Toscane
WE NEMEN JE MEE NAAR...
In deze zomereditie zetten we Toscane in het zonnetje. Op naar Italië en de streek die bekend staat om de velden vol zonnebloemen, de glooiende heuvels, de hoge cipressen en natuurlijk, waar dit magazine om draait, wijn! De Chianti, Sangiovese, Brunello en Maremma. Ga er lekker voor zitten, in de zon, met een borrelplank vol antipasti en een glas gekoelde Chianti. De geschiedenis
Italië kent meer dan 3000 jaar aan wijn geschiedenis. Al in de 6e eeuw voor Christus introduceerden de Griekse kolonisten de wijnbouw in Zuid-Italië. Rond 1000 voor Christus werd de wijnbouw door de Etrusken naar Toscane gebracht. Dit was het begin van de wijnbouw zoals we die op dit moment kennen. De Romeinen stonden bekend om hun voorkeur voor goede wijn. Ook Julius Caesar liet zijn soldaten per dag minstens, jawel, 1 liter wijn drinken om het moraal hoog te houden in de strijd.
De Chianti
De bekendste wijnen zijn de wijnen uit de Chianti. Altijd gemaakt van de Sangiovese druif, maar er is wel een verschil tussen de
Chianti en de Chianti Classico. De druiven van de Classico zijn geoogst daar waar de Chianti wijnen van origine vandaan komen: tussen Florence en Siena, met Greve als het ultieme hart van de streek. Kenmerkend voor de Classico is de zwarte haan. Il Gallo Nero heeft zijn faam te danken aan de eeuwenoude strijd tussen de steden Florence en Siena. Om een eind te maken aan deze strijd, werd een bijzonder plan bedacht. Bij zonsopgang, als de haan voor het eerst kraait, zou vanuit zowel Florence als Siena een ruiter vertrekken. Op het punt waar beide ruiters elkaar zouden ontmoeten, zou voortaan de grens komen te liggen. Wie nu denkt dat de Florentijnen en Sienezen op zoek gingen naar het snelste paard of naar de beste ruiter, heeft het mis. Het was de haan die van doorslaggevend belang was. De inwoners van Siena lieten het startsein over aan een witte haan, de Florentijnen lieten een zwarte haan kraaien. Sluw als de inwoners van Florence waren, sloten ze dit beest op in een donkere stal, waar geen sprankje licht doordrong en waar ze hem slechts mondjesmaat van eten voorzagen. Op de dag van de wedstrijd werd het beest midden in de nacht uit de stal gehaald, waarna hij het direct op een kraaien zette. De ruiter vertrok spoorslags, waardoor hij een grote voorsprong had op zijn Sienese rivaal, die braaf wachtte tot de witte haan zich bij het eerste ochtendgloren liet horen. Al na twaalf kilometer moest de ruiter uit Siena twee keer met zijn ogen knipperen: zag hij daar al het paard
BESTEL PEPI LIGNANA >>
12
Leidscherijnwijn.nl magazine
