Wie weet wat er in De Punt is gebeurd?

Verbouwingen en onderhoud zonder stress!

Dirk Munk, die de oorlogsjaren in Haren en omstreken in kaart brengt (en zelfs een officieel gedenkbord tot stand bracht aan de Hoornsedijk), onderzoekt een dodelijk incident, dat plaatsvond op zaterdag 5 augustus 1944 in de gemeente Vries. Informatie is welkom.

Beschieting Onnen

Geallieerde jachtvliegers patrouilleerden die dag langs de spoorlijn Groningen-Zwolle, zoals ze heel vaak deden. Omstreeks 13.00 uur beschoten ze een passagierstrein bij Onnen, waarbij geen slachtoffers vielen. Vervolgens vlogen ze door naar Beilen, waar ze om 14.15 uur een goederentrein onder vuur namen. Om 15.00 uur werd bij Hoogeveen een passagierstrein beschoten, waarbij tientallen doden en gewonden vielen.

Munk vermoedt dat bij de aanval op Onnen ook bij De Punt een auto beschoten werd op de weg naar Assen. Een stuk weg dat tot de gemeente Vries behoorde. Het verhaal is afkomstig van een oud-leerlinge van de zeer geliefde onderwijzer H.L. Bleeker. Zij vertelde dat hij om het leven kwam bij de beschieting van een auto. Uit de overlijdensregisters van Vries blijkt dat naast Bleeker op hetzelfde moment om 14.00 uur ook chauffeur H.J. Cremer om het leven kwam. Hij blijkt een taxichauffeur van de Ratax geweest te zijn. Mevrouw Bleeker zat ook in

Bij blijven?

HarenDeKrant.nl de auto, maar bleef ongedeerd. Het doel van de reis was om haar naar haar ouders in Frederiksoord te brengen om daar uit te zieken. Beide Groningers waren nog niet geregistreerd als Slachtoffer van de Oorlog. Hoewel de overlijdensaktes dus in Vries zijn opgemaakt, was deze beschieting daar niet bekend. Echter, dat is ook niet zo vreemd als de beschieting net ten zuiden van Glimmen plaatsvond zoals Munk nu vermoedt, immers, dat is een heel eind van de plaats Vries verwijderd. Dirk Munk is nu op zoek naar mensen die wellicht meer weten van een beschieting van een auto ten zuiden van Glimmen in 1944.

U kunt hem bereiken via e-mail: munk@home.nl

Tip: Klaar voor de zomer?

Roelof van Wijk

Professor Dr. H.W. Middendorp, verbonden aan de Universiteit van Groningen als eerste hoogleraar in de ontleedkunde, was in het bezit gekomen van een buiten te Haren, ‘de Koepel’ genoemd. Het was gelegen op de plek waar later de Harense wijk Tuindorp werd gebouwd. De entree was gelegen direct na de spoorwegovergang in de ‘grindweg’ naar Onnen, nu de Onnerweg en had een vijver waarin een eilandje en waarop en tuinhuisje was neergezet. De professor gebruikte het buiten als mogelijkheid om even zijn werk te verlaten en te vergeten en tot rust te komen; hij kon dat in Groningen niet, zijn woning was gelegen aan wat nu de Emmasingel heet, een drukke verbindingsweg langs het water. De professor was niet getrouwd en had een hulp, Nicolaas de Boer, die net als de professor van paarden hield, hij was evenals de professor afkomstig van Steenwijk en had als cavalerist in het leger gediend en was dus goed op de hoogte hoe met paarden om te gaan en er voor te zorgen. Samen reden ze dan naar Haren en vervolgens reed de knecht met twee paarden weer terug. En als de professor volgens afspraak weer naar huis wilde reed de knecht met twee paarden naar Haren en reden ze samen weer terug. Op een van die terug reizen, op een vrijdagavond 24 mei 1889, rond 10 uur gaf de 32-jarige knecht zijn paard de sporen en verhoogde zijn snelheid en hoewel de professor hem nog waarschuwde, reed de knecht op ca 100 meter van huize De Kamp op de hoek van de Rijksstraatweg en de Esserweg tegen een laaghangende tak van een boom aan.

De gevolgen waren vreselijk, de knecht stortte van zijn paard en overleed ter plaatse aan zijn verwondingen, de professor was zeer ontdaan en met zijn knecht begaan, hij kon niet anders dan het overlijden constateren. Veel later had de professor opnieuw een knecht, maar nu met een strenge instructie: hij moest naast de paarden lopen. En dat het dan langer duurde voordat hij in Haren was vond de professor niet van belang. Heel oude mensen in Haren wisten nog dat ze wel eens iemand zagen lopen met twee paarden, maar snapten niet altijd waarom dat was.