ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ
Σ’ αυτό το τεύχος... - Το νούμερο ένα ζητούμενο στις μέρες μας είναι η εξήγηση, η ερμηνεία, το γιατί όσων συμβαίνουν γύρω μας. Προσπάθειες πολλές καθημερινά, αλλά χωρίς απάντηση. Η Αγία Γραφή που πιστεύουμε και υπηρετούμε το αναφέρει χαρακτηριστικά «Ουρά και ουχί Κεφαλή» και έχει την πλήρη ερμηνεία. (Σελίδα 2) - Ισχνοί ηγέτες, άλυτα προβλήματα, συσσωρευμένα αδιέξοδα, καθημερινός ο κίνδυνος παγκόσμιας κατάρρευσης. Όλα και όλοι προετοιμάζουν, υπηρετούν τον ερχομό του Μεγάλου Ηγέτη. Αρχίσαμε να μελετάμε το συγκεκριμένο αυτό πρόσωπο. Το όνομά του πρώτα απ’ όλα. (Σελίδα 9) - Φιλόσοφοι, μεγάλοι επιστήμονες, προικισμένα μυαλά, πολιτικοί υπήρξαν στην Ιστορία. Όμοιο με αυτό το πρόσωπο ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ξανά στην Ιστορία των ανθρώπων. Πολύτιμη, μοναδική, ξεχωριστή προσωπικότητα και ζωή. Μία είναι η ευθύνη μας. Να εκτιμήσουμε το ανεκτίμητο αυτό πρόσωπο και τη ζωή Του.(Σελίδα 15) - Μπροστά στα μάτια μας τα απορημένα πολύ συχνά διαγράφεται ένας Υπεράνθρωπος Χριστιανός, που μπορεί τα πάντα, που έχει τα πάντα, που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα, δεν κλαίει, δεν πρέπει να υποφέρει ή να παραπονιέται… Πόσο αληθινό είναι, πού κάνουμε λάθος; (Σελίδα 22) - Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα. Για να καταλάβουμε τι θέλει ακριβώς να πει μ’ αυτά τα λόγια, είναι ανάγκη να μεταφερθούμε στις ειδικές συνθήκες που βρισκόταν ο απόστολος Παύλος, όταν έλεγε τα λόγια αυτά, και τις ειδικές συνθήκες τις ψυχολογικές που ζούσε. (Σελίδα 26) - Η καθημερινή προσευχή μας ήταν να μας δείξει ο Θεός για ποιο λόγο, έτσι ξαφνικά, ξεσπιτωθήκαμε από την Αθήνα και αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε και να ζήσουμε για άγνωστο χρονικό διάστημα στο ακραίο σημείο της βορειοδυτικής Ελλάδας. Όμως Έτσι σώθηκε δυο φορές μία συναδελφική οικογένεια. (Σελίδα 32) - Όλοι νομίζουμε και πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε αρκετά καλά την αγάπη του Κυρίου. Ο δίκαιος, ο αναμάρτητος Κύριος ήρθε να πληρώσει για τις αμαρτίες μας, να μας ανοίξει το δρόμο για τον Ουρανό. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και πολύτιμο. Δικαιολογημένα θα την αποκαλούσαμε Η άγνωστη αγάπη του Θεού. (Σελίδα 36) - Ποιον αγαπάμε τελικά; Αυθόρμητα και πρόθυμα θα απαντούσαμε όλοι. Τον Κύριο αγαπάμε. Θεωρούμε και την ερώτηση και την απάντηση εύκολη και απλή. Μήπως όμως δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα και αγαπάμε κάποιον άλλο; (Σελίδα 44) - Στον Ιησού Χριστό πήγαμε γιατί νιώθαμε κοπιώντες και πεφορτισμένοι και γιατί ο Ίδιος μας υπόσχεται τη δική Του ανάπαυση, την ειρήνη Του μέσα μας. Πήραμε την ανάπαυση που υπόσχεται και προσφέρει σε όποιον την θελήσει; Μπορούμε να πούμε, Κύριε Σε ευχαριστώ που με ξεκούρασες, με ξεφόρτωσες, με έχεις αναπαύσει; Αν όχι τότε είμαστε Στον Χριστό, αλλά χωρίς ανάπαυση! (Σελίδα 50) - Μια μέρα πριν τα δέκατα πέμπτα μου γενέθλια, «γιορτάσαμε» την πρώτη μαύρη επέτειο για όλους -τους λίγους- Χριστιανούς του σύγχρονου κόσμου… Την Τετάρτη το μεσημέρι, καθώς στρώνω το τραπέζι, κοντοστέκομαι μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να αποφασίσω με τι φαγητό να γεμίσω τα πιάτα μας. Είναι ότι το ψυγείο είναι σχεδόν τελείως άδειο. Το όνομά μου είναι Προμέσσα… (Σελίδα 55) Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
1
Υπάρχει Εξήγηση
«Ουρά και ουχί κεφαλή» «Εάν δεν υπακούσης εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, διά να προσέχης να εκτελής πάσας τας εντολάς Αυτού και τα διατάγματα Αυτού, …πάσαι αι κατάραι αύται θέλουσιν ελθεί επί σε και θέλουσι σε ευρεί.» (Δευτερονόμιο κη΄15)
Το νούμερο ένα ζητούμενο των ημερών μας είναι η εξήγη-
ση, η ερμηνεία όσων συμβαίνουν γύρω μας και ανάμεσά μας. Στην πατρίδα μας, στην κοινωνία μας, στην κοινότητά μας, στα σπίτια μας. Είναι πολλά και σκληρά όσα εξελίσσονται γύρω μας. Οι άνθρωποι προσπαθούν να αντέξουν, κάνουν υπομονή, ετοιμάζονται για τα χειρότερα, αλλά θα ’θελαν να ξέρουν τι φταίει, ποιος φταίει, γιατί βρισκόμαστε εδώ που είμαστε. Να φωτιστούν οι πραγματικές αιτίες, οι υπεύθυνοι, οι συνθήκες, οι αφορμές. Ίσως είναι το μόνο υγιές κάτω από τα συντρίμμια που μας σκεπάζουν και προσπαθούμε να απελευθερωθούμε. 2
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
Οι προσπάθειες ερμηνείας είναι πολλές και καθημερινές. Από διάφορες κατευθύνσεις. Δεν υπάρχει ίσως πλευρά που να μην έχει φωτιστεί και πτυχή που να μην έχει ξεδιπλωθεί. Έγκυρα χείλη, δόκιμοι ερευνητές, φωτισμένοι, έμπειροι μελετητές. Όμως τι από όλα αυτά ισχύει; Πόσα και ποια από όσα ακούμε είναι σωστά, αληθινά και αξίζει να κρατήσουμε; Έχουμε ένα μοναδικό προνόμιο. Μελετούμε, πιστεύουμε, ζούμε την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Καθόλου μικρό ή συνηθισμένο. Το μεγαλύτερο θα έλεγα, το μεγαλύτερο όλων. Δεν μιλάμε για την «Αγία Γραφή της θρησκείας», ούτε για την «Αγία Γραφή της εκκλησίας». Είναι η γνώμη του Θεού, είναι το «σκεπτικό του Θεού», είναι η θεώρηση των πραγμάτων με τη δική Του θεϊκή προσέγγιση. Υπάρχει πολυτιμότερο από αυτό; Φως άπλετο και για τις μέρες μας, τις δύσκολες και δυσερμήνευτες ώρες που περνάει ο κόσμος μας. Τα γεγονότα πριν τα γεγονότα! Η προέλευση, η ρίζα, η πηγή όλων όσων ζούμε. Και αυτών που δεν έχουν έρθει ακόμα. Όλη η αλήθεια χωρίς υποθέσεις, ενδεχόμενα, πιθανότητες. Εμείς θα τα αγγίξουμε μόνο συνοπτικά, γιατί υπάρχει βάθος άμετρο. Θα επανέλθουμε, είναι βέβαιο.
Το να Τον ακολουθείς είναι το προνόμιο των προνομίων. Το να μετέχεις με πίστη στις αποκαλύψεις Του είναι δώρο πανάκριβο, πολύτιμο. Το να ακούς τη φωνή Του και να συμμορφώνεσαι με ταπείνωση είναι το υπέρτατο του ανθρώπου. Αλλά όχι και να Τον προσπεράσεις, να Τον αφήσεις πίσω χιλιόμετρα και να καμαρώνεις για το κατόρθωμά σου… Είναι παραφροσύνη, είναι αυτοκτονία. Δυστυχώς αυτό κάναμε.
Προσπεράσαμε τον Θεό Αν την σκεφτείτε την εικόνα, είναι για γέλια. Πρώτα τα γέλια, μετά έρχονται τα κλάματα, που δεν σταματούν εύκολα. Η εικόνα είναι παρμένη από το οδήγημα και τους οδηγούς. Κάποια στιγμή βάζεις στόχο να προσπεράσεις ένα αυτοκίνητο που τρέχει μπροστά σου. Κάνεις τα πάντα και τελικά το καταφέρνεις. Ικανοποίηση και μία αίσθηση νίκης… Αν μάλιστα το αυτοκίνητο που προσπέρασες είναι καλύτερο και ακριβότερο από το δικό σου… Είναι ο Πατέρας μας, ο Θεός των θεών, ο Κύριος των κυρίων, ο μόνος αληθινός Θεός, ο Δημιουργός μας. Το να Τον ακολουθείς είναι το προνόμιο των προνομίων. Το να μετέχεις με πίστη στις αποκαλύψεις Του είναι δώρο πανάκριβο, πολύτιμο. Το να ακούς τη φωνή Του και να συμμορφώνεσαι με ταπείνωση είναι το υπέρτατο του ανθρώπου. Αλλά όχι και να Τον προσπεράσεις, να Τον αφήσεις πίσω χιλιόμετρα και να καμαρώνεις για το κατόρθωμά σου… Είναι παραφροσύνη, είναι αυτοκτονία. Δυστυχώς αυτό κάναμε. Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
3
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
Πολύ γρήγορα πιστέψαμε ότι μπορούμε και μόνοι μας, ότι δεν μας χρειάζεται, ότι τα μάθαμε, τα ξέρουμε, τα καταφέρνουμε και μάλιστα καλύτερα. Ανεβάσαμε τις στροφές, φύγαμε μπροστά, χαθήκαμε στο βάθος… Έτσι τουλάχιστον στοχεύαμε, έτσι θέλαμε να γίνει. Δεν περπάτησε όμως και δεν περπατάει. Θεός δεν είναι κάτι ασαφές, αόριστο, ομιχλώδες, ακατανόητο, μυστηριώδες. Θεός θα πει σοφία. Θεός θα πει φως, Θεός θα πει δύναμη, Θεός θα πει γνώση, Θεός, για τον άνθρωπο, θα πει προσανατολισμός, σωστή κατεύθυνση, αγάπη, στήριγμα, διόρθωση πορείας. Προσπεράσαμε τον Θεό. Δηλαδή μείναμε χωρίς σοφία, χωρίς φως, χωρίς γνώση, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς διόρθωση πορείας, χωρίς στήριγμα. Άφησε ένα τεράστιο υπερωκεάνιο στη μέση του ωκεανού χωρίς τη «μικρή» και άσημη Θεός θα πει σοπυξίδα του. Έχει τελειώσει. Μα είχε γήπεδο γκολφ, φία. Θεός θα πει πισίνες, ελικοδρόμιο… Ναι, αλλά δεν είχε πυξίδα. φως, Θεός θα πει Άφησε ένα ασύλληπτο σε τεχνολογία υπερηχητικό δύναμη, Θεός θα αεροσκάφος χωρίς πηδάλιο. Ισοδυναμεί με την πει γνώση, Θεός, καταστροφή του. Άφησε έναν τυφλό σε μία λεωγια τον άνθρωπο, φόρο να σε οδηγήσει… και να ’χει γκρεμό δεξιά και αριστερά… Χωρίς φως, χωρίς σοφία. Πρακτικά χαθα πει προσαναμένοι. τολισμός, σωστή Προσπεράσαμε τον Θεό. Μπορούμε μόνοι μας, μοκατεύθυνση, αγάνολογήσαμε. Τον περιορίσαμε στη θρησκεία, στις πη, στήριγμα, διεκκλησίες, στα κηρύγματα, στις μελέτες μας. Χωρίς όρθωση πορείας. Θεό είναι το γνώρισμα της εποχής μας. Τώρα θερίΠροσπεράσαμε ζουμε τις συνέπειες της επιλογής μας αυτής. Στείτον Θεό. Δηλαδή ρα συστήματα, άπειροι, μικροί ηγετίσκοι, άκαρπες μείναμε χωρίς σοπροτάσεις γεμάτες εγωισμό και προσωπικές φιλοφία, χωρίς φως, δοξίες, σκωληκόβρωτα από τη γένεσή τους πλάνα χωρίς γνώση, χωκαι σχέδια, άλυτα τα προβλήματα συσσωρεύονται, ρίς προσανατοαδιέξοδες πολιτικές, κλεισμένες ερμητικά καρδιές. λισμό, χωρίς διΟι άνθρωποι πλέον δεν πιστεύουν κανέναν και τίποτα. Ό, τι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί έχει όρθωση πορείας, γίνει και το βιώνουμε καθημερινά στη χώρα μας, χωρίς στήριγμα. στην Ευρώπη και παγκόσμια, αλλά και στην κοινότητά μας, στα σπίτια μας, ανάμεσά μας.
Κλείσαμε βιαστικά την Αγία Γραφή Τη σκηνή τη δανείζομαι από τα παιδικά μας χρόνια, όταν πηγαίναμε σχολείο. Όταν ένα πιτσιρίκι κλείνει βιαστικά τα βιβλία του, δύο τινά συμβαίνουν. Ή έχει διαβάσει και τα έχει μάθει, ή δεν ασχολήθηκε καν και πηγαίνει στα παιχνίδια του, που έχουν πιο πολύ ενδιαφέρον γι’ αυτό… 4
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
Κλείσαμε βιαστικά την Αγία Γραφή, που είναι ο Λόγος του Θεού ο γεμάτος αλήθεια, φως και αποκάλυψη για εμάς τους ανθρώπους, όταν τον προσεγγίζουμε με ταπείνωση και πίστη! Να τα μάθαμε όλα, αποκλείεται. Δεν τελειώνει ποτέ ο Λόγος του Θεού. Ποτέ δεν μπορείς να πεις για την αλήθεια της Αγίας Γραφής, τα ’μαθα, τα ξέρω, δεν τα χρειάζομαι πια. Εμείς νομίσαμε ότι δεν έχει τίποτα άλλο να μας πει, ότι τώρα μπορούμε μόνοι μας… Αυτό που επιλέξαμε μας οδήγησε στην καταστροφή. Γιατί; Βάλαμε στη θέση του Βιβλίου του Θεού συστήματα κοσμικά, ανθρώπινα, λογικές, γνώμες και απόψεις προσωπικές μας, πρακτικές του άθεου κόσμου, που είναι στείρες και δεν οδηγούν σε λύσεις. Ακόμα και στις συζητήσεις που κάνουμε και την ώρα του αγώνα μας για λύση, η Αγία μας Γραφή είναι κλειστή, η αλήθεια του Θεού
απουσιάζει, η γνώμη Του, η γνώση Του, η «θεϊκή διάνοια» δείχνει ξεπερασμένη από εμάς. Χτίζουμε μόνοι μας τον «πύργο της Βαβέλ» στην κοιλάδα Σεναάρ του εγωισμού και της αγνόησης του Θεού. Στόχος του ανθρώπου από παλιά ήταν πάντα ο ίδιος. Τα δώρα του Θεού, αλλά χωρίς τον Θεό. Τώρα γιατί απορούμε για τα αδιέξοδα, την ασυνεννοησία μεταξύ μας, τη δυστυχία στον κόσμο μας, την καθημερινή απειλή και αβεβαιότητα που αφυδατώνουν τη ζωή μας; Κλείσαμε βιαστικά την Αγία Γραφή και μείναμε χωρίς αλήθεια, χωρίς αποκάλυψη, χωρίς τη «θεϊκή γνώμη», χωρίς τη «θεϊκή λογική», χωρίς το θεϊκό θέλημα, που είναι γεμάτο σοφία Θεού, το καλύτερο, το τέλειο για τον άνθρωπο. Αναλωθήκαμε και ξοδευόμαστε σε Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
5
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
άκαρπες συζητήσεις, γνώμες, απόψεις γεμάτες απειρία και πειραματισμούς. Κοιτάξτε τι γίνεται στην Ενωμένη Ευρώπη, στην Ευρωζώνη, στην Αμερική των θαυμάτων, στην υποδειγματική Ιαπωνία. Αλλά και πιο κοντά σε μας, στην Κοινότητά μας, στις εκκλησίες μας, στις οικογένειες των χριστιανών. Η εικόνα είναι η ίδια παντού. Υπάρχει μία αλήθεια, πολύ μεγάλη, που μας διαφεύγει. Η κλειστή Αγία Γραφή συνοδεύεται πάντα και από καρδιά κλειστή στη φωνή, την οδηγία, την αποκάλυψη του Πνεύματος του Θεού. Ο θερισμός των συνεπειών αυτής μας της επιλογής είναι καθημερινά στα δελτία ειδήσεων, στις εφημερίδες, στα πρόσωπα των ανθρώπων, στις συνομιλίες τους, στα μαραμένα χαμόγελα και το σβησμένο τραγούδι στα χείλη…
Βιαστήκαμε να απομακρυνθούμε από το σταυρό του Ιησού Χριστού Ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ο σταυρός ήταν μέσο εκτέλεσης, θανατικής ποινής κακοποιών, παράνομων, εγκληματιών. Στο σταυρό εκτελούνταν σκληρά, ατιμωτικά, βάναυσα οι ένοχοι. Σταυρός δεν σημαίνει περνάω δύσκολα, δοκιμάζομαι, μαθαίνω την υπομονή… Ο σταυρός όπου υπάρχει σκοτώνει. Κάναμε μεγάλο λάθος που περιορίσαμε το σταυρό και τη σταύρωση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Βιαστικά κλείσαμε το θέμα και απομακρυνθήκαμε από το σταυρό. Χωρίς να γίνει δικός μας, να σκοτώσει και εμάς, την αμαρτία μας, τον παλιό μας άνθρωπο, τον εγωισμό, την ειδωλολατρία μέσα μας. Τώρα, από μακριά στέλ6
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
νουμε προσευχές ευχαριστίας στον Χριστό για το δικό Του σταυρό, για το δικό Του θάνατο. Δικό μας δεν τον κάναμε ποτέ, άρα δεν τον αφήσαμε να ενεργήσει μέσα μας το θάνατο του Ιησού Χριστού στα μέλη μας, στη σκέψη μας, στην ψυχή μας, στην κάθε μας μέρα. Υπάρχει όμως η αλληλουχία, ο «αλγόριθμος», θα τον αποκαλούσα, του Θεού. Χωρίς θάνατο δεν έχουμε ανάσταση. Αν δεν πεθάνει το παλιό, δεν γεννιέται το καινούργιο. Αυτές είναι οι αμετάκλητες αρχές του Θεού. Ο Κύριος περιμένει να πεθάνουμε, για να ζήσουμε το καινούργιο, το ευλογημένο, το δοξασμένο, από τώρα και αιώνια. Εμείς διαλέξαμε άλλο δρόμο, το δικό μας δρόμο. Θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να καταδικάσουμε, να μισήσουμε, να σκοτώσουμε τον παλιό άνθρωπο της αμαρτίας, που συνεργάζεται τόσο αρμονικά με το Σατανά και τον κόσμο της σάρκας. Ο Θεός λέει όχι. Πισωπατάει, απομακρύνεται. Μαζί Του παίρνει τη σοφία Του, τη δύναμή Του, το φώς Του, την αλήθεια Του, το τέλειο θέλημά Του. Εμείς ζούμε όχι τις συνέπειες της κρίσης, αλλά τις συνέπειες των επιλογών μας! «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι … έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι,… και τα όμοια τούτων…» (Γαλάτας ε΄19-21).
Ποτέ δεν μπορείς να πεις για την αλήθεια της Αγίας Γραφής, τα ’μαθα, τα ξέρω, δεν τα χρειάζομαι πια. Εμείς νομίσαμε ότι δεν έχει τίποτα άλλο να μας πει, ότι τώρα μπορούμε μόνοι μας… Αυτό που επιλέξαμε μας οδήγησε στην καταστροφή. Γιατί; Βάλαμε στη θέση του Βιβλίου του Θεού συστήματα κοσμικά, ανθρώπινα, πρακτικές του άθεου κόσμου, που είναι στείρες και δεν οδηγούν σε λύσεις.
Είμαστε ουρά και ουχί κεφαλή, τελευταίοι, ταπεινωμένοι, φοβισμένοι, ανήμποροι, αναποτελεσματικοί στις προσπάθειές μας, στο έργο μας, αβοήθητοι, μόνοι, σίγουρα όχι ευλογημένοι του Κυρίου. Υπάρχει εξήγηση. Βιαστήκαμε να προσπεράσουμε τον Θεό. Τον αφήσαμε πίσω κι εμείς χαθήκαμε στο βάθος προκλητικά, με κομπασμό, με ανοησία. Στη θέση Του βάλαμε τη λογική μας, τις επιδιώξεις μας, τη γνώμη μας, τους δικούς μας προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες. Προκρίναμε τα συστήματα των ανθρώπων και τα ακολουθήσαμε με πίστη. Τα λατρέψαμε σαν θεό μας. Κλείσαμε βιαστικά την Αγία Γραφή, γιατί πιστέψαμε ελαφρά και επιπόλαια ότι τα μάθαμε, τα ξέρουμε, ότι είμαστε σε θέση να χτίσουμε μόνοι μας από δω και πέρα τη ζωή μας. Αφήσαμε το σταυρό του Χριστού να διακοσμεί τις εκκλησίες μας και τα κηρύγματά μας. Κάναμε τον σταυρικό θάνατο του Χριστού μέσο συγχώρησης και ξανασυγχώρησης των αμαρτιών μας και όχι μέσο αναγέννησης, ανακαίνισης, συνανάστασης μαζί με τον Χριστό. Ας μην απορούμε. Προηγούνται οι επιλογές και ακολουθεί ο θερισμός με μαθηματική ακρίβεια. Αυτό που ζούμε δηλαδή στις μέρες μας. Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
7
«Ουρά και ουχί κεφαλή»
Κάναμε τον σταυρικό θάνατο του Χριστού μέσο συγχώρησης και ξανασυγχώρησης των αμαρτιών μας και όχι μέσο αναγέννησης, ανακαίνισης, συνανάστασης μαζί με τον Χριστό. Ας μην απορούμε. Προηγούνται οι επιλογές και ακολουθεί ο θερισμός με μαθηματική ακρίβεια.
Απλά και εύστοχα αποδίδει τη μεγάλη αυτή αλήθεια ο Ίδιος ο Θεός και μάλιστα χιλιάδες χρόνια πριν στον Άγιο Λόγο Του: «Δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· Εμέ εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.» (Ιερεμίας β΄13) Με άλλα λόγια δεν φταίνε τα συστήματα, οι πολιτικές, οι πολιτικοί, οι δύσκολες και κρίσιμες μέρες μας. Δεν φταίει ούτε καν ο διάβολος. Εμείς φταίμε, που γυρίσαμε την πλάτη μας στον ζωντανό Θεό και ακολουθήσαμε τους δικούς μας δρόμους. Άθεες κοινωνίες, άθεες εκκλησίες, άθεες οικογένειες, άθεες προσπάθειες και ενέργειες, άθεες οι ψυχές. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε όλοι μας καθημερινά. Αδιέξοδα, προβλήματα, συγκρούσεις, σκοτεινό μέλλον, ελπίδα που πεθαίνει, φόβος για το αύριο, λάκκοι συντετριμμένοι οι προσπάθειές μας χωρίς καρπό και αποτέλεσμα.
Ευχαριστούμε τον Θεό γιατί υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας. Η επιστροφή στον ζωντανό και αληθινό Θεό της Αγίας Γραφής με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη. Αυτή η κίνηση αναφέρεται και στους χριστιανούς. Ίσως κυρίως σ’ αυτούς. Ξεκίνησαν κάποτε σωστά, γνήσια και με ζήλο, αλλά πολύ γρήγορα πίστεψαν πάλι στον εαυτό τους. Πίστεψαν ότι τα έμαθαν, ότι μπορούν μόνοι, ότι ό, τι είχε ο Θεός να τους δώσει τους το έδωσε. Έχουν γυρίσει την πλάτη τους και ακολουθούν τους δικούς τους εγωιστικούς και φιλόδοξους δρόμους. Επιστροφή στο φως, την αλήθεια, τη σοφία, τη δύναμη του Θεού. Επιστροφή στο σταυρό και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Επιστροφή στην πίστη που απομακρυνόμαστε και την χάνουμε κάθε μέρα. Επιστροφή με ομολογία και αναγνώριση της αποτυχίας μας μπροστά στον Θεό. Επιστροφή με παραίτηση από τα δικά μας, τα κεκτημένα μας, τους στόχους μας, όσα αγαπάμε και λατρεύουμε. Επιστροφή με διάθεση να υπακούσουμε, να ξαναρχίσουμε το δρόμο από την αρχή, να γυρίσουμε σελίδα, να γίνει πραγματικά Εκείνος «Κύριός μας και Θεός μας», κάτι που ίσως δεν έγινε ποτέ. Επιστροφή με σιωπή. Σιωπή για να ακούμε, σιωπή για να υπακούμε, σιωπή για να λέμε περισσότερα και πιο σωστά. Επιστροφή στο βιβλίο του Θεού με διάθεση να το ανοίξουμε, να μας διδάξει, να μας φανερώσει το σοφό και τέλειο δικό Του θέλημα. Επιστροφή στον Θεό! Αυτό τα εξηγεί, τα ερμηνεύει, αλλά και τα απαντά όλα. 8
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΝΑ
Το όνομά του
Ι
σχνοί ηγέτες, διογκούμενα, άλυτα προβλήματα, συσσωρευμένα αδιέξοδα, ορατός καθημερινός ο κίνδυνος παγκόσμιας κατάρρευσης. Όλα προετοιμάζουν τον μεγάλο ερχομό, όλοι περιμένουν τον μεγάλο Ηγέτη. Να ανακουφίσει, να δώσει λύσεις στα χρόνια άλυτα προβλήματα, να λυτρώσει τον κόσμο από τα περίπλοκα αδιέξοδα, να προσφέρει ελπίδα, να ανθίσει πάλι το χαμόγελο στους κατοίκους της ταλαίπωρης Γης μας. Ο Ένας. Ποιος θα είναι, από πού προέρχεται, ποιοι τον στηρίζουν, ποιους και τι εξυπηρετεί, ποια τα πραγματικά σχέδιά του, ποιες οι κρυφές προθέσεις του, τι βρίσκεται πίσω από τον ερχομό του; Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
9
Ο Ένας!
1. Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ Μέσα στην υλιστική και μηχανοκρατούμενη εποχή μας, το πρόσωπο, η δράση και ακόμη το άκουσμα του ονόματος του αντίχριστου γίνονται δεκτά με αρκετή δόση επιφύλαξης και κάποιας ειρωνείας ίσως. Η λέξη είναι πάρα πολύ γνωστή και μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε καθημερινή χρήση πολλών ανθρώπων, ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα. Χρησιμοποιείται συνήθως για να εκφράσει κάτι το πολύ κακό, το τελείως αντίθετο προς τον Θεό και το θέλημά Του. Μα νομίζω, πως στο σημείο αυτό σταματούν και οι γύρω από το πρόσωπο αυτό γνώσεις των ανθρώπων. Κανένας, και αυτοί ακόμη που κάνουν χρήση του ονόματός του, δεν πιστεύουν πως κάποιο πρόσωπο με τέτοιο όνομα θα υπάρξει κάποτε, και ακόμη ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πράγματα του κόσμου μας, και μάλιστα σε γενική και παγκόσμια κλίμακα. Για τους πολλούς είναι απλώς ένα επίθετο, με αρκετά ασαφές περιεχόμενο. Μα ακόμη και μεταξύ των θρησκευόμενων, και μεταξύ αυτών που διαβάζουν την Αγία Γραφή, υπάρχει μια τρομερή άγνοια. Πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουν γι’ αυτόν. Η όποια γνώση τους δεν στηρίζεται πάνω σε μια προσεκτική μελέτη των όσων μας λέει η Αγία Γραφή για το πρόσωπό του και το έργο του - δεν είναι πάρα πολλά, είναι όμως αρκετά διαφωτιστικά - αλλά σε προφορικές παραδόσεις, που έχουν τις ρίζες τους σε παλιές «μεσαιωνικές» αντιλήψεις, κι αυτές αρκετά συσκοτισμένες. Η εικόνα του αντίχριστου, όπως προβάλλει μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής, είναι τόσο διαφορετική.
2. ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ Είμαι βέβαιος πως αρκετοί είναι εκείνοι, που δε θα κρύψουν τη δυσφορία τους διαβάζοντας τον τίτλο αυτής της μελέτης μας, λέγοντας μάλιστα «γιατί να χάνουμε τον καιρό μας και να ασχολούμαστε με τον αντίχριστο, και όχι με κάποιο άλλο θέμα, όπως με τον Κύριό μας, την αγάπη Του, τη σωτηρία Του;» Να μου επιτρέψουν όσοι διαφωνούν, να μη συμφωνήσω μαζί τους. Πολλοί είναι οι λόγοι, μα θα αναφέρω μόνο μερικούς.
1. Όταν η Αγία Γραφή ασχολείται με ένα θέμα ή κάποιο πρόσωπο, έχει ορισμένους λόγους που το κάνει αυτό, λόγους σοβαρούς, που μόνο ο Θεός τους γνωρίζει, αλλά μερικές φορές και εμείς αντιλαμβανόμαστε ένα μέρος τους. Συνεπώς, η δική μας προκαταβολική και ανεξέλεγκτη απόρριψη και ο αποκλεισμός, δεν είναι με κανένα τρόπο δικαιολογημένα. 10
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Το όνομά του
2. Η εποχή μας, όπως πάρα πολλές μαρτυρίες συγκλίνοντας αναγνωρίζουν, βρίσκεται μέσα στα όρια «των εσχάτων καιρών», και μάλιστα σε προχωρημένο σημείο. Μα ξέρουμε πως από μια τέτοια περίοδο αρχίζει να προετοιμάζεται ο ερχομός, η εμφάνιση και η δημόσια δράση του αντίχριστου. Για ένα τέτοιο λοιπόν πρόσωπο, που, ανεξάρτητα αν δε μας αρέσει, πρόκειται να παρουσιαστεί στο προσκήνιο της επικαιρότητας και να παίξει ένα σημαντικότατο ρόλο στη ζωή του κόσμου μας, θα ήτανε λάθος να αρνηθούμε να πληροφορηθούμε σχετικά και να κατατοπιστούμε βασισμένοι σ’ αυτά που η Αγία Κανένας, και Γραφή μας αποκαλύπτει. αυτοί ακόμη που κάνουν χρήση του ονόματός τού αντίχριστου, δεν πιστεύουν πως κάποιο πρόσωπο με τέτοιο όνομα θα υπάρξει κάποτε, και ακόμη ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πράγματα του κόσμου μας, και μάλιστα σε γενική και παγκόσμια κλίμακα. Για τους πολλούς είναι απλώς ένα επίθετο, με αρ3. Σε όλες τις ζωντανές εκκλησίες στον κόσμο κετά ασαφές πεμας υπάρχει ο πόθος και η δυνατή προσδοκία της ριεχόμενο. έλευσης του Κυρίου μας. «Αχ πότε θα ’ρθεις, Κύριε...» Μα πριν από την έλευση στη γη του Κυρίου μας, θα προηγηθεί κάποιος άλλος, που θα προσπαθήσει να Του υποκλέψει τη βασιλεία, και αυτός ο άλλος δεν είναι παρά ο αντίχριστος. Αυτός θα προηγηθεί και θα εγκαταστήσει το δικό του καθεστώς, που θα συντριβεί με την παρουσία του Κυρίου. Βλέπετε λοιπόν ότι τα δυο γεγονότα είναι τόσο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Πρέπει επομένως να είμαστε σε θέση να τον αναγνωρίσουμε όταν θα έρθει. (Η σειρά των άρθρων μας σχετικά με τον Αντίχριστο συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος) Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
11
ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ ΖΩΗ ΠΙΣΤΗΣ
Όταν ζεις για τον Κύριο • Όταν φτάσεις να ζεις μόνο για τον Κύριο, δεν έχεις φό-
βους. Τι να φοβηθείς; Ο Κύριος σε γεμίζει, σε ζεσταίνει, σε δυναμώνει. Δεν υπάρχει άλλος, που να σε απειλεί στον ορίζοντά σου. • Όταν φτάσεις να ζεις μόνο για τον Κύριο, δεν έχεις έγνοιες. Αναπαύεσαι στα σχέδιά Του. Αγαπάς το θέλημά Του. Δεν ζεις για τον εαυτό σου, δεν έχεις φροντίδες, μέριμνες. Έχεις Εκείνον, που Τον λατρεύεις. Πρακτικά «τα περιμένεις όλα από Εκείνον»… Δεν είναι κακό, είναι ευλογία, είναι λύτρωση. • Όταν ζεις για τον Κύριο πραγματικά, δεν έχεις εχθρούς. Αλλά ούτε και φίλους. Τι να τους κάνεις; Πού να τους βρεις; Όταν ζεις για τον Κύριο, δεν κοιτάζεις γύρω σου, ούτε σε απασχολεί τι υπάρχει γύρω σου. Άγρια μάτια… κουβέντες προσβλητικές… διαθέσεις κακές…, αλλά και άμετρη επιπολαιότητα και φθορά στις ανθρώπινες σχέσεις. • Όταν ζεις για τον Κύριο αποκλειστικά, δεν έχει κόντρες η ζωή σου. Ο Κύριος είναι το «θέλειν και το ενεργείν», ο Κύριος ανοίγει ή κλείνει. Και εσύ είσαι μέσα στο θέλημά Του, το οποίο αγαπάς και ακολουθείς. Ο Κύριος φροντίζει, προετοιμάζει το δρόμο, καθορίζει την πορεία, αναλαμβάνει να διαμορφώσει τις διαθέσεις.
12
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Όταν ζεις για τον Κύριο
• Όταν ζεις για τον Κύριο, δεν έχεις ξαφνιάσματα. Η σχέση με τον Κύ•
•
•
•
•
•
ριο είναι αρμονική, η επικοινωνία συνεχής και πάνω απ’ όλα υπάρχει αγάπη για το θέλημά Του. Όταν φτάσεις στο σημείο να ζεις μόνο για τον Κύριο, δεν έχεις ταραχή. Η ταραχή είναι γνώρισμα ζωντανού ανθρώπου, του σαρκικού. Όταν ζεις για τον Κύριο, για το θέλημά Του, την αγάπη Του, για Κείνον και όχι για σένα, είσαι αμέριμνος, χαμογελαστός. «Αυτώ μέλει περί υμών» (Α΄Πέτρου ε΄7). Και εφησυχάζεις στην αγάπη Του, στη σοφία Του, στη δύναμή Του. Όταν υπάρχεις σε τούτη τη ζωή μόνο για τον Κύριο, δεν έχεις ανησυχίες. Γιατί να ανησυχείς, για ποιο θέμα να ανησυχείς; Είναι στα χέρια Του, είναι λυμένα, είναι το θέλημά Του, που εσύ το αγαπάς, το λατρεύεις. Λες «γενηθήτω το θέλημά Σου», και είναι γεμάτη η ψυχή σου μ’ αυτό. Δεν υπάρχουν περιθώρια ανησυχίας. Όταν φτάσεις να ζεις μόνο για τον Κύριο, δεν ζεις για κανέναν άλλον, πολύ δε περισσότερο για τον εαυτό σου. Νιώθεις αποκομμένος και ξένος προς κάθε ανθρώπινο. Δεν είσαι άνθρωπος, δεν υπόκεισαι στα ανθρώπινα. Είσαι προέκταση του εαυτού Του, είσαι κοινωνός θείας φύσεως και οικείος του Θεού. Όταν μάθεις να ζεις για τον Κύριο, δεν αιτιάσαι ανθρώπους για όσα συμβαίνουν γύρω σου. Ακούς λόγια, κουβέντες, απειλές, παρακολουθείς εξελίξεις. Όμως για σένα δεν υπάρχουν άλλοι… δεν υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει μόνο ο Κύριος. Για όσους αποφάσισαν να Του ανήκουν ολοκληρωτικά, δεν υπάρχουν άλλοι, δεν μπορούν άλλοι, δεν χρειάζονται άλλοι. Όταν μάθεις να κοιτάζεις μόνο σε Αυτόν, να περιμένεις μόνο από Αυτόν, να ζεις για Αυτόν και όχι για τα δικά σου, είσαι βασιλιάς, άρχοντας. Δεν θα λείψει ποτέ το χαμόγελο από τα χείλη σου, το φως από το πρόσωπό σου. Όταν ζεις για τον Κύριο, δεν φοβάσαι το θάνατο. Είσαι έτοιμος να συναντήσεις τον Κύριό σου όποτε σε καλέσει κοντά Του. Δεν είναι θάνατος, είναι συνάντηση. Επιθυμώ «αναλύσαι» περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, «διότι είναι πολύ πλέον καλύτερα» (Φιλιππησίους α΄23). Αυτό όμως δεν γίνεται μόνο του, ούτε στα βαθιά γεράματα, ούτε την ώρα της αναχώρησης. Γίνεται από τώρα, από εδώ κάτω, όταν μάθεις να ζεις για τον Κύριο.
Όταν ζεις για τον Κύριο
• Όταν φτάσεις να ζεις μόνο για τον Κύριο, δεν φταίνε πλέον οι άνθρω•
• • • •
ποι, δεν υπάρχουν καν άνθρωποι για σένα. Υπάρχει «ο ανοίγων και ουδείς κλείει», υπάρχει ο «δι’ ου τα πάντα εγένετο». Όταν μάθεις να ζεις μόνο για τον Κύριο και όχι για τους ανθρώπους και τον εαυτό σου, τότε μονάχα θα χαίρεσαι ακατάπαυστα και θα έχεις αδιατάρακτη ειρήνη στην καρδιά σου. Η δύναμη αυτής της ζωής είναι μεγάλη και μόνιμη. Ο Κύριος είναι απόλυτα υπεύθυνος, απόλυτα εξουσιαστής της ζωής σου. Και αυτό είναι πλούσια και δοξασμένη λύτρωση. Θέλεις να δοξάσεις τον Κύριο; Μάθε να ζεις αποκλειστικά γι’ Αυτόν. Θέλεις να υπηρετήσεις τον Κύριο; Ξεκίνα από το να ζεις την κάθε σου μέρα αποβλέποντας και υπολογίζοντας μόνο σε Εκείνον. Θέλεις να αγιασθεί το όνομά Του στη ζωή σου; Μάθε να ζεις την κάθε σου στιγμή για Κείνον, για το θέλημά Του, για τη δόξα Του, για τα σχέδιά Του. Έχει ανάγκη από χαρά και ειρήνη η ψυχή σου; Ζήσε για Κείνον. Διώξε από τον ορίζοντά σου οτιδήποτε άλλο και οποιονδήποτε άλλον. Δεν υπάρχει άλλος, δεν αξίζει να ζεις για άλλον, δεν μπορεί άλλος να σου προσφέρει την ικανοποίηση, το χορτασμό, τη δύναμη. Μόνον ο Ιησούς Χριστός, όταν κατοικεί δια της πίστεως στην καρδιά σου!
Πιστεύετε στα Θαύματα;
Πρόκειται για μία συλλογή από πρωτότυπα διηγήματα, που φωτογραφίζουν σύγχρονα βιώματα, προβλήματα, αγωνίες ανθρώπινες, γνωστές, καθημερινές, με μία όμως ουσιαστική διαφορά. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει απάντηση, προσφέρεται λύση. Και όταν η απάντηση είναι με το φως και την αλήθεια της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, τότε είναι ένα πραγματικό θαύμα! ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΔΩΡΟ
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΨΥΧΩΝ 14
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΕΝΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΖΗΤΑ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ
Να εκτιμήσουμε το Ανεκτίμητο «Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν, είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν Αυτόν.» (Ματθαίος θ΄ 9)
Φιλόσοφοι, μεγάλοι επιστήμονες, προικισμένα μυαλά, πολι-
τικοί υπήρξαν στην Ιστορία, υπάρχουν στις μέρες μας και ίσως αν προλάβουμε να υπάρξουν στο μέλλον. Όμοιο με αυτό το Πρόσωπο ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ξανά στην Ιστορία των ανθρώπων. Μιλάμε για τον Ιησού Χριστό. Πολύτιμη, μοναδική, ξεχωριστή προσωπικότητα και ζωή. Δεν υπήρξε όμοιος επάνω στη Γη. Όχι γιατί ήταν ο Γιος του Θεού, όχι για τη δοξασμένη Του προέλευση. Αυτό είναι ένα άλλο, ξεχωριστό κεφάλαιο. Μιλάμε για τον Ιησού Χριστό, που ήρθε στον κόσμο μας, που γεννήθηκε και έζησε τη ζωή Του ανάμεσά μας, ανάμεσα στους ανθρώπους. Όλα αυτά που αποτελούν, που συνθέτουν τον Ιησού Χριστό, έτσι όπως μας περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη και όσα μας πληροφορεί και μας αποκαλύπτει το Άγιο Πνεύμα με το φως του Θεού. Η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας, η ζωή, το περπάτημα του Ιησού Χριστού. Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
15
Να εκτιμήσουμε...
ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ
Είναι άλλο πράγμα να λες πιστεύω στον Ιησού Χριστό, δέχομαι την ύπαρξή Του, διαβάζω την Αγία Γραφή, πηγαίνω στην εκκλησία, ακούω κηρύγματα… και τελείως διαφορετικό να νιώθεις ότι άρχισες να καταλαβαίνεις τι είναι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός και να Τον αποκτάς, να Τον κάνεις δικό σου, να ζεις όπως Εκείνος.
16
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ένα τελείως ξεχωριστό κεφάλαιο είναι τα λόγια του Ιησού Χριστού. Δεν έχουν τη λογική τη δική μας, δεν έχουν τον ειρμό το δικό μας. Συχνά μας αναστατώνουν, μας μπερδεύουν… Πολλές φορές συγκρούονται με τη λογική μας, δεν κατανοούμε τις αντιδράσεις Του. Τον Ιησού Χριστό πολύ λίγο Τον καταλαβαίνουμε διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη. Όπως δεν Τον καταλάβαιναν οι συμπατριώτες Του και οι μαθητές Του όταν ήταν εδώ κάτω στη Γη. Γιατί είπε αυτό και όχι εκείνο, γιατί αντέδρασε έτσι και όχι διαφορετικά, γιατί επέλεξε να κάνει αυτό και όχι το άλλο, που είναι πιο λογικό, πιο ταιριαστό στη δική μας λογική και ζωή; Διαβάζουμε τα λόγια Του: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την Γήν· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» (Ματθαίος ι΄34-36). Μπροστά Του ο άρρωστος, ο παράλυτος, και ο Ιησούς να του συγχωρεί τις αμαρτίες… Μπροστά Του η μοιχευομένη γυναίκα και οι εξαγριωμένοι και έτοιμοι να την λιθοβολήσουν, και ο Ιησούς να τους διδάσκει, να τους ελέγχει… «Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν.» Κύριε, ξέρεις τι θα πει Ματθαίος; Το παρελθόν του, τις πράξεις του; Κύριε, ξέρεις τι θα πει Ιούδας; Ξέρεις τι θα Σου κάνει ο Ιούδας που κάλεσες…; Κύριε, να Σε παρακαλέσω να μας τα βάλεις σε μία τάξη, με τον τρόπο που εμείς μπορούμε να τα αντιληφθούμε και να τα καταλάβουμε; Και η απάντηση του Κυρίου είναι, Αυτός είμαι και όποιος θέλει να Με γνωρίσει, έτσι θα Με γνωρίσει, Αυτός είμαι και όποιος θέλει θα Με αποκτήσει και θα Με καταλάβει έτσι όπως είμαι. Ο Κύριος αντιμετωπίζει όλες αυτές μας τις αντιδράσεις με απέραντη κατανόηση και αγάπη. Χαμογελάει, γιατί γνωρίζει κάτι πολύ βασικό. Δεν Τον ξέρουμε τον Ιησού Χριστό, δεν έχουμε καταλάβει την προσωπικότητά Του, το χαρακτήρα Του, την ουσία του έργου Του, της σωτηρίας Του. Είναι άλλο πράγμα να λες πιστεύω στον Ιησού Χριστό, δέχομαι την ύπαρξή Του, διαβάζω την Αγία Γραφή, πηγαίνω στην εκκλησία, ακούω κηρύγματα… και τελείως διαφορετικό να νιώθεις
...το Ανεκτίμητο
ότι άρχισες να καταλαβαίνεις τι είναι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός και να Τον αποκτάς, να Τον κάνεις δικό σου, να ζεις όπως Εκείνος.
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Ένα πολύ σοβαρό και καθοριστικό βήμα στη ζωή του κάθε ανθρώπου είναι να ανακαλύψει τον Ιησού Χριστό, να ανακαλύψει την πραγματική αξία που λέγεται Ιησούς Χριστός, την άγνωστη, ασυνήθιστη, ξεχωριστή προσωπικότητα του Ιησού Χριστού. Να καταλάβει την αλλιώτικη ζωή Του, τον τόσο διαφορετικό τρόπο Του. Και έχει σημασία ιδιαίτερη και μεγάλη, γιατί ο Ιησούς Χριστός προσφέρεται στον άνθρωπο όχι για να κάνει κάτι στη ζωή του, να απαντήσει σε κάποιες ανάγκες του, αλλά για να Τον ζήσει τον Ιησού Χριστό ο άνθρωπος, να ταυτιστεί μαζί Του, να ζήσει τη ζωή τού Ιησού Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπους κάθε μέρα, να ντυθούμε τον Χριστό, να μορφωθεί μέσα μας ο Χριστός, να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στις καρδιές μας. Να φτάσουμε στο σημείο να λέμε τα ίδια, να κάνουμε τα ίδια, να αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο, να ζούμε την ίδια ζωή, τη ζωή του Ιησού Χριστού. Πράος και ταπεινός στην καρδιά ήταν ο Κύριος εδώ κάτω όταν ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, πράοι και ταπεινοί στην καρδιά και εμείς οι λυτρωμένοι Του, οι πιστοί Του, οι δικοί Του. Η σωστή ακολουθία είναι να καταλάβουμε αυτά τα γνωρίσματα της ζωής του Ιησού, να τα θελήσουμε για τον εαυτό μας, να τα ζητήσουμε από την καρδιά μας γνήσια και ειλικρινά και να τα βιώσουμε και εμείς στη ζωή μας. Να μοιάσουμε στον Κύριο, να ζήσουμε και εμείς οι πιστοί Του όπως Εκείνος. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, να τα καταλάβουμε καλύτερα. Συνήθως, όταν διηγούμαστε την ιστορία της επιστροφής στον Ιησού Χριστό ενός αμαρτωλού ανθρώπου, ξεκινάμε από τον άνθρωπο. …Μου έδωσαν ένα φυλλάδιο τυχαία στο δρόμο, άκουσα ένα CD με ένα κήρυγμα, έπεσε στα χέρια μου μία Καινή Διαθήκη, έπεσε στα χέρια μου ένα καλό βιβλίο, πήγα σε μία εκκλησία και άκουσα ένα κήρυγμα και πίστεψα… Έτσι νομίζουμε ότι ξεκινάει η σχέση του ανθρώπου με τον Ιησού. Μεγάλο λάθος. Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
17
Να εκτιμήσουμε...
Η σωστή ακολουθία είναι να καταλάβουμε τα γνωρίσματα της ζωής του Ιησού, να τα θελήσουμε για τον εαυτό μας, να τα ζητήσουμε από την καρδιά μας γνήσια και ειλικρινά και να τα βιώσουμε και εμείς στη ζωή μας. Να μοιάσουμε στον Κύριο, να ζήσουμε και εμείς οι πιστοί Του όπως Εκείνος.
Ο Ιησούς Χριστός στη ζωή του ανθρώπου δεν ξεκινάει από τον άνθρωπο. Η προσέγγιση του Λόγου του Θεού είναι διαφορετική. Πέρασε ο Ιησούς Χριστός, σε κοίταξε διεισδυτικά, διαπεραστικά, διάβασε την καρδιά σου, είδε τη ζωή σου, το ανάπτυγμά της στο χρόνο - χίλια χρόνια είναι γι’ Αυτόν σαν μία ημέρα και μία ημέρα σαν χίλια χρόνια (Β΄Πέτρου γ΄8) - και σου είπε «ακολούθει μοι». Δίπλα σου ήταν και κάποιος άλλος, γνωστός, φίλος, συγγενής. Σε εκείνον δεν είπε, εκείνον δεν τον κάλεσε. Ίσως κι αυτός να έρθει στην εκκλησία, να διαβάζει την Αγία Γραφή, να πιστέψει στην ύπαρξη του Θεού, αλλά δικός του ο Ιησούς Χριστός δεν θα γίνει ποτέ. Ο Κύριος προγνωρίζει, επιλέγει, κάνει το πρώτο βήμα και καλεί αμαρτωλούς σε μετάνοια. Ο Κύριος φροντίζει να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας με την Αλήθεια Του, με την Αγάπη Του, με τη Σωτηρία Του. Κάποιος έλεγε στην ομολογία του, πέντε Καινές Διαθήκες μού είχαν χαρίσει και τις πετούσα αδιάφορος, πολυάσχολος, απαξιωτικά… Την έκτη, γιατί την άνοιξα και μου μίλησε μέσα στην καρδιά μου και ταπεινώθηκα και μετανόησα;… Και κάποιος φυλακισμένος, διηγείται στην ομολογία του, είχε ξεμείνει από τσιγάρα και ήθελε να καπνίσει. Ο άλλος ο συγκρατούμενός του είχε μία Καινή Διαθήκη. Του έκοψε δυο-τρία φυλλαράκια να τα στρίψει να καπνίσει. Γιατί τα διάβασε πριν τα καπνίσει; Ποιος τον σταμάτησε; Γιατί τα ξαναδιάβασε; Γιατί έβαλε τα κλάματα με μετάνοια; Ποιος το έκανε αυτό στην καρδιά του; Γιατί τώρα; Γιατί όχι χθες; Ποιος μίλησε την κατάλληλη ώρα στην καρδιά του; Ποιος προετοίμαζε την καρδιά του τόσον καιρό; Αυτό το τσιγάρο δεν το κάπνισε ποτέ… γιατί ήρθε ο Ιησούς στη ζωή του και τη μεταμόρφωσε! Ο Ιησούς Χριστός πέρασε από μπροστά του, τον κοίταξε μέσα στην καρδιά και του είπε ακολούθει μοι. Ήταν η ώρα του Κυρίου, η ώρα της επίσκεψής Του, η ώρα του καλέσματος του Κυρίου.
ΓΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Όλα αυτά είναι πέρα για πέρα σωστά και όπως τα αναφέρει η Καινή Διαθήκη. Υπάρχει όμως και το μέρος του ανθρώπου, το πολύ βασικό και αποφασιστικό. Ο Ματθαίος, όταν τον κάλεσε ο Κύριος, σηκωθείς ηκολούθησεν Αυτόν. Και λίγο πριν, στην περίπτωση του Πέτρου και του Ανδρέα, διαβάζουμε, «οι δε αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν.» 18
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...το Ανεκτίμητο
(Ματθαίος δ΄20). Ο Κύριος καλεί στην αγάπη Του, στην υπηρεσία Του, στη Βασιλεία Του όσους έχουν διάθεση και είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να αφήσουν και να Τον ακολουθήσουν. Και είναι κάτι που το βλέπει ο Ίδιος μέσα στην καρδιά τους, το διαβάζει. Δεν λέει ο Κύριος σε έναν άνθρωπο ακολούθει μοι, αν αυτός δεν έχει διάθεση να αφήσει για να Τον ακολουθήσει. Ο μοναδικός Ιησούς Χριστός, είναι για ξεχωριστούς και μοναδικούς ανθρώπους, που θα καταλάβουν τη μοναδική αξία Του, θα την εκτιμήσουν, θα θελήσουν με γνήσια και ολόκληρη καρδιά να Τον αποκτήσουν, να ζήσουν τη μοναδική ζωή Του. Αυτοί είναι που θα γίνουν τελικά δικοί Του και ο Κύριος θα γίνει δικός τους. Οι υπόλοιποι, που θέλουν τον Χριστό ανάμεσα στις δουλειές τους, στις υποχρεώσεις τους, στις επιθυμίες τους, στους στόχους τους, ανάμεσα στις αξίες τους, στα είδωλα και στις αγάπες τους αυτής της ζωής, Τον θέλουν για να τους βοηθάει, να τους συγχωρεί, να τους ευλογεί, να τους εξασφαλίζει…, ποτέ δεν θα γίνουν δικοί Του, ούτε και Εκείνος δικός τους. Κάποιος μπορεί να διαμαρτυρηθεί: μα εγώ πηγαίνω στην εκκλησία, βοηθάω, συμμετέχω, βάζω το χέρι στην τσέπη και συνεισφέρω… Τελείως διαφορετική σχέση είναι το είμαι δικός Του και ο Χριστός είναι δικός μου. Κοινωνία με τον Θεό, κοινωνία με τον Ιησού Χριστό και τους δικούς Του πιστούς, τους αγίους Του. Κουβεντιάζουμε, μοιραζόμαστε τα κοινά μας, αυτά που αγαπάμε, πιστεύουμε, ζούμε και υπηρετούμε. Το μεγάλο λάθος πολλών βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο. Δεν άφησαν και δεν ακολούθησαν και δεν έγινε ποτέ δικός τους ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς Χριστός είναι για όσους άφησαν τα δίχτυα τους, τις αγάπες τους, τους στόχους τους, τις επιθυμίες τους, τα σχέδιά τους, τη ζωή τους, τα πιστεύω τους, και αγκάλιασαν τα δικά Του και έγιναν δικοί Του μαθητές, ζουν τη ζωή Του, ζουν για τη δόξα Του. Για να γίνει αυτό το θαυμαστό έργο της μεταμόρφωσης του ανθρώπου, ο Κύριος τα γκρεμίζει όλα μέσα του και επάνω του. Μιλάμε πάντα για τον άνθρωπο που πηγαίνει γνήσια και ειλικρινά στον Ιησού Χριστό, για να Τον αποκτήσει. Μπροστά στα μάτια μας ο Κύριος μάς ξεμοντάρει, μάς διαλύει, «μας κάνει βίδες» και μας ξαναχτίζει καινούργιους από την αρχή. Δεν χωράει ο Χριστός στο παλιό, δεν ταιριάζει. Αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε και τον Χριστό και τα δικά μας, και τα καινούργια και τα παλιά. Δεν γίνεται. «Oυδείς βάλλει επίρραμμα αγνάφου
Ο μοναδικός Ιησούς Χριστός, είναι για ξεχωριστούς και μοναδικούς ανθρώπους, που θα καταλάβουν τη μοναδική αξία Του, θα την εκτιμήσουν, θα θελήσουν με γνήσια και ολόκληρη καρδιά να Τον αποκτήσουν, να ζήσουν τη μοναδική ζωή Του. Αυτοί είναι που θα γίνουν τελικά δικοί Του και ο Κύριος θα γίνει δικός τους.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
19
Να εκτιμήσουμε...
Το μεγάλο λάθος πολλών βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο. Δεν άφησαν και δεν ακολούθησαν και δεν έγινε ποτέ δικός τους ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς Χριστός είναι για όσους άφησαν τα δίχτυα τους, τις αγάπες τους, τους στόχους τους, τις επιθυμίες τους, τα σχέδιά τους, τη ζωή τους, τα πιστεύω τους, και αγκάλιασαν τα δικά Του και έγιναν δικοί Του μαθητές, ζουν τη ζωή Του, ζουν για τη δόξα Του.
20
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
πανίου επί ιμάτιον παλαιόν… Ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, σχίζονται οι ασκοί,… αλλά βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς νέους, και αμφότερα διατηρούνται.» (Ματθαίος θ΄16-17). Ο ανεκτίμητος Ιησούς Χριστός, η μεγάλη, η μοναδική αξία. Δεν μπορεί ο άνθρωπος με τον εξοπλισμό της πεσμένης του φύσης να δεχθεί και να αξιοποιήσει τον Ιησού Χριστό, να ζήσει το καινούργιο, το υπερφυσικό, το υπέρλογο, το ασύλληπτο. Ενώ μιλούσε στους ανθρώπους γύρω Του για τον Θεό τον άγιο, τον δίκαιο, τον υπέρτατο, μιλούσε για τον Ουρανό, για την αιώνια ζωή και δόξα, κοιτάζεις γύρω Του και Τον βλέπεις και κάνει παρέα με πόρνες, με τελώνες, συντρώγει με αμαρτωλούς, συνομιλεί και συγχωρεί μία μοιχευομένη… Κύριε, είμαι μπερδεμένος… Κύριε, δεν έχω καταλάβει τίποτα ακόμα, πώς σκέφτεσαι, πώς βλέπεις Εσύ τους ανθρώπους, πώς τους αντιμετωπίζεις… Κύριε, γιατί δεν μπορώ να Σε παρακολουθήσω; Ο Κύριος χαίρεται με τις απορίες μας και χαμογελάει. Θα σου πω τι πρέπει να γίνει με σένα. Δεν χρειάζεται να καταλάβεις, χρειάζεται να μεταμορφωθείς! Μόνο τότε θα αποκτήσεις το σκεπτικό Μου, θα δεις με τα μάτια που βλέπω Εγώ, θα μεγαλώσει και θα βαθύνει ο ορίζοντάς σου, θα καταλάβεις τη ζωή Μου, τον τρόπο που ενεργώ, και θα γίνουν δικά σου.
ΝΑ ’ΧΑΜΕ ΔΕΚΑ ΖΩΕΣ Ο πόνος του Κυρίου είναι ένας, δεν Με απέκτησες ακόμα. Εγώ σου είπα ακολούθει μοι, Εγώ σου είπα άφησέ τα όλα, καταδίκασέ τα, πέταξέ τα, και εσύ ούτε τα άφησες, ούτε Με ακολουθείς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποκτήσεις τον Ιησού Χριστό, τη λογική Του, το σκεπτικό Του, να Τον καταλάβεις, να Τον νιώσεις, να ταυτιστείς μαζί Του, να γίνεις κοινωνός της φύσης Του, της αγάπης Του, της Αλήθειας Του. Αυτή η κατάσταση λέγεται ενθέωση! Ενωμένοι με τον Θεό, ένα με τον Κύριο, «κοινωνοί θείας φύσεως», (Β΄Πέτρου α΄4) «εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν», (Ιωάννης ιζ’ 23). Και το ερώτημα είναι απλό και
...το Ανεκτίμητο
φυσιολογικό. Θα συνεχίσω να κρατώ το δικό μου, το πεσμένο, το πεπερασμένο, το αμαρτωλό, το ανθρώπινο; Η μόνη σωστή απάντηση είναι: Όχι, Κύριε. Θέλω τον δικό Σου χαρακτήρα, το δικό Σου πρόσωπο, το σκεπτικό Σου, τη δική Σου ζωή να ζήσω, που διερευνά τα άγια, τα αληθινά, τα αιώνια τα δικά Σου, που διεισδύει στις αλήθειες Σου, στα σχέδιά Σου τα αιώνια, τα θεϊκά! Καταφέραμε και χωρέσαμε τον Ιησού Χριστό σε τρεις-τέσσερις ημερομηνίες, Χριστούγεννα, Πάσχα, της Αναλήψεως, του Αγίου Πνεύματος… Εκεί σταματάει ο Ιησούς για εμάς. Τον καλούμε στη ζωή μας για να μας συγχωρεί, να μας βοηθάει, να μας ευλογεί και να μην πάμε στην κόλαση μια μέρα όταν πεθάνουμε. Αυτό έχουμε καταλάβει από τον Ιησού Χριστό. Δηλαδή να μας κάνει τις δουλειές μας ο Κύριος, να μας κάνει εξυπηρετήσεις και να μας εξασφαλίζει. Εκεί εξαντλείται για εμάς. Αυτό σημαίνει ότι δεν καταλάβαμε τον πραγματικό θησαυρό, τον ανεκτίμητο Ιησού, το ασύλληπτο δώρο. Μετά από τόσα χρόνια στον Χριστό και στην υπηρεσία του Ευαγγελίου, νιώθω ότι ξαναρχίζω να γνωρίζω, να αποκτώ τον άλλο Ιησού Χριστό, το μεγαλείο, το θαύμα, το βάθος Του. Κάποιοι ίσως νιώθουν ότι το πιο δύσκολο σημείο είναι εκείνο το αφήσαντες. Αρχικά φαίνεται να έχουν δίκιο. Όμως δεν είναι έτσι. Ο Κύριος μας καλεί να αφήσουμε έναν κόσμο φτηνό, πεσμένο, άχαρο, άδικο, καταδικασμένο, τον κόσμο της αμαρτίας, της σάρκας, του εγωισμού μας. Όταν όμως μας φανερώσει τι έχει ο Ίδιος να μας χαρίσει, τι θα φέρει στη ζωή μας, τι θα βάλει στη θέση όλων αυτών, τα δώρα Του, το χαρακτήρα Του, στοιχεία από τη φύση Του, τις αποκαλύψεις Του, τότε θα ποθήσουμε να είχαμε δέκα ζωές να Του δώσουμε και λίγες που θα ’ταν. Ο χρόνος μας, η υγεία μας, οι πόθοι μας, τα ταλέντα μας, οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας, όλα στην άκρη, όλα δικά Του, όλα για Κείνον! Τόσο μεγάλος, τόσο όμορφος, τόσο θαυμαστός, τόσο πολύτιμος ο Ιησούς Χριστός για να Τον γνωρίσουμε, να Τον αποκτήσουμε, να κάνουμε δικά μας τα δικά Του, να Του εμπιστευτούμε τα πάντα, να Τον ζήσουμε. Ακολούθει μοι, σηκωθείς, αφήσαντες, ηκολούθησαν, απέκτησαν, απολαμβάνουν, ζουν! Όλος ο κόσμος του πολύτιμου, του μοναδικού, του ανεκτίμητου Ιησού Χριστού, που μας χαρίστηκε από τον Πατέρα Θεό για να ζήσουμε εν Αυτώ και δι’ Αυτού.
Ο Κύριος μας καλεί να αφήσουμε έναν κόσμο φτηνό, πεσμένο, άχαρο, άδικο, καταδικασμένο, τον κόσμο της αμαρτίας, της σάρκας, του εγωισμού μας. Τόσο μεγάλος, τόσο όμορφος, τόσο θαυμαστός, τόσο πολύτιμος ο Ιησούς Χριστός για να Τον γνωρίσουμε, να Τον αποκτήσουμε, να κάνουμε δικά μας τα δικά Του, να Του εμπιστευτούμε τα πάντα, να Τον ζήσουμε.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
21
ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ «Έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.» (Εβραίους ι΄ 36)
Ο « Υπεράνθρωπος » Χριστιανός Ε
ίναι ένα λάθος γνωστό, που όλοι λίγο πολύ το έχουμε κάνει κάποτε. Δεν αποδίδω κίνητρα και υστεροβουλία. Αντίθετα είναι λάθος αγάπης και ζήλου προς τον Κύριο, προς την αγάπη Του και τον άγιο Λόγο Του. Παρακινούμε τους ανθρώπους του Θεού να στοχεύουν τα καλύτερα και να ζουν τα υψηλότερα της πνευματικής ζωής. Πολύ καλό αυτό. Όταν συμπεριλάβουμε και τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτές τις παραινέσεις, είναι ακόμα καλύτερα. Να ζήσουμε τα υψηλότερα του Λόγου του Θεού, να ανέβουμε ακόμα πιο ψηλά, να υψώσουμε τα μάτια της πίστης στις «ψηλές βουνοκορφές που αγγίζουν τον Ουρανό, να απλώσουμε το χέρι της πίστης και να ζητήσουμε τα καλύτερα, τα σπάνια, αυτά που είναι για λίγους. 22
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο «Υπεράνθρωπος» Χριστιανός
Πολύ καλή προσέγγιση, αλλά με ένα σοβαρό λάθος, που μπορεί να είναι και επικίνδυνο. Όλα αυτά μπορούμε να τα ζητήσουμε, να τα μοιραστούμε, να τα «κουβεντιάσουμε» με τον Κύριό μας για τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να τα διδάξουμε και να τα απαιτήσουμε από τους άλλους γύρω μας. Μπροστά στα μάτια τους τα απορημένα πολύ συχνά διαγράφεται ένας Υπεράνθρωπος Χριστιανός, που μπορεί τα πάντα, που έχει τα πάντα, που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα , δεν κλαίει, δεν πρέπει να υποφέρει ή να παραπονιέται, έχει πάντα χαρά και ειρήνη στην καρδιά του ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω του… Και όλα αυτά, στηριγμένα σε ερμηνείες εδαφίων της Αγίας Γραφής και ειπωμένα με ζήλο και φωτιά αξιέπαινη. Πού είναι το λάθος και ο κίνδυνος; Όταν μεταβαίνουμε από τη θεωρία στην πράξη –βήμα απολύτως απαραίτητο –τότε δεν περπατάει το κήρυγμά μας, δεν βοηθάει πρακτικά τις ψυχές, δεν τους πηγαίνει ούτε μπροστά, ούτε επάνω την πνευματική τους ζωή. Αντίθετα τους καταθλίβει, τους πιέζει, τους απογοητεύει.
Όταν μεταβαίνουμε από τη θεωρία στην πράξη - βήμα απολύτως απαραίτητο - τότε δεν περπατάει το κήρυγμά μας, δεν βοηθάει πρακτικά τις ψυχές, δεν τους πηγαίνει ούτε μπροστά, ούτε επάνω την πνευματική τους ζωή. Αντίθετα τους καταθλίβει, τους πιέζει, τους απογοητεύει.
Παράδειγμα χαρακτηριστικό, η εκτέλεση του θελήματος του Κυρίου στη ζωή του πιστού ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την αξία του θελήματος του Θεού, για το πόσο πολύτιμο είναι, πόσο ανώτερο είναι από το δικό μας θέλημα. Επομένως, αφού ισχύουν όλα αυτά, ξεκινάμε πρόθυμα και κάνουμε πάντα το θέλημα του Κυρίου στη ζωή μας, στην κάθε μας μέρα… Μέγα λάθος αυτή η προσέγγιση. Ο Λόγος του Θεού έχει το σωστό μέτρο για όλα όσα αφορούν στη ζωή του ανθρώπου. Και το περισσότερο είναι λάθος, επομένως οδηγεί σε αστοχία, αμαρτία, έστω κι αν πίσω από αυτό κρύβεται ζήλος και φωτιά ειλικρινής για τον Κύριο, αλλά και το λιγότερο οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. «Έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού.» Ούτε εύκολη, ούτε απλή υπόθεση είναι, ούτε του χεριού μας να βρούμε και να εκτελέσουμε το θέλημα του Κυρίου. Όταν ό Ίδιος ο Κύριος μάς προειδοποιεί με αγάπη ότι έχουμε ανάγκη υπομονής για να εκτελέσουμε το θέλημά Του, μας δίνει τις πραγματικές διαστάσεις, μέσα στις οποίες θα κινηθούμε. Όταν ακούω ή διαβάζω τη λέξη υπομονή, το μυαλό μου, δεν ξέρω γιατί, πηγαίνει αμέσως στο άθλημα της άρσης βαρών. Την κρίσιμη στιγμή, που έχει σηκώσει τα βάρη και όλοι με μια ψυχή του φωνάζουν μείνε, κράτα, κρατήσου, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
23
Ο «Υπεράνθρωπος»...
μη λυγίσεις, κράτα την μπάρα ψηλά… Ξέρετε τι του λένε εκείνη την ώρα και τον εμψυχώνουν; Μείνε κάτω από το βάρος, μείνε και μη λυγίσεις, κρατήσου, πάλεψε, επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις σου… Αυτό θα πει υπομένω, μένω κάτω από το βάρος και κρατάω, παλεύω μέχρι τέλους! Με αυτή την εικόνα θα καταλάβουμε και την περιοχή του θελήματος του Κυρίου. Όταν σου πει ο Κύριος ότι το θέμα σου τακτοποιήθηκε, πήγαινε αύριο το πρωί στο Υπουργείο να παραλάβεις το διορισμό σου, δεν χρειάζεται ούτε υπομονή ούτε να κρατηθούμε κάτω από την μπάρα… Και όταν ο Κύριος επιτρέψει να βρεθούμε σε ένα όμορφο μέρος, εξοχικό, με περιποίηση, φιλοξενία, αγάπη, κοινωνία πιστών ανθρώπων του Χριστού, δε νομίζω ότι χρειάζεται καθόλου υπομονή και πάλη μέσα μας για να χαρούμε το θέλημα του Κυρίου… Όταν όμως ο Κύριος επιτρέψει αύριο να πας να παραλάβεις την απόλυσή σου από τη δουλειά και έχεις και τρία μικρά παιδάκια και δάνειο για το σπίτι, τότε είναι βάρος, τότε είναι σκληρό, ασήκωτο, και χρειάζεται υπομονή για να εκτελέσουμε το θέλημα του Κυρίου και να είμαστε ευάρεστοι ενώπιόν Του. Όταν ό Κύριος αντί για μια όμορφη εξοχή επιτρέψει να μπούμε σε νοσοκομείο με φοβερούς πόνους και ένα μεγάλο και οδυνηρό χειρουργείο, τότε έχουμε ανάγκη υπομονής για να εκτελέσουμε το θέλημά Του με ευγνωμοσύνη και πίστη στην καρδιά μας και χωρίς να κλονιστεί η αγάπη και η λατρεία μας στο Πρόσωπό Του. Ο Κύριος γνωρίζει πολύ καλά τη φύση μας, την πλάση μας, τη ζημιά που έχει κάνει η αμαρτία στη ζωή μας. Γνωρίζει πολύ καλά τα όριά μας, τις αντοχές μας. Γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ανατροπή των σχεδίων μας, την ακύρωση στόχων, την αλλαγή πορείας. Γνωρίζει πολύ καλά τι είναι ο πόνος, η αναπηρία, η απώλεια, η αγωνία μπροστά στις εξελίξεις. Γνωρίζει ακόμα ότι από όλα αυτά πρέπει να περάσουμε για να είμαστε δόκιμοι, γνήσιοι, κατάλληλοι για τη Βασιλεία της δόξας Του. Γνωρίζει ακόμα ότι ο παλαιός άνθρωπος δεν καταργείται με άλλο τρόπο, η σάρκα με τις αντιδράσεις και τις απαιτήσεις της δεν δαμάζεται διαφορετικά. Επομένως τι μένει; «Έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.» 24
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...Χριστιανός
Το τελευταίο ίσως ερώτημα. Πόση υπομονή, για πόσο διάστημα υπομονή; Δεν είναι σωστή αυτή η ερώτηση, και κάθε απάντηση θα είναι λάθος. Από άλλη ερώτηση ξεκινάμε. Αγαπάμε το θέλημα του Κυρίου; Είναι για μας θησαυρός ασύγκριτος, μοναδικός; Θα κάναμε το παν για να το αποκτήσουμε; Θα το προκρίναμε ανάμεσα στα άλλα θελήματα σαν το καλύτερο, το σοφότερο, το τέλειο; Αν ναι, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στο θέμα της υπομονής. Τώρα μπροστά μας δεν έχουμε την υπομονή, αλλά ένα μείγμα υπομονής και αγάπης, υπομονής, αγάπης και πίστης, υπομονής, αγάπης, πίστης και λατρείας στον Θεό μας. Οπωσδήποτε το στοιχείο της δοκιμασίας, του πόνου, της υπομονής υπάρχει, αλλά συνυπάρχει και η πηγή δύναμης, παρηγοριάς, ενίσχυσης την ώρα της σκληρής δοκιμασίας. Ο Υπερ-χριστιανός που τα μπορεί όλα, τα έχει όλα και δεν έχει ανάγκη από κανέναν διότι έχει τον Κύριο…, είναι μάλλον λάθος ερμηνεία και απόδοση των προθέσεων του Κυρίου. Και υπομονή χρειαζόμαστε ξανά και ξανά, και η πίστη μας στο αγαπημένο Του Πρόσωπο να αυξηθεί, και να μας στηρίζει με το φως του Προσώπου Του την ώρα τη δύσκολη. Κι εμάς μας συμφέρει να κρατήσουμε τη θέση του απλού, ευάλωτου, ταπεινού, ελεημένου ανθρώπου, που όμως αγαπά και ποθεί να είναι ευάρεστος στον Κύριο «και να λάβη την επαγγελίαν.»
Ο Κύριος γνωρίζει πολύ καλά τη φύση μας, την πλάση μας, τη ζημιά που έχει κάνει η αμαρτία στη ζωή μας. Γνωρίζει πολύ καλά τα όριά μας, τις αντοχές μας. Γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι όταν βρισκόμαστε μπροστά στην ανατροπή των σχεδίων μας, την ακύρωση στόχων, την αλλαγή πορείας...
Tο e-mail μας
Eπικοινωνήστε μαζί μας με e-mail: ofragopoulos@gmail.com
Συντροφιά Αλήθειας και Αγάπης Θεού από το τηλέφωνο
(210) 57 58 928
Λιγόλεπτα τηλεφωνικά μηνύματα παρηγοριάς, ενίσχυσης, αλήθειας Θεού. Κάθε μέρα - 24 ώρες το 24ωρο!
Στην υπηρεσία της Αλήθειας.
Η σελίδα μας στο INTERNET www.logiazois.gr Πολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την! Συστήστε την και σε άλλους.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
25
ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ
Γνωρίζω σε Ποιον πίστεψα «…διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα» (Β΄ Τιμόθεον α΄ 12)
Η
ομολογία αυτή του αποστόλου Παύλου είναι τόσο διαφορετική από όλες τις άλλες. Δεν έχει τίποτα το εντυπωσιακό. Τίποτα το πολύ δυνατό. Τίποτα από εκείνα που μπορούν να σε σταματήσουν και να σε κάνουν να ζηλέψεις. Μάλιστα, ίσως θα την προσπερνούσαμε, χωρίς να σταθούμε και να ασχοληθούμε ξεχωριστά μ’ αυτήν. Και όμως, έχει ένα τόσο πλούσιο περιεχόμενο και ένα τόσο απροσμέτρητο βάθος, που δεν τα συναντούμε στις άλλες του ομολογίες. Μόνο που το βάθος αυτό δεν φαίνεται στην πρώτη και επιπόλαιη ματιά. Για να καταλάβουμε τι θέλει ακριβώς να πει μ’ αυτά τα λόγια, είναι ανάγκη να μεταφερθούμε στις ειδικές συνθήκες που βρισκόταν ο απόστολος Παύλος, όταν έλεγε τα λόγια αυτά, και τις ειδικές συνθήκες τις ψυχολογικές που ζούσε. 26
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα
Α) Ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη. Πάντα οι φυλακές
δεν ήταν ευχάριστες. Ήταν υπόδικος στον Καίσαρα και μολονότι, όπως λένε, ήταν αρκετά ελεύθερος να μένει μ’ ένα στρατιώτη δεσμοφύλακα σε μισθωμένο δωμάτιο, δεν έπαυε να είναι ένας δεσμώτης «φορών άλυσιν», όπως ο ίδιος μας λέει. Δεν έπαυε να αποκαλεί τον Θεό Πατέρα του και όλη αυτή η ιστορία φαινομενικά είχε μια αντίφαση. Να έχεις τον Θεό Πατέρα σου και να γυρίζεις από φυλακή σε φυλακή, μέσα σε στερήσεις, κακουχίες, ταλαιπωρίες; Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Ασφαλώς ο διάβολος πολύ θα τον πείραζε στο σημείο αυτό. Ο απόστολος Παύλος, πιστεύουμε πως το είχε ξεπεράσει το σημείο αυτό. Τα σχέδια του Θεού και η σκοπιμότητα που αυτά εξυπηρετούν γύρω από τις ανάγκες των ανθρώπων, εξυπηρετούνταν καλύτερα με το να είναι ο απόστολος Παύλος στη φυλακή. Δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, ίσως ούτε ο ίδιος το καταλάβαινε. Η πίστη δεν έχει πάντα ανάγκη να καταλαβαίνει. Της φθάνει η βεβαιωμένη αγάπη του Θεού. Μπορούμε να πούμε όμως, απ’ όσα καταλαβαίνουμε, πως η περίοδος της φυλακής του αποστόλου Παύλου στη Ρώμη ήταν η γλάστρα, η αφορμή, το έδαφος για να γραφτούν οι θαυμάσιες επιστολές της φυλακής, προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Φιλήμονα και οι ποιμαντικές επιστολές προς Τιμόθεον. Ίσως χωρίς τη φυλακή να μην υπήρχαν και οι επιστολές.
Όταν ο ήλιος λάμπει και όλα τα σχέδιά μας ευοδώνονται, τότε και η πίστη μας δεν έχει λόγους να ανησυχεί. Μα σαν ο ήλιος κρύβεται μέσα στα σύννεφα, και όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, τότε τι γίνεται με την πίστη μας;
Β)
Είχε ένα μέλλον άγνωστο και αβέβαιο. Δεν ήξερε τι τον περίμενε την άλλη μέρα και αν θα εξακολουθούσε να είναι στη ζωή. Τα πάντα κρεμόντουσαν από τη διάθεση και τα καπρίτσια του αυτοκράτορα και των κύκλων του, που έλυναν και έδεναν και έπαιρναν ζωές χωρίς κανένα δισταγμό. Ζούσε κάθε μέρα αδελφωμένος με το θάνατο. Η ζωή του ήταν διαρκώς σε ξένα χέρια. Τελείως εχθρικά. Είχαν λόγους να θέλουν την εξόντωσή του.
Γ)
Είχε αναλώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές, διωγμούς, στερήσεις. Και το επιστέγασμα όλων αυτών, ήταν να βρίσκεται, ακόμα και από τους δικούς του, αυτούς που με χίλιους τρόπους διακόνησε και εξυπηρέτησε, εγκαταλειμμένος, κάτι που το έφερε βαρέως και το υπογράμμιζε, λέγοντας «πάντες με εγκατέλειψαν». Όταν ο ήλιος λάμπει και όλα τα σχέδιά μας ευοδώνονται, τότε και η πίστη μας δεν έχει λόγους να ανησυχεί. Μα σαν ο ήλιος κρύβεται Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
27
Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα
μέσα στα σύννεφα, και όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, τότε τι γίνεται με την πίστη μας;
Δ)
Είχε εγκαταλειφθεί με αποστροφή, ακόμη και από τους δικούς του. Δεν ξέρουμε για ποιες σκοπιμότητες το έκαναν αυτό. «Με απεστράφησαν» είναι πολύ βαρύ. Η κοινωνία με ανθρώπους, με φίλους, είναι μια ανάγκη. Αναγκάζεται να λέει στον Τιμόθεο και σχεδόν να τον παρακαλεί «μη εντραπής εμέ τον δέσμιον». Βέβαια ο Θεός τον είχε ειδοποιήσει από την αρχή για τα «όσα έμελλε να πάθη υπέρ του ονόματός Του». Μα το βάρος ήταν μεγάλο. Ήταν ένας τόσο βαρύς και δύσκολος σταυρός.
Ε)
Είχε την πληροφορία από τον Κύριο πως πλησίαζε το τέλος της ζωής του. Βέβαια, δεν έδινε και μεγάλη σημασία σε τούτη τη ζωή. Μόνο η διακονία του Ευαγγελίου είχε γι’ αυτόν ενδιαφέρον. Τους δικούς Του ο Θεός δεν τους αφήνει απληροφόρητους. Γνωρίζω παραδείγματα καταπληκτικά, που ο Κύριος πληροφόρησε παιδιά δικά Του για την επικείμενη αναχώρησή τους από τον κόσμο τούτο. Και αυτό το λίγο που του έμενε να το περνά μέσα στη φυλακή. Πόσα δεν θα του έλεγε ο διάβολος, ο ψιθυριστής, στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς του. Ο διάβολος διαβάλλει τους πάντες προς όλες τις κατευθύνσεις, και βέβαια ξέρει ο διάβολος να κάνει καλά τη δουλειά του. Αντλεί τα επιχειρήματά του μέσα από τη ζωή μας και τις περιστάσεις που μας περιβάλλουν. Θα ’λεγε στον απόστολο Παύλο: «Πού είναι ο Θεός σου; Γιατί σε εγκατέλειψε σε μια τόσο άσχημη κατάσταση; Τόσους κόπους και τόσες θυσίες που έκανες γι’ Αυτόν… Τη ζωή σου ολόκληρη Του έδωσες. Με τι νόμισμα σε πληρώνει τώρα;» Σ’ όλες αυτές τις κατηγορίες του διαβόλου μια απάντηση είχε: «Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα». Γνωρίζω γονείς, που πήγαν διάφοροι και τους κατηγορούσαν το παιδί τους. Μα αυτοί δεν δέχθηκαν καμία κατηγορία. Η απάντησή τους ήταν κατηγορηματική. «Γνωρίζω πολύ καλά το παιδί μου». Το ίδιο έχω ακούσει να λένε σαν απάντηση για κατηγορίες εναντίον αρραβωνιαστικιάς ή γυναίκας. Είναι η αγάπη, που υψώνει ένα τείχος σε κάθε κατηγορία, τείχος απροσπέλαστο. «Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα». Είναι όμως, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, μια ώρα όχι συνηθισμένη, μα μια ώρα μαρτυρική, σαν και εκείνη του Ιώβ. Εί-
28
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα
ναι μια ώρα σαν και εκείνη που υπαινίσσεται ο Δαβίδ στον ψαλμό του, που ο εχθρός τού λέει ή μάλλον του σφυρίζει γεμάτος δηλητήριο: «Πού είναι ο Θεός σου;» Είναι ένας Γολγοθάς για τον απόστολο Παύλο, που ολομόναχος θα πρέπει να τον ανέβει. Μα η απάντησή του και η ομολογία του σε όλα αυτά είναι μία.
Α)
Γνωρίζω την αγάπη Του. Την έζησα τόσα χρόνια, για να ξέρω τις διαστάσεις της. Και το βάθος της. Κορυφή και αναμφισβήτητη απόδειξη αυτής της αγάπης είναι ο σταυρός και το αίμα που χύθηκε για μένα. Στη σκιά αυτού του σταυρού έζησα και ζω καθημερινά. Τι σημασία έχει αν οι άνθρωποι, γνωστοί, συγγενείς και φίλοι, με εγκατέλειψαν; Ξέρω πού φτάνει η δική Του αγάπη. Ο σταυρός, πάντοτε, τις δύσκολες ώρες του πειρασμού και της δοκιμασίας, διαλύει τα σύννεφα και κάνει πάλι το φως του ήλιου να λάμπει.
Η πίστη δεν έχει πάντα ανάγκη να καταλαβαίνει. Της φθάνει η βεβαιωμένη αγάπη του Θεού.
Β)
Γνωρίζω την αξιοπιστία Του. Αν και φυλακισμένος και ίσως μελλοθάνατος, όλα αυτά καθόλου δεν βαραίνουν στη συνείδησή μου. Μέχρι τώρα πολλά τράβηξα, μα όλα αυτά δεν σημαίνουν εγκατάλειψη. Ο Κύριός μου, μέχρι τώρα, δεν με εγκατέλειψε. Και φυσικά δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει τώρα. Με άλλο τρόπο διάβαζε και ερμήνευε ο απ. Παύλος τα γεγονότα που γύρω του συμβαίνανε. Ποτέ δεν φαντάστηκε πως ο Κύριός του μπορούσε να τον εγκαταλείψει.
Γ)
Γνωρίζω το μεγαλείο Του. Ξέρω πολύ καλά ποιος είναι αυτός που στα χέρια Του έχω αφημένη τη ζωή μου. Είναι Αυτός που, όπως δήλωσε, «εις εμέ εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». Είναι Αυτός που Τον είδα σε όλο Του το μεγαλείο στο δρόμο προς τη Δαμασκό, σε σημείο να χάσω το φως μου. Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν και δεν πιστεύουν στην παντοδυναμία Του. Και όμως, ξέρω καλά, ομολογεί ο απόστολος Παύλος, πως τα πάντα κρατά στο δυνατό Του χέρι.
Δ) Γνωρίζω την καρδιά Του. Γνωρίζω τα συναισθήματά
Του. Τον πρωτοσυνάντησα στο δρόμο της Δαμασκού. Ήταν μια σκληρή συνάντηση, μα τόσο αναγκαία. Μετά μου χάρισε πάλι το φως Του σ’ έναν άλλο κόσμο, στο δικό Του κόσμο. Έζησα μαζί Του, κοντά Του, οδηγούμενος διαρκώς από
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
29
Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα
Είναι βέβαιο πως για πολλά πράγματα και για πολλές μας εκλογές μέσα στον κόσμο τούτο μετανιώνουμε. Ίσως για τη γυναίκα που παντρευτήκαμε, για τη γειτονιά που διαλέξαμε, για το επάγγελμα που ακολουθήσαμε. Μα γιατί διαλέξαμε τον Κύριο και γίναμε δικοί Του, δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να μετάνιωσε.
Αυτόν μια ζωή ολόκληρη. Κάποτε με ανέβασε μέχρι τρίτου ουρανού και είδα πράγματα, που άλλος κανείς δεν τα έχει δει.
Ε)
Γνωρίζω τη δύναμή Του. Τόσα χρόνια με χρησιμοποίησε, μέσα στα αιώνια σχέδιά Του και έκανε τόσα μεγάλα και θαυμαστά δι’ εμού. «Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα». Και λέγοντας τα λόγια αυτά είναι σαν να δίνει απάντηση σ’ ένα πλήθος ανθρώπων, δυσκολιών, περιστάσεων. Δεν μου χρειάζονται οι συμπόνιες σας. Ίσως μερικοί να στεκόντουσαν κοντά του με παρακλητική και παρηγορητική διάθεση. Δεν μου χρειάζεται η συμπαράστασή σας. Όταν έχω τον Κύριο, τι να την κάνω την ανθρώπινη συμπαράσταση, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι. Δεν μου περνά από τη σκέψη ούτε για μια στιγμή να αλλάξω Κύριο: «τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; και επί της γης δεν θέλω άλλον, παρά σε.» (Ψαλμός ογ΄25). Δεν πρόκειται να μετανιώσω και ν’ αναιρέσω την εκλογή μου, που πριν τόσα χρόνια έκανα. Είναι βέβαιο πως για πολλά πράγματα και για πολλές μας εκλογές μέσα στον κόσμο τούτο μετανιώνουμε. Ίσως για τη γυναίκα που παντρευτήκαμε, για τη γειτονιά που διαλέξαμε, για το επάγγελμα που ακολουθήσαμε. Μα γιατί διαλέξαμε τον Κύριο και γίναμε δικοί Του, δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να μετάνιωσε. Όταν πρωτοπήγαμε στον Χριστό, πήγαμε κάτω από την πίεση κάποιων αναγκών και απογοητεύσεων. Είναι αλήθεια πως μας χάρισε πάρα πολλά. Μα τώρα που Τον γνωρίσαμε και Τον αγαπήσαμε, μπορούμε να επαναλάβουμε τα ευλογημένα λόγια εκείνου του ύμνου «μ’ αρκεί μόνον ο Χριστός». Πήγαμε σε ώρα απελπισίας. Μείναμε κοντά Του για τα δώρα Του. Μα ξεχωρίσαμε και απολαμβάνουμε το Πρόσωπό Του. Και είναι τόσο μεγάλο αυτό. Είναι αλήθεια πως απ’ όλες τις μεριές περιβαλλόμαστε από τόσο δυσάρεστα πράγματα, από κακούς ανθρώπους, από εκκλησίες διχασμένες, που δεν υπακούουν στο Πνεύμα του Κυρίου, από κακή μαρτυρία κάποιων άλλων, που η ζωή τους δεν δοξάζει, μα αντίθετα δυσφημεί το όνομα του Κυρίου. Όλα αυτά υπήρχαν και υπάρχουν και σήμερα. Μα για μένα, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αντανακλά στο Πρόσωπο του Κυρίου μου.
30
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Γνωρίζω σε ποιον πίστεψα
Άλλωστε, για όλα αυτά μας μίλησε πολλές φορές. Μας τα προείπε με μεγάλη ακρίβεια. Και αντί να μας κλονίσουν την πίστη σ’ Αυτόν, μας εδραιώνουν. Μίλησε για λύκους βαρείς. Μίλησε για εργάτες, των οποίων «ο θεός είναι η κοιλία». Μίλησε για κάθε τι δυσάρεστο που συμβαίνει γύρω μας. Δεν μας τρομάζουν, ούτε μας πτοούν όλα αυτά. Πως μας κάνουν και λυπόμαστε, αυτό είναι αλήθεια. Μα τίποτα παραπάνω, όσον αφορά στην πίστη μας. Κάτι πολύ αληθινό, που τελευταία πάρα πολύ λέγεται και συζητιέται, είναι πως ζούμε και διάγουμε στους έσχατους καιρούς. Όλα τα σημεία βεβαιώνουν πως το τέλος ζυγώνει. Η σύγχρονη εκκλησία έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ξεπεσμένης εκκλησίας της Λαοδικείας. Όλα έχουν γίνει στεγνά δογματικά και η πίστη είναι δυσδιάκριτη και η αγάπη παγωμένη. Και διερωτάσαι αν ερχόμενος ο Κύριος θα βρει την πίστη επί της γης. Πολλά συντρέχουν, που απογοητεύουν και πληγώνουν τις καρδιές μας. Μα πάνω απ’ όλα αυτά, ευτυχώς που μπορούμε και επαναλαμβάνουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «γνωρίζω σε ποιον πίστεψα». Αυτό τα εξουδετερώνει όλα.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ INTERNET ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΥΜΝΟΙ, ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Με χαρά και ευχαριστία στον Κύριό μας σας ενημερώνουμε ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός
Radio ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ εκπέμπει παγκόσμια όλο το 24ωρο και μπορείτε να τον ακούσετε και να τον συστήσετε. Για να ακούσετε το ραδιόφωνο του Λόγια Ζωής μπείτε στην ιστοσελίδα του Λόγια Ζωής, στη γνωστή σας διευθυνση:
w w w. l o g i a z o i s . g r Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
31
ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΜΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ένα πρωινό του 1976 η υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών μου έδωσε διαταγή μετάθεσής μου. Η διαταγή ήταν κατεπείγουσα και έπρεπε μέσα σε τρεις μέρες να αναχωρήσω από τον Πειραιά και να αναλάβω τη διεύθυνση του Τελωνείου Κέρκυρας και γενικότερα της Βορειοδυτικής Ελλάδας. Επειδή βρισκόμουν σε ανάρρωση, λόγω σοβαρής εγχείρησης, προσπάθησα να καθυστερήσω για λίγες εβδομάδες την εκτέλεση της διαταγής. Το ανακοίνωσα στην εκκλησία που πήγαινα και ο αδελφός Γιώργος Εγγλεζάκης, τέως αστυνομικός διευθυντής Πειραιά, προσφέρθηκε να ακυρώσει τη μετάθεσή μου, μια που γνώριζε ανθρώπους μέσα στο Υπουργείο. Αυτό δεν το δέχτηκα και του είπα να μη δέσει τα χέρια του Θεού, αλλά να Τον αφήσει να ενεργήσει όπως Εκείνος ήθελε, αφού όπως μας λέει ο Ιησούς Χριστός «και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες», πόσο μάλλον άλλα σπουδαιότερα πράγματα της ζωής μας. Έτσι, ξέροντας ότι εκτελούμε την εντολή του Θεού, αμπαλάραμε τα λιγοστά πράγματά μας και σε λίγες μέρες βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Κέρκυρα. Ζημιωθήκαμε οικονομικά, γιατί ενώ στην 32
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αθήνα πλήρωνα τότε 2.000 δραχμές ενοίκιο το μήνα, στην Κέρκυρα αναγκάστηκα να πληρώνω 5.000 δραχμές, που αυξανόταν κάθε χρόνο. Όμως το θέλημα του Θεού έπρεπε να εκτελεστεί πάση θυσία. Η καθημερινή προσευχή μας ήταν να μας δείξει ο Θεός για ποιο λόγο, έτσι ξαφνικά, ξεσπιτωθήκαμε από την Αθήνα και αναγκαστήκαμε, χωρίς τη θέλησή μας, να μετακομίσουμε και να ζήσουμε για άγνωστο χρονικό διάστημα στο ακραίο σημείο της βορειοδυτικής Ελλάδας. Ύστερα από τρία σχεδόν χρόνια προσευχής, ένα βράδυ του καλοκαιριού με παρακίνησε ο Θεός, έτσι ξαφνικά, να κατέβω στους χώρους του Τελωνείου και να κάνω μια επιθεώρηση, για να διαπιστώσω αν οι σκοποί φύλακες βρισκόντουσαν στη θέση τους, στη σκοπιά τους. Εκεί συνάντησα έναν υπάλληλό μου, με χαμηλό βαθμό τότε, που αν και δεν είχε υπηρεσία είχε κατέβει στο λιμάνι για περίπατο. Μου δόθηκε η ευκαιρία να του μιλήσω για τον Χριστό, για τη σωτηρία και την αιώνια ζωή που χαρίζει σε όποιον μετανοήσει ειλικρινά για τις αμαρτίες του και πιστέψει στο Ευαγγέλιό Του. Του μίλησα για την αγάπη του Θεού στους ανθρώπους, για τον σταυρικό εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού και για το Αίμα Του, που πλένει και καθαρίζει κάθε αμαρτωλό και τον καθιστά άγιο στην παρουσία Του. Τα λόγια αυτά τον συγκίνησαν και είδα ότι δάκρυσε. Ξαφνικά μου είπε: «Κύριε διευθυντά, θέλετε να έρθετε στο σπίτι μου; Μένω εδώ κοντά. Θέλω να ακούσει και η γυναίκα μου αυτά που είπατε σε μένα». Αμέσως ξεκινήσαμε για το σπίτι του. Όταν μας είδε η γυναίκα του, ξαφνιάστηκε με την απροσδόκητη επίσκεψή μου και με απορία περίμενε να μάθει πού οφειλόταν αυτό. Καθίσαμε και οι τρεις στο σαλόνι του σπιτιού και ρώτησα τον συνάδελφο αν είχε την Αγία Γραφή. Εκείνος την έβγαλε από τη βιβλιοθήκη του, αλλά μου είπε ότι δεν την διαβάζει. Κι εγώ του είπα: «Έχεις έναν Ουράνιο θησαυρό στο σπίτι σου και δεν τον εκτιμάς. Άνοιξε και διάβασέ μας από την επιστολή του αποστόλου Παύλου στους Εφεσίους β΄8». Εκείνος διάβασε αργά: «διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις». Βλέπετε, τους είπα, ότι και σεις όπως κι εγώ μπορούμε να σωθούμε από την οργή του Θεού εξαιτίας των αμαρτιών μας, αρκεί να παραδεχτούμε την ενοχή μας και την αμαρτωλότητά μας και να μετανοήσουμε ειλικρινά μπροστά στον Θεό. Να Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
33
ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ...
αλλάξουμε τρόπο ζωής και να πιστέψουμε συνειδητά στα Λόγια του Θεού, ότι είμαστε από τώρα σωσμένοι. Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι παραπάνω για να ολοκληρώσουμε τη σωτηρία μας. Αυτό που χρειάζεται είναι να Τον ευχαριστήσουμε θερμά για το εξιλαστήριο έργο που έκανε ο Χριστός στο Σταυρό του Γολγοθά, να καταδικάσουμε οριστικά την αμαρτία στη ζωή μας, να μελετάμε τακτικά το Λόγο Του και να Του ζητάμε να μας δίνει τη δύναμη να εκτελούμε το θέλημά Του με σεβασμό και ευλάβεια. Τα λόγια μου ήταν θερμά και δια του Αγίου Πνεύματος δυνατά και ω! του θαύματος εκείνη τη στιγμή παραδόθηκαν και οι δυο στην αγκαλιά του Θεού. Τους είπα αν θέλουν να τους επισκεφτούμε την επόμενη μέρα με τη σύζυγό μου και δέχθηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση. Επέστρεψα αργά το βράδυ στο σπίτι μου και διηγήθηκα τα συμβάντα στη γυναίκα μου. Της είπα: «Να, γιατί ο Θεός μας έφερε στην Κέρκυρα. Εδώ υπήρχαν δυο ψυχές που έπρεπε να ακούσουν από το στόμα μας την πρόσκληση του Θεού για τη σωτηρία τους, γι’ αυτό και παραδόθηκαν απόψε και οι δυο στην αγκαλιά του Θεού». Εκείνη φάνηκε επιφυλακτική γι’ αυτήν την ξαφνική σωτηρία αυτού του ζευγαριού. «Αύριο», της είπα «θα τους δεις κι εσύ». Έτσι κι έγινε. Βεβαιώθηκε και η ίδια για το θαύμα αυτής της ταυτόχρονης και αστραπιαίας σωτηρίας αυτών των δυο ψυχών. Μήπως και ο ληστής στο σταυρό δε σώθηκε έτσι αστραπιαία; Το μόνο που είπε στον εσταυρωμένο Κύριό μας ήταν: «Θυμήσου και μένα όταν έρθεις στη Βασιλεία Σου». Από εκείνη τη στιγμή το όνομά του, όπως και τα ονόματα αυτού του ζευγαριού, γράφτηκαν στο βιβλίο του Θεού, το Βιβλίο της Ζωής. Αρχίσαμε να τους εξηγούμε και να τους καταρτίζουμε για την πραγματική εκκλησία του Θεού, που αποτελείται από σωσμένους αμαρτωλούς, δια του Αίματος του Χριστού, και τους μαθαίναμε ύμνους δοξαστικούς. Όμως στο διπλανό διαμέρισμα της πολυκατοικίας κατοικούσε κάποιος, ο οποίος όταν άκουσε τους ύμνους μας κατά34
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...ΤΟΥ ΘΕΟΥ
λαβε ότι κάτι ανεπιθύμητο κατ’ αυτόν συνέβαινε στο διαμέρισμα του συγκατοίκου του. Την επόμενη μέρα τον ρώτησε ποιος ήταν αυτός που την προηγούμενη βραδιά ήταν στο σπίτι του. ΄Έμαθε την ιδιότητά μου, ότι ήμουν προϊστάμενός του, και του είπε να μη με ξαναδεχτεί στο σπίτι του, διαφορετικά θα ειδοποιούσε κάποιον υψηλά ιστάμενο γνωστό του να ενεργήσει στο Υπουργείο Οικονομικών για να με μεταθέσουν σε άλλο μέρος. Έντρομος ο υπάλληλός μου με ενημέρωσε για την απειλή τού γείτονά του κι εγώ με ηρεμία του απάντησα, ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να με μετακινήσει από την Κέρκυρα, επειδή ο Θεός με είχε στείλει εκεί γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Ο συνάδελφος ξαφνιάστηκε με τη βεβαιότητα που μιλούσα σχετικά με την ενέργεια του Θεού και στερεώθηκε καλά στην πίστη. Έμεινα στην Κέρκυρα για άλλα δυο χρόνια. Στη συνέχεια αυτοί οι καινούργιοι αδελφοί μας, μελετώντας καθημερινά το Λόγο του Θεού οδήγησαν τα δυο μικρά παιδιά τους στον Χριστό, και όχι μόνο, αλλά και κάποιους άλλους συγγενείς τους. Αργότερα οι αδελφοί μας αυτοί μας εξομολογήθηκαν, ότι χάρη στην αναγέννησή τους σώθηκε και ο γάμος τους από το σχεδιασμένο διαζύγιό τους! Σήμερα ο γιος τους, πιστός και αναγεννημένος χριστιανός, που κατέχει υπεύθυνη θέση αντιπροσώπου της Ελλάδας σε κάποια χώρα του εξωτερικού, και η κόρη τους, που είναι θερμή στην πίστη, καθηγήτρια και καλά αποκαταστημένη, οδηγούν κι αυτοί με τη σειρά τους μακριά από κάθε παραδοσιακή τυπολατρία τα παιδιά τους στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό. Ας έχει δόξα το Όνομά Του. Γ.Παπανικολάου - Ν.Ηράκλειο
Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα, σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
35
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
Η άγνωστη αγάπη του Θεού
«Ίδετε οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού. Διά τούτο ο κόσμος δεν γνωρίζει ημάς, διότι δεν εγνώρισεν αυτόν. Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν,καθώς εκείνος είναι καθαρός.» ( Α΄ Ιωάννου γ΄ 1-3)
Όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνουμε ότι αυτό
που χαρίζει ο Κύριος στον άνθρωπο τον αμαρτωλό είναι πολύ μεγάλο και θαυμαστό. Μεγάλο και ασύλληπτο για τον ίδιο τον άνθρωπο, που είναι και ο αποδέκτης αυτής της προσφοράς αγάπης του Θεού. Αυτός θα απλώσει το χέρι, αυτός θα το κάνει δικό του, θα το ζήσει, θα το απολαύσει.
ΤΑ ΑΛΕΣΜΕΝΑ Οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας δεν είναι πολλοί. Γνωστή αντίδραση των ανθρώπων είναι, τα μεγάλα να τα κάνουν μικρά για να τα καταλάβουν. Συνηθισμένη πρακτική. Το μικρό παιδάκι πρέπει να φάει απ’ όλα, αλλά τα τρώει αλεσμένα για ευκολία. Όλα μαζί ανακατεμένα, ψιλοκομμένα… και όλοι είναι ευχαριστημένοι... Τα δύσκολα τα 36
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η άγνωστη αγάπη του Θεού
κάνουμε εύκολα και τα μεγάλα μικρά. Πρέπει όμως να προσέξουμε εδώ, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την απλή καθημερινή μας ζωή, αλλά με τα άγια του Θεού του Κυρίου και δεν μπορούμε να λειτουργούμε αφαιρετικά, απλουστευτικά, ούτε τα μεγάλα να τα μικραίνουμε. Και αν κάποτε καταναλώνουμε αλεσμένη πνευματική τροφή, αυτό ισχύει για το ξεκίνημα, αυστηρά για την περίοδο εκείνη που η νηπιακή ηλικία είναι φυσιολογική και αναμενόμενη. Στην αντίθετη περίπτωση, αν συνεχίσουμε με αυτή τη νοοτροπία, τότε θα έχουμε πρόβλημα ανάπτυξης και ωρίμανσης στην πνευματική μας ζωή, με ό,τι συνέπειες μπορεί να ακολουθήσουν. Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στη διαδικασία αυτή συμμετέχει πρόθυμα και ο διάβολος, διότι γνωρίζει πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η κατάσταση και πού μπορεί να μας οδηγήσει. Να μας γυρίσει πίσω στη ζωή της ασωτίας της αμαρτίας, να τα αρνηθούμε όλα, το ξέρει ότι είναι κάπως δύσκολο. Μπορεί όμως να μας κάνει άλλη μεγάλη ζημιά. Να μπαινοβγαίνουμε σε μία εκκλησία, να κρατήσουμε δυο-τρεις βασικές αλήθειες, να βολευτούμε χωρίς να ασχολούμαστε ιδιαίτερα, χωρίς κόστος… Το αποτέλεσμα είναι, οι περισσότεροι πιστοί του Χριστού να έχουν στη σκέψη τους και στην καρδιά τους ένα φτωχό, απλοϊκό, απογυμνωμένο σκαρίφημα του Προσώπου Του, της αγάπης Του, της σωτηρίας του Ιησού Χριστού.
Αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε αλεσμένη πνευματική τροφή, τότε θα έχουμε πρόβλημα ανάπτυξης και ωρίμανσης στην πνευματική μας ζωή, με ό,τι συνέπειες μπορεί να ακολουθήσουν: να γυρίσουμε πίσω στη ζωή της ασωτίας της αμαρτίας, να τα αρνηθούμε όλα, ή να μπαινοβγαίνουμε σε μία εκκλησία, να κρατήσουμε δυο-τρεις βασικές αλήθειες, να βολευτούμε χωρίς να ασχολούμαστε ιδιαίτερα, χωρίς κόστος…
ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά εμείς οι άνθρωποι. Από τη μία τα δύσκολα θεολογικά, ερμηνευτικά μονοπάτια και από την άλλη εμείς οι πεπερασμένοι άνθρωποι, που περνάμε τόσο δύσκολα εδώ κάτω στη Γη… Τόσο μπορούσαμε, τόσο καταφέραμε… Ακούγεται λογικό, αλλά είναι πέρα για πέρα λάθος. Ο Κύριος τα δώρα Του, τις αποκαλύψεις Του, την αλήθεια Του μας τα έδωσε γραμμένα. Ο γραπτός λόγος στη δημιουργία και την ανέλιξη του ανθρώπου είναι ένα από τα σημαντικότερα δώρα του Θεού στη ζωή μας. Ο γραπτός λόγος και η κατανόησή του εδράζεται σε μία πολύπλοκη ανώτερη ψυχική λειτουργία. Έχουμε τον Λόγο Του γραπτό, αναλλοίωτο, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
37
Η άγνωστη αγάπη....
Η ανάγνωση του Λόγου του Θεού, μαζί με τη ζωντανή οδηγία του Αγίου Πνεύματος, όταν γίνεται με ειλικρινή εκζήτηση από τον άνθρωπο και όχι από φόβο ή υποχρέωση, μας οδηγεί στο θαυμαστό κόσμο των αποκαλύψεων, της αγάπης και των σχεδίων Του.
σφραγισμένο με σιγουριά και βεβαιότητα να ανατρέχουμε σ’ αυτόν. Η παράδοση, που επικαλούνται κάποιοι, αποτελεί μία πολύ ευάλωτη σε προσμείξεις και αλλοιώσεις περιοχή, με παρεμβάσεις ανθρώπινες στο πέρασμα του χρόνου. Ο γραπτός Λόγος του Θεού είναι σημείο αναφοράς για να γνωρίσουμε, να προοδεύσουμε, να ανακαλύψουμε, να διορθώσουμε ή να αναθεωρήσουμε όσα χρειαζόμαστε γύρω από το Πρόσωπο και το έργο του Κυρίου. Η ανάγνωση του Λόγου του Θεού, μαζί με τη ζωντανή οδηγία του Αγίου Πνεύματος, όταν γίνεται ειλικρινή εκζήτηση από τον άνθρωπο και όχι από φόβο ή υποχρέωση, μας οδηγεί στο θαυμαστό κόσμο των αποκαλύψεων, της αγάπης και των σχεδίων Του.
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ Όλοι νομίζουμε και πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε αρκετά καλά την αγάπη του Κυρίου. Ο δίκαιος, ο αναμάρτητος Κύριος ήρθε να πληρώσει για τις αμαρτίες μας, να μας συγχωρήσει, να μας καθαρίσει, να μας ανοίξει το δρόμο για τον Ουρανό. Αυτά περίπου είναι όσα γνωρίζουμε και πιστεύουμε γύρω από την αγάπη του Θεού. Εδώ ακριβώς είναι που έχουν θέση όσα είπαμε παραπάνω για τα μεγάλα, τα θαυμαστά, τα ασύλληπτα της αγάπης του Θεού. «Ίδετε οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού.» Άλλο είναι να είσαι πιστός του Χριστού, να είσαι συγχωρημένος, να πηγαίνεις στην εκκλησία, να διαβάζεις την Αγία Γραφή, και τελείως ασύλληπτο και μοναδικό να σε έχει ονομάσει ο Ίδιος δικό Του παιδί! Στο σχολείο του γιου μου υπάρχουν πολύ καλά και ευγενικά παιδιά, χαρούμενα, έξυπνα, όμορφα, με καλούς βαθμούς. Δικό μου παιδί είναι μόνο ένα. Τα υπόλοιπα είναι καλά παιδιά της γειτονιάς. Ποτέ δεν θα νιώσω το ίδιο γι’ αυτά, ποτέ δεν θα νιώσουν το ίδιο αυτά για μένα. Και δεν μπορεί να γίνει κανένα από αυτά δικό μου παιδί, αφού δε συντρέχουν οι συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήρθε στη Γη μας, ανάμεσά μας, όμοιος με μας, γιατί ο σταυρός Του, η ανάσταση, η ανάληψη στον Ουρανό; Μόνο για ένα σκοπό. Για να μας κάνει παιδιά του Θεού. Και αυτή η αλήθεια έχει δύο όψεις. Ο Θεός μάς νιώθει παιδιά Του, αλλά και εμείς Τον νιώθουμε Πατέρα μας.
38
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...του Θεού
Και το ότι είμαστε παιδιά Του δεν είναι κάτι το θεωρητικό, θρησκευτικό, χωρίς πρακτική εφαρμογή και νόημα. Το ότι είμαι παιδί Του το νιώθω, το απολαμβάνω, το ζω κάθε μέρα στην όμορφη,ζωντανή παρουσία Του. Είναι γεμάτος προσωπική αγάπη για μένα και αυτό το εισπράττω καθημερινά, ενδιαφέρεται για μένα, δεν με χάνει από τα μάτια Του, είναι παρών, είναι ενημερωμένος και για την πιο μικρή λεπτομέρεια και εξέλιξη της ζωής μου, χαίρεται μαζί μου, υποφέρει μαζί μου. Ο πατέρας που γυρίζει στο σπίτι το βράδυ από τη δουλειά και μαθαίνει όλως τυχαίως ότι ο γιος του είναι τρεις μέρες ήδη στο νοσοκομείο με σκωληκοειδίτιδα, δεν είναι πατέρας… Ένα άλλο μεγάλο και ξεχωριστό σε αξία κεφάλαιο είναι οι αποκαλύψεις των θαυμασίων Του, η φανέρωση του εαυτού Του, τα μυστικά και τα μυστήρια της σοφίας Του. Όλα αυτά προορίζονται αποκλειστικά για τα παιδιά Του. Μόνον αυτά έχουν πρόσβαση στον κόσμο του Θεού και έχουν κοινωνία μαζί Του ζωντανή και καθημερινή. «Το απόρρητον του Κυρίου είναι μετά των φοβουμένων Αυτόν και την διαθήκην Αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς.» (Ψαλμός κε΄14). Στα παιδιά Του ο Κύριος ανοίγει την καρδιά Του! Με πραγματική λαχτάρα, όπως κάνουμε εμείς με τα παιδιά μας, όταν είμαστε συνδεδεμένοι μαζί τους, θέλει όλα τα δικά Του να γίνουν δικά μας. Να τα μοιραστεί μαζί μας, να μας ανεβάσει όσο γίνεται στο δικό Του επίπεδο. Έτσι σκέφτεται ο Κύριος για τα παιδιά Του.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
39
Η άγνωστη αγάπη....
Ότι είμαι παιδί Του το νιώθω, το απολαμβάνω, το ζω κάθε μέρα στην όμορφη, ζωντανή παρουσία Του. Είναι γεμάτος προσωπική αγάπη για μένα και αυτό το εισπράττω καθημερινά, ενδιαφέρεται για μένα, δεν με χάνει από τα μάτια Του, είναι παρών, είναι ενημερωμένος και για την πιο μικρή λεπτομέρεια και εξέλιξη της ζωής μου, χαίρεται μαζί μου, υποφέρει μαζί μου.
Υπάρχει όμως και ένα τρίτο στοιχείο, πολύ σημαντικό, αυτής της αγάπης, που ίσως κάποτε το αγνοούμε. «Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάννης κ΄17) «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον.» (Ιωάννης ιδ΄2) Εδώ πλέον μιλάμε για την κληρονομιά μας, για τον Ουρανό, την αιωνιότητα στη Βασιλεία Του. Μόνο τα γνήσια παιδιά Του έχουν πρόσβαση και δικαιώματα σε όλα αυτά. Και παιδιά Του είναι πολύ πιο πάνω από ένα απλό πιστεύω, δέχομαι, ασπάζομαι, πηγαίνω στην εκκλησία, κάνω το καθήκον μου… Είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι της δόξας του Θεού. Αυτούς έχει ο Κύριος στην καρδιά Του και ποθεί να τους καμαρώσει στη Βασιλεία Του. Έτσι σκέφτεται ο Πατέρας για τα παιδιά Του, όλα όσα έχω στα παιδιά Μου θα πάνε. Κοιτάξτε πόσο μεγάλη αγάπη έδειξε σε μας ο Πατέρας Θεός. Αφού μας συγχωρήσει, μας πλύνει, μας καθαρίσει από την αμαρτία, μας αγκαλιάσει, μας καταφιλήσει, το αποκορύφωμα αυτής της αγάπης είναι να μας κάνει νόμιμους κληρονόμους της δόξας Του στη Βασιλεία Του! Δηλαδή πραγματικά δικά Του παιδιά.
Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ Υπάρχει ένα ακόμα σημείο, που τα συγκεφαλαιώνει όλα και πηγαίνει ακόμα πιο ψηλά. Μιλάμε στον Θεό, μπαίνουμε στο σπίτι του Πατέρα Θεού σαν παιδιά Του, με όλα τα προνόμια, όλη την άνεση, όλα τα δικαιώματα, έχουμε κοινωνία με τον Θεό σαν παιδιά Του, και αυτό το νιώθουμε, το ζούμε, το απολαμβάνουμε κάθε μέρα. Στο σπίτι Του όμως έχει ο Θεός Πατέρας τον Ιησού Χριστό, τον Γιο Του, αναστημένο και δοξασμένο στο θρόνο Του. Το ασύλληπτο δώρο είναι αυτό ακριβώς. Μας βάζει δίπλα στο Παιδί Του και στους πιστούς, άγιους μάρτυρές Του. «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων» (Εβραίους ιβ΄1). Αυτή είναι η μεγαλειώδης, δοξασμένη οικογένεια του Κυρίου, στην οποία ανήκουμε τώρα πια. Ο Ιησούς Χριστός «πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών», (Ρωμαίους η΄29). Είμαστε και εμείς μαζί τους, ανάμε40
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...του Θεού
σά τους. Τους ανήκουμε και μας ανήκουν. Υψίστη τιμή και δόξα, ασύλληπτη χάρη. Να γιατί είπαμε στην αρχή πόσο λίγο έχουμε καταλάβει τις πολλές πτυχές και τα πολλά επίπεδα τής αγάπης του Θεού για μας. Αν τα πιστεύαμε όλα αυτά, αν τα ζούσαμε, αν τα είχαμε κάνει δικά μας, δεν θα πατούσαμε στη γη. Θα φύτρωναν φτερά στα πόδια μας. Θα ήμαστε άλλοι άνθρωποι με ασύγκριτη δύναμη και δόξα από τώρα. Γιατί το να είσαι παιδί του Θεού έχει ασύλληπτο μεγαλείο μέσα του. Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από όλα αυτά. Δεν είναι για τον κόσμο, δεν μπορεί να το ζήσει ο καθένας, δεν δίδεται από τον Θεό στον καθένα. «Διά τούτο ο κόσμος δεν γνωρίζει ημάς, διότι δεν εγνώρισεν Αυτόν.» Για τον κόσμο δεν σημαίνουν τίποτα όλα αυτά, όπως δεν σημαίνουν και για πολλούς συμβατικούς χριστιανούς. Ούτε τα γεύτηκαν ποτέ, ούτε τα ζήλεψαν, ούτε τα ζήτησαν να τους τα χαρίσει ο Κύριος.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΨΗΛΗ ΚΟΡΥΦΗ Όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα αφορούσαν το μεγάλο, το υπέρτατο δώρο που μας κάνει ο Κύριος να είμαστε δικά Του παιδιά. Αν σταματήσουμε εδώ, δεν τα έχουμε καλύψει όλα. Φαντάζει, με βάση όσα είπαμε, ότι αγγίξαμε την ψηλότερη κορυφή, και όντως όλα αυτά είναι κάτι το μοναδικό σε αξία και ασύλληπτο. Αλλά η αγάπη του Θεού συνεχίζει και μας παροτρύνει να κατακτήσουμε με την πίστη μας κι άλλες, ακόμα πιο θαυμαστές κορυφές. Υπάρχει και συνέχεια δόξας και μεγαλείου στην αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, για το δικό Του παιδί. «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι.»
Θα δούμε Αυτόν καθώς είναι! Και δεν γίνεται να αντικρύσουμε τη δόξα Του και να Τον δούμε καθώς είναι, χωρίς να μεταμορφωθούμε όμοιοι με Αυτόν. Ο Μωυσής, στην Παλαιά Διαθήκη, θέλησε να Τον δει και πολύ λίγα πράγματα κατάφερε… Αυτή είναι η φυσιολογική συνέχεια του δώρου της αγάπης Του. Να ονομασθώμεν τέκνα Θεού, να μεταμορφωθούμε όμοιοι με Αυτόν, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012 41
Η άγνωστη αγάπη του Θεού
Δεν γίνεται να αντικρύσουμε τη δόξα Του και να Τον δούμε καθώς είναι, χωρίς να μεταμορφωθούμε όμοιοι με Αυτόν. Αυτή είναι η φυσιολογική συνέχεια του δώρου της αγάπης Του. Να ονομασθώμεν τέκνα Θεού, να μεταμορφωθούμε όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι! Η αμαρτία μάς κατάστρεψε, μας παραμόρφωσε, μας έριξε χαμηλά, μας ευτέλισε. Η αγάπη του Θεού μάς μεταμορφώνει, μας δοξάζει, μας βάζει στη δοξασμένη οικογένειά Του από τώρα και αιώνια.
42
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι! Η αμαρτία μάς κατάστρεψε, μας παραμόρφωσε, μας έριξε χαμηλά, μας ευτέλισε. Η αγάπη του Θεού μάς μεταμορφώνει, μας δοξάζει, μας βάζει στη δοξασμένη οικογένειά Του από τώρα και αιώνια.
ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ Όλα αυτά τα θαυμαστά και τα μεγάλα απευθύνονται μόνο σε όσους τα έχουν με ζωντανή, άσβηστη ελπίδα κλεισμένα μέσα στην καρδιά τους. Γι’ αυτούς και ισχύουν. Δεν είναι όλων όσων πιστεύουν απλώς ή παραδέχονται, δεν είναι όλων όσων ακολουθούν την Ιησού Χριστό από κοντά ή από μακριά… Για να ελπίζεις σε κάτι, πρέπει να συνδέεσαι με κάποιον τρόπο μαζί του. Είναι δικό σου, το έχεις αποχωριστεί, σου λείπει και το περιμένεις; Αυτός που δεν ελπίζει, ίσως και να μην ενδιαφέρεται, αφού δεν πρόκειται για κάτι δικό του. Αλλά όταν έχουμε αυτή την ελπίδα, το επόμενο φυσιολογικό βήμα είναι ο καθαρισμός μας. «Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ Αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος είναι καθαρός.» Όποιος έχει αυτή την αγάπη του Θεού, όποιος είναι παιδί του Θεού και έχει επάνω του το όνομα της Θεϊκής Οικογένειας στην οποία από τώρα ανήκει, το νιώθει ότι αλλάζει, μεταμορφώνεται καθημερινά και έχει την ελπίδα ότι θα δει τον Κύριο καθώς είναι, καθαρίζει τον εαυτό του, ετοιμάζεται ώστε να είναι άξιος της δόξας που τον περιμένει. Καθαρίζεται και από τις πιο κρυφές αμαρτίες κι από αυτές που φαίνονται ανώδυνες, ίσως μικρές στα μάτια μας. Να μη μείνει τίποτα ακάθαρτο, από τα παλιά, τίποτα κοσμικό, ανθρώπινο, σαρκικό μέσα του και επάνω του. Και μάλιστα πρόθυμα, άμεσα, γρήγορα, να μη χρονίσει, να μη βγάλει ρίζες που θα δυσκολέψουν τα πράγματα. Και πίσω από όλες αυτές τις ενέργειες της πίστης που αρέσουν και δοξάζουν τον Θεό, βρίσκεται η ζωντανή ελπίδα ότι θα Τον συναντήσουμε, θα Τον δούμε καθώς είναι και θα περάσουμε την αιωνιότητα μαζί Του, παιδιά Του, στη δοξασμένη Του Ουράνια Οικογένεια! Εδώ κάτω, θα έχουμε ζωντανή, καθημερινή κοινωνία με τον Θεό Πατέρα μας και τον Ιησού Χριστό τον Σωτήρα μας και εκεί επάνω θα συμμετέχουμε στην αιώνια δόξα του Ουρανού.
Κάθε Mέρα με τον Ιησού η κδοσ Έ η 3
ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Πρόκειται για ένα ημερολόγιο που μπορεί να δια-
βάζεται όλο το χρόνο και κάθε χρόνο. Αντί για άλλα κείμενα έχει ποικίλα εδάφια από την Αγία Γραφή που ανήκουν στην ίδια θεματική ενότητα, διαφορετική για κάθε μέρα του χρόνου. Τα εδάφια είναι επιλεγμένα να οδηγούν τη σκέψη μας και την καρδιά μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να μας γεμίζουν δύναμη, χαρά και στήριξη στις δυσκολίες τής κάθε μας μέρας. Με το ξεκίνημα του καινούργιου χρόνου -1 Ιανουαρίου- μπορείτε να αρχίσετε να το διαβάζετε από την αρχή. Είναι βέβαιο ότι το Άγιο Πνεύμα του Θεού θα έχει καινούργια δώρα της αγάπης Του να σας χαρίσει.
Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ
Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ
ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ
Ποιον αγαπάμε τελικά; Aυθόρμητα και πρόθυμα θα απαντούσαμε όλοι. Τον
Κύριο αγαπάμε. Θεωρούμε και την ερώτηση και την απάντηση εύκολη και απλή. Νομίζουμε πως είναι αυτονόητη. Αφού πάμε στην εκκλησία, αφού αγαπάμε τους αδελφούς, αφού ακούμε κηρύγματα, τον Κύριο θα αγαπάμε… ποιον άλλο; Άλλωστε είναι και οι αμαρτίες που μας συγχώρησε. Είναι και ο σταυρός, το αδικοχυμένο αίμα του Ιησού, που συγκινεί όλους μας. Επομένως, τον Ιησού αγαπάμε. Είναι πράγματι πολύ συγκινητικό Πρόσωπο ο Ιησούς Χριστός. Αξίζει και δάκρυα να τρέξουν γι’ Αυτόν και ποιήματα να φτιάξουμε για τη θυσία Του. Όμως αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα έπρεπε οπωσδήποτε αυτή η αγάπη μας να φαίνεται. Να ζούμε δηλαδή την αγάπη μας αυτή. Η μέρα μας, οι ώρες μας να κυλάνε μέσα σ’ αυτή την αγάπη, να γεμίζουν με ζωή υπακοής, εξάρτησης, πρόθυμης παράδοσης στο θέλημά Του, με αγάπη στο Πρόσωπό Του, στο νόμο Του, στο Λόγο Του. 44
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ποιον αγαπάμε τελικά;
Η αγάπη οδηγεί στην υποταγή, στην εκζήτηση του Προσώπου του Κυρίου, στην πρόθυμη εκτέλεση του νόμου Του. Με άλλα λόγια, όποιος αγαπάει τον Θεό, ζει για τον Θεό και όχι για τον εαυτό του. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ίσως μπορούμε να ομολογήσουμε ότι δεν αγαπάμε τον Κύριο. Αγαπάμε τον εαυτό μας. Και θέλουμε και τον Κύριο για τον εαυτό μας. Να μας βοηθάει, να μας ευλογεί, να μας διευκολύνει, να μας συγχωρεί. Υπηρέτης του εαυτού μας ο Κύριος. Εάν κοιτάξει κανείς τα κίνητρά μας, το περιεχόμενο της ψυχής μας, θα διαπιστώσει πόσο υπερβολικά αγαπάμε ακόμα τον εαυτό μας και θέλουμε όλους και όλα να στρέφονται γύρω από μας. Δεν πήγαμε στον Κύριο για να ζούμε για Κείνον, για τη δόξα Του, για τα σχέδιά Του. Δεν καταδικάσαμε τον εαυτό μας, δεν τον μισήσαμε, δεν τον αποστρεφόμαστε. Δεν θέλουμε ο Κύριος να κυριαρχήσει πάνω μας, το θέλημά Του να εξουσιάζει τη ζωή μας, να μας απορροφήσει τελείως, να μη ζούμε πλέον εμείς, να μη ζούμε για τους εαυτούς μας αλλά για Κείνον. Δεν μάθαμε να ζούμε για τη δόξα Του, να ζούμε για να αγιάζεται το όνομά Του με μας, να ζούμε αποκλειστικά για Κείνον και εμείς να σβήσουμε, να εξαφανιστούμε.
Αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε αλεσμένη πνευματική τροφή, τότε θα έχουμε πρόβλημα ανάπτυξης και ωρίμανσης στην πνευματική μας ζωή, με ό,τι συνέπειες μπορεί να ακολουθήσουν. Να γυρίσουμε πίσω στη ζωή της ασωτίας της αμαρτίας, να τα αρνηθούμε όλα, ή να μπαινοβγαίνουμε σε μία εκκλησία, να κρατήσουμε δυο-τρεις βασικές αλήθειες, να βολευτούμε χωρίς να ασχολούμαστε ιδιαίτερα, χωρίς κόστος…
Καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη απόσταση υπάρχει ανάμεσα στο «αγαπώ τον Κύριο» και στο «θέλω τον Κύριο για τον εαυτό μου, για τα δικά μου». Το πρώτο λειτουργεί τελείως διαφορετικά από το δεύτερο. Το «αγαπώ τον Κύριο» προϋποθέτει το «μισώ τον εαυτό μου, μισώ τη ζωή μου και τα δικά μου, Του δίνω την ψυχή μου να Του ανήκει, να τη γεμίσει, Του παραδίνομαι να με ξοδέψει για τη δόξα Του». Του ανήκω χωρίς παρεμβολές δικές μου, χωρίς αντίσταση της ζωντανής σάρκας, χωρίς τα δηλητήρια του εγωισμού μου, των επιθυμιών μου. Όταν όμως επιμένω να αγαπώ τον εαυτό μου, χωρίς να υποχωρώ καθόλου από τα δικά μου, τότε φυσικό είναι ότι στην ψυχή μου έχω μια κάλπικη αγάπη για έναν Θεό – υπηρέτη Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
45
Ποιον αγαπάμε τελικά;
Είναι βέβαιο πως για πολλά πράγματα και για πολλές μας εκλογές μέσα στον κόσμο τούτο μετανιώνουμε. Ίσως για τη γυναίκα που παντρευτήκαμε, για τη γειτονιά που διαλέξαμε, για το επάγγελμα που ακολουθήσαμε. Μα γιατί διαλέξαμε τον Κύριο και γίναμε δικοί Του, δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να μετάνιωσε.
του εγωισμού μου, των επιθυμιών μου, που Τον θέλω να με εξυπηρετεί, να με βοηθάει, να μου εξασφαλίζει άνεση και προβολή, ταΐζοντας τον εγωισμό και τη φιλαυτία μου. Ποιον αγαπάμε αλήθεια μετά απ’ όλα αυτά; Δεν μπορεί να αγαπάμε τον Θεό και να μην αγαπάμε τη σταυρωμένη ζωή. Δεν μπορεί να λέμε πως αγαπάμε τον Θεό χωρίς να σηκώνουμε κάθε μέρα το σταυρό μας, χωρίς να νεκρώνουμε τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό χωρίς να αγαπάμε το θέλημά Του, χωρίς να λαχταράμε να αναλωθούμε για τη δόξα Του, χωρίς να θεωρούμε τιμή και καμάρι μας την κοινωνία των παθημάτων Του.
Η κάθε μας μέρα, οι συζητήσεις μας, οι προσευχές μας, το περιεχόμενο της ψυχής μας, αποδεικνύουν ότι, ενώ πήγαμε στον Χριστό, συνεχίζουμε τα αγαπάμε τον εαυτό μας και να ζούμε για τα δικά μας. Δεν καταλάβαμε πως όσοι πηγαίνουν στον Θεό πηγαίνουν για Εκείνον, για τη δόξα Του, για τα σχέδιά Του, και όχι για τον εαυτό τους. «Δεν ζω εγώ πλέον» ομολογεί ο απόστολος Παύλος. Και το θεωρείς δώρο ανεκτίμητο και τιμή μεγάλη να σε λυτρώσει ο Κύριος από τον καταραμένο εαυτό σου, από το δράμα σου το εσωτερικό, που η αμαρτία γεννοβόλησε και καλλιέργησε μέσα σου. Ποιον αγαπάμε; Ας το ομολογήσουμε: αγαπάμε τη βολή μας, την ξεκούρασή μας, την τακτοποίησή μας, αγαπάμε την προβολή μας. Και μέσα στις εκκλησίες, με το μανδύα ίσως του έργου για τη σωτηρία των ψυχών, είναι καλυμμένη η αγάπη για τον εαυτό μας, η προβολή μας, η αλαζονεία μας. Αγαπάμε όλα όσα μας ευχαριστούν, μας διασκεδάζουν. Αγαπάμε τις ποικιλίες. Αγαπάμε την άνεση, την ευρυχωρία. Άρα αγαπάμε τον εαυτό μας.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι πρέπει να κάνουμε; Πρώτο βήμα και σοβαρό είναι να το παραδεχτούμε και να το ομολογήσουμε στον Κύριο και να Του ζητήσουμε να μας δώσει δύναμη να λυτρωθούμε από αυτήν την άρρωστη κατάσταση. Εδώ θέλει προσοχή. Όχι στρογγυλέματα και ωραιοποίηση της κατάστασής μας. Θα μιλήσουμε στον εαυτό μας 46
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ποιον αγαπάμε τελικά;
και στον Κύριο με ταπείνωση, με ευθύτητα, με αλήθεια. Θα δείξουμε στον Κύριο ότι το καταλάβαμε, το συνειδητοποιήσαμε, ότι συμφωνούμε με όσα μας φωτίζει η αλήθεια του Πνεύματός Του. Θα δει ο Κύριος στην καρδιά μας ότι είμαστε έτοιμοι να συμμορφωθούμε με τον άγιο Λόγο Του όποιο κι αν είναι το κόστος. Όταν φτάσουμε στο σημείο αυτό, τότε θα δούμε τον Κύριο να μας δείχνει το σταυρό για να πάμε κι εμείς να συσταυρωθούμε δια της πίστεως μαζί με τον Χριστό. Θα μας δείξει τον τρόπο να μισήσουμε τον εαυτό μας, να τον αποστραφούμε, να τον καταδικάσουμε, να μην τον λογαριάζουμε πλέον. Να ξεντυθούμε τον παλιό άνθρωπο με τις πράξεις του και να ντυθούμε τον νέο, τον Ιησού Χριστό, που θα αναπτυχθεί μέσα μας και θα γίνει ο νέος μας εαυτός. «Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας, και να ανανεώνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» (Εφεσίους δ΄22-24) Δεν είναι εύκολο, ούτε απλό. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα πρέπει να αποφασίσουμε αν πήγαμε στον Κύριο για τον εαυτό μας ή για Εκείνον. Από αυτή μας την απόφαση θα κριθεί το αιώνιο μέλλον μας. Εμείς ίσως επιμένουμε ότι κάποτε πιστέψαμε, αναγεννηθήκαμε, γίναμε δικά Του παιδιά. Έχουμε όμως μία πολύ σοβαρή εκκρεμότητα, που πρέπει να τακτοποιηθεί. Ποιον αγαπάμε πραγματικά και για ποιον θα ζήσουμε εδώ κάτω σ’ αυτή τη γη; Ποιος είναι ο πραγματι-
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
47
Ποιον αγαπάμε τελικά;
Δεν είναι εύκολο, ούτε απλό. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα πρέπει να αποφασίσουμε αν πήγαμε στον Κύριο για τον εαυτό μας ή για Εκείνον. Από αυτή μας την απόφαση θα κριθεί το αιώνιο μέλλον μας.
κός κύριος της ζωής μας και της καρδιάς μας; Λέμε ότι δώσαμε την καρδιά μας στον Χριστό, αλλά όλοι το ξέρουμε, και φυσικά και ο Ίδιος ο Κύριος, ότι την καρδιά του ο άνθρωπος πολύ δύσκολα τη δίνει σε κάποιον ή σε κάτι. Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Κύριος την ζητάει τόσο καθαρά, «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις Εμέ.» (Παροιμίες κγ΄26). Αν δεν προχωρήσουμε σε αυτήν την πλήρη και ολοκληρωτική παραχώρηση του εαυτού μας στη διάθεση του Κυρίου, ας το ξέρουμε, ότι η σωτηρία μας έχει σοβαρό πρόβλημα και η αποδοχή μας από τον Πατέρα Θεό στη Βασιλεία Του δεν είναι σίγουρη ή εξασφαλισμένη. Γιατί κληρονόμοι της δόξας Του θα είναι μόνον οι συσταυρωμένοι και συναναστημένοι μαζί με τον Ιησού Χριστό.
Ας κοιτάξουμε για άλλη μια φορά την αγάπη μας. Μόνοι μας, δεν χρειάζονται τρίτοι. Ο Κύριος κι εμείς. Μήπως αντί να αγαπάμε τον Κύριο, αγαπάμε τα δώρα Του; Μήπως αντί να λατρεύουμε τον Κύριο, υπηρετούμε τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας; Μήπως έχουμε ακόμα είδωλα, που τα προσκυνάμε και τα πιστεύουμε στην καρδιά μας; Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Όσο είναι σε εκκρεμότητα αυτή η απάντηση που οφείλουμε στον Θεό, μάλλον δεν πρόκειται να προοδεύσουμε, να αυξηθούμε, να ευλογηθούμε. Ειδικά όταν πρόκειται για το πού θα γείρει η καρδιά μας, τι και ποιον θα αγκαλιάσει η αγάπη μας, την απάντηση την περιμένει ξεκάθαρη και ο Θεός και ο Σατανάς, για να ξέρει ποιος και πώς θα προχωρήσει με μας.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ
Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες
ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥ διάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή να τις ακούτε - να τις χαρίσετε Γράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ» Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS 48
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ
Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τον έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτόν όποτε θέλετε ή χρειάζεστε. Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρονων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογικά θέματα, ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.
ΟΡΕΙ Φ Ο Λ ΚΥΚ ΟΜΟ ΣΕ Τ Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.
από
το
1925
Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, με μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες. Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.
ΚΥΚΛ ΟΦΟ ΡΕΙ ΣΕ ΤΟ ΜΟ
ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Στον Ιησού Χριστό, «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και Εγώ θέλω σας αναπαύσει.»
αλλά χωρίς ανάπαυση
(Ματθαίος ια΄28)
Yπάρχουν λέξεις χαρακτηριστικές, πλούσιες σε νόημα και
περιεχόμενο, που από μόνες τους μπορούν να αποδώσουν με περισσή ακρίβεια την προσφορά της σωτηρίας του Ιησού Χριστού στον αμαρτωλό άνθρωπο. Μία τέτοια είναι η λέξη ανάπαυση. Εκφράζει απόλυτα και την πραγματική ανάγκη του, αλλά και την ομορφιά και το βάθος της σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Η ανάπαυση στον κουρασμένο και καταφορτωμένο αμαρτωλό άνθρωπο είναι σαν να του προσφέρεις ζωή ενώ δεν ζούσε. Ανάπαυση και στην κουρασμένη του καρδιά και στην κουρελιασμένη του ψυχή, αλλά και στο καταπονημένο σώμα του. Αν κάτι αποζητά απελπισμένα ο αμαρτωλός άνθρωπος, αυτό είναι η ανάπαυση. Δοκιμάζει λύσεις, ακολουθεί υποσχέσεις, δαπανά και προσπαθεί. Είναι έτοιμος να αγκαλιάσει ό, τι του υπόσχεται την πολυπόθητη ανάπαυση. 50
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Στον Ιησού Χριστό, αλλά χωρίς ανάπαυση
Στον Ιησού Χριστό πήγαμε γιατί νιώθαμε κοπιώντες και πεφορτισμένοι και γιατί ο Ίδιος μας υπόσχεται τη δική Του ανάπαυση, την ειρήνη Του μέσα μας, τη γαλήνη της ψυχής μας, την ξεκούραση από το βάρος της ζωής της αμαρτίας. Όλα αυτά είναι πέρα για πέρα σωστά και συμφωνούν με το πνεύμα και το γράμμα της Καινής Διαθήκης. Όταν έρθουμε όμως σε κάτι πιο πρακτικό, δυστυχώς τα πράγματα σκοτεινιάζουν. Έχουμε ανάπαυση; Είμαστε αναπαυμένοι; Πήραμε την ανάπαυση που υπόσχεται και προσφέρει σε όποιον την θελήσει; Μπορούμε να πούμε, Κύριε Σε ευχαριστώ που με ξεκούρασες, με ξεφόρτωσες, με έχεις αναπαύσει,… άρχισα να ζω μια καινούργια ζωή ήσυχη, γαληνεμένη, αναπαυμένη, κάθε μέρα βαδίζω στο δικό Σου το σοφό και τέλειο θέλημα αμέριμνος, αφημένος στις σοφές επιλογές Σου…; Η απάντηση μάλλον δεν είναι αυτή που θα περιμέναμε και που θα έπρεπε να ακούσουμε. Η πραγματικότητα που βιώνουμε σαν παιδιά του Θεού είναι αρκετά διαφορετική. Στον Χριστό, αλλά χωρίς ανάπαυση! Στον Χριστό, αλλά όχι αναπαυμένοι! Αποδεικνύεται πολύ εύκολα και απλά από το περιεχόμενο της κάθε μας μέρας, από το περιεχόμενο της προσευχής μας, από τον ύπνο μας τον βραδινό πολλές φορές, από την έκφραση στο πρόσωπό μας, από το περιεχόμενο των συζητήσεών μας… Δεν ησυχάσαμε, δεν χαιρόμαστε τη σωτηρία μας, δεν απολαμβάνουμε το γλυκό Πρόσωπο του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Δεν έχουμε την εικόνα και τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που ξεφορτώθηκε, που ηρέμησε, που απολαμβάνει τη ζωή του, που είναι χαρούμενος, αναπαυμένος, σίγουρος, που έχει γαλήνη στη σκέψη του και στην καρδιά του. Κάποιες φορές νομίζω δεν είμαστε καν ευχαριστημένοι με τη ζωή που ζούμε. Θα θέλαμε κάτι άλλο, κάποια άλλα στοιχεία, άλλο περιεχόμενο… Μέσα μας έχουμε φουρτούνα και είμαστε δυστυχισμένοι… Και να σκεφτεί κανείς ότι πήγαμε στον Ιησού Χριστό με μετάνοια και πίστη για να μας λυτρώσει από αυτό ακριβώς το βάρος, να μας ελευθερώσει από το φορτίο της κάθε μας μέρας και να μας δώσει τη δική Του ανάπαυση.
Ο Κύριος μας καλεί στον εαυτό Του. Ελάτε σε Μένα. Πολλοί είναι εκείνοι, που αντί να πάνε στον Ιησού Χριστό πηγαίνουν στις αρχές Του, στη διδασκαλία Του, στις υποσχέσεις Του, στις παροχές που περιμένουν να λάβουν από Εκείνον στη ζωή τους. Άλλο είναι το Πρόσωπο του Κυρίου και τελείως διαφορετικό οι αρχές, οι κανόνες, η θρησκεία, οι δογματικές τοποθετήσεις, αυτό το πολύχρωμο πανηγύρι που στήθηκε γύρω από τον Ιησού Χριστό, αλλά δεν είναι ο Ιησούς Χριστός.
Τι φταίει, ποιος φταίει και γιατί; Οι υποσχέσεις του Κυρίου είναι πέρα για πέρα αληθινές. Αυτό που υπόσχεται ο Κύριος το χαρίζει και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό. Οι υποσχέσεις Του, όταν λειτουργούν στη ζωή μας, έχουν πάντα ζηλευτά Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
51
Στον Ιησού Χριστό...
αποτελέσματα. Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή η προσέγγιση των υποσχέσεων του Κυρίου. Είναι Θεός και είμαστε άνθρωποι. Είναι άπειρος και σοφός και είμαστε περιορισμένοι και πεσμένοι, ελλιπείς. Δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε όταν τις προσεγγίζουμε με ελαφρότητα, με επιπολαιότητα και βιαστικά. Ο Κύριος μας καλεί στον εαυτό Του. Ελάτε σε Μένα. Πολλοί είναι εκείνοι, που αντί να πάνε στον Ιησού Χριστό πηγαίνουν στις αρχές Του, στη διδασκαλία Του, στις υποσχέσεις Του, στις παροχές που περιμένουν να λάβουν από Εκείνον στη ζωή τους. Άλλο είναι το Πρόσωπο του Κυρίου και τελείως διαφορετικό οι αρχές, οι κανόνες, η θρησκεία, οι δογματικές τοποθετήσεις, αυτό το πολύχρωμο πανηγύρι που στήθηκε γύρω από τον Ιησού Χριστό, αλλά δεν είναι ο Ιησούς Χριστός και συχνά δεν έχει καμία σχέση με τον Ίδιο και τη ζωή Του. Η ανάπαυση έρχεται στη ζωή του ανθρώπου όταν πάει από το σωστό δρόμο, με το σωστό τρόπο, στον «σωστό Ιησού Χριστό» της Καινής Διαθήκης. Δεν έχουμε ανάπαυση, γιατί είμαστε ακόμα ζωντανοί. Δεν είμαστε έτοιμοι να συσταυρωθούμε μαζί με τον Χριστό. Οι ζωντανοί δεν έχουν ανάπαυση. Τρέχουν ακόμα πίσω από τις επιθυμίες, τα είδωλα, τον κόσμο της αμαρτίας. Δεν έχουμε ανάπαυση, γιατί έχουμε εγωισμό και φιλαυτία. Είμαστε αιχμάλωτοι του εγώ και του εμένα. Αγαπάμε το θέλημά μας περισσότερο από το θέλημα του Κυρίου. Το προκρίνουμε και θέλουμε και τον Κύριο να μας βοηθήσει να το πραγματοποιήσουμε. Δεν έχουμε ανάπαυση, γιατί έχουμε φόβους και επιθυμίες ακόμα στην καρδιά μας. Δεν αφήσαμε τον Κύριο να τα σαρώσει όλα αυτά και να εγκαταστήσει το δικό Του σοφό και τέλειο θέλημα, τις δικές Του επιλογές στη θέση τους. Τελικά δεν πήγαμε σε Κείνον, αλλά πήγαμε στις υποσχέσεις Του, στα δώρα Του, στη βοήθεια που υπόσχεται και προσφέρει, στη συγχώρησή Του, στην εξασφάλιση που ελπίζουμε να 52
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...αλλά χωρίς ανάπαυση
λάβουμε για την αιώνια ζωή. Μέγα λάθος. Σωστά και δικαιολογημένα δεν έχουμε ησυχία, ανάπαυση, ειρήνη στην καρδιά μας καθημερινή και αδιατάραχτη. Θυμάμαι το όμορφο εδάφιο στις Πράξεις των Αποστόλων (κα΄14) «Ησυχάσαμεν ειπόντες· ας γίνη το θέλημα του Κυρίου.» Εδώ βρίσκεται το πρόβλημά μας, αλλά και η λύση του. Αν δεν τα αφήσουμε όλα από τα χέρια μας, αν δεν εγκαταλείψουμε τη ζωή μας στα χέρια του Κυρίου με πίστη, ανάπαυση δεν μπορεί να έρθει στην ψυχή μας. Αν δεν αγαπήσουμε το δικό Του θέλημα ώστε να είναι το πρώτο και το μόνο στη ζωή μας, ανάπαυση δε θα γευτούμε, ούτε ειρήνη, ούτε ησυχία. Θα συνεχίσουμε κουρασμένοι και κατάφορτοι και δεν θα μας ωφελήσει η πίστη μας στον Ιησού Χριστό. Θυμάμαι ακόμα εκείνον τον δαιμονιζόμενο στη χώρα των Γαδαρηνών (Μάρκος ε’ 1-20). Μόλις ελευθερώθηκε από την κατοχή των δαιμονίων, ήρθε και κάθισε, ηρέμησε, ντύθηκε, ησύχασε, λογικεύτηκε. «Και έρχονται προς τον Ιησούν, και θεωρούσι τον δαιμονιζόμενον, όστις είχε τον λεγεώνα, καθήμενον, και ενδεδυμένον, και σωφρονούντα.» Η ανάπαυση στα πόδια του Κυρίου είναι από τα πρώτα ή ίσως το πρώτο που έρχεται στη ζωή του αμαρτωλού ανθρώπου που επιστρέφει με μετάνοια και πίστη στον Ιησού Χριστό. Στην ουσία από τα νύχια του Σατανά τον αποσπά ο Κύριος, από τα δεσμά του διαβόλου τον ελευθερώνει. Γι’ αυτό ήταν κουρασμένος και φορτωμένος. Αν δεν έρθει η ανάπαυσή Του στη ζωή του, έχει γίνει κάποιο λάθος. Κάτι δεν λειτούργησε σωστά, δεν εμπιστευτήκαμε απόλυτα τον Κύριο,… δεν τα καταδικάσαμε όλα μπροστά Του,… κρατήσαμε καλά κρυμμένα στην καρδιά μας τα πιο αγαπημένα μας,… δεν ξεφορτωθήκαμε πλήρως, αλλά επιμένουμε να συντηρούμε αγάπες, καταστάσεις, είδωλα, επιθυμίες… Ο καθένας μας ξέρει και ο καθένας μας μπορεί να βρει τι φταίει, αν ζητήσει ειλικρινά βοήθεια από το Άγιο Πνεύμα του Θεού.
Αν δεν έχει έρθει η ανάπαυσή Του στη ζωή μας, έχει γίνει κάποιο λάθος. Κάτι δεν λειτούργησε σωστά, δεν εμπιστευτήκαμε απόλυτα τον Κύριο,… δεν τα καταδικάσαμε όλα μπροστά Του,… κρατήσαμε καλά κρυμμένα στην καρδιά μας τα πιο αγαπημένα μας,… δεν ξεφορτωθήκαμε πλήρως, αλλά επιμένουμε να συντηρούμε αγάπες, καταστάσεις, είδωλα, επιθυμίες… Ο Καθένας μας ξέρει και ο καθένας μας μπορεί να βρει τι φταίει, αν ζητήσει ειλικρινά βοήθεια από το Άγιο Πνεύμα του Θεού.
Θυμάμαι ακόμα κάτι, που μάλλον επιβεβαιώνει όλα όσα έχουμε πει μέχρι Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
53
Στον Ιησού Χριστό, αλλά χωρίς ανάπαυση
τώρα. Η Μάρθα και η Μαρία, (Λουκάς ι΄38-41). Στο σπίτι τους ο Ιησούς. Αναπαυμένη μόνο η Μαρία. Η Μάρθα στο άγχος, στην πίεση, να προλάβει, να μη χάσει, να πιάσει το στόχο της ημέρας, να την αξιοποιήσει καλύτερα, να γίνουν οι δουλειές του σπιτιού, οι υποχρεώσεις… Η Μαρία στα πόδια του Κυρίου. Εκεί είναι η ανάπαυση, έτσι έρχεται η ανάπαυσή Του στην καρδιά του φορτωμένου και κουρασμένου. Στα πόδια του Κυρίου, ήσυχος με πίστη για ό,τι συμβαίνει, να ακούω τα λόγια Του και να κάνω το θέλημά Του. Πού καταλήγουμε, τι πρέπει να κάνουμε; Βήμα πρώτο, με ειλικρίνεια να παραδεχθούμε ότι την ανάπαυση του Ιησού Χριστού δεν την έχουμε στη ζωή μας. Απέχουμε πολύ ακόμα κι ας έχουνε περάσει τόσα χρόνια στη σχέση μας με τον Ιησού Χριστό. Να το παραδεχθούμε με πόνο και αναγνώριση της δικής μας ευθύνης! Βήμα δεύτερο, να ζητήσουμε από τον Κύριο με όλη μας τη δύναμη και με ταπείνωση να μας φανερώσει τι φταίει και δεν έχουμε την ανάπαυση που περιμέναμε, αυτή για την οποία πήγαμε στον Κύριο και θα ’πρεπε φυσιολογικά να απολαμβάνουμε. Βήμα τρίτο, να είμαστε έτοιμοι ό, τι μας δείξει ο Κύριος να το κάνουμε πράξη και ζωή μας. Να είμαστε έτοιμοι να πούμε από καρδιάς, ναι Κύριε! Και να προχωρήσουμε σε εφαρμογή των ελέγχων Του, των αποκαλύψεών Του. Αποτέλεσμα, «η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού.» (Φιλιππησίους δ΄7).
Νέος Κατάλογος
των Πνευματικών Εκδόσεων «Λόγια Ζωής»
Ζητήστε μας ΔΩΡΕΑΝ το νέο, αναλυτικό και πλήρη κατάλογο των Πνευματικών Εκδόσεων Λόγια Ζωής. Δεκάδες νέα θέματα CD, DVD, mp3 καθώς και η παρουσίαση όλων των εκδόσεών μας αναλυτικά. Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση του περιοδικού μας:
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ» ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438 / 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS
54
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Το τέλος του κόσμου πλησιάζει. Η Προμέσσα είναι έτοιμη...
έ
ΠΡΟΜ ΣΣΑ
(Μυθιστόρημα)
Μια μέρα πριν τα δέκατα πέμπτα μου γενέθλια,
«γιορτάσαμε» την πρώτη μαύρη επέτειο για όλους -τους λίγους- Χριστιανούς του σύγχρονου κόσμου. Η οικογένειά μου -ο μπαμπάς κι εγώ δηλαδή-, «γιορτάζαμε» και ένα χρόνο ακριβώς από τη δική μας τραγωδία. Τότε ήταν που άρχισα να ταξινομώ τους ανθρώπους στο μυαλό μου με νούμερα αντί για ονόματα. Ο παππούς ήταν το 6. Η μαμά και η μικρή μου αδερφή το 1. Ο φίλος μου ο Βίκτωρας κι αυτός το 1. Η γιαγιά το 13. Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
55
ΠΡΟΜέΣΣΑ
Κάθε χρονιά που περνάει από τότε, οι αριθμοί αυξάνονται κατά ένα. Και κάθε χρονιά που περνάει προσθέτω κι άλλα πρόσωπα στη λίστα μου με τους αριθμούς. Όταν ήμουν δεκαέξι, προστέθηκαν τα ονόματα του θείου και της θείας μαζί με τα δύο τους παιδιά, τα ξαδέρφια μου. Πέρυσι, της φίλης μου της κυρίας Φι από τη Γαλλία. Τον προηγούμενο Δεκέμβριο έκλεισα τα δεκαοχτώ και από μέρα σε μέρα περιμένω πότε θα προστεθεί και το δικό μου όνομα στη λίστα και θα συνεχίσει κάποιος άλλος το μέτρημα, την ανάμνηση. Ή ίσως να μην την συνεχίσει κανείς, γιατί δεν θα χρειάζεται, θα είμαστε πια όλοι μαζί. Το όνομά μου είναι Προμέσσα.
1. Έρημος Πώς λαχτάρησα μια εικόνα Ουρανού, Χριστέ Σωτήρα μου μονάχα Εσύ το ξέρεις, σαν το αδύναμο λουλούδι του αγρού μέσα στ’ αγέρι. Κ. Ν., «Ουρανός» Την Τετάρτη το μεσημέρι, καθώς στρώνω το τραπέζι, κοντοστέκομαι μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να αποφασίσω με τι φαγητό να γεμίσω τα πιάτα μας. Είναι ότι το ψυγείο είναι σχεδόν τελείως άδειο. Δεν μου άρεσαν ποτέ οι δουλειές του σπιτιού, αλλά εδώ και χρόνια έχω εξασκηθεί να τα κάνω όλα γρήγορα και αποτελεσματικά. Τα ρούχα, τα πιάτα, τα πατώματα, τα φαγητά. Βέβαια από τότε που μείναμε οι δυο μας με τον μπαμπά υπάρχουν πολύ λιγότερες δουλειές, αλλά κάποιος πρέπει να τις κάνει. Και ο μπαμπάς είχε –και έχει- τη δουλειά του, πράγμα το οποίο είναι ένα μεγάλο θαύμα για μας. Αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να χάσει ούτε μία μέρα, γιατί η μικρή του πελατεία είναι απαιτητική και δυσεύρετη. Εγώ εκτελώ χρέη γραμματέως από το σπίτι εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου, μια που δεν πηγαίνω στο σχολείο. Προσπαθώ να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου στο σπίτι, αλλά
56
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Έρημος
δεν είναι εύκολο, γιατί τα σχολικά βιβλία είναι πολύ ακριβά για μας, κι έπειτα, όσο προχωρούν οι τάξεις δυσκολεύομαι να τα καταλάβω μόνη μου, χωρίς τη βοήθεια ενός δασκάλου. Κάνω ό,τι μπορώ με το θέμα του φαγητού και σε λίγο ακούω την πόρτα. Ο μπαμπάς μού δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και πάει στο μπάνιο να βγάλει τη φόρμα της δουλειάς και να πλύνει τα μαύρα του χέρια. -Πέρασε η κυρία Πέτρου, φωνάζει μέσα από την κλειστή πόρτα και ο ενθουσιασμός που ακούω στη φωνή του μου ζεσταίνει την καρδιά. -Σοβαρά μιλάς; του φωνάζω. -Ναι, και όχι μόνο αυτό, αλλά είπε θέλει κι άλλα δύο για τους δυο γιους της, που είναι νιόπαντροι. -Μπράβο, μπαμπά! Δεν στο είπα εγώ ότι είναι έργα τέχνης αυτά τα ντουλαπάκια; -Ναι, μου το είπες, κοριτσάκι μου. Μια μικρή σιωπή ακολουθεί κι ακούω το νερό του μπάνιου να τρέχει. Βάζω τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι και το χάπι του μπαμπά για την πίεση δίπλα στο ποτήρι του με το νερό. -Δόξα στο Θεό μας, Έσσα μου, χάρις σ’ Εκείνον γίνονται όλα, λέει ο μπαμπάς με τη βαθιά του φωνή, καθώς μπαίνει στην κουζίνα. Σχεδόν χρειάζεται να σκύψει το κεφάλι του για να περάσει το κατώφλι, τόσο ψηλός είναι. Ψηλός και γεροδεμένος, λόγω της δουλειάς του. Είναι μαραγκός ο μπαμπάς μου, όπως και ο πατέρας του Χριστού. Επίσημα, το επάγγελμά του είναι «Συντηρητής Αντικών και Κατασκευαστής Επίπλων Παλαιού Τύπου». Τα παλιά τα χρόνια, πριν μερικές δεκαετίες, έφτιαχναν πολλά έπιπλα και κατασκευές με το χέρι. Φαντάζομαι θα ήταν πολλών ανθρώπων η δουλειά να φτιάχνουν έπιπλα ή αυτοκίνητα ή να τα επισκευάζουν, αν και δεν μπορώ να φανταστώ σε τι θα χρειάζονταν τα ανθρώπινα χέρια, αφού όλα μπορούν να γίνουν από προγράμματα. Πώς δεν το είχαν σκεφτεί αυτό; Ο παππούς μου ήταν κι εκείνος μαραγκός κι έτσι έμαθε την τέχνη κι ο μπαμπάς και την αγάπησε, αν και εξελίχτηκε κάπως όσο άλλαζαν οι συνθήκες. Τώρα αυτά που φτιάχνει ο μπαμπάς είναι σπάνια και δυσεύρετα κομμάτια χειροποίητα, που τα αγοράζουν μόνο οι πολύ πλούσιοι ως αντίκες ή για να συμπληρώσουν κάποια
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
57
ΠΡΟΜέΣΣΑ
συλλογή που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους. Υπάρχουν ελάχιστοι πια στην Ελλάδα που κάνουν αυτή τη δουλειά, λέει ο πατέρας μου με καμάρι. Ο μπαμπάς λέει ότι παλιά όταν ο κόσμος έλεγε τη λέξη «αντίκα» εννοούσε κάτι πολύ παλιό, ένα έπιπλο ή βιβλίο ή αντικείμενο που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι πριν από χρόνια και τώρα υπάρχει ως διακοσμητικό, σαν εκείνες τις μικρές φωτογραφικές μηχανές με φλας που βλέπουμε στα μουσεία ή ένα κουτί που είδα μια φορά όταν πήγαμε με το σχολείο στο Μουσείο τεχνολογίας, κι έγραφε από κάτω «τηλεόραση». Αυτά που φτιάχνει τώρα λέει, δεν είναι κανονικές αντίκες. Εμένα πάντως μου φαίνονται πολύ διαφορετικά από όλα τα υπόλοιπα έπιπλα, έτσι περίτεχνο και μοναδικό που είναι το καθένα που γεννιέται από τα χέρια του. Από μικρή μου άρεσε να πηγαίνω στο εργαστήρι του μπαμπά και να μυρίζω την μπογιά πάνω στο νωπό ξύλο, ή να χαϊδεύω απαλά την κρύα επιφάνεια του γυαλιστερού μετάλλου. Πάντα ένιωθα περήφανη που είχα έναν τέτοιο δυνατό μπαμπά, με τα μπράτσα του φουσκωμένα και τα χέρια του ροζιασμένα και το πλατύ του χαμόγελο να φωτίζει ολόκληρο το σπίτι. Ποτέ όμως δεν ένιωσα τόσο περήφανη για τον μπαμπά μου, όσο τώρα που κάθεται στη συνηθισμένη του θέση στο τραπέζι και βλέπει για πρώτη φορά τι έχει μέσα το πιάτο του. Ούτε καν ανοιγοκλείνει τα μάτια του από την έκπληξη. Αντίθετα, γυρίζει και μου χαμογελάει. -Νόμιζα που λες, ότι την είχαμε χάσει την Πέτρου από πελάτισσα, συνεχίζει την κουβέντα μας από πριν. Ύστερα από όλα αυτά… Δεν ολοκληρώνει τη φράση του, γιατί ξέρουμε κι οι δύο καλά σε τι αναφέρεται. Βάζω το χέρι μου στο δικό του και σχεδόν εξαφανίζεται μέσα στα μακριά του δάχτυλα. -Σ’ ευχαριστούμε, Θεέ, γι’ αυτό το πλούσιο φαγητό που μας ετοίμασες την ώρα που άλλοι πεινάνε. Η προσευχή του είναι ίδια όπως κάθε άλλη φορά, κι ας είμαστε εμείς εκείνοι που θα πεινάμε αυτή τη φορά. -Να ’ρθεις σύντομα, Κύριε. Σήμερα κιόλας. Πάντα τελειώνει με την ίδια φράση. Τον βλέπω να κάνει το ψωμοτύρι του μια μπουκιά και σκέφτομαι πόσο πεινασμένος πρέπει να είναι μετά από τόσες ώρες δουλειάς και ιδρώτα.
58
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Έρημος
Ξαφνικά νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό. Πετάγομαι και πάω στην τουαλέτα. Γυρίζω ύστερα από δύο λεπτά, έχοντας σκουπίσει όσο πιο προσεκτικά μπορούσα τα μάτια και τα μάγουλά μου. -Όλα εντάξει; ρωτάει ο μπαμπάς, αποφεύγοντας να με κοιτάξει. -Δεν ξέρω… δεν νιώθω και πολύ καλά, λέω. Θα πάω να ξαπλώσω λίγο. Σε πειράζει να φας και το δικό μου, μην πάει χαμένο; Ο μπαμπάς σηκώνει τα μάτια του και συναντιούνται με τα δικά μου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Είναι λίγο, αλλά αρκετό για να δω ότι κατάλαβε τι έχω σκοπό. Αλλά ακόμα χειρότερο από αυτό είναι εκείνο που κάνει μετά. Χαμηλώνει το βλέμμα του ντροπιασμένος και τρώει τη δική μου φέτα σε δυο μπουκιές. Το απόγευμα έρχεται απ’ το σπίτι ο Λεωνίδας. Στα χέρια του κρατάει ένα ταψάκι με την τυρόπιτα της μαμάς του, και καθώς μας χαιρετάει βλέπει ότι την τρώμε με τα μάτια. Κάθεται σιωπηλός στον καναπέ της κουζίνας και μας κοιτάζει καθώς την τελειώνουμε με τον μπαμπά μέσα σε λίγα λεπτά. -Δεν μου το είπες αυτό, λέει σμίγοντας τα φρύδια του, όταν ο μπαμπάς βγαίνει έξω. -Ποιο; του λέω, πίνοντας το νερό μου αργά. Αναστενάζει και ακουμπάει τους αγκώνες του στα γόνατά του, κρατώντας το κεφάλι του. Σκύβει προς το μέρος μου. Τα μάτια του με κοιτάζουν ανήσυχα. -Πόσος καιρός είναι; με ρωτάει απαλά. Ανασηκώνω τους ώμους μου. -Καθυστέρησαν απλώς κάποιες πληρωμές του μπαμπά, λέω. -Καθυστέρησαν, επαναλαμβάνει. -Δηλαδή… κάποιες παραγγελίες ακυρώθηκαν, διορθώνω. Αλλά όχι όλες. Σήμερα κιόλας, μια πελάτισσα επέστρεψε ύστερα από εβδομάδες και είπε ότι θα την πάρει τελικά την παραγγελία της. -Έσσα… -Τι; -Θα μου το πεις αν έχετε πρόβλημα, έτσι;
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
59
ΠΡΟΜέΣΣΑ
Τον κοιτάζω και δεν απαντάω. Δεν έχω εμπιστευτεί κανέναν από τα γεγονότα της 12ης Δεκεμβρίου και μετά. Κανέναν εκτός από το Λεωνίδα. Στους καιρούς αυτούς που ζούμε, μπορείς εύκολα να καταλάβεις σε ποιον μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη. Σε κανέναν.
…
Ήταν μία από τις άσχημες μέρες, η μέρα που τον γνώρισα. Στα μέσα του περασμένου Ιουλίου η ζέστη ήταν αφόρητη, όπως κάθε καλοκαίρι, και δεν έβλεπες κανένα να κυκλοφορεί έξω μετά τις 12 το μεσημέρι. Όλοι ήταν στα σπίτια τους και απολάμβαναν τη δροσιά της Κεντρικής Ατμόσφαιρας και τα νερά κάποιας εικονικής παραλίας στις Οθόνες VI τους. (Συνέχεια στο επόμενο τεύχος)
Μυρτιά Φραγκoπούλου
60
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
από
το
1925
Υπάρχει Εξήγηση
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
61
Γιατί δεν ακούει; Ιδού, η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση, ουδέ το ωτίον Αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση, αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον Αυτού από σας, διά να μη ακούη. Ησαΐας νθ΄ 1, 2
Έ
νας ξένος επισκέφθηκε μια εκκλησία, όπου το κήρυγμα ήταν πολύ επίσημο και τυπικό και οι άνθρωποι πολύ ψυχροί και αδιάφοροι. Κάποια στιγμή προσευχήθηκε τόσο δυνατά, που ο διπλανός του έσκυψε και του ψιθύρισε: «Δεν χρειάζεται να προσεύχεσαι τόσο δυνατά! Ο Θεός δεν είναι κουφός!» Και ο ξένος μουρμούρισε μονολογώντας: «Ο Θεός δεν είναι κουφός, αλλά είναι σίγουρα πολύ μακριά από εδώ!»
Κύριέ μου, όλο το φταίξιμο ήταν δικό μου, για τη μέχρι τώρα φτώχεια μου την πνευματική. Κάμε έργο καθαρισμού μέσα μου και απάλλαξέ με από το σιχαμερό εγώ μου. 62
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Τι είναι αυτό που μπορεί να απομακρύνει τον Θεό από τη ζωή μας και εμάς από τις ευλογίες Του; Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή μας μίζερη και στερημένη και την πνευματική μας ζωή κακομοίρικη και φτωχή, χωρίς αύξηση, χωρίς πρόοδο, χωρίς απόλαυση σωτηρίας; Σίγουρα δεν φταίει ο Θεός. Είναι ο Ίδιος χθες, σήμερα και στους αιώνες, πλούσιος σε όσους Τον επικαλούνται με καθαρή καρδιά, με αγνά κίνητρα. Οι αμαρτίες μας είναι που βάζουν τα χωρίσματα ανάμεσα σε μας και σ’ Εκείνον και μας κρύβουν το Πρόσωπό Του. Ο εγωισμός μας, η φιλαυτία μας μας απομακρύνουν από τον Ουράνιο Πατέρα μας, μα και από τους γύρω μας. Κι έτσι μένουμε μόνοι και δυστυχισμένοι. Η λύση δεν είναι να σπεύσουμε να εκπληρώσουμε «τα θρησκευτικά μας καθήκοντα» και «να βγάλουμε την υποχρέωσή μας» απέναντί Του, προσθέτοντας και την υποκρισία σε όλα τα προηγούμενα. Η λύση λέγεται ταπείνωση. Ταπείνωση, μετάνοια και επιστροφή. Σαν τον άσωτο γιο. Με διάθεση απόλυτης παράδοσης στον Πατέρα. Με τη διάθεση ν’ αφήσουμε όλα τα πίσω της σάρκας και να αγκαλιάσουμε με πίστη την καινούργια ζωή του Πνεύματος.
Άρχισε πρώτος! Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού, προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. Ει δυνατόν, όσον το αφ' υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Ρωμαίους ιβ΄ 17, 18
Ένα
κοριτσάκι έκανε θυμωμένο γκριμάτσες σ’ ένα μπουλντόκ, που ήταν ευτυχώς δεμένο. Η μητέρα της της είπε να σταματήσει. Το κοριτσάκι τότε απάντησε: «Αλλά, μαμά, αυτός άρχισε πρώτος!» Κατά κάποιο τρόπο, είχε δίκιο. Ένα μπουλντόκ πάντα δείχνει εκ φύσεως άγριο και κακό. Μα το παιδάκι δεν κέρδισε τίποτε με το να συναγωνίζεται το σκύλο στις γκριμάτσες. Αντίθετα, άρχισε να εκνευρίζεται όλο και πιο πολύ, μέχρι να επέμβει η μητέρα του και να το βοηθήσει να καταλάβει. Έτσι και ο άνθρωπος που ανταποδίδει κάθε θυμωμένη ματιά ή κάθε πικρό λόγο, δεν θα έχει κανένα όφελος. Στο τέλος αυτός ο ίδιος θα υποφέρει πιο πολύ. Η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτωλή. Χωρίς να το πολυκαταλάβουμε, αυθόρμητα βγαίνουν από μέσα μας κακίες και νεύρα και ξεσπάσματα. Προκαλούμε δυσαρέσκεια στους άλλους, που κι αυτοί αρχίζουν να κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Στο τέλος, μην μπορώντας να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο, τσακωνόμαστε με όλους, γινόμαστε μισητοί και φτάνουμε να μη μιλιόμαστε, με την ίδια μας τη γυναίκα, ή τη μητέρα, ή τα παιδιά μας. Αυτός που πετάει λάσπη, λερώνει τα χέρια του, λέει η παροιμία. Μα ποιος έχει τη δύναμη να σταματήσει το κακό; Με κηρύγματα και κανόνες δεν διορθώνεται ο άνθρωπος. Χρειαζόμαστε ριζική ανακαίνιση. Η Καινή Διαθήκη το λέει «να γεννηθείτε άνωθεν». Μόλις έρθει ο Χριστός μες στην καρδιά μας, μας κάνει ήσυχους, πράους και υπομονετικούς. Στη θέση του μίσους, βάζει αγάπη. Στη θέση της γκριμάτσας, χαμόγελο. Στη θέση της γκρίνιας, της αγριάδας, της πικρής κουβέντας, βάζει γλυκό βλέμμα, γλυκές απαντήσεις, χαρούμενη διάθεση.
Κύριέ μου, σαν παιδί δικό Σου, αξίωσέ με να έχω συμπεριφορά αγάπης και ειρήνης, ακόμη και σ’ αυτούς που μου φέρονται άσχημα, και κυρίως σ’ αυτούς.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2012
63
Το θέλουμε; ...πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γίνη. Λουκάς κβ΄ 42
Έ
να αγοράκι είχε τη συνήθεια να πιπιλάει τον αντίχειρά του. Τα χρόνια περνούσαν, το μωράκι είχε πάψει πια να είναι μωράκι, και όλοι είχαν πέσει πάνω του να το πείσουν να σταματήσει αυτή τη δουλειά. Ένα βράδυ, λοιπόν, είπε στην προσευχή του ο μικρός: «... και Θεέ μου βοήθησέ με να πάψω να πιπιλάω το δάχτυλό μου». Μετά από μια σύντομη παύση όμως συνέχισε: «Ξέχασέ το καλύτερα, Θεέ μου, γιατί δεν θέλω να το σταματήσω». Το παιδάκι αυτό ήταν πολύ πιο ειλικρινές από πολλούς μεγάλους.
Κύριέ μου, επειδή και η θέλησή μου πολλές φορές είναι αδύναμη, κάνε με Εσύ να θέλω, να ζητώ και να αγαπώ με όλη μου την ψυχή το θέλημά Σου. 64
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Αν θέλουμε να απαντηθούν οι προσευχές μας, πρέπει να αφήσουμε τον Θεό να πραγματοποιήσει το δικό Του το θέλημα. Μα για να το ζητήσουμε το θέλημα του Θεού, πρέπει πρώτα να το αγαπήσουμε, να το εκτιμήσουμε. Και απαραίτητα να μισήσουμε και να απορρίψουμε το δικό μας. Αν αφηνόμαοτε να μας κυβερνάει το «θέλω» μας και το «μ’ αρέσει» μας, ας μην περιμένουμε καμιά αλλαγή, καμιά απελευθέρωση από την αμαρτία μας και τα πάθη μας. Μπορεί να μην έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε την αμαρτία, έχουμε όμως οπωσδήποτε τη δυνατότητα να θελήσουμε να τη νικήσουμε. Βάζοντας λοιπόν τη θέλησή μας στη διάθεση του Κυρίου μας, Του δίνουμε το δικαίωμα να ξετυλίξει τις δικές Του δυνάμεις στη ζωή μας και να μας χαρίσει την απελευθέρωση, που θα φέρει τη χαρά και την αγαλλίαση στην καρδιά μας. Πολλοί νομίζουν ότι αν αφήσουν τον Θεό να ξεριζώσει από μέσα τους κάποια πάθη, κάποια αμαρτία που αγαπούν, θα χάσουν κάτι και θα τους λείψει. Δεν γνωρίζουν όμως ότι θα τους λείψει μόνον το άγχος και το βάρος και η κακομοιριά που φέρνουν τα πάθη. Και στη θέση τους θα έρθει η ειρήνη και η χαρά η απέραντη του Χριστού!