414

τχ.414/15012015 ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

εκλογεσ 2015

Αυτά που δεν υπόσχεται κανείς σελ. 21

2 lifo – 15.1.15

☛ Ένα από τα αληθινά «Μοντέρνα Παραμύθια» μας ήταν το «Ο σκύλος που σώθηκε από βέβαιο θάνατο» του Θανάση Χαραμή (Δύο κορίτσια σώζουν ένα ετοιμοθάνατο σκυλί που ζει στα όρια της εξαθλίωσης - η Φιλοζωική Ηλιούπολης το επαναφέρει στη ζωή). Η Vampca σχολίασε: «Δώσε τόπο στο θαύμα... και θα γίνει! Δώσε αγάπη, δώσε ζεστασιά, δώσε φροντίδα, δώσε στοργή, δώσε σημασία σε αυτά τα μάτια και τις υγρές μυτούλες... και τότε μόνο θαύματα θα ζεις!». «Είναι υπέροχο αυτό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι» πρόσθεσε ο/η hamadryas. «Συγκινούμαι, γιατί θεωρώ ότι τα πράγματα έχουν όντως βελτιωθεί όσον αφορά την αντιμετώπιση των ζώων στην Ελλάδα και την παιδεία μας απέναντι στα ζώα. Πολλοί νομίζουν ότι τα περιστατικά κακοποίησης έχουν αυξηθεί, αλλά αυτό δεν ισχύει. Αντιθέτως, έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον του κόσμου: σκεφτείτε πως πριν από 10, 20 χρόνια δεν υπήρχε τέτοια ευαισθητοποίηση. Παιδιά, υιοθετήστε, κι αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, αλλά θέλετε με κάποιον τρόπο να βοηθήσετε, γίνετε εθελοντές σε κάποιο από τα χιλιάδες σωματεία/καταφύγια της χώρας – υπάρχουν, ευτυχώς, σε κάθε γωνιά πλέον. Κι αν πάλι δεν θέλετε να διαθέσετε χρόνο, διαθέστε χρήμα. Πραγματικά, και τα 3 ευρώ είναι ευπρόσδεκτα, και πιάνουν τόπο. ΥΓ.: Ντροπή στους κάφρους που βασανίζουν ψυχές και παρατάνε ζώα, ντροπή στους πολίτες που αδιαφορούν και γυρνάνε το βλέμμα τους αλλού και ντροπή στους δήμους που δεν κάνουν απολύτως καμία προσπάθεια». Η Μαρούλλα, όμως, είχε ελαφρώς διαφορετική οπτική: «Μπράβο στα κορίτσια.. Μακάρι στο μέλλον τέτοια άρθρα να περιλαμβάνουν και ανθρώπους (Αιθίοπες). Εξαίρετη η φιλοζωία, αλλά η φιλανθρωπία πάνω απ’ όλα!». Σε αυτό της απάντησε, μέσω facebook, ο Παναγιώτης Στ.: «Μα, το ένα δεν αποκλείει το άλλο! Αν διαβάσατε τα πρόσφατα τεύχη της LifO, υπήρχαν κι άλλα “Μοντέρνα Παραμύθια”, όπου άνθρωποι βοηθούν ανθρώπους. Δεν θα ήταν κάτι το καινοφανές τέτοια άρθρα να περιλαμβάνουν ανθρώπους (Αιθίοπες και μη), αντιθέτως είναι η νόρμα. Η εξαίρεση είναι το να διαβάζουμε για ανθρώπους που ξεπερνούν τους εαυτούς τους και αποφασίζουν να φροντίσουν κάποιο άλλο είδος ζωής, πέρα απ’ το δικό τους!».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback413

Βοηθάμε μόνο τα ζώα (και όχι τους ανθρώπους;)

posts γράμματα e-mails

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Ένα από τα πολλά άρθρα που δημοσιεύσαμε με ανθρώπους (με άλφα κεφαλαίο!) που βοηθούν ανθρώπους ήταν και το «Η μητέρα όλων των συσσιτίων», στο οποίο η πρόεδρος του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων Ελένη Κατσούλη μίλησε στον Βασίλη Καψάσκη για τα συσσίτια και τους αστέγους της πόλης. Ο αναγνώστης και όμως γυρίζει σχολίασε: «Να σταθώ στην ποιότητα των ερωτήσεων και, βέβαια, των απαντήσεων. Ε, ναι, υπάρχουν άνθρωποι», ενώ με επιστολή της η Μένη Κ. έγραψε, εκτός των άλλων: «Οι δομές του δήμου πολύ καλά τα οργανώνουν, όμως νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για τη συγκινητική προσφορά των εθελοντών που, ακόμα κι αν το κάνουν για να νιώσουν καλά οι ίδιοι με τους εαυτούς τους, προσφέρουν σημαντικότατο έργο στην κοινωνία μας!». ☛ Για τα Αντιχριστούγεννα κι όλους αυτούς που αντιπαθούν τις γιορτές έγραψε ο Άρης Δημοκίδης. Η DonnaBella μας έγραψε για να υποστηρίξει σθεναρά τις γιορτές: «Φέτος στόλισα το δέντρο μου μέσα Νοέμβρη, γυρνώντας από μια 14ωρη πτήση (για δουλειά). Στόλισα και στη δουλειά, στο τέλος μιας ημέρας δύσκολης. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να έφυγε από το τμήμα μας χωρίς να χαμογελάσει βλέποντας τα φωτάκια εκείνη την ημέρα. Χτες ψιλοτραυμάτισα τη μέση μου, πήγα 22 μικρά δωράκια στους ανθρώπους μου στη δουλειά. Δεν έχω ανάγκη το PR, απλώς ήθελα να δω αυτή την έκφραση του ανθρώπου που νιώθει ότι κάποιος τον σκέφτηκε». ☛ O Γιάνης Βαρουφάκης έγραψε για τα δύο πρόσωπα της «μεταρρυθμιζόμενης» Ελλάδας στο άρθρο του «Η Ανθούλα και η Άννα». Η Ανθούλα η καθαρίστρια μονοπώλησε τα σχόλια των αναγνωστών... « Έχοντας προσωπική εμπειρία, θεωρώ ότι η αγάπη της Ανθούλας για τη δουλειά της δεν πρόκειται να αναγνωριστεί από κανέναν νομοθέτη, και μάλιστα κάνει κάκιστα που συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο και χωρίς αντίδραση την εργασία της» σχολίασε ο 14:17. «Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει; Ότι ακόμα κι αν κόβονται οι μισθοί, ακόμα κι αν οι εργαζόμενοι ημι-απολύονται, οι χώροι καθαρίζονται και οι τουαλέτες λάμπουν, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Οι καθηγητές/φοιτητές/εργαζόμενοι/ επισκέπτες του ΕΚΠΑ δεν καταλαβαίνουν καμία διαφορά και η διοίκηση βλέπει ότι υπάρχουν κορόιδα που θα κάνουν τη δουλειά τους με τα μισά λεφτά. Γιατί, λοιπόν, να ξαναπροσλάβουν την Ανθούλα;». Ο/η cinematographer πρόσθεσε: «Το γεγονός ότι οι κυβερνώντες βαφτίζουν τις πράξεις τους “μεταρρυθμίσεις” ή “εξορθολογισμό” είναι απίστευτα εκνευριστικό και προσβλητικό προς τη νοημοσύνη μας! Είδα τη διαφάνεια και τον εξορθολογισμό στη ΝΕΡΙΤ...». Τέλος, ο Δον Ιδιώτης αναρωτήθηκε: «Μα, όταν οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αρνούνται την αξιολόγηση, ποιος θα ξεχωρίσει τις “Ανθούλες” απ’ τους λουφαδόρους, ώστε να μην τιμωρούνται οι πρώτοι;».

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

15.1.15 – lifo

3

Edito aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

StatusUpdate εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ... Bρε Ρηνέττα, μαύρα μάτια. διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... Θέλω να είστε ψύχραιμοι.

Γιατί η δημοσιογραφία έγινε τσιράκι των κομμάτων;

εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας ... I followed the course.

From chaos to art Desire the horse Depression the cart.

Μικροί και μεγάλοι εν δράσει: τον μπαμπά τον κυνηγάνε οι τοκογλύφοι, ο γιος θέλει να παντρευτεί πλουσιοκόριτσο.

υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Το scoop των ημερών είναι η συνέντευξη του Φίλιππου Λοΐζου (πρώην «Γέροντα Παστίτσιου»), στην οποία μιλάει για την περιπέτειά του, το «Charlie Hebdo» και την καθημερινή του ζωή στον Βόλο. Εξαιρετικό ανάγνωσμα, στο grekamag.gr. αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής

Υπάρχει κάτι εξόχως μικροπρεπές και μίζερο στην ελληνική δημοσιογραφία, το οποίο δεκαετίες τώρα φορά τη λεοντή του θαρραλέου και εξαιρετικού: η ασύστολη κομματικοποίηση του δημοσιογράφου. Να σκίζει τα ιμάτιά του για κάποιο κόμμα, επώνυμα, υπογεγραμμένα, δουλικά. Το θεωρεί τιμή και δόξα. Αν και είναι, συνηθέστατα, πλάγιο φλερτ με την εξουσία ή το χρήμα. Την επιθυμία «να είμαστε με τον νικητή, δεν ξέρεις τι γίνεται».

προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη

Ας παραλείψουμε τα παραδείγματα για να μην πικράνουμε καρδιές. Πόσοι και πόσοι δημοσιογράφοι δεν χρησιμοποίησαν τον τραυλό ενθουσιασμό τους για να συγχρωτιστούν με αυτούς τους οποίους έπρεπε να κρίνουν, να γίνουν μία από τα ίδια, να κορδωθούν για λίγο σε κάποιο οφίκιο και τέλος να γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες στα απόσκια της δημοσιογραφίας, που τους φαίνεται πια λίγη, αλλά και εκείνη τους περιφρονεί (φαντάζεστε τον Ρουσόπουλο να δημοσιογραφεί ξανά;). Δεν είναι πάντα χειρότεροι από τους υπόλοιπους «σωτήρες». Αλλά ούτε και κανένας ελάμπρυνε το είδος. Βυθίστηκαν χαρούμενοι στην καφενειακή, ημιμαθή και ολίγον χυδαία ατμόσφαιρα του Κοινοβουλίου, αποκτώντας βαθμηδόν αυτό το βλέμμα που έχουν όσοι έχουν εξουσία -- κάτι μεταξύ παραλυσίας και κυνισμού.

Γνώμη μου είναι ότι δεν είναι δυνατόν να δημοσιογραφείς ή να είσαι εκδότης εάν μπορούν να σε εκβιάσουν πολιτικοί, ή η επιβίωσή σου να εξαρτάται από την ελεημοσύνη τους. Τα μαγαζιά που είναι χρεωμένα ή αμαρτωλά, αργά ή γρήγορα εκχωρούν την ελευθερία του λόγου τους και την αξιοπρέπειά τους. Ό,τι δεν λειτουργεί με υγιείς κανόνες αγοράς (να σε θέλουν οι αναγνώστες), επιβιώνει μόνο με δύο τρόπους: Πρώτον, με εμφανείς ή αφανείς προστάτες/χρηματοδότες, που θέλουν μόνο ένα πράγμα: να σου υπαγορεύουν και να γράφεις. Δεύτερον, με δικούς σου ψιλομαφιόζικους εκβιασμούς, προκειμένου οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες να θορυβηθούν και να σου πετάξουν το ξεροκόμματό σου. Θέλω να πιστεύω ότι όσο ωριμάζουν το κράτος, η δημοκρατία και η δημοσιογραφία (τρία πράγματα που το ένα ενηλικιώνεται στα μάτια του άλλου), τόσο θα εμφανίζονται δημοσιογράφοι ή μέσα που ακριβώς επειδή δεν χρωστάνε σε κανέναν, ούτε περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα, λένε ΕΛΕΥΘΕΡΑ τη γνώμη τους, δεν συναλλάσσονται με αυτό που κρίνουν, αψηφούν τον φανατισμό και τη μονομέρεια που έχουν οι ταγμένοι!

☛

Δεν είναι μόνο όσοι πολιτεύτηκαν. Ή όσοι πήγαν στα γραφεία Τύπου. Ή όσοι έγιναν ποικιλοτρόπως θεραπαινίδες πολιτικών, για να μην πω Φιλιππινέζες. Είναι και οι άλλοι, που με «αγνά», ας πούμε, κίνητρα, φωνασκούν από τα μέσα τους υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος – λες και ο Τράγκας έχει αφήσει τα αβγά του στο υποσυνείδητο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Συνηθέστατα, έχουν θέματα να λύσουν (χρέη, δάνεια, εφορείες, Ταμεία, τρόικες...), μικρά ή μεγάλα ρουσφέτια που ευελπιστούν να ζητήσουν από τους μνηστήρες τους, δουλειές τεράστιες ή μεροκάματα για φτωχοδιάβολους, επιλεκτικές αμνησίες, εύνοιες στα δημόσια έργα, βόλεμα των παιδιών μας, κάτι ψιλά για να περνάμε, αδερφέ... Κι άλλες φορές, βέβαια, είναι φόρτωμα προσωπικό, πίστη σε κάτι, τάξιμο σε ένα πολιτικό πρόσταγμα. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, η εμφανής κομματικοποίηση ενός δημοσιογράφου είναι ο βαθμός μηδέν της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας. Που μαθηματικά οδηγεί στην αυτολογοκρισία και το ψέμα (ή την επιλεκτική αλήθεια, που είναι το ίδιο).

take 1

τo μοναδικο λαθ0σ του τεύχους 413 1 Η έκθεση 3D Printing «Μία έκθεση από το μέλλον… τώρα» θα φιλοξενείται στους χώρους της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών μέχρι τις 31/1.

συντακτική ομάδα columnists: Δημήτρης Ρηγόπουλος, Στέλιος Κούλογλου, Γιάνης Βαρουφάκης, Θεόφιλος Δουμάνης Βιβλίο: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Συνιστώ το εξής γιατρικό: ένα κοκτέιλ Πεντζίκη - Πίντσον - Παπαδιαμάντη, και μια γερή δόση από Καρούζο - Καβάφη - Κάλβο, συν επιμονή στον W.G. Sebald, για να περνάει ο κατά τα άλλα αβάσταχτος πονοκέφαλος από την περιρρέουσα ανοησία - βαναυσότητα - κτηνωδία. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη ... Παρότι ετερογενές, και με διασπαστική ενέργεια, το κοινό του Άρη Σερβετάλη, ο «Σωσίας» της (και εικαστικού) Έφης Μπίρμπα στο θέατρο Ροές είναι μία εντυπωσιακά εντελής παράσταση, πλήρης ως σύλληψη και άψογα εκτελεσμένη από το σύνολο των ηθοποιών. Γεύση: Νίκη Μηταρέα Moυσική: Χίλντα Παπαδημητρίου ... Καλά αρχίζει η συναυλιακή χρονιά: οι Blues Pills και οι Low, οι Fink και οι Raveonettes ως το τέλος του μήνα. Μόνο που ήταν ανάγκη να είναι ανά δύο την ίδια μέρα; 24/1 οι Blues Pills και οι Low, 30/1 οι Fink και οι Raveonettes.

StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Αντιμετωπίστε την κατάσταση με ψυχραιμία. Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης ... Kαλή τυχερή χρονιά! Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Είχα να κλάψω τόσο πολύ σε ταινία από την εποχή του «Brokeback Mountain». Ένα Όσκαρ στον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς για το «Παιχνίδι της Μίμησης» και γρήγορα! Δημήτρης Κυριαζής Κατερίνα Ηλιάκη ... Επιστροφή στην Κρήτη. intern Σιμόνη Σούρσου συνεργατεσ Χρήστος Παρίδης, M. Hulot Θοδωρής Αντωνόπουλος ... «Να θυμάσαι το φως / και να πιστεύεις στο φως / μια στιγμή διαύγειας / μέσα στην αιώνια νύχτα» (Σάρα Κέιν, «4:48 Ψύχωση» - παίζεται στο θέατρο Παραμυθίας 27, Μεταξουργείο, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή) Μαρία Παππά, Bασιλική Πλιάτσικα, Ευθύμης Φιλίππου, Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεώνη Σκαλέρη... Τίνα Μανδηλαρά ... Je suis pastitsios Μίνα Καλογερά φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Θανάσης Καρατζάς, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης, Νίκος Κατσαρός, Aλέξανδρος Ακρίβος, Photoharrie creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ aτελιέ ipad Γιάννης Καρδάσης ... Something’s holding my breath, strikes the moment down. Gives me greater heights to reach. internet assistant Νινέττα Γιακιντζή διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Φέτος οι εκλογές θα γίνουν μέσα στο τριώδιο. Ιδανικό timing, τι να λέμε!

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifΟ; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior advertising manager Ισμήνη Βoυρδαχά senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος

Ασφαλώς και θα ψηφίσουν κάτι. Όμως η δημοσιογραφία είναι δημόσιο λειτούργημα, ενώ η ψήφος προσωπικό δεδομένο.

direct marketing Σέλια Τέρνοβα υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 15.1.15

συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

www.facebook.com/stathis.tsagar

στο εξωφυλλο

Εικονογράφηση εμπνευσμένη από το περιοδικό METROPOLI.

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Μαριλένα Παππού Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

Δημήτρης Π

έτσιος/Dieta

thlon

Χριστίνα

άνδρου/ Αλέξανδρος Αλεξ r tastelemnos.g

diasis.org

Νέλια/ pe

Ομάδα Grad «Tέχνη στον δη ient/ μόσιο χώρο»

Kάθε όνειρο αξίζει μια ευκαιρία Η πρωτοβουλία Launching People της Samsung έδωσε τη δυνατότητα σε τέσσερις νικητές να δουν τα όνειρα και τις ιδέες τους να παίρνουν σάρκα και οστά.

Ν

έοι, ταλαντούχοι άνθρωποι, γεμάτοι δημιουργικότητα και πάθος αξιοποίησαν τη μοναδική ευκαιρία που τους έδωσε η Samsung και με βοήθεια από τους έμπειρους μέντορές τους είδαν τα σχέδιά τους να υλοποιούνται, αποδεικνύοντας πως η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Launching People, η Samsung παρουσιάζει ανθρώπους με πάθος και δημιουργικότητα που άλλαξαν τη δική τους ζωή αλλά και των συνανθρώπων τους.

PUBLI

Οι νικητές διακρίθηκαν στις παρακάτω τέσσερις κατηγορίες: Τeχνες και Δημιουργικoτητα Η ομάδα Gradient, δηλαδή οι Ειρήνη Παπανικολάου, Κώστας Γκαραμέτσης και Κώστας Χάιδος από τα Ιωάννινα άλλαξαν το αστικό τοπίο της πόλης τους, καταφέρνοντας μέσα από την ιδέα τους, «Τέχνη στον Δημόσιο Χώρο», μια

μεγάλης κλίμακας εικαστική παρέμβαση που φέρνει τους κατοίκους πιο κοντά στη σύγχρονη τέχνη και στη δημιουργικότητα. Περισσότεροι από 30 εικαστικοί και 35 δημιουργίες που περιλαμβάνουν τοιχογραφίες, graffiti και εγκαταστάσεις έδωσαν χρώμα στα κτίρια και στην πόλη των Ιωαννίνων.

τότητα να συγκεντρώνει καλλιτέχνες από διάφορους τομείς για να βοηθούν, μέσα από την τέχνη, παιδιά που αντιμετωπίζουν ουσιαστικές οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες ή σοβαρές ασθένειες. Η πλατφόρμα pediasis.org συντονίζει και συσπειρώνει ανθρώπους που θέλουν να συνδράμουν στο έργο αυτό και να γίνουν μέρος αυτής της προσπάθειας.

Παρaδοση και Ανaπτυξη Mε την υλοποίηση της ιδέας «Taste Lemnos» , ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου προσκαλεί τους επισκέπτες να γνωρίσουν το νησί του με έναν ξεχωριστό τρόπο. Στόχος είναι η δημιουργία βιωματικών εμπειριών, κυρίως γαστρονομικού ενδιαφέροντος, αλλά και η καλύτερη φιλοξενία των επισκεπτών του νησιού. Όλα αυτά προσφέρονται μέσα από το site tastelemnos.gr.

Επιχειρηματικoτητα και Καινοτομiα Ο διαιτολόγος-διατροφολόγος Δημήτρης Πέτσιος δημιούργησε την εφαρμογή Dietathlon με σκοπό να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παχυσαρκίας και του υποσιτισμού με έναν πρωτότυπο τρόπο. Η συγκεκριμένη εφαρμογή που είναι διαθέσιμη για download για συσκευές smartphone, μαθαίνει στους χρήστες πώς να υιοθετούν μια σωστή διατροφή, αξιοποιώντας συμβουλευτικές συνεδρίες με βίντεο και ψυχαγωγικά εργαλεία, βοηθώντας τους να αλλάξουν τη διατροφική τους συμπεριφορά. Μέρος των εσόδων του Dietathlon από τις συνδρομές θα δοθεί σε έναν παγκόσμιο οργανισμό για την καταπολέμηση της πείνας.

Κοινωνικh Δρaση Tα παιδικά χαμόγελα ενέπνευσαν τη Χριστίνα Νέλια που δημιούργησε μια πρωτοβουλία, η οποία της δίνει τη δυνα-

15.1.15 – lifo

5

Entang Wiharso

iLoveAthens

Talk of the Town

Εικαστικa

perfect mirror

BERNIER/ELIADES Ο Entang Wiharso συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης εικαστικής σκηνής της Ινδονησίας. Το 2013 εκπροσώπησε τη χώρα του στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας και στην 6η Μπιενάλε της Πράγας. Τα έργα του πραγματεύονται ζητήματα της καθημερινότητας αλλά και κοινωνικο-πολιτικά θέματα της χώρας του. Η βασική ερώτηση που τον απασχολεί αφορά το αν τα κυρίαρχα συστήματα εξουσίας καταπιέζουν τις ατομικές και εσωτερικές επιθυμίες των ανθρώπων.

6 lifo – 15.1.15

Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, 210 3413936-7, 22/1-26/2. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 10.30-18.30, Σάβ: 12.00-16.00, www.bernier-eliades.gr

22.11.12 – lifo 15.1.15 – lifo

7

15

21

Talkof theTown

ιανουαριου 2015

Aμαλία Μουτούση

ηθοποιοσ «Η μητρότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή και τον θάνατο». Από την Αργυρώ Μποζώνη

σελ. 18

επιμελεια: the lifo team

1.

3.

5.

7.

9.

Αποκεφαλισμoς αγγλου στρατιωτη στο Λονδινο

aντερς ΜπρeΪβικ

Βομβιστικeς επιθeσεις στη Μαδρiτη

Δολοφονiα του Ολλανδοy σκηνοθeτη Τέο βαν Γκογκ

Ομηρiα στο θεατρο της Μοσχας

Ο 25χρονος Λι Ρίγκμπι, πατέρας ενός 3χρονου παιδιού, μόλις είχε βγει από στρατώνα στη συνοικία Γούλγουιτς του νοτιοανατολικού Λονδίνου τον Μάιο του 2013. Δύο Βρετανοί υπήκοοι νιγηριανής καταγωγής που είχαν ασπαστεί τον μουσουλμανισμό τον ακινητοποίησαν στη μέση του δρόμου, μέρα μεσημέρι, και τον αποκεφάλισαν με ένα μεγάλο κουζινομάχαιρο κι έναν μπαλτά. Στη συνέχεια δεν προσπάθησαν να φύγουν από τον τόπο του εγκλήματος, αλλά μίλησαν σε παρευρισκόμενους και εξηγούσαν (και μάλιστα on camera) ότι τον σκότωσαν λόγω της παρουσίας βρετανικών στρατευμάτων σε μουσουλμανικές χώρες.

2.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

«Μαyρες χηρες» στο Βολγκογκραντ Την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου του 2013 γυναίκα-βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε βόμβα στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού στην πόλη Βόλγκογκραντ, το ιστορικό Στάλινγκραντ, κοντά στην ταραχώδη περιφέρεια του Βόρειου Καυκάσου, που περιλαμβάνει και την Τσετσενία. Από την έκρηξη σκοτώθηκαν 16 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 40. Την επόμενη μέρα κι άλλη γυναίκαβομβιστής αυτοκτονίας –οι γνωστές στη Ρωσία «μαύρες χήρες»– πυροδότησε βόμβα και πάλι στο Βόλγκογκραντ. Τη δεύτερη φορά η βόμβα εξερράγη σε λεωφορείο και στοίχισε τη ζωή σε 15 άτομα. Οι επιθέσεις αύξησαν τις ανησυχίες για την ικανότητα της ρωσικής κυβέρνησης να περιφρουρήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014, που διεξήχθησαν τελικά ομαλά στο Σότσι μετά από λίγους μήνες.

Είναι εύκολο να στοχοποιήσουμε τους φανατικούς μουσουλμάνους για τη θρησκευτική βία στην Ευρώπη. Όμως στο όνομα της θρησκείας και του έθνους δολοφονούν και χριστιανοί. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι μόνες περιπτώσεις θρησκευτικής βίας προέρχονται από περιστατικά στα οποία εμπλέκονται μέλη ή «οπαδοί» της Χρυσής Αυγής. Και γεγονός παραμένει ότι μία από τις μεγαλύτερες δολοφονικές επιθέσεις οργάνωσε κι εκτέλεσε ένας ακροδεξιός Νορβηγός, ο Άντερς Μπρέιβικ. Ο αμετανόητος μακελάρης σκότωσε τον Ιούλιο του 2011 68 ανθρώπους στο νησί Ουτόγια (κυρίως νεαρούς που συμμετείχαν στην κατασκήνωση Νεολαίας κόμματος) και άλλους 8 στο κέντρο του Όσλο.

4. Βομβιστικeς επιθeσεις στο Λονδiνο Στις 7 Ιουλίου 2005 το Λονδίνο συνταράχθηκε από μια σειρά συντονισμένων βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς κατά τη διάρκεια της πρωινής αιχμής. Τρεις βόμβες εξερράγησαν με διαφορά μερικών δευτερολέπτων γύρω στις 8:50 σε τρία τρένα του μετρό, ενώ μια τέταρτη εξερράγη σε λεωφορείο περίπου μία ώρα αργότερα, στην πλατεία Τάβιστοκ. Στις επιθέσεις σκοτώθηκαν 56 άτομα, μεταξύ των οποίων και οι τέσσερις δράστες, και τραυματίστηκαν άλλοι 700.

Την 11η Μαρτίου 2004 η παγκόσμια κοινή γνώμη συγκλονίζεται από την τρομοκρατική επίθεση στη Μαδρίτη. Εξερράγησαν 10 ωρολογιακές βόμβες που ήταν τοποθετημένες σε τέσσερα τρένα, σε τρεις διαφορετικούς σταθμούς, την ώρα της πρωινής αιχμής. Οι εκρήξεις σημειώνονταν διαδοχικά ανά 4-5 λεπτά, ενώ πυροτεχνουργοί εξουδετέρωσαν με ελεγχόμενες εκρήξεις άλλες 3 βόμβες. Απολογισμός των επιθέσεων: 192 νεκροί και 1.400 τραυματίες.

6. Η σφαγh του Μπεσλaν Ομάδα τρομοκρατών από την Τσετσενία εισέβαλε την 1η Σεπτεμβρίου 2004 σε σχολείο του Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας –αυτόνομη δημοκρατία της Ρωσίας– και κράτησε ως ομήρους πάνω από 1.000 άτομα, δασκάλους, μαθητές και γονείς. Εκείνη τη μέρα ήταν η επίσημη έναρξη της σχολικής περιόδου, οπότε συνηθίζεται να διοργανώνονται εκδηλώσεις στα σχολεία, οι οποίες παρακολουθούνται από γονείς και συγγενείς των μαθητών. Στις 3 Σεπτεμβρίου εισέβαλαν ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας στο σχολείο και στα όσα ακολούθησαν έχασαν τη ζωή τους 336 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 186 παιδιά.

Όλα ξεκίνησαν στις 23 Οκτωβρίου 2002, όταν κατά τη διάρκεια της παράστασης του μιούζικαλ ΝορντΟστ στο θέατρο Ντουμπρόφσκα της Μόσχας εισέβαλαν 21 Τσετσένοι τρομοκράτες και 19 «μαύρες χήρες». Κατέλαβαν το κτίριο και κράτησαν ως ομήρους 900 ανθρώπους. Πέραν του οπλισμού που είχαν στα χέρια τους, τοποθέτησαν στο θέατρο 30 εκρηκτικούς μηχανισμούς, 16 χειροβομβίδες F1 και άλλες 86 αυτοσχέδιες, με συνολικό βάρος του ΤΝΤ τα 120 κιλά. Μετά από τρεις ημέρες οι ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού διοχέτευσαν δηλητηριώδες αέριο στο θέατρο με σκοπό την εξόντωση των τρομοκρατών. Η ομηρία έλαβε τέλος, με βαρύ όμως τίμημα: έχασαν τη ζωή τους 130 αθώοι άνθρωποι.

Στις 2 Νοεμβρίου του 2004 ο Ολλανδός σκηνοθέτης Τέο βαν Γκογκ δολοφονήθηκε άγρια την ώρα που, οδηγώντας το ποδήλατό του, πήγαινε στη δουλειά του. O δράστης πυροβόλησε από μακριά τον σκηνοθέτη και στη συνέχεια προσπάθησε να τον αποκεφαλίσει. Ο μαροκινής καταγωγής Μοχάμεντ Μπουγερί, μετά τη σύλληψή του, δήλωσε αμετανόητος ότι ενήργησε στο όνομα της πίστης του. Ο Βαν Γκογκ ήταν γνωστός επικριτής του Ισλάμ και σε μια μικρού μήκους ταινία του κατηγορούσε τη συγκεκριμένη θρησκεία ότι συγχωρούσε τη βία κατά των γυναικών.

8. Επιθeσεις στην Κωνσταντινούπολη Στις 15 Νοεμβρίου 2003 και 5 μέρες μετά η Αλ Κάιντα προχώρησε σε μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας με παγιδευμένα αυτοκίνητα εναντίον δύο εβραϊκών συναγωγών, του βρετανικού προξενείου και της βρετανικής τράπεζας HSBC. Απολογισμός των τεσσάρων επιθέσεων: 63 νεκροί, μεταξύ των οποίων και ο Βρετανός πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη.

4

1

Τραυματισμένη Ευρώπη

Το μακελειό στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού «Charlie Ηebdo» που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη αποτελεί ένα ακόμη περιστατικό στον κύκλο αίματος της θρησκευτικής βίας που έχει ανοίξει την τελευταία δεκαπενταετία γύρω από την Ευρώπη.

3 7

9 2

5

8

6

Talk of the Town

2.000

υπολογίζεται πως είναι οι νεκροί στη Νιγηρία έπειτα από το πιο αιματηρό χτύπημα της εξτρεμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ.

ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΡΟ Ή ΜΑΥΡΟ Το πνεύμα των κειμένων της σύγχρονης γαλλικής διανόησης εξηγεί ξεκάθαρα γιατί η τραγωδία της περασμένης εβδομάδας δεν πρόκειται να μετατρέψει τον γαλλικό κοινωνικό ιστό σε ένα ιδιόμορφο φασιστικό μόρφωμα.

συνασπισμοί κομμάτων νομιμοποιούνται να συμμετάσχουν στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

10 lifo – 15.1.15

« Ο στό κερ».

Ανατολή-Δύση. Ως εκ τούτου, ο παρισινός Γενάρης δεν έχει σχέση με τον αμερικανικό Σεπτέμβρη, ούτε το χτύπημα στην καρδιά του Παρισιού μπορεί να επιφέρει τα αντιδραστικά αποτελέσματα μιας 11ης Σεπτεμβρίου. Την απάντηση τη βρίσκουμε στις αναλύσεις των Γάλλων θεωρητικών: όπως δεν δέχτηκε ποτέ ο Μισέλ Φουκώ τα «εύλογα» –και μάλλον εύκο-

γκράνι

21 4

κόμματα και

Ορισμένοι να «πειράζουν ό,τι μένει ήσυχο», κατά τη φράση του Άγγλου πολιτικού Ουόλπολ – οι Γάλλοι ποτέ δεν δέχτηκαν το προφανές. Ο θεωρητικός τους βίος ήταν πάντοτε συγκριτικός, πολυεπίπεδος και εστιασμένος σε κάτι που ξεπερνούσε τα ευλογοφανή επιχειρήματα. Από τον Ντεκάρτ κι ύστερα δεν έδειχναν να αποδέχονται την εύκολη συλλογιστική –ειδικά από τη στιγμή που υπεισήλθε σε αυτήν το φασματικό στοιχείο της τρέλας–, γνωρίζοντας πως οτιδήποτε φαίνεται δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει. Το καρτεσιανό στοιχείο της αμφιβολίας, αναπόσπαστα συνυφασμένο με την ίδια τη σκέψη, καθόριζε έκτοτε και τη στάση των Γάλλων απέναντι στο πεδίο της πολιτικής: κανόνες, νόρμες, νόμοι, υπήρχαν για να αμφισβητούνται και να ανατρέπονται. Το ίδιο συμβαίνει και με την προπαγάνδα και την επιβολή του εύκολου συναισθήματος: η φιλόσοφος Ρεβώ ντ’ Αλλόν αποποιείται την ευκολία του οίκτου στην πολιτική (όχι όμως της συμπόνιας), όπως και ο Μισέλ Φουκώ κάποτε διαχώριζε την τέχνη της διακυβέρνησης από τα πολλαπλά ερωτήματα που οφείλει να θέσει εκ νέου η κοινωνία. Όλα αυτά εξηγούν από μόνα τους γιατί η τραγωδία που χτύπησε την περασμένη εβδομάδα το Παρίσι δεν πρόκειται να μετατρέψει τον γαλλικό ιστό σε ένα ιδιόμορφο φασιστικό μόρφωμα – κι αυτό φάνηκε από τις πρώτες κιόλας αντιδράσεις. Ο ρεβανσισμός δεν υπήρξε ποτέ στην περίτεχνη γαλλική λογική που ξεπερνούσε τα διφυή όρια του μανιχαϊσμού – πόσο μάλλον τα εύκολα δίπολα, καλό-κακό,

λα– συμπεράσματα περί διακυβέρνησης που επέβαλε η Σχολή του Σικάγου και η κυρίαρχη αμερικανική σκέψη, έτσι κι ο μέσος Γάλλος δεν αποδέχεται την κανονιστικότητα του εύκολου συμπεράσματος. Κυρίως, όμως, από τον Φουκώ και μετά δείχνει να αντιδρά στην κατίσχυση του οικονομικού πεδίου έναντι της πολιτικής και τη μετατροπή του homo economicus σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Όταν όλη η Ευρώπη μιλάει για την οικονομία και το χρέος, ο Γάλλος, ακόμα και σήμερα, μετατοπίζει αλλού το πρόβλημα –στο θέμα των αξιών, της πολιτικής, των εγγενών προβλημάτων της δημοκρατίας–, στοχάζεται πέρα από το υπάρχον και μεριμνά ώστε οι δομικές ανεπάρκειες να μην αφήσουν την κοινωνία να απολέσει τη συνοχή της. Για εκείνον οι έννοιες της διακυβέρνησης και του συλλογικού χώρου, ακόμα κι αν καθοριζόταν από έναν κυρίαρχο, είχαν πρωτεύουσα θέση απέναντι σε οποιαδήποτε οικονομική πολιτική και τον ατομισμό – κι αυτή είναι η πρωτογενής διαφορά από την Αμερική. Γράφει χαρακτηριστικά ο Φουκώ στη Γέννηση της Βιοπολιτικής [Παραδόσεις στο Κολλέγιο της Γαλλίας (1978-1979), από εκδόσεις Πλέθρον]: «Ο αμερικανικός φιλελευθερισμός δεν έπαψε, ασφαλώς, να βρίσκεται στην καρδιά όλων των πολιτικών συζητήσεων στην Αμερική κατά τη διάρκεια δύο αιώνων, είτε πρόκειται για την οικονομική πολιτική, για τον προστατευτισμό, για το πρόβλημα του χρυσού και του αργύρου, του διμεταλλισμού, είτε πρόκειται για το πρόβλημα της δουλείας, είτε πρόκειται για το πρόβλημα του καθεστώτος της λειτουργίας του δικαστικού θεσμού, είτε πρόκειται για τη σχέση μεταξύ των ατόμων και διαφόρων Πολιτειών, μεταξύ των διαφόρων Πολιτειών και του Ομοσπονδιακού Κράτους. Μπορούμε να πούμε ότι το ζήτημα του φιλελευθερισμού υπήρξε ένα επίμονα επαναλαμβανόμενο στοιχείο σε όλη την πολιτική συζήτηση και σε όλες τις πολιτικές επιλογές των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα λέγαμε, αν θέλετε, ότι ενώ τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη τα επιμόνως επαναλαμβανόμενα στοιχεία της πολιτικής συζήτησης ήταν είτε η ενότητα του έθνους, είτε η ανεξαρτησία του, ή το κράτος δικαίου, στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο φιλελευθερισμός». Στο πλαίσιο αυτό ξανάνοιξε τότε για τη Γαλλία η συζήτηση σχετικά με το ποια ακριβώς θέλουμε να είναι η θέση του ανθρώπου στη σύγχρονη κοινωνία – όχι απομακρυσμένος από έναν δημόσιο χώρο, ούτε κρυμμένος στο ατομικιστικό καβούκι του. Πολύ αργότερα, τα παιδιά του Μάη του ’68, όπως ο Φουκώ, ξαναέθεσαν τα ερωτήματα ακόμα και για έννοιες

που θεωρούσαμε δεδομένες, ενώ οι περισσότεροι φιλόσοφοι στη Γαλλία έμειναν έκτοτε να αναρωτιούνται πώς ακριβώς θέλουμε να ορίζεται η σύγχρονη δημοκρατία. «Η δημοκρατία προωθεί και υπόσχεται την ελευθερία κάθε ανθρωπίνου πλάσματος εντός της ισότητας όλων των ανθρωπίνων πλασμάτων. Με αυτή την έννοια η μοντέρνα δημοκρατία δεσμεύει τον άνθρωπο απόλυτα, οντολογικά, και όχι μόνο τον “πολίτη”» επισημαίνει ο γνωστός φιλόσοφος Jean-Luc Nancy στο κείμενό του «Πεπερασμένη και άπειρη δημοκρατία» από τον συλλογικό τόμο Πού πηγαίνει η δημοκρατία; (εκδόσεις Πατάκη). Με τον Nancy θα συμφωνήσει με τον δικό του τρόπο σε άλλο κείμενο από τον ίδιο τόμο ένας από τους πιο γνωστούς θεωρητικούς της δημοκρατίας σήμερα στον κόσμο, ο Jacques Rancière: «H δημοκρατία, με την έννοια της εξουσίας του λαού, της εξουσίας εκείνων που δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο τίτλο για να ασκήσουν την εξουσία, αποτελεί τη βάση χωρίς την οποία δεν μπορούμε να στοχαστούμε την πολιτική. Αν η εξουσία ανήκει στους πιο σοφούς, στους πιο ισχυρούς, στους πιο πλούσιους, δεν βρισκόμαστε πλέον στον χώρο της πολιτικής. Είναι επιχείρημα του Ρουσσώ: η εξουσία του πιο ισχυρού δεν είναι ανάγκη να διατυπώνεται ως δίκαιο – εάν ο ισχυρός είναι ο πιο ισχυρός, αυτός επιβάλλεται, κι αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει ανάγκη άλλης νομιμοποίησης. Θεωρώ πως η δημοκρατία είναι μια εξισωτική προϋπόθεση με βάση την οποία ακόμα κι ένα ολιγαρχικό καθεστώς σαν το δικό μας οφείλει λίγο ως πολύ να νομιμοποιείται. Ναι, η δημοκρατία έχει μια κριτική λειτουργία: είναι η ισότητα ενσφηνωμένη στο σώμα της κυριαρχίας, αντικειμενικά και υποκειμενικά, είναι αυτό που έρχεται να εμποδίσει την πολιτική να μετατραπεί τελείως απλά σε μια πρακτική αστυνόμευσης». Γι’ αυτό και η Ευρώπη, ύστερα από έναν φαύλο κύκλο ολοκληρωτισμού κι αιματηρών πολέμων, επέστρεψε στη δημοκρατική αναγκαιότητα – και οι Γάλλοι υπήρξαν οι σκαπανείς, όπως και το 1789, αυτής της νέας ολβιόδωρης πραγματικότητας που μέχρι πρόσφατα κρατούσε το ευρωπαϊκό όραμα ζωντανό και απαρασάλευτο. Οι πολίτες απέκτησαν έκτοτε φωνή και, όπως φάνηκε και από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Κυριακής, αυτή είναι μια κατάκτηση της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας σε θεωρητικό, πρακτικό και πολιτικό επίπεδο: «Στην πραγματικότητα, η δημοκρατία είναι ένα νέο δεδομένο στην Ευρώπη. Η ιδέα έχει μακρινή καταγωγή, η γένεσή της διήρκεσε πολύ, αλλά η συγκεκριμένη και συγκροτημένη διαμόρφωσή της είναι πρόσφατη. Αν θέλουμε να ακριβολογούμε, πριν από το 1945 θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο μόνο για έναν “εκδημοκρατισμένο φιλελευθερισμό”, για να χαρακτηρίσουμε έτσι τα καθεστώτα που απέκτησαν κάπως βιαστικά την επωνυμία “φιλελεύθερες δημοκρατίες”. Το όνομα αυτό παραπέμπει μόνο σε ένα άνοιγμα του αντιπροσωπευτικού συστήματος στην καθολική ψηφοφορία, το οποίο δεν μεταβάλλει ουσιωδώς τη φύση του, παρότι έχει βαρύνουσες συνέπειες. Η πραγματική φιλελεύθερη δημοκρατία είναι κάτι διαφορετικό και εμφανίζεται μόνο με τις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν με την Απελευθέρωση. Ανατρέπει εκ βάθρων την τάξη των όρων, φέρνοντας στο προσκήνιο τη δημοκρατική εξουσία μέσω ενός αναπροσδιορισμού του περιεχομένου και των μεθόδων της που της επιτρέπουν να ενσωματώσει τον φιλελεύθερο περιορισμό. Μια θεωρία της δημοκρατίας, όπως λειτουργεί στην πράξη, οφείλει να ξεκινήσει από αυτήν τη μεταμόρφωση. Αυτή είναι η προϋπόθεση για να είναι δόκιμη η θεωρία» γράφει ο Marcel Gauchet στη θεωρητική-ιδεολογικοπολιτική ιστορική του ανάλυση για την άνοδο

της δημοκρατίας στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στον τρίτο τόμο που φέρει τον τίτλο Η δημοκρατία υπό τη δοκιμασία των ολοκληρωτισμών 1914-1974 (εκδόσεις Πόλις). Αλλά τι είναι αυτό που θα μας βοηθήσει όχι μόνο να κατανοήσουμε τον μετασχηματισμό των σύγχρονων πολιτικών δεδομένων αλλά και να προβάλουμε την εξέλιξή τους στο μέλλον; Αρκεί η ανάλυσή τους ή χρειάζεται να επινοήσουμε κάτι εκ νέου; Σε αυτό επιμένει ένας από τους σπουδαιότερους Γάλλους φιλοσόφους της εποχής μας, ο Michel Serres, ο οποίος υπερβαίνει το πεδίο της πολιτικής και φιλοσοφικής ανάλυσης και, λαμβάνοντας υπόψη την κυβερνητική, τις επιστήμες, τα σύγχρονα μαθηματικά και την τοπολογία (δι) ανοίγει ένα νέο πεδίο ανάλυσης που επιμένει ότι πρέπει να ανιχνεύσουμε μια ετερόκλητη πραγματικότητα για να πάμε παραπέρα. Ο

ίδιος μέμφεται όλους αυτούς τους «φιλοσόφους της υποψίας», οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να αγνοούν τις επιστήμες και τον τρόπο που λειτουργεί ο έμβιος κόσμος, εξαντλώντας τα συμπεράσματά τους στην ευκολία της εικόνας: «Η κοινωνία μας, προκειμένου να αποφύγει την αντιμετώπιση των αληθινών και σαφώς δύσκολων ζητημάτων, βρίσκει καταφύγιο –όπως είναι γνωστό– στις αναπαραστάσεις και στο θέαμα: αφενός φόβος και έλεος, με θανάτους και πτώματα, ώστε να προσδίδει στις άσκοπες επαναλήψεις μια κάποια βαρύτητα και κάποιο στοιχείο πραγματικότητας, αφετέρου άρτος και θεάματα, ούτως ώστε να προκαλεί ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου, η κοινωνία μας εθίζεται σαν ναρκομανής στο ακόλουθο ερώτημα: ποιος θα κερδίσει; Αυτό το ερώτημα, επαναλαμβανόμενο ακατάπαυστα, λανσάρει έναν χρόνο που κόβει την ανάσα, τον χρόνο ενός σασπένς εσαεί επα-

19.733 εκλογικά τμήματα έχουν δημιουργηθεί στο σύνολο της επικράτειας για να εξυπηρετήσουν τους ψηφοφόρους, εκ των οποίων τα 574 είναι εκλογικά τμήματα ετεροδημοτών.

νερχόμενου» επιμένει ο Michel Serres στον Καιρό των κρίσεων (εκδόσεις Καλέντης). «Ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, στις καλύτερες πωλήσεις, στο ποδόσφαιρο, τα περισσότερα μετάλλια των Αγώνων…; Περίεργη προσμονή ενός αποτελέσματος που όμως το γνωρίζει εκ των προτέρων όλος ο κόσμος: κερδίζει πάντοτε ο πλουσιότερος, τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όσο και στο ποδόσφαιρο και στις εκλογές. (...) Αυτό το δυαδικό παιχνίδι που ενθουσιάζει τα πλήθη και αντιπαραθέτει μόνο ανθρώπινα όντα –τον Κύριο ενάντια στον Δούλο, την Αριστερά ενάντια στη Δεξιά, τους Ρεπουμπλικάνους ενάντια στους Δημοκρατικούς, την τάδε ιδεολογία ενάντια σε κάποιαν άλλη, τους Πράσινους ενάντια στους Βένετους– εξαφανίζεται εν μέρει τη στιγμή που παρεμβαίνει ο τρίτος. Και ποιος τρίτος! Ο Κόσμος καθαυτόν. Εδώ, στον πίνακα (του Γκόγια), πρόκειται για έναν λασπότοπο. Αύριο θα είναι το κλίμα. Το νερό, ο αέρας, η φωτιά, η γη, η χλωρίδα και η πανίδα, το σύνολο των ειδών έμβιων όντων…, αυτή η αρχέγονη και νέα χώρα, αδρανήςανόργανη και έμβια, την οποία πιο κάτω ονομάζω Βιογαία. Τέλος στο δυαδικό παιχνίδι. Έναρξη του τριαδικού παιχνιδιού. Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η οικουμενική σύγχρονη κατάσταση». Εξού και το ότι, εκτός από την κατανόηση, βασική προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας είναι η ενσυναίσθηση, η συναισθηματική ταύτιση με το πάσχον υποκείμενο που, όπως θα ξεπερνά τον εύκολο συναισθηματισμό της εικόνας και θα μας κάνει να αναλάβουμε την ευθύνη μας ως πολίτες, θα βοηθήσει τους πολιτικούς να επαναπροσδιορίσουν συνολικότερα τη στάση τους. Γράφει στοχαστικά η Μυριάμ Ρεβώ ντ’ Αλλόν στον Συμπονετικό Άνθρωπο (εκδόσεις Εστία): «Οι πολιτικοί οφείλουν, λοιπόν, να αντικαταστήσουν μια πολιτική που θεωρείται πολύ απόμακρη και ελιτίστικη με μια πολιτική εγγύτητας, στην οποία δεν είναι απλώς η άποψη του πολίτη που καθορίζει τους πολιτικούς προσανατολισμούς, αλλά, επίσης, τα προσωπικά του προβλήματα, οι δυσκολίες και οι οδύνες λαμβάνονται άμεσα και ορατά υπόψη από τους ηγέτες. Η Συμπόνια αποτελεί συνιστώσα αυτής της νέας θεμελίωσης της νομιμότητας». Αυτό που είδαμε την Κυριακή στο Παρίσι είναι ακριβώς αυτό: η αρχή της συμπόνιας που μπορεί να επαναπροσδιορίσει τον όρο της πολιτικής – τον τρόπο που μετέρχονται τις ιδέες οι πολιτικοί αλλά και που αντιδρούν οι πολίτες. Ας είναι ένα μεγάλο μάθημα για την Ευρώπη και για όλους μας για το ποια κοινωνία θέλουμε, σε ποια σύγχρονη πολιτεία επιθυμούμε να ζούμε.

— τινα μανδηλαρα

Michel Serres, Καιρός των κρίσεων (μτφρ.: Λαοκρατία Λάκκα, επιμέλεια: Βαγγέλης Μπιτσώρης επίμετρο: Σταύρος Κατσανέβας, εκδόσεις Καλέντης) Πού πηγαίνει η Δημοκρατία; (μτφρ.: Ν. Κατσογιάννη, Φ. Μαραβέλιας, Φ. Σιατίτσας, επιμέλεια: Δημήτρις Βεργέτης, εκδόσεις Πατάκη) Michel Foucault, Η Γέννηση της Βιοπολιτικής / Παραδόσεις στο Κολλέγιο της Γαλλίας (1978-1979) (μτφρ.: Βασίλης Πατσογιάννης, εκδόσεις Πλέθρον) Marcel Gauchet, Η άνοδος της δημοκρατίας ΙΙ / Η δημοκρατία υπό τη δοκιμασία των ολοκληρωτισμών 1914-1974 (μτφρ.: Αλέξανδρος Κιουπκιολής, εκδόσεις Πόλις) Μυριάμ Ρεβώ ντ’ Αλλόν, Ο Συμπονετικός Άνθρωπος (μτφρ.: Μιχάλης Πάγκαλος, εκδόσεις Εστία)

15.1.15 – lifo

11

Cornelis Anthonisz, The Fall of the Tower of Babel

Talk of the Town

σικό έξοδο επιβίωσης, αυτό της θέρμανσης του σπιτιού. Γι’ αυτό και υπάρχει δικαστικό τμήμα στο Πρωτοδικείο που ασχολείται αποκλειστικά με μισθωτικές διαφορές μεταξύ συνιδιοκτητών και δικάζει περίπου 30 υποθέσεις την ημέρα, από τις οποίες οι μισές τουλάχιστον αφορούν θέματα κοινοχρήστων και ενοικίων. Η δικηγόρος Σύλβια Πανά αναφέρει: «Οι περιπτώσεις με θέματα συνιδιοκτητών που καταλήγουν στο δικαστήριο είναι καθημερινότητα. Έχει τύχει να αντιμετωπίσω συνέλευση σε πολυκατοικία με οφειλή μικρότερη των 1.000 ευρώ, όπου κινήθηκαν νομικά οι ιδιοκτήτες και τελικά ο οφειλέτης τα πλήρωσε. Μου έχει τύχει, επίσης, να παίξουν μπουνιές και αυτόφωρα σε συνέλευση. Έχει συμβεί ακόμα και να χειριστώ ενοίκους σε μεγάλο κτιριακό συγκρότημα, όπου ο διαχειριστής ήταν διορισμένος δικηγόρος, με τεράστιο και λεπτομερέστατο καταστατικό, συνελεύσεις με πρακτικά και διορισμένους πληρεξούσιους δικηγόρους να παρίστανται αντί των ιδιοκτητών, όπου η οφειλή ιδιοκτήτη (γνωστού καταστήματος) ήταν άνω των 140.000 ευρώ και ακόμα δεν έχει εξοφλήσει γιατί έχει αντιρρήσεις για τις δαπάνες, υπόθεση που πιθανότατα θα φτάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο». Πώς ζεσταίνονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στις περισσότερες πολυκατοικίες τη διαχείριση αναλαμβάνουν μισθωμένες εταιρείες. Η LAROIL δραστηριοποιείται στον τομέα διαχείρισης πολυκατοικιών και στην έκδοση και είσπραξη κοινοχρήστων από το 1974. Αυτήν τη στιγμή εκπροσωπεί 2.000 κτίρια σε όλο το Λεκανοπέδιο. Ο Κωνσταντίνος Λαρδής από τη LAROIL εξηγεί ότι στις πολυκατοικίες που διαθέτουν κεντρική θέρμανση είναι πολύ δύσκολο να καταλήξουν οι ένοικοι σε συνεννόηση για το πόσες και ποιες ώρες θα ανάβουν το καλοριφέρ, φαινόμενο που κορυφώθηκε τα χρόνια της κρίσης και συνεχίζεται ακόμα, παρά την αισθητή μείωση της τιμής του πετρελαίου, που σήμερα έχει φτάσει τα 0,885 ευρώ ανά λίτρο. Όταν οι ένοικοι δεν καταλήγουν σε κάποια πλειοψηφική απόφαση, η θέρμανση απλώς δεν ανάβει. Στις περιπτώσεις που τα κτίρια διαθέτουν αυτόνομη θέρμανση, τα πράγματα είναι πιο απλά, τουλάχιστον θεωρητικά – ό,τι κάψεις πληρώνεις. Όπως αποδεικνύει η παραπάνω ιστορία όμως, αυτό είναι σχετικό. Αν σε μια πολυκατοικία καίει μόνο ένας ένοικος, οι σωληνώσεις ζεσταίνονται ολόκληρες, άρα ζεσταίνονται κάπως και οι υπόλοιποι. Γι’ αυτό, με βάση μια σχετική μαθημα-

Τι συμβαiνει με το αλαλοyμ στα κοινoχρηστα και τις θερμaνσεις των πολυκατοικιων;

0,885 ευρώ ανά λίτρο, η σημερινή τιμή του πετρελαίου θέρμανσης.

40%

οικονομία κάνουν όσοι χρησιμοποιούν φυσικό αέριο για θέρμανση, σε αντίθεση με όσους χρησιμοποιούν πετρέλαιο.

12 lifo – 15.1.15

Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίσσονται στις συνελεύσεις, κάποιοι δεν πληρώνουν συστηματικά, όλοι τουρτουρίζουν, οι εταιρείες διαχείρισης σηκώνουν τα χέρια ψηλά, η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει, αλλά πολλοί αδυνατούν ακόμα να αντεπεξέλθουν, και σε πολλές περιπτώσεις η ασυνεννοησία καταλήγει στα δικαστήρια. Ο 31χρονος Γιάννης Κοροβέσης ανταποκρίνεται εύκολα στο κάλεσμά μας να μιλήσει για το τι συμβαίνει στην πολυκατοικία του. Ακούγεται απαυδισμένος από το πρώτο λεπτό της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας. Μετακόμισε στο διαμέρισμα μιας σχετικά νεόδμητης πολυκατοικίας στην Καισαριανή πριν από τρία χρόνια. Το πενταώροφο κτίριο περιλαμβάνει δέκα διαμερίσματα και δεν έχει γίνει ποτέ συνέλευση των ιδιοκτητών ή των ενοίκων τους. «Δεν ασχολείται κανείς. Μάλλον δεν γουστάρει να ασχοληθεί κανείς, αφού οι περισσότεροι δεν γνωριζόμαστε καν μεταξύ μας» μου αναφέρει. Η διαχείριση των κοινοχρήστων έχει ανατεθεί σε εταιρεία. Φέτος δεν δόθηκε εντολή να εξοπλιστούν οι λέβητες με πετρέλαιο και κανείς δεν φάνηκε να ενοχλείται, μέχρι που πλάκωσαν τα κρύα. Ο Γιάννης επικοινώνησε με την εταιρεία, απ’ όπου τον ενημέρωσαν ότι έχουν σοβαρό πρόβλημα με έναν ένοικο, ο οποίος χρωστάει τα κοινόχρηστα 3 ετών, που ανέρχονται πλέον στα 1.450 ευρώ. Το παράδοξο, ωστόσο, είναι πως ο συγκεκριμένος ένοικος την περσινή σεζόν έκανε την τρίτη υψηλότερη κατανάλωση πετρελαίου στο κτίριο. Με άλλα λόγια, δεν πληρώνει μεν, καίει δε. Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος, που όπως έχουν μάθει οι υπόλοιποι είναι μεγαλοαστός που κατοικεί στη Γλυφάδα, έχει ενημερωθεί επανειλημμένως, αλλά αρνείται να μπλεχτεί. Ο Γιάννης απαίτησε τη φόρτωση έστω μιας μικρής ποσότητας καυσίμου, όσο μπορούσαν δηλαδή να αγοράσουν με το ελάχιστο αποθεματικό που διέθεταν, πράγμα που κατάφερε τελικά και επέβλεψε ο ίδιος προσωπικά. Τον ενημέρωσαν, όμως, ότι θα είναι το «πρώτο και τελευταίο» πετρέλαιο της σεζόν που προμηθεύ-

ονται. Γνωρίζει ότι είναι παράνομο να κλείσουν την παροχή στον ένοικο που χρωστάει –αφού κατά πάσα πιθανότητα θ’ αρχίσει και φέτος να καίει από το λίγο πετρέλαιο που αγόρασαν–, ενώ είναι επίσης παράνομο ακόμα και να του κοινοποιήσουν σημείωμα για τις οφειλές του στους χώρους της πολυκατοικίας. Ο Γιάννης προσπαθεί να οργανώσει συνέλευση στην πολυκατοικία ώστε να κινηθούν νομικά κατά του «je m’ en fous» ενοίκου. Μέχρι τότε, χρειάστηκε, τις πρώτες δύο μέρες, να έχει τα καλοριφέρ ανοιχτά επί εικοσιτετραώρου βάσεως για να καταφέρει η θερμοκρασία του σπιτιού του να ανέβει κατά τέσσερις βαθμούς, από τους 12 που είχε πέσει. Οι «μισθωτικές διαφορές» παίρνουν συχνά τη δικαστική οδό. Σας φαίνεται γνώριμο το παραπάνω σκηνικό; Είναι μια ιστορία που κοινοποιήθηκε πρόσφατα στο facebook και θυμίζει μάλλον πολλές αντίστοιχες που αντιμετωπίζουν καθημερινά όσοι ζουν σε διαμερίσματα πολυκατοικιών. Ο Έλληνας –κατά περιπτώσεις ο Ελληνάρας– έχει κάνει «καραμέλα» το «δεν πληρώνω», χωρίς ωστόσο να μπορεί να υποστηρίξει ιδεολογικά αυτή την επιλογή. Γιατί, όπως πολύ σωστά σχολιάστηκε κάτω από την ιστορία του Γιάννη, είναι διαφορετικό ο συγκεκριμένος ένοικος που δημιουργεί πρόβλημα σε άλλα εννέα σπίτια να οδηγεί τζιπ μεγάλου κυβισμού και διαφορετικό να πρόκειται για οικογένεια με παιδιά κι ενδεχομένως δύο απολυμένους γονείς. Σε κάθε περίπτωση, η αρμονική συμβίωση και συνεννόηση με τους συνιδιοκτήτες μιας πολυκατοικίας είναι ένα λεπτό κοινωνικό ζήτημα που συνήθως εκτροχιάζεται τα τελευταία χρόνια, όταν πρέπει να παρθούν αποφάσεις για ένα βα-

του δημήτρη σταμουλη

245

kWh/m² κατά μέσο όρο χρειάζεται τον χρόνο μια μονοκατοικία χωρίς μόνωση στη Βόρεια Ελλάδα για να θερμανθεί.

τική εξίσωση, προβλέπεται ένα μικρό πάγιο και για τους υπόλοιπους ενοίκους. Τα παραπάνω ισχύουν για την πλειονότητα των πολυκατοικιών που διαθέτουν θέρμανση με πετρέλαιο. Οι τυχεροί που διαμένουν σε περιοχή της Αττικής όπου παρέχεται το σαφώς οικονομικότερο φυσικό αέριο μπορούν, με ένα έξτρα κόστος, να απομονώσουν την παροχή τους, εγκαθιστώντας ατομικό λέβητα στο διαμέρισμά τους, και να ξενοιάσουν. Σε διαφορετική περίπτωση, καταφεύγουν σε εναλλακτικές μεθόδους θέρμανσης με ηλεκτρικό ρεύμα – από κλιματιστικά και θερμοπομπούς, μέχρι σόμπες και ενεργειακά τζάκια. Και μην ξεχνάμε, φυσικά, την καύση των ξύλων σε τζάκια, που τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τα βόρεια προάστια της πόλης, όπου παρατηρείται πλέον αιθαλομίχλη τις ψυχρές ημέρες. Σε χώρες του εξωτερικού στις οποίες η ανάγκη για σωστή θέρμανση κατά τους χειμερινούς μήνες είναι εντονότερη, τα πράγματα συνήθως είναι πιο απλά. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, τα περισσότερα σπίτια διαθέτουν παροχή υγραερίου για τη θέρμανση, την κουζίνα και το ζεστό νερό. Η χρέωσή του συνήθως συμπεριλαμβάνεται στον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις κατοικιών όπου μπορείς να «φορτώσεις» συγκεκριμένες κιλοβατώρες θέρμανσης και ρεύματος με τη χρήση ειδικών προπληρωμένων καρτών που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Απλός τρόπος για μια εξαιρετικά ενεργοβόρα χώρα, στην οποία ο χειμώνας και η ανάγκη για θέρμανση διαρκούν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στη μεσογειακή Ελλάδα, ενώ τα καλοριφέρ αυτούς τους μήνες καίνε νυχθημερόν, αφού τα περισσότερα κτίσματα είναι παλιά και δεν διαθέτουν θερμομόνωση ή κατάλληλα τζάμια, οπότε μπάζουν από παντού. Τι προβλέπει ο νόμος για την ομαλή συμβίωση στις πολυκατοικίες. Επιστρέφοντας στα δικά μας, ας ρίξουμε μια ματιά στις σχετικές προβλέψεις του νόμου, στο κεφάλαιο του Δικαίου που χαρακτηρίζεται ως «Μισθωτικές Διαφορές», με τη βοήθεια της κ. Πανά. «Ο κανονισμός ή καταστατικό της πολυκατοικίας είναι η συμφωνία μεταξύ των ιδιοκτητών κατά την αγορά ενός ακινήτου. Μέσα στον κανονισμό περιγράφονται τα πάντα, από το πώς κανονίζονται τα έσοδα και τα έξοδα, πώς διαιρούνται οι ιδιοκτησίες (τα λεγόμενα χιλιοστά), τα κοινόχρηστα, η διαχείριση, οι αρμοδιότητες του διαχειριστή, πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις –για τις οποίες συνήθως απαιτείται πλειοψηφία και όχι απαρτία– και πώς γίνεται η συνέλευση, μέχρι ό,τι μπορεί γενικά να οριστεί σε μια σύμβαση για την ομαλή λειτουργία ενός κτιρίου, κομμάτια του οποίου ανήκουν σε ξένους μεταξύ τους συνιδιοκτήτες. Ο κανονισμός, για να έχει απόλυτη ισχύ, θα πρέπει να είναι μέρος των συμβολαίων και να έχει μετεγγραφεί στο υποθηκοφυλακείο, όπως και το κάθε συμβόλαιο. Κάπου εδώ αρχίζει μέρος των προβλημάτων, διότι σε πολλές από τις ελληνικές πολυκατοικίες (που είναι “οικογενειακές” ή χτίστηκαν με την ελληνική νοοτροπία των ’60s ή έγιναν όροφο-όροφο) δεν υπάρχει κανονισμός και δη τέτοιος που να έχει νομική ισχύ. Σε αυτή, λοιπόν, την περίπτωση, υπάρχει ο νόμος, δηλαδή ο συνδυασμός των διατάξεων των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2, 4, 5, 13 και 14 του ν.3741/1929 “περί της ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους”. Επίσης, εδώ καλό είναι να ξεχωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή. Ο ιδιοκτήτης είναι τελικά υπεύθυνος για τις δαπάνες και στον ιδιοκτήτη ανήκει το δικαίωμα για το ακίνητο και τελικά η περιουσία. Ο ενοικιαστής έχει τη χρήση για ορισμένο διάστημα και είναι υπεύθυνος να πληρώνει τις κοινόχρηστες δαπάνες (θέρμανση, συντήρηση κήπων, ανελκυστήρα κ.λπ.), αλλά όχι όσες αφορούν μόνιμα έξοδα συντήρησης ή δομικά

στοιχεία του κτιρίου (αλλαγή από πετρέλαιο σε φυσικό αέριο κ.λπ.). Έτσι, λοιπόν, ο ενοικιαστής πληρώνει μεν τη χρήση που κάνει, αλλά δεν μπορεί να συμμετάσχει σε καμία απόφαση για τα έξοδα της πολυκατοικίας (εκτός αν τον έχει εξουσιοδοτήσει ο ιδιοκτήτης) και, τελικά, αν ο ενοικιαστής αφήσει απλήρωτα κοινόχρηστα, αυτά οφείλει να τα πληρώσει ο ιδιοκτήτης. Στην περίπτωση που κανείς δεν πληρώνει τα κοινόχρηστα, τότε μπορεί να αποφασιστεί μέσω της συνέλευσης να γίνει από τους ιδιοκτήτες αγωγή στον ενοικιαστή ή/και στον ιδιοκτήτη του ακινήτου. Όταν γνωστοποιηθεί η απόφαση του δικαστηρίου εις βάρος του ενοικιαστή ή/και του ιδιοκτήτη, τότε εκείνοι πρέπει να πληρώσουν. Αν εξακολουθούν να αρνούνται, μπορεί το σπίτι να βγει μέχρι και σε πλειστηριασμό ή να τους κατασχεθούν χρήματα από τραπεζικούς λογαριασμούς μέχρι να εξοφληθεί η απαίτηση. Με λίγα λόγια, ο νόμος δίνει δικαίωμα να ζητήσουν και να λάβουν οι ιδιοκτήτες τα ποσά που οφείλονται, αλλά στην πράξη αυτό έχει αρκετές προϋποθέσεις μέχρι να επιτευχθεί – χρόνο, έξοδα. Συνήθως η νομική “απειλή” του ιδιοκτήτη είναι αρκετή και, στην πράξη, όταν φτάσει στον ιδιοκτήτη η αγωγή, υπό την απειλή ενός δικαστικού αγώνα, η υπόθεση συμβιβάζεται πριν δικαστεί και ο ιδιοκτήτης πληρώνει». Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι υπεύθυνος για ένα διαμέρισμα είναι πάντα ο ιδιοκτήτης του ακινήτου και όχι ο ενοικιαστής. Ο ιδιοκτήτης μπορεί να στραφεί κατά του ενοικιαστή εάν μάθει ότι δεν πληρώνει τα κοινόχρηστα και μπορεί να του κάνει έξωση ή να υποστεί ο ίδιος τη δαπάνη. Αυτό εξηγεί τι συμβαίνει σε περιπτώσεις αλλοδαπών ενοικιαστών που μπορεί να μην έχουν νόμιμα έγγραφα και να δυσχεραίνουν τις ομαλές διαδικασίες πληρωμής των κοινοχρήστων. Η κ. Πανά επιβεβαιώνει τις αναφορές του Γιάννη ότι είναι παράνομο να κλείσει η διαχείριση τη θέρμανση σε κάποιον ένοικο, χωρίς δικαστική απόφαση, ακόμα κι αν το έχει αποφασίσει η συνέλευση. «Σε περίπτωση που ο διαχειριστής πράξει κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν έχει τη συναίνεση της συνέλευσης, και δη εάν δεν έχει κάνει τίποτε ώστε να διεκδικήσει την οφειλή δικαστικά, τότε και ο διαχειριστής και η συνέλευση μπορεί να βρεθούν μέχρι και κατηγορούμενοι για ποινικό αδίκημα. Ουσιαστικά, ο τρόπος να λυθούν τέτοια θέματα είναι είτε μια γενική απόφαση να κλείσει η θέρμανση σε όλο το κτίριο (κάτι που πλέον γίνεται πολύ συχνά) είτε η δικαστική οδός. Το ίδιο ισχύει και για τις ανακοινώσεις στους χώρους των πολυκατοικιών. Η διαχείριση αναρτά τον πίνακα με τα μηνιαία κοινόχρηστα ώστε να μπορεί να λογοδοτεί στους ιδιοκτήτες και στους ενοίκους, δείχνοντας ότι οι δαπάνες έχουν γίνει σωστά κι έχουν επιμερισθεί όπως προβλέπει το καταστατικό, αλλά δεν μπορεί να κρεμά σημειώματα που στοχοποιούν συγκεκριμένο ένοικο ή σε συνολικές οφειλές κάποιου ενοίκου, λ.χ. “ο τάδε μας χρωστάει Χ ευρώ” ή “ευχαριστήστε τον δείνα που δεν έχουμε να βάλουμε πετρέλαιο φέτος, γιατί μας έφαγε το αποθεματικό”. Αυτά δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μου, είναι πραγματικά περιστατικά που έχω αντιμετωπίσει. Σε περίπτωση που ο διαχειριστής ή άλλος ιδιοκτήτης προβεί σε τέτοιες ενέργειες, πάλι μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα». Η κ. Πανά καταλήγει χαριτολογώντας στο συμπέρασμα: «Όποιος μπορεί να “τρέξει” μια πολυκατοικία και τις συνελεύσεις της, μπορεί να “τρέξει” τη χώρα». Το γεγονός είναι ότι στις περισσότερες πολυκατοικίες που γνωρίζουμε κάποιος πάντα καθυστερεί, είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί δεν μπορεί. Όποια και αν είναι η περίπτωση, χρειάζεται υπομονή, συνεννόηση, κατανόηση, κι αν πλέον δεν μπορεί να βρεθεί καμία λύση, τότε καλό είναι η διαφορά να λύνεται δικαστικά.

— αλεξανδροσ διακοσαββασ 15.1.15 – lifo

13

«Είμαστε όλοι»… τι ακριβώς τελικά, ρε παιδιά;

ενδεχομένως να ζήσει και με μια κυβέρνηση Τσίπρα και αυτό είναι αυτονόητο, γιατί έτσι γίνεται στη δημοκρατία και θα ήταν απαράδεκτο εάν εμείς στην Ε.Ε. καθορίζαμε ποιος επιτρέπεται να εκλεγεί και ποιος όχι ❞

Μόλις ξεχαστεί το τραγικό συμβάν του «Charlie Hebdo», θα ανακαλύψουμε πως «είμαστε» κάτι άλλο.

α π ό τ ο ν θ οδω ρη αν τ ων ο π ουλο

Belli

Ο Αυστριακός καγκελάριος βέρνερ φάϊμαν, με αφορμή τις ελληνικές εκλογές, τα λέει στις Βρυξέλλες για να τα ακούει το Βερολίνο.

Verbatim

«Είμαι Charlie Hebdo!» είναι η δήλωση-φετίχ των ημερών. Ευκολάκι – ποιος στοιχειωδώς ευαίσθητος, ανοιχτόμυαλος άνθρωπος δεν θα συμπαραστεκόταν στους αδικοχαμένους σκιτσογράφους, ποιος δεν θα καταδίκαζε ένα ακόμα έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού και τυφλού μίσους; Πριν «ήμασταν» δεν θυμάμαι τι και μόλις ξεχαστεί το τραγικό συμβάν, θα ανακαλύψουμε πως «είμαστε» κάτι άλλο, με την ίδια πάντα ποπ ελαφράδα. Αρκεί, βέβαια, να είναι σχετικά ανώδυνο, πολιτικά ορθό και trendy. Δεν άκουσα, ωστόσο, να φωνάζουμε σύσσωμοι και με την ίδια ζέση π.χ. ότι είμαστε όλοι πρόσφυγες που αποθηκεύονται σωρηδόν στις Αμυγδαλέζες όταν δεν σκυλοπνίγονται στη Μεσόγειο, παιδιά μεταναστών γεννημένα στην Ελλάδα μεν, ανύπαρκτα για την πολιτεία δε, μακροχρόνια άνεργοι ή επισφαλείς εργαζόμενοι-λάστιχο όντας γηγενείς, δουλοπάροικοι στις Μανωλάδες όντας επήλυδες, οροθετικές πόρνες που διαπομπεύονται, Ρομά που διώκονται από σχολεία και καταυλισμούς, αλλόθρησκοι χωρίς τόπο λατρείας, ομοφυλόφιλοι-ες που τραμπουκίζονται και που η δική τους αγάπη μετράει λιγότερο, δεκαοκτάρηδες που εμποδίζουμε με λαμογιά να ψηφίσουν κι ας το δικαιούνται, γιατί ξέρουμε ότι οι πραγματικοί (μην πω και οι στημένοι των προεκλογικών σποτ) θα μας «μαυρίσουν» αλύπητα. Δεν φωνάξαμε καν «είμαστε όλοι Νιγηριανοί» μετά το πρόσφατο μακελειό των «Ορκ» της Μπόκο Χαράμ – 2.000 σφαγιασμένοι μελαμψοί ιθαγενείς δεν έχουν την αύρα ενός Wolinski, ίσως πάλι να μην κάνει καλή ρίμα, τι να πω. Υπάρχει έπειτα ένα θέμα στο ποιος δηλώνει τι. Καταρχάς, αποστρέφομαι τους απλουστευτικούς συμψηφισμούς – δεν φταίνε για όλα τα στραβά του κόσμου τούτου αποκλειστικά ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, δεν μπορεί να δικαιολογούμε τον κάθε τρελαμένο με ένα μακρόθυμο «ναι μεν, αλλά». Κάπου διάβαζα ότι περίπου ευθύνονται οι ίδιοι οι σκιτσογράφοι για τη δολοφονία τους, επειδή τάχα το «παρατράβηξαν», σατιρίζοντας αφ’ υψηλού τους «αδύναμους». Διαφωνώ, κι ας μην ήταν πάντα ακριβοδίκαιοι. Αφενός ο σκοταδισμός, αν βρει γόνιμο έδαφος, γίνεται παντοδύναμος, ανεξαρτήτως μορφής. Αφετέρου υπάρχει πάντα αυτή η γ…μένη η προσωπική ηθική και πλήθος άλλες παράμετροι που δεν χωρούν σε σχηματικές αφηγήσεις. Κάποιοι είδαν το «τέλος του Μάη του ’68», άλλοι προφήτευσαν το «τέλος του Διαφωτισμού». Ελάτε τώρα. Με την ίδια λογική ο Μάης τελείωσε τρεις μήνες μετά, όταν ενάμισι εκατομμύριο Γάλλοι νοικοκυραίοι βγήκαν στον δρόμο υπέρ του Ντε Γκολ, κι ο Διαφωτισμός εξαϋλώθηκε κάπου μεταξύ Άουσβιτς και Τρεμπλίνκα, με τις στάχτες του να φτάνουν μέχρι τα αποικιοκρατικά κολαστήρια της Ινδοκίνας, της Αλγερίας και του Κονγκό. Ας αναλογιστούμε, ωστόσο, πόσο θα διέφερε η ίδια η καθημερινότητά μας αν τα κινήματα αυτά, όσο κι αν χαλάστηκαν, δεν είχαν αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα πάνω της.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

14 lifo – 15.1.15

❝ Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει

❝ Γνωρίζω πολύ καλά αυτόν το χώρο. Τον έχω σπουδάσει, τον ξέρω πλέον έπειτα από τόσα χρόνια στη νύχτα. Ξέρω πού πονάει η δουλειά ❞ Η τραγουδίστρια και υποψήφια στις εκλογές κατερίνα στανίση, έτοιμη για το υπουργείο Πολιτισμού.

❝ Αποκτήσαμε πολλούς καινούργιους φίλους, όπως ο Πάπας, η βασίλισσα Ελισάβετ και ο Πούτιν: αυτό με κάνει να γελάω... Θα κάνουμε εμετό με εκείνους που, ξαφνικά, δηλώνουν ότι είναι φίλοι μας ❞ Ο ολλανδικής καταγωγής γνωστός σκιτσογράφος του «Charlie Hebdo» βιλέμ, για τις ξαφνικές φιλίες που θυμίζουν περισσότερο τις απώλειες.

❝ Για μένα, η θρησκεία –όποια κι αν είναι– είναι οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν ταπεινές, ηθικές ζωές, που δημιουργούν αρμονικές κοινότητες και προωθούν την ανοχή και τη φιλία με εκείνους έξω από τη θρησκευτική κοινότητα… Το Ισλάμ που έμαθα και ασκώ αυτό ακριβώς κάνει ❞ Ο μουσουλμάνος παλιός άσος του NBA καρίμ αμπντούλ τζαμπάρ αρθρώνει λόγια σοφά μετά το σοκ στο Παρίσι.

❝ Το Ισλάμ, όπως ο χριστιανισμός πριν από τον Διαφωτισμό, είναι παράγοντας καθυστέρησης και δεν πρέπει να ευνοείται… Το χτίσιμο τζαμιών θα προκαλέσει αναβίωση του χριστιανικού φονταμενταλισμού, πολιτιστικό εθνικισμό και, οπωσδήποτε, όλο και πιο θεαματική παρουσία των τρελών του θεού κάθε απόχρωσης ❞

Από την άλλη, ανακατεύομαι στην ιδέα πως είμαι εξίσου Charlie με ανθρώπους που ευχαρίστως θα λογόκριναν, απαγόρευαν ή καταδίωκαν οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τις δικές τους εμμονές, τη δική τους κλίμακα αξιών. Που είναι εθισμένοι σε σκληρά ναρκωτικά ονόματι «ρατσισμός», «εθνικισμός», «μικροαστικός καθωσπρεπισμός», «οικονομικός φαταουλισμός», «στρατοκαυλίαση», «θρησκευτική μισαλλοδοξία», ό,τι δηλαδή χλεύαζε το συγκεκριμένο περιοδικό. Τι δουλειά θα είχα, έπειτα, να συμπορεύομαι με ηγέτες κι αξιωματούχους που παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα και διώκουν την ελευθερία έκφρασης στις δικές τους χώρες (Ραχόι, Νετανιάχου, Λαβρόφ, Ποροσένκο, Νταβούτογλου, Σούκρι, Όρμπαν κ.ά.), ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός της δικής μας, όπου η ακροδεξιά ρητορική είναι επίσημη πολιτική, όπου ακόμα καταδικάζονται άνθρωποι για βλασφημία (υπόθεση «γέρων Παστίτσιος») και όπου για όλα φταίνε τελικά οι «λαθρομετανάστες»; Την υποκρισία πολλών νοματαίων από αυτό το τσούρμο στηλίτευσαν οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα. Χαρακτηριστική ήταν η στημένη λήψη με τους αρχηγέτες στην κεφαλή, δήθεν, της μεγάλης παρισινής πορείας, ενώ φωτογραφηθήκανε χώρια και περιφρουρούμενοι. Τι «είμαι», οπότε; Γεννημένος τη δεκαετία του ’60, όταν μια ευλογημένη γονιδιακή μετάλλαξη άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και νιώθουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο (εποχή που οι δημιουργοί του «Charlie Hebdo» εξέδιδαν το ακόμη ανατρεπτικότερο «Hara-Kiri»), είμαι ανυποχώρητα υπέρ της νεωτερικότητας, της πολυπολιτισμικότητας, της χειραφέτησης, της πολυχρωμίας, της ανοχής, των ανοιχτών οριζόντων, της τέχνης της σάτιρας και της ανατροπής. Ξέρω, σε πολλά διαψεύστηκαν εκείνα τα οράματα, υπήρξε μπόλικη αφέλεια, παραμύθι και σύγχυση (επίσης, τεράστια καταστολή). Ο «Παλιός Κόσμος» γρήγορα πήρε τη ρεβάνς, ίσως επειδή η ίδια η ανθρώπινη φύση ήταν ακόμη ανέτοιμη για τέτοια συνειδησιακά άλματα. Ξέρω, όμως, επίσης ότι εκείνη η σπορά δεν χάθηκε, αποδέσμευσε πρωτόγνωρες ελευθερίες και δικαιώματα, όξυνε την κριτική σκέψη, γονιμοποίησε από τη σεξουαλική μέχρι την πληροφορική επανάσταση. Αυτής της κληρονομιάς δηλώνω μέτοχος κι αυτήν θα υπερασπίζομαι σταθερά απέναντι όχι μόνο σε όσους λυσσαλέα την πολεμάνε αλλά και σε όσους θρασύτατα την καπηλεύονται.

Η συγγραφέας σώτη τριανταφύλλου, με αφορμή τα γεγονότα της Γαλλίας, «γκρεμίζει» τα σχέδια για τζαμί στην Αθήνα.

❝ Μερικές στιγμές στη ζωή μας είναι τρομακτικές. Η άγνοια τρέφει τον φόβο και την έλλειψη ανεκτικότητας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πολεμήσουμε το σκοτάδι με το φως. Είμαστε όλοι Charlie ❞ Μaterial girl… Η μαντόνα τουιτάρει μετά το χτύπημα στο Παρίσι αγωνία και κοινοτοπίες, και με την ευκαιρία και τον τίτλο του νέου της άλμπουμ.

❝ Κοστίζει €250 να αγοράσεις ένα Καλάσνικοφ, αλλά μόλις 3 ευρώ να αγοράσεις ένα στυλό, και η απάντησή σου μπορεί να έχει χίλιες φορές μεγαλύτερο αντίκτυπo ❞ Ο Γάλλος σκηνοθέτης luc besson, μετά το χτύπημα στο «Charlie Hebdo», σε συμβουλές γραμμένες με μελάνη και όχι με αίμα.

Βέρνερ Φάιμαν

Σώτη Τριανταφύλλου Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ

Luc Besson

15.1.15 – lifo

15

Εικονογράφηση: David Shrigley

φωνή λαού ελισάβετ σικιαρίδη H αρχιτέκτων και ακαδημαϊκός από το Βερολίνο μας δίνει ιδέες για να αναζωογονήσουμε τις «μισητές» αθηναϊκές πολυκατοικίες. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Τρία καυτά ερωτήματα Η γνώση της επόμενης μέρας, ο στόχος της ριζικής αναδιάρθρωσης του χρέους και οι κούφιες απειλές για Grexit.

απ ό το ν γ ι άν η βα ρουφάκ η

Nullius

Από την περασμένη... χρονιά, από το τελευταίο άρθρο που έγραψα εδώ στο LifΟ, έχει μπει μεταξύ μας κάτι δυσάρεστο: μια υποψηφιότητα που ναι μεν επέλεξα, αλλά που είναι σαν ενοχλητικό αγκάθι στις σχέσεις μας (αρθρογράφου-αναγνώστη). Αντί να το αγνοήσω, λέω να το «ασπαστώ», αφιερώνοντας τις επόμενες γραμμές σε θέματα της προεκλογικής επικαιρότητας. Συγκεκριμένα, θα απαντήσω σε τρία «καυτά» ερωτήματα που μου θέτουν οι της αντίπαλης όχθης. Ερώτημα 1ο: Αν δεν υπάρξει συμφωνία μιας δικής σας κυβέρνησης μέχρι την 28η Φεβρουαρίου, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να μην επιτρέψει την έκδοση έντοκων γραμματίων, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή σας να μην μπορεί να αποπληρώσει τον Μάιο τους ιδιώτες δανειστές, που εσείς λέτε ότι δεν θέλετε να «κουρέψετε». Τι θα κάνετε τότε; Πριν απαντήσω, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο: δεν είναι εντυπωσιακό πόσο γρήγορα κατέρρευσε το Greek success story και ο πρωταθλητισμός στην παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων; Το υπουργείο Οικονομικών ουσιαστικά ομολόγησε ότι το ταμείο είναι μείον και ότι έχει ήδη εξαντλήσει την πιστωτική του κάρτα – τη δυνατότητα άντλησης έως και 15 δισ. ρευστότητας από τις τράπεζες μέσω έκδοσης έντοκων γραμματίων. Από τις γιορτές και τα πανηγύρια του success story, το εκκρεμές πήγε στο άλλο άκρο, της καμένης γης. Ας έρθουμε, όμως, τώρα στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι θα γίνει ό,τι έχει γίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις: θα αυξηθούν τα όρια και θα δοθεί παράταση έως ότου υπάρξει ένας συμβιβασμός. Τόσο απλά. Επιτρέψτε μου, όμως, να θέσω κι εγώ ένα ερώτημα στους ερωτώντες: αν επανεκλεγεί κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία, τι θα κάνει με τα 40 δισ. φαντασμάτων-ομολόγων των τραπεζών που έχει εγγυηθεί το Δημόσιο, τα οποία η ΕΚΤ έχει δηλώσει ότι δεν θα μετακυλίσει ξανά από την 1η Μαρτίου κι έπειτα; Δεν θέτω αυτό το ερώτημα για να πανικοβάλω κανέναν, καθώς ξέρω ότι όλες αυτές οι προθεσμίες είναι φτιαγμένες από νωπό πυλό και μεταπλάθονται, ώστε να μην καταρρεύσει το σαθρό οικοδόμημα που χτίζει η Τρόικα τέσσερα χρόνια τώρα. Απλώς το αναφέρω για να γίνει κατανοητό ότι έχουμε γνώση... Ερώτημα 2ο: Αυτό δεν σημαίνει ότι θα επεκταθεί το Μνημόνιο μέχρι τότε; Ενώ με κυβέρνηση ΝΔ τελειώνει

16 lifo – 15.1.15

την 28η Φεβρουαρίου... Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας θα σημάνει την υπογραφή του 3ου Μνημονίου στις 28 Φλεβάρη, το οποίο βεβαίως θα το ονομάσουν κάτι άλλο, και την επέκταση της μνημονιακής Ελλάδας στο διηνεκές. Δικός μας στόχος είναι να αρχίσει αμέσως η διαπραγμάτευση για τη ριζική αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν θα πασχίσουμε για νέες δόσεις. Θα πασχίσουμε για αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να μη χρειάζονται νέες δόσεις. Και θα κάνουμε πράξη τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να παραχθεί ο πλούτος που εν τέλει θα μας απελευθερώσει εντελώς από τον ζυγό του χρέους. Ερώτημα 3ο: Έχετε προειδοποιήσει ότι πρέπει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να είναι προετοιμασμένη πως η ΕΚΤ μπορεί να αντιδράσει στην απόρριψη των συμφωνηθέντων από εσάς, με κλείσιμο της στρόφιγγας της ρευστότητας. Τι θα κάνετε τότε; Θα κόψετε δραχμές; Ή θα αφήσετε τη χώρα χωρίς τράπεζες; Η επιβίωση ενός κοινού νομίσματος το οποίο δεν διαθέτει ικανά αμορτισέρ για να αποσβένει κραδασμούς στηρίζεται στην πίστη των αγορών ότι δεν είναι αναστρέψιμο. Ότι έξοδος δεν προβλέπεται. Σε μια περίοδο που η ΕΚΤ έχει χάσει τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής ολόκληρης της Ευρωζώνης, μόνο ένας άφρων πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις που θα απελευθερώσει ένα Grexit. Μάλιστα, μια αποδόμηση του ευρώ θα φέρει την αποδόμηση της Ε.Ε. και μια νέα, τεράστια ύφεση. Γι’ αυτόν το λόγο το Grexit ζει ως απειλή μόνο στο φαντασιακό εγχώριων κύκλων. Το πιστεύω ακράδαντα: όποιος απειλεί με Grexit, αποδεικνύεται βαθιά αντιευρωπαίος. Υπάρχει όντως προηγούμενο με κούφιες απειλές που εκτοξεύουν κάποιοι ιθύνοντες. Π.χ. είναι πλέον γνωστό τοις πάσι ότι, όταν τo 2010 ο ανεκδιήγητος κ. Τρισέ απείλησε την ιρλανδική κυβέρνηση με κλείσιμο της στρόφιγγας ρευστότητας αν δεν αναλάμβανε το κράτος 40 δισ. ιδιωτικών χρεών, εκείνη η εγκληματική απειλή δεν υπήρχε περίπτωση να υλοποιηθεί, καθώς θα κατέρρεε εν μια νυκτί η Ευρωζώνη. Δυστυχώς, το Δουβλίνο ενέδωσε, καταδικάζοντας τον ιρλανδικό λαό σε δεινά που δεν του άξιζαν. Υπάρχει πιθανότητα η επόμενη ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει κι αυτή μια τέτοια απειλή; Όχι πλέον. Κι αυτό επειδή η απειλή αυτή, ελέω πρωθυπουργού και κάποιων ανθελλήνων χριστιανοδημοκρατών, έχει ήδη καεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

Πώς φθάσαμε σε τέτοιο σημείο ώστε στο κέντρο, αλλά και στα προάστια της Αθήνας, να κυριαρχούν οι μεγάλες ή μικρές πολυκατοικίες; Η οριζόντια ιδιοκτησία και το φαινόμενο της αντιπαροχής αποτελούν ένα ιδιωματικό στοιχείο της ελληνικής πραγματικότητας, το οποίο διευκόλυνε την ταχύτατη αστικοποίηση, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο.Εκ των υστέρων, η εξέλιξη αυτή έχει κατηγορηθεί για τη μετατροπή της Αθήνας σε μια άμορφη μάζα δομημένου χώρου, συχνά κακής ποιότητας κατασκευής. Ξέρουμε όλοι τα αρνητικά τους, μπορείτε να μας πείτε όμως και τις θετικές τους ιδιότητές; Οι δυνατότητες της πολυκατοικίας είναι αναμφισβήτητες: προσφέρει το πλαίσιο για κοινωνική ένταξη και αστική συγκατοίκηση (καταστήματα, γραφεία και κατοικίες «συγκάτοικοι» στο ίδιο κτίριο). Η μικρής κλίμακας ιδιοκτησία με τους πολλούς μικροϊδιοκτήτες δημιουργεί προβλήματα, αλλά αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα κοινωνικής συνύπαρξης στην πόλη. Ταυτόχρονα, η δομή των κτιρίων με τον σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν) προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες προσαρμογής και ευελιξίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να αναδιαμορφώσουμε τα διαμερίσματα, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες ανάγκες που προκύπτουν. Τι αλλαγές έφερε η κρίση; Η κρίση έφερε «κενά». Το φαινόμενο είναι ορατό στο επίπεδο του δρόμου με τα κλειστά μαγαζιά και τα πολλά ενοικιαστήρια/πωλητήρια στις εισόδους. Ταυτόχρονα, οι πολυκατοικίες γερνάνε και η έλλειψη πόρων καθιστά δύσκολη τη συντήρηση και ανάπλασή τους. Υπάρχουν προοπτικές για αναζωογόνηση; Τι ιδέες ακούστηκαν στο workshop; Βεβαίως! Είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους να μετατρέψουμε το μοντέλο ανάπτυξης από ποσοτικό σε ποιοτικό, άμεσα μα και μακροπρόθεσμα. Μέσα στο εργαστήριο διατυπώθηκαν πολλές καλές ιδέες που αξίζει τον κόπο να τους δώσουμε συνέχεια και να τις αναπτύξουμε. Ποιο είναι το πλαίσιο του workshop; Το εργαστήριο έγινε στο πλαίσιο του πρότζεκτ «ΣυνΔημιουργία της Πόλης» («Co-Creating the City») που επιμελούμαστε ως Hybrid Space Lab. Eκτός από την ξενάγηση στην Αθήνα ως ταξίδι εργασίας, το πρόγραμμα περιελάμβανε και ένα εργαστήριο με θέμα «Πολυκατοικίες ως Θερμοκοιτίδες». Το πρόγραμμα του εργαστηρίου έχουν επιμεληθεί οι καθηγητές Elizabeth Sikiaridi και Frans Vogelaar του Hybrid Space Lab, σε συνεργασία με την Αμαλία Ζέπου, αντιδήμαρχο για την Κοινωνία Πολιτών του Δήμου Αθηναίων, και την Κωνσταντίνα Καρύδη, σύμβουλο Δημάρχου Αθηναίων.

15.1.15 – lifo

17

13O με την

Αμαλια Μουτουση Η σημαντική ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου μιλάει για τον ρόλο της Γερτρούδης, της μητέρας του Άμλετ, που ετοιμάζεται να υποδυθεί στο ανέβασμα του Γιάννη Χουβαρδά στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. κει μ ε νο: αργυ ρ ω μ π οζωνη φ ω τογραφιε σ: σ πυ ρ ος σταβε ρης

«Συμπέρασμα πρώτο και τελευταίο: όλα είναι ρευστά και, δυνητικά, το αντίθετό τους, τόσο στο επίπεδο της ύλης όσο και του πνεύματος» γράφει ο Γιάννης Χουβαρδάς στο σκηνοθετικό του σημείωμα για τον Άμλετ που σκηνοθετεί και ανεβάζει στη Στέγη από τις 14 Ιανουαρίου. «Η ζωή μοιάζει με τον θάνατο και ο θάνατος με τη ζωή. Οι θύτες με θύματα και τα θύματα με θύτες. Ένας πατέρας μπορεί να μοιάζει με τον αδερφό του κι εκείνος με τον ανιψιό του, όπως και όλες οι γυναίκες να μοιάζουν με τη μητέρα». Η Αμαλία Μουτούση είναι στον Άμλετ η μητέρα. Η μία από τις δύο γυναίκες του έργου. Η γυναίκα που μεγάλωσε και από Οφηλία είναι η ηρωίδα της οποίας η ζωή εξαρτάται από τον γιο. Πριν από τη συνάντησή μας, υπήρχε μια ερώτηση: πόσο γνωρίσαμε μέσα από τις αναγνώσεις και τις ερμηνείες τη Γερτρούδη; Και αν υπάρχει, ποιο είναι το κρυμμένο της πρόσωπο; Για την ηθοποιό είναι ένα ταξίδι σε κόσμους σκοτεινούς, στο κέντρο της ύπαρξης και των ψυχοσυνθέσεων. Στην καρδιά των ρόλων. Πόσο γνωρίζουμε, λοιπόν, τη Γερτρούδη; Είναι μια γυναίκα παραδομένη στη λαγνεία, ένα μέρος της εξουσίας, μια γυναίκα που θέλει να επιβιώσει στο σκοτεινό σύστημα; «Αυτός, που σκότωσε τον βασιλιά και εκπόρνεψε τη μάνα

18 lifo – 15.1.15

15.1.15 – lifo

19

Talk of the Town

Αν σκεφτώ τις γυναίκες γύρω μου, ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μου, αλλά και από το περιβάλλον μου, δεν υπάρχει κάτι στη γυναίκα που μένει πάντα αδιάβαστο; Που δεν είναι ευανάγνωστο; Κάτι που δεν μπορεί να οριστεί, να εκφραστεί; Ο λόγος και οι λέξεις δεν είναι περισσότερο ένα αντρικό στοιχείο;

20 lifo – 15.1.15

μου» λέει ο Άμλετ. Οι περισσότεροι έχουμε ασχοληθεί πολύ λίγο με την προσωπικότητα της Γερτρούδης. Η φρικαλεότητα που επικρατεί στο κάστρο της Ελσινόρης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας, με την εξουσία να τυραννά, τη δικαιοσύνη να εξαπατά, τη φιλία να προδίδει και τον έρωτα να ασελγεί. Η Γερτρούδη είναι ένα μέρος αυτού του συστήματος που πρέπει να προχωρήσει ερήμην του φόνου που έχει διαπραχθεί. Η Γερτρούδη γυρίζει την πλάτη στο έγκλημα, τη δολοφονία του συζύγου της βασιλιά, και δείχνει στον Άμλετ έναν δρόμο που αρνείται, τελικά, να πάρει: να ξεχάσει και να συνεχίσει τη ζωή του. Πώς μπορούμε να διαβάσουμε τη σκέψη της και πώς μπορούμε να τη φανταστούμε σήμερα; «Αν σκεφτώ τις γυναίκες γύρω μου», λέει η Αμαλία Μουτούση, «ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μου, αλλά και από το περιβάλλον μου, δεν υπάρχει κάτι στη γυναίκα που μένει πάντα αδιάβαστο; Που δεν είναι ευανάγνωστο; Κάτι που δεν μπορεί να οριστεί, να εκφραστεί; Ο λόγος και οι λέξεις δεν είναι περισσότερο ένα αντρικό στοιχείο; Από αυτή την άποψη, νομίζω ότι μπροστά σε αυτή την τερατώδη δυνατότητα του Άμλετ να μπορεί να διατυπώσει τον εαυτό του, η Γερτρούδη και οποιαδήποτε γυναίκα τώρα, αυτήν τη στιγμή, είναι εντελώς ανήμπορη. Μέσα σε αυτές τις σκέψεις έχω αναρωτηθεί και για τον εαυτό μου, για κάτι πιο προσωπικό, για το πλάσμα που δεν μπορεί να εκφραστεί ακριβώς με τον λόγο. Από μικρό παιδί νόμιζα ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μου ήταν ότι δεν μπορούσα να διατυπώσω με λόγια τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα, και ίσως και γι’ αυτό κάνω θέατρο. Δηλαδή, εκφράζομαι μέσα από τον ποιητικό λόγο και τα λόγια των άλλων. Άργησα πάρα πολύ να καταλάβω ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα. Και θα μου άρεσε να τα καταφέρω και να μπορέσω να κάνω τον άλλο να θυμηθεί και τα λόγια της Γερτρούδης που δεν θυμόμαστε ποτέ – μόνο το όνομά της θυμόμαστε. Και ότι είναι η μάνα του Άμλετ». Πριν από μερικά χρόνια, στον Άμλετ που είχε σκηνοθετήσει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, η Αμαλία Μουτούση ήταν η Οφηλία, φιγούρα και χαρακτήρας άρρηκτα συνδεδεμένος με τον σαιξπηρικό ήρωα, αλλά με δράση ανεξάρτητη. Πώς περιγράφεται αυτή η διαδρομή μέσα στους ρόλους και τον χρόνο; «Όταν έπαιζα την Οφηλία», λέει, «ένιωθα μία αυτάρκεια δραματουργικά, όπως πλησίασα τον ρόλο. Η Οφηλία δεν έχει στο έργο τη σχέση της Γερτρούδης με τον Άμλετ. Είναι μόνη, ακόμα και η αυτοκτονία της δείχνει ότι είναι απελευθερωμένη. Η Γερτρούδη είναι με έναν τρόπο συνδεδεμένη με τον Άμλετ. Είναι καταδικασμένη να είναι η μάνα αυτού του παιδιού και να είναι ιδωμένη μέσα από αυτόν. “Εγώ είμαι η Γερτρούδη που τον έχω γεννήσει, δεν μπορώ να απελευθερωθώ από αυτή την πράξη”. Ποτέ. Και το κατανοώ με τον εξής τρόπο: είμαι συνδεδεμένη με τη μητρότητα ως έννοια. Γιατί είτε έχεις κάνει παιδί, είτε δεν έχεις κάνει, η μητρότητα η ίδια είναι κομμάτι σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι. Το ξέρεις αυτό, δεν χρειάζεται να έχεις γεννήσει. Το ξέρεις και διοχετεύεται σε πάρα πολλά πράγματα. Γιατί είμαστε γυναίκες. Το κατάλαβα και σε μια φάση των προβών που ήμουνα πολύ χειριστική απέναντι στον Άμλετ, με τόνους μητρικούς και συμβουλευτικούς και ευνουχιστικούς. Μέσα σε μια τυπική ιστορία εκδίκησης, η Γερτρούδη είναι για τον γιο της ο θησαυροφύλακας της μνήμης ενός πατέρα που δολοφονήθηκε σε ένα σκοτεινό περιβάλλον. Ο Άμλετ αντιστέκεται στην επιθυμία όλων να προχωρήσει η ζωή, με τη σαπίλα, τις συμβάσεις, βασανίζεται από τη ζωτική ανάγκη των άλλων να συνεχίσουν, με όποιο τίμημα, τη ζωή. Η Γερτρούδη, όχι μόνο ως μέρος ενός συστήματος αλλά και με τη μεγάλη ικανότητα κι επιθυμία επιβίωσης, σπρώχνει η ίδια το παιδί της να προχωρήσει. Η Γερτρούδη είναι ο άνθρωπος-τέρας, όπως και οι γύρω της. Σκέφτεται ότι πρέπει να κρύψουμε, να κουκουλώσουμε το “κακό”, να επιβιώσουμε. Επιβιώνει και η ίδια σε ένα σκληρό σύστημα. Και αυτό δεν θέλει να το χάσει. Είναι η βασίλισσα. Αν το θέατρο μπορεί να μας πει κάτι, αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι δεν μπορούμε να προχωρούμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα, χωρίς να μας σφραγίζουν οι πράξεις. Αυτό μας λέει ο Άμλετ: “Όχι. Όχι αυτό. Δεν κουκουλώνω. Δεν μπορώ να χάσω τον πατέρα μου και να είμαι κανονικός. Δεν μπορώ να είμαι κανονικός, αφού έχω βιώσει τον θάνατο”. Η μητέρα του λέει: “Ό,τι ζει, πρέπει και να πεθάνει. Να περάσει από τη φύση στην αθανασία. Προχώρα!”. Πιο εύκολα, λοιπόν, μπορεί κάποιος να μιλήσει για τη Γερτρούδη μέσα από τον Άμλετ, παρά να “διαβάσει” την επιθυμία της. Πρόσωπο σχεδόν ηθελημένα κρυμμένο από τον συγγραφέα, είναι πρόσωπο της φαντασίας, αλλά όχι τυχαίο, έτσι πλάθεται για μένα

ως ρόλος. Για να μπορούν να ακουστούν οι λέξεις και να έχουν αξία. “Δεν υπάρχει καλό και κακό, υπάρχουν μόνο σκέψεις” γράφει ο Σαίξπηρ. Τι υπάρχει στο μυαλό της Γερτρούδης; Σκέφτομαι ότι η Γερτρούδη βλέπει τα πράγματα με έναν τρόπο απλό, επειδή είναι γυναίκα, έτσι τα σκέπτεται, έτσι την έχω φανταστεί. Ως γυναίκα μπορεί να μιλήσει για τα πράγματα πιο πολύ με το όνομά τους απ’ ό,τι μπορεί ο Άμλετ, ο οποίος, ακόμα και ως ψυχή, έχει αυτήν τη συναίσθηση μέσα του, του οξύμωρου, του διπλού, του ενός πράγματος το οποίο πηγαίνει με το αντίθετό του, συνέχεια. Δουλεύοντας τη Γερτρούδη, προσπαθώντας να βρω τον ψυχισμό της, πέρασα από το σημείο τού να μοιάζει με τον Άμλετ, ως μητέρα του. Αυτή την αίσθηση είχα αρχικά. Στη συνέχεια, δουλεύοντας, είχα την ανάγκη να φέρει και κάποια χαρακτηριστικά του πατέρα του, χωρίς αυτό να σημαίνει αγορίστικη συμπεριφορά. Η Γερτρούδη έχει ενοχή. Αυτό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, ακόμα και αν δεν το γνωρίζουμε. Το πόσο έχει συμπράξει σε αυτόν το φόνο του Άμλετ-πατέρα, κατά πόσο είναι συνένοχη, κατά πόσο δεν έχει ιδέα, δεν έχει σημασία. Όλα αυτά

είναι εντελώς κρυμμένα, αόριστα. Η μεγαλύτερη ενοχή βρίσκεται στη σεξουαλικότητά της. Στην ύπαρξη της σεξουαλικότητας. Αυτό βαραίνει περισσότερο και από τον φόνο. Σε έναν κόσμο απόλυτα ανδροκρατικό, υπάρχει ένα θέμα της γυναικείας ταυτότητας. Η πρώτη ανάγνωση λέει ότι η γυναίκα αυτή δεν είναι δολοφόνος αλλά πιο πολύ είναι η ξετσίπωτη, που κυλιέται στο κρεβάτι το οποίο είναι γεμάτο σπέρμα, που ζαχαρώνει, που σαλιαρίζει, που είναι σαν γουρούνα, που βατεύεται, αυτοί είναι οι χαρακτηρισμοί. Ο πόθος γι’ αυτήν είναι απαγορευμένος, είναι δηλητήριο, είναι το μήλο που δίνει η Εύα στον Αδάμ. Για τη Γερτρούδη ο έρωτας, το να είναι επιθυμητή, είναι μια παράταση ζωής. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά για μια γυναίκα. Νομίζω ότι αυτή η θαλπωρή της ερωτικής πράξης απέναντι σε έναν κόσμο γεμάτο φόνους, γεμάτο θάνατο, για μια γυναίκα δεν εξηγείται, αλλά είναι η αλήθεια. “Άμλετ, σε παρακαλώ, δες τον βασιλιά σαν φίλο σου, προχώρα, σταμάτα να έχεις το βλέμμα σου χαμηλωμένο, να ψάχνεις τον πατέρα σου στο χώμα” λέει η Γερτρούδη στον Άμλετ. Για μένα που παίζω τη Γερτρούδη αυτή η φράση σημαίνει ότι πρέπει να ζήσουμε ό,τι και αν συμβαίνει. Ακόμα και μέσα στην κόλαση – γιατί κόλαση είναι αυτό το σπίτι, αυτό το βασίλειο. Το λέει, επειδή η μητρότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή και τον θάνατο, όπως μόνο μια γυναίκα, πολύ περισσότερο από κάθε άντρα, έχει το τρομερό αίσθημα της επιβίωσης. Για μένα έχει σημασία να το λέω επί σκηνής και να το εννοώ. Να του ζητώ να μη με ευνουχίσει, να μη βιάσει ένα κομμάτι που είναι η δική μου παράταση της νεότητας, της ζωής. Και του λέει αυτά τα λόγια ως γυναίκα που δεν μπορεί να διαχωριστεί από το παιδί της. Ίσως γι’ αυτό, από τότε που έπαιζα την Οφηλία, αυτήν τη φράση θυμάμαι, της Γερτρούδης, και δεν μπορώ να ξεφύγω: “Αν τα λόγια έχουν ανάσα, και η ανάσα είναι ζωή, εγώ δεν έχω ζωή για να ανασάνω αυτά που μου είπες”. Είναι για μένα το στερεότυπο, ένα κλειδί, η μεγάλη της φράση». Γιάννης Χουβαρδάς, «Άμλετ» του Σαίξπηρ, 14 Ιανουαρίου-1 Φεβρουαρίου, 20:30. Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Κεντρική Σκηνή. www.sgt.gr

25 Ιαν. (και βλέπουμε)

Αυτά που δεν υπόσχεται κανείς

Αν είσαι πολιτικός, είναι πολύ εύκολο να υπόσχεσαι. Ειδικά στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να διαπιστώσεις πως στη χώρα μας, σε κάθε προεκλογική περίοδο, οι υποσχέσεις φτάνουν τα όρια του σουρεαλισμού. Υπάρχουν, βέβαια, πάντα κάποια θέματα που δεν τα αγγίζει κανείς. Ο λόγος; Η επίλυσή τους σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα θα επηρεάσει αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να διαχωρίσει το κράτος από την Εκκλησία; Ποιος θα αφήσει τα ομόφυλα ζευγάρια να ορίσουν τις ζωές τους; Δύσκολα ζητήματα που, όπως όλα δείχνουν, ούτε η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, θα καταφέρει να επιλύσει.

Γράφουν: Αργυρώ Μποζώνη, Άρης Δημοκίδης, Ανδρονίκη Κολοβού, Θοδωρής Αντωνόπουλος

Κράτος και Εκκλησία παραμένουν ένα και το αυτό.

Ο λόγος; Οι πολλοί ψηφοφόροι που ελέγχει η Εκκλησία. απο την αργυρω μποζωνη

O

H Εκκλησία έχει πολλές ψήφους. Γι’ αυτό, κάθε φορά ο πολιτικός αυτής της χώρας, προοδευτικός ή συντηρητικός –δεν έχει καμία σημασία–, πριν μπει στον προεκλογικό αγώνα θα φιλήσει το χέρι του παπά.

ταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τόλμησε να τα βάλει με την Εκκλησία, ο αστικός μύθος λέει ότι ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ του θύμισε ότι η Εκκλησία είναι μαγαζί-γωνία. Αυτή και μόνο η φράση αρκεί για να εξηγήσει γιατί –με εξαίρεση το Ιράν– σε κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν υπάρχει τόσο στενή σχέση, αλληλεπίδραση κι αλληλοεπιρροή μεταξύ κράτους και Εκκλησίας, όσο στην Ελλάδα. Οι εικόνες του Χριστού κοσμούν τις αίθουσες των δικαστηρίων, οι βουλευτές σηκώνουν το χέρι για να ορκιστούν ενώπιον ιερέων, «άγια φώτα» παραλαμβάνονται από αεροδρόμια με πομπές και τιμές αρχηγού κράτους. Στο καθόλου μακρινό 1982 ο τότε μητροπολίτης Πειραιά Καλλίνικος και ο Φλώρινας Καντιώτης απειλούσαν, και προχώρησαν σε αφορισμούς αυτών που θα έκαναν πολιτικό γάμο. Πριν προβληθεί ο Τελευταίος Πειρασμός του Σκορσέζε το 1988, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ έστειλε επιστολές σε αρμοδίους απαιτώντας την απαγόρευσή του, διότι «προσκρούει ευθέως στην ομοιογενή ευαισθησία του λαού». Ρασοφόροι διαδήλωναν ωρυόμενοι κι επικαλούμενοι τον 666-Αντίχριστο για τις ταυτότητες. Ο ελληνικός κλήρος απαίτησε από τη διοίκηση του Μουσείου της Ακρόπολης να κοπεί σκηνή από φιλμ του Κώστα Γαβρά η οποία δείχνει βάρβαρους παλαιοχριστιανούς να ξηλώνουν τα γλυπτά που κοσμούσαν το αέτωμα του Παρθενώνα. Ο διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας δεν θα συμβεί ποτέ, γιατί καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε σε ένα διαζύγιο που μόνο «βελούδινο» δεν θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος. Όλες οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις και προοδευτικές δυνάμεις είχαν πάντα το χωρισμό κράτους-Εκκλησίας στο κέντρο των εξαγγελιών τους. Αλλά καμία δεν προχώρησε ποτέ. Κάθε φορά μια ομάδα βουλευτών ετοίμαζε προτάσεις και νομοσχέδια, που όταν έφτανε η ώρα να ψηφιστούν, συνέβαιναν με μαθηματική ακρίβεια δύο πράγματα: το πρώτο ήταν η σύγκρουση του εκάστοτε πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο και το δεύτερο η οπισθοχώρηση και η απόσυρση του νομοσχεδίου. Ο λόγος είναι απλός: η Εκκλησία έχει πολλές ψήφους. Γι’ αυτό, κάθε φορά ο πολιτικός αυτής της χώρας, προοδευτικός ή συντηρητικός –δεν έχει καμία σημασία–, πριν μπει στον προεκλογικό αγώνα θα φιλήσει το χέρι του παπά. Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή, από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Τι σημαίνει διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας; Ο πλήρης και οριστικός διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος (συνταγματικώς και νομικώς) έχει πολλές παραμέτρους, όπως η κατάργηση της προσευχής και του εκκλησιασμού στα σχολεία, η αντικατάσταση της ορθόδοξης κατήχησης (Θρησκευτικά) από ένα μάθημα θρησκειολογίας, η απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων από δημόσια κτίρια και υπηρεσίες (σχολεία, δικαστήρια). Επίσης, θα πρέπει να καταργηθεί ο αγιασμός στο Βουλευτήριο και να αλλάξει ο τρόπος ορκωμοσίας του Προέδρου

22 lifo – 15.1.15

της Δημοκρατίας, της κυβέρνησης και των λοιπών Αρχών. Θα πρέπει να διακανονιστούν οι οικονομικές εκκρεμότητες και οι απαιτήσεις που έχει κατά καιρούς εγείρει η Εκκλησία. Ακόμη, θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι διοικητικές αρμοδιότητες της Εκκλησίας (πλην της ονοματοδοσίας με το βάπτισμα και της τέλεσης θρησκευτικού γάμου). Έτσι, η Εκκλησία θα γίνει Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τις εισφορές των πιστών της (παγκάρια κ.λπ.), οι οποίες θα φορολογούνται κανονικά με τις διατάξεις περί φόρου δωρεάς.

Το χρονολόγιο μιας ταραγμένης, αλλά σταθερής σχέσης «Διαχωρίζεται οριστικά η Εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία». Το παραπάνω περιλαμβάνεται στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου. Η πρώτη συζήτηση για τη σχέση κράτουςΕκκλησίας αφορούσε τα οικονομικά. Ξεκίνησε το 1981, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Η έμφαση τότε είχε δοθεί στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποποινικοποιεί, το 1982, τη μοιχεία και καθιερώνει τον πολιτικό γάμο ως ισόκυρο του θρησκευτικού. Το 1987, επί υπουργίας Τρίτση, η μεγάλη ρήξη δημιουργείται για το χρήμα. Τη δημιουργεί η συζήτηση για τη μοναστηριακή περιουσία και την κοινωνικοποίησή της. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σεραφείμ διαβουλεύονται για έναν συμβιβαστικό διακανονισμό μεταξύ Δημοσίου κι ενός αριθμού μονών. Ο διακανονισμός αυτός μένει μέχρι σήμερα ανενεργός. Το 1991 η Νέα Δημοκρατία δημιουργεί επτά προσωρινές και προσωποπαγείς μητροπόλεις καθώς και νέες θέσεις βοηθών επισκόπων, χαροποιώντας κλήρο και χριστεπώνυμο πλήθος. Η αναθεώρηση του Συντάγματος από το ΠΑΣΟΚ το 1993, που είναι πάλι στην εξουσία, αφήνει ανέπαφες τις διατάξεις που αφορούν τις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας. Ο Χριστόδουλος ανέρχεται στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη ψηφίζεται η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, εν μέσω διαδηλώσεων και ενός γενικού χαμού και με τη ΝΔ να αποχωρεί από την αίθουσα, χαροποιώντας (ξανά) κλήρο και χριστεπώνυμο πλήθος. Αυτός που έχει κάνει τις περισσότερες διακηρύξεις για τον διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας και τη φορολόγηση της δεύτερης είναι ο Γ. Παπανδρέου. Επί πρωθυπουργίας του δεν έφτασε τίποτα στη Βουλή. Το 2008 το ΚΚΕ καταθέτει την πιο ολοκληρωμένη πρόταση για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας: Η πρόταση περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα: ➤ Η Εκκλησία της Ελλάδος και τα εξαρτώμενα από αυτήν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ενορίες κ.ά.) μετατρέπονται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. ➤ Αντιμετωπίζεται το αναχρονιστικό καθεστώς που διέπει τις σχέσεις κράτους και μουσουλμανικής μειονότητας. Οι μουφτήδες σταματούν να ασκούν δικαιοδοτικές αρμοδιότητες και οι μουσουλμάνοι απευθύνονται για τις οικογενειακές διαφορές τους μόνο στην τακτική Δικαιοσύνη. ➤ Αντί των απαρχαιωμένων ρυθμίσεων οι οποίες εμπλέκουν τον επιχώριο ορθόδοξο μητρο-

πολίτη στην ανέγερση ναού κάθε δόγματος, προτείνεται την άδεια οικοδομής (καθώς και την αναθεώρησή της) να εκδίδει η αρμόδια Πολεοδομία. ➤ Προβλέπεται η μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό. ➤ Καταργείται ο θρησκευτικός όρκος. Διατηρείται προσωρινά ο θεσμός του όρκου, με περιεχόμενο ωστόσο βεβαίωσης του ορκιζομένου στην τιμή και στη συνείδησή του. ➤ Θεσμοθετείται ως μόνος έγκυρος τρόπος τέλεσης του γάμου ο πολιτικός. ➤ Καθιερώνεται ως μοναδικός τύπος ονοματοδοσίας η από κοινού δήλωση των γονέων του παιδιού στον ληξίαρχο. ➤ Προτείνεται η απαγόρευση της ανάρτησης θρησκευτικών συμβόλων στις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς επίσης και της υποχρεωτικής προσευχής, αλλά και του υποχρεωτικού εκκλησιασμού. ➤ Το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων μετονομάζεται σε υπουργείο Παιδείας, ενώ καταργούνται η Γενική Γραμματεία και η Γενική Διεύθυνση Θρησκευμάτων. ➤ Καταργούνται οι οργανικές θέσεις ιερέων – και οι αντίστοιχες υπηρεσιακές μονάδες– στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας και στα σωφρονιστήρια, και λαμβάνεται ειδική μέριμνα για την απορρόφηση σε άλλες υπηρεσίες των υπηρετούντων σήμερα σε αυτές. ➤ Θεσμοθέτηση της καύσης των νεκρών. Από όλα όσα έχουν εξαγγελθεί ή προταθεί μέχρι σήμερα, το μόνο που ψηφίστηκε και βρίσκεται πια στην αρμοδιότητα των δήμων είναι η καύση των νεκρών. Κορυφαία συνθήκη για να αλλάξει το καθεστώς των σχέσεων κράτους-Εκκλησίας είναι η συνταγματική αναθεώρηση. Μέσω αυτής και μόνο μπορεί να καταργηθούν τα παρακάτω: η αναφορά του Συντάγματος «στο όνομα της Αγίας Τριάδας». Ο ορισμός της ορθόδοξης ως της κρατούσας θρησκείας. Ο θρησκευτικός όρκος του Προέδρου της Δημοκρατίας και των βουλευτών. Όμως, σε προεκλογική περίοδο κανένα κόμμα δεν μιλά στον δημόσιο διάλογο που γίνεται για τον διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας, αφού το χριστεπώνυμο πλήθος είναι και εκλογικό σώμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει στο πρόγραμμά του τον συνταγματικό διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας, αλλά οι τελευταίες επίσημες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα μιλούν για «εξορθολογισμό» των σχέσεων αυτών. Και μετά ήρθαν τα πουλιά των Θεοφανίων. Στις θέσεις του Ποταμιού υπάρχει ένα εντελώς γενικό κείμενο, στο οποίο προτείνεται η ιδέα του διαχωρισμού της Εκκλησίας και του θρησκευτικού τυπικού από τις κοσμικές κρατικές λειτουργίες.

Μεταναστευτικό, ανθρώπινα δικαιώματα

Δυσεπίλυτα ανθρωπιστικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως; απο τον αρη δημοκιδη

Τ

ο Μεταναστευτικό είναι ψηλά στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα (πλην αυτών που είναι Έλληνες, δεξιοί ή υπηρετούν στα Σώματα

σπυροσ σταβερησ

Μετά την κάλπη:

ευαισθητα ζητηματα Με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη ψηφίζεται η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, εν μέσω διαδηλώσεων και ενός γενικού χαμού και με τη ΝΔ να αποχωρεί από την αίθουσα, χαροποιώντας (ξανά) κλήρο και χριστεπώνυμο πλήθος. Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από τις διαμαρτυρίες που έγιναν για τις ταυτότητες.

Ασφαλείας) είναι μάλλον περιορισμένα. Το τι θα κάνει αν επανεκλεγεί ο Σαμαράς φαίνεται απ’ την πρόσφατη ανακοίνωση του κόμματος: «Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει ανοιχτά σύνορα παντού, για να περνάνε ελεύθερα οι λαθρομετανάστες, την ώρα που μοιράζει αδιακρίτως ιθαγένειες και ανακοινώνει γκρέμισμα του φράχτη στον Έβρο, 11 ευρωπαϊκές χώρες και οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν αυστηρότερους ελέγχους στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Νέα Δημοκρατία συντάσσεται με τις χώρες του ελεύθερου κόσμου και κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πολεμήσει τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία». Για τα ίδια θέματα, ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στο STAR τη Δευτέρα, εξήγησε ότι δεν θέλει ούτε χτίσιμο τειχών στα σύνορα, ούτε καταστολή, αλλά σεβασμό των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου – κάτι που, όπως είπε, δεν κάνουν τα νεοφιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για τη μετανάστευση, συγκεκριμένα, θα φτιάξει ειδικό χαρτοφυλάκιο (ίσως υπουργείο Μετανάστευσης), για να αναβαθμίσει το θέμα. «Θα διευκολύνουμε τη χορήγηση πολιτικού ασύλου σε ανθρώπους που προέρχονται από πολεμικές ζώνες» τόνισε, ενώ τάχθηκε κατά των επαναπροωθήσεων μεταναστών που οδηγούν σε άδικους θανάτους. Συμπλήρωσε ότι θα πιέσει την Ευρώπη για αλλαγή του καθεστώτος, ενώ θα ζητήσει και «γενναία χρηματοδότηση» για να φτιάξει πραγματικά κέντρα υποδοχής και όχι κράτησης μεταναστών.

Σχετικά με τα Σώματα Ασφαλείας υπάρχει ασάφεια στον ΣΥΡΙΖΑ, με βουλευτή να έχει δηλώσει πως το κόμμα, αν έρθει στην εξουσία, θα αφοπλίσει τους αστυνομικούς, ώστε να μη δέρνουν χωρίς λόγο ειρηνικούς διαδηλωτές.

Άνοιξε ο δρόμος για την πλήρη αποποινικοποίηση της χρήσης; Εν μέρει, ναι. Αλλά ως εκεί. απο την ανδρονικη κολοβου

Π

ίσω στη δεκαετία του ’90 ο αναπληρωτής τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου έδωσε τροφή και λαβές για κριτική και σχόλια μέσα από δηλώσεις του για την αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών. Μια συνέντευξή του στο περιοδικό ΚΛΙΚ τον Ιούνιο του 1997 συζητήθηκε έντονα και ξεκίνησε έναν διάλογο όσον αφορά το νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα. «Σας ενοχλεί που ορισμένες απόψεις σας είναι μειοψηφούσες; Έχω στο μυαλό μου, λ.χ., τις τολμηρές σας θέσεις για τα ναρκωτικά» είχε ρωτήσει τότε ο Σταύρος Θεοδωράκης τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος απάντησε: «Οι πολιτικοί, αγαπητέ μου, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο, ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Αλίμονο! Τότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα, μικρό ή μεγάλο, και

θα είχαμε τις λύσεις. Οι πολιτικοί είναι για να ανοίγουν δρόμους». Άνοιξε ο δρόμος για την πλήρη αποποινικοποίηση της χρήσης; Εν μέρει ναι, αλλά με πολλές τροποποιήσεις του νόμου. Οι προτάσεις του Γιώργου Παπανδρέου, που εισηγήθηκαν άκρως ριζοσπαστικά μέτρα, όπως αυτά που υπέγραψε στην έκθεση της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Πολιτική Αντιμετώπισης των Ναρκωτικών (πλήρης αποποινικοποίηση της χρήσης από τα εξαρτημένα άτομα και δυνατότητα χρηστών κάνναβης να καλλιεργούν στο σπίτι τους μικρή ποσότητα μόνο για ίδια χρήση), δεν έτυχαν ευρείας αποδοχής. Ωστόσο, με τον νέο νόμο υπήρξαν αρκετές αλλαγές. Οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ το 2011 είχαν ως εξής: 1. Αποποινικοποίηση της χρήσης: Αποποινικοποιείται πλήρως για πρώτη φορά η χρήση ναρκωτικών ουσιών ως συμπεριφορά ενέχουσα αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη. Διατηρείται εντούτοις, αλλά μειωμένο, σε βαθμό πταίσματος, το αξιόποινο της προμήθειας και της κατοχής ναρκωτικών, ως και της καλλιέργειας φυτών κάνναβης, σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται για την αποκλειστική χρήση του δράστη, λόγω της έστω και μικρής επικινδυνότητας που ενέχουν για τρίτους […].

2. Εξορθολογισμός των προβλέψεων και των ποινών για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών: Τυποποιείται με νομοτεχνικά αρτιότερο τρόπο ως βασικό έγκλημα η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, τιμωρούμενο σε βαθμό κακουργήματος. Καθορίζονται αντικειμενικά κριτήρια για τη διάκριση ελαφρύτερων (άρθρο 21), βαρύτερων (άρθρο 22) και ιδιαίτερα σοβαρών (άρθρο 24) περιπτώσεων διακίνησης, με αντίστοιχη κλιμάκωση των ποινών […].

3. Κατοχύρωση του δικαιώματος στη θεραπεία: Όσον αφορά τη διάγνωση της εξάρτησης, καθιερώνεται πληρέστερο σύστημα απόδειξης, με τη ρητή πρόβλεψη ότι το δικαστήριο συνεκτιμά υποχρεωτικά, εκτός από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, και άλλα αποδεικτικά μέσα, όπως έγγραφα που αφορούν την παρακολούθηση συμβουλευτικών ή θεραπευτικών προγραμμάτων, ευρήματα εργαστηριακών εξετάσεων ή την ύπαρξη ιατρικού ιστορικού ασθενειών συνδεόμενων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η αντιμετώπιση του εξαρτημένου δράστη έχει ως βασική αφετηρία τη θεραπευτική προσέγγιση, με τη συναίνεσή του […].

Ο νέος νόμος, όπως ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 2013

Οι προτάσεις του Γιώργου Παπανδρέου, που εισηγήθηκαν άκρως ριζοσπαστικά μέτρα, όπως αυτά που υπέγραψε στην έκθεση της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Πολιτική Αντιμετώπισης των Ναρκωτικών, δεν έτυχαν ευρείας αποδοχής. Ωστόσο, με τον νέο νόμο υπήρξαν αρκετές αλλαγές.

Ο νέος νόμος 4139/2013 τιμωρεί με φυλάκιση μέχρι 5 μηνών ή χρηματικό ποσό όποιον προμηθεύεται ή κατέχει παράνομες ουσίες, ακόμα και για αποκλειστικά ίδια χρήση. Μέχρι το 2013 η ποινή αυτή ανερχόταν σε φυλάκιση 1 έτους. Η μικροδιακίνηση από εξαρτημένο χρήστη μετατρέπεται σε πλημμέλημα, ενώ πιο ήπια είναι και η αντιμετώπιση της απλής χρήσης. Επιπλέον, ο απλός χρήστης «μπορεί να κριθεί ατιμώρητος, εάν το δικαστήριο κρίνει ότι η αξιόποινη πράξη ήταν εντελώς περιστασιακή και δεν είναι πιθανόν να επαναληφθεί», ενώ η πράξη τις περισσότερες φορές δεν καταγράφεται και στο ποινικό μητρώο. Καθιερώνεται για πρώτη φορά το δικαίωμα στη θεραπεία και ένταξη σε 15.1.15 – lifo

23

Μετά την κάλπη:

Eυκολότερα θα πέρναγε μια καμήλα από το κεφάλι μιας καρφίτσας παρά ένα «γκέι» σύμφωνο από μια νεοδημοκρατική κυβέρνηση.

προγράμματα απεξάρτησης του εξαρτημένου κρατουμένου και προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής εναλλακτικών μέτρων απεξάρτησης από το δικαστήριο. Η επιείκεια των δικαστών, ωστόσο, αναφορικά με τους χρήστες είναι εμφανής στις αίθουσες των δικαστηρίων. Από τη δεκαετία του ’80 ακόμη, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι εξαρτημένοι που κατείχαν μικροποσότητες για ίδια χρήση σπάνια τιμωρούνταν, ενώ στο ποινικό τους μητρώο δεν καταγραφόταν το αδίκημα. Η ανώτερη ποινή μέχρι και το 2013 ήταν η φυλάκιση ενός έτους.

προφυλακτικά έχει μειώσει κατά πολύ ασθένειες που σχετίζονται με τη χρήση. Σύμφωνα και με το «Spiegel», οι εμπειρογνώμονες αποτιμούν θετικά τα αποτελέσματα και είναι αισιόδοξοι ότι τα ποσοστά θα μειωθούν περαιτέρω.

Ποιοι τάχθηκαν υπέρ και ποιοι κατά

«Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν»: Η θέσπιση ενός Συμφώνου Συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια, πόσο μάλλον του γάμου, είναι χαρακτηριστικό εκείνων των ζητημάτων που παραπέμπονται διαρκώς στις καλένδες. απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

Ως συντηρητική παράταξη, η ΝΔ υπερασπιζόταν για πολλά χρόνια τη θέση της κατά της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών. Με τη συγκυβέρνηση, όμως, των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ.) το 2013, έγινε στροφή και το κόμμα υπερψήφισε τον νόμο (φυσικά υπήρχαν και διαφωνίες). Οι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. ψήφισαν το νομοσχέδιο, το οποίο ψηφίστηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά του νομοσχεδίου τάχθηκαν το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή. Οι θέσεις των μελών του Ποταμιού είναι ακόμα πιο ριζοσπαστικές, αφού, σύμφωνα με κείμενο στην ιστοσελίδα τους, το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη τάσσεται υπέρ της πλήρους αποποινικοποίησης της κάνναβης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε τόνωση της ελληνικής οικονομίας.

Tα ομόφυλα ζευγάρια θα πρέπει να περιμένουν κι άλλο για το πολυπόθητο Σύμφωνο Συμβίωσης.

Ε

ίναι, βλέπεις, από τα θέματα εκείνα που οι κυβερνώντες προτιμούν να τα παίζουν χαλαρές «πασούλες» έξω από τη μικρή περιοχή, χωρίς κανείς να αποτολμά το τελικό σουτ, ακόμα κι όταν όλη η εξέδρα φωνάζει πως η εστία είναι κενή. Η πρώτη πρόταση νόμου για Σύμφωνο Συμβίωσης έγινε το 2006 από τον ΓΑΠ, δίχως ποτέ να φτάσει σε ψηφοφορία. Δύο χρόνια μετά ο τότε δήμαρχος Τήλου Τάσος

Αυτό που προέχει είναι η θεραπεία «Για μένα το ζήτημα είναι δευτερεύον» μας λέει ο καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ Νίκος Παρασκευόπουλος, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του σχεδίου νόμου για τα ναρκωτικά. «Αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στις φυλακές περίπου 4.000 άνθρωποι που σχετίζονται με τη διακίνηση. Η νέα νομοθεσία προβλέπει θεραπεία, ωστόσο η γραφειοκρατία εμποδίζει την ενέργεια των διατάξεων που προσφέρουν απεξάρτηση. Ο νόμος διευκολύνει την απεξάρτηση, εξυπηρετώντας τόσο το δημόσιο συμφέρον όσο και το αντίστοιχο δικαίωμα στη θεραπεία. Ένας φυλακισμένος που θα ακολουθήσει τη θεραπευτική διαδικασία μπορεί να αποφυλακιστεί έχοντας εκτίσει το 1/5 της ποινής του» καταλήγει ο καθηγητής.

Ποια είναι η άποψη των πολιτών Ένα μικρό και φρέσκο δείγμα γνώμης πήραμε από το WEPOLITICS, όταν θέσαμε στους χρήστες την ερώτηση αν πρέπει να γίνει αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης. Θετικά απάντησε το 34%, ενώ να γίνει αλλά με περιορισμούς απάντησε το 53% των χρηστών. Μόλις 6% όσων πήραν μέρος στην έρευνα δεν επιθυμούν την αποποινικοποίηση, ενώ ακόμη ένα 6% δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά.

Το 2000 οι Πορτογάλοι πήραν ένα μεγάλο ρίσκο, αποποινικοποιώντας τη χρήση ναρκωτικών. Όχι, δεν νομιμοποίησαν τα ναρκωτικά. Άλλαξαν, όμως, τη νομοθεσία, με αποτέλεσμα όποιος συλλαμβάνεται με ποσότητες ναρκωτικών να οδηγείται σε κέντρα απεξάρτησης και όχι στη φυλακή. Έμπειροι νοµικοί, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί εργάζονται στην Επιτροπή Συμβουλευτικής, προσπαθώντας να συμβάλουν στην εξάλειψη του εφιάλτη των ναρκωτικών. Η παροχή σε γάζες, βελόνες και

24 lifo – 15.1.15

παρισ ταβιτιαν

Το παράδειγμα της Πορτογαλίας

Αλιφέρης «πάντρεψε» δύο ομόφυλα ζευγάρια με το σκεπτικό ότι οι περί πολιτικού γάμου διατάξεις του Αστικού Κώδικα δεν προσδιορίζουν το φύλο των μελλόνυμφων. Οι γάμοι κρίθηκαν καταρχάς νομικά ανυπόστατοι, ωστόσο μέσα στο 2015 αναμένεται η τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, όπου οι ενδιαφερόμενοι άσκησαν αιτήσεις αναίρεσης. Θα λάβει, άραγε, υπόψη η ανώτατη δικαστική αρχή τις διεθνείς εξελίξεις ή θα κλείσει το μάτι στον σκοταδισμό; Το εξαιρετικά «λειψό» Σύμφωνο Συμβίωσης θεσμοθετήθηκε εν τέλει το 2008, πλην με την παγκόσμια, σχεδόν, αποκλειστικότητα να αφορά μόνο ετεροφυλόφιλους. Παρά την ύπαρξη κοινοτικής Οδηγίας κατά των διακρίσεων και τη σχετική καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Νοέμβριος ’13, υπόθεση Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδας, πολιτική αγωγή ΕΠΣΕΣύνθεση), παρά τα ισχύοντα στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε., οι κυβερνήσεις των τελευταίων οκτώ ετών αποφεύγουν τεχνηέντως να ικανοποιήσουν ένα αίτημα που δυνητικά αφορά τουλάχιστον έναν στους δέκα Έλληνες. Επικαλούνται μια αιωνίως «ανέτοιμη κοινωνία» είτε «άλλες προτεραιότητες» στην καλύτερη, τη φύση, τις παραδόσεις και το «αδιανόητο του πράγματος» στη χειρότερη,

το αυτονοητο Θα προτιμήσει, άραγε, η πολιτεία να δημιουργήσει ένα νέο χρέος –οικονομικό και δικαιωματικό– από την ισότιμη νομική αναγνώριση μιας αγάπης που τολμά θαρραλέα, πια, να φωνάζει το όνομά της; Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από το φετινό Athens Pride.

όπως απεφάνθη για τον γάμο συγκεκριμένα ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, ο ίδιος που είχε προ διμήνου υποσχεθεί ένταξη του Συμφώνου στο νέο νομοσχέδιο για το Οικογενειακό Δίκαιο (είχαν ήδη αποκλειστεί σχετικές τροπολογίες ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. στο αντιρατσιστικό, λόγω των έντονων ενδοκομματικών αλλά και εκκλησιαστικών αντιδράσεων). Κενό γράμμα, φυσικά, ή μάλλον ψηφοθηρικό. Ήταν πασιφανές ότι οι εκλογές θα τον προλάβαιναν. Βάσει, εξάλλου, των μέχρι τώρα πεπραγμένων της, ευκολότερα θα πέρναγε μια καμήλα από το κεφάλι μιας καρφίτσας παρά ένα «γκέι» σύμφωνο από μια νεοδημοκρατική κυβέρνηση. Όχι; Οι υπεύθυνοι πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, πάντως, κάνανε γαργάρα το ερώτημά μας, αν προτίθεται να κάνει κάτι επ’ αυτού ο Αντώνης Σαμαράς, εφόσον, παρ’ ελπίδα, παραμείνει πρωθυπουργός. Θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας, πιθανότατα, εξουσία στις 26 του μηνός, το αυτονόητο; Στηρίζει πράγματι εξαρχής Σύμφωνο-γάμο, ενώ διαθέτει την πιο ολοκληρωμένη σχετική πρόταση, αφού προβλέπει πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. «Η ενίσχυση και διεύρυνση του Συμφώνου είναι προτεραιότητα για μας, για λόγους δημοκρατίας, ισονομίας, δικαιοσύνης, αλλά και ως συστατικό στοιχείο της αντίληψής μας για μια κοινωνία που χωράει όλους ισότιμα. Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, πάλι, περιλαμβάνεται ήδη στις αποφάσεις του ιδρυτικού μας Συνεδρίου» μας λέει η Βασιλική Κατριβάνου εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συμπληρώνοντας ότι εξετάζουν και το θέμα της παιδοθεσίας, που θεωρούν γενικότερα παρωχημένο. Μεγάλη μερίδα της lgbt κοινότητας εξακολουθεί, ωστόσο, να δυσπιστεί. Κι άμα ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί αναξιόπιστος; (Του καταλογίζεται π.χ. ότι δεν είχε δώσει τη δέουσα συνέχεια στους γάμους της Τήλου). Αν η επιθυμούμενη διεύρυνση του εκλογικού του σώματος σημάνει αναδίπλωση από τέτοιες «ακραίες», τάχα, θέσεις; Ο πουριτανισμός δεν έχει μόνο δεξιό πρόσημο, γι’ αυτό κι ο Χριστιανόπουλος έγραφε «σαν τους αριστερούς σας αγαπώ αδέρφια μου / παρ’ όλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν». Είναι βέβαια θετικό ότι όχι μόνο βουλευτές αλλά και η «κινηματική βάση» στηρίζει σταθερά μια τέτοια πρωτοβουλία – η (συριζέικη) ομάδα lgbt Κόκκινο «την είπε», μάλιστα, χοντρά στον Αλέξη πέρσι τον Μάρτιο, όταν δήλωνε στο «Βήμα» ότι το ζήτημα θα τακτοποιηθεί, «αφού σταθεροποιηθεί η οικονομική και κοινωνική ζωή», δηλαδή ξανά μανά ζήσε Μάη μου, και δεν είσαι και του ’68. Υπάρχουν φυσικά και οι αισιόδοξοι. «Είναι, πιστεύουμε, απλώς θέμα χρόνου. Παραμένουμε, ωστόσο, επιφυλακτικοί, αφού οι ακραίες πολιτικές τάσεις καλά κρατούν» λένε οι φοιτητές Ευάγγελος Παπαδάκης και Κέβης Παχός, ένα από τα κοντά 200 ζευγάρια που τον Φλεβάρη προσφεύγουν με τη σειρά τους μαζικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπό το ΕΠΣΕ. «Το κάναμε για να διεκδικήσουμε τη νομική υπόστασή μας, κάνοντας τη ζωή τη δική μας, καθώς και των επόμενων στη θέση μας, ευκολότερη» συνεχίζουν, χαρακτηρίζοντας «ένα γαϊτανάκι που χορεύεται απ’ όλους μας» τις διαρκείς αναβολές και υπαναχωρήσεις. «Φυσικά και αισιοδοξώ ότι σύντομα θα έχουμε Σύμφωνο και στην Ελλάδα, κόντρα στη μισαλλοδοξία, στην άγνοια και στον λαϊκισμό. Κάποτε απαγορεύονταν οι

γάμοι μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος, ο γάμος μετά από διαζύγιο ή χηρεία κ.λπ. Έτσι, θα νομιμοποιηθεί η ύπαρξή μας απέναντι στο κράτος αλλά και η συμβίωση ανάμεσα στις συμπολίτισσές μας. Θα ακολουθήσουν ο πολιτικός, ο θρησκευτικός γάμος και η παιδοθεσία. Ναι, θεωρώ πολύ πιθανό να τα δρομολογήσει αυτά μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικά θα μοιράσουμε επαναστατικά φιλιά στα γραφεία τους!» θα πει η ακτιβίστρια Ελίζα Γκορόγια (ΕΠΣΕ, Pousti Riot), που μαζί με τη σύντροφό της, την καλλιτέχνιδα Φίλη Ολσέφσκι, αποτελούν ένα ακόμα προσφεύγον ζευγάρι. «Αντιμετωπίζουμε μια πολιτεία που αρνείται, καταρχάς, την ίδια μας την υπόσταση. Το ζήτημα θα είναι βέβαια “καυτή πατάτα” και για μια αριστερή κυβέρνηση, με δεδομένο το πολιτικό κόστος, τις προτεραιότητες της κομματικής ατζέντας και το κακό δικαιωματικό ιστορικό της χώρας. Υπάρχει και η αγκύλωση που αναπαράγουν τα ΜΜΕ, με μια ανώδυνη, νεοφουτουριστική ρητορική διακύβευσης της αγάπης ως νέου τεχνολογικού τοτέμ, ενώ πρόκειται για θέμα καθαρά πολιτικό» συμπληρώνει η Φίλη. Στην προηγούμενη καταδίκη της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει αποζημίωση 5-6.000 ευρώ σε καθέναν από τους οκτώ προσφεύγοντες, ενέργεια που ακόμη καθυστερεί. Αν καταδικαστεί ξανά, το ποσό αναμένεται να πλησιάσει τα 100.000 ευρώ. Θα προτιμήσει, άραγε, η πολιτεία να δημιουργήσει ένα νέο χρέος –οικονομικό και δικαιωματικό– από την ισότιμη νομική αναγνώριση μιας αγάπης που τολμά θαρραλέα, πια, να φωνάζει το όνομά της;

MEGA, τους Μπόμπολες κ.λπ. και αφήνει να εννοηθεί ότι με το που θα αναλάβει, όλοι αυτοί θα τελειώσουν, θα ξεπληρώσουν τα δάνειά τους κ.λπ. Πολλοί, όμως, πιστεύουν πως ακόμα κι αν ο Τσίπρας έχει όρεξη για ρήξη με το «κατεστημένο των ΜΜΕ» και θελήσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τις άδειες των καναλιών, θα λακίσει, όπως λάκισαν και οι προκάτοχοί του, όταν γλυκάθηκαν απ’ την ξαφνική θετική αντιμετώπισή τους από τα «καθεστωτικά μίντια». Οι εφημερίδες και τα κανάλια που έχουν μπει κατά καιρούς στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει και μεταμορφώνονται. Το « Έθνος» και το « Έθνος της Κυριακής» άλλαξαν διευθυντή, ώστε να αναλάβει ο θεωρούμενος «συριζαϊκός» Μπάμπης Παπαδάκης. Το MEGA δέχτηκε να αποσύρει τον Πρετεντέρη απ’ το δελτίο κάθε φορά που θα μιλάει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το κόμμα να σταματήσει το μποϊκοτάζ – ακούγεται, μάλιστα, πως το κανάλι θα εντάξει τον Θανάση Καρτερό ή κάποιον άλλον κομματικό (κομματικό!) δημοσιογράφο του ΣΥΡΙΖΑ ως σχολιαστή στο δελτίο. Ο δε ΔΟΛ έκανε ήδη στροφή 180 μοιρών, με το πρωτοσέλιδο του «Βήματος» για την ελπίδα που φέρνει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Και το καλόπιασμα μοιάζει να είναι ακόμα στην αρχή του. Εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «καθεστωτικά» μίντια στηρίζουν και διαφημίζουν πλέον νυχθημερόν το δικό του «καθεστώς», θα έχει τη δύναμη να δημεύσει τις περιουσίες τους ή, έστω, να τα βάλει μαζί τους, ή ξαφνικά θα του φύγει η όρεξη, όπως έφυγε σε τόσους και τόσους πριν απ’ αυτόν; Επίσης, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ, τελικά, θα μπει στον κόπο να ξανανοίξει την ΕΡΤ.

Θα τα βάλει κανείς με τα καθεστωτικά ΜΜΕ αν γίνει Το Δημόσιο; ο ίδιος «καθεστώς»; Θα μειωθεί; Θα εξυγιανθεί; Θα συνεχίσουν να παίρνουν δάνεια; Οι άδειες για τις συχνότητες θα λαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο; απο τον αρη δημοκιδη

αβεβαιότητα που επικρατεί σε αυτές τις εκλογές είναι εμφανής και από τη διγλωσσία (που αγγίζει τα όρια της πολυγλωσσίας ενίοτε) των κομμάτων για σειρά θεμάτων, στα οποία ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να κάνουν σχεδόν καμία αλλαγή. Πέρα απ’ τα μεγάλα ζητήματα, για τα οποία τα δύο μεγάλα κόμματα δεσμεύονται και τάζουν, υπάρχει μια σειρά ζητημάτων για τα οποία δεν κάνουν καν τον κόπο να δώσουν σαφείς (πόσο μάλλον πειστικές) υποσχέσεις. Ας πούμε: τι θα συμβεί στον μιντιακό χάρτη της χώρας; Υποθέτουμε πως η ΝΔ έχει δείξει τις προθέσεις της τα χρόνια που κυβέρνησε: δεν προτίθεται να αλλάξει και πολλά. Θα συνεχίσει κατά πάσα πιθανότητα να διευκολύνει μεγαλοεκδότες και κανάλια που χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους, ακόμα κι αν χρειαστεί να καταθέτει καλοκαιριάτικα τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια. (Η πιο πρόσφατη τροπολογία για τα ΜΜΕ εντάχθηκε τον Αύγουστο στο νομοσχέδιο για το Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς «Οι Άγιοι Ανάργυροι», δίνοντας μερικές ακόμη πινελιές σουρεαλισμού στις κοινοβουλευτικές μας διαδικασίες.) Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, ως αντιπολίτευση τουλάχιστον, καταγγέλλει συνεχώς το

Η

απο τον αρη δημοκιδη

Σ

το θέμα των δημόσιων υπαλλήλων η ΝΔ μοιάζει να έχει αναδιπλωθεί και να μην επιμένει τόσο σθεναρά στην κινητικότητα και τις επιπλέον απολύσεις. Υποστηρίζει ότι θα αξιολογήσει τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που εμπιστεύονται τα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσει, ενώ, παράλληλα, και παρά το κλείσιμο διάφορων άχρηστων κρατικών οργανισμών, δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό, κλείνοντας τρύπες σε οργανισμούς που έχουν ανάγκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως δεν θα προβεί ποτέ σε καμία απόλυση δημόσιου υπαλλήλου, ενώ στελέχη του που έχουν εκλεγεί δήμαρχοι ή περιφερειάρχες έδειξαν ήδη τις διαθέσεις τους, αρνούμενοι να δώσουν λίστες με ονόματα ή να βοηθήσουν στην αξιολόγηση ή στην αποπομπή αργόμισθων και απατεώνων. Το κόμμα δεν δεσμεύεται συγκεκριμένα για τους τρόπους με τους οποίους θα πετύχει την εξυγίανση του κράτους και την αποσύνδεση του Δημοσίου από τα κόμματα και τα ρουσφέτια. Το ενδιαφέρον θα είναι το κατά πόσο ο Αλέξης Τσίπρας, ως πιθανός κυβερνήτης, θα τηρήσει τον λόγο του για μηδενικές απολύσεις ή θα ανακαλύψει καμένη γη και υπογεγραμμένες συμφωνίες τις οποίες δεν θα καταφέρει να ανατρέψει... ¶

Πολλοί, όμως, πιστεύουν πως ακόμα κι αν ο Τσίπρας έχει όρεξη για ρήξη με το «κατεστημένο των ΜΜΕ», θα λακίσει, όπως λάκισαν και οι προκάτοχοί του, όταν γλυκάθηκαν απ’ την ξαφνική θετική αντιμετώπισή τους από τα «καθεστωτικά μίντια».

15.1.15 – lifo

25

απο τη μαρινα πετριδου. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

σω τίποτε απ’ όσα έχω ζήσει και το μόνο που θα κράταγα είναι κάποιες τυχαίες στιγμές που μου άλλαξαν τη ζωή. Η γριά γειτόνισσα που έβλεπα από την μπαλκονόπορτά μου στη Βουρνάζου, όταν πήγαινα στο Λύκειο, για παράδειγμα. Έβγαζε τα ρούχα της, έπεφτε στα τέσσερα κι άρχιζε να σφουγγαρίζει το σπίτι. Ώρες ολόκληρες. Κι εκεί που έπρεπε να διαβάζω για τις Πανελλήνιες, έγραψα μανιωδώς ένα μυθιστόρημα που λεγόταν Νύχτα κολυμπώντας δεν περνάς. Η ηρωίδα ήταν η γριά, «το κτήνος με τη χλωρίνη». Όταν έφυγα για Αγγλία, το πέταξα στα σκουπίδια! Μαζί του πέταξα και το ημερολόγιο από τα ταμπουρώματα στο Πολυτεχνείο παραμονές 17 Νοέμβρη κι ένα ταμπούρωμα στη Νομική, απ’ όπου είχα βγει με μαύρη πλάτη από τα κλομπ. Είχα πειστεί ότι ήμουν ο Χέμινγουεϊ.

q Στο Λονδίνο πήγα μια εποχή που ο κόσμος ήταν γεμάτος κίτρινα χαμόγελα και γινόταν χαμός με τους De La Soul και τους Stone Roses. Ήταν ο παράδεισος. Μια μέρα που ήμουν στη δουλειά –καθάριζα τη σάλα και την τουαλέτα στα Kentaky’s δίπλα στα Harrods– κάποιοι Έλληνες έτρωγαν τηγανητό κοτόπουλο και γέλαγαν έντονα. Κάθε φορά που άκουγα ελληνικά ή έβλεπα κίτρινο μποτάκι Τίμπερλαντ πέταγα το καρτελάκι με το όνομα για να μην καταλάβουν ότι είμαι Έλληνας. Εκείνο το βράδυ, και λίγο πριν τελειώσει η βάρδια, γνώρισα τυχαία την ελληνική ομάδα του BBC και βρέθηκα με συνοπτικές διαδικασίες τηλεφωνητής στο ελληνικό τμήμα. External services. Είχα ξεχάσει να βγάλω το καρτελάκι.

q Ήρθα στην Ελλάδα για Χριστούγεννα και με άρπαξε η Στρατολογία επειδή ήμουν ανυπότακτος. Και πάει η δουλειά. Έπρεπε να παρουσιαστώ για να γλιτώσω την ποινή (δύο χρόνια επιπλέον!) ή να φύγω και να μην μπορώ να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα. Προτίμησα να πάω φαντάρος. Μετά τον στρατό πήγα για λίγο για δουλειά στο ένθετο μεγάλης εφημερίδας. Άντεξα τέσσερις μέρες.

q Το 2005, λίγο πριν από το Πάσχα, έφτιαξα το Nothing Days, ένα μπλογκ για να γράφω αυτά που ήθελα σε μια φίλη μου που είχε μετακομίσει στη Μινεάπολη. Νόμιζα ότι ήταν κάτι σαν εξελιγμένο mail, όπου μπορούσες να ανεβάσεις κείμενα και φωτογραφίες, κι έγραφα καθημερινά αυτά που θα της έλεγα στο τηλέφωνο. Eπίσης, νόμιζα ότι με διάβαζε μόνο αυτή. Ένα πρωί που μπήκα να δω την απάντησή της στα comments, είδα και άλλα 30 σχόλια αγνώστων που διάβαζαν τον διάλογό μας. Ήθελα ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί.

q Όταν εμφανίστηκε το Audiogalaxy, χρειαζόμουν ένα ψευδώνυμο για να συνδεθώ και να κατεβάζω μουσική. Μόλις είχα δει το Mon Oncle του Tati και ο M. Hulot ήταν ο πιο πρόχειρος ήρωας, έτσι του δανείστηκα το όνομα. M. Hulot ήμουν και στο Soulseek, όπου άρχισαν να μου μιλάνε άπειρα άτομα κι έκανα τις πιο πολλές γνωριμίες της ζωής μου. Αθώες εποχές, που όλοι αντάλλασσαν μουσικά αρχεία και μιλούσαν για μουσική και ταινίες. Από κει και από απόσταση έστησα με τον Άγγελο το tranzistor.gr, ένα site για μουσική που το τρέξαμε δύο χρόνια χωρίς να έχει δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Τους περισσότερους από όσους έγραφαν δεν τους είχα δει ποτέ.

q Στη LiFO βρέθηκα λίγο πριν από το ξεκίνημά της, από ένα μήνυμα σε κάποιο post. Μπορώ να πω ότι αυτό το μήνυμα μου άλλαξε τη ζωή. Ήταν Σεπτέμβριος, ετοιμαζόμουν να ξαναγυρίσω στη δουλειά ως καθηγητής Αγγλικών και η LiFO ήταν κάτι σαν dream come true. Σε δυο-τρεις μήνες παράτησα τη δουλειά, μετακόμισα και ξεκίνησα από το μηδέν.

q Είναι απογοητευτικό αυτό που διαπιστώνω όσο περνάει ο καιρός. Το μεγαλύτερο κακό της κρίσης είναι ότι κάνει όλο και μικρότερες τις αντοχές των νέων παιδιών. Δεν τους αφήνει και περιθώρια για αντοχές. Μέχρι το 2012 οι νέοι δημοσιογράφοι ήταν διατεθειμένοι να περάσουν μια περίοδο μαθητείας και είχαν όρεξη να κάνουν πρωτότυπα θέματα και ρεπορτάζ. Σήμερα τα περισσότερα παιδιά που έρχονται για να ζητήσουν συνεργασία έχουν μάθει στην εύκολη λύση της γνώμης και της ατάκας και αυτό που ονειρεύονται είναι μια στήλη για να γράφουν ημερολόγιο. Ή να μεταφράσουν θέματα από ξένα sites. Αυτό θεωρούν ότι είναι δημοσιογραφία. Το μεγάλο κακό που έκανε η πληθώρα των sites είναι ότι γεμίσαμε από δημοσιογράφους του γραφείου, με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και κανένα μέλλον, που μαθαίνουν να κάνουν μόνο σχόλιο. Το Ιnternet έχει γεμίσει με ανίδεους, αγράμματους και αλαζόνες 20άρηδες που η ασφυκτική οικονομική κατάσταση που βιώνουν τους κάνει ακόμα χειρότερους, γιατί δεν έχουν χρονικά περιθώρια να διορθωθούν. Η αγραμματοσύνη των νέων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που αξίζει να αναλυθεί σε έναν κόσμο που διαβάζει και γράφει περισσότερο από ποτέ.

q Ένα πράγμα δεν αντέχω με τίποτα: την υποκρισία. Τη θεωρώ πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε ανθρώπινη αδυναμία, γιατί κρύβει απωθημένα και μεταφράζεται σε φθόνο και μίσος. Τους παπάδες που ψάχνονται στο Gaydar και κάνουν κηρύγματα περί ηθικής, τα παιδάκια που με τα λεφτά του μπαμπά ορίζουν τι είναι underground, τους δήθεν προοδευτικούς που είναι βαθιά συντηρητικοί όταν πρέπει να πάρουν αποφάσεις, τους πολιτικούς που δεν έχουν ιδέα τι λέει το νομοσχέδιο που ψηφίζουν και η δουλειά τους περιορίζεται στις εμφανίσεις στην τηλεόραση.

q Μου αρέσει η Αθήνα, η μιζέρια της και το φαγητό της, ένα εστιατόριο όπου τρώνε παπάδες και νταλικιέρηδες, άλλο ένα κούρδικο που έχει συγκλονιστικά κεμπάπ και κιουνεφέ, τα λουκουμαδάκια του Κτιστάκη και η λεμονόπιτα της Μέλισσας, το νέο αλλόκοτο R&B, μου αρέσει να κυκλοφορώ παντού με τα πόδια και να βλέπω ανθρώπινες αντιδράσεις, μου αρέσουν οι τρελοί που κάνουν την τρέλα τους δημιουργία, μου αρέσουν τα κολλήματα που τρώω κατά καιρούς και μια μέρα ξυπνάω κι έχουν εξαφανιστεί: έχω υπάρξει συλλέκτης βινυλίων, κόμικ, DVD, μηχανών πολαρόιντ, τώρα τελευταία μαζεύω μανιωδώς Ρlaymobil της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Θεωρώ τον γαλάζιο Ινδιάνο της Lyra ένα από τα πιο όμορφα αντικείμενα που έχω δει ποτέ.

q Χαίρομαι να κάνουμε σχέδια για το ΓΚΡΕΚΑ και το grekamag.gr, να συζητάμε για θέματα, να ψάχνουμε περιπτώσεις ανθρώπων που κανείς δεν τους δίνει σημασία, χαίρομαι και με την ανταπόκριση του site και για τα χιλιάδες share σε ορισμένα θέματα – νομίζω ότι δεν έχουν μείνει και πολλά από τα όνειρα που έκανα μικρός απραγματοποίητα. Αν πέθαινα αύριο το πρωί, θα ήθελα οι άνθρωποι που αγαπάω να πουν «δεν του έμεινε κανένα απωθημένο». Και θα ήταν αλήθεια!

M. Hulot Γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στα Εξάρχεια. Αν πέθαινε αύριο το πρωί, θα ήθελε οι άνθρωποι που αγαπάει να πουν πως δεν του έμεινε κανένα απωθημένο.

26 lifo – 15.1.15

☛

q Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτε από τα χρόνια του σχολείου. Κι έχω ένα θέμα με τη νοσταλγία. Δεν θα ήθελα να ξαναζή-

Info Ο M. Ηulot είναι διευθυντής του ΓΚΡΕΚΑ και του grekamag.gr.

15.1.15 – lifo

27

ρεπορταζ

Let it snow!

Τα οκτώ καλύτερα χιονοδρομικά της Ελλάδας και όσα πρέπει να γνωρίζετε γι’ αυτά. Χρήσιμος οδηγός για όσους αποφασίσουν να πάρουν τα βουνά. Κείμενο: Αλέξανδρος Διακοσάββας

χελμός

καϊμακτσαλάν

βασιλίτσα

τυμφρηστός

3-5 πηγάδια

ελατοχώρι

μαίναλο

(Νομός Αχαΐας) Το βασικό αντίπαλο δέος του Παρνασσού στις προτιμήσεις των Αθηναίων. Τον προτιμούν συνήθως νεαρότερες ηλικίες, γιατί είναι πιο χιπ και πιο οικονομικός, ενώ συχνά διοργανώνονται και πάρτι στο σαλέ, όταν ο καιρός ευνοεί τη διοργάνωση βραδιών νυχτερινού σκι. Πρόσβαση: 203 χλμ. από την Αθήνα, περίπου δυόμισι ώρες με αυτοκίνητο Παροχές: 12 πίστες και 7 αναβατήρες Website: kalavrita-ski. com Τι αξίζει κοντά: Τα Καλάβρυτα είναι από τα κορυφαία και εξαιρετικά δημοφιλή χειμερινά θέρετρα. Εκτός από Αθηναίους, πολλοί Πατρινοί και φοιτητές τα προτιμούν για εκδρομές. Ο επισκέπτης θα βρει ωραία ταβερνάκια και τοπικά προϊόντα (τυριά, χυλοπίτες), ενώ ο τόπος όπου έγινε η Σφαγή των Καλαβρύτων το 1943, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, προκαλεί και σήμερα ανατριχίλα. Αν δεν διαθέτετε αυτοκίνητο, δοκιμάστε τη διαδρομή με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο από το Διακοφτό, αξίζει πραγματικά!

(Νομός Πέλλας) Ίσως η δημοφιλέστερη επιλογή για τους Θεσσαλονικείς και τους Βορειοελλαδίτες γενικότερα. Κοντά στα σύνορα με την ΠΓΔΜ και πάνω στο ομώνυμο βουνό, που είναι το τρίτο ψηλότερο της Ελλάδας, από φέτος λειτουργεί και επίσημα με το ειδικό σήμα λειτουργίας του ΕΟΤ (όπως και ο Παρνασσός). Στα highlights του χιονοδρομικού η διαδρομή με snow cat στα 2.500 μέτρα και η ειδική πίστα snowmobile. Πρόσβαση: 660 χλμ. από την Αθήνα, 139 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη Παροχές: 13 πίστες κυμαινόμενης δυσκολίας και 4 αναβατήρες Website: kaimaktsalan. gr Τι αξίζει κοντά: Απέχει μόλις 45 χλμ. από την Έδεσσα, οπότε η εκδρομή στο Καϊμακτσαλάν μπορεί να συνδυαστεί με επίσκεψη στην πρωτεύουσα του Νομού Πέλλας και τον εμβληματικό καταρράκτη που δεσπόζει στην πόλη.

(Νομός Γρεβενών) Πολύ κοντά στην πόλη των Γρεβενών βρίσκεται αυτό το χιονοδρομικό κέντρο που είναι σκαρφαλωμένο στο όρος Λίγγος της Πίνδου. Θεωρείται «παράδεισος» για τους λάτρεις του snowboard λόγω της ιδιαίτερης φυσιολογίας του βουνού που ευνοεί πολλές «off-piste» διαδρομές ανάμεσα στα δέντρα, ενώ διαθέτει δύο πίστες που έχουν λάβει τον χαρακτηρισμό «ολυμπιακών προδιαγραφών» (Δίας και Τυμφαία). Εξαιρετική επιλογή, επίσης, για αρχάριους, αφού διαθέτει τη μεγαλύτερη πίστα αρχαρίων στην Ελλάδα. Πρόσβαση: 459 χλμ. από την Αθήνα, 208 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη Παροχές: 13 πίστες και 7 αναβατήρες Website: vasilitsa.com Τι αξίζει κοντά: Τα γύρω χωριά της Πίνδου (Σμίξη, Δίστρατο, Πολυνέρι κ.ά.) είναι όμορφα και διαθέτουν παραδοσιακούς και σύγχρονους ξενώνες και καταλύματα. Κοντά βρίσκεται και ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου, γνωστός ως Βάλια Κάλντα, στα σύνορα των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων.

(Νομός Ευρυτανίας) Το Χιονοδρομικό Κέντρο του Καρπενησίου βρίσκεται στο όρος Βελούχι, είναι ένα από τα παλιότερα της Ελλάδας, αυτό που βρίσκεται σε μικρότερη απόσταση από πόλη και πρωτεύουσα νομού (μόλις 10 χλμ. από το Καρπενήσι) και οι παροχές του είναι αρκετά οικονομικές. Το Καρπενήσι μπορεί να θεωρηθεί η «εναλλακτική Αράχωβα» της Στερεάς Ελλάδας, ενώ όσοι έχουν δοκιμάσει να καταλύσουν στο ορειβατικό καταφύγιο, μιλούν για αξέχαστη εμπειρία. Πρόσβαση: 248 χλμ. από την Αθήνα, περίπου 4 ώρες με αυτοκίνητο Παροχές: 10 πίστες και 7 αναβατήρες Website: velouxi.gr Τι αξίζει κοντά: Το Καρπενήσι είναι σίγουρα από τους ωραιότερους χειμερινούς προορισμούς της Ελλάδας. Σε υψόμετρο 960 μέτρων, συνδυάζει το υπέροχο ορεινό τοπίο με τις ανέσεις και τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες μιας πόλης, ενώ πολλά από τα κτίριά του έχουν διατηρήσει την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική.

(Νομός Ημαθίας) Βρίσκεται στο όρος Βέρμιο και θεωρείται από τα ασφαλέστερα και αρτιότερα χιονοδρομικά της Ελλάδας. Εκτός από τους λάτρεις των χειμερινών σπορ, ενδείκνυται και για πεζοπορία, ορεινή ποδηλασία, αλεξίπτωτο πλαγιάς και πολλές άλλες δραστηριότητες, ο δρόμος που οδηγεί από τη Νάουσα στις εγκαταστάσεις του δεν κλείνει λόγω καιρικών συνθηκών, ενώ το σύστημα τεχνητής χιόνωσης που διαθέτει εξασφαλίζει χιόνι άριστης ποιότητας καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής σεζόν. Πρόσβαση: 557 χλμ. από την Αθήνα, 108 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη Παροχές: 10 πίστες και 7 αναβατήρες Website: 3-5pigadia.gr Τι αξίζει κοντά: Εκτός από τη Νάουσα, που απέχει μόλις 17 χλμ., αρκετά κοντά βρίσκεται και το Νυμφαίο του Νομού Φλώρινας, ένα από τα δημοφιλέστερα χειμερινά θέρετρα της Βόρειας Ελλάδας. Δοκιμάστε τις νόστιμες σπιτικές πίτες που θα βρείτε σε πολλά μαγαζιά και καφέ του χωριού.

(Νομός Πιερίας) Σε υψόμετρο 1.400 μέτρων πάνω στα Πιέρια Όρη βρίσκεται η βάση του Χιονοδρομικού Κέντρου Ελατοχωρίου. Αν και σχετικά νέα προσθήκη στη λίστα των ελληνικών χιονοδρομικών (λειτουργεί από το 2001), έχει αποκτήσει το κοινό του, ενώ το διώροφο σαλέ του παρέχει από φαγητό μέχρι σφηνάκια και ζεστά ροφήματα. Πρόσβαση: 474 χλμ. από την Αθήνα, 105 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη Παροχές: 10 πίστες και 5 αναβατήρες Website: elatohoriski.gr Τι αξίζει κοντά: Ο οικισμός του Ελατοχωρίου, με την άγρια ομορφιά της ορεινής φύσης και τη θέα στον Όλυμπο, έχει αναδειχθεί ιδιαίτερα από τότε που άρχισε να λειτουργεί το χιονοδρομικό, χωρίς ωστόσο να χάσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, και η γύρω περιοχή προσφέρεται για εξερευνήσεις.

(Νομός Αρκαδίας) Ενδείκνυται περισσότερο για οικογενειακές αποδράσεις και για εκμάθηση σκι από τους μικρούς και μεγαλύτερους φίλους του αθλήματος, αφού το νοτιότερο χιονοδρομικό της Ελλάδας είναι σχετικά περιορισμένης έκτασης. Η διαδρομή μέχρι εκεί, ωστόσο, είναι υπέροχη. Πρόσβαση: 162 χλμ. από την Αθήνα, περίπου 2 ώρες με αυτοκίνητο Παροχές: 8 πίστες και 4 αναβατήρες Website: mainaloski.gr Τι αξίζει κοντά: Τα χωριά που είναι σκαρφαλωμένα στο όρος Μαίναλο (Βυτίνα, Λαγκάδια, Δημητσάνα κ.λπ.) έχουν όλα ιδιαίτερο χρώμα και αξίζουν πραγματικά τόσο για επίσκεψη και φαγητό, όσο και για διαμονή.

☛

παρνασσός (Νομός Βοιωτίας) Το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας υποδέχεται και φέτος ορδές μυημένων και μη στα χειμερινά σπορ. Οι επισκέπτες συνωστίζονται στις πίστες και τα σαλέ του που απλώνονται σε υψόμετρο που φτάνει μέχρι και τα 2.250 μ. Η εγγύτητά του Παρνασσού με την Αθήνα και η γειτνίασή του με την κοσμοπολίτικη Αράχωβα τον έχουν αναδείξει σε αδιαμφισβήτητο βασιλιά των χιονοδρομικών, τόσο για τους λάτρεις του σκι και του snowboard, όσο και για όσους θέλουν απλώς να βολτάρουν στο χιόνι και να βγάλουν ωραίες φωτογραφίες. Φέτος, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε η πρώτη φάση εκσυγχρονισμού του και λειτουργεί πλέον υπό το ειδικό σήμα λειτουργίας τουριστικών υποδομών του ΕΟΤ. Πρόσβαση: 180 χλμ. από την Αθήνα, περίπου 2 ώρες με αυτοκίνητο Παροχές: 21 πίστες και 13 αναβατήρες εκτείνονται σε δύο περιοχές, τα Κελλάρια και τη Φτερόλακα.

Website: parnassosski.com Τι αξίζει κοντά: Όσοι δεν είναι φαν της κοσμοσυρροής που χαρακτηρίζει τη «χειμερινή Μύκονο», προτιμούν τους πιο ήσυχους Δελφούς παραδίπλα. Υπέροχα γραφική και η Αγόριανη, με τις ωραίες ταβέρνες.

Tip Πριν ξεκινήσετε για την εκδρομή σας, μην ξεχνάτε να ελέγχετε πάντα αν το χιονοδρομικό της επιλογής σας είναι ανοιχτό και αν η διαδρομή μέχρι εκεί απαιτεί αντιολισθητικές αλυσίδες. Αν δεν διαθέτετε αυτοκίνητο, τα περισσότερα χιονοδρομικά συνεργάζονται με ski-buses που αναλαμβάνουν αυθημερόν διαδρομές. Περισσότερες πληροφορίες στο xionodromika.gr και στο snowreport.gr.

διαβάστε στο lifo.gr ένa crash test ανάμεσα στα δύο δημοφιλέστερα χειμερινά σπορ, το ski και το snowboard

28 lifo – 15.11.12

15.1.15 – lifo

29

☛ Tο μεγαλύτερο αμερικανικό κολέγιο της Ευρώπης προσφέρει και φέτος σε υποψήφιους σπουδαστές τη δυνατότητα να εγγραφούν στο δεύτερο εξάμηνο σπουδών (έως τις 16 Ιανουαρίου 2015) και να σπουδάσουν σ’ ένα διεθνές περιβάλλον με φοιτητές από 52 χώρες. Οι σπουδές στο DEREE θα σου προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες: Μπορείς να φοιτήσεις για ένα εξάμηνο στο εξωτερικό χωρίς επιπλέον δίδακτρα ή με υποτροφία σε πασίγνωστα πανεπιστήμια, όπως το Emory και το Cornell των ΗΠΑ – κορυφαία στα Οικονομικά και στις Τουριστικές Επιχειρήσεις αντίστοιχα. Επιπλέον, μπορείς να αποκτήσεις επαγγελματική εμπειρία πριν καν αποφοιτήσεις, με αμειβόμενη πρακτική εξάσκηση σε κορυφαίες πολυεθνικές εταιρείες (Libra Group, Coca-Cola, Johnson & Johnson, Diageo, S&B κ.ά.) στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μια πρακτική που συχνά οδηγεί σε πρόσληψη. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για τις σπουδές στο DEREE, επικοινώνησε με έναν Σύμβουλο Σπουδών στο 210 600 9800 (εσωτ. 1410) ή μπες στο www.acg.edu.

30 lifo – 15.1.15

α π ο τ ον μιχ α λ η μιχ α ηλ

Διεθνείς εμπειρίες, επιπλέον αξία στο πτυχίο, επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό σημαίνει να σπουδάζεις στο DEREE!

ημερολόγιακουζίνας

Εξασφάλισε το μέλλον σου σπουδάζοντας στο DEREE!

Tι περιμένω το 2015 Για όσους ασχολούνται με το φαγητό, το ’14 ήταν μια πολύ καλή χρονιά. Φάγαμε καλά. Τα εστιατόρια της πόλης το έπιασαν το υπονοούμενο και σοβαρεύτηκαν στην πλειονότητά τους. Ωραία νέα μαγαζιά, εξαιρετικές γεύσεις, έξυπνες ιδέες, μετρημένα πράγματα, ελάχιστες εξαλλοσύνες. Με όλα αυτά τα ωραία που ζήσαμε, περιμένω να δω κι άλλα. Θέλω περισσότερη ελληνική κουζίνα. Θέλω να μελετήσουμε κι άλλο τα φαγητά αυτής της χώρας και να αποδεχτούμε πως μπορούμε άνετα να σερβίρουμε σε εστιατόρια τα φαγητά της γνήσια και απείραχτα, χωρίς να πρέπει να τα φιλτράρουμε από χίλιες μόδες που βλέπουμε στην τηλεόραση και στα ξένα μέσα. Η Ελλάδα έχει μια τεράστια παράδοση με γεύσεις που είναι απλές και συνδυασμούς ευφυείς που δεν έχουν ανάγκη από άλλες φορεσιές. Δεν είναι ντροπή να σερβίρεις λαχανοντολμάδες στα εστιατόρια και τα ψάρια μας δεν είναι αυτονόητα, ούτε η τεχνική του ψησίματός τους. Θέλω να συντονιστούν όλες οι λειτουργίες ενός εστιατορίου. Να δούμε εστιατόρια που διευθύνονται από ανθρώπους που έχουν επίγνωση της επίδρασης που μπορεί να έχει, ας πούμε, μια κακή συμπεριφορά ή μια ενοχλητική μουσική στο γεύμα ενός πελάτη. Θέλω να δω υπεύθυνους εστιατορίων που ξέρουν πως ένα γεύμα είναι μια σύμβαση, ένα ιερό πράγμα που θέλει μεγάλη σκηνοθεσία για να πετύχει. Ακόμα και οι πετυχημένες ταβέρνες το έχουν αυτό, είτε γιατί κάποιος σκέφτηκε κάτι που έχει νόημα ή απλώς το απέκτησαν ως γαλόνι μέσα στα χρόνια. Πάντως, ο εστιάτορας που δεν έχει κάτσει να φάει ως πελάτης στο εστιατόριό του δεν θα μπορέσει ποτέ να το καταλάβει αυτό... Υπάρχουν, φυσικά, και οι ιδιοφυείς εκείνοι μάγοι των μαγαζιών, που σε κάθε τους πρότζεκτ συνθέτουν ένα μαγικό κράμα από ξεχωριστά στοιχεία και σε κάνουν να νομίζεις πως περπατάς πάνω στο νερό κάθε που τρως στα μαγαζιά τους. Εκλείπουν, αλλά υπάρχουν. Θα ήθελα, αν μπορούσαμε, να κάναμε ένα μπλοκ σε όλα τα ξένα περιοδικά, στις ξένες εκπομπές μαγειρικής, στα ξένα food blogs κ.λπ. Δεν θα κερδίσουμε τίποτα διαβάζοντάς τα. Ήδη χάσαμε πολύτιμο χρόνο με αυτά. Ελληνικά πράγματα. Να κοιτάξουμε εντός. Να κρίνουμε, να δοκιμάσουμε, να γίνουμε και λίγο τοπικιστές. Δεν νομίζω να αλλάξει τίποτα, παιδιά, αν συνεχίσουμε να τρώμε τα κρέατα που έρχονται σε σελοφάν από τη Σκωτία ή να μαγειρεύουμε όλα αυτά τα εξωτικά χωρίς να έχουμε ΙΔΕΑ τι τρώνε στην Πελοπόννησο, ας πούμε, και ποιες είναι οι γαστρονομικές μας δυνατότητες. Θα ήθελα να αρχίσουμε να εκτιμάμε τις βασικές αξίες ενός γεύματος: λευκά τραπεζομάντηλα, καλά σερβίτσια, καλά ποτήρια. Ειλικρινά, φίλοι μου, δεν ξέρω πού το είδατε να πληρώνει ο κόσμος πενηντάευρα για να τρώει πάνω σε χάρτινα σουπλά και να πίνει κρασιά σε κρασοπότηρα της δεκαετίας του ’50. Δεν παίζει αυτό! Με το που κάθεται ο άλλος, είναι σαν να του λες πως δεν τον σέβεσαι. Τα ίδια πιστεύω και για το ντεκόρ των μαγαζιών. Ας είναι αυτός ο μόνος λόγος για να ταξιδέψετε, να δείτε πώς είναι τα όμορφα μέρη στο εξωτερικό και να μην τα αντιγράψετε, αλλά να μεταφέρετε το πνεύμα τους στο δικό σας μαγαζί. Τέλος, θα ήθελα να φάω φαγητό που θα το σερβίρουν άξιοι και χαρισματικοί σερβιτόροι. Δώστε τα όλα για τον άνθρωπο που θα μεταφέρει στον πελάτη όλη σας την τεχνογνωσία, όλο σας το έργο. Αυτό το κρίσιμο πρόσωπο μπορεί να τα αλλάξει όλα. Μην το αφήνετε στην τύχη. Εκπαιδεύστε τους να μιλάνε ωραία και απλά για τα φαγητά που σερβίρετε. Να ξέρουν τα κρασιά, να είναι ευγενικοί και καθαροί. Πείστε τους πως αυτό είναι ένα σπουδαίο επαγγελμα και όχι μια δουλειά του ποδαριού! Αυτά… Σας φιλώ!

Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 32

θεατρο

μουσικη

γευση

Η Ματίνα Καλτάκη για την παράσταση Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι. Σελ. 38

Η Χίλντα Παπαδημητρίου για τους δίσκους που άκουσε περισσότερο το 2014. Σελ. 42

Η Νίκη Μηταρέα για το Homey, το St’ astra και το Iki Sushi. Σελ. 43

Εργο του Διονύση Καβαλλιεράτου

Week

εγκαινια πρεμιερες

H AICA Hellas στην γκαλερί Ζουμπουλάκη

Μια οικογενειακή χιονοστιβάδα Η νέα ταινία του Ρούμπεν Όστλουντ αφηγείται τις ανισορροπίες που εμφανίζονται σε μια οικογένεια Σουηδών ύστερα από μια φυσική καταστροφή. Από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 34

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (AICA Hellas) διοργανώνει μια μεγάλη ομαδική έκθεση με φιλανθρωπικό χαρακτήρα και τη συμμετοχή πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Στέλιος Φαϊτάκης, ο Διονύσης Καβαλλιεράτος και η Κατερίνα Ζαχαροπούλου. Στόχος της έκθεσης είναι η εξασφάλιση οικονομικών πόρων για την Ένωση. Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20, έως 24/1. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 11.0015.00 & 17.00-21.00, Σάβ. 11.0014.00, www.zoumboulakis.gr

15.1.15 – lifo

31

μη χασετε!

n Τις τελευταίες μέρες της ατομικής έκθεσης του Γιώργου Χατζημιχάλη στην Eleftheria Tseliou Gallery που θα διαρκέσει μέχρι τις 24/1.

The grand illusion Το 2013 η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον Τζουλιάνο Καγκλή με το βραβείο του νέου ζωγράφου κάτω των 40 ετών. Φέτος, επιστρέφει με τη νέα του ατομική έκθεση στην αίθουσα τέχνης «Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου». Όπως σχολιάζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης για τη νέα του δουλειά: «Τα έργα αυτής της έκθεσης μπορούν να ιδωθούν ως καρέ μιας ιστορίας, ως αυτοβιογραφικές νύξεις ή ως μια προσέγγιση των αντιθέσεων και της πολυπλοκότητας της ζωής, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι». r Αίθουσα Τέχνης « Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου», Βαλαωρίτου 9Α, 210 3607598, έως 14/2. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 11.00-20.00, Σάβ. 11.00-15.00 (Κυρ. & Δευτ. κλειστά), www.ekfrasi-art.gr

Κey Η γκαλερί Genesis φιλοξενεί τη νέα ατομική έκθεση του εικαστικού Μάρκου Μπλάτσιου. Ο ακαδημαϊκός Θόδωρος Αντωνίου σημειώνει σχετικά: «Ο Μάρκος Μπλάτσιος, με την τελευταία του δουλειά, επικυρώνει γι’ ακόμα μια φορά την έντονη δημιουργική του παρουσία. Μόνο με το μαύρο και το άσπρο και τη σκιά ως υπερβατική παρουσία μάς μεταφέρει σε κόσμους απέραντους, μαγικούς και απροσδόκητους. Ενεργοποιεί τη φαντασία και τη σκέψη μας».

Week

Φωτό: Χρήστος Σαρρης

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

32 lifo – 15.1.15

r metamatic: taf, Νορμανού 5, 29/1-13/2. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Σάβ.: 12.00-21.00, Κυρ. 12.00-19.00, facebook.com/metamatictaf

Neverland Η νέα ατομική έκθεση του Χρήστου Χαρίση στην γκαλερί ΑΔ είναι μια ζωγραφική εγκατάσταση που αποτελείται από τρία ζωγραφικά έργα κι ένα βίντεο. Μέσα από το έργο του πραγματεύεται τη δυσκολία τού να συμβαδίσει κανείς με το πέρασμα του χρόνου και τις αυξανόμενες απαιτήσεις της ενηλικίωσης.

«Γιατί οι άνθρωποι σωπαίνουν; Έχουν υποστεί κάποιο σοκ; Θέλουν να πάρουν απόσταση για να προστατευτούν ή έπεται μια επανάσταση που κοχλάζει στο σώμα και στο βλέμμα;». H χορογράφος Πέρσα Σταματοπούλου, μαζί με την ομάδα της, επιχειρεί να μεταφράσει κινητικά τα παραπάνω ερωτήματα και να διερευνήσει επί σκηνής την εμπειρία της σιωπής. Η μουσική επιμέλεια της παράστασης είναι του Coti K.

r Γκαλερί ΑΔ, Παλλάδος 3, 210 3228785, 21/1-7/3. Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 12.00-21.00, Σάβ. 12.0016.00, www.adgallery.gr

r Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών-Μικρή Σκηνή, λεωφ. Συγγρού 107-109, 210 9005800, 28-31/1. Ώρα έναρξης: 21.00.

Σιωπή στη Στέγη

☛

Αϋπνία H νέα έκθεση του metamatic:taf είναι μια οργανική σκηνογραφική εγκατάσταση, μια απεικόνιση διαδοχικών σωματικών «εμμονών» της νεκρής ή εκδιωγμένης φύσης που εξ ορισμού δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε κατάσταση αποδεκτής ηρεμίας. Οι συμμετέχοντες δημιουργοί από τον χώρο των εικαστικών και παραστατικών τεχνών εκφράζουν, χρησιμοποιώντας ποικίλα δημιουργικά μέσα, τον «μη ύπνο», κατά τη διάρκεια του οποίου το «ρεαλιστικό ή μη ρεαλιστικό» χρήζει διαφορετικής προσοχής.

r Gallery Genesis, Χάρητος 35, Κολωνάκι, 211 7100566. Τρ., Πέμ., Παρ. 11.30-21.30, Τετ.-Σάβ. 11.3015:30, www.gallerygenesisathens.com

stop the press ! Έκθεση με τίτλο «30+» διοργανώνει η Ένωση Ελλήνων Γραφιστών στο Ρομάντσο από τις 15 ως τις 19/1 με τη συμμετοχή πάνω από 30 νέων σχεδιαστών και φοιτητών.

Μανώλης Λυκιαρδόπουλος από το Theory Bar

Νίκος Μπάκουλης από το Clumsies Βar

Δημήτρης Μανγκλάρης από το Tokyo Bar

Στέφανος Δραγανιδάκης από το Dalliance House

Δημήτρης Γούζιος από το Mosaiko Βar

Κώστας Χατζηαβάς από το Recipe Bar

Το World Class ανεβάζει και φέτος ψηλά τον πήχη! Η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε, αναδεικνύοντας τους έξι καλύτερους Έλληνες bartenders της χρονιάς που θα λάβουν μέρος στον ελληνικό τελικό του World Class 2015.

Σ

την έβδομη χρονιά του το World Class έχει καθιερωθεί πια ως μια διεθνής πλατφόρμα ανταλλαγής νέων ιδεών που όχι μόνο εξυψώνει την τέχνη του bartending αλλά ξεχωρίζει κι επιβραβεύει τους κορυφαίους bartenders στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο πως από το 2009 μέχρι σήμερα έχει εκπαιδεύσει περισσότερους από 17.000 bartenders σε όλο τον κόσμο. Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, η πρώτη φάση του World Class Bartender of the year 2015. Και φέτος οι συμμετέχοντες ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά. Στο πρώτο φετινό «κύμα» με τίτλο «The Fundamentals of Flavours» οι bartenders χρειάστηκε να διευρύνουν τα όρια του mixology, να αναδείξουν την αντίληψη της γεύσης αλλά και να μην καλύψουν τα γευστικά χαρακτηριστικά των spirits που χρησιμοποίησαν ως βάση για τις δημιουργίες τους. Οι έξι φιναλίστ που διακρίθηκαν στην πρώτη φάση είναι οι: Δημήτρης

Γούζιος από το Mosaiko bar, Στέφανος Δραγανιδάκης από το Dalliance House, Μανώλης Λυκιαρδόπουλος από το Theory Bar, Δημήτρης Μανγκλάρης από το Tokyo Bar (Θεσσαλονίκη), Νίκος Μπάκουλης από το Clumsies bar, και ο Κώστας Χατζηαβάς από το Recipe Bar. Οι επόμενοι έξι φιναλίστ θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης και θα συγκροτήσουν την τελική δωδεκάδα που θα λάβει μέρος στον ελληνικό τελικό του World Class τον Μάιο του 2015. Ο νικητής θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον παγκόσμιο τελικό του World Class για το 2015 που θα διεξαχθεί στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Μείνετε συντονισμένοι και παρακολουθήστε την εξέλιξή της μέσα από τη σελίδα του World Class Greece στο facebook: www.facebook.com/ worldclassgreece αλλά και από το hashtag #worldclassgreece.

Τα 6 κοκτέιλ των φιναλίστ Το «Nostalgia», εμπνευσμένο από τα 200 χρόνια ιστορίας του Johnnie Walker, του Στέφανου Δραγανιδάκη.

Το κοκτέιλ «The Talkies» εμπνευσμένο από το θαλασσινό Talisker, του Μανώλη Λυκιαρδόπουλου.

Η σύνθεση 4 εποχών «The Perfect Companion», που χρησιμοποιεί Johnnie Walker Blue Label και Zacapa XO, είναι του Δημήτρη Μανγκλάρη.

Η σύλληψη «Magnetism», εμπνευσμένη από το σύμπαν του Zacapa 23 yo, του Νίκου Μπάκουλη.

Το ανατρεπτικό «The Game», βασισμένο στο single malt whisky Cardhu, του Κώστα Χατζηαβά.

PUBLI

Tο cocktail concept«Three Dots», βασισμένο στο Johnnie Walker Platinum Label, του Δημήτρη Γούζιου.

15.1.15 – lifo

33

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Aνωτέρα Βία Force Majeure

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Όστλουντ Πρωταγωνιστούν: Γιοχάνες Κούνκε, Λίζα Λόβεν Κόνγκσλι

και πληρέστερο ψυχισμό, μέσα στις αδυναμίες τους βεβαίως. Και να σκεφτεί κανείς πως το φιλμ, που ήταν υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα κι έχει μπει στην 9άδα των ξενόγλωσσων ταινιών που διεκδικούν το Όσκαρ, έχει σκηνοθετηθεί από άνδρα, ο οποίος κατάφερε να πάρει μια ελαφρώς χιουμοριστική απόσταση από το υπαρξιακό snow δράμα που έγραψε ο ίδιος. Μέσα σε αυτό το δίωρο κινηματογραφικό σχόλιο για τη σύγχρονη υποκρισία του «καλώς φαίνεσθαι μεταξύ μας» (η αυταρέσκεια που λέγαμε...) και της καρτποσταλικής, κινούμενης πόζας της χαρούμενης οικογένειας που βρίθει από άρεια υγεία, πλένει τα δόντια της με ευλάβεια χρησιμοποιώντας απαρέγκλιτα ηλεκτρικό βουρτσάκι, γλιστράει με χάρη στις τέλειες πλαγιές και ξαποσταίνει ομαδικά με ασορτί πιτζάμες στην ξύλινη θαλπωρή του ξενοδοχείου, κρύβεται το κουκούτσι μιας πιο σβέλτης και ουσιαστικότερης κομεντί που απλώνεται χωρίς σημαντικό λόγο, παρά μόνο για ύφος και εμφατικό παιχνίδισμα, ανάμεσα σε επαναλήψεις και γαλλικού τύπου διαλόγους, που ωστόσο δεν κόβουν όσο βαθιά θα ήθελε ο Όστλουντ. Πάντως, η σκηνή όπου ο κακομοίρης (;) ο Τόμας, ο σύζυγος, καταρρέει είναι μια αναπάντεχη, διφορούμενη, μοχθηρή και αξέχαστη στιγμή, που δεν ξέρεις αν πρέπει να σκάσεις στα γέλια ή να τον πλακώσεις στο ξύλο – πραγματικό highlight. ΔΑΝΑΟΣ 1, ΕΛΛΗ, ΛΑΪΣ 1, ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ , ΑΤΤΑΛΟΣ, ΑΙΓΛΗ 1

BLACKHAT Σκηνοθεσία: Μάικλ Μαν Πρωταγωνιστούν: Κρις Χέμσγουορθ, Τανγκ

Τι γίνεται όταν μια «κανονική» οικογένεια Σουηδών παρακολουθεί αμέριμνα μια ελεγχόμενη χιονοστιβάδα σε ένα υπαίθριο εστιατόριο χιονοδρομικού κέντρου στις Άλπεις, η χιονοστιβάδα ξαφνικά ξεφεύγει από την προβλεπόμενη κατεύθυνση και κατευθύνεται ορμητικά προς τα τραπέζια, πυκνό σύννεφο χιονοπούδρας σκεπάζει χωρίς προειδοποίηση τον χώρο και ο πατέρας μαζεύει το κινητό του και τρέπεται σε άτακτη φυγή, αφήνοντας τη σύζυγο μόνη, να φωνάζει και να προστατεύει τα δυο παιδιά τους; Ανθρώπινο ρεφλέξ; Ασυγχώρητο λάθος; Ή φθοροποιός αφορμή για διάλυση του ερμητικά κλειδαμπαρωμένου οικοδομήματος, μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου; Η Ανωτέρα Βία, με τις μακριές, τακτοποιημένες λήψεις, τους μηχανικούς ήχους από τα λιφτ και τις παρατεταμένες σιωπές, ρίχνει μια ειρωνική, τραγικωμική (σε ηθελημένα συγκρατημένους σκανδιναβικούς τόνους, σαν συνθετικό κλισέ που απαντά στο στερεότυπο που έχει όλος ο κόσμος αλλά και η συγκεκριμένη κοινωνία για τον εαυτό της) ματιά στην εύθραυστη ισορροπία της πυρηνικής οικογένειας, πυροβολώντας με το γάντι την αυταρέσκεια του μεσοαστικού εφησυχασμού και την ισχύουσα υπεροψία της αρσενικής κυριαρχίας, καθώς ο πάτερ-φαμίλιας και ο μουσάτος φίλος του που τον επισκέπτεται αποδεικνύονται γρήγορα μέσα στο φιλμ ατελή λαμόγια, καμουφλαρισμένα από επιφανειακό cool και ψεύτικο ενδιαφέρον αντίστοιχα. Αντίθετα, η σύζυγος και μάνα, η νεαρή φιλενάδα του φίλου του συζύγου και μια ακόμη γυναίκα αδέσμευτης σεξουαλικότητας που το κεντρικό ζευγάρι γνωρίζει στο λόμπι του ξενοδοχείου λειτουργούν με προηγμένα αντανακλαστικά

34 lifo – 15.1.15

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Μια οικογένεια Σουηδών πηγαίνει στις γαλλικές Άλπεις για σκι. Ο ήλιος λάμπει και οι πλαγιές είναι πανέμορφες. Κατά τη διάρκεια ενός γεύματος σε ένα εστιατόριο που κρέμεται από μια πλαγιά μια χιονοστιβάδα φέρνει τα πάνω κάτω. Τα φαγητά πετάγονται προς όλες τις κατευθύνσεις και η Ebba ζητάει τη βοήθεια του Tόμας, καθώς προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά τους. Αυτός, όμως, τρέχει για να σωθεί… Η καταστροφή τελικά δεν επήλθε και μετά την αναστάτωση επικρατεί αμηχανία. Όμως, η οικογενειακή ισορροπία έχει διαταραχθεί πλήρως. Η αναπάντεχη αντίδραση του Τόμας προκαλεί την επαναξιολόγηση των ρόλων και του οικογενειακού κατεστημένου. Ο γάμος του ζευγαριού κρέμεται από μια κλωστή, καθώς ο Tόμας προσπαθεί να επανακτήσει τον ρόλο του αρχηγού της οικογένειας.

Κινηματογράφος

Γουέι

Ήρωας στο φιλμ Blackhat –μια λέξη που σηματοδοτεί τον κακοήθη χάκερ– είναι ο Χάθαγουεϊ (Κρις Χέμσγουορθ), ο οποίος εκτίει ποινή 15 ετών για εγκλήματα στον κυβερνοχώρο και δέχεται να συνεργαστεί με τις αμερικανικές και κινεζικές Αρχές για να μειωθεί η ποινή, βοηθώντας τους να εξαρθρώσουν μια σειρά ενεργειών που προκαλούν ηλεκτρονικό χάος. Ακούσια επίκαιρο λόγω του μαζικού χάκινγκ της Sony, το Blackhat κινείται ζαλιστικά ανάμεσα στη δυτική Αμερική και στη βαθιά Ασία, εμπλέκει τον Χάθαγουεϊ σε ένα ερωτικό δίλημμα με μια Κινέζα πράκτορα και ηθελημένα μπερδεύει τον θεατή σε σχέση με τα κίνητρα του κακού που προκαλεί τον όλεθρο: αρχικά αποκλείοντας τα τραπεζικά και τα πολιτικά αίτια που παραπέμπουν σε έναν μονοδιάστατο καταστροφικό χαρακτήρα στη μανιέρα του Τζέιμς Μποντ, η περιπέτεια του Μάικλ Μαν δεν φείδεται δράσης και σασπένς, πάντα με μια υψηλής αισθητικής βιντεϊκή αμεσότητα, νυχτερινή ατμόσφαιρα κινδύνου που εγκυμονείται ανά πάσα στιγμή, έντονη σωματικότητα και καταστάσεις που δεν έχουν ευκρινή κατεύθυνση. Ωστόσο, η υλοποίηση της πραγματικής απειλής τού διαφεύγει κινηματογραφικά και όποτε επιλέγει να τονίσει την κρίσιμη στιγμή, το momentum δεν είναι αρκετά δυνατό. Σκηνοθετικά δεν λέει και πολλά πράγματα. Επιπρόσθετα, το δράμα του ατσαλάκωτου, ευλαβικά γυμνασμένου βαρυποινίτη (ο Χέμσγουορθ ως Μπραντ Πιτ της γενιάς του) φαντάζει ως ανήκεστος χολιγουντιανός ακκισμός – προσποίηση για την οποία φέρει ακέραια την ευθύνη ο Μαν και όχι ο ηθοποιός. Αντίθετα, η Τανγκ Γουέι, που είχε διακριθεί στο Προσοχή: Πόθος του Ανγκ Λι, ακόμη και ως σχετικά ασαφές περίγραμμα, τουλάχιστον στριμώχνεται σε μια συνεχή ίντριγκα που της διαφεύγει και ακολουθεί με πόνο και πείσμα.

VILLAGE RENTI 7, 10, VILLAGE MALL 2, VILLAGE FALIRO 1, VILLAGE AG.DIMITRIOS 1, VILLAGE PAGRATI 4, ΑΘΗ-

ΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3, STER ILION 4, ODEON STARCITY 5, ODEON KOSMOPOLIS 10, ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1, NANA 6, ΑΕΛΛΩ 2, ΑΙΓΛΗ 2, ΑΝΟΙΞΗ 1

ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Begin Again Σκηνοθεσία: Τζον Κάρνεϊ Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Ράφαλο, Κίρα Νάιτλι, Άνταμ Λεβίν

Το φιλμ για το οποίο ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν πλήρωσε 7 ολόκληρα εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τα δικαιώματά του στο Φεστιβάλ του Τορόντο του 2013 –έχοντας στο μεταξύ αλλάξει τίτλο από το αρχικό Can a song save your life– αποτελεί τη συνέχεια του εντυπωσιακά επιτυχημένου, αν και εξαιρετικά χαμηλόφωνου, ντεμπούτου του Τζον Κάρνεϊ με το ιδιότυπο μιούζικαλ Once ( Όσκαρ τραγουδιού). Το Πάρ’ το από την αρχή είναι μια πιo αεράτη παραλλαγή του βασικού θέματος του Once, δηλαδή του συσχετισμού έρωτα και μουσικής, με επαναλαμβανόμενο διακύβευμα το ξεπούλημα της ψυχής και της αυθεντικότητας. Ο Μαρκ Ράφαλο υποδύεται τον μεγαλοπαράγοντα δισκογραφικής εταιρείας που είναι οριακά απογοητευμένος από την πορεία της μουσικής γενικά και της ζωής του ειδικά, και η Κίρα Νάιτλι ενσαρκώνει τη μοναχική, ντροπαλή τραγουδίστρια που έχει επίσης απογοητευτεί από την ανύπαρκτη καριέρα της και τη σχέση της με τον Άνταμ Λεβίν, πυγμαλίωνα και πετυχημένο μουσικό που την προδίδει για μια άλλη. Μαζί θα προσπαθήσουν για μια νέα αρχή, το τραγούδι που θα σηματοδοτήσει το χαμένο αλλά όχι άπιαστο όνειρο, σε πείσμα της βιομηχανίας που θέλει τα έτοιμα – και νεανικότερα ακούσματα. Ο Τζον Κάρνεϊ στερείται πειστικότητας και πρωτοτυπίας, αν και τα τραγούδια, που δοκιμάζουν πολλά στυλιζαρίσματα που σχετίζονται με τις αναφορές του σεναρίου, είναι ευχάριστα και «κολλητικά» και οι ερμηνείες των Ράφαλο και Νάιτλι άνετες και δεμένες. Η Νάιτλι τραγουδάει η ίδια, και μάλιστα ευπρόσωπα και ευαίσθητα.

VILLAGE RENTI 13, VILLAGE PAGRATI 2, VILLAGE FALIRO 2, VILLAGE MALL 12, ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 1, ODEON STARCITY 3, ODEON KOSMOPOLIS 8, ΕΜΠΑΣΣΥ, ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2, ΚΗΦΙΣΙΑ 2

BELLE Σκηνοθεσία: Άμα Ασάντε Πρωταγωνιστούν: Γκούγκου Μπάθα Ρο, Τομ Γουίλκινσον

Όπως και το 12 Χρόνια Σκλάβος, το Belle βασίζεται σε πραγματική ιστορία με θέμα τον ρατσισμό και τη δουλεία και φέρνει στο προσκήνιο την ξεχασμένη Ντάιντο Ελίζαμπεθ Μπελ, μια μιγάδα, νόθο παιδί ενός Βρετανού ναυάρχου, η οποία μεγάλωσε με φροντίδα και αρχές από τον θείο της, τον λόρδο Μάνσφιλντ, επιφανή δικαστή του 18ου αιώνα – πηγή έμπνευσης είναι ένας πίνακας που την απεικονίζει, μαζί με την αγαπημένη της (λευκή) ξαδέλφη. Ο σεναριακός συσχετισμός της μεικτής καταγωγής της με το υβριδικό της status παρουσιάζει ενδιαφέρον: η Belle είχε όλα τα προνόμια της καλής ανατροφής, καθώς και μια γερή προίκα, για να προσελκύσει υπολογίσιμο γαμπρό, αλλά το χρώμα του δέρματός της δεν της επέτρεπε πλήρη ενσωμάτωση στην καλή κοινωνία, κυρίως στους κύκλους της αριστοκρατίας, όπου ανήκε η οικογένεια που τη μεγάλωσε. Η δραματοποίηση κρατάει την πλοκή ζωντανή, με δεδομένο ότι η υπόθεση αυτή αφύπνισε νομικά και κοινωνικά την κατάργηση της δουλείας και πρακτικά, ενώ η Belle όντως

ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον ακτιβιστή δικηγόρο που έδωσε μάχη στο πλευρό των abolitionists. Δεν υπάρχει κανένα ψεγάδι σε αυτή την ταινία εποχής, που ωστόσο μοιάζει σαν να βγήκε από άλλη, παλιότερη εποχή και ποντάρει στο δυνατό και συγκινητικό θέμα, όπως το χειρίζεται με ακρίβεια η Αφροβρετανή σκηνοθέτις Άμα Ασάντε, που υποστηρίζεται από εξαιρετικές ερμηνείες – από την όμορφη και δυναμική Γκούγκου Μπάθα Ρο, την Έμιλι Γουότσον, τη Μιράντα Ρίτσαρντσον, που βλέπουμε σπάνια πλέον, και, πάνω απ’ όλους, τον κορυφαίο Τομ Γουίλκινσον σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, ως λόρδο Μάνσφιλντ, που ισορροπεί απαρασάλευτα ανάμεσα στην απόσταση του δικαστή μπροστά σε μια κρίσιμη απόφαση και στην προσωπική ευθύνη μιας ιδιαίτερης «κηδεμονίας». ΤΡΙΑΝΟΝ, ΑΙΓΛΗ 2

Οι γαμπροί της Ευτυχίας Σκηνοθεσία: Στράτος Μαρκίδης Πρωταγωνιστούν: Χρύσα Ρώπα, Κώστας Αποστολάκης, Κώστας Ευρυπιώτης, Μπέσυ Μάλφα, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Κατερίνα Γερονικολού, Τάσος Παλατζίδης, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ορφέας Παπαδόπουλος

Στο ριμέικ της γνωστής κωμωδίας των ’60s ο Βαγγέλης θέλει να παντρέψει τη γεροντοκόρη αδελφή του Ευτυχία. Και ενώ βρίσκει τον ιδανικό υποψήφιο στο πρόσωπο του συνεργάτη του, εμφανίζεται κι ένας δεύτερος για να τη διεκδικήσει.

VILLAGE RENTI 6,15, VILLAGE AG.DIMITRIOS 3,4, VILLAGE MALL 4, VILLAGE FALIRO 5, VILLAGE PAGRATI 1, ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2, STER ILION 2,5, ODEON STARCITY 10, ODEON KOSMOPOLIS 6, ΝΑΝΑ 3, ΒΑΡΚΙΖΑ 2, ΑΕΛΛΩ 1,3, ΟΣΚΑΡ, ΜΑΓΙΑ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1, ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2, ΦΟΙΒΟΣ , ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Agora: Από τη Δημοκρατία στις Αγορές Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος Η Αγορά ήταν στην Αρχαία Ελλάδα το κέντρο της πόλης για την πολιτική, οικονομική, αθλητική, καλλιτεχνική και πνευματική ζωή, μα, πάνω απ’όλα, ήταν η καρδιά της δημοκρατίας. Στη σύγχρονη Ελλάδα η λέξη «αγορά» έχει την έννοια της εμπορικής συναλλαγής και κυριαρχεί στην πραγματικότητα της ελληνικής οικονομικής κρίσης. ΑΑΒΟΡΑ, STUDIO NEW STAR

Η Αρπαγή 3 Taken 3 Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μεγκατόν Πρωταγωνιοστούν: Λίαμ Νίσον, Φόρεστ Γουίτακερ, Σαμ Σπρούελ, Ντάγκρεϊ Σκοτ

O Μπράιν Μιλς επιστρέφει γεμάτος οργή για τη δολοφονία της πρώην συζύγου του. Αυτήν τη φορά προσπαθεί να αποφύγει την ανελέητη καταδίωξη της CIA, του FBI και της Αστυνομίας. Για τελευταία φορά ο Μιλς πρέπει να χρησιμοποιήσει τις μοναδικές του ικανότητες και να προστατεύσει τον μοναδικό άνθρωπο που έχει σημασία πια γι’ αυτόν, την κόρη του.

VILLAGE RENTI 2,4,14,20, VILLAGE MALL 7,9,14, VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,5, VILLAGE PAGRATI 5, VILLAGE FALIRO 7,9, ODEON KOSMOPOLIS 1,11, STER ILION 1, ODEON STARCITY 1,4, ΝΑΝΑ 1,2,5, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2, ΑΕΛΛΩ 1, ΖΕΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΟΙΒΟΣ

aiΘoyΣeΣ

Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 17:50 Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 20:00, 22:10

αθhνα αμπελοκηποι γκαζι - θησεiο - νεaπολη

VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΑΑΒΟΡΑ

Ιπποκράτους 180, Νεάπολη, Tηλ: 2106423271-2106462253, Ο κήπος του Γιάλομ: Η φιλοσοφία μιας ζωής Πεμ-Τρι 20:30, 22:00 / Τετ 22:00 . Agora: από τη δημοκρατία στις αγορές Πεμ-Τετ 18:20

ΑΘΗΝΑΙΟΝ

Βασιλισσης Σοφίας 124, Αμπελόκηποι, Tηλ: 21077821222112112222, www. athinaioncinemas.com ÜΑίθουσα 1: Blackhat ΠεμΤετ 17:30, 20:00, 22:40 . Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:00. ÜΑίθουσα 2: Μεγαλώνοντας Πεμ-Τετ 18:00, 21:00. Αστερiξ : Η κατοικiα των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:10

ΑΣΤΥ

Κοραή 4, Αθήνα, Tηλ: 2103221925, www.amafilms. gr / https://www.facebook. com/astycinema, Λευκός Θεός Πεμ-Τετ 18:00, 20:05, 22:15. Νορβηγία Σαβ 00:30

ΓΑΛΑΞΙΑΣ

Μεσογείων 6, Αμπελόκηποι, Tηλ: 2107773319-2107700491. ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, 22:30. ÜΑίθουσα 2: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30

GAZARTE

Βουτάδων 34, Γκάζι, Tηλ: 2103452277-2103460347, www. gazarte.gr, Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 19:00, 21:00, 23:00

ΔΑΝΑΟΣ

Λεωφόρος Κηφισίας 109 & Πανόρμου, Αμπελόκηποι, Tηλ: 2106922655, www. danaoscinema.gr ÜΑίθουσα 1: Ανωτέρα βία Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 17:30, 20:00, 22:30 / Τρι 17:30, 22:30 Ζαμπίζια: Πουλιά στον αέρα (μτγλ) Κυρ 12:00 Four letters Apart Κυρ 16:00 ÜΑίθουσα 2: Μια οικογενειακή υπόθεση Πεμ-Τετ 18:20, 20:20, 22:20. Ο κήπος του Γιάλομ: Η φιλοσοφία μιας ζωής Κυρ 16:30

ΕΛΛΗ

Ακαδημίας 64, Αθήνα, Tηλ: 2103632789, Ανωτέρα βία ΠεμΤετ 17:15, 19:45, 22:15

ΕΜΠΑΣΣΥ

Πατριάρχου Ιωακείμ 5 και Ηροδότου, Κολωνάκι, Αθήνα, Tηλ: 2107215944, www.i-ticket.gr, Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, 22:30 . Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:00

ΙΝΤΕΑΛ

Πανεπιστημίου 46, Αθήνα, Tηλ: 2103826720, Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 17:10, 19:30, 22:00

ΝΙΡΒΑΝΑ

Λεωφόρος Αλεξάνδρας 192, Αμπελόκηποι, Tηλ: 21064693982106445221, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr, Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 18:00, 21:00 Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:00

ODEON ΟΠΕΡΑ

Ακαδημίας 57, Αθήνα, Tηλ: 2103622683, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr ÜΑίθουσα 1: Ο κος Τέρνερ ΠεμΤετ 18:45, 21:45. ÜΑίθουσα 2: Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 20:00, 22:15. Πάντινγκτον (μτγλ) ΣαβΚυρ 18:00

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Tηλ: 2103609695-2103612046, contact@tainiothiki.gr, www. tainiothiki.gr ÜΑίθουσα 1: Ανωτέρα βία Πεμ, Σαβ, Κυρ, Τρι 17:15, 19:30, 21:45 / Παρ, Δευ 17:15, 19:30 / Τετ 17:15 Electra Παρ, Δευ 22:00. Θάνατος στη Βενετία Κυρ 12:00. Δεν είμαι εγώ Τετ 20:00 ÜΑίθουσα 2: Jimmy’s Hall ΠεμΤετ 20:00, 22:00

ΤΙΤΑΝΙΑ

Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους 5, Αθήνα, Tηλ: 2103811147, cinemax1@otenet.gr, www. cinemax.gr, Τα 400 χτυπήματα Πεμ-Τετ 18:00. Να πεθαίνεις στα 30 Πεμ-Τετ 20:00 . Τα πάντα γύρω από το σεξ Πεμ-Τετ 22:00 Αιγάλεω - Αγία Βαρβάρα

ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ

Κουντουριώτη 40 & Μυριοφύτου 55, Αιγάλεω, Tηλ: 2105911390370, 6932982051, info@ lamproskonstantaras.gr, www. lamproskonstantaras.gr / www. renavlahopoulou.gr, Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) ΠαρΣαβ 17:00 / Κυρ 11:30, 17:00

αργυροyπολη αγιος δημhτριος - δaφνη ΑΤΛΑΝΤΙΣ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 245, Πλατεία Καλογήρων, Δάφνη, Tηλ: 2109711511 ÜΑίθουσα 1: Ο κος Τέρνερ ΠεμΤετ 18:30, 21:30. ÜΑίθουσα 2:

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, Άγιος Δημήτριος, Tηλ: 210 6104100 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:00, 17:00 / Σαβ-Κυρ 13:00, 15:00, 17:00 Blackhat Πεμ-Τετ 19:10, 22:00 ÜΑίθουσα 2: Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 20:00 Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:00, 18:00 / Σαβ-Κυρ 12:00, 14:00, 16:00, 18:00. Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 22:30 ÜΑίθουσα 3: Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 22:40. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:30, 18:30 / Σαβ-Κυρ 12:30, 14:30, 16:30, 18:30 Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 20:30. ÜΑίθουσα 4: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 19:30, 21:40, 00:00 Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:30, 17:30 / Σαβ-Κυρ 13:30, 15:30, 17:30. ÜΑίθουσα 5: Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 16:15. Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:50, 21:10, 23:30 Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 12:15, 14:15

ΝΑΝΑ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 179 Δάφνη,(στάση ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), Tηλ: 21097031582109706865, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ, Τετ 18:30, 20:45 / Παρ-Τρι 18:30, 20:45, 23:00 Η αρπαγή 3 Πεμ, Τετ 23:00 Ψυχρά κι ανάποδα (μτγλ) Σαβ 16:15 / Κυρ 12:15, 14:15, 16:15. ÜΑίθουσα 2: Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ 15:45, 17:30 / Κυρ 11:45, 13:45, 15:45, 17:30. Η αρπαγή 3 Πεμ, Σαβ, Τετ 19:15, 21:30, 00:00 / Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι 19:15, 21:30. ÜΑίθουσα 3: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 19:00, 21:00, 23:00 Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ 15:30, 17:15 / Κυρ 11:30, 13:30, 15:30, 17:15. ÜΑίθουσα 4: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 22:00. Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:00, 20:00. Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ 16:00 / Κυρ 12:00, 14:00, 16:00. Ü Αίθουσα 5: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 17:45, 20:00, 22:15. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ 15:45 / Κυρ 11:45, 13:45, 15:45 ÜΑίθουσα 6: Τα μυστικά του δάσους Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00 / Σαβ 15:30, 18:00 / Κυρ 12:30, 15:30, 18:00. Blackhat Πεμ-Τετ 20:30, 23:15

ΣΟΦΙΑ

Ευσταθιάδου 2, Πλατεία Αγίας Τριάδος, Αργυρούπολη, Tηλ: 2109927447-2109917094, Ida Πεμ-Τετ 19:00. Μια νύχτα στο μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ Πεμ-Τετ 20:30, 22:30 Βαρκιζα - Βουλιαγμένη

ΒΑΡΚΙΖΑ

Θάσου 22, Tηλ: 2108973926 ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:00, 20:10, 22:20. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:30. ÜΑίθουσα 2: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:10, 20:20, 22:20. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) ΣαβΚυρ 16:30

αχαρνων πατησιων ΑΕΛΛΩ

Πατησίων 140, Tηλ: 2108259975 - 2108215327, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr ÜΑίθουσα 1: Η αρπαγή 3 ΠεμΤετ 22:00 Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 19:45. Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 17:15. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ 15:15 / Κυρ 11:15, 13:15, 15:15. ÜΑίθουσα 2: Blackhat Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30, 20:15, 23:00 / ΣαβΚυρ 20:15, 23:00. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ 16:45, 18:00 / Κυρ 11:30, 13:15, 15:00, 16:45, 18:00 ÜΑίθουσα 3: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:15, 20:30, 22:45. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ 16:30 / Κυρ 12:00, 14:30, 16:30 ÜΑίθουσα 4: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:45, 21:00, 23:15. Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:45. Ψυχρά κι ανάποδα (μτγλ) Κυρ 12:30, 14:45

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Πατησίων 77-79, σταθμός ΗΣΑΠ "Βικτώρια", Tηλ: 2108219298, Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 17:00 Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 19:00, 21:50

ΑΛΚΥΟΝΙΣ

Ιουλιανού 42-46, πλατεία Βικτωρίας (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), Αθήνα, Tηλ: 210 82200082108220023-2108220076, Οι νύμφες του Hindu Kush Πεμ, Σαβ, Δευ 21:45. Παίζοντας με τη φωτιά Πεμ-Τετ 20:30. Το αγόρι και ο κόσμος Πεμ-Τετ 17:00. Non Omnis Moriar ΠεμΤετ 23:00. Agora: από τη δημοκρατία στις αγορές Πεμ-Τετ 18:30. Qadir: Ενας Αφγανός Οδυσσέας Παρ, Κυρ, Τρι 21:45

ΙΛΙΟΝ

Τροίας 34 & Πατησίων 113, Tηλ: 2108810602-6955466939, Το παιχνίδι της μίμησης ΠεμΤετ 18:00, 20:15, 22:20

ΟΣΚΑΡ

Αχαρνών 330, Κάτω Πατήσια, Tηλ: 2102281563, Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 16:20, 18:10, 20:10, 22:15

ΤΡΙΑΝΟΝ

Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, Tηλ: 21082227022108215469, Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου Πεμ-Κυρ 22:00 / ΔευΤετ 17:40Belle Πεμ-Σαβ 17:00, 18:50, 20:40 / Κυρ 20:40 / ΔευΤετ 19:10, 21:00, 22:50 Ο δρόμος για το Γκουαντάναμο Κυρ 17:00, 20:00

ζωγραφου παγκρατι VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI

Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου,Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, Tηλ: 210 7566240 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 19:00, 21:10, 23:20. Πάντινγκτον (μτγλ) ΣαβΚυρ 17:00. ÜΑίθουσα 2: Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 19:45, 22:00, 00:15. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:45. ÜΑίθουσα 3: Αλύγιστος Πεμ-Τετ 19:30, 22:20 Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:30 ÜΑίθουσα 4: Blackhat Πεμ-Τετ 18:50, 21:40, 00:30. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:50 ÜΑίθουσα 5: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 19:00, 21:20, 23:40. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:15

ΠΑΛΑΣ

Υμηττού 109, Παγκράτι, Tηλ: 2107511868, The Holiday ΠεμΤετ 22:30. Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου Πεμ-Τετ 17:50 Αννα Καρένινα Πεμ-Τετ 20:00

ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

Ριζάρη 24, Παγκράτι, Tηλ: 2107253915, www.amafilms.gr / https://www.facebook.com/ astycinema, Ενα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του Πεμ-Τετ 18:15, 20:15, 22:15

βαρκιζα γλυφαδα ΑΘΗΝΑΙΟΝ Cinepolis

Ζησιμοπούλου 7 & Ιωάννου Μεταξά, Γλυφάδα, Tηλ: 2108983238-2112112222, www.athinaioncinemas.com ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:00, 20:10, 22:30. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:00. ÜΑίθουσα 2: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:50. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:30. ÜΑίθουσα 3: Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 17:30 Blackhat Πεμ-Τετ 20:00, 22:40 ÜΑίθουσα 4: Αλύγιστος Πεμ-Τετ 19:00. Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 21:30. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:50

ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON

Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, Γλυφάδα, Tηλ: 2109650318, www.odeon.gr, www: i-ticket.gr ÜΑίθουσα 1: Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 20:00, 22:20 Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:50. ÜΑίθουσα 2: Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 19:00, 22:00 Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) ΣαβΚυρ 17:00

ηρακλειο νεα ιωνια ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Λεωφόρος Ηρακλείου 386, Νέο Ηράκλειο, Tηλ: 21028268732102825607, www.triaasteria.gr ÜΑίθουσα 1: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:40, 20:40, 22:40. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:00. ÜΑίθουσα 2: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, 22:30 Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:15 Ιλιον - Αγιοι Ανάργυροι Πετρούπολη

ιλιον - αγ.αναργυροι - πετρουπολη STER CINEMAS

Λεωφ.Δημοκρατίας 67α, εμπορικό κέντρο CAPE, Ιλιον, Tηλ: 801 801 7837 -210 8092690, www. stercinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:20 / Σαβ 15:30, 17:20 / Κυρ 13:40, 15:30, 17:20. Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 19:10, 21:20, 23:30. Ü Αίθουσα 2: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:00, 19:00, 21:00, 23:00 / Σαβ 15:00, 17:00, 19:00, 21:00, 23:00 / Κυρ 12:50, 15:00, 17:00, 19:00, 21:00, 23:00. ÜΑίθουσα 3: Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:15 / Σαβ 15:20, 17:15 / Κυρ 13:20, 15:20, 17:15. Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 19:10, 21:30, 23:50. ÜΑίθουσα 4: Η Τίνκερμπελ και

το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:30, 18:10 / Σαβ 14:50, 16:30, 18:10 / Κυρ 13:10, 14:50, 16:30, 18:10 Blackhat Πεμ-Τετ 19:50, 22:20 ÜΑίθουσα 5: Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:10 / Σαβ 14:20, 16:10 / Κυρ 12:30, 14:20, 16:10. Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:00, 20:00, 22:00, 00:00. ÜΑίθουσα 6: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 20:10, 22:30. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:50, 18:30 / Σαβ 15:10, 16:50, 18:30 / Κυρ 13:30, 15:10, 16:50, 18:30. ÜΑίθουσα 7: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:00, 17:40 / Σαβ 14:00, 16:00, 17:40 / Κυρ 12:00, 14:00, 16:00, 17:40 Big Bad Wolv: Στο στόμα των λύκων Πεμ-Τετ 23:20. Περιπέτεια στο Αιγαίο Πεμ-Τετ 19:20, 21:10

κουκaκι - νeος κoσμος

ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ Filmcenter

Λεωφόρος Συγγρού 106, Tηλ: 2109230081, mikosmos@otenet. gr, http://www.mikrokosmos.gr, Ανωτέρα βία Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:40

ΟDEON STARCITY

Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, Tηλ: 14560 (από σταθερό 0,49€ ανά λεπτό και 0,98€ από κινητό ανά λεπτό), www.odeon.gr , www.iticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:40, 21:00, 23:20 ÜΑίθουσα 2: Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 19:50, 22:10. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:50. ÜΑίθουσα 3: Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 18:20, 20:40, 23:00. ÜΑίθουσα 4: Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:30 / Σαβ-Κυρ 17:20, 19:30. Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 21:30. ÜΑίθουσα 5: Blackhat Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:30, 23:10 / Σαβ-Κυρ 17:40, 20:30, 23:10. ÜΑίθουσα 6: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 20:10, 22:40. Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 18:00. ÜΑίθουσα 7: Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 19:00, 22:00. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:00. ÜΑίθουσα 8: Αλύγιστος Πεμ-Τετ 20:00. Big Bad Wolv: Στο στόμα των λύκων Πεμ-Τετ 22:50. Περιπέτεια στο Αιγαίο Πεμ-Τετ 18:00. ÜΑίθουσα 9: Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 19:10. Το μονοπάτι του θανάτου Πεμ-Τετ 22:20 Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:10. ÜΑίθουσα 10: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:10, 20:20, 22:30

μαρουσι - κηφισια

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL

Ανδρέα Παπανδρέου 35 (παράπλευρος Αττική οδού) θέση ψαλίδι, Μαρούσι, Tηλ: 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1. Περιπέτεια στο Αιγαίο Πεμ-Τετ 15:30, 17:30, 19:20. Μεγάλα μάτια ΠεμΤετ 21:10, 23:20. ÜΑίθουσα 2: Blackhat Πεμ-Τετ 17:10, 20:00, 22:45. Τα μυστικά του δάσους Σαβ-Κυρ 12:00, 14:40. ÜΑίθουσα 3: Τα μυστικά του δάσους Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:45, 18:20, 20:50, 23:20 / Σαβ-Κυρ 13:00, 15:45, 18:20, 20:50, 23:20 ÜΑίθουσα 4: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:00, 17:00 / Σαβ-Κυρ 13:10, 15:00, 17:00 Οι γαμπροί της Ευτυχίας ΠεμΤετ 18:50, 21:00, 23:10 ÜΑίθουσα 5: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:45, 19:10, 21:30, 23:50 / Σαβ-Κυρ 12:00, 14:20, 16:45, 19:10, 21:30, 23:50 ÜΑίθουσα 6: Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:20, 17:20 / Σαβ-Κυρ 13:00, 15:20, 17:20. Αλύγιστος Πεμ-Τετ 19:20, 22:10 ÜΑίθουσα 7: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:40, 21:20, 00:00. ÜΑίθουσα 8: Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:10, 17:00 / Σαβ-Κυρ 13:20, 15:10, 17:00 Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 19:00 , 22:00 ÜΑίθουσα 9: Η αρπαγή 3 Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:20, 17:45, 20:10, 22:30 / Σαβ-Κυρ 17:45, 20:10, 22:30. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 12:20, 14:10, 16:00. ÜΑίθουσα 10: Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30, 20:30, 23:30 / ΣαβΚυρ 14:30, 17:30, 20:30, 23:30. ÜΑίθουσα 11: Το μονοπάτι του θανάτου Πεμ-Τετ 21:50, 00:10 Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Πεμ-Τετ 19:50. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:10, 18:00 / Σαβ-Κυρ 12:10, 14:00, 16:10, 18:00. ÜΑίθουσα 12: Μια νύχτα στο μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:20 / Σαβ-Κυρ 12:10, 14:15, 16:20. Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 18:30, 20:40, 23:00. ÜΑίθουσα 13: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 20:45, 23:15. ÜΑίθουσα 14: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 20:00, 22:20

ΔΙΑΝΑ

Περικλέους 14,Μαρούσι, Tηλ: 2108028587, Το παιχνίδι της

μίμησης Πεμ-Τετ 18:10, 20:20, 22:30. Το αγόρι και ο κόσμος Κυρ 16:40

ΚΗΦΙΣΙΑ

Λεωφόρος Κηφισίας 245, (Ζηρίνειο), Κηφισιά, Tηλ: 2106233567-2106232808, cinemax1@otenet.gr, www. cinemax.gr ÜΑίθουσα 1: Ο κος Τέρνερ ΠεμΤετ 18:30, 21:30. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ 16:45 / Κυρ 11:30, 13:15, 15:00, 16:45. ÜΑίθουσα 2: Ανωτέρα βία Πεμ-Τετ 20:30, 23:00 Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 18:15. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ 16:15 / Κυρ 12:15, 14:15, 16:15

ΚΗΦΙΣΙΑ Class

Δροσίνη 6 (απέναντι από Βάρσο), Κηφισιά, Tηλ: 21062316012106231933, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr, Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 17:30, 20:00, 22:30. Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:30

ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ

Λεωφόρος Κηφισίας .73 & Πουρνάρα (Κόμβος Αττικής οδού), Tηλ: 14560 (από σταθερό 0,49€ ανά λεπτό και 0,98€ από κινητό ανά λεπτό), www.odeon. gr, www.i-ticket.gr ÜΑίθουσα 1: Η αρπαγή 3 ΠεμΤετ 19:40, 22:10. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:30, 17:30. ÜΑίθουσα 2: Το μονοπάτι του θανάτου Πεμ-Τετ 21:10. Μια νύχτα στο μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ Πεμ-Τετ 19:10 Big Bad Wolv: Στο στόμα των λύκων Πεμ-Τετ 23:40. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:10, 17:10. ÜΑίθουσα 3: Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 20:30, 22:50Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:30 / ΣαβΚυρ 16:40, 18:30. ÜΑίθουσα 4: Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:10, 22:20 / Σαβ-Κυρ 18:20, 20:10, 22:20. Περιπέτεια στο Αιγαίο Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:20 / Σαβ-Κυρ 16:20 ÜΑίθουσα 5: Τα μυστικά του δάσους Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:10 / ΣαβΚυρ 17:40. Αλύγιστος Πεμ-Τετ 20:40, 23:30. Το παιδί με την κουρδιστή καρδιά Σαβ-Κυρ 15:40. ÜΑίθουσα 6: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 19:10, 21:20, 23:30. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:20 , 17:20. ÜΑίθουσα 7: Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 19:00, 22:00 Πάντινγκτον (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:00, 17:00. ÜΑίθουσα 8: Παρ'το από την αρχή Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 19:20, 21:30, 23:40 / Σαβ-Κυρ 16:50, 19:20, 21:30, 23:40 / Τετ 17:45. ÜΑίθουσα 9: Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00 / Σαβ-Κυρ 16:00, 18:00 Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 20:00, 22:30. ÜΑίθουσα 10: Blackhat Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:20, 23:00 / Σαβ-Κυρ 16:40, 20:20, 23:00. ÜΑίθουσα 11: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 18:40, 21:00, 23:20. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:30. ÜΑίθουσα 12: Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:10 / Σαβ-Κυρ 16:10, 18:10. Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 20:10. Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 23:10

νεα σμυρνη παλαιο φαληρο ΑΤΤΑΛΟΣ CINEMA

Κοτιαιου & Ελευθερίου Βενιζέλου Νέα Σμύρνη, Tηλ: 2109331280 Ανωτέρα βία Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, 22:30

CINERAMA CINEMA

Αγίας Κυριακής 30, Παλαιό Φάληρο, Tηλ: 21094035932109403595, Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 20:45, 22:45. Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 18:00

VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO

Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Φαλήρου, Tηλ: 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www. villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Blackhat Πεμ-Τετ 18:20, 21:10, 00:20. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:20. ÜΑίθουσα 2: Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 19:10. Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 17:00, 21:50, 00:10 ÜΑίθουσα 3: Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ-Κυρ 15:30, 17:30 Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 19:30, 22:20. ÜΑίθουσα 4: Το μονοπάτι του θανάτου Πεμ-Τετ 23:40. Αλύγιστος ΠεμΤετ 18:00, 20:50. Οι υπερέξι (μτγλ) Σαβ-Κυρ 15:40. ÜΑίθουσα 5: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:50, 21:00, 23:10 Πάντινγκτον (μτγλ) ΣαβΚυρ 16:50. ÜΑίθουσα 6: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:10 / Σαβ-Κυρ 15:20, 17:10 Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 19:00, 21:20, 23:40. ÜΑίθουσα 7: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 19:20, 21:40, 00:00. ÜΑίθουσα 8: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:50, 21:10, 23:30. ÜΑίθουσα 9: Η αρπαγή 3 Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:30, 21:50 / Παρ-Σαβ 19:30, 21:50, 00:10

ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 18, Νέα Σμύρνη, Tηλ: 2109313360 ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:10, 20:15, 22:20. ÜΑίθουσα 2: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 17:00

πειραιας ΖΕΑ CINEMA

Χαριλάου Τρικούπη 39, Πασαλιμάνι, Πειραιάς, Tηλ: 2104521388, Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 20:30, 22:30. Ο κος Τέρνερ Πεμ-Τετ 17:50. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Παρ-Σαβ 16:20

ΣΙΝΕΑΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πλατεία Δημαρχείου, Tηλ: 2104225653. Ο κήπος του Γιάλομ: Η φιλοσοφία μιας ζωής Πεμ-Τετ 18:00 Το παιχνίδι της μίμησης ΠεμΤετ 19:40, 22:00

ρεντη VILLAGE SHOPPING AND MORE

Θηβών 228 & Παρνασσού ,Άγιος Ιωάννης Ρέντης, Tηλ: 210 4215100 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 21:15, 23:45. ÜΑίθουσα 2: Η αρπαγή 3 ΠεμΤετ 20:30, 22:50. ÜΑίθουσα 3: Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Πεμ-Τετ 19:10, 21:10, 23:20 Ψυχρά κι ανάποδα (μτγλ) ΣαβΚυρ 17:00. ÜΑίθουσα 4: Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 19:00, 21:20, 23:40. ÜΑίθουσα 5: Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:20 / Σαβ 15:20, 17:20. Το μονοπάτι του θανάτου Πεμ-Τετ 19:15, 21:45, 00:20. ÜΑίθουσα 6: Οι γαμπροί της Ευτυχίας ΠεμΤετ 18:40, 20:50, 23:10. Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης (μτγλ) Σαβ 16:30. ÜΑίθουσα 7: Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:15 / Σαβ 16:15 , 18:15 Blackhat Πεμ-Τετ 20:15, 23:00 ÜΑίθουσα 8: Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 19:30 , 22:30. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ 15:30, 17:30 ÜΑίθουσα 9: Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:50, 21:15, 23:45 / Σαβ 16:20, 18:50, 21:15, 23:45 ÜΑίθουσα 10: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:00 / Σαβ 15:15, 17:00 Blackhat Πεμ-Τετ 18:45, 21:30, 00:15. ÜΑίθουσα 11: Χόμπιτ:Η μάχη των πέντε στρατών Πεμ-Τετ 17:50, 21:00, 00:00. ÜΑίθουσα 12: Αλύγιστος Πεμ-Τετ 17:45, 20:40, 23:30. ÜΑίθουσα 13: Παρ'το από την αρχή Πεμ-Τετ 17:10, 19:20, 21:40, 00:00. ÜΑίθουσα 14: Η αρπαγή 3 Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:10, 20:30, 22:50 / Σαβ 15:50, 18:10, 20:30, 22:50. ÜΑίθουσα 15: Οι γαμπροί της Ευτυχίας Πεμ-Τετ 17:40, 19:50, 22:00, 00:10. ÜΑίθουσα 16: Από έρωτα Πεμ-Τετ 20:00. Μια νύχτα στο μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ. Πεμ-Τετ 17:45. Μεγάλα μάτια Πεμ-Τετ 22:20.

Big Bad Wolv: Στο στόμα των λύκων Πεμ-Τετ 00:30. ÜΑίθουσα 17: Περιπέτεια στο Αιγαίο Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:40, 19:40, 21:50, 23:50 / Σαβ 15:40, 17:40, 19:40, 21:50, 23:50. ÜΑίθουσα 18: Πάντινγκτον (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:20 / Σαβ 16:10, 18:20. Τα μυστικά του δάσους Πεμ-Τετ 20:20, 23:00 ÜΑίθουσα 19: Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:40 / Σαβ 16:40, 18:40. Εβδομος γιος Πεμ-Τετ 20:45, 23:15. ÜΑίθουσα 20: Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00 / Σαβ 16:15, 18:00 Η αρπαγή 3 Πεμ-Τετ 19:45, 22:10, 00:30

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΝΕΙΡΟ

Πειραιώς & Χρυσοστόμου Σμύρνης 84 (απέναντι από FACTORY OUTLET), Tηλ: 2104830330, Ida Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:00 Κελί από χρυσάφι Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00, 21:00 / ΣαβΚυρ 21:00, 23:00. Οι υπερέξι (μτγλ) Σαβ 17:00. Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ 19:00 / Κυρ 11:00, 13:00, 15:00, 17:00, 19:00

χαλανδρι

- χολαργος - μελισσια ΑΒΑΝΑ

Κηφισίας 234 και Λυκούργου 3, Tηλ: 2106756546, Το παιχνίδι της μίμησης Πεμ-Τετ 18:00, 20:20, 22:40

ΑΙΓΛΗ

Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, Tηλ: 2106841010. ÜΑίθουσα 1: Ανωτέρα βία Πεμ-Τετ 17:45, 20:30, 22:40. Η Τίνκερμπελ και το τέρας του ποτέ (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:00. ÜΑίθουσα 2: Belle Πεμ-Τετ 18:15 Blackhat Πεμ-Τετ 20:00, 22:30 Αστερίξ : Η κατοικία των Θεών (μτγλ) Σαβ-Κυρ 16:45

15.1.15 – lifo

35

ΤΡΙΣΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΙΖΟΛΔΗ

Ο θρίαμβος του ρομαντισμού

απο τη ματινα καλτακη

Όπερα

Η Εθνική Λυρική Σκηνή, μετά την ενθουσιώδη υποδοχή του «Ιπτάμενου Ολλανδού» (Ηρώδειο, 2012-3), επιστρέφει στη μεγαλειώδη παρακαταθήκη του Ρίχαρντ Βάγκνερ και παρουσιάζει, για πρώτη φορά στα 75 χρόνια της λειτουργίας της, το «Τριστάνος και Ιζόλδη».

36 lifo – 15.1.15

Μακέτα από το σκηνικό της παράστασης.

Ε

ν πολλοίς άγνωστος στο ελληνικό κοινό, μια που η ερμηνεία των έργων του προϋποθέτει υλικοτεχνικές υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό… γερμανικής όπερας, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ (1813-1883) παραμένει ένα προκλητικό στοίχημα για τον Μύρωνα Μιχαηλίδη. «O Βάγκνερ είναι αυτό που ονομάζουμε ο “βαθύς πυρήνας” της ευρωπαϊκής όπερας του 19ου αιώνα», λέει, «αυτός που ολοκλήρωσε τον μουσικό ρομαντισμό του κεντροευρωπαϊκού Βορρά» και δηλώνει την ακαταμάχητη γοητεία, και συνάμα το δέος, που του προκαλεί η μουσική ιδιοφυΐα του συνθέτη. Έχοντας στο μυαλό του «τις επερχόμενες παραγωγές της βαγκνερικής τετραλογίας στο νέο σπίτι της, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τις σεζόν που ακολουθούν μέχρι το 2019», ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Λυρικής Σκηνής ετοιμάζεται πυρετωδώς, μαζί με την ορχήστρα της Λυρικής, για τις τέσσερις παραστάσεις του βαγκνερικού αριστουργήματος «Τριστάνος και Ιζόλδη» στο Μέγαρο Μουσικής.

Ματίλντε Βέζεντονκ: Η επιρροή

i «Τριστάνος και Ιζόλδη» Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα »Αλεξάνδρα Τριάντη», Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333, 21/1, 28/1, 31/1 & 4/2. Ώρα έναρξης: 18.30, εισ.: €80 (διακεκριμένη ζώνη), €60 (Ζώνη Α), €40 (Ζώνη Β), €22 (Ζώνη Γ), €15 (παιδικό-φοιτητικό), www. nationalopera.gr, www. megaron.gr

Στον απόηχο της επανάστασης του 1848 στη Γαλλία και των εξεγέρσεων των εργατών που συγκλόνισαν το Παρίσι, προτού πνιγούν στο αίμα τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, παρόμοιων αιτημάτων κινήματα έγιναν και στην κεντρική Ευρώπη. «Το 1849 στη Δρέσδη, όπου βρισκόταν ήδη από το 1842, ο Βάγκνερ έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση, δημοσιεύοντας τολμηρά άρθρα υπέρ της κοινωνικής μεταρρύθμισης. Με την καταστολή της εξέγερσης, κυνηγημένος από την Αστυνομία, ζήτησε προσωρινό άσυλο από τον Λιστ στη Βαϊμάρη και από κει πέρασε στη Ζυρίχη, όπου έμεινε ως το 1858» (Ο Βάγκνερ και η Ελλάδα, εκδ. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1992). Στη Ζυρίχη έγραψε τρία από τα πλέον σημαντικά θεωρητικά κείμενά του υπό την επιρροή των ιδεών του Φόυερμπαχ, ερωτεύτηκε τη Ματίλντε Βέζεντονκ και άρχισε να γράφει το έργο που δικαίως θεωρείται «πρωταρχική πηγή της μουσικής νεωτερικότητας», το «Τριστάνος και Ιζόλδη». Για την ακρίβεια της ιστορίας, το 1852 ο Βάγκνερ γνώρισε τον πλούσιο έμπορο μεταξιού Όττο Βέζεντονκ και τη γυναίκα του, την όμορφη Ματίλντε (1828-1902). Μεγάλος θαυμαστής της μουσικής του, ο Βέζεντονκ όχι μόνο χρηματοδοτούσε τον συνθέτη επί σειρά ετών αλλά του παραχώρησε και μία οικία του, στα περίχωρα της πόλης. Πέντε χρόνια μετά, το 1857, ο έρωτας του Βάγκνερ για τη Ματίλντε είχε εκδηλωθεί ποικιλοτρόπως. Αν «ολοκληρώθηκε», δεν είναι γνωστό. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι ένα γράμμα του Βάγκνερ προς τη Ματίλντε το 1858 αποκάλυψε τα αισθήματά του στη Μίνα (1809-1866), την πρώτη γυναίκα του (από την οποία χώρισε οριστικά το 1862). Τότε ο συνθέτης έφυγε για τη Βενετία και η Μίνα για το πατρικό της στη Δρέσδη. Πριν από την αναχώρησή της, όμως, η Μίνα έστειλε στη Ματίλντε τα εξής πονεμένα λόγια: «Πρέπει να σου πω με καρδιά που αιμορραγεί ότι κατάφερες να χωρίσεις τον άνδρα μου από μένα έπειτα από είκοσι δύο σχεδόν χρόνια γάμου. Ας συμβάλει αυτό το ευγενικό κατόρθωμα στην ηρεμία της ψυχής σου και στην ευτυχία σου». Γνωρίζουμε ακόμη ότι ο Βάγκνερ, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει να γράφει το ποιητικό κείμενο για τον «Τριστάνο» και να δουλεύει τη μουσική του, συνέθεσε τη μουσική για πέντε ποιήματα της Ματίλντε, τα «Wesendonck Lieder», από τον Νοέμβριο του 1857 έως τον Μάιο του 1858. Δύο εξ αυτών ο ίδιος ο συνθέτης αποκαλού-

σε «σπουδές» για το «Τριστάνος και Ιζόλδη», χρησιμοποιώντας μουσικές ιδέες που αργότερα ανέπτυξε στην όπερα – πράγματι, στο «Träume» («Όνειρα») αναγνωρίζονται στοιχεία από το ερωτικό ντουέτο της Β’ Πράξης και στο «Im Treibhaus» («Στο θερμοκήπιο») αναγνωρίζεται η μουσική που αργότερα αναπτύχθηκε στο πρελούδιο της Γ’ Πράξης. Η μουσική τους είναι γραμμένη για γυναικεία φωνή και πιάνο, αλλά ο Βάγκνερ μετέγραψε την παρτιτούρα του «Träume» για ορχήστρα δωματίου, προκειμένου να εκτελεστεί το τραγούδι κάτω από το παράθυρο της Ματίλντε στις 23 Δεκεμβρίου του 1857, μέρα των γενεθλίων της. Ο Βάγκνερ, πάντως, φαίνεται πως σκεφτόταν τη δημιουργία του έργου από το 1854, τρία χρόνια πριν αρχίσει να δουλεύει λιμπρέτο και σύνθεση. Έγραφε στον Λιστ: « Έχω προσχεδιάσει στο κεφάλι μου το “Τριστάνος και Ιζόλδη”, μια μουσική σύλληψη πολύ απλή, αλλά γεμάτη ζωντάνια. Με τη μαύρη σημαία που ανεμίζει στο τέλος θέλω μετά να σκεπαστώ – για να πεθάνω». Ο συνθέτης αναφέρεται σε μια εκδοχή του μύθου που δεν υιοθέτησε τελικά, που θέλει τον βαριά τραυματισμένοΤριστάνο να πεθαίνει όταν μαθαίνει ότι το πλοίο που θα έφερνε την Ιζόλδη, τη μοναδική του αγάπη, είχε πανιά μαύρα και όχι λευκά (δηλωτικά της χαρμόσυνης άφιξής της, μοτίβο που συναντάμε στον μύθο για τον θάνατο του Αιγέα, πατέρα του Θησέα). Έχει δίκιο ο Τόμας Μαν όταν γράφει: «Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει χρονολογία των έργων του. Γεννιούνται κάποια ημερομηνία, αλλά βρίσκονταν στον νου του δημιουργού τους πολύ πρωτύτερα κι εμφανίζονται ξαφνικά» («Βάσανα και μεγαλείο του Ρίχαρντ Βάγκνερ», 1933, στο Ο Βάγκνερ και η εποχή μας, εκδ. Printa, 1993). Διότι, ενώ είχε ήδη μπει στην περιπέτεια της τετραλογίας «Το δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν» (1848-1874), εγκαταλείπει το μεγαλόπνοο σχέδιο και μέσα σε μια διετία (1857-9) ολοκληρώνει το «Τριστάνος και Ιζόλδη». Για το ποιητικό κείμενο ο συνθέτης βασίστηκε στο μεσαιωνικό ιπποτικό ρομάντζο Tristan του Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ, μία από τις πολλές εκδοχές της δημοφιλούς ερωτικής ιστορίας του 12ου αι. Tristan and Iseult. Ο Γκότφριντ (για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα – πέθανε πάντως το 1210) χρησιμοποίησε ως πρώτη ύλη το ιπποτικό έπος Tristan του Αγγλονορμανδού Thomas of Britain, γραμμένο περί το 1160. Από τις περιπέτειες, ωστόσο, αυτού του προορισμένου να αγαπηθεί μέχρι θανάτου ζευγαριού, ο Βάγκνερ κρατάει λίγες σκηνές. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να εσωτερικεύσει τη δράση στα αισθήματα των δύο κεντρικών ηρώων. Τα «εξωτερικά» γεγονότα» έχουν επιτελεστική λειτουργία, δεν καθορίζουν αυτό που είναι αναπόδραστο: τον έρωτα ως μοίρα, τον έρωτα ως απόλυτη δύναμη, τον έρωτα που μόνο η αιωνιότητα του θανάτου εκπληρώνει. Ο θρίαμβος του ρομαντισμού!

Ο Τριστάνος και η Ιζόλδη στην Αθήνα Ο Γιάννης Κόκκος ανέλαβε και πάλι (μετά τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» του 2013) τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία και τα κοστούμια της φιλόδοξης πρώτης παράστασης του έργου από τη Λυρική Σκηνή. Τον απασχολεί πώς θα αποδώσει ένα έργο που βρίσκεται στην απόλυτη έξαρση του ρομαντικού πνεύματος με τρόπο που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ευαισθησίες. Η σύνθετη εμπλοκή του με τον κόσμο του τρίπρακτου βαγκνερικού έργου αποκωδικοποιείται από τον ίδιο ως εξής: «Σε όλα τα έργα του παρελθόντος τίθεται η προβληματική των τριών χρόνων: της εποχής στην οποία ο συνθέτης/λιμπρετίστας τοποθετεί

τη δράση, της εποχής στην οποία γράφτηκε ή συντέθηκε το έργο και, τέλος, της δικής μας εποχής, στην οποία υποδεχόμαστε το έργο. Εάν ευνοήσει κανείς μία όψη σε σχέση με τις άλλες δύο, περιορίζει την πρόσληψη του έργου. Επιχειρώ οι τρεις εποχές να συνυπάρχουν ταυτόχρονα σε όλα τα στοιχεία της παράστασης, στον σκηνικό χώρο, στα κοστούμια και στην κίνηση των ερμηνευτών. Ξαναβρίσκει κανείς στη σκηνική πραγμάτωση τον απόηχο περασμένων χρόνων, ίχνη της φύσης, λάμψη από πανοπλίες, αντανακλάσεις νερού και έναν αριθμό από αναφορές που ανήκουν στον σημερινό κόσμο. Η παράσταση θα δουλέψει σε διάφορα επίπεδα: εκείνο του μεσαιωνικού θρύλου, του ονειρικού ταξιδιού, του αστικού δράματος του 19ου αιώνα. Όσο το έργο προχωρεί, ο θεατής θα έρχεται πιο κοντά σ’ έναν κόσμο που μοιάζει οικείος. Το ανάλογο ισχύει για τα κοστούμια: στο τέλος τα κοστούμια είναι σχεδόν σύγχρονα. Μοιάζει σαν εξέλιξη μέσα στον χρόνο. Κατά έναν τρόπο η τελική σκηνή αντιστοιχεί περισσότερο στον πνευματικό κόσμο της εποχής μας, στο συναίσθημα ενός κόσμου κατεστραμμένου».

Οι εικαστικές και λογοτεχνικές αναφορές της σκηνοθεσίας «Η ατμόσφαιρα της παράστασης συνδέεται με εικαστικά έργα που δημιουργήθηκαν μετά το “Τριστάνος και Ιζόλδη”, των οποίων η σχέση με το έργο του Βάγκνερ είναι προφανής, κυρίως του Οντιλόν Ρεντόν (Odilon Redon, 18401916) και του Λεόν Σπίλιαρτ (Léon Spilliaert, 1881-1946). Αποτυπώνουν μια αντίληψη του χώρου και της νυχτερινής ατμόσφαιρας, σαν ηχώ ενός μυστικού κόσμου, ο οποίος υπάρχει εξίσου στον “Τριστάνο”. Ανάλογοι απόηχοι εμφανίζονται στην ποίηση και σε άλλες μορφές τέχνης: ο Κλοντέλ αναφέρεται στο βαγκνερικό έργο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στο θεατρικό του Ο κλήρος του μεσημεριού (1905) – θα έλεγα ότι αποτελεί μεταφορά του “Τριστάνος και Ιζόλδη” σε μια άλλη γλώσσα, που σε ορισμένα στοιχεία της θυμίζει τη μουσική του Βάγκνερ. Αλλά και στο έργο “Πελλέας και Μελισάνθη” (1893) του Μορίς Μέτερλινκ, που μελοποίησε ο Κλοντ Ντεμπισί, η επιρροή του Βάγκνερ γίνεται εξίσου αντιληπτή. Οι αναφορές αυτές, χωρίς να είναι ξεκάθαρα ορατές, έχουν υφανθεί στο “πανί” της παράστασης». Ο Γιάννης Κόκκος πιστεύει ότι το ερμηνευτικό μοντέλο των συμβόλων από τον Καρλ Γιουνγκ είναι χρήσιμο στην ανάγνωση των συμβόλων που χρησιμοποιεί μετ’ επιτάσεως ο Βάγκνερ, και καταλήγει: «Επιθυμώ να κρατήσω την πυκνότητα των εικόνων του έργου, διατηρώντας μια ισορροπία ανάμεσα στην αφαίρεση και τον ρεαλισμό. Η παράσταση δεν θα είναι μινιμαλιστική, εκτός από το γεγονός ότι εργάστηκα μόνο με τα στοιχεία που θεωρώ απαραίτητα για να αφηγηθώ την ιστορία, αφήνοντας χώρο στη φαντασία του κοινού. Ο κόσμος του “Τριστάνου” είναι εσωτερικός, ένας κόσμος που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι, ένας κόσμος σκοτεινών διαισθήσεων…». Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, από τους πιο δύσκολους και απαιτητικούς του οπερατικού ρεπερτορίου, ερμηνεύουν σπουδαίοι λυρικοί τραγουδιστές: ο Γερμανός τενόρος Τόρστεν Κερλ (Τριστάνος), η κορυφαία Δανέζα σοπράνο Αν Πέτερσεν (Ιζόλδη), η Σουηδέζα δραματική σοπράνο Καταρίνα Νταλάιμαν (Μπρανγκαίνε) και ο Γερμανός βαρύτονος Ράινχαρτ Χάγκεν (βασιλιάς Μάρκος). Τη διανομή συμπληρώνουν ο Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος (Μέλοτ), ο Νίκος Στεφάνου (βοσκός), ο Κωστής Ρασιδάκης (καπετάνιος) και ο Αντώνης Κορωναίος (ναύτης).

15.1.15 – lifo

37

Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι

Δυναμικός, ενδιαφέρων Τένεσι Ουίλιαμς Παρά τις επιμέρους ενστάσεις για τη διαχείριση συγκεκριμένων θεμάτων, όπως η ομοφοβία, η παράσταση του Δημήτρη Μαυρίκιου αξίζει την προσοχή μας.

Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι

απο τη ματινα καλτακη

Θέατρο

Ε

38 lifo – 15.1.15

ίναι ένα παράξενο έργο το Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι (1958) του Τένεσι Oυίλιαμς. Στις δύο σκηνές που αποτελούν αυτό το μεγάλο μονόπρακτο όλα έχουν ήδη συμβεί και ο κεντρικός ήρωας, ο Σεμπάστιαν, είναι απών. Ο εφιαλτικός θάνατός του –μια ομάδα αγριεμένων, πεινασμένων νεαρών τού επιτέθηκε και τον κατασπάραξε– συνέβη απροσδόκητα το περσινό καλοκαίρι. Ήταν ένας μπον-βιβέρ, που, συνοδευόμενος πάντα από τη Βάιολετ, τη μητέρα του, και σταθερά περιτριγυρισμένος από όμορφους νέους, τους εννέα μήνες του χρόνου ζούσε την ανέμελη, κοσμική ζωή των πλουσίων και τους τρεις μήνες του καλοκαιριού έγραφε ένα ποίημα. Το μοιραίο καλοκαίρι ο Σεμπάστιαν δεν έκανε διακοπές με τη μητέρα του (που είχε ένα πρόβλημα υγείας), αλλά με την ξαδέλφη του, την Κάθριν. Το έργο αφορά την αναμέτρηση της Βάιολετ με την Κάθριν – την πρώτη (που συντηρεί οικονομικά την οικογένεια της δεύτερης) απασχολεί πώς θα εξουθενώσει οριστικά τη μαρτυρία της δεύτερης, ήδη έγκλειστης σε νευρολογική κλινική, για τον αποτρόπαιο θάνατο του γιου της. Πρώτα απ’ όλα, γιατί είναι εντελώς αταίριαστος με τον τρόπο που έζησαν: «Ο Σεμπάστιαν κι εγώ φιλοτεχνούσαμε τις μέρες μας, την κάθε μέρα μας τη σμιλεύαμε σαν άγαλμα. Η γραμμή των ημερών που έμεναν πίσω μας ήτανε, λες, μια γλυπτοθήκη…» λέει. Και, βέβαια, γιατί αποκαλύπτει την ομοφυλοφιλία του γιου της στην πλέον αντιαισθητική εκδοχή της: ο Σεμπάστιαν ψωνίζονταν με τα φτωχά αγόρια της Καμπέθα ντε Λόμπο. Μια γενναιόδωρη χορηγία της μπορούσε να αναστείλει τις αμφιβολίες του ειδικού γιατρού που προσκάλεσε για να αναλάβει την «υπόθεση» λοβοτομής της Κάθριν. Η επιλογή του Δημήτρη Μαυρίκιου να δει το έργο μέσα από ένα ομοφυλοφιλικό πρίσμα, παρουσιάζοντας κατά κάποιον τρόπο τον Τενεσί Ουίλιαμς θύμα του ομοφοβικού κλίματος του μακαρθισμού (επικαλούμενος ότι δεν ενέταξε, τελικά, στο έργο ένα παλαιότερο ποίημά του για τον «γκέι» Άγιο Σεβαστιανό), είναι κατά

i Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι Tennessee Williams Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος Πρωταγωνιστούν: Μπέττυ Αρβανίτη, Αλέξανδρος Βάρθης, Άννα Πατητή, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Φλουράκης, Λουκία Μιχαλοπούλου ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 210 8838727 Τετ., Κυρ.: 20.00, Πέμ., Παρ., Σάβ.: 21.00, εισ: €15-18

τη γνώμη μου παρατραβηγμένη. Ο συγγραφέας ζούσε ελεύθερα, είχε φανερή σχέση με τον Φρανκ Μέρλο από το 1947, είχε θίξει το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας και της ομοφοβίας στη Λυσσασμένη Γάτα (1955), αλλά αυτό δεν εμπόδισε την επιτυχία των προηγούμενων έργων του στο θέατρο και στον κινηματογράφο (της Λυσσασμένης Γάτας συμπεριλαμβανομένης). Πιο πιθανό είναι να μην ενέταξε το ποίημα για να αποφύγει πιθανές αντιδράσεις λόγω προσβολής των θρησκευτικών αισθημάτων μέρους του κοινού – ο Σεβαστιανός θανατώθηκε ως χριστιανός την εποχή των διωγμών από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Άλλωστε, το μαρτύριό του υπήρξε δημοφιλές θέμα όχι μόνο του Giovanni Antonio Bazzi, του επονομαζομένου και Σοδομίτη, που επικαλείται ο σκηνοθέτης, αλλά και πολλών άλλων ζωγράφων της Αναγέννησης και μεταγενεστέρων: του Μπελίνι, του Μαντένια, του Ρένι, του Μποτιτσέλι, του Τισιανού, του Περουτζίνο, του Βερονέζε, του Γκρέκο, του Χολμπάιν, του Ρούμπενς κ.ά. Και επειδή είδα ότι σε συνέντευξή του καταγγέλλει επιμόνως την ομοφοβία, με αφορμή το έργο, ίσως θα έπρεπε να πούμε κάτι και για τον σεξοτουρισμό και την παιδική πορνεία κοριτσιών και αγοριών, κυρίως σε φτωχές χώρες της Ασίας ή στη Βραζιλία.

Ά

λλο, ωστόσο, είναι κατά τη γνώμη μου το πιο σημαντικό: μία σκηνική προσέγγιση που ρίχνει το βάρος της στην ομοφυλοφιλία του ήρωα αφήνει υποφωτισμένη τη μεταφυσική αγωνία που τον βασανίζει, όπως μοναδικά αποτυπώνεται στη σκηνή της περιγραφής του σπαραγμού των νεογέννητων χελωνών από τα αρπακτικά στα νησιά Γκαλαπάγκος. Ο Σεμπάστιαν, όπως λέει η μητέρα του, αναζητούσε τον Θεό. Και μπορούμε να υποθέσουμε ότι στα απομακρυσμένα από τον πολιτισμό νησιά του Ειρηνικού ο Θεός τού αποκαλύφθηκε σ’ αυτή την εκπληκτική σκηνή όπου η ζωή κι ο θάνατος αναμετριούνται: «Και η άμμος σπαρταρούσε παντού, σπαρταρούσε από ζωή, καθώς τα χελωνάκια έτρεχαν προς τη θά-

λασσα, ενώ τα όρνια ζυγιάζονταν κι ορμούσαν, και πάλι ζυγιάζονταν και πάλι ορμούσαν πάνω στις νεογέννητες χελώνες…». Αν υπάρχει Θεός, πρέπει να μπορεί κανείς να τον διακρίνει στην πέραν της ηθικής βία της Φύσης. Το ένστικτο της επιβίωσης και το δίκαιο του πιο δυνατού, ως δεσπόζουσες δυνάμεις της ύπαρξης, αλλά στην αντιστροφή που επιτρέπει η κοινωνία των ανθρώπων, αποκαλύπτεται τρομακτικό και στη σκηνή του κανιβαλισμού του Σεμπάστιαν από τον όχλο των εξαθλιωμένων νεαρών. Εδώ ο Τένεσι Ουίλιαμς αφήνει στην άκρη τον «λυρισμό» και τη μυθολογία της παρακμής που χαρακτηρίζει το έργο του και δείχνει το σκληρό πρόσωπο μιας άλλης πραγματικότητας: πρώτα ο Σεμπάστιαν εξαγόρασε τον έρωτα των αγοριών και μετά φοβήθηκε τη βία της πείνας τους και ήθελε να τα βγάλει από το κάδρο. Δεν μπορούσε να φάει γιατί ο θόρυβος που έκαναν τον «αρρώσταινε». Παράγγειλε στον σερβιτόρο να τα απομακρύνει. Οι άνθρωποι του μαγαζιού πήραν ραβδιά και ό,τι άλλο βρήκαν κι άρχισαν να χτυπούν τα παιδιά για να φύγουν. Λίγο αργότερα, όταν ο ήρωας βρέθηκε μονάχος στον δρόμο, τα αγόρια τον λιντσάρισαν. Ομοφοβία; Η παράσταση παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον. Κάποια στοιχεία της αποκαλύπτουν μια δυναμική που μπορούσε να την απογειώσει, αλλά στη συνέχεια εμποδίστηκε. Τα ασπρόμαυρα βίντεο με τα σαρκοβόρα λουλούδια και τη ζούγκλα με τα «προϊστορικά» φυτά και η σκηνή της επίθεσης των όρνιων στα χελωνάκια βάζουν τον θεατή αμέσως στο σωστό κλίμα, ενώ και οι σκηνές από χορούς και κοσμικές εμφανίσεις μητέρας-γιου ενισχύουν την αφήγηση (των σκηνοθετημένων αναμνήσεων) της κυρίας Βέναμπλ. Η σχέση, ωστόσο, σκηνικής πράξης και βιντεοπροβολών χαλαρώνει όταν αρχίζουν τα αμήχανα, αβαθή βίντεο του Νίκου Κουρή ως Σεμπάστιαν/Αγίου Σεβαστιανού. Ο διαφανής «τοίχος» που κατά στιγμές επιτρέπει να δούμε άλλους χώρους, π.χ. ένα «σκηνικό» φωτογραφείου, ενισχύει την εντύπωση της μνήμης ως «σπιτιού» με δωμάτια και η ευφυής ρύθμιση που μετατρέπει το φουαγέ του θεάτρου σε «βάθος σκηνής» είναι τα βασικά στοιχεία της εμπνευσμένης σκηνογραφίας του Δημήτρη Πολυχρονιάδη – αλλά οι στοίβες με τις εφημερίδες, εκτός από «πολυπαιγμένες», ήταν περιττές. (Αρκετά πια και με τη χρήση του φακού στη σκοτεινή αίθουσα…) Η πρώτη εμφάνιση της Μπέττυς Αρβανίτη, με το θαυμάσιο μοβ φόρεμα (τα κοστούμια είναι της Ελένης Μανωλοπούλου) στην παλιά αναπηρική πολυθρόνα, με το φως να σχηματίζει έναν κύκλο γύρω της, είναι εντυπωσιακή – το ίδιο και η ερμηνεία της στον ρόλο της Βάιολετ, δηλητηριώδης όσο πρέπει, αλλά χωρίς δραματικές υπερβολές. Θαυμάσια και η ερμηνεία της Λουκίας Μιχαλοπούλου στον ρόλο της Κάθριν – είναι μια ηθοποιός που εσωτερικεύει το δράμα και μεταφέρει την αλήθεια του ρόλου της με ακρίβεια και μέτρο ως προς την ένταση και τη συναισθηματική φόρτιση. Αλλά γιατί έπρεπε να ερμηνεύσει τον τελικό μονόλογό της ολόγυμνη; Η γυμνή αλήθεια είναι στον λόγο της, όχι στην εμφάνισή της. Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και ο Γιάννης Φλουράκης συμπληρώνουν την καλή διανομή, που έχει μόνο ένα αδύνατο σημείο: τον Αλέξανδρο Βάρθη. Ο νεαρός ηθοποιός παραήταν νεαρός για τις απαιτήσεις του ρόλου του γιατρού. Έπαιζε με τις ρυτίδες του μετώπου του και με ολοφάνερη αμηχανία στη στάση και στην κίνηση του σώματός του. Επιπλέον, τα βαμμένα ξανθά μαλλιά και το (στενό και μικρό πάνω του) λευκό λινό κοστούμι δεν ευνοούσαν τη ζητούμενη φυσικότητα της σκηνικής του παρουσίας.

«Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» To κορυφαίο έργο του Τομ Στόπαρντ ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή του θεάτρου «Επί Κολωνώ» και ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Μυλωνάς μιλάει στη LiFO για τους συμβολισμούς του κειμένου. Μετά την επιτυχία της πρώτης της παραγωγής, Γράμματα αγάπης στον Στάλιν του Juan Mayorga, η εταιρεία θεάτρου «Εν Δράσει» ανεβάζει την παράσταση Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί. Πρόκειται για την κωμικοτραγική ιστορία δύο νεαρών αυλικών του Άμλετ. Οι ήρωες έρχονται για πρώτη φορά στο προσκήνιο και μας καλούν να παρακολουθήσουμε τα πάθη του νεαρού σαιξπηρικού ήρωα μέσα από τα δικά τους μάτια. Με αφορμή την παράσταση, η LiFO βρήκε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον σκηνοθέτη της παράστασης Δημήτρη Μυλωνά για το έργο του Στόπαρντ, τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζεται ένα κωμικό έργο και το θέατρο στην Αθήνα της κρίσης, την πόλη των χιλίων παραστάσεων. Πότε ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με το κείμενο και πότε σκέφτηκες ότι θες να το ανεβάσεις; Το Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί έπεσε στα χέρια μου χρόνια πριν, όταν ήμουν στη δραματική σχολή. Αμέσως μόλις το διάβασα αποφάσισα ότι κάποια στιγμή θα το σκηνοθετούσα. Το εκπληκτικό αυτό έργο βγάζει τη γλώσσα στον θάνατο και τελικά μας προσκαλεί να ζήσουμε τη ζωή σε όλες της τις διαστάσεις, να περιπαίξουμε τους φόβους μας, να τολμήσουμε να μεταμορφωθούμε, να ταξιδέψουμε σε ανεξερεύνητους τόπους. Το κείμενο κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ και δίνει σε σκηνοθέτη και ηθοποιούς τεράστια έκταση δημιουργίας κι ερμηνείας. Τα χρόνια πέρασαν και η ιδέα, αφού κυοφορήθηκε επαρκώς, είναι τώρα έτοιμη να γεννηθεί. Πες μας λίγα λόγια για τους συμβολισμούς του κειμένου: τι σημαίνουν πραγματικά αυτοί οι δύο παραγκωνισμένοι ήρωες του σαιξπηρικού δράματος; Ο συγγραφέας τούς χρησιμοποιεί ως όχημα για να μιλήσει για τους παραγκωνισμένους-περιθωριοποιημένους ανθρώπους γενικά και για το πώς τελικά καταφέρνουν να επιβιώσουν. Στο έργο του Στόπαρντ οι δύο «δευτερεύοντες» χαρακτήρες από τον Άμλετ του Σαίξπηρ, ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν, τοποθετούνται στο επίκεντρο της δράσης και μέσα από τα μάτια τους παρακολουθούμε την ιστορία και τα πάθη του πρίγκιπα Άμλετ. Ο Στόπαρντ βάζει στο φόντο τις «μεγάλες» προσωπικότητες του σαιξπηρικού αριστουργήματος και καθιστά ήρωες τους «καθημερινούς» ανθρώπους της διπλανής πόρτας: παρακολουθούμε τους δύο αυτούς τύπους, κλεισμένους μέχρι εκείνη τη στιγμή στον μικρόκοσμό τους, οι οποίοι με ξεναγό τώρα έναν παράξενο θίασο οδηγούνται στον έξω κόσμο και κατ’ επέκταση στη γνώση και στην ενηλικίωση. Στον θίασο ενσαρκώνεται όλη η δύναμη του θεάτρου ως ενός παιχνιδιού άλλοτε αθώου κι αστείου, άλλοτε σκοτεινού, που μπορεί και συμπυκνώνει εμπειρίες και νοήματα και γίνεται φορέας γνώσης και αυτογνωσίας, καμιά φορά περισσότερο «αληθινής» και από την ίδια τη ζωή. Οι δύο πρωταγωνιστές προσπαθούν να υπάρξουν και να καταλάβουν αυτό τον κόσμο όπου κυριαρχεί η ίντριγκα της εξουσίας, το τυχαίο και το αίμα, πολλές φορές συνθλίβονται, όμως δεν το βάζουν κάτω. Απέναντι στην παντοδυναμία των «ισχυρών», εκείνοι επιστρατεύουν το παιχνίδι, το χιούμορ, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη και τελικά την ίδια την υποκριτική, καταστρώνοντας ένα νέο θέατρο εν θεάτρω με τη βοήθεια του θιάσου. Πρόκειται για μια κωμωδία με έντονο προβληματισμό, ένα κλείσιμο του ματιού στον φόβο του θανάτου, μια ελεγεία στη δύναμη που όλοι κρύβουμε μέσα μας, δύναμη που αν την εμπιστευτούμε, μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά. Πώς είναι να ανεβάζεις κωμωδία; Είναι κάτι ξέγνοιαστο ή σε γεμίζει με περισσότερη ευθύνη ως σκηνοθέτη; Την κωμωδία την αγαπώ πολύ και την έχω υπηρετήσει χρόνια ως ηθοποιός. Πιστεύω στη δύναμή της, καθώς μπορεί μέσα από το γέλιο να απογυμνώνει τη σοβαροφάνειά μας, προκειμένου να γινόμαστε πιο ανοιχτοί λήπτες. Η κωμωδία, όμως, είναι αδυσώπητη: μπορείς να γελάσεις, αλλά όχι να την ξεγελάσεις! Απαιτεί καλοκουρδισμένο ρυθμό, λεπτομέρεια, αμεσότητα και, κυρίως, σοβαρότητα. Αν προσπαθείς να παίξεις ή να σκηνοθετήσεις την κωμωδία ως κωμωδία προκειμένου να εκβιάσεις το γέλιο, την έχεις πατήσει. Οτιδήποτε κάνουν οι ήρωες, και το πιο ξεκαρδιστικό για το κοινό, εκείνοι οφείλουν να το εκτελούν με ακραία σοβαρότητα και πίστη. Ο σκηνοθέτης πρέπει να βρίσκει την τραγικότητα στην κωμωδία, όπως και την κωμικότητα στο δράμα, και να αποκαλύπτει αυτήν τη διάσταση. Όποιος έχει απολαύσει τις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν, καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοώ. Στο έργο του Στόπαρντ αυτή η διπλή διάσταση ενισχύεται και από το ίδιο το κείμενο. Εμείς προσπαθήσαμε να τονίσουμε ακόμα περισσότερο αυτές τις γραμμές και να δημιουργήσουμε μια παράσταση που θα κινείται τόσο στο γέλιο όσο και στο δάκρυ. Η πρώτη σου δουλειά (Γράμματα αγάπης στον Στάλιν) στέφθηκε με απόλυτη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Πώς είναι να κάνεις θέατρο μέσα στην κρίση; Σε προβληματίζει η πληθώρα των παραστάσεων στην Αθήνα; Υπάρχει κοινό για να τις παρακολουθήσει; Είναι ιδιαίτερη η αξία της επιτυχίας που γνώρισε η παράσταση Γράμματα αγάπης στον Στάλιν, καθώς, ως πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά, η ανταπόκριση που βρήκε μου έδωσε τη δύναμη για τη συνέχεια. Οι συνθήκες, φυσικά, όπως όλοι ξέρουμε, είναι εξαιρετικά δύσκολες: oι κρατικές επιχορηγήσεις έχουν παγώσει, η ιδιωτική πρωτοβουλία απουσιάζει, τα ΔΗΠΕΘΕ υπολειτουργούν, κάθε χρόνο έχουμε το θρίλερ αν θα γίνει το Φεστιβάλ Αθηνών και με ποιον καλλιτεχνικό διευθυντή, ως εκ τούτου ο καλλιτέχνης πρέπει να αγωνίζεται με τα δικά του, λίγα μέσα για να επιβιώσει, να παραγάγει έργο. Πιστεύω, όμως, ότι με ισχυρό «θέλω» και πολλή δουλειά ο δρόμος βρίσκεται. Αυτό αποδεικνύει η πληθώρα των παραστάσεων που ανεβαίνουν στην Αθήνα. Βλέπουμε ότι παρ’ όλες τις συνθήκες κρίσης ο κόσμος και κάνει και βλέπει θέατρο, μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στα χρόνια της «ευμάρειας». Προσωπικά, δεν με προβληματίζει αρνητικά αυτό το φαινόμενο – κάθε άλλο. Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για όλους και ο χρόνος θα δείξει ποιοι αξίζουν και μπορούν να αντέξουν. Αυτή η επιστροφή στο θέατρο, σε μια τέχνη που στη δημιουργία και στην πράξη της είναι καθαρά συλλογική, είναι μεγάλη υγεία: ο κόσμος αναζητάει πάλι σημεία συνάντησης και διαλόγου, αποζητάει έναν τόπο διαφυγής, ψυχαγωγίας, γέλιου και σκέψης που το θέατρο μπορεί, με χαμηλό κόστος και απλόχερα, να του προσφέρει. Ας κάνουμε θέατρο λοιπόν, ας βλέπουμε θέατρο. Επί Κολωνώ - Kεντρική Σκηνή, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός, 210 5138067. Ώρες & ημέρες παραστάσεων: Κυρ., Δευτ. & Τρ. 21.15, εισ.: €10, 15

15.1.15 – lifo

39

Γουίλιαμ Τερνερ, The slave ship

χερμαν μελβιλ - ο ασπροφορησ

Μια ανάποδη ωδή στον ανθρωπισμό Στο κλασικό αριστούργημά του που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gutenberg ο Χέρμαν Μέλβιλ μεταφέρει στο χαρτί τις πιο άδηλες σκέψεις του για τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Σ

40 lifo – 15.1.15

αν τον άντρα του Πολεμικού που αρμενίζει στις θάλασσες είναι κι αυτή η γη που αρμενίζει στον αέρα. Εμείς οι θνητοί είμαστε όλοι πάνω σε μια γρήγορη φρεγάτα, έναν κόσμο που δεν βουλιάζει ποτέ, κι ο Θεός είναι ο ναυπηγός της: και δεν είναι παρά ένα πλοίο στον στόλο του Γαλαξία, που έχει τον Θεό για Λόρδο Αρχιναύαρχό του. Το λιμάνι απ’ όπου αποπλεύσαμε βρίσκεται παντοτινά στην πρύμνη μας. Και παρόλο που είμαστε μακριά από τη στεριά κι αρμενίζουμε αιώνες ολόκληρους, με σφραγισμένες εντολές, ο τελικός προορισμός μας παραμένει άγνωστος και για μας, και για τους αξιωματικούς μας: κι όμως, το τελευταίο λιμάνι μας ήταν προκαθορισμένο από τότε που γλιστρήσαμε από τα σκαριά της Δημιουργίας». Με αυτά τα λόγια ορίζει ο κορυφαίος μυθιστοριογράφος της Αμερικής, ο Χέρμαν Μέλβιλ, στον Ασπροφόρη του τον συμβολικό κόσμο που μας κληροδότησε σαν πολύτιμο μυστικό: έναν κόσμο ανάμεσα στη γη και στη θάλασσα, ένα φανταστικό λιμάνι όπου οι αξίες θα έχουν παντοτινή ισχύ και όπου κανένας αδυσώπητος ρεαλισμός δεν θα μπορεί να μετατρέψει τις χρυσές καρδιές σε χωμάτινη σκόνη. Το πλέον συγκινητικό με τον Μέλβιλ είναι ότι ο ίδιος δεν σταμάτησε, όσα κι αν πέρασε κι όσο κι αν ταλαιπωρήθηκε στην πολύπαθη ζωή του –είδε τα δυο παιδιά του να πεθαίνουν, έζησε με τους κανίβαλους, ταξίδεψε στα άκρα του κόσμου και πάλευε μονίμως με τη φτώχεια–, να πιστεύει ότι τα ανθρώπινα είναι αλλιώς φτιαγμένα, αδιασάλευτα δεμένα με τη δικαιοσύνη. Στην αιώνια μάχη που έδινε ο εκάστοτε πρωταγωνιστής του, είτε ως καπετάνιος Άχαμπ είτε ως ο αδικημένος Ασπροφόρης, αυτό που προείχε ήταν η νίκη του άγραφου νόμου που θα αναδείκνυε ως αποκλειστικό νικητή το καλό – και πρωταγωνιστή τον άνθρωπο. Ακόμη κι αν ήξερε ότι κάτι τέτοιο δεν

υφίσταται στην ψυχογραφική οικονομία των βασανισμένων, οι οποίοι πάντοτε θα ακολουθήσουν το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και τις αρχές του ρεβανσισμού αντί της δικαιοσύνης, πρέσβευε ότι το «ουδείς εκών κακός» κάποια στιγμή θα δικαιωθεί, έστω και συμβολικά, από τις περίτεχνες σελίδες του. Καταρχάς, την άνιση αυτή μάχη με τον συμβολισμό του καλού ο Μέλβιλ την έδωσε με τους αναγνώστες του, γράφοντας αλληγορικά μυθιστορήματα, όπως το Μάρντι, για το πώς μπορεί κανείς να νικήσει στη διεκδίκηση της ανθρωπιάς. Το πρόσφορο υλικό όμως δεν έτυχε της μαζικής αποδοχής που έχουν πάντα οι κυριολεκτικές ιστορίες, κι έτσι, με όπλο τα βιώματα και τις ανέκδοτες καταστάσεις από την πραγματική του ζωή ως ναυτικού και κυρίως τη θητεία του ως ναύτη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1843 και το 1844, ο Μέλβιλ εξέδωσε το 1850 το Γουάιτ-Τζάκετ, Ασπροφόρης ή Ο κόσμος σε ένα πολεμικό πλοίο, ένα κλασικό αριστούργημα που κυκλοφορεί στα ελληνικά στη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg, σε περίτεχνη απόδοση από την Έφη Καλλιφατίδη. Εδώ ο συγγραφέας, έχοντας αρχικά σκοπό να διασκεδάσει τον αναγνώστη με διάφορα ευτράπελα, ακόμα και την ώρα του τραγικού, ουσιαστικά μεταφέρει στο χαρτί τις πιο άδηλες σκέψεις για τον τρόπο που λειτουργεί πραγματικά η κοινωνία. Έτσι, οι ανέκδοτες ιστορίες του σαλεμένου πληρώματος ενός πολεμικού που ουσιαστικά συνιστούν τα επιμέρους κεφάλαια του Ασπροφόρη έφτασαν να συμβολίζουν τους πολλαπλούς τρόπους κοινωνικής οργάνωσης, την καταπίεση των ισχυρών και τη βεβαιότητα ότι η ανθρώπινη καρδιά οφείλει να υπερνικά τη βαρβαρότητα με τα ίδια της τα μέσα. Με όπλο τη φαντασία και με τη δύναμη που αντλεί από τις ανεξάντλητες κοιτίδες των εκφραστικών του μέσων, ο άνθρωπος καλείται να βρει την υπέρτατη θέση που τον οδηγεί κοντά στο Αγαθό. Δεν έχει

ηεrμαν μεlvιlle

Γουάιτ-Τζάκετ, Ο ασπροφόρης ή Ο κόσμος σε ένα πολεμικό πλοίο Μτφρ.: Έφη Καλλιφατίδη Εκδόσεις Guttenberg Σελίδες: 570

σημασία τι υφίσταται, αρκεί να μην απομακρύνεται από τα συμβολικά του όπλα: ο υπότιτλος του βιβλίου, Ο κόσμος σε ένα πολεμικό πλοίο, είναι δηλωτικός της αλληγορικής διάστασης που αποκτά η φασματική εικόνα ενός πλοίου πέρα από τη θάλασσα, σε μια άλλη διάσταση, ένα πλοίο των τρελών με πολιτικές συμπαραδηλώσεις. Προγραμματικά σχεδόν αυτή η μυθοπλαστική πανδαισία καταστάσεων και χαρακτήρων θα βρει την πρώτη ύλη της στις καρδιές των ηττημένων της ζωής, των απόκληρων, των δειλών, των ξεκομμένων από τον κόσμο, οι οποίοι, όπως ο «Ασπροφόρης», βάλθηκαν να παλεύουν με την ίδια τους τη μοίρα. Ακόμα, όμως, κι αν υπήρξαν δακτυλοδεικτούμενοι –το άσπρο παλτό που φοράει ο πρωταγωνιστής, απ’ όπου αφορμάται και το παρατσούκλι του, τον κάνει αναγκαστικά να ξεχωρίζει–, ακόμα κι αν δέχονται τα μύρια βασανιστήρια, τελικά μετατρέπουν τα στραπάτσα τους σε ιστορίες, τις ιστορίες σε φως. Άλλος χρησιμοποιεί την ποίηση, άλλος την εμμονή του με το διάβασμα, άλλος την ευγένειά του (όπως ο πραγματικά καλός ήρωας του βιβλίου Τζακ Τσέιζ) στον δικό του παράδοξο «ανθρωπιστικό» αγώνα. Ουσιαστικά, όμως, αυτό που μετατρέπει την πιο οδυνηρή και εφιαλτική πραγματικότητα σε παρηγορητική φαντασία είναι η σουρεαλιστική και διαβρωτική ισχύς της ίδιας της αφήγησης: χαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου όλοι γίνονται σκνίπα, πίνοντας τόνους κολόνιας και σκορπώντας ένα μεθυστικό άρωμα σε ολόκληρο το πλοίο. Ο σουρεαλισμός είναι γοητευτικά αδόκητος, μέχρι και σε στιγμές που πρωταγωνιστoύν ο πόνος και ο τρόμος. Συγκλονιστικό είναι το το κεφάλαιο όπου ο Παρανυχίδας, ο Επιγονατίδας και ο Δόκτωρ Επίδεσμος μετατρέπονται σε αυτόκλητους χειρουργούς μιας αποτυχημένης επέμβασης που απλώς δίνει ψεύτικες ελπίδες στον καταδικασμένο ήδη σε θάνατο τραυματία. Το σουρεαλιστικό αυτό κεφάλαιο, ένα τρομακτικό ποίημα που παραπέμπει σε αντίστοιχες στιγμές από Μπουκόφσκι και Τιμ Μπάρτον, είναι η απόδειξη ότι η φαντασία θα γλιτώνει για πάντα τον άνθρωπο, ακόμα και την πλέον αποτρόπαια στιγμή του θανάτου. Όσο ο άνθρωπος θα ζει, θα είναι ταυτισμένος με κάποιο είδος δημιουργίας: μια αλλόκοτη σκέψη, ένα αυτοσχέδιο έργο που θα έχει ως πρωταγωνιστή τον ίδιο (υπέροχη είναι επίσης η σκηνή με το αυτοσχέδιο θεατρικό που στήνουν οι ετερόκλητοι ναύτες του πολεμικού). Ακόμη κι αν του στερήσεις τα πάντα, ακόμη κι αν του βγάλεις τα όργανα, ο άνθρωπος θα μετατρέπει, όπως θα ήθελε κι ο ποιητής, σε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου. Η ασπαίρουσα φαντασία είναι επομένως αυτή που δίνει στον Ασπροφόρη και στον κάθε επιβαίνοντα του πλοίου το δικαίωμα του άνω θρώσκοντα, παρά το ότι υποχρεούται να παρίσταται ως μάρτυρας αλλά και να υφίσταται τα πιο σκληρά βασανιστήρια, να γίνεται ανήθικος και να ξοδεύει τα μύχια της ψυχής του στα λιμάνια. Διεξερχόμενος τα ποικίλα στάδια της οδύνης, μαθαίνοντας ουσιαστικά να διακρίνει το ιερό από το ανίερο και τη βαρβαρότητα από τη δικαιοσύνη, γίνεται ουσιαστικός ήρωας της λογοτεχνίας και της ζωής του. Ο τύραννος, εν τέλει, πάντα προδίδεται σε σχέση με τον άνθρωπο, κοινοποιεί επώδυνα την ψυχή του στον αναγνώστη και ορίζει ποιες είναι οι πράξεις που πρέπει να υπομείνει κανείς για να βρει την εσωτερική γαλήνη. Μέσα από τη συντριβή και όχι μέσα από τη λύτρωση. Κι αν κάποιος είχε καταλάβει καλύτερα από τον καθένα τη συμβολική βαρύτητα που φέρει για την εσωτερική ζωή το επίπονο ταξίδι, αυτός ήταν αναμφίβολα ο σπουδαίος Χέρμαν Μέλβιλ.

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

Προγραμματικές Δηλώσεις Τι θα κάνουμε το 2015, συν ένα πολύτιμο πόνημα. Τάσεις και δηλώσεις. Τελεύτησε το 2014 με ένα ενάντιο άνθος στη μιζέρια και την ακαταστασία των πολιτικοκοινωνικών και οικονομικών ταρατατζούμ: ήτοι, με την έκδοση κάμποσων βιβλίων που πατσίζουν, όσο γίνεται, τα ακραία αλαμπουρνέζικα φαινόμενα. Γι’ αυτά τα βιβλία θα πω δυο λόγια μέσα στον Ιανουάριο, και θα συνοδεύσω αυτά τα λόγια με σχόλια σε κάποιες τάσεις που σκιρτούν μέσα στο σύμπαν του βιβλίου. Μία από τις τάσεις αυτές είναι το ξεκίνημα μικρών εκδοτικών οίκων που ποντάρουν τα πάντα στην ποιότητα και στην καλαισθησία. Μια άλλη τάση είναι η εμφάνιση συγγραφέων που έχουν θητεύσει, και συνεχίζουν να θητεύουν, αγρίως και σκληρά, στην ανάγνωση, έχουν τσακίσει κόκαλα μελετώντας ξανά και ξανά τα μεγάλα αγκωνάρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά και τα της φιλοσοφίας κορυφαία κι ύστερα πιάσανε μολύβι, κομπιούτερ και χαρτί. Ο Λευτέρης Καλοσπύρος, η Μαρία Ξυλούρη, ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης, ο Άκης Παπαντώνης, η Βίκυ Τσελεπίδου, είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που πρώτα μαθαίνουν και μετά μιλάνε. Μια τρίτη, σημαντική επίσης, τάση είναι η συστηματική στροφή στους κλασικούς, τόσο της ελληνικής όσο και της αλλόγλωσσης πεζογραφίας και δοκιμιογραφίας. Μια στροφή που δείχνει, αν μη τι άλλο, ανάγκη ωριμάνσεως. Κοιτάω πίσω για να δω μπροστά. Το να επαναφέρεις στη συζήτηση τους πρωτοπόρους, εκείνους που πατώντας στο παλιό έκαναν κι έφεραν το καινούργιο, είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Ιδίως σε καιρούς κουλουβάχατου, ανακατωσούρας, απώλειας ταυτότητας και αξιών. Η Δωροθέα Κοντελετζίδου (1961) έρχεται να μας αφηγηθεί την ιστορία της λεγόμενης Γενιάς του Εξήντα, των εικαστικών εκείνων που δρώντας κυρίως στο Παρίσι μπόρεσαν όχι μόνο να παρακολουθήσουν τις απανωτές ανατροπές, καινοτομίες και πειραματικές χειρονομίες των Γάλλων, Αμερικανών, Ιταλών, και Γερμανών ρηξικέλευθων καλλιτεχνών, αλλά και να δημιουργήσουν εξίσου καινοτόμα έργα, να γράψουν και αυτοί μια συναρπαστική ιστορία που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα. Μαθαί-

νουμε, διαβάζοντας το έργο της Κοντελετζίδου με τίτλο Η ιδέα ως υλικό, το υλικό ως ιδέα (εκδ. Επίκεντρο), πώς ο γλύπτης Θόδωρος συναντιέται με τον Joseph Beuys ως προς το ότι η τέχνη δεν αφηγείται, δεν περιγράφει, αλλά «διεγείρει τις σκέψεις και τα συναισθήματα», ότι ο μεγάλος λησμονημένος πρωτοπόρος Γιώργος Τούγιας (1922-1994) ξεχαρβαλώνει τις πανίσχυρες ιδεολογίες ώστε να φανεί η ζέουσα πραγματικότητα που κρύβουν, και πώς, παράλληλα με τις εικαστικές του επεξεργασίες, αρθρώνει και τον θεωρητικό του λόγο, όπως στο κείμενο «Γιατί ο Αντίμυθος». Μαθαίνουμε ότι η Χρύσα Ρωμανού και ο Δημήτρης Κοντός κατηγορήθηκαν ως «αντίχριστοι» μόνο και μόνο επειδή έκαναν «ανεικονική τέχνη». Μαθαίνουμε για την τόσο ευρηματική δράση του Gruppo Sigma, για τις ιδιοφυείς κατακρύψεις του Δημήτρη Αληθεινού αλλά και για τα εμπρηστικά του μανιφέστα. Η Κοντελετζίδου, σε υποσημείωσή της, μας πληροφορεί ότι η πρώτη κατάκρυψη του Αληθεινού έγινε το 1981 στη Θεσσαλονίκη, στο φεστιβάλ της εφημερίδας «Αυγή», και ότι έως τώρα οι ανά τον κόσμο κατακρύψεις αριθμούνται σε 170!

Η αντοχή των υλικών. Ατσάλι, σίδερο, πανιά, ξύλα, ραδιόφωνα, φανάρια αυτοκινήτων, ελάσματα, ντιβανοσκεπάσματα, σύρμα, μανταλάκια, κονδυλομάχαιρα, σούστες, φόρμες γλυκών, κάρβουνα, λινάτσες, στάχτες, πολυεστέρας, ζάρια, πέτρες, γυψωμένα πανιά, πλαστικά λουλούδια, είναι, μεταξύ πολλών άλλων ετερόκλητων, τα υλικά που επιλέγουν και ξέρουν να μετασχηματίζουν σε έργο τέχνης οι καινοτόμοι μας: ο Κανιάρης, ο Κεσσανλής, ο Δανιήλ, ο Παύλος, ο Θόδωρος, ο Τσόκλης, ο Ξαγοράρης, ο Φιλόλαος, ο Τουζένης, ο Τάκης. Αυτό που επεσήμανε ο Pierre Restany για το έργο της Χρύσας Ρωμανού, ότι με το έργο της επιχειρεί «την άμεση και βίαιη κριτική της καταναλωτικής κοινωνίας, μια γενικευμένη αμφισβήτηση που πηγάζει από το κλίμα του Μάη του ’68 πριν ακόμα συμβεί», συνοψίζει εύστοχα την πορεία και τη δράση όλων σχεδόν των καλλιτεχνών της Γενιάς του Εξήντα. Το δίχως άλλο, μια ιστορία τίγκα στην επινοητικότητα, τις εντάσεις, τις ανατροπές και, πάνω απ’ όλα, τον διαρκώς σε επιφυλακή και εγρήγορση στοχασμό. Εύγε στην Κοντελετζίδου που μόχθησε για να μας θυμίσει την καταγωγική περιοχή της σύγχρονης τέχνης. Μόνο γνωρίζοντας το άλλοτε μπορούμε να κατανοήσουμε το σημερινό και να σχεδιάσουμε, να οραματιστούμε το μελλοντικό. radiobookspotting.blogspot.gr/

δωροθέα κοντελετζίδου

Η ιδέα ως υλικό, το υλικό ως ιδέα Εκδόσεις Επίκεντρο Σελίδες: 368

15.1.15 – lifo

41

Ω

Review και πρώτα ακούσματα Η τελευταία μουσική σελίδα του 2014 και η πρώτη του 2015.

στόσο, καθώς είμαστε ήδη στα μισά του πρώτου μήνα του 2015, ας δούμε ποιους δίσκους ανυπομονούμε να πιάσουμε στα χέρια μας.

1 Waterboys - μodern βlues

Ο

Αυτό κι αν είναι νέο: το καινούργιο άλμπουμ των Waterboys θα βγει στις 19/1. We love you, Mike! Ο Mike και η μπάντα του ξεκίνησαν από την επονομαζόμενη Big Music, στράφηκαν στη folk και τώρα πια ακολουθούν πιο ρoκ κατευθύνσεις. Σε όλες τις δημιουργικές τους αλλαγές ποτέ δεν εγκατέλειψαν τις κέλτικες ρίζες τους, ενώ ήταν πάντοτε εμφανής η επιρροή του Van Morrison στη θεματολογία και στην

ι «λιστομανείς» αδυνατούμε να αποχαιρετήσουμε τον παλιό τον χρόνο, αν δεν συντάξουμε τις λίστες με όλα τα αγαπημένα μας: δίσκους, βιβλία, συναυλίες, ταινίες κ.ο.κ. Και να μην τα ρίχνουμε όλα στον Νικ Χόρνμπι. Το «High Fidelity» νομιμοποίησε απλώς μια μανία χρόνων. Θα πω οριστικά αντίο στο 2014 με μια δεκάδα δίσκων που άκουσα περισσότερο στη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς. Κανείς απ’ αυτούς δεν πήγε τη μουσική μπροστά, αλλά βελτίωσαν τη ζωή μου/μας με συναρπαστικά τραγούδια, μελωδίες και ιστορίες.

αισθητική τους.

2 Decemberists - what a terrible world, what a beautiful world Οι indie-folk από το Πόρτλαντ δοκιμάζουν μια πιο πoπ προσέγγιση – απ’ ό,τι έχουμε ακούσει ως τώρα. Ίσως θέλουν να φτιάξουν τη μέρα περισσότερων ακροατών, κι αυτό δεν είναι κακό. Στις 20/1 η προσεκτική ακρόαση.

1 Lydia Lunch & Cypress Grove a fistful of desert blues Η πιο σέξι φωνή του No Wave συναντάει τον Άγγλο τραγουδιστή, συνθέτη, παραγωγό και δεξιοτέχνη της μπλουζ κιθάρας και το αποτέλεσμα είναι μια «Xούφτα Μπλουζ της Eρήμου». Όπου η έρημος εδώ είναι η Αλμέιρα της Ισπανίας, τόπος γυρίσματος πολλών γουέστερν-σπαγγέτι – εξού και το πέρασμα της κιθάρας από τα μπλουζ στο φλαμένκο και στο desert rock. Στίχοι που μιλούν για αυτοκαταστροφικά πάθη, χωρίς να τα ωραιοποιούν.

3 Panda Bear panda bear meets the grim reaper

2 The Coral the curse of love

Οι Chills του Martin Phillipps –το συγκρότημα με τις 15 διαφορετικές συνθέσεις– είχαν 18 χρόνια να βγάλουν δίσκο. Τους περιμένουμε με αγωνία, όπως αρμόζει στο καλύτερο indie pop-rock συγκρότημα της Νέας Ζηλανδίας, και όχι μόνο αυτής.

Η ψυχεδελική παραμορφωμένη πoπ του Noah Benjamin Lennox (των Animal Collective) υπό το όνομα Panda Bear διαφημίζεται ως το πιο πολυαναμενόμενο άλμπουμ της χρονιάς. Όταν θα διαβάζετε αυτό το κείμενο, θα ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή hype – στις 13/1.

4 The Chills – silver bullets

Πώς γίνεται ένας δίσκος ηχογραφημένος το διάστημα 2005-7 να κερδίζει με άνεση την κούρσα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2014; Οι Βρετανοί Coral, μάστορες της αναβίωσης του κιθαριστικού ήχου στις αρχές της νέας χιλιετίας, μας πρόσφεραν αυτό που αποκαλούμε «Great lost album». Μήπως ήρθε ο καιρός της επανασύνδεσης;

5 Belle and Sebastian - girls in peacetime want to dance

Panda Bear

Η αγαπημένη μπάντα από τη Γλασκώβη απείχε από τη δισκογραφία για μια πενταετία. Θα μας χαρίσουν πάλι την τρυφερή πoπ που αγαπήσαμε ή θα στοχεύσουν στις πίστες; Θα ξέρουμε οσονούπω – 19 Ιανουαρίου βγαίνει το άλμπουμ.

3 Hurray for the Riff Raff smalltown heroes

Ο 80χρονος ποιητής σιγοψιθυρίζει τις απόψεις του για τον έρωτα και τη θλίψη, τον παράδεισο και την κόλαση, αναπολώντας τις νίκες και τις ήττες της ζωής του, υπό τη συνοδεία των γνωστών σέξι γυναικείων φωνητικών. Όσο ζει και δημιουργεί ο Cohen (και ο Γούντι Άλεν), ο έρωτας και η φιλοσοφία θα συμβαδίζουν αρμονικά.

5 Luke Haines new york in the ’70s Ο συνθέτης και τραγουδιστής των Auteurs σ’ έναν φόρο τιμής στη νεοϋορκέζικη rock’n’roll σκηνή των ’70s. Στο τρίτο άλμπουμ της ψυχεδελικής τριλογίας του (μετά το «9½ psychedelic meditations on Βritish wrestling of the 1970s and early ‘80s» του 2011 και το «Rock ‘n’ Roll Animals» του 2013), ο Haines γράφει «ένα γράμμα αγάπης» στον Lou Reed και στον Jim Carrol, τους New York Dolls και τον Alan Vega – και στον Γουίλιαμ Μπάροουζ, φυσικά. Κρίμα που πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να το διαβάσουν.

6 Damien Jurado brothers and sisters of the eternal son Η επιστροφή του Jurado στη μυθική τοποθεσία Maraquopa (ένα σίκουελ, κατά κάποιον τρόπο, του προηγούμενου δίσκου του), γεμάτη ψυχεδελικές και αλληγορικές εικόνες. Η μουσική είναι μια επιτυχής συνάντηση της americana με την chamber pop, στην οποία οι κιθάρες του Jurado διατρέχουν όλα τα είδη της αμερικανικής μουσικής, παλιάς και καινούργιας.

42 lifo – 15.1.15

Bob Dylan

7 Fink - hard believer Στον δίσκο των Fink (πρότζεκτ του Ουαλού παραγωγού και DJ Fin Greenall, ο οποίος ξεκίνησε από τη σκηνή του trip-hop του Μπρίστολ, πριν γίνει και τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης) το indie συναντάει επί ίσοις όροις τα μπλουζ και το dub. Το «Hard Believer» ηχογραφήθηκε σε πέντε στούντιο (αμερικανικά, αγγλικά, ολλανδικά, καναδικά) με παραγωγό τον Billy Bush (Garbage, Snow Patrol, Muse).

8 Andrea Shroeder where the wild oceans end Η Γερμανίδα torch singer τραγουδάει επηρεασμένη από το βερολινέζικο καμπαρέ και τη σκοτεινή πλευρά της americana των Walkabouts (παραγωγός του δίσκου είναι ο Chris Eckman). Από τα τραγούδια της περνούν τρομακτικές αράχνες, τα Φαντάσματα του Βερολίνου και οι Ήρωες του Bowie.

9 St Paul and the Broken Bones half the city Γνήσια southern soul τραγουδισμένη και παιγμένη από έξι λευκούς. Το σεξτέτο από το Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα φρεσκάρει έναν ήχο που, εδώ που τα λέμε, δεν πάλιωσε ποτέ.

10 Marianne Faithfull give my love to london Με τη γοητευτικά ραγισμένη φωνή της, η Faithfull ερμηνεύει συνθέσεις του Cohen και της Calvi, του Cave και του Hoagy Carmichael. Ένας δίσκος εντυπωσιακά οργισμένος και εξωστρεφής, ο οποίος επιβεβαιώνει –μετά από μερικά στραβοπατήματα– το αλάνθαστο ένστικτο της Marianne στην επιλογή υλικού και συνεργατών.

Για τις αρχές Φεβρουαρίου είναι προγραμματισμένη η κυκλοφορία του ένατου άλμπουμ του Joshua Tillman ή Father John Misty, όπως διάλεξε να αυτοαποκαλείται. O πρώην ντράμερ των Fleet Foxes γράφει ψυχεδελική/πειραματική πoπ και το πρώτο σινγκλ του δίσκου λέγεται «Bored in USA».

7 Benjamin Clementine at least for now

απο τη χιλντα παπαδημητριου

4 Leonard Cohen popular problems

6 Father John Misty i love you, honeybear

Μουσική

Η μουσική κολεκτίβα από τη Νέα Ορλεάνη δεν φοβάται να ανακατέψει τα παραδοσιακά όργανα (κιθάρες, μπάντζο, φυσαρμόνικες, τσέλο, ακορντεόν) με τα ηλεκτρονικά αλλά και τα παλιομοδίτικα ηλεκτρικά, όπως το hammond. Ο ήχος τους διδάσκει πώς επιστρέφει κανείς στις ρίζες χωρίς να καταντάει μουσειακό απολίθωμα. Η τραγουδίστρια Alynda Lee Segarra ανατρέπει το στιχουργικό περιεχόμενο γνωστών ή ξεχασμένων folk τραγουδιών – αυτών που θα χαρακτηρίζαμε «murder ballads».

Βρετανός ποιητής, τραγουδιστής και πιανίστας, όσοι τον έχουν δει μιλούν για σκηνική παρουσία ανάλογη της Nina Simone. Ο πρώτος δίσκος του κυκλοφορεί τον Ιανουάριο του 2015.

8 Murder by Death - big dark love Όσοι τους είδαν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη παραμιλάνε ακόμα. Η gothic country μπάντα με την πανέμορφη τσελίστρια Sarah Balliet επανέρχεται μετά από τρία χρόνια. Το «Big Dark Love» αναμένεται στις 3/2.

9 Gang of Four - what happens next Παρότι από τα αρχικά μέλη έχει μείνει μόνο ο κιθαρίστας Andy Gill, ένα καινούργιο άλμπουμ των Gang of Four είναι πάντοτε γεγονός. Guest star η τραγουδίστρια των Kills και Dead Weather (και ενίοτε φωτομοντέλο), Alison Mosshart. Πιθανή ημερομηνία κυκλοφορίας, 24/2.

10 Bob Dylan - shadows in the night O Dylan αποτίνει φόρο τιμής στο Great American Songbook. Όπως λέει ο ίδιος, το στοίχημα ήταν να αποδοθεί η ατμόσφαιρα των κομματιών –τα οποία στο συλλογικό ασυνείδητο έχουν συνδυαστεί με τις 30μελείς big band– από το 5μελές συγκρότημά του. Ως θαυμάστριά του, τολμώ να προσθέσω: και να ακούσουμε πώς θα τα ερμηνεύσει με τη σπασμένη φωνή του, κι αν μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τους αρχικούς εκτελεστές τους, Billie Holiday, Frank Sinatra, Bing Crosby. Τον περιμένουμε στις 3/2.

TAste of the week

Γεύσεις χωρίς έκπτωση Στο κεφάτο Homey, στο ολοκαίνουργιο Iki Sushi και στη διεθνή πλέον κουζίνα του St’ Αstra East. ζυθος

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Τη Volkan Santorini Grey με περγαμόντο παρουσίασε πρόσφατα η γνωστή μικροζυθοποιία. Το σώμα της σταρένιας Volkan Santorini Grey είναι ανάλαφρο, με έντονα δροσιστική γεύση. Τα αρώματα του περγαμόντου, τα φύλλα του κίτρου, των λεμονανθών και το γλυκό τελείωμα από μέλι Σαντορίνης της χαρίζουν ιδιαίτερη γεύση. Ο αφρός είναι μέσης διάρκειας, έντονα αρωματικός, με γλυκιά επίγευση.

βραβειο

r Homey «Επανάσταση είναι η νοσταλγία της αθωότητας» έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ και το μαγειρικό ανάλογο της αθωότητας που αναζητά η προσέγγιση του Γάλλου φιλοσόφου μπορείς να το βρεις σε φαγητό που το χαρακτηρίζουν η σαφήνεια, η ελαφρότητα, η νοστιμάδα και η φρεσκάδα. Τις σκέψεις αυτές κάνεις θέλοντας να βρεις την ταυτότητα των φαγητών που βγαίνουν από τους ξυλόφουρνους του Homey. Εδώ δεν γίνονται εκπτώσεις στην καλή πρώτη ύλη που ακολουθεί κατά πόδας την εποχικότητα. Η μυρωδιά από τα χειροποίητα ψωμιά –που ζυμώνονται με αλεύρι Ζέας– και τα φαγητά που ψήνονται στον ξυλόφουρνο σε τραβά από τη μύτη με το που θα διαβείς το κατώφλι του μαγαζιού. Άλλωστε οι φούρνοι, που δουλεύουν στο φουλ, είναι εκεί σε παράταξη και σε «υποδέχονται». Η χορτόπιτα (€5) βγαίνει μοσχοβολιστή και το χειροποίητο φύλλο, τραγανό, αγκαλιάζει την πλούσια γέμιση με τα αρωματικά χόρτα. Η ειλικρίνεια της αληθινής, μεστής γεύσης σε κατακτά σε κάθε μπουκιά – τόσο απλά. Η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου που επιμελείται το μενού δίνει τη σπιτική αίσθηση. Τα χειροποίητα ντολμαδάκια της Αργυρώς (€6) που ψήνονται στον ξυλόφουρνο ανεβάζουν τον γευστικό πήχη. Το ρύζι της γέμισης, σπυρωτό και ευωδιαστό, δανείζεται νότες από το ξύλο του φούρνου, με αποτέλεσμα τα ντολμαδάκια να τρώγονται απνευστί. Η καλή μαγειρική δεν είναι απαραίτητο να μπλέκει με πολλά υλικά και δύσκολες τεχνικές. Εντοπίζεται στον σεβασμό στην πρώτη ύλη και στην τήρηση των ισορροπιών. Μου αρέσει που στο Homey έχουν προμηhomey θευτεί εξαιρετικές χειροποίητες μαύρες πήλινες γάστρες από τη Σίφνο, οι οποίες έρχονται στο τραπέζι μόλις βγουν από τον ξυλόφουρνο. Ένα ταξίδι ευδαιμονίας χαρίζουν τα μελωμένα μοσχαρίσια μάγουλα (€17) που ψήνονται με μανέστρα στον ξυλόφουρνο κι έρχονται με τριμμένο ξηρό ανθότυρο. Η διαδοχική κλιμάκωση των γεύσεων που αποκαλύπτουν βαθιά νοστιμιά δίνει μια ολοκληρωμένη αίσθηση ικανοποίησης. Δυνατά «παίζει» και η ψησταριά που βγάζει ζουμερό κεμπάπ (€7) και σίγουρα οι κρεατολάγνοι θα προσκυνήσουν τη σωστή γεύση μιας ιδανικά ψημένης μοσχαρίσιας μπριζόλας Βlack Αngus που αρωματίζεται με βότανα και τρούφα (€18). Το Homey είναι κεφάτο εστιατόριο και η φιλοξενία της Κωνσταντίνας και του Ευγένη εκφράζει την παριανή καταγωγή τους. ☛ Homey, Εθνικής Αντιστάσεως 39, Χαλάνδρι, 210 6841156 r Iki Sushi Τρεις φίλοι δεμένοι με οικογενειακούς δεσμούς, που λατρεύουν το σούσι, αποφάσισαν να κάνουν στροφή στις μέχρι τώρα καριέρες τους και να ανοίξουν ένα μαγαζί. Έκαναν πείραμα πάνω στην εστίαση με το ολοκαίνουργιο Iki Sushi Lounge – «Iki» στα γιαπωνέζικα σημαίνει απλότητα, αυθορμητισμός. Ακριβώς αυτή την απλότητα και την αυθεντικότητα θα ανακαλύψεις στον χώρο του που διακόσμησε ο αρχιτέκτονας Νότης Πετρόπουλος, ο ένας από τους συνιδιοκτήτες. Το φυσικό ξύλο, οι απλές γραμμές και το ζωηρό πράσινο χρώμα στα φωτιστικά δένουν αρμονικά, τονίζοντας το λιτό και χαλαρό ύφος της διακόσμη-

Tο δημοφιλές βερμούτ Cocchi Vermouth di Torino κέρδισε τον χαρακτηρισμό «Spirit of the Year 2014-2015», που του έδωσαν οι ειδικοί δοκιμαστές του Whisky Exchange, το οποίο θεωρείται η Βίβλος των φίλων του ουίσκι. Το Cocchi Vermouth di Torino παρασκευάζεται από Moscato, ενισχυμένο με απόσταγμα αλκοόλης και αρωματισμένο με μπουκέτο από βότανα, μυρωδικά και μπαχαρικά. Προτιμάται από τους διασημότερους bartenders και mixologists στον πλανήτη και συμμετέχει σε κλασικά και πρωτότυπα κοκτέιλ (θεωρείται, όμως, το καλύτερο συστατικό για το φημισμένο «Negroni»).

σης. Ανοιχτή κουζίνα που παρουσιάζει την ειλικρίνεια της φρεσκάδας των υλικών. Το μενού εκφράζει τα αυθεντικά στοιχεία της γιαπωνέζικης κουζίνας που προσφέρει το σούσι, αποφεύγοντας το πάντρεμα πολλών υλικών στα ρολ, ενώ η φιλοσοφία της κουζίνας επικεντρώνεται στην ωμή φρέσκια πρώτη ύλη και στα ελαφριά dressings που συνοδεύουν κάποια πιάτα και τις σαλάτες. Τα βρασμένα φασολάκια σόγιας (€3,50), ραντισμένα με αλάτι, είναι ό,τι πρέπει για τσιμπολόγημα στην αρχή. Ακολούθησε η πράσινη σαλάτα, ενισχυμένη με κομμάτια γαρίδας και καβούρι (€8,50), δροσερή και όλο φρεσκάδα, με ανάλαφρη γεύση, για να πάρει τη σκυτάλη η σαλάτα Wakame (€7), με τραγανές πρασινάδες, φύκι Iki Sushi wakame, καρότο που την «αγκάλιαζε» ισορροπημένα και ευχάριστο dressing σόγιας και σουσαμιού. Πληθωρικό ήρθε το πιάτο Vegetable Yaki Soba (€8,50), με τηγανητά νουντλς μαζί με μανιτάρια και λαχανικά που κρατούσαν τη ζωντάνια και τη γεύση τους. Τα τσόπστικς μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι και βουτούν στο μπολ με τα νουντλς που τρώγονται ευχάριστα. Τα maki sushi ήρθαν καλοφτιαγμένα και η απόλαυση απογειώθηκε με το καλοτυλιγμένο ρολό με πικάντικη γαρίδα που δρόσιζε το αγγούρι (6 τεμάχια €5), στη συνέχεια υποδεχτήκαμε στο τραπέζι τα uramaki sushi και τιμήσαμε τα California rolls (€5,50) με καβούρι και αβοκάντο που βαπτίζαμε διακριτικά σε μπολάκι με σόγια και γουασάμπι. Μην αναζητήσετε κυρίως στο μενού. Αφήσαμε για επόμενη επίσκεψη τα nigiri και τα combos sushi. Το sushi, όπως όλα δείχνουν, έχει πέραση στην αθηναϊκή εστίαση και οι εραστές του με κάθε ευκαιρία δίνουν το ραντεβού τους στη γιαπωνέζικη κουζίνα. Το Iki κάνει τα πρώτα του βήματα στην περιοχή του Ψυχικού και ήδη έχει αποκτήσει το κοινό του, το οποίο σύντομα θα βρίσκει στο μενού ωραίες σούπες και δέκα επιπλέον καινούργια πιάτα. Η οινική λίστα έχει ενδιαφέρουσες ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα, που υποστηρίζουν τις προτάσεις του φαγητού. ☛ Iki, λεωφ. Κηφισίας 176, Ν. Ψυχικό, 210 6771165 r St’ astra To εστιατόριο «St’ astra» στην κορυφή του ξενοδοχείου Radisson Blu Park, στο Πεδίον του Άρεως, έχει καταφέρει να αφήσει έντονο αποτύπωμα στον εστιατορικό χάρτη της Αθήνας, με ικανούς σεφ στην κουζίνα του, οι οποίοι διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του και το «οδήγησαν» με αξιώσεις. Βεβαίως, όποιος έχει επισκεφτεί έστω και μια φορά το «St’ astra», γνωρίζει πολύ καλά πως η κουζίνα του δεν είναι το μοναδικό του πλεονέκτημα. Η προνομιακή του θέση σού αποκαλύπτει με την πρώτη ματιά μια μοναδική πανοραμική θέα προς τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, που είναι ικανή από μόνη της να σε προκαλέσει. Όμως, το γεγονός ότι το φαγητό στην κορυφή του Park Hotel είναι πάντα προσεγμένο αποτελεί μια ευτυχή συγκυρία και δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να συνδυάσει τη νοστιμιά με το αθηναϊκό απέραντο. Τα τελευταία χρόνια το «St’ astra» έδειξε τη σαφή του προτίμηση προς την ασιατική κουζίνα, εξού και το «East» που προστέθηκε στο όνομά του. Φέτος, ωστόσο, με νέο επικεφαλής στην κουζίνα του, δείχνει την πρόθεση –χωρίς να εγκαταλείπει απολύτως την ασιατική του διάθεση– να στραφεί στη διεθνή κουζίνα, χάρη στο St’ astra east «χέρι» του νέου executive chef Γιάννη Λιόκα, που, έχοντας θητεύσει σε γνωστά εστιατόρια και ξενοδοχεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μπλέκει δημιουργικά γεύσεις από διάφορες εθνικές κουζίνες. Αυτό το διαπιστώνεις εύκολα στα πιάτα του. Σερβίρει το ταρτάρ σολομού με κρέμα γιαουρτιού στην οποία έχει προσθέσει γουασάμπι και τα συνοδεύει με μους αβοκάντο και ζελέ σόγιας (€13). Πουδράρει τα χτένια με Νori και τα παρουσιάζει με πουρέ από κολοκύθι, αρωματισμένο με κάρι και συνοδευμένο με ταρτάρ κουνουπίδι και αχινό (€18). Ο τόνος έρχεται με dressing από σόγια, μουστάρδα Sichuan και αρωματική σαλάτα (€16). Ίσως το πλέον αυτούσιο ασιατικό πιάτο είναι η ταϊλανδέζικη σαλάτα με γαρίδες, λάχανο, καρότο, κολοκύθι, και σησαμέλαιο yuzu dressing. Η εκδοχή του σεφ για την καρμπονάρα σερβίρεται ως σπαγγέτι chitarra με αυγό ποσέ, καπνιστή πανσέτα και κρέμα παρμεζάνας (€12). Στα κυρίως του μενού φιγουράρει ο απαραίτητος πλέον μαριναρισμένος με miso Βlack Cod, συνοδευόμενος με μους και σαλάτα από ρεβίθια, και dressing yuzu και τρούφας (€29), ένα πιάτο απολύτως ενδεικτικό της fusion κουζίνας που υπηρετεί ο σεφ. Το ίδιο διαπιστώνεις και στην πανσέτα που σιγομαγειρεύεται με σόγια-τζίντζερ και συνοδεύεται από πουρέ και τσιπς λευκών καρότων καθώς και από πίκλες (€18). Εκτός από το διεθνές μενού, το «St’ astra» διαθέτει και sushi bar, στο οποίο μπορείς να βρεις όλη εκείνη τη σειρά από hosso maki, urumaki, sashimi και nigiri που περιμένεις από ένα ποιοτικό ασιατικό εστιατόριο. ☛ St’ Astra East (ξενοδοχείο Park Hotel), λεωφ. Αλεξάνδρας 10, Πεδίον του Άρεως, 210 8894500 executive chef γιαννης λιοκασ

15.1.15 – lifo

43

ΓΕΥΣΗ news

party fast FLOYD

Περικλέους & Κεραμεικού, Χολαργός, 210 6565115 Συνδυάζοντας το σύγχρονο και το κλασικό στοιχείο, το Floyd δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα κρασιά του, με μεγάλη γκάμα τόσο από την Ελλάδα όσο και διεθνώς. Επιπλέον, διαθέτει ποικιλία γεύσεων που φέρουν την υπογραφή του σεφ Γιώργου Λέκκα και μοναδικά κοκτέιλ από τον βραβευμένο bartender Aristotelis.

DUE Bakery Coffee Ιερά Οδός 237, Αιγάλεω, 210 5984781 Γλυκές και αλμυρές επιλογές θα βρει κανείς σε αυτόν το ζεστό χώρο για όλες τις ώρες. Ξεκινώντας με ένα πρωινό καφέ, το DUE Bakery Coffee διαθέτει ποικιλία από πρωτότυπα σάντουιτς για το μεσημέρι κι ένα ποτήρι κρασί για βραδινές αποδράσεις.

Couleur Locale Νορμανού 3, Μοναστηράκι 2167004917, facebook.com/couleurlocaleathens Το όνομά του είναι ιδανικό για όποιον θέλει να διασκεδάσει με τον δικό του τρόπο. Το φιλικό κλίμα και η ζεστή ατμόσφαιρα του χώρου βοηθούν τον επισκέπτη να απολαύσει στο έπακρον τους γευστικούς καφέδες καθώς και άλλα ροφήματα. Εξεζητημένα κοκτέιλ, γευστικές νοστιμιές, επιλεγμένα DJ sets και οι πολύ προσιτές τιμές του αποτελούν μερικά μόνο από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Το Couleur Locale, καλά κρυμμένο σε πολύ κεντρικό σημείο ανάμεσα στην πλατεία Μοναστηρακίου και στην πλατεία Αβησσυνίας, είναι εύκολα προσβάσιμο τόσο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς όσο και με αυτοκίνητο. Στο νούμερο 3 του πεζόδρομου της Νορμανού, δίπλα σε ένα παλιό ρεμπετάδικο και μερικά παλαιοπωλεία με αντίκες και έπιπλα, θα βρείτε την είσοδο του Couleur Locale. Από εκεί μπορείτε να μετακινηθείτε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Αριστερά, το ασανσέρ θα σας οδηγήσει στη μαγική βεράντα με θέα την Ακρόπολη, το Αστεροσκοπείο και τα Αναφιώτικα. Δεξιά, θα βρεθείτε στην κρυφή αυλή του Speak Easy Bar, που μοιράζεται την μπάρα του με μια Open Kitchen. Μια καταπληκτική επιλογή για όλες τις ώρες της μέρας. Από τις 10 το πρωί, με καφέ και πεντανόστιμα σνακ, ως το βράδυ, με ψαγμένα κοκτέιλ, house menu και μουσικά events στο μοναδικό στυλ του Couleur Locale.

44 lifo – 15.1.15

Εξ Αρχής Θεμιστοκλέους 78 & Βαλτετσίου, 210 3802274 Τοποθετημένο στην πλατεία Εξαρχείων, μια ιστορική γειτονιά της Αθήνας, το Εξ Αρχής αποτελεί έναν ιδανικό all day χώρο για φαγητό, γλυκό και καφέ. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα ελληνικά προϊόντα, ενώ η φιλική ατμόσφαιρα του γευματοπωλείου είναι ιδανική και για ένα ποτήρι τσίπουρο το βράδυ.

ΠΕΜΠΤΗ 15/1 BIOS: The Dreamer DJ Set Tesla Bar BAT CITY: All About Rock. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/1 POP UP: Illektrik (DJ Gregory + Rebus + Ars Dementis aka Dr.nTT).

ASTRON BAR: Deep Beats #15: Simos Ares + C.Al & Cue + Mits Trip + Das. SIX D.O.G.S: Beatnik party: Kondaktor + Sepho + Cue Ed. BIOS: The Meet Market.

TOKYO: Marc Faenger + Mrs. Agnes + Iffie. ΧΑΟΥΖ: All Around Beats and Beers Hip Hop Party. ΣΑΒΒΑΤΟ 17/1 ΡΟΜΑΝΤΣΟ: Τhe Four Points Of The Horizon vol.2.

ASTRON BAR: Mr. Roussos + Jo Papa.

SIX D.O.G.S.: Refill party: Abdulla Rashim + Acido.

BIOS: The Meet Market.

CUBA LIBRE: The «Vintage Thriller» Swing Party.

TOKYO: Darktom + George Adi. VICE VERSA: Symposium presents Traumer + Angelos Kouklakis + Yannis Baz + Stark.

NID: Blend presents & Me. THE APARTMENT: DJ GSP. DEATH DISCO: Death Disco Society Party.

BAT CITY: HEAVY WEIGHT PARTY 2. ΤΡΙΤΗ 20/1 SIX D.O.G.S: Phileas Frogg.

Abdulla Rashim @ SIX D.O.G.S

Event! Πλατεία Αγ. Ειρήνης Την Πέμπτη 15/1 το Spollati σας προσκαλεί σε ένα πρωτότυπο after office event: ο Σ. Παγιατάκης αφήνει τα decks κι επιμελείται το μενού με επιρροές από την Αμερική, ενώ τα πιάτα θα συνοδεύονται από τα εκλεκτά κρασιά του Κτήματος Μουσών. Στο Spollati θα τρέχει και ένας διαγωνισμός όπου οι νικητές θα κερδίζουν φιάλες κρασιών, προσφορά του Κτήματος Μουσών. www.facebook.com/spollati.cafe.bar www.musesestate.com

ΤΑΥΡΟΣ Προσέξτε την Πέμπτη και την Παρασκευή λάθη που μπορεί να σας φανούν ασήμαντα επειδή αφορούν λεπτομέρειες, αλλά ίσως είναι τελικά οιωνοί κάποιων σοβαρών προβλημάτων που θα δημιουργηθούν, μια και το τετράγωνο Άρη-Κρόνου θα συμβάλει στη δημιουργία εμποδίων και αρνητικών καταστάσεων. Ευτυχώς, η Νέα Σελήνη την Τρίτη σας επιτρέπει να πάρετε κάποια ρίσκα και να έχετε μάλιστα θετικά αποτελέσματα που δεν θα αργήσουν να φανούν. Ο Κρόνος χτυπάει και τις διαπροσωπικές σας σχέσεις κι αν δεν προσέξετε, μπορεί κάποια ενέργειά σας να προκαλέσει την περιφρόνηση του συντρόφου σας και να μην μπορείτε έπειτα να τα μπαλώσετε. Η οικογένειά σας είναι η δύναμή σας, οπότε φροντίστε να μην προδώσετε την εμπιστοσύνη. Θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε κάποιο πρόβλημα στο οποίο καλύτερα να μην αναφερθείτε καθόλου, προκειμένου να πείτε ψέματα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Ο Δίας αυξάνει την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή σας και νιώθετε ικανοί και πρόθυμοι να πετύχετε τους στόχους σας, αλλά να κάνετε και νέες προσπάθειες που θα βελτιώσουν τη ζωή σας. Προσέξτε την Παρασκευή πώς θα διαχειριστείτε μια πρωτοβουλία κάποιων συνεργατών σας που θα σας δυσαρεστήσει, ώστε να μη χρειαστεί να λήξει η συνεργασία σας, μια και δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μείνετε ξεκρέμαστοι και να ψάχνετε για προσωρινές λύσεις. Μια διαμάχη με φιλικά σας πρόσωπα μέσα στο Σαββατοκύριακο σας χαλάει τη διάθεση κι έχετε την αίσθηση πως όλοι είναι εναντίον σας. Ενδεχομένως να μεγαλοποιείτε από μόνοι σας τα πράγματα, οπότε προσπαθήστε να δείτε αντικειμενικά την κατάσταση, μήπως, τελικά, τη διορθώσετε. Τετάρτη και

Πέμπτη, η Αφροδίτη τονώνει τη γοητεία σας και πιθανή συνάντηση με έναν Τοξότη σας βάζει σε έναν νέο τρόπο σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας.

ΛΕΩΝ Κάποια αναπάντεχα έξοδα που προκύπτουν μέσα στις επόμενες μέρες (ίσως κάποια σοβαρή βλάβη στο αυτοκίνητο που η επισκευή της κοστίζει ακριβά) σας βγάζουν εκτός προϋπολογισμού, αλλά είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, ειδικά αν το πρόβλημα αφορά βασικό εργαλείο για τη δουλειά σας. Αντιμετωπίστε με ψυχραιμία την κατάσταση, ώστε να μην κάνετε βεβιασμένες κινήσεις που θα σας κοστίσουν ακόμη πιο ακριβά. Κάποια συνεργασία με φιλικό σας πρόσωπο που είχατε κατά νου, ενδεχομένως να μη σας συμφέρει όσο θέλατε να πιστεύετε, οπότε θα πρέπει να συνεχίσετε την πορεία σας ανεξάρτητοι. Πιθανή ένταση Τρίτη και Τετάρτη (που Ερμής και Δίας βρίσκονται σε αντίθεση) με τον σύντροφό σας θα σας προκαλέσει την ανάγκη να τα βροντήξετε και ίσως χρειαστεί να περάσετε κάποιο διάστημα χώρια, ώστε να κατασταλάξετε και οι δυο ως προς το τι ζητάτε από τη σχέση σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ Η επιρροή του Άρη σας δίνει αρκετή ενέργεια για να επικεντρωθείτε στις διαπροσωπικές σας σχέσεις που αφορούν συνεργάτες ή ακόμη και τον σύντροφό σας κι αισθάνεστε πως έχετε πλέον περισσότερα κίνητρα για να βελτιώσετε τον συγκεκριμένο τομέα της ζωής σας. Δευτέρα και Τετάρτη αποφύγετε μεγάλα επαγγελματικά ανοίγματα κι ακούστε τη διαίσθησή σας αλλά και συμβουλές τρίτων αν χρειαστεί, ώστε να αποφύγετε κακοτοπιές και πιθανούς κινδύνους. Η Νέα Σελήνη την Τρίτη ξαναφέρνει στη ζωή σας κάποιους ανθρώπους από το παρελθόν (μπορεί να είναι συγγενικά ή φιλικά σας πρόσωπα) και βάζετε από κοινού κάποιους στόχους που θα ενισχύσουν τη φυσική σας κατάσταση και θα συμβάλουν στην ψυχική σας ευεξία. Ίσως αποφασίσετε να ξεκινήσετε μαζί κάποιο διατροφικό πρόγραμμα, γυμναστήριο κ.λπ. Προσέξτε την Τετάρτη τις μετακινήσεις σας με το αυτοκίνητο και αποφύγετε να ακολουθήσετε διαδρομές μέσω επαρχιακών δρόμων.

ΖΥΓΟΣ Είναι μια εβδομάδα βαθιάς περισυλλογής και σκέψης για εσάς τους Ζυγούς. Ο Πλούτωνας ενισχύει την ανάγκη σας για εσωτερική αναζήτηση, προσπαθείτε να βρείτε απαντήσεις και να κατασταλάξετε σχετικά με την πορεία που θα θέλατε να ακολουθήσετε από εδώ και πέρα. Καθώς η κατάσταση στα οικονομικά σας είναι ακόμα άστατη, δεν έχετε τη δυνατότητα να βάλετε μπρος κάποια σχέδια που θα συντελέσουν στη βελτίωση της προσωπικής σας ζωής κι αυτό σας προκαλεί μεγάλη απογοήτευση. Την Παρασκευή πιθανή έκρηξη συναισθημάτων σάς φέρνει σε αρκετά δύσκολη θέση και σας πιάνει μια τάση να απομονωθείτε, ώστε να μη χρειαστεί να δώσετε εξηγήσεις σε κανέναν. Η Νέα Σελήνη την Τρίτη επηρεάζει έντονα την ψυχολογία σας και υπάρχει περίπτωση να κάνετε κάποιες δηλώσεις στον σύντροφό σας που αργότερα θα μετανιώσετε, αλλά μπορεί να είναι ήδη αργά.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Δευτέρα και Τρίτη αποφύγετε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις για συνεργασίες και νέα επαγγελματικά ξεκινήματα, καθώς η κρίση σας δεν μπορεί να είναι αντικειμενική και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να χρειαστεί στην πορεία να αντιμετωπίσετε μεγάλα οικονομικά βάρη. Στρέψτε την προσοχή σας σε θέματα ρουτίνας και μην μπαίνετε σε διαδικασίες με αμφίβολα αποτελέσματα. Μια συμβουλή από ένα φιλικό σας πρόσωπο καλό θα είναι να τη λάβετε σοβαρά υπόψη σας και βγάλτε απ’ το μυαλό σας πως προσπαθεί να σας επηρεάσει από εμπάθεια. Την Πέμπτη, με τον Πλούτωνα να ενισχύει την ανάγκη σας για αλλαγές και ανανέω-

ση, φροντίστε να πετάξετε ή να διορθώσετε ό,τι θεωρείτε πως χρειάζεται επισκευή στον χώρο της δουλειάς σας. Ένα προσωπικό ζήτημα που σας βασανίζει μοιραστείτε το με κάποιον φίλο που εμπιστεύεστε και είστε σίγουροι πως δεν θα αφήσει το μυστικό σας να διαρρεύσει.

ΤΟΞΟΤΗΣ Με τον Κρόνο σύμμαχό σας έχετε την ευκαιρία να αναπτύξετε την επιχείρησή σας αν είστε ελεύθεροι επαγγελματίες και αν είστε από αυτούς που είναι σε αναζήτηση εργασίας, να βρείτε μια δουλειά που θα σας προσφέρει τουλάχιστον τα απαραίτητα χρήματα για να μπορείτε να συντηρηθείτε. Αν έχετε δουλειά και δεν αισθάνεστε ικανοποιημένοι, αποφύγετε να πάρετε ρίσκο και διαφυλάξτε τη θέση σας ως κόρη οφθαλμού. Αποφύγετε να συζητήσετε μέσα στο Σαββατοκύριακο οικονομικά ζητήματα με τον σύντροφό σας. Προτιμήστε μια εκδρομή σε κοντινό προορισμό, ώστε να επαναφέρετε τις εύθραυστες ισορροπίες. Αν χειρίζεστε μηχανήματα και εργαλεία (πριόνια, τσεκούρια κ.λπ.), προσέξτε την Τετάρτη, καθώς υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού.

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Έχετε την τάση να μεγαλοποιείτε καταστάσεις, που δεν θα έπρεπε να σας επηρεάζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό, και να αναλώνεστε σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Το Σάββατο ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσετε μια κρίσιμη κατάσταση που θα αφορά ένα συγγενικό σας πρόσωπο, με αποτέλεσμα να αλλάξει ο τρόπος σκέψης και η νοοτροπία σας, καθώς θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που θα έπρεπε να σας προβληματίζουν. Μια απρόοπτη συνάντηση την Τρίτη σας προκαλεί εκνευρισμό, καθώς ήταν το τελευταίο άτομο που θα θέλατε να δείτε. Στον οικονομικό τομέα πρέπει να ρίξετε το βάρος της προσοχής σας, γιατί το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να σας αρέσουν οι πολυτέλειες και μάλλον θα πληρώσετε πολύ ακριβά τα γούστα σας. Την Τετάρτη προσέξτε μικροατυχήματα που έχουν σχέση με τα μάτια σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ Σας έχουν πιάσει τα υπαρξιακά σας και το άγχος σας σχετικά με την ηλικία σας έχει ως αποτέλεσμα να ασχολείστε όλη την ώρα με την εξωτερική σας εμφάνιση, αφήνοντας τις υποχρεώσεις σας σε δεύτερη μοίρα. Την Παρασκευή προσέξτε γιατί υπάρχει περίπτωση να σας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες (ίσως ένα πρόγραμμα αδυνατίσματος που θα σας μεταμορφώσει σε συλφίδες μέσα σε έναν μήνα, μια μάσκα ομορφιάς που θα σας κάνει να φαίνεστε τριάντα χρόνια νεότεροι μέσα σε μια νύχτα κ.λπ.). Αν σκοπεύετε να κάνετε μια εκδρομή μέσα στο Σαββατοκύριακο, η επιρροή του Κρόνου ενδεχομένως να προκαλέσει κάποια εμπόδια, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να σπάσουν τα νεύρα σας. Προκειμένου να το ζορίσετε, αφήστε το για κάποια άλλη στιγμή, που οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες.

☛

ΔΙΔΥΜΟΙ Αρκετά ευοίωνη η εβδομάδα που ακολουθεί για εσάς τους Διδύμους σχετικά με τα επαγγελματικά σας, ωστόσο θα εξαρτηθούν πολλά κυρίως από εσάς και από τον τρόπο που θα χειριστείτε κάποιες νέες προτάσεις συνεργασίας. Κάποια ασάφεια λόγω της επιρροής του Άρη και του Ποσειδώνα τη Δευτέρα σας εμποδίζει στη λήψη αποφάσεων, αλλά η επικοινωνία σας με κάποιο άτομο που εμπιστεύεστε σας βγάζει από το δίλημμα και παίρνετε και πάλι τον έλεγχο της κατάστασης στα χέρια σας. Στον ερωτικό τομέα, αντί να κάνετε κάποιες προσπάθειες που θα πάνε χαμένες, καλύτερα αξιολογήστε τις μέχρι τώρα ενέργειές σας, ώστε να βρείτε την αιτία που δεν σας αφήνει να βρείτε την ευτυχία και να την εξαλείψετε. Μέσα στο Σαββατοκύριακο πιθανόν κάποιοι να προσπαθήσουν να σας καθοδηγήσουν σχετικά με προσωπικά σας ζητήματα, αλλά η ζωή σάς ανήκει και καθώς εσείς καλείστε να πληρώσετε το οποιοδήποτε τίμημα, οι αποφάσεις σας θα πρέπει να είναι ανεπηρέαστες.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

για ηρεμία μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, προτιμάτε να ενισχύσετε τις ικανότητες και τις γνώσεις σας παρά να προωθήσετε τις υπηρεσίες σας. Αν κι έχετε τη δυνατότητα να δουλέψετε αρμονικά με τους άλλους, έχετε την τάση να παραμείνετε μόνοι, να κάνετε κάποια σχέδια για να βελτιώσετε τη ζωή σας. Τη Δευτέρα, η Αφροδίτη τονώνει τον τομέα της επικοινωνίας και είναι μια καλή στιγμή να δώσετε συνέντευξη για δουλειά και γενικά να έρθετε σε επαφή με κόσμο για να διαπραγματευτείτε επαγγελματικά ζητήματα. Η Νέα Σελήνη ανοίγει την Τρίτη τις πόρτες για ευκαιρίες, προσέξτε όμως να εκμεταλλευτείτε τη μέρα όσο μπορείτε και να δράσετε σύντομα, καθώς την Τετάρτη ο Ερμής γίνεται ανάδρομος και θα προκύψουν κάποια ζητήματα οικονομικής φύσεως που θα πρέπει να ρυθμιστούν άμεσα. Στον ερωτικό τομέα, σας προκαλεί ανασφάλεια η συνεχής απουσία του συντρόφου σας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και η απόμακρη στάση του σας βάζει σε σκέψεις.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Με τον Άρη να επηρεάζει την ανάγκη σας

ΙΧΘΥΣ Για να αποφύγετε μια ένταση (λόγω διαφοράς απόψεων) την Παρασκευή στον χώρο της εργασίας, μην μπείτε αδίκως στη διαδικασία να επιβάλετε τη γνώμη σας, καθώς οι προσπάθειές σας θα είναι άκαρπες. Ο Ερμής τονώνει την ανταγωνιστική σας διάθεση και είστε αποφασισμένοι να κερδίσετε τις εντυπώσεις με κάθε τρόπο, προσέξτε όμως ειδικά την Τετάρτη, ώστε να μη δημιουργήσετε τελικά άσχημη εντύπωση στους συναδέλφους σας λόγω υπέρμετρου ζήλου. Η Νέα Σελήνη την Τρίτη αυξάνει τη διάθεσή σας για νέα ξεκινήματα ίσως σε αισθηματικό επίπεδο ή μπορεί να αποφασίσετε να ξεκινήσετε κάποια σεμινάρια ή μια ξένη γλώσσα. Ενδεχομένως να μπείτε στη διαδικασία να αλλάξετε εντελώς τη διαρρύθμιση του χώρου σας και να αγοράσετε κάποια καινούργια αντικείμενα. Οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να ενισχύσει τις γνώσεις σας και να τονώσει τη διάθεσή σας είναι ό,τι καλύτερο για εσάς αυτή την εποχή.

sudoku 7 9 6 3 2 8 4 3 1 5 3 5 9 7 1 8 2 7 4 4

5

1 9 4 5 9 2 4 6 5

4

Η λύση του προηγούμενου 5 6 4 8 1 9

9 2 3 7 5 4

7 8 1 3 6 2

2 9 6 5 3 1

4 1 7 9 8 6

8 3 5 2 4 7

6 5 2 4 9 8

3 4 9 1 7 5

1 7 8 6 2 3

2 6 5 4 3 1 7 8 9 3 8 9 7 5 6 1 2 4 7 1 4 8 2 9 3 6 5

15.1.15 – lifo

45

☛ Χριστιaνα Γαργαροποyλου Φωτογραφήθηκε την Τρίτη 13 Ιανουαρίου στο ατελιέ των Deux Hommes, στο Kολωνάκι.

❝ Μια πόλη-λίκνο του πολιτισμού και της ιστορίας, μια πόλη που χωράει να αγκαλιάσει τόσες εναλλαγές φυσικής ομορφιάς και τόσες αντιθέσεις στις δεκάδες γειτονιές, μια πόλη πολυπολιτισμική, η οποία πάντα σου αποκαλύπτει κάτι καινούργιο, έντονο, ζωντανό. Αγαπώ την Αθήνα γιατί εδώ ζουν οι άνθρωποι που αγαπώ! ❞

46 lifo – 15.1.15

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

15.1.15 – lifo

47