Sala Gier

Lady Baillie była zapaloną hazardzistką i miłośniczką gier karcianych. Od weekendowych gości zamku w Leeds oczekiwano nie tylko tego, aby dołączyli do gry, ale także by podnosili stawkę, tak aby zadowolić swoją zamożną gospodynię.

Kiedy brytyjski aktor David Niven gościł na zamku w Leeds, podobno wyszedł kiedyś w trakcie wystawnej kolacji, aby zagrać w karty w kwaterze dla służby.

W towarzystwie bliskich przyjaciół Lady Baillie regularnie odwiedzała zagraniczne kasyna, a szczególnie upodobała sobie światowej sławy gry hazardowe dostępne w Monte Carlo, będącym „międzynarodowym synonimem ekstrawaganckiego eksponowania i beztroskiego trwonienia majątku”.

Półokrągły kominek został tu umieszczony przez Lady Baillie podczas prac remontowych, które nadzorowała w latach 1927-1928.

— „Stoły do gry w Monte [Carlo] są zawsze otoczone. Jak na razie Lady Bailey (sic), która porzuciła piękno zamku w Leeds dla rozrywek w Monte [Carlo], budzi największe zainteresowanie wśród miłośników hazardu. Jako jedna z nielicznych gra o naprawdę wysokie stawki i zapewnia widzom atrakcje, dzięki którym mają co oglądać i o czym rozmawiać".

„The Tatler”, środa 16 sierpnia 1933 r.

ZASADY GRY KANASTA

CO JEST POTRZEBNE

Talia 252 kart 4 jokery 4 graczy

WARTOŚCI KART

Jokery = 50 punktów Asy / dwójki = 20 punktów Od króla do ósemki = 10 punktów Od siódemki do czwórki = 5 punktów Czarne trójki = 5 punktów PODSTAWY

7 kart do kanasty Czarne trójki blokują stos kart odkrytych Dzikie karty zamrażają stos kart odkrytych Jokery i dwójki to dzikie karty

PUNKTACJA

Meldowanie kart (zgodnie z wartością karty) Karty pozostałe na ręce (ujemne wartości kart) Naturalna kanasta (500) Mieszana kanasta (300) Czerwone trójki (100 za każdą lub 800 za wszystkie) Wyłożenie wszystkich kart z ręki (100) ROZDANIE KART

11 kart dla każdego gracza

PIERWSZE MELDUNKI

Poniżej 1500 = 50 punktów 1500 - 2999 = 90 punktów 3000+ = 120 punktów

WYGRYWA PIERWSZY ZESPÓŁ, KTÓRY ZDOBĘDZIE 5000 PUNKTÓW

Ulubioną grą karcianą Lady Baillie była pochodząca z Hiszpanii kanasta (po hiszpańsku „koszyk”). Jest to gra szybsza od brydża, będąca odmianą popularnej gry w remika. W latach 20. i 30. XX wieku, poza grami w karty i tryktraka, bardzo popularne było także układanie puzzli.