich i podgórskich są także opady o ponadprzeciętnej intensywności. W trakcie ulewnych deszczów przepływ wody w strumieniach i rzekach gwałtownie przyspiesza, co może powodować znaczne szkody w miejscowościach położonych w dolinach (np. podtopienia, oberwania skarp brzegów potoków). Zanim jednak wezbrane wody skumulują się w dolinach, wyrzą-
dzają poważane szkody w szacie roślinnej i leśnej infrastrukturze: drogach, szlakach, przepustach czy mostach. Niestety im gęstsza sieć dróg i szlaków w lesie, tym intensywniejszy odpływ wody z lasu. W trakcie dużych opadów na terenach górskich i podgórskich drogi i szlaki mogą przeradzać się w cieki błyskawicznie odprowadzające wodę z impetem spływającą po zboczach. Znaczna część wody zamiast wsiąkać w glebę i ściółkę, a następnie zostać zagospodarowana przez rośliny – po prostu odpływa, nie powiększając w żaden sposób lokalnych zasobów wodnych.
Przyjazną środowisku alternatywę dla betonowej zabudowy potoków stanowi zabudowa biologiczna, czyli obsadzanie brzegów roślinnością drzewiastą i krzewiastą, np. wierzbą. W połączeniu z metodami technicznymi, bazującymi na naturalnych materiałach (drewno, kamień – bez użycia zaprawy cementowej) pozwala ona umacniać skarpy czy brzegi potoków i chronić je przed niszczącym działaniem wody.
pOtOki, NAturALNiE! Człowiek również ma swój udział w przyspieszaniu odpływu wody. Przez dziesiątki lat regulację rzek i potoków traktowano jako najlepszy sposób na zabezpieczenie się przed powodzią. Z czasem okazało się, że jej koszt przyrodniczy jest bardzo wysoki: zabudowane liniowo potoki, często o sztucznie utwardzonym dnie zaczynają działać jak kanał, zwiększając tempo przepływu wody. Rozpędzona woda wyładowuje swoją energię w innym miejscu ze zwielokrotnioną siłą. Co więcej – wskutek kanalizacji potoków zanikają także starorzecza i tereny zalewowe, a wraz z nimi cenne siedliska gatunków związanych z wodą. Dlatego tak ważne
jest przywracanie potokom ich naturalnego stanu. Zabudowa potoków to często wiele urządzeń hydrotechnicznych (takich jak brody, przepusty czy mosty), które, ze względu na zużycie lub niedopasowanie do lokalnych uwarunkowań, nie pełnią już swoich funkcji. Obiekty niedostosowane do wód wezbraniowych (poza tym że są przyczyną większych szkód powodziowych) mogą dodatkowo wywierać negatywny wpływ na środowisko. Koryta potoków przegrodzone np. progami lub stopniami wodnymi chronią wprawdzie przed erozją dna potoku, spowalniają nurt, ale zazwyczaj są zbyt wysokie
lub za bardzo wydłużone, aby nawet najsprawniej pływające ryby mogły je pokonać. W efekcie potoki pustoszeją, ponieważ wędrówka na tarło w górę cieku staje się dla wielu gatunków fizycznie niemożliwa. Przegrody zatrzymują nie tylko ryby, ale także rumosz drzewny i skalny. Zaburza to naturalne kształtowanie się dna potoku, który w jednych miejscach gromadzi duże ilości kamieni i żwiru (tzw. opancerzenie dna), w innych natomiast pogłębia erozję koryta. Niszczy to budowle wodne i ogranicza w dużym stopniu życie organizmów wodnych na dnie potoku.
7
8
tAmY Stare, zniszczone tamy 1 mogą blokować swobodne przemieszczanie się ryb i wody. Jedna tama wypełniona
całkowicie rumoszem (naniesiony przez wodę piasek, kamienie, gałęzie) zostaje oczyszczona 2 . Kamienie wykorzystuje się do wzmocnienia dna cieku 3 , a przez umieszczone w tamie otwory swobodnie przepływa
woda 4 oraz drobny rumosz. Druga tama o starej, betonowej konstrukcji 1 zostaje rozebrana. Zamiast niej na cieku utworzone są bystrza 5 , transport rumoszu odbywa się dzięki temu swobodnie, w dnie ukształtowują się
wypłycenia i przegłębienia, a na odkładanym przez rzekę rumoszu ryby łososiowate odbywają tarło. Cały ciek zaczyna przypominać naturalną rzekę.
Zobacz w aplikacji Ar
9
ObiEG wODY w prZYrODZiE
DUŻY OBIEG MAŁY OBIEG
parowanie MAŁY OBIEG
wsiąkanie
spływ powierzchniowy
opady procesy życiowe (transpiracja) parowanie
wsiąkanie wsiąkanie
zasoby wód podziemnych
spływ podziemny
10
CO tO jESt mAłA rEtENCjA i jak działa w lasach? Lasy odgrywają niezwykle ważną rolę w cyklu obiegu i magazynowania wody. Trafnie obrazuje to metafora lasu jako gąbki. Po każdych opadach deszczu ogromne ilości wody gromadzone są we wszystkich warstwach lasu: przez rośliny, ściółkę i glebę. Naturalnymi „pochłaniaczami” i magazynami wody są również tereny podmokłe i torfowiska, dla których woda stanowi być albo nie być danego siedliska. Ta zdolność lasu do utrzymywania wilgoci sprawia, że w lesie panuje specyficzny mikroklimat tworzący korzystne
warunki dla zamieszkujących go organizmów, a także oddziałujący na sąsiadujące z lasem tereny. Jednak niecała woda pozostaje w lesie. Część wody odparowuje do atmosfery (by następnie wrócić na powierzchnię Ziemi w postaci deszczu), część wnika w glebę i zasila wody gruntowe i głębinowe, a także trafia do strumieni, rzek lub zbiorników wodnych. W ten sposób las wpisuje się w tzw. mały obieg wody w przyrodzie, który wprawdzie nie wpływa bezpośrednio na globalny bilans wodny, ale ma istotne
znaczenie dla lokalnych warunków hydrologicznych. Jeśli jakąś część wody chcemy z tego małego cyklu wyłączyć, gromadząc ją lub spowalniając jej odpływ, to wówczas mówimy o retencji. W lasach mamy do czynienia z tzw. małą retencją: woda magazynowana jest w niewielkich zbiornikach i oczkach wodnych oraz na terenach mokradłowych. W górach szczególną rolę odgrywa również tzw. retencja stokowa polegająca na kontrolowaniu i ograniczaniu spływu wody po powierzchni stoków górskich.
11
LEśNiCY DbAją O wODę 19
20 1
94 Aby 0 wspomóc ekologiczne funkcje lasów, przede wszystkim wodochronną 19 60 i ochrony przyrody, Lasy Państwowe 19 80 od wielu lat realizują różnego rodzaju 20 przedsięwzięcia rozwijające małą reten00 cję na terenach leśnych. Ze względu 20 20 na dużą skalę (obszar całej Polski) są to często działania bardzo kosztowne. Dlatego od kilku lat korzystamy ze wsparcia funduszy unijnych.
Z uwagi na zmieniający się klimat i konsekwencje niekorzystnych zjawisk pogodowych na znaczeniu zyskują działania adaptacyjne, które będą łago-
28,54% zabudowa przeciwerozyjna dróg i szlaków zrywkowych
46,35%
zabezpieczenie infrastruktury leśnej
dziły skutki tych zjawisk dotykające lasy. Dla lasów położonych w górach kluczowe znaczenie mają: spowalnianie spływu wód oraz ochrona infrastruktury leśnej, w tym dróg i szlaków zrywkowych przed erozją wodną zatrzymywanie i rozpraszanie wody w lesie w celu poprawy lokalnych stosunków wodnych (głównie retencja zbiornikowa i stokowa, w mniejszym stopniu przywracanie dobrego stanu mokradłom)
23,97% budowa lub modernizacja zbiorników
1,14% przywracanie funkcji obszarom mokradłowym
Procentowy udział zadań w projekcie, wg zakresu rzeczowego, stan na 2016 r.
12
Obecnie realizowany projekt pod nazwą Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu – mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich to kontynuacja podobnego, kilkuletniego przedsięwzięcia zakończonego z sukcesem w 2015 r. Na całkowity koszt aktualnego projektu, wynoszący ponad 206 mln zł składają się: wkład własny Lasów Państwowych oraz dofinansowanie ze środków unijnego Programu „Infrastruktura i Środowisko” w kwocie 127,5 mln zł.
Zrównoważone leśnictwo polega między innymi na dostosowywaniu się do ciągłych zmian zachodzących w lesie. Leśnicy muszą więc przewidywać przebieg procesów przyrodniczych i ich efekty. Jest to bardzo trudna praca, gdyż nie sposób przewidzieć wszystkiego. Zawsze jednak działamy tam, gdzie jesteśmy w stanie zapobiegać negatywnym skutkom różnych procesów lub przynajmniej możemy ograniczać ich konsekwencje.
13
14
GÓrSkiE ZbiOrNiki mAłEj rEtENCji Górskie zbiorniki małej retencji mogą pełnić rolę przeciwpowodziową. W czasie opadów woda opadowa spływa
z gór 1 i powoduje wezbranie wody w zbiorniku 2 . Retencjonowanie wody w zbiorniku umożliwia specjalna
konstrukcja piętrząco-upustowa zwana mnichem 3 . Dzięki niemu możliwe jest wypełnienie zbiornika wodą
w ponad połowie jego pojemności oraz odprowadzenie jej nadmiaru pod groblą 4 do cieku 5 . Jeżeli dopływ wody do zbiornika jest tak duży, że mnich nie ma możliwości jej odprowadzenia, zbiornik wypełnia się dalej, a gdy
poziom wody osiągnie ok. 95% pojemności zbiornika, woda zaczyna odpływać przez przelew bezpieczeństwa 6 . Chroni to groblę przed niekontrolowanym rozmyciem i przerwaniem jej w przypadkowym miejscu. Cały system powoduje spłaszczenie fali powodziowej i opóźnienie odpływu wody w czasie, a tym samym okoliczne tereny i zabudowania 7 zostają uchronione przez zalaniem.
Zobacz w aplikacji Ar
15
CO bęDZiE rEALiZOwANE w projekcie?
wzmocnienia przeciwerozyjne dróg i szlaków zrywkowych (m.in. budowa wodospustów, opóźniaczy odpływu, brodów, przebudowa przepustów na obiekty o większym świetle)
przebudowa lub rozbiórki obiektów hydrotechnicznych (mostów, przepustów, brodów) niedostosowanych do wód wezbraniowych
poprawa stanu i ochrona mokradeł, naturalizacja potoków oraz odtwarzanie terenów zalewowych
16
zabezpieczanie obiektów infrastruktury leśnej przed nadmierną erozją wodną powodowaną gwałtownymi opadami (np. umacnianie skarp potoków i osuwisk na stokach poprzez budowę kaszyc lub narzutów kamiennych, nasadzenia i zakrzewienia brzegów, przebudowa progów i stopni na bystrza i brody)
budowa, przebudowa lub odbudowa zbiorników małej retencji i zbiorników suchych
budowa obiektów sprzyjających rozwojowi różnorodności biologicznej, takich jak np. przepławki dla ryb lub kaskady i bystrza oraz odtwarzanie naturalnego układu przegłębień i wypłyceń w górskich potokach, stanowiących siedliska wielu gatunków
Warto nadmienić, że z przyrodniczego punktu widzenia, od ilości zmagazynowanej wody przeliczanej na m3 ważniejsza jest liczba miejsc jej gromadzenia, gdyż istotą małej retencji są działania rozproszone, poprawiające bilans wodny w jak największej liczbie leśnych ekosystemów. Mała retencja polega więc na oddziaływaniu liczbą oraz funkcjonalnością, a nie wielkością obiektów.
Znaczną część inwestycji w projekcie stanowić będzie istniejąca już w Lasach Państwowych infrastruktura (głównie zbiorniki retencyjne i urządzenia regulujące przepływ wody), które zatraciły swoje funkcje lub pełniły ją nieprawidłowo. Najwięcej zbiorników odtwarzanych i przebudowywanych będzie na terenie RDLP we Wrocławiu, gdzie wiele z nich stanowi spadek poniemiecki, a historia niektórych sięga nawet okresu średniowiecza.
niczne i materiały, przy ograniczeniu do minimum elementów betonowych czy stalowych. Umożliwią one swobodne przemieszczanie się organizmów wodnych, a także sprawią, że obiekty będą dobrze komponować się z miejscowym krajobrazem. Wybrane zadania zostaną również objęte monitoringiem przyrodniczym, który pozwoli ocenić wpływ przeprowadzonych prac na środowisko.
Wszystkie inwestycje łączyć będą przyjazne środowisku metody tech-
17
18
wODOSpuStY Wodospusty to proste urządzenia, które pomagają odprowadzać nadmiar wody z leśnych dróg i szlaków, jednocześnie chroniąc je przed niszczycielskimi skutkami spływu wód. Wodospusty mogą być stosowane na co najmniej trzy sposoby. Pierwszy typ to niezależne konstrukcje odprowadzające wodę z drogi bezpośrednio do lasu 1 . Drugi wariant 2 umożliwia spłynięcie wody wodospustem do dołów chłonnych 3 , dzięki czemu
lepiej wsiąka ona w ściółkę i nie powoduje erodowania powierzchni. Trzecia opcja 4 to połączenie wodospustu z systemem rozpraszania wody po stoku 5 . W tym przypadku płynąca struga wody rozbija się o system
przeszkód 6 (np. płotek faszynowy) i bruzd 7 na mniejsze strużki, co ułatwia jej wsiąkanie w ściółkę bez erozji
gleby.
Zobacz w aplikacji Ar
19
CZEGO OCZEkujEmY po efektach naszej pracy?
Zahamowanie odpływu wody pochodzącej z opadów, jej rozpraszanie oraz gromadzenie w wielu zbiornikach pomaga nam osiągnąć bardzo ważny efekt spłaszczania fali powodziowej na obszarach podgórskich. Pomimo stosunkowo niewielkiej objętości zaplanowanych w projekcie zbiorników obiekty te będą jednak oddziaływać na poszczególne cieki, dając odczuwalne efekty w najbliższej okolicy.
Spodziewamy się, że dzięki naszej pracy bilans wody w lesie poprawi się: nadmierny odpływ zostanie ograniczony i spowolniony, zasilone zostaną wody gruntowe i wzrośnie wilgotność siedlisk. W ten sposób możemy wpływać na wzmocnienie najważniejszych funkcji ochronnych lasu: przede wszystkim na zachowanie walorów przyrodniczych i wodochronność.
20
Szacuje się, że zwiększenie o 5% obszaru zajmowanego przez drzewa może spowodować ograniczenie spływu powierzchniowego wody średnio o 2%.
21
Śródleśne stawy, oczka wodne czy mokradła powodują uwilgotnienie mikroklimatu i sprzyjają tworzeniu się rosy, mgieł oraz powodują ogólny wzrost wilgotności powietrza i ściółki leśnej. Tym samym obniżają zagrożenie pożarowe w lasach. Lasy i sąsiadujące z nimi tereny będą odporniejsze na suszę.
Woda może być ozdobą krajobrazu. Zbiorniki o nieregularnych, naturalnych kształtach, ich kaskady lub małe oczka wodne wzbogacają i uwydatniają piękno leśnego pejzażu.
22
Mała retencja to wiele korzyści dla fauny i flory wodnej, dla których małe zbiorniki i tereny mokradłowe stanowią naturalne miejsca bytowania, żerowiska i wodopoje. Wraz z poprawą warunków wodnych w lesie rośnie również poziom różnorodność biologicznej.
Likwidacja barier na potokach, strumieniach czy rowach, a także przebudowa już istniejących obiektów hydrotechnicznych zwiększy możliwości migracji wielu gatunków ryb czy innych organizmów wodnych, a także stworzy nowe siedliska do tarła ryb, rozrodu płazów i ptaków.
23
Aplikacja „Adaptacja do zmian klimatu AR” jest multimedialnym dodatkiem do cyklu trzech folderów wydanych przez Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych. Foldery te prezentują trzy projekty realizowane przez Lasy Państwowe, dofinansowane ze środków UE, które przyczyniają się do minimalizowania negatywnych efektów zmian klimatu.
Zobacz w aplikacji Ar
Przeglądając folder, znajdziesz w nim grafiki z ikoną telefonu. Uruchom wówczas w aplikacji zakładkę „animacje 3D” i wyceluj obiektyw aparatu w stronę obrazka.
Życzymy miłego użytkowania aplikacji! Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych.
24
Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. nr 3 02-362 Warszawa tel. 22 318 70 22 e-mail: centrum@ckps.lasy.gov.pl
Warszawa, grudzień 2017 r.