350lowa

Page 1

τχ.350/25072013

σιμοσ κακαλασ

Ο Αθηναίος της εβδομάδας.

απο τον χρήστο παρίδη

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

Νο1 www. lifo.gr

the summer fiction issue

19 ελληνεσ συγγραφεισ γραφουν για τη lifo 19 πρωτοτυπα διηγηματα με θεμα τα ελληνικα νησια ο σακησ στην επιδαυρο

η αναπτυξη που δεν ηρθε

Σωστό ή λάθος;

Το τέλος του ελληνικού success story.

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

απο τον στελιο κουλογλου


2 lifo – 25.7.13


περιεχόμενα

THE SUMMER FICTION ISSUE

STATUS UPDATES (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΕΡΣΙΟΝ)

Για τέταρτη συνεχή χρονιά η LifO φιλοξενεί 19 ανέκδοτα διηγήματα που εκτυλίσσονται ελληνικά νησιά Σκύρος Ρόδος Ύδρα Αστυπάλαια Σκόπελος Κύθηρα Φολέγανδρος Σχοινούσα Σέριφος Ίος Αμοργός Γαϊδουρονήσι Άνδρος Ρόδος Κως Φούρνοι Αίγινα Σαντορίνη Κρήτη

Οι συνεργάτες της LifO περιγράφουν το ιδανικό τους καλοκαίρι

σε 9 10 12 14 16 18 20 22 24 26 28 30 32 34 36 38 40 42 44 46

SUMMER SPOTS Μίνι οδηγός για τα αγαπημένα μας νησιά 65 4

Πού θα πιείτε τα πιο απολαυστικά και δροσερά κοκτέιλ στην Αθήνα

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Καλοκαιρινές βιβλιοπαρουσιάσεις

SUMMER COCKTAIL BARS

48

ΤΗΕ WEEK Φεστιβάλ, εκθέσεις, συναυλίες στην Αθήνα και στα νησιά 60

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

71

ΒΓΕΣ ΕΞΩ Στα γκουρμέ ξενοδοχεία της Ελλάδας που έχουν τα δικά τους μποστάνια! 73

STARFAX Τα ζώδια της εβδομάδας

Εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ Εμπορική Διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου Συμβουλος Δημιουργικου Γιάννης Καρλόπουλος Art Director Στάθης Μητρόπουλος Υπεύθυνος Lifo.Gr Άρης Δημοκίδης Υπεύθυνος Ψηφιακής Ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης Συντονισμός Ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη Συντακτική Ομάδα Columnists: Νίκος Δήμου, Δημήτρης Ρηγόπουλος, Στέλιος Κούλογλου, Γιάνης Βαρουφάκης, Θεόφιλος Δουμάνης Βιβλίο: Κωστής Παπαγιώργης, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Εικαστικά: Γιώργος Καρουζάκης Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη Γεύση: Νίκη Μηταρέα Night Life: Φώτης Βαλλάτος Starfax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης, Αλέξανδρος Διακοσάββας, Γιώργος Γέρου, Δημήτρης Κυριαζής Συνεργατες Χρήστος Παρίδης, Σταύρος Διοσκουρίδης, Δέσποινα Τριβόλη, M. Hulot, Θοδωρής Αντωνόπουλος,Bασιλική Πλιάτσικα, Ευθύμης Φιλίππου, Λένα Φουτσιτζή, Λάμπρος Αραπάκος, Μαρία Παπαπαναγιώτου, Θεώνη Σκαλέρη, Ηλίας Μαγκλίνης, Πωλίνα Σαρρή, Τίνα Μανδηλαρά, Εύη Λαμπροπούλου Intern Στέργιος Πουλερές Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Παντελής Ζερβός, Στάθης Μαμαλάκης, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos, Νίκος Κατσαρός, Ινώ Μέη, Photoharrie Creative Media Kώστας Στανέλλος Aτελιέ Βανέσσα Φερλέ Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Senior Advertising Manager Ισμήνη Βoυρδαχά Senior Direct Market Manager Κώστας Μαντάς Direct Market Managers Φωτεινή Δαλαμάγκα, Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης Υποδοχή Διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου Οικονομική Διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος Λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Μαριαλένα Παππού Κωδικος Εντυπου 7639

στο εξωφυλλο

78

Eικονογράφηση του Dreyk the Pirate.

Ένα γευστικό μυστικό των Παξών σε περιμένει κρυμμένο στη σκιά των δέντρων. Δες σελίδα 69

25.7.13 – lifo

3


StatusUpdate

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Το ιδανικό μου καλοκαίρι είναι αυτό που ζω τώρα. Το εννοώ. Ό,τι πέρασε, πέρασε. Γι’ αυτά θα μιλάμε τώρα; ΤΩΡΑ είναι το θέμα τι γίνεται. Τώρα που είμαστε ακόμα εδώ, με φλέβες και αίμα στις φλέβες και όρθιοι και με ορμές και κάποιες ίσως επιθυμίες. Το ιδανικό μου καλοκαίρι είναι αυτό που με έκπληξη βλέπω να εξελίσσεται. Παράξενο και απροσδόκητο και σαν δωρεά και σαν ευεργεσία. Κάνω τον σταυρό μου και παίρνω τους δρόμους. Όλοι όσοι συναντώ μου φαίνονται φίλοι και σύμμαχοι και συνοδοιπόροι. Το απόγευμα το φως του ήλιου πέφτει στα ψηλότερα κλαδιά μιας λεύκας ταχείας αναπτύξεως που φυτρώνει ανάμεσα στα σοκάκια του κέντρου και ανεβαίνει πάνω από τους έκτους ορόφους για να βρει φως. Εκεί κοιτάω. Δίπλα, κάποια παιδιά ακολουθούν το βλέμμα μου, κοιτάνε ψηλά κι αυτά. Ένα γελάει, τρία γυρνάνε και με κοιτούν απορημένα. Δεν το περίμενα να ζήσω τόσο πολύ, οπότε καθετί είναι μια γιορτή. Ένα σκυλί που γλείφεται στο απέναντι πεζοδρόμιο είναι αρκετό να με κάνει να παλαβώσω από ευτυχία. Ναι, αυτό είναι ένα ωραίο καλοκαίρι. Ιδανικό, το ίνδαλμα της ηδονής να ζεις. Λίγο κρασί, ένα χέρι συγκεκριμένο να κρατάς, και τα ωραία μεσοδιαστήματα που δεν το κρατάς πια γιατί θες να ανακαλύψεις την ένταση του κόσμου, τις παραξενιές της περιπλάνησης, το εσωτερικό μασάζ της μοναξιάς, τις αλητείες, το θράσος, την εξερεύνηση. Τίποτα δεν θυμάμαι. Τα χαρίζω όλα για ένα τίποτα απόψε, σε λίγο, αυτήν τη στιγμή. Που με δροσίζει ο ανεμιστήρας του μπαρ και φθίνει το φεγγάρι πάνω από την κορυφογραμμή της πόλης μου, τα σπίτια που φτήνυναν και τους ανθρώπους που είναι το ωραίο τοπίο, η πιο ωραία εποχή του χρόνου, εμείς. Εμείς, οι ζωντανοί! διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ Για φέτος, ιδανικό προορισμό δεν έχω την Ελλάδα. Λοιπόν, θα ήταν ιδανικά αν μπορούσα να περάσω έναν μήνα σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Κάπου στη Σκανδιναβία. Βόλτα στα φιορδ της Νορβηγίας, άπλες στα πάρκα του Όσλο, φαγητό στην Κοπεγχάγη, διάβασμα κάτω από μεγάλα δέντρα, να ακούς τις φυλλωσιές τους να τραγουδάνε και να κρυώνεις κάπως. Βόλτες σε μουσεία, ησυχία, οργανωμένη δόμηση, πολιτισμένος κόσμος, λιγότερο ξεσάλωμα. Φέτος, που όλη μου η χρονιά ήταν ένα συνεχές ράλι, θα ήθελα το καλοκαίρι μου να ήταν ήσυχο, πράσινο, δροσερό. Μη σου πω και συννεφιασμένο. Μακριά από τζιτζίκια και άνυδρα νησιά. Αλλά, φευ! Και πάλι οι Κυκλάδες θα κερδίσουν. εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου «Ο έρωτας Το τραγούδι του Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του Κι η ηχώ της νοσταλγίας του…» συμβουλος δημιουργικου Γιάννης Καρλόπουλος Κάθε καλοκαίρι που περνά γίνεται όλο και πιο ιδανικό. Όχι τυχαία· o δεκάχρονος γιος μου αντιλαμβάνεται ήδη (όπως και οι περισσότεροι, υποθέτω, από εμάς που το θεωρούσαμε την ιδανική εποχή) το καλοκαίρι ως «ελευθερία». Στη χώρα μας, το καλοκαίρι είναι ο θεός ο ίδιος, το λιοπύρι που σε σταυρώνει και σε εξαγνίζει και η θάλασσα που σε ξεπλένει. Κάθε χρόνο, έστω και λίγο, πρέπει να πάρεις μια δόση από αυτή την «ελευθερία», να ακολουθήσεις αυτό που πιστεύεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένο, πλήρη. Αν δεν γίνει το τρέχον, τότε έχουμε να ελπίζουμε για το επόμενο κ.ο.κ.

4 lifo – 25.7.13

art director Στάθης Μητρόπουλος To ιδανικό καλοκαίρι θα είναι αυτό που με κάποιους φίλους του σήμερα θα είμαστε σε ένα μπαλκόνι του μέλλοντος, απόγευμα, θα παίζουμε μπιρίμπα, θα ακούγεται το ποτιστικό, θα μυρίζει φιδάκι και θα μετράμε τα καλοκαίρια της ζωής μας ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου. υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης Ίντερνετ. Θάλασσα. Οι γάτες μας. Νωχελικά απογεύματα. Ψαροταβέρνες. Παλιά, ξένη μουσική. Λευκό κρασί. Περιοδικό «Μίκυ Μάους». Βόλτες με το αμάξι. Όχι τρομερή ζέστη. Θερινό σινεμά. Ο Γιώργος μαζί μου. υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης Ιδανικό καλοκαίρι = διακοπές. Διακοπές = κάνω ό,τι δεν μπορώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Οπότε: Πολλή θάλασσα, λίγο αλκοόλ, πολύς ήλιος, πολύ σεξ, λίγη γκρίνια, πολλά χιλιόμετρα. Πού: Στο μακρύτερο πόδι της Χαλκιδικής και στο πιο τρελό νησί του Ιονίου. Με ποιους: Με έναν. Τους υπόλοιπους θα τους βρούμε στον δρόμο. συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη Όποιο καλοκαίρι δεν περιλαμβάνει δουλειά, άγχος, οικονομικές πιέσεις, ιδρωμένο στρίμωγμα σε μετρό και τρένο. συντακτική ομάδα Νίκος Δήμου «Τα ιδανικά καλοκαίρια είναι πίσω, πολύ πίσω, όταν και ο πιο βαρύς, ο πιο καυτός ήλιος ήταν ερέθισμα για ζωή». M.Ηulot Ιδανικό καλοκαίρι; Με γεύση από καρπούζι, ντομάτες γεμιστές, σταφίδα από την κληματαριά της αυλής, αυγά αχινών, μυρωδιά από αντηλιακό, πεύκο και αουτάν, ήχους από τραγούδια των sixties και κλαρίνα, συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα και έρωτες που κρατάνε λίγο. Δημήτρης Ρηγόπουλος Προσωπικά δεν πιστεύω σε «ιδανικά καλοκαίρια». Πιστεύω στην καλή παρέα (με τον εαυτό σου, με τον αγαπημένο σου άνθρωπο, με τους αγαπημένους σου γενικώς) και στο ελληνικό καλοκαίρι. Αυτό μπορεί να είναι ένα μπαλκόνι στο Παγκράτι ή στη Νέα Σμύρνη. Θεόφιλος Δουμάνης Ιδανικό καλοκαίρι: Ας είναι καλά το Google Earth, μας γνώρισε τόπους και μας χόρτασε εμπειρίες. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Το τέλειο, το απίθανο, το ιδανικό, το πιο όμορφο κι ωραίο και καλό καλοκαίρι είναι όταν είμαι στα βουνά τα χιονισμένα και πίνω μπράντι και λέω μέσα μου: ΧΕΙΜΩΝΑΣ! Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Στη Χαβάη, που δεν γνωρίζει άλλη εποχή, κάποιον ελληνικό χειμώνα. Κύματα και κοράλλια, καρύδες και ανανάδες, δάση και άμμος μέχρι που χάνεται το μάτι. Παράδεισος! Ματίνα Καλτάκη Σπιτι δίπλα στη θάλασσα, αγαπημένα πρόσωπα, μπάνια και βόλτες. Ήχοι, μυρωδιές, εικόνες που γεμίζουν τα μάτια και την ψυχή με ευφορία. Σκέφτομαι τουλάχιστον 20 ελληνικά νησιά που θα μπορούσαν να είναι ο ποθητός προορισμός. Όχι όμως για φέτος. Το ιδανικό καλοκαίρι μου έρχεται από το μέλλον. Όλα καλά!

Μαριβίκυ Καλλέργη Ελάχιστα χρήματα, ελάχιστες έγνοιες, έρωτας, φαγητό και ησυχία. Δεν έχει σημασία πού, πώς, γιατί. Το μόνο σημαντικό είναι για πόσο. Βασίλης Καψάσκης Χαμένος σε μία ερημική παραλία του Αιγαίου, να φτιάχνω στην άμμο κάστρα και όνειρα που δεν θα διαλύονται από τον άνεμο, τη θάλασσα και τις έγνοιες του μυαλού. Στέργιος Πουλερές Καλοκαίρι θα πει τούμπες με το ποδήλατο, ύπνος σε sleeping bag, ενοικιαζόμενα δωμάτια, αθάνατη ελληνική οικογένεια στην παραλία να κάνει φασαρία, συναυλία στον Λυκαβηττό, πανηγύρι, πατητήρι και κρασί, κάψιμο στον ήλιο. Α, και μια άνω τελεία! Γιώργος Γέρου Είμαι σε ένα νησί, σε ένα χωριό, σε ένα χωράφι με αιωνόβιες ελιές. Η γιαγιά με κυνηγάει γύρω από έναν κορμό, θέλει να με ταΐσει ένα βερίκοκο. «Γιαγιά, άσε με ήσυχο, έχω μεγαλώσει για να με ταΐζεις, είμαι δώδεκα χρόνων!». Αλέξανδρος Διακοσάββας Ιδανικό θα είναι εκείνο το καλοκαίρι του 2158 που θα σταματήσω να σκέφτομαι, θα αδειάσω το μυαλό μου και θα καταφέρω να κάνω reboot το router. Μέχρι τότε, το καλοκαίρι του 2013 θα είναι επίσης ιδανικό, αφού η διαδικασία επανεκκίνησης έχει ήδη ξεκινήσει. Δημήτρης Κυριαζής Το ιδανικό καλοκαίρι είναι στη Μάνη. Το πρωί σε κρυφές, λιλιπούτειες παραλίες με πράσινα νερά στην προσηλιακή Μάνη. Το μεσημέρι στην Άρνα υπό την επήρεια της ραστώνης, κάτω από τον βαθύ ίσκιο των υπεραιωνόβιων πλατανιών. Το βράδυ σε κάποιον πύργο, στην αποσκερή πλευρά, παρακολουθώντας τον ήλιο να χάνεται μακριά από την Ελλάδα. συνεργατεσ Χρήστος Παρίδης Αύγουστος του 1980, μαθητής Λυκείου ακόμα, τρελός και παλαβός με το θέατρο τότε, θα έπαιζε η Μελινάρα στην Επίδαυρο, και όφειλα να τη δω πάση θυσία. Άσε που λίγες μέρες πριν τραγουδούσε και η Τζόαν Μπαέζ στον Λυκαβηττό! Μπήκα μόνος στο τρένο από τη Θεσσαλονίκη, έφτασα στην Αθήνα, προμηθεύτηκα εισιτήρια από τη στοά Σπυρομήλιου, έκλεισα και θέση σε λεωφορείο της Περιηγητικής Λέσχης. Η βραδιά στον Λυκαβηττό, που αν δεν κάνω λάθος είχε προηγηθεί, ήταν μια μαγεία. Ένα αεράκι σήκωνε τη φούστα της Μπαέζ - μόνη της επί σκηνής, σε ένα σκαμπό, με την κιθάρα της να τραγουδάει τις μπαλάντες της. Αλλά λίγες μέρες μετά, η μυσταγωγία της σκηνοθεσίας του Κουν στην τριλογία της Ορέστειας με τη Μελίνα-Κλυταιμνήστρα ήταν μοναδική εμπειρία. Ολομόναχος ανάμεσα σε χιλιάδες, κάτω από τα αστέρια, ήμουν τόσο ευτυχισμένος! Πίστευα ότι είχα όλη τη ζωή μπροστά μου, να κάνω και να δείξω… Τριάντα χρόνια και βάλε μετά, τι «έκανα» και τι «έδειξα»; Mατούλα Kουστένη-Aργυρώ Mποζώνη/ Showtime Θάλασσα μόνο. Παραλίες χωρίς μουσική. Παγάκια παντού. Τσάντες που χωράνε μόνο ένα σορτσάκι, ένα αντηλιακό κι ένα μαγιό. Βιβλία που μετά το πέρας του καλοκαιριού ξεχωρίζουν στις βιβλιοθήκες από τα κυματιστά τους φύλλα, ποτισμένα στο αλάτι. Θοδωρής Αντωνόπουλος Ιδανικό καλοκαίρι θα ήταν αυτό που θα έφευγα διακοπές σε ένα μαγικό λεωφορείο παρέα με τον Τόμας Πίντσον, τον Τζέφρι Ευγενίδη και την Ούρσουλα Λε Γκεν. Που θα παίρναμε, λέει, τον Δρόμο του Μεταξιού,


25.7.13 – lifo

5


StatusUpdate

θα διασχίζαμε τα ιρανικά υψίπεδα, τη Βακτριανή, τα Ιμαλάια και την έρημο Γκόμπι κι ύστερα θα κόβαμε νότια να βγούμε στον Ινδικό. Και θα κρατούσε το ταξίδι μας όσο τρεις χειμώνες και στις ανάπαυλες θα το φιλοσοφούσαμε, θα το γλεντούσαμε κι ύστερα θα παίζαμε στα ζάρια το μέλλον του κόσμου, όπως κάνουν ο Σίβα με την Παρβάτι στην κορυφή του Κάιλας. Κι όλα θα έσβηναν κάποια νοτισμένη πανσέληνο μέσα σε ένα επικό πάρτι στη Γέφυρα του Αδάμ με guest star Juno Reactor. Tίνα Μανδηλαρά Κάθε φορά πιστεύεις ότι το ιδανικό καλοκαίρι είναι Τζέιμς Ελρόι, αλμυρίκια στην άμμο και μια φέτα καρπούζι. Η α καπέλα συναυλία των τζιτζικιών και ο μεσημεριανός ύπνος. Ηρεμία και ερωτικά βράδια. Μέχρι που έρχεται αυτός και καλοκαίρι είναι απλώς το αλάτι στο δέρμα του. Ιδανικό είναι το καλοκαίρι που θα ζήσεις με εκείνον – τότε μόνο καταλαβαίνεις ότι τα προηγούμενα ήταν απλές πρόβες σε ξεχασμένους στίχους και φευγαλέες αναμνήσεις. Πωλίνα Σαρρή Παρέα, αυτοκίνητο, μουσική, νησί, βότσαλα, βιβλίο, σκιά, απραξία, θάλασσα, ήλιος, βουτιές (πολλές), ανεμελιά, χωριάτικη, παραλία, τζιτζίκια, βόλτες, τραγούδια, εξερευνήσεις, παγωτό, φωτογραφίες, δύση, αγκαλιά, κατόλ, αστέρια, γέλια, καρπούζι, φιλιά, ξενύχτι, ανατολή, και πάλι από την αρχή!

creative media Kώστας Στανέλλος Όλη μέρα: τσιγάρα, καφές, ζωγραφική, μουσική, παραλία και ύπνος. διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Εκεί που έχεις τα πάντα κανονισμένα να τα ανατρέπεις γιατί, ξαφνικά, κι ενώ κάθεσαι στο κατάστρωμα του πλοίου, βλέπεις ένα νησάκι που σου κάνει κλικ! γραμματεία σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Το ιδανικό καλοκαίρι δεν υπάρχει. Και μόνο που είναι καλοκαίρι είναι ιδανικό. senior advertising manager Ισμήνη Βoυρδαχά Καλοκαίρι στο βουνό. Να βράζει η Αθήνα, να γίνεται συνωστισμός σε λιμάνια και νησιά κι εγώ τα βράδια να κοιμάμαι με ελαφρύ παπλωματάκι και ν’ ακούω κελαρυστά νερά και κούκους. senior direct market manager Κώστας Μαντάς Το ιδανικό καλοκαίρι νομίζω πως είναι κάτι σαν το περσινό μου καλοκαίρι. Γι’ αυτό θα προσπαθήσω να μην αλλάξει τίποτα σε σχέση με πέρσι. Ίδιο μέρος, ίδιοι άνθρωποι, ακόμα και το ίδιο σπίτι δίπλα στο κύμα. Tοποθεσία; Κάπου στην Πελοπόννησο! direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Με φόντο μια πανσέληνο στην Ανάφη! Καλό καλοκαίρι! Γιώργος Λυκουργιώτης Όπου ανάσα στον πλανήτη κι επιθυμία αντίστοιχη να πετάξει στο καλοκαίρι, να φτιάξει τραγούδια και σκέψεις σε μπλε, καφέ και πράσινο, καλέσματα μιας φύσης που όλο δίνει. Κι έτσι να προετοιμάσει ιδανικά και αθέλητα έναν χειμώνα για να παλέψει όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα με όσα δύσκολα προβλήματα μπορεί να έρθουν.

6 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

7


8 lifo – 25.7.13


Τhe Ssummer Fiction Ιssue/2013

Σκύρος ���������������������������������������������������������Τα μπλόκια

απο τον δημητρη αλεξιου

Ρόδος ����������������������������������������������� Για την Τσαμπίκα

απο τη ναταλια δαδιδου

Ύδρα ������������������������������������������������ Α flake of your life

απο τhn ισμηνη τορνιβουκα

Αστυπάλαια ������������������������������������������������������ Πίσφουλ

απο την ντορινα παπαλιου

Σκόπελος �������������������������������������� Πρόσεχε τι εύχεσαι

απο τη μεταξια κραλλη

Κύθηρα �����������������������������������������Ο μακρινός εγγονός

απο την καλλια παπαδακη

Φολέγανδρος �������������������������������������������������Πάμε πάλι

απο τον κυριακο μαργαριτη

Σχοινούσα �������������������������������Είστε όλοι καλεσμένοι

απο τη βασιλική πετσα

Σέριφος ����������������������������������������Οκτάωρο στον ήλιο

απο τη λουκία δερβη

Ίος �������������������������������������������������������������� Χρόνια Ίος-η

απο τη ζεφη κολια

Αμοργός ����������������������������������� Ο ικέτης της Αμοργού

απο τον ανδρεα μητσου

Γαϊδουρονήσι ������������������������� Απαγορευτικό απόπλου

απο τον λευτερη γιαννακουδακη

Άνδρος ��Το φόρεμα με τις πράσινες και κίτρινες ρίγες

απο την ανδριανα σακκα

Ρόδος ��������������������������������������������� «Summer Paradise»

απο τη σταυρουλα σκαλιδη

Κως ������������������������������������������������������� Ταξίδι στην Κω

απο την κατερινα καριζωνη

Φούρνοι ����������������������������������������������������� Στιγμιότυπα

απο την ανθη λεκατη

Αίγινα ����������������������������������� Η Κούβα του Σαρωνικού

απο τον γιωργο-ικαρο μπαμπασακη

Σαντορίνη ��������������Στην Οία αδερφές μου, στην Οία!

απο την κατερινα παπανικολαου

Κρήτη ������������������������������������������������������������Η εκδρομή

απο την ελεωνορα σταθοπουλου

επιμελεια: μαρκελλα ανδρικακη

εικονογράφηση: dreyk the pirate

9 lifo – 25.7.13


10 lifo – 25.7.13


the summer fiction issue

Σκύρος Τα μπλόκια α π ο

τ ο ν

δ η μ η τ ρ η

α λ ε ξ ι ο υ

Στον Γιάννη

Κ

ατεβαίναμε μαζί ξυπόλυτοι τον δρόμο απ’ τη Χώρα προς τα Μαγαζιά. Ο Τάκης με το αιώνια ξεβαμμένο λαδί κοντοβράκι –σχεδόν χακί πια απ’ τον ήλιο και την αλμύρα– να κατεβαίνει επικίνδυνα στον κώλο, με χρώμα πλάτης από άλλη ήπειρο και γρατζουνιές στα γόνατα. Εγώ λευκός ακόμα σαν φύλλο κρούστας που μόλις πήρε να ροδίζει, στο κόκκινο μπλε σορτσάκι με την αθλητική μάρκα και το γαλάζιο μου μπλουζάκι που καμάρωνα που έλεγε «Santorini». «Ρε μαλάκα, τι το θες το μπλουζάκι στη θάλασσα; Και γράφει κι άλλο νησί πάνω. Θα μπερδέψεις τους τουρίστες». Προσπαθούσα να κινήσω τα δικά μου παραπανίσια κιλά στον δικό του ρυθμό ιδρώνοντας. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να περπατήσω πιο αργά γιατί η άσφαλτος έκαιγε. Μπορεί να μην ήξερα τότε τι είναι οι αναστενάρηδες, αλλά μάλλον είχα καταλάβει πώς αισθάνονται από πρώτο χέρι. Τι μου ήρθε και τον άκουσα ν’ αφήσω τις σαγιονάρες σπίτι; «Ωραία, φυσάει προς τα μέσα. Σήμερα θα φάμε καμιά γρανίτα». Δεν κατάλαβα τον συσχετισμό, αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Είχε κιόλας βουτήξει και πήγαινε προς τα μπλόκια, λίγες δεκάδες μέτρα πέρα από την παραλία. «Το βρακί σου έχει κατέβει, ρε!». Του φώναξα με την ελπίδα να ανακόψω την τρελή κούρσα του προς τα βράχια, μήπως και τον προλάβω. Δεν ξέρω αν δεν άκουσε ή αν δεν τον ένοιαζε, αλλά εγώ έφτασα πάνω δέκα λεπτά αργότερα και αφού αυτός είχε κάνει ήδη καμιά δεκαριά βουτιές. «Μην πατήσεις τα κοχύλια που έφερα» μου είπε αδιάφορα καθώς πηγαινοερχότανε πάνω στα ριγμένα βράχια για να βρει διαφορετική εξέδρα κάθε φορά. «Μάλλον, βάλ’ τα καλύτερα στην τσέπη σου που έχει φερμουάρ. Και κοίτα μην τα χάσεις, μπουχέσα!». Τρεις ώρες βουτούσαμε διαρκώς από τα μπλόκια. Κάθετες με τα πόδια, με το κεφάλι, ο Τάκης έκανε και μία με ανάποδη τούμπα. Εγώ έκανα τις πιο εντυπωσιακές «μπόμπες» όμως. Λιγότερες. Τρεις δικές του βουτιές, μία δικιά μου. Βεντούζες είχε στα χέρια του κι ανέβαινε έτσι ξανά στα βράχια; Είχα καθίσει στα βράχια να ξεκουραστώ και χάζευα τη Χώρα της Σκύρου. Έψαχνα με τα μάτια να βρω το σπίτι της θειας-Αμέρσας που έφτιαχνε τις ωραίες λαδόπ’τες. Δεν το θυμόμουνα από πέρσι το καλοκαίρι. Δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό. Εγώ είδα πρώτος το καπέλο που πήρε ο αέρας στριφογυρίζοντας από την παραλία και το έστειλε μέσα. Ψαθωτό, πλατύγυρο, έκανε σβούρες στην αμμουδιά και μετά στην επιφάνεια της θάλασσας μέχρι να φτάσει στο ύψος απ’ το μπλόκι που βρισκόμασταν. «Τάκη!» του φώναξα μόλις βγήκε το κεφάλι του απ’ τη βουτιά. Σαν να το περίμενε, γύρισε μία το κεφάλι γύρω-γύρω, είδε το καπέλο να σπαρταράει πάνω στη θάλασσα και ξεκίνησε τις απλωτές.

«Βγες έξω» μου φώναξε πριν απομακρυνθεί, λες και οργάνωνε ποδοσφαιρικό αγώνα κι εγώ έπρεπε να πάρω θέση για άμυνα. Δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του στα βαθιά, αλλά βούτηξα. Κολύμπησα λοξά μέχρι την παραλία, κοιτώντας τον να κυνηγάει ακόμα το καπέλο που είχε βάλει πλώρη σχεδόν για Μυτιλήνη. Το έφτασε, το έπιασε κι άρχισε να κολυμπάει πιο αργά –με τα πλάγια– προς τα πίσω. Ανάσανα λίγο και τον περίμενα εκεί που πάτωνα να βγούμε μαζί. «Μπράβο, ρε! Έκανες σπριντ, όχι αστεία». Η κυρία που είχε χάσει το καπέλο –κυρία μου φαινόταν τότε, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος– μας περίμενε στην ακροθαλασσιά. Πήρε το καπέλο κι έδωσε αυθόρμητα ένα φιλί στον Τάκη. Μου φάνηκε ότι το μαύρισμα σκούρυνε στο πρόσωπο κι έβαλε τα χέρια του μπροστά στο βρακί του αμήχανος. «Ευχαριστώ πολύ! Τι τυχερή που ήμουνα που κάνατε βουτιές στα μπλόκια. Δεν θα προλάβαινα τέτοια απόσταση από την παραλία». Ο Τάκης απάντησε λίγο απότομα πριν προλάβω να πω τίποτα. «Δεν κάναμε βουτιές». Η κυρία –ας τη λέμε έτσι μάλλον, δεν θα με παρεξηγήσει πια– παραξενεύτηκε. «Μα, αφού σας χάζευα. Κάνατε και πολύ ωραίες βουτιές». «Δεν κάναμε ΜΟΝΟ βουτιές» συνέχισε ο Τάκης. «Μαζεύαμε κοχύλια. Δώσ’ τα, ρε!». Έβαλα μηχανικά το χέρι μου στην τσέπη, άνοιξα το φερμουάρ κι έδειξα τα κοχύλια των οποίων είχα οριστεί φύλακας. «Είναι πολύ όμορφα τα κοχύλια σας» είπε η κυρία σκύβοντας πιο πολύ. «Σαν κι εσάς». «Τα πουλάμε τα κοχύλια». Αυτήν τη φορά το είπε τόσο απότομα, που σχεδόν κι εγώ φοβήθηκα. Άπλωσα κι άλλο το χέρι μου σαν να είχα λάβει στρατιωτικό παράγγελμα. «Θα τα αγοράσω εγώ, λοιπόν. Γιατί μ’ αρέσουν. Και ίσως αργότερα πάω κι εγώ στα μπλόκια να μαζέψω κι άλλα. Ευχαριστώ». Έβγαλε ένα κατοστάρικο και μου το έδωσε. Μετά έδωσε άλλο ένα φιλί στον Τάκη στο κεφάλι, πήρε το καπέλο και τα κοχύλια της και γύρισε στην ξαπλώστρα της. Ο Τάκης έφυγε σχεδόν τρέχοντας κι εγώ γύρισα μόνο δυο φορές να χαμογελάσω, γιατί νόμιζα ότι έτσι έπρεπε. Στη γωνία βγαίνοντας στη δημοσιά, ο Τάκης μπήκε στο μαγαζάκι και αγόρασε δυο γρανίτες λεμόνι σε διάφανο πλαστικό. Άρχισα να ρουφάω τη δικιά μου με όρεξη, συνειδητοποιώντας ότι δεν είχα φάει τίποτα. Εκείνος τράβηξε δυο ρουφηξιές, ξίνισε τα μούτρα του και μου έδωσε και το δικό του ποτήρι. «Δε μ’ αρέσουν τελικά οι γρανίτες. Είχε δίκιο ο πατέρας μου που ποτέ δεν μου πήρε». Δρόσισα τη γλώσσα μου μέχρι να μουδιάσει. Αλλά δεν βοήθησε τις πατούσες που έκαιγαν στην άσφαλτο.

*** Tα βιβλία του Δημήτρη Αλεξίου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα 25.7.13 – lifo

11


the summer fiction issue

Ρόδος Για την Τσαμπίκα α π ο τ η ν α τ α λ ι α δ α δ ι δ ο υ

Δ

εν ξέρω ποιο αόρατο χέρι μ’ έβαλε φέτος στο καράβι για Ρόδο. Τόσα καλοκαίρια αποφεύγω αυτό το ταξίδι. Στα μισά της διαδρομής άφησα τη γυναίκα και την κόρη μου στην καμπίνα κι ανέβηκα στο κατάστρωμα. Η αλμύρα του αέρα νότισε την ψυχή μου. Κοίταξα πίσω. Πάνε είκοσι χρόνια. Είχα μόλις τελειώσει το Πολυτεχνείο κι ήμουν στεγνός από χρήμα. Ένας συμφοιτητής μου, ο Μιχάλης, από «τ’ Αφάντου» της Ρόδου, είπε ότι ζητούσαν χέρια στο μπαρ όπου δούλευε εκείνος τρία καλοκαίρια στη σειρά. Τη δουλειά πίσω από την μπάρα δεν την ήξερα. Με διαβεβαίωσε ότι δεν είχε σημασία. Λάντζα θα πήγαινα. Γρήγορα κατάλαβα πως είχε δίκιο. Μόνο ένας ήξερε τη δουλειά. Οι άλλοι ήμασταν λίγο-πολύ τυχαία εκεί. Κάναμε το χαμαλίκι, ενώ όταν πλάκωνε κόσμος βάζαμε και καμιά βότκα πορτοκάλι. Δεν θα ξεχάσω το σοκ όταν πρωτοείδα το δωμάτιο που θα μοιραζόμασταν. Ήταν στενόχωρο και μύριζε υγρασία. «Δεν ήρθαμε για διακοπές», είπε ο Μιχάλης, «Για έναν ύπνο είναι. Κι αυτό

παίζεται. Θα έχεις και τα τυχερά σου. Χαμός γίνεται στο μαγαζί». Θυμάμαι ακόμα το συνωμοτικό του ύφος. Η δουλειά ήταν σκληρή, ενώ το συνεχές «παιχνίδι» με τις Βορειοευρωπαίες τουρίστριες με άφηνε αδιάφορο. Ίσως γιατί με το που έφτασα στο νησί έδεσα στα γκρίζα μάτια της Αναστασίας. Ήταν μικροκαμωμένη, με σκούρα επιδερμίδα και αντιθέσεις που με κέρδισαν. Η συστολή στα μάτια της δεν κατάφερνε να σβήσει τη σπίθα που λάτρεψα. Ατίθαση και τολμηρή, έχτιζε όνειρα για άλλες θάλασσες, ενώ υπέμενε αδιαμαρτύρητα τη ζωή που την κράταγε στο νησί. Η οικογένειά της ήταν από τον Αρχάγγελο. Την είχαν τάξει και τη φώναζαν Τσαμπίκα, που για τους ντόπιους σημαίνει σπίθα, από το άκτιστο φως της Παναγιάς. Τα τρία αγόρια είχαν απλώσει τις δουλειές της οικογένειας τόσο στη Ρόδο όσο και στην Κω. Ο μικρότερος έτρεχε το μπαρ στην Παλιά Πόλη, όπου δούλευα εγώ. Οι ντόπιοι λένε ότι ο καλύτερος Αρχαγγελίτης έχει σκοτώσει τη μάνα του. Κι εγώ βρήκα να ερωτευτώ την αδερφή τριών από δαύτους. Η Τσαμπίκα δούλευε στο μαγαζί με τις γούνες, στη Σωκράτους, στην Παλιά Πόλη. Εκεί κουμάντο έκανε ο μεγαλύτερος αδερφός, γνωστός στην πιάτσα ως Φτερούγας. Τον έλεγαν έτσι γιατί έκλεινε γρήγορα την πώληση, «στο φτερό». Εκείνη φρόντιζε τα πάντα χωρίς να φαίνεται. Από την πρώτη κιόλας φορά που βρεθήκαμε μόνοι κατάλαβα ότι απλώς τσούλαγε τη ζωή της στο νησί. «Οι περισσότεροι τουρίστες είναι Αυστριακοί και Γερμανοί. Τους βάζουν στο μαγαζί οι “κράχτες”. Τους κερνάμε ούζο με πορτοκαλάδα. Αυτό κάνω εγώ. Δεν ξέρω τη γλώσσα. Μόνο κερνάω “ouzo mit orangensaft”. Μετά “καθαρίζουν” οι πωλητές». Βλεπόμασταν κρυφά –όποτε τα δύσκολα ωράριά μας το επέτρεπαν– συνήθως στον λόφο του Μόντε Σμιθ, με τη Ρόδο να απλώνεται όπου πιάνει το μάτι. Ρισκάραμε κι οι δυο για να ανταμώσουμε κάθε φορά. Κι αυτό κράταγε λίγο, όσο χώραγε ένα φιλί και μια αγκαλιά. Παραμονές Δεκαπενταύγουστου τ’ αδέρφια της έφυγαν για δουλειά στην Κω. Δεν θα ξεχάσω τη μία και μοναδική συνάντησή μας στη Λίνδο. Έφτασα αργά το απόγευμα, όπως είχαμε πει, και την περίμενα. Η ώρα που περνούσε μέχρι να φανεί τάιζε την ανησυχία μου. Ίσως να μην ήταν καλή ιδέα αυτή η συνάντηση. Έριχνα κλεφτές ματιές γύρω μου μήπως δω εκείνη ή κανέναν γνωστό για να τον αποφύγω. Άφησα το παπαγαλί φιατάκι μου στις Κολόνες, σε μία από τις εισόδους της Παλιάς Πόλης, να βγάζει μάτι. Ο Μιχάλης μού δάνεισε το παπάκι του, ευτυχώς χωρίς να ζητήσει πολλές εξηγήσεις. Από το μπαρ έφυγα σκαστός. Ο Μιχάλης φώναζε ότι τον κρέμασα. Εναλλακτικές δεν υπήρχαν. Μια φορά, φρέσκος ακόμα, ψέλλισα τη λέξη ρεπό κι η απάντηση ήρθε χωρίς να σηκώνει αντίλογο: «Πάνω στη σεζόν δεν δικαιούσαι ούτε να πεθάνεις». Μετρούσα γεμάτους δύο μήνες στο νησί, όσους σχεδόν μετρούσε κι η γνωριμία μου με την Αναστασία, και κανείς δεν ήξερε για τους δυο μας. Δεν εμπιστευόμουν κανέναν. Η ζέστη, αφόρητη, έμπαζε από παντού στα στενά σοκάκια της Λίνδου. Η Αναστασία ήρθε λίγο πριν πέσει ο ήλιος. Περπατήσαμε πλάι-πλάι χωμένοι στα άσπρα σπίτια. Με την Ακρόπολη να μας κοιτά από ψηλά και τη θάλασσα να μας περιμένει, έκλεβα στιγμές, ενώ την άγγιζα φευγαλέα στο χέρι. Θυμάμαι τον χτύπο της καρδιάς μου καθώς έπεφτε το σκοτάδι. Μείναμε στην παραλία ως το ξημέρωμα. Με μόνο μάρτυρα το φεγγάρι χορτάσαμε ο ένας τον άλλον με χίλιους τρόπους. Δεν ήθελα να τελειώσει εκείνη η νύχτα. Το πρωί γυρίσαμε χωριστά. Η αγωνία της ήταν να προσέχω τον δρόμο στην επιστροφή. Δύο μέρες μετά, ανήμερα της Παναγίας, το νέο ήρθε σαν μαχαιριά. Επέστρεφαν με τον αδερφό της μεσάνυχτα από το πανηγύρι στην Ιαλυσό. Έχασε, είπαν για εκείνον, τον έλεγχο της μηχανής. Η Τσαμπίκα μου έσβησε. Έμεινα στο νησί, σκιά του εαυτού μου, ως το τέλος του καλοκαιριού. Δεν έπρεπε να καταλάβει τίποτα κανείς. Εκείνο το καλοκαίρι έμαθα ότι η αγάπη δεν τελειώνει, ούτε λυγίζει, ούτε χάνεται. Επιπλέον, δεν αφορά κανέναν άλλον. Στο μέρος της καρδιάς όπου έγραψε μια αγάπη δεν μπορεί να ξαναγράψει κανείς.

*** Τα βιβλία της Ναταλίας Δαδίδου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος

12 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

13


Ύδρα A flake of your life α π ο

Α

τ η ν

ι σ μ η ν η

π’ όλα τα μέρη του κόσμου, στην Ύδρα έπρεπε να την ξαναδώ. Καθόταν μόνη σ’ ένα καφενείο στο λιμάνι, με τσιγάρο κι ένα ποτήρι γάλα. Νομίζω πως χάρηκε όταν με είδε – με φίλησε σταυρωτά κι ύστερα με κοιτούσε σαν να προσπαθούσε να διαβάσει κάτι στο πρόσωπό μου, να βγάλει κάποιο συμπέρασμα. Έμοιαζε ευχαριστημένη,

χαμογελούσε. « Έλα, κάτσε» είπε. Η φωνή της ήταν γεμάτη θέρμη. «Πάει καιρός» είπε. Είχε μπροστά της ένα σωρό χαρτιά και κατάλαβα πως έγραφε. Ήταν πολύ όμορφη, περισσότερο κι από ό,τι θυμόμουν ακόμα και ήλπιζα ότι ήταν χαρούμενη. «Τι κάνεις;» τη ρώτησα. «Ξεκίνησα καινούργιο βιβλίο» είπε, έδειξε τα χαρτιά και ύστερα γύρισε τις παλάμες τις ανάποδα να μου δείξει τις μουντζούρες απ’ το στυλό. «Η κατάρα του αριστερόχειρα» είπε. Είχε βγάλει απ’ την τσάντα της τα σύνεργα για να στρίψει ένα τσιγάρο. Τα δαχτυλά της τα θυμόμουν καλά κι αυτό με πόνεσε κάπως – μακριά ωραία δάχτυλα, χωρίς δαχτυλίδια. « Έχεις μέρες εδώ;» ρώτησε. «Όχι πολλές» είπα. «Είμαι με τη Μυρτώ» είπα. «Θα μείνεις;» ρώτησε. Κούνησα το κεφάλι.

14 lifo – 25.7.13

τ ο ρ ν ι β ο υ κ α

«Η Ύδρα είναι για να μένεις» είπε. «Δυο μέρες ή αλλιώς ολόκληρο το καλοκαίρι. Ή και για πάντα, μόνιμα». Τακτοποιούσε προσεκτικά τον καπνό, τον μοίραζε ευθύγραμμα στο χαρτάκι. «Μερικές φορές είμαι σίγουρη πως θα 'ρθω και δεν θα ξαναφύγω» είπε, σταμάτησε, έφερε το χαρτάκι από το τσιγάρο στα χείλη της και το ’γλειψε. Με κοίταξε πάλι. «Και τώρα είμαι σίγουρη πως δεν θα φύγω» είπε. «Καταλαβαίνω τι λες» είπα ψέματα. Ύστερα είπα «σκεφτόμουν πως θα σε δω. Θέλω να πω, το ήλπιζα. Ήξερα πως έρχεσαι εδώ και γράφεις. Θέλω να πω, το διάβασα που το ’λεγες σε μια συνέντευξη». Κούνησε το κεφάλι. «Αυτές οι ανόητες συνεντεύξεις» είπε. «Πόσο βαρετό είναι να μιλάς για να λες μόνο ψέματα. Μερικές φορές με κάνουν να ξεχνάω ποια είναι η αλήθεια». Έδειξε τα χαρτιά πάλι. «Μόνο σ’ αυτά μπορώ να πω την αλήθεια», είπε, «μερικές φορές». Φύσηξε τον καπνό της, «ελπίζω να ξέρεις ότι εκτός από τα βιβλία μου, είμαι εντελώς ψεύτρα». «Αλλά για την Ύδρα έλεγες αλήθεια» είπα. «Και να ‘θελα να πω την αλήθεια για την Ύδρα, δεν θα μπορούσα» είπε. Ένιωθα αμήχανα, σαν να μη γνωριζόμασταν, και ήταν κι αυτή που έπαιζε κάτι σαν θέατρο. Κι όμως, το ’βλεπα πως μέσα της κάτι έτρεμε έτσι κι αλλιώς, γιατί το ’νιωθα κι εγώ. Μείναμε έτσι λιγάκι σιωπηλοί. Πέρασε μια γάτα και χαϊδεύτηκε στο πόδι της, ύστερα


the summer fiction issue

στο δικό μου. «Μου ’λειψες» είπα. «Σε σκεφτόμουν πολύ τον χειμώνα. Ακόμα σε σκέφτομαι». «Νομίζω ότι εσύ ήσουν ο λόγος που ήθελα να έρθουμε στην Ύδρα – εκείνη η φωτογραφία της Ύδρας πάνω από το κομοδίνο σου και η κιθάρα του Λέοναρντ Κοέν που σε νανούριζε τα βράδια» είπα. Γέλασε. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν θυμόμαστε τα ίδια πράγματα». «Εσύ δεν έλεγες πως το σπίτι σας ήταν δίπλα στου Κοέν;». « Έτσι έλεγα;». «Εσύ δεν ανέβαινες τα βράδια στο μπαλκόνι και τον άκουγες να παίζει την κιθάρα του;». Σήκωσε τους ώμους. «Τι σημασία έχει;» είπε. «Είναι μια ωραία ιστορία». «Θέλω να μου πεις αν ήταν αλήθεια. Και πού είναι το σπίτι». Έπαιξε το τσιγάρο νευρικά και τελικά δεν το άναψε. «Εσύ και οι αλήθειες σου» είπε. «Θέλω να το βρω το σπίτι του Κοέν» είπα. «Γιατί;» είπε. «Δεν ξέρω» είπα. « Έχει να κάνει με σένα, νομίζω» είπα. «Το λέει και ο Κοέν σ’ εκείνο το τραγούδι. "Μου ’δωσες μια νιφάδα απ’ τη ζωή σου"». «Δεν εννοούσε αυτό» είπε. Κοίταξε το ρολόι της, «άργησα» είπε, κι άρχισε να μαζεύει τα πράγματά της από το τραπεζάκι. Τα χαρτιά πρώτα. «Συγγραφέας είμαι» είπε. «Ολόκληρη η ζωή μου είναι νιφάδες. Μην το παίρνεις προσωπικά». «Θα πρέπει να είναι περίεργο» είπα, παρόλο που δεν ήθελα να

πω αυτό, παρόλο που με είχε πληγώσει. Αλλά το ήξερε, νομίζω. Επίτηδες κακιά – το δικαιούνταν. «Θα πάω στη θάλασσα» είπε. «Βουτιά απ’ τα βράχια, κατευθείαν – να, αυτή είναι μια αλήθεια για την Ύδρα, και επίσης για μένα». Έκανε να φύγει, και ύστερα, σαν να το πήρε απόφαση, με αγκάλιασε. Τα μαλλιά της μύριζαν καπνό, αντηλιακό και μέλι. «Με ταράζεις» είπε. «Πάντα με τάραζες». Δεν ήξερα τι έπρεπε να πω. Σκέφτηκα πώς θα ήταν να τη φιλούσα και νομίζω πως το κατάλαβε. Στεκόμουν εκεί, άχαρος κι αναποφάσιστος. Με κοίταξε λιγάκι λυπημένη. Τα μάτια της ήταν σκοτεινά. «Θα θυμώσεις αν γράψω για σένα;» είπε. «Καθόλου» είπα. Χαμογέλασε. « Έτσι λένε πάντα οι άνθρωποι» είπε. «Αλλά πάντα θυμώνουν». «Σ’ ευχαριστώ, πάντως» είπε. Με αγκάλιασε ξανά και πλησίασε το στόμα της στ’ αυτί μου. «Για το σπίτι του Κοέν», είπε, «να ρωτήσεις τη Μαρία, στο σούπερ μάρκετ, πάνω απ’ το Καμίνι». «Ευχαριστώ» είπα. Φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της. «Γεια» είπε. «Εις το επανιδείν» και γελάσαμε. Στάθηκα λίγο και την κοιτούσα – έμοιαζε από μακριά σαν ξένη. Και δεν φαινόταν τόσο φοβερό, ενώ ήταν: τα καραβάκια περνούσαν από το λιμάνι, το πλοίο της γραμμής έφερνε ένα τεράστιο κύμα από ξανθούς τουρίστες με φωτογραφικές μηχανές, ένα σωρό κόσμος πήγαινε για μπάνιο, και ανάμεσά τους εγώ έχανα κάτι για πάντα.

*** Τα βιβλία της Ισμήνης Τορνιβούκα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος

25.7.13 – lifo

15


the summer fiction issue

Αστυπάλαια Πίσφουλ α π ο τ η ν ν τ ο ρ ι ν α π α π α λ ι ο υ

Κ

ρατούσε το εισιτήριο σφιχτά στο χέρι. Λανθασμένα είχε πιστέψει πως αυτό που θα ένιωθε, όταν ερχόταν η στιγμή, ήταν θρίαμβος. Η ενδόμυχη απελπισία που αδιάλειπτα την κυνηγούσε, για λίγες στιγμές έστω, θα υποχωρούσε, γιατί τελικά, τα είχε καταφέρει. Η ζωή τής είχε φερθεί καλά – είχε σωθεί. Και τώρα είχε ταξιδέψει από την Καλιφόρνια στην Αθήνα, με μοναδικό σκοπό να μεταβεί από κει σε ένα μέρος για το οποίο δεν γνώριζε τίποτα πέρα από τη θέση του στον χάρτη, ένα μικρό νησί σε σχήμα πεταλούδας, και μια λέξη: «Πίσφουλ». Έτσι της το είχε περιγράψει κάποτε εκείνος. Της αρκούσε, όλα αυτά τα χρόνια, τώρα. Κοίταξε τον κόσμο γύρω της στο λιμάνι, που περίμενε το ίδιο βαπόρι με ’κείνην. Κι έπειτα εστίασε στο εισιτήριο, το λεπτό χαρτάκι με την ημερομηνία 2006-2013. Από κάτω, το όνομα του νησιού ήταν γραμμένο στα ελληνικά, μια γλώσσα που δεν ήξερε να διαβάσει, και στα αγγλικά, μια γλώσσα που έμαθε να διαβάζει. Κι αναρωτήθηκε, σε ποιον τόπο θα την οδηγούσε; Ήταν δώδεκα χρόνων όταν στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου της Καμπούλ συνάντησε τον άντρα με το λευκό λινό κουστούμι και το φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο. Είχε τη βαλίτσα του ακουμπισμένη πλάι του και κάπνιζε ένα τσιγάρο. Ήξερε πως είχε έρθει με μια ομάδα αρχαιολόγων που τώρα έφευγαν, όπως πολλοί ξένοι στην πόλη. Ο πατέρας της δούλευε στο μουσείο και συχνά,

όταν δεν είχε σχολείο, της άρεσε να πηγαίνει μαζί του. Εκεί μόνο τύχαινε να συναντήσει κάποιον ξένο. «Γουέρ γιου φρομ;» τον ρώτησε. «Γκρις» της απάντησε εκείνος. Δεν χρειάστηκε να βγάλει το σημειωματάριό της να την καταγράψει, για να ζητήσει αργότερα από τον πατέρα της να της την μεταφράσει κι έπειτα να τρέξει να την αναζητήσει στον χάρτη, όπως έκανε με άλλους ξένους. Την είχε ακουστά αυτήν τη χώρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την ήξερε στη γλώσσα της, την αναγνώριζε στα αγγλικά. «Οι γονείς μου είναι από την Κανταχάρ» του είπε στην παστού. Εκείνος της χαμογέλασε κι ύστερα έσκυψε και την κοίταξε στα μάτια. Δεν μίλαγε παστού ο άντρας, αλλά πρέπει να κατάλαβε το νόημα της φράσης της, γιατί αυτό που της ψιθύρισε, στα αγγλικά, μια γλώσσα που δεν μίλαγε ούτε εκείνη, πρέπει να ήταν ότι έμοιαζε με Ελληνίδα. Όχι γιατί στ’ αλήθεια έμοιαζε, αλλά πιθανότερα πειραχτικά, επειδή καταγόταν από την Κανταχάρ, την πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ασυναίσθητα κατέβασε το βλέμμα της. Σε λίγους μήνες δεν θα μπορούσε να μοιάζει παρά μόνο με Αφγανή, όταν θα φορούσε τη μαντίλα. Ο άντρας έσβησε το τσιγάρο στο χώμα κι έβγαλε από την τσέπη το πορτοφόλι του. Από μέσα ανέσυρε μια καρτ ποστάλ. Της έγνεψε να πλησιάσει. Έτεινε το χέρι του κι εκείνη την άρπαξε. Είδε ένα βουνό, που καθόλου δεν θύμιζε τα βουνά που γνώριζε, του Αφγανιστάν. Στην κορυφή του είχε ένα χωριό από μικρά λευκά σπίτια. Έμοιαζε προστατευμένο εκεί ψηλά. Πρέπει να ήταν σημαντική η καρτ ποστάλ, σκέφτηκε, να την είχε καιρό μαζί του. Ήταν τσαλακωμένη με τον τρόπο που μόνο ο χρόνος τσακίζει τα πράγματα. Κι από πίσω, σε μια γλώσσα που δεν διάβαζε, κάτι ήταν γραμμένο. Ήταν η δική του Κανταχάρ; Ή κάτι άλλο; Ο άντρας κάτι της είπε. Όχι ψιθυριστά, αλλά σαν να μονολογούσε. Δεν μπόρεσε να μαντέψει αυτήν τη φορά. Αλλά από τα λόγια του συγκράτησε μια λέξη, γιατί ο άντρας την επανέλαβε δυο-τρεις φορές, σαν να την παρακινούσε να τη συγκρατήσει: «Πίσφουλ». Υπέθεσε πως ήταν η λέξη που έκρυβε μέσα της την ουσία αυτού του μέρους που κοιτούσε μαγεμένη. Όταν ο άντρας άπλωσε το χέρι του, εκείνη τραβήχτηκε, δεν θέλησε να την αποχωριστεί. Και της την άφησε. Δεν ήξερε τι σήμαινε αυτή η λέξη, ούτε στα αγγλικά ούτε στη γλώσσα της, όταν αργότερα την ίδια μέρα την κοίταξε στο λεξικό. Στο Αφγανιστάν η λέξη «πίσφουλ» δεν σήμαινε κάτι γνώριμο. Το επόμενο πρωί εισέβαλαν τα σοβιετικά στρατεύματα. Λίγες μέρες μετά οι γονείς της σκοτώθηκαν σε μια έκρηξη. Στο σπίτι του θείου της, που την πήρε κοντά του, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, κοίταζε την εικόνα του λευκού χωριού πάνω στον απόκρημνο βράχο κι ύστερα έκρυβε την καρτ ποστάλ κάτω από το μαξιλάρι. Οι ένοπλες δυνάμεις ανταρτών Μουτζαχεντίν αντιστάθηκαν στους Σοβιετικούς μέχρι το ’89, που αποχώρησαν. Αλλά τότε άρχισε να υπερισχύει το ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα των Ταλιμπάν. Κι όταν το ’96 κατέλαβαν την Καμπούλ κι επέβαλαν το καθεστώς τους, συνέλαβαν κι εκτέλεσαν τον θείο της. Οι κατηγορίες ήταν ανυπόστατες. Ήταν πολύ μεγαλύτερη πια, αλλά καθόλου η σοφία της ηλικίας της δεν τη βοήθησε να ερμηνεύσει την αδικία γύρω της. Στο φορτηγό με το οποίο διέφυγε στο Πακιστάν, αντίθετα από τους άγνωστους που ήταν στριμωγμένοι πλάι της, που ονειρεύονταν την Αμερική, εκείνη, το μόνο μέρος πάνω στη Γη που αποζητούσε, ήταν εκείνο το λευκό χωριό της καρτ ποστάλ που είχε ακόμη φυλαγμένη. Είχε μάθει αγγλικά και είχε διαβάσει το όνομά του: Αστυπάλαια. Ο κόσμος έμπαινε στο βαπόρι βιαστικά. Κοίταξε το μικρό λεπτό χαρτάκι που κρατούσε. Ξαναδιάβασε: 20-06-2013. Ήθελε πολύ να ακολουθήσει τη διαδρομή που όριζε. Ποια, όμως, ήταν η Αστυπάλαια που θα συναντούσε; Πώς μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με τις αμέτρητες πιθανές Αστυπάλαιες στις οποίες ονειρεύτηκε να φτάσει, εκείνες της νεαρής της ηλικίας, τώρα μιας σαραντάρας γυναίκας. Το λεπτό χαρτάκι που κρατούσε ήταν ξαφνικά βαρύ. Δεν μπορούσε παρά να την οδηγήσει σε ένα μονάχα ταξίδι. Η εμπειρία της, η ανάμνηση που αργότερα θα κουβαλούσε, θα είχε μολύνει το μέρος που ονειρεύτηκε. Κι εκείνο το άλλο μέρος, της φαντασίας της, ίσως να έπαυε να υπάρχει. Χαλάρωσε το σφίξιμό της και άφησε τον αέρα να το παρασύρει στη θάλασσα. Για την Αστυπάλαια που αναζητούσε δεν υπήρχε εισιτήριο.

*** Τα βιβλία της Ντορίνας Παπαλιού κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος

16 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

17


Σκόπελος Πρόσεχε τι εύχεσαι α π ο

18 lifo – 25.7.13

τ η

μ ε τ α ξ ι α

κ ρ α λ λ η


the summer fiction issue

Η

Σκόπελος ήταν δική μου ιδέα. Το πρώτο έτος του πανεπιστημίου είχε τελειώσει και οι γονείς είχαν δώσει επιτέλους τη συγκατάθεση και την απαραίτητη οικονομική ενίσχυση για να πάμε διακοπές μόνες μας, εγώ και οι δυο κολλητές μου. Το προηγούμενο καλοκαίρι, κάτι η ζαλάδα από τις Πανελλήνιες, κάτι η αγωνία για τα αποτελέσματα, είχαμε αφεθεί να μας σύρουν στις συνηθισμένες, βαρετές οικογενειακές διακοπές, σε χωριά, εξοχικά και άλλες γνώριμες θερινές ρουτίνες. Οι προτιμήσεις μας ήταν ανύπαρκτες. Το μόνο που ξέραμε εξαρχής ότι αποκλειόταν ήταν το κυκλαδονήσι καταγωγής της μιας φίλης. Εκτός που η ίδια το είχε φάει με το κουτάλι χρόνια ολόκληρα, δεν θα χαλαλίζαμε το πρώτο καλοκαίρι της ανεξαρτησίας σ’ ένα μέρος τίγκα στους θείους, θείες και πρωτοξάδελφα. Ανοίξαμε, λοιπόν, τον χάρτη κι αρχίσαμε να ρίχνουμε ονόματα στην τύχη. «Πολύ μακρινό», «πολύ ακριβό», «πολύ έρημο», «καλό, αλλά θέλει αμάξι κι εμείς δεν …». Καθώς τα δάχτυλά μας κινούνταν στο ελληνικό αρχιπέλαγος, πετώντας βέτο δεξιά κι αριστερά, φτάσαμε και στις Σποράδες. Και τότε το είπα: «Πώς σας φαίνεται η Σκόπελος;». Με κοίταξαν με απορία. «Η Σκόπελος;». «Α!» δήλωσα, «είναι πολύ ωραίο νησί, έχω ακούσει τα καλύτερα». Στην πραγματικότητα δεν είχα ακούσει τίποτα, είχα διαβάσει. Τα ημερολόγια του Ίωνα Δραγούμη, μεγάλο έρωτα της εφηβείας μου κι εξόριστο δυο φορές, τη μια στην Κορσική και την άλλη στη Σκόπελο. Η Κορσική μάς έπεφτε λίγο μακριά, άρα… Το επιχείρημα «Δραγούμης» δεν έπιανε μία στα μάτια των φιλενάδων μου. Αλλά το νησί φαινόταν να συνδυάζει όλα όσα ζητούσαμε. Έτσι το αποφασίσαμε και ένα πρωί του Ιουλίου ξεμπαρκάραμε στο μικρό λιμάνι. Οι προσδοκίες μας εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω. Οι ομολογημένες… Το νησί ήταν πανέμορφο, είχε πράσινο για να ξαποσταίνεις από τον ήλιο, είχε μια γραφικότατη Χώρα όπου σουλατσάραμε την πρώτη μέρα και φωτογραφιζόμαστε κάτω από τις πάμπολλες μπουκαμβίλιες, είχε όμορφες παραλίες, είχε κρυστάλλινα νερά, όλα τα είχε. Πλήρως καλυμμένες, λοιπόν, οι ομολογημένες προσδοκίες. Έλα, όμως, που υπήρχαν και οι ανομολόγητες. Γιατί, πώς να το κάνουμε, τρία κορίτσια που κάνουν στα δεκαεννιά τους τις πρώτες τους διακοπές χωρίς την επίβλεψη των γονέων δεν περιμένουν μόνο να κολυμπήσουν και να μαυρίσουν, περιμένουν να ζήσουν και λίγο αυτό που ονομάζεται «ερωτικό καλοκαίρι». Και δεν μας έβγαινε ή, μάλλον, δεν ξέραμε πώς να μας βγει. Εδώ βρισκόμασταν σε αμηχανία τι να παραγγείλουμε στο μπαρ τα βράδια («Ρε! Έχει δοκιμάσει καμιά σας βότκα μαρτίνι; Πίνεται αυτό το πράγμα;), θα μας ερχόταν έτσι φυσικό να πιάσουμε κουβέντα με τους εκπροσώπους του ανδρικού φύλου που κυκλοφορούσαν στο νησί; Περιμέναμε, χωρίς να το παραδεχόμαστε, να κάνουν εκείνοι την αρχή. Και περιμέναμε… και περιμέναμε… Εμείς κι αυτοί, χαμένοι στη μετάφραση, ροκανίζαμε τις μέρες σε ακρογιαλιές και λόγγους. Παίρναμε κάθε πρωί το λεωφορείο και πηγαίναμε σε άλλη παραλία μπας και άλλαζε η τύχη μας, δοκιμάζαμε τα βράδια διαφορετικούς συνδυασμούς αλκοολούχων στο μπαράκι που ήταν σκαρφαλωμένο στον βράχο της Χώρας και

ρεμβάζαμε κοιτάζοντας τη θέα. Μέχρι που πήγαμε ένα απόγευμα με τα πόδια στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, γιατί η μία φίλη ήθελε να αγοράσει αυθεντικό κομποσκοίνι. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα κομποσκοίνια αποτελούσαν trendy στυλιστική άποψη και όλοι μας κυκλοφορούσαμε με τα μαύρα, μοναστηρίσια βραχιολάκια, λες κι ετοιμαζόμασταν για μαζικό προσκύνημα στο Άγιον Όρος. Α! Μπήκαμε και σ’ ένα καΐκι μέχρι την Αλόννησο και χαζέψαμε στο θαλάσσιο πάρκο τις Μonachus-monachus, εμείς οι άλλες μονάχους-μονάχους! Γελούσαμε κιόλας, κουτσομπολεύαμε, αμπελοφιλοσοφούσαμε, αλλά ο καημός καημός. Τα απομεσήμερα, γυρνώντας από το μπάνιο, σταματούσαμε μπροστά σε ένα καρτοτηλέφωνο και οι δύο εκ των τριών κοιτούσαμε με μια κάποια ζήλια την άλλη φίλη που είχε έναν συμφοιτητή της στην Αθήνα, σε όχι τόσο ώριμο στάδιο ώστε να πάει μαζί του διακοπές, αρκετά προχωρημένο όμως ώστε να του μιλάει κάθε δεύτερη μέρα. Ω, ναι! Μιλάμε για εποχή που τα κινητά ήταν τεράστια και πανάκριβα, οι τηλεκάρτες βρίσκονταν σε κάθε πορτοφόλι και, αν με πιέσετε για τις πολύ παιδικές μου αναμνήσεις, θα σας πάω μέχρι το τηλέφωνο στο περίπτερο, πρώτα με χρέωση από τον περιπτερά και στη συνέχεια με κέρματα που μπαίνανε σε μια μικρή εσοχή της συσκευής! Το τελευταίο μας απόγευμα στη Σκόπελο πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στην άλλη άκρη του νησιού, τη Γλώσσα. Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και η μεγάλη παραλία άδειαζε από τον κόσμο. Έμεναν μόνο τρεις-τέσσερις σκόρπιοι τουρίστες και μια μεγάλη, θορυβώδης παρέα από εφήβους, προφανώς ντόπια παιδιά. Καθίσαμε σε μιαν άκρη και χαζεύαμε τον ήλιο να κατεβαίνει σιγά-σιγά στο απίστευτα διαυγές αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο. Η ομορφιά του τοπίου μεγάλωνε τον εκνευρισμό μου. Σηκώθηκα κι άρχισα να περπατάω μόνη μου κατά μήκος της αμμουδιάς. Οι διακοπές τελείωναν κι εγώ δεν είχα πετύχει τον μυστικό μου στόχο, να ζήσω «κάτι», οτιδήποτε, μέσα στην τεράστια γκάμα από τον μεγάλο έρωτα μέχρι το διασκεδαστικό φλερτ. Σκόπελος ξεροσφύρι, λοιπόν; Γιατί, τι να σου κάνει κι ο Ίωνας Δραγούμης που ήταν λατρεμένος μεν, είχε πεθάνει από το 1920 δε; Γύρισα και κάθισα κατσουφιασμένη στην ψάθα. Δεν μ’ ενδιέφερε πια να κρυφτώ κι έβγαλα στις φίλες μου μια απίστευτη γκρίνια. Που μπούρου μπούρου, που άλλα περίμενα, που αύριο γυρνάμε στην Αθήνα που… που… Η κλάψα μου πήγαινε κρεσέντο, χωρίς καμιά τους να τολμά να με σταματήσει. Και εκεί, με τα χείλη σφιγμένα και τα μάτια να κοιτάνε θυμωμένα το πέλαγος, είπα τη μεγάλη κουβέντα. «Είναι οι πρώτες μου διακοπές. Οι πρώτες μου ουσιαστικές διακοπές. Αρνούμαι να δεχτώ ότι θα τελειώσουν έτσι, χωρίς ένας άντρας να με πλησιάσει, χωρίς ένας άντρας να με φλερτάρει. Θέλω έναν άντρα και τον θέλω ΤΩΡΑ». «Γεια σου, είμαι ο Σάκης. Πώς σε λένε;». Έστρεψα έκπληκτη το κεφάλι. Ένα αγόρι από την πέρα παρέα είχε ξεμακρύνει και στεκόταν μπροστά μου. Αδύνατος, μαυριδερός, με εφηβική ακμή στο πρόσωπο και βαριά δεκατεσσάρων χρόνων. Οι φίλες μου γελούσαν ασυγκράτητα σε όλη τη διαδρομή της επιστροφής και μου το θυμίζουν ακόμα, τα καθάρματα, ύστερα από δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια.

*** Τα βιβλία της Μεταξίας Κράλλη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός 25.7.13 – lifo

19


the summer fiction issue

Κύθηρα Ο μακρινός εγγονός α π ο τ η ν κ α λ λ ι α π α π α δ α κ η

Χ

θες γνώρισα τον μακρινό εγγονό του Μπαρμπαρόσα σε ένα τραπέζι. Ήταν λίγο χλωμός, ή έτσι μου φάνηκε, όπως έπεφτε το φως πάνω στο βλοσυρό προφίλ του. Ήταν νευρικός κι έδινε την εντύπωση πως κάτι τον ταλανίζει. «Πρώτη σου φορά στα Κύθηρα;» ρώτησε η οικοδέσποινα, μα δεν πήρε απάντηση, παρά μονάχα εισέπραξε ένα μουγκρητό επιδοκιμασίας για το κυρίως πιάτο, μοσχάρι στον φούρνο με θυμαρίσιες πατάτες, που είναι σπάνιες στη Χώρα και βγαίνουν κάθε δέκα χρόνια στη ράχη του φαραγγιού. Τότε πρόσεξα το σημάδι πάνω από το τοξωτό του φρύδι· εξέβαλλε με χάρη και τόνιζε λοξά την απαρχή των μήλων, λες και το ’χε σμιλέψει ο Κριτίας, τέτοιας μαεστρίας άγγιγμα τον είχε χαρακώσει, μα δεν το ’κανα κουβέντα, ίσως γιατί δεν ήθελα να τον φέρω σε θέση δύσκολη. Και δεν το κρύβω, αναρωτήθηκα αν θα ’χε στις γυναίκες πέραση ένας τέτοιος άνδρας, μα γρήγορα απώλεσα τους συλλογισμούς μου, γιατί η γυναίκα μου με πρόσταξε να την ακολουθήσω στα μέσα δωμάτια, ήθελε να μου μιλήσει. «Τον είδες πώς κρατούσε το πιρούνι;» και δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα για να καταλάβω ποιον είχαν σημαδέψει τα λόγια της, κούνησα το κεφάλι λες και μου ήταν αδιάφορο, «σκέτος αγριάνθρωπος» είπε και μασούλησε δυο ραπανάκια που ήταν εκτός εποχής, όμως η οικοδέσποινα, εγγονή του πολυμήχανου Άιφελ, τα ’χε φέρει από το Παρίσι με ιδιωτικό τζετ στο Τσιρίγο, «οι μόνες ενδείξεις ευαισθησίας απάνω του είναι οι φακίδες του» ίσα που πρόφερε, αναμασώντας το τρυφερό φύλλο μαρουλιού που επιδέξια κρατούσε στο τόσο νόστιμο, μονίμως απορημένο στόμα της. Δεν πρόφτασε να αποτελειώσει το κρεσέντο παρατηρητικότητά της και μ’ ένα νεύμα του χεριού έδωσε άδοξο τέλος στην κουβέντα μας, είχε έρθει η ώρα του γλυκού και τα πρώτα ποτήρια σαμπάνιας έδιναν την υπόσχεση πως το δείπνο θα βαστούσε ώρες πολλές ακόμη. Τον πλησίασα, γιατί δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω, άλλωστε είναι γνωστό πως είμαι από τη φύση μου ολίγον τι ζερβός και άρρυθμος, και η μουσική σε συνδυασμό με τη χορευτική μου αγαρμποσύνη μου φέρνει πάντοτε στον νου τις δέκα πληγές του συμπαθούς αν και πολυπαθούς Φαραώ. Στο εγγύς παρελθόν έχουν συμβεί πράγματα τρομερά σε μένα και στους οικείους μου, και όλα αυτά τυχαίνει να λαμβάνουν χώρα με το έναυσμα της πιο αθώας και συνάμα περιπαικτικής σκέψης, αυτής του ενός και τόσο δα μικρού, χορευτικού πηδήματος ή τερτιπιού των ώμων και της μέσης· σεισμοί, κατακλυσμοί, βοριάδες και νοτιάδες μεγάλης εντάσεως και ισχύος, ακριβοπληρωμένα διαζύγια και δακρύβρεχτοι χωρισμοί, όλα ετούτα ανακινούνται και γιγαντώνονται, ορμώμενα από το ένα και μοναδικό μου αδέξιο ζάλο. Για του λόγου το αληθές και για να μην τα πολυλογώ, πριν από επτά χρόνια, τόσα πάνε από την τελευταία φορά που χόρεψα ένα προσχηματικό κι ολιγόλεπτο, μα παθιασμένο φοξ αγγλέζ στην κεντρική πλατεία με θέα τη χαράδρα, κι ενόσω στροβιλιζόμουν σαν ανάλαφρο κύμα, *** Τα βιβλία της Κάλλιας Παπαδάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις

20 lifo – 25.7.13

πάνω στη φανταστική προκυμαία π’ ατένιζε τα Βιαράδικα, κύμα ανάμεσα στα ανάδελφα κύματα ξένων και ντόπιων, άνοιξε το άπατο ρήγμα στα Μητάτα ολάκερο να μας καταπιεί, χώρισε στα δύο η Αγία Τριάδα, έπεσαν κεραυνοί και λίγο έλειψε να φτάσουμε κατρακυλώντας στον Αβλέμονα, πώς σωθήκαμε από τα έγκατα της γης, Έλληνες, Ολλανδοί κι Ελβετοί δεν ξέρω, έκτοτε δεν το ‘χω ξανατολμήσει· λένε πως ο μικρός Μπαρμπαρόσα έχει βάλει στο μάτι το νησί για επενδύσεις, άραγε ν’ αληθεύει; «Θα μείνεις καιρό;» τον ρωτάω τάχα αδιάφορα, «όσο χρειαστεί» μου απαντάει και δεν παίρνει τα μάτια του απάνω από τη γυναίκα μου, που χορεύει βλακωδώς με την οικοδέσποινα ένα είδος ροκ εν ρολ μπολιασμένο με κάτι που θυμίζει τα πρώτα βήματα της Τζάνις Τζόπλιν στην πειραματική σκηνή, σιγοπίνοντας μπουρμπουλήθρες σαμπάνιας κι ενθυμούμενη χρόνια φοιτητικά κι ανέμελα σε πανεπιστήμια και κοινόβια του εξωτερικού, «μικροδείχνει» μου πετάει, «ποιος;» αναρωτιέμαι φωναχτά και δεν περιμένει να μου απαντήσει, μόνο τινάζεται μεμιάς, και κατευθύνεται ευθύβολα στην πίστα, σωστός κατακτητής των απάτριδων κορασίδων που, μεταξύ μας, φέρνουν λιγάκι σε κόρες μωρές, που σταφίδιασαν στο πρώτο άγγιγμα του ήλιου και σκέβρωσαν σαν πέρασε και τις προσπέρασε η πρώτη, μα παντοτινή αγάπη. «Θα μείνεις απόψε;» να ‘ταν αυτό που άκουσα από τα χείλη της γυναίκας μου, που πρόφερε βουβά τρεις λάγνους ψίθυρους και τους ακούμπησε στο μέσον της νύχτας σαν προσευχή και φυλαχτό μιας ώρας περασμένης, και ‘κείνος τι να της ψιθύρισε στο αυτί σαν έσκυψε και λίγωσε και σούφρωσε τα χείλη, κι ήταν τότε που ‘ρθε η οικοδέσποινα και κύκλωσε τα βήματά μου σε έναν μαινόμενο χορό δικό της, από ποτό κι από θυμό και ζήλια, για να μου πει πως ο μακρινός εγγονός Μπαρμπαρόσα έχει βάλει στο μάτι τα δέκα στρέμματά μας, πάνω ψηλά στην Παλαιοχώρα, το μόνο καταφύγιο και το στερνό που δεν κατέκτησε ο προγονός του στην Κακιά Λαγκάδα, και κάθε τέλη τ’ Αυγούστου κάνουμε το μνημόσυνο, η μόνη και μοναδική οικογένεια που γλίτωσε το φονικό από τον πειρατή και σφαγιαστή Μπαρμπαρόσα. Έτσι κι εγώ ο Χριστιανός πήρα το θάρρος και κούνησα λιγάκι τον γοφό, τη μέση ταλάντευσα, τα χέρια ξεθάρρεψα κι εγώ αναθάρρεψα κι αρχίνισα έναν χορό της νιότης μου τρελό, μέχρι να ξημερώσει. Χρήσιμες Υποσημειώσεις Η Παλαιοχώρα καταστράφηκε το 1537 από τον αρχιναύαρχο του τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ο οποίος κούρσεψε την πολιτεία, έσφαξε τους κατοίκους, πυρπόλησε και ρήμαξε την άλλοτε ζωντανή πρωτεύουσα, η οποία δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά. Τον Ιανουάριο του 2006 ισχυρός σεισμός 6,9 Ρίχτερ έπληξε τα Μητάτα και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας.


Η COSMOTE φέρνει κοντά σας το πιο ενημερωμένο και εξελιγμένο online βιβλιοπωλείο στην Ελλάδα.

Inferno Dan Brown Εκδόσεις Ψυχογιός Τιμή: €18,80 ( λιανική) €14,99 (e-book) Εμπνευσμένο από το κορυφαίο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το Inferno είναι το πιο συναρπαστικό μυθιστόρημα που έχει υπογράψει ως τώρα ο Νταν Μπράουν, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα και διαβάζεται μονορούφι.

To αγρίμι της καρδιάς Χέρτα Μύλλερ Εκδόσεις Καστανιώτη Τιμή: €12 (λιανική) Ένα βιβλίο για τον φόβο, την αντίσταση, τη φιλία, την αδιαπραγμάτευτη θέληση για ζωή, αλλά και τον έρωτα σε συνθήκες απόλυτου ολοκληρωτισμού. Συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας.

H τέταρτη πολιτική θεωρία Αlexander Dugin Εκδόσεις Έσοπτρον Τιμή: €14,90 (λιανική) Το πολύκροτο βιβλίο του Ρώσου γκουρού της Γεωπολιτικής. Σύμφωνα με τον Alexander Dugin, για να ξεπεράσουμε το σημερινό τέλμα χρειαζόμαστε μια τέταρτη Ιδεολογία η οποία, αν και θα χρησιμοποιήσει στοιχεία που θα αντλήσει από τα συντρίμμια των τριών πρώτων ιδεολογιών, θα παραμείνει καινοτόμα και μοναδική.

O Πότης Hans Fallada Εκδόσεις Κίχλη Τιμή: € 18,80 (λιανική) Περιγράφοντας τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα, ο συγγραφέας σκηνοθετεί με δεξιοτεχνία τη συνάντηση του τραγικού με το κωμικό με φόντο το ζοφερό άσυλο, μικρογραφία μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη φρίκη του Ναζισμού.

Το συμβόλαιο του Παγκανίνι Λαρς Κέπλερ Εκδόσεις Πατάκη Τιμή: €19,70 (λιανική) €12,99 (e-book) Μετά τον Υπνωτιστή, ο Λαρς Κέπλερ υπογράφει για άλλη μια φορά ένα συναρπαστικό θρίλερ και συνεχίζει να εξερευνά τη σκοτεινή όψη της Σουηδίας.

Το λάθος αστέρι John Green Εκδόσεις Λιβάνη Τιμή: €12 (λιανική) €9,49 (e-book) Με μια γραφή που ξεχειλίζει από συναίσθημα αλλά και χιούμορ σε τέλεια αναλογία, ο Τζον Γκριν δημιουργεί ένα μυθιστόρημα γεμάτο συγκινήσεις. Μια ιστορία σκληρή αλλά και τόσο τρυφερή, όπως είναι και η ίδια η ζωή.

Arab Jazz Karim Miske Εκδόσεις Πόλις Τιμή: €15 (λιανική) Ένα βιβλίο πλούσιο, που ξεχειλίζει από ήχους, μουσικές και αρώματα. Γεννημένος το 1964 στο Αμπιτζάν, από πατέρα Μαυριτανό και μητέρα Γαλλίδα, ο Karim Miské ασχολείται εδώ και είκοσι χρόνια με το ντοκιμαντέρ, καλύπτοντας ευρύ θεματικό φάσμα.

Το απαραίτητο φως Ντορίνα Παπαηλιού Εκδόσεις Ίκαρος Τιμή: €18,90 (λιανική) Μέσα από την αναζήτηση ενός χαμένου πίνακα, το μυθιστόρημα εξερευνά τους εύθραυστους δεσμούς που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν, τη σχέση της απώλειας με τη μνήμη, αλλά και την απόσταση ανάμεσα σε αυτό που συνέβη και αυτό που μεταφέρεται.

Η Λεοπάρδαλη Jo Nesbo Εκδόσεις Μεταίχμιο Τιμή: €19,90 (λιανική) €12,99 (e-book) Στο βιβλίο αυτό ο Χάρι Χόλε βρίσκεται αντιμέτωπος με τους σκοτεινότερους δαίμονές του. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον τραυματισμό που υπέστη κατά την εξιχνίαση της υπόθεσης του Χιονάνθρωπου, καταφεύγει στο Χονγκ Κονγκ και στην παρηγοριά του οπίου.

Πηγή γνώσεων, εμπειριών, μυθοπλαστικών ιστοριών και όμορφων εικόνων, το βιβλίο παραμένει πολύτιμη συντροφιά και απαραίτητο αξεσουάρ στις βόλτες, στα ταξίδια και στις διακοπές. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, με την έκδοση των e-books δόθηκε στους αναγνώστες η ευκαιρία να αποκτήσουν τα αγαπημένα τους βιβλία σε πολύ χαμηλότερες τιμές, να τα συγκεντρώσουν και να τα κουβαλούν παντού μαζί τους, έχοντας παράλληλα πρόσβαση στο Ίντερνετ για αναζήτηση πληροφοριών και ανταλλαγή αποσπασμάτων και ιδεών με φίλους. Παρά τα, ομολογουμένως, πολλά πλεονεκτήματά τους, για τους λάτρεις των βιβλίων τα e-books δεν μπορούν εύκολα να συγκριθούν με τα έντυπα για πολλούς λόγους. Το εξώφυλλο, που πολλές φορές μοιάζει με πραγματικό έργο τέχνης, η υφή και η μυρωδιά των τυπωμένων σελίδων που με την πάροδο του χρόνου γίνεται ολόενα και πιο βαριά και επιβλητική και η ευκαιρία που σου δίνουν να φτιάξεις κομμάτι-κομμάτι τη δική σου βιβλιοθήκη είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που εξηγούν τη διαχρονικότητά τους. Η COSMOTE, θέλοντας να στηρίξει και να ενθαρρύνει την αγάπη του κοινού για το βιβλίο, αποφάσισε να δώσει τη δυνατότητα στους αναγνώστες να έχουν οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν και οπουδήποτε κι αν βρίσκονται το βιβλίο που επιθυμούν. Γι’ αυτόν το λόγο, δημιούργησε το CosmoteBooks, ένα πρότυπο ψηφιακό βιβλιοπωλείο με περισσότερους από 500.000 τίτλους βιβλίων, ελληνικών και ξενόγλωσσων, σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, και φυσικά σε πολύ χαμηλές τιμές. Μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στο CosmoteBooks μέσα από το Διαδίκτυο και την ιστοσελίδα www.cosmotebooks.gr αλλά και από ειδικά applications σε smartphones και tablets τόσο για λογισμικό android όσο και IOS. Μπαίνοντας μέσα, θα μπορείτε να αγοράσετε, να κατεβάσετε και να διαβάσετε τα αγαπημένα σας βιβλία από τις δικές σας φορητές συσκευές μέσα από μία πλούσια γκάμα βιβλίων με πάνω από 55.000 ελληνικά έντυπα βιβλία, 4.350 ελληνικά e-books αλλά και 450.000 ξενόγλωσσα e-books, ενώ η COSMOTE θα προσθέτει καθημερινά όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες σε e-books, νέους τίτλους αλλά και μοναδικές προσφορές. Η αγορά του βιβλίου της επιλογής σας γίνεται εύκολα και με απόλυτη ασφάλεια μέσω πιστωτικής κάρτας ή paypal λογαριασμού. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε τα έντυπα βιβλία μέσω αντικαταβολής, ενώ για τα ψηφιακά (αποκλειστικά για πελάτες COSMOTE) σας παρέχεται η δυνατότητα χρέωσης του λογαριασμού σας κινητής τηλεφωνίας. Τέλος, η πλοήγηση και το «κατέβασμα» των ψηφιακών βιβλίων για τους συνδρομητές COSMOTE είναι εντελώς δωρεάν. Μπείτε στο CosmoteBooks και αποκτήστε παντού και πάντα όλα τα αγαπημένα σας βιβλία.

25.7.13 – lifo

21


Φολέγανδρος Πάμε πάλι α π ο

Ν

τ ο ν

κ υ ρ ι α κ ο

α ξυπνάμε πρωί, δίχως βία, να κοιταζόμαστε σε φως ίδιο, κι αλλιώτικο, να παίρνουμε ανάσες σε μιαν επιβράδυνση που μας περιέχει και μας συγκρατεί, και μας συνέχει, να σε γδύνω αργά, να κάνουμε έρωτα, με γέλια πνιχτά, σε κρεβάτι που τρίζει, σε ένα δωμάτιο στην άκρη της Χώρας, πάνω απ’ την πλατεία με τα λεωφορεία, και το πεζούλι που κοιτάζει τη θάλασσα, να βάζεις βιαστικά το μαγιό, το μπλε που ταιριάζει στα μάτια σου, και σε όλα τα υπόλοιπα, να ρίχνεις πετσέτες, τσιγάρα, βιβλία σε μια ψάθινη τσάντα, να μαζεύεις τα μαλλιά, να φοράς το καπέλο και τα γυαλιά, να γελώ, να σε λέω Σοφία και Τζίνα, να σε λέω Νεφέλη, να κατεβαίνω πρώτος τα σκαλιά, να καθόμαστε στο καφενείο, ομελέτα με τυρί, παγωμένοι καφέδες, και δυο-τρία τσιγάρα απανωτά, ώσπου να έρθει το λεωφορείο, να μαζευτεί ο λαός, με καπέλα, γυαλιά, με λάδια στο δέρμα, οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια, παρέες, γνώριμες φάτσες, από το πλοίο, ή απ’ τα Εξάρχεια, μια αίσθηση συνωμοσίας, και μια μικρούλα απογοήτευση, πάλι εσείς, πάλι

22 lifo – 25.7.13

μ α ρ γ α ρ ι τ η

εδώ, απ’ την Αθήνα μας ακολουθείτε, ή εμείς εσάς, ή όλοι όλους, είναι αστείο, η Αθήνα σκορπίζει τον Αύγουστο, γίνεται νησιά στο Αιγαίο, ονειρεύεται τον εαυτό της παιδί και τον γίνεται, ξανανιώνει, τρελαίνεται, θυμάται τον εαυτό της χωριό, γειτονιά, μια φωτισμένη ταράτσα, ένα θερινό σινεμά, ο μαχαλάς, η Ανατολή, και μια ακρογιαλιά, μια καντίνα, μια ταβέρνα, η Αθήνα μαζεύεται στα νησιά, και γεννιέται ξανά, και γνωρίζεται πάλι, μέσα στις μόδες, τους συρμούς, μέσα στα χοτ και τα ιν και τα τρεντ, πρόχειροι τίτλοι να μασκαρευτεί η εξορία, η απώλεια ή η απουσία, μα, εν τέλει, πάλι εδώ, πάλι εμείς, μέσα στο πλήθος, και ένα μ’ αυτό, να υπερτερεί η συνωμοσία, παρακαλώ, να υπερτερεί η αίσθηση μιας γλυκιάς συμμορίας, ας μη μιλάμε, ας κοιταζόμαστε, ίσως κάποιοι να χαϊδεύουν τη μύτη, ίσως να παίζει το σάουντρακ απ’ το Κεντρί, μια κομπίνα στον χρόνο, μια χλεύη μικρή, και να ’μαστε στο λεωφορείο, με μουσική στα ηχεία, ίσως ο Μάλαμας, ή ο Θανάσης, το σάουντρακ του καλοκαιριού, να το ψιθυρίζεις, να μου γελάς, με τις φακίδες που ο ήλιος τις εντόπισε πάλι, να με πασαλείβεις με αντηλιακό, να σου θυμίζω ότι ο Αύγουστος σιχαίνεται όλα τα


the summer fiction issue

αντί, ίσως κυρίως τα αντηλιακά, να σου θυμίζω ότι εγώ είμαι απ’ τους δυο μας ο νησιώτης, και στο νησί μου δεν είχαμε τέτοια, εμείς καιγόμαστε, κι ύστερα αλλάζουμε δέρμα, μα να επιμένεις, και να σ’ αφήνω, και να γελώ με τη λίγδα, να κατεβαίνουμε στην Αγκάλη, ή στον Άγιο Νικόλα, παιδιά που βουτούν απ’ τον βράχο, αρμυρίκια, κάτι κατασκηνωτές που μου δίνουν στα νεύρα, να με λες σπαστικό, να σου λέω ξέρω καλύτερα, να γελάμε, να κοιτάμε τη θάλασσα, την παιδική μας ηλικία που δεν χάνεται, να τσαλαβουτάμε, λίγο κολύμπι για τα προσχήματα, κι ύστερα έξω, τσιγάρο, καφές, ένα βιβλίο, εσύ με τη Φόνισσα, να μου λες πόσο σ’ αρέσει η λέξη γραία, να σου λέω είναι νησιώτικη, είναι του κόσμου όταν γίνεται υγρός κι ερωτεύεται λάβρες, είναι νυχτερινή, είναι δική μας, όπως όλα αυτά, όπως όλοι αυτοί, οι ξένοι, οι άλλοι, οι ίδιοι, οι κοινοί, οι δικοί μας, γεννημένοι σ’ αυτό, γεννημένοι όλοι σ’ αυτό, στη συνθήκη την έκπτωτη, την πληγωμένη, στο ορθάνοιχτο τραύμα μας, που κλείνει με αλάτι, με αλμύρα, με δάκρυα, και κάτι γέλια τρανταχτά κατά το σούρουπο, που κλείνει με μπίρα ή με τσίπουρο απ’ το καθαρό, χωρίς γλυκάνισο, σε μια ταβέρνα το απόγευμα, με τους μεζέδες, τα ζωάκια που σου αρέσουν του βυθού, με τις υπερβολές, με τις μέρες της αφθονίας μας που είναι αμέτρητες, και ορφανές, που είναι ταξιδιώτισσες, που αρνούνται να γίνουν τουρίστριες, γεννημένοι σ’ αυτό, στο μπλε βαθύ που το βάφτισε ένας πνιγμένος βασιλιάς, έφταιγα εγώ, να με λες Θησέα όταν χαίρομαι, να με λες Αρσένιο, όταν λυπάμαι και προσεύχομαι, να σου διαβάζω, να σου μεταφράζω τα ποιήματα, να μου λες ότι τον συμπαθείς, τελικά, τον Μπουκόβσκι, να σου λέω ότι όλοι τον συμπαθούν, τελικά, τον Μπουκόβσκι, άλλο είναι το θέμα, αλλά όχι για εδώ, όχι για τώρα,

τώρα κουράστηκες, να τα μαζεύουμε, να γυρνάμε στο δωμάτιο, να κρατάω σημειώσεις για μια ιστορία, να με φωνάζεις στο ντους, να μπαίνω μαζί σου, να βάφεσαι με σκιές και μολύβια και χρώματα, να φοράς ένα σκουλαρίκι με φτερό, να σε πειράζω, να βάζω τζιν και αθλητικά, να με λες κολλημένο, να τριγυρνάμε στη Χώρα, στο Κάστρο, στις πλατείες, σ’ ένα ξωκλήσι, στις Παναγίες του Αιγαίου που είναι οι πιο όμορφες, οι πιο παρθένες, και μετά στην Αστάρτη, την ιερή πόρνη, να μυρίζει ρακόμελο, να μου φέρνει αηδία, να λέω τι μαλακίες είναι αυτές, να με σκουντάς με τον αγκώνα, να πιάνουμε σκαμπό στο μπαρ, να μου λες ότι εγώ πρέπει να ζω όλο τον χρόνο στα Εξάρχεια, να σου θυμίζω ότι έζησα είκοσι χρόνια στη θάλασσα, να παραγγέλνω ουίσκι, αυγουστιάτικα, και να ακούμε Χαΐνηδες, ή Τομ Γουέιτς, ζουρνάδες, βιολιά, κιθάρες κι ένα νάι γλυκύ, όλο κατάφαση, να σου μιλώ για τον Βακαλόπουλο, να μου μιλάς για τον Λειβαδίτη, να μου παραπονιέσαι τάχα που πάλι σ’ έκλεισα στο μπαρ, αντί να βγούμε ν’ απολαύσουμε τη φύση, να σου λέω ότι είναι θεία μας η φύση, δεν είναι μάνα μας, να με σκουντάς πιο δυνατά, και να τρεκλίζω, και να κοιτάζω τα κορίτσια που γελούν, τα αγόρια που δεν βγάζουν άχνα, όλοι εδώ, οι ίδιες και οι άλλες φάτσες, οι δικές μας και οι ξένες, όλες εδώ, κοινές, γεννημένες ξανά, γεννημένες σ’ αυτό, στο φευγιό και στον νόστο, και στον αιώνιο μεγάλο γυρισμό, στην ωραία επιστροφή μας στο σπίτι, στα ωραία και μόνα νησιά μας, στα δικά μας, στη Φολέγανδρο, στην Αμοργό, στη Σίφνο, στη Σκιάθο, στη Δονούσα, στην Κύπρο, στην πατρίδα μας που είναι πληθυντικός, ενεστώτας διαρκείας, και υποτακτική της αποθέωσης. Να πάμε πάλι, μωρό μου. Να πάμε. Πάλι.

*** Τα βιβλία του Κυριάκου Μαργαρίτη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός

25.7.13 – lifo

23


the summer fiction issue

Σχοινούσα Είστε όλοι καλεσμένοι α π ο τ η β α σ ι λ ι κ η π ε τ σ α

Φ

τάναμε στο νησί με το καραβάκι: καφετιοί, επικλινείς, βραχώδεις όγκοι με παχιά, κοκκιώδη υφή· γωνιώδεις ακμές· λευκές γραμμές κλιμάκωσης και προοπτικής· χαμηλές τούφες διάσπαρτου πράσινου και πολύχρωμες τέντες που φούσκωναν και άδειαζαν σαν από πόνο ή περηφάνια στο περιοδικό αεράκι που δρόσιζε· ένα φως δύστροπο, επίμονο, αδυσώπητο να καθαρίζει τα μάτια και μια ευκίνητη, στιλπνή θαλασσιά επιφάνεια με «νερά» πράσινου σε περίγραμμα κυρτού χαμόγελου· σκόρπια, ευμεγέθη, πλέοντα αντικείμενα με μυτερές γωνίες, άλλα λευκά, άλλα λερωμένου ξύλου, λικνίζονταν δεμένα στην άκρη της αποβάθρας· το νησί ένα εύρωστο ζώο, στα χείλη χαραγμένη η ειρωνεία της απειλής, μα γερασμένο, ξεδοντιασμένο, ακίνδυνο, όσο πλησιάζαμε η απειλή μετατράπηκε σε ενόχληση, σαν από το δάγκωμα να είχαν μείνει ξένα σώματα στο σώμα μας, σαν παράσιτα σε ξενιστές ή σαν έμμονη ιδέα. Φόρεσα τα γυαλιά μου: ξένες σημαίες ανέμιζαν στα ιστία των

σκαφών με τα μεγαλοπρεπή ονόματα, πάσχιζα να ξεχωρίσω σύμβολα και να αποκρυπτογραφήσω προελεύσεις, στα λιγοστά μαγαζιά του λιμανιού ταμπέλες εστιατορίων και καφέ και μενού αναλυτικά, διάβαζα, με το στομάχι μου να στριφογυρνά ανήσυχο, καθώς παίρναμε τον ανηφορικό δρόμο προς τη Χώρα. Και πάλι κατηφόρα, αντιστεκόμουν σθεναρά με το ένα μου χέρι στον άνεμο που πεισματικά διεκδικούσε το καπέλο μου –τι το ήθελε; τι να το κάνει;–, άνανδρος και ανίκανος να θεριέψει τα πελώρια, άχρηστα χέρια –ίσαμε δύο λεύγες– του μοναχικού γίγαντα που στεκόταν στον λοφίσκο απέναντί μας –πώς να παλέψεις; ποια η νίκη;–, ένας πρώην ερειπωμένος, νυν καλοσυντηρημένος καρτ-ποσταλικός ανεμόμυλος· το άλλο μου χέρι όριζε το βήμα, προσπέρασα υποτιμητικά και αδιάφορα τον εχθρό, πατώντας αποφασιστικά στα λευκομπογιατισμένα λουλούδια του πλακόστρωτου. Ένας σκύλος κοντόσωμος κατευθύνθηκε περίεργος προς το μέρος μας, μύριζε τα πέλματά μας κι έγλειφε λαίμαργα τις σαγιονάρες μας, κουνώντας πέρα-δώθε ανέμελα την ουρά του, Μάγκα έλα δω, του φωνάξανε κι εκείνος απρόθυμος υπάκουσε –στους μάγκες δεν χαλάνε το παιχνίδι, είναι νόμος–, κοίταξα διερευνητικά προς το μέρος τους, μια εξάδα πολύβουη, δύο παιδιά με φουσκωμένα γιλέκα-σωσίβια –πάντα κομψοί, παντού, από πάντα– δύο Φιλιππινέζοι-φύλακες άγγελοι, εκείνη με μεγάλα γυαλιά ηλίου και πολύχρωμο καφτάνι, χαρισμένα, εκείνος με χαβανέζικο, λουλουδιαστό μαγιό, δύο γυναίκες –όχι όμορφες, ούτε άσχημες– άχρωμες, και ένας βαριεστημένος Μάγκας που δεχόταν ανόρεχτα λίγα ακόμα κατευναστικά χάδια. Προσπέρασα τα αθλητικά τους κανό που άραζαν στην παραλία, η θάλασσα του χρόνου σαν να τα ξέβρασε ως επίκληση τύψης, σαν σύμπτωμα, μετατρέποντας παραπλανητικά τον φλοιό σημύδας σε πολυαιθυλένιο –τίποτα δεν καταλαβαίνουν, έτσι κι αλλιώς– με απλωτές έφτασα ως μέσα, βαθιά, να απομακρυνθώ, να ξεφύγω, γύρισα προς το μέρος της παραλίας κι έβλεπα πια πανοραμικά, στα αριστερά μου ένα σκάφος προσαραγμένο, χτύπησα τα πόδια στο νερό, στράφηκα δεξιότερα, στο κέντρο εμείς, χτύπησα κι άλλο, οι μητριάρχες και η φυλή τους, κι άλλο, κι άλλο, εργάτες πάνω στην ξύλινη πλατφόρμα που χτιζόταν ειδικά για την περίσταση, κομπρεσέρ και βαριοπούλες, όλοι με το ίδιο μπλουζάκι της εταιρείας παραγωγής, μαύροι από ήλιο ή εθνικότητα ή και τα δύο, δεν ξεχώριζες –μετά τους συναντήσαμε να πίνουν λεμονάδα στο εστιατόριο κατάκοποι, παντού στο νησί περιφερόμενα λογότυπα–, ένας ήχος εκκωφαντικός, ένιωθα τη ζέστη τους στους ώμους μου που ξεπρόβαλλαν από το νερό –δεν ήταν ίδια, εγώ βουτούσα, εγώ κολύμπαγα–, μια μητριάρχης συνομιλούσε τώρα, στηριζόμενη με τους αγκώνες στην άκρη του σκάφους, με τον ιδιοκτήτη του, σκέφτηκα, αφού δεν μπορώ με ένα γέλιο να σας θάψω για να φτύσω πάνω στους τάφους σας, θα κατουρήσω εκεί που κολυμπάνε τα παιδιά σας, κι έσφιξα τους μυς της λεκάνης, σκέφτηκα: ωραία φράση, να τη θυμηθώ, να σου την πω όταν βγω, σκέφτηκα: θα έκανε ωραίο διακείμενο, να τη γράψω κάπου, σκέφτηκα, κι όπως σκεφτόμουν αφηρημένη, το νερό ζεστάθηκε, άδειαζα τον πρωινό καφέ, τα νερά, τις πορτοκαλάδες· άδειασα από αυτάρεσκο μίσος, γέμισα κείμενα, λέξεις, παραστάσεις, μπήκα στο σκηνικό και γύρισα προς την ακτή. Καθώς στέγνωνα στην άμμο, έβλεπα ακόμα πανοραμικά: δεξιά το σκάφος, στη μέση εμείς, λίγο πιο αριστερά η εξάδα –η μητριάρχης είχε επιστρέψει–, τέρμα αριστερά η πλατφόρμα με τους εργάτες, όπως πριν. Ένιωθα μόνο λίγη κούραση. Θα σου πάρω παγωτό, σου είπα, διάλεξα γεύσεις να σ’ αρέσουν, γέλαγες, με το παγωτό πάντα χαιρόσουν, ετοιμάστηκα να πληρώσω με δισταγμό, το παγωτό ήταν Kayak, μάρκα ακριβή· είναι δωρεάν, είναι για τον γάμο του Σαββάτου, ο παγωτατζής με την ποδιά του δεν κοίταξε καν τα κέρματά μου, τα αγνόησε, από τα σκάφη κατέβαιναν κορίτσια με τα μακριά, μπαλετικά θρεμμένα πόδια τους και στήνονταν στην ουρά, πίσω τους εργάτες με τα λερωμένα μπλουζάκια, με τις στάμπες ιδρώτα και λαδιού στα λογότυπα. Περιμένοντας το καραβάκι της επιστροφής, μας είδα: τρώγαμε όλοι μαζί εύθυμα παγωτό, ο καθένας στη γεύση του, στη γωνιά του. Είχε να διαλέξεις μέχρι και σορμπέ.

*** Τα βιβλία της Βασιλικής Πέτσα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις

24 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

25


the summer fiction issue

Σέριφος Οκτάωρο στον ήλιο α π ο

Τ

τ η

λ ο υ κ ι α

ρεις με πέντε έκλεινε το ψιλικατζίδικο στο Λιβάδι. Τρεις με πέντε έκλειναν λίγο τα μάτια τους κι οι ντόπιοι στη Σέριφο. Τους ξένους δεν τους ένοιαζε και πολύ. Ξεχύνονταν στην παραλία, στην αμμουδιά ξεκαπέλωτοι, στα βράχια γυμνοί, στα στενά περάσματα του Νότου με τα υπόγεια ρεύματα – γεμάτα αχινούς. Αλλιώς, ακίνητοι στέκονταν σε μια στάση που να ευνοεί την περιφερική όραση και κλεφτά έριχναν ματιές στο ξένο, το διαφορετικό. Αλάργα ήταν ο καφενές για τους πλακατζήδες, για όταν χρειάζονταν τα κουτσομπολιά τους ν’ ανταλλάξουν και να γελάσουν. «Κοινή ησυχία» το λέγανε μεταξύ τους. «Πάμε;». «Πάγαινε συ, θα ’ρθει κι ο Πέτρος σε λίγο». Κοιτούσαν ρολόι, ψηλά ή στο χέρι, μέχρι να μάθουν τα νέα του Πέτρου. Κι όταν ερχόταν ο Πέτρος τα ίδια άκουγαν, τα δικά τους κάπως παραλλαγμένα. Γελούσαν κι άκουγαν κι έβγαζαν συμπεράσματα για το ποιόν του ενός και του άλλου. Πέντε παρά πέντε μόλις πήγαινε, ο νέος σηκωνόταν πρώτος, αμήχανος, ευθυτενής, γεμάτος περιέργεια κι ανυπομονησία. Τραβούσε για του καρδιακού του φίλου το μαγαζί, να κάτσει δίπλα του για παρέα. Έκανε χάζι. Έβλεπε κόσμο, άκουγε ξένες γλώσσες –δεν αναγνώριζε καμιά–, παρατηρούσε· παράδεισος του φαινόταν. Οκτώ η ώρα ξεπρόβαλε εκείνη. Στρουμπουλή, ξανθιά, έπαιζε την ατίθαση μπούκλα που έκρυβε μια μικρή μεριά από τα μαύρα γυαλιά της. Δεν ήξερε πώς την έλεγαν, δεν γνώριζε ηλικία, εμφανιζόταν πάντα μόνη. Όχι πως δεν μπορούσε να ρωτήσει, να μάθει κάτι. Θα τον κορόιδευαν όλοι, το ’ξερε. «Άντε βγάλε άκρη» σκεφτόταν σαν στοίχημα με τον εαυτό του. Έτσι, μόνο την παρατηρούσε. « Ένα νεράκι» έλεγε πάντα, κρατώντας ένα τοσοδά πορτοφολάκι με το ακριβές αντίτιμο. Χαμογελούσε πλατιά και στους δυο (στον Πέτρο πρώτα) κι έφευγε ξαφνικά με μια αεράτη κίνηση σαν να χόρευε. Κάθε μέρα ίδια ώρα. Τότε έφευγε κι ο Πέτρος. «Κι αύριο μέρα είναι» του ’λεγε ο κολλητός του χαμογελώντας κάτω απ’ τα μουστάκια του, «θα τη βρω την άκρη» απαντούσε ο Πέτρος, «έγνοια σου» κι επαναλάμβανε μόνος του στον δρόμο για το σπίτι «σου, σου, σου». Κλοτσούσε τα χαλίκια μπρος στο σχολειό, έκανε νοητά σχήματα με τα φώτα που λαμπύριζαν από τη Χώρα στο σκοτάδι, βάφτιζε τα συγκροτήματα σαν ακίνητα καταστρώματα ενός φανταστικού πλοίου και πριν το καταλάβει έφτανε στο κελί του, κληρονομιά από της μάνας του το σόι – ο μόνος επιζών. Εκεί, στην απομόνωση, κάπνιζε ένα τσιγάρο πριν πέσει κι έδινε ονόματα στη νεράιδα του. Συλλάβιζε τις λέξεις, μασούσε τα φω-

δ ε ρ β η

νήεντα, την καλούσε. Κι έτσι γλυκά τον έπαιρνε ο ύπνος μέχρι το ξημέρωμα. Τη μέρα τον αγκάλιαζε το φως. Κίνηση ελάχιστη κείνη την ώρα. Κοιτούσε να επωφεληθεί, να βρει θέση στ’ ασβεστωμένα αρμυρίκια –δεν είχε σε κανένα προτίμηση–, κουβαλώντας μαζί του τ’ απαραίτητα: μαύρα γυαλιά, τζόκεϊ και μια αλλαξιά. Βουτούσε στην θάλασσα με το τζόκεϊ, απλωνόταν, την αγκάλιαζε, ζύγιζε τα κύματα κι έπειτα έβγαινε για να χαιρετήσει τους ξένους – όποιον του έριχνε μια κλεφτή ματιά. Απ’ αυτούς έπαιρνε δύναμη. Στη ματιά τους έβλεπε τη δύναμή του. Στα γυαλιά τους καθρεφτιζόταν: ψηλός, κατσαρό μαλλί, γεροδεμένος, μυστήριος. Έβγαζε το καπελάκι του στις γυναικείες συντροφιές και τους χάριζε την καλημέρα του. Τρεις η ώρα, ντάλα ο ήλιος, πήγαινε στον καφενέ. Έλεγε τα νέα στους ντόπιους. Πόσους είδε, τι είπανε, νέα απ’ την πρωτεύουσα κι άλλα, ό,τι έπαιρνε τ’ αυτί του. «Με τη δικιά σου; Τι γίνεται;». «Δεν βαριέσαι. Θα τη βρω την άκρη». Και μισοχαμογελούσαν οι παλαιότεροι. Καθόταν ένα δίωρο εκεί ακολουθώντας τον χαιρετισμό των πλοίων μ’ ένα νεύμα, ανταποδίδοντας με τον τρόπο τους τη χαιρετούρα. Η φωνή τους νανούριζε τον Πέτρο, όπως τον νανούριζε το απαλό κυματάκι που έσκαγε στον γιαλό ή το βοριαδάκι που φυσούσε άξαφνα μες στη θάλασσα. Ή τα τζιτζίκια που λυσσομανούσαν στα φυλλώματα των δέντρων στον οικισμό και τα σπουργίτια με τις δεκαοχτούρες που σφύριζαν τα νέα τους, τα σκυλιά που τρίβονταν στην άμμο μετά το θαλασσινό τους μπάνιο, οι γάτες που τον αγκάλιαζαν με την ουρά τους χάμω· αυτά, το δεδομένο οκτάωρο. Άκουγε τα «λοιπόν» των παλαιών και με τέτοια ξυπνούσε και θυμόταν τη νεράιδα του. Μιλούσε στα φιλαράκια του, προσπαθούσε να μάθει τ’ όνομά της, πήγαινε τρεις, πήγαινε οκτώ και την έβλεπε. Και δεν την έχανε απ’ το οπτικό του πεδίο. Εκείνη ακολουθούσε πάντα την ίδια διαδρομή. Έμπαινε στο μαγαζί με μια ελαφριά υπόκλιση κάπως σκυφτή, έκανε πως χάζευε ευθεία μπροστά της τα καλούδια προς πώληση, γυρνούσε το χέρι της δεξιά σαν να ’κανε φιγούρα και στεκόταν σε μια φανταστική ουρά, περιμένοντας τη σειρά της να μιλήσει. Ο Πέτρος κολλούσε τότε στον φίλο του ν’ ακούσει « Ένα νεράκι» για να πάει αργά-αργά να της το φέρει. Το ακουμπούσε με χάρη πάνω στο ταμείο δίπλα της και ξανακολλούσε στον φίλο του που τέντωνε την παλάμη και άγγιζε τα ακροδάχτυλά της. Πώς ζήλευε! Έβλεπε τη μικρή ελιά στο δεξί της χέρι, κάτω απ’ τον καρπό, το ίδιο παρεό, τα ίδια σανδάλια, τον ίδιο αμέθυστο κρεμασμένο στον λαιμό με δερμάτινο λουράκι. Έβαζε η ίδια το νερό στην πλαστική σακούλα, τους χαμογελούσε (στον Πέτρο πρώτα) κι έφευγε.

*** Τα βιβλία της Λουκίας Δέρβη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μελάνι

26 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

27


10 lifo – 25.7.13


the summer fiction issue

Σκύρος Τα μπλόκια α π ο

τ ο ν

δ η μ η τ ρ η

α λ ε ξ ι ο υ

Στον Γιάννη

Κ

ατεβαίναμε μαζί ξυπόλυτοι τον δρόμο απ’ τη Χώρα προς τα Μαγαζιά. Ο Τάκης με το αιώνια ξεβαμμένο λαδί κοντοβράκι –σχεδόν χακί πια απ’ τον ήλιο και την αλμύρα– να κατεβαίνει επικίνδυνα στον κώλο, με χρώμα πλάτης από άλλη ήπειρο και γρατζουνιές στα γόνατα. Εγώ λευκός ακόμα σαν φύλλο κρούστας που μόλις πήρε να ροδίζει, στο κόκκινο μπλε σορτσάκι με την αθλητική μάρκα και το γαλάζιο μου μπλουζάκι που καμάρωνα που έλεγε «Santorini». «Ρε μαλάκα, τι το θες το μπλουζάκι στη θάλασσα; Και γράφει κι άλλο νησί πάνω. Θα μπερδέψεις τους τουρίστες». Προσπαθούσα να κινήσω τα δικά μου παραπανίσια κιλά στον δικό του ρυθμό ιδρώνοντας. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να περπατήσω πιο αργά γιατί η άσφαλτος έκαιγε. Μπορεί να μην ήξερα τότε τι είναι οι αναστενάρηδες, αλλά μάλλον είχα καταλάβει πώς αισθάνονται από πρώτο χέρι. Τι μου ήρθε και τον άκουσα ν’ αφήσω τις σαγιονάρες σπίτι; «Ωραία, φυσάει προς τα μέσα. Σήμερα θα φάμε καμιά γρανίτα». Δεν κατάλαβα τον συσχετισμό, αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Είχε κιόλας βουτήξει και πήγαινε προς τα μπλόκια, λίγες δεκάδες μέτρα πέρα από την παραλία. «Το βρακί σου έχει κατέβει, ρε!». Του φώναξα με την ελπίδα να ανακόψω την τρελή κούρσα του προς τα βράχια, μήπως και τον προλάβω. Δεν ξέρω αν δεν άκουσε ή αν δεν τον ένοιαζε, αλλά εγώ έφτασα πάνω δέκα λεπτά αργότερα και αφού αυτός είχε κάνει ήδη καμιά δεκαριά βουτιές. «Μην πατήσεις τα κοχύλια που έφερα» μου είπε αδιάφορα καθώς πηγαινοερχότανε πάνω στα ριγμένα βράχια για να βρει διαφορετική εξέδρα κάθε φορά. «Μάλλον, βάλ’ τα καλύτερα στην τσέπη σου που έχει φερμουάρ. Και κοίτα μην τα χάσεις, μπουχέσα!». Τρεις ώρες βουτούσαμε διαρκώς από τα μπλόκια. Κάθετες με τα πόδια, με το κεφάλι, ο Τάκης έκανε και μία με ανάποδη τούμπα. Εγώ έκανα τις πιο εντυπωσιακές «μπόμπες» όμως. Λιγότερες. Τρεις δικές του βουτιές, μία δικιά μου. Βεντούζες είχε στα χέρια του κι ανέβαινε έτσι ξανά στα βράχια; Είχα καθίσει στα βράχια να ξεκουραστώ και χάζευα τη Χώρα της Σκύρου. Έψαχνα με τα μάτια να βρω το σπίτι της θειας-Αμέρσας που έφτιαχνε τις ωραίες λαδόπ’τες. Δεν το θυμόμουνα από πέρσι το καλοκαίρι. Δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό. Εγώ είδα πρώτος το καπέλο που πήρε ο αέρας στριφογυρίζοντας από την παραλία και το έστειλε μέσα. Ψαθωτό, πλατύγυρο, έκανε σβούρες στην αμμουδιά και μετά στην επιφάνεια της θάλασσας μέχρι να φτάσει στο ύψος απ’ το μπλόκι που βρισκόμασταν. «Τάκη!» του φώναξα μόλις βγήκε το κεφάλι του απ’ τη βουτιά. Σαν να το περίμενε, γύρισε μία το κεφάλι γύρω-γύρω, είδε το καπέλο να σπαρταράει πάνω στη θάλασσα και ξεκίνησε τις απλωτές.

«Βγες έξω» μου φώναξε πριν απομακρυνθεί, λες και οργάνωνε ποδοσφαιρικό αγώνα κι εγώ έπρεπε να πάρω θέση για άμυνα. Δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του στα βαθιά, αλλά βούτηξα. Κολύμπησα λοξά μέχρι την παραλία, κοιτώντας τον να κυνηγάει ακόμα το καπέλο που είχε βάλει πλώρη σχεδόν για Μυτιλήνη. Το έφτασε, το έπιασε κι άρχισε να κολυμπάει πιο αργά –με τα πλάγια– προς τα πίσω. Ανάσανα λίγο και τον περίμενα εκεί που πάτωνα να βγούμε μαζί. «Μπράβο, ρε! Έκανες σπριντ, όχι αστεία». Η κυρία που είχε χάσει το καπέλο –κυρία μου φαινόταν τότε, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος– μας περίμενε στην ακροθαλασσιά. Πήρε το καπέλο κι έδωσε αυθόρμητα ένα φιλί στον Τάκη. Μου φάνηκε ότι το μαύρισμα σκούρυνε στο πρόσωπο κι έβαλε τα χέρια του μπροστά στο βρακί του αμήχανος. «Ευχαριστώ πολύ! Τι τυχερή που ήμουνα που κάνατε βουτιές στα μπλόκια. Δεν θα προλάβαινα τέτοια απόσταση από την παραλία». Ο Τάκης απάντησε λίγο απότομα πριν προλάβω να πω τίποτα. «Δεν κάναμε βουτιές». Η κυρία –ας τη λέμε έτσι μάλλον, δεν θα με παρεξηγήσει πια– παραξενεύτηκε. «Μα, αφού σας χάζευα. Κάνατε και πολύ ωραίες βουτιές». «Δεν κάναμε ΜΟΝΟ βουτιές» συνέχισε ο Τάκης. «Μαζεύαμε κοχύλια. Δώσ’ τα, ρε!». Έβαλα μηχανικά το χέρι μου στην τσέπη, άνοιξα το φερμουάρ κι έδειξα τα κοχύλια των οποίων είχα οριστεί φύλακας. «Είναι πολύ όμορφα τα κοχύλια σας» είπε η κυρία σκύβοντας πιο πολύ. «Σαν κι εσάς». «Τα πουλάμε τα κοχύλια». Αυτήν τη φορά το είπε τόσο απότομα, που σχεδόν κι εγώ φοβήθηκα. Άπλωσα κι άλλο το χέρι μου σαν να είχα λάβει στρατιωτικό παράγγελμα. «Θα τα αγοράσω εγώ, λοιπόν. Γιατί μ’ αρέσουν. Και ίσως αργότερα πάω κι εγώ στα μπλόκια να μαζέψω κι άλλα. Ευχαριστώ». Έβγαλε ένα κατοστάρικο και μου το έδωσε. Μετά έδωσε άλλο ένα φιλί στον Τάκη στο κεφάλι, πήρε το καπέλο και τα κοχύλια της και γύρισε στην ξαπλώστρα της. Ο Τάκης έφυγε σχεδόν τρέχοντας κι εγώ γύρισα μόνο δυο φορές να χαμογελάσω, γιατί νόμιζα ότι έτσι έπρεπε. Στη γωνία βγαίνοντας στη δημοσιά, ο Τάκης μπήκε στο μαγαζάκι και αγόρασε δυο γρανίτες λεμόνι σε διάφανο πλαστικό. Άρχισα να ρουφάω τη δικιά μου με όρεξη, συνειδητοποιώντας ότι δεν είχα φάει τίποτα. Εκείνος τράβηξε δυο ρουφηξιές, ξίνισε τα μούτρα του και μου έδωσε και το δικό του ποτήρι. «Δε μ’ αρέσουν τελικά οι γρανίτες. Είχε δίκιο ο πατέρας μου που ποτέ δεν μου πήρε». Δρόσισα τη γλώσσα μου μέχρι να μουδιάσει. Αλλά δεν βοήθησε τις πατούσες που έκαιγαν στην άσφαλτο.

*** Tα βιβλία του Δημήτρη Αλεξίου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα 25.7.13 – lifo

11


the summer fiction issue

Ρόδος Για την Τσαμπίκα α π ο τ η ν α τ α λ ι α δ α δ ι δ ο υ

Δ

εν ξέρω ποιο αόρατο χέρι μ’ έβαλε φέτος στο καράβι για Ρόδο. Τόσα καλοκαίρια αποφεύγω αυτό το ταξίδι. Στα μισά της διαδρομής άφησα τη γυναίκα και την κόρη μου στην καμπίνα κι ανέβηκα στο κατάστρωμα. Η αλμύρα του αέρα νότισε την ψυχή μου. Κοίταξα πίσω. Πάνε είκοσι χρόνια. Είχα μόλις τελειώσει το Πολυτεχνείο κι ήμουν στεγνός από χρήμα. Ένας συμφοιτητής μου, ο Μιχάλης, από «τ’ Αφάντου» της Ρόδου, είπε ότι ζητούσαν χέρια στο μπαρ όπου δούλευε εκείνος τρία καλοκαίρια στη σειρά. Τη δουλειά πίσω από την μπάρα δεν την ήξερα. Με διαβεβαίωσε ότι δεν είχε σημασία. Λάντζα θα πήγαινα. Γρήγορα κατάλαβα πως είχε δίκιο. Μόνο ένας ήξερε τη δουλειά. Οι άλλοι ήμασταν λίγο-πολύ τυχαία εκεί. Κάναμε το χαμαλίκι, ενώ όταν πλάκωνε κόσμος βάζαμε και καμιά βότκα πορτοκάλι. Δεν θα ξεχάσω το σοκ όταν πρωτοείδα το δωμάτιο που θα μοιραζόμασταν. Ήταν στενόχωρο και μύριζε υγρασία. «Δεν ήρθαμε για διακοπές», είπε ο Μιχάλης, «Για έναν ύπνο είναι. Κι αυτό

παίζεται. Θα έχεις και τα τυχερά σου. Χαμός γίνεται στο μαγαζί». Θυμάμαι ακόμα το συνωμοτικό του ύφος. Η δουλειά ήταν σκληρή, ενώ το συνεχές «παιχνίδι» με τις Βορειοευρωπαίες τουρίστριες με άφηνε αδιάφορο. Ίσως γιατί με το που έφτασα στο νησί έδεσα στα γκρίζα μάτια της Αναστασίας. Ήταν μικροκαμωμένη, με σκούρα επιδερμίδα και αντιθέσεις που με κέρδισαν. Η συστολή στα μάτια της δεν κατάφερνε να σβήσει τη σπίθα που λάτρεψα. Ατίθαση και τολμηρή, έχτιζε όνειρα για άλλες θάλασσες, ενώ υπέμενε αδιαμαρτύρητα τη ζωή που την κράταγε στο νησί. Η οικογένειά της ήταν από τον Αρχάγγελο. Την είχαν τάξει και τη φώναζαν Τσαμπίκα, που για τους ντόπιους σημαίνει σπίθα, από το άκτιστο φως της Παναγιάς. Τα τρία αγόρια είχαν απλώσει τις δουλειές της οικογένειας τόσο στη Ρόδο όσο και στην Κω. Ο μικρότερος έτρεχε το μπαρ στην Παλιά Πόλη, όπου δούλευα εγώ. Οι ντόπιοι λένε ότι ο καλύτερος Αρχαγγελίτης έχει σκοτώσει τη μάνα του. Κι εγώ βρήκα να ερωτευτώ την αδερφή τριών από δαύτους. Η Τσαμπίκα δούλευε στο μαγαζί με τις γούνες, στη Σωκράτους, στην Παλιά Πόλη. Εκεί κουμάντο έκανε ο μεγαλύτερος αδερφός, γνωστός στην πιάτσα ως Φτερούγας. Τον έλεγαν έτσι γιατί έκλεινε γρήγορα την πώληση, «στο φτερό». Εκείνη φρόντιζε τα πάντα χωρίς να φαίνεται. Από την πρώτη κιόλας φορά που βρεθήκαμε μόνοι κατάλαβα ότι απλώς τσούλαγε τη ζωή της στο νησί. «Οι περισσότεροι τουρίστες είναι Αυστριακοί και Γερμανοί. Τους βάζουν στο μαγαζί οι “κράχτες”. Τους κερνάμε ούζο με πορτοκαλάδα. Αυτό κάνω εγώ. Δεν ξέρω τη γλώσσα. Μόνο κερνάω “ouzo mit orangensaft”. Μετά “καθαρίζουν” οι πωλητές». Βλεπόμασταν κρυφά –όποτε τα δύσκολα ωράριά μας το επέτρεπαν– συνήθως στον λόφο του Μόντε Σμιθ, με τη Ρόδο να απλώνεται όπου πιάνει το μάτι. Ρισκάραμε κι οι δυο για να ανταμώσουμε κάθε φορά. Κι αυτό κράταγε λίγο, όσο χώραγε ένα φιλί και μια αγκαλιά. Παραμονές Δεκαπενταύγουστου τ’ αδέρφια της έφυγαν για δουλειά στην Κω. Δεν θα ξεχάσω τη μία και μοναδική συνάντησή μας στη Λίνδο. Έφτασα αργά το απόγευμα, όπως είχαμε πει, και την περίμενα. Η ώρα που περνούσε μέχρι να φανεί τάιζε την ανησυχία μου. Ίσως να μην ήταν καλή ιδέα αυτή η συνάντηση. Έριχνα κλεφτές ματιές γύρω μου μήπως δω εκείνη ή κανέναν γνωστό για να τον αποφύγω. Άφησα το παπαγαλί φιατάκι μου στις Κολόνες, σε μία από τις εισόδους της Παλιάς Πόλης, να βγάζει μάτι. Ο Μιχάλης μού δάνεισε το παπάκι του, ευτυχώς χωρίς να ζητήσει πολλές εξηγήσεις. Από το μπαρ έφυγα σκαστός. Ο Μιχάλης φώναζε ότι τον κρέμασα. Εναλλακτικές δεν υπήρχαν. Μια φορά, φρέσκος ακόμα, ψέλλισα τη λέξη ρεπό κι η απάντηση ήρθε χωρίς να σηκώνει αντίλογο: «Πάνω στη σεζόν δεν δικαιούσαι ούτε να πεθάνεις». Μετρούσα γεμάτους δύο μήνες στο νησί, όσους σχεδόν μετρούσε κι η γνωριμία μου με την Αναστασία, και κανείς δεν ήξερε για τους δυο μας. Δεν εμπιστευόμουν κανέναν. Η ζέστη, αφόρητη, έμπαζε από παντού στα στενά σοκάκια της Λίνδου. Η Αναστασία ήρθε λίγο πριν πέσει ο ήλιος. Περπατήσαμε πλάι-πλάι χωμένοι στα άσπρα σπίτια. Με την Ακρόπολη να μας κοιτά από ψηλά και τη θάλασσα να μας περιμένει, έκλεβα στιγμές, ενώ την άγγιζα φευγαλέα στο χέρι. Θυμάμαι τον χτύπο της καρδιάς μου καθώς έπεφτε το σκοτάδι. Μείναμε στην παραλία ως το ξημέρωμα. Με μόνο μάρτυρα το φεγγάρι χορτάσαμε ο ένας τον άλλον με χίλιους τρόπους. Δεν ήθελα να τελειώσει εκείνη η νύχτα. Το πρωί γυρίσαμε χωριστά. Η αγωνία της ήταν να προσέχω τον δρόμο στην επιστροφή. Δύο μέρες μετά, ανήμερα της Παναγίας, το νέο ήρθε σαν μαχαιριά. Επέστρεφαν με τον αδερφό της μεσάνυχτα από το πανηγύρι στην Ιαλυσό. Έχασε, είπαν για εκείνον, τον έλεγχο της μηχανής. Η Τσαμπίκα μου έσβησε. Έμεινα στο νησί, σκιά του εαυτού μου, ως το τέλος του καλοκαιριού. Δεν έπρεπε να καταλάβει τίποτα κανείς. Εκείνο το καλοκαίρι έμαθα ότι η αγάπη δεν τελειώνει, ούτε λυγίζει, ούτε χάνεται. Επιπλέον, δεν αφορά κανέναν άλλον. Στο μέρος της καρδιάς όπου έγραψε μια αγάπη δεν μπορεί να ξαναγράψει κανείς.

*** Τα βιβλία της Ναταλίας Δαδίδου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος

12 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

13


Ύδρα A flake of your life α π ο

Α

τ η ν

ι σ μ η ν η

π’ όλα τα μέρη του κόσμου, στην Ύδρα έπρεπε να την ξαναδώ. Καθόταν μόνη σ’ ένα καφενείο στο λιμάνι, με τσιγάρο κι ένα ποτήρι γάλα. Νομίζω πως χάρηκε όταν με είδε – με φίλησε σταυρωτά κι ύστερα με κοιτούσε σαν να προσπαθούσε να διαβάσει κάτι στο πρόσωπό μου, να βγάλει κάποιο συμπέρασμα. Έμοιαζε ευχαριστημένη,

χαμογελούσε. « Έλα, κάτσε» είπε. Η φωνή της ήταν γεμάτη θέρμη. «Πάει καιρός» είπε. Είχε μπροστά της ένα σωρό χαρτιά και κατάλαβα πως έγραφε. Ήταν πολύ όμορφη, περισσότερο κι από ό,τι θυμόμουν ακόμα και ήλπιζα ότι ήταν χαρούμενη. «Τι κάνεις;» τη ρώτησα. «Ξεκίνησα καινούργιο βιβλίο» είπε, έδειξε τα χαρτιά και ύστερα γύρισε τις παλάμες τις ανάποδα να μου δείξει τις μουντζούρες απ’ το στυλό. «Η κατάρα του αριστερόχειρα» είπε. Είχε βγάλει απ’ την τσάντα της τα σύνεργα για να στρίψει ένα τσιγάρο. Τα δαχτυλά της τα θυμόμουν καλά κι αυτό με πόνεσε κάπως – μακριά ωραία δάχτυλα, χωρίς δαχτυλίδια. « Έχεις μέρες εδώ;» ρώτησε. «Όχι πολλές» είπα. «Είμαι με τη Μυρτώ» είπα. «Θα μείνεις;» ρώτησε. Κούνησα το κεφάλι.

14 lifo – 25.7.13

τ ο ρ ν ι β ο υ κ α

«Η Ύδρα είναι για να μένεις» είπε. «Δυο μέρες ή αλλιώς ολόκληρο το καλοκαίρι. Ή και για πάντα, μόνιμα». Τακτοποιούσε προσεκτικά τον καπνό, τον μοίραζε ευθύγραμμα στο χαρτάκι. «Μερικές φορές είμαι σίγουρη πως θα 'ρθω και δεν θα ξαναφύγω» είπε, σταμάτησε, έφερε το χαρτάκι από το τσιγάρο στα χείλη της και το ’γλειψε. Με κοίταξε πάλι. «Και τώρα είμαι σίγουρη πως δεν θα φύγω» είπε. «Καταλαβαίνω τι λες» είπα ψέματα. Ύστερα είπα «σκεφτόμουν πως θα σε δω. Θέλω να πω, το ήλπιζα. Ήξερα πως έρχεσαι εδώ και γράφεις. Θέλω να πω, το διάβασα που το ’λεγες σε μια συνέντευξη». Κούνησε το κεφάλι. «Αυτές οι ανόητες συνεντεύξεις» είπε. «Πόσο βαρετό είναι να μιλάς για να λες μόνο ψέματα. Μερικές φορές με κάνουν να ξεχνάω ποια είναι η αλήθεια». Έδειξε τα χαρτιά πάλι. «Μόνο σ’ αυτά μπορώ να πω την αλήθεια», είπε, «μερικές φορές». Φύσηξε τον καπνό της, «ελπίζω να ξέρεις ότι εκτός από τα βιβλία μου, είμαι εντελώς ψεύτρα». «Αλλά για την Ύδρα έλεγες αλήθεια» είπα. «Και να ‘θελα να πω την αλήθεια για την Ύδρα, δεν θα μπορούσα» είπε. Ένιωθα αμήχανα, σαν να μη γνωριζόμασταν, και ήταν κι αυτή που έπαιζε κάτι σαν θέατρο. Κι όμως, το ’βλεπα πως μέσα της κάτι έτρεμε έτσι κι αλλιώς, γιατί το ’νιωθα κι εγώ. Μείναμε έτσι λιγάκι σιωπηλοί. Πέρασε μια γάτα και χαϊδεύτηκε στο πόδι της, ύστερα


the summer fiction issue

στο δικό μου. «Μου ’λειψες» είπα. «Σε σκεφτόμουν πολύ τον χειμώνα. Ακόμα σε σκέφτομαι». «Νομίζω ότι εσύ ήσουν ο λόγος που ήθελα να έρθουμε στην Ύδρα – εκείνη η φωτογραφία της Ύδρας πάνω από το κομοδίνο σου και η κιθάρα του Λέοναρντ Κοέν που σε νανούριζε τα βράδια» είπα. Γέλασε. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν θυμόμαστε τα ίδια πράγματα». «Εσύ δεν έλεγες πως το σπίτι σας ήταν δίπλα στου Κοέν;». « Έτσι έλεγα;». «Εσύ δεν ανέβαινες τα βράδια στο μπαλκόνι και τον άκουγες να παίζει την κιθάρα του;». Σήκωσε τους ώμους. «Τι σημασία έχει;» είπε. «Είναι μια ωραία ιστορία». «Θέλω να μου πεις αν ήταν αλήθεια. Και πού είναι το σπίτι». Έπαιξε το τσιγάρο νευρικά και τελικά δεν το άναψε. «Εσύ και οι αλήθειες σου» είπε. «Θέλω να το βρω το σπίτι του Κοέν» είπα. «Γιατί;» είπε. «Δεν ξέρω» είπα. « Έχει να κάνει με σένα, νομίζω» είπα. «Το λέει και ο Κοέν σ’ εκείνο το τραγούδι. "Μου ’δωσες μια νιφάδα απ’ τη ζωή σου"». «Δεν εννοούσε αυτό» είπε. Κοίταξε το ρολόι της, «άργησα» είπε, κι άρχισε να μαζεύει τα πράγματά της από το τραπεζάκι. Τα χαρτιά πρώτα. «Συγγραφέας είμαι» είπε. «Ολόκληρη η ζωή μου είναι νιφάδες. Μην το παίρνεις προσωπικά». «Θα πρέπει να είναι περίεργο» είπα, παρόλο που δεν ήθελα να

πω αυτό, παρόλο που με είχε πληγώσει. Αλλά το ήξερε, νομίζω. Επίτηδες κακιά – το δικαιούνταν. «Θα πάω στη θάλασσα» είπε. «Βουτιά απ’ τα βράχια, κατευθείαν – να, αυτή είναι μια αλήθεια για την Ύδρα, και επίσης για μένα». Έκανε να φύγει, και ύστερα, σαν να το πήρε απόφαση, με αγκάλιασε. Τα μαλλιά της μύριζαν καπνό, αντηλιακό και μέλι. «Με ταράζεις» είπε. «Πάντα με τάραζες». Δεν ήξερα τι έπρεπε να πω. Σκέφτηκα πώς θα ήταν να τη φιλούσα και νομίζω πως το κατάλαβε. Στεκόμουν εκεί, άχαρος κι αναποφάσιστος. Με κοίταξε λιγάκι λυπημένη. Τα μάτια της ήταν σκοτεινά. «Θα θυμώσεις αν γράψω για σένα;» είπε. «Καθόλου» είπα. Χαμογέλασε. « Έτσι λένε πάντα οι άνθρωποι» είπε. «Αλλά πάντα θυμώνουν». «Σ’ ευχαριστώ, πάντως» είπε. Με αγκάλιασε ξανά και πλησίασε το στόμα της στ’ αυτί μου. «Για το σπίτι του Κοέν», είπε, «να ρωτήσεις τη Μαρία, στο σούπερ μάρκετ, πάνω απ’ το Καμίνι». «Ευχαριστώ» είπα. Φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της. «Γεια» είπε. «Εις το επανιδείν» και γελάσαμε. Στάθηκα λίγο και την κοιτούσα – έμοιαζε από μακριά σαν ξένη. Και δεν φαινόταν τόσο φοβερό, ενώ ήταν: τα καραβάκια περνούσαν από το λιμάνι, το πλοίο της γραμμής έφερνε ένα τεράστιο κύμα από ξανθούς τουρίστες με φωτογραφικές μηχανές, ένα σωρό κόσμος πήγαινε για μπάνιο, και ανάμεσά τους εγώ έχανα κάτι για πάντα.

*** Τα βιβλία της Ισμήνης Τορνιβούκα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος

25.7.13 – lifo

15


the summer fiction issue

Αστυπάλαια Πίσφουλ α π ο τ η ν ν τ ο ρ ι ν α π α π α λ ι ο υ

Κ

ρατούσε το εισιτήριο σφιχτά στο χέρι. Λανθασμένα είχε πιστέψει πως αυτό που θα ένιωθε, όταν ερχόταν η στιγμή, ήταν θρίαμβος. Η ενδόμυχη απελπισία που αδιάλειπτα την κυνηγούσε, για λίγες στιγμές έστω, θα υποχωρούσε, γιατί τελικά, τα είχε καταφέρει. Η ζωή τής είχε φερθεί καλά – είχε σωθεί. Και τώρα είχε ταξιδέψει από την Καλιφόρνια στην Αθήνα, με μοναδικό σκοπό να μεταβεί από κει σε ένα μέρος για το οποίο δεν γνώριζε τίποτα πέρα από τη θέση του στον χάρτη, ένα μικρό νησί σε σχήμα πεταλούδας, και μια λέξη: «Πίσφουλ». Έτσι της το είχε περιγράψει κάποτε εκείνος. Της αρκούσε, όλα αυτά τα χρόνια, τώρα. Κοίταξε τον κόσμο γύρω της στο λιμάνι, που περίμενε το ίδιο βαπόρι με ’κείνην. Κι έπειτα εστίασε στο εισιτήριο, το λεπτό χαρτάκι με την ημερομηνία 2006-2013. Από κάτω, το όνομα του νησιού ήταν γραμμένο στα ελληνικά, μια γλώσσα που δεν ήξερε να διαβάσει, και στα αγγλικά, μια γλώσσα που έμαθε να διαβάζει. Κι αναρωτήθηκε, σε ποιον τόπο θα την οδηγούσε; Ήταν δώδεκα χρόνων όταν στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου της Καμπούλ συνάντησε τον άντρα με το λευκό λινό κουστούμι και το φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο. Είχε τη βαλίτσα του ακουμπισμένη πλάι του και κάπνιζε ένα τσιγάρο. Ήξερε πως είχε έρθει με μια ομάδα αρχαιολόγων που τώρα έφευγαν, όπως πολλοί ξένοι στην πόλη. Ο πατέρας της δούλευε στο μουσείο και συχνά,

όταν δεν είχε σχολείο, της άρεσε να πηγαίνει μαζί του. Εκεί μόνο τύχαινε να συναντήσει κάποιον ξένο. «Γουέρ γιου φρομ;» τον ρώτησε. «Γκρις» της απάντησε εκείνος. Δεν χρειάστηκε να βγάλει το σημειωματάριό της να την καταγράψει, για να ζητήσει αργότερα από τον πατέρα της να της την μεταφράσει κι έπειτα να τρέξει να την αναζητήσει στον χάρτη, όπως έκανε με άλλους ξένους. Την είχε ακουστά αυτήν τη χώρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την ήξερε στη γλώσσα της, την αναγνώριζε στα αγγλικά. «Οι γονείς μου είναι από την Κανταχάρ» του είπε στην παστού. Εκείνος της χαμογέλασε κι ύστερα έσκυψε και την κοίταξε στα μάτια. Δεν μίλαγε παστού ο άντρας, αλλά πρέπει να κατάλαβε το νόημα της φράσης της, γιατί αυτό που της ψιθύρισε, στα αγγλικά, μια γλώσσα που δεν μίλαγε ούτε εκείνη, πρέπει να ήταν ότι έμοιαζε με Ελληνίδα. Όχι γιατί στ’ αλήθεια έμοιαζε, αλλά πιθανότερα πειραχτικά, επειδή καταγόταν από την Κανταχάρ, την πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ασυναίσθητα κατέβασε το βλέμμα της. Σε λίγους μήνες δεν θα μπορούσε να μοιάζει παρά μόνο με Αφγανή, όταν θα φορούσε τη μαντίλα. Ο άντρας έσβησε το τσιγάρο στο χώμα κι έβγαλε από την τσέπη το πορτοφόλι του. Από μέσα ανέσυρε μια καρτ ποστάλ. Της έγνεψε να πλησιάσει. Έτεινε το χέρι του κι εκείνη την άρπαξε. Είδε ένα βουνό, που καθόλου δεν θύμιζε τα βουνά που γνώριζε, του Αφγανιστάν. Στην κορυφή του είχε ένα χωριό από μικρά λευκά σπίτια. Έμοιαζε προστατευμένο εκεί ψηλά. Πρέπει να ήταν σημαντική η καρτ ποστάλ, σκέφτηκε, να την είχε καιρό μαζί του. Ήταν τσαλακωμένη με τον τρόπο που μόνο ο χρόνος τσακίζει τα πράγματα. Κι από πίσω, σε μια γλώσσα που δεν διάβαζε, κάτι ήταν γραμμένο. Ήταν η δική του Κανταχάρ; Ή κάτι άλλο; Ο άντρας κάτι της είπε. Όχι ψιθυριστά, αλλά σαν να μονολογούσε. Δεν μπόρεσε να μαντέψει αυτήν τη φορά. Αλλά από τα λόγια του συγκράτησε μια λέξη, γιατί ο άντρας την επανέλαβε δυο-τρεις φορές, σαν να την παρακινούσε να τη συγκρατήσει: «Πίσφουλ». Υπέθεσε πως ήταν η λέξη που έκρυβε μέσα της την ουσία αυτού του μέρους που κοιτούσε μαγεμένη. Όταν ο άντρας άπλωσε το χέρι του, εκείνη τραβήχτηκε, δεν θέλησε να την αποχωριστεί. Και της την άφησε. Δεν ήξερε τι σήμαινε αυτή η λέξη, ούτε στα αγγλικά ούτε στη γλώσσα της, όταν αργότερα την ίδια μέρα την κοίταξε στο λεξικό. Στο Αφγανιστάν η λέξη «πίσφουλ» δεν σήμαινε κάτι γνώριμο. Το επόμενο πρωί εισέβαλαν τα σοβιετικά στρατεύματα. Λίγες μέρες μετά οι γονείς της σκοτώθηκαν σε μια έκρηξη. Στο σπίτι του θείου της, που την πήρε κοντά του, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, κοίταζε την εικόνα του λευκού χωριού πάνω στον απόκρημνο βράχο κι ύστερα έκρυβε την καρτ ποστάλ κάτω από το μαξιλάρι. Οι ένοπλες δυνάμεις ανταρτών Μουτζαχεντίν αντιστάθηκαν στους Σοβιετικούς μέχρι το ’89, που αποχώρησαν. Αλλά τότε άρχισε να υπερισχύει το ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα των Ταλιμπάν. Κι όταν το ’96 κατέλαβαν την Καμπούλ κι επέβαλαν το καθεστώς τους, συνέλαβαν κι εκτέλεσαν τον θείο της. Οι κατηγορίες ήταν ανυπόστατες. Ήταν πολύ μεγαλύτερη πια, αλλά καθόλου η σοφία της ηλικίας της δεν τη βοήθησε να ερμηνεύσει την αδικία γύρω της. Στο φορτηγό με το οποίο διέφυγε στο Πακιστάν, αντίθετα από τους άγνωστους που ήταν στριμωγμένοι πλάι της, που ονειρεύονταν την Αμερική, εκείνη, το μόνο μέρος πάνω στη Γη που αποζητούσε, ήταν εκείνο το λευκό χωριό της καρτ ποστάλ που είχε ακόμη φυλαγμένη. Είχε μάθει αγγλικά και είχε διαβάσει το όνομά του: Αστυπάλαια. Ο κόσμος έμπαινε στο βαπόρι βιαστικά. Κοίταξε το μικρό λεπτό χαρτάκι που κρατούσε. Ξαναδιάβασε: 20-06-2013. Ήθελε πολύ να ακολουθήσει τη διαδρομή που όριζε. Ποια, όμως, ήταν η Αστυπάλαια που θα συναντούσε; Πώς μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με τις αμέτρητες πιθανές Αστυπάλαιες στις οποίες ονειρεύτηκε να φτάσει, εκείνες της νεαρής της ηλικίας, τώρα μιας σαραντάρας γυναίκας. Το λεπτό χαρτάκι που κρατούσε ήταν ξαφνικά βαρύ. Δεν μπορούσε παρά να την οδηγήσει σε ένα μονάχα ταξίδι. Η εμπειρία της, η ανάμνηση που αργότερα θα κουβαλούσε, θα είχε μολύνει το μέρος που ονειρεύτηκε. Κι εκείνο το άλλο μέρος, της φαντασίας της, ίσως να έπαυε να υπάρχει. Χαλάρωσε το σφίξιμό της και άφησε τον αέρα να το παρασύρει στη θάλασσα. Για την Αστυπάλαια που αναζητούσε δεν υπήρχε εισιτήριο.

*** Τα βιβλία της Ντορίνας Παπαλιού κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος

16 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

17


Σκόπελος Πρόσεχε τι εύχεσαι α π ο

18 lifo – 25.7.13

τ η

μ ε τ α ξ ι α

κ ρ α λ λ η


the summer fiction issue

Η

Σκόπελος ήταν δική μου ιδέα. Το πρώτο έτος του πανεπιστημίου είχε τελειώσει και οι γονείς είχαν δώσει επιτέλους τη συγκατάθεση και την απαραίτητη οικονομική ενίσχυση για να πάμε διακοπές μόνες μας, εγώ και οι δυο κολλητές μου. Το προηγούμενο καλοκαίρι, κάτι η ζαλάδα από τις Πανελλήνιες, κάτι η αγωνία για τα αποτελέσματα, είχαμε αφεθεί να μας σύρουν στις συνηθισμένες, βαρετές οικογενειακές διακοπές, σε χωριά, εξοχικά και άλλες γνώριμες θερινές ρουτίνες. Οι προτιμήσεις μας ήταν ανύπαρκτες. Το μόνο που ξέραμε εξαρχής ότι αποκλειόταν ήταν το κυκλαδονήσι καταγωγής της μιας φίλης. Εκτός που η ίδια το είχε φάει με το κουτάλι χρόνια ολόκληρα, δεν θα χαλαλίζαμε το πρώτο καλοκαίρι της ανεξαρτησίας σ’ ένα μέρος τίγκα στους θείους, θείες και πρωτοξάδελφα. Ανοίξαμε, λοιπόν, τον χάρτη κι αρχίσαμε να ρίχνουμε ονόματα στην τύχη. «Πολύ μακρινό», «πολύ ακριβό», «πολύ έρημο», «καλό, αλλά θέλει αμάξι κι εμείς δεν …». Καθώς τα δάχτυλά μας κινούνταν στο ελληνικό αρχιπέλαγος, πετώντας βέτο δεξιά κι αριστερά, φτάσαμε και στις Σποράδες. Και τότε το είπα: «Πώς σας φαίνεται η Σκόπελος;». Με κοίταξαν με απορία. «Η Σκόπελος;». «Α!» δήλωσα, «είναι πολύ ωραίο νησί, έχω ακούσει τα καλύτερα». Στην πραγματικότητα δεν είχα ακούσει τίποτα, είχα διαβάσει. Τα ημερολόγια του Ίωνα Δραγούμη, μεγάλο έρωτα της εφηβείας μου κι εξόριστο δυο φορές, τη μια στην Κορσική και την άλλη στη Σκόπελο. Η Κορσική μάς έπεφτε λίγο μακριά, άρα… Το επιχείρημα «Δραγούμης» δεν έπιανε μία στα μάτια των φιλενάδων μου. Αλλά το νησί φαινόταν να συνδυάζει όλα όσα ζητούσαμε. Έτσι το αποφασίσαμε και ένα πρωί του Ιουλίου ξεμπαρκάραμε στο μικρό λιμάνι. Οι προσδοκίες μας εκπληρώθηκαν και με το παραπάνω. Οι ομολογημένες… Το νησί ήταν πανέμορφο, είχε πράσινο για να ξαποσταίνεις από τον ήλιο, είχε μια γραφικότατη Χώρα όπου σουλατσάραμε την πρώτη μέρα και φωτογραφιζόμαστε κάτω από τις πάμπολλες μπουκαμβίλιες, είχε όμορφες παραλίες, είχε κρυστάλλινα νερά, όλα τα είχε. Πλήρως καλυμμένες, λοιπόν, οι ομολογημένες προσδοκίες. Έλα, όμως, που υπήρχαν και οι ανομολόγητες. Γιατί, πώς να το κάνουμε, τρία κορίτσια που κάνουν στα δεκαεννιά τους τις πρώτες τους διακοπές χωρίς την επίβλεψη των γονέων δεν περιμένουν μόνο να κολυμπήσουν και να μαυρίσουν, περιμένουν να ζήσουν και λίγο αυτό που ονομάζεται «ερωτικό καλοκαίρι». Και δεν μας έβγαινε ή, μάλλον, δεν ξέραμε πώς να μας βγει. Εδώ βρισκόμασταν σε αμηχανία τι να παραγγείλουμε στο μπαρ τα βράδια («Ρε! Έχει δοκιμάσει καμιά σας βότκα μαρτίνι; Πίνεται αυτό το πράγμα;), θα μας ερχόταν έτσι φυσικό να πιάσουμε κουβέντα με τους εκπροσώπους του ανδρικού φύλου που κυκλοφορούσαν στο νησί; Περιμέναμε, χωρίς να το παραδεχόμαστε, να κάνουν εκείνοι την αρχή. Και περιμέναμε… και περιμέναμε… Εμείς κι αυτοί, χαμένοι στη μετάφραση, ροκανίζαμε τις μέρες σε ακρογιαλιές και λόγγους. Παίρναμε κάθε πρωί το λεωφορείο και πηγαίναμε σε άλλη παραλία μπας και άλλαζε η τύχη μας, δοκιμάζαμε τα βράδια διαφορετικούς συνδυασμούς αλκοολούχων στο μπαράκι που ήταν σκαρφαλωμένο στον βράχο της Χώρας και

ρεμβάζαμε κοιτάζοντας τη θέα. Μέχρι που πήγαμε ένα απόγευμα με τα πόδια στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, γιατί η μία φίλη ήθελε να αγοράσει αυθεντικό κομποσκοίνι. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα κομποσκοίνια αποτελούσαν trendy στυλιστική άποψη και όλοι μας κυκλοφορούσαμε με τα μαύρα, μοναστηρίσια βραχιολάκια, λες κι ετοιμαζόμασταν για μαζικό προσκύνημα στο Άγιον Όρος. Α! Μπήκαμε και σ’ ένα καΐκι μέχρι την Αλόννησο και χαζέψαμε στο θαλάσσιο πάρκο τις Μonachus-monachus, εμείς οι άλλες μονάχους-μονάχους! Γελούσαμε κιόλας, κουτσομπολεύαμε, αμπελοφιλοσοφούσαμε, αλλά ο καημός καημός. Τα απομεσήμερα, γυρνώντας από το μπάνιο, σταματούσαμε μπροστά σε ένα καρτοτηλέφωνο και οι δύο εκ των τριών κοιτούσαμε με μια κάποια ζήλια την άλλη φίλη που είχε έναν συμφοιτητή της στην Αθήνα, σε όχι τόσο ώριμο στάδιο ώστε να πάει μαζί του διακοπές, αρκετά προχωρημένο όμως ώστε να του μιλάει κάθε δεύτερη μέρα. Ω, ναι! Μιλάμε για εποχή που τα κινητά ήταν τεράστια και πανάκριβα, οι τηλεκάρτες βρίσκονταν σε κάθε πορτοφόλι και, αν με πιέσετε για τις πολύ παιδικές μου αναμνήσεις, θα σας πάω μέχρι το τηλέφωνο στο περίπτερο, πρώτα με χρέωση από τον περιπτερά και στη συνέχεια με κέρματα που μπαίνανε σε μια μικρή εσοχή της συσκευής! Το τελευταίο μας απόγευμα στη Σκόπελο πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στην άλλη άκρη του νησιού, τη Γλώσσα. Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και η μεγάλη παραλία άδειαζε από τον κόσμο. Έμεναν μόνο τρεις-τέσσερις σκόρπιοι τουρίστες και μια μεγάλη, θορυβώδης παρέα από εφήβους, προφανώς ντόπια παιδιά. Καθίσαμε σε μιαν άκρη και χαζεύαμε τον ήλιο να κατεβαίνει σιγά-σιγά στο απίστευτα διαυγές αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο. Η ομορφιά του τοπίου μεγάλωνε τον εκνευρισμό μου. Σηκώθηκα κι άρχισα να περπατάω μόνη μου κατά μήκος της αμμουδιάς. Οι διακοπές τελείωναν κι εγώ δεν είχα πετύχει τον μυστικό μου στόχο, να ζήσω «κάτι», οτιδήποτε, μέσα στην τεράστια γκάμα από τον μεγάλο έρωτα μέχρι το διασκεδαστικό φλερτ. Σκόπελος ξεροσφύρι, λοιπόν; Γιατί, τι να σου κάνει κι ο Ίωνας Δραγούμης που ήταν λατρεμένος μεν, είχε πεθάνει από το 1920 δε; Γύρισα και κάθισα κατσουφιασμένη στην ψάθα. Δεν μ’ ενδιέφερε πια να κρυφτώ κι έβγαλα στις φίλες μου μια απίστευτη γκρίνια. Που μπούρου μπούρου, που άλλα περίμενα, που αύριο γυρνάμε στην Αθήνα που… που… Η κλάψα μου πήγαινε κρεσέντο, χωρίς καμιά τους να τολμά να με σταματήσει. Και εκεί, με τα χείλη σφιγμένα και τα μάτια να κοιτάνε θυμωμένα το πέλαγος, είπα τη μεγάλη κουβέντα. «Είναι οι πρώτες μου διακοπές. Οι πρώτες μου ουσιαστικές διακοπές. Αρνούμαι να δεχτώ ότι θα τελειώσουν έτσι, χωρίς ένας άντρας να με πλησιάσει, χωρίς ένας άντρας να με φλερτάρει. Θέλω έναν άντρα και τον θέλω ΤΩΡΑ». «Γεια σου, είμαι ο Σάκης. Πώς σε λένε;». Έστρεψα έκπληκτη το κεφάλι. Ένα αγόρι από την πέρα παρέα είχε ξεμακρύνει και στεκόταν μπροστά μου. Αδύνατος, μαυριδερός, με εφηβική ακμή στο πρόσωπο και βαριά δεκατεσσάρων χρόνων. Οι φίλες μου γελούσαν ασυγκράτητα σε όλη τη διαδρομή της επιστροφής και μου το θυμίζουν ακόμα, τα καθάρματα, ύστερα από δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια.

*** Τα βιβλία της Μεταξίας Κράλλη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός 25.7.13 – lifo

19


the summer fiction issue

Κύθηρα Ο μακρινός εγγονός α π ο τ η ν κ α λ λ ι α π α π α δ α κ η

Χ

θες γνώρισα τον μακρινό εγγονό του Μπαρμπαρόσα σε ένα τραπέζι. Ήταν λίγο χλωμός, ή έτσι μου φάνηκε, όπως έπεφτε το φως πάνω στο βλοσυρό προφίλ του. Ήταν νευρικός κι έδινε την εντύπωση πως κάτι τον ταλανίζει. «Πρώτη σου φορά στα Κύθηρα;» ρώτησε η οικοδέσποινα, μα δεν πήρε απάντηση, παρά μονάχα εισέπραξε ένα μουγκρητό επιδοκιμασίας για το κυρίως πιάτο, μοσχάρι στον φούρνο με θυμαρίσιες πατάτες, που είναι σπάνιες στη Χώρα και βγαίνουν κάθε δέκα χρόνια στη ράχη του φαραγγιού. Τότε πρόσεξα το σημάδι πάνω από το τοξωτό του φρύδι· εξέβαλλε με χάρη και τόνιζε λοξά την απαρχή των μήλων, λες και το ’χε σμιλέψει ο Κριτίας, τέτοιας μαεστρίας άγγιγμα τον είχε χαρακώσει, μα δεν το ’κανα κουβέντα, ίσως γιατί δεν ήθελα να τον φέρω σε θέση δύσκολη. Και δεν το κρύβω, αναρωτήθηκα αν θα ’χε στις γυναίκες πέραση ένας τέτοιος άνδρας, μα γρήγορα απώλεσα τους συλλογισμούς μου, γιατί η γυναίκα μου με πρόσταξε να την ακολουθήσω στα μέσα δωμάτια, ήθελε να μου μιλήσει. «Τον είδες πώς κρατούσε το πιρούνι;» και δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα για να καταλάβω ποιον είχαν σημαδέψει τα λόγια της, κούνησα το κεφάλι λες και μου ήταν αδιάφορο, «σκέτος αγριάνθρωπος» είπε και μασούλησε δυο ραπανάκια που ήταν εκτός εποχής, όμως η οικοδέσποινα, εγγονή του πολυμήχανου Άιφελ, τα ’χε φέρει από το Παρίσι με ιδιωτικό τζετ στο Τσιρίγο, «οι μόνες ενδείξεις ευαισθησίας απάνω του είναι οι φακίδες του» ίσα που πρόφερε, αναμασώντας το τρυφερό φύλλο μαρουλιού που επιδέξια κρατούσε στο τόσο νόστιμο, μονίμως απορημένο στόμα της. Δεν πρόφτασε να αποτελειώσει το κρεσέντο παρατηρητικότητά της και μ’ ένα νεύμα του χεριού έδωσε άδοξο τέλος στην κουβέντα μας, είχε έρθει η ώρα του γλυκού και τα πρώτα ποτήρια σαμπάνιας έδιναν την υπόσχεση πως το δείπνο θα βαστούσε ώρες πολλές ακόμη. Τον πλησίασα, γιατί δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω, άλλωστε είναι γνωστό πως είμαι από τη φύση μου ολίγον τι ζερβός και άρρυθμος, και η μουσική σε συνδυασμό με τη χορευτική μου αγαρμποσύνη μου φέρνει πάντοτε στον νου τις δέκα πληγές του συμπαθούς αν και πολυπαθούς Φαραώ. Στο εγγύς παρελθόν έχουν συμβεί πράγματα τρομερά σε μένα και στους οικείους μου, και όλα αυτά τυχαίνει να λαμβάνουν χώρα με το έναυσμα της πιο αθώας και συνάμα περιπαικτικής σκέψης, αυτής του ενός και τόσο δα μικρού, χορευτικού πηδήματος ή τερτιπιού των ώμων και της μέσης· σεισμοί, κατακλυσμοί, βοριάδες και νοτιάδες μεγάλης εντάσεως και ισχύος, ακριβοπληρωμένα διαζύγια και δακρύβρεχτοι χωρισμοί, όλα ετούτα ανακινούνται και γιγαντώνονται, ορμώμενα από το ένα και μοναδικό μου αδέξιο ζάλο. Για του λόγου το αληθές και για να μην τα πολυλογώ, πριν από επτά χρόνια, τόσα πάνε από την τελευταία φορά που χόρεψα ένα προσχηματικό κι ολιγόλεπτο, μα παθιασμένο φοξ αγγλέζ στην κεντρική πλατεία με θέα τη χαράδρα, κι ενόσω στροβιλιζόμουν σαν ανάλαφρο κύμα, *** Τα βιβλία της Κάλλιας Παπαδάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις

20 lifo – 25.7.13

πάνω στη φανταστική προκυμαία π’ ατένιζε τα Βιαράδικα, κύμα ανάμεσα στα ανάδελφα κύματα ξένων και ντόπιων, άνοιξε το άπατο ρήγμα στα Μητάτα ολάκερο να μας καταπιεί, χώρισε στα δύο η Αγία Τριάδα, έπεσαν κεραυνοί και λίγο έλειψε να φτάσουμε κατρακυλώντας στον Αβλέμονα, πώς σωθήκαμε από τα έγκατα της γης, Έλληνες, Ολλανδοί κι Ελβετοί δεν ξέρω, έκτοτε δεν το ‘χω ξανατολμήσει· λένε πως ο μικρός Μπαρμπαρόσα έχει βάλει στο μάτι το νησί για επενδύσεις, άραγε ν’ αληθεύει; «Θα μείνεις καιρό;» τον ρωτάω τάχα αδιάφορα, «όσο χρειαστεί» μου απαντάει και δεν παίρνει τα μάτια του απάνω από τη γυναίκα μου, που χορεύει βλακωδώς με την οικοδέσποινα ένα είδος ροκ εν ρολ μπολιασμένο με κάτι που θυμίζει τα πρώτα βήματα της Τζάνις Τζόπλιν στην πειραματική σκηνή, σιγοπίνοντας μπουρμπουλήθρες σαμπάνιας κι ενθυμούμενη χρόνια φοιτητικά κι ανέμελα σε πανεπιστήμια και κοινόβια του εξωτερικού, «μικροδείχνει» μου πετάει, «ποιος;» αναρωτιέμαι φωναχτά και δεν περιμένει να μου απαντήσει, μόνο τινάζεται μεμιάς, και κατευθύνεται ευθύβολα στην πίστα, σωστός κατακτητής των απάτριδων κορασίδων που, μεταξύ μας, φέρνουν λιγάκι σε κόρες μωρές, που σταφίδιασαν στο πρώτο άγγιγμα του ήλιου και σκέβρωσαν σαν πέρασε και τις προσπέρασε η πρώτη, μα παντοτινή αγάπη. «Θα μείνεις απόψε;» να ‘ταν αυτό που άκουσα από τα χείλη της γυναίκας μου, που πρόφερε βουβά τρεις λάγνους ψίθυρους και τους ακούμπησε στο μέσον της νύχτας σαν προσευχή και φυλαχτό μιας ώρας περασμένης, και ‘κείνος τι να της ψιθύρισε στο αυτί σαν έσκυψε και λίγωσε και σούφρωσε τα χείλη, κι ήταν τότε που ‘ρθε η οικοδέσποινα και κύκλωσε τα βήματά μου σε έναν μαινόμενο χορό δικό της, από ποτό κι από θυμό και ζήλια, για να μου πει πως ο μακρινός εγγονός Μπαρμπαρόσα έχει βάλει στο μάτι τα δέκα στρέμματά μας, πάνω ψηλά στην Παλαιοχώρα, το μόνο καταφύγιο και το στερνό που δεν κατέκτησε ο προγονός του στην Κακιά Λαγκάδα, και κάθε τέλη τ’ Αυγούστου κάνουμε το μνημόσυνο, η μόνη και μοναδική οικογένεια που γλίτωσε το φονικό από τον πειρατή και σφαγιαστή Μπαρμπαρόσα. Έτσι κι εγώ ο Χριστιανός πήρα το θάρρος και κούνησα λιγάκι τον γοφό, τη μέση ταλάντευσα, τα χέρια ξεθάρρεψα κι εγώ αναθάρρεψα κι αρχίνισα έναν χορό της νιότης μου τρελό, μέχρι να ξημερώσει. Χρήσιμες Υποσημειώσεις Η Παλαιοχώρα καταστράφηκε το 1537 από τον αρχιναύαρχο του τουρκικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ο οποίος κούρσεψε την πολιτεία, έσφαξε τους κατοίκους, πυρπόλησε και ρήμαξε την άλλοτε ζωντανή πρωτεύουσα, η οποία δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά. Τον Ιανουάριο του 2006 ισχυρός σεισμός 6,9 Ρίχτερ έπληξε τα Μητάτα και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας.


Η COSMOTE φέρνει κοντά σας το πιο ενημερωμένο και εξελιγμένο online βιβλιοπωλείο στην Ελλάδα.

Inferno Dan Brown Εκδόσεις Ψυχογιός Τιμή: €18,80 ( λιανική) €14,99 (e-book) Εμπνευσμένο από το κορυφαίο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το Inferno είναι το πιο συναρπαστικό μυθιστόρημα που έχει υπογράψει ως τώρα ο Νταν Μπράουν, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα και διαβάζεται μονορούφι.

To αγρίμι της καρδιάς Χέρτα Μύλλερ Εκδόσεις Καστανιώτη Τιμή: €12 (λιανική) Ένα βιβλίο για τον φόβο, την αντίσταση, τη φιλία, την αδιαπραγμάτευτη θέληση για ζωή, αλλά και τον έρωτα σε συνθήκες απόλυτου ολοκληρωτισμού. Συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας.

H τέταρτη πολιτική θεωρία Αlexander Dugin Εκδόσεις Έσοπτρον Τιμή: €14,90 (λιανική) Το πολύκροτο βιβλίο του Ρώσου γκουρού της Γεωπολιτικής. Σύμφωνα με τον Alexander Dugin, για να ξεπεράσουμε το σημερινό τέλμα χρειαζόμαστε μια τέταρτη Ιδεολογία η οποία, αν και θα χρησιμοποιήσει στοιχεία που θα αντλήσει από τα συντρίμμια των τριών πρώτων ιδεολογιών, θα παραμείνει καινοτόμα και μοναδική.

O Πότης Hans Fallada Εκδόσεις Κίχλη Τιμή: € 18,80 (λιανική) Περιγράφοντας τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα, ο συγγραφέας σκηνοθετεί με δεξιοτεχνία τη συνάντηση του τραγικού με το κωμικό με φόντο το ζοφερό άσυλο, μικρογραφία μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη φρίκη του Ναζισμού.

Το συμβόλαιο του Παγκανίνι Λαρς Κέπλερ Εκδόσεις Πατάκη Τιμή: €19,70 (λιανική) €12,99 (e-book) Μετά τον Υπνωτιστή, ο Λαρς Κέπλερ υπογράφει για άλλη μια φορά ένα συναρπαστικό θρίλερ και συνεχίζει να εξερευνά τη σκοτεινή όψη της Σουηδίας.

Το λάθος αστέρι John Green Εκδόσεις Λιβάνη Τιμή: €12 (λιανική) €9,49 (e-book) Με μια γραφή που ξεχειλίζει από συναίσθημα αλλά και χιούμορ σε τέλεια αναλογία, ο Τζον Γκριν δημιουργεί ένα μυθιστόρημα γεμάτο συγκινήσεις. Μια ιστορία σκληρή αλλά και τόσο τρυφερή, όπως είναι και η ίδια η ζωή.

Arab Jazz Karim Miske Εκδόσεις Πόλις Τιμή: €15 (λιανική) Ένα βιβλίο πλούσιο, που ξεχειλίζει από ήχους, μουσικές και αρώματα. Γεννημένος το 1964 στο Αμπιτζάν, από πατέρα Μαυριτανό και μητέρα Γαλλίδα, ο Karim Miské ασχολείται εδώ και είκοσι χρόνια με το ντοκιμαντέρ, καλύπτοντας ευρύ θεματικό φάσμα.

Το απαραίτητο φως Ντορίνα Παπαηλιού Εκδόσεις Ίκαρος Τιμή: €18,90 (λιανική) Μέσα από την αναζήτηση ενός χαμένου πίνακα, το μυθιστόρημα εξερευνά τους εύθραυστους δεσμούς που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν, τη σχέση της απώλειας με τη μνήμη, αλλά και την απόσταση ανάμεσα σε αυτό που συνέβη και αυτό που μεταφέρεται.

Η Λεοπάρδαλη Jo Nesbo Εκδόσεις Μεταίχμιο Τιμή: €19,90 (λιανική) €12,99 (e-book) Στο βιβλίο αυτό ο Χάρι Χόλε βρίσκεται αντιμέτωπος με τους σκοτεινότερους δαίμονές του. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον τραυματισμό που υπέστη κατά την εξιχνίαση της υπόθεσης του Χιονάνθρωπου, καταφεύγει στο Χονγκ Κονγκ και στην παρηγοριά του οπίου.

Πηγή γνώσεων, εμπειριών, μυθοπλαστικών ιστοριών και όμορφων εικόνων, το βιβλίο παραμένει πολύτιμη συντροφιά και απαραίτητο αξεσουάρ στις βόλτες, στα ταξίδια και στις διακοπές. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, με την έκδοση των e-books δόθηκε στους αναγνώστες η ευκαιρία να αποκτήσουν τα αγαπημένα τους βιβλία σε πολύ χαμηλότερες τιμές, να τα συγκεντρώσουν και να τα κουβαλούν παντού μαζί τους, έχοντας παράλληλα πρόσβαση στο Ίντερνετ για αναζήτηση πληροφοριών και ανταλλαγή αποσπασμάτων και ιδεών με φίλους. Παρά τα, ομολογουμένως, πολλά πλεονεκτήματά τους, για τους λάτρεις των βιβλίων τα e-books δεν μπορούν εύκολα να συγκριθούν με τα έντυπα για πολλούς λόγους. Το εξώφυλλο, που πολλές φορές μοιάζει με πραγματικό έργο τέχνης, η υφή και η μυρωδιά των τυπωμένων σελίδων που με την πάροδο του χρόνου γίνεται ολόενα και πιο βαριά και επιβλητική και η ευκαιρία που σου δίνουν να φτιάξεις κομμάτι-κομμάτι τη δική σου βιβλιοθήκη είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που εξηγούν τη διαχρονικότητά τους. Η COSMOTE, θέλοντας να στηρίξει και να ενθαρρύνει την αγάπη του κοινού για το βιβλίο, αποφάσισε να δώσει τη δυνατότητα στους αναγνώστες να έχουν οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν και οπουδήποτε κι αν βρίσκονται το βιβλίο που επιθυμούν. Γι’ αυτόν το λόγο, δημιούργησε το CosmoteBooks, ένα πρότυπο ψηφιακό βιβλιοπωλείο με περισσότερους από 500.000 τίτλους βιβλίων, ελληνικών και ξενόγλωσσων, σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, και φυσικά σε πολύ χαμηλές τιμές. Μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στο CosmoteBooks μέσα από το Διαδίκτυο και την ιστοσελίδα www.cosmotebooks.gr αλλά και από ειδικά applications σε smartphones και tablets τόσο για λογισμικό android όσο και IOS. Μπαίνοντας μέσα, θα μπορείτε να αγοράσετε, να κατεβάσετε και να διαβάσετε τα αγαπημένα σας βιβλία από τις δικές σας φορητές συσκευές μέσα από μία πλούσια γκάμα βιβλίων με πάνω από 55.000 ελληνικά έντυπα βιβλία, 4.350 ελληνικά e-books αλλά και 450.000 ξενόγλωσσα e-books, ενώ η COSMOTE θα προσθέτει καθημερινά όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες σε e-books, νέους τίτλους αλλά και μοναδικές προσφορές. Η αγορά του βιβλίου της επιλογής σας γίνεται εύκολα και με απόλυτη ασφάλεια μέσω πιστωτικής κάρτας ή paypal λογαριασμού. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε τα έντυπα βιβλία μέσω αντικαταβολής, ενώ για τα ψηφιακά (αποκλειστικά για πελάτες COSMOTE) σας παρέχεται η δυνατότητα χρέωσης του λογαριασμού σας κινητής τηλεφωνίας. Τέλος, η πλοήγηση και το «κατέβασμα» των ψηφιακών βιβλίων για τους συνδρομητές COSMOTE είναι εντελώς δωρεάν. Μπείτε στο CosmoteBooks και αποκτήστε παντού και πάντα όλα τα αγαπημένα σας βιβλία.

25.7.13 – lifo

21


Φολέγανδρος Πάμε πάλι α π ο

Ν

τ ο ν

κ υ ρ ι α κ ο

α ξυπνάμε πρωί, δίχως βία, να κοιταζόμαστε σε φως ίδιο, κι αλλιώτικο, να παίρνουμε ανάσες σε μιαν επιβράδυνση που μας περιέχει και μας συγκρατεί, και μας συνέχει, να σε γδύνω αργά, να κάνουμε έρωτα, με γέλια πνιχτά, σε κρεβάτι που τρίζει, σε ένα δωμάτιο στην άκρη της Χώρας, πάνω απ’ την πλατεία με τα λεωφορεία, και το πεζούλι που κοιτάζει τη θάλασσα, να βάζεις βιαστικά το μαγιό, το μπλε που ταιριάζει στα μάτια σου, και σε όλα τα υπόλοιπα, να ρίχνεις πετσέτες, τσιγάρα, βιβλία σε μια ψάθινη τσάντα, να μαζεύεις τα μαλλιά, να φοράς το καπέλο και τα γυαλιά, να γελώ, να σε λέω Σοφία και Τζίνα, να σε λέω Νεφέλη, να κατεβαίνω πρώτος τα σκαλιά, να καθόμαστε στο καφενείο, ομελέτα με τυρί, παγωμένοι καφέδες, και δυο-τρία τσιγάρα απανωτά, ώσπου να έρθει το λεωφορείο, να μαζευτεί ο λαός, με καπέλα, γυαλιά, με λάδια στο δέρμα, οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια, παρέες, γνώριμες φάτσες, από το πλοίο, ή απ’ τα Εξάρχεια, μια αίσθηση συνωμοσίας, και μια μικρούλα απογοήτευση, πάλι εσείς, πάλι

22 lifo – 25.7.13

μ α ρ γ α ρ ι τ η

εδώ, απ’ την Αθήνα μας ακολουθείτε, ή εμείς εσάς, ή όλοι όλους, είναι αστείο, η Αθήνα σκορπίζει τον Αύγουστο, γίνεται νησιά στο Αιγαίο, ονειρεύεται τον εαυτό της παιδί και τον γίνεται, ξανανιώνει, τρελαίνεται, θυμάται τον εαυτό της χωριό, γειτονιά, μια φωτισμένη ταράτσα, ένα θερινό σινεμά, ο μαχαλάς, η Ανατολή, και μια ακρογιαλιά, μια καντίνα, μια ταβέρνα, η Αθήνα μαζεύεται στα νησιά, και γεννιέται ξανά, και γνωρίζεται πάλι, μέσα στις μόδες, τους συρμούς, μέσα στα χοτ και τα ιν και τα τρεντ, πρόχειροι τίτλοι να μασκαρευτεί η εξορία, η απώλεια ή η απουσία, μα, εν τέλει, πάλι εδώ, πάλι εμείς, μέσα στο πλήθος, και ένα μ’ αυτό, να υπερτερεί η συνωμοσία, παρακαλώ, να υπερτερεί η αίσθηση μιας γλυκιάς συμμορίας, ας μη μιλάμε, ας κοιταζόμαστε, ίσως κάποιοι να χαϊδεύουν τη μύτη, ίσως να παίζει το σάουντρακ απ’ το Κεντρί, μια κομπίνα στον χρόνο, μια χλεύη μικρή, και να ’μαστε στο λεωφορείο, με μουσική στα ηχεία, ίσως ο Μάλαμας, ή ο Θανάσης, το σάουντρακ του καλοκαιριού, να το ψιθυρίζεις, να μου γελάς, με τις φακίδες που ο ήλιος τις εντόπισε πάλι, να με πασαλείβεις με αντηλιακό, να σου θυμίζω ότι ο Αύγουστος σιχαίνεται όλα τα


the summer fiction issue

αντί, ίσως κυρίως τα αντηλιακά, να σου θυμίζω ότι εγώ είμαι απ’ τους δυο μας ο νησιώτης, και στο νησί μου δεν είχαμε τέτοια, εμείς καιγόμαστε, κι ύστερα αλλάζουμε δέρμα, μα να επιμένεις, και να σ’ αφήνω, και να γελώ με τη λίγδα, να κατεβαίνουμε στην Αγκάλη, ή στον Άγιο Νικόλα, παιδιά που βουτούν απ’ τον βράχο, αρμυρίκια, κάτι κατασκηνωτές που μου δίνουν στα νεύρα, να με λες σπαστικό, να σου λέω ξέρω καλύτερα, να γελάμε, να κοιτάμε τη θάλασσα, την παιδική μας ηλικία που δεν χάνεται, να τσαλαβουτάμε, λίγο κολύμπι για τα προσχήματα, κι ύστερα έξω, τσιγάρο, καφές, ένα βιβλίο, εσύ με τη Φόνισσα, να μου λες πόσο σ’ αρέσει η λέξη γραία, να σου λέω είναι νησιώτικη, είναι του κόσμου όταν γίνεται υγρός κι ερωτεύεται λάβρες, είναι νυχτερινή, είναι δική μας, όπως όλα αυτά, όπως όλοι αυτοί, οι ξένοι, οι άλλοι, οι ίδιοι, οι κοινοί, οι δικοί μας, γεννημένοι σ’ αυτό, γεννημένοι όλοι σ’ αυτό, στη συνθήκη την έκπτωτη, την πληγωμένη, στο ορθάνοιχτο τραύμα μας, που κλείνει με αλάτι, με αλμύρα, με δάκρυα, και κάτι γέλια τρανταχτά κατά το σούρουπο, που κλείνει με μπίρα ή με τσίπουρο απ’ το καθαρό, χωρίς γλυκάνισο, σε μια ταβέρνα το απόγευμα, με τους μεζέδες, τα ζωάκια που σου αρέσουν του βυθού, με τις υπερβολές, με τις μέρες της αφθονίας μας που είναι αμέτρητες, και ορφανές, που είναι ταξιδιώτισσες, που αρνούνται να γίνουν τουρίστριες, γεννημένοι σ’ αυτό, στο μπλε βαθύ που το βάφτισε ένας πνιγμένος βασιλιάς, έφταιγα εγώ, να με λες Θησέα όταν χαίρομαι, να με λες Αρσένιο, όταν λυπάμαι και προσεύχομαι, να σου διαβάζω, να σου μεταφράζω τα ποιήματα, να μου λες ότι τον συμπαθείς, τελικά, τον Μπουκόβσκι, να σου λέω ότι όλοι τον συμπαθούν, τελικά, τον Μπουκόβσκι, άλλο είναι το θέμα, αλλά όχι για εδώ, όχι για τώρα,

τώρα κουράστηκες, να τα μαζεύουμε, να γυρνάμε στο δωμάτιο, να κρατάω σημειώσεις για μια ιστορία, να με φωνάζεις στο ντους, να μπαίνω μαζί σου, να βάφεσαι με σκιές και μολύβια και χρώματα, να φοράς ένα σκουλαρίκι με φτερό, να σε πειράζω, να βάζω τζιν και αθλητικά, να με λες κολλημένο, να τριγυρνάμε στη Χώρα, στο Κάστρο, στις πλατείες, σ’ ένα ξωκλήσι, στις Παναγίες του Αιγαίου που είναι οι πιο όμορφες, οι πιο παρθένες, και μετά στην Αστάρτη, την ιερή πόρνη, να μυρίζει ρακόμελο, να μου φέρνει αηδία, να λέω τι μαλακίες είναι αυτές, να με σκουντάς με τον αγκώνα, να πιάνουμε σκαμπό στο μπαρ, να μου λες ότι εγώ πρέπει να ζω όλο τον χρόνο στα Εξάρχεια, να σου θυμίζω ότι έζησα είκοσι χρόνια στη θάλασσα, να παραγγέλνω ουίσκι, αυγουστιάτικα, και να ακούμε Χαΐνηδες, ή Τομ Γουέιτς, ζουρνάδες, βιολιά, κιθάρες κι ένα νάι γλυκύ, όλο κατάφαση, να σου μιλώ για τον Βακαλόπουλο, να μου μιλάς για τον Λειβαδίτη, να μου παραπονιέσαι τάχα που πάλι σ’ έκλεισα στο μπαρ, αντί να βγούμε ν’ απολαύσουμε τη φύση, να σου λέω ότι είναι θεία μας η φύση, δεν είναι μάνα μας, να με σκουντάς πιο δυνατά, και να τρεκλίζω, και να κοιτάζω τα κορίτσια που γελούν, τα αγόρια που δεν βγάζουν άχνα, όλοι εδώ, οι ίδιες και οι άλλες φάτσες, οι δικές μας και οι ξένες, όλες εδώ, κοινές, γεννημένες ξανά, γεννημένες σ’ αυτό, στο φευγιό και στον νόστο, και στον αιώνιο μεγάλο γυρισμό, στην ωραία επιστροφή μας στο σπίτι, στα ωραία και μόνα νησιά μας, στα δικά μας, στη Φολέγανδρο, στην Αμοργό, στη Σίφνο, στη Σκιάθο, στη Δονούσα, στην Κύπρο, στην πατρίδα μας που είναι πληθυντικός, ενεστώτας διαρκείας, και υποτακτική της αποθέωσης. Να πάμε πάλι, μωρό μου. Να πάμε. Πάλι.

*** Τα βιβλία του Κυριάκου Μαργαρίτη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός

25.7.13 – lifo

23


the summer fiction issue

Σχοινούσα Είστε όλοι καλεσμένοι α π ο τ η β α σ ι λ ι κ η π ε τ σ α

Φ

τάναμε στο νησί με το καραβάκι: καφετιοί, επικλινείς, βραχώδεις όγκοι με παχιά, κοκκιώδη υφή· γωνιώδεις ακμές· λευκές γραμμές κλιμάκωσης και προοπτικής· χαμηλές τούφες διάσπαρτου πράσινου και πολύχρωμες τέντες που φούσκωναν και άδειαζαν σαν από πόνο ή περηφάνια στο περιοδικό αεράκι που δρόσιζε· ένα φως δύστροπο, επίμονο, αδυσώπητο να καθαρίζει τα μάτια και μια ευκίνητη, στιλπνή θαλασσιά επιφάνεια με «νερά» πράσινου σε περίγραμμα κυρτού χαμόγελου· σκόρπια, ευμεγέθη, πλέοντα αντικείμενα με μυτερές γωνίες, άλλα λευκά, άλλα λερωμένου ξύλου, λικνίζονταν δεμένα στην άκρη της αποβάθρας· το νησί ένα εύρωστο ζώο, στα χείλη χαραγμένη η ειρωνεία της απειλής, μα γερασμένο, ξεδοντιασμένο, ακίνδυνο, όσο πλησιάζαμε η απειλή μετατράπηκε σε ενόχληση, σαν από το δάγκωμα να είχαν μείνει ξένα σώματα στο σώμα μας, σαν παράσιτα σε ξενιστές ή σαν έμμονη ιδέα. Φόρεσα τα γυαλιά μου: ξένες σημαίες ανέμιζαν στα ιστία των

σκαφών με τα μεγαλοπρεπή ονόματα, πάσχιζα να ξεχωρίσω σύμβολα και να αποκρυπτογραφήσω προελεύσεις, στα λιγοστά μαγαζιά του λιμανιού ταμπέλες εστιατορίων και καφέ και μενού αναλυτικά, διάβαζα, με το στομάχι μου να στριφογυρνά ανήσυχο, καθώς παίρναμε τον ανηφορικό δρόμο προς τη Χώρα. Και πάλι κατηφόρα, αντιστεκόμουν σθεναρά με το ένα μου χέρι στον άνεμο που πεισματικά διεκδικούσε το καπέλο μου –τι το ήθελε; τι να το κάνει;–, άνανδρος και ανίκανος να θεριέψει τα πελώρια, άχρηστα χέρια –ίσαμε δύο λεύγες– του μοναχικού γίγαντα που στεκόταν στον λοφίσκο απέναντί μας –πώς να παλέψεις; ποια η νίκη;–, ένας πρώην ερειπωμένος, νυν καλοσυντηρημένος καρτ-ποσταλικός ανεμόμυλος· το άλλο μου χέρι όριζε το βήμα, προσπέρασα υποτιμητικά και αδιάφορα τον εχθρό, πατώντας αποφασιστικά στα λευκομπογιατισμένα λουλούδια του πλακόστρωτου. Ένας σκύλος κοντόσωμος κατευθύνθηκε περίεργος προς το μέρος μας, μύριζε τα πέλματά μας κι έγλειφε λαίμαργα τις σαγιονάρες μας, κουνώντας πέρα-δώθε ανέμελα την ουρά του, Μάγκα έλα δω, του φωνάξανε κι εκείνος απρόθυμος υπάκουσε –στους μάγκες δεν χαλάνε το παιχνίδι, είναι νόμος–, κοίταξα διερευνητικά προς το μέρος τους, μια εξάδα πολύβουη, δύο παιδιά με φουσκωμένα γιλέκα-σωσίβια –πάντα κομψοί, παντού, από πάντα– δύο Φιλιππινέζοι-φύλακες άγγελοι, εκείνη με μεγάλα γυαλιά ηλίου και πολύχρωμο καφτάνι, χαρισμένα, εκείνος με χαβανέζικο, λουλουδιαστό μαγιό, δύο γυναίκες –όχι όμορφες, ούτε άσχημες– άχρωμες, και ένας βαριεστημένος Μάγκας που δεχόταν ανόρεχτα λίγα ακόμα κατευναστικά χάδια. Προσπέρασα τα αθλητικά τους κανό που άραζαν στην παραλία, η θάλασσα του χρόνου σαν να τα ξέβρασε ως επίκληση τύψης, σαν σύμπτωμα, μετατρέποντας παραπλανητικά τον φλοιό σημύδας σε πολυαιθυλένιο –τίποτα δεν καταλαβαίνουν, έτσι κι αλλιώς– με απλωτές έφτασα ως μέσα, βαθιά, να απομακρυνθώ, να ξεφύγω, γύρισα προς το μέρος της παραλίας κι έβλεπα πια πανοραμικά, στα αριστερά μου ένα σκάφος προσαραγμένο, χτύπησα τα πόδια στο νερό, στράφηκα δεξιότερα, στο κέντρο εμείς, χτύπησα κι άλλο, οι μητριάρχες και η φυλή τους, κι άλλο, κι άλλο, εργάτες πάνω στην ξύλινη πλατφόρμα που χτιζόταν ειδικά για την περίσταση, κομπρεσέρ και βαριοπούλες, όλοι με το ίδιο μπλουζάκι της εταιρείας παραγωγής, μαύροι από ήλιο ή εθνικότητα ή και τα δύο, δεν ξεχώριζες –μετά τους συναντήσαμε να πίνουν λεμονάδα στο εστιατόριο κατάκοποι, παντού στο νησί περιφερόμενα λογότυπα–, ένας ήχος εκκωφαντικός, ένιωθα τη ζέστη τους στους ώμους μου που ξεπρόβαλλαν από το νερό –δεν ήταν ίδια, εγώ βουτούσα, εγώ κολύμπαγα–, μια μητριάρχης συνομιλούσε τώρα, στηριζόμενη με τους αγκώνες στην άκρη του σκάφους, με τον ιδιοκτήτη του, σκέφτηκα, αφού δεν μπορώ με ένα γέλιο να σας θάψω για να φτύσω πάνω στους τάφους σας, θα κατουρήσω εκεί που κολυμπάνε τα παιδιά σας, κι έσφιξα τους μυς της λεκάνης, σκέφτηκα: ωραία φράση, να τη θυμηθώ, να σου την πω όταν βγω, σκέφτηκα: θα έκανε ωραίο διακείμενο, να τη γράψω κάπου, σκέφτηκα, κι όπως σκεφτόμουν αφηρημένη, το νερό ζεστάθηκε, άδειαζα τον πρωινό καφέ, τα νερά, τις πορτοκαλάδες· άδειασα από αυτάρεσκο μίσος, γέμισα κείμενα, λέξεις, παραστάσεις, μπήκα στο σκηνικό και γύρισα προς την ακτή. Καθώς στέγνωνα στην άμμο, έβλεπα ακόμα πανοραμικά: δεξιά το σκάφος, στη μέση εμείς, λίγο πιο αριστερά η εξάδα –η μητριάρχης είχε επιστρέψει–, τέρμα αριστερά η πλατφόρμα με τους εργάτες, όπως πριν. Ένιωθα μόνο λίγη κούραση. Θα σου πάρω παγωτό, σου είπα, διάλεξα γεύσεις να σ’ αρέσουν, γέλαγες, με το παγωτό πάντα χαιρόσουν, ετοιμάστηκα να πληρώσω με δισταγμό, το παγωτό ήταν Kayak, μάρκα ακριβή· είναι δωρεάν, είναι για τον γάμο του Σαββάτου, ο παγωτατζής με την ποδιά του δεν κοίταξε καν τα κέρματά μου, τα αγνόησε, από τα σκάφη κατέβαιναν κορίτσια με τα μακριά, μπαλετικά θρεμμένα πόδια τους και στήνονταν στην ουρά, πίσω τους εργάτες με τα λερωμένα μπλουζάκια, με τις στάμπες ιδρώτα και λαδιού στα λογότυπα. Περιμένοντας το καραβάκι της επιστροφής, μας είδα: τρώγαμε όλοι μαζί εύθυμα παγωτό, ο καθένας στη γεύση του, στη γωνιά του. Είχε να διαλέξεις μέχρι και σορμπέ.

*** Τα βιβλία της Βασιλικής Πέτσα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις

24 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

25


the summer fiction issue

Σέριφος Οκτάωρο στον ήλιο α π ο

Τ

τ η

λ ο υ κ ι α

ρεις με πέντε έκλεινε το ψιλικατζίδικο στο Λιβάδι. Τρεις με πέντε έκλειναν λίγο τα μάτια τους κι οι ντόπιοι στη Σέριφο. Τους ξένους δεν τους ένοιαζε και πολύ. Ξεχύνονταν στην παραλία, στην αμμουδιά ξεκαπέλωτοι, στα βράχια γυμνοί, στα στενά περάσματα του Νότου με τα υπόγεια ρεύματα – γεμάτα αχινούς. Αλλιώς, ακίνητοι στέκονταν σε μια στάση που να ευνοεί την περιφερική όραση και κλεφτά έριχναν ματιές στο ξένο, το διαφορετικό. Αλάργα ήταν ο καφενές για τους πλακατζήδες, για όταν χρειάζονταν τα κουτσομπολιά τους ν’ ανταλλάξουν και να γελάσουν. «Κοινή ησυχία» το λέγανε μεταξύ τους. «Πάμε;». «Πάγαινε συ, θα ’ρθει κι ο Πέτρος σε λίγο». Κοιτούσαν ρολόι, ψηλά ή στο χέρι, μέχρι να μάθουν τα νέα του Πέτρου. Κι όταν ερχόταν ο Πέτρος τα ίδια άκουγαν, τα δικά τους κάπως παραλλαγμένα. Γελούσαν κι άκουγαν κι έβγαζαν συμπεράσματα για το ποιόν του ενός και του άλλου. Πέντε παρά πέντε μόλις πήγαινε, ο νέος σηκωνόταν πρώτος, αμήχανος, ευθυτενής, γεμάτος περιέργεια κι ανυπομονησία. Τραβούσε για του καρδιακού του φίλου το μαγαζί, να κάτσει δίπλα του για παρέα. Έκανε χάζι. Έβλεπε κόσμο, άκουγε ξένες γλώσσες –δεν αναγνώριζε καμιά–, παρατηρούσε· παράδεισος του φαινόταν. Οκτώ η ώρα ξεπρόβαλε εκείνη. Στρουμπουλή, ξανθιά, έπαιζε την ατίθαση μπούκλα που έκρυβε μια μικρή μεριά από τα μαύρα γυαλιά της. Δεν ήξερε πώς την έλεγαν, δεν γνώριζε ηλικία, εμφανιζόταν πάντα μόνη. Όχι πως δεν μπορούσε να ρωτήσει, να μάθει κάτι. Θα τον κορόιδευαν όλοι, το ’ξερε. «Άντε βγάλε άκρη» σκεφτόταν σαν στοίχημα με τον εαυτό του. Έτσι, μόνο την παρατηρούσε. « Ένα νεράκι» έλεγε πάντα, κρατώντας ένα τοσοδά πορτοφολάκι με το ακριβές αντίτιμο. Χαμογελούσε πλατιά και στους δυο (στον Πέτρο πρώτα) κι έφευγε ξαφνικά με μια αεράτη κίνηση σαν να χόρευε. Κάθε μέρα ίδια ώρα. Τότε έφευγε κι ο Πέτρος. «Κι αύριο μέρα είναι» του ’λεγε ο κολλητός του χαμογελώντας κάτω απ’ τα μουστάκια του, «θα τη βρω την άκρη» απαντούσε ο Πέτρος, «έγνοια σου» κι επαναλάμβανε μόνος του στον δρόμο για το σπίτι «σου, σου, σου». Κλοτσούσε τα χαλίκια μπρος στο σχολειό, έκανε νοητά σχήματα με τα φώτα που λαμπύριζαν από τη Χώρα στο σκοτάδι, βάφτιζε τα συγκροτήματα σαν ακίνητα καταστρώματα ενός φανταστικού πλοίου και πριν το καταλάβει έφτανε στο κελί του, κληρονομιά από της μάνας του το σόι – ο μόνος επιζών. Εκεί, στην απομόνωση, κάπνιζε ένα τσιγάρο πριν πέσει κι έδινε ονόματα στη νεράιδα του. Συλλάβιζε τις λέξεις, μασούσε τα φω-

δ ε ρ β η

νήεντα, την καλούσε. Κι έτσι γλυκά τον έπαιρνε ο ύπνος μέχρι το ξημέρωμα. Τη μέρα τον αγκάλιαζε το φως. Κίνηση ελάχιστη κείνη την ώρα. Κοιτούσε να επωφεληθεί, να βρει θέση στ’ ασβεστωμένα αρμυρίκια –δεν είχε σε κανένα προτίμηση–, κουβαλώντας μαζί του τ’ απαραίτητα: μαύρα γυαλιά, τζόκεϊ και μια αλλαξιά. Βουτούσε στην θάλασσα με το τζόκεϊ, απλωνόταν, την αγκάλιαζε, ζύγιζε τα κύματα κι έπειτα έβγαινε για να χαιρετήσει τους ξένους – όποιον του έριχνε μια κλεφτή ματιά. Απ’ αυτούς έπαιρνε δύναμη. Στη ματιά τους έβλεπε τη δύναμή του. Στα γυαλιά τους καθρεφτιζόταν: ψηλός, κατσαρό μαλλί, γεροδεμένος, μυστήριος. Έβγαζε το καπελάκι του στις γυναικείες συντροφιές και τους χάριζε την καλημέρα του. Τρεις η ώρα, ντάλα ο ήλιος, πήγαινε στον καφενέ. Έλεγε τα νέα στους ντόπιους. Πόσους είδε, τι είπανε, νέα απ’ την πρωτεύουσα κι άλλα, ό,τι έπαιρνε τ’ αυτί του. «Με τη δικιά σου; Τι γίνεται;». «Δεν βαριέσαι. Θα τη βρω την άκρη». Και μισοχαμογελούσαν οι παλαιότεροι. Καθόταν ένα δίωρο εκεί ακολουθώντας τον χαιρετισμό των πλοίων μ’ ένα νεύμα, ανταποδίδοντας με τον τρόπο τους τη χαιρετούρα. Η φωνή τους νανούριζε τον Πέτρο, όπως τον νανούριζε το απαλό κυματάκι που έσκαγε στον γιαλό ή το βοριαδάκι που φυσούσε άξαφνα μες στη θάλασσα. Ή τα τζιτζίκια που λυσσομανούσαν στα φυλλώματα των δέντρων στον οικισμό και τα σπουργίτια με τις δεκαοχτούρες που σφύριζαν τα νέα τους, τα σκυλιά που τρίβονταν στην άμμο μετά το θαλασσινό τους μπάνιο, οι γάτες που τον αγκάλιαζαν με την ουρά τους χάμω· αυτά, το δεδομένο οκτάωρο. Άκουγε τα «λοιπόν» των παλαιών και με τέτοια ξυπνούσε και θυμόταν τη νεράιδα του. Μιλούσε στα φιλαράκια του, προσπαθούσε να μάθει τ’ όνομά της, πήγαινε τρεις, πήγαινε οκτώ και την έβλεπε. Και δεν την έχανε απ’ το οπτικό του πεδίο. Εκείνη ακολουθούσε πάντα την ίδια διαδρομή. Έμπαινε στο μαγαζί με μια ελαφριά υπόκλιση κάπως σκυφτή, έκανε πως χάζευε ευθεία μπροστά της τα καλούδια προς πώληση, γυρνούσε το χέρι της δεξιά σαν να ’κανε φιγούρα και στεκόταν σε μια φανταστική ουρά, περιμένοντας τη σειρά της να μιλήσει. Ο Πέτρος κολλούσε τότε στον φίλο του ν’ ακούσει « Ένα νεράκι» για να πάει αργά-αργά να της το φέρει. Το ακουμπούσε με χάρη πάνω στο ταμείο δίπλα της και ξανακολλούσε στον φίλο του που τέντωνε την παλάμη και άγγιζε τα ακροδάχτυλά της. Πώς ζήλευε! Έβλεπε τη μικρή ελιά στο δεξί της χέρι, κάτω απ’ τον καρπό, το ίδιο παρεό, τα ίδια σανδάλια, τον ίδιο αμέθυστο κρεμασμένο στον λαιμό με δερμάτινο λουράκι. Έβαζε η ίδια το νερό στην πλαστική σακούλα, τους χαμογελούσε (στον Πέτρο πρώτα) κι έφευγε.

*** Τα βιβλία της Λουκίας Δέρβη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μελάνι

26 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

27


the summer fiction issue

Ίος Χρόνια Ίος-η α π ο τ h z e φ η κ ο λ ι α

Ι

ουλιος 1981 «Εκτός από τον καπιταλισμό, υπάρχει και η μοναξιά!» τσίριξε η Μαρίνα στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου, όπου η κολλητή της η Άννα μυξόκλαιγε. Μόλις τις είχαν διαγράψει από την Οργάνωση Νεολαίας. Από κάποιο κομματόσκυλο είχε διαρρεύσει ότι τα είχαν με κάτι τύπους που σύχναζαν Εξάρχεια. Αναρχικούς δηλαδή. Δηλαδή μιάσματα. Κάτι από δω που τους τα είχαν μαζεμένα για τα τρία σκουλαρίκια, κάτι από κει για τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, πάρτε τη διαγραφή για να σέβεστε τις κομματικές γραμμές, κουκλίτσες μου! Και στο μεταξύ τις παράτησαν και οι γκόμενοι. Τι γκαντεμιά! Και ήταν μόνο δεκαοκτώ χρόνων, μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο. Που υποτίθεται η ζωή τους θα ήταν πλέον στρωμένη ροδοπέταλα. Γαμώτο. «Λοιπόν, κόψε τώρα τα δράματα κι αύριο το πρωί να είσαι νωρίς στο λιμάνι. Μη με στήσεις πάλι, όπως το συνηθίζεις!». Της έκλεισε το τηλέφωνο. Την άλλη μέρα θα έφευγαν για Ίο. Οι πρώτες διακοπές που θα έκαναν μόνες τους. Κι ας πήγαινε στο διάβολο κι ο ιμπεριαλισμός κι ο κομμουνισμός και ο κυρίαρχος λαός. Μόνες τους. Στο πιο ροκ νησί των Κυκλάδων. Με τα σλίπινγκ μπαγκ και τους σάκους τους: τρία μακό, δύο σορτς , ένα παρεό, μισό μαγιό (μόνο βρακί), σανδάλια. Και λεφτά για σουβλάκια, μπίρες και

τσιγάρα. Και ό,τι ήθελε προκύψει. Ίος. Το αναρχικό κρατίδιο του Αιγαίου. Το νησί των ονείρων τους. Να φιλήσουν το χώμα του. Να κυλιστούν στις αμμουδιές του. Να ξεπλυθούν στα νερά του. Να μεθύσουν με ουρανό, φεγγάρια και slammer: τα πιο διάσημα στον κόσμο σφηνάκια-μπόμπες! Να τις κεράσουν κανένα τσιγάρο, μαύρο, να ζαλιστούν. Κι έπειτα μεθυσμένες να χορεύουν ξυπόλυτες στα καλντερίμια ως την αυγή, όταν θα σκάει μύτη ο ήλιος στη Φολέγανδρο. Παρέα με όλες τις φυλές του κόσμου. Όλη η γη μια αμμουδιά. Μια αγκαλιά. Ένα σφηνάκι. Μια ροκιά. Τι καλύτερο για δυο δεκαοκτάχρονα κορίτσια, διαγραμμένα από το κόμμα που τις τραβούσε απ’ το μανίκι και απαγόρευε το τρίτο σκουλαρίκι; Ιουλιος 2002 «Εκτός από τη μοναξιά, υπάρχει και ο καπιταλισμός» τσίριξε η Μαρίνα από το κινητό της στο αυτί της κολλητής της, της Άννας, που μυξόκλαιγε. Σιγά το δράμα! Είχε μάθει ότι ο άντρας της είχε γκόμενα τη γραμματέα του. Τέτοια πρωτότυπη ανακάλυψη είχαμε να ακούσουμε από την εποχή του Μαγγελάνου! Η Μαρίνα είχε χωρίσει πριν από δυο χρόνια με τον δικό της σύζυγο: τότε που ανακάλυψε ότι είχε σχέση με τη γραμματέα του. Αλλά η Μαρίνα δεν μάσαγε. Είχε σκυλοβαρεθεί να είναι η σύζυγος πολύ πριν εκείνος ανακαλύψει τα θέλγητρα της γραμματέως του. Και του ζήτησε διαζύγιο. Και μια καλή διατροφή, εννοείται. Και το σπίτι στην Ίο με την πισίνα –που ήταν δική της ιδέα να χτίσουν– εξ ημισείας, από τον νόμο, αγάπη μου. Κι ας είχαν ασπρίσει τα μαλλιά του να το ξεχρεώσει. Και λοιπόν; Έτσι κι αλλιώς οι γραμματείς γοητεύονταν από τους γκρίζους κροτάφους. «Λοιπόν, κόψε τώρα τα δράματα και αύριο πρωί να είσαι νωρίς στο λιμάνι. Μη με στήσεις πάλι, όπως το συνηθίζεις». Της έκλεισε το τηλέφωνο. Την άλλη μέρα θα έφευγαν για Ίο. Κι ας πήγαιναν στον διάβολο κι η παντρειά κι οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες. Μόνες τους. Αυτές και οι πιστωτικές τους κάρτες. Στο κυκλαδίτικο εξοχικό με θέα τη Φολέγανδρο. Με το καινούργιο τζιπ. Με τα βιβλία αυτογνωσίας, τα καλλυντικά από φύκια, τα παρεό και τις Πράντα σαγιονάρες τους. Και ό,τι ήθελε προκύψει. Ίος. Το Άμστερνταμ των Κυκλάδων. Να φιλήσουν το χώμα. Να ξαναβρούν τους φίλους τους απ’ όλα τα σημεία του κόσμου. Να ακούσουν ροκιές. Να καπνίσουν μπάφους. Να κάνουν γιόγκα στον Μυλοπότα, χοροθεραπεία στη Χώρα, ειδικές διαδρομές με το τζιπ στον δρόμο για το Μαγγανάρι, ολόγυμνες βουτιές στον Κάλαμο. Να περπατήσουν ξυπόλυτες στα καλντερίμια. Να ισορροπήσουν τα τσάκρας τους. Τι καλύτερο για δυο γυναίκες που κόντευαν σαράντα και στους γάμους τους είχαν φάει κόκκινη κάρτα; Ιουλιος 2013 «Λοιπόν, κόψε τώρα τα δράματα και αύριο θα σε περιμένω στο λιμάνι. Μη με στήσεις πάλι, όπως το συνηθίζεις» τσίριξε η Μαρίνα στην οθόνη του skype, βλέποντας την κολλητή της να μυξοκλαίει με το δράμα της. Εντάξει, είχαν κλείσει την ΕΡΤ. Όμως η Άννα είχε θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα –λόγω ανήλικου παιδιού από τον δεύτερο γάμο της– και ήλπιζε σε μια αξιοπρεπή αποζημίωση. Και η Μαρίνα είχε σκοπό να της προτείνει να μείνει στο νησί όσο καιρό ήθελε. Η ίδια ζούσε πλέον μόνιμα στην Ίο. Όταν η κρίση τσάκισε τις μπίζνες του πρώην συζύγου της, αγόρασε αντί πινακίου φακής το μερίδιό του στο σπίτι. Το οποίο μετέτρεψε σε μικρό ξενώνα. Παράλληλα, διατηρούσε βιολογικό λαχανόκηπο, μελίσσια και μια μικρή μονάδα συσκευασίας κάππαρης. Πάντα χρειάζονταν έξτρα χέρια. Τι καλύτερο για δύο κολλητές που είχαν κλείσει μισό αιώνα ζωής, μα ήταν ακόμα ωραίες και υγιείς; Ε, ναι. Εκτός από τον καπιταλισμό, υπάρχει και η μοναξιά. Και η ελεύθερη αγορά, τα μνημόνια, τα δαιμόνια, οι γάμοι, οι αγάμητοι, τα διαζύγια, οι γραμματείς, οι φαρισαίοι, οι απιστίες, τα δράματα. Όμως, υπάρχουν και οι Κυκλάδες. Κι εκείνο το ανελέητο φως που πυρπολεί το λευκό. Και το σκοτάδι της ψυχής. Και ισορροπεί τα τσάκρας.

*** Τα βιβλία της Ζέφης Κόλια κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

28 lifo – 25.7.13


PUBLI

25.7.13 – lifo

29


Αμοργός Ο Ικέτης της Αμοργού α π ο

τ ο ν

α ν δ ρ ε α

μ η τ σ ο υ Μόνο η κραυγή απόμεινε από σένα. οκτάβιο πας, «ηλιόπετρα»

Μ

όλις ανεβήκαμε στο κατάστρωμα του μικρού φεριμπότ και ενώ ο Ιάν, ο άντρας μου, είχε ήδη ξεφορτωθεί το βαρύ σακβουαγιάζ από τις πλάτες του, εγώ απομακρύνθηκα και βρήκα ένα ναύτη στην άλλη άκρη του πλοίου. «Πες μου» τον ρώτησα στ’ αγγλικά, «τι σημαίνει γυναίκα;». «G-i-n-e-k-a» συλλάβισα αργά και τον περίμενα. Αυτός απόρησε με τη σοβαρότητα ή ίσως με την ελληνική προφορά μου και με ρώτησε ξανά: «Γυναίκα;». «Ναι» επιβεβαίωσα με αγωνία τη λέξη. Σήκωσε ανέμελα τους ώμους. «Γυναίκα in Greek means woman» εξήγησε. «The female» επανέλαβε και ξαφνικά θύμωσε. Πλησίασα τον Ιάν: «Κατεβαίνω από το πλοίο» του ανακοίνωσα. Ότι θα έμενα στη βραχονησίδα και θα επέστρεφα με το επόμενο φέρι. Εκείνος φώναξε πως είχα τρελαθεί «εντελώς» και μου θύμισε ότι το επόμενο καράβι θα ερχόταν ξανά μετά από μία εβδομάδα. Εγώ τότε τον έβρισα. Προσπάθησε να με κρατήσει με το ζόρι, επιχείρησε ακόμη να με ακολουθήσει. Τον απώθησα βίαια και πρόλαβα να πηδήσω από το καράβι την ώρα που αυτό απέπλεε. Τ’ όνομά μου είναι Ίγκριντ. Είμαι Σουηδέζα. Θα μπορούσα να ’μαι κόρη της Ίγκριντ Μπέργκμαν. Τόσο πολύ της μοιάζω. Σήμερα είμαι σαράντα εννέα χρόνων, όταν όμως κατέβηκα στο ξερονήσι ήμουνα είκοσι εννέα. Της μοιάζω ακόμα και στο ύφος, της Μπέργκμαν. Ο άντρας μου έλεγε πως έχω κάποια ψυχοπαθολογική ταύτιση μαζί της, γιατί επιδεικνύω διαρκώς την ίδια δραματικότητα, την οποία αυτός χαρακτηρίζει προσποιητή. Μάλιστα, η απρόβλεπτη εκείνη πράξη μου ήταν η αφορμή που

30 lifo – 25.7.13

το ποτήρι της υπομονής του ξεχείλισε και χάθηκε τότε από τη ζωή μου ο Ιάν, για δέκα ολόκληρα χρόνια. Ξανασμίξαμε όμως και πάλι. Και είμαστε τώρα άλλα δέκα χρόνια μαζί. Με τον Ιάν είχαμε τη μανία της πεζοπορίας. Θέλαμε να ανακαλύπτουμε μαζί τα πράγματα. Άργησα να μάθω ότι ανακαλύπτει κανείς μόνο όσα έχει ήδη μέσα του. Δεν ανακαλύπτουμε δηλαδή ποτέ ό,τι δεν ξέρουμε. Εν πάση περιπτώσει, δεν τα καταφέρνω στη φιλοσοφία και ούτε μου αρέσει να εξηγώ. Ο Γερο-Σταύρος ζούσε στην κορυφή της βραχονησίδας, σ’ ένα μικρό νησάκι κοντά στην Αμοργό. Εκεί τον είχαμε βρει ο Ιάν κι εγώ. Με συντροφιά του πολλά γίδια, κλεισμένα σε μεγάλα μαντριά. Έμενε σε μια πλινθόκτιστη στρογγυλή κατοικία. Σαν σπηλιά. «Καθικιά» τη λένε οι ντόπιοι. «Η καθικιά μου» επαναλάμβανε. Μας είπε πως τον αποκαλούν Γερο-Σταύρο ή Οld-Stavros και γέλασε για το αγγλικό του όνομα. Ήταν γύρω στα εβδομήντα, γεροδεμένος όμως και αγέρωχος. Τόνισε ακόμα, αρκετές φορές, πως ζούσε επί είκοσι συνεχή χρόνια αφότου χήρεψε, μόνος του, πάνω στο νησάκι. Ο Γερο-Σταύρος μας φιλοξένησε όλη τη μέρα. Έψησε κρέας σε μια περίεργη μακριά σούβλα και οι δυο μας, αυτός κι εγώ, πήγαμε και κόψαμε κόκκινες ντομάτες από τον κηπάκο του και κάναμε μια τεράστια «ελληνική σαλάτα». Με αγγούρι, ντομάτες, πιπεριές, κρεμμύδι, άφθονο λάδι και… κάρδαμο. «Το κάρδαμο», είπε γελώντας και στρίβοντας το μεγάλο μουστάκι του, «έχει μαγικές ιδιότητες». Κι έκλεισε το μάτι του πονηρά από μακριά στον Ιάν, που δεν φάνηκε να καταλαβαίνει. Πλησίασα και του εξήγησα στη γλώσσα μας. Γελάσαμε κι οι δυο υπερβολικά δυνατά. Γέλασε σαστισμένος κι εκείνος και αναψοκοκκίνισε. Αφού φάγαμε και ήπιαμε γλυκό κόκκινο κρασί σε πήλινες χειροποίητες κούπες, μας έβαλε να κοιμηθούμε στο κρεβάτι του. Έστρωσε λευκά, υφαντά σεντόνια κι επέμεινε να ξαπλώσουμε. Δεν σήκωνε αντίρρηση καμιά γι’ αυτό. Ο ίδιος έφυγε μακριά, διακριτικός, με όλο μαζί το κοπάδι του. Είπε πως θα γύριζε το ίδιο


the summer fiction issue

βράδυ, «πολύ αργά». Ενώ κάναμε έρωτα όλο το απόγευμα, ως το δειλινό, κι ανακαλύπταμε κατάπληκτοι τις μαγικές ιδιότητες του καρδάμου, από την άλλη άκρη του νησιού, δυο ώρες δρόμο μακριά, ίσως και περισσότερο, ακουγότανε ακατάπαυστα η φλογέρα του Γερο-Σταύρου να γεμίζει βουκολικές μελωδίες το ερωτικό μας σμίξιμο. Σαν τον αρχαίο Έλληνα θεό τον Πάνα, τον τραγόποδα, τον φαντάστηκα. Έφταναν ακόμα αχνά βελάσματα γιδιών και τα αραιά κουδουνίσματά τους. Το βραδάκι, όταν γυρίσαμε από το μπάνιο κάτω στη θάλασσα, βρήκαμε τον άντρα εκείνο συνοφρυωμένο και δύσθυμο. Για κάποιο λόγο είχε γυρίσει πολύ νωρίτερα. «Όλα καλά;» τον ρώτησα ανήσυχη στα αγγλικά. «Ναι, όλα καλά» απάντησε απότομα. Άπλωνα το λευκό μαγιό μου αργότερα πάνω στον ξύλινο φράχτη για να στεγνώσει κι αυτός με παρακολουθούσε με βλέμμα σκοτεινό. Ο Ιάν διάβαζε κάποιο βιβλίο παράμερα και δεν πρόσεχε. Σε λίγο πετάχτηκε όμως ορθός, αναστατωμένος, και φώναζε ότι μόλις που προλαβαίναμε να φτάσουμε στον μόλο, να πάρουμε το καραβάκι της επιστροφής. «Μείνετε, φεύγετε με το επόμενο» έλεγε ο Γερο-Σταύρος έντρομος. Δεν ήθελε να φύγουμε επ’ ουδενί. Σχεδόν σαν να μας το απαιτούσε. «Όχι, όχι, αύριο αναχωρούμε από την Αμοργό, μεθαύριο πετάμε για τη Στοκχόλμη» εξήγησε αυστηρός ο Ιάν. Μαζέψαμε τα πράγματα βιαστικά και φύγαμε, συγκινημένοι για τη φιλοξενία. Εγώ, αυθόρμητα, αγκάλιασα και φίλησα τον ΓεροΣταύρο. Αφού περπατήσαμε είκοσι περίπου λεπτά, διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το μαγιό μου πάνω στον φράχτη. Είπα στον Ιάν

να προχωρήσει, πως εγώ θα τον έφτανα, και γύρισα πίσω στην «καθικιά» όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να μη χάσουμε το φέρι. Ο Γερο-Σταύρος δεν με πήρε είδηση καθώς πλησίαζα στο έρημο σπιτάκι του. Τα σκυλιά του δεν με γάβγισαν. Κούνησαν μόνο τις ουρές τους και με κοίταζαν πολύ προσεκτικά. Αυτός βρισκόταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, που έβλεπε στο απέραντο πέλαγο. Στις δυο του χούφτες κρατούσε σφιχτά το μαγιό μου. Σαν πουλί ζωντανό που φοβότανε να μην πετάξει και του ξεφύγει μέσα απ’ τα χέρια. Είχε γονατίσει στο ένα πόδι σε στάση προσευχής και κοιτούσε απελπισμένος ψηλά. Βογκούσε και αναστέναζε κι επαναλάμβανε δυνατά μια λέξη. Αντιλαλούσε η λέξη του μέσα στον έρημο τόπο, σαν ικετευτικός λυγμός. Είδα ακόμα μερικά σύννεφα στον ουρανό που έφευγαν όλα μαζί μακριά, μ’ απίθανη ταχύτητα. Γίδια, σκύλος ή ήχος άλλος από κουδούνι ζώου δεν ακουγόταν κανένας, παρεκτός από εκείνη τη λέξη. Γύρισα πίσω τρέχοντας. Βρήκα τον Ιάν καθισμένο σ’ έναν βράχο να περιμένει. «Άργησες» είπε αποδοκιμαστικά, χωρίς να δώσει την παραμικρή σημασία στο λαχάνιασμα και στην ταραχή μου, και προχώρησε πιο γρήγορα μπροστά, κυρτός, φορτωμένος το σακβουαγιάζ. Λίγο πριν ανέβουμε στο καράβι, ζήτησε να μάθει για το μαγιό. «Άσ’ το», του είπα κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως οι άντρες ζουν μόνο για την ελεημοσύνη των γυναικών. Καθώς ανέβαινα τρέχοντας προς την καθικιά, συλλάβιζα δυνατά την καινούργια μου λέξη. Γυ-ναί-κα. Κι αγαπούσα, πρώτη φορά, το κορμί μου.

*** Τα βιβλία του Ανδρέα Μήτσου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη

25.7.13 – lifo

31


Γαϊδουρονήσι Απαγορευτικό απόπλου α π ο

Γ

τ ο ν

λ ε υ τ ε ρ η

ιατί τ’ ονόμασαν έτσι, δεν υπάρχουν πουθενά γαϊδούρια, ούτε κανένα άλλο ζώο, μόνο γλάροι που κρώζουν και κάνουν κάθετες εφορμήσεις σε ψοφίμια και σκουπίδια, κάποιοι μας είπαν ότι υπάρχουν και κουνέλια, αλλά εγώ τόσο καιρό εδώ δεν έχω δει κανένα, ούτε καν στα ανήσυχα όνειρά μου. Τρίτη μέρα που κρατάει το απαγορευτικό και σε λίγο θ’ αρχίσω να καπνίζω τα δάχτυλά μου. Μπρούμυτα, το σώμα μου χωμένο στο νερό και το κεφάλι στην άμμο, ίσα-ίσα αναπνέω, αλλά ξέρω, αν βγω μπορώ να πάω μόνο στη σκηνή κι εκεί δεν με περιμένει τίποτα, άσε που δεν θέλω να πέσω πάνω σ’ αυτούς τους δύο συνταξιούχους που περιφέρονται όλη μέρα πιασμένοι χέρι-χέρι και σκοτώνονται να μάθουν αν είσαι καλά. Δεν έπρεπε να τσακωθώ με τη Μαρία και να την αφήσω να φύγει,

32 lifo – 25.7.13

γ ι α ν ν α κ ο υ δ α κ η

τώρα έχω μείνει μόνος, εγώ, οι κέδροι, η άμμος και οι γλάροι. Δεν έχω διάθεση ούτε να πάω στο πίσω μέρος, εκεί που μένουν οι υπόλοιποι κατασκηνωτές, στη Χρυσή Παραλία που αποτελείται από εκατομμύρια κοχύλια και την κλέβουν κρυφά οι τουρίστες μέσα στις τσέπες τους. Η Μαρία έφυγε Πέμπτη άρα σήμερα είναι Κυριακή, κοιτάω τη σκηνή στο βάθος, το μπλε ψυγειάκι που δεν έχει τίποτα μέσα, την αιώρα που σηματοδοτεί τον χώρο της ανάπαυσης, κάπου βρίσκεται και το κινητό που έχει ξεμείνει από μπαταρία, αφού «Πάμε για δυο μέρες, να απομονωθούμε, ας σβήσει η μαλακία, δεν παίρνω φορτιστή», όπως είχα υπερήφανα δηλώσει. Σηκώνομαι και βγαίνω από το νερό, τα πόδια σέρνονται στη στεγνή άμμο, προσπερνάω τη σκηνή, η ταβέρνα είναι κι αυτή στο πίσω μέρος, δεν ξέρω αν έχω λεφτά ή αν έχει φαγητό αλλά πεινάω, φτάνω και είναι πάντα οι ίδιοι, ο Αλέξανδρος ο Σκηνο-


the summer fiction issue

θέτης, ο Ηλίας ο Μουσικός, ο Γιάννης ο Σερβιτόρος, ο Αλέκος ο Ταβερνιάρης, μόνο το ζευγαράκι μας, ο κύριος Κώστας κι η κυρία Ελένη λείπουν, οι μοναδικοί που δεν γκρινιάζουν μ’ αυτό το απαγορευτικό, απόμαχοι με γεροντοέρωτα και άπλετο χρόνο να σκοτώσουν, αλλά εμένα μου λείπει το Μαράκι κι έχω σιχαθεί αυτό το ξιδόκρασο, αφού εδώ και δύο μέρες έχουν τελειώσει οι μπίρες. Κάθομαι στο τραπεζάκι και ξέρω, ο Γιάννης θα έρθει σε δέκα λεπτά το λιγότερο, έχει τον δικό του τρόπο να υπολογίζει τον χρόνο έτσι όπως ρουφάει ηδονικά τον καπνό, ένα τσιγάρο διάλειμμα πριν από κάθε παραγγελία κι ένα μετά κι έπειτα ίσως πάει να ετοιμάσει το φαγητό. Έχει καβάτζα τσιγάρα ο Γιάννης, αλλά δεν δίνει, το πακέτο του είναι πάντα άδειο, σου δείχνει το τελευταίο κι έπειτα, ως διά μαγείας, καπνίζει άλλο ένα, στα νιάτα του θα ήταν ταχυδακτυλουργός. Κάτι έχει αλλάξει όμως σήμερα κι ο Γιάννης έρχεται αμέσως, μου φέρνει ένα ποτήρι κρασί, μου αφήνει και τέσσερα τσιγάρα κι έπειτα φεύγει για μέσα και κοιτάω με απορία γύρω, όλοι είναι υπερβολικά ήρεμοι και σοβαροί, σαν τεθλιμμένοι συγγενείς, ούτε καν ο μουσικός δεν κρατάει την κιθάρα κι ο σκηνοθέτης δεν στήνει πλάνα για τη μεγάλη ταινία που θα γυρίσει με θέμα τον εγκλωβισμό μας στο νησί, ενώ ο ταβερνιάρης κοιτάει τον ουρανό κουνώντας το κεφάλι και στον νου μού έρχεται ο στίχος του Καββαδία, «ο καπετάνιος μας κοιτάζει το φεγγάρι που είναι θολό και κατακόκκινο σαν αίμα» και θέλω να ακούσω απεγνωσμένα μουσική, οπότε σηκώνομαι και προχωράω προς το τζουκμπόξ που κάθεται στη μέση της αυλής, πώς στο διάολο το φέρανε εδώ πέρα αναρωτιέμαι από την πρώτη μέρα, αλλά δεν τολμώ να ρωτήσω. Την ώρα που ετοιμάζομαι να διαλέξω τραγούδι φτάνει δίπλα μου ο Αλέξανδρος, απλώνει το χέρι και πιάνει το

μπράτσο μου, γυρίζω να τον κοιτάξω, τα μάτια του είναι κόκκινα και κλαμένα, μου κάνει νόημα να μην πατήσω το κουμπί. «Τι συμβαίνει;» τον ρωτάω, «ο κύριος Κώστας κι η κυρία Ελένη», μου λέει, «τους βρήκαμε το απόγευμα στην παραλία, αγκαλιασμένοι, ακίνητοι, κάτω από μια πέτρα το γράμμα». Έγραφε ασύνταχτα: «Αντίο σε όλους, να πεθαίνεις στην αγκαλιά του αγαπημένου σου στην ομορφότερη παραλία κι εμείς ίσως να γίνουμε κοχύλια μια μέρα και να κυλιστούμε στην πλάτη σας, αντίο σε όσα αγαπήσαμε» και μας άφησαν δυο μπουκάλια κρασί και τσιγάρα κι ούτε οι γλάροι δεν τους είχαν πλησιάσει, ούτε τίποτα και να τους θάψουμε εκεί ήθελαν, κάτω από τους κέδρους κι έσκαψαν όλοι με χέρια και με ό,τι εργαλεία μπορούσαν, ο μουσικός έσπασε την κιθάρα και την έκανε φτυάρι, ο Γιάννης μού άναψε το τσιγάρο, το λένε Γαϊδουρονήσι γιατί εδώ έφερναν τα γέρικα γαϊδούρια να πεθάνουν, τ’ αγαπούσαν πολύ και τα λυπούνταν να τα βλέπουν να σβήνουν δίπλα τους μου ψιθύρισε και την άλλη μέρα το απαγορευτικό έληξε, ήρθε το καράβι, ένας επιβάτης είχε φορτιστή, άνοιξα το κινητό, κλήσεις και μηνύματα από τη Μαρία, σ’ αγαπάω, κι εγώ, αλλά θα μείνω μία μέρα ακόμα, πήρα τη σκηνή μου και μετακόμισα πίσω, την έστησα δίπλα στη δικιά τους και όλο το βράδυ καπνίζαμε.

*** Τα βιβλία του Λευτέρη Γιαννακουδάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

25.7.13 – lifo

33


the summer fiction issue

Άνδρος Το φόρεμα με τις πράσινες και κίτρινες ρίγες α π ο

Η

τ η ν

α ν δ ρ ι α ν α

Αγάθη έκατσε βαριά στο κρεβάτι. Όταν ήταν μικρή, το πατρικό σπίτι της μητέρας της στην Άνδρο ήταν το κατώφλι για μια καλοκαιρινή, δεύτερη ζωή μακριά από την Αθήνα, το χαμόσπιτο στα Πετράλωνα, το σχολείο θηλέων στην Πειραιώς, όπου καθόταν μόνη στα πέτρινα σκαλιά της αυλής ισιώνοντας αμήχανη τη στολή της όσο τα άλλα κορίτσια αντάλλαζαν εφηβικά μυστικά στις γωνίες χωρίς να της ρίχνουν ούτε ένα βλέμμα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Στα ρουθούνια της εισχώρησε μυρωδιά νησιώτικης υγρασίας, τα παράθυρα ήταν ορθάνοιχτα από το μεσημέρι που είχαν φτάσει στο νησί, αλλά η κλεισούρα δεν είχε φύγει ακόμη. Κοίταξε γύρω της. Το παλιό σιδερένιο κρεβάτι έτριξε. Από πάνω του μια εικόνα του Αγίου Ανδρέα και στον τοίχο απέναντι οι φωτογραφίες του Παύλου και της Φρειδερίκης. Η μητέρα της ήθελε να τη μάθει να λατρεύει τα θεία από μικρή και να μην ξεχνάει το όνομα του πατέρα της, παρόλο που εκείνος ήταν εξαφανισμένος χρόνια στην Αμερική. Κάθε Ιούνιο η ίδια ιστορία. Η Αγάθη την έβλεπε να τρίβει με μανία τα πλακάκια της αυλής, να βάφει με λευκό χρώμα τους κορμούς των δέντρων, να κοιτάζεται με τις ώρες στον καθρέφτη, σαν να τον περίμενε από ώρα σε ώρα. Αυτό που κάποτε έμοιαζε με πανηγύρι καλλωπισμού στα παιδικά της μάτια, τώρα, έχοντας κλείσει τα δεκαεφτά, μόνο θλίψη της προκαλούσε. Ήθελε να την αρπάξει, να την ταρακουνήσει από τους ώμους και να της φωνάξει: «Δεν θα έρθει ποτέ, δεν το καταλαβαίνεις πια; Δεν θα έρθει ποτέ». Οι λέξεις, όμως, πνίγονταν, δεν ανέβαιναν ποτέ από το λαρύγγι στο στόμα, θες από λύπηση, θες από φόβο για την επόμενη μέρα μετά την ειπωμένη αλήθεια. Ξεροκατάπιε για να αποδιώξει την πίκρα που είχε μαζευτεί απότομα στο στόμα της, έκλεισε τα μάτια και κούνησε το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά. Έπρεπε να κατέβει στην πλατεία. «Πάλι αυτό το τσίτι θα φορέσεις; Σου σιδέρωσα το καλό με τις δαντελίτσες, το μπλε» φώναξε η μητέρα της όταν την είδε να μπαίνει στο καθιστικό. «Αυτό είναι τριμμένο στη σούρα, δεν το έχεις βαρεθεί πια;». Οι διαμαρτυρίες ήταν γνωστές, αλλά ό,τι και να έλεγε η κυρία Φωτούλα δεν θα υποχωρούσε, όχι σήμερα. Το φόρεμα αυτό ήταν το μόνο που είχε αγοράσει με δικά της λεφτά, πουλώντας ένα πινακάκι που είχε ζωγραφίσει στην πελάτισσα της μητέρας της. Η γυναίκα είχε έρθει για μια πρόβα ταγέρ, είχε δει τον πίνακα στο σαλόνι, το τοπίο με τα σύννεφα της θύμιζε το Παρίσι, εκεί όπου είχε μεγαλώσει. Πενήντα δραχμές, τις έβγαλε από το πορτοφόλι της αμέσως, πώς να φέρεις αντίρρηση;

σ α κ κ α

Καθώς περπατούσε στα λευκά σοκάκια της Χώρας με τα μπλε παράθυρα και τα γεράνια, παρατήρησε ότι είχε λαχανιάσει παρόλο που περπατούσε αργά επίτηδες, να μην ιδρώσει. Η καρδιά της είχε δικό της τρεχαλητό. Όταν έφτασε στην πλατεία την υποδέχτηκαν εφτά αγκαλιές με χαρές και φιλιά. Πήραν παγωτό κι έκατσαν κάτω από το άγαλμα του Αφανούς Ναύτη. «Ο Μανώλης δεν είναι εδώ;» ρώτησε η Αγάθη, διακόπτοντας τα γέλια και τα χάχανα. «Δεν τα έμαθες; Ο Μανώλης μπάρκαρε την περασμένη βδομάδα» είπε ένα αγόρι. Η Αγάθη πέτρωσε. Το γνώριζε το πλάνο αυτό, το φοβόταν χρόνια. «Αλλά έφυγε μελωμένος χάρη στη Λόλα μας» συμπλήρωσε το αγόρι σκασμένο στα γέλια. Το ξανθό κορίτσι στη μέση της παρέας τον κοίταξε ειρωνικά. «Την κάνεις να ντρέπεται, βλάκα. Μην τον ακούς, Αγάθη. Αρραβωνιαστικός μου θα είναι σε λίγο, να τον άφηνα να φύγει διψασμένος;» είπε και ξέσπασε σε γέλια κελαρυστά. Η λέξη «αρραβωνιαστικός» έκανε την Αγάθη να ζαρώσει. Έκανε να στερεώσει τα γυαλιά της για να κρύψει ένα προδοτικό δάκρυ, αλλά το χέρι της στάθηκε μετέωρο, θυμήθηκε, στο νησί δεν τα φορούσε ποτέ. Πόσο ανόητο, σκέφτηκε τώρα, να νομίζει ότι ένα κρυμμένο ζευγάρι γυαλιά θα ήταν αρκετό για να την κάνει πιο όμορφη από τη Λόλα. Τη Λόλα με τα μακριά κυματιστά μαλλιά, τα πράσινα μάτια, τα ακριβά φορέματα, που ζούσε μετά τον θάνατο των γονιών της με τους πλούσιους θείους της, που κανένας δεν της έλεγε τι να φορέσει και τι να κάνει, που τώρα κάπνιζε το τσιγάρο της χωρίς να φοβάται κανέναν και τίποτα. «Για πού μπάρκαρε;» κατάφερε τελικά να ρωτήσει. «Αμερική πρώτα, μετά βλέπουμε» αποκρίθηκε η Λόλα αδιάφορα, σαν να μιλούσε για έναν μακρινό γνωστό της. Τα χέρια της Αγάθης σφίχτηκαν τσαλακώνοντας το βαμβακερό ύφασμα. Οι ρίγες ενώθηκαν, μπερδεύτηκαν. Αμερική. «Μου είπε να σου στείλω φιλιά, πολύ λυπήθηκε που δεν σε είδε να σε χαιρετήσει. Πήρε μαζί του και τον πίνακα που του χάρισες πέρυσι, για γούρι, έτσι είπε». Η Αγάθη δεν μίλησε. «Εγώ του έδωσα μια φωτογραφία με μαγιό για να κάνει ύπνο ταραγμένο όταν η θάλασσα είναι λάδι. Εσύ ποια λες να του φέρει μεγαλύτερη τύχη;» είπε η Λόλα, γέλασε θριαμβευτικά και τίναξε με χάρη το τσιγάρο στον αέρα. Η καύτρα πέταξε και προσγειώθηκε στο φόρεμα της Αγάθης. Βουλιαγμένη την είδε να καίει το ύφασμα και να εξαφανίζεται. Ίσως η μητέρα της να είχε δίκιο. Το φόρεμα αυτό είχε παλιώσει πια.

*** Τα βιβλία της Ανδριάνας Σακκά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη

34 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

35


the summer fiction issue

Ρόδος «Summer Paradise» α π ο τ η σ τ α υ ρ ο υ λ α σ κ α λ ι δ η

Ο

ι στάλες κυλούσαν στο μέτωπό του. Το σαγόνι του σφιγμένο σ’ ένα μόνιμο χαμόγελο. Αμηχανία. Παιδική. Κι εκείνα τα μάτια του, αχ, τα μάτια του, καίγανε ορθάνοιχτα στο βλέμμα της θλίψης. Μασούσε συχνά κανένα ξυλάκι κανέλα ή γαρίφαλο που έπαιρνε από τα μαγειρεία και μόνιμα στ’ αυτί του κρεμόταν ένα κλαράκι βασιλικός το

καλοκαίρι. Αδύνατος κάτω από το φαρδύ λευκό του πουκάμισο, νόμιζες θα μετρήσεις τα κόκκαλά του. Και τα ψηλόλιγνα πόδια του καταλήγανε σ’ εκείνα τα τεράστια παπούτσια που λες τον κρατούσαν όρθιο. Όλη μέρα. Μπορεί και δεκαέξι ώρες. Μέσα στο σιδερωτήριο. Γλυκά σοκολατένιος μέσα σ’ εκείνους τους σωρούς από τσαλακωμένα λευκά σεντόνια και πετσέτες. Εγώ του τα κατέβαζα λίγα λίγα από τα δωμάτια. Και μου γελούσε. Ολόκληρος. Εκτός από ’κείνα τ’ απόκοσμα σκούρα μπλε μάτια του. Που καρφώνονταν πάνω μου με περηφάνια. Στα υπόγεια του ξενοδοχείου. Summer Paradise. Στις ρίζες μιας ακρογιαλιάς της Ρόδου. Που τον έριξε το δουλεμπορικό μια χειμωνιάτικη νύχτα. Και τον βρήκανε τ’ άλλο πρωί

μισοπεθαμένο και μελανιασμένο στα χρωματιστά βότσαλα του γιαλού. Κάποιος προσπάθησε όσο τον ξυπνούσε να του πάρει το δαχτυλίδι με το τυρκουάζ που φοράει σαν τουρμπάνι στο χέρι του. Κι αγρίεψε τότε. Τον δάγκωσε. Και τον κλείσανε στα κρατητήρια. Μέχρι που τον αφήσανε να βολοδέρνει μόνος στο νησί. Ένας ακόμη φερμένος από τα βάθη της Ασίας. Τον μάζεψε ένα από τα τσιράκια του κυρίου Ρίτση, του μεγαλοξενοδόχου του νησιού. Για πενταροδεκάρες τον έχει να δουλεύει είλωτας στα άδυτα του εκτυφλωτικού τουρισμού. Σιδερώνει ασταμάτητα. Με τα περίεργα αγγλικά του μοιράζεται πού και πού μαζί μου εκείνο τ’ όνειρο. Να φύγει στην Ολλανδία. Κι έρχονται και φεύγουν ορδές οι Ολλανδέζοι στο Summer Paradise, αλλά χωρίς αυτόν, απλώς πιο κόκκινοι, πιο ξεφλουδισμένοι, πιο σταφιδιασμένοι και ξανθοί. Κι εκείνος ξερακιανός, ολόκληρος μια ελπίδα. Να πάει να γίνει κηπουρός στις Κάτω Χώρες. Το αποφάσισε ένα απόγευμα της άνοιξης που περιπλανιόταν στ’ Αφάντου και είδε όλη την παραλία γεμάτη ανθισμένα κρινάκια της θάλασσας. Έπεσε στην άμμο κι έπιασε να κλαίει, φιλώντας την. Από ευτυχία. Για το θαύμα που τον αξίωσε ο κόσμος να ζήσει. Με πήρε ένα βράδυ από το χέρι και μ’ ανέβασε σε μια άκρη απ’ το δάσος με τις πεταλούδες. Με φακό. Φοβόμουν λίγο. Αλλά όχι εκείνον. Μην τυχόν και ξεσηκωθούν οι φτερωτές ψυχές και μας προδώσουν σε κανένα φύλακα. Αλλά εκείνες κοιμούνταν ακίνητες στα δέντρα. Και κάτω στη γη αυτός, αυτός ντροπαλά να μου δείχνει το καταφύγιό του. Ένας κήπος μυστικός. Από έναν άνθρωπο τόσο νηστικό και τόσο χορτάτο μαζί. Που τρέφει τις εξωτικές του ελπίδες, λεπίδες έτοιμες να τον κόψουν. Ορχιδέες και κρινάκια. Κλεμμένα από τους κήπους του ξενοδοχείου και σπιτιών. Και ρόδα. Πόσα τριαντάφυλλα. Και μυριστικά βασιλικά. Γλυκιά ρίγανη και δυόσμος. Στα κρυφά. Ένας ιππότης λαθραίος. Μετανάστης. Στο διάκενο της ζωής του. Με ρίζες παντού και πουθενά. Περιμένοντας βολβός ο ίδιος να φυτευτεί στην Ολλανδία. Με καμιά ουτοπική πτήση τσάρτερ από Ρόδο. Έκτοτε είχαμε να μας ενώνει αυτή η συνωμοσία. Ότι μόνον εγώ ήξερα. Μα, ήταν αλήθεια όλα τούτα; Ή ζούσα μια ονειροφαντασία; Καμιά φορά το καλοκαίρι αποφασίζει να θερίσει εκείνο τους ανθρώπους. Τέτοιο ήταν κι αυτό. Είχα ρεπό μια μέρα –από τα σπάνια του Αυγούστου– και ξεραινόμουν στον ύπνο. Όταν ξύπνησα, αργά το απόγευμα, πετάχτηκα να τον βρω για να πούμε δυο κουβέντες. Δεν ήταν στο καμαράκι του. Δεν ήταν στα σίδερα ούτε στα πλυντήρια. Δεν ήταν στις κουζίνες. Δεν ήταν πουθενά. Μια προδοσία άρχισε να με ροκανίζει μέσα μου. Ο μήνας είχε σηκώσει το δρεπάνι του. Έτρεξα με λαχτάρα στις πεταλούδες. Είδα τα παπούτσια του να εξέχουν. Σκέφτηκα να πάω να τον σκουντήξω. Να κάνουμε παρέα. Στάθηκα. Το ολόλευκο πουκάμισό του ανέμιζε ανοιχτό. Οι πεταλούδες πετούσαν από πάνω του δαιμονισμένες. Και τα φυτά του όλα με σκυμμένα κεφάλια σε κείνον. Τα χέρια του αδειανά. Πιο άδεια από ποτέ. Χωρίς το τυρκουάζ του και στη θέση του μικρού του δαχτύλου να χάσκει ένα κενό. Χαμογελούσε, αλλά στο στήθος του είχε ματώσει μια πληγή και είχε πνίξει τα βασιλικά και τις τσαλαπατημένες μαργαρίτες που όποιος τον σκότωσε για ένα δαχτυλίδι, δεν νοιάστηκε για τη θυσία. Στη δική μου καρδιά μια τρύπα από τότε. Ο κήπος του δεν θα υπάρχει πια. Δεν τολμώ να μάθω. Αλλά σε τούτο το μικρό κι υγρό μπαλκόνι μου, κρατάω μια γωνιά μόνο για κείνον. Με όλα τα φυτά του κόσμου. Μέσα στις γλάστρες χώνω καμιά φορά κανένα ξυλάκι κανέλα και γαρίφαλο, προσφορά στη θύμηση της οσμής του. Και φαντάζομαι τις πεταλούδες να τον παίρνουν από το Summer Paradise, να τον σηκώνουν ανάλαφρα μην τον ξυπνήσουν και να τον πηγαίνουν να τον αποθέσουν σ’ ένα ανθισμένο λιβάδι στην Ολλανδία. Η ιστορία είναι προϊόν φαντασίας και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

*** Τα βιβλία της Σταυρούλας Σκαλίδη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις

36 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

37


the summer fiction issue

Κως Tαξίδι στην Κω α π ο

Τ

τ η ν

κ α τ ε ρ ι ν α

ο καλοκαίρι του ’69 μας βρήκε να πλέουμε με προορισμό κάποιο νησί του Αιγαίου. Πηγαίναμε στην Κω. Το πλοίο μάς είχε πάρει απ’ τη Θεσσαλονίκη, αφού φορτώσαμε και το αυτοκίνητο. Ο κόσμος συνωστιζόταν στο κατάστρωμα: ημίγυμνες τουρίστριες, άντρες με σορτσάκια, φαλάκρες και προτεταμένες κοιλιές, γυναίκες εύρωστες, πασαλειμμένες με αντηλιακά, φορώντας ψάθινα καπέλα και μαύρα γυαλιά, κάτι ξανθοί απ’ τον Βορρά με τιρκουάζ μάτια που είχαν πετάξει τα φανελάκια τους και σιγοψήνονταν, ζέστη αφόρητη ακόμα κι όταν ανοιχτήκαμε στο πέλαγος. Ψηλά στο τελευταίο κατάστρωμα ένας λίβας άρπαζε ελαφρά αντικείμενα και τα εκσφενδόνιζε στη θάλασσα. Έκοβα βόλτες στο πλοίο, είχα αρχίσει ήδη να βαριέμαι, σκεφτόμουν πώς θα ’ταν να φουντάρω από την κουπαστή –σίγουρα θα γινόμασταν θέαμα με τον κόσμο να ουρλιάζει και τον πατέρα μου να πέφτει με τα ρούχα στο νερό για να με σώσει–, όταν ακούστηκαν κάτι γνώριμες κραυγές κι

38 lifo – 25.7.13

κ α ρ ι ζ ω ν η

είδα τη μάνα μου να αγκαλιάζει μια γυναίκα που την έκρυβε έναα μεγάλο ψάθινο καπέλο. Ήταν η κυρία Τζίμου. Πλάι της στέκονταν οι κόρες της, η Τζένη και η Ρένα. Κρατούσαν τεράστιους μπόγους που τους άλλαζαν κάθε τόσο θέση μαζί με κάτι τσίγκινους μαστραπάδες, οι οποίοι ηχούσαν συνδυαστικά σε κάθε τους κίνηση. Δεν είχαν κλείσει καμπίνα γιατί σκόπευαν να κατεβούν πιο μπροστά από μας. Παρηγορήθηκα με την ιδέα ότι θα είχα παρέα, έστω και προσωρινά. Μόνο που δεν μπορούσα να εξηγήσω την κατήφεια που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των γυναικών. Ωστόσο, η απορία μου γρήγορα λύθηκε. Εκείνες δεν πήγαιναν, όπως εμείς, για διακοπές, αλλά για να επισκεφτούν τον εξόριστο πατέρα τους στη Γυάρο. Φανατικός Αριστερός, ο άντρας της κυρίας Τζίμου είχε περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στις εξορίες και στις φυλακές. Πρώτο τον πιάσανε όταν έγινε το πραξικόπημα του ’67 και τελευταίο τον αφήσανε. Όπως έμαθα αργότερα, ο κύριος Τζίμου δεν υπέγραφε δήλωση. Για μια δήλωση ο δύστυχος έκανε εφτά


χρόνια να δει το σπίτι του. Κι η γυναίκα του έμεινε μόνη με τα τρία παιδιά. Σπουδαίος αγωνιστής ο Κυριάκος, σχολίαζαν καμιά φορά οι δικοί μου, αλλά βάζει το κόμμα πάνω από την οικογένειά του. Μεγάλο λάθος αυτό. Θυμάμαι, το τελευταίο βράδυ πριν από το πραξικόπημα είχαμε πάει με την κυρία Τζίμου σε μια διάλεξη του Αναγνωστάκη. Ο Αναγνωστάκης είχε δημοσιεύσει τότε ένα άρθρο σε μια εφημερίδα που εξηγούσε γιατί δεν μπορεί να γίνει χούντα στην Ελλάδα. Όταν όμως ξημέρωσε η άλλη μέρα, αντίθετα από τις προβλέψεις του ποιητή, όχι μόνον έγινε χούντα αλλά κάλεσαν και τον κύριο Τζίμου στην Ασφάλεια κι έκτοτε δεν τον ξαναείδαμε. Περνώντας λίγες μέρες αργότερα από την παραλία διακρίναμε μπροστά στον Λευκό Πύργο μια μακριά ουρά ανθρώπων να στέκονται σιωπηλοί, στοιχημένοι, κρατώντας ένα μικρό μπογαλάκι στο ένα χέρι και μια γκρίζα κουβέρτα στο άλλο. Έμπαιναν σ’ ένα πλοίο αγκυροβολημένο στην προκυμαία. «Τους στέλνουν εξορία» μουρμούρισε ο πατέρας μου, που κάποιες νύχτες δεν είχε κοιμηθεί στο σπίτι μας. Δεν τη γλίτωσε όμως κι αυτός την Ασφάλεια. Τον φώναξαν ένα βράδυ, τον ανέκριναν και του ζήτησαν να κάνει δήλωση. Μετά μας πήραν τα διαβατήρια και μας παρακολουθούσαν από κοντά, γιατί, όπως έλεγε η μητέρα μου, ήμασταν κι εμείς Αριστεροί, αλλά όχι τόσο φανατικοί κι επικίνδυνοι όσο ο κύριος Τζίμου. Πλέαμε, λοιπόν, εκείνο το ζεστό απομεσήμερο του Αυγούστου ακουμπισμένοι στην κουπαστή, βυθισμένοι στις σκέψεις μας, κοιτάζοντας τα σμαραγδένια κι απαστράπτοντα νερά του Αιγαίου, της Άσπρης Θάλασσας, όπως την ονόμαζαν κάποτε οι πειρατές,

ίσως εξαιτίας του άπλετου κι εκτυφλωτικού φωτός που την έλουζε. Η κυρία Τζίμου με τη μητέρα μου κάθονταν σε δυο καρέκλες δίπλα στην άδεια πισίνα του καταστρώματος και συζητούσαν χαμηλόφωνα, ψιθυριστά, ο πατέρας μου, λίγο πιο πέρα, έπινε μόνος του μια μπίρα. Γύρω μας πετούσαν οι γλάροι κρώζοντας, τσιμπολογώντας την κρούστα του νερού. Έξαφνα ακούσαμε τις μηχανές του πλοίου να σταματούν και την άγκυρα να κατεβαίνει στη μέση του πελάγους κι είδαμε την κυρία Τζίμου να πετάγεται απ’ τη θέση της και τραβώντας τις κόρες της απ’ το μπράτσο, μαζί με όλα εκείνα τα συμπράγκαλα, να αποβιβάζονται σε μια βάρκα που εμφανίστηκε απ’ το πουθενά. Παρακολουθούσαμε το θέαμα αμήχανοι, σοκαρισμένοι, όλοι είχαν καταλάβει πού πήγαιναν οι γυναίκες –σε ένα μέρος όπου δεν θα ευχόσουν ποτέ να βρεθείς–, κάποιοι κουνούσαν αγανακτισμένοι το κεφάλι τους, αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Εκείνες τακτοποίησαν τα πράγματά τους στο μικρό τους καρυδότσουφλο και σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν. Πέρα στο βάθος φαινόταν η Γυάρος, ζωσμένη στους αφρούς. Γύρισα το κεφάλι και κοίταξα τη μητέρα μου. Ήταν σκυμμένη στην κουπαστή. Δάκρυα κυλούσαν απ’ τα μάτια της. Κυλούσαν κι έσταζαν αθόρυβα στο νερό. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας στην Κω, ίσως χωρίς τον αρχικό ενθουσιασμό. Όχι γιατί το νησί δεν μας αποκάλυψε ανυπέρβλητα τοπία αλλά γιατί καθώς τα αναλογίζομαι όλα αυτά κι οι τρεις γυναίκες πια δεν βρίσκονται κοντά μας, έχω μια αόριστη αίσθηση πως κατά κάποιον τρόπο τις εγκαταλείψαμε εκεί, με τη μικρή τους βάρκα να βολοδέρνει στο πέλαγος έξω απ’ τη Γυάρο, ακυβέρνητη, να βολοδέρνει χρόνια μετά στη μνήμη μας και να τη στοιχειώνει.

*** Τα βιβλία της Κατερίνας Καριζώνη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη

25.7.13 – lifo

39


the summer fiction issue

Φούρνοι Στιγμιότυπα α π ο

Δ

τ η ν

α ν θ η

λ ε κ α τ η

εν θυμόταν το όνομα της παραλίας, ήταν βέβαιη όμως ότι βρισκόταν στους Φούρνους. Ναι, ήταν σίγουρα εκεί. Σ’ ένα απομακρυσμένο νησάκι του νότιου Αιγαίου, για το οποίο, μέχρι πριν από λίγες μέρες, δεν ήξερε απολύτως τίποτα. Ούτε καν κατά πού έπεφτε. Η λαχτάρα της, όμως, να ξεφύγει από την Αθήνα, από τη δουλειά της και από τον πρόσφατο χωρισμό είχε υπερνικήσει κατά κράτος τις απειλητικές φιλτραρισμένες σκέψεις που, υπό άλλες συνθήκες, θα την είχαν μαντρώσει στο τσιμεντένιο καβούκι της. Ήθελε απεγνωσμένα να αφεθεί στην πλήρη απώλεια της αίσθησης του χρόνου, του τόπου και του άγνωστου πλήθους. Άφησε ένα αχνό χαμόγελο να της ξεφύγει στην ανάμνησή του. Της φαινόταν έτη φωτός μακριά εκείνη η μεγαλειώδης στιγμή που της πέταξε στα μούτρα τη φράση «Κατερίνα, δεν πάει άλλο». Και άλλο γλυκόπικρο χαμόγελο, που αυτήν τη φορά συνοδευόταν μ’ ένα ανεπαίσθητο σήκωμα των φρυδιών. Αν δεν είχε φύγει τότε για το νησί, τόσο ξαφνικά, ποια κατάληξη θα είχε αυτή η ιστορία, άραγε; Χμ, τώρα πια δεν είχε καμία απολύτως σημασία. Γιατί είχε φύγει. Για καλή της τύχη. Έκλεισε τα μάτια και είδε την πανέμορφη παραλία που απλω-

νόταν μπροστά της. Χαλίκι, σμιλεμένα βράχια και γαλάζια νερά. Της μύρισε η καρύδα που αναδυόταν από το κορμί της κι ένιωσε τα χείλη της να καίνε από την αρμύρα του αέρα και της θάλασσας. Το ζεστό χαλίκι τής έκαιγε τα πόδια, αλλά δεν την ένοιαζε. Τα αυτιά της γέμισαν από τον εκκωφαντικό ήχο των τζιτζικιών που ζούσαν τις τελευταίες τους στιγμές τραγουδώντας. Τι όμορφη σκέψη ήταν αυτή! Ένας αξιοπρεπής θάνατος με τραγούδι, δίπλα στη θάλασσα, κάτω από τον ήλιο. Ανατρίχιασε. Έστρεψε νοερά το βλέμμα της χαμηλά, όπου ένα μικρό μαύρο έντομο, απροσδιόριστης τάξης και ονόματος, ζούσε τον δικό του Γολγοθά προσπαθώντας να περπατήσει πάνω στα χαλίκια. Δεν το έβαζε κάτω το άτιμο! Έπεφτε ανάσκελα, ζύμωνε τα μικροσκοπικά του πόδια στον αέρα, σηκωνόταν και προσπαθούσε ξανά. Το πείσμα του περίσσευε, όπως και της ίδιας άλλωστε σ’ εκείνη την ανέμελη, ξέφρενη εποχή. Αν μπορούσε αυτό το τόσο δα πλάσμα να επιδείξει τέτοιο κουράγιο σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες, θα μπορούσε κι εκείνη. Το ένστικτο της επιβίωσης ήταν ακόμα δυνατό μέσα της. Ένιωθε ζαλισμένη κι ευτυχισμένη συνάμα. Τώρα που το σκεφτόταν πάλι, όλα της τα νεανικά χρόνια, μια δεκαετία τουλάχιστον, πέρασαν κάπως έτσι. Ζαλισμένη από ξενύχτια, άγχη, ξεφαντώματα, έρωτες, αναποδιές κι ευτυχισμένη συγχρόνως που ήταν ικανή να τα ζει όλα αυτά. Ευτυχισμένη που στο μέλλον θα είχε αυτές τις αναμνήσεις καλά φυλαγμένες σ’ ένα πολύτιμο σημείο του μυαλού της. Ο απόηχος της προηγούμενης βραδιάς την είχε μεθύσει. Καθόταν στο μπαρ, μόνη, πίνοντας ένα δροσερό τζιν με τόνικ. Λίγος κόσμος περνούσε από μπροστά της, κυρίως ζευγάρια μέσης ηλικίας, που έκαναν βόλτα αγκαλιασμένα στο γαλήνιο λιμάνι του νησιού. Μία αγέλη νηπίων, λίγο πιο κάτω, χοροπηδούσε ασκόπως, εκεί ακριβώς όπου το κυματάκι ξεψυχούσε πάνω στην άμμο. Το βραδινό αεράκι σκόρπιζε απλόχερα υπέροχες μυρωδιές από θαλασσινούς μεζέδες που γαργαλούσαν με αυθάδεια κάθε χορτάτη μύτη. Δεν κατάλαβε πραγματικά πώς βρέθηκε να γελάει με την ψυχή της ακούγοντας το αστείο που μόλις περιέγραψε ο παχουλός τύπος με τα ξανθά μαλλιά και το αστείρευτο χιούμορ. Όλη η παρέα είχε ξελιγωθεί από τα γέλια κι εκείνη βρισκόταν ανάμεσά τους να ακούει, να σχολιάζει, να παρατηρεί, να συμμετέχει σε μια γιορτή ανθρώπων που βρέθηκαν τυχαία στον ίδιο τόπο, την ίδια στιγμή. Τυχαία; Μπορεί, αν και το ενδεχόμενο της σύμπτωσης αποτελούσε για εκείνη απεγνωσμένη λύση. Αυτό το νησί είχε μία μαγική δύναμη να ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων. Δύο ζευγαράκια, μία τριάδα εργένηδων με ρίζες από το νησί, ένα ζευγάρι κοριτσιών μη καθοριζόμενης σχέσης κι εκείνη. Μία παρέα που αποφάσισε την ίδια ακριβώς στιγμή να αποτινάξει από πάνω της τα άγχη που κουβαλούσε και να γελάσει μέχρι δακρύων. Βρέθηκαν όλοι μαζί στην παραλία όπου έμενε μόνη της τα τελευταία τρία βράδια. Ξάπλωσαν πάνω στα χαλίκια και κάρφωσαν τα βλέμματα στον έναστρο ουρανό. Είχε την αίσθηση πως το κύμα, οι γρύλοι και οι ανάσες τους είχαν συγχρονιστεί στον ίδιο ρυθμό, χωρίς μαέστρο. Όλα γίνονταν από μόνα τους. Χαλαρά και απροσδόκητα. Άναψαν φωτιά κι έπεσαν στη θάλασσα. Η γλυκιά μέθη της ανεμελιάς δεν ξεκολλούσε από πάνω τους. Θα τους ακολουθούσε μέχρι την Αθήνα, προσωρινά τουλάχιστον, μαζί με την αλμύρα του νησιού. «Κατερίνα, πού είσαι;» Δεν απάντησε. Έστρεψε ξανά το βλέμμα της στη φωτογραφία που κρατούσε. Κοιμόταν χαμογελαστά μέσα στον πράσινο υπνόσακο πάνω στα ασημένια χαλίκια. Από πάνω της ορθώνονταν τα χαμηλά βράχια της παραλίας που είχαν πάρει το υπέροχο πορτοκαλί χρώμα της αυγής. Το αριστερό της χέρι ακουμπούσε απαλά τον μαύρο ταξιδιωτικό της σάκο. Στον βράχο, πάνω από το κεφάλι της, ριγμένο το παρεό κι ένα καπέλο. Ένα στιγμιότυπο. Ποιος απ’ όλους την είχε τραβήξει αυτήν τη φωτογραφία; Δεν είχε απολύτως καμία σημασία μετά από τόσα χρόνια. Έκλεισε το άλμπουμ και σκούπισε τα υγρά της μάτια. Έσβησε το φως και άνοιξε την αγκαλιά της για τον άνθρωπο που ήδη κοιμόταν δίπλα της. *** Τα βιβλία της Ανθής Λεκάτη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μελάνι

40 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

41


42 lifo – 25.7.13


the summer fiction issue

Αίγινα Η Κούβα του Σαρωνικού α π ο

τ ο ν

γ ι ω ρ γ ο - ι κ α ρ ο

μ π α μ π α σ α κ η

Τι εξαίσια που είναι να δουλεύει κανείς τώρα με τις βροχές της Αίγινας. Τρελαίνουμαι από χαρά νοιώθοντας γερό το κεφάλι και το χέρι μου και δουλεύω με μια νηφάλια μέθη που μου δίνει ο δροσερός αυτός φθινοπωρινός θεός [νίκος καζαντζάκης, 1927]

Με εντυπωσιάζει η φράση «πάει γυρεύοντας», για την οποία ξέρω τα πάντα. [ερνέστο τσε γκεβάρα, 1957 – όπως αυτολεξεί παρατίθεται στο έργο «τάξη και αναρχία» του ευγένιου αρανίτση]

Τ

ο μεγαλοφυές στην Αίγινα, και άκου καλά τι θα σου πω, είπε ο Μάνος Γιαννόπουλος στον Νίκο Βελή, τρυπώντας τη μαύρη ελιά με την ασημένια οδοντογλυφίδα, δώρο-φετίχ του τζέντλεμαν Ευτύχιου Μαραγκάκη προς τον αιωνίως και αενάως καταπιανόμενο με το να ρουφάει και να πιπιλάει τα δόντια του Άγγελο Διονυσόπουλο, δώρο όμως που κατέληξε μια νύχτα σπαρμένη μάγια στην κομβιοδόχη ενός σακακιού από εκλεκτό κασμίρι που φορούσε εκείνη τη σπαρμένη μάγια, αλλά και θάματα, νύχτα ο Μάνος Γιαννόπουλος, ο οποίος για λόγους που είναι μάλλον ανεπίτρεπτο να εξηγηθούν δεν φόρεσε το εν λόγω σακάκι ούτε λεπτό την επόμενη δεκαετία, με αποτέλεσμα η ασημένια οδοντογλυφίδα, ύστερα από δεκαετή ακούσια χρησικτησία, να γίνει νομίμως δική του – Το μεγαλοφυές, λέγω, δεν είναι τα μανάβικα-βάρκες, έκλαμψη ιδιοφυΐας το δίχως άλλο, ωστόσο όχι, δεν είναι αυτό το μεγαλοφυές στην Αίγινα, Νίκο, έλεγε ο Μάνος Γιαννόπουλος στον Νίκο Βελή, ο οποίος Νίκος Βελής νοερώς συνέδεε τις στραφταλιστές μυτίτσες του ενός αστεριού με αυτές του άλλου σ’ εκείνο τον μεταμεσονύκτιο λικνιζόμενο ουρανό του έτους χίλια εννιακόσια ογδόντα επτά, και σχημάτιζε, με ένα δίκτυο αστερογραμμών και ένα πλέγμα, έναν κάναβο από ασημογάλαζα ουράνια νήματα, τη σαν ολόγραμμα εικόνα της μεγαλειώδους Μαίριλυν Μονρόε τη στιγμή που διαβάζει, καθισμένη θεσπέσια σε έναν γύρο παιδικής χαράς με μπλε και κόκκινους μεταλλικούς σωλήνες, τη δεμένη έκδοση του Ulysses – Άκου με, λοιπόν, να επιμένει ο Γιαννόπουλος, και να πασχίζει να τον ακούσει τώρα ο Βελής, και λέμε να πασχίζει διότι, όπως είπαμε, ο Βελής έβλεπε μάλλον Μαίριλυν παρά Μάνο εκείνη τη στιγμή, όχι, όχι τη στιγμή, επί ώρα πολλή, οφείλουμε να πούμε, ο Βελής έστρεφε το βλέμμα προς τα άνω και ζωγράφιζε στον ουρανό τη μία Μαίριλυν μετά την άλλη – Εγώ διατείνομαι, συνέχισε απτόητος ο Γιαννόπουλος, ότι το μεγαλοφυές στην Αίγινα είναι – Τα χταπόδια, όπως κρέμονται, σε πάνε πίσω χίλια χρόνια, χάνεσαι στον χρόνο, χώνεσαι σε αχαρτογράφητα εικοσιτετράωρα, χύνεσαι σε ωκεανούς (αρχίζει να παραληρεί εκστασιασμένος ο Βελής) – Ούζου! (καρατομεί εν τη γενέσει του το παραλήρημα του Βελή ο Γιαννόπουλος). Ωκεανούς ούζου, Βελή! Την επόμενη (και κρίσιμη) ημέρα, στις δύο το μεσημέρι, οι Γιαννόπουλος και Βελής πίνουν το πρωινό τους ούζο στη σκιά μιας φιστικιάς. Η Αίγινα ανοίγεται στη διαύγεια. Το σπίτι του Μόραλη, φάρος ημέρας. Όσο κι αν πίνουν, δεν ξεχνούν. Η σοβαρότης δεσπόζει και διατηρεί την πρωτοκαθεδρία και είναι των λογισμών τους η Κυρά και τους μαλώνει όταν κάνουν ζαβολιές και η Αίγινα δεν είναι απλώς αναζητώντας τον χαμένο χρόνο και τα κουρέλια

τραγουδάνε ακόμα και τετρακόσια χτυπήματα και κατσαριδάκι αγάπη μου και μάι-φάνυ-βαλεντάιν και ηλεκτρολεττρισμός και όλο-ούζο-ούζο-ούζο-το-βαρέθηκα-φέρτε-μου-ένα-ουισκάκιπου-το-ορέχτηκα, όχι, η Αίγινα είναι προσήλωσις, είναι έργο η Αίγινα, είναι το καθήκον τους, σκοπός και νόημα ζωής για την τρέχουσα δεκαετία, ήτοι για τη Δεκαετία του Ογδόντα, τόσο του Γιαννόπουλου όσο και του Βελή. Ο Καζαντζάκης αποσύρεται και μονάζει εδώ ακριβώς, σε τούτο το άγιο και ποτισμένο με ούζο αιγινίτικο χώμα και πιάνει χαρτιά και στυλογράφο και γράφει ιδεοψυχαναγκαστικώς αλλά μεγαλοφυώς το Αρρωστούργημα. Τριάντα τρεις χιλιάδες τριακόσιοι τριάντα τρεις στίχοι, δεκαεπτασύλλαβοι, πλήρεις, μεστοί, ποτισμένοι με γλωσσοπλασιακό υπερηλεκτρολεττρισμό και καταβυθισμένοι άπαντες στους υποβρύχιους ουρανούς, έλεγεν το Άλλο Πνεύμα, ο Πεντζίκης. Το 1927, αυτό. Και τριάντα χρόνια μετά, το 1957, όπως ο λόγιος Γιαννόπουλος ανακαλύπτει, όλα συνδέονται, ο Τσε με τον Φιδέλ και τον Ραούλ αρχίζουνε το Αντάρτικο στη Σιέρα Μαέστρα και ο Αργεντινός Οδοντίατρος έχει στο σακίδιο πούρα, ρούμι, σουγιά, σταυρό, στυλογράφο, σημειωματάριο κι ένα φρέσκο αντίτυπο της Οδύσσειας στα αγγλικά που του είχε δωρίσει ο μεταφραστής, ο Κίμων Φράιερ, λίγο προτού εκδοθεί το μεγαλύτερο έπος του Λευκού Γένους από τους Simon & Schuster. Σε πλεξιγκλάς, η «Αναπαράσταση των μαχών στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα το 1957», το περιλάλητο έργο του Μιχάλη Χατζηγεωργίου, αποτελούμενο από ένα τεμαχισμένο coffee table, σκαλισμένο με κατσαβίδι ώστε να εικονιστούν οι οροσειρές, με κολλημένα επιμελώς πλαστικά στρατιωτάκια και χαραγμένη την αποσβολωτικά δυναμική ιαχή του Κομαντάντε «Θα κατέβουμε στην κοιλάδα, και μετά βλέπουμε!». Ο Γιαννόπουλος και ο Βελής επιχειρούν επιτυχώς την ολοκλήρωση του ΠΠΠΠ (Πρώτου Παγκόσμιου Πανηλεκτρολεττριστικού Πονήματος), ήτοι την από καιρό μεθοδικά οργανωμένη 1) κατάκρυψη της καζαντζακικής Οδύσσειας και 2) εγκατάσταση της «Αναπαράστασης των Μαχών» στο σπίτι, το οποίο, εξήντα χρόνια πριν, είχε φιλοξενήσει τον Συγγραφέα της Οδύσσειας που τόσο καταλυτικά ενέπνευσε, τριάντα χρόνια μετά την εν λόγω φιλοξενία και τριάντα χρόνια πριν από την επιτυχή ολοκλήρωση του ΠΠΠΠ, τον Κομαντάντε. Η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι πρώτιστο καθήκον μας, γράφουν στο Ημερολόγιό τους οι Γιαννόπουλος και Βελής. Ανά τριάντα χρόνια ερχόμαστε! Θα ξανάρθουμε το 2017! Θα ξανάρθουμε! Βγάλε άκρη!

*** Τα βιβλία του Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις της Εστίας 25.7.13 – lifo

43


the summer fiction issue

Σαντορίνη Στην Οία, αδερφές μου, στην Οία! α π ο τ η ν κ α τ ε ρ ι ν α π α π α ν ι κ ο λ α ο υ

Δ

εν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αυτό το αυτοκρατορικό ηλιοβασίλεμα. Τα χρώματα που πλημμυρίζουν το βλέμμα σου φαίνονται τόσο διαφορετικά όταν ξεχύνονται μέσα σε αυτό το χαώδες, απέραντο γαλάζιο. Περιμένω την αδερφή μου στην Οία, ενώ χαζεύω μαζί με τους υπόλοιπους τη θέα. Θα συναντήσουμε μια παρέα της για φαγητό. Τα σοκάκια τριγύρω έχουν ήδη αρχίσει να πλημμυρίζουν με κόσμο. Φέτος είναι λίγοι οι Έλληνες, όλο και περισσότεροι οι Αμερικάνοι, ο αριθμός των Γιαπωνέζων που με περικυκλώνουν με κάνει να αισθάνομαι ξένη στον τόπο μου. Βλέπω από μακριά τη Φένια να οδηγεί ένα δίκυκλο κεντραρισμένο στη μέση της λωρίδας. Σαλιγκάρια και μαστουρωμένες χελώνες την προσπερνούν, ενώ ο οδηγός του λεωφορείου που έχει κολλήσει πίσω της έχει αποκτήσει το ύφος του αυτόχειρα καμικάζι. «Πώς είσαι ντυμένη έτσι; Τέτοια ώρα δεν καίει και τόσο ο ήλιος...» της λέω με το που παρκάρει δίπλα μου το μηχανάκι με τον αέρα των διακοσίων εβδομήντα οχτώ κινήσεων. Φοράει μακρυμάνικο, πλατύγυρο καπέλο και κράνος επάνω από το καπέλο. Βγάζει το κράνος. Τα μάτια της έχουν πεταχτεί έξω σαν να είναι ιατρικό μοντέλο για εξόφθαλμη βρογχοκήλη. «Με έβαλες να κάνω μόνη μου τη διαδρομή του θανάτου». Η φωνή της αργοσβήνει επικίνδυνα. « Έχεις δει τους γκρεμούς στη διαδρομή Φηροστεφάνι-Οία;». «Όχι. Εμένα συνήθως με διακτινίζουν εδώ πάνω» κάνω απόπειρα για χιούμορ που ξεκάθαρα πέφτει στο κενό, αφού η αδερφή μου μοιάζει προσωρινά βαλσαμωμένη. Κάτι πρέπει να κάνει επιτέλους με αυτές τις φοβίες της. Υποφέρει και αυτή και όλοι γύρω της. Και δεν μπορεί να σταθεί στο πλάι μου αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Αναστενάζω και της κάνω νόημα να με ακολουθήσει. Προχωράμε ανάμεσα στον κόσμο για να πάμε στο εστιατόριο. Είναι ένα τυπικό καλοκαιριάτικο απόγευμα στα σοκάκια της Οίας.

Τα μέλη της σκυλοπαρέας της περιοχής έχουν διασκορπιστεί σε όποια σκιά έχουν καταφέρει να καβατζώσουν κι έχουν απλώσει μερακλίδικα τα κορμιά τους, προσπαθώντας να ανακουφιστούν από την κάψα της ημέρας. Ένα ζευγάρι νιόπαντρων Άγγλων τρέχει ξέφρενα προς την άκρη του γκρεμού έχοντας παραμάσχαλα μπουκάλια από σαντορινιό λευκό κρασί, ενώ τα λαούτα και τα βιολιά των ντόπιων μουσικών που τους ακολουθούν σκίζουν τον αέρα και ταράζουν λίγο τη σιέστα ενός από τους μούργους της σκυλοπαρέας. Πέντε Γιαπωνέζες, μάλλον συγκρότημα αν κρίνω από το συνεργείο που τις τραβάει, με πολύχρωμα μαλλιά και piercing ολούθε, έχουν σκάσει μύτη ντυμένες με άσπρα φορέματα και τούλια και τραγουδoύν, σνομπάροντας επιδεικτικά το ρο, το «Like a virgin» σε ρυθμούς hip hop. Νιώθω ότι όλα γύρω μου πια θυμίζουν πανηγύρι. Όπως και η ίδια μου η ζωή. Φτάνουμε στο τραπέζι, χαιρετάμε την παρέα και εγώ βυθίζομαι στην καρέκλα μου, στη θέα της θάλασσας και στους ήχους της «Κάρμεν» που χαϊδεύουν τ' αυτιά μου. Αναπνέω βαθιά και προσπαθώ να χαλαρώσω. Δύο χρόνια πριν, στο ίδιο μέρος, αυτήν τη μέρα, ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Η πρόταση, το δαχτυλίδι, ο γάμος που δεν έγινε ποτέ, οι εξωγενείς παράγοντες, η κρίση, η ευκαιρία για νέα ξεκινήματα στην Αμερική, τα αντικρουόμενα συμφέροντα, οι καυγάδες... Το μεγάλο εγώ μπροστά στο συρρικνωμένο εμείς. Τις σκέψεις μου διακόπτει ένας κύριος από το τραπέζι πίσω μου που μιλάει τόσο βασιλικά στο κινητό του, που αυτό, ως αξεσουάρ, γίνεται παντελώς περιττό. Η φωνή του άνετα πιάνει Φηρά από μόνη της. «Επέστρεψες στην παρέα μας, Ανδριάνα. Πού ταξίδευες τόση ώρα;» με ρωτάει μια Θεσσαλονικιά, γνωστή της Φένιας, που κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι. «Τίποτε, κάτι δικά μου» ξεροκαταπίνω. «Άντε τζιέρι μου, ξύπνα, γιατί τόση ώρα προσπαθεί να σε κάνει eye-contact ο ψηλός από εκεί» συνεχίζει αυτή σε άψογα britishθεσσαλονικιώτικα. Γυρνάω προς τη μεριά που μου δείχνει και παγώνω ολόκληρη. Ο δικός μου ψηλός... Μένω έτσι και τον κοιτάζω για αρκετά λεπτά. Τελικά σηκώνομαι και πάω προς το μέρος του σαν υπνωτισμένη. «Είσαι αληθινός;» προσπαθώ να του χαμογελάσω. Μου χαϊδεύει το μάγουλο. «Κι αν προσποιηθούμε ότι τα δύο τελευταία χρόνια δεν υπήρξαν ποτέ;» με ρωτάει με λαχτάρα στα μάτια. Έτσι απλά. Λες και μιλούσαμε τις τελευταίες ώρες, μέρες, μήνες για όλα τα άλλα. Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Πώς βρεθήκαμε εδώ, σε αυτό το αγαπημένο μέρος, ταυτόχρονα, δυο χρόνια μετά. Την ερώτησή του, που είναι σαν να θέλει να σβήσει όλες τις άλλες που μας έχουν βασανίσει. Αν το μυαλό μου μού παίζει επικίνδυνα παιχνίδια λόγω στέρησης. Την αμέσως επόμενη στιγμή ο ήλιος χάνεται στα βάθη της θάλασσας. Ο κόσμος χειροκροτεί. Η σκυλοπαρέα σηκώνεται για να ξεκινήσει τη βραδινή της τσάρκα. Το νιόπαντρο ζευγάρι των Άγγλων έχει ήδη μεθύσει με το πρώτο μπουκάλι βινσάντο. Οι Γιαπωνέζες Μαντόνες μοιράζουν φιλιά σε συμπατριώτες τους. Η Φένια βγάζει το πλατύγυρο και παίζει με τα δικά της όρια, πίνοντας κι αυτή μια γουλιά κρασί. Όλα φαίνονται να κυλούν σχεδόν φυσιολογικά. Χωρίς εκπλήξεις. Με τη χαλαρότητα που νιώθει κανείς όταν ακολουθεί τη ζωή χωρίς να της αντιστέκεται. Αγκαλιάζω σφιχτά τον ψηλό και ανακουφίζομαι μέσα στην οικειότητα αυτή που είχα στερηθεί εδώ και τόσο καιρό. Και αφήνομαι κι εγώ με τη σειρά μου στους ρυθμούς της ζωής. Έτσι απλά. Χωρίς εκπλήξεις. Είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω ένα τόσο γλυκό καλοκαιρινό σούρουπο στη Σαντορίνη. *** Τα βιβλία της Κατερίνας Παπανικολάου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα

44 lifo – 25.7.13


Το Βυθισμένο Βασίλειο Ο Γιώργος Κουκουλάς μιλά στη LifO για το πρώτο του βιβλίο, τον σαγηνευτικό μύθο της χαμένης Ατλαντίδας και τις ομοιότητές του με το νησί της Σαντορίνης. Σε αυτή την πρώτη σας συγγραφική απόπειρα καταπιάνεστε με τον θρύλο της χαμένης Ατλαντίδας. Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διαθέτει ο θρύλος αυτός κι έχουν εμπνεύσει τη συγγραφή και τη δημιουργία δεκάδων βιβλίων, ταινιών και ντοκιμαντέρ; Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι ερευνητικά με τη θεωρία της χαμένης Ατλαντίδας είχα στο μυαλό μου μια ήπειρο με φοβερή τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη, με αφθονία σε πρώτες ύλες, δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή μας. Στην πορεία, όμως, της έρευνάς μου και μελετώντας τις διάφορες θεωρίες γύρω από αυτό τον μύθο θεωρώ πως πλησίασα και μια βαθύτερη έννοιά του. Η Ατλαντίδα, εκτός από ένας μυθικός χαμένος πολιτισμός, έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας και με μία δεύτερη, εξίσου σημαντική έννοια. Συμβολίζει την ιδανική πολιτεία στην καθημερινότητά μας. Τον προσωπικό παράδεισο που ψάχνουμε συνέχεια. Την ευτυχία, που αντί να την πλησιάζουμε, ολοένα και απομακρύνεται. Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για τη διαδικασία συγγραφής του βιβλίου; Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε και από πού αντλήσατε τα στοιχεία που παραθέτετε; Όλα ξεκίνησαν τυχαία πριν από έξι χρόνια, όταν μετοίκησα στη Σαντορίνη λόγω του επαγγέλματός μου. Όταν πρωτοήρθαμε, η σύζυγός μου εργάστηκε στο Λαογραφικό Μουσείο του νησιού κι έτσι έπεσαν τυχαία στα χέρια μου κάποια βιβλία που υποστήριζαν τη θεωρία πως η Σαντορίνη είναι η Χαμένη Ατλαντίδα. Η πειστικότητα των στοιχείων μού κέντρισε την περιέργεια και ξεκίνησα με περισσότερο ζήλο και μεθοδικότητα να μαζεύω όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία που σχετίζονταν με τη θεωρία. Πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να ξεκινήσω και το γράψιμο, καταθέτοντάς τα. Τι κοινό έχει τελικά η κοσμοπολίτικη Σαντορίνη, ένα από τα πιο διάσημα νησιά του κόσμου, με τη χαμένη Ατλαντίδα και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να συνδέσετε τον μύθο με το συγκεκριμένο νησί; Στη διάρκεια της έρευνας συνέλεξα στοιχεία από πολλές διαφορετικές πηγές και επιστήμες όπως η ιστορία, η αρχαιολογία, η γεωλογία, η μυθολογία και η φυσική. Mεγάλο μέρος από αυτά τα στοιχεία έδειχναν προς τη Σαντορίνη. Ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά με κάθε νέο στοιχείο που ανακάλυπτα ένιωθα σαν να βρίσκω ένα ακόμα κομμάτι που συμπλήρωνε το παζλ και την ένωνε με την Ατλαντίδα. Όπως αναφέρω και στο σημείωμα του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου: «Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι πως το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας έχει ως μοναδική αξιόπιστη αναφορά μονάχα του διαλόγους του Πλάτωνα. Το

πιθανότερο είναι η Ατλαντίδα να μην υπήρξε ποτέ. Είμαι όμως πεπεισμένος πως, εάν όντως υπήρξε κάποτε ο πολιτισμός αυτός που ο Πλάτωνας αναφέρει ως Ατλαντίδα, ενδεχομένως να περιέγραφε τον ευρύτερο μινωικό πολιτισμό σε ολόκληρο το Αιγαίο και το απότομο τέλος του που προήλθε με την κατακλυσμιαία έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, όπως την πραγματεύεται άλλωστε και το βιβλίο». Για την αφήγησή σας χρησιμοποιείτε την παράλληλη εξιστόρηση δύο ιστοριών που απέχουν χρονικά μεταξύ τους πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια. Πόσο δύσκολο ήταν να συνδυάσετε δύο εποχές που μοιάζουν τόσο μακρινές μεταξύ τους; Ο συγκερασμός των δύο αυτών εποχών ήταν αρκετά δύσκολος, όμως θεωρώ πως η τεχνολογική θετική κατεύθυνση των σπουδών μου με βοήθησε να δομήσω το μυθιστόρημα με αυτή την τεχνοτροπία. Η μία ιστορία εξελίσσεται στη μινωική εποχή και η άλλη στη σύγχρονη κοσμοπολίτικη Σαντορίνη. Σε κάθε νέο κεφάλαιο η μια εποχή διαδέχεται την άλλη. Η σύνδεσή τους όμως γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε η μία να απαντάει και να λύνει ερωτήματα στην άλλη και αντίστροφα. Ο αναγνώστης βυθίζεται σε μια σύγκριση των δύο εποχών, αντιμετωπίζοντας έμμεσα και πικρές αλήθειες για τον τρόπο και τις αξίες της σημερινής μας ζωής. Ίσως, τελικά, αυτές οι δύο εποχές να μην είναι τόσο μακριά η μία από την άλλη. To βιβλίο σας συνδυάζει στοιχεία μυθιστορηματικά και στοιχεία με πραγματικά δεδομένα που προέρχονται από πολυετή έρευνα. Ποιες είναι οι λογοτεχνικές επιρροές που διαμόρφωσαν τον τρόπο γραφής σας; Αυτό που με συναρπάζει όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, εκτός από τα συναισθήματα που δημιουργεί, είναι και οι γνώσεις που προσφέρει. Βιβλία όπως ο Κόσμος της Σοφίας, οι Πύλες της Φωτιάς, ακόμα και τα βιβλία του Dan Brown, σίγουρα ήταν το είδος της λογοτεχνίας που επηρέασε καίρια το γράψιμό μου. Όμως, παράλληλα, θεωρώ πως στη γραφή μου υπάρχουν και πιο ονειρικές λογοτεχνικές επιρροές, από τη νοτιοαμερικάνικη λογοτεχνία και συγγραφείς όπως ο Σαμπάτο, ο Μάρκες και ο Λιόσα. Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια; Θα συνεχίσει η Σαντορίνη να αποτελεί τον άξονα των μυθιστορημάτων σας και, αν ναι, πόσες ιστορίες μπορεί ακόμα να εμπνεύσει ένα νησί σαν κι αυτό; Αν κι ένα νησί σαν τη Σαντορίνη είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, η αλήθεια είναι πως τα επόμενα συγγραφικά μου σχέδια δεν την περικλείουν. Η θεματολογία που έχω στο μυαλό μου για το νέο βιβλίο μου, πάντα σε συνάρτηση με την ελληνική ιστορία, μάλλον είναι περισσότερο προσανατολισμένη στη σφαίρα της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποίησης. Η Σαντορίνη, όμως, θα αποτελεί πάντα την αφετηρία και την έμπνευση για τη συγγραφική μου διαδρομή.

Η καταφυγή στη μυθοπλασία και σε ιστορίες που έρχονται από το παρελθόν είναι και μια προσπάθεια για να ξεφύγουμε από τη μελαγχολική περίοδο που διανύουμε; Δεν πιστεύω πως η περίοδος που ζούμε είναι ακριβώς μελαγχολική. Απλώς είναι μια περίοδος μεγάλων ανακατατάξεων και αλλαγών, στις οποίες συχνά ο άνθρωπος δυσκολεύεται να προσαρμοστεί άμεσα. Η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση, μας έχει φέρει αντιμέτωπους με τεράστια ηθικά διλήμματα, τα οποία όμως εάν αντιμετωπίσουμε σωστά, ίσως και να βγούμε νικητές. Κατά τη συγγραφή του βιβλίου είχα την ευκαιρία να δουλέψω σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Στο ερευνητικό-επιστημονικό, καταθέτοντας με τη βοήθεια της μυθοπλασίας όλα τα δεδομένα που κάνουν πιθανή την υπόθεση ο Πλάτωνας να εμπνεύστηκε την Ατλαντίδα από την καταστροφή της Σαντορίνης στη μινωική εποχή, αλλά και στο φιλοσοφικό επίπεδο, προσπαθώντας να αγγίξω τη δομή μιας κοινωνίας 3.500 χρόνια πριν. Προς έκπληξή μου, όσο περισσότερο εντρυφούσα στη γνώση της μινωικής κοινωνίας, τα αρχαιολογικά ιστορικά δεδομένα με καθοδηγούσαν στη δημιουργία μιας ιδανικής πολιτείας! Ίσως, λοιπόν, η καταφυγή στη μυθοπλασία, αλλά κυρίως στο παρελθόν, είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα των ημερών μας! Γράφετε σε μία εποχή που η αγορά του βιβλίου περνά ίσως τη δυσκολότερη, οικονομικά, περίοδό της. Πώς βλέπετε το μέλλον της; Είναι τα e-books, για παράδειγμα, μια κάποια λύση για την επιβίωση του βιβλίου; Το βιβλίο δεν έχει πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης. Οι εκδοτικοί οίκοι με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα μπορεί, αλλά το βιβλίο όχι. Η ιδέα του βιβλίου και η αξία του δεν πρόκειται να πεθάνουν ποτέ. Με μαθηματική ακρίβεια οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να διαβάζουν μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας. Με αυτήν τη λογική τα e-books δεν αποτελούν μια λύση για την οικονομική επιβίωση του βιβλίου. Είναι απλώς η εξέλιξή του στο απώτερο μέλλον. Αν και δεν είναι η πρώτη μου επιλογή να διαβάζω βιβλία σε οποιαδήποτε ηλεκτρονική μορφή, νομίζω πως το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι μονόδρομος. Συγκεκριμένα και το δικό μου βιβλίο κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική μορφή από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το κλασικό βιβλίο θα συνεχίσει να συνυπάρχει με τις υπόλοιπες ηλεκτρονικές μορφές του και οι ρομαντικοί αναγνώστες θα συνεχίσουν να ρουφούν τις χάρτινες σελίδες του, όμως σε πολύ πιο περιορισμένη έκταση απ’ ό,τι σήμερα.

25.7.13 – lifo

45


the summer fiction issue

Κρήτη Η εκδρομή α π ο τ η ν ε λ ε ω ν ό ρ α σ τ α θ ο π ο ύ λ ο υ

O

δεύοντες προς το χωρίον «Ψηλή Ράχη» και εις το μέσον ακριβώς της ημικυκλικής στροφής, θαμβωτικής ως ίλιγγος και μοιραίας ως δρέπανον, εν άτακτον σμήνος από παλλεύκους πεταλούδας ηύφραινεν το κυανούν του ουρανού. Το γεγονός μοι εφάνη ιδιαιτέρως απρόσμενον, καθώς η βλάστησις, καίτοι πλουσία μέχρις εδώ, επτώχευε αιφνιδίως, περιοριζομένη εις ακάνθας και ξηρόν χόρτον. Είθισται αι χαρίεσσαι αύται ψυχαί να προσελκύονται είτε από

την ηδύτητα του μέλιτος των ανθέων, είτε από τας εκρήξεις του κάλλους των χρωμάτων υπό το χρυσούν φως. Ουδέν όμως εκ των δύο τούτων ελάμπρυνεν την συγκεκριμένην στροφήν, ήτις απρόσμενος και βραχώδης ισορροπούσε εις το χείλος της αβύσσου. Εζήτησα από τον οδηγόν όπως ακινητοποιήσει το όχημα και εξήλθον ίνα θαυμάσω το φαινόμενον της απιστεύτου ελαφρότητος των αεικινήτων και ευδαιμόνων τούτων πλασμάτων, άτινα επέλεξαν διά του αενάου των χορού να περιπαίξωσιν τον νόμον της βαρύτητος και την ζοφερότηταν των υπεργήρων κρημνών. Πάντοτε ο θρίαμβος μιας νεανικής αμεριμνησίας μοι είναι ευχάριστος, ενώ ο κάματος, ον επιφέρει εις τας ψυχάς των γερόντων «η σοφία» των, είναι απεχθής. Είδατε, πέντε χρόνια πέρασαν κι ακόμα δεν το πήρανε το λεωφορείο από τη χαράδρα! Ο οδηγός με επλησίασεν και τείνων τον δείκτην της δεξιάς χειρός, μοι έδειξεν ό,τι η χάλαζα, αι βροχαί και ο χρόνος δεν είχον καταφάγει από το γαλανόν χρώμα ενός ανεστραμμένου λεωφορείου. «Δεν το θυμόσαστε το σχολικό που ξέφυγε τον Δεκαπενταύγουστο γυρίζοντας από την εκδρομή;». Δεν απήντησα λέξιν και συνεπλήρωσε. «Εσείς σπουδάζατε ίσως τότε στο εξωτερικό. Στο νησί μας έγινε μεγάλος θρήνος». Δι’ αρκετόν παρεμείναμε αμίλητοι, αμφότεροι. Περί τα σώματά μας τα συντετριμμένα από την ανάμνησιν πλήθος λευκαί ψυχαί εστροβιλίζοντο εντός του ανέσπερου φωτός και είδον με διαύγειαν καρδίας αλάθητον τους μικρούς μαθητάς, οδεύοντας προς εκδρομήν θερινήν, ατελεύτητον.

*** Τα βιβλία της Ελεωνόρας Σταθοπούλου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις της Εστίας

46 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

47


Βιβλιοπροτάσεις για τις καλοκαιρινές διακοπές. Από τη Μαρία Δρουκοπούλου και τη Μαρκέλλα Ανδρικάκη.

john le carre

τζορτζ πελεκανος

χιλντα παπαδημητριου

cecelia ahern

Μια ευαίσθητη αλήθεια

Η Προμήθεια

Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς

Πες μου μια ιστορία πριν φύγεις

Μτφρ.: Γιάννης Σπανδωνής Εκδόσεις Bell Σελ.: 336 Tιμή: €15,50

Μτφρ.: Αντώνης Καλοκύρης Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 328 Τιμή: €14,90

Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 352 Τιμή: €15,50

Μτφρ.: Βούλα Αυγουστίνου Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 443 Τιμή: €15,90

Ο Τζον Λε Καρέ, μετρ του κατασκοπικού μυθιστορήματος κι ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, υπογράφει ένα νέο, εξαιρετικό βιβλίο, που οι «Times» χαρακτήρισαν «το πιο ικανοποιητικό και συναρπαστικό από τα πρόσφατα έργα του». Ένας «τρομακτικά μοντέρνος συγγραφέας» σε ένα βιβλίο «που σε παρασύρει πέρα από κάθε προσδοκία» («Washington Post»).

Αφότου επέστρεψε από το Ιράκ, ο Σπίρο Λούκας αναλαμβάνει να πραγματοποιεί έρευνες για λογαριασμό δικηγορικού γραφείου. Έχει, επιπλέον, ανακαλύψει τον τρόπο να κερδίζει χρήματα ανακτώντας κλοπιμαία, απ’ όπου παίρνει προμήθεια. Κάποια στιγμή βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν κόσμο απίστευτης ανηθικότητας και βιαιότητας. Άραγε υπάρχει προμήθεια ικανή να αντισταθμίσει την οικογένειά σου, την ίδια σου τη ζωή;

48 lifo – 25.7.13

Ύστερα από μύριες αναποδιές, ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος ξεκινάει επιτέλους τις καλοκαιρινές διακοπές του στα Χανιά. Προτού όμως κατεβάσει την πρώτη γουλιά ρακή στον ουρανίσκο του οι διακοπές αναστέλλονται, με την εξαφάνιση του ροκ τραγουδιστή στο Κάστρο του Ρεθύμνου. Μια περιπέτεια που θα οδηγήσει τον Χάρη από την πόλη των Χανίων στα Σφακιά και στη συνέχεια στην άδεια Αθήνα, με συντροφιά την ιστορία της ελληνικής ροκ μουσικής.

Η Κόνστανς Ντιμπουά, διευθύντρια περιοδικού και μέντορας της Κίτι Λόγκαν, πεθαίνει πριν προλάβει να γράψει την ιστορία που είχε στον νου της, αφήνοντάς της παρακαταθήκη μια λίστα με 100 ονόματα και την παραγγελία να γράψει αυτή την ιστορία. Για την Κίτι μόλις αρχίζει ένα οδοιπορικό που από την οδύνη θα την οδηγήσει στη λύτρωση.


25.7.13 – lifo

49


νεεσ εκδοσεισ

χαουαρντ τζεϊκομπσον Αστική Ζωολογία Μτφρ.: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 440 Τιμή: €15,93

Οργισμένο, ελεγειακό, αγενές, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα για την αγάπη – την αγάπη για τη γυναίκα, τη λογοτεχνία, το γέλιο. Μια από τις πιο καλές στιγμές ενός από τους πιο σπαρακτικά αστείους συγγραφείς της εποχής μας.

περικλης σφυριδης

ελενη δαφνιδη

Τα Ερωτικά

Η Αλίκη στη Χώρα των Ψεμάτων

Εκδόσεις IANOS Σελ.: 320 Τιμή: €13,50

Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 472 Τιμή: €14,94

Κεντρική του ιδέα η γυναίκα, η «πρώτη δύναμη», που έλεγε κι ο αλησμόνητος Τσιτσάνης λίγο πριν το τέλος του. Η ανοργασμική Νάντια, η διφορούμενη Φαίδρα, η νοσηρή Ελένη κι οι άλλες είναι λίγο Εύες, που τείνουν το μήλο, και λίγο μητέρες τρυφερές, που χαϊδεύουν τους αρσενικούς με συγκατάβαση σαν να ’ναι μικρά παιδιά.

Καλώς ορίσατε στον κόσμο μου! Είμαι η Μυρτώ, είμαι σε κώμα και σκοπεύω να μείνω στην Ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που θα επιχειρήσει να ξεσκεπάσει την απόπειρα δολοφονίας που έγινε εις βάρος του, όντας φυτό. Μην το γελάτε. Υπάρχει τρόπος…

eλενα ακριτα

ομηρος αβραμιδης

γιαννης κοντος

tzon mπεργκερ

Το μήλο βγήκε απ’ τον παράδεισο

Διχασμένη Αγάπη

Τα ποιήματα (1970-2010)

Από την Άιντα στον Χαβιέρ

Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 368 Τιμή: €15,50

Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 200 Τιμή: €11,90

Εκδόσεις Τόπος Σελ.: 480 Τιμή: €26,00

Η Έλενα Ακρίτα μας αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα της Βίβλου. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη, αλλά με το πέρασμα των αιώνων υπήρξαν ορισμένες παρανοήσεις, μερικές διαστρεβλώσεις, κάποια σπασμένα τηλέφωνα, καταλαβαίνετε, οι διάλογοι δεν μεταφέρθηκαν όπως ακριβώς είχαν συμβεί. Μέχρι σήμερα όμως. Τώρα όλα έρχονται στο φως το εξώτερον.

Μοναχοκόρη, γλυκιά και χαριτωμένη, η Ελπίδα έζησε όμορφα παιδικά χρόνια κι όταν ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο εμφανίστηκε ο Παύλος, με τον οποίο έζησε ευτυχισμένα, μέχρι το πρωινό που η είδηση για ένα τραγικό δυστύχημα τράνταξε όλη την Ελλάδα κι έφερε αφόρητο πόνο στην ίδια. Μα η μοίρα επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις…

Η παρούσα συγκεντρωτική έκδοση του συνόλου του έργου του Γιάννη Κοντού που έχει κυκλοφορήσει ως σήμερα επιτρέπει στον νεότερο αναγνώστη να εξοικειωθεί με τον ιδιότυπο λόγο του, ενώ, ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα στον μυημένο αναγνώστη να απολαύσει τα διαδοχικά στάδια ανάπτυξης της δημοφιλούς ποιητικής του φωνής.

Μτφρ.: Άννα Παπασταύρου Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 232 Τιμή: €12,70

jennifer weiner

κωστας λογαρας

ευτυχης μπιτσακης

ντινος γιωτης

Φίλες για πάντα

Πολύ πριν, λίγο μετά

Ανθρώπινη Φύση

Η Γαλλίδα δασκάλα

Μτφρ.: Αύγουστος Κορτώ Εκδόσεις Διόπτρα Σελ.: 487 Τιμή: €16,50

Εκδόσεις Το Δόντι Σελ.: 180 Τιμή: €10,00

Εκδόσεις Τόπος Σελ.: 248 Τιμή: €18,70

Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 248 Τιμή: €12,96

Το βιβλίο περιλαμβάνει 70 επιφυλλίδες δημοσιευμένες σε εφημερίδες, περιοδικά και ιστότοπους από το 1997 έως το 2012, οι οποίες ξαναδιαβάζονται ως κομμάτια του παζλ που συνθέτουν το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Και μάλιστα εκείνη την πλευρά της που ήταν γεμάτη μηνύματα για όσα έρχονταν και που, όπως φαίνεται, κανείς μας δεν ήθελε να κοιτάξει.

Στο βιβλίο αναλύεται η διαδικασία της εµφάνισης της ιδιοκτησίας ως άρνησης της αρχαϊκής κοινότητας, οι αντιθέσεις των ταξικών κοινωνιών και ειδικά του καπιταλισµού, o ρόλος της ανθρώπινης φύσης στο ιστορικό γίγνεσθαι. ∆ιερευνάται ο χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης, µε βάση κυρίως τα δεδοµένα της νευρολογίας και της ψυχολογίας.

Η συνάντηση του Άγι με τη Γαλλίδα δασκάλα θα τον κάνει να ενηλικιωθεί απότομα και τα δραματικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς θα σημαδέψουν για πάντα τη ζωή του. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα παραλαμβάνει ένα δέμα με ένα παλιό πιστόλι και καταλαβαίνει ότι το μυστικό που κουβαλούσε ως τότε δεν το γνώριζε μόνο ο ίδιος.

Μια σπουδαία, ξεκαρδιστική περιπέτεια που σου κόβει την ανάσα. Μια ιστορία για την προδοσία και την πίστη, την οικογένεια και τα μυστικά. Ένα βιβλίο για τη ζωή που κυλά μες στην τραγωδία, για τον έρωτα που φανερώνεται εκεί που δεν τον περιμένεις και για τους δεσμούς που κρατάνε δυο φίλες ενωμένες για πάντα.

Το βιβλίο αυτό είναι η υπέροχη ιστορία αγάπης της Άιντα και του Χαβιέρ από έναν σπουδαίο συγγραφέα του καιρού µας και µια συγκλονιστική εξερεύνηση των δρόµων που ακολουθεί η ανθρωπότητα για να επικυρώσει την ύπαρξή της µέσα από τον αγώνα, µε οδηγό την άσβεστη ελπίδα.

τσαρλς μπουκοβσκι ντονατο καριζι

paolo di paolo

Το δικαστήριο των ψυχών

Πού ήσασταν όλοι;

Εκδόσεις Ωκεανίδα Μτφρ.: Έφη Καλλιφατίδη Σελίδες: 544 Τιμή: €19,00

Μτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης Εκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 264 Τιμή: €15,00

O Κλεμέντε και ο Μάρκους μελετούν την υπόθεση της Λάρα, μιας κοπέλας που έχει εξαφανιστεί. Η Σάντρα φωτογραφίζει τον τόπο του εγκλήματος. Όταν οι δρόμοι του Μάρκους και της Σάντρα διασταυρώνονται, έρχεται στο φως ένα σχέδιο θανάτου κρυμμένο στα άδυτα του Βατικανού. Ο μόνος τρόπος να το ματαιώσουν είναι να βρουν ζωντανή τη Λάρα.

Η ιστορία μιας οικογένειας που είναι ταυτόχρονα η ιστορία μιας χώρας και η ιστορία μιας γενιάς χωρίς όνομα που ψάχνει να βρει τον δρόμο της σε μια κοινωνία χωρίς αρχές. Ένα σύγχρονο, πρωτότυπο μυθιστόρημα που περιγράφει, ειρωνεύεται, καγχάζει, θλίβεται και επαναστατεί, αλλά πάνω απ’ όλα προσπαθεί να δώσει ένα όνομα στη σύγχυση των ημερών μας.

50 lifo – 25.7.13

Τοστ Ζαμπόν Μτφρ.: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 400 Τιμή: €15,50

Μία από τις πιο σημαντικές μορφές της αμερικανικής ποίησης και πεζογραφίας επιχειρεί μια καταγραφή εμπειριών από την παιδική και εφηβική ηλικία του. Ένα άγριο ταξίδι ενηλικίωσης με σταθμούς τις γυναίκες, το αλκοόλ και τα βιβλία στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης στην Αμερική.


25.7.13 – lifo

51


νεεσ εκδοσεισ

caryl ferey Μαπούτσε Εκδόσεις Άγρα Μτφρ.: Αργυρώ Μακάρωφ Σελ.: 475 Τιμή: € 19,50

Στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες το πτώμα της τραβεστί Λου εντοπίζεται γυμνό και άγρια βασανισμένο. Παράλληλα, μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Η Ζανά, μια πεισματάρα καλλιτέχνις με καταγωγή από τη φυλή των Μαπούτσε, και ο Ρουμπέν, ένας οργισμένος ντετέκτιβ, ερευνούν από μία υπόθεση ο καθένας τους. Η συνάντησή τους τους οδηγεί στα φαντάσματα της δικτατορίας.

αντωνης σαμαρακης

ανδρεας μανος

Αρνούμαι

Αγγελικό και Μαύρο Φως

Εκδόσεις Ψυχογιός Σελ.: 232 Τιμή: €10,98

Εκδόσεις Τυπωθήτω Σελ: 206 Τιμή: €15,00

Σε μια από τις πιο ώριμες και γόνιμες στιγμές της πεζογραφίας του, ο Σαμαράκης συνθέτει μια συλλογή διηγημάτων υψηλής αισθητικής, ακρίβειας και έντασης, κερδίζει τον έπαινο της επίσημης κριτικής και την αγάπη των πολυπληθών αναγνωστών του. Και τιμάται με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος.

Η ποίηση του Γιώργου Σεφέρη αποκαθιστά την ωραιότητα της ελληνικής γλώσσας. Ο ποιητής, μη ποιητικός, ανήγαγε την ποίηση σε ένα μνημείο υψηλής τέχνης και αγάπης, ενώ αποκαλύπτει ταυτόχρονα την ταπεινή πορεία του ανθρώπου, προ των πυλών της τρίτης χιλιετίας...

γιαννης καλπουζος

ζεφη κολια

λαρς κεπλερ

joseph roth

Ουρανόπετρα Η δωδέκατη γενιά

Λώρα, η τελευταία των Μαρξ

Το συμβόλαιο του Παγκανίνι

ΙΩΒ, η ιστορία ενός απλού ανθρώπου

Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 376 Τιμή: €15,50

Μτφρ.: Μαριάννα Κουτάλου Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 616 Τιμή: €19,70

Εκδόσεις Άγρα Μτφρ.: Μαρία Αγγελίδου Σελ.: 240 Τιμή: €19,50

Μετά τον «Υπνωτιστή», ο Λαρς Κέπλερ υπογράφει για άλλη μια φορά ένα συναρπαστικό θρίλερ και συνεχίζει να εξερευνά τη σκοτεινή όψη της Σουηδίας. Ο επιθεωρητής Λίννα εισχωρεί σ’ έναν μακιαβελλικό κόσμο αποτελούμενο από μυστικές προμήθειες, σιωπηρές συμφωνίες και συμβόλαια με τον διάβολο, που δεν μπορούν να σπάσουν ούτε με τον θάνατο.

Ο Μέντελ Σίνγκερ είναι ο σύγχρονος Ιώβ που δοκιμάζεται στα γκέτο της τσαρικής Ρωσίας και ύστερα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Χάνει την οικογένειά του, αρρωσταίνει και πέφτει θύμα σκληρής και άδικης μεταχείρισης. Το μόνο που θα τον σώσει είναι ένα θαύμα... Μια ιστορία για την απώλεια της πίστης και τα βάσανα του ανθρώπου.

Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 592 Τιμή: €17,70

Ένα ακόμα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με θυελλώδη πλοκή από τον συγγραφέα των μπεστ σέλερ Γιάννη Καλπούζο που θα μαγέψει σίγουρα τους αναγνώστες. Περιπέτειες, δυνατοί έρωτες, αναπάντεχες ανατροπές, ολοζώντανοι χαρακτήρες σε ένα οδοιπορικό στην Κύπρο, την Αθήνα, τη Θεσσαλία και την Ήπειρο, που ξεκινά από την Κύπρο του 1571.

Η είδηση για τη διπλή αυτοχειρία της Λώρα και του Πωλ Λαφάργκ στο Παρίσι του 1911 αφήνει άφωνο το διεθνές επαναστατικό κίνημα, εγείροντας μια σειρά αναπάντητων ερωτημάτων. Η μυθιστορία της ζωής ενός σπουδαίου ζεύγους επαναστατών με φόντο τα κυριότερα γεγονότα και πρόσωπα που καθόρισαν την πορεία του σοσιαλιστικού κινήματος από τα μέσα του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 20ού.

γιαννης αντωνιαδης Σκάκι και λογοτεχνία

σακης σερεφας

περσεας αρκομανης

Γιάννης Μαρία Χένριξ

H τέχνη της μαγείας

Εκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 40 Τιμή: €10,00

Εκδόσεις Gutenberg Σελ.: 172 Τιμή: €13,00

Ποιήματα για ανθρώπους και τόπους. Άνθρωποι που ξεψυχούν μέσα σε μια πόλη, μα οι πλατείες, τα διαμερίσματα όπου άφησαν την τελευταία πνοή τους παραμένουν στη θέση τους. Ποιήματα βασισμένα σε αληθινά περιστατικά θανάτων στη μεταπολεμική Θεσσαλονίκη, με αναφορά στη χρονολογία και στην ακριβή διεύθυνση όπου συνέβησαν.

Το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα που εμβαθύνει τόσο σε μία από τις αρχαιότερες τέχνες του κόσμου, στην τέχνη της μαγείας. Πρόκειται για μια θεωρητική, ψυχολογική και φιλοσοφική ανάλυση. Μέσω πολυετούς επαγγελματικής εμπειρίας και μελέτης του αντικειμένου ο συγγραφέας παρουσιάζει στους ερασιτέχνες, στους επαγγελματίες αλλά και στους φίλους της μαγείας πώς κυλά αυτή η τέχνη.

52 lifo – 25.7.13

Εκδόσεις IANOS Σελ.: 152 Τιμή: €10

Μια περιδιάβαση στις σκακιστικές αναφορές που υπάρχουν στα λογοτεχνικά έργα, ελληνικά και ξένα. Από τα ιπποτικά μυθιστορήματα του Μεσαίωνα και τον «Δον Κιχώτη» μέχρι τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα και από την «Αλεξιάδα» της Άννας Κομνηνής μέχρι την πρόσφατη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, το βιβλίο ανθολογεί σκακιστικές αναφορές σε μυθιστορήματα, ποιήματα και θεατρικά έργα.


25.7.13 – lifo

53


νεεσ εκδοσεισ

ρολφ ντομπελλι Η τέχνη της καθαρής σκέψης Μτφρ.: Σώτη Τριανταφύλλου Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 384 Τιμή: €15,40

Σε αυτό το μοναδικό βιβλίο, που διαβάζεται πλέον από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ο Ντοµπέλλι μας μαθαίνει, σε 52 σύντομα κείμενα µε έξυπνα παραδείγματα, να εντοπίζουμε και να αποφεύγουμε τις «γνωστικές πλάνες», αυτές τις παγίδες του μυαλού στις οποίες όλοι κινδυνεύουμε να πέσουμε κάθε στιγμή.

κωστας π. ελευθεριου χρυσανθος δ. τασσης

Τα παιδιά της ελευθερίας

ΠΑΣΟΚ – Η άνοδος και η πτώση (;) ενός ηγεμονικού κόμματος

Εκδόσεις Ωκεανίδα Μτφρ.: Έφη Καλλιφατίδη, Σελ.: 480, Τιμή: €17,50

Εκδόσεις Σαββάλας, Σελ.: 240, Τιμή: €11,70

Η αυγή του σύγχρονου κόσμου βρίσκει την άφραγκη Τζίνα να σαλπάρει από τη Σικελία για τη Βοστώνη αναζητώντας μια καινούργια και καλύτερη ζωή. Εκεί θα συναντήσει τον Χάρι Μπάρινγκτον, γόνο της τοπικής αριστοκρατίας, που ψάχνει τη δική του θέση στον παλιό κόσμο της Νέας Αγγλίας. Η σχέση τους θα φέρει μεγάλες συμφορές και θα προκαλέσει πολύ πόνο στους ίδιους, μα όσες φορές κι αν χωρίσουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ποτέ δεν θα πάψουν να λαχταρούν το ίδιο πράγμα: να είναι μαζί.

Μακριά από τις ευκολίες που αναζητά ο δημόσιος λόγος της καθημερινότητας, οι συγγραφείς, εκμεταλλευόμενοι αριστοτεχνικά το αρχειακό υλικό, αξιοποιούν πρωτότυπα και δημιουργικά τη σύγχρονη θεωρητική παραγωγή που αφορά στο κομματικό φαινόμενο, προσφέροντας ολοκληρωμένη ανάγνωση της πολιτικής και οργανωτικής διαδρομής του ΠΑΣΟΚ. Με τη σύνεση με την οποία προικίζει η επιστημονική ακρίβεια, αναλύοντας τα αίτια της παρακμής του, διατηρούν ένα (μικρό) ερωτηματικό για την οριστικότητά της.

πωλλινα σιμονς

πετρος μαρκαρης Η Αθήνα της μιας διαδρομής Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Με μια διαδρομή με τον Ηλεκτρικό, ο συγγραφέας «περπατάει» τις γειτονιές της Αθήνας. Από τον Πειραιά στο Νέο Φάληρο και το Μοσχάτο, στη μεσοαστική Καλλιθέα και στις γεμάτες ξεπεσμένη γοητεία συνοικίες του κέντρου, στον Άγιο Νικόλαο και στα Κάτω Πατήσια, ως τη Νέα Ιωνία και από εκεί στις μεγαλοαστικές συνοικίες του Αμαρουσίου και της Κηφισιάς.

54 lifo – 25.7.13


25.7.13 – lifo

55


Collagen Pro-Active

H Collagen Power παρουσιάζει ένα νέο προϊόν που θα τονώσει την υγεία και την ευεξία σας. Το Collagen Pro-Αctive περιέχει μαγνήσιο, τις βιταμίνες Β1, Β2, Β5, Β6 αλλά και πυρίτιο. Η δράση του συνδυασμού αυτών των στοιχείων συνίσταται στην καταπολέμηση της τριχόπτωσης μέσα σε δύο με τρεις εβδομάδες και στην ενδυνάμωση των νυχιών. Ταυτόχρονα, δίνει λάμψη και σφριγηλότητα στο δέρμα με τη μείωση της κυτταρίτιδας και του λίπους, προσδίδοντάς του ελαστικότητα. Τέλος, αντιμετωπίζει με αποτελεσματικότητα τους πόνους των αρθρώσεων και των κοκάλων, τις κράμπες και τα προβλήματα του μεταβολισμού. Με δύο κουταλιές της σούπας πριν από τον βραδινό ύπνο θα τονώσετε την υγεία και την ομορφιά σας. Μάθετε περισσότερα στο www.collagenpower.gr.

ΤheGoodLifo

Market Research

CARROTEN

Το Carroten, το Νο.1 αντηλιακό στην Ελλάδα που είναι και ελληνικό, έδωσε δυναμικό παρών στον προαύλιο χώρο του γηπέδου Tae Kwon Do το απόγευμα της Τρίτης 25 Ιουνίου κατά τη διάρκεια του «VMA Preshow, Carroten boys & girls» με μαγιό, photobooth με μοναδικά Carroten props αλλά και videobooth όπου μπορούσε το κοινό να μαγνητοσκοπήσει το δικό του video με πρωταγωνιστή το ίδιο και το καλοκαίρι, και μοίρασε δωρεάν δείγματα από το νέο Carroten Milk Ultra Light SPF 25 και το αγαπημένο Carroten Oil Sunsations για φυσικό μαύρισμα και σίγουρη προστασία. Στη σκηνή, το καλοκαιρινό hit των Demy, Alex Leon & Epsilon «The Sun» ήταν το αποκορύφωμα της βραδιάς.

Piaggio Μια πολύ μεγάλη διάκριση για τον όμιλο Piaggio και άλλη μια αναγνώριση για τη Moto Guzzi επεφύλαξε το περιοδικό «Robb Report» στην ειδική ετήσια έκδοση για τα καλύτερα νέα προϊόντα και υπηρεσίες της χρονιάς. Πιο συγκεκριμένα, η Moto Guzzi California 1400 Custom ανακηρύχθηκε «Best of the Best Cruiser Motorcycle» για το 2013 από έναν οδηγό lifestyle που καταδεικνύει τις τάσεις για πάνω από 37 χρόνια στις ΗΠΑ. Η ειδική έκδοση «Best of the Best 2013», που περιλαμβάνει τα πιο πολυτελή και ιδιαίτερα αντικείμενα της χρονιάς, επισημαίνει την υψηλή τεχνολογία, το στυλ και την ακαταμάχητη γοητεία του μοντέλου και το ανακηρύσσει κορυφαίο προϊόν στην κατηγορία «Cruiser Motorcycles».

lifo – 14.2.13 56 lifo – 25.7.13


☛ JTI-Hellas Η JT International και η HELMEPA συνεργάζονται ξανά το φετινό καλοκαίρι για την καθιερωμένη εκστρατεία τους για παραλίες καθαρές από αποτσίγαρα στο πλαίσιο των δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Μάθετε περισσότερα για τη φετινή ενέργεια αλλά και τις προηγούμενες στο www.jti. com και www. helmepa.gr.

Nike H κορυφαία εταιρεία στα είδη τρεξίματος παρουσιάζει τα νέα της προϊόντα που είναι βασισμένα σε νέες τεχνολογίες running και καθορίζονται από τη νέα σχεδιαστική φιλοσοφία της «Nature Amplified». Τα δύο νέα παπούτσια για τρέξιμο είναι το Nike Free Flyknit και το Nike Free Hyperfeel, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάστηκαν και δύο νέες τεχνολογίες για τα ρούχα: η Aeroloft και η Dri-FIT Knit. http:// nikeinc.com/news/nike-unveils-new-runningtechnologies-and-nature-amplified-design-ethos.

Pepe Jeans Στο αποκλειστικό κατάστημα Pepe Jeans London της Αθήνας (Ευαγγελιστρίας 12 & Ερμού) θα βρείτε την ολοκληρωμένη συλλογή της εταιρείας (ανδρικό, γυναικείο και παιδικό τμήμα),καθώς και τη σειρά «Andy Warhol».

Tol Velvet Soothing Cream Η Pharmasept φέρνει κοντά σας μια απαλή κρέμα για την περιποίηση της ξηρής και αφυδατωμένης επιδερμίδας. Η σύνθεσή της με γάλα βρώμης, λάδι Καλέντουλας και φυσικό βούτυρο Καριτέ ενυδατώνει σε βάθος και ανακουφίζει την επιδερμίδα από τυχόν ερεθισμούς ή κοκκινίλες, ενώ τα Ω3-Ω6 λιπαρά οξέα και η βιταμίνη Ε που περιέχει χαρίζουν στο δέρμα απαλότητα, ελαστικότητα και προστασία από την πρόωρη γήρανση. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε το www.pharmasept.gr.

Fischer Το Sani Festival συμπλήρωσε 21 δημιουργικά χρόνια και η Fischer ήταν εκεί για να στηρίξει αυτό το τριήμερο μουσικό αφιέρωμα στην τζαζ. Στο φετινό Jazz on the Hill, που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 12-14/7, φιλοξενήθηκαν επί σκηνής σπουδαία ονόματα του διεθνούς τζαζ στερεώματος, όπως η China Moses με τον Raphaël Lemonnier, η Cassandra Wilson και η Madeleine Peyroux.

14.2.13 – lifo 25.7.13 – lifo

57


Σε μια εποχή που οι περισσότεροι νέοι προβληματίζονται για το τι και πού θα σπουδάσουν, τρία καταξιωμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα παρουσιάζουν τις δικές τους ιδέες πάνω στην επαγγελματική κατάρτιση.

Εκπαίδευση 2013

Vellios School Of Art Η ετήσια σπουδαστική έκθεση της σχολής, που ήρθε για να ολοκληρώσει ακόμα μία εμπνευσμένη και δημιουργική ακαδημαϊκή χρονιά, εγκαινιάστηκε στις 25/6, στο κτίριο της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 24. Εκεί, σπουδαστές που φοιτούν στους κλάδους της Ζωγραφικής και των Εφαρμογών της, της Γραφιστικής, του Comic Cartoon, της Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων και Διακόσμησης, της Διακόσμησης Βιτρινών & Επαγγελματικών Χώρων και τέλος του Σχεδιασμού και Δημιουργίας Μόδας παρουσίασαν τις δικές τους ξεχωριστές δημιουργίες, μέσα από τις οποίες αποκαλύπτονται με μοναδικό τρόπο οι μεγάλες δυνατότητες της επαγγελματικής σταδιοδρομίας που παρέχουν οι ειδικότητες του καλλιτεχνικού χώρου. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή ολόκληρο το καλοκαίρι για να βοηθήσει τους νέους που προβληματίζονται, αφού, εκτός από τις εντυπωσιακές δημιουργίες των σπουδαστών, αποκαλύπτει με εντυπωσιακό τρόπο τις μεγάλες δυνατότητες που προσφέρουν στο θέμα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας οι ειδικότητες του καλλιτεχνικού χώρου. 3ης Σεπτεμβρίου 24, 210 5201730 www.velliosschoolofart.gr

ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ Ένα από τα επτά καλύτερα εκπαιδευτήρια της Ευρώπης, με διεθνές βραβείο αριστείας EFQM, αποτελεί την πρώτη επιλογή σπουδών για όσους επιθυμούν την επαγγελματική κατάρτιση αμέσως μετά το λύκειο. Κάθε χρόνο lifo – 14.2.13 58 lifo – 25.7.13

ενισχύει την αγορά εργασίας με ένα πλήρως καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό που εκπαιδεύεται από κορυφαίους επαγγελματίες με τα πιο σύγχρονα υλικοτεχνικά μέσα. Κορυφαίο επιστέγασμα της επαγγελματικής στήριξης των αποφοίτων του είναι φυσικά το Γραφείο Σταδιοδρομίας και Διασύνδεσης που αποτελεί γέφυρα μεταξύ των σπουδαστών του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ και των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας, αφού εκατοντάδες από αυτές απευθύνονται πρώτα εκεί για την αναζήτηση αποφοίτων. Ο επιτυχημένος θεσμός career days παρέχει τη δυνατότητα στους σπουδαστές του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ να δώσουν το πρώτο τους επαγγελματικό ραντεβού με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας και, γιατί όχι, να αποκτήσουν την πρώτη τους επαγγελματική ευκαιρία πριν καν αποφοιτήσουν από τη σχολή. Οι νέες εγκαταστάσεις στον Πειραιά, σε ένα ανακαινισμένο νεοκλασικό κτίριο που ξεπερνά τα 2.000 τ.μ., αποτελούν τη μεγαλύτερη κτιριακή επένδυση από εκπαιδευτικό οργανισμό σε εθνικό επίπεδο. Μάθετε τα πάντα για τους τομείς, τις ειδικότητες και τις παροχές του ΙΙΕΚ Ακμή στο www.iek-akmi.gr. Κοδριγκτώνος 16, Αθήνα / Φίλωνος 67 & Σωτ. Διός 1, Πειραιάς, 210 8224074 / Τσιμισκή 14, Θεσσαλονίκη, 2310 260200

Μητροπολιτικό Κολλέγιο Τριάντα χρόνια τώρα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εκπαίδευσης και προσφέρει στους φοιτητές του το μεγαλύτερο εύρος επιστημών με προπτυχιακά και μεταπτυχιακά ακαδημαϊκά προγράμματα που δίνουν έμφαση στις επιστήμες που έχει ανάγκη η εγχώρια

και διεθνής αγορά εργασίας. Διαθέτει ιδιόκτητα campus 10.250 τ.μ. που περιλαμβάνουν εξειδικευμένα εργαστήρια των πολυτεχνικών επιστημών, άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια ανά ειδικότητα, βιβλιοθήκη χιλιάδων τίτλων κ.ά. Όλα τα προγράμματα σπουδών του Μητροπολιτικού Κολλεγίου πληρούν τις αυστηρές προδιαγραφές και κριτήρια των συνεργαζόμενων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων (ολιγομελή τμήματα, υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, εξειδικευμένα-πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας) και βασίζονται στο διεθνώς αναγνωρισμένο βρετανικό σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η τεχνογνωσία και η εμπειρία του ακαδημαϊκού δυναμικού, οι υποδομές και η τεχνολογική υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας διασφαλίζουν υψηλή ποιότητα σπουδών κι ένα άρτιο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα, ενώ η σπουδαστική μέριμνα που προσφέρεται στοις φοιτητές του Μητροπολιτικού Κολλεγίου έχει ως στόχο την προετοιμασία τους και την εξασφάλιση άριστων προοπτικών επαγγελματικής αποκατάστασης και καταξίωσης μέσα από πολυεπίπεδες υπηρεσίες στήριξης. Στο www.amc.edu.gr θα βρείτε τον κύκλο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων και πληροφορίες για το κολλέγιο. Σωρού 74, Μαρούσι, 210 6199891, Φίλωνος & Σωτήρος 1Α, Πειραιάς, 210 4121200, Βενιζέλου 14, Θεσσαλονίκη, 2310 241010


Week

week

city guide

summer choice

bγεσ εξω

Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 60

Πού θα απολαύσετε τα καλύτερα κοκτέιλ. Σελ. 71

Mίνι οδηγός για αγαπημένους καλοκαιρινούς προορισμούς. Σελ. 65

Η Νίκη Μηταρέα προτείνει gourmet ξενοδοχεία σε όλη την Ελλάδα. Σελ. 73

Περιστατικά Δ’

Γούλβεριν Ο Χιου Τζάκμαν πρωταγωνιστεί ως Γούλβεριν, ο ξεχωριστός XMEN, στην επική περιπέτεια που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Ιαπωνία.

Ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού Σύρου φιλοξενεί στην Πινακοθήκη Κυκλάδων έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων από τη συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηϊωάννου. Τα 35 έργα που εκτίθενται προέρχονται από ισάριθμους καλλιτέχνες της γενιάς της δεκαετίας ’80-’90 αλλά και από εκπροσώπους μεταγενέστερων γενεών και αφορούν θέματα όπως η αυτογνωσία του ζωγράφου και του θεατή. Η ενότητα «Περιστατικά Δ’» αποτελεί την τέταρτη παρουσίαση έργων της Συλλογής Χατζηΐωάννου. r Πινακοθήκη Κυκλάδων, Επαμ. Παπαδάμ 3, Ερμούπολη, Σύρος, 22810 55124, 28/7-27/8. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 10.30-13.30 & 18.30-22.00.

Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 62

25.7.13 – lifo

59


Ξαφνικά Φέτος το Καλοκαίρι #2

μη χασετε!

n Την Παρασκευή 26/7, στον Κήπο του Μεγάρου, τη Ζωή Τηγανούρια και το κουιντέτο της.

Το freecinema.gr παρουσιάζει το δεύτερο θεματικό κινηματογραφικό αφιέρωμα στο Cine Ψυρρή. Ο έρωτας και οι μεγάλες αγάπες, ανεξαρτήτως happy end, είναι ο αφηγηματικός μίτος των ταινιών που επιλέχθηκαν να προβληθούν. Tα πρώτα νεανικά καρδιοχτύπια, οι σχέσεις απιστίας, η εκδικητικότητα και η αντιπαλότητα στον έρωτα, τα παιχνίδια της μοίρας και του (χωρο)χρόνου παρουσιάζονται μέσα από δεκατρείς ταινίες που προέρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου. Δείτε το πρόγραμμα των προβολών στο www. freecinema.gr. r Cine Ψυρρή, Σαρρή 44, Αθήνα, 210 3247234, 2531/7, 21.00 & 23.00. Εισ.: €6 για 1 ταινία, €10 για τις 2 ταινίες της μέρας.

Week 60 lifo – 25.7.13

Με αφετηρία το φετινό καλοκαίρι η γκαλερί Σκουφά και το ξενοδοχείο Grace Mykonos παρουσιάζουν στο κοινό του νησιού μία πτυχή της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Η έκθεση αποτελείται από ζωγραφικά έργα του Παύλου Σάμιου και γλυπτά του Διαμαντή Αϊδίνη. Οι δύο καλλιτέχνες προσπαθούν, χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά και τεχνικές, να αποδώσουν πτυχές από τις αισθήσεις και τους ρυθμούς της σύγχρονης εικαστικής πραγματικότητας. r Grace Mykonos , Άγιος Στέφανος, Μύκονος, 22890 20000, 28/7-17/8. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 11.00-15.00 & 19.00-23.00. www.mykonosgrace.com

8o Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας

Σημείο συνάντησης νεαρών καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο, το Samos Young Artists Festival αποτελεί μία πλατφόρμα δημιουργικής εργασίας και ανταλλαγής πολιτιστικών και μουσικών στοιχείων που ζωντανεύει κάθε χρόνο στη Σάμο.

Το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός της Αίγινας, που ξεκίνησε τον χειμώνα στην Αθήνα με 3 προφεστιβαλικές συναυλίες, παρουσιάζεται από τις 25/7 ως τις 9/8 στο νησί του Αργοσαρωνικού. Στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνονται συναυλίες μουσικής (κλασική, δωματίου και τζαζ) αλλά και μία κινηματογραφική βραδιά αφιερωμένη στον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Λευτέρη Βογιατζή με την προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ Γυμνά Χέρια του Γιώργου Σκεύα. Αναλυτικά το πρόγραμμα του φεστιβάλ στο www. aegeanmusicfestival.gr.

r Πυθαγόρειο Θέατρο, λιμάνι Σάμου, 210 3224765, 7-13/8. Ώρα έναρξης: 20.30, εισ: €5. www. samosfestival.com

r Μικρό Θέατρο Ιάσονα Μολφέση, Παχειά Ράχη & Παραλία Αύρας, Αίγινα, 25/7-9/8. Ώρα έναρξης: 21.00, εισ.: €5-12, €30 (κάρτα για όλες τις εκδηλώσεις).

Samos Young Artists Festival 2013

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

Παύλος Σάμιος & Διαμαντής Αϊδίνης

stop the press ! Το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου που θα πραγματοποιηθεί στον υπαίθριο χώρο του Ιερού Σπηλαίου της Αποκάλυψης από τις 30/8 ως τις 4/9.

Ηλίας Ανδριόπουλος Ο Έλληνας συνθέτης συμπληρώνει φέτος 35 χρόνια δημιουργικής πορείας και παρουσιάζει στη Μικρή Επίδαυρο ένα απάνθισμα των έργων του. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνθέσεις από τους κύκλους «Γράμματα στον Μακρυγιάννη», «Λαϊκά Προάστια», «Προσανατολισμοί», «Αργοναύτες» και «Ωδές». Μαζί του επί σκηνής θα βρίσκεται ένα κουαρτέτο αποτελούμενο από πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο και μαντολίνο και οι ερμηνευτές Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Θεοδώρα Μπάκα, Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή. Στο τέλος των παραστάσεων ο Ηλίας Ανδριόπουλος θα ερμηνεύει δικές του ανέκδοτες συνθέσεις. r Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, Παλαιά Επίδαυρος, Αργολίδα, 26-27/7 21:30. Εισ.: €5-25. www. greekfestival.gr


Sssh! NO! Silent Movies – Beat Street, Dirty Dancing & Salsa Closing Party

μη χασετε! Στις 25/7 την εμφάνιση της Ειρήνης Σκυλακάκη στον Kήπο του Μεγάρου. Ώρα έναρξης: 21.00.

Ο τρίτος κύκλος προβολών «Sssh! NO! Silent Movies» ολοκληρώνεται για το φετινό καλοκαίρι με ένα μεγάλο free πάρτι όπου και θα προβληθούν οι ταινίες Beat Street, Dirty Dancing και Salsa, που έχουν κοινή θεματική τον χορό και διαδραματίζονται σε Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη. Ταυτόχρονα, οι ΝΟ! και ο mr. ΒΙOS θα παίζουν μουσική χωρίς ακουστικά. r Bios terrace, Πειραιώς 84, Αθήνα, 210 3425335, Πέμπτη 25/7, 21.00. www.bios.gr

Robert McCabe Το Πνευματικό Κέντρο Χώρας Πάτμου παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας ενός καλλιτέχνη που συνέδεσε το έργο και τη ζωή του με την Ελλάδα. Ο Robert McCabe, που έχει συμμετάσχει σε σημαντικά φωτογραφικά λευκώματα και εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα μας το 1954, ενώ περίπου 13 χρόνια αργότερα επισκέφθηκε την Πάτμο. Το «νησί της Αποκάλυψης» αλλά και όψεις της καθημερινότητας και της παράδοσής του αποτυπώνονται μέσα από 60 φωτογραφίες και αρχειακό-οπτικοακουστικό υλικό από τη συλλογή του φωτογράφου.

μη χασετε!

Tην εμφάνιση της Μiss Linenwood πίσω από τα decks του Komma bar. Η βραδιά ξεκινάει στις 22.30.

r Πνευματικό Κέντρο της Χώρας Πάτμου (Παλιό Δημοτικό Σχολείο), Πάτμος, 24/7-25/8.

25.7.13 – lifo

61


H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Στο Δρόμο On the Road

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Βάλτερ Σάλες Πρωταγωνιστούν: Σαμ Ράιλι, Κρίστεν Στιούαρτ, Γκάρετ Χέντλουντ

(ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΚΟΠΙΑ): ΔΕΞΑΜΕΝΗ-ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ-ΣΙΝΕ ΦΙΛΟΘΕΗ-ΕΛΛΗΝΙΣ (DCP - 2D): ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ -ODEON KOSMOPOLS 8 -ODEON STAR CITY 7

62 lifo – 25.7.13

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Αποσπασματικό, σχεδόν ελλειπτικό μέσα στην αφήγηση των επεισοδίων του, εγκεφαλικό και κυρίως μια καταγραφή ατμόσφαιρας και σκέψεων, εύλογα το Στο Δρόμο θεωρούνταν αδύνατον να φιλμαριστεί τόσα χρόνια. Προπάτορας της beat λογοτεχνίας, το μυθιστόρημα δρόμου του Τζακ Κέρουακ υπήρξε επίσης μια «ιερή αγελάδα» που ευτυχώς ο Βάλτερ Σάλες δεν αντιμετωπίζει με υφολογική ευλάβεια ούτε και με περιφρόνηση. Το στυλ του είναι περιγραφικό και πιστό στην πηγή ή, μάλλον, στο γράμμα της πηγής. Αν η ταινία αντιμετωπιστεί ως κάτι διαφορετικό από το γεμάτο νεανική ενέργεια και ζωτική τρέλα βιβλίο, τότε δεν θα απογοητεύσει. Διότι ο Κέρουακ μιλούσε για έναν κόσμο καινούργιο κρυμμένο μέσα στον παλιό, γεμάτο κινδύνους και δυνατότητες, μια παραδεισένια κόλαση ευδαιμονίας και ρευστότητας, όπου οι διαδρομές η μία μετά την άλλη γεννούσαν μια καινούργια εμπειρία και ο Μοριάρτι αποτελούσε τη φαντασίωση για μια ζωή χωρίς όρια, πέρα από πλούτη και υλικά αγαθά – την απόκτηση όσων η ηθική απαγορεύει σ’ έναν καταπιεσμένο από την καθολική του ανατροφή νέο. Ο Κέρουακ (ο εν λόγω καταπιεσμένος) ενεπλάκη έμμεσα, ως Παραντάις, κρατώντας τον ρόλο του συντονιστή ανάμεσα στην ακόμα εκκρεμή προσωπική του ταυτότητα και στο εξιδανικευμένο είδωλό του. Κι όσο κι αν ισχυρίστηκε, ερμηνεύοντας ο ίδιος το κεντρικό θέμα του βιβλίου του, πως στην ουσία πρόκειται για το ταξίδι δύο φίλων και συνοδοιπόρων στην αναζήτηση του Θεού, τον οποίο, λέει, συνάντησαν κάνα δυο φορές στη διαδρομή, το Στο Δρόμο εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε για τη σαρκική κάψα του και την τόλμη να δείξει την κοιλιά της Αμερικής, τη μεταπολεμική υπαρξιακή σύγχυση που έσπειρε μαζικά χαμένους και τσακισμένους ανθρώπους. Αν ψάχνετε κάτι τέτοιο, το Master του Πολ Τόμας Άντερσον απαντάει δημιουργικά και, κυρίως, ρωτάει κινηματογραφικά εκεί που ο Βάλτερ Σάλες αρνείται να διαβεί και αρκείται στη νοσταλγία και τη φωτογένεια: ο Γκάρετ Χέντλουντ είναι μια νεο-χολιγουντιανή προβολή του Μοριάρτι, ένας κούκλος, και όχι κακός ηθοποιός, που ωστόσο μιμείται τις σκέψεις και τις ανησυχίες κάποιου περιπλανώμενου άνομου μισό αιώνα νωρίτερα, μπορώντας περισσότερο να καταλάβει τη δράση του. Οι γυναίκες που γλέντησε μοιάζουν κι εκείνες με αποκυήματα, λουσμένες σε ένα μυθικό φως που τις απομακρύνει ανεπιστρεπτί από την αλήθεια. Ειδικά η Κρίστεν Στιούαρτ είναι ανήλικος πειρασμός, μια αμαρτία σαν ζωγραφιά, λειτουργώντας ως το κοινό μυστικό των δύο φίλων. Μόνο η Ελίζαμπεθ ως Γκαλατέα (η σύζυγος) δίνει χαστούκι και συνεφέρνει με τις φωνές της αυτόν το φόρο τιμής στο βιβλίο – ακόμα και ο Σαμ Ράιλι, ως Παραντάις, δεν φαίνεται να είναι μέσα στον δικό του κόσμο αλλά να τον παρακολουθεί με αμηχανία. Με τα Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, ο Σάλες είχε επίκεντρο και σαφέστερο στόχο. Χρησιμοποιώντας τα ίδια όπλα, δηλαδή τον στοχασμό του Τσε μέσα από «εποικοδομητικά» κεφάλαια της ταξιδιωτικής του νιότης, δεν παρεξέκλινε της πορείας του και τα πήγε μια χαρά. Εδώ του διαφεύγει το γιατί. Μόνο στο φινάλε, όταν ο Παραντάις καλείται να ανασύρει τις τύψεις του και να λυπηθεί, έχοντας δώσει τις ανθρώπινες ευκαιρίες που μπορούσε, η ταινία θυμάται ότι ο Κέρουακ/Παραντάις, εκτός από το μυαλό του συγγραφέα και το μάτι του παρατηρητή, είχε και μια αγρίως άστατη καρδιά, πελαγωμένη και αντικρουόμενη.

Κινηματογράφος

Η ταινία εκτυλίσσεται στα τέλη της δεκαετίας του ’40 στη Νέα Υόρκη. Ο Σαλ Παραντάις, ένας 24χρονος συγγραφέας, γνωρίζει τον Νταν Μοριάρτι, έναν 20χρονο πρώην φυλακισμένο με ευέλικτη ηθική, «τρομακτικά ενθουσιασμένο με τη ζωή», και την όμορφη σύζυγό του Μέριλου. Οι τρεις τους περνάνε τις έντονες και γεμάτες αλκοόλ νύχτες τους κάνοντας όνειρα για έναν άλλο κόσμο, ενώ μπροστά τους ανοίγεται ένα συναρπαστικό ταξίδι στους ατέλειωτους αυτοκινητοδρόμους των ΗΠΑ.

ΓΟΥΛΒΕΡΙΝ The Wolverine Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μάνγκολντ Πρωταγωνιστεί: Χιου Τζάκμαν

Βασισμένη στο διάσημο κόμικ, αυτή η επική περιπέτεια ταξιδεύει τον Γούλβεριν (Χιου Τζάκμαν), τον πιο ξεχωριστό ήρωα από τους Χ-Μen, στη σύγχρονη Ιαπωνία. Εντελώς απροετοίμαστος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ο Γούλβεριν θα αντιμετωπίσει την υπέρτατη δοκιμασία σε μια μάχη μέχρι θανάτου που θα τον αλλάξει για πάντα. Ευάλωτος για πρώτη φορά, θα αγγίξει τα όρια τόσο στις σωματικές όσο και στις συναισθηματικές τους δυνατότητες, αφού θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο το φονικό σπαθί των σαμουράι αλλά και έναν εσωτερικό αγώνα ενάντια στην ίδια του την αθανασία, για να αναδυθεί και πάλι δυνατότερος από ποτέ. Η αντικατάσταση του Γκάβιν Χουντ από τον περισσότερο προσανατολισμένο σε χαρακτήρες και σαφώς πιο έμπειρο σκηνοθέτη Τζέιμς Μάνγκολντ κάνει τη διαφορά από το πρώτο, μεταλλικό, πολεμικής διάθεσης επεισόδιο του Γούλβεριν, χώρια από την ετερόκλητη παρέα των X-Men. Αν εξαιρέσουμε ένα ανάστατο φινάλε, ο Μάνγκολντ αποδεικνύεται ικανός και στη δράση, ειδικά στη σκηνή της καταδίωξης στην οροφή ενός τρένουβολίδα στο Τόκιο. Το σενάριο δεν τον βοηθάει: με πολυάριθμους χαρακτήρες και πολλές πλοκές να στριφογυρίζουν, ο Μπράιαν Σίνγκερ είχε καταφέρει να βγάλει πιο σαφές νόημα στα X-Men που σκηνοθέτησε ο ίδιος, ενώ σε αυτό το Γούλβεριν, με συγκεκριμένα στοιχεία (ένας εξουσιαστής ετοιμοθάνατος, μια σκεπτική εγγονή, οι προστάτες και οι εχθροί), η ίντριγκα φαίνεται απλώς να εξυπηρετεί μια θανάσιμη σύρραξη. Η βαθύτερη ιδέα, εκτός από την παρακμάζουσα έννοια της τιμής (στην Ιαπωνία βρισκόμαστε), είναι το νόημα της θνητότητας και ο ανήθικος πειρασμός της αθανασίας, αφού ο Γούλβεριν συνεχίζει να βασανίζεται σαν τον Σίσυφο από τη μετάλλαξη που τον στερεί από τους αγαπημένους του ανθρώπους και του χαρίζει μόνο προσωρινά την αίσθηση του τέλους. Το υπαρξιακό κομμάτι, που θα βοηθούσε την υπέρβαση από το μονοδιάστατο σύμπαν των κόμικ, δεν ολοκληρώνεται ποτέ, όσο κι αν ο κυνικός, αδιαπέραστος Γούλβεριν δεν παρασύρεται σε μελοδραματισμούς. Το καθιερωμένο σφηνάκι μετά τους τίτλους τέλους (που δίνει ραντεβού σε μια επόμενη συνάθροιση των ηρώων) ανοίγει την όρεξη για κάτι καλύτερο. Και μόνο η παρουσία του σπουδαίου Ίαν Μακέλεν δίνει βαρύτητα και υπόσχεται πως ανάμεσα στις συνθετικές κλαγγές των εφέ και στους μάχιμους κοιλιακούς ένα σαιξπηρικό βλέμμα αναβαθμίζει τα πράγματα. (ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΚΟΠΙΑ): ANΕΣΙΣ -ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ -ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ-ΟDEON KOSMOPOLIS 10, 11-ODEON STAR CITY 5, 10-STER ΙΛΙΟΝ 1, 8-VILLAGE MALL 4, 10, 13-VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ 5-VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ 8, 9-VILLAGE ΡΕΝΤΗ 10 , 14-VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΘΕΡΙΝΟ-VILLAGE METRO MALL 2 (DCP 3D): ΑΡΤΕΜΙΣ -ΒΑΡΚΙΖΑ 1-ΑΕΛΛΩ 1-COOL TYMVOS ΜΑΡΑΘΩΝΑ-ΟDEON KOSMOPOLIS 5 ,6-ODEON STAR CITY 6-STER ΙΛΙΟΝ 5-VILLAGE MALL 2 ,8 ,7-VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ 4-VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ 6, 7-VILLAGE ΡΕΝΤΗ 8, 4-VILLAGE METRO MALL 1

ΟΙ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ De l’ autre coté du périph Σκηνοθεσία: Νταβίντ Σαρόν Πρωταγωνιστούν: Ομάρ Σι, Λοράν Λαφίτ

Ένα ξημέρωμα, κάπου στο Μπομπινί, κοντά σε μια παλιά υπόγεια παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη, κάποιος βρίσκει το άψυχο σώμα της Επονίν Σαλινί, της συζύγου του πανίσχυρου Ζαν-Ερίκ Σαλι-

νί, του μεγάλου αφεντικού της Γαλλίας, που βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω της κλιμάκωσης των κοινωνικών ταραχών που πραγματοποιούνται τις τελευταίες εβδομάδες. Εκείνο το πρωί δύο κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι θα διασταυρωθούν: από τη μία ο Ουσμάν Ντιακιτέ, αξιωματικός της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος του Μπομπινί, και από την άλλη ο Φρανσουά Μονζ, επικεφαλής της περίφημης εγκληματολογικής μονάδας του Παρισιού. Η έρευνά τους θα τους οδηγήσει από τα συνδικάτα του Παρισιού μέχρι το προάστιο του Μπομπινί με τις παράνομες δραστηριότητές του. Και κάπως έτσι θα καταλάβουν ότι είναι πραγματικά «αταίριαστοι». Ο μαύρος μπάτσος από τα προάστια που έχει εικόνισμα (και ringtone στο κινητό του) τον Άξελ Φόλεϊ/Έντι Μέρφι από τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλς και ο λευκός αστός αστυνομικός, γκάγκαρος Παριζιάνος, που έχει είδωλο (και αφίσα στην κρεβατοκάμαρά του) τον Ζαν Πολ Μπελμοντό από τον Επαγγελματία μαλώνουν σαν τον σκύλο με τη γάτα, δηλαδή σαν τον Μελ Γκίμπον με τον Ντάνι Γκλόβερ στα Φονικά Όπλα, μέχρι να αναθεωρήσουν τις εκατέρωθεν προκαταλήψεις τους γύρω από το φλέγον δίλημμα «Παρίσι ή προάστια», σε μια κωμωδία δράσης με άπειρα κλεισίματα ματιού στους σινεφίλ και τους φαν των αστυνομικών, που διαθέτει μια πρωτότυπη σκηνή μέσα σε ένα κλαμπ για σεξ στη μέση, μια παραψημένη σύλληψη στην αρχή και ένα ανεπαρκέστατα μαγειρεμένο, και σκηνοθετημένο, κυνηγητό στο τέλος. Ο Ομάρ Σι επαναλαμβάνει το τρικ που τον έκανε διάσημο και του χάρισε το Σεζάρ στους Άθικτους με άλλον ένα συνδυασμό δράματος και κωμωδίας με θέμα το γεφύρωμα του χάσματος στους κωδικούς του κοινωνικού ρατσισμού, ενώ ο πιο άφθαρτος παρτενέρ του, ο Λοράν Λαφίτ της θρυλικής θεατρικής σκηνής Comedie Française, ξεδιπλώνει τα προσόντα του με περισσότερη ένταση και συγκέντρωση. Επειδή μάλλον θα υπάρξει σίκουελ του έργου, λόγω της επιτυχίας του στη Γαλλία, μακάρι το σενάριο να έχει κάτι παραπάνω, και κάτι πιο καινούργιο, να πει στο επόμενο επεισόδιο, τώρα που οι αναφορές διατυπώθηκαν και καταγράφηκαν λεπτομερώς. ΑΙΓΛΗ -ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ-ΧΛΟΗ -AIΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ-ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ-ΑΚΤΗ -ΑΜΙΚΟ -ΑΜΑΡΥΛΙΣ -ΑΕΛΛΩ (Θ)

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ The Birds Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ Πρωταγωνιστούν: Τίπι Χέντρεν, Ροντ Τέιλορ

Καινούργιες κόπιες για το τελευταίο αναμφισβήτητο αριστούργημα του Χίτσκοκ, που ολοκληρώνει την ανεπανάληπτη δεκαετία του, 19541964. Απείρως κινηματογραφική, έντονα έγχρωμη, αλλά πολύ παγωμένη συνέχεια του σοκ του ασπρόμαυρου Ψυχώ, συνεχίζει να ασχολείται με τους αστούς οι οποίοι κολυμπάνε σε επικίνδυνα και άγνωστα νερά και κλονίζονται διά βίου – μια βαθιά, σφοδρή, επιμελώς κρυμμένη ψυχαναλυτική αντιπαράθεση του υπολογισμένου καθωσπρεπισμού με τη μεταφυσική αταξία, χτίζει τους χαρακτήρες με επιστημονική ακρίβεια και πασπάλισμα μελοδράματος και διαθέτει μια ιστορική σκηνή σασπένς, αυτή της σταδιακής φτερωτής επίθεσης. Ουσιαστικά συναρπαστικό! ΘΗΣΕΙΟΝ

ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΦΟΝΟ Tesis sobre un homicidio / Thesis on a Homicide Σκηνοθεσία: Χερνάν Γκόλντφριντ Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Νταρέν, Αλμπέρτο Αμάν, Κάλου Ριβέρο, Αρτούρο Πουίγκ


Η ζωή του Roberto Bermudez, καθηγητή της εγκληματολογίας, αλλάζει ξαφνικά όταν πείθεται ότι ο Gonzalo, ένας από τους πιο έξυπνους φοιτητές του, είναι ο δράστης της άγριας δολοφονίας που διαπράττεται έξω από τη Σχολή της Νομικής του Μπουένος Άιρες. Αποφασισμένος να αποδείξει την εκδοχή του για το έγκλημα, αναλαμβάνει να διεξάγει μόνος του μια έρευνα, η οποία του γίνεται εμμονή και τον οδηγεί αμείλικτα προς τις πιο σκοτεινές του σκέψεις. Η αλήθεια βρίσκεται κοντά, αλλά πόσο βαρύ θα είναι το τίμημα για να την ανακαλύψει; ΑΘΗΝΑΙΑ

ΠΕΡΣΟΝΑ - ΈΡΩΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΦΡΑΓΜΟ Persona

ταξίδι της Ζαράφα (μτγλ.) Τετ 21:00. Τα παιδιά του πολέμου Τετ 22:30

αργυρούπολη αγ. δημήτριος - δάφνη ΑΛΟΜΑ

Γερουλάνου 103 & Πόντου, 2109937011. Πριν τα μεσάνυχτα Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, Άγιος Δημήτριος, 210 6104100 14 848 ( Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas. gr. ÜΑίθουσα 1: Γουλβερίν ΠεμΤετ 18:30 3D, 21:00 3D, 23:30 3D. ÜΑίθουσα 2: Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:30, 22:00, 00:30 / Σαβ 17:00, 19:30, 22:00, 00:30. ÜΑίθουσα 3: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ-Τετ 21:20, 23:40. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00 / Σαβ 17:00, 19:00. ÜΑίθουσα 4: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:20 / Σαβ 16:00, 18:20. Οι μεγάλοι 2 ΠεμΤετ 20:40, 22:50 ÜΑίθουσα 5: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ,

τέρατα (μτγλ.) Τετ 21:00

αχαρνών πατησίων

ΑΕΛΛΩ Cinemax 5+1 Cyta

Πατησίων 140, 2108259975 2108215327, www.cinemax.gr ÜΑίθουσα 1: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:00. Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:50 3D, 23:15 3D. ÜΑίθουσα 2: Red 2 Πεμ-Τετ 20:20, 22:45. ÜΑίθουσα 6 (θερινή): Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΛΙΛΑ

Νάξου 115, Αγιος Λουκάς, Πατήσια, 2102016849. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ΤΡΙΑΝΟΝ Filmcenter

Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, 2108222702-2108215469 Ουγκέτσου Μονογκατάρι Πεμ-Κυρ 22:45. Χτυποκάρδια στο γραφείο Πεμ-Τετ 20:45 Σταυρωμένοι εραστές ΔευΤετ 22:45

γαλάτσι

ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ

Μέσα στο Αττικό Άλσος, 6944542300-2106997755

23:40 / Σαβ, Κυρ, Τετ 21:40, 00:10. ÜΑίθουσα 2: Star Trek Into Darkness Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 22:20 / Σαβ, Κυρ, Τετ 21:30 Οι μεγάλοι 2 Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:00, 20:10 / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:10, 19:20, 00:30. ÜΑίθουσα 3: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 21:00, 23:20 / Σαβ, Κυρ, Τετ 21:50, 00:15. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:30 / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:20, 19:30. ÜΑίθουσα 4: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:50 3D / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:00 3D, 19:10 3D Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 21:00 3D, 23:30 3D / Σαβ, Κυρ, Τετ 21:20 3D, 23:50 3D. ÜΑίθουσα 5: Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 19:00, 21:30, 00:00 / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:00, 19:30, 22:00, 00:30

ΛΑΟΥΡΑ EUROPA CINEMAS Φορμίωνος & Νικηφορίδη 24, Νέο Παγκράτι, 2107662040. Δεν κρατιέμαι Πεμ-Τετ 23:00. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 21:00

ΠΑΛΑΣ

Υμηττού 109, Παγκράτι, 2107511868. ÜΑίθουσα 1: Σμύρνη: Καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922 Πεμ-Τετ 20:00. Ανακυκλώνοντας τη Μήδεια Πεμ-Τετ 22:15. ÜΑίθουσα 2

Hangover Part III Πεμ-Κυρ 22:50. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Κυρ 18:00, 20:20. Κλειστό Δευ-Τετ

ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON

Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, Γλυφάδα, Tηλ: 2109650318, www.odeon.gr, www: i-ticket.gr ÜΑίθουσα 3 (θερινή): Red 2 ΠεμΤετ 20:45, 23:15

ηλιούπολη

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Λεωφόρος Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, Ηλιούπολη, 2109937870, www. politismos-ilioupoli.gr. Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar Πεμ 21:00, 23:00. Μεγάλες προσδοκίες Παρ-Σαβ 21:00, 23:15 / Κυρ 23:00 Το μεγάλο ταξίδι της Ζαράφα (μτγλ.) Κυρ-Δευ 21:00. Πυροτεχνήματα την Τετάρτη Τρι 21:00, 23:00. Αγάπη Τετ 21:00, 23:15

ηράκλειο νέα ιωνία

ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 3D Digital

Λεωφόρος Ηρακλείου 386, Νέο Ηράκλειο, 21028268732102825607, www.triaasteria.gr

Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Πρωταγωνιστούν: Μπίμπι Άντερσον, Λιβ Ούλμαν, Γιόργκεν Λίντστρομ, Γκούναρ Μπιόρνστραντ, Μαργκαρέτα Κρουκ

επόμενη πίστα (μτγλ.) Δευ-Τετ 21:15

κορυδαλλος κερατσίνι ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Αγίου Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός, 2104960955. Η συμμορία των μάγων Πεμ-Τετ 23:00. Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) ΠεμΤετ 21:00

κουκάκι νέος κόσμος ΟDEON STARCITY

Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, 2106786000, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Red 2 Πεμ-Τετ 20:00, 22:30. ÜΑίθουσα 2: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:00. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 21:40. ÜΑίθουσα 3: Ο γάμος της χρονιάς Πεμ-Τετ 21:30. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:20. ÜΑίθουσα 4: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ-Τετ 21:20. ÜΑίθουσα 5: Γουλβερίν ΠεμΤετ 20:30, 23:10. ÜΑίθουσα 6: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 18:30 3D, 21:10 3D. ÜΑίθουσα 7: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:40 3D. Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:50, 23:20. ÜΑίθουσα 8: Η συμμορία των μάγων Πεμ-Τετ 21:00. ÜΑίθουσα 9: Star Trek Into Darkness ΠεμΤετ 20:10, 23:00. ÜΑίθουσα 10: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 19:30, 22:10

ιλιον αγ.ανάργυροι πετρούπολη

Η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Βόγκλερ, παντρεμένη και με έναν μικρό γιο, καταρρέει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της Ηλέκτρας. Στη συνέχεια καταφεύγει στη σιωπή και την απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο. Η νοσοκόμα που την περιποιείται, η Άλμα, τη συνοδεύει στο παραθαλάσσιο σπίτι της γιατρού της, για να βελτιωθούν οι συνθήκες ανάρρωσης της. Παρότι εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες, μια περίεργη ώσμωση θα δημιουργηθεί ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Σε αυτό το διάστημα της συγκατοίκησης και της απομόνωσης, ανάμεσα στις δυο τους, που μοιάζουν πολύ στην εξωτερική εμφάνιση, αναπτύσσεται μια παράξενη σχέση, η οποία οδηγεί σταδιακά και με έναν παράξενο τρόπο στη συγχώνευση των προσωπικοτήτων τους...

ΑΣΤΕΡΙ ( Πρωην ΙΛΙΟΝ)

Φιλοκτήτου 86 & Νέστορος ,Ιλιον, 2102639030. Ανθρωπος από ατσάλι Πεμ-Κυρ 21:20. Ραλφ, η επόμενη πίστα (μτγλ.) Δευ-Τετ 21:00. Μετά τη Λουτσία ΔευΤετ 23:00

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΟΝΑΡ (Πρωην ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ)

Αγίας Παρασκευής 40, ΑνάκασαΑγ. Ανάργυροι, 2102690317 Ο μοναχικός καβαλάρης ΠεμΚυρ 21:20. Μετά τη Λουτσία Δευ-Τετ 21:00, 23:00

STER CINEMAS

Λεωφ.Δημοκρατίας 67α, εμπορικό κέντρο ESCAPE, Ιλιον, 801 801 7837 -210 8092690, www. stercinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 19:30, 22:00. ÜΑίθουσα 2: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:00, 20:15. Red 2 Πεμ-Τετ 22:30. ÜΑίθουσα 3: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:00. Παγκόσμιος πόλεμος Ζ ΠεμΤετ 21:15, 23:40. ÜΑίθουσα 4: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:15 Red 2 Πεμ-Τετ 21:30, 23:50. ÜΑίθουσα 5: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:30 3D. Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:30 3D, 23:00 3D. ÜΑίθουσα 6: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 19:45, 22:20. ÜΑίθουσα 8 (θερινή): Γουλβερίν Πεμ-Τετ 21:00, 23:30

ΛΑΪΣ-ΡΙΒΙΕΡΑ-ΔΙΟΝΥΣΙΑ

λαύριο

aiΘoyΣeΣ αθήνα αμπελοκηποι - γκαζι - θησείο - νεάπολη ΑΘΗΝΑΙΑ

Χάρητος 50, Κολωνάκι, 2107215717. Διατριβή για ένα φόνο Πεμ-Τετ 20:45, 23:00

ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ

Κήπος Ζαππείου, 2103369300 Οι αταίριαστοι Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 21:00, 23:00 / Τρι 23:00

AΝΕΣΙΣ

Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107788778 Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:50, 23:10

ΒΟΞ

Θεμιστοκλέους 82, Εξάρχεια, Αθήνα, 2103301170. Κλέφτης ποδηλάτων Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΔΕΞΑΜΕΝΗ

Πλατεία Δεξαμενής Κολωνάκι, Αθήνα, 2103623942-2103602363 Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:50, 23:10

ΕΚΡΑΝ

Ζωοδόχο Πηγής & Αγαθίου, Νεάπολη, 2106461895. Η αγάπη δεν έρχεται μόνη Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ΕΛΛΗΝΙΣ Cinemax

Κηφισίας 29, Αμπελόκηποι, Αθήνα, 210646400980111300400, www.cinemax.gr Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ΖΕΦΥΡΟΣ

Τρώων 36, Θησείο, 2103462677 Κλέφτης ποδηλάτων Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΘΗΣΕΙΟΝ

Αποστόλου Παύλου 7, Θησείο, 2103470980-2103420864, www.cine-thisio.gr. Τα πουλιά Πεμ-Τετ 20:50, 23:10

ΛΑΪΣ

Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μεταξουργείο, 2103609695. Η άρπα της Βιρμανίας Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 22:45. Περσόνα Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 21:00 Κλειστό Τρι

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ

Λεωφόρος Αλεξάνδρας

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

& Μαυρομιχάλη, Αθήνα, 2106425714. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 23:00. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Τετ 20:45

Λεωφόρο Σουνίου, Λαύριο, 2292027911-229202791 Red 2 Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Τετ 21:00, 23:10 / Δευ-Τρι 23:00 Το μυστικό βασίλειο του δάσους (μτγλ.) Δευ-Τρι 21:00

ΡΙΒΙΕΡΑ

Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια, 2103837716-2103844827 Περσόνα Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

λούτσα

ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ

ΑΣΤΡΟΝ

Κυδαθηναίων 22, Πλάκα, 2103222071-2103248057, www. cineparis.gr. Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:45, 23:00

Νηρηίδων 9, Αρτεμις, 2294082249. Πριν τα μεσάνυχτα Πεμ-Τετ 21:00, 23:15

ΨΥΡΡΗ

Σαρρή 40, Ψυρρή, 2103247234 ÜÜΞαφνικά φέτος το καλοκαίρι #2 Ο Σκοτ Πίλγκριμ Εναντίον των 7 Πρώην Πεμ 23:10. Πυρετός στο αίμα Πεμ 20:50. Πρόγευμα στο Τίφανις Παρ 23:10. Η γκαρσονιέρα Παρ 20:50. Οι εραστές του Αρκτικού κύκλου Σαβ 21:00. Οι άγριες μέρες μας Σαβ 23:00. Πέρυσι στο Μάριενμπαντ Κυρ 21:00. Ασανσερ για δολοφόνους Κυρ 23:00. Τα κόκκινα παπούτσια Δευ 20:50. Αννα Καρένινα Δευ 23:10. Ονειρεμένη απόδραση Τρι 23:00. Trust Τρι 21:00. Τα απόρρητα της κρεβατοκάμαρας Τετ 21:30

αιγάλεω αγία βαρβάρα

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΙΝΕ ΠΑΝΘΕΟΝ

Τέρμα Δεληγιάννη, Αγία Βαρβάρα, 2105698855. Ο γάμος της χρονιάς Πεμ-Κυρ 21:00 / ΔευΤετ 23:00. Οι Κρουντς (μτγλ.) Δευ-Τετ 21:00

αγία παρασκευή ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ - SUZUKI

Αγίου Ιωάννου 2, 2106010561 Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΣΙΝΕ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ (ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΕΙΟ)

Νεαπόλεως 5-7, Αγία Παρασκευή, 2106086455 Σάμμυ 2 (μτγλ.) Πεμ 21:00. Αρσενικό και παλιά δαντέλα Πεμ 23:00. Οι Άθλιοι Παρ-Κυρ 21:20. Το κεφάλαιο Δευ-Τρι 20:50, 23:00. Το μεγάλο

μαρκόπουλο πόρτο ράφτη ΑΛΕΞ Cinema

Λεωφόρος Πόρτο Ράφτη 235, 22990-76034, www.alexcinema. gr. Red 2 Πεμ-Τετ 22:30. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 20:50

ΜΑΡΙΕΛ Δευ, Τρι, Τετ 18:00 3D, 20:00 / Σαβ 16:00 3D, 18:00 3D, 20:00 Red 2 Πεμ-Τετ 22:10, 00:20

ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ

Κύπρου 68 & Δωδεκανήσου, Αργυρούπολη, 2109922098 Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:45, 23:00

βαρκιζα βουλιαγμένη ΑΚΤΗ

Θησέως και Αιόλου, Βουλιαγμένη, 2108961337. Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:10

ΒΑΡΚΙΖΑ

Θάσου 22, 2108973926 ÜΑίθουσα 1: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:30 3D. Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:20 3D, 22:40 3D. ÜΑίθουσα 2: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 20:20 3D, 22:40 3D. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:30 3D. ÜΑίθουσα 3 (θερινή): Υψηλή μαγειρική Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΡΙΑ

Αφροδίτης 8, Βάρκιζα, 2108970844-2108971654 The Iceman Πεμ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 23:00. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τρι 20:50. Κλειστό (θεατρική παράσταση) Παρ. Ξενοδοχείο για

Red 2 Πεμ-Τετ 21:00, 23:10

ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ

Αλσος Βεϊκου, 2102138119 Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Κυρ 21:00 Γουλβερίν Πεμ-Κυρ 23:00 / ΔευΤετ 20:50, 23:05

βουλιαγμένης - δάφνη αγ. δημήτριος

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΣΙΝΕ ΔΑΦΝΗ

Ηλία Ηλιού 28-30 & Ηλιουπόλεως 77, Δάφνη, 2109731856. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Κυρ 21:00, 23:10. Ενα καλοκαίρι Δευ-Τετ 21:00, 23:10

ζωγράφου παγκράτι

VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI

Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου,Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, Tηλ: 210 7566240 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:40 / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:00, 19:20 Red 2 Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 21:10,

(θερινή): Ο τελευταίος χορευτής του Μάο Πεμ-Τετ 21:15. Νευρικός εραστής Πεμ-Τετ 23:15

βύρωνας ΑΡΚΑΔΙΑ

Καραολή Δημητρίου 36 & Φορμίωνος 222, Πάρκο Νέας Ελβετίας, Tηλ: 21076611662107661226. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 21:15 / Παρ-Σαβ 21:15, 23:30

γλυφάδα

ΑΘΗΝΑΙΟΝ Cinepolis

Ζησιμοπούλου 7 & Ιωάννου Μεταξά, Γλυφάδα, 21089832382112112222, www. athinaioncinemas.com ÜΑίθουσα 1: Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων Πεμ-Κυρ 23:00. Star Trek Into Darkness Πεμ-Κυρ 18:00, 20:30. Κλειστό Δευ-Τετ . ÜΑίθουσα 2: Χτυποκάρδια στο γραφείο Πεμ-Κυρ 20:15, 22:20. Οι μεγάλοι 2 Πεμ-Κυρ 18:10. Κλειστό Δευ-Τετ . ÜΑίθουσα 3: Οι μεγάλοι 2 Πεμ-Κυρ 20:40, 22:40. Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Κυρ 18:30. Κλειστό Δευ-Τετ ÜΑίθουσα 4: The

ÜΑίθουσα 2: Ο μοναχικός

καβαλάρης Πεμ-Τετ 20:00, 22:30. ÜΑίθουσα 3 (θερινή): Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

πετράλωνα ταύρος

ΣΙΝΕ ΝΕΑ ΜΑΣΚΩΤ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥΤΑΥΡΟΥ

Κωσταντινουπόλεως 2, Ταύρος, 2103459531. Λίνκολν Πεμ 21:00 / Παρ-Κυρ 23:00. Ξενοδοχείο για τέρατα (μτγλ.) Παρ-Κυρ 21:00. Δεν κρατιέμαι Δευ-Τετ 21:00, 23:00

καλλιθέα ΔΙΟΝΥΣΙΑ

Λεωφόρος Συγγρού 286, & Μυκηνών 2, 2109515514. Περσόνα Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

κερατέα

ΗΛΕΚΤΡΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝ/ΦΟΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ

Λεωφόρος Αθηνών-Σουνίου 37, Παραλία κακιάς θάλασσας, Κερατέα. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Κυρ 21:15. Ραλφ, η

Λεωφόρος Μαρκοπούλου 39, Πόρτο Ράφτη, 22990-71335 Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Τετ 21:00, 23:10

μαρούσι κηφισιά

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL

Ανδρέα Παπανδρέου 35 (παράπλευρος Αττική οδού), Μαρούσι, Tηλ: Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 2: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ 17:10 / Σαβ 15:30 / Κυρ 17:00 / Τρι 18:45. Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Δευ 19:10 3D, 21:40 3D, 00:10 3D / Σαβ, Τετ 17:30 3D, 20:00 3D, 22:30 3D / Κυρ 21:40 3D, 00:10 3D / Τρι 23:15 3D. ÜΑίθουσα 3: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 17:00, 19:40, 22:20. ÜΑίθουσα 4: Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι 17:30, 20:00, 22:30 / Σαβ 16:40, 19:10, 00:10 / Τετ 19:10, 00:10. ÜΑίθουσα 5: Οι μεγάλοι 2 Πεμ-Τετ 21:50, 00:00 Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:50, 19:50. ÜΑίθουσα 6: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:30 / Σαβ 16:10, 18:30 Παγκόσμιος πόλεμος Ζ ΠεμΤετ 20:50, 23:10. ÜΑίθουσα 7:

Κλειστό Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι Γουλβερίν Σαβ, Τετ 21:45. ÜΑίθουσα 8: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τετ 18:40 3D / Σαβ 16:40 3D, 18:40 3D / Τρι 17:10 3D. Red 2 Πεμ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τετ 20:40 / Κυρ 23:10. Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τετ 23:00 3D / Κυρ 20:40 3D / Τρι 19:10 3D, 21:40 3D, 00:10 3D. ÜΑίθουσα 9: Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 18:10, 21:20, 00:20. ÜΑίθουσα 10: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 18:20, 21:00, 23:40. ÜΑίθουσα 12: Το μυστικό βασίλειο του δάσους μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:20. Red 2 Πεμ-Τετ 19:30, 22:00, 00:30. ÜΑίθουσα 13: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 21:00, 23:40. ÜΑίθουσα 14: Red 2 ΠεμΤετ 22:00

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Αγίου Κωνσταντίνου 40, Μαρούσι, 2106198890. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Κυρ 20:40, 23:10. Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Δευ-Τετ 20:45, 23:00

ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ

Παπαδιαμάντη 12, Κηφισιά, Tηλ: 2108019687, DTS, Dolby Stereo The Iceman Πεμ-Τετ 23:10 Ενα καλοκαίρι Πεμ-Τετ 20:50

ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ

Λεωφόρος Κηφισίας .73 & Πουρνάρα (Κόμβος Αττικής οδού), 8011160000 2106786000, www.odeon.gr, www.i-ticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Red 2 Πεμ-Τετ 20:20, 23:00. ÜΑίθουσα 2: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ-Τετ 21:00. ÜΑίθουσα 3: Η συμμορία των μάγων Πεμ-Τετ 22:20. Ο γάμος της χρονιάς Πεμ-Τετ 20:10. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:10. ÜΑίθουσα 4: Η συμμορία των μάγων Πεμ-Τετ 21:40. Το μυστικό βασίλειο του δάσους (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 18:40. ÜΑίθουσα 5: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:00 3D, 22:40 3D. ÜΑίθουσα 6: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:10 3D. Γουλβερίν Πεμ-Τετ 21:20 3D. ÜΑίθουσα 7: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 19:50, 22:30. ÜΑίθουσα 8: Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:50, 23:20. ÜΑίθουσα 9: Red 2 Πεμ-Τετ 19:20, 22:00. ÜΑίθουσα 10: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 17:50, 20:30, 23:10. ÜΑίθουσα 11: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 19:30, 22:10. ÜΑίθουσα 12: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:00. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 21:30

ΧΛΟΗ

Κασαβέτη 17, Κηφισιά, 2108011500. Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

μοσχάτο

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ Θερμοπυλών 49 & Κνωσού, Μοσχάτο, 2104810790. Στο τέλος του δρόμου Πεμ-Παρ 23:00 / Σαβ-Τρι 21:00, 23:00 / Τετ 21:30. Οι Κρουντς (μτγλ.) ΠεμΠαρ 21:00

νέα ελβετία καισαριανή

ΑΙΟΛΙΑ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ Σολωμονιδου και Φιλαδελφείας, Καισαριανή, 2107247600. Ενας άντρας και μια γυναίκα Πεμ 20:50, 23:00. Γυμνοί στον ήλιο Παρ-Κυρ 20:50, 23:00. Μια νύχτα στην όπερα Δευ-Τρι 20:50, 23:00. Το Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι Τετ 20:50, 23:00

ηράκλειο νέα ιωνία μεταμόρφωση ΑΝΟΙΞΙΣ

Αττική & Ευριπίδου 19, Νέο Ηράκλειο, 2102814071 Η αγάπη δεν έρχεται μόνη Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Κέας & Τερψιχόρης, Ηράκλειο, 2102773731. Αλλοθι Πεμ 21:00, 23:00. Νομοταγείς τύποι ΠαρΚυρ 21:00, 23:00. Η γεύση της εκδίκησης Δευ-Τετ 21:00, 23:00

ΣΙΝΕ ΝΕΑ ΑΝΕΜΩΝΗ

Ι. Κόττου 34 (στο προαύλιο του 1ου δημοτικού σχολείου Μεταμόρφωσης ), 2102773731 Αν... Πεμ 21:00. Ποτέ δεν είναι αργά Παρ-Κυρ 21:00. Νομοταγείς τύποι Δευ-Τετ 21:00

νέα μάκρη μάτι - ζούμπερι - τύμβος COOL TYMVOS CINEMAS

Δημοσθένους 8, Παραλία Μαραθώνα, 22940555666977500030. ÜΑίθουσα 2 (θερινή): The Iceman Πεμ-Τετ 21:00, 23:00. ÜΑίθουσα 3 (θερινή): Γουλβερίν Πεμ-Τετ 21:00, 23:10

ΜΑΙΑΜΙ

Κυανής Ακτής 12, Μάτι, 6942961754-6955466939. Ραλφ, η επόμενη πίστα (μτγλ.) Πεμ 21:00. Ενα καλοκαίρι Πεμ 23:10 / Παρ-Κυρ 21:00, 23:10. Χτυποκάρδια στο γραφείο Δευ-Τετ 21:00, 23:00

ΡΙΑ

Λεωφόρος Ποσειδώνος 20, Μάτι, 22940-34778. Ο γάμος της χρονιάς Πεμ-Κυρ 21:00, 22:50 Broken City Δευ-Τετ 21:00, 23:00

ΣΙΣΣΥ - Algida

Λεωφόρος Μαραθώνος 36,

25.7.13 – lifo

63


Νέα Μάκρη, 22940918116944141308. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ-Κυρ 21:00, 23:15 Ο γάμος της χρονιάς Δευ-Τετ 21:00, 23:15

ΦΛΩΡΙΔΑ

Λεωφόρος Ποσειδώνος 124, Ζούμπερη, 2294096923, www. cineflorida.gr. Ο υπνωτιστής Πεμ-Παρ 21:00, 23:10. Γάμος σε δόσεις Σαβ-Κυρ 21:00, 23:10 Η αγάπη δεν έρχεται μόνη Δευ-Τετ 21:00, 23:10

νέα σμύρνη παλαιό φάληρο VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO

Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Φαλήρου, Tηλ: Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Red 2 Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:40, 21:20, 00:00 / Σαβ-Κυρ 21:20, 00:00. Τούρμπο (μτγλ.) Σαβ 17:20 3D, 19:20 3D / Κυρ 19:20 3D. ÜΑίθουσα 2: Οι μεγάλοι 2 Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00, 21:10, 23:20 / Σαβ-Κυρ 21:10, 23:20. Τούρμπο (μτγλ.) Σαβ 17:10, 19:10 / Κυρ 19:10 ÜΑίθουσα 3: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:40. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 21:00, 00:00. ÜΑίθουσα 4: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ-Τετ 19:30, 22:00, 00:20. ÜΑίθουσα 5: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 19:00, 21:40, 00:20. ÜΑίθουσα 6: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:00 Γουλβερίν Πεμ-Τετ 20:00 3D, 22:30 3D. ÜΑίθουσα 7: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 19:00, 21:30, 00:00. ÜΑίθουσα 8: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 19:40, 22:20. ÜΑίθουσα 9: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 18:20, 21:00, 23:40

ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ

Πάρκο Φλοίσβου, Παλαιό Φάληρο, 2109821256. Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΦΙΛΙΠ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ

Ελευθερίου Βενιζέλου 40, Νέα Σμύρνη, 2109312866. Ενα καλοκαίρι Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ρέντη

VILLAGE RENTI SUMMER

Θηβών 228 & Παρνασσού, Αγιος Ιωάννης Ρέντης, 2104215100 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Γουλβερίν Πεμ-Τετ 21:40

VILLAGE SHOPPING AND MORE

Θηβών 228 & Παρνασσού ,Άγιος Ιωάννης Ρέντης, 210 4215100 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214

Χαρούν Φαρόκι

214 7062), www.villagecinemas. gr. ÜΑίθουσα 4: Γουλβερίν ΠεμΤετ 18:40 3D, 21:10 3D, 23:40 3D. ÜΑίθουσα 5: Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 19:10. Οι μεγάλοι 2 Πεμ-Τετ 21:40, 23:50. ÜΑίθουσα 6: Red 2 Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:40, 22:00, 00:20 / Σαβ 17:20, 19:40, 22:00, 00:20. ÜΑίθουσα 7: Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:45 3D. Red 2 Πεμ-Τετ 21:00, 23:20. ÜΑίθουσα 8: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Πεμ-Τετ 21:50. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:50, 19:50. Γουλβερίν Πεμ-Τετ 00:15. ÜΑίθουσα 9: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 21:20, 00:00 Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:20 / Σαβ 17:10, 19:20. ÜΑίθουσα 10: Γουλβερίν Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:30, 22:20 / Σαβ 17:00, 19:30, 22:20. ÜΑίθουσα 11: Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 22:50 Οι μεγάλοι 2 Πεμ-Τετ 18:20, 20:40. ÜΑίθουσα 12: Παγκόσμιος πόλεμος Ζ ΠεμΤετ 20:50, 23:10. Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:10. ÜΑίθουσα 13: Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 19:30, 22:30. ÜΑίθουσα 14: Γουλβερίν Πεμ-Τετ 18:00, 20:30, 23:00

νίκαια

ΣΙΝΕ ΝΙΚΑΙΑ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ ΦΟΣ

Θηβών 245, Νίκαια, 2104830330, www.cinenikaia.gr. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τρι, Τετ 21:00, 23:40 / Κυρ 21:15

πειραιάς ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ

Αγίου Νικολάου 17 & Πανθέας, Σελήνια Σαλαμίνας, 2104670011 2104670012, blogspot.cineselini. com. Star Trek Into Darkness Πεμ-Τετ 23:00. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 21:00

περιστέρι

ΠΕΡΑΝ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Κώστα Βάρναλη 32 & Μεγάλου Αλεξάνδρου, Περιστέρι, 2105780892-3. Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ, Κυρ 21:20 / Παρ-Σαβ 20:50, 23:30. Το κυνήγι Δευ-Τετ 20:50, 23:00

ραφήνα ΑΕΛΛΩ

Ελευθερίου Βενιζέλου 12, Ραφήνα, 2294023420. Δύο για το δρόμο Πεμ-Κυρ 21:00, 23:00 Ξενοδοχείο για τέρατα (μτγλ.) Δευ 21:00. Παγκόσμιος πόλεμος Ζ Δευ 23:00 / Τρι-Τετ 21:00, 23:00

σπάτα

SMART CINEMA

Smart Park, E. Πουλάκη, Σπάτα, http://www.smartpark.com.gr Πριν τα μεσάνυχτα Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

υμηττός ΑΜΥΝΤΑΣ

ν. φιλαδέλφεια

Κωνσταντινουπόλεως 16, Υμηττός, 2107626418. Η αγάπη δεν έρχεται μόνη Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

Δεκελείας154, 21025320032102583133. Red 2 Πεμ-Τετ 20:55, 23:05

φιλοθέη

παγκράτι

ΑΛΣΟΣ

ΟΑΣΙΣ

Πρατίνου 7, Παγκράτι, 2107244015 Θρέψε κοράκια Πεμ-Τετ 23:05 Ο μοναχικός καβαλάρης ΠεμΤετ 20:40

παπάγου

ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ 3D digital Νευροκοπίου 2-4, Παπάγου, 2106561153-2106528173by Γουλβερίν Πεμ-Τετ 22:30 3D Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 20:45 3D

Κλειστό (Λογω θεατρικης παραστασης) Τετ

ΤΡΙΑΝΟΝ Cinemax

Κεφαλληνίας 4, Σαρωνίδα, 2291054931-2291054097, www. cinemax.gr. Ο κανόνας της σιωπής Πεμ 23:00 / Παρ-Κυρ 21:00, 23:10. Τζακ ο κυνηγός γιγάντων Πεμ 21:00. Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων ΔευΤρι 20:50, 23:00 / Τετ 23:00 Brave (μτγλ.) Τετ 21:00

χαλάνδρι χολαργός μελίσσια ΑΒΑΝΑ

Κηφισίας 234 και Λυκούργου 3, 2106756546. Ενα καλοκαίρι Πεμ-Τετ 20:50, 23:00

ΑΘΗΝΑ - PISCINES IDEALES

Σολωμού 18, Χαλάνδρι, 2106855860. Χτυποκάρδια στο γραφείο Πεμ-Κυρ 21:00. Ο υπέροχος Γκάτσμπυ Πεμ-Τετ 23:00 Πριν τα μεσάνυχτα Δευ-Τετ 21:00

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - SUZUKI

Ηρώων Πολυτεχνείου 27, 2106777708, Ο μοναχικός καβαλάρης Πεμ-Τετ 22:30. Τούρμπο (μτγλ.) Πεμ-Τετ 20:50

ΑΜΙΚΟ

Επιδαύρου & Ανδρούτσου 20, 2106815532-2106826372 Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Cinema

Δουκίσης Πλακεντίας 87, Χαλάνδρι, 2106014284 Stereo Στο δρόμο Πεμ-Τετ 20:50, 23:10

ΧΟΛΑΡΓΟΣ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ ΦΟΣ

ΦΙΛΟΘΕΗ

Πλατεία Δροσοπούλου, Φιλοθέη, 2106833398. Στο δρόμο ΠεμΤετ 20:50, 23:00

Λεωφόρος Περικλέως 53, Χολαργός, 21065611532106528173. The Hangover Part III Πεμ-Κυρ 20:50, 23:00 Ξενοδοχείο για τέρατα (μτγλ.) Δευ-Τετ 21:00. Η συμμορία των μάγων Δευ-Τετ 23:00

σαρωνίδα

χαϊδάρι

ΑΙΓΛΗ

Λεωφόρος Σαρωνίδος 28-30, Σαρωνίδα, 22910/54941-54261 Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

ΚΟΡΑΛΙ Cinemax

Αφροδιτης & Ιθάκης, Σαρωνίδα, 2291054097-2291054931, www. cinemax.gr. Ενα καλοκαίρι ΠεμΤετ 20:50, 23:10

ΟΡΦΕΑΣ

Λεωφόρος Σαρωνίδος 60, Σαρωνίδα, 22910-60077 Red 2 Πεμ-Τρι 21:00, 23:00

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΣΙΝΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Δαβάκη 18, Χαϊδάρι, 2105320003 Ο μοναχικός καβαλάρης ΠεμΚυρ 21:00, 23:20. Οι μεγάλοι 2 Δευ-Τετ 21:00, 23:00

ψυχικό

ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ Classique

Λεωφόρος Κηφισίας 290 & Παρίτση 2, Ψυχικό (Φάρος), 2106777330-1. Οι αταίριαστοι Πεμ-Τετ 21:00, 23:00

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος στη νέα εποχή.

Mια διετής παρέμβαση με σημαντικές κινηματογραφικές και εικαστικές εκδηλώσεις.

λίνι οσε οΡ ρτ πέ

Στο πλαiσιο του προγράμματος «Η κινηματογραφοφιλία στη νέα εποχή που εντάχθηκε στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής (ΠΕΠ Αττικής 2007-2013) στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ (ένα πρόγραμμα που διαχειρίζεται το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού)», η Ταινιοθήκη της Ελλάδος οργανώνει μια διετή παρέμβαση στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Αθήνας με συνολικά δύο φεστιβάλ και οκτώ αφιερώματα , χωρισμένα σε τρεις κύκλους. Ο σκοπός της παρέμβασης είναι διπλός: από τη μία αφορά τη συνέχιση των ήδη επιτυχημένων και θεσμοθετημένων εκδηλώσεών της και από την άλλη τον εμπλουτισμό του προγράμματός της με νέους θεματικούς κύκλους όπως είναι οι: « Έλληνες της διασποράς στον παγκόσμιο κινηματογράφο», «Επικαιρότητα & Πρωτοπορία» και «Δημιουργικό Ντοκιμαντέρ». Από τις πιο αναμενόμενες εκδηλώσεις του νέου προγράμματος είναι, φυσικά, το επικείμενο 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας που θα πραγματοποιηθεί από τις 17 ως τις 27/10 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Η φετινή διοργάνωση αποτελείται από ένα μεγάλο τρίπτυχο αφιέρωμα στον Γερμανό εικαστικό και κινηματογραφιστή Χαρούν Φαρόκι, ένα πλήρες αναδρομικό αφιέρωμα στο κινηματογραφικό έργο του Πορτογάλου σκηνοθέτη Πέδρο Κόστα και το Roselini Project, την προβολή, δηλαδή, έξι ψηφιακά αποκατεστημένων ταινιών του Ρομπέρτο Ροσελίνι σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Μπολόνια (Cineteca di Bologna) και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών. Το φεστιβάλ περιλαμβάνει ακόμα τρία τμήματα (δύο διεθνή και ένα ελληνικό), ειδικές προβολές και παράλληλες εκδηλώσεις. Μετά την ολοκλήρωση του φεστιβάλ και μέχρι τα τέλη του 2014 η Ταινιοθήκη της Ελλάδος έχει προγραμματίσει μία σειρά από πολύ ενδιαΡο μ φέρουσες εκδηλώσεις, όπως αφιερώματα σε προσωπικότητες σαν τον Εlias Kazan, τον Νίκο Παπατάκη και τον Jean-Luc Godard, αλλά και διάφορα θεματικά κινηματογραφικά αφιερώματα με θέμα την κρίση, το animated documentary κ.ά. Για το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ μπορείτε να ενημερώνεστε από το site της Ταινιοθήκης: www.tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136 (μετρό Κεραμεικός), 210 36 09 695, 210 36 12 046.

64 lifo – 25.7.13


ΠAρος

Κοσμοπολίτικη και ειδυλλιακή, συγκεντρώνει τις ιδιαιτερότητες και τα πλεονεκτήματα που απαντούν σε όλα τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, προσφέροντας στον επισκέπτη μια αξέχαστη καλοκαιρινή εμπειρία.

Παραλιες Οργανωμένες και μη, ιδανικές για θαλάσσια σπορ, αλλά και απάνεμα κολπάκια με ρηχά νερά: η Πάρος διαθέτει μεγάλη ποικιλία από παραλίες για όλα τα γούστα. Οι Κολυμπήθρες με τα καταπράσινα νερά και τους γκρίζους βράχους που τις πλαισιώνουν δημιουργούν εικόνες απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, ενώ παραλίες όπως η Χρυσή Άμμος, το Μοναστήρι και η Σάντα Μαρία ενδείκνυνται για την οργάνωση και τα καθαρά, κρυστάλλινα νερά τους.

Φαγητο

Επιλογές από τα αγαπημένα μας νησιά

Summer Choice

Η κουζίνα της Πάρου δίνει έμφαση στα τοπικά προϊόντα και στις παραδοσιακές γεύσεις, παραδίδοντας μαθήματα γαστριμαργίας. Στο εστιατόριο Εξ Ανατολής (22840 91220) στην Πούντα θα γευτείτε νόστιμα, παραδοσιακά ελληνικά πιάτα αλλά και γεύσεις από την Τουρκία και την Ανατολή σε μία άκρως καλοκαιρινή ταράτσα με μαγευτική θέα προς την Αντίπαρο. Η ταβέρνα του Χάλαρη (22840 43257) στο Πίσω Λιβάδι προτείνεται για τα θαλασσινά και τα ψάρια της, ενώ η Porphyra (22840 22693) στην Παροικιά φημίζεται για τη δημιουργική κουζίνα της με βάση τα θαλασσινά.

Διασκεδαση H νυχτερινή ζωή της Πάρου είναι σίγουρα ένα από τα δυνατά της σημεία, αφού τα μπαράκια και τα κλαμπ της περιοχής είναι αναρίθμητα και προσφέρονται είτε για ξέφρενη διασκέδαση μέχρι το πρωί είτε για χαλαρό ποτό. Το Punda Beach Club (22840 41717) με τη non stop μουσική και τα μοναδικά live μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ενώ για πιο χαλαρές καταστάσεις κάντε μια βόλτα μέχρι την Παροικιά και τα διάφορα μπαράκια της περιοχής, όπως το δημοφιλές Evinos Bar (22840 23026).

25.7.13 – lifo

65


ΠAρος

Stretch Pilates

Bit of Salt

Natural High Το hot spot του νησιού με πλωτές εγκαταστάσεις, που αποτελούν σημείο συνάντησης για τους φανατικούς των θαλάσσιων σπορ, όπως σκι, σέρφινγκ κ.ά. Τα 4 σκάφη, η μεγάλη γκάμα εξοπλισμού και παιχνιδιών και οι έμπειροι εκπαιδευτές της θα σας προσφέρουν την απόλυτη εμπειρία, είτε επιλέξετε κάποιο σπορ είτε κάποιο θαλάσσιο παιχνίδι. Η σχολή προσφέρει μαθήματα για αρχάριους με εξειδίκευση στην εκπαίδευση μικρών παιδιών και μαθήματα για προχωρημένους riders που θέλουν να βελτιώσουν την τεχνική τους. Παραλία Μοναστήρι, 6944 745612

Είναι το μοναδικό surf shop της Πάρου. Εδώ θα βρείτε αξεσουάρ και εξοπλισμό για όλα τα θαλάσσια σπορ αλλά και μεγάλη ποικιλία από ρούχα για την παραλία, παπούτσια και γυαλιά για μικρούς και μεγάλους. Σας παρέχει και μικρό πλήρωμα καθώς και το σκάφος της αρεσκείας σας και στα δύο καταστήματα που υπάρχουν στο νησί. Σε περίπτωση βλάβης στις βάρκες και στα σκάφη την επιδιόρθωση αναλαμβάνει το προσωπικό των καταστημάτων.

Σε ένα άνετο και φιλικό περιβάλλον με θέα στον υπέροχο κόλπο της Νάουσας μπορείτε να απολαύσετε τέσσερα διαφορετικά είδη μασάζ, θεραπείες σώματος και αποτριχώσεις που γίνονται ανώδυνα και αποτελεσματικά. Στο δεύτερο επίπεδο του Stretch Pilates, σε έναν λιτό χώρο, με ξύλινο δάπεδο και ενιαίο χώρο, θα βρείτε ό,τι χρειάζεστε για να γυμναστείτε με την κλασική μέθοδο Pilates. Παρέχει και ομαδικά μαθήματα στρώματος με βοηθήματα που παρέχουν σωματική άσκηση, υγεία και ευεξία που επιθυμείτε. Περιφερειακός Νάουσας, 22840 55189

Νάουσα, 22840 28625, Αστέρας, 22840 42757, www. bitofsalt.gr

Saint Andrea Resort Βρίσκεται κοντά στις Κολυμπήθρες της Πάρου, μία από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, και ατενίζει τον κόλπο της Νάουσας. Η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και η γαλλική φινέτσα αναδεικνύουν την πολυτέλεια και το συνταίριασμα του αριστοκρατικού με το μοντέρνο. Αποτελείται από 56 δωμάτια και σουίτες με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και παροχές. Η χρόνια εμπειρία και γνώση του προσωπικού στην εστίαση και η ειδυλλιακή τοποθεσία θα σας ανταμείψουν για την επιλογή σας. Κολυμπήθρες, Νάουσα, Πάρος, 22840 28890-4

66 lifo – 25.7.13

Tonos Στον κεντρικό δρόμο της Νάουσας βρίσκεται ένα μοντέρνο μαγαζί στο οποίο μπορείτε να βρείτε ό,τι χρειάζεστε για το σπίτι σας. Διαθέτει καλαίσθητα έπιπλα, είδη μπάνιου, αρωματικά χώρου, έξυπνα διακοσμητικά στοιχεία, μοντέρνα φωτιστικά, πρωτότυπα αξεσουάρ και λευκά είδη για όλους τους χώρους του σπιτιού. Νάουσα, 22840 53169, www.tonos-paros.gr


25.7.13 – lifo

67


Αντίπαρος

Το μικρό νησί με τις μεγάλες αντιθέσεις και τα πανέμορφα τοπία έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια από έναν εναλλακτικό τόπο διακοπών σε έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς των Κυκλάδων.

Παραλιες Παρά το μικρό της μέγεθος, από την Αντίπαρο δεν λείπουν οι όμορφες παραλίες με τα καθαρά, κρυστάλλινα νερά. Ο Άγιος Σώστης και η Φανερωμένη με τους δύο μικρούς κόλπους είναι ίσως οι πιο όμορφες παραλίες του νησιού. Ο Άγιος Σπυρίδωνας με τα ρηχά νερά είναι ιδανικός για οικογένειες και μικρά παιδιά, ενώ το Σιφνέικο το προτιμούν κυρίως οι σέρφερ για τα μεγάλα κύματα και τους ανέμους που πνέουν στην περιοχή. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την Ψαραλυκή με την ψιλή άμμο, που διαθέτει ξαπλώστρες, ομπρέλες και θαλάσσια σπορ.

Φαγητο Ο Ανάργυρος (22840 61204), που βρίσκεται ακριβώς πάνω στη μαρίνα, είναι το πιο παλιό εστιατόριο του νησιού και σερβίρει πιάτα εμπνευσμένα από την ντόπια παραδοσια-

κή αλλά και διεθνή κουζίνα. Το La Louche (22840 61715) φημίζεται για τα μεσογειακά πιάτα και τις επιρροές από τη γαλλική κουζίνα, ενώ στο Lollo’s (22840 61215) θα φάτε νόστιμη πίτσα στον ξυλόφουρνο αλλά και υπέροχη pasta.

Διασκεδαση Το γνωστό KooKoo στο Γκάζι απέκτησε πριν από περίπου δύο χρόνια το αδερφάκι του στην Αντίπαρο. Το KooKoo Antiparos Summer Club (6974 902781) προσφέρει μια ξεχωριστή clubbing εμπειρία. Στις νέες αφίξεις συγκαταλέγεται και η ιστορική ντίσκο Μύλος, που φέτος ξανάνοιξε τις πόρτες της. Η επίσης ιστορική ντίσκο La Luna παραμένει μέχρι και σήμερα αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου, ενώ όσοι προτιμούν ένα μάλλον διαφορετικό στυλ διασκέδασης, το Boogaloo με τους ξύλινους πάγκους και τα ωραία κοκτέιλ ίσως είναι αυτό που αποζητούν.

KooKoo Antiparos Summer Club Στην καρδιά της Χώρας, πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία, θα βρείτε το KooKoo Antiparos Summer Club. Κάθε βράδυ ξεκινά με χαλαρούς ήχους, για να καταλήξει σε χορό και αυθεντικό clubbing μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Xώρα, 6974 902781, facebook: Kookoo Antiparos

Αναργυρος Στο κέντρο του λιμανιού βρίσκεται το πιο παλιό εστιατόριο και ξενοδοχείο του νησιού. All day στέκι με αυθεντική κυκλαδίτικη αισθητική, με το ξύλο, την πέτρα, το γαλάζιο και το λευκό να κυριαρχούν. Προσφέρει πρωινό και δείπνο που βασίζεται στην παραδοσιακή και διεθνή κουζίνα και φτιάχνεται με ποιοτικά υλικά δικής του παραγωγής. Ο χώρος είναι γεμάτος με εικόνες και πλάνα από την ταινία Μανταλένα που γυρίστηκε εκεί, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μαρίνα, 22840 61204

Lime Bar Κυκλαδίτικο ως οφείλει, μοντέρνο ως θέλει και πολύ ανανεωμένο, το Lime bar σας περιμένει και φέτος στην πλατεία της Αντιπάρου από νωρίς το βραδάκι και για όσο πάει, για να σας θυμίσει πώς είναι τα καλοκαιρινά βράδια στο νησί! Όμορφος κόσμος, καλές μουσικές, άφθονο ποτό και υπέρμετρο κέφι είναι η συνταγή που κερδίζει κάθε καλοκαίρι. Πλατεία Αντιπάρου, 6974 902781

68 lifo – 25.7.13


Παραλιες Δημοφιλείς αλλά και ερημικές, οι περισσότερες είναι μικρές σε μέγεθος, στρωμένες με βότσαλα και ξεχωρίζουν για τα πεντακάθαρα, διαυγή νερά τους. Η πανέμορφη παραλία του Ερημίτη που σμιλεύτηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια χάρη σε μια κατολίσθηση, ο ακατέργαστος Πλάνος, το Κηπιάδι, όπου τα δέντρα φτάνουν μέχρι την ακτή, ξεχωρίζουν, ενώ στους Αντίπαξους το Βουτούμι και η Βρίκα προσελκύουν πολύ κόσμο. Ο καλύτερος τρόπος για να επισκεφτείς τις περισσότερες παραλίες των νησιών είναι να κάνεις τον γύρο τους με βάρκα.

Φαγητο Στα Μπογδανάτικα των Παξών, στη θέση όπου κάποτε βρισκόταν το παλιό καφενείο του Μπίρου (26620 31167), σας περιμένει ένας μοναδικός γαστρονομικός προορισμός με αυθεντικές ελληνικές γεύσεις. Στην παραδοσιακή ταβέρνα Λιλάς (26620 31497), στα Μαγαζιά, θα βρείτε σπιτικά και παραδοσιακά ελληνικά πιάτα, ενώ στον Ερημίτη (6977 753499) σας περιμένουν μεσογειακές γεύσεις με γκουρμέ πινελιές αλλά και μια υπέροχη θέα.

ΠαξοIΑντIπαξοι Το μικρότερο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ιονίου είναι ένας τόπος μοναδικής ομορφιάς, που συνδυάζει αρμονικά το καταπράσινο χρώμα των δέντρων του με το γαλάζιο της θάλασσας.

25.7.13 – lifo

69


Σαντορινη

Ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο ειδυλλιακά μέρη του κόσμου, που εντυπωσιάζει με τη γραφική ομορφιά του και την απόκοσμη ενέργεια που εκπέμπει.

Παραλιες Η Κόκκινη Παραλία μαγεύει τον επισκέπτη με τη διαφορετικότητά της, ενώ η Περίσσα, με τη χαρακτηριστική μαύρη άμμο και τις θαλάσσιες δραστηριότητες, προσφέρει μια ολοκληρωμένη καλοκαιρινή εμπειρία. Ο κοσμικός Περίβολος, που κατέχει δικαίως τα σκήπτρα ως η πιο κοσμοπολίτικη παραλία του νησιού, το Καμάρι με την τεράστια αμ-

Ακταίον Ένα «θρυλικό» οινομαγειρείο που λειτουργεί από το 1922 και σερβίρει εξαιρετικά πιάτα βασισμένα στην ντόπια κουζίνα και στα φρέσκα τοπικά προϊόντα. Στο εσωτερικό του δεσπόζουν τα υπέροχα ξυλόγλυπτα του Πέπου και μοναδικές ζωγραφιές που κοσμούν τους τοίχους με στιγμιότυπα της καθημερινότητας του νησιού. Στον κατάλογο θα βρείτε σαντορινιές δημιουργίες, όπως μελιτζάνες, παραλλαγές της φάβας και σκορδομακάρονα, ενώ στα κυρίως πιάτα διαθέτει κρέατα α’ ποιότητας, μαγειρεμένα με παραδοσιακά υλικά. Η ενημερωμένη λίστα κρασιών θα σας εντυπωσιάσει. Φηροστεφάνι, Σαντορίνη, 22860 22336

70 lifo – 25.7.13

μώδη παραλία μήκους 5 χιλιομέτρων και τα πολλά beach bars και, φυσικά, το μικρό ησυχαστήριο της Βλυχάδας, με τα υπέροχα λευκά βράχια και το σεληνιακό τοπίο, αποτελούν μερικές μόνο από τις επιλογές για μπάνιο που έχετε στη Σαντορίνη.

Φαγητο Με θέα στην Καλντέρα κι ένα μενού καταρτισμένο από τον ταλαντούχο σεφ Νίκο Πουλιάση, ο πολυβραβευμένος και εμβληματικός Κουκούμαβλος (22860 23807) προσφέρει μια ανεπανάληπτη γαστριμαργική εμπειρία. Εξαιρετικά μεσογειακά πιάτα θα βρείτε και στο Αρχιπέλαγος (22860 23673), ένα προσεγμένο εστιατόριο που στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό οίκημα του 1860 με κυκλαδίτικη αισθητική. Στην παραλία της Περίσσας

σας περιμένει και το εστιατόριο Demilmar (22860 85070) για πρωινό, μεσημεριανό ή δείπνο σε μια μαγευτική τοποθεσία, όπου το βουνό συναντά το γαλάζιο της θάλασσας. Στην ίδια παραλία θα βρείτε και το Sirocco (22860 83020), ένα από τα πιο παλιά εστιατόρια του νησιού, διάσημο για τις ιταλικές και τις ελληνικές γεύσεις του μενού.

Διασκεδαση Πολλά μπαράκια με αναπαυτικά καθίσματα και υπέροχη θέα στο γαλάζιο του Αιγαίου σας περιμένουν για να σας χαρίσουν μοναδικές στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης. Το Koo και το Enigma Club στα Φηρά είναι από τα πιο γνωστά μαγαζιά της Σαντορίνης, ενώ το Franco’s, με τη μοναδική θέα και την κλασική μουσική, θεωρείται ένα από τα καλύτερα μπαρ στον κόσμο. Όσοι προτιμούν την ελληνική μουσική ας επισκεφτούν το Club 33, το πιο παλιό ελληνάδικο του νησιού.


Ένας μίνι οδηγός για τα ιδανικά μέρη στην Αθήνα όπου μπορείτε να απολαύσετε δροσιστικά, ατελείωτα κοκτέιλ. Και όχι μόνο! Από τον Βασίλη Καψάσκη και τον Στέργιο Πουλερέ

Boogie bar Ιδιαίτερο cocktail bar που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο μετρό του Χολαργού, σε μία από τις πιο ανερχόμενες πιάτσες διασκέδασης της πόλης. Ανοιχτό από τις 10 π.μ., σερβίρει ζεστά ή κρύα ροφήματα και κρύα πιάτα μέχρι το απόγευμα. Τη βράδυ τη σκυτάλη παίρνουν οι μοναδικές εμπνεύσεις του ταλαντούχου mixologist Χρήστου Αξαρλή και της ομάδας του, όπως το Boogie Punch με sherry και φράουλα και το Love Baby Love με το δικό τους Rum blend και passion fruit, που συνοδεύονται από τις freestyle επιλογές των DJs που παίζουν πίσω από τα decks του.

Βγες

επιτέλους

Λεωφ. Μεσογείων 236 (στάση μετρό Χολαργός), Χολαργός, 215 5505 908

Mind The Cup Mε διακόσμηση που δίνει έμφαση στο βιομηχανικό στυλ, μεγάλους ξύλινους πάγκους και τραπεζάκια έξω, το Mind The Cup φέρνει στα δυτικά προάστια την ατμόσφαιρα ενός μαγαζιού του ιστορικού κέντρου. Ανοιχτό από το πρωί, σας περιμένει με φρέσκο καφέ που έρχεται κατευθείαν από επιλεγμένες φάρμες του εξωτερικού και καβουρδίζεται στο μαγαζί, ψαγμένες μουσικές και φοβερά, άψογα εκτελεσμένα κοκτέιλ. Στα δυνατά του σημεία και οι άνθρωποί του, που σας υποδέχονται με χαμόγελο και φιλική διάθεση. Aιμ. Βεάκη 29, Περιστέρι, 210 5776010, facebook/mind the cup 25.7.13 – lifo

71


Mosaiko Είναι το μοναδικό εναλλακτικό μπαράκι των νοτίων προαστίων. Το Mosaiko έγινε και παραμένει γνωστό χάρη στα άψογα κοκτέιλ του αλλά και στους καλεσμένους του, αφού συχνά σημειώνονται απροσδόκητες (από Τimo Maas και Κid Loco μέχρι Μιχάλη Δέλτα, Βασιλικό και Όλγα Κουκλάκη) για ένα μπαράκι στο κέντρο της Γλυφάδας αφίξεις στον χώρο του. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως το Mosaiko είναι ένα από τα μπαρ με τους περισσότερους DJs κάθε μήνα, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν οι dear Quentin, DJ Spector, Marsha κ.ά. Περισσότερες πληροφορίες για τα επερχόμενα live του μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.mosaikobar.gr. Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 210 8983208

Μαϊμού Θα το βρείτε στο κέντρο του Χαλανδρίου, σε σημείο που συγκεντρώνεται καλός και ωραίος κόσμος. Είναι ένα ζεστό, φιλόξενο μαγαζί που έχει δημιουργήσει τη φανατική πελατεία του κι έχει χτίσει σχέση εμιστοσύνης με τους θαμώνες του. Σας περιμένει από το πρωί για καφέ και άλλα ροφήματα και το βράδυ μετατρέπεται σε cocktail bar. Στην μπάρα του σερβίρει τα καλύτερα κοκτέιλ, με αρμονικούς συνδυασμούς πρωτότυπων υλικών και πάντα σε προσιτές τιμές. Οι μουσικές επιλογές προέρχονται από διαφορετικούς DJs και κινούνται κυρίως σε «μαύρα» μονοπάτια. Θουκυδίδου 7Α, & Σωκράτους, Χαλάνδρι, 210 6843279

GARAZaki

Bubble Tea Bar

Το νέο hot spot της πόλης. Σε έναν όμορφο, industrial και γεμάτο χρώματα χώρο που έχει ζωγραφίσει ο street artist Zamie Omga και κυριαρχεί το κόκκινο mini cooper σας περιμένει ένας φευγάτος all day χώρος. Στο GARAZaki θα βρείτε καλό καφέ, καθαρά ποτά που ξεκινούν από €5 και κυρίως ασυνήθιστα, ψαγμένα κοκτέιλ που ξεκινούν από €7. Οι funky, ροκ και σόουλ μουσικές του θα σας ξεσηκώσουν, ενώ τα τραπεζάκια, τα stands και ο μεγάλος καναπές που διαθέτει έξω είναι ό,τι πρέπει για τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού. Extra tip: Τα μοναδικά χειροποίητα ποτήρια των κοκτέιλ που φτιάχνονται από μπουκάλια ποτών.

Σε έναν από τους πιο πολυσύχνατους πεζοδρόμους του Χαλανδρίου σας περιμένει ένα ιδιαίτερο cocktail bar που με απολαυστικά bubble teas και bubble cocktails. Λειτουργεί από το πρωί προσφέροντας παγωμένο Bubble Tea, τη νέα μόδα σε Ευρώπη και Αμερική. Πρόκειται για την πρόσμειξη ενός βασικού ροφήματος (6 διαφορετικά είδη τσαγιού, milk shake, καφέδων, χυμών ή και σοκολάτας) με Tapioca Pearls’ ή αλλιώς Popping Bobas, ζελεδάκια από άμυλο που σκάνε στο στόμα και περιέχουν απίθανους συνδυασμούς γεύσεων. Το βράδυ το σκηνικό αλλάζει και προσφέρεται για clubbing συνοδεία funky ήχων και απολαυστικών Jumbo Cocktails.

Θεσσαλονίκης 33, Γέρακας, 211 0121977, facebook.com/pages/GARAZaki

Ηρακλείου & Ιφικράτους 3, Χαλάνδρι, 6977 667866

72 lifo – 25.7.13


στη μέση του ξύλινου τραπεζιού. Φρέσκα, ζωντανά λαχανικά από τους μπαξέδες, όπως ντομάτες, αγγουράκια, ρόκα, καρότα, πιπεριές μέχρι ελαιόλαδο, χοντρό αλάτι και πιπέρι, πυροδοτούν μια «δράση» στο τραπέζι, όπου οι συνδαιτυμόνες φτιάχνουν τη δική τους σαλάτα, διασκεδάζουν και συμμετέχουν σε ένα γαστρονομικό παιγνίδι. ☛ Sani Resort Χαλκιδικής, 23740 99400

aressana hotel spa & suites Η απόλυτη απλότητα και το σύγχρονο design αποτελούν τα κυρίαρχα στοιχεία του ανακαινισμένου Aressana Spa Hotel & Suites. Στο Ifestioni bio organic restaurant οι συνταγές εξυμνούν με τον καλύτερο μαγειρικό τρόπο τη γαστρονομία του νησιού και οι γεύσεις συνδυάζουν την παράδοση με μοντέρνες τεχνικές και επιρροές. Βιολογικά προϊόντα ως πρώτες ύλες για τα πιάτα είναι η επιτομή του υγιεινού.

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Φηρά, Σαντορίνη, 22860 23900

COCO-MAT Eco Residences Serifos

Leonis Summer Houses

Kinsterna Restaurant

Costa Navarino

Έχουν δικά τους μποστάνια!

Μερικά από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Ελλάδας αποκτούν δικά τους μποστάνια, παράγουν δικό τους λάδι και κρασί και σερβίρουν στα εστιατόριά τους τα καλύτερα της ελληνικής κουζίνας. Από τη Νίκη Μηταρέα r Costa Navarino. Η Μεσσηνία είναι μια περιοχή που κρατά ζωντανές τις παραδόσεις και την κουζίνα της στο πέρασμα του χρόνου. To φαγητό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής και κυρίως της μεσσηνιακής φιλοξενίας αιώνες τώρα, και αυτό το γνωρίζουν καλά στην Costa Navarino, όπου η λειτουργία της Taverna ενισχύει την έμφαση που δίνει ο προορισμός σε χώρους που συνδυάζουν τη γαστρονομία με τα αγνά υλικά που βρίσκονται σε αφθονία στην περιοχή. Με στόχο τη διατήρηση και την προώθηση της μεσσηνιακής γαστρονομίας, η Costa Navarino, μέσα από το «Μεσσηνιακό Πρόγραμμα Γαστρονομίας» που ξεκίνησε το 2010, ανέδειξε παλαιές μεσσηνιακές συνταγές και γεύσεις που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά, από μητέρα σε κόρη. Οι καλύτερες από αυτές τις συνταγές μαγειρεύονται στην κουζίνα της Taverna με τα προϊόντα από τους εξαιρετικούς βοτανόκηπους και λαχανόκηπους της Costa Navarino. Η συμπύκνωση της ιστορίας και των παραδόσεων μέσα σε ένα πιάτο μαγειρεμένο με τοπικά, αγνά προϊόντα: Καγιανάς, που είναι αυγά στραπατσάδα με ζουμερή ντομάτα και λεπτοκομμένες φέτες από παστό χοιρινό. Το extra παρθένο ελαιόλαδο που παράγει από τους ελαιώνες της η Costa Navarino ενισχύει γευστικά τα φρέσκα χόρτα που είναι μαζεμένα από τον Ταΰγετο. Από το γευστικό παιχνίδι της εντοπιότητας δεν θα μπορούσε να λείπει το κρασί από τους βιολογικούς αμπελώνες Navarino Vineyards. Στα κρασιά από τις σειρές 1827 και Kotyle ανακαλύπτεις την υψηλή ποιότητα και τα χαρακτηριστικά του μεσσηνιακού εδάφους. ☛ Μεσσηνία, 272 309 5000 r COCO-MAT Eco Residences Serifos. Το COCO-MAT Eco Residences Serifos βρίσκεται στην παραλία Βάγια της Σερίφου. Πρόκειται για ένα γοητευτικό, ανακαινισμένο, παραδοσιακό συγκρότημα 14 σπιτιών, που στις αρχές του 20ού αιώνα φιλοξενούσε τους μεταλλωρύχους. Φιλόξενο, βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής ξενοδοχείο, που η φιλοσοφία του για τον σεβασμό στη φύση μεταφέρεται και στην κουζίνα του. Τα λαχανικά έρχονται από τον μπαξέ του ξενοδοχείου. Αυτά τα αυθεντικά λαχανικά και μυριστικά εμπνέουν τον σεφ Δημήτρη Σκαρμούτσο που έχει αναλάβει την επιμέλεια του μενού μιας κουζίνας απλής και νησιώτικης. Μέσα στη σκεπασταριά σιγομαγειρεύονται η ρεβιθάδα, ζυμωτό ψωμί από τον ξυλόφουρνο του χωριού, κατακόκκινες ντομάτες με κάππαρη και από δίπλα ντόπιο τυρί. ☛ Σέριφος, 210 6251971 r Κalogria. Το γαστρονομικό στίγμα ενός τόπου δεν ορίζεται μόνο από τα προϊόντα που παράγει και τις παραδοσιακές συνταγές του αλλά και από τα χέρια που φυτεύουν το μποστάνι, κόβουν τα λαχανικά, ζυμώνουν ψωμί και «τρυγούν» τις ελιές για να βγάλουν

λάδι. Από το πάθος να κρατηθεί αναλλοίωτη η γαστρονομία του τόπου τους. Αυτό το πάθος ανακάλυψα στη μαγειρική της Ρένας Χοτζέα-Μπαλακτάρη στη παραλία Καλογριά της Στούπας. Πάνω στο κύμα έχει στήσει το ξενοδοχείο «Κalogria» και το οικογενειακό εστιατόριο. Το μποστάνι της Ρένας είναι ένας μικρός επίγειος παράδεισος. Καθημερινά κόβει τα ζαρζαβατικά που θα μαγειρευτούν με το δικό της ελαιόλαδο και τα φρέσκα μυριστικά. Κουζίνα αληθινή, τοπική, απελευθερωμένη από τον τουριστικό «κορσέ». Βραστές πατάτες με φέτες πορτοκαλιού, ραντισμένες με ευωδιαστό ελαιόλαδο, φρέσκο κρεμμυδάκι και ελιές συνθέτουν τη μανιάτικη σαλάτα. Ο έρωτας των φρέσκων προϊόντων και ο σεβασμός στην πρώτη ύλη λειτουργούν ως υποδόριος σύνδεσμος, προσδιορίζοντας τη γαστρονομία του τόπου. Το μανιάτικο τραπέζι της Ρένας είναι εξαιρετικό. Χορτοπιτάκια, αλανιάρης κόκορας μαγειρεμένος με χειροποίητες χυλοπίτες, λαλάγγια και τοπικό πικάντικο τυρί σφέλα. Με τις γεύσεις του τόπου εξοικειώνονται και οι επισκέπτες, που απολαμβάνουν τη λεπταίσθητη κουζίνα, η οποία τιμά τα υλικά της μανιάτικης γης. ☛ Στούπα Μεσσηνίας, 27210 77479 r Ντομάτα. Στο Sani Resort στη Χαλκιδική έχουν αποδείξει τα τελευταία 8 χρόνια, με το φεστιβάλ γεύσης Sani Gourmet που έγινε θεσμός, πόσο πιστεύουν στην ανάδειξη των τοπικών προϊόντων και στη γαστρονομία που βασίζεται στα προϊόντα της ελληνικής γης. Η τοπική φάρμα στο χωριό της Νέας Φώκαιας δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες του ξενοδοχείου να δοκιμάσουν τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά κατευθείαν από τα χωράφια αλλά και να πάρουν αληθινή γεύση από την αγροτική ιστορία της Χαλκιδικής. Στο εστιατόριο Ντομάτα, ένα από τα 25 καλύτερα εστιατόρια της Ευρώπης, σύμφωνα με το αγγλικό «Conde Nast Traveller», πάνω ακριβώς στη γοητευτική μαρίνα του Sani Resort, ο Χρύσανθος Καραμολέγκος, ένας από τους πιο γνωστούς και δημιουργικούς Έλληνες σεφ, είναι προσηλωμένος στην κουζίνα του, επιλέγοντας υλικά που παράγονται πολύ κοντά στον τόπο που καταναλώνονται. Ο Χρύσανθος πιστεύει ότι «τα αγνά υλικά και η εποχικότητα αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός πιάτου». Η χρήση των βιολογικών προϊόντων, του ελαιολάδου και των σωστών διατροφικών συνδυασμών συμπεριλαμβάνονται στις βασικές αρχές του. Στην Ντομάτα ο Καραμολέγκος καινοτομεί γευστικά, με σεβασμό στην παράδοση και ατενίζοντας αισιόδοξα το μέλλον. Τα τελευταία χρόνια στο μενού του ανακαλύπτεις και πιάτα τα οποία υμνούν την επιστροφή στις αξίες του υγιεινού φαγητού, όντας φανατικός εραστής των ντόπιων προϊόντων που επιλέγει από γειτονικές φάρμες και μπαξέδες. Η πρόσφατη ανακαίνιση του χώρου έφερε και τα σύνεργα της σαλάτας

r Kinsterna Restaurant. Στην περιοχή της Μονεμβασιάς, το Kinsterna Hotel & Spa, ένα αποκατεστημένο βυζαντινό αρχοντικό, φωλιάζει μέσα στους ελαιώνες, τους πορτοκαλεώνες και στα αγέρωχα κυπαρίσσια που αντλούν τη δροσιά τους από τα νερά της στέρνας του. Στην αυλή του αρχοντικού, δίπλα στη βυζαντινή στέρνα, το εστιατόριο Kinsterna σε ξεναγεί με τη νόστιμη κουζίνα του στη γαστρονομία του τόπου. Τα αρωματικά φυτά, τα βότανα, τα τοπικά, αγνά προϊόντα, το εξαιρετικό ελαιόλαδο, συνθέτουν ένα μοναδικό ντόπιο γαστρονομικό ρεπερτόριο. Το παλιό λιοτρίβι μπαίνει σε λειτουργία μόλις συλλέξουν τον καρπό της ελιάς. Ένα άσπρο άλογο αναλαμβάνει να θέσει σε κίνηση τις τεράστιες πέτρινες ρόδες που συνθλίβουν τις ελιές και αφήνουν το ευωδιαστό σκουροπράσινο λάδι να τρέξει. Δίπλα από τον παλιό πέτρινο ξυλόφουρνο βγαίνει αχνιστό το ζυμωτό ψωμί. Ο ληνός του κτήματος, την εποχή του τρύγου, προσφέρει την ανείπωτη χαρά του πατήματος των σταφυλιών για την παραγωγή του οίνου Μαλβαζία. Και η αυτάρκεια της παραγωγής συνεχίζεται με τον παλιό οθωμανικό άμβυκα για την παραγωγή τσίπουρου που προσφέρουν στο τέλος του δείπνου για την καλή χώνεψη. ☛ του Kinsterna Hotel & Spa, Άγιος Στέφανος, Μονεμβασιά, 27320 66300 r Leonis Summer Houses. Το ξενοδοχείο Leonis στη Μύκονο, σκαρφαλωμένο στα βράχια πάνω από την παραλία του Ορνού, έχει προσπαθήσει στα λίγα χρόνια που λειτουργεί να δώσει ώθηση στην παροχή κορυφαίων υπηρεσιών και μεταξύ των ισχυρών του όπλων, στην προσπάθεια αυτή, είναι το μποστάνι του. Εκεί παράγεται, μέσω βιολογικής καλλιέργειας, μεγάλη ποικιλία φρέσκων λαχανικών –ντομάτες, μαρούλια, πιπεριές– που έχουν ξεχωριστή θέση στο τραπέζι του πρωινού, όπου, μαζί με τις χειροποίητες μαρμελάδες και άλλα τοπικά προϊόντα, αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τις κυκλαδίτικες μυρωδιές και γεύσεις. Τα ίδια προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας, όπως και το ελαιόλαδο που παράγεται ειδικά για το Leonis, τα συναντάς σε μια μεγάλη ποικιλία από σνακ που σερβίρονται στο ξενοδοχείο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ξενοδοχείο χρησιμοποιεί στην καλλιέργεια την Permaculture technique, η οποία αντιμετωπίζει συνολικά τον σχεδιασμό του οικολογικού ανθρώπινου φυσικού περιβάλλοντος και των συστημάτων παραγωγής τροφίμων, επιδιώκοντας την αρμονική τους συνύπαρξη. Το Leonis Summer Houses έχει καταφέρει να βρεθεί ανάμεσα στο κορυφαίο 10% τουριστικών επιχειρήσεων του κόσμου, σύμφωνα με έγκριτη διεθνή διαδικτυακή σελίδα αξιολόγησης ξενοδοχειακών υπηρεσιών, μόλις τη δεύτερη σεζόν λειτουργίας του. ☛ Ορνός, Μύκονος, 22890 24825

Κalogria

Ντομάτα

Bill & Coo

r Bill & Coo. Το Bill & Coo στη Μύκονο από το ξεκίνημά του έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη γαστρονομία, θεωρώντας την αναπόσπαστο κομμάτι των διακοπών και των υπηρεσιών υψηλού επιπέδου που επιθυμεί να προσφέρει. Η συνεργασία του με τον σεφ Αθηναγόρα Κωστάκο έχει αποδώσει εξαιρετικούς καρπούς, καθώς τα φρέσκα τοπικά προϊόντα της Μυκόνου συναντούν την τεχνική και τη δημιουργικότητα του βραβευμένου σεφ, οδηγώντας σε εξαιρετικά αποτελέσματα. Το εστιατόριο του ξενοδοχείου, με την ονομασία Bill & Coo’s Gourmet Restaurant, προσφέρει μερικές από τις πλέον ενδιαφέρουσες γαστρονομικές εμπειρίες στο κοσμοπολίτικο νησί. Ο Αθηναγόρας διαλέγει τα πιο φρέσκα υλικά και μυρωδικά από το μποστάνι που έχει στήσει κι έχει στη διάθεσή του το ξενοδοχείο κι αναζητά τις καλύτερες πρώτες ύλες από τα παραδοσιακά γαλακτοκομικά και αλλαντικά της Μυκόνου, φτιάχνοντας πιάτα που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ούτε για την ελληνική τους προέλευση ούτε για τη φρεσκάδα τους. Το ξενοδοχείο είναι χτισμένο στην παραλία της Μεγάλης Άμμου, σε μικρή απόσταση από την πόλη της Μυκόνου. Διαθέτει 24 πολυτελείς σουίτες με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ιδιωτικές βεράντες και θέα στον κόλπο της Μεγάλης Άμμου. ☛ Μεγάλη Άμμος, Μύκονος, 22890 26292 10.1.13 – lifo

73


που θα φασ! barrestaurants Balthazar

Τσόχα 27 & Βουρνάζου, Αµπελόκηποι, 210 6441215. Πολυτελής χώρος που αποτελεί ένα από τα πιο κοσμικά μέρη της Αθήνας.

Baraonda

Τσόχα 43, Αμπελόκηποι, 210 6444308, 2106441778. Bar-restaurant με mainstream διαθέσεις και τάσεις πολυτέλειας. Γκουρμέ κουζίνα από τον Μιχάλη Ντουνέτα. €50+

BLACK DUCK

Χρήστου Λαδά 9Α, 210 3234760. Ο κομψός και ιδιαίτερης αισθητικής πολυχώρος, all day & night long.

C.V.

Μυκάλης 61 & Κων/πόλεως 108, Κεραμεικός, 210 3451744. Κουζίνα βασισμένη σε ελληνικές γεύσεις, μπαρ με ενημερωμένη κάβα και μουσική καμπαρέ και μιούζικαλ. Καθημερινά από τις 8 μ.μ.

GASPAR FOOD & MOOD

Λεωφ. Δ. Βασιλείου & Λυκούργου, Νέο Ψυχικό, 210 6775011. Νέα άφιξη στην περιοχή του Ν. Ψυχικού με ανεπανάληπτο συνδυασμό γεύσεων, ωραία κοκτέιλ και εντυπωσιακή διακόσμηση.

MONO BAR

Μπενιζέλου Παλαιολόγου 4Γ, Πλάκα, 210 3226711. Ελληνική κουζίνα, εναλλασσόμενα λάιβ.

Prosopa

Κων/πόλεως 4 και Μεγ. Βασιλείου 52, Ρουφ, 210 3413433. Μετακόμισε, όχι πολύ μακριά. Με την ίδια υψηλή μεσογειακή ποιότητα.

SALERO

Βαλτετσίου 51, Εξάρχεια, 210 3813358. Σαλάτες, tapas, ιβηρο-μεσογειακές προτάσεις και πανέμορφα κοκτέιλ, συντροφιά με έθνικ μουσικες. €15-30

SANTA BOTELLA

Πανόρμου 115Α, Αμπελόκηποι, 210 6981032. Στο πιο κομβικό σημείο της πιάτσας της Πανόρμου, καλή μουσική, καθαρά ποτά. Ελληνική μεσογειακή κουζίνα και tapas σερβίρονται από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ.

Secreto

Περσεφόνης 21, Γκάζι, 210 3460750. Η διαφορετική διασκέδαση στο Γκάζι. Φιλικός, άνετος χώρος, απολαυστική ιταλική κουζίνα και μοναδικές γεύσεις με τριαντάφυλλο ή τζίντζερ στο cocktail bar στην ταράτσα. Τα βράδια, δυνατά DJ sets.

SOSIALISTA

Τριπτολέμου 33, Γκάζι, 210 3474733. Βιομηχανικός χώρος που, εκτός από τη μεσογειακή και ιταλική κουζίνα από τον σεφ Φώτη Κουτάντου, προσφέρει και απολαυστικά κοκτέιλ με electronica, ποπ και ρoκ. €20-25

ελληνικη κουζινα ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Χρυσοστόμου Σμύρνης 10, Ν. Φιλαδέλφεια, 210 2511420. Πιάτα από κάθε γωνιά των Κυκλάδων σε έναν όμορφο χώρο που θυμίζει αιγαιοπελαγίτικο νησί. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι ζωντανή μουσική.

ΑΓΟΡΑ

Λ. Αλεξάνδρας & Βουρνά-

Δαφνη

party fast ΠΕΜΠΤΗ 25/7 BIOS: Beat Street, Dirty Dancing & Salsa Closing party. BRONXX: Spiros Pappas + Orelse + Baira K. BOLIVAR: Compuphonic + Adrianos Papadeas + De Puta Madre + Panos Gerontakis. HOXTON: Riot. DADA: It’s Awkward Thursdays. CLICHÉ: Thirsty Thursdays. MISH MASH: Put Em High. SKULLBAR: Thursday Tales of Innosence w/ Maria Sushihi. VOODOO: Private Nights Party. TAG BAR: Ejekted Athens «Tagged Up Thursdays». BARBAR: Uplifting event. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/7 KOMMA BAR: Miss Linenwood. SECOND SKIN: Natural High presents Psy In the City. ATLANTIS: Erotic radio stars night. AMMOS BEACH: Rare Birds - Texh House Attack. ΑΙΘΡΙΟ: Agent Greg + Junior Mi. ΗΟΧΤΟΝ: March & Postriper. HOXTON: Excuss the mess. CAMP: Darlin’ Discoteque. SAX: Fading Soul. ΣΑΒΒΑΤΟ 27/7 KOMMA BAR: Spitiko partey. SEVEN SINS: STFU pres. Genetix (7 sins closing season). TERRAZA: John B Jr + Orelse. CAMP: Pop United. DUNKEL: Flashback Saturdays ’80s. TERRAZA: Senses & Soulkeez. HOXTON: Not Sober. SKULLBAR: Mikele + friends. SHAKESPEARE: The millennium dope. ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Swing Νights.

INOTEKA: Influential Muzik. ΚΥΡΙΑΚΗ 28/7 ΑΙΘΡΙΟ: Down & Dirty party. MACAMBO: Cj Jeff + Gus Bonso + Panos Gerontakis + Mar.P + Nick Fortune. RECEPTION 77: Sunday Showers w/ DJ Angelo. ROOTS: Sunday’s cocktail afternoons with the Mysterons. WHY SLEEP: Put ‘Em High. USE: Indie Sundays. ΠΟΤΟΠΩΛΕΙΟΝ: Reggae On Sunday. ΧΥΤΗΡΙΟ: Magic Sundays. DUNKEL: Soup. ΑΨΕΝΤΙ: Reggae On Sunday. BIOS: Day 7. ROOTS: Sunday’s cocktail afternoons with the Mysterons. GREY: Senses-Soulkeez. RAINBOW ROCK BAR: Maidenance. ΔΕΥΤΕΡΑ 29/7 FLORAL: Mondays in The mood. BAT CITY: Malliaroke Comedy Party. DOME: The big bang theory. BAR TESSERA: Γιώργος Μιχαλόπουλος. MISH MASH: Make me sweat. ΤΡΙΤΗ 30/7 GAZAKI: Viton + Orelse. SOCIALISTA: Δις εξαμαρτείν. ΤΕΤΑΡΤΗ 31/7 ΜΠΟΥΑΤ ΑΠΑΝΕΜΙΑ: Neon & Special Guests. BARAONDA: Sex Me Up. HUGE: Highin fly Wednesdays. RAINBOW ROCK BAR: Metal Tribute w/ Geo Kar. & Elmoneth.

ΚΡΑΣΟΠΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΡΑ

Καραϊσκάκη & Αισώπου 4, Ψυρρή, 210 3211565. Περιβάλλον αστικού σπιτιού, κλασική ελληνική κουζίνα.

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Βησσαρίωνος 9, Κολωνάκι, 210 3389741-2. Χειροποίητα ορεκτικά, φροντισμένα πιάτα και σπιτικά γλυκά, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα.

«Ο χορός των γεύσεων» Μ. Γερουλάνου 115, Αργυρούπολη, 210 9616021. Μεζεδοπωλείο με εξαιρετική κουζίνα και ζωντανή, παρεΐστικη μουσική κάθε Παρασκευή & Σάββατο βράδυ και Κυριακή μεσημέρι.

Παπαδακης

Βουκουρεστίου 47 & Φωκυλίδου 15, Κολωνάκι, 210 3608621.

ΡΟΖΑΛΙΑ

Βαλτετσίου 59, 210 3202933. Σε έναν ωραίο κήπο που θερμαίνεται τον χειμώνα σερβίρονται φρέσκα κρέατα και ψαρικά.

TIRBOUSON

Κων/πόλεως 104, Γκάζι, 210 3410107. Λιτός χώρος, ιδιαίτερες γεύσεις ελληνικής κουζίνας και ψαγμένη ποικιλία κρασιών.

hip ταβερνεσ Barba lazaros

Ζησιμοπούλου 24Α, Π. Φάληρο, 210 9403003. Έξοχο πεϊνιρλί. Ζωντανή μουσική το Σαββατοκύριακο. €15-22

CUCINA POVERA

Ευφορίωνος 13, Καλλιμάρμαρο, 210 7566008. Λεωνίδου 31 & Γιατράκου, Μεταξουργείο, 210 5238 812. Μίνιμαλ περιβάλλον. Ελληνικές γεύσεις. €15-30

MINI SIZE

Κων/πόλεως 26, Ταύρος, 210 3424704

Σκουφιας

Μεγάλου Βασιλείου 50, Ρουφ, 210 3412 252. Επιβάλλεται να επισκεφτεί κανείς τη στυλάτη νεο-ταβέρνα με το ανανεωμένο και πολύ πιο προσιτό μενού. Για γνήσιες ελληνικές γεύσεις με σπιτική ποιότητα και ρακή/ρακόμελα σε πολύ χαμηλές τιμές, στον πεζόδρομο. Σίνα 50 & Αναγνωστοπούλου, 210 3610041.

Τζιτζικας και Μερμηγκας

Miss Linenwood @ Komma bar

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

ΑΘΗΡΙ

Βαλτετσίου 44, Εξάρχεια, 210 3301369. Πρόσφατα ανακαινισμένη νεο-ταβέρνα με βιολογικές ανησυχίες στην ωραιότερη αθηναϊκή αυλή, με γευστικό φαγητό και προσεγμένο σέρβις.

Αργεντινής Δημοκρατίας 8Α & Ζωναρά 21, πάρκο Παναθήναια, 210 6420874. Καθημερινά ανοιχτό από το μεσημέρι, με ποιοτική ελληνική κουζίνα από φρέσκα υλικά. Δωρεάν πάρκινγκ.

ΓΙΑΝΤΕΣ

Γαλάτσι / Χαλάνδρι / Π. Φάληρο / Λάρισα. Φρέσκα υλικά σημαίνει καλύτερη γεύση. Κάτι παραπάνω από «απλά» burgers!

geysh news Ροζαλία Βαλτετσίου 58, Εξάρχεια, 210 3302933 Στην καρδιά των Εξαρχείων, στον πολυσύχναστο πεζόδρομο της Βαλτετσίου, η Ροζαλία είναι γνωστή και αγαπημένη σε όσους δεν έχουν προλάβει να μαγειρέψουν και αναζητούν τη σπιτική κουζίνα. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία από πιάτα και σερβίρει στην όμορφη αυλή της ορεκτικά, ψητά και μαγειρευτά σε πολύ καλές τιμές και φυσικά με πολύ καλή ποιότητα. Συχνά-πυκνά διαθέτει και ολόφρεσκα θαλασσινά.

Ριφιφί Εμ. Μπενάκη 69α, Εξάρχεια, 210 3300237 Ένας χώρος στην καρδιά των Εξαρχείων με προσοχή στη λεπτομέρεια, που κερδίζει τις εντυπώσεις με την απλότητά του και τη μείξη στοιχείων της περιοχής. Η κουζίνα του επικεντρώνεται σε δημιουργίες ελληνικής κουζίνας που αναδίδουν γνώριμες κι αγαπημένες μυρωδιές, ενώ η φιλική ατμόσφαιρα σε χαλαρώνει στη στιγμή. Πιάτα για τη μέση και ατομικές μερίδες με γνήσιους ελληνικούς μεζέδες με βιολογική προσέγγιση.

Γιανταης

SCALA VINOTECA

ζου 31, Αμπελόκηποι, 210 6426238 και Χατζ. Μέξη 8 & Βεντήρη 9, Ιλίσια, 210 7252252. Καλαίσθητη διακόσμηση, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, μενού με επιρροές από τη διεθνή αλλά και τη μεσογειακή κουζίνα. Προσιτές τιμές σε ένα ζεστό και φιλικό περιβάλλον. Πλαταιών 15, Κεραμεικός, 210 3462983. Ελληνικές γεύσεις σε νεοκλασικό περίγυρο διά χειρός Αλέξανδρου Καρδάση. Κυριακή ανοιχτά το μεσημέρι. Κλειστά Κυριακή βράδυ και Δευτέρα.

Μ. Αλεξάνδρου 86, Μπουρνάζι, 210 5773721. Παραπάνω από αξιόλογη παρουσία στα δυτικά. Καλά μαγειρευτά και ψαγμένα κρεατικά. €15-20

Αγ. Γεωργίου & Αισχύλου 26, Χαλάνδρι, 210 6810529 / Μητροπόλεως 12-14, Σύνταγμα, 210 3247607 / Δροσίνη 12-14, Κηφισιά, 210 6230080. Αναφορές σε παλιό μπακάλικο και κατάλογος κλασικών και νεωτεριστικών μεζέδων που αλλάζει συχνά. €15-22

Βαρουλκο

Πειραιώς 80, Γκάζι-Ομόνοια, 210 5228400. Ψάρι και θαλασσινά διά χειρός του Λευτέρη Λαζάρου. €40-70

FISHAΛΙΔΑ SEA-FOOD

Ναϊάδων 2 & Αντήνορος, περιοχή Χίλτον, 210 7234551. Θαλασσινές γεύσεις σε έναν μοντέρνο και προσεγμένο χώρο.

καλντερα

Λεωφ. Ποσειδώνος 54, Π.

Κηφισίας 310, Ψυχικό, 210 6710688. Στη γειτονιά του Ν. Ψυχικού, εξελίχθηκε σε meeting point. Καλαίσθητο μαγαζί με ευχάριστο υπαίθριο χώρο. Burgers από 100% angus beef, ανανεωμένες γεύσεις, δροσερά κοκτέιλ.

Τζίτζικας και Μέρμηγκας στα κάρβουνα

Πλ. Παπαδιαμάντη 4, Άνω Πατήσια, 210 2232376. Ποιοτικά κρέατα σε πολύ καλές τιμές, συνοδεία εξαιρετικών τοπικών προϊόντων που σε ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα.

εθνικεσ κουζινεσ Amigos

Μεγάλου Αλεξάνδρου 70, Νέα Σμύρνη, 210 9332220, Κύπρου 65Α, Γλυφάδα, 210 8983167. Με αγάπη από τη χώρα της τεκίλας.

China Town

Λεωφ Βουλιαγμένης 8-10, Αθήνα, 210 9315223 (από κινητό) - 801 1160200. Πολύ καλό κινεζικο-ασιατικό μενού σε λογικές τιμές κι ευχάριστο περιβάλλον.

CHINA’S FOOD AND FANTASY

Λ. Συγγρού 207, Ν. Σμύρνη, 210 9345137. Όμορφος και προσεγμένος χώρο. Σερβίρονται σάκε, μπίρες και τσάι γιασεμιού.

Dal Professore

Διονύσου 47 & Χατζηαντωνίου 22, Μαρούσι, 210 6149000. Αυθεντικές συνταγές από την Ιταλία, χειροποίητα ζυμαρικά.

Golden Chopsticks

Απόλλωνος 2, Σύνταγμα, 210 3232120 Φάληρο, 210 9829647, 210 9839636. Έμφαση στο καλό ψάρι Σκηνικό που παραπέμπει άμεσα σε αιγαίοπελαγίτικο νησί. €25-40

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

κουζίνα με γαλλικές πινελιές στα κυρίως. Κυριακή κλειστά.

μοντερνεσ μπριζολεσ

Πανταζή 56, Ηλιούπολη, 210 9709150. Αυθεντικές κυκλαδίτικες συνταγές με γνήσια τοπικά προϊόντα σ’ έναν χώρο με ζεστή ατμόσφαιρα.

BURGERS ‘N’ ROSES

Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

Κανδαυλος

Ηρακλέους & Λυσικράτους 32, Τζιτζιφιές, 210 9404518. Πιστός στο όνομά του, σερβίρει ψάρι και θαλασσινούς μεζέδες με τις καλύτερες πρώτες ύλες. Στην αυλή του με την τεράστια μουριά αφεθείτε σε γεύσεις με άρωμα θάλασσας που μένουν αξέχαστες. Το σέρβις του είναι φιλικό και άψογο, ενώ ο χώρος σε αγγίζει με την απλότητά του. Ο Θαλασσινός έχει γίνει αγαπημένο στέκι των φανατικών του είδους και όσων ξέρουν από καλό ψάρι.

κλασικα και μεσογειακα CIBUS

ψαρι

Street “food & bar”

Αίγλη Ζαππείου, 210 3369364, 210 3369300. Θέα στην Ακρόπολη και εκλεκτό μεσογειακό μενού από τον σεφ Δημήτρη Δημητριάδη.

new taste - new hotel

Φιλελλήνων 16, 210 3273170

ΤΟ

Τριπτολέμου 43 & Ορφέως, Γκάζι, 210 3452052

χρυσα

Αρτεμισίου 4 & Κεραμεικού, Κεραμεικός, 210 3412515. Νέος χώρος και μεσογειακή

Κολχίδος 13, Αμπελόκηποι, 210 6446510. Μια νέα πρόταση στα αυθεντικά american burgers. Περσεφόνης 47 & Ικαριέων 2, Γκάζι, 210 3424725. Η επωνυμία του σημαίνει «σουβλάκι» στα νέα ελληνικά. Με πολλές διαφορετικές συνταγές από κοτόπουλο και χοιρινό αλλά και με δύο νέα πιάτα, ο Κάνδαυλος δικαίως έχει καθιερωθεί ως απόλυτος προορισμός για τους λάτρεις του κρέατος στην περιοχή του Γκαζιού. 10 % έκπτωση για τους φοιτητές!

MEAT & MORE

Βύρωνος 2 & Ναούσης, Πεύκη, 210 8060333. Μοντέρνος χώρος με καλό σουβλάκι και ψητά, με συνοδεία από χειροποίητες πίτες και φρέσκες τηγανητές πατάτες.

Meatropoleos 3

Μητροπόλεως 3, Σύνταγμα, 210 3241805-6. Σουβλάκια, μπιφτέκια, πατάτες, σαλάτες «όπως παλιά» σε πανέμορφο, μοντέρνο χώρο στο Σύνταγμα.

SIMPLY BURGERS

18380: Λ. Κηφισίας 238, Εμπορικό Κέντρο Μελά, Κηφισιά / Ν. Σμύρνη / Αμπελόκηποι / Παγκράτι / Άγ. Στέφανος / Βριλήσσια / Ν. Ηράκλειο / Αγ. Παρασκευή / Γλυφάδα / Ηλιούπολη / Κηφισιά / Πασαλιμάνι / Κορυδαλλός /

Golden phoenix

Χαρ.Τρικούπη & Γορτυνίας, Κεφαλάρι, 210 8013588 / Τατοΐου 131, Ν. Κηφισιά, 210 8078640 /Βουλιαγμένης 120, Ελληνικό, 210 9644889 / Λ. Πεντέλης 85, Χαλάνδρι, 2106825017, 210 6844898. Βαρύς ο διάκοσμος, αλλά σας αρέσει έτσι. Πάπια Πεκίνου αλλά και σούσι. €25-35

il Postino τratoria-vinieria

Γριβαίων 3, Κολωνάκι, 210 3641414. Κλασικές συνταγές οικογενειακού ρεπερτορίου. Ανοιχτά από τις 1 το μεσημέρι. Delivery: Δευτέρα-Παρασκευή 13:00-23:00.

L’ Osteria da Claudio Κώστα Βάρναλη 26, Χαλάνδρι, 210 6834228.

MESON EL MIRADOR

Αγησιλάου 88 & Σαλαμίνος, Κεραμεικός, 210 3420 007. Μεξικάνα σεφ σημαίνει αυθεντικές μεξικάνικες γεύσεις. Σάββατο και Κυριακή ανοιχτό από τη 1:00 μ.μ.

NOODLE BAR

Σύνταγμα, 210 3318585 / Χαλάνδρι, 210 6800064 / Αμπελόκηποι 210 6452394 / Ν. Ηράκλειο 210 2815500 / Ν. Σμύρνη, 210 9326033 / Πειραιάς, 210 4115151 / Άλιμος, 210 9850250 / Αγ. Παρασκευή, 210 6537177 / Κηφισιά, 210 6233216 / Άγ. Ελευθέριος (Ster), 210 2114829 / Μαρούσι, 210 8069100 / Ζωγράφου, 210 7777067 /

Στην υγεiα μας! Καλή παρέα, καλή διάθεση και το Αλλοτινό. Ένα καλό κρασί από την Ελληνικά Κελλάρια Οίνων σε προσιτή τιμή για να μπορείς να το χαίρεσαι κάθε μέρα. Μοιραστείτε το με αυτούς που αγαπάτε, πιείτε το με τους μεζέδες που προτιμάτε, διασκεδάστε το με την ψυχή σας.Θα το βρείτε σε διάφανη φιάλη των 500 ml σε Λευκό, Ερυθρό, Ροζέ και Ημίγλυκο. www.greek-wine-cellars.com

74 lifo – 10.1.13

Θεσσαλονίκη, 2310 260092 / Πάτρα, 2610 362360 / Ρέθυμνο, 28310 51198 / Βόλος, 24210 23040 / Χαλκίδα, 2210 83833 / Παλλήνη, 210 6669824. Αλυσίδα εστιατορίων με μοντέρνα άποψη για τις ασιατικές γεύσεις.

PANDELI

Πεντέλης 3, Κηφισιά, 210 8080787. Απευθείας από την Κωνσταντινούπολη σε ένα κομψό περιβάλλον.

POLLY MAGGOO

Λεωνίδου 80 και Σαλαμίνος, Μεταξουργείο, 210 5241120. Νέα άφιξη στον τομέα της γαλλικής κουζίνας. Επιλεγμένα υλικά, δυνατή κάβα και υψηλές γεύσεις.

SETTE TRATORIA

Γρ. Γυφτοπούλου 7 (πρώην Μεσολογγίου), Χαλάνδρι, 210 6894316

Sushi bar

Στίλβωνος 2, Πλ. Βαρνάβα, Παγκράτι, 210 7524354, 210 7564964 / Γεωργ. Βλάχου 38, Ν. Ψυχικό, 210 6729333, 210 6729334 / Κωνσταντινουπόλεως 15, Γλυφάδα, 210 8942200/ Άτλαντος 1, Π. Φάληρο, 210 9802111, 210 9802210. Όμορφα χρώματα, καλό σούσι. Και μποέμ παρουσίες στο Παγκράτι. €20-30.

ΤΣΙΦΛΙΚ ΜΠΑΧΤΣΕ

Παύλου Μελά 44, Κορυδαλλός, 210 4945080 / Τριπτολέμου 26, Γκάζι, 210 3462926. Πολίτικες γεύσεις με τη συνοδεία ναργιλέδων. €20-25

YUM YUM

Πανόρμου 61, Αμπελόκηποι, 210 6980288, 210 6980880/ Βουλής 9- 11, Σύνταγμα, 210 3233433, 210 3233533 / Υμμητού 110 (Εμπ. Κέντρο Millenium), 210 7013300 / Αγ. Κωνσταντίνου 32 & Διονύσου, 210 6105560, 210 6105570. Με Φιλιππινέζους σεφ και τοπ άποψη στις γεύσεις από Άπω Ανατολή.

ταβερνεσ και μεζεδοπωλεια ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ

Αγίων Αναργύρων 2 & πλ. 28ης Οκτωβρίου (τσακπίνη), Νέα Ερυθραία, 210 6207126. Επιλεγμένες παραδοσιακές και σύγχρονες γεύσεις με έμφαση στα φρέσκα υλικά. Προορισμός για μεζεδοκατάσταση στο κέντρο της Νέας Ερυθραίας.

ΒΥΡΙΝΗΣ

Αρχιμήδους 11, Παγκράτι, 210 7012153. Από τη 1 το μεσημέρι μέχρι τη 1 το βράδυ, με δικό του δωρεάν πάρκινγκ και σούπερ μαγειρευτά, μεζεδάκια και σούπες.

ΖΥΜΟΜΕΛi

Σαλαμίνος 64, Κεραμεικός, 210 5245450. Τσιπουράδικομεζεδοπωλείο με πολύ καλές τιμές και ποικιλία σε τσίπουρα από όλη την Ελλάδα.

ΚΑΠΠΑΡΗ

Δωριέων 36, Α. Πετράλωνα, 210 3450288. Εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα με δημιουργικές πινελιές. Τέλεια αυλή.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ (ΤΟ)

Λουκιανού 26, 210 7239600, 210 7239600. Θυμίζει γαλλικό μπιστρό. Η κουζίνα βέβαια παραμένει σταθερά ελληνική.

Lolitas Mezze

Δωριέων 26, Άνω Πετράλωνα, 211 4013574. Εκεί που οι ελληνικοί μεζέδες είναι «αλλιώτικοι». Κου-


ζίνα που βασίζεται σε προϊόντα μικρών Ελλήνων παραγωγών.

Παει καιρος

tsipoutapas

Λεωφ. Τατοϊου 17, Μεταμόρφωση, 210 2828848.

Τάκη 16, Πλ. Ψυρρή, 210 3212858. Μουσικό μεζεδοπωλείο που φλερτάρει επιτυχώς με το καλό γούστο. €18-25.

Ψαρρας (παλια ταβερνα)

ΠΑΛΗΑ ΑΘΗΝΑ

ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑσ

Εμπεδοκλέους 75 & Φιλολάου, Παγκράτι, 210 7518 869, www.palia-athina.gr. Γραφική μονοκατοικία του ‘30, με αέρα εποχής και αυλή. Παραδοσιακοί μεζέδες, υπό τους ήχους έντεχνων και ρεμπέτικων.

ΠΑΛΗΑ ΤΑΒΕΡΝΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ

Μνησικλέους 24, Πλάκα, 210 3222809, 210 3250092. Παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Θέα στην Ακρόπολη και στον Λυκαβηττό.

ΣΑΛΟΣ ΛΑΓΟΣ

Τρώων 63 & Αιολέων, Άνω Πετράλωνα, 210 3471101. Γευστικές μεζεδοπροτάσεις συνοδεύουν άψογα τη ρακή, ενώ οι τιμές του ενθουσιάζουν.

Ερεχθέως 16 & Ερωτοκρίτου, Πλάκα, 210 3218733. Κρησίλα 34, 210 7525777, www.oraia-ellas.gr. Σ’ ένα όμορφο περιβάλλον ελληνική κουζίνα, νόστιμοι μεζέδες και ζωντανή μουσική χωρίς μικρόφωνα κάθε Πέμπτη-Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι.

για ολη μερα 69 Academy

Ακαδημίας 69, Κέντρο, 210 3303127. Όμορφο περιβάλλον ακριβώς μπροστά από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Ο καλύτερος καφές της περιοχής και πολλά νόστιμα πιάτα.

Athens Style, Τhe Rooftop Βar

Αγίας Θέκλας 10, 6ος όροφος, Μοναστηράκι, 210 3225010. Καφές και κοκτέιλ

hot spot Zaf Αγίας Ειρήνης 8, Αθήνα Στην περιοχή που έγινε το νέο στέκι του κέντρου τα τελευταία δύο χρόνια θα βρείτε έναν χώρο με πολύ προσεγμένη διακόσμηση, που αναδίδει πολυτέλεια και ταυτόχρονα απλότητα. Ανοιχτό από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ, σας περιμένει για καφέδες και εξαιρετικά ποτά. Κάθε βράδυ διαφορετικοί DJs μιξάρουν ήχους από διάφορα είδη. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο ο DJ Dennis ανεβαίνει στα decks για το Eclektik Summer Grooves Party του μαγαζιού.

10.1.13 – lifo

75


από τις 17:00 το απόγευμα, με την καλύτερη θέα της Αθήνας.

Boox

Z. Πηγής 113, Κέντρο, 210 3801942. New entry στη γειτονιά που πάει να γίνει η νέα πιάτσα της πόλης, στα πέριξ της εκκλησίας Ζωοδόχου Πηγής, στην Ακαδημίας. Από το πρωί για καφέ ως το βράδυ για κοκτέιλ και ωραία μουσική.

Βronxx

Κύπρου 74, Γλυφάδα

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ

Βασ. Σοφίας 46 (Χίλτον), 210 7281400. Από τις 6 με βασιλικό πρωινό. Η κουζίνα του προκαλεί «εκρήξεις». €35-45

Βύνη

Δράκου 10, Κουκάκι, 210 9226225. Από τις παλαιότερες μπιραρίες της πόλης, με δυνατή κουζίνα, ανοιχτή από το πρωί. Ωραία μουσική και γιγαντοοθόνες με βιντεοκλίπ ή αθλητικά που παραπέμπουν σε παμπ του εξωτερικού.

CABANA RESTAURANT LOUNGE

Λ. Ποσειδώνος, ακτή Αλίμου (πρώην ble), 210 9859860. All day και all season lounge χώρος για καφέ, φαγητό και ποτό με θέα το απέραντο γαλάζιο.

Creme Royale

Ελ. Βενιζέλου 136, 210 9512220, Καλλιθέα. Με εκπληκτικά «γευστικά χειροποιήματα και απολαυστικό καφέ» σε έναν από τους πιο όμορφους all day χώρους της Καλλιθέας.

CREPA CREPA

Αθήνα 25ης Μαρτίου & Ειρήνης 2, πλατεία Νέας Σμύρνης, 210 9717705/ Τραλλέων 71, Γαλάτσι, 210 2222071/ Πεζόδρομος Ηρακλείου 3-5, Χαλάνδρι, 210 6858138/ Πλατεία Ηρώων 5, 210 3218484/ Σκουφά 46, Κολωνάκι, 211 4044803/ Αλεξιουπόλεως 34, Αργυρούπολη, 210 9930700/ Athens Metro Mall, Άγιος Δημήτριος, 210 9731190. Πολλές επιλογές από αλμυρές και γλυκές κρέπες, με πολλά υλικά για να πειραματιστείτε και να δημιουργήσετε την αγαπημένη σας.

FACES

Ζησιμοπούλου10, Γλυφάδα, 6937 332146. Νέα άποψη και δυνατή κουζίνα που θα φέρει τα πάνω κάτω στη Γλυφάδα.

Fragma

Φράγμα Μαραθώνος, 210 8143415. All day lounge restaurant-cafe με θέα το μαγευτικό τοπίο της λίμνης του Μαραθώνα.

Gazi College

Περσεφόνης 53, Γκάζι. 210 3422112. Ένα από τα πιο φανταστικά και καλοσχεδιασμένα spot στο Γκάζι που θυμίζει Νέα Υόρκη.

Ζεμπίλι

Τρώων 50, Άνω Πετράλωνα, 210 3460331. Παραδοσιακά και βιολογικά προϊόντα. Ο Βασίλης και η Αναστασία είναι εκεί για να σας ξεναγήσουν στους θησαυρούς που έχουν συλλέξει από όλη την Ελλάδα. Στα συν η διανομή κατ’ οίκον.

Hard rock cafe

Φιλελλήνων 18, Σύνταγμα, 210 3252758. Τρεις όροφοι αφιερωμένοι στη ροκ κουλτούρα.

Kingsize

Σάρδεων 6, Ν. Φιλαδέλφεια, 210 2510977. Όμορφο στέκι στη Ν. Φιλαδέλφεια, ανοιχτό από νωρίς το πρωί. Η μεγάλη του δύναμη είναι στις μπίρες, με πάνω από 70 διαφορετικές ετικέτες. Διοργανώνει συχνά και live.

Kitchen bar

Λ. Ποσειδώνος 3, Καλαμάκι, 210 9812 004, 210 9813950. Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς, 210 4522338 (www.kitchenbar. com.gr). Μεγαθήριο, αλλά με ψυχή. Πιο χαλαρό το πρωί, πιο ζωντανό το βράδυ. €20-35.

LATEAU

Πανόρμου 101, Αμπελόκηποι, 210 6922841. Γεύσεις που δεν περιγράφονται με λόγια βρίσκει κανείς στον γευστικό, γλυκό, λαχταριστό κόσμο του!

Λόλα

Κειριάδων 11, Κάτω Πετράλωνα, 213 0159902. Καφέ (με συνοδεία σπιτικού κέικ), φθηνά ποτά (€5) και τζαζ μουσικές. Industrial ύφος, τραπεζάκια στον πεζόδρομο, ποικιλία από βαρελίσιες μπίρες αλλά και νέα, εξαιρετικά πιάτα.

Mama Roux

Αιόλου 48, Αθήνα, 213 0048382. Καινούργιος, πολύ όμορφος all day χώρος στην Αιόλου. Προσεγμένες γεύσεις από μπέιγκελ, φοκάτσιες, μπέργκερ,

76 lifo – 10.1.13

agenda συναυλιακοι χωροι ΑΜΑΛΙΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (Σταθμός ΗΣΑΠ) Μαρούσι. 29/7 Θανάσης Παπακωνσταντίνου, 9:00 μ.μ., €10.

ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ Λόφος Προφήτη Ηλία, Πειραιάς, 2104194520 26/7 Μιχάλης Ρακιντζής, 9:30 μ.μ., €10-15. 30/7 Ζωή Τηγανούρια, 9:30 μ.μ., €5.

ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΑΝΤΜΙΝΤΟΝ Λεωφ. Συγγρού 107109, 2109005800. 25/7 Θανάσης Πολυκανδριώτης, 9:00 μ.μ., €10-15. 26/7 Μακρινά Ξαδέλφια- Θοδωρής Κοτονιάς + Ζωή Παπαδοπούλου, 9:00 μ.μ., €10-15. 27/7 Γιάννης Κούτρας + Απόστολος Ρίζος, 9:00 μ.μ., €10-15.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Κτήριο Οδού Πειραιώς. 27/7 Κωστής Μαραβέγιας «Maraveyas Illegal In Concert», 9:00 μ.μ., €10-15.

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333. 25/7 Ειρήνη Σκυλακάκη, 9:00 μ.μ., €7-9. 26/7 Ζωή Τηγανούρια, 9:00 μ.μ., €7-9. 27/7 Δημήτρης Καλαντζής-Σύνολο Τζαζ Ωδείου Αθηνών «Teach Me Tonight», 9:00 μ.μ., €7-9.

αλλά και αρκετές λιβανέζικες πινελιές στο μενού.

ΜΕlouk

Κολοκοτρώνη 5, Χαλάνδρι, 210 6824600. Cafe-bar, λουκουμάδες, κοκτέιλ.

Μπαραλλού

Μαρ. Γερουλάνου 115 & Ελ. Βενιζέλου, Αργυρούπολη. Εναλλακτικό στέκι με μοντέρνα φιλοσοφία. Μαύρες και ροκ μουσικές και 40 διαφορετικά είδη μπίρας, χύμα οινόμελο και ρακόμελο, ωραίες ποικιλίες από tappas και νόστιμα ορεκτικά.

ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Πανεπιστημίου 12, Αθήνα, 210 3610067. 25/7 Αδάμ Τσαρούχης, 9:00 μ.μ., είσοδος ελεύθερη. 28/7 Γιώργης Χριστοδούλου, 9:00 μ.μ., είσοδος ελεύθερη.

ΟΑΚΑ «Σπύρος Λούης» Λεωφ. Κηφισίας 37, Μαρούσι, 2106834060. 31/7 Roger Waters «The Wall», 8:00 μ.μ., €28-59.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΣΤΟ ΡΟΥΦ Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, Σιδηροδρομικός σταθμός Ρούφ, 2105298922. 25/7 Αθηνά Δημητρακοπούλου, 9:30 μ.μ., €5. 26/7 Δημήτρης Κάσσαρης, 9:30 μ.μ., €5.

live bars/ dinner LAZY CLUB Λεωφόρος Πεντέλης 1, Βριλήσσια, 2106895535 Κάθε Δευτέρα Jam Night Κάθε Τετάρτη Acoustic Trio.

Κ. Μαραβέγιας @ Μ.ΜΠΕΝΑΚΗ

night life club mainstream BARAONDA

Τσόχα 43, Αμπελόκηποι, 210 6444308. Πλήρης διασκέδαση και για φαγητό και για ποτό και για χορό. Η πιο glam και rock baroque πολυσυζητημένη γωνιά της πόλης.

GAZARTE

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

seven club

OCTOBERFEST

Κάστορος 41 & Φωκίωνος, Πειραιάς, 210 4116505, 210 4116531

latin/ethnic

Αγ. Ιωάννου 82, Αγ. Παρασκευή, 210 6082999. Δεκάδες μπίρες από όλο τον κόσμο και το ιδανικό μενού για να τις συνοδεύσει. Ιδανικό σημείο στην Αγία Παρασκευή.

ENZZO DE CUBA

Olympico

Αγησιλάου 88, Κεραμεικός, 210 3420007. Mε υπέροχες margaritas.

Λ. Μακαρίου 19, Νέο Φάληρο (πίσω από το ΣΕΦ), 210 4834720 (www.olympicocafe.gr). Μεγάλες τζαμαρίες, άπλετη θέα. Για καφέ, χυμούς, ποτό και, ελαφρά ή πλήρη, γεύματα.

Peeping Tom

Β. Παύλου 107-109, Βούλα, 210 9689488. Specialty coffee από το πρωί και κατάλογος κοκτέιλ για το βράδυ με πειραγμένες διάσημες συνταγές σε έναν all day χώρο, διαμορφωμένο με industrial και μεσαιωνικές επιρροές.

ΠΙΣΙΝΑ

Ακτή Θεμιστοκλέους 25, Φρεαττύδα, 210 4511324. Ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά του Πειραιά, με ‘60s, ‘70s αισθητική, εκπληκτική θέα, δροσιστικά κοκτέιλ και δημιουργική ελληνική κουζίνα με μειωμένες τιμές.

ROCK AND ROLL

Πλ.Φιλικής Εταιρείας 14. Το απόλυτο meeting point της περιοχής Κολωνακίου.

ΣΟΥΒΛΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ Πανόρμου 115Ζ, Αμπελόκηποι, 210 6911760, 210 6915895. Πρωτοποριακό design και 24ώρη υπηρεσία delivery.

ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ

Κτησίου & Πτολεμαίων 4, Παγκράτι, 210 7241116. Δημοφιλέστατο στέκι της περιοχής. Τραπεζάκια με θέα την πλατεία Προσκόπων.

A Liar Man

Σωφρονίου 2, Γκάζι, 210 3426322. Από τα πιο ιδιαίτερα μαγαζιά του Γκαζιού, στεγασμένο σε ένα παλιό αθηναϊκό σπίτι. Ο όμορφος κήπος που προσφέρει καφέ από νωρίς, ενώ όταν βραδιάζει μεταμορφώνεται σε open air bar με σκηνικό που παραπέμπει σε όνειρο θερινής νυκτός.

AMIGOS

Λ.Θηβών 228, Village Park Ρέντη (1ος όροφος), 210 4922751.

ΑΜΠΑΡΙΖΑ

Λέκκα 14, (εντός στοάς), Σύνταγμα, 210 3257644. Mεσοπολεμική ατμόσφαιρα, καλά κοκτέιλ, ποικιλίες εσπρέσο και τζαζ, φανκ, indie, ποπ μουσικές.

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Χαριλάου Τρικούπη 127, Αθήνα, 215 5307827, 6984 819031. Ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό καφενείο για καφέ, μπίρα, ρακί και μεζέδες σε προσιτές τιμές. Free style μουσικές επιλογές και συχνά λάιβ. Ελ. Βενιζέλου 4, Ν. Φιλαδέλφεια, 210 2529300. All day μοντέρνος χώρος στο κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας. Από το πρωί με καλοψημένο καφέ και το βράδυ με εντυπωσιακή λίστα κοκτέιλ.

Koλοκοτρώνη 8, εμπορικό κέντρο Αίγλη, Κηφισιά. Αll day Dining-Cafe. Μαιζώνος & Ψαρρών 26, 210 5230750, Μεταξουργείο. Το μαγαζί όπου έγιναν τα γυρίσματα του θρυλικού Μπακαλόγατου.

cafe barall day

Barsol

Βουτάδων 32-34, 210 3460347, 210 3452277. Ένα dinner lounge bar με πολύ τραγούδι και εξαιρετικά λάιβ happenings. Από τα καλύτερα μαγαζιά του Γκαζιού.

New dash

7281407, 210 7281000. Aνανεωμένο, μας περιμένει να απολαύσουμε τα νέα υπέροχα κοκτέιλ του, με ή χωρίς αλκοόλ, με θέα φυσικά την Ακρόπολη.

Αγ. Παρασκευής 70, Μπουρνάζι, 210 5782610-11. Πιστή ατμόσφαιρα Αβάνας και λατινοαμερικάνικες μουσικές.

MESON EL MIRADOR

rock/ alternative clubs MO BETTER

Θεμιστοκλέους & Κωλέττη 32, 210 3812981. Σταθερή hard rock after hours αξία με ορκισμένους θαμώνες και μοναδικά αξέχαστα πάρτι.

MOJO

Παπαδιαμαντοπούλου 36, Ιλίσια, 210 7757033. Ροκ βραδιές σε έναν χώρο από πέτρα και ξύλο. Μεγάλη ποικιλία από ποτά και μαλτ ουίσκι καθώς και μια από τις καλύτερες margaritas της πόλης.

SECOND SKIN CLUB

Πλατεία Αγίων Αναργύρων 5, Ψυρρή, 693 7888408. Ανανεωμένο και σε νέα διεύθυνση συνεχίζει με λάιβ και special events, αλλά διοργανώνει και εναλλακτικές θεατρικές παραστάσεις.

clubrestaurants GALAXY BAR (HILTON)

Βασ. Σοφίας 46, Αθήνα, 210

BARTESSERA

Κολοκοτρώνη 25, 210 3229805. Ένα από τα πιο σικ all day bar του κέντρου που διοργανώνει εκθέσεις και λάιβ events-εκπλήξεις.

CAFe DEL SOL

Βουτάδων 44, Γκάζι, 210 3418169.Ιδανικό για μέρες με ήλιο. Για καφέ, κρέπα και βάφλες.

CAFÉ VOULIS

Βουλής 17 & Ερμού, Σύνταγμα, 210 3234333. Σε στρατηγικό σημείο, με ιταλικούς καφέδες και μεγάλη γκάμα από ελαφριά σάντουιτς και σαλάτες. Κάνει και γρήγορο delivery.

CAPU

Λέκκα 14, Στοά Λέκκα, Σύνταγμα, 210 3226844. Μαύρες μουσικές και πολύ κέφι.

Chandelier

Mπενιζέλου 4 Πλάκα, 210 3316330. Καινούργιο στέκι στο κέντρο της πόλης. Ρομαντική διάθεση για διαφορετικό night out. Κάποια βράδια μεταμορφώνεται σε bar theatre!

CIRCUS

Ναυαρίνου 11, 210 3615255. Με freestyle μουσικές και αισθητική.

CITY

Χάρητος 43, Κολωνάκι 210 7228910. Διάσημα κοκτέιλ και πολυσυλλεκτικές μουσικές στην underground πλευρά του Κολωνακίου.

Dot

Κτενά 1, πλ. Αγίας Ειρήνης, 210 3210551. Ολοκαίνουργια άφιξη στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Καταπληκτικά κοκτέιλ, φοβερός -ιδανικός για ζεστές μέρες- κήπος και ψαγμένη μουσική. Ανοικτό από το πρωί.

FLOCAFE LOUNGE BAR/ RESTAURANT

Αιγαίου 2 & Λ. Συγγρού 141, Ν. Σμύρνη, 210 9343003 / Ποσειδώνος και Χαράς, Ν. Μάκρη, 22940 91164 / The Mall, Νεραντζιώτισσα, Μαρούσι, 210 9758892 / Λαζαράκη 26, Γλυφάδα, 210 9680177. Τα αγαπημένα καφέ προσθέτουν τώρα και restaurant menu και γίνονται κάτι παραπάνω.

FLORAL

Θεμιστοκλέους 80, Πλ. Εξαρχείων, 210 3800070. Το Floral επιστρέφει! Ανανεωμένο, σε τρία επίπεδα, με φρεσκάδα και κέφι. Για καφέ, ποτό, κουβεντούλα και πολλά βιβλία.

Heteroclito cave & bar a vin

Φωκίωνος 2 & Πετράκη, 210 3239406. Οινικές απολαύσεις και ενδιαφέροντα συνοδευτικά, αποκλειστικά από την ελληνική γη. Απλά και προσιτά.


GINGER ALE

Θεμιστοκλέους 74, 210 3301246. Café-cocktail-lounge καλλιτεχνικό στέκι με σπιτική ατμόσφαιρα.

IANOS

Σταδίου 24, 210 3217810. Το πιο μουσικό πατάρι της Αθήνας. Από το πρωί για καφέ και βιβλία και πιο αργά για ποτό και μουσικές.

ιντριγκα

Θεμιστοκλέους & Δερβενίων 60, Εξάρχεια, 210 3300936. Από το 1981 σερβίρει από το πρωί τη φημισμένη σοκολάτα του. Το βράδυ «παίζουν» καθαρά ποτά και διάφορα είδη μουσικής.

Κεραμείο καφέ – bar Πλαταιών 27, Κεραμεικός, 210 3464223.

Keybar

πρωί για καφέ. Τα τραπεζάκια έξω είναι must τις καλές μέρες.

Mosaiko cocktail espresso bar

Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 210 8983208. New entry στη Γλυφάδα, με «αέρα» και μουσικές που συναντάς στο ιστορικό τρίγωνο. Φοβερά πάρτι αλλά και καφές από το πρωί.

PAIRI DAEZA

mix and match bars

Βασ. Παύλου 107-109, Βούλα, 210 9689488. All day χώρος με πολύ ποιοτικό καφέ αλλά και εξαιρετικά κοκτέιλ. Πίσω από το όνομά του υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία που αξίζει να ρωτήσετε και να τη μάθετε.

Πανόρμου 115Α, Αμπελόκηποι, 210 6981032. Για φρέσκο καφέ, πολλά νόστιμα σάντουιτς και υπέροχα κοκτέιλ!

Ρόμβης 24Α, Σύνταγμα, 210 3250360-2. Ο ιδανικότερος χώρος για στιγμές πραγματικής χαλάρωσης. Πιστεύει στην εναλλακτική φιλοσοφία, στις γεύσεις και στα ροφήματα.

Santa Botella

Street “food & bar”

Μαυροκορδάτου 6, Κέντρο, 210 3302626. Νέα άφιξη με street design και ιδιωτικό πεζόδρομο. Από το πρωί για καφέ ως αργά το βράδυ, με διαφορετικούς DJs καθημερινά.

Κηφισίας 310, Ψυχικό, 210 6710688. Στη γειτονιά του Ν. Ψυχικού, εξελίχθηκε σε meeting point. Καλαίσθητο μαγαζί με ευχάριστο υπαίθριο χώρο. Burgers από 100% angus beef, ανανεωμένες γεύσεις, δροσερά κοκτέιλ.

LA RAMBLA

Τζιζ

ΜΑΓΚΑΖΕ

Αιόλου 33, πλ. Αγίας Ειρήνης, 210 3243740. Ποπ πινελιές στα έπιπλα μέσα σε λαδοπράσινο φόντο. Freestyle μουσικές.

Μαϊμού

Θουκυδίδου 7Α, Χαλάνδρι, 210 6843279. Ζεστή διακόσμηση, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, καλή μουσική και επαγγελματικά κοκτέιλ. Από νωρίς το

TOY CAFE

2ας Μαΐου 6, Ν. Σμύρνη, 211 0113386. Για καφέ, light bites, γλυκά και ποτά. Πανοραμική θέα και φάνκι ατμόσφαιρα.

Peeping Tom

κοκκοι καφε

Ακαδημίας 74, Αθήνα, 213 0099703. Φάνκι, acid jazz, brit πoπ ήχοι κι αισθητική που παραπέμπει σε Βαρκελώνη. Happy hour: 5-9 μ.μ.

vintage

Vip

PURE BLISS

Komma

SALTA CONMIGO

Παρνασσού 3, πλ. Καρύτση, 210 3210233. Στέκι του κέντρου που σημαίνει παράδεισος στα περσικά.

Πραξιτέλους 37, 210 3230380. Μεγάλωσε, ομόρφυνε. Από τις 8 το πρωί, για πλούσιο πρωινό, φρέσκο καφέ και ανανεωμένα πιάτα. Τα βράδια εξακολουθεί να αποτελεί must στη νυχτερινή διασκέδαση down town. Ασκληπιού 39 & Διδότου, 210 3641981. Ωραίο σποτ σε στρατηγικό σημείο. Ιδανικό για καφέ, διάβασμα και κουβέντα με τις ώρες!

870056. Καινούργιο στέκι στη Σόλωνος, ανοιχτό από τις 8 το πρωί για καφέ και μικρά πιάτα ως αργά το βράδυ, με υπέροχα κοκτέιλ και σόουλ, φανκ και indie μουσικές.

Ναυαρίνου 12, Εξάρχεια, 210 3633120. Καινούργιο στέκι στη Ναυαρίνου, με όμορφη διακόσμηση και βιομηχανικά στοιχεία. Καφές και προσεγμένα πιάτα το πρωί και φοβερά κοκτέιλ ως αργά το βράδυ. Άψογη μουσική.

ΧΑΡΤΕΣ

Βαλτετσίου 35 & Ζ. Πηγής, Εξάρχεια, 210 8304778. Γευστικά σνακ και γλυκά, αγαπημένα muppets και με μερικούς από τους καλύτερους DJs.

Verve

Σόλωνος 94, Κέντρο, 6974

Σταδίου 61, Αθήνα, Μετρό Ομόνοια, 211 2129969.

Λεπενιώτου 11, Ψυρρή, 694 4675875. Μοναδικά tapas και ανεπανάληπτες ταξιδιωτικές εμπειρίες σε ατμόσφαιρα έντονων χρωμάτων και ήχων. Καρύτση 10, Πλ. Καρύτση, 210 3311555. Χαλαρό, μικρό στέκι με φανατικό σινεφίλ κοινό.

ΤΡΑ ΛΑ ΛΑ

Ασκληπιού 45, 210 3628066. Ζεστασιά είναι η λέξη που χαρακτηρίζει το καλλιτεχνικό αυτό στέκι.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΙΡΑΡΙΑ

wine bars

Β-κουτί

Λ. Αμφιθέας 108, Π. Φάληρο, 210 9881862. Ένας μικρός και ζεστός χώρος που κρύβει στα ράφια του πάνω από 160 ετικέτες κρασιού. Οι μουσικές κινούνται σε μπλουζ, ροκ και τζαζ μονοπάτια.

Αργεντινής Δημοκρατίας 14, πάρκο Παναθήναια, 210 6450345. Καθημερινά από τις 6 έως τις 2 το βράδυ σερβίρει όλα τα είδη μπίρας σ’ έναν χώρο με παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Ν. Τρυπιά 33 & Βρυούλων, Ν. Φιλαδέλφεια. Ιδιαίτερος χώρος με μπαρόκ διακόσμηση που θυμίζει γαλλικό καμπαρέ. Live κάθε Δευτέρα και Πέμπτη με δωρεάν είσοδο.

DUNKEL

Πανόρμου 117, 6944 271969, 213 0409418. Ανακαινισμένο διώροφο με industrial αισθητική και πολύ δυνατή μπάρα και decks.

El Rey Alobar

Θουκυδίδου 7, Χαλάνδρι, 210 6814459. Μπαράκι με μποέμ φιλοσοφία στον πολύβουο πεζόδρομο της Θουκυδίδου στο Χαλάνδρι, που θυμίζει κέντρο.

Piedra

Αγαθημέρου 3, έναντι Μουσείου Μπενάκη, 210 3420700. www.piedra.gr. Ατμόσφαιρα κελαριού σε δύο επίπεδα. Πάνω, κάθε Παρασκευή και Σάββατο σολίστες της λυρικής σκηνής λάιβ, και κάτω το μπαρ με ροκ, φανκ και σόουλ μουσικές και προσεγμένα πιάτα.

ΠΡΙΖΑ

Χρ. Λαδά 1, πλ. Καρύτση, 210 3244101. Φανκι μπαράκι στην πιο χαρούμενη πλατεία του κέντρου με όμορφες μουσικές και κόσμο.

Η πύλη του κρασιού

Heteroclito

Φωκίωνος 2 & Πετράκη 30, Σύνταγμα, 210 3239406. Μικρό γωνιακό με όμορφη τζαμαρία, γλυκό φωτισμό και εξαιρετική μουσική. Καλοδιαλεγμένα πλατό με ελληνικά τυριά και αλλαντικά που αλλάζουν συνεχώς.

Fabrica de Vino

Εμμ. Μπενάκη 3, Ομόνοια, 210 3214148. Από τα πρώτα wine bars, στεγασμένο σε ένα πολύ όμορφο, βιομηχανικής αισθητικής κτίριο του 1880. Διαλέξτε μικρότερα ποτήρια, των 75 ml, για περισσότερες δοκιμές.

Oinoscent

Βουλής 45-7, Σύνταγμα, 210 3229374. Διοργανώνει πολύ συχνά εξαιρετικές βραδιές γευσιγνωσίας, με τιμές που ξεκινούν από €4. Λειτουργεί και vw κάβα με πάνω από 700 ετικέτες.

Wine Point

Αφ. Διάκου & Πορινού 2, Ακρόπολη, 210 9227050 Πάνω από 170 ετικέτες, αποκλειστικά από τον ελληνικό αμπελώνα. Όλα τα κρασιά συνοδεύονται από ποικιλίες ελληνικών τυριών και αλλαντικών.

10.1.13 – lifo

77


είναι τώρα πιο πιθανή από ποτέ.

Ταyρος Η ερωτική προσέγγιση ξεφεύγει από τα κλασικά μονοπάτια αυτές τις μέρες, αλλά αυτό δεν πρέπει να σας αγχώσει, Ταύροι. Η συγκυρία σάς δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας σε νέες κατευθύνσεις και να διορθώσετε μερικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς σας που σας κρατούσαν πίσω (από επικοινωνιακής πλευράς). Αντίστοιχα, έχει έρθει η ώρα να αποτινάξετε μερικά από τα ταμπού σας και να δεχτείτε πρόθυμα έναν άλλο τύπο πολιορκίας, ακόμα κι αν δεν σας αντιπροσωπεύει πλήρως. Στο σκέλος των επαγγελματικών, η συνεργασία είναι το όπλο που θα σας φτάσει στο σημείο που θέλετε, όσες δυσκολίες κι αν συνεπάγεται σε τεχνικό επίπεδο. Ο Άρης σας δίνει το σθένος που χρειάζεστε για να προωθήσετε τις θέσεις σας δυναμικά, χωρίς όμως να προκαλέσετε αχρείαστες συγκρούσεις. Ακούστε προσεκτικά τις συμβουλές των Τοξοτών και των Αιγόκερων.

Δiδυμος

Οι προτεραιότητές σας αλλάζουν άρδην αυτές τις μέρες, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που συναναστρέφεστε. Η προδοσία δεν είναι ποτέ ευχάριστη ως εμπειρία, αλλά δεν έχετε την πολυτέλεια να κάθεστε μια ζωή και να την αναλύετε, κλαίγοντας παράλληλα τη μοίρα σας. Συνέβη, σας πλήγωσε, αλλά τελείωσε και πρέπει να πάτε παρακάτω. Ο Δίας σάς δίνει το σπρώξιμο που χρειαζόσασταν για να αποστασιοποιηθείτε από εκείνους που αποδείχτηκαν ανάξιοι και να εστιάσετε σε πρόσωπα που δεν έχουν φθαρεί από τον χρόνο, δίνοντάς τους όσες ευκαιρίες κρίνετε ότι αξίζουν για να σας κατακτήσουν. Στο σκέλος των επαγγελματικών, μια αλλαγή τεχνικής φύσεως θα σας προκαλέσει μια κάποια σύγχυση, αλλά στην πορεία θα τη συνηθίσετε και θα πάψει να σας απασχολεί. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να συνηθίσει τη μεταβολή του κλίματος σε μια συναδελφική σχέση.

Καρκiνος

Αυτή την εβδομάδα καλείστε να τα βάλετε με τον εαυτό σας περισσότερο απ’ ό, τι με οποιονδήποτε άλλο. Τα συμπλέγματα και οι ανασφάλειες που σας κρατάνε πίσω πρέπει επιτέλους να τεθούν σε πρώτο πλάνο και σταδιακά να εξαλειφθούν, απαλλάσσοντάς σας από το τρομακτικό τους βάρος. Η βοήθεια των Σκορπιών και των Τοξοτών είναι ιδιαίτερα πολύτιμη τώρα. Μην τους περιφρονήσετε για κανένα λόγο, ακόμα κι αν τα συναισθήματά σας είναι ανάμεικτα αναφορικά με αυτούς και τις προθέσεις τους. Τα ερωτικά σας αναπτερώνονται μετά από ένα μεγάλο διάστημα στασιμότητας, ενώ μια νέα γνωριμία ανοίγει μια εναλλακτική πόρτα στη ζωή σας, από την οποία, ωστόσο, δεν είναι ανάγκη να περάσετε κατευθείαν. Ζυγίστε προσεκτικά τα δεδομένα σας και σκεφτείτε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλετε σε αυτήν τη φάση. Μην εκστομίσετε εύκολα ναι και όχι απλώς για να ικανοποιήσετε αυτούς που θέλουν να τα ακούσουν.

Λeων

Μερικές φορές οι μεγαλύτεροι έρωτες απαιτούν τη μικρότερη προετοιμασία, Λέοντες.

78 lifo – 25.7.13

Ξεχάστε όσα είχατε στο μυαλό σας σχετικά με την ερωτική πολιορκία και την τελική κατάκτηση. Δεν είναι ανάγκη τα πάντα να είναι δύσκολα. Αυτή

θα είναι καθοριστική τώρα, γι’ αυτό λάβετε σοβαρά υπόψη τις συμβουλές και τις υποδείξεις τους. Ηρεμία στα επαγγελματικά σας – καιρός να

την εβδομάδα ένα νέο πρόσωπο σας εισάγει σε

κάνετε μια ανασκόπηση των πεπραγμένων σας.

μια εποχή εντελώς διαφορετική σε σύγκριση με όσα έχετε ζήσει μέχρι τώρα. Η Αφροδίτη κρατάει το ενδιαφέρον ψηλά, αλλά περιορίζει το δράμα σε ανεκτά επίπεδα. Καιρός να ζήσετε κι εσείς ένα ειδύλλιο που θα σας γεμίσει συναισθηματικά, χωρίς να ζητάει δυσανάλογα ψυχικά ανταλλάγματα. Σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά σας, τα πράγματα κυλάνε ομαλά, αλλά ο ανταγωνισμός είναι ένα θέμα που σας προβληματίζει. Μην αυτοπεριορίζεστε για χάρη κανενός - τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να επιδείξετε τις δυνατότητές σας, ακόμα κι αν αυτό κοστίζει σε μερικούς. Θετική η τροπή των οικονομικών σας.

Παρθeνος Διανύετε μια περίοδο κατά την οποία αναθεωρείτε πολλές από τις σχέσεις που χτίσατε με κόπο τα τελευταία χρόνια. Οι επιλογές του παρελθόντος δεν είναι απαραίτητο να μας αντιπροσωπεύουν εφ’ όρου ζωής, Παρθένοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μας συμφέρει να τις αποκηρύξουμε εν μια νυκτί. Έχει έρθει η ώρα να εξετάσετε κάθε πιθανό σενάριο, διατηρώντας, όμως, παράλληλα, την ψυχραιμία σας. Τα ερωτικά σας περιπλέκονται αρκετά αυτές τις μέρες, καθώς το συναίσθημα και η λογική συγκρούονται περισσότερες από μία φορές. Ευτυχώς, ο Δίας σας βοηθάει να θέσετε δυναμικά τους όρους σας απέναντι σε αυτόν που σας ενδιαφέρει, καταφέρνοντας έτσι να συμβιβάσετε τα πρέπει και τα θέλω σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Προσοχή στις παρεμβάσεις των Σκορπιών στη ζωή σας, όποιον χαρακτήρα κι αν προσλαμβάνουν. Μην τους δώσετε περισσότερη εξουσία απ’ όση πρέπει στη ζωή σας.

Ζυγoς Οι μέρες που έρχονται ενδείκνυνται για προσεκτικό σχεδιασμό και λεπτομερή προγραμματισμό. Τον τελευταίο καιρό είχατε την τάση να αφήνετε πολλά πράγματα στην τύχη και το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής δεν σας δικαίωσε. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να πάρετε τα πράγματα στα χέρια σας και να κινηθείτε περισσότερο βάσει σκέψης και λιγότερο βάσει ενστίκτου. Τα ερωτικά σας παίρνουν ασυνήθιστη τροπή τώρα, καθώς το όλο παιχνίδι κατάκτησης ξεφεύγει από το κλασικό μοτίβο που έχετε μάθει. Μην αφήσετε τη μεταβολή αυτή να σας κομπλάρει, Ζυγοί. Η προσαρμογή σας σε μια νέα (ενδεχομένως ωριμότερη) πραγματικότητα δεν είναι όσο δύσκολη φαντάζεστε. Η βοήθεια των Παρθένων και των Τοξοτών στη συναισθηματική σας εξέλιξη

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

αποκατάσταση δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά σίγουρα δεν είναι φορτωμένος με τα πρακτικά και συναισθηματικά εμπόδια του παρελθόντος. Έχετε κάνει μεγάλη πρόοδο, Κριοί, και πρέπει –για το καλό σας– να την αναγνωρίσετε. Η σκέψη ενός προσώπου που ματαίωσε όλες σας τις προσδοκίες σταματάει να σας απασχολεί στον βαθμό που σας απασχολούσε μέχρι πρότινος και η όρεξή σας για νέους ανθρώπους και καινούργια συναισθήματα ανοίγει. Η Αφροδίτη σας δίνει επικοινωνιακό προβάδισμα σε ένα ειδύλλιο που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα, γεγονός, όμως, που συνεπάγεται και αρκετές ευθύνες. Χειριστείτε με σύνεση την επιρροή που ασκείτε στο νέο πρόσωπο της ζωής σας και όποια κι αν είναι η εξέλιξη των πραγμάτων, μην επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος. Η προοπτική μιας σταθερής και μόνιμης σχέσης

StarFax

Κριoς Ο δρόμος προς την ερωτική σας

Σκορπιoς Η αγάπη και η αφοσίωση από την πρακτική τους άποψη μπαίνουν σε πρώτο πλάνο αυτές τις μέρες. Αρκετά θεωρητικολογήσατε μέχρι τώρα, Σκορπιοί. Καιρός να απαιτήσετε απ’ όσους σας περιβάλλουν να σας αποδείξουν εμπράκτως την αξία τους και να αγωνιστούν για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σας. Μια προβληματική διαπροσωπική σχέση, που όμως σημαίνει πολλά για σας, έρχεται ξανά στο προσκήνιο, αλλά αυτήν τη φορά έχετε όλα τα φόντα για να την εξυγιάνετε. Πάρτε όσα ρίσκα πρέπει – κανείς δεν είπε ότι η πορεία προς την αρμονική συνύπαρξη θα είναι εύκολη δουλειά. Ο Δίας φέρνει θετικές αλλαγές στα ερωτικά σας, εμπλουτίζοντας μια ήδη υπάρχουσα σχέση σας με νέα συναισθηματικά στοιχεία. Μην έχετε την απαίτηση από τον εαυτό σας να προσαρμοστεί κατευθείαν σε μια νέα πραγματικότητα. Αφήστε τον χρόνο να κυλήσει και όλα θα εξελιχθούν ομαλά.

Τοξoτης Οι μέρες που έρχονται ενδείκνυνται για την ανεύρεση νέων στόχων που θα εξυπηρετούν περισσότερο το συμφέρον σας από εκείνους που είχατε θέσει στο παρελθόν. Για πολύ καιρό μείνατε κολλημένοι σε συναισθήματα και σχέσεις που είχαν πάψει προ πολλού να έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα στη ζωή σας. Δεν υπάρχει λόγος, Τοξότες, να συντηρείτε επίπονες καταστάσεις απλώς για λόγους παράδοσης. Εντοπίστε το πρόβλημα και την πηγή του και εξαλείψτε το χωρίς πολλά-πολλά. Στον τομέα των ερωτικών, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες τώρα, γιατί το επίμονο παρελθόν έρχεται αντιμέτωπο με το πολλά υποσχόμενο μέλλον και εκείνοι που σας διεκδικούν έχουν πολλούς λόγους να χάσουν την υπομονή τους. Είναι ωραίο να βρίσκεστε στο επίκεντρο, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρετε μια γενναία απόφαση, δυσαρεστώντας, αναγκαστικά, ορισμένα άτομα που επένδυσαν σε σας. Προσοχή στους αριθμούς που εμφανίζονται απρόοπτα μπροστά σας.

Αιγoκερως Ο χωρισμός από έναν εραστή ή κάποιον φίλο δεν φέρνει το τέλος του κόσμου, Αιγόκεροι. Τα πάντα είναι θέμα συνήθειας και αντιμετώπισης, επομένως είναι στο χέρι σας να τουμπάρετε την κατάσταση όπως σας συμφέρει, αξιοποιώντας ακόμα και τα αρνητικά της στοιχεία. Η πλανητική συγκυρία σάς βοηθάει

να επωφεληθείτε από το συναισθηματικό σας πλήγμα, κάνοντας μια ανασκόπηση των όσων σας συνέβησαν και ένα τελικό ξεσκαρτάρισμα μεταξύ φίλων και γνωστών. Ευκαιρία, λοιπόν, να μείνετε με αυτούς που αξίζουν πραγματικά και να αποβάλετε όλους εκείνους που βλάπτουν άμεσα ή έμμεσα την ψυχολογία σας. Τα επαγγελματικά σας βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή τώρα, αλλά ο Άρης σας χαρίζει την πυγμή που σας έλειπε για να διεκδικήσετε αυτό που δικαιούστε. Μην κάνετε βιαστικές κινήσεις σε ό,τι αφορά τα αισθηματικά σας, γιατί ενδέχεται να φοβίσετε αυτόν που επιθυμείτε.

Υδροχoος Μην περιμένετε την έγκριση κανενός για να κάνετε αυτό που θέλετε, Υδροχόοι. Ο δρόμος που σκοπεύετε να βαδίσετε είναι από μόνος του εξαιρετικά κακοτράχαλος, επομένως δεν χρειάζεται να επιβαρυνθείτε ψυχολογικά με την επίκριση των άλλων. Σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά σας, αυτή την εβδομάδα καλό θα είναι να μείνετε πιστοί στα δεδομένα σας και να δουλέψετε αποκλειστικά βάσει αυτών. Γενικά, δεν απαγορεύεται να διευρύνετε πού και πού τους ορίζοντές σας, αλλά στην παρούσα φάση δεν θα ωφεληθείτε καθόλου, αν αρχίσετε να ψάχνεστε από δω κι από κει. Ο Κρόνος δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια διαπροσωπική σχέση που έφτασε σε οριακό σημείο πρόσφατα, την οποία θα πρέπει κι εσείς να αντιμετωπίσετε με πιο χαλαρή διάθεση απ’ ό,τι πριν. Προσοχή στις ερωτικές παγίδες – δεν είναι λίγοι αυτοί που σας την έχουν στημένη αυτή την εβδομάδα.

Ιχθyς Η άποψή σας αλλάζει εκ θεμελίων για ένα αισθηματικό ζήτημα και τώρα ο αγώνας που πρέπει να κάνετε για να διεκδικήσετε μια νέα ευκαιρία μοιάζει δύσκολος έως ακατόρθωτος. Όπως και να ’χει, εσείς οφείλετε να φτάσετε μέχρι τέλους για να τεστάρετε τις δυνάμεις και τις πιθανότητές σας. Ο Δίας σας χαρίζει ενέργεια και θάρρος, όμως είναι δική σας δουλειά να τα αξιοποιήσετε με τέτοιο τρόπο ώστε να φανείτε δυναμικοί, αλλά όχι πιεστικοί σ’ αυτόν που θέλετε να προσεγγίσετε. Είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλετε μπροστά μια επαγγελματική φιλοδοξία που αναβάλλατε συστηματικά, μια και οι συνθήκες πλέον είναι κατάλληλες για να ανελιχθείτε με τον τρόπο που θέλετε. Η βοήθεια των Τοξοτών και των Αιγόκερων είναι κομβική αυτές τις μέρες, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Λάβετε σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους, ακόμα κι αν τις βρίσκετε περίεργες.


25.7.13 – lifo

79



Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.