Latinemagazinejuli2013

Latin Emagazine | editie 45 | jaargang 4 | juli 2013 | www.latin-Emagazine.com

Het festivalseizoen is losgebarsten!

Het waren drukke tijden voor onze reporters, want er viel heel wat te beleven. In dit magazine vind je dan ook de eerste festivalreportages en –interviews. Iets later dan jullie van ons gewend zijn, maar het is dan ook een goedgevulde editie.

We hebben een uitgebreide reportage (met heel veel foto’s) en interviews van het Afro-Latino festival.

Voor de interviews met Afrikaanse en reggae-artiesten verwijzen we jullie graag naar onze collega’s van MaxHa (www.maxha.be). Natuurlijk is er ook een verslag van Festival Afrique-Carib in Almere. De bijbehorende interviews volgen in de augustuseditie. Wel al in deze editie: een speciaal interview met Jimmy Bosch en een verslag van zijn optreden in Club Mystique.

We kijken alvast vooruit naar het volgende hoogtepunt: de Antilliaanse Feesten in Hoogstraten. Het programma is compleet met o.a. Fulanito, Kes The Band, Kassav en natuurlijk als klapstuk Daddy Yankee. Wisten jullie dat zijn videoclip "Limbo" al meer dan 100 miljoen keer bekeken is?

Ook de Kumbia Queers (cover) zijn van de partij in Hoogstraten. Dat wordt feest!

Polé Polé in Gent programmeert tijdens Gentse Feesten ook een stukje latin met o.a. LA 33, en Esperanzah (in Boechout, België) pakt uit met de Buena Vista Social Club. Fiesta Macumba gaat naar buiten en vindt dit keer plaats in het Vondelpark.

Voor de filmliefhebbers: het World Cinema Amsterdam Festival opent met The Lunchbox. En in augustus verschijnt de film Viramundo in de bioscoop, met een rol voor niemand minder dan Gilberto Gil. In deze editie vind je een special over de Braziliaanse superster.

Nog meer specials: La Pegatina uit Barcelona. Zij gaan deze zomer België onveilig maken met hun aanstekelijke Barça sound (vorig jaar op Lowlands laaiend enthousiast ontvangen).

De formatie Luzazul brengt een nieuw album uit. Later dit jaar te zien in The North Sea Jazz Club in Amsterdam. ‘King of Freestyles’ Mozart la Para uit de Dominicaanse Republiek staat voor uitverkochte zalen in zijn Europese tournee, en Marc Anthony start dit jaar in Miami zijn World Tour. We zijn benieuwd of Europa ook op zijn lijstje staat.

Natuurlijk zijn ook onze vaste rubrieken van de partij: nieuwtjes uit binnen- en buitenland, cd’s & dvd’s en onze gerechtenrubriek: Comida Latina! Lees het zelf allemaal maar.

Vergeet niet ons te liken op onze Facebookpagina, waar je terecht kunt voor alle tussendoornieuwtjes en updates.

We wensen jullie weer veel kijk- en leesplezier!

PAGE 02

INHOUD deze editie o.a.: 04 06 06 07 10 13 15 16 22 23 24 25 26 27 28 30 32 36 38 41 42 43 44 48 50 52 54 56 58 62 64 66 68 70 74 76 78 80 82 88 89 90 92

La Pegatina: Eureka Daddy Yankee vestigt nieuw record Marc Anthony World Tour 2013 Mozart la Para: The King of Freestyles Programma Antilliaanse Feesten Programma Viva Brasil Festival Manu & Jota: Vete Reportage en interview: Jimmy Bosch Comida Latina: Kokospudding uit Puerto Rico Kizomba Glamorous Gilberto Gil in Paradiso Viramundo: A musical journey with Gilberto Gil Programma Polé Polé Gent DVD recensie: Red Hot Salsa II Filmfestival World Cinema Amsterdam Caribbean Festi Castle Trip Reportage Festival Afrique-Carib Latin Life Radio Luzazul brengt nieuw album uit Fiësta Macumba in het Vondelpark Salsa Club Weert: Open Air Salsa In de Algarve schijnt de zon Reportage Afro-Latino Festival (vrijdag) Interview met Otros Aires Interview met Tambours du Bronx Interview met T-Vice Interview met Black Bazar Interview met Manolito y su Trabuco Reportage Afro-Latino Festival (zaterdag) Interview met Jungle by Night Interview met Yuniel Jimenez Interview met Tromboranga Interview met Gente de Zona Reportage Afro-Latino Festival (zondag) Interview met Flavia Coelho Interview met Adalberto Alvarez y su Son Interview met DJ Tudo Interview met La Makina del Karibe Programma Esperanzah Film: Tula, The Revolt Film: Blancanieves Stichting Dias Latinos krijgt nieuw bestuur Colofon

PAGE 03

La Pegatina uit Barcelona heeft maar één missie: ze willen iedereen met hun Spaanse feestmuziek aan het dansen krijgen. De band, bestaande uit zeven man, speelt een mix van rumba catalana met hier en daar een vleugje ska en cumbia. Vorig jaar genoten ze van een uitzinnige menigte op Lowlands en dit jaar speelden ze Paaspop en Pinkpop plat. In België eerder dit jaar al te zien De Roma en de AB. Nu komt La Pegatina voor de Zomerfestivals weer naar België met hun vierde album: ‘Eureka!’.

Je kan ze hier aan het werk zien: 21/07/13 Gent, Polé Polé 17/08/13 Brussel, Brussels Summer Festival 15/08/13 Oostende, Paulusfeesten

PAGE 04

Afkomstig van de mestizo-scene waarvan Manu Chao zich ere-telg mag noemen, stuurt Barcelona opnieuw zijn anarchisten uit! Met punk, flamenco en ska als vurige hartslag laat La Pegatina een onstuimig cross-overgeluid horen. Deze energieke jongens hebben maar één missie: ze willen iedereen met hun feestmuziek aan het dansen krijgen.

La Pegatina speelt een high energy mix van rumba catalana met hier en daar een vleugje ska en cumbia. Hun lange nummers duren 2.45 minuten, de kortere korter. Een smile op je face verzekerd...

Clip: Non é Facile

Live at Lowlands

Clip: On Tour

In begin 2003 is La Pegatina (sticker in het Spaans) opgericht, meer als een soundsystem, maar in de loop van de jaren groeide La Pegatina uit tot een 7 man sterke band. Eerst vestigden ze hun faam in Barcelona en Catalonië, waar zij op dit moment nog steeds immens populair zijn, vervolgens volgde de rest van Spanje.

Sinds enkele jaren is de band ook internationaal actief. In Nederland klonk het startschot in 2010 op Lowlands toen enkele duizenden bezoekers verrast werden door de hyperactieve Spanjaarden.

VPRO's 3VOOR12 zei: 'La Pegatina blaast het tentzeil eraf. Publiek neemt maar geen genoegen: Meer! Meer! Meer!'

Ondertussen tourt deze fiesta band numero 1 ook door de rest van Europa, LatijnsAmerika en wordt er gepionierd in China. De band stelt hun muziek altijd gratis beschikbaar via hun website. Zo ook hun vorige album ‘Xapomelӧn’ dat in de eerste 3 dagen meteen 150.000 keer gedownload! Maar veel meer dan een platenband is La Pegatina een live band, of beter nog een fiesta therapie van de eerste orde! Nu verschijnt hun vierde album Eureka dat door de groep uitgebreid wordt voorgesteld in Belgie. Ook dit album is momenteel gratis te downloaden op LaPegatina.com maar is nu ook verkrijgbaar op cd.

PAGE 05

Videoclip Limbo meer dan 100 miljoen keer bekeken Daddy Yankee heeft in de loop van zijn carrière al de nodige blijken van waardering in de wacht gesleept. Zo behoort hij volgens het Amerikaanse Times Magazine tot de 100 meest invloedrijke personen ter wereld en nieuwszender CNN ziet hem als een van de belangrijkste en meest invloedrijke Spaanstalige beroemdheden ter wereld. Niet zo vreemd dus dat zijn videoclip Limbo binnen 36 weken na verschijning de 100 miljoen bezoekers haalde. Even ter vergelijking: er zijn andere urban videoclips die evenveel bezoekers wisten te halen, maar die hadden daar dan wel minimaal een jaar voor nodig.

Ondertussen is niet alleen de videoclip een groot succes. Ook de bijbehorende single bivakkeert al ruim 30 weken in de belangrijkste latin hitlijsten van de Verenigde Staten, Puerto Rico, Midden- en Zuid-Amerika en een deel van Europa.

Behoor jij nog niet tot die 100 miljoen Limbokijkers? Daar is wel wat aan te doen.

Hier vind je de clip: Limbo Website: www.daddyyankee.com

Op 26 april is zijn single Vivir Mi Vida uitgekomen. Het nummer stond binnen vier dagen op 1 in iTunes en vestigde zich vervolgens stevig aan de top van diverse latin hitlijsten. Dat belooft wat voor het gelijknamige album dat in juli zal uitkomen! De bijbehorende tour start natuurlijk in Miami, maar wordt aangekondigd als World Tour 2013.

Zou dat betekenen dat wij stilletjes mogen hopen dat Europa ook in de planning staat?

Het zou mooi zijn als Marc Anthony ook weer eens in Nederland of België te zien zou zijn.

In België maakte de ster in 2008 zijn fans nog gelukkig in het Antwerpse Sportpaleis.

De Nederlanders moeten nog verder in hun geheugen graven. Voor hen is het alweer 17 jaar geleden dat ze hem live konden bewonderen. In 1996 schitterde hij in het Palacio de la Salsa, in Amsterdam.

Eigenlijk is het dus heel simpel: het is weer de hoogste tijd voor een optreden in de Lage Landen! We houden het tourschema in de gaten.

PAGE 06

PAGE 07

Mozart La Para Erickson Fernandez, beter bekend onder de naam ‘Mozart La Para’, is geboren in Santo Domingo, Dominicaanse Republiek. Mozart omdat hij al heel jong begon met componeren voor diverse artiesten, ‘La Para’ omdat zijn tegenstanders bang waren tegen hem te moeten uitkomen in een ‘freestyle battle’.

PAGE 08

Mozart begon met zingen in 2002. Toen hij schoolgeld kreeg, gebruikte hij dat om muziek op te nemen. Zo’n actie pakt niet voor alle ambitieuze jongetjes goed uit, maar Mozart was zeker van zijn zaak. Hij zette door en bleek voldoende muzikale kwaliteit, stijl, en talent te beschikken om het te maken. Vanaf 2007 begon hij serieus mee te tellen in de urban muziek. Hij scoorde goed in de ‘Batalla de los Gallos, Red Bull 2008’ en in datzelfde jaar kwam zijn muzikale carrière echt op gang met het nummer Vamo en Dauran.

Het werd een internationale hit, en eind 2009 volgde er een tournee van 3 maanden door Europa. Een succesvolle tournee met meer dan 30 uitverkochte zalen. Dat smaakte naar meer.

Er volgden enkele hectische maanden met veel optredens in de Dominicaanse Republiek, en toen was het tijd om Amerika te veroveren. Mozart reisde naar de Verenigde Staten, waar hij in slechts twee maanden meer dan 45 optredens gaf. Een van de hoogtepunten was een optreden als ‘special guest’ met Aventura in New Jersey voor ruim 20.000 man publiek. Op de succesvolle tournee door de Verenigde Staten volgde een promotour door Colombia. Daarmee was Mozart de eerste Dominicaanse urban artiest, die voet op Colombiaanse bodem zette. Het viel in goede aarde en sindsdien is hij nog drie keer teruggeweest.

Mozart La Para is uitgegroeid tot een beroemdheid; en de ene beroemdheid trekt de andere aan. Zo kon hij voor een van zijn meest succesvolle nummers Si te pego cuerno rekenen op een bijdrage van reggaeton-superster Farruko. De bijbehorende videoclip is ruim 24 miljoen keer bekeken op YouTube.

Onze urban artist moest dan ook haast wel in de prijzen vallen bij de uitreiking van de Premios Soberanos, de vroegere Cassandras. Mozart La Para mocht er in 2012 maar liefst twee in ontvangst nemen: de ‘Soberano del Pueblo’ de publieksprijs voor de favoriete artiest, en de award voor ‘Urban artiest van het jaar’. En nu…bestormt hij de latin hitlijsten weer met het nummer I wanna get flay.

Momenteel is hij weer bezig aan een tournee, waarbij hij ook Europa aandoet. Ook nu weer zijn de concerten al grotendeels uitverkocht, dus misschien is dat alternatief bestede schoolgeld dit keer wel goed terechtgekomen.

Meer info:

www.mozartlaparamusic.com PAGE 09

De organisatie van de Antilliaanse Feesten heeft afgelopen weekend de laatste 3 muzikale namen bekendgemaakt voor de editie van 2013. "We kunnen dit jaar een bijzonder sterke affiche voorleggen, met Daddy Yankee als absolute klap op de vuurpijl!", aldus organisator Lode Verschueren. Het festival gaat dit jaar door op vrijdag 9 en zaterdag 10 augustus.

Daddy Yankee is volgens het gezaghebbende Billboard Magazine "de meest relevante Latin Urban Artist ter wereld", getuige daarvan meer dan 10 miljoen verkochte platen, talloze internationale awards en zelfs 2 succesvolle langspeelfilms. Meer dan welke andere artiest was het Daddy Yankee die de reggaeton bekend maakte bij het grote publiek. Zijn megahit Gasolina is dan ook het ultieme anthem van het genre.

AFFICHE COMPLEET Op vrijdag komt verder ook nog GuayacĂĄn Orquesta naar Hoogstraten: de legendarische band van bassist Alexis Lozano geldt al 25 jaar als een instituut binnen de salsa-wereld. Op zaterdag treedt de JamaĂŻcaanse dancehall princess Ce'Cile aan, die aan de zijde van de Britse DJ Fresh een grote hit scoorde met "Gold Dust". Hiermee is de affiche van de Antilliaanse Feesten helemaal compleet.

De Puerto-Ricaanse superster toert momenteel door Europa, maar komt in augustus terug voor een exclusieve one-off show op de Antilliaanse Feesten.

Alle info vind je op:

PAGE 10

www.antilliaansefeesten.be

Foto: Bart Henseler

Vrijdag 9 augustus: Daddy Yankee Guayacan Orquesta Cubaton All Stars Fulanito Rikki Jai The Selecter Las Kumbia Queers Rebels Band Bomba Estéreo Freddy Loco feat. Vin Gordon

Zaterdag 10 augustus: Kassav' Kes the Band Charanga Habanera Jimmy Saa CeÇile RKM y Ken-Y Azucar Negra RKM y Ken-Y Shakalewa Kuenta i Tambu Staff des Leaders Grupo Extra Kevin Florez

Camping: Donderdag 8 augustus, 21u CACHE DE LUXE Vrijdag 9 augustus, 15u TEAM LATINO Zaterdag 10 augustus, 15u REBELS BAND

PAGE 11

82.000 x bedankt!

In naam van de 750 artiesten, 2 500 medewerkers en 1200 vrijwilligers die deze 24e editie hebben waargemaakt, een dikke persoonlijke merci aan elkeen van jullie. Dit jaar mochten we de drie dagen de festivalpoorten openen met het bordje ‘sold out’! Jullie waren dit weekend met het recordaantal van 82.000 aficionados om met ons te komen feesten. Afspraak voor de 25e Couleur Café, van 27 tot 29 juni 2014 op het terrein van Tour & Taxis !

33e editie Parkpop zorgt voor een bomvol Zuiderpark in Den Haag “We mogen terugkijken op een meer dan geslaagd festival met de ouderwetse relaxe Parkpop-sfeer”. Zo meldde festivaldirecteur Guus Dutrieux van DUCOS Productions.

Ruim 250.000 bezoekers konden gratis genieten van o.a.

Sinead O’Connor, Barry Hay, The Handsome Poets, Skip&Die, Bob Geldof en nog veel meer.

Een vol, zonovergoten Zuiderpark heeft afgelopen weekend gratis kunnen genieten van een flinke dosis muziek en popcultuur tijdens Parkpop in Den Haag. Naast grote namen zoals Bob Geldof, Barry Hay, Sinead O’Connor, Dexys en De Kik stond Parkpop ook in het teken van DE popstad van Nederland, Den Haag! Want naast de 2 hoofdpodia stond het derde podium geheel in het teken van oud goud en een groot aantal nieuwe talenten uit de Hofstad. Jonge Haagse talenten die al flink aan de weg timmeren zoals Soul Sister Dance Revolution, Supra Naturals en Robin Brock op het Haags Podium. Parkpop geldt al ruim drie decennia als een van de grootste gratis toegankelijke festivals van Europa en mede daarom een ware traditie. Wethouder van Cultuur, Marjolein de Jong noemde het dan ook “erg belangrijk voor de stad Den Haag”.

De 34e editie van Parkpop staat gepland op 29 juni 2014

PAGE 12

Van 5 t/m 7 juli 2013 biedt het Viva Brasil Festival een veel belovend driedaags Muziekprogramma op diverse locaties in Amsterdam. Braziliëis in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van ’s werelds sterkste economieën en zal de komende jaren veel aandacht trekken door het WK in 2014 en de Olympische spelen in 2016. Het doel van het Viva Brasil Festival is om Braziliaans muzikaal toptalent een podium in Nederland te bieden en zo een fundamentele brug te slaan tussen Nederland en Brazilië.

Viva Brasil wordt gehouden in samenwerking met Muziekgebouw aan ’t IJ, Bimhuis en Amsterdam Roots Festival. Op zondag 7 juli zal de Ambassadeur van Brazilië aanwezig zijn.

Meer info: www.vivabrasil.nl

PAGE 13

Ruim 900.000 bezoekers tijdens 1e editie Robin Rotterdam Unlimited Het nieuwe city-event Robin Rotterdam Unlimited trok dit weekend 900.000 bezoekers. “We zijn meer dan tevreden met dit resultaat”, aldus Guus Dutrieux, directeur van organisator DUCOS Productions. Zes dagen lang stond Rotterdam in het teken van muziek, dans, poëzie, theater en Zomercarnaval.

Belangrijke elementen van Robin Rotterdam Unlimited zijn het kleurrijke Zomercarnaval en Dunya Festival. Robin Rotterdam Unlimited werkt daarnaast samen met diverse culturele partners uit de stad, waaronder Poetry International.

In totaal kon het publiek genieten van meer dan honderd optredens en acts. Zo werd er een brug geslagen tussen de kleinkunsten met o.a het intieme concert van Grammy-winnaar Omar Sosa tijdens The Rotterdam Havana Connection in Concertgebouw De Doelen en de grote publiekstrekkers op de gratis buitenprogrammering, die zich concentreerde rond het Churchillplein en Hofplein.

Voor het eerst werd de Hofplein-fontein het fundament van een gigantisch podium.

Grote publiekstrekkers tijdens de eerste editie van Rotterdam Unlimited waren het Zomercarnaval, Asaf Avidan, Los Van Van en headliner Manu Chao & La Ventura die op zaterdag ruim 55.000 bezoekers rondom de Hofplein-fontein trok. Met deze artiest van wereldformaat sprak Robin Rotterdam Unlimited ook een internationaal publiek aan, een van de voornaamste doelstellingen van het nieuwe city-event. Fans kwamen vanuit heel Europa om Robin Rotterdam Unlimited mee te maken. “Robin Rotterdam Unlimited zet in op samenwerking en een krachtig concept, waarin we Zomercarnaval en Dunya blijven koesteren en tegelijkertijd een n ieuwe uitdaging aangaan. Het was daarom geweldig om te zien dat zoveel mensen zich op de Coolsingel verzamelden.

Het gaf precies weer wat we in gedachten hadden”, aldus Dutrieux.

Naast de muziekprogrammering vertoonde Rotterdam Unlimited zich uitgebreid in de binnenstad met veel straattheater (Labyrint) en een uitgebreide shopping experience in samenwerking met de Rotterdamse horeca en retail (Shopping Unlimited).

PAGE 14

Manuel Larrad en Jonathan Montero hebben elkaar gevonden achter de schermen van de Venezolaanse jeugdserie ¡Qué clase de amor! Zij componeerden en produceerden de muziek voor deze populaire serie, die ook in Venezuela, Ecuador, Dominicaanse Republiek, Guatemala, Puerto Rico, Verenigde Staten en Spanje is uitgezonden.

De samenwerking is blijkbaar goed bevallen, want als het duo Manú & Jota bestormen ze nu de hitlijsten met hun ‘tropical urban songs’.

En dat gaat lekker.

De bezoekersteller van hun meest recente videoclip Vete loopt snel op. Mede dankzij de bijdrage van de populaire Rein Rodríguez (van Los Nene). Ondertussen werkt het duo stevig door aan het nieuwe album Nuestra Esencia, dat binnenkort zal verschijnen.

Videoclip Vete:

Website: www.manuyjota.com

PAGE 15

Interview met Jimmy Bosch

door Michele van den Heuvel

Voor het optreden in Club Mystique lukt het Jay Kersten nog om even een gesprek met Jimmy Bosch te regelen. We zoeken een rustig plekje op en feliciteren hem met zijn recente huwelijk. Daarna kon ik het niet nalaten even over zijn sterrenbeeld uit te wijden. Jimmy Bosch is geboren in New Yersey op 18 oktober 1956. Hij is dus weegschaal en dat had voor mij veel herkenningspunten. We vonden een hoekje in de ruimte waar de andere bandleden nog even van de relatieve rust genoten. De sfeer was zeer ontspannen en open en ondanks de drukte ik kreeg alle ruimte om mijn vragen te stellen.

Is er een speciale reden voor dit unieke optreden hier in Club Mystique in Amsterdam?

Wat ik doe en waar ik naartoe ga heeft altijd een speciale reden. Ik hou heel veel van deze muziek en als ik die passie kan delen met anderen, dan ben ik van de partij. Jay Kersten heeft mij gevraagd om hier te komen spelen en natuurlijk vind ik het geweldig om terug te zijn in Club Mystique.

Je treedt op met de vaste begeleidingsband van Club Mystique, Los Místicos xxl. Hoe krijg je het voor elkaar om in zo weinig tijd iedereen op elkaar af te stemmen?

Ik heb iedereen de te spelen stukken toegestuurd, en we gaan er gewoon voor. We hebben niet veel tijd gehad om samen alles door te spelen, maar het is niet anders. Het blijft een kwestie van aanvoelen en dit is een professionele band, dus dat gaat lukken. Dat is nou altijd ook spannend.

Als speciale gast heb je leadzanger Herman Olivera uitgenodigd. Hebben jullie een speciaal project?

Wat is je relatie met hem?

Nee, we hebben nu geen speciaal project, maar we zijn al ruim 35 jaar hechte vrienden. We trekken al jarenlang samen de wereld rond, we respecteren elkaar en we hebben dezelfde salsa-achtergrond.

Zo begonnen we samen bij ‘Conjunto Libre’ de band van Manny Oquendo.

Hij was onze grote leermeester. Bij hem leerden we beiden wat improviseren is.

PAGE 16

Ik wil de vrijheid hebben mezelf te uiten en mijn passie te laten horen. Vroeger waren de instrumentalisten vaak op de achtergrond en draaide het om de leadzangers op de voorgrond. Ik heb nooit genoegen kunnen nemen met die rol op de achtergrond.

Iedereen in de band is belangrijk, ook de blazers. Samen maak je het concert.

Toen ik later zelf bandleider werd, heb ik ook de verantwoordelijkheid genomen om iedereen in de band tot zijn recht te laten komen. Ik denk dat ik hiermee een voorbeeld ben geweest en in die zin veel trombonisten heb geïnspireerd. Maar ook andersom hebben anderen mij weer geïnspireerd. Natuurlijk heb ik ook steeds meer de ruimte gekregen om me te profileren. Nu zie je gelukkig dat in veel bands ook de instrumentalisten op de voorgrond komen.

Herman als zanger en ik op de trombone.

We hebben ruim 20 jaar in die band gespeeld en ze noemden ons ‘the dynamic duo’. We inspireerden elkaar enorm. Ook later hebben we samen bij de orkesten van Machito en Eddie Palmieri gespeeld. Verder hebben we samen veel opgetreden en veel albums gemaakt. Hij bij mij in de band en ik bij hem. Hij is een van de grootste sonero’s, en is, net als ik, bandleider. We hebben een unieke chemie samen en ik vind het altijd stimulerend om met hem het podium te delen.

Welke specifieke rol had de trombone in de salsa en hoe is het je gelukt deze rol te veranderen?

Voor mij is het belangrijk om gehoord te worden. Daarnaast is het mijn passie om te improviseren en mona’s te spelen.

PAGE 17

Hoe zou je je eigen sound willen omschrijven? En speel je nog steeds op een Yamaha?

Nou ik heb op een King en een Bach gespeeld en enkele jaren op verschillende modellen van Yamaha.

Totdat ik een Puerto Ricaanse vriend Conrad Henrich tegenkwam, die op een Engelse trombone speelde. Ik vroeg hem of ik er even op mocht spelen en heb enkele riffs uitgeprobeerd. Daarna heb ik contact gezocht met de firma Rath. Daar wilden ze graag dat ik hun instrument zou promoten, en zo speel ik nu al weer een tijd op de Rath 2. Ik ben er blij mee en heb er een eigen sound in weten te ontwikkelen.

Je beschrijft jezelf als een ritmische trombonist, die een verhaal vertelt.

Hoe doe je dat?

Ik luister graag naar professionele percussionisten en dan hoor ik veel ruimte, maar ook stilte in hun muziek.

Voor mij mag muziek complex zijn hierdoor raak ik geïnspireerd - maar het moet vooral ook melodieus en ritmisch zijn. Het moet goed in het gehoor liggen en fijn klinken. Ik speel niet agressief, maar met veel aandacht en passie. En natuurlijk moet het voor jullie ook nog lekker klinken.

Je bent niet alleen artiest, instrumentalist en componist, maar je schrijft ook indrukwekkende songteksten.

Is dit instrument speciaal voor jou Waar haal je je inspiratie vandaan? ontworpen?

De thema’s haal ik uit mijn eigen Nou, ik heb wel een heel speciale levenservaring. Ze gaan over mijn trombone, die in nikkel met zilver is familie, mijn kinderen, passie, ziekte en uitgevoerd. natuurlijk over de liefde. (Lachend) Tja, en soms over een teveel aan liefde en Wat betekent het woord ‘Mona’s’ voor soms een tekort! jou?

Zo is ook Medicina no! ontstaan rond Mona’s zijn voor mij essentieel. Ik de gebeurtenissen van 09-11 in New gebruik ze veel, want ik heb ze nodig York. Iedereen had het erover en de om mezelf te uiten door middel van riffs. impact was enorm. Velen gingen op Het is een vorm van improviseren en zoek naar hulp. Zelf heb ik ook interpreteren van composities, die de momenten gehad dat ik niet goed in muziek naar een hoger plan tilt, omdat mijn vel zat. Ik heb vrienden verloren je je hart erin legt. Mona’s zijn een aan kanker en heb ook een therapeut onderdeel van een lied en ontstaan bezocht. Die begon dan direct over vaak in interactie met medemuzikanten medicatie te praten. Ik zei dan: “Gaan en het publiek. we het over medicijnen hebben? Nou dan moet je bij mij zijn, daar weet ik Als je improviseert of soleert, wat gaat alles van. Ik wil geen antidepressivum er dan door je heen? Hoe laat je de voorgeschreven krijgen. Waar ik echt controle gaan? behoefte aan heb, is iemand die Weet je, ik denk eigenlijk nergens aan aandacht voor me heeft. Iemand die als ik soleer, ik speel gewoon. Het kan luisteren naar de achtergrond van instrument wordt dan een deel van mij, mijn emoties.” Medicijnen zijn klinisch waar ik al mijn emoties, blijheid, energie soms noodzakelijk, maar dikwijls en passie in leg. Ik combineer dit alles worden ze te snel voorgeschreven. in interactie met het publiek of mijn Een andere tekst ontstond toen ik medemuzikanten en dan heb ik vaak hoorde dat een zeer goede vriend van niet veel noten nodig. Het is alsof ik de mij kanker had. Dit raakte me zo diep, leadzanger ben, maar dan zonder dat ik direct in mijn auto op weg naar gesproken woorden. Het lijkt wel op huis het lied Barreras Ninguna moest yoga. Ik speel een verhaal zonder schrijven. woorden met mijn riffs.

PAGE 18

Voor mij is het schrijven van teksten een manier om mijn emoties te verwerken en vooral ook om ze te delen met anderen.

Je wordt gezien als de ambassadeur van de salsa dura.

Wat betekent salsa dura voor jou?

Salsa dura is een platform, dat vooral leunt op vrijheid van expressie en waarbij de muziek een sterke connectie met de danscultuur heeft. Ook de teksten zijn van groot belang. Ze gaan ergens over, het zijn sociaal geëngageerde teksten. Het is geen strak gestructureerde muziek, maar vooral dansmuziek, vanuit het hart en met veel passie gespeeld. En mensen voelen dat.

Daarnaast ben ik docent, ik geef masterclasses en woon congressen bij. Ik kan mensen enorm bewonderen en ik vind het heerlijk als mensen mij bewonderen om wat ik doe. Daarnaast streef ik ernaar om financieel onafhankelijk te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook voor een salsero mogelijk is. Mede hierdoor heb ik ook mijn eigen platenlabel JRGB, zodat ik de mogelijkheid heb om zelf te produceren. Het mooiste vind ik als mijn muziekleven een combinatie is van optredens en tournees, componeren, doceren en het managen van andere artiesten.

Wat zijn je dromen of plannen voor de toekomst?

Je laatste album ‘A Million’ is alweer van 2009 en je schrijft zulke fantastische songs en teksten. Heb je plannen voor een nieuw album?

Toekomstplannen en dromen heb ik altijd. Ik zal nooit mijn doel uit het oog verliezen. Graag wil ik verder naam maken als solist. Ook ben ik bezig met teksten over wat ik meemaak in mijn leven. Ik denk zeker dat ik in 2014 weer met een aantal nieuwe nummers kom.

Wie is er in jou ogen de meest vernieuwende trombonist? En wie heeft jou vooral geïnspireerd?

Een vette lach volgt, Jimmy Bosch natuurlijk! Hahaha.

Als ik door de wereld tour, ontmoet ik zoveel inspirerende trombonisten, er zijn er steeds meer. Maar de trombonisten die voor mij het meest hebben betekend en Tot slot, zou je nog iets aan onze lezers en aan je diep in mijn hart zitten, zijn toch wel Papa Washas en fans willen zeggen?

Barry Rogers (en Steve Turray en Jose Rodriguez).

Ja, dat ik blij ben om hier in club Mystique en Amsterdam te zijn en we gaan er een geweldige Als we je zouden vragen om twee speciale gasten uit te avond van maken. En als je niet hier bent nodigen om mee te spelen wie zou dat dan worden? En vanavond, dan had je er wél moeten zijn. Het is waarom? een geweldige plek met geweldige mensen, dus Ik ben bevoorrecht dat ik al met heel veel geweldige het wordt een geweldige avond. muzikanten en persoonlijke helden heb mogen spelen.

Ze vragen mij en ik vraag hen om projecten samen te Ik dank Jimmy voor dit persoonlijke, vlotte en vooral doen en onze muziek te mixen. We hebben al heel wat humoristische gesprek. Ik heb ervan genoten en combinaties gemaakt en over heel de wereld gespeeld. kan niet wachten tot ik deze grootheid hoor spelen.

Je weet nooit wat er gaat gebeuren en wat een mooie tijd je met elkaar zal beleven. Dat geldt ook voor Olivera.

Wij hebben samen geweldige tijden beleefd, waar ik enorm van heb genoten.

In 2005 gaf je een groot en boeiend interview voor ons blad (zie http://www.latin-emagazine.com/NL/ interviews/2005/Jimmy-Bosch.html). Hierin gaf je aan dat je rond je vijftigste graag zou willen stoppen met touren om je dan meer toe te leggen op managen van anderen en produceren van muziek? Wat is hiervan uitgekomen?

Oh, heb ik dat gezegd? Dan heb ik gelogen! (Vette lach) Nee, trombone spelen zit in mijn hart en mijn bloed, dat zal ik nooit opgeven. Maar ik ben blij dat ik meerdere aspecten van de muziek omarm. Ik ben bandleider van orkesten, en dat vind ik fantastisch.

PAGE 19

Jimmy Bosch en Herman Olivera met Los Místicos XXL Het optreden: door Michele van den Heuvel Even na tienen kondigt Jay Kersten, de initiatiefnemer van dit unieke optreden, Jimmy Bosch en Herman Olivera met los Místicos aan. Het publiek lijkt er even opgewonden naar uit te kijken als de band zelf.

Gedreven neemt Jimmy Bosch de leiding. Hij zorgt ervoor dat de band na even warmdraaien helemaal op één lijn zit. Zijn charisma en talent zijn overduidelijk. Al dirigerend, muziek lezend, bril op en af zettend, spelend, springend, zingend, lachend en genietend, zet hij verschillende salsa, mambo, son en chachacha- nummers in. Links van hem neemt de grote sonero Herman Olivera met zijn diepe soulachtige stem de lead op zich.

Hij krijgt daarbij vocale ondersteuning van Nando en Rudy. Achterin zorgen Lukas op de timbales en Bulú op de conga’s voor de stevige ritmes.

Bosch geeft met handen en voeten energiek aan wat er moet gebeuren, wie wanneer soleert. Zo geeft hij aan wanneer de percussionisten ruimte kunnen nemen om te jammen, maar ook de pianist, de baby-bas en de blazers nodigt hij hiertoe uit. Elke muzikant krijgt de ruimte om te soleren. Zelf lijkt hij vooral ook geïnspireerd te worden door Olivera, met wie hij een duidelijke wisselwerking heeft.

Graag improviseert Bosch op zijn trombone en gaat daarbij over tot het spelen van zijn monas. Driftig op en neer bewegend, gooit hij zijn trombone zwierend van boven naar beneden en terug. Alsof hij hiermee het overweldigende geluid van zijn Rath2 nog meer kracht bij wil zetten. Wat een eigen melodische sound vol power en wat een embrasure heeft deze man! Dit verklaart ook waarom hij eelt op zijn lippen heeft. Hoe wil je anders zoveel kracht voortbrengen uit je trombone?

Hij wil zijn boodschap op meerdere niveaus overbrengen. Zijn sterke ‘healing’ teksten laat hij vooral aan de vocalisten over, maar hij kan het niet laten om zelf ook mee te zingen.

Direct al in de eerste set stijgt het orkest naar grote hoogte, vooral in de nummers El avion de la salsa van zijn gelijknamige album en Oportunidad. Met het geweldige stemgeluid van Olivera, en de schitterden solo’s van Bosch en Balú maken ze iets speciaals van deze stukken.

PAGE 20

Maar de interactie en de lachende gezichten van de muzikanten spreken boekdelen. Hoewel deze muziek vooral bedoeld is om te dansen, wordt er vooral geluisterd. De meesten willen niets missen van dit spektakel. Na twee lange power-sets is het inmiddels 2.30 geworden. De dj neemt het over met passende muziek om te ontladen en te dansen. Ook Bosch lijkt van geen ophouden te weten. Ik dans nog even een heerlijke salsa met hem, naast alle andere dames die voor hem in de rij staan. We gaan voldaan naar huis.

Het kan bijna niet anders of dit is wel het beste van de salsa uit New York, met een Nederlands sausje.

In het nummer Rompe Saraguey en Cha cha Gabriel lijkt Olivier zichzelf te overstijgen met de ter plekke gemaakte improvisaties. Op een moment legt hij twee vingers op zijn lippen, kruist hij zijn armen Line up: op zijn borst, kijkt omhoog en sluit zijn ogen, terwijl Jimmy Bosch, trombone hij ritmisch blijft bewegen. Meditatief, alsof hij een Herman Olivera, leadzang hogere macht dankt voor dit moment. Een intimiteit die kippenvel bezorgt.

Los Místicos XXL J.C Bulú Vilora, conga’s In het nummer Que Humanidad is het de beurt van Lucas van Merwijk, timbales, percussie Bosch en Ilja om te laten horen hoe hun trombones klinken en hoe ze elkaar opjutten. Wat een energie, Adinda Meertens, B.Bass Alexander Cala, trompet, wat een charisma en inspiratie daar op het podium!

Gerrit-ja Brinkhorst, sax/fluit Een feest van puur genieten voor zowel de IIla Reingoud, trombone, muzikanten als het publiek. Dit is waar het over gaat: ‘muziek met ballen’, vol passie en recht uit het Nando Vanis, zang Rudy Varela, zang hart! Voor wie het Spaans niet beheerst, zijn de Frank Dijkstra, piano pakkende teksten helaas niet helemaal te volgen.

PAGE 21

2 blikjes kokosmelk 450 g suiker 125 g maizena ½ tl zout * Kaneel om te garneren Doe de kokosmelk, de suiker en het zout in een steelpan. Breng aan de kook en laat ongeveer 6 minuten doorkoken. Af en toe roeren. Doe de maizena met 2dl water in een kom en mix goed met een garde. Giet het mengsel meteen in de steelpan en laat het 2 minuten koken. Blijf roeren met een garde tot het mengsel zo dik is als pudding.

PAGE 22

Haal de pan van het vuur. Giet het mengsel door een zeef in een puddingvorm met antikleeflaag van ongeveer 30 x 15 cm. Je kan ook meerdere kleine vormpjes gebruiken.

Strijk de bovenkant glad en laat het mengsel ongeveer 2 uur in de koelkast afkoelen, totdat het helemaal stijf is geworden.

Zeef er wat kaneelpoeder over en dien op.

Meer recepten vind je op: www.latin-emagazine.com

PAGE 23

Gilberto Gil met uitgebreide band dinsdag 16 juli in Paradiso, Amsterdam In de jaren zestig stond Gilberto Gil aan de wieg van Tropicalia, een beweging waarmee de pop en rock deel zijn gaan uitmaken van de Braziliaanse muziek. Het legendarische album ‘Tropicalia ou panis et circenis’ uit 1968 geldt als het manifest van de beweging die de Braziliaanse cultuur van haar tropische clichés wilde bevrijden.

Al decennia vormt Gil met zijn herkenbare gitaarspel de ‘missing link’ tussen bossa nova, funk en reggae en is hij in Brazilië een heuse volksheld. Daarnaast is Gil altijd zeer politiek actief geweest. Door zijn sociaal bewogen nummers moest hij in 1969 onder druk van het militaire regime zelfs uitwijken naar Londen. Maar hij kwam sterk terug. Van 2003-2008 was Gil zelfs minister van cultuur in Brazilië.

Weteringschans 6-8, Amsterdam Voor meer info en kaartverkoop zie

www.paradiso.nl PAGE 24

Een film van PIERRE-YVES BORGEAUD Met medewerking van: percussionist GUSTAVO DI DALVA pianist PAUL HANMER de Australische zangeres SHELLIE MORRIS, de Zuid-Afrikaanse zanger VUSI MAHLASELA en PETER GARRETT, zanger van de Australische rockband Midnight Oil Na decennia van uitverkochte shows en internationale erkenning, toont VIRAMUNDO een van de iconen van de Braziliaanse muziek, muzikant Gilberto Gil, in een nieuwe wereldtour over het zuidelijk halfrond.

Van Brazilië tot Australië en Zuid-Afrika zet meervoudig Grammy-winnaar Gil de missie voort waarmee hij begon als Brazilië's eerste zwarte minister van Cultuur; met zijn revolutionaire liedjes vol opwindende ritmes en melodieuze gitaarpartijen de kracht te promoten van de culturele diversiteit in een geglobaliseerde wereld.

Strevend naar een diverse, onderling verbonden planeet gevuld met hoop, uitwisseling ... en natuurlijk muziek!

Speelduur film: 95’ | Vanaf 22 augustus in de bioscoop

PAGE 25

PAGE 26

Dvd-recensie door Fabio (SalsaIsGood) Dvd verkrijgbaar via www.salsa-dvds.com

Lisa Nunziella: Red Hot Salsa II Overal ter wereld nemen sportscholen plotseling salsa aerobics in hun programma op. Dat is tekenend voor de populariteit van de salsa. Het is wel logisch: salsa heeft een energiek ritme, geschikt tempo en vereist in theorie dat je je hele lichaam gebruikt.

Als je niet van een sportschool houdt, of er niet genoeg aan hebt, dan brengt Liza deze salsacardio-oefeningen bij je thuis met deze dvd-serie. Ze is een ervaren docente, die goed danst en beweegt. Ze houdt zich niet in tijdens het voordoen van de salsapassen en geeft ook mondelinge aanwijzingen (en ik heb gehoord dat die goed van pas komen bij de dagelijkse oefeningen). Elke les duurt circa 45 minuten en word gevolgd door rek- en ontspanningsoefeningen.

Sommige passen worden ook apart uitgelegd en van tijd tot tijd verschijnt bovenaan in beeld een tekst die je herinnert aan de basisprincipes voor een correcte uitvoering van de oefeningen.

Danstechnisch bekeken, komen veel bewegingen uit het gangbare repertoire van salsa shines en moves.

Je partnering zal er niet door verbeteren, maar het kan je wel helpen om je timing te verbeteren. Door de vele herhalingen zul je minder tijd aan de beweging hoeven te besteden en kun je je beter concentreren op de muziek. Als je deze bewegingen echter op de dansvloer toepast, is het goed om eraan te denken dat je niet in de sportschool bent en dat je een deel van de energie moet vervangen door sierlijkheid. Ik ben geen expert in aerobics, maar als je op zoek bent naar cardio-oefeningen, denk ik dat je niet teleurgesteld zult zijn in dit product.

PAGE 27

PAGE 28

World Cinema Amsterdam opent met The Lunchbox Alweer voor de 4e keer presenteert het Amsterdamse Rialto World Cinema Amsterdam. 12 dagen lang staan de beste, onafhankelijk geproduceerde films uit Latijns-Amerika, Azië en Afrika op het programma. Zoals altijd: heel veel films, een competitie- en een themaprogramma, feest en gratis openluchtvoorstellingen. Openingsfilm: The Lunchbox. Locaties: Rialto, De Balie, Marie Heinekenplein en het Vondelpark.

Competitieprogramma Net als de afgelopen jaren strijden ook deze zomer negen films om de World Cinema Amsterdam Jury Award. Naast de eer ontvangt de winnaar een bedrag van € 5000,-, dat hij/zij kan besteden aan een volgend filmproject. Genomineerd zijn onder andere de openings- en de slotfilm van het festival, respectievelijk The Lunchbox en Gloria.

The Lunchbox, die onlangs de Critics Week Viewers Choice Award ontving tijdens het filmfestival van Cannes, is een heerlijk feel good-verhaal uit India van debuterend regisseur Ritesh Batra. De film is vanaf 12 december dagelijks te zien in Rialto.

Slotfilm Gloria, die hoofdrolspeelster Paulina García een Zilveren Beer voor Beste Actrice bij het filmfestival van Berlijn opleverde, is een prachtig portret van een gescheiden middelbare vrouw van de Chileen Sebastián Lelio.

Caribische cinema en 150 jaar afschaffing slavernij Speciale aandacht is er dit jaar voor de cinema van het Caribisch gebied en dan met name die van Jamaica en Curaçao. Zo is er veel aandacht voor het Jamaicaanse talent Storm Saulter, wiens Better Mus´ Come te zien zal zijn; een film waarin hij een bewogen periode uit de Jamaicaanse geschiedenis onder de loep neemt. Samen met vijf andere jonge regisseurs maakte hij de compilatiefilm Ring di Alarm – ook te zien tijdens het festival.

De gehele geschiedenis van het Caribisch gebied, en zeker die van Curaçao, is nauw verbonden met de slavernij. Eind 17e eeuw was Curaçao het centrale punt in de slavenhandel van de West-Indische Compagnie. Om stil te staan bij het feit dat het dit jaar (pas) 150 jaar geleden is dat de Nederlandse koloniale overheersers de slavernij afschaften, organiseert World Cinema Amsterdam in samenwerking met de Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013 in het laatste weekend van het festival een speciaal filmprogramma met o.a.

Tula, the Revolt – de debuutfilm van Jeroen Leinders over de grote slavenopstand van 1795 op Curaçao.

World Cinema Amsterdam Open Air Het festival wordt officieel geopend op 7 augustus.

Een paar dagen eerder is er al in het Vondelpark Openluchttheater een preview te zien. Op vrijdag 2 wordt er het Argentijnse Días de vinilo van Gabriel Nesci vertoond – een bitterzoete komedie over een groep jeugdvrienden en hun liefde voor de oude elpee (op vinyl) en vrouwen. Een dag later staat het Israëlische drama God's Neighbors van Meni Yaesh op het programma – over drie twintigers die er in een wijk van Tel Aviv met harde hand op toezien dat iedereen zich aan de Thora houdt. Ook tijdens het festival, namelijk op 9 en 10 augustus, zijn er in het Vondelpark nog twee openluchtvoorstellingen te zien. Traditiegetrouw is ook het Marie Heinekenplein het toneel van openluchtvoorstellingen. Van 14 t/m 17 augustus kunnen de bezoekers vier avonden genieten van World Cinema Amsterdam. Op het programma staan de titels die ook in het Vondelpark zijn te zien. Op het plein is plek voor 750 mensen, die net als de 1000 mensen in het Vondelpark, gratis mogen genieten van het filmaanbod.

Feest en meer Al jaren is het motto: Meet me @ World Cinema Amsterdam. Niet alleen kunnen de bezoekers elkaar ontmoeten, zij kunnen ook de regisseurs van de films tegenkomen. Dit jaar verwelkomt het festival naar verwachting tien regisseurs, onder wie de genoemde Storm Saulter, Carlos Machado Quintela en de Mexicaanse José Luis Valle, de regisseur van Workers. Zij zullen na de vertoning van hun films vragen beantwoorden van het publiek. Al draait alles om film, er zijn ook feesten - de perfecte gelegenheid om elkaar te treffen, bijvoorbeeld het spetterende slotfeest op zaterdag 17 augustus.

Locaties Het festival vindt dit jaar plaats op vier locaties: naast Rialto, Vondelpark en Marie Heinekenplein is ook De Balie een festivallocatie - het gehele competitieprogramma is er te zien.

www.worldcinemaamsterdam.nl PAGE 29

PAGE 30

PAGE 31

ALMERE - VERSLAG FESTIVAL AFRIQUE-CARIB 2013 Verslag/foto’s: Cherry Taylor Alweer het 9e Afrique-Carib festival.

Ik citeer: “Festival Afrique-Carib is sinds 2005 uitgegroeid tot het meest kleurrijke muziekfestival van Flevoland. Een intercultureel evenement dat onbekende muziekgenres uit Afrika en het Caribisch gebied in Almere presenteert aan een breed publiek. Festival Afrique-Carib is een festival waar muziekgenres elkaar ontmoeten en waar alles draait om gezelligheid, lekker eten en het samengaan van culturen en stijlen.”

Is dit jaar het bovengenoemde bereikt? Het antwoord hierop is grotendeels positief, maar ook enigszins negatief. Grotendeels positief omdat het programma uitstekend in elkaar zat en enigszins negatief omdat de opkomst marginaal was.

Zaterdag 29 juni Dit jaar is in het kader van de herdenking van ‘150 jaar afschaffing van de slavernij’ een extra dag toegevoegd aan het festival. Het thema van de dag was: “Wan Pipel, Eenheid, Diversiteit aan Ras, Ubuntu!” = “One People, Unity, Different People, Ubuntu!”

Voornamelijk Surinaamse vrouwen en kinderen liepen mee in de optocht Wan Pipel Prodo Prisiri. Ze waren kleurrijk in hun prachtige koto’s (Surinaamse klederdracht) en andere klederdrachten, ze hebben gezongen, gedanst en vooral plezier gehad.

PAGE 32

Tijdens het avondprogramma traden Surinaamse artiesten op. Wat een feest!

We hebben genoten van o.a. het dynamische allround orkest (12 man sterk) Sabroso, dat gespecialiseerd is in Surinaamse en Zuid-Amerikaanse muziek, maar ook in Hindipop. De bandleider Setish Bindraban heeft het podium mogen delen met grootheden als Oscar D’Leon (Venezuela), Las Chicas del Can (Dom.Rep) en James Carter (USA).

Het feest ging door met Iwan Esseboom ft.

Funmasters. Naar aanleiding van het overlijden van Lieve Hugo, ook bekend als ‘The King of Kaseko’, hebben we gedanst op een van zijn grootste hits, Wittie Visie.

Voor degenen onder ons die niet weten wat kaseko inhoudt, bij deze een korte uitleg. Kaseko is Surinaamse dansmuziek die is voortgekomen uit de traditionele Surinaams-Creoolse kawinamuziek, zoals die sinds begin 1900 door Creoolse straatmuzikanten in Paramaribo wordt gespeeld.

Er werden twee elementen van de kawina overgenomen: nl. de vraag-en-antwoordzang (ook wel call-and-response of pregon-koor genoemd) en het gebruik van percussie-instrumenten. Het belangrijkste percussie-instrument in de kaseko is de ‘skratjie’, bestaande uit een grote trom/pauk met daarop een bekken. Deze geeft het basisritme aan. De naam betekent letterlijk schraag en duidt erop dat deze trom meestal op een houten rekje wordt geplaatst. Ook de New Orleans Jazz was van invloed op de kaseko, net zoals de Latijns-Amerikaanse muziek en calypso.

De percussie-instrumenten werden door de invloed van rock- en popmuziek aangevuld met westerse popinstrumenten, zoals een elektrische gitaar, een basgitaar en een drumstel. Ook nam het gebruik van het elektrische orgel toe.

Kenny B ft Royal Roots Band maakte de zaterdagavond compleet. Reggae en dancehall in het Engels en Surinaams zijn z’n specialiteit en we hebben het geweten. Zijn enthousiaste optreden, hij rende van de ene kant van het podium naar de andere, sloeg over op het publiek en iedereen was aan het dansen en zingen.

PAGE 33

Zondag 30 juni Om 12 uur was ik weer present, nieuwsgierig naar wat me te wachten stond.

Het programma van zondag was immers zeer divers: zouk/kizomba, son, dancehall, zoblazo, chutney-soca, pop. Het eerste optreden was van Ir-Sais en Engelly, die ons met hun zoetgevooisde stemmen gelijk in de feeststemming brachten. Rustige zouk/kizomba-nummers waar je lekker op kon swingen. Ook hun nummer Ik wil jou brachten ze ten gehore.

Chris Garcia ft. Sabroso.

Chutney-Soca van het eerste uur (Chutney-Soca is een cross-overstijl van soca en Hindi/Engelse teksten met Indiase instrumenten zoals dholak en dhantal). We hadden zaterdag reeds kennis gemaakt met Sabroso, we wisten dus wat ons te wachten stond, maar wat we niet wisten was dat Chris Garcia als een trein over je heen dendert. Chutney Bacchanal is een van zijn populairste nummers en als je weet wat ‘bacchanal’ in het Caribisch gebied betekent, hoef ik je niets meer uit te leggen.

Meiway met z’n muziekstijl Zoblazo.

Respect! Wat een energie en wat een interactie met het publiek! Deze man heeft een staat van dienst waar je u tegen zegt. Achtergrondzangeressen, danseressen, muzikanten, de hele act was compleet.

PAGE 34

(Zoblazo is een mix van folklore uit het zuidelijke deel van Ivoorkust en de aangrenzende landen (o.a. Ghana) met een uptempo ritme en moderne (hightech) instrumenten. Bij het dansen van Zoblazo gebruikt men een witte zakdoek als uiting van vreugde en reinheid.)

Leona Philippo, winnares van The Voice of Holland 2012. Kunnen we Leona qua muziekstijl en bezigheden in een hokje plaatsen? Ik denk het niet! Van achtergrondzangeres is ze naar de voorgrond getreden en dat was tijdens haar hele performance te merken. Pop, soul, R&B, you name it, she does it. Je krijgt spontaan de neiging om te zeggen “Leona, we love you”.

Septeto Santiaguero, traditionele son uit Cuba.

Winnaars van de ‘Premio Cubadisco 2011 en 2013’; een van de genomineerden voor de Latin Grammy 2011 voor hun album Oye mi son Santiaguero’ in de categorie ‘Best Traditional Tropical Album’ en dan staan ze op het Afrique-Carib Festival 2013. Lágrimas Negras in de polder.

Collie Buddz & the New Kingston. Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor dit festival nog nooit van Collie Buddz had gehoord. Vanwege dit festival ben ik me in hem gaan verdiepen en wat een openbaring. Tijdens het festival heb ik kennis met hem gemaakt; bescheidenheid ten top, ondanks dat hij wereldberoemd is in de categorie Reggae en Dancehall. Tevens is hij eigenaar van het radiostation Vibe 103 en was hij ook een van de guest vocals op een remix van Ring the alarm van Beyoncé . Zijn hit Mamacita werd uit volle borst meegezongen. Ik was blijkbaar een van de weinigen die hem niet kenden, de rest kende hem wel.

Mijn verwachtingen waren overtroffen. Al was de muziekstijl misschien niet de jouwe, de muziek boeide en dwong je om enthousiast mee te doen. Gezien de magere opkomst moeten we hopen dat dit festival ook een 10e jaar mag beleven.

Ylanga en je team bedankt!

(Voor interviews zie de uitgave van augustus)

PAGE 35

Latin Life is een radioprogramma op Radio West voor liefhebbers van de latin & caribbean lifestyle.

In deze show hoor je de lekkerste muziek, het laatste nieuws, interessante gasten, de beste uitgaanstips ĂŠn er worden veel vrijkaarten weggegeven voor leuke evenementen. De show wordt wekelijks live uitgezonden vanuit de Hofstad met een landelijke dekking, dankzij internet en digitale radio. Latin Life Radio is een non-profit initiatief en wordt gedreven door vrijwilligers.

Latin Life is elke donderdag van 20:00 tot 22:00 uur landelijk te beluisteren.

Regelmatig verstrekt Latin Life vrijkaarten voor leuke evenementen aan luisteraars. Het aantal beschikbare vrijkaarten staat op de website www.latinliferadio.nl tussen haakjes vermeld. Als je interesse hebt in de beschikbare vrijkaarten, kun je tijdens de uitzending een mailbericht sturen naar info@latinliferadio.nl o.v.v. voor- en achternaam en telefoonnummer waarop je te bereiken bent. Je kunt ook tijdens de uitzending bellen naar 070-390 54 54.

De spelregels rondom de vrijkaarten zijn veranderd: de gehele uitzending kun je bellen of mailen en aan het eind van de show kiezen we de winnaar. Dus voor iedereen meer kans!

www.latinliferadio.nl Programmering juli 2013

11 juli: Maria Catharina (latin zangeres) Bachata Contest bij Chicoleo Vanaf 18 juli tot 1 september 2013 zendt Latin Life wekelijks een zomereditie uit. Geen gasten in de studio, maar wel veel muziek, actuele nieuwtjes en terugblikken naar live artiesten die de afgelopen 6 maanden live optraden in het programma.

Nog niet iedereen heeft het in de gaten, maar Latin Life is landelijk te beluisteren via internet ĂŠn digitale radio. In de linker kolom van onze website www.latinliferadio.nl staat een overzicht op welke kanalen we thuis te ontvangen zijn op je digitale radio zoals kanaal 117 (Digitenne), kanaal 889 (KPN Interactief), kanaal 76 (UPC) en kanaal 798 (Ziggo).

Digitale radio geeft in sommige gevallen een betere geluidskwaliteit dan internet; maar jij hebt natuurlijk de keuze!

PAGE 36

Uitzending gemist Vanaf nu hoef je echt geen enkele uitzending van Latin Life meer te missen!

Voortaan hebben we namelijk de ‘Uitzending gemist’ functionaliteit.

In de linker kolom van onze website www.latinliferadio.nl staat een link naar een pagina waar de uitzendingen als podcast staan opgeslagen.

Was je op donderdagavond niet in de gelegenheid te luisteren?

Dan kun je met een simpele klik de afgelopen uitzendingen beluisteren en door de uitzending heen scrollen. Hou er wel rekening mee dat het downloaden van een hele uitzending wel eventjes kan duren, dus alvast bedankt voor je geduld bij het gebruik.

Zaterdag 13 juli 2013: Latin & Disco White Edition Net als in maart 2013 wordt de dansavond gevuld met een mix van de beste latin- en discomuziek. En het is zomer, daarom is de dresscode: Totally White. DJ SalsaLoco draait natuurlijk weer de gebruikelijke disco, salsa, bachata, merengue, zouk en kizombadansmuziek.

De Wet ‘n Wild Social Club aan de Zegerplas is een sfeervolle locatie in een natuurlijke omgeving met prachtig uitzicht over het water en hoogstaande gastvrijheid in een ontspannen ambiance. Je kunt er zelfs voor kiezen om voorafgaand eerst te dineren, want Wet ’n Wild beschikt over een uitstekende keuken.

Kijk voor meer informatie op www.wetnwild.nl

PAGE 37

Na een sprankelende en bejubelde eerste cd komt LuzazuL met een nieuw album: Canvas. Het album voert je mee op de golven (‘Ondas’) van het leven.

De nummers bestrijken een palet aan emoties, de muziek voelt warm, open, licht en af en toe melancholisch aan. De groovy, organische beats nodigen uit tot dansen, terwijl de langzamere nummers, zoals het ondoorgrondelijke Amor, je onmiddellijk kippenvel bezorgen. De composities zijn grotendeels van Martijn Morselt en de teksten van Magda Mendes.

Foto: Carlos Breton

PAGE 38

LuzazuL is zeven jaar geleden opgericht door muzikant en producer Martijn Morselt in samenwerking met de Portugese zangeres Magda Mendes. LuzazuL, letterlijk vertaald ‘blauw licht’, staat voor passie, vreugde en melancholie. Naast Morselt en Mendes bestaat LuzazuL uit gevierde musici: gitarist Alain Labrie (o.a. Labryenco), toetsenist Emiel van Rijthoven (o.a. Sensual, Waylon) en drummer/percussionist Udo Demandt (o.a.Monsieur Dubois, Primos del Norte).

Vanuit het idee Braziliaanse invloeden te combineren met flamenco- en fado-elementen ontstond een origineel en eigentijds geluid, zoals te horen is op hun eerste cd LuzazuL. Wat begon als studioproject groeide snel uit tot een live act.

Meteen na het verschijnen van het debuut schitterde LuzazuL op podia als Paradiso, Oerol en in het voorprogramma van de morna-diva Cesaria Evora.

De pers prees de eerste cd als “beste aanwinst van het jaar op het gebied van wereldmuziek” (Plato) en ook jazz- en popliefhebbers omarmden de plaat, getuige o.a. de reactie in OOR: “Een geslaagde samensmelting van Kaapverdiaanse klanken, flamenco gitaarspel en broeierige Braziliaanse zang”. De NRC was zeer lovend en noteerde: “Sprankelend, melodieus, gevarieerd, professioneel, enthousiast.”

In de tussentijd zijn er vele nieuwe nummers aan het repertoire toegevoegd en is de band uitgegroeid tot een hechte eenheid. De aanhoudende vraag naar optredens gaf lange tijd weinig gelegenheid voor een nieuw album, maar nu is de tijd meer dan rijp.

Live te zien: donderdag 12 september 2013 in de North Sea Jazz Club, Amsterdam

www.luzazul.nl Bezetting op LuzazuL - Canvas: Magda Mendes - zang, gitaar Martijn Morselt - basgitaar, gitaar, piano, wurlitzer, samples, zang Alain Labrie - flamenco gitaar Emiel van Rijthoven - wurlitzer Udo Demandt - percussie guest: Roël Calister - percussie (o.a. SaraTavares, Izaline Calister)

PAGE 39

DVD+CD Sergio George's Salsa Giants Pablo Croce's documentaire Salsa Giants biedt een swingend kijkje achter de schermen van het Curaçao North Sea Jazz van vorig jaar, toen de beste nog levende salsalegendes - o.a. Marc Anthony, Oscar de León, Cheo Feliciano, Jose Alberto en Tito Nieves - bij elkaar kwamen voor een historische reünie.

Dit alles o.l.v. pianist-producer Sergio George met een band, waarin o.a. percussionist Diego Galé meespeelde.

CD: 1. Valio La Pena - Marc Anthony 2. Yo No Se Mañana - Luis Enrique 3. Mi Bajo y Yo - Oscar D'Leon 4. Disculpeme Señora - Jose Alberto 5. Fabricando Fantasias - Tito Nieves 6. Un Disco Mas - Charlie Zaa 7. Medias Negras - Willy Chirino 8. Casi Te Envidio - Andy Montanez 9. Tu Amor Me Hace Bien - Marc Anthony 10. De Mi Enamorate - Tito Nieves 11. Mata Siguaraya - Oscar D'Leon 12. Anacaona - Cheo Feliciano 13. Salsa Caliente del Japon - Nora 14. Aguanile - Marc Anthony 15. Para Celebrar - All singers DVD: 1. Aguanile - Marc Anthony 2. Yo No Se Mañana - Luis Enrique 3. Mi Bajo y Yo - Oscar D'Leon 4. Disculpeme Señora - Jose Alberto 5. Fabricando Fantasias - Tito Nieves 6. Un Disco Mas - Charlie Zaa 7. Medias Negras - Willy Chrino 8. Casi Te Envidio - Andy Montanez 9. Tu Amor Me Hace Bien - Marc Anthony 10. De Mi Enamorate - Tito Nieves 11. Mata Siguaraya - Oscar D'Leon 12. Anacaona - Cheo Feliciano 13. Salsa Caliente del Japon - Nora 14. Valio La Pena - Marc Anthony Verkrijgbaar bij: www.mostwanted-online.nl

PAGE 40

Fiesta Macumba bestaat deze zomer alweer 5 jaar en heeft door de jaren al heel wat dansvloeren in en rondom Amsterdam onveilig gemaakt. Het recept is inmiddels bekend: een authentieke party latino style met het lekkerste wat Latijns-Amerika aan muziek te bieden heeft: van banging baile funk tot knallende rock mestizo, tot heerlijke cumbia en alles daartussen!

TENTEMPIÉS TenTemPiés is een internationaal collectief van muzikanten gebaseerd in Amsterdam. Hun muziek is een vernieuwende en zeer dansbare mix van Latin rock, ska en reggae met een Amsterdamse twist: Damsko Mestizo! De formatie is in de zomer van 2008 opgericht en is sindsdien vrijwel non-stop op tour, zowel binnen als buiten Nederland.

FIESTA MACUMBA OPEN AIR EDITIE 20 JULI IN VONDELPARK OPENLUCHTTHEATER Op zaterdag 20 juli presenteert de maandelijkse Latijns-Amerikaanse clubavond Fiesta Macumba een speciale, gratis openluchteditie waarbij twee latin bands uit Amsterdam zullen optreden in het Vondelpark Openluchttheater.

SUPERCITY Supercity schotelt je een meergangen menu voor met gerechten uit verre streken. Afrikaanse voodoo, gemarineerd in lang vervlogen Caribische klanken.

Psychedelische gitaren in een saus van New Orleans-blazers, op smaak gebracht met flink veel pepers. Supercity speelt dit keer als duo hun eigenzinnige mix van Sudaca jazz, desert-blues en gypsy-swing waar je hart sneller van gaat kloppen!

FIESTA MACUMBA OPEN AIR Zaterdag 20 juli 2013 | 15:00-19:00 uur | gratis entree Live: TenTemPiés + Supercity DJ’s: Poto Peludo + Nacho Locatie: Vondelpark Openluchttheater, Amsterdam

Eva Yerbabuena Eva Yerbabuena, geldt als de absolute top van de hedendaagse flamencodans. In ¡Ay!, haar nieuwste voorstelling, keert ze na een zwangerschap terug naar de bron.

In het minimalistische spektakel, een reeks solodansen met live muziek, plaatsen licht en schaduw en de begeleiding van zang, gitaar en viool een paar opmerkelijke kleuraccenten.

Vrijdag 6 december 2013 | Paleis voor Schone Kunsten | Brussel | www.bozar.be PAGE 41

Open Air Salsa Club Weert 2013 donderdag 1 augustus | Oude Markt, Weert In het hart van de Weerter binnenstad organiseert Salsa Club Weert (S.C.W.) dit jaar voor de elfde keer het Open Air Salsafeest. Dit wervelende Caribische dansfeest is gratis toegankelijk en vindt plaats op donderdagavond 1 augustus van 18.00 tot 23.00 uur op de Oude Markt, aan de voet van de monumentale Martinuskerk.

Deze populaire salsa-avond heeft zich al een vaste plaats verworven in de agenda’s van zowel salsaliefhebbers als niet-dansers. De grote dansvloer biedt volop gelegenheid tot dansen en wie liever kijkt en geniet van de vrolijke latin sfeer kan lekker een terrasje pakken met uitzicht op de dansvloer. De Oude Markt met de Martinustoren vormt een prachtig decor voor dit altijd gezellige, intieme salsafeest in de open lucht. Net als andere jaren heeft S.C.W. enkele korte workshops en demo’s voor jong en oud op het programma staan. Zo kunnen belangstellenden om 19.30 uur deelnemen aan een workshop ‘salsadansen voor beginners’, waaraan uit enthousiasme altijd ook veel ervaren salsadansers meedoen. Tijdens het Open Air Salsafeest tekenen deejays Meg-D en Marvick voor afwisselende en zeer dansbare salsa, bachata, merengue en zoukklanken.

Meer informatie over ‘Salsa Club Weert Open Air’, danslessen, feesten, workshops en andere activiteiten is te vinden op www.salsaclubweert.nl

PAGE 42

8-daagse dans- en cultuur/natuur single vakanties naar Lagos, Portugal.

Als je snel bent kun je deze zomer nog mee met de cultuur/natuur vakantie van 15 juli – 22 juli.

Salsa, bachata, kizomba dansvakantie 16 september – 23 september (alle nivo’s)

Kizomba / Bachata dansvakantie (alle nivo`s) 30 september – 7 oktober Cultuur / natuur singlevakantie Lagos 23 september – 30 september 14 oktober – 21 oktober

Nieuw: Mindfulness week Zou jij je leven graag een week op de pauzestand willen zetten en in die week tot rust komen, al het hoofdwerk loslaten, je accu weer opladen en weer voelen dat je leeft?

21 oktober – 28 oktober Tot 2 maanden voor de vertrekdatum krijg je ook nog eens € 100.- vroegboekkorting!

Waarom boeken bij ViaLaRosa?

De activiteiten zijn bij de reissom inbegrepen De vlucht is bij de prijs inbegrepen De activiteiten zijn voor iedereen toegankelijk (er wordt rekening gehouden met dans- /muzikaal nivo) Een goede mix van activiteiten, cultuur en ontspanning Professionele begeleiding

Kijk op de site voor de uitgebreide informatie van dag tot dag.

www.vialarosa.nl

PAGE 43

Tambours du Bronx

Afro Latino Festival vrijdag 28 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen De vijftiende editie van Afro-Latino, het wereldmuziekfestival met een ‘green event award’, zag er weer veelbelovend uit. De programmering bevatte de nodige klinkende namen. Wij hadden weer het voorrecht drie dagen lang onze indrukken te kunnen vastleggen in de vorm van filmopnames, foto’s, interviews en reportages. Graag geven we jullie een impressie van een aantal muziekvormen en optredens die er te horen en te zien waren.

Voor de interviews en video’s van de Afrikaanse & reggae-artiesten zie: www.maxha.be Helaas is het vrijdag nog koud en nat.

Gelukkig kunnen we dankzij de overdekte podia van de verschillende optredens genieten zonder nat te worden.

Op het hoofdpodium start Otros Aires uit Argentinië. Deze vier musici hebben de traditionele tango in een modern jasje (nuevo tango) gestoken en aangevuld met een visuele presentatie.

Zo zien we bijvoorbeeld tango-opnames uit het begin van de vorige eeuw. De oude beelden worden opgeluisterd met de moderne tangomuziek van Otros Aires, waardoor oud en nieuw lijken te versmelten.

Zowel de teksten als het beeldmateriaal geven blijk van een groot respect voor de tangotradities en de grondlegger van de tango, Carlos Gardel. Met drums, synthesizer, bandoneon, gitaar en zang vullen de heren de moderne tango in.

Andere filmpjes hebben soms een zeer surrealistisch karakter. Zo komen er vaqueros (Argentijnse cowboys) voorbij, maar ook een ‘big man’ met erotische dames. Een fascinerend optreden, waarbij we oren en ogen te kort komen.

PAGE 44

Otros Aires

T-Vice Een optreden van een totaal andere orde is dat van de Tambours du Bronx uit Frankrijk. Industriële percussie met invloeden uit de metal rock en drums met filmische beelden op de achtergrond en vuur en metaal als thema. Op het podium verschijnen 19 gespierde mannen met ontbloot bovenlichaam, tatoeages en lange haren. Ze hebben speciale stokken en grote beschilderde olievaten, die gebruikt worden als slagwerkinstrument. Bovenin staan er nog drie elektronisch versterkte slaginstrumenten, die de basisritmes aangeven.

De spectaculaire show kan beginnen. Met hard getrommel, elkaar opvolgende of op elkaar reagerende slagen, kreten, smijtende tonnen,

stokgeluiden, en elektronisch uitversterkte ritmes komen deze stoere mannen tot extase.

Een stuk rustiger gaat het er aan toe bij T-Vice, een 6-koppige Haïtiaanse kompaband. Kompa is de populaire muziek in Haïti. Een genre met Afrikaanse roots, dat wel een beetje lijkt op het wiegende ritme van de merengue. Leadgitarist Roberto Martino, tevens oprichter van deze band, creëert de herkenbare sound. Samen met zijn broer en andere vocalisten in de frontline wordt het al snel een dansbaar en swingend optreden.

PAGE 45

Manolito y su Trabuco Tijd voor pittige timba uit Cuba met Manolito y su Trabuco.

Manolito Simonet richtte deze krachtige band op in 1993 en staande achter de piano leidt hij de 15 mans formatie naar grote hoogten.

Met twee formidabele trompettisten, twee trombonisten en een dwarsfluitist zien we een sterke blazerssectie. Ook de percussie is goed vertegenwoordigd met conga’s, drums en güiro, en drie zangers maken het plaatje compleet. De band brengt vooral pittige, opzwepende timba. Manolito zorgt ervoor dat de band energiek en zonder tussenpozen een zeer krachtig optreden neerzet.

Het overweldigende, zeer professionele optreden van ruim 1,5 uur mag van alle fans en salsero’s nog uren doorgaan. De band doet zijn naam eer aan: Trabuco betekent ‘donderbus’, maar wordt ook wel gebruikt voor een heftig spelend orkest. Dit concert kan beschouwd worden als een niet te missen hoogtepunt van het festival.

Popcaan PAGE 46

Dan de afsluiter van de avond: een uniek optreden van Tego Calderon, de godfather van de reggaeton uit Puerto Rico. Sigaretten rokend en met een fles champagne (provocatie?) naast zich, maakte hij vooral indruk door zijn eenvoud en zijn warme en monotone stem. Zijn teksten zijn zeer provocerend en maatschappijkritisch.

Verhalend en zingend in het Spaans, vertelt hij over de tegenstellingen tussen arm en rijk, de macht van de upperclass, hoe de ene mens de andere uitbuit, hoeveel onrecht er in de wereld is. Tego neemt het op voor de underdogs, zij zijn het die de prijs betalen. Zijn straattaal valt goed bij het gebiologeerde publiek. Er is veel blijk van herkenning en er wordt driftig meegezongen. De twee dames achter de drums geven hem ook vocale ondersteuning.

De muziek van Calderon zet aan tot bewegen, maar het zijn vooral zijn stem en boodschap die je raken.

Tego Calderon

Juan Magan PAGE 47

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Otros Aires Miguel di Genova | door Caroline Bergwerf, Hoe lang zijn jullie al in Europa?

We hebben al anderhalve maand door Europa getrokken. Daarna zijn we even teruggegaan naar Buenos Aires, en nu zijn we alweer een week hier.

Komen de bandleden allemaal uit Argentinië?

Ik vraag het omdat jullie zijn opgericht in Barcelona.

Ja, in 2003. Ik ben eerst alleen begonnen en daarna met andere muzikanten uit Barcelona verdergegaan.

Toen het idee echt vorm begon te krijgen, ben ik teruggekeerd naar Buenos Aires, en daar heb ik het voltooid met Argentijnse muzikanten.

Het visuele element is heel belangrijk bij jullie. Hoe komt een project tot stand? Beginnen jullie met de muziek, of met de visuals?

Dat is een goede vraag, want eigenlijk begin je op meerdere plaatsen. We beginnen vrijwel altijd bij de muziek en op basis daarvan maken we de video. Maar soms is het andersom. Zo hebben we bijvoorbeeld de video Big man dancing. Dat zijn een aantal tekeningen van een Engelse tekenaar Nick Wadley. Die hebben we gebruikt als basis voor een video, en daarbij hebben we de muziek gemaakt. Maar meestal maken we eerst de muziek en daarna maak ik of Santiago Saponi er een video bij. Ook Edward Mavskegg, uit Oekraïne maakt wel eens video’s voor ons.

PAGE 48

Fotografie: Bart Henseler

Is het concept altijd hetzelfde geweest? Dus muziek met visuele ondersteuning?

Ja, zelfs in het prille begin toen ik nog alleen speelde, was dat zo. Ik speelde gitaar en vulde dat aan met elektronische muziek en videobeelden. Het idee was altijd om met de combinatie van muziek en video een virtuele realiteit te creëren. Ik wilde personen uit het verleden, zoals Carlos Gardel, terughalen en een wisselwerking met de muzikanten op het podium creëren.

Jullie hebben jullie eerste album op de Día del Tango gepresenteerd. Hoe waren de reacties van, bijvoorbeeld, de puristen?

Niet alleen op de Día del Tango, maar ook nog eens in het Museo Gardel. Dat is een heel traditioneel museum over Carlos Gardel, een zanger uit de jaren 30. De reacties waren heel verschillend.

Sommigen vonden het afschuwelijk, anderen vonden het toch wel interessant. Vooral in Argentinië kom je nogal wat puristen tegen.

Sommigen stonden echt verbaasd te kijken. Maar ze bleven wel staan kijken.

Wordt er gedanst op jullie concerten?

Ja, heel veel. We spelen veel op tangofestivals, dus daar zijn altijd veel tangodansers aanwezig.

Hoe is Otros Aires 4 ontvangen?

Heel goed. Het album is nu 2 à 3 maanden uit, we zijn op tournee geweest en er zijn al veel albums verkocht. Otros Aires is van huis uit vooral bekend bij de tangodansers, maar sinds kort spelen we ook op andere festivals, met andere muzieksoorten, dus met wereldmuziek of latin muziek.

Jullie overschrijden ook wel eens het kader van de tango, nietwaar?

Ja, inderdaad. Dat heeft er ook wel mee te maken, dat we ons meer openstellen voor andere genres. Als je op een tangofestival speelt, moet het zo “tangoachtig” mogelijk zijn. Maar elders spelen we ook wel andere soorten muziek. Daar geven dan wel een tango-tintje aan.

Dus het zou zelfs hiphop kunnen zijn, meer hiphop dan tango, maar dan wel met een duidelijk tangoaccent.

Fotografie: Bart Henseler

Hoe kwamen jullie op het idee om A perfect day in het repertoire op te nemen?

Dat is een nummer van het nieuwe album. We nemen altijd een niet-tangonummer op, waar we dan een eigen bewerking van maken.

Dit nummer leende zich er beter voor om in plaats van tango-elementen, elementen uit de Argentijnse folklore op te nemen.

In dit geval een soort van Argentijnse guajira. We vonden het leuk om dat New Yorkse nummer te mengen met de volksmuziek uit de hoogvlakten van het Noorden van Argentinië.

Waar gaan jullie hierna naar toe?

Morgen gaan we naar Rome voor een tangofestival. Daarna naar een ander tangofestival in Milaan.

Dat is echter meer open van opzet. Het is ook in de open lucht, een beetje zoals hier, maar dan meer op tango gericht.

Wil je nog iets toevoegen?

We vonden het erg leuk om hier te spelen. Het is voor ons een ander soort festival dan waar we gewoonlijk staan, maar voor ons was dit een mooie ervaring, en de sfeer was erg prettig.

PAGE 49

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Tambours du Bronx Franky en Thierry | door Caroline Bergwerf Hoe was het optreden?

Goed, een beetje kort. Meestal spelen we langer.

Les Tambours du Bronx, wat is dat?

Dat zijn 20 personen die al zo’n 20 jaar met elkaar rondtrekken en die muziek maken op grote olievaten.

Daar slaan we op met wat wij “mailloches” noemen. Daarnaast hebben we hoger op het podium nog een elektronische opstelling en een man achter het toetsenbord, en verder werken we met licht, zang en video, wanneer dat mogelijk is.

Jullie zijn al bezig sinds 1987. Is de samenstelling nog steeds dezelfde?

Nee, sindsdien hebben er al 150 personen elkaar afgewisseld. Er zijn nog een man of vijf over uit de beginfase.

Hoe werven jullie nieuwe bandleden?

Meestal via via. Ze moeten in ieder geval uit Nevers komen. Dat is handiger voor de repetities en we doen natuurlijk wel een soort casting. We kijken hoe ze spelen, maar ook naar hun instelling en of ze in de groep passen.

Hoe vaak repeteren jullie?

Dat hangt van het seizoen af. ’s Winters repeteren we ongeveer twee keer per maand, maar in de zomermaanden of als we veel op tournee zijn, dan zijn de optredens onze repetities. Verder hangt het ervan af.

Als we een nieuwe show ontwikkelen, moeten we ook vaker repeteren, want we zijn met veel mensen.

PAGE 50

Fotografie: Bart Henseler

Bovendien moeten het licht en de beelden erop worden afgestemd, dus die repetities kunnen variĂŤren van 1 keer per maand tot 1 keer per week.

Hoe komt een nieuwe show tot stand?

We functioneren een beetje zoals een rockband. Als iemand een idee voor een nieuw nummer heeft, dan presenteert hij dat aan de groep. Als iedereen het goed vindt, dan wordt het in een optreden verwerkt. Heel soms wordt zelfs een hele nieuwe set gecreĂŤerd, maar dat is veel bewerkelijker, dus dat gebeurt niet zo vaak. Meestal worden er enkele nummers ingepast in een bestaande set en zo verandert het repertoire dan geleidelijk.

Welke ervaring is jullie tot nu toe het meest bijgebleven?

Er zijn er meerdere, maar ik zou toch zeker het Roskilde festival willen noemen. Ook de optredens met Sepultura, waar we trouwens in september weer mee gaan optreden. En we zijn voor het eerst in China geweest. Dat was geweldig. We hebben ze helemaal gek gemaakt.

Reageren ze daar net als een Europees publiek?

Nee, we traden daar op in theaters met zitplaatsen, waar normaal klassieke concerten en dergelijke werden geprogrammeerd. Maar het publiek had niet veel nodig om overeind te komen. En dat is heel speciaal, want normaal gesproken moeten ze netjes blijven zitten.

Bij ons stonden ze op het laatst ook op het podium, wat daar eigenlijk ongehoord is.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

We willen doorgaan. Het basisidee is er, en feitelijk vernieuwt het zich continu. Ook de bandleden wisselen natuurlijk. Er vindt een voortdurende verjonging plaats, dus we staan nooit stil.

Ons doel is dus het voortbestaan van Les Tambours du Bronx.

Verder gaan we in september nog een keer optreden met Sepultura. Daarvan wordt dan ook een dvd gemaakt, en er zijn nog plannen voor een kleine tournee door Zuid-Amerika. En als er tijd voor is, willen we ook graag werken aan nieuwe stukken.

Hebben jullie nooit problemen met blessures?

Jawel. Je kunt wel eens een oogkas raken, of een lip, of een vinger. Sommige spelers hebben wel eens last van peesontstekingen in de armen, schouders en rug. Dat is het risico van het vak. We kunnen ook geen half werk leveren. We moeten al onze energie erin stoppen en ons helemaal geven.

Fotografie: Bart Henseler

Hebben jullie nog een boodschap voor het publiek?

We hopen dat ze naar onze optredens blijven komen, want dankzij hen kunnen we doorgaan. En we willen iedereen aanmoedigen om zijn culturele grenzen te verleggen.

Er is nog heel veel te zien en te ontdekken.

PAGE 51

Fotografie: Bart Henseler

Interview met T-Vice - Roberto Martino | door Caroline Bergwerf Hoe lang zijn jullie al in Europa?

We zijn hier nu 2 dagen. We hebben er wel even over gedaan: vanuit Haïti naar Miami, toen een paar dagen in Madrid, en daarna zijn we vanuit Düsseldorf naar België gereden. We zijn dus al even onderweg, maar we zijn er en hebben het naar ons zin. Het was een goed optreden dus het was de moeite waard.

Kan je beschrijven wat kompa precies is?

Kompa is onze muziek uit Haïti en is daar erg populair. Het ritme doet wel wat denken aan salsa en merengue. We gebruiken veel instrumenten.

Naast de percussie, drums en conga’s hebben we een lead-gitarist die de ‘grooves’ inzet, en verder keyboard en zang. Kompa kan dansmuziek zijn, maar ook festivalmuziek. Dat hangt af van het arrangement, maar kompa is vooral Caribisch.

Het is de mengeling van instrumenten die het anders maakt. Het is ónze muziek en als je er naar luistert, dan begrijp je wat ik bedoel. Het is heel meeslepende muziek met veel percussie.

Er is ook een Afrikaanse component.

Ja, er is een sterke Afrikaanse invloed. Kompa is gecreëerd door Nemours Jean Batiste. In het begin had je vooral drums en congas, zoals wij ook nog hebben. Door de jaren heen hebben groepen elementen toegevoegd die het meer up-to-date maken. Nu is het meer wereldmuziek geworden, maar het zijn vooral de Afrikaanse beats die we hebben gecombineerd en ons eigen hebben gemaakt.

PAGE 52

Fotografie: Bart Henseler

Jullie zijn begonnen met zijn vieren?

Ja, we zijn begonnen als ‘drummachine’, voornamelijk met elektronische instrumenten en pas later hebben we de ‘live’ elementen toegevoegd, zoals de drummer, de percussionist en de congaspeler.

Vanuit die elektronische basis zijn we dus uitgegroeid tot een echte, complete band.

De formatie waarin jullie nu spelen dateert uit 2005?

Ja, dat klopt. We spelen al ongeveer 7 of 8 jaar in deze formatie. We hebben elkaar intussen goed leren kennen, we zijn gewend aan deze opzet en zitten lekker in ons vel op het podium.

We zijn al heel lang vrienden en kenden elkaar al voordat we met de band begonnen. We zijn eigenlijk net een grote familie en hopen nog heel lang op deze manier door te gaan.

Kan je wat vertellen over jullie nieuwe album Resan?

Resan is nog maar 3 weken uit, maar 4 of 5 nummers ervan staan nu al in de top 5 in Haïti. Resan betekent ‘modern’ en dat is wat we willen uitstralen in dit album. Het is T-Vice en we spelen hardcore kompa, maar we er hebben ook wat andere sounds en genres in opgenomen om het wat aantrekkelijker voor een internationaal publiek te maken. Dit album bevat langzame, snelle en mid-tempo nummers en ik heb er hoge verwachtingen van. Ik denk dat het de band naar een hoger niveau zal tillen, zelfs op de internationale podia.

Jullie reizen de hele wereld over. Zijn er nog plaatsen die op jullie verlanglijstje staan?

Ja, ik zou graag nog een keer naar Afrika willen, naar het continent waar de Haïtianen vandaan komen. Ik denk ook dat veel mensen daar onze muziek leuk vinden maar dat ze nog nooit een live optreden van een Haïtiaanse band hebben meegemaakt. En daarnaast ook naar Japan.

Japanse mensen staan overal voor open en ik weet vrijwel zeker dat ze onze muziek leuk zullen vinden.

Maar daarnaast zijn we ook heel graag in Europa.

We houden van het publiek hier. Zelfs als ze je muziek niet kennen, gaan ze helemaal los, dus ik speel heel graag voor dit publiek.

Haïti steunt, dus iedereen die van kompa en T-Vice houdt. Het is de tweede keer dat we hier op het Afro-Latino festival zijn uitgenodigd en ik zou dan ook iedereen van de organisatie willen bedanken voor alle goede zorgen.

Heb je nog tijd om in Haïti op te treden?

Ja, natuurlijk! We treden vooral in Haïti op in de drukke maanden daar. We spelen daar vooral ‘s zomers en rond de kerst, wanneer de Haïtianen veel uitgaan. Tussendoor reizen we de hele wereld over. Na deze tour gaan we terug naar Haïti en dan blijven we daar de hele zomer. We proberen een balans te vinden.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Persoonlijk concentreer ik me nu vooral op de muziek. Ik probeer het publiek voor de kompa te vergroten en de band op een meer internationaal niveau te krijgen. Kompa is bekend in de Franssprekende gemeenschap, maar we willen het ook naar de rest van de wereld brengen. Dat is geen gemakkelijke taak, maar we doen ons best. Mijn en onze focus ligt dus vooral op de muziek en we zien wel waar we uitkomen.

Wat zijn de voornaamste thema’s van jullie liedjes?

Vooral de liefde. Wij Haïtianen zijn vooral erg sentimenteel, dus we zingen veel over de liefde.

We proberen echter ook onderwerpen aan te snijden die onze jongeren kunnen aanspreken en er misschien toe kunnen bijdragen dat er iets verandert in ons land.

Is er nog iets dat je aan jullie publiek zou willen zeggen?

Ik zou iedereen willen bedanken die deze muziek en

Fotografie: Bart Henseler

Wanneer je de Haïtiaanse muziek nog niet kent, dan kan je op YouTube en dergelijke volop muziek van T-Vice en andere Haïtiaanse bands vinden. Ik weet zeker dat jullie het leuk zullen vinden, want jullie staan open voor dit soort dingen. Jullie houden van muziek die jullie raakt, van de grooves.

En luister vooral naar ons nieuwe album Resan, het is verkrijgbaar, op YouTube, Amazon, …overal.

Bedankt voor jullie uitnodiging!

PAGE 53

Fotografie: Bart Henseler

Interview Black Bazar - Alain Mabanckou | door Caroline Bergwerf Wanneer bent u in Europa aangekomen?

Ik woon al een tijd in Europa, maar vandaag zijn we hier aangekomen. Ik woon 8 maanden per jaar in de Verenigde Staten, waar ik docent Afrikaanse literatuur ben. De overige 4 maanden woon ik in Frankrijk.

De roman Black Bazar heeft de aanzet gegeven voor deze band. U wilt graag terug naar de oorsprong van de rumba. Waar komt dat idee vandaan?

De Afrikaanse muziek is heel warm en feestelijk en wordt vaak in de open lucht gespeeld. In mijn boeken speelt de muziek altijd een rol. Misschien wel omdat ik zelf graag een groot muzikant had willen zijn. Ik ben uiteindelijk schrijver geworden, maar wilde toch iets doen met mijn grote passie voor de muziek. Daarom heb ik geprobeerd om de beste artiesten uit de Afrikaanse muziek bij elkaar te brengen (voornamelijk uit Congo Brazzaville en Congo Kinshasa), want ik wilde de smaak en de feestelijke sfeer van die muziek laten herleven.

Het is nu twee jaar geleden dat we zijn begonnen, en de groep is een gevestigde naam geworden.

We hebben al op verschillende grote festivals opgetreden, onder meer in Marseille en op het eiland Réunion, en vandaag dus in hier Bree.

We voelen ons zeer vereerd.

Bent u al naar Congo terug geweest?

Ja, we zijn al terug geweest, maar niet met de band. We zijn bezig met het uitbrengen van een nieuw album dat in oktober (2013) zal uitkomen.

Dat is dus al over enkele maanden. Voor dat album gaan we alle Afrikaanse landen af.

PAGE 54

We gaan beginnen in het Noorden van Afrika: de Magreb, Marokko, Tunesië en Egypte. Er zijn ook al data geprikt voor Algerije. Daarna zakken we langzaam af naar ‘donker’ Afrika en komen we in Congo Brazzaville en Congo Kinshasa. Vervolgens gaan we dan nog verder naar Mozambique en Zuid-Afrika. We willen heel Afrika meenemen.

De muzikanten die u hebt gevonden speelden al langer. Speelden ze allemaal al ditzelfde genre?

Ze waren allemaal al ‘gevestigde’ muzikanten.

Sommigen hadden al in grote zalen zoals Olympia, Zenith en Bercy gestaan, en in beroemde Congolese orkesten gespeeld. Ze waren op dat moment echter allemaal voor zichzelf bezig. Ik heb hen toen uitgenodigd om auditie te komen doen. Ik wilde echter niet dat ze hetzelfde zouden doen als wat ze gewend waren. Ik wilde dat ze iets heel anders zouden gaan doen. Vorig jaar hebben we ons eerste album Black Bazar uitgebracht.

Daarvoor hebben we muzikanten uit Cuba en Kameroen uitgenodigd en ik heb zelf ook twee nummers geschreven. Bij het nieuwe album gaat dat hetzelfde. Black Bazar is weliswaar een Congolese groep, maar we hebben Nigerianen uitgenodigd, en ook Antilliaanse gitaristen en andere artiesten uit Congo Brazzaville en Kinshasa. We hebben nieuwe muziekvormen verkend. Zo hebben we techno, maar dan wel live uitgevoerde techno, met een directe link naar de Afrikaanse oorsprong. We hebben teksten in het Engels, Frans, Portugees en in het Lingala. Ik wilde een soort mix creëren. Daarom heet het ook “Black Bazar”. Een bazar kan een winkel zijn waar je van alles kunt kopen, maar het kan ook een ongeordende bende zijn.

Wij willen dat ongeordende gebruiken om goede muziek maken. Ik vind ook dat deze artiesten, die uit verschillende stromingen en uit verschillende orkesten komen, samen een eigen identiteit creëren. En zo ontstaat onze sound.

Want u vond het ook belangrijk om niet alleen afhankelijk te zijn van elektronica. U hecht veel belang aan authentieke muziekinstrumenten.

Ja. In ons eerste album vonden we het belangrijk om niet te veel gebruik te maken van elektronica en geprogrammeerde muziek. We wilden het “live” laten horen. Je hoort bij ons dus alle instrumenten, zoals gitaar, bas, conga, trommels… We wilden terug naar de oorsprong. Bij ons tweede album bedachten we dat we misschien moesten uitleggen dat je wel gebruik kunt maken van elektronische programma’s, maar uitsluitend ter versterking van het “live” aspect. Dus we spelen “live” en de versterking zorgt ervoor dat degene die naar de plaat luistert de indruk krijgt dat hij naar een “live” optreden luistert. Want tijdens een concert zien de mensen je. Ze dansen en zijn vrolijk. Maar wanneer je naar een plaat luistert dan zijn de muzikanten er niet bij. Dus proberen we die mensen ook de indruk te geven dat ze bij een concert zijn. En daarvoor kan je de techniek gebruiken. Om het geluid te versterken, en het zo te brengen dat de combinatie van muziek en zang goed is afgestemd.

Kunt u uitleggen wat de SAPE is?

Dat staat voor Société des Ambianceurs et des Personnes Elégantes. (Vereniging voor Sfeermakers en Elegante Personen). Het is een beweging van mensen die altijd elegant gekleed gaan, met een lekker luchtje op. Het is een cultus, een verering van de elegantie, die ontstaan is in Congo. Je ziet het vooral in de twee Congo’s.

Daarom heb ik voor het eerste album het nummer

Black Bazar face A geschreven (zie YouTube).

Het gaat over een goed geklede rapper, strak in het pak, met schoenen van krokodillenleer, en een hip kapsel.

Door wie wordt u geïnspireerd?

Ik word vooral geïnspireerd door de live-artiesten zoals Fela, maar ook James Brown, die Sex Machine heeft geschreven. En verder Congolese zangers als Franco, Taboulé en zangers van de nieuwe generatie zoals Lokua Kanza. Mijn muziek en inspiratie zijn erg eclectisch en daarom kunnen wij ook hier en daar wat oppikken en overgieten met ons eigen sausje. Wanneer je naar onze muziek luistert dan kun je onze biografie terugvinden, want daarin vind je al de invloeden terug. Dat komt ook doordat je in Black Bazar de muzikanten terugvindt die aan de wieg van de Congolese soukous hebben gestaan.

Zo hebben we hier in Bree de gitarist Popolipo bij ons, die bij de Langa Langa Stars, Papa Wemba en Kester heeft gespeeld. Hij is al actief sinds het begin van de jaren 70. Cain Madoka is een begeleidend muzikant met bijzondere ritmes, op de bas hebben we Michel Bass, die met heel veel bekende rappers werkt, en op drums hebben we Simolo, die ook in veel andere orkesten speelt. En dan hebben we nog een fraai palet aan zangers, zoals Modogo, met zijn zware stem, Pims, die juist een hoge stem heeft, Debaba met een licht raspend stemgeluid, en onze animator CNN, net als de Amerikaanse televisiezender. Hij moet ervoor zorgen dat iedereen in het publiek in beweging komt. Tot slot zorgt onze manager Caroline Blass ervoor dat alles in goede banen wordt geleid.

Schrijft u nog steeds? Want Black Bazar is indertijd in 15 talen vertaald.

Jazeker. Ik heb in januari in Frankrijk een nieuw boek uitgebracht, dat ook al is vertaald. Ik blijf schrijven.

Deze band zal ook wel voor de nodige inspiratie zorgen.

Dat denk ik wel. Ik heb voor het nieuwe album ook al wat teksten geschreven, die zullen worden gezongen door Tabou Combo. Ik had het nummer geschreven en ik heb het opgestuurd naar Fanfan van Tabou Combo. Zij hebben het gearrangeerd, en zo komt het, dat er op het volgende album ook een nummer door Tabou Combo zal worden gespeeld.

PAGE 55

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Manolito Simonet - door Caroline Bergwerf We hebben deze sympathieke Cubaan al meerdere keren voor de microfoon gehad, maar zijn optreden tijdens het Afro-Latino festival bood een mooie gelegenheid voor een snelle update.

Welkom in Bree! Hoe was het concert?

Heel goed, dank je wel. We zijn alleen een beetje vermoeid door de tournee.

Hoe lang zijn jullie al aan het touren?

Hier in Europa niet zo lang, maar we hebben er al een flinke tournee door Cuba opzitten en deze Europese tour zit er meteen aan vast geplakt. Dus feitelijk zijn we al het hele jaar onderweg.

Dat komt waarschijnlijk door jullie 20-jarig bestaan.

Dat nodigt vast wel uit tot een terugblik?

Ja, natuurlijk, 20 jaar is een hele tijd. We hebben een flink traject afgelegd en nu is het moment aangebroken om over de volgende 20 jaar na te denken.

Hebben jullie er zin in?

Jazeker.

Het nieuwe album heet Sin freno (zonder rem).

Waarom?

Precies om die reden. We zijn al 20 jaar bezig en gaan nu niet op de rem staan, maar we gaan meteen door. Zolang als het leven het toelaat.

Momenteel zijn we alweer nieuwe nummers aan het schrijven en ideeën voor een iets ander geluid aan het uitwerken. Dus we werken al aan de volgende twintig jaar. We schrijven ook niet meer voor hetzelfde publiek als 20 jaar geleden. Ook het publiek is geëvolueerd. De dansers van nu zijn niet meer dezelfde als uit het begin, maar wij hebben het geluk dat ook deze mensen genieten van de muziek van El Trabuco.

PAGE 56

Twee jaar geleden vertelde u over plannen voor een compilatiealbum dat volledig live zou worden opgenomen in Havana. Is dat nog doorgegaan?

Jazeker. Dat album is opgenomen. Het is alleen niet echt een compilatiealbum geworden. Het is een dvd geworden met daarop nummers van het nieuwe album en enkele oude nummers. We hebben het voor elkaar gekregen dat de oudere nummers zijn gezongen door de zangers met wie ze oorspronkelijk zijn opgenomen. Zo hebben Rosando Díaz (El Gallo), Carlos Kalunga, El Indio eraan meegewerkt. Deze dvd wordt nu afgewerkt en zou in de winter van dit jaar moeten uitkomen.

Dus dat was eigenlijk een reünie.

Ja, oude bekenden die samenkwamen voor een groot concert.

Wat kan het publiek verwachten van Sin Freno?

Het publiek heeft er al van kunnen genieten, want de nummers waren al te horen voordat het album klaar was. Het heeft zelfs al enkele internationale hits opgeleverd, zoals La Cuenta no da, La Cosita, die ze me speciaal hadden gevraagd hier te spelen, en andere nummers, zoals Chiquita. Het album was eigenlijk al een succes voordat het uitkwam, dus de verwachtingen zijn al grotendeels ingevuld.

Hoe was het om 50 violisten te dirigeren tijdens Cubadisco?

Dat was een heel mooie ervaring. Ik mocht dit jaar de “Premio Honor De La Musica Popular Bailable” in ontvangst nemen en ze hadden besloten dat ik de ‘violinada’ mocht dirigeren.

En het was een eer om te mogen werken met muzikanten zoals Dagoberto González, een van de grootste violisten uit de Cubaanse populaire muziek, en violist van Pablo Milanés.

Ook Enrique Álvarez was erbij en verder violisten van het Symfonisch orkest van het Instituto Superior de Arte, en van de Escuela Nacional de Arte. Verder speelden ook nog kleine vioolleerlingen mee, dus het was één groot concert, dat alles wat met de vioolmuziek in Cuba te maken had, samenbracht.

De koers voor de volgende jaren ligt al vast? Volle kracht vooruit?

Inderdaad. Momenteel concentreren we ons op de dvd. En dan willen in het 21e jaar ook wat nieuwe elementen in onze muziek gaan introduceren. Uiteraard wel met behoud van de herkenbaarheid van de muziek van El Trabuco.

Dat zal niet meevallen?

Jawel hoor, we zijn er al mee bezig. Ik denk dat het publiek het zal waarderen, en we behouden ons eigen karakter.

In welk opzicht zal het dan anders zijn?

Het is vooral geluidstechnisch. Op sommige albums gebruiken we meer gitaar, op andere meer keyboard en weer andere meer piano. Het zijn subtiele veranderingen, die de mensen niet meteen zullen kunnen plaatsen, maar ze zullen wel merken dat er iets anders is dan anders.

Wilt u nog iets kwijt aan uw publiek?

Ja, we gaan op deze tournee nog verschillende Europese steden aandoen. Dus het publiek dat ons altijd heeft gevolgd, willen we hierbij hartelijk bedanken. Ik hoop dat ze ons ook nu weer komen opzoeken, want we komen in Frankrijk, Italië, Spanje… Dit jaar helaas niet in Nederland. Hier in België heb ik vandaag wel veel mensen uit Nederland, Colombia en Peru gezien, die ook in Cuba zijn geweest, en natuurlijk heel veel Belgen. We beginnen goed. Gisteren hebben we op een groot festival in Kroatië opgetreden, waar veel dansleraren aanwezig waren. Een belangrijk festival voor de dansmuziek,met 6000 man publiek. Het wordt een mooie tournee.

Kunnen jullie morgen uitrusten?

Nee, morgen gaan we naar Bayonne, dan Bilbao,Madrid, en dan naar Italië. Voor mij is het heel belangrijk dat we dit jaar ook in Parijs spelen. Dat wilde ik zelf heel graag.

Verder wil ik nog even kwijt dat ik heel veel bewondering heb voor dit festival in België. Ik kom hier heel graag en kom hier altijd grote artiesten uit de latin muziek tegen.

Fotografie: Bart Henseler

PAGE 57

Kuenta i Tambu

Afro Latino Festival zaterdag 29 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen Zaterdag, de tweede dag van het festival, is het na een regenachtige nacht gelukkig droog geworden.

Naast workshops en kinderactiviteiten staan er weer de nodige live optredens op het programma.

Enige tijd geleden is hij teruggegaan naar Congo om zijn roots en zijn muziek beter te leren kennen. Baloji maakt indruk door zijn lengte, zijn soepele bewegingen en danspassen en zijn warme, gedreven rapstem. Hij zingt in het Frans of Engels over zijn Afrikaanse achtergrond. Zijn muziekstijl is een mix van rap, urban, rumba, sébéné, soukous en reggae. Een zeer gevarieerd en gedreven optreden, dat niet alleen aanzet tot dansen, maar ook een lust voor het oog is.

Vandaag wordt de spits afgebeten door de Amsterdamse jonge honden van Jungle by Night.

Dit collectief van negen vrienden en studiegenoten brengt een mix van funky afrobeat met een vleugje reggae en latin. De gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 19 jaar. Nog een beetje onwennig, maar met een enorme drive brengen ze hun gevarieerde sound met de nadruk op percussie en blazers. Om de beurt treden ze even op de voorgrond om indruk te maken.

Met zoveel inspiratie gaan ze een grote toekomst tegemoet.

Baloji, een Franstalige Belgische rapper met Congolese achtergrond, treedt op met zijn ‘Orchestre de la Katuba’.

PAGE 58

Baloji

Yuniel Jimenez Yuniel Jimenez, van origine uit Cuba maar woonachtig in New York is bezig aan zijn eerste tournee. Hij vertolkt hier zijn zelfgeschreven trova- en sonmuziek met behoud van de Creoolse elementen. Yuniel neemt het voortouw met de typische tresgitaar. Hij speelt en zingt eigen composities maar ook enkele covers zoals die van Polo Montañés. Contrabas, gitaar en percussie en zelfs een cajón vullen hem aan.

Hij trakteert ons op lekkere, dansbare muziek, die zich zeker ook leent om alleen naar te luisteren. Vooral ook door het publiek bij de muziek te betrekken, creëert hij een warm en sfeervol Cubaans feest.

Ebo Taylor & Afrobeat Academy.

Ebo is afkomstig uit Ghana en staat op 76-jarige leeftijd in een kleurige Afrikaanse outfit vitaal op het podium met zijn elektrische gitaar.

Hij heeft veel geproduceerd en onder meer samengewerkt met Fela Kuti. Vorig jaar nog bracht hij zijn nieuwe album Appia Kwa Bridge uit.

Zijn teksten gaan veelal over helden en de liefde, maar ook over tegenslagen in het leven. Taylor zelf speelt gitaar en laat daarnaast zijn authentieke Afrikaanse stem horen.

Tijdens dit optreden wordt hij bijgestaan door 7 musici uit Berlijn.

Veel percussie, keyboard en gitaar zorgen voor een funky effect, dat nog wordt versterkt door de trompettist en saxofonist. Taylor is altijd op zoek naar vrije combinaties van Ghanese muziek met funk, afrobeat en jazz. Tijdens dit optreden komt zijn muziek helemaal tot zijn recht: strakke afro-funk.

Ebo Taylor PAGE 59

Tromboranga is een internationale groep uit Spanje, die stevige salsa dura brengt, gebaseerd op de gouden jaren van de salsa. De formatie is opgericht door percussionist Joaquín Arteaga uit Venezuela.

Sommigen zullen hem nog kennen uit zijn tijd als bandleider en componist van Bloque 53. Zijn landgenoot Freddy Ramos is samen met de Cubaan Diego Coppinger de front-sonero. Elk met een ander stemgeluid, zodat ze elkaar mooi afwisselen en aanvullen in de verschillende stukken. Drie sterke trombonisten, die regelmatig soleren, zorgen voor een pure sound. We krijgen een lange set van 1,5 uur voorgeschoteld, met veel pittigeno-nonsense salsa, son montuno, pachanga, guaguanco en descarga.

De frontzangers dagen uit door hun improviserende spel van vraag en antwoord, waarmee ze niet alleen de andere bandleden inspireren, maar ook de vele salseros in het publiek.

Inmiddels staat Meta al heerlijke reggae te spelen. Eerder die middag had ik Meta al herkend aan zijn lengte, zijn grote bos rastaharen onder de grote muts en zijn goedlachse uitstraling. Hij had twee jaar geleden al een enorme indruk op me gemaakt. Meta’s stijl is de rootsreggae, waarbij spiritualiteit hoog staat aangeschreven. Hij draagt die niet alleen uit door zijn muziek, maar ook door zijn hele houding. Charismatisch als hij is, weet hij overal vrienden te maken. Ook zijn bandleden zijn in de eerste plaats zijn vrienden. De gitarist uit Israël was oorspronkelijk actief in de popscene. Hij kwam in contact met Meta dankzij zijn vriendelijke glimlach en maakt nu deel uit van de Cornerstones. Zo is er voor elk bandlid wel een persoonlijk verhaal. Meta heeft een 2e album uitgebracht met krachtige nummers van eigen hand. Zijn muziek heeft altijd een boodschap en tot doel om harmonie, vrede en liefde te brengen. Door het reggaeritme van de band, zijn warme stem en zijn charisma zie je iedereen opgaan in zijn muziek en tot rust komen.

PAGE 60

Meta & The Cornerstones

Van een heel andere orde is het optreden van Prince Royce. Deze grootheid uit de VS met een Dominicaanse achtergrond is het klapstuk van de avond voor de bachataliefhebbers. Veel drukte, veel publiek, veel fotografen, veel politie en beveiliging.

Prince Royce

Voor de mainstage is het dringen geblazen voor de merendeels mooie (latino)tieners, die smachtend naar het podium kijken in afwachting van de opkomst van hun idool. Ze hebben allemaal hun mobieltjes klaar als deze godheid dan eindelijk opkomt om zijn zoete, romantische bachatanummers te zingen. Het welkom van de fans is zo luid, dat de band er even niet meer bovenuit komt. Dan zingt Royce een aantal grote hits, zoals Stand by me, Corazón Sin Cara en Incondicional. Uitdagend vraagt hij wie er single is en zoekt een meisje uit, dat op het podium een rode roos, een dansje en een kus van hem krijgt.

Zijn charme is groot en er mogen nog enkele lady’s het podium op.

Na 1,5 uur krijgt hij tot slot een geweldig applaus en volgt er voor enkele uitverkorenen nog een afterparty.

Voor een persoonlijk interview is er helaas geen ruimte.

PAGE 61

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Jungle by Night Ko Zandvliet en Gino Groeneveld door Annetje Riel Dit was onze eerste ervaring met Jungle by night, hebben jullie al veel gespeeld?

Ko: Ja, we zijn ongeveer 3 jaar geleden begonnen.

Hoogtepunten tot nu toe waren de optredens op Lowlands, North Sea Jazz en we zijn net twee weken terug van een tournee door Rusland. We gaan ook een hele toffe zomer tegemoet. We staan op Dour, hier in België, en we gaan touren door Engeland, Frankrijk en Duitsland. We hebben dus al veel leuks gedaan en er komt nog heel veel leuks aan. Eigenlijk doen we alleen maar leuke dingen.

Hoe combineren jullie dit met jullie studie?

Studeren jullie allemaal nog?

Ko: Ons jongste bandlid, Bo, is negentien en heeft net zijn Vwo-diploma gehaald. Gino gaat nu beginnen met het conservatorium, en een paar andere jongens studeren ook aan het conservatorium.

Gino: We proberen de optredens zo veel mogelijk in de weekenden te plannen, zodat we op doordeweekse dagen zo veel mogelijk aan onze schoolopleidingen kunnen werken. De vakanties zijn wel helemaal volgeboekt.

Jullie zijn echt een collectief hè? Er is niet echt een leider.

Ko: Nee, het is een pure democratie.

Gino: Dat is niet altijd even makkelijk, maar we proberen het wel zo te doen dat iedereen zijn eigen ideeën naar voren kan brengen, en dan zien we wel wat eruit komt.

Er zijn allerlei familiebanden ook heb ik begrepen?

Krijg je dan van de ene familie tegen de andere?

Samen: Nee hoor, we zijn één grote familie, allemaal broertjes.

PAGE 62

Is dit voor een aantal van jullie iets dat je al van jongs af al wilt of geldt dat voor de meesten?

Ko: Ik weet het niet. Voor sommigen is het misschien een jongensdroom. En anderen hebben misschien nog andere toekomstplannen, maar dat maakt niet uit. We zijn nu hier en ik denk dat we sowieso de komende jaren nog doorgaan. Het is gewoon zo leuk om te doen.

Gino: Het is ons ook gewoon overkomen. We wilden gewoon iets leuks doen en besloten om muziek te gaan maken. We hadden niet de intentie om er meteen onze carrière van te maken. Het was gewoon een bandje voor de lol, maar toen werden we ineens op een heleboel festivals geprogrammeerd.

Wie is er begonnen?

Gino: Nou, bij mij thuis hebben we een studio.

Eerst hadden mijn broer en ik allebei apart een bandje en toen dachten we dat we dat we net zo goed samen iets konden beginnen. We hadden een drummer en een bassist, en toen hebben we telkens wat mensen uitgenodigd. Die kenden ook weer iemand, en zo hadden we op het laatste negen man bij elkaar. “Nu zijn we compleet”, dachten we toen.

Wat vinden jullie zelf je meest memorabele optreden?

Ko: Daar vraag je me wat, want ieder optreden is anders en juist die afwisseling maakt het zo leuk.

Dat je op hele grote festivals staat, maar ook in hele kleine zaaltjes, waar je dan heel intiem iets leuks kan doen met het publiek. Ik vind ieder optreden weer vernieuwend en het blijft altijd weer een verassing waar je voor komt te staan.

Fotografie: Bart Henseler

Gino: Je hebt memorabel in heel positieve zin, maar ook in wat meer dramatische zin. Iets wat mij nog goed bijstaat was een optreden bij “De Beschaving� in Utrecht. Het regende pijpenstelen en we waren de allerlaatste act. De tent was helemaal vol en toen het was afgelopen regende het nog steeds. Niemand wilde dus dat we zouden stoppen, maar ze hadden geen vergunning meer.

Uiteindelijk heeft het publiek nog een kwartier staan schreeuwen. Dat vond ik wel heel vet.

Je komt elke keer voor een heel nieuw publiek te staan. Dit publiek is vooral gericht op Latin en Afro.

Wat vinden jullie dat de lezers van Latin Emagazine moeten weten over jullie band?

Ko: Ik denk dat onze muziek echt voor iedereen is.

Vorig jaar speelden we bijvoorbeeld de ene dag op North Sea Jazz en de dag erna op een elektronisch festival. Het maakt ons eigenlijk niet zo veel uit waar we staan. Ik hoop dat iedereen iets in onze muziek vindt, wat hij of haar leuk vindt.

En hier ben je dan de eerste. Dan staan er nog niet zo veel mensen, maar allemaal wel wild enthousiast.

Ko: Ja. Het was wel heel gezellig en je moet altijd 100% geven.

Jullie zijn onderscheidend, maar je past ook weer in veel stromingen.

Ko: Ja, je hebt soms publiek, waarvan de jongste bijvoorbeeld 8 jaar is, terwijl er soms op het hoogste balkon een paar dames met rollators staan. Dat verschilt dus sterk, maar dat maakt het ook heel leuk, heel divers.

PAGE 63

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Yuniel Jimenez door Caroline Bergwerf Hoe was het concert?

Fantastisch. Het publiek was heel warm, heel hartelijk, en Afro-Latino voelt aan als een tweede thuis. In muzikaal opzicht is dit een van de beste festivals waar ik heb opgetreden, helemaal top! We zijn ongelooflijk goed ontvangen.

Bedankt voor de uitnodiging.

Een ‘guajiro’ (boer) in New York, dat is wel een heel groot contrast. Hoe ben je daar terechtgekomen?

Tja, het maakt eigenlijk niet uit waar je vandaan komt. Een Cubaanse dorpeling die in New York terecht komt, beleeft eigenlijk dezelfde schok als iedereen die in New York belandt. Voor mij was het een grote schok. New York is een heftige stad, “heavy” zoals ze daar zeggen. Als je er gaat wonen, moet je daar mentaal op voorbereid zijn.

Er zijn heel veel culturen die zich met elkaar vermengen. Ik ben er supertrots op dat ik in New York ben beland. Ik kom uit de bergen, uit een klein dorpje San Diego del Valle. Echt een piepklein dorpje, meer een gehucht. De overgang naar New York was dan ook enorm. Het was eigenlijk een soort van wedergeboorte.

Hoe ga je om met dat contrast?

Vrij goed. Ik heb het geluk gehad dat ik heel veel mensen heb leren kennen die ook overal vandaan komen. New York is natuurlijk een grote smeltkroes met allerlei culturen, zodat je in aanraking komt met allerlei mensen, die allemaal anders denken en leven. Dan valt het niet mee om overeind te blijven met je eigen ideeën, met je dorpse achtergrond.

Maar ik kan er vrij goed mee omgaan.

PAGE 64

Wat heb je meegenomen van de tijd die je in Spanje hebt doorgebracht?

Heel veel goeds. Ik heb er fantastische mensen leren kennen. En dankzij de 5 jaar die ik in Barcelona heb doorgebracht, heb ik de overgang naar het leven in New York beter kunnen verwerken. Barcelona heeft voor mij een brug geslagen. Het was natuurlijk ook mijn ‘tweede vaderland’, zoals veel latino’s Spanje noemen. Ik heb me er thuis gevoeld. Ik heb er mensen leren kennen, waarvan er zelfs hierheen zijn gekomen, naar Afro-Latino. Barcelona heeft dus een warm plaatsje in mijn hart. Ik verheug me op ons optreden daar volgende week.

En de muzikale invloed van de tijd in Spanje?

Heel positief. Ik heb het geluk gehad om muzikaal contact te hebben met de zigeuners daar. Ik ben uitgenodigd voor een zigeunerbruiloft, en voor allerlei feesten, en heb met hen samen gespeeld.

Ze hebben een eigen cultuur en hebben de deur voor me opengezet. Dat was heel bijzonder en ik ben er heel dankbaar voor, want die zigeunercultuur is erg krachtig en heeft een grote invloed gehad in Spanje. Ook op mijn muziek, die duidelijk Spaanse invloeden heeft. Dus die tijd in Spanje was goed besteed.

Waarom heb je gekozen voor de Trova?

Ik zou mijn muziek eigenlijk omschrijven als een beetje trova, een beetje Spaanse invloeden, maar vooral veel invloed van de Cubaanse son. Daarbij komt nog dat ik een typisch Cubaans instrument bespeel, namelijk de tres.

Mijn muziek heeft van alles wat, trova, son een stukje Spanje en heel veel boerenelementen. Er is een singer-songwriter waar ik helemaal weg van was; ik droomde ervan ooit mijn eigen groep te hebben en op hem af te stappen en zeggen: “Kijk, ik heb een groep”. Ik bedoel natuurlijk Polo Montañés. Hij was echt iemand van het volk.

Iedereen kende hem, maar hij had totaal geen sterallures. Er is wel eens tegen me gezegd dat mijn muziek in sommige opzichten lijkt op die van hem. Ik hoop het!

Ik speel trovamuziek omdat ik bij Liuba Maria Hevia heb gespeeld. Ook heb ik van jongs af aan décimas gemaakt en dat heeft me enorm geholpen bij het componeren van mijn huidige repertoire.

Mijn doel is muziek om op te dansen én om te luisteren. Dat is misschien een utopie, maar ik heb de indruk dat het op dit moment aardig lukt.

Is dit optreden onderdeel van een Europese tournee?

Ja, we hebben drie dagen geleden opgetreden in Amsterdam op Summerbreeze. Zojuist hier op Afro-Latino en hierna in Barcelona. Daar nodig ik mijn vrienden uit om te komen en dan wordt het een soort familieconcert, waarbij iedereen die maar wel welkom is.

Heb je hier ook nog bekenden gezien?

Jazeker! In Tromboranga zitten verschillende bekenden uit mijn tijd in Barcelona.

Fotografie: Bart Henseler

Speel je nog wel eens in Cuba?

Nee, dat is er nog niet van gekomen sinds mijn vertrek in 2004. Ik ben er nog wel geweest om mijn familie op te zoeken, maar ik zou er wel heel graag optreden. Misschien ook wel in de vorm van zo’n familieconcert en dan het liefst in mijn dorpje, met mijn eigen band. Dat zou voor mij een voorrecht zijn.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik zou graag willen dat de mensen me niet vergeten, nadat ze me hebben horen spelen, hier in België en straks in Spanje. Ik hoop dat er iets bij hen blijft hangen. Dit is de eerste tournee met mijn band. Ik ben een heel gelukkig en tevreden man. Ik had nooit durven dromen dat de mensen hier onze muziek op deze manier zouden assimileren. Ik ben hier als dorpeling uit Cuba op tournee door Europa.

Het lijkt wel een droom die uitkomt.

Dus mijn plannen zijn doorgaan met spelen, met schrijven. Ik ben bezig met een nieuw album, dat in principe volgend jaar zal uitkomen. En verder wil ik doorgaan op dezelfde voet. Muziek maken en ervoor zorgen dat de mensen zich vermaken.

Fotografie: Bart Henseler

PAGE 65

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Tromboranga Freddy Ramos en Joaquín Arteaga door Annetje Riel Waar komt de naam Tromboranga vandaan?

Freddy: Dat is een lang verhaal, dus ik zal de korte versie geven. We zijn begonnen als een groepje bevriende muzikanten. Joaquín dacht in eerste instantie aan een naam met iets van percussie erin, dus hij kwam met Tamboranga, vanwege de verwijzing naar de ‘tambor’.

Joaquín: Dat was omdat het eerst een band met alleen maar drums en zang zou worden. We wilden echt terug naar de roots. Maar we hadden ook altijd al een band met trombones willen hebben. We houden van bands als La Perfecta, Dimensión Latina, en toen heb ik voorgesteld om de band niet Tamboranga te noemen (want ik had het vermoeden dat die naam al ergens in gebruik was), maar Tromboranga. En zo is het gekomen.

Wat zie je als het eigenlijke beginpunt van de band?

Freddy: Dat is een goede vraag. Het is begonnen als een project. Toen we samen in Bloque 53 speelden, waren we op een gegeven moment op zoek naar een trombonegeluid. Niet voor Bloque 53, maar voor een nieuwe band met trombones. En toen zijn we ook echt begonnen.

Joaquín: Ik hou van Bloque 53 en de sound ervan, maar ik wilde er altijd nog iets bij. Ik ben bijvoorbeeld gek op rockmuziek. Daarom wilde ik ook dat project met drums en zang doen. Ik houd van muziek die recht uit het hart komt, zonder dat er te veel over is nagedacht. Wanneer we opnames gaan maken met Tromboranga, of wanneer ik een nummer schrijf, dan denk ik er niet te veel over na.

Ik verzin waarover ik wil schrijven en dan rolt het er zo uit.

PAGE 66

Ook bij het arrangeren wil ik er niet lang over nadenken. Niet denken, maar doen. Zo maken we ook onze opnames en dat gaat best goed. Freddy schrijft ook, en soms zijn we nog maar half klaar als we naar de studio gaan.

Freddy: Dat is de grote verrassing. We zijn begonnen met een idee, en toen gebeurde er ineens van alles. We vinden het geweldig dat de mensen Tromboranga zo waarderen.

De reden dat jullie zo productief zijn, is misschien ook dat jullie er niet te veel bij denken?

Jullie hebben al 3 cd’s opgenomen in minder dan 2 jaar tijd!

Joaquín: Ja, en er komt binnenkort nog een verrassing aan. We werken graag en veel. Ons streven is om ten minste één cd per jaar te laten uitkomen. Freddy heeft veel nummers en ik ook.

Freddy: En anders gaan we ons alleen maar vervelen.

Joaquín: Het is nu eenmaal iets wat we graag doen. En het klinkt misschien raar, maar we doen het niet voor het geld. Want, zeg nou zelf: cd’s verkopen tegenwoordig toch niet meer?

Freddy: Het is gewoon de liefde voor de muziek. En we zijn niet de enigen. Er zijn genoeg collega’s die het ook zo doen, gewoon omdat ze van de muziek houden. Daar kan je geen prijs op zetten.

Er zijn veel salsa dura bands in Barcelona. Wat maakt jullie anders?

Freddy: Ik weet het niet, daar staan we niet zo bij stil.

Joaquín: Ik denk niet dat er zo veel naar ons wordt geluisterd.

Misschien zijn we anders omdat we nieuw zijn en omdat we het met liefde doen?

Freddy: Maar er is in Barcelona de laatst vier jaar wel iets aan het borrelen op salsagebied. We weten niet precies wat het is, maar er is veel activiteit. Er komt heel veel goeds van de grond.

Joaquín: Ik moet ook zeggen dat er in Spanje op dit moment een flinke crisis heerst. Tromboranga heeft dit jaar nog niet opgetreden in Barcelona, en ook niet elders in Spanje. Alleen 1 keer aan het begin van het jaar. Maar we blijven doorgaan, want het geld is niet het belangrijkste. Maar elke keer wanneer we een album opnemen, moeten we het geld echt bij elkaar schrapen en schulden maken.

Met de video’s gaat het hetzelfde. We proberen mensen te vinden die ons willen helpen. We zijn koppig en gaan gewoon door. We hebben niet eens een productiebedrijf achter ons staan. We zijn onafhankelijk. Alles wat we doen, dat doen we voor ons zelf. We hoeven ook niemand te gehoorzamen.

Niemand vertelt ons wat we wel of niet kunnen opnemen. Zo blijven we onszelf.

Jullie worden beïnvloed door de jaren 70 en 80. Als je uit die periode iemand zou mogen uitnodigen als gast, wie zou dat dan zijn?

Freddy: Veel mensen vragen ons dat en ik vind het eigenlijk niet eerlijk om er maar 1 of 2, of 3, of zelfs 10 op te noemen. Want er zijn zoveel mensen uit die periode die ongelofelijke dingen hebben gedaan, zelfs mensen die we niet kennen. Maar als ik dan toch wat moet noemen, bijvoorbeeld Manny Oquendo, Palmieri, en natuurlijk Dimensión Latina, want we komen allebei uit Venezuela en zijn daarmee opgegroeid. En verder Ray Perez, Mon Rivera.

Joaquín: Ik hou erg van een band die niet meer bestaat, namelijk Orquesta Narváez. Ze hebben maar één lp gemaakt, maar voor ons zijn ze een belangrijke invloed geweest, net als Mon Rivera.

Fotografie: Bart Henseler

Freddy: Het is een grote wereld en er is zoveel informatie, we worden overal wel een beetje door beïnvloed. Bovendien zijn we ook nog eens een multiculturele band zijn, met mensen uit Cuba, Peru, Venezuela, Spanje en Engeland. En iedereen draagt zijn eigen steentje bij aan onze sound. Daarom kunnen we ook heel moeilijk 1 of 2 personen aanwijzen die ons beïnvloeden.

Bovendien is er ook invloed van buiten de salsawereld, van funk, jazz en klassieke muziek.

Er komt trouwens nog meer nieuws aan. We werken alweer aan nieuwe composities. We zijn bezig met een nieuw album. Niet alleen voor Tromboranga maar ook voor Bloque 53. Want ik weet niet of jullie dat wisten, maar hij is bandleider van Bloque 53 en ik zing daar ook.

Bovendien komt er dit jaar nog een hele grote verrassing aan, voor de verzamelaars!

We krijgen vaak de vraag hoe het met Bloque 53 gaat en dan zeggen we “Wacht maar af”!

PAGE 67

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Gente de Zona Alexander Delgado en Randy Malcon | door Caroline Bergwerf We hebben voor het optreden even kunnen praten met Alexander ‘El Monarca’ Delgado, oprichter van Gente de Zona en kersverse aanwinst Randy Malcon.

Welkom in België. Zijn jullie al lang aan het touren?

Nee, we zijn twee dagen geleden aangekomen.

Jullie zijn pas sinds kort samen in deze formatie, nietwaar?

Randy: Ja, pas 3 maanden.

En hoe bevalt het?

Alexander: Heel goed. Het is allemaal nog een beetje recent, maar het gaat lekker. Randy heeft al ervaring opgedaan bij Charanga Habanera, en dat is toch een band van een zeker niveau in Cuba. In mijn band moesten we twee leden vervangen, en nu met Randy erbij, hebben we weer rust in Gente de Zona.

Hoe lang gaat deze tournee duren?

Alexander: Niet zo heel lang, want we zijn eigenlijk een nieuw product aan het lanceren.

We gaan naar de belangrijkste festivals om de nieuwe formatie te presenteren, zodat de mensen er kennis mee kunnen maken. We geven een zevental optredens, zodat de mensen kunnen wennen aan de nieuwe frontline. De volgende zomer gaan we dan een wat langere tournee doen.

Er staan nu andere mensen in de frontline.

Wat zullen de mensen als verschil ervaren?

Tja, er staan natuurlijk twee andere mensen voor de band. Randy is een zanger/percussionist met een andere achtergrond, dus het was voor hem even wennen. We hebben hem echter goed voorbereid, dus dat is helemaal voor elkaar.

PAGE 68

Verder hebben we een nieuwe producent en een nieuwe interpretatievorm, die in Cuba goed in de smaak is gevallen. Ik denk dat het publiek hier er ook wel waardering voor zal hebben.

Waarom heb je gekozen voor Randy?

Toen ik op zoek ging naar een nieuw bandlid, wilde ik eigenlijk wat meer aandacht gaan besteden aan het aspect ‘muziek’. Ik wilde iemand die wat meer open zou staan voor een meer experimentele aanpak op vocaal gebied, en die in de groep zou passen. Iemand die samen met de andere bandleden van Gente de Zona een eenheid kon vormen. Ik wilde muziek maken die wat toegankelijker is, wat aantrekkelijker voor de dansers. En Randy brengt zijn ervaring bij Charanga Habanera, een van de grootste bands in Cuba, mee.

Ik heb hem dus zo’n beetje kennis laten maken met deze mix van reggaeton met Cubaanse muziek. Ik vind dat hij er goed in past en ik ben blij met het resultaat, want dit is wat we in gedachten hadden voor Gente de Zona.

Met jouw ervaring in Charanga Habanera zal dansen je ook wel goed afgaan?

Randy: Ja, ik heb 10 jaar bij Charanga Habanera gezeten. Daar moesten van alle markten thuis zijn: dansen, muziek, zingen. En nu mag ik, samen met Alexander, de nieuwe Gente de Zona, het nieuwe project verrijken.

Hoe waren de reacties in Cuba?

Heel goed. Het publiek heeft positief gereageerd, en we hebben heel veel steun gekregen. Dat is het belangrijkste.

Hebben jullie al een koers uitgezet voor de toekomst?

Gente de Zona is al een hele tijd “in” en we hebben hard gewerkt om onze populariteit in eigen land en daarbuiten te behouden. Momenteel hebben we verschillende projecten. We komen nu als het ware in een stroomversnelling. We hebben natuurlijk al veel gedaan en we hebben niets gespaard. We hebben het werk van Gente de Zona uit de afgelopen 10 jaar terzijde geschoven. Persoonlijk denk ik dat deze wijziging voor mij heel goed is geweest, want het verplicht me tot experimenteren met nieuwe dingen. Bovendien hebben nog meer nieuwe bandleden, want ik heb niet alleen nieuwe zanger, maar ook een nieuwe musical producer en een nieuwe blazer. En als voorvechter van de reggaeton ben je wel verplicht om een zekere versnelling in je muziek aan te brengen, deze nog levendiger te maken om de dansers te bereiken. Dus ik ben blij en tevreden met wat we in zo’n korte tijd hebben neergezet. Al is dit natuurlijk wel iets dat zijn tijd nodig heeft om te rijpen. Ik denk dat we over 5 jaar dat laatste beetje extra hebben, dat ik er nog bij zou willen hebben.

Wie maakt de nieuwe nummers?

Ik had in de oude Gente de Zona ook al een aandeel in de nieuwe composities. Maar dat gebeurde altijd wel samen met de andere bandleden. En nu, in de nieuwe samenstelling ligt een deel van die taak ook bij Randy. Hij heeft ook bij Charanga Habanera bijgedragen aan verscheidene succesnummers. Dat maakt het voor mij ook wat makkelijker, want hij schrijft ook muziek en teksten, dus we formuleren samen. En dat gaat goed, want we hebben zo’n beetje dezelfde opvattingen en manier van werken.

Randy: We denken hetzelfde.

Hier verstaan veel mensen niet jullie teksten. Waar gaan ze over?

We schrijven veel over de dagelijkse werkelijkheid, niet alleen voor Cuba, maar ook over andere dingen die iedereen zouden kunnen overkomen. Maar of mensen ons nu verstaan of niet, ik denk dat we met onze producties toch bereiken dat mensen zich met ons identificeren. En dat ze weten wat we zeggen, sommigen omdat ze ons verstaan, en anderen omdat ze het aanvoelen door onze presentatie.

Hebben jullie nog een boodschap voor het publiek?

Aan alle mensen die ons de afgelopen 10 jaar hebben gevolgd, wil ik graag zeggen dat ze erop kunnen vertrouwen dat we zullen doorgaan, en dat Gente de Zona goede muziek zal blijven maken voor jullie allemaal. En zo lang jullie er zijn, zal Gente de Zona er ook zijn.

Fotografie: Bart Henseler

PAGE 69

Flavia Coelho

Afro Latino Festival zondag 30 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen Zondag, de derde en laatste dag, start met een mooi zonnetje. Veel festivalgangers hebben zich dan ook relaxed op de velden gespreid. Bij de optredens, die vandaag vroeg beginnen, is het dan ook nog erg rustig. Rond drie uur is het Flavia Coelho uit Brazilië, die de spits afbijt.

Met haar bandleden brengt ze een mengeling van Braziliaanse muziekstijlen. Flavia is een jonge ‘power woman’ met een geweldige stem, veel charme, een mooie bos haar. In haar glimmende, felgekleurde kleding jumpt ze energiek over het podium. Op haar album Bossa Muffin bundelt ze verschillende stijlen. Tijdens het energieke optreden zijn Braziliaanse, Afrikaanse en reggae-ritmes te herkennen. Naast haar krachtige stemgeluid, waar ze mooi mee weet te variëren van vol naar zwoel tot bijna rappend - bespeelt ze zelf soms haar ludiek uitziende gitaar. Maar meer nog is ze bezig haar publiek mee te voeren. Na een bruisend optreden van uur stapt ze hoog op het podium, kruist ze symbolisch haar polsen en verwisselt ze van plaats met haar charismatische drummer Al Chonville. Hij neemt met zijn een diepe reggaestem de zang over en Flavia neemt plaats

PAGE 70

achter de drums. Samen vormen ze een geweldige muzikale eenheid. Het publiek reageert dan ook uitbundig.

Op het grote podium is dan Dj Tudo e Sua Gente de Todo Lugar te zien. Een mondvol wat letterlijk betekent, ‘mensen van overal’. Als de Braziliaan Tudo, bassist, gitarist en bandleider, de bandleden aan ons voorstelt, blijken deze ook overal vandaan te komen. Zo heeft hij een Afrikaanse gast met een n’goni, een Belgische dame met een sousafoon en een Portugese saxofonist. Het optreden klinkt swingend met zang, diverse ritmes, blaasinstrumenten en vooral een sterke beat van de (bas)gitaar. De ritmes zijn gevarieerd, evenals de zang. Soms hoor je indianengezang en –ritmes, dan weer meer Afrikaanse. Een mix van alle windstreken uit Brazilië.

Jamaram Daarna zien we ’La Makina del Karibe’, een groep van zes jonge muzikanten uit Colombia. Oprichter en drummer Richie Arnedo combineert Afrikaanse soukous met Colombiaanse stijlen en mixt deze met latin punk. Op het podium zien we dan ook twee punkie dames, waarvan een leadvocaliste en de andere op drums en conga’s, met drie energieke (bas) gitaristen. Gitarist Fabian Morales zorgt met zijn gitaar voor de speciale soukous-sound.

Het zestal weet zo een energiek Caribisch dansfeestje te bouwen.

Dan verschijnt na een vluchtvertraging de mooie Malinese Fatoumata Diawara met haar prachtige kleurrijke Afrikaanse kleding en hoofdtooi en vele kralen. Al snel zet ze met haar kleine begeleidingsband het grote hoofdpodium naar haar hand.

Van stress is niets te merken.

Als een professional brengt ze met een brede, innemende glimlach haar ritmische, bezwerende Afrikaanse muziek. Heerlijk om naar te luisteren en op te dansen. Haar emancipatoire teksten roepen vooral op te werken aan eenheid en een krachtig Afrika. Ze vraagt de mensen om in hun eigen land te blijven of ernaar terug te keren. Ook refereert ze aan women-power. Blootvoets en zwierend bewegend, maakt ze met haar krachtige stem een innemende en krachtige indruk.

Fatoumata Diawara

PAGE 71

Als rond half negen de legende Adalberto Alvarez y su Son uit Cuba de ruimte krijgt op het hoofdpodium, is er geen houden meer aan. De frontline van de vijftienkoppige band bestaat uit Adalberto zelf en vier geweldige vocalisten: Michel Gonzalez, Jusvier Iznaga, Aldo Isidro en Jennifer Alvarez. Zij zetten de toon met zuivere stemmen, mooi in lijn met de percussie en bas.

Gedreven in hun eigen choreografie, maar altijd als onderdeel van de gehele band.

Adalberto Alvarez y su Son PAGE 72

Regelmatig is er ruimte om te soleren, zowel voor de zangers als voor de krachtige blazers en keyboardspeler. Samen brengen ze pittige, opzwepende son in een modern jasje, zoals Alvarez het zelf consequent noemt, terwijl deze muziek meer klinkt als timba. Het wordt één groot feest. De salseros dansen salsa, rueda of vormen spontane line-dansen. Kort voor het eind van dit optreden worden we verrast met een kleurige danspresentatie van enkele ‘santos’ (heiligen uit op Cuba sterk aanwezige Yoruba-religie, ook wel ‘santería’ genoemd). Een fotografe vertrouwt me toe dat ze al 4 GB heeft verschoten. Ze kon haar ogen niet afhouden van dit geweldige 1,5 uur durende optreden. Een feest van muzikanten, die gaan voor hun roots en hun muziek. Het werkt aanstekelijk, zowel op ons als op de andere muzikanten die komen toestromen.

Maxi Priest Tot slot luisteren we nog even naar de klanken van reggaegigant Maxi Priest uit de UK. We horen een aantal hits voorbijkomen, zoals Close to you en Wild World. Hij heeft zijn zoete reggaestijl vermengd met pop, R&B en soul, en dat bezorgt hem een full-house aan het eind van deze avond en tevens het einde van editie 2013 van Festival Afro-Latino.

Het was weer een indrukwekkend festival met ruim 30 geweldige optredens onder overdekte podia, dj’s, workshops, animaties, een kinderdorp, markt, eet en drinkgelegenheden. Dank aan de enthousiaste organisatie, de grote getalen enthousiaste vrijwilligers, security en alle anderen!

PAGE 73

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Flavia Coelho door Annetje Riel Heb je nog meer muzikanten in je familie?

Nee, helemaal niet. Ik ben de enige in de familie die muziek is gaan maken. Niemand had het nog gedaan, dus ik vond dat ik er maar mee moest beginnen.

Is een carrière in de muziek altijd je doel geweest?

Ik ben op mijn 14e begonnen met muziek maken in Brazilië, in Rio de Janeiro. Sindsdien heb ik niets anders meer gedaan en zo ben ik hier op Afro-Latino terechtgekomen.

Waar ben je mee begonnen?

Met zingen. Ik heb gereageerd op een oproep om auditie te komen doen. Ik zong toen nog niet zo heel goed, maar ik wilde erg graag muziek maken, en die groep heeft me daarbij geholpen. Daarna ben ik nog door allerlei muziekstromingen gerold, en heb ik in verschillende bands gezongen. Maar in al mijn omzwervingen ben ik altijd met muziek bezig geweest.

Waar komt de reggae-invloed vandaan?

Uit het noorden van mijn land. Ik ben zelf geboren in Rio de Janeiro, maar mijn ouders komen uit São Luís do Maranhão, in het noordoosten van het land. Dat plaatsje is de hoofdstad van de reggae in Brazilië. Op Jamaica na, vind je nergens meer reggae. Ik heb daar gewoond, het is het land van mijn moeder, en ik heb daar altijd naar die muziek geluisterd. Het is dus niet meer dan normaal dat ik die ook in mijn album heb opgenomen.

Je hebt ook samengewerkt met een aantal dj’s Ja, dat is het album Remix, dat ik net heb uitgebracht. Na mijn eerste album ben ik bevriend geraakt met een aantal dj’s.

PAGE 74

Fotografie: Bart Henseler

Zij hebben voorgesteld om de nummers van het eerste album te remixen. En omdat ze allemaal veel talent hebben, heb ik voorgesteld dat ze ook allemaal een eigen compositie aan mij gaven, zodat ik er ook tekst en muziek aan kon toevoegen.

Zo hebben we een EP met twee nummers gemaakt. Er doen 5 dj’s mee, elk met zijn eigen stijl. Ik vond het leuk om dat te mixen.

Waar gaan je liedjes over?

Over van alles. Ik ben een jonge vrouw van in de dertig, en ik kijk naar mijn eigen land, maar ook naar sociale thema’s. Ik heb het over de liefde, over jaloezie, de relatie tussen vader en dochter... Ik probeer het wel zo te doen dat mijn teksten niet alleen betrekking hebben op mezelf, ook op anderen. Want we zijn allemaal hetzelfde. De een heeft meer geld dan de ander, maar uiteindelijk zijn we allemaal gelijk.

Ik vind de traditionele Braziliaanse muziek heel inspirerend, maar ik heb ook veel naar Dr. Dre, Eminem en Dupac geluisterd. Kortom, ik word geïnspireerd door muziek en het leven.

Wat is je relatie met je drummer, Al Chonville?

Dat is de pappa van onze groep. Hij kalmeert ons.

Hij is een eerzaam mens: hij drinkt niet, rookt niet, eet geen vlees, en hij houdt het moreel van de groep hoog.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik ben een tweede album aan het maken La Rentrée, maar mijn belangrijkste project is om mijn band bij elkaar te houden. Ik heb het geluk om fantastische muzikanten te hebben. We hebben een geweldig team en zijn echt een familie.

Ik hoop dat ze nog heel lang bij me blijven. Dus verder: dat tweede album en wat er daarna komt, dat beslist Jah.

Door welke artiesten word je geïnspireerd?

Gilberto Gil is voor mij heel spiritueel en Chico Gua. In de reggae heb je natuurlijk Bob Marley en Barrington Levy, en in Brazilië heb je dan nog Caetano Veloso en Caju e Castanha.

PAGE 75

Fotografie: Bart Henseler

Interview met Adalberto Alvarez y su Son door Caroline Bergwerf Wanneer bent u aangekomen?

We zijn al een maand op tournee. Dit was het laatste concert van deze reeks. Morgen gaan we naar Madrid, daar hebben we 1 dag rust en dan vliegen we dinsdag naar Cuba en woensdag staan we weer op het podium.

Dus niet zoveel rust.

Nee, niet echt.

U wordt wel ‘El Caballero del Son’ genoemd. Wat is het verschil tussen uw muziek en de traditionele son?

Mijn muziek gaat uit van de traditionele son. Mijn vader is een sonero, hij speelde in Camagüey in Los Soneros de Camacho, en mijn moeder zong in de Trova van Camagüey. Ik ben dus opgegroeid met soneros om me heen en de muziek van, onder meer, Arsenio Rodríguez. Na mijn muziekstudie aan de Escuela Nacional de Arte ben ik datgene wat ik van huis uit had meegekregen gaan verrijken met de kennis die ik had opgedaan in mijn studie.

Ik ben een sonero die naar alle soorten muziek luistert. Ik hou erg van Schumann, van Chopin, de muziek uit de tijd van de Romantiek. Maar ik hou ook van Braziliaanse muziek, van Djavan, Tom Jobin. En verder hou ik van jazz, bijvoorbeeld Oscar Peterson, en dan vooral pianisten, zoals Bill Evans. Wanneer ik dus zelf ga schrijven, ontstaat er dus een mix van al die invloeden. En het resultaat is bekend.

U maakt al ruim 40 jaar muziek. Heeft dat u doen terugblikken?

Ja. Ik maak al 40 jaar muziek en dit orkest (Adalberto Alvarez y su Son) bestaat volgend jaar

PAGE 76

30 jaar. Dan kijk je wel eens terug op alles wat je hebt gedaan en naar alle mensen die mijn muziek hebben opgenomen. Daar zitten grote namen uit de salsa bij, die mijn muziek hebben gezongen, zoals Gilberto Santa Rosa en Juan Luis Guerra. Het zijn er veel: Sonora Ponceña, Papo Luca... Het zijn productieve jaren geweest, dus ik mag niet klagen.

Vooral omdat ik Cuba woon, wat de verspreiding wat moeilijker maakt, omdat het van daaruit wat lastiger is om jezelf te promoten dan vanuit andere plaatsen. Maar ik ben heel tevreden over wat we hebben bereikt. Voor mij is het allerbelangrijkste de genegenheid van mijn eigen volk, de Cubanen, in al die jaren. Dat is het mooiste wat er is, dat de mensen in je eigen land, je vaderland, van je houden. Dan is het goed.

Het is indrukwekkend, want uw muziek is niet verouderd. De oudere nummers hebben nog niets aan kracht ingeboet.

Ja, dat is frappant. We hebben het ervaren in deze concertreeks, waarin we de nieuwe cd Respeto para los mayores promoten. We hebben muziek van dat album gespeeld en de mensen klappen en dansen, maar ze vragen ook om A Bayamo en Coche. En dat is het allereerste nummer dat ik heb opgenomen met Son 14. Ik was echt verrast dat ze om dat nummer vroegen, maar ik vond het erg leuk om dat optreden te eindigen met A Bayamo en Coche. Dat betekent immers dat die nummers de mensen zijn bijgebleven. Dat er nog naar geluisterd wordt. Er zijn tenslotte ook nummers die heel kort een enorme hit zijn, maar daarna snel worden vergeten.

Als je echter een concert nog kunt afsluiten met een nummer als ¿Y Qué Tú Quieres Que Te Den? uit 1993, dan is dat een blijvertje. Dat is een lied dat nooit meer in de vergetelheid verdwijnt. Zulke nummers zijn klassiekers.

Kunt u uitleggen wat er vandaag aan het einde van het concert gebeurde?

Deze dansers maken geen deel uit van het orkest.

Het zijn Cubanen die vol enthousiasme hebben aangeboden om met kostuums en dans enkele van ‘santos’ (heiligen) uit te beelden die worden toegezongen. Er was een Elegua, dat is een ‘santo’ uit de Yoruba-religie, die deuren opent en de weg baant. Xangó is een oorlogsgod en de laatste die uit Yemayá kwam, die heerst over de zee. Ik heb graag gebruik gemaakt van hun aanbod om al dansend uit te beelden waar elke god voor stond.

2011 is een erg productief jaar geweest met 3 nieuwe albums en een compilatie. Denkt u alweer na over een volgend album?

Ja, we promoten nu een cd die midden-eind juli zal uitkomen. We hebben er veel vertrouwen in.

Respeto Para los Mayores is een goed album. We hebben er vandaag 4 nummers van gespeeld. Het is soms een beetje riskant om het publiek nieuwe nummers voor te schotelen, maar ik zag dat het eerste in de smaak viel, dus ik besloot er nog een paar te spelen.

We zijn dus het album aan het promoten dat binnenkort uitkomt, maar ik ben alweer bezig met het album dat daarna moet komen. Want als een album 10 nummers heeft, dan schrijf ik er 15 tot 20,

Fotografie: Bart Henseler

Fotografie: Bart Henseler

zodat ik later nog iets weg kan gooien. Of ik schrijf een paar nummers en sommige nummers laat ik door andere componisten voor me schrijven. Ik denk dus altijd jaren vooruit.

Dus we kunnen nog wel rekenen op minimaal 20 jaar erbij?

Ja, ik denk het wel. Ik ben nog fris van geest, ik voel me prima. Bijvoorbeeld deze cd die ik nu aan het promoten ben, bevat 11 nummers, waarvan ik er 8 heb geschreven. Dus hierboven is alles in orde. Wanneer een mens, en in dit geval de componist, gelukkig is in zijn privéleven, dan is hij veel productiever. Het is moeilijk componeren als je ongelukkig bent. Als je gelukkig bent, gaat het veel gemakkelijker en ik ben een gelukkig man.

Heeft u nog een speciale boodschap voor uw publiek?

Nee, we zijn de draad weer aan het oppakken met de Europese tournees. We hebben de afgelopen jaren veel in Zuid- en Noord-Amerika, gespeeld, maar Europa is een belangrijk gebied, met een warm en hartelijk publiek. Een publiek dat de fysieke aanwezigheid van Cubaanse bands verdient. Daarom werken we er hard aan om die Europese tournees te hervatten. Dus we hopen dat het publiek van ons blijft houden en naar onze concerten blijft komen.

PAGE 77

Fotografie: Bart Henseler

Interview met DJ Tudo door Annetje Riel Wat is je achtergrond?

Ik ben geboren in Minas Gerais, in het zuidoosten van Brazilië. Daarna heb ik 18 jaar in de hoofdstad Brasilia gewoond en 15 jaar in São Paulo. Ik heb veel gereisd en mijn achtergrond is mijn cultuur.

Brazilië is een groot land, en heeft het op een na hoogste aantal ‘zwarte’ inwoners. We hebben 200 verschillende volkeren. We hebben de Europese invloeden en daarnaast hebben we wat Arabische invloeden uit de tijd van de Arabische overheersing in Portugal en Spanje. Dat maakt allemaal deel uit van mijn achtergrond. Ik ben niet alleen dj, maar ook muzikant. Ik heb muziek gestudeerd en ik heb dubbele bas gespeeld in een klassiek orkest, maar ik speel ook jazz. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in elektronische muziek en ik heb 10.000 vinylplaten, waaronder zo’n 500 elpees met Colombiaanse en Cubaanse muziek. Zo heb ik 5 platen van Omara Portuondo, 10 albums van Orquesta Aragón, en Irakere. Maar voor mijn muziek zijn mijn Braziliaanse roots het allerbelangrijkst.

Hoe ben je op het idee gekomen om dit specifieke project, deze band, te beginnen?

Vanwege mijn achtergrond. Ik had al zo’n 50 albums geproduceerd, met Braziliaanse muziek, jazz, samba, electronics en zangers. Rond 1999 heb ik het personage DJ Tudo gecreëerd. Tudo betekent “alles” en dat klopte want ik speelde in een band, deed mee aan projecten en was ook nog producent. In 2007 besloot ik om nog meer energie te steken in mijn werk en in 2008 verscheen mijn eerste album met de titel Garrafada. Dat betekent medicijnfles.

PAGE 78

‘Garrafa’ betekent fles en ‘ade’ is een kruidenmix.

Dat is het idee van die muziek. Na dat eerste album kreeg ik een band en twee jaar later kwam ons tweede album uit. Het was een meer internationaal georiënteerd album met bijvoorbeeld Afrikaanse inbreng. En daarna, vorig jaar, maakten we een dvd met 16 muzikanten. Nu ben ik bezig met een album over de traditionele beats van de deelstaat Alagoas, in het noordoosten, vlakbij Bahía. Het is een streek met sterke Afrikaanse invloeden. Maar de muziek is niet hetzelfde als in Afrika, want net als in andere Latijns-Amerikaanse landen, is die ook in Brazilië aangepast.

Wat je vandaag laat zien, noem je dat een ‘band’ of een ‘project’?

Het is een band, maar een hele ‘open’ band. Er zijn nu maar 2 muzikanten bij die in Brazilië wonen.

Mijn ex-vrouw, met wie ik goed bevriend ben, speelt een belangrijke rol in de band. En een andere vriendin uit Parijs, die aan de Sorbonne heeft gestudeerd, speelt nu percussie. Verder heb ik er 2 jongens uit Gent bij en een man uit Spanje, die een nummer op de n’goni speelt. Dat is een Afrikaans instrument uit Mali.

Jullie spelen op veel bijzondere instrumenten, kan je daarover iets vertellen?

Vind je? Want we hebben een normale band, maar wanneer de mensen de muziek horen, merken ze dat die anders is. We gebruiken gewone conga’s, maar de pandeiro is echt Braziliaans. De pandeiro is een soort tamboerijn met speciale symbolen erop.

Dan hebben we nog de zabumba, een Arabische grote trom, die we in 3 of 4 nummers gebruiken. En verder verschillende ‘shakers’ en bellen uit Afrika en uit eigen land. Natuurlijk hebben we ook een bas, een blazerssectie en zangers, maar dat zijn niet altijd dezelfde personen.

Soms vragen de mensen zich af “Wie is nu DJ Tudo, wie is de leider?”.

Maar het principe van de traditionele Braziliaanse cultuur is dat iedereen een gelijke inbreng heeft, het is meer een collectief. Het is wel een groot orkest. We spelen binnenkort op WOMAD, en de journalist die ons heeft uitgenodigd, zei: “Dat is die Braziliaanse muzikant, die een heel orkest heeft.”

Misschien klinkt de muziek ook anders door alle samples die je gebruikt.

Ja, ik gebruik samples, opnamen van traditionele muziek. Ik heb een enorme collectie en word ook wel de Braziliaanse Alan Lomax genoemd, vanwege dat grote archief.

Heb je nog andere toekomstplannen?

Ik heb al gezegd dat ik een album ga uitbrengen, maar ik heb nog twee albums die bijna klaar zijn.

Die komen echter pas in 2014 uit.

Steven de Bruyn, Bart Maris, Roland van Camphout, een blueslegende op de gitaar, spelen er op mee, maar ook Baba Zula en nog vele andere muzikanten uit verschillende landen.

Ik heb opnamen gemaakt in Slovenië, Zuid-Afrika, met een zanger en muzikanten uit India, en veel Braziliaanse traditionele muziek, oude zangers.

Ook ben ik op straat een man tegengekomen, die op een kam stond te spelen. Die is dus ook op een van mijn albums te vinden. Ik maak heel wat mee.

Fotografie: Bart Henseler

PAGE 79

Fotografie: Michele van den Heuvel

Interview met La Makina del Karibe Richie Arnedo en Fabian Morales door Caroline Bergwerf Mag ik jullie even vragen om je voor te stellen?

Richie: Ik ben het zwarte schaap. Richie Arnedo, drummer, geboren in Turbakistán, maar opgegroeid in “Sudarán” [Redactie: sudarán betekent ‘zij zullen zweten’]. Ik heb me in zweet gebaden op 10 minuten van de onbeweeglijke historische stad.

Fabian: Hij bedoelt dus Cartagena. Ik ben Fabian Morales, gitarist.

Kunnen jullie ons iets vertellen over de geboorte van La Mákina del Caribe?

Richie: De Mákina is een mooi en vreemd gebeuren. Het is een wereld, die is gecreëerd rond een keukenmes. De snee die je met dat mes maakt, noemen ze in Cartagena ‘champeta’. Rond dat mes is er een beweging ontstaan. In het begin was dat een dans, die werd uitgevoerd op muziek met sterke Afrikaanse invloeden, meegebracht door de Congolese slaven die in Cartagena terecht kwamen. Jaren later pas werd de champeta een muzikale beweging. Het was dus een dans voordat het een muziekvorm werd.

Tegenwoordig is de champeta een populaire muziekbeweging, die is ontstaan in Cartagena en wordt gemaakt door muzikanten uit Cartagena en zangers uit Palenque. Palenque is een dorpje in de bergen in het Noorden van Colombia, waar de Afrikaanse cultuur bewaard is gebleven.

De beweging is zo’n 20 jaar geleden in Cartagena ontstaan, toen iemand het idee kreeg om een festival te organiseren, met de naam ‘Muestra de Música del Caribe’.

PAGE 80

Er kwamen groepen uit Afrika, met name uit Congo en Zaïre, en uit alle Caribische Antillen.

Dit inspireerde de muzikanten uit Cartagena en de zangers uit Palenque tot de creatie van het muzikale fenomeen dat we nu champeta noemen.

Wat is de Terapia Cósmica Champetua?

Richie: Dat is een creatie van La Mákina del Caribe.

Fabian: De Mákina del Caribe bestaat al 7 jaar en heeft veel invloeden uit de Congolese soukous, maar ook uit de Amerikaanse funk van de jaren 70.

Met name de groep Parliament-Funkadelic uit de Verenigde Staten. Daar komt het kosmische aspect vandaan, want de Afro-Amerikaanse cultuur in die tijd was sterk beïnvloed door sciencefiction-thema’s als ruimtereizen. Dus Parliament-Funkadelic en George Clinton hebben, voor mij althans, altijd betrekking gehad op het kosmische. Champetua heeft betrekking op de champeta, en de ‘terapia’ is natuurlijk om ons lichaam te ontspannen tijdens het luisteren naar de muziek.

Ontspannen, maar dan wel dansend, toch?

Richie: Totdat iedereen baadt in het zweet.

De ontspanning komt wel na het dansen.

Ik heb gezien dat jullie zeer uiteenlopende inspiratiebronnen hebben, bijvoorbeeld Aníbal Velásquez en Tego Calderón. Wat zijn de elementen in hun muziek die jullie inspireren?

Richie: Aníbal Velásquez kwam ik vaak tegen in Turbaco, als er weer eens een feestje bij mijn grootmoeder was.

Turbaco is het dorp waar ik ben geboren, op 10 minuten van Cartagena. Ik herinner me dat ik Aníbal in de patio van mijn oma in het dorp heb zien spelen. Aníbal Velásquez is een idool in mijn dorp. Wat Tego Calderón betreft, die vond ik de eerste keer dat ik hem hoorde meteen geweldig.

Vanwege de manier waarop hij zich uitdrukt en zijn rebelse houding. En omdat hij in staat is om zijn publiek meenemen op het ritme van een rumba, en tegelijk maatschappelijke problemen aan te kaarten. Hij is voor mij een belangrijke invloed. Hij maakt muziek die weliswaar commercieel is, maar ook serieus.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

Richie: Voor de Mákina? Een nieuw album maken.

Daar wordt al aan gewerkt.

Verder gaan we nieuwe video’s opnemen, we blijven onze Afrikaans-Colombiaanse droom voeden en we gaan onze terugkeer naar Europa voor volgend jaar voorbereiden, want daar moet je op tijd mee beginnen. En verder: blijven dromen.

Alles is een droom en die droom moet je blijven voeden. Je moet erin blijven geloven, zodat die droom op een dag, als je wakker wordt, ineens vlakbij is. Ook al bereik je hem nooit helemaal, hij komt wel telkens dichterbij. Dat weet ik zeker.

Hebben jullie nog een boodschap voor het publiek?

Richie: Ik wel. Ik heb drie kleintjes thuis, en ik kan niet wachten om ze in mijn armen te sluiten.

Fotografie: Michele van den Heuvel

Ik wil tegen ze zeggen dat ik van ze hou, en dat het leven nu eenmaal met zich meebrengt dat ik op reis moet. Maar dat ik ze altijd met me meedraag en minder dan 2 minuten voordat we beginnen draag ik altijd het optreden aan hen op. Zij geven me de kracht om door te gaan.

Fabian: Ik wil graag iedereen bedanken die ons heeft geholpen, hier in Europa. Groeten aan onze tourmanager, die zich soms wel een onze oppas heeft gevoeld, en ons heel vaak geholpen heeft. En dank aan iedereen hier bij Afro-Latino. En verder iedereen die de Mákina heeft geholpen, zodat alles goed is verlopen.

Fotografie: Michele van den Heuvel

PAGE 81

PAGE 82

PAGE 83

PAGE 84

PAGE 85

PAGE 86

PAGE 87

Tula The Revolt is een internationale productie over de leider van de grootste slavenopstand op het eiland Curaçao in 1795, dat destijds een Nederlandse kolonie was. Het vertelt het waargebeurde verhaal van een man die durfde op te staan tegen zijn onderdrukkers en die probeerde om zijn volk op vreedzame wijze hun vrijheid terug te geven. Tula (Obi Abili), een slaaf op het eiland Curaçao, wordt zich steeds bewuster van de ongelijkheid tussen zijn volk en hun blanke onderdrukkers. Als hij van zijn geliefde Speranza (Natalie Simpson) verneemt dat de slavernij op Haïti is afgeschaft, pleit hij voor vrijheid en gelijkheid tussen zwart en wit. Tula krijgt echter geen gehoor bij zijn ‘plantage-eigenaar’ Van Uytrecht (Jeroen Willems) maar wel bij zijn eigen volk die geïnspireerd door zijn wilskracht, het werk neerlegt en zich bij hem aansluit. Als het nieuws van de oproer Gouverneur De Veer (Jeroen Krabbé) bereikt, stuurt deze Nederlandse troepen onder leiding van kapitein Van Westerholt (Derek de Lint) naar de plantage. Tula, die tegen wil en dank uitgegroeid is tot leider van de opstand, wil met woorden tot een vreedzame oplossing komen. Hij beseft al snel dat hij dit idealistische idee moet laten varen om samen met de andere slaven te vechten voor vrijheid, gelijkheid, en broederschap.

Vanaf 4 juli 2013 in de bioscoop PAGE 88

Blancanieves vertelt het verhaal van Sneeuwwitje zoals je het nog nooit eerder hebt gehoord of gezien.

De Grimm-klassieker speelt zich ditmaal af in Sevilla van begin vorige eeuw. De beeldschone dochter van een invalide stierenvechter wordt grootgebracht door haar stiefmoeder, haar eigen moeder is overleden in het kraambed. Haar vader, een beroemd toreador, wordt gespietst door een stier en belandt in een rolstoel.

Hij trouwt met zijn verpleegster, die zich ontpopt tot boze stiefmoeder. In plaats van een spiegel aan de wand heeft ze een modetijdschrift dat haar vertelt dat ze de mooiste van het land is. Sneeuwwitje heet in deze Spaanse versie van de Grimm-klassieker Blancanieves en trekt op met stierenvechtende dwergen.

Vanaf 25 juli 2013 in de bioscoop

PAGE 89

Bachata Lounge meets LatinXpress Rotterdamse Schouwburg, Schouwburgplein 25, Rotterdam

Tijd: 23.00 – 04.00 uur Salsa Area: DJ’s: Willy en Bas Bachata Area: DJ’s Latin Mania en El Ché Kizomba Area: Walter Correia Live performance: Yumarya Presale: € 12.- (ex fee) Deur: € 15.Dresscode: Elegance & Sexy De Rotterdamse Schouwburg is een stijlvolle locatie met marmeren en parket dansvloeren, gigantische mediawand van 12 x 3 meter, glazen gevel en een capaciteit voor 1000! bezoekers gelegen in hartje centrum Rotterdam op 5 minuten lopen van NS Station Centraal. Parkeren kan in de ondergrondse Parking (korting via Schouwburg!) of na 23.00 uur gratis in de omliggende straten.

Stichting Dias Latinos krijgt nieuw bestuur Op 21 mei jl. heeft het bestuur van de Stichting Dias Latinos medegedeeld dat het festival Dias Latinos dit jaar geen doorgang kan vinden. Het bestuur heeft gelijktijdig aangegeven zich te beraden hoe het festival in de toekomst wel blijvend kan worden georganiseerd en daarbij opgemerkt: “Het bestuur is van mening dat een festival als Dias Latinos, gezien het langdurig bewezen succes en grote belangstelling, voor de stad Amersfoort niet verloren mag gaan” Om het festival in de komende jaren te kunnen realiseren is het bestuur van oordeel dat vernieuwing en verjonging van het bestuur wenselijk is. “Het is een natuurlijk moment waarop het huidige bestuur het stokje overgeeft aan andere mensen met nieuwe ideeën, andere netwerken maar met dezelfde passie om Dias Latinos blijvend succesvol te organiseren en langjarig voor de stad te behouden” aldus de voorzitter Paul Strengers. Het bestuur heeft besloten om hiertoe een nieuwe voorzitter, binnen te halen.

Deze nieuwe voorzitter zal de overige leden van het te vormen bestuur verder benaderen en installeren. De leden van het huidige bestuur zullen daar, wellicht op een enkele uitzondering na, in beginsel geen deel van uitmaken. Anders dan het gerucht dat in de stad de ronde doet, dat het bestuur al zou zijn opgestapt, blijft het huidige bestuur volledig in functie tot het moment dat een nieuw bestuur is geïnstalleerd. Om kennis over het festival niet verloren te laten gaan en op een gedegen manier over te dragen zijn de leden van het huidige bestuur ook na hun aftreden beschikbaar voor advies en ondersteuning. Het bestuur van de Stichting Dias Latinos heeft na de aankondiging dat het festival dit jaar geen doorgang kan vinden kennis genomen van initiatieven in de stad om in het derde weekend van augustus a.s. alternatieven voor Dias Latinos te organiseren. Voor de goede orde meldt het bestuur dat deze initiatieven los staan van de Stichting Dias Latinos, het bestuur geen enkele verantwoordelijkheid draagt voor deze festiviteiten en deze derhalve evenmin onder de naam Dias Latinos kunnen worden georganiseerd.

PAGE 90

BBC EARTH: WILD ARABIA Het Arabische Schiereiland bevat een adembenemende aaneenschakeling van woestijnen, natuurgebieden, steden en zeeën, boordevol mysterie en romantiek. Deze prachtige serie onthult de landschappen, de natuur, de mensen en de rijke historie van dit schiereiland.

Het Arabische Schiereiland is voor veel westerlingen een volstrekt onbekend gebied. En dat terwijl het rijk is aan dramatische landschappen, exotische planten en dieren en eeuwenoude cultuur.

De drie afleveringen van deze serie kijken naar het verleden, heden en de toekomst van Arabië. De eerste aflevering, Sun, Sand and Stars, duikt in de eeuwenoude geheimen van de Arabische woestijn. Mountains of the Monsoon volgt de dieren die in de bergen op zoek zijn naar iets zeldzaams: water. Changing Arabia draait om de veranderende relatie tussen mens en natuur in Arabië, onder invloed van oliehandel en technologie. Dit is de definitieve reis door het Arabisch Schiereiland: van de zandduinen in Saudie-Arabië tot de dichte bossen van Jemen en van het kustgebergte van Oman tot de ultra moderne wolkenkrabbers langs de Perzische Golf!

PAGE 91

AGENDAPARTNERS

FESTIVALPARTNERS

Salsa Info www.salsainfo.nl Latin Music www.latinmusic.be Salsa.be www.salsa.be Salsagids www.salsagids.info Salsa Suprema www.salsasuprema.nl Cuban Salsa www.cubansalsa.be

Afro-Latino Festival www.afro-latino.be Antilliaanse Feesten www.antilliaansefeesten.be Festival Mundial www.festivalmundial.nl

LATIN E-MAG FRIENDS

THEATERPARTNERS RASA Utrecht www.rasa.nl Paleis voor Schone Kunsten, Brussel www.bozar.be Zaal De Roma, Borgerhout www.deroma.be

Salsa Supply www.salsasupply.nl Salsa Club Weert www.salsaclubweert.nl SalsArte www.salsarte.com Salsa Socialclub Cubaten www.cubaten.nl Salsa-dvd’s www.salsa-dvds.com La Grande Salsa www.stevetheorga.com

MEDIAPARTNERS Latin Life radio www.latinliferadio.nl

Disclaimer: Raadpleeg voor uitgebreide informatie t.a.v. aansprakelijkheid, copyright, merken en informatie van derden de volledige disclaimer op onze website.

PAGE 92

WWW.LATIN-EMAGAZINE.COM COLOFON Hoofdredactie: AndrĂŠ Lambeck (NL) Luc Cooman (BE) PR & Communicatie Annetje Riel Eindredactie: Caroline Bergwerf Fotografie & film Bart Henseler Annelies Himpens Kati van Helden Hans Gorissen Keith Dasiman Michele van den Heuvel Maarten Mooiman Redactionele bijdragen van Javier Arenas Annetje Riel Cherry Taylor Gustavo Rademaker Michele van den Heuvel Ginette Lavell Otto van Helden Zuca de la Casa Gaylord Pieters

PAGE 93