480

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

τχ.480/16062016 H Laurie Anderson μιλάει στη lifo λίγο πριν από την εμφάνισή της στην Αθήνα στο πλαίσιο του Metamorphosis Project

2 lifo – 16.6.16

Θα μπορούσε να γίνει η Αθήνα Βαρκελώνη;

posts γράμματα e-mails

☛ Για το «Χαμένο Νόημα» έγραψε την περασμένη εβδομάδα ο Νικόλας Σεβαστάκης και ο Βασίλης Α. σχολίασε: «Η αντισυμβατικότητα δεν είναι εκ των πραγμάτων αντίθετη με τον λαϊκισμό. Ο “συμβατικός” πολιτικός του σήμερα μοιάζει με επιχειρηματία, αποστασιοποιημένος σε μεγάλο βαθμό από την ηθική και την όποιου είδους πνευματικότητα, απευθυνόμενος στον πολίτη με συγκεκριμένου ύφους προσεκτικό λόγο, όπως θα έκανε ένα στέλεχος επιχείρησης. Ένας “καλός”, αντισυμβατικός λαϊκιστής θα μιλήσει με πιο ευθύ τρόπο, δεν θα διστάσει να παρεκκλίνει από τις προσταγές της πολιτικής ορθότητας, δεν θα θέσει σε δεύτερη μοίρα τις αξίες και τις εκάστοτε μορφές πνευματικότητας της κοινωνίας του και ταυτόχρονα δεν θα ενισχύσει το μίσος, την καχυποψία και τον χλευασμό της λογικής και της πρακτικότητας». ☛ Το πιο πολυσυζητημένο άρθρο στο LiFO.gr αυτές τις μέρες ήταν η κριτική του Φώντα Τρούσα όχι μόνο στο «φαινόμενο Χαρούλη» αλλά και γενικότερα στη στροφή του ελληνικού τραγουδιού προς μια ψευτολεβεντιά («Οι Έλληνες φτωχύνανε και γίνανε λεβέντες: Ανατομία του νέου ελληνικού τραγουδιού “λεβέντικης κλαψούρας”»). Πολλοί συμφώνησαν απόλυτα μαζί του, άλλοι είχαν ενστάσεις. «“Ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία” λέει ο Αλκίνοος, γόνος μιας γενιάς, το ’90, που μαζί με Μάλαμα, Περίδη (σχολής Παπάζογλου αμφότεροι) και λοιπούς έδωσαν μια κάποια ελπίδα συντήρησης του έρμου ελληνικού τραγουδιού» έγραψε ο ΦΕΡΟΜΕΝΟΣ. « Έκτοτε, όμως, σιωπή. Και εν έτει 2016 περιμένουμε να γράψει δίσκο ο “Θανασάρας”, να μας αναστήσει, φωνάζοντας στον Λυκαβηττό “ρε Σωκράτη, τι λες τώρααα…”, ζώντας μια δήθεν εφηβεία, από την οποία όμως λείπουν πάρα πολύ οι Τρύπες του Αγγελάκα, που εξηνταρίζει (;) κι αυτός και χτυπιέται (ωραία, δεν λέω) με τους μπαγλαμάδες του Σαδίκη. Και ο Χαρούλης να αποθεώνεται με την Μποφίλιου πάνω στη σκηνή ως “νέα, ποιοτική, ελπιδοφόρα γενιά”, που μετράει όμως 10ετία και βάλε… Μένει, βέβαια, ένας κάποιος Παυλίδης –σε άλλο είδος να το δεχτώ– να μάχεται αξιοπρεπώς. Και μια νότα αισιοδοξίας, επειδή είμαι κοντά στον χώρο και τα βλέπω. Κάποιοι από τη γενιά που μεγάλωσαν με τον (πρώτο) Θανάση και τον Μάλαμα και επηρεάστηκαν από τις ενορχηστρώσεις βρήκαν το Ωδείο του Τσιαμούλη και τα μουσικά γυμνάσια και τα γέμισαν. Πιάσαν ούτια και πολίτικες λύρες, βυζαντινές νότες και ίσως βγάλουν κάτι καλό, τραγουδώντας σμυρναίικα, κρητικά και ρεμπέτικα. Τουλάχιστον, κάποιοι ακόμα εκτιμούν την ομορφιά και είναι και εικοσάρηδες». « Ένα άρθρο χωρίς αρχή, μέση και τέλος» αντέδρασε ο Bilpap12. « Ένας απίστευτος αχταρμάς “διαφορετικότητας”, με χρήση λέξεων και φράσεων υπερβολικών, χωρίς ωστόσο να έχει να προσφέρει κάτι στον αναγνώστη. Brainstorming με ψαγμένες λέξεις κάνουν πολλοί, λίγοι έχουν όμως να πουν πραγματικά κάτι. ΥΓ.: Ενημερωτικά, τα τραγούδια του Χαρούλη με βρίσκουν αδιάφορο, αλλά ο αναίτιος και ανούσιος πόλεμος κατά του καλλιτέχνη είναι ανεξήγητος». Ο κώστας σ, όμως, σχολίασε: «Πες τα, αθυρόστομε Φώντα Τρούσα! Κυρίως για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Κι εγώ τα έλεγα εδώ και κάποια χρόνια, όταν άρχισε να “καπελώνει” τις συναυλίες με συνθήματα και πανό από ΑΑΑ (αλληλέγγυους, αναρχικούς και, ναι, θα το πω: άπλυτους). Από τις πιο τολμηρές λαϊκές/έντεχνες/ροκ δουλειές μεταξύ ’90 και ’00, κατέληξε να τραγουδάει με θεματολογία “αντάρτες και μετανάστες” για να λικνίζονται ραστούδες γκόμενες και αντιφά σκίνχεντ δεκαεννιάχρονα να ξελαρυγγιάζονται από κάτω σε φάση “όταν καις έναν μπάτσο, φωτίζεται τ’ όνειρό σου”. Τώρα, όλο αυτό από τον Χαρούλη δεν είναι μακριά από την τίμια “αγανάκτηση” του “άντε να σταθώ στα πόδια μου” και της λεβεντομαλακίας του “πέσε φράγκα και διορισμούς, αλλιώς θα έρθω με τση μπιστόλα τσε θα κάμω επανάσταση».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

☛ Για το πώς η πρωτεύουσα της Καταλονίας συνεχίζει να μας βάζει τα γυαλιά με ένα νέο σχέδιο που δημιουργεί μικρές πόλεις μέσα στην πόλη έγραψε ο Δημήτρης Κυριαζής στη στήλη του την περασμένη εβδομάδα. Σχολίασε η Kat78: «Θα μπορούσε να γίνει η Αθήνα Βαρκελώνη, αν το παίρναμε απόφαση. Έλα, όμως, που αυτή την περίοδο, ακόμα και να το παίρναμε απόφαση, δεν μπορούμε λόγω κρίσης... Και μετά, κλασικά, αν βγούμε απ’ την κρίση κι έχουμε λεφτά, θα λέμε “έλα, μωρέ, τώρα, γιατί να μπούμε στον κόπο” και δεν θα κάνουμε τίποτα...». Η δε Burburita σημείωσε: «Δεν καταλαβαίνω ποιες είναι οι ομοιότητες με την Αθήνα (το γεγονός πως βρέχονται από τη Μεσόγειο ίσως δεν είναι το καλύτερο επιχείρημα). Μήπως μια σύγκριση με τη Θεσσαλονίκη θα ήταν πιο λογική; Τουλάχιστον, τότε θα μιλούσαμε για παρόμοια μεγέθη και αριθμό κατοίκων. Οι δυο πόλεις είναι λιμάνια, οι παλιές τους πόλεις στο κέντρο έχουν ίσως κάποια ομοιότητα, η ατμόσφαιρα στις γειτονιές μοιάζει – μπορεί ακόμα και να γίνει μια πιο λογική σύγκριση ανάμεσα στους δημάρχους. Μέχρι και ο καιρός είναι παρόμοιος. Νομίζω πως η σύγκριση με την Αθήνα θυμίζει μήλαπορτοκάλια».

feedback479

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Free Press.

Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

16.6.16 – lifo

3

Index

id εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου

Η μεταμόρφωση της Laurie Anderson

υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr

Μία από τις σπουδαιότερες αβανγκάρντ περσόνες των καιρών μας επιστρέφει στην Αθήνα.

Άρης Δημοκίδης αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr

Σελ. 14

Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας

Freebord

Άγγελος Παπαστεργίου

Στροφές 360o πάνω σε έξι ρόδες.

συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη

Σελ. 18

συντακτική ομάδα columnists: Νικόλας Σεβαστάκης

Αθηναία της εβδομάδας: Ερμίρα Γκόρο

Ευγένιος Αρανίτσης Θοδωρής Αντωνόπουλος

Η σημαντική χορογράφος και χορεύτρια μιλάει για τη ζωή της στη LiFO.

Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά

Σελ. 22

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας

ΣΤΗΛΕΣ

ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Πολιτάκης

Good LifO

Σελ. 10

Ναταλί Χατζηαντωνίου Σελ. 11

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Βασίλης Καψάσκης Κατερίνα Ηλιάκη Φιλιώ Ράγκου

Σελ. 25

Μαρίνα Πετρίδου Γιάννης Πανταζόπουλος

Starfax

Χρήστος Παρίδης

Σελ. 37

Μαρία Παππά

Naked City

Λάμπρος Αραπάκος Λένα Φουτσιτζή

Σελ. 38

Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης

Σελ. 11

Πάρις Ταβιτιάν

Δημήτρης Κυριαζής

Freddie F. aτελιέ Βανέσσα Φερλέ

Σελ. 12

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 16.6.16

Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου

Οι στίχοι του εξωφύλλου είναι από το τραγούδι της Laurie Anderson «Language is a virus», από το άλμπουμ «Home of the brave» (1986).

κωδικος εντυπου 7639

O αξιολάτρευτος Dennis της Protergia

Με ένα φιλικό, ζεστό και ανθρώπινο ρομπότ μέσα από μια πρωτότυπη μίνι ταινία, η εταιρεία Protergia του Ομίλου ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ μας δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον της ενέργειας και τη διαχείρισή της. «Χαθηκε ο Dennis» O Dennis μπορεί να είναι ρομπότ, αλλά στην οικογένεια του μέλλοντος τα ρομπότ αποτελούν μέλη της. Ζούνε ανάμεσά μας, είναι αξιαγάπητα και εξυπηρετικά, μας συντροφεύουν, μας διευκολύνουν την καθημερινότητα. Και, ναι, τα αγαπάμε και δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας δίχως αυτά. Το ίδιο και ο μικρός πρωταγωνιστής της διαφημιστικής τηλεοπτικής ταινίας της Protergia. Σε έναν κόσμο όπου τα ρομπότ είναι πραγματικότητα και όχι φαντασία, η εξαφάνιση του αγαπημένου του Dennis θα τον γεμίσει θλίψη και αγωνία μέχρι να ξαναβρεθεί. Καθώς δεν είναι ένα απλό ρομπότ αλλά φίλος και μέλος της οικογένειας του μικρού πρωταγωνιστή, η αναζήτησή του συνοδεύεται αντίστοιχα και από τη δική του αγωνία να βρεθεί ξανά στο σπίτι από το οποίο χάθηκε. Πιστό μέλος της οικογένειας, θα διασχίσει κι εκείνος

με τη σειρά του όλη την πόλη μέχρι να ξαναβρεί την οικογένειά του!

Το μηνυμα της Protergia Ο Dennis, το έξυπνο, ζεστό και αξιαγάπητο ρομποτάκι της ταινίας, διαθέτει τα χαρακτηριστικά της ίδιας της Protergia. Από τη μια πλευρά, μοιράζεται τη φροντίδα και την οικειότητα που πρέπει να έχεις όταν μπαίνεις σε κάθε σπίτι για να προσφέρεις ένα τόσο βασικό αγαθό όσο η ενέργεια, και από την άλλη, ο εξελιγμένος τρόπος που προσφέρει το προϊόν της χάρη στις νέες δυνατότητες που μας δίνει ανοίγει έναν καινούργιο δρόμο. Ακολουθώντας τους ρυθμούς της εξέλιξης και τις ταχύτητες της τεχνολογικής ανάπτυξης, η Protergia μας δείχνει πώς να αξιοποιούμε καθημερινά αυτό το θαύμα που λέγεται «ενέργεια».

Το προφιλ της Protergia Η Protergia είναι ο μεγαλύτερος ιδιώτης παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Διαθέτει ένα σημαντικό ενεργειακό χαρτοφυλάκιο δυναμικότητας άνω των 1.200 MW, που ξεπερνά το 10% της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, με ιδιωτικές επενδύσεις σε εργοστάσια υψηλής τεχνολογίας, βαθιά γνώση της αγοράς ηλεκτρισμού και την υπογραφή ενός εκ των σημαντικότερων βιομηχανικών ελληνικών ομίλων, του Ομίλου ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ. Αυτό ακριβώς το προφίλ, μιας εταιρείας που επενδύει και αναπτύσσεται σταθερά μέσα στον χρόνο, ξεπερνώντας τις προκλήσεις ακόμα και μέσα στην κρίση, σκιαγραφεί την Protergia. Στόχος της να εγκαθιδρύσει ένα brand name, δυναμικά αναπτυσσόμενο, άμεσα αναγνωρίσιμο και ανταγωνιστικό, αλλά πρωτίστως αξιόπιστο και πρωτοπόρο, με καινοτόμες υπηρεσίες και μοναδικά πακέτα προσφορών, που διευκολύνουν την καθημερινότητα του καταναλωτή στο σπίτι ή στην επιχείρησή του. Ακολουθώντας τους ρυθμούς της εξέλιξης και τις ταχύτητες της τεχνολογικής ανάπτυξης, η Protergia μας δείχνει πώς να αξιοποιήσουμε καθημερινά αυτό το «θαύμα» που λέγεται ενέργεια.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.facebook.com/protergia.gr και το website της Protergia στη διεύθυνση: www.protergia.gr

16.6.16 – lifo

5

Kalos&Klio, Precious Matters («Violent Silk» series), 2015, 100x100 cm, Courtesy Kalfayan Galleries, Athens-Thessaloniki

iLoveAthens

εικαστικα

kalos & klio: βίαιο μετάξι Kalfayan Galleries

Δώδεκα έργα-εκτυπώσεις σε οργανικό μετάξι με τη μορφή μαντήλας-πέπλου παρουσιάζουν οι Kalos&Klio στη νέα τους έκθεση με τίτλο «Βίαιο Μετάξι» που εξετάζει το φαινόμενο της βίας ανά τον κόσμο, συμβολικά και μεταφορικά. Η έκθεση περιλαμβάνει μεταξωτά πέπλα με πολύχρωμα και ψυχεδελικά διακοσμητικά μοτίβα, καθένα από τα οποία χρησιμοποιείται ως μια αποκαλυπτική αφήγηση σχετικά με το θέμα της βίας που εγείρει ερωτήματα όσον αφορά την αισθητικοποίηση της βίας στη σύγχρονη κοινωνία.

23/6-10/9, Kalfayan Galleries, Χάρητος 11, Κολωνάκι. Ιούνιος: Δευτ.

11:00-15:00, Τρ.-Παρ. 11:00-19:00, Σάβ.

11:00-15:00.

6 lifo – 16.6.16

16.6.16 – lifo

7

8 lifo – 16.6.16

16

22

ιουνιου

2016

Talkof theTown επιμελεια: the lifo team

Το μακελειό στο Ορλάντο και οι αυξανόμενες επιθέσεις στην LGBT κοινότητα

Πρόσφατες επιθέσεις εναντίον γκέι ανθρώπων δείχνουν ότι το δικαίωμα στον σεξουαλικό προσανατολισμό πληρώνεται με αίμα, ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες. ◆ Δεν φθάνουν μερικές γραμμές για να αποτυπώσεις την τραγικότητα της επίθεσης στο Ορλάντο. Πέρα, όμως, από το πρωτοφανές αυτό περιστατικό, οι ολοένα αυξανόμενες ομοφοβικές επιθέσεις, σε ανεπτυγμένες χώρες μάλιστα, δείχνουν ότι το δικαίωμα στον ελεύθερο σεξουαλικό προσανατολισμό δεν είναι όσο αυτονόητο πιστεύουμε. ◆ Στις 28 Οκτωβρίου του 2015 ο αρχιτέκτονας Mikhail Pischevsky άφησε την τελευταία του πνοή έπειτα από αλλεπάλληλες επεμβάσεις στον εγκέφαλο για αποκατάσταση της βλάβης που του είχε προκληθεί από επίθεση που είχε δεχθεί το 2014, η οποία τον είχε αφήσει σε κωματώδη κατάσταση. Ο δράστης της ομοφοβικής επίθεσης που είχε χτυπήσει με μεγάλη αγριότητα το θύμα έξω από ένα κλαμπ στο Μινσκ της Λευκορωσίας πέρασε μόλις 11 μήνες στη φυλακή.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

◆ Δύο γυναίκες ξυλοκόπησαν ένα ζευγάρι λεσβιών στο γνωστό ψυχαγωγικό πάρκο Six Flags στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Το γεγονός που πυροδότησε την ένταση ήταν μερικά φιλιά που αντάλλαξε το ζευγάρι. ◆ Στις 2 Αυγούστου 2015 η 16χρονη Shira Banki υπέκυψε στα τραύματά της, τρεις μέρες μετά την επίθεση εναντίον της στο Pride της Ιερουσαλήμ. Ο δράστης που μαχαίρωσε την κοπέλα, ένας υπερσυντηρητικός Εβραίος, είχε εκτίσει ποινή για παρόμοια επίθεση προ δεκαετίας.

Σε γράμμα που άφησε πίσω του υποστήριξε ότι οι εκδηλώσεις του Pride είναι μια αμαρτωλή παρέλαση και ότι οι συμμετέχοντες βεβηλώνουν το όνομα του Θεού. ◆ Ένα ζευγάρι γυναικών ηλικίας 20 και 17 στο Limerick της Ιρλανδίας ξυλοκοπήθηκε από δύο άνδρες σε σημείο που έχασαν τις αισθήσεις τους, βγαίνοντας ένα βράδυ από το σπίτι τους. Τα θύματα κατέθεσαν ότι οι δράστες τις ποδοπάτησαν και τις χτυπούσαν ακόμα και αφότου είχαν πέσει στο έδαφος. ◆ Δύο άλλοι άνδρες ομολόγησαν ότι επιτέθηκαν σε γκέι ζευγάρι στο κέντρο της Γλασκώβης στις 17 Αυγούστου 2013 λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Το ζευγάρι κατευθυνόταν προς το σπίτι του, όταν συνάντησε στον δρόμο μια ομάδα νεαρών, μεταξύ των οποίων και οι προαναφερθέντες, που τους ρώτησαν αν είναι γκέι. Επειδή η απάντηση που πήραν ήταν καταφατική, ξεκίνησαν να τους χτυπούν. Ο ένας από τους δύο άνδρες υπέστη κρανιοεγκεφαλική κάκωση. ◆ Ένας 45χρονος δημοσιογράφος ξυλοκοπήθηκε άγρια στις 28 Ιανουαρίου 2014, επιστρέφοντας σπίτι του σε κεντρικό σημείο του Μανχάταν. Η επίθεση, η οποία τον άφησε σε κωματώδη κατάσταση, χαρακτηρίστηκε από την αστυνομία «έγκλημα μίσους». ◆ Ένας 31χρονος άνδρας συνελήφθη έπειτα

από δύο ομοφοβικές επιθέσεις στο Νότιο Λονδίνο, έξω από γκέι κλαμπ, τα ξημερώματα της 8ης Ιουνίου 2014. Ο δράστης, αφού επιτέθηκε φραστικά με βρισιές ομοφοβικού περιεχομένου στα θύματά του, τα ψέκασε στο πρόσωπο με λευκαντική ουσία. ◆ Τον Ιούλιο του 2014, στη Νότια Αφρική, ένας πρόσφυγας από το Κονγκό κατήγγειλε ότι δύο αστυνομικοί τον εξύβρισαν χρησιμοποιώντας ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς και τον χτύπησαν με σιδερένιους λοστούς μέσα σε αστυνομικό τμήμα, στο οποίο είχε προσέλθει για να καταγγείλει τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματός του. Οι αστυνομικοί αρχικά είπαν ότι θα διερευνούσαν την καταγγελία για τον ιδιοκτήτη, όμως όταν κατάλαβαν ότι το θύμα ήταν γκέι, η συμπεριφορά τους άλλαξε. ◆ Ένας 32χρονος μαχαίρωσε στο πρόσωπο μια γυναίκα που απάντησε στις ομοβοφικές βρισιές που εκείνος απεύθυνε σε μια ομάδα ατόμων στο Lower East Side του Μανχάταν τον Αύγουστο του 2014. ◆ Τρεις άνδρες συνελήφθησαν στις 21 Νοεμβρίου 2014, όταν χτύπησαν στο κεφάλι με μπουκάλια έναν γκέι άνδρα στο Μπράιτον του Ηνωμένου Βασιλείου. Η επίθεση άφησε μόνιμες ουλές στο κεφάλι του 34χρονου θύματος. ◆ Οι δράστες της επίθεσης εναντίον ενός γκέι άνδρα τον Φεβρουάριο του 2014 έξω από μπαρ στο West Midlands έκοψαν

με τα δόντια τους κομμάτι από το αυτί του θύματος. ◆ Ένα ζευγάρι ανδρών που γιόρταζε τη δεκαετή επέτειό του ξυλοκοπήθηκε τον Μάρτιο του 2014 από έναν άνδρα στον σταθμό του West 4th Street στο Βίλατζ της Νέας Υόρκης, μια γειτονιά συνυφασμένη με το γκέι κίνημα στις ΗΠΑ. ◆ Τρεις επιθέσεις σε διάστημα λίγων εβδομάδων δέχθηκε ένα γκέι ζευγάρι στην πόλη Kinna της Σουηδίας τον Σεπτέμβριο του 2015. Σε μία από αυτές, άγνωστοι έσπασαν τα τζάμια του αυτοκινήτου του ζευγαριού κι έγραψαν επάνω του βρισιές. ◆ Τον Μάρτιο του 2014 άγνωστοι έδεσαν, ξυλοκόπησαν και έκαψαν έναν 21χρονο γκέι άνδρα, ενώ αρκετοί νεαροί παρακολουθούσαν το όλο σκηνικό. ◆ Μια μητέρα στη Σκωτία αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 200 λιρών τον περασμένο Νοέμβριο επειδή γρονθοκόπησε και εξύβρισε τον γιο της όταν αυτός της αποκάλυψε ότι είναι γκέι. ◆ Και ένα λίγο παλαιότερο περιστατικό: στις 30 Απριλίου 1999, στην γκέι παμπ Admiral Duncan στο Σόχο του Λονδίνου εξερράγη βομβιστικός μηχανισμός, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε 3 ανθρώπους και τραυμάτισε περίπου 70. Ήταν η τρίτη επίθεση του νεοναζί David Copeland μέσα σε 13 μέρες, σε τρεις διαφορετικές περιοχές της βρετανικής πρωτεύουσας.

16.6.16 – lifo

9

Εικονογράφηση: Bill Bragg / www.theguardian.com

φωνή λαού

Talk of the Town

ανδρομάχη γκαζή Η επιμελήτρια του ντοκιμαντέρ «Το Γεράνι μιλάει» μας συστήνει με την ιστορική, αλλά άγνωστη στο ευρύ κοινό γειτονιά του κέντρου. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Eurotrash 2016

α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η

Cut

Η ίδια η Ε.Ε. ξεπέφτει επικοινωνιακά στη ρητορική φόβου για την οποία καταγγέλλει τους «ευρωφοβικούς».

10 lifo – 16.6.16

Ο Yanis δηλώνει ότι πολύ θα επιθυμούσε να υποστεί ένα γερό ηλεκτροσόκ η Ε.Ε. Συμπληρώνει, όμως, αποσύροντας για λίγο το μόνιμο μειδίαμα που τον χαρακτηρίζει, ότι το Brexit θα οδηγήσει στην αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα σημάνει την επιστροφή στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον ακραίο εθνικισμό της δεκαετίας του ’30 (έλεος με τη λιτανεία της Βαϊμάρης και την επίκληση μεσοπολεμικών ενστίκτων). Δηλώνει, επίσης, ότι μπορεί να οδηγήσει στην άνοδο του (Βύρωνος Πολύδωρα της Αγγλίας) Μπόρις Τζόνσον στην πρωθυπουργία. Γι’ αυτό, λοιπόν, «stay and fight»: μείνετε και αγωνιστείτε εκ των έσω (για την επίσπευση της αποσύνθεσης της Ε.Ε., μάλλον). Αντανακλαστικά μού προκαλεί αντίρροπες τάσεις και έντονη σύγχυση κάθε δημόσια δήλωση του Yanis (a brand, a fragrance, not a name), αλλά δεν ξέρω αν φταίει αυτός που ειλικρινά δεν μπορώ να δω το τέλος του κόσμου (ή της Ευρώπης, ό,τι κι αν εννοούμε πλέον με τον όρο) ή κάποιο τρελό ντόμινο Αποκάλυψης, αν αποχωρήσει τελικά η Βρετανία από το μαγαζί. «Να κι αν μείνει, να κι αν φύγει στο φινάλε», θα έλεγα ενώπιον φιλικής παρέας, «τσουρέκια μας τα ’χουν κάνει κι αυτοί οι “Ατλαντιστές” τόσα χρόνια». Σαν κι εμάς είναι, άμα το σκεφτείς, κατά μία διεστραμμένη αναλογία: αυτοί λένε «η ήπειρος» (the continent), εμείς λέμε «η Ευρώπη». Στο βάθος του μυαλού μας, εκτός είμαστε και οι δύο. Έχουν ακουστεί, πάντως, και μπόλικες σοβαρές φωνές (από τμήμα της Αριστεράς) στη Βρετανία υπέρ της αποχώρησης, αλλά πνίγονται μέσα στον ακροδεξιό/εθνικιστικό οχετό. Μεγάλο πρόβλημα. Από τη μια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υπερασπιστείς το ολοένα και πιο προβληματικό –και με συμπτώματα εμμονικής διαταραχής– «σύστημα των Βρυξελλών» και από την άλλη κινδυνεύεις «να τρίψετε ώμους», που λένε κι οι Βρετανοί, με άτομα που δεν θα ανεχόσουν να στέκονται δίπλα σου ούτε στην κόλαση. Παραμένει, όμως, εντελώς απογοητευτικό το γεγονός ότι η ίδια η Ε.Ε., ως οργανισμός που παραπαίει και καταφεύγει σε απελπισμένες μεθόδους αυτοσυντήρησης, ξεπέφτει επικοινωνιακά στη ρητορική φόβου για την οποία καταγγέλλει τους

«ευρωφοβικούς». Δεν είναι δυνατόν να λες (εμμέσως πλην σαφώς) στον κόσμο ότι οι μισοί τουλάχιστον συμπατριώτες τους είναι γίδια που δεν αντιλαμβάνονται το μεγαλείο των ευρωπαϊκών θεσμών, ούτε ότι ολόκληρες χώρες είναι για πέταμα, ούτε ότι όλοι όσοι, τέλος πάντων, δεν έχουν «διαφωτιστεί» επαρκώς είναι μπάχαλα ή/και φασίστες. Τέτοια αντίστοιχα άκουσε και πλήθος απομονωμένων από τις επίσημες θέσεις του πολιτικού συστήματος στην Αμερική κι έσπευσε ανακουφισμένο στην αγκαλιά του Τραμπ. Η βαθιά δυσπιστία όχι μόνο προς ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού αλλά και προς τα ίδια τα κράτη-μέλη της φαίνεται να ξεχειλίζει «στους διαδρόμους των Βρυξελλών και του Στρασβούργου», κι αυτό καταργεί κάθε προδιάθεση συνεννόησης και κοινής προοπτικής. Και δεν είναι τόσο το γεγονός ότι ξαφνικά οι πολίτες μεγάλου τμήματος της Ε.Ε. ανέπτυξαν ισχυρή εθνική (και αντιευρωπαϊκή) συνείδηση. Το κακό με την ευρωπαϊκή ιδέα, με την ευρωπαϊκή ταυτότητα, όπως την αντιλήφθηκε η Ε.Ε., είναι ότι δεν κατοχυρώθηκε πολιτισμικά ποτέ στη συνείδηση των πολιτών, επειδή είναι μια εντελώς αφηρημένη και αφαιρετική ιδέα. Το μουσείο-πολιτιστικός φορέας Σπίτι της Ευρώπης δημιουργήθηκε με την ντιρεκτίβα ότι Έτος Μηδέν για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να οριστεί το 1946. Οπότε ο Μεσοπόλεμος, η δεκαετία του ’30, ο ναζισμός και ο πόλεμος δεν συνέβησαν ποτέ, ήταν ένα κακό όνειρο. Υποθέτω ότι κατά βάθος θα ήθελαν να το προχωρήσουν ακόμα περισσότερο, θέτοντας ως απόλυτο χρονικό ορόσημο το 1989, αλλά επέδειξαν μια αυτοσυγκράτηση. Τι τύχη, όμως, μπορεί να έχει και πόσο μπορεί να ψήσει τους συμπολίτες μας που πήραν τον στραβό τον δρόμο και τις νέες γενιές συνολικά μια πολιτική/πολιτισμική κουλτούρα που σπρώχνει την Ιστορία κάτω από το χαλί και κουνάει οργισμένη το δάχτυλο, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες που τη συναποτελούν, υποτίθεται, ως κακούς πελάτες, ανεπίδεκτους μαθητές και γενικώς περιθωριακά στοιχεία;

Πείτε μας δυο λόγια αρχικά για το Γεράνι, γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τη γειτονιά. Το Γεράνι είναι μια περιοχή στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, πίσω από το Δημαρχείο της Αθήνας και κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά, που ορίζεται από τις οδούς Αθηνάς, Ευριπίδου, Επικούρου και Πειραιώς. Είναι ένα από τα πιο υποβαθμισμένα τμήματα του ιστού της πόλης, με εμφανή σημάδια εξαθλίωσης σε όλα τα επίπεδα. Στη γειτονιά κυριαρχούν άχαρα και ογκώδη κτίρια της δεκαετίας του ’70, στενά δρομάκια και πολλές στοές. Διασώζονται, όμως, και κάποια διατηρητέα νεοκλασικά και κτίρια του Μεσοπολέμου. Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η γειτονιά οφείλει το όνομά της στα πηγάδια απ’ όπου αντλούσαν νερό με «γεράνι», έναν μικρό αυτοσχέδιο γερανό. Σύμφωνα με άλλη άποψη, η ονομασία οφείλεται στα πολλά γεράνια που έβλεπε κανείς παλαιότερα στις αυλές και στα μπαλκόνια. Πώς είναι η κατάσταση στην περιοχή; Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και, αν ναι, τι μπορεί να γίνει; Το στοιχείο που χαρακτηρίζει το Γεράνι διαχρονικά είναι η συγκέντρωση μεταναστών, που καταφεύγουν εδώ λόγω της γειτνίασης με τον βασικό επικοινωνιακό κόμβο της Ομόνοιας, των πολύ χαμηλών ενοικίων και της δυνατότητας να δουλέψουν σε διάφορα μαγαζιά (καταστήματα ρούχων, εστιατόρια, μαγαζιά ψιλικών και ηλεκτρονικών ειδών κ.ά.). Το πρωί η περιοχή εμφανίζει μεγάλη κίνηση (λόγω και της άμεσης γειτνίασης με την κεντρική αγορά τροφίμων), αλλά το βράδυ δεν κυκλοφορεί «ούτε γάτα», όπως είπε χαρακτηριστικά ένας από τους πληροφορητές μας. Υπάρχουν αρκετές παράνομες δραστηριότητες, για τις οποίες όμως οι περισσότεροι φοβούνται να μιλήσουν ανοιχτά. Οι περισσότεροι αναζητούν μεγαλύτερη ασφάλεια (κυρίως το βράδυ) και καθαριότητα, αν και συμφωνούν πως η κατάσταση έχει βελτιωθεί τα τελευταία 2-3 χρόνια. Εσάς τι σας γοητεύει στο Γεράνι; Η απλότητα της ανθρώπινης επαφής που μπορείς να βρεις στη γειτονιά, ακόμη κι αν δεν μπορείς να συνεννοηθείς καλά ούτε στα ελληνικά ούτε στα αγγλικά. Πώς σας ήρθε η ιδέα για το ντοκιμαντέρ; Η αρχική ιδέα και πρόταση συνεργασίας προήλθε από τις κυρίες Κατερίνα Αντωνάκη, γραφίστρια, διδάσκουσα στο Τμήμα Γραφιστικής του ΤΕΙ Αθηνών, και Νατάσσα Παππά, γραφίστρια, δημιουργό του πρότζεκτ Εντός Στοάς/Into Stoas, στο πλαίσιο του «Αρχεία_Γεράνι», ενός εν εξελίξει ερευνητικού design project που διερευνά νέες προσεγγίσεις της οπτικής επικοινωνίας σε πολυγλωσσικές γειτονιές στις σημερινές πόλεις, μέσα από διεπιστημονικές συνεργασίες. Το Γεράνι Μιλάει είναι η τρίτη από μια σειρά συνεργασιών του «Αρχεία_Γεράνι», με το τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.

PREVIEW του ντοκιμαντέρ «Το Γεράνι μιλάει» την Πέμπτη 23 Ιουνίου στο Ρομάντσο.

Το μάθημα της έκθεσης (και οι κάλτσες της Στελλίτσας)

«Είμαστε όλοι αδελφές!»

Το «παράταιρο» και η «κριτική σκέψη» ως μειονεκτήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Άγνωστο ακόμα αν κινήθηκε αυτόβουλα ή αν ο ISIS, αναλαμβάνοντας πρόθυμα την ευθύνη, κυριολεκτεί ή απλώς μπλοφάρει για να δημιουργήσει κλίμα. Το βέβαιο είναι πως η ισλαμοφοβία, στην οποία επενδύει πολιτικά ο τραμπούκος Τραμπ, είναι η εντελώς λάθος (αλλά και προσβλητική για εκατομμύρια μουσουλμάνους που απεχθάνονται εξίσου όσους εγκληματούν στο όνομά τους) απάντηση στην ομοφοβία, η οποία άλλωστε δεν διακρίνει μόνο το «κακό» Ισλάμ. Την ίδια μέρα στην Καλιφόρνια συνελήφθη λευκό, ξανθό και πιθανότατα χριστιανό Αμερικανάκι με ένα αμάξι-κινητό οπλοστάσιο, κατηγορούμενο ότι σκόπευε να επιτεθεί στο Pride της Πόλης των Αγγέλων. Αν αυτό αληθεύει κι ο 20χρονος Τζέιμς Χόουελ πρόφταινε να δράσει, θα εστιάζαμε ακόμα στους «ομοφοβικούς μουσουλμάνους»; Στο δε YouTube έκανε θραύση βίντεο όπου Αμερικανός ευαγγελιστής πάστορας συγχαίρει τον μακελάρη του Ορλάντο, εφόσον «υπάρχουν πια πενήντα λιγότεροι παιδόφιλοι» (εν τέλει ο παροχέας το κατέβασε, επικαλούμενος ρητορική μίσους, αντίθετα με την Ελλάδα, όπου τέτοιες «αγαπητικές» συμπεριφορές παραμένουν σκανδαλωδώς ατιμώρητες, παρά τον αντιρατσιστικό). Στην Ουκρανία, πάλι, νεοναζί απειλούν ανοιχτά να αιματοκυλήσουν το Pride του Λβιβ. Και πάει λέγοντας… Ωστόσο, η ομοφοβία και η μισαλλοδοξία δεν αρκούν για να εξηγήσουν το «παράδοξο» αφενός τα LGBT άτομα να κερδίζουν διαρκώς σε ορατότητα, δικαιώματα κι ελευθερίες, αφετέρου να στοχοποιούνται ακόμα περισσότερο. Υπάρχει κάτι περισσότερο: ο συμπλεγματικός φθόνος. Κάποιοι –όχι απαραίτητα φασίστες ή θρησκόληπτοι, υπάρχουν δυστυχώς και άτομα από προοδευτικούς, υποτίθεται, χώρους που σκέφτονται αντίστοιχα– θεωρούν ότι η διευρυμένη, εύρωστη και σε μεγάλο βαθμό αλληλέγγυα LGBT κοινότητα των ημερών μας διαθέτει άφθονο χρήμα, απεριόριστη δύναμη και απολαμβάνει ειδικά προνόμια, ενώ απαιτεί διαρκώς περισσότερα, διαφημίζοντας κιόλας ξεδιάντροπα τις «πομπές» της. Είναι, συνήθως, οι ίδιοι που θεωρούν ότι το «σύστημα» (δηλαδή η νεωτερικότητα) ευνοεί τάχατες τους γκέι, τους μετανάστες, τους άνεργους, τους ρέμπελους κ.λπ. κοινωνικούς «παρίες», ενώ οι καθωσπρέπει νοικοκυραίοι που δημιουργούν οικογένειες, γεννάνε παιδιά «φυσιολογικά», εργάζονται σκληρά, υπακούουν στους κανόνες και διαθέτουν το σωστό θρησκευτικό και εθνικό φρόνημα παραμερίζονται, καταδυναστεύονται και υπερφορολογούνται για χάρη των πρώτων – η λαϊκίστικη αφήγηση περί του δήθεν ηρωικού, αλλά μονίμως ριγμένου καθημερινού, «φυσιολογικού» ανθρώπου ήταν ανέκαθεν η καλύτερη μαγιά του φασισμού. Είναι οι ίδιοι που αποσιωπούν τη λέξη «γκέι» από το τραγικό συμβάν, που δεν θα φώναζαν ποτέ για συμπαράσταση πως «απόψε είμαστε όλοι πούστηδες», που οικτίρουν τα Pride επειδή «προκαλούν» και «σοκάρουν». Είθε την επόμενη φορά να φροντίσουν, τουλάχιστον, να το βουλώσουν.

α π ό τ h νατα λι χ ατ ζη αν τω νι ου

Αν η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, όπως το έθετε ο Κάρολος, αναρωτιέται κανείς τι σόι έκτρωμα κυοφορεί σήμερα η τυφλή της αδελφή. Πώς θα είναι, άραγε, ο αυριανός κόσμος, αν κάθε τόσο κάποια χαμένα κορμιά ανατινάζουν ή/και γαζώνουν ανθρώπους στον σωρό; Κολουμπάιν, Βοστώνη, Παρίσι, Βρυξέλλες, Σαν Μπερναρντίνο, Ιστανμπούλ, Βηρυτός, Βαγδάτη, Σαναά, Συρία, Αφγανιστάν, και στον μακρύ κατάλογο της φρίκης προστίθεται τώρα το Ορλάντο. Θα αφήσουμε την Κοινωνία των Πολιτών κλοτσοσκούφι ανάμεσα σε αφιονισμένους μισάνθρωπους και οραματιστές οργουελιανών καθεστώτων; Πενήντα άγρια δολοφονημένοι άντρες και γυναίκες στο γκέι κλαμπ Pulse του Ορλάντο. Άλλοι τόσοι τραυματίες, κάποιοι-ες ακόμα χαροπαλεύουν. Ομοφυλόφιλοι-ες τα περισσότερα θύματα, με έναν νόμο αναχρονιστικό να εμποδίζει δεκάδες εθελοντές αιμοδότες-μέλη της LGBT κοινότητας να συνεισφέρουν. Είναι η μεγαλύτερη μαζική σφαγή στην ιστορία των ΗΠΑ, στην καρδιά μάλιστα του Ιουνίου, του διεθνώς καθιερωμένου Μήνα Περηφάνιας – ένα αμερικανικό «Μπατακλάν» στα χρώματα του ουράνιου τόξου, που στο εξής θα μνημονεύεται πλάι στο Stonewall και τον Matthew Shepard. Νεκρός από αστυνομικά πυρά και ο 30χρονος δράστης, επίσης πρώην ένστολος. Εκδήλωνε συχνά, λένε, βίαιες, αλλοπρόσαλλες και σεξιστικές συμπεριφορές, είχε κιόλας ανακριθεί από το FBI για επαφές με τζιχαντιστές. Δίχως, εννοείται, όλα αυτά να του αποστερήσουν το «ιερό» δικαίωμα της οπλοκατοχής που πολλοί Αμερικανοί –από ακροδεξιοί μέχρι φιλελεύθεροι– θεωρούν σημαντικότερο και από αυτό της ιδιοκτησίας. Που μήτε ο Ομπάμα κατάφερε να περιορίσει, αφού είναι πολλά τα λεφτά (των οπλοβιομηχάνων) κι ακόμα περισσότερα τα πυροβολημένα μυαλά. Εκτός, όμως, από προβληματικός, ο αφγανικής καταγωγής, γεννημένος στη Νέα Υόρκη Ομάρ Ματίν φαίνεται πως ήταν επίσης «κρυφός» – μαρτυρίες τον θέλουν να συχνάζει στο συγκεκριμένο κλαμπ και να διαθέτει προφίλ σε smartphone εφαρμογή «πονηρών» γνωριμιών. Καμία έκπληξη: είναι πια κοινός τόπος πως οι χειρότεροι «ομοφυλοφιλοφάγοι» είναι άνθρωποι που καταρχάς απεχθάνονται τον ίδιο τους τον καταπιεσμένο εαυτό.

Πλαγιο

α π ό τ ο ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Belli

Το μακελειό του Ορλάντο ξύπνησε τους εφιάλτες της τυφλής τρομοκρατίας, της ισλαμοφοβίας και της ομοφοβίας, «εσωτερικής» ή «εξωτερικής».

Κάποια χρόνια πριν, η μητέρα ενός φίλου, φιλόλογος στο Πειραματικό και διορθώτρια τότε στις Πανελλαδικές, πήρε στα χέρια της μια έκθεση στην οποία ο μαθητής εξηγούσε με τρόπο απολύτως εμπεριστατωμένο γιατί αρνείται να απαντήσει στο θέμα. Κατά την άποψή της, μάλιστα, το γραπτό ήταν άριστο, η δομή πρότυπη και η τεκμηρίωση πειστική, μελετημένη και καθόλου εξυπνακίστικη. Εντυπωσιασμένη, βαθμολόγησε την έκθεση με 20. Δεν συνέβη το ίδιο με τον έτερο διορθωτή: κρίνοντας την έκθεση ως «εκτός θέματος», την… έστεψε με ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Κι έτσι, λόγω της απόλυτης διαφωνίας στη βαθμολογική εκτίμηση των δύο, κλήθηκε, όπως προβλέπει ο νόμος γι’ αυτές τις περιπτώσεις, και τρίτος διορθωτής, που, δυστυχώς, συμφώνησε κι αυτός ότι το γραπτό ήταν «εκτός θέματος». Αποτέλεσμα; Η έκθεση βαθμολογήθηκε κάτω από τη βάση κι ένας μαθητής που διέθετε κριτικό πνεύμα, ευφάνταστη σκέψη και μια υγιή απόκλιση από το απολύτως προβλέψιμο και αναμενόμενο τιμωρήθηκε… Θυμήθηκα το περιστατικό κι αναρωτήθηκα τι να έχει γίνει αυτός ο μαθητής και εάν κατόρθωσε, παρά τη δυσάρεστη εμπειρία του στις εξετάσεις, να διατηρήσει την υγιή ανυπακοή του, με αφορμή δύο άλλες, ανάλογες, πρόσφατες ιστορίες. Τη μία μου την είπε φίλη, απελπισμένη, με την υπόδειξη, αν όχι με τη «διαταγή», «φέτος θα ξεχάσετε ότι έχετε άποψη» που είχε δώσει στην κόρη της η καθηγήτρια που της έκανε έκθεση στο φροντιστήριο. Όταν η μητέρα ευλόγως διαμαρτυρήθηκε, της επισήμαναν από το φροντιστήριο ότι, αφού η δουλειά τους είναι η προετοιμασία για τις εξετάσεις, όφειλαν να λάβουν υπόψη τους τα δεδομένα. Και τα δεδομένα, βάσει της εμπειρίας τους, ήταν ότι οι διορθωτές ακολουθούν την πεπατημένη του μέσου όρου και την ασφάλεια του πολιτικώς ορθού. Η δεύτερη ιστορία δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και είχε ηρωίδα τη Στελλίτσα, που, πηγαίνοντας στο νηπιαγωγείο, διατηρούσε τη χαριτωμένη ιδιορρυθμία να φοράει ξεχωριστές κάλτσες, παρά τις γλυκές παραινέσεις της μαμάς της: μια κάλτσα ριγέ και μια με ελαφάκια. Δεν ενοχλούσε καθόλου, άλλωστε, τους συμμαθητές της, μέχρι που μία άλλη μαμά στηλίτευσε το «παράταιρο». Και τότε δόθηκε σήμα και στα μικρά, που άρχισαν να κοροϊδεύουν τη Στελλίτσα, ωσότου εκείνη συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις κι απαρνήθηκε τη μικρή της ιδιαιτερότητα, που την έκανε μοναδική κι ευτυχισμένη. Η αποποινικοποίηση του δικαιώματος στη διαφωνία, στην ξεχωριστή και πρωτότυπη άποψη που ξεφεύγει από τον μέσο όρο και αμφισβητεί την πολιτική ορθότητα και, τέλος, στην ανυπακοή με υγιείς και δημοκρατικούς όρους είναι κάτι που μέχρι στιγμής κανένα εκπαιδευτικό σύστημα, καμίας κυβέρνησης, δεν έχει επιδιώξει. Δεν ξέρω αν θα το επιδιώξει η τωρινή (διάβασα προσεχτικά τις προτάσεις της Επιτροπής Παιδείας και μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες, αλλά δεν είμαι βέβαιη ότι στην πράξη θα κατορθώσουν να ευνοήσουν την ελευθερία του πνεύματος). Διατηρώ, λοιπόν, τις επιφυλάξεις μου, κρίνοντας για την ώρα και από το φετινό θέμα της έκθεσης στην Ειδική Κατεύθυνση, το οποίο δεν φυσούσε κάποιο δροσερό αεράκι που θα φούσκωνε λίγο τα πανιά της ελεύθερης σκέψης. Μπα! Θέμα «ρετρό» ήταν, για την κατά Παπανούτσο φιλία με ολίγον από («κακά») social media. Ουσιαστικά, υπαινισσόταν ποια απάντηση αναμένεται και αναπαρήγε τη γνωστή μέθοδο της κατεύθυνσης της σκέψης του μαθητή προς το «σωστό», όπως το αποφασίζει ο μέσος και comme il faut όρος. Όταν, όμως, πολίτες εκπαιδεύονται παιδιόθεν να καταφεύγουν στον μέσο όρο, όταν μαθαίνουν, αν χρειαστεί με προσωπικό αντίτιμο, ότι η «επικρατούσα» είναι η άποψη που επιβραβεύεται, τότε, φυσικά, η φαντασία τους, η επιθυμία τους να αντιτάσσονται, να εφευρίσκουν και να προτείνουν, η ικανότητά τους να διαφωνούν και η ανοχή τους στη διαφορετικότητα ευνουχίζονται νωρίς. Και είναι πιο πρόσφοροι στην αποδοχή βολικών –αν όχι και εκ του πονηρού– απλουστεύσεων του τύπου «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Σοβαρά; Αν δεν υπήρχε υγιής ανυπακοή και διάψευση του μέσου όρου, δεν θα υπήρχε Ιστορία. Ούτε τέχνες. Ούτε ζωή. Για να γίνει μεγαλύτερη η μελαγχολία μας ως προς το στατικό θέμα της παιδείας στην Ελλάδα, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα θέματα της φιλολογικής κατεύθυνσης για το γαλλικό Baccalauréat τις προηγούμενες χρονιές (φέτος, οι αντίστοιχες εξετάσεις ξεκινούν στις 15 Ιουνίου). Οι Γάλλοι 17χρονοι κλήθηκαν να γράψουν την άποψή τους π.χ. σε θέματα όπως «Δύο μαθητές διαφωνούν ως προς το αν παίζει ρόλο η εμπειρία του ταξιδιού στην ποιητική έμπνευση. Φανταστείτε τον διάλογο και τα επιχειρήματα που ανταλλάσσουν». Ή «Ένας μη ανθρώπινος ήρωας μπορεί να είναι ένας εξίσου ενδιαφέρων μυθιστορηματικός ήρωας;». Ή «Ακουμπισμένος στο παράθυρό σας, περιγράψτε το αγαπημένο σας τοπίο, έτσι ώστε να αντανακλά την ψυχική σας κατάσταση»! Φυσικά είναι εξεζητημένα, αφού απευθύνονται σε υποψήφιους της Φιλολογίας. Αλλά διακρίνετε σε οποιοδήποτε από αυτά «μπούσουλα» ή υπαινιγμό σωστής απάντησης; 16.6.16 – lifo

11

Talk of the Town

Αρχαιολόγος

Αν και η συγκεκριμένη λύση απορρίπτεται από πολλούς ειδικούς, η ιδέα έχει στέρεη βάση.

1 Βρώσιμα φυτά Περισσότερα από 50 φυτά που τρώγονται φυτρώνουν ελεύθερα στην Αθήνα.

2 Οι πρώτες νεραντζιές Εμφανίστηκαν στην Αθήνα στις αρχές του 17ου αιώνα.

Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε μια μικρή είδηση που συγκέντρωσε μεγάλο ενδιαφέρον σε social και παραδοσιακά media. Ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής μπόλιασε τις νεραντζιές στο κέντρο της πόλης για να δίνουν λεμόνια. Η είδηση έγινε viral – σε αυτό βοήθησε και η ανακοίνωσή της, που έγινε μέσω της επίσημης σελίδας του Δήμου Ηρακλείου στο Facebook: «Καλημέρα... Το τελευταίο διάστημα μπολιάστηκαν οι νεραντζιές στις γειτονιές του κέντρου προκειμένου, σε λίγο καιρό, να δώσουν λεμόνια. Λεπτομέρεια, θα πει κανείς, αλλά είναι αυτές οι μικρές παρεμβάσεις που δείχνουν το μεράκι να γίνει η πόλη μας λιγάκι πιο όμορφη...». Η ανακοίνωση συνοδευόταν και από φωτογραφία μιας νεραντζιάς με ένα καρτελάκι που έγραφε «Μπολιάζουμε τα δέντρα μας, δίνουμε καρπούς στην πόλη μας». Η είδηση μοιράστηκε πολύ, έγινε viral δηλαδή, είχε πολλά θετικά σχόλια και έφθασε ως τις σελίδες μεγάλων εφημερίδων. Είχε όλα τα «σωστά» χαρακτηριστικά: μια δημοτική Αρχή που φαίνεται να νοιάζεται για τους πολίτες της και περισσότερο για τους μη προνομιούχους, αυτούς δηλαδή που θα επωφελούνταν κυρίως από τα δωρεάν λεμόνια. Ήταν μια απλή ιδέα, από αυτές που δεν απαιτούν μεγάλους προϋπολογισμούς, άμεσα εφαρμόσιμη και με απτά αποτελέσματα. Η Διεύθυνση Πάρκων και Κηποτεχνίας του Δήμου Κορυδαλλού, όμως, έχει άλλη άποψη και με ανακοίνωσή της σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι: «Ο εμβολιασμός λεμονιάς πάνω σε νεραντζιά αντενδείκνυται, διότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό αποτυχίας, με αποτέλεσμα το δέντρο να ξεραίνεται. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση μαζικών εμβολιασμών, η πόλη μας κινδυνεύει να μείνει χωρίς πράσινο. Εξάλλου, πριν από λίγα χρόνια ο δήμος μας προχώρησε σε πιλοτικό εμβολιασμό νεραντζιών σε πάρκο, χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα. […] Η νεραντζιά ενδείκνυται για δεντροστοιχίες πόλης. Ζει περισσότερο από όλα τα εσπεριδοειδή. Το πλούσιο φύλλωμά της απορροφά τις μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, συμβάλλοντας στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Είναι το πιο ανθεκτικό σε ασθένειες εσπεριδοειδές δέντρο. Αντέχει σε δυσμενείς συνθήκες, στην έλλειψη νερού και δεν χρειάζεται λίπασμα. Έχει μαλακά αγκάθια, ενώ η κόμη της είναι σχετικά μορφοποιημένη και δεν παρουσιάζει την άναρχη ανάπτυξη των άλλων εσπεριδοειδών και ειδικά της λεμονιάς. Η λεμονιά δεν είναι κατάλληλη για τα πεζοδρόμια της πόλης μας, που συνήθως έχουν περιορισμένο πλάτος. Δεν αντέχει στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, δηλαδή σε περίπτωση πάγου ξεραίνεται. Έχει σκληρά και επικίνδυνα αγκάθια, γεγονός που την καθιστά επικίνδυνη για τους πεζούς. Απαιτεί συγκεκριμένες λιπάνσεις και αρκετό νερό για να αποδώσει». Εμείς επικοινωνήσαμε για μια τρίτη άποψη με τον διευθυντή Πρασίνου και Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων Δημήτρη Κυριακάκη, ο οποίος συντάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της άποψης που εκφράστηκε από τον Δήμο Κορυδαλλού. Μας έδωσε επίσης την επίσημη καταγραφή των δέντρων που έχει ο δήμος, για να έχουμε μια βάση: 883 πικροδάφνες, 815 καζουαρίνα, 784 αϊλάνθοι, 714 μελιά, 579 πεύκα, 522 δάφνες Απόλλωνος, 491 γιακαράντα, 490 πλατάνια, 441 ακακίες, 439 φοίνικες κανάριοι, 355 χαρούπια, 351 φοίνικες ουασιγκτόνιοι, 282 ευκάλυπτοι, 207 προυνοί, 166 κυπαρίσσια, 141 πιπέρια, 97 λεμονιές, 81 λεϊλάντ, 49 γάζια, 38 αγγέλικα, 34 συκιές, διάφορα άλλα 7.220. Ακόμα και αν δεχθούμε, όμως, ότι το μπόλιασμα των νεραντζιών με λεμονιές δεν είναι η καλύτερη λύση, η κεντρική ιδέα έχει μια γερή βάση. Γιατί να μην μπορούν να επωφεληθούν οι πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη από τα οπωροφόρα δέντρα του δήμου, όπου υπάρχουν, ή ακόμα και να καλλιεργηθούν γι’ αυτόν ειδικά τον σκοπό σε σημεία της πόλης που μένουν ανεκμετάλλευτα; Ο κ. Κυριακάκης μας είπε ότι ο δήμος είναι θετικός σε αυτό, αν και υπάρχουν κάποια πρακτικά ζητήματα, όπως το μεγάλο μέγεθος του πληθυσμού της πόλης, ο τρόπος που θα επιλεχθούν οι δικαιούχοι κ.ά. Πάντως, όπως μας αποκάλυψε, έχουν ήδη βρεθεί κάποιες εκτάσεις στην περιοχή του Ελαιώνα που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αστικούς κήπους. Αναμένουμε!

12 lifo – 16.6.16

Νέα Χαλκηδόνα

q Η γειτονιά είναι γεμάτη ξεχωριστά κτίρια που δείχνουν την ιστορία της. Η Νέα Χαλκηδόνα δημιουργήθηκε από πρόσφυγες, βρίσκεται όμως εκτός του προσφυγικού συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας. Αγόρασαν οι ίδιοι τη γη και έχτισαν μόνοι τα σπίτια τους. Βέβαια, αυτά χτίστηκαν με τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1930, δεν είναι δηλαδή ομοιόμορφα, όπως τα προσφυγικά. q Ο αγαπημένος καθημερινός περίπατος περιλαμβάνει ευκάλυπτους, πεύκα, δέντρα με υπέροχα ροζ άνθη, που πρέπει να μάθω το όνομά τους, ανθισμένους κήπους και κτίρια. Ελευθερίου Βενιζέλου, Σωκίων, Αγίας Ευφημίας, Κρήτης, Γραβιάς είναι το δρομολόγιο. Με ξεκουράζει πολύ να παρατηρώ τα κτίρια. Κάθε φορά κάτι νέο ανακαλύπτω, ένα λουλούδι σκαλισμένο στην ξύλινη πόρτα, μια είσοδο αρ ντεκό. q Τα πάντα μπορεί να βρει κανείς στη γειτονιά μας, και όλα δίπλα μας. Φούρνος, ιχθυοπωλείο, εργαστήριο με πίτες, κομμωτήριο, βιβλιοπωλείο, κρεοπωλείο. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, βέβαια, θα πάμε για να φάμε τα ωραία μικρασιάτικα γλυκά. q Λόγω της αυτοστέγασης, τα κτίρια της δεκαετίας του 1930 έχουν πολλά ενδιαφέροντα μορφολογικά χαρακτηριστικά του εκλεκτικισμού και του μοντερνισμού. Υπάρχουν κατοικίες με εντυπωσιακές εισόδους με κίονες και μαρμάρινα περίτεχνα σκαλοπάτια. Ενδιαφέρον έχουν και οι μονοκατοικίες του 1950 αλλά και οι σπάνιες, πολύ παλιές λαϊκές κατοικίες. Ζούμε σε ένα μικρό ανοιχτό μουσείο αρχιτεκτονικής.

από τον δημήτρη κυριαζή

Ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής μπόλιασε τις νεραντζιές του για να δίνουν λεμόνια και ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση

Η Ειρήνη είναι η συντονίστρια της Monumenta, η οποία στο πλαίσιο του εορτασμού των 10 χρόνων δράσης της διοργανώνει διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «Κτίρια της Ελλάδας σε κίνδυνο». Περισσότερες πληροφορίες στο monumenta.org.

γειτονιά

Urban

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η

ειρήνη γρατσία

q Κατοικώ στη Νέα Χαλκηδόνα, δημοτική κοινότητα του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Αττικής. Δημιουργήθηκε από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, κυρίως της Χαλκηδόνας, όπως δηλώνει και το όνομά της. Η γειτονιά ορίζεται από το ρέμα του Ποδονίφτη και την κεντρική λεωφόρο Δεκελείας. Είναι πολύ ανθρώπινη, λόγω της χαμηλής δόμησης και των ανθισμένων κήπων. Νιώθεις πως είσαι σε μια γειτονιά.

q Πριν από αρκετά χρόνια βγήκα από την πολυκατοικία και είδα να κατεδαφίζεται το πιο ωραίο κτίριο της Νέας Χαλκηδόνας! Σε αυτό στεγαζόταν το Δημαρχείο. Ήταν διώροφη εξοχική κατοικία που είχε χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο, αλλά αποχαρακτηρίστηκε. Το ίδιο λάθος έγινε και με την κατεδάφιση του 1ου Δημοτικού Σχολείου, του Σπαθάρη, όπου πήγα δημοτικό, πριν από λίγους μήνες. Ο δήμος είναι διαφορετικός χωρίς αυτά τα δυο κτίρια. q Ο πιο ξεχωριστός άνθρωπος στη γειτονιά είναι η κ. Μερσίνα, σίγουρα μία από τις λιγοστές πολύ παλιές κατοίκους της γειτονιάς, κόρη προσφύγων. Χαίρεται η ψυχή μου να την ακούει να μιλά για τις ιστορίες των ανθρώπων και των κτιρίων. q Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι η γειτονιά είχε χαμάμ! Κωνσταντινουπολίτης ήταν αυτός που το είχε χτίσει. Με τα συμπαγή τούβλα, τον θόλο του και το μεγάλο καζάνι όπου έβραζε το νερό. Ιταλοί και Γερμανοί πήγαιναν κι έκαναν το μπάνιο τους για να βγάλουν τις ψείρες τους, όπως λένε περιπαιχτικά οι παλιοί κάτοικοι. q Θα ήθελα να γίνει κάτι με τον Ποδονίφτη, να ξαναπάρει την πραγματική του υπόσταση, αυτή δηλαδή του καθαρού χειμάρρου, και όχι ενός αποδέκτη λυμάτων. Ο Ποδονίφτης περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση, είναι ένας υδροβιότοπος. Αν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον, θα μπορούσε να γίνει μια όαση για την πόλη.

16.6.16 – lifo

13

14 lifo – 16.6.16

Anderson

Laurie

Η Μεταμόρφωση τησ

Συνέντευξη:

Μία από τις σπουδαιότερες αβανγκάρντ περσόνες των καιρών μας επιστρέφει στην Αθήνα με την «τριπλή» υπόσταση της καλλιτεχνικής διευθύντριας, της περφόρμερ και της σκηνοθέτιδας στο πλαίσιο του Metamorphosis Ρroject ( Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, 23-26/6). Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο

16.6.16 – lifo

15

Laurie Anderson by Kennefick © Laurie Anderson

Συνέντευξη:

Τ Η δημοτικότητα του Ντόναλντ Τραμπ δεν οφείλεται τόσο στην απήχηση των ιδεών του όσο στο ότι πολλοί Αμερικανοί είναι πραγματικά πολύ φτωχοί – και απελπισμένοι. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα της πλειονότητας των συμπατριωτών μου είναι 500 δολάρια.

16 lifo – 16.6.16

ην πρωτάκουσα στα είκοσί μου χρόνια κι εντυπωσιάστηκα – οι ηλεκτρονικοί μουσικοί πειραματισμοί της ήταν ήδη πολύ μπροστά από την εποχή της, καθώς διαπίστωνα χρόνια αργότερα. Στην πορεία έμαθα ότι η 69χρονη σήμερα Λόρι Άντερσον, πέρα από συνθέτρια και μουσικός, είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, προικισμένος με πολλά ταλέντα, αξιοσύνες, ιδιότητες (εικαστικός, περφόρμερ, εφευρέτρια μουσικών οργάνων, αφηγήτρια ιστοριών προπάντων, όπως η ίδια προτιμά να χαρακτηρίζεται), αλλά κι εξίσου πολλές ευαισθησίες. Υπήρξε σύζυγος του Λου Ριντ –αυτό κι αν είναι από μόνο του μύθος!–, με τον οποίο και συνεργάστηκε μουσικά, όπως επίσης και με τους Ουίλιαμ Μπάροουζ, Πίτερ Γκάμπριελ, Μπράιαν Ίνο, Τζον Ζορν, Τζον Κέιτζ, Ζαν Μισέλ Ζαρ, Φίλιπ Γκλας, Ρουίτσι Σακαμότο. Έβγαλε άλμπουμ-διαμαντάκια, όπως τα «Big Science» (1982), «Home of the Brave» (1986, το έκανε και ταινία), «Strange Angels» (1989), «Life on a string» (2001), «Homeland» (2010), ενώ αίσθηση έκανε και η τελευταία της ταινία «Heart of a dog» (2015) που θα δούμε και στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μαζί με μια μουσική περφόρμανς, δουλεμένη ειδικά για το Metamorphosis Project. Παιδί των ’60s, που δεν απεμπόλησε ποτέ, καθώς λέει, τα ιδανικά της γενιάς της. Πιστεύει, μάλιστα, ότι η «άλλη» Αμερική που οραματίστηκε τότε θα κερδίσει στο τέλος, παρά τις αντιξοότητες και τα αντιδραστικά πισωγυρίσματα που σήμερα αντιπροσωπεύει ο «εφιάλτης» του Ντόναλντ Τραμπ. Και αν κάτι θα σώσει, εν τέλει, τον κόσμο, αυτό θα είναι, λέει, η μακροθυμία και η αγάπη, είτε με τη βουδιστική έννοια που η ίδια ασπάζεται, είτε με όποια άλλη μοιράζεται τα ίδια ιδανικά. Ενδιαφέρεται για την πολιτική, την οικονομία και την τεχνολογία της επικοινωνίας σχεδόν εξίσου με τη μουσική, για την εξέλιξη της οποίας δηλώνει απέραντα αισιόδοξη. Έμαθε «έστω αργά» να εμπιστεύεται το ένστικτό της και από τα όσα θαυμαστά έζησε κι έκανε ως τώρα κρατά, λέει, το ότι κατάφερε να σταθεί σε κοντινούς της ανθρώπους όταν τη χρειάστηκαν.

— Είστε η καλλιτεχνική διευθύντρια του πρότζεκτ Metamorphosis στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πώς υποδεχτήκατε την πρόταση και τι θα δούμε στην περφόρμανς που θα δώσετε; Όταν μου ζητήθηκε να γίνω καλλιτεχνική διευθύντρια, ενθουσιάστηκα πραγματικά, γιατί μπορώ έτσι να συμβάλω στη διαμόρφωση ενός συμβάντος. Για να είμαι ειλικρινής, είμαι λίγο μπερδεμένη με το τι συμβαίνει στον κόσμο αυτό τον καιρό, επειδή όλα αλλάζουν τρομερά γρήγορα. Επομένως, δεν υπάρχει κάποια σταθερή θεματική, πρόκειται για κάτι που δίνει έμφαση στην αστάθεια και αυτό μου αρέσει πολύ, μια αίσθηση που διατρέχει και την περφόρμανς που πρόκειται να κάνω... Όχι, δεν έχω βρει ακόμα τίτλο γι’ αυτήν, σκέφτομαι κάτι σε «Αλλαγή» ή ίσως «Μεταμόρφωση στην Αθήνα». Ουσιαστικά, είναι μια σειρά από ντουέτα – εδώ και καιρό συνεργάζομαι, ξέρετε, με έναν πραγματικά εκπληκτικό τσελίστα, τον Ρούμπιν Κοντέλι, τον οποίο συνάντησα πέρσι, όταν έπαιζε, όπως κι εγώ, σε μια φιλανθρωπική βραδιά. « Έι, για μισό λεπτό! Ποιος είναι αυτός ο τύπος;» αναφώνησα εντυπωσιασμένη σαν τον

άκουσα. Κι έτσι απλά του είπα: «Δεν έρχεσαι να παίξουμε μαζί, έτσι, για πλάκα;». Υπόψη πως είμαι άνθρωπος που πάντα κάνει σχέδια, θέτει συγκεκριμένους στόχους και κινείται βάσει προγράμματος, δεν συνηθίζω να κάνω κάτι «για πλάκα». Αυτό, όμως, ακριβώς συνέβη και για κάποιους μήνες παίζαμε απλώς για την απόλαυση της στιγμής, αφού μας προέκυπτε ένας πραγματικά πολύ ενδιαφέρων ήχος!

— Ώσπου αποφασίσατε να παίξετε και για το κοινό… Ακριβώς! Κάναμε ένα μικρό δρώμενο κι αυτή θα είναι η πρώτη μας μεγάλη περφόρμανς μπροστά σε κοινό. Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, γιατί είναι σχεδόν σαν να έχουμε εφεύρει ένα καινούργιο όργανο. Το τσέλο μαζί με τον ηλεκτρονικό ήχο του βιολιού μου είναι σχεδόν παράδοξα ορχηστρικά και είναι σε μεγάλο βαθμό ένας ηχητικός αυτοσχεδιασμός. Είναι σαν να χτίζουμε πολλές πραγματικά παράξενες δομές, φτιαγμένες με αρμονικές συχνότητες, μελωδίες και ρυθμούς. Εντάσσεται στα πράγματα εκείνα που είναι τόσο τέλεια και διασκεδαστικά, ώστε θα έπρεπε να απαγορεύονται! Συνδυάσαμε μικρές και μεγάλες ιστορίες για την αρχιτεκτονική, τη μνήμη κ.λπ., προσθέτοντας μια σειρά από μικρές ταινίες που θα έχουν σχεδόν την ίδια λειτουργία με τη μουσική, χωρίς πλοκή ή χαρακτήρες. Είναι ένας τρόπος να χτίζεις ένα κάποιο αντίβαρο στη μουσική, γιατί βλέπεις ένα είδος ρυθμού, ακούγοντας ταυτόχρονα ένα άλλο είδος ρυθμού, κάτι που σου κεντρίζει διαρκώς το ενδιαφέρον. Ως καλλιτέχνις, δουλεύω με πολλούς τρόπους, με τα μάτια, τα αυτιά, την αφή ακόμα. Προσπαθώ να φτιάξω ένα είδος ρυθμικής πολυπλοκότητας. Είναι, λοιπόν, η περφόρμανς αυτή ένας συνδυασμός αυτοσχεδιασμών με το τσέλο, την εικόνα και πολλά διαφορετικά είδη γλώσσας, όλα μεταφρασμένα με υπότιτλους.

— Συγκαταλέγεστε στους σημαντικότερους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής. Πώς βλέπετε το παρόν και το μέλλον της; Υπάρχει, άραγε, προοπτική για ένα νέο μεγάλο μουσικό και πολιτιστικό κίνημα, όπως συνέβη με το ροκ, το πανκ, το new wave, το rave πιο πρόσφατα, ή απλώς ανακυκλώνουμε πράγματα πλέον; Νομίζω ότι υπάρχει μέλλον, και μάλιστα λαμπρό. Σε αρκετά από τα φεστιβάλ στα οποία παίζω τώρα τελευταία ακούω κάποιες καταπληκτικές μουσικές από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται όχι συνθέτες αλλά remixers, DJs ή samplers και δημιουργούν απίστευτα πολύπλοκα και όμορφα ηλεκτρονικά έργα μέσα από αυτά τα μικρά κομμάτια ήχου. Οπότε, ναι, είμαι πολύ αισιόδοξη, νομίζω ότι στις μέρες μας γράφονται και παίζονται συναρπαστικά πράγματα. Σκέφτομαι ανθρώπους σαν τον Ισλανδό Ben Frost, τον Καναδό Tim Hecker και πολλούς άλλους από πολλές διαφορετικές σκηνές, Αγγλία, Γερμανία, Αμερική… Νομίζω ότι, παρότι η παραδοσιακή μουσική βιομηχανία που βασιζόταν σε έναν συγκεκριμένο μουσουργό καταρρέει, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πολύ εντυπωσιακό, πολύ δημιουργικό. Σε αυτά συγκαταλέγω και κάποιους ενδιαφέροντες πειραματισμούς με ηλεκτρικές κιθάρες κι ενισχυτές που κάναμε με τον Λου Ριντ... Νομίζω, επίσης, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει σε έναν ήχο πολύ χαμηλής πιστότητας (low-fi), επειδή κατά κανόνα ακούνε πλέον μουσική από ακουστικά. Δεν ξέρω για την Ελλάδα, αλλά πολλοί Αμερικανοί δεν έχουν πια ηχητικά συστήματα στα σπίτια τους. Δεν είναι όπως παλιότερα, που όλοι ήθελαν ένα πικάπ κι αργότερα ένα στέρεο για να παίζουν τις νέες κυκλοφορίες! Δεν το θεωρώ αυτό απαραίτητα κακό, όταν όμως γίνονται αυτές οι τεράστιες συναυλίες, με τα εξε-

λιγμένα συστήματα ήχου, η μουσική ακούγεται πραγματικά απίθανη σε όλο της το εύρος κι αυτό συναρπάζει τον κόσμο.

— Ακούμε πολλές φορές ότι η μουσική των κομπιούτερ «χάνει» σε συναίσθημα και αυθεντικότητα, άποψη με την οποία, προσωπικά τουλάχιστον, δεν συμφωνώ… Μα ούτε κι εγώ, τη θεωρώ γελοία! Το συναίσθημα είναι εκεί –πώς αλλιώς;–, εφόσον άνθρωποι φτιάχνουμε τη μουσική. Πιστεύω, ωστόσο, ότι ένας λόγος που κάποιοι θεωρούν τον ηλεκτρονικό ήχο πιο «ψυχρό» είναι ότι δεν τον προσλαμβάνουν μέσα από τον αέρα, καθότι μεγάλο μέρος του παράγεται ψηφιακά, δεν ηχογραφείται με κάποιο μικρόφωνο σε κάποιο δωμάτιο, όπως γινόταν κάποτε. Δεν ακούς πια δωμάτια στη μουσική, ούτε χώρους, βλέπεις μόνο αριθμούς – αν είσαι προσκολλημένος στην αίσθηση των σπιτιών, των χώρων και των δωματίων στη μουσική, τότε όντως σου μοιάζει ψυχρό το να περνούν οι νότες από ένα μηχάνημα σε ένα άλλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απουσιάζει το συναίσθημα, εκτός κι αν ο ίδιος δεν καταφέρνεις να το εκφράσεις, γιατί δεν έχεις εξοικειωθεί ακόμα με τα νέα μέσα και τις νέες τεχνολογίες.

— Συνθέτρια, μουσικός, περφόρμερ, καλλιτέχνις, σκηνοθέτις, πάνω απ’ όλα, όμως, μια «αφηγήτρια ιστοριών», όπως το έχετε θέσει. Ποια από αυτές σας τις δεξιότητες θεωρείτε σημαντικότερη και γιατί; Μάλλον το να λέω ιστορίες. Όσο περνά ο καιρός, μάλιστα, η δομή γίνεται λιγότερο σημαντική για μένα. Πλέον αυτοσχεδιάζω κυρίως. Υπάρχει η κλασική μορφή του έργου τέχνης που μπορούμε να περπατήσουμε γύρω του, παρατηρώντας το και αναλύοντάς το. Το να μη μένει όμως αδρανές αλλά συνεχώς να κινείται και να αλλάζει μου φαίνεται πραγματικά εξαιρετικό! Έτσι, όλο και περισσότερο με έλκουν πράγματα άνευ δομής. Όχι πως δεν υπάρχει δομή σε ένα έργο τέχνης, αλλά το να τη χτίζεις καθ’ οδόν και μετά όλο αυτό να καταρρέει επίσης στην πορεία είναι κάτι που μου πάει, ταιριάζει πολύ με το πώς βλέπω τον κόσμο, τον χρόνο και το πέρασμα μέσα από αυτόν. Δεν με ενδιαφέρει πια να δημιουργήσω ένα τέλειο, απαστράπτον προϊόν που να το μετράω, να το διαμορφώνω, να του βάζω τέλος κι έναν φιόγκο επάνω και να το σερβίρω. Προτιμώ να θέτω ενδιαφέροντα ερωτήματα, προτάσεις και πράγματα που σου έρχονται στο μυαλό και το ανοίγουν σαν ένα μεγάλο κουτί…

— Η αφήγηση ιστοριών δεν είναι μια τέχνη από μόνη της, παλιά όσο κι ο άνθρωπος; Ναι, και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί, αφού όλοι μας αγαπάμε να μας διηγούνται καλές ιστορίες, κάτι που σήμερα κάνει όχι τόσο το σινεμά, αφού λίγα είναι πια τα blockbusters, αλλά τα σίριαλ. Πολλοί αξιόλογοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί εργάζονται σε αυτά γιατί οι τηλεοπτικές σειρές είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να αφηγείσαι σταδιακά μια πολύ, πολύ, πολύ μεγάλη ιστορία. Νομίζω ότι αυτό που εκτιμά περισσότερο ο κόσμος είναι ότι μπορεί να συζητά και να μοιράζεται απόψεις γι’ αυτές με τους φίλους, γνωστούς, συγγενείς, να πιάνει ακόμα και κουβέντα με έναν άγνωστο με αυτή την αφορμή – είναι ενδιαφέρον. Όμως και το κοινό τους είναι πιο «ψαγμένο», δεν είναι απλώς άνθρωποι καθισμένοι στα σαλόνια τους που κουτσομπολεύουν παθητικά αλλά κομμάτια ενός ευρύτερου κόσμου που αλλάζει και μεταβάλλεται δυναμικά. Είναι σχεδόν σαν να διαβάζεις διηγήματα, έχεις μια μεγάλη παλέτα για να διηγηθείς μια ιστορία. Μπορεί να είναι κάτι υπερβολικά μεγάλο, επικό, μπορεί να είναι η Οδύσσεια, μπορεί να είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ και δεν είσαι ακριβώς σίγουρος πού πηγαίνει, σαν κάποιους ανθρώπους που ψά-

November 2006 © Laurie Anderson

χνουν για περάσματα που δεν βρίσκουν ποτέ... Δεν χρειάζεται να «κλείσει» τόσο καθαρά όσο οι ταινίες. Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και με τα μπλογκ. Υπάρχουν σήμερα πολύ περισσότεροι μπλόγκερ απ’ ό,τι μία δεκαετία πριν και καθένας έχει το προσωπικό του στυλ. Ο ίδιος ο τρόπος που εκφραζόμαστε αλλάζει, υπάρχει πια η τάση να στέλνουμε μηνύματα αντί να παίρνουμε τηλέφωνο, να επικοινωνούμε περισσότερο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα παρά διά ζώσης…

— Η Ελλάδα είναι σίγουρα ένα από αυτά. Ναι, το έχω υπόψη! Γνωρίσατε από πρώτο χέρι πώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να διαλύσει μια οικονομία. Ένα εκπληκτικό πράγμα που έγινε πρόσφατα εδώ στην Αμερική και το θεωρώ παράδειγμα ελπιδοφόρο έχει να κάνει ακριβώς με το χρέος. Ένας δημοφιλής τηλεπαρουσιαστής μας, ο Τζον Όλιβερ, αγόρασε για μόλις 60.000 δολάρια χρέη 9.000 νοικοκυριών συνολικού ύψους 50 εκατ. δολαρίων, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα κόλπα του συστήματος, ώστε να αποδείξει, ταυτόχρονα, πόσο βρόμικο κόλπο είναι η διαχείριση του χρέους. Υπήρχαν άνθρωποι στην ανέχεια που θα πλήρωναν χρέη μέχρι να πεθάνουν και αυτός απλώς είπε: «Ορίστε, ξοφλήσατε, δεν χρωστάτε πια, δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο». Μπίνγκο! Ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι κάπως έτσι θα μπορούσαμε να φρενάρουμε αυτή την παρανοϊκή μηχανή παραγωγής χρεών και αργών, καθημερινών θανάτων…

— Στο φινάλε της τελευταίας ταινίας σας «Η καρδιά ενός σκύλου», που επίσης προβάλλεται στο πλαίσιο του Metamorphosis Ρroject, λέτε ότι ο σκοπός του θανάτου είναι να απελευθερώνει από τον έρωτα.

Αλλά, τότε, ποιος ο σκοπός του έρωτα, εάν όχι να απελευθερώνει από τον θάνατο; Ο σκοπός του έρωτα εμπεριέχεται, θα έλεγα, σε αυτόν. Σχετίζεται με την εγγενή χαρά, το ότι γεννιόμαστε χάρη σε αυτόν και είναι ο φυσικός μας προορισμός... Νομίζω ότι το μίσος, ο φόβος και όλα αυτά προέρχονται από τα διδάγματά μας. Εγώ, ούσα βουδίστρια, πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καταρχάς τέλειοι έτσι όπως είναι, ακόμα κι όταν κάνουν τη ζωή τους ένα χάλι. Όλοι μπορούν να γίνουν «Βούδες». Αυτό, βέβαια, είναι κάτι καθαρά προσωπικό, τουλάχιστον όμως έτσι προσπαθώ να ζω, διαισθανόμενη την ικανότητα των ανθρώπων για αυτοπραγμάτωση και αγάπη. Γιατί αυτό το τελευταίο νομίζω ότι είμαστε, έτσι κι αλλιώς – δεν είναι κάτι στο οποίο «πρέπει» να προσβλέπουμε... Ο Λου (σ.σ. Ριντ) είχε γράψει, ξέρετε, ένα τραγούδι ειδικά για μένα, το «The Power of Love». Είναι πραγματικά υπέροχο, γιατί έχει πολλές προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά είναι κι ένα μεγάλο τραγούδι για το τι μπορεί να συμβεί εάν ανοίξεις πραγματικά την καρδιά σου, αν προσπαθήσεις να ξεπεράσεις τον εγωισμό σου και να δεις πόσα θαυμαστά πράγματα μπορείς να κάνεις με μόνο κίνητρο την αγάπη.

— Ζούμε, ωστόσο, και σε μια σούπερ εγωιστική εποχή. Χα, μακάρι να ήταν όντως σούπερ εγωιστική με την καλή έννοια, θαρρώ όμως ότι είναι απλώς σούπερ φοβική... Αν προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τους άλλους με το μέγεθός σου, μάλλον είναι επειδή φοβάσαι πολύ, όχι επειδή διαθέτεις αυτοπεποίθηση. Εάν πράγματι την έχεις, δεν χρειάζεται να το φωνάζεις. Είμαι πάντα διστακτική απέναντι σε ανθρώπους με υπερτροφικά Εγώ, γιατί συνήθως είναι υπερβολικά ανασφαλείς, άρα αναξιόπιστοι.

— Η επόμενη δουλειά σας; Αυτήν τη στιγμή γράφω πολύ. Θα πρέπει να δω προς τα πού θα πάει, γιατί άλλοτε εξελίσσεται σε βιβλίο, άλλοτε σε ταινία, μερικές φορές πάλι μπορεί να γίνει ένας πίνακας. Πρόκειται για περιπέτεια, δεν ξεκινάω πάντα κάτι γνωρίζοντας τι θα το κάνω. Μπορεί να είναι μια παρόρμηση, να προσπαθώ απλώς να βρω έναν δρόμο. Πρέπει να εμπιστεύεται κανείς το ένστικτό του και μαθαίνω, επιτέλους, να το κάνω αυτό, έστω και προς το τέλος της ζωής μου!

— Για τι απ’ όσα κάνατε και ζήσατε θα μακαρίζατε τον εαυτό σας; Για το ότι στάθηκα καλή φίλη σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους όταν με χρειάστηκαν. Είναι κάτι που δεν το πετυχαίνω πάντα, αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ κι όταν το καταφέρνω, νιώθω στ’ αλήθεια χαρούμενη. ¶

☛

— Έχετε βρεθεί πλάι σε ιστορικές μορφές της αντικουλτούρας, όπως οι Ουίλιαμ Μπάροουζ (με τον οποίο συνεργαστήκατε κιόλας), Τίμοθι Λίρι, Φρανκ Ζάππα, Άλεν Γκίνσμπεργκ, υπήρξατε σύζυγος του Λου Ριντ. Ούσα «παιδί των ’60s», πιστεύετε ότι το κίνημα της αμφισβήτησης και των πολιτικών δικαιωμάτων πέτυχε να περιορίσει τουλάχιστον το «τέρας», καθώς χαρακτήριζαν το σύστημα οι Steppenwolf, ή μήπως κατέληξε επίσης μέρος του; Θα έλεγα ότι και πέτυχε και απέτυχε. Οι ΗΠΑ, ξέρετε, είναι μια βαθιά ρατσιστική χώρα. Πάντα ήταν, χτίστηκε πάνω στη δουλεία, ο ρατσισμός είναι ριζωμένος στο πολιτιστικό μας υπόβαθρο. Από την άλλη, υπάρχει σαφής πρόοδος. Τη δεκαετία του ’60 θα ήταν αδιανόητο π.χ. να έχουν εκλεγεί τόσοι έγχρωμοι δήμαρχοι, πόσο μάλλον ένας μαύρος Πρόεδρος όπως ο εξαιρετικός Μπάρακ Ομπάμα. Ωστόσο, αυτοί που κυβερνούν πραγματικά τη χώρα παραμένουν λευκοί και δεν θέλουν με τίποτα να μοιραστούν το χρήμα και την εξουσία τους. Οι ΗΠΑ μοιάζουν, δυστυχώς, περισσότερο με εταιρεία παρά με χώρα κι έτσι κυβερνιούνται ακόμα, παρότι η δεκαετία του ’60 ήταν γεμάτη ιδέες υπέρ της ισότητας, της ισονομίας και της ελευθερίας. Τα θυμάμαι πολύ καλά όλα αυτά και πιστεύω ότι ο κόσμος σήμερα έχει αλλάξει πολύ ακριβώς λόγω αυτής της πολύ σπάνιας ιστορικά στιγμής, κατά την οποία οι άνθρωποι κάτσανε και είπανε: «Ρε σεις, γιατί να μην προσπαθήσουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλο, να κάνουμε όμορφη μουσική και να γουστάρουμε, να γίνουμε δικαιότεροι, πραότεροι, να το πάρουμε αλλιώς...». Και η εξέλιξη αυτή προήλθε από πολλές μεριές, από τις εκστατικές εμπειρίες ανθρώπων με μουσικές, με ουσίες, με καλλιτεχνικές δημιουργίες που πυροδότησαν νέες πνευματικές αναζητήσεις. Αυτά, μαζί με μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας ότι μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε θέλαμε και, φυσικά, δεν θέλαμε να κάνουμε τίποτα. Δεν μας ενδιέφερε καθόλου να πιάσουμε μια «νορμάλ» δουλειά, να κάνουμε καριέρα, να «αποκατασταθούμε». Εξαιτίας, μάλιστα, των καταβολών αυτών, δεν υπήρξα ποτέ φιλόδοξη!

— Δεν πήγαν, βέβαια, όλα κατ’ ευχήν… Σίγουρα όχι. Κάποιοι χάθηκαν στην πορεία, σπουδαία πνεύματα ανάμεσά τους, άλλοι πέρασαν απέναντι, νομίζω όμως ότι υπάρχουν αρκετοί που δεν έχουν ξεχάσει όλο αυτό που συνέβη τότε. Παράδειγμα ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος μπορεί να μην είναι «πρακτικός», αλλά έχει κάποιες ιδέες για τη δημοκρατία που είναι πολύ σημαντικό να τις θυμόμαστε σε έναν κόσμο όπου κουμάντο κάνουν οι μεγάλες εταιρείες. Υπάρχουν, εξάλλου, πολλοί νέοι άνθρωποι που τους έλκει αυτή η παράδοση, την κατανοούν και την τιμούν – κληρονομιά της, εξάλλου, ήταν και το κίνημα Occupy. Όχι, δεν χάνω την ελπίδα μου στους ανθρώπους. Η δημοτικότητα του Ντόναλντ Τραμπ δεν οφείλεται τόσο στην απήχηση των ιδεών του όσο στο ότι πολλοί Αμερικανοί είναι πραγματικά πολύ φτωχοί – και απελπισμένοι. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα της πλειονότητας των συμπατριωτών μου είναι 500 δολάρια. Ένα σπάσιμο χεριού ή ένα αυτοκινητικό ατύχημα μπορεί να σε πετάξει κυριολεκτικά στον δρόμο. Δεν έχουμε πια μεσαία τάξη, έχουμε πολύ πλούσιους και πολύ φτωχούς. Κι αυτοί οι τελευταίοι, οι καταδικασμένοι να ζουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, είναι πραγματικά θυμωμένοι. Έχω, δε, την αίσθηση ότι παρόμοιες καταστάσεις επικρατούν σε πολλά μέρη του πλανήτη…

ΙNFO Η περφόρμανς της Laurie Anderson θα γίνει το Σάββατο 25 Ιουνίου στις 21:30 στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Νιάρχος, στο πλαίσιο του Metamorphosis Ρroject, με ελεύθερη είσοδο. Το ίδιο βράδυ θα προβληθεί και η ταινία της «Η καρδιά ενός σκύλου».

16.6.16 – lifo

17

ρεπορταζ

Freebord: στροφες 360 πανω σε εξι ροδες o

Το πιο underground extreme sport που γίνεται αυτό τον καιρό στην Αθήνα, με σανίδια που σου επιτρέπουν να τρέχεις με 60 χλμ. την ώρα, κάνει την αδρεναλίνη να βαράει κόκκινο. Μια παρέα freeborders στον Υμηττό μάς δείχνει πώς να τσουλάς... επικίνδυνα. Από τη Μαρίνα Πετρίδου - Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

18 lifo – 16.6.16

16.6.16 – lifo

19

ρεπορταζ

Ε Πλημμυρίζεις με τόση αδρεναλίνη και το μυαλό σου γεμίζει εφεδρίνες. Νιώθεις σαν παιδί. Σε κάνει “natural” και ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα, εφορία, δουλειές.

άσφαλτο. Προσπαθείς να έρθεις σε αρμονία με τις δυνάμεις που θέλεις να πολεμήσεις. Πλημμυρίζεις με τόση αδρεναλίνη και το μυαλό σου γεμίζει εφεδρίνες. Νιώθεις σαν παιδί. Σε κάνει “natural” και ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα, εφορία, δουλειές. Στο κεφάλι σου έχεις μόνο το γλίστρημα και είναι ευτυχία αυτό». Η ανακάλυψη του freebord οφείλεται σε έναν φοιτητή Μηχανολογίας στο Σαν Φρανσίσκο, εκεί όπου έχουν γεννηθεί τα περισσότερα αθλήματα σανίδας. Το ξεκίνησε το 1996, ως εργασία μεταπτυχιακού. Έκανε πολλά πειράματα και όταν θέλησε να το εξελίξει σε επιχείρηση, έψαχνε για χρηματοδότη, αλλά καμία τράπεζα δεν του έδινε δάνειο, μόνο πιστωτικές. Έβγαλε δώδεκα και τις χρησιμοποίησε όλες, αργότερα βρήκε συνέταιρο, στο τέλος το έδωσαν σε riders. Οι riders διατήρησαν τον underground χαρακτήρα του και το προώθησαν. Δεν ήθελαν, όμως, να έρθει μια πολυεθνική να το αγοράσει και να το κάνει κάτι άλλο, πιο mainstream, χωρίς χρώμα. Από τότε οι ίδιοι οι riders το εξελίσσουν. Η κεντρική εταιρεία που φτιάχνει τα σανίδια στεγάζεται σε ένα γκαράζ κάπου στο Σαν Φρανσίσκο και εκεί δουλεύουν πέντε άτομα. Οι πιο δραστήριοι riders είναι οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί και οι Ελβετοί. Το freebord είναι ένα άθλημα «μικρό» από επιλογή, αλλά «μετράει» στην παγκόσμια κοινότητα. Όσοι ασχολούνται, δεν έχουν καμία σχέση με κάτι extreme και αφύσικο, είναι παιδιά απλά και καθημερινά, «νερντς». « Έτσι είναι όλα τα παιδιά της κοινότητας. Πας Γερμανία, ρίχνεις ένα μήνυμα και σκοτώνονται όλοι να σε φιλοξενήσουν, να σε ξεναγήσουν» λέει ο Στάθης. Το σπορ έχει μεγαλύτερη απήχηση σε άτομα από τριάντα και πάνω. Κάνουν και πιο πιτσιρικάδες, αλλά λιγότεροι. Υπάρχει και μια κοπέλα που ασχολείται, η Δώρα, και είναι από τους πολύ καλούς. «Απαιτεί αφοσίωση, δεν το κάνεις στην πλατεία. Έχει τράβηγμα, πρέπει να ανέβεις στο βουνό. Δεν είναι ποζέρικο άθλημα. Μας βλέπεις, είμαστε ντυμένοι με τζιν και t-shirts. Είναι το πιο casual extreme sport στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Κάνουμε freebord τα τελευταία πέντε χρόνια και η καλύτερη περίοδος είναι όταν αλλάζει η ώρα κι ερχόμαστε κάθε μέρα μετά τις δουλειές μας. Είμαστε όλοι πολύ διαφορετικοί και μπορεί, αν βρισκόμασταν σε ένα μπαρ, να μη μιλάγαμε μεταξύ μας. Είμαστε 5-6 μέρες σε ταξίδι,

κάμπινγκ, κοιμόμαστε και ξυπνάμε μόνο με αυτό, γίνεται ωραίο “χουζούρι” μεταξύ μας. Όταν κατεβαίνουμε τον δρόμο, δημιουργούνται ζευγάρια και γίνονται τρελά κόλπα. Φαντάσου να πηγαίνεις με 60 χλμ., να είσαι σε απόσταση ενός μέτρου από τον άλλον και να “ζωγραφίζεις” την άσφαλτο. Κάνεις μέχρι και 28 χλμ. συνεχόμενο ride πάνω σε ένα σανίδι. Δεν το κάνουμε ούτε για να βγάλουμε λεφτά ούτε τίποτα. Αντίθετα, βάζουμε λεφτά. Αγοράζουμε εξοπλισμό παρέα και ίσως πάρουμε κάποια έκπτωση». Οι σανίδες που χρησιμοποιούν κοστίζoυν 250-300 ευρώ. Πολλοί φτιάχνουν και μόνοι τους, custom. H νομοθεσία σε θεωρεί πεζό, αν κάνεις skateboard, longboard και freebord στον δρόμο, αλλά οι ταχύτητες που αναπτύσσονται ξεπερνάνε τα 60 χλμ. την ώρα. Τo κράνος στο freebord είναι απαραίτητο, κοστίζει 50-60 ευρώ και δεν ανεβαίνει κανένα βίντεο στο YouTube, αν κάποιος rider δεν το φοράει. Έχει σκοτωθεί ένας κι έτσι η freebord έκανε μια μεγάλη καμπάνια και έδωσαν όρκο όλοι οι freeborders ότι θα φοράνε πάντα κράνος. « Έπρεπε να φέρουμε τις ακτινογραφίες μαζί, να μας βγάζατε φωτογραφίες» λένε λίγο πριν ξεκινήσουν να κατεβαίνουν τον Υμηττό και γελάνε. « Έχουμε ολόκληρο άλμπουμ: μαγνητικές, αξονικές χέρια-πόδια-κεφάλι, ό,τι θες». Οι τραυματισμοί στο freebord όπως και σε όλα τα extreme sport είναι μέσα στο παιχνίδι, όλοι έχουν μια ιστορία να πουν και είναι συνήθως αυτή η φορά που θα τους κάνει να το σταματήσουν ή να εθιστούν. «Είμαστε όλοι σακατεμένοι. Έχουμε σκάσει στο νοσοκομείο τα ξημερώματα τρεις μαντράχαλοι με “ανοιγμένο” κεφάλι, γεμάτοι αίματα, και να μας ρωτάνε “πού έγινε ο τσαμπουκάς, ρε παιδιά;”. Αν έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι μπορεί να πέσεις και να “παίξει” πόνος, κάνεις τα πάντα για να μη συμβεί αυτό. Το παίρνουμε στην πλάκα πλέον και αυτό μας κρατάει προσγειωμένους. Το σημαντικό είναι να μη σπάσεις κόκαλα και πας χειρουργείο, το γδάρσιμο δεν είναι τίποτα» λέει ο Μανώλης. «Η αδρεναλίνη μας αρέσει, να βαράνε τα ζουμιά μας κόκκινο. Όταν φύγετε, θα κάτσουμε εδώ μέχρι το βράδυ, θα λιώσουμε. Στο τέλος θα ακούσουμε τη μουσικούλα μας και αύριο πάλι». ¶

☛

20 lifo – 16.6.16

ίχα δει κάποια βίντεο στο Ίντερνετ, αλλά δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς είναι το freebord. Κι αυτό γίνεται με σανίδι και θυμίζει το skate ή το longboard, ωστόσο το σανίδι του σου επιτρέπει να κάνεις και στροφή 360 μοιρών. Ο Στάθης, που έχει το freebord.gr, απόρησε όταν του τηλεφώνησα. «Πού μας βρήκες;» με ρώτησε. «Είναι το πιο underground extreme sport που γίνεται αυτό τον καιρό στην Αθήνα». Το ραντεβού δόθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου στον Υμηττό. Μας περίμεναν 5-6 άνδρες από 25 μέχρι 40, με σανίδες στα χέρια, για να μας δείξουν τι είναι αυτό το περίεργο άθλημα. «Ουσιαστικά, η σανίδα του freebord είναι σαν του longboard, με δύο έξτρα ρόδες στη μέση (caster wheels)» εξηγεί ο Δημήτρης. «Αυτές περιστρέφονται και σου δίνουν τη δυνατότητα να περιστρέφεις το σανίδι, ενώ τσουλάς. Η τεχνική του freebord είναι ακριβώς η ίδια με του snowboard και συνήθως γίνεται σε κατηφορική άσφαλτο, downhill». «Το άλφα και το ωμέγα είναι η ισορροπία. Αν βρεις αυτό, μετά ξεκινάς να το κουλαντρίζεις όπως θες. Είναι θέμα Μηχανικής και Φυσικής, πού θα ρίξεις το βάρος σου, ενώ τσουλάς» λέει ο Στάθης. «Εμείς ξεκινήσαμε να κάνουμε μια χρονιά που δεν είχε πέσει πολύ χιόνι, γιατί δεν μπορούσαμε να κάνουμε snowboard και είχαμε αρρωστήσει». Ο Υμηττός είναι hotspot για longboardάδες, για skate-άδες, για downhill-άδες. Έχει μονόδρομο και πολύ καλή κλίση. «Από πάνω μπορεί να έχεις δέκα συνεχόμενα χιλιόμετρα ride» μας ενημερώνει ο Στάθης όσο ανεβαίνουμε με το αμάξι το βουνό. Το freebord είναι ένα δύσκολο άθλημα και, ειδικά στην αρχή, λίγοι έχουν την υπομονή να μάθουν. «Σε κάποιους μπορεί να πάρει και μήνα για να καταφέρουν να τσουλήσουν. Το δύσκολο είναι να νιώσεις σίγουρος ότι μπορείς να κατέβεις έναν δρόμο με κίνηση. Με το που θα φας τις πρώτες τούμπες και παραμείνεις στο σανίδι, ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Τις δυνάμεις που νιώθεις όταν κάνεις freebord δεν μπορεί να σου τις προσφέρει κανένα άλλο άθλημα. Δυνάμεις που έχεις διαβάσει μόνο στη Φυσική τις βιώνεις πάνω σου και πας κόντρα σε αυτές. Σκέψου κάτι που κάνεις πάνω στο χιόνι να το κάνεις στην

ΙNFO www.freebord.gr

16.6.16 – lifo

21

απο ton m. hulot. φωτογραφια: παρις ταβιτιαν.

οιAθηναίοι

αλλά ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω. Όταν ήμουν εννιά χρονών ήρθε στην πόλη μου το Εθνικό Τσίρκο για να κάνει παράσταση και τρελάθηκα με αυτά που έβλεπα. Άρχισα να κάνω ό,τι έκαναν κι αυτοί. Ο διευθυντής του τσίρκου ήταν φίλος με τη μητέρα μου και της πρότεινε να με πάρουν μαζί τους στις περιοδείες τους, αλλά δεν με άφησαν. Είπα στη μάνα μου «θα κάνω χορό ή τίποτα», έτσι αποφάσισαν να με στείλουν στα Τίρανα εσωτερική σε ένα οικοτροφείο, σε μια σχολή που ήταν φανταστική. Στα κομμουνιστικά κράτη εκείνη την εποχή έπαιρναν δέκα αγόρια και δέκα κορίτσια τον χρόνο στη συγκεκριμένη σχολή. Στον χορό έπαιρναν παιδιά από δέκα χρονών, στις άλλες τέχνες έπαιρναν από δεκαπέντε. Είχε όπερα, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, όλες τις τέχνες, και η συναναστροφή με τους άλλους μαθητές σού άνοιγε τα μάτια καλλιτεχνικά, ήταν σαν το «Fame». Εκεί έμεινα τέσσερα χρόνια.

q Στα 14 ήρθα στην Αθήνα

γιατί είχαν γίνει δύσκολα τα πράγματα στην Αλβανία. Οι γονείς μου έβλεπαν ότι έφευγε κόσμος και με ρώτησαν αν ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Με συνόδεψε μια γυναίκα, η οποία υποτίθεται ότι ήταν η μητέρα μου, και στην Αθήνα θα συναντούσα τον αδελφό που είχα να δω καιρό. Στην Ελλάδα στάθηκα τυχερή. Βρέθηκε μια καταπληκτική κυρία που με πήρε στο σπίτι της, υπό την προστασία της, η οποία έγινε και νονά μου, και χάρη σε αυτή συνέχισα τον χορό που είχα αρχίσει στην Αλβανία. Κατάφερα να σπουδάσω, τελείωσα το γυμνάσιο και το λύκειο και μετά έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στην ΑΣΟΕΕ. Άντεξα τρεις μήνες και μετά τα παράτησα. Έβγαλα την Κρατική Σχολή Χορού και μετά πήρα την υποτροφία της Κούλας Πράτσικα και πήγα στη Νέα Υόρκη για έναν χρόνο. Ξαναγύρισα στην Αθήνα, πήρα κι άλλη υποτροφία, του ΙΚΥ, για τρία χρόνια, κι έτσι κατάφερα να παραμείνω στη Νέα Υόρκη.

q Στα 22 μου βρέθηκα για πρώτη φορά

σε μια τόσο μεγάλη πόλη. Είχα πάει για να χορέψω στο Brooklyn Academy of Music και είχαν όλα ενδιαφέρον για μένα: ο τρόπος ζωής, οι άνθρωποι, η πολυ-πολιτισμικότητα που υπάρχει και η άνεση με την οποία κυκλοφορούν όλοι στον δρόμο. Έχω ταξιδέψει σε πολλές πολιτείες της Αμερικής, αλλά καμία δεν έχει σχέση με τη Νέα Υόρκη. Η μουσική, η κουλτούρα, όλες οι τέχνες ήταν ένα πρόσφορο έδαφος για μένα. Ήταν πολύ σημαντικό που ασχολήθηκα με τον αυτοσχεδιασμό μετά την Κρατική Σχολή, όπου μας είχαν δώσει κάποια ερεθίσματα. Ήταν πολύ ωραίο και με βοήθησε και στη συνέχεια.

q Έχω κάνει πολλά ταξίδια στη ζωή μου. Από τη Νέα Υόρκη ταξίδεψα αρκετές φορές με τις ομάδες χορού στη Λατινική Αμερική, στον Καναδά, φτάσαμε μέχρι την Αλάσκα. Μετά πήγα στο Λονδίνο με τους DV8 Physical Theatre. Με την ομάδα αυτή ασχολούμαι από το 2007 μέχρι και σήμερα. Το 2004 ήμουν βοηθός χορογράφου (της Αγγελικής Στελλάτου) στην Ολυμπιάδα, στις τελετές έναρξης και λήξης. Είμαι κατά των Ολυμπιάδων, αλλά ήταν πολύ όμορφη η τελετή, ήταν εντυπωσιακό και μεγαλειώδες το θέαμα. Τότε ήμουν και πιο μικρή, γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας και ήταν ωραία και δημιουργικά. Δεν είχες την αίσθηση των άλλων παραγόντων στους οποίους είμαι ενάντια, δεν τους έβλεπες εκείνη τη στιγμή.

q Πλήττω όταν μένω στάσιμη κάπου, νομίζω ότι αυτό είναι το τέλος. Μπορεί να ήταν κουραστικό να είσαι με μια βαλίτσα συνέχεια και να βρίσκεσαι κάθε βδομάδα σε άλλο μέρος, μπορεί και σε δύο μέσα στην ίδια εβδομάδα, αλλά η μετακίνηση πάντα μου άρεσε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω ένα πρότζεκτ, να βγάζω φωτογραφία το κρεβάτι στο οποίο κοιμόμουν κάθε φορά, γιατί έχω αλλάξει άπειρα κρεβάτια στη ζωή μου, δεν θυμάμαι πόσα. Ακόμα και αυτόν το μήνα έχω αλλάξει δέκα κρεβάτια. Στην Αθήνα δεν έχω σπίτι και μένω σε φίλους που με φιλοξενούν. Έχω πολύ καλούς φίλους, ευτυχώς.

q Αισθάνομαι μετανάστρια με την έννοια του migrate, του ταξιδιώτη. Ακόμα έχω το κόμπλεξ με την καταγωγή μου, παρόλο που ήρθα στην Ελλάδα μικρή. Κάποιες φορές νομίζω ότι με κοιτάνε λίγο προσβλητικά.

q Δεν κάνω χορό για να αλλάξω τον κόσμο. Ο χορός με βάζει να ψάχνω και να σκάβω πράγματα με τα οποία δεν θα ασχολιόμουν διαφορετικά. Αν ήμουν οικονομολόγος, δεν ξέρω αν θα έψαχνα βιβλία ή άλλα είδη τέχνης, αν θα έβλεπα τους ανθρώπους, όπως τους βλέπω τώρα, ή αν θα είχα τέτοια παρατηρητικότητα. Το αγαπημένο μου χόμπι είναι να παρατηρώ τους ανθρώπους. Από τη Νέα Υόρκη το έκανα: καθόμουν έξω, έπινα καφέ στο Μπρόντγουεϊ, στο Σόχο, και έβλεπα τις αντιδράσεις τους. Μου αρέσει να τους παρατηρώ όταν είναι σε μια περίεργη κατάσταση, οι κινήσεις που κάνουν είναι κάτι φανταστικό. Το πιο μεγάλο όφελος από τον χορό είναι το ότι με κάνει να παρατηρώ, η έρευνα, το άνοιγμα, η ευαισθησία στο μάτι, στο αυτί, στις αισθήσεις, στα πάντα.

q Η ανημποριά με τρομάζει πάρα πολύ, το να είσαι ανήμπορος και μόνος, παραμελημένος και να πρέπει να εξαρτάσαι από τους άλλους. Έχουν αλλάξει τα πράγματα για τους ηλικιωμένους προς το χειρότερο. Βλέπω τους ανθρώπους που στέκονται στην ουρά στο συσσίτιο της εκκλησίας και τρομάζω, οι περισσότεροι είναι πάνω από 65 χρονών. Παλιότερα ήταν μέλη της οικογένειας και είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, τώρα ζουν απομονωμένοι. Είναι φρικτό να είσαι μόνος, με την τηλεόραση. Κάποια στιγμή συζητάγαμε με τους φίλους μου να αγοράσουμε φτηνή γη και να χτίσουμε δωματιάκια με έναν κοινό χώρο για να έχουμε παρέα όταν γεράσουμε.

q Ως χορεύτρια, όταν περνάς κάποια ηλικία, το νιώθεις στο σώμα σου, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς με τίποτα να κάνεις κάποια πράγματα και υπάρχει μια απογοήτευση. Αν είσαι μόνος σου, αν δεν είσαι παντρεμένος, δεν έχεις οικογένεια, δεν έχεις παιδιά, το αισθάνεσαι πιο έντονα, έχεις πάρα πολύ την αίσθηση της μοναξιάς. Είναι και ο φόβος της αρρώστιας πολύ έντονος, βλέπεις φίλους που αρρωσταίνουν και φεύγουν, να φεύγουν οι γονείς σου, είναι πολύ πιο ευαίσθητα όλα.

q Το After Party που κάνω με την Αγγελική Στελλάτου έχει θέμα το πέρασμα του χρόνου και ό,τι συμβαδίζει με αυτό, αν είσαι γυναίκα. Πραγματεύεται το τι περνάει ψυχολογικά, συναισθηματικά, σωματικά, το τώρα, την αντιμετώπιση όλων τώρα. Είναι απλώς μια παρατήρηση: ως γυναίκα περνάς διάφορες φάσεις γιατί αρχίζεις να βλέπεις καθαρά τα σημάδια, οι άντρες είναι λίγο πιο προνομιούχοι σε αυτό. Όταν βλέπεις έναν άντρα με άσπρα μαλλιά, γένια και ρυτίδες τον θεωρείς γοητευτικό, ενώ στη γυναίκα υπάρχει άλλη αντιμετώπιση.

Ερμίρα Γκόρο Χορογράφος, χορεύτρια. Γεννήθηκε στη Χιμάρα, ζει μετακινούμενη.

22 lifo – 16.6.16

☛

q Γεννήθηκα στη Χιμάρα της Αλβανίας και από μικρό παιδί ήθελα να ασχοληθώ με τον χορό. Δεν ξέρω γιατί,

Info Το After Party της Ερμίρα Γκόρο με την Αγγελική Στελλάτου θα παρουσιαστεί στις 12 και 13 Ιουλίου στο Κτίριο Ε, στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

24 lifo – 16.6.16

Τhe Good LiFO

crash test

α ητησαεγβδοομρα δ α σ

Neo Grec Το νέο ελληνικό σουβενίρ. Το Neo Grec είναι ένα νέο, πρωτότυπο, τουριστικό πρότζεκτ. Πρόκειται για μια σειρά από φρέσκες, διασκεδαστικές εικόνες που παρουσιάζουν τη σύγχρονη Ελλάδα και διαφημίζουν τις καλοκαιρινές διακοπές με ευρηματικότητα και χιούμορ. Ο «νεοελληνισμός», ως υπάρχουσα τάση, δίνει την έμπνευση για αυτοσαρκασμό. Είναι εκδόσεις σε μορφή καρτποστάλ, ημερολογίων και άλλων τουριστικών αναμνηστικών. Το Neo Grec έχει αναφορές σε ανάλογες εκδόσεις της δεκαετίας του ’80 και απευθύνεται σε τουρίστες από όλο τον κόσμο, και την Ελλάδα, που θέλουν

ένα πρωτότυπο σουβενίρ. Χαρακτήρες, εικόνες, σύμβολα και στερεότυπα ελληνικά από μια διαφορετική οπτική, με σουρεαλιστική διάθεση. Το αρχαίο και το παραδοσιακό συναντούν το σήμερα με μεθόδους σύγχρονης διαφήμιση και επικοινωνίας. Τα προϊόντα Neo Grec θα τα βρείτε στο κατάστημα Matalou at home (Hπίτου 5) και στην έκθεση «It’s οh so souvenir to me! vol 4» που θα γίνει τον Ιούλιο στο Concierge Athens Café (Αγίας Θέκλας 8) και στα νησιά: Ύδρα-«Gallery Cassiopeia», Σκιάθος-«Αρχιπέλαγος», Σαντορίνη-«Μιάου- Νιάου», Σίφνος - «Ρίτα».

personal shopper

εχεισ γουστο

ρωτα τον υπευθυνο

design

16.6.16 – lifo

25

Τhe Good LiFO

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

Spray.Βike

Το πρώτο σπρέι σχεδιασμένο αποκλειστικά για ποδήλατο, με μεγάλη καλυπτικότητα και σε ποικιλία χρωμάτων για επαγγελματική και ερασιτεχνική χρήση. www.urbanfactory.gr

å

Κύριος Θανάσης

[35 χρόνια σε βουλκανιζατέρ σαρανταπόρου 2, καλλιθέα]

ΜITOS

Μαγιό FLORA YELLOW TRIANGLE, με παραδοσιακό μεξικάνικο μοτίβο, λουλούδια. Φορέστε το με ή χωρίς τα αφαιρούμενα μαξιλαράκια και προσαρμόστε μέρος όπως θέλετε.

Women's Swimwear Beachwear | MITOS Swimwear

Kyrvan

Με παραδοσιακό κρητικό κέντημα λουλουδιών, σουέντ και δέρμα, κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό. www.kyrvanshoes.com

ç

å

Matter of two

Πετσέτα θαλάσσης, 100% βαμβακερή, με ντυμένο ύφασμα σε διαφορετικό χρώμα. Οι πετσέτες ντύνονται σε διάφορα prints και ράβονται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Διάσταση 80x150cm. www.amatteroftwo.com

ê

Three legs and a model

Σακίδιο πλάτης ειδικό για χρήση πάνω σε ποδήλατο, για ταξίδια και εκδρομές, 100% αδιάβροχο, με χωρητικότητα 60 λίτρα. www.threelegsandamodel.com

ë

Goodbie skates

100% καναδικό σφένδαμο, κολλημένο με κόλλα ρητίνης, σε μονή πίεση. www.colorskates.com

ê

26 lifo – 16.6.16

Τι πρέπει να κάνει κάποιος, όταν του σκάσει το λάστιχο; Να σηκώσει με τον γρύλο το αυτοκίνητο, να ξεβιδώσει τα μπουλόνια με τον σταυρό και να αντικαταστήσει το σκασμένο λάστιχο με τη ρεζέρβα. Πόση απόσταση μπορείς να διανύσεις με σκασμένο λάστιχο; Δεν μπορείς. Θα πρέπει να σταματήσεις επειγόντως και να βάλεις ρεζέρβα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και πώς θα πάει το αυτοκίνητο. Είναι καθαρά θέμα τύχης. Μπορεί να φύγει μπροστά και να τρακάρει, μπορεί να μην πάθει και τίποτα, αλλά δεν νομίζω να θέλει κάποιος να παίξει με τις πιθανότητες. Υπάρχουν και τα ελαστικά «Run Flat» που επιτρέπουν στο αυτοκίνητο να συνεχίσει την πορεία του για περίπου 80 με 100 χιλιόμετρα με ταχύτητα 80 χιλιόμετρα την ώρα, ακόμα και αν για κάποιον λόγο τα ελαστικά χάσουν αέρα. Η ρεζέρβα μπορεί να υποκαταστήσει το σκασμένο λάστιχο για πάντα; Όχι, θα πρέπει να πας στο βουλκανιζατέρ απευθείας. Πρέπει πάντα να έχει ρεζέρβα ένα αυτοκίνητο. Τι εργασίες γίνονται στο βουλκανιζατέρ και πόσο κοστίζουν; Επισκευάζεται το λάστιχο με μπάλωμα που κοστίζει 5 ευρώ και κρατάει 6 μήνες με έναν χρόνο. Το πιο ισχυρό μπάλωμα, που κοστίζει 10 ευρώ, κρατάει σίγουρα έναν χρόνο. Αντικαθίσταται το σκασμένο λάστιχο με μεταχειρισμένο, που κοστίζει 60-80 ευρώ. Το καινούργιο λάστιχο κοστίζει 120 ευρώ. Είναι καλό η αντικατάσταση των ελαστικών να γίνεται σε δυάδες και ακόμη καλύτερα σε τετράδες, γιατί το αυτοκίνητο πρέπει να ισορροπεί. Τι θα πρέπει να προσέξει κάποιος που ετοιμάζει ταξίδι με το αυτοκίνητο; Να περάσει από βουλκανιζατέρ ή από βενζινάδικο και να ελέγξει τον αέρα στα λάστιχα. Να τσεκάρει την ασφάλεια του ελαστικού, να δει αν είναι φθαρμένη. Υπάρχουν χειμερινά και καλοκαιρινά ελαστικά; Υπάρχουν καλοκαιρινά λάστιχα, χειμερινά και παντός καιρού (four seasons). Τα καλοκαιρινά στην Ελλάδα είναι τα πιο συνηθισμένα. Επίσης, υπάρχουν ειδικά ελαστικά για χιόνι, λάσπη, χώμα ή για τα αυτοκίνητα επιδόσεων. Από τι μπορεί να πάθει κάποιος λάστιχο; Από τη φθορά, τις ακραίες θερμοκρασίες, από αιχμηρά αντικείμενα που μπορεί να βρεθούν στον δρόμο, όπως βίδες, καρφιά, γυαλιά, από λακκούβες, αν χτυπήσεις με δύναμη πάνω στο πεζοδρόμιο και αν τρακάρεις. Ποια είναι τα καλύτερης ποιότητας ελαστικά; Όλα σχεδόν είναι καλά. Εντάξει, ίσως τα Michelin και τα Bridgestone να είναι καλύτερα. Έχουμε και θυγατρικά που είναι καλά. Ελληνικά δεν υπάρχουν, παλιά υπήρχαν, αλλά τα κλείσαμε, είμαστε μάγκες!

εχεισ γουστο! Στέφανος Αθανασόπουλος

αρχιτέκτονας και surfer

Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου; Ως αρχιτέκτονας στο επάγγελμα και surfer στο χόμπι, προσπαθώ να συνδυάζω πάντα στοιχεία αβανγκάρντ με λίγο aloha surf or Die Hard 3... Πλάκα κάνω, δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα τον χαρακτηρισμό που ταιριάζει στο στυλ μου, είμαι ανοιχτός σε ιδέες. Δεν είμαι χαμαιλέοντας, αλλά δεν μου αρέσει να πηγαίνω κάπου σοβαρά ως ασόβαρος – το αντίθετο δεν με χαλάει ορισμένες φορές. Γιατί πιστεύεις ότι η κουλτούρα του surf σχετίζεται με τη μόδα και το στυλ; Νομίζω πως κάθε κουλτούρα ή υποκουλτούρα, για να κερδίσει αυτό τον χαρακτηρισμό, πρέπει να έχει δημιουργήσει κάτι διαφορετικό σε όλους τους τρόπους έκφρασης των ανθρώπων. Το surf, όχι στην Ελλάδα αλλά σε χώρες όπως η Αμερική, η Χαβάη και η Αυστραλία, είναι μια πραγματική κουλτούρα και ένας τρόπος ζωής. Αυτός ο τρόπος ζωής έφτιαξε το δικό του στυλ στη μουσική, στη ζωγραφική, στο ντύσιμο, ακόμα και στον τρόπο που μιλάνε κάποιοι surfers. Γιατί ότι όλοι οι surfers φοράνε χαρούμενα χρώματα και χαλαρές γραμμές; Λες, ε; Εγώ, δηλαδή, που συνήθως φοράω μαύρα και κάπως στενά, κάνω κάτι λάθος; Εντάξει, πέρα από το προσωπικό μου γούστο, ισχύει ότι πολλοί που ασχολούνται με το surf φοράνε πολύχρωμα και με χαλαρές γραμμές ρούχα. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει γιατί είναι χαλαρές-ανέμελες ψυχές, «surfer dudes», σαν τον χαρακτήρα από το Big Lebowski. Πόσα μαγιό έχεις; Δεν τα έχω μετρήσει, αλλά κάθε καλοκαίρι παίρνω δυο-τρία.

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Προτιμάς να κάνεις surf με στολή ή χωρίς; Mε μαγιό, αλλά επειδή στην Ελλάδα κάνεις surf κυρίως από Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο, αναγκαστικά φοράς στολή, εκτός αν είσαι πολύ σκληρός. Αν κανονίσω ταξίδι για surf στο εξωτερικό, ο παράγοντας στολή ή μαγιό παίζει ρόλο στην επιλογή της χώρας που θα επισκεφτώ. Αξίζει το surf μόνο με μαγιό και t-shirt. Από ποιες ελληνικές εταιρείες ψωνίζεις ρούχα; Αγαπημένες μου ελληνικές εταιρίες είναι το ΚΥΜΑ surf, που τα τελευταία χρόνια φτιάχνει τρομερά πράγματα σε σχέση με το surf, η One Zipper, Super Ponchos, και η Sook Board Family, που εισάγει μερικές από τις πιο σωστές εταιρείες που σχετίζονται με surf και skate, όπως είναι η Globe και η Afends.

kειμενο μαρινα πετριδου

Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; One Zipper poncho, €72.

16.6.16 – lifo

27

Τhe Good LiFO

#WAVE UP HELLAS: Μαζί θα φτιάξουμε το κύμα υποστήριξης που θα εμψυχώσει την Εθνική Ομάδα Υδατοσφαίρισης

ομιλος μυτιληναιος κοινωνικος απολογισμος 2015

Τώρα νέο MILKO με γεύση ΦΡΑΟΥΛΑ! Μια διαφορετική, απολαυστική, εναλλακτική πρόταση για το αγαπημένο ποτό που μυρίζει δροσερή φράουλα, συνδυασμένη με τη γνωστή, πλούσια σοκολατένια γεύση του Milko, σε διαφορετική, ανατρεπτική συσκευασία που ενθουσιάζει και ξεχωρίζει! Μια συναρπαστική γεύση που σπάει τη μονοτονία της καθημερινότητας και στέλνει το μήνυμα «Ψηλά το κεφάλι».

Το ταξίδι μιας κάψουλας Nespresso δεν σταματά H Nespresso συνδυάζει τη μοναδική απόλαυση του καφέ με την οικολογική συνείδηση και προσκαλεί τα μέλη του Nespresso Club να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ανακύκλωσης που πραγματοποιεί για τις κάψουλες Nespresso. Έχουν τοποθετηθεί μονάδες συλλογής (ειδικοί κάδοι) στις Nespresso Boutiques, όπου τοποθετούνται οι χρησιμοποιημένες κάψουλες. Οι ειδικοί κάδοι βρίσκονται στις Nespresso Boutiques στο Κολωνάκι (Πλ. Φιλικής Εταιρείας 21), στο Νέο Ψυχικό (Κηφισίας 168), στην Κηφισιά (Λεβίδου 11) και στη Θεσσαλονίκη (Μητροπόλεως 36 & Πλουτάρχου). www.nespresso.com/positive.

«Μεταφράζοντας τις προκλήσεις σε ευκαιρίες, δημιουργώντας αξία για την κοινωνία»: Παρά τις έντονες κοινωνικο-οικονομικές προκλήσεις, ο Όμιλος ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ συνεχίζει σταθερά το έργο του, πιστός στη δέσμευσή του να στηρίζει συγκεκριμένες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και δράσεις που ενισχύουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, στοχεύουν στην περιβαλλοντική προστασία και προάγουν τις ορθές πρακτικές στο εργασιακό περιβάλλον. Η Κοινωνική Ευθύνη αποτελεί τη βάση των εταιρικών αξιών του ομίλου και άξονα της επιχειρηματικής λειτουργίας του. Δείτε τον Κοινωνικό Απολογισμό του Ομίλου ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ στη διεύθυνση: www. mytilineos.gr/el-gr/ all-the-csr-reports/ of-mytilineos-group

Με το σύνθημα «Wave Up Hellas» το Noxzema μας καλεί να φτιάξουμε το πιο μεγάλο «κύμα υποστήριξης» που θα εμψυχώσει την Εθνική Ομάδα Υδατοσφαίρισης στον δρόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας! Ο καθένας μπορεί να ανεβάσει το κύμα υποστήριξής του μέσω φωτογραφίας, video ή μηνύματος. Θα δημιουργηθεί video που θα συνοδεύσει την εθνική μας ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες για να τη γεμίσει με αυτοπεποίθηση και θετική ενέργεια! www.waveuphellas.gr

Tuborg Lemon Soda: H φυσική δροσιά έχει γεύση λεμόνι! Η Tuborg Lemon Soda είναι ένα μοναδικό ανθρακούχο αναψυκτικό με φυσικό χυμό λεμονιού, χωρίς προσθήκη ζάχαρης, που προσφέρει φυσική δροσιά! Με τη νέα πρόταση, το brand της Tuborg ανανεώνεται ουσιαστικά, διευρύνοντας τις επιλογές των καταναλωτών. Ταυτόχρονα, δίνει την ιδανική απάντηση στο ερώτημα «τι πίνω όταν διψάω πραγματικά, μου αρέσει το ανθρακικό και θέλω μια γευστική φυσική επιλογή;». www.facebook.com/tuborg.greece /

H Vans γεμίζει ενέργεια με μια νέα συλλογή της Nintendo! ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ MILKO ΤΟΥΡΝΟΥΑ 3x3 ΣΕ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΔΡΥΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Market Research

επιμελεια: the lifo team

28 lifo – 16.6.16

Το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Ιουνίου στην Πάτρα, στην πλατεία Ψηλά Αλώνια, και στον Δρυμό Θεσσαλονίκης, στο Αθλητικό Κέντρο Μυγδονίας, έγινε με μεγάλη επιτυχία το Milko Τουρνουά 3x3. Milko και αθλητισμός πάνε μαζί. Το Milko δίνει ενέργεια στον οργανισμό, καθώς περιέχει πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, βιταμίνες και μέταλλα, και όλα αυτά με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Αναλυτικές πληροφορίες για το τουρνουά στο www.basket.gr και www.milko.gr.

Η Vans και η Nintendo –η απόλυτη συνεργασία– αποκαλύπτει μια μεγάλη συλλογή παπουτσιών, ρούχων και αξεσουάρ, γιορτάζοντας τις θρυλικές μέρες των video games. H Vans παρουσιάζει αποκλειστικά γραφικά prints, χρησιμοποιώντας έργα τέχνης των 8-bit, εμπνευσμένα από τους χαρακτήρες των Super Mario Bros., Duck Hunt, Donkey Kong και The Legend of Zelda, και μια συλλογή εμπνευσμένη από την πρώτη κονσόλα της Nintendo, το Nintendo Entertainment System (NES). Η συλλογή είναι διαθέσιμη από τις 3 Ιουνίου στα official Vans Store (Vans The Mall Athens & Vans Metro Mall), στα Vans Corners των καταστημάτων Attica, καθώς και σε επιλεγμένα καταστήματα λιανικής. www.vans.eu/nintendo

Week

εγκαινια πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 30

βιβλιο

γευση

naked city

Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για τέσσερις επανεκδόσεις. Σελ. 34

Η Νίκη Μηταρέα για το Zambri και το Grill Steak House. Σελ. 36

Ο Σπύρος Μπιμπίλας βγάζει τα ρούχα του για τη LiFO. Σελ. 38

Florence, Φάλτσο σοπράνο Η κοσμική Νεοϋορκέζα Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Η Μέριλ Στριπ σε άλλο ένα ρεσιτάλ υποκριτικής. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. σελ. 32

Vasistas-Αργυρώ Χιώτη: Απολογίες 4&5, του Ευθύμη Φιλίππου Το καινούργιο έργο του Ευθύμη Φιλίππου, με λόγο συμπυκνωμένο και λυρικό, επιχειρεί μια περιπλάνηση στην εσωτερική γεωγραφία δύο προσώπων. Μια καταβύθιση στις λεπτομέρειες που συνέθεσαν την έως τώρα ζωή τους. Στιγμή ανασκόπησης και επαναπροσδιορισμού. Βασικό αίτημα: ποιος θα καταφέρει να ενταχθεί στον γυναικείο χορό-μάρτυρα και τελικό κριτή της δίκης, ο οποίος είναι παρών, τραγουδώντας το ίδιο πολυφωνικό τραγούδι ξανά και ξανά, καθόλη τη διάρκεια της παράστασης. Πειραιώς 260, Κτίριο Ε, 20.6 στις 21:00 & 21.6 στις 23:30, εισιτήριο: ¤5-15 16.6.16 – lifo

29

2 16-υν2ιου ιο

Top

11

events γι' αυτη την εβδομαδα ΦΕΣΤΙΒΑΛ

1. Colour Day Festival

Το Colour Day Festival επιστρέφει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ, που αναμένεται να γεμίσει με κόσμο, χρώματα και μουσική. Το Σάββατο 18 Ιουνίου στήνεται ένα δεκάωρο πάρτι που θα φιλοξενήσει δημοφιλείς DJs και καλλιτέχνες της εγχώριας και ξένης σκηνής. Michael Tsaousopoulos, House Twins, Dino MFU, Melisses, Faydee, Lariss, είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που συμμετέχουν στο πιο πολύχρωμο φεστιβάλ της πόλης, το οποίο θα παρουσιάσει ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.

r 21/6, 21:00, πλατεία Δουρούτη, Μεταξουργείο, είσοδος ελεύθερη. ΠΡΟΒΟΛΗ

4. The Callas live

& Lustlands Film Screening

r 18/6, 14:00, ΟΑΚΑ «Σπύρος Λούης», Μαρούσι, είσοδος: €9-26.

☛ stop the press !

You Say Party! We Say Yeah! Την Παρασκευή 17 Ιουνίου οι Kris Riot, Postriper & Upsetter επιλέγουν μουσική πίσω στα decks του six d.o.g.s και στήνουν ένα άκρως χορευτικό βράδυ που θα διαρκέσει μέχρι το πρωί.

17/6, 22:00, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος ελεύθερη.

6. Julius Caesar. Spared

parts

Ο Ρομέο Καστελλούτσι παρουσιάζει την περφόρμανς Julius Caesar. Spared parts. Ο Ιταλός δημιουργός και η ομάδα του συνδυάζουν εικόνες και λόγο με μοναδικό τρόπο. Η παράσταση μελετά πώς ο αέρας μετασχηματίζεται σε ήχο με τη βοήθεια μιας ενδοσκοπικής κάμερας που φτάνει μέχρι τις φωνητικές χορδές ενός από τους πρωταγωνιστές καθώς μιλάει, ενώ ένας άλλος ηθοποιός στέκεται ανίκανος να εκφέρει λόγο. Η παράσταση είναι στα ιταλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους. r 17/6-20/6, 19:00, 20:30, Εθνικό Θέατρο, Αίθουσα Εκδηλώσεων, Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, Ομόνοια, είσοδος: €5-20.

ΕΚΘΕΣΗ

2. Μετά την Ευρώπη Την πρώτη ατομική έκθεση του Ολλανδού καλλιτέχνη Jonas Staal θα φιλοξενεί η State of Concept από την Τρίτη 21 Ιουνίου. Ο εικαστικός παρουσιάζει το New World Summit, τον καλλιτεχνικό και πολιτικό οργανισμό που ίδρυσε το 2012, που μέσα από τη δημιουργία «εναλλακτικών κοινοβουλίων» επιχειρεί, ως επί το πλείστον, να καταστήσει ορατές τις βίαιες πολιτικές που προωθούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Ακόμη, για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί το νέο έργο του Staal, «New Unions», που βρίσκεται σε εξέλιξη και ξεκίνησε μέσα από πολύμηνη έρευνα στην Αθήνα.

Το Lustlands σε σκηνοθεσία των αδελφών Λάκη και Άρη Ιωνά ή, αλλιώς, Callas, θα προβληθεί την Παρασκευή 17 Ιουνίου στο Green Park. Η ταινία αφηγείται την ιστορία 4 κοριτσιών που εγκαταλείπουν την πόλη για να κάνουν διακοπές σε ένα παραλιακό χωριό, όπου συναντούν φίλους και γνωστούς από το παρελθόν. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συναυλία από τους Callas.

7. Atopos BlahBlahBlah #IlanManouach

ΕΚΘΕΣΗ

5. Δωδώνη, το μαντείο των ήχων

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η έκθεση με θέμα το Μαντείο της Δωδώνης επιχειρεί να κάνει ευρύτερα γνωστό το παλαιότερο ελληνικό μαντείο, να προβάλει τον τρόπο λειτουργίας, τον ρόλο και τη σημασία του στον αρχαίο κόσμο αλλά και να αναδείξει την ανάγκη του ανθρώπου να προβλέπει το μέλλον. Τα εκθέματα προέρχονται από το Μουσείο Ιωαννίνων και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (Συλλογή Καραπάνου).

3. Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

r 17/6, 21:30, Lustlands-Film Screening, 23:00, The Callas Live, Green Park, Μαυρομματαίων 22, προαιρετική οικονομική ενίσχυση: €3.

r 21/6-7/10, Tετ.-Παρ. 16:30-20:30, Σάβ. 13:00-17:00, State of Concept, Τούσα Μπότσαρη 19.

Την Τρίτη 21 Ιουνίου η Συμφωνική Ορχήστρα και η Big Band του Δήμου Αθηναίων ενώνουν τη μουσική με τον κινηματογράφο στην προβολή του μιούζικαλ Purple Rain, που σηματοδοτεί την έναρξη του 6ου Athens Open Air Film Festival.

30 lifo – 16.6.16

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

r 20/6-10/1, Μουσείο Ακρόπολης, Διονυσίου Αρεοπαγίτου 15, Ακρόπολη.

Την Τετάρτη 22 Ιουνίου ο Ilan Manouach παρουσιάζει το βιβλίο του Harvested στην Atopos cvc. Πρόκειται για μια ανθολογία που περιλαμβάνει στιγμιότυπα από μια αρχική συλλογή χιλιάδων πορνογραφικών βίντεο, απ' όπου επιλέχθηκαν μόνο τα πρώτα δέκα λεπτά της δράσης, τα οποία τεμαχίστηκαν σε δεκάδες χιλιάδες στιγμιότυπα χαμηλής ανάλυσης. Στη συνέχεια, μια επιλεγμένη ομάδα εργατών ανέλαβε να φιλτράρει τη συλλογή και να αποφασίσει εάν οι εικόνες παρουσιάζουν ή όχι σύγχρονη τέχνη. r 22/6, 20:00-22:00, Atopos cvc, Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο, είσοδος ελεύθερη.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΧΟΡΟΣ

8. Fougarock Festival #2

10. Untitled_I will be

there when you die

Το έργο του Ιταλού χορογράφου και περφόρμερ Αλεσσάντρο Σαρρόνι αποτελεί μια μελέτη πάνω στον χρόνο που περνά, μέσα από τα ατελείωτα ζογκλερικά παιχνίδια με κορύνες που παρουσιάζουν τέσσερις χορευτές. r 20/6-21/6, 21:00, Πειραιώς 260, Κτίριο Δ, Πειραιώς 260, Ταύρος, είσοδος: €5-20. ΕΚΘΕΣΗ Μερικά από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα της αγγλόφωνης ροκ ελληνικής σκηνής καταλαμβάνουν τη σκηνή του Φουγάρου στο Ναύπλιο. Οι εμφανίσεις ξεκινούν δυναμικά με τους Half Note και George Zervos & his band την Παρασκευή 17 Ιουνίου, συνεχίζονται με τους The Noise Figures και Planet of Zeus την επόμενη μέρα και ολοκληρώνονται την Κυριακή 19 Ιουνίου με τους Deaf Radio και 1000 Mods. r 17-19/6, 20:00, Φουγάρο, Ασκληπιού 98, Ναύπλιο, είσοδος ελεύθερη. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

9. Η τάξη μας Στο έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, παρουσιάζεται για δύο παραστάσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι ήρωες του έργου είναι δέκα μαθητές του δημοτικού σχολείου της πόλης Γιεντβάμπνε της Πολωνίας. Με την αφήγησή τους καλύπτουν επτά δεκαετίες, δίνοντας φωνή σε όσους την έχασαν και αποκαθιστώντας την αλήθεια που θάφτηκε για 60 χρόνια σχεδόν, όταν το 1941 οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης συγκεντρώθηκαν με τη βία στην κεντρική πλατεία, οδηγήθηκαν σε έναν στάβλο και δολοφονήθηκαν. r 17/6-18/6, 21:00, Πειραιώς 260, Κτίριο Η, Πειραιώς 260, Ταύρος, είσοδος: €5-20.

11. Ατίθασα νιάτα

moyσικη n

Carmina Burana Η ΚαμεράταΟρχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, παρουσιάζει το πιο γνωστό συμφωνικόχορωδιακό έργο του 20ού αιώνα, του Γερμανού συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού Καρλ Ορφ.

18/6, 21:00, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είσοδος: €5-35.

παρτι n

Athens Street Outdoors Η ομάδα του Street Outdoors καταλαμβάνει τον δρόμο της Αβραμιώτου από νωρίς την Κυριακή 19 Ιουνίου με disco, techno και house επιλογές από τους Anestie Gomez, Blue Lagoon, Dio jr., Gus & Bonso, Jose Amba και Tolis Q. 19/6, 17:00 six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, είσοδος ελεύθερη.

Η νέα έκθεση της γκαλερί Ευριπίδη με θέμα τον εικαστικό διάλογο τεσσάρων καλλιτεχνών της γενιάς του ’90 εγκαινιάζεται την Πέμπτη 16 Ιουνίου. Οι εικαστικές δημιουργίες του Θεόδωρου Ζαφειρόπουλου, της Μαριάννας Κατσουλίδη, του Μάρτιν Ντόνεφ και του Κωνσταντίνου Πάτσιου μεταμορφώνουν την γκαλερί σε χώρο αφήγησης των σύγχρονων εικαστικών τάσεων της τέχνης. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις (Σάββατο 25/6, 2/7, 9/7, 16/7, 12:30) από την επιμελήτρια Λουίζα Καραπιδάκη και τους ίδιους τους εικαστικούς. r 16/6-16/7, Τρ.-Παρ. 11:00-20:30, Σάβ. 11:00-15:00, γκαλερί Ευριπίδη, Ηρακλείτου 10 & Σκουφά, Κολωνάκι.

16.6.16 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Florence, Φάλτσο σοπράνο

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

Florence Foster Jenkins

32 lifo – 16.6.16

Κινηματογράφος

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Η κοσμική Νεοϋορκέζα Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Ο σύζυγος και μάνατζέρ της, ένας Άγγλος αριστοκράτης και ηθοποιός, συντηρεί αυτήν της την ψευδαίσθηση και καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του όταν η Φλόρενς αποφασίζει να δώσει κονσέρτο στο Κάρνεγκι Χολ το 1944.

VILLAGE MALL 13 - ODEON STARCITY 3 - STER ILION 8 - STER TYMVOS ΘΕΡΙΝΟ - ΑΕΛΛΩ 3,4 ΑΘΗΝΑΙΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΕΙΟΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΝΕΣΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΚΑΔΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΘΗΣΕΙΟΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΛΑΪΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΛΙΛΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΝΑΝΑ 1,2 - ΡΙΒΙΕΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΙΠ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΙΠ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΕΞ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΙΚΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΜΙΚΟ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΣΤΕΡΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΟΡΑΛΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΑΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ ΘΕΡΙΝΟ - ΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΣΣΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΧΛΟΗ ΘΕΡΙΝΟ - CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ ΘΕΡΙΝΟ

Σκηνοθεσία: Πάμπλο Τραπέρο Πρωταγωνιστούν: Γκαστόν Κοτσιαράλε, Γκιγιέρμο Φραντσέλα Η αληθινή ιστορία της οικογένειας Πούτσιο, που, ενώ φαινομενικά ζούσε μια φυσιολογική ζωή, παράλληλα διέπραττε απαγωγές και δολοφονίες.

Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς Πρωταγωνιστούν: Μέριλ Στριπ, Χιου Γκραντ

Έμπειρος στον χειρισμό γυναικών με ιδιαίτερη προσωπικότητα που αναδεικνύονται μέσα από κρίσεις (Η Βασίλισσα) ή από τη μεγαλόθυμη απλότητά τους (Φιλομίνα), ο Στίβεν Φρίαρς καταπιάνεται με τη διαβόητη Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, μια πλουσία της καλής κοινωνίας της δεκαετίας του ’40 στις ΗΠΑ, μια γυναίκα που αποφάσισε να δοκιμαστεί στην όπερα και το μόνο που κατάφερε ήταν να στιγματιστεί για πάντα: η μοναδική της ηχογράφηση, με δικά της έξοδα, και η εμφάνισή της στο Κάρνεγκι Χολ λίγο πριν από τον θάνατό της τής εξασφάλισαν τον αστικό θρύλο και μέχρι σήμερα την υστεροφημία της χειρότερης, πιο φάλτσας και ανυπόφορα κακόφωνης «σοβαρής» τραγουδίστριας όλων των εποχών. Η Μαργκερίτ του Ξαβιέ Ζανολί με την υπέροχη Κατρίν Φρο που είδαμε πέρσι πραγματευόταν ακριβώς την ίδια περίπτωση, με τη δράση μεταφερμένη στη Γαλλία και αλλαγμένα τα ονόματα, αλλά ο τόνος εδώ είναι διαφορετικός, συνολικά λιγότερο μελαγχολικός, προσανατολισμένος στη μείξη κομεντί και δράματος, παρόμοιος με του Mrs. Henderson Presents (και πάλι του Φρίαρς, με τη Τζούντι Ντεντς), που ωστόσο δεν παρακάμπτει τη διάχυτη θλίψη της πρωταγωνίστριας. Ο Βρετανός σκηνοθέτης θίγει, με τον ήπιο τρόπο που συνηθίζει, ένα βαθύτερο θέμα από το ίδιο το γεγονός της κυριολεκτικής και μεταφορικής εκτέλεσης κλασικών αριών, που δεν είναι άλλο από την ουσία της Τέχνης και την καλοπροαίρετη, αλλά εντελώς στρεβλή αντιμετώπισή της από ευγενικές, ατάλαντες υπάρξεις. Η πρόθυμη Τζένκινς, με δική της ομολογία, άργησε να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική, αλλά όταν το επέτρεψαν οι περιστάσεις, δεν το έβαλε κάτω και δεν άφησε κανέναν ατάραχο από τις ανησυχίες και κυρίως τη φιλοδοξία της – χωρίς να είναι η κλασική αριβίστρια που επιβάλλεται με δόλια επιθετικότητα. Οι εποχές ήταν άλλες και, ενδεχομένως, μια σύγχρονη εκδοχή της Τζένκινς να αγόραζε ολόκληρο τηλεοπτικό σταθμό για να αναδειχθεί και να κάνει πλύση εγκεφάλου. Επειδή, όμως, το είδος στο οποίο επιδόθηκε δεν ήταν καθόλου ελαφρύ (κατά τη διάρκεια του πολέμου υπήρχε μια κάποια ποπ μουσική), τα όρια ήταν θολά και ο κύκλος περιορισμένος, και οικονομικά στριμωγμένος, όπως φαίνεται από την ελεημοσύνη που όντως ζητούσε ο πολύς Αρτούρο Τοσκανίνι από την αοιδό, αποφεύγοντας ευγενικά να σχετισθεί επαγγελματικά μαζί της, παρά τις οχλήσεις που δεχόταν για το αντίθετο. Σε έναν υποκριτικό κύκλο φιλανθρωπίας που απαρτιζόταν από άσχετες κοσμικές κυρίες και χασομέρηδες της προσκολλήσεως, σημαντικό ρόλο έπαιξε ο σύζυγός της, που στο φιλμ του Φρίαρς παίζει σημαντικό ρόλο σε σχέση με εκείνον του Ζανολί. Κι ενώ η ταινία δικαιωματικά ανήκει στη Μέριλ Στριπ και στην ικανότητά της να ξεχάσει πόσο καλή φωνή διαθέτει στην πραγματικότητα και να κρώζει δεξιοτεχνικά, βγάζοντας ταυτόχρονα την τρυφερή αφέλεια μιας απελπισμένης, αυταπατώμενης γυναίκας, ο Χιου Γκραντ βρίσκει τον ρόλο της καριέρας του, καθώς στέκεται στο ύψος της απαιτητικής συμπρωταγωνίστριάς του. Ο Γκραντ, επί χρόνια εγκλωβισμένος στην επαναλαμβανόμενη μανιέρα του αμήχανου man-boy, αποτυπώνει το αυθεντικό συναίσθημα ενός αποτυχημένου ηθοποιού που αγαπάει γνήσια τη γυναίκα του και τη στηρίζει σε ένα ουτοπικό σχέδιο, σαν ένα θεατρικό στο οποίο κρατάει τον ρόλο του σημαντικού κομπάρσου.

Η ΦΑΜΙΛΙΑ El Clan

Εξαιρετικό δραματικό θρίλερ του Πάμπλο Τραπέρο με θέμα μια οικογένεια του Μπουένος Άιρες λίγο μετά τον πόλεμο στα Φόκλαντς, το 1982, που πόζαρε υποδειγματικά για τα μάτια του κόσμου, αλλά στην πραγματικότητα ζούσε από απαγωγές και λύτρα, εκτελώντας εν ψυχρώ τα θύματα μετά την είσπραξη, για να μην υπάρξουν ίχνη και ανεπιθύμητες εμπλοκές. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, αυτή η απίστευτη ιστορία στην ουσία πραγματεύεται την αρρωστημένη νοοτροπία που καλλιεργήθηκε από την πολυετή χούντα στην Αργεντινή και γέννησε τέρατα, όπως ο πάτερ φαμίλιας των Πούτσιο, ένας γνήσιος εκπρόσωπος του παρακράτους, εκβιαστής και δολοφόνος, ο οποίος θεωρούσε φυσικό να συνεχίζει τις τακτικές του προς ίδιον όφελος στο περιθώριο ενός λαού που προσπαθούσε να απαλλαγεί από τα φονικά πογκρόμ του πρόσφατου, ντροπιαστικού παρελθόντος. Με πρόφαση την ευημερία της οικογένειάς του και όπλο την εκπαίδευσή του στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, ο πατέρας διαφέντευε τη δασκάλα σύζυγο και τα παιδιά, εκτός από τον μικρό γιο, που κατάλαβε νωρίς τι γινόταν και αποφάσισε να ρίξει μαύρη πέτρα και να φύγει στο εξωτερικό. Κλειδί στη διαλεύκανση και τη λύτρωση από την αμαρτία μιας κατάστασης που θυμίζει μαφία στην οργάνωση και τις πρακτικές (το ιταλόφωνο επώνυμο δεν είναι τυχαίο) ήταν ο μεγάλος γιος (αξιοπρόσεκτος ο Πίτερ Λαντζάνι), ο οποίος βολεύτηκε αρχικά με τα υλικά οφέλη της παρανομίας, καθώς έβλεπε το όνειρο της ανόδου από τη φτώχεια στο στρώμα των μεγαλοαστών, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησε κι εκείνος τη σαθρότητα της βιαστικής αυτής μετάβασης. Ο Τραπέρο σκηνοθετεί με τη λογική της αμερικανικής πολιτικής ταινίας, όπου η δράση και οι χαρακτήρες, σε συνδυασμό με το δυνατό στόρι, μιλάνε εύγλωττα για το βάθος και τα κίνητρα, χωρίς να χρειάζεται να βαρύνει το κλίμα της αφήγησης με εμφανή πολιτικό λόγο – ένας Γαβράς νέας κοπής. Η Φαμίλια βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας και τιμήθηκε με το Goya καλύτερης λατινοαμερικάνικης ταινίας. ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ - ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΕΛΛΗΝΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΟΘΕΗ ΘΕΡΙΝΟ ΑΚΤΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΡΙΑΝΟΝ ΘΕΡΙΝΟ

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ Babysitting 2 Σκηνοθεσία: Φιλίπ Λασό, Νικολά Μπεναμού Πρωταγωνιστούν: Κριστιάν Κλαβιέ, Φιλίπ Λασό Ο Φρανκ, η κοπέλα του Σόνια και μια παρέα φίλων πηγαίνουν για διακοπές στη Βραζιλία και από τη στιγμή που θα επισκεφθούν εκεί μια σπηλιά, όλα θα πάνε στραβά − μια τρελή περιπέτεια ξεκινά.

Η παρέα από τη γαλλική εμπορική επιτυχία Babysitting ξαναχτυπά, με μια κωμική περιπέτεια που εκτυλίσσεται στη Βραζιλία, με τη Σόνια να έχει φέρει τον φίλο της σε ένα πολυτελές οικολογικό θέρετρο που διευθύνει ο πατέρας της για να γίνουν οι απαραίτητες γνωριμίες και να περάσουν όλοι καλά, ώσπου όλα πάνε στραβά, που λέει κι ο τίτλος, καθώς οι φίλοι του φίλου της μαζί με τη γιαγιά της Σόνια φεύγουν για μια εκδρομή στον Αμαζόνιο κι εξαφανίζονται – τα ευτράπελα που προκύπτουν απαθανατίζονται από μια «αεικίνητη» κάμερα και προβάλλονται σχεδόν live, ξεμπροστιάζοντας όλους τους ενδιαφερόμενους. Κάτι ανάμεσα στο τηλεοπτικό «World Party» και μια ξέφρενη αμερικανική κωμωδία, το Όλα θα πάνε στραβά καίγεται από την υπερβολή σε όλους τους τομείς και τον υπερτονισμό στους χαρακτήρες που συμπαρασύρει και τα εξυπνότερα από τα χοντροκομμένα αστεία. ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 3 - ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ 3 ODEON STARCITY 1,5 - ΑΝΟΙΞΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΒΑΡΚΙΖΑ 3 ΘΕΡΙΝΟ - ΛΑΟΥΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΟΡΦΕΑΣ ΘΕΡΙΝΟ

ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΦΥΪΑΣ Central Intelligence Σκηνοθεσία: Ρόσον Μάρσαλ Θάρμπερ Πρωταγωνιστούν: Ντουέιν Τζόνσον, Κέβιν Χαρτ Ένας ανυποψίαστος λογιστής ξανασυναντά παλιό του φίλο μέσω Facebook και εντυπωσιάζεται από τον κόσμο της διεθνούς κατασκοπείας.

Η καλή ταινία της σεζόν για το συνταίριασμα αταίριαστων ντετέκτιβ εξακολουθεί να είναι το Nice Guys του Σέιν Μπλακ, ενώ, αντίθετα, το Κέντρο Ευφυΐας μάς θυμίζει πόσο μπορεί να στραβώσει η ποθούμενη χημεία όταν δεν υπάρχει ίχνος φροντίδας στους χαρακτήρες ή πρωτοτυπίας στο σενάριο. Ο Rock, ο πάντα συμπαθής Τζόνσον δηλαδή, είναι πρώην θύμα σχολικού εκφοβισμού λόγω πάχους, αν και τώρα είναι θηριώδες αρσενικό και ικανός ντετέκτιβ, και ο Κέβιν Χαρτ, αστέρι στο γυμνάσιο, αλλά απλός λογιστής σε εταιρεία. Η δεξιοτεχνία του πρώτου και η απροθυμία του δεύτερου επιχειρούν να δημιουργήσουν κωμική υπονόμευση στη δράση, την ίδια στιγμή που ο στόχος (η διαλεύκανση μιας παράνομης και επικίνδυνης συναλλαγής απόρρητων στοιχείων, με τον Τζόνσον στον ρόλο του στριμωγμένου, εξιλαστήριου θύματος) μένει εντελώς στο φόντο, σχηματικός και έωλος. Ο Rock Ντουέιν Τζόνσον κοντράρει τον όγκο του, αλλά το έχει ξανακάνει πολύ πειστικότερα παλιότερα, όπως στο Be Cool για παράδειγμα, ενώ ο Κέβιν Χαρτ, ως άτυπος κληρονόμος του Κρις Τάκερ και του Έντι Μέρφι, δεν είναι εξίσου αστείος με τους «μπαμπάδες» του και μπαμπαλίζει τα σουσούμια του σαν χαρούμενο μωρό μπροστά στον καθρέφτη.

VILLAGE RENTI ΘΕΡΙΝΟ,5,8,17 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 1,6,9 VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - ODEON STARCITY 4 STER ILION 1 - ΝΑΝΑ 1,2 - ΑΕΛΛΩ 4

Be on the list Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290

16.6.16 – lifo

33

επανεκδοσεις

Νίκη Αναστασέα

Σύλβια Πλαθ

Κλαούντιο Μάγκρις

Πολύτιμα και αγαπημένα βιβλία σε επανέκδοση Η εκδοτική τάση που θέλει παλιότερους τίτλους να ανατυπώνονται είναι γεγονός και αποδεικνύει γιατί τα καλά βιβλία δεν παλιώνουν ποτέ.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Κ

όντρα στη λογική που θέλει τα βιβλία των περασμένων χρόνων να αποσύρονται ή να μένουν για πάντα στο σκοτάδι, ευτυχώς οι εκδότες επαναφέρουν την παλιά τακτική των ανατυπώσεων. Επανεκδίδοντας έργα που έγραψαν Ιστορία, όπως η Ζωή εν Τάφω, ή που αγαπήθηκαν πολύ, όπως ο Γυάλινος Κώδων, θυμίζουν γιατί η λογοτεχνία δεν είναι υπόθεση του ενός βιβλίου αλλά διαχρονική, αιώνια, ατιθάσευτη και αδιαπραγμάτευτη. Τα καλά βιβλία, άλλωστε, είναι αυτά που αποκτούν μεγαλύτερη ισχύ με τα χρόνια, αναδεικνύοντας αλήθειες που θα γίνονται περισσότερο έντονες όσο θα καταλαγιάζουν μέσα μας σαν πολύτιμος θησαυρός.

Νίκη Αναστασέα

Ιστορία ενός δικού μας ανθρώπου εκδοσεισ Καστανιώτη

Στο πρόσωπό του καθρε-

34 lifo – 16.6.16

φτίζεται μια ολόκληρη παρέα ή, τουλάχιστον, συνοψίζονται οι αντιδράσεις και τα όριά τους, τα όνειρά τους που βγήκαν όλα πλάνες και οι προσδοκίες τους: μιλάμε για την επιβλητική φιγούρα του ζωγράφου Αλέξη Ραζή που συγκλόνισε μια ολόκληρη ομήγυρη και όλους όσοι πίστευαν ότι από το δημιουργικό χέρι του ταλαντούχου αυτού νέου άνδρα θα βρουν την απελευθέρωση ή την υποταγή. Η πολυπρισματική αφήγηση, στην οποία καταγράφονται οι διαφορετικές οπτικές των ηρώων, όχι μόνο συνθέτει με ακρίβεια το προσωπικό και συλλογικό παζλ του κόσμου που περιέβαλλε τον πάσχοντα Ραζή αλλά προτείνει και έναν διαφορετικό, πολυφωνικό τρόπο μυθιστορηματικής συνθήκης. Αυτή περιλαμβάνει από προσωπικές καταθέσεις έως στοιχεία από τους πίνακες που φιλοτέχνησε ο Ραζής, καθώς και αποσπάσματα από τη βιογραφία του που γράφει ένας φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών, ο Κωστής Σκαρλάτος. Εξαιρετικά παραστατικές οι λεπτομέρειες των πινάκων, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν περάσει στο σκοτάδι μαζί με τον πρωταγωνιστή τους, αλλά και εκρηκτική η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, οι οποίοι είναι πάσχοντες και ατελείς, ευφά-

Στρατής Μυριβήλης

νταστοι, πονεμένοι και σκοτεινοί, όπως ο κεντρικός ήρωας. Άλλωστε, η κάθε ψυχική και προσωπική κατάθεση δεν είναι τίποτε άλλο από μια αναπαράσταση ενός κόσμου με μετωνυμικές και πολιτικές προεκτάσεις που γίνεται το αντι-μανιφέστο μιας ολόκληρης γενιάς σε κατάπτωση: της γεννημένης τη δεκαετία του ’50 παρέας νέων, εκπροσώπων ουσιαστικά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Εδώ έγκειται η λαλούσα υποδήλωση του ποιητή και η αυθορμησία των ονείρων και των οραμάτων που κατέληξαν οδυνηρές αλήθειες ενός άτεγκτου παρόντος. Πρόκειται για την επανανάγνωση και την άρτια επεξεργασία ενός αγαπημένου βιβλίου που είχε κυκλοφορήσει πριν από μια δεκαετία με τον τίτλο Επικράνθη, διά χειρός Αλέξη Ραζή και που σήμερα αποκτά μια δαιμονικά επικαιρική δύναμη, θυμίζοντάς μας γιατί η Αναστασέα είναι από τις συγγραφείς της πρώτης γραμμής.

Σύλβια Πλαθ

Ο Γυάλινος Κώδων (μτφρ. Ελένη Ηλιοπούλου) εκδοσεισ Μελάνι

« Ήταν ένα περίεργο, αποπνικτικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι που οι Ρόζενμπεργκ οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα κι εγώ ούτε που ήξερα τι γύρευα στη Νέα Υόρκη. Τα χάνω με τις εκτελέσεις». Η σπαρακτική εισαγωγή του

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

σχεδόν αυτοβιογραφικού Γυάλινου Κώδωνα της Σύλβια Πλαθ, που επιτέλους ανατυπώνεται από τις εκδόσεις Μελάνι, μεταφέρει με ακρίβεια την ανατριχιαστική αναλογία του εξωτερικού με τον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας. Η νεαρή τότε ποιήτρια και συγγραφέας φαίνεται να βρίσκει το alter ego της μέσα από την Εστέρ, καθώς περιγράφει τη σταδιακή ανύψωση του γυάλινου κώδωνα σε μοναδικό εσωτερικό της παράθυρο στην πιο αλλόκοτη, θορυβώδη, επιφανειακή και ανελέητη ζωή της Νέας Υόρκης, όπου μεταβαίνει ύστερα από βραβείο που κερδίζει από περιοδικό μόδας. Και είναι εκεί όπου τα υποτιθέμενα όνειρα και ο όλβιος βίος αποσυντίθενται στα μάτια μιας γυναίκας η οποία δεν υπήρξε ποτέ έφηβη ή αθώα. Βιάστηκε να μεγαλώσει, χαρίζοντας στις συνομήλικές της τις χαρές από τα φλερτ και τα λούσα τα οποία δείχνει να περιφρονεί, επιδίωξε επίτηδες τις σεξουαλικές απολαύσεις για να γλιτώσει γρήγορα από τα γλυκερά σαλιαρίσματα και είδε τον κυνισμό να εγκαθίσταται στο σαλόνι της καρδιάς της. Το μόνο που της έμενε ως όπλο προστασίας ήταν η γραφή και αυτή όπλισε ως τον μοναδικό της κώδικα ανάμεσα στην καταιγιστική της φαντασία και στην ανελέητη πραγματικότητα. Οδυνηρά αληθινό, σπαρακτικό στις περιγραφές του, από ένα κορίτσι που τις λέξεις «κίβδηλος» και «επίπλαστος», όπως γράφει στο βιβλίο, τις άφησε για πάντα στο λεξικό. Τουλάχιστον, ήταν πάντα αληθινή.

Κλαούντιο Μάγκρις

Δούναβης (μτφρ. Μπάμπης Λυκούδης) εκδοσεισ Πόλις

Η καρδιά που χτυπάει και πάλλεται στα έγκατα του κεντροευρωπαϊκού κόσμου, με τον Δούναβη να διατρέχει τις αρτηρίες του, είναι αυτή της μυθιστορίας. Άνθρωποι βγαλμένοι από μυθιστορήματα, πρωταγωνιστές και συγγραφείς, πρόσωπα υπαρκτά και ονειρικά περιδιαβάζουν στις αριστοτεχνικές σελίδες που ξαναζωντανεύουν όλο το γίγνεσθαι της Κεντρικής Ευρώπης. Με άξονα τον ποταμό που ένωσε τόσους διαφορετικούς λαούς και εθνότητες (Σλάβους, Αυστριακούς, Ρουμάνους, Έλληνες, Γερμανούς, Τσιγγάνους, Εβραίους), ο Μάγκρις καταθέτει το πιο ολοκληρωμένο αφήγημα για έναν περίτεχνο κόσμο που ουσιαστικά είναι η πεμπτουσία της Ευρώπης. Αλλά δεν το κάνει ως απλός παρατηρητής του λογοτεχνικού κανόνα: τρυπώνει στα σπίτια και ανεβαίνει εκεί όπου ο Κάφκα άφησε την τελευταία του πνοή, παρακολουθεί τον υπερήλικα και πάσχοντα Λούκατς και μπαίνει στο εμβληματικό καφέ Τσεντράλ, απ’ όπου και η ομώνυμη φωτογραφία του εξωφύλλου. Εδώ έγραψε κορυφαία έργα του ο Σνίτσλερ και εδώ σύχναζαν ο Μπρονστάιν και ο Τρότσκι, σε σημείο που να τους ειρωνευτούν, αφού όλοι είκαζαν πως καθισμένοι ολημερίς στο καφέ Τσεντράλ δεν θα ήταν ικανοί για τον επαναστατικό αγώνα. Γενικότερα, ο γεννημένος στην Τεργέστη Μάγκρις φαίνεται να ένιωθε από μικρός τον βόρειο αέρα της Κεντρικής Ευρώπης να φυσάει πάνω από την

πόλη του, χαρίζοντάς του τον χαρακτήρα του μπον-βιβάν, ο οποίος ωστόσο γνώριζε τι σημαίνει κατάρα, θλίψη, πένθος και πόνος. Αυτή είναι, άλλωστε, η γοητευτική μαγεία του Δούναβη, ότι δεν αποτέλεσε μονάχα σημείο συνάντησης αλλά και πένθους μιας ολόκληρης ηπείρου που βιάστηκε να λαβώσει ανεξίτηλα, μέσα από πολέμους και διωγμούς, τον καλύτερο εαυτό της. Εδώ, μάλιστα, αναδεικνύεται η συγγραφική μαεστρία του Μάγκρις, ο οποίος ξέρει να συγχωνεύει το δράμα με το χιούμορ αλλά και την πραγματική ζωή με το όνειρο σε ένα μοναδικό αμάλγαμα που ακροβατεί ιδανικά ανάμεσα στα διαφορετικά είδη γραφής αλλά και στις διαφορετικές όψεις της Ευρώπης που αγαπήσαμε και της Ευρώπης που θα μας στοιχειώνει για πάντα.

Αθήνα / Βερολίνο / Αβάνα Τρεις πόλεις, τρεις συγγραφείς.

Στρατής Μυριβήλης

Η ζωή εν τάφω (Α’ και Β’ έκδοση) Εκδόσεις της Εστίας

Η ανατύπωση των δύο εκδόσεων της Ζωής εν Τάφω του Στρατή Μυριβήλη (Α’ έκδοση, Μυτιλήνη, 1924, και Β’ έκδοση, Αθήνα, 1930) σε έναν συγκεντρωτικό τόμο από τις εκδόσεις της Εστίας συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός. Η άκρως καλαίσθητη και επιμελημένη έκδοση όχι μόνο περιλαμβάνει τις δύο ιστορικές εκδόσεις ενός από τα διασημότερα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας –από τις συνολικά επτά γραφές και ανάλογες ανατυπώσεις που γνώρισε το έργο– αλλά συνοδεύεται και από δύο κατατοπιστικότατα επίμετρα, όπως και από τον πρόλογο, της Νίκης Λυκούργου. Επίσης χρήσιμο είναι το ευρετήριο προσώπων και ο συγκριτικός πίνακας με τα χειρόγραφα και τις δημοσιεύσεις που παρατίθενται στο τέλος του βιβλίου. Ενώ έχουν μεσολαβήσει τόσα χρόνια από την πρώτη γραφή, όταν ακόμα ο ίδιος ο Μυριβήλης βρισκόταν στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Μοναστήρι της Σερβίας, το κείμενο διατηρεί ανεξίτηλη τη ζωντάνια και την ενάργεια της γλώσσας και των περιγραφών, αναδεικνύοντας μια ανεξήγητη δύναμη στο τώρα. Ενδεχομένως, το βαθύ αντιμιλιταριστικό του περιεχόμενο, η ακρίβεια με την οποία αναδεικνύεται η μοναξιά του πολεμιστή, η αναφορά στον έξω κόσμο και τον καθημερινό βίο, να εναρμονίζονται με τις βαθιές και εσωτερικές πανανθρώπινες ανάγκες, ανεξαρτήτως καιρού και περιστάσεων. Καταλαβαίνει, επίσης, κανείς γιατί η Ζωή εν Τάφω είναι το εμβληματικό κείμενο που θα διαβάζεται απ’ όλες τις ηλικίες, όσα χρόνια και αν περάσουν, με μια σκληρή αλλά και τόσο απέριττη αλήθεια που κρύβουν περιγραφές όπως αυτή: «Κι αμέσως όλοι μας, χιλιάδες και μιλούνια, θα βρεθούμε στον πάτο της πιο μαύρης και κρύας θάλασσας, μεταμορφωμένοι σαν σφουγγάρια. Ένας απέραντος θαλασσινός κάμπος θα γεμίσει από φυτρωμένα “ηρωικά σφουγγάρια” που θα σαλεύουμε τα γλιστερά και σαλιάρικα μέλη μας κανονικά και πειθαρχικά, δεξιάζερβά, με την κίνηση των νερών. Εν-δυο, εν-δυο, εν-χο! Εν-χο!».

κυριάκος χαρίτος

Το Επί Ματαίω Εκδόσεις Κέδρος Σελίδες: 48

joseph roth

Βερολινέζικα Χρονικά, 19201933 Μτφρ.: Μαρία Αγγελίδου Εκδόσεις Άγρα Σελίδες: 280

pedro juan gutiérrez

Βρόμικη Σάρκα Μτφρ.: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελίδες: 292

Ακατάσχετη Αθήνα. Πολύ δυνατή, παλλόμενη και παθιασμένη, αλλά συγκροτημένα συγκερασμένη η ποιητική σύνθεση Το Επί Ματαίω (εκδ. Κέδρος) του Κυριάκου Χαρίτου (Χαλκίδα, 1977). Λέξεις-σουγιάδες και φράσεις-λεπίδες για τα όσα ταλανίζουν και βρομίζουν το σήμερά μας, τις ώρες, τα δευτερόλεπτά μας. Οργισμένο χιούμορ και μαινόμενη λογική κατακλύζουν τις σελίδες του Χαρίτου, αφού κατέκλυσαν την ψυχή και τον νου του. Ο εκτροχιασμός της τηλοψίας, η καλπάζουσα ρύπανση της αισθητικής και του γούστου, το κουρέλιασμα της ευγένειας από τη βαναυσότητα, ο θυμός για όλα γύρω μας, ένας θυμός που ωστόσο δεν θέλει να αποβεί φονιάς της αβρότητας, ένας θυμός που ωρύεται μεν, αλλά ωρύεται μελωδικά, είναι όλα παρόντα στην ποιητική του Χαρίτου. Διακρίνεις, στην ποιητική αυτή, το παλιό σκηνοθετικό underground βλέμμα του Γιώργου Χρονά απ’ τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, στις Λάμπες και στα Μαύρα Τακούνια, φέρ’ ειπείν, καθώς και τις ριζωμένες στο αστικό τοπίο επικλήσεις του ΝίκουΑλέξη Ασλάνογλου, όπως τις θαυμάσαμε στις θρυλικές Ωδές στον Πρίγκιπα. Η σημερινή Αθήνα, βρομότοπος και όαση, σκουπιδαριό και αληταριό μαζί, καλλιτεχνικό εργαστήρι και αποθήκη υλικού για μέλλουσες χρήσεις και για τωρινούς πειραματισμούς, να ποιο είναι το ποιητικό κέντρο στη σύνθεση Το Επί Ματαίω. Η χθαμαλή, χυδαία αλλά και στίλβουσα και ελπιδοφόρα, πραγματική πραγματικότητα, το καταγώγιο της καταγωγής μας, η κυοφορούσα εκπλήξεις καθημερινότητά μας. Γράφει ο Κυριάκος Χαρίτος: «Βάδισε πλάι μου εν φωτιά και εν γαλήνη / και θα σου δώσω εγώ κυβέρνηση / θα σου δώσω εγώ φονιάδες δορυφορικούς / γραβάτες όπλα μέσα στη μασχάλη / μουσκεύοντας στο μίσος και στο μίσος / Θα σου δώσω μικρόφωνα να μιλάς / Άνθρωπε / Και πόλεις νεκρικές της επαρχίας / να εγκαινιάζεις ντισκοτέκ και ζαχαροπλαστεία». Βορβορώδες Βερολίνο. «Η μικρότητα των μερών προβάλλει πιο εντυπωσιακή από τον μνημειώδη όγκο του συνόλου. Δεν αντιλαμβάνομαι πια τη μεγάλη χειρονομία του ήρωα της παγκόσμιας σκηνής. Εγώ κάνω τον περίπατό μου» γράφει, ήδη το 1921, ο σπουδαίος Joseph Roth (1894-1939). Επιμένω στο σπουδαίος. Ο πολυγραφότατος αυτός δημιουργός, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένας διεισδυτικός παρατηρητής των καθημερινών πραγμάτων και των ψυχονοητικών διακυμάνσεων των ανθρώπων μέσα στις ταραχές του Μεσοπολέμου, ανάγεται σε έναν μείζονα ανατόμο της ανθρώπινης ύπαρξης και των κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων. Στα Βερολινέζικα Χρονικά, 1920-1933 (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Άγρα) ο Roth τωόντι κάνει τον περίπατό του, αλωνίζει στα σοκάκια και στα βουλεβάρτα, κοιτάζει, αφουγκράζεται, σημειώνει και, με κείμενα σύντομα, των πεντακοσίων και εξακοσίων λέξεων, σαν πολαρόιντ με κόκκο, σαν εσπευσμένες εγγραφές σε φορητό μπομπινόφωνο, αποτυπώνει το κλίμα του Μεσοπολέμου στο Βερολίνο. Περιφρονεί και επικρίνει το τάχατες μεγαλειώδες και φιλόδοξο, μένει, εμμένει, επιμένει στις στιγμές, στο αφανές, σε ό,τι περνάει απαρατήρητο. Ακούσιος προπομπός του Guy Debord, ο Αυστριακός μετρ θα επισημάνει: «Τα σημαντικά και τα λιγότερο σημαντικά και τα ασήμαντα είναι τώρα αυτά που φαίνονται σημαντικά, λιγότερο σημαντικά ή ασήμαντα. Διαβάζουμε την αξία τους στην εικόνα τους και όχι στην ουσία τους». Ο Roth θα επισκεφτεί το Καπηλειό του Άλμπερτ, εκεί όπου συχνάζουν πόρνες και νταβατζήδες, θα περιγράψει το Κουτί των Πούρων, όπου φυλάνε, σαν πολύτιμα τιμαλφή, οι διαρρήκτες τα σύνεργα της διάρρηξης, και θα μας μιλήσει για τα παρατσούκλια τους: το αντικλείδι που λέγεται «καρυδάκι», το λαμάκι που λέγεται «μυτοκάρυδο», το τρυπάνι που λέγεται «σπαστήρι». Ο Roth θα πιει τα ποτήρια του, παρατηρώντας τους πάντες και τα πάντα, στο Ταβερνάκι της Αλητείας, και θα μας κεράσει την απίστευτης ποίησης και ακρίβειας φράση: «Παίζουν χαρτιά. Τα βρόμικα χαρτιά πέφτουν στο τραπέζι σαν μικρά χαστούκια». Ασύστολη Αβάνα. Όπου Αβάνα είναι η συνεκδοχή της Κούβας. Τα γεγονότα διαδραματίζονται κυρίως στο Ματάνσας αλλά και σε όλη την Κούβα, και στην Ισπανία. Ο μάστορας της σύγχρονης κουβανέζικης πρόζας, ο δυναμικός Pedro Juan Gutiérrez (Ματάνσας, 1950), μας μεταφέρει στην ανάστατη δεκαετία του 1960, τη δεκαετία της εφηβείας, της ανακάλυψης αυτής της φλόγας που είναι η νιότη, τη δεκαετία των πολιτικών και πολιτισμικών κραδασμών. Στο μυθιστόρημα Βρόμικη Σάρκα (μτφρ. Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη, εκδ. Μεταίχμιο) πρωταγωνιστούν ακριβώς οι αλλεπάλληλες, γεμάτες ένταση και πάθος, ευαισθησία και σκληρότητα, χορογραφίες της φλεγόμενης νιότης. Δυο φίλοι, ο ασθενικός, υπερευαίσθητος, γυαλάκιας και κολυμβητής στον ωκεανό της μουσικής, ο Φαμπιάν, και ο γειωμένος, χαοτικός, αναρχικός, αντιρρησίας από ένστικτο και προμελέτη, ο Πέδρο Χουάν, σμίγουν και χάνονται και ξαναβρίσκονται μες στα χρόνια, ζούνε απανωτές περιπέτειες, ανακαλύπτουν την τέχνη και τον έρωτα, πάνε κόντρα σε όλους και σε όλα. Ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα μαθητείας, ένα καυτό κουβανέζικο Bildungsroman, που σίγουρα θα το αγαπήσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. radiobookspotting.blogspot.gr/ 16.6.16 – lifo

35

TAste of the week του σεφ το ανακαλύπτεις σε ένα καλοφτιαγμένο μπέργκερ Black Angus με τυρί τσένταρ, μπέικον, πίκλες, καυτερή μαγιονέζα και Jack Daniels BBQ σος (€11,50) που συνοδεύει μικρή σαλάτα και χρυσαφένιες τηγανητές πατάτες. Αφράτο το ψωμί, απολαυστικό το μπιφτέκι, που η μαγιονέζα τού χαρίζει πικάντικες νότες, και απόλυτα χορταστικό. Το βραδινό μενού έχει ενδιαφέρουσες προτάσεις και θα ανακαλύψεις μέχρι και γουρουνόπουλο με γλυκοπατάτες σιγοψημένο στον φούρνο, που σερβίρεται στη γάστρα. Δημιουργική και ενδιαφέρουσα η κάρτα των επιδορπίων, με το καραμελωμένο τσουρέκι με κρέμα, παγωτό, αμύγδαλα και περιχυμένο με ζεστή σάλτσα σοκολάτας να κλέβει τις γευστικές εντυπώσεις. Στο Ζambri θα περάσεις όμορφα όλες τις ώρες της ημέρας. ☛ Ζambri, Αγίου Δημητρίου 9, Κηφισιά, 210 623 0063

Καλοκαιρινή ανανέωση Στο all day Zambri και στο Grill Steak House του Astir Palace.

μενου γνωριμιας Νέες γεύσεις για το καλοκαίρι σερβίρονται στη δροσερή καταπράσινη αυλή του Tomoe στην Κηφισιά. Ο σεφ Χρόνης Δαμάλας και η ομάδα του προτείνουν Spider Roll, Rainbow, χρυσαφένιες κροκέτες –shrimp και κani balls– με γαρίδα, βασιλικό καβούρι και αρώματα yusu, εντυπωσιακά σερβιρισμένες στο… μπουκάλι, εξαιρετικής ποιότητας Rib Eye με σπαράγγια, μανιτάρια και κρέμα κολοκύθας αρωματισμένη με τρούφα ή Baby Chicken Teriyaki αλλά και το πιάτο Black Cod Miso. Μπορείς να δοκιμάσεις το πλήρες μενού γνωριμίας με τη γιαπωνέζικη κουζίνα μόνο με 24 ευρώ.

tomoe

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

Γορτυνίας 11 & Δαγκλή, Κηφισιά, 210 8013553

36 lifo – 16.6.16

r Το Zambri είναι ένας ολοκαινούργιος all day χώρος σε ένα όμορφο αρχοντικό της Κηφισιάς που φιλοξενούσε παλιότερα το Beau Brummel. Το πρώτο στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει είναι η σύγχρονη διακοσμητική αντίληψη σε εξωτικό περιτύλιγμα. Πανέμορφο και φιλόξενο περιβάλλον. Χαίρεσαι τα άφθονα φυτά, τους φοίνικες, τα vintage πλακάκια, το ξύλο από καρυδιές του Αγίου Όρους, τις ιδιαίτερες ταπετσαρίες, τους κομψούς πολυελαίους, τους αναπαυτικούς καναπέδες με τις μαξιλάρες και τις ξύλινες τετράγωνες πολυθρόνες. Σύνθεση δεξιοτεχνική, με σύγχρονη, αισθητικά, ματιά. Στo Zambri μπορεί κανείς να τσιμπολογήσει ό,τι του αρέσει, από ένα brunch με ελληνική κατεύθυνση μέχρι πιάτα ημέρας εμπνευσμένα από την ελληνική κουζίνα, σε ένα ωραίο, κλασικό εστιατόριο. Όλα αυτά συνθέτουν μια πρόταση εξόδου, κατά την οποία τρως ή περνάς χαλαρά, ανάλογα με τις διαθέσεις της στιγμής. Μπορεί να σου είναι αρκετό να δοκιμάσεις μια σαλάτα με πιπεράτα φύλλα ρόκας, φιλετάκια από μοσχαράκι γάλακτος, καρπάτσιο σπαράγγια, ψητά ντοματίνια και τυρί σε λεΖambri πτοκομμένες φέτες Σαν Μιχάλη (€12). Είναι πλούσια και δροσιστική και θα τη συνοδεύσεις με ένα ποτήρι Σαββατιανό του Παπαγιαννάκου. Ή ακόμη ένα πιάτο με ηπειρώτικη κοτόπιτα με τραγανό φύλλο χωριάτικο και πλούσια γέμιση από κοτόπουλο, ρύζι, φρέσκο κρεμμυδάκι, άνηθο και πράσινη πιπεριά (€7,50), φτιαγμένη με μαεστρία που εκφράζει τις καταβολές του σεφ Γιώργου Καπέρδα. Μπορείς, όμως, να οργανώσεις και ένα πλούσιο τραπέζι, επιλέγοντας ένα υπέροχο πιάτο με χειροποίητο καβουρμά κοτόπουλο γεμιστό με λαδοτύρι Μυτιλήνης που πανάρεται και περνάει διακριτικά από τηγάνι, τελειώνει στον φούρνο και σερβίρεται με μια πινελιά μέλι και χαρίσα (€8,50). Έρχεται στο τραπέζι μέσα σε ένα εντυπωσιακό vintage γυάλινο σκεύος με καπάκι. Απολαμβάνεις τη ζουμερή ευχάριστη γεύση που τινάζει στα ύψη το παιχνίδι με τις πικάντικες και γλυκές εντάσεις. Το γιουβέτσι μπολονέζ με λάδι τρούφας μαγειρεύεται υπομονετικά στον ξυλόφουρνο και έρχεται σε πήλινο σκεύος (€14,50). Πρόκειται για το κλασικό και αγαπημένο ελληνικό φαγητό, με το μελωμένο κριθαράκι να δένει με τον καλομαγειρεμένο κιμά που μοσχοβολάει. Ο σεφ Γιώργος Καπέρδας εκφράζει στα πιάτα του δημιουργικότητα και Ζambri επικεντρώνεται σε ποιοτικά υλικά από διάφορες περιοχές της χώρας. «Θέλω να κάνω κουζίνα εμπιστοσύνης. Δεν προσπαθώ να εντυπωσιάσω. Επιλέγω υλικά από μικρούς, ντόπιους παραγωγούς» λέει και το πάθος του για τη μαγειρική δεν κρύβεται. Στην κάρτα με τα πιάτα ημέρας φιγουράρουν από γιουβαρλάκια κόκορα με τραχανά και μπακαλιάρο φρικασέ έως κυριακάτικο ψητό κρέας με πατάτες, λαχανικά και σάλτσα ψητού – κουζίνα σπιτική. Το «καλό χέρι»

ροζέ ξινόμαυρο από το κτήμα αρβανιτίδη Ένα απολαυστικό ροζέ, 100% Ξινόμαυρο από το Κτήμα Αρβανιτίδη στον Ασκό Θεσσαλονίκης θα σας συντροφεύσει ιδανικά το καλοκαίρι. Στο ποτήρι αποκαλύπτεται ελκυστικό, με χρώμα καθαρό ωχρό ροζέ του σολομού. Μύτη με κομψά αρώματα φράουλας και φραγκοστάφυλου μαζί με μια αίσθηση φρεσκάδας που θυμίζει ξύσμα λεμονιού και καραμέλα. Στο στόμα δροσιστικό και τραγανό, με την «παιχνιδιάρα» οξύτητα και την τυπική φρεσκάδα του σταφυλιού. Διαθέτει την προσωπικότητα ενός μοντέρνου ροζέ που θα αναδείξει τα καλοκαιρινά πιάτα.

r Η εξαιρετική αύρα του Astir Palace στη Βουλιαγμένη δεν ξεθωριάζει ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν είναι μόνο η μοναδική ομορφιά της φύσης που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι αλλάζεις τόπο μόλις περάσεις την πύλη του. Είναι και η ιστορία του, που ξέρεις ότι υπάρχει παντού. Γι’ αυτό και κάθε εστιατόριο από αυτά που κατά περιόδους βρίσκουν τη θέση τους στις φιλόξενες σάλες ή κυρίως στις μαγευτικές βεράντες του είναι, ως αίσθηση, πρώτα Αστέρας και μετά οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι, ισορροπώντας ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν του χώρου, που είναι διαφορετικά αλλά ταυτόχρονα ίδια, αφού ο χρόνος εκεί έχει τον δικό του ρυθμό, έφτασα στο νέο Grill Steak The Grill Steak House, Astir Palace House. Πλήρως ανανεωμένο, αλλά ταυτόχρονα γνώριμο, πήρε τη θέση του παλιού Grill Room του Astir Palace, με πρώτο ισχυρό του πλεονέκτημα τη μαγευτική, φυσική βεράντα του Arion Resort & Spa και φόντο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Το νέο εστιατόριο αναλαμβάνει να μας εισαγάγει στην τέχνη του ψησίματος και όλων των μυστικών του κρέατος. Από τη state-of-the-art ανοιχτή κουζίνα του βγαίνουν πιάτα με βάση τις καλύτερες κοπές και τα πιο ποιοτικά υλικά της αγοράς, καθώς καλύπτει κρέατα υψηλής ποιότητας από Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Καναδά. Η γεύση συνθέτει έναν σύγχρονο καμβά που υποστηρίζεται από τον φούρνο josper που προσθέτει στις συνταγές τη νοστιμιά που τους πρέπει. Το εστιατόριο αντιμετωπίζει με σοβαρότητα την επιλογή των κρεατικών και, για να μη μείνει κάποιος παραπονούμενος, υπάρχουν και κάποιες ελκυστικές προτάσεις με ψάρι. Δοκιμάσαμε ενδιαφέροντα πιάτα από τον σεφ Γιάννη Κουτεράνη, ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στην ξενοδοχειακή εστίαση και ειδικά στο Astir Palace, καθώς ήταν για πολλά χρόνια executive sous-chef στο ξενοδοχείο. Εφόδια του σεφ είναι τα ποιοτικά υλικά, ο σεβασμός στην πρώτη ύλη αλλά και η συγκρατημένη δημιουργικότητα στις συνθέσεις των πιάτων. Το ανακαλύπτεις στο καρπάτσιο από φιλέτο μόσχου που ενισχύεται με πέστο πικάντικης ρόκας και βελούδινη πανακότα κουνουπίδι (€24), που δεν σκεπάζει την αληθινή γεύση του κρέατος, αν και θα ήθελα πιο λεπτοκομμένες τις φέτες του κρέατος. Επιτυχημένη η τετραλογία των φρέσκων μανιταριών, σοταρισμένων και αρωματισμένων με φρέσκο θυμάρι και σκόρδο (€19), όλα σε ισορροπία. Γήινη γεύση, με το διεισδυτικό άρωμα των μανιταριών να δένει με αυτό του θυμαριού. Οι ψητές γαρίδες σερβίρονται με μαρμελάδα ντομάτας πομοντόρι, γάλα καρύδας και φρέσκο κόλιανδρο The Grill Steak House, Astir Palace (€28) που σου σπάει τη μύτη. Για δυνατούς παίχτες είναι το πιάτο με ποικιλία επιλεγμένων ζουμερών λουκάνικων που τους πάει από δίπλα ξινολάχανο sauerkraut και σάλτσα ντομάτας (€26). Πιάτο εντυπωσιακό και με πληθωρική γεύση. Η σαλάτα με την ελληνική ρόκα και την ποικιλία σοταρισμένων μανιταριών δένει με την υπέροχα αλμυρή γεύση της παρμεζάνας που κοντράρει με το γλυκόπικρο ξύσμα bitter σοκολάτας και το ξινούτσικο dressing βατόμουρου (€17). Ο συνδυασμός των υλικών ασυνήθιστος, όλα όμως δένουν σε ένα γευστικά ευχάριστο σύνολο. Εντυπωσιάστηκα από το μέγεθος της μπριζόλας Tomahawk από μοσχάρι Aberdeen Black Angus, ταϊσμένο με δημητριακά για 120 μέρες (€95), που ήρθε στο τραπέζι πάνω σε ξύλο και σίγουρα θέλει μεγάλη παρέα για να την αντιμετωπίσει. Από τον ξυλόφουρνο βγαίνουν ωραία αργοψημένα τα πλευρά από χοιρινό Iberico και αποκτούν ιδιαίτερο… βάρος από το γλασάρισμα (€35). Μαζί με το κρέας στο τραπέζι έρχονται και σπιτικές τηγανητές πατάτες με κόκκινη φλούδα, ραντισμένες με θαλασσινό αλάτι (€8). Στο μενού φιγουράρουν cheeseburgers από βοδινό Black Angus, γκρατιναρισμένο με γραβιέρα Κρήτης, σπιτική σάλτσα ντομάτας, ψητό μανιτάρι Portobello και μαγιονέζα τρούφας, αλλά και Rib Eye Black Angus Beef Pre-Salé, ταϊσμένο με δημητριακά για 180 μέρες. Ο γλυκός επίλογος γράφεται με ανάλαφρη τάρτα αμύγδαλου με απαλή κρέμα μοσχολέμονου και ζελέ από ρούμι που συνοδεύεται με παγωτό λευκής σοκολάτας (€10). Το ανανεωμένο εστιατόριο είναι ένας ναός για τους meatThe Grill Steak lovers. ☛ The Grill Steak House, Astir Palace, Απόλλωνος House, Astir Palace 40, Βουλιαγμένη, 210 8902000

ΤΑΥΡΟΣ Μια καινούργια συνεργασία σάς προκαλεί κούραση και εκνευρισμό, καθώς έχετε αναλάβει ευθύνες τρίτων και αντί να μοιραστείτε τα βάρη, φορτώνεστε περισσότερα, με αποτέλεσμα να σκέφτεστε σοβαρά τη λήξη της. Οι δύσκολες όψεις Ερμή και Κρόνου προκαλούν επικοινωνιακά προβλήματα τα οποία χρειάζονται λεπτό χειρισμό, οπότε από εσάς εξαρτάται η όποια κατάληξη. Στον οικονομικό τομέα σημειώνεται μια σχετική βελτίωση, όμως δεν είναι ώρα να αρχίσετε τις επιπολαιότητες και τις σπατάλες. Τη Δευτέρα η Πανσέληνος σας προκαλεί έντονα την ανάγκη να επανεξετάσετε τη σχέση σας, όμως η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για να πάρετε σημαντικές αποφάσεις καθώς είναι πολύ πιθανό να αλλάξετε γνώμη αργότερα. Ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη βελτίωση της εμφάνισης σας καθώς και για να κόψετε βλαβερές συνήθειες. Όσοι έχετε ξεκινήσει ήδη ένα διατροφικό πρόγραμμα, φροντίστε να το τηρείτε.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

τά ευνοϊκές για τα επαγγελματικά σας και ειδικά αν καταφέρετε να δρομολογήσετε σημαντικά θέματα ως την Παρασκευή, οι προοπτικές επιτυχίας είναι πολλές. Από κει κι έπειτα, η Αφροδίτη περνά στο ζώδιο των Διδύμων, βγάζοντας στην επιφάνεια προσωπικά ζητήματα που θα σας απασχολήσουν αρκετά, με αποτέλεσμα να έχετε λιγότερο χρόνο και διάθεση για να επικεντρωθείτε στους στόχους σας. Τα οικονομικά σας, εκεί που πάνε να βελτιωθούν, προκύπτει κάτι έκτακτο. Στον ερωτικό τομέα υπάρχουν κενά τα οποία οφείλονται κυρίως στη δική σας στάση απέναντι σε όσους προσπαθούν να σας πλησιάσουν, καθώς δεν λέτε να ξεπεράσετε έναν πρόσφατο χωρισμό και οι συγκρίσεις που γίνονται είναι αναπόφευκτες. Όσοι είστε σε σχέση, αισθάνεστε παραμελημένοι από το ταίρι σας και υπάρχει κίνδυνος εντάσεων τη Δευτέρα με την Πανσέληνο στον Τοξότη, σε περίπτωση που αποφασίσετε να εκφράσετε τη δυσαρέσκειά σας.

StarFax

ΚΡΙΟΣ Οι επόμενες μέρες προβλέπονται αρκε-

ΛΕΩΝ Επικοινωνιακοί και δραστήριοι είστε μέσα

ΤΟΞΟΤΗΣ Πιθανή ασυνεννοησία με κάποιον

στις επόμενες μέρες και καταφέρνετε να κλείσετε εκκρεμότητες με ευκολία. Ιδανική εποχή για κατάστρωση νέων πλάνων, για συζητήσεις με δυνάμει συνεργάτες, καθώς και για να κάνετε μια σημαντική επένδυση. Ήλιος και Αφροδίτη σχηματίζουν θετικές όψεις και ευνοούν τις καλλιτεχνικές σας δράσεις, οπότε, αν προωθήσετε έξυπνα τις δημιουργίες σας, μπορείτε να αυξήσετε το εισόδημά σας πολύ σύντομα. Ταξίδια και μετακινήσεις για επαγγελματικούς λόγους σάς δίνουν την ευκαιρία για περαιτέρω αναγνωρισιμότητα. Στον ερωτικό τομέα επικρατεί ένα ασταθές κλίμα για όσους αναζητάτε ερωτικό σύντροφο, καθώς προκύπτουν ιδιόρρυθμες ιστορίες που προμηνύουν δυσκολίες, με αποτέλεσμα να κόβονται τα φτερά σας. Εσείς που έχετε αποφασίσει να προχωρήσετε στην επισημοποίηση της σχέσης σας, είστε αρκετά πιεσμένοι και, αντί να απολαμβάνετε τις στιγμές, ζείτε μες στο άγχος και την κούραση, προσπαθώντας να ικανοποιήσετε τους πάντες.

συνεργάτη σας θα σας φέρει σε αδιέξοδο, εκτός κι αν δεν βασιστείτε στα λεγόμενά του και κανονίσετε τα έξοδά σας σύμφωνα με το πρόγραμμά σας. Νέες προοπτικές που ανοίγονται μπροστά σας μην τις προσπερνάτε θεωρώντας τες ανάξιες λόγου, καθώς είναι πολύ πιθανό να χαθούν αξιόλογες ευκαιρίες. Η διαίσθησή σας μέσα στις επόμενες μέρες μπορεί να σας ξεγελάσει και να κάνετε σφάλματα που θα χρειαστεί χρόνος και χρήμα για να διορθωθούν. Σχέσεις με γονείς περνούν αρκετές διακυμάνσεις εξαιτίας της συνεχούς απουσίας σας και είναι στο χέρι σας να αποφύγετε τις εντάσεις, δείχνοντας περισσότερη κατανόηση στις ανάγκες τους. Τη Δευτέρα η Πανσέληνος στο ζώδιο σας εντείνει την ερωτική σας επιθυμία και όσοι δεν βρείτε ανταπόκριση από το ταίρι σας, ενδεχομένως να αναζητήσετε το πάθος σε καινούργια πρόσωπα.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζετε επαγγελματικά ζητήματα μπορεί να σας κάνει υπερβολικούς απέναντι στους συνεργάτες σας και να διαταραχθούν οι μεταξύ σας ισορροπίες τις επόμενες μέρες. Ιδιαίτερη προσοχή τη Δευτέρα με την Πανσέληνο, μια και η έντασή σας θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο. Στον οικονομικό τομέα υπάρχουν καλές και κακές στιγμές και γι’ αυτό θα πρέπει να αναβάλετε για λίγο τα σχέδιά σας για καλοκαιρινές διακοπές. Θέματα υγείας που σας απασχολούν καλό είναι να τα κοιτάξετε εγκαίρως, ξεπερνώντας τις φοβίες που σας μπλοκάρουν. Ιδανική στιγμή για να ξεκινήσετε διατροφή και άσκηση όσοι θέλετε να ανακτήσετε τη χαμένη σας φόρμα, αρκεί να μην κάνετε υπερβολές. Επιβραβεύστε τον εαυτό σας αγοράζοντας καινούργια ρούχα και αξεσουάρ, κάτι που θα σας δώσει ώθηση να παραμείνετε σταθεροί στον στόχο σας.

ΖΥΓΟΣ Η είσοδος της Αφροδίτης στον Καρκίνο

Κρόνου-Ποσειδώνα προκαλούν ανακατατάξεις στα επαγγελματικά σας και θα πρέπει να επανεξετάσετε τα μελλοντικά σας σχέδια, αφήνοντας στην άκρη ό,τι δεν μπορεί να υλοποιηθεί στην παρούσα φάση. Οι απαιτήσεις εργοδοτών ή συνεργατών αυξάνουν και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα φτάσετε στα όριά σας, όμως καλό είναι να κρατηθείτε στο ύψος των περιστάσεων. Όσοι έχετε γεννηθεί προς το τέλος Μαΐου, πιθανή ενίσχυση του εισοδήματός σας θα συμβάλει στην ανάπτυξη της επιχείρησής σας, αρκεί να μην παρασυρθείτε σε άσκοπες σπατάλες. Η Πανσέληνος της Δευτέρας εντείνει την ανάγκη σας για επικοινωνία με το ταίρι σας, όμως καλύτερα να επιλέξετε κάποια άλλη στιγμή για να επιλύσετε τυχόν διαφορές σας. Ταξίδια και σύντομες μετακινήσεις ευνοούνται μεν, αρκεί να αποβάλετε την ένταση της πόλης.

ευνοεί τις επαγγελματικές σας προσπάθειες, ενδυναμώνοντας τις σχέσεις με τους συνεργάτες σας. Οι δύσκολες όψεις Κρόνου-Ποσειδώνα απαιτούν μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση των καταστάσεων, ώστε να αποφύγετε πιθανές απογοητεύσεις σε σχέση με τα οικονομικά σας. Ένα νέο εγχείρημα ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις, όμως θα πρέπει να είστε υπομονετικοί μέχρι να αρχίσει να αποδίδει. Θέματα εμφάνισης που σας απασχολούν μπλοκάρουν τον αυθορμητισμό σας και δυσκολεύεστε πολύ να εκφράσετε τις προσωπικές σας ανάγκες στο ταίρι σας. Ενδεχομένως να είστε επηρεασμένοι από τη σκληρή κριτική ατόμων από το περιβάλλον σας, κάτι που θα έπρεπε να σας αλλάξει γνώμη για το ποιόν τους και όχι να σας προκαλεί ανασφάλειες. Όσοι έχετε χωρίσει πρόσφατα, μη μείνετε στενοχωρημένοι για πολύ.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ Η Πανσέληνος της Δευτέρας ευνοεί

ΣΚΟΡΠΙΟΣ Εκεί που οικονομικά τα πράγματα

τη λήψη σημαντικών αποφάσεων και νέα ξεκινήματα, αρκεί να γίνουν έπειτα από ώριμη σκέψη και σωστή οργάνωση. Νομικά ζητήματα που σας απασχολούν ενδεχομένως να μην εξελίσσονται όπως περιμένατε, οπότε θα πρέπει να έχετε ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης. Με συντονισμένη προσπάθεια μπορείτε να πετύχετε τους στόχους σας και να βάλετε μια τάξη στα οικονομικά σας, καθώς προβλέπεται σχετική άνοδος του εισοδήματός σας από τη Δευτέρα κι έπειτα. Την Παρασκευή, η είσοδος της Αφροδίτης στο ζώδιό σας εντείνει την ανάγκη σας να ασχοληθείτε με τη βελτίωση της ερωτικής σας ζωής, όμως προκύπτουν ανάγκες στο οικογενειακό σας περιβάλλον που απαιτούν την πλήρη προσοχή σας και αναγκαστικά μένουν πίσω τα αισθηματικά ζητήματα. Οι ελεύθεροι ζείτε έντονες καταστάσεις που μπορεί ορισμένες φορές να είναι ευχάριστες, αλλά, καθώς προκύπτουν επικοινωνιακά ζητήματα, κρατάτε κάποιες αποστάσεις.

πάνε να βελτιωθούν, προκύπτει κάτι έκτακτο που σας βγάζει εκτός προγράμματος, οπότε θα πρέπει να αποφύγετε τα έξοδα για τις προσωπικές σας ανάγκες, μέχρι να στρώσει κάπως η κατάσταση. Ενδεχομένως να προκύψει μια πρόταση συνεργασίας που δεν θα σας ικανοποιήσει και πολύ, όμως, καθώς προέχουν οι ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν, θα πρέπει να τη δεχτείτε. Τη Δευτέρα η Πανσέληνος εντείνει την ανάγκη σας για ελευθερία κινήσεων στη δουλειά, κάτι που μπορεί να σας ωθήσει στην λήψη λανθασμένων αποφάσεων. Στον οικογενειακό τομέα είναι στραμμένη η προσοχή σας και προσπαθείτε να κερδίσετε τον χαμένο χρόνο με τα παιδιά. Τα ερωτικά σας είναι ένα μπάχαλο και χρειάζεται χρόνος και ώριμη σκέψη για να ξεκαθαριστούν. Μην επενδύετε συναισθηματικά σε σχέσεις μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε την ανάγκη σας για συντροφικότητα.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Ένα νέο εγχείρημα ξεκινά με δυσκολίες οικονομικής φύσεως κυρίως και δεν είναι λίγες οι στιγμές που σκέφτεστε να τα παρατήσετε, όμως, εδώ που φτάσατε, είναι πλέον μονόδρομος και θα πρέπει να συνεχίσετε. Ενδεχομένως να δεχτείτε μια πρόταση συνεταιρισμού από ένα φιλικό σας πρόσωπο και θα πρέπει να τη σκεφτείτε σοβαρά, ώστε να μοιραστείτε τα οικονομικά κυρίως βάρη της επιχείρησής σας. Όσοι αναζητάτε δουλειά, σας δίνονται ευκαιρίες, όμως η απόσταση από το σπίτι και την οικογένειά σας σάς βάζει σε σκέψεις. Παρεξηγήσεις με οικεία πρόσωπα προκαλούν απογοήτευση, με αποκορύφωμα την Πανσέληνο της Δευτέρας, οπότε μπορεί να ειπωθούν βαριές κουβέντες και να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Είναι μια εποχή που αισθάνεστε έντονα την ανάγκη να δείξουν οι άλλοι κατανόηση στα προβλήματά σας και επειδή αυτό δεν συμβαίνει, χάνετε την ψυχραιμία σας πολύ εύκολα. Φανείτε πιο υποχωρητικοί, αν σας ενδιαφέρει να μη χαλάσουν οι σχέσεις σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Ορισμένες αλλαγές στην καθημερινότητά σας απαιτούν άμεση προσαρμοστικότητα και ευελιξία, ώστε να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος από τις υποχρεώσεις σας. Η ανάγκη σας να διασφαλίσετε πόρους για την επιχείρησή σας έχει ως αποτέλεσμα να εξιδανικεύετε άτομα και καταστάσεις που αργότερα θα σας φέρουν σε αδιέξοδο, οπότε δεν είναι καλή εποχή για να δεσμευτείτε με υπογραφές και συμβόλαια. Τακτοποιήστε τις οφειλές σας προς το Δημόσιο εγκαίρως, ώστε να μη κινδυνεύσει η περιουσία σας. Στον ερωτικό τομέα δεν λείπουν οι απογοητεύσεις, καθώς συναντάτε πρόσωπα που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σας, και αποφασίζετε να περάσετε ένα διάστημα πλήρους αδράνειας και αδιαφορίας, κάτι που μπορεί να σας ωθήσει στην ακατάσχετη κατανάλωση φαγητού και αλκοόλ. Στρέψτε την προσοχή σας στη βελτίωση της εμφάνισής σας προτού πάρετε την κάτω βόλτα και δυσκολευτείτε περισσότερο να ξαναβρείτε τη φόρμα σας.

☛

ΔΙΔΥΜΟΣ Την Παρασκευή οι δύσκολες όψεις

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΙΧΘΥΣ Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε σε θέματα καριέρας σας ωθούν στην αναζήτηση του εύκολου κέρδους, με αποτέλεσμα να σπαταλάτε αδίκως τον χρόνο σας σε κατευθύνσεις που ξέρετε εκ των προτέρων πως θα σας προκαλέσουν προβλήματα. Οι επόμενες μέρες είναι καθοριστικής σημασίας για τα επαγγελματικά σας και θα πρέπει να φανείτε προνοητικοί, δίχως να ζορίζετε την τύχη σας. Περιουσιακά ζητήματα που σας απασχολούν αργούν να επιλυθούν και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να είστε μέσα στην ένταση και το άγχος. Μια πρόσφατη απώλεια αλλάζει τον τρόπο σκέψης σας και πλέον βάζετε σε προτεραιότητα τον εαυτό σας. Όσοι είστε ελεύθεροι από οικογενειακές υποχρεώσεις, δώστε έμφαση στην τόνωση της ερωτικής σας ζωής, ώστε να πάρετε λιγάκι τα πάνω σας και να ξεπεράστε το αισθηματικό σας αδιέξοδο. Σχέση/γάμος μπορεί να περνά κάποια κρίση, όμως με λίγη καλή θέληση θα ξεπεραστεί.

sudoku 4

3 2 1 6 1 4 6 2

5 4 2 6

8 1 3 4 2 5 5

3 2 9 1

2

Η λύση του προηγούμενου 2 8 7 4 3 6

5 6 1 7 9 2

4 9 3 8 5 1

1 3 8 6 2 9

9 7 5 1 4 3

6 2 4 5 7 8

3 1 9 2 8 4

8 5 2 9 6 7

7 4 6 3 1 5

1 8 2 7 6 3 5 4 9 5 3 6 4 2 9 7 1 8 9 4 7 5 8 1 6 3 2

16.6.16 – lifo

37

☛ ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΙΜΠΙΛΑΣ Ηθοποιός Φωτογραφήθηκε στο ιστορικό θέατρο Χατζηχρήστου, στην Πανεπιστημίου 38, τη Δευτέρα 13 Ιουνίου.

❝ Αγαπώ την Αθήνα, γιατί μπορώ κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, να λέω “καληνύχτα” απ’ τη βεράντα μου στο ωραιότερο μνημείο του κόσμου, την Ακρόπολη. Την αγαπώ για την υπέροχη θάλασσα που έχει τόσο κοντά της. Για τον γαλάζιο ουρανό και για όσα νεοκλασικά σώθηκαν και μας θυμίζουν ότι θα είχαμε την ωραιότερη πρωτεύουσα του κόσμου. Εύχομαι κάποτε να γκρεμιστούν οι μεταπολεμικές πολυκατοικίες και να ξαναχτιστεί η Αθήνα με τα παλιά σχέδια, όπως ήταν ❞

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: ðÜñéò ôáâéôéÜí

Μπορείς κι εσύ να φωτογραφηθείς για το Naked City στέλνοντας μήνυμα με τίτλο «Naked City» και το τηλέφωνο σου στο info@lifo.gr

38 lifo – 16.6.16

16.6.16 – lifo

39