2 minute read
Máxima portretjes
Irene Lausberg is coach in de buurt van het Máximapark en gebruikt het park als verlengde van haar coachpraktijk. Regelmatig komt ze mensen tegen die geïnspireerd worden door het park.
JESÚS MEDINA > schaaktafels Máximapark
Voor me in Anafora zit Jesús Medina. Ik ben benieuwd naar het verhaal achter de schaaktafels en Jesús is de bedenker van deze tafels in het park. Hij vertelt zijn verhaal ongetwijfeld veel vaker, maar weet me vanmiddag toch te raken met zijn enorme passie en drive voor de schaaktafels en het schaakspel.
Samen met zijn dochters bekeek Jesús jaren geleden ‘Lang leve de koningin’, een kinderfilm waarin schaakstukken de hoofdrol spelen. In een gekke bui bedenkt hij dat het goed zou zijn om zelf ook te gaan schaken. Hij leest veel over schaken en de positieve effecten die het heeft. Het verbetert de concentratie, de rekenvaardigheid en ook het probleemoplossend vermogen. Zijn dochter kan wel wat hulp bij het rekenen gebruiken en zo leert Jesús zichzelf, en later ook zijn dochter, schaken.
In die tijd houdt ook een heel ander onderwerp hem bezig. Wat kan hij zelf doen om mensen meer te verbinden met elkaar? ‘Ik wilde iets betekenen’, vertelt Jesús. ‘Iets bedenken wat verbinding maakt tussen rijk en arm, man en vrouw enz. Met schaken kan dat. Je hebt alleen maar een goedkoop setje schaakstukken nodig en een bord. Schaken speel je samen, of je nou jong bent of oud. Een mooi wapen dus tegen eenzaamheid en ook nog met een positief effect op het brein.’
Al lopend in het Máximapark bedenkt hij hoe tof het zou zijn als er juist op deze plek schaaktafels zouden komen. Zo ontstaat een ontmoetingsplek en een reden om naar het park te komen. Hij neemt contact op met de gemeente en de stichting ‘Vrienden van het Máximapark’. Tevens start hij een online petitie voor meer draagvlak. Dat draagvlak komt er en de tafels uiteindelijk ook.
Op dit moment zijn er in Nederland 17 gemeentes met schaaktafels in parken en op openbare plekken. De drie tafels van het Máximapark zijn de eerste. Ze staan in de Japanse tuin, op een zichtbare en toch beschutte plek.
Corona gooit ondertussen wel wat roet in het eten, maar inmiddels wordt er weer elke zondag geschaakt en iedereen is welkom. Ook worden er schaakworkshops voor kinderen en volwassenen gegeven. Mensen die langslopen maken een praatje om te zien wie er speelt en hoe er gespeeld wordt.
Bij een bankje in het park ontstaat niet altijd vanzelf contact. Bij de schaaktafels en het schaken gebeurt dat wel. Ze leveren zo op een geheel eigen manier een bijdrage aan verbinding en helpen mee tegen eenzaamheid en vervreemding. Een prachtig doel op een prachtige plek in het park.
