ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ - ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 by flegontas logiazois

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ

ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη

ΤΕΥΧΟΣ 152 ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2012

« ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ » • ΒΙΒΛΙΑ • ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ • ΦΥΛΛΑΔΙΑ • ΚΑΣΕΤΕΣ (Ήχου - Βίντεο) • CD • DVD • ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ • Είναι μια υπηρεσία μη κερδοσκοπικού

χαρακτήρα αφιερωμένη στη διάδοση της Αλήθειας του Ευαγγελίου στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

• Είναι μια υπηρεσία ηλικίας πάνω από 30 ετών στα χέρια πιστών ανθρώπων του Ευαγγελίου. • Οι εκδόσεις μας και οι δραστηριότητές μας καλύπτουν μια μεγάλη περιοχή θεμάτων, αναλύσεων, μελετών, επίκαιρων στοιχείων της εποχής μας. •

Υπηρετούμε τον ζωντανό Θεό τής Βίβλου, τα σχέδια της Βασιλείας Του, το θαύμα τής προσφοράς τού Ιησού Χριστού στους αμαρτωλούς ανθρώπους.

•

Τα έντυπά μας και τα μηνύματά μας έχουν πάντα ποικίλο ευαγγελιστικό, αγιαστικό, οικοδομητικό περιεχόμενο.

• Τα έξοδά μας καλύπτονται αποκλειστικά από προσφορές αγάπης πιστών τού Χριστού, που ενισχύουν οι ίδιοι τη γνήσια υπηρεσία τής διάδοσης της αγάπης τού Θεού στον κόσμο μας. • Γράψτε μας για περισσότερες πληροφο-

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ ΕΤΟΣ: 24ο • ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ΄ ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 Αρ. 152 ΣΥΜΒΟΛ. ΤΙΜΗ ΤΕΥΧ. 0,30 ευρώ ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΟΡ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ” (ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ) ΑΡΚΑΔΙΟΥ 47, 121 32 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΗΛ: 210 28 25 126 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ - ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ

ΕΚΤΥΠΩΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: ALTA GRAFICO Α.Ε. ΡΑΒΕΝΙΩΝ 9, 136 71 Κ. ΑΧΑΡΝΕΣ ΤΗΛ: 210 23 14 359 e-mail: ofragopoulos@gmail.com Η σελίδα μας στο internet: http://www.logiazois.gr ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ρίες και για πλήρη ενημέρωσή σας ΔΩΡΕΑΝ με καταλόγους και δείγματα από τις εκδόσεις μας.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Τ.Θ. 50438 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

Η νέα μας διεύθυνση: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Τ.Θ. 50438 – Τ.Κ. 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΄Ή ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ

ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

Σ’ αυτό το τεύχος... - Όταν το βρίσκουμε μπροστά μας, κοιτάζουμε αδιάφοροι, προσπερνάμε ή αλλάζουμε δρόμο. Ακόμα και αν είναι δικό μας, ποτέ σχεδόν δε σκύβουμε να το σηκώσουμε. Μιλάμε για το φταίξιμο. Δεν είναι από τα …αγαπημένα μας. Είμαστε σίγουροι πως …σπάνια φταίμε. Ακόμα πιο σίγουροι είμαστε ότι συνήθως φταίνε οι άλλοι… Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη. Ποτέ δεν ήμαστε πιο χαμηλά, ποτέ δεν ήμαστε πιο μακριά, ποτέ δεν ήμαστε πιο φτωχοί. (Σελίδα 2) - Οι Αντίχριστοι. Στο πέρασμα της Ιστορίας οι πιστοί και μελετητές της Αγίας Γραφής πολλές φορές παρασύρθηκαν και νόμισαν πως, στη μορφή κάποιου από τους μεγάλους, είδαν τον αντίχριστο. Υπάρχουν πάρα πολλές, τελείως αντίθετες προς το πραγματικό του πρόσωπο αντιλήψεις, διάσπαρτες στη λαϊκή φαντασία, που δημιουργούν μεγάλη σύγχυση στο θέμα αυτό. (Σελίδα 9) - Ο Παλαιός άνθρωπος, ο Νέος άνθρωπος. Μία απλή εικόνα, γνωστή σε όλους μας, κατανοητή, εύληπτη. Μέσα σε αυτές τις απλές λέξεις χωράει ολόκληρο το θαύμα της αναγέννησης, της σωτηρίας, της αιώνιας ζωής, αλλά και της αιώνιας απώλειας, της ζωής της αμαρτίας μακριά από τον Θεό. (Σελίδα 13) - Ο Νοσταλγικός Ψαλμωδός του Ισραήλ. Όσοι είναι οικείοι με την αγροτική ζωή, ξέρουν ότι στον τρύγο των σταφυλιών γινόταν μια γιορτή, όπου οι νέοι και οι νέες πατούσαν τα σταφύλια στο πατητήρι με κέφι και τραγούδια, ακολουθούσε δε μεγάλη γιορτή. Αυτός ο Ψαλμός είναι γλυκύτερος στο νόημά του απ’ τη γλύκα της γιορτής του τρύγου. (Σελίδα 19) - Ο Θεός Δημιουργός μας, ανάμεσα στα πολύτιμα δώρα που μας έκανε από τον Ίδιο Του τον εαυτό, ήταν και το δώρο της θέλησης. Ο Ίδιος έχει θέληση και προίκισε και εμάς με θέληση. Η θέληση παράγει θέλημα, αυτή είναι η λειτουργία της. Θέληση και Θέλημα. Ποιες οι σοβαρές προεκτάσεις και επιπτώσεις από τη σωστή ή λάθος χρήση του, εδώ στη Γη, αλλά και στην αιωνιότητα. (Σελίδα 28) - Η Ειδωλολατρία Τότε και Σήμερα (Αφιέρωμα). Το μεγάλο πρόβλημα στις μέρες μας είναι ότι δεν υπάρχουν ναοί λατρείας, θυσιών και ειδώλων, αλλά όλος ο κόσμος γύρω μας είναι ειδωλολατρικός και όπου να στραφείς, πέφτεις επάνω στα είδωλα. Να γιατί ο Κύριος καλεί την Εκκλησία των πιστών Του να βγουν έξω από τον κόσμο της ειδωλολατρίας, να ζήσουν αλλιώτικη, διαφορετική, καινούργια ζωή, άγια ζωή, καθαρή ζωή λατρείας στο πρόσωπό Του. Πώς μπορεί να γίνει όμως κάτι τέτοιο στις μέρες μας και μέσα σε τόσο δύσκολους καιρούς; (Σελίδα 33) - Σκεφτόμαστε καθημερινά και ακατάπαυστα. Επεξεργαζόμαστε πρόσωπα, προβλήματα, μηνύματα. Πολύπλοκοι μηχανισμοί στα άγνωστα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του ανθρώπου. Αυτό που πραγματικά μας χρειάζεται είναι Έλεγχος Απόλυτος στις Σκέψεις μας. Πρακτικά βήματα, που θα μας οδηγήσουν στην ποθητή, αλλά και φυσιολογική πνευματική αύξηση, αυτήν που ταιριάζει στα γνήσια παιδιά του Θεού και που την περιμένει ο Κύριος από τη ζωή μας. (Σελίδα 47) Μάιος - Ιούνιος 2012

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη Όταν το βρίσκουμε μπροστά μας, κοιτάζουμε αδιάφο-

ροι, προσπερνάμε ή αλλάζουμε δρόμο. Ακόμα και αν είναι δικό μας, ποτέ σχεδόν δε σκύβουμε να το σηκώσουμε. Μιλάμε για το φταίξιμο. Δεν είναι από τα …αγαπημένα μας. Είμαστε σίγουροι πως …σπάνια φταίμε. Ακόμα πιο σίγουροι είμαστε ότι συνήθως φταίνε οι άλλοι… Όχι γιατί είμαστε Έλληνες, αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι. Και που είμαστε πιστοί του Χριστού, λίγη πρόοδο έχουμε κάνει στο σημείο αυτό, νομίζω. Το θέμα μας είναι μόνιμα τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας. Κοινωνία, κοινότητα, ο χώρος μας, το σπίτι μας, όπως θέλετε να το πείτε. Άλλο είναι το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήμαστε πιο χαμηλά, ποτέ δεν ήμαστε πιο μακριά, ποτέ δεν ήμαστε πιο φτωχοί, ποτέ δεν ήμαστε πιο αδύναμοι. Κάθε χρόνο και πιο κάτω, κάθε χρόνο και λιγότεροι, κάθε χρόνο και πιο πίσω, πιο 2

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη

φτωχοί, κάθε χρόνο και πιο ψυχροί και αποξενωμένοι. Τα γνωρίζουμε, τα έχουμε περιγράψει, τα έχουμε υπογραμμίσει. Ο ένας δρόμος είναι ο δρόμος τού, τα αφήνουμε όλα τα παλιά πίσω και κοιτάμε τώρα τι γίνεται, από εδώ και πέρα τι κάνουμε... Ο άλλος δρόμος λέει ακριβώς το αντίθετο, δεν κάνουμε βήμα μπροστά αν δεν εντοπίσουμε και δεν συμφωνήσουμε στο τι ακριβώς φταίει και φτάσαμε ως εδώ. Αν με ρωτήσετε, κι εγώ αυτής της σχολής είμαι. Αλλά και η Ιστορία, που μας διδάσκει ότι τα λάθη επαναλαμβάνονται αν δεν εντοπιστούν και δεν αντιμετωπιστούν στη φύτρα τους, κάτι «ξέρει» περισσότερο από μας. Πνευματικός είναι ο πιστός του Χριστού που η σκέψη Επομένως καλά κάνουμε και ρωτάμε τι φταίει του, η καρδιά του, και το αμέσως επόμενο είναι το ποιος φταίει. Αν η ύπαρξή του ολόκάτι δεν κάνουμε καλά, είναι που κοιτάμε μόνο κληρη οδηγείται, προς τους άλλους και είμαστε τόσο γενναιόδωροι διοικείται από σε συγχώρηση και άφεση στον εαυτό μας. Επίτο Πνεύμα του σης και κάτι ακόμα. Σε περίπτωση που η έρευνά Θεού. Αυτό που μας κάπου μας οδηγήσει, να προσέξουμε πώς θα ζει είναι η ζωή αξιοποιήσουμε τα ευρήματά μας, ποιες θα είναι του Πνεύματος. οι επόμενες κινήσεις μας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν Αυτό εκδηλώνει μία-μία τις αιτίες: καθημερινά γύρω του είτε μιλάει είτε σιωπά. ΠροηγείΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ται η καταδίκη, ο θάνατος του παΔεν χρειάζεται να εξηγήσουμε πολλά εδώ. Πνευλιού, αμαρτωλού ματικός είναι ο άνθρωπος που το Πνεύμα του εαυτού μου, ώστε Θεού κατοικεί και ενεργεί πλούσια μέσα του, επάνα γίνω «ναός του νω του και δι’ αυτού γύρω του. Πνευματικός είναι Αγίου Πνεύματος», ο άνθρωπος που είναι όργανο του Πνεύματος για «κοινωνός θείας τα αιώνια και άγια σχέδια του Θεού. Πνευματικός φύσεως». είναι ο πιστός του Χριστού που έχει αφομοιωθεί από το Άγιο Πνεύμα, που έχει ταυτιστεί η ζωή του με τη ζωή του Πνεύματος. Η σκέψη του, η καρδιά του, η ύπαρξή του ολόκληρη οδηγείται, διοικείται από το Πνεύμα. Αυτό που ζει είναι η ζωή του Πνεύματος. Αυτό εκδηλώνει καθημερινά γύρω του είτε μιλάει είτε σιωπά. Προηγείται η καταδίκη, ο θάνατος του παλιού, αμαρτωλού εαυτού μου, ώστε να γίνω «ναός του Αγίου Πνεύματος», «κοινωνός θείας φύσεως». Μάιος - Ιούνιος 2012

Ένα φταίξιμο...

Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι απέχουμε πολλά χιλιόμετρα από αυτή τη ζωή. Εμείς είμαστε ακόμα άνθρωποι της λογικής μας, του δίκιου μας, του σωστού, του ορθού, του αποδεκτού, του εύκολου και βολικού. Όχι μόνο δεν μας διοικεί το Άγιο Πνεύμα όπως πρέπει στα παιδιά του Κυρίου, αλλά δυσκολεύεται να μας πείσει να στραφούμε να Το ακούσουμε, να Του δώσουμε έστω λίγη σημασία. Η ζωή του Πνεύματος έχει και τον καρπό του Πνεύματος. Αγάπη, χαρά, ειρήνη, νίκη, γόνατα, δάκρυα, θυσία, υπομονή… Η ζωή του Πνεύματος έχει και πλούσιο καρπό που μένει και δοξάζει τον Κύριο. Η ζωή του Πνεύματος οδηγεί στη μόρφωση του Ιησού Χριστού μέσα μας και επάνω μας. Κι εμείς δεν έχουμε τίποτα απ’ όλα αυτά. Μείναμε σαρκικοί, ψυχικοί, ολοζώντανοι. Και θέλω έχει η ζωή μας και δεν θέλω και νομίζω, μου αρέσει, με εξυπηρετεί, με ευχαριστεί… Μετά θα έρθουμε να ρωτήσουμε τι φταίει, ποιος φταίει. Και η απάντηση είναι απλή. Με πνευματικότητα υπό το μηδέν, και μάλιστα μετά από τόσα χρόνια με τον Χριστό, ο Κύριος δεν μας εμπιστεύεται καθόλου. Δεν είμαστε άξιοι να μας ευλογήσει, να μας χαρίσει τα δώρα Του. Δεν λειτουργούν οι υποσχέσεις Του, γιατί έχουμε πολλά κενά πίσω μας και πολλές εκκρεμότητες στη ζωή μας κάθε μέρα. Απέχουμε επικίνδυνα και ανησυχητικά από τη ζωή τη διοικούμενη από το Πνεύμα του Θεού. Είμαστε ακόμα ζωντανοί, όπως λέει και το τραγούδι, αλλά αυτό για τον πιστό του Χριστού είναι μεγάλο μείον. Πιο πρακτικά, να πώς καταλήξαμε εδώ και πώς μπορεί ο καθένας να καταλήξει, αν δεν προσέξει:

...ζητεί παραλήπτη

- Βιαστήκαμε να πούμε ότι καταλάβαμε τι είναι, τι προσφέρει ο Χριστός. Μεγάλο λάθος και επικίνδυνο. Σίγουρα κάποιες γνώσεις έχουμε. Αλλά ο Ιησούς Χριστός είναι ζωή, είναι η Ζωή, ο νέος μας εαυτός. Είναι ουράνιο, θεϊκό δώρο που κατοικεί μέσα μας. Δεν τελειώνει τόσο εύκολα όπως νομίζουμε. Δεν τελειώνει ποτέ, δεν κλείνει αυτό το κεφάλαιο. Γυρίζουμε και ξαναγυρίζουμε σ’ Αυτόν και είναι κάθε φορά πηγή ολόφρεσκη και αστείρευτη. Το μεγαλύτερο μέρος του Ιησού Χριστού και το πιο πολύτιμο και δοξασμένο Ο Ιησούς Χριστός δεν το γνωρίσαμε ακόμα, δεν το πειραματιστήκαείναι ζωή, είναι η με, δεν το κατέχουμε. Βιαστήκαμε να πάμε στα Ζωή, ο νέος μας δικά μας, τα εύκολα, τα ελκυστικά, όσα εξυπηρεεαυτός. Είναι ουτούν την αλαζονεία μας και τον εγωισμό μας, τη ράνιο, θεϊκό δώρο σάρκα. Η ζωή του Πνεύματος δεν είναι εκεί. Δεν που κατοικεί μέσα έχει οξυγόνο γι’ αυτήν και πολύ γρήγορα πεθαίνει. μας. Δεν τελειώνει Έτσι έγινε και στη δική μας περίπτωση. ποτέ, δεν κλείνει αυτό το κεφάλαιο. - Το Ευαγγέλιο είναι ο Λόγος του Θεού και δεν Γυρίζουμε και τελειώνει όχι μία, αλλά πολλές ζωές να έχεις να ξαναγυρίζουμε σ’ το μελετάς. Εμείς το κλείσαμε βιαστικά, σίγουροι Αυτόν και είναι ότι τα μάθαμε όλα. Χρησιμοποιούμε εδάφια, αλλά κάθε φορά πηγή για τους άλλους και για να διανθίζουμε τα κηρύγολόφρεσκη και ματά μας… Βάλαμε στη θέση του τη λογική μας, αστείρευτη. Το τις γνώσεις μας και τα συστήματα του κόσμου, μεγαλύτερο μέρος που τα αντιγράφουμε ευχαρίστως και απροβλητου Ιησού Χριστού μάτιστα. Η ζωή του Πνεύματος δεν είναι εκεί. και το πιο πολύτι«Χριστιανοί του κλειστού Ευαγγελίου», το νέο είμο και δοξασμένο δος που ανθεί στις μέρες μας. δεν το γνωρίσαμε ακόμα, δεν το πει- Ο σταυρός του Χριστού λειτούργησε σωστά, ραματιστήκαμε, αληθινά και ολοκληρωμένα, αλλά ήταν ο δικός δεν το κατέχουμε. Του σταυρός. Ο δικός μας ακόμα περιμένει. Να Βιαστήκαμε να πεθάνει το παλιό, ο αμαρτωλός εαυτός μας, πάμε στα δικά καταδικασμένο από εμάς. Δεν το κάναμε ακόμας, τα εύκολα, μα ίσως. Η ζωή του Πνεύματος δεν εκδηλώνετα ελκυστικά, όσα ται σε ζωντανούς αμαρτωλούς, αλλά μόνο σε εξυπηρετούν την πεθαμένους. Εμείς κάνουμε ωραία κηρύγματα αλαζονεία μας και και αναλύσεις γύρω από τον σταυρό του Χριτον εγωισμό μας, στού, αλλά τον δικό μας σταυρό ακόμα δεν τον τη σάρκα. σηκώσαμε. Επομένως ούτε ακολουθούμε τον Ιησού, ούτε ζούμε τη ζωή Του. Μάιος - Ιούνιος 2012

Ένα φταίξιμο...

ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΣ

Η κοινωνία μας, το σπίτι μας, ο κόσμος μας. Ποτέ τόση φτώχια, ποτέ τόσα αδιέξοδα, ποτέ τόσο χαμηλά. Ούτε λύση, ούτε συνεννόηση, ούτε φως στο βάθος… Τι φταίει, ποιος φταίει, πώς φτάσαμε ως εδώ; Δεν είναι να απορούμε. Δεν είπαμε όλη την αλήθεια του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, δεν σεβαστήκαμε την αλήθεια, δεν παραιτηθήκαμε με ταπείνωση για να δοξασθεί ο Κύριός μας. Ο θερισμός ακολουθεί πάντα και με μαθηματική ακρίβεια τη σπορά και είναι ανάλογος του σπόρου που σπείραμε. Είναι νόμος του Θεού αυτός.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Μας είναι πολύ δυσάρεστος αυτός ο νόμος του Θεού και της ζωής μας, αλλά τόσο πραγματικός, καθημερινός και αληθινός, όσο ο νόμος της παγκοσμίου έλξεως και το πρώτο θερμοδυναμικό αξίωμα. Δεν ζούμε χωρίς αυτά. Σπείραμε ασέβεια προς τον Θεό. Σπείραμε αυτοσχεδιασμούς επάνω στις δικές Του αλήθειες. Φτηνύναμε τον Χριστό, κατεβάσαμε τον πήχη, φαρδύναμε το δρόμο με δικές μας παρεμβάσεις και σκοπιμότητες. Κάποτε θα φύτρωνε αυτό που σπέρναμε τόσον καιρό. Και ήρθε η ώρα. Επανερχόμαστε στο φταίξιμο. Η κοινωνία μας, το σπίτι μας, ο κόσμος μας. Ποτέ τόση φτώχια, ποτέ τόσα αδιέξοδα, ποτέ τόσο χαμηλά. Ούτε λύση, ούτε συνεννόηση, ούτε φως στο βάθος… Τι φταίει, ποιος φταίει, πώς φτάσαμε ως εδώ; Δεν είναι να απορούμε. Ας κοιτάξουμε τα κηρύγματά μας, τις θέσεις μας στην πνευματική ζωή, το Ευαγγέλιο που κηρύξαμε, τους στόχους που είχαμε στην καρδιά μας και εξυπηρετήσαμε, τις φιλοδοξίες μας, τις αγάπες μας, τα είδωλά μας. Εκεί είναι οι απαντήσεις. Σπείραμε ανυπακοή, σπείραμε ασέβεια, σπείραμε σάρκα. Τώρα θερίζουμε τους καρπούς. Και το πιο φοβερό όλων είναι που δεν πήγε το μυαλό μας ότι ο θερισμός αυτός θα αρχίσει από το ίδιο μας το σπίτι, από τα δικά μας τα παιδιά μας, τους νέους μας, την οικογένειά μας, και θα απλώσει σαν πανδημία γύρω μας. Δεν είπαμε όλη την αλήθεια του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, δεν σεβαστήκαμε την αλήθεια, δεν παραιτηθήκαμε με ταπείνωση για να δοξασθεί ο Κύριός μας. Ο θερισμός ακολουθεί πάντα και με μαθηματική ακρίβεια τη σπορά και είναι ανάλογος του σπόρου που σπείραμε. Είναι νόμος του Θεού αυτός.

...ζητεί παραλήπτη

ΑΜΑΡΤΙΕΣ «ΓΟΝΕΩΝ» Με την κάπως ειρωνική αυτή φράση θέλω να τονίσω μια μεγάλη αλήθεια. Ναι, έχουν μεγάλη και σοβαρή ευθύνη για το κατάντημα και το αδιέξοδο το σημερινό και οι προηγούμενοι από εμάς, που για να τους τιμήσουμε τους λέμε και «γονείς» ή «πατέρες» μας. Δεν φρόντισαν για το τι θα μείνει πίσω τους όταν αποχωρήσουν κάποτε. Λησμόνησαν ότι θα φύγουν κάποτε και δεν πρέπει να αφήσουν πίσω τους συντρίμμια, κενά και παραλείψεις, προβλήματα, εκκρεμότητες. Φρόντισαν να περιτριγυρίζονται από ένα περιβάλλον ευχάριστο – κολακευτικό ίσως - γι’ αυτούς, πρόσωπα δικής τους επιλογής, με κριτήρια δικής τους επιλογής και σε θέσεις δικής τους επιλογής… Όλα αυτά στο βωμό της εξυπηρέτησης ή πιο σωστά της αλληλοεξυπηρέτησης. Αν σταματούσε μέχρι εδώ, θα ήταν μικρό το κακό. Ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Ο Κύριος κρατάει τους χρόνους, τους καιρούς στα χέρια Του. Τι άφησαν πίσω τους; Πόσο φρόντισαν για τη διαδοχή τους; Πόσο προσευχήθηκαν για τους νεότερους που ακολουθούσαν; Πόσο ζήτησαν το θέλημα του Κυρίου στην ανάδειξη ικανών, προικισμένων, πιστών διαδόχων; Πόσο τους είχαν κοντά τους να τους διδάξουν, να τους εκπαιδεύσουν, να τους γαλουχήσουν από τον εαυτό τους, τη ζωή, την πείρα τους με τον Ιησού Χριστό; Απορούμε γιατί την επόμενη της αναχώρησης «βγήκαν τα μαχαίρια»;… Απορούμε για τα στρατόπεδα, τις συμμαχίες, τις ομάδες, τον πόλεμο, την πλήρη ασυνεννοησία; Τίποτα παράξενο. Δεν ήταν και τόσο «γονείς», δεν ήταν ευλογημένοι όπως θα ’πρεπε, δεν στάθηκαν ψηλά μέχρι τέλους, υπόδειγμα ζωής για τους επόμενους. Θέλεις να δεις για κάποιον αν ήταν ευλογημένος του Κυρίου; Κοίταξε τι αφήνει πίσω του φεύγοντας από τον κόσμο αυτό. Τι από όσα είπε και έπραξε συνεχίζει να το συστήνει, να το χρησιμοποιεί, να το ευοδώνει ο Κύριος. Τώρα ρωτάμε τι φταίει, ποιος φταίει; Μπορεί να έχουν φύγει από ανάμεσά μας, αλλά κάποτε έχουν μεγάλες και ιστορικές ευθύνες για όσα ακολούθησαν με την αναχώρησή τους. Ας μη συνεχίσουμε τους λιβανωτούς και τους ύμνους… Τελικά ίσως δεν ήταν και τόσο μεγάλοι όσο νομίσαμε… Τρεις αποφασιστικές περιοχές. Πνευματικότητα υπό το μηδέν, σπορά και θερισμός και οι αμαρτίες των προηγούμενων. Δεν χρειάζεται κάτι να συμπληρώσουμε. Αυτά και μόνο είναι ικανή αιτία ο Μάιος - Ιούνιος 2012

Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη

Κύριος να απομακρυνθεί, «ο οίκος μας να μείνει έρημος» και κάθε άλλο παρά ευλογημένους να θεωρούμε εμείς τους εαυτούς μας και οι άλλοι εμάς. Όμως το άρθρο μας αυτό γράφτηκε για έναν άλλο, πολύ πιο σημαντικό λόγο. Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη. Βγες μπροστά. Βγες εσύ μόνος σου, εγώ, ο άλλος. Κι ας μην κοιτάμε αν θα ’ρθει κανείς μαζί μας, αν θα μας μιμηθεί, θα μας ακολουθήσει. Ας βγούμε κι ας το παραδεχτούμε δημόσια, φωναχτά: Φταίω! Φταίω εγώ! Να σηκώσεις το φταίξιμο κι ας μην είναι όλο δικό σου ή δικό μου. Να το κάνεις μπροστά στον Κύριο τίμια, ειλικρινά, με ταπείνωση, με συναίσθηση, με πίστη. Και μπορεί να αρπάξει φωτιά, να λαμπαδιάσει ο τόπος. Να σηκωθεί κι άλλος κι άλλος κι άλλος να πει φταίω, κι εγώ φταίω, φταίω… πολλές φωνές, πολλές καρδιές, πολλά δάκρυα, πολλή δύναμη, πολύς Ουρανός, πολλή δόξα, πολλή φωτιά, πολλές επιστροφές, πολύς καρπός, πολλή ευλογία. Σκέψου, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τον Κύριο να δακρύσει από χαρά. Κάποιοι αναζητούν το δρόμο για μια αναζωπύρωση. Εμείς τον έχουμε βρει πιστεύω αυτό το δρόμο: «Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη». ____________________________ Σημείωση: Διαβάζοντας αυτό το άρθρο, κάθε πιθανή ομοιότητα με τα όσα συμβαίνουν στο κράτος μας, στην πατρίδα μας και ανάμεσά μας, στην Κοινωνία μας, ίσως να μην είναι εντελώς τυχαία…

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΝΑ

Οι Αντίχριστοι (Συνέχεια από το προηγούμενο)

Σ το πέρασμα της Ιστορίας οι πιστοί και μελετητές της Αγίας Γραφής πολλές φορές παρασύρθηκαν και νόμισαν πως,

στη μορφή κάποιου από τους μεγάλους, είδαν τον αντίχριστο. Ειδικότερα τον πρώτο αιώνα, που η εκκλησία περνούσε από τόσο μεγάλους διωγμούς, είδαν στο πρόσωπο μερικών Ρωμαίων αυτοκρατόρων τον αντίχριστο. Αυτής της μεγάλης «τιμής» φάνηκαν άξιοι, λόγω της σκληρότητάς τους και του μίσους τους εναντίον των χριστιανών, κυρίως ο Καλιγούλας και ο Νέρων. Αργότερα κατά τον Μεσαίωνα, και μάλιστα στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης, στο πρόσωπο διαφόρων παπών, εχθρών του Ευαγγελίου, είδαν οι διωκόμενοι ουγενότοι και άλλοι πιστοί τον αντίχριστο. Την εποχή που ο Κορσικανός Ναπολέων ξεκίνησε να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη και να την συνενώσει κάτω από τη δική του εξουσία, και περισσότερο ακριβώς για το στοιχείο αυτό, νόμισαν ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο αντίχριστος. Μάιος - Ιούνιος 2012

Ο Ένας!

Στο πέρασμα της Ιστορίας οι πιστοί και μελετητές της Αγίας Γραφής πολλές φορές παρασύρθηκαν και νόμισαν πως, στη μορφή κάποιου από τους μεγάλους, είδαν τον αντίχριστο. Όλες αυτές οι μορφές που προηγήθηκαν, πρέπει να προσθέσουμε, πως αν και η κάθε μια είχε και κάποιο από τα χαρακτηριστικά του αντίχριστου, εν τούτοις πάρα πολύ απέχουν από του να υπήρξε κάποιος από αυτούς ο αντίχριστος. Ο αντίχριστος δεν ήρθε ακόμη. Προετοιμάζεται η έλευσή του. Έρχεται και δεν είναι μακριά.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Στο πρόσφατο παρελθόν πάλι αρκετοί παρασύρθηκαν και πίστεψαν πως στο πρόσωπο του Μουσολίνι είχαν την παρουσίαση του αντίχριστου, και τούτο διότι είδαν στο πρόσωπό του μια προσπάθεια να θέλει να εγκολπωθεί τη δόξα της παλιάς Ρώμης, και μάλιστα στην εποχή της εκστρατείας της Αβησσυνίας, όπου τη δόξα του Νεγκούς, του βασιλιά των βασιλιάδων, την πήρε επάνω του. Μα και παλιότερα, ακόμη πριν έρθει ο Χριστός, βάσει των προφητειών, κυρίως του Δανιήλ, είδαν στο πρόσωπο του Αντίοχου του Επιφανούς τον αντίχριστο, κατά το έτος 198 π.Χ. Αυτός ο Σύριος, όπως και να το πάρουμε, ήταν μια πολύ παραστατική μορφή του αντίχριστου. Κατέλαβε την Ιουδαία, βεβήλωσε το ναό, αφού πρόσφερε στο θυσιαστήριο του ναού θυσίες ακάθαρτων χοίρων, και γενικά η πολιτεία του ήταν τόσο αντίθετη με του Θεού το νόμο και την τάξη, που στο πρόσωπό του πάρα πολλοί είδαν καθαρά τον άνθρωπο της ανομίας, τον αντίχριστο. Όλες αυτές οι μορφές που προηγήθηκαν, πρέπει να προσθέσουμε, πως αν και η κάθε μια είχε και κάποιο από τα χαρακτηριστικά του αντίχριστου, εν τούτοις πάρα πολύ απέχουν από του να υπήρξε κάποιος από αυτούς ο αντίχριστος. Ο αντίχριστος δεν ήρθε ακόμη. Προετοιμάζεται η έλευσή του. Έρχεται και δεν είναι μακριά.

Τα χαρακτηριστικά Υπάρχουν πάρα πολλές, τελείως αντίθετες προς το πραγματικό του πρόσωπο αντιλήψεις, διάσπαρτες στη λαϊκή φαντασία, γύρω από το πρόσωπο του αντίχριστου, που δημιουργούν μεγάλη σύγχυση στο θέμα αυτό. Πιστεύω προσωπικά, πως αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά εξυπηρετεί άμεσα κάποιο σκοπό, που δεν είναι άλλος, από του να μη γίνει αντιληπτός και να μην αναγνωριστεί όταν θα κάνει την εμφάνισή του. Οι πολλοί τον περιμένουν όπως τον φαντάζονται, τρομερό, αποκρουστικό, αποτρόπαιο. Αντίθετα αυτός, και μάλιστα στο πρώτο του στάδιο, θα είναι τελείως διαφορετικός από ό,τι τον φαντάζονται. Ειδικότερα τα σημεία εκείνα που θα τον χαρακτηρίζουν είναι τα εξής:

Οι Αντίχριστοι

1. Αποκρουστικός στην όψη, νομίζουν οι πολλοί, που θα εμπνέει το φόβο και τον πανικό. Αντίθετα από την αντίληψη αυτή, θα είναι θελκτικός, σαγηνευτικός, και θα προκαλεί τον αμέριστο και ανεπιφύλακτο θαυμασμό των ανθρώπων, που θα βλέπουν στο πρόσωπό του ένα ον προικισμένο με πολλά χαρίσματα και με τις καλύτερες προθέσεις. 2. Αντίθετα από τη σφαλερή κοινή αντίληψη, που δεν μπορεί να διακρίνει τι είδους ον θα είναι ο αντίχριστος, φαίνεται τελείως καθαρά, πως θα είναι άνθρωπος. Μερικοί τον συγχέουν με το σατανά. Ασφαλώς έχει μεγάλη σχέση και εξάρτηση από αυτόν, θα κατευθύνεται από αυτόν και με τη δική του δύναμη θα κινείται. Μα θα είναι ον ξεχωριστό, άνθρωπος, γιατί ο σκοπός του θα είναι να παγιδεύσει τους ανθρώπους, να τους συσπειρώσει γύρω από το πρόσωπό του και να τους χρησιμοποιήσει, στο σύνολό τους, για τα δικά του σχέδια. Έτσι, για να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, πρέπει να είναι και αυτός άνθρωπος. 3. Τα μέσα και τα συστήματα που θα χρησιμοποιήσει δεν θα πρέπει υποχρεωτικά να ανάγονται όλα στην περιοχή ταυ υπερφυσικού. Θα έχει οπωσδήποτε στη διάθεσή του υπερφυσικές ιδιότητες, όπως είχαν πολλά όργανα του διαβόλου στο παρελθόν, μα πάντα δεν είναι απαραίτητο αυτό. Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας παρέχουν σ’ αυτόν τόσες τρομερές δυνατότητες, που και στοχαστές και μελετητές έξω από τη Βίβλο βλέπουν τη δυνατότητα, με μόνα τα μέσα αυτά, σε έναν άνθρωπο και σε μια ομάδα ανθρώπων, να καθυποτάξουν όλο τον κόσμο και να τον ελέγχουν αποφασιστικά. Κάτω από τη δύναμη της τεχνολογίας, που ίσως Μάιος - Ιούνιος 2012

Ο Ένας!

και με τη δική του συμβολή θα παρουσιάσει νέες επιτεύξεις, που θα του δίνουν αυτή τη δύναμη και την ικανότητα να ελέγχει και να επηρεάζει τα πάντα, θα δράσει και θα επικρατήσει. Διάφοροι συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας, όπως ο Όργουελ, ο Χάξλεϋ και ο Μπράντμπερυ, στο σημείο

αυτό συναντιούνται απόλυτα και έτσι βλέπουν ή οραματίζονται τη μελλοντική παγκόσμια κοινωνία. Μόνο που δεν ξέρουν να δώσουν το σωστό όνομα στο «μεγάλο αρχηγό». Το περίγραμμα που προσφέρουν είναι όμως πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Και μόνο μια συστηματική εκμετάλλευση, με μια επιστημονική βάση ψυχολογίας, των μέσων μαζικής επικοινωνίας, Τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ίντερνετ, είναι αρκετή για να πλάσει, σύμφωνα με τη δική του θέληση, τη θέληση όλων των ανθρώπων και να την κατευθύνει κατά τα σχέδιά του. (Συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος)

Συντροφιά Αλήθειας και Αγάπης Θεού από το τηλέφωνο

(210) 57 58 928

Λιγόλεπτα τηλεφωνικά μηνύματα παρηγοριάς, ενίσχυσης, αλήθειας Θεού. Κάθε μέρα - 24 ώρες το 24ωρο!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ

Ο Παλαιός Άνθρωπος και ο Νέος Άνθρωπος

«Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας, και να ανανεώνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» (Εφεσίους δ΄22-24)

ένει κανείς έκπληκτος όταν ανοίξει την Αγία Γραφή και σκύψει με ενδιαφέρον να τη μελετήσει. Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος μπροστά του. Ο κόσμος του Θεού! Τελείως διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης όλων των θεμάτων από τον δικό μας, τον ανθρώπινο τρόπο. Τελείως διαφορετική νοοτροπία και σκεπτικό. Τα τοποθετεί όλα σε τελείως διαφορετική βάση. Ο τρόπος του Θεού, ο τρόπος που ο Θεός αντιλαμβάνεται και βλέπει τα πράγματα και τα αξιολογεί. Τι βαραίνει γι’ Αυτόν, τι μετράει, τι αξίζει, τι απορρίπτει. Και κυρίως η απλότητα. Μάιος - Ιούνιος 2012

Ο Παλαιός Άνθρωπος...

Μεγάλη δύναμη η απλότητα. Το πολύπλοκο, το δαιδαλώδες, το σύνθετο είναι συνήθως ο ανθρώπινος τρόπος, είναι προϊόν αδυναμίας. Ο απλός τρόπος σκέψης, προσέγγισης κινείται σε ένα άλλο επίπεδο, πολύ-πολύ ανώτερο. Ο απλός τρόπος είναι και ξεκάθαρος, κατανοητός, έχει δύναμη, έχει φως που φωτίζει, που ερμηνεύει τις έννοιες, τα γεγονότα, τις εξελίξεις. Αυτός είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής, αυτός είναι ο τρόπος του Θεού. Πολλά μπορεί να πει κανείς γύρω από το σοβαρό θέμα της αμαρτίας, της σωτηρίας του ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο, του έργου του Σταυρού και της Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Είναι πολλά, είναι βαθιά, δεν εξαντλούνται. Και όμως ο Κύριος της σοφίας μπορεί να τα κλείσει σε λίγες λέξεις, γεμάτες ουσία και νόημα. Και να είναι τα πάντα μέσα σ’ αυτές. Ο παλαιός άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος. Μία απλή εικόνα, γνωστή σε όλους μας, κατανοητή, εύληπτη. Μέσα σε αυτές τις απλές λέξεις Μεγάλη δύναμη χωράει ολόκληρο το θαύμα της αναγέννησης, η απλότητα. Ο της σωτηρίας, της αιώνιας ζωής, αλλά και της απλός τρόπος σκέαιώνιας απώλειας, της ζωής της αμαρτίας μαψης, προσέγγισης κριά από τον Θεό. κινείται σε ένα επίπεδο ανώτερο. Ο απλός τρόπος Ο παλαιός άνθρωπος είναι ξεκάθαρος, κατανοητός, έχει Παλιό είναι κάτι που έχει πολλά χρόνια ζωής δύναμη, έχει φως επάνω του και έχει φθαρεί, έχει παλιώσει. Κρατάει τα στοιχεία του παρελθόντος, στο οποίο που φωτίζει, που «χρωστάει» και τη φθορά του. Ανήκει στο παρελερμηνεύει τις ένθόν, είναι το παρελθόν φθαρμένο και άχρηστο. νοιες, τα γεγονότα, Παρελθόν όμως γιατί; Δεν θα ήταν παρελθόν, τις εξελίξεις. Αυτός για πέταμα ή εμπόδιο, αν δεν υπήρχε στο δρόμο είναι ο Θεός της του το νέο, το καινούργιο, το καθαρό, το αστραΑγίας Γραφής, αυφτερό, που πρέπει να πάρει τη θέση του. Κάποτός είναι ο τρόπος τε ο παλιός άνθρωπος ήταν το μόνο που είχαμε. του Θεού. Τώρα είναι επιλογή. Μία από τις δύο. Δεν υπάρχει άλλη. Τι είναι ο παλιός άνθρωπος, ποια η φύση του; Έχουμε πολλές περιγραφές, με πολλά τραγικά γνωρίσματα, σαν αυτή που συναντάμε στην προς Εφεσίους επιστολή (δ΄17-20), «καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν 14

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...και ο Νέος Άνθρωπος

εν αυτοίς, διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών, οίτινες αναισθητούντες, παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, διά να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως.» Με το φως του Θεού, παλιός άνθρωπος θα πει αστοχία, σκοτάδι, ζωή μακριά και εναντίον του Θεού, συνεργασία της ψυχής με τον Σατανά. Μπροστά στα μάτια της δικαιοσύνης και αγιότητας του Θεού ο παλιός μας άνθρωπος είναι ακάθαρτος, είναι αποτυχημένος, είναι αποκομμένος από τον Θεό, είναι αμαρτωλός. Οι σκέψεις μας, η κακία που κατοικεί μέσα μας και κάθε τόσο εκφράζεται προς τα έξω, τα είδωλά μας, οι επιθυμίες μας, το πονηρό μας μάτι, η απατηλή μας καρδιά, η ροπή μας στην αδικία, η τάση μας στην ακαθαρσία. Η ζωή του παλαιού ανθρώπου είναι ζωή θανάτου και η πορεία του καθημερινά είναι πηγή φθοράς για τον ίδιο και τους γύρω του. «…Τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας.» Ο παλαιός άνθρωπος είναι η

ζωή της αμαρτίας, που μας οδηγεί στην αιώνια απώλεια, που αρχίζει από αυτή τη ζωή και από μέσα μας. Με τον παλαιό άνθρωπο ξεκινάμε τη ζωή μας σ’ αυτή τη Γη. Είναι ο πρώτος μας εαυτός. Αυτό παραλαμβάνουμε από τους γονείς μας, αυτόν βλέπουμε να ζουν οι άλλοι γύρω μας. Με αυτό το ρούχο του παλαιού ανθρώπου μάς βρίσκει η χάρη και η αγάπη του Θεού και μας προσφέρει τον Ιησού Χριστό, γιατί θέλει να μας σώσει. Μάιος - Ιούνιος 2012

Ο Παλαιός Άνθρωπος...

Ο νέος άνθρωπος Είναι ο νέος μας εαυτός, το καινούργιο δημιούργημα που μας χαρίζει ο Κύριος με την αναγέννηση. Είναι χτισμένος με τα στοιχεία της δικαιοσύνης, της αγιότητας και της αλήθειας του Θεού. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να ευαρεστήσει τον Θεό και που θα κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού δια του Ιησού Χριστού. Ο νέος άνθρωπος έχει την ευλογία του Θεού στη ζωή του, μέσα του κατοικεί το Άγιο Πνεύμα του Θεού και επάνω του μορφώνεται ο Ιησούς Χριστός. Είναι ο πιστός υπηρέτης του Θεού, που ακούει τη φωνή Του και εκτελεί με χαρά το θέλημά Του. Είναι ο άνθρωπος που κάθε μέρα που περνάει μοιάζει και περισσότερο στον Ιησού Χριστό. Ο ίδιος ελαττώνεται και η ζωή του Ιησού προοδεύει μέσα του και επάνω του.

Η μεγάλη κίνηση Ανάμεσα στους δύο αυτούς αντίθετους κόσμους υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα. Δεν έχουν τίποτα το κοινό, δεν μπορούν να πλησιάσουν, να συμπορευτούν. Άλλος κόσμος ο ένας, ο κόσμος της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, άλλος κόσμος ο άλλος, ο κόσμος της αγιότητας, της δικαιοσύνης, του φωτός, της αλήθειας του Θεού. Όλα όσα λέμε γύρω από το έργο της αγάπης του Θεού, γύρω από τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο, γύρω από τη λύτρωση, την αιώνια ζωή συνοψίζονται σ’ αυτή τη μία κίνηση. Σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι να μετακινηθεί από τον κόσμο του παλαιού ανθρώπου στον κόσμο του νέου ανθρώπου, στον κόσμο του Θεού. Όπως πολύ όμορφα το απεικονίζει το εδάφιο, να ξεντυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο. Να μας καλύψει πλήρως, αυτόν να περιφέρουμε ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτόν να ζούμε κάθε μέρα, μ’ αυτόν να ταυτιζόμαστε όλο και περισσότερο, μέχρι να γίνουμε ένα. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, περισσότερες αναλύσεις. Ο παλιός μας εαυτός είναι δούλος, υπηρέτης της κακίας, της αδικίας, της αμαρτίας, μας τυραννάει, χάνουμε τη ζωή μας μαζί του και την αιωνιότητα. Ο πρώτος που βασανίζεται και υποφέρει από την παρουσία του είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πρέπει να φύγει από τη μέση, να τον καταδικάσουμε, να του αντισταθούμε μέ16

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...και ο Νέος Άνθρωπος

χρι να πεθάνει. Η θέση του δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει κενή. Θα ντυθούμε τον νέο άνθρωπο. Ο Ιησούς Χριστός σε μικρογραφία επάνω μας. Πιστό Του αντίγραφο. Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος να εκφράζεται καθημερινά και να προοδεύει στη ζωή μας. Σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωΗ ευλογημένη κατάληξη πο είναι να μετακινηθεί από τον κόσμο του παλαιού Παλιά, οι νοικοκυρές που δεν είχαν και πολλές ανθρώπου στον οικονομικές δυνατότητες ξήλωναν ένα παλιό πλεκτό, έκαναν κουβάρι το νήμα για να πλέξουν κόσμο του νέου κάτι καινούργιο. Αυτό το καθημερινό ξήλωμα ανθρώπου, στον του παλιού ανθρώπου μάς καλεί ο Κύριος να κόσμο του Θεού. αρχίσουμε. Κάθε μέρα να λιγοστεύει ο παλαιός Nα ξεντυθεί τον άνθρωπος. Αυτή είναι η σωτηρία του ανθρώπου. παλαιό άνθρωπο Και κάθε μέρα πιο κοντά στον Κύριο, πιο δική και να ντυθεί τον μας η δική Του η ζωή. Μέχρι να ξεντυθούμε τενέο άνθρωπο. Ο λείως τον παλαιό άνθρωπο, να ξηλωθεί τελείως παλιός μας εαυτός το παλιό δημιούργημα της αμαρτίας, να πεθάείναι δούλος, υπηνει, να μην έχει δύναμη και ισχύ επάνω μας. ρέτης της κακίας, της αδικίας, της «Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός αμαρτίας. Πρέπει ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να να φύγει από τη καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε μέση, να τον κανα μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας· ταδικάσουμε, να διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της του αντισταθούμε αμαρτίας» μέχρι να πεθάνει και να ντυθούμε (Ρωμαίους ς΄6-7) τον νέο άνθρωπο. Ο νέος άνθρωπος Αν θέλουμε να ξεντυθούμε τον παλαιό άνθρωέχει την ευλογία πο, να λυτρωθούμε από την τυραννία του, από του Θεού στη ζωή τη βασανιστική παρουσία του στην κάθε μας του. Μέσα του μέρα, μία είναι η λύση. Να μην τρέφεται, να κατοικεί το Άγιο μην τροφοδοτείται. Να του κόψουμε το οξυγόΠνεύμα του Θεού νο, να του κόψουμε την αιμάτωση. Να μη ζει. και επάνω του Την ώρα που εμφανίζεται και υπαγορεύει το μορφώνεται ο Ιηδικό του να τον πολεμήσουμε, να του κλείσουσούς Χριστός. με το δρόμο, να τον καταδικάσουμε μπροστά στον Κύριό μας, προκρίνοντας το σοφό και τέλειο δικό Του θέλημά. Έτσι πεθαίνει ο παλιός άνθρωπος, έτσι καταργείται το σώμα της αμαρτίας, έτσι ξεντυνόμαστε το ρούχο της αμαρτίας για να ντυθούμε την καινούργια, λυτρωμένη ζωή, που τιμά και δοξάζει τον Θεό. Μάιος - Ιούνιος 2012

Ο Παλαιός Άνθρωπος και ο Νέος Άνθρωπος

Κάτι που αποκλείεται Πρέπει να το αναφέρουμε και αυτό στο τέλος, γιατί έχουμε να κάνουμε με την καρδιά μας, που είναι ακόμα πονηρή και απατηλή. Μην κάνουμε το λάθος και προσπαθήσουμε να τα συνταιριάξουμε. Ή το παλιό ρούχο θα αγαπάει η καρδιά μας, ή το ρούχο του νέου ανθρώπου, και σ’ αυτό θα μένουμε και θα προοδεύουμε. Τρίτη λύση, γκρίζα περιοχή, ενδιάμεση περιοχή δεν υπάρχει στα πράγματα του Κυρίου. Όποιος θελήσει να φτιάξει μείγμα από τα δύο, όποιος προσπαθήσει να κρατήσει τα καλά κατά τη γνώμη του από κάθε πλευρά, θα αποτύχει οικτρά, γιατί η καρδιά του είναι πονηρή και βέβηλη. Ο Κύριος είναι ξεκάθαρος σε αυτό που προτείνει, αυτό που ζητάει από τον δικό Του πιστό. Να ξεντυθεί τον παλαιό άνθρωπο, να τον καταδικάσει, να του αρνηθεί κάθε δικαίωμα να ζει και να εκδηλώνεται, να τον στείλει με μίσος και αποστροφή στο σταυρό του Γολγοθά και στη θέση του να αρχίσει να χτίζεται ο νέος άνθρωπος, σύμμορφος της εικόνας του Ιησού Χριστού, με στοιχεία άγια, καθαρά, αιώνια. Τρίτη θέση δεν υπάρχει. Ο τρίτος δρόμος είναι εκ του πονηρού και οι συνέπειες πολλές και τραγικές, όπως συμβαίνει με κάθε απόκλιση του ανθρώπου από τον μοναδικό και αψεγάδιαστο νόμο του Θεού για τη ζωή μας.

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥ διάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή να τις ακούτε - να τις χαρίσετε Γράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ» Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

O Νοσταλγικός Ψαλμωδός του Ισραήλ

Ψαλμ

πδ΄1-4

Το υπέροχο αυτό λυρικό ποίημα της Ιουδαϊκής φιλολογίας

αποκαλείται από πολλούς σχολιαστές το «μαργαριτάρι των ψαλμών».

Ο τίτλος «εις τον πρώτον μουσικόν» μας φανερώνει ότι ανήκει στη συλλογή του αρχηγού της χορωδίας. Είναι δηλαδή ένας χορωδιακός ψαλμός, που εψάλλετο με συνοδεία μουσικών κατά τη λατρεία στη γιορτή της σκηνοπηγίας. Αυτό δείχνει η αναφορά «επί Γιττίθ». Γιττίθ σημαίνει γλυκύτερος απ’ τη χαρά του ληνού. Όσοι είναι οικείοι με την αγροτική ζωή, ξέρουν ότι στον τρύγο των σταφυλιών γινόταν μια γιορτή, όπου οι νέοι και οι νέες πατούσαν τα σταφύλια στο πατητήρι με κέφι και τραγούδια, ακολουθούσε δε μεγάλη γιορτή. Αυτός ο ψαλμός είναι γλυκύτερος στο νόημά του απ’ τη γλύκα της γιορτής του τρύγου και μας δείχνει πως ο λαός του Θεού (που είναι η άμπελός Του) λάτρευε με ιδιαίτερη ευφροσύνη καρδιάς τον Κύριό του, στις καθιερωμένες γιορτές ευχαριστίας. Μάιος - Ιούνιος 2012

O Νοσταλγικός...

Ψαλμός πδ΄ 1. «Εις τον πρώτον μουσικόν, επί Γιττίθ. Ψαλμός διά τους υιούς Κορέ.» Πόσον αγαπηταί είναι αι σκηναί σου, Κύριε των δυνάμεων 2. Επιποθεί και μάλιστα λιποθυμεί η ψυχή μου διά τας αυλάς του Κυρίου· η καρδία μου και η σαρξ μου αγαλλιώνται διά τον Θεόν τον ζώντα. 3. Ναι, το στρουθίον εύρηκε κατοικίαν, και η τρυγών φωλεάν εις εαυτήν, όπου θέτει τους νεοσσούς αυτής, τα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, Βασιλεύ μου και Θεέ μου. 4. Μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου· πάντοτε θέλουσι σε αινεί. Διάψαλμα...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Δεν είναι σωστό να ξεφύγει από την προσοχή μας και κάτι ακόμα, που αναφέρεται στον τίτλο: «Ψαλμός διά τους υιούς Κορέ». Αυτός ο τίτλος υπάρχει σε αρκετούς ψαλμούς που αποδίδονται στη σχολή Κορέ. Το όνομα Κορέ μας γυρίζει πίσω στην ιστορία που αναφέρεται στο ις΄ κεφάλαιο του βιβλίου των Αριθμών, όπου ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών, μαζί με άλλους 250 Λευίτες, επαναστάτησαν ενάντια στους χρισμένους δούλους του Κυρίου, τον Μωυσή και τον Ααρών, επειδή ήθελαν να σφετεριστούν την εξουσία τους. Ο Θεός απάντησε στην ανταρσία τους με αυστηρό τρόπο, καθώς άνοιξε τη γη και τους έστειλε ζωντανούς στον Άδη. Εδώ όμως στον ψαλμό διακρίνουμε το μεγαλείο της χάρης του Θεού, που δεν ανταπέδωσε κατά την αμαρτία των προγόνων, αλλά τους απογόνους του Κορέ τους ευλόγησε τόσο, ώστε να τους χρησιμοποιεί στο έργο της λατρείας, και μάλιστα να υπάρχουν ψαλμοί τιτλοφορούμενοι στο όνομά τους. Θαυμάζουμε τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ο Θεός καθώς χορηγεί τη χάρη Του: Εκλέγει τα μωρά του κόσμου για να ντροπιάσει τους σοφούς, και τα ασθενή για να ντροπιάσει τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενωμένα και τα μη όντα για να καταργήσει τα όντα (Α΄Κορινθίους α΄27,28). Τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό, επειδή τέτοιοι ήμασταν κι’ εμείς όταν μας εξέλεξε ο Θεός, για να μην μπορεί κανένας μας να καυχηθεί μπροστά Του, ότι είχε κάποια αξία και ήταν υποχρεωμένος ο Θεός να τον εκλέξει. Αν δεν έδειχνε ο Θεός τη μεγάλη χάρη Του, ώστε να στείλει τον Υιόν Του τον μονογενή να σταυρωθεί αντί για μας, θα ήμασταν για πάντα καταδικασμένοι στην αιώνια κόλαση. Στον τίτλο δεν μας αναφέρεται ποιος είναι ο συγγραφέας του ψαλμού. Ο Χένρυ Μάθιου στα σχόλιά του αποδίδει αυτόν τον ψαλμό στον Δαβίδ, βασιζόμενος τόσο στο περιεχόμενο του ψαλμού, όσο και στις εκφράσεις, καθώς και στις παρόμοιες εικόνες, τις οποίες βρίσκουμε και σε άλλους ψαλμούς του Δαβίδ. Ο Σπέρτζον λέει ότι ο ψαλμός αυτός αναδίδει Δαβιδικό άρωμα. Κυνηγημένος απ’ τον αγαπημένο Του γιο, τον Αβεσσαλώμ, που ξεσήκωσε εμφύλιο πόλεμο εναντίον του, ο Δαβίδ κατέ-

...Ψαλμωδός

φυγε στη Μαχαναϊμ (Β΄Σαμουήλ ιζ-ιη). Σ’ εκείνο τον τόπο, καθώς με νοσταλγία αναπολεί τις σκηνές του Κυρίου, γράφει αυτόν τον θαυμάσιο ψαλμό. Θυμάται με νοσταλγία τις γιορτές του Κυρίου, όταν με όλο το λαό ανέβαινε στις σκηνές του Υψίστου για να Τον λατρεύσουν. Απ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά συνέρεε όλος ο λαός στον τόπο συνάντησης που ο Ίδιος ο Θεός καθόρισε για να Τον προσκυνούν. Σχημάτιζαν μεγάλα καραβάνια ανθρώπων, κατά οικογένειες και κατά φυλές, και προχωρούσαν στο μακρινό ταξίδι του προσκυνήματος. Νέοι, γέροι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, άλλοι πάνω στα κάρα και οι πιο πολλοί πεζοί, περπατούσαν μ’ ένα σακούλι στον ώμο κι ένα ραβδί στο χέρι για τον τόπο της συνάντησης με τον Κύριο. Ήταν ένα κοπιαστικό ταξίδι, άλλοτε μέσα στο λίβα της ερήμου και άλλοτε μέσα από βροχή και μπόρες. Περνούσαν μέσα από δάση και φαράγγια, από βουνά και κάμπους. Πολλές φορές με τη βροχή κολλούσαν τα κάρα στη λάσπη του δρόμου και τότε όλοι μαζί βοηθούσαν και έσπρωχναν για να τα ξεκολλήσουν και να συνεχίσουν την πορεία τους. Παρόλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συναντούσαν, βάδιζαν με χαρά, γιατί ήξεραν πόσο ευλογημένος ήταν ο προορισμός. Θα συναντούσαν τον Κύριο, θα έβλεπαν τη Σεκίνα, θα έπαιρναν την ευλογία του αρχιερέα, θα πρόσφεραν τη θυσία, θα έψαλλαν όλοι μαζί, θα έβλεπαν όλα τα αγαπητά τους πρόσωπα, θα γιόρταζαν στην παρουσία του Κυρίου. Όλα αυτά τους γέμιζαν με χαρά και τους έδιναν δύναμη κα θάρρος για να προχωρούν.

Μάιος - Ιούνιος 2012

O Νοσταλγικός...

Όμως ο Δαβίδ δεν μπορούσε να κάνει αυτό το προσκύνημα. Ήταν αποκλεισμένος, κυνηγημένος, λυπημένος. Ένιωθε βαθιά μέσα του μεγάλη στέρηση, καθώς βρισκόταν μακριά από τον τόπο της λατρείας του Κυρίου του.

«Πόσον αγαπηταί είναι αι σκηναί σου, Κύριε των δυνάμεων.» Θυμάται ο ψαλμωδός τις σκηνές του Κυρίου και έρχονται στη μνήμη του όλες οι στιγμές της ιστορίας του λαού του. Αυτές οι σκηνές ήταν στην έρημο, όπου ο Κύριος παρουσιαζόταν σαν στήλη πυρός τη νύχτα και σαν στήλη νέφους την ημέρα. Αυτός ο Κύριος των δυνάμεων τους οδηγούσε, τους φώτιζε, τους προστάτευε, τους έτρεφε, τους πότιζε, τους φρόντιζε τα ρούχα και τα παπούτσια, τους άνοιγε θάλασσες και ποτάμια για να διαβαίνουν, γκρέμιζε ψηλά τείχη, κατατρόπωνε τους εχθρούς τους. Αυτός ο Κύριος των δυνάμεων δεν άλλαξε για τον Δαβίδ. Έβλεπε τα θαύματά Του καθημερινά στη ζωή του. Αυτός τον διάλεξε από τη μάντρα των προβάτων, όπου ήταν πρώτα, και τον έκανε βασιλιά στη θέση του Σαούλ, Αυτός νίκησε τους εχθρούς του και μεγάλωσε το βασίλειό του. Όλα αυτά θυμάται ο Δαβίδ και με νοσταλγία φωνάζει: Πόσο είναι αγαπητές οι σκηνές Σου, Κύριε των δυνάμεων! Η ομορφιά των σκηνών ήταν εσωτερική, πνευματική. Εξωτερικά δεν ήταν κάτι το ελκυστικό στην ομορφιά. Ένα μεγάλο 22

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...Ψαλμωδός

τσαντίρι ήταν, καλυμμένο με προβιές. Και όμως αυτό το μεγάλο τσαντίρι το αγαπούσε ο Δαβίδ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, ιδιαίτερα τώρα που δεν μπορούσε ούτε να το βλέπει, καθώς ήταν αποκλεισμένος στη Μαχαναϊμ. Ήταν αγαπητές αυτές οι σκηνές για τους χώρους που διέθεταν για τη συνάντηση με τον Κύριο. Σ’ αυτές υπήρχε η αυλή με το χάλκινο θυσιαστήριο για τις θυσίες, στη σκηνή των αγίων ήταν το χρυσό θυσιαστήριο για τα θυμιάματα, η επτάφωτη λυχνία, και οι τράπεζες με τους άρτους της προθέσεως, και στα άγια των αγίων ήταν η κιβωτός της διαθήκης με το χρυσό ιλαστήριο και τα χρυσά Χερουβείμ. Σ’ αυτές τις σκηνές οι ιερείς με τα πολύχρωμα άμφια τελούσαν τις θυσίες, προσεύχονταν, υμνούσαν, λάτρευαν τον Κύριο των δυνάμεων και ευλογούσαν τους πιστούς. Όλα αυτά τα πράγματα στο εσωτερικό των σκηνών, οι συμβολισμοί των αντικειμένων και των θυσιών που προεικόνιζαν τον Μεσσία, οι αναμνήσεις των ενδόξων επεμβάσεων του Θεού και προπάντων η παρουσία του Κυρίου, έκαναν τις σκηνές πολυπόθητες και ιδιαίτερα αγαπητές. Μπορεί εξωτερικά να μην είχαν είδος ουδέ κάλλος, όμως η εσωτερική ωραιότητα ήταν ανυπέρβλητη, καθώς πρόσφερε την αγαλλίαση και ευφροσύνη της παρουσίας του Κυρίου των δυνάμεων. Αυτά τα απερίγραπτα και ανέκφραστα συναισθήματα στην παρουσία του Κυρίου παρακινούν τον νοσταλγικό ψαλμωδό του Ισραήλ να αναφωνήσει:

Όλα αυτά τα πράγματα στο εσωτερικό των σκηνών, οι συμβολισμοί των αντικειμένων και των θυσιών που προεικόνιζαν τον Μεσσία, οι αναμνήσεις των ενδόξων επεμβάσεων του Θεού και προπάντων η παρουσία του Κυρίου, έκαναν τις σκηνές πολυπόθητες και ιδιαίτερα αγαπητές. Μπορεί εξωτερικά να μην είχαν είδος ουδέ κάλλος, όμως η εσωτερική ωραιότητα ήταν ανυπέρβλητη, καθώς πρόσφερε την αγαλλίαση και ευφροσύνη της παρουσίας του Κυρίου των δυνάμεων.

«Επιποθεί, και μάλιστα λιποθυμεί η ψυχή μου δια τας αυλάς του Κυρίου. Η καρδία μου και η σαρξ μου αγαλλιώνται διά τον Θεόν τον ζώντα.» Όλη του η ύπαρξη, σώμα ψυχή και πνεύμα, έχουν διεγερθεί και φωνάζουν: Κύριε. Δεν ένιωθε απλώς μια επιθυμία, αλλά ένα διακαή πόθο, μια παθιασμένη αγάπη. Ένιωθε πληγωμένος από αγάπη, άρρωστος από αγάπη για τον Κύριο. Έλιωνε από τη σφοδρή επιθυμία και τη φλογερή αγάπη για τον Θεό και την κοινή λατρεία με τον λαό του Κυρίου. Μάιος - Ιούνιος 2012

O Νοσταλγικός...

Αρκετά εύστοχα αποδίδει το συναίσθημα αυτό ο στιχουργός ενός ύμνου της Εκκλησίας βασισμένου στον πδ΄ψαλμό: Φλέγεται η ύπαρξή μου, λιώνει, Σε αποζητά, σαγηνεμένη η ψυχή μου απ’ τη δική Σου θωριά. Πόσο αγαπώ τις σκηνές Σου, Κύριε και Βασιλιά, επιποθώ τις αυλές Σου, να ’μαι σε Σένα κοντά.

Ω, να αφήναμε τον Κύριό μας να καθαρίζει τις καρδιές μας απ’ τον εγωισμό, τα πάθη και τις σαρκικές φιλοδοξίες και να μας γεμίζει δια του Πνεύματός Του με το ζήλο για την Εκκλησία Του! Να είναι η αγάπη μας για την Εκκλησία των αδελφών Του φλογερή και παθιασμένη, ώστε να δοξάζει τ’ όνομά Του.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Παρόμοια συναισθήματα εκφράζουν οι κατάκοιτοι λόγω της αρρώστιας ηλικιωμένοι αδελφοί μας, οι οποίοι καθώς στερούνται των ευλογιών της κοινής λατρείας στον οίκο του Θεού μας λένε: τι δεν θα έδινα να μπορούσα να βρεθώ μια μέρα στη λατρεία της Εκκλησίας με τους αδελφούς! Μόνο όταν στερούμαστε κάτι μπορούμε να καταλάβουμε τη μεγάλη αξία του. Ίσως να έχουμε συνηθίσει στην εκκλησιαστική ζωή και τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Όταν όμως κάποιο πρόβλημα υγείας ή διαταραγμένης σχέσης με τους αδελφούς, μας στερήσει την κοινωνία μαζί τους, ή τη συμμελέτη, ή τη συμπροσευχή, ή την κοινή λατρεία, ή το Δείπνο του Κυρίου, τότε συνειδητοποιούμε πόσο άπειρη είναι η αξία όλων αυτών, και όλο μας το είναι ζητάει διακαώς την αποκατάσταση και απόκτηση όλων αυτών που στερηθήκαμε. Πόσο ευχαριστούμε τον Θεό που επέτρεψε να περάσει ο Δαβίδ από μια τόσο μεγάλη και έντονη στέρηση, για να γράψει τα υπέροχα αυτά λόγια, που διδάσκουν όλους εμάς. «Ναι, το στρουθίον εύρηκε κατοικίαν, και η τρυγών φωλεάν εις εαυτήν, όπου θέτει τους νεοσσούς αυτής, τα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, Βασιλεύ μου και Θεέ μου.» Σκεφτόταν ο ψαλμωδός τα πουλάκια, που με τα φτερά τους ανεμπόδιστα μπορούσαν να πετάνε πάνω απ’ τα θυσιαστήρια των σκηνών του Κυρίου.

...Ψαλμωδός

Αχ, να είχα τα φτερά τους και να πετάω ελεύθερα για να φτάνω στο χώρο της παρουσίας Σου, Κύριε. Ζήλευε τα μικρά πουλάκια, που μπορούσαν να φτιάξουν τις φωλίτσες τους στα γείσα των σπιτιών που ήταν γύρω από τις σκηνές του Κυρίου. Αυτά μπορούν να βλέπουν τη λατρεία στο όνομά Σου, Κύριε, μπορούν να παρακολουθούν τους ιερείς την ώρα της θυσίας και των προσφορών, να ακούνε τη χορωδία και το λαό να ψάλλουν. Εγώ όμως, Κύριε, είμαι μακριά από όλα αυτά. Μακριά απ’ τα ολοκαυτώματα, μακριά απ’ τα θυμιάματα, μακριά απ’ τη δοξολογία του ονόματός Σου, μακριά απ’ τη λατρεία του αγαπητού Σου λαού. Πώς θα αντέξω μακριά Σου, Κύριε; Πώς θα ζήσω μακριά Σου, αγαπημένε Μου Θεέ; Πόσο μας θυμίζει το προφητικό αυτό πάθος του Δαβίδ για τα θυσιαστήρια του Κυρίου, την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για την Εκκλησία Του, που ο ζήλος Του γι’ αυτήν Τον κατέφαγε και Τον οδήγησε στο Σταυρό! Ω, να αφήναμε τον Κύριό μας να καθαρίζει τις καρδιές μας απ’ τον εγωισμό, τα πάθη και τις σαρκικές φιλοδοξίες και να μας γεμίζει δια του Πνεύματός Του με το ζήλο για την Εκκλησία Του! Να είναι η αγάπη μας για την Εκκλησία των αδελφών Του φλογερή και παθιασμένη, ώστε να δοξάζει τ’ όνομά Του. Να μπορούμε σαν τον Απόστολο Παύλο να πούμε: Τις ασθενεί και εγώ δεν φλέγομαι; Είναι αναγκαίο σ’ αυτό το σημείο να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό που ο ψαλμωδός περιγράφει στην εικόνα με το σπουργίτη και την τρυγόνα. Δεν περιφέρονταν απλώς στα θυσιαστήρια του Κυρίου, αλλά έφτιαξαν τη φωλιά τους γύρω απ’ τα θυσιαστήρια, με σκοπό να θέτουν τα νεογέννητά τους εκεί μέχρι να τα μεγαλώσουν. Πόσο σπουδαίες είναι οι αλήθειες που μας τονίζει εδώ ο Δαβίδ μ’ αυτή τη θαυμάσια εικόνα! Θα επιθυμούσε και τα δικά του παιδάκια όταν ήταν μικρά να τα μεγαλώσει στα θυσιαστήρια του Κυρίου. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα στο περιβάλλον της Εκκλησίας! Να επηρεάζονται απ’ το Λόγο του Θεού, τη λατρεία των πιστών, την κοινωνία των Μάιος - Ιούνιος 2012

O Νοσταλγικός...

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα στο περιβάλλον της Εκκλησίας! Να επηρεάζονται απ’ το Λόγο του Θεού, τη λατρεία των πιστών, την κοινωνία των αγίων, τη ζωή της προσευχής, το Δείπνο του Κυρίου, να βλέπουν τις επεμβάσεις του Θεού στη ζωή των πιστών, να ζουν τη ζωή της Εκκλησίας. Να διδάσκονται στην αρχή της ζωής τους, τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους, την Αλήθεια, το Φως, τη Ζωή του Χριστού.

αγίων, τη ζωή της προσευχής, το Δείπνο του Κυρίου, να βλέπουν τις επεμβάσεις του Θεού στη ζωή των πιστών, να ζουν τη ζωή της Εκκλησίας. Να διδάσκονται στην αρχή της ζωής τους, τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους, την Αλήθεια, το Φως, τη Ζωή του Χριστού. Να καταλάβουν απ’ την τρυφερή τους ηλικία τη φρίκη και τον τρόμο της αμαρτίας και να γνωρίσουν το νόημα της θυσίας του Χριστού πάνω στο Σταυρό. Όταν αυτά χαραχτούν μέσα στην καρδιά τους, δεν θα τα ξεχάσουν ούτε στα βαθιά τους γεράματα, όπως μας υπόσχεται ο Λόγος του Θεού. Είναι μεγάλη ευλογία να φέρνουμε τα παιδάκια στον Χριστό, να μαθαίνουν για το Σταυρό και την Ανάσταση και να ζουν στην αγάπη του Χριστού από την παιδική τους ηλικία. Αυτά μόνο στο οικογενειακό θυσιαστήριο και στην Εκκλησία του Χριστού θα τα γνωρίσουν και θα τα δουν. Πόσοι νέοι έχουν αναγεννηθεί στο περιβάλλον της Εκκλησίας, στις κατασκηνώσεις, στις συνάξεις των αγίων! Γιατί; Επειδή στην τρυφερή τους ηλικία διδάχτηκαν στα Κυριακά σχολεία για τη θυσία του Χριστού και την άπειρη αγάπη του Θεού και έβλεπαν έμπρακτα να ζουν αυτή την υπέρτατη αγάπη της αυτοθυσίας, οι γονείς και οι δασκάλες των Κυριακών σχολείων. Τι μεγάλη ευλογία για την Εκκλησία του Χριστού και την οικογένεια, όταν οι νεοσσοί που μεγάλωσαν στα θυσιαστήρια του Κυρίου, αναλαμβάνουν αργότερα τη συνέχιση του έργου του Κυρίου στην Εκκλησία Του! Νεοσσός ήταν ο Σαμουήλ όταν η μαμά του η Άννα τον έφερε στα θυσιαστήρια του Κυρίου, ο Οποίος τον χρησιμοποίησε για να οδηγήσει ένα ολόκληρο έθνος στον Θεό, κατά τη σκοτεινή περίοδο της παρακμής του λαού Ισραήλ. Νεοσσός ήταν ο Τιμόθεος όταν η γιαγιά του η Λωίδα και η μαμά του η Ευνίκη τον δίδαξαν στο οικογενειακό τους θυσιαστήριο την άπειρη αγάπη του Θεού και αργότερα έγινε συνεργός του Αποστόλου Παύλου στις ευαγγελιστικές του εκστρατείες. «Μακάριοι οι κατοικούντες εν τω οίκω σου. Πάντοτε θέλουσι σε αινεί.»

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...Ψαλμωδός

Αυτοί που κατοικούν στον οίκο Σου, λέει ο Δαβίδ, είναι μακάριοι. Μακάριος δεν είναι κάποιος που ζει εδώ στη γη σε υλική ευημερία και αφθονία, γιατί η χώρα των μακάρων στην αρχαιότητα ήταν η χώρα των θεών. Μακάριος είναι αυτός που έχει σχέση προσωπική με τον Θεό και ευλογείται από Αυτόν. Μακάριος με λόγια απλά είναι ο ευλογημένος του Θεού. Στον επίγειο οίκο του Θεού κατοικούσαν οι ιερείς και οι Λευίτες. Αυτοί απολάμβαναν συνεχώς τις ευλογίες της παρουσίας του Κυρίου. Αυτοί ήταν οι ευλογημένοι. Η ζωή τους ήταν μια συνεχής λατρεία προς τον Κύριο. Όπως ο γέρος Συμεών και η ηλικιωμένη Άννα, που με ευλάβεια υπηρετούσαν στο ναό και ευλογήθηκαν με το να δουν και να πάρουν στην αγκαλιά τους τον νεογέννητο Χριστό. Εμείς σήμερα, που ζούμε στην περίοδο της χάρης, στην οικονομία της Καινής Διαθήκης και πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, αναγεννηθήκαμε δια του Αγίου Πνεύματος. Ο Παράκλητος κατοικεί μέσα μας. Το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε πνευματικές ευλογίες στα επουράνια, που ούτε μπορούσε να φανταστεί ο Δαβίδ. Άραγε, όπως συνέβαινε με τον Δαβίδ, φλέγεται η ύπαρξή μας, (σώμα, ψυχή και πνεύμα) για την Εκκλησία του Κυρίου; Είμαστε ζηλωτές της δόξας Του; Θέλουμε πάντοτε να Τον αινούμε; Επιθυμούμε να ανεβαίνει η λατρεία μας ανεμπόδιστα ενώπιόν Του σαν ευώδες θυμίαμα; Αν αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς μας, ας ζητήσουμε από τον Κύριό μας να μας ενισχύσει στον έσω άνθρωπο, για να καταλάβουμε μετά πάντων των αγίων τα προνόμια των πνευματικών ευλογιών που μας χάρισε, για να σταθμίσουμε ανάλογα την πορεία μας και τη συμπεριφορά μας, ώστε να είναι αντάξια της κλήσης και της εκλογής Του. Καθώς κλείνει η πρώτη στροφή του ψαλμού, μας καλεί ο ψαλμωδός με τη λέξη διάψαλμα σε περισυλλογή. Στα Εβραϊκά αποδίδεται με τη λέξη σελάχ, που σημαίνει ανάπαυλα, για διαλογισμό των όσων προελέχθησαν. Ας διαλογιστούμε αυτές τις μεγάλες αλήθειες και ο Κύριος δια του Παρακλήτου θα μας ικανώσει να τις ζήσουμε, ώστε να γίνουν τα θυσιαστήρια του Κυρίου η πρώτη και παθιασμένη μας αγάπη. Μόνο έτσι θα απολαμβάνουμε τη μακαριότητα στην οποία αναφέρεται ο ψαλμωδός και ποτέ δεν θα αναγκάσουμε τον αγαπημένο μας Κύριο να μας ελέγξει με τα λόγια Του: Tην αγάπη σου την πρώτη αφήκας. ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΑΤΣΑΛΟΣ - Αγρίνιο Μάιος - Ιούνιος 2012

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ

Θέληση και Θέλημα Tο έχουμε κάνει αυτό το λάθος εμείς οι άνθρωποι που υπη-

ρετούμε τις αλήθειες του Λόγου του Θεού και διδάσκουμε. Υπερβάλλουμε. Πηγαίνουμε ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο πάνω από αυτά που ζητάει ο Ίδιος ο Κύριος. Όχι από πρόθεση, αλλά συνήθως από ζήλο, κάποιες φορές και από άγνοια. Αυτό το δεύτερο είναι σοβαρό. Αυτό είναι το σημείο μας. Και είναι περιοχές, που όταν γίνεται αυτό το λάθος, μπορεί να οδηγήσει σε καλά αποτελέσματα. Το θέμα της αγάπης, της πίστης, της υπομονής, της ελπίδας, του Ουρανού, της άγιας και καθαρής ζωής. Όσο κι αν επιμείνουμε εδώ, όσο μακριά κι αν πάμε, τα αποτελέσματα είναι συνήθως ευλογημένα. Κάποιες φορές όμως, σε κάποιες πολύ σοβαρές και ειδικές περιοχές, οδηγούμε τις ψυχές και οδηγούμαστε και εμείς σε αδιέξοδο και σε επικίνδυνα λάθη.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Θέληση και Θέλημα

Γιατί τα σχολιάσαμε όλα αυτά; Μιλάμε συχνά και γράφουμε και διδάσκουμε, αλλά και ποθούμε και προσπαθούμε να νεκρώσουμε το θέλημά μας, να μην έχουμε θέλημα, να μην ζούμε πια εμείς για να ζει ο Χριστός μέσα μας. Πέρα για πέρα σωστά όλα αυτά, αλλά κάποιες φορές υπερβάλλουμε, κάνουμε λανθασμένες προεκτάσεις, προσθέτουμε και δικά μας, που κάνουν αδύνατη την εφαρμογή τους και οδηγούν σε αδιέξοδο. Κάποιες ψυχές εξαιτίας όλων αυτών ίσως και να εγκαταλείψουν την προΥπάρχει ο κίνδυνος σπάθεια. Οι πιστοί του Χριστού γύρω μας βλέπουν να πιστέψει κάένα βουνό να ορθώνεται μπροστά τους και δεν προποιος ότι έφτασε σπαθούν καν να το προσεγγίσουν. Πολύ δε περισσόστο σημείο της τερο να αναρριχηθούν. Και όλα αυτά συνήθως από απόλυτης νέκρωάγνοια δική μας, γιατί τα πράγματα του Θεού ούτε σης, της απόλυτης απλά είναι ούτε μπορούμε να αυτοσχεδιάζουμε και απουσίας του να τα προσεγγίζουμε επιφανειακά και επιπόλαια. δικού του θελήμαΥπάρχει ακόμα ένας κίνδυνος στο σημείο αυτό. Να τος, της απόλυτης πιστέψει κάποιος ότι έφτασε στο σημείο της απόλυπαράδοσης, του της νέκρωσης, της απόλυτης απουσίας του δικού του «απόλυτου κενού» θελήματος, της απόλυτης παράδοσης, του «απόλυαπό κάθε τι δικό του κενού» από κάθε τι δικό του και συμπερασματιτου και συμπερακά να πιστεύει ότι ταυτίζεται απόλυτα με το θέλημα σματικά να πιστεύτου Θεού, ότι είναι στην υψηλότερη βαθμίδα και ό,τι ει ότι ταυτίζεται κάνει, λέει ή σκέφτεται είναι του Θεού και όχι δικό απόλυτα με το του… θέλημα του Θεού, ότι είναι στην υψηΟ Θεός Δημιουργός μας, όταν έπλασε τον άνθρωπο, λότερη βαθμίδα ανάμεσα στα πολύτιμα δώρα που μας έκανε από τον και ό,τι κάνει, λέει Ίδιο Του τον εαυτό ήταν και το δώρο της θέλησης. ή σκέφτεται είναι Ο Ίδιος έχει θέληση, είναι Ον με θέληση και προίκισε του Θεού και όχι και εμάς, τα πλάσματά Του με θέληση. Η θέληση παδικό του… ράγει θέλημα, αυτή είναι η λειτουργία της. Πρόκειται για μία πολύπλοκη λειτουργία στα ανώτερα ψυχικά κέντρα του εγκεφάλου, όπως λένε οι επιστήμονες, που δεν είναι θέμα μας να την αναλύσουμε. Εμείς χρειάζεται να ξέρουμε μερικά απλά πράγματα, τα οποία και μπορούμε να ελέγχουμε και μας ζητάει ο Κύριος να ζήσουμε. Τα υπόλοιπα ούτε τα ξέρουμε, ούτε μπορούμε να τα ελέγξουμε. Όταν πηγαίνει ο αμαρτωλός άνθρωπος στον Ιησού Χριστό με μετάνοια και πίστη για να του χαρίσει τη σωτηρία Του, φέρνει μαζί του και τη θέλησή του, όπως είναι πέρα για πέρα φυσιολογικό. Πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή δεν θα του ζητήσει ο Θεός να σκοτώσει, να απαρνηθεί την θέλησή του, Μάιος - Ιούνιος 2012

Θέληση...

γιατί αυτό δεν γίνεται. Ο Θεός την χρειάζεται τη θέλησή μας και είναι πολύτιμη, γιατί μ’ αυτήν πήγαμε κοντά Του – όπως ο Άσωτος Γιος - μ’ αυτήν Τον επιλέξαμε Λυτρωτή και Σωτήρα μας και μέσω αυτής μένουμε κοντά Του ή απομακρυνόμαστε προσωρινά ή μόνιμα. Εφόσον λοιπόν έχουμε θέληση στην αναγεννημένη μας ζωή και η θέληση «γεννάει» θέλημα, θα έχουμε και θελήματα. Κάποτε θα λέμε ναι στο ένα και όχι στο άλλο, κάποτε θα προκρίνουμε το ένα και θα απορρίπτουμε το άλλο. Αυτό, θα σχολιάσει ίσως κάποιος, συμβαίνει και στους χωρίς αναγέννηση ανθρώπους, έτσι λειτουργούσαμε και πριν πάμε στον Ιησού Χριστό,… τι αλλάζει; Η απάντηση είναι ότι γίνεται κάτι πραγματικά επαναστατικό και καινοτόμο, μοναδικό στη ζωή του ανθρώπου. Τώρα έχει δύο θελήματα μπροστά του. Το θέλημα του Θεού και το δικό του θέλημα. Το πρώτο είναι πλασμένο με τη σοφία και την αγάπη της αγαθής καρδιάς του Πατέρα Θεού για εμάς προσωπικά, το δεύτερο είναι σάρκα, αδικία, διάβολος, θάνατος. Σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι κάθε μέρα, σε κάθε περίσταση να υποτάσσουμε το δικό μας θέλημα κάτω από το θέλημα του Κυρίου, το οποίο προκρίνουμε, αγαπάμε, είμαστε πρόθυμοι να το εκτελέσουμε, να το αγκαλιάσουμε με πίστη, και το εκτιμάμε σαν κάτι μοναδικό, πολύτιμο, βαρύτιμο. Δεν εξαφανίζεται το θέλημά μας, αλλά το θυσιάζουμε με αγάπη και πίστη. Τώρα πια το δικό μας θέλημα δεν είναι το πρώτο στη ζωή μας, όπως ήταν παλιά. Τώρα πια βάζουμε δίπλα-δίπλα το δικό μας θέλημα και το θέλημα του Κυρίου και αβίαστα, πρόθυμα, χαρούμενα προκρίνουμε του Κυρίου μας και απορρίπτουμε το δικό μας. Με απλά λόγια ο αναγεννημένος άνθρωπος βάζει πρώτο και πάνω από όλους και όλα το θέλημα του Κυρίου του. Αυτό και εκτελεί τελικά. Κάποια στιγμή η θέλησή μας θα ξαναγεννήσει ένα θέλημα. Δεν κάνουμε βήμα πριν ζητήσουμε από τον Κύριο να μας φανερώσει το δικό Του σοφό και τέλειο θέλημα. 30

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...και Θέλημα

«γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής» (Ματθαίος ς΄10) «και μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμαίους ιβ΄2) Με τους δικούς Του σοφούς και άγιους τρόπους, κάποια στιγμή, αν έχουμε υπομονή και πίστη, θα μας φανερώσει το δικό Του θέλημα στην περίπτωσή μας. Αν υπάρχει το πνεύμα αυτών των εδαφίων που αναφέρουμε πιο πάνω στην καρδιά μας, το δικό μας θέλημα θα μαραθεί μπροστά στα ίδια μας τα μάτια, θα φτωχύνει, θα ξεπέσει και στη θέση του με τη θέλησή μας θα προκρίνουμε το δικό Του, που είναι τέλειο, που είναι θεϊκό, που είναι πλασμένο από τον Θεό για εμάς. Ας θυμηθούμε ότι και στην επίγεια ζωή Του ο Ιησούς Χριστός εδώ κάτω στον κόσμο έτσι έζησε, αυτή ήταν η σχέση της θέλησής Του, του θελήματός Του με τη θέληση και το θέλημα του Πατέρα Θεού. «Και προχωρήσας ολίγον, έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος και λέγων· Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.» (Ματθαίος κς΄ 39) Αυτή η θυσία, η υποταγή του δικού μας θελήματος κάτω και πολύ πιο πίσω από το θέλημα του Κυρίου και Βασιλιά μας, στην αρχή δεν είναι εύκολη διαδικασία. Χρειάζεται αγώνας, επιμονή, πίστη. Κι αυτό γιατί το αγαπάμε το δικό μας το θέλημα, είναι το πρώτο μας, το καλύτερό μας, είναι μοναδικό στα μάτια μας, είναι προϊόν μεγάλης σκέψης και επεξεργασίας. Και τώρα πρέπει να το απαρνηθούμε, να το υποτάξουμε, να το θυσιάσουμε για κάποιο άλλο, που ούτε που το ξέρουμε ποιο είναι, τι θέλει από εμάς και για μας. Και μάλιστα να το κάνουμε πρόθυμα και με χαρά, βεβαιωμένοι ότι είμαστε όχι απλώς στο σωστό δρόμο, αλλά στον καλύτερο δρόμο που μπορεί να υπάρξει, μέσα στο τέλειο θέλημα του Κυρίου. Δεν είναι απλό και εύκολο. Δεν είναι απλό και εύκολο την πρώτη

Σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι κάθε μέρα, σε κάθε περίσταση να υποτάσσουμε το δικό μας θέλημα κάτω από το θέλημα του Κυρίου, το οποίο προκρίνουμε, αγαπάμε, είμαστε πρόθυμοι να το εκτελέσουμε, να το αγκαλιάσουμε με πίστη, και το εκτιμάμε σαν κάτι μοναδικό, πολύτιμο, βαρύτιμο. Δεν εξαφανίζεται το θέλημά μας, αλλά το θυσιάζουμε με αγάπη και πίστη. Τώρα πια το δικό μας θέλημα δεν είναι το πρώτο στη ζωή μας, όπως ήταν παλιά. Με απλά λόγια ο αναγεννημένος άνθρωπος βάζει πρώτο και πάνω από όλους και όλα το θέλημα του Κυρίου του. Αυτό και εκτελεί τελικά.

Μάιος - Ιούνιος 2012

Θέληση και Θέλημα

φορά… και τη δεύτερη… ίσως και την τρίτη. Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που όλα αυτά τα βήματα γίνονται γρήγορα, άμεσα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο και κόστος. Είναι τότε που καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμο, πόσο πιο σωστό, πόσο πιο ωφέλιμο, πόσο πιο συμφέρον είναι το θέλημα του Κυρίου και δεν το συγκρίνουμε με κανένα άλλο. Άλλωστε αυτό έχει αξία, αυτό δοξάζει τον Κύριο. Να έχουμε θέλημα δικό μας και να το θυσιάζουμε για να κάνουμε αυτό που έπλασε για εμάς ο Κύριος και μας το χαρίζει με τον πόθο να το καμαρώσει να το ζούμε, να το βιώνουμε. Να έχουμε θέλημα και να απαξιώνεται στα μάτια μας μπροστά στο σοφό και τέλειο θέλημα του Κυρίου μας. Κάποτε μπορεί να είναι αντίθετο από το δικό μας, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό, αλλά είναι «το Βασιλικό θέλημα του ζωντανού Θεού μας» στη ζωή μας και δεν μοιάζει με κανένα, δεν συγκρίνεται με κανένα, ούτε το αλλάζουμε με τίποτα.

Κάθε Mέρα με τον Ιησού ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

3η Έκδοση

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Πρόκειται για ένα ημερολόγιο που μπορεί να διαβάζεται όλο το χρόνο και κάθε χρόνο. Αντί για άλλα κείμενα έχει ποικίλα εδάφια από την Αγία Γραφή που ανήκουν στην ίδια θεματική ενότητα, διαφορετική για κάθε μέρα του χρόνου. Τα εδάφια είναι επιλεγμένα να οδηγούν τη σκέψη μας και την καρδιά μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και να μας γεμίζουν δύναμη, χαρά και στήριξη στις δυσκολίες τής κάθε μας μέρας. Με το ξεκίνημα του καινούργιου χρόνου -1 Ιανουαρίου- μπορείτε να αρχίσετε να το διαβάζετε από την αρχή. Είναι βέβαιο ότι το Άγιο Πνεύμα του Θεού θα έχει καινούργια δώρα της αγάπης Του να σας χαρίσει.

Η Ειδωλολατρία ΑΦ

ΙΕ

ΡΩ

Τότε και Σήμερα

Η Ειδωλολατρία Το Ευαγγέλιο που Χάνεται

ΜΕΡΕΜΕΤΙΑ ύρω από το θέμα το μεγάλο ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ και σοβαρό της σωτηρίας του Ιησού Χριστού πολλά ακούγονται και γράφονται. Δυστυχώς πολλά τα Εδώ πρέπει να τονίσουμε μία μελάθη και οι διαστρεβλώσεις της αλή- γάλη αλήθεια. Μερεμέτια ο Κύριος θειας, τα οποία είναι και επικίνδυ- δεν κάνει, ούτε αναστηλώσεις πανα, διότι αφορούν την αιωνιότητα. λαιών κατασκευών, ούτε μπαλώμαΜία εικόνα πολύ παραστατική και τα, ούτε αναπαλαιώσεις. Δεν αναακριβής της σωλαμβάνει ο Κύριτηρίας του αμαρος να συντηρήσει τωλού ανθρώπου παλιά διατηρητέα Αν έχουμε χαραείναι η μετάθεκτίρια. Η τεχνική κτηρίσει τη ζωή ση, η μεταφορά. του Κυρίου είναι μας διατηρητέα, Σωτηρία είναι η γκρέμισμα και ξαγιατί μας αρέσει μεταφορά του ναχτίσιμο από την όπως είναι, την αρχή. Καινούργιο ανθρώπου από τη αγαπάμε, θέλουμία περιοχή στη από τα θεμέλια. άλλη. Αλλάζει τον Έχει κάτι μαστόμε να τη ζήσουμε ρια στην αγορά άνθρωπο η σωόπως όλος ο κότηρία του Ιησού με μεγάλη πείρα σμος, δεν είμαστε Χριστού, τον μεκαι γνώσεις. Τον κατάλληλοι για τη ταμορφώνει, τον φωνάζεις στο σωτηρία του Ιησού αναγεννά, τον σπίτι σου και του Χριστού. μεταθέτει. Τώρα δείχνεις το πρόπλέον ανήκει αλβλημα που έχεις λού. Νέος κόσμος, σε έναν τοίχο. ο κόσμος του Θεού. Άλλες αρχές, Εκείνος κοιτάζει και παραπέρα, άλλοι νόμοι, άλλη νοοτροπία, άλλο πάει στο άλλο δωμάτιο, στην πίσω σκεπτικό, άλλες προτεραιότητες. Η πλευρά, στην αυλή, στο υπόγειο… παρουσία και το θέλημα του Πατέ- Μια στιγμή, δεν κατάλαβες, γι’ ρα Θεού. Αυτά ισχύουν τώρα στον αυτό το προβληματάκι στον τοίχο καινούργιο κόσμο, στην καινούργια σε φώναξα, παραπονιέσαι εσύ, ζωή. Και ο λυτρωμένος άνθρωπος που δυσκολεύεσαι να καταλάβεις. καλείται να αφήσει τα δικά του, να Κύριέ μου, αυτό το πρόβλημά σας τα απορρίψει και να ξαναρχίσει να που φαίνεται εδώ, το έχει όλος ο ζει την καινούργια ζωή σύμφωνα με τοίχος και θέλει γκρέμισμα, όλο το τις αρχές, τους νόμους, το θέλημα δωμάτιο..., απαντάει ο έμπειρος του Κυρίου του, που είναι Κύριος μάστορας. Μισές δουλειές, μερετης ζωής του και της καρδιάς του. μέτια εγώ δεν κάνω, γιατί αύριο θα 34

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Τότε και Σήμερα έχεις μεγαλύτερη ζημιά και τότε θα χρειαστεί πολλά περισσότερα… Αν έχουμε χαρακτηρίσει τη ζωή μας διατηρητέα, γιατί μας αρέσει όπως είναι, την αγαπάμε, θέλουμε να τη ζήσουμε όπως όλος ο κόσμος, δεν είμαστε κατάλληλοι για τη σωτηρία του Ιησού Χριστού. Υπάρχει μία όμορφη εικόνα μέσα στην Αγία Γραφή (Δανιήλ κεφ. 3), που αν την παρακολουθήσουμε προσεκτικά θα τα καταλάβουμε όλα όσα αναφέρουμε πιο πάνω και ακόμα περισσότερα. Η ΧΡΥΣΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ Λατρεύω σημαίνει δουλεύω, ανήκω, τιμώ, πιστεύω, υπηρετώ, σημαίνει ζω αυτό που λατρεύω, ζω αυτό στο οποίο ανήκω, ζω γι’ αυτό. Αυτό που λατρεύω γίνεται ο κύριός μου και ο θεός μου. Του ανήκω και μου ανήκει. Από αυτό παίρνω χαρά, δύναμη, ζωή. Περιμένω από αυτό να πάρω δύναμη, να έχω ειρήνη, να βρω λύσεις. Και οι επιλογές λατρείας δεν είναι πολλές. Ή ο Κύριος και ο κόσμος της αλήθειας, της δικαιοσύνης, της αγιότητάς Του, ή ο κόσμος του Σατανά, των δαιμονίων, με τις προσφορές και τα αμαρτωλά σχέδιά του. Υπάρχει συγκεκριμένη αλληλουχία: λατρεία, προσκύνηση, αναγνώριση, κυριότητα, ανάλογη ζωή. Δεν ήταν απλό και επιπόλαιο θέμα

η προσκύνηση της χρυσής εικόνας του Βασιλιά. Δεν είναι κάτι που κρατάει 5 λεπτά και ξεχνιέται. Η εικόνα του Βασιλιά αξιώνει από τους πιστούς του, τους υπηκόους του, τους «ευεργετημένους του» ευγνωμοσύνη, αναγνώριση, προσκύνηση. Η εικόνα του Βασιλιά μπορεί να είναι μέσα στο σπίτι μας, μπροστά στα μάτια των παιδιών μας, μπροστά μας κάθε μέρα, όλη μέρα. Ακούτε που διηγείται κάποιος για την αμαρτωλή και άθεη ζωή του, τις πράξεις του, τις επιλογές του σαν να είναι κάτι επιπόλαιο και ασήμαντο, σαν κάτι που κρατάει λίγο, που έρχεται και φεύγει ίσως… Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Η αμαρτωλή ζωή έχει ρίζες και βάθος στην ψυχή του ανθρώπου. Το ίδιο και η λατρεία των ειδώλων. Να ψάξουμε να βρούμε κάτι ηθικό, σωστό, δίκαιο, καθαρό για εμάς, την οικογένειά μας, την ψυχή των παιδιών μας στον κόσμο μας γύρω, στην καθημερινότητα. Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο. Στην Αίγυπτο, τη γη της δουλείας της αμαρτίας, της ειδωλολατρίας, αυτά έχουν, αυτά διακινούν, αυτά πιστεύουν και λατρεύουν. Στη γη της Αιγύπτου τα παιδιά του Θεού δεν μπορεί να έχουν ό, τι έχουν όλοι οι άλλοι. Έχουν άλλο Κύριο, ζουν διαφορετική ζωή. Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

ο στόχος είναι ο ίδιος. Ίσως δεν μπορεί σήμερα, με τις κοινωνικές μεταλλάξεις που ισχύουν στα πολιτισμένα κράτη της Δύσης, να στήσει κάποιος άρχοντας τη χρυσή εικόνα του και να καίνε θυμιάματα και λιβάνια μπροστά του οι πιστοί του προσκυνητές. Αλλά το ίδιο ακριβώς γίνεται με τη συμμόρφωση των ανθρώπων, την υποταγή, την πίστη, την αναγνώριση, την τιμή στον «Άρχοντα του κόσμου», στο σύστημα του κόσμου.

Όταν διαβάζουμε την Αγία Γραφή, που είναι ο Λόγος του Θεού ο άγιος, δεν στεκόμαστε στα ρηχά, στην επιφάνεια, αλλά προχωράμε σε βαθύτερα και σοβαρότερα μηνύματα. Δεν ήταν η εικόνα η χρυσή του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα ο στόχος, αλλά το ίδιο το πρόσωπο του Βασιλιά που αξίωνε υποταγή, τιμή, λατρεία, δόξα για τον εαυτό του. Το να προσκυνήσεις την εικόνα τη Οι επιλογές λαχρυσή του Βασιλιά τρείας δεν είναι είναι ισοδύναμο με πολλές. Ή ο Κύτο να ομολογείς, ριος και ο κόσμος Βασιλιά σου ανήκω της αλήθειας, της και μου ανήκεις, δικαιοσύνης, της είσαι δικός μου αγιότητάς Του, ή ο Βασιλιάς και είμαι κόσμος του Σαταδικός σου πιστός. νά, των δαιμονίων, Ο Βασιλιάς είναι η με τις προσφορές ζωή μας, η ασφάκαι τα αμαρτωλά λειά μας, η δύνασχέδιά του. μή μας, η ανθηρή οικονομία μας με λιμάνια, εμπόριο, ανάπτυξη,… όλα μας τα παρέχει ο Βασιλιάς και οι σοφοί άρχοντες του παλατιού… Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που στηνόταν η εικόνα του Βασιλιά και αξίωνε προσκύνηση και λατρεία. Για να γνωρίζουν όλοι από ποιον προέρχονται όλα όσα έχουν στη ζωή τους και σε ποιον οφείλουν τιμή, υπακοή και πίστη. Αυτό έκαναν τότε, αυτό ισχύει και σήμερα. Ίσως με λίγο διαφορετικό «σερβίρισμα», αλλά το πνεύμα και 36

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Αρχαία Κόρινθος. Υπάρχουν ερείπια, υπάρχουν στοιχεία, μαρτυρίες. Ο ναός της Αφροδίτης, ο ναός του Απόλλωνα, οι ιέρειες, οι ιερόδουλες, οι ιερόδουλοι… Ένας χριστιανός της εποχής εκείνης. Γνήσιος, αναγεννημένος πιστός του Χριστού. Δεν εμφανίζεται στη γιορτή του Απόλλωνα, ούτε στα γενέθλια της θεάς Δήμητρας… ούτε στις θυσίες της Αφροδίτης…. Τι κάνει, πού πηγαίνει, πού ανήκει; Αυτός και η οικογένειά του. Γιατί είναι διαφορετικός, με ποιους κάνει παρέα; Πρέπει να ξέρουμε ποιον λατρεύει, σκέφτονται οι συνάδελφοί του, οι συγγενείς του, οι γείτονες, οι άρχοντες της πόλης… Καθόλου δύσκολο. Θα τον πάμε στο ναό της

Τότε και Σήμερα αυτοκρατορικής λατρείας να προσκυνήσει και να πάρει με το χέρι του λιβάνι να καεί θυμίαμα μπροστά στο άγαλμα του Αυτοκράτορα. Αυτή η πράξη σημαίνει τα πάντα: αναγνώριση, υποταγή, πίστη, ευγνωμοσύνη, τέλεια υπακοή, συμμόρφωση.…, αν το κάνει είναι δικός μας. Αν όχι, συλλαμβάνεται και πηγαίνει κατευθείαν στην αρένα για να τον κατασπαράξουν τα άγρια θηρία, να τον ξεκοιλιάσουν οι μονομάχοι την επόμενη φορά που θα οργανωθεί παράσταση προς τιμήν του Αυτοκράτορα… Είπαμε για την αρχαία Κόρινθο. Δεν είναι καθόλου μακριά από εμάς. Δίπλα μας και γύρω μας οι βιτρίνες του κόσμου, οι προσφορές, το πνεύμα του κόσμου, ο κόσμος της λατρείας της σάρκας. «Η επιθυμία της σαρκός, η επιθυμία των οφθαλμών, η αλαζονεία του βίου.» Κάθε μέρα καλούμαστε «να ρίξουμε μία χούφτα λιβάνι μπροστά στη χρυσή εικόνα του κόσμου της αμαρτίας», με πράξεις αναγνώρισης, συμμόρφωσης, με το να προσκυνήσουμε ή να αρνηθούμε τη λατρεία της εικόνας του Σατανά, λέγοντας ναι ή όχι στις προσφορές του. Τη μεγάλη διαφορά την κάνει το αίμα, το αίμα του Ιησού Χριστού. Αν ήταν ένας κατάλογος από εντολές και οδηγίες καλής και σωστής

ζωής, θα ήταν όλα τελείως διαφορετικά. Το αίμα του Ιησού Χριστού! Όπου κύλησε, όποιος το αγκάλιασε με πίστη, το έκανε δικό του, σ’ αυτόν έχει τη δύναμη να αλλάζει, να μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Το αίμα Του «φτιάχνει» αναγεννημένους, αφιερωμένους, αποφασισμένους, δυνατούς, γνήσιους, πιστούς του Ιησού Χριστού και του Θεού Πατέρα. Και το κυριότερο, μπροστά στην εικόνα τη χρυσή «του άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας» (Εφεσίους β΄2), μπροστά στο κόστος, στην απειλή, στην απώλεια δεν λυγίζουν, δεν υποχωρούν, δεν συμβιβάζονται, έχουν πίστη ακλόνητη και αμετακίνητη. Κάποιος ίσως σκεφτεί να προσεγγίσει το θέμα πιο απλοϊκά. …Και τι είναι μια χουφτίτσα λιβάνι μπροστά στο άγαλμα του Απόλλωνα, του Ερμή, του Αυτοκράτορα; Κάνε ό, τι σου λένε και τελείωνε, να μη δίνεις αφορμή κιόλας…, μην είσαι απόλυτος…, μην είσαι φανατικός…, εμείς έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας, δεν τα πιστεύουμε αυτά… Δεν είναι έτσι. Ο Κύριός μας θα το πει καθαρά και για τότε και για σήμερα. «Τους δοξάζοντάς Με θέλω δοξάσει.» (Α΄Σαμουήλ β΄30) Δοξάζω σημαίνει, Του δίνω όλη την τιμή, Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία την προσκύνηση, την αναγνώριση τάστατο. Είδωλο είναι αυτό που που Του ανήκει. Δηλώνω καθαρά, φτάνει στα μάτια μου από αντανάδημόσια, με θάρρος, πρόθυμα ότι κλαση του πραγματικού. Αυτό που είμαι δικός Του και Του χρωστάω βλέπεις εσύ δεν είναι το πραγματιτη ζωή μου ολόκληρη και αιώνια. κό, είναι το είδωλό του. Το είδωλο Δηλώνω καθαρά μπροστά στον δεν υπάρχει στην πραγματικότητα οποιονδήποτε «βασιλιά ή αυτοκρά- και θα εξαφανιστεί μόλις εμφανιτορα» ότι την εικόνα τη χρυσή του στεί το αληθινό. Σατανά, το σύστημα του κόσμου Κύρια αποστολή τού ειδώλου είναι της σάρκας δεν τα προσκυνάω. να με αποσπάσει από το αληθινό, Αυτό λέγεται πίστη στον Θεό, αρ- το πραγματικό, το γνήσιο, και να χοντιά, αυτό λέγεται αξία, αυτό λέ- με ελκύσει, να με οδηγήσει, στη γεται δόξα. Και αρχίζει από τώρα, λατρεία του. Να με απομακρύνει από το αληθινό. από αυτή τη ζωή, Στην περίπτωσή και συνεχίζει αιώμας να οδηγήσει νια. Και αν θέλει Λατρεύω τον Θεό τη σκέψη μας, την κάποιος να ζήσει θα πει Του ανήκω καρδιά μας, τη λατη ζωή του Ιησού και μου ανήκει, τρεία μας από το Χριστού, μόνο αυτό είμαι δικός Του, πρόσωπο του ζωαξίζει να ζήσει. ζω για Εκείνον, ζω ντανού Θεού στη Τα υπόλοιπα είναι λατρεία του Σαχαμένος χρόνος, τη ζωή που αρέσει τανά. Το Σατανά χαμένη ζωή, δεν και ταιριάζει σε δεν μπορεί, αλλά έχουν αντίκρισμα Κείνον. Η λατρεία και δεν χρειάζεται στην αιωνιότητα. στον Θεό γίνεται να τον λατρέψει ο από αγάπη και με άνθρωπος απευΕΤΣΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ πίστη στο πρόσωθείας. Μπορείς να ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ πό Του! λατρέψεις τον κόσμο του, την ύλη, Γύρω από τα είδωτη σάρκα, τις επιλα, ο Κύριος στον άγιο Λόγο Του χρησιμοποιεί συνή- θυμίες, τη γνώση, τον εαυτό σου, θως τρεις διαφορετικές έννοιες. τη ζωή σου, και πίσω απ’ όλα αυτά Είναι τα είδωλα, τα ειδωλόθυτα και και μέσα σε όλα αυτά να είναι ο διοι ναοί των ειδώλων, και η ειδωλο- άβολος και ταυτόχρονα η απουσία λατρία. Κάθε μία από αυτές έχει τού Θεού, ο οποίος έχει υποκατατο δικό της ξεχωριστό νόημα. Τα σταθεί. ειδωλόθυτα στέκουν συνήθως ανά- Πρέπει όμως κάτι πολύ σοβαρό να μεσα στα είδωλα και στη λατρεία προσέξουμε εδώ. Τα είδωλα δεν των ειδώλων. Πηγαίνοντας στον λατρεύονται μόνα τους, αποκομμέκόσμο της Φυσικής, η έννοια του να από την υπόλοιπη ζωή. Τα είδωειδώλου είναι γνωστή. Το είδωλο λα οδηγούν σε ανάλογη ζωή, ζωή προέρχεται από μία αντανάκλαση, ειδωλολατρίας. Πρόκειται για έναν αντικατάσταση, είναι ένα υποκα- κόσμο οργανωμένο, με τις θεωρί38

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Τότε και Σήμερα ες του, τις θέσεις του, τις απόψεις του, τα πιστεύω του, τις πράξεις, τις επιλογές του. Δεν είναι μόνο το, απλώνω το χέρι και παίρνω για το σπίτι μου ψημένο κρέας από τις θυσίες στο ναό της Αφροδίτης, τα ειδωλόθυτα, γιατί τα βρήκα φτηνά στην αγορά…, όπως ίσως γινόταν εκείνη την εποχή στην αρχαία Κόρινθο, για παράδειγμα. Αν θέλεις να ανήκεις στην κοινωνία αυτών των ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι ένα μαζί τους, να ταυτιστείς μαζί τους, να ζεις αυτό που ζουν και εκείνοι. Θα πας και στο Μαντείο να πάρεις τη γνώμη των θεών τους, θα πας και στο ναό της Αφροδίτης με τις ιέρειες και τις ιερόδουλες, θα πηγαίνεις στις γιορτές τους, στα πανηγύρια τους, στα συμπόσιά τους που θα ξεχειλίζει η σάρκα, η λατρεία των δαιμονίων, του Σατανά. Θα ζεις αυτά που ζούνε, θα φοράς αυτά που φοράνε, θα ακούς αυτά που ακούνε, θα αγαπάς αυτά που αγαπάνε, θα κουβεντιάζεις ό, τι κουβεντιάζουν… Δεν μπορείς να πηγαίνεις μόνο στο ναό της Αθηνάς για να παίρνεις κρέας, δηλαδή τα ειδωλόθυτα, και να φεύγεις. Ο ίδιος ο Σατανάς θα απαιτήσει να ζήσεις τη ζωή της λατρείας της θεάς Αθηνάς…, τη ζωή της αμαρτίας, που είναι ζωή απόρριψης του αληθινού Θεού και ζωή εναντίον Του. Δεν μπορείς να ζήσεις μια ζωή σύμφωνα με τον νόμο του αληθινού Θεού μέσα στον κόσμο της ειδωλο-

λατρίας. Να πεις για παράδειγμα, εγώ θα αγαπάω τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, ηθικός, σωστός, με φόβο Θεού, θα πληρώνω την εφορία κανονικά, θα πηγαίνω στην εκκλησία… και με προσοχή και επιλεκτικά, ό,τι από τον κόσμο της ειδωλολατρίας μπορώ, θα απλώνω το χέρι να το παίρνω… Αποκλείεται αυτή η ζωή και δεν κατάφερε να τη ζήσει ποτέ και κανένας. Το μεγάλο πρόβλημα στις μέρες μας είναι ότι δεν υπάρχουν ναοί λατρείας, θυσιών και ειδώλων, αλλά όλος ο κόσμος γύρω μας είναι ειδωλολατρικός και όπου να στραφείς, ό,τι κι αν κάνεις πέφτεις επάνω στα είδωλα. Να γιατί ο Κύριος καλεί την Εκκλησία των πιστών Του να βγουν έξω από τον κόσμο της ειδωλολατρίας και να ζήσουν άλλη ζωή, αλλιώτικη, διαφορετική, καινούργια ζωή, άγια ζωή, καθαρή ζωή λατρείας στο πρόσωπό Του. Θα πρέπει να βγεις από ανάμεσά τους, να ξεχωρίσεις τη θέση σου, να ζήσεις διαφορετικά. Είναι πολύ ξεκάθαρος στο σημείο αυτό ο Λόγος του Θεού ο Άγιος: «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και Εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί Μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.» (Β΄Κορινθίους ς΄17,18) Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία Ο «Άρχοντας του κόσμου της ειδωλολατρίας», ο Σατανάς, θέλει να γίνει κύριός μας και να λατρεύεται με υπακοή και πίστη σαν μοναδικός στη ζωή μας. Όπως τότε ο Αυτοκράτορας, που έστηνε το άγαλμά του και τη χρυσή εικόνα του για να την προσκυνούν. Για να φωτίσει ο Κύριος ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος της ειδωλολατρίας, μας λέει με τόσο απλό και άμεσο τρόπο: «Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί, αλλ’ ότι εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.» (Α΄Κορινθίους ι΄19,20) Επομένως δεν είναι τα είδωλα το πρόβλημα, αλλά η ζωή που τα συνοδεύει και πιο πολύ ο κύριος αυτής της ζωής, που είναι ο Σατανάς. Θα έχεις σκέψεις ανάλογες, περιεχόμενο μέρας ανάλογο, φίλους ανάλογους… Από την ντουλάπα με τα ρούχα σου μέχρι τους φίλους σου είναι μία ευθεία γραμμή. Ας μη στεκόμαστε στην επιφάνεια, ας μη στεκόμαστε στα εξωτερικά στοιχεία μόνο. Όταν το παιδί του Θεού αρνείται τη λατρεία των ειδώλων του κόσμου μας, στην ουσία αρνείται να προσκυνήσει το διάβολο, τα δαιμόνια. 40

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ

Σωτηρία είναι, να μας πάρει ο Κύριος από τη λατρεία της εικόνας της χρυσής του «Άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος που ενεργεί σήμερα στους ανθρώπους της απείθειας», της σάρκας, του κοσμικού συστήματος του Σατανά και των δαιμονίων, και να μας μεταφέρει στον καινούργιο, δικό Του, άγιο και καθαρό κόσμο τής λατρείας τού μόνου αληθινού Θεού και Κυρίου. Σωτηρία είναι, την ώρα που όλοι γύρω σου λένε «ναι και αμήν» στην ειδωλολατρία, τα τρία παλικάρια, τα πιστά παιδιά του Κυρίου, να στέκουν όρθια, αλύγιστα, άκαμπτα, ασυμβίβαστα, άγια στη λατρεία τού μόνου αληθινού Θεού και Κυρίου, οποιοδήποτε κι αν είναι το κόστος. Και αν το κάνουν αυτό, είναι γιατί έχουν Κύριο, έχουν Θεό, έχουν Σωτήρα που Του χρωστάνε τα πάντα. Είναι γιατί γνωρίζουν ποιος δίνει ζωή και πνοή και τα πάντα, είναι γιατί γνώρισαν και πίστεψαν ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε στο σταυρό για να ζήσουν στη Βασιλεία Του αιώνια. Σωτηρία είναι, να πάρει ο Κύριος τον αμαρτωλό άνθρωπο από τη λατρεία των ειδώλων του κόσμου του Σατανά και να τον κάνει μία «όρθια διαμαρτύρηση», ένα «όχι!»

Τότε και Σήμερα στο αμαρτωλό και άθεο σύστημα του κόσμου πάνω σε δυο πόδια, που θα το περιφέρει ο ίδιος και θα Τον δοξάζει.

την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν. (Δανιήλ γ΄17,18)

Αμετάκλητη απόφαση. Λατρεύω τον Θεό θα πει Του ανήκω και μου ανήκει, είμαι δικός Του, ζω για Ο Ιησούς Χριστός παίρνει τον άν- Εκείνον, ζω τη ζωή που αρέσει και θρωπο από τα είδωλα, από τον ταιριάζει σε Κείνον. Η λατρεία στον κόσμο της ανομίας, της αθεΐας, Θεό γίνεται από αγάπη και με πίστη στο πρόσωπό Του! και τον μεταθέτει Υπάρχει κάτι πολύ στον κόσμο της σημαντικό στο σηαλήθειας και του μείο αυτό. Μόνο φωτός, για να λαΣωτηρία είναι, την τέτοιοι πιστοί αξίτρεύει Θεόν ζώώρα που όλοι γύρω ζουν, μόνο τέτοια ντα και αληθινόν. σου λένε «ναι και πίστη έχει νόημα Γυρίζει την πλάτη αμήν» στην ειδωκαι αξία σ’ αυτόν στα είδωλα, τα διλολατρία, τα πιστά τον κόσμο. Κάποιες αγράφει, τα μισεί, παιδιά του Κυπεριπτώσεις χαλατα απορρίπτει. Όσο ρίου, να στέκουν ρής σχέσης, με το μεγάλο κι αν είναι όρθια, αλύγιστα, ένα πόδι εδώ και το κόστος. Δεν το άκαμπτα, ασυμβίτο άλλο εκεί, συμβιλογαριάζει. Η λαβαστα, άγια στη βασμένες, μέτριες, τρεία στα είδωλα λατρεία τού μόνου αναποφάσιστοι, ανήκει στο παρελαληθινού Θεού και χλιαροί πιστοί, νόθόν. Δεν γυρίζει Κυρίου, οποιοδήθοι, χωρίς γνησιπλέον το κεφάλι ποτε κι αν είναι το ότητα, δεν έχουν πίσω, η καρδιά δεν καμία αξία. Συνεκόστος. έχει χώρο για τα χώς παζαρεύουν, είδωλα του Σατασυνεχώς το σκένά, του κόσμου της φτονται, συνεχώς αμαρτίας. Η ίδια ακριβώς θέση, όπως και τότε, έτσι αναποφάσιστοι, μονίμως προσπακαι σήμερα: θούν, δοκιμάζουν, μαζεύουν πληροφορίες... Χαμένες ζωές. Μόνον «Ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς απόλυτοι, αποφασισμένοι και ολόλατρεύομεν, είναι δυνατός κληροι κάνουν για τον Θεό. Όρθιος να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· μπροστά στο σύστημα του κόσμου της αμαρτίας που θέλει να αλώσει και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, τις ψυχές όλων των ανθρώπων στο θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι θάνατο, μία ζωντανή διαμαρτύρηγνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους ση, μία ζωντανή αντίθεση. Άσπρο – θεούς σου δεν λατρεύομεν, και μαύρο. Κανένα κοινό σημείο. Η ΑΛΛΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία ΠΡΩΤΑ ΜΠΟΓΙΑ Όταν ο Θεός αμείβει την πιστότητα και τη γνησιότητα της πίστης, ξεπερνάει και την πιο μεγάλη προσδοκία. Η διακήρυξη του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα όταν έβγαλε τα τρία παιδιά του Θεού από το καμίνι τα λέει όλα: «Ευλογητός ο Θεός του Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ, όστις απέστειλε τον άγγελον αυτού, και ηλευθέρωσε τους δούλους αυτού, οίτινες ήλπισαν επ’ αυτόν, και παρήκουσαν τον λόγον του βασιλέως, και παρέδωκαν τα σώματα αυτών, διά να μη λατρεύσωσι μηδέ να προσκυνήσωσιν άλλον θεόν, εκτός του Θεού αυτών.» (Δανιήλ γ΄28) Ο μόνος αληθινός Θεός κάνει τα είδωλα να καταρρέουν και τους ειδωλολάτρες να Τον προσκυνήσουν, να Τον αναγνωρίσουν. Ευλογητός ο Θεός που έκανε τα τρία αυτά παιδιά να με παρακούσουν… Ευλογητός ο Θεός που κάνει τέτοιους ανθρώπους σαν αυτά τα τρία παιδιά… Ευλογητός ο Θεός που τα παιδιά Του, οι πιστοί Του είναι πρώτα μπόγια! Το ίδιο ακριβώς πνεύμα και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. «Πλην εκείνα τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν, 42

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, διά να κερδήσω τον Χριστόν.» (Φιλιππησίους γ΄7,8) Μάθε βασιλιά, μάθε Σατανά, την εικόνα σου τη χρυσή της αδικίας, της ανομίας, της αθεΐας που έστησες στον κόσμο μας δεν προσκυνάμε. Να το πει η καρδιά μας, να το πούμε με τη ζωή μας, να το λέμε κάθε μέρα και σε κάθε περίσταση όταν χρειάζεται και, γιατί όχι, να το πει όλο μας το σπίτι, η οικογένειά μας, ...εμείς ήδη λατρεύουμε, ήδη αγαπάμε, ήδη ανήκουμε στον ζωντανό και μόνο αληθινό Θεό, τον Κύριο. Δεν έχει χώρο η καρδιά μας για άλλον. Αυτό είναι το έργο του Ιησού Χριστού στη γη μας. Αυτή είναι η σωτηρία Του. Αυτή είναι η προσφορά της αγάπης Του στον αμαρτωλό κόσμο μας. Πρώτα μπόγια! Θα πούνε όχι στην αμαρτία του κόσμου μας, θα πούνε όχι στις προσφορές, στον κόσμο των επιθυμιών, με οποιοδήποτε κόστος. Πρώτα μπόγια, που θα τα αναγνωρίσει με δόξα ο Ουρανός, θα τα αναγνωρίσει και ο Σατανάς ταπεινωμένος και νικημένος.

Τότε και Σήμερα Τα Δυο Τραπέζια «Ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή από των εδεσμάτων του βασιλέως, ουδέ από του οίνου τον οποίον εκείνος έπινε.» (Δανιήλ α΄8) «Δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων.» (Α΄Κορινθίους ι΄21) Μιλάμε για το θέμα της αμαρτίΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΗ ας με πολύ μελανά χρώματα και βαθιές αναλύσεις, και είναι πολύ Η ιστορία είναι απλή, η ίδια για σωστό να το κάνουμε. Η αμαρτία όλους τους ανθρώπους. Γεννιόσκοτώνει την ψυχή και το σώμα, μαστε και ξοδεύουμε ένα μεγάλο δηλητηριάζει και μέρος της ζωής πυρπολεί τη σχέμας περιδιαβαίση του ανθρώπου νοντας το μεγάμε τον Θεό. Η ζωή λο «παζάρι», το Ανάμεσα στις ποιτης αμαρτίας συγεμάτο προσφοκίλες προσφορές νοδεύεται από αιρές, καλέσματα, και τα καλέσματα ώνια, αμετάκλητη υποσχέσεις. Μοιτου κόσμου, υπάραπώλεια. Φέρνουάζει με ένα καχει και η προσφορά με παραδείγματα, τάφορτο τραπέζι, της σωτηρίας του προσπαθούμε να στολισμένο, ελκυΙησού Χριστού. Το περιγράψουμε στικό, σαν αυτά δικό Του τραπέζι, γλαφυρά και ανάπου έχουν στους με τη δική Του γλυφα με πολλές πολύ πλούσιους πρόταση. εικόνες και παραγάμους, που δεν ξέρεις από πού δείγματα, υψώνα αρχίσεις και νουμε τη φωνή δύσκολα βρίσκεις μας, καλούμε τους ανθρώπους να απέχουν, να τη δύναμη να σταματήσεις… Ο κόξυπνήσουν, να προσέχουν τον κό- σμος, οι επιθυμίες τής σάρκας, η σμο της αμαρτίας. Πέρα για πέρα δίψα τής απόκτησης, τα καλέσμασωστά όλα αυτά. Όμως η πραγ- τα του εγωισμού, η εκθαμβωτική ματικότητα είναι μάλλον διαφορε- γνώση, η τόσα πολλά υποσχόμενη τική. Οι επιλογές που έχουμε δεν επιστήμη, οι θρησκείες, ο λαμπεείναι πολλές. Δύο τραπέζια είναι μπροστά μας και καλούμαστε να ρός κόσμος της προβολής, της συλλογιστούμε, να ζυγίσουμε, να ανάδειξης, της κατάκτησης… Ένας προκρίνουμε και να απλώσουμε το κόσμος ολόκληρος στα πόδια μας, χέρι να κάνουμε δικό μας αυτό που και εμείς να επεξεργαζόμαστε και να επιλέγουμε. Ο Κύριος συνήθως επιλέξαμε με την καρδιά μας. Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία «δίνει χρόνο» σε όλους τους ανθρώ- διαφορετικός κόσμος. Ο κόσμος πους να δοκιμάσουν, να γευθούν, της αγάπης του Θεού για τον άννα σταθμίσουν και τελικά να προ- θρωπο. κρίνουν. Ανάμεσα στις ποικίλες προσφορές ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ και τα καλέσματα του κόσμου, Κάθε άνθρωπος υπάρχει και η προπου έρχεται σ’ σφορά της σωτηαυτή τη ζωή είρίας του Ιησού ναι υποχρεωτικό Χριστού. Το δικό Η εικόνα των δύο να επιλέξει και να Του τραπέζι, με τη τραπεζιών είναι ακολουθήσει την δική Του πρόταση. πολύ απλή, αλλά επιλογή της καρΔεν είναι περίλακαι χαρακτηριδιάς του. Προσοχή μπρο και καταστόστική. Δύο τόσο εδώ. Δεν μπορεί λιστο όπως το τραδιαφορετικά τραπέζι του κόσμου. να μείνει αμέτοχος, πέζια, κατάφορτα Αυτό το τραπέζι αδιάφορος, αλλά με προσφορές, με έχει άλλο προσαεξίσου δεν μπορεί υποσχέσεις, δύο νατολισμό. Είναι να κάθεται και στα πραγματικά διαπολύ διαφορετικές δύο τραπέζια και φορετικοί κόσμοι. οι αξίες που έχει να συμμετέχει επιΕρχόμαστε σ’ αυτή επάνω του. Είναι λεκτικά από λίγο τη ζωή για να διατελείως διαφορεκαι στις δύο προλέξουμε πού θα τική η φύση της σφορές. Πίσω από σταματήσουμε με προσφοράς του. κάθε τραπέζι υπάρτην καρδιά μας, Απευθύνεται στην χει κύριος συγκεπού θα απλώσουμε ψυχή του ανθρώκριμένος, που έχει το χέρι, σε ποιο απ’ που, στο αιώνιο οργανώσει τη δική τα δύο τραπέζια μέλλον του. Εκεί του προσφορά με θα τραβήξουμε την θα βρει ο άνθρωστόχο να ελκύσει καρέκλα για να πος την προσωπιτην ψυχή και να κότητα του Θεού, την κατευθύνει στη κάτσουμε, να ανήτο χαρακτήρα Του, δική του συγκεκρικουμε, να γεμίσουτο σκεπτικό Του, μένη αιώνια κατάμε τη ζωή μας. την αλήθεια Του, ληξη. Είναι ο Σατατο φως Του, τη δινάς, ο «απ’ αρχής καιοσύνη Του, την ανθρωποκτόνος διαγάπη Του, το θέμα της αμαρτίας άβολος», που μισεί τον άνθρωπο και να αναλύεται, το σοφό και τέλειο θέλει την αιώνια απώλειά του, και είθέλημά Του, τις υποσχέσεις Του, ναι και ο Θεός, ο Κύριος, που αγαπά τις αποκαλύψεις Του, την προσφο- τον άνθρωπο και θέλει τη σωτηρία ρά της σωτηρίας Του από τον αι- του από την αμαρτία και την αιώνια ώνιο θάνατο. Ένας άλλος, τελείως χαρά και δόξα στη Βασιλεία Του. 44

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Τότε και Σήμερα Έτσι όπως τα παρουσιάζουμε απλά στην περιγραφή μας, δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα. Οι εικόνες και οι περιγραφές της Αγίας Γραφής στην Παλαιά Διαθήκη είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές. Ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ, μαζί με τον προφήτη του Θεού τον Δανιήλ, έβαλαν στην καρδιά τους να μη μολυνθούν από τα συμπόσια του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, όχι μόνο γιατί προέρχονταν από τις ειδωλολατρικές θυσίες, αλλά και γιατί στα συμπόσια αυτά ήταν έκδηλη η έκχυση της αμαρτίας, της λατρείας της σάρκας, της λατρείας των ειδώλων. Όποιος συμμετείχε στο φαγητό, συμμετείχε και σε όλα όσα οργάνωνε η αυλή του Βασιλιά για να τιμήσει τους έμπιστους αξιωματούχους του. Τα πιστά αυτά παιδιά δεν είπαν ένα απλό και εύκολο όχι σε κάποια φαγητά, αλλά απείχαν από μία συγκεκριμένη ζωή, καταδικάζοντας και αρνούμενοι την ειδωλολατρία του παλατιού του Ναβουχοδονόσορα. Καθόλου μικρό και καθόλου εύκολο. ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕ ΑΙΩΝΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Ας προσέξουμε ιδιαίτερα τούτο το σημείο. Πολλοί συμφωνούν με το

κήρυγμα για το τρομερό πρόσωπο της αμαρτίας, όμως έχουν κατά νουν μία επιλεκτική απόρριψη της αμαρτίας. Αυτό και εφαρμόζουν στη ζωή τους. Η καρδιά τους έχει ήδη επιλέξει ποια στοιχεία του κόσμου θα κρατήσουν και ποια θα απορρίψουν. Δεν ξέρουν όμως ότι στα συμπόσια του βασιλιά μαζί με το φαγητό είχε και λατρεία των ειδώλων και λατρεία της σάρκας και λατρεία του Σατανά. Αν ήθελες να συμμετέχεις στα συμπόσια, θα συμμετείχες σε όλα αυτά και πολλά ακόμα. Και όταν έλεγες όχι στα εδέσματα του βασιλιά, ήταν σα να έλεγες όχι στον ίδιο το βασιλιά, κάτι που είχε πολύ σκληρές συνέπειες. Κάποιος έλεγε «η αμαρτία πάει πακέτο» και εννοούσε ότι καμία αμαρτία ποτέ δεν υπήρξε μόνη της. Στη ζωή της αμαρτίας και για κάθε αμαρτία υπάρχει πριν και μετά την αμαρτία. Η εικόνα των δύο τραπεζιών είναι πολύ απλή, αλλά και χαρακτηριστική. Δύο τόσο διαφορετικά τραπέζια, κατάφορτα με προσφορές, με υποσχέσεις, δύο πραγματικά διαφορετικοί κόσμοι. Ερχόμαστε σ’ αυτή τη ζωή για να διαλέξουμε πού θα σταματήσουμε με την καρδιά μας, πού θα απλώσουμε το χέρι, σε ποιο απ’ τα δύο τραπέζια Μάιος - Ιούνιος 2012

Η Ειδωλολατρία θα τραβήξουμε την καρέκλα για να κάτσουμε, να ανήκουμε, να γεμίσουμε τη ζωή μας. Την ίδια ώρα που επιλέγουμε τραπέζι, χωρίς να το ’χουμε ίσως απόλυτα συνειδητοποιήσει, επιλέγουμε και κύριο να ανήκουμε και να υπηρετούμε στη ζωή μας, επιλέγουμε και αιωνιότητα. Πρέπει να τονίσουμε ότι, όσο σημαντικό είναι να προσέξουμε να μην επιλέξουμε το τραπέζι με τις προσφορές της ανομίας της αμαρ-

τωλής ζωής του κόσμου, άλλο τόσο σημαντικό –ίσως και περισσότεροείναι να μην προσπαθήσουμε να κάνουμε συγχώνευση των δύο τραπεζιών σε ένα, δικής μας επινόησης, επιλέγοντας από το καθένα αυτά που μας εξυπηρετούν και μας βολεύουν. Τίποτα δεν σιχαίνεται ο Κύριος περισσότερο από ό,τι το χλιαρό, το ανάμεικτο, το χαλαρό, το γκρίζο, το περίπου… Το απορρίπτει ασυζητητί και πάει παρακάτω.

Στην υπηρεσία της Αλήθειας.

Η σελίδα μας στο INTERNET www.logiazois.gr Πολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την! Συστήστε την και σε άλλους.

Tο e-mail μας

Eπικοινωνήστε μαζί μας με e-mail: ofragopoulos@gmail.com

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Έλεγχος απόλυτος στις σκέψεις μας «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε. Εκείνα τα οποία και εμάθετε και παρελάβετε, και ηκούσατε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε, και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών». (Φιλιππησίους δ΄ 8,9)

Ένα λάθος που κάνουμε συχνά γύρω από το θέμα το με-

γάλο και το σοβαρό της σωτηρίας που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός στον αμαρτωλό άνθρωπο, είναι ότι δεν τονίζουμε ότι υπάρχει το μέρος του Θεού, αλλά υπάρχει και το μέρος του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μένουν με την εντύπωση ότι οι ίδιοι δεν έχουν να κάνουν τίποτα, ότι δεν έχουν καμία συμμετοχή, «ούτε να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι…», όλα πληρωμένα, όλα τακτοποιημένα από τον Κύριο, καμία ουσιαστική, δική μου συμμετοχή, σκέφτονται και συνεχίζουν τη ζωή τους. Μάιος - Ιούνιος 2012

Έλεγχος απόλυτος...

ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΤΗ ΣΑΚΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Γεμίζουν οι εκκλησίες από χριστιανούς που δεν χαίρονται τη σωτηρία τους, δεν απολαμβάνουν το ότι είναι λυτρωμένα παιδιά του Θεού, δεν έχουν πρόοδο στην πνευματική τους ζωή και η σχέση τους με τον Κύριο δεν έχει ούτε ομορφιά ούτε δύναμη. Αντίθετα έχουν μιζέρια, έχουν ήττες αντί για νίκες, έχουν φόβους, έχουν δεσμά… Και η απάντηση για όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα η ίδια. Το μέρος του αναλλοίωτου, πιστού και αδιάψευστου Κυρίου είναι τέλειο, τελειωμένο και χαρισμένο σε μας. Το δικό τους όμως μέρος δεν έχει ίσως προχωρήσει καθόλου, δεν έχουν κάνει οι ίδιοι τα βήματα που χρειάζεται να κάνουν, που τους ζητάει ο Κύριος να κάνουν.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Φανταστείτε την εικόνα με ένα μικρό παιδάκι που ξεκινάει το σχολείο και οι γονείς του τού λένε πόσο όμορφα θα περνάει και πόσο έχει να ωφεληθεί από το σχολείο που θα πηγαίνει, ότι θα μορφωθεί, θα βρει μια καλή δουλειά, θα φτιάξει μια όμορφη, σωστή οικογένεια. Το παιδάκι πηγαίνει στο σχολείο με χαρά, μέχρι που οι γονείς του τού ζητούν να ανοίξει τη σάκα του, τα τετράδια, τα βιβλία και να στρωθεί να διαβάσει. …Μα δεν μου είχατε πει ότι θα πρέπει να διαβάσω, να κοπιάσω, να ξενυχτήσω κάποτε, να δίνω εξετάσεις, ίσως διαμαρτυρηθεί ο πιτσιρίκος στο παράδειγμά μας… Δεν είναι όμως ίδια η περίπτωση με εμάς. Εμείς έχουμε στη διάθεσή μας τις δύο μεγάλες πηγές πληροφόρησης, το βιβλίο του Θεού, την Αγία Γραφή, και το Πνεύμα του Θεού. Όποιος σκύψει με ενδιαφέρον γνήσιο και μελετήσει, αμέσως θα καταλάβει αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Υπάρχει το μέρος του Θεού και το μέρος του ανθρώπου στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Το μέρος του Θεού είναι ένα διαρκές, μόνιμο θαύμα. Είναι ακατανόητο από εμάς. Μόνο με την πίστη μπορούμε να το προσεγγίσουμε και να το οικειοποιηθούμε, να το κάνουμε δικό μας. Η κατά χάριν σωτηρία, το αίμα της σταυρικής θυσίας, η συμφιλίωση με τον Πατέρα Θεό, η δικαίωση του αμαρτωλού ανθρώπου, το θαύμα της αναγέννησης, η αιώνια ζωή. Δεν μπορούμε να τα φτάσουμε με τη λογική και τις γνώσεις μας. Είναι όμως αλήθειες βεβαιωμένες από το Πνεύμα του Θεού μέσα στις καρδιές μας. Θα πρέπει πολύ να προσέξουμε ότι δεν τελειώνουν όλα στο σημείο αυτό. Δυστυχώς το μέρος της προσφοράς του Θεού το υπερτονίσαμε σε βάρος του δικού μας μέρους, της δικής μας συμμετοχής, που δείχνουμε ότι ελάχιστα μας απασχολεί. Υπάρχει ένα ολόκληρο άλλο κεφάλαιο, μεγάλο, ογκώδες, σοβαρό και με συνέπειες, που αφορά στις δικές μας υποχρεώσεις απέναντι στο έργο το θαυμαστό της σωτηρίας μας από τον αιώνιο θάνατο. Έστω και ένα απλό ξεφύλλισμα αν κάνουμε της Αγίας Γραφής, θα διαπιστώσουμε ότι είναι δεκάδες τα σημεία που αναφέρονται στο μέρος του ανθρώπου, στην ευθύνη μας απέναντι στην αγάπη

...στις σκέψεις μας

και την πιστότητα του Κυρίου. Όχι ένα και δύο, αλλά πολλά. Τα αποφεύγουμε ίσως, τα παρακάμπτουμε, τα φοβόμαστε, γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε δυσάρεστοι στους ανθρώπους, δεν θέλουμε το κόστος και τη θυσία που τα συνοδεύει. Νομίζουμε ότι θα τους φοβίσουμε, θα τους βαρύνουμε, θα φύγουν. Το κόστος όμως του λάθους που κάνουμε είναι ακόμα μεγαλύτερο. Γιατί το αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν οι εκκλησίες από χριστιανούς που δεν χαίρονται τη σωτηρία τους, δεν απολαμβάνουν το ότι είναι λυτρωμένα παιδιά του Θεού, δεν έχουν πρόοδο στην πνευματική τους ζωή και η σχέση τους με τον Κύριο δεν έχει ούτε ομορφιά ούτε δύναμη. Αντίθετα

έχουν μιζέρια στην καθημερινή τους ζωή, έχουν ήττες αντί για νίκες, έχουν φόβους, έχουν δεσμά… Σε σημείο που - ίσως δικαιολογημένα - ρωτιούνται αν τους ωφέλησε που πήγαν στον Ιησού Χριστό, αν άλλαξε τίποτα στη ζωή τους, αν είναι σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους ανθρώπους, που δεν πιστεύουν. Και η απάντηση για όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα η ίδια. Το μέρος του αναλλοίωτου, πιστού και αδιάψευστου Κυρίου είναι τέλειο, τελειωμένο και χαρισμένο σε μας. Το δικό τους όμως μέρος δεν έχει ίσως προχωρήσει καθόλου, δεν έχουν κάνει οι ίδιοι τα βήματα που χρειάζεται να κάνουν, που τους ζητάει ο Κύριος να κάνουν. Χριστιανοί Μάιος - Ιούνιος 2012

Έλεγχος απόλυτος...

που πηγαινοέρχονται στο σχολείο, αλλά δεν άνοιξαν ακόμα τη σάκα, τα τετράδια, τα βιβλία…, να κάνουν το μέρος τους μπροστά στον Θεό…

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Ο καθένας μας μπορεί όσο κανένας άλλος να γνωρίζει με ακρίβεια αν αυτά που επεξεργάζεται με τη σκέψη του είναι με αλήθεια ή χωρίς, είναι με δικαιοσύνη, με καθαρότητα ή όχι. Οι σκέψεις μας είναι δικές μας, και η επιλογή τους, το ξεδιάλεγμά τους είναι δική μας υπόθεση. Το μέρος του Κυρίου είναι να φωτίσει αυτή την αλήθεια, να μας τη δώσει πρακτικά και απλά να την εφαρμόσουμε, να μας δώσει δύναμη, να μας ενισχύσει με το Άγιο Πνεύμα στον αγώνα μας, που θα είναι καθημερινός και μακρύς.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Μας το προσφέρει να το ακολουθήσουμε απλά και πρακτικά το Άγιο Πνεύμα στα εδάφια που αναφέρουμε στην αρχή της μελέτης μας, Φιλιππησίους δ΄ 8,9. Σκεφτόμαστε καθημερινά και ακατάπαυστα. Επεξεργαζόμαστε πρόσωπα, προβλήματα, προτάσεις, εισηγήσεις, εικόνες, μηνύματα. Από το ξεκίνημα της μέρας μας αρχίζουμε να σκεφτόμαστε, και πολλά από αυτά είναι γεμάτα αμαρτία, πονηρία, παλιό άνθρωπο, κοσμικότητα, ειδωλολατρία. Ο κόσμος των σκέψεων, των συλλογισμών, των διαλογισμών που δεν μένουν μόνο σκέψεις, αλλά τις επεξεργαζόμαστε, τις καλλιεργούμε, μετατρέπονται σε επιθυμίες, κατεβαίνουν στην καρδιά, τις προκρίνουμε, γίνονται πράξεις, περπάτημα, ζωή μας. Πολύπλοκοι μηχανισμοί στα άγνωστα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του ανθρώπου. Δεν μας καλεί ο Κύριος να ασχοληθούμε με αυτούς. Δεν είναι δική μας δουλειά. Μας καλεί όμως να ακολουθήσουμε πρακτικά βήματα, που θα μας οδηγήσουν στην ποθητή, αλλά και φυσιολογική πνευματική αύξηση, αυτήν που ταιριάζει στα γνήσια παιδιά του Θεού και που την περιμένει ο Κύριος από τη ζωή μας. Η πρώτη αλήθεια που μας λέει ο Κύριος με το Πνεύμα Του είναι ότι σε επίπεδο σκέψης μπορούμε να κάνουμε επιλογή και να κόψουμε το δρόμο στο αμαρτωλό, το επικίνδυνο, το βέβηλο, το ακάθαρτο, το άδικο, που θέλει μέσα από τη σκέψη μας να διεισδύσει στην καρδιά μας και μετά να εκφραστεί, να εκδηλωθεί στη ζωή μας και να γίνει δική μας πράξη. Μας προσφέρει και τα κριτήρια-φίλτρα, που θα χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλεία για να έχουμε αυτόν τον αποτελεσματικό έλεγχο. «Όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» Ο καθένας μας μπορεί όσο κανένας άλλος να γνωρίζει με ακρίβεια αν αυτά που επεξεργάζεται με τη σκέψη του είναι

...στις σκέψεις μας

με αλήθεια ή χωρίς, είναι με δικαιοσύνη, με καθαρότητα ή όχι, αν μπορούν να σταθούν δημόσια ή αν έχουν σκοτάδι και ντροπή μέσα τους, αν συνεισφέρουν στην πνευματική οικοδομή ή στο γκρέμισμα, αν είναι ευάρεστα στην παρουσία του Κυρίου ή Του προκαλούν αηδία και τα απορρίπτει. Οι σκέψεις μας είναι δικές μας, και η επιλογή τους, το ξεδιάλεγμά τους είναι δική μας υπόθεση. Το μέρος του Κυρίου είναι να φωτίσει αυτή την αλήθεια, να μας τη δώσει πρακτικά και απλά να την εφαρμόσουμε, να μας δώσει δύναμη, να μας ενισχύσει με το Άγιο Πνεύμα στον αγώνα μας, που θα είναι καθημερινός και μακρύς. Το δικό μας μέρος όμως δεν θα το κάνει ποτέ ο Κύριος.

Ο Κύριος θα μας το πει ευδιάκριτα, ότι αυτό που συλλογιζόμαστε δεν είναι καθαρό ή δεν έχει αλήθεια, γιατί ίσως έχει ανακρίβειες, προσμείξεις αναλήθειας, μισές αλήθειες, έχει αδικία, έχει κακία, δεν Τον τιμά, δεν Τον δοξάζει, δεν οικοδομεί ούτε εμάς, ούτε τους άλλους γύρω μας, ότι δεν έχει καλή φήμη αυτό που σκεφτόμαστε, ότι έχει αδικία και είναι καρπός πονηρής καρδιάς… Μετά περιμένει να δει τι θα την κάνουμε αυτή τη σκέψη. Προς ποια κατεύθυνση θα προχωρήσουμε. Μπορούμε τις σκέψεις μας να τις συντηρούμε, να τις πολλαπλασιάζουμε, να τις απλώνουμε γύρω μας ή να τις απορρίψουμε, να κόψουμε το οξυγόνο τους και να πεθάνουν πριν προχωρήσουν πιο βαθιά μέσα μας. Το επόμενο βήμα είναι το δηλητήριο της αμαρτίας, όσο το κρατάμε μέσα μας, Μάιος - Ιούνιος 2012

Έλεγχος απόλυτος...

να μας αυτοδηλητηριάζει, να μας αδυνατίζει πνευματικά, να παρεμβαίνει αρνητικά στη σχέση αγάπης και πίστης που θα ’πρεπε να έχουμε με τον Κύριό μας και, το χειρότερο όλων, να δίνει πάτημα στον εχθρό μας το Σατανά, έτσι αδυνατισμένους να μας πολεμά και να μας νικά καθημερινά. Τους συλλογισμούς μας τους παρακολουθεί και ο Κύριος και ο Σατανάς. Κάποιος χαίρεται με αυτά που δουλεύουμε στο μυαλό μας και ο άλλος ανησυχεί. Από εμάς εξαρτάται σε ποιον δίνουμε χαρά και σε ποιον λύπη.

Θέλουμε να έχουμε χαρά συνεχή και αδιατάραχτη στην καρδιά μας, στην κάθε μας μέρα; Αυτό που μας συστήνει ο Κύριος είναι να αλλάξουμε το περιεχόμενο της σκέψης μας. Γιατί όταν οι σκέψεις μας αλλάξουν, θα αλλάξει και το περιεχόμενο της καρδιάς μας, θα αλλάξουν οι αποφάσεις που παίρνουμε και βέβαια τα βήματα, οι πράξεις τής κάθε μας μέρας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ Συχνά ακούμε ερωτήσεις από νεότερους ή και μεγαλύτερους για το τι επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται στη ζωή μας σύμφωνα με τον άγιο Λόγο του Θεού. Δυστυχώς σπάνια έχουμε καταλόγους ή λίστες μέσα στην Αγία Γραφή. Αλλά ίσως και να μην τις χρειαζόμαστε. Όσα αληθή, όσα σεμνά, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα δίκαια… αυτά να σκέφτεστε, αυτά να αγαπάτε, αυτά να προκρίνετε για τη ζωή σας, αυτά να επιθυμείτε, αυτά να φοράτε, αυτά να ακούτε, αυτά να κουβεντιάζετε, αυτά να εκπέμπετε. Το γνωρίζει ο Κύριος, το γνωρίζουμε κι εμείς πολύ καλά ότι αν δεν αντισταθούμε, σε λίγο αυτές οι σκέψεις θα γίνουν επιθυμίες της καρδιάς μας, θα γίνουν λόγια, θα γίνουν συγκεκριμένες πράξεις, θα γίνουν επιλογές, θα μεταδοθούν στους γύρω και θα απλώσουν. Υπάρχει απάντηση καθαρή σαν κρύσταλλο και ακριβής, αν ψάχνουμε ειλικρινά για απάντηση.

ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Θέλουμε να έχουμε ειρήνη διαρκή και αδιατάραχτη μέσα μας και γύρω μας; Το μέρος μας που μας καλεί ο Κύριος να επιτελέσουμε είναι στην περιοχή της σκέψης, των συλλογισμών. «Όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» Θέλουμε να έχουμε νίκη και θρίαμβο, θέλουμε πρόοδο πνευματική, θέ52

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

...στις σκέψεις μας

λουμε καρπό και αποτελέσματα στη σχέση μας με τον Κύριο; Από αυτά που συλλογιζόμαστε μας καλεί ο Κύριος να ξεκινήσουμε, γιατί αν δεν δώσουμε άμεσα τη μάχη σ’ αυτό το επίπεδο, σε λίγο αυτές οι σκέψεις θα έχουν προχωρήσει, θα έχουν ρίζες και «δικαιώματα» επάνω μας και τότε η αντίσταση θα είναι πολύ πιο δύσκολη και η καταπολέμησή τους πολύ πιο αβέβαιη. Θέλουμε να έχουμε χαρά συνεχή και αδιατάραχτη στην καρδιά μας, στην κάθε μας μέρα; Αυτό που μας συστήνει ο Κύριος είναι να αλλάξουμε το περιεχόμενο της σκέψης μας. Γιατί όταν οι σκέψεις μας αλλάξουν, θα αλλάξει και το περιεχόμενο της καρδιάς μας, θα αλλάξουν οι αποφάσεις που παίρνουμε και βέβαια τα βήματα, οι πράξεις τής κάθε μας μέρας. Να είναι παρόντα σαν κριτήρια, σαν φίλτρα σε κάθε μας συλλογισμό. Να είναι το καθημερινό περιεχόμενο της σκέψης μας. Να αποτελούν κριτήριο του τι κρατάμε και τι απορρίπτουμε κάθε στιγμή στην πορεία μας, αυτών που έχουν θέση στη ζωή μας και αυτών που δεν έχουν θέση στη ζωή του πιστού ανθρώπου του Θεού. Όταν εγκατασταθούν αυτά μέσα από τη σκέψη μας στη ζωή μας, θα δούμε τα πνευματικά αποτελέσματα στη ζωή μας χωρίς άλλη προσπάθεια. «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, … η επιείκειά σας ας είναι γνωστή σε όλους τους ανθρώπους, …η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας.» Πρώτα σκεφτόμαστε και μετά μιλάμε. Η επιστήμη λέει ότι σκεφτόμαστε με 450 – 470 λέξεις το λεπτό και μιλάμε με 100 – 120 λέξεις το λεπτό. Επεξεργασία σε επίπεδο σκέψης, σε επίπεδο συλλογισμών, με τη ζωντανή παρουσία του Αγίου Πνεύματος και με διάθεση καρδιάς να υπακούσουμε και να αρέσουμε στον Θεό μας. Αυτό είναι το μυστικό της ευλογημένης ζωής, που έχει σαν άμεση και φυσιολογική συνέπεια «ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.» Αν δεν χρησιμοποιήσουμε σωστά αυτά τα όπλα κατά της αμαρτίας της σκέψης μας, είναι πολύ φυσικό να μην έχουμε χαρά, ούτε ειρήνη, ούτε καρπό, ούτε πρόοδο. Δε θα φυτρώσει μέσα μας η επιείκεια, η καλοσύνη, ο χαρακτήρας του Ιησού Χριστού. Στη θέση τους θα φυτρώσουν τα άλλα. Μέριμνες, έλλειψη χαράς, ένταση, άγχος, φόβοι, επιθυμίες, είδωλα. Το Άγιο Πνεύμα του Θεού αυτά θα χρησιμοποιήσει στους

Μάιος - Ιούνιος 2012

Έλεγχος απόλυτος στις σκέψεις μας

ελέγχους Του για να μας βοηθήσει να διορθώσουμε την πορεία μας, να στρίψουμε το τιμόνι δεξιά ή αριστερά. Όταν ξέρεις ότι αυτά που συλλογίζεσαι δεν είναι αληθή, σεμνά, δίκαια, καθαρά, εύφημα, τι κάνεις; Τα κρατάς στο μυαλό σου, τα καλλιεργείς στη σκέψη σου ή τα καταδικάζεις και γυρίζεις σελίδα; Πολλές φορές συμβαίνει να ξέρουμε ότι αυτά που σκεφτόμαστε δεν είναι αληθή, δεν είναι Όταν ξέρεις ότι σεμνά, δίκαια, καθαρά, αλλά συνεχίζουμε να τα δουαυτά που συλλολεύουμε στο μυαλό μας. Μας εξυπηρετεί, μας αρέγίζεσαι δεν είναι σει ίσως, νιώθουμε ότι μας δίνει αξία την ώρα που αληθή, σεμνά, δίσπιλώνει τη φήμη του άλλου. καια, καθαρά, εύφημα, τι κάνεις; Τα κρατάς στο μυαλό σου, τα καλλιερΟ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ γείς στη σκέψη σου ή τα καταδικάζεις ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ και γυρίζεις σελίδα; Να κάνουμε μία διαμαρτύρηση Το ακούμε συχνά, το παρατηρούμε ίσως και στη δική ενώπιον του Κυρίμας ζωή. Δεν είμαστε όπως θα ’πρεπε, δεν προχωου, μία επανάσταράμε, δεν προοδεύουμε. Βάζουμε τη ζωή μας δίπλα ση κατά της αμαρστο πρότυπο της Καινής Διαθήκης και η απόσταση τίας μας, που ξεκιπου μας χωρίζει από αυτήν είναι μεγάλη. Υγιές και νά από τη σκέψη μας και κατεβαίνει στη σωστή κατεύθυνση είναι να ρωτηθούμε γιατί, να στην καρδιά μας. μας προβληματίσει, να θελήσουμε να αλλάξει αυτή η Να φτάσουμε στο κατάσταση στη ζωή μας. Το ερώτημα που ταιριάζει σημείο να κρατάμε σ’ αυτό το σημείο είναι, έκανες το μέρος σου ή το στη σκέψη μας γνωρίζεις ποιο είναι το μέρος σου, ποιες είναι οι υπομόνο όσα αρέσουν χρεώσεις σου για να τις κάνεις; Δεκάδες χριστιανοί στον Κύριό μας, δίπλα μας που πήγαν στον Χριστό δεν έχουν ανοίξει μόνο όσα εγκρίνει ακόμα τη σάκα… να κάνουν το μέρος τους με υπαΕκείνος, μόνο όσα κοή και πίστη, ώστε να έχουν καρπό και πρόοδο και Τον δοξάζουν, μόνο να απολαύσουν τη ζωή του Ιησού Χριστού, τη ζωή όσα ταιριάζουν του Ευαγγελίου. Πρέπει να το βάλουμε πρώτο, να στη Νύμφη του το θελήσουμε με όλη μας την καρδιά, να στρέψουΙησού Χριστού, που με την προσοχή μας στο τι σκεφτόμαστε και γιατί το ετοιμάζεται να Τον κρατάμε, γιατί το καλλιεργούμε στη σκέψη μας. Να συναντήσει. κάνουμε μία διαμαρτύρηση ενώπιον του Κυρίου, μία επανάσταση κατά της αμαρτίας μας, που ξεκινά από τη σκέψη μας και κατεβαίνει στην καρδιά μας. Να φτάσουμε στο σημείο να κρατάμε στη σκέψη μας μόνο όσα αρέσουν στον Κύριό μας, μόνο όσα εγκρίνει Εκείνος, μόνο όσα Τον δοξάζουν, μόνο όσα ταιριάζουν στη Νύμφη του Ιησού Χριστού, που ετοιμάζεται να Τον συναντήσει. 54

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΕΝΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΜΑΣ

ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ Η

μαμά οδηγούσε έναν σκαραβαίο. Η Ελίζα και η Ρόδη δεν είχαν ζήσει αρκετά χρόνια ακόμα ώστε να ξέρουν πόσο κουλ ήταν αυτό. Ίσως ούτε η ίδια η μαμά το ήξερε. Μόνο ήξεραν ότι ήταν ένα κουβούκλιο που αγκομαχούσε στις ανηφόρες και έτριζε στις ευθείες, αρνιόταν να συνεργαστεί με τη μαμά στο γκαράζ της πολυκατοικίας και τις πηγαινοέφερνε στα Αγγλικά. Επίσης, δεν είχε όνομα κανονικού αυτοκινήτου, αλλά το αποκαλούσαν με το όνομα ενός ζουζουνιού, που σίγουρα δεν έφερνε θετικές σκέψεις, ειδικά όταν ετοιμαζόσουν για τεστ στον Παρατατικό στα Αγγλικά. Γενικά, ο σκαραβαίος δεν τα έβρισκε πάντα με τη μαμά. Μια φορά, έξω από το ιατρείο του ορθοδοντικού, είχαν παρκάρει σε μια απότομη ανηφόρα, με λίγη δυσκολία βέβαια, αλλά τελικά με μεγάλη επιτυχία. Στο γυρισμό, η μαμά κάθισε πίσω από το τιμόνι, η Ελίζα δίπλα της –ως πιο μεγάλη, καΜάιος - Ιούνιος 2012

ΕΛΙΖΑ ΚΑΙ ΡΟΔΗ

θόταν στη θέση του συνοδηγού- και η Ρόδη διπλώθηκε να περάσει από την μπροστά πόρτα στο πίσω κάθισμα. Η Ελίζα πονούσε παντού ύστερα από τους χειρισμούς του ορθοδοντικού μέσα στο στόμα της και δεν είχε πολλά κέφια, καθώς η μαμά έφερνε το κάθισμά της μπροστά και πίσω μέχρι να βρει την ιδανική θέση. Η Ρόδη έγειρε πίσω και άρχισε να σιγοτραγουδάει στον εαυτό της για να περάσει η ώρα. Την ίδια δεν την είχε αγγίξει ο ορθοδοντικός, προς μεγάλη της ικανοποίηση. Το αυτοκίνητο πήρε μπρος. Αλλά αντί για μπροστά, πήγε πίσω. Η Ρόδη ανακάθισε απότομα. Η Ελίζα γύρισε και την κοίταξε. Η μαμά πάτησε το γκάζι με όλη της τη δύναμη. Ο σκαραβαίος διαμαρτυρήθηκε, και γλίστρησε λίγο πιο πίσω. Η μαμά τράβηξε το χειρόφρενο. Όταν, ύστερα από μισή ώρα περίπου, έφτασαν σπίτι, και τα δύο κορίτσια είχαν ήδη ξεχάσει την «περιπέτειά» τους, αλλά η μαμά έτρεμε ακόμα. Ευτυχώς, δεν είχαν να ξαναπάνε στον ορθοδοντικό για τουλάχιστον δύο μήνες. Γενικά, στην Ελίζα και τη Ρόδη δεν άρεσε όταν δεν ήταν οι τέσσερίς τους. Όταν ήταν πρωί και ο μπαμπάς έλειπε στη δουλειά, το είχαν πάρει απόφαση ότι θα τις πηγαινοφέρνει η μαμά με το σκαραβαίο. Αλλά τα απογεύματα, όταν πήγαιναν στην εκκλησία ή για ψώνια και τα καλοκαίρια που φορτώνονταν όλοι στο Nissan για ένα ταξίδι έξι ωρών μέχρι τη Λεπτοκαρυά, τότε ήταν τα μεγάλα πανηγύρια. Άκουγαν μουσική και ύμνους. Ο μπαμπάς τούς εξηγούσε ένα τραγούδι για έναν παππού, που είχε ένα μεγάλο ρολόι από τότε που ήταν μωρό, και το ρολόι σταμάτησε μόνο να χτυπάει όταν ο παππούς άφησε την τελευταία του πνοή. Έψαλλαν ύμνους σε κανόνα, οι μικροί μία ομάδα και οι μεγάλοι η άλλη –οι μικροί ήταν η Ρόδη και η μαμά και ο μπαμπάς με την Ελίζα οι μεγάλοι. Έλυναν αινίγματα. Έσκυβαν μπροστά και συζητούσαν με τον μπαμπά και τη μαμά για τις μεγά56

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ

λες απορίες της ζωής, όπως τι σημαίνει το σήμα που έχει ένα κόκκινο χι στραβό, και το υπόλοιπο είναι μπλε ή γιατί ένα κόκκινο σπορ αυτοκίνητο στα δεξιά βγάζει μουσική που ακούγεται ακόμα και μέσα από τα κλειστά παράθυρα. Έστηναν αυτί μπας και πιάσουν καμιά λέξη από τις μυστικές κουβέντες που αντάλλασσαν ο μπαμπάς και η μαμά με φωνή σιγανή. Το χειρότερο ήταν όταν έπρεπε να πάνε κάπου χωριστά, με δύο αυτοκίνητα. Η Ελίζα πήγαινε με τον μπαμπά συνήθως και η Ρόδη με τη μαμά. Οι μεγάλοι και οι μικροί, πάλι. Εκείνη τη μέρα είχαν πάει στην εκκλησία με δύο αυτοκίνητα. Η μαμά επέμενε στο γυρισμό να κάτσει η Ρόδη πίσω, κι ας μείνει άδεια η θέση του συνοδηγού, γιατί θα έβγαιναν στην εθνική οδό, και ήταν πιο ασφαλές. Έτσι, η Ρόδη φύσηξε και ξεφύσηξε, αλλά τι να κάνει, ετοιμάστηκε να σκαρφαλώσει στο πίσω κάθισμα, όπως πάντα. -Μα, μαμά, όλη την ώρα αυτό σκεφτόμουν, παραπονέθηκε η Ρόδη. -Τι εννοείς όλη την ώρα; ρώτησε η μαμά, δήθεν σοκαρισμένη. Δεν παρακολουθούσες το κήρυγμα; -Πώς δεν το παρακολουθούσα, απάντησε η Ρόδη αμέσως. Η αλήθεια είναι βαριόταν λίγο, αλλά προσπαθούσε πού και πού να ακούει και κάτι. Ίσως έτσι να πλησίαζε πιο πολύ να γίνει παιδί του Θεού, που το ήθελε πολύ. Όχι όμως, ακόμα, αρκετά. -Αλλά, να, όλο η Ελίζα κάθεται μπροστά, συνέχισε. Εγώ ποτέ. -Ούτε ο μπαμπάς νομίζω θα την αφήσει σήμερα να κάτσει μπροστά, είπε η μαμά και ξεκλείδωσε το αυτοκίνητο. -Μα η Ελίζα πάντα κάθεται μπροστά, απάντησε η Ρόδη με σκυφτούς ώμους. -Ναι, σωστά. Η μαμά την κοίταξε και τη λυπήθηκε.

Μάιος - Ιούνιος 2012

ΕΛΙΖΑ ΚΑΙ ΡΟΔΗ

-Κοίταξε, της είπε. Αν θα μου υποσχεθείς ότι θα είσαι πολύ φρόνιμη και δεν θα προσπαθείς να βγάλεις τη ζώνη σου και τέτοια πράγματα, μπορείς να κάτσεις μπροστά για μια φορά. Σε λίγο, εξάλλου, θα είσαι έντεκα χρονών. Η Ρόδη πέταξε από τη χαρά της. Κάθισε μπροστά, στη δερμάτινη θέση που έτριζε, με κομμένη την ανάσα. Η μαμά τής έδειξε πώς να βάλει τη ζώνη της, και ταχτοποιήθηκαν για το ταξίδι. -Δεν μπορείς να πεις ότι θα πηγαίνουμε και με καμιά μεγάλη ταχύτητα, μουρμούρισε η μαμά στον εαυτό της. Το πολύ να πιάσουμε τα εξήντα. Η Ρόδη κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια. Ο κόσμος φαινόταν πολύ διαφορετικός από εκεί μπροστά. Πιο κοντινός, πιο αληθινός, κατά κάποιο τρόπο. Δεν υπήρχαν τα καθίσματα του αυτοκινήτου να της κρύβουν τη θέα. Έτσι να έκανε, θα άγγιζε το μπροστινό αυτοκίνητο, όπως έμοιαζε. Στο φανάρι πριν βγουν στην εθνική οδό, πρόλαβαν το αυτοκίνητο του μπαμπά. Η Ρόδη σήκωσε το χέρι της να χαιρετίσει την Ελίζα. Και τότε είδε κάτι που την έκανε να σαστίσει ακόμα περισσότερο. Το ξαφνιασμένο πρόσωπο της Ελίζας την κοιτούσε με τη μύτη κολλημένη στο παράθυρο του πίσω καθίσματος. Πίσω. Η Ρόδη δεν πίστευε στα μάτια της. Για μια φορά, η μαμά είχε δίκιο. Ο μπαμπάς όντως δεν την είχε αφήσει να κάτσει μπροστά. Η Ρόδη ένιωσε ένα χαμόγελο ικανοποίησης να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Ήταν αυτή η μεγάλη σήμερα. Είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι. Και τότε, το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη της. Μέσα στο Nissan, καθώς το φανάρι πρασίνιζε και τα αυτοκίνητα άρχιζαν να κινούνται, μία επανάσταση συνέβαινε. Η μορφή της Ελίζας σηκώθηκε, σχεδόν όρθια, και άρχισε να σκαρφαλώνει –όχι και πολύ κομψά- στο μπροστινό κάθισμα. Ο μπαμπάς γύρισε και κάτι της έλεγε, αλλά δεν είχε και πολλά περιθώρια όπως φαινόταν, γιατί 58

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ

οι κινήσεις της Ελίζας τον είχαν στριμώξει κάπως. Σε δύο λεπτά, η Ελίζα είχε καθίσει κι αυτή στη θέση του συνοδηγού, όπως ακριβώς και η Ρόδη μέσα στο σκαραβαίο. Η μαμά γέλασε. Η Ρόδη κατσούφιασε. Σε λίγο, όμως, είδε κι εκείνη την αστεία πλευρά της υπόθεσης και έσκασε στα γέλια. Ήταν περίεργο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, πως μονάχα επειδή η Ρόδη κάθισε μπροστά, ξαφνικά η υπακοή της Ελίζας στον μπαμπά δεν είχε νόημα. Ήταν περίεργο που μόλις την είδε άλλαξε γνώμη για τον εαυτό της. Δεν το ήξεραν τότε τα κορίτσια, αλλά αργότερα στη ζωή τους βρέθηκαν πολλές φορές στην ίδια κατάσταση. Ξαφνικά, αυτό που κάνει ο άλλος δεν φαίνεται και τόσο κακή ιδέα, και τόσο λάθος, μόνο και μόνο επειδή βλέπεις τον άλλο να το κάνει. Και αν είναι όντως λάθος; Και αν είναι αμαρτία; Πολύ εύκολα αλλάζει κανείς στάση στη ζωή του, ακόμα πιο εύκολα από το να σκαφραλώσει εν κινήσει στη θέση του συνοδηγού. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να μείνεις σταθερός στη θέση σου, όταν όλοι κάνουν το αντίθετο. Να μείνεις σταθερός στη θέση που σου έδειξε ο Θεός. Όταν έφτασαν σπίτι, τα μάγουλα της Ελίζας ήταν ακόμα κατακόκκινα από την προσπάθεια, αλλά είχαν γυρίσει πάλι στους κανονικούς τους ρόλους. Εκείνη ήταν η μεγάλη. Πάντα λίγο πιο μπροστά. Αν είχε όμως γυρίσει να κοιτάξει τον μπαμπά, θα έβλεπε κάποια απογοήτευση στο πρόσωπό του. Όχι ότι ήταν τόσο μεγάλο θέμα αυτό που είχε γίνει. Πιο πολύ αστείο ήταν παρά ο,τιδήποτε άλλο. Αλλά ίσως ο μπαμπάς θα προτιμούσε η Ελίζα να είχε μείνει στη θέση της, ανεξάρτητα του τι έκανε η Ρόδη. Ίσως θα προτιμούσε ο δικός του λόγος να είχε πιο μεγάλη ισχύ από το παράδειγμα της Ρόδης. Ίσως αναρωτιόταν τι θα έκανε η Ελίζα σε μια άλλη περίπτωση, πιο σημαντική, που αντί για τη δική του γνώμη, τη δική του απόφαση, ήταν η απόφαση του Θεού και η εντολή Του. Δεν είναι εύκολο, το ήξερε καλά ο μπαμπάς, να είσαι διαφορετικός. Όμως μερικές φορές, μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Μάιος - Ιούνιος 2012

---

ΝΕΑ ΘΕΜΑΤΑ

---

22. ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

CD 03 11ΑΒ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΥΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΝ CD 04 11

Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

CD 05 11ΑΒ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΛΥΚΑ ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ CD 23 11

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΑ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ

CD 33 11

ΠΟΣΟ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

CD 40 11

ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

CD 41 11

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

CD 42 11

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΦΟΒΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΑ

CD 43 11

ΕΤΣΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΕΥΛΟΓΙΑ

CD 44 11

Ο ΗΣΑΥ Ή Ο ΙΑΚΩΒ;

CD 45 11

Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

CD 46 11

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

CD 48 11

ΑΝ ΜΑΣ ΖΥΓΙΖΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ

CD 49 11

ΑΥΤΑ ΑΡΕΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ

CD 51 11

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ

CD 52 11

ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

CD 54 11

ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ;

CD 55 11

ΕΙΜΑΣΤΕ Ο,ΤΙ ΒΑΛΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

CD 58 11

ΜΗΠΩΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ;

CD 62 11

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα, σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

από

το

1925

Ένα φταίξιμο ζητεί παραλήπτη

Μάιος - Ιούνιος 2012

Ένα άλλο... πρωτάθλημα Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην; Ρωμαίους ς΄ 16

Ελλάδα είναι η 3η χώρα στον κόσμο σε κατανάλωση καπνού, μετά την Κούβα και την Κύπρο. Αντιστοιχούν 3020 τσιγάρα ανά άτομο το χρόνο, ενώ για κάθε άλλον Ευρωπαίο αντιστοιχούν 1500 τσιγάρα ανά άτομο. Αν το κάπνισμα ήταν άθλημα, θα είχαμε πολύ καλή θέση. Το 60% των ανδρών και το 30% των γυναικών είναι καπνιστές. Στους 100.000 από αυτούς οι 1921 εμφανίζουν καρδιαγγειακά προβλήματα με πολύ σοβαρές επιπτώσεις. Τα εξαργυρωμένα αυτά γραμμάτια έχουν υπογραφεί σε ηλικία 3-6 ετών! Σύμφωνα με έρευνες, τότε είναι που παίρνεται η απόφαση, βλέποντας τους γονείς και τα ινδάλματά τους να καπνίζουν. Σε ηλικία 13 ετών ήδη, 3 στα 10 παιδιά έχουν δοκιμάσει τσιγάρο και από αυτά τα 2/3 θα γίνουν συστηματικοί καπνιστές, με περισσότερα από 10 τσιγάρα ημερησίως! Κύριέ μου, ναι, θέλω να αλλάξω, να πετάξω τον παλιό μου εαυτό με όλα τα στραβά του αλλά και τα «καλά» του και να αφήσω το Πνεύμα Σου το Άγιο να εργασθεί μέσα μου τον νέο άνθρωπο κατά Χριστόν Ιησού. 62

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Μεγάλος ο κίνδυνος, μεγάλη η φθορά από το τσιγάρο, μα και μεγάλη η δύναμη που ασκεί πάνω στα θύματά του. Δεν είναι μια απλή συνήθεια. Είναι ένα πάθος, που αλυσοδένει τον άνθρωπο και τον κάνει δούλο του. Και ενώ γίνονται τόσες προσπάθειες για ενημέρωση με εκπομπές και εκδηλώσεις και ενώ παίρνονται τόσες καλοπροαίρετες αποφάσεις, το κάπνισμα συνεχίζει να «βλάπτει σοβαρά την υγεία» και να σπρώχνει κι άλλους στην υποδούλωση. Ποιος μπορεί να μας ελευθερώσει; Η πιο σίγουρη αποτοξίνωση είναι η αναγέννηση. Καινούργια καρδιά, καινούργια ζωή, καινούργια πορεία. Το ερώτημα είναι: θέλουμε;

Το σκοτάδι και τα νεύρα Εγώ ήλθον φως εις τον κόσμον, διά να μη μείνη εν τω σκότει πας ο πιστεύων εις Εμέ. Ιωάννης ιβ΄ 46

ια πιστή γυναίκα ομολογούσε το πώς ο Χριστός ήρθε στη ζωή της: «Από μικρό παιδί δύο ήταν τα μεγαλύτερά μου προβλήματα. Το πρώτο ήταν το σκοτάδι. Το φοβόμουν απελπιστικά. Ένιωθα πως δεν το όριζα. Προτιμούσα να βγω στους ερημικούς, χειμωνιάτικους δρόμους με το λιγοστό φως, παρά να τριγυρνώ στα σκοτεινά δωμάτια του σπιτιού. Το σκοτάδι κι εγώ, άσπονδοι εχθροί, με ηττημένη πάντα εμένα! Το άλλο πρόβλημα ήταν τα νεύρα μου. Από πιτσιρίκι, όταν νευρίαζα, έπρεπε κάτι να σπάσω, πιάτο, ποτήρι, βαζάκι... Αυτό συνεχίστηκε και σαν έφτιαξα δική μου οικογένεια. Ακόμη και με τον άντρα μου, που τον υπεραγαπούσα, όταν, σπάνια, καβγαδίζαμε, τελείωνα τον καβγά με θρύψαλα. Μια φορά πάνω στα νεύρα μου έδωσα μια σ’ ένα τραπεζάκι και του έσπασα και τα 4 ποδαράκια, ώστε «κάθισε» κυριολεκτικά στο πάτωμα. Έβλεπα αυτές μου τις αντιδράσεις ανίκανη να αντισταθώ. Ήθελα να λυτρωθώ. Πώς όμως; Κάποια φορά που τα ’σπασα πάλι, βγήκα κλαίγοντας στο διπλανό αλσάκι. Σήκωσα τα χέρια ψηλά και έκραξα «Θεέ μου, Θεέ μου». Ήταν η πρώτη φορά που Τον επικαλέστηκα, με αγωνία και απόγνωση. Ζητούσα να γλιτώσω από τη φύση μου που με ταλαιπωρούσε. Από τη φτιάξη μου την τόσο οδυνηρή. Ο Κύριος με άκουσε. Έφερε δίπλα μου ανθρώπους που μου μίλησαν για τον Χριστό, για τον νέο άνθρωπο που φτιάχνει μέσα μας. Δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ σ’ Αυτόν που νίκησε την αμαρτία. Δειλά-δειλά ξεκίνησα μαζί Του. «Λύτρωσέ με από τον εαυτό μου», προσευχόμουν, και εισακούσθη κα. Ο Χριστός ήρθε στην καρδιά μου και με αναγέννησε, με έκανε «νέο κτίσμα». Η πρώτη που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου είμαι εγώ. Πόσο Τον ευχαριστώ!»

Κύριέ μου, μονάχα Εσύ έχεις τη δύναμη να αλλάξεις τη βρώμικη καρδιά μου, τον ανάποδο χαρακτήρα μου, και να με κάνεις δικό Σου άνθρωπο, γλυκό, ταπεινό, ήσυχο και συνετό. Σου το ζητώ, με όλη μου την ψυχή!

Μάιος - Ιούνιος 2012

Όλα στη σειρά! Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις. Εβραίους θ΄ 27

Σερ Αλεξάντερ Σίμπσον, διάσημος Άγγλος γιατρός που εφηύρε το χλωροφόρμιο, διηγείται πως κάποτε, ενώ βρισκόταν στον Καναδά, κάποιοι φίλοι τον πήραν για περιήγηση στον πλωτό ποταμό του Αγίου Λαυρεντίου. Κατά τη διάρκεια της βόλτας με το καραβάκι του εξηγούσαν και του έδιναν πληροφορίες γι’ αυτά που έβλεπε. Έξω από το Κίνγκστον το πρώτο επιβλητικό κτίριο ήταν λέει ένα εργοστάσιο οινοπνευματωδών ποτών. Παραδίπλα ένα νοσοκομείο. Λίγο πιο κάτω ένα άσυλο φρενοβλαβών. Απέναντι φυλακές και στο τέλος ένα νεκροταφείο! Σ’ εκείνη τη συγκεκριμένη περιοχή, ήταν όλα στη σειρά τους. Η μία τραγωδία ακολουθείται από την επόμενη, γιατί ο νόμος της σποράς και του θερισμού είναι αμείλικτος. Άλλωστε είναι νόμος του Θεού. Νόμος που δυστυχώς ισχύει εδώ κάτω, μα και αιώνια. Αν σπείρουμε στην αμαρτία και στην προσωπική μας ικανοποίηση, θα θερίσουμε δάκρυα, πίκρα και στο τέλος αιώνιο χαμό μακριά από τον ζωντανό Θεό. Κύριέ μου, θέλω να σπάσεις αυτόν τον φαύλο κύκλο της αμαρτίας στη ζωή μου, ξεκινώντας από μέσα μου, από την καρδιά μου. Βγάλε από κει ό,τι φωλιάζει και με κουράζει, ό,τι με σπρώχνει μακριά Σου. 64

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Ας μην πει κάποιος πως λαμβάνουμε την πιο ζοφερή πλευρά της ζωής. Πως ο άνθρωπος έχει και όμορφες εκδηλώσεις, ψηλά ιδανικά, όταν το θελήσει. Ναι, είναι έτσι, γιατί ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο. Τον έφτιαξε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Μόνο που το έξυπνο και ταλαντούχο μυαλουδάκι του στα χέρια του εγωισμού και της υπεροψίας του στρέφεται ενάντια στον Δημιουργό του κι έχει πάλι για κατάληξη την αιώνια κρίση. Ας σοβαρευτούμε με τα πράγματα του Θεού. Ας απορρίψουμε την αμαρτία σε κάθε της μορφή, ήπια, βαριά ή καμουφλαρισμένη. Ας ζητήσουμε ειλικρινά τον Χριστό, την Ανάσταση, την Οδό, τη Ζωή.

---

ΝΕΑ ΘΕΜΑΤΑ

---

20. Η Α’ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ Β’ ΠΕΤΡΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ

CD 18 10 CD 19 10 CD 20 10 CD 21 10 CD 22 10 CD 23 10 CD 24 10 CD 25 10 CD 26 10 CD 31 10 CD 33 10 CD 35 10 CD 36 10 CD 39 10 CD 42 10 CD 45 10 CD 47 10 CD 48 10 CD 01 11 CD 02 11 CD 05 11 CD 12 11 CD 13 11 CD 14 11 CD 15 11 CD 16 11 CD 18 11 CD 19 11 CD 21 11 CD 22 11 CD 24 11 CD 26 11 CD 27 11 CD 29 11

ΕΤΣΙ ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΙΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΛΑ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΠΑΣΧΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΗΡΥΞΕ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΑΙΩΝΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΕΤΣΙ ΛΥΤΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΕΤΣΙ ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ Ο ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ; ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΕΤΣΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ; ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ; ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΗ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ; ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ

ΜΥΡΤΙΑ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η μέρα που ο κόσμος σείεται, είναι η τελευταία της; Και αν όχι, πώς θα επιβιώσει από εδώ και πέρα;

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ Ταχ. Γραφείο

ΚΩΔΙΚΟΣ: 013145

Μυθιστόρημα

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤ.

Αριθμός Αδείας 84

Το τέλος του κόσμου πλησιάζει. Η Προμέσσα είναι έτοιμη...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Στο κοντινό ή μακρινό μέλλον οι άνθρωποι ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους μπροστά σε μια οθόνη απολαμβάνοντας την εικονική πραγματικότητα, που τους βοηθά να ξεχνούν τη σκληρή αλήθεια της ασφυκτικής, αν και φαινομενικά όμορφης, κοινωνίας όπου ζουν. Η Προμέσσα περνάει τις μέρες της προσπαθώντας να ξεπεράσει την τραγωδία που συνέβη στην οικογένειά της και παλεύοντας να βάλει ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι. Τα περιθώρια όμως στενεύουν και έρχεται η ώρα που κανένα μέρος δεν θα είναι αρκετά ασφαλές για να κρυφτεί.

“ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ”

Ταχ. Θυρ. 50438/141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

ΠΡΟΜ ΣΣΑ