2 minute read
Humanitas: Maatjesproject
Voor en door 75+’ers
Uit onderzoek blijkt dat de eenzaamheid onder ouderen in Leidsche Rijn groter is dan gemiddeld in Utrecht. Met het maatjesproject ‘Vriendschappelijk Huisbezoek Leidsche Rijn’ willen Humanitas Utrecht en de Zonnebloem deze eenzaamheid helpen bestrijden.
‘Humanitas koppelt al 75 jaar vrijwilligers aan mensen die ondersteuning kunnen gebruiken, zij zijn elkaars maatje’, vertelt Bella van der Linden, bestuurslid van Humanitas Utrecht. ‘Bij dit nieuwe maatjesproject voor 75+’ers in Leidsche Rijn brengt een vrijwilliger om de week een bezoek aan een leeftijdsgenoot die weinig contacten heeft. Hij of zij biedt een luisterend oor en praat over wat iemand bezighoudt. Ook ondersteunt de vrijwilliger bij het zetten van kleine stappen en verkennen de maatjes samen wat Leidsche Rijn te bieden heeft. Het doel is de eenzaamheid te doorbreken en ervoor te zorgen dat het maatje meer plezier krijgt in het leven.’
Bella is zelf ook 75+ en woont sinds twee jaar in Leidsche Rijn. ‘Ik heb best een groot netwerk en een heel actief sociaal leven en toch heb ook ik me de eerste tijd hier in Leidsche Rijn eenzaam gevoeld. Ik had altijd in de stad gewoond, had daar mijn vaste winkels en kende alle buren, en zij mij. En toen kwam ik op een plek waar dat allemaal niet zo was. Het is heel gek, maar dan gebeurt er iets raars met je. Een verhuizing op onze leeftijd is toch een soort rouwproces.’
Uit de gezondheidsmonitor Utrecht blijkt dat één op de tien bewoners van Leidsche Rijn ernstig of zeer ernstig eenzaam is. Zij voelen zich niet verbonden en hebben minder contact dan ze wensen met de mensen om zich heen of missen een hechte band met anderen.
‘Ik zit nu ruim tien jaar in het bestuur van Humanitas Utrecht en ben verantwoordelijk voor de portefeuille eenzaamheid, waar taal een groot onderdeel van uitmaakt’, vervolgt Bella haar verhaal. ‘Er wonen ruim 3000 ouderen in Leidsche Rijn, een groot deel van hen is van allochtone afkomst. Tijdens het jaar dat ik het Taalcafé in de bibliotheek heb opgezet en gerund, heb ik gezien hoe schrijnend de eenzaamheid van allochtone ouderen kan zijn. Ze spreken vaak slecht Nederlands en zijn bijna helemaal in een isolement terechtgekomen.
Ik spar regelmatig met Anne de Goede, de themacoördinator Eenzaamheid van Humanitas Utrecht, over de doelgroep. Wat werkt wel en wat niet? We zijn nu druk met het werven van vrijwilligers en deelnemers, maar onze doelgroep is lastig te bereiken. Uitzonderingen daargelaten doen 75+'ers weinig met social media of hebben ze een heel beperkte vriendenkring op Facebook. We gebruiken social media wel, omdat we hopen dat kinderen en kleinkinderen het oppikken. Daarnaast proberen we mensen te bereiken door contact te leggen met ouderenorganisaties, welzijnsorganisaties, vakbonden, huisartsen en de gemeente en gaan we naar plekken waar ouderen regelmatig komen, zoals de bibliotheek. Corona maakt het natuurlijk wel lastig. Vooral oudere vrijwilligers, en die zoeken we, twijfelen, omdat zij tot de risicogroep behoren. Het is eventueel mogelijk om het contact met een maatje voorlopig telefonisch of digitaal te laten verlopen, maar met de juiste voorzorgsmaatregelen kun je toch ook bij elkaar op bezoek. Op afstand kun je best een kopje koffie met elkaar drinken, wandelen of samen naar muziek luisteren.'