De Kersentuin: een groen paradijsje

Nóg een jubileum in Leidsche Rijn: De Kersentuin, onze oudste duurzame en groene wijk, bestaat 20 jaar. Hoe is het om hier te wonen? Bewoners van het eerste uur vertellen.

De Kersentuin is in veel opzichten een bijzondere wijk. Met hulp van professionals waren het de bewoners zelf die de wijk hebben ontwikkeld. Ook het openbaar gebied en de gezamenlijke binnentuinen zijn ontworpen, aangelegd en onderhouden door bewoners. Het resultaat is een duurzame en groene wijk. Multifunctioneel, ecologisch, gedifferentieerd, autoluw. Mens- en diervriendelijk, met speciale aandacht voor kinderen. Met bomen, struiken en planten die geschikt zijn voor vogels, kleine zoogdieren, vlinders, bijen en andere insecten. In het voorjaar bloeien de vele kersen- en andere vruchtenbomen.

Natuur-inclusief

Bewoner Evert de Boer: ‘In de eerste jaren hielden we veel rondleidingen in De Kersentuin, omdat het als voorbeeld diende voor een sociale en duurzame wijk. De laatste jaren is het vooral een voorbeeld voor natuur-inclusief bouwen in de stad. De wijk was een inspiratie voor fractievoorzitters, die in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar het Vogelhuisakkoord tekenden [over de inzet van de gemeente voor meer natuur in de stad, red.]. Groenvormgever Marielle Pothast werd ook geïnspireerd door het groen in De Kersentuin, door bewoners aangelegd en beheerd.’

BARBARA: ‘IEDEREEN KENT ELKAAR’

Barbara Lammerts van Bueren las in 1998 over De Kersentuin in een plaatselijk krantje. ‘Ik woonde in Utrecht-Oost en ik dacht altijd: Leidsche Rijn, daar wil je niet wonen. Totdat ik dit mooie initiatief zag, met oog voor mens en natuur. Ik meldde me aan voor een informatieavond en besloot om mee te doen. Er werd van je verwacht dat je meteen iets ging doen in de wijk. Ik hield me in het begin bezig met communicatie, zoals de nieuwsbrief. Vrij snel ging ik in het bestuur als secretaris. Van 1998 tot 2003 was ik actief betrokken bij het hele ontwikkelproces van de wijk: de ledenadministratie, de woningverdeling, het geregel. Andere bewoners hielden zich bezig met thema’s als groen, watervoorziening en bouw. Iedere maand vergaderden we met een architect in de Kargadoor. Het was een leuke, dynamische tijd. De wijk was een kale vlakte, maar de sociale structuur stond na vijf jaar al als een huis. Ik kende iedereen. We haalden grote subsidies binnen en waren een voorbeeldproject voor de overheid. Bewoners gaven rondleidingen en presentaties.’

‘Het bijzondere aan De Kersentuin vind ik dat iedereen elkaar kent. Er is een soort gemeenschappelijk gedragen verantwoordelijkheidsgevoel voor de buurt. We hebben bijvoorbeeld geen schuttingen. Je kijkt door de tuinen heen, dat geeft een heel ruim gevoel. Er wonen gelijkgestemde mensen. Je zit als het ware in een eigen bubbel. We zijn begaan met de natuur. Er staan weinig auto’s op straat. Er is een half ondergrondse parkeergarage. Je kunt gebruik maken van deelauto’s of een bakfiets. Ook is er een groot hok met tuingereedschap. Heb je iets nodig voor je eigen tuin, dan heb je het makkelijk tot je beschikking.’

ELMA: ‘MEER CONTACT MET HET GROEN’

Elma Duijndam verhuisde met twee kinderen naar De Kersentuin. ‘Mijn man was er vanaf het eerste begin bij. Terugblikkend was het heerlijk geweest als De Kersentuin eerder was gerealiseerd om hier te kunnen opgroeien. Door de jaren heen heb ik me hier sterk voor gemaakt. Een groene, fijne omgeving in een nieuw stuk stad. Ik ben er trots op en blij mee, wat we voor elkaar hebben gekregen. Het is een groen paradijsje.’

‘Het pionieren in het begin was heel leuk. Wij kwamen uit Lunetten met volwassen groen. In De Kersentuin hebben we alles zien groeien. We hebben wilgentunnels neergezet en planten gezaaid. Op een kale vlakte, tussen de bouwwerkzaamheden. Dit schiep een positieve sfeer. We hebben bij de start meteen afgesproken: bij ons geen schuttingen of keiharde grenzen. Wij hebben een deel van onze tuin ingeleverd, deze loopt over in de gemeenschappelijke zintuigentuin. We hebben ook een heemtuin, een kruidentuin, een daktuin en een kindermoestuin. Je ontmoet je buren eerder en hebt meer contact met het groen. Steegjes met schuttingen en schuurtjes geven toch een heel ander gevoel.’

‘Mijn dochter is in De Kersentuin getrouwd, in het amfitheater. Dit laat zien wat de verbondenheid is met de groene omgeving. We hebben veel feestjes gevierd hier. Het amfitheater is een mooie plek, waar vooral in de zomer muziekvoorstellingen en voorleesavonden georganiseerd worden. Dit noem ik ook wel: beleefbaar groen. Het is meer dan alleen maar groen om naar te kijken.’

‘Jaarlijks organiseren we veertien tuinwerkdagen. Dan onderhouden we samen het groen, met ecologische hoveniers. Het is fijn om dit met elkaar te doen, om een gedeelde verantwoordelijkheid hiervoor te dragen. Gaandeweg is het aantal vogels toegenomen. Soms komt een sperwer een mus verschalken. De spreeuwen eten de kersenbomen leeg. Het zou spannend zijn om weg te gaan. Er is veel wat ons hier houdt: dichtbij de stadse genoegens, fijne buren en het groen voor je neus.’

TEKST: MARJOLIJN SCHOLMAN | FOTOGRAFIE: WIM VAN IJZENDOORN