Voor de liefhebbers van Matched en Divergent ‘Kleding, huizen… Echt, Rheyn, ik vind het zo ongelooflijk allemaal. Die grauwers gedragen zich helemaal als mensen. Misschien –’ ‘Het zijn beesten,’ onderbrak Rheyn hem bijna onvriendelijk. ‘Ápen, Levya. Apen die kunstjes hebben geleerd, meer niet.’ ‘Meer dan kunstjes,’ zei Levya. ‘Deze grauwers lijken op ons. Ze zijn heel anders dan die in de dierentuin. Dit hier zijn geen beesten, dat weet ik zeker.’ ‘Hou erover op. Je bent in de war.’ Levya voelde zich kwaad worden. ‘Niet waar! Je hebt toch zelf gezien hoe die grauwers leven? Je bent zelfs bij een soort woongebied geweest, zei je. Je bent toch niet blind? Ze zijn veel en veel intelligenter dan ik dacht. En daarom vielen ze vroeger natuurlijk onder de homo sapiens. Het zijn gewoon een soort mensen, Rheyn. Ik snap niet hoe je nu nog kunt volhouden dat het apen zijn.’ Rheyn gaf geen antwoord. Zijn gezicht stond strak. Levya keek naar de grijze deken van spinnenwebben boven zijn hoofd die af en toe op een tochtvlaag bewoog. ‘Rheyn?’ zei hij ten slotte. ‘Ja?’ ‘In dat grauwerhuis, hè, toen ik daar lag en niks anders te doen had dan denken, dacht ik: wat zou er gebeuren als je echt databeheerder moet worden? Niet dat ik dat geloof, hoor, het komt natuurlijk helemaal goed straks dus dit is totaal hypothetisch, maar wat ik me afvroeg, áls het zou gebeuren, zou je dan nog steeds in transit willen?’ Rheyns ogen vernauwden zich. ‘Ja,’ zei hij. ‘Natuurlijk.’ ‘Maar dan zou je worden gekoppeld aan andere databeheerders, aan een stelletje sukkels.’ ‘Voor zo’n uitspraak kun je voor de rechter gesleept worden.’ ‘Nou ja… misschien zijn het geen sukkels, maar geef toe, ze doen wel sukkelig werk.’ ‘Ook die mening kan je een blokkade opleveren.’
‘Rheyn!’ Gefrustreerd keek Levya zijn vriend aan. ‘We zijn hier met z’n tweeën, mag ik dan ook al niet zeggen wat ik denk? En waarom doe je ineens zo moeilijk? Vroeger hebben we wel ergere dingen uitgekraamd.’ ‘Vroeger is voorbij.’ Rheyn sloot zijn ogen, opende ze bijna meteen weer. ‘Na de transit kun je dat soort dingen zelfs niet meer denken, laat staan zeggen. Daar kun je maar beter aan wennen.’ ‘Ik denk wat ik denk,’ zei Levya opstandig, ‘ook na de transit.’ ‘Dan zal het niet lang duren voor de mensen met wie je wordt verbonden je als defect rapporteren.’ ‘Ik denk het in mijn eigen tijd. ’s Avonds, ’s nachts. Dan horen ze uit je hoofd te blijven.’ ‘Há! En dat geloof je.’ Levya knikte koppig. ‘Je bent naïef. Af en toe zal er iemand een kijkje komen nemen, gewoon voor de lol, omdat het kan. Of uit verveling. Iedereen weet dat dat gebeurt.’ Er viel een lange, nogal ongemakkelijke stilte. ‘Twijfel jij?’ vroeg Rheyn ineens. ‘Huh?’ ‘Aan de transit. Of je het moet doen of niet.’ ‘Nee,’ antwoordde Levya aarzelend. ‘Nou, nee, niet echt.’ ‘Niet echt? Een beetje dus wel.’ ‘Nee! Echt niet! Ik ga m’n toekomst niet verknallen, zo defect ben ik nou ook weer niet.’ Plotseling voelde Levya de tranen in zijn ogen springen. ‘Daarom vond ik het ook zo erg, dat er ineens niets meer was. Dat er geen transit zou komen, geen kleine en geen grote. En dat ik Uter nooit meer terug zou zien, dat vond ik zo verschrikkelijk.’ Hij begon te snikken. Rheyn liep naar hem toe en hurkte. ‘Rustig nou maar. Het komt allemaal goed, er is niks aan de hand. We gaan gewoon naar huis en niemand komt erachter wat hier is gebeurd. Níémand.’
Margaretha van Andel
In transit
Een toekomstroman over (mede)menselijkheid
Het is het jaar . Rheyn - en Levya - hebben hun studies afgerond en staan voor de volgende fase in hun levensplan: het Bezinningsjaar. Hoewel ze worden geacht serieus na te denken over de toekomst, beschouwen ze deze periode, net zoals de meeste jongeren, als een vakantie. Ze besluiten een illegale uitstap te maken naar het reservaat van de raadselachtige grauwers, een sterk op mensen lijkende apensoort. Deze tocht heeft ingrijpende gevolgen, zowel voor de beide jongens als voor de grauwer die hun pad kruist. Een grauwer die veel meer op hen lijkt dan hen lief is en die zelfs een naam heeft. Aag. De toekomst waarin Levya en Rheyn geloofden wankelt, net zoals het verleden van Aag. Alle drie moeten ze op zoek naar een nieuw houvast. Maar is dat er nog?
Over Ik: ‘Een verrassend boek dat je flink laat nadenken en puzzelen.’ – 7Days
Margaretha van Andel vertelt vanuit Rheyn, Levya en de grauwer Aag het verontrustende verhaal over een wereld waar we mogelijk met zijn allen op afstevenen. Een wereld waarin de mens zichzelf herschept, maar zijn menselijkheid verliest.
PROMOTIE - Aandacht in 7Days en op hebban.nl
Margaretha van Andel woonde, voor ze zich in Friesland vestigde, onder andere in China en Pakistan. Terug in Nederland werkte ze onder meer in een justitiële jeugdinrichting. Inmiddels is ze fulltime schrijfster. Bij Lemniscaat verscheen eerder haar young-adultroman Ik. www.margarethavanandel.nl
- Advertentie in Boekenkrant
- Samenwerking met invloedrijke YA-bloggers en deleesfabriek.nl - Gratis digitale voorpublicatie - Gratis artikel over het boek voor eigen publicatie - Socialmediacampagne 3
formaat: 14,3 x 21,5 cm | [paperback], 330 pag. | prijs: € 16,95 | ISBN: 978 90 477 0787 5 leeftijd: 15+ | NUR: 285 | verschijnt: februari 2016
Alle drie de delen van de
New York Times-bestsellertrilogie samen voor slechts
ISBN: 978 90 477 0798 1
â‚Ź 15! OP = OP