3 minute read
En weer opstaan...
En weer opstaan...
Een bekende spreuk van de opa van Loesje is: ‘Energie besparen. Vandaag maar eens op een bankje in het park’. Deze spreuk krijgt een heel andere betekenis voor Larissa Prent, een jonge vrouw uit Vleuten. In maart 2020 beginnen haar COVID-19 klachten. Op een bankje in het wandelgebied achter haar huis moet zij vaak uitrusten. Het is ook het bankje waar ze diepere gesprekken voert met vrienden en waar zij de rust en de kracht vindt om aan haar herstel te werken.
“Waar ik corona heb opgelopen, blijft de vraag. Na een bezoek aan de sauna of van een hoestende persoon in de trein. Het antwoord zal ik waarschijnlijk nooit weten. Feit is dat ik 1,5 week later klachten krijg. Benauwdheid, druk op mijn borst en op een gegeven moment moet ik letterlijk happen naar lucht.”
Haar klachten nemen toe: geen eetlust, migraine, verhoging maar geen koorts. Ze gaat twee keer naar een coronaspreekuur. Omdat haar saturatie goed is, hoeft zij niet naar het ziekenhuis en wordt dus niet op COVID-19 getest. De arts vermoedt dat Larissa COVID-19 heeft, maar stuurt haar weer naar huis met iets kalmerends. Hij kan verder niets voor haar doen. Inmiddels worden haar klachten niet minder en krijgt ze last van slapeloosheid en hyper ventilatie door een ontregeld vecht-vluchtsysteem. Ze heeft het gevoel constant ‘aan’ te staan. Aan de vooravond van een internationale pandemie is er nog weinig kennis over COVID-19 en wat dit virus kan veroorzaken. Gelukkig hebben haar werkgever en collega’s alle begrip voor haar situatie. Larissa vecht door. Uiteindelijk is ze genoodzaakt tijdelijk met haar werk te stoppen.
(H)erkenning
Na een zoektocht vindt Larissa gelukkig goede hulp. “Mijn huisartsen, dokter Brekelmans en dokter Holtman, hebben mij goed geholpen. Ik kreeg feedback en (h)erkenning. Ook sportarts Kasper Janssen en fysiotherapeute Bertien Ter Schure hebben voor mij het verschil gemaakt.” Met hen werkt Larissa aan een behandelplan voor haar herstel. Met succes!
Sportarts Kasper Janssen laat haar een fietstest doen om haar conditie te bepalen. Haar VO2max is nog maar 15. Ook haar hartslag is niet constant. Ze volgt een trainingsschema en leert haar grenzen te herkennen. “Die grens ligt veel eerder dan ik dacht”, vertelt Larissa. “Een half jaar lang kom ik twee keer per week bij Bertien. We komen erachter dat piekbelasting voor mij niet werkt, maar duurtraining wel. Ze geeft mij de bevestiging dat ik niet gek geworden ben en vooral niet de enige met restklachten ben. Dat ze mijn klachten compleet herkent bij andere van COVID-19 herstellende patiënten. In die tijd voor mij ontzettend belangrijk. Ik pak mijn yoga-oefeningen weer op en verdiep mij op spiritueel vlak. Na een paar maanden is mijn VO2max aanzienlijk gestegen. Mijn hartslag is na 3 maanden hersteld. Op 22 februari stop ik met mijn revalidatietraining. Ik voel me stukken beter en ben een ervaring rijker. Mijn training zet ik voort.”
What doesn’t kill you, makes you stronger
Larissa komt er sterker uit. Na deze weg met hoogte- en dieptepunten zorgt ze veel beter voor zichzelf en kan ze haar grenzen veel beter aangeven. Ook is ze zich veel bewuster van haar energieverdeling en van het belang van rust nemen op een dag. “Hulp vragen aan anderen is ook belangrijk. Zoek iemand die je echt kan helpen. Ik heb een goede huisarts, sportarts en fysiotherapeut gevonden en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Wat ik heb geleerd door dit proces deel ik graag met anderen, zodat ik er hopelijk iemand mee kan helpen. Ik denk dat het in deze tijd nog belangrijker is dan daarvoor dat we naar elkaar luisteren en een echte connectie maken.”
