L i f e st o r y
Maria Konopnicka
Królowa krasnoludków the Queen of gnomes tekst | by Marianna kucharska
Kochała podróżować, prowadziła magazyn dla kobiet, była działaczką społeczną i matką sześciorga dzieci, pisarką i tłumaczką. Kontrowersyjna i nowatorska. Maria Konopnicka. She loved to travel, ran a women's magazine, was a social activist, a mother of six, a writer, and a translator. She was controversial and innovative. Maria Konopnicka.
T
Tymczasem Krasnoludki w Królestwie, zaniepokojone długo nieobecnością Koszałka-Opałka, zatrwożone niknącymi zapasami jedzenia, zdecydowały, że wyślą śladami kronikarza następnego kamrata – Podziomka – dziadek zwykle czytał wolno i wyraźnie, żebym zdążyła wyobrazić sobie każde zdarzenie. Tak też sączył słowa utworu O krasnoludkach i sierotce Marysi, co chwila poprawiając spadające z nosa okulary. To było moje pierwsze zetknięcie z Marią Konopnicką. Miałam wtedy może z 6 lat, krótkie włosy i trochę bałam się krasnoludków. Kolejny raz usłyszałam o poetce w podstawówce, kiedy nauczycielka zadała przeczytanie Naszej szkapy – chyba płakałam podczas boleśnie realistycznej lektury o skrajnie biednej rodzinie z warszawskiego Powiśla. Głębiej zainteresowałam się jednak Konopnicką dopiero na studiach, kiedy rozkładaliśmy na czynniki pierwsze literaturę doby pozytywizmu. Ciekawiło mnie, jak wyglądała codzienność matki sześciorga dzieci (urodziła ośmioro, ale dwoje zmarło), żyjącej
PL
50
Grandpa used to read slowly and clearly so that I could easily imagine everything. This is also how he used to chant the words of the song Little Orphan Mary and the Gnomes, adjusting his glasses whenever they slid down his nose. That’s how I first came across Maria Konopnicka. I was 6 years old, had short hair and I was a bit scared of gnomes. I heard about the poet again in elementary school when we were assigned to read Nasza Szkapa. I can remember crying while reading the painfully realistic story about an extremely poor family from Powisle in Warsaw. I didn’t really become interested in Konopnicka until university, when we were deconstructing the literature of the positivist era. I was curious about the everyday life of a mother of six (she actually gave birth to eight, but two died), who lived a modest life and who was forced to write her poems, short stories, reportages, critical and literary works in such a way so as to get them past the censors. She was also a true patriot who fought for women's rights, helped organise a protest against German repressions towards
eng
