Column Guido de Wit

DIS-EASE

Met het eten van vlees moet je voorzichtig zijn, want je darmen doen er heel lang over om het te verteren. Melk kun je beter niet drinken, want de moleculen daarvan zijn veel te groot, jus d’ orange en veel ander fruit hebben een veel te hoge glycemische waarde, brood en aardappelen zijn pas echte dikmakers, in vis zit antibiotica, groente is genetisch gemanipuleerd en bovendien bespoten en bij een glas bier of wijn moet je zeker uit de buurt blijven, want alcohol is echt gif. Daarnaast is het zaak veel te bewegen, maar pas op! Ook weer niet te veel, want anders gaat de oxidatie in het lijf te hard. Die oxidatie kan dan weer worden tegengegaan met antioxidanten, maar dan dus weer niet in de vorm van jus d’orange. Wandelen is wel heel goed. Volgens professor Scherder dient een wandeling minimaal een half uur te duren. En als u dan denkt: mooi, want ik wandel elke dag een half uur, dan moet ik u toch teleurstellen. Want het effect van die wandeling is volgens de hoogleraar na acht uur nagenoeg verdampt, dus dan zult u toch weer in de benen moeten om dat goede gevoel over uzelf vast te kunnen houden.

Dat goede gevoel wordt na onze eerste lockdown verder bedreigd, omdat er sindsdien andere elementen aan ons ego zijn toegevoegd: 1,5 meter afstand houden, je handen wassen totdat ze stuk zijn en een mondkapje dragen, maar dan weer niet een echt werkend medisch mondkapje, want dat is heel asociaal naar de mensen in de zorg. Dan laat ik nog even buiten beschouwing dat seks alleen veilig mag en waar dat voorheen betekende dat een voorbehoedmiddel vereist was, daar is nu de 1,5 meter ook tijdens dat samenzijn verplicht. Veel mannen zullen bij die afstand nu zeker het schuldgevoel hebben dat ze tekort schieten. Voordat corona in ons leven kwam, ontstond er steeds minder voorzichtig een medisch-ethische discussie over de kosten van de zorg in relatie tot de levensstijl van de patiënt. Plat gezegd: moet je een rokende longkankerpatiënt nog wel helpen? Parallel daaraan is door staatssecretaris Blokhuis werk gemaakt van preventieakkoorden. Ik geef de staatssecretaris in overweging om een internationaal verbod op de consumptie van vleermuizen, of wellicht beter nog, een verbod op handel met China onderdeel te laten uitmaken van de preventieakkoorden. Dat zou voor onze volksgezondheid het afgelopen jaar zeker het verschil hebben gemaakt. Ondertussen puilen de wachtlijsten in de GGZ uit door de toestroom van mensen in geestelijke nood enerzijds en een tekort aan zogenaamde GZ-psychologen anderzijds; de situatie is inmiddels meer dan schrijnend en zal alleen maar schrijnender worden, al was het maar omdat er dus steeds meer is om je angstig of schuldig over te voelen.

Goede gezondheidszorg is een grondrecht verankerd in artikel 22 van onze Grondwet. Er zijn internationale verdragen die nog verder

Guido de Wit, advocaat

‘Adviseur als het kan, advocaat als het moet.’

gaan en spreken van het recht van eenieder op een zo goed mogelijke lichamelijke en geestelijke gezondheid. Dat brengt mij in 1776. Op 4 juli van dat jaar zag de Onafhankelijkheidsverklaring van Thomas Jefferson in de Verenigde Staten het levenslicht. In die verklaring wordt erkend dat aan alle mensen het onvervreemdbare recht op leven, vrijheid en het streven naar geluk, the pursuit of happiness, toekomt.

Wat mij betreft komt het recht op ‘the pursuit of happiness’ op de meest prominente plek in onze grondwet. Niet als absoluut recht waardoor we ten koste van een ander ons eigen geluk mogen manifesteren, maar als een bewustwording dat we onszelf het daadwerkelijke geluk mogen gunnen, dat we echt zielsgelukkig mogen zijn en naar dat zielsgeluk elke dag mogen streven, zonder angst en zonder schuldgevoel. Het Engelse woord voor ziekte is namelijk disease, oftewel dis-ease. Ease laat zich volgens Van Dale vertalen als gemak, comfort, welbehagen en… zielenrust. Oftewel, een gebrek aan zielenrust leidt tot ziekte. De ziel, ons diepste zijn, kent ons daadwerkelijke verlangen. De ziel houdt van vrijheid en eenvoud en vinden we terug in de stilte. Ik zoek daarom steeds meer en zo vaak en zoveel als mogelijk de stilte op, regelmatig onder het genot van een goed glas wijn, omdat ik heb gelezen dat inwoners van de vijf Blue Zones in de wereld elke dag rode wijn drinken. Dat dan weer wel…