ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ
Σ’ αυτό το τεύχος... - Δεν είναι μόνο δύσκολες και επικίνδυνες οι μέρες μας. Είναι και περίπλοκες. Τι να προσέξει κανείς, πού να σταθεί, από τι να φυλαχτεί, γιατί να ανησυχήσει περισσότερο; «Η απορία» είναι το πιο ανησυχητικό από όλα τα σημάδια των καιρών μας . Ούτε οι μικροί, αλλά ούτε και οι μεγάλοι γνωρίζουν πού πηγαίνουμε, πού θα καταλήξουμε, ούτε πώς να δραπετεύσουμε από την κρίση, ή τις πολλές απανωτές κρίσεις. (Σελίδα 2) - Οι «Εξελίξεις γύρω από το Χάραγμα» είναι ένα πέρα για πέρα επίκαιρο και ενδιαφέρον θέμα. Είναι γρήγορες και πολύ καλά σχεδιασμένες. Όχι από ανθρώπινο μυαλό… Οι άνθρωποι είναι πάντα εκτελεστικά όργανα. Υπάρχει νους. που θέλει να κυριαρχήσει και να κυβερνήσει με σκοτάδι τον κόσμο μας, να τον οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή. Εμείς παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Και είναι όλες τους σύμφωνες με το Βιβλίο του Θεού, που τα προγνωρίζει και μας τα έχει προείπει. (Σελίδα 8). - «Η Εκκλησία στο Τελευταίο Σκαλοπάτι» είναι ίσως το πιο ανησυχητικό από τα σημάδια του Τέλους επάνω στη Γη μας. Το μεγάλο ζητούμενο είναι πλέον ο αριθμός, το δυνατό ακροατήριο, τα νούμερα. Το άγιο υποχωρεί, η ευαισθησία των ανθρώπων στην αμαρτία αδυνατίζει, η «εκκλησία τής Λαοδκείας» μαζεύει κόσμο, αλλά τι την περιμένει, ποια θα είναι η κατάληξή της; (Σελίδα 15) - «Ο άλλος γάμος», είναι ο δεύτερος γάμος και, γιατί όχι, ο τρίτος, ο τέταρτος... Στις μέρες μας συμβαίνει συχνά. Θα προσαρμόσουμε τον Λόγο του Θεού στα μέτρα μας ή θα σκύψουμε με ταπείνωση να ακούσουμε τι θέλει ο Κύριος για το θέμα αυτό το μεγάλο, το σοβαρό, το επικίνδυνο; Όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε ή να ρωτήσετε, δοσμένα με απλό και κατανοητό τρόπο, με βάση μόνο την Αγία Γραφή. (Σελίδα 21) - Το ότι «Υπάρχει Εχθρός» δεν το αγνοεί κανείς. Δεν φτάνει όμως αυτή η γνώση. Τι εχθρός είναι, πώς δουλεύει, ποιος είναι στόχος του, τι συνέπειες θα έχω εάν τον αγνοήσω και δεν υπολογίσω την ύπαρξή Του και, το κυριότερο, ποιο είναι το σχέδιό του για τις μέρες μας, τις δύσκολες και επικίνδυνες ημέρες του Τέλους; (Σελίδα 31) - «Πώς να χάσουμε σίγουρα 1.000.000 ευρώ εμείς και ο Κύριος». Δεν το είχατε σκεφτεί ποτέ ότι χρειάζονται οδηγίες για να πετύχουμε έναν τέτοιο στόχο. Μπορεί βέβαια κάτι τέτοιο να μην είναι συνειδητός στόχος κανενός. Όταν διαβάσετε αυτήν την περίπτωση, θα συμφωνήσετε ότι είναι πολύ εύκολο να συμβεί στις μέρες και ότι το βιώνουμε πολύ συχνά. Τι φταίει, ποιος φταίει, αυτό γίνεται εύκολα φανερό. (Σελίδα 36) - Στη ζωή της μικρής Ελίζας και της Ρόδης συνέβη μια εμπειρία μοναδική. «Χάθηκε η τσάντα». Αλλά δεν είναι εκεί το ενδιαφέρον, γιατί μια τσάντα μπορεί να χάσει ο καθένας, όσο στο πώς χάθηκε η τσάντα και κυρίως πώς βρέθηκε… Όταν υπάρχει το Άγιο Πνεύμα του Θεού στο σπίτι, στο περιβάλλον που μεγαλώνουν τα παιδιά μας, η αντιμετώπιση είναι τόσο διαφορετική. (Σελίδα 42) - «Χωρίς Μεταβατικά Απολιθώματα» η Θεωρία της Εξέλιξης των Όντων προχώρησε και επιμένει στα σχολεία, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επίμονη και απειλητική. Υπάρχουν στοιχεία, φωνές σωστές, καθαρές, δυνατές, επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για τους πιστούς του Χριστού είναι απαραίτητη η σωστή γνώση, γιατί η μάχη στις μέρες μας, με το ψέμα και την πλάνη, είναι σώμα με σώμα. (Σελίδα 45). - Καθημερινά συναντάμε γύρω μας δύο κατηγορίες ανθρώπων: «Σκεύη Ελέους και Σκεύη Οργής». Προσπαθούμε να εξηγήσουμε αυτά που βλέπουμε στη ζωή τους, στην πορεία τους. Υπάρχει εξήγηση μέσα στην Αγία Γραφή από τον Ίδιο τον Κύριο. Υπάρχουν μηνύματα και για τη δική μας την περίπτωση, όχι μόνο για τη ζωή των άλλων. (Σελίδα 49) - Γύρω από το μεγάλο θέμα της πίστης ακούγονται και λέγονται πολλά. Όμως τι ακριβώς είναι η πίστη στον Θεό και ποιες είναι οι εκδηλώσεις της όταν είναι γνήσια στη ζωή του πιστού του Θεού; Λέξεις στην Αγία Γραφή όπως «Πιστεύετε,… Ελάβατε,…Τι…,Έτι…Μείνατε εν τη Αγάπη μου…» όταν υπάρχουν στη σκέψη μας, στην προσευχή μας, στην καρδιά μας, είναι έκφραση γνήσιας πίστης στον αληθινό Θεό, όπως Του ταιριάζει, Του πρέπει. Ας ελέγξουμε την πίστη μας με βάση τη γνώμη τού Άγιου Θεού. (Σελίδα 51) Μάιος - Ιούνιος 2009
1
ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ
Η απορία
Αν ρωτούσε κάποιος ποιο είναι το πιο ανησυχητικό από
όσα συμβαίνουν γύρω μας στις μέρες μας, δεν είναι σίγουρο ότι θα έπαιρνε μια απάντηση σωστή, γιατί η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη. Υπάρχει γύρω μας μια καταιγίδα από εξελίξεις δυσάρεστες και αποκαρδιωτικές. Μοιάζει με εικόνα καταιγίδας μετεωριτών, που χτυπούν αλύπητα την επιφάνεια της Γης. Αυτή η εικόνα ίσως αποδίδει την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
2
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η απορία Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει, που είναι μοναδικό ανάμεσα στα πολλά και ανησυχητικά; Και βέβαια υπάρχει. Ο κόσμος δεν μπορεί ίσως να το εντοπίσει, γιατί δεν είναι από αυτά που ακούγονται ή εμφανίζονται στα πρωτοσέλιδα. Ταυτόχρονα δεν φαίνεται ότι έχει άμεση απήχηση στην καθημερινότητα, που με τα προβλήματα και τα διλήμματά της απορροφά όλη την ικμάδα των ανθρώπων γύρω μας. Στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλο τον πλανήτη, αυτό είναι που επηρεάζει και θα επηρεάσει τη ζωή μας βαθιά και ουσιαστικά, αλλά και τις επόμενες γενιές, όσες υπάρξουν, αν υπάρξουν. Ούτε η απειλή της χρεοκοπίας, ούτε το φάσμα της ανεργίας, ούτε η διαφαινόμενη κρίση στις σχέσεις των χωρών του κόσμου είναι τόσο σημαντικά, όσο αυτό. Το μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας είναι η απορία. Δεν γνωρίζουμε ούτε τι να κάνουμε, ούτε προς τα πού να πάμε, ούτε τι φταίει, ούτε πώς να το αποφύγουμε ή να το διορθώσουμε. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις, δεν υπάρχουν λύσεις. Υπάρχει μόνο απορία, δηλαδή σκοτάδι, άγνοια. Πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά και πώς θα βγούμε από την «καταιγίδα των μετεωριτών»… ; Κάποτε ακούγαμε για τις συναντήσεις των ηγετών των διαφόρων χωρών και ξέραμε ότι όλοι πηγαίνουν “εξοπλισμένοι” με τις σκέψεις τους, τα σχέδιά τους, τις προτάσεις τους. Υπάρχει κάτι μοναδικά τραγικό στις μέρες μας. Ούτε προτάσεις υπάρχουν, ούτε λύσεις, ούτε σχέδια, ούτε οράματα. Οι ηγέτες πηγαίνουν και επιστρέφουν χωρίς φως, χωρίς στοιχεία, χωρίς προτάσεις. Ο κόσμος έχει προσδοκίες και μετά απογοητεύεται. Αυτά που ακούγονται είναι άτολμα και πειραματικά. Κάποιες φορές και ανεύθυνα. Η άγνοια και η απορία είναι η μόνη πραγματικότητα στις μέρες μας.
Οι ηγέτες πηγαίνουν και επιστρέφουν χωρίς φως, χωρίς στοιχεία, χωρίς προτάσεις. Ο κόσμος έχει προσδοκίες και μετά απογοητεύεται. Αυτά που ακούγονται είναι άτολμα και πειραματικά. Κάποιες φορές και ανεύθυνα. Η άγνοια και η απορία είναι η μόνη πραγματικότητα στις μέρες μας.
Σε πρόσφατη ομιλία του σε forum οικονομικών παραγόντων στην Αθήνα ο γνωστός παγκοσμίως Πωλ Κρούπμαν είπε φανερά ανήσυχος ότι είναι πρωτοφανής η ανεπάρκεια πολιτικών και πολιτικών παγκοσμίως, των πολιτικών και των πολιτικών τους δηλαδή. Δεν έχουν προτάσεις, δεν έχουν λύσεις, δεν έχουν πλάνα αντιμετώπισης. Και μάλιστα σε μια εποχή, που υπάρχουν επιτροπές παρακολούθησης των οικοΜάιος - Ιούνιος 2009
3
ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ νομικών μεγεθών και επαγρύπνησης για να προληφθεί κάθε ενδεχόμενο, σε μια εποχή, που οι κυβερνήσεις των χωρών με τα υπουργεία τους και τους υπουργούς τους είναι όσο ποτέ άλλοτε στην Ιστορία ευαισθητοποιημένες στα θέματα εγχώριας και παγκόσμιας Οικονομίας. Και αυτό γιατί είναι γνωστό και τεκμηριωμένο ότι μια οικονομική κρίση στις μέρες μας, - πρώτον: δεν μπορεί παρά να είναι παγκόσμια και - δεύτερον: θα έχει παρόμοια αποτελέσματα και επιπτώσεις με ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η ακρίβεια, με την οποία ο Θεός μάς περιγράφει τις μέρες μας και τη ζωή των ανθρώπων πάνω στη φλούδα της Γης. Ξεχωρίζω δύο εδάφια, που νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να βρεθούν πιο ταιριαστά και ακριβή στις λέξεις που χρησιμοποιούν για τις μέρες μας: «στενοχωρία εθνών εν απορία» (Λουκάς κα΄ 25) «οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών» (Λουκάς κα΄ 26) Είναι σα να έχει προηγηθεί ο συγγραφέας της Καινής Διαθήκης των γεγονότων της εποχής μας, σα να τα έχει ζήσει ή να τα έχει δει πριν από μας και μας τα περιγράφει με ακρίβεια και βάθος, για να μας προετοιμάσει. Αλλά και για έναν άλλο λόγο, πολύ πιο σοβαρό. Για να μας δείξει ότι ο Συγγραφέας του βιβλίου αυτού, που δείχνει να γνωρίζει την εποχή μας τόσο καλά, είναι ο Ίδιος ο Θεός, ο Κύριος της Ιστορίας, των εξελίξεων, ο Κύριος του μέλλοντος. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να μιλήσει με τόση εξουσία για τις εξελίξεις στις μέρες μας. Εδάφια γραμμένα πριν χιλιάδες χρόνια μιλούν για τις ημέρες μας, τα αδιέξοδα, την ψυχολογία των ανθρώπων, με τόσο γλαφυρό τρόπο. Είναι δικαιολογημένο να απορήσει κάποιος, αλλά όχι ανεξήγητο. Αυτό που περιγράφει ο Θεός στο Βιβλίο Του είναι «η ζωή των ανθρώπων στη Γη χωρίς Θεό». Είναι ο Μόνος που την γνωρίζει καλά αυτήν την πραγματικότητα. Χωρίς Θεό θα πει χωρίς τη δύναμή Του, χωρίς τη σοφία Του, χωρίς το φως Του, χωρίς την οδηγία Του και έξω από τα άγια και τέλεια θεϊκά Του σχέδια. Αυτό που συναντάμε διαβάζοντας τις περιγραφές στις σελίδες την Αγίας Γραφής είναι αυτό που επιλέξαμε και με πείσμα και επιμονή προσπαθήσαμε να στήσουμε στα πόδια του και να το κάνουμε να περπατήσει. «Μια ζωή χωρίς τον Θεό». 4
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η απορία
Δεν ξέραμε όμως όλη την αλήθεια, γιατί αυτός που μας έσπρωξε στο ψέμα και στο σκοτάδι ήταν ο «πατέρας του ψεύδους», (Ιωάννης η΄ 44). Χωρίς Θεό επάνω στη Γη θα πει ζωή με στενοχώρια, με αδιέξοδα, με απορία, με αδυναμία, με καθημερινή απειλή. Οι οικονομικά μεγάλες χώρες τής Ευρώπης δεν έχουν κουβέντα να αρθρώσουν και ασχολούνται με τις πληγές τους, με τις στρατιές των ανέργων, με τα απειλητικά τους κοινωνικά μαύρα σύννεφα επάνω από τα κεφάλια τους. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Γερμανία. Η Αμερική στην ίδια κατηγορία. Όλοι με την ίδια απορία, με την ίδια απειλή. Γιατί δεν είναι μόνον η απειλή τής οικονομικής κρίσης. Είναι το μεγάλο κοινωνικό κόστος της ανεργίας, η ανασφάλεια, η έξαρση της εγκληματικότητας, η υποβάθμιση των θεσμών, ο φόβος τού αύριο στις καρδιές και στις σχέσεις των ανθρώπων. Έχει ένα πολύ καλό στοιχείο η εποχή μας, πολύ ευεργετικό. Μπορεί κανείς να δει πολύ καθαρά στις μέρες μας τι θα πει «χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς ελπίδα», (Εφεσίους β΄ 12). Τι θα πει και πού οδηγεί αυτό που ανέβηκε στην καρδιά μας και προφέραμε στον Θεό: «…μπορούμε και μόνοι μας, δε Σε χρειαζόμαστε Θεέ,…μπορείς να πας στην άκρη,.…είσαι πεΜάιος - Ιούνιος 2009
5
ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ριττός…θα τα καταφέρουμε,…δική μας είναι η ζωή, δικός μας είναι ο κόσμος…θα κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς και όχι Εσύ…». Ο ίδιος ακριβώς διάλογος, που έκανε ο άσωτος γιος με τον πατέρα του, (Λουκάς ιε΄ 12). Το αποτέλεσμα το βλέπουμε, το ζούμε. Το ήξερε ήδη ο Πατέρας Θεός και ήθελε να μας αποτρέψει από αυτό το βήμα και να μας κρατήσει κοντά Του. Τώρα μας βλέπει με στενοχώρια και απορία, αλλά δεν μπορεί να κάνει πολλά. Ο κόσμος μας είναι πρακτικά άθεος. Τα κράτη, οι κυβερνήσεις μας το ίδιο. Τα συμβούλια, οι διεθνείς συναντήσεις άθεες, τα συστήματά μας άθεα, ακόμα και οι εκκλησίες μας στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν κλείσει τον Θεό έξω από την πόρτα, όπως συνέβαινε στην εκκλησία των Λαοδικέων, (Αποκάλυψη Ιωάννου γ΄ 20).
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το μεγάλο και απειλητικό πρόβλημα των ημερών μας δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η απουσία του ζωντανού Θεού, του Κυρίου του Ουρανού και της Γης. Η απουσία της πίστης των ανθρώπων στον μόνο αληθινό Θεό.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το μεγάλο και απειλητικό πρόβλημα των ημερών μας δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η απουσία του ζωντανού Θεού, του Κυρίου του Ουρανού και της Γης. Η απουσία της πίστης των ανθρώπων στον μόνο αληθινό Θεό. Από τη διεθνή οικονομική κρίση θα βγούμε κάποτε. Αργά ή γρήγορα. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Η Ιστορία έχει πολλά παρόμοια παραδείγματα. Κάτι καταφέρνουν οι άνθρωποι στο τέλος, με περισσότερα ή λιγότερα θύματα. Όμως σε μερικά χρόνια πάλι αίμα και δάκρυα και πόνος θα ποτίσουν τη Γη. Και μάλιστα την ώρα που θα λένε όλοι ότι πηγαίνουμε καλά, τα καταφέραμε, ανεβαίνουμε, ξεπερνάμε τα εμπόδια, την κρίση, την ύφεση, που απειλεί με παράλυση την παγκόσμια Οικονομία, πάλι θα μας αιχμαλωτίσει η απορία, τα αδιέξοδα, το πυκνό σκοτάδι.
Σαν κάτι να λείπει από τα κατορθώματά μας, από τα επιτεύγματά μας, από τις κοινωνίες μας. Έχουμε πολλά, τα έχουμε όλα σχεδόν. Και μυαλό πολύ και καλής ποιότητας και γνώση και εμπειρία και ιστορία και γραμμές σοφίας και δύναμης Θεού μέσα μας, αλλά μας λείπει «κάτι», ένα, που ακυρώνει και παραλύει τα πάντα, και μάλιστα χωρίς να μπορείς να προβλέψεις, πολύ δε περισσότερο να προλάβεις, την κατάρρευση. Γιατί να μην μπορεί μόνο να προοδεύει ο άνθρωπος, γιατί να μην μπορεί μόνο να αναπτύσσεται, μόνο να καλυτερεύει, μόνο να χαίρεται, μόνο να κατακτά, χωρίς να χάνει; Γιατί θα πρέπει σισυφικά να δαπανιέται ο άμετρος 6
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η απορία κόπος του, που είναι ζυμωμένος με αίμα και ιδρώτα, να ξαναστήσει στα πόδια τους τις κατακτήσεις του, να «αναστήσει» τα λαβωμένα επιτεύγματά του, να ξαναρχίζει και να ξαναρχίζει το μοναχικό του ανηφόρι αβοήθητος και χωρίς να φτάνει ποτέ στην πολυπόθητη κορυφή; Η εποχή μας, με το τσουνάμι των κρίσεων, τις ανοιχτές πληγές, τα ανοιχτά μέτωπα και τη μεγάλη ανεπάρκεια, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι υπάρχει Θεός και ότι Τον χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε! Να μας λύσει την απορία, να μας βοηθήσει στην απόγνωσή μας, να μας γιατρέψει τις πληγές του πολέμου. Η εποχή μας είναι ένα κήρυγμα ζωντανό, δυνατό κήρυγμα επιστροφής στον Θεό με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη. Η εποχή μας είναι ίσως η πιο δυνατή μαρτυρία ότι υπάρχει Θεός ! και είναι Αυτός που λείπει απελπιστικά από τις καρδιές των ανθρώπων, που επιλέγουν να «αποψυχούν» από το φόβο των δεινών, παρά να ταπεινωθούν και να επιστρέψουν στον Θεό Πατέρα. Εάν και τώρα, στις μέρες μας, δεν εκμεταλλευτεί κάποιος τη θαυμαστή ευκαιρία να επιστρέψει στον Θεό, ίσως αύριο θα είναι πολύ αργά. Γιατί αύριο μπορεί να μην έχουμε κρίση, ή να έχουμε μια «ηλιόλουστη καινούργια ημέρα», να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και δυστυχώς να ξεχάσουμε και πάλι την ανάγκη του Θεού, που στις μέρες μας και πάλι είναι τόσο κοντά μας, όσο ποτέ άλλοτε. -
Μάιος - Ιούνιος 2009
7
ΓΡήΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥς
Εξελίξεις γύρω από το Χάραγμα Mε το Χάραγμα των κατοίκων της Γης έχουμε ασχοληθεί πολλές
φορές με άρθρα, αναλύσεις και σχολιασμούς στις σελίδες του περιοδικού μας. Δυστυχώς ποτέ και για τίποτα από όσα είπαμε δεν διαψευστήκαμε. Αντίθετα υπάρχει πρόοδος ειδικά στο θέμα αυτό, που συνδέεται με την τεχνολογία και τις εσχατολογικές εξελίξεις άμεσα. 8
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Ένα βασικό σημείο, που τονίζουμε και πρέπει να θυμόμαστε πάντα, είναι ότι ο Σατανάς, που βρίσκεται - μαζί με τα όργανά του - πίσω από αυτές τις εξελίξεις, δύσκολα θα μπορέσει να επιβάλει στον αναπτυγμένο τουλάχιστον κόσμο μας το Χάραγμα των ανθρώπων με τη βία. Ο κόσμος έχει πάθει πολλά στο παρελθόν από τους ισχυρούς της Γης και κάθε κίνηση που θυμίζει «Παγκόσμιο Ηγέτη» ή «Πλανητάρχη» ή «Παγκοσμιοποίηση» αντιμετωπίζεται με καχυποψία και φόβο και απόρριψη. Δεν είναι Ο δρόμος της «ευόμως απαραίτητο να χρησιμοποιήσει κανείς εργεσίας», του ελβία και ένταση, που ξεσηκώνουν ανεπιθύμηκυστικού προσώτες αντιδράσεις, ειδικά για τέτοια θέματα και που, της προσφοειδικά στη φάση αυτή που βρίσκεται ο κόσμος ράς ασφάλειας και μας σήμερα. Μπορεί να παρουσιάσει το ίδιο εξυπηρέτησης στο στοιχείο με πιο ευχάριστο πρόσωπο, να το κάκοινωνικό σύνολο, νει ελκυστικό, απαραίτητο, να το κάνει ανάγκη, φαίνεται να επιλένα κάνει τον κόσμο να το θέλει πρόθυμα και γεται για να πεινα νιώθει ότι είναι εξέλιξη, προσφορά και όφεσθεί ο κόσμος να λος στη ζωή του. Αυτός ο δρόμος, ο δρόμος δεχθεί πρόθυμα της «ευεργεσίας», του ελκυστικού προσώπου, και αδιαμαρτύτης προσφοράς ασφάλειας και εξυπηρέτησης ρητα το Χάραγμα στο κοινωνικό σύνολο, φαίνεται να επιλέγεται του Αντίχριστου. για να πεισθεί ο κόσμος να δεχθεί πρόθυμα και αδιαμαρτύρητα το Χάραγμα του Αντίχριστου, ο οποίος θα είναι «η ενανθρώπιση του Σατανά» στον κόσμο μας. Όλα αυτά λίγο έως πολύ τα έχουμε αναφέρει και σε παλιότερα άρθρα μας. Ποια είναι η εξέλιξη; Στη γειτονική μας Ρουμανία μαθαίνουμε ότι εγκαινιάστηκαν και χρησιμοποιούνται ήδη τα νέα διαβατήρια με μάικρο τσιπ. Το μάικρο τσιπ αυτό έχει χωρητικότητα για 24 προσωπικές πληροφορίες για τον κάτοχο του διαβατηρίου, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Μπορείς μέσα σε αυτές τις πληροφορίες να συμπεριλάβεις θέματα υγείας, ασφάλισης, φορολογικά, δεδομένα προσωπικής ζωής, οικογενειακής κατάστασης, ακόμα και γενετικές πληροφορίες. Το πρόγραμμα εφαρμογής του μάικρο τσιπ στα διαβατήρια το παρακολουθούν πολλές χώρες της Ευρώπης και το μελετούν από κοντά. Ήδη χώρες όπως η Αυστρία, το Βέλγιο, έχουν εκφράσει την δυσπιστία τους ως προς την εφαρμογή τής εξέλιξης αυτής, δεδομένου ότι τόσο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα βρίσκονται σε ένα διαβατήριο, που εύκολα μπορεί κανείς να το χάσει ή να αλλοιωθεί και να εμπλακεί σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους. Όλες οι σκέψεις κατευθύνονται στο επόμενο βήμα, που όπως φαίνεται θα είναι πολύ κοντινό. Επάνω στο σώμα θα πρέπει να Μάιος - Ιούνιος 2009
9
ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
εμφυτεύεται το μάικρο τσιπ, στο δεξί χέρι, για παράδειγμα. Έτσι θα είναι περισσότερο ασφαλές και άμεσα συνδεδεμένο με τον ιδιοκτήτη του, τον οποίο και θα εκπροσωπεί. Ταυτόχρονα θα είναι και εύκολα ανιχνεύσιμο, ώστε να μην προβληματίζει τον κάτοχό του η ανάγνωση των πληροφοριών από τα ηλεκτρονικά συστήματα. Αλλά περισσότερο εξασφαλισμένος θα νιώθει κανείς όταν το έχει στο κεφάλι, π.χ. στο μέτωπο. Χωρίς το ένα του χέρι, που μπορεί να το χάσει σε ένα ατύχημα, σε έναν πόλεμο, μια συμπλοκή, μπορεί να συνεχίσει να ζει ένα άτομο. Χωρίς κεφάλι όμως, μάλλον απίθανο είναι να συνεχίσει να ζει.
Κάποιος μάλιστα εισηγήθηκε όλοι οι φυλακισμένοι υποχρεωτικά να έχουν επάνω τους το μάικρο τσιπ με τα προσωπικά τους δεδομένα, ώστε να αποθαρρύνεται κάθε προσπάθεια απόδρασης από τις φυλακές...
10
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Τώρα πηγαίνουμε σε μια άλλη περιοχή. Σας λέει τίποτα το όνομα Παναγόπουλος; Σας θυμίζω είναι ο επιχειρηματίας που είχαν απαγάγει ένα πρωί έξω από το σπίτι του και ζητούσαν για να τον ελευθερώσουν υπέρογκα λίτρα. Κινδύνεψε τότε η ζωή του και κινητοποιήθηκε όλη η αστυνομία, κάτι που μεταφράζεται σε κόστος ακόμα μεγαλύτερο και μεγάλο κίνδυνο. Το ερώτημα είναι, αν είχε επάνω του ένα μάικρο τσιπ ο επιχειρηματίας; Πόσο θα κρατούσε η απαγωγή; Θα τον εντόπιζαν αμέσως με δορυφόρο και θα ήταν πιο εύκολο το έργο της ασφάλειας, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Σας λέει τίποτα το όνομα Παλαιοκώστας; Αναστάτωσε μια χώρα ολόκληρη, την εξέθεσε διεθνώς και παραμένει επικίνδυνος έξω από τη φυλακή. Πόσο θα κρατούσε η απόδρασή του και η απομάκρυνσή του από τις φυλακές, εάν είχε επάνω του το εμφύτευμα με τα προσωπικά του δεδομένα; Σίγουρα το «κόστος» της απόδρασης θα ήταν πολύ μικρότερο. Κάποιος μάλιστα εισηγήθηκε όλοι οι φυλακισμένοι υποχρεωτικά να έχουν επάνω τους το μάικρο τσιπ με τα προσωπικά τους δεδομένα, ώστε να αποθαρρύνεται κάθε προσπάθεια απόδρασης από τις φυλακές. Το επόμενο βήμα θα είναι η εφαρμογή του σε άτομα με ειδικές ανάγκες και ειδικά προβλήματα υγείας. Κάποια δύσκολη ομάδα αίματος, κάποιο σπάνιο μόσχευμα, πληροφορίες συμβα-
Εξελίξεις γύρω από το Χάραγμα
τότητας, ένα φάρμακο ακριβό και δυσεύρετο… Όταν θα αρχίσει ο κόσμος να βλέπει τα οφέλη, πρόθυμα και εκούσια θα προσέρχεται και θα δέχεται το Χάραγμα, το οποίο θα είναι ταυτόχρονα και ταυτότητα και διαβατήριο και αριθμός φορολογικού μητρώου και αριθμός κοινωνικής ασφάλισης. Μεγάλη ευεργεσία να τα έχεις όλα αυτά συγκεντρωμένα, ασφαλή και διαθέσιμα ό,τι ώρα τα χρειάζεσαι. Τότε θα έρθει ή ώρα της μεγάλη κίνησης του Παγκόσμιου Ηγέτη, του Μεγάλου Ευεργέτη της ανθρωπότητας, του Μεγάλου Αδελφού. Τι πιο φυσικό να μπει και το δικό του όνομα επάνω στους κατοίκους της Γης; Άλλωστε ο ίδιος θα έχει προσφέρει τόσα πολλά στη μαστιζόμενη από κρίσεις και δεινά ανθρωπότητα, που όλοι οι κάτοικοι την Γης θα θέλουν να του ανήκουν, να τον λατρεύουν, να είναι πολίτες του «παγκόσμιου χωριού» που θα διοικεί ο ίδιος με τους δικούς του νόμους και τους δικούς του στόχους και τους πιστούς του. Τότε θα είναι πραγματικά δύσκολες οι συναλλαγές, και η επιβίωση ακόμα, για όσους θα αρνηθούν υποταγή και αναγνώριση στο σύστημα του κόσμου του «ενανθρωπήσαντος σατανά», του Αντίχριστου. Με την τεχνολογία δυνατή και διεισδυτική στα χέρια του θα μπορεί εύκολα να εντοπίζει τους «αντιφρονούντες», τους μη συμμορφούμενους με το φρόνημα και το πολίτευμα «του άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος που ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας», ( Εφεσίους β΄ 2). Τα επόμενα βήματα είναι γνωστά. Έχουμε πληροφόρηση πλουσιότατη μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες και περιγραφές. Ας σταθούμε σε τούτο το σημείο. Πόσο μεθοδικά και συστηματικά δουλεύει ο σατανάς, για να χτίσει και να εγκαταστήσει το βασίλειό του της αμαρτίας και του θανάτου στον κόσμο μας! Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί εάν οι μέρες μας είναι το Τέλος. Μπορεί όμως με βεβαιότητα να υποστηρίξει ότι στις μέρες μας το Τέλος ετοιμάζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
...Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί εάν οι μέρες μας είναι το Τέλος. Μπορεί όμως με βεβαιότητα να υποστηρίξει ότι στις μέρες μας το Τέλος ετοιμάζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Μάιος - Ιούνιος 2009
11
ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Με τον τίτλο «Μετά τα ζώα στον άνθρωπο» κυκλοφορούν αναλυτικές πληροφορίες, αληθινές και διασταυρωμένες, σχετικές με το μόσχευμα MONDEX της εταιρείας MOTOROLA. Η εταιρεία, που παράγει το μάικρο τσιπ για την «ΕΞΥΠΝΗ ΚΑΡΤΑ», έχει αναπτύξει διάφορα μοσχεύματα για τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του «μπάιο τσιπ». Έχει μήκος 7 χιλιοστά και πλάτος 0,75 χιλιοστά, τόσο μεγάλο όσο ένας κόκκος ρυζιού. Περιέχει έναν αναμεταδότη και μία επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου. Η μπαταρία επαναφορτίζεται μέσα από ένα κύκλωμα θερμοηλεκτρικών ζευγών, που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης από τη διακύμανση της θερμοκρασίας του σώματος. Για την εξέλιξη των μοσχευμάτων μπάιο τσιπς έχουν ξοδευτεί περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια δολάρια στην έρευνα, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο την εξέλιξη της συσκευής, αλλά και την εξακρίβωση της καλύτερης – ανατομικά – θέσης εμφύτευσής του στο ανθρώπινο σώμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πιο κατάλληλες θέσεις είναι το κεφάλι, και συγκεκριμένα κάτω από το δέρμα που περιβάλλει το κρανίο, και το δεξί χέρι ανάμεσα στα οστά του μετακαρπίου – οστά της παλάμης, όπως φαίνεται στην ακτινογραφία που δημοσιεύουμε.
Ήδη το εμφύτευμα μπάιο τσιπ είναι εδώ και ένα χρόνο στη διαδικασία μαζικής παραγωγής και έχουν παραχθεί περίπου ένα δισεκατομμύριο, που είναι έτοιμα για διάθεση. Παράγεται επίσης και η ειδική σύριγγα – βελόνα εμφύτευσης του μπάιο τσιπ κάτω από το δέρμα, όπως φαίνεται στην εικόνα πιο κάτω. 12
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Εξελίξεις γύρω από το Χάραγμα
Είναι φανερό ότι μέσα στις προδιαγραφές κατασκευής και μαζικής παραγωγής αυτού του εμφυτεύματος είναι και η δυνατότητά του να αποθηκεύει και να αναμεταδίδει έναν αρκετά μεγάλο όγκο προσωπικών πληροφοριών και δεδομένων, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Κάποτε το μπάιο τσιπ αυτό θα μπορεί να συμπεριλάβει και στοιχεία πολιτικών τοποθετήσεων, στοιχεία που θα επιβάλλει το κράτος του να υπάρχουν στην ταυτότητα του κάθε πολίτη, και αργότερα βέβαια τα στοιχεία του Παγκόσμιου Ηγέτη, του μεγάλου Ευεργέτη της ανθρωπότητας, του Αντίχριστου που ο τίτλος του στην Καινή Διαθήκη είναι «ο αντικείμενος και ο υπεραιρόμενος», (Β΄ Θεσσαλονικείς β΄ 4). « Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων αυτών, και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου, ή τον αριθμό του ονόματος αυτού» (Αποκάλυψη Ιωάννου ιγ΄ 16 – 18). Γιατί τα λέμε όλα αυτά; - Στην παραβολή των δέκα παρθένων, επειδή άργησε να έρθει ο νυμφίος νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν, ( Ματθαίος κε΄ 5). - Στην παραβολή των δούλων του οικοδεσπότη, επειδή άργησε να επιστρέψει ο κύριός του, άρχισε να δέρνει του συνδούλους του, (Ματθαίος κδ΄ 45-51). -Στην παρομοίωση της ημέρας του δεύτερου ερχομού του Κυρίου στη Γη, με τις ημέρες του Νώε και τις ημέρες του Λωτ, οι άνθρωποι έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, πάντρευαν, παντρεύονταν, έχτιζαν….Γεμάτος ο ορίζοντας της καρδιάς τους με τα κάτω, τα γήινα, τα ανθρώπινα, τα κοσμικά και σαρκικά, (Ματθαίος κδ΄ 38, Λουκάς ιζ΄ 26-28). Μάιος - Ιούνιος 2009
13
ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Όλα αυτά τα σημάδια και οι εξελίξεις είναι μικρά, αλλά ουσιαστικά μηνύματα του Θεού στον κόσμο μας, για να ξυπνήσει, να προβληματιστεί, να αλλάξει πορεία ζωής και να στραφεί σ’ Αυτόν με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη.
- Στις μέρες μας η εκκλησία του Ιησού Χριστού απομακρύνεται με γρήγορους ρυθμούς από το νόμο του Κυρίου, ο σταυρός του Ιησού Χριστού έχει μικρύνει και το αίμα Του δεν μας λέει πολλά πράγματα πλέον. Το κοσμικό φρόνημα κερδίζει έδαφος και η πνευματικότητα συρρικνώνεται. Σε αυτό το περιβάλλον το χάραγμα του Αντίχριστου θα γίνει εύκολα αποδεκτό από τους περισσότερους με τις μικρότερες αντιδράσεις και ελάχιστη αντίσταση. Ένα μικρό υπόλοιπο μόνο θα προοδεύει στην αγιότητα, την καθαρότητα και την πίστη. Το κόστος θα είναι μεγάλο τις μέρες αυτές του Τέλους, αλλά και η αιώνια αμοιβή από τα χέρια του Πατέρα Θεού ακόμα μεγαλύτερη, πραγματικά γεμάτη δόξα. Σε πολύ λίγο καιρό δεν θα μιλάμε την ίδια γλώσσα ούτε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, ούτε μέσα στην εκκλησία μας. Οι αποστάσεις μεγαλώνουν, οι δρόμοι χωρίζουν, απομακρύνονται, οι στόχοι διαφοροποιούνται, και όπως είναι φυσικό και η αιώνια κατάληξη δεν μπορεί να είναι η ίδια.
Πιστεύω, και έτσι προσεγγίζω τις μέρες μας, ότι όλα αυτά τα σημάδια και οι εξελίξεις είναι μικρά, αλλά ουσιαστικά μηνύματα του Θεού στον κόσμο μας, για να ξυπνήσει, να προβληματιστεί, να αλλάξει πορεία ζωής. Ίσως να συνειδητοποιήσει σε πόσο μεγάλα και αξεπέραστα αδιέξοδα οδηγεί η απουσία του ζωντανού Θεού της Σοφίας, της Αλήθειας, της Αγάπης από τη ζωή μας, και να στραφεί σ’ Αυτόν με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη. Μπορεί ο κόσμος μας να συνεχίσει τον κατήφορο του εγωισμού του, της άρνησης, της αδιαφορίας, αλλά Αυτός ο Θεός που μπορεί και αντιμετωπίζει την κάθε μία περίπτωση ξεχωριστά, θα σκύψει με ενδιαφέρον δίπλα σε κάθε έναν που Τον επικαλείται με γνήσια καρδιά και θα του χαρίσει αιώνια ζωή.
Στην υπηρεσία της Αλήθειας.
Η σελίδα μας στο INTERNET: http://www.logiazois.gr Πολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την! Συστήστε την και σε άλλους. 14
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
Με ή χωρίς τζίβα;
Ε
ίμαι σίγουρος ότι από τον τίτλο και μόνο, δεν μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος και να είναι σίγουρος για το τι εννοούμε. Καλύτερα να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλοι μας συμφωνούμε νομίζω ότι μια εκκλησία μεγάλη είναι καλύτερη από μια εκκλησία μικρή. Μια εκκλησία γεμάτη είναι προτιμότερη από μια εκκλησία με λιγοστά άτομα στο ακροατήριο ή στα μέλη της. Μέχρι εδώ τίποτα το κακό, το μεμπτό. Άλλωστε ο ρόλος της εκκλησίας είναι να δέχεται αμαρτωλούς από το σκοτάδι του κόσμου γύρω μας και να τους οδηγεί στη σωτηρία του Ιησού Χριστού με τη διδασκαλία της, το παράδειγμά της, την άγια ζωή της, την υπηρεσία της αγάπης της. Σωστά μέχρι εδώ. Μάιος - Ιούνιος 2009
15
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
Από τις μέρες της επίγειας ζωής του Ιησού Χριστού, Τον ακολουθούσαν χιλιάδες, γιατί ήξεραν ότι θα ευεργετηθούν στις ανάγκες τους, θα φάνε ίσως να χορτάσουν, θα δουν θαύματα να εντυπωσιαστούν, αλλά μονάδες ήταν αυτοί που Τον πίστευαν και Τον ακολουθούσαν με πίστη στην διδασκαλία Του.
Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα στοιχεία, που ανήκουν στην περιοχή αυτή, όχι και τόσο … αθώα. Για παράδειγμα, η «μαγεία» τού να κηρύττεις σε ένα μεγάλο ακροατήριο, μια κατάμεστη εκκλησία, η ευχαρίστηση να βλέπεις κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από την εκκλησία, να σε χαιρετούν, να τους χαιρετάς, να σε αναγνωρίζουν, να σε αποδέχονται, να σε «χειροκροτούν» με τον τρόπο τους, να σου είναι αφοσιωμένοι, να ακολουθούν και να ασπάζονται αυτά που τους λες… δεν είναι μικρό πράγμα. Αντίθετα, θα έλεγα ότι είναι πολύ μεγάλο και ζηλευτό. Για να πούμε όλη την αλήθεια, πρέπει να παίζουν ρόλο κάπου εδώ και τα οικονομικά. Άλλο είναι το ταμείο μιας μικρής συνάθροισης και άλλο μιας μεγάλης εκκλησίας με πολλά μέλη. Και, όπως είναι φυσικό, άλλες δυνατότητες έχεις όταν οι «εισπράξεις» είναι ψηλά. Είναι και η φήμη, το όνομα, ο ανταγωνισμός. «Η εκκλησία του τάδε που μαζεύει τόσους και γεμίζει και ξεχειλίζει…». Αμέσως αυτός ο τάδε παίρνει άλλη θέση στη σκέψη μας. Τον αναγνωρίζουμε, τον θεωρούμε ευλογημένο, αποδεχόμαστε πιο εύκολα αυτά που λέει ή κάνει, τον περιβάλλουμε με αναγνώριση και ιδιαίτερη τιμή, γίνεται σημείο αναφοράς στις συζητήσεις μας, και παράδειγμα προς μίμηση. Γίνεται επιθυμητός, πετυχημένος, αξιόλογος. Θα τον καλέσουμε να μας τιμήσει με την παρουσία του, να μοιραστεί μαζί μας τις επιτυχίες του, ή τις ευλογίες του, όπως τις αποκαλούμε, θα ποθήσουμε αυτό που έχει καταφέρει να το πετύχουμε και εμείς. Μόνο γιατί η εκκλησία του είναι μεγάλη και μαζεύει κόσμο.
Δεν είπαμε τίποτα καινούργιο ή άγνωστο μέχρι τώρα. Τα σοβαρά και επικίνδυνα σημεία βρίσκονται στη βάση, στα θεμέλια αυτού του οικοδομήματος. Μια εκκλησία μεγάλη και ανθηρή δεν είναι εύκολη υπόθεση στις μέρες μας. Ας μη λησμονούμε ότι στις μέρες μας είναι που «επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα παγώσει», (Ματθαίος κδ΄ 12), « οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλα16
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Με ή χωρίς τζίβα; ζόνες, υπερήφανοι βλάσφημοι, αχάριστοι…» (Β΄ Τιμόθεον γ΄ 2-5), «πάντες θα ζητούσι τα εαυτών», (Φιλιππησίους β΄ 21), « δεν θα ανέχονται την υγιαίνουσα διδασκαλία, αλλά θα επισωρεύουν διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν»,(Β΄ Τιμόθεον δ΄ 3). Ο κατάλογος εδώ είναι μακρύς, αλλά ας μείνουμε σ΄ αυτά τα γνωρίσματα, τα πολύ αντιπροσωπευτικά.
Τζίβα είναι το άχρηστο χόρτο, που όπου μπαίνει δίνει όγκο και νομίζεις ότι κρατάς κάτι μεγάλο και ακριβό, αλλά είναι τζίβα, δηλαδή τίποτα.
Θα συμφωνήσετε πιστεύω ότι η γνήσια, η ζωντανή, η ευλογημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού ήταν πάντα μικρή σε αριθμό και μεγάλη σε δύναμη. Από τις μέρες της επίγειας ζωής του Ιησού Χριστού, Τον ακολουθούσαν χιλιάδες, γιατί ήξεραν ότι θα ευεργετηθούν στις ανάγκες τους, θα φάνε ίσως να χορτάσουν, θα δουν θαύματα να εντυπωσιαστούν, αλλά μονάδες ήταν αυτοί που Τον πίστευαν και Τον ακολουθούσαν με πίστη στην διδασκαλία Του. Αργότερα, στους αποστολικούς χρόνους, έχουμε μεγάλες επιστροφές, πλήθος πιστών, μεγάλο αριθμό εκκλησιών, αλλά όταν σκύβουμε πιο κοντά, βλέπουμε ότι και εδώ το σώμα των γνήσιων πιστών με άγια και καθαρή ζωή, ήταν πάντοτε μικρό σε αριθμό, αλλά ευλογημένο από τον Θεό. Αυτά τα δύο γνωρίσματα φαίνεται ότι πηγαίνουν πάντα μαζί. Τότε, θα ρωτήσει κάποιος, οι υπόλοιποι τι είναι; Είναι η τζίβα, που λέγαμε στην αρχή, είναι το παραγέμισμα, που χρησιμεύει για να δίνει όγκο,που μας κάνει να φαινόμαστε πολλοί και μεγάλοι. Τζίβα είναι το άχρηστο χόρτο, που όπου μπαίνει δίνει όγκο και νομίζεις ότι κρατάς κάτι μεγάλο και ακριβό, αλλά είναι τζίβα, δηλαδή τίποτα. Εκκλησία για τον Κύριο είναι το σώμα των αγίων Του, που είναι σοβαροί με το αίμα του Ιησού Χριστού, με αγάπη και πίστη στο Πρόσωπό Του.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
Δεν ενδιαφέρεται ο Κύριος ούτε για πρόσωπα, ούτε για αριθμούς, ούτε για ονόματα και τίτλους. Αυτά όλα είναι για επίγεια κατανάλωση, μεταξύ των ανθρώπων. Ο Κύριος μπορεί να δουλέψει και με πέντε, και με δέκα, και με έναν, και να κάνει θαύματα, που ολόκληρη στρατιά δεν θα μπορούσε. Είναι γεμάτες οι σελίδες της Αγίας Γραφής με τέτοια παραδείγματα. Αρκεί αυτός ο ένας να είναι σοβαρός και πιστός. Τότε τι τους θέλουμε τους πολλούς, θα πει κάποιος. Μα είναι για να εξυπηρετούν τη δική μας ματαιοδοξία, φιλαυτία και φιλαρέσκεια. Δεν αναγνωρίζει τίποτα από όλο αυτόν το μάταιο όγκο ο Κύριος για δικό Του. Ούτε ευλογεί, ούτε εμπιστεύεται. Προσπερνάει και ψάχνει να βρει ανθρώπους που έχουν την καρδιά τους τέλεια σ΄ Αυτόν. Εμείς χωρίζουμε τις εκκλησίες σε μεγάλες και μικρές, σημαντικές και ασήμαντες, γνωστές και άγνωστες. Ο Κύριος τις χωρίζει με διαφορετικό κριτήριο: εκκλησίες με ή χωρίς τζίβα! Τη διαφορά την κάνει το κήρυγμα και ο προσανατολισμός της καρδιάς των πιστών του Χριστού. Θέλουν να αρέσουν στον Κύριό τους, η καθημερινή ζωή τους να είναι άγια και καθαρή μπροστά στα μάτια Του και να είναι εύχρηστα όργανα στα χέρια Του; Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι αριθμοί, ούτε η γνώμη ή η εντύπωση των άλλων. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η γνώμη του Κυρίου τους. Τέτοιοι πιστοί, με τέτοια γνωρίσματα και χαρακτηριστικά, ποτέ δεν ήταν πολλοί, ούτε μεγάλος αριθμός ή πλήθος. Η «στενή και τεθλιμμένη οδός » που οδηγεί στην αιώνια ζωή ήταν πάντα για λίγους, που όμως είναι εκλεκτοί από τον Κύριο. Η τζίβα είναι για να εξυπηρετεί τον άνθρωπο, τη σάρκα, τον εγωισμό. Ακούνε κηρύγματα, ακολουθούν από απόσταση, δεν έχουν πρόοδο και αύξηση πνευματική. Χρησιμεύουν μόνο για να φαίνεται η εκκλησία μεγάλη και το ακροατήριο πολυπληθές. Εδώ όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Για να έχει και να συντηρεί την τζίβα στην 18
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Με ή χωρίς τζίβα; εκκλησία ένας εργάτης του Θεού, πρέπει να κάνει σημαντικές εκπτώσεις στην υπηρεσία του, να αλλοιώνει τη φωνή και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος, να ζει και να υπηρετεί ένα κράμα με στοιχεία αλήθειας, αλλά και συναισθήματος και λογικής, και πολύ συχνά να παρεμβάλλονται και οι σκοπιμότητες και οι προσωπικές εξυπηρετήσεις. Θα αναγκαστεί να φαρδύνει το δρόμο, να Τη διαφορά την αποσιωπήσει αμαρτίες, να εφαρμόσει «δύο μέκάνει το κήρυγμα τρα και δύο σταθμά» στο άγιο έργο του Κυρίου. και ο προσανατοΜε αυτούς τους τρόπους μεγαλώνει γρήγορα λισμός της καρκαι εύκολα η εκκλησία σε αριθμό, δηλαδή σε διάς των πιστών όγκο, αλλά χωρίς πρόοδο και ανάπτυξη πνευματου Χριστού. Δεν τική. Το άλλο σοβαρό σημείο είναι ότι αυτές οι τους ενδιαφέρουν προσπάθειες κινδυνεύουν πολύ, γιατί δεν είναι ούτε οι αριθμοί, χτισμένες στο βράχο, αλλά στην άμμο, (Ματθαίούτε η γνώμη ή η ος ζ΄26). Δεν υπάρχει η ευλογία του Θεού στη εντύπωση των άλζωή τους και συχνά δίνουν τόπο στο διάβολο, λων. Τους ενδιαφέγια να τους διαλύσει. Αυτό το τελευταίο δε συμρει αποκλειστικά η βαίνει πάντα, γιατί ο διάβολος κάποτε συντηρεί γνώμη του Κυρίου τόπους, όπου θα οδηγούνται οι ψυχές για να τους. αποκοιμηθούν με ψέματα και να χαθούν αιώνια… Είναι γεγονός ότι το «παραγέμισμα» στην εκκλησία δεν αποτελείται από αφιερωμένους, πιστούς και καθαρούς ανθρώπους. Συνήθως ζουν ζωή συμβιβασμένη, είναι χλιαροί, χαλαροί και επιπόλαιοι. Μολύνουν και μολύνονται. Πρακτικά δεν ανήκουν στον Κύριο, αλλά στον εαυτό τους. Έχουν ειδωλολατρία και εγωισμό. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πόσο «νερωμένο» πρέπει να είναι το κήρυγμα και η ζωή της εκκλησίας που ανέχεται και συντηρεί το άχρηστο χόρτο, που μόνο για παραγέμισμα κάνει, αλλά συντηρεί ψευδαισθήσεις και ικανοποιεί τη σάρκα. Η πράξη έχει δείξει, ότι είναι επιλογή συνειδητή του κάθε σώματος τι κατεύθυνση θα πάρει. Θα εξυπηρετεί τα προστάγματα και τα ερεθίσματα της σάρκας ή θα αρέσει στον Θεό; Με βάση τα όσα λέμε, υπάρχουν εκκλησίες, που πρέπει να αδειάσουν, για να ξεκινήσουν από την αρχή. Να χτιστούν σωστά στη ζωή της αγιότητας και της πιστότητας. Όμως και αυτό δεν είναι εύκολο, διότι έτσι και αγγίξεις την τζίβα, έτσι και μεταφέρεις ελέγχους και αλήθειες του Κυρίου που πονούν ή προβληματίζουν, δημιουργείται αντίδραση και αντίΜάιος - Ιούνιος 2009
19
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
σταση διατήρησης και συντήρησης. Ζούμε στην εποχή «των πολλών», που έχουν δύναμη και ισχύ. Οι πολλοί είναι σπουδαίο όπλο, με βάση την τάση της εποχής μας. Όταν τους έχεις με το μέρος σου, πολλά μπορείς να καταφέρεις εδώ κάτω στη Γη. Γι’ αυτό το λόγο και δεν τους δυσαρεστείς και πρέπει να τους έχεις ευχαριστημένους. Την ίδια ώρα, που γίνονται όλα αυτά στην εκκλησία των ημερών μας που βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι, ο Κύριος, που διερευνά «νεφρούς και καρδίας» και που δεν ενδιαφέρεται για τα νούμερα όπως εμείς, αλλά για την ποιότητα της πίστης μας, σκέφτεται με πόνο «το όνομα έχεις ότι ζεις, αλλά είσαι νεκρός» και έχει την αίσθηση ότι απευθύνεται για άλλη μια φορά στην «ετοιμοθάνατη» εκκλησία της Λαοδικείας, (Αποκάλυψη Ιωάννου β΄ 14-22). Στις μέρες μας οι εκκλησίες με τζίβα έχουν ζήτηση. Μπορεί να παρακολουθήσεις ένα κήρυγμα, να τελειώσει η ώρα όμορφα, ευχάριστα, να μη θυμάσαι απολύτως τίποτα, αλλά να έχεις μείνει ενθουσιασμένος από το μεγάλο πλήθος, τη συμμετοχή, το διάκοσμο, την ατμόσφαιρα. Και αυτό φυσικά και θα σχολιάζεις. Οι πνευματικοί άνθρωποι μένουν αδιάφοροι σε όλα αυτά. Το μοναδικό τους μέλημα είναι να αρέσουν στον Κύριό τους και να κάνουν με χαρά του τέλειο θέλημά Του. Η αμοιβή σε αυτή τη θέση της καρδιάς είναι μεγάλη. Μας συμφέρει να υπηρετήσουμε με καθαρή καρδιά, χωρίς προσμείξεις, την αλήθεια του Ευαγγελίου, με έλεγχο, με άγια ζωή, με πιστότητα, με καθαρά χέρια, με συσταυρωμένο το εγώ μας στο σταυρό του Ιησού Χριστού. Σίγουρα μια τέτοια διακονία δεν προσελκύει κόσμο, δεν φτιάχνει ενθουσιασμένα πλήθη, δεν γεμίζει αίθουσες, δεν γυαλίζει στα μάτια των πολλών. Αυτό που μετράει όμως είναι ο Ουρανός και ο Θεός του Ουρανού, που τέτοιους ανθρώπους μονάχα αναγνωρίζει, ευλογεί και δέχεται, γιατί μόνον αυτοί μπορούν να κληρονομήσουν τη Βασιλεία Του. Στον Ουρανό του Κυρίου ούτε χρειάζεται, αλλά ούτε και περνάει η τζίβα!
20
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Ο άλλος γάμος Ερωτήσεις και απορίες για το διαζύγιο και το δεύτερο γάμο, που θα θέλατε να ρωτήσετε και που έχουν απαντήσεις, αλλά ίσως δεν τις γνωρίζετε.
Π ρόκειται για ένα θέμα πολύ σοβαρό. Στις μέρες μας έχει τις διαστάσεις μάστιγας. Κάποιος έβαλε αυτό το πρόβλημα δίπλα στις πανδη-
μίες, στις ανίκητες αρρώστιες, στις μεγάλες και αδάμαστες κρίσεις που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Υπάρχει όμως κάτι πολύ σοβαρό στο σημείο αυτό. Είναι η άγνοια και η σύγχυση των ανθρώπων. Άγνοια επειδή την προτιμούν ίσως, άγνοια που βολεύει καταστάσεις, άγνοια γιατί δεν ερεύνησαν, δεν επέμειναν, δεν ασχολήθηκαν σοβαρά. Ο κόσμος λέει ότι η άγνοια σκοτώνει και ίσως έτσι είναι κάποιες φορές. Η άγνοια και η αγνόηση του νόμου του Θεού, όπως στην περίπτωση αυτή, οδηγούν σε αιώνιο θάνατο τις ψυχές και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι. Μάιος - Ιούνιος 2009
21
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ Επιλέξαμε τον τρόπο των ερωτήσεων και απαντήσεων, για να είναι πιο εύκολες και κατανοητές οι θέσεις της Αγίας Γραφής στο θέμα που θα μελετήσουμε. Θα προσπαθήσουμε να ρωτήσουμε όλα όσα θα θέλατε εσείς να ρωτήσετε και δεν το κάνατε ή δεν τολμήσατε μέχρι τώρα. Οι απαντήσεις όμως που θα δώσουμε στα ερωτήματά σας θα είναι αποκλειστικά βασισμένες στο γράμμα και στο πνεύμα της Αγίας Γραφής, που είναι ο αιώνιος Λόγος του Θεού. Υπάρχουν στοιχεία για το θέμα αυτό και από την Ιστορία και την Κοινωνιολογία, τη μελέτη των πολιτισμών, των θρησκειών, τις παραδόσεις και πολλά άλλα. Επιλέξαμε να μην ασχοληθούμε με αυτά τα στοιχεία, δεδομένου ότι δεν έχουν τη θεοπνευστία και την εγκυρότητα της Αγίας Γραφής. Πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε ότι οι απαντήσεις που δίνονται πιο κάτω αφορούν μόνον ανθρώπους που αγαπούν και πιστεύουν στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του. Μόνον η αναγέννηση δια του Αγίου Πνεύματος μπορεί να παρέχει στον άνθρωπο τη δύναμη να ζήσει τη ζωή που αρέσει στον Θεό, που Τον τιμά και Τον δοξάζει και που είναι εντελώς διαφορετική από όσα υπαγορεύει το πνεύμα του κόσμου στις μέρες μας. Ο δρόμος του νόμου του Άγιου Θεού από τη μία και ο δρόμος της λογικής, των συναισθημάτων, της παράδοσης, των ανθρωπίνων μέτρων από την άλλη. Και ανάμεσά τους η καρδιά μας, που επιλέγει και αποφασίζει. Οι προεκτάσεις είναι σοβαρές και αιώνιες και πρέπει να το προσέξουμε πολύ σοβαρά. Υπάρχει κάτι, που πραγματικά πρέπει να προβληματίσει όλους μας. Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις θέσεις, τις απόψεις, τις ερμηνείες που υιοθετούμε και μεταφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας. Εάν δεν είναι σύμφωνες με το νόμο του Κυρίου, θα οδηγήσουμε τις ψυχές σε ασυγχώρητη αμαρτία, αλλά το «αίμα τους» θα το ζητήσει από εμάς ο Κύριος εκείνη την ημέρα μπροστά στο άγιο Βήμα Του και θα είμαστε αναπολόγητοι. Να γιατί χρειάζεται να σκύψουμε με προσοχή και σεβασμό, με φόβο Θεού στο θέμα αυτό το ξεχωριστό. Ε. Θα ήθελα να ξέρω εάν στην Αγία Γραφή υπάρχουν συγκεκριμένα εδάφια που φανερώνουν ότι ο Θεός δεν επιτρέπει το δεύτερο γάμο και ποια είναι αυτά. Α. Πριν να απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή, πρέπει να τη διορθώσουμε σε κάποια σημεία της. Ο Θεός επιτρέπει το δεύτερο γάμο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, που είναι με πολύ σαφή τρόπο δοσμένες μέσα στον άγιο Λόγο Του. Πρέπει όμως και κάτι άλλο να προσθέσουμε στο σημείο αυτό. Ο δεύτερος γάμος δεν είναι το πρώτο θέμα το οποίο πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος που ερευνά σοβαρά και με σεβασμό αυτό το ζήτημα. Το πρώτο θέμα είναι το αδιάλυτο του γάμου. Πριν αναρωτηθούμε εάν επιτρέπεται η όχι ο δεύτερος γάμος, θα πρέπει να εξετάσουμε πρώτα εάν επιτρέπεται η διάλυση ή η ακύρωση του γάμου και κάτω από ποιες συνθήκες ή προϋποθέσεις αποδέχεται κάτι τέτοιο ο Θεός. Ίσως έχουμε στο μυαλό μας κάποια ή κάποιες περιπτώσεις που ο γάμος τους διαλύθηκε και ρωτιόμαστε αν επιτρέπεται να ξαναπαντρευτούν. Δεν προσεγγίζουμε σωστά το θέμα και αυτός είναι ίσως ο λόγος που οδηγούμαστε σε λάθη και 22
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο άλλος γάμος αμαρτία μπροστά στον Θεό. Το πρώτο που πρέπει να ρωτήσουμε ή να εξετάσουμε είναι αν αυτός ο γάμος έπρεπε να έχει διαλυθεί ή πιο σωστά αν έχει διαλυθεί μπροστά στον Κύριο ή μήπως ακόμα ισχύει για τον Κύριο. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε κάνει μια αυθαίρετη συγχώνευση των δύο αυτών ξεχωριστών θεμάτων σε ένα, αλλά δεν είναι αυτή η θέση του Θεού μέσα στην Αγία Γραφή. Τα εξετάζουμε «κατά συγχώνευση», όπως λένε οι νομικοί στη γλώσσα τους, «τα δύο σε ένα». Πρέπει όμως να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, ότι δεν είναι ένα θέμα, αλλά δύο, δεν είναι το ένα φυσιολογική και λογική συνέχεια του άλλου, δηλαδή «…εφόσον χώρισα, άρα θα πρέπει κάποτε να ξαναπαντρευτώ…». Ο Κύριος έχει τελείως διαφορετική άποψη και μας την προσφέρει αναλυτικά μέσα στον άγιο Λόγο Του. Και τώρα μερικά από τα εδάφια, τα πιο χαρακτηριστικά ίσως. Πρώτα για το αδιάλυτο του γάμου: «…ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς ... και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν, ώστε δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σάρξ.Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» (κατά Ματθαίον 19:4,5,6) «Ο Μωυσής συνεχώρησε να γράψη έγγραφον διαζυγίου, και να χωρισθή αυτήν… απ’ αρχής όμως της κτίσεως, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός… Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη.» (κατά Μάρκον 10:4-9) Και τώρα τα εδάφια που απαντούν στο πρώτο μας ερώτημα: «Όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, και νυμφευθή άλλην, πράττει μοιχείαν εις αυτήν. Και εάν γυνή χωρισθή τον άνδρα αυτής και συζευχθή με άλλον, μοιχεύεται». (κατά Μάρκον 10:11) «Πας όστις χωρίζεται την γυναίκα αυτού και νυμφεύεται άλλην, μοιχεύει, και πας όστις νυμφεύεται κεχωρισμένην από ανδρός, μοιχεύει». (κατά Λουκάν 16:18) «Εις δε τους νενυμφευμένους παραγγέλλω, ουχί εγώ αλλά ο Κύριος, να μη χωρισθή η γυνή από του ανδρός αυτής. Αλλ’ εάν και χωρισθή, ας μένη άγαμος, ή ας συνδιαλλαγή με τον άνδρα, και ο ανήρ να μη αφήνη την εαυτού γυναίκα.» (Α΄Κορινθίους ζ΄10 – 11) Ε. Αντιλαμβάνομαι ότι μέσα στην Αγία Γραφή υπάρχει διάκριση και μάλιστα σαφής ανάμεσα στο διαζύγιο και στο δεύτερο γάμο. Το ένα δεν συνοδεύεται αναγκαστικά και υποχρεωτικά από το άλλο. Ας πάρουμε το πρώτο θέμα, το διαζύγιο. Έχουμε εδάφια, που αποτυπώνουν με σαφήνεια το θέλημα του Θεού σχετικά με τη λύση του γάμου; Επιτρέπεται, και σε ποιες περιπτώσεις; Α. Πριν απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή, θα πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι σοβαρό. Διαζύγιο στην πραγματικότητα σημαίνει διάλυση ή πιο σωστά λύση του γάμου. Και το ερώτημα είναι, σε ποιες περιπτώσεις επιτρέπει ο Κύριος στο νόμο Του να λύεται ο γάμος; Αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Αυτό που εμείς οι άνθρωποι λέμε λύση, διάλυση του γάμου, είναι και για τον Θεό έτσι ή μήπως τα κριτήρια του Θεού είναι διαφορετικά από τα Μάιος - Ιούνιος 2009
23
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ
δικά μας; Μήπως αυτό που εμείς διαλύουμε για τον Θεό δεν λύεται, αλλά συνεχίζει να έχει ισχύ; Η απάντηση είναι εύκολη και απλή. Οι περιπτώσεις είναι δύο και πολύ ευδιάκριτα δοσμένες μέσα στην Αγία Γραφή: Περίπτωση 1η: Η περίπτωση του φυσικού θανάτου. Όταν ένας από τους δύο συζύγους φύγει από αυτή την ζωή και μείνει ο άλλος χήρος ή χήρα. Ο γάμος στην περίπτωση αυτή λύεται αυτόματα και το άτομο που παραμένει στη ζωή, εάν το επιθυμεί, μπορεί να κάνει δεύτερο γάμο και να έχει την ευλογία του Κυρίου στη ζωή του και στο νέο του σπιτικό. Τα βασικά εδάφια στην Αγία Γραφή που μας φανερώνουν αυτήν την αλήθεια είναι τα εξής: «Ή αγνοείτε, αδελφοί,… ότι ο νόμος έχει κυριότητα επί του ανθρώπου εφ’ όσον χρόνον ζη; Διότι η ύπανδρος γυνή είναι δεδεμένη διά του νόμου με τον άνδρα ζώντα, εάν δε αποθάνη ο ανήρ, απαλλάττεται από του νόμου του ανδρός. Άρα λοιπόν, εάν, ζώντος του ανδρός, συζευχθή με άλλον άνδρα, θέλει είσθαι μοιχαλίς, εάν όμως αποθάνη ο ανήρ, είναι ελευθέρα από του νόμου, ώστε να μη είναι μοιχαλίς, εάν συζευχθή με άλλον άνδρα.» (προς Ρωμαίους 7:1-3) «Η γυνή είναι δεδεμένη διά του νόμου εφ’ όσον καιρόν ζη ο ανήρ αυτής, εάν δε ο ανήρ αυτής αποθάνη, είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γίνεται τούτο εν Κυρίω.» (προς Κορινθίους Α’ 7:39) Στο σημείο αυτό πρέπει να προσέξουμε μια παγίδα, που έχει παρεισφρήσει και έχει εγκατασταθεί ανάμεσά μας. Και είναι παγίδα, διότι πρόκειται για μια «ερμηνευτική ταχυδακτυλουργία», που στοχεύει να βολέψει καταστάσεις και να καθησυχάσει συνειδήσεις ανθρώπων, που βρίσκονται στην αμαρτία και δεν θέλουν να βγουν από αυτήν. Η Αγία Γραφή στην περίπτωση που μελετάμε μιλάει μόνο για τον φυσικό, τον βιολογικό θάνατο του σώματος και όχι για πνευματικό θάνατο, που, αλήθεια, ποιος μπορεί να τον ορίσει και 24
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο άλλος γάμος να μας τον περιγράψει τι ακριβώς είναι, πότε επέρχεται και πότε οριστικοποιείται; Ας είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι μπροστά στον Κύριο. Στα εδάφια που αναφέραμε και σε πολλά άλλα, στο ίδιο θέμα, το Πνεύμα του Θεού το Άγιο αναφέρεται αποκλειστικά στον φυσικό θάνατο. Είναι γραμμένο στα ελληνικά και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το ακριβές νόημα των λέξεων του Λόγου του Κυρίου. Οι ερμηνευτικές αλχημείες, στις οποίες συχνά καταφεύγουν κάποιοι, φανερώνουν καρδιά, που μάλλον δεν έχει διάθεση «να εκζητήσει και να εκτελέσει» το αληθινό θέλημα του Κυρίου, (Έσδρας 7:10).
Περίπτωση 2η: Πρόκειται για την περίπτωση, που θα υπάρξει η αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας ανάμεσα στο ζευγάρι. Ο γάμος τους έχει μολυνθεί, η σχέση τους έχει τραυματισθεί σκληρά, η ένωσή τους δεν υφίσταται πλέον, αφού η αμαρτία έχει μπει ανάμεσά τους. Στις περιπτώσεις αυτές ο γάμος μπορεί να διαλυθεί, αλλά αυτή η διάλυση δεν παρέχει την ελευθερία στο μέλος που δεν αμάρτησε να συνάψει αυτοδικαίως δεύτερο ή τρίτο ή τέταρτο γάμο…. Αυτό το σημείο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, διότι και εδώ έχουν υπάρξει ανθρώπινες παρεμβάσεις και αλλοιώσεις της αλήθειας τού νόμου τού Κυρίου. «Ερρέθη προς τούτοις, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, ας δώση εις αυτήν διαζύγιον. Εγώ όμως σας λέγω, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, παρεκτός λόγου πορνείας, κάμνει αυτήν να μοιχεύηται, και όστις λάβη γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» (κατά Ματθαίον 5:31,32) «Σας λέγω δε, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός. Και όστις νυμφευθή γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» (κατά Ματθαίον 19:9) Ε. Η περίπτωση του φυσικού θανάτου μάλλον είναι ξεκάθαρη μέσα από τα εδάφια της Καινής Διαθήκης. Στα εδάφια όμως που αναφέρονται στο χωρισμό λόγω αμαρτίας στη ζωή του ενός από τους δύο συζύγους, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι αφού υπήρξε αμαρτία εξαιτίας της απιστίας της μίας πλευράς, είναι ελεύθερο το άτομο που δεν διέπραξε αμαρτία να ξαναπαντρευτεί. Ποια είναι η σωστή απάντηση εδώ; Α. Αντιλαμβάνομαι ότι το ερώτημα αναφέρεται στα εδάφια της Καινής Διαθήκης που έχουμε ήδη αναφέρει στη μελέτη μας: -- Κατά Ματθαίον 5:31,32 -- Κατά Ματθαίον 19:9 Στο σημείο αυτό χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα. Πρώτα πρέπει να τονίσουμε, ότι δεν υπάρχουν παρόμοια εδάφια μέσα στην Καινή Διαθήκη, παρά μόνον αυτά τα δύο που αναφέρονται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Αλλά και σε αυτά τα εδάφια δεν υπάρχει καθαρή και ξεκάθαρη διατύπωση ότι «η αθώα πλευρά» μπορεί να ξαναπαντρευτεί. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι μπορεί να γίνει δεύτερος γάμος, εκτός από όσα αναφέραμε πιο πάνω. Πρέπει ακόμα να φέρουμε στη σκέψη μας το βασικό αξίωμα της ερμηνευτικής του Λόγου του Θεού, ότι δηλαδή τα εδάφια μεταξύ τους ούτε συγκρούΜάιος - Ιούνιος 2009
25
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ονται, ούτε αλληλοαναιρούνται. Δεν επιστρατεύουμε εδάφια «εναντίον» άλλων εδαφίων για να αλλάξουμε ή να αλλοιώσουμε την ερμηνεία τους. Χρειάζεται λοιπόν να διαβάσουμε προσεκτικά και με αυτό το πνεύμα το κείμενο που περιστοιχίζει αυτά τα δύο εδάφια. Το ερώτημα, που τέθηκε στον Ιησού από τους Φαρισαίους και στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει, ήταν εάν «συγχωρείται εις τον άνθρωπον να χωρισθή την γυναίκα αυτού διά πάσαν αιτίαν;» (κατά Ματθαίον 19:3) Ο Κύριος απαντάει σε αυτό το συγκεκριμένο ερώτημα και όχι στο εάν μπορεί ο άνδρας ή η γυναίκα που έχει χωρίσει να ξαναπαντρευτεί. Είναι σα να τους λέει, « Εγώ ο Κύριος σας λέω ότι όχι μόνο δεν επιτρέπεται να ξαναπαντρευτεί ο άνθρωπος διά πάσαν αιτίαν, αλλά ούτε να χωρίσει δεν μπορεί διά πάσαν αιτίαν, όπως ίσχυε παλιά....» Εάν διαβάσουμε προσεκτικά το εδάφιο που προαναφέραμε από το Ευαγγέλιο του Λουκά 17:18, καταλαβαίνουμε απόλυτα ότι ο δεύτερος γάμος μετά από διαζύγιο είναι μοιχεία χωρίς ελαφρυντικά για τον Θεό. Αυτό το εδάφιο φανερώνει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν αναγνωρίζει ότι το διαζύγιο λύνει το γάμο μπροστά στα μάτια του Θεού. Ο δεύτερος γάμος ονομάζεται μοιχεία, γιατί ο πρώτος γάμος είναι ακόμα έγκυρος και υφίσταται μπροστά στον Θεό. Είναι καθαρό ότι ο Ιησούς Χριστός παίρνει θέση αντίθετη από εκείνη που επικρατούσε τότε, αλλά και σήμερα, ότι το διαζύγιο έχει μέσα του και το δικαίωμα του δεύτερου γάμου, (κατά Ματθαίον 5:31,32). Ε. Στις απαντήσεις σας αναφέρεσθε συχνά στην αμαρτία τής μοιχείας ή της πορνείας σαν αίτια που μπορούν να κλονίσουν σοβαρά το γάμο και να οδηγηθεί στη διάλυση. Είναι κάπως δικαιολογημένη αυτή η θέση, διότι αυτή η αμαρτία είναι κυριολεκτικά ικανή να γκρεμίσει από τα θεμέλια ένα σπιτικό. Όμως δεν αναφέρεσθε πουθενά σε άλλες εξίσου οδυνηρές καταστάσεις μέσα στο σπίτι, ανάμεσα στο ζευγάρι, όπως ο ξυλοδαρμός, η άσκηση βίας, η απειλή, η ταπείνωση, η απαξίωση, η ασωτία. Πόσο μπορεί να αντέξει η μία από τις δύο πλευρές τέτοιες καταστάσεις; Μπορούν να λειτουργήσουν αυτά σαν ελαφρυντικό στην περίπτωση που ο γάμος αυτός διαλύεται, και ανοίγει ο δρόμος για έναν δεύτερο γάμο; Α. Πριν προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση αυτού του ιδιαίτερα πονεμένου και ευαίσθητου θέματος, πρέπει να πούμε ότι κάποτε οι καταστάσεις αυτές είναι ασύλληπτο σε τι ακρότητες μπορεί να φτάσουν και πόσο πόνο μπορούν να προκαλέσουν. Το γνωρίζουμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά πολύ περισσότερο το γνωρίζει και το «βλέπει» ο Ίδιος ο Θεός Πατέρας μας. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι όλοι οι γάμοι επάνω στη Γη δεν θα είναι ευτυχισμένοι. Υπάρχει η αμαρτία, ο σατανάς, οι δυνάμεις του σκοταδιού που «ενεργούν σήμερα στους υιούς της απειθείας» (Εφεσίους 2:2). Κάποιοι γάμοι θα βιώνουν την ντροπή, τον εξευτελισμό, την ταπείνωση, τη στέρηση, αλλά κανένας από αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία ούτε χωρισμού, ούτε σύναψης άλλου γάμου, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού. Είναι τραγικές καταστάσεις, γεμάτες πόνο, κάποτε γεμάτες κίνδυνο, αλλά ο Κύριος σε αυτές τις καταστάσεις χαρίζει υπομονή, αγάπη, δυνάμεις συγχώρησης, και όχι έναν άλλο γάμο στη θέση τού προηγούμενου, που δεν πήγε καλά. 26
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο άλλος γάμος Εδώ θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες παραδείγματα πιστών τού Χριστού - κυρίως γυναικών, αλλά και ανδρών - που πέρασαν πολύ σκληρές καταστάσεις, που κάποτε κινδύνεψε η ζωή τους, αλλά έμειναν με υπομονή, για χάρη του ονόματος του Ιησού Χριστού. Σήμερα έχουν ένα γλυκύτατο σύζυγο δίπλα τους, αναγεννημένο, τρυφερό, νοικοκύρη, και ένα όμορφο σπιτικό, που επουλώνει όλες τις πληγές του παρελθόντος. Έμειναν με υπομονή στο θέλημα του Κυρίου, (Εβραίους ι΄ 36), και στην ώρα τού Κυρίου ήρθε και η αμοιβή. Μπορώ δε να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, με γάμους που διαλύθηκαν για τέτοιες αιτίες, και ο δεύτερος γάμος που ακολούθησε ήταν παρόμοιος ή και χειρότερος ίσως, με ξυλοδαρμό και ταπείνωση. Εάν θέλουμε να κάνουμε το θέλημα του Κυρίου, που είναι σοφό και τέλειο, πρέπει να ξέρουμε ότι ο Κύριος δεν αναγνωρίζει καμία από αυτές τις αιτίες, όσο τραγικές κι αν είναι, σαν αιτία διαζυγίου, πολύ δε περισσότερο σαν αιτία που δίνει το ελεύθερο για άλλο γάμο. Να επαναλάβω μόνο ότι αυτές είναι οι θέσεις του Θεού και απευθύνονται σε όσους θέλουν να Του αρέσουν, να Τον δοξάζουν, να κάνουν το άγιο θέλημά Του και να είναι ευλογημένοι Του. Την ίδια ώρα ο κόσμος γύρω προσφέρει άλλες λύσεις, που είναι γεμάτες συμπόνια, ανθρώπινη δικαιοσύνη, πλούσια συναισθήματα, λογική ανθρώπινη και όχι θεϊκή. Σύμφωνα με αυτές επιτρέπεται, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και επιβάλλεται, το διαζύγιο και, όπως είναι φυσικό, ανοίγει ο δρόμος για τον επόμενο γάμο, που μπορεί να είναι ο δεύτερος, αλλά μπορεί και τρίτος, ή …. Η επιλογή - όπως σε όλα - εξαρτάται από την καρδιά του ανθρώπου. Ποιον αγαπάει περισσότερο, ποιον θέλει να υπακούσει, ποιον θέλει να ευαρεστήσει και σε ποιον θέλει να ανήκει. Ε. Πρόσεξα ότι τα εδάφια που επικαλούμαστε είναι κυρίως εδάφια της Καινής Διαθήκης. Στην Παλαιά Διαθήκη δεν έχουμε αντίστοιχα εδάφια ή μήπως το θέμα του διαζυγίου και του δεύτερου γάμου αντιμετωπίζονται διαφορετικά από ό,τι διδάσκει η Καινή Διαθήκη; Α. Είναι μια σωστή παρατήρηση αυτή. Πράγματι υπάρχει ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στην αντιμετώπιση του γάμου και την πιθανή λύση του ανάμεσα στις δύο Οικονομίες. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης στα θέματα αυτά είναι πλήρης και υπέρ επαρκής και καλύπτει όλες τις περιπτώσεις και τις σύγχρονες ανάγκες. Και είναι βασισμένη ολόκληρη στη χαρακτηριστική φράση του Ιησού Χριστού «Εγώ δε σας λέγω» (κατά Ματθαίον 5:32). Με τη φράση αυτή ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός «εγκαινιάζει» μία Νέα Οικονομία στο θέμα αυτό, που δεν είναι ενδοτική στη «σκληροκαρδία» κανενός ανθρώπου ή λαού, ούτε δεσμεύεται από όσα είπε ή έπραξε ο Μωυσής στην εποχή του για τους συγχρόνους του. Στα στοιχεία της Παλαιάς Διαθήκης ανατρέχουμε για ιστορικούς λόγους, για να μελετήσουμε την εποχή και τους ανθρώπους, για να ιχνηλατήσουμε την πορεία, τις ζυμώσεις που προηγήθηκαν μέχρι να φτάσουμε στα όσα ισχύουν στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιησούς Χριστός ασχολήθηκε ο Ίδιος προσωπικά με το θέμα του διαζυγίου και του δεύτερου γάμου και έδωσε τη δική Του εντολή, καταργώντας ουσιαστικά όλα όσα ίσχυαν μέχρι τότε. Και, ας το προσέξουμε, ούτε ανέβασε τον πήχη, ούτε τον κατέβασε, αλλά γύΜάιος - Ιούνιος 2009
27
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ρισε σελίδα. Μας έδωσε με ακρίβεια και σαφήνεια το τι θέλει από το δικό Του παιδί να ζήσει και να πράξει, με πληρότητα που δεν χρειάζεται αναφορές και αναδρομές στην Παλαιά Οικονομία. Ε. Είναι δύσκολο έως αδύνατο να δεχθούμε ότι ένας νέος άνθρωπος θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του μόνος, ανάμεσα σε πειρασμούς και παγίδες του διαβόλου και της σάρκας, χωρίς να έχει το δικαίωμα ή την ελπίδα να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Αυτή είναι η θέση τής Καινής Διαθήκης; Α. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πριν από την απάντηση στη δικαιολογημένη αυτή ερώτηση, για ποιον άνθρωπο μιλάμε. Μιλάμε για τον πιστό του Χριστού, ο οποίος έχει αναγέννηση, έχει το Άγιο Πνεύμα να τον οδηγεί και να τον κατευθύνει και μέσα από την καρδιά του ζητά η ζωή του να είναι «ευάρεστη» στον Κύριό του (Ψαλμός 19:14). Για τον άνθρωπο που θέλει από καρδιάς να κάνει το θέλημα του Κυρίου του με αγάπη και πίστη σ’ Αυτόν και να αρέσει στον Κύριό του δεν υπάρχουν περιθώρια. Θα τον οπλίσει ο Κύριος με υπομονή, θα τον θωρακίσει με δύναμη εναντίον των πειρασμών, θα του δώσει ιδιαίτερη χάρη, αλλά θα περιμένει από αυτόν υποταγή και συμμόρφωση με το νόμο Του. Μπορεί να ακούγεται δύσκολο έως αδύνατο, αλλά υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, που έκαναν το θέλημα του Κυρίου με απόλυτο τρόπο και ο Κύριος τους ευλόγησε. «Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά», (κατά Ματθαίον 19:26). Το χειρότερο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ακόμα και στον κόσμο της αμαρτίας, τον χωρίς Θεό και Πνεύμα Άγιο, υπήρξαν άνθρωποι, που στερήθηκαν τα πάντα δίπλα στην κατάκοιτη γυναίκα τους 20 και 30 χρόνια. Έζησαν την απόλυτη στέρηση χωρίς επιλογές ή άλλες διεξόδους. Τι θα πούμε για αυτές τις περιπτώσεις; Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι με τις άγριες επιθέσεις του σατανά και των επιθυμιών της σάρκας; Πώς αντιμετώπισαν ακόμα και το ίδιο τους το περιβάλλον, που πολλές φορές τους προκαλούσε άσοφα και επιπόλαια; Πώς μπόρεσαν να σταθούν πιστοί, ακέραιοι και να νικήσουν; Πόσο μάλλον στην περίπτωση του πιστού παιδιού του Χριστού, που ο Κύριος μπορεί να το οπλίσει με υπομονή, το Άγιο Πνεύμα να καρπίσει μέσα του την εγκράτεια, να του δώσει πολύτιμο αντικείμενο πλούσιας ενασχόλησης για τις υποθέσεις της Βασιλείας Του και το σπουδαιότερο να αφιερώσει τη ζωή του να προσεύχεται για την ψυχή τού ή της συντρόφου του, που θα χαθεί αιώνια, εάν δεν μετανοήσει. 28
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο άλλος γάμος Στο σημείο αυτό υπάρχει ακόμα κάτι, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πολύ εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα και διατυπώνουμε αφορισμούς του τύπου «φταίει αυτός ή φταίει εκείνος». Μήπως όμως είναι πρωταρχική ανάγκη να ξεκινήσουμε την «ανάγνωση» των όσων συνέβησαν στη ζωή μας από εμάς τους ίδιους, από τις επιλογές μας, από τα λάθη μας; Μήπως για τα όσα συνέβησαν στην οικογένειά μας έχουμε και εμείς ευθύνη, μήπως είναι θερισμός σποράς αμαρτίας στη ζωή μας; Μήπως βαραίνει και εμάς η δημιουργία κλίματος, που ώθησε κάποιον στην αμαρτία; Μήπως έχουμε και εμείς συμμετοχή στο ότι ο γάμος μας δεν ήταν ευλογημένος από τον Κύριο; Το να διαλύσουμε ένα γάμο και να στήσουμε έναν καινούργιο, είναι ίσως το ευκολότερο των πραγμάτων. Το να παραδεχτούμε με μετάνοια και ταπείνωση το δικό μας μέρος ευθύνης, είναι ίσως το πιο σοβαρό, αλλά και δύσκολο βήμα, που όμως ευαρεστεί τον Θεό όπου το συναντά και κινητοποιεί τις δυνάμεις Του, ώστε το κακό να αποτραπεί και να αναστραφεί η πορεία και η εξέλιξη της αμαρτίας. Ε. Έχω ακούσει τη θεωρία, η οποία υποστηρίζει ότι άλλα ζητάει ο Θεός από τον άνδρα και άλλα από τη γυναίκα. Σα να είναι άλλες οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις του άνδρα σχετικά με το διαζύγιο και τον άλλο γάμο και άλλες της γυναίκας. Ισχύει κάτι τέτοιο, στοιχειοθετείται με εδάφια της Αγίας Γραφής; Α. Είναι γνωστή αυτή η θεωρία και αναφέρεται και σε κάποια γραπτά, στα οποία μπορεί να ανατρέξει κανείς. Δεν είναι όμως σωστή και δεν στηρίζεται σε εδάφια της Αγίας Γραφής. Οι υποχρεώσεις σε θέματα ηθικής, αγάπης, υπομονής, ανοχής, επιείκειας, ακεραιότητας είναι ακριβώς οι ίδιες για την πλευρά και του άνδρα και της γυναίκας. Δεν υπάρχει καμία διευκόλυνση, ούτε κανένα παράθυρο ή ελαστικότητα στο νόμο του Θεού προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Από τα σχετικά εδάφια, αλλά και το πνεύμα της Καινής Διαθήκης, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι αυτού του είδους η διάκριση δεν στέκει μπροστά στον Άγιο Θεό. Υπάρχει μία μόνο ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα, που όμως όχι μόνο δεν διευκολύνει τα πράγματα, αλλά τα επιβαρύνει. Είναι η περίπτωση που ο άνδρας διώχνει – χωρίζει τη γυναίκα του και εκείνη αναγκάζεται να παντρευτεί άλλον. Για την περίπτωση αυτή, και απευθυνόμενος αποκλειστικά στον άνδρα, ο Κύριος λέει :«κάνει αυτήν να μοιχεύεται», (κατά Ματθαίον 5:32). Είναι σα να του λέει «είσαι υπεύθυνος για τη μοιχεία που βαραίνει αυτή τη γυναίκα, γιατί εσύ την έσπρωξες στην αμαρτία της μοιχείας». Αναφέρουμε αυτό το σημείο, για να δείξουμε ότι ελαφρυντικά, που να σχετίζονται με το φύλο και που να στηρίζονται στον άγιο Λόγο του Θεού, δεν υπάρχουν για καμία από τις δύο πλευρές που ο γάμος τους διαλύεται. Αντιθέτως υπάρχουν επιβαρυντικά, και μάλιστα πολύ σοβαρά, όπως αυτό που αναφέραμε. Ε. Πώς αντιμετωπίζεται η περίπτωση, που κάποιος επιστρέφει με μετάνοια και ταπείνωση στον Ιησού Χριστό, όμως στη ζωή του έχει και γάμο που διαλύθηκε και δεύτερο γάμο που ακολούθησε; Μάιος - Ιούνιος 2009
29
ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ Α. Η περίπτωση αυτή, όπως και πολλές άλλες της ζωής του ανθρώπου χωρίς φως και αλήθεια, ανήκουν όλες μαζί στην περιοχή που ορίζει η φράση του Αποστόλου Παύλου «αγνοών έπραξα εν απιστία», (Προς Τιμόθεον Α΄1:13). Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει έναν άνθρωπο, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο σκοτάδι. Άλλωστε στην εκκλησία των λυτρωμένων του Ιησού Χριστού η προέλευση όλων είναι η ίδια, τα δεσμά της αμαρτίας, το ψέμα, το σκοτάδι, και όλοι τους είναι καρπός αγάπης, χάριτος και ελέους Θεού. Προσοχή όμως. Όλοι οι πιστοί του Ιησού Χριστού, όταν είναι γνήσιοι, έχουν ένα πολύ βασικό κοινό χαρακτηριστικό. Ταπεινώθηκαν και συναισθάνθηκαν την αμαρτία τους ενώπιον του Κυρίου, μετανόησαν, ομολόγησαν, ζήτησαν από τον Κύριο συγγνώμη και αποφάσισαν να μην επικοινωνούν πλέον με «τα έργα τα άκαρπα του σκότους», (προς Εφεσίους 5:11). Όταν έρχεται ο άνθρωπος αντιμέτωπος με το φως και την αλήθεια του Θεού, είναι συγκεκριμένα τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει, αν είναι γνήσιος και ειλικρινής. Να συναισθανθεί την αμαρτία του, να την παραδεχθεί, να την ομολογήσει μπροστά στους πιστούς αδελφούς Του και να συνεχίσει με άγια και καθαρή ζωή υπακοής στον «τέλειο νόμο της ελευθερίας», (Ιακώβου 1:25). Δεν είναι σοφό να διαλύσει το δεύτερο ή το τρίτο σπίτι, που έφτιαξε όταν ζούσε στο σκοτάδι, ούτε να επιστρέψει στο παλιό του σπίτι, που μπορεί να μην υπάρχει πλέον για να τον δεχθεί. Είναι απαραίτητο όμως να εκτεθεί στην αλήθεια του Κυρίου, να ακούσει τι λέει ο νόμος του Θεού για την περίπτωσή του και τη συγκεκριμένη αμαρτία του και να αναγνωρίσει, να ταπεινωθεί. Αυτό που συναντάμε στις μέρες μας απέχει δυστυχώς πολύ από αυτήν την πραγματικότητα. Είμαστε έτοιμοι να δικαιολογήσουμε εύκολα την αμαρτία και διαλέγουμε τον πλέον ανώδυνο τρόπο να την αντιμετωπίσουμε, για να μη στενοχωρήσουμε ή θίξουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Φαρδαίνουμε το δρόμο της σωτηρίας του Ιησού Χριστού, επινοούμε θεωρίες και ερμηνείες, που δεν υπάρχουν στο νόμο Του. Πού οδηγεί αυτή η τακτική; Δυστυχώς η αμαρτία παραμένει ζωντανή, ακαταδίκαστη μπροστά στα μάτια του Κυρίου και ο δρόμος για την επόμενη και τη μεθεπόμενη… καλοστρωμένος με δικαιολογίες και άνετος. Ξεχνάμε όμως ότι την ίδια ώρα υπάρχει καθαρός και αναλλοίωτος ο νόμος του Θεού και πρέπει να γνωρίζουμε ότι με αυτόν σαν βάση και κριτήριο θα αξιολογήσει τη ζωή μας, τις πράξεις μας, τις θέσεις μας μπροστά στο βήμα Του εκείνη την ημέρα και όχι με το τι λέγαμε ή πιστεύαμε εμείς ή οι άλλοι γύρω μας. Προς τους αγαπητούς μας αναγνώστες. Παρακαλούμε μη διστάσετε να μας στείλετε την άποψή σας, τις ερωτήσεις, τις απορίες σας, την αντίρρηση ή και τη διαφωνία σας στα όσα καταγράφουμε στο άρθρο μας ή και πιο γενικά γύρω από το μεγάλο και σοβαρό αυτό θέμα. Εμείς θα το χειριστούμε με σοβαρότητα, όπως πάντα, με εχεμύθεια και θα απαντήσουμε στα οποιαδήποτε σχόλιά σας. Άλλωστε όλα όσα αναφέρουμε στο άρθρο μας προέρχονται από συγκεκριμένες ερωτήσεις και απορίες αναγνωστών μας, που υπηρετήσαμε την περίπτωσή τους από κοντά με διάκριση, με αγάπη και σοφία που μας έδωσε ο Κύριος. 30
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Να μην το ξεχνάμε
Υπάρχει Εχθρός «Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς: Βλέπετε μη σας πλανήση τις.» (Ματθαίος κδ΄4)
Ο Λόγος του Θεού μας πληροφορεί πως υπάρχει
εχθρός και μάλιστα με στρατεύματα πολλά, και ότι έχουμε μια καθημερινή πάλη με αυτά τα στρατεύματα: «διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσίους ς΄12). Από τη στιγμή που ο άνθρωπος επιστρέφει με μετάνοια και πίστη στο Χριστό, βρίσκεται σε ένα συνεχή πόλεμο με τις δυνάμεις του εχθρού της ψυχής του, του πονηρού, καθώς και με τον κόσμο ολόκληρο, που βρίσκεται στην εξουσία του. Μάιος - Ιούνιος 2009
31
Να μην το ξεχνάμε
Στρατηγική του είναι πώς να πλανέψει τον αντίπαλό του, να τον νικήσει και να τον εξοντώσει. Για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται πολλά μέσα, πολλές μεθοδίες, όπως μας πληροφορεί ο Λόγος του Θεού. Μεταχειρίζεται την πλάνη με πολλούς τρόπους. Ο σκοπός όμως είναι ο ίδιος, πώς να βγάλει τον πιστό άνθρωπο από την πορεία του και να τον φέρει σε λάθος πορεία, σε λάθος δρόμο, που δεν οδηγεί στον Ουρανό, αλλά έξω από τη δόξα του Θεού, δηλαδή στην απώλεια. Ας μη νομίζουμε πως είναι εύκολο να διακρίνουμε τις μεθοδίες του. Παρουσιάζει μπροστά μας μια «αλήθεια», έτσι φαίνεται, αλλά έχει μέσα και ένα συμβιβασμό με το ψέμα (ψεματάκι). Έτσι πολλοί νομίζουν πως αυτό δεν πειράζει, δε φέρνει στην απώλεια, και πιστεύουν αυτό που τους λανσάρει. Μοιάζει με ένα ποτήρι γεμάτο καθαρό νερό, μόνο που έχει μέσα μια πολύ μικρή δόση στρυχνίνης (δηλητήριο θανατηφόρο). Δεν μεταχειρίζεται μόνο τη μισή αλήθεια, αλλά έχει και άλλα μέσα. Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν οι νάρκες, που είναι πολύ αποτελεσματικές. Εκεί που δεν το περιμένει αυτός που προχωράει, πέφτει σε ναρκοπέδιο και σκοτώνεται, ενώ νόμιζε πως όλα πήγαιναν καλά. Είναι παγίδες που δεν φαίνονται και πρέπει να προσέχουμε, γιατί είναι καλοστημένες και καλά κρυμμένες, με αποτέλεσμα να πέσουμε σε κάποιες από αυτές. Κάθε προτροπή τού Λόγου του Θεού προς τον πιστό, σκοπό έχει να φυλάξει και να προστατεύσει από κάθε τέτοια παγίδα του πονηρού, που θέλει να αιχμαλωτίσει και να σκοτώσει. Είναι ο απαρχής ανθρωποκτόνος και ο πλανών την οικουμένη όλη. Δεν μπορεί να βλάψει τον Θεό και προσπαθεί να βλάψει το αντικείμενο της αγάπης Του, τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο σκοπός του πάντοτε. Η προτροπή του Κυρίου μας είναι: προσέχετε, αγρυπνείτε, προσεύχεστε. Οι παγίδες είναι πολλές και διαφορετικές, όπως και αυτές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να πιάσουν ζώα ή πτηνά. Από αυτές τις παγίδες άλλες είναι εύκολες να τις καταλάβει κάποιος και άλλες είναι πολύ καλά κρυμμένες. Χρειάζεται καλή γνώση και επίγνωση του Λόγου του Θεού, προσευχή και προσοχή για να μην πέσουμε σε καμία από αυτές. Χρειάζεται υπομονή και όχι βιασύνη για να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να διακρίνουμε τα διαφέροντα. Δεν κάθεται ήσυχα ο εχθρός μας και είναι λιοντάρι που ωρύεται για να καταπιεί ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. 32
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Υπάρχει Εχθρός
Την πρώτη παγίδα την έστησε με επιτυχία στην Εδέμ, σπέρνοντας την αμφιβολία στην Εύα και εξάπτοντας τις επιθυμίες της: «Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε.» (Γένεση γ΄6). Από κει και πέρα όλα ήταν εύκολα σ’ αυτόν, μιας και την είχε αιχμαλωτίσει και την έκανε όργανό του, για να παγιδεύσει και τον Αδάμ. Αν δεν προσέξουμε, και εμένα και εσένα μπορεί να παγιδεύσει και να μας χρησιμοποιήσει μετά ως συνεργάτες του και για άλλους. Ας μη μας φαίνεται βαρύ αυτό, γιατί έχει συμβεί σε πολλούς, όπως βλέπουμε και μέσα στο Λόγο Του. Κάτι ξέρει ο Κύριος και μας λέει να προσέχουμε, να αγρυπνούμε και να προσευχόμαστε. Ας μη βλέπουμε τι κάνει ο διπλανός μας, γιατί αυτός μπορεί να έχει παγιδευτεί, αλλά να εξετάζουμε πριν κάνουμε κάτι, αν είναι κατά το θέλημα του Θεού. «Τι λέει ο Λόγος Του γι’ αυτό;» Ας αναρωτηθούμε και μετά να ενεργήσουμε. Πολλοί που έχουν πέσει σε παγίδα προσπαθούν να δικαιολογηθούν ρωτώντας: «Πού το βλέπεις το κακό, τι πειράζει;». Ο πνευματικός άνθρωπος ελέγχει τα πάντα πνευματικά, και τα βιολογικά και τα πνευματικά. Ο πλουτισμός είναι μια άλλη παγίδα που ο Λόγος του Θεού μας προειδοποιεί. «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» (Α Τιμόθεον ς΄9). Από αυτές τις παγίδες είναι και η πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία, και μην ξεχνάμε πως η μερίΟι παγίδες είναι πολδα κάθε ειδωλολάτρη είναι στη λίμνη του πυρός λές και διαφορετι(Αποκάλυψη Ιωάννου κα΄8). Στην ίδια θέση κές. Από αυτές τις μπορεί να μας οδηγήσει η γλώσσα μας, όταν παγίδες άλλες είναι ανοίγουμε το στόμα μας και λέμε λόγια που βλάεύκολες να τις καταπτουν τη φήμη των άλλων (βλασφημούμε) χωρίς λάβει κάποιος και άλνα τα λογαριάζουμε, καθώς και στην πολυλογία, λες είναι πολύ καλά στην οποία δεν λείπει η αμαρτία. Γι’ αυτό και κρυμμένες. Χρειάζεη προτροπή: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις ται καλή γνώση και διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, επίγνωση του Λόγου κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα του Θεού, προσευχή στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.» και προσοχή για να (Κολοσσαείς β΄ 8). Και «Προσέχετε λοιπόν πώς μην πέσουμε σε κανα περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ’ μία από αυτές. ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.» (Εφεσίους ε΄15,16). Μάιος - Ιούνιος 2009
33
Να μην το ξεχνάμε
Ο λαός μας λέει: «Τα μάτια σου δεκατέσσερα». Θα ρωτήσει κάποιος: «Πώς λοιπόν να περπατάω;» «Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ, χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή.» (Α΄ Ιωάννου β΄ 6). Πόσο επικίνδυνο είναι σε μας σήμερα, να μη λογαριάζουμε τι λέει και τι θέλει ο Θεός και να ακολουθούμε τις επιθυμίες τής καρδιάς μας και της σάρκας μας, καθώς ο κόσμος κάνει γύρω μας! Ο Λόγος του Θεού λέει: «μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» (Ρωμαίους ιβ΄2). Και «Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ.» (Α΄ Ιωάννου β΄15). Δεν επιτρέπεται καμιά αμφιβολία στο τι λέει ο Λόγος του Θεού και ούτε επιτρέπεται να τον ερμηνεύσουμε με τις επιθυμίες τής καρδιάς μας, σύμφωνα με το συμφέρον μας. Κάθε ενέργεια έξω από το θέλημα του Θεού είναι αμαρτία και έχει φοβερές συνέπειες στη ζωή μας και στην αιωνιότητα. Χρειάζεται ταπείνωση και καταδίκη του δικού μας θελήματος και επιστροφή στο θέλημα του Θεού. «Ειπέ προς αυτούς: Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού, και να ζή· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· διά τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;» (Ιεζεκιήλ λγ΄11). Ο Κύριος παραγγέλνει να μην αμελούμε να κάνουμε το θέλημά Του κάθε μέρα και να μην εξαπατούμε τους εαυτούς μας νομίζοντας ότι είμαστε σοφότεροι του Κυρίου: «Μηδείς ας μη εξαπατά εαυτόν· εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γίνη μωρός, διά να γίνη σοφός.» (Α΄ Κορινθίους γ΄18). Μη νομίζουμε ότι με τις θυσίες θα αποκαταστήσουμε την ανυπακοή μας όπως ο Σαούλ (Α΄ Σαμουήλ ιε΄22,23). Είναι και αυτή μια καλοστημένη παγίδα. Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στις προσπάθειες που καταβάλλουν οι άνθρωποι για να κάνουν το θέλημα του Θεού με τις δικές τους δυνάμεις και να καυχώνται μετά μέσα τους πως αυτοί τα καταφέρνουν, αν και κάθε τέτοια προσπάθεια είναι μάταια, μια και χωρίς τον Κύριο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. (Ιωάννης ιε΄5). Είναι λοιπόν και αυτή η προσπάθεια παγίδα και έχει και αυτή τα αποτελέσματά της. Στην Αποκάλυψη Ιωάννου κα΄ 7 μας λέει πως «ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα» και όχι ο παγιδευμένος και νικημένος. Οι καιροί είναι κα34
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Υπάρχει Εχθρός
κοί και πονηροί και σύμφωνα με το Λόγο του Κυρίου θα γίνονται χειρότεροι. Ας προσέχουμε Επιστροφή λοιπόν λοιπόν, για να μην βρεθούμε παγιδευμένοι και στο Λόγο του Κυρίεκείνη την ημέρα προ εκπλήξεων. Επιστροφή ου, στην πηγή της λοιπόν στο Λόγο του Κυρίου, στην πηγή της ζωής, στο θέλημά ζωής, στο θέλημά Του και όχι στο δικό μας. Ευχή Του και όχι στο δικό μας και προσευχή μας, όσο είναι καιρός, να επιμας. Ευχή μας και στρέψουμε ολοκληρωτικά σε Αυτόν. Υπάρχουν προσευχή μας, όσο πολλές παγίδες, ας μην το ξεχνάμε, και ας τις είναι καιρός, να επιπροσέχουμε. Γιατί υπάρχει εκείνος που τις στήστρέψουμε ολοκληνει για να πλανέψει ποντάροντας πάντα στο ρωτικά σε Αυτόν. εγώ μας, ενώ πρέπει καθημερινά να μένει σταυΥπάρχουν πολλές ρωμένο. «Έλεγε δε προς πάντας: Εάν τις θέλη παγίδες, ας μην το να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ξεχνάμε, και ας τις ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, προσέχουμε. και ας με ακολουθή.» (Λουκάς θ΄23) Και «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη.» (Λουκάς κα΄34). Στις επιστολές προς τις επτά εκκλησίες στην Αποκάλυψη Ιωάννου λέει: «Εις τον νικώντα, θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη από του μάννα του κεκρυμμένου» και «Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας.» (Αποκάλυψη Ιωάννου β΄17,11). Απόστολος Στούπης
ΟΙ ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ
Κυκλοφορούν τώρα σε 3 CD όλες οι μπαλάντες του Ορέστη, όπως τις πρωτοακούσατε, τις αγαπήσατε, τις τραγουδήσατε. Ο μπάρμπα Στάθης, ο μπεκρής, ο κυρ Μανώλης ο τσαγκάρης, ο κουρελής, εν Καναδά, ο θαλασσόλυκος, ο σπουργίτης, η πεταλούδα, Τον αγαπώ, και πολλά άλλα. Γράψτε μας να σας τα στείλουμε στη διεύθυνση του περιοδικού μας
Μάιος - Ιούνιος 2009
35
ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Πώς να χάσουμε σίγουρα 1.000.000 ευρώ εμείς και ο Κύριος Συνήθως όταν αναφερόμαστε σε ένα τέτοιο πο-
σόν, το κάνουμε γιατί θέλουμε να το κερδίσουμε και όχι να το χάσουμε. Το πώς θα κερδίσει κάποιος 1.000.000 ευρώ, ειλικρινά δεν το ξέρω να σας το πω. Άλλωστε αν το ήξερα… δεν θα έλεγα όχι … Ξέρω όμως να σας πω ένα γρήγορο και σίγουρο τρόπο για να το χάσετε. Και μάλιστα όχι μόνον εσείς, αλλά και ο Κύριος. Αν μπερδευτήκατε λίγο, διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα τα καταλάβετε όλα. Το μόνο που θέλω από σας είναι να μη με ρωτήσετε αν η ιστορία είναι αληθινή ή φανταστική, αν έγινε ή όχι, αν αφορά την πατρίδα μας ή άλλη χώρα. Δουλέψτε στο μυαλό σας και στην καρδιά σας τα όσα θα διαβάσετε και είμαι βέβαιος ότι θα βρείτε όλες τις απαντήσεις και τα στοιχεία που χρειάζεστε. 36
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Πώς να χάσουμε...
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που έχουν κάποια οικονομική άνεση. Μερικοί έχουν μεγάλη οικονομική άνεση ή πάρα πολύ μεγάλη. Ένας τέτοιος λοιπόν πιστός του Χριστού στο εξωτερικό, ήθελε να υπηρετήσει με όλη του την καρδιά τον Κύριο στην πατρίδα μας και πατρίδα του. Ταξίδεψε λοιπόν και μια μέρα πλησίασε κάποιον πιστό σοβαρό και ώριμο, με πείρα και πραγματικά δραστήριο στο έργο του Θεού. Τον κάλεσε να μιλήσουν ιδιαίτερα. Η συνάντηση έγινε και του εμπιστεύθηκε τον πόθο του και την επιθυμία του να διαθέσει 1.000.000 ευρώ για να ξοδευτούν στο έργο του Θεού, ανάμεσα σε αμαρτωλούς ανθρώπους για να γνωρίσουν τη σωτηρία του Ιησού Χριστού. Υπήρχε όμως ένας όρος δεσμευτικός από τον δωρητή. Το χρηματικό ποσό θα προσφερόταν μόνο εφόσον παρουσιαζόταν αναλυτικό και συγκεκριμένο σχέδιο για το πού και με ποιον τρόπο θα ξοδεύονταν αυτά τα χρήματα και, κάτι πολύ σημαντικό, να αναφέρονται αναλυτικά τα πρόσωπα, τα άτομα που θα πραγματοποιούσαν αυτό το έργο. Μεγάλη σημασία και έμφαση στα χέρια που θα δούλευαν, το ανθρώπινο κεφάλαιο. Αντιλαμβάνεσθε τη χαρά, τη συγκίνηση και την ευχαριστία στον πιστό αυτό δωρητή γι’ αυτό το μεγάλο δώρο. Ένα τέτοιο ποσό μόνον ασήμαντο δεν είναι και ούτε κάθε μέρα το βρίσκεις. Αμέσως δημιουργήθηκε μία ομάδα «εργασίας», για να φτιάξει το σχέδιο και να απαντήσει στα δικαιολογημένα ερωτήματα του δωρητή. Τα χρήματα περίμεναν στην Τράπεζα. Δυστυχώς ποτέ δεν δόθηκαν σε κανέναν. Έμειναν εκεί αζήτητα, αχρησιμοποίητα. Το γιατί, είναι πολύ απλό, αλλά και τραγικό. Το σχέδιο που καταρτίστηκε είχε πολλές όμορφες προτάσεις και θαυμάσιες σκέψεις για εξορμήσεις, ταξίδια, εγκαταστάσεις, υποδομές, εκδηλώσεις, αγορά εξοπλισμών, διοργάνωση εκδηλώσεων, χρησιμοποίηση και αξιοποίηση χαρισμάτων και ευκαιριών… Εκείνο που δεν είχε ήταν το δεύτερο σκέλος της δέσμευσης. Ποιος ή ποιοι θα τα έκαναν όλα αυτά; Τα χέρια! Από τα αναφερόμενα στο σχέδιο, το έμπειρο και έξυπνο μάτι καταλάβαινε ότι στο σημείο των προσώπων, των χεριών, του ανθρώπινου δυναμικού υπήρχε πραγματικό πρόβλημα. Δεν υπήρχαν κατάλληλοι άνθρωποι να υλοποιήσουν αυτά τα σχέδια, να αξιοποιήσουν αυτό το κεφάλαιο. Μόνον υποσχέσεις, υποθέσεις και προθέσεις, αλλά όχι ουσία… Τα σχέδια γύρισαν πίσω για να συμπληρωθούν, να γίνει πιο ξεκάθαρο αν υπήρχαν άτομα, και πού θα βρίσκαμε κατάλληλους και πρόθυμους να δουλέψουν με συνέπεια και όρεξη στο έργο του Κυρίου. Έγιναν κάποιες προσπάθειες να καλυφθεί το κενό, ξαναγύρισαν οι προτάσεις, ξαναστάλθηκαν, και το πράγμα έμεινε εκεί. Μέσα σε έξι μήνες χάθηκε 1.000.000 ευρώ, γιατί δεν υπήρχαν χέρια, άτομα, πιστοί του Χριστού, νέοι άνθρωποι να δουλέψουν με πίστη, με όραμα, με όρεξη για δουλειά, εξοπλισμένοι με χαρίσματα από το Άγιο Πνεύμα, με διάθεση να ξοδέψουν χρόνο και Μάιος - Ιούνιος 2009
37
ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
υγεία, προσωπική - οικογενειακή ζωή για την υπηρεσία του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στον τόπο τους. Και το πολύ σοβαρό είναι ότι αυτά τα χρήματα τα «έχασε» και ο Κύριος, δηλαδή το έργο Του, η Βασιλεία Του, τα σχέδιά Του για τον πονεμένο, αμαρτωλό κόσμο μας. Βέβαια, πολύ σωστά θα μου πείτε ότι του Κυρίου είναι όλα τα εκατομμύρια του κόσμου. Αλλά το τραγικό είναι ότι και ο Κύριος «έχει» το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Χέρια δεν έχει, εργάτες δεν έχει να στείλει στον αμπελώνα Του. Μέσα από αυτό το δυνατό περιστατικό αναδεικνύεται μία μεγάλη και θλιβερή πραγματικότητα. Χέρια έχει ανάγκη ο Κύριος και το έργο Του στον κόσμο μας, και χέρια δεν υπάρχουν. Είναι όλοι υπέρ απασχολημένοι με τον εαυτό τους, τη ζωή τους, τους στόχους τους. Δεν υπάρχει χρόνος για τον Κύριο και τις υποθέσεις της Βασιλείας Του. Οι κύριες αιτίες είναι δύο, αλλά παρόμοιες η μία με την άλλη: -δεν έβαλαν τον Κύριο πρώτο και πάνω από όλους και όλα στη ζωή τους -«πάντες ζητούσι τα εαυτών» (Φιλιππησίους β΄ 21) Κάναμε λάθος που πιστέψαμε, και κάναμε και άλλους να πιστέψουν, ότι το πρώτο που χρειαζόμαστε ήταν τα χρήματα, τα μέσα. «…Αν είχαμε τα μέσα, θα μπορούσαμε να κινήσουμε τη Γη ολόκληρη». Δυστυχώς είχαμε τα χρήματα, αλλά η Γη έμεινε στη θέση της… και τα χρήματα και τα μέσα έμειναν χωρίς αξία, χωρίς νόημα, αφού δεν υπάρχουν χέρια να δουλέψουν, να θυσιάσουν και να θυσιαστούν, άνθρωποι να τα αξιοποιήσουν. Κάναμε λάθος που δεν προσέξαμε ότι ο Κύριος, όταν θέλει να ευλογήσει έναν άνθρωπο, ένα έργο δικό Του, μια διακονία, πρώτα απ΄ όλα χαρίζει χέρια! Αυτό είναι το πολυτιμότερο, το πιο ακριβό και πιο σπάνιο. Κινητο38
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Πώς να χάσουμε...
ποιεί καρδιές, εξοπλίζει ανθρώπους, πλουτίζει με το Άγιο Πνεύμα Του, προσφέρει απλόχερα τα χαρίσματά Του, αποστέλλει και ευλογεί. Τολμώ να ισχυριστώ στο σημείο αυτό, ότι χωρίς χρήματα μπορεί ο Κύριος να δουλέψει, χωρίς χέρια όμως δεν γίνεται τίποτα. Βέβαια μην κάνουμε το λάθος και νομίσουμε ότι μπορούμε εμείς να περιορίσουμε ή να σταματήσουμε το έργο του Κυρίου, επειδή οι ίδιοι είμαστε απρόθυμοι ή υπέρ απασχολημένοι με τα δικά μας. Έχει εφεδρείες ο Κύριος από τις «πέτρες…», (Λουκάς ιθ΄ 40). Μπορεί να τις κάνει να τρέξουν και να μιλήσουν και να καλύψουν τη θέση μας, όταν φερθούμε ανάξια και αρνηθούμε την πρόσκλησή Του. Δεν δεσμεύεται ο Κύριος, γιατί είναι Κύριος, ούτε ακυρώνονται τα σχέδιά Του. Εμείς χάνουμε, και χάνουμε τις ακριβές και μοναδικές ευλογίες του Κυρίου στην οικογένειά μας και στη ζωή μας.
Ένα εκατομμύριο κι αν χάθηκε ή πήγε αλλού, δεν σταμάτησε ο κόσμος. Ξαναβρίσκονται τα χρήματα. Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους, τα άγια χέρια υπηρεσίας, τα κατάλληλα για να υπηρετήσουν τα σχέδια του Κυρίου.
Ίσως το πιο σοβαρό από όλα είναι τούτο. Ένα εκατομμύριο κι αν χάθηκε ή πήγε αλλού, δεν σταμάτησε ο κόσμος. Ξαναβρίσκονται τα χρήματα. Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους, τα άγια χέρια υπηρεσίας, τα κατάλληλα για να υπηρετήσουν τα σχέδια του Κυρίου. Ζούμε στις μέρες της συρρίκνωσης, της έκπτωσης. Δεν υπάρχουν χέρια κατάλληλα να βαστάξουν τα Άγια του Κυρίου, να δώσουν τις μάχες Του, να χτυπηθούν με τον βλάσφημο «Γολιάθ», να υψώσουν ανάστημα άγιας και καθαρής ζωής, ασυμβίβαστης και ασυνθηκολόγητης μπροστά στο υπεροπτικό και προκλητικό «άγαλμα του βασιλιά της ανομίας», που απαιτεί λατρεία και προσκύνηση από όλους. « Πάντες ζητούσι ». Τις μέρες τις δύσκολες και κακές τα εαυτών». του Τέλους οι άνθρωποι είναι ««φίλαυτοι, φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλά», ( Β΄Τιμόθεον γ΄1-5), και το σφημοι…», κύριο περιεχόμενο της ζωής τους, της μέρας τους, της καρδιάς τους δεν έτρωγον, έπινον, είναι άλλο από: «έτρωγον, ηγόραζον, επώλουν, ενύμφευον, ..», (Ματεφύτευον, ωκοδόμουν..», θαίος κδ΄ 38, Λουκάς ιζ΄ 27, 28). Αυτοί είναι οι κύριοι τομείς που απορροφούν τους ανθρώπους των ημερών μας. Όπως στις ημέρες του Νώε, όπως στις ημέρες
του Λωτ… Άνθρωποι γεμάτοι με τον εαυτό τους και τα δικά τους, που στις καλύτερες των περιπτώσεων πηγαίνουν κάποιες φορές και στην εκκλησία, να ακούσουν μία ομιλία ή να δουν κάποιους γνωστούς… Πριν πάμε στα μεγάλα και τα βαρύγδουπα, ας κοιτάξουμε μπροστά μας, δίπλα μας. Εάν ανοίξει αύριο μια μικρή συνάθροιση σε κάποια συνοικία και χρειάζεται κάποιον άνθρωπο να την υπηρετήσει, να συνδέσει τη ζωή του μαζί της και να την οδηγήσει σε πρόοδο και αύξηση, πιστεύετε ότι θα βρεθεί; Εάν ξαφνικά μας χαρίσει ο Κύριος μια άδεια ραδιοφωνικού σταθμού για να εκπέμπουμε μηνύματα σωτηρίας Ιησού Χριστού, υπάρχουν χέρια να τον λειτουργήσουν 24 ώρες το 24ωρο; Η απάντηση είναι ίδια, όχι. Εάν χρειαστούμε ένα νέο άνθρωπο να διαδεχθεί έναν κουρασμένο εργάτη του Κυρίου, που ετοιμάζεται για το «Μεγάλο Ταξίδι» του, σε κάποια περιοχή της χώρας μας όχι και τόσο κοσμοπολίτικη, πιστεύετε ότι θα τον βρούμε; Με πόνο πιστεύω πώς όχι. Και όλα αυτά που αναφέρω είναι παραδείγματα πραγματικά και αξίες πολύ παραπάνω από ένα εκατομμύριο. Ένα εκδοτικό έργο με τεράστιες δυνατότητες και προοπτικές, μια ζωντανή εκκλησία με άγια μαρτυρία, ένας φάρος πίστης στα βράχια τα κοφτερά της αμαρτίας… ίσως ορφανέψουν κάποια μέρα… Χέρια όμως, ζωές, καρδιές, πόδια να τρέξουν, φωτιά να μεταδοθεί, πού θα βρούμε;… Αυτά είναι που δεν έχουμε, και συγχωρήστε με να πω, ότι άμα δεν έχουμε αυτά, δεν έχουμε τίποτα! Υπάρχει και κάτι ακόμα. Ίσως επειδή ξέρουμε πόσο απελπιστική είναι η φτώχεια μας, ίσως επειδή δεν βλέπουμε κάποιο φως ούτε στο βάθος, ούτε πουθενά, καταγινόμαστε με τα πολλά λόγια, με σχέδια, με σχεδιασμούς, με την οργάνωση, ή μαζεύουμε χρήματα. Ψευτοϊκανοποιούμε τον εαυτό μας ότι δεν είναι και τόσο τρα-
Πώς να χάσουμε...
γικά τα πράγματα. ΄Εντελώς λαθεμένη κατεύθυνση. Πόσο πιο αποδοτικό θα ήταν να ταπεινωθούμε μπροστά στον Κύριο, να παραδεχθούμε την ανεπάρκειά μας και να Του ζητήσουμε έλεος και οδηγία, ώστε να αναστραφεί το κλίμα, να δούμε να φυτρώνουν στη γη της Εκκλησίας Του χαρίσματα, αναστήματα, ηγέτες στο έργο Του, οραματιστές, παραδείγματα και υποδείγματα, που ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει στο λαό Του για τη δόξα Του. Τα εδάφια που αναφέρω πιο κάτω είναι η εξήγηση, η απάντηση, το φως που χρειαζόμαστε αν θέλουμε να βγούμε από τον κλοιό της ανεπάρκειας, της αναποτελεσματικότητας, της φτώχειας μας της πνευματικής. «Και διήγειρεν ο Κύριος το πνεύμα του Ζοροβάβελ υιού του Σαλαθιήλ, του διοικητού του Ιούδα, και το πνεύμα του Ιησού υιού του Ιωσεδέκ, του ιερέως του μεγάλου και το πνεύμα παντός του υπολοίπου του λαού και ήλθον και ειργάζοντο εν τω οίκω του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού αυτών, εν τη εικοστή τετάρτη ημέρα του έκτου μηνός, εν τω δευτέρω έτει Δαρείου του βασιλέως», (Αγγαίος α΄ 14-15) Είναι ο Κύριος που ξυπνάει καρδιές, που πυρακτώνει ανθρώπους, που ανεβάζει στις καρδιές πόθους να δαπανηθούμε στο έργο Του, που ανασκουμπώνει χέρια κατάλληλα εξοπλισμένα, καθαρά και άγια για να δουλέψουν για τη δόξα Του. Έτσι ευλογεί ο Θεός όταν μας κρίνει κατάλληλους και άξιους για τις ευλογίες Του. Και εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται το πικρό μυστικό. Δεν μας ευλογεί ο Κύριος, δεν μας κρίνει άξιους των ευλογιών Του. Όσα εκατομμύρια και αν κερδίσουμε ή χάσουμε δεν συγκρίνονται με το να φτάσουμε στο σημείο να μη μπορεί να μας ευλογήσει ο Κύριος, να μη μας κρίνει άξιους της ευλογίας Του. Και δυστυχώς στις μέρες μας αυτή είναι η πραγματική αιτία πίσω από τη φτώχεια μας, την ανεπάρκειά μας, την χωρίς καρποφορία ζωή μας. Μετά από όσα είπαμε, καταλάβατε πιστεύω γιατί δεν είναι τόσο σημαντικό το εκατομμύριο που χάθηκε ή το αν όλα όσα σας διηγήθηκα ήταν αληθινά ή παραβολικά, για τον τόπο μας ή για κάποια άλλη χώρα. Είμαι τόσο σίγουρος, ότι εκατομμύρια βρίσκονται, όχι εύκολα βέβαια, αλλά βρίσκονται. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα χέρια, τα άγια χέρια, τα νεανικά, τα γεμάτα φωτιά, ορμή και δύναμη για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Κυρίου μας.
Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα, σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.
Μάιος - Ιούνιος 2009
41
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
Χάθηκε η τσάντα! Τη χρονιά εκείνη η Ελίζα και η Ρόδη
πήγαιναν ακόμη στο Δημοτικό, στην Τετάρτη και την Τρίτη τάξη αντίστοιχα. Οι δάσκαλοι, που υποτίθεται ότι τα ξέρουν αυτά τα πράγματα, λένε ότι η Τετάρτη τάξη του Δημοτικού είναι η πιο εύκολη τάξη του σχολείου. Ε, κάτι θα ξέρουν, δεν μπορεί. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι όσο εύκολη και να είναι, δεν παύει να είναι σχολείο και όχι παιχνίδι. Η Ελίζα είχε για δασκάλα την κυρία Αμαλία εκείνη τη χρονιά, που ήταν συγχρόνως και η διευθύντρια του σχολείου, γι’ αυτό και έπαιρνε συνήθως την Τετάρτη τάξη. Είχε μεγάλη συμπάθεια, μάλιστα, στην Ελίζα ειδικά, επειδή ήταν φρόνιμη και επιμελής. Ίσως εάν δεν την αγαπούσε τόσο πολύ την Ελίζα, να μην είχα μια τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία να σας διηγηθώ.... αλλά ας την πούμε πρώτα κι έπειτα μου λέτε εσείς εάν σας άρεσε καθόλου. Ξέρετε, πολλά από τα παιδιά που πηγαίνουν στο Δημοτικό σχολείο δυσκολεύονται λιγάκι μέχρι να καταλάβουν ότι το σχολείο δεν είναι ένας απέραντος παιδότοπος, γεμάτος μόνο με φίλους και τρελά παιχνίδια. Για παράδειγμα, ένας συμμαθητής της Ρόδης πήγε μια μέρα στο σχολείο με τις παντόφλες του. Και μάλιστα ήταν από αυτές που φορούν συχνά τα μικρά παιδιά, που είναι χνουδωτές και παριστάνουν ένα ζωάκι. Του Θανάση (έτσι το λέγαν το παιδί) ήταν κουνελάκια. Φανταστείτε, έκανε όλο το δρόμο μέχρι το σχολείο και ούτε που το πήρε χαμπάρι ότι δεν φορούσε παπούτσια, αλλά κουνελάκια. Μόνο όταν έφτασε στο προαύλιο και τον είδαν οι συμμαθητές του και έσκασαν στα γέλια το παρατήρησε. Και πάλι, όμως, δεν τον ενόχλησε και πολύ, μέχρι που ήρθε η ώρα να κάνουν Γυμναστική. Τότε ο γυμναστής τού είπε να καθίσει στην άκρη και να μη συμμετέχει στα παιχνίδια ούτε στα τρεξίματα, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο με αυτά τα κουνελάκια που φορούσε να πέσει και να σκοτωθεί. Όλη την υπόλοιπη ώρα της γυμναστικής, ο Θανάσης έτρεχε πίσω από το γυμναστή ικετεύοντας να τον αφήσει να παίξει έστω και λίγο «και δεν θα πέσω, σας υπόσχομαι». Αυτή ήταν η μεγάλη συμφορά του Θανάση. Ένα άλλο αγοράκι που ξέρω, παρόλο που προσπαθούσε όσο μπορούσε να είναι καλός στα μαθήματά του και παρόλο που η μαμά του το είχε μάθει να 42
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ελίζα και Ρόδη ετοιμάζει την τσάντα του για το σχολείο από την προηγούμενη το βράδυ, έκανε το εξής «κατόρθωμα» μια μέρα. Ξεκίνησε όλος χαρά το πρωί για το σχολείο, φορώντας στην πλάτη του τη σάκα που, ευτυχώς, είχε ετοιμάσει από το προηγούμενο βράδυ. Έκατσε στο θρανίο του ωραία ωραία και μόλις η δασκάλα είπε να ανοίξουν τα βιβλία τους, άνοιξε υπάκουα την τσάντα του. Αλλά αντί για τα βιβλία και τα τετράδιά του, τι να δει; Η τσάντα ήταν γεμάτη, αλλά όχι με βιβλία! Με κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, με τα αγαπημένα του στρατιωτάκια! Πώς έγινε αυτό, ούτε εκείνος μπορούσε να καταλάβει. Είπαμε, όμως, η Ελίζα ήταν πολύ επιμελής και προσεχτική, πόσο μάλλον που κάθε πρωί που πήγαιναν στο σχολείο, είχε να προσέχει και τη Ρόδη. Ήταν, λοιπόν, πολύ υπεύθυνο παιδί και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η δασκάλα της την εκτιμούσε και την αγαπούσε τόσο. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, η Ελίζα και η Ρόδη πήραν μαζί την ανηφόρα για το σχολείο. Μόλις έφτασαν, χώρισαν και πήγε η καθεμία στις φίλες της, μέχρι που χτύπησε το κουδούνι. Με λίγη φασαρία (μπορεί και πολλή, δεν είμαι σίγουρη) μαζεύτηκαν σε σειρές οι έξι τάξεις, είπαν την προσευχή, είπε η κυρία Αμαλία καλημέρα, της απάντησαν δυνατά τα παιδιά με μια φωνή κι ένα στόμα και πήγαν στις τάξεις τους. Μετά από κάνα τέταρτο, τα παιδιά της Τετάρτης τάξης της κυρίας Αμαλίας σκορπίστηκαν τρέχοντας στο προαύλιο και, εάν τα έβλεπε κανείς από μακριά, θα νόμιζε ότι παίζουν το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Άλλα πήγαν στο γήπεδο του βόλεϊ, άλλα στο μπάσκετ, άλλα στις κούνιες. Και όλα ψάχνανε. Είχε κατέβει μαζί τους και η κυρία Αμαλία, μάλιστα, και από κοντά είχε την Ελίζα, που είχε ένα ύφος όλο αγωνία. Η δασκάλα είχε κι εκείνη πραγματικά στεναχωρηθεί και προσπαθούσε να παρηγορήσει την Ελίζα. Και να τι είχε γίνει. Λίγο μετά που μπήκαν μέσα στην τάξη, η Ελίζα ανακάλυψε κάτι τραγικό. Δεν είχε μαζί της την τσάντα της. Μετά από ένα λεπτό πανικού, αποφάσισε να πάει στη δασκάλα και να της πει ότι έχασε την τσάντα της κάπου στο προαύλιο. Η κυρία Αμαλία, βλέποντας τα δακρυσμένα μάτια της Ελίζας και ξέροντας ότι δεν ήταν από τα παιδιά που λένε ψέματα ή κάνουν τέτοια κόλπα, αμέσως διέταξε την τάξη να κατέβουν στο προαύλιο για να βρουν την τσάντα τής Ελίζας. Κι έτσι βρέθηκαν όλα τα παιδιά της Τετάρτης τάξης να ψάχνουν κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά του σχολείου για τη χαμένη τσάντα. Ήταν μια μεγάλη, κάπως μακρουλή, ροζ τσάντα, είπε η κυρία Αμαλία (αφού ρώτησε την Ελίζα) και σίγουρα θα ξεχώριζε, δεν θα ’ταν πολύ δύσκολο να βρεθεί. Κι όμως, η ώρα περνούσε και τίποτα. Σε λίγο θα χτυπούσε το κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα. Η Ελίζα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Ξαφνικά, παρατήρησε κάτι που την έκανε να τρέξει στην καγκελόπορτα για να δει καλύτερα. Οι φίλες της, που είχαν κουραστεί και από το ψάξιμο, πήγαν κι αυτές κοντά. Εκεί στο δρόμο που κατέληγε στο σχολείο, περπατούσε μια κυρία ελαφρώς κουρασμένη από την ανηφόρα. Της Ελίζας προς στιγμήν της κόπηκε η ανάσα. Το ίδιο έπαθαν και οι φίλες της. Γιατί αυτή η κυρία που ανηφόριζε με κόπο το δρόμο προς το σχολείο ήταν η μαμά
Χάθηκε η τσάντα! της Ελίζας και της Ρόδης. Και ναι, καλά το μαντέψατε, κρατούσε στο χέρι της μια τσάντα μεγάλη, κάπως μακρουλή και ροζ, που ξεχώριζε από μακριά. Την τσάντα που έψαχνε όλη η τάξη και που η Ελίζα είχε χάσει στο προαύλιο. Μόνο που δεν την είχε χάσει στο προαύλιο. Απλώς ξέχασε να την πάρει μαζί της φεύγοντας από το σπίτι. Ε, τα υπόλοιπα, τα φαντάζεστε εύκολα, νομίζω. Όταν έφτασε η μαμά στο σχολείο, έμεινε άναυδη από το θέαμα όλης της τάξης, που, μαζί με τη δασκάλα, την περίμενε πίσω από την καγκελόπορτα. Για λίγη ώρα η Ελίζα δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου. Η μαμά απλώς της έδωσε την τσάντα και κοίταξε με απορία την κυρία Αμαλία, μπερδεμένη. Τώρα, δεν το έχω κουβεντιάσει αυτό το περιστατικό με την ίδια την κυρία Αμαλία, αλλά κάτι μου λέει ότι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε αν έπρεπε να θυμώσει ή να γελάσει. Τελικά, βλέποντας το συντριμμένο ύφος της Ελίζας, αποφάσισε να μην τη μαλώσει. Ευχαρίστησε τη μαμά και είπε να γυρίσουν όλοι στην τάξη. Μόνο το μεσημέρι, που γύρισαν τα κορίτσια από το σχολείο, έμαθαν η Ρόδη και η μαμά όλη την περιπέτεια. Η Ελίζα ντρεπόταν πολύ για τον εαυτό της, αλλά τελικά έμαθε ένα πολύ μεγάλο μάθημα από όλη αυτή την ιστορία και σε λίγο καιρό μπορούσε κι εκείνη να γελάσει μαζί με τους άλλους. Ξέρετε, αυτό που έπαθε η Ελίζα, θα μπορούσε να το πάθει κι ένας μεγάλος. Και, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και τίποτα φοβερό. Όλοι μας κάνουμε γκάφες, άλλοι πιο συχνά, άλλοι καταφέρνουν και τις αποφεύγουν καλύτερα. Για φανταστείτε όμως να κάνει κανείς ένα τέτοιο λάθος, όχι στο δρόμο που πάει στο σχολείο, αλλά στο δρόμο της ζωής. Να συνεχίζει αμέριμνος, σίγουρος για τον εαυτό του, κι όμως να έχει ξεχάσει το πιο σημαντικό πράγμα. Κι όταν θα φτάσει στο τέλος του δρόμου, δεν θα υπάρχει καμία συμπαθητική δασκάλα να βάλει να ψάξουν όλο τον κόσμο γι’ αυτόν. Ούτε θα υπάρχει κάποιος να του το φέρει την τελευταία στιγμή. Όταν θα φτάσουμε μπροστά στο θρόνο του Θεού, θα μας ζητήσει κάτι. Και όποιος το έχει, θα ζήσει αιώνια στα χρυσά παλάτια. Αλλά, όποιος δεν το έχει...... δεν θα ’χει την ευκαιρία να πάει πίσω να το ψάξει. Ξέρουμε όλοι ποιο είναι αυτό που θα μας ζητήσει ο Θεός, έτσι δεν είναι; Τι άλλο, από τον Χριστό. Τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, τον Χριστό μέσα στη ζωή που ζήσαμε εδώ κάτω. Τον αληθινό Χριστό, που πλένει τις αμαρτίες με το αίμα Του. Τον Χριστό, που το μόνο που περιμένει από μας είναι να Του ζητήσουμε να μπει στην καρδιά μας. Δεν θέλει κανείς μας, πιστεύω, να ξοδέψει όλη του τη ζωή σαν την Ελίζα, βαδίζοντας με σίγουρα βήματα, έχοντας ήσυχο το κεφάλι ότι όλα είναι εντάξει και να φτάσει τελικά στον προορισμό του με άδεια τα χέρια. Γι’ αυτό, να έχουμε στο νου μας, στο δρόμο που βαδίζουμε να είναι στ’ αλήθεια ο Χριστός που μας κρατάει από το χέρι. Και η εκκλησία και οι γονείς μας και όσα μαθαίνουμε για τον Θεό είναι πάρα πολύ χρήσιμα και πολύτιμα. Όμως να ξέρετε ότι, τελικά, μόνο όσοι έχουνε τον Χριστό μέσα στην καρδιά τους θα μπορέσουν να μπουν μέσα στον Ουρανό. Θέλω με όλη μου τη δύναμη να είμαι ένας από αυτούς. Ελπίζω και εσείς. Ρ-Ε 44
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο ΕΥΦΥΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
Χωρίς Μεταβατικά Απολιθώματα Η “Κάμβρια Έκρηξη” “Ανάστροφη” τάξη απολιθωμάτων Έλλειψη εμπειρικής απόδειξης μεταβατικών Ο Αρχαιοπτέρυξ ήταν πουλί, όχι μεταβατικό απολίθωμα ανάμεσα σε ερπετό και πτηνό Απομυθοποίηση «εξέλιξης» της φάλαινας Απομυθοποίηση «εξέλιξης» του αλόγου “Ζωντανά απολιθώματα” πχ κοιλάκανθος Πολυστρωματικό απολίθωμα Κανένα αξιόπιστο απολίθωμα πιθήκου-ανθρώπου Τι είπε ο Gould [Εξελικτικός] «Καθώς ερευνούμε την εξέλιξη της ζωής από τη στιγμή της έναρξης της πολυκυττάριας πολυπλοκότητας κατά την Εδιακρανική περίοδο, υπάρχει ένα στοιχείο που μας παραξενεύει – η έλλειψη τάξης και χρονικά προοδευτικών βημάτων εξέλιξης της θαλάσσιας σπονδυλωτής πανίδας». [Gould, Stephen Jay, “The Ediacaran Experiment,” Natural History, vol. 93 (February 1984), p. 22.] Μάιος - Ιούνιος 2009
45
Επιστημονικές Αποδείξεις...
Τι είπε ο Raup [Εξελικτικός] «Το απολιθωματικό μας αρχείο είναι εκπληκτικά ελλιπές. Η ειρωνεία είναι ότι σήμερα έχουμε ακόμα λιγότερα παραδείγματα απολιθωματικών μεταβατικών μορφών από ό,τι στην εποχή του Δαρβίνου. Εννοώ ότι κάποια από τα κλασικά παραδείγματα δαρβινικής μετάβασης, όπως για παράδειγμα η εξέλιξη του αλόγου της Βόρειας Αμερικής, χρειάστηκε να απορριφθούν όταν εξετάστηκαν πιο λεπτομερώς. Αυτό που φαινόταν αρχικά – όταν είχαμε λιγότερα στοιχεία στα χέρια μας – ως μια εμφανής εξελικτική πρόοδος, τώρα μοιάζει πολύ πολυπλοκότερο…». [Raup, David M., “Conflicts Between Darwin and Paleontoogy,” Bulletin, Field Museum of Natural History, vol. 50 (January 1979), p.25.]
Τι είπε ο Simpson [Εξελικτικός] «Κάθε παλαιοντολόγος γνωρίζει καλά ότι τα περισσότερα καινούργια είδη, γένη και οικογένειες, καθώς και σχεδόν όλες οι κατηγορίες πάνω από το επίπεδο της οικογένειας, εμφανίζονται στο απολιθωματικό αρχείο ξαφνικά, χωρίς να εισάγονται σταδιακά μέσα από γνωστές συνεχείς μεταβατικές ακολουθίες μορφών». [George Gaylord Simpson , The Major Features of Evolution, New York, Columbia University Press, 1953 p. 360.]
Τι είπε ο West [Εξελικτικός] «Αντίθετα με τα γραπτά των περισσοτέρων επιστημόνων, το απολιθωματικό αρχείο δεν υποστηρίζει τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, επειδή αυτή είναι η θεωρία (ανάμεσα σε πολλές άλλες) την οποία χρησιμοποιούμε για να ερμηνεύσουμε το απολιθωματικό αρχείο. Εφόσον το κάνουμε αυτό, είμαστε ένοχοι κυκλικής επιχειρηματολογίας, αν έπειτα πούμε ότι τα απολιθώματα στηρίζουν τη θεωρία αυτή». [Ronald R. West , “Paleontology and Uniformitariansim.” Compass, Vol. 45 (May 1968), p. 216.]
Εξέλιξη: τα απολιθώματα λένε ακόμα Όχι! «Στα προηγούμενα κεφάλαια, αναφέρθηκε σειρά παραδειγμάτων ανυπαρξίας μεταβατικών μορφών, εκεί όπου η εξελικτική θεωρία θεωρεί ότι έπρεπε να βρίσκονται. Τα παραδείγματα που αναφέρονται στο βιβλίο αυτό κατ’ ουδένα τρόπο δεν αποτελούν εξαιρέσεις, αντίθετα είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που συμβαίνει στο σύνολο των απολιθωμάτων». [Duane T. Gish (Creationist), Evolution: The Fossils Still Say NO!, page 333.] 46
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
...κατά της Εξέλιξης
Ο Δαρβίνος παραδέχεται στα 1859: «Γιατί λοιπόν κάθε γεωλογικό μόρφωμα και στρώμα δεν είναι γεμάτο με τέτοιες ενδιάμεσες μορφές; Σίγουρα η Γεωλογία δεν μας αποκαλύπτει μια τέτοια λεπτά διαβαθμισμένη οργανική αλυσίδα». Ο Paul Moody έγραψε σε ένα σχολικό βιβλίο: «Από ό,τι μπορούμε να κρίνουμε από το γεωλογικό αρχείο, οι μεγάλες αλλαγές φαίνεται να εμφανίζονται ξαφνικά. …ενδιάμεσες μορφές απολιθωμάτων μεταξύ των μεγάλων υποκατηγοριών, όπως οι συνομοταξίες και οι τάξεις, σπάνια (διάβαζε ποτέ) εμφανίζονται». «Συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλιά σας σχετικά με την έλλειψη ευθέων εξελικτικών μεταβάσεων στο βιβλίο μου. Αν γνώριζα την ύπαρξη κάποιας ενδιάμεσης μορφής, απολιθωμένης ή ζωντανής, σίγουρα θα την είχα αναφέρει… θα το πω ξεκάθαρα... δεν υπάρχει ούτε ένα τέτοιο απολίθωμα, για το οποίο κάποιος να είναι απολύτως σίγουρος». Dr. Colin Patterson, παλαιοντολόγος στο Βρετανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, 140 χρόνια μετά τον Δαρβίνο, και ακόμα δεν υπάρχει πειστική ενδιάμεση μορφή! «Φαίνεται πιθανό ότι όλα τα ζωικά φύλα διαχωρίστηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια του Καμβρίου, λόγω του ότι εμφανίζονται πλήρως μορφοποιημένα, χωρίς ενδιάμεσες μορφές που να συνδέουν το ένα φύλο με το άλλο». [Futuyma, Douglas J. 1986. Εξελικτική Βιολογία. 2d ed. Sunderland, MA: Sinauer Associates, Inc. p. 3]
Η ζωή δεν προήλθε από μη-ζωή με τρόπο τυχαίο Η αβιογένεση (χημική εξέλιξη) ποτέ δεν έχει παρατηρηθεί ή αποδειχτεί δυνατή. Redi το1688, Spallanzani το1780 Pasteur το1860, Virchow το1858 Ο νόμος της βιογένεσης ποτέ δεν έχει διαψευσθεί. Η ύπαρξη μη πολύπλοκης ζωής είναι αδύνατη. Το μυκόπλασμα, ο απλούστερος αυτο-αναπαραγόμενος οργανισμός, έχει 482 γονίδια με 580.000 ‘χαρακτήρες’ (ζεύγη βάσεων). Χρειάζεται να παρασιτεί σε έναν πιο πολύπλοκο οργανισμό. Ο παρασιτισμός αυτός υπήρξε το αποτέλεσμα απώλειας γενετικών πληροφοριών. Μάιος - Ιούνιος 2009
47
...κατά της Εξέλιξης
«Η έρευνα για την καταγωγή της ζωής μοιάζει να είναι η μόνη έρευνα, το συμπέρασμα της οποίας έχει ήδη γίνει αποδεκτό από τους ειδικούς… Αυτό που απομένει είναι να βρεθούν τα σενάρια που περιγράφουν τους λεπτομερείς μηχανισμούς και τις διαδικασίες με τις οποίες συνέβη. Πρέπει πάντως κανείς να συμπεράνει ότι, παρά τις σύγχρονες αποδεκτές απόψεις, δεν υπάρχει κανενός είδους σενάριο που να περιγράφει τη γένεση της ζωής στη γη ως αποτέλεσμα τυχαιότητας και φυσικών αιτίων, το οποίο να μπορεί να γίνει αποδεκτό με βάση πραγματικά στοιχεία και όχι απλώς πίστης». [Yockey, H. P., A Calculation of the Probability of Spontaneous Biogen-
esis by Information Theory, Journal of Theoretical Biology 67:377-398, 1977.]
«Εύκολα φτάνει κανείς στην προβιοτική σούπα. Έπειτα όμως πρέπει να εξηγήσουμε πώς μια προβιοτική σούπα από οργανικά μόρια, περιλαμβανομένων αμινοξέων και οργανικών συστατικών των νουκλεοτιδίων, εξελίχθηκε σε έναν οργανισμό ικανό προς αναπαραγωγή. Παρά κάποιες ενδείξεις προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να ομολογήσω ότι οι προσπάθειες να αναπαραστήσουμε αυτή την εξελικτική διαδικασία, είναι σε ιδιαίτερα πρώιμο στάδιο». [Dr. Leslie Orgel (εξελικτικός βιοχημικός στο Salk Institute, California), “Ο Δαρβινισμός την εποχή της εμφάνισης της ζωής,” New Scientist, 15 April 1982, p. 150]
Πόσο απλή μπορεί να είναι η ζωή; Η κυτταρική δομή ήταν άγνωστη στο Δαρβίνο. Τα μικρότερα βακτήρια έχουν: 482 γονίδια 600 τύπους πρωτεϊνών 600,000 ζεύγη βάσεωνDNA Η πιθανότητα τυχαίου σχηματισμού είναι μηδενική! Το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει: 3,000,000,000 ζεύγη βάσεων «Η πιθανότητα αυτόματης αβιοτικής γένεσης της ζωής από άβια ύλη είναι 1 προς έναν αριθμό με 40.000 μηδενικά πίσω του. Είναι αρκετά μεγάλος αριθμός ώστε να θάψει τον Δαρβίνο και όλη τη θεωρία της εξέλιξης. Αρχέγονη σούπα δεν υπήρξε, ούτε σε αυτόν τον πλανήτη ούτε σε κάποιον άλλο και αν οι απαρχές της ζωής δεν ήταν τυχαίες, πρέπει να υπήρξαν το αποτέλεσμα μιας σκόπιμης ευφυούς παρέμβασης». [Wickramasinghe, καθ. Εφαρμοσμένων μαθηματικών και αστρονομίας, UK]
(Συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος) 48
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
«Σκεύη ελέους, σκεύη οργής» Ρωμαίους θ΄ 22-25
Υπάρχει μια παράξενη τάση να τα φορτώνου-
με όλα στον εχθρό των ψυχών μας, το διάβολο. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως το εκτελεστικό όργανο που κάνει το κακό μέσα στον κόσμο μας είναι αυτός. Μα δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν δεν έχει εντολή από τον Θεό. Αυτό δε, το αναγνωρίζει και το ομολογεί ο Ίδιος ο Θεός, που λέει «εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;». (Θρήνοι Ιερεμία γ’ 38) Μάιος - Ιούνιος 2009
49
«Σκεύη ελέους, σκεύη οργής» Όταν λέει κακά, εννοεί τις διάφορες κρίσεις που ξεσπάνε μέσα στη ζωή μας, όπου εκτελεστής είναι ο διάβολος, μα εντολέας, αυτός δηλαδή που συλλαμβάνει την έκταση του κακού και διατάζει, είναι ο Ίδιος ο Θεός. Τα αίτια του κακού όμως, που αναγκάζουν τον Θεό να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, φωλιάζουν μέσα στις ανθρώπινες καρδιές, αν και δεν φαίνονται και δεν διακρίνονται από εμάς, γιατί είμαστε όλοι διαβρωμένοι από την αμαρτία. Έτσι, οι άνθρωποι, εξυπηρετώντας τα σχέδια του Θεού μεταβάλλονται σε «σκεύη ελέους» και «σκεύη οργής» (Ρωμαίους θ’ 22,23) ανάλογα με τα σχέδιά Του. Όμως πάντα ο Θεός παραμένει δίκαιος και είναι δίκαιος. Αυτοί που χρησιμοποιούνται ως σκεύη οργής είναι τέτοιοι από πριν και απλώς τους χρησιμοποιεί ο Θεός για το έργο Του. Προσωρινά, για να τους φέρει κατόπιν ο Ίδιος σε κρίση για κάποια άλλη αμαρτία που θα διαπράξουν και στους οποίας όμως θα καταλογίσει και την προηγούμενη, γιατί αν και την έκαναν με εντολή Του, στην πραγματικότητα ήθελαν και οι ίδιοι να την εκτελέσουν. Άλλωστε, γι’ αυτό και επιλέχθηκαν από τον Θεό. Ήταν δύο βασιλιάδες, ο Ροβοάμ, βασιλιάς του Ιούδα με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, και ο Ιεροβοάμ, ένας υπηρέτης, που έγινε βασιλιάς των έντεκα φυλών του Ισραήλ με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια. Όταν ο Ιεροβοάμ απέσπασε τις έντεκα φυλές και άρχισε να χτίζει πολιτείες, ο Ροβοάμ ξεσηκώθηκε, μάζεψε στρατό και ήταν έτοιμος να επιτεθεί, όταν επενέβηκε ο Κύριος και του απάντησε με το κλασικό εδάφιο, «παρ’ εμού έγινε το πράγμα τούτο» (Α’ Βασιλέων ιβ’ 24), πράγμα που δεν μπορούσε να ξέρει ο Ροβοάμ, αν δεν του το αποκάλυπτε ο Θεός. Ο Ιεροβοάμ όμως, κάθε άλλο παρά ευσεβής ήταν, και κάποτε θα έπρεπε να αποκαλυφθούν τα λάθη του και να υποστεί τις συνέπειες. Και ανησύχησε, γιατί οι δικοί του, οι Ισραηλίτες, πήγαιναν και προσέφεραν λατρεία στην Ιερουσαλήμ, και φοβήθηκε μην τους χάσει. Και έφτιαξε ένα ιερό με δύο βόδια και πρόσταξε να προσφέρουν θυσίες εκεί. Και όχι μόνον αυτό, μα και χειροτονήθηκε ο ίδιος ιερέας και πήρε το θυμιατό να θυσιάσει. Τότε ο Θεός τού έφερε το μήνυμα της κρίσης, τον ταπείνωσε, καθήλωσε το χέρι του και τον έκανε λεπρό, μέχρι το τέλος της ζωής του. Σκεύη ελέους και σκεύη οργής. Πάνω απ’ όλα η δική Του βούληση πρυτανεύει. Όμως, πάντα δίκαιος. Και περιμένει την ευκαιρία, όπου οι άδικοι θα αποκαλυφθούν. Και τότε η δικαιοσύνη Του έχει τον τελευταίο λόγο, έστω και αν κάποτε ο Θεός τούς χρησιμοποιήσει για τα σχέδιά Του. Έτσι έγινε και με τον Σιμεΐ, που έβριζε και καταριόταν τον Δαβίδ. (Β’ Σαμουήλ ις’, ιθ’).
«Ελάβατε... πιστεύσατε...» Υπάρχει μια απλή, απλοϊκή ανάλυση και εφαρμογή του πανίσχυρου όπλου της προσευχής, που δεν είναι αληθινή, γι’ αυτό δεν λειτουργεί και δεν φέρνει αποτελέσματα. Αν εξετάσουμε αυτά που λέει ο Λόγος του Θεού για την προσευχή, θα μείνουμε κατάπληκτοι για τις παραχωρήσεις του Θεού σε μας, τους ανθρώπους, τα παιδιά Του.
Λέει στο δέκατο πέμπτο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου: «θέλετε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γίνει εις εσάς» (Ιωάννης ιε’ 7). Έτσι η δική μας θέληση καθίσταται κυρίαρχη και αποφασιστική. Μα για να λειτουργήσει το καθεστώς αυτό, υπάρχουν ένα σωρό όροι, που αν δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει και προσευχή. Υπάρχει μόνο μια καρικατούρα. Δυστυχώς έχει επικρατήσει η αντίληψη, που δεν αναφέρεται στους όρους. Μια σύντομη επανάληψη δεν θα έκανε κακό. «Εάν μείνητε εν Εμοί, και οι λόγοι Μου μείνωσιν εν υμίν…» (Ιωάννης ιε’ 7). Τι είναι αυτό το «μείνετε»; Ένωση, ταύτιση, συλλειτουργία. Ένα πνεύμα. «…Διότι φυλάττομεν τας εντολάς Αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον Αυτού» (Α’ Ιωάννου γ’ 22). Οι εντολές είναι ο γραπτός Λόγος του Θεού. Αρεστά είναι αυτά που διά του Πνεύματος μεταφέρονται. Και ακόμη «εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη…» (Α’ Ιωάννου γ’ 21). Η καρδιά μας, πέρα για πέρα και απόλυτα καθαρή. Δεν είναι μόνο αυτοί οι όροι. Είναι και άλλοι πολλοί. Σε τελευταία ανάλυση, εμείς νομίζουμε πως προσευχόμαστε, μα στην ουσία Εκείνος προσεύχεται μέσα από εμάς. Όχι εγώ διά του Θεού, αλλά ο Θεός δι’ εμού και της προσευχής μου. «Επειδή εξ Αυτού, και δι’ Αυτού, και εις Αυτόν είναι τα πάντα» (Ρωμαίους ια’ 36). Εμείς νομίζουμε ότι η προσευχή αρχίζει να υπάρχει από τη στιγμή που σχηματίζεται στα χείλη μας. Μα υπάρχει πολύ πιο πριν. Η αληθινή, η απαντημένη προσευχή ξεκινά από την καρδιά του Θεού, μπαίνει μέσα στα σχέδια του Θεού και μέσα σ’ αυτά είμαστε και εμείς, «σκεύη ελέους» (Ρωμαίους θ’ 23), και μετά χρησιμοποιούμαστε για τη δόξα τη δική Του. Μάιος - Ιούνιος 2009
51
«Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του Χρ. Φραγκόπουλου» Και εδώ όμως υπάρχει μια άλλη παρανόηση, πρωταρχική και διαστρεβλωτική, που αν δεν την καταλάβουμε, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την πλάνη και την άσκοπη αναμονή. Η προσευχή είναι για τον Θεό και όχι για μας. Και γίνεται για τη δόξα Του και όχι για τη δική μας ικανοποίηση. Βέβαια, αν είμαι πιστός, αν είμαι άνθρωπος του «γενηθήτω το θέλημά Σου» (Ματθαίος ς’ 10) και του «…ουχί το θέλημά μου, αλλά το Σον ας γίνη…» (Λουκάς κβ’ 42). Και εμείς είμαστε του Κυρίου, μέρος του σώματός Του, και κάθε τι που ζητούμε είναι δικό Του, και εμείς λαμβάνουμε και απολαμβάνουμε.
«Τι... Έτι...» «Τι ήτο δυνατόν να κάμω έτι…;»
(Ησαΐας ε’ 4) Ο Χριστός και Κύριός μας αφήνει τη θέση τού Κυρίου και Αφέντη και παίρνει τη θέση τού κρινόμενου, βάζοντας στη θέση τού κριτή εμάς τους ανθρώπους, εσένα και μένα. Και μας καλεί να βγάλουμε την απόφαση, να κρίνουμε και να κατακρίνουμε, εμείς, τον Θεό. Όχι κρινόμενοι, αλλά κριτές. Και από το στόμα Του αδιάκοπα βγαίνει η στερεότυπη φράση: «Τι ήταν δυνατόν να κάνω ακόμη στον αμπελώνα μου…;» Πόσο δύσκολη και πόσο αδύνατη είναι η απάντηση!
Βέβαια θα το αναγνωρίσεις, δεν γίνεται αλλιώς, έκανα πολλά για σένα. Δεν μετριούνται αυτά που έκανα. Σε αγάπησα όσο κανένας. Κατέβηκα εδώ κάτω στη γη για σένα. Έγινα άνθρωπος, μικρός και ταπεινός όσο δεν παίρνει. Και σου χάρισα τα πάντα. Ουρανό και γη. Αιωνιότητα. Σε έκανα σαν και Εμένα. Καταδέχτηκα να έρθω και να κατοικήσω μέσα σου, άφησα τον Ουρανό, το θρόνο, τα πάντα, και ήρθα να κατοικήσω μέσα στο άθλιο σώμα σου, να δικαιώσω και να υψώσω την πεσμένη σου ύπαρξη. Μην ξεχνάς, Εγώ σε δημιούργησα. Είχα σχέδια για σένα. Είχα όνειρα. Μα όλα αυτά εσύ τα αγνόησες. Τα ποδοπάτησες. Τα περιφρόνησες. Και προχώρησες να κάνεις τα 52
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
«Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του Χρ. Φραγκόπουλου» δικά σου, που είναι όμως τόσο διαφορετικά, τόσο ανόμοια από τα δικά Μου. Μα είναι τα δικά σου συμφορά και καταστροφή. Κατάρα, πέρα για πέρα. Και Εγώ περίμενα. Και περίμενα. Κάτι στοχαζόμουν και έλεγα. Πού θα πάει; Δεν μπορεί. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Αυτό το χρόνο. Τον άλλο χρόνο. Θα βγάλει γλυκά σταφύλια. Αυτό μόνο περίμενα και αναζητούσα. Από αυτά που σου έδωσα, να μπορούσες να έβγαζες ένα τσαμπί, ένα μικρό τσαμπάκι σταφύλια, αλλά γλυκά, όπως είναι όλα τα γνωστά σταφύλια. Και όλο και περίμενα. Και έσκυβα μέσα στις φυλλωσιές. Και έψαχνα και αναζητούσα. Και περίμενα. Και φανταζόμουν. Και έκανα όνειρα. Όμως το τέλος τους, μια μεγάλη απογοήτευση. Τα σταφύλια που έκανες έμοιαζαν όντως με σταφύλια, αλλά δεν ήταν. Ήταν ξινά και πικρά. Αγριοστάφυλα. Πάνε τα σχέδια, πάνε τα όνειρα, πάνε οι προσδοκίες. Τι πίκρα και φαρμάκι ένιωσα! Και μπορούσες να κάνεις γλυκά σταφύλια. Μα δεν έκανες. Πήγα παρακάτω. Μήπως; Μπα, δε βαριέσαι. Τα ίδια ξινά, πικρά και άθλια σταφύλια. Ήμουν και είμαι διατεθειμένος να κάνω για σένα και άλλα πολλά και συμπληρωματικά. Ό,τι Μου ζητήσεις, ό,τι θέλεις εσύ, μα φτάνει να κάνεις και εσύ για μένα ένα τσαμπί γλυκά σταφύλια. Από αυτά Εγώ γυρεύω. Από εκείνα που Εγώ φύτεψα. Μα όχι από αυτά τα φαρμάκια.
«Μείνατε εν τη αγάπη Μου» Ιωάννης ιε΄ 9-10
«Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Μέσα στη σκηνή, που μας περιβάλλει απ’ όλες τις μεριές. Στρέφω τα μάτια μου και αντικρίζω παντού Εσένα και την αγάπη Σου. Τίποτα άλλο δεν βλέπω και δεν θέλω να βλέπω. Όλα τα άλλα, ό,τι και αν είναι αυτά, δεν μου λένε τίποτα, με αφήνουν απαθή και αδιάφορο. Μάιος - Ιούνιος 2009
53
«Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Αυτό είναι το πάθος και η αδυναμία μου. Παντού στρέφω τα μάτια και Σε αναζητώ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, όλα αλλάζουν. Χρώματα και πράγματα. Όλα αλλάζουν σε μορφή και σχήμα. Από την αίσθηση της αγάπης Σου. «Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Αλήθεια, αν για κάποιο μόνο καιρό μείνατε και γευθήκατε την αγάπη Μου, δεν μπορείτε να φύγετε. Η ανάμνηση της αγάπης Μου, η στέρηση της αγάπης Μου θα είναι μια ανάμνηση οδυνηρή, που θα σας βασανίζει, και δεν θα βρίσκετε διέξοδο να καταφύγετε, γιατί κανείς δεν θα μπορεί να σας προσφέρει μια τέτοια αγάπη. «Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Αν θελήσετε να αγνοήσετε αυτή την έκκληση μιας πονεμένης καρδιάς, και Εμένα θα λυπήσετε και εσείς θα βγείτε ζημιωμένοι, χαμένοι, απογοητευμένοι, χωρίς έδαφος επανόρθωσης του λάθους. Και οι πληγές σας δεν θα κλείσουν εύκολα, αν ποτέ κλείσουν. «Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Αν κάποιος άλλος θα πει τα ίδια λόγια, θα είναι ψεύτικα. Απατηλά. Παγίδες. Ο άνθρωπος δεν έχει όργανο για αγάπη. «Ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάννου δ’16). Μόνο Εγώ και όπου Εγώ κατοικώ. Η μόνη γνήσια αγάπη είναι αυτή που Εγώ σου προσφέρω. Πλούσια και αληθινή. «Μείνατε εν τη αγάπη Μου». Δεν σου λέω πλησίασε. Αυτό μπορείς να το κάνεις. Δεν σου λέω γνώρισε την αγάπη Μου, γιατί αυτό μπορεί να έχει ήδη γίνει. Μα να μείνεις. Να μείνεις σταθερά και μόνιμα και αδιάκοπα. Και ούτε καν να διανοείσαι φυγή και απομάκρυνση. Αυτό το έχεις;
«Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του Χρ. Φραγκόπουλου»
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ
Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες
ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥ διάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή να τις ακούτε - να τις χαρίσετε Γράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ» Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS 54
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
από
το
1925
ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ!
Μάιος - Ιούνιος 2009
55
Είσαι σίγουρος; Είναι
μια μεγάλη αλήθεια, φίλε μου, όσο κι αν δεν μας αρέσει. Ο άνθρωπος ζητάει, έχει ανάγκη, κάποιο στήριγμα, κάπου ν’ ακουμπήσει. Μόνος του δεν μπορεί να σταθεί. Όσο κι αν φωνάζει ο ποιητής, «δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα σε ξένα αναστηλώματα…» Κυνηγάς τα λεφτά για να πιαστείς, να στηριχτείς σ’ αυτά. Προσέχεις την υγεία σου, γιατί σ’ αυτήν ακουμπάς. Ξενυχτάς στη δουλειά σου, γιατί αυτή είναι το καταφύγιό σου, το στήριγμά σου…
Είναι το στήριγμά μου ο Χριστός. Μπορώ σαν τον Απόστολο Παύλο να φωνάξω κι εγώ δυνατά: «ξέρω σε ποιον πίστεψα». Ξέρω καλά σε Ποιον ακούμπησα όλη μου την ύπαρξη. Είναι δυνατός, με ζεσταίνει στην αγκαλιά Του και, το πιο σπουδαίο, είναι φίλος μου, μ’ αγαπάει. 56
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Κάποιο ανέλπιστο πρωινό όμως, φίλε μου, τα στηρίγματα αυτής της ζωής υποχωρούν, γλιστρούν κάτω από τα πόδια σου, σε εγκαταλείπουν και τότε μένεις να κρέμεσαι μόνος, απογοητευμένος, προδομένος, αποτυχημένος. Τα λεφτά δεν γίνονται ποτέ φίλοι. Σήμερα τα ’χεις, αύριο τα ψάχνεις. Η υγεία, είναι το πιο επισφαλές στήριγμα. Ξεκινάς το πρωί φρεσκοξυρισμένος, στολίζεις το μέλλον σου με πολύχρωμα όνειρα, μα ξαφνικά ένας πονοκέφαλος, δύο γραμμούλες πυρετός, μια αδέσποτη μπανανόφλουδα στο δρόμο, και γκρεμίζουν όλα, εξατμίζονται, χαρτοπόλεμος. Το ίδιο και η δουλειά, τα παιδιά. Κάλπικα, σαρακοφαγωμένα σανίδια, που υποχωρούν μόλις ακουμπήσεις πάνω τους. Και μαζί τους γκρεμίζουν και σένα, που με αφέλεια τα εμπιστεύτηκες…. Κι εγώ, όπως και συ, έψαχνα κάπου να ακουμπήσω στην ταραγμένη αυτή ζωή. Πόνεσα, πληγώθηκα, ώσπου μια μέρα συνάντησα τον Ιησού Χριστό. Α, φίλε μου, εδώ τα πράγματα άλλαξαν. Του έδωσα τα κλειδιά της ζωής μου, πικραμένος και προδομένος από όλες τις ιδεολογίες και τα συστήματα που δοκίμασα. Έριξα πάνω Του το παρελθόν μου το ύποπτο και λερωμένο. Του έδωσα το μέλλον μου το άγνωστο και σκοτεινό. Και βαδίζω χέρι – χέρι, κάθε μέρα μαζί Του.
Είσαι σίγουρος; Είναι το στήριγμά μου ο Χριστός. Μπορώ σαν τον Απόστολο Παύλο να φωνάξω κι εγώ δυνατά: «ξέρω σε ποιον πίστεψα» (Β΄Τιμόθεον α΄12). Ξέρω καλά σε Ποιον ακούμπησα όλη μου την ύπαρξη. Είναι δυνατός, με ζεσταίνει στην αγκαλιά Του και, το πιο σπουδαίο, είναι φίλος μου, μ’ αγαπάει, με φροντίζει με λαχτάρα. Μαζί περπατάμε, σφιχτά πιασμένοι, αχώριστοι. Άνοιξε μια Αγία Γραφή. Θα βρεις εκεί έναν Θεό που σε λαχταρά, περιμένει να ομορφύνει, να γλυκάνει τη ζωή σου. Γι’ αυτό έστειλε το Γιο Του, τον Ιησού Χριστό, στο Σταυρό. Να γίνετε φίλοι, να απολαύσεις τη λευτεριά Του. Θα είσαι ο πιο κερδισμένος, ο πιο πλούσιος, ο πιο δυνατός στη γη μας, αν απλώσεις με πίστη το χέρι σου στον Ιησού Χριστό και δεν φύγεις ποτέ από κοντά Του. Στο εύχομαι, φίλε μου.
Έγιναν - Γίνονται - Θα Γίνουν
5η Έκ δοση
Ένα βιβλίο μοναδικό σε ενδιαφέρον και επικαιρότητα. • Περιέχει όλα όσα θέλετε να γνωρίζετε για τις μέρες μας, την πορεία του κόσμου μας, το ζύγωμα του Τέλους. • Μεταφέρει γνήσια τις αποκαλύψεις της Βίβλου για τις μέρες μας και τις αναλύει με σεβασμό και πιστότητα. • Απαντάει και φωτίζει τις γνωστές πτυχές των εξελίξεων. • Προσφέρει τη λύση, τη μοναδική, για τη λύτρωση του σύγχρονου ανθρώπου από το δράμα της αγωνίας της αμαρτίας.
Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ Μάιος - Ιούνιος 2009
57
Το νερό Τ
ο λέμε και νεράκι. Όταν είμαστε διψασμένοι. Θυμόμαστε τα λόγια του ποιητή: «Κρύο κρύσταλλο νερό τα λιοφρυμένα χείλια θα ογράνει». Αυτό το νεράκι, που τόσο λαχταρούμε τα καλοκαιρινά μεσημέρια, αποτελεί μια από τις τρανότερες αποδείξεις της σοφίας του Θεού Δημιουργού μέσα στη φύση, μέσα στον κόσμο που ζούμε.
Αν μέσα στις τόσο απλές αυτές ενέργειες, που υπάρχουν μέσα στη φύση, δεν βλέπουμε το σοφό χέρι του Θεού της αγάπης, τότε είμαστε αθεράπευτα τυφλοί, χωρίς καμιά γιατρειά. 58
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Η περίεργη συμπεριφορά του να παρουσιάζεται πότε υγρό, στη γνωστή του μορφή, τον περισσότερο καιρό, πότε στερεό, σαν πάγος, και πότε σε αεριώδη κατάσταση, όταν σαν υδρατμός ανεβαίνει στα ουράνια, μας προσφέρει μια από τις τρανότερες και πιο οφθαλμοφανείς αποδείξεις για το μεγαλείο του Θεού. Εάν κάποια από αυτές τις μεταμορφώσεις δεν γινόταν, ακριβώς όπως εμείς τις ξέρουμε, τότε ο κόσμος μας, όχι απλώς θα ήταν αλλιώτικος, αλλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Θα ήταν η γη μας ένας νεκρός πλανήτης, σαν κι αυτούς, που ξοδεύουμε ιλιγγιώδη ποσά, για να τους βγάλουμε με επιστημονικό τρόπο το πιστοποιητικό της νέκρας τους. Όπως μας λένε στο σχολείο, το νερό, σαν η θερμοκρασία του κατεβεί κάτω από τους τέσσερις βαθμούς στο θερμόμετρο του Κελσίου, παύει να είναι υγρό και μεταβάλλεται σε στερεό, σε πάγο. Μα στην περίπτωση του νερού, συμβαίνει κάτι, που ξεφεύγει από τον γνωστό κανόνα, που λέει πως κάθε σώμα που ψύχεται συστέλλεται και θερμαινόμενο διαστέλλεται. Το νερό, σαν ψυγεί και γίνει πάγος, αντί να συσταλεί, όπως θα έπρεπε, διαστέλλεται και αυξάνει ο όγκος του. Δεν θα δίναμε μεγάλη σημασία σ’ αυτό, αν δεν είχε τεράστιες συνέπειες στη ζωή μας.
Το νερό Τα τρία τέταρτα του πλανήτη μας είναι σκεπασμένα με νερό. Και ακόμη ξέρουμε πως η Αρκτική και η Ανταρκτική, πολικές περιοχές, καλύπτονται από πάγους όλο το χρόνο. Οι πάγοι όμως αυτοί μένουν στις επιφάνειες των νερών, γιατί έχουν ειδικό βάρος μικρότερο από το νερό και επιπλέουν. Από κάτω, σε ορισμένο βάθος, το νερό κυκλοφορεί. Τα ατομικά υποβρύχια μπόρεσαν να περάσουν από το Βόρειο Πόλο κάτω απ’ αυτούς τους αιώνιους πάγους. Ακόμη, μεγάλα κομμάτια πάγων, τα γνωστά παγόβουνα, αποσπώνται από το κύριο σώμα τους και παρασύρονται από τα ρεύματα, επιπλέουν, και σαν φτάσουν σε περιοχές με θερμά ρεύματα, όπως αυτά που υπάρχουν στον Ισημερινό, τότε λιώνουν και εξαφανίζονται. Αν αυτό δεν συνέβαινε, αν δηλαδή το νερό δεν είχε αυτή την ιδιότητα, όταν παγώνει να διαστέλλεται, τότε θα γίνονταν πράγματα τρομερά. Το νερό, πάγος πια, θα έπαιρνε μεγαλύτερο ειδικό βάρος και θα πήγαινε στον πάτο των θαλασσών. Εκεί πάντοτε επικρατούν μικρές θερμοκρασίες. Ο ένας πάγος θα προστίθετο πάνω στο άλλο. Όλη η θάλασσα, αρχίζοντας από το βορρά και κατεβαίνοντας, θα γινόταν ένας συμπαγής πάγος και, εκτός από την πλήρη νέκρωση της ζωής στη θάλασσα, θα κατέβαζε τη θερμοκρασία του πλανήτη μας, σε τέτοιο βαθμό, που θα ήταν αδύνατο να υπάρξει ζωή, όπως εμείς τη γνωρίζουμε σήμερα. Μια μικρή λεπτομέρεια, με τεράστιες συνέπειες, που ασφαλώς δεν είναι μια τυχαία σύμπτωση, όπως θέλουν κάποιοι σοφοί, αλλά έλλογος ενέργεια της σοφίας του Δημιουργού μας. Και πάλι, παρατηρώντας τον κύκλο του νερού, σε τεράστιες ποσότητες πάνω από τους ωκεανούς και στις θερμές περιοχές εξατμίζεται, και σε αεριώδη κατάσταση, σαν σε βαγόνια σιδηροδρομικά, μεταφέρεται από τους ανέμους σε διάφορες περιοχές του κόσμου, ψυχρότερες, και, αφού πάλι ψύχεται, μεταβάλλεται σε βροχή, που πέφτει για να δώσει ζωή στην ξερή γη. Ποτίζει τη γη και βοηθάει τα φυτά να αποσπούν με τις λεπτές ίνες των ριζών τους τα ανόργανα συστατικά που υπάρχουν στο έδαφος και που αυτά τα μετα-
Όποιος ζητά θα βρει και όποιος διψά θα ξεδιψάσει. Ο Θεός αποκαλύπτεται μέσα στα έργα Του και στο Ευαγγέλιό Του, που αποτελεί τη γραπτή αποκάλυψη του προσώπου Του και των σχεδίων Του... για όσους θέλουν.
Μάιος - Ιούνιος 2009
59
Το νερό τρέπουν σε οργανικά, για να τα προσφέρουν στα ζώα και να προχωρήσει ο άλλος κύκλος, ο κύκλος της ζωής. Αν μέσα στις τόσο απλές αυτές ενέργειες, που υπάρχουν μέσα στη φύση, δεν βλέπουμε το σοφό χέρι του Θεού της αγάπης, τότε είμαστε αθεράπευτα τυφλοί, χωρίς καμιά γιατρειά. Και τούτο, γιατί μόνοι μας, με τη σκληρότητα της καρδιάς μας, και ξεκινώντας από την άρνηση παραδοχής του Θεού, ευνουχίζουμε αθεράπευτα τη σκέψη μας, με αποτέλεσμα κάτι, που τόσοι το βλέπουν, το χαίρονται και δοξάζουν τον Θεό, εμείς να το θεωρούμε σαν αποτέλεσμα της ανύπαρκτης και τελείως τυφλής τύχης, που δήθεν αυτή τα πάντα δημιούργησε. Ναι, ο άπιστος είναι ο πιο εύπιστος. Θαυμάζουμε τον Θεό μέσα στη δημιουργία Του και από αυτό το σκαλοπάτι προχωρούμε και Τον γνωρίζουμε μέσα στην περιοχή της άλλης, απέραντης, πνευματικής δημιουργίας Του, που με κέντρο το σταυρό του Γολγοθά, ο Θεός φανερώνει στον άνθρωπο την απολυτρωτική Του αγάπη από την τρομερή σκλαβιά της αμαρτίας. Όποιος ζητά θα βρει και όποιος διψά θα ξεδιψάσει. Ο Θεός αποκαλύπτεται μέσα στα έργα Του και στο Ευαγγέλιό Του, που αποτελεί τη γραπτή αποκάλυψη του προσώπου Του και των σχεδίων Του…για όσους θέλουν. Μα αν επιμένεις να έχεις δεμένα τα μάτια σου και να παίζεις την τυφλόμυγα, τότε… εσύ ρυθμίζεις τα της ζωής σου.
Συντροφιά Αλήθειας και Αγάπης Θεού από το τηλέφωνο (210) 57 58 928 Λιγόλεπτα τηλεφωνικά μηνύματα παρηγοριάς, ενίσχυσης, αλήθειας Θεού. Κάθε μέρα - 24 ώρες το 24ωρο! 60
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Στην κατάψυξη Αν κάποιος σας έλεγε πως οι πολύ πλούσι-
οι άνθρωποι είναι οι πιο δυστυχισμένοι του κόσμου, είμαι βέβαιος πως δεν θα το πιστεύατε. Και όμως, αυτό αποδεικνύεται με μύριους τρόπους. Να ένα παράδειγμα: Ο πολυεκατομμυριούχος κ. Χιουζ στο Λας Βέγκας της Αμερικής. Αντιγράφουμε από παλιότερο δημοσίευμα: «Η φοβία για τα μικρόβια, από την οποία κατατρύχεται ο πολυεκατομμυριούχος Χιουζ, έχει ενταθεί. Οι επισκέπτες του, πριν τον συναντήσουν, υποβάλλονται σε αποστείρωση. Είναι, εξάλλου, γνωστό ότι ο Χιουζ επιθυμεί να καταψυχθεί μετά το θάνατό του, με την ελπίδα να επανέλθει κάποτε στη ζωή, όταν η επιστήμη θα έχει πραγματοποιήσει σημαντικές προόδους.» Όσο πιο πλούσιος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο του στοιχίζει ο θάνατος. Όσο περισσότερο πλούσιος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι δυστυχισμένος. Όλοι τούς ζηλεύουν. Όλοι τούς φαντάζονται να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Και αυτοί κατατρύχονται από ποικίλες φοβίες, που ποτέ δεν τελειώνουν. Σκεφθείτε τη ζωή του πολυεκατομμυριούχου αυτού. Τρέμει τα μικρόβια. Κρατά ένα ολόκληρο πάτωμα από ένα τεράστιο δικό του ξενοδοχείο, που έχει στην πόλη των καζίνων, των διαζυγίων και της διαφθοράς, το Λας Βέγκας. Δεν μας λέει ο δημοσιογράφος πώς απολυμαίνει τους επισκέπτες του. Τους περνάει από ακτίνες; Πρέπει να φέρουν βεβαίωση από μικροβιολόγο και το ιατρικό ιστορικό όλης της οικογένειάς τους; Είναι κλεισμένος στο διαμέρισμά του δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Φοβάται. Φοβάται.
Όσο πιο πλούσιος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο του στοιχίζει ο θάνατος... Όλοι τούς φαντάζονται να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Και αυτοί κατατρύχονται από ποικίλες φοβίες, που ποτέ δεν τελειώνουν.
Μάιος - Ιούνιος 2009
61
Φοβάται τα μικρόβια. Φοβάται τους δημοσιογράφους. Φοβάται την εφορία. Φοβάται τους ανθρώπους. Φοβάται τη σκιά του…Πόσο σε λυπάμαι, κύριέ μου, εγώ, ένας υπαλληλάκος μεροκαματιάρης. Τι να σου κάνουν τα έρμα σου τα χρήματα! Δεν μπορούν να σε απαλλάξουν από τις τόσες και τρομερές φοβίες σου. Δεν μπορούν να σου χαρίσουν την ειρήνη και το συναίσθημα της πλήρους ασφάλειας, που μονάχα μια ζωή γεμάτη πίστη στον ζωντανό Χριστό, μπορεί να σου προσφέρει. Εκείνο που μου κάνει μεγάλη εντύπωση και θα ήθελα να το κουβεντιάσουμε, είναι ο πόθος του για την κατάψυξη. Βέβαια, ξέρουμε τα κατεψυγμένα ψάρια και τα κατεψυγμένα κρέατα, που είναι τόσο πρακτικά και ωφέλιμα. Μα κατεψυγμένοι άνθρωποι; Μην τρομάξετε. Δεν είναι για φάγωμα. Είναι η αθανασία και η αιώνια ζωή που προσφέρει η επιστήμη. Και να περί τίνος πρόκειται.
Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ο πόθος για τη ζωή. Για μια ατέλειωτη ζωή. Για μια ζωή χωρίς θάνατο. Χωρίς πόνους και αγωνίες. Αυτή τη ζωή, μονάχα ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο νικητής του θανάτου και χορηγός της ζωής, μπορεί να την προσφέρει. 62
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ο πόθος για τη ζωή. Για μια ατέλειωτη ζωή. Για μια ζωή χωρίς θάνατο. Χωρίς πόνους και αγωνίες. Αυτή τη ζωή, που σαν άσβεστος πόθος φωλιάζει μέσα στις καρδιές μας, μονάχα ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο νικητής του θανάτου και χορηγός της ζωής, Αυτός μονάχα μπορεί να την προσφέρει. Και λέγεται «αιώνια ζωή». Αρχίζει από τούτη τη ζωή και προσφέρεται σε όσους μετανοημένοι από την αμαρτία τους καταφεύγουν με πίστη στον Σωτήρα Χριστό. Τότε ο θάνατος αλλάζει χρώμα. Δεν φοβίζει. Γίνεται μια γέφυρα, που μας μεταφέρει στο μεγαλείο του Θεού, σε μια άλλη σφαίρα (Φιλιππησίους α’23). Στον ασίγαστο αυτό πόθο για αιώνια ζωή, η άθεη επιστήμη δεν έχει να προσφέρει, παρά την κατάψυξη, που τόσο επιθυμεί ο εκατομμυριούχος μας. Δηλαδή, σαν πλησιάζει η ώρα σου και έχεις γίνει πια ένα ερείπιο και η επιστήμη δεν μπορεί να κάνει τίποτα, σε βαπτίζουν σε ένα μπάνιο, με υγρά σε χαμηλές θερμοκρασίες. Σε λίγο μεταβάλλεσαι σε μια κολόνα βρώμικου πάγου. Μπαίνεις σ’ ένα κατάλλη-
Στην κατάψυξη
λο φέρετρο κατάψυξης και τοποθετείσαι σε μια θυρίδα τού μεγάλου εργοστασίου κατεψυγμένων ανθρώπων. Όταν κάποτε η επιστήμη θα προοδεύσει, ελπίζουν, θα λιώσουν τους πάγους, θα τους φέρουν στη ζωή, θα τους κάνουν εγχείρηση με τα νέα μέσα και θα ζήσουν ευτυχισμένοι μέχρι να ξαναπεθάνουν και να ξαναμπούν σε καινούργια κατάψυξη, η οποία… Μα τι παραπάνω είπε ο βαρόνος Μυνχάουζεν, ο μεγαλύτερος ψεύτης του κόσμου; Αν καμιά φορά κοπεί το ρεύμα και σταματήσει η κατάψυξη; Αν, όταν ξυπνήσει από την κατάψυξη, μετά πενήντα χρόνια, όλα θα έχουν αλλάξει και τα λεφτά του θα τα έχουν ξεκοκαλίσει οι κληρονόμοι, τότε; Πώς καταντά ο άνθρωπος που δεν θέλει να πιστέψει και διά της πίστης να εισέλθει μέσα στο σχέδιο της αγάπης και της σωτηρίας του Θεού. Ταλαιπωρείται. Βασανίζεται. Ζητάει στηρίγματα εκεί, που ο ίδιος ο Δημιουργός τού προσφέρει ζωή αληθινή και βεβαιότητα. Ευχαριστούμε τον Θεό, που μας χαρίζει τη βεβαιότητα και τη λύτρωση της σωτηρίας του Ιησού Χριστού.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2008 Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2008, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τα έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτά όποτε θέλετε ή χρειάζεστε. Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρονων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογικά θέματα, ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση. Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια. Μπορείτε να μας παραγγείλετε όσα αντίτυπα θέλετε, να σας τα στείλουμε ταχυδρομικώς. Η τιμή του κάθε τόμου είναι μόνο 5,οο ευρώ, που μπορείτε να τα στείλετε με ταχυδρομική επιταγή ή με γραμματόσημα, στη διεύθυνση των Πνευματικών Εκδόσεων
Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS Μάιος - Ιούνιος 2009
63
Από αγάπη! «Και λέγει προς αυτούς: Έλθετε οπίσω Μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων. Οι δε, αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν Αυτόν». Ματθαίος δ’ 19, 20 Ποια είναι η δύναμη αυτή, που έκανε τους μαθητές να αφήσουν τα δίχτυα, τις βάρκες, που ήταν γι’ αυτούς το βιος τους, και να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό; Να μην υπολογίσουν τις συνέπειες, το μέλλον τους, το παρόν τους, την κοινωνική τους υπόσταση, και να τρέξουν ξοπίσω Του μαθητεύοντας υπομονετικά;
Κύριέ μου, πώς να τολμήσω να πω πως κάνω κάποια θυσία για Σένα, όταν Εσύ θυσίασες τον ίδιο το Γιο Σου για μένα; Ή πως άφησα κάτι πίσω μου για Σένα, όταν Εκείνος άφησε τη δόξα Του στον Ουρανό για να σώσει εμένα; Θέλω να Σ’ αγαπήσω με όλη μου την καρδιά και να ζήσω μόνο για Σένα! 64
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Νεαρός, αφιερωμένο παιδί του Θεού, από εξαιρετικά ευκατάστατη οικογένεια, με ιστορία στο εμπόριο, μέσα στον πλούτο και την ευμάρεια. Όταν συνάντησε προσωπικά στη ζωή του τον Ιησού Χριστό, ένιωσε έντονα το κάλεσμα να Τον υπηρετήσει σε τόπους που δεν ακούγεται η αγάπη του Θεού. Μαζί με τη γυναίκα του έφυγαν ιεραπόστολοι για τη Σιβηρία, σε μια ασφυκτικά μουσουλμανοκρατούμενη περιοχή, κάτω από συνθήκες δυσχερέστατες. Γιατί να αφήσει όλα τα καλά του Θεού, όπως λέμε, και να δυσκολεύεται να επιβιώσει στους 40 βαθμούς κάτω από το μηδέν; Η απάντηση είναι απλή, μα μόνο για όποιον έχει πνευματικά μάτια και αυτιά. Από αγάπη για τον Χριστό τα άφησαν όλα, από αγάπη για το θέλημα του Θεού στη ζωή τους, από πόθο και ζήλο να υπηρετήσουν τα σχέδια του Βασιλιά των βασιλιάδων, του Κυρίου των κυρίων. Όσοι διαλέξαμε τον Χριστό, το ξέρουμε πως ο καθένας ξεχωριστά κληθήκαμε να αφήσουμε τα δικά μας δίχτυα, τα δικά μας πολύτιμα. Για τον πολύ κόσμο είναι μια τρέλα, σαν να τα έχασες όλα. Το παιδί του Θεού ξέρει πως έχασε τα σκουπίδια αυτού του κόσμου και κέρδισε Ουρανό, αιώνια ζωή, κέρδισε την παρουσία του Κυρίου από τώρα.