ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΙΤΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ
ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
10112016
ΡΙΧΑΡΔΟΣ Βʹ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ 40 ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟN ΧΕΙΜΩΝΑ
αρησ σερβεταλησ
2 lifo – 10.11.16
POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS
ΌΛΟΙ ΑΓΑΠΟΎΝ ΤΟΝ ΑΡΓΎΡΗ ΖΉΛΟ
feedback494
α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η
Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.
*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr
☛ O Αργύρης Ζήλος, o πιο αυστηρός Έλληνας μουσικοκριτικός που υπήρξε ποτέ, μίλησε στον M. Hulot για τη ζωή του και τη μουσική και τα σχόλια ήταν πολλά και ενδιαφέροντα. «Ο Ζήλος και κάνα δυο τρεις άλλοι κριτικοί και μουσικοί παραγωγοί κάνουν τέχνη» σχολίασε ο Jonathan R. Mayers. «Σε σχέση με τον μέσο ασήμαντο μουσικό (κιθαριτζή) που γρατζουνάει άγαρμπα την κιθάρα του, νομίζοντας ότι παράγει τέχνη αντιγράφοντας riffs ή κάνοντας cover αλλωνών και θα μείνει στην ασημαντότητα, ο Ζήλος, με τις αιχμηρές κριτικές του, έμεινε στην ιστορία της μουσικής. Οι κριτικές του, όσες φορές με νευρίαζαν, άλλες τόσες με συνάρπαζαν. Ήξερε, και ξέρει, όμως, πολλή μουσική». Ο Φώντας Τρούσας παρέθεσε μια ρήση του Βασίλη Ραφαηλίδη απ’ το «Ο ελληνικός κινηματογράφος σήμερα» («Ελευθεροτυπία», 1988): «Η κριτική είναι μια βασική διάσταση της ανθρώπινης νόησης και όχι ένα ταλέντο. Από αυτή την άποψη, από την κριτική πρέπει να αποκλείονται τόσο οι εκ γενετής ηλίθιοι όσο και οι επίκτητα ηλίθιοι» (και απευθυνόμενος στον Ζήλο, έγραψε: «Γεια σου, Αργύρη! Κι άνοιξε ένα blog να γράφεις…»). «Πιτσιρικάς που ήμουνα (14 ετών) και άκουγα τις εκπομπές του στο κρατικό ραδιόφωνο», θυμήθηκε ο Dimitris Trox, «μ’ έλεγε ο μπαμπάς μου “ποιος είναι αυτός ο Ζηλος που σε κάνει να βυθίζεσαι στη μουσική; Θα τον κάνω μήνυση!”». Κι ο Θέμος πρόσθεσε: «Όταν ήμουν δεκαεξάρης, είχα αποστηθίσει κριτικές του κ. Ζήλου. Τότε που μαζεύαμε τις 240 δρχ. για ένα άλμπουμ των Κινγκ Κρίμσον». «Είναι πολύ αληθινό αυτό που δήλωσε ο κ. Ζήλος, ότι δηλαδή είναι πιο εύκολο και ασφαλές να απορρίψεις ή να μιλήσεις αρνητικά για κάτι παρά να το προτείνεις» σχολίασε ο/η ChoPoo. «Για τα πάντα, από το ποιο είναι το χρώμα που ταιριάζει σε αυτό τον τοίχο μέχρι ποια είναι η άποψή σου για το τι πρέπει να ψηφίσουμε...». Τέλος, ο Κύρος έγραψε: «Όσοι έχουν διαβάσει κριτικές του Ζήλου, γνωρίζουν πως κριτική δεν είναι “τo τάδε άλμπουμ είναι μάπα” ή “το τάδε τραγούδι είναι σούπερ”. Η σοβαρή κριτική είναι κατά βάση ενημερωτική. Κατ’ αρχάς, σε ενημερώνει για την ύπαρξη π.χ. ενός δίσκου, μετά προχωράει σε διάφορα στοιχεία που ενδιαφέρουν σχετικά με τον δίσκο ή τον καλλιτέχνη και κάπου εκεί μέσα στριμώχνεται και η άποψη του κριτικού, με τη βαρύτητα που έχει καταφέρει να αποκτήσει ο ίδιος μέσα από τον
τρόπο που γράφει αυτά που γράφει. Μου έχει μείνει, δεν ξέρω γιατί, μια αποστροφή του σε κριτική δίσκου των Roxy Music. Είχε αναφερθεί σε μια στιχομυθία μεταξύ του Μπράιαν Φέρι και του κοινού σε κάποιο live. Φωνάζανε από κάτω “γιατί δεν παίζετε λίγο ροκ εν ρολ;”, για να απαντήσει ο Φέρι “μα, είμαστε το ροκ εν ρολ!”. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς με μια κριτική, αρκεί να σου προσθέτει κάτι, όταν τη διαβάζεις». ☛ «Ο Λάκης, ο Θέμος και το κακό συναπάντημα» λεγόταν το άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη και η sunkiriaki αναφώνησε: «Εύγε! Επιτέλους και κάποιος άνθρωπος να πει ελεύθερα τη γνώμη του κόντρα στα στερεότυπα του Ελληναρά. Αν τολμούσες, πριν από δύο χρόνια, να πεις μέσα σε μια παρέα ότι δεν σου άρεσε ο Λαζόπουλος, ότι ξέρναγες και έκανες εμετό με το επιφανειακό, επαναλαμβανόμενο αστείο του, σε κοιτούσαν με μισό μάτι. Που αν πεις “κακό” λόγο για τον ηγέτη (Παπανδρέου), αν μη τι άλλο θα πρέπει να συναινέσεις στο ηγετικό ταλέντο. Έλεος! Αν πεις ότι δεν ακούς Μίκη Θεοδωράκη, δεν σου αρέσει κιόλας, ε, θα σε σχολιάσει μέχρι και ο τελευταίος σκυλάς. Πολλά πολλά ακόμα στερεότυπα σοβαροφάνειας και υποκρισίας... “Και ο Λάκης με τον Θέμο θα βαδίσουν αγκαλιά προς το ηλιοβασίλεμα, χαριτολογώντας χυδαία και αναζητώντας νέους τρόπους να σου αρμέξουν την προσοχή”. Tόσο εύστοχο, μπράβο!» Ο δε ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΣ έκανε μια ενδιαφέρουσα σύγκριση: «Η σάτιρά του την εποχή των Μήτσων, αυτή που τον έχει διασώσει τόσα χρόνια στα μάτια του κοινού (“ναι, αλλά είχε κάνει κάποτε τους Μήτσους...”), δεν ήταν ούτε ευφυής ούτε διαχρονική. Μια δοκιμή σήμερα θα πείσει και τον πιο νοσταλγικό: δεν προκαλεί ούτε καν το μειδίαμα παρά μόνο αμηχανία, δεν είναι επίκαιρη και έχει παλιώσει απελπιστικά. Αντιπαραβάλετέ την με τις κασέτες του Χάρρυ Κλυνν από τη δεκαετία του ’80, που οι πρωταγωνιστές τους προ πολλού έχουν αποδημήσει εις Κύριον ή έχουν ξεχαστεί εντελώς, αλλά παραμένουν επίκαιρες 30 χρόνια μετά». ☛ Για τον δαίμονα του εθνικισμού έγραψε ο Νικόλας Σεβαστάκης και ο atman σχολίασε: «Τρομερό. Ζούμε με μια Τουρκία επιθετική, αναθεωρητική από την απαρχή της (ας μην ξεχνάμε ότι θεμέλιος λίθος της Τουρκίας είναι ο πρωτοφασιστικός κεμαλισμός), αλλά τώρα το ανακαλύψαμε. Ο Ατατούρκ βέβαια είναι φίλος μας, οι γενοκτονίες των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσύριων (ποιων; αυτό ακριβώς...) δεν έγιναν ποτέ».
free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.
10.11.16 – lifo
3
Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΙΣ 4 ΤΟ ΠΡΩΊ aπ ο τ ον σ ταθη τ σ αγκ αρ ουσ ιανο
Editorial
Τρία κείμενα για μια κρυφή ώρα.
Στις τρεις το πρωί, ο άνθρωπος ακόμα το παλεύει. Όποιος κι αν είναι ο στόχος του (να νυστάξει ή να γλεντήσει). Στις πέντε, το έχει πάρει απόφαση. Ό,τι έγινε, έγινε κι απόψε. Αλλά στις τέσσερις; Όλα κρατάνε την ανάσα τους και όλα παίζονται. Ο άνθρωπος λουφάζει κι αιωρείται. Υπάρχει ένα εκπληκτικό ποίημα της Βισλάβα Συμπόρσκα για το θέμα. Το «Τέσσερις το πρωί». Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα. Η ώρα του γυρίσματος από πλευρό σε πλευρό. Η ώρα για τους μεσόκοπους. Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών. Η ώρα που μας απαρνιέται η γη. Η ώρα των σταγόνων από σβησμένα άστρα. Η ώρα του «τι κι αν μετά από μας δεν υπάρχει τίποτα». Μια άδεια ώρα. Άχαρη, στείρα. Απ’ όλες τις ώρες η χειρότερη. Κανένας δεν είναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί. Κι αν άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί – ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. Κι ας γίνει πέντε η ώρα αν σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να ζούμε (μτφρ. Βασίλης Καραβίτης) Και ένα επίσης εκπληκτικό ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, που μ’ αρέσει εξίσου: Ποια είναι η ώρα κοντά στα ξημερώματα που με τ’ όνειρο φτάνω στον γκρεμό και πέφτω, πέφτω χωρίς το σώμα μου; Όλοι οι θάνατοι εδώ σκηνοθετούνται απ’ τους ανθρώπους ακούγεται η ανάσα των φύλλων νέα πουλιά αντικαθιστούν τα χτεσινά με μια ψυχή μ’ ένα πέταγμα θα τραγουδήσουν. Πού βρίσκομαι τη στιγμή εκείνη τη μόνη που βαραίνει τη μόνη που δείχνει τη μεγάλη περιπέτεια πού βρίσκομαι σαν μου αφαιρούν μου αφαιρούν μιαν άνοιξη την κάθε νύχτα και δεν αγγίζω την κοιλιά που γεννάει την πεταλούδα που ξεραίνεται; Ηλικίες! Είναι όλες φτωχές οι ηλικίες κι αυτά τα δεκαοκτώ τόσο λίγο φωτίζονται από το άλλο θαύμα τόσο λίγο γεύονται το σκοτάδι κι ούτε που ζυγίζουν του ζώου την αξία του ζώου τη φύση την αιώνια. Κάτι σαν τύφλωση η αθωότητα κι οι άγιοι ξεμωραμένοι υψώνουν χαρταετό πέρα απ’ την ατμόσφαιρα. Την ώρα εκείνη που με το λύκο τη συνταιριάζουν οι ποιητές την ώρα εκείνη το σώμα μόνο τη γνωρίζει σφαδάει, γρυλίζει σκουραίνει ο ουρανός του ύπνου χίλιες φορές πεθαίνω εγώ, εσύ όσο να ξημερώσει.
www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr
εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας
Η πρώτη φορά όμως που σκέφτηκα το ποιητικό βάρος αυτής της ώρας ήταν πολύ νωρίτερα (φοιτητής), από το έργο του Τζιακομέτι «Το ανάκτορο στις 4 π.μ.». Μου άρεσε, ασφαλώς, το έργο. Μου άρεσε όμως πολύ και το κείμενο που ο ίδιος είχε γράψει για να το επεξηγήσει – είναι πεζό, αλλά έχει τη μεταφυσική υφή που βρίσκεις στα ποιήματα. Το μεταφράζω πρόχειρα: «Αυτό το αντικείμενο πήρε συγκεκριμένη μορφή λίγο-λίγο, στα τέλη του καλοκαιριού του 1932. Μου αποκαλύφθηκε σταδιακά, μέχρι τα διάφορα κομμάτια του να πάρουν την απτή μορφή τους και τη σωστή τους θέση μέσα στο σύνολο. Με το φθινόπωρο είχε αποκτήσει τέτοια παραστατικότητα, που η πρακτική εφαρμογή του στον χώρο δεν πήρε πάνω από μια μέρα. Σχετίζεται χωρίς καμιά αμφιβολία με μια περίοδο της ζωής μου που είχε φτάσει στο τέρμα της έναν χρόνο πρωτύτερα: με έξι ολόκληρους μήνες που πέρασαν με τη συντροφιά μιας γυναίκας, η οποία, συγκεντρώνοντας όλη τη ζωτικότητα πάνω της, μαγικά μεταμόρφωνε την κάθε μου στιγμή. Είχαμε τη συνήθεια να χτίζουμε ένα φανταστικό ανάκτορο τη νύχτα (μέρες και νύχτες είχαν το ίδιο χρώμα, λες και όλα συνέβαιναν λίγο πριν χαράξει η αυγή! – όλον αυτό τον καιρό ποτέ δεν είδα τον ήλιο) – ένα πολύ εύθραυστο παλάτι από σπιρτόξυλα. Με την παραμικρή λάθος κίνηση ένα ολόκληρο κομμάτι αυτής της μικροσκοπικής κατασκευής κατέρρεε. Και πάντα αρχίζαμε να το φτιάχνουμε απ’ την αρχή. Δεν ξέρω πώς κι έγινε να κατοικηθεί από μια σπονδυλική στήλη μέσα σε ένα κλουβί (τη σπονδυλική στήλη που η γυναίκα αυτή μου πούλησε ένα από τα πρώτα βράδια που τη συνάντησα στον δρόμο) και με ένα από τα σκελετωμένα πουλιά που είχε δει τη νύχτα εκείνη, πριν το πρωί η κοινή ζωή μας καταρρεύσει. Τα σκελετωμένα πουλιά που φτεροκοπάνε με κραυγές χαράς στις τέσσερις η ώρα το πρωί, πολύ ψηλά απ’ τη λιμνούλα με τα καθαρά πρασινωπά νερά, όπου λεπτότατα ψαροκόκαλα επιπλέουν, μες στο μεγάλο αίθριο. Στη μέση υψώνεται η σκαλωσιά ενός πύργου, μάλλον ατέλειωτου, ή –απ’ τη στιγμή που η σκεπή του έπεσε– ίσως και χαλασμένου. Στην άλλη άκρη φάνηκε το άγαλμα μιας γυναίκας, που πάνω της αναγνωρίζω τη μητέρα μου, έτσι όπως φανερώνεται στις πιο μακρινές μου αναμνήσεις. Το μυστήριο του μακριού μαύρου φουστανιού της που αγγίζει το πάτωμα με βασάνισε! Μου φάνηκε σαν συστατικό μέρος του σώματός της και γέννησε μέσα μου ένα αίσθημα φόβου και σύγχυσης. Όλα τα άλλα έχουν σβηστεί και δεν με απασχόλησαν. Αυτή η μορφή στέκεται μπροστά από την κουρτίνα, που επαναλαμβάνεται τρεις φορές – την κουρτίνα που αντίκρισα μόλις άνοιξα τα μάτια μου πρώτη φορά στη ζωή... Δεν έχω να πω τίποτα για το κόκκινο αντικείμενο μπροστά από τη σανίδα. Αναγνωρίζω σε αυτό τον εαυτό μου».
συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου –––––– συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Ναταλί Χατζηαντωνίου Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα
λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639
www.facebook.com/stathis.tsagar
4 lifo – 10.11.16
οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος
10.11.16 – lifo
5
εβδομαδιαία εφημερίδα πανελλαδικά! συμφωνα με τις αναγνωσιμοτητες bari smart (ιανουαριος -ιουνιος 2016) Με χαρά σάς ανακοινώνουμε την κατάκτηση της κορυφαίας θέσης στις πανελλαδικές αναγνωσιμότητες μεταξύ των εβδομαδιαίων ελληνικών εφημερίδων, δωρεάν και επί πληρωμή. Είναι η αναγνώριση μιας μακράς πορείας, σταθερής και ποιοτικής, 11 χρόνων, σε ένα επικοινωνιακό περιβάλλον δύσκολο και ταραγμένο. Σας ευχαριστούμε όλους και συνεχίζουμε, όπως πάντα, να δουλεύουμε για τη βελτιώσή μας. Αναλυτικά, οι αναγνωσιμότητες:
Η ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (OΛΕΣ ΟΙ ΗΛΙΚΙΕΣ) LIFO
154.000
ATHENS VOICE
147.000
EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
127.000
ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
123.000
ΑΓΟΡΑ
50.000
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
42.000
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
26.000
ΟΙ ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ (13 ΕΤΏΝ - 34 ΕΤΏΝ) LIFO
81.000
ATHENS VOICE
71.000
ΤΑ NEA ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
28.000
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
25.000
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
11.000
ΑΓΟΡΑ
7.000
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
4.000
ΥΓ.: Εν τω μεταξύ, στο Ίντερνετ, το συγγενές μέσο LIFO.gr εξακολουθεί τις θριαμβευτικές του επιδόσεις, με μέσο όρο 4.150.000 unique visitors τον μήνα!
6 lifo – 10.11.16
Στην Αθήνα, μετά το 2004 και τη βελτίωση των υποδομών μεταφοράς που έγινε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (μετρό, τραμ, Αττική Οδός), παρατηρείται σταθεροποίηση ή ακόμη και οριακή βελτίωση, καθώς καταγράφεται μείωση της συγκέντρωσης των αιωρούμενων στην ατμόσφαιρα σωματιδίων, με εξαίρεση τα σωματίδια που συνδέονται με την καύση ξύλων στο τζάκι – ένα φαινόμενο που εντάθηκε ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια.
▼ Αυτό αποκαλύπτει μια νέα έρευνα, η πρώτη του είδους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου (1931-2013) του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με επικεφαλής την ερευνήτρια Δήμητρα Φούντα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ατμοσφαιρική Χημεία και Φυσική» της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών.
Όπως έδειξε η ανάλυση των δεδομένων, η ορατότητα στην Αθήνα μειώνεται κατά 2,8 χλμ. περίπου κάθε δεκαετία ή 280 μέτρα τον χρόνο. Πολύ περιορισμένη ορατότητα (μικρότερη των δύο χιλιομέτρων) εμφανιζόταν τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 σε ποσοστό μόνο 2%, ενώ αυξήθηκε σε ποσοστό περίπου 25% μετά το 2004.
▼ Η μείωση εντάθηκε τη δεκαετία του 1950, όταν ο πληθυσμός της Αθήνας διογκώθηκε, με την αστικοποίηση και ανέγερση κτιρίων να αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς, όπως και ο αριθμός των αυτοκινήτων στους δρόμους της Αθήνας. Την ίδια περίοδο αυξάνονται δραματικά οι εκπομπές ατμοσφαιρικών ρύπων στην Ευρώπη, οι οποίες σχεδόν τριπλασιάστηκαν μεταξύ 1950 και 1980.
▼
▼ Το αντικείμενο της έρευνας, δηλαδή η ορατότητα, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται μόνο ως αισθητική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των μεγαλουπόλεων αλλά, σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, αποτελεί έναν αξιόπιστο δείκτη για την ποιότητα του αέρα και κυρίως για την ποσότητα των αιωρούμενων σωματιδίων άνθρακα, θείου κ.ά.
▼
10–16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016
▼
Η έρευνα βασίζεται σε δεδομένα που συγκεντρώθηκαν κατόπν αδιάλειπτων παρατηρήσεων από τον Λόφο των Νυμφών στο Θησείο τουλάχιστον τρεις φορές κάθε μέρα εδώ και οκτώ δεκαετίες. Το μόνο κενό στις παρατηρήσεις καταγράφηκε για διάστημα 6 ημερών κατά τα Δεκεμβριανά του 1944.
Αυτό που δεν εξέπληξε πολλούς είναι ότι, σύμφωνα με τους ερευνητές, πολύ μεγάλο ποσοστό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην περιοχή μας συνδέεται με μεταφορά ρύπων από ευρωπαϊκές πηγές. Έτσι εξηγείται και η ταυτόχρονη μείωση της ορατότητας που παρατηρείται σε μη αστικούς σταθμούς στην Ελλάδα από το 1960 και μετά.
▼ Κατά τη δεκαετία του 1980 στην Ευρώπη πάρθηκαν αντιρρυπαντικά μέτρα, κάτι που, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση στην ανατολική Ευρώπη, οδήγησε σε μείωση των εκπομπών και σταθεροποίηση, ακόμα και βελτίωση της ορατότητας σε πολλές περιοχές.
aπο τον δημητρη κυριαζη
▼
Ένας Αθηναίος τη δεκαετία του ’30 μπορούσε να διακρίνει πολύ συχνά, μία στις τρεις μέρες περίπου (34% συχνότητα), ακόμα και τα σπίτια στην Αίγινα. Αυτού του είδους η ορατότητα μειώθηκε τις επόμενες δεκαετίες και την περίοδο 2004-2013 η συχνότητα έφθασε μόλις το 2%.
TheBuzz
TalkoftheTown
▼
▼ Ένα ακόμη εύρημα της μελέτης είναι η εποχικότητα που χαρακτηρίζει διαχρονικά την ορατότητα στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, όποιος θέλει να απολαύσει το αττικό πεδίο, τον Μάρτιο θα δυσκολευτεί. Τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους τα επίπεδα υγρασίας είναι ακόμα υψηλά, ενώ η συγκέντρωση αιωρούμενων σωματιδίων, λόγω μεταφερόμενης σκόνης, γύρης κ.λπ., είναι αυξημένη. Όταν αυξάνεται η υγρασία, η ορατότητα μειώνεται, ενώ αντίθετα αυξάνεται, όταν επικρατούν ισχυροί άνεμοι στην πόλη. Η χαμηλότερη ορατότητα παρατηρείται όταν φυσάνε νοτιάδες που μεταφέρουν υγρές αέριες μάζες από τη θάλασσα και συχνά σκόνη από την Αφρική. Οι ασθενείς άνεμοι ευνοούν τη συγκέντρωση ρύπων και φωτοχημικού νέφους πάνω από την πόλη.
▼ Γενικότερα, τους ζεστούς και ξηρούς μήνες η ορατότητα εμφανίζεται μεγαλύτερη. Η μεγαλύτερη ορατότητα παρατηρείται όταν επικρατούν βορειοδυτικοί άνεμοι –που είναι πιο ξηροί, καθώς έχουν χάσει την υγρασία τους, διασχίζοντας τα ψηλά ελληνικά όρη, όπως η Πίνδος– και αυτό δεν έχει αλλάξει, από τον Μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, οι ψηλές οροσειρές της δυτικής Ελλάδας μπλοκάρουν μέρος της μεταφερόμενης ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τη ΒΔ Ευρώπη. Οι πιο συχνοί άνεμοι στην Αθήνα είναι από βόρειαβορειοανατολική κατεύθυνση (38%) και ακολουθούν οι νότιοινοτιοδυτικοί (27%).
ΤΙ ΓΊΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΑΤΌΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ;
Κάθε δεκαετία χάνουμε 2,8 χλμ. οπτικού πεδίου.
10.11.16 – lifo
7
ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ
Talk of the Town
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΙΤΤΑΡAΣ Μιλήσαμε με τον διευθύνοντα σύμβουλο του Greek Economic Forum για τη νέα πρωτοβουλία «Greeks of the world welcome home» που σκοπεύει να κινητοποιήσει τους απανταχού Έλληνες. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή
ΣΤΟΥ ΟΜΠΆΜΑ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ
α π ό τ ο ν δ η μ ή τρ η π ολ ιτάκ η
ShortCut
Στα δικά μας πέτρινα χρόνια μάς συντρόφεψε τουλάχιστον η ψευδαίσθηση ενός φιλικού, πέρα από κάθε προσδοκία, «πλανητάρχη». Όταν είχα φύγει αργά το βράδυ από τα ΝΕΑ όπου εργαζόμουν τότε, ακόμα παιζόταν η εκλογή εκείνη τη νύχτα του Νοέμβρη του ’08. Επιστρέφοντας από το πλησιέστερο μπαρ (όπου είχαμε συμφωνήσει με την ομήγυρη να κλείσουμε προσωρινά τα μάτια και τ’ αυτιά σε κάθε νέο αποτέλεσμα) μετά από καμιά-δυο ώρες στο γραφείο, είχε μόλις πέσει θριαμβευτικά το Οχάιο. Ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα ήταν ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και η συγκίνηση με χτύπησε κατευθείαν στο νευρικό σύστημα (βοήθησε όσο να ’ναι και το αλκοόλ την έντονη συναισθηματική διέγερση). Δεν ήταν τόσο η αίσθηση λύτρωσης μετά από τις δύο θητείες του Μπους υιού, ούτε η βαριά ιστορικότητα της στιγμής («ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος»), αλλά το συγκλονιστικό γεγονός ότι θα γινόταν «πλανητάρχης» κάποιος που έμοιαζε τόσο οικείος και φιλικός προς εμάς, τη γενιά μας, τη φάση μας, στη συμπεριφορά, στις αντιλήψεις, στη διαχείριση ενός τόσο μεγάλου διακυβεύματος. Δεν είχε υπάρξει, ούτε υπήρξε από τότε, κάποιος άλλος πολιτικός ηγέτης μεγάλης δυτικής δημοκρατίας που να εμφανίζεται τόσο ιδανικός χειραγωγός της προδιάθεσης του παγκόσμιου κοινού, μοναδικός στο να σε χαλαρώνει και να σε καθησυχάζει με τη χαλαρή, ευαισθητοποιημένη και συγκροτημένη παρουσία του, σαν να είναι συγχρόνως φίλος αλλά και ο μοναδικός ενήλικας στην παρέα, αυτός που θα ακολουθούσες με ασφάλεια οπουδήποτε. Ήταν η τελευταία ψευδαίσθηση περί (καλού) «τέλους της Ιστορίας». Μετά μας διέλυσε η κρίση και η κοινωνική αποσύνθεση που εξακολουθούμε να βιώνουμε καθημερινά και δεν παρήγαγε παρά ελάχιστα αντισώματα, να ’χουμε να λέμε τουλάχιστον ότι κάτι καλό θα προκύψει όταν τελειώσει κάποτε αυτή η ζοφερή περιδίνηση. Από τη διαρκώς συγχυσμένη και σε μόνιμη αναζήτηση μιας λειτουργικής ταυτότητας Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαινόταν ότι μπορεί να βγει άκρη, αλλά τουλάχιστον υπήρχε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο Ομπάμα ως μια παρηγοριά, ως ένας μπούσουλας, παρά τις επιμέρους μεγάλες απογοητεύσεις από τη θητεία του, κυρίως όσον αφορά την αδυναμία του να ρεγουλάρει αποτελεσματικά τις πανίσχυρες δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου που συνέχισαν και συνεχίζουν να ξεσαλώνουν αγρίως εις βάρος του 99%. Ένα σημαντικό τμήμα του οποί-
8 lifo – 10.11.16
ου αποφάσισε ότι η μόνη λύση είναι «πουτάνα όλα, εδώ και τώρα» με τη μορφή ενός εκκωφαντικού «fuck you» από τους απανταχού κολασμένους και ψεκασμένους προς το «σύστημα» (όπως είπε ο μπούρδας ο Μάικλ Μουρ). Όποιος κι αν έχει βγει (άγνωστο ακόμα την ώρα που γράφονται αυτά εδώ), η ζημιά έχει γίνει: από τον «μεσσιανικό» Ομπάμα πέσαμε στον «μουσολινικό» Τραμπ, η αρρώστια ξεχύθηκε στους δρόμους –αυτά που συνέβησαν στα ράλι του Τραμπ δεν θα ήταν αποδεκτά σε καμιά ευρωπαϊκή συγκέντρωση μεγάλου (και πάντως μη περιθωριακού) πολιτικού φορέα, ακόμα και ακροδεξιού– και συγχρόνως απενοχοποιήθηκαν φριχτές συμπεριφορές και νοσταλγικά φασίζουσες αντιλήψεις, κάτι που δεν είναι μόνο αμερικανικό φαινόμενο βέβαια, όπως καλά γνωρίζουμε. Τις προηγούμενες μέρες η αμερικανική προεκλογική αρθρογραφία έμοιαζε εγκλωβισμένη σ’ ένα παραλυτικό υπαρξιακό δέος με επαναλαμβανόμενες αναφορές στον μύθο του Σίσυφου διά χειρός Καμύ και στη Ναυτία του Σαρτρ, συχνά με εντελώς αντικρουόμενες και αυθαίρετες ερμηνείες. Όποιος (όποια hopefully, το μη χείρον κ.λπ.) κι αν εξελέγη, αυτή η ατμόσφαιρα δύσκολα θα αποσυμφορηθεί διεθνώς στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον όμως εμείς θα λέμε ότι μας τίμησε ο Ομπάμα με το τελευταίο του επίσημο ταξίδι ως Πρόεδρος, 17 χρόνια ακριβώς μετά την επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον, τον οποίο, θυμάμαι τότε, ο Γιώργος Γεωργίου είχε παρομοιάσει κολακευτικά, λόγω επιβλητικού αναστήματος και παρά τις μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον του, με τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς, επιλέγοντας να παραμερίσει τα έντονα αμφιλεγόμενα και απωθητικά στοιχεία της προσωπικότητας και των δύο. Είναι περίπου βέβαιο ότι η κεντρική ομιλία του θα είναι κάτι μεταξύ διακριτικού απολογισμού της κληρονομιάς που αφήνει ο ίδιος στον πλανήτη και ενθάρρυνσης της κυβέρνησης να συνεχίσει το δύσκολο έργο της («Ich bin ein Athenian» τύπου). Δεν θα χρησιμοποιήσει μάλλον τσιτάτα του Καμύ ή του Σαρτρ, αλλά ούτε και το γνωστό απόφθεγμα του Φράνσις Μπέικον «η ελπίδα είναι καλό πρωινό, αλλά κακό δείπνο», αφού προφανώς δεν θα ήθελε να προσβάλει ούτε τους οικοδεσπότες του αλλά ούτε και το κεντρικό σλόγκαν που ανέδειξε τον ίδιο πριν από οκτώ χρόνια.
Τι είναι το Greek Economic Forum; Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ξεκινήσαμε δειλά και βρισκόμασταν ανάμεσα σε Φρανκφούρτη και Βρυξέλλες, θα απαντούσα ρομαντικά πως ήμασταν μια ομάδα νέων ανθρώπων που, ενωμένοι απ’ όλες τις μεριές του κόσμου, προσπαθούσαμε να αλλάξουμε την εικόνα της Ελλάδας. Σήμερα θα απαντήσω ακριβώς το ίδιο πράγμα, αλλά με μια μεγάλη διαφορά, είμαστε πολλοί και είμαστε ισχυροί. Δύναμή μας είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης που έχουμε χτίσει τα τελευταία χρόνια με την κοινωνία, τον επιχειρηματικό κόσμο και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Αυτά δημιουργούν μια νέα εργαλειοθήκη και καθιστούν πλέον το έργο μας πιο ουσιαστικό και άμεσο. Μέλη μας είναι καταξιωμένες προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο, που κοιτούν μπροστά από την εποχή τους. Όλοι μαζί κάναμε το Greek Economic Forum αυτό που είναι σήμερα. Ποιος είναι ο ρόλος του οικουμενικού ελληνισμού στην αντιμετώπιση της κρίσης; Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα η παρουσία των απανταχού Ελλήνων είναι από διακριτική έως αθόρυβη. Δεν τους κατηγορώ, αντιθέτως τους καταλαβαίνω. Αλλά αυτό πρέπει να αλλάξει. Έχω ζήσει αρκετά έξω, ταξιδεύω πολύ συχνά και ξέρω το συναίσθημα. Ξέρω πώς είναι να βλέπεις απέξω τη χώρα σου να καταστρέφεται και να νιώθεις πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Άρα, στόχος της καμπάνιας αρχικά είναι να αφυπνίσει και να ενώσει τους Έλληνες ηγέτες του κόσμου. Πιστεύω ειλικρινά ότι αυτές οι δυνάμεις μπορούν να αλλάξουν τη σημερινή εικόνα. Θεωρείται ότι αρκεί το αίσθημα πατριωτισμού για να έρθουν Έλληνες ομογενείς επενδυτές στο ιδιαίτερα αποθαρρυντικό για τις επενδύσεις περιβάλλον που επικρατεί στην Ελλάδα; Βεβαίως και δεν είναι. Αυτός είναι και ο λόγος που το forum έχει δημιουργήσει μια ισχυρή ομάδα άσκησης πίεσης στην ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό να δώσει κίνητρα στους Έλληνες ομογενείς που θέλουν να γυρίσουν στη χώρα και να επενδύσουν. Είναι πραγματικά πολλοί, και είναι ισχυροί, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν το κλίμα στη χώρα. Γνωρίζω πως δεν είναι εύκολο να ξεκινήσουν ξαφνικά Έλληνες ομογενείς να επενδύουν σε μια χώρα άκρως εχθρική. Πιστεύω όμως πως πρέπει να γίνει η αρχή. Θα σας πω ένα παράδειγμα από την προσωπική μου εμπειρία. Το 2015, σε ένα ταξίδι μου στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στο πλαίσιο της διοργάνωσης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, γνώρισα τυχαία έναν τηλεοπτικό παραγωγό ελληνικής καταγωγής. Με μεγάλο παράπονο μου εκμυστηρεύθηκε πως δεν μπορεί να βγάλει άκρη με τη γραφειοκρατία στην Ελλάδα και πως σκοπεύει να πάει στην Τουρκία για κάποια γυρίσματα μιας παραγωγής που σκόπευε να φέρει στη Μεσόγειο. Μιλάμε για γυρίσματα διάρκειας 20 ημερών και ένα budget 5 εκατ. ευρώ. Ομολογώ ότι εξεπλάγην! Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα χανόταν ένα τόσο μεγάλο ποσό για την εγχώρια οικονομία λόγω κακών χειρισμών.
Μια βιτρίνα για «Κάτι Καλύτερο» στο Attica Το μεγαλύτερο πολυκατάστημα της Ελλάδας στηρίζει το έργο ανακαίνισης των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων που υλοποιεί ο ΟΠΑΠ.
Κατεβάστε τώρα δωρεάν το application από το Play Store και το App Store. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το https://www.katikalytero.gr.
Έ
χοντας παραδώσει ήδη οκτώ νοσηλευτικές μονάδες, συνολικής έκτασης 5.330 τετραγωνικών μέτρων και δυναμικότητας 191 κλινών, αλλάζοντας πλήρως και προς το καλύτερο την εικόνα των παιδιατρικών νοσοκομείων «H Αγία Σοφία» και «Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού», ο ΟΠΑΠ συνεχίζει δυναμικά το έργο ανακαίνισης των δύο νοσοκομείων, που έχει ξεκινήσει από το 2014. Για τον λόγο αυτό δημιούργησε την εφαρμογή «Κάτι Καλύτερο», μέσα από την οποία καθένας μπορεί να παίξει και να διασκεδάσει, με σκοπό να προσφέρει έναν ευχάριστο χώρο στα παιδιά που νοσηλεύονται στα δύο νοσοκομεία. Σύμμαχος στην προσπάθεια αυτή του ΟΠΑΠ είναι το Attica, το μεγαλύτερο πολυκατάστημα της Ελλάδας, που αποφάσισε να ντύσει τις βιτρίνες του Attica Department Stores στο City Link επί της οδού Πανεπιστημίου με το «Κάτι Καλύτερο», κινητοποιώντας
επισκέπτες και περαστικούς να συμμετάσχουν στο σπουδαίο αυτό εγχείρημα και να αναλάβουν δράση. Συγκεκριμένα, η πρωτότυπη αυτή ενέργεια προβολής στις βιτρίνες του καταστήματος καλεί όλους να κατεβάσουν δωρεάν στο κινητό τηλέφωνο ή στο tablet την εφαρμογή «Κάτι Καλύτερο», να παίξουν και να υποστηρίξουν τα παιδιά. Το ποσό της συνολικής συνεισφοράς που θα προσφέρει ο ΟΠΑΠ για την ανακαίνιση των δύο παιδιατρικών νοσοκομείων, με τη βοήθεια όλων, αγγίζει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Μέσω ψηφιακής οθόνης που έχει στηθεί στις βιτρίνες του Attica οι επισκέπτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να ενημερωθούν για το ποσό που έχει συγκεντρωθεί, ενώ χρήσιμες πληροφορίες για τις δοκιμασίες της εφαρμογής καθώς και για το έργο που έχει γίνει ήδη στα δύο νοσοκομεία βρίσκονται στις προθήκες του πολυκαταστήματος.
10.11.16 – lifo
9
q Μένω στο Μαρούσι, συγκεκριμένα στο Ψαλίδι Αμαρουσίου. Είναι μια περιοχή με μονοκατοικίες, κήπους και πολύ πράσινο, που συνορεύει με την Πεύκη, μια επίσης καταπράσινη περιοχή.
Talk of the Town
UrbanLife
ΝΑΤΑΛIΑ ΡΑΣΟYΛΗ
Περασμένα μεγαλεία Η ανάπτυξη της περιοχής ως καθαρά αστικής ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930 με την κατασκευή μονοκατοικιών αλλά και των πρώτων σύγχρονων πολυκατοικιών στην Αθήνα, με επιρροές μπάουχαους και αρ ντεκό. Σύντομα η Κυψέλη έγινε μία από τις αριστοκρατικότερες περιοχές της Αθήνας. Αυτό έδωσε την ώθηση τις επόμενες δεκαετίες του 1950 και του 1960, οπότε και η Κυψέλη ήταν στην ακμή της, στην κατασκευή πολυκατοικιών οι οποίες απευθύνονταν στην αστική τάξη.
10 lifo – 10.11.16
Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης πέρασε και επισήμως στη νέα της εποχή το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ύστερα από πολλά χρόνια διαβουλεύσεων και μια πολύμηνη διαδικασία υποβολής προτάσεων, η ομάδα του Impact Hub, που επελέγη για τη διαχείριση του ανακαινισμένου ιστορικού συγκροτήματος, εγκαινίασε το Σάββατο την πρώτη της δράση. Για να φθάσουμε ως εδώ, το πρότζεκτ «Δημοτική Αγορά Κυψέλης» πέρασε από σαράντα κύματα. Το 2003 έκλεισε και το τελευταίο κατάστημα στην αγορά, ένα μικρό οπωροπωλείο, και τέθηκε σε κίνδυνο η ίδια της η ύπαρξη, καθώς κυκλοφόρησαν σενάρια για κατεδάφισή της και ανέγερση ενός πολυώροφου κτιρίου. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων και φορέων το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και αντ’ αυτού το 2005 το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο. Τον Δεκέμβριο του 2006, με πρωτοβουλία κατοίκων, η Δημοτική Αγορά καθαρίζεται και αρχίζει να φιλοξενεί διάφορες δράσεις, από μουσικά δρώμενα, παζάρια και εκδηλώσεις σχολείων της περιοχής έως λαϊκές συνελεύσεις εργαζομένων και συλλογικοτήτων. Το 2012 ο Δήμος Αθηναίων ξεκίνησε την αποκατάστασή του με πόρους από το ΕΣΠΑ και φέτος, μετά το πέρας των εργασιών της ανακαίνισης, προχώρησε σε δημόσιο κάλεσμα προς δημιουργικές ομάδες της πόλης για να καταθέσουν προτάσεις συνολικής διαχείρισης του χώρου για την επόμενη πενταετία. Σύμφωνα με το σχέδιο του δήμου, το κτίριο θα πρέπει να διαθέτει έναν μεικτό χαρακτήρα χρήσης. Συγκεκριμένα, το 38% προορίζεται για δημόσιες υπηρεσίες, το 31% για οκτώ συνολικά καταστήματα προσανατολισμένα στη νέα επιχειρηματικότητα, το 31% για φιλοξενία πολιτιστικών προγραμμάτων και ομάδων πολιτών, ενώ στα 450 τ.μ. των κοινόχρηστων χώρων θα φιλοξενούνται διάφορες δράσεις. Η συμβουλευτική ομάδα που συστήθηκε υπό τους Άρη Καλαντίδη (πολεοδόμο και διευθυντή του Institute of Place Management), Σταύρο Μπένο (πρώην υπουργό και πρόεδρο του φορέα «Διάζωμα»), Βασίλη Φουρλή (επιχειρηματία), Πέτρο Μάρκαρη (συγγραφέα) και Αμαλία Ζέπου (αντιδήμαρχο για την Κοινωνία των Πολιτών) αξιολόγησε 17 προτάσεις από φορείς και δημιουργικές ομάδες της πόλης και προέκρινε ομόφωνα την πρόταση του Impact Hub Athens, των Δημήτρη Κοκκινάκη και Σόφης Λάμπρου, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Τα εγκαίνια της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, στις 4 Αυγούστου 1937, ήταν το γεγονός της ημέρας, με τον ίδιο τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξα, στην επέτειο του καθεστώτος του μάλιστα, να κόβει την κορδέλα. Το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Μεταξά (συνωνυμία με τον δικτάτορα) αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του μοντέρνου κινήματος με πολλά κλασικιστικά στοιχεία, όπως η συμμετρία στις όψεις, ο τονισμός στις οριζόντιες ζώνες με γείσο και ορθομαρμάρωση και οι παραστάδες με γύψινα κιονόκρανα. Η Αγορά ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου οικοδόμησης περιφερειακών αγορών σε πολλές λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, όπως τα Κάτω Πατήσια, τα Κουντουριώτικα, οι Αμπελόκηποι, ο Κολωνός, το Παγκράτι κ.ά., µε σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των δημοτών και την αποσυμφόρηση της κεντρικής Βαρβακείου Αγοράς. Αποτέλεσε για πολλά χρόνια το εμπορικό κέντρο της συνοικίας της Κυψέλης και, παρά την απαξίωση των τελευταίων ετών, συνέχισε να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους Κυψελιώτες. Πίσω πάλι στο 2016, η πρώτη δράση της νέας εποχής για τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι η ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «On Elit now» (11/30-5), στην οποία 17 φωτογράφοι καταθέτουν τη δική τους ματιά πάνω στην περιοχή, αποτίνοντας φόρο τιμής στο θρυλικό φωτογραφικό στούντιο της οδού Θήρας και στον ιδιοκτήτη του Τάσο Κουτσούκο, τον κατά κόσμον κύριο Elite. Οι θεματικές των δράσεων θα επικεντρωθούν αρχικά στην Αγορά, στην ιστορία της Κυψέλης και στην τοπική κοινότητα, με στόχο την επέκτασή τους σε ευρύτερους καλλιτεχνικούς, αστικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς. Το πρόγραμμα θα εμπλουτίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου, ενώ μία ημέρα κάθε εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, από τις 4 το απόγευμα έως τις 8 το βράδυ, ο χώρος θα προσφέρεται ελεύθερα ως βήμα έκφρασης των πολιτών σε μια δράση υπό τον τίτλο «Το μικρόφωνο στους πολίτες».
q Το κέντρο του Αμαρουσίου έχει μια ιδιαιτερότητα για μένα, γιατί μου θυμίζει και λίγο τη χώρα όπου γεννήθηκα, την Αγγλία, και ειδικά τις επαρχιακές, όμορφες πόλεις της. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του τόπου κατοικίας μου. Το πλακόστρωτο, τα πολλά δέντρα, τα διώροφα μαγαζιά, οι μεγάλες πλατείες, ειδικά τον χειμώνα, όταν χιονίζει, σε ταξιδεύουν νοερά στη βόρεια Ευρώπη. Παρόλο που είμαι κρητικής καταγωγής και αγαπώ τη θάλασσα, αυτή η πιο βόρεια αίσθηση που αναδίδει η γειτονιά μου, με το πράσινο και τα χιόνια της, μου δημιουργεί συναισθήματα θαλπωρής και μια παιδικότητα. q Αυτό που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον στην περιοχή είναι η ιστορία της, η οποία ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων και σου δίνει την αίσθηση ότι ένα κομμάτι αυτού του αρχαίου κόσμου βρίσκεται στο σήμερα, όπως, για παράδειγμα, η παράδοση κατασκευής κεραμικών που κρατάει από εκείνη ακριβώς την εποχή. Η περιοχή ονομάστηκε έτσι από την Αμαρυσία Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού, και εδώ βρισκόταν ένας ναός της που στη συνέχεια μετατράπηκε στο θρυλικό εκκλησάκι της Παναγίας της Νερατζιώτισσας. Αποτελεί ένα κομβικό σημείο της Αθήνας, παρόλο που ανήκει στα βόρεια προάστια και έχει εύκολη συγκοινωνία, με τον Ηλεκτρικό (το θηρίο, όπως τον έλεγαν παλιά!), τον προαστιακό, τη δημοτική συγκοινωνία, τα λεωφορεία του. q Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το σπίτι μας, γιατί δεν έχει κίνηση αλλά μια υπέροχη, καταπράσινη πλατεία με γρασίδι, λεύκες, ευκάλυπτους, μουριές και πεύκα και το κέντρο της κοσμεί η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Είναι ένα ήσυχο μέρος όπου μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατα αλλά και να κυκλοφορούμε με αυτά. Ο πατέρας μου, που ερχόταν συχνά σ’ εμάς για βόλτα, έλεγε ότι έτσι θα έπρεπε να ζουν όλοι οι άνθρωποι. Σε σπίτια χωρίς ορόφους, με κήπους και λουλούδια.
ΨΑΛΊΔΙ
από τον δημήτρη κυριαζή
Βρίσκεται στην 6η Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Αθηναίων, 1,5 με 3 χιλιόμετρα βόρεια από την πλατεία Ομονοίας, ανατολικά της οδού Πατησίων και βόρεια του Πεδίου του Άρεως. Κατοικείται από 50.000 κατοίκους. Κέντρο της είναι η πλατεία Κυψέλης, η οποία επισήμως φέρει την ονομασία «Πλατεία Κανάρη», προς τιμήν του ήρωα Κωνσταντίνου Κανάρη, ο οποίος κατοικούσε επί σειρά ετών στην περιοχή.
Από το 1937 και τον Ιωάννη Μεταξά στο Impact Hub του 2016.
Τα επόμενα σχέδια της Ναταλίας είναι η ηχογράφηση του νέου της δίσκου, καθώς και η ολοκλήρωση ενός διπλού CD που θα κυκλοφορήσει με «ξαναδιαβασμένα» τα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη μέσα από τα μάτια γνωστών καλλιτεχνών, όπως οι Σαββόπουλος, Βιτάλη, Β. Παπακωνσταντίνου κ.ά. Τα Σάββατα 12 και 19 Νοεμβρίου θα τη βρείτε στη μουσική σκηνή Σφίγγα μαζί με τους Γ. Νέγκα, Αφρ. Μάνου και άλλους σε δύο παραστάσεις με τραγούδια του Ρασούλη.
Hγειτονιάμου
ΦΩΤΟ: ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ
α π ό τ ον δ ημήτ ρ η κυρ ια ζ η
Τραγουδοποιός
Νέα εποχή για τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης
✍ Κυψέλη
q Το Ψαλίδι αποτελεί έναν υπέροχο συνδυασμό παλιάς αθηναϊκής αστικότητας, με τα παλιά αρχοντικά, και μιας εξωστρεφούς λαϊκότητας που αγαπώ ιδιαίτερα. Ενώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας «Β.Π.» περιοχής, δεν είναι καθόλου σνομπ και ψηλομύτικη.
q Αγαπημένο μέρος στη γειτονιά μου τολμώ να πω ότι είναι ο πολυχώρος τέχνης που έχει ανοίξει ο άντρας μου, ο Κωνσταντής, η BABEL. Είναι απέναντι από το δάσος Συγγρού και τα μάτια μας γεμίζουν ουρανό και πράσινο όταν βρισκόμαστε εκεί. Έχει λίμνες, θέατρο, μέχρι και Μουσείο Μελισσοκομίας. Έχει επίσης το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, η μοναδική ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα που είναι γοτθικού ρυθμού. q Ένα άλλο μέρος όπου ευχαριστιόμαστε πολύ είναι ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος στον Παράδεισο Αμαρουσίου, ο πρώτος όμιλος αθλητικής ιππασίας στην Ελλάδα – ένα άθλημα που αγαπώ ιδιαίτερα και τώρα πια και ο γιος μου. q Λατρεύω τα ψώνια στους πεζόδρομους στο κέντρο του Αμαρουσίου, με τους πολλούς φούρνους, τα μανάβικα, τα ψαράδικα και τα μπαχαράδικά του. Είναι μια μείξη μυρωδιών Ανατολής και Δύσης που απολαμβάνω ιδιαίτερα στο βοτανοπωλείο Εκ Ζωνιανών της οικογένειας Κάββαλου! q Τα δύο αγαπημένα μου γκράφιτι στο Μαρούσι είναι οι μορφές του Sonke στην Κηφισίας και το «λάθως» (με ωμέγα βέβαια!), που υπενθυμίζουν τη δύναμη της ιστορίας των τοίχων.
10.11.16 – lifo
11
Talk of the Town
ΆΤΙΜΟ… ΥΠ.ΠΟ.
ΠλαγιοΜετωπικά
απ ό τh ναταλ ι χατζη α ν τω ν ι ου
(που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα).
12 lifo – 10.11.16
Ε, λοιπόν, για πολλούς πολιτικούς θεωρείται «υποβιβασμός» ή, έστω, «ευκολάκι» σε σχέση με τα άλλα. Για τους καλλιτέχνες είναι πρόκληση, αλλά και αγάπη που γίνεται… δίκοπο μαχαίρι – άσε που στη σκιά της σύγκρισης καραδοκεί το φάντασμα της Μελίνας. Και για τον Χατζιδάκι ήταν «απόδειξη ότι δεν έχουμε πολιτισμό». Το υπουργείο Πολιτισμού… Που έχει υποδεχτεί κατά καιρούς πολιτικούς καριέρας όταν χρειάζονταν μια περίοδο «αγρανάπαυσης» ή ένα υπουργικό test drive προτού να αναχωρήσουν για πιο «καίρια» πόστα. Που έχει υποδεχτεί και πανεπιστημιακούς, αποδεικνύοντας ωστόσο ότι η διαδρομή από την έδρα διδασκαλίας και την καλλιέπεια στην εφαρμογή είναι δύσβατη. Που έχει υποδεχτεί, σπανιότερα, καλλιτέχνες ως δημοφιλή και καθ’ ύλην αρμόδια πρόσωπα, τα οποία δεν είναι πάντα βέβαιο ότι είναι είτε το ένα είτε το άλλο. Που είχε υποδεχτεί κάποτε κι έναν πρωθυπουργό, ο οποίος διατήρησε για λίγο την εντύπωση ότι ο διττός ρόλος θα αναβάθμιζε μαγικά τον Πολιτισμό… Άτιμο υπουργείο το Πολιτισμού. Είχε, βλέπετε, πάντα να διαχειριστεί: α) τα λιγότερα χρήματα – και τώρα τα σχεδόν καθόλου, β) τον illustre μύθο περί του «πολιτισμού που είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» – τη φράση που αποδίδεται στη Μελίνα που πολλοί ηγάπησαν, αλλά ελάχιστοι υποστήριξαν, γ) μια γκάμα που κυμαίνεται από τις υψηλές καλλιτεχνικές φιλοδοξίες έως τις ταπεινές και χυδαίες ματαιοδοξίες, δ) τη διελκυστίνδα μεταξύ της αρχαίας κληρονομιάς και του σύγχρονου πολιτισμού, ε) την απουσία οποιασδήποτε ομαλότητας, συνέχειας και αυτονόητης πολιτιστικής πολιτικής ακόμα και για τα πιο αυτονόητα ζητήματα και στ) την αδιαφορία ενός ποσοστού συμπολιτών μας για τα θέματα πολιτισμού, που όσο η κρίση επέλαυνε, τόσο τα θεωρούσαν προβλήματα «πολυτελείας». Και μη νομίζετε ότι αυτοί οι τελευταίοι είναι μόνο όσοι έτρεχαν στα σκυλάδικα. Όχι. Η αδυναμία της παιδείας να δημιουργήσει ένα σταθερό σύστημα συνομιλίας με τον σύγχρονο πολιτισμό κατέστησε τον τελευταίο ένα δυσπρόσιτο πεδίο στο οποίο πολλοί δεν μετείχαν, άλλοι συνέχεαν με τη light ψυχαγωγία και το κουτσομπολιό («αν δεν ξέρεις για τον γάμο του Σάκη, τι πολιτιστικό ρεπορτάζ κάνεις;» με είχαν ρωτήσει κάποτε) και τώρα πια δεν έχουν καμία διάθεση να περισώσουν. Λιγότεροι ήταν όσοι αντιλήφθηκαν εγκαίρως πόσο παραπλανητικός μπορεί να είναι ο χώρος του πολιτισμού: στα «καμαρίνια» του παιζόταν χρόνια τώρα κι ένα άγριο παιχνίδι συμφερόντων, ματαιοδοξιών, διαπλοκής και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, με όρους που δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν άλλα πεδία δόξης λαμπρά του νεοελληνικού μας βίου. Γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά; Με αφορμή τον πρόσφατο διορισμό της Λυδίας Κονιόρδου στο υπουργείο Πολιτισμού, ο οποίος πρώτα συστήθηκε ως «έκπληξη» και αμέσως μετά προκάλεσε ένθεν και ένθεν ακρότητες: υπήρξαν και οι μεν που φρόντισαν με ζέση πράκτορα του CSI να ανακαλύψουν λόγους «αποδόμησης» της Κονιόρδου (λες και στο ΥΠ.ΠΟ. θα κρίνουμε τα τσάκρα της) και οι δε που έσπευσαν να δώσουν διαπιστευτήρια (η υπέρ της φεϊσμπουκική υστερία ενός παρα-σκηνοθέτη που μου προκάλεσε ναυτία ήταν μόνο η αρχή του κακού). Προσωπικά, απόρησα γιατί μια τόσο σπουδαία, καταξιωμένη ηθοποιός και σκηνοθέτις, με ατζέντα πλήρη σημαντικών ραντεβού (π.χ. με τον Μπομπ Γουίλσον) δέχτηκε να βάλει το κεφάλι της στη σημερινή λαιμητόμο του ΥΠ.ΠΟ. Που σημαίνει: χωρίς λεφτά, χωρίς σαφή χάραξη πολιτιστικής πολιτικής και ανάλογες μελέτες, με τον σύγχρονο πολιτισμό να εναπόκειται κυρίως στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις επιλογές των ιδρυμάτων, με εκκρεμή δεκάδες ζητήματα και ανάμεσα σ’ αυτά ορισμένους τρομακτικούς οικονομικούς και πρακτικούς «γόρδιους δεσμούς». Τι θα κάνει για όλα αυτά η κυρία Κονιόρδου; Σε ποιον βαθμό μπορεί να βοηθήσει και πώς, και πόσο έχει συνειδητοποιήσει ότι αναγκαστικά θα δυσαρεστήσει τον «κόσμο» της; Άλλωστε, το υψηλό καλλιτεχνικό πρόσημο δεν σημαίνει ούτε καταλληλότητα ούτε και ακαταλληλότητα για το άτιμο ΥΠ.ΠΟ., που μπορεί εν μια νυκτί να κάνει το προσόν (της οργανικής της σχέσης με τον χώρο του πολιτισμού) μειονέκτημα. «Ο πολιτισμός πρέπει να συνδεθεί με την παιδεία, που είναι το μέλλον του τόπου, με τον τουρισμό και την παραγωγικότητα, με ήπιους τρόπους. Να αναδειχθεί η παραγωγικότητα, τα περίφημα προϊόντα και οι δυνάμεις του τόπου μας, μέσα από μια υγιή επιχειρηματικότητα και τη φιλοσοφία της αειφόρου ανάπτυξης» δήλωσε η κ. Κονιόρδου κατά την τελετή παραλαβής του ΥΠ.ΠΟ. Από τέτοιες ωραίες, γενικόλογες δηλώσεις καλών και φιλόδοξων προθέσεων σε υπουργικά «θυρανοίξια» οι πολιτιστικοί ρεπόρτερ έχουμε κάνει συλλογή. Προτιμώ την ανθρώπινη παραδοχή της, μόλις ανέλαβε: «Θα είναι δύσκολα. Θα το παλέψουμε». Ναι, θα είναι δύσκολα και δεν ξέρω κι αν παλεύεται. Αλλά, όπως και να ’χει, «καλή δύναμη». Και κάτι ακόμα: σίγουρα η γιόγκα θα της φανεί χρήσιμη.
ONSTAG
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΤΙΝΟ ΘΕΑΤΡΙΚO ΧΕΙΜΩΝΑ;
THENS
γαλαξίας Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την πρώτη συμπαραγωγή με την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη νέα δημιουργία του Αντώνη Φωνιαδάκη, Γαλαξίας. Πρόκειται για έναν πειραματισμό πάνω στην έννοια της απαρχής, της δημιουργίας «εκ του μηδενός» αλλά και της ώσμωσης που δημιουργείται όταν στοιχεία πρωτόγνωρα μεταξύ τους έρθουν σε επαφή. Στο Θέατρο Ρεξ. Φωτογραφία: Δημήτρης Καπνόριζας / 14studio.
Tι ξεχωρίζει φέτος από τις εκατοντάδες παραστάσεις που συνεχίζουν (παρά την κρίση) να ανεβαίνουν στην Αθήνα. ΑΠO ΤΗ ΜΑΤIΝΑ ΚΑΛΤAΚΗ
10.11.16 – lifo
13
η επανένωση της βόρειας με τη νότια κορέα Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει με την ανανεωμένη ομάδα ηθοποιών της περσινής επιτυχίας του Υπογείου Τα παδιά του ήλιου, το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Joël Pommerat, La réunification des deux Corées (Théâtre Odéon 2013) . Στο Θέατρο Τέχνης. Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
14 lifo – 10.11.16
και τις αναλογίες στους κλάδους παραγωγής ως προς την παραγωγή εμπορευμάτων αλλά και τη ζήτηση στην αγορά) μπορεί να βοηθήσει. Άλλωστε «η δυσαναλογία είναι το συνάδον αποτέλεσμα και όχι η γενική αιτία της υπερσυσσώρευσης». Σκέφτομαι –και μειδιώ– την απόγνωση του μαρξιστή ή και του νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου που θα προσπαθούσε να ερμηνεύσει τα χαρακτηριστικά της αθηναϊκής θεατρικής αγοράς με τα εργαλεία των αντίστοιχων οικονομικών θεωριών. Το καλλιτεχνικό έργο μπορεί να έχει αξία χρήσης, αλλά η ανταλλακτική αξία του δεν υπολογίζεται με βάση τις σχέσεις και τις εξισώσεις των οικονομικών θεωριών. Κι επειδή δεν είναι η συσσώρευση κεφαλαίου και το κέρδος που ορίζει το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στο καλλιτεχνικό πεδίο, οι καλλιτέχνες αποδείχθηκαν εντυπωσιακά ανθεκτικοί και ευέλικτοι στις συνέπειες της κρίσης. Παρ’ όλα αυτά, σαν να είχε δίκιο ο γερο-Μαρξ όταν έγραφε το 1844 ότι η προσφορά και ζήτηση δεν είναι σε ισορροπία παρά μόνο σποραδικά, και ότι αυτό είναι νόμος. Και ότι μέσω των κρίσεων επιτυγχάνεται μια προσωρινή ισορροπία, ενώ μια κρίση, ακόμη και σοβαρή, δεν σημαίνει το τέλος του συστήματος που την παράγει. Βάσει αυτών, τα προβληματικά φαινόμενα στο θέατρο δεν είναι απότοκα της εν εξελίξει κρίσης αλλά αποδεικτικά μιας σταθερά άναρχης συνθήκης που δεν πρόκειται να αρχίσει να λειτουργεί με τάξη και αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στους «συμβαλλομένους». Απλώς η γενική οικονομική κρίση εντείνει τις αντιθέσεις και οδηγεί σε νέες και όχι τόσο νέες «λύσεις». Έτσι, τώρα που πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται να εργάζονται υποαμειβόμενοι, μοιάζει φυσιολογικό οι αμοιβές των ηθοποιών (και των άλλων συντελεστών) των
μικρών ομάδων να συμφωνούνται εκ των ενόντων, βάσει των εισπράξεων κάθε μέρας. Μιλάμε, βέβαια, για ανασφάλιστη εργασία σε ένα μεγάλο ποσοστό αλλά, ως γνωστόν, οι καλλιτέχνες είναι τζιτζίκια, όχι μυρμήγκια. (Γράφω και νιώθω ότι ούτε να αστειευτώ μπορώ, ούτε να ειρωνευτώ. Θα ευγνωμονώ όποιον απαντήσει, σοβαρά και συγκροτημένα, στο ερώτημα ποιος είναι ο «εχθρός» – και πώς αντιμετωπίζεται.) Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, μεγεθύνεται ο ρόλος, και το μερίδιο στην αγορά, των μεγάλων οργανισμών – αυτών που χρηματοδοτούνται από την πολιτεία (π.χ. το Εθνικό Θέατρο) ή από ιδιωτικό φορέα (π.χ. η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση). Όχι μόνο γιατί είναι σε θέση να έχουν ένα πρόγραμμα πολλαπλών προτάσεων αλλά και γιατί ό,τι παρουσιάζουν, ασχέτως της τελικής αποτίμησης του καλλιτεχνικού έργου, είναι ενός επιπέδου και πάνω.
ΝΈΕΣ ΙΔΈΕΣ ΚΑΙ ΛΎΣΕΙΣ Η κρίση έχει οδηγήσει σε άνθηση της ευρηματικότητας, ειδικά ως προς τις συνεργασίες και τις συμπαραγωγές διαφορετικών οργανισμών, όπως, καλή ώρα, η συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Μουσείο Μπενάκη. Συγκεκριμένα, αντικείμενα του μουσείου στην οδό Κουμπάρη γίνονται αφορμή για τέσσερις συνολικά θεατρικές δράσεις στον χώρο του, κάθε Τρίτη από τις 8 Νοεμβρίου έως τις 28 Μαρτίου. Η πρώτη παράσταση έχει τίτλο Νεοπτολέμου Μύησις και σχολιάζει τη σκηνή που κοσμεί ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο των μέσων του 5ου αιώνα π.Χ. μέσω του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή. Αργότερα, ένα πολύπτυχο κεντητό φουστάνι από την Κρήτη του 17ου αιώνα θα γίνει αφορμή για μια θεατρική δράση με υλικό από την Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση και ούτω καθεξής. Θα προηγείται σύντομη παρουσίαση του εκάστοτε εκθέματος από τον αρμόδιο επιμελητή της συλλογής, έτσι ώστε να γίνεται ομαλά η μετάβαση από τη θεματολογία του αντικειμένου στον δραματοποιημένο λόγο. Η ιδέα είναι πολύ καλή και από δύο προηγούμενες παραστάσεις στο Μουσείο Μπενάκη (του Γρηγόρη Χατζάκη και του Κωνσταντίνου Ντέλλα) διαπιστώσαμε πόσο καλά λειτουργεί ο μουσειακός χώρος ως χώρος παράστασης. Εδώ αξιοποιείται υπάρχον «κεφάλαιο» με ζητούμενο την κίνηση των δημιουργικών δυνάμεων και την κυκλοφορία ανθρώπων στους χώρους – μέσω προτάσεων μεικτού ενδιαφέροντος προσελκύεται κοινό και στο Μπενάκη και στο Εθνικό.
ATHENSONSTAG
Σ
υνάντησα τις προάλλες μια σκηνοθέτιδα η οποία, μιλώντας για τη θεατρική σεζόν, παρομοίασε τη σημερινή κατάσταση στη θεατρική αγορά με την τελευταία φάση του καρκίνου, όταν τα κύτταρα αναπτύσσονται πέρα από κάθε έλεγχο – μετά απ’ αυτό το όργιο αναπαραγωγής ο ασθενής καταλήγει. Μ’ έβαλε σε σκέψεις η παρομοίωσή της. Ο υπερβολικός αριθμός παραστάσεων δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Εδώ και χρόνια παρακολουθούμε την άναρχη διεύρυνση της θεατρικής αγοράς, αλλά η πρόβλεψη ότι από μόνη της κάποια στιγμή θα πετύχει την αναγκαία ισορροπία αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας. Όχι μόνο δεν έκλεισαν θέατρα αλλά άνοιξαν νέοι χώροι και ο αριθμός των παραστάσεων συνεχίζει να παρουσιάζει αυξητικές τάσεις. Όχι πολύ καιρό πριν, πίστευα ότι η στρέβλωση και η δυσαναλογία στον θεατρικό χώρο έχει να κάνει με την αδιαβάθμητη καλλιτεχνική παιδεία, εν προκειμένω των δραματικών σχολών, και την απουσία εκπαιδευτικών κριτηρίων και προγράμματος βάσει των οποίων να λειτουργούν. Ωστόσο, ακόμη κι αν έμπαινε κάποια τάξη, ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός ηθοποιών που βγαίνουν κάθε χρόνο στη θεατρική αγορά δεν θα μειωνόταν. Όπως δεν μειώνονται οι υποψήφιοι για πανεπιστημιακές σπουδές ακόμη και σε σχολές των οποίων οι πτυχιούχοι είναι μελλοντικοί άνεργοι με βούλα. Θεωρίες περί «αυτορρύθμισης της αγοράς» αποδείχθηκαν άκυρες στην πραγματική οικονομία, πώς θα μπορούσαν να ισχύουν σ’ έναν χώρο που τα φυσικά χαρακτηριστικά του τις «πετάει» έξω; Ούτε η θεωρία της δυσαναλογίας-υπερπαραγωγής (που εξετάζει τις σχέσεις
Εδώ και χρόνια παρακολουθούμε την άναρχη διεύρυνση της θεατρικής αγοράς, αλλά η πρόβλεψη ότι από μόνη της κάποια στιγμή θα πετύχει την αναγκαία ισορροπία αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας. Όχι μόνο δεν έκλεισαν θέατρα αλλά άνοιξαν νέοι χώροι και ο αριθμός των παραστάσεων συνεχίζει να παρουσιάζει αυξητικές τάσεις.
από τη σιωπή της προθήκης στον θεατρικό λόγο To Μουσείο Μπενάκη συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο σε μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση. Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική μουσειακή περιήγηση, στην οποία δραματοποιημένα από ηθοποιούς κείμενα θα φωτίζουν πτυχές της Ιστορίας που τα ίδια τα αντικείμενα αφηγούνται. Στο Κεντρικό Κτίριο.
10.11.16 – lifo
15
αυτή η νύχτα μένει Η Κίρκη Καραλή σκηνοθετεί το έργο του Θάνου Αλεξανδρή στο Passport. Φωτογραφία; Σπύρος Στάβερης
η ιδέα Η Καμεράτα εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με το έργο του Γκούσταβ Χολστ. Φωτογραφία: Νικόλας Βογιατζής
ευτυχισμένες μέρες Η Σύλβια Λιούλιου σκηνοθετεί, η ΌλιαΛαζαρίδου πρωταγωνιστεί στο σπουδαίο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ. Στο Βios. Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης
δωδέκατη νύχτα Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του Σαίξπηρ στο Εθνικό Θέατρο. Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφίδας
16 lifo – 10.11.16
ATHENSONSTAG
Κάπως πρέπει να αντιμετωπίσουν οι καλλιτεχνικοί οργανισμοί την υποχρηματοδότησή τους από την πολιτεία και οι ιδέες δεν λείπουν. Έτσι, π.χ., η Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις μιούζικαλ που παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2015 και 2016, θα ανεβάσει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά οπερέτα για παιδιά (το έργο του Γκούσταβ Χολστ Η ιδέα, ένα δίπρακτο κωμικό μουσικοθεατρικό έργο του 1896, τις Κυριακές 19/11, 14/1, 11/2, 18/3), διεκδικώντας χώρο από το «μονοπώλιο» της Λυρικής Σκηνής. Άλλο παράδειγμα προτάσεων που προσελκύουν το κοινό με μια ιδέα «εξωθεατρική»: την Κυριακή 20 Νοεμβρίου, στις 11:30, στην Aίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, θα παρουσιαστεί το Ρωμαίος + Ιουλιέττα x 6. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα ερμηνεύσει έξι αποσπάσματα από μουσικά έργα (του Μπελίνι, του Μπερλιόζ, του Τσαϊκόφσκι, του Προκόφιεφ, του Μπερνστάιν και του Νίνο Ρότα) που αντλούν το θέμα τους από το σαιξπηρικό έργο. Τη συναυλία θα συνοδεύει παράλληλη προβολή εικαστικών έργων εμπνευσμένων από τις εν λόγω μουσικές συνθέσεις, που δημιούργησαν παιδιά και έφηβοι που συμμετείχαν στον διαγωνισμό Ρωμαίος + Ιουλιέττα x 6 (συνδιοργάνωση του ΜMA και του British Council). Η ιδέα είναι θαυμάσια: το νεαρό κοινό ασχολείται με το σαιξπηρικό έργο και με υψηλής ποιότητας μουσική μέσα από μια διαδικασία που εμπλέκει δημιουργικά και το ίδιο. Κι αυτό είναι ένα άλλο ενδιαφέρον φαινόμενο που βρίσκεται σε εξέλιξη: οι «εξειδικευμένες» παραστάσεις για συγκεκριμένες ηλικίες. Στα πολυάριθμα θεάματα για παιδιά προστίθενται πλέον παραστάσεις για βρέφη και νήπια προσχολικής ηλικίας, ενώ αύξηση παρουσιάζει ο αριθμός των παραστάσεων για εφήβους. Με τη μεσολάβηση του σχολείου, που οδηγεί τους μαθητές στα θέατρα εν είδει εκδρομής, οι έφηβοι, το μελλοντικό ενήλικο κοινό, έρχονται σε επαφή με τη γοητεία του θεάτρου. Συχνά, όπως στην περίπτωση της παράστασης της Στέγης (Μοσκώβ-Σελήμ του Γεώργιου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου), είναι ο καλύτερος τρόπος για να έρθει το εφηβικό κοινό σε επαφή με σημαντικά κείμενα, τόσο από άποψη γλώσσας όσο και θεματολογίας. Στην επικράτεια των παραστάσεων για ενήλικες ένα είναι, νομίζω, το βασικό χαρακτηριστικό: η άρση των συμβατικών κατηγοριο-
ποιήσεων και κυρίως της διάκρισης εμπορικό/ ποιοτικό. Άλλοτε θα χαρακτηριζόταν αλλόκοτη, σήμερα έως και προκλητική, η συνεργασία της Λυδίας Κονιόρδου με τον Πέτρο Φιλιππίδη στο θέατρο Μουσούρη. Με εντελώς διαφορετικές διαδρομές και υποκριτικό στυλ, οι δυο τους συμπρωταγωνιστούν στο Και τώρα οι δυο μας του Αλεξάντρ Γκέλμαν, και μάλιστα σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη. Αν και το κοντράστ είναι πολύ μικρότερο, η Μαρία Ναυπλιώτου συμπρωταγωνιστεί με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στο σαιξπηρικό Ημέρωμα της στρίγκλας υπό την καθοδήγηση του Γιάννη Κακλέα στο θέατρο Βρετάνια. Εδώ και αρκετά χρόνια ο Κακλέας επιχειρεί να εξοικειώσει το ευρύ κοινό με σημαντικά έργα μέσω κόνσεπτ φιλικών στον μέσο θεατή. Ο ίδιος σκηνοθετεί και τον Άμλετ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη (μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ηθοποιού) στον σπουδαίο ρόλο του πρίγκιπα της Δανίας. Τώρα, πώς μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί στις σκηνοθετικές απαιτήσεις δύο σαιξπηρικών έργων, δουλεύοντάς τα σχεδόν παράλληλα, αποτελεί ζήτημα στο οποίο η απάντηση θα δοθεί επί σκηνής. Στην ίδια κατεύθυνση, η Ρούλα Πατεράκη θα παίξει μαζί με τον Στέλιο Μάινα στο ψυχολογικό θρίλερ για δύο πρόσωπα Misery (βασισμένο στο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ που έκανε ιδιαιτέρως γνωστό η ταινία του Ρομπ Ράινερ του 1990), σε σκηνοθεσία του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη (του Πάνθεον). Τη δημιουργική «βουλιμία» (στον αντίποδα της ένδειας την εποχή της κρίσης), σε συνδυασμό με την ακύρωση παγιωμένων άλλοτε διακρίσεων και με τη συνάντηση καλλιτεχνών με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, «εκφράζει» περισσότερο από κάθε άλλον φέτος ο Γιώργος Κιμούλης, ο οποίος πρώτα θα σκηνοθετήσει τις αριστουργηματικές Επικίνδυνες Σχέσεις του Λακλό στο θέατρο Άλμα, κρατώντας τον ρόλο του Βαλμόν κι έχοντας συμπρωταγωνίστριες την Εβελίνα Παπούλια και την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους (και guest-star τη Μάρω Κοντού). Στη συνέχεια, θα σκηνοθετήσει ένα μιούζικαλ στο Παλλάς, βασισμένο στη ζωή και στην καριέρα της Τζένης Βάνου, με τη Φωτεινή Δάρρα να αναλαμβάνει τη Βάνου (!), αλλά και το Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι στο Από Μηχανής Θέατρο, με πρωταγωνιστές τον Άκι Βλουτή
και τη Νίκη Παλληκαράκη! Αν, και πώς, μπορούν όλα αυτά να λειτουργήσουν σωστά, θα το διαπιστώσουμε στις αίθουσες. Σαφής τάση της σεζόν, αν και συνηθισμένη τα τελευταία χρόνια, είναι η στροφή στη λογοτεχνία. Το ενδιαφέρον φέτος διευρύνεται και πέραν των ξένων κλασικών, στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Έτσι, ήδη έχουν ανεβεί οι Μηχανικοί Καταρράκτες της Σώτης Τριανταφύλλου στο Από Μηχανής, η Κίρκη Καραλή θα παρουσιάσει στη σκηνή του Ρassport το Αυτή η νύχτα μένει του Θάνου Αλεξανδρή και ο Σταμάτης Φασουλής θα διασκευάσει το μυθιστόρημα του Χρήστου Χωμενίδη Νίκη στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου. Παλαιότερο «κλασικό», η Αστροφεγγιά του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, θα ανεβεί στο θέατρο Χώρα σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με τη Γιούλικα Σκαφιδά, τον Ιωάννη Παπαζήση, τη Μαρίνα Ψάλτη και τον Δάνη Κατρανίδη σε ρόλο γκεστ. Βy the way, o τελευταίος εμπιστεύεται φέτος το θέατρό του (το Πόλις) σε καλλιτέχνες της πολύ νέας γενιάς. Μάλιστα, την άνοιξη θα ερμηνεύσει τον Μισάνθρωπο του Μολιέρου σε μια παράσταση που θα σκηνοθετήσει η Ιόλη Ανδρεάδη. Όλα μπλέκονται γλυκά. Κατά τα άλλα, δεν είναι λίγες οι ενδιαφέρουσες προτάσεις πιο «καθαρών» χαρακτηριστικών. Περιμένω να δω, μεταξύ άλλων, τον Ιβάνοφ της Σύλβιας Λιούλιου και τη Λέσχη από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου στο Θέατρο Τέχνης. Θέλω να δω τρεις παραστάσεις στη Σκηνή Κοτοπούλη του Εθνικού: τον Άνεμο του Κωνσταντίνου Ρήγου, τους Δαιμονισμένους σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή και, βέβαια, στο τέλος της σεζόν, την Οπερέτα του Γκομπρόβιτς σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Θα δω, όμως, και το Πόθοι κάτω από τις λεύκες για την επιστροφή του Αντώνη Αντύπα, και μάλιστα σε μια μεγάλη σκηνή, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Εννοείται πως στη λίστα με τα αναμενόμενα περιλαμβάνεται ο Δον Ζουάν του Μιχαήλ Μαρμαρινού στη Στέγη, με τον Χάρη Φραγκούλη Δον Ζουάν και τον Γιάννο Περλέγκα Σγαναρέλο. Για τις πολλές παραστάσεις του χειμώνα που δεν αναφέρθηκαν, ένα μόνο: παραμένουμε ανοιχτοί στις εκπλήξεις.
relax… mynotis Βασίλης Παπαβασιλείου & Γιάννος Περλέγκας πρωταγωνιστούν σε μία από τις πιο αναμενόμενες παραστάσεις της χρονιάς. Στο Θέατρο Τέχνης. Φωτογραφία: Μυρτώ Αποστολίδου
μοσκώβ σελήμ Η Εφηβική Σκηνή της Στέγης ανεβάζει το έργο-ύμνο στη φιλία και τον άνθρωπο, του Γεώργιου Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου.
10.11.16 – lifo
17
ΡΙΧΑΡΔΟΣ
B
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ
18 lifo – 10.11.16
Ο Άρης Σερβετάλης υποδύεται έναν φιλήδονο και φιλάρεσκο βασιλιά λίγο πριν από την οριστική του κατάρρευση σε μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Σαίξπηρ. ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ
☛
THENSONSTAGE
Ο
Άρης Σερβετάλης που με υποδέχεται στο καφέ απέναντι από το θέατρο Ροές είναι μια φιγούρα ασκητική –ψηλός, αδύνατος, σοβαρός–, μιλάει σιγά και επιλέγει προσεκτικά τις λέξεις. Στην πορεία της κουβέντας μας χαλαρώνει και όταν χαμογελάει, το πρόσωπό του φωτίζεται. Η αφορμή για τη συνάντηση είναι ο Ριχάρδος Β’, ο ρόλος που πρόκειται να υποδυθεί στην τέταρτη δουλειά της ομάδας Res Ratio Network, που από τις 25 του μήνα θα παρουσιάζεται στο Θέατρο Ροές σε σκηνοθεσία της Έφης Μπίρμπα. «Είναι μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Σαίξπηρ», λέει, «αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό. Έχει γίνει μια μετάφραση από το αγγλικό κείμενο και μια απόδοση από τη Μιχαήλα Πλιαπλιά που απαντά στις ανάγκες της παράστασης. Έχουμε συμπτύξει ορισμένα πράγματα από τον λόγο του Ριχάρδου, έχουν μπει και κάποια άλλα κείμενα, είναι ουσιαστικά μια απόδοση. Εμένα μου αρέσει πολύ στο θέατρο αυτό γενικότερα, να υπάρχει η προσωπική ματιά του καλλιτέχνη πάνω στο έργο και όχι τόσο η αποτύπωση του έργου – αλλιώς, ας πάρει κάποιος το βιβλίο και ας το διαβάσει. Με ενδιαφέρει τι θέση παίρνει ο καλλιτέχνης που αποφασίζει να το ανεβάσει. Το ίδιο θεωρώ ότι έγινε και με τον Καραθάνο και τους Όρνιθες, όπου προσπάθησε να κάνει μια δική του ανάγνωση του έργου. Είναι, νομίζω, πολύ σημαντικό. Ακόμα και οι διαφωνίες που δημιουργούνται είναι κάτι εποικοδομητικό».
10.11.16 – lifo
19
— Ο «Ριχάρδος Β’» δεν είναι από τα δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Γιατί το επιλέξατε; Νομίζω ότι από το 1948 είναι μόλις η τρίτη φορά που ανεβαίνει. Το δια-
βάσαμε και συνειδητοποιήσαμε ότι μας αφορά άμεσα. Είναι ένα έργο που δεν έχει σχέση με τα άλλα σαιξπηρικά δράματα, που έχουν δολοφονίες και ίντριγκες. Περιέχει μια άλλη διαπλοκή σε σχέση με τους κόλακες και τον σφετεριστή του θρόνου –κι αυτός βασιλιάς– και ο λόγος που αποφασίσαμε –κυρίως η Έφη– να το ανεβάσουμε είναι ότι έχει να κάνει με την κατάρρευση της ιδιότητας. Ο Ριχάρδος είναι ένας βασιλιάς που από μικρός έχει αυτό τον τίτλο και ξαφνικά έρχεται ένα γεγονός που τον βγάζει από αυτή την ιδιότητα, χάνει την ταυτότητά του και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν. Στο τέλος, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, ξαναβρίσκει κάπως τον εαυτό του. Είναι ένα έργο για την κατηφόρα που ξεκινάει από την απόλυτη καταξίωση και την εξουσία και καταλήγει στην επαναφορά του τίποτα και δείχνει πώς αυτό το τίποτα σε αναγεννά και μπορείς να βρεις κάτι μέσα σε αυτό. —Στο τέλος είναι ένας συντετριμμένος βασιλιάς. Πόσο τον άλλαξε αυτή η συντριβή; Σί-
γουρα τον άλλαξε, ήρθε πιο κοντά με ό,τι έχει εντός του, με τον εαυτό του. —Τι είδους ήρωας είναι ο Ριχάρδος, είναι καλός ή κακός βασιλιάς; Είναι μια επηρμένη
προσωπικότητα, ένας έφηβος, γιατί γίνεται σε νεαρή ηλικία μονάρχης, ένας άνθρωπος που τα έχει όλα και ασκεί εξουσία σε πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποιος που είναι μέσα στη μόδα και ωραιοπαθής φουλ. Εν τω μεταξύ, μέσα στο έργο έχει ενδιαφέρον το πώς λειτουργούν οι κόλακες, αυτός ο μηχανισμός που υπάρχει στα γρανάζια της εξουσίας: οι αυλικοί σού ψιθυρίζουν στο αυτί συνεχώς είτε κολακείες είτε διαπλοκές, και αυτό σιγά-σιγά σε διαφθείρει. Γιατί ουσιαστικά ο Ριχάρδος δεν φαίνεται να έχει ηγετικές ικανότητες, σαν τον παππού του ή τον πατέρα του, όπως λεγόταν, επομένως ήταν υποχείριο των κολάκων. —Έγινε στα δέκα του βασιλιάς κι έζησε μια ζωή στην εξουσία, ταγμένος σε αυτήν. Πώς το είχε δεχτεί αυτό; Με αυτό τον τρόπο, με
το να είναι ένας απόλυτος μονάρχης, έχοντας διαβρωθεί συναισθηματικά. Η βασιλεία και η διαχείριση του κράτους γινόταν μέσα από τους κόλακες. Ουσιαστικά τον ενδιέφερε πώς θα γινόταν αρεστός. Διατηρούσε πολύ μεγάλη αυλή, δεν έκανε πράγματα, δεν είχε εποπτεία. —Αυτό το θέμα της εξουσίας που υπάρχει σε αρκετά έργα του Σαίξπηρ πώς το αντιμετωπίζεις σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα; Είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό αυτό
το στοιχείο. Σε μικροκλίμακα, η ταυτότητα και η ιδιότητα σού δίνουν μια κάποια εξουσία, το θέμα μετά είναι πώς τη διαχειρίζεσαι. Μέσα από το έργο του Σαίξπηρ και βλέποντας αυτό που ζούμε σήμερα, καταλαβαίνει κανείς ότι η εξουσία διαβρώνει τον άνθρωπο. Μπαίνεις σε μια διαδικασία ταύτισης με αυτήν και αλλάζει και η προσωπικότητά σου με κάποιον τρόπο. Ο μηχανισμός της εξουσίας νομίζω ότι μένει αναλλοίωτος και αυτό είναι το ενδιαφέρον, ότι δεν έχει αλλάξει από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Ως άνθρωπος προσδιορίζεσαι μέσα από την ιδιότητά σου. Σκέφτομαι ότι υποτίθεται πως εγώ είμαι ηθοποιός και πως αν δεν το κάνω αυτό, θα μπω σε μια διαδικασία διερώτησης σχετικά με το ποιος είμαι, τι κάνω, επομένως μπαίνω στη διαδικασία προσδιορισμού του εαυτού μου μέσα από την ιδιότητά μου. Αυτό νομίζω ότι είναι και λίγο αρρωστημένο. Γιατί όταν γίνει κάτι και δεν μπορεί να
συνεχιστεί αυτό, τι είσαι, ένα τίποτα. Δηλαδή, θεοποιείται η ιδιότητα και χάνεται το πρόσωπο. Πρέπει να ξαναβρώ το πρόσωπο, ποιος είμαι, και μέσα από έναν υγιή τρόπο να διατηρήσω την ιδιότητά μου ή να αποκτήσω μια άλλη, αλλιώς η ιδιότητα γίνεται αυτοσκοπός. Αυτό εμένα με εντυπωσίασε στον Σαίξπηρ και στο συγκεκριμένο θεατρικό, γιατί είναι ένα έργο ψυχαναλυτικό. Όλοι το αντιμετωπίζουν ως ένα ιστορικό δράμα, αλλά με αφορμή τα ιστορικά γεγονότα ο Σαίξπηρ έχει φτιάξει ένα βαθιά ψυχαναλυτικό έργο. —Το πιο μεγάλο του λάθος ποιο ήταν; Εξόρισε τον ξάδερφό του, του δήμευσε την περιουσία και πήρε την περιουσία όλων. Έβγαλε έναν νόμο που θα του επέτρεπε να νοικιάσει το βασίλειό του, επειδή είχε φάει όλα τα χρήματα. Ο θείος του, πριν πεθάνει, τον χαρακτήρισε «ξενοδόχο», του είπε ότι κατέληξε να νοικιάσει την Αγγλία σαν ξενοδοχείο και ότι σφετερίστηκε και την περιουσία του, ότι είχε αποκτηνωθεί και δεν τον ενδιέφερε τίποτα πλέον. Ήθελε να πάει να πολεμήσει ο ίδιος για να φανεί ότι έκανε κάτι μεγάλο και ότι είναι ήρωας, και του γύρισε όλο ανάποδα. — Ήταν και ένας άνθρωπος με πολλά πάθη.
Ναι, ήταν πολύ φιλήδονος, φιλάρεσκος, αυτάρεσκος, όλα αυτά. Είχε μια επηρμένη προσωπικότητα και ήταν βουτηγμένος μέσα στο πάθος της περηφάνιας – και αυτό σε αποπροσανατολίζει τελείως. Ένας περήφανος άνθρωπος ουσιαστικά δεν νοιάζεται για τον άλλο καθόλου, δεν μπορεί να μπει στη θέση του. Είναι αυτός και κανένας άλλος, με αποτέλεσμα να μην ακούει παρά μόνον αυτά που θέλει να ακούσει για να τραφεί το εγώ του και έχει κοντά του ανθρώπους που τον κολακεύουν. Είναι αυτοί οι γνωστοί κόλακες που σε καθησυχάζουν συνεχώς και δεν μπορείς να καταλάβεις ποτέ την αλήθεια, γιατί πολλές φορές η αλήθεια είναι πολύ σκληρή και την αποφεύγουμε. Ο Ριχάρδος δεν είχε τη δυνατότητα να ακούει, ήταν περιχαρακωμένος μέσα στα πάθη του, ήταν σαν να τον είχαν παστώσει με λίπος. —Αυτό το παθαίνεις σε κάθε μορφή εξουσίας. Όταν βρεθείς σε μια θέση ηγετική, εύκολα μπορείς να παρασυρθείς, αλλάζεις χωρίς να το καταλάβεις καθόλου. Θέλει πολύ μεγάλη
αντίσταση, γιατί είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς ανθρώπους και καταστάσεις. Χρειάζεται μια πνευματικότητα και, νομίζω, και μια απόσταση από την ιδιότητα, να μην της επιτρέψεις να αλλοιώσει το πρόσωπό σου, το ποιος είσαι σε σχέση με αυτό που κάνεις. Αυτό που συμβαίνει στον Ριχάρδο σε μικρότερη κλίμακα συμβαίνει σε όλους μας, είτε είσαι φωτογράφος, είτε δημοσιογράφος, είτε ηθοποιός, ανάλογα με την ιδιότητα που έχει καθένας. Εγώ τουλάχιστον αυτό λέω στον εαυτό μου, πως η ιδιότητά μου δεν θα πνίξει το πρόσωπό μου. Με έναν τρόπο προσπαθώ να την κρατήσω σε μια απόσταση, για να καλλιεργώ και τα δύο, να έχουν μια παράλληλη πορεία. Όσες φορές μου έχει συμβεί να ταυτιστούν, είναι σαν να κλονίζεται ο εαυτός μου, να μην ξέρω τι μου συμβαίνει. —Ο Ριχάρδος είναι επίσης ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του ιερό και όταν η θρησκεία συναντάει την εξουσία, δημιουργείται συνδυασμός πολύ επικίνδυνος. Τότε –το βλέπουμε
και στον Πάπα αυτό– ο βασιλιάς είχε το αλάθητο. Ήταν ο εκλεκτός του Θεού, ο αντιπρόσωπός του επί γης. Λέει μέσα στο κείμενο: «Το ιερό μου σκήπτρο κανένα ανθρώπινο χέρι δεν μπορεί να το αγγίξει, παρά για να το κλέψει ή για να το βεβηλώσει». Η εξουσία τελείωνε
μόνο με τον θάνατο και μόνο αν πέθαινε κάποιος μπορούσαν να τον διαδεχθούν. Γι’ αυτό γίνονταν και τόσοι φόνοι. Ο βασιλιάς τότε δεν μπορούσε να κριθεί, δεν δεχόταν ότι μπορούσε να έχει κάνει λάθος, ήταν κάτι ιερό. Είναι πολύ περίεργη η αίσθηση να θεωρείται κάποιος αλάθητος, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. —Και σήμερα η θρησκεία έχει άμεση σχέση με την κοσμική εξουσία. Παρόλο που δεν υπάρχει βασιλιάς και αλάθητο, πάλι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Βλέπεις πώς μια αριστερή κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα κρατούσε απόσταση από τη θρησκεία έχει γίνει έρμαιό της. Κοίταξε, πιστεύω ότι η θρησκεία σού δί-
νει μια πνευματικότητα που τη χρειάζεσαι, την έχεις ανάγκη. Εγώ αισθάνομαι πως αυτή μου δίνει αυτό το πάτημα για αντίσταση στον κίνδυνο ταύτισης του προσώπου με την ιδιότητα. Για μένα, η θρησκεία δεν έχει την έννοια της εξουσίας ως απολυτότητα και τιμωρία. Έχει να κάνει με την πνευματικότητα και με την ουσία της ελευθερίας. Επομένως, έχω μια κάπως διαφορετική άποψη για το θέμα. Θεωρώ ότι επειδή η πνευματικότητα μπορεί να βοηθήσει πολύ έναν άνθρωπο σε δύσκολες στιγμές και για μένα η πνευματικότητα είναι συνυφασμένη με τη θρησκεία, πιστεύω ότι μόνο βοηθός μπορεί να είναι. Για ορισμένα πράγματα υπάρχουν κανόνες. Δηλαδή, υπάρχει ροή στον τρόπο που ζούμε, ελευθερία δεν είναι η ασυδοσία, αλλά τα όρια είναι λεπτά. Ακόμα και στο θέατρο, αν μου πει κάποιος «αυτοσχεδίασε», θα φοβηθώ λίγο, αν μου το περιορίσει κάπως, θα βρω μια ελευθερία να δημιουργήσω. Ας μην μπούμε όμως πιο βαθιά σε θέματα θρησκείας και Εκκλησίας, γιατί είναι μεγάλη κουβέντα. Οι περισσότερες θρησκείες έχουν αλλοιωθεί σε σχέση με την αρχική τους μορφή, αλλά εκεί μπαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας και το πώς μεταλλάσσονται τα πράγματα. Αντίθετα, η πνευματικότητα και ο Θεός είναι κάτι σταθερό. Έχει και η πνευματικότητα κανόνες όμως, δεν είναι κάτι γενικό. Η σχέση της κοσμικής εξουσίας με τη θρησκεία είναι ένα μεγάλο θέμα, ταυτίζονται ενώ δεν θα ’πρεπε. Έτσι, καταλήγεις στο ότι πρέπει πρώτα εσύ να ανακαλύψεις τον πλούτο της πνευματικότητας κι έπειτα να δεις όλο αυτό με διαφορετικό μάτι. Ας μην ξεχνάμε ότι κι αυτοί που ηγούνται της Εκκλησίας, άνθρωποι είναι. Τελικά, όλα είναι συνυφασμένα, κι εδώ τίθεται θέμα ιδιότητας, ο ιερέας έχει έναν ρόλο. —Από τον χαρακτήρα του Ριχάρδου τι σου έχει κάνει πιο μεγάλη εντύπωση; Το πώς αλ-
λοιώνεται σιγά-σιγά, πώς συντελείται αυτή η κατάρρευση. Πώς αυτή η λάμψη αρχίζει σταδιακά να θαμπώνει. Βλέπεις ότι στο τέλος του έργου, χάνοντας αυτή την απόλυτη φόρμα του τίτλου και της βασιλείας και όλου αυτού του μεγαλείου κι ερχόμενος στον αρχικό του εαυτό, μπορεί να λάμψει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όταν ήταν βασιλιάς.
Μέσα από το έργο του Σαίξπηρ και βλέποντας αυτό που ζούμε σήμερα, καταλαβαίνει κανείς ότι η εξουσία διαβρώνει τον άνθρωπο. Μπαίνεις σε μια διαδικασία ταύτισης με αυτήν και αλλάζει και η προσωπικότητά σου με κάποιον τρόπο.
—Λέει κάποια στιγμή ο Ριχάρδος: «Μακάρι να μπορούσα να αλλάξω τα πολύτιμα πετράδια μου και να τα επενδύσω σε ουράνια χαρίσματα». Το έχεις αισθανθεί ποτέ αυτό; Αυτό
το αισθάνεσαι κάποιες στιγμές. Έχω μυρίσει, έχω αισθανθεί πώς θα μπορούσε να είναι, γι’ αυτό συχνά κάνω αυτή την ερώτηση, «τι αξίζει περισσότερο;» – αυτό κάπως με προσγειώνει. Άλλοτε χάνομαι κι άλλοτε επανέρχομαι με την ανάμνηση αυτής της μυρωδιάς. Σίγουρα, πάντως, υπάρχει. Το γιατί δεν προσανατολιζόμαστε προς τα εκεί έχει να κάνει με τα θέλω μας και με τις επίγειες επιθυμίες. ¶
ΙNFO Ριχάρδος Β’, σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα, Θέατρο Ροές. 25/11/16-29/1/17, Τετ.-Κυρ. 21:00. Είσοδος: €10-17. Παίζουν: Νίκος Καμόντος, Ερμής Μαλκότσης, Άρης Σερβετάλης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αχιλλέας Χαρίσκος
20 lifo – 10.11.16
10.11.16 – lifo
21
ΘΆΝΟΣ ΛΈΚΚΑΣ Ο Θάνος μόλις τελείωσε τις παραστάσεις της διασκευής του Μικρού Πρίγκιπα, Mon Petit Prince, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και επικεντρώνεται πλέον σε δύο έργα στο Πόρτα, στο παιδικό Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο των Patari Project, σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου, και στο «βαρύ πυροβολικό» του φετινού ρεπερτορίου του θεάτρου, τη Δίκη του Κ., σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Έπειτα από τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, συνεργάστηκε με ονόματα όπως ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ο Αργύρης Ξάφης και η Λυδία Κονιόρδου. Προηγήθηκαν σπουδές στη Βιολογία, μια επιστήμη την οποία λατρεύει. Καθώς, όμως, τα χρόνια περνούσαν, έβλεπε την ευκαιρία να παίξει στη σκηνή να απομακρύνεται: «Με έπιασε ένας φόβος θανάτου, πως αν πέθαινα δηλαδή σήμερα, δεν θα ήμουν χαρούμενος. Ξεκίνησα, λοιπόν, να το κυνηγάω, γιατί το είχα ανάγκη, και μετά μου βγήκε. Αν δεν μου έβγαινε, δεν θα το συνέχιζα. Πλέον, στα 29 μου, εργάζομαι και βιοπορίζομαι αποκλειστικά ως ηθοποιός. Είμαι τυχερός». Τα κόμικς και η καθαρότητα και το χιούμορ των ταινιών της Ντίσνεϊ έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την αισθητική και την υποκριτική του Θάνου. Παραλληλίζει την ακρίβεια και τη φροντίδα που δίνουν οι δημιουργοί ξεχωριστά σε κάθε εκφραστικό μέσο (φωνή, κίνηση, τραγούδι, μουσική) με τη φροντίδα με την οποία αντιμετωπίζει τη δουλειά του. «Κάτι συμβαίνει σε περιόδους ανέχειας που μας οδηγεί να ψάχνουμε την ποιότητα. Η οικονομική στενότητα μας σπρώχνει να γίνουμε δημιουργικοί, με πιο απλούς τρόπους. Εξωθεί τη φαντασία του δημιουργού και του κοινού στα όρια μιας ουσίας που έχουμε ανάγκη να εξερευνήσουμε». Η δίκη του Κ., Θέατρο Πόρτα (λεωφ. Μεσογείων 59, 210 7711333), από 18/11, Παρ.-Κυρ. 21:15 Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο, Θέατρο Πόρτα, Κυρ. 11:00 & 15:00
ΑΜΑΛΊΑ ΚΑΒΆΛΗ Η Αμαλία έχει αναλάβει φέτος τον δύσκολο ρόλο στο δραματοποιημένο μυθιστόρημα Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ιώς Βουλγαράκη, στο Θέατρο Skrow. Παράλληλα, εμφανίζεται στους νεανικούς Τρεις Σωματοφύλακες, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, στο Ακροπόλ.
Αν τη ρωτήσεις για τις καλλιτεχνικές της επιρροές, θα ονοματίσει μια ετερόκλητα ενδιαφέρουσα ομάδα διανοουμένων: Νίνα Σιμόν, Αρσένι Ταρκόφσκι, Καρούζος, Μπουκόφσκι, Σκαρίμπας, Παπαδιαμάντης, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ. Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης και με σεμινάρια στο ενεργητικό της σε RADA, Θέατρο Τέχνης Μόσχας, Θέατρο Odin του Eugenio Barba, Grotowski Workcentre, Actor’s Studio, δεν παραλείπει να αναφέρει και την –«ερασιτεχνική», όπως τη χαρακτηρίζει– ενασχόλησή της με τα Οικονομικά. Το πέρασμά της στην υποκριτική περιλαμβάνει συνεργασίες με τον Κώστα Γάκη και την ομάδα Ιδέα (Οδυσσεβάχ στο Θέατρο Τέχνης, Η τελευταία μαύρη γάτα), τον Βασίλη Νικολαΐδη (Το γλυκό πουλί της νιότης στο ΚΘΒΕ), ενώ έχει ξανασυνεργαστεί με την Ιώ Βουλγαράκη στο Γλέντι στον καιρό της πανούκλας και στη Μισαλλοδοξία (ως βοηθός σκηνοθέτη). «Η Γουλφ στο Ορλάντο λέει πως η ποίηση είναι μια μυστική συναλλαγή, μια φωνή που απαντάει σε μια άλλη φωνή. Πιστεύω πως, σε επιδίωξη αυτής της μυστικής συναλλαγής, πάμε ή κάνουμε θέατρο. Σήμερα όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να συνεχίσουν να παράγουν έργο με πενιχρά μέσα. Το επάγγελμα ασθενεί. Το θέατρο είναι πληθωρικό και μάλλον λίγο ζαλισμένο. Όμως μπορείς να δεις συγκινητικές παραστάσεις υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, το αποτέλεσμα των οποίων βασίζεται αποκλειστικά στη γενναιότητα των συντελεστών τους». Από τις 19 Ιανουαρίου, η Αμαλία θα παίζει στο Πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη, στο υπόγειο του Bios, μαζί με τον Γιάννη Σοφολόγη. Ορλάντο, Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842), Παρ.-Κυρ. 21:00 Οι Τρεις Σωματοφύλακες, Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9-11, 210 3648303), Σάβ. 15:00, Κυρ. 11:30 & 15:00
ΒΑΣΊΛΗΣ ΣΑΦΌΣ Ο 29χρονος Βασίλης μόλις τελείωσε τη δεύτερη σεζόν των Αναστατώσεων του οικότροφου Τέρλες στο θέατρο Πόρτα, ενώ ανεβάζει, επίσης για δεύτερη χρονιά, με τη θεατρική ομάδα «τ ρ ι ς» τη θεατρική μεταφορά της νουβέλας του Χάινριχ φον Κλάιστ Μίχαελ Κόλχαας: Η ιστορία ενός δίκαιου ανθρώπου στο Bios. Ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου σπούδαζε Ιστορία και Αρχαιολογία. Με την επιστροφή του στην Αθήνα, φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε από τη Δρα-
ματική Σχολή το 2013. Το 2014 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αθηνών σε δύο παραγωγές, το Αδελφοί Καραμάζοφ: Η εμπειρία μιας συνάντησης σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα και στο Οι Ληστές σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη. Ακολούθησαν συνεργασίες με σκηνοθέτες όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η Γεωργία Μαυραγάνη. Αντλεί τις επιρροές του από όλες τις εκφάνσεις της τέχνης και αναφέρει μια ευρεία γκάμα καλλιτεχνών που έχουν επηρεάσει το αισθητήριό του. Από τον χώρο του θεάτρου τον έχουν καθορίσει οι παραστάσεις των Ρόμπερτ Ουίλσον, Κριστόφ Βαρλικόφσκι, Τόμας Όστερμαϊερ, από το σινεμά οι ταινίες των Χάνεκε, Λιντς, Γκοντάρ, Τζάρμους, Αλμοδόβαρ, από τις εικαστικές τέχνες κλασικοί και σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως οι Καραβάτζιο, Γκασπάρ Φρίντριχ, Φράνσις Μπέικον, Έγκον Σίλε, Λούσιεν Φρόιντ, από τη λογοτεχνία οι Ντοστογιέφσκι, Βιρτζίνια Γουλφ, Γιόζεφ Ροτ, Τζόναθαν Κόου και από τη μουσική οι Smiths, Beatles, Max Richter, Björk. «Το θέατρο είναι κατά κάποιον τρόπο η τέχνη του πεπερασμένου. Μετά το τέλος μιας παράστασης κουβαλάμε, θεατές και ηθοποιοί, το κοινό βίωμα μιας εμπειρίας. Την επόμενη φορά η παράσταση θα πρέπει να ξαναγεννηθεί και να ξαναπεθάνει επιτόπου, η εμπειρία θα είναι διαφορετική με κάθε επανάληψη. Αυτή η διαδικασία μάς υπενθυμίζει τη θνητότητά μας και μας δείχνει ότι το μόνο που απομένει είναι η σύνδεσή μας με τον άλλον». Τον επόμενο μήνα ο Βασίλης θα συμμετάσχει στην παράσταση της Ιώς Βουλγαράκη TΣΕΧOFF, βασισμένη στις Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ, στο θέατρο Πόλις, ενώ τον προσεχή Μάρτιο θα βρίσκεται στο Γελοίο Σκότος του Βόλφραμ Λοτς, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Μίχαελ Κόλχαας: Η ιστορία ενός δίκαιου ανθρώπου, Bios (Πειραιώς 84, 210 3425335), Πέμ.-Κυρ. 21:00
ΕΙΡΉΝΗ ΦΑΝΑΡΙΏΤΗ Η Ειρήνη συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στο ανέβασμα της Μεγάλης Χίμαιρας του Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, όπου υποδύεται τη Λιλή, μια Συριανή που ερωτεύεται τον Μηνά Ρεΐζη. Θεωρεί ότι κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών έζησε κάποια από τα πιο σπουδαία χρόνια της ζωής της. Στο θέατρο παρακολουθεί πολύ τον Μ. Μαρμαρινό, τον Γ. Καλαβριανό, τους Vasistas, αλλά και νε-
ότερες ομάδες. Στο σινεμά συνδέεται με τη ματιά του Ρόι Άντερσον. Έχει την τύχη να βιοπορίζεται, αυτό το διάστημα, αποκλειστικά από το θέατρο, πράγμα που, όπως λέει, δεν πιστεύει ούτε η ίδια. «Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί κάτι μου έλειπε, κάπου απορρίφθηκα, κάτι ήθελα να αποδείξω. Το θέμα δεν είναι γιατί ξεκινά κάποιος να κάνει κάτι που εμπεριέχει αυτού του είδους την προβολή αλλά γιατί τελικά το συνεχίζει και προς τα πού το πάει. Αν δεν έχεις ένα ισχυρό κίνητρο και στόχο, θα μείνεις στα μισά από καύσιμα. Για μένα, πλέον, αυτού του είδους η επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι το οξυγόνο μου. Καταλήγει να είναι και ο μοναδικός τρόπος που μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικά – μέσα απ’ την επίφαση αυτή του θεάτρου». Στον ελεύθερο χρόνο της η Ειρήνη πλέκει με βελονάκι. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει πρόβες για το Κορίτσι του λύκου που θα ανεβάσει με την ομάδα Terre de Semis στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου παίζει και σκηνοθετεί, μια παράσταση που βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Κριστιάν Μπομπέν. Η Μεγάλη Χίμαιρα, Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλ. Βικτωρίας, 210 8210991), Τρ. 20:30, Πέμ. 18:00, Κυρ. 16:00 (αναλυτικά μέρες και ώρες προβολών στο http://poreiatheatre.com)
ΗΛΊΑΣ ΑΔΆΜ Ο 25χρονος Ηλίας σκηνοθετεί και παίζει σε έναν ποπ, «πειραγμένο» σαιξπηρικό Άμλετ, τον Γκάμλετ. Είναι απόφοιτος Νομικής και εργάζεται παράλληλα parttime ως ασκούμενος δικηγόρος. Έπειτα από σπουδές υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» και τις πρώτες σκηνοθετικές κι ερμηνευτικές απόπειρες, επιχείρησε να δώσει εξετάσεις για το τμήμα σκηνοθεσίας στην κρατική σχολή Ernst Busch Academy of Dramatic Arts του Βερολίνου. Δεν τα κατάφερε, αλλά θεωρεί ότι οι έξι μήνες των εξετάσεων, η συνεργασία και τα workshops με ονόματα όπως ο Τόμας Όστερμαϊερ του έδωσαν ώθηση, όπως αντίστοιχα θεωρεί ότι στο θέατρο τον καθόρισαν οι Αδερφοί Καραμάζοφ του Konstantin Bogomolov, ο Άμλετ του Kolyada Theater, ο Άμλετ του Όστερμαϊερ και το Λεόντιος και Λένα του Patrick Wengenroth. Τον συνεπαίρνει ο κόσμος του Ντέιβιντ Λιντς και τον επηρεάζουν ακόμα οι παιδικές του αγάπες, από τον Ντίσνεϊ μέχρι τα πιο mainstream παλιότερα ερεθίσματά του, όπως η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, οι My Chemical
NEΟ
Νέοι, ταλαντούχοι, φωτογενείς, συνειδητοποιημένοι: Σας συστήνουμε τη νέα φουρνιά των θεατρικών ταλέντων της Αθήνας.
22 lifo – 10.11.16
Romance και οι Green Day. Λένα Κιτσοπούλου, Νίκος Καραθάνος, Ακύλλας Καραζήσης, είναι τρία ονόματα που εκτιμά ιδιαίτερα από την εγχώρια θεατρική πραγματικότητα. «Η Αμερικανίδα ζωγράφος Georgia O’ Keefe είχε πει: “Ανακάλυψα ότι μπορώ να πω πράγματα με χρώματα και σχήματα, που δεν μπορούσα να πω με κανέναν άλλον τρόπο, πράγματα για τα οποία δεν έβρισκα λέξεις”. Αυτός είναι ο λόγος που κάνω θέατρο: Νιώθω ότι είναι ένας αποτελεσματικός και μαζί διασκεδαστικός τρόπος να μιλήσω γι’ αυτά που έχω στο κεφάλι μου». Τον Ιανουάριο ο Ηλίας θα ανεβάσει με συνεργάτες από την ομάδα του Γκάμλετ ένα έργο του Stefan Zweig στο Θέατρο Σημείο και από τον Μάρτιο θα είναι βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση Verräter, σε σκηνοθεσία του Falk Richter, η οποία θα ανέβει τέλη Απριλίου στο Maxim Gorki Theater στο Βερολίνο. Γκάμλετ, Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131), Δευ.-Τρ. 22:00
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΑΣΣΆΣ Ο Δημήτρης συμμετέχει στην Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα που μόλις ανέβηκε στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Προηγήθηκε την άνοιξη άλλη μια συνεργασία με τον Μαστοράκη, στους Ξένους του Εθνικού-Ρεξ. Η ενασχόλησή του με το θέατρο χρονολογείται από τα σχολικά του χρόνια, όπως αναφέρει, όταν βρέθηκε κατά τύχη στη θεατρική ομάδα του λυκείου του, «με τον ίδιο τρόπο που πήγαινε να παίξει μπάσκετ». Από το 2007, που τελείωσε τη δραματική σχολή, μέχρι σήμερα, στα 30 του, πηγές έμπνευσης αποτελούν για εκείνον οι παθιασμένοι συνάδελφοι, οι σημαντικοί συγγραφείς και δοκιμιογράφοι και οι φυσικές επιστήμες. «Παρέμεινα σε επαφή με το θέατρο γιατί είναι ο χώρος όπου η Φιλοσοφία μπορεί να πραγματωθεί, όπου φανερώνεται η ενδεχομενικότητα της πραγματικότητας. Χωρίς να είμαι πλούσιος, δεν έχει τύχει να κάνω καμιά άλλη δουλειά, εκτός θεάτρου. Βλέπω τα πράγματα όλο και πιο δύσκολα όμως. Στο υπάρχον σύστημα, το πνευματικό αγαθό που δεν παράγει άμεσα οικονομικά οφέλη εξωθείται στη σφαίρα του περιττού. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος οφείλει να ζει, όχι μόνο να επιβιώνει». Ο Δημήτρης ασχολείται επίσης με το speedcubing, την ταχεία επίλυση γρίφων. όπως ο κύβος του Ρούμπικ, όντας αντιπρόσωπος της παγκόσμιας
ομοσπονδίας WCA στην Ελλάδα, «αλλά εκεί βάζω χρόνο και χρήμα, δεν κερδίζω» διευκρινίζει. «Το θεατρικό τοπίο στην Αθήνα σήμερα μοιάζει με ένα βιβλιοπωλείο μετά από ισχυρό σεισμό. Όλα ανάκατα, χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να διαχωρίσει ο θεατής (αλλά και ο δημιουργός) την ήρα από το στάρι». Στη συνέχεια της σεζόν ο Δημήτρης θα συμμετέχει στην παραγωγή των Ακυβέρνητων Πολιτειών που ετοιμάζει το Εθνικό σε συμπαραγωγή με το Τέχνης. H Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα, Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» - Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706), Τετ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00
ΈΛΛΗ ΤΡΊΓΓΟΥ Η Έλλη συμμετέχει στην ίσως πιο συζητημένη παράσταση της χρονιάς, το Στέλλα Κοιμήσου του Γιάννη Οικονομίδη, στο Εθνικό. Προηγήθηκε, πριν από μερικούς μήνες, ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στην ταινία Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, η οποία επίσης σημάδεψε την περσινή κινηματογραφική σεζόν με τις συμμετοχές και τα βραβεία σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού. Έχοντας ζήσει ως παιδί στην Πάτρα, η Έλλη συνήθιζε να παρακολουθεί από μικρή ηλικία τις παραστάσεις της ερασιτεχνικής ομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών, στις οποίες συμμετείχε ο πατέρας της. Έχοντας πλέον φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, θεωρεί ότι, πέρα από την «καλλιτεχνική εκπαίδευση», που έλαβε εκεί, πρόκειται για ένα μέρος όπου διαμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται άνθρωποι. «Πάντα μου άρεσε να βρίσκομαι σε αλληλεπίδραση με τους γύρω μου. Θέλησα να γίνω ηθοποιός γιατί πρόκειται για μια διαδικασία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ». Στέλλα Κοιμήσου, Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, 210 5288173), Τετ.Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:30
ΧΑΡΆ ΜΆΤΑ ΓΙΑΝΝΆΤΟΥ H Χαρά Μάτα φέτος βρίσκεται στο πλευρό του Αργύρη Ξάφη, στη Λαμπεντούζα, που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού από το 2013, έχει αναγκαστεί μέχρι σήμερα, στα 27 της, όπως πολλοί συνάδελφοί της, να κάνει διάφορες άλλες δουλειές για οικονομικούς λόγους – έχει εργαστεί ως σερβιτόρα, όμως τα
τελευταία δύο χρόνια καταφέρνει να βιοπορίζεται από το επάγγελμά της. «Είναι πιο όμορφο να λες “πάω να παίξω” από το να λες “πάω στη δουλειά”. Το θέατρο είναι ο λόγος που ήθελα να γίνω ηθοποιός. Η αθηναϊκή θεατρική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται πρωτίστως από πολλές θεατρικές σκηνές, πολλές παραστάσεις που αξίζει να δεις και σίγουρα κάποιες που δεν αξίζει, πολλές παραστάσεις για τις οποίες δεν πληρώνεσαι και κάποιες για τις οποίες πληρώνεσαι». Τον Φεβρουάριο η Χαρά θα συμμετέχει στη φαρσοκωμωδία Το έξυπνο πουλί που ανεβαίνει στο Tempus Verum-Εν Αθήναις, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κατσή και Μάνου Βαβαδάκη, και τον Απρίλιο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, που φέτος θα έχει θέμα «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων», θα κάνει μαζί με τον Μάνο Βαβαδάκη, τον Γιάννη Νιάρρο και άλλους συναδέλφους μια επιθεώρηση με τίτλο Το μεγάλο κρεβάτι. Λαμπεντούζα, Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 210 9212900), Τετ., Παρ.-Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00
ΜΙΧΆΛΗΣ ΓΙΓΙΝΤΉΣ Η θεατρική διασκευή σε μονόλογο και η σκηνοθεσία του διηγήματος Ο Κατάθλας της Λένας Κιτσοπούλου, που ξεκινά στις 22 Νοεμβρίου, είναι η πρώτη θεατρική σκηνοθετική δουλειά του Μιχάλη Γιγιντή, ο οποίος εργάζεται παράλληλα ως freelancer κινηματογραφιστής και μοντέρ, έχοντας στο ενεργητικό του δύο μικρού μήκους ταινίες, διαφημιστικά βίντεο και θεατρική θητεία ως βοηθός σκηνοθέτη. Η μεγαλύτερη επιρροή του είναι το σινεμά του Μάρτιν Σκορσέζε: «Τα πανηγύρια που στήνει. Ο τρόπος που αφηγείται την κάθε ιστορία μού δίνει τα περιθώρια να κάνω τις αναγωγές που χρειάζομαι και ταυτόχρονα να περνάω καλά». Βρίσκει ενδιαφέρον σε οτιδήποτε του δίνει έναυσμα να φιλοσοφήσει, αλλά κυρίως σε ό,τι επιδιώκει πρώτα να τον ψυχαγωγήσει και να τον δελεάσει οπτικοακουστικά: Φελίνι, Λεόνε, Μπουνιουέλ, Γουές Άντερσον, Monty Python, Νταλί, τα ποιήματα του Cortazar, τα διηγήματα του Μπουκόφσκι, τα πρόσωπα του Caravaggio, ο Μπάστερ Κίτον, κάποια animations, πολλά ερασιτεχνικά βίντεο στο YouTube... «Επιλέγω κάθε φορά το μέσο, ώστε να μπορέσω να πω με τον τρόπο που θεωρώ καλύτερο μια ιστορία. Aυτήν τη φορά είναι το θέατρο, σε άλλη περίπτωση ήταν ή θα είναι το σινεμά. Δεν
είναι αυτοσκοπός μου το θέατρο ή η κάμερα ως φετίχ. Η σκηνοθεσία μάλλον προέκυψε από τη θέληση-ανάγκη να “χακάρω” μια πραγματικότητα και να φτιάξω μια άλλη, εμβόλιμη, ή να δω μια άλλη εκδοχή της. Πολλές φορές λειτουργεί και εκπαιδευτικά και ως αυτοψυχανάλυση». Αυτό το διάστημα ο Μιχάλης δουλεύει επίσης με μια νέα ομάδα ένα πειραματικό οπτικοακουστικό πρότζεκτ. Στις αρχές του επόμενου έτους ευελπιστεί να κάνει μια μικρού μήκους ταινία σε ένα σενάριο που δουλεύει τον τελευταίο χρόνο και δηλώνει πως διακαής του πόθος είναι να στήσει στο άμεσο μέλλον ένα τσίρκο (χωρίς ζώα) με κλόουν, νούμερα και ακροβατικά, που θα ακολουθεί μια μορφή μυθοπλασίας βασισμένη σε μικρές ιστορίες. Ο Κατάθλας, Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842), από 22/11, Δευ.-Τρ. 21:00
ΝΆΝΣΥ ΜΠΟΎΚΛΗ Η Νάνσυ ξεκινά την ερχόμενη Δευτέρα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», στην παράσταση Θέλετε να χορέψομε, Μαρία; της Μέλπως Αξιώτη, που σκηνοθετεί η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, ενώ τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, με πρώτη την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου, θα βρίσκεται στο Θέατρο Άλμα, στις Επικίνδυνες Σχέσεις του Λακλό, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κιμούλης. Όταν τελείωσε τη δραματική σχολή, ξεκίνησε να δουλεύει επαγγελματικά κάποια κείμενα, να βρίσκεται σε διάφορους χώρους, να «συμμετέχει» σε στιγμές και γεγονότα. Δύο από τις αγαπημένες της συνεργασίες ήταν οι Τραχίνιες του Θωμά Μοσχόπουλου και το Λεπίς της ομάδας «Όχι Παίζουμε». Δηλώνει πως έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην αισθητική και στην ατμόσφαιρα των ταινιών των 3 Άντερσον: Ρόι Άντερσον, Πολ Τόμας Άντερσον και Γουές Άντερσον. Στα 29 της ασχολείται και με τη μουσική ως DJ, δεν μπορεί να τοποθετήσει σε λέξεις τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να κάνει θέατρο, θεωρεί όμως ότι είναι το καλύτερο επάγγελμα και αποκρίνεται στο σημερινό θεατρικό τοπίο της πόλης με απόλυτη αισιοδοξία. Τον Ιανουάριο θα βρίσκεται στο υπόγειο του Bios, όπου θα σκηνοθετεί την παράσταση Περιστατικά του Δανιήλ Χαρμς. Θέλετε να χορέψομε, Μαρία;, Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» (Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877), Δευ.-Τρ. 21:00 Επικίνδυνες σχέσεις, Άλμα (Ακομινάτου 15-17 & Αγ. Κωνσταντίνου, Μεταξουργείο, 210 5220100), από τις 18/11
ΑΙΜΑ
THENSONSTAGE
ΑΠOΤΟΝ ΑΛEΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣAΒΒΑ
10.11.16 – lifo
23
24 lifo – 10.11.16
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
MADE IN USA
αιώνιου μέλους του Wooster Group. Η Όλια, η Ιρίνα και η Μάσα αποτελούν μέρος ενός ηλεκτρισμένου σκηνικού ποιήματος αυτού του ιδιοφυούς καλλιτέχνη που αρέσκεται να συναλλάσσεται με σημαντικά κείμενα μέσα από τη δική του live-mixing εκδοχή. ● Η Michelle Ellsworth βρέθηκε από την Αριζόνα στην Κάλυμνο για sabbatical – σύντομη άδεια που δικαιούνται οι ακαδημαϊκοί στην Αμερική κατά διαστήματα. Το ίδιο διάστημα μελετούσε την Ιλιάδα του Ομήρου, παράλληλα με την Ορέστεια του Αισχύλου. Επέλεξε την Κλυταιμνήστρα ως αρχετυπική γυναίκα, που μέσα από την εξόντωση του άντρα της Αγαμέμνονα επιτελεί πολιτική πράξη. Και την έκανε θεατρική πράξη. Δημιούργησε μέσω του Ίντερνετ 35 ιστότοπους αφιερωμένους στην εμβληματική βασίλισσα του αρχαίου κόσμου, ενώ για την παράσταση της Αθήνας πρόσθεσε άλλους 12. Virtual σύμπαντα τα οποία συμμετέχουν στην περφόρμανς της, συμπληρώνοντας τη διερεύνηση αυτής της γυναίκας από το μακρινό παρελθόν που συναντάει το σήμερα, με αναφορά στη θρυλική χορογράφο Μάρθα Γκράχαμ. ● Η ελληνικής καταγωγής Heather Kravas, στο δημιούργημα της A quartet, φέρνει επί σκηνής τέσσερις χορευτές, οι οποίοι εμπνέονται από τις μαζορέτες, τον κλασικό χορό, τους ελληνικούς δημοτικούς χορούς και τον ρωσικό κονστρουκτιβισμό. Μια χορογραφία για τη διαφορετικότητα, μέσα από την απόλυτη συμμετρία σε αντιπαραβολή με την αντίθεση, όπου η λέξη «θέλω» ενώνει τους πάντες, ενώ μέσα από τη συνεχή επανάληψή της στοιχειώνει την περφόρμανς μέχρι το τέλος. ● Ο Miguel Gutierrez με το Age & Beauty Part1: Mid-Career Artist/Suicide Note σχολιάζει την κρίση της μέσης ηλικίας ενός γκέι άντρα σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η νεότητα και η ομορφιά. Ακτιβιστής ο ίδιος της γκέι κοινότητας και πολυβραβευμένος περφόρμερ, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της Whitney Biennial, δημιουργώντας το έργο μέσα από τα προσωπικά του βιώματα και αγωνίες σχετικές με την ηλικία. ● Ο συγγραφέας και συνθέτης Richard Maxwell εμπνεύστηκε το Εvening από το Ιnferno της Θείας Κωμωδίας. Πρόκειται για μια ελεγεία στημένη σε ένα κακόφημο μπαρ της αμερικανικής ενδοχώρας, όπου συναντιούνται τρεις αρχετυπικοί Αμερικανοί αντιήρωες: ένας παλαιστής, ο διεφθαρμένος μάνατζέρ του και μια πόρνη. Συνδράμει ο περίφημος θίασος New York City Players, με ζωντανή μουσική του ίδιου του Maxwell. Παράλληλα, παρουσιάζει το Showcase. Σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου Intercontinental ένας γυμνός άντρας με τους θεατές σε απόσταση αναπνοής θα μονολογεί υποδυόμενος με ανυπόκριτο τρόπο έναν επιχειρηματία που κλείνει συμφωνίες, εκφράζοντας, όμως, τη δυσκολία του να διαχειριστεί απλά διλήμματα της προσωπικής του ζωής. ● Στο Tell me love is real ο Zachary Oberzan περιγράφει πώς κατάφερε να ξεπεράσει έναν παραλίγο θάνατο από overdose από Xanax σε ένα ανώνυμο δωμάτιο ξενοδοχείου, αυτό που δεν κατάφερε να ξεπεράσει η διάσημη τραγουδίστρια Γουίτνι Χιούστον. Χορεύει, τραγουδάει τα τραγούδια της αδικοχαμένης σούπερ-σταρ, συνδιαλέγεται με το βίντεο, αναρωτιέται «γιατί ζούμε», γελάει, κλαίει. ● Η χορεύτρια και χορογράφος Faye Driscoll, στο Thank you for coming: Attendance, εμπνέεται από τους ανθρώπους της πόλης και του δρόμου, ενώ καλεί τους θεατές της να γίνουν μέρος αυτού που συμβαίνει επί σκηνής, σχηματίζοντας έναν κλοιό γύρω από τους ερμηνευτές. Ένα απολαυστικό χαοτικό συνονθύλευμα που ολοκληρώνεται με ένα αποθεωτικό βακχικό φινάλε!
ATHENSONSTAG
Τ
ο βράδυ της Κυριακής 13 Νοεμβρίου 46 Αθηναίοι και Αθηναίες, από 11 μέχρι 39 ετών, θα εμφανιστούν στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχουν στην παράσταση της Abigail Browde και του Michael Silverstone, The Record 600 HIGHWAYMEN, ανοίγοντας το φεστιβάλ Made in USA. Ένα φεστιβάλ «συνάντηση», όπως προτιμάει να το χαρακτηρίζει η καλλιτεχνική του διευθύντρια Κάτια Αρφαρά, μέσω της οποίας σε διάστημα 17 ημερών θα γνωρίσουμε δειγματοληπτικά τη σύγχρονη αμερικανική πρωτοπορία στις παραστατικές τέχνες. Σε μια εποχή που η αμερικανική κοινωνία αλλάζει και ένα νέο πρόσωπο αναδύεται, ο διάλογος με τη «νέα» πρωτοπορία και οι θεατρικές δράσεις που ακολούθησαν τους πειραματισμούς των δεκαετιών του ’70 και του ’80 δεν μπορεί παρά να αποκαλύπτουν και μια γενιά με ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό λεξιλόγιο, με επιρροές από την ποπ κουλτούρα, την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις εναλλακτικές εφαρμογές της. Αυτά είναι τα highlights της σημαντικής διοργάνωσης: ● Οι Αθηναίοι που συμμετέχουν στην παράσταση 600 HIGHWAYMEN δεν είναι ούτε ηθοποιοί ούτε χορευτές. Επιλέχτηκαν από τους δύο καλλιτέχνες μετά από ακρόαση και ανάμεσα σε 200 υποψήφιους. Επίσης, δεν θα έχουν ξανασυναντηθεί μεταξύ τους και τη βραδιά της παράστασης θα είναι και η πρώτη φορά που θα αντικρίσουν ο ένας τον άλλον! Το καλλιτεχνικό δίδυμο δημιούργησε το έργο αυτό το 2014 στη Νέα Υόρκη και έκτοτε το έχουν επαναλάβει σε διάφορες πόλεις ανά την υφήλιο, κρατώντας μία βασική χορογραφία και μουσική, αλλά καθώς πρόκειται για μια ζωντανή συνθήκη, δεν μπορεί παρά να διαφέρει κάθε φορά, ανάλογα με το «υλικό», δηλαδή τους ίδιους τους συμμετέχοντες, οι οποίοι και οι οποίες αποτελούν και το θέμα του όλου πρότζεκτ. ● Ο Trajal Harrell, ο οποίος τα τελευταία πέντε χρόνια έχει ως έδρα του την Αθήνα, θα παρουσιάσει το Twenty looks or Paris is burning at the Judson Church. Η Judson Church του Χάρλεμ αποτελεί εμβληματικό χώρο του μεταμοντέρνου χορού. Στο Χάρλεμ επίσης αναπτύχθηκε ήδη από τη δεκαετία του ’60 το voguing. Ο χορογράφος, ο οποίος ανάλογα με τον χώρο όπου καλείται να παρουσιάσει το έργο του προσαρμόζει και το made-to-measure μέγεθός του, φέρνει στην Αθήνα μια εκδοχή με τρεις χορευτές. Ο ίδιος δεν μεγάλωσε στο Χάρλεμ, ούτε είναι οπαδός του voguing. Παρ’ όλα αυτά, ένιωσε ότι όφειλε, σε μια εποχή που οι χορευτές είχαν πάψει να χορεύουν επηρεασμένοι από τον conceptual χορό και τον μεταμοντερνισμό, να επιστρέψει στον χορό. Έθεσε, λοιπόν, το ερώτημα τι θα συνέβαινε ιστορικά αν ο μεταμοντέρνος χορός συναντούσε το voguing. Ένα προκλητικό και υποθετικό ερώτημα που εξετάζει τον τρόπο που η ιστορία κατασκευάζεται και ερμηνεύεται. Η «απάντηση» επί σκηνής… ● Η Annie Dorsen, στο A piece of work, χρησιμοποιεί αλγόριθμους σε μια ιδιότυπη θεατρική πρόταση, στήνοντας έναν Άμλετ ο οποίος «ερμηνεύεται» από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Σε αυτό το μετα-ντανταϊστικό εγχείρημα, η βετεράνος ηθοποιός Joan Macintoch του περίφημου Performance Group ερμηνεύει την τρίτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας, συμπράττοντας σε ένα ιδιοφυές σκηνικό παιχνίδι ανθρώπου και μηχανών, ζωντανής θεατρικής πράξης και new media. ● Ο Daniel Fish με την περφόρμανς Who left this fork here παντρεύει τις Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ με το video art διά χειρός Jim Findlay,
Θέατρο, χορός, περφόρμανς, εγκαταστάσεις, μουσική: Από το Χάρλεμ έως την Ουάσινγκτον και από την αρχαία τραγωδία έως τον Σαίξπηρ, από το queer έως τα social media και ένα συμπόσιο με Αμερικανούς διανοητές και ακαδημαϊκούς που σχετίζονται με την αμερικανική σκηνή, έρχονται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση σε μια ανεπανάληπτη διοργάνωση. ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
MADE
IN USA άση,
miguel gutierrez, age & beauty part1: mid-career artist/suicide note
Ων ατος 107 Ιδρύμ η γ ρ έ τ γ Σ γ ού ος Συ ρ ό φ r Λεω .sgt.g www /11 2 3 1 9
10.11.16 – lifo
25
1984 INFO ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα, 211.0132002 Τετ. 20:00, Πέμ. & Παρ. 21:00, Σάβ. 18:30 & 21.30, Κυρ. 20:00
26 lifo – 10.11.16
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου ανεβάζει το δυστοπικό αριστούργημα του συγγραφέα της Φάρμας των Ζώων με ένα αξιοσημείωτο καστ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
Τ
ο εμβληματικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ 1984, που μεταφέρθηκε πριν από μερικά χρόνια με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο στο Λονδίνο σε μια διασκευή που υπέγραφε ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Άικι και ο θεατρικός συγγραφέας Ντάνκαν Μακμίλαν, ανεβάζει στην αθηναϊκή σκηνή η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου με τους Αργύρη Πανταζάρα, Νίκο Κουρή και Λένα Δροσάκη στους κεντρικούς ρόλους. Το δυστοπικό μυθιστόρημα που έγραψε ο συγγραφέας της Φάρμας των ζώων αμέσως μετά τον πόλεμο και εκδόθηκε το 1949 περιγράφει μια κοινωνία που προσομοιάζει στη Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν, ενώ τη χαρακτηρίζει ένα φουτουριστικό περιβάλλον, ιδιαίτερα φαντασιακό για την εποχή που γράφτηκε. Η τεχνολογία υπηρετεί την εξουσία ενός απολυταρχικού καθεστώτος όπου ο Μεγάλος Αδελφός (Big Brother) παρακολουθεί και γνωρίζει τα πάντα για τους πολίτες της Ωκεανίας, όπως λέγεται η υπερδύναμη όπου διαδραματίζεται η ιστορία, οι οποίοι όλοι ανεξαιρέτως και απολύτως πειθήνια υπηρετούν χωρίς καμία αντίσταση τις επιταγές του συστήματος. Εκτός κάποιου ονόματι Γουίνστον Σμιθ. Κι από εκεί ξεδιπλώνεται η ιστορία του 1984.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΜΠΑΚΗΣ απ’ όπου ξαφνικά τα στοιχεία σου μπορεί να κυκλοφορήσουν και να τα πάρει οποιοσδήποτε. Κι ας μη μιλήσουμε για τις υποθέσεις τύπου Σνόουντεν και όλα αυτά που αποκάλυψε για το σύστημα παρακολούθησης. Κάνοντας έρευνα με τους ηθοποιούς, συνειδητοποιήσαμε ότι μπορεί να μην έχουμε τις οθόνες που είχε προβλέψει ο Όργουελ, αλλά υπάρχουν σύγχρονες τηλεοράσεις οι οποίες στις οδηγίες χρήσης τους λένε «προσέξτε τι λέτε», καθώς μέσα από την ηχητική αναγνώριση χρησιμοποιείται ένα λογισμικό μέσω του οποίου μπορεί κάποιος να ακούσει τι λες μέσα στο σπίτι σου. Είναι ανατριχιαστικό. Επίσης, ανοίγοντας το κινητό μας υπάρχει μια ρύθμιση που λέει «συχνές τοποθεσίες». Όποιος το βρει, μπορεί να μάθει τα μέρη όπου συχνάζεις. Είναι κάτι που δεν το χωράει ο νους σου. Και φυσικά υπάρχει η παρακολούθηση την οποία οι ίδιοι οργανώνουμε μέσα από το Facebook, το Twitter και όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή, λοιπόν, η προφητεία του Όργουελ είναι πέρα για πέρα εύστοχη, συνταρακτικά ακριβής, και γι’ αυτό συνεχώς μπροστά από την εποχή της και δεν τελειώνει ποτέ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το θέμα του βιβλίου. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο είναι το κομμάτι του πολιτικού στοχασμού.
Το έτος 1984 δεν υπήρχε η εξέλιξη της τεχνολογίας που υπάρχει σήμερα και η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από το αν τελικά ο Όργουελ είχε ή δεν είχε πετύχει να περιγράψει τη σύγχρονη εποχή. Επιχειρηματολογούσαν για την κατάκτηση της δημοκρατίας και ότι δεν απειλούμασταν. Έχουμε δημοκρατία ή υπάρχει έλλειμμα; Προς τα πού κλείνει η θεατρική διασκευή; Έτσι όπως διαβάζω εγώ τη
διασκευή, γιατί ήδη φιλτράρεται από τα δικά μου μάτια, καθώς το μετέφρασα κιόλας, βλέπω ότι εστιάζει, πρώτον, στη διαχρονικότητα όλων των πολιτικών και κοινωνικών νοημάτων του συγγραφέα και, δεύτερον, στις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε τέτοια καθεστώτα μεταξύ των ατόμων. Εστιάζει στην ανθρώπινη ύπαρξη και στην αντίδρασή της κάτω από ακραίες συνθήκες, στη διάβρωση όλων των ανθρώπινων σχέσεων από αυτού του τύπου τα καθεστώτα. Αυτό είναι κάτι που πρωταγωνιστεί στη διασκευή. Κι από πού ξεκινάει; Από τα παιδιά. Στην παράσταση παίζει και ένα κοριτσάκι. Δείχνει ότι το παιχνίδι έχει χαθεί και για την επόμενη γενιά, που είναι σήμερα 9 ετών. Η ελπίδα ίσως να υπάρχει γι’ αυτούς που δεν έχουν γεννηθεί. Είναι ένα συγκινητικό σημείο αυτό στο βιβλίο. Ο Γουίνστον Σμιθ, ο ήρωας του 1984,
—Ας βάλουμε τα πράγματα στη σειρά. Ο Όργουελ έγραψε το «1984» έχοντας στο μυαλό του την εμπει-
—Πόσο «προφητικό» αποδεικνύεται εν τέλει
ρία του ναζισμού, αλλά συγχρό-
το «1984» σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια αφότου
νως, ζώντας την ψυχροπολεμική
εκδόθηκε; Αυτό που εμένα με συγκινεί σε αυτό
εποχή, κάνει ευθεία αναφορά στο
το κείμενο είναι ότι είναι αιωνίως προφητικό. Πάντα μπροστά από την εποχή του. Δεν μιλάω σε επίπεδο λογοτεχνικής αξίας, όσο σε επίπεδο πολιτικής σκέψης και κοινωνικής κατάστασης. Αν κάποιος δει και τη συγκεκριμένη διασκευή του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Άικι και του συγγραφέα Ντάνκαν Μακμίλαν και το ανέβασμα που θα κάνουμε, δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν είναι προφητικό ή όχι. Είναι πραγματικά συνταρακτικό. Σήμερα, για παράδειγμα, όλοι έχουμε ένα iPhone στο χέρι το οποίο παρακολουθεί, με τη θέλησή μας ή και χωρίς, όλες μας τις κινήσεις. Τα μέρη που επισκεπτόμαστε, που βγάζουμε φωτογραφίες, τους ανθρώπους που φωτογραφίζουμε, τους οποίους κατατάσσει ανάλογα με τα πρόσωπά τους και τους φτιάχνει φακέλους μέσα στο κινητό. Επίσης, το iCloud,
σταλινικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν το έγραφε, ζούσε σε
ένα Λονδίνο που βομβαρδιζόταν, πριν πάει στο νησί Τζούρα για να το ολοκληρώσει. Έμπνευσή του είναι ακριβώς το ναζιστικό καθεστώς, αλλά φυσικά ο Big Brother είναι εμπνευσμένος από τον Στάλιν και ο χαρακτήρας του Γκόλντσταϊν, ο αντίπαλός του στο βιβλίο, από τον Τρότσκι, ενώ οι συνθήκες παρέμβασης του κράτους από το σταλινικό καθεστώς. —Επομένως δεν προφητεύει τόσο, όσο περιγράφει. Άλλωστε ο τίτλος «1984» είναι αναριθμητισμός του 1948, χρονιά που το ολοκλήρωσε.
φωτο: παρισ ταβιτιαν
THENSONSTAGE
4:
ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΟΡΓΟΥΕΛ
10.11.16 – lifo
27
ξεκινάει να κρατάει ημερολόγιο. Αυτό είναι το πρώτο του έγκλημα. Ένα έγκλημα αδιανόητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτούμε τι σημαίνει «καταγράφω τις σκέψεις μου» κι ότι οι σκέψεις είναι κόντρα στην κοινή λογική ή κόντρα στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα, μπορούμε ίσως να το καταλάβουμε. Γιατί τίποτα πια δεν είναι ιδιωτικό σήμερα. Μπορεί να βρεθείς να γράψεις κάτι στο κομπιούτερ σου και αμέσως αυτό να σταλεί και να μην έχεις καμία δύναμη πάνω σε αυτό. —Οπότε το ημερολόγιο λειτουργεί απολύτως ως θεατρική σύμβαση. Η διασκευή κάνει ένα
παράξενο παιχνίδι σε σχέση με τον Όργουελ και τον Γουίνστον Σμιθ. Πολλές φορές νιώθεις ότι τα δύο πρόσωπα ταυτίζονται. Λες «ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας και ποιος ο συγγραφέας του βιβλίου;». Οι διασκευαστές έχουν αναφερθεί στο παράρτημα του βιβλίου, το appendix, το οποίο συνήθως παραγκωνίζεται. Αυτοί επένδυσαν σε αυτό, διότι εκεί αναλύεται η νέα γλώσσα που το καθεστώς προσπαθεί να επιβάλει, το newspeak, η «νέα ομιλουμένη», όπως το έχω μεταφράσει εγώ, η οποία είναι η γλώσσα που ήθελαν να έχει επιβληθεί μέχρι το 2050. Μια γλώσσα της οποίας στόχος είναι όχι να διευρύνει αλλά, αντιθέτως, να συρρικνώσει την ανθρώπινη σκέψη, συρρικνώνοντας όρους, λέξεις και έννοιες. Όταν δεν θα υπάρχουν οι λέξεις, δεν θα μπορείς και να σκεφτείς με τον τρόπο που θέλεις. Θα μπορείς μόνο να σκεφτείς με τον τρόπο που θέλουν οι
έχουν πιάσει, στον θάλαμο 101, τον θάλαμο βασανιστηρίων, η Τζούλια βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο κι εμείς παρακολουθούμε όλη την ανακριτική διαδικασία. Ο Γουίνστον βασανίζεται όχι για να του αποσπάσουν ομολογία αλλά για να αναμορφώσουν το μυαλό του. Το μότο του θαλάμου 101 είναι «κάνουμε το μυαλό τέλειο πριν το τινάξουμε στον αέρα. Δεν ανεχόμαστε την επανάσταση, ακόμα κι αν βρίσκεται μόνο σε ένα μυαλό που περιμένει μια σφαίρα». Δηλαδή το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ και είναι εμπνευσμένο από το ναζιστικό καθεστώς και από τον Στάλιν. Υπήρχε μάλιστα μια διάσημη φυλακή-κολαστήριο βασανιστηρίων στο κέντρο της Μόσχας, στην οδό Σουχάνοβκα 110, από την οποία εμπνεύστηκε ο Όργουελ τον θάλαμο 101, όπου τα βασανιστήρια ήταν φρικτά και στο τέλος πάντα τους τουφέκιζαν, όπως γίνεται κι εδώ. Στόχος δεν ήταν η ομολογία. Έχουν αποσπάσει την ομολογία του Γουίνστον, την έχουν ηχογραφήσει, αλλά έχει το βιβλίο του Γκόλντσταϊν, που είναι σαν να λέμε ένα απαγορευμένο αντικείμενο-βόμβα στα χέρια του, και αυτός που δήθεν τον στρατολόγησε είναι αυτήν τη στιγμή ο βασανιστής του. Δεν έχει κάτι να πει, να καταδώσει συνωμότες, το ζήτημα είναι να μπει στον τρόπο σκέψης του καθεστώτος. Ο Γουίνστον επιμένει να λέει μέχρι το τέλος 2+2 = 4. Ο Ο’Μπράιαν, ο βασανιστής του, ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος της σύλληψης του Όργουελ, του λέει ότι 2+2 δεν κάνει πάντοτε 4. Καμιά φορά κάνει 4, άλλες φορές κάνει 5, άλλες 8, κάνει όσο σου πούμε εμείς, το Κόμμα. Αυτό είναι ένα πράγμα που ο Γουίνστον, ακόμα κι όταν του κόβουν τα δάχτυλα, του βγάζουν τα νύχια και τα δόντια, δεν μπορεί να το συλλάβει μέχρι το μεδούλι του. Προδίδεται όταν υποκρίνεται και λέει «εντάξει, κάνει 5», αλλά προσπαθεί να μπει σε αυτό τον τρόπο σκέψης και δεν μπορεί. Αυτό είναι το έγκλημά του. Είναι ένας άνθρωπος που προσπάθησε να διατηρήσει τον ατομικό τρόπο σκέψης του. Και επίσης προσπάθησε να συνδεθεί με το παρελθόν. —Αυτή είναι άλλωστε η ειδικότητά του στο υπουργείο Αλήθειας, να αλλοιώνει το παρελθόν. Και να διαγράφει ανθρώπους. Δηλαδή σαν
να μην υπήρξαν ποτέ. Αυτή είναι η δουλειά του. Είναι μια θέση-κλειδί που έχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στο υπουργείο Αλήθειας, όπου δουλεύει, το οποίο, όπως όλα τα υπουργεία, εξυπηρετεί το αντίθετο από αυτό που δηλώνει.
—Είναι όμως αναμενόμενο. Είναι μια μονάδα απέναντι σε ένα πολυδαίδαλο και γιγαντιαίο σύστημα. Μπορείς να τον χαρακτηρίσεις και ήρωα. Αυτός είναι αντιήρωας από γραφής. Κάτι
σαν τον Βόιτσεκ. —Σωστά. Ένας ήρωας εκφράζει μια συνολική αγωνία. Εδώ το σύνολο έχει αλωθεί, δεν υπάρχει καθόλου αντίσταση. Όχι, δεν υπάρ-
χει αντίσταση. Αυτό είναι που του δίνει την ώθηση να πάει το πράγμα στα άκρα, να πάρει ρίσκα, να κάνει πράξεις που είναι σίγουρο, και το ξέρει, ότι θα τον οδηγήσουν στον θάνατο. Το ξέρει, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, γιατί το σύμπαν γύρω του τον τρελαίνει, το ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Τον τρελαίνει το ότι όλοι είναι απολύτως ενταγμένοι. Κάθε μέρα η τηλεοθόνη ανακοινώνει ότι η μερίδα σοκολάτας αυξήθηκε στα 20 γραμμάρια, αλλά εκείνος θυμάται ότι την προηγουμένη αυξήθηκε στα 20 γραμμάρια. Κάθε μέρα την αυξάνουν στα 20 γραμμάρια και όλοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Κάνουν λες και στ’ αλήθεια δεν μπορούν να το δουν. Αυτό δεν είναι μακριά από την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου, τον φανατισμό ή την πνευματική υποδούλωση, επειδή είμαστε εντελώς χειραγωγημένοι χωρίς να το έχουμε καταλάβει. Απ’ όλες τις κυβερνήσεις και απ’ όλα τα καθεστώτα. Δεν χρειάζεται να έχουμε χούντα. —Στις σύγχρονες μητροπόλεις οι πάντες άγονται και φέρονται μέσω του ατομικού τους iPhone. Στο «1984» οι ανάγκες κατευθύνονται από τον Μεγάλο Αδελφό. Το έργο υπογραμμί-
άλλοι. Όταν δεν θα υπάρχει η λέξη «δημοκρατία», δεν θα μπορείς να σκεφτείς τι σημαίνει αυτό. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της διασκευής μιλάει και γι’ αυτό το πράγμα.
—Πώς θα κάνετε μια γενιά που ούτε έχει ζήσει
ζει την πολιτική διάσταση; Την υπογραμμίζει,
ανελεύθερα καθεστώτα ούτε όμως έχει δια-
—Το newspeak παρεμπιπτόντως υπάρχει ήδη
ο στόχος. Ο στόχος δεν είναι να μεταφερθούν στο σύμπαν και να μπορέσουν να καταλάβουν ότι το να κρατάω ημερολόγιο είναι έγκλημα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο. Θέλω να πω, αν το ανέβαζα μέσα στη χούντα, πιθανότατα θα ήταν άλλου τύπου η ταύτιση. Φυσικά, ένας σημερινός 25άρης δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να απαγορεύεται να μπει σε ένα παλαιοπωλείο, όπως μπαίνει ο Γουίνστον, και να αγοράσει ένα τετράδιο για να γράψει τις προσωπικές του σκέψεις, που είναι απαγορευμένες. Αυτό δεν μπορεί να το συλλάβει κανείς και δυσκολευόμαστε να το συλλάβουμε εμπράκτως κι εμείς, που μελετούμε το έργο τόσους μήνες. Να το μεταφράσουμε σε κάτι. Αυτό που για μένα είναι συγκινητικό, όχι συναισθηματικό αλλά περισσότερο ιδεολογικό, στοχαστικό, είναι η προσπάθεια ενός ανθρώπου να κρατηθεί από αυτό που γι’ αυτόν είναι η αλήθεια. Από αυτό που γι’ αυτόν ισχύει. Από αυτό που κατά τη γνώμη του συμβαίνει μπροστά στα μάτια του και ονομάζεται κατ’
αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η υπαρξιακή διάσταση, πράγματα που είναι αλληλένδετα, γιατί δεν θα ήταν ο ίδιος άνθρωπος αν δεν ζούσε σε ένα τέτοιο καθεστώς.
στην εποχή μας... Υπάρχει μέσα από τα emoji
και τα emoticons πάρα πολύ. Είναι αυτά που τώρα αντικαθιστούν έννοιες και λέξεις. —Όπως και η διαχείριση των συναισθημάτων. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και η ερωτική επαφή έχει αντικατασταθεί και υποκατασταθεί μέσω του Διαδικτύου. Είναι κι αυτό στα
θέματα του βιβλίου. Ο έρωτας εδώ προσπαθεί να γίνει μια επαναστατική πράξη. Φυσικά, δεν τα καταφέρνει. Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πιο μαύρα για την ανθρώπινη φύση. Ο Όργουελ περιγράφει τη σχέση του Γούινστον και της Τζούλια ως μια σχέση απόλυτη, γιατί συμβαίνει σε ακραίες συνθήκες. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, γιατί δεν είναι μια σχέση «νόμιμη», με τον τρόπο που το αντιλαμβάνεται το καθεστώς, και αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν να τη συνάψουν ξέροντας ότι σε μια συνθήκη απολυταρχικού καθεστώτος που απαγορεύει τέτοιου είδους σχέσεις κινδυνεύει η ζωή τους. Στο τέλος, στην τρομερή σκηνή όπου τους
28 lifo – 10.11.16
αυτό τον τρόπο και όχι με έναν άλλο. Δεν είναι τόσο στενά πολιτικός τρόμος ή απολυταρχικό καθεστώς, αλλά η συγκινητική προσπάθεια ενός ανθρώπου που, εκεί όπου όλοι οι άλλοι πηγαίνουν προς μια πλευρά, πηγαίνει αντίθετα, γιατί έτσι πιστεύει ότι είναι. Αν κάποιοι τον ονομάσουν τρομοκράτη, ιδεολόγο ή τολμηρό σε σχέση με όλους τους άλλους, αυτό είναι προσωπικό θέμα. Σίγουρα κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό δυναμιτίζει τα θεμέλια ενός συστήματος, το ότι προσπαθεί να σκεφτεί διαφορετικά. Αυτό είναι εκείνο που κινητοποιεί εμάς να φτιάξουμε αυτό το σύμπαν, και ίσως κινητοποιήσει και τον κόσμο. Βέβαια, το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό, γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν τα καταφέρνει. Δεν καταφέρνει μέχρι το τέλος, μετά τα βασανιστήρια, να μείνει στη γραμμή του. Αυτό είναι μια σκοτεινή κατάληξη.
βάσει το βιβλίο να κατανοήσει την απειλή της απόλυτης υποταγής; Δεν είναι ακριβώς αυτός
—Η διασκευή έχει αναβαθμίσει σημεία του βιβλίου, μεταφέροντάς το πιο κοντά σ’ εμάς;
Έχουν φροντίσει να απαλείψουν πολλές αναφορές σε συγκεκριμένα τοπωνύμια ή πράγματα που δίνουν συγκεκριμένη χρονική τοποθέτηση και το κάνουν να ηχεί κάπως παλιομοδίτικο. Έχουν κρατήσει την τηλεοθόνη ως όργανο παρακολούθησης, αλλά αναφέρονται και στα κινητά. Όταν διασκευάζεις ένα βιβλίο για το θέατρο, επιλέγεις να εστιάσεις κάπου. Ειδικά όταν έχεις ένα τεράστιο βιβλίο που περιγράφει κάθε λεπτομέρεια. Έτσι, η διασκευή εστιάζει στο θέμα της διάβρωσης όλης της κοινωνίας, όλων των γενεών, και επίσης στην αδυναμία του ανθρώπου μπροστά στον πόνο. Και μπροστά στο σύστημα. Ένας άνθρωπος κόντρα στο σύστημα είναι σαν το ποντίκι που πιάστηκε μέσα στη φάκα. Είναι ανέφικτο να κάνει κάτι. Ο Σνόουντεν, βέβαια, κάτι έκανε. ¶
Ο Γουίνστον Σμιθ, ο ήρωας του «1984», ξεκινάει να κρατάει ημερολόγιο. Αυτό είναι το πρώτο του έγκλημα. Ένα έγκλημα αδιανόητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτούμε τι σημαίνει «καταγράφω τις σκέψεις μου» κι ότι οι σκέψεις είναι κόντρα στην κοινή λογική ή κόντρα στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα, μπορούμε ίσως να το καταλάβουμε. Γιατί τίποτα πια δεν είναι ιδιωτικό σήμερα.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
30
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΣΕΖΟΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: THE LIFO TEAM
☛ 10.11.16 – lifo
29
ΤΙ ΑΠEΓΙΝΕ Η ΜΠΈΪΜΠΙ ΤΖΈΪΝ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΣΤΗ ΣΦΕΝΔΟΝΗ Σχεδόν 55 χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στον κινηματογράφο, το θρυλικό έργο Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν ανεβαίνει από τη Λυκόφως στο θέατρο Σφενδόνη τον Δεκέμβριο σε παγκόσμια πρώτη, με νέες εκπλήξεις, βιτριολικό χιούμορ και ακόμη πιο ανατριχιαστικές ανατροπές. Το έργο, που αφηγείται τις θυελλώδεις σχέσεις δύο αδελφών που μισούν η μία την άλλη, σκηνοθετεί ο Απόλλωνας Παπαθεοχάρης, μέσα από μια ιδιαίτερη ματιά του έργου που για πρώτη φορά θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο. παίζουν: Ρούλα Πατεράκη, Στέλλα Γκίκα, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Αλέξιος Διαμαντής
1
ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα, 211 0132002. Τετ. 20:00, Πέμ. & Παρ. 21:00, Σάβ. 18:30 & 21.30, Κυρ. 20:00
2
1984/ ΤΖΟΡΤΖ ΌΡΓΟΥΕΛ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΆΤΟΥ Mετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία του Φάουστ, η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει με ένα έργο αρκετά επίκαιρο και σταθμό για την πολιτική σκέψη του 20ού αιώνα, την παράσταση 1984 / Τζορτζ Όργουελ. Η διασκευή και η σκηνοθεσία παρουσιάζουν μια εκδοχή της ιστορίας μέσα από το μυαλό του Ουίνστον Σμιθ, του ατόμου με το νούμερο 6.079, που τόλμησε να σκεφτεί διαφορετικά από τους άλλους, κόντρα στο καθεστώς και στη μάζα. παιζουν: Αργύρης Πανταζάρας και Νίκος Κουρής
30 lifo – 10.11.16
ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ Μακρή 4, Αθήνα, 215 5158968. Από 7/12/2016, Τετάρτη έως Κυριακή
HELDENPLATZ (ΠΛΑΤΕΊΑ ΗΡΏΩΝ) ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΟΔΟΎ ΚΥΚΛΆΔΩΝ
3
ΘΈΑΤΡΟ ΟΔΟΎ ΚΥΚΛΆΔΩΝ «ΛΕΥΤΈΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΉΣ», Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877. Από 2/2/2017, Τετάρτη με Κυριακή.
Το κορυφαίο έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ, το Heldenplatz (Πλατεία Ηρώων), παρουσιάζει από την 1η Φεβρουαρίου 2017 η Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά. Η ιστορία εξελίσσεται στην πλατεία Ηρώων της Βιέννης, όπου τον Μάρτιο του 1938 ο Χίτλερ είχε γίνει δεκτός με κραυγές επευφημίας από τους κατοίκους της πόλης, και καυτηριάζει τους πάντες και τα πάντα: την πατρίδα του, τους Αυστριακούς, το θέατρο, τη μουσική, τους θεσμούς, τα αστικά σαλόνια, τις συζυγικές σχέσεις, τον ακαδημαϊκό κόσμο, την πολιτική ζωή και ό,τι μπορεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης μεταξύ διανοουμένων. παιζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας, Άννα Καλαϊτζίδου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Σύρμω Κεκέ,Υβόννη Μαλτέζου, Γιώργος Μπινιάρης, Μαρία Σκουλά, Χρήστος Στέργιογλου
4 ΦΛΌΡΕΝΣ ΦΌΣΤΕΡ ΤΖΈΝΚΙΝΣ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΘΗΣΕΊΟΝ Μια παράσταση για το ανέφικτο ιδεώδες της μουσικής σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα.
Την ιστορία της πιο φάλτσας σοπράνο στην ανθρώπινη ιστορία, της Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, μέσα από τα μάτια του συνοδού της στο πιάνο, με βασικό μήνυμα ότι η τέχνη δεν έχει περιορισμούς, σημασία έχει πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας, παρουσιάζει αυτόν το χειμώνα το θέατρο Θησείον. Ο Γιάννος Περλέγκας, μετά τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης Ο αδαής και ο παράφρων του Τόμας Μπέρνχαρντ, σκηνοθετεί το έργο Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς του Stephen Temperley με πρωταγωνιστές τους Nαταλία Τσαλίκη και Προμηθέα Αλειφερόπουλο. «H τέχνη δεν μπορεί να κυβερνιέται από την περίσκεψη και τη σύνεση», «σημασία έχει τι ακούμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας» υποστηρίζει η Τζένκινς, προκειμένου να δικαιολογήσει την εμμονή της να τραγουδά δημοσίως, και μάλιστα Μότσαρτ. Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της, το μουσικό της ταίρι στο πιάνο, ένας διαλυμένος ψυχολογικά μουσικός, ο Κόσμε ΜακΜουν, προσπαθεί ακόμα να εξηγήσει το φαινόμενο Τζένκινς. Πρόκειται για την ιστορία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων που συναντήθηκαν κάπου στην Αμερική της δεκαετίας του ’30 και η μουσική τους συμπόρευση αποδείχθηκε καταφύγιο από
τον φόβο και την αποδοκιμασία. Το ζήτημα της πίστης και η έλλειψής της, η φθορά που προκαλούν η αρρώστια και η αποτυχία και η τέχνη ως αντίδοτο κατά του θανάτου και της ερωτικής απουσίας είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία του έργου. συντελεστές μτφρ.: Γιάννος Περλέγκας, Προμηθέας Αλειφερόπουλος σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας σκηνικά/κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος σχεδιασμός-επιμέλεια ήχου/εικόνας: Αφροδίτη Ρήγα βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Καυκούλα βοηθός ενδυματολόγου/κατασκευή κοστουμιών: Σάλι Αλάραμπι φωνητική διδασκαλία: Ευαγγελία Καρακατσάνη σχεδιασμός κομμώσεων: Σωτήρης Πατεράκης ηχογράφηση μουσικής (πιάνο): Θοδωρής Οικονόμου ηχοληψία: Κώστας Μπώκος (Studio 19st) φωτογραφίες: Κarol Jarek γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης παραγωγή: Μανόλης Σάρδης - PRO4
ΘΗΣΕΊΟΝ, ΈΝΑ ΘΈΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΈΧΝΕΣ Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255444. 4/11/1629/1/17 Παρ.Κυρ. 21:00. Εισ.: €15 (κανονικό), €10 (μειωμένο, φοιτητικό, ΑμεΑ, ανέργων, άνω των 65). Ειδική τιμή: €7 μέχρι την πρεμιέρα. Ticket services Πανεπιστημίου 39 (εντός Στοάς Πεσματζόγλου) Τηλεφωνική αγορά: 210 7234567 Online: www. ticketservices. gr . Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-3255444 (Δευτ.-Παρ. 10:0017:00) www. facebook.com/ theseumtheatre | www.pro4.gr
παiζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος
10.11.16 – lifo
31
5
ΤΟ ΜΑΓΙΚΌ ΒΙΟΛΊ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΧΏΡΑ Το Μαγικό Βιολί του Νίκου Ξανθούλη και της Μαριβίτας Γραμματικάκη, μια παράσταση που καλεί τα παιδιά να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο του θεάτρου και της μουσικής, παρουσιάζει η παιδική σκηνή του Θεάτρου Χώρα. Ένα καστ ταλαντούχων ηθοποιών και μια σειρά βιντεοπροβολών μεταμορφώνουν τη σκηνή σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό εικονικής πραγματικότητας που ζωντανεύει την ιστορία του μαγικού βιολιού.
ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 210 8673945, Κάθε Κυριακή, 11:00 & 15:00. www. theatrochora. gr. Προπώληση εισιτηρίων: Ticket Services, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), 210 7234567, www. ticketservices.gr.
σκηνοθεσiα: Γιάννη Κωνσταντακόπουλου παιζουν και τραγουδουν: Γρηγόρης Γεωργίου, Φένια Ζαχαρίου, Ελένη Κάκκαλου, Ιωάννης Κοντέλλης, Δημήτρης Κυρατσούδης, Ηρακλής Κωστάκης, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου, Νικόλας Στραβοπόδης, Γιώργος Τζαβάρας
ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 210 8673945, www. theatrochora.gr/. Τετ. & Κυρ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00. Προπώληση: Ticket Services, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), 210 7234567, www. ticketservices.gr
Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΌΠΟΥΛΟΥ «ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΆ» ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΧΏΡΑ
6
Οι παράλληλες ιστορίες μιας παρέας νέων παιδιών, οι έρωτες, τα όνειρα και οι συγκρούσεις τους με φόντο μια ομιχλώδη και δραματική εποχή για την ελληνική Ιστορία, την περίοδο του Μεσοπολέμου, ζωντανεύουν για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι στη σκηνή του Θεάτρου Χώρα. Το αριστούργημα του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, που γνώρισε μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία τη δεκαετία του ’80, σκηνοθετεί ο Πέτρος Ζούλιας. παιζουν (με σειρά εμφάνισης): Ρένια Λουιζίδου, Αντίνοος Αλμπάνης, Χάρης Τζωρτζάκης, Ιωάννης Παπαζήσης, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Μαριαλένα Ροζάκη, Σταύρος Σβήγκος, Μάκης Πατέλης, Γιούλικα Σκαφιδά, Βασίλης Χαρίσης. συμμετεχει ο Δάνης Κατρανίδης.
32 lifo – 10.11.16
ΘEΑΤΡΟ ΔΙAΝΑ Ιπποκράτους 7, 210 3626596. www. facebook.com/ TheatroDiana. Κυρ. 19:30, Τετ.-Πέμ. 20:00, Παρ.-Σάβ. 21:00. Για κράτηση εισιτηρίων: www. viva.gr/tickets/ theater/theatrodiana/gia-miaanasa
7
«ΓΙΑ... ΜΙΑ ΑΝΆΣΑ» ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΔΙΆΝΑ Ένα άκρως επίκαιρο έργο, γροθιά στο στομάχι για τον ανυπεράσπιστο μπροστά στο χρήμα και τη συναλλαγή σύγχρονο άνθρωπο, το ψυχολογικό θρίλερ της Ζίνι Χάρις Για... μια ανάσα παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά το Royal Court στο Λονδίνο, το θέατρο Διάνα, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή. Η Ελένη Ράντου επιστρέφει στη θεατρική της στέγη και υποδύεται την Άννα, έναν σύγχρονο Φάουστ ή έναν σύγχρονο Οδυσσέα που παλεύει με θεούς και δαίμονες σε ένα υπαρξιακό ταξίδι επιβίωσης. Η ζωή της Άννας, όπως και της άλλης ηρωίδας του έργου, της Σοφί, μετατρέπεται σε απροσδόκητο θρίλερ, ενώ ταξιδεύουν σε μια Ευρώπη που καταρρέει… Αναζητώντας τη δική τους Ιθάκη, τι θα πρέπει να κερδίσουν και τι να χάσουν; Ενδεικτικό το σχόλιο της Guardian ότι «το έργο κόβει την ανάσα των θεατών»! aπόδοση κειμένου: Ελένη Ράντου σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης παiζουν: Ελένη Ράντου, Αντώνης Καρυστινός, Λένα Ουζουνίδου, Ηλίας Μελέτης, Γιώργος Μάτζιαρης, Κρις Ραντάνοφ
ΘΈΑΤΡΟ ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΈΣ - ΓΙΆΝΝΗΣ ΜΌΡΤΖΟΣ Μοσχονησίων 36, πλατεία Αμερικής, 210 8812289. Τετ. & Κυρ. 19:00, Πέμ.Σάβ. 21:00 . Εισ.: €15, €10 (Κυριακή)
8
«ΕΛΕΥΘΈΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ» ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΈΣ – «ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΤΖΟΣ» Τη ζωή και το έργο του Ελευθέριου Βενιζέλου, μίας από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, παρουσιάζει για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση ο Γιάννης Μόρτζος, σκηνοθετώντας και συνάμα πρωταγωνιστώντας στο θεατρικό έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου. Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε σε επιλεγμένα φεστιβάλ της Ελλάδας, η παράσταση Ελευθέριος Βενιζέλος κάνει στάση στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές - Γιάννης Μόρτζος. Τα νεανικά του χρόνια, η Κρήτη, οι γυναίκες που αγάπησε, τα επιτεύγματα και τα λάθη των πολιτικών του επιλογών, οι νίκες και οι ήττες του, υφαίνονται θεατρικά επί σκηνής, φωτίζοντας γεγονότα, συμβάντα και άγνωστες πτυχές της ζωής του. παiζουν: Γιάννης Μόρτζος, Γιούλη Ζήκου, Νίκος Κανατάς, Βασίλης Σαμαριτάκης, Ελεάννα Πουλίδα, Μανώλης Γεραπετρίτης, Βαγγέλης Πετρόπουλος, Τιτίκα Μαρίνου 10.11.16 – lifo
33
9
ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΈΣ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤEMPUSVERUM ΕΝ ΑΘΉΝΑΙΣ Αφού πειραματίστηκε με διηγήματα, νουβέλες και αποσπάσματα από θεατρικά έργα του Α.Π. Τσέχοφ στην επιτυχημένη παράσταση Τσέχοφ, αυτήν τη φορά ο Δημήτρης Μυλωνάς μεταφέρει στο ανανεωμένο Θέατρο TempusVerum Εν Αθήναις ατόφιο το αριστούργημα του Ρώσου δραματουργού Τρεις αδελφές με έναν αξιόλογο θίασο 12 ηθοποιών. Κάτω από τη σκιά του εκλιπόντα πατέρα, η Όλια, η Μάσα, η Ιρίνα και όσοι τις περιβάλουν προσπαθούν να ανασυντάξουν τη ζωή τους και να διεκδικήσουν την ευτυχία σε μια σκηνική παρτιτούρα με νότες τη σιωπή και την έξαρση, την προσδοκία και τη ματαίωση, το κωμικό και το τραγικό.
ΘΈΑΤΡΟ ΤEMPUSVERUM ΕΝ ΑΘΉΝΑΙΣ Iάκχου 19, Γκάζι, 210 3425170 7/11/16-10/1/17, Δευτ.-Τρ. 20:00. Εισ.: €12, €10, €8 και €5 (ατέλεια)
ΣΜΎΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΓΙΑ 3Η ΧΡΟΝΙΆ ΣΕ ΑΘΉΝΑ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΚΈΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ «ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΚΌΣΜΟΣ» Πειραιώς 254,Ταύρος, 212 2540300, www. theatron254.gr. Τετ.-Πέμ. 19:00, Παρ.-Σάβ. 20:00, Κυρ. 18:30. Εισ.: €14
34 lifo – 10.11.16
10
H επιτυχημένη παράσταση Σμύρνη μου αγαπημένη της Μιμής Ντενίση και του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, που καθήλωσε χιλιάδες θεατές, επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» από τις 3 Νοεμβρίου μόνο για λίγες παραστάσεις, και από 25 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Οι χοροί, τα τραγούδια, η ξένοιαστη και κοσμοπολίτικη ζωή της πόλης αλλά και τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην οδυνηρή καταστροφή και τον ξεριζωμό ξεδιπλώνονται σε μια «χορταστική» παράσταση, στην οποία συμμετέχει ζωντανά η ορχήστρα Εστουδιαντίνα και ο αρχοντορεμπέτης Μπάμπης Τσέρτος.
ΚΈΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ «ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΚΌΣΜΟΣ» Πειραιώς 254, Ταύρος, 212 2540300, www. theatron254.gr. Σάβ.-Κυρ. 11:30, καθημερινές για σχολεία. Εισ.: €713 (ειδική τιμή για ομαδικές κρατήσεις)
11
Ο ΕΜΊΛ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΕΤΈΚΤΙΒ ΣΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟY «ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΚΌΣΜΟΣ» O Εμίλ και οι ντετέκτιβ, το πιο αγαπημένο ανάγνωσμα του σημαντικότερου Γερμανού συγγραφέα παιδικών βιβλίων Έριχ Καίστνερ (Παγκόσμιο Βραβείο Λογοτεχνίας «Χανς Κρίστιαν Άντερσεν») που έχει χαρακτηριστεί «η Πηνελόπη Δέλτα της Γερμανίας», μεταφέρεται στη σκηνή του «Θέατρον» από τις 4 Νοεμβρίου, σε μια τρυφερή και συνάμα ξεκαρδιστική παράσταση. Ο Εμίλ και η παρέα του, σύμβολα της ανυπότακτης παιδικής δύναμης, μπλέκονται σε μια ιστορία καταδίωξης με πρωταγωνιστές το θάρρος, την εφευρετικότητα και την ομαδικότητα των παιδιών απέναντι στη «δυσκαμψία» των μεγάλων. Σε απόδοση της Μιμής Ντενίση και σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη. παiζουν: Αντώνης Λουδάρος, Ναταλία Δραγούμη, Νεφέλη Ορφανού, Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Γιώργος Μακρής
12 ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ Μαυρομιχάλη 168, 210 6460746. https://www. youtube.com/ watch?v=Jkgo 8uBupW0 Εισ.: €10, €8 (μειωμένο), €5 (ατέλειες/άνεργοι) Εως τις 7/12
«Ο ΠΕΡΑΣΤΙΚΌΣ» ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΦΟΎΡΝΟΣ Με τον Περαστικό, ένα μονόπρακτο ψυχόδραμα που γράφτηκε το 1910 από τον Valery Yakovlevich Bryusov, ηγετική μορφή του συμβολιστικού κινήματος στη Ρωσία, επιστρέφει αυτήν τη σεζόν η ομάδα Cheek-Bones. Η παράσταση που παρουσιάστηκε με επιτυχία για πρώτη φορά στο Bob Theatre Festival 2016 στο Bios παίζεται κάθε Τετάρτη (21:15) στη σκηνή του θεάτρου Φούρνος. Η Έλενα Τριανταφύλλου υποδύεται τη Γιούλια, μια νεαρή γυναίκα που, υπό το βάρος –και με τον φόβο– της κοινωνικής απόρριψης, ζει μια ασφυκτικά μετρημένη αλλά και απομονωμένη ζωή. Ο πατέρας της την αφήνει μόνη για μέρες και λείπει συχνά. Ενώ κάθε μέρα ξυπνάει και κάνει αυτά που πρέπει, τις μέρες που είναι μόνη επιτρέπει στον εαυτό της να ζήσει, κρυφά από τον οποιονδήποτε, με τον τρόπο που θα ήθελε να ζει. Όταν μια μέρα ένας επίμονος ξένος φτάνει στο κατώφλι της, αυτή τον αφήνει να μπει στο σπίτι της και κατ’ επέκταση στη ζωή της, ξεδιπλώνοντας τις ανείπωτες πτυχές της ζωής της.
10.11.16 – lifo
35
TRES ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ OLVIO Την ιστορία τριών αδελφικών φίλων που, έχοντας πια περάσει τα 40 και μην έχοντας σύντροφο, αποφασίζουν ότι θέλουν να γίνουν μητέρες, πραγματεύεται το Tres του Juan Carlos Rubio, το οποίο θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα η squaretheatrecompany στο θέατρο Olvio, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά και μετάφραση του Δημήτρη Ψαρρά. Οι τρεις καρδιακές φίλες που είχαν να συναντηθούν 20 χρόνια αποφασίζουν πως ήρθε η ώρα να βρουν τον τέλειο άντρα και να τον πείσουν να τους χαρίσει μερικά... σπερματοζωάρια ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σαν αδελφάκια. παιζούν: Ιωάννα Σταυροπούλου, Δάφνη Μανούσου, Γεωργία Σιακαβάρα, Λευτέρης Δημηρόπουλος
13
OLVIO Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 210 3414118. Τετάρτη & Πέμπτη 21:30
CAMILLE CLAUDEL MUDNESS ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ VAULT
VAULT Μελενίκου 26, Βοτανικός, 213 0356472, 6945 993870. Σάβ. 19:15, Κυρ. 21:15.
36 lifo – 10.11.16
14
Μετά τη θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Αγγέλων Βήμα το 2013, το έργο Camille Claudel Mudness του Γιάννη Λασπιά, που κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ εκδοτική, επιστρέφει φέτος τον χειμώνα στο Vault. Πρόκειται για την ιστορία δύο γυναικών με αντισυμβατική ζωή, της πρώτης γυναίκας ψυχιάτρου στη Γαλλία και της μεγάλης γλύπτριας Camille Claudel, που συναντιούνται σε ένα ψυχιατρικό άσυλο του Παρισιού το 1913 και αναπτύσσουν έναν ισχυρό δεσμό που ξεπερνά τη σχέση γιατρούασθενή. παιζούν: Δάφνη Μανούσου & Στέλλα Μπούρου
ΘΕΑΤΡΟ ΠAΝΘΕΟΝ Πειραιώς 166, Ταύρος, 210 3471111, www. pantheontheater. gr. Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:00 (Εως 20 Νοεμβρίου). Εισ.: €15-45
15
ΡΩΜΑΊΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΈΤΑ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΠΆΝΘΕΟΝ Την πιο σπαρακτική ιστορία αγάπης στο παγκόσμιο δραματολόγιο, το Ρωμαίος και Ιουλιέτα που σκηνοθετεί στο Πάνθεον ο Δημήτρης Λιγνάδης, θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό για ακόμα λίγες ημέρες. Εκείνο που κάνει ξεχωριστή αυτήν τη διασκευή του αριστουργήματος του Σαίξπηρ είναι ότι για πρώτη φορά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται δύο έφηβοι, όπως ήταν και οι πραγματικοί ήρωες του έργου.
10.11.16 – lifo
37
16
ΆΜΛΕΤ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΆ Ο Άμλετ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη στον ομώνυμο ρόλο και σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, κάνει πρεμιέρα σήμερα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ένα κείμενο που καταγράφει όλη την ηθική περιπέτεια ενός ανθρώπου λαμπερής ευφυΐας και αστραφτερής ευφράδειας, που έχει το εύρος να θέτει καίρια ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, 210 4143310 , www. dithepi.gr. Τετ.Παρ. 20:30, Σάβ. 17:30 & 21:00, Κυρ. 19:00. Εισ.: €10-25, €8 (λαϊκή απογευματινή)
ΘEΑΤΡΟ ΚAΠΠΑ Κυψέλης 2, Κυψέλη, 210 7707227, 210 8827000 Τετ. 19:00, Πέμ.Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 18:15 & 21:00 Εσ.: €10-20
17
«ΔΕΊΠΝΟ ΗΛΙΘΊΩΝ» ΣΤΟ ΘEΑΤΡΟ ΚΑΠΠΑ Φέτος τον χειμώνα ο Σπύρος Παπαδόπουλος μας καλεί στο Δείπνο Ηλιθίων, μια παράσταση με πολύ χιούμορ, πολλή ανθρωπιά και σάτιρα του κοινωνικού ρατσισμού. Μαζί του στο τραπέζι οι Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τάκης Παπαματθαίου, Βασίλης Ρίσβας, Άννα Μενενάκου και Ξανθή Γεωργίου. Καθένας βρίσκει έναν «ηλίθιο», τον καλεί στο δείπνο, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν, γελούν εις βάρος των ανυποψίαστων καλεσμένων τους και στο τέλος αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο» στέφεται νικητής!
38 lifo – 10.11.16
ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 210 7488881-2 Τετ. & Κυρ. 19:30, Πέμ. 20:00, Παρ. & Σάβ. 20:30 Εισ.: €10-19
18
ΈΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΊΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ AΝΕΣΙΣ Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία, το Έγκλημα και Τιμωρία του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε διασκευή του Λεβάν Τσουλάτζε, καλλιτεχνικού διευθυντή του Kote Marjanishvili Τheatre, επέστρεψε στο θέατρο Άνεσις γι’ ακόμα μία σεζόν. Το έργο μιλάει για έναν φοιτητή που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός γέροντα έχοντας κίνητρα αντίστοιχα με αυτά του Ρασκόλνικοφ, πρωταγωνιστή του έργου του Ντοστογιέφσκι, ο οποίος έκανε διπλό φόνο διαπράττοντας ληστεία, ενώ φαίνεται πως επιδίωξε να υπερβεί τα ηθικά κοινωνικά όρια. πiζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάσος Ιορδανίδης, Αννίτα Κούλη, Σοφία Πανάγου, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Διακοσάββας και ο Θοδωρής Κατσαφάδος
10.11.16 – lifo
39
Η ΝΑΤΑΛΊΑ ΤΣΑΛΊΚΗ ΩΣ Η ΠΙΟ ΦΆΛΤΣΑ ΣΟΠΡΆΝΟ ΕΠΊ ΣΚΗΝΉΣ Η AΡΡΏΣΤΙΑ ΤΗΣ ΝΙΌΤΗΣ ΣΤΟ TEMPUS VERUM ΕΝ ΑΘHΝΑΙΣ TEMPUS VERUM ΕΝ ΑΘHΝΑΙΣ Ιάκχου 19, Γκάζι, 210 3425170
ΔΕΣΠΟΙΝΊΣ ΤΖΟΎΛΙΑ ΣΤΟ ΘEATΡO ΑΝΕΣΙΣ Η δημοφιλέστερη ηρωίδα του Aύγουστου Στρίντμπεργκ, η Δεσποινίς Τζούλια, χορεύει για 4η χρονιά flamenco στη σκηνή του Άνεσις σε μια παράσταση του Σταύρου Λίτινα που αγάπησαν κοινό και κριτικοί. Ρηξικέλευθο και έντονα προκλητικό έργο για την εποχή που γράφτηκε (1888), το Δεσποινίς Τζούλια παρουσιάζει την ιστορία μιας κοπέλας η οποία από θύτης γίνεται το θύμα του γοητευτικού υπηρέτη της Ζαν, διεισδύοντας αριστοτεχνικά στο δίπολο φόβος - εξουσία.
40 lifo – 10.11.16
19 20 ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ λεωφ. Κηφισίας 14, Αθήνα, 210 748 8881 Δευτ.-Τρ. 21:00 Link προπώλησης: www.viva.gr/ tickets/theater/ theatro-anesis/ despinis-julia
Ο Δημήτρης Λάλος αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση της θεατρικής σκηνής Tempus Verum - Εν Αθήναις. Με την παρασταση Η αρρώστια της νιότης , έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ, μας συστήνει έναν κόσμο γεμάτο νεανικό πάθος και ερωτικό εκτροχιασμό, όπου τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας έχουν τον πρώτο λόγο.
Πρωταγωνιστεί στην παράσταση Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς - Ενθύμιο στο θέατρο Θησείον. Την πιο φάλτσα σοπράνο στην ανθρώπινη ιστορία, μια γυναίκα που βλέπει την τέχνη ως αντίδοτο και παρά τις επικρίσεις συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά, υποδύεται η Ναταλία Τσαλίκη στην παράσταση Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς - Ενθύμιο στο θέατρο Θησείον. Η αγαπημένη ηθοποιός μιλά στη LifO για τις προκλήσεις του ρόλου της και μας δίνει μια γεύση τού τι θα δούμε επί σκηνής. Κατά πόσον αποτελεί πρόκληση για μια καλλίφωνη ηθοποιό, όπως εσείς, το να ερμηνεύσει μια παράφωνη σοπράνο; H πρόκληση, ή η δυσκολία καλύτερα, δεν ήταν το ότι ήταν παράφωνη. Ούτως η άλλως, για να κάνεις την παράφωνη, πρέπει να είσαι σωστή. Η δυσκολία ήταν ότι έπρεπε να μάθω να τραγουδάω όπερα όσο καλύτερα γινόταν, ώστε να μπορέσω στη συνέχεια να την τραγουδήσω λάθος. Ποιο είναι το πιο δυνατό στοιχείο στον χαρακτήρα της Φλο που σας έκανε να αναλάβετε αυτό το καλλιτεχνικό εγχείρημα; Καταρχάς, τη συμπάθησα αμέσως. Αργότερα, στις πρόβες, άρχισα να καταλαβαίνω γιατί την είχα συμπαθήσει τόσο πολύ. Κάτω από μια επιφανειακή «ελαφράδα» κρυβόταν ένας πολύ δυνατός άνθρωπος, με μεγάλο πείσμα και πάθος. Η τεράστια αγάπη και αφοσίωση που είχε στη μουσική ήταν το μέσο που χρησιμοποιούσε για να αντιπαλέψει τη μοναξιά, την απομόνωση στην οποία την είχε καταδικάσει η ανίατη ασθένειά της. Το ότι κατάφερνε να βρει διέξοδο απ’ αυτήν τη «στιγματισμένη» καθημερινότητά της και να διοχετεύει τη δίψα της για ζωή στην τέχνη είναι στοιχείο άξιο θαυμασμού. Επηρεαστήκατε από την κινηματογραφική ερμηνεία της; Στην πραγματικότητα, η ταινία δεν έχει μεγάλη σχέση, τουλάχιστον ως δομή, με την παράστασή μας. Αλλά και επί της ουσίας, το ύφος και ο στόχος της είναι διαφορετικά. Είδα την ταινία για να ενημερωθώ, να πάρω πληροφορίες, αλλά όχι, δεν επηρεάστηκα. Έχετε κοινά σημεία με τη Φλόρενς; Δεν υπάρχουν κοινά σημεία, εκτός από την... τεράστια περιουσία! Σοβαρά τώρα, τα κοινά στοιχεία τα ψάχνει, τα ανακαλύπτει ή και τα επινοεί ο ηθοποιός στις πρόβες για να μπορέσει να δώσει μια αληθοφανή διάσταση στον ρόλο, είτε αυτός είναι υπαρκτό είτε φανταστικό πρόσωπο.
10.11.16 – lifo
41
21
ΜΩΡΌ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘEΑΤΡΟ ΧΥΤHΡΙΟ Μια γυναίκα μετράει τη ζωή της. Δεν περιμένει τίποτα. Ή μήπως περιμένει; Νοσταλγεί, σαρκάζει, αυτοσαρκάζεται. Η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου ερμηνεύει με τη σπάνια στόφα της αληθινής θεατρίνας τον ρόλο μιας γυναίκας που «διανυκτερεύει» στον θεατρικό μονόλογο Μωρό μου, σε κείμενο της ίδιας και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή. «Μωρό μου», μια βόλτα στα άδυτα του μη ύπνου, διανυκτέρευση!
ΣΗΜΕΊΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΧΥΤΉΡΙΟ Ιερά Οδός 44 (στάση μετρό Κεραμεικός), 2103412313, www. chytirio.gr Δευτ.-Τρ. 21:00 (έως 28 Φεβρουαρίου 2017) Εισ.: €12, €7 (μειωμένο)
23
ΝEΟ ΘEΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡIΝΑΣ ΒΑΣΙΛAΚΟΥ Προφήτη Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός, 211 0132002-5, 212 1042777 Δευτέρα & Τρίτη 21:00, έως 10 Ιανουαρίου Εισ.: €15, €12 (μειωμένο)
42 lifo – 10.11.16
22
ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΣΤΟ ΝEΟ ΘEΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡIΝΑΣ ΒΑΣΙΛAΚΟΥ Η παράσταση του Γιώργου Νανούρη που συγκλόνισε κοινό και κριτικούς επιστρέφει στην Αθήνα για 3η χρονιά από τις 5 Δεκεμβρίου και μόνο για 12 παραστάσεις. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ, με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο και τον Λόλεκ να τη συνοδεύει μουσικά επί σκηνής.
ΔΗΜΟΤΙΚO ΘEΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙAΣ «ΜΕΛIΝΑ ΜΕΡΚΟYΡΗ» Μεταμορφώσεως 7-9 & Αργυρουπόλεως, Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη, 2310 458591, 6977620373 Εισ.: €15, €12 (φοιτητικό), €10 (ανέργων & ΑμεΑ) 10-20 Νοεμβρίου 2016 Ticket Services: 2107234567 www. ticketservices.gr
ΑΥΤΉ Η ΝΎΧΤΑ ΜΈΝΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚO ΘEΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙAΣ
Ένα οδοιπορικό στη μακριά νύχτα της άσωτης δεκαετίας του ’80, μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή Αυτή η νύχτα μένει, παρουσιάζει στη σκηνή «Μελίνα Μερκούρη» του Δημοτικού Θεάτρου Καλαμαριάς, και μόνο για 13 παραστάσεις, η Κίρκη Καραλή. Το έργο ανατρέχει στα θρυλικά σκυλάδικα της επαρχίας και ζουμάρει σε ένα κολάζ ανθρώπων που μαγνητίζεται από τα λαϊκά τραγούδια και παρασύρεται σε ένοχες νύχτες.
ΑΝΤΕΡΟΒΓΆΛΤΗΣ ΣΤΟ RABBITHOLE Την ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη παρουσιάζει για πρώτη φορά υπό μορφήν επεισοδίων στην Ελλάδα η θεατρική ομάδα Νοσταλγία. Η αστυνομική ιστορία ξετυλίγεται σε 4 σπονδυλωτά επεισόδια γεμάτα σασπένς που «φλερτάρουν» με το ύφος αστυνομικών τηλεοπτικών σειρών και την ατμόσφαιρα κινηματογραφικών ταινιών μυστηρίου. Το 2ο επεισόδιο με τίτλο Στα ίχνη του Μονόκερω κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου.
24
RABBITHOLE Γερμανικού 20, Μεταξουργείο, 210 5249903 7-18 Δεκεμβρίου 2016, Τετ.-Κυρ. 21:30 Εισ.: €15, €10 ευρώ (φοιτητικό), €8 ευρώ (άνεργοι, ατέλειες) Οnline προπώληση: viva
10.11.16 – lifo
43
ΚΟΥΑΡΤΈΤΟ ΣΤΟ ARROYO NUEVO
25
ΣΙΛΩΑΜ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΖΈΝΗ ΚΑΡΈΖΗ
ΤΟ ΨΩΜΊ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΊ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Μια άκρως επίκαιρη παράσταση, το Ψωμί της Νινευί, που αφηγείται την ιστορία δύο προσφύγων θα παρουσιάζει από τις 21 Νοεμβρίου το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά. H πρεμιέρα θα γίνει στις 21 Νοεμβρίου. παιζούν: Λήδα Πρωτοψάλτη, Σταύρος Ζαλμάς
44 lifo – 10.11.16
Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, το Κουαρτέτο του Heiner Müller, παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά το Arroyo Nuevo, σε σκηνοθεσία του Σταύρου Λίτινα. Η αρχετυπική πάλη των φύλων, όπως ενσαρκώνεται στα πρόσωπα της μαρκησίας Ντε Μερτέιγ και του υποκόμη Ντε Βαλμόν, μεταγράφεται με συγκλονιστικό τρόπο σε flamenco και αποκτά διαστάσεις εκ βάθρων αλληλοεξόντωσης, σε ένα παιχνίδι υποταγής και ταπείνωσης υπό τη σκέπη του ερωτικού προσωπείου.
Δύο συνταρακτικά, άπαιχτα έως τώρα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με βιώματα από τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Mauthausen, ανεβαίνουν για πρώτη φορά στη σκηνή υπό τον ενιαίο τίτλο Σιλωάμ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γιανναράκου. Πρόκειται για τα έργα Ο κρυφός ήλιος (1952) και Σιλωάμ (1951), που αποδεικνύονται διαχρονικά και απόλυτα επίκαιρα, στοχεύοντας το βάθος της ανθρώπινης φύσης και των επιλογών που θα ορίσουν τελικά τον άνθρωπο. Με τους Γιώργο Γιαννούτσο, Δημήτρη Κανέλλο, Ερρίκο Λίτση, Ευθύμιο Ξυπολυτά, Λευτέρη Παπακώστα και Κώστα Φαλελάκη.
27 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, 210 4143310 , www. dithepi.gr Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:00, Δευτ.-Τρ. 20:30 (έως τις 21 Ιανουαρίου 2017) Εισ.: €15, €10 & €5 (μειωμένο)
26 ARROYO NUEVO Μ. Αλεξάνδρου 128, Κεραμεικός, 210 3469575 Παρ. & Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00 Εισ.: €12, €10 (μειωμένο)
ΘΈΑΤΡΟ ΤΖΈΝΗ ΚΑΡΈΖΗ Ακαδημίας 3, Αθήνα, 210 3636144 Δευτ.-Τρ. 21:15
ΠΕΤΆΕΙ ΠΕΤΆΕΙ ΣΤΟ ΘEΑΤΡΟ ΧΥΤHΡΙΟ Την πιο φρέσκια κωμωδία της χρονιάς Πετάει Πετάει του Marc Camoletti για τα ερωτικά μπερδέματα ενός επιτυχημένου άνδρα με τρεις όμορφες αεροσυνοδούς θα παρουσιάζει από τις 24 Νοεμβρίου το Χυτήριο σε μετάφραση της Βάσιας Παναγοπούλου και διασκευή Στέλιου Παπαδόπουλου και Γιώργου Βάλαρη. σκηνοθεσία του Γιώργου Βάλαρη. παιζούν: Αγγελική Δαλιάνη, Μάνος Ιωάννου, Βίκυ Κάβουρα, Μαρία Κορινθίου, Μάνος Παπαγιάννης / Φιλική συμμετοχή: Τζέση Παπουτσή
ΣΗΜΕΊΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΧΥΤΉΡΙΟ Ιερά Οδός 44 (στάση μετρό Κεραμεικός), 210 3412313 Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 19:00 Εισ.: €12-18, 10 (μειωμένο) Προπώληση μέσω www.viva.gr 10 ευρώ, έως τις 22/11
28
10.11.16 – lifo
45
29 Ο Σαίξπηρ… αλλιώς ΑΠO ΤΙΣ ΕΚΔOΣΕΙΣ ΜΕΤΑIΧΜΙΟ Σπουδαίοι σύγχρονοι συγγραφείς ξαναγράφουν τα πιο γνωστά έργα του ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Μ
ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ» Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877 Τετ. 20:00, Πέμ.Παρ. 20:30, Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:00 (έως 15 Ιανουαρίου 2017) Εισ.: €16, €18, €10 (μειωμένο)
ΤΟ ΚΟΥΚΛΌΣΠΙΤΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ» Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία, το Κουκλόσπιτο (Νόρα) του Ίψεν, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σκεύα, με την Αμαλία Μουτούση και τον Άρη Λεμπεσόπουλο στους κεντρικούς ρόλους, επέστρεψε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής». Η Νόρα, μια γυναίκα που αφήνει σύζυγο και παιδιά, γίνεται σύμβολο του ελεύθερου ανθρώπου και μας καλεί σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
ια μεγάλη σειρά βιβλίων που αναμένεται να εντυπωσιάσει τους φίλους του βιβλίου και του θεάτρου παγκοσμίως, με επίκεντρο τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και τα έργα του που άφησαν εποχή, φέρνουν στην Ελλάδα οι εκδόσεις Με-
ταίχμιο. Πρόκειται για το Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο μερικοί από τους πιο σπουδαίους σύγχρονους συγγραφείς εντάσσουν νέα μυθιστορήματά τους, βασισμένα σε αγαπημένα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ. Η πρωτοβουλία ανήκει στον εκδοτικό οίκο Hogarth Press που ιδρύθηκε από το ζεύγος Βιρτζίνια και Λέοναρντ Γουλφ και έρχεται με αφορμή τη συμπλήρωση 400 ετών από τον θάνατο του Σαίξπηρ. Η σειρά θα κυκλοφορήσει σε 25 χώρες, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το πρώτο βιβλίο της σειράς είναι το Χάσμα του χρόνου (The Gap of Time) της Jeanette Winterson, η οποία ξαναγράφει το Χειμωνιάτικο Παραμύθι, που στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 2016. Μέσα στον Δεκέμβριο αναμένεται και η διασκευή του Εμπόρου της Βενετίας από τον βραβευμένο με Booker, Howard Jacobson, με τον τίτλο Το όνομά μου είναι Σάιλοκ, καθώς και η διασκευή του έργου Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι από τη βραβευμένη με Πούλιτζερ Ann Tyler, σε ένα βιβλίο με τίτλο Ξιδοκόριτσο, για μια ανεξάρτητη γυναίκα που δεν ξέρει αν πρέπει να θυσιαστεί για έναν άντρα. Θα ακολουθήσουν πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων το Hag Seed από τη Margaret Atwood, που θα δώσει νέα πνοή στο έργο Τρικυμία, η διασκευή αιματοβαμμένου Μάκμπεθ από τον Νορβηγό ροκ σταρ της αστυνομικής λογοτεχνίας Jo Nesbo, ενώ η Tracy Chevalier ξαναγράφει τον Οθέλλο που αναμένεται στα ελληνικά το φθινόπωρο του 2017. Αν και ακόμα φαντάζει μακρινό για κάποιους το 2018 και το 2021, οι φίλοι του Σαίξπηρ θα έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν τον Βασιλιά Ληρ διά χειρός του Βρετανού Edward St Aubyn και τον Άμλετ από την Αμερικανίδα Gillian Flynn.
ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ 46 lifo – 10.11.16
ΘΕΑΤΡΙΚΈΣ ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙΣ ΣΤΟ CAFÉ ΤΟΥ IANOS
30 Η είσοδος στις συναντήσεις είναι ελεύθερη, ενώ μεταδίδονται ζωντανά μέσα από το www.ianos.gr.
Κάθε μήνα ο Νίκος Θρασυβούλου υποδέχεται και συνομιλεί με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου για την τέχνη, την κοινωνία και τη ζωή στο café του IANOS. Τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, στις 20:30, συνομιλεί με τον σπουδαίο Έλληνα ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαλακόπουλο. Επόμενη συνάντηση την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου, στις 20:30, με τον κορυφαίο Έλληνα ζωγράφο, σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γιάννη Μετζικώφ, ενώ ο κύκλος κλείνει τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου, στις 20:30, με τον ηθοποιό Ηλία Λογοθέτη.
495
HEALTH & FITNESS
34ος Μαραθώνιος Αθήνας
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ATHENEAN SAILOR
ΤheGOODLIFO
Η στιγμή έφτασε για όσους προπονούνται και ετοιμάζονται να τρέξουν τα 42 χλμ., διασχίζοντας την Αθήνα και πραγματοποιώντας ένα όνειρο.
10.11.16 – lifo
47
ΓΙΑΤΊ ΣΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΤΌΣΟ ΝΑ ΤΡΈΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΏΝΙΟ; ΔΈΚΑ ΑΘΗΝΑΊΟΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΌΜΟΙ ΕΞΗΓΟΎΝ ΣΤΗ LIFO ΓΙΑΤΊ ΑΓΑΠΟΎΝ ΤΌΣΟ ΠΟΛΎ ΝΑ ΤΡΈΧΟΥΝ. ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
ΜΑΊΡΗ ΑΣΛΑΝΊΔΗ
ΤheGOODLIFO
ΜΑΊΡΗ ΑΣΛΑΝΊΔΗ
ΑΛΊΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΎΛΟΥ
Ξεκίνησα το τρέξιμο πριν από τρία περίπου χρόνια, μετά την παρότρυνση ενός φίλου να δοκιμάσω ένα είδος άσκησης που προσφέρει την απόλυτη ελευθερία. Τότε είχα πολλά παραπανίσια κιλά και αρκετό άγχος για το αν θα κατάφερνα κάθε μέρα να τρέχω λίγο παραπάνω από την προηγούμενη, όμως η θέληση και η υπομονή μου να τα καταφέρω ήταν πάντα ισχυρότερες από τους φόβους μου. Τα τριακόσια μέτρα της πρώτης φοράς διαδέχτηκαν τα πεντακόσια, το συνεχόμενο τρέξιμο στην αρχή ήταν πραγματικά ανυπόφορο, σιγά-σιγά ήταν όλο και πιο άνετο, σταδιακά έγινε τουλάχιστον ευχάριστο, ενώ τα υπόλοιπα βήματα προς τους αγώνες έγιναν σχεδόν αυτόματα. Τη συμμετοχή στο πρώτο πεντάρι διαδέχτηκε το πρώτο δεκάρι, ο πρώτος ημιμαραθώνιος κι έτσι έφτασα για πρώτη μου φορά στην κλασική διαδρομή των 42.195 μέτρων. Η μαραθώνια διαδρομή δεν ήταν απλώς μια επιλογή για μένα αλλά ο απόλυτος μονόδρομος που συνέχιζε την πορεία που είχα διαγράψει, ενώ η πρώτη προσπάθεια στην κλασική διαδρομή ήταν η απόλυτη εμπειρία μύησης στον μαγικό αυτό κόσμο. Καμία άλλη διαδρομή δεν μπορεί να συγκριθεί με την κλασική, όχι μόνο γιατί είναι από τις δυσκολότερες (περίπου 20 χιλιόμετρα με ανηφορική κλίση) ή γιατί τερματίζει στον καθηλωτικό αρχαιολογικό χώρο του Καλλιμάρμαρου αλλά διότι η οικογένεια, οι δικοί μας άνθρωποι, είναι κομμάτι της διαδρομής και τρέχουμε με την ανυπομονησία να τους συναντήσουμε και να πάρουμε δύναμη από την υποστήριξή τους. Έχοντας τρέξει συνολικά τέσσερις μαραθωνίους και ενώ προετοιμάζομαι για τον πέμπτο στη Βαλένθια στις 20 Νοεμβρίου, προτείνω σε όλους να δοκιμάσουν τη δρομική αυτή εμπειρία ολικής αναγέννησης για το σώμα, το πνεύμα και τον χαρακτήρα. Η Μαίρη Ασλανίδη είναι 40 ετών και όταν μεγαλώσει θέλει να τρέξει σε μαραθωνίους από την Παταγονία μέχρι το Τόκιο και από την Ισλανδία μέχρι τη Ν. Αφρική.
ΣΤΈΦΑΝΟΣ ΠΑΤΣΊΚΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΆ-ΙΌΛΗ ΚΌΝΤΟΥ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΤΖΆΜΠΑΣΗΣ
ΑΛΊΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΎΛΟΥ
μπορείς». Στην αρχή πειραματίζεσαι, να δεις αν σου αρέσει, μετά περνούν μέρες που δεν έχεις βγει στον δρόμο, δεν έχεις τρέξει, ακόμα και μεγάλες περίοδοι αποχής. Μπαίνεις πάλι στο κόλπο, και το σώμα σύντομα θυμάται ξανά, το πνεύμα ακολουθεί. Στη δική μας περίπτωση, δεν υπήρξε κάποια αφορμή, μάλλον δοκιμές σε εναλλακτικές μορφές ψυχαγωγίας. Το ταξίδι ξεκίνησε περίπου πριν από δύο χρόνια, ο καθένας μόνος του, και πλέον μαζί και πάλι μόνοι και ξανά μαζί. Κι αυτό γιατί, ακόμα κι όταν τρέχεις με παρέα, ξέρεις πως παρέα σου είναι το μυαλό. Από προπονήσεις; Λίγα πράγματα, ο Στέφανος έχει διαβάσει κάτι προπονητικά πλάνα, εγώ από μια εφαρμογή στο κινητό, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο. Ελάχιστος χρόνος στους σύγχρονους ρυθμούς. Τρέχεις και νιώθεις τον αέρα να παγώνει το πρόσωπό σου, άλλοτε νιώθεις τον ιδρώτα να κυλά, άλλοτε τα πόδια σου να «καίνε». Η μαγεία είναι στο μυαλό, στις εικόνες που σχηματίζει, είτε το ταξίδι διαρκεί 30’ είτε 3 ώρες. Ανεβαίνεις ένα βουνό, κοπιάζεις πολύ, φτάνεις ψηλά, βλέπεις, αναπνέεις, κάποιες φορές μπορεί και να δακρύσεις. Νομίζω πως δεν περιγράφονται ξεκάθαρα τα συναισθήματα, είναι μια μείξη ελευθερίας, περηφάνιας, αποδοχής, κούρασης. Ο Στέφανος έχει τρέξει έναν μαραθώνιο ακόμα, τον περίμενα στον τερματισμό και ένιωθα σεβασμό για εκείνον και τους υπόλοιπους. Εκείνη ακριβώς τη μέρα σκέφτηκα ότι θα ’θελα κι εγώ να το κάνω μια φορά. Έτσι, φέτος θα τρέξουμε μαζί. Ο Στέφανος Πατσίκας και η Ναυσικά-Ιόλη Κόντου είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι.
ΣΤΈΦΑΝΟΣ ΠΑΤΣΊΚΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΆ-ΙΌΛΗ ΚΌΝΤΟΥ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΤΖΆΜΠΑΣΗΣ
Ένα στοίχημα ότι μπορώ να τερματίσω στον Μαραθώνιο της Αθήνας ήταν η αφορμή να ξεκινήσω το τρέξιμο. Λίγους μήνες μετά περνούσα την αψίδα του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο, είχα μόλις ολοκληρώσει τον 1ο μου μαραθώνιο. Περηφάνια, ατελείωτη συγκίνηση, απερίγραπτη κούραση. Σκέφτηκα «τώρα που κέρδισα το στοίχημα, τέλος και το τρέξιμο» – το μεγαλύτερο ψέμα που έχω πει. Το τρέξιμο, μετά τα πρώτα σκουριασμένα χιλιόμετρα, είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία, είτε τρέχεις μόνος είτε με παρέα, αδειάζει το κεφάλι σου, ξυπνάει το σώμα και μετά φεύγεις ήρεμος, με καθαρό μυαλό, όλα υπό έλεγχο. Άσε που χάνεις και κάνα κιλό! Ο μαραθώνιος είναι άλλη ιστορία, έχει ένα εντατικό τρίμηνο προπόνησης, δύσκολο και κουραστικό, αλλά η συγκέντρωση στον στόχο, ειδικά αν η προετοιμασία γίνεται με καλή παρέα, κάνει την όλη διαδικασία εθιστική. Με το που τερματίζεις, το μυαλό σου πάει στον επόμενο μαραθώνιο! Η αυθεντική διαδρομή της Αθήνας δεν είναι εύκολη, ούτε ιδανική για να κάνεις ρεκόρ. Η ατμόσφαιρα όμως είναι μαγική, παιδάκια μοιράζουν στους δρομείς κλαράκια από ελιά στον Μαραθώνα, ο κόσμος στήνει γιορτή κατά μήκος όλης της διαδρομής και το αποκορύφωμα: η είσοδος στο Καλλιμάρμαρο. Η Αλίκη Αναστασοπούλου είναι πολιτικός μηχανικός.
Πότε ξεκινάς να τρέχεις; Μάλλον, όταν ψάχνεις να εξωτερικεύσεις την ενέργειά σου με διαφορετικό τρόπο. Όταν πεισμώνεις με τον εαυτό σου ή με τους άλλους, ή και τα δύο ταύτοχρονα, όταν μέσα σου ακούς καβαφικές μελωδίες απ’ το «Όσο
Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το τρέξιμο το 2012, κυριολεκτικά από απόγνωση, μετά από μια μακρά περίοδο με μεγάλες δυσκολίες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αφορμή υπήρξε η επιτακτική ανάγκη απότομης αλλαγής του μέχρι τότε τρόπου ζωής μου, καθώς και η έντονη επιθυμία να απαλλαγώ από την εξάρτηση του τσιγάρου, κάτι που προϋπέθετε διαρκή κίνηση.
STOIXIMAN Η ΕΤΑΙΡΕΊΑ ΠΟΥ ΕΠΕΝΔΎΕΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΌ
Τ
Η Stoiximan αποτελεί την κορυφαία εταιρεία στοιχηματισμού στο Διαδίκτυο στην Ελλάδα, έχοντας ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια και για τη στήριξη που παρέχει στον ελληνικό αθλητισμό μέσω του εκτεταμένου προγράμματος που υλοποιεί.
ρεις από τους αθλητές που έχει εντάξει στο πρόγραμμα χορηγιών της, η Άννα Κορακάκη, ο Λευτέρης Πετρούνιας και η Κατερίνα Στεφανίδη, αποτέλεσαν τους χρυσούς Ολυμπιονίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο που ολοκληρώθηκαν πριν από λίγους μήνες, πιστοποιώντας τον κεντρικό προσανατολισμό της Stoiximan να στηρίζει κορυφαίους Έλληνες Αθλητές στις προσπάθειές τους για παγκόσμιες διακρίσεις. Με την ανακοίνωση του προγράμματος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής για την ενίσχυση των Ελλήνων αθλητών «στον δρόμο για το Ρίο» η Stoiximan ανταποκρίθηκε θετικά και άμεσα, προσφέροντας την αρωγή της στην Εθνική Ομάδα Πόλο και στους αθλητές Λ. Πετρούνια, Κ. Στεφανίδη, Β. Μιλλούση, Β. Βουγιούκα, Ά. Κορακάκη, Κ. Ιωάννου, Ρ. Ρεμπούλη. Η ενίσχυση των αθλητών, που διεκδικούσαν τότε τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήρθε να προστεθεί στη στήριξη που παρέχει η εταιρεία σε κορυφαίες επαγγελματικές ομάδες, σε αθλητικά σωματεία και συλλόγους, στις εθνικές ομάδες πόλο και βόλεϊ, ανδρών και γυναικών, καθώς και σε αθλητικές διοργανώσεις, όπως ο ιστορικός Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος, του οποίου η Stoiximan αποτέλεσε το μεγάλο χορηγό. Η στρατηγική στήριξης των Ελλήνων αθλητών ατομικών
αγωνισμάτων έρχεται μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία, δεδομένης της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας στην Ελλάδα, η κρατική ενίσχυση των λιγότερο δημοφιλών και προβεβλημένων ελληνικών αθλημάτων, όπως και η κατασκευή και συντήρηση αθλητικών υποδομών, βαίνει συνεχώς μειούμενη, αναδεικνύοντας τη σημασία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ταυτόχρονα, η Stoiximan αποτελεί υπερήφανο χορηγό της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, συμβάλλοντας στην υλοποίηση του πλάνου δράσεων για τη διάδοση του Ολυμπιακού Κινήματος, για την περίοδο 20162017. Μαζί με τον κορυφαίο θεσμό της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, Stoiximan, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τη διάσωση των αρχών του ολυμπισμού και τη διάχυση της φιλοσοφίας του μέσα από εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές δράσεις. Όπως σημείωσε ο κ. Ιωάννης Σπανουδάκης, μέλος του Δ.Σ. της Stoiximan, «η στήριξή μας στον ελληνικό αθλητισμό είναι μέρος της αποστολής μας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εταιρικής μας δράσης, μπορώ να πω και της ίδιας της λειτουργίας μας. Το αντικείμενo της δραστηριότητάς μας είναι ο αθλητισμός και θεωρούμε χρέος μας να στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον ελληνικό αθλητισμό και τους Έλληνες αθλητές. Η δέσμευσή μας για συνέχιση και διεύρυνση της στήριξης που παρέχουμε στους Έλληνες αθλητές
είναι δεδομένη. Στο πλαίσιο αυτό, όλοι οι αθλητές, και ευελπιστούμε ακόμη περισσότεροι, θα συνεχίσουν να βρίσκονται μαζί μας και στον δρόμο για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, του 2020». Παράλληλα με το πρόγραμμα στήριξης του ελληνικού αθλητισμού, η Stoiximan υλοποιεί εκτεταμένες δράσεις ενίσχυσης και στήριξης κοινωνικών δομών και οργανισμών που λειτουργούν και αναπτύσσουν σημαντικό έργο στην Ελλάδα ως αναπόσπαστο μέρος της αποστολής και του οράματός της. Ενισχύει μέσα από δράσεις και δωρεές το σημαντικό έργο συλλόγων και κοινωφελών ιδρυμάτων, όπως η Φλόγα, ο Σύλλογος Ελπίδα, το Χαμόγελο του Παιδιού, το Ελληνικό Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο, το Ορφανοτροφείο Θηλέων «Μέλισσα», οι Γιατροί του Κόσμου, ο σύλλογος ατόμων με κινητικά προβλήματα «Περπατώ», το Σικιαρίδειο Ίδρυμα, το Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης. Η Stoiximan, μέσα σε λίγα χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας της, έχει αναδειχτεί σε κορυφαία εταιρεία στοιχηματισμού στο Διαδίκτυο στην Ελλάδα. Οι πρωτοβουλίες για τη στήριξη του αθλητισμού, η ανάπτυξη ενός συντεταγμένου προγράμματος κοινωνικής συνεισφοράς και εταιρικής υπευθυνότητας, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της δραστηριότητάς της.
10.11.16 – lifo
49
ΣΤΈΛΛΑ ΚΩΛΈΤΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΧΑΤΖΌΓΛΟΥ
Το τρέξιμο αποτέλεσε μια διέξοδο διαφυγής προς την ανεξαρτησία και την ελευθερία. Τρέχω γιατί δεν θέλω να παραδοθώ ακόμα, τρέχω για τη δική μου προσωπική επανάσταση, τρέχω για την πρόκληση αυτή καθαυτή και την εκπλήρωση στόχων. Το βασικό συναίσθημα στη δραστηριότητα αυτή είναι η φυγή προς τα εμπρός, η αίσθηση του παλμού και η υπνωτική επίδραση του ρυθμού που αδειάζει το μυαλό. Ζητούμενο πάντα είναι η κατάκτηση του ρυθμού εκείνου που θα σου επιτρέψει να καλύψεις όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα αβίαστα. Τρέχω 5 φορές την εβδομάδα, με τον μέσο εβδομαδιαίο όγκο να κυμαίνεται μεταξύ 75 και 90 χιλιομέτρων, αλλά επειδή στην αρχή ήμουν επιρρεπής σε τραυματισμούς, έχω ενσωματώσει στο πρόγραμμά μου δυο φορές την εβδομάδα την κολύμβηση και τις ασκήσεις ενδυνάμωσης. Το τρέξιμο έχει συμβάλει καθοριστικά στη βελτίωση της φυσικής μου κατάστασης, ενώ απέκτησα σωστές και υγιεινές διατροφικές συνήθειες, με αποτέλεσμα να έχει βελτιωθεί στο σύνολό της η ποιότητα της ζωής μου. Ο φετινός Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθηνών θα είναι ο 8ος μαραθώνιος που συμμετέχω μέσα σε χρονικό διάστημα δυόμισι ετών, με στόχο μια καλύτερη επίδοση από αυτές που έχω πετύχει μέχρι σήμερα, στοιχείο που θα πιστοποιεί την περαιτέρω βελτίωσή μου στην απόσταση αυτή. Ο Σπύρος Κοτζάμπασης είναι χρηματιστής.
ΤheGOODLIFO
ΣΤΈΛΛΑ ΚΩΛΈΤΤΗ
Ξεκίνησα το τρέξιμο εντελώς τυχαία, δοκιμάζοντας πρώτα σε έναν τοπικό αγώνα 5 χλμ., σχεδόν απροπόνητη και χωρίς να έχω καμιά ιδέα για το τρέξιμο. Από κει και πέρα, το ένα άρχισε να φέρνει το άλλο και μέσα σε δύο χρόνια, χωρίς να το καταλάβω, έφτασα στο σημείο να έχω τρέξει ήδη την αυθεντική διαδρομή, τα 42 χλμ., και φέτος να το επιχειρώ για δεύτερη φορά, μετά από πολύ σκληρή δουλειά και συνεχείς προπονήσεις. Προπονούμαι γύρω στις 4-5 φορές σε περίοδο προετοιμασίας και 3-4 φορές όταν θέλω απλώς να συντηρούμαι. Το τρέξιμο με έχει δυναμώσει πολύ εσωτερικά και ψυχικά, ως άνθρωπο πάνω απ’ όλα, και θεωρώ ότι αντιμετωπίζω τη ζωή με άλλο μάτι. Πιστεύω ότι το τρέξιμο φτιάχνει αυτό που λέμε χαρακτήρα. Νιώθω ανανεωμένη, δυνατή, παρ’ όλη τη σωματική κούραση κάποιες φορές, και σίγουρα ευεξία και υγεία! Είναι μια εμπειρία ζωής, γιατί έχει να κάνει με μια δοκιμασία που σχετίζεται με την υπέρβαση που κάνει καθένας. Πολύ σημαντική επίσης είναι και η επαφή με τους συναθλητές, αλλά και με τον κόσμο που σε εμψυχώνει σε κάθε σου βήμα, οι φωνές, η μουσική, οι κραυγές των δικών σου ανθρώπων. Η ψυχική αποκορύφωση έρχεται με τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο, όπου οι
ΜΑΡΊΑ ΓΚΌΤΣΗ
εικόνες που αντλείς, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, είναι όλα πολύ έντονα! Όλα αυτά τα βιώνει κάθε αθλητής που συμμετέχει, ανεξάρτητα από χρόνους και στόχους προσωπικούς. Αυτό που προσδοκώ από τον Μαραθώνιο της Αθήνας είναι να τον ζήσω λεπτό προς λεπτό και να κάνω φέτος πράξη τον επιθυμητό μου στόχο, που είναι οι 4 ώρες. Η Στέλλα Κωλέττη είναι διευθύντρια Μarketing και Πωλήσεων.
ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΧΑΤΖΌΓΛΟΥ
Από μικρή ασχολούμαι με τον αθλητισμό, αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια πιο έντονα. Προπονούμαι 4-5 φορές την εβδομάδα, καθώς φροντίζω να κάνω και ενδυνάμωση με πιλάτες. Ο αθλητισμός μού άλλαξε τη ζωή, μου έφτιαξε την ψυχολογία και η θέλησή μου έγινε πιο έντονη. Είναι η δεύτερη φορά φέτος που θα τρέξω σε μαραθώνιο. Τα 42 χλμ. είναι μια κατάθεση ψυχής πάνω απ’ όλα και μετά θέμα αντοχής. Φέτος, όμως, προετοιμάστηκα πιο σωστά και θα επιδιώξω και έναν καλό χρόνο, πάνω απ’ όλα όμως έναν χαμογελαστό τερματισμό.
ΜΑΡΊΑ ΓΚΌΤΣΗ
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το τρέξιμο το 2008 εντελώς τυχαία, όταν, κάποια μέρα, οι φίλες μου, με τις οποίες περπατούσαμε τα πρωινά, δεν ήρθαν στο ραντεβού μας λόγω κακού καιρού. Μπήκα, λοιπόν, στο γήπεδο και για να περάσει η ώρα άρχισα να τρέχω γύρω-γύρω, κάτι που είχα να κάνω τουλάχιστον 30 χρόνια. Μετά από 20 λεπτά σταμάτησα σκασμένη, αλλά γεμάτη από ένα υπέροχο συναίσθημα, την ευφορία του δρομέα, όπως έμαθα αργότερα ότι αποκαλείται. Έκτοτε συνέχισα να τρέχω και δεν έχω σταματήσει μέχρι σήμερα. Συνήθως προπονούμαι 4-5 φορές την εβδομάδα και όταν κάνω προετοιμασία για μαραθώνιο μπορεί να φτάσω και τις 6. Το τρέξιμο με έχει βοηθήσει σε πολλούς τομείς της ζωής μου, με έχει κάνει πιο ήρεμο άνθρωπο και, τρέχοντας, έχω βρει πολλές φορές λύσεις σε διάφορα προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Με το τρέξιμο ξεκουράζομαι ψυχικά, χαλαρώνω και ταυτόχρονα από αυτό αντλώ την ενέργειά μου. Ο μαραθώνιος είναι το αγαπημένο μου αγώνισμα λόγω της εναλλαγής συναισθημάτων που βιώνω κατά τη διάρκειά του αλλά και της προσπάθειας που καταβάλλω κάθε φορά να υπερβαίνω τα ψυχικά και σωματικά μου όρια. Την Κυριακή θα είναι η τέταρτη συμμετοχή μου στον Μαραθώνιο της Αθήνας και όγδοη συνολικά σε μαραθώνιο κι ελπίζω να πάνε όλα καλά και να χαρώ τη γιορτή, τερματίζοντας υγιής, κουρασμένη, αλλά και πλήρης, όπως μετά από κάθε μαραθώνιο. Όσον αφορά την επίδοση, ελπίζω στην καλύτερη δυνατή.
ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ ΤΣΕΣΜΕΛΉ
ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ ΤΣΕΣΜΕΛΉ
H αφορμή για να ασχοληθώ με το τρέξιμο ήταν οι φίλοι και ο αδερφός μου, που τερμάτιζαν στον μαραθώνιο. Ακόμη και τώρα, η εικόνα ενός δρομέα που τερματίζει μου φαίνεται συγκινητική, ανεξάρτητα από την απόσταση ή τον χρόνο. Μέσα από το τρέξιμο έχω μάθει πολύ καλύτερα τον εαυτό μου. Είδα δυνατότητες που δεν πίστευα ότι είχα. Τα τριάντα πρώτα χρόνια της ζωής μου δεν είχα γυμναστεί ποτέ συστηματικά. Η ιδέα τού να τρέξω 5 χλμ. μου φαινόταν αδιανόητη, πόσο μάλλον ένας μαραθώνιος. Είδα, ωστόσο, και πολλά τυφλά σημεία μου: έμαθα με τον δύσκολο τρόπο να μην εστιάζω στον στόχο αλλά στην εμπειρία, πως όλοι έχουμε δικαίωμα στις κακές ημέρες και πως ένας κακός αγώνας μπορεί να σου μάθει πολύ περισσότερα από ένα προσωπικό ρεκόρ. Το τρέξιμο είναι ελευθερία. Το κατάλαβα αυτό όταν έμεινα έγκυος, καθώς από τη στιγμή που μπήκα στον 5ο μήνα σταμάτησα να τρέχω και μου έλειπε όσο τίποτε άλλο. Ο δρόμος, βέβαια, δεν είναι ποτέ ρόδινος. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης δεν είναι λίγες οι φορές που έχω νιώσει απελπισία, αλλά αυτό μας φέρνει πίσω στην προηγούμενη ερώτηση και στα τυφλά σημεία. Το να προετοιμάζεσαι και να τρέχεις έναν μαραθώνιο σε βγάζει σίγουρα από το comfort zone σου. Η απόσταση των 42,195 χλμ. μερικές μοιάζει ασύλληπτη, στη διάρκεια του αγώνα περνάς διάφορες φάσεις, από την αποφασιστικότητα και τη θέληση, την απελπισία και την παραίτηση, μέχρι την ευφορία και τη χαρά του τερματισμού. Φυσικά, όλα αυτά είναι σχετικά. Τα τελευταία χρόνια έχω γνωρίσει δρομείς που τρέχουν ορεινούς υπερμαραθωνίους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αγώνες 80, 100, 180 χλμ. και άνω, σε πολύ πιο δύσκολο τερέν από την άσφαλτο. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο σχετικές είναι οι έννοιες της απόστασης και της προσπάθειας για τον καθένα μας. Είμαι σίγουρη πως την Κυριακή θα υπάρχουν δρομείς που θα τρέξουν στον αγώνα των 5 χλμ. και η προσπάθεια που θα καταβάλουν θα είναι ανάλογη με αυτήν που θα καταβάλω εγώ για τον μαραθώνιο και το σέβομαι απόλυτα. Πλέον στοχεύω στο να περνάω καλά στον αγώνα. Σε δυο μαραθωνίους είχα την ιδιαίτερα δυσάρεστη εμπειρία να πάθω κολικό και να τερματίσω σχεδόν πάνω σε φορείο. Νομίζω πως και στις δύο περιπτώσεις έφταιγε το υποβόσκον άγχος που είχα για τον χρόνο που θα έκανα. Εκεί αποφάσισα πως για μένα προσωπικά στόχος πρέπει να είναι πάντα να περνάω καλά. Ο αγώνας και ο στόχος μού δίνουν το κίνητρο να είμαι τυπική στις προπονήσεις, να σηκώνομαι στις 6:00 ή και νωρίτερα για το long run, αλλά την ημέρα του αγώνα δεν θέλω να σκέφτομαι τον χρόνο. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ακόμη και η έννοια της επίδοσης είναι πολύ σχετική. Για μένα, εξαιρετική
Ο Γιάννης Μπουρούσης με τις εκπροσώπουςθεραπεύτριες και τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ
ΣΤΈΛΙΟΣ ΠΑΝΤΑΖΉΣ
επίδοση θα ήταν να τερματίσω σε λιγότερες από 4 ώρες και 20 λεπτά. Ξέρω πάρα πολύ κόσμο που αυτό το θεωρεί περπάτημα. Τι προσδοκώ από τον φετινό μαραθώνιο; Να μπούμε στο Καλλιμάρμαρο με τον σύντροφό μου και την 9 μηνών κόρη μας. Πριν καλέσετε την Πρόνοια, να διευκρινίσω ότι το μωρό θα το φέρει μια φίλη μας στον τερματισμό.Η Αλεξάνδρα Τσεσμελή είναι υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας.
ΣΤΈΛΙΟΣ ΠΑΝΤΑΖΉΣ
Ένας σκοπός που αξίζει να διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα
ΜΕΛΊΝΑ ΓΑΛΕΆΔΗ
Το τρέξιμο ήταν η φυσική εξέλιξη της πεζοπορίας και της ορειβασίας που έκανα από μικρή ηλικία. Αν και ήθελα να το εντάξω στη ζωή μου, η αλήθεια είναι πως η αφορμή ήρθε πριν από λίγα χρόνια στις διακοπές, περισσότερο ως εύκολη μορφή άσκησης. Πολύ σύντομα, βέβαια, εγκατέλειψα το τρέξιμο στην άσφαλτο για χάρη του ορεινού τρεξίματος. Το τρέξιμο άλλαξε πολύ την καθημερινότητά μου: διεύρυνα το φιλικό μου περιβάλλον μέσα από την ομάδα με την οποία προπονούμαι, μου έδωσε αφορμές να ταξιδεύω περισσότερο για να συμμετέχω σε αγώνες, αλλά και την ευκαιρία να βρίσκομαι πιο κοντά στη φύση. Πέραν αυτών όμως, μου δίδαξε πολλά πράγματα για τα όρια και τις δυνατότητές μου. Ξεκίνησα να τρέχω μικρές αποστάσεις στην άσφαλτο, πολύ σύντομα έτρεξα τον πρώτο μου μαραθώνιο, στη συνέχεια πέρασα στο ορεινό τρέξιμο και τις υπεραποστάσεις. Το τρέξιμο προσφέρει ταυτόχρονα πολλά θετικά και αρνητικά συναισθήματα: η αποφασιστικότητα και ο ενθουσιασμός της αφετηρίας, ο φόβος, η αγωνία, ο θυμός σε δύσκολα σημεία, η ευφορία και η συγκίνηση στον τερματισμό, μπορούν όλα να έχουν θέση σε έναν αγώνα. Για μένα, ο μαραθώνιος είναι μια μεγάλη γιορτή. Χαίρομαι που ολοένα και περισσότερος κόσμος τρέχει, που βλέπω περισσότερες γυναίκες σε αγώνες, δρομείς διαφόρων εθνικοτήτων, όλους με μια κοινή γραμμή τερματισμού. Το 2015 είχα την ευκαιρία να συνοδεύσω τη σύντροφό μου στον μαραθώνιο στο Παρίσι, ανάμεσα σε 50.000 σχεδόν δρομείς. Δεν υπήρχε σημείο της διαδρομής χωρίς κόσμο να χειροκροτεί, χωρίς μουσική, χωρίς εθελοντές. Ιδανικά έτσι θα ήθελα να δω και τον Μαραθώνιο της Αθήνας. Παρόλο που η επίδοση δίνει αρκετά κίνητρα, δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Οι περισσότεροι που γνωρίζω ξεκίνησαν και συνεχίζουν το τρέξιμο γιατί με κάποιον τρόπο βελτιώνει την καθημερινότητά τους. Εστιάζοντας αποκλειστικά στην επίδοση, χάνεις την ευκαιρία να απολαύσεις, να χαρείς το τρέξιμο αλλά και να μάθεις. Αυτό που θέλω φέτος στον μαραθώνιο είναι να συνοδεύσω τη σύντροφό μου και να απολαύσω τη διαδρομή και τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο με την κόρη μας. Ο Στέλιος Πανταζής είναι γιατρός
ΜΕΛΊΝΑ ΓΑΛΕΆΔΗ
Τρέχω από τότε που γεννήθηκα. Δεν έχω μνήμη από αυτό, αλλά η μητέρα μου μού είπε ότι βγήκα τρέχοντας από την κοιλιά της. Ως παιδί, έβγαινα τρέχοντας από το σπίτι για να μπω στο αυτοκίνητο, έτρεχα καθυστερημένη να μπω στην τάξη, στο διάλειμμα, στο δασάκι του σχολείου, να κρυφτώ. Ως έφηβη, η φυσική μου ροπή προς το τρέξιμο συστηματοποιήθηκε μέσα από τη συμμετοχή μου στην ομάδα στίβου του σχολείου ως αθλήτρια μικρών αποστάσεων. Τα επόμενα χρόνια το τρέξιμο πήρε νέα μορφή. Έτρεχα για να αποβάλω το στρες της δουλειάς και να μην το μεταφέρω σπίτι, για να διατηρήσω καλή τη φυσική μου κατάσταση, για να μπορώ να τρώω χωρίς τύψεις ό,τι ήθελα. Πριν από μερικά χρόνια η σχέση μου με το τρέξιμο πέρασε σε άλλο επίπεδο. Ανακάλυψα ότι, αυξάνοντας την απόσταση, η δραστηριότητα αυτή περνάει σε άλλο επίπεδο. Έχει τη μορφή κινούμενου διαλογισμού, όταν τρέχω μόνη μου, και ψυχανάλυσης όταν τρέχω με παρέα. Οι ώρες της προπόνησης είναι πολλές και δεν μπορώ να κρυφτώ από τον εαυτό μου. Σε κάθε χιλιόμετρο έρχομαι αντιμέτωπη με τις φοβίες και τις ανασφάλειες και παλεύω να βγω δυνατότερη από αυτήν τη διαδικασία. Έχω μάθει να πειθαρχώ σε ένα αυστηρό πρόγραμμα, να έχω υπομονή, να διαχειρίζομαι τις αποτυχίες, να είμαι πιο μετριόφρων. Υπάρχουν φορές που βγαίνω να τρέξω και είμαι στενοχωρημένη ή πιεσμένη. Όταν γυρίζω σπίτι, νιώθω μόνο χαρά που έκανα την υπέρβαση και βγήκα. Το τρέξιμο δεν με προδίδει ποτέ. Ο αγώνας είναι ένα μικρό κομμάτι της όλης διαδικασίας, γιατί δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να συμβεί στη διάρκειά του. Ο στόχος είναι πάντα ο τερματισμός αρχικά και η επίδοση στη συνέχεια. Η στιγμή που στεκόμαστε στη γραμμή της εκκίνησης χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την αμείλικτη απόσταση του μαραθωνίου, είναι μαγική, όπως και το ταξίδι που ακολουθεί μέχρι τον τερματισμό. Η διαδρομή της Αθήνας είναι ομολογουμένως δύσκολη και οι καιρικές συνθήκες την καθιστούν δυσκολότερη, γιατί οτιδήποτε πάνω από 12 βαθμούς με κάνει να υποφέρω! Την έχω κατακτήσει μία φορά και με έχει κατατροπώσει μία. Προς το παρόν, είμαστε ισοπαλία, αλλά το αποτέλεσμα θα γυρίσει σε πλεονέκτημά μου! Η Μελίνα Γαλεάδη ζει μόνιμα στη Στοκχόλμη και προπονείται έξω όλο τον χρόνο σε θερμοκρασίες από -17 μέχρι και 42 βαθμούς. Έχει τρέξει σε 7 μαραθωνίους και έναν υπερμαραθώνιο.
Η WIND Running Team τρέχει για καλό σκοπό στον 34ο Μαραθώνιο της Αθήνας.
Τ
α αθλητικά τους παπούτσια και τη φανέλα της WIND Running Team θα φορέσουν και φέτος πολλοί δημοφιλείς Έλληνες από τον χώρο των τεχνών και των media και θα τρέξουν για καλό σκοπό στον αυθεντικό 34ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Η WIND Running Team, σταθερά τα τελευταία χρόνια, δίνει δυνατό «παρών» στον κλασικό μαραθώνιο της πόλης, που φέτος μάλιστα συμπληρώνει τα 120 χρόνια από τότε που ο «χρυσός» Σπύρος Λούης έκοψε πρώτος το νήμα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, και στηρίζει το έργο δύο πολύ δραστήριων φιλανθρωπικών οργανώσεων που αγωνίζονται για τα παιδιά με καρδιοπάθεια και τα άτομα με αναπηρία. Οι Έφη Αλεβίζου, Δημήτρης Αλεξάνδρου, Μαντώ Γαστεράτου, Νίκος Αναδιώτης, Ανθή Βούλγαρη, Άρτεμις Ιγνατίου, Κατερίνα Καραβάτου, Κρατερός Κατσούλης, Νίκη Κάρτσωνα, Κατερίνα Λέχου, Γιάννης Μπουρούσης, Μαρία Νικόλτσιου, Ειρήνη Παπαδοπούλου, Νικολέττα Ράλλη, Ρένος Ρώτας, Κώστας Σόμμερ, Αντώνης Σρόιτερ, Έλλη Στάη, Σάσα Σταμάτη, Σάκης Τανιμανίδης, Εύη και Μαρία Φραγκάκη, Βίκυ Χατζή και Γιάννης Χατζηγεωργίου θα τρέξουν την Κυριακή 13 Νοεμβρίου ως πρεσβευτές της WIND Running Team, στηρίζοντας το έργο των δύο κοινωφελών οργανισμών για τα παιδιά. Η ΕΛΕΠΑΠ, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Ανάπηρων Προσώπων, στηρίζει περισσότερα από 1.100 παιδιά και ενήλικες και αγωνίζεται ώστε να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα. Το «Καρδιές για όλους», Coeurs pour Tous Hellas (CpTH), στηρίζει οικονομικά τα παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια που ζουν στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας τα νοσήλια των απαιτούμενων επεμβάσεων και ενισχύοντας έτσι τη δυνατότητά τους για μια φυσιολογική ζωή.
Ο Κώστας Γκελαούζος, πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων, μαραθωνοδρόμος, με τη Νίκη Κάρτσωνα και τη Γλυκερία Τζιατζιά, πρωταθλήτρια trail runner.
10.11.16 – lifo
51
Του γιατρού Χρήστου Ναούμ, διευθυντή ΕΣΥ στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», υπεύθυνου του Ιατρείου Ψωρίασης
αντιμετώπισης της ψωρίασης, οι δερματολόγοι έχουν περισσότερες απαι-
ΣΠAΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠH ΣΟΥ, ΠAΡΕ ΤΗ ΖΩH ΣΟΥ ΣΤΑ ΧEΡΙΑ ΣΟΥ
τήσεις από τις θεραπείες που συνταγογραφούν. Ορισμένοι ασθενείς που η
Λένε πως «η σιωπή είναι χρυσός», αλλά στην περίπτωση των προβλημάτων υγείας, και ειδικά στην περίπτωση χρόνιων νοσημάτων που έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και συνοδεύονται από βαρύ κοινωνικό στίγμα, αυτό δεν ισχύει. «Σπάσε τη σιωπή σου, βγες από την απομόνωση, πάρε τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου» είναι το ηχηρό μήνυμα που στέλνουν οι ασθενείς μαζί με την εγχώρια επιστημονική κοινότητα στους 250.000 Έλληνες που πάσχουν από ψωρίαση και ζουν ανάμεσά μας. Γιατί η νόσος αντιμετωπίζεται και το καθαρό δέρμα είναι δικαίωμα όλων μας!
σωστά, έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής του ασθενή. Αυ-
ψωρίασή τους έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζουν πως η καθημερινή τους ζωή δεν επηρεάζεται πια από την κατάστασή τους. Οι ερυθρές δερματικές πλάκες που ξεφλουδίζουν και προκαλούν κνησμό μπορεί να επηρεάζουν όχι μόνο την καθημερινότητα του πάσχοντα αλλά και την αυτοεκτίμηση, την καριέρα και τις σχέσεις του. Αυτό συνεπάγεται την πιθανή απώλεια των μικρών απολαύσεων της ζωής. Πολλοί άνθρωποι με ψωρίαση αποφεύγουν ρούχα με τα οποία φαίνεται η φλεγμονή τους αλλά και δραστηριότητες όπως το κολύμπι, ακόμη και τη σωματική επαφή, όπως χειραψίες και αγκαλιές. Η ψωρίαση, εάν δεν αντιμετωπιστεί τός ο αντίκτυπος σε συνδυασμό με τη φλεγμονώδη φύση της συνιστούν ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί την ψωρίαση σοβαρή, μη μεταδιδόμενη νόσο. Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας να διατηρήσουμε την ποιότητα ζωής που δικαιούμαστε. Πολλοί ασθενείς αντιλαμβάνονται ότι η ψωρίαση επηρεάζει την ποιότητα της ζωής τους. Εάν αυτό ισχύει και στην περίπτωσή σου, ο κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσεις είναι ο δερματολόγος σου. Οι λύσεις υπάρχουν και περιμένουν τους πάσχοντες να τις αναγνωρίσουν και με τη βοήθεια του δερματολόγου τους να επιλέξουν αυτή που ταιριάζει στο δικό τους προφίλ. Επόμενος σταθμός, ο δερματολόγος σου Οι δερματολόγοι είναι ειδικοί στη θεραπεία δερματικών παθήσεων, κάτι που σημαίνει ότι γνωρίζουν καλύτερα το εύρος των διαθέσιμων θεραπειών και είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τον τρόπο χρήσης τους. Στην επαφή σας με τον δερματολόγο θα πρέπει
Ν
α βγουν από το… καβούκι της ντροπής, της αμηχανίας και της απομόνωσης και να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους, μιλώντας στον δερματολόγο τους, προτρέπει τους ασθενείς με
ψωρίαση η δυναμική εκστρατεία με τίτλο «Ζήτα από τον δερματολόγο σου καθαρό δέρμα». Χάρη στις εξελίξεις της δερματολογίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Όσο η επιστήμη προχωράει, τόσο κάθε πρόβλημα υγείας έρχεται πιο κοντά σε μια καλύτερη επιλογή αντιμετώπισής του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σ’ εσένα, αρκεί να το ζητήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκστρατεία «Ζήτα από τον δερματολόγο σου καθαρό δέρμα» που τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιακής Εταιρείας, έχει τη στήριξη του πανελλήνιου συλλόγου ασθενών με ψωρίαση και ψωριασική αρθρίτιδα «Επιδέρμια» και αποτελεί μια πρωτοβουλία της φαρμακευτικής εταιρείας Novartis Hellas που όλα αυτά τα χρόνια έχει στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων της τον ασθενή. Ο στόχος της είναι απλός: να ευαισθητο-
να νιώθετε ότι μπορείτε να μιλήσετε ειλικρινά και ανοιχτά μαζί του για την
ποιήσει και να ενημερώσει το ευρύ κοινό και τους πάσχοντες ότι το καθαρό
επίδραση της ψωρίασης στο δέρμα, τον αντίκτυπό της στην καθημερινή
δέρμα μπορεί να είναι ένας εφικτός στόχος, αρκεί να το ζητήσουν από τον
σας ζωή και τους στόχους σας για τη θεραπεία. Για το μόνο που δεν υπάρχει
δερματολόγο τους, τον μόνο ειδικό που και ξέρει και μπορεί να τους καθο-
θεραπεία είναι η άρνηση της πραγματικότητας και η δύναμη να είμαστε
δηγήσει με επάρκεια και αξιοπιστία.
ειλικρινείς με τον εαυτό και τον γιατρό μας.
Μια καθαρή ματιά στην ασθένεια της ψωρίασης Η ψωρίαση είναι μια χρόνια,
Ένας στους δύο ασθενείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να αποκτήσει καθαρό δέρμα
φλεγμονώδης νόσος. Μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο τον οργανισμό, αλ-
Στη μεγαλύτερη διεθνή έρευνα που έχει διεξαχθεί έως σήμερα σε άτομα
λά είναι κυρίως ορατή στο δέρμα. Παράλληλα με την επίδραση στο δέρμα,
με ψωρίαση αναφέρεται ότι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς, του-
η ψωρίαση τις περισσότερες φορές έχει συναισθηματικό και ψυχολογικό
λάχιστον το 57%, δεν επιτυγχάνουν τον εφικτό θεραπευτικό στόχο του
αντίκτυπο, ο οποίος δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Έχει εκτιμηθεί ότι έως
καθαρού δέρματος απλώς γιατί δεν κάνουν το βήμα να βρουν τις λύσεις
και το 3% του γενικού πληθυσμού πάσχει από τη νόσο. Στην Ελλάδα ο αριθ-
που υπάρχουν. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα που παρουσιάστηκε
μός των ατόμων που πάσχουν από ψωρίαση φτάνει τα 250.000 άτομα. Η
πρόσφατα στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και
συχνότερη κλινική μορφή της (η οποία αντιστοιχεί στο 80% περίπου των
Αφροδισιολογίας, πολλοί ασθενείς δεν επιτυγχάνουν τον θεραπευτικό
περιστατικών) είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, που χαρακτηρίζεται από ρο-
στόχο του καθαρού δέρματος ή δεν πιστεύουν ότι το καθαρό δέρμα απο-
δόχροες πλάκες, καλυπτόμενες από αργυρόχροα λέπια. Οι περιοχές του
τελεί ρεαλιστικό στόχο. Επίσης, η πλειονότητα των ατόμων που πάσχουν
σώματος που επηρεάζονται συχνότερα είναι το τριχωτό της κεφαλής, οι
από τη νόσο δηλώνουν ότι υφίστανται διακρίσεις και περιθωριοποίηση
αγκώνες, τα γόνατα και ο κορμός. Τα συχνότερα συμπτώματα της ψωρία-
και εκδηλώνουν κάποια ψυχική ασθένεια. Ενώ το καθαρό δέρμα βελτιώνει
σης είναι ο κνησμός, η ερυθρότητα και η απολέπιση. Η πλειονότητα των
σημαντικά την ποιότητα ζωής, στην έρευνα διαπιστώθηκε ότι πάνω από
περιπτώσεων ψωρίασης εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40, τις περισ-
τους μισούς ασθενείς (57%) δεν πέτυχαν τον στόχο του καθαρού ή σχεδόν
σότερες φορές σε ηλικία 20 έως 30 ετών.
καθαρού δέρματος και σχεδόν το ένα τρίτο των ασθενών (28%) χρειάστηκε
Η ασθένεια σε περιορίζει; Σπάσε τα δεσμά! Η πρόοδος στον τομέα της δερμα-
να περιμείνει έως και πέντε έτη μέχρι να λάβει θεραπεία, η οποία οδήγησε
τολογίας δίνει περισσότερες επιλογές για τα άτομα με ψωρίαση σε σχέση
στην επίτευξη καθαρού ή σχεδόν καθαρού δέρματος. Μάθε, μίλα, ψάξε,
με το παρελθόν. Όσο βελτιώνεται η κατανόηση των αιτίων και των τρόπων
ξεπέρασε τα εμπόδια.
Για όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι κάνε κλικ στον ιστότοπο www. katharoderma.gr.
ΤheWeek
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ
BEN SAWYER Αρχηγός του πληρώματος «Δαίδαλος» Ο Ben Cotton υποδύεται τον Αμερικανό αρχηγό της αποστολής στον Άρη και μηχανικό συστημάτων, Ben Sawyer.
Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; σελιδα
54
ΒΙΒΛΙΟ
STARFAX
POETRY
Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για την Οδύσσεια του Γκανά.
Τι λένε τα άστρα γι’ αυτή την εβδομάδα;
Η Αγγελική Παπούλια διαλέγει Μαρίνα Τσβετάγιεβα.
σελιδα
58
σελιδα
61
σελιδα
62
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ To National Geographic ξεκινάει ένα παγκόσμιο ταξίδι στον κόκκινο πλανήτη με τη σειρά ΑΡΗΣ
Η αποστολή ανθρώπων στο Διάστημα έχει απασχολήσει κορυφαία μυαλά στον κόσμο της επιστήμης, μετατρέποντας την κατάκτησή του σε ένα μοντέρνο «διαστημικό» αγώνα δρόμου. Οι βραβευμένοι με Όσκαρ και Emmy παραγωγοί Brian Grazer και Ron Howard, με τη συνεργασία κορυφαίων παραγωγών και δημιουργών, κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα τη σειρά ΆΡΗΣ, ταξιδεύοντας τους τηλεθεατές στο Διάστημα, στον πιο μυστηριώδη πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, τον Άρη. Η σειρά ντοκιμαντέρ εξι επεισοδίων παρουσιάζει τις μεγάλες δυσκολίες αλλά και τις τεράστιες επιτυχίες της σύγχρονης επιστημονικής διαστημικής επανάστασης, δείχνοντας παράλληλα την πρώτη αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπινου είδους να αποικήσει τον κόκκινο πλανήτη. Κάνοντας πρεμιέρα την Κυριακή 13 Νοεμβρίου στις 21:00 στο National Geographic, η σειρά ΆΡΗΣ, η οποία διαδραματίζεται τόσο στο μέλλον όσο και στο παρόν, θα επαναπροσδιορίσει την τηλεοπτική αφήγηση, συνδυάζοντας την ποιότητα παραγωγής μιας ταινίας μεγάλου μήκους με την απαράμιλλη ποιότητα ενός σύγχρονου ντοκιμαντέρ, με σκοπό να προωθήσει μια μοναδική ιστορία που κόβει την ανάσα, με θέμα τη συναρπαστική προσπάθεια της ανθρωπότητας να κατακτήσει τον πλανήτη Άρη. Το National Geographic είναι διαθέσιμο μέσω Nova, OTE TV, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης. ä Το National Geographic θα μεταδώσει τη μοναδική σειρά 6 επεισοδίων ΆΡΗΣ, ξεκινώντας από την Κυριακή 13 Νοεμβρίου και συνεχίζοντας κάθε Κυριακή στις 21:00. www.natgeotv.com/gr 10.11.16 – lifo
53
EVENTS ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Η Υπέρβαση της Άβυσσος
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Sunset in Athens Η έκθεση «Sunset in Athens» εστιάζει και διερευνά καθολικά θέματα της ανθρώπινης κατάστασης, όπως η αγάπη, η απώλεια, η μοναξιά, η αισιοδοξία, η δυσαρέσκεια, η επιβολή, η επιθυμία, η οικειότητα και η λαχτάρα, ενώ επιθυμεί να μιλήσει για την ιδέα του μικρόκοσμου, ο οποίος εμπεριέχει ένα ολόκληρο σύμπαν. Μέσα από το μίκρο προσεγγίζει το μάκρο, την ανθρώπινη ψυχή και το ανεξάντλητο της ανθρώπινης συνθήκης, με στόχο να υπογραμμιστούν οι λεπτές πρακτικές που μέσα από προσωπικά, ιδιοσυγκρασιακά συστήματα αναβιώνουν μια δεδομένη δομή. 27/10/16-6/17, Vamiali’s Gallery, Σάμου 1, πλατεία Kαραϊσκάκη
54 lifo – 10.11.16
Η έκθεση φέρνει την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη σε διάλογο με δημιουργίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της σύγχρονης τέχνης. Συνολικά 34 καλλιτέχνες παρουσιάζουν έργα που βρίσκονται σε διάλογο μεταξύ τους, αλλά και με την Ασκητική, φωτίζοντας τη διαδρομή της ανθρώπινης ζωής από το τραύμα της γέννησης, τον αγώνα για τη ζωή και τη δημιουργικότητα έως τον θάνατο. Στην Αθήνα παρουσιάζεται και μια νέα ανάθεση παραγωγής έργου του ΝΕΟΝ στους συνθέτες Γιώργο Κουμεντάκη και Σταύρο Γασπαράτο, που σηματοδοτεί τη σύμπραξη του οργανισμού με την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο της έκθεσης. 18/11/16-31/01/17, Ωδείο Αθηνών, λεωφ. Βασιλέως Γεωργίου Β’ 17, Αθήνα
νια το καλλιτεχνικό του έργο είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το ταξίδι. Στην έκθεση με τίτλο «μεταΘεοί» θα παρουσιαστεί το έργο από τα δύο τελευταία προσκυνηματικά ταξίδια στην Ινδία, το «Chardham» (Απρίλιος-Ιούλιος 2014) και το «Maha Shakti Peetha» (Νοέμβριος 2015-Απρίλιος 2016). 11/11/16-12/03/17, Μουσείο Μπενάκη - Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, Ασωμάτων 22 & Διπύλου, Κεραμεικός, 210 3251311
3. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Top
1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
10
ντρου. 23/11/16-22/01/17, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, λεωφ. Συγγρού 356, Καλλιθέα, είσοδος ελεύθερη
4. ΜΟΥΣΙΚΗ Moderat
Τέχνης Παλμοί Είκοσι εννέα εικαστικοί-μέλη του Συνδέσμου Υποτρό-
2. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Αλέξανδρος Γεωργίου, μεταΘεοί
Ο Αλέξανδρος Γεωργίου, μέσα από τη δική του εικαστική ματιά, αναδεικνύει μικρές στιγμιαίες λεπτομέρειες ανάμεσα στην καθημερινότητα και στη ζωή που αφήνουμε να μας προσπεράσουν. Τα τελευταία χρό-
φων του Ιδρύματος Ωνάση εκθέτουν έργα τους στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, παραθέτοντας την καλλιτεχνική έμπνευση ως αντίδοτο στην αγωνία και τον φόβο που γεννά η ασθένεια. Η προσέγγιση του ανθρώπου μέσα από τις εικαστικές τέχνες, αλλά και της τέχνης από τον ίδιο τον άνθρωπο, μπορεί να επιτευχθεί και σε χώρους που ξεπερνούν το παραδοσιακό μουσειακό ή εκθεσιακό περιβάλλον. Έργα αναγνωρισμένων καλλιτεχνών που ξεχωρίζουν σε Ελλάδα και εξωτερικό έρχονται να σμίξουν και να αποτελέσουν μέρος της καθημερινής ανθρώπινης ιστορίας ασθενών και επισκεπτών του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέ-
10–16
ΝΟΕΜ.
Οι Moderat, ένα από τα κορυφαία σχήματα της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής και όχι μόνο, φέρνουν το εκπληκτικό full live stage show τους στην Αθήνα, στο Gazi Music Hall, το Σάββατο 12 Νοεμβρίου! Το τρίο από το Βερολίνο θα παρουσιάσει ένα μοναδικό show, όπου ήχος και φως θα δημιουργήσουν μια μοναδική οπτικοακουστική εμπειρία, που τη δεδομένη στιγμή τούς έχει προσδώσει τον χαρακτηρισμό του «top electronic act» του πλανήτη. Οι Moderat αποτελούν το πρότζεκτ των Modeselektor (Gernot Gronsert, Sebastian Szary) και Αpparat (Sascha Ring), δύο εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της σκηνής του Bερολίνου την τελευταία δεκαπενταετία. 12/11, Gazi Music Hall, Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι, έναρξη: 20.00, είσοδος: €33/60
5. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Το Τελλόγλειο ταξιδεύει στην Αθήνα
STOP THE S PRES ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗ Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Το Ανοιχτό Μουσείο είναι η νέα δράση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, με στόχο να γνωρίσει στο ευρύ κοινό τις πολύπλευρες εργασίες που διενεργούνται για την έρευνα, τη συντήρηση και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων. Από τον Νοέμβριο του 2016 έως τον Απρίλιο του 2017 θεματικές παρουσιάσεις στους εκθεσιακούς χώρους θα αποκαλύψουν στους επισκέπτες τα μυστικά των εργαστηρίων συντήρησης, τιμώντας και υπενθυμίζοντας την υπεραιωνόβια προσφορά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ως κέντρου συντήρησης για όλη την Ελλάδα από την αρχή της λειτουργίας του. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πατησίων 44
Επιλεγμένα έργα των συλλογών του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών ΑΠΘ, μέσα από τα οποία φωτίζονται πρωτότυπες πτυχές της νεοελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα, παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό της Αθήνας. Η έκθεση έχει τίτλο «Η σπουδαία συλλογή του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών ΑΠΘ στην Αθήνα. Η πρώτη της παρουσίαση» και περιλαμβάνει εκατό και πλέον επιλεγμένους πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά σημαντικών Ελλήνων δημιουργών. 10/11/1605/02/17, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη, Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, 210 3611206
6. ΜΟΥΣΙΚΗ Joalz Full Band Live Τα τελευταία δύο χρόνια οι Joalz δουλεύουν το νέo τους άλμπουμ «Αmazing Moments», το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2017. Τις παλιότερες συνεργασίες τους με την Julia Kent (Anthony & The Johnsons), τον Daniel Ash (Bauhaus) και τον Adam Pearson (Sisters Of Mercy) αυτήν τη φορά διαδέχονται ηχογραφήσεις με τη Βερολινέζα τραγουδοποιό Toni Kater, νέα σύνθεση με την Julia Kent αλλά και συμμετοχές από τους μουσικούς Κostadis, Κατερίνα Παπαχρήστου, Κίμωνα Βλαχάκη και Mary Tsoni. Στη σκηνή του six d.o.g.s θα παρουσιάσουν με 6μελή σύνθεση μουσική από τους δίσκους τους «Monkshood», «Hello darkness my friend», «Failed Tapes» και «Amazing Moments». 11/11, six d.o.g.s, Aβραμιώτου 6-8, 21:00
7. ΜΟΥΣΙΚΗ Allah-Las
Η μουσική τους σερφάρει, όπως και οι ίδιοι, μεταξύ West Coast garage rock ήχων, λάτιν κρουστών, ηλεκτρικών folk καταβολών και vintage pop αισθητικής, με πλούσιους ψυχεδελικούς χρωματισμούς και διαχρονικό ήχο που παραπέμπει στην εποχή των μπίτνικ, των surfers και της νομαδικής ζωής. Οι πολυαγαπημένοι του ελληνικού κοινού Allah-Las, όπως συνηθίζουν πάντα μετά την κυκλοφορία νέου τους άλμπουμ, έρχονται στη χώρα μας για να μας το παρουσιάσουν. Δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του «Calico Review» θα δώσουν 3 club shows σε μια μίνι περιοδεία σε Θεσσαλονίκη, Βόλο και Αθήνα. 12/11, Ρassport Κεραμεικός, Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος
ΜΟΥΣΙΚΗ Πρωτάθλημα Beatbox Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Beatbox (Greek Beatbox Championship) επιστρέφει στις 12 Νοεμβρίου στο gig space του six d.o.g.s για 4η συνεχόμενη χρονιά, έχοντας να επιδείξει στο line-up του αναγνωρισμένα διεθνή ονόματα του human beatbox, της τέχνης παραγωγής μουσικής μόνο με το ανθρώπινο στόμα, αλλά και την αφρόκρεμα της εγχώριας σκηνής που θα διαγωνιστεί για τους τίτλους του 2016. Φέτος, στον διαγωνισμό οι κριτές και οι καλύτεροι beatboxers στην Ελλάδα υπόσχονται έξι ώρες αμείωτου ενδιαφέροντος με εντυπωσιακά προκριματικά και battles face2face για την ανάδειξη του Έλληνα πρωταθλητή που θα προκριθεί αυτομάτως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά και για την ανάδειξη πρωταθλητή στην κατηγορία των under 18. 12/11, six d.o.g.s, Aβραμιώτου 6-8, 18:00
10.11.16 – lifo
55
H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Αντιρρησίας συνείδησης
Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p
Κακό
ΤΟ ΆΓΝΩΣΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ La fille inconnue Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ & Λικ Νταρντέν Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Χενέλ, Ολιβιέ Μπονό, Τζέρεμι Ρένερ Η νεαρή ειδικευόμενη Τζένι γυρίζει ένα βράδυ στο σπίτι της μετά από μια μεγάλη και κουραστική ημέρα. Όταν κάποια στιγμή της χτυπούν το κουδούνι, εκείνη δεν ανοίγει. Το επόμενο πρωί η αστυνομία την ενημερώνει ότι μια άγνωστη γυναίκα βρέθηκε νεκρή κοντά στο σπίτι της.
Hacksaw Ridge
Σκηνοθεσία: Μελ Γκίμπσον Πρωταγωνιστούν: Άντριου Γκάρφιλντ, Τερέζα Πάλμερ, Βινς Βον
ΑΛΚΥΟΝΙΣ
ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΟΔΟΥ Σκηνοθεσία: Γιαν Καντάρ, Έλμαρ Κλος Πρωταγωνιστούν: Ζόζεφ Κρόνερ, Ίντα Καμίνσκα, Χάνα Σλίβκοβα, Μάρτιν Χόλι, Φράντιτσεκ Ζβάρικ Η ταινία τοποθετείται την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο σλοβακικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Ο Άντον «Τόνο» Μπρτκο είναι ένας φτωχός ξυλουργός που ζει με τη γυναίκα του, τη φιλάργυρη και λάγνα Εβελίνα, η οποία δεν τον εκτιμά και πολύ. Ένα βράδυ θα τους επισκεφτεί η αδελφή της με τον σύζυγό της, ο οποίος είναι διοικητής στην πόλη. Τότε θα του δώσει την ιδιοκτησία ενός μαγαζιού κουμπιών που βρίσκεται στην κεντρική οδό, του οποίου η ιδιοκτήτρια είναι μια ηλικιωμένη Εβραία, σχεδόν κωφή. Όλο αυτό είναι μέρος της διαδικασίας αποκλεισμού και εξόντωσης των Εβραίων της πόλης.
Ο Ντος, κατά τη διάρκεια της μάχης στην Oκινάουα, μίας από τις πιο αιματηρές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έσωσε πάνω από 75 άντρες χωρίς να ανοίξει πυρ ή έστω να φέρει όπλο. Ήταν ο μόνος Αμερικανός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών και πρόσφερε τα μέγιστα χωρίς να είναι οπλισμένος, αφού είχε την πεποίθηση ότι ακόμα και ο πόλεμος δεν δικαιολογεί τους σκοτωμούς.
VILLAGE RENTI 13,14 - VILLAGE MALL 3 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 2 - ODEON OPERA 1 - ODEON STARCITY 10 - STER ILION 5 - ABANA - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 ΙΛΙΟΝ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - NANA 2,4 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΣΙΝΕΑΚ
56 lifo – 10.11.16
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ
ΑΛΚΥΟΝΙΣ
Κινηματογράφος
Ο παλιός μας γνώριμος Μελ Γκίμπσον επιστρέφει, στα 60 του χρόνια, με νέα σκηνοθετική δουλειά (δεν πρωταγωνιστεί ο ίδιος), δέκα χρόνια μετά το καλύτερό του φιλμ, το Apocalypto. Στον Αντιρρησία Συνείδησης (Hacksaw Ridge, από την τοποθεσία της κρίσιμης μάχης στην Οκινάουα) ο Αυστραλός με τη βεβαρημένη φήμη και την τσαλαπατημένη υπόληψη παίρνει την πρωτοβουλία να μετατρέψει τον πρώτο αντιρρησία συνείδησης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον μοναδικό στρατιώτη που αρνήθηκε να πιάσει όπλο και τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση της πολιτείας, σε έναν κανονικό άγιο. Η περίπτωση του Ντέσμοντ Ντος είναι όντως άξια προσοχής και θαυμασμού: αμέσως μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, θεώρησε πατριωτικό του καθήκον να καταταγεί, με την προοπτική να προσφέρει άμεση νοσοκομειακή βοήθεια στο μέτωπο και τη δέσμευση να μη σκοτώσει άνθρωπο, κάτι που παραλίγο να πληρώσει ακριβά με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Επειδή το θάρρος που επέδειξε υπήρξε μυθιστορηματικό (έσωσε 75 άνδρες χωρίς να ανοίξει πυρ, αφού στα όπλα είχε διανοητική αλλεργία), ο Μελ Γκίμπσον βρήκε την ευκαιρία να ακονίσει την κινηματογραφική του δεινότητα στη χορογραφία της ωμότητας, αποδεικνύοντας πως βελτιώθηκε σημαντικά στη «συναισθηματική» αφήγηση, δηλαδή στα κίνητρα, τους δεσμούς, τη δικαιολόγηση της ισόβιας απόφασης του ήρωα να αντισταθεί στη νόρμα με τίμημα τη χλεύη και το νταηλίκι, την έκφραση των πρωταγωνιστών – και είναι πολλοί, και όλοι καλοί στους ρόλους τους. Με μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών (Τα Πάθη του Χριστού) και δύο προσωπικά Όσκαρ, ως σκηνοθέτης και παραγωγός, για το Braveheart, μαζί με την εξασφαλισμένη θέση στο εικονοστάσι του σινεμά με τον Mad Max, ο Γκίμπσον δεν χρειάζεται να πάρει εκδίκηση για ένα σινάφι που του γύρισε την πλάτη για τις εμμονές και τις προσβολές που εξαπέλυσε, αλλά φαίνεται πως τον ενδιαφέρει περισσότερο η ηθική δικαίωση με μια ιστορία που ταιριάζει γάντι σ’ εκείνον και την αδάμαστη πίστη του. Ο Ντος είναι ένας ορμητικός πατριώτης με καθαρές προθέσεις, βασανισμένος από έναν μέθυσο πατέρα που δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την απώλεια των συνοδοιπόρων του στον Μεγάλο Πόλεμο, χριστιανός στην ουσία, που ακολουθεί ευλαβικά την εντολή του «ου φονεύσεις», και υπομονετικός, καθότι σίγουρος για τη δύναμη της καρδιάς και του λόγου. Σαν τον Μελ, χωρίς την τρέλα, αλλά με το μάτι να γυαλίζει στα ζόρικα – συνετός πολεμιστής, υποδειγματικός πολίτης, παλαιάς κοπής gentleman με τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε. Και επειδή ο Μελ, όπως και ο Ντενζέλ Γουόσινγκτον, κυριαρχείται ψυχικά και αμετάκλητα από το δίπτυχο βία-χριστιανισμός, όπως απέδειξε και στο επίσης φετινό, τυπικό b-movie Blood Father, όπου πρωταγωνιστεί ως πατέρας με παρελθόν αμαρτίας και ανηθικότητας, αλλά και με όψιμη ευθύνη για την κόρη που δεν μεγάλωσε ποτέ, ορμάει σαν ταύρος στον πόλεμο με μια παρατεταμένη, ομολογουμένως καθηλωτική σεκάνς άμυνας των Αμερικανών μπροστά στη θηριώδη επέλαση των ανελέητων Ιαπώνων και, τη στιγμή της κάθαρσης, αναπαριστά τον Ντος ως Εσταυρωμένο σε μία από τις αγαπημένες του στάσεις, συμβολικά λειτουργική και σωματικά (κάτι παραπάνω από) αναγνωρίσιμη.
ΚΑΡΔΙΆ ΒΟΥΝΌ Virgin Mountain Σκηνοθεσία: Νταγκούρ Κάρι Πρωταγωνιστούν: Γκούναρ Γιόνσον, Ίλμουρ Κριστιάνσντοτιρ Ο καλόκαρδος γίγαντας Φούσι έχει πατήσει πια για τα καλά τα σαράντα και δεν έχει το κουράγιο να ενηλικιωθεί, καθώς ζει ακόμη στο πατρικό του μαζί με τη μητέρα του. Κινείται σχεδόν σαν υπνωτισμένος μέσα στην καθημερινότητα, στην οποία η ρουτίνα κυριαρχεί. Όταν μια γυναίκα γεμάτη ζωντάνια, ένα τραγούδι της Ντόλι Πάρτον και ένα οκτάχρονο κοριτσάκι εμφανιστούν αναπάντεχα στη ζωή του, θα αναγκαστεί να ρισκάρει και να ζήσει όσα του προσφέρει η ζωή.
Η επιστροφή του Ισλανδού Νταγκούρ Κάρι στην πατρίδα του, μετά από ένα σύντομο πέρασμα στις ΗΠΑ, είναι και μια επιστροφή στους χαρακτήρες που δούλεψε στις πρώτες ταινίες του. Μοναχικοί, αταίριαστοι με το εξωτερικό τους περιβάλλον ήρωες που έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά είτε η εμφάνιση είτε ο χαρακτήρας τους εμποδίζει την κοινωνική προσαρμογή. Η ιστορία του Φούσι, ενταγμένη σε αυτές της μοναχικότητας που συχνά σχολιάζει το βορειοευρωπαϊκό σινεμά, άρα αναμφίβολα όχι πρωτότυπη, είναι δοσμένη με ένα ιδιότυπο, μαύρο χιούμορ αλλά και ατέλειωτη συμπάθεια προς το μονίμως σκυθρωπό πρόσωπό του, ενώ λειτουργεί πολύ
εύστοχα και ως κριτική των υπολοίπων που δυσκολεύονται να ξεφύγουν από τα στερεότυπα σχετικά με την εμφάνισή του. Αυτό είναι που τοποθετεί τον ήρωα στην απέναντι πλευρά, σαν να δίνει μια καθημερινή μάχη εναντίον όλων, υπομένοντας και κρατώντας μέσα στο τεράστιο σώμα του τα λάθη και τις φοβίες τους, σαν ένας ήρωας γλυκόπικρου παραμυθιού. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΔΑΝΑΟΣ 2 - ΔΙΑΝΑ - ΙΝΤΕΑΛ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΝΑΝΑ 2 - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 2
SIERANEVADA Σκηνοθεσία: Κρίστι Πούιου Πρωταγωνιστούν: Μίμι Μπρανέσκου, Μιρέλα Απόστου Τρεις ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του «Charlie Hebdo» και σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Λάρι σχεδιάζει να περάσει το Σάββατό του με την οικογένειά του για να τιμήσουν τον εκλιπόντα. Βρίσκει τον εαυτό του, όμως, αντιμέτωπο με τους φόβους και το παρελθόν του, αμφιβάλλοντας για τη θέση του στην οικογένεια.
Ένα κάλεσμα σε μνημόσυνο ξαναφέρνει κοντά μια οικογένεια, της οποίας αρκετά μέλη δεν θα είχαν πρόβλημα αν δεν βρίσκονταν εκεί, και δίνει την ευκαιρία στον Ρουμάνο Κρίστι Πούιου για μια ενδοσκόπηση στη βαλκανική οικογένεια, την οποία ταλαιπωρούν η σύγκρουση της παράδοσης με τις σύγχρονες αντιλήψεις, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις αλλά και τα προσωπικά πάθη του καθενός. Σε αντίθεση με βορειότερες περιπτώσεις (όπως η Οικογενειακή Γιορτή του Βίντεμπεργκ), ο σκοπός δεν είναι να αποδομηθεί η οικογένεια μέσω των καβγάδων αλλά μια διάθεση, που διαφαίνεται και από τις περιπαικτικές κινήσεις της κάμερας, πως όλοι μας έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο και ίσως τελικά δεν χρειάζεται να το παίρνουμε και τόσο στα σοβαρά. Στυλοβάτης σε αυτή την άποψη είναι ο πρωταγωνιστής, ένας μεσήλικας γιατρός που σπανίως συγκρατεί τα γέλια του όταν το κλίμα γίνεται τεταμένο, παρασύροντας και τους υπόλοιπους στη λογική πως τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει μια τέτοια σύναξη. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΙΝΤΕΑΛ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1 - ΤΡΙΑΝΟΝ
ΘΆΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΑΡΆΓΕΒΟ Death in Sarajevo Σκηνοθεσία: Ντάνις Τάνοβιτς Πρωταγωνιστούν: Ζακ Βεμπέρ, Σνεζάνα Βίντοβιτς, Ιζουντίν Μπάζροβιτς Με αφορμή την 100ή επέτειο από την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης φτάνει στο Σαράγεβο και καταλύει στο Hotel Europa. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με τους δυστυχισμένους και απλήρωτους υπαλλήλους του, ανασύροντας στην επιφάνεια τα τραγικά αποτελέσματα του πρόσφατου πολέμου στη χώρα.
Σε ένα ξενοδοχείο που κάποτε φιλοξενούσε celebrities απ’ όλο τον κόσμο και τώρα προσπαθεί να σωθεί με ένα πολιτικό συνέδριο εργαζόμενοι απειλούν με απεργία και ο διευθυντής τούς αντικρούει με το επιχείρημα πως αν δεν δουλέψουν, δεν θα έρθουν έσοδα, άρα και μισθοί, Σέρβοι και Βόσνιοι μαλώνουν στην TV, διαφωνώντας για ό,τι σχετίζεται με την
ιστορία τους τα τελευταία 100 χρόνια, και ένας Γάλλος πολιτικός ετοιμάζει τον υπερφίαλο λόγο του γι’ αυτά που μας χωρίζουν και μας ενώνουν. Ο Τάνοβιτς διασκευάζει το θεατρικό Hotel Europa, βρίσκοντας τα κοινά στοιχεία της εποχής μας με αυτήν του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τονίζοντας πως τα αντιμαχόμενα συμφέροντα σήμερα είναι τόσο πολλά, που μπορούν να επιφέρουν μεγαλύτερη καταστροφή στα όποια ευρωπαϊκά ιδανικά. Στις ιστορίες που περιγράφει, τις οποίες μπολιάζει με χιούμορ, φαίνεται να έχουν όλοι δίκιο και άδικο ταυτόχρονα, κάτι που οδηγεί σε εκρηκτικές καταστάσεις αλλά και σε μια αντίδραση ιδιαίτερα παθητική που εκφράζεται από τον διευθυντή, πως, δηλαδή, σε αυτό το χάος προτιμότερο είναι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΣΤΥ - ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ
ΤΟ ΦΩΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ The light between the oceans Σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σιανφράνς Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Αλίσια Βικάντερ Λίγα χρόνια μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας φαροφύλακας και η σύζυγός του, που ζουν σε μια απομακρυσμένη ακτή της δυτικής Αυστραλίας, χάνουν το μωρό που περιμένουν. Μια μέρα, ενώ προσπαθούν να ξεπεράσουν το τραύμα, βρίσκουν ένα φαινομενικά εγκαταλελειμμένο μωρό και αποφασίζουν να το παρουσιάσουν ως δικό τους, ώσπου η συντετριμμένη μητέρα του παιδιού μπαίνει ξαφνικά στη ζωή τους.
Γυρισμένο σε εντυπωσιακή τοποθεσία στη Νέα Ζηλανδία, με τα στοιχεία της φύσης να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής μεταφοράς του πρόσφατου μυθιστορήματος του Αυστραλού M.L Steadman, το Φως ανάμεσα στους ωκεανούς πνίγεται σε μια θάλασσα από μελό περιττολογίες που υποτίθεται πως ενισχύουν την κοινή ζωή ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που ζει απομονωμένο και δοκιμάζεται μετά από μια (ατελείωτη) σειρά ατυχών περιστατικών. Υπαίτιος είναι αποκλειστικά ο Ντέρεκ Σιανφράνς, που παραλαμβάνει μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν φαροφύλακα με βαρύ παρελθόν και μια όμορφη κοπέλα που τον παντρεύεται, γιατί τον ερωτεύεται και τον εμπιστεύεται, και μετατρέπει την τραγωδία (που σημαδεύεται από το ψέμα και την απώλεια) σε ένα παρατεταμένο τεστ συνείδησης, με άξονα την αντοχή του ζευγαριού, ανεξάρτητα από την τεκνοποίηση – αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, χωρίς να αποκαλύψω παραπάνω στοιχεία. Στις καλές του στιγμές, το φιλμ θυμίζει Τόμας Χάρντι, από τον οποίο ο Σιανφράνς κρατά τον ρομαντισμό και παραβλέπει τον ρεαλισμό, με σχόλια για την κοινωνία της εποχής (μια μετατόπιση του βικτωριανού πνεύματος
down under) που δεν ιντριγκάρουν, όπως δεν απασχολεί ιδιαίτερα η παρουσία της Ρέιτσελ Βάις σε ρόλο-κλειδί στην πλοκή. VILLAGE RENTI 11 - VILLAGE MALL 10,13 - VILLAGE FALIRO 4,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON STARCITY 1,7 - ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 3 - ODEON ATLANTIS 1 - STER ILION 2 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ CINERAMA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΖΕΑ
JACK REACHER: ΠΟΤΕ ΜΗ ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΠΙΣΩ Jack Reacher: Never go back Σκηνοθεσία: Εντ Ζούιγκ Πρωταγωνιστούν: Τομ Κρουζ, Κόμπι Σμόλντερς Όταν η ταγματάρχης του στρατού Σούζαν Τέρνερ, που είναι τώρα επικεφαλής της παλιάς ομάδας του Ρίτσερ, συλλαμβάνεται για προδοσία, ο Ρίτσερ δεν θα σταματήσει μέχρι να αποδείξει την αθωότητά της και να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από μια τεράστια κυβερνητική συνωμοσία που αφορά τη δολοφονία στρατιωτών.
Παρασημοφορημένος και ακαταμάχητος, ο Τζακ Ρίτσερ έχει αποφασίσει αμετάκλητα να κρεμάσει το όπλο και το σήμα του, ώσπου η ταγματάρχης Σούζαν Τέρνερ, επικεφαλής της ομάδας που διοικούσε παλιά ο Ρίτσερ, συλλαμβάνεται για προδοσία, λίγες ημέρες πριν συναντηθεί μαζί του – παίζει ειδύλλιο από τηλεφώνου. Το καθήκον τον καλεί κι έτσι ο λακωνικός στρατιώτης δεν μπορεί να παρακούσει τη συνείδησή του και δεν θα σταματήσει μέχρι να εντοπίσει τον υπαίτιο της πλεκτάνης. Ο Κρίστοφερ Μακουάρι, που σκηνοθέτησε και έγραψε το πρώτο κινηματογραφικό επεισόδιο της μεταφοράς των διηγημάτων, αποσύρθηκε διακριτικά στην παραγωγή (δεν εξαφανίστηκε εντελώς, καθώς είναι ο εκ δεξιών του Κρουζ τα τελευταία χρόνια) και ο έμπειρος Εντ Ζούιγκ, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία, ισορροπεί πιο σωστά την αφήγηση ανάμεσα στις σκηνές δράσης, την παρεμβολή ενός υπόκωφου love story και την παρουσία ενός νέου κοριτσιού που μπορεί να είναι η κόρη του Ρίτσερ από μια παλιά του γνωριμία. Κι ενώ το Ποτέ μη γυρίζεις πίσω ρέει ανετότερα, η υπόθεση είναι εντελώς παρωχημένη, στεγνή και ξερή σαν τον Ρίτσερ, δίχως γούστο ή στυλ, ξεπερασμένη από την εποχή της, αναμασημένη στον σχολιασμό του διεφθαρμένου μιλιταρισμού έναντι του ορθού – μιλιταρισμού πάντα. Ο Τομ Κρουζ γυρίζει στα παλιά, και με τις επικείμενες Επικίνδυνες Αποστολές υποτιμά τις δυνατότητές του, ή τις υποσχέσεις, αν θέλετε, που άφησε με τις εκδρομές του σε άλλα είδη, από το Magnolia μέχρι την Τροπική Καταιγίδα. VILLAGE RENTI 1,4,7,10 - VILLAGE MALL 4,5,7,11,14 - VILLAGE PAGRATI 5 - VILLAGE FALIRO 7,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 5 - ODEON MAROUSI 2 - ODEON STARCITY 6 - STER ILION 4 - ΑΕΛΛΩ 1,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΙΓΛΗ 1,2 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,5 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ
BE ON THE LIST
Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290
10.11.16 – lifo
57
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
«Ομήρου Οδύσσεια» διά χειρός Μιχάλη Γκανά Ο ποιητής και λογοτέχνης Μιχάλης Γκανάς μας εξηγεί πώς εμπνεύστηκε τη δική του διασκευή της «Οδύσσειας» –για νέους και όχι μόνο–, ενσωματώνοντας τα πιο ζωντανά και όμορφα κομμάτια της προφορικής και ποιητικής μας παράδοσης.
από την τίνα μανδηλαρά
Βιβλίο
Τ
58 lifo – 10.11.16
ο Καράβι μας άφησε πίσω του τα δυνατά ρεύματα του Ωκεανού και βγήκε στην ανοιχτή θάλασσα. Μόλις είχαμε περάσει τη ρωγμή του χρόνου, εκεί που συνορεύει ο Πάνω με τον Κάτω Κόσμο. Χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε στο νησί της Κίρκης. Σύραμε το καράβι στην ακρογιαλιά και κοιμηθήκαμε μέχρι το ξημέρωμα. Τότε έστειλα μερικούς συντρόφους στην Κίρκη, να φέρουν τη σορό του άτυχου Ελπήνορα. Σκάψαμε έναν τάφο στην άκρη άκρη του γιαλού, κλαίγοντας για τον άδοξο θάνατο του συντρόφου μας. Αφού κάψαμε το σώμα του νεκρού και τα όπλα του, μπήξαμε πάνω στο μνήμα το κουπί του». Από το απόσπασμα είναι σαφές πως μόνο ένας ποιητής μπορεί να προσεγγίσει την κλασική ιστορία του Ομήρου, να αφουγκραστεί τις εικόνες των μύθων και της αλληγορίας, να φαντασιωθεί τα κύματα που έσυραν τον Οδυσσέα στις άκρες του πελάγους. Εμπλέκοντας ιδανικά την προφορική αφήγηση με τα βασικά χαρακτηριστικά του διάσημου μύθου και τη γραπτή συνθήκη του πεζού λόγου, ο Μιχάλης Γκανάς διασκευάζει με έναν τρόπο ζωντανό και εύληπτο την Ομήρου Οδύσσεια, για νέους, όπως τονίζει, αναγνώστες (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο). Το βιβλίο ωστόσο, που διαβάζεται ιδανικά από όλες τις ηλικίες –και συνοδεύεται από την όμορφη εικονογράφηση του Βασίλη Γρίβα–, δείχνει να κρατάει ακέραιο τον κορμό της ιστορίας, ενσωματώνοντας κομμάτια της παράδοσής μας, όπως ανεξίτηλους στίχους – του Σεφέρη, του Καββαδία, αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, σκηνές που παραπέμπουν στον Καραγκιόζη. Μιλώντας γι’ αυτό τον ατελείωτο καμβά των πολλαπλών επιρροών, ο Μιχάλης Γκανάς μας εξηγεί πως είδε την Οδύσσεια «σαν μια κιβωτό που ταξιδεύει στους αιώνες. Θέλησα να “διασώσω” ψήγματα του “ανθηρού” λόγου των Ελλήνων, του ποιητικού κυρίως, αλλά όχι μόνο. Έτσι, ενσωμάτωσα στην αφήγηση στίχους επώνυμων Ελλήνων ποιητών και στιχουργών αλλά και δημοτικών τραγουδιών, για να τους βρουν οι νεότεροι. Στην ουσία, αυτό
που θέλησα να κάνω είναι μια ομαδική αυτοβιογραφία όλων μας. Επειδή όμως εγώ κρατάω το μαχαίρι και το πεπόνι, ως αφηγητής ανθολόγησα στίχους που με παρηγόρησαν και με βοήθησαν να πορευτώ. Γι’ αυτό και είναι από μνήμης, δεν έψαξα σε βιβλία. Ελπίζω να ενδιαφέρουν και τους άλλους, και ιδιαίτερα τους νέους». Σίγουρα, ωστόσο, δεν είναι λίγο να ξαναγράφει κανείς το ποίημα των ποιημάτων, την εμμονή όλων των ποιητών: «Όπως το λέτε. Η Οδύσσεια είναι το ποίημα των ποιημάτων. Το ποίημα των ποιητών και των αναγνωστών, ή ακροατών παλαιότερα. Το ποίημα των ανθρώπων εν τέλει. Είναι η απόλυτη αφήγηση που τέρπει και συγκινεί, αλλά ταυτόχρονα νομοθετεί και διδάσκει τρόπους ζωής και τρόπους γραφής. Η Οδύσσεια είναι το “όλον”. Σ’ έναν κόσμο κατακερματισμένο, όπως είναι ο δικός μας, πώς μπορεί να μη νοσταλγεί κανείς ένα ποίημα που διδάσκει ταυτόχρονα ηθική και αισθητική; Δεν είναι εμμονή, που μπορεί να σημαίνει και “κόλλημα”. Είναι η νοσταλγία για έναν χαμένο παράδεισο. Για όλους μας χαμένο, όχι μόνο για τους ποιητές».
Ω
στόσο, αν σε κάτι πρωτοτυπεί έντονα η διασκευή του Γκανά, είναι στο ότι διανθίζει με χιούμορ παρμένο από το δαιμόνιο του Οδυσσέα ακόμα και τις πιο δραματικές σκηνές. «Το χιούμορ δεν κάνει ποτέ κακό στην αφήγηση, και στη ζωή φυσικά» μας αντιτείνει. « Ίσα-ίσα, είναι το αλατοπίπερο που νοστιμίζει τον λόγο και φωτίζει αλλιώς το δραματικό στοιχείο. Δεν νομίζω ότι το παράκανα, ώστε να μιλάμε για “χιουμοριστική εκδοχή” της Οδύσσειας. Μέσα σε έναν ωκεανό λόγου, ρίχνω πού και πού μια σταγόνα, έτσι, για να σκάσει το χειλάκι μας λίγο και να πάμε παρακάτω». «Η προφορικότητα ήταν ένας από τους βασικούς στόχους αυτής της διασκευής» συμφωνεί μαζί μας. «Το ανάγνωσμα απευθύνεται σε νεαρούς αλλά και νέους αναγνώστες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν διαβάσει ούτε μία φορά ολόκληρη την Οδύσσεια. Σε ένα τέτοιο κοι-
μιχαλησ γκανασ Ομήρου Οδύσσεια Εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας Εκδόσεις Μεταίχμιο
νό πρέπει να κάνεις εσύ, ο αφηγητής, την πρώτη κίνηση. Να πας εσύ προς αυτούς και όχι να περιμένεις να έρθουν εκείνοι. Φυσικά, εύχομαι η εν λόγω διασκευή να αρέσει και σε πιο απαιτητικούς αναγνώστες. Γιατί όχι και στους ειδικούς, και ιδιαίτερα στους φιλολόγους, που ίσως να τους βοηθήσει στη διδασκαλία του μαθήματος στην τάξη. Όσο για τη συνέχεια της προφορικής μας αφήγησης από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι η γλώσσα μας. Σκεφτείτε ότι πολλές λέξεις της Οδύσσειας ακούγονται ολόιδιες ή ελάχιστα διαφοροποιημένες ακόμα και σήμερα. Αυτό και μόνο είναι μια “αμύθητη” προίκα για τα νέα ελληνικά, που επηρεάζει σίγουρα την ίδια την αφήγηση». Οι έντονες αναλογίες με το σήμερα ενίοτε δείχνουν να αποκτούν χροιά πολιτική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα «Χτες βράδυ το καράβι του το λέγανε Ελπίδα/ και τώρα στην επιστροφή μια μαύρη Νυχτερίδα», κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι κατά πόσο οι συμβολικές αυτές παραπομπές ανατέμνουν ένα ζοφερό πολιτικό τοπίο, με τον τρόπο που το έκανε φέρ’ ειπείν η ανάγνωση της Οδύσσειας από τον Γιώργο Σεφέρη. «Τώρα που το λέτε, μπορούν να διαβαστούν και έτσι. Δεν ήταν, πάντως, στις προθέσεις μου. Για μένα, αυτοί οι στίχοι κυριολεκτούν. Φανταστείτε την απογοήτευση του νεαρού Τηλέμαχου όταν γυρίζει στην Ιθάκη από την Πύλο και τη Σπάρτη με πλούσια δώρα, αλλά με άδεια χέρια στην ουσία, αφού δεν έμαθε τίποτα νεότερο για τον πατέρα του». Ναι, αλλά χαρακτηριστικά όπως «λαϊκιστές», «ηλίθιοι», «χαραμοφάηδες» που επανέρχονται στην αφήγηση, καταδεικνύουν ότι μάλλον δεν έχουν αλλάξει και πολλά σε αυτήν τη χώρα. «Φοβάμαι, ναι. Πραγματικά, τρομάζει κανείς όταν διαπιστώνει κάποιες ομοιότητες συμπεριφοράς αλλά και τρόπους του λέγειν που υπάρχουν τόσους αιώνες μετά. Ένα παράδειγμα. Λίγο πριν από τη μνηστηροφονία, ο Ευρύμαχος, δεύτερος τη τάξει μετά τον Αντίνοο, “γλείφει” τον Οδυσσέα, αλλά ταυτόχρονα του “τη λέει”: “Εσύ ’σαι, Οδυσσέα μου; Μα πώς να σε γνωρίσω/ έτσι που σε κατάντησαν ετούτοι οι αλήτες/ που έτρωγαν και έπιναν απ’ το δικό σου “έχει”./ Τον γιο σου σχεδιάζανε να βγάλουν απ’ τη μέση/ την Πηνελόπη ορέγονταν να ρίξουν στο κρεβάτι/ κι εσένα κουτσομπόλευαν και δίγαμο σε λέγαν./ Ακούστηκαν κι ονόματα, μια Καλυψώ, μια Κίρκη…”. Εντάξει, ξέφυγα λίγο έως πολύ, από το “γράμμα” του Ομήρου, αλλά όχι και από το “πνεύμα” θέλω να πιστεύω». Από την άλλη, και αφού μιλάμε γι’ αυτό το παράδοξο μείγμα του δράματος με το πείραγμα, του πολιτικού με το προσωπικό, είναι ανατριχιαστικοί οι στίχοι «Είναι γλυκιά η πατρίδα, Οδυσσέα, αλλά ο νόστος είναι μέλι πικρό που τρώει τα σωθικά σου». «Σήμερα ζούμε καταστάσεις που ξυπνάνε οδυνηρές μνήμες. Τις έζησαν οι παλαιότεροι, αλλά τις “θυμούνται” και οι νέοι, μέσω της συλλογικής μνήμης, η οποία είναι γραμμένη με πυρωμένο σίδερο στο DNA κάθε λαού. Πρέπει να σας πω ότι εδώ χρησιμοποίησα έναν αναχρονισμό, φέρνοντας το χθες και το σήμερα πολύ κοντά. Αλλά διακριτικά νομίζω. “Ο Οδυσσέας έφτασε στο κτήμα του Λαέρτη/ εκεί που ο πατέρας του ζούσε με λίγους δούλους/ και μια σεβάσμια κυρά από τη Σικελία/ που είχε τη φροντίδα του και τον γηροκομούσε/ (Πρόσφυγας θα ’τανε κι αυτή όπως και τόσες άλλες/ που ήρθαν κι αναλάβανε παππούδες και γιαγιάδες.)”. Τόσο μόνο. Αρκεί νομίζω».
RADIO BOOKSPOTTING από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη
Ένα σημαντικό μυθιστόρημα Για το αξιοσημείωτο «Nyos - Η τελετή της αθωότητας» του Βασίλειου Δρόλια. Πόθος και Πάθος. Ο ερωτικός πόθος άλλοτε ωθεί τη δημιουργικότητα, το πάθος για την ανακάλυψη νέων μορφών, νέων τρόπων, νέων συμπεριφορών, και άλλοτε γίνεται τροχοπέδη, κατατρώγει και ταλανίζει τον αποφασισμένο να δημιουργήσει. Ενίοτε η ορμή του έρωτα γίνεται οργή για όσα δεινά δεσπόζουν στην ανθρωπότητα, στην κοινωνία, σε ωθεί να κάνεις πολλά για να τα υπερβείς. Άλλες φορές, όμως, αυτή η ορμή σε εκτροχιάζει, σε οδηγεί σε πλάνες, ακόμα και σε μια αυτοκαταστροφική περιδίνηση. Ο άνθρωπος πότε μοιάζει να είναι έρμαιο και άθυρμα του θυμικού, ενός αρχέγονου ανορθολογισμού, μιας ανεξέλεγκτης δύναμης που έρχεται από άγνωστες επικράτειες, και άλλοτε το συγκροτημένο και συγκρατημένο ον που δαμάζει το ανήμερο ένστικτο, που αναλαμβάνει τα ηνία του οχήματος της εξέλιξης και της προόδου. Η τέχνη συγκρούεται με την επιστήμη ή τη διακονεί; Ο επιστήμονας είναι στους αντίποδες του καλλιτέχνη ή συνοδοιπορούν αμφότεροι με στόχο μια ζωή πλήρη εν τέλει; Κι ακόμα, ο έρωτας και η αγάπη μπορούν να συνυπάρξουν ή η δεύτερη είναι η αναπόδραστη κατήφεια του πρώτου; Αυτά τα θέματα απασχόλησαν πολύ τον Τόμας Μαν όταν έγραφε το ανυπέρβλητο Μαγικό Βουνό, όπου η διαμάχη του ρομαντικού Νάφτα με τον ορθολογιστή Σετεμπρίνι προοιωνίζεται τις σφοδρότερες, και άλυτες έως τώρα, συγκρούσεις που γνώρισε ο 20ός αιώνας. Ο Βασίλειος Δρόλιας (Αθήνα, 1969) επαναφέρει, με το μυθιστόρημα Nyos - Η τελετή της αθωότητας (εκδ. Κέδρος), μια συζήτηση που απασχολεί την ανθρωπότητα εντονότατα, από την εποχή του Όσβαλντ Σπένγκλερ έως τις εκρήξεις του Μάη του ’68, και ακόμα πιο έντονα σήμερα, την εποχή της άκρατης και άκριτης επέλασης των νέων τεχνολογιών. Δίπολα. Ο Δρόλιας δομεί διαλεκτικά το μυθιστόρημά του. Δέκα κεφάλαια, από τρία μέρη το καθένα, όπου στο πρώτο μέρος έχουμε τη θέση, στο δεύτερο την αντίθεση, στο τρίτο τη σύνθεση. Σε κάθε πρώτο μέρος, ο αφηγητής, ο Ρότζερ Μπέικον αφηγείται την ιστορία της έλευσής του στο Καμερούν, την καθημερινότητά του εκεί, τις έρευνές του, το παρελθόν του, τις σκέψεις του. Σε κάθε δεύτερο μέρος, η αφήγηση συνεχίζεται με τη μορφή επιστολών προς την ερωμένη του, την εικαστικό Τζέσικα Σλόαν – πρόκειται για επιστολές γεμάτες πάθος αλλά και αναποφασιστικότητα. Σε κάθε τρίτο μέρος, και σε τρίτο ενικό πρόσωπο τώρα, παρακολουθούμε τη ζωή της Τζέσικα στο Λονδίνο, την εκτύλιξη της δημιουργικότητάς της, το πώς αντιμετωπίζει την απουσία του εραστή της και την παρουσία του συζύγου της και του γιου της. Ακριβώς μέσα από τούτη την τριτοπρόσωπη αφήγηση ο Δρόλιας επιχειρεί, και καταφέρνει λαμπρά, να συνθέσει τις αντιθέσεις και να προτείνει διόδους υπέρβασης των αντινομιών, μια σύζευξη τελικά των διπόλων. Τα οποία δίπολα εμφανίζονται από τις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος και απλώνονται έως τις τελευταίες: συγκλίνον/αποκλίνον (σ. 5), Τζέσικα/ Άννα (σ. 6), απόγνωση/διέξοδος (σ. 7), ατάκτως ερριμμένα σκουπίδια/ επιλεγμένες ψηφίδες (σ. 25), στατικό/κινούμενο (σ. 26), επαρχία/μητρόπολις (σ. 29), επιστήμων/καλλιτέχνης (σ. 35), και πάει λέγοντας, έως χάος/μέθοδος (σ. 120), χέρι γραφιά/χέρι σκληρά εργαζόμενου (σ. 161), λογική/τρέλα, ομοιότητα/διαφορά (σ. 206), οργάνωση/χάος (σ. 212). Μέσα από τις συγκρούσεις, ή έστω τις ταλαντεύσεις αυτές, μέσα από τον παθιασμένο έρωτα του Ρότζερ για την Τζέσικα, μέσα από την ανάγκη του βιολόγου να συμβάλει στην επίλυση μεγάλων προβλημάτων που φθείρουν τον πλανήτη, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, μέσα από τη συνειδησιακή του σύγκρουση που τον φέρνει αντιμέτωπο με τις αδυσώπητες πραγματικότητες του αγρίως καλπάζοντος άναρχου μετακαπιταλισμού και με τη συνωμοσιολογία που θέλει τα πάντα να τα ελέγχουν οι εταιρείες, όπως η μυθιστορηματική Γκλόμπαλ Μπαϊνόμικς, αλλά και μέσα από την επιμονή της Τζέσικα να δημιουργεί, να στοχάζεται για το νόημα της τέχνης, να επινοεί νέες μορφές που μπορούν να εκφράσουν από τη μια το χάος και τη διάλυση των κοινωνικών σχέσεων και από την άλλη την αρμονία και την άρση της διάλυσης αυτής, ο Δρόλιας θίγει τα κεντρικά θέματα της εποχής μας και μας καλεί να τα σκεφτούμε και να τα συζητήσουμε ξανά και ξανά.
bασίλειος δρόλιας
Nyos - Η τελετή της αθωότητας Εκδόσεις Κέδρος Σελίδες: 246
Τέρψη. Φυσικά, πρόκειται για μυθιστόρημα, για λογοτεχνία, και όχι για δοκίμιο ή κοινωνιολογικό πόνημα. Ο Δρόλιας, μάστορας της αφήγησης, με την τριπλή δομή κάθε κεφαλαίου μάς παρασύρει στην πλοκή και στην απόλαυση του κειμένου. Ο προσεκτικός αναγνώστης, και δεν φαντάζομαι άλλον να πιάνει στα χέρια του το Nyos - Η τελετή της αθωότητας (που είναι και τελετή αλλά και τελευτή της αθωότητας), θα εντοπίσει την αγάπη του συγγραφέα για τα μεγαμυθιστορήματα (και μεταμυθιστορήματα) Ουράνιο τόξο της βαρύτητας του Τόμας Πίντσον και Υπόγειος Κόσμος του Ντον ΝτεΛίλο, για την ποίηση του Τ. Σ. Έλιοτ. radiobookspotting.blogspot.gr/ 10.11.16 – lifo
59
TASTE OF THE WEEK
Τσουζερί στην Αργυρούπολη
και τα ψητά μανιτάρια (€6,30) με οξύμελι, κουκουναρόσπορο και γκοργκοντζόλα, που τους χαρίζει ένταση και την πικάντικη γεύση της. Δοκιμάστε οπωσδήποτε πατάτες τηγανητές από το Νευροκόπι, πασπαλισμένες με άγρια ρίγανη και τριμμένη κεφαλογραβιέρα (€4,20). Αν και είναι πιάτο που θεωρείται απλό, μπορεί να προδώσει τις ατέλειες της κουζίνας. Οι πατάτες βγαίνουν τραγανές από το τηγάνι και τρώγονται απολαυστικά με το χέρι. Ωραίος ο συνδυασμός του ντάκου με κολοκύθι, ντομάτα από την Κρήτη, αβοκάντο και στην κορυφή χιονάτο ξύγαλο (€6,30). Οι καραβιδοουρές σαγανάκι ΤΣΟΥΖΕΡΊ (€7,90) με τεμπούρα, περασμένες από τηγάνι διακριτικά, συνοδεύονται με σάλτσα ντομάτας, πάπρικα και μους φέτας και τρώγονται με ευχαρίστηση. Η λίστα με τα μεγάλα πιάτα, όπως σιουφιχτά με μοσχαρίσια μάγουλα και ντομάτα ή κότσι αρνιού με κριθαράκι, δεν ταιριάζει στη λογική του μεζέ για να συνοδεύσεις ούζο ή τσίπουρο, μπορεί όμως να καλύψει τις ανάγκες κάποιου πολύ πεινασμένου. Η λίστα με τα τσίπουρα έχει αρκετές προτάσεις, αλλά εκείνη με τα ούζα έχει περιθώριο να ενισχυθεί. Καλές είναι οι επιλογές σε μπίρες από μικροζυθοποιίες. Τα επιδόρπια μπαίνουν σε βαζάκι, όπως η πορτοκαλόπιτα με χειροποίητο φύλλο και παγωτό καϊμάκι. Στο Τσουζερί θα αισθανθείς φιλόξενα και θα περάσεις όμορφα. ☛ Τσουζερί, Γερουλάνου 96, Αργυρούπολη, 210 9637590
και Κ for Kiku ξανά στο Ψυχικό.
eυρωπαϊκή hμέρα oινοτουρισμού
Βγες
aπο τη νικη μηταρεα
επιτέλους
Τα επισκέψιμα οινοποιεία της Ευρώπης γιορτάζουν την Κυριακή 13 Νοεμβρίου την Ευρωπαϊκή Ημέρα Οινοτουρισμού και τα δίκτυα των «Δρόμων του Κρασιού της Ελλάδος» συμμετέχουν στον εορτασμό. Τα οινοποιεία θα είναι ανοιχτά από τις 11 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα για να υποδεχτούν τους επισκέπτες που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τους πανέμορφους αμπελώνες, να ξεναγηθούν στους χώρους παραγωγής, να γνωρίσουν τους Έλληνες οινοπαραγωγούς και να δοκιμάσουν νέες και παλαιωμένες σοδειές, αλλά και να ενημερωθούν για τα φρέσκα κρασιά του φετινού τρύγου που μόλις ολοκληρώθηκε. Είναι μια ωραία ευκαιρία για να ανακαλύψετε τον μαγευτικό κόσμο του κρασιού και να δοκιμάσετε εξαιρετικά επώνυμα ελληνικά κρασιά. Η είσοδος είναι δωρεάν.
60 lifo – 10.11.16
bistrot vienna
r «Τσουζερί» είναι το όνομα του ολοκαίνουριου μεζεδοπωλείου που άνοιξε στην Αργυρούπολη, στην οδό Γερουλάνου, στον δρόμο όπου, με εξαίρεση τη Γλυφάδα, υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση εστιατορίων στα νότια προάστια. Σε αυτή την ανταγωνιστική γειτονιά το Τσουζερί επιδιώκει να βρει και να εδραιώσει τη θέση του έχοντας ως αρωγό στην προσπάθεια αυτή δύο στοιχεία: τους ανθρώπους που το έφτιαξαν και τα ενδιαφέροντα πιάτα που βγάζει η κουζίνα του. Δημιουργοί του είναι τα αδέλφια Γιώργος και Πάνος Παυλάκης, οι οποίοι έχουν στο ενεργητικό τους το πολύ επιτυχημένο εγχείρημα του Σούμα Κολοκύθι, ενός εστιατορίου που άνοιξαν πριν από δύο χρόνια στη Δάφνη, σε μια γειτονιά μακριά από τις «πιάτσες» του φαγητού, το οποίο δικαίωσε τις προσδοκίες τους ποιοτικά αλλά και εμπορικά. Στην κουζίνα του νέου μαγαζιού μαγειρεύει ο Πέτρος Κεφάλας, που έχει δώσει πολύ καλά δείγματα από τη θητεία του στο Cinco. Τσουζερί, λοιπόν, και η ονομασία σε προδιαθέτει για το περιεχόμενο, αφού σε καλεί να δοκιμάσεις μεζέδες αλλά και να το… «τσούξεις» με ούζα, αποστάγματα, κρασί και μια ποικιλία από ελληνικές μπίρες. Ο χώρος είναι χαλαρός, άνετος, με βιομηχανικής αισθητικής διακόσμηση, άφθονο ξύλο και κουζίνα ανοιχτή σε πρώτο πλάνο. Το μενού, έξυπνα στημένο, ακολουθεί τη φιλοσοφία του χώρου: λίγες προτάσεις που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, πίτες, αλοιφές με θαλασσινά, μικρά και μεγάλα πιάτα, σαλάτες και ΤΣΟΥΖΕΡΊ θαλασσινά. Η ιδέα είναι να επιλέξεις κάποιο πιάτο που σερβίρεται μόνο του ή συνδυάζεται με κάποιο άλλο υλικό, που διαφοροποιεί και την τιμή του. Για παράδειγμα, μπορείς να δοκιμάσεις ωραιότατη φάβα με απαλή υφή (€4,10) ή να επιλέξεις τον συνδυασμό της, που σερβίρεται με χταποδάκι μαγειρεμένο με μαστίχα και γλυκά κρεμμύδια (€6,10). Οι μεζέδες, αν και κλασικοί, ακολουθούν μοντέρνα προσέγγιση τόσο στην αντιμετώπισή τους στην κουζίνα όσο και στην παρουσίασή τους. Οι πίτες που φιγουράρουν στον κατάλογο είναι ελκυστικές και δυσκολεύουν την επιλογή. Μεταξύ της μυκονιάτικης στριφτόπιτας και της μαραθόπιτας Άνδρου, τελικά υποκύψαμε στη γοητεία της δεύτερης, που ενισχύεται με πετιμέζι και είναι καλοφτιαγμένη, γευστική και ευωδιαστή (€4,10), τσουγκρίζοντας τα ποτήρια με σούμα από την Πάρο. Τη σκυτάλη παίρνει η καπνιστή μελιτζανοσάλατα που συνοδεύεται με σκουμπρί καπνιστό και πιπεριά Φλωρίνης που δανείζει τη γλύκα της στους δυνατούς πρωταγωνιστές του πιάτου (€4,40). Πετυχημένος ο συνδυασμός της ωραίας καπνισμένης μελιτζάνας με το σκουμπρί, ένας μεζές που θέλει τσίπουρο. ΤΣΟΥΖΕΡΊ Στο τραπέζι προσγειώνονται κολοκυθοκεφτέδες (€4,70) με φέτα και μάραθο και συνοδευτικό γιαούρτι, τηγανισμένοι σωστά, τραγανοί απέξω αλλά ζουμεροί και μυρωδάτοι στην καρδιά τους. Καλοφτιαγμένα έρχονται
Η νοστιμιά της λιβανέζικης κουζίνας είναι αδιαμφισβήτητη και δεν είναι τυχαίο που θεωρείται από τις πιο δημοφιλείς και αγαπημένες. Η κουζίνα αυτή δίνει έμπνευση για πλούσια γευστικά και αρωματικά πιάτα που θα σερβίρονται μέχρι το τέλος του Νοέμβρη στον όμορφο χώρο του Bistrot Vienna στο Intercontinental. Δοκιμάστε σαλάτα ταμπουλέ και ζεστά φαλάφελ από ρεβίθια, αρνάκι γεμιστό με ρύζι μυρωδικών και κάσιους και γλυκαθείτε με λιβανέζικο μαχαλεμπί.
r Η κουζίνα Nikkei γεννήθηκε μέσα από τη μείξη της ιαπωνικής με την περουβιανή μαγειρική κουλτούρα. Αυτή η γαστριμαργική ένωση ιδιαίτερων υλικών και τεχνικών αγαπήθηκε τα τελευταία χρόνια και από το ελληνικό κοινό. Το δημιουργικό παιχνίδι αυτών των γεύσεων το απολαμβάνεις στο νέο εστιατόριο Κ for Kiku στην περιοχή του Ψυχικού, που επαναπροσδιορίζει τη σχέση του ιαπωνικού Kiku με το ελληνικό κοινό του. Η γνωστή ποιότητα σε όλα τα επίπεδα παραμένει σταθερή. Ο καινούργιος χώρος, το αδελφάκι του κολωνακιώτικου Kiku, διατηρεί τη μίνιμαλ αισθητική, με το μαύρο και μοβ χρώμα να χαρίζουν επιβλητικό ύφος στη σάλα. Μόλις διαβείς το κατώφλι του Κ for Kiku, θα συναντήσεις την ξύλινη μπάρα, όπου θα δοκιμάσεις sake και pisco ή κάποιο ευφάνταστο κοκτέιλ με βάση τα παραδοσιακά ποτά της Ιαπωνίας και του Περού. Η ατμόσφαιρα στη σάλα γίνεται παιχνιδιάρικη χάρη στον φωτισμό, ενώ την προσοχή σου θα τραβήξει το ανοιχτό sushi bar που σου επιτρέπει να παρακολουθείς τον Ιάπωνα sushi chef Yujiro Harada να ετοιμάζει σούσι με αποφασιστικές κινήσεις και τέχνη. Οι δύο πολιτισμοί, της Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής, πρωταγωνιστούν στα πιάτα με τη λιτότητα των συνθέσεων, τα εκρηκτικά χρώματα και τις φίνες γεύσεις. Το διαπιστώνεις στο μαγιάτικο Tiradito, όπου οι λεπτές φέτες του ψαριού δένουν όμορφα με τη σος περουβιανής πιπεριάς και τζίντζερ (€14). Οι λεπτές φέτες σολομού μαρινάρονται σε βινεγκρέτ με φρούτα του Κ FOR KIKU πάθους και τζίντζερ και απογειώνονται γευστικά από την ένταση του passion fruit (€12).Τα τσοπ-στικς παίρνουν φωτιά όταν στο τραπέζι προσγειώνεται η σαλάτα μαύρης κινόα με κύβους αβοκάντο, που στην κορυφή της φιγουράρουν γαρίδες και χτένια που αγκαλιάζει ηδονικά βινεγκρέτ περουβιανής πιπεριάς με πινελιές μέντας (€22). Καθαρές γεύσεις που αποκαλύπτουν σε κάθε μπουκιά την καλή ποιοτική ύλη που έχει δεχθεί το μαστόρικο άγγιγμα του executive chef του εστιατορίου Σταμάτη Σκριάπα. Τα ντάμπλινγκ με γέμιση πάπιας στον ατμό με σος σόγιας και πιπεριά χαλαπένιο (€14) είναι διακριτικά πικάντικα και τρώγονται ευχάριστα. Στο ίδιο δυνατό γευστικό μήκος κινείται το πιάτο με τις γαρίδες τυλιγμένες σε αέρινη τεμπούρα με σος πόνζου μέντας (€15). Ο σεφ Σταμάτης Σκριάπας αγαπά την ιαπωνική κουζίνα και η θητεία του δίπλα σε σπουδαίους Ιάπωνες σεφ τον κάνει πλέον βιρτουόζο στο είδος αυτής της μαγειρικής, αναλαμβάνοντας τις κουζίνες των εστιατορίων Kiku. «Υπάρχει εξέλιξη σε αυτές τις γεύσεις» υποστηρίζει. «Θέλουμε να έρθει ο κόσμος να δοκιμάσει την κουζίνα Nikkei που προσφέρουμε σε προσιτές τιμές». Τα χοιρινά παϊδάκια Ιberico έρχονται καραμελωμένα με περουβιανή BBQ σος και τρώγονται με το χέρι. Απολαμβάνεις την πληθωρική γεύση τους που συμπληρώνει το ψητό καλαμπόκι πάνω σε πουρέ πιπεριάς (€16). Αξίζει να πάρεις γεύση και από τα Nikkei Sushi που φιγουράρουν λαχταριστά στη λίστα του μενού. Είναι φτιαγμένα με τέχνη και τα nigiri λανσάρονται με toppings. Οι φίλοι των επιδορπίων Κ FOR KIKU δεν θα μείνουν παραπονεμένοι. O γνωστός pastry chef Δημήτρης Χρονόπουλος επιμελείται τα γλυκά, όπως η βελούδινη crème brûlée εσπρέσο με μπισκοτάκια από τζίντζερ-λεμόνι και παγωτό βανίλια αλλά και μια εκπληκτική τριλογία σοκολάτας, Dulcey-Jivara-Guanaja, με φίνο παγωτό από καρπό του κακάο. Το εστιατόριο Κ for Kiku προσφέρει το Habaki menu 6 πιάτων με 30 ευρώ το άτομο για όσους θέλουν να ανακαλύψουν τη γευστική και φινετσάτη κουζίνα Nikkei. Η εμπειρία που προσφέρει αξίζει. ☛ Κ for Kiku, Περικλέους 7, Ψυχικό, 210 6776759
ΚΡΙΟΣ Προσπαθήστε μέσα στην εβδομάδα
ΛΕΩΝ Οι ανασφάλειες που σας πιάνουν κατά
ΤΟΞΟΤΗΣ Η έλευση του Ερμή στο ζώδιό
να διευθετήσετε εκκρεμότητες όντες συνεπείς στις υποχρεώσεις σας, ώστε να έχετε καθαρό μυαλό για να ασχοληθείτε με νέα εγχειρήματα. Οι θετικές όψεις Άρη - Ερμή την Τρίτη και την Τετάρτη σας προκαλούν έντονη δραστηριοποίηση, ενώ ταυτόχρονα έρχονται νέες ιδέες που καλό θα είναι να εξεταστούν διεξοδικά προτού εφαρμοστούν. Επικοινωνιακά είστε σε φόρμα και μπορείτε να πείσετε με άνεση τους συνομιλητές σας. Περιορίστε τη δράση σας μέχρι εκεί όπου αντέχετε. Η αστάθεια στις σχέσεις σας είναι αποτέλεσμα της δικής σας αδυναμίας να αφήσετε πίσω το παρελθόν. Ενδεχομένως κάποιες ατυχίες να έχουν μπλοκάρει τον αυθορμητισμό σας και να βλέπετε τους πάντες με καχυποψία, ακούστε όμως τη διαίσθησή σας και μη χάνετε την ευκαιρία να δημιουργήσετε μια μόνιμη σχέση. Ένα ταξίδι θα διευρύνει τον κύκλο των γνωριμιών σας.
καιρούς σάς απομακρύνουν από τους στόχους σας και χάνεται αδίκως πολύτιμος χρόνος. Τα προβλήματα του παρελθόντος σάς έχουν αφήσει κατάλοιπα, οι επόμενες μέρες όμως είναι καθοριστικής σημασίας για τα επαγγελματικά σας. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα δείτε κάποια βελτίωση των οικονομικών σας από την Πέμπτη και μετά. Τώρα είναι ζητούμενο να αποβάλετε οτιδήποτε περιττό σας βαραίνει και να δώσετε έμφαση στις προσωπικές σας ανάγκες, ώστε να μην έχετε συνεχώς την αίσθηση του ανικανοποίητου. Ανακαλύψτε νέες ενασχολήσεις που θα συμβάλουν στη διεύρυνση του κοινωνικού σας κύκλου και μη μένετε προσκολλημένοι σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Η Πανσέληνος της Δευτέρας εντείνει την ανάγκη σας για επικοινωνία με το ταίρι σας, το θέμα είναι όμως πώς θα το εκφράσετε.
ΤΑΥΡΟΣ
ΠΑΡΘΕΝΟΣ Ξεκινήστε να βάζετε μια τάξη
σας το Σάββατο αυξάνει τον ενθουσιασμό σας και προβλέπεται μια πολύ αποδοτική εβδομάδα για τα επαγγελματικά σας, προσέξτε όμως γιατί η αφηρημάδα σας μπορεί να προκαλέσει απώλειες στα χρήματα σας. Κάποιες διαφορές με τους συνεργάτες σας μπορούν να επιλυθούν, αρκεί να μην έχετε παράλογες απαιτήσεις. Επικεντρωθείτε σε ένα καινούργιο εγχείρημα που έχετε στα σκαριά και μην αφήνετε κανέναν να σας επηρεάζει αρνητικά, καθώς υπάρχουν σκοπιμότητες που μπορεί να μην τις αντιληφθείτε. Είστε σίγουροι για τη σχέση και τα συναισθήματά σας, όμως δεν θα λείψουν οι παρεμβολές από άλλους, οπότε θα πρέπει να στηρίξετε τις αποφάσεις σας με πυγμή. Επιπολαιότητες που κάνατε στο παρελθόν συνεχίζουν να σας κυνηγούν, με αποτέλεσμα να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύετε ότι δεν είστε ελέφαντες. Αντιμετωπίστε ψύχραιμα τις καταστάσεις.
Η Πανσέληνος της Δευτέρας στο ζώδιό σας ενδεχομένως να σας προκαλέσει μια κυκλοθυμία που θα επηρεάσει τις σχέσεις σας, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Η ανυπομονησία σας και οι πιέσεις που θα ασκήσετε στους άλλους θα προκαλέσουν αρνητικές εντυπώσεις. Βάλτε προτεραιότητες στα έξοδά σας, αποφύγετε σημαντικές αγορές που μπορούν να εξαντλήσουν τον προϋπολογισμό σας και στρέψτε την προσοχή σας στην προώθηση των υπηρεσιών σας. Προσπαθείτε να ικανοποιείτε τους πάντες ώστε να αποφεύγετε τις εντάσεις, με αποτέλεσμα να παραμελείτε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες, κάτι που θα σας προκαλέσει αγανάκτηση και επαναστατική διάθεση. Ορισμένοι θα παρεξηγηθούν μαζί σας αν αρνηθείτε να τους εξυπηρετήσετε, ξεδιαλύνοντας αρκετά το τοπίο γύρω σας. Έντονη κοινωνική ζωή και νέες γνωριμίες προσελκύουν το ενδιαφέρον σας.
σε εκκρεμότητες που έχουν συσσωρευθεί και μην αναλαμβάνετε περισσότερες ευθύνες. Κατάλληλη εποχή για να ξεκινήσετε ένα σεμινάριο και οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των γνώσεών σας, καθώς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και πρέπει να έχετε τα κατάλληλα εφόδια για να ξεχωρίσετε. Συνεντεύξεις για δουλειά ευνοούνται μεν, ενδεχομένως όμως να μη σας ικανοποιήσουν όσο θα θέλατε. Προσγειωθείτε στην πραγματικότητα και κινηθείτε με ευελιξία. Σχέσεις με αγαπημένα πρόσωπα μπορεί να περάσουν κάποια κρίση, εκτός κι αν καταφέρετε να διαχειριστείτε την ένταση που θα σας προκαλέσει η Πανσέληνος της Δευτέρας. Εκτονωθείτε μέσα από εποικοδομητικές ενασχολήσεις και μην ψάχνετε αφορμές για να ξεσπάσετε. Οι ελεύθεροι αξιοποιήστε το ερωτισμό που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και δώστε ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα.
ΖΥΓΟΣ Είστε γεμάτοι ζωτικότητα και καθώς η
για αρκετό διάστημα στο μυαλό σας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να υλοποιηθούν και είναι μια εβδομάδα με έντονη κινητικότητα και δράση, προσέξτε όμως καθώς υπάρχει κίνδυνος σε κάποια φάση να μπλοκάρετε. Αναθέστε αρμοδιότητες σε άλλους και ασχοληθείτε με τη διαχείριση των οικονομικών σας, δίχως να επαφίεστε στην αξιοπιστία τρίτων. Ταξίδια και μετακινήσεις για επαγγελματικούς σκοπούς αποδίδουν και είναι ιδανική στιγμή για να ικανοποιήσετε και τις προσωπικές σας ανάγκες. Η Πανσέληνος στον Ταύρο τη Δευτέρα ενδεχομένως να προκαλέσει κάποια ένταση στη σχέση σας, είναι όμως στο χέρι σας να ηρεμήσετε τα πνεύματα. Η συνεξάρτηση με τα παιδιά σάς κάνει υπερβολικούς προκαλώντας ασφυξία, κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις σας. Δείξτε τους περισσότερη εμπιστοσύνη.
διέλευση του Ήλιου από τον τομέα της καριέρας ευνοεί τις προσπάθειές σας είναι ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε και πάλι με κάποιο εγχείρημα που είχατε αφήσει στη μέση. Ενημερωθείτε για πιθανές λύσεις χρηματοδότησης αν σκοπεύετε να ανοίξετε τη δική σας επιχείρηση και επανεξετάστε προσεχτικά τον προϋπολογισμό σας. Επαφές με καλούς φίλους και όμορφες στιγμές με το ταίρι σας είναι κάτι που σας δίνει μια αίσθηση ασφάλειας – γενικώς προβλέπεται ένα θετικό διάστημα για τις διαπροσωπικές σας σχέσεις. Θέματα παιδιών ενδεχομένως να εξαντλήσουν την υπομονή σας, είναι όμως στο χέρι σας να βάλετε κάποια όρια, όσο κι αν θέλετε να μη χαλάτε χατίρια. Η ενασχόλησή τους με κάποιο άθλημα θα συμβάλει στην εκτόνωσή τους, με ταυτόχρονα οφέλη για τον οργανισμό τους.
ευθύνες και να δεσμεύεστε με υποσχέσεις χωρίς να είστε σίγουροι ότι θα τις τηρήσετε, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεστε. Προσπαθήστε να ρυθμίσετε τις οφειλές σας έτσι ώστε να μη στερείστε κάτι, όμως θα πρέπει να ξεχάσετε για κάποιο διάστημα τις απολαύσεις και τις αγορές για τον εαυτό σας. Επίσης, καταργήστε μεθόδους που δεν σας εξυπηρετούν και αναζητήστε καινούργιες που θα συμβάλουν στη βελτίωση της παραγωγικότητάς σας. Ακούστε προσεχτικά τις συμβουλές ενός έμπειρου ατόμου. Τη Δευτέρα η Πανσέληνος στον Ταύρο βγάζει στην επιφάνεια απωθημένα και μπορεί να ξεσπάσετε σε οικεία σας πρόσωπα. Μην κατηγορείτε τους άλλους για τις δικές σας επιλογές και αναλάβετε την ευθύνη των πράξεών σας. Η ανάγκη σας να ξεκαθαρίσετε τα συναισθήματα σας μπορεί να σας κάνει απόμακρους.
Starfax
ΚΑΡΚΙΝΟΣ Έχετε την τάση να αναλαμβάνετε
από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)
ΔΙΔΥΜΟΣ Επιχειρηματικές ιδέες που είχατε
ΣΚΟΡΠΙΟΣ Στον επαγγελματικό τομέα υπάρχουν πιέσεις που σας προκαλούν ασφυξία και είναι πολύ πιθανό να αποφασίσετε αλλαγή κατεύθυνσης όσοι έχετε χάσει τον ύπνο σας. Μην κάνετε σπασμωδικές ενέργειες που θα σας φέρουν σε αδιέξοδο και σχεδιάστε τις μελλοντικές σας κινήσεις. Η Πανσέληνος της Δευτέρας εντείνει την ανάγκη σας να διεκδικήσετε τα χρήματα που σας οφείλουν. Με διπλωματία και ευγένεια μπορείτε να πετύχετε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι με φωνές. Ξεκινήστε διατροφή και άσκηση αν δεν αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας, θα πρέπει όμως να υιοθετήσετε συγκεκριμένες συνήθειες και να τις τηρείτε. Εξαντλητικές δίαιτες δεν σας ωφελούν καθόλου. Ανεξάρτητα από την εμφάνισή σας, θα πρέπει να ασχοληθείτε περισσότερο με τις ανάγκες του συντρόφου σας δίχως να τον θεωρείτε δεδομένο. Ένα σύντομο ταξίδι θα αναθερμάνει τη σχέση σας.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Η έλευση της Αφροδίτης στο ζώδιό σας το Σάββατο προκαλεί ευνοϊκό κλίμα για τα επαγγελματικά σας και είναι μια καλή εποχή για να επανεξετάσετε τους στόχους σας. Αφήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ιδέες η υλοποίηση των οποίων δεν είναι της παρούσης και επικεντρωθείτε σε μικρούς και εφικτούς στόχους που θα σας βοηθήσουν να προσεγγίσετε με περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια ένα νέο εγχείρημα. Εσείς που δεν είστε ικανοποιημένοι από τις απολαβές σας αναζητήστε παράλληλες κατευθύνσεις. Τη Δευτέρα η Πανσέληνος προκαλεί γερό ταρακούνημα στη σχέση σας, καθώς εστιάζετε στα ελαττώματα του συντρόφου σας και μπορεί να πείτε κουβέντες που αργότερα θα μετανιώσετε. Το γεγονός ότι διογκώνονται κάποια πράγματα στο μυαλό σας θα πρέπει να σας προβληματίσει. Αναζητήστε εποικοδομητικούς τρόπους για να εκτονώσετε την έντασή σας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ Ο Άρης στο ζώδιό σας εντείνει την ενεργητικότητά σας, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί επιθετική διάθεση απέναντι σε όσους σας οφείλουν χρήματα. Οι επόμενες μέρες θα είναι αρκετά κουραστικές και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα θέλετε να εγκαταλείψετε τις προσπάθειές σας. Φανείτε διαλλακτικοί και μην πιέζετε με τους άλλους να δεχτούν τις απόψεις σας. Η ανάγκη σας για ενίσχυση του εισοδήματος σας μπορεί να θολώσει την κρίση σας. Είστε σε δίλημμα και κινείστε μεταξύ πάθους και ασφάλειας στα αισθηματικά σας. Ενδεχομένως το πάθος να ικανοποιείται μέσω μιας παράλληλης σχέσης, είναι όμως θέμα χρόνου να γίνουν αποκαλύψεις. Αποστασιοποιηθείτε για λίγο από τα γεγονότα, ώστε να ξεκαθαρίσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας.
ΙΧΘΥΣ
Επενδύσεις και ακριβές αγορές δεν είναι της παρούσης, καθώς υπάρχουν σημαντικές προτεραιότητες που δεν σηκώνουν καμία αναβολή. Αφοσιωθείτε στους στόχους σας, αναζητήστε εναλλακτικές κατευθύνσεις που δεν εμπεριέχουν ιδιαίτερο ρίσκο και φανείτε προνοητικοί με τα χρήματά σας. Αν σκοπεύετε να αλλάξετε επαγγελματική στέγη ή να ανανεώσετε τον χώρο σας, είναι ιδανική εποχή να το κάνετε. Την Παρασκευή η ενίσχυση των οικονομικών σας θα σας δώσει ώθηση να ασχοληθείτε με τα μελλοντικά σας σχέδια. Μια διεξοδική συζήτηση με το ταίρι σας επιβάλλεται, ειδικά αν σκοπεύετε να επισημοποιήσετε τη σχέση σας και να δημιουργήσετε οικογένεια. Πάρτε από κοινού σημαντικές αποφάσεις, αποφεύγοντας τις υπερβολές. Οι ελεύθεροι ζείτε όμορφες στιγμές φλερτάροντας και η αυτοπεποίθησή σας τονώνεται αισθητά.
SUDOKU No 489 6 4 3
8 1 8 4 7
5 2
2 1 4 6 5 2 4 5
9 2 7
6 3
3 5
Η λύση του προηγούμενου 3 1 2 7 5 4
5 8 9 1 6 3
6 4 7 2 8 9
8 5 6 9 3 7
7 2 4 5 1 8
9 3 1 6 4 2
4 9 5 3 2 1
2 7 3 8 9 6
1 6 8 4 7 5
9 7 3 1 6 5 8 4 2 8 2 1 4 3 7 6 5 9 6 4 5 2 9 8 7 1 3
10.11.16 – lifo
61
HΑγγελικήΠαπούλιαδιαλέγειέναποίημα
ΜΑΡΊΝΑ ΤΣΒΕΤΆΓΙΕΒΑ Η μεγαλοπρέπεια όλη Των σαλπίγγων – μονάχα μουρμούρισμα Φύλλων – μπροστά σ’ Εσένα. Η μεγαλοπρέπεια όλη Των θυελλών – μονάχα ψίθυρος Πουλιών – μπροστά σ’ Εσένα. Η μεγαλοπρέπεια όλη Των φτερών – μονάχα τρεμούλιασμα Βλέφαρων – μπροστά σ’ Εσένα. 23 Απριλίου 1921
Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941) γεννήθηκε στη Μόσχα. Είναι η αγαπημένη μου ποιήτρια. Στις 9 Μαΐου 1926 γράφει στον Ράινερ Μαρία Ρίλκε: «Να μου επιτρέψεις να σηκώνω το βλέμμα μου σ’ εσένα κάθε στιγμή της ζωής μου – όπως σε ένα βουνό που με προστατεύει». — αγγελικη παπουλια, ηθοποιοσ
[Ρώσοι ποιητές του 20ού αιώνα (εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Γιώργος Μολέσκης, εκδόσεις Μεσόγειος)]
62 lifo – 10.11.16
επιμελεια: μαρκελλα ανδρικακη
10.11.16 – lifo
63
64 lifo – 10.11.16