De laatste 48 uur by Uitgeverij Houtekiet

DE L A ATSTE 48 UUR

Luk Alloo

De laatste 48 uur

Houtekiet Antwerpen / Amsterdam

Copyright ÂŠ Luk Alloo / Uitgeverij Houtekiet, 2008 Uitgeverij Houtekiet, Vrijheidstraat 33, B-2000 Antwerpen info@houtekiet.com www.houtekiet.com

Omslag Jan Hendrickx Foto omslag Luc Monsaert Zetwerk Intertext, Antwerpen ISBN 978 90 8924 031 6 D 2008 4765 38 NUR 740

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means, without written permission of the publisher.

Inhoud

Goedele Liekens 9 Karel De Gucht 18 Yasmine 27 Frank Raes 36 Wilfried Martens 47 Mark Eyskens 57 Frieda Van Wijck 66 Kamagurka 74 Robert Van de Walle 83 Kardinaal Danneels 92 Jean-Marie Dedecker 103 Eddy Merckx 111 Freddy De Kerpel 122 Jan Hoet 130 Geert Hoste 139 Luc De Vos 149 Will Tura 157 Jean-Luc Dehaene 167 Herman De Croo 177 Paul Jambers 188 Roger De Vlaeminck 196 Herman Brusselmans 204 Johan Museeuw 214 Roos van Acker 222

Johan Boskamp 229 Ben CrabbĂŠ 239 Stijn Meuris 247 Natalia 255 Piet Huysentruyt 263 Michel Wuyts 271 Francesca Vanthielen 280

Voorwoord

et is moeilijk om niet te vallen voor de charme van de mens Luk Alloo, maar het is nog moeilijker om de vragen te ontwijken van interviewer Luk Alloo. Hoewel het niet altijd vragen zijn. Soms zijn het ballonnetjes die hij oplaat of visjes die hij uitgooit. Altijd speels, nooit kwaadaardig, maar hij heeft wel altijd beet. Bekende mensen die tot vervelens toe werden geïnterviewd vertonen de onhebbelijkheid om steeds weer hetzelfde te vertellen. Niet zo bij Luk Alloo. Dat heb ik zelf mogen ervaren. In 1991 zat ik als geïnterviewde voor het eerst oog in oog met Luk Alloo. Een jonge lichtgewichtbokser met ontwapenende humor, maar met voldoende mensenkennis om op het juiste moment tot de binnenkant door te dringen. Toen al. Na het gesprek stelde ik zelf een vraag. ‘Wil je voor mij werken?’ Korte tijd later werd de eerste aflevering Jambers uitgezonden. De laatste 48 uur als idee voor een reeks interviews in Het Nieuwsblad lijkt op het eerste gezicht de zoveelste dwangbuis voor geïnterviewden, maar dankzij het talent van Luk Alloo hebben de gesprekspartners zoveel van zichzelf prijsgegeven dat het de moeite waard is deze pareltjes te bundelen in een boek.

Paul Jambers

Goedele Liekens Begijnendijk, 21 januari 1963

oedele Liekens is een vrouw uit de tienduizend. Ze studeert psychologie en seksuologie, wordt op haar 23 de mooiste Miss

België van de eeuw, presenteert talkshows, humoristische quizzen, relatieprogramma’s op radio en televisie, schrijft boeken over penissen en vagina’s, is zelf een vaginavriend, vliegt als vn-ambassadrice naar Afrika om met Angelina Jolie, Natalia Umbruglia en Ruslana wantoestanden aan te klagen, start met een eigen blad en is ook nog moeder van Merel en Celeste. Goedele raast in zesde versnelling over het wegdek met één levensmotto: taboes neerhalen en emoties bespreekbaar maken. En daarvoor heeft ze een eigen no-nonsensstijl. De vraag dringt zich dan ook op: wat doet zo’n workaholic als ze nog amper 48 uur te leven heeft?

‘Vriendinnen vragen mij altijd: Vind je het niet erg dat je oud aan het worden bent? Neen, ik wil heel oud worden en ik ben blij dat ik oud mag worden. Ik wil graag heel lang leven. Daarom ben ik gestopt met roken en ik ski, wandel en zwem, maar te weinig. Van zo’n bericht zou ik echt kapot zijn. Mijn beide ouders leven nog, dat wil dus zeggen dat zij mij overleven. Dat is het laatste wat ouders willen. Ik zou beginnen panikeren en spijt hebben over zowat al mijn beslissingen en keuzes en me afvragen: Had ik niet beter dit gedaan?

goedele liekens

Ben ik niet te lang bij die ene vriend gebleven? Ben ik een goede moeder geweest? Allemaal typisch katholieke gedachten. Ik heb last van dat typisch Vlaams excuus: “Dat zal ik later wel allemaal doen”. Maar intussen vliegt mijn leven voorbij. Ik ben 45 en werk in een hoog tempo. Ik vertoef vaak in het buitenland en zie mijn kinderen vaak dagenlang niet. Dat vreet, maar pas op, het maakt mij wel een leukere en aangenamere mama. Ik zeg dan: Ja, maar die reizen en mijn inzet voor de vn zijn nuttig en noodzakelijk. Dus met die afwezigheid kan ik leven. Maar al de dingen waar ik zogezegd netjes aanwezig moest zijn in functie van mijn carrière, ja daar had ik in kunnen knippen. Ik heb enorm veel tijd verloren op zogenaamde “belangrijke” recepties, etentjes, lezingen, filmpremières, boekvoorstellingen, feestjes, en gala’s. Er was altijd een goede reden om wel te gaan natuurlijk. Ja, daar moet je naar toe, want die en die is er. Of: Daar niet naartoe gaan hoort niet, Goedele! Maar er was enorm veel balast bij. Tel al die avonden op… Als ik eerlijk ben, deed ik het vaak uit opportunisme. Omdat minister x of tv-baas y aanwezig was, omdat ik ze dan even kon aanspreken en overtuigen om als gast naar mijn tv-programma te komen. Als ik die belangrijke mensen dan bel, kennen ze mij tenminste wat persoonlijker. Nu moet je weten dat ik iemand fulltime in dienst heb om alle aanvragen en uitnodigingen te beantwoorden en we schrappen 94% van die dingen. Daar zitten plezante lezingen op scholen of interviews voor studenten bij, maar het is onmogelijk om dat allemaal nog te doen, heel spijtig.’ Heb je veel energie verloren in je leven? ‘En of. Ik heb veel mensen willen overtuigen en ompraten. Ik kon uren met mensen discuteren over emancipatie, vrouwen, vooroordelen of internationale politiek. Ik deed dat in de volle overtuiging dat ik gelijk had. Ik wilde echt hun mening veranderen. Vrouwen hoor je te respecteren, iedereen weet wat not done is, iedereen weet wat onrecht en onrechtvaardigheid is. Het kleinste kind weet wat juist is en wat niet. Wel, ik weet nu na die buitenlandse reizen dat dé waarheid niet bestaat. Iedereen vertrekt vanuit zijn perspectief en vanuit zijn persoonlijke cultuur. Als ik het over vrouwenbesnijdenis heb, kan ik niet iemand in één uur overtuigen. Sterker nog: sommige

DE L A ATSTE 48 UUR

mensen willen het gewoon niet weten. Vroeger dacht ik: dat zijn domme mensen, die willen het niet zien! Maar die redenering is fout, die mensen zitten gewoon op een andere golflengte, hun gedachtegoed kun je niet rechttrekken. Het is heel bizar en vaak frustrerend om dat te ontdekken. Ik heb het dus afgeleerd om mijn mening te verkondigen, maar soms kan ik het echt niet laten. Een ander groot tijdverlies waren al de media-interviews om mijn tv-programma’s te verantwoorden. Ik heb me constant moeten verdedigen tegen journalisten. Op de duur beantwoordde ik elke vraag met ja maar… Toen ik de talkshow Goedele presenteerde, kreeg ik vragen over één getuige die aan pamperseks deed. Ik had wel 297 verschillende gasten geïnterviewd en toch moest ik me telkens verdedigen over die ene getuige! Kortom, eenzijdige vooringenomen journalistiek. Jan Cremer zei ooit: Nou, ze kunnen beter over je fiets lullen, dan over je lul fietsen. Maar ik heb me die commentaren en recensies toch vaak aangetrokken. Dat was echt tijdverlies! Voor een vrouw is het trouwens nog steeds not done om een grote mond op te zetten. Vrouwen krijgen makkelijk en vaker kritiek. Dat is één van de redenen waarom ik nooit in de politiek stap. Als je ziet wat sommige politici meemaken, wat en hoe er over hen geschreven wordt… Ik heb het tijdens mijn scheiding meegemaakt. Neen dank je! Ik heb de voorbije jaren met meerdere politieke partijen gepraat, ik had dus wel zin in de Wetstraat, maar ik kan niet om met die negatieve spelletjes. De oppositie zegt nooit eens: Hé, dat is een goed voorstel! Momenteel zijn 9 van de 10 mensen waarmee ik samenwerk even positief ingesteld als ikzelf en dat stimuleert me. In de politiek is die verhouding omgekeerd. Ik zou gek worden.’ Er is een goede politica aan jou verloren gegaan. Maar waarom werk je zo hard? ‘Ik ben eraan verslaafd. Ik wil het al jaren rustiger aan doen. Maar het lukt me niet. Living in the fast lane! En ik weet dat ik door mijn way of life heel wat dingen mis. De redactie, research of eindredactie heb ik zo lang zelf gedaan en ik kan het allemaal moeilijk loslaten of delegeren. Op de tijd dat ik een tekstje verbeter, heb ik het geschreven. Ik start nu een nieuw magazine en een tv-programma

goedele liekens

De 4 momenten

Moeder worden was zeer ingrijpend voor mij. De geboorte van mijn twee dochters Merel en Celeste waren heel intense momenten. Niets is mooier dan de onvoorwaardelijke liefde voor je kinderen.

Op 9 mei 1986 werd ik Miss België. Het was voor mij een start van een totaal nieuw onaangekondigd leven. Mijn deelname aan die missverkiezingen zou ik meteen overdoen. Ik

op en iedereen zegt me al jaren: Goedele, maak het je makkelijk, delegeer! Wel, het gaat niet! Mark Uytterhoeven laat het ook niet los, die moet de laatste komma’s van elk scenario zien. Er zijn collega’s die ergens binnenkomen in de studio, vragen wie de gasten zijn, even de autocue lezen en beginnen. Dat is een kunst. Ik moet dat nog leren. (lacht) Ik had het er gisterenavond nog met mijn Hollandse vriendin over. Waarom moet je zonodig? vroeg zij. Ja, honger en nieuwsgierigheid. Ik kom uit een brave familie en ik groeide op in een heel normaal milieu zonder franjes of bellen. Urbanus heeft het eens mooi geformuleerd met een metafoor. Ik leefde vroeger in een klein emmertje in Begijnendijk en door die Missverkiezing sprong ik ineens uit die emmer en belandde ik in een grote oceaan. Ik dacht dat die emmer het leven was. Maar wat bleek? Er bestaan nog duizenden mooie leuke vissen en helaas ook enkele haaien. Om maar te zeggen: dit was allemaal niet voorzien. Ik krijg momenteel heel toffe en speciale aanbiedingen, straks reis ik naar Tanzania om te zien hoe de flying doctors werken. Dat is zo boeiend. Noem het gre-

DE L A ATSTE 48 UUR

tigheid, leergierigheid, gulzigheid. Ik wil weten wat er allemaal gebeurt in de wereld. Ook al weet ik dat ik mijn twee dochters zal missen en dat ik het achteraf zal uitzweten. Ik was net tien dagen in China en vertrek alweer voor vijf dagen naar Nigeria om fistula uit de wereld te helpen. Ik heb het met die reizen intrinsiek heel moeilijk. Ik ben nu al dagen in de weer met geleidelijk afscheid te nemen van Merel en Celeste. Ik werk daar echt strategieën voor uit. Merel heeft een speciaal als-moeder-op-reis-is-beertje, ik heb al twee nachten in het bed van Merel geslapen en ik praat met mijn twee dochters over mijn verre reizen, wat ik er ga doen en wanneer ik terug thuis zal zijn.’ Je stapt straks alweer op een vliegtuig om Goodwill Ambassador te zijn en ik weet dat je eenmaal op het vliegtuig met tranen in de ogen zal zitten. Waarom stop je niet af en toe? ‘Ik heb een ongelooflijke drang om mezelf te bewijzen.’ Wat moet je nog bewijzen? Of je nu nog met een boek of een tv-programma uitpakt, iedereen weet waar je voor staat. Je hoeft niets meer te bewijzen. Leer eens genieten van de complete leegte. ‘Pas op, je krijgt nu de indruk dat alles spontaan op me afkomt en dat het bijzonder moeilijk is om boeiende en interessante aanbiedingen te weigeren, maar dat is niet zo. De vraag is hoe ik zou reageren als die aanbiedingen

moet daar niet flauw over doen.

Ik ben fier op de televisiereeks Sterke vrouwen. Ik heb totaal verschillende vrouwen geïnterviewd uit verschillende culturen. Vrouwen die zich staande houden met hun verdriet, pijn, leed en ellende. Het waren heel emotionele portretten. En ze hebben mij gevormd.

Mijn talkshows Goedele en Recht op Antwoord op vtm. Daar maakte ik onderwerpen bespreekbaar.

goedele liekens

niet meer komen. Ga ik ze dan zelf opzoeken en afdwingen? Ja, ik denk het wel. Als psycholoog zou ik meer en intenser in mezelf moeten en durven kijken. Allicht heeft het met onzekerheid te maken, met geliefd willen zijn, met iets te willen betekenen. En ja sorry, ik wil de planeet een stukje veranderen. Met mijn boeken wil ik wat openheid creëren over seks en relaties, met mijn tv-programma’s wil ik onrecht en asociaal gedrag aanklagen en mondigheid stimuleren. En in de bredere internationale context wil ik mensen wakker schudden over vrouwengezondheidszorg. Dat is de aard van het beestje. En ik ben blij dat mijn plaatje volledig is: ik schrijf en doe internationaal iets van betekenis. Alleen wil ik nu snel mijn televisiecarrière nieuw leven in blazen. Dat knaagt nu een beetje.’ Ik hoop dat je straks op vt4 een topprogramma maakt. En na je overstap van vtm naar sbs dringt de vraag zich op: heb je altijd de juiste beslissingen genomen? ‘Die vraag speelt vaak in mijn hoofd. Zou ik vandaag exact dezelfde studierichting kiezen? Zou ik zo lang op die man of op die andere man verslingerd blijven? Er zijn scharniermomenten waar ik nog steeds bij stil sta. Had ik niet beter een televisiecarrière in Nederland uitgebouwd? Nederland heeft me immers gemaakt en ik word er nog steeds gewaardeerd en gerespecteerd. Na mijn missverkiezing kreeg ik een eigen talkshow Goedele op de vara. Ik kon in Nederland wonen en werken. Maar mijn toenmalige man Chris Cockmartin had een productiebedrijf en daar hield ik rekening mee. En drie dagen per week in Holland verblijven, dat had ik er niet voor over. Een ander verhaal. In 1988 kon ik in Amerika gaan acteren. Een regisseur bood mij een rol aan in de film New Romance. Het scenario was plezant, je kon elkaars gedachten lezen door elektroden op je hoofd aan te brengen. Bon, ik flirtte toen even met het idee om definitief naar Los Angeles te verhuizen. Daar denk ik nog eens aan als ik mijn bankrekening bekijk. Was ik maar naar Hollywood vertrokken in 1988! (lacht) En toegegeven, ik was te kleinburgerlijk en te bang om me in dat wereldje van glamour te gooien. Maar goed, ik zou alles netjes overdoen, ik heb al met al geen spijt van de keuzes in mijn leven.’

DE L A ATSTE 48 UUR

Was je echtscheiding je grootste ontgoocheling? ‘Het stuklopen van mijn huwelijk was een ontgoocheling en een mislukking. Je trouwt altijd met het idee van absolute verbondenheid en onvoorwaardelijke trouw. En als dat dan fout loopt val je diep. Dat gevoel is heel eng omdat je zo overtuigd van elkaar bent. Als dat breekt, waar kun je dan nog in geloven? Het ergste is dat de liefde verdwijnt. De liefde voor de mens blijft wel, maar niet meer als partner. Dat is de grootste onrechtvaardigheid die God heeft uitgevonden. Oké, ik ben geen makkelijke, maar ook geen moeilijke. Om naast mij te staan moet je uit het juiste hout gesneden zijn. Ik ben veel weg, ik heb niet meteen een perfecte agenda. Maar bon, ik word daardoor een boeiende vrouw.’ Wat is de belangrijkste politieke gebeurtenis? ‘9/11. Ik weet nog op welk kruispunt ik stond met mijn wagen. Ik luisterde naar het radionieuws en raakte in paniek. Ik wilde meteen mijn kinderen van school halen en met hen samen zijn. Die aanslagen druisten in tegen alle menselijke overtuigingen. Welk ideaal je ook hebt, je doet zulke dingen niet, je vermoordt geen onschuldige mensen met kinderen door vliegtuigen in de Twin Towers te boren. Als dader en lid van elke terreurorganisatie ben je door en door slecht. Ik vond het ook enorm jammer dat de moslimgemeenschap niet op straat kwam met afkeurende spandoeken dat dit niet kon. Daar hadden ze heftig tegen moeten reageren met een soort witte mars. Dat hebben ze echt laten liggen. Ik weet gelukkig dat de overgrote meerderheid zo’n terroristische aanslag afkeurt, maar dat voel je niet genoeg. Die daders zitten in een superklein fout clubje en zijn zwaar ziek. Maar zij hebben wel de wereld in negatieve zin veranderd… Daarom kies ik toch liever een positieve gebeurtenis. Ik vind de 8 millenniumdoelstellingen van de vn zeer belangrijk. Tegen 2015 wil de vn onder andere extreme armoede, honger, kindersterfte, hiv/ aids, malaria en andere ziektes uit de wereld helpen en de gelijkheid van mannen en vrouwen, de versterking van de rol van de vrouw, primair onderwijs en de navolging van kinderrechten realiseren en verwezenlijken. Het zal niet allemaal lukken, maar men probeert er wel alles aan te doen.’

goedele liekens

Goedele, je weet dat je nog 48 uur te leven hebt. Wat ga je allemaal doen? ‘Ik zou meteen dit interview en alle andere professionele afspraken afzeggen, snel de kinderen van school halen en naar huis rijden om te cocoonen. Ik focus mij op mijn dochters. Ik gooi ook meteen mijn gsm en mijn computer erDe laatste keuze gens in een kanaal. Mijn vrienLaatste telefoontje: dinnen zeggen vaak: Hé Goedele, je belt me nooit! Of: Hé Goeik ken wel een dele, ik heb je gisteren toch een naam, maar hopelijk kijk ik hem al in de ogen mail gestuurd maar je antwoordt niet! Dat is waar, ik heb ’s avonds en hoef ik hem een soort weerstand ingebouwd, niet te bellen. bellen en mailen is werken. Soms check ik een week mijn mails Laatste film: Benny niet. Ik ga in Bejing nu niet mijn & Joon met Johnny Depp. mails zitten lezen hé. Eenmaal thuis zou alle aandacht naar Merel en Celeste gaan. Ik haal er Laatste Boek: De ontchips en frietjes bij, hang met dekking van de hemel hen in de sofa en we kijken savan Harry Mulisch. men naar een mooie film of Sterren op het ijs. Daar zijn ze gek Laatste cd: Music of op. Voorts zou ik niet veel aan the Tswana, een cd mijn dagindeling doen. Wat wanvol Afrikaans ritme. Als delen met de kids, lekker eten je één noot hoort dans je! maken en veel met elkaar praten. Ik maak ook een reeks filmpjes Laatste ritueel: met boodschappen. Een soort slapen. handleiding, een bibliotheek met de tips van mama. Een filmpje om boven te halen op je achttiende verjaardag, een tape voor als je eerste liefje het uit maakt, een filmpje met mijn ideeën over het huwelijk, zwangerschap of geboorte. Ja, daar zou ik enkele uren zoet mee zijn. Ik zou ook op papier schrijven wat ik belangrijk vind in

1 2 3 4 5

DE L A ATSTE 48 UUR

het leven. Merel en Celeste moeten ervoor gaan, niet achterom kijken, lief zijn, niet te perfectionistisch zijn, zoeken waar ze goed in zijn. Die waarden vind ik belangrijk. Aan Merel zeg ik vaak: Niets gaat vanzelf, Merel! Het is niet omdat je een viool hebt, dat je viool kunt spelen. Ik breng alleen mijn ouders en zussen op de hoogte van het slechte nieuws. Ik zie ze allemaal dolgraag, maar wil ze wel nog een briefje schrijven waarin staat dat ik ze allemaal heel graag zie. Heel veel mensen zeggen als het te laat is: Had ik maar gezegd dat ik hem graag zie. Die geslotenheid is heel westers. In andere culturen hebben ze uitingsvormen om het wél te zeggen. In Afrika dansen en zingen de mensen op begrafenissen, geboortes en huwelijken. Dat verbindt. Daarom organiseer ik de laatste avond een intiem feestje waar er gospel gezongen wordt en iedereen zal dansen! Plus, iedereen moet verplicht zijn emoties de vrije loop laten. Daar ben ik tenslotte al jaren mee bezig.’ Wat doe je tijdens je laatste levensuren? ‘Champagne drinken en vrijen. Zonder spectaculaire bewegingen, zonder profileringsdrang in bed. Ik hoef niet alle hoeken van de slaapkamer te zien. Gewoon rustig vrijen, wat subtiel bewegen en mooi in de ogen kijken als ik klaarkom. Daarna wil ik rustig sterven in mijn slaap. Ik wil wel in Begijnendijk begraven worden, cremeren kan ik nog niet aan. Bij deze staat dat al officieel vast! Ik wil een Afrikaanse graflegging zonder grafsteen met veel groen, bloemen, een haagje en buxussen. En een sunshade, een soort gaas boven je graf dat voor schaduw zorgt. Ergens moet een bordje bevestigd worden met de tekst: Die Liekens ligt hier tegen haar goesting en wilde nog heel veel dingen doen.’