Klein Welsden 23

Gasthuis 20

Bram Tackenberg

De Woonkamers

Voor PlateauKUNST 2021 heeft kunstenaar-fotograaf Bram Tackenberg als subserie van zijn grotere fotoproject ‘de Woonkamers’ zijn lens gericht op de bewoners van het Wolfshuis en Gasthuis. Met zijn doorlopende Woonkamerproject, dat inmiddels meer dan 200 huishoudens toont, legt Tackenberg een actueel tijdsbeeld van Nederland vast.

Kenmerkend is de setting: gewone mensen in hun eigen omgeving op plechtige wijze geportretteerd; als een soort staatsieportret. Iedereen is uniek, iedereen is gelijk, iedereen is belangrijk. De kunstmatige stijl van portretteren in combinatie met de vertrouwdheid van de eigen woonkamer creëert een zekere spanning en levert krachtige en tegelijk kwetsbare portretten op.

Wezenlijk aan de projecten van Tackenberg is dat ze verbinding tussen mensen tot stand brengen: werk en expositie vormen aanleiding tot kijken, praten en ontmoeten.

Werk van Bram Tackenberg werd getoond in verschillende musea zoals Centraal Museum Utrecht, Bonnefanten, Museum Gouda, Zuiderzeemuseum Enkhuizen en Stadsgalerij Heerlen. Ook was het uitgebreid te zien in onder meer de koningsdagbijlage van De Volkskrant (2019), NRC in Beeld (2020) en het tijdschrift De Architect (2021).

www.bramtackenberg.nl.

Veel dank aan de bewoners van Wolfshuis en Gasthuis voor de enthousiaste deelname aan het woonkamerproject.

In mijn schilderijen ontlok ik onverwachte potenties aan mijn materiaal om hiermee een geestelijke ruimte te creëren waarin de kijker zijn*haar relatie met de gegeven wereld kan verkennen. Het heuvellandschap van mijn woonplaats transcendeert tot een universele ruimte. De opbouw van het werk moet voor de kijker leesbaar zijn om zich het werk te kunnen toe-eigenen en zo het scheppend subject van het werk te worden.

Gasthuis 20

Chequita Nahar

Born Surinam, Paramaribo 1970 Represented by Galerie Marzee, Nijmegen, The Netherlands.

Chequita Nahar, born in Surinam lives and works in Maastricht the Netherlands. She studied jewelry design at the Maastricht Institute of Arts and completed her study with a Master at the Sandberg Institute Amsterdam. She worked as one of the designers for L’Arcano, a silver brand based in Rome on collections for fashion brands such as Alberta Ferretti and BORN. Her work is part of museum collections such as the Rijksmuseum, Textile Museum, CODA, Galerie Marzee, Alice and Louis Koch ring collection and other private collections. Currently she is the Head of program of the departments Fine Art and Design (body, object, material) of Zuyd Hogeschool.

Her jewelry is inspired by the Surinam culture, its traditions and the connection with the European culture or intercultural themes. Jewelry where shapes are inspired by traditions, new customs and stories are embedded. Reflection of globalization, a fusion of divers’ influences and cultures on a homogeneous and symbolic way. Clearly of a maker who grew up between two cultures. Going back to the roots of jewelry, bearer of magical powers and symbols. Where certain materials and shapes have an important role. Ethnic influences dictate and inspire the used form language without them being folkloristic and traditional.

Gasthuis 20

1974 - 1975: Vrije Academie Psychopolis, Den Haag 1990 - 1991: Stedelijke Academie voor Schone Kunsten, Hasselt 1991 - 1996: Academie voor Beeldende Kunsten, Maastricht; afd. Monumentale vormgeving

Leida maakt een variatie op het project ‘Tekenen op het Water’ dat ze in 2018 voor de HoltheesSmaktKunstroute uitvoerde; met dunne plastic draden werden droedel-achtige tekeningen gemaakt die ze op het water liet drijven. Nu wordt er een schets op de mergelmuur gemaakt.

www.leidawieland.nl

Maarten van den Berg

is dichter en beeldend kunstenaar. Zijn werk wordt gekenmerkt door een onmiskenbare romantische inslag langs rouwranden van de dagelijkse realiteit. Hij schreef vijf bundels en werd opgenomen in diverse bloemlezingen.

Daarnaast is zijn poëzie op talloze plekken terug te vinden in de openbare ruimte. Hij maakte het Holocaustmonument voor de stad Maastricht en zijn dichtregels zijn te vinden op straat, plein, brug, fabriek, schoolgebouw, gemeentekantoor, kerk, restaurant en café. Hij zoekt veelvuldig samenwerking met mensen uit andere disciplines zoals muzikanten, beeldend kunstenaars, architecten en fotografen. Maarten van den Berg beschrijft een rauwe zoektocht naar verstilling, over stadsmatrozen, liefde, gevlochten eenvoud, troost en vechtlust.

Diana Ramaekers

Spiritus Sanctus 2019 glasobject

Wat is de definitie van de heilige geest? Hoe ziet de heilige geest eruit? Met deze vragen is Diana Ramaekers op onderzoek gegaan voor de reeks van tentoonstellingen ‘…und LICHT’. De evangelische Kirche im Rheinland was de opdrachtgever en initiator van acht exposities langs beroemde kerken in het Rijnland: Saarbrücken, Mönchengladbach, de beroemde Konstantin Basilica in Trier, Troisdorf, Krefeld, Essen en twee kerken in Düsseldorf.

Samen met bekende collega’s uit de lichtkunst: Konstantinos Angelos Gavrias, Prothman&Krüger, Cristoph Dahlhausen en Molitor und Kuzmin, heeft Ramaekers op deze bijzondere sacrale plekken geëxposeerd. Curator van ‘und…LICHT’ was Holger Hagedorn.

Diana liet zich inspireren door de geest van de plek in de kerk en dat was nu letterlijk het geval: de Heilige Geest. Hoe vang je deze ongrijpbare entiteit die vele gedaantes kent in de bijbel? De heilige Geest is abstract en moeilijk te duiden. Ramaekers heeft zich door talloze citaten uit de bijbel laten inspireren en kwam op de volgende uitspraak die de aanleiding waren om Spiritus Sanctus te maken: ‘… want ik ben het levende water.’

De gedachte aan water dat als bron nooit opdroogt, was voor Diana de aanleiding om de Heilige Geest te vatten in een glasobject. Een grote waterplas wordt geflankeerd door twee kleinere plasjes in blauwe, iriserende kleuren. Op het ‘wateroppervlak’ zijn luchtbellen en regenboogkleuren zichtbaar. Spiritus Sanctus bestaat bij de gratie van het licht: de zon laat het werk in zijn volle glorie stralen. Er is diepte in het water te bekennen en het lijkt een mysterie waar het vandaan komt: uit de grond? Uit een onbekende bron misschien? Het blijft een raadsel.

Laat u betoveren en inspireren door ‘Spiritus Sanctus’ in de prachtige tuin van het Gasthuis. www.dianaramaekers.com

Fotografie: Andrea Dingeldein © 2019

Gasthuis 20

Gasthuis 20

Leon Riekwell (Haarlem 1949)

ZONDER HOUDBAARHEIDSDATUM 2021. Concept ontwerp (200 cm x 350 cm PVC Bisonyl)

Een fotografisch gefragmenteerd zelfbeeld geplaatst in een abstractie van planten. Verwijzend naar de haalbaarheid cq houdbaarheid van internationaal gestelde klimaatdoelen. Gaan we voor de poëzie van een toekomst of voor de ondergang in ruïnes ?

Hans Keuls (Heerlen 1956)

Summertime Blues, 120x220 cm, 2013, olie op linnen.

Hans Keuls is gefascineerd door de expressieve kracht van olieverf op linnen en gegrepen door de motoriek van het schilderen. Voor hem is schilderen een drift, een innerlijke noodzaak om zo bezielde inhoud te geven aan zijn bestaan. Zijn schilderijen worden vaak omschreven als organisch, dynamisch en vol ritmiek en worden landschappelijk genoemd vanwege het bijna letterlijk gebruik van de natuur als metafoor, die hij als een modern impressionist/ expressionist in zijn werken toepast. Ritme speelt een belangrijke rol in zijn werk (hij is ook muzikant: drummer).

Het werk van Hans Keuls heeft zich in de loop der jaren gestaag ontwikkeld van autobiografische figuratie, via abstractie, naar ritmische , op de natuur geïnspireerde, dynamische verflandschappen.

Zijn werk is in diverse landen geëxposeerd, waaronder België, Noorwegen, VS, Spanje, Duitsland, Litouwen, Italië, China en behoort tot vele collecties in binnen en buitenland.

Gasthuis 20

Gasthuis 75

Stan Klamer

In een museumbibliotheek werd een man betrapt bij het stelen van een kaart uit een oude atlas. Zijn gereedschap was een enkel katoenen draadje dat hij, natgemaakt met zijn speeksel tegen de lijmnaad van de bladzijde spande, de enzymen in het speeksel losten de lijm op en de bewuste kaart kon eenvoudig worden verwijderd. Later bleek dat deze man al tientallen jaren over de wereld reisde om in opdracht van verzamelaars kaarten te stelen in bibliotheken en musea.

De aantrekkingskracht van landkaarten is goed te begrijpen, het zijn metafysische objecten bij uitstek. In mijn werk ben ik verwant aan de cartograaf; de wereld vliegend begrijpen, erboven hangen, geeft mij de gelegenheid het vel papier op te vatten als een ruimte en deze ruimte vervolgens te bevolken.

Maar enkel een landkaart, de schematische vertaling van de werkelijkheid, is voor mij niet voldoende. Ik wil eigenlijk álles meenemen in mijn tekeningen. Hoe zou het zijn als alles in één enkele tekening zou passen? Als het maken van die tekening je hele leven in beslag zou nemen? Hoe zou een gedroomde atlas er uitzien? Met alle routeplanningen en verkeersinformatie, alle steden en dorpen en de gehele wildernis, de polen en woestijnen, het koraal op de zeebodem, de kraters op de maan, en alle plekken die nog geen naam hebben?

Lewis Carroll schreef aan het einde van de 19e eeuw over de onmogelijkheid een kaart van een gebied te maken schaal 1 op 1. Ook Jorge Luis Borges en weer later Umberto Eco beschreven deze tot de verbeelding sprekende kwestie.

We ervaren de wereld niet zoals hij op landkaarten is afgebeeld, onze blik reikt immers niet verder dan de horizon. De aarde is een bol, het is oppervlak en volume, zonder begin en einde, zonder grens of centrum, het voorstellen van een bol op een plat vlak is nogal paradoxaal, met oneindige mogelijkheden en nooit klaar.

Sinds de komst van google maps in 2004 is onze relatie met landkaarten en navigatie enorm veranderd. Het veranderde ook ons gevoel van plaats in deze wereld en ons begrip ervan.

Mijn tekeningen zijn pogingen iets te begrijpen van onze plaats op de wereld en nieuwe combinaties en mogelijkheden te onderzoeken,

waarbij niets met de werkelijkheid overeenstemt. Elementen uit verschillende historische periodes, velerlei soorten indexen en diverse perspectiefwijzen worden door en naast elkaar gebruikt. Kleuren zijn vaak gebaseerd op afspraak (water is blauw, land is groen) of voorstellingscodes. Het is vreemd dat alles in een landkaart, of in een tekening met dezelfde beeldtaal, bij de toeschouwer de illusie kan wekken houvast in de werkelijkheid te krijgen.

Dit soort fenomenen bestudeer ik. Daar waar, net als bij landkaarten, grootse zaken geordend, beklemtoond en vereenvoudigd worden, onderzoek ik de visuele weergaves en pictogrammen. Inmiddels bezit ik een grote verzameling van met name allegorische kaarten, almanakken, atlassen, encyclopedieën en andere naslagwerken. Zonder nostalgisch te zijn word ik geraakt door de eenvoud waarmee pictogrammen vroeger gemaakt werden. In mijn werk probeer ik ze een nieuwe waarde of betekenis te geven in deze tijd.

Het internet is natuurlijk ook een groot naslagwerk, de data is er immens. Het belang dat we erin stellen en het toenemende geloof dat meten weten is, dat cijfers een objectieve waarheid blootleggen, zoals in de wetenschap, is voor mij niet relevant. Het gaat mij ook niet om meetbare feiten.

Literatuur is voor mij een zeer grote inspiratiebron en de nieuwsgierigheid naar de volgende tekening is steeds mijn grootste drijfveer.

Het richtingloze gedrag van plassen waterverf is vaak het begin van de tekening, vervolgens is er het scherpe duiden van het potlood op papier. Door de arbeidsintensieve en geconcentreerde wijze van tekenen ontstaat het beeld langzaam. In een constante stroom verweven de elementaire en associatieve handelingen zich met de minutieus getekende details. Soms is het een dynamische beweging vol conflict, dan weer momenten van harmonie, deze verschillende vormen van beeldorganisatie roepen verschillende vormen van kijken en beschouwen op, dit maakt het kijken niet alleen complex maar ook actief.

Een vel papier kan opgevat worden als een ruimte, wanneer je een bootje daarop tekent wordt het vel papier water.

De laatste bladzijde in een atlas werd vroeger leeg gelaten voor nog te ontdekken land.

Gasthuis 75

Gasthuis 75

lichtobjecten - installaties en lichtkunst.

‘Verwonder je en lach’

De grote constante in mijn werk is het licht. Ik integreer lichttechniek in objecten met dan weer eens een functioneel- en de laatste jaren steeds vaker met een beeldend karakter. Of juist met een dubbelfunctie, waarbij het licht een extra dimensie geeft aan het beeld of omgekeerd.

Na een loopbaan in de elektronica heb ik aan de Stadsacademie voor Schone Kunsten in Hasselt de opleiding industriële kunst gevolgd en sinds 2012 ben ik actief als zelfstandig vormgever, maker en kunstenaar bij Lichtelijk Creatief Design.

Ik heb een voorkeur voor het werken met hout en met industriële materialen. Aan de afwerking van mijn werk besteed ik de grootste zorg, tot aan het perfectionistische, wat tot uiting komt in de fijne details van enkele van de werken die in de expositie te zien zijn.

Angeles Nieto (in de wei)

‘ VACA’ (Koe) Draad tekening

Als ik op papier teken met een potlood of inkt, probeer ik het object te kennen door het te onderzoeken en de dieptes van het object vast te leggen. Ik werk met arceren, donkere partijen, lichtere partijen die volumes creëren. Het resultaat is een 2D tekening.

Als ik werk met draad, benader ik het ook als een tekening. Ik ga op dezelfde manier op zoek naar de vorm, ik arceer. Nu is de draad mijn pen, ik teken de lijnen met draad. Dit materiaal heeft een fysieke, tastbare eigen schaduw. De tekening verandert compleet, ik denk vanuit een 2D tekening die in mijn handen een 3D object wordt.

Nu teken ik een koe. Ik heb de laatste tijd veel stieren getekend. De stier, Spanje, de koe, Nederland. Ik ben Spaanse, ik ben Nederlander. Wat zit in mij van deze twee dieren? Portretten of zelfportretten? Ik zoek het antwoord als ik teken. www.lichtelijkcreatief.nl

www.angelesnieto.nl

Monique Hoffman

Als kind was ik altijd gefascineerd door de sensueel zachte, transparante nachtjaponnen van mijn moeder. Ze transformeerden mij, het kleine stille meisje, in een mum van tijd in een fameuze Hollywood actrice of een Oostenrijkse prinses.

Veel later veranderde het perspectief toen ik met fotografie ging werken. Ditmaal zijn de jurken uit mijn vroege kindertijd de hoofdpersonages, en niet ik. De jurken vertellen het verhaal. Een verhaal van afwezigheid en aanwezigheid, eenzaamheid en verlatenheid.

Het landschap waarin de jurken zijn gesitueerd, speelt een grote rol in wat ik wil vertellen. Het dient niet alleen als achtergrond, Het landschap zelf is ook een personage. De stillevens van de transparante jurken in de natuur kun je beschouwen als weerspiegelingen van mijn gemoedstoestand. Het roept melancholische herinneringen op aan mijn jeugd.

Door de vervreemdende atmosfeer die ik tracht te scheppen, laat ik tegelijkertijd ruimte over voor de verbeelding van de beschouwer: om zelf de beelden te interpreteren.

Garden of Memories 2010/2021 (Tejeda, Gran Canaria / Bemelen, Nederland) Mixed media installatie in situ tuin Bemelen Pigmentprint op Hahnemühle ricepaper 67 x 50 cm (ieder) en variabele afmetingen jurken.

Gasthuis 14

Gasthuis 14

Femke Habets

In de tuin ontworpen door Han Njio zijn twee werken van Femke Habets te ontdekken. Tussen het groen zijn de werken Orlando (2018) en Anemoi (2020) ingepast.

Dwalend door de tuin kom je in een pijnboom de kleurrijke verknoopte geschiedenis uit het rijke atelierarchief van Habets tegen. Anemoi is een van Griekse origine mythologisch verhaal over de vier winden.

Die verhalen worden door Habets verknoopt met alle reststukken textiel die zij in de jaren heeft bewaard in haar atelier.

Het andere werk bevindt zich op een centrale plek in de tuin. Tussen de struiken is de opstelling Orlando te zien die doet denken aan een veldlaboratorium, een buitenatelier. Pigmenten en model-opstellingen staan klaar om te gebruiken. Maar waarvoor? Welke transformatie staat hier te gebeuren?

Titel naar een boek van Virginia Woolf. Anemoi 2021 (the ballad of bitter sweet dreams)

Lokatie titel/adaptatie opstelling 2021: ORLANDO or what did the paperboy drop at the butchers.

femkehabets.com

Merlin Kater

Leem, papier, schaar

Een koepel. Een bouwwerk van leem, een plek om me af te zonderen van de buitenwereld. Want alleen dan voel ik ruimte voor de binnenwereld. Misschien bestonden de wezens al, maar klonterden ze pas samen vanuit de wolken toen ze de koepel zagen. Spelen, dromen. Staten van zijn die ik zoek. Het is onmogelijk om een ander te vertellen hoe dat eruitziet, want voor ieder is het anders. Een suggestie is genoeg. De ruimte is genoeg. Ik ervaar ruimte in materialen. In leem en papier.

www.merlinkater.nl

Nowah Kater

Keramische didgeridoo

De didgeridoo is van origine een Australisch blaasinstrument, vervaardigd uit een Eucalyptusboom die reeds is uitgehold door termieten. Toen ik het voor elkaar kreeg dit instrument in keramiek te vervaardigen opende zich een nieuwe dimensie aan mogelijkheden in vormgeving. Met klei kan ik de didgeridoo een sculpturale kwaliteit geven die tegelijkertijd de klank op interessante wijze kan beïnvloeden. Ik ben gefascineerd door dit instrument omdat het een eigenaardige, diepe oerklank maakt en prachtige boventonen geeft. De didgeridoo’s zijn onderdeel van mijn experimentele instrumentenlijn waar ik meditatieve concerten mee geef.

Optredens:

Zaterdag 4 september: 13:30 u. en 16:00 u. Zondag 5 september: 13:30 u. en 16:00 u. Optredens duren ongeveer 20 minuten.